Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: Io.* Your search found 10295 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 301-400:301. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
26. INVEHITUR IN LUNAM, QUOD INTERLUNIO MATREM AMISERIT
302. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] et letiferas equidem tibi iure sagittas,
303. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Pannonicam mecum pariter descendere pubem,
304. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] postquam aetheria nitidi de lampade solis,
305. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
306. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
307. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
308. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
309. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] suprema alti convexa tegentes,
310. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] sed levius, pelago cessante, nocerent,
311. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [Paragraph | Section] unificirano zaglavlje.
Ecclesiae suae sanctae.
progressu exercituali prope vadum Danubii, quod vulgo lapideum dicitur,
hoc; quod summe optamus, maturasse videberis. Sanctissimo Domino nostro et Sacro Collegio nos recommissos facias, certificando rem nostram minoris esse periculi, quam famae.
315. Grad Šibenik. Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 52 | Paragraph | Section] partem ipsius Consilii, remaneant firme et capte. Et facto scruptinio in predicto Consilio pro eligendo supra scriptos novem nobiles et balotati omnes illi qui fuerunt nominati in scruptinio, remanserunt electi nobiles infrascripti, videlicet, ser Jacobus Naplavich, ser Johannes Tobolovich, ser Ambrosius Michetich, ser Dobroius Johannis, ser Stephanus Draganich, ser Raphael Dragoevich, ser Simon Lubich, ser Thomasius de Mirsa, ser Johannes Mlednich. Qui novem nobiles electi acceptaverunt electionem suam et officium eis impositum.
316. Grad Šibenik. Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 52 | Paragraph | Section] scruptinio in predicto Consilio pro eligendo supra scriptos novem nobiles et balotati omnes illi qui fuerunt nominati in scruptinio, remanserunt electi nobiles infrascripti, videlicet, ser Jacobus Naplavich, ser Johannes Tobolovich, ser Ambrosius Michetich, ser Dobroius Johannis, ser Stephanus Draganich, ser Raphael Dragoevich, ser Simon Lubich, ser Thomasius de Mirsa, ser Johannes Mlednich. Qui novem nobiles electi acceptaverunt electionem suam et officium eis impositum.
317. Grad Šibenik. Documenta de ecclesia Sibenicensi... [page 52 | Paragraph | Section] qui fuerunt nominati in scruptinio, remanserunt electi nobiles infrascripti, videlicet, ser Jacobus Naplavich, ser Johannes Tobolovich, ser Ambrosius Michetich, ser Dobroius Johannis, ser Stephanus Draganich, ser Raphael Dragoevich, ser Simon Lubich, ser Thomasius de Mirsa, ser Johannes Mlednich. Qui novem nobiles electi acceptaverunt electionem suam et officium eis impositum.
318. Biličić, Stjepan. Scripta varia, versio electronica [Paragraph | Section] 1444. die 26 mensis septembris. Consecrata fuit ecclesia in nomine sancti Petri in villa Grebac
319. Sobota, Katarina. Sobotarum epitaphium, versio... [Paragraph | Section]
visitari exopto.
Quod si pro tua humanitate alterum impetravero, alterum vero jam impetratum conservari intellexero, munus
divitiarum multarum pretiosius me adquisivisse fatebor. Erit namque mihi hoc praestantissimum munus et ad animi jocunditatem et apud nostros homines ad memoriae dignitatem quam maximam, si in his partibus tua mihi scripta pervenerint. Quamobrem te plurimum exorare ac magnopere obtestari non desinam ne clarissimam auctoritatem spectatissimi et pro maximis gravissimisque causis a toto orbe terrarum cogniti
Neven Jovanović
Jovanović Početna verzija.
Jovanović Početna verzija.
nec meae nec Heliae, uti istic
accepimus, litterae tibi redditae fuerant — meque paene ignotum, qui absens tuae
humanitati notus esse cupieram, reddidit. Nihilominus tamen, ut uterque nostrum istuc
advenit, tanta te humanitate praeditum conspeximus, ut mox nobis visis te hilarem
vultuque iocundo erga nos praebueris nosque tuum in contubernium, ac si sexcentis
annis antehac convixissemus, gaudens accepisti iusque hospitii more priscorum colere
videbare. Illi etenim maximum aliquid consequi se putabant, si aliquos iure
hospitalitatis sibi coniunxissent: tantaeque venerationis id
si aliquos iure
hospitalitatis sibi coniunxissent: tantaeque venerationis id nomen ipsis erat, ut nil
foedius, nil turpius, nil denique taetrius admitti posse crederent, quam hospitem
violare seu quavis affici molestia. Cuius rei et ipse Maro clarissimus omnium vates
non ignarus ipsum Iovem summum deorum gentilium, etiam hospitio praefectum
memorat. Inquit etenim: Iupiter, hospitibus nam te dare iura loquuntur.
Unde et sanctum et inviolatum maximeque religionis ac observantiae
nomen hospitii apud illos habebatur. Tua vero benignitas nos non ut
hospites, immo ut amicos
re prorsus inepti fuerimus,
nobis persuademus, tuus etenim ingenuus animus, tua mansuetudo, tua
facilitas hoc nobis pellicere videtur.
visendum istuc accedere
pollicitus est.
Tua me humanitas commendatum habeat, tuam praeterea magnificentiam
oro, dominis Petro et Gregorio dominoque Marcello Romano nomine meo dic
salutem. Marcello pro suis calamis, quibus me donaverat, age singulares gratiarum
actiones dominoque Ioanni Treverensi me commenda.
Jovanović Početna verzija.
disciplina cedendum esse. Alii vero sunt, qui affirmant, nunc inter Panonnes
ingentem de principatu contentionem esse, mulieris ritu inter se desides
altercantur. Haec sunt, quae mihi digna relatu visa sunt.
Audio Johanem Albertum iurisconsultum a senatu praetorem Traguriensem designatum
esse. Hortare virum dignissimum, ut veniat, expectatus mihi crede veniet in
praesentiarum. Apud nos aer saluberrimus est, valetudo optima, urbs pristine
sanitati
Jovanović Početna verzija.
verzija.
epistolis Matthiae regis passim
intermistae leguntur.
Kal. Mart. M. Quadringentesimo Quinquagesimo septimo.
quippe et Lycurgi illius fabula intercurrenti narratione inseritur, quem Baccheo furore instinctum, genua sibi succidisse,
complures nostratium poetarum prodiderunt, et omnis locus famosa illa Diomedis et Glauci armorum permutatione clauditur; in qua Martialis more suo jocatur, inquiens:
confirmatur. Proinde, ut ad eam partem unde sequentia dependent, regrediar, Hector quidem, inquit, cohortatis suis, Ilium profectus est.
Hungaria, cui omnia suo arbitratu valeat imperare.
valeat imperare.
naturae, quam meritorum meorum contemplatione.
putavi, plurimam videlicet mei commendationem apud P. R. V.
initium auspicetur. Nemo est, cui pro tanto in me collato beneficio malim obligari quam R. P. V.
exstimularem, quo citius satis faceres desiderio D. N. qui ut scis, propemodum avidior est laboris quam vitae. Cui cum narrassem, quemadmodum tibi scripserim de non tangenda pecunia, indignatus dixit: Tu illum bonum virum facies cadere in aliquam desperationem. Respondi. Sinite me cum Compatre meo iocari. Nos bene novimus alter alterum. Age igitur, ut melius nosti; nihil opus habes commonefactione nostra, quippe qui virum hunc intus, et in cute noris. Illud scito, quod quanto diligentius morem gesseris, tanto tibi erit utilius. De Magistro Bartholomaeo, quamvis ego non sim bonus Astrologus,
arguit dicens: Π Deus est boni et mali per se auctor not. lector A2 in marg. Ego Dominus, et non est alter formans lucem et creans tenebras, faciens pacem et creans malum; ego Dominus faciens omnia. Π nota not. lector A2 in marg. Vel Iob, in tantis malis positus, cur Deo gratias agebat dicens: Si bona de manu Domini suscipimus, mala autem quare non recipiemus? Et iterum: Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut Domino placuit, ita factum est; sit nomen Domini benedictum. – Irrisoria siquidem
not. lector A2 in marg. Figunt cutem claui, claui] correxi ex clauis et quocumque fatigatum corpus reclinauit uulneri incumbit, in perpetuam uigiliam suspensa sunt lumina; quanto plus tormenti, tanto plus gloriae.
Sed utroque horum Iob, ille noster constantissimus, spectabilius multo dedit spectaculum, multoque Deo gratius et iucundius, Π Iob constantissimus not. lector A2 in marg. qui non mundi gloria accensus, ueluti hi quos modo enumerauit Seneca, sed Dei ipsius spectatoris reuerentia;
corpus reclinauit uulneri incumbit, in perpetuam uigiliam suspensa sunt lumina; quanto plus tormenti, tanto plus gloriae.
Sed utroque horum Iob, ille noster constantissimus, spectabilius multo dedit spectaculum, multoque Deo gratius et iucundius, Π Iob constantissimus not. lector A2 in marg. qui non mundi gloria accensus, ueluti hi quos modo enumerauit Seneca, sed Dei ipsius spectatoris reuerentia; spoliatus lautissima substantia, carissimis filiis orbatus, uniuersa priuatus familia, esca uermibus factus, atque in ipso omni miseriarum
inimicos quibus eos coerceret retinuit: Π populum Hebraeum inimicis afflixit not. lector A2 in marg. Quia, inquit, irritum fecit gens ista pactum meum quod pepigi cum patribus eorum, et uocem meam audire contempsit, et ego non delebo gentes quas dimisit Iosue et mortuus est, ut in ipsis /212r/ experiar Israel, utrum custodiant uiam Domini et ambulent in ea sicut custodierunt patres eorum, an non. Et subdit scriptura: Hae Hae] corr. lector A1 ex Haec sunt gentes quas Dominus dereliquit, ut
in futurum prospiciant. Nam plerique uix tandem sub flagello se peccasse sentiunt. Afflicti enim Israelitae a serpentibus ignotis dixerunt ad Moysen: Peccauimus, quia locuti sumus contra Dominum et contra te; ante uero nec peccatum suum recognoscebant, nec diuinum implorabant auxilium. Fratres Ioseph locuti sunt ad inuicem: Merito haec patimur, quia peccauimus in fratrem nostrum et idcirco uenit tribulatio. Et Dauid uidens Dominum propter peccatum elationis eius iratum humiliter culpam suam recognouit et petiit, ut ipsemet puniretur, populo autem
ducerem! Sed iam sequere fortunam tuam et nata sine cucurbitis. Semper tamen in memoria habeas, ad quid huc veneris? Nempe ut doceas indoctos, exhilares moestos, teipsum locupletes. Cave ergo quidquam dicas agasve contrarium. Proinde nec tuum illud mihi placet, quod de Imperatore et de Rendolo iocaris. Nonne subiit, quam grave sit in eos scribere, qui possunt proscribere, et in eos dicere, qui possunt edicere? Tu tamen in his utere iudicio tuo, et prudentiorum; mihi pro amicitia satis fuerit admonuisse. Quod legationem meam ex te quaeritat rex, mediocriter laetor. Scio voluptati sibi
in celo candida luna nitet,
ad speculandum minime esse idoneum, quamuis hoc ipsum et
aliter confirmare poteramus: sed in re aperta sine uitio immorari non potest.
Nos quoque forsan altius in arcem huius rei inuecti sumus quam
praesens ratio postulabat, ut iocunda magis quam apta uideantur. Ad
alia ergo, quae magis ad nostrum propositum spectant, ueniamus, et quo discrimine
ista aegritudo mortalium pectora perturbet,
et non debita pati, ab his uero
affectio contraria omne abigit solacium. At uero homines pii et Deum
metuentes, quoniam ea, quibus premuntur omnipotentis iudicio destinata recte arbitrantur, ut Iob,
Thobias, et alii sanctorum plerique aequo animo ferunt et consolationem lubentes
amplectuntur.
Similiter et illi facile maerorem reiciunt, quos natura ipsa finxit
hilariores, ut sanguineos aut liberales aut
gestis tuis atque in tua grauitate
positam existimare."
Et recte sane; quicumque enim aliter agit, id agit ne umquam quietus
esse possit, nec ullis iocundis fruatur diebus uniuersamque uitam suam sollicitam
transigat ac miseram; quippe cuius uota et desideria ab extra pendere incipiunt,
mox fortunae praebet dominae uenale caput, illi se subicit, illius
satis. Ad alios, quos consolari difficile est, reuertamur.
Illis igitur, qui multis tempestatibus frequentius contriti sunt,
enumerare oportunum erit plerosque qui post uarias multiplicesque iacturas et
aerumnas laetos tandem ac iocundos expleuerunt dies multifaria felicitate
exuberantes. Vt P. Rutilium, Lucium Lentulum, Cn. Cornelium. Quamuis
aptius recentiorum adduci memoria et praecipue eorum,
quos
fastum animi ingenio illorum apprime congruat ipsosque summopere delectet.
Extremi uero uidelicet melancholici et natura truces aut duriores
uariarum uoluptatum pollicitatione oblectationeque demulcendi sunt et aliis
iocundioribus cogitationibus releuandi. De quibus omnibus et aliis
plerisque, cum ad medelas aegritudinis ueniemus, latius disputabimus; nunc ista
congrua singulis generibus sigillatim assignasse sufficiat.
animique magnitudinem diligentius essem
mecum recordatus, non putaui esse alienum institutis meis haec ad te
scribere.
Sic dicit Scriptura et amicos Iob septem diebus ac noctibus, qui ad
consolandum uenerant, cum eo in terra et in puluere iacuisse, "et nemo", inquit
"loquebatur ei uerbum. Videbant enim dolorem esse uehementem."
beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam
facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio
si pro eo, quod noxium malumque est, gratiae agerentur. Et tamen
legimus Iob pro morte filiorum et iactura uniuersae substantiae suae, quin immo et
pro ulceribus grauissimis molestissimisque uermibus quibus totus laniabatur et
discerpebatur gratias Deo cantantem atque dicentem:
Dominus dedit, Dominus abstulit;
inuenire ualeas aliud quam sollicitudines, labores, curas, molestias, anxietates,
dolores, et omnis generis miserias? Intuere in omnes aetates eius;
nullibi pacem, nullibi quietem, nullibi tranquillitatem, nullibi aliquam reperies
iocunditatem quae facile non plus molestiae habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
malum.
Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt, uoluptates: iam cibus
non sapit, gratus somnus aufugit, distillant oculi simul et nasus, languescit
caput, genua manusque tremunt.
Sed haec ut iocundius legas, satyri tibi egregium senectutis carmen
referam, quo merito deridet eos qui ad eam peruenire precantur:
"Da spatium uitae, multos da, Iuppiter, annos."
Hoc recto uultu solum, hoc et pallidus optas
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire; quippe dum
qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino
placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec
consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid
Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium
rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem
illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos ex nostris
habeamus! Nae Iob quidem, illius omnis patientiae exempli, quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri
ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae
nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae cumulum adiecit? Et
apostoli quo alio quam sanguine fuso ecclesiae matris nostrae et totius
Christianae religionis fundamenta solidissima iecerunt? Quid Stephano,
testimonio spinae sunt diuitiae bonumque semen excrescere non
sinunt, sed suffocant et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites
plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias,
Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius
Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures.
Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes
communibus suggestis
consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere
uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem
amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset:
"Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque
iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia
dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut
beatus
nollet esse.
Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum
fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam,
cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet
uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare
consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
meum.
Optime enim nouerat quod scriptum est:
Vae uobis diuitibus, qui habetis consolationem uestram. Vae uobis, qui saturati
estis, quia esurietis. Vae uobis, qui ridetis et iocatis, quia lugebitis et
flebitis. Vae cum benedixerint uobis homines,
quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi
sunt, aliud
beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam
facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio
si pro eo, quod noxium malumque est, gratiae agerentur. Et tamen
legimus Iob pro morte filiorum et iactura uniuersae substantiae suae, quin immo et
pro ulceribus grauissimis molestissimisque uermibus quibus totus laniabatur et
discerpebatur gratias Deo cantantem atque dicentem:
Dominus dedit, Dominus abstulit;
beneficiis sedulo auctori suo gratias agere cernimus? Quod nequaquam
facerent nisi bona esse intelligerent. Irrisoria quidem esset illa gratiarum actio
si pro eo, quod noxium malumque est, gratiae agerentur. Et tamen
legimus Iob pro morte filiorum et iactura uniuersae substantiae suae, quin immo et
pro ulceribus grauissimis molestissimisque uermibus quibus totus laniabatur et
discerpebatur gratias Deo cantantem atque dicentem:
Dominus dedit, Dominus abstulit;
inuenire ualeas aliud quam sollicitudines, labores, curas, molestias, anxietates,
dolores, et omnis generis miserias? Intuere in omnes aetates eius;
nullibi pacem, nullibi quietem, nullibi tranquillitatem, nullibi aliquam reperies
iocunditatem quae facile non plus molestiae habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
malum.
Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt, uoluptates: iam cibus
non sapit, gratus somnus aufugit, distillant oculi simul et nasus, languescit
caput, genua manusque tremunt.
Sed haec ut iocundius legas, satyri tibi egregium senectutis carmen
referam, quo merito deridet eos qui ad eam peruenire precantur:
"Da spatium uitae, multos da, Iuppiter, annos."
Hoc recto uultu solum, hoc et pallidus optas
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire; quippe dum
qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino
placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec
consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid
inuenire ualeas aliud quam sollicitudines, labores, curas, molestias, anxietates,
dolores, et omnis generis miserias? Intuere in omnes aetates eius;
nullibi pacem, nullibi quietem, nullibi tranquillitatem, nullibi aliquam reperies
iocunditatem quae facile non plus molestiae habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
malum.
Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt, uoluptates: iam cibus
non sapit, gratus somnus aufugit, distillant oculi simul et nasus, languescit
caput, genua manusque tremunt.
Sed haec ut iocundius legas, satyri tibi egregium senectutis carmen
referam, quo merito deridet eos qui ad eam peruenire precantur:
"Da spatium uitae, multos da, Iuppiter, annos."
Hoc recto uultu solum, hoc et pallidus optas
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire; quippe dum
qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino
placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec
consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid
inuenire ualeas aliud quam sollicitudines, labores, curas, molestias, anxietates,
dolores, et omnis generis miserias? Intuere in omnes aetates eius;
nullibi pacem, nullibi quietem, nullibi tranquillitatem, nullibi aliquam reperies
iocunditatem quae facile non plus molestiae habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
malum.
Haec tibi affert morbos, haec omnes adimit, si quae fuerunt, uoluptates: iam cibus
non sapit, gratus somnus aufugit, distillant oculi simul et nasus, languescit
caput, genua manusque tremunt.
Sed haec ut iocundius legas, satyri tibi egregium senectutis carmen
referam, quo merito deridet eos qui ad eam peruenire precantur:
"Da spatium uitae, multos da, Iuppiter, annos."
Hoc recto uultu solum, hoc et pallidus optas
At non ita apostolus, sed gemitibus, fletibus, rugitibusque magnis
clamabat: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius?
Et recte sane, quandoquidem, ut ait Augustinus Ioannis tractans
euangelium: Ista uita nec est nominanda uita quia non est uera uita.
Hoc enim nostrum uiuere, ut ait Gregorius,
cotidie est a uita transire; quippe dum
qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit, Dominus abstulit, sicut Domino
placuit ita factum est. Sit nomen Domini benedictum." Parum non erat haec
consolatio contra luctum quod nemo lugere debeat cum aliquid
Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium
rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem
illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos ex nostris
habeamus! Nae Iob quidem, illius omnis patientiae exempli, quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri
ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae
nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae cumulum adiecit? Et
apostoli quo alio quam sanguine fuso ecclesiae matris nostrae et totius
Christianae religionis fundamenta solidissima iecerunt? Quid Stephano,
Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium
rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem
illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos ex nostris
habeamus! Nae Iob quidem, illius omnis patientiae exempli, quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri
ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae
nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae cumulum adiecit? Et
apostoli quo alio quam sanguine fuso ecclesiae matris nostrae et totius
Christianae religionis fundamenta solidissima iecerunt? Quid Stephano,
Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium
rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem
illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos ex nostris
habeamus! Nae Iob quidem, illius omnis patientiae exempli, quid aliud praedicatur
quam omnium bonorum iactura, orbitas filiorum, fetidissima ulcera, uermes et
totius corporis miseranda laceratio? Quo spectabiles et conspicui tres illi
gloriosissimi pueri
ignis camino, quem tanta
constantia intrepidi subierunt? Quo celebrantur tanta cum omnium dignitate
strenuissimi illi Machabaei; nonne furiosis Antiochi cruciatibus? Vel persecutio
impiissime Hiezabel Heliae quantae laudi ac splendori fuit? Aut Ioanni Baptistae
nonne insanus Herodis gladius supremum honoris ac gloriae cumulum adiecit? Et
apostoli quo alio quam sanguine fuso ecclesiae matris nostrae et totius
Christianae religionis fundamenta solidissima iecerunt? Quid Stephano,
testimonio spinae sunt diuitiae bonumque semen excrescere non
sinunt, sed suffocant et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites
plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias,
Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius
Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures.
Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes
communibus suggestis
consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere
uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem
amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset:
"Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque
iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia
dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut
beatus
nollet esse.
Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum
fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam,
cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet
uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare
consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
meum.
Optime enim nouerat quod scriptum est:
Vae uobis diuitibus, qui habetis consolationem uestram. Vae uobis, qui saturati
estis, quia esurietis. Vae uobis, qui ridetis et iocatis, quia lugebitis et
flebitis. Vae cum benedixerint uobis homines,
quoniam nemo laudat nisi quae diligit; homines autem mundani, nisi quae mundi
sunt, aliud
testimonio spinae sunt diuitiae bonumque semen excrescere non
sinunt, sed suffocant et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites
plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias,
Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius
Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures.
Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes
testimonio spinae sunt diuitiae bonumque semen excrescere non
sinunt, sed suffocant et obruunt. Verum dices, fuerunt tamen diuites
plerique dilecti amicique dei, ut Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, Dauid, Ezechias,
Constantinus, duoque gloriosissimi Vngariae reges Stephanus eiusque filius
Ladislaus, et alii tam cum magistratu quam priuati uiri santissimi complures.
Minime, inquam, aliquis horum diues fuit, licet omnes
communibus suggestis
consistere non auderet, contionari e turri alta solebat. Atque is cum pila ludere
uellet, (studiose enim id factitabat) tunicamque poneret, adolescentulo, quem
amabat, tradidisse gladium dicitur; hic cum quidam familiaris iocans dixisset:
"Huic quidem certe uitam tuam committis", arrisissetque adolescens, utrumque
iussit interfici: alterum quia uiam demonstrasset interimendi sui, alterum quia
dictum id risu approbauisset. Atque eo facto sic doluit nihil ut
beatus
nollet esse.
Quo commento calidissimo satis declarauit Dionysius nullas rerum
fortunas, nullas diuitiarum copias, nullam denique potentiam illi esse iocundam,
cuius animus grauioribus curis sedulo coquitur; quod quidem usu uenire solet
uniuersis qui rem publicam administrare aut aliis quorumque modo imperare
consueuerunt. Tyranni enim sibi metuunt, legitimos autem principes
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].
Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].
Sobota, Katarina (c. 1469) [1451], Sobotarum epitaphium, versio electronica (, Trogir), Verborum 2575, Ed. Pavao Andreis [genre: prosa oratio - inscriptio] [word count] [sobotacinscriptio].
Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].
Sagudinus, Nicolaus (fl. 1452) [1452], Fragmentum epistulae, versio electronica. (), Verborum 251, Ed. Luka Jelić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sagudinusnepist1452].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Johannes Sobote Clarissimo P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 134, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530520].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 118, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530630].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Joannes Sobote Clarissimo P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 224, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530724].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Johannes Sobote clarissimo Patricio P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 222, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540814].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Clarissimo patricio Petro M. Joannes Sobote, versio electronica (, Trogir), Verborum 471, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14541224].
Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].
Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].
Lipavić, Ivan (floruit 1465) [1465], Joannes Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit, versio electronica (), 70 versus, verborum 465, Ed. Šime Jurić [genre: poesis - elegia] [word count] [lipaviceleg].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.