Your search found 1524 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

dirigunt; quaevis urbs summum magistratum aeque habet; negotia socialia mercatorum, quae societatibus maioribus non subsunt, reguntur per magistratus urbanos. § 13 De ratione status 1.1 Provinciae Belgicae certe omnem gradum felicitatis adtigerunt possibilem, hinc patet constitutionem et nexum earum optimum esse debere, ratio ergo status suadet ut haec constitutio ultroque conservetur; dein ut aequalitas inter omnes provincias conservetur; cavendum est ne vicarius potestatem suam

Valedoleti est geographiae academia; Ferdinandus 2. fundavit picturae, sculpturae et architecturae academiam Madritti. 4 Hispanus ad scientias generatim aptus est, maxime tamen ad poesim sunt proclives, in authorum classicorum lectione et imitatione certe non ultimi sunt; ipse Seneca, Quintilianus, Lucanus etc. Hispani antiqui erant. 5 Philosophia in hanc diem regnat scholastica, quae multum obest perfectioni eorum, nemo enim audet novationem facere, quin

Urbes habent suos magistratus domesticos, qui vel gubernatoribus vel collegiis subsunt; hi magistratus tam judicialia quam politica ipsi gerunt. § 13 De ratione status 1.1 In Hispaniae regiminis forma certe ratio status poscit, ut evitentur multa hactenus observata; pauca enim sunt quae bona esse deprehendi potuissent, proin quae retineri deberent; regiminis naevi corrigantur, in re rustica, fabricis et manufacturis mutatio fiat, haec perficiatur, impopulatio procuretur;

Indulgens magis atque magis moriturus amori.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Venit ab Idalio ridens Venus; illa dolosum
Nescio quid ridens, at corde irata sub alto,
Atque ait: at certe iactabas nuper amorem
Cessurum tibi, Daphni: malo nunc cedis amori.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Cui Daphnis graviter suspirans: Cypri cruenta,
Cypri infesta hominum generi, saeva, improba

intenta industria e suo loco propulsaretur et, quem exoptarat, profectus impediretur! Sed derelicta suo periculo deprehendit congregatio eo abeunte patrem amisisse, doluit absentem ac perditum ingemuit, quem praesentem, quem adjutorem retinere nequivit. Hinc diuturnis agitata molestiis, perculsa certe ad hanc usque diem jaceret ac fortasse penitus obruta ac dilacerata periisset nisi divino consilio datum esset ut vestra potissimum opera, patres conscripti, et auxiliis mentibus spes subesset salutis, et vestra auctoritate vetus celeberrimae congregationis decus in pristinum revocaretur.

valuissem. Cum vero studia viri doctissimi mihi prorsus ignota sint, nec sciam, de quibus rebus litteras accipere averet, malui abstinere prorsus a genere scribendi, quod saepe officii parum, plurimum vero taedii in se habent. Egomet certe homines nimis officiosos numquam valde humanos esse credidi. Tu vero Mikoczijum meo nomine saluta, redde gratias tales, quales ab obstrictissimo homine reddere par est, simulque promittito meo nomine, me nunquam illi eo officiorum

Idem valet de P. Katanchichio, qui me prius salutavit, et cui, homo parum urbanus, nihil rescripseram. Has litteras nullo involucro condidi. Vos enim reapse amicos expertus, credidi me supersedere posse satisfacere consuetudini, qua hic certe magis ad elegantiam, quam ad necessitatem pertinuisset. Non enim mysteria sunt, quae scribo, καὶ τῶν φίλων πάντα τὰ κοινὰ. Verum enimvero his litteris adjeci alias Dombajo

eodemque illo vinum lustrare jussere patres. Eone igitur die, qui duplici modo sanctus esse debet, quo nimirum et natus es, memoriamque genii salutaris Tui pie colis, eone igitur die, mi Barichevich, scribere et voluisti, et scripsi? Certe amphoram vini hoc meret, amphorisque ego destitutus, statim lagenam talem qualem lustratam a sacerdote acceperam, apportari jussi, eamque totam ad faeces usque in memoriam tui ebibi, optans bibendo tot tibi vita annos fore, quot

Tua effundere numquam intermisero: Oscinem corvum prece suscitabo / solis ab ortu. Horacije, Carmina, III, 27, 11/12. Et certe intima ista amicitia tua nota, qua illo ipso die scribere voluisti, quo bene esse cum amicis, genioque indulgere debuisses, permovit me vel maxime, ut litteris tuis eo ipso die, quo mihi a tabellario reditae fuere, rescribendum

pergunt, irritati cultarum nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late Europam exauditur et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac varietate linguae inter se differant, censebam ad lucubrandum ejusmodi lexicon non unius hominis, sed plurium consiliis, labore, ac studio

Nisi impediveris ne parochi publicationem hanc instituant, indubie complures id ita malitiose facient ut facile inde ingratus aliquis effectus sequi possit. Quare id tibi notificandum esse duxi, ad hoc ut tu pro tua prudentia efficax rei huic remedium ponas. Ego certe eos diserte instruendos esse puto quod mens tua ea fuerit ne illi amplius vicinias promulgare ausint. Qui autem aut id fecerit aut prohibitionem processionum plebi diserte publicaverit, eum condignas inobedientiae suae poenas daturum. Vale, meque ut

amens, et fugae quaerit loca
Sibi tuta: mortis undique est comes timor,
10  Oculisque semper dirus occurrit Leo.
Huic Corvus alta desidens in ilice,
Tibi nulla certe est causa, cur timeas, ait:
Te namque Bactra non tulere informibus
Tumentem gibbis, et reflexo in pectora
15  Collo, nec oneris ipsa patiens dorsum habes:
Canum ergo

10 Captoque coepit dicere: quod aculeo Tristi immerentem me petisti saepius, Unum tibi adimo sanguinee pedem Culex, Quamquam et necandi sit potestas; pars ubi Tantilla nocui distrahetur corporis, 15 Abito liber. Haec ut audivit Culex, Res parva certe est pes, ait; vulso at pede Mihi ipsa pariter viscera evelles, puer. Minimum ab acervo pauperis qui ademerit, Huic omne vitae praesidium adimet quoque. 20 Priciza XXXIII. Pr. Iſkubi komaru nogu,

3.126.2   Ingenium, mores et videt aureolos.
3.126.3  Sed videt in caro quod vultu stultus amator,
3.126.4  Vanam ultra speciem, res docet, esse nihil.
3.126.5  Ille malus certe primum ut deferbuit ardor,
3.126.6   Et verum coepit mens bona dispicere,
3.126.7  Ipse sibi dicit moestus: quae mira videbam
3.126.8   Nunc ubi sunt? Vidi somnia falsa

Quam nunc es cunctis, Cinname, blandiloquus.
3.147.5  Quidnam igitur faciam, vis? Inquis: semper utrumque,
3.147.6   Quam pote, vitabis, si sapies, scopulum.
3.147.7  Est certe quidam mella inter et inter acetum,
3.147.8   Est medius, mire qui placet, ille sapor. 148. Ad Cinnam.
3.148.1  Cinna, manus

Invisus tali cuilibet ex merito. 185. [184.] Amici sinceri officium.
3.185.1  Quod te laudavi toties, me dicis amicum,
3.185.2   Et certe dici, Lydia, promerui.
3.185.3  Sed mage promerui, quod te reprendere, si quid
3.185.4   In vita peccas, Lydia, sustineo.
3.185.5  Illud mi facere est semper jucunda

Pulchraque transverso labra premens digito.
4.79.7  Audacem vetuit meritae quidquam hiscere laudis.
4.79.8  Ergo adsto admirans, attonito et similis,
4.79.9  Atque tua (hoc certe potis est vis nulla vetare)
4.79.10   Verso animo et tacita mente colo decora. 80. [78.] Ob felicem ingressum Bononiam Andreae Joannetti episcopi

a: colerat Radelja quondam dea sylvas;
4.156.2   Fallor, an hoc iterum nunc subit illa nemus?
4.156.3  Se certe prodit vultuque et corpore toto
4.156.4  Quae possit magnas forma decere deas,
4.156.5  Et circum ludit manibus per mutua nexis
4.156.6   Triplex composito gratia juncta

4.166.6   Sparsaque Cecropio dicta probare sale:
4.166.7  Hos nactum comites, quisquam te dicere solum
4.166.8   Audeat, urbano es quod procul a strepitu?
4.166.9  Mi certe solus nunquam minus esse videris,
4.166.10   Quam cum isto soli contigit esse modo. 167. [165.] [  384] Ad Torquatum rusticantem.

4.167.5  Et tardo facio soli convicia, longo
4.167.6   Et, clamo, haec anno est longior una dies.
4.167.7  Haec qui miratur, tua vel benefacta necesse est,
4.167.8   Vel certe ingenium nesciat ille meum. 168. [166.] Vide aliud epigr. sub n.o 345. Huic anteponendum. Radelja

4.227.4  Invida quod talem tam cito mors rapuit.
4.227.5  Sed prope cum vidi studio quam pinxerat olim
4.227.6   Ipse suam ingenti, mirum opus, effigiem,
4.227.7  Huic atrox certe, dixi, Libitina pepercit,
4.227.8   Menxius heic sua post funera vivit adhuc. 228. [226.] Ad Raphaelem Mengsium. De tabula Persei.

Krša In idem argumentum.
4.372.1  Magnum Virgilium, majorem dicis Homerum,
4.372.2  Nec falso dicis forsitan id, Licini.
4.372.3  Sed certe dicis temere; metitus utrumque
4.372.4   Vatem namque tuis exiguus modulis,
4.372.5  Non potis es, quam sit magnus, deprendere, uterque,
4.372.6  Ignoto ignotum turpiter

4.384.5  Et tardo facio soli convicia, longo,
4.384.6   Et clamo, haec anno est longior una dies.
4.384.7  Haec qui miratur, tua vel benefacta, necesse est,
4.384.8   Vel certe ingenium nesciat ille meum. 385. [382.] De Lesbia bene morata, non vana.
4.385.1  Moribus ornari quam gemmis Lesbia mavult;

Antiquas pingis, Caphnias, historias.
4.412.3  Cuncta vigent, ridentque omni perfusa lepore,
4.412.4   Cui prisci, credo, Cecropidae invideant.
4.412.5  Hoc mirum est certe, multo at mirum magis illud,
4.412.6   In tanta quod non foemina laude tumes;
4.412.7  Quod laudata aliis ipsam te despicis una,
4.412.8   Quantaque sis, nondum scilicet una

5.1.3  Sic famae parcens alienae, promere suevi
5.1.4  Quae nequeo tacito clausa tenere sinu.
5.1.5  Sic mihi ego prosum, saeclis prodesse futuris
5.1.6  Sic forsan possum, certe equidem studeo. 2. Genus vitii culpatur.
5.2.1  Agnoscet si forte meo se in carmine quisquam,
5.2.2   Arguto parcat dicta

5.31.2   Quam pote tu fieri nempe studes melior.
5.31.3  Heu, tua te stultum spes fallit. Spernere perget
5.31.4   Semper, ni fias, Postume, deterior.
5.31.5  Et certe mirer, tam nequam, tamque superba,
5.31.6   Quemvis illa sibi si probat absimilem. 32. Contemptrix merito contempta.

139. Ad Cinnam, de divitiis gloriantem.
5.139.1  Divitias jactas; vitae istaec dira venena,
5.139.2   Usus contigerit ni bonus, esse reor.
5.139.3  Et malus est usus certe jactantis inepte
5.139.4   Verbis mi sua tot commoda stultiloquis.
5.139.5  Irus malim equidem fieri, quam turpiter isto
5.139.6   Propter divitias, Cinna, tumere modo.

215. De Varo filium erudiente.
5.215.1  Quem genuit puerum Varus, pater en docet ipse,
5.215.2   Nempe timet, ne sit doctior ille patre.
5.215.3  Esset enim certe, inciperet si traditus ulli,
5.215.4   Quas pater ignorat, discere litterulas. 216. Ad Aulum. De ejus domina.
5.216.1  Saeva

deficit ex aliqua.
5.327.5  Hinc odio est quivis; jam vir, jam foemina prorsum,
5.327.6   Judice te, ferri, Gellia, nulla potest.
5.327.7  Ipsam te miror, quod fers, cui demere certe
5.327.8   Multa bonus judex, addere multa velit. 328. De Varo, amicum curru tollere nolente.
5.328.1  Varus parcit equis,

Attingis rerum plurima, pauca tenes.
5.344.3  Indoctum nec te possum, nec dicere doctum,
5.344.4   Horum sed quiddam, quidquid id est, medium.
5.344.5  Quidquid id est, certe perparvum, perque pusillum,
5.344.6   Quod de te nolis dicere sponte tua,
5.344.7  Quodque alii de te cum dicunt, cogeris, Aule,
5.344.8   Irasci ac totis erubuisse genis.

5.364.2   Praefers, ingenium prodis inepta tuum.
5.364.3  Nec mihi fit pluris Varus, Rufusve minoris;
5.364.4   Tu fis dumtaxat, Galla, mihi nihili.
5.364.5  Nam nihili est certe mulier, qua judice dignus
5.364.6   Est pudor heu turpi cedere nequitiae. 365. De Euno, tormenta perferente.

5.502.4   Omnigenamque omnis cernere vim sophiae,
5.502.5  Verborum levis ad lusus demittis ineptos,
5.502.6   Vecordes fatuo quae sale detineant,
5.502.7  At sanos certe laedant, cogantque dolere,
5.502.8   Tantam esse in tanto stultitiam ingenio? 503. [502.] In Eunum medicum.
5.503.1  An

res male dispereat. 515. [514.] In medicos.
5.515.1  Corpore quam valido, quam firmo robore, Phylli, es
5.515.2   (Mitto alia) hoc certe noscimus indicio.
5.515.3  Consulis assidue medicum, paresque jubenti,
5.515.4   Et tamen (id fieri qui pote?) vivis adhuc.

haud possit quisquis sermone molesto
5.523.4   Assidue inculcat quae facimus nihili. 524. [523.] In medicos.
5.524.1  Saxeus est certe Varro, vel ferreus: omnes
5.524.2   Usque audit medicos et tamen usque valet. 525. [524.] Quem putat medicorum esse optimum.

probo tantum, quaeris mediocria sperno,
5.575.2   Quintus ait; credo, nos ubi quid facimus.
5.575.3  Ipse ubi quid fecit, quale est id cunque, remotum
5.575.4   A summo certe, quam probat immodice! 576. [575.] In Quintum, dicentem: Nil sibi placere, nisi perfectum.
5.576.1  Nil sibi non omni perfectum e parte placere

[599.] In molestum.
5.600.1  Parce queri, celant homines quod sensa, loquuntur
5.600.2   Nec, quidquid volvunt mentibus in tacitis.
5.600.3  Id multis prodest; prodest tibi, Postume, certe,
5.600.4   Laeva queat pessum quem dare simplicitas.
5.600.5  Quae tibi vita foret misero, si dicere quisque,
5.600.6   Quanto sis odio, candidus incipiat?

612. [611.] Ad Glauciam, cur suam villulam amet.
5.612.1  Quaeris, quidnam habeat pulchri mea villula? Mitto
5.612.2   Caetera, queis capior, Glaucia, mirifice.
5.612.3  Hoc certe (quod quis non magni facerit?) ut te,
5.612.4   Atque tui similes devia submoveat. 613. [612.] Ad Licinium in idem argumentum.

me sprevi usque adeo jam, Glaucia, sperni
5.614.2   Jure etiam ut credam, Glaucia, posse tibi.
5.614.3  Qui, nihil ut magnum tribuas mihi, multa, necesse est,
5.614.4   Ut tribuas certe, queis tamen ipse cares. 615. [614.] In Rullum, poetae scripta improbantem. In Rullum, primum poetae scripta probantem.

Marce, senem. 661. [660.] Ad Varum mente vagantem.
5.661.1  Mens ubi, Vare, tua est? Quanam regione vagatur?
5.661.2   Illa tuo certe non manet in capite.
5.661.3  Nil audis rerum quas dicimus, omnia contra
5.661.4   Respondes, sensu dicta carent. Revoca,
5.661.5  Clamo iterum, revoca sua rursum ad munia

fatuus. 777. [774.] De Antigene nihil agente.
5.777.1  Quidnam agit Antigenes rerum? Nihil. Aut nihil, ipso
5.777.2   Aut aliquid certe non melius nihilo.
5.777.3  Sic alius ac deinde alius frustra effluit annus,
5.777.4   Sic omnis misero vita pudenda perit.
5.777.5  Vita? Quid? An vitam fas dicere, nil ubi

5.972.1  Ductandam diti quae te das pauper amico,
5.972.2   Tulla, reor, sancti foedera conjugii,
5.972.3  Ingenuum et servas constanti mente pudorem,
5.972.4   Sed famam certe negligis ipsa tuam.
5.972.5  Quippe etenim pauper, quam dives ductat amicus,
5.972.6   Haud credi, vulgo judice, casta solet.

Hermogenem. Ad Tullam de Hermogene. Krša
5.1021.1  Quanti ego te faciam, quam te delecter, ab uno
5.1021.2   (Mitto alia) hoc certe noscere, Tulla, potes.
5.1021.3  Ante alios omnes, quotquot Sol vidit, ineptum,
5.1021.4   A te ne abscedam, Tulla, fero, Hermogenem.

1037. [1031.] In Gelliam fatuam et loquacem.
5.1037.1  Obriguit cervix: mallem tibi lingua rigeret,
5.1037.2   Guttur et ingratae, Gellia, vocis iter.
5.1037.3  Hanc certe partem plecti decet, hanc gravis Eurus,
5.1037.4   Hanc saevus pessum si dederit Boreas,
5.1037.5  Vix erit, ut prorsus corrupta et perdita, dignum
5.1037.6   Persolvat nostris

inter alia, est vati noscere Gallam. In Gallam. Krša
5.1055.1  Objice mi longam, quantumvis, Galla, senectam.
5.1055.2   Hoc mihi fert certe longa senecta boni,
5.1055.3  Quod nequeunt juvenes, videam ut, formosaque, flore et
5.1055.4   In primo vernans, quam fatua et nihili es.

Krša
5.1063.1  Ne tibi displiceat propior Leonilla, vereris.
5.1063.2   Id quoque, ut es laevus, Marce, potest fieri.
5.1063.3  Sed certe fiet, quod tu nil, Marce, vereris,
5.1063.4   Illi displiceas ut male tu propior. 1064. [1058.] In machinam volantem, ejusque opificem.

[1072.] In Lupum, se ob pauca et fatua carmina vatem credentem.
5.1078.1  Carmina quod scripsit nec multa et stulta, videtur
5.1078.2   Esse sibi vatum jam Lupus in numero.
5.1078.3  Est certe in numero, numerus modo, nomen inane,
5.1078.4   Forma levis, volitans et sine re species,
5.1078.5  Tam verus vates, quam, pingui corpore dempto,
5.1078.6   Quae cassa est,

Ausoniae pulchras qui nuper venit ad oras
5.1099.2   Hospes longinquo vectus ab Oceano,
5.1099.3  Nec sibi adhuc fecit Thuscae commercia linguae,
5.1099.4   Nec Thuscas certe sentit adhuc Veneres,
5.1099.5  Pensitat Ausonios non aequo examine vates,
5.1099.6   Nec dubitat pretium ponere cuique suum.
5.1099.7  Quidnam Itali? Rident ignarum ignota

Quonam illa in ventos tam bona forma abiit?
5.1225.5  Haec ne alia est, alius coepi an magis esse repente
5.1225.6   Versus ego? Hisce oculis visa mihi haec facies?
5.1225.7  Certe eadem est iisdem: fuit at modo plena leporum,
5.1225.8   Nunc omni prorsus foeda lepore caret.
5.1225.9  Scilicet, haec faciens praestigia, ludit amantes,
5.1225.10   Resque,

5.1242.2   Illa nil unquam stultius esse reor.
5.1242.3  Sin contra sensit, tam fidum et spernit amorem.
5.1242.4   Illa nil usquam durius esse reor.
5.1242.5  Vare, tui certe miseret, seu stulta puella,
5.1242.6   Dura tibi misero seu mage contigerit. 1243. [1237.] Quo magis Gellia cara, eo magis amator vilis.

5.1252.4   Sed mores etiam suspicit aureolos:
5.1252.5  Aureolos mores, quos nullo scilicet usu
5.1252.6   Novit adhuc, pulchra vidit at in facie,
5.1252.7  Ignotos aliis certe, queis Baccha videtur,
5.1252.8   In patria quoties perfurit illa domo. 1253. [1247.] In Pollam amantium proelia narrantem.

1341. [1333.] In ingratum et crudelem.
5.1341.1  Stat fugere hinc, stat lustra hirtis horrentia dumi
5.1341.2   Quaerere, me rupes abdere et in medias.
5.1341.3  Certe illic odiis nemo benefacta rependet,
5.1341.4   Durus et in nostrum saeviet usque caput;
5.1341.5  Officiis et victa meis mansuescere si qua
5.1341.6   Bellua mutato coeperit

Fecit, vel dixit, quod memorare queas,
5.1355.3  Nil, quod non merito spernas, tamen usque suorum
5.1355.4   (Ride, o sanorum est quidquid ubique hominum;
5.1355.5  Res digna est certe risu), tamen usque suorum
5.1355.6   Se proavum truncis jactat imaginibus. 1356. [1348.] De Gallo et Mancia.
5.1356.1  Non

Doctior esse aliis, pulchrior esse aliis,
5.1443.3  Esse aliis quavis multo laudatior in re.
5.1443.4   Verum ut contingant caetera, Tulle, tibi,
5.1443.5  Hoc non continget certe, dum vincere, primus
5.1443.6   Dum vis esse, ullo sis ut amabilior. 1444. [1437.] In improbum de malevolentia querentem.

17. Ad Cinnam, de populo ei plaudente.
7.17.1  Turba tibi toto plausit modo, Cinna, theatro.
7.17.2   Tu quidnam stulti dixeris, haud video.
7.17.3  Verum aliquid certe incauto stultum excidit ore:
7.17.4  Uni turba solet plaudere stultitiae. 18. De aeliae repentinis divitiis.
7.18.1  Parce

43. Ad Gelliam amatori obnoxiam.
7.43.1  Tu domina es Quinti, quam te solet ille vocare?
7.43.2   An magis es Quinti, Gellia, mancipium?
7.43.3  Injecta certe dextra quum te modo traxit,
7.43.4   Atque meo abduxit scilicet a latere,
7.43.5  Ad latus atque sui jussit considere amici,
7.43.6   Haec est mancipium, diximus, hic

223. [222.] De Mnesarci tarda voce.
7.223.1  Alatas dixit voces divinus Homerus,
7.223.2   Vox etenim lapsu praepete missa volat.
7.223.3  Quid tua vox, Mnesarce? Alis non praedita certe est,
7.223.4  Sed testudineis tarda meat pedibus. 224. [223.] In gibbum Hermocratis.
7.224.1  Pars toto major comperta est

8.24.4   Vix possit, quot res me male distineant;
8.24.5  Quot sit opus monitis, subeant ne oblivia mentem,
8.24.6   Immemori officium ne fluat ex animo.
8.24.7  Id certe sic fit: qua fiat denique causa,
8.24.8   (Confer te Lydae) forsitan invenies. 25. Ad Lydam. De garrulo.
8.25.1  Sermonem

8.100.8   Quae te dente malo conficit assidue.
8.100.9  Re, verbo, quavis, aegram fortasse juvabo,
8.100.10   Atque feram parvi quidlibet auxillii.
8.100.11  Hoc certe, jungam lacrymas, partemque dolebo
8.100.12   Ipse meam; partes diditus in geminas,
8.100.13  Qui te, Lyda, unam lacerat noctesque diesque,
8.100.14   Jam, spero, fiet mitior

Verri, quod inscribitur "Le Avventure di Saffo Poetessa di Mitilene"? Radelja Sapphonis.
8.129.1  Lesbidos historiam legi, mea Lyda, magistram
8.129.2   Hanc certe vitae nec reor historiam.
8.129.3  Idalio nimium tribuit nam robur amori,
8.129.4   Id nemo ut possit vincere terrigenum.
8.129.5  Haec pueri, haec teneri praetexent scripta

mire tua facta mihi et tua dicta placere
8.145.4   Id scio et ipse mihi conscius experior.
8.145.5  Quare ubi te laudo, non vere ut plurima, nil mi
8.145.6   Non vero certe dicitur ex animo. 146. Ad Lydam, quod incompta esset refugientem.
8.146.1  Quid? Me incompta fugis? Scis miris dotibus aucta

190. Cur Lydam dicat puellam.
8.190.1  Miraris, quoties dixi te, Lyda, puellam.
8.190.2   Quid? Vis te incipiam dicere stultus anum?
8.190.3  Nil medium est certe: prisci dixere puellas,
8.190.4   Quas nondum incanas curva senecta domat,
8.190.5  Quare ego te, qualem vocito; vocitare necesse est
8.190.6   Ad multas pergam, Lyda, ut

8.209.2   In pulchro mire judicium vanat.
8.209.3  Nec formosa eadem mihi, quae tibi, Lyda, videntur;
8.209.4   Id cur nam fiat, dicat Aristoteles.
8.209.5  Fit certe, atque tua, quam tu contemnere sueta es,
8.209.6   Mi nihil hercle usquam pulchrius est facie. 210. De Lyda inter agendum librorum lectioni

loci. 217. Se non Lagoidi, sed velle Lydae placere.
8.217.1  Nec mihi, Lyda, seni est nimium placitura Lagois,
8.217.2   Illi nec certe sum placiturus ego;
8.217.3  Quem male cum spernet, pacato pectore dicam:
8.217.4   Mi satis est Lydae posse placere meae.

238. De Lydae perpetua moderatione.
8.238.1  Frigidior Leonilla gelu est, ferventior igni
8.238.2   Gellia et haec nescit, nescit et illa modum.
8.238.3  Quae peccet magis, incertum; certe utraque peccat,
8.238.4   Diverso et verum tramite linquit iter.
8.238.5  Odi ambos: tu, Lyda, places, quae semper in omni
8.238.6   Vita sola vides, sola tenes medium.

meis subjicis atque oculis;
8.240.9  Nondum ego sum factus, qualem tu forsitan optas,
8.240.10   Postremo fieri qualis et ipse velim;
8.240.11  Quam fueram, at melior sum certe, summaque, pulchri
8.240.12   Olim ignota mihi, meta ubi sit, video. 241. De Lydae cultu nunquam vario.
8.241.1  Foemina cur

248. Ad Lydam. Qua possit se ab homine molesto extricare.
8.248.1  Ingratum possis qua pellere, Lyda, requiris?
8.248.2   Ingratum se, fac, sentiat esse tibi.
8.248.3  Sentiet id certe, fuco procul ablegato,
8.248.4   Non dispar menti si tibi vultus erit.
8.248.5  Non labor est ullus, non ars opus ulla videri
8.248.6   Si modo, qualis eris, te patiare, sat

8.364.1  Ne tibi displiceat, Tullam vis laedat, Alexi,
8.364.2   Aurea quae nullum laedere Lyda solet.
8.364.3  Tullam, qua (mitto genus et decora alta parentum)
8.364.4   Certe nil fieri possit amabilius.
8.364.5  Non faciet; nec, si faceret, dici aurea posset,
8.364.6   Ipsa sibi similis nec mea Lyda foret.

8.416.2   Eximius vates qui potuit Meropen.
8.416.3  Nunc magis admiror te, praestans foemina, talem
8.416.4   Quae voce, atque oculis, vultu et agis Meropen.
8.416.5  Illum certe aliquis carpsit: te carpere, ut ipsa
8.416.6   Spectatrix adsit, non queat invidia. 417. Ad eamdem.
8.417.1  Quod caput esse

si desint, quod pulchra est, quodque diserta,
8.443.4   Dote omni et praestans corporis atque animi;
8.443.5  Cuncta haec si desint, magnum est quod contigit uni
8.443.6   Certe id, foemineum quo caret omne genus. 444. [443.] Cur dijudicante de carminibus suis Lyda poeta semper gaudeat.
8.444.1  Lyda probat semper mea carmina. Quae bona si

452. [451.] Poeta conatur Lydae quam minime displicere.
8.452.1  In te, Lyda, mihi quando nil displicet, in me
8.452.2   Saltem pauca velim quae tibi displiceant.
8.452.3  Hoc certe conor quavis; longoque labore,
8.452.4   Ingenti et studio forsitan efficiam.
8.452.5  Efficiam hoc certe, conor quas demere mendas
8.452.6   Ipse mihi ut facilis tu patiare

8.452.2   Saltem pauca velim quae tibi displiceant.
8.452.3  Hoc certe conor quavis; longoque labore,
8.452.4   Ingenti et studio forsitan efficiam.
8.452.5  Efficiam hoc certe, conor quas demere mendas
8.452.6   Ipse mihi ut facilis tu patiare magis. 453. [452.] Ad Lydam nihil nimium admirantem.

8.509.2   Queis praestare aliqua contigit arte, viros.
8.509.3  Illa ultra meritum laudat; laudator avarus
8.509.4   Tu nunquam exaequas laude pari meritum.
8.509.5  Me Lydae certe non poenitet: ut mage nummi,
8.509.6   Quam misere parcus, prodigus esse velim. 510. [509.] Ex oculis Lydae luentis vel non pulchrae accipiunt decus, quo

568. De Violantae valetudine auguratio.
8.568.1  Qualem te in somnis vidi, Violanta, valere,
8.568.2   En erit ut videam te, Violanta, vigil?
8.568.3  Augurium certe placuit: mea visa sequetur
8.568.4   Cum res, somne, tibi qualia dona feram! 569. Augurium ex somnio Violantae aegrotantis recuperandae.

578. In idem argumentum.
8.578.1  Quae virgo hinc abiit tibi gnata in flore juventae,
8.578.2   Lyda, quot et quantis est caritura malis!
8.578.3  Hoc certe: haud unquam, ceu tu nunc, perdita luctu
8.578.4   Plorabit gnatam, viscera cara, suam. 579. Ad Lydam. In idem argumentum.

8.585.2   Nondum et siccatis uda sinum lacrymis.
8.585.3  Erranti occurrent magnam tibi, Lyda, per urbem,
8.585.4   Quae forsan paullum te tibi surripiant,
8.585.5  Vel certe impediant prorsum indulgere dolori,
8.585.6   Et tota in curas mente vacare tuas.
8.585.7  Est aliquid, solidam nequeas quum ponere molem,
8.585.8   Posse mali

9.89.6   Atque mei secum detinet immemorem.
9.89.7  Haec inter partiri assem, subducere quid sit
9.89.8   Expensum, fiat quidve domi reliquum;
9.89.9  Herculeus certe labor est, quem sumere nolim,
9.89.10   Lucrer, Crasse, tuas ut mihi divitias. 90. [89.] De Phyllide candida et Lycoride fusca sed oculis nitentioribus

9.172.6   Spesque fuisse suas somnia vana dolet. 173. [170.] Ad Leuconem pictorem egregium discedentem.
9.173.1  Nunquam utinam nossem te, Leucon! Haud ego certe
9.173.2   Flerem digressu moestus, amice, tuo,
9.173.3  Nec desiderio frustra tabescere inani
9.173.4   Cogerer, atque istas saepe dolere vias.

9.182.2   Vix potui, possum ferre nec ulterius.
9.182.3  Tu tibi quaere alium, qui sit mage dignus amari,
9.182.4   Qui me amet ipse alium forsitan inveniam.
9.182.5  Certe non curas consumem semper inanes
9.182.6   In trunco demens et gelido in lapide. 183. [180.] Testatur posteris, quantum Quinto debeat.

9.290.6   Quam coetu degis, solus ut, in medio,
9.290.7  Quum longe a nobis, aversa mente, loquentem
9.290.8   Non audis quemquam, non tacitum alloqueris.
9.290.9  Haec certe quicumque facit, nil posse molesti
9.290.10   Ipsa re, clamat; se, Deciane, pati. 291. [288.] Monet, ne aulaea tegant parvi templi parietes.

307. [304.] Se sibi invisum esse ex quo amico displicuerit. Krša
9.307.1  Certe displicui tibi, Postume, nec scio quare.
9.307.2   Hoc scio, me certe displicuisse tibi,
9.307.3  Ex quo et displicui tibi tempore, dulcis amice,
9.307.4   Ipsi non unquam me

Se sibi invisum esse ex quo amico displicuerit. Krša
9.307.1  Certe displicui tibi, Postume, nec scio quare.
9.307.2   Hoc scio, me certe displicuisse tibi,
9.307.3  Ex quo et displicui tibi tempore, dulcis amice,
9.307.4   Ipsi non unquam me me] Krša: nec Radelja

abjecit lancem Themis et gerit ensem,
9.330.2   Credite, non Themis est, sed mala Thisiphone.
9.330.3  Quae geminam gestat lancem Themis et caret ense,
9.330.4   Quid monstri est? Certe desinit esse dea,
9.330.5  Et gentes perdit miseras, urbesque, domosque,
9.330.6   Non secus ac fieret si mala Tisiphone.

Franciscus ad hanc obtinendam nil aliud opus esse quam ut tu illi testimonium scriptum edas quod illum in tuam dioecesim suscipere velis. Aliquis vero illi titulum mensae det. Posterius ego ilico in me recepi. Restat ut tu primum ad hominem hunc ab ulteriori, in quam secus certe delabetur, infelicitate praeservandum etiam e charitate proximi praestes. Quare te impense oro, velis testimonium hoc Francisco ocius transmittere, una eum iubere ut negotium hoc medio tui agentis Romani urgeat, si fieri potest, etiam nomine tuo, ea de

Squamigerae. Quid quod cupiebas pectore toto
2.15  Et scenam, et mimos, et nomen inane theatri,
2.16  Impatiensque morae, seu te revocaret amica
2.17  Nostrum utriusque (ambos nos certe digna tenere,
2.18  Quippe bona, et culta, atque affabilis, unaque demum est
2.19  Quacum dulce queas vel longum degere tempus;)
2.20  Seu curae traherent aliae, tu rebus omissis

igitur, quonam tuus ille domesticus ardor?
2.40  Vertit vis animum nova, in horas quae valeat nos
2.41  Mutare: haec autem, quaenam sit, non ego prudens
2.42  Nosse reor; sed te certe mutavit, et illud
2.43  Eripuit studium vetus, atque insevit in imos
2.44  Rursum aliud sensus. Cave, ne siet istud habendi
2.45  Dirus amor; cave, ne transversum a limite recti,

2.115  Suppliciter cupidae gentes, revocataque sacras
2.116  Relligio stabili conjungat foedere mentes,
2.117  Atque suos iterum mage florens visat honores.
2.118  Quidquid erit, certe melius versabere in urbe,
2.119  Quam repetit frater tuus ipse, atque increpat Austros
2.120  Adriacis longum regnantes fluctibus. Ille
2.121  Oscula et amplexus tibi portat, carus et

dominae fletu, quam Chloridos ales
3.42  Sustulit in coelum, decus immortale Catulli.
3.43  Altera et, haud pariter tentata elegia, recepta est
3.44  In libri partem, Charitum flos, dignaque certe
3.45  Et minio, et cedro; qualem jam carus utrique
3.46  Nostrum Cunichius vertit, numerisque Latinis
3.47  Inseruit, magnam cum magna Pallada pompa

6.94  Quos tibi produxit similes, foret alter ut Istri
6.95  Utilis ad ripas, Tyberinas alter ad arces.
6.96  Tum si fors vivent mea carmina, in his quoque vives
6.97  Non unquam certe mihi carior, hoc, bone, munus
6.98  Quam cum praestiteris cupido tua ab arte profectum,
6.99  Qua catus eximia polles, ac jure triumphas.

13.12  Laetitias animi, Caboga o candide, tali
13.13  Expromam adventu! Quis me facilior uno
13.14  Esse potest, visam quum primum, et bracchia collo
13.15  Injiciam? Certe bacchabor, agit veluti quem
13.16  Ebrietas laeta, aut mentis lunaticus error.
13.17  Nunc maris Illyrici relegis dum littora, et oras
13.18  Prospectas, ubi Pola fuit, pubisque

14.55  Vix ipsum me ipse agnosco: tam vita priori
14.56  Discrepat a vita. Sive autem insania dici,
14.57  Seu mage naturae quidam mutabilis error
14.58  Id velit, Anticyra certe helleboroque videbor
14.59  Dignus nempe unus multorum, futile sector
14.60  Qui vitae genus, ac durum, venator haberi
14.61  Esse et dum studeo. Quod quale sit accipe: totam

de urgendis, quae tibi adhuc desunt, continuationibus admoneam. Archenholzii Brittische Annalen necdum completum habes. Deest tibi secundus tomus itineris Vaillantii in Africam. E duplici Germanica, quam tenes, collectione itinerum interea certe aliquis tomus prodierit, adminus ex una; nam Forsterianam per mortem eius adhaesisse puto. Hos defectus ut adurgeas, non tantum tua, sed et mea interest. Forte seu Peyrusii seu Malaspinae seu Angli illius (nomen mihi excidit, tu illud

ne haec nobis propinentur. Leva me, si potes, hac etiam sollicitudine. De Reinvetler hactenus nihil. Si intellexeris mihi consulto non responderi, quaeso te significa mihi causam huius aenigmatis. Ad meam in causa Pethoiana instantiam resolutio aut iam prodivit aut certe proxime emanabit. Rogo te ut iam discedentem rogavi. Si quid conferre potes ad id ut proiectum internae hospitalis regulationis per Vlassichium, negotium vero de erigendo novo capitalis huiatis scholae aedificio per Langium proximius conficiatur, rem publico

et respective Bucari prodere debeant, atterentur certo vires contribuentium, quia plus expendent quam defixa pro singulo centenario merces efficiat, nam praeter pabuli in partibus illis caristiam reparatio currus, frequentior equorum soleatio notabiles sumptus requiret. Peribunt certe etiam complura animalia, de horum autem indemnizatione nullam hactenus assecurationem habemus. Ni id fiat, redigentur ad incitas animalium illorum posessores, id autem incassationem contributionis difficilem efficiet. Amade in investigatione strenue procedit. Vellet

Quamvis ille genus referatur, at hercle Deorum
Apponi dignum mensis. Qui expertus, in amni
Gljutaeo sapiat quid capta anguilla trilibris,
Somnia non certe me fingere vana putabit,
Laudatorque mihi lautae sociabitur escae.
Hanc domino, ut placeas, fer villice, si sapis; aude
Dein brevibus Gyaris, et carcere digna, timendum
Nil tibi, teque tui facundia servet

videas modo? Ludere talis,
Fumificaeque dies haustu consumere frondis,
Vina haurire, lyraque insulsos edere cantus:
Cura viros haec vana tenet, vix caetera curant.
Foemina plus illis certe valet, et nisi terram
Haec foederet rastris olus insertura, gregique
Lac premeret, neretque domi sua pensa, nec unctos
Illi ederent caules, tegerent neque vestibus artus,
Venalisve ullus ferretur caseus

Membra ratis, costas pice perlinit ille liquenti,
Compages laterum stupa ferruminat alter.
Hinc factum, ut domibus se se auxerit insula multis,
Hasque habitet populi melioris copia major,
Certe ita commodius, prisco quam more, beati. De Scopulo Daxae VI.
Et te Daxa canam pelagi haud

beas,
Ah rura, et colles non tali munere dignos,
Ipse per os pulchrum, juro, tuasque manus,
Perque oculos, vocemque tuam, morumque decorem,
Fecisti intuitu vulnera tanta tuo,
Ut moriar certe, nec sit mihi vivere gratum.
Sed me quantumvis torserit acer amor,
Ullam non tribui labem tibi criminis unquam,
Vel si mens aliquid visa timore fuit,
Mox frontis lux ista metum cogebat abire:

significationem esse, quae vocabulis prima illorum origine et vi convenit. Tam litteratus, quam plebs dein secundo multa adagia sive ab aptis exemplis, et similitudinibus deducta, sive ex aliis linguis ad sensum recte expressa conservat; Croatica certe et Slavonica lingua multis proverbiis sibi propriis abundat. Memorata quoque plebs tertio est fidelis custos multarum cantilenarum, culturae linguae deservientium; cum sicut ubique Poetarum authoritas in linguae cultura magnae semper fidei fuit; ita apud nos

objecta rerum quarumcumque species, non temporis diuturnitas extinguere, nedum imminuere umquam poterit, paululum me recepi, statim de poeticis ejusdem lucubrationibus in lucem emittendis cogitavi. Sic enim fore perspexi, ut a me praeter lacrymas aliquid certe praestabile, diuque duraturum memoriae tanti Viri daretur. Atque hoc meum consilium non modo videbatur immortalem marito famam esse pariturum, sed futurum etiam patriae ornamento, voluptatique amicis praestantissimis, a quibus carmina magna ex parte jam lecta, et

vero vel in Satyra occurrat grande aliquid et magnificum, nihil vetat, quominus lepores et sales cum numerorum concentu et magniloquentia conjungas ab Horatio monitus:
»Interdum tamen et vocem comoedia tollit.« Quod certe a Junio abunde factum videmus non in Satyris modo, sed etiam in Epistolis succo, ut ajunt, plenis et sanguine. Interim praeter eas, quas nobis reliquit, Satyras, quascumque adhuc, si diutius vita superfuisset, castigasset accuratius et emendasset, aliam

Bibliographia locorum inventorum

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792], Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica (), 476 versus, verborum 5000, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [word count] [zamagnabidyllia].

Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1793], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 24. Septembris 1793, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 155, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179309].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 21. Octobris 1794, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 802, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179410].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1797], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 28. Octobris 1797, versio electronica (, Zagreb), Verborum 490, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179710].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 28. Aprilis 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 624, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179804].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 4. Augusti 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 643, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179808].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Vrhovac, Maksimilijan (1752-1827) [1813], Ad sacerdotes epistula, versio electronica. (), 442 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [vrhovacmpoziv1813].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report