Your search found 8436 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

splendorem istum oriri et per Filium sanctis communicari ipse Filius ad Patrem loquens confitetur, cum ait: Claritatem, quam tu dedisti mihi, dedi eis; non quod aliquando ipse claritatem non habuerit, sed quod a Patre eam etiam acceperit, qua nunquam caruit. Veruntamen pro meritorum mensura claritas ista singulis impertietur: ut quisque plus lucis capax fuerit, ita plus accipiet. Et sicut cęteris beatitudinis dotibus alii alios

Electus gloriosusque conuentus immensam singulis pariet animi uoluptatem. Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini, testimonium Israhel, ad confitendum nomini Domini. Illic sunt primi parentes nostri, illic patriarchę, illic prophetę, sacerdotes, duces, iudices, reges reliquique Veteris legis obseruatores, non per Legem, sed per gratiam, quę successit Legi beatitudinem adepti, quia Lex per Moysen data est, gratia et ueritas per

omnibus conspicitur sublimis, quoniam sublimissimus est, qui de ipsa nasci dignatus est. Eleuata est enim magnificentia eius super cęlos, ut sit sanctę Ecclesię caput, et sacerdos, et Dominus. Per ipsum accessus patet ad Patrem, qui Dei et hominum mediator est, et Dei Filius, et imago, et uirtus, et sapientia, et lux, sedens a dextris maiestatis eius. Ipsi omne genu flectitur, cęlestium, terrestrium et infernorum, ipsum omnis spiritus laudat,

eum, sicuti est. Et iterum: Serui eius seruient illi, et uidebunt faciem eius. Et ipse Dominus in Euangelio: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt! Discipulis quoque rogantibus ostendi sibi Patrem respondit primo id, quod credere debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare: In illo die — inquit — uos cognoscetis, quia ego sum in Patre meo, et uos in me, et ego in

illi, et uidebunt faciem eius. Et ipse Dominus in Euangelio: Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt! Discipulis quoque rogantibus ostendi sibi Patrem respondit primo id, quod credere debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare: In illo die — inquit — uos cognoscetis, quia ego sum in Patre meo, et uos in me, et ego in uobis. O, immensam erga nos diuinę bonitatis charitatem!

quoque rogantibus ostendi sibi Patrem respondit primo id, quod credere debeant: Ego in Patre, et Pater in me est; deinde, quod sperare: In illo die — inquit — uos cognoscetis, quia ego sum in Patre meo, et uos in me, et ego in uobis. O, immensam erga nos diuinę bonitatis charitatem! In hominibus manere dignabitur, ut ab hominibus cognoscatur, cognitus uideatur, uisus beatos efficiat. Vnde sequitur: Qui

et ego in uobis. O, immensam erga nos diuinę bonitatis charitatem! In hominibus manere dignabitur, ut ab hominibus cognoscatur, cognitus uideatur, uisus beatos efficiat. Vnde sequitur: Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Et ego diligam eum, et manifestabo ei meipsum. Diligit nunc nos Dominus, ut credamus, postea diliget, ut, quod credidimus, manifeste uideamus, qua scilicet uisione et angeli semper uident faciem Patris, qui

diligetur a Patre meo. Et ego diligam eum, et manifestabo ei meipsum. Diligit nunc nos Dominus, ut credamus, postea diliget, ut, quod credidimus, manifeste uideamus, qua scilicet uisione et angeli semper uident faciem Patris, qui in cęlis est. Dabit ergo nobis credentibus paracletum spiritum, ut maneat nobiscum in ęternum, spiritum ueritatis, quem mundus non potest accipere, quia non uidet eum nec scit eum. Nos autem cognoscemus eum, et

oratorum princeps Demosthenes aut par illi in dicendo Tullius nunquam eloqui potuissent, quod gentilis philosophię antistes Plato aut ipso argutior Aristoteles nunquam inuestigare ualuissent, hoc minimus inter cęlestis patrię ciues deprehendet, intelliget, tenebit, possidebit, dicente Domino per prophetam: Dabo tibi thesauros absconditos, et arcana secretorum, ut scias, quia ego Dominus. Oculus non uidit, nec auris audiuit, nec in cor

fuisset assecutus. Moysi Dominum in flamma rubi apparuisse legimus atque ad se accedenti dixisse: Non appropies huc! Solue calciamentum de pedibus tuis! Locus enim, in quo stas, terra sancta est, et ego sum Deus patris tui, Deus Abraham, Deus Isaac, Deus Iacob. Expauit ille tanti nominis horrore perculsus nec iam aspicere flammam audebat, ad quam ausus fuerat accedere. Quam magna igitur cęlicolarum

Nunc itaque martyrii gloria coronatus exultat et in conspectu Dei optimi maximi clarus atque inclytus incedit, eorum utens consortio, a quibus coronari et ad cęlum usque deduci meruit. In Dominici quoque, prędicatorum patris, obitu, ad quantam ipse migrasset beatitudinem, testatum est duorum uisione, Guali, prępositi conuentus Brixiensis, et Rhaonis fratris. Alteri somnianti apparuit cęlum apertum et angeli Dominicum eo de terra

Ioannem, apostolum tuum, ita et hunc, seruum tuum, Virgini Matri uirginem commendasti, ut pariter ostenderes, quantum ipse meruisset et prędicandi officio et proposito castitatis. Francisci etiam patris (a quo Minorum ordo coepit) ut uita, ita uitę finis nobilis ac magnificus fuit. Quo expirante quidam fratrum animam eius in stellę specie de ore eius emicuisse cęlumque petiisse uidit. Eadem illa hora minister Terrę

petiisse uidit. Eadem illa hora minister Terrę laboris grauiter ęgrotans, cum iam deficiente spiritu et languescente lingua obmutuisset, repente in uocem prorupit dicens: »Expecta me, pater, expecta me!« Et interrogatus patrem Franciscum se uidere dixit multa cum luce cęlum uersus tendentem. Hoc dicto de corpore exiit et uerba re comprobauit, illum continuo sequens, quem cernere se aiebat. Nunc cum illo cęlestibus fruitur

et peracto agonis cursu, cum mortua efferretur, angeli sub uisibili specie exequias celebrant et litteris in marmore incisis beatitudinis eius testimonia relinquunt: mentem sanctam, spontaneam, honorem Deo et patrię liberationem. Quis dubitat, quin ab iis ad Sponsi usque thalamum perennesque nuptias euecta sit, quorum tanto obsequio in morte meruit honorari? At cur apostolorum consortio non dignam dixerimus, ad quam sanandam Petrus

1.62  Quaque cadit Phoebus efferat inde iubar.
1.63  Inque caput cunctos uellem conuertere ferrum,
1.64  Verteret in patriam quisquis et arma suam.
1.65  O utinam caelum fieret Plutonia sedes
1.66  Et fierent summi Tartara regna Iouis.

1.65  O utinam caelum fieret Plutonia sedes
1.66  Et fierent summi Tartara regna Iouis.
1.67  Filius et patrem manibus trucidaret iniquis,
1.68  Interimat fratrem frater ubique suum.
1.69  Non aliud quicquam decimus circumsonet orbis

2.27  At ueniet forsan paulum tardata: fidelis
2.28  Saepe fuit; forsan causa probanda sua est.
2.29  Aut fortasse patris grauior censura retardat;
2.30  Aut negat aduentus mater iniqua suos.
2.31  Quis scit an ipsa nouae resicet profluuia lunae,

12. Hieronymo Martinicho
12.1  Artibus ingenuis, patriae lux clara iuuentae,
12.2  Gratulor. Ecce meo tempore Musa uiget;
12.3  Ecce biceps nostra

16.5  Mercibus externas uariis Lodouicus ad urbes
16.6  Nauigat; obstructa iam rate uela dabat,
16.7  In patriam remeare uolens patriosque penates
16.8  Visere et heu pietas quos cupiebat, amor.
16.9  Proh scelus! inuidit Boreas crudelis et

16.5  Mercibus externas uariis Lodouicus ad urbes
16.6  Nauigat; obstructa iam rate uela dabat,
16.7  In patriam remeare uolens patriosque penates
16.8  Visere et heu pietas quos cupiebat, amor.
16.9  Proh scelus! inuidit Boreas crudelis et unda

16.15  Haec uolui ipse miser, dum me mea uota morantur,
16.16  Dum uolui in uestris fluctibus esse ferox.
16.17  Debebam patrio non soluere littore funes,
16.18  Debebam uestrum non perarasse fretum.
16.19  Iure igitur patior male fidi uerbera ponti,

16.19  Iure igitur patior male fidi uerbera ponti,
16.20  Iure tuis uoluor nunc periturus aquis.
16.21  Ah, quanto melius patria considere terra,
16.22  Iucundae fuerat pacis amore frui
16.23  Et mandare suis mandata nouissima uitae,

19.40  Illum si nomina potentiorum
19.41  Laedunt, qui titulos, decus, triumphos
19.42  Condonat patriae libens beatae;
19.43  Qui rerum dominos scelus nefasque
19.44  Accusat, lacerat, fugat, refellit.

19.70  Aestus quo Rhodani Padus furentis
19.71  Demergat grauius potentiusque.
19.72  Stant patres solito frequentiores,
19.73  Flammas magnifici uomunt penates,
19.74  Omnis sollicitus uidetur ordo.

20.29  Qua stant Herculei laboris axes.
20.30  Exornent, generose Gritte princeps,
20.31  Di te perpetuo tuosque patres
20.32  Collegis sophiae, uiris peritis,
20.33  Qui nos auspicio bono prosectis

innumeris turbatam litibus, urbes
22.4  Illyriae totas Adriacumque sinum.
22.5  Dixit et: "O Veneti, sociis consulite, patres:
22.6  Est opus addictis uelle iuuare pium".
22.7  Protinus elegit patrum sententia concors

23.10  Suggerit aligero grata trophaea Ioui.
23.11  Felices quibus est concessum sidere fausto
23.12  Munera tot patriae ferre beata suae. 24. ad eosdem distichon
24.1  Astra subire paras claro molimine,

26.26  Vnde togatorum, principis unde domus.
26.27  Tunc fora monstrabunt feruentia litibus, auctas
26.28  In melius leges patriciumque decus.
26.29  Tunc tibi sidereis certantia templa colossis
26.30  Occurrent, Libycis nobiliora tholis.

27.20  Corneliosque.
27.21  Hi nisi dextras posuere flammis,
27.22  Sortibus uitas, patriae leuamen,
27.23  Quid nisi largis opibus bearunt
27.24  Martia regna.

27.51  Somnium fessus leue nauta carpit
27.52  Vndique tutus.
27.53  Dum studet tantis patribus placere,
27.54  Num bonus ductor renuit coruscis
27.55  Et manus ambas caput et uerendum

27.68  Hoste seratis.
27.69  Quid facis tandem? Venetos reformas
27.70  Latius fines, patriae trecentas
27.71  Exigis uitas, tolerando uincis
27.72  Mille triumphos.

27.72  Mille triumphos. 28. ad eundem
28.1  Alma salus patriae, meritis habitura triumphos,
28.2  Viue Manlipetrae lucida gemma domus!
28.3  Fama per aetherios uolitat memorabilis axes

30.44  Vellet at in nostrum mors uiolenta decus:
30.45  Improba non illi quicquam nocuisset amaris
30.46  Morsibus, at patriae damna suisque feret.
30.47  Damna feret nostro sed qualia quantaque fratri,
30.48  Perpetuo seruus qui cupit esse suus,

30.53  Instituam Libycis solemnia templa columnis
30.54  Et cadet ad uestros uictima grata focos:
30.55  Hunc seruate, precor, patriasque remittite ad oras
30.56  Incolumem, patribus excipiendus eat;
30.57  Hunc seruate, precor: patriam seruabitis, orbis

30.54  Et cadet ad uestros uictima grata focos:
30.55  Hunc seruate, precor, patriasque remittite ad oras
30.56  Incolumem, patribus excipiendus eat;
30.57  Hunc seruate, precor: patriam seruabitis, orbis
30.58  Applaudet, frater sic mihi saluus erit.

30.55  Hunc seruate, precor, patriasque remittite ad oras
30.56  Incolumem, patribus excipiendus eat;
30.57  Hunc seruate, precor: patriam seruabitis, orbis
30.58  Applaudet, frater sic mihi saluus erit.

Turcus adest pictos nec cernimus hostes,
31.50  Quis satis est proprias si tuerentur opes.
31.51  Pignora diripimus quorum patriosque penates,
31.52  Quosque timebamus, saepe timore pauent.
31.53  Ecce perhorrescunt confinia nostra latrones,

31.83   "Dii te felicem praestent, felicia nobis
31.84  Saecula multiplici qui facis officio.
31.85  Di faciant, patrias postquam remeabis ad oras
31.86  Et perages quae tu gesseris ante ducem,
31.87  Dandule, sublimis surgat tibi tota senatus

ecce regit, corda ferina domans.
31.133  Mittere deberes, celeberrima curia, tales
31.134  Saepe duces nostris urbibus immo patres.
31.135  Nam sumus in misera positi quam sorte, uidetis,
31.136  Mergitur et quanto nostra carina salo.

31.160  Tam cito, si populi quae tibi cura tui est.
31.161  Sin autem nequeas, ipsum ad maiora reseruans,
31.162  Di faciant patriae magna daturus eat.
31.163  Felix, o nimium felix, cui sorte sub umbra
31.164  Contigerit tanti uiuere posse uiri!

sumus, o nullo tempore notus amor.
33.13  Cura sumus quarum subter molimina rerum,
33.14  Nostra uident Veneti commoda cuncta patres.
33.15  Gaudeat o felix Spalatum Spalatinaque turba:
33.16  Caesaribus nostris maxima cura sumus.

33.39  Ferrea cessistis, uenerunt aurea nobis
33.40  Saecula, multiplici laude canenda mihi.
33.41  Dum modo patricium decus, o ueneranda Capellae
33.42  Gloria, sufficit dicere Musa rudis.
33.43  Hanc tibi perpetuo Natalis munere donat;

35.18  Virgineis, rabidas concipit illa faces.
35.19  Nomen scire uelis tui furoris
35.20  Et faciem, patria qua sit et ortus. Habe:
35.21  Caelestis patria, beata forma,
35.22  Euphrosyne nomen dicitur esse suum.

35.19  Nomen scire uelis tui furoris
35.20  Et faciem, patria qua sit et ortus. Habe:
35.21  Caelestis patria, beata forma,
35.22  Euphrosyne nomen dicitur esse suum.
35.23  Haec tibi mala parat manu feraci

36.1  Hei cita saecla uolant: iam tertia uertitur aestas,
36.2  Iam teritur spatiis ultima meta suis:
36.3  Tu patriam, generose, tuam, tu pectora fratrum
36.4  Visere, tu socios iam comitesque paras.
36.5  Ast ego quid faciam? Scribam cui carmina?

36.36  Tristia, pro geminum Parrhasidumque face!
36.37  Ne mihi dilectus posset discedere Achates;
36.38  Patroclus, Pylades Hyrtacidaeque comes.
36.39  Tunc mihi fata darent felicia saecla beato,
36.40  Tunc ego perpetuo laetus amore

37.119  Viuit at et dulces uiuunt sua pignora, nati,
37.120  Praesidio Venetae saepe futura togae.
37.121  Viuit amor patriae, pietatis forma supernae,
37.122  Viuit natorum maximus ille pater.
37.123  Eximium laudis specimen, castissima coniunx,

37.131  Indica purpureus Titan qua regna colorat
37.132  Et nitidum rutilo fundit ab ore iubar;
37.133  Qua patris Oceani nympharum turba iugales
37.134  Solis anhelantes excipiendo leuat,
37.135  Torrida zona rubet Scythiae qua stagna

37.140  Fama uolat, uolitet sed sine fine precor." 38. Francisco Raynerio, patricio Venetiarum
38.1  Fama decusque domus patriae uenerabile sidus,
38.2  Vnica Pierii gloria, docte, chori:

sine fine precor." 38. Francisco Raynerio, patricio Venetiarum
38.1  Fama decusque domus patriae uenerabile sidus,
38.2  Vnica Pierii gloria, docte, chori:
38.3  Quid, Francisce, facis, librosne amplecteris ulnis?

39.52  Qui Phrygiam uincit Tyndareamque fidem.
39.53  Haemonius cui sum fidus, cui Theseus ipse,
39.54  Scipio, Patroclus Castoreusque comes.
39.55  Ah tua magna nimis, dulcissime, littera nobis
39.56  Pollicita est, meritis haud agitata meis.

44.5  Non quae sunt recinis sed in fauorem
44.6  Fortassis loqueris cliens patroni.
44.7  Non est Vergilius, Catulianis Catullianis

45.8  Dicitur immo.
45.9  Lucidum nomen, decus atque uirtus
45.10  Si quibus clari patribus senatus
45.11  Fulxerit, nunquam tacitura Lethe
45.12  Hunc superabit.

procellosos in me consurgere motus
46.58  Sentio, proh Lachesis fila seuera meae.
46.59  Gramina quot flores, quot habet tua curia patres,
46.60  Cum subeant triplici sollicitati gradu;
46.61  Quot leuibus uolucres pertentant aera pennis,

46.115  Nam quoties praetor, digno se gessit honore
46.116  Fecit et in populos munia iusta suos,
46.117  Est mihi mos patrius, quis possum laudibus, illum
46.118  Ferre, nefas tamquam sit reticere decus.
46.119  Vrbe licet Veneta probitas cognoscitur

46.119  Vrbe licet Veneta probitas cognoscitur omnis,
46.120  Accipe, nam dubitas forsitan iste quis est:
46.121  Fulgida lux patriae, regit hanc Aloysius urbem,
46.122  Ille Capelleae gloria summa domus.
46.123  Quem puto miserunt caelestia numina nobis,

tantum notus Iader erit.
49.13  Nunc tamen ad nostrum ludis quae carmina nomen,
49.14  Siue patres illud seu posuere dei,
49.15  Stesichori Philomela tuo cantauit in ore
49.16  Et congesserunt mella Platonis apes.

50.58  Haec nimium Venetis terra fidelis erat." 51. de aduentu Petri Cyppici, patricii Spalatensis, hecatonstichon
51.1  Buxea multiforas nunc nunc age, tibia, uoces
51.2  Concine; Threiciis concordent aurea neruis

51.21  Quod Petro dilecta suum remeasse penatum
51.22  Limina, quod reduci licuit tetigisse carina
51.23  Optatos patriae portus, dulcissima natos
51.24  Pignora facundi constringere pectora fratris
51.25  Moribus et nulli cessurae coniugis almam

51.40  Vxor, amica tuae seruabit munera uitae.
51.41  Nec properare domum fama cogeris iniqua:
51.42  Eximium patriae decus et generosa nepotum
51.43  Gloria, Petre, tuum, properauit publica gressus
51.44  Cura tuos, propriae postponens munera

51.44  Cura tuos, propriae postponens munera causae.
51.45  Dum miseris conferre putas, dum quaeris amicis
51.46  Obsequium patriam firmo munimine fulcis
51.47  Dumque tuam, dignis patriae te quisque parentem
51.48  Laudibus ad summi perducit sidera caeli.

51.45  Dum miseris conferre putas, dum quaeris amicis
51.46  Obsequium patriam firmo munimine fulcis
51.47  Dumque tuam, dignis patriae te quisque parentem
51.48  Laudibus ad summi perducit sidera caeli.
51.49  Perducantque precor uicturi semper in aeui

fortasse tui quid Marce, sodales,
53.8  Quid faciant fratres, quid pia mater ait?
53.9  Ipsa tuos patria infelix qua mente recessus
53.10  Pertulerit? Num quid fleuit amica cohors?
53.11  

tibi sunt fratres, carissima mater
53.30  Viuit adhuc, sine te si tibi uita foret.
53.31  Heu patria altisonas subicit gemebunda querellas,
53.32  Vulsa comam, lacerum pectus et ora notat.
53.33  Nam modo qui fueras

53.53  Qualia Romulei nunquam uidere nepotes;
53.54  Aetas non uidit qualia nulla prior.
53.55  Natus it in patrem, saeuissima filia matri est;
53.56  In socerum dirus suscitat arma gener.
53.57  Frater in auxilium fratris non sperat,

fultum robore pectus habens,
56.3  Exemplar uirtutis, honos, lux, Marule, nostri
56.4  Temporis, o patriae uita salusque tuae!
56.5  Tramite qui recto diuinae sedis ad urbem
56.6  Tendis et inuitans dirigis hinc alios

56.25  Huic inerat gratae quaedam praestantia formae;
56.26  Ingenium, probitas consiliumque decus.
56.27  Non sibi sed patriae carisque uigebat amicis;
56.28  Iuuerat ignotos auxilioque suos.
56.29  Doctus, honoratae meruit praeconia uitae,

Ast ego uoce magis complebam tecta, remissis
58.18  Ordinibus, mens ut rapta dolore solet:
58.19   "Quo fugis?- exclamans;- patrias ne desere sedes;
58.20  Moenia neu studiis consolidata tuis!
58.21  Quis remanet iusti custos, seruator honesti?

59.67  Anguigeris Bellona comis perplexa lacertos,
59.68  Tempora Romuleae uictricia subdita lauro.
59.69  Tu patris aetherei coniunx placidissima, mater
59.70  Vnica, fatiferi dulcissima filia regis;
59.71  Gloria caelicolum, fidissima parma

60.16  Et cum mundanis forma caduca bonis.
60.17  Anne uides quod nos nostri genuere parentes,
60.18  Nos sumus inde patres, filius inde nepos.
60.19  Publicus hostis ad haec nulla oblectamina uitae
60.20  Suggerit, horrisonas incutiendo minas.

66.3  Sic, Francisce, tuum uiuat decus, optima coniunx;
66.4  Sic tibi sint nati, saluus uterque parens;
66.5  Sic domus et patriae crescant uexilla superbae;
66.6  Sic tua quadriiugis fama uehatur equis;
66.7  Sic generosa patrum praestent subsellia

73. epitaphium Francisci Martiniaci
73.1   Curtius, ut rupto patriam seruaret hiatu,
73.2  Armatus fouea praecipitanter obit;
73.3   Codrus,

73.5  Tabida pestiferi cernens contagia morbi
73.6   Franciscus patriam corripuisse suam,
73.7  Constituit certo caput obiectare periclo,
73.8  Quo foret huic propria morte redempta salus.

73.9  Si qua fides uero est, non est mors ista, sed inter
73.10   Romuleos uiuet Cecropiosque patres. 74. epitaphium Marini Capitanei eremitae

76.1  Ascanius, Leonarde, tuus consurgat, Iulus
76.2  Quantus erat Phrygia nobilitate puer;
76.3  Instauret patriae renascentia moenia lapsae,
76.4  Qualiter in Latio fecerat ille solo.
76.5  Collocet imperium felix tibi Daunia tellus,

79.36  Per iuga, per salebras insuetasque uias.
79.37  Prouehimur nudi, uinctis post terga lacertis,
79.38  Quam procul a patrii nos regione soli.
79.39  Omnia plena madent lacrimarum fontibus, urgent

Nobilior caeli sydera summa colit.
Utraque pars cuius rediviva redibit ad astra
Laetior ut possit numinis ore frui.
Nam pius in cunctos nullusque humanior alter
Patricios inter vixit ubique suos;
Quem quoque structa domus, quem rus mirabile, quem res
Exibuit celebrem parta labore suo.
Condidit erecto cui nunc monumenta sacello:
Immemor haud tanti

haud tanti filius officii. GEORGII BENIGNI SALVIATI OR. MI. ORATIO FVNEBRIS HABITA PRO MAGNIFICO ET GENEROSO SENATORE IVNIO GEOR. PATRITIO RHAG. IN AEDE DIVI FRANCISCI. XIII. CAL. MARTIAS. MCCCCLXXXXVIIII. Admirabili divinae artis opificio si diligenter animo revolvere voluerimus, ipsum hominem esse conditum inveniemus, Rector excelse,

nobis reddere absque morte ut solum viveremus et non moreremur, ut semper proficeremus, aut certo eodem in statu permaneremus, nunquam autem deficeremus, nunquam minueremur. Ecce partes extinctum atque inane corpus huiusce nostri generosi civis, viri egregii ac nostrae urbis patris conscripti, Iunii Georgei: universi maesto animo aspicimus graviterque non suis sed nostris angimur incommodis; si quid enim accidit, nobis profecto accidit, illius namque virtus illiusque magna laus emori non potest. Numquid laborum sudorum largitionem aliorumque bonorum, quae

gentile atque carissimum constat esse omnibus parentibus) se ipso doctiorem, studiosiorem atque (utinam) fortunatiorem. Nosti philosophico illo dogmate corruptum non esse quicquam neque desiisse quod in melius commutatum est cuive nobilius quid successit; quom ergo tu, Sigismonde dulcissime, patri tuo successeris doctior atque praestantior ipseque quodammodo in te sit mutatus, iuvenem profecto qui summam spem civium, quam de te iam puero habuerant, continuo adolescens incredibili virtute superasti; qui et humanis et divinis litteris apprime eruditus es; qui certo virtute omni adeo

in te. O felices, o terque quaterque beatos, Verg. Aen 1, 94 o vere fortunatos illos genitores qui ex ac vita ita discedunt ut discessisse minime putentur, quia sibi similes, vel forsan et meliores, relinquerint heredes. Tibi enim dico qui me patris loco accepisti, qui aetate adhuc tenellus, moribus autem gravis: patrium fatum quid, paternum obitum cur tanto luctu prosequeris? quem in patria sua quicquid fas est homini optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo

Aen 1, 94 o vere fortunatos illos genitores qui ex ac vita ita discedunt ut discessisse minime putentur, quia sibi similes, vel forsan et meliores, relinquerint heredes. Tibi enim dico qui me patris loco accepisti, qui aetate adhuc tenellus, moribus autem gravis: patrium fatum quid, paternum obitum cur tanto luctu prosequeris? quem in patria sua quicquid fas est homini optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo

ac vita ita discedunt ut discessisse minime putentur, quia sibi similes, vel forsan et meliores, relinquerint heredes. Tibi enim dico qui me patris loco accepisti, qui aetate adhuc tenellus, moribus autem gravis: patrium fatum quid, paternum obitum cur tanto luctu prosequeris? quem in patria sua quicquid fas est homini optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo tempore dictator praecelsus huiusce nostrae civitatis exstitit, cuius

aetate adhuc tenellus, moribus autem gravis: patrium fatum quid, paternum obitum cur tanto luctu prosequeris? quem in patria sua quicquid fas est homini optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo tempore dictator praecelsus huiusce nostrae civitatis exstitit, cuius vita, fortuna atque gloria talis fuerit ut nihil posset accedere. Quid igitur eum paucorum annorum iuvare potuisset acessus qui eo pacto vixit ut semper se bene ac beate

decoratae, praesertim (ut alios ommitam) Sigismundo illo prisco (cuius tu nomen geris), viro eruditissimo atque sapientissimo, et Damiano fratre eius apud honoratos Misyae inferioris principes viro honoratis, nec non et patriae tuae inclitae valeas ut coepisti esse gloriae perpetuoque splendori, et maiores tuos paene invictos virtutibus et celebri fama superare. Nos, patres optimi una secum pias preces orationumque suffragia pro huius animae expiatione, ut et nostro adunetur piaculo ad ipsum

atque sapientissimo, et Damiano fratre eius apud honoratos Misyae inferioris principes viro honoratis, nec non et patriae tuae inclitae valeas ut coepisti esse gloriae perpetuoque splendori, et maiores tuos paene invictos virtutibus et celebri fama superare. Nos, patres optimi una secum pias preces orationumque suffragia pro huius animae expiatione, ut et nostro adunetur piaculo ad ipsum altissimum, supplices porrigamus quo et ipse nostra intercessione felix effectus pro nostra faelicitate exoret, ut et ipsi superas illas adeamus

Francisi Gal. Rha. Pierii Epi. In Iun. Georg.
Altera pars terras Iuni, pars altera caeli
Nobilior summi regna superna tenet.
Plurima patritium decorant quem facta nec urbi
Villa propinqua minus tollit et urbe domus
Cuius in hoc structo natus pietate sacello
Quod superest sacro condidit ossa loco. FINIS.

Neven Jovanović 2012-04-08 Početna verzija. Caroli Putei patricii Ragusini elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae elegia prima.
1.1  Quid mea formoso praecordia conficis ore?
1.2  Quid

sum lectione ea delectatus propter multarum magnarumque rerum utilitatem ut sine ulla mora imprimendum curauerim. Vt quemadmodum ipse me, Sic ego multos alios studiosos uiros facerem tam boni particeps. Quibus autem magis hęc impressio dicari debuit angelicorum uoluminum, quam uobis nobilissimis patritiis. Qui auctorem eorum uobiscum habetis, et eum, ut decet, obseruatis et colitis? Quem ego cum pręcoeptorem meum pro patre amem: a uobisque tanquam parentem amari intelligam: necesse est ut ipse quoque uos fraterno quodam amore complectar. Suscipite igitur lętis animis hęc diuina uolumina

ipse me, Sic ego multos alios studiosos uiros facerem tam boni particeps. Quibus autem magis hęc impressio dicari debuit angelicorum uoluminum, quam uobis nobilissimis patritiis. Qui auctorem eorum uobiscum habetis, et eum, ut decet, obseruatis et colitis? Quem ego cum pręcoeptorem meum pro patre amem: a uobisque tanquam parentem amari intelligam: necesse est ut ipse quoque uos fraterno quodam amore complectar. Suscipite igitur lętis animis hęc diuina uolumina meamque in uestrum senatum inclytum obseruantiam non ex hac dicatione impressi operis: quę res est minima: Sed ex affectu

multa (spero non inutiliter) addita degustabis. Delibabis quoque horum ciuium pręclarissima ingenia atque egregia mentis acumina: mei autem exilis ingenii uires non incipies ex his agnoscere. Cui omnia mea diu iam tanquam amico precipuo patefacta extant. Scio te amare hunc Senatum peritum hosque patritios uiros qui Platonis documento ita R. P. adminstrant ita curis exterioribus uacant ut tamen philosophari nullatenus desinant. Mihi profecto ea ipsa res et gaudium et admirationem pariter ingerit. Adeo ut nunquam me fortunatiorem aut beatiorem autumem quam qum horum

sacrarum litterarum professoris ad illustrem atque religiosum Epidaurinum seu Rhacusinum Senatum in librum de natura cęlestium spirituum quos angelos uocamus prhoemium incipit foeliciter. Angelica dignitas post Summam illam optimi uniuersorum conditoris dei maiestatem patres conscripti Rhacusanęque ac Epidaurine siue (ut ego dicere soleo siluanę urbis Senatores amplissimi) omnium rerum dignitati et glorię prestarę censetur. Nihil namque est aut esse potest sub maximo illo Deo nostro intelligentiarum natura dignius aut pręstantius. Quandoquidem supernus

Quandoquidem supernus opifex omnes suas in earum productione uires, quę certo immensę sunt, quasi emisisse uideatur. Tantam igitur summorum spirituum excellentiam, tamque ingentem ipsorum pręstantiam qum ipse mecum sępius considerassem: eorumque in nostrum genus in nosque mortales homines patrocinia: auxilia, munera, beneficiaque quam plurima iterum atque iterum contemplatus fuissem (Nihil quippe boni, nihil sancti, nihil comodi homines absque angelorum bonorum subsidio hac in uita obtinere queunt) primos labores, primasque uigilias nostras ipsorum honori: atque perpetuo apud

innumeris. Nunquam enim me illius humanitatis capiet obliuio: qua me profecto non in parua totius Italię atque propria calamitate constitutum ut filium complexi estis: benigneque susceptum hospicio: liberaliter, ac munifice tractastis: atque quom filii locum apud uos dumtaxat expetiisse, patris ac preceptoris dignitatem summo cum honore ultro mihi detulistis. Equidem Argentina totoque Illirico a Turcis occupato, puer admodum e manibus seuissimorum hostium ereptus satis tenera ętate ad Italiam delatus sum, in qua et sapientię studio ut plurimum incubui (nam et Parisii et in

hostium ereptus satis tenera ętate ad Italiam delatus sum, in qua et sapientię studio ut plurimum incubui (nam et Parisii et in extrema Britannia quam Angliam uocant theologię uacaui). Inde post tres fere et triginta annos partim inimicorum acerbitate, partim cognatorum amore quom ignotam patriam repetiissem et extraneus essem fratribus meis, et filiis matris meę peregrinus: Vos me singulari amore estis prosecuti, Vos hospicio suscepistis uos agnouistis, uos beneficia contulistis: his mihi,

uos agnouistis, uos beneficia contulistis: his mihi, uta iam dixi, calcaria prebuistis, et non modo his, sed fide, magnificentia, magnanimitate, et frugalitate uestrę urbis pręclarissimorum ciuium, atque patrio quodam amore: cuius quidem uim maximam esse omnibus exploratum est. Natura enim incunabilis nostris afficimur et loca diligere cogimur in quibus pueri reptauimus. Et quia nescio me ulli quam uobis obligatiorem, multe profecto mihi cum principe et ciuitate urbinatensi obligationes nec solum

extant. Qua de re uobis potissimum opus hoc, ueluti et omnia mea dicaui. Erit sane munus et uestrę nobilissimę ciuitati aptissimum et studiis meis accomodatissimum, mature Deo duce et aliud de rebus mortalibus, atque ad ciuile regimen pertinentibus ęditurus et dedicaturus. Accipite igitur patres conscripti, accipite uiri periti et doctorum hominum amatores ac fautores precipui, accipite inquam opus de spiritibus illis, quibus supernus opifex regna, nationes, prouincias, ciuitates, singula denique loca commisit, cunctis hominibus pręposuit, iussitque sibi commisa, ab inuisibilibus

pars Landulfum Franciscum et alii alios inducebant auctores: Quibus facere satis per nostri exilitate ingenii curauimus. Aderant certo et duo in humanis atque diuinis rebus eruditissimi uiri: Antonius Victorius Fauentinus meus et Franciscus Argillagues de Valenti, phisici huius ciuitatis qui etiam patritios iuuenes ad disputandum hortabantur. Et ne inquam et inquit sępius interponerentur, ita hoc opus, ac si sermo a nobis coram haberetur, ordinauimus et descripsimus. Et quia quedam

Ad eundem.
1  Quod mea fausta foret duce te tutela Triuulti,
2  En ideo mea te Racusa clientula Mater
3  Vult, et grata suum delegit habere Patronum.
4  Nam quis te proceres inter, quos umbra Galero
5  Rubra tegit sacro, dote est praestantior ulla?
6  Cui sic clara domus? quo

quando affatus ab ore es.
25  Ast ego tunc aliis intentus scire nequiui
26  Quid tua tunc oracla canant, et si ipse Senatu
27  Extiterim patrio uates, qui talia suasi,
28  Te prior in nostra et cecini fore iura Patronum.
29  Huc augustus ades tam re quam nomine fautor

Bibliographia locorum inventorum

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Dragišić, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499], De natura angelica, libri principium, versio electronica (), 1777 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [word count] [dragisicjang].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report