Your search found 1908 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

Hic super omnes alios predecessores suos immanissimus christianorum extitit persecutor. Qui cum per uniuersum orbem fideles Christi beluina feritate persequi non cessaret, uelut rabidus leo sitim sue perfidie christiano cruore non poterat satiare. Propter ipsius siquidem edicta pestifera tot milia christianorum cotidie trucidabantur, ut pene uideretur totius humani generis excidium iminere. Vnde a suis aulicis tiranno suggestum est, ut tam crudele reuocaret edictum, ne tanta hominum cedes cotidie fieret, quia timendum erat, ne forte toto mundo in exterminium dato non esset, cui

Gregorio, ne a suo prelato super ordinis susceptione tantam molestiam sustineret. Papa uero, secundum quod decessor eius mandauerat, Natalem per epistolam suam comonuit et precepit, ut a molestatione sui archidiaconi iam cessaret. Sed cum Natalis sue peruersitatis non reuocaret habenas, Honoratus tot grauaminibus ac laboribus fatigatus demum suo archiepiscopo acquieuit. Cum ergo fuisset in presbiterum ordinatus, statim Natalis conceptam sui cordis nequitiam euomuit et Honoratum ab archidiaconatu deiecit dicens: Non debet sacerdos in archidiaconatus ministerio deseruire . Moxque alium

pro his, que insinuatio proclamabat infamie contra eum, ad sedem apostolicam accederet responsurus. Sed Natalis papalia mandata contempnens, utpote male conscius, in sue mentis peruersitate contumaciter persistebat. Dolens ergo beatus Gregorius de tanta obstinatione pontificis compatiens etiam tot erumnis archidiaconi quendam subdiaconum suum nomine Antonium Salonam direxit. Qui auctoritate fultus apostolica illuc accedens, cepit prius lenibus uerbis admonere pontificem, ut Honoratum in sui honoris locum reciperet et ab ipsius tam peruersa molestatione cessaret. Sed cum Natalis multa

Mox ubi miserabilis ciuitas suorum destituta presidiis filiorum, hostili populo repleretur, non iam erat, qui ecclesiis parceret, non qui structuris antiquis et speciosis misereretur palatiis, sed totam succendentes in furoris impetu ciuitatem, breui hora in carbonem et cinerem redegerunt. De tot enim diuitiis paucas rapuere manubias, hoc pro maximis uictorie premiis reputabant, quod tam egregiam urbem absque ulla pene sui exercitus strage dare exterminio potuerunt. 9Quis autem enumerare ualeat, quot miseros ciues, quot puellas infelices, quot pueros abduxere

ceperunt. Ibi ergo se collocantes posuerunt habitacula uilia, sicut temporis necessitas cogebat. 3Et sic illa populosa ciuitas Salona, nobilis et antiqua, pro multis peccatis, que in Deum comiserat, ad tantam extitit miseriam deuoluta, ut de illa magna sui populi frequentia non tot remanserant, qui possent illius parui oppidi ambitum ciuibus replere, sed in ea parte, que supra mare respicit, se componentes reliquam partem urbicule uacuam dimiserunt. 4Tunc ceperunt paulatim exire et terras prope positas colere. Vbi autem Gothorum duces audierunt,

Qui licet corporalibus oculis cecutiret, mente tamen satis nouerat perspicaciter intueri. 6Igitur ubi se Iaderenses uiderunt ab exercitu circumuallari, timuerunt ualde, quid consultius agerent nescientes. E uestigio autem subsecuta est clades nimie mortalitatis ita, ut non tot uiui et sani in ciuitate restarent, qui sufficerent mortuos sepelire. Iacebant miserorum cadauera in domibus et in ecclesiis inhumata, nesciebant miserandi ciues, quid potius, funerea an publica officia, procurarent. Sicque factum est, ut infelix ciuitas, suorum presidiis indefensa, in breui et

fauore quorundam, quos numquam nouerat, intromissus est ad papam, quando solus erat in camera cum uicecancellario tantum. Et flexis genibus coram eo cepit cause sue seriem exponere diligenter. Ipse autem clementissimus pater benignam ei exhibuit audientiam et tanquam certus de omnibus multum ei de tot molestationibus est compassus. Et requisiuit ab eo, an uellet cum archiepiscopo de his omnibus in curia experiri. Respondit archidiaconus: Vtique, pater sancte . Tunc papa dixit uicecancellario, qui astabat: Precipe Otoni cardinali, ut causam utriusque partis audiat diligenter .

in ipsa ciuitate proclamant et statuunt per quosque infalibiliter ac efficaciter obseruari. 19. Quomodo Veneti cruciant Iadertinos cum molestatione non obstante eorum sponsionis iuramento Instruuntur Iadertini, qui tot anxietates sustulerunt, non tantum corporis verum etiam animę nouis escis refocilari iam diu non fragratis, quemadmodum imfans, qui mamma priuatus et inconsuetis alimoniis depascitur. Cum vrbs omni cibo et mero cuiuslibet speciei impinguatur, ingens fit pressura turbę vendentis

Saxis, Bernardus et Stephanus Barcich, Blasius Radoscevich, Antonius Stanich, Marinus Radosunich, Nicolaus et Georgius Derchevich, Franciscus et Nicolaus Pocoavancich, Georgius Prodassich, Nicolaus Gavranich et Nicolaus Supernich: Duymus Zaneri, qui huius sceleris primus auctor erat, poenitens eum tot malorum fuisset causa, fugit Sibenicum et ibi mortuus est. Principales ergo huius facinoris ut dicitur hi fuere et esse: Marcolus Slovides, quattuor nati Gardelcichi et quintus autem non impedivit se in istis duo marcuadis, Franciscus Siburni et Dessa Jacobi.

ac beniuolae caritati, quibus omnem nebulam omnemque tristitiae caliginem sereno consilio tuo, clarissimis monitis tuis, prudentissimis documentis tuis, insuper suauissimis amicissimisque persuasionibus meo extirpasti ab animo, gratias reddo innumeras et, siquid est in me uirium, quibus tot et tanta aduersa perpulerim, abs te habeo teneoque caelitus afflato. Quae mens tam dura, quis animus tam rationis inops, quae ex silice tam dura praecordia tuis sapientissimis doctrinis, tuis prudentissimis praeceptis, tuis accuratis institutis non flecteretur? Ad tuae igitur laudis cumulum

Huic nam quilibet obligatur uni;
1.8.5   Unus sit licet, obligamur omnes. 9. DE EODEM
1.9.1  Rursus, io! quae tot iacuit sopita per annos,
1.9.2  Guarini studio lingua Latina viget.
1.9.3  Dulcia Maenaliae cedant inventa parentis!
1.9.4  Progenerare leve est, vivificare grave est.

26. AD GUARINUM VERONENSEM
1.26.1  Te precor, o nostri, decus et nova gloria, saecli,
1.26.2  Qui calles linguas, docte Guarine, duas,
1.26.3  Quo iam tot fuimus sub praeceptore per annos;
1.26.4  Hospes ut in cena nunc meus esse
1.26.5   velis. Quam dedit Evandro laudem Tirynthius hospes,
1.26.6  Hanc dabis ipse mihi, si meus

1.47.3   Marcus, ais, ego sum. Vivunt hoc nomine multi.
1.47.4  An, rogo, tu phoenix esse videre tibi?
1.47.5   Daunia quot mulos, Nonacria pascit asellos,
1.47.6  Tot passim Marcos degere, Marce, puta. 48. PORCELLIO POETAE
1.48.1  Misisti nobis et mala et carmina vates,
1.48.2  Nec factum hoc

nobis, Agapete, libellos,
1.53.2  Mitte inquam, censor non ero, lector ero. 54. IN FUREM SUORUM CARMINUM
1.54.1  Quod, Valline, tui, tot habent mea carmina, libri,
1.54.2  Vis imitatorem, te rear esse, meum.
1.54.3   Totos saepe locos, verbum transcribis ad unum,
1.54.4  Materia est mecum saepius una tibi.

1.63.3  In quibus altarum memorans praeconia laudum
1.63.4  Siderei tollis me super astra poli,
1.63.5  Ac me sanguineas hortaris dicere, pugnas,
1.63.6  Et tot magnanimum splendida gesta ducum.
1.63.7  Si mihi Pierium praestabit Apollo favorem,
1.63.8  Parebo monitis, clare poeta, tuis.
1.63.9  Sed mihi Castalium nec spirant pectora

1.94.16  Illud quod prohibet pudor fateri,
1.94.17  Donarem tibi quicquid ipsa velles. 95. AD RUFUM
1.95.1  Tot tibi sunt oculi, quot habebant Gorgones omnes,
1.95.2  Egerunt tecum quam bene, Rufe, Dei!
1.95.3   Solus habes, quod tres; effosso sed tamen uno,
1.95.4  Sit, precor, incolumis,

habes, quod tres; effosso sed tamen uno,
1.95.4  Sit, precor, incolumis, cetera turba tibi. 96. AD SEVERUM
1.96.1  Misisti mihi, tot, Severe, turdos,
1.96.2  Iani scilicet ad novas Calendas,
1.96.3  Quot post primam habuit misella tussim
1.96.4  Dentes Aelia; quot Ligia crines

1.96.3  Quot post primam habuit misella tussim
1.96.4  Dentes Aelia; quot Ligia crines
1.96.5  Unum si tamen auferas et illis.
1.96.6  Tot grates igitur tibi remitto,
1.96.7  Quot stellans oculos habebat Argus,
1.96.8  Quot centumgemini manus Gigantes,
1.96.9  Quae si forte satis, Severe, non sunt,

1.139.1  Quo me, quo trahitis, mei sodales?
1.139.2  Ad foedum, puto, adimus lupanar.
1.139.3  Nam quis tam procul hic locus recessit,
1.139.4  Post pomoeria sacra, post tot hortos,
1.139.5  Cellis vilibus et frequens cathedris?
1.139.6   Fucatae quibus insident puellae,
1.139.7  Structuris caput arduae superbis,

198. AGIT GRATIAS SIGISMUNDO MAZONO
1.198.1  Ocius ite Deae, celeres, precor, ite Camenae,
1.198.2  Corripe dulcisonam, pulcher Apollo, lyram;
1.198.3   Et tot Mazono, pro munere, reddite grates,
1.198.4  Quot tenues umbras regia Ditis habet.
1.198.5  Quot flores pratis, quot sunt super arbore frondes,
1.198.6  Quot fulgent rapido

1.225.3   Et mea centenis resonarent guttura linguis:
1.225.4   Vix, Galeotte, tibi meritas persolvere grates
1.225.5   Munere pro tali facundia nostra valeret.
1.225.6   Tot tibi sint igitur grates, quot litus harenas,
1.225.7   Tmolus habet vites; maturas Gargara messes,
1.225.8   Dulcis Hymettus apes, vastas Hyrcania tigres,
1.225.9   Quot

iter. 315. DE SIGISMUNDO MALATESTA, TYRANNO ARIMINI
1.315.1  Cum Malatestaeos, aetas ventura, triumphos,
1.315.2  Cum tot Sismundi splendida facta leges,
1.315.3  Nil nisi vana leges levium mendacia vatum,
1.315.4  Quorum sola fuit Calliopea fames.

laurigeris Capitolia celsa triumphis
1.330.6  Conscendere duces; solus at iste polum. 331. DE LAURENTIO VALLA
1.331.1  Saecula tot cervus, tot vivit saecula cornix;
1.331.2  Valla obit ante diem; quis putet esse Deos? 332. DE GRAECO
1.332.1  Nec Pelopis

Capitolia celsa triumphis
1.330.6  Conscendere duces; solus at iste polum. 331. DE LAURENTIO VALLA
1.331.1  Saecula tot cervus, tot vivit saecula cornix;
1.331.2  Valla obit ante diem; quis putet esse Deos? 332. DE GRAECO
1.332.1  Nec Pelopis regnum, nec sit

ferat haec? Illud tamen indulgebimus omnes,
2.35.4  Exul ab octava si, Ludovice, bibas. 397. IN OTACUSTAS
2.36.1  Inter tot mala, pessimi otacustae,
2.36.2  Hoc unum facitis bonum: siletur. 398. DE EISDEM
2.37.1  Tanta est malorum copia otacustarum,

2.42.1  Fida iacet nostrae tutela Georgius arcis,
2.42.2  Amissam Martis nunc ego credo manum.
2.42.3  Vix reducem castris, rapuit domus; occidit aeger,
2.42.4  Inter tot sospes qui modo tela fuit.
2.42.5  I nunc, et placidae lentus confide quieti,
2.42.6  Cum minime speras, mors inopina venit.
2.42.7  Ille tamen pulchro fuerat per vulnera

2.89.6  Sidera, Petre, duci, sidera pande gregi. 451. AD IOANNEM ARCHIEPISCOPUM STRIGONIENSEM
2.90.1  Quo tibi tot duros et luce et nocte labores,
2.90.2  O nunquam curis non agitate pater?
2.90.3  Hoc ave Caucasia est sine fine Promethea rodi,
2.90.4  Hoc fulcire humeris semper

solute vinculis
2.91.30  In Orbe gaudent Lacteo.
2.91.31  Diu tamen tu, si sapis tellus, tene
2.91.32  Sortita quod vix es decus;
2.91.33  Tot pictus astris nec tibi invideat polus
2.91.34  Sidus (quod semper) unicum! 453. AD EUNDEM ODE

3.3.189  Ecce autem gentes adversum iusta profanas,
3.3.190  Numine pro vero Pannones arma ferunt.
3.3.191  Horum bella potes mansurae tradere famae,
3.3.192  Et tot praestantes occubuisse viros;
3.3.193  Cum quibus et regem validis cecidisse sub armis,
3.3.194  Pro sacra aeterni religione Dei.
3.3.195  Quippe ego non possum tantis me

3.13.23  Post hunc ambiguo proclamat gutture Ianus,
3.13.24  Continuas aevi se renovare vices.
3.13.25  Ultimus antiquis certo a purgamine dictus,
3.13.26  Haec et tot, memini si bene, verba dedit:
3.13.27  Qui Ladislai regis natalibus ornor,
3.13.28  Ut iam praeteream cetera, non ne sat est?
3.13.29  Sic fato crines Titan stellante

3.14.67  Plurima conscripsit per se sermone Latino,
3.14.68  Plurima de Graia transtulit historia.
3.14.69  Inclyta semper erunt rerum monumenta, vigebunt
3.14.70  Cum tot magnificis scripta voluminibus.
3.14.71  Semper erunt libri; qui scilicet ipsius omnes
3.14.72  Praescriptum summo margine nomen habent.
3.14.73  Per quos aeternum vivet mage

3.17.24  Ut liquit patrium seditione solum.
3.17.25  Pars inde anguigeram, pars hanc migravit in urbem,
3.17.26  Ornavitque altis, oppida bina, viris.
3.17.27  Sunt huic tot clari, tanta de stirpe, nepotes,
3.17.28  Sunt Priamus, fratres, Laomedonque simul.
3.17.29  E quibus ille reos, aegrotos iste tuetur.
3.17.30  Has illis artes magnus Apollo

3.19.36  Parva est Romanis fama futura viris.
3.19.37  Nostra secuturos acuent exempla nepotes,
3.19.38  Caetera non magnae nomina laudis erunt.
3.19.39   Sed cum tot latae dirimant confinia terrae,
3.19.40  Quis venit ex ista fructus amicitia?
3.19.41  Vivimus absentes, nec amatos cernere vultus,
3.19.42  Nec dare, nec verbis reddere verba

4.1.23  Offensa sine narium ministrat.
4.1.24  Quam primum, o comites, viam voremus.
4.1.25  Ac tu, bibliotheca, iam valeto,
4.1.26  Tot claris veterum referta libris
4.1.27  Quam Phoebus Patara colit relicta,
4.1.28  Nec plus Castalios amant recessus,
4.1.29  Vatum Numina, Mnemonis puellae.

4.5.57   Quodsi cui nostra haec pietas culpanda videtur,
4.5.58  Ceu muliebre animi debilioris opus:
4.5.59  Is certe ignorat naturae iura potentis.
4.5.60  Ignorat veterum tot pia facta virum.
4.5.61  Marcius ingratam properabat vincere Romam,
4.5.62  Victa ad maternas languit ira preces.
4.5.63  Fugerat Hesperium Sertorius exul in orbem.

4.7.133  Vos et communis, vicinia certa, pericli,
4.7.134  Mutuus et nobis conciliavit amor.
4.7.135  Nec dubito Italiam praestare vel omnia solam
4.7.136  Posse, ubi tot populos, tot liquet esse duces.
4.7.137  Sunt illic acres, Genuae discordis, alumni,
4.7.138  Oppida sunt Tuscis, libera multa, plagis.
4.7.139  Sunt Veneti, dominos gens

et communis, vicinia certa, pericli,
4.7.134  Mutuus et nobis conciliavit amor.
4.7.135  Nec dubito Italiam praestare vel omnia solam
4.7.136  Posse, ubi tot populos, tot liquet esse duces.
4.7.137  Sunt illic acres, Genuae discordis, alumni,
4.7.138  Oppida sunt Tuscis, libera multa, plagis.
4.7.139  Sunt Veneti, dominos gens aequatura

29. CONQUESTIO DE AEGROTATIONIBUS SUIS, IN MENSE MARTIO ANNO 1466.
4.9.1  Ergo ego quae nobis fuerint data tempora vitae,
4.9.2  Infelix inter tot mala semper agam?
4.9.3   Semper erit, nostras urat quae flamma medullas?
4.9.4  Nunquam ego non aeger, nunquam ego sospes ero?
4.9.5  Ut taceam mater pia quae narrare

32. DE INUNDATIONE
4.12.1  Tantus ab assiduis, quid vult sibi, nubibus imber?
4.12.2  Quid tempestatum copia tanta parat?
4.12.3   Unde tot humores nebulis? tot nubila coelo?
4.12.4  Quando potens madidi, tam fuit aura Noti?
4.12.5   Quisve unquam tantum variae bibit Iridis arcus?
4.12.6  Pontus an arcana scandit in

32. DE INUNDATIONE
4.12.1  Tantus ab assiduis, quid vult sibi, nubibus imber?
4.12.2  Quid tempestatum copia tanta parat?
4.12.3   Unde tot humores nebulis? tot nubila coelo?
4.12.4  Quando potens madidi, tam fuit aura Noti?
4.12.5   Quisve unquam tantum variae bibit Iridis arcus?
4.12.6  Pontus an arcana scandit in astra via?

4.12.89  Cum Thetis ignotas stupuit sub marmore turres,
4.12.90  Dormiit et medio phoca supina foro.
4.12.91  Quid tamen o Superi? nosne haec tantummodo clades,
4.12.92  Tot petit e populis, quos alit uber humus?
4.12.93  An totum involvit strages simul unica mundum?
4.12.94  Imus et illuxit gentibus iste dies?
4.12.95  Si pereunt omnes, nec nos

vestrum, Syrtes, magna minorve, vadum.
4.12.129  Quin ipse Oceanus, rerum genitalis origo,
4.12.130  Qui certa ambitam, lege coërcet, humum,
4.12.131  Transilit per tot servatos saecula fines,
4.12.132  Nec satis ora sibi quattuor esse putat;
4.12.133  Per quae se possit mediis immittere terris,
4.12.134  Sed passim ruptis ingruit obicibus,

4.14.39  Curritur Acronis spolia ut referente Quirino,
4.14.40  Ut Caco flammis immoriente suis.
4.14.41  Dicite, Romani septena cacumina montes,
4.14.42  Tot tulerint fortes cum iuga vestra viros,
4.14.43  Quis potuit simili Capitolia adire triumpho?
4.14.44  Quis pede, quis dextra tale peregit opus?
4.14.45  Par decus Alcides

4.15.7  Ut vitam et mores, ut vota et gaudia nosset,
4.15.8  Quod quisque effugeret, quod sequeretur opus.
4.15.9  Conspicit implicitum tam multis fraudibus orbem,
4.15.10  Tot scelerum facies et mala tanta videt.
4.15.11  Insanas hominum curas, vota improba cernit,
4.15.12  Et nullo in terris esse in honore Deos.
4.15.13  Hic petit excidiis

tantas cui gravis alvus opes?
4.15.135  Cui pecudes alet illa suas, volucresque ferasque?
4.15.136  Et vaga cui pisces nutriet unda suos?
4.15.137  Sublatis tot, Nate, viris, tua dona perire,
4.15.138  Et squalere tuum, sic patieris, opus?
4.15.139  Ferre potes vacuum, caesis cultoribus, orbem?
4.15.140  Haeredem tantis, nec superesse

tantis causam, materiamque malis.
4.15.175  Imbelles homini sensus, stimulosque, dedisti,
4.15.176  Duxisti e fragili mollia membra luto.
4.15.177  Quid referam tot opes, insani pabula luxus?
4.15.178  Quid Veneris stimulos, ingluviemque gulae?
4.15.179  Praeterea quantis obnoxia vita periclis!
4.15.180  Me miseram! quantis continuata

sunt, non ab re visum est in hoc procinctu cum ipso oratore nostro miscere sermonem, eum videlicet, qui plus animum solicitat, urgetque, et quo magis urget, eo minus taceri, minusque in animo meo oblitterari potuit, nihil novi vel ignoti addens, sed ut refricatus dolor malorum publicorum sensum, tot malis duratum reficiat, magisque notum fiat, belli huius causam maiorem esse quam bellum. Lustrum prope vicesimum, si apte memini circumagitur, quo Europae oras infesta Teucrorum arma, Deum, hominesque violatura pervolarunt, eaque post subactam plusquam brevi Graeciam, Macedoniae deinde ac

sive vincamus, sive victi simus: hostis semper instat, utpote, qui maioribus prope adversus nos odiis certat, quam viribus. Nunc quoque hostis ipse, terra, marique magno exercitu, magna mercede coemto, magis supplicium de nobis quam victoriam quaerit, cuius vicinis insultibus citati ad bellum, ne tot malis adderetur culpa, exspectatum hostem adire magis, quam morando adiri statuimus; inferre, ut non patiamur, bella rati. Satis habeamus, vidisse tot sub iugum missos, sponsione infami obligatos, vectigalia Christianorum capitum, flagitiosas compeditorum nundinas, quotannis

marique magno exercitu, magna mercede coemto, magis supplicium de nobis quam victoriam quaerit, cuius vicinis insultibus citati ad bellum, ne tot malis adderetur culpa, exspectatum hostem adire magis, quam morando adiri statuimus; inferre, ut non patiamur, bella rati. Satis habeamus, vidisse tot sub iugum missos, sponsione infami obligatos, vectigalia Christianorum capitum, flagitiosas compeditorum nundinas, quotannis religionis nostrae ludibrio ire. Satis inquam, erit pia credulitate et coelesti flagello super tot miserandas terras christiani nominis, busto insignes,

inferre, ut non patiamur, bella rati. Satis habeamus, vidisse tot sub iugum missos, sponsione infami obligatos, vectigalia Christianorum capitum, flagitiosas compeditorum nundinas, quotannis religionis nostrae ludibrio ire. Satis inquam, erit pia credulitate et coelesti flagello super tot miserandas terras christiani nominis, busto insignes, exsatiari, in quibus, si quae sunt, tantorum naufragiorum reliquiae, gemunt magis, quam vivunt. Impedimento erat hactenus haec nova vis morbi, intestinae dissensionis, quae nimirum plurimum nostri laboris florem depasta, in eam conditionem

freti tua benivolentia ac familiaritate fortassis fines ac terminos nostri instituti transiebamus. Si vero quavis in re prorsus inepti fuerimus, nobis persuademus, tuus etenim ingenuus animus, tua mansuetudo, tua facilitas hoc nobis pellicere videtur. Cumque tot dies permanserimus, unius tamen instar diei istic moram habuisse nobis creditum est. Sed quid te teneo verbis? Omnia nobis iocunda, omnia suavia, omnia, quae nos oblectabant, dies, quo a te abiimus, praecidit, ademit et absiulitabstulit.

Cretenses, Lacedemones seu Athenienses usi estis, sed miro quodam modo apud senatum et rem publicam vestram floruerunt et ipsę leges et earum magistratus, ut tandem vos in hoc omnium regionum populos antecesisse- vera celerque fama est- non ambigo. Quam ob rem, cum semel inter tot tantas variasque ętatis nostrę navigationes assiduosque tranandi maris transitus in violentas quorundam navigantium manus incidissem, quam fragili consuetudine rusticitati deperditorum hominum facile confidimus, agnovi, quibus adeo caram vitam tam temerarie inconsultoque committimus, qui non

in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit . Horum exiguam minimamque partem cum

ea sumus, quantum libet proficiamus, perpeti non desinimus, quae sint iudicia Dei circa genus humanum, quis poterit explicare? Nam quod ad primam originem pertinet omnem mortalium propaginem fuisse damnatam haec ipsa uita, si uita dicenda est tot et tantis malis plena, testatur. Quid enim aliud indicat horrenda quaedam profunditas ignorantiae, ex qua omnis error existit, qui omnes filios Adam tenebroso quodam sinu suscepit, ut homo ab illo liberari sine labore et dolore timere

qui forinsecus corpori formidantur aestibus et frigoribus, tempestatibus et imbribus, coruscatione tonitruum, grandine, fulmine, motibus hiatibusque terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore uel etiam malitia iumentorum tot uenenis fruticum, aquarum, ranarum, bestiarum, ac ferarum, ultimo uero molestiis uel etiam mortiferis morsibus, a rabie quae contingit ex rabido cane, ut etiam blanda et amica suo domino bestia nonnumquam uehementius et amarius quam leones

ne quis fideret etiam paruulos baptizatos, quibus certe nihil est innocentius, aliquando sic uexant ut in eis maxime Deo ita sinente monstratur huius uitae flenda calamitas et alterius desideranda felicitas. Iam uero de ipso corpore tot existunt morborum mala ut nec libris medicorum cuncta comprehensa sint, in quorum pluribus ac paene omnibus ipsa etiam argumenta et medicamenta tormenta sunt, ut homines a malis poenarum eruantur auxilio. Nonne ad hoc producit sitientes

hae praecipuae curae quibus incessanter coquitur. "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim

assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod homo tot et tantas sollicitudines capiat tantis consumatus curis et ueluti Sulla noctes insomnes transigat, timeat omnes, saepius nec uxori nec liberis confidat, numquam uel cibum uel somnum capiat securum. Sed quis

in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille

in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille

in uita coluerunt? (Nam de impiis et scelerosis loqui uiro bono non expedit, quibus non immerito mors omnia mala affert, quoniam uita nihil promeruit boni, mali autem plurimum coaceruauit.) De morte ergo proborum loquimur, qui tot a morte cumulantur bonis quot teste Scriptura Nec oculus uidit nec auris audiuit nec in cor hominis umquam ascendit. Horum exiguam minimamque partem cum legisset ille

ea sumus, quantum libet proficiamus, perpeti non desinimus, quae sint iudicia Dei circa genus humanum, quis poterit explicare? Nam quod ad primam originem pertinet omnem mortalium propaginem fuisse damnatam haec ipsa uita, si uita dicenda est tot et tantis malis plena, testatur. Quid enim aliud indicat horrenda quaedam profunditas ignorantiae, ex qua omnis error existit, qui omnes filios Adam tenebroso quodam sinu suscepit, ut homo ab illo liberari sine labore et dolore timere

qui forinsecus corpori formidantur aestibus et frigoribus, tempestatibus et imbribus, coruscatione tonitruum, grandine, fulmine, motibus hiatibusque terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore uel etiam malitia iumentorum tot uenenis fruticum, aquarum, ranarum, bestiarum, ac ferarum, ultimo uero molestiis uel etiam mortiferis morsibus, a rabie quae contingit ex rabido cane, ut etiam blanda et amica suo domino bestia nonnumquam uehementius et amarius quam leones

ne quis fideret etiam paruulos baptizatos, quibus certe nihil est innocentius, aliquando sic uexant ut in eis maxime Deo ita sinente monstratur huius uitae flenda calamitas et alterius desideranda felicitas. Iam uero de ipso corpore tot existunt morborum mala ut nec libris medicorum cuncta comprehensa sint, in quorum pluribus ac paene omnibus ipsa etiam argumenta et medicamenta tormenta sunt, ut homines a malis poenarum eruantur auxilio. Nonne ad hoc producit sitientes

hae praecipuae curae quibus incessanter coquitur. "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim

assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod homo tot et tantas sollicitudines capiat tantis consumatus curis et ueluti Sulla noctes insomnes transigat, timeat omnes, saepius nec uxori nec liberis confidat, numquam uel cibum uel somnum capiat securum. Sed quis

ea sumus, quantum libet proficiamus, perpeti non desinimus, quae sint iudicia Dei circa genus humanum, quis poterit explicare? Nam quod ad primam originem pertinet omnem mortalium propaginem fuisse damnatam haec ipsa uita, si uita dicenda est tot et tantis malis plena, testatur. Quid enim aliud indicat horrenda quaedam profunditas ignorantiae, ex qua omnis error existit, qui omnes filios Adam tenebroso quodam sinu suscepit, ut homo ab illo liberari sine labore et dolore timere

qui forinsecus corpori formidantur aestibus et frigoribus, tempestatibus et imbribus, coruscatione tonitruum, grandine, fulmine, motibus hiatibusque terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore uel etiam malitia iumentorum tot uenenis fruticum, aquarum, ranarum, bestiarum, ac ferarum, ultimo uero molestiis uel etiam mortiferis morsibus, a rabie quae contingit ex rabido cane, ut etiam blanda et amica suo domino bestia nonnumquam uehementius et amarius quam leones

ne quis fideret etiam paruulos baptizatos, quibus certe nihil est innocentius, aliquando sic uexant ut in eis maxime Deo ita sinente monstratur huius uitae flenda calamitas et alterius desideranda felicitas. Iam uero de ipso corpore tot existunt morborum mala ut nec libris medicorum cuncta comprehensa sint, in quorum pluribus ac paene omnibus ipsa etiam argumenta et medicamenta tormenta sunt, ut homines a malis poenarum eruantur auxilio. Nonne ad hoc producit sitientes

hae praecipuae curae quibus incessanter coquitur. "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim

hae praecipuae curae quibus incessanter coquitur. "Ardet namque", ut inquit Gregorius, "aestu concupiscentiae et multiplici custodiae cura; si potentiorem uidet, timet raptorem; si inferiorem, suspicatur furem." Ac infelix tot mala sustinet quot in caelo sunt sidera, et cum omnia habeat, se ipsum non habet; ab illo quippe possidetur cuius se putat possessorem, et cui imperare credit, illius saeuissimam tolerat tyrannidem. Siquidem diues omnis statim

assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod homo tot et tantas sollicitudines capiat tantis consumatus curis et ueluti Sulla noctes insomnes transigat, timeat omnes, saepius nec uxori nec liberis confidat, numquam uel cibum uel somnum capiat securum. Sed quis

assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima leuissimaque aura congruum sit praemium dignumque ob quod homo tot et tantas sollicitudines capiat tantis consumatus curis et ueluti Sulla noctes insomnes transigat, timeat omnes, saepius nec uxori nec liberis confidat, numquam uel cibum uel somnum capiat securum. Sed quis

Tum genitor natum uerbis affatur amicis: "Stat sua cuique dies, breue et irreparabile tempus omnibus est uitae; sed famam extendere factis, hoc uirtutis opus. Troiae sub moenibus altis tot nati cecidere deum; quin occidit una Sarpedon, mea progenies. Etiam sua Turnum fata uocant metasque dati peruenit ad aeui." Sic et Iuuenalis ait

exsequitur. Inde eius persecutionis iniquissime sortem exaggerans, unde ea liber esse non potuit cum tantum unum haberet inimicum: per hoc admonens uniuersos mortales rationabilius, immo et necessario tribulationibus esse additos, quippe qui tot inimicos haberent quot extraneos, quorum cum ingens sit multitudo, impossibile uidetur ut se quis ab eis uel defendere queat uel custodire, quandoquidem Abel unius insidias et odia nequiuerat euitare. Hinc transit ad Abraham illum

magnam se emolumentum consecuturum? Suauis enim omnis quaestuosus labor et, quicquid amaritudinis opus habet, temperat spes lucri; quod intelligens apud apud nobilissimum poetam Aeneas ad socios ait: Per uarios casus, per tot discrimina rerum tendimus in Latium, sedes ubi fata quietas ostendunt; illic fas regna resurgere Troiae. et addit: Durate et uosmet rebus seruate secundis: forsan et haec olim meminisse

puer, quando iuuenis, quando robustae aetatis, quando senex factus sis? Quotidie morimur, quotidie commutamur et tamen aeternos nos esse credimus. Hoc ipsum quod dico, quod scribo, quod relego, quod de uita mea trahitur; quot puncta notaui, tot meorum damna sunt temporum. Scribimus atque rescribimus, transeunt maria epistulae et findente sulco carina per singulos fluctus aetatis nostrae momenta minuuntur. Solum habemus lucri quod Christi amore sociamur.

Corinthus, quae oppida quodam tempore florentissima fuerunt, nunc prostrata et diruta ante oculos iacent. Coepi egomet mecum sic cogitare: en nos homunculi! si quis nostrum interiit aut occisus sit, quorum uita breuior esse debet, cum uno loco tot oppidorum cadauera proiecta iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur, fac ante oculos tibi proponas: modo uno tempore tot

loco tot oppidorum cadauera proiecta iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur, fac ante oculos tibi proponas: modo uno tempore tot uiri clarissimi interierunt, de imperio praeterea tanta imminutio facta est, omnes prouinciae conquassatae sunt; in unius mulierculae animula commoueris tantopere?

Hunc eundem locum et Hieronymus ad Tyrasium sapientissime perstrinxit: Ad quid putas Christianam et fidelem animam intra carcerem mundi remorari debuisse cui totus mundus naufragium est? Tantas ac tales tempestates uitae, tot impugnationes diaboli, tot corporis bella, tot saeculi clades euasit et lacrimas fundis? Quasi nescias quid in te ipsum cotidie patiaris, propter quod Dominus sic admonet apostolos suos dicens: "Si diligeretis me, gauderetis utique quia uado

locum et Hieronymus ad Tyrasium sapientissime perstrinxit: Ad quid putas Christianam et fidelem animam intra carcerem mundi remorari debuisse cui totus mundus naufragium est? Tantas ac tales tempestates uitae, tot impugnationes diaboli, tot corporis bella, tot saeculi clades euasit et lacrimas fundis? Quasi nescias quid in te ipsum cotidie patiaris, propter quod Dominus sic admonet apostolos suos dicens: "Si diligeretis me, gauderetis utique quia uado ad patrem." Plane Lazarum

ad Tyrasium sapientissime perstrinxit: Ad quid putas Christianam et fidelem animam intra carcerem mundi remorari debuisse cui totus mundus naufragium est? Tantas ac tales tempestates uitae, tot impugnationes diaboli, tot corporis bella, tot saeculi clades euasit et lacrimas fundis? Quasi nescias quid in te ipsum cotidie patiaris, propter quod Dominus sic admonet apostolos suos dicens: "Si diligeretis me, gauderetis utique quia uado ad patrem." Plane Lazarum mortuum fleuit non

huiusmodi opus ipse quoque Saluator inter pietatis munera annumerauerit commendaueritque illam quae in sepulturam suam unguento eum perunxerat. Vel Abrahae quanta cura sepulturae et suae et uxoris fuit? Similiter et Iacob qui iussit tot dierum itinere corpus suum ab Aegypto ad sepulchrum suorum referre; Ioseph moriens mandauit, cum ab Aegypto exirent, ossa sua non relinquere; Thobias, quod mortuorum corpora proiecta

in funere praestitit, quam ingens robur animi, quo ipsum hostem una cum oppido expugnauit. Magis commendantur Caesaris lacrimae, quas capiti Pompei exhibuit et in liberos Catonis ceterosque aduersarios suos ingens clementia quam tot insignes palmae quas uictor conspicuus ex hoste reportauit. Quid de Q. Metello, de posteriore Africano, Q. Crispino, M. Marcello, Hannibale, Alexandro, Pisistrato, Pyrrho, ceterisque ducibus ac principibus dicam? Nonne hi omnes parcendo

semper et infirmi est animi exiguique uoluptas ultio. Continuo sic collige quod uindicta nemo magis gaudet quam femina. I nunc et inter tot tantaque et diuina et humana clementiae specimina ac documenta insanire et furere non cessa et more rabidorum canum irritatores insectare. Aut si id turpe putas, ut merito debes, amplectere mansuetudinis tranquillitatisque pacem et huius

corpore, uel per sentes, spinas, flumina, ignes, per medios gladios nihilominus transibo. Nullus mihi propositum praemium praeripere poterit, nullus adimere. Video negotiatores per tot et maris et terrae, fluminum, tempestatum, latronum, piratarum, aestuum, imbrium pericula ad caducas tam diuitias properantes; et ego per minora aut etiam longe grauiora, si esse possunt, ad illas sempiternas uerasque diuitias

apud graecum auctorem Plutarchum multa praeclara, ut est homo in omnium bonarum artium disciplinis copiosus ac elegans, occurrit inter alia liber de dictis regum et imperatorum. Quem cum aliquotiens evolvissem, et pulcherrimum pariter ac utilissimum cognitu animadvertissem, demiratus equidem sum, tot doctos huius saeculi viros (de Italicis loquor) cum fere pleraque omnia eius scriptoris traduxerint, opus tam necessarium praeterisse. Proinde quasi mihi reservatum licet nec codices ad id opportunos, nec quemquam praeter me ipsum haberem, quem in dubiis consulere possem, ac septennali iam

posthac et mutus oportet
Hunc te, qui non es, Barthole, ut esse putem. De Bartholo comato
Lętare, o modo sępe qui rogabas
Tot numos tibi quot gerit capillos
Vnus non male Bartholus comatus,
Sed qui uertice tot gerit capillos
5  Quot tostus numerat dies aristas
Et quot sunt Lybici maris lapilli
Et quot

De Bartholo comato
Lętare, o modo sępe qui rogabas
Tot numos tibi quot gerit capillos
Vnus non male Bartholus comatus,
Sed qui uertice tot gerit capillos
5  Quot tostus numerat dies aristas
Et quot sunt Lybici maris lapilli
Et quot syderibus refulget ęther.
Ridebunt faciles dabuntque diui —
Sed caluum facient prius

Epitaphium diui Hieronymi
Condita Hironymi recubant hoc ossa sepulchro;
Ipse colit celsi regna beata poli.
Disce quibus meritis, nostro dum uixit in ęuo,
Tot bona nemo uni contulit ecclesię.
5  Correxit sacrę corrupta uolumina legis,
Exposuit ueterum mystica uerba patrum,
Errorum tenebras ueri splendore fugauit,
Assiduus recti doctor et autor erat,

Edentum lapsuque uago per inane uolantum
Esse iubes totidemque salo degentia uasto
Corpora, quot superas tellus sustentat ad auras.
Per Te post uarium terrę cęlique decorem,
75  Post tot res genitas, cumulato Copia cornu
Orbis adauxit opes; et iam uenere metalla
Quęsita in uenis terrę pulchrumque superne
Efulsit flaui genus auri, argentea massa
Canduit et duri riguit noua lamina ferri,

Sacco membra tegens esurieque domans.
25  Illa angusta specus muscoque uirentia saxa,
Nudaque paupertas assiduusque labor,
Cur sint, Roma, tuis tectis pręlata superbis,
Cur tot diuitiis delitiisque tuis?
Noscere si cupias, rerum metire suprema,
30   Et causam disces finis ab indicio.
Ille etenim potuit qui talia spernere multa
Contentus paruo, nunc bona summa

Omnibus exemplar consiliumque decus,
Tam cito raptus abis, abiit tecum omnis honestas
Et probitas uitę relligioque fides.
Nos sine te lęti nequaquam uiuimus, auget
Tot mala nostra tuę facta ruina fugę.
Viuimus, et si uis nostram cognoscere uitam
Accipe, pars animę maxima, Marce, meę.
Egredere e muris, nihil est nisi Turchicus horror,
Preda cruenta,

elegias, carmen Sapphicum atque Phaletium pro exercitationis scripsimus utilitate. Nanque apud Iuvenalem Sat. I 17-18 legimus:
Stulta est, inquit, clementia, cum tot ubique
Vatibus occurras, periturae parcere chartae. Non tamen eo ordine id carminis nostro inclusimus libello, quo et fecimus illud et composuimus, sed quo includendum arbitrio nostro

2.5.36   Rumpar ego, ingenio si memorabo meo.
2.5.37   Atque utinam nostros singultus clauderet annos,
2.5.38   Gauderem extinctis tot mihi morte malis.
2.5.39   Nec te plorassem tantum, mihi frater adempte,
2.5.40   Cui Iacobo uite tempore nomen erat,

poeta uiris.
2.7.7   Et me solatur tenui mea fistula cantu,
2.7.8   Cum me forte dolor uel premit ipse labor.
2.7.9   Inter tot nostros est hec mea cura poetas,
2.7.10   Panphile Castalios inter habende choros.
2.7.11   Sed tu me misero me nunc foelicior ipso,

In balneis feruore et ęstu necati 279 . Arborum ruina oppressus exercitus 280 . Omnis regia progenies extinguitur 284 . Hasdruba, ne tot milibus amissis superesset, in confertos irruens occubuit 296 . Astrapenses hostium sęuitiam in se pręueniunt 298 . Philippus in Demetrium filium sibi suspectum 321 .

Artoxerxes sitibundus, cum lutulentam aquam bibisset, nunquam se suauius potum dixit 183 . Cissusę fontis liquorem potu dulcissimum uineo colore 193 . Alexander solus bibere noluit tot aliis sitientibus. Aqua cupide hausta plurimos exanimauit 223 . Piscibus duratis aut belluarum Oceani carnibus uescuntur 231 . Volones non nisi stantes cibum capiebant 283 .

Dolor. Egeus falso credita Thesei filii nece pręcipitio uitam finiuit 3 . Lugendi tempus apud Lacedemonios XI dies 14 . Numa statuit puerum triennio minorem non lugere, maiorem uero tot menses, quot haberet annos usque ad decennem. Longissimum luctum mensium decem statuit 17 . Pericles dolore superatus in funere filii 55 . Timoleon prę tristitia XX fere annis rempublicam

III . Ino et Athamas in furorem uersi filios necauerunt III .
Ętas. Sybilla, Glauci filia, pro concubitu ab Apolline accepit, ut tot annos uitam propagaret, quot arenę corpuscula pugno comprehendere posset XIIII . Fenis auis unica, quinque sęcula implet uiuendo XV .

Bibliographia locorum inventorum

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].

Jurjević, Juraj (fl. 1400) [1418], Doctrina rebusque gerendis ornatissimo uiro Baptistae Bauiloquae Georgius de Georgiis plurimam salutem dicit, versio electronica. (, Venecija), Verborum 755, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [jurjevicjepist14180601].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].

Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Jan Panonije (1434-1472) [1467], Serenissimo Hungarorum regi Matthiae epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 406 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistmatth].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report