Your search found 2742 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

invidorum ac detrectatorum procellas pili (ut aiunt) facturus . Vale, virtutum omnium unicum columen. Epithalamium Matthaei Andronici Tragurini in nuptias Vladislai invictissimi ac felicissimi Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae serenissimae.

1   Nondum intemptatas pubes irruperat undas
2   Thessala Phrixei cognatum velleris aurum
3   Exposcens necdum refluo vada concita motu
4   Consertisque iugis artatum evaserat

Sume arcum atque illo rursus praecingere telo,
90   Cui nec multiplici connexae adamante catenae,
91   Invius ipse mei non thorax Martis et aegis
92   Pallados obsistat, furvi non ora profundi,
93   Imperiurato qua Styx devolvitur amne.
94   Pannonii pete regna Iovis, qui coniugis expers
95   Contemnit mea regna; tuis hunc, nate, sagittis
96   Vince, truces animos, impervia pectora telis
97   Concute et ignotos, fac, sentiat ille calores!
98   Suspiret thalamos, mens tota in coniuge

101   Dixit et ipsa suis manibus dea collocat arcum,
102   Suspendit nato pharetram selectaque ponit
103   Spicula et omnidomo succensas lampadas igne.

104   Evolat ille celer ripasque binominis Istri
105   Attigit armiferas, ubi Pannona terra cohortes
106   Explicat Othrysiae sese obiectura procellae.
107   Quisquis erat refugas doctus post terga sagittas
108   Mittere, qui iussas arcu contingere metas,
109   Qui iaculum torquere valent, cui fervida virtus
110  

ultima regna, profundi."

238   Iam dea contigerat Romani moenia Planci,
239   Qua celeres Arar et Rhodanus sua flumina miscent,
240   Et iam regali constructa palatia luxu
241   Intrarat. Bifores illic argentea valvas
242   Ostia pandebant. Illic contemptus achates
243   Et neglectus onyx teritur: non gratia ophiti
244   Ulla datur, nihil est illic Euboea Carystos,
245   Nil Ligurum lapides, nil inclyta saxa Laconum.
246   Parte omni fulvo trabs exaturata metallo
247  

Iamque hostem turbare gradu, iam caede superbus
355   Arma triumphanti captiva appendere curru.
356   Aspice, quid possit virtus, lanugine vixdum
357   Signabat malas, quum dant sua sceptra Boemi;
358   Hac etiam allecti regem fecere rogantes
359   Pannonii haud donis vel ambitione petiti.
360   Hic coniunx fatis, hic dis acceptus et astris
361   Iam pridem te, virgo, manet, quo nupta marito
362   Sidera sublimi caelestia vertice tanges."

363   Inde capit ceston, quo ventos illa

Itali proceres atque obvia divae
395   Agmina agunt; numen selecto munere certant
396   Promeruisse novum: portatur, decolor Indus
397   Quicquid Erythraeis solers exquirit in undis
398   Callaicisque fodit terris quod sedulus Astur;
399   Quod Panchaeus Arabs metit felicibus arvis
400   Quaeque suis silvis extremi vellera Seres
401   Depectunt, quod bis cognato murice Sidon
402   Tingit et Idaea quicquid variatur ab arte.
403   Nativum decus ut spectetur divite cultu,
404   Gratius, o

8.3. Ad ea igitur quę instituimus iter uertamus. 9. A 76v/2; cf. CIL VI 896 Supra portam templi quod Pantheon dicitur
.M. AGRIPPA. L. F. COS. TERTI-
VM FECIT. 9.1. Integre legendum sic: Marcus Agrippa, Lucii filius, consul tertium

ad tempus refertur et eundem bis ante consulem fuisse ostendit. Tertium consul eqs.: cf. Per. 48,22,9-10; 48,5,4-7 9.2. Templum autem cuius est ista inscriptio Pantheon est appellatum Gręco uocabulo, eo quod dedicatum esset omnibus diis pręsagio quodam quod tandem aliquando sanctis omnibus qui pro Christi nomine passi sunt consecrandum foret. In eo quippe nunc martyrum omnium memoria solennis celebrisque

Cf. Palm. Chron. A. Sal. 563 A Sophia, Iustini uxore, ad pensa per iniuriam reuocatus ingrateque ab administratione Italię a Iustino re motus Longobardos e Pannoniis prouocauit. Cf. Palm. Chron. A. Sal. 569 Et illi ingenti multitudine cum filiis et uxoribus et aliis barbaris nationibus sub Albuino, eorum rege, Italiam per Sirmium ingressi

STAIANO ILAVTIA FELICITAS PRO FILIO CRESCENTINO VOTVM LIBENS SOLVIT. 55.1. (Siluanus) Siluanus apud eos deus siluestris erat, quem Gręci Pana uocant. Cf. Per. 2,258,8-9 Siluano ergo Staiano siue Statano, ut alii dicunt, uota faciebant tunc soluenda quum stare coeperit puer, sicut quum fari Fabolino.

Cf. Euseb. Chron., A. D. 115 [= 114] Ex rebus pręclare gestis a senatu Optimi cognomen accepit. Cf. Plin. Pan. 88,4 Morbo periit Seleucię. Cf. Euseb. Chron., A. D. 119 [= 118] Ossa Romam translata et in foro sub columna posita, solusque omnium intra urbem et

115. Cf. CIL III 2456; cf. A 70v/6 Salonis .D..M. PANES FILIAE INFELICISSIMAE .TTT. P. A. F. 115.1. Hoc est: Panes filię infelicissimę Tertullę parens afflicta fecit, ut sit Panes mater et Tertulla filia; utriusque enim nomen fuit exprimendum.

III 2456; cf. A 70v/6 Salonis .D..M. PANES FILIAE INFELICISSIMAE .TTT. P. A. F. 115.1. Hoc est: Panes filię infelicissimę Tertullę parens afflicta fecit, ut sit Panes mater et Tertulla filia; utriusque enim nomen fuit exprimendum. Tertullam autem in quibusdam epitaphiis integre descriptam legi, quare adducor ut credam hoc loco per tria T.

.D..M. PANES FILIAE INFELICISSIMAE .TTT. P. A. F. 115.1. Hoc est: Panes filię infelicissimę Tertullę parens afflicta fecit, ut sit Panes mater et Tertulla filia; utriusque enim nomen fuit exprimendum. Tertullam autem in quibusdam epitaphiis integre descriptam legi, quare adducor ut credam hoc loco per tria T. Tertullam significari.

Euseb. Chron., A. D. 180, 181, 182 [= 179, 180, 181] In ęditione ludorum centum simul leones exhibuit. Cf. Euseb. Chron., A. D. 182 [= 181] In Pannonia Correxi ex Panonia morbo periit, Cf. Euseb. Chron., A. D. 182 [= 181] Commodo filio relinquens imperium.

181] In ęditione ludorum centum simul leones exhibuit. Cf. Euseb. Chron., A. D. 182 [= 181] In Pannonia Correxi ex Panonia morbo periit, Cf. Euseb. Chron., A. D. 182 [= 181] Commodo filio relinquens imperium. 124.3. Ab hoc igitur missa fuit Delmatarum

pręcipit dirigere studemus. 132. Cf. CIL III 2551 Salonis A. TER. PANTERA. .AGO. FECIT. 132.1. Puto sic legendum: Aulus Terentius pantherarum agonium fecit. 132.2. Agonium ludum esse ait Festus Pompeius, ob hoc dictum quia locus in quo ludi initio facti sunt fuit sine

Cf. CIL III 2551 Salonis A. TER. PANTERA. .AGO. FECIT. 132.1. Puto sic legendum: Aulus Terentius pantherarum agonium fecit. 132.2. Agonium ludum esse ait Festus Pompeius, ob hoc dictum quia locus in quo ludi initio facti sunt fuit sine angulo. Cuius ludi festa agonalia dicebantur. Agonium eqs.:

meminit Ouidius libro Fastorum primo dicens: Et prius antiquus dicebat agonia sermo. Ov. F. 1,331, ubi pecus pro prius De pantheris autem Plinius libro VIII, capite XVII sic scribit: Pantheris, inquit, in candido breues macularum oculi. Plin. Hist. nat. 8,62 Has a pardis ait solo candore

Et prius antiquus dicebat agonia sermo. Ov. F. 1,331, ubi pecus pro prius De pantheris autem Plinius libro VIII, capite XVII sic scribit: Pantheris, inquit, in candido breues macularum oculi. Plin. Hist. nat. 8,62 Has a pardis ait solo candore discerni et id animal gigni in Aphrica Syriaque.

Plin. Hist. nat. 8,62 Has a pardis ait solo candore discerni et id animal gigni in Aphrica Syriaque. Cf. Plin. Hist. nat. 8,63 Idem ait: pantheras primus Scaurus in ędilitate sua uarias CL uniuersas misit, deinde Pompeius Magnus quadringentas decem, diuus Augustus quadringentas XX. Plin. Hist. nat. 8,64, ubi

Plin. Hist. nat. 8,64, ubi primus autem Scaurus aedilitate; dein pro deinde 132.3. Aulus igitur Terentius apud Salonas Romano more in agonali ludo pantheras exhibuit et qui id fecerit, ut posteris quoque notum foret, litteris in marmore sculptis testatus est. Hoc equidem in illo amphiteatro factum reor cuius adhuc uestigia extare cernimus. 132.4. Et satis certe magnificum fuit tam procul

Deum laudamus organo, tubis et campanis, voce populi concinitur. Tandem peraguntur divina, quibus finitis infans coronatus, palatino et comite Scepusiensi 9 coronam super caput eius gestantibus tota nobilitate, tota curia praeeunte, universo populo hinc inde ad spectandum circumfuso, via panno rubro strata de consuetudine ad templum Divi Petri, 10 quod non longe distat, ducitur, patre et sorore 11 subsequente. Ubi in quadam sede vetusta, quam Sancti Stephani fuisse referunt, collocatur. Inde in reditu cum universis proceribus tam secularibus, quam

30.; and Pierre de Ambroise Nolhac, Les correspondents d’Alde Manuce. Matériaux nouveaux d’histoire littéraire 1485–1514. Rome, 1888, 242.; In Hungarian: V. Kovács Sándor (ed.), Magyar humanisták levelei XV–XVI. század, Budapest, 1971, 558. Six years ago he left a manuscript of Janus Pannonius with a book merchant by the name of Jordan so that the latter would forward it to Aldus Manutius in order to print it. He requests Aldus to give the volume to the Hungarian King’s envoy, who is to arrive at Venice, if it has been printed.

Vir, Amice Observandissime. Salutem ac prosperitatem. Iusseram cuidam librario Alemanno Iordano nomine 3 Venetiis agenti sexto iam circiter abhinc anno tum videlicet, cum ego ex gymnasio Patavino 4 in patriam redirem, ut quaedam opuscula Ioannis illius Pannonii, 5 pro quorum impressione et ego tunc et Manutius (Bassion, 1449–Venice, 1515), Humanist, an emblematic printer of the Renaissance. On his Hungarian connections see: Gerézdi Rabán, Aldus Manutius és magyar barátai, Magyar Könyv

be reconciled with Csulai’s trip, who was already in Zengg at the end of September, where he embarked on a ship to Venice. 3  Jordan von Dinslaken, printer from Cologne. He was banned from Venice in 1520 for distributing Luther’s works. Compare: Boda Miklós, Pécs–Medvevár–Pécs. Janus Pannonius a pécsi utóélet tükrében = Bartók István, Jankovits László, Kecskeméti Gábor (ed.), Humanista műveltség Pannniában, Pécs, 2000, 83. 4  Brodarics obtained doctorate in canon law in Padua sometime around 1505–1506. 5  On Brodarics’ role in the publication of Janus’

Jordan von Dinslaken, printer from Cologne. He was banned from Venice in 1520 for distributing Luther’s works. Compare: Boda Miklós, Pécs–Medvevár–Pécs. Janus Pannonius a pécsi utóélet tükrében = Bartók István, Jankovits László, Kecskeméti Gábor (ed.), Humanista műveltség Pannniában, Pécs, 2000, 83. 4  Brodarics obtained doctorate in canon law in Padua sometime around 1505–1506. 5  On Brodarics’ role in the publication of Janus’ works and on the manuscript he had, see more: Boda Miklós, A „sevillai kdexek” és a Janus Pannonius-szöveghagyomány

(ed.), Humanista műveltség Pannniában, Pécs, 2000, 83. 4  Brodarics obtained doctorate in canon law in Padua sometime around 1505–1506. 5  On Brodarics’ role in the publication of Janus’ works and on the manuscript he had, see more: Boda Miklós, A „sevillai kdexek” és a Janus Pannonius-szöveghagyomány kérdőjelei, Baranyai Helytörténetírás 17–18. (1985–1986), 475–493. – More recently, gnes Ritoókné Szalay found a manuscript with Janus’ works. He established a connection between the compilation and Brodarics convincingly. Compare: Ritoókné Szalay

kérdőjelei, Baranyai Helytörténetírás 17–18. (1985–1986), 475–493. – More recently, gnes Ritoókné Szalay found a manuscript with Janus’ works. He established a connection between the compilation and Brodarics convincingly. Compare: Ritoókné Szalay gnes, Janus Pannonius leveleinek kézirata a Pray-gyűjteményben, Az Egyetemi Könyv tár vkönyvei, 14–15 (2011), 283–292. herus meus 6 praeterea apud te egerat, in manus Tuae Dominationis daret. Quod si factum ab illo est, rogo Tuam

Kasza Péter, Egy karrier hajnala. Adalékok Brodarics István tanulmányainak és családi viszo nyainak történetéhez, Századok, 2008, 1193.) Szatmári, on the other hand, undoubtedly supported the publication of Janus’ works, as shown by the offering to the Bishop of Pécs in the Guarino-panegyricus of Sebestyén Magyi published in 1513. (Compare: Klaniczay Tibor (ed.), Janus Pannonius – Magyarországi humanisták. Budapest, 1982, 662–664. In Latin: Hegedüs István, Analecta nova, Budapest, 1903, 214.) On Brodarics’ connections to Sebestyén Magyi and the Bologna circle see:

viszo nyainak történetéhez, Századok, 2008, 1193.) Szatmári, on the other hand, undoubtedly supported the publication of Janus’ works, as shown by the offering to the Bishop of Pécs in the Guarino-panegyricus of Sebestyén Magyi published in 1513. (Compare: Klaniczay Tibor (ed.), Janus Pannonius – Magyarországi humanisták. Budapest, 1982, 662–664. In Latin: Hegedüs István, Analecta nova, Budapest, 1903, 214.) On Brodarics’ connections to Sebestyén Magyi and the Bologna circle see: Révész Mária, Néhány adat Philippus Beroaldus maior magyar összeköttetéseihez.

appointment as Bishop of Pécs: Fedeles Tamás, Egy Jagelló-kori humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 66–67. 9  Egidius Zephirus may be identical to the solicitator mentioned by the name of Egyed Római in a document in the Pannonhalma Abbey dated 10 September 1525. See: Erdélyi László (ed.), A Pannonhalmi Szent Benedek-rend története III., Nr. 272. 7  6 36 István Brodarics to

humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 66–67. 9  Egidius Zephirus may be identical to the solicitator mentioned by the name of Egyed Római in a document in the Pannonhalma Abbey dated 10 September 1525. See: Erdélyi László (ed.), A Pannonhalmi Szent Benedek-rend története III., Nr. 272. 7  6 36 István Brodarics to Clement VII Buda, 22 November 1524 Manuscript used: ASV, Principi,

Terjék, nobleman from Zala county. His sister Orsolya is the mother of Tamás Nádasdy, so he is the uncle of the future Palatine. Student at the Vienna university in 1494. Tenant of the Zalavár abbey with his father from 1518. Compare: Füssy Tamás, A zalavári apátság története (A pannonhalmi Szent Benedek-rend története, VII.), Budapest, 1902, 110–114. 4  Ferenc Révay was Secretary of Palatine István Báthory, later Protonotary (1519–1526). See more on him in the notes for the previous letter.

so the earliest he could reach the Eternal City was in April. 2  János Statileo (Statilius in Latin form, Statilić in Croatian) (1472–1542), Provost of Óbuda, later Transylvanian Bishop of János Szapolyai (1528–1542). More on his life: Sörös Pongrác, Statileo János életéhez, A pannonhalmi szt. benedekrendi főiskola évkönyve, Pannonhalma, 1916, 3–56., and Domagoj Madunić, Vinko Pribojevic and the Glory of Slavs, Budapest, 2003, 19. 41 János Statileo to István Brodarics Cracow,

was in April. 2  János Statileo (Statilius in Latin form, Statilić in Croatian) (1472–1542), Provost of Óbuda, later Transylvanian Bishop of János Szapolyai (1528–1542). More on his life: Sörös Pongrác, Statileo János életéhez, A pannonhalmi szt. benedekrendi főiskola évkönyve, Pannonhalma, 1916, 3–56., and Domagoj Madunić, Vinko Pribojevic and the Glory of Slavs, Budapest, 2003, 19. 41 János Statileo to István Brodarics Cracow, 12 April 1525 Manuscript used: ASF, Carte

Quirini
7.3.277  Mendicata Ceres pascit: sic anxia curis
7.3.278  Tam grauibus uexor, nec sola aetate senesco.
7.3.279  Quod tamen ulterius damnum uacat, ultima clades
7.3.280  Impendet, diuina mihi sic somnia pandunt
7.3.281  Et placidam turbant praesagia dira quietem.
7.3.282  Vox etiam audita est delapsa e montibus altis:
7.3.283  ‛Infeelix Epidaure, rues radicitus, omnes
7.3.284  Dii tutelares templis fugere

7.3.550  Pagina, nec nisi scripta licet ferri atque referri.
7.3.551  Ergo recondendis armis, Epidaure, colebas
7.3.552  Hunc morem. Sed non lituo cinctuque Gabino,
7.3.553  Armorum insignis sed luce, repagula pandit
7.3.554  Aerea bellipotens consul: simul ecce tumultus
7.3.555  In furias ciues agit ultimus, ocius arma,
7.3.556  Fulmineos enses dextra clypeosque sinistra
7.3.557  Accipiunt, animant lamas conisque

cernis
Acrius, et verax inde futura canis.
Uraniam solus, divina mathemata solus
Percipis, et radio singula quaeque notas.
Euclidem superas, geometrica dogmata nemo
Te melius tenuit, nec tenuisse potest.
Progressus natura suos tibi dedita pandit,
Atque per ignotas consulit ire vias.
Pythagorae sacros numeros, quibus omnia nectis
Sese multiplicans ordine prima monas.
Et res in propria discernis origine cunctas
Ideasque omnes et Iovis ora vides.
Principio causas rerum deducis ab uno,

Hieronymus pręsbiter (ut ipse de se testatur in calce libri illius quem De uiris illustribus inscripsit) patre Eusebio natus, oppido Stridone, quod a Gotthis euersum Delmatię quondam Pannonięque confinium fuit, una cum parentibus Romam uenit. Puerullus adhuc litterarum studijs traditus in grammatica Donatum habuit pręceptorem, in rhetorica Victorinum. Et iam Gręca Latinaque litteratura

uestis quoque asperitate domaret, tunica uili rudique desuper indutus, quod denique ad captandam quietem humi dumtaxat cubitarit et quotidianis ieiunijs usus fuerit, semel tantum in die comedens, nec aliud quam panem, fructus, olera, radices. Ait etiam eum semper post uesperum uacasse orationi usque ad horam noctis secundam, et cum inde ad mediam noctem quieti indulsisset, reliquum tempus aut legendo, aut scribendo

non indignum monacho putauit de alieno facere si posset suum. Hieronymus , inquit, uir sanctissimus et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione Italicus ex oppido Stridonis in Istria prouincia constituto, quod quidem a Gothis euersum fuerat Pannonię quondam Delmatięque confinium. Quomodo, quęso, ista simul stare possunt, ut oppidum aliquod Pannoniam Delmatiamque disterminet, et in Istria sit, cum post Istriam Liburniam esse constet, Liburnię autem iunctam esse Delmatiam? Nisi forte aliquis de stirpe Aeneę Troiani

et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione Italicus ex oppido Stridonis in Istria prouincia constituto, quod quidem a Gothis euersum fuerat Pannonię quondam Delmatięque confinium. Quomodo, quęso, ista simul stare possunt, ut oppidum aliquod Pannoniam Delmatiamque disterminet, et in Istria sit, cum post Istriam Liburniam esse constet, Liburnię autem iunctam esse Delmatiam? Nisi forte aliquis de stirpe Aeneę Troiani inuentus sit Ilium in Italiam portans uictosque penates, aut tantam habens fidem, ut non solum montes, sed etiam

portans uictosque penates, aut tantam habens fidem, ut non solum montes, sed etiam cum montibus prouincias transtulerit, atque ita Delmatiam cum Stridone oppido de loco suo auulsam ultra Liburniam in Istriam usque iusserit euolare, ut Stridon (sicut Hieronymus ipse dixit) et prius in Delmatię Pannonięque finibus fuerit, et nunc (ut Bergomensis ait) in Istrię agro consistat. Equidem ista consyderans curiosius quęrere coepi, unde homini religioso ueritatisque professori hic error irrepserit, ut etiam pugnantia inter se asserere non dubitet, et inueni, ubi Longobardorum regni

culpa est. Magister autem parum (ut mihi uidetur) scrutandę antiquitatis curiosus, nominis similitudine decęptus, Stridonem olim fuisse putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito, plus fidei habituros quam illi

uidetur) scrutandę antiquitatis curiosus, nominis similitudine decęptus, Stridonem olim fuisse putauit quod nunc Sdrigna dicitur. Et tamen hoc saltem secum animaduertere debuerat: si Sdrigna Stridon est, quomodo Hieronymus dixit oppidum hoc inter Pannoniam et Delmatiam esse, et non potius inter Pannoniam et Istriam? Quęnam igitur ista nouitij autoris audacia, ut putauerit sibi magis quam Hieronymo de se loquenti homines credituros? Sibi, inquam, in Italia, et quidem post mille et ducentos annos genito, plus fidei habituros quam illi ipsi, qui patrię suę fines multo plenius

uno nomine Illyricum uocatur. Idem ait: Liburnię finis et initium Delmatię Scardona. Tantum igitur ab Istria distat Delmatia, quanta est Liburnię totius longitudo. Quod si Delmatia nostra tam inde procul abesse noscitur, quo pacto Stridon oppidum non aberit? Quod Delmatiam cum Pannonia disterminare a Hieronymo, ibidem nato, ibidem adulto, et conuersato dictum est, ut igitur cognoscas Stridonem non illud oppidum esse, quod nunc (ut Blondus ait) Sdrigna dicitur, sed longe ab eo diuersum, et quod nunc ab accolis Strigoum uocatur, et a Ptolomeo Sidrona olim nuncupatum sit;

modo debuit. Quod ut clarius tibi constet, qui uera nosse cupis, inspice apud eundem autorem tabulam quintam Europę. Ibi, si a Scardona, quam Liburnię finem et initium Delmatię esse Plinius deffiniuit, septentrionem uersus lineam intenderis, in radicibus montis, qui Illyricum cum Pannonia diuidit, Sidronam inuenies; hoc oppidum tametsi Ptolomei tempore, qui multo ante Hieronymum fuit, in Liburnię finibus erat, postea tamen longius productis finibus, quibus Iaderam, Enonam Arbamque Liburnię quondam oppida compręhendimus, Delmatię dictum fuit: iccirco in eo deffiniendo

qui multo ante Hieronymum fuit, in Liburnię finibus erat, postea tamen longius productis finibus, quibus Iaderam, Enonam Arbamque Liburnię quondam oppida compręhendimus, Delmatię dictum fuit: iccirco in eo deffiniendo Hieronymus Delmatię non Liburnię fecit mentionem; iuxta quod oppidum Pannoniam incipere, et ad septentrionem Danubio finiri scriptores testantur. Huc accedit quod ab illis quoque, qui nunc de locis ei oppido proximis ad nos commeant, sępe audimus, in medijs Strigoi ruinis adhuc sacellum stare Hieronymo dedicatum, ab accolis quidem conditum, ut ibi eius permaneret

Neven Jovanović 2012-08-27 Početna verzija. Latinski spellcheck. AD PANNONIAM
Foelix Pannonia et beata certe es,
Caelo quae frueris sereniore,
Quae omnes fertilitate vincis oras
Mundi nunc gemino sitas sub axe.
5 Nam tu Callaicis paris metalla
Multo nobiliora vel Corintho
Aes purum pretiosiusque

2012-08-27 Početna verzija. Latinski spellcheck. AD PANNONIAM
Foelix Pannonia et beata certe es,
Caelo quae frueris sereniore,
Quae omnes fertilitate vincis oras
Mundi nunc gemino sitas sub axe.
5 Nam tu Callaicis paris metalla
Multo nobiliora vel Corintho
Aes purum pretiosiusque fundis
Gratum Deliaco nimis

Provocare nimis minante vultu
Mamertinaque Setiaeque vina
Dant palmam tibi dulcibusque succis.
Sed quid? nonne tua illa mire acerbum
35 Audent Sirmica Caecubo duellum
Semper nectareo sapore odora,
Tota quae populi merentur ora.
Laudes Pannoniae haec domant inertes
Curas exhilarantque corda gentis
40 Vere Martigenae chorosque dulces
Suadent ducere cassibus repostis
Et diris clypeis vel ense curvo.
O quae multiplici beatitatis
Fulges munere amica valde tellus,
45 Quis laudes

vero illius justa splendida magnifica ampla fuerit militia: quantum laboris periculi molestiae sumptus pro recipiendo Despoti Regno, quod hostes occupaverant, susceperit, ut nihil arduarum et difficilium rerum stabili et perpetua fide pro principe adiuvando formidaverit, Danubius et Pannonia virtutum parens testis. Hinc illud olim scripsimus
Juni gloria magna Sergiorum
Cuius Militiae nivalis Ister
Et Pannonia bellicosa testis. Neque enim in bello tantum; sed etiam in praelio versatus est atque inter confertissimos Christiani nominis

hostes occupaverant, susceperit, ut nihil arduarum et difficilium rerum stabili et perpetua fide pro principe adiuvando formidaverit, Danubius et Pannonia virtutum parens testis. Hinc illud olim scripsimus
Juni gloria magna Sergiorum
Cuius Militiae nivalis Ister
Et Pannonia bellicosa testis. Neque enim in bello tantum; sed etiam in praelio versatus est atque inter confertissimos Christiani nominis hostes bis pugnasse bis vicisse dicitur, ductu et auspicio Janci Gubernatoris in cuius castrensi contubernio sumptuose instar principis curribus

extrema valitudine, qua tandem ingravescente decessit, singula vitae commissa quae in toto vitae curriculo perpetravit optimo Sacerdoti confessus non minus lachrymis quam Sacerdotis expiatione penitus abolevit: et sic omni sordium aspergine detrusus puris sensibus ac sine ulla labe sanctissimum panem accepit immo Christum immo potius ab illius immensa magnitudine receptus est; in illo et per illum per omnia saecula sine fine permansurus. Quare non dubium est Junium Sergium Avunculum meum propter vitam integerrime actam et ultimam mortis sanctimoniam: Deo optimo

labore
1.5  Vixerit, exhaustis scelerato pauper et hoste 5
1.6  Viribus heu cecidit, divini muneris auceps
1.7  Sidera celsa petit tandem, quo candida virtus
1.8  Ingenii celebrare potest, hoc carmine pando.
1.9   Invocat Terrarum, Coelique sator, qui cuncta gubernas,
1.10  Magnum opus aggredior; faveas mihi: te quoque Clyo, 10
1.11  Musa, decus

pauper commisso crimine plector
2.80  Sedibus aethereis pulsus. Nec cura, recuso 80
2.81  Numina perpetuo naturae conscia magni
2.82  Namque Dei: cunctis semper venerabor in oris,
2.83  Myrrha mihi dabitur, Pancheaque cernere rura
2.84  Conabor, celebrabit post hoc ultima Thyle
2.85  Me, faciemque meam; sceleri nec sacra negabit 85
2.86  Quisquis ab occiduis cognoscet comminus oris
2.87  Festa piae Cereris vel

hic armet, docuit cupidusque nefandi
3.83  Jam sceleris miles proclamat praemia belli.
3.84   Felix cepit Arabs validissima perdere regna,
3.85  Urbibus exhaustis flevit Panchaica tellus, 85
3.86   Variarum gentium lapsus. Errat jam Parthus, spoliato ex hoste trophaea
3.87  Indus portabat, madidavit sanguine Hiberus,
3.88  Vicinas gentes

Adventus magorum. Agnoscunt subito reges Orientis et omnes
3.125  Esse ferunt facinus clarum, quo missus Olympo 125
3.126  Est natus Christos nostro pro crimine sanctus.
3.127  Felices Arabes, Panchaeaque rura relinquunt,
3.128  Venerunt Solymam noscunt Bethlemia prata.
3.129  Muneribus sacris post sanctum sidus adorant,
3.130  Mirantur tenerum faciemque

3.130  Mirantur tenerum faciemque agnoscere parvi 130
3.131   Christi nati humilis locus. Concupiunt pueri: servatur Conditor ingens
3.132  Foemineo panno, cunabula parva salutis
3.133  Prospiciunt nostrae, pulchro vagiente puello.
3.134  Inspiciunt sacros postes, quos servat anili
3.135  Posteritate senex, mirantur fronte superba 135
3.136  Leve

pharetrate Cupido,
3.177  Ultra quippe Deus, sed magnus Conditor aevi
3.178  Perpetuo nostris dabitur venerandus in aris,
3.179  Cui semper coeli terraeque altaria fumant
3.180  Certe thure sacro, quod fert Panchaica tellus. 180
3.181  Et tibi multa cadet valida percussa bipenni
3.182  Hostia, si reduces nos in loca tuta repones”.
3.183  Sicque valedicunt Puero: “Sanctissime regum!”,

Iudę regem de stirpe creare."
Hęc ait indignans regemque relinquere uerso
Inde parat tergo. Vetat hoc et abire uolentem
1.60   Apprendit Saul apprensaque lacinia uestis
Implicita est digitis et, dum conamine pannus
Diuerso trahitur, geminas distentus utrinque
Laxat se in partes. Subitum scissura fragorem
Increpuit causamque dedit magis apta loquendi Samuel
1.65  

Iam primum Ionathas donauit uestibus illum,
Purpura quas Tyrio feruens infecit aheno
Quasque Semyramia diuersis foemina filis
Pinxit acu, dono tali testatus amorem
2.15   Ipse suum meritumque uiri. Tunc splendida panni
Gratia uirgati rauos eiecit amictus
Et ferrugineas cocco toga tincta lacernas,
Tegmine sub uili ne fortia facta laterent
Nobilitasque animi. Gladium quoque cęssit eidem,
2.20   Cuius et

Ipse tuę totumque diem sub tecta sedeto
Illa parte domus, tutę quę uisa latebrę
Esse magis fuerit, donec modo pectora regis
Aspera per blandos tentem mollire precatus
2.355   Illiusque tibi mentem mox ordine pandam.
Interea lateas oro incolumemque memento
Conseruare tuo nostram sub pectore uitam.
Lęsus eris si quo (deus hoc auertat) ab ictu,
Effluet ex illo noster quoque uulnere sanguis,
2.360  

fraudes, nihil amplius esse,
Quod sibi formidet: conspectum horrescere regis
Desistat, notos inter numerandus amicos.
Lętus ad hęc Ionathas grates persoluit et ipsi
Talia Dauidi gaudens ex ordine pandit. Dauid
2.405   Securus latebris Dauid post terga relictis
Regia festino gradiens pede limina scandit
Erectosque gradus surgentis ad ęthera tecti.
Tum

me non tacita emittas secretaque serues
2.500   Quęrentesque dolo fallas, mea dextera letho
Te dabit et nostro mittere ad Tartara telo.'
Arma uiri euasi, quoniam mandata peregi.
Sed falli te forte putas? Animi tibi pandam
Intima sensa mei, seu parcis uera fatenti
2.505   Seu minus ignoscis. Non tam terrore minarum
Quam pietate meum studui saluare maritum.
Si non das ueniam, genitoris malo perire,
Dum pia

Ionatha collocutus latebras petit. In conuiuio quęritur regis. Ionathas absentiam eius excusans a patre lancea impetitur. Fugit. Dat signum Dauidi paterni odii. XXI. Dauid fugit Nobem. Ab Achimelech sacerdote accipit panes et gladium Golię. Profectus ad Achim, Getheorum regem, capitis periculum insanię simulatione uitat. XXII. Venit ad speluncam Odolam. Multi ibi ad eum conueniunt. A Gaddo propheta monitus

Est tamen impatiens alienę laudis et ipsos,
Quos anteire uidet, semper contundere gestit.
Credo autem nostro nihil a genitore parari,
Seu magnum id fuerit seu paruum, protinus illud
3.95   Vt mihi non pandat. Quare tibi numina iuro
Sancta dei, quicquid moliri coeperit ille,
Omne tibi arcanum penitus reserabo paternum."
Talibus auditis respondit talia Dauid: David ad Ionatham

secreto speculatum partibus illis,
3.250   Nec procul inde suos comites residere fatetur.
Vtque aliquo uictu ieiunos adiuuet illos,
Orabat, quando ista dedit responsa sacerdos:
"Non alii, Dauid, mihi sunt hoc tempore panes
Pręter sacratos, quibus uti lege uetantur
3.255   Omnes immundi. Sed si modo tuque tuique
Corpore purgato puraque huc mente uenitis,
Si modo uos Veneris non turpat foeda uoluptas,
His

3.260   Nil gessisse mali, nullis amplexibus usos
Foemineis lectumque procul fugisse iugalem.
Ergo sublatos sanctis altaribus orbes
Triticeos iussit Dauidem ferre sacerdos.
Discite, christicolę! Si panes sumere sanctos
3.265   Non nisi mundatis licuit, nisi denique castis,
Quanto pura magis mens uobis crimine ab omni
Conuenit atque animus deposta labe pudicus,
Sacratis propius quoties acceditis aris

Quanto pura magis mens uobis crimine ab omni
Conuenit atque animus deposta labe pudicus,
Sacratis propius quoties acceditis aris
Mystica pransuri conuiuia? Sumitur istic
3.270   Non simplex panis, non pręssi pocula musti,
Sed Christus dominus specie uelatus utraque,
Christus homo Christusque deus, lux, gloria, uerbum
Ętheriique simul uirtus et imago parentis,
Vnicus amborum quos spiritus

Quicquid opis Doech, debet tibi. Cernere Nobę
3.415   Contigit ecce mihi, quando sacer Achimelecus,
Consulto ętherio super hunc Dauida Tonante,
Grata illi responsa dabat uictumque petenti
Panibus impense exibitis obsonia iunxit
Armaque porrexit cęso sublata Golię.
3.420   Talibus ille igitur donatus rebus abiuit.
Inde ego discedens celeri pede castra petiui,
Vt tibi deferrem, ne rerum nescius esses."

sępe tui superato ex hoste triumphi.
Arma cibosque illi dedimus, cui plura dedisse
3.445   Te patet. Erratum iam facto siquid in isto est,
Errorem prius ipse tuum fatearis oportet.
Nam cui tu natam dederas, nos panibus illum
Iuuimus et primo quem tu dignatus honore es,
Militię statuens ductorem, huic arma negare
3.450   Duximus esse nefas aliquidue optare sinistrum.
Si quicquam posthac tibi, rex, deliquerit ille,

Aut uerbis pręstare fidem. "Nil proficis" inquit
"Perfidiam compto nimium sermone tegendo.
Vna omnes uos culpa reos declarat. An ullus
3.470   Esse fugę potuit Dauidis nescius ipsum
Auxilii armorumque uidens et panis egentem?
Nemo fuit uestrum, qui tunc uenisse referret
Illum, quin etiam uictu iuuistis et armis.
Vos igitur, lateris, iubeo, custodia nostri,
3.475   Hos omnes uestro pariter disperdere ferro

Profuit ille tuis et adhuc prodesse paratus
Est rebus. Tali quid te tribuisse pigebit?
Mittas magna licet, maius referetur ab ipso,
4.340   Hebrei quem sceptra manent insignia regni,
Si non uana sacri pandunt responsa prophetę."
Talia dicentes transuerso lumine Nabal nota
Spectabat tacitus. Neque enim cum mente quieta,
Siquid eum poscas, potis est consistere auarus.

Illo inconsulto cum multis obuia donis
Dauidi ire parat. Pueros pręcedere iussit,
Ipsa sedens dorso post illos ibat aselli.
4.400   Dona fuere quidem raptim pro tempore sumpta:
Bis centena Ceres, Cereris cum panibus utres
Hyrcini gemini Baccheo munere pleni,
Cum uerubus quernis ueruecum corpora quinque
Pinguia, iamdudum calidis assata caminis
4.405   Et totidem satis demensę uasa polentę
Vuaque

toruo
5.435   Respectans inquit: "Quid me responsa petebas,
Nosses iratum quando tibi numen? An illo
Inuito quenquam sperasti scire futura,
Stulte, uel euentus uenturos dicere posse?
Ipso igitur pandente scias fugisse fauorem
5.440   A te diuinum, contra cum gente manere
Aduersante tibi. Venit fatale tuarum
Excidium rerum. Regnandi iura dabuntur
Illi, quem tu odiis agitasti sępe nefandis,

Seruorum amor in dominos
Atque comes illi nigrum descendit ad Orcum.
Talis erat Gracchi Philocrates (uera Latini
Si referunt fasti), tanto quoque nomine dignus.
6.110   Pandarus ille etiam talis, quo Cassius usus
Dicitur, Augusti quum uictus uincla timeret.
Ambo isti dominis uitam rapuere rogati,
Ne raperet uiuos inimici sęua potestas
Atque infensa manus. Sua mox in

Quando uisa uiri, macie confecta suprema,
Obuiaque effigies. Miserando pabula gestu
Postulat, ore loqui nimium languente nequibat.
Tunc data sunt illi caricarum massa, maniplus
6.245   Passę uuę panisque recens et pocula lymphę.
His reuocat uires. Dauidi deinde roganti
"Ęgypto genitus sum" dixit "mancipiumque
Cuiusdam magni modo principis Amalechitę.
Qui nunc cum multis per rura aliena uagatus,

Corda tulisse unquam. Veniat uindicta Ioabum
7.330   Infidum supra morbisque infecta nepotum
Corpora conspiciat, corrupti sanguinis ęgra
Profluuio et sanie squalentis putida leprę!
Non desint illi, quos panis inopia uexet
Consummatque fames aut bellicus hauriat ensis!
7.335   Vt uero Abneri celebrari funera uidit,
"Scindite" ait "uestes, lugubres sumite saccos,
Tristibus Abneri mortem lugete querelis,

Poena affecti parricidę
Extemplo cęsus uita priuatur uterque
Amborumque simul palmas plantasque recisas
Arbore suspendunt, Hebronis iuncta lacunę
7.420   Quę fuit et late ramorum brachia pandens
Vmbrabat uirides frondoso germine ripas.
Isbosethi autem, ne mortis honore careret,
Depositum tumulo condunt caput Abnerino.
Post hęc quęque tribus primates mittere lectos
7.425   Ad

Dauidis pietas
8.250   Tum bona uerba pius cunctos diffundere supra
Occepit Dauid uotisque optare salutem
Omnibus atque deum res implorare secundas.
Finitis precibus panem partiuit in omnes
Atque bolos assę carnis, similaginis offas
8.255   Feruenti frixas oleo: diuisa uiritim
Talia dona dedit. Post hęc delatus in ędis
Ipse suas, primę spacioso in limine portę

sinu. Pręsentis adusque diei
Tempus ego nunquam sacram mihi condier ędem
Quęsiui, cedroue domum uel marmore structam.
Hoc quoque Dauidi referas, uolo, crastina quum lux
8.320   Aduehet alma diem: 'Pecudis pannosus ouilis
Pastor eras, quum te uolui pręponere regno
Israhelitano et sceptri donare decore.
Tecum semper eram, subieci uiribus hostes
Ipse tuis nomenque tuum memorabile in omnes
8.325  

magni das luce nitescere regni?
8.350   Nec satis est tribuisse mihi tam magna, nepotes
Et genus omne meum simul hęc in sceptra reponis
Atque, meis ego quę timuissem poscere uotis,
Tu spondes ultro promissaque pandere uerbis
Ipse mihi dignare tuis. Quis munera tanta
8.355   Ęstimet aut possit dignas tibi reddere grates?
Humanas meritis superat tua gratia uires:
Quicquid agam, minus est illo, quod debeo. Tu nos

Vt regat ille suo semper quęcunque regenda
10.425   Consilio meliore forent castrisque domique.
Inde animi audacis iuuenis frontisque proteruę
Extemplo cędit lectas in sacra bidentes,
Necdum panda iugo detritos colla iuuencos
Immolat atque omnes dudum sua signa secuti
10.430   Coniurant spondentque fidem regemque salutant.
Inque dies populus patrię de finibus orę
Concurrens turmas augebat; agmina telis

adorat
Atque offert geminos pressos sub pondere asellos.
11.10  Pondus erat totidem Baccheo plena liquore
Tergora Cyniphio direptę de grege pellis,
Bis centum rubidi panes uuęque manipli
Centeni passę, centeni denique scirpi,
Inserti siccis dulcique sapore mariscis.
11.15  Talia dona ferens "Hęc" inquit "munera seruus,
Rex uenerande, tuus tibi pauper porrigo Siba.

illusa dolis, ea turba retrorsum
Cędendo redeunt Solymarum moenia uersus,
Hi quoque de puteo surgentes iam modo coeptam
Tendunt ire uiam pariter castrisque recepti
Rem sibi commissam Dauidi ex ordine pandunt
11.200  Persuadentque fugam. Iussit rex signa mouere
Sub noctis tenebris, Iordanis protinus amne
Transmisso sese festinans sistit in urbe. Vrbs Castra

Ne forte exanimes rostris mordacibus artus
Dilanient corui. Donec deposta referri
Corpora uidisset, nunquam discessit ab illo
12.385  Moesta loco potuitue suos finire dolores.
Substrato recubans de uili stamine panno
Aspera saxa super, uentos tolerabat et imbres,
Ędibus usa prius regalibus usaque supra
Molles aurati plumas requiescere lecti. nota
12.390   Sic mutat fortuna uices:

Tecum perpetuo uiuam feliciter ęuo
Angelicosque inter cuneos noua gaudia carpens
Sedibus in superis maneam sine fine beatus."
13.35   His aliisque modis dum cantat, spiritus illum
Diuinus penetrans uenturi pandere iussit
Temporis euentum donique arcana superni.
Inde magis dulci permulcens ęra cantu Prophetat spiritu sancto plenus
"Ecce deus pręsens" inquit "mea pectora replet,

pati uoluit, ut homines de angustiis eriperet peccati. Effuso interim sanguine necem sustinuit, ut nos uiuificaret. Resurgens a mortuis caelum ascendit. Inde, ut se sequamur, clamat dicens: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam uos ; non pane terreno neque cibo corruptibili, sed pabulo immortalitatis epulisque beatitudinis aeternae. Ea uocantis uox aliis tam dulcis est, ut, dum ipsum adire contendunt, itineris asperitatem ne sentire quidem uidentur spe tam immensi boni, quod a Domino

contemplationis telo, armis orationis perime et ieiuniorum frigore concupiscientiae ignem extingue nec in te uiuere sinas, quod te per blandimenta in mortem impellit. Noli ad seculum respicere, qui in monasterio Deo seruis, noli Aegyptias ollas concupiscere, qui manna caelesti et pane pasceris angelorum. Quid ad uomitum recurris ut canis, et rursum in uolutabro luti sordidari festinas ut sus? Aratrum tenens et respiciens retro non est aptus regno Dei. Quod si qua te tuorum, qui in seculo sunt, cura reuocat, audi tibi dicentem Dominum: Dimitte mortuos

bonum est, tenete! Et Dominus in Euangelio zizania cum tritico colligere iubet, sed hoc usui seruare, illa igni urenda tradere. DE INSTANTIA ORATIONIS Parabola XXV Quidam paupertate compulsus mendicare coepit. Et primo hostiatim panem petens abunde sibi alimenta comparabat. Deinde diuitum conciliabula circumiens non modicam colligebat pecuniam. Igitur elemosinis tandem diues factus dicere solebat mendicos prius oportet fieri, qui diuites euadere cupiunt. Haec parabola orare nos admonet et quasi mendicos in omni

conciliabula circumiens non modicam colligebat pecuniam. Igitur elemosinis tandem diues factus dicere solebat mendicos prius oportet fieri, qui diuites euadere cupiunt. Haec parabola orare nos admonet et quasi mendicos in omni loco omnique die sublatis in caelum manibus Deum deprecari, si pane illo uesci uolumus, quem gustando nunquam esuriemus, si opibus illis ditari, quas nec fur surripere nec tinea potest corrumpere. Petite, inquit, et accipietis; quaerite, et inuenietis; pulsate, et aperietur uobis. Quid ergo cunctamur? Ipse iubet poscere, qui solus

MALORVM CONSORTIO FVGIENDO Parabola XXVIII Fullo et carbonarius conducta domo una habitabant. Sed quicquid fullonis cura candificasset expollissetque, hoc totum carbonum iuxta iacentium contrectatio nigram diffundens puluisculi fuliginem deturpabat. Iam nemo fulloni pannos credere, nemo inertiam eius non culpare. Cunque nullum artis suae quaestum facere coepisset, contubernalis exercitio prouocatus ad carbonariam animum conuertit. Igitur de fullone factus et ipse carbonarius, misere uitam sustentauit. Tantum illi mali contulit

quos peccati nunquam poenituit, iustus, in alios omnes magis quam dici queat clemens. Nam si peccare non cessantes impunitos dimisisset, non ignoscere peccantibus uideretur, sed fauere, quod ab omni prorsus bonitate alienum foret. Longiusculo ambitu recitata parabola, quoniam ipsa se pandit, a nobis breuiter explicabitur. Rex regum Christus e caelo in terram delapsus mori uoluit, ut nos a morte redimeret. Tertia die uiuus resurrexit et in caelum ascendit, ut nobis resurrecturis in caelo beatitudinis locum praepararet. Sancti omnes gratiam retulere, non quidem parem, quia

Gothorum Gothi gens inquieta, uaga, absque legibus, aspera et bellicosa. Igitur Totila et Stroilus, cum a fratre Brisso subsidia impetrassent, ingentes equitum peditumque copias secum trahentes Occidentis regna inuasere. Et primo quidem infestis armis Pannoniam aggressi commisso cum Pannonibus proelio superant, regem eorum interimunt, regnum uictoria potiti occupant. Post hęc inde mouentes in agro qui Tarnouię dicitur castrametati sunt. Huiusce rei rumor Delmatię regem Salonis tunc residentem timore perculit. Ac repente

gens inquieta, uaga, absque legibus, aspera et bellicosa. Igitur Totila et Stroilus, cum a fratre Brisso subsidia impetrassent, ingentes equitum peditumque copias secum trahentes Occidentis regna inuasere. Et primo quidem infestis armis Pannoniam aggressi commisso cum Pannonibus proelio superant, regem eorum interimunt, regnum uictoria potiti occupant. Post hęc inde mouentes in agro qui Tarnouię dicitur castrametati sunt. Huiusce rei rumor Delmatię regem Salonis tunc residentem timore perculit. Ac repente legatos ad regem Istrię mittendos

citato equo feram insequitur, forte in foueam non modicę altitudinis corruit atque inde totis artubus elisum exanimemque traxere; et talis quidem uitę eius finis fuit. Regnum suscepit Rex 13 Polislauus filius Polislauus. Quo regnante Attila, Pannonum rex, grandi coacto exercitu regnum eius inuasit. Erat Polislauus iuuenis adhuc uirentisque ętatis, sed manu strenuus animoque pręstans. Itaque acrius quam credi poterat cum suis Attila hosti restitit. Quoties enim legiones inter se

acrius quam credi poterat cum suis Attila hosti restitit. Quoties enim legiones inter se concurrerunt, semper proelio superior euasit. Vidensque Attila nequaquam ęquo Marte se confligere posse finibus excessit et plurimis de suo exercitu amissis in Pannoniam cum ignominia redire coactus est. Post hęc Polislauo regi nata est filia, quę iam nubilis uiro tradita duos genuit filios. Atque idem Polislauus anno regni sui septimodecimo uita decessit haud parua rerum gestarum fama post se relicta ut qui pacis bellique artibus

non dubitauerant, statim pars alia cęsa, alia capta, alia in fugam conuersa uictoriam illi reliquit. Neque enim semper prospere pugnare possunt qui plus audacię quam uirium prę se ferunt. Interim Attila, Pannonię rex, rursum infestis armis fines eius ingressus oppidum quoddam ui cępit cumque bona diripuisset, ędes incendit, moenia dirruit et audita Gothorum cęde nihil cunctatus in regnum suum abiit. Sebeslauus uero nondum de fuga eius certior factus extemplo copias eo mouit,

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report