Your search found 879 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 801-879:

Ex hac pagella, quam mitto, cognosces de studio hodierna Slavicae linguae in Pannonia, quam proferre quidam, atque exornare pergunt, irritati cultarum nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late Europam exauditur et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac

Sum praelocutus, quaeque disputo, caeteris
55  Defensionis plus loco sunt, quam mihi,
Diversam ab aliis longe inivi qui viam,
Novoque sector qui labore gloriam.
Illyricae adagia namque linguae (originem
Cui pervetustam, quaque nullam latius
60  Europae in oris propagatam novimus;
Quamque ipsi Phoedro, cujus exemplar sequi
In his proposui, quis fuisse propriam
Avis progenito Thraciis negaverit?)
Cum pauca multis delibarim e millibus,
65  Potissimumque patriae hominibus meae
Legati jure ceu

ipse. Gregi
2.11.3  Quid misero fiet? Si quis deus es, bone Somne,
2.11.4   Raptores etiam sterne sopore lupos. 12. Ad Eurum
2.12.1  Arenti longum quod terrae effuderis imbrem,
2.12.2   Eure, tibi grates reddimus innumeras.
2.12.3  Reddemus plures, pluviam largitus opimam

2.11.4   Raptores etiam sterne sopore lupos. 12. Ad Eurum
2.12.1  Arenti longum quod terrae effuderis imbrem,
2.12.2   Eure, tibi grates reddimus innumeras.
2.12.3  Reddemus plures, pluviam largitus opimam
2.12.4   Aeoliam repetes si, tua tecta, domum;
2.12.5  Si Zephyrum regnare sinas octobribus

facis.
4.154.7  Dulcius hoc multo spectaclis omnibus unum:
4.154.8   Te laetum nostra cernere laetitia. 155. [153.] De Eurynome Arcadica.
4.155.1  Eurynome, o Charitum mater, laeti Arcades aram
4.155.2   Hanc tibi Parrhasio ponimus in nemore,
4.155.3  Addimus et vario plexas de flore corollas,

hoc multo spectaclis omnibus unum:
4.154.8   Te laetum nostra cernere laetitia. 155. [153.] De Eurynome Arcadica.
4.155.1  Eurynome, o Charitum mater, laeti Arcades aram
4.155.2   Hanc tibi Parrhasio ponimus in nemore,
4.155.3  Addimus et vario plexas de flore corollas,
4.155.4   Munera parva tuae, diva,

facite, ut quivis Arcas madeatque lepore,
4.155.10   Et sapiat, verter quam sapit Astridius. 156. [154.] De eadem.
4.156.1  Eurynome Arcadias coluit coluit] Kr š a: colerat Radelja quondam dea

circum ludit manibus per mutua nexis
4.156.6   Triplex composito gratia juncta choro.
4.156.7  Non fallor: salve o Charitum formosa decentum
4.156.8   mater, adesque tuis Arcasin, Eurynome. 157. [155.] De adventu Eurynomes inter Arcadas.
4.157.1  Arcadium nemus et celsi dumeta Lycęi,
4.157.2   Antraque

4.156.7  Non fallor: salve o Charitum formosa decentum
4.156.8   mater, adesque tuis Arcasin, Eurynome. 157. [155.] De adventu Eurynomes inter Arcadas.
4.157.1  Arcadium nemus et celsi dumeta Lycęi,
4.157.2   Antraque muscosis roscida pumicibus,
4.157.3  Fluminaque et liquidi fontes, gaudete: beatas

nemus et celsi dumeta Lycęi,
4.157.2   Antraque muscosis roscida pumicibus,
4.157.3  Fluminaque et liquidi fontes, gaudete: beatas
4.157.4  Pastorum ad sedes huc venit Eurynome,
4.157.5  Quaque venit, perfusa novo micat aura lepore,
4.157.6   Et viret et florum germine vernat humus.
4.157.7  Ut divam excipiunt! Laetae ut comitantur euntem

ludor; videoque deum, noscoque: sub illa
4.157.12   Rupe sedet magno proximus Astridio,
4.157.13  Atque viro quiddam narrat, fortasse futuros
4.157.14  E dia pandens Arcadas Eurynome. 158. [156.] Ad Clementem Franciscum Bavariae ducem, inter Arcades cooptatum.
4.158.1  Arcadiae rupes, Romanaque Moenala, vatum, et

caros] caros2 quae1 Radelja vincere posset, 5
4.174.6  Duceret ut sedes inde aliquam ad patrias,
4.174.7  Europam specie quae mira incenderet omnem,
4.174.8  Nec sineret priscam nomen habere Helenam. 175. [173.] [  403] De laude Henricae canentis.

In Gelliam fatuam et loquacem.
5.1037.1  Obriguit cervix: mallem tibi lingua rigeret,
5.1037.2   Guttur et ingratae, Gellia, vocis iter.
5.1037.3  Hanc certe partem plecti decet, hanc gravis Eurus,
5.1037.4   Hanc saevus pessum si dederit Boreas,
5.1037.5  Vix erit, ut prorsus corrupta et perdita, dignum
5.1037.6   Persolvat nostris supplicium auriculis.

[1450.] Ad Battum. De Amore.
5.1457.1  Batte, vafer fraudis quiddam parat ecce Cupido:
5.1457.2   Batte, fuge instructis cautus ab insidiis.
5.1457.3  Ah fuge praecipiti procul hinc pernicius Euro,
5.1457.4   Cujus hinc rapidi fulminis igne fuge.
5.1457.5  Sic monui lentum frustra, voluique monere
5.1457.6   Rursus, at in mediis haeserat ille dolis.

qui possent flumina, Trejicii, Trejicii] Threicii Radelja
6.54.3  Vincere qui cantus Orphei, raptamque vocare
6.54.4   Euridicen auras non semel ad superas.
6.54.5  Nec prorsus periere tamen, quos candida servat
6.54.6   Usque sibi aeternis harmonia in tabulis,
6.54.7  Unde sibi exemplum saeclis

opus, haec cura, labat sub pondere sed mens,
8.390.6   Nec par heu magnis ausibus ingenium.
8.390.7  Tu fer opem, tu junge meis tua carmina, vates
8.390.8   Olim cantata clarus ab Euridice,
8.390.9  Te mihi, Sebethi linquentem flumina, quando
8.390.10   Fors bona Romanum huc attulit ad Tiberim.
8.390.11  Crede, una haec omnes longe anteit heroinas;

sis, nosce; tibi rivales sumere noli,
9.39.4   Quos nolis famulas forsitan esse tuas. 40. De amore Thyrsidis.
9.40.1  Dicitur Euryllae Thyrsis correptus amore,
9.40.2   Nec tamen id certis noscier indiciis.
9.40.3  Non est Euryllae Thyrsis correptus amore;
9.40.4   Verus amor certis noscitur indiciis.

40. De amore Thyrsidis.
9.40.1  Dicitur Euryllae Thyrsis correptus amore,
9.40.2   Nec tamen id certis noscier indiciis.
9.40.3  Non est Euryllae Thyrsis correptus amore;
9.40.4   Verus amor certis noscitur indiciis. 41. De amore Aconis.
9.41.1  Ardet Acon meus, at

230. [227.] Amor quem fecit virtus, semper manet. Amorem quem fecit virtus, semper manere Krša
9.230.1  Turpis Amor celeres quatit alas et levis Euro
9.230.2   Ocyor in nubes avolat aerias;
9.230.3  Aut illum ratio veniens fugat, aut fugat aetas,
9.230.4   Aut vitio omnivolus vertitur ipse suo,

maris, dic: num tibi nata
88  Visa mea est unquam? Quisquis vir sustulit illam
89  Vel deus errantem caraque a matre remotam,
90  Vimque adhibens raptae fugit malus ocyor Euro." 90
91   Sic ait, at contra sic magno Hÿperione natus:
92  "Nata Rheâ regina Ceres, vera omnia nosces:
93  Namque ego te venerorque animo doleoque dolorem,

ac te video sentire, et credere pridem.
2.92  Non te, quo praesente viget, quo absente labascit
2.93  Indiga consilii patriae movet urbis imago?
2.94  Bella nec ipsa movent, trepidoque Europa tumultu
2.95  Acta diu caedes inter, miserandaque damna;
2.96  Nec jam victrici Gallorum mole refracta
2.97  Claustra cient Rheni, Germaniaque omnis in ignes

Ullius impediat, quin firmum sit, maneatque,
5.136  Quantum in te est, fixum: frustra seducere tentent
5.137  Muneribusve minisve; ut circum saxa sonantes
5.138  Franguntur fluctus euris turbantibus aequor;
5.139  Sic clades minitata, oblataque munera vano
5.140  Nequidquam assultu quatiant immobile pectus.
5.141  Imperii haec virtus sit murus aheneus: illam

8.159  Noricaque, et potior tibi cara Helvetica pubes.
8.160  His ego me solor votis, nec tristia duco
8.161  Tempora, securus, quid agant horrentia Martis
8.162  Signa per Europam late minitantia, et arma
8.163  Hinc atque hinc populorum excita. His tu quoque, credo,
8.164  Nam sapis, atque agitas campestribus otia curis,
8.165  Contentus vives, seu rura Oneïa

11.87  Miro ardore instans linguam fovet, illaque praeter
11.88  Egregios quos usque libros emittere gaudet,
11.89  Ipsum etiam, quem quaeque suo sermone loquentem
11.90  Europae gens laeta colit, perdiscere voces
11.91  Moschorum coget, versoque assuescere cultu
11.92  Moeniden, primaeque petet sibi praemia palmae,
11.93  Quae nostro restabat adhuc intacta

spirent faciles de littore, teque
13.7  Jam patriae reddant. Furias coelique, marisque
13.8  Incolumis vinces; et quamvis caerula fervent
13.9  Nunc austris, nimbisque, ipse Aeolus obstruet euros,
13.10  Disicietque imbres sancta prece victus, et altum
13.11  Sternet. Ut advectum cupide complectar, et omnes
13.12  Laetitias animi, Caboga o candide, tali

13.118  Jam venias, oro, post taedia longa viarum,
13.119  Atque maris, tecum ut possim sermonibus horas
13.120  Fallere jucundis. Non tu rerum inscius, omnem
13.121  Quae nunc Europen agitant turbante tumultu
13.122  Suspensam, advenies, tibi quando accedere nuper
13.123  Contigit ad primos belli, pacisque ministros.
13.124  Multa ego de Batavis, de Belgis multa

15.37  Quem fortuna oculo. Nam cum superante duello
15.38  Barbarico jacuit Romani exangue cadaver
15.39  Imperii, et Scythicae diffusa examina gentis
15.40  Dira per Europam, nova regna exsurgere visa,
15.41  Inductique novi mores. Vetus omnis abacta
15.42  Mundities sermonis, et atrum virus obortum
15.43  Mixtis connubiis populorum ac lege superbi

15.169  Successu meliore expilans scrinia Lanae,
15.170  Quam voti compos laetere hac dives in arte.
15.171  Lingua regat Romana illsutres una catervas,
15.172  Quae nunc Europen complent, suaque acta propagant
15.173  Nec sermone omnes nec iisdem vocibus usae;
15.174  Ipsaque sit, quam dia sibi sapientia jungat
15.175  Depositi custodem una, fidamque

Vestiet, atque dabit supposta trionibus ora
15.182  Solis uti a radiis, non Palladis avia luce,
15.183  Quae spectiosa tulit vitae melioris in usum.
15.184  Est ne hoc in votis? Europae hoc angulus omnis
15.185  Tam varia tandem fessus farragine vocum
15.186  Et petit et vestigat inaniter? Ecce repertum
15.187  Inque manu est: communis lingua habeatur

Egressa puppes hinc tempore conspiciuntur
Credere se pelago, et cursus iterare relictos.
Hic austro objectus locus est, gaudetque salubri
Temperie, quamquam juga claudant ardua circum
Nam matutinis Eurus refrigerat auris
Quottidie autumni per tempora, qui tribus horis Observatum hoc fuit, quod si quo anno per eam tempestatem hic ventus non flaverat, locus ipse insalubris, et

nostrae.
Quid ni, si Cretae solventem a littore puppim
Scriptor in Hadriacas actam sacer indicat undas,
Non verò in Lybicum, Melite altera quo jacet, aequor?
Nec furiosa Euri vis mixta aquilonibus Afrum
In mare tum quibat propellere, barbara dici
Gens ea nec poterat, si forte illius ad oram
Naufragus accesset Paulus, neque vipera morsu

Patricius Rhacusanus. 31
Otmanidas, scit Scodrae urbem virtute meorum
Defensam haud potuisse capi, meque insuper ipsam
Regibus Europae se contra in foedera junctam.
Atque ea turbata secum dum mente revolvit,
Conqueriturque furens, urbs o malesana peribis,
Intonuit, jactatque minas. Ego talia supplex
Cum gemitu

Me sensi: saevus miseram circumstetit horror,
Solaque sanguineis signat mors passibus urbem,
Non jam urbem, at lapidum, et congestae caedis acervos.
Tristem adeo evulgat dum casum didita fama,
Europae et cunctos mea tangunt fata tyrannos,
Unus in Otmania Regi qui proximus aula 36 36 Cara-Mustafa, qui extinctarum in terremotu familiarium bona in thesauros regios volebat

I travagli d’ Orfeo in grazia della Moglie.
Poichè tolse ad Orfeo l’ invida Parca
La diletta Euridice, egli non teme
Por il pie negli abissi, e gire insieme
Con l’ ombre ignude ne la stigia barca.
Del rigido nocchier, che il ciglio inarca
Al nuovo pondo, e alto minaccia, e

Non Orci timuit fauces Orpheus adire,
Quam subit umbrarum turba, subire ratem
Non timuit, manes postquam descendere ad imos
Mors fera dilectam jusserat Eurydicen.
Insolito pressam cernit dum pondere cymbam
Nauta ferox tollit triste supercilium;
Et minitans multis implet clamoribus auras,
Carmina sed rigidum continuare senem;

senem;
Plurima continuit citharae vis. Flumine vates
Iam vehitur nigro; littora maesta (63) premit:
Muneribusque canem latrantem flectit, et audax
Regia tecta petens postulat Euridicen.
Euridicen domitus cantu rex tradidit illi,
Quisnam adeo cupidus coniugis esse velit?

continuit citharae vis. Flumine vates
Iam vehitur nigro; littora maesta (63) premit:
Muneribusque canem latrantem flectit, et audax
Regia tecta petens postulat Euridicen.
Euridicen domitus cantu rex tradidit illi,
Quisnam adeo cupidus coniugis esse velit?

Sonetti pastorali Sul merito della costanza.
Tu stupisci, Euristeo, perchè tra tanti
Arbor diversi, che ne diê Pomona,
Il Nespol tardo di produr si vanti
Suoi frutti adorni di regal corona?
Questo, se al Sole, o a quell' aspetto il

Quegli è l' Uom saggio, e di corona è degno.
Plantarum ex numero magno, quas terra ministrat,
Eurysthee, stupes, mespilus alma suis
Quidnam serta paret seris gratissima pomis?
Haec tempestatum temnere saevitiem
Planta scit, illius didicit durescere cortex;
Nil a sole sibi, nil

tutus. Qui Phillidem huc adduxerat, ut improvisam insurgentis nimbi vim evitaret, humum pedo signavit inscribens epigramma, quod sequitur.
Phillidis hic maneat signatus nomine pulvis;
Cura sit, has, hospes, non violare notas.
His euri parcent, his te quoque parcere fas est;
Ni vento, ac nimbis saevior esse velis. Quid rarum florem carpenti nymphae Pastor dixerit.

letifera ingruerit,
Tum longo eripuit Medicinae cura labori,
Pristina tum ad vitae munia restituit?
Tam bene promeritos mortales fama superstes
Concelebrat cunctos didita per populos.
Europae quondam cum per florentia regna
Extremis ustae e finibus Arabiae
Advecta immitis contages variolarum
Bacchari insolita coeperat illuvie,
Et raptim paucis ignoscere, jamque minari

suspirantes Hymenaeos;
Non incana senum debita jam tumulo
AEtas, non quisquis gavisus luminis haustu
Tam diram potuit perniciem effugere.
Quis memoret diram cladem et commune cadaver
Europae atque Asiae? Funera funeribus
Mista senum et juvenum mens aversata refugit,
Luctifici atque horret temporis historiam.
Sed si multa Viri divinum saecula nomen
Nocte premunt, nostris eripiuntque

Nocte premunt, nostris eripiuntque oculis,
Primus qui omnivoram sapiens hanc contudit hydram
Perniciemque novis artibus edomuit;
Quis tacitam linquat et Magnanima Heroina,
Olim quae Europae in finibus, Odrysiam
Gentem inter, magnos vicisti prima timores
Gnato et contagis semina luctificae
Indere nec verita es, nec luctisoni vagitus
Plurima nec potuit flectere te pietas:

Ne timeas, generosa parens, tibi reddita proles,
Sic Superis visum, sospes et incolumis
Letifero nunquam posthac obnoxia morbo,
Nec turpata genas vividulosve oculos;
Jamque tui Angligenae, jam tota Europa salubre
Grata animi recolit mente magisterium;
Jam tibi posteritas summos largitur honores
Divum, teque piis addit imaginibus,
Ex quo insperatae populo haec via aperta salutis

in prospera fortuna mitis, sic nunc in adversa sibi semper par, privata conditione contentus, et novis se rebus immiscere detrectans Canosam secessit in praediolum suum, ibique magnam anni partem insumsit legens, scriptitans, et multa eorum, quae in tantis totius Europae motibus inopinato acciderant, futura praedicens. Prudentia in summis viris quasi ad divinationem accedit. Altera interea contigit urbis Ragusinae obsidio. Junius ut mala urbi impendentia declinaret, rursus Canosam petit, ubi gravi epiphora, qua jam ab aliquot

sic ore profatur:
1.3.81  Hanc testor cladem, mihi qua pretiosa supellex
1.3.82  Nunc disjecta jacet, quali studio atque labore
1.3.83  Pervigil incumbo Europae dignoscere fata.
1.3.84  Usque diurna ideo acta lego, collectaque servo,
1.3.85  Inque vicem compono, ut mox depromere possim.
1.3.86  Hae mihi sunt nocte atque die artes:

sestertia centum
1.3.136  Fractis pro cyathis. Negat acriter ille, fremitque,
1.3.137  Ast illi secum facientia jura minantur.
1.3.138  Ille, ut nil erat in loculis, fugit ocyor Euro
1.3.139  Ludibriis clarus ridentum, unctaque lacerna.
1.3.140   Mamurrae derisores mentis bene sanae
1.3.141  Censeret quisquam, atque ejus distare

laudari, aut certe digna sileri,
1.8.184  Nescio quid tibi nunc oculos male fascinat aegros.
1.8.185  Stultitiae ante aram cum tot curamus inepta,
1.8.186  Atque in tonstrinis Europes fata movemus,
1.8.187  Cum peregrinamur nihilo sapientius, ac si
1.8.188  Vere grues validis tranarint aera pennis,
1.8.189  Absurde cum philosophamur, et esse videri

nisi summo in tempore dextra tulisset!
1.23.37  Mirantur docti grande, indoctique repertum:
1.23.38  Conquirunt omnes, imitantur; totaque fervet,
1.23.39  Et tamdem tot victa typis Europa fatiscit.
1.23.40  Prodit et Aldorum, et Gryphiorum natio quaedam,
1.23.41  Praesertim Batavûm, meliori cudere forma
1.23.42  Litterulas certans, et doctae commoda

faciam? placeatne aegro solatia luctu
2.2.24   Quaerere amicorum dulcibus alloquiis?
2.2.25  Jam juvat et Breni laetos invisere colles:
2.2.26   Hos Cyane, pulcra hos incolit Euryope.
2.2.27  Ipsa suo pariterque meo jam victa dolore,
2.2.28   Et vestrae pars non ultima amicitiae
2.2.29  Addit se Pholoe, comitem: Cyane, Euryopeque

Hos Cyane, pulcra hos incolit Euryope.
2.2.27  Ipsa suo pariterque meo jam victa dolore,
2.2.28   Et vestrae pars non ultima amicitiae
2.2.29  Addit se Pholoe, comitem: Cyane, Euryopeque  Cyane: Theresía Basilia Gotia. Euryope: Maria Gotia Georgia. Pholoe: Maria

2.2.29  Addit se Pholoe, comitem: Cyane, Euryopeque  Cyane: Theresía Basilia Gotia. Euryope: Maria Gotia Georgia. Pholoe: Maria Zamania Restia Poetae Uxor arcta familiaritate his conjuncta. ,
2.2.30   Et Pholoe,

2.2.32   Qualia nec deinceps postera saecla ferent.
2.2.33  Tres tantum caelo Charites numerantur in alto;
2.2.34   Tres Charites tellus jactat et ista suas,
2.2.35  Euryopen, Pholoen, Cyanen, queis ipse perenni
2.2.36   Foedere sincerae jungor amicitiae;
2.2.37  Queis sine nil mihi jucundum, nil et mihi dulce,
2.2.38   Queis sine vix nobis vita

quis Japetides, ignis qui semina fertur
3.2.159  Subduxisse Diis, populo et vulgasse Prometheus?
3.2.160  Hic ille est porro Scythica de gente magister,
3.2.161  Prima per Europen dii qui semina cultus
3.2.162  Dididit, et vitam solers per prima reperta
3.2.163  Excoluit, meditando et primas extudit artes.
3.2.164  Atque adeo historiis dignum famaque

4.10.2   Juvisti, puris flectier et precibus
4.10.3  Si tibi dulce fuit, nostris o annue votis,
4.10.4   Quae tibi nunc imo pectore concipimus.
4.10.5  Aeole, da madidis Eurum latuisse sub antris,
4.10.6   Namque potes rauci et turbida flabra Noti;
4.10.7  At Zephyri interea, melioris et aura Favonî
4.10.8   Late Hadriam Hesperiis mulceat a

125  Christiadum tortor, Christique acerrimus hostis?
126  Roma cadaveribus fervet, sua funera plorant
127  Urbes Italiae, diroque agitata furore
128  Europa atque Asia, extensis ditissima regnis,
129  Et Libiae populi passim, gentesque Canopi.
130  Proh scelus infandum Dioclis! Circum horrida late
131  Carnificum rabies

493  Qua gradibus ducit summas conscendere cellas.
494  Incolit has sedes Diocles, cum floribus aestas
495  Exornat late campos, et flamine dulci
496  Eurus permulcet jucundas leniter undas.
497  Qualis adest oculis prospectus utrimque tuentis,
498  Vel mare velivolum videat, scopulosque remotos
499  Messibus aut flavos agros,

618  Saxum urget; praeceps rapido ruit impete monte.
619  Orpheus auritas silvas, montesque sequaces
620  Blandisona ducit cythara, lacrymansque fugacem
621  Respicit Euridicem: cernes tum cetera demens
622  Quae plebs effinxit. Qua majestate decorum
623  Numen adest, cultuque suo, simul ore verendum?
624  Hos loculos circum dilecta cubicula

770  Interea Dioclem vexat dementia et angit,
771  Nunc casus memorans tristes, cordisque dolores
772  Ut puer illacrymat, tacita nunc mente pererrans
773  Europae atque Asiae magnis excursibus urbes
774  Invisit, ducitque agmen, celebratque triumphos,
775  Nunc rabie exultat clades interque rogosque
776  Incedens multo foedari

est anno 292 et absolutum omni ex parte anno 298. Maxima erat ejusdem magnificentia ut poterat cognosci ab iis, quae adhuc supersunt, quae profecto jure ac merito possunt comparari tum nobilitate tum pulchritudine cum nobilissimis et pulcher(i)rimis antiquitatum monumentis, quibus praesertim Europa glorietur. 3. Domus. Palatium hoc extendebatur in longitudinem pedes 630, et in latitudinem pedes 510. 4.

XII. de Mort. Pers. 12. Galerius, omnium iniquissimus. Diocletianus, vulgato edicto persecutionis tanta mentis imbecillitate et quasi dementia affectus est, ut relicta Nicomedia, varias Europae regiones peragraverit. Ubi autem Romam pervenit, furiis Galerii excitatus, novum edictum vulgavit in Christianos. Lact. de Mort. Pers. Cap. 18. 13.

dum pavit oves timidasque capellas
61  Patrius in patriis pastor, nec palluit, agris."

62  „Illyriam memores patrum dixere nepotes.
63  Nec male. Nam, memini, mundi quae Europa vocatur
64  Unum principio populum regione locavi,
65  Unam gutturibus iussi resonare loquelam,
66  Fraternosque dedi fraterno in corpore mores.
67  At postquam in quatuor gentes abiisse

307  Orat, et ad puppim transit, clavumque prehendit. Adnotationes. 1) Autochthones seu Aborigines europaeos antiquissimis Historiae temporibus unam constituisse nationem, atque hanc tanquam communem matricem imprimis in Thraces et Celtas divisam, postea in Thraco-Hellenos, a quibus graeci, Thraco-Illyros, a quibus slavici, dein Celto-Gallos, a quibus latini, ac demum

slavici, dein Celto-Gallos, a quibus latini, ac demum Celto-Germanos, a quibus teutonici populi suam trahunt originem, abivisse, per celeberrimos in Historia et Philologia viros evictum est. — Vid. Jelenski S: Lexicon symphonum, quo quatuor linguarum Europae, graecae, latinae, germanicae et slavicae concordantia consonantiaque indicatur. Basil. 1539. — Šafarik: Über die Abkunft der Slawen, p. 55. et seqq. — Conf. Kreljanović: Memorie per la storia della Dalmazia. Zara. 1809. — A. Muray: History of the europ. languages.

Europae, graecae, latinae, germanicae et slavicae concordantia consonantiaque indicatur. Basil. 1539. — Šafarik: Über die Abkunft der Slawen, p. 55. et seqq. — Conf. Kreljanović: Memorie per la storia della Dalmazia. Zara. 1809. — A. Muray: History of the europ. languages. Edinb. 1823. — Levesque: Essai sur les rapports de la langue des Slaves. — Bulletin des sciences histor. antiquit. philolog. Nr. 12. Decembr. 1825. p. 396.- Confer „Danica ilirska" br. 18. 1836.: Kratki uvod u dogodovštinu velike Ilirie, od Dra. L. Gaja.

— Jarnik: Etymologikon der slowenischen Mundart. Klagenf. 1832. p. 32. art. il. — Šafarik: Abkunft der Slawen. p. 193. — J. J. Michl: Pravopis ilirski, i razlika medju jezikom českim i ilirskim. U Prazi. 1836. p. 1. 3) Vid. Misli o starobilosti Slavianah u Europi, od Dra. P. J. Šafarika, in „Danica ilirska" br. 4. 1836. ubi dicit: „Mi pako neblagorodni sini nasih predjovah, koji smo se za običnim kolom ljudih

et seqq. 7) Lazar et Miloš ambo illyrici heroes. Ac prior quidem redimitus Serbiae Imperator, qui anno 1389. die 15. Junii in Kosoviensibus campis contra immanissimum Europae hostem fortiter dimicando proditione Vuki Branković senioris generi sui cum flore nationis caesus, libertatem et independentiam inferioris Illyriae una secum tumulo intulit. Posterior autem, cognomine Obilić, iunior Lazari gener, patriae socerique amantissimus

septentrionalium (latinis tamen characteribus scribentium) Slavorum orthographia adaptetur. Itaque Dr. Gaj primus rejecta propria sua provinciali orthographia croatica modum scribendi Čehicum (Bohemicum), evitatis tamen ejus defectibus, approbantibus compluribus celeberrimis in Europa philologis, in orthographiam illyricam assumendum elegit. Hac ille orthographia ephemerides politicas et literarias in 4. jam annum edit; hac jam maxima pars magistratuum et particularium eruditorum per amplissimas ditiones illyricas publice privateque utuntur; hac intra unum vel semialterum

millionis heroicam populationem possideamus, quae inde a Sirmio usque montes Velebit nationalitatis et linguae excidium nunquam toleratura est; indignum itaque fore, ut nos sociorum despotismum toleremus. Ne ergo coram Principe et popularibus nostris ac tota Europa arguamur, oportet, ut modo, dum forte de nationalitate nostra delenda leges sub incude sunt, a Rege nostro augustissimo petamus, ut postulatis dietalibus respectu ad nos transplantandae linguae magjaricae assensum suum denegare, nosque penes diploma Anni 1808. ultro permittere.

prima anno 1827, secunda anno 1838. Non est meum, nec ad rem pertinet, de praefatis italicis versionibus iudicium ferre, quod iamdiu a dignis censoribus fuit prolatum. Cupiens tamen, quantum in me situm est, maiorem huius clari operis diffusionem, et cognitionem provehere, maxime inter doctos Europae coetus, a quibus latina lingua magnopere colitur, quaeque adhuc apud illos florens in tanta linguarum diversitate habetur una tamquam communis hominum conciliatrix, ac veluti quoddam doctrinae vinculum, exemplo insuper, et aemulatione meorum concivium inductus, qui variis poeticis latinis

quique veluti lectissimae gemmae meae versioni a versu 14 usque ad 43 dicti quinti libri insertae micabunt, illique decus, fulgoremque adiicient. O utinam talis vir doctissimus totum illud carmen vertisset, atque ita patriae, et doctae Europae novum classicum opus donasset, ceu sunt caetera omnia tanti vatis carmina. Hoc saltem orsum fuisset a celebri latino Ragusino vate Faustino Gagliuffi perfectum, quum illum tale propositum habuisse ab epistola eruitur, quam Genua mense Martio 1821 Ragusam ad Antonium Casnacich misit, quaeque

cervice super strictus tibi pendeat ensis?
298  Est puer Osmanus, cui stat non certa voluntas,
299  Volvitur huc illuc, folium ut spirantibus euris.
300  Callidus ille satis caussas, si quaeret, habebit, 300
301  Te prius ut stravit, tibi nunc sic frangere

collegae, ut mihi liceat hoc in Coetu ea, quae de studiorum classicorum in re publica Iugoslavia statu suo tempore in ephemeride «Romanitas» pluribus verbis exposui, in pauca conferre, quo facilius appareat parem aut similem saltem horum studiorum condicionem in variis non solum Europae civitatibus, sed etiam in omnibus paene orbis terrarum regionibus, in quibus etiam patrum nostrorum memoria linguam litterasque Latinas maiore in honore quam hodie fuisse constat. Hoc eo libentius faciam, quod haud silentio

Slavicas litteras locupletaverint. Nam eo tempore lingua Latina apud nos non solum in Ecclesia aut in schola, sed etiam in tota fere vita publica complures utebantur. Quae condicio usque ad prima saeculi undevicesimi decennia permansit. Tum autem rerum mutatione facta, quae in multis Europae gentibus nationis conscientiam excitaverat, etiam Slavorum populi, qui antiqui Illyrici regiones incolebant, tamquam diuturno quodam somno exciti, ad patrii sermonis studia se contulerunt atque eum, quamvis etiamtum maxima ex parte sub alienorum dicione atque imperio essent,

usus cum idiomate Latino intercessit. Latine enim communicabant inter se incolae maritimarum urbium, Latina scribebantur mandata et resolutiones auctoritatum Francorum, ea erat lingua tum potentissimae ecclesiae Romanae. Mirandumne est, quod in Croatia quoque- non aliter ac in aliis Europae occidentalis regionibus- his remotissimis temporibus sermo Latinus ad solemniora rei publicae negotia tractanda adhibebatur quodque antiquissimae inscriptiones lapidariae Croaticae aliaque documenta cancellariae aulicae Croatarum lingua Latina exarabantur? Quod

modo communis dici potest, sed lingua tantum cultorum virorum. quibus in scholis cum labore discenda erat. In his condicionibus orta sunt apud Croatas multa opera lingua Latina conscripta (magna ex parte inedita), quae rei publicae litterariae totius Europae nunc quoque decori sunt. Scriptores Croatici, qui sermone Latino scripserunt, nullum genus scribendi a se alienum putabant. Eorum id genus opera tam multa sunt, ut a quodam nostro viro docto vetustiores Croatarum litterae optimo iure bilingues, i.e. Croaticae et Latinae

exhibuerunt, ut ab universis fere eiusdem temporis viris eruditis uno ore celeberrimis veteribus scriptoribus aequiparandi dicerentur. Facere non possum, quin hic magnum numerum nostratium, qui lingua Latina usi sint, meliorem vitae partem, immo omnem vitam in diversis Europae partibus transegisse atque patriae suae parum profuisse, dolenti animo commemorem. Verumtamen cum plurimi eorum acerrimi ingenii essent litterisque ac studiis impigram operam navarent, tantam apud exteras nationes famam sibi conciliaverunt, ut patriae suae gloriam non parum

parum auxerint. Inter hos nostros linguae Latinae cultores multi ardentissimo patriae amore enituerunt. Testantur id verba Nicolai Modrussiensis, assertoris liturgiae glagoliticae, Georgii Sisgorei, Marci Maruli Spalatensis, Simonis Begnii ceterorumque oratorum populi Croatici, qui apud aulas Europaeas auxilium contra immanissimum Turcam implorabant, Antonii Verantii, Matthiae Flacii Illyrici, Dominici Zavorei, Vincentii Priboevi, Stephani Gradii,.Pauli Ritteri, Rogerii Iosephi Boskovich, Titi Brezovatsky, Pauli Stoosz, Francisci Millashinovich, Josephi Georgii Strossmayer,

quod sunt quidam exteri viri, litteris et rebus politicis dediti, qui singulare studium linguae Latinae apud maiores nostros perverse interpretari non desinunt. Memoratu dignum est Croatas in politicis et diaetalibus negotiis sermone Latino diutius quam omnes alios Europae populos usos esse, nempe usque ad diem 23. Octobris 1847. Is enim sermo in nationali libertate asserenda et linguis Germanica et Hungarica, quae iis imponebantur, propulsandis magno iis adiumento fuit. E litterarum hereditate, quae apud Croatas lingua Latina

Bibliographia locorum inventorum

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].

Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].

Drašković, Janko (1770-1856) [1839], Oratio apud comitatum Zagrabiensem, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 252, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [draskovicjor].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Kravar, Miroslav (1914-1999) [1966], Oratio in conventu Latinis litteris linguaeque fovendis, versio electronica (, Roma), 712 verborum [genre: prosa - oratio] [word count] [kravarmoratio].

Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report