Your search found 1908 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 601-700:

potentissimorum et clarissimorum regum gloria antecęlluisti, omnia denique tuis optatis obsecundarunt, ut fęlix tua et aliorum persuasione uixeris: quam repente sola mors, exacta quasi una diecula uitę, tot aceruos uoluptatum, tot congestas delitias, tot fortunę blandimenta, omnem istam longe lateque imperandi dulcedinem unico momento extinxit: nec tamen istius fęlicitatis tragicum finem inter mala referam, qui suauissimas

et clarissimorum regum gloria antecęlluisti, omnia denique tuis optatis obsecundarunt, ut fęlix tua et aliorum persuasione uixeris: quam repente sola mors, exacta quasi una diecula uitę, tot aceruos uoluptatum, tot congestas delitias, tot fortunę blandimenta, omnem istam longe lateque imperandi dulcedinem unico momento extinxit: nec tamen istius fęlicitatis tragicum finem inter mala referam, qui suauissimas uoluptates amarissimo

antecęlluisti, omnia denique tuis optatis obsecundarunt, ut fęlix tua et aliorum persuasione uixeris: quam repente sola mors, exacta quasi una diecula uitę, tot aceruos uoluptatum, tot congestas delitias, tot fortunę blandimenta, omnem istam longe lateque imperandi dulcedinem unico momento extinxit: nec tamen istius fęlicitatis tragicum finem inter mala referam, qui suauissimas uoluptates amarissimo felle condiit.

stomachum irritans: spumabunt Cecuba gemmeis identidem sitim ab ingressu prohibentia. CAES. Tot ac tanta commemorasti bona ut nesciam plane, an Iupiter quicquam amplius habeat. SyL. Haec

nisi quod ab eo tempore, quo Christi dei optimi maximi ductu ex Scythia venimus et fidem Christi professi sumus, fuimus semper scutum et clipeus omnium aliorum Christianorum, et quod in hoc praeclaro nostra sententia Christianitatis obsequio duos iam reges, ambos eadem Iagellonia stirpe prognatos, tot praeterea utriusque ordinis principes viros, tantum nobilitatis et militiae, tantam et tam innumerabilem populi multitudinem amisimus ipsis interim, si deo placet, bella plus quam civilia ac plus quam fraterna inter se gerentibus et uno in alium culpam huiusmodi bellorum referente. Potuissent,

etiam subire pro patria, pro sacra Christi Dei optimi maximi religione, pro coniugibus et liberis eorum. Agerent itaque ipsi quoque viri fortissimi, Hungaros se esse meminissent et eos, qui et ipsi saepe et eorum olim maiores inclyti illi heroes et fortissimi Christianae rei publicae propugnatores tot clara trophaea ex eodem illo, cum quo pugnaturi essent, hoste retulissent; nec esse quod hostium multitudine terrerentur, non enim in multitudine sed in robore militum sitam esse victoriam; Deum etiam ipsum ex alto pro sua sancta religione pugnaturis affuturum, in manu ipsorum positam esse

regem sint censendi, qui omnia illi officia bonorum ac fidelissimorum subditorum praebuerunt, qui omnes fere in eodem, in quo rex iacuit, campo iacuerunt testati morte etiam, quam fidi suo regi, quam amantes patriae fuerunt? Sed idem ille egregius historiarum scriptor, qui haec scribit, et qui tot convicia in gentem nostram ingerit, huius etiam cladis historiam ita scripsit, ut me pudeat eum ita impudenter rem sibi ignotam in vulgus prodere fuisse ausum. Sed nos ad institutum redeamus. Regis exercitu per ea, quae diximus, vehementer turbato et ad fugam spectante diu tamen etiam postea

scripsit in septem psalmos qui penitentiales appellantur, opus eruditum sane et Christianis auribus dignum. Quod si quis iniustior fortassis arbiter illud obiiciat: "In syluam ne ligna feras" Cf. Hor. Serm. 1,10,34 et bone mentis hominem calumnietur quod tot et sanctissimis et doctissimis uiris qui psalmos sunt interpretati inserere se se non dubitauerit, sciat illud opusculum hoc ideo composuisse ut animi sui testimonium exhiberet, ne uacuus scilicet ad aream redeat, "ne… redeat" cf. Greg. Magn. Hom.

nos ipsos, cum omnibus domesticis et familiaribus nostris arctissimas nephandissimorum satellitum custodias, coniecit, propositis passim uariis tormentis, sępe etiam adhibitis, etsi non corporibus nostris, forsitan familiarium tamen nostrorum nihilominus, quo preciosiorem suppellectilem, tot uigiliis et laboribus partam, in secretiora forte loca depositam, indicarent. Illos interim, et nos per diuersa urbis hospitia obseruantes pane doloris et aqua angustię miserrime sustentantes, ita ut nobis omnibus uita esset supplicium, mors solatium.

uestros, super quartum, quem superiori anno tota haec Curia deplorauit uiros nempe doctissimos consummatissimosque eo ipso tempore perdidistis. Vobis quoque causarum patroni, uobis insuper Tabelliones et Notarii professionis uestrae damna non defuerunt. Sed unde hęc quaeso? Quasue ob causas tot et tam grauissima incommoda nobis euenere. Nempe, quia omnis caro corruperat uiam suam, eramus omnes ciues et inhabitatores, non Romae Vrbis sanctae, sed Babylonis Vrbis peccatricis, de qua impletum est temporibus nostris uerbum Domini in Isaia.

Dicit pręterea plenam esse nominibus blasphemiis, matrem immunditiae, fornicationum et abominationum terrae. Haec quippe uerba demonstrationem huius uerbis magis specificam non exigunt, cum haec flagitia (etsi ubique fere regnent) hic tamen sedem et Imperium habent. His tot et tantis flagitiis praeuaricationibusque illius enumeratis, subiungit seuerissimam Dei sententiam, quae contra nos hoc tempore funestissimam executionem sortita est. Formula autem sententiae haec est. Quoniam peruenerunt peccata illius usque ad coelum, et recordatus est

uestris me ad iracundiam prouocastis. Ideo incipiens a sanctuario meo, diuina et humana sursum et deorsum miscebo omnia, ita ut ubique sit luctus, ubique gemitus et plena mortis imago . Sed iam ad nos ipsos reuertamur, qui si uerum amamus, ingenue fateamur necesse est his tot, et tantis nostris, et aliorum communibus sceleribus non defuisse propria quod nostra factionis scelera et peccata. Nos enim qui ministri sumus iustitiae iustitiam fate, ut par est, non ministrauimus. Quid si in sinistrum nos

ornare potest. Longe igitur fallitur, si quis tale ingenium tantam iracundiam cadere existimat, ut ullas quamuis magnas iniurias hoc modo ulcisse uoluisse uideatur. Ille uero priuatim dolorem, uel urbi ipsi, a qua imperii nomen habet, uel tot sanctissimis aris, uel aliarum gentium quae suas Respublicas sine huius urbis consilio tenere non possunt, utilitati condonassent, quamuis iratus, si licuisset ei praesenti, rem subitam minimeque expectatam regere ac gubernare. Quare Caesar nullo modo in hac oratione

corrupta dicuntur. Et haud scio an impia flamma per urbem uagata, Bibliothecas etiam attigerit. O iacturam nullo unquam seculo reparabilem. Quot religionis nostrae interpraetes, qui praeterea nusquam extant, quot aliarum optimarum artium authores amissos arbitremur? Quis non uehementer doleat tot seculorum labores, tot noctium uigilias a doctis hominibus ad utilitatem posteritatis lucubratas, in hanc fortunam incidisse. Statuas aut picturas elegantes magnorum uirorum magno cum dolore amittimus, quas, uel propter artis bonitatem, uel propter memoriam eorum, quos repraesentabant, si fieri

Et haud scio an impia flamma per urbem uagata, Bibliothecas etiam attigerit. O iacturam nullo unquam seculo reparabilem. Quot religionis nostrae interpraetes, qui praeterea nusquam extant, quot aliarum optimarum artium authores amissos arbitremur? Quis non uehementer doleat tot seculorum labores, tot noctium uigilias a doctis hominibus ad utilitatem posteritatis lucubratas, in hanc fortunam incidisse. Statuas aut picturas elegantes magnorum uirorum magno cum dolore amittimus, quas, uel propter artis bonitatem, uel propter memoriam eorum, quos repraesentabant, si fieri posset aeternas esse

lucubratas, in hanc fortunam incidisse. Statuas aut picturas elegantes magnorum uirorum magno cum dolore amittimus, quas, uel propter artis bonitatem, uel propter memoriam eorum, quos repraesentabant, si fieri posset aeternas esse optamus. Quanto magis dolere debemus tot ingeniorum interitum, quae non modo propter scriptorum pulchritudinem miramur, sed etiam propter utilitatem amamus. Neque enim retineri Respublicae sine honestarum artium cognitione et sine libris possunt. Cum igitur arma geri debeant ad tegendas omnes pacis artes, uidete quantum scelus isti

religionum confusio, quae ciuitatum perturbatio apud omnes gentes secutura est? Non igitur ad unam urbem haec calamitas pertinet, sed ad omnes gentes, quae retinere religiones, ac studia bonarum artium sine Romanis Bibliothecis non possunt. Neque uero impune erit istis latronibus, tot scelera in unius expugnatione urbis perpetrasse. Videt haec Deus, inspector atque arbiter omnium humanorum consiliorum atque factorum. Daniel cap. 5. Hic ulciscetur contumeliam templis, libris et similibus monumentis religionis illatam, non aliter

senes ac sacerdotes. Quanta enim fuerit in urbe licentia audacissimorum hominum, inde aestimari potest, quod duodecim diebus, nullos habuit exercitus militari more Magistratus. ᾿Αναρχίαμ exercitus et licentia In tot dierum ἀναρχία, tranquilla alioqui ciuitas, nihil non mali ab urbana multitudine pertulisset. Quanto atrociora necesse fuit accidere ab armatis et uictoribus? Est enim uerissimum illud, quod apud Euripidem Rex quispiam dicit: Nullo non incendio

armatis et uictoribus? Est enim uerissimum illud, quod apud Euripidem Rex quispiam dicit: Nullo non incendio saeuiorem ἀναρχίαμ exercitus esse. Nusquam audiuimus, aut legimus, in ulla ciuitate capta, tantam licentiam exercitus uictoris fuisse, ut tot diebus nullis Magistratibus regeretur, aut coerceretur. Accepimus et ante Romam captam esse, primum a Gallis, deinde post multa secula a Gotthis: Verum multo grauius hoc tempore afflicta uidetur. Galli quomodo gesserint in urbis Romae expugnatione.

plura uirtutum protulit, quam omnes ubique aliae ciuitates: quae nobis leges, quae literas, quae religiones, quae humanitatem, quae omnes honestas disciplinas, quae denique omnem bene uiuendi rationem tradidit, ut hanc urbem semper tanquam communem patriam omnium gentium homines coluerint. Non ne tot urbis meritis, etiamsi quid peccasset Pontifex, condonari debuit? Nunc Pontificis peccatum furiosus exercitus parricidio uindicat, dum sceleratas manus ei urbi iniicit quae nobis omnibus pro patria esse debuit. Longe enim plura beneficia ab ea unusquisque nostrum accepit, quam ab eo loco,

Cum juvenum vires fractas, qui sanguine pro te
Complerunt campos prataque ubique mea,
Cumque vides segetes contritas (vota colonum)
Occisos proceres, magnanimosque duces,
Incensas urbes, direptaque fana Deorum,
Desertas villas, nobiliumque domos,
Tot viduas, orbosque senes totque orba parente
Pignora, totque pati barbara vincla simul.
Haec tu cuncta videns, facile jam posse putabas
Indigne vinclis nectere colla mea.
Nec satis hoc fuerat, nisi et atro gramine Circes
Pelliceres ad te pignora chara mea,

tractaret, Michael fecit, ut sequitur. 258. Alia querela Ungariae adversus Austriam
O coelum, o terra, o fulgentia lumina solis,
O Phoebe, o celsi sidera clara poli,
Cum vestrae tot jam ducuntur saecula vitae
A nati mundi principio atque Chao,
Ecquem vidistis tam longo tempore tantis
Cladibus oppressum seditione sinum,
Ecquem tot quondam populis opibusque superbum
(Hei mihi!) vidistis tam subito ruere?
Si mihi causa mali

O coelum, o terra, o fulgentia lumina solis,
O Phoebe, o celsi sidera clara poli,
Cum vestrae tot jam ducuntur saecula vitae
A nati mundi principio atque Chao,
Ecquem vidistis tam longo tempore tantis
Cladibus oppressum seditione sinum,
Ecquem tot quondam populis opibusque superbum
(Hei mihi!) vidistis tam subito ruere?
Si mihi causa mali tanti foret advena quisquam,
Leniri posset forsitan iste dolor.
Nunc cum consumunt heu me mea viscera, quaenam,
Quae lachrimis nostris esse medela potest?

Quoque magis doleam, jam vulgi fabula dicor,
Exemplum cunctis jam mea vita dedit.
Ad quae me fortuna potens majora reservas?
Cuive foves tandem me miseram exitio?
Non semel hostiles acies vidi ignibus atque
Bacchatas fero per mea regna truci,
Funera tot vidi campis heu strata meorum,
Direpta et vidi templa domosque deum,
Visa (nefas) etiam mihi sunt mea signa per agros
Inter se nostros Marte coire gravi
Et toties nostros nostro quoque sanguine vultus
Conspersos vidi: quicquid erat miserum,
Nil grave

ille furor, cumjam sua sub juga tantos
Misisset populos, servitio et premeret
In me, quae quantum restabam sola, ruebat
Faucibus et nostris ponere frena volens.
Obstiti et opposui tanquam mea tergora murum
Nec sivi rabiem longius ire suam,
A qua tot jam sum misere vexata per annos,
Nec data pax ulla est, nec mora, nec requies.
Utque Atlas coelum valida cervice ferebat,
Sic ego perpetuo barbara tela tuli.
Nec fuit inventus qui pro me hoc munus obiret
Alcides nec qui fasce levaret eo.
Sola

sum misere vexata per annos,
Nec data pax ulla est, nec mora, nec requies.
Utque Atlas coelum valida cervice ferebat,
Sic ego perpetuo barbara tela tuli.
Nec fuit inventus qui pro me hoc munus obiret
Alcides nec qui fasce levaret eo.
Sola repugnabam, traxi tot sola labores,
Sed victa non (mihi credite) cadam sola.
Pascere crudelis parto fortuna triumpho,
Pascere, nec telis perfida parce tuis.
Vicisti (fateor), vicisti, quid mea cessat
Tertia Parcarum rumpere fila soror?
Vel potius, si rursus habes, o Diva,

insuavis!
Quarum me altera pene dat sepulcro,
Ut vivam, vult altera.
Sic vita haec est pessima,
Sic certe et mors est pia.
Ast illius pietas
Ipsa, inquam, est crudelitas,
Quae me tot miserum malis reservat.
Quare qui poenas meas
Sentit, posset dicere
Maius morte malum, quod invenitur. AD JUSTUM DECIUM

Sed utcunque res cadat, magnum sane fructum laudis ex istis etiam doloribus et molestiis feres: nam licet maximę tuę dotes animi et ingenii in luce hominum existant, illustremque agendo et consulendo es famam consecutus, tamen tantos pro fratre tuos conatus, tantam fidem, tantum studium, tot cursitationes, tot impensas, hanc tantam memoriam amicicię cęteris uirtutibus omnibus antepono. De rebus Thurcis nihil habeo certi quod scribam. Et ab his quidem Thurcis, qui nobis confines sunt, ueritas omnis ignoratur de rebus Asiaticis prope magnam et longam

res cadat, magnum sane fructum laudis ex istis etiam doloribus et molestiis feres: nam licet maximę tuę dotes animi et ingenii in luce hominum existant, illustremque agendo et consulendo es famam consecutus, tamen tantos pro fratre tuos conatus, tantam fidem, tantum studium, tot cursitationes, tot impensas, hanc tantam memoriam amicicię cęteris uirtutibus omnibus antepono. De rebus Thurcis nihil habeo certi quod scribam. Et ab his quidem Thurcis, qui nobis confines sunt, ueritas omnis ignoratur de rebus Asiaticis prope magnam et longam absentiam principis;

suspecta esse poterant, nunquam tamen tuum amorem intermisisti. Arbitror te existimasse non posse in homine his studiis ab ineunte aetate dedito (licet tenuia sint) aut inconstantiam aut perfidiam aut ullum dolum existere. Aliena postmodum culpa uarie et misere uexatus, extrema quoque passus, quum tot haberem uite insidiatores, denique spoliatus presidiis et fortunis omnibus, abs te subleuatus sum. Non solum non abhorruisti iacentem amicum, ut plerumque fit, sed complexus es ut florentem, ornasti beneficiis, spe tandem in futurum implesti optima: quae mihi periucunda sunt et fructu et

est malum odorem contrahi ex multitudine ferculorum et variarum rerum mixtione. Deinde nulla quidem a prandio et a cena commoda expaciacio extra arcem, ubique clivis permolestis sese opponentibus. Quin igitur advolas cum optima uxore in regnum tui Pernessith, ubi semper mollis aura spirat, ubi tot, tam varia sunt odoramenta, ut languentem animum recreare possint. Hic florum vis magna, hic plante conspectu perjucunde, hic pregnantes arbores electis et variis fructibus, iam peponibus adest sua maturitas. Aquę in perpetuo fluxu, aer salubris, amplitudo regni amenissima. Credo in hoc horto

laetatus sum in hic, quae dicta sunt mihi, immo omnibus passim nunciata et manifestata, Tuam videlicet (ut par erat) Sanctitatem et ad Ungariam nepotem suum cardinalem legatum a latere cum pecuniis destinasse ad conducenda tot milia hominum, et non parvam classem praeparasse et in dies ac horas praeparare contra imminentes impetus et innumerabiles exercitus terra marique immanium Turcarum praeparatos iam et in aciem constitutos ad devorandam et

Boznensis et omnia ista sacerdocia vacant per mortem et tum nullus petit a sede apostolica confirmari non aliam ob causam, nisi quia vident Sanctitatem Vestram e memoria sustulisse et regem nostrum et nos. Quale autem incommodum sit tot ecclesias legittimis vacare pastoribus Vestre Sanctitatis prudentissimo iudicio committo. Reges, Beatissime Pater, nolunt nunc regi, ut olim Theodosius et quando vident se contemni irritantur pocius quam emendantur et ex hiis nihil

Sedis Romanae ubique predicantur, ommitto, quae de tanta beneficiorum, aliorum super alia congerie, de nulla animarum, sed tantum de proventuum et corporis cura iactantur. Praeterea neminem pene esse in toto Christiano orbe antistitem in tot opulentissimis et Craesi divitiis equantibus ecclesiis, qui verbum Dei, ad quod episcopi et sacerdotes sunt ordinati, doceat. Charta me deficeret, si vellem vel partem eorum, quae nobis et maxime Sedi Apostolicae objiciuntur,

nunc ausum misteria dicere mortis
1.61  Erige, et infirmas augens in carmina uires
1.62  Da tot pro populo passum meminisse labores,
1.63  Et quę Pontifices tam dira agitabat Erynnis,
1.64  Exosi ut peterent crucis in tormenta salutem.

uico
1.359  Ortum fama canit: profligatissimus olim
1.360  Et quem, tot scelerum caperent cum tędia tandem,
1.361  Tunc, ut poeniteat, uenientem haud reppulit ille.
1.362  Sed pietas reiecta breui prauumque secutus

uera est,
2.889  Viribus immensis et grandi robore degit.
2.890  Promicat hinc, summaque Deus numeratur in aethra,
2.891  Dum tot personas aspectus mutuus alto
2.892  Constituit, foetuque Deus dum germinat ultro.
2.893  Quodque bonum summum simplex est illud et unum,
2.894  Sic natura Dei

cui dotes addidit, ipso
2.951  Auro nobilius diuinum munus opemque,
2.952  Qua degat foelix, et coelum possit adire.
2.953  Neu quis tot rerum causas quęsiuerit extra,
2.954  Diuinique operis finem putet esse caducum
2.955  Et mortale, uetus sacri hęc sententia uoti.
2.956  Filius asseruit non se sublimis in

3.40  Atque inter populos rabies armatur et ensem
3.41  Intinxit nullo discrimine coede suorum.
3.42  His simul ignauia et secordia deses oberrat.
3.43  Aequora tot pestes tenuerunt libera terrę,
3.44  Quis uitę exitio ratio iam extinguitur omnis",
3.45  Et quo narrabat posthac scelus ordine creuit.
3.46  Vt iam desierat qui thura

11 nato
3.514  Conciliare Deo lapsum et reparare ruinam.
3.515  Vatibus huc equidem tot carmina scripta uetustis,
3.516  Et prędicta olim pariter tam multa docebam.
3.517  Hinc et nota Dei dudum cantataque

3.522  Redditus auditus, simul intellectaque uerba,
3.523  Atque ea me tantum dicto confecta iubente.
3.524  Tum uobis operata meo tot nomine solum,
3.525  Atque ita credendi facta est fiducia cuique.
3.526  Sed maiora quidem pręstabit uita fidelis
3.527  Argumenta, quibus formabit

gloria mortem
3.855  Cum tuba iam cunctorum animas reuocarit in ossa.
3.856  At quam multus erat noster defectus et error,
3.857  Prouisę misero tot opes totidemque medellę
3.858  In mortem generi properanti. Protinus inde
3.859  Excipit in lucem egressos baptismatis unda,
3.860  Hoc certos signo sibi reddita foedera

prorsus et una,
4.360  Alteruterque tibi est idem, qui protinus alter.
4.361  Atque fides si qua titubat nunc lubrica cuiquam
4.362  Tot poterit dicto tantum confidere factis.
4.363  Quin Quin. . .

5.361  Hoc libeat mortale genus, constricta catenis
5.362  Iustitię improbitas rigido ut sub iure dometur?
5.363  Ah dolor hic grauiter uenis impressit, et ima
5.364  Tot mala uoluenti dudum decumbit ad ossa!
5.365  Non tamen id moueo, sic sedit quando, iuuatque
5.366  Moeroris cumulo fato parere iubenti,
5.367  Hoc mandata probem tua me seruare

5.398  Spiritus appensum mox corpus sustulit alto
5.399  Artubus haud motis naturę lege cientis,
5.400  Mente Deum appręhendens tunc secula cuncta tuetur,
5.401  Tot scelerum species, inimicam inimicam et] mut. ex et inimicam

amicum,
5.516  Nec sic erubuit mendacem ferre salutem.
5.517  "Huc", inquit, "seruata animi tibi pignora amantis?
5.518  Pro bene tot meritis mercedem hanc reddis amico,
5.519  Auferar ut terris iniusta morte peremptus,
5.520  Quem coelo deduxit amor, quem corpore uestit?"

6.128  Surda alias soli dum iam fera Tartara parent,
6.129  Et dicto citius Manes ad iussa remittunt?
6.130  Ne referam mala tot nullis curata medelis,
6.131  Quodlibet Quodlibet. . . refectum]

6.298  Nec tenuis uulgo manabat fama, potestas
6.299  Sumpta recens fuerat quod nulla lege timoris,
6.300  Augebatque fidem cęptum non omine dextro,
6.301  Quosque tot infęlix excęperat exitus olim.
6.302  Inde uiro nomen, qui mox in parte receptus
6.303  Consors pontificum communia sceptra regebat.

iam quo conuincat ferre repertum
6.397  Protestans, subito dicenti exordia turgent.
6.398  Diruta templa solo, multo tamen ante paratam
6.399  Materiam, exhaustos tot rursus in aedita sumptus,
6.400  Perfectum referebat opus uix tempore longo.
6.401  Insuper his magnis contendens uocibus addit:
6.402  "Illum ego miscentem quicquid uenale per

autem Caiphas subitis erroribus anceps,
6.413  Fraudis iter postquam pręclusum cernit et ore
6.414  Stantem compresso Christum, prorumpit in iram:
6.415  "Inter tot securus agis modo crimina, tanta
6.416  Nec purgas obiecta tibi? Non cura seuerę
6.417  Vlla reum tangit censurę, quippe fugauit
6.418  Corde metum frustra sibi multum audacia

6.447  Carnis, et insolito subitus splendore refulsit,
6.448  Lazarus hoc demum iussus prodire sepulchro?
6.449  Hoc quod et exiguo satiauit milia pane
6.450  Tot populi? Quęcunque alia et numerasse negatum est.
6.451  O frustra indignis ingens sata gratia semper!
6.452  Non ego par quondam iam tanta luce micanti

6.509  Censetur meritum mortale examine cuius,
6.510  Quo demissa iaces? Eadem regalia iura
6.511  Aetherio residens solio non deseris usquam,
6.512  Hic uir tot passus conuicia, sed Deus illic,
6.513  Vnus utrumque, idem subsistis

6.544  Sic libare Patri sancto compulsus amore,
6.545  Rursus mortales animo complexus amico,
6.546  Factus mortalis commendat supplice uoto.
6.547  Tot mala namque hominum miseratus condolet atque
6.548  Nulli enarrandas pergit duplicare querelas.
6.549  Dum docet et reuocans errantes admonet, ipsum,
6.550  Proh dolor, inuitus

inquit:
7.43  "Non Non. . . 47 quiuit] Io 18, 30 tam maturo frustra tot tempore, prętor,
7.44  Adsumus, et uinctum stipati milite multo
7.45  Offerimus, pridem

7.139  Infoelix Infoelix. . . 147 Eoo] Mt 2, 16-17 cędis tot poenas ille luebat,
7.140  Vberibus quia nata recens erepta parentum
7.141  Crudelis miles laniarat pignora ferro.
7.142  Nam regnum fuerant

7.199  Multa rogare uirum et responsa haurire uicissim.
7.200  Adducto gliscunt per pectus gaudia regi,
7.201  Alloquiturque uirum confestim, primus et infit:
7.202  "Vt tot criminibus ualeas euadere liber,
7.203  Astat qui causam iudex cognosceret aequus.
7.204  Fare age, quam pandis, quę sunt decreta recentis
7.205  Doctrinę? Pariter quę fingis,

Rex. . . 491 Christum] Lc 23, 35 licet et populi fuerit modo, sola salusque,
8.485  Si liber tandem sese extricauerit alto.
8.486  Quippe malis alios qui tot seruauit ubique,
8.487  Compręhensus seruet nunc sese et liberet inde.
8.488  Atque illum, nuper quo spes erecta ferebat
8.489  Gnatum ut iactaret, cur non Deus adiuuat

quę crimina uindicat, ira,
8.551  Absorbens undas quę sic abrupta uorago
8.552  Miscet, qui gurges tollit certantibus Euris
8.553  Tot fluctus, uarios quot habent mortalia casus.
8.554  At nemo aduertit nec prauos corrigit usus.
8.555  Quis modus, aut rerum quem nam fore dixero finem,
8.556  Substiterit subitis

animauerit artus.
8.711  Contingit nobis ut fari siue tueri,
8.712  Sic corpus dictis paucis exangue remansit.
8.713  Adde huc tot coelo sublimia monstra, tot infra
8.714  Coelos ire etiam ceu uerso cardine cerne.
8.715  Verum Iudęi non stulti ut cętera, quorum
8.716  Diuino tamen in cultu prudentia

8.711  Contingit nobis ut fari siue tueri,
8.712  Sic corpus dictis paucis exangue remansit.
8.713  Adde huc tot coelo sublimia monstra, tot infra
8.714  Coelos ire etiam ceu uerso cardine cerne.
8.715  Verum Iudęi non stulti ut cętera, quorum
8.716  Diuino tamen in cultu prudentia pręstat.

quali ingenio quantisue laboribus usque.
9.433  Sed nunc summa sequar pręscripto fine teneri
9.434  Contentus, ueteris carpens illustria scripti.
9.435  Immissis prius ac tot perdidit imbribus orbem,
9.436  Ante Deus quam iam mortalia miscuit ora,
9.437  Vsque diu legemque homines nouere, diuque
9.438  Os una solitique manus sustollere coelo,

Heus saluete status hodie connubia nobis
9.768  Cognita primęui, salue uir cognite iustę
9.769  Aetatis, cunctam reparas qui rite ruinam!
9.770  Nec satis ille sibi bona tot collata putauit,
9.771  Restituat genus omne suo ni robore uindex.
9.772  Iustitię porro uestigia nota secutus
9.773  Crimina rite luit non culpę obnoxius ulli

protinus assum:
10.301  Vescitur, inde dapem socios partitur in omnes.
10.302  Porro immensa uiris pertentant gaudia pectus:
10.303  Post tot, quę tulerat, prędura euicta receptum
10.304  Incolumem, nullum cędis superare dolorem,
10.305  Quin etiam passim detersum cernere corpus,
10.306  Mira quoque et dictu coram

208  Ecce quidem meruit qui vivere Nestoris annos,
209  Attamen occubuit ceu flos collapsus in arvis.
210  Dissipat aut nebulam veluti lux nocte coactam.
211  Effertur, subito bona tot sibi rapta domusque
212  Et Patria heu! luxit, doctae luxere sorores.
213  Quid plorem? frustra vel domum conquerar unde?
214  Seu male cum mutis positos

et duces nescio quos (nihil enim huc liquido perfertur) uelle esse tibi molestos. Quę res ob pietatem eam, qua Tuam Maiestatem amplector, non parum cruciat repetentem memoria, quo casus tandem recidit, ut amissa occassione, qua uestris in regnis interceptum hostem facultas erat retundi et tot Christiani nominis iniurias ulcisci, hodie mutuo odio et simultatibus inuicem geratis pręlia et in exitium mutuum ruatis. Quod cogitanti eo molestius fuit, quod originem huiusce mali eodem referri putabam, unde rerum omnium exitium manabat: scilicet tunicam Christi apud nostri

Gibilinorumque, ecclesiasticis arma rapientibus, neglecto animi cultu, et omni iniuria dominatum sibi uindicantibus, qui ad eos non pertinet, ut iccirco commune rerum excidium secutum sit, audacibus quibusdam in apertas hereses ruentibus, Maumetanis imperii prouincias opprimentibus, imperioque tot hostibus aduersitatumque multitudini inualido resistere. Quod malum grauius est plerisque putantibus nihil ad se pertinere quam iacturam fides facit. Verum querelis intermissis quę ratio iniri debeat, ut ex parte malis medeatur, uisum breuibus perstringi. Porro in Christianismi

ulli, obsecro, arrogantię uel leuitati tribuas, qui tam pusilus pusilus sic tantę Maiestati consulam: dolor me cogit et labentium rerum commiseratio. Subeat tamen memorię duos pisces Euangelii repertos et septem panes ordeaceos apud puerum, dum cibandis hominum tot millibus prouidetur, qui ex tam modico pane saturati sunt, ut etiam tot fragmentorum cophini superessent. Atqui uolui ego in medium proferre quęstionem, quomodo Christianus status reduceretur- omnes ut sumus unius reipublicae, sic facto constet- ubi ea unitas uigeat, quo tandem pariter omnes

pusilus sic tantę Maiestati consulam: dolor me cogit et labentium rerum commiseratio. Subeat tamen memorię duos pisces Euangelii repertos et septem panes ordeaceos apud puerum, dum cibandis hominum tot millibus prouidetur, qui ex tam modico pane saturati sunt, ut etiam tot fragmentorum cophini superessent. Atqui uolui ego in medium proferre quęstionem, quomodo Christianus status reduceretur- omnes ut sumus unius reipublicae, sic facto constet- ubi ea unitas uigeat, quo tandem pariter omnes conseruandę augendęque incumbamus.

peream, sperno violata salutem.
142   Eligo, si nequeam viuere, casta mori.
143  Quod si visa forem prius his, quam vidimus illos,
144   Errori posset parcere quisque meo.
145   At si sponte petam iuuenes tot sola, putabunt (145)
146   Quaesitum Veneris me in nemus isse iocos.
147  O si quae nostrum tegerent velamina corpus
148   Rustica, velamen nunc mihi molle nocet!
149  O facies, quae me laedet, si ignobilis

faue castae Virgo, cum virgine Nato,
172   Si duo non temere numina tanta colo.
173  At vos o mecum fugite haec, fugite aspera sanctę
174   Saxa pudicitiae, candor, honor, probitas.
175   Praestat in his totum syluis errare per aeuum (175)
176   Vna quam bona tot perdere nocte simul.
177  Sic ait et, quasi iam morti deuota, silentes
178   In nemorum latebras per loca caeca redit.

3.29  Ergo felicem quis te non dicere possit,
3.30  Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?
3.31  Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,
3.32  Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo.
3.33  Qui magis in uita nihil expetit,

felicem quis te non dicere possit,
3.30  Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?
3.31  Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,
3.32  Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo.
3.33  Qui magis in uita nihil expetit, aut prius optat,

miro inflammentur amore,
1.28  Vt uideant, ut te noscant possintque tueri.
1.29  Ergo felicem quis te non dicere possit,
1.30  Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?
1.31  Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,
1.32  Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo.
1.33  Qui magis in uita nihil expetit, aut prius optat,
1.34  Nil studet, o ciues Spalatenses, quam pius in

1.28  Vt uideant, ut te noscant possintque tueri.
1.29  Ergo felicem quis te non dicere possit,
1.30  Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem?
1.31  Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam,
1.32  Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo.
1.33  Qui magis in uita nihil expetit, aut prius optat,
1.34  Nil studet, o ciues Spalatenses, quam pius in uos,

95  Agminaque Turcaicae quondam furor impius egit
Nostra in damna, Noui post diruta moenia Castri
Namque vltra, nec ferre pedem, nec scindere remis
Aequora posse datum. Quid Barbarussa maniplos,
Quidue rates in bella paras? Frustra impete tanto
100  Tot stringis acies, tot pandis carbasa ventis.
Non pugnam Ascriuium, Solimana nec arma veretur,
Quin vltro ad bellum te prouocat: en volat igne
Sulfureo contorta pila, et petit eminus ipsum
Teque, tuamque ratem, longe

Turcaicae quondam furor impius egit
Nostra in damna, Noui post diruta moenia Castri
Namque vltra, nec ferre pedem, nec scindere remis
Aequora posse datum. Quid Barbarussa maniplos,
Quidue rates in bella paras? Frustra impete tanto
100  Tot stringis acies, tot pandis carbasa ventis.
Non pugnam Ascriuium, Solimana nec arma veretur,
Quin vltro ad bellum te prouocat: en volat igne
Sulfureo contorta pila, et petit eminus ipsum
Teque, tuamque ratem, longe timor omnis abesto

At quonam Lustiza 27) Agri Catharenis laus, faecunditas, amoenitas. tuas, quo carmine dicam,
110  Siluasque, saltusque et pinguia gramina, campos?
Quoue tuas Vermane modo, quoue, Orpine, laudes
Aut dabitur, tot prata simul, tot pascua, totque
Concinuisse mihi fontes, et flumina, et vndas?
Hic grati Bacco colles, hic florida rura
115  Fertilis hic frugum Cereri gratissima tellus,
Arbor et omnigena, hic longum depascitur agmen
Quadrupedum genus omne; hic pisces

At quonam Lustiza 27) Agri Catharenis laus, faecunditas, amoenitas. tuas, quo carmine dicam,
110  Siluasque, saltusque et pinguia gramina, campos?
Quoue tuas Vermane modo, quoue, Orpine, laudes
Aut dabitur, tot prata simul, tot pascua, totque
Concinuisse mihi fontes, et flumina, et vndas?
Hic grati Bacco colles, hic florida rura
115  Fertilis hic frugum Cereri gratissima tellus,
Arbor et omnigena, hic longum depascitur agmen
Quadrupedum genus omne; hic pisces coerula

totque
Concinuisse mihi fontes, et flumina, et vndas?
Hic grati Bacco colles, hic florida rura
115  Fertilis hic frugum Cereri gratissima tellus,
Arbor et omnigena, hic longum depascitur agmen
Quadrupedum genus omne; hic pisces coerula complent,
Tot pagi, villaeque habitant, pars littota circum
Radices montis circum pars altera, pars et
120  Summa tenet, petit haec syluas, immensaque lustra.
Sed iam me portus, turres, et moenia, et vrbis
Tecta vocant, vocat ipse suo mons

diruta.
Forma triquetra vrbis sulco concluditur arcto,
Qua Boream spectat, sulcum amnis Scordus 35) Lo Scurda — (fiumera). inundat
Hic vbi vel pelles Sycionis vincit aluta;
180  Tot pariter turres, tot propugnacula belli
Tuta sedent, molisque nouae noua moenia surgunt. 36) Il bastion Bembo.
Ast Eurum versus Gurdus perlabitur 37) Amnis Gurtus, ad Gurgitem, De Gurto, Gordichio.

Forma triquetra vrbis sulco concluditur arcto,
Qua Boream spectat, sulcum amnis Scordus 35) Lo Scurda — (fiumera). inundat
Hic vbi vel pelles Sycionis vincit aluta;
180  Tot pariter turres, tot propugnacula belli
Tuta sedent, molisque nouae noua moenia surgunt. 36) Il bastion Bembo.
Ast Eurum versus Gurdus perlabitur 37) Amnis Gurtus, ad Gurgitem, De Gurto, Gordichio. amnis,

esse oporteret. Ob id quoque hesitabam uero, ne tanto a uobis inuicto mihi muneri parum me fortassis idoneum exhibeam. Occurebat praeterea Romanae Vrbis praesentia, totius orbis dominae, a qua procul abesse cogebar. Occurebant in ipsa assiduę maximorum principum consuetudines, tot eruditissimorum uirorum in omni scientiarum genere cotidiani congressus, et quod a nemine non paulo nobiliore expetitur, summi pontificis praesentia, quem saepenumero cernere, nonnumquam alloqui, haud alienum a foelicitate putabam. Quibus omnibus carere cum permolestum uidebatur, deprecandam

est descendens, adnitendum foret. Tum pertimescerem ne mihi obiiceretur in ipsa Vrbe cupidine potius atque honorum letali ambitu, qui plerosque infatuat, hac in aetate constituere quam tot honestarum rationum causis contineri. Vinci tandem illas ambigui animi mei fluctuationes ab honestissimo desyderio uestro ac plurimorum uestri amantium passus sum. Nam, cum mihi exploratum sit, superioribus annis plures in hac uestra Vrbe

magis ingeniosum in diluendis criminibus tuis esse velle, quam in recuperanda gratia principis, Statilii patrocinio, Wrancii vero amicitia confirmanda cupidum declarare. A me enim in ipso principio, atque adeo in toto contextu litterarum tuarum cuppas intempestivius profecto, quam pro tot officiis meis et tua modestia, reposcis; Statilium fortunae tuae eversorem, regem fortunarum direptorem appellas; vindictas tuas in Deum, nunc demum Christianus effectus, rejicis; Grittumque, idolum illud tuum amplissimum et spei tuae cornucopiam, indigne, quemadmodum habet

pro fide ac patria subituri. Deus autem, qui jam, ut speramus, Christianorum miserebitur, adjunget dexteram suam, et procul dubio cum Solimano pugnabimus. Istic, ut confidimus, in urbe Roma orabitur ab ecclesia pro fratribus, reddetisque Hungaris saltem hoc genere officii vices gratitudinis, qui a tot saeculis pro Christianitate belligerant et certe belligerabunt, ferroque infidelium, una cum Joanne rege suo malunt interire, quam perpetuo servire tanto tyranno. Habes publicarum rerum omnium faciem, in his nunc

meae assiduae saepe oblivisceris, quae quidem vix decem numorum aureorum utrique nostrum negotium facesseret. Est enim officium, quod poposci, non beneficium. Verum si illud praestitisses, beneficium mihi et quidem tanto majus, cumulatiusque exstitisset, quanto celerius a mora absolvisses, nec tot a me querimonias factas aure surda exspectasses. Utcunque tamen voluisti, fiat. Deinceps ego te non urgebo; forsan gratior ero, si minus utar opera tua. Atqui vereor, ne in rubiginem necessitudo nostra impingat, posteaquam illam exercere desierimus. Satis itaque nunc de his, de quibus nec in

mandaruntque literarum monumentis, fidelissimo thesauro memoriae ad posteritatis vtilitatem multas variasque disputationes et clarissima documenta, ne desiderarentur ab iis, qui ad ea forte aspirant, ac veluti ex subiecto flumine pro libidine haurirent. Nam vnius hominis memoria tot res tam diuersas complecti non potest, si vel cornicis aetatem superaret. Haec est illa commoditas ex studiis philosophiae ad veram normam viuendi, de qua paulo ante loquuti sumus. Et nimirum haud obscuris rationibus ad ea natura inclinamur, cui quidem parere imprimis tutum atque honestum est.

et cupide aggrediantur, et fortiter vincant: non enim numero sed virtute se praestare hosti volunt: nec prius vincuntur, quam caedae multitudinis infinita hostium defessi ipsi verius procumbant, quam hosti succumbant. Nec equidem Illustrissime Comes ullum est regnum, vel Respublica ulla, quae tot viros nobiles, tam generosos, tam fortes, tantis viribus, tantis et animi et corporis dotibus instructos habeat. Nullum regnum est, cuius copiae, cum nostri regni copiis, si vir viro conferatur, comparari poterunt. Vincent quidem illi numero, et multitudine plebeia; viribus certe et nobilitate,

poterunt. Vincent quidem illi numero, et multitudine plebeia; viribus certe et nobilitate, animorumque ardore, pares nostris esse nequeunt. Quamque nec numero illis, non solum non cedimus, verum etiam, si ita usu poscat, ut numeroso exercitu utendum nobis sit, superiores fuerimus. Quis regum tot millia bellicosissimorum equitum infinita effusa pecunia conficere potest? quot ad unum edictum, regem nostrum sequantur? nec robore, nec numero cuiquam cedimus: virtute vincendi, gloriae parandae, et ad posteritatem transmittendae studio vincimus. Neque satis militi nostro est, ut

vel difficiles angustique aditus, vel munitae urbes ab hostili vexatione defendunt. Vos vero agentes in campis patentibus, ac omni ex parte perviis, nullis praeterea munitionibus, nec natura, nec opere instructos vallatosque, et idcirco expositos ad externam iniuriam; quid aliud texisset per tot annos in vestris sedibus inviolatos florentesque, nisi gloria militaris, et virtus a maioribus per manus accepta? Etenim cum metu sevitutis atque ignominiae, tum laudis cupiditate saepe incredibili consensione huius ordinis animoque fortissimo itum est obviam iniuriae, hostium

in bello acerrimos, Belgas ferocissimos, Germanos fortissimos, Italos corpore et ingenio praestantissimos Sciunt illi addictissimum esse fratrem Ferdinandum regem Romanorum Turcarum bellis assuetissimum, Illyricis et Subalpinis gentibus subnixum. Sciunt Germaniam omnem, tot Electores imperij regijs uiribus instructos auspicium Caesaris libenter sequi. Hic putant uota sua non frustrari. Te suum Esdram Caesar inuictissime, te suum Iosue existimant futurum. Talia enim non solum de te oracula inter Christianos, sed etiam inter ethnicos

cum et ego deuotionem animi mei erga tuam amplitudinem declarare vellem, nihil habebam nisi istud Turcicum vaticinium quod offerrem: quod tametsi nugatius et vanius est, quam vt tuae magnitudini inscribi debeat, tuae tamen humanitatis benignitate fretus, id ausus sum facere. Cum enim coelum post tot luminaria stellarum, etiam lucernarum tenuem illam lucem non reijciat, certissime mihi persuadeo, id quod tenuis cliens offert, quantumcunque sit tenue, tuae celsitudini cum summa humanitate coniunctae odiosum non fore. Vale Praesul Reuerendiss. diuque

et dilatationem imperij. Bahcsai) id est, hortos siue illas plantationes vinearum. Baglar), id est, emuniet, subintelligunt nouas prouincias vndecunque muniet, vt recuperatu sint difficillimae. et hoc est mirum, quod a tot annis postquam ince pit saeuire, ita muniuit, vt ne pagum quidem abeo recuperare potuerimus. Oglu kezi olur) id est, filium et filiam habebit. hic per procreationem liberorum interpretantur propagationem Mehemetanae gentis, prout manifestum est omnibus illam esse

Epistola exhortatoria CONTRA INFIdeles, ad Illustrissimum Principem Maximilianum Archiducem Austriae, Bartholomaei Georgieuits. SAEPE mecum admiratus sum Princeps Illustrissime, cur quum omnia videantur Christianis polliceri victoriam, nunquam tamen eam inter tot annos consequan tur. Habemus Christum Deum, qui vnica nocte castra Sennacherib deleuit, qui Pharaonem submersit, qui foeminea manu puellae Iudith Holophernem extinxit, et vt breuiter dicam, a cuius numine voluntateque omnes victoriae pendent. Turcae contra, Mehemmetum habent, et in vita

generosius? Italo sapientius? Gallo ambitiosius? Hispano callidius? quorum singula videntur posse veldare victoriam, vel adiuuare. Saepe vicit sine alijs viribus audacia, saepe generositas animi, saepe sapientia, saepe honoris illa auida ambitiositas, saepe calliditas: tamen me miserum, inter tot victrices res a victoria excidimus. Iam si apparatum videas, armorumque genera, multis rationib. rationibus Turcis praestantiores videmur. Nostra inuenta sunt bombardae, nostra tot genera panopliae. Ipsi Persae nudi, aut seminudi ad bella

auida ambitiositas, saepe calliditas: tamen me miserum, inter tot victrices res a victoria excidimus. Iam si apparatum videas, armorumque genera, multis rationib. rationibus Turcis praestantiores videmur. Nostra inuenta sunt bombardae, nostra tot genera panopliae. Ipsi Persae nudi, aut seminudi ad bella prodeunt: illis arcus, nobis sloppetae. hoc est nobis fulmina, illis sagittae, quae per du ra armorum nullam vim penetrandi habent, cum bombardis vix vlla rupes obstiterit. Sunt quidem nunc etiam Muslumanis sui

contra ex Alchorano viuant, re non minus stulta quam vana: quilibet (vt nunc audio) inter Christianos euulgatur, vt scilicet mature discamus alienas leges, qui bre ui nostras amissuri videmur, vt antea animo quam ditione Turcae simus. Quid igitur in causa est, cur inter tot praerogatiuas bellandi semper in bello deuincamur? cur vexilla crucibus insignita, olim terribilia non minus infidelibus nationibus, quam infernalibus spiritibus, nunc toties se in fugam auertant? Dicam paucis, et dicam vere: Deum habemus et summum et verum, sed a nobis alienatum, adeo vt

minus infidelibus nationibus, quam infernalibus spiritibus, nunc toties se in fugam auertant? Dicam paucis, et dicam vere: Deum habemus et summum et verum, sed a nobis alienatum, adeo vt prophetico vocabulo ferme appellari possimus non populus Dei. Cur enim Christus nobiscum esset, qui a nobis per tot haereses in tot partes dilaniatur? nam praeter nomen quid nobis Christianis, Christiani est? Rusticus hoc tempore et impurus et factiosus: oppidanus fallax et auarus: Magistratus sequuntur retributiones, diligunt munera, Nobilitas luxum et ignauiam: milespraeter stipendium et praedam nihil ex

nationibus, quam infernalibus spiritibus, nunc toties se in fugam auertant? Dicam paucis, et dicam vere: Deum habemus et summum et verum, sed a nobis alienatum, adeo vt prophetico vocabulo ferme appellari possimus non populus Dei. Cur enim Christus nobiscum esset, qui a nobis per tot haereses in tot partes dilaniatur? nam praeter nomen quid nobis Christianis, Christiani est? Rusticus hoc tempore et impurus et factiosus: oppidanus fallax et auarus: Magistratus sequuntur retributiones, diligunt munera, Nobilitas luxum et ignauiam: milespraeter stipendium et praedam nihil ex bello quaerit,

vel dedecus non est, vel certe impunitum est. Quando quis vnquam audiuit militem vel ob fugam, vel ob abiecta arma mulctatum fuisse? cum olim poenae capitales et decimationes non singulos sed vniuersas legiones peruaserint. Trahimus igitur exiguum numerum, eumque morib. corruptum, contra tot myriades hostium optima disciplina vtentium. Nam Turca vitia sua in castris deponit: Christianus assumit. nullae in Turcarum castris delitiae, arma tantummodo et necessarius victus. In castris Christianorum luxus, et omnis luxuriae commeatus, adest grauior turba meretricum,

Bibliographia locorum inventorum

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Kožičić Benja, Šimun (c. 1460 - 1536.) [1528], Elogium... in Etymon reuerendissimi patris magistri Dominici Buchiae, versio electronica (, Zadar), Verborum 293, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - ad lectorem] [word count] [begniusselogium].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1530], Carmina, versio electronica (), 90 versus, verborum 500, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen] [word count] [vrancicacvd].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Niger, Toma [1532], Epistula ad Clementem VII, versio electronica (, Venecija), verborum 279, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula] [word count] [nigertepistclem1532].

Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533], Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 805, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanfepist15330705].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 722, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330801].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].

Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].

Tolimerić, Ilija (mortuus 1537) [1537], Ad senatum populumque Spalatensem encomium, versio electronica (), 36 versus, 253 verborum, Ed. Miroslav Marković [genre: poesis - carmen] [word count] [tolimerilaud].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Petrović, Nikola (1486-01-15 – 1568-04-16) [1538], Oratio salutatoria ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit, versio electronica (), 984 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [petrovnorrhag].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report