Your search found 1908 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 501-600:

libertate, ac de salute contenditur; sed circumcirca, undique terror undique fuga est; quas pulcherrimas et fecundissimas terras ipsa natura constituit, saevitia hostium et cultorum desolatio turpissimas et infecundissimas reddidit. Non possum tibi, Pater Sancte, tot arces natura munitissimas, tot nobiles et strenuissimos equites Crovatia fugatos nonnisi Banorum incuria et negligentia recensere. Non possum tibi omnes Turcarum astus et insidias, taceo crudelitates quas contra nos faciunt, enarrare. Ambiguum est an majus nos potentia an dolis et

Haud satis est Christianis, quod ab infidelibus infestantur, inter se dimicant, inter se digladiantur, gens contra gentem, regnum aduersus regnum. Nostra quippe memoria, tanta Gallorum, Hyspanorum, Italorumque strages facta est, tot fortium uirorum cędes perpetrata, ut ad effugandos ab Europa atque Asia Mahumetanos satis essent. Nunc uero ita adhuc agunt, ut reliquum orbem illis facilius possidendum relinquant, milite uacuum ac defensoribus exutum. Malicia ergo

lucis. Fulgebunt autem iusti sicut sol, et sol septemplici lumine radiare incipiet. Septempliciter ergo iusti tunc lucidiores erunt quam nunc lucidum solem esse cernimus. Quantam igitur aut qualem in cęlesti regno lucem fore putamus, ubi tot soles erunt, sole isto, qui ortu suo mundum illuminat, lucidiores? At quanto adhuc his omnibus micantius fulgebit sol ipse iustitię Christus Dominus noster? Cuius in morte transfigurati splendorem apostolorum oculi ferre nequiuerint,

hostem carpentes aliquamdiu uexarunt. Tandem ex Polonis aliquot uulneratis in oppidum sedato gradu ac nulla timoris significatione abeunt. His satis prosperis eruptionibus adiciunt rem per se quidem paruam, sed quae et Casouiensibus animos, non minus quam totius praesidii tot secundae pugnae, restituit, et Polonis omnino infregit audaciam. Quidam ex Hungaris equitibus, dum caeteri, qui leuia praelia cum Polonis erumpendo conserebant, oppidum repeterent, Polonum equitem extra suorum agmen nactus

regnum Hungariae in summum periculum esse coniectum, Viannam amissam, Alemanos magna utriusque infamia in Hungariam inductos, seque eius insolentia ac temeritate ignauiae suspitionem omnibus facile dedisse, dum tot ciuilibus pariter ac externis motibus non tam imparem animum gereret quam ab exercitu nondum paratus inops consilii ambigeret, cui primum ingruenti procellae obuiam iret; illum uero ambitionis ac impietatis nota aspersum, quod iure gentium neglecto fratris

exercitu nondum paratus inops consilii ambigeret, cui primum ingruenti procellae obuiam iret; illum uero ambitionis ac impietatis nota aspersum, quod iure gentium neglecto fratris natu maioris regnum inuadat. Monuit deinde ab armis discederet, nec Hungaros tot iniurias inferendo in se concitaret. Quin etiam desineret Hungarorum iudicio ac studiis impedimento esse, caueretque, ne eorum libertati in constituendo rege moram frustra afferendo suam labefactaret libertatem, nec putaret ui agendum esse cum Hungaris, quippe qui peruicacibus maxime

nobilitatis, et turpissimam largitionem atque ambitum, omnium fontem corruptionum, publicis praeualere decretis. Si uicerimus, opulentissimi regni fortunae praemium uictoriae erunt. Haec est enim illa regio, fortissimi uiri, quam mediam Danubius, tot fluuiorum confluxu incolis percommodus, intersecat, quaeque uniuersi pene orbis felicitatem complectitur. Est enim optimis feracissima fructibus, uinetis ― quae profecto nostris regionibus coeli intemperie natura omnino negauit ― et quorum fructu nihil suauius, speciosissima equis, et

insequentium quoque optimatum fidem in creando rege ― ut plerique Hungarorum, parum recte, ut arbitror, censent ― haud solet obstringere. Haec quidem mortuo Matthia Chugniade, quem Coruinum appellatum esse diximus, duobus annis ― tot enim ab eius morte usque ad pacem cum Albertho ac Maximiliano factam intercessere ― in Hungaria gesta sunt. Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de temporibus suis liber quintus

sustinuerant, amissere, atque in patriam regressi sunt, precium inconsultae expeditionis dedecus non sine detrimento reportantes. Cui autem dubium est Alberthum in Getas temere motum esse? Quippe quibus tantum libertatis studium inest, ut neque finitimis Turcis, quorum armis tot iam Christianorum regum imperia deleta sunt, neque Hungaris, quibuscum uetus societas, ut ante dictum est, illis intercedit, seruire unquam in animum induxerint, quum utraque gens illos bello saepius tentasset. Tales ergo non ui cogendi erant, uerum beneficiis

durarunt. Imperio a pluribus occupato, confestim ex aemulatione, ut fit, odium, mox bella inter duces exorta sunt, saepiusque clades inuicem acceptae redditaeque. Per idem tempus Othomanus, unus, ut dictum est, ex Huncharii praefectis, cuius progenies Constantinopolim cum tot Asiae atque Europae regnis nunc tenet, in regione Maioris Phrygiae circa Dorilium oppidum satrapeam obtinebat, uiculum quendam cum familia sua incolens, quem ab ipsius Othomani nomine Othmanliam Turcae appellarunt. Qui quidem animaduertens Asiam intestino

fere Illyrico, praeter maritimam Dalmatiae oram, atque eas regiones, quae ultra Naronem et Vrpanum amneis Hungaris regibus parent, in potestatem redegit, principibus regionum, quos interposita fide ad se euocauerat, nefarie necatis. Verum uti celeriter, ita non sine suo ipsius periculo tot regna subegit. Nam cum per Illyricum, inexplorato, utpote securus hostium, regulis, ut dixi, contra fidei religionem interfectis, iter faceret, in eum nomades Illyrici, quos Valachos uulgo dicunt, duce Vuladislauo Cossicio e montibus, qui Dalmatas a Moesis dirimunt, decurrentes

conantur. Etenim non mediocris est aemulorum simul impudentia, simul iniquitas, tantopere contendere, ut mihi ea auferatur prouincia, quam ego, uti tuum nomen apud omnes gentes illustrius facerem, non modo primus, sed etiam solus ducum tuorum aggredi ausus sum, spretis tot immensi itineris laboribus ac hosticis periculis, quae profecto, si hostis prudentior fuisset, nobis procul dubio (tantus extitit tui honestandi omnibus ardor) erant subeunda. Vix enim sexagesimo a profectione die, multis ingentibus fluminibus atque paludibus

imperium conuenire perinde ac asino ephippium! Caeterum neque Zancano animus ad respondendum defuit ― his enim uerbis eum tunc usum ferunt: etsi senatus Venetus nihil magis optet, quam ut rex pacem et amicitiam a parente eius institutam, deinde ab ipso renouatam, atque tot annos a Venetis integra fide cultam, conseruet, tamen si pergat lacessere, Venetis quoque nec opes, nec animum unquam defuturum, non modo ad sese ab hostibus tutandum, uerum etiam ad fines imperii sui proferendos. Orator ab hoc colloquio e regia

haud multum infra Turcaicam (erant enim ad centum et quinquaginta naues) Methone statiua habere. Per eundem quoque nuntium, quid sibi faciundum, quoue cum classe progrediendum esset sciscitatur. Rex tametsi eo nuntio admodum motus esset ― neque enim Venetos tam breui temporis spacio tot naues confecturos putarat ― tamen missis duodecim millibus partim peditum, partim equitum cum Achimathe Cossicio, id muneris sibi ultro deposcente, qui et classicis, si res posceret, supplemento forent, et Peloponesi litoribus obequitando maritimas Venetorum urbes

montibus asperrimis munitum, penetrassent, locorum angustiis, simulque Cossuli ― ex eo genere Illyrici hominis, qui se Romanos putant ― astu pene interclusi uix inde ad quadraginta ex suis amissis praeda nequicquam petita euasere. Id sane tenuis admodum solatii fuit Dalmatis pro tot cladibus per eos dies acceptis. Turcaica classis se in Sophiam insulam conuertit. Thaudes accepto regis edicto extemplo Maleam uersus cum Achimathe nauigat, mox superato Asineo

in eius locum consobrino suo Lodouico Genebiorum duce, quam ciuitatem nunc Aureliensem uocant. Hic est Lodouicus, qui postea Francorum rex creatus Mediolanense imperium iure haereditario ad se spectans armis sibi uendicauit. Hoc praelio Veneti praeter famae ac tot millium hominum iacturam, licet ipsi ritu mercatorum nulla honesti habita ratione omnia utilitate metiantur, totam Galliarum nobilitatem in se, nescio stolidius, an sceleratius concitarunt, sibique infestam ita fecerunt, ut nulla unquam postea fideli societate una

contra Turcas implorant, cum Vladislauo rege foedus ineunt. Veneti animaduertentes ingentem tum terrestrem, tum naualem Turcarum apparatum, seque non terra modo, qua sane parte nullas prorsus uires habebant, sed et mari hosti per se impares esse, aerarium continuis tot annorum bellis pene exhaustum, in Italia nihil amici, uerum omnia aduersa atque hostilia, Gallorum regis societatem ob animum non satis amicum specie amplam quam re utilem esse, ad tentandam spem pacis sese conferunt. At ubi Turcam a pace quidem haud abhorrentem, uerum non satis

adiacens ― quo, ne hostium coactu praelium committeret, cum omnibus nauibus se receperat, secundum nactus uentum postremas hostium naueis insecutus est, quo ex occasione tormentis ac missilibus hosteis eminus urgeret, ostenderetque Venetos tot naues haud frustra comparasse, nec, ut Turcae exprobrabant, omnino hostilem formidare conspectum. Turcae, dum puppeis acrior fauonius, qui quidem a meridie per aestatem oritur, impellebat, Venetos missilibus tantum lacessentes, nec sese pugnae per metum committentes contemnere

regni Neapolitani uisendi cum quadraginta circiter nauium classe Neapolim uenit. Non enim sese in Tarraconensem Hispaniam, patrium regnum, tunc contulit, quo et sponte sua magis quam Hispanorum principum coactu Ulteriori Hispania genero cessisse uideretur, et Consaluum Adigarium, tot uictoriarum successu inflatum, regiumque, ut fama erat, affectantem fastigium ab administratione regni Neapolitani amoueret, simul ut urbes Appuliae oppignoratas regno Neapolitano reddi curaret. Porro Ferdinandus connubii

iure disceptare. Id ita se habere non inficiamur, sed Veneti magis simulant se Christianos esse quam re ipsa ostendunt, quippe qui iustitiam, pietatem, innocentiam nihili ducunt; rursus modo utilitas affulgeat, fraude niti, fidem uiolare, foedus frangere pro summo bono semper habuere. His artibus tot urbes in Circumpadana Italia imperio suo adiunxerunt, Cretam et Cyprum insulas intercęperunt, et quia puero Cyprio rege ueneno sublato inuidiam uerebantur, conuocatos fide interposita omnes eius insulae principes atque in nauibus impositos, ne quis superesset, qui spem

rege ueneno sublato inuidiam uerebantur, conuocatos fide interposita omnes eius insulae principes atque in nauibus impositos, ne quis superesset, qui spem eorum sollicitam faceret, miserrima omnium morte illata in altum demersere. Postremo ubi uidere nefarii homines tot facinora ab se impune perpetrata, ne quid sceleris praetermitterent, mare Mediterraneum, omnibus gentibus commune Dei munus, assidua classe insidentes caeteris negociatoribus praecluserunt: quicquid nauibus ex uariis regionibus conuehitur, in suis portoriis esse uolunt. Atqui horum scelerum

At ego crediderim Deum maluisse Venetos illa clade admonere iustitiae, cuius alioquin eos ingens obliuio coeperat, quam funditus perdere, quandoquidem non magis Francorum regis modestia quam Maximiliani mora, deinde inter ipsos reges dissidium rem Venetam subleuarit. Vnde Venetos tot regum coniuratione non obrutos fuisse diuinae claementiae potius quam ipsorum regum errori procul dubio tribuendum. Nihil enim refert ad salutem Venetae ciuitatis suone consilio, an hostili errore excidium euitarit, quum Deus omnia fere per secundas

cupit, uoluntatem iudicio dissonam habere non debet, sed animi libidinem saluti publicae subicere. Putat enim regno sibi esse abeundum, quo magis idoneus in imperium sufficiatur. Sed quid refert, dimoto sene aegroto, iuueni in umbra et ocio educato, atque ob id ignauo, imperium, et ipsum tot annorum pace languidum, incumbat? Certe praeterquam quod a uiuo rege, quod nefas est, regnum aufertur, in maius discrimen recidimus, quandoquidem regna, quae late patent, desidia contineri nequeant. Quum igitur patri

fide data, quam mox Turcaica religione praestitit, incolumem conseruaturum, ad satrapaeam suam in Lydiam dimisit, addita illi Lesbo insula, quo munificentia delinitum, incautum et nihil de se timentem facilius opprimeret, non ausus tunc occidere, ne nondum in regno stabilitus tot parricidiis sese nimis inuisum redderet, quamquam apud Turcas magis necessarium quam crudele ducitur eos tolli, qui regnum occupanti spem dubiam ac sollicitam eodem successionis iure possent facere. Dimisso Corghute bellum cum Achimate gesturus omnes Europaeos praefectos,

exercitus ducem, Patauio inuitum extraxere, atque cum manu, qua urbem tutabatur, hosti obuiam ire coegerunt. Itaque quum multis praeliis inter se factis non modo Hispanus nusquam inferior extitisset, uerum etiam Aluianus saepius uictus atque profligatus abisset, Veneti tandem tot aduersis infracti consiliis belli depositis ad pacem petendam animum adiciunt, statuuntque Maximilianum, grauem finibus suis accolam, auro, quando armis nihil prospere cederet, aggredi. Nec consilio fortuna defuit, quamquam Maximilianus non tam

casu maior prope pars Sophenorum turbata a castrorum oppugnatione auersa est. Cernere erat in campis, ubi depugnatum est, spectaculum adeo foedum ac horribile, ut Sophenis pariter et Turcis terror quidam pigritiaque posthac inter se manus conserendi incuteretur. Iacebant tot millia hominum caesa, e queis partim gladiis sagittisque, ac lanceis uulnera acceperant, partim tormentis lacerati conspiciebantur: his crura, illis humeri et manus, aliis capita a corpore diuulsa erant, quibusdam per pectus et costas pila lapidea traiecta effusis ac disiectis

corpora firmarent, ne si longior pugna foret, uiribus deficerent. Deinde Sinonem Macedonem iubet signa in hostem inferre. Nec Cercassi moram pugnae fecerunt. Pugnatum utrinque aliquanto quam pridie acrius est, Turcis indignantibus, quod tot praeliis uicti cum uictoribus certamen instaurarent, nec deditionem facere in animum inducerent, Cercassis, praeterquam quod mutatione fortunae in furorem erant uersi, cupientibus testatum etiam apud posteros relinquere sibi in imperio defendendo non

hostium interfecere. Itaque Turcae tribus aeneis muralibus tormentis eo aduectis, totidem locis arcem quatere coeperunt, quo praesidium necessario distinerent, ut quum a tribus partibus arx munitionibus prorutis oppugnari coepta esset, Hungari suorum paucitate, tot simul locis haud quaquam possent non nudata aliqua statione occurrere, atque ita distracti sine mutuo inter se auxilio, ad omnia tuenda obeundaque non sufficientes, hostium multitudine obruerentur. Nec satis putarunt Turcae arcem tribus ex partibus oppugnare, uerum a quadam

subsederat in proximae regionis latebris ex tuto euentum rei expectaturus, aut repentino et insperato Turcarum aduentu ab urbe interclusus erat; alter paulo ante coeptam obsidionem mortem obierat. Itaque Blactius administratione omnium rerum sibi, ut dictum est, assumpta per quinquaginta fere dies tot asperrimi belli malis circumuentus arcem egregie tutatus est, quum quadringenti tantummodo milites secum in praesidio essent. Nempe uigies hostem acerrime dimicantem a muris repulit, non sine magna Turcarum pernicie. Nam ubi Turcae muros, qua hi deiecti erant, sublato ingenti clamore, addito

mature extinguatur, cum proxima quaeque exhauserit, ad extrema quoque proserpendo penetrabit. Nemo praeterea propriis uiribus confidat nisi fratri ab inimicis circumuento opem tulerit: et ipse similiter peribit. Potentissimus omnium est si cum singulis conferas. Ad unum illum debellandum tot regum, tot principum uiribus opus est quot ipse quondam regna Christianis et nuper Syris Medisque erepta possidet ac regit. Parum hoc praesides regesque nostri attendunt: si attendissent, nequaquam inter se, sed cum solo illo digladiarentur atque certarent. Nunc autem Hyspani cum Gallis

cum proxima quaeque exhauserit, ad extrema quoque proserpendo penetrabit. Nemo praeterea propriis uiribus confidat nisi fratri ab inimicis circumuento opem tulerit: et ipse similiter peribit. Potentissimus omnium est si cum singulis conferas. Ad unum illum debellandum tot regum, tot principum uiribus opus est quot ipse quondam regna Christianis et nuper Syris Medisque erepta possidet ac regit. Parum hoc praesides regesque nostri attendunt: si attendissent, nequaquam inter se, sed cum solo illo digladiarentur atque certarent. Nunc autem Hyspani cum Gallis miscent

et conseruent. Ac ne ego pluribus utens uel prudentiae uel uirtuti tuae diffidere uidear, finem faciam, si tamen adhuc pauca quaedam subiecero non tui adhortandi causa, quem in omnia paratum esse confido, sed desiderio meo quo uror obsequendi. Rogo igitur ostendas te tot populorum praesidem quot tuae fidei a Domino habes commendatos, id est omnium Christianorum. Omnes ad pacem mutuamque beniuolentiam hortare ut parens, compelle ut dominus. Liberalitas Pontificis Decet certe res ista Pontificem optimum excelsique animi Adrianum magis (ut

quibus nil mortale equari possit. Si abauos repetam Germani duces et quidem illustrissimi hii tibi erunt, si proauos Galli, si atauos Hispani et Parthenopei reges, si auos et a paterna et a materna stirpe hii sunt Mediolani et Ferrarie Incliti duces, quorum laudes tot et tante extitere, omnium uirtutum genere, ut nec uox ferrea narrare eas posset, nec mens facile excogitare auderet, si amicos memorem, Amici Feretrie domus. quis est qui Feretriam ingenuam et illustrem domum, non amplectatur,

1.82  Vera referre placet, superis equatus honore
1.83  Humano fies terrarum rector et inde
1.84  Compones pacem populis, longosque furores
1.85  Deiicies mihi, princeps, tot non passus et ultro
1.86  Oblatas gentes seruabis sidere dextro
1.87  Imperioque tuo cito seruiat ultima Thule
1.88  Hoc precor ut faciat summi pia uirgo Tonantis

3.376  Aurea Saturni latium pia secla canentes
3.377  Nunc decorant latium, sequimur nos, gloria quosque
3.378  Tollit ad astra deum magna comitante caterua
3.379  E celo superum. Tot non sunt in mare gutte, Cum quibus habitat deus.
3.380  Montibus aut altis syluae, uel in aequore pisces,
3.381  Ethera nec decorant uolucres tot, sydera celum

3.379  E celo superum. Tot non sunt in mare gutte, Cum quibus habitat deus.
3.380  Montibus aut altis syluae, uel in aequore pisces,
3.381  Ethera nec decorant uolucres tot, sydera celum
3.382  Nec tot quippe suum complent, quot numina secum
3.383  E celo ueniunt. Testantur gaudia mundi
3.384  Omnes uoce pia,

Cum quibus habitat deus.
3.380  Montibus aut altis syluae, uel in aequore pisces,
3.381  Ethera nec decorant uolucres tot, sydera celum
3.382  Nec tot quippe suum complent, quot numina secum
3.383  E celo ueniunt. Testantur gaudia mundi
3.384  Omnes uoce pia, contemperat organa canis
3.385  Et Phylomella suis, Phebus nascentis

Cęterum omitto, cęli temperiem, aeris salubritatem, pascua letissima, venationes, aucupia, aliaque plurima huiusmodi; venio ad maritima loca, omnia omnium marium littora situ amenitateque sua longe superantia. Nam quid natura iucundius excogitare poterat, non video, cum videas tot montes, tot fruticantes colles, plerumque etiam vinetis oliuetisque refertos, passim vadoso ac pellucido salo natantes infinitasque insulas, pelagi iniurijs consulto obiectas nec aliter toto tractu illo disiectas quasi vagare variarum nubium instar limpido cęlo volitantium. Inter quas si

omitto, cęli temperiem, aeris salubritatem, pascua letissima, venationes, aucupia, aliaque plurima huiusmodi; venio ad maritima loca, omnia omnium marium littora situ amenitateque sua longe superantia. Nam quid natura iucundius excogitare poterat, non video, cum videas tot montes, tot fruticantes colles, plerumque etiam vinetis oliuetisque refertos, passim vadoso ac pellucido salo natantes infinitasque insulas, pelagi iniurijs consulto obiectas nec aliter toto tractu illo disiectas quasi vagare variarum nubium instar limpido cęlo volitantium. Inter quas si quando remis

siue hami frustra extrahuntur: et ęque se aliquis fuscina exercere media luce potest, ac in syluis venabulo. Nec vnquam vlla tam sęua maris incumbere poterit tempestas, si vel tota Aeoli cohors facta seditione sydera Adriatico miscere conetur, te a solatio piscaturę prohibere valeat; presertim tot inter promontoria, tot valles, portus, sinus, euripos, anfractus, secessusque placidissimos malacissimosque. Ad quę loca omne genus marini pecoris tunc, profundi et euersi pelagi, procellas, iactationisque molestiam fugiens, te sequitur. Eam nimirum tranquilitatem querens, quam

et ęque se aliquis fuscina exercere media luce potest, ac in syluis venabulo. Nec vnquam vlla tam sęua maris incumbere poterit tempestas, si vel tota Aeoli cohors facta seditione sydera Adriatico miscere conetur, te a solatio piscaturę prohibere valeat; presertim tot inter promontoria, tot valles, portus, sinus, euripos, anfractus, secessusque placidissimos malacissimosque. Ad quę loca omne genus marini pecoris tunc, profundi et euersi pelagi, procellas, iactationisque molestiam fugiens, te sequitur. Eam nimirum tranquilitatem querens, quam retia hamique et

ad ignes?
2.9   Quid nam Christophorus nodosus et ille Scholista
2.10  Lignipedum nactus qui pileum qui labe Simonis
2.11  Cur nunc veniis tot opes quibus ipse paravit
2.12  Non stat contra unum, quem spernit et ipse, Lutherum?
2.13  Sed scio cur isti muti surdique videntur;
2.14  Quod papam cernunt et mente et lumine

transfretare, rectaque cum caeteris Asiaticae militiae hominibus Cayrum proficisci. Praeterea classem quattuor triremium Alexandriam misit. Interea dum apparatus isti in itinere sunt, Solymani fortuna, Othomanorumque per tot curricula temporum continuata foelicitas, Regem amplius uexari passa non est, absenti sine ullo dispendio bella conficiens. Quippe qui ad nos heri Constantinopolim uenerunt, hi in itinere uiginti dies consumpserant, Aegypti

sua eis cognomina contulerint, ut a Czech eorum lingua Czechi, quos Bohaemos dicimus, a Lech autem Lechi, qui nunc Poloni, a Rhus autem Rhuscii, qui et Moscouitae dicuntur, sint appellati. Sed, an aliquando priscis temporibus potentissimum hoc uirorum genus per tot amplas in unius linguae comertio prouincias diffusum uno nomine fuerit appellatum, minime audeo diffinire, uariis tamen nuncupationibus tum a Graecis, tum a Latinis eos recenseri facile est demonstrare. Varia olim nomina Slauorum Graeci enim pariter et Latini alios

abolita innouauit, repellenda deiecit et tanquam fidelis naturae nuncius, quicquid humano fere lumine conspici ualet, intellexit. Vide quantus Aristoteles. Attende, quaeso, Slauonici generis uirorum praestantiam et conspice, si tot et tanta non deficientibus, qui posteris ea legenda traderent, a Macedonibus, exigua Slauorum portione, notatu digna opera referuntur, quid si totius Slauonici generis pristina gesta fideliter essent recensita? Heu quantum gloriae nobis ademptum credimus, quia per multa annorum curricula, qui

a tanto uiro unum eundemque populum imbellem et ignauum dici et tamen ueritate urgente fortissimos et natura pugnacissimos magnaque bellandi consuetudine ualde probatos uiros eadem tempestate paribus copiis ab eodem populo frequenter superatos fuisse fateri? Non enim casu aut ignauia, sed uirtute tot de ferocissimis hostibus uictoriae acquiruntur. Quapropter rectius naturam Vandalorum scrutatus Isidorus Isido. ethym. lib. IX. cap. II. (98) dicit eos ferocis esse animi, semper indomitos raptu uenatuque uiuentes. Christiana

religionem, nisi omnipotentis dei manus suppetias attullerit, destruere et pessundare. Veneta res etiam, praesertim per aequora, hoc milite suis se hostibus frequenter terribilem exhibuit, nec quisquam unquam Slauos segnes ad pgnam inuenit. O igitur felicisamam Slauorum nationem, quae tot millibus annorum magnam Europae partem et haud spernendam Asiae portionem haereditario iure possidens manum adiecit, ut totius orbis habenas regeret, quod equidem per longa annorum curricula duce Alexandro Magno, Decio, Claudio, Probo, Dioclitiano caeterisque supra enumeratis imperatoribus

elloquium ab oriente in occidentem instar solis refulget. Tante auctoritatis uir, ut (quemadmodum Erasmus Rotherodamus inquit) Erasmus de Hieronymo super eius epistolas. eruditam quoque Graeciam, totius orbis semper magistram, post tot eximios scriptores ab homine Dalmata discere non puduerit, unius Hieronymi ex omnibus auctoribus commentarios in suam linguam transferendo. Is enim, ut patrium idioma (Sabellico teste) Sab. aenea. VII. lib. IX. (167) illustraret, noua

ruente memorans se Pharensem esse seuientis more leonis toruo tello, magna hostium caede, propriam mortem ultus inter aceruos a se trucidatorum expirauit. Enimuero (ut fama fuit), si mille in castris Venetorum Vitto similes uiri fuissent, minime tam faeda plaga Christianum nomen affectum, minime tot castra, tot pagi, tot uille conflagrate, minime innumerabilis multitudo hominum et pecudum fuisset abducta. Nec silentio praetereundum esse puto recentem octo ruralium ex Pharensibus nautarum prius cum mioparone, deinde cum duabus biremibus mioparoni uehementer laboranti suppetias ferentium

se Pharensem esse seuientis more leonis toruo tello, magna hostium caede, propriam mortem ultus inter aceruos a se trucidatorum expirauit. Enimuero (ut fama fuit), si mille in castris Venetorum Vitto similes uiri fuissent, minime tam faeda plaga Christianum nomen affectum, minime tot castra, tot pagi, tot uille conflagrate, minime innumerabilis multitudo hominum et pecudum fuisset abducta. Nec silentio praetereundum esse puto recentem octo ruralium ex Pharensibus nautarum prius cum mioparone, deinde cum duabus biremibus mioparoni uehementer laboranti suppetias ferentium circa littus

esse seuientis more leonis toruo tello, magna hostium caede, propriam mortem ultus inter aceruos a se trucidatorum expirauit. Enimuero (ut fama fuit), si mille in castris Venetorum Vitto similes uiri fuissent, minime tam faeda plaga Christianum nomen affectum, minime tot castra, tot pagi, tot uille conflagrate, minime innumerabilis multitudo hominum et pecudum fuisset abducta. Nec silentio praetereundum esse puto recentem octo ruralium ex Pharensibus nautarum prius cum mioparone, deinde cum duabus biremibus mioparoni uehementer laboranti suppetias ferentium circa littus Appulum

uirorum
Tam bene describit, quam bene scripta refert. Ad F. Vin. Priboeuium Nicolai Dominei Arbensis carmen.
Letheo, tot gesta uirum, quae rore madebant,
Vincenti, chartis nota fuere tuis.
Totque Liburnorum mediis erepta latebris
Nomina per gentes te duce fama uehit.
Quaeque prius repebat humi, gens sydera calcat

Solymum, morbique leuandi.
1.59  Ergo sponte tua pro cuncto innoxia mundo
1.60  Hostia macteris, proque omnibus unus obito,
1.61  Quum perages sex lustra tribus cum messibus actis,
1.62  Ternaque transierint mutatae cornua Phoebes.
1.63  Quumque tot orbe suo coelum percurrerit horas,
1.64  Quot maris exanimum iacet Embryon, unde profanos
1.65  Mater agit soles immunda puerpera nati,
1.66  Rursus in aeternum immortalia membra resumes.
1.67  Quum uero euoluet tenebras, lucemque reducet

thalamis et amore piae seruire Rachelis.
1.413  Mox gener affini deluditur, altera uirgo
1.414  Fraude soror sponsi in thalamos non rite subornat.
1.415  Tandem ad dulce solum, super arua paterna reuersus
1.416  Migrat in Aegyptum, recolunt praeuisa tot annis
1.417  Somnia bisseni felicia pignora fratres.
1.418  Bissenaeque tribus, genus innumerabile campis
1.419  Densentur diuersa inter portenta secuti
1.420  Cornigerum Mosem, flagrantemque igne columnam
1.421  Horrifico, rutilante ducem sub

aetherio noua lux erumpit Olympo.
1.432  Tum Pater omnipotens terras prospexit, et insit,
1.433  Haud quaquam indignam diua implorante salutem,
1.434  Quam merito fautrix hominum Claementia suadet,
1.435  Naufragio mundi tot tempestatibus acti,
1.436  Subuenisse lubet tandem, nam si Heua nocendo
1.437  Vna genus totum subuerterat, una merendo
1.438  Virgo salutiferum portum dabit. abstulit unus
1.439  Si uitam populis, cur non dabit unus eandem?
1.440  Dat sine

hymenaeos
2.12  Conceptura Deum sine semine, et innuba Virgo,
2.13  Quod natura parens, quod sol non uiderit unquam,
2.14  Est locus in Solymis, ubi nobilis ense paterno
2.15  Hostia mactari iussa est, ubi mille cadentum
2.16  Qui cecidere neci tot in una clade uirorum
2.17  Funera post, ingens sacris grex concidit aris.
2.18  Hic Salomon struxit non ennarabile Templum,
2.19  Mundi instar triplicis, cedri, argenti, aeris, et auri,
2.20  Regifico luxu, credas non arte

ferox tantoque anceps in turbine sacrum
3.309  Concilium uocat, et doctos ignarus apellas
3.310  Consulit, ast illi referunt dabit Effrata Iudae
3.311  Bethlem terra Dei Regali e sanguine Christum,
3.312  Qui regat Israel dux inclytus, ecce tot annis
3.313  Coelestis uates praedixerit ante Michaeas,
3.314  Atque haec dum Solymis Regali in sede geruntur, ❦
3.315  Tristior infaustas Acheron emisit Erinnes
3.316  Consilio Iouis inferni, quas

frequentes.
4.260  Tum simul umbra sacrae rei, resque ipsa coibant.
4.261  Quum Puer haud animis adolescere posset, honestus
4.262  Ast aetate uigor succrescere, membraque sensim
4.263  Et Deus ipse suo clarescere corpore quibat,
4.264  Quumque tot aestates ageret, tot uolueret annos,
4.265  Quot rotat obliquum sua signifer astra per orbem,
4.266  Ipsa quota Iudaea tribus se gente propagat,
4.267  Ad solenne sacrum, quod lege edicit agendum
4.268  Ascendit Solymam, primi tum mensis onustos

simul umbra sacrae rei, resque ipsa coibant.
4.261  Quum Puer haud animis adolescere posset, honestus
4.262  Ast aetate uigor succrescere, membraque sensim
4.263  Et Deus ipse suo clarescere corpore quibat,
4.264  Quumque tot aestates ageret, tot uolueret annos,
4.265  Quot rotat obliquum sua signifer astra per orbem,
4.266  Ipsa quota Iudaea tribus se gente propagat,
4.267  Ad solenne sacrum, quod lege edicit agendum
4.268  Ascendit Solymam, primi tum mensis onustos
4.269  Implet

5.415  Ciuibus impressas incusserit ignea flammas,
5.416  Ostenso unde nouos Christo concaeperat ignes.
5.417  Alter ut interitu absentem curauerit absens
5.418  Asserit a Channa tota testante Capharnau.
5.419  Vtque uiro longa ui morbi ambesa tot annis
5.420  Membra resanarit, capto ut stetit ille grabato
5.421  Integer, unde pedum uegeta uirtute perexit.
5.422  His Deus atque aliis dum percrebrescit eundo
5.423  Magnus in ore uirum, magnusque in corde sequentum.
5.424  Rursus

Thomam manibus, uisusque fidelem,
5.512  Pulcher Iacobus iustissimus unus in omnes.
5.513  Consequitur, fraterque Simon, fraterque Thadaeus,
5.514  Vltima Scariothes infamia saeuus Iudas.
5.515  Haec Christi duodena tribus, duodenaque proles
5.516  Tot populos ex se bissena stirpe propagat,
5.517  Quot Coelum stellis rutilat, quot littus arenis,
5.518  Hi uiui fontes, quos Christi emisit Helimus.
5.519  Hinc trabeata ingens succinctus ueste sacerdos
5.520  Hos lapides acri accendit fulgore

ueste sacerdos
5.520  Hos lapides acri accendit fulgore micantes.
5.521  Et cereale satum surgentibus innouat aris,
5.522  Quo data principibus coalescant regna uocatis,
5.523  Regna triumphatis mundo pugnantia terris,
5.524  Explorata duces per tot, quot saxa perenni
5.525  Iordanis sicco stant littore libera fluxu.
5.526  Quotque sacro altari, quo sternitur hostia bisseno
5.527  Armento, uitulique aris fragrantibus halant,
5.528  Et totidem bobus templo mare fluxit ahaenum,

semper,
7.204  Hic expectati promissum germen amoris
7.205  Aduenisse docet, magnumque a lege prophetem,
7.206  Dignus qui Imperium, qui regna capessat habenis.
7.207  Euolat haec fama, et late se gloria pandit.
7.208  Quum uero aduertit tot feruere pectora curis, ❦
7.209  Totque premi turbis se circum urgentibus, inquit.
7.210  Ite cito socii trans haec freta, currite remis
7.211  Fluctisonis, et ab hoc intendite lintea uento,
7.212  Hinc loca camporum, et

7.288  Aequora, sic tantas potuistin tollere moles?
7.289  Vos ego sum, subito uerbo hoc tranquilla quierunt
7.290  Aequora, nec quisquam flatus uestigia pressit
7.291  Attonitis riguere comae, timor ingruit ingens,
7.292  Vt uidere repens ea tot mutata potenti
7.293  Imperio, quae non naturae legibus haerent,
7.294  Quis precor hic? qualis medius? cui flabra residunt,
7.295  Cui mare purpureum, cui coelum optemperat uni.
7.296  Huc ades, o, dilecte, tuam ne desere puppim,

subiuit
7.452  Nuntius, hic moestas affert genitoris ad aures,
7.453  Ne uexare uelit, neu Christum incommodet ultra,
7.454  Extremum quia nata diem tua mortis obiuit.
7.455  Haec de Caesarea quantum Emoroyssa Philippi
7.456  Aegra fuit, uixit tot filia principis annos.
7.457  Ne dubita huic inquit Iesus, sed crede puellam,
7.458  Affore (ni timeas) laetam incolumemque uidebis.
7.459  Quum uero moesti sub principis atria uenit,
7.460  Extinctamque uident odiosa morte puellam.

8.357  Nunquid sydereas penes exaltabere sedes?
8.358  Infoelix, ingrata, superba, sub alta recumbes
8.359  Tartara quum Barathro stygis immergere profundo
8.360  Quandoquidem Sodomis, aut gens infanda Gomorris
8.361  Tempore tunc illo si tot uirtutibus ingens
8.362  Hausisset facinus, clarum et memorabile lumen
8.363  Auribus atque oculis, in te quod fulsit abunde,
8.364  Forsan adhuc essent, hinc tu torquebere pluri,
8.365  Et te paena manet supremo examine maior.
8.366  Haec

bella nouas in nube phalanges,
8.460  Armat et aetherio flagrantibus igne sagittis
8.461  Lucida quae plenis iaculentur tela pharetris,
8.462  Tela facesque simul Iudaea in tecta uolanteis.
8.463  Haud Agamemnoniis arsit neptunia Troia
8.464  Tot facibus, quot ab his flagrarunt ignibus arces.
8.465  Fulmina nec totidem Cyclopum educta caminis
8.466  Perrumpunt altas deiecto uertice turres,
8.467  Tela quot haec apices, et tecta superba domorum
8.468  Deiiciunt excussa, nouant, aeternaque

umbrae.
9.324  Respondit soli lingua tentante Philippo.
9.325  Vnde graui huic populo Cererem mercemur alumnam?
9.326  Dixerat hoc operis non nescius ipse futuri.
9.327  At iuuenis non bis centum denaria panis
9.328  Sufficiunt, ut des paruas tot in agmina micas.
9.329  Audiit Andreas, ac talia sedulus infit,
9.330  Est puer hic unus qui panes quinque, duosque
9.331  Affert pontiuaga de gente paropside pisces,
9.332  At quota pars? et sit micis libanda pusillis.
9.333  Hos huc ferte

pontiuaga de gente paropside pisces,
9.332  At quota pars? et sit micis libanda pusillis.
9.333  Hos huc ferte mihi, uiridique in gramine campi
9.334  Discumbant humiles conuiuia fusa per herbas,
9.335  Et quot quinque decem dixit tot in ordine sunto.
9.336  Discubuere uiri centum per gramina mensis,
9.337  Foemineumque genus, puerique, impube petulci
9.338  Agmen ibi, quo quisque suis cum matribus ibat.
9.339  Tum data quinque capit cerealibus ordea crustis,

opus, hicque omnes labor exercendus in horas.
9.429  Sit sincaera fides, ut amore feratur in ipsum
9.430  Quem mittit pater, huic inamandi fantur apellae.
9.431  Tu quae signa facis, facias ut aperta patescant,
9.432  Patribus ut nostris olim duce Mose tot annis
9.433  Per deserta cibo pastis, ut pagina psallit,
9.434  De Coelo Cererem dedit hic, alimentaque ab astris.
9.435  Non dedit haec Moses, aut illa cibaria misit,
9.436  Sed pater ipse meus Coelo pluet arduus alto,
9.437  Donaque uera dabit

9.495  Multa uigent, unusque coit per uiscera sanguis,
9.496  Spiritus unus inest hoc magno in corpore Christi.
9.497  Viuimus hoc omnes, hoc uno pascimur omnes.
9.498  Coniungit quot pacis amor, quot roborat artus,
9.499  Mutua tot sancto capiti sua membra cohaerent.
9.500  Adsis, o, sacrasancta mihi communio uitae,
9.501  Vniar hac tecum, tecum flagrantius urar.
9.502  Nos sed in aequa nouem quae fecimus arua choraeis,
9.503  Pastorem inter oues a montibus egimus altis,

habes huius tibi pessime monstri.
10.162  Dixerat, exultat media Marcella caterua
10.163  Oris capta pia mulier dulcedine sancti,
10.164  Talibus et dictis alta sic uoce profatur,
10.165  O, foelix tanto tumuit qui pignore uenter,
10.166  Qui tot thesauros concaepto numine gessit,
10.167  Lacteus o candor faustus, faustissima tantum
10.168  Pectora, quae sancto lactarunt hubere natum.
10.169  Haec ubi, non eadem uox omnibus, infremir illa
10.170  Pars, haec semiferi commurmurat impia

10.534  Consitus hanc mediam circundabat undique Bacchus.
10.535  Cernere quum fructus et debita carpere poma
10.536  Tempestiuus adest herus, et tum frugis inanem
10.537  Vt pomis uacua foliorum uidit in umbra,
10.538  Indignatus ait cultoribus, ecce tot annis
10.539  In cassu uenio, iam tertia praeterit aestas.
10.540  Ergo haec immeritos frustra consumet honores?
10.541  Sternite quin illam, caesimque excindite ferro.
10.542  Anxius agricola edicto respondet herili.
10.543  Eia age, da

11.486  Iam triduum, nempe haec plebes ieiuna famescit.
11.487  Ne libeat solis hos linquere montibus, ut sic
11.488  Deficere impastos uideat uia, sentiat hostis.
11.489  Tum referunt, unde haec igitur deserta ministrent
11.490  Arte laboratae Cereris tot in agmina quadras
11.491  Tanta? quot hi solis saturentur panibus omnes.
11.492  Ille quot hic quadrae uestros seruantur in usus?
11.493  Respondent septem, nec nullae e gurgite menae,
11.494  Tanta duodenae satis est annona cateruae.

quicunque meo iam Marte sequuntur,
12.3  Ausus erit, (sarmenta nouae diuellere pubis),
12.4  Tutius ille daret saxo sua colla molari,
12.5  Recte appensa, mari, nigroque uoranda profundo.
12.6  Heu miser in tantis terrarum cladibus orbis,
12.7  Tot mala deuoluant in te tibi fata necesse est,
12.8  Vae tibi tot scelerum gurges, et criminis author.
12.9  Si pestis tam tetra tuos afflauerit artus,
12.10  Heu fuge, ne penitus contagio serpat, eadem
12.11  Sin forte est comprensa manus tua, pesue

nouae diuellere pubis),
12.4  Tutius ille daret saxo sua colla molari,
12.5  Recte appensa, mari, nigroque uoranda profundo.
12.6  Heu miser in tantis terrarum cladibus orbis,
12.7  Tot mala deuoluant in te tibi fata necesse est,
12.8  Vae tibi tot scelerum gurges, et criminis author.
12.9  Si pestis tam tetra tuos afflauerit artus,
12.10  Heu fuge, ne penitus contagio serpat, eadem
12.11  Sin forte est comprensa manus tua, pesue laboret,
12.12  Tolle cito, mutilus neu membro horresce reciso.

in ouilia laeta recondit.
12.55  Non secus instructis capitolia ad alta trophaeis
12.56  Romulidae exhausto belli sudore redibant,
12.57  Quum gratabundi late affunduntur amici,
12.58  Duxque diem celebrat spoliis, et honore superbus.
12.59  Tot uel ab unius sunt gaudia pectore diuis
12.60  Crimen ob excussum, conuersaque numina menti,
12.61  Quotque minus uno iustorum ex agmine centum.
12.62  Nempe et uirgo decem drachmis dominata, uel una
12.63  Amissa accensis euerterit atria lychnis

uitulum multo pater ubere pinguem,
12.123  Huius ob incolumem reditum, miratus abibat
12.124  Ille pedes referens animo indignante retrorsum.
12.125  Quem pater egressus mitis rogat ore benigno.
12.126  Ille ait, en tota famulor tibi mente tot annis,
12.127  Nec mandata pater tua filius irrita feci,
12.128  Et tamen haud unquam ne haedum mi sponte dedisti,
12.129  Vna cum ut semel ipse meis epularer amicis.
12.130  At tuus hic postquam laxas emisit habenas
12.131  Luxuriae, et totum

13.195  At quibus inuidiae furiis agitata coquuntur
13.196  Pectora, tormento ferit hos Christi inclyta uirtus.
13.197  Ergo sacerdotes primos, scribasque malignae
13.198  Tisiphones irae exacuunt, stimulique feroces.
13.199  Vt uidere deum per tot miracula factis
13.200  Pandere, quae pueri uerbis osanna canebant.
13.201  Mox illi rabido ore fremunt, et talibus abstant.
13.202  Audis quid pueri, quid uox enunciet infans?
13.203  Asserit, immo etiam, uatis quoque carmine uallat.

crimine crimen
14.152  Miscuit, arte ferox infanda, et iunxit Erinnys.
14.153  Proh scelus exultant in crimine, uenitur auro
14.154  Iustitia, et uili Christus uenalis in aula est.
14.155   Argenriargenti nummos dare tot pepigere, quot olim
14.156  Iosepho infensi fratres pro fratre tulerunt.
14.157  Proditor hinc Iudas quae nam opportuna darentur
14.158  Tempora uenatur sceleri sine murmure turbae.
14.159  Tertia iam supra denas euoluerat umbra,

14.483  Quem sit habere satis, nihil extra scire laborem.
14.484  Da pater ingentis fluctus euoluere belli,
14.485  Qui scopulo hoc fracti, quantaeque umbone procellae,
14.486  Exequar, internis et quae assiliere sub antris,
14.487  Telaque dira tuam tot, quae stinxere pupillam.
14.488  Ah tua quae passa est fraterno turbine proles,
14.489  Relligio quae sola meae data, normaque uitae.
14.490  Tabescam hac scoria, duram quia crimine mortem
14.491  Intulerim Christo, superis et flebile funus,

mente rebelli?
15.171  Posce Palestinam, latos percurre recessus
15.172  Omnis iudaee, galilaeaque curre per arua,
15.173  Cerne uias eius, uestigia singula cerne,
15.174  Diuina si luce nitent, testamur easdem,
15.175  Et benefacta uirum per tot collata phalanges,
15.176  Teque ream mendax o, tanti nosce furoris.
15.177  Sufficit examen uestris si legibus inquit
15.178  Pontius, hinc pariter sententia iure sequatur,
15.179  Tollite, conficite hunc, sceleri nec parcite tanto.
15.180  Non

15.302  Cui nihil infractum, nec extricabile quicquam,
15.303  Heu scelerum te uincla ligant, et flagra meorum
15.304  Ah tibi dura parant spoliato in uerbera multa.
15.305  Ergo meo si tu pro crimine, totque flagella
15.306  Suscipis o, bone dux, et tot delusibus ardes,
15.307  Suppliciis, et morte meos purgare labores,
15.308  Quid miser ipse tibi tanto pro munere pendam?
15.309  Nescio, sed multis mea fletibus ora rigabo,
15.310  Dum mihi dulcescas animo hoc illapsus amaro,
15.311  Meque hoc

Dum coquit ossa dolor, confractaque membra labascunt.
15.325  Quid memorem hic uatem? quem diua Bethulia uidit
15.326  Arboris ad stirpem manibus, pedibusque ligatum?
15.327  Phassurius seu quem neruo percussit iniquus,
15.328  Brachia tum lassi tot per tormenta ministri
15.329  Collapsum tereti soluunt a marmore Christum.
15.330  Vestibus inde suis languentes induit artus.
15.331  At noua portantem ludibria postibus amplis
15.332  Affusam excipiunt praetoria lata cohortem.
15.333  Rursus

patria aetherias in luminis aedidit oras.
15.522  Iamque locum subiere iugi, quoi Golgotha nomen,
15.523  Qui damnatorum tabentia corpora pandit,
15.524  Horrendus uisu, et graueolentem spirat odorem, ❦
15.525  Hic tot ob exhaustos, et tot fera flagra labores
15.526  Aruerat Iesu sub sicco lingua palato.
15.527  Propinant illi mala pocula uitis amarae, Da
15.528  Fatidicus sacro cecinit quae carmine uates. uid.

aetherias in luminis aedidit oras.
15.522  Iamque locum subiere iugi, quoi Golgotha nomen,
15.523  Qui damnatorum tabentia corpora pandit,
15.524  Horrendus uisu, et graueolentem spirat odorem, ❦
15.525  Hic tot ob exhaustos, et tot fera flagra labores
15.526  Aruerat Iesu sub sicco lingua palato.
15.527  Propinant illi mala pocula uitis amarae, Da
15.528  Fatidicus sacro cecinit quae carmine uates. uid.
15.529  Nec delibato

attingere uulnera nati.
15.730  Ter conata pedes amplecti stipite celso,
15.731  Ter reuoluta ruit, rursusque erecta sub auras
15.732  Deficit, et socias inter collapsa recubit.
15.733  Illam curat amor tantae langore procellae,
15.734  Ni faciat, tot uicta malis extincta peribat.
15.735  Iam iam pendentis nati miserabile corpus
15.736  Spectaclumque uidens tam flebile, tota refusas
15.737  Soluitur in lachrymas ululantibus ora querelis.
15.738  Hei mihi morte dolor, mihi funere acerbior omni,

dolor, mihi funere acerbior omni,
15.739  Non licet ah te nate sequi me caede peremptam,
15.740  Nam sine te mea uita mihi quae uita futura est?
15.741  Quae mater, uel quis fuit unquam talia passus?
15.742  Et potui superesse maris tot fluctibus acta?
15.743  Quippe solum omne mei longe est maris aestibus impar,
15.744  Ah matris meminisse tuae ne nate graueris,
15.745  Tam desolatae matris, neu despice fratres
15.746  Nate tuos, quamuis absint te in morte relicto,

pio monimenta litantur amori.
16.11  Illuxit suprema dies post frigoris imbres,
16.12  Tertia post bidui celeberrima uenit agonem,
16.13  Post hyemem sudo rutilat solennis Olympo.
16.14  Qualis adhuc roseo nunquam sol prodiit ortu,
16.15  Gaudia tot terris nec tanta uidenda parauit.
16.16  En lapis ingenti patefacto mole sepulchro
16.17  Sponte resignatus domino surgente resedit,
16.18  Terra solo tremuit, custodia territa fugit.
16.19  Angelus en ales ardentibus assidet alis,
16.20  Regna.

Gaudia, caelicolis sonat omnibus altus Olympus.
16.501  Hi triplici redeunt a uertice luce corusco
16.502  Laeti in tecta sacro sublimia monte Sionis.
16.503  Haec Domini Mater, mundi regina subiuit,
16.504  Haec undena cohors, alti tot limina coeli,
16.505  Tot Matris comites, et templa fouentia Iesum,
16.506  Et fratres eius, grandes tot in aethere flammae,
16.507  Vna animi facies eat his, corque omnibus unum,
16.508  Ore deum assiduo, sublimi e mente precari.
16.509  Hos

sonat omnibus altus Olympus.
16.501  Hi triplici redeunt a uertice luce corusco
16.502  Laeti in tecta sacro sublimia monte Sionis.
16.503  Haec Domini Mater, mundi regina subiuit,
16.504  Haec undena cohors, alti tot limina coeli,
16.505  Tot Matris comites, et templa fouentia Iesum,
16.506  Et fratres eius, grandes tot in aethere flammae,
16.507  Vna animi facies eat his, corque omnibus unum,
16.508  Ore deum assiduo, sublimi e mente precari.
16.509  Hos dum iussa tenent, et dum promissa

corusco
16.502  Laeti in tecta sacro sublimia monte Sionis.
16.503  Haec Domini Mater, mundi regina subiuit,
16.504  Haec undena cohors, alti tot limina coeli,
16.505  Tot Matris comites, et templa fouentia Iesum,
16.506  Et fratres eius, grandes tot in aethere flammae,
16.507  Vna animi facies eat his, corque omnibus unum,
16.508  Ore deum assiduo, sublimi e mente precari.
16.509  Hos dum iussa tenent, et dum promissa morantur,
16.510  Laudibus aede sacra diuinis saepe uacabant,

29 In originali: recompensam. Sanctitati Vestre videbitur, vel in officiis, vel in beneficiis. Scio ego hanc petitionem meam paulo fortasse aliquibus inverecundiorem visum iri, quasi, qui post tot et tantos Vestrae Sanctitatis in me favores, quos nunquam merui, talia etiam expetam, quae Vestrae Sanctitatis servitoribus essent pocius permittenda. Non nego equidem id ita esse, sed Vestrae Sanctitatis benignitas pacietur, si credit

extemplo maiorum monumentis exitium gladiatoria ferocitate intendisset. Quid tunc animi, quid sensus fuisset nobis miseris quum statuae frangerentur, imagines delerentur, disiicerentur arcus, trophęa ruerent, tot regum atque gentium spolia diriperentur, titulis etiam triumphorum e templis atque porticibus derasis, ne qua uestigia antiquitatis, immo uirtutis et glorię posteris relinquerentur? quas res ubi asensu

me ullius necessitudinis gratia secutum fuisse partes Marianas: uerum quod occupandus ea potissimum uia principatus uidebatur. Ad excitandum uero bellum ciuile sum necessitate compulsus, quum rescindenda magnis uiribus tot impedimenta fuerint: alioquin parricidium esset ciuium sanguine manus commaculare: quos tamen uniuersos praeter capita factionis aduersae incolumes uolui: undique mea uox in Pharsalico praelio circumsonabat, ut

aut, quę concupiueris, illico perficere? omnia ex animi sententia ueluti diuina uirgula suppeditantur. Proinde non desistes mihi temeritatis nomen impingere, qui haec affectarim: uide potius ne stolidi sit atque omni sensu carentis tot aceruos laudis, tantam uoluptatis ac cumulationem contemnere. Haud raro solet euenire ut ii, quorum omnis cura est numero sapientum haberi, maxime desipiant, ac merito pro gloria pręmium stultitiae reportent. Atque opinor, Sylla, te

componitur uitamque principis exemplum sibi ac normam uiuendi propositam esse putant. Quod si principes non magis libidinibus regerentur quam regerent libidines et acres suorum uitiorum uindices existerent, profecto non inuaderetur tot prauitatibus genus humanum, labe scelerum passim ueluti contagione serpente ac proxima queque occupante, ut rara membra alicuius ordinis integra relicta sint. Nunc tecum, Caesar, examina utrum uidear repręhensione dignior an laude,

meminimus? at omnes hi ceruicem Romanorum potestatibus flectunt uictique iugum patiuntur. Vnde facile est conniicere imperii quoque populi Romani propediem interitum fore: quęlibet ętas suis rerum mutationibus perstringitur. Porro quis tot conuersiones, tantam temporum instabilitatem non admiretur ac obstupescat? Hi Graeciam occupauerunt: illi Asiam: alii in Sicilia consederunt: ab aliis Hispania possessa est. Quae demum natio Italiam suę ditioni uendicare non

SyL. Ergo tibi soli uiuebas, qui nec bonis tuorum lętareris nec malis ingemisceres? nescis te cum naturam tot animi et corporis dotibus muniuisse, tum ad summos honores indulgenter a fortuna prouectum, ut ex tua industria quam plurimi fructum decerperent?

natura mortalium in hoc praua dici et existimari debet, quod in suo quisque negotio hebetior semper nouas res molitur, sperans, si conditionem fortunae mutauerit, successus meliores adepturum. Proinde bis duntaxat a Romanis in tot aetatibus in tanta annorum reuolutione templum Iani clausum est, aliis atque aliis bellis ueluti capitibus Hydrę succrescentibus: quae quum aliquando breui tamen interuallo conquieuissent, ciuilibus discordiis

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1522], Dalmatiae encomii principium, versio electronica (), 7 versus, verborum 41, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [vrancicmencomium].

Niger, Toma [1522], Carmina tria ad Andream Cricium, versio electronica (, Krakow; Rim), verborum 462, versus 64, Ed. Jacek Wiesiołowski [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammatacricium].

Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 568, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260326].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report