Your search found 1524 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1101-1200:

dehinc talia fatur 90 
18.91  Quid fles, nate? angit quis te dolor? en age matri
18.92  Dic; ne cela animo quidquam. facta omnia summo
18.93  Ab Jove sunt certe, manibus quaecunque supinis
18.94  Orasti supplex; ad curvas omnis Achivūm
18.95  Ut pubes compulsa rates, et pressa malorum
18.96  Mole gravi, angustis te nempe in rebus

dictura; memor conde hoc sub pectore dictum.
19.138  Editus est partu jam vir qui temperet Argos
19.139  Imperio, Stheneli Persidae filius, ex te 
19.140  Cui genus est, dignus certe qui sceptra capessat. 140
19.141  Sic ait illa: Jovi laeso praecordia fodit
19.142  Ima dolor; Noxamque, suum genus, ipse nitenti
19.143  Arripuitque coma iratus? celsisque

19.234  Immemores bellare; dehinc post, sole cadente,
19.235  Ultos pulchre hostem, probrum ultos gentis Achaeae
19.236  Omnigenis expleri epulis, dulcique Lyaeo.
19.237  Certe ego nec quidquam vescar, per guttura potus
19.238  Nec mihi sicca ullus descenderit ante, sodalem
19.239  Quam carum ulciscar. qui nunc mihi, caesus acuto
19.240  Aere, jacens intra

cupiet tristes quem mittere ad umbras
20.399  Appetii. Aeneas etiam caelestibus ergo
20.400  Carus erat divis, ego quem jactare putabam 400
20.401  Falsa levem. valeat: me certe in praelia posthac
20.402  Haud unquam poscet, qui nunc instantia fugit
20.403  Fata libens. age jam Danaos hortabor, et ultro
20.404  Experiar Teucrorum alios congressus in armis.

Cui pater omnipotens: Dulcis Tritonia, pone
22.230  Corde metum; non haec animo sententia nostro 230
22.231  Certa sedet. quid, non simulata mente locutum
22.232  Sensisti? mitem certe facilemque futurum
22.233  Me tibi, polliceor. tu quae fert corde voluntas
22.234  Exsequere, atque metu coeptis ne absiste. Volentem
22.235  His gnatam exacuit dictis pater. ilicet

Reddidit ipsa ferens. vitata morte superbus
22.337  Cui sic Priamides laetanti pectore fatur:
22.338  Errasti, vana spe lusus scilicet: at me
22.339  Ab Jove cognoras moriturum. certe ita mendax
22.340  Dixisti; mendax, et garrulus, et vafer idem; 340
22.341  Territus ut pavida languerem ad fortia mente.
22.342  Non tamen indecorem sternes, hastamque licebit

manibus radii: tum protinus alta
22.546  Voce vocans famulas turbato haec pectore fatur:
22.547  Festinate duae comites mihi: noscere factum
22.548  Quid sit enim trepidat mens anxia. certe ego diae
22.549  Audivi socrus vocem; tremefactaque corda
22.550  Subsultant, segni torpent ac frigida subter 550
22.551  Genua gelu. Priami gnatis certe ingruit, eheu!

sit enim trepidat mens anxia. certe ego diae
22.549  Audivi socrus vocem; tremefactaque corda
22.550  Subsultant, segni torpent ac frigida subter 550
22.551  Genua gelu. Priami gnatis certe ingruit, eheu!
22.552  Triste aliquid. superi longe hoc avertite ab aure,
22.553  Quod dicam: sedenim timeo, ne dius Achilles
22.554  Audacem a muro secluserit Hectora solum

22.584  In Priami: Thebis ego Hypoplaco in silvosa
22.585  Inque domo, parvam qui nutriit, Eetionis
22.586  Nutriit heu miseram miser ipse. optatius esset
22.587  Nunc certe, si me nunquam genuisset; acerbo
22.588  Quam viduam in luctu linquis longe abditus altum
22.589  In barathrum inque domum caecam illaetabilis Orci.
22.590  Quid puer ille infans, laevo

nuper gestarat amictus.
23.89  Sic stetit Aeacidae supra caput; atque ita fatur:
23.90  Dormis, heu dormis, nostri securus, Achille? 90
23.91  Curabas vivum certe: nunc negligis idem
23.92  Exstinctum. tumulo conde oсуus, ostia Ditis
23.93  Ut subeam; manes nunc me, simulacra carentum
23.94  Luce, abigunt, arcentque aditu, nec flumina me

23.127  Illa abiit stridens sub terram: dius Achilles
23.128  Excitus attonito similis consurgit, et, inter
23.129  Se plausis manibus, lugubri haec voce profatur:
23.130  Sunt certe obscuri caecis in sedibus Orci, 130
23.131  Sunt animae tenues hominum, simulacraque vana.
23.132  Nam mihi Patrocli superadstitit umbra gemensque
23.133  Et plorans tota, quam longa

adeo Antilochum tumido sic increpat ore:
23.530  Antiloche, o hominum, quotquot sunt, pessime, dī te, 530
23.531  Ut meritus, perdant; falso quem dicere Graji
23.532  Prudentem soliti. sed certe praemia victor
23.533  Haud referes, fraudem ni ejures. talia fatus,
23.534  Hortatur bijugos alacri sic voce morantes:
23.535  Ne mihi, ne segnes consistite: cura dolentes

23.552  Ergo alacer subito exsiluit, laetusque profatur:
23.553  O socii, Argivae gentis regesque ducesque,
23.554  Solus equos cernens nosco? novistis an una
23.555  Vos quoque? certe alii bijuges, aliusque videtur
23.556  Nunc auriga prior. medio sunt, ut reor, illae
23.557  Passae aliquid campo, primae quae praepete cursu
23.558  Advenere illuc; quas circumflectere

equam Eumelo sed ne daret, obstitit acer
23.645  Antilochus, clamans laedi sua jura, fidemque
23.646  Polliciti: magnum qui sic affatur Achillem:
23.647  Istud si facies, tibi certe irascar, Achille.
23.648  Donum adimis mihi nempe meum, quod laeserit olli
23.649  Fors currus et equas celeres fortique bonoque. 
23.650  Debuerat magnos at rite in vota vocare 650

tibi mens risit gaudens, Menelae, sub alto 710
23.711  Pectore. Tum juveni dictis haec fatur amicis.
23.712  Ultro equidem tibi nunc cedam, Nelida, vel ira
23.713  Incensus. nec enim certe levis esse solebas
23.714  Ante hac ventosusque animi; nunc stulta juventa
23.715  Incauto vicit mentem. non nectere fraudem
23.716  Majori, meliusque et cautius. alter Achivūm

24.83  Parce deis, Juno, irasci. non Hectora dium
24.84  Pelidenque uno superi dignamur honore.
24.85  Caelicolis inter Teucros at carior omnes
24.86  Hector erat, carus mihi certe: dona ferebat
24.87  Semper enim praeclara; ullo nec tempore egebat
24.88  Ara mihi dapibus pingui et nidore, liquentis,
24.89  Nec large fuso Bacchi libamine; solus

24.375  Jupiter, aëriae celsis de rupibus Idae
24.376  Qui populis late imperitas, summe, optime divūm,
24.377  Da, veniam ut gratus Pelidae ad regia septa,
24.378  Aut certe miserandus. avem tu mitte volucres
24.379   Ante alias caram, genitor, tibi, robore et omne
24.380  Vincentem genus alituum; quam parte volantem 380

24.603  Mecum dona tuli. quae tu ne despice, Achille;
24.604  Sed magnos reverere deos; miserare senectam
24.605  Hanc, precor, ipse, tui patris non immemor. illo
24.606  Certe ego flebilior, magis et miserandus. adegit
24.607  Me fors ferre, hominum quae nemo pertulit unquam;
24.608  Atque viri dextram, ferro mactavit acuto
24.609  Qui mihi tot natos, admotis

Tunc Hecube miseros exorsa est anxia luctus:
24.907  Hector, dulce caput, longe mihi carior omnes
24.908  Ante alios, genui Priamo quos tradita natos.
24.909  Carus eras et dīs certe, dum vita manebat:
24.910  Dīs, qui te curant aequi vel morte peremptum. 910
24.911  Pelides alios me cretos trans mare captos
24.912  Vendebat, mittens Samumve, Imbrumve, feramve

nequaquam sequutus esse videare. Hanc ego excusationis latebram, in qua multi poëtae vel mediocres, vel etiam mali saepe numero delitescunt, mihi omnino praeclusam esse video; cui ad hanc Homericae Iliadis interpretationem rite conficiendam, ut cetera omnia defuerint, patronus certe non defuit. Eum enim huic operi meo in te patronum, eum hortatorem, adjutoremque sum nactus, quo, si optio data esset, nullum potuissem optare, mihique ex omni copia deligere meliorem; virum summa nobilitate, summis opibus, summo ingenio, summa in re poëtica intelligentia; qui me tua sponte

id Homerico etiam interpreti concedatur? Homero enim suo arbitratu illa canenti, si uspiam negligentior fuit, quod non facile adducor ut Horatio concedam, sine flagitio esse negligenti licebat: mihi tuo jussu, a quo singulari benevolentia et liberalitate essem provocatus, eadem interpretanti, certe non licebat. Itaque si quis defendere volet, alia me quavis potius quam ista ratione defendat. Dicat nimio ejus rei, quae mandata erat, exequendae studio plus aequo festinasse; dicat gravissimo, ac laboriosissimo instituendae juventutis muneri addictum, ac verentem, ne quid

videntur. id enim eripiunt, quo ille plurimum valet; quo sublato, poëtae fortasse nomen retinere potest, propterea quod in illa ipsa tam absurda, atque absona verborum congerie, tamen, quod Flaccus de dissolutis Ennii versibus affirmabat, etiam disjecti poëtae membra inveniantur; at summi certe poëtae, et patris ac principis poëtarum decus retinere non potest. Me quidem miseret divini hominis, quum eum audio sine cantu, ac prope sine voce aliena lingua balbutientem, rudem, inconditum, enervem, nihil venuste, nihil suaviter, nihil sublate, ut solet, ac granditer efferentem. Itaque

minime repudiaret. Vidit hoc sane vir prudentissimus, atque omnis ad orationem pertinentis artificii scientissimus. Quid ergo fecit? singula verba servare non potuit: Sed genus , inquit, omnium verborum vimque servavi . Usus sum verbis, quorum, si minus forma, certe genus ac natura, esset eadem, aeque propriis, aeque agentibus, eodem modo rem demonstrantibus, atque in animos hominum influentibus. Addit caussam, cur id fecerit: Non enim ea me adnumerare lectori putavi oportere, sed tanquam appendere . Praeclare, nihil enim refert, totidem

licentia; qua nullum est in interprete vitium majus, et quo animi hominum magis offendantur. Utinam ego essem ejusmodi, ut moderatae illius libertatis exempla ex me peti possent. Ea certe passim in toto opere mihi usus ese videor, non temere de inconsulto, sed ita ut ratio vel postulabat, vel, ut levissime dicam, patiebatur. Nec vero dubito, ut hoc etiam adjungam quod valde ad rem pertinet, multa esse loca, in quibus hoc jus legitimae libertatis usurpasse putabor, quum tamen

superbum, insolentem . Qui hujusmodi sit, eum post Aristotelem philosophi omnes, quotquot de moribus scripsere, si rogentur, magnanimum esse negabunt; ac dicent longe esse transgressum eos fines, intra quos magnanimitas continetur. Ego magnanimum, si minus sapientum, certe vulgi judicio, a quo non abhorrent poëtae, fuisse concedam: praesertim quum meminerim ab ipso Homero, semel ut opinor, μεγάθυμον appellari. Quid ergo displicet? hoc nimirum, quod nemini sano placere possit: quum Homerus in re proponenda nullam

quam quum sacro illo furore inflammantur? Animadverti alia quoque ratione furoris vocem a Virgilio usurpari, atque illos, qui perdite amantur, amatorum suorum furorem appellari. Itaque Gallum (Eclog. 10. v. 37.) sic loquentem inducit:
Certe sive mihi Phyllis, sive esset Amyntas,
Seu quicunque furor. quo modo Achillis furorem quum audimus, quid vetat quominus Briseidem significari suspicemur? In his, inquam, tot furoribus, quaero quis possit dispicere, aut divinare,

principiis omen inesse solet.
Ad primam vocem timidas advertimus aures,
Et primum visam consulit augur avem. Haec, inquam, non usurpo: praesertim quum videam, me quoque, si minus in primo versu, certe in iis, qui primum proxime consequuntur, non quidem egressum esse fines legitimae libertatis; sed tamen fuisse aliquanto liberiorem, quam vellem; ac deinde, in opere progredientem, ipsa exercitatione assequutum esse ut Homero arctius adhaererem. Sed haec omitto, in quibus sui aliquanto

ne sim longior, cetera quidem, Balthassar eruditissime, tibi, atque aliis, si qui erunt tui similes, qui laborem minime fugiant, quaerenda, ubi sunt, et contemplanda relinquo. unum esse video, quod ab Homerico interprete, de optima, et usitata veteribus interpretandi ratione agente, sine flagitio, certe sine legentium querela, dissimulari, ac praetermitti non possit. Is est Homeri locus, ubi (Iliad. lib. 2. v. 208.) Ulyssem inducit, ostentum decem passerum, a serpente devoratorum, et Calchantis ea de re vaticinationem, commemorantem. quem locum noster se conversum exhibuit in

nequit, quominus sit perutilis ille labor, quo et necessario stili elegantiam diligenter exercemus, et optimum exemplar, cujus tamquam formam scribendo exprimere conamur, aliis ad imitandum lingua conversum usitatiore proponimus. Sed quoniam plerosque viros summos vel ipsius rei difficultas, quae certe magna est; vel ipsa molestia, gravis profecto, in alienis semper insistendi vestigiis, decursu temporis ab hoc scriptionis genere avocavit, factum est, ut homines nec ingenio florentes nec satis litteris perpoliti hanc sibi arrogarint provinciam, eamque laudem, quae hinc olim a doctis tantum

scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne verbum credo pro verbo non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus, efficere possimus, ut et eodem igne mentisque calore, quibus auctor aestuabat, correpti videamur; et eadem versuum elegantia, qua graece scriptae sunt, latine (ea nimirum lingua, quae adhuc et florentissima est, et in tanta linguarum

anno proxime elapso latinam ab eo Homeri Iliadem habuisti editam, tantaque felicitate perfectam, ut nata in Latio, non inserta videatur; Odysseam nunc habe latinis itidem versibus a me expressam, eaque, qua potui tanti viri et exemplo et aemulatione incensus, diligentia perpolitam. Utrumque certe dignum est opus, quod multorum cura et explicetur et convertatur. Ac si in Iliade singularem quamdam magniloquentiam et divinam granditatem es admiratus; magnam atque incredibilem prope rerum varietatem in Odyssea mireris necesse est. Equidem illam, quum sit fere tota in describendis Graecos

epici carminis usus est poëta, et nihil esse potest gracilius. DIC MIHI: littera I nulla vocali alia interposita, mirum quantum faciat ter repetita ad exilitatem soni. Perbelle quidem ad rem vates prudentissimus: at si graeca verba cum latinis conferas, quamvis idem utraque significent, non eodem certe modo etiam auribus sonant. ῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, etc. plenum habent nescio quid ac sonorum, nec multum discrepant ab iis Virgilii:

posse subaudiri a se captae aut aliquid aliud hujusmodi, quemadmodum et ego ipse in mea versione subaudiri volo sibi; dixi enim: post eruta Trojae Pergama . Cur ista quaeso omnia, quae incurrunt in oculos, si non peccata ac vitia, certe non laudanda maxime et probanda in duobus hisce versiculis summus poëta sibi quodammodo passus est excidere atque effugere? Non aliam profecto ob caussam, nisi quemadmodum initio dixi, quod non latine vertendam sibi proposuerat Odysseam ut fidus interpres, sed turgidiorem reprehendendum

cum latinis conjunxerim, quamvis et Homerum et Virgilium seu natura seu casu aliquo primae institutionis prae omnibus semper poëtis adamaverim, assidueque triverim manibus; tamen video, quantum mihi adhuc optimarum artium praesidii desit, ut laudabiliter eum, in quem fortasse temere, sed libenter certe, sum ingressus, peragam cursum. Dicam tamen confidentius, sed vere, nullum me laborem subterfugisse, quominus si non perfectus, essem saltem ceteris interpres diligentior; proptereaque illos Horatii versus;
Nec virtute foret clarisve

sed centies etiam, si opus erat, castigavisse. Interpretes plerosque consului, Eustathium vidi et Strabonem: in primis latina ne discreparent a graecis summopere cavi; ubi potui, non vim tantum verborum, quod M. Tullius se fecisse dicebat, sed ipsum paene numerum atque speciem reddidi; genus certe ubique, opinor: breviter brevia, gravia graviter, leniter lenia dixi; omnia denique, ut erant poëtica, poëtice conatus sum exprimere. Addam etiam, fuisse mihi ita semper P. Virgilium ante oculos propositum, ut quod scribebam, nisi illam ejus carminum elegantiam suavitatem coloremque aliquo

potis certare insignibus orsis
138  Ipsius est, non illa tuis fovet utile rebus
139  Consilium. namque heic tua quaeque absumere certum est,
140  Hos fallax animos donec servabit, et artes 140
141  Haud certe sine mente datas, sine numine divum.
142  Illa quidem nomenque sibi, famamque parabit
143  Ingentem; sed damna tibi, clademque bonorum
144  Dura struit. nos quippe hinc nulla avertere cura,
145  Aut

non fas expellere tectis,
149  Quae genuit, quae me nutrivit lacte, parentem,
150  Sive usquam genitor vivit nunc sospes, et aura 150
151  Vescitur aetheria, seu funere mersus acerbo est.
152  Durum etiam est certe dotalem reddere gazam
153  Icario: reddenda autem nunc protinus omnis,
154  Ingrata si vi! matrem discedere cogam.
155  Quid si etiam redeat genitor? poenam exiget ultro
156  Iratus, graviorque super

grandior aevo,
378  Dum mens certa viget, dumque ira in pectore gliscit,
379  Nequaquam experiar, Pyliam seu vectus ad urbem,
380  Sive hoc in populo, vobis ut fata parentur? 380
381  Ibo equidem, nec erit certe via vana profecto.
382  Quamquam aliena ratis pelagi me turgida ducet
383  Per freta, vos quoniam sic me voluistis egentem.
384  Dixit, et Antinoi dextra se subtrahit ultro
385  Elapsus facili motu. Non

65  Sic fatus: gaudete epulis ante ora paratis
66  O juvenes; ubi pulsa fames atque ardor edendi
67   Desierit, qua gente hominum, quibus estis ab oris,
68  Scitabor saturos. haud certe exstincta parentum
69  Gloria vestrorum: Jovis alto a sanguine reges
70  Sceptriferi vobisque genus vitamque dedere, 70
71  Credo equidem: ignavi nequeunt educere tales.
72  Dixerat, apposuitque bovis

fors saeviat aspera tactu.
170  Tum sic blandiloquo supplex est orsus ab ore. 170
171  Adsis o, facilisque leves quaecumque laborem
172  Sive dea, o virgo, seu nostri sanguinis una:
173  Si dea; nata Jovis certe es Latonia Phoebe,
174  Cui similis vultuque habituque incedis honesto.
175  Sin genus es nostrum terraeque nigrantis alumna,
176  O ter felices, qui te genuere parentes;
177  Felices etiam fratres,

sociis malus hospes, ubi praecordia vino
493  Edomuit mea, Nemo? haud ille hinc vivus abiret,
494  Si modo vocalis factus tu dicere posses,
495  Eludit qua parte meam nunc improbus iram.
496  Ipsius haec certe fluerent aspersa cerebro
497  Limina diffracto ad cautes, levioraque menti
498  Damna forent, nihili quae vir malus intulit hostis.
499  Haec ubi dicta dedit, lentum dimisit in arva
500  E foribus.

haec te sine labe bibisse
338  Pocula, quae nostro quotquot medicata veneno
339  Contigerunt, sensere malum? tibi pectore robur
340  Indomitum, nullique subest mens pervia fraudi 340
341  Tu certe, nec vana fides, ille acer Ulysses,
342  Quem mihi venturum spondebat classe per aequor
343  Iliacis reducem campis Cyllenia proles.
344  Quin age vagina ferrum jam conde reponens,
345  Et thalamos

tacito defixum lumina vultu,
390  Spernentemque epulas vidit, sic prima dolentem 390
391  Alloquitur Circe. cur o taciturnus, Ulysseu,
392  Sic resides muto similis, nec munere gaudes?
393  Insidias certe metuis, quum triste timendum
394  Jam nihil est, postquam divos in verba vocavi
395  Pollicita aeternum foedus. cui talia fanti
396  Sic retuli: quis, diva, movet pietatis imago
397  Ulla animum cui

Extuderit posthac fulgentia cingula signis.
646  Isque ubi me cernens nigra cognovit in umbra,
647  Ingemuit miserans, dulcique affatus amore est.
648  O sate Laërta, rerum admirande repertor,
649  Certe aliqua heu miserum fati sors improba versat
650  Te quoque, me tenuit vivum quae dura sub auris.650
651  Altisono Jove natus eram; sed tristia saepe
652  Multa tuli, ingrati semper parere coactus

89  Paupere contenti victu: vorat improba pubes
90  Ingentes affusa sues impune, nec ullum 90
91  Fas verita. oderunt sed enim facta effera divi,
92  Justitiam rectumque suo dignantur honore.
93  Certe etiam bello quum rura aliena domosque
94  Gens inimica rapit, praedamque ad litora vertens
95  Navibus imponit, cursum molita per undas
96  Effugit, atque eadem furti non immemor umquam

juvenem circa; Laërtius heros
8  Sensit adulantum voces, venientis et hausit
9  Pulsa pedum propius resonis vestigia tectis,
10  Et subito: huc aliquis se fert, Eumaee, propinquans 10
11  Aut comes, aut certe notus: non excita latrat,
12  Sed potius blandita canum custodia gaudet,
13  Vicinusque pedum patulas sonus incitat aures.
14  Necdum ea finierat, quum limine gnatus in ipso
15  Adstitit. obstupuit

avertitque oculos praestantia coram
198  Numinis ora timens, dubiusque repente profatur.
199  Qualis eras nuper? quantum diversus ab illo,
200  Hospes, ades, vestesque alias, alia ora reportas: 200
201  Certe aliquis divum es caeli stellantis alumnus.
202  Sis bonus o placidusque! tibi cadet hostia ad aras,
203  Muneraque ex auro stabunt, miserere precantis.
204  Talia dicebat supplex; quum maximus heros:

quin huc advertere mentem
172  Ne dubita, tibi namque canens ego vera profabor.
173  Audiat haec divūm genitor, mensaeque sacratae,
174  Quas adii, sedesque Ithaci, sanctique penates:
175  In patria salvus certe Laërtius heros
176  Seu graditur, seu forte sedet, scelerisque nefandi
177  Conscius exitium pubi molitur acerbum.
178  Augurium e puppi nam nuper in aethere vidi
179  Certum ego nec tacui monstrans

aerato placeat requiescere tecto,
363  Nec coetus celebrare alios? infanda loquentem
364  Hos juvenes inter tantum juvat usque morari,
365  Nil etiam veritum terret. vel corda Lyaeo
366  Vincta geris, vel certe animus tibi pectore semper
367  Talis inest, vano nequidquam murmure gaudens.
368  Fallit te incautum fastus: si forte superbis,
369  Indignum pugna nuper quod viceris Irum,
370  Jam vereor, ne quis

obliti et gaudia laeta,
449  Sic adeo in pejus vertentibus omnia fatis.
450  Atque his Telemachus turbatis farier orsus: 450
451  Quis furor, o miseri, tantus? cur vina perosi
452  Temnitis, atque epulas? certe vos laeva deorum
453  Vis agitat: celebrate dapes, saturique penates
454  Ite agite ad proprios, si fert ita corde voluptas Umjesto „vuluptas“ ;
455  Non ego nam quemquam pello.

inquit, diffusa reрente,
37  O genitor? jam summa mihi laquearia tecti,
38  Fraxineaeque trabes, murique, altaeque columnae
39  Undique inardescunt flammis, et fulgura volvunt;
40  Certe aliquis divum caelo delapsus ab alto est. 40
41  Cui referens genitor: ne quaere, o gnate, doceri,
42  Sed tacitus monstrata tuo sub pectore conde
43  Visa deum; morem hunc caelestia numina servant.

mihi moenia Trojae.
292  Cui referens Ithacus: parce o pulcherrima, dixit;
293  Neve adeo niveosque sinus patiare, nec ipsum
294  Sic animum assiduis tristem tabescere curis
295  Usque virum lacrimans. te certe caussa doloris
296  Justa premit, fletuque tuo haud irascier ausim;
297  Quippe etiam si jure gemit sibi funere raptum
298  Nupta virum quemcumque, tori cui foedere mixta
299  Progenuit dulces,

revolubile saxum
135  Continuit, laetumque omen sic edidit ore.
136  O regis aeterno qui res hominumque deumque
137  Imperio, insonuit cur tanto murmure caelum
138  Stelliferum sine nube? aliquem felicia certe
139  Signa petunt: jam jam, quod posco munus et ipsa,
140  Da pater. extremum heic epulis operata juventus 140
141  Assideat, longo exercens quae membra labore
142  Perdidit, ac vires mihi fracto in

laticemque lyaeum
298  Miscut aurato in cyatho sic voce loquutus:
299  Eja age nil metuas; fruere una heic munere bacchi:
300  Ipse manus rapidas arcebo, et foeda minantum 300
301  Dicta procum: non hаec certe sunt atria vulgi
302  Publica, verum Ithaci multo mihi parta labore.
303  Ergo omnes cohibete manus, et jurgia linguae,
304  Ne qua fuat magno nobis discordia motu.
305  Haec ille:

piacula, et ignem,
530  Queis valeam suffire domos; mox ipsa vocata 530
531  Penelope huc adsit fidis comitata ministris,
532  Accedantque omnes, tua cetera cura, puellae,
533  Cui subito Euryclaea refert: certe omnia, nate,
534  Digna mones, nec tanta sequi me jussa pigebit.
535  Unum addas, oro: sine me tunicamque nitentem,
536  Et chlamydem tibi ferre novam; sordentiaque isthaec

184  Membra deo similis, seseque ante ora locavit
185  Conjugis adversae residens, atque infit ab ore:
186  Indomitum superi tibi olympia tecta colentes
187  Prae cunctis mulier, dederunt cor: non ita certe
188  Duraque et obfirmans animum sese ulla teneret
189  Conjuge conspecto, passus qui plurima ponto
190  Bis decimo in patriam salvus pervenerit anno. 190
191  Tu nutrix mihi sterne torum, quo languida

absolutis laudibus efferendi hodierna die constitutum esset, haud ignoro non hinc dicendi initia fore petenda, quae enim informando homini ad rectam vivendi rationem ac compescendis moderandisque humanis affectibus a natura comparata sunt, virtutes tuas oratione primum prosequi par esset. Quantus certe et quam latus mihi pateret aditus, si series tota vitae tuae foret expendenda, si domestici recessus penetrandi, si quotidianae exercitationes explorandae! An silentio tacitus praeterirem solitudinis studium ab ineunte adolescentia sponte susceptum totoque vitae curriculo ita sancte servatum,

Ragusina civitas et jucundissimum. Tibi omnia concredita sunt: tibi conservanda religio, pravi mores comprimendi, propaganda virtus; tuum est, si quid non rectum, corrigere, quod sacrum, ne defluat, ac dilabatur, severis legibus vincire. Tua enim dignitas omnium civium salutem complectitur. Satis certe usque modo tuis, quod debueras, persolvisti: hic modo te 1 loco A, B: loci D 4 quam bene...deflere solent omittit D 8 aut... invalescant A, D: omittit B 10 ecclesia A, B: haec D 10 pietate A, B: liberalitate D 11 liberalitate A, B: beneficio D 15 ordine A, B: ordinis

Constitutionem petit. Ego sane majorem mihi a Viro ordinis tui aequanimitatem pollicebar. Sed Tu non cessas. Eodem Libro 1-mo Pag. 208 commemorata Chehi et Lechi Fabula ita concludis: non argumentis impugnanda, sed sibillis excipienda; Eam certe praeclari rerum Sclavonicarum commentatores jam profligarunt frementibus licet Croatis, qui pro veritate Diplomatis Alexandri M. tanquam pro aris et focis decertant. Explica intricatam hanc tuam sententiam; dicerene voluisti quod ex ipsis Croaticis

fortasse Te non difficulter perducerem. Tibi plus otii est, volve Scriptores Bohemos et Polonos et facili negotio deprehendes primum hujus quoque fabulae fontem in eorum Scriptis cubare, adeoque nec illam ad Croatarum figmenta referri posse; nostra certe adhuc aetate (nequid in re adeo memorabili praetereamus) non pauci e vulgo Polonorum Crapinam tamquam incunabula gentis suae inviserunt et provoluti Terram illam almam Matrem compellantes osculo salutarunt non frementibus (ut Tu loqui amas), sed

Historiae Patriae constitui. Iam ut ad id, quod Caput est mearum Litterarum veniamus, vide quam Tecum liberaliter agam: Ego te Iudicem in propria Causa constituo. Agnosces ipse gravem Te genti nostrae injuriam intulisse dum ob Ratkaji et Bedekovichii, obscurorum certe Scriptorum, hallucinationes, de tota gente, aut certe de omni Scriptorum Croaticorum nomine tam acerbe iterum iterumque pronunciasti; et Religio et Ecclesiastici, quem profiteris, ordinis Institutum iubent Te ut iniquitatem hanc resarcias. Polliceor

Caput est mearum Litterarum veniamus, vide quam Tecum liberaliter agam: Ego te Iudicem in propria Causa constituo. Agnosces ipse gravem Te genti nostrae injuriam intulisse dum ob Ratkaji et Bedekovichii, obscurorum certe Scriptorum, hallucinationes, de tota gente, aut certe de omni Scriptorum Croaticorum nomine tam acerbe iterum iterumque pronunciasti; et Religio et Ecclesiastici, quem profiteris, ordinis Institutum iubent Te ut iniquitatem hanc resarcias. Polliceor proinde mihi conviciorum horum altero, quem editurus es,

displicuisse, quae in duobus Libris meis sparsim de iis scripseram, ut me Librosque meos non modo reprehenderent, verum etiam maledictis incesserent; tamen induci non poteram ad credendum fore ut eruditi Croatae irascantur mihi quod vulgares popularium suorum errores, etsi non sine salibus, at certe sine malignitate animi confutavi. Quin imo extra jam omne discrimen me positum firmissime tenebam, postequam Excellentissimus Archiepiscopus Colocensis et Splendore Natalium apud Croatas et ornamentis Litterarum ubique gentium clarissimus sua me Epistola (cujus Exemplum hic

vix evelli possint; demum Kerchelichius Loco cit. scribit se a viro quopiam Religioso monitum esse quod Diploma Alexandrinum tuerentur passim Monachi. Haec et similia somnia (ait Kerchelichius pag. 50) evidentia erant, et Certitudines memoria quoque mea, ut certe his adversari ante annos 20 nefas fuisset, utinam apud omnes nunc quoque culpa careat; addit paulo post eos, qui praejudicatis opinionibus non adhaesissent, fuisse reputatos ut haereticos et novatores. Testimonio igitur vestro opinionem hujusmodi non nullis Scriptoribus

frementibus universis Croatis, aut universis Scriptoribus Croaticis, nunquid non ista illis continuo attexui: Qui pro veritate Diplomatis Alexandri tanquam pro aris, et focis decertant? Hos ergo, non vero omnes Croatas, non omnes Scriptores Croaticos fremere scripsi. Fremuit certe ac excanduit Bedekovichius; cujus fremitum ac excandescentiam Kerchelichius Vester refert et improbat; fremuere Monachi illi apud Kerchelichium, qui per Scripturam Sclavoniae Diplomati Alexandrino, Juribusque Regni praejudicium inferi timebant; fremuere demum populares

fabularum tanquam pro aris, et focis decertant, denique alibi, contra tamen sentiunt Hungari Majores suos ad Cimerias damnari Tenebras, aegro animo ferentes, quare ostentant, Diploma Attilae; poterasne Tu, poteratne alius quiscunque Vir gravis me sic declamantem sustinere? Ego certe talium (ut Tu appellas) salium veniam mihi ipsi nunquam tribuissem. In particulari singulam tuam propositionem Tu ita lenire contendis: postquam Te provocassem ut remonstres ipsarum illarum, quas exposuisti, fabularum primos authores Croatas fuisse, Tu periculosam videns arenam

habere solet, et ego ipse hac corona caput Tuum redimiam. Nunc cum Tu Lucio et Kerchelichio, qui ex ipsa natura systematis Tui errores hos excluserunt, hanc gloriam adimas, noli quaeso existimare, quod Tu eam per aliquos in Patronos fabulae hujus Invectivas Tibi propriam reddideris. Ego certe ita apud me constitui; dari genus fabularum adeo crassum ut earum vel meminisse infra dignitatem sit gravis alicujus scriptoris, nisi forte tantum otii habeat ut omnem ejus originem et progressum erudite persequi possit. Ita sane ipse etiam Lucius debuit existimare, cum enim omnia Illyricarum

possum monachos nobis praefectum iri. 11 Itaque eo res adducta videtur, ut seu in prius illud malum recidamus sive (quod vili mea opinione miserae huic patriae maxime salutare esset) localis directoris officium certe non necessarium hac occasione cesset ejusque vices majore sane cum fructu singularum facultatum decani impleant, primario aliquo inter eos constituto, qui alternis vicibus consessus pro re nata cogat iisdemque praesideat, actuarium consessuum onere faciendarum

machinatione amotus fuerit, metuo, ne in vetus malum relabatur; me denique confirmabit et ab odiosa provincia translatum inter academicos pulveres sorte mea contentum ad tumulum usque conquiescere faciet. 17 Haec uti forte audacia ita certe sincera consilia aequi bonique consulere et me potenti suo patrocinio porro etiam tueri dignetur, oro et sum etc. 18 Zagrabiae, XIII. Calendis Julii MDCCLXXXII.

nullus illis apud nos honor, gratia nulla habeatur, optime novi, viri hujus, quem sincere mecum agere initio putabam diuque satis ludificabar, consiliis aliquantisper aquievi. 3 Verum cum manu postea palpassem fraudem, sapere, licet sero, coepi. 4 Certe poterat Skerleczius Petrovichii loco canonicum Millassin ad munus directoris localis in Academia Zagrabiensi provehere, hocque pacto ad cathedram juris ecclesiastici planam id adhuc temporis viam mihi sternere. 5 Sed assentari nunquam volui. 6

ne parochi publicationem hanc instituant, indubie complures id ita malitiose facient ut facile inde ingratus aliquis effectus sequi possit. 4 Quare id tibi notificandum esse duxi, ad hoc ut tu pro tua prudentia efficax rei huic remedium ponas. 5 Ego certe eos diserte instruendos esse puto quod mens tua ea fuerit ne illi amplius vicinias promulgare ausint. 6 Qui autem aut id fecerit aut prohibitionem processionum plebi diserte publicaverit, eum condignas inobedientiae suae poenas daturum.

esse quam ut tu illi testimonium scriptum edas quod illum in tuam dioecesim suscipere velis. 28> Aliquis vero illi titulum mensae det. <29 Posterius ego ilico in me recepi. 30 Restat ut tu primum ad hominem hunc ab ulteriori, in quam secus certe delabetur, infelicitate praeservandum etiam e charitate proximi praestes. 31 Quare te impense oro, velis testimonium hoc Francisco ocius transmittere, una eum iubere ut negotium hoc medio tui agentis Romani urgeat, si fieri potest,

tibi adhuc desunt, continuationibus admoneam. 6 Archenholzii Brittische Annalen necdum completum habes. 7 Deest tibi secundus tomus itineris Vaillantii in Africam. 8 E duplici Germanica, quam tenes, collectione itinerum interea certe aliquis tomus prodierit, adminus ex una; nam Forsterianam per mortem eius adhaesisse puto. 9 Hos defectus ut adurgeas, non tantum tua, sed et mea interest. 10 Forte seu Peyrusii seu Malaspinae seu Angli

si potes, hac etiam sollicitudine. 12> De Reinvetler hactenus nihil. <13 Si intellexeris mihi consulto non responderi, quaeso te significa mihi causam huius aenigmatis. 14 Ad meam in causa Pethoiana instantiam resolutio aut iam prodivit aut certe proxime emanabit. 15 Rogo te ut iam discedentem rogavi. 16 Si quid conferre potes ad id ut proiectum internae hospitalis regulationis per Vlassichium, negotium vero de erigendo novo capitalis huiatis scholae aedificio per Langium

prodere debeant, atterentur certo vires contribuentium, quia plus expendent quam defixa pro singulo centenario merces efficiat, nam praeter pabuli in partibus illis caristiam reparatio currus, frequentior equorum soleatio notabiles sumptus requiret. 17 Peribunt certe etiam complura animalia, de horum autem indemnizatione nullam hactenus assecurationem habemus. 18 Ni id fiat, redigentur ad incitas animalium illorum posessores, id autem incassationem contributionis difficilem efficiet. 19> Amade in

extrinsecus honor per nullum magistratualem negatur. 24 Quod clerum adtinet, tibi competentem reverentiam credo quod nullus magistratualium hactenus negaverit. 25 Quod si tamen per insperatum evenisset, cur mihi de eo nunquam questus; dedissem certe tibi competentem satisfactionem. 26> Cum parochis magistratuales familiariter versari solent. <27 Restant itaque soli canonici. 28 Hi olim 13,26-27 soli... olim]

spectas quod praetensiones tuas circa privilegia episcopatus non semper secundem, reputare debes quod ego ad conservandas comitatus praerogativas iure iurando obstrictus sim. 35> Cum parochis exigua mihi intercedit consuetudo. <36 Canonico nulli certe ansam dedi de non exhibito per me competenti honore. 37> Hactenus de odiosis. <38 Iam ad amoeniora. 39> Iter Perousii cum voluptate tero. <40 Sed in hoc ad atlantem frequenter provocatur. 41> Habesne etiam illum?

apud te sustineat. 50 Putans ille quod commendatio mea apud te adhuc aliquod pondus habeat rogavit me ut eius instantiam tibi commendarem. 51 Ego vero non tam in eo confisus, quam quod iustum putem ne seniori et in meritis, si non superiori, certe pari, praeiudicetur, preces eius omnino commendandas existimavi. Vale. Zagrabiae, 2-a Decembris 1798.

convocatoriarum stabilienda. §-o 2-o 1 Hoc stabilito primum ad organizandam Diaetam gradum constituit forma convocationis. 2 Ut primum potestas legislativa Principi cum Statibus communis est, certe tenor ipse convocatoriarum, seu regalium, non nisi ad ineunda mutua de perferendis necessariis legibus consilia dirigi debet. Sex capita ad quae organizatio Diaetae revocatur. 3

qui praelatos imposterum per repraesentantes ita evocandos esse existiment ut aliquot tantum nomine etiam reliquorum episcopi compareant. 2 Verum id quidem rationibus reipublicae minime conducere videtur. 3 Legislatores distinctionem Statuum non alia certe de causa induxerunt quam ut per mutuum votorum aequilibrium singuli Status iura tanto facilius sarta et tecta conserventur. 4 Ut aequilibrium hoc conservetur, si Status praelatorum tantum per repraesentantes evocaretur, vel etiam Status

augeri possit; cum episcopi uniti postremis comitiis iure personalis suffragii donati sint, et horum etiam numerus successive augendus praevideatur; cum denique Graecis etiam non unitis iure civitatis donatis horum episcopi sessionem in Diaeta indubie sint postulaturi, ipsa certe aequilibrii Status praelatorum cum Statu magnatum ratio suadere non videtur ut titulares episcopi ultro etiam ad Diaetas evocentur, praesertim si ea, quam mox de magnatibus deprompturi sumus, opinio adoptetur.

Utcunque sit, hi iure hoc longo iam tempore gaudent, neque interest hoc eos privare, nisi realis quaepiam causa subversetur. 9 Iam vero dum usus titularibus comitibus et baronibus personale ius suffragii in Diaeta tribuere coepit, hi certe pauci tantum adhuc eotum in Hungaria numerabantur; nunc numerus eorum ita auctus est ut, si omnes personaliter comparerent, non tantum Statum praelatorum, sed ipsum etiam nobilium votis longe excederent. 10 Quantas praeterea et

Non possunt itaque primi duo Status ita dividi ut singuli pars una in Superiori, pars alia in Inferiori Tabula suffragium habeat. 6 Et si Inferior Tabula omnes Regni Status complectatur, tum Superior ipso facto supervacanea efficeretur; donec naevus iste, qui certe temporum iniuria irrepsit, emendetur, impossibile erit, ut mox videbimus, iustam votizationis normam stabilire. 7 Interesse proinde videtur ipsius constitutionis ut Inferior Tabula ad primaevum institutum ita reducatur ut eadem non nisi e Statu

ad Diaetam mittendi obtinuit quia formatam efficit nobilium communitatem quae proprio regitur magistratu, propria privilegia, propria per principes confirmata relate ad municipalem suum statum statuta habet. 2 Ut haec legali isto favore privetur, nulla certe ratio subversatur. Oppidorum Haidonicalium et Iazigum vota Statui civitatum adnumeranda. §-o 14-o 1 Hactenus nemini ius suffragii

ex ullo personali suo motivo recedere queant; in negotiis tamen, quae praeter suam instructionem occurrunt, aut si circumstantias temporis aliud exigere videant, vota iuxta prudens suum arbitrium pro bono communi depromere et possint et debeant. 14 Et certe id ipsa legislationis natura exigere videtur; dum Princeps aut etiam privati negotia aliqua per delegatos tractant, negotia eiusmodi plerumque in paucis capitibus consistere solent; in his limitati mandatariatus facile locum habent; si enim

instructionum singuli huius Status sit conformis, et tunc minoritas iam non debeat recurrere pro novis instructionibus; raro autem eventurum sit ut instructiones plane in aequalibus ratis pro una et pro alia sententia conveniant. 21 Verum potest evenire et evenit certe frequenter ut obiectum aliquod non nisi exigua aliqua instructionum seu comitatuum, seu civitatum pluralitas determinaverit de quo reliqui comitatus aut civitates nihil statuerunt; in casu hoc reliquorum omnium comitatuum et civitatum repraesentantes privarentur voto

et recentissime in Galliis disputata fuit, dum utraque haec constitutio formaretur, summis studiis a versatissimis in obiecto legislationis viris haec quaestio. 30 Et tamen utrobique pro illimitatis mandatariatibus decisa est. 31 Certe etiam in Hungaria et ratio publici et formandae tanto magis constitutionis studium et ipsa salus reipublicae exigere videtur ut instructiones comitatuum et civitatum non pro imperativis, sed pro consultivis diserta eaque constitutionali lege

cum voto curiato ad communem tabulam redire, quod nec loci nec temporis opportunitas admittere videtur; sed concedamus obstacula haec posse superari, quid si unius status votum pro affirmativa, alterius pro negativa concludat, quod certe frequenter eveniret; tunc ipso facto inactivum redderetur totius tabulae votum, id quod absque convulsione exercitii potestatis legislativae fieri non potest. 8 Iam vero in Hungaria singula tabula duos adeoque aequali numero status continet; natura proinde

voces suas uniant, ipsi pluralitati clamoribus suis imponere possint. 20 Ut id in facto ipso appareat, deberet tantum aliquoties periculum fieri ut ea, quae prius iuxta modernum modum iam pro conclusis habebantur, denuo liberis votis subiiciantur, et apparerent certe plerumque contraria ab iis, quae iam pro decisis habebantur, conclusa. 21 Ius itaque habet princeps exigendi ut modus statuatur quo sibi certo constare possit quod ea, quae sibi proponuntur, sint reipsa sensa pluralitatis statuum; ius etiam

norma sensum pluralitatis tuto cognoscendi, si difformes sint acclamationes, totum saepe ipsius tabulae votum evanescit, quod grave Constitutioni ipsi vulnus infligit. 23 Quid? quod saluberrima saepe consilia per dissonas eiusmodi acclamationes evertantur, quae certe a pluralitate adoptata fuissent si praesto fuisset modus votum singuli membri explorandi, sicque patria multis saluberrimis institutis carere cogatur. 24 Abusus, quos modernus modus secum fert, describere odiosum foret, effectus eorum sunt

ministrum, inquam, suum, non qua talem, sed qua loci talis repraesentantem id perficere solet. 11 Ut primum sola Inferior Tabula totam nationem repraesentat, ut primum rex ipse iure propositionis non gaudet, in consequens certe fuisset illud Camerae Superiori, id est Tabulae Optimatum, quae perinde pro distincto a natione corpore consideratur, deferre. 12 A contrario ergo in Hungaria, ubi rex iure propositionis gaudet, ubi nationem omnes simul sumpti

duarum Tabularum sententiis difficultas, tantum temporis dispendium, tot colluctationes, quid fieret si tres aut plane quinque Status et totidem Tabulae constituantur, et singulum obiectum in totidem locis discuti debeat. 19 Videntur certe maiores nostri eo respexisse dum, licet quattuor plane Status constituerint, Tabulas tamen seu conclavia duo tantum stabiliverunt; ea enim re id effecerunt ut, si Tabulae hae debite organizentur, res ad idem demum recidat ac si duo tantum Status exsisterent.

foret, id quod minus temporis exigeret quam vel modernae inter duas tantum Tabulas concertationes; verum nisi diversi hi Status, postquam etiam singulus eorum se iam defixit, iterum in unum congrediantur et in simultanea iam consultatione obiectum denuo excutiant, nunquam certe ita accommodae communi bono leges perferentur uti perlatae fuissent si omnes in unum convenissent; potest enim et plerumque solet unus Status ex una, alter ex alia, tertius ex tertia, ad quam alter nec reflexit, parte idem obiectum considerare. 21 In

vel uni tantum, ut in Anglia, Statui concredi deberet; si omnibus, quo plures erunt distinctae Tabulae, eo maior propositionum copia comitia inundabit, quae non nisi magno et temporis et expensarum dispendio superari poterunt. 24 Certe institutum hoc eo demum rem perduceret ut Diaeta perennis efficiatur, quod tamen constitutio Hungarica nunquam adoptavit. 25 Si uni aut aliquibus tantum Statibus ius propositionis tribuatur, quae ratio adferri poterit quare huic aut his, et non aliis

porro etiam evocandi stabiliatur; si incondita haec multitudo omnia legislationis obiecta in prima, ut dicimus, manu concertare deberet; si nullum eminentius et minus numerosum corpus exstaret quod aestum impetumque multitudinis huius temperare posset? 43 Certe si non ruina patriae, iactura adminus communionis, quam Status in potestate legislativa habent, inde necessario consequi deberet. 44 Obvertet forte aliquis quod idem evenire possit si etiam in gravioribus tantum obiectis Status in unum

primum impetum intercessione sua sistet, aestum deinde per moram mutuarum concertationum temperabit; si Inferior Tabula nec per moram hanc nec per proposita illi a Superiori Tabula argumenta a sententia sua recedere velit, evidens certe est indicium quod illam non impetu, sed ratione sustineat, et tunc, ut aequilibrium inter Status conservetur, neve vota duorum Statuum per solam Superioris Tabulae intercessionem inactiva reddantur, aut Superior etiam Tabula sensui Inferioris accedere, aut

iudiciales tam civiles quam criminales, et militares relate ad obiecta civilia dividi solent. 26 Si ex omnibus constitutionalibus obiectis complura non vi, sed liberis corporum legislativorum votis commutata fuisse ostenderimus, apparebit certe quod haec etiam omnia comitialibus deliberationibus subiaceant. 27 Id autem facile omnino praestari potest. 28 Et ne minus notas, quia longo vetustatis intervallo a nobis remotas, quas Graecae respublicae in constitutionibus suis de tempore in

adhuc aliove domestico exemplo illustrare. 33 Primitivum et constitutionale fuit Hungarorum institutum ut singulus nobilis ius suffragii in Diaeta exerceat; ab eo tamen iam ante multa saecula recessum et institutum repraesentantum adoptatum fuit; constitutionalis certe Hungariae fuit lex quod sit regnum electivum, et tamen ab ea 1687. in favorem masculini, anno vero 1723. in favorem feminei sexus Augustae Domus Austriacae recessum fuit; constitutionale denique fuit Hungariae institutum ut nullum individuum, nulla communitas, quae

non nisi tunc, dum id commune bonum exigit, mutari possit. 49 Unico hoc principio iam satis prospicitur metui illi ne, si constitutionalia mutari possint, status reipublicae continuo fluctuet; omnes enim Status ad mutandum aliquod constitutionale institutum certe tunc tantum consentient quando id commune bonum reipsa exposcere agnoscent. 50 Per omnes autem Status non id intelligimus ut omnia singuli Status individua debeant consentire, id est quod unicum singuli Status membrum, ut olim in Polonia, vel certe pauca

institutum certe tunc tantum consentient quando id commune bonum reipsa exposcere agnoscent. 50 Per omnes autem Status non id intelligimus ut omnia singuli Status individua debeant consentire, id est quod unicum singuli Status membrum, ut olim in Polonia, vel certe pauca admodum individua totius Status votum morari possint; hoc enim idem foret ac constitutionalia pro inalterabilibus declarare, cum in obviis etiam obiectis vix unquam eveniat ut omnia omnium Statuum individua in idem consentiant. 51 Id

Bibliographia locorum inventorum

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Kalić, Arkanđeo (1739-1816) [1778], In adventu Domini Gregorii Lazzari oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3698, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kalicaadventu].

Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].

Baričević, Adam Alojzije; Škrlec Lomnički, Nikola (1756-1806; 1729-1799) [1780], Epistolae, versio electronica (), Verborum 2018, Ed. Teodora Shek Brnardić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepist].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report