Your search found 1924 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1501-1600:

et ut opus regio puero distinatum in vestro nomine appareret, non alienum duxi; nam cum Olyssipponensem pueritiam (delicias, et amores parentum) publice, privatimque erudiendam susceperitis, iuvabit (opinor) huius carminis lectio pia studia, et ad maiora promovebit. Porro non sum nescius, permultos magna, et excellenti doctrina viros in hoc scribendi genere et Graece, et Latine desudasse. At nostra haec apis (quod sine invidia dictum sit) amoeniora pascua ingressa, e thymo coelesti rore insperso favos suos concinnavit, unde odoris suavitas teneris animis infusa, et in

Deus, et vindex tria crimina plectat.
1.7.85.2  Si fur, si mendax, si quis adulter erit.
1.7.86.1  Coecus ait. puero nunc sum comitatior uno.
1.7.86.2  Tam bene qui loquitur, lumina coecus habet.
1.7.87.1  Cursitat huc, illuc, effossaeque incubat

licet Reges defendant, arma feruntur
1.7.105.2  Saepe tamen sanis cedere consiliis.
1.7.106.1  Hospes vixi olim. nunc sum sine nomine pulvis.
1.7.106.2  Proinde vide, qui sis, quique futurus eris.
1.7.107.1  Naviget Aegeum mercator. nam mihi

palatum.
3.100.2  Si Mettina daret, mollior illa foret. Pastinaca hortensis.
3.101.1  Sum Veneris radix nocturnis apta palaestris.
3.101.2  At tibi deficiat ne latus, adde piper. Faba.
3.102.1  Symbola

arces.
4.3.11.2   Eminet, et primo stat Salamanca loco. Hispalis.
4.3.12.1  Hispalis illa ego sum, quam bello victor ab Afris
4.3.12.2  Rex pius Hernandus tertius eripuit. Granata.

12.19.15  Hic medicus nocet, et morbo fit durior ipso.
12.19.16  Rides, et quorsum rogitas, haec putida? dicam
12.19.17  scripsi non semel, et tecum sum questus amice.
12.19.18  Quam male germane mecum germanus agat rem,
12.19.19  Qui me fratre minor, tantum quia longius absim,
12.19.20  In bona cuncta patris invaserit ut suus

2.8   Aut quis diuini verba Platonis habet?
2.9  Tu tamen illa mihi tribuis, censesque canendo
2.10   Iampridem antiquis uatibus esse parem.
2.11  Non ita me miror: nec sum tibi credulus ista;
2.12   Parte: meis malo fidere iudiciis.
2.13  Vel tibi maiestas ueterum est ignota uirorum
2.14   Vel censere pium

Cum aliquot ab hinc annis mihi ab hac nostra Sicensi urbe, praeter meam opinionem abesse meoque ab ea non exiguo incommodo exulare contigisset, ut huic intestino dolori medelam aliquam afferrem, variarum historiarum lectione operam nauare coepi, a qua magna ex parte sum ea molestia levatus, quę solet eos exercere, qui patriam deserere coguntur. Coeterum, inter legendum plurima sese mihi obtulere, quę ad hanc nostram Dalmatiae provintiam pertinebant, quę propterea hoc in ocio ex temporum ordine in unum redigere, atque de rebus Dalmaticis

reddidere fidemque auctoribus a me citatis, unde descripta sunt haec certiorem attulere. Quibus cum tantum mea consentiat sententia, reliquos ab his omnes utpote qui fabulas potius Dalmaticas, quam historias elucubrasse videantur, nihil prorsus faciendos et reiciendos arbitratus sum. Igitur, tibi admodum illustris et reverendissimo vir, meo uti singulari patrono tuoque mihi sanguine coniuncto, opus hoc magnitudine sane exiguum, verum labore in eo construendo non parvum dicatum volui. Aequum etenim visum est, ut tu, qui claros ortus tui dies e Dalmatia

septima mensis Iulii MDCII. Nobili ac studioso viro domino Dominico Zavoreo, Thomas Surichievich, archipresbyter. Salutem. Satis profecto sum miratus, quod vir religiosus eiusque aetatis ac doctrinę, tot annos distulerit ea domino restituere, quae bona fide possidere non potest. Scripta enim, de rebus Dalmaticis apud illum ea lege dimiseras, ut tibi quam primum redderet. Sed, quid miratus dixerim? Mirum enim

remque sapientiae publicam amplificare possimus. Quo in genere magnorum ego virorum studium potius, quam gloriam aemulatus super unum ex Archimedeis fundamentis, de ratione, qua varia corporum genera inter se grauitate et magnitudine comparantur, fabricatus nonnulla sum: quae nunc omnium oculis expositurus, ut eam sustineam, personam, quam semper recusaui, patrocinium huiusmodi quaerendum mihi existimaui, quod et imbecillitatem meam contra obtrectatorum, si qui forte existerent, calumnias sustineret; et imminentem famae, existimatio

altero maius, aut minus. Quae comparatio mihi cum videretur et iucunda cognitu, et usum nonnullum habere, nec fuse a quopiam explicata, non ita pridem super ea non nihil coepi me liris sed nihil de luce ac publico cogitabam. Is enim ego sum, qui malim scire, quam nescire, discere, quam docere. Sed tamen cum Michael Saegnerus in rebus. Mathematicis excellens vir, ac Magister meus, cui ego plurimum debere me fateor, ab eo enim prima elementa habui, reposcere a me

cui ego plurimum debere me fateor, ab eo enim prima elementa habui, reposcere a me publicum aliquem doctrina sua fructum videretur ac Federicus Saminiatus euius suorum suauitatem, et beneuolentiam erga me diu, dum simul hisce studijs condiscipuli operam dedimus, expertus sum, me ut aliquid auderem tum oratione, tum exemplo suo excitaret, coepi minus ab ea cogitatione alienus esse. Deinde vero summos viros habui hortatores. Etenim cum Clauium, quod tam diu cupiebam, vidissem

vidissem minorem tanta scientia, et fama viri benignitatem perissem. Ab eo simul ac Theodosio. Rubeo homine mihi tum ex studiorum similitudine, tum praecipue ex eius humanitate amicissimo, ad Reuerendissimum Seraphinum deductus sum. Isque me tantus Praesul non solum humanissime complexus est, verum etiam ita hortatus ad eualganda, quae scripseram; plane ut mihi nefas putauerim non parere. Accipe igitur et tu Lector

ille, ut erat summus Magister, setis habuisset hunc, totum quasi fabricum posito fundamento delineare in primo lib. vbi agit de ijs quae vehuntur in aqua. Opus ego pro eique fundamento molem inijcere conatus sum paribus suis et elaboratam, atque distinctam. Qua in re si quid assequutus sum, quod publice probetur, gaudeo causa et mea et publica illud quidem spero fore ut conatus non displiceat.

lib. vbi agit de ijs quae vehuntur in aqua. Opus ego pro eique fundamento molem inijcere conatus sum paribus suis et elaboratam, atque distinctam. Qua in re si quid assequutus sum, quod publice probetur, gaudeo causa et mea et publica illud quidem spero fore ut conatus non displiceat. MARINI GHETALDI PROMOTVS ARCHIMEDES SEU.DE VARIIS CORPORVM

dignitate splendoreque degenerent, ac tanquam incultae arbores paulatim silvescentes infructuosae reddantur. Quapropter quoad per temporis angustias licuit, linguae huius de octo partibus orationis praecepta colligere ac certa quadam via rationeque tractare sum conatus, quo facilius ac celerius possint eo quo intendunt, qui eius perdicendae sunt cupidi, pervenire. Quod, si cui forte longiores Institutiones huiusmodi videbuntur, eum oro, ne ab instituto cursu propterea retardetur. Etenim nec pauca sunt perspicuitatis potius causa proposita et pleraque

discutienda, haec et alia de iure, de lege, de moribus, de consuetudine, de iustitia, de fisco, et de pauperibus, quorum magna in iudiciis ratio habenda est, omnia qua potui dicendi brevitate et facilitate sum complexus; ea consilii mei ratione, a Canonico, et Iure Caesareo quaedam mutuatus, quod cum ex illo utroque iuris nostri municipalis originem habeamus, magnam illa huic lucem, quin etiam in iis rebus, quae in hoc iure

neque illum qui in comitatibus iudiciorum processus haberi solet, negligendo, quo in omnibus Tyrones, quorum gratia haec scribuntur, si non perfectam, quam mihi promittere non ausim, saltem aliqualem, quam facere conatus sum, viam habeant, in iudiciis procedendi. Cui adiunxi centuriam certarum contrarietatum, et dubietatum, ex Decreto Tripartito desumptarum, et resolutarum, propter materiae convenientiam. Unde nemini arrogans, nemini temerarius

ut esset, unde scrupulum caperent, si quem unquam capiunt iactatores isti aculeatorum iudiciorum, duo Patriae nostrae secundum Regiam Maiestatem capita volui esse libri istius, id est, ab eorum nominibus, quibus illum devotum esse volui, sum auspicatus; ut prius in illa sive casuri incurrant, sive reiiciendi impingant, vel pro ea, quam illis debent reverentia pronitatem ad carpendum, a prima statim operis istius lectione coërceant. Accipietis itaque Magni,

de ipsis, in processu iudiciario, scribere consueverunt; coram nobis causantibus, etc. Styl. Verum quia huiusmodi causa, etiam de consuetudine nostra, multipliciter sumitur: idcirco non abs re ratus sum, sequentibus quaestionibus multiplicem eius distinctionem praemittere, quo omni ex parte melius intelligatur. QUAESTIO SECUNDA. / Primo itaque, quotuplex potest esse Causa ex

quod si a iustitia, ut nonnulli volunt, deducatur, pro eoque sumatur, quod est rectum et iustum; erit, ut Tullius definit, ars, sive scientia boni et aequi. Si vero a iussum, supino verbi iubeo, ablata (sum) syllaba per apocopen; erit id, quod vel natura, vel civitas, aut populus, vel gens iubet. Communiterque dicetur collectio legitimorum praeceptorum, quae nos arctant, ad observandum bonum et aequum. Atque huius iuris, tria

consuetudinem Regni, deponendo submiserit; et (A) hoc acceptare noluerit: tunc (I) tertio se solum sacramentum praestare teneretur. Quem modum Ego aliquoties tentavi, sed nunquam istum effectum consecutus sum, sed semper, iuxta tertiam formulam iudicium recepi; qui tamen modus, seu formula utilis esset pauperibus (I) ut se facile abiurarent: sed sic admitteretur fortassis tanto maior occasio malis, ad

apud Rectorem facta quicquam profuit, excepto quod se propensum demonstrauerit non obstandi, ubi a Domino Cardinale interrogatus fuerit, "an dimittendus?". Pro loco in eodem Collegio, praesertim pro Domino Magdalenich, quem accepi ad aliam transmigrasse et in Domino obiise, locutus sum cum praefato Patre Rectore, qui antiquum responsum dedit, se facturum, si eidem a Reuerendissimo Strigoniense aliquo saltem uerbo insinuatum fuerit. Itaque ibi agendum, uel si aliquod Ecclesia ista superinde priuilegium habet, demonstrandum. Cum Domino Fauilla ago res contra stomachum;

erroribus scatente. De eo quod scribit circa litteras ad sedem Apostolicam a nostris maleuolis missas quasque Dominus Ursinus reseruarat, iam scripsi, nunc itidem repeto, memoratum Dominum Ursinum, qui de illis me certiorem fecerat, e uiuis excessisse antequam ego huc regressus sum. Scripta autem illius et alia mobilia quaecumque fuisse a parentibus distracta, ita ut nullum super iis indicium habere potui, licet instanter postulassem, non sine fundamento, cum scirent dicti eiusdem affines et consanguinei necesitudinem mihi cum illo haud uulgarem exstitisse, atque aliquot

functiones militibus illius Propugnaculi, id tamen minime conuincit iliam Ecclesiam ad illos pertinere. Uerum omnia prudenti iudicio Dominationis Uestrae Reuerendissimae committo, cui me ac mea simul quaeque humiliter commendo. Ubi primum Datarium uicero, curabo alia commissa. Nunc totus in eo sum, ut non excedatur summa 100 aureorum iam persoluta. Nimirum ne alii Episcopi Ungariae conqueri possint, neue in exemplum his pecuniarum helluonibus casus noster transire. Ut dixi, Dominus Cardinalis Barberinus fauet parti nostrae, potest

mendax fauilla, cum memoriam meam quantulamcunque in eius pectore ignescentem extinguere ualuerit adeo, ut si nullus alius pro Ualachis, saltem ego occurere potuissem. Caeterum, haec res aeque me turbat ac reliqua, quae ab humanis pendent uoluntatibus; quibus fidere stultissimum arbitratus sum semper, turbari summam aestimo insaniam. Dominationis Uestrae Reuerendissimae et meum optimum animum nouit scrutator cordium Deus, qui suis temporibus occultas ob causas atque ob imperscrutabiles rationes utitur saepius secundis causis destruentibus conatum bonarum intentionum eorum, qui bona

et meum optimum animum nouit scrutator cordium Deus, qui suis temporibus occultas ob causas atque ob imperscrutabiles rationes utitur saepius secundis causis destruentibus conatum bonarum intentionum eorum, qui bona meditantur in Uinea et Lege Domini. Mihi parum interest si hominibus ignotus sum et in obliuione iaceam, cum mea optima uoluntate spero me merito ultra condignum a Domino fraudari minime. Siquidem si non in patria, alibi certe etiam uitam proposuerim amittere pro salute Schismaticorum, praesertuim qui nostri sunt Idiomatis. Quare sciat me non mutasse sententiam, sed in

sententiam, sed in proposito firmissime manere: det solummodo Deus gratiam et uota secundet, sine quo possumus nihil. Quae ad me scribit de tribus Consiliariorum opinionibus, ea sibi persuadeat, ex mea potissimum ad Caesaris Confessarium missa instructione emanasse, in qua illud conatus sum persuadere politicis rationibus (quum hae potentiores sut modo), quatenus Ualachis nullus daretur Episcopus, ast spe duntaxat fouerentur, cum aliis de quibus etiam ad Dominationem Uestram Reuerendissimam scripsi in iis, quas ad eandem (super morte Maximi respodens) dedi

Facile intelligo, utcunque magna, et excellens ista sit Vestra dignitas, homines tandem esse Vos, et hominum officia fungi, nec aliis artibus, quam iis, quarum humana infirmitas patiens est, creationem quoque Romani Pontificis, ut caetera mortalia, transigendam. Non is ego sum, qui rigidam illam veteris Ecclesiae sanctitatem non optandam potius, quam sperandam existimem, et qui remissis longa fortunae indulgentia saeculi moribus, ignoscendum aliqua ex parte non putem; eoque damnare non ausim, si Vestram quoque rem privatam una cum publica, una cum gentium omnium

hactenus legebatur, exscriptum a vetusto codice Traguriensi Bibliothecae Cippicorum, in quo plurima alia Petroniani Satyrici cum jam editis congruentia descripta sunt: cumque res visa esset eruditorum oculis et cognitione non indigna, exemplum ejus ad vos, viri Clarissimi, ut perveniret conatus sum, quorum opera publicam lucem acciperet. Sed intervenit casus, ut alio, quam quo erat destinatus litterarum mearum fasciculus abiret; qui tamen post varios errores incidit commodum in manus (ut audio) Viri summae dignitatis summaeque doctrinae apud Parisios, ejusque cura doctorum hominum

eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio Ubi primum post exactas multas itineris viarumque molestias in terris incognitis:1 desideratam missionum segetem in Tarahumara provincia in ibidem adlaborantium operariorum auxilium, laboribus apostolicis ad messem perducere admissus sum; primum id animo duxi, ut dilectae Matri meae Provinciae Austriacae religiosae educationis ergo gratus, quae Societatis honori atque consolationi esse 2 possent ad excitandum in charitatis obsequiis fervorem et augenda pia proximos iuvandi studia perscriberem. Sane 3 , quia

quattuor novae pauperrimae. Tutuacam primus ego administrare coepi et iam domunculam aedificaveram et templum parvum stramine tectum, quia vero pater meus antecessor in hac missione Jesus Carichic Mexicum ad docendam philosophiam ibidem fuit vocatus, ne haec missio vacua maneret, huc dispositus sum, ubi hucusque maneo. Haec missio Jesus Carichic in amoeno colliculo sita est. Ex una et altera parte planitiem habet sat spatiosam, circum circa centum viginti prope domunculas, in quibus Indi habitant. Centum viginti familiae in universim numerabit mille animas.

uix aliqui exiuerant, sed de repente omnes occlusi ac obsessi. Ego etiam multis diebus dissenteria laboraui, deinde febribus calidis, certe difficulter euasi, uix etiam non solui. Iam Dei ope perfecte pristinae sanitati restitutus sum. Alumnus Spoliarich etiam nonnullam alterationem habuit, euasit tamen et iam bene habet. Alumnus uero Funtek, iam ab aliquod (sic) septimanis pessime constitutus est, laborat enim phtisi, qui medicis suadentibus et

agone absolutionem habere possent; siquidem ego solus et unicus presbyter essem, et linguam germanicam non calerem. Tertio, occasione uictus (haec fuit maxima ratio, quod ad religiosos domus tales laesi fuerint portati, quia illos alere debuerunt) absolute protestatus sum, quod et si mihi tales intruserint, me eisdem ne in minimo iusculo subuenire posse, siquidem ipsemet pisa et lentes comedere deberem. Monstraui illis meam prouisionem (aliqua meliora absconderam), et quod maiorem, et meliorem non

Sed tenues plantas, humilesque movere myricas
3.314  Fata dedere mihi; (quamvis et maxima quondam,
3.315  Heroumque genus, prostravi nomina; sed iam
3.316  Sola Thieneis, fateor, sum viribus impar)
3.317  Est inter stygias, nobis soror inclyta Divas,
3.318  Ambitio; huic ingens heroa in pectora virtus,
3.319  Et clarae sobolis felix in damna facultas.

desinentia conglutinans, et tantùm non dolabris verborum circuitiones complanans ac laevigans, tres penè Olympiadas in Panegyricâ pertexendâ oratione insumpsisset, quanto Pericles tempore Propylaea atque Hecatompedum struxerat. His igitur alijsque de causis persuaderi mihi tandem sum passus, ne limam hìc diutiùs contererem, praesertim cum aliqua (vtinam non Suffeniana) spes affulgeret, quae vlteriorem operis polituram exigerent, menda, non vsque eò vel crebra superesse, vel turpia, vt nullam à publicâ humanitate exorare possent veniam Scriptori, qui,

Graecia monstri
1.184  Non parit?) vsque nouos audis superesse tuarum
1.185  Indociles legum Mundos. Fac, detur et illos.
1.186  Aemathijs domitos fraenis adiungere; plenus
1.187  Anne ideo, mentisque satur sum denique, dices?
1.188  Nil minus. Haud omnis tantarum opulentia rerum,
1.189  Haud tota haec, spatijs immanè vagantibus, vltra
1.190  Noti Orbis cumulum toties geminata, recentum
1.191  Mundorum series sat

capiam? Vulgoque licebit
1.484  Sceptra dare, aut vllum nostris decus addere rebus?
1.485  Quin neget imperium, meritis, ceu semper, iniquus:
1.486  Non tamen imperij ditione carebimus. Ipse
1.487  Rex mihi sum. Quòcunque leuis suffragia Campus
1.488  Verterit; in sese Sapiens latissima regna
1.489  Obtinet. Hìc iustis animum moderatur habenis,
1.490  Officij imponit leges, malefacta Nocentum
1.491  Vindicat,

mecum tandem consumpta: parùmque
3.1266  Infelix videor, letho si torquear vno:
3.1267  Nec tu infesta satis, mortes ni mortibus addas,
3.1268  Extremumque diem nullâ non luce reducas.
3.1269  Ergo ego sum, cui nec permittunt viuere, nec dant
3.1270  Fata mori: totiesque vnum qui ducere funus,
3.1271  Laetitiae, cogor, vitaeque, mihique superstes?
3.1272  Heu miserum caput! Heu nimiùm crudelia fata!

Vita calorque tuae. Numquam, lectissima proles,
Te querar absentem, numquam divisa relinqui
A te posse gemam: quo te mea degere tecto
Nata iubet Numen, tecum indivisa manebo
Qua melior sum parte parens: non deseret unquam
Anna tuos, imo pressit quos pectore vultus,
Et tecum semper praesens non visa morabor.” 18.
Iam prope lux

Torquet religio? Me germen inutile templi
Quisque videt, dignumque oculis nihil una supremae
Maiestatis ago. Quando tot munera danti
Incipiam praebere Deo totumque dicare
Id modicum, quod sum? Si sum tamen unius umbra,
Vel potius sum caeca rei, vel quod minus umbra
Me nihil esse reor: quidquid sum, dicere fas est
Esse quid exiguum et punctum minus omnibus unum.
Et tamen hoc punctum, cinerem hunc

Torquet religio? Me germen inutile templi
Quisque videt, dignumque oculis nihil una supremae
Maiestatis ago. Quando tot munera danti
Incipiam praebere Deo totumque dicare
Id modicum, quod sum? Si sum tamen unius umbra,
Vel potius sum caeca rei, vel quod minus umbra
Me nihil esse reor: quidquid sum, dicere fas est
Esse quid exiguum et punctum minus omnibus unum.
Et tamen hoc punctum, cinerem hunc

Quisque videt, dignumque oculis nihil una supremae
Maiestatis ago. Quando tot munera danti
Incipiam praebere Deo totumque dicare
Id modicum, quod sum? Si sum tamen unius umbra,
Vel potius sum caeca rei, vel quod minus umbra
Me nihil esse reor: quidquid sum, dicere fas est
Esse quid exiguum et punctum minus omnibus unum.
Et tamen hoc punctum, cinerem hunc praestantibus ornat
Muneribus Numen:

Maiestatis ago. Quando tot munera danti
Incipiam praebere Deo totumque dicare
Id modicum, quod sum? Si sum tamen unius umbra,
Vel potius sum caeca rei, vel quod minus umbra
Me nihil esse reor: quidquid sum, dicere fas est
Esse quid exiguum et punctum minus omnibus unum.
Et tamen hoc punctum, cinerem hunc praestantibus ornat
Muneribus Numen: quantum est quod deneget illa
Se mihi nesciri bonitas nostrisque

Connubii praecide moras, caelestibus esto
Aequus prodigiis! Signata amplectere taedis
Tempora, divinis frater cave nutibus obsta;
Immo, Dei vultum te respicientis adora.
Horum ego qui suasor tibi sum, nec inutile iungam
Obsequium: cum causa volet, tibi copia semper
Fratris erit rebusque tuis, mihi si qua facultas,
Opportunus ero. Tantum te Virgine dignum
Ne prohibe, ventura Deo germane relinque.

Virgo ubi divinae prolis praeconia viso
Aligero restante tulit, “Promittitur,” inquit,
“Quis mihi natorum commendatissimus infans,
Si mea perpetui numquam solvenda pudoris
Vota obstant? Sum iuncta viro, sed nupta iugalis
Nescia sum thalami.” Gabriel huic ore reponit:
“Virginitas illaesa tua est, illaesa manebit,
Virgo uni fecunda Deo: purissimus umbram
Te super efficiet caelique ut opaca

Aligero restante tulit, “Promittitur,” inquit,
“Quis mihi natorum commendatissimus infans,
Si mea perpetui numquam solvenda pudoris
Vota obstant? Sum iuncta viro, sed nupta iugalis
Nescia sum thalami.” Gabriel huic ore reponit:
“Virginitas illaesa tua est, illaesa manebit,
Virgo uni fecunda Deo: purissimus umbram
Te super efficiet caelique ut opaca beatus
Spiritus adveniet nubes, tibi

32.
His iterum dictis humilis sic Virgo locuta est:
“Dive Ales, summi mihi de virtute Tonantis
Indubitare nefas: me quamvis muneris huius
Arguat immeritam quod sum, caelestibus ecce
Effatis parebo tamen. Parva obsequar alto
Imperiis dignata suis ancilla Tonanti.”
Hic subito aeternus praecordia Virginis ardor
Ingressus complere uterum, purissima proli

aegra recensque
Est matris caro. Nunc humili vilescis amictu,
Astrorum solisque decor patrisque venustas.
Te felix mater! Sed tu felicior esse
Matre alia quavis poteras: ut vilior esses
Sum tibi lecta parens, immensa ô lucis abyssus!
At quia sic placitum Patri pretiumque superbi
Ponere pro culpa tam grande decebat Adami,
Consilium sublime sequor, neque pigra tuorum,
Nate operum summo genetrix

Nobiscum, peregrini, istâ quae substat arenâ
Et pera allatas una consumite fruges
Et lympham. Nam nota mihi est Hebraea propago:
Saepe mei, vestrae fines telluris obivi
Lege Ducis pluresque mei sum nactus amantes
Isacidas: vos oro, rudem ne spernite mensam!”
Vir contra obnixus stabat iuvenemque futurae
Admonuit famis et vetuit consumere longae
Opportuna viae. Iuvenis cui: “Sume, viator,

ruinae
Et deiectorum scitatur damna deorum.
Ter prius exoluit rictum, ter more canino
Exeruit linguam, movit ter colla, ter amplam
Rugavit frontem, demum vocem edidit istam:
“Non ego sum numen, sed servus Numinis Hermes:
Discite nunc falso quamvis a numine verum:
Quae proavis olim, nunc fata nepotibus edo.
Est Numen, verum Numen, cui corporis expers
Est Soboles cum Patre eadem, nec praeter

Plagisque pinisque cruentatumque flagellis
Corpus, ego infelix et amara noverca 1230 noverca: novera paravi.
Quae mater? Non iam mater, sed flebile matris
Ingratae simulacrum: sum tibi barbara nutrix
Quae mortem cum lacte dedi peperique, sepulchrum
Ut premeres: genetrix o tanti prodiga nati!
At scio certa tua est eadem cum Patre voluntas
Atque ea iusta quidem generique piissima

Membrorum simulacra modis componere miris
Quaeque valet) MARIAE, ne sit mortalibus impar
Luminibus, spectandus adest, humilisque potentem
Fatorum Dominam, genua incurvatus adorat.
Atque ait: “Ille ego sum, mater, qui fata nocentum,
Solibus ante tribus, damnatus lege subivi,
Poenarum nati socius. Meque inter et ipsum
Te mediam aspexi, et quamvis mihi nulla caleret
Credulitas Dominique mei regisque

Me tua quod tristi pietas revocabit ab Orco.
Gratus nunc venio et qualem tua magna potestas
Ferre valet, qui primus opem tantumque recepi
Auxilium (ah quale auxilium! cui tota beati,
Qua felix modo sum, se gloria debeat aevi)
A me prima huius veniat, volo, gratia doni.
Te mihi propitiam quod mors extremaque ligni
Hora dedit, tibi semper ego immortalia laudis
Dona feram totoque canam praeconia caelo.

132  Te memorat, de te forma flagramus in omni,
133  Te mihi quae tremulo circum natat aura sereno,
134  Te vitrei fontes, te florea prata loquuntur.
135  Sum tuus, inclusum plenae genitricis in alvo
136  Me tibi stigma rubens et sacrum nomen inussit.
137  Quin famulum repetis, quid lux me possidet ultra,

ceu solet Auster aquas.
25  Unaque sic coepit certi gravitate doloris
26  Credita funesti duxque caputque chori:
27  »Nursia, sum; genui, Latio qui littore primus
28  Sacrum seposuit Coenobiarca gregem,
29  Quique duces rexit Sertorius exul Iberos,
30  E gremio vires protulit ille meo.

ubi lethali vidit ruere impete ferrum
6  Et se per patris viscera cara peti,
7  Exilit et motis pueri sub pectore pennis
8  »Si sum caecus«, ait, »non ero mutus«, amor.
9  Illicet exclamat: »Genitor, cave!«, et illico fregit
10  Haec vox fatiferae fulmina iacta manus.

ullus erit.
7  Ah frangat saevam Nemesim Clementia victrix,
8  Nec vincat placidum vindicis ira Patrem.
9  Sum miser, esse miser videar tibi; caelitus a te
10  Invoco Paeoniam tristis et aeger opem.
11  Mens turbata gemit, pergunt mala mentis in artus,
12  Imaque difusus

Sed ne, quae dicam, timeas, miranda loquenti
86  Fide, puer, dicti ratio tibi serviet omnis,
87  Ipsaque, si dederint, tollent mea verba pavorem.
88  Gloria sum mundi. sum magni nominis ardens
89  Ambitio, cunas caelo debemus et ortum.
90  Quae fuerat superas inter nitidissima mentes,
91  Haec me prima tulit, meritaeque

ne, quae dicam, timeas, miranda loquenti
86  Fide, puer, dicti ratio tibi serviet omnis,
87  Ipsaque, si dederint, tollent mea verba pavorem.
88  Gloria sum mundi. sum magni nominis ardens
89  Ambitio, cunas caelo debemus et ortum.
90  Quae fuerat superas inter nitidissima mentes,
91  Haec me prima tulit, meritaeque ego prima

10  Fac e bissenis fratribus ipse legar.
11  O ades atque tibi placeant primordia nostra,
12  Qui tuo regali ducere fonte paras.
13  Ipse ego sum mundo, sum luce antiquior ipsa,
14  Edita divino quae prior ore fuit,
15  Cum stetit in tristi Natura informis acervo
16  Et vacuo iacuit semen inane situ.

10  Fac e bissenis fratribus ipse legar.
11  O ades atque tibi placeant primordia nostra,
12  Qui tuo regali ducere fonte paras.
13  Ipse ego sum mundo, sum luce antiquior ipsa,
14  Edita divino quae prior ore fuit,
15  Cum stetit in tristi Natura informis acervo
16  Et vacuo iacuit semen inane situ.

66  Dum madet obsceno vilis uterque mero.
67  Ultima fert Boream Phoebe, quam nona minatur,
68  Haec anni senium dicitur, illa lues.
69  Ast ego sum veris genitor terraeque maritus;
70  Illa suas circum me duce fundit opes.
71  Servo tibi toto modicata crepundia Paesto,
72  Net tibi fasciolas provida terra

amant.
35  O quali cecidi de culmine! Vilis et excors
36  Volvor in obscaeno mersus ad ora luto.
37  Qualis eram quondam! Quam sum mutatus ab illo,
38  Qui fueram domini cura comesque mei.
39  Hinc reliquos abigit maior mihi causa dolores,
40  Haec mentem, haec oculos, haec sibi corda rapit.

10  Immeritum meriti quis putet esse loco.
11  Ante alios meritum, magnum tamen ante datorem
12  Semper pro merito nil meruisse fuit.
13  Sum miser, hoc meritum est; pietas tua namque iacebit,
14  Si nusquam miseri, qui releventur, erunt.
15  Ut nosti miseros, miseros cuni faenore ditas,
16  Sic miser

14  Si nusquam miseri, qui releventur, erunt.
15  Ut nosti miseros, miseros cuni faenore ditas,
16  Sic miser ut noscar, sic miser esse velim.
17  Sum miser atque in me pietas non sola moveri,
18  Sed fera barbaries saevitiesque potest.
19  Aspice, quam doleam dirae sub pondere sortis;
20  Culpa dolorque simul,

venit.
11  Hinc rixere licet, latres, ringaris, ut ictum
12  Possis Apollineae commeruisse lirae,
13  Non mihi sum vilis, non est mihi vilis Apollo,
14  Sordeat ut tali vulnere nostra manus. XCVII. ILLUSTRISSIMO AC

9  Scopaeque, crepidaeque, panticesque,
10  Horum currite centies per ora.
11  Tales dicere si licet poetas,
12  Non sum, non ero, nec fui poeta,
13  Nec tales minus horreo poetas
14  Quam Iani Novius senex Calendas,
15  Uxorem Lepidus, patrem Cethegus, 15

1  Dulcis amice, tuis Dauni de littore Musis
2  Redditur en propero pollice ducta salus.
3  Accipe quodcunque est, censurae subdor amici:
4  Sum fato, sed non carmine Naso meo.
5  Nec mirum, modo nam transfixo imbuta Lycambe
6  Implerent nostras aptius arma manus.
7  Imbellis refugit mollisque Elegeia

6  Implerent nostras aptius arma manus.
7  Imbellis refugit mollisque Elegeia laesos,
8  Nec me blanda chelis, sed tuba saeva movet.
9  Sum laesus, fateor, non quod me laeserit hostis,
10  Verum quod me hostis laedere crediderit.
11  Sum laesus, nostro quod nulla superbia fato est.
12  Hei mihi, cur

8  Nec me blanda chelis, sed tuba saeva movet.
9  Sum laesus, fateor, non quod me laeserit hostis,
10  Verum quod me hostis laedere crediderit.
11  Sum laesus, nostro quod nulla superbia fato est.
12  Hei mihi, cur vili laesus ab hoste fui?
13  Felix Rhese, olim quod sub Tydide peristi,
14  Felix Aenea vindice

4  Illud crede animo numen inesse meo.
5  Voci crede meae, menti, quam fata sequuntur,
6  Crede et semideae scripta verere manus.
7  Non sum, qui fueram, Theodora, sed accipe, qui sim:
8  Sum, qui sum, aeternas sustineoque vices.
9  Iam cerno, audito tanto tibi nomine, late
10  Contremere in domina regia sceptra

5  Voci crede meae, menti, quam fata sequuntur,
6  Crede et semideae scripta verere manus.
7  Non sum, qui fueram, Theodora, sed accipe, qui sim:
8  Sum, qui sum, aeternas sustineoque vices.
9  Iam cerno, audito tanto tibi nomine, late
10  Contremere in domina regia sceptra manu.
11  Et si non tua dextra tremit, stupor

5  Voci crede meae, menti, quam fata sequuntur,
6  Crede et semideae scripta verere manus.
7  Non sum, qui fueram, Theodora, sed accipe, qui sim:
8  Sum, qui sum, aeternas sustineoque vices.
9  Iam cerno, audito tanto tibi nomine, late
10  Contremere in domina regia sceptra manu.
11  Et si non tua dextra tremit, stupor alligat

Cominus admoto poplite turba frequens.
5  Intumuit vector, dum se putat ista mereri;
6  Usque adeo est asinis ingenita ambitio,
7  Et secum: »Arcadica non sum de plebe minister:
8  Me vota et fruges, me decet ara Deum.«
9  Sed docuit fatuum verbis et fuste magister:
10  »Non es tu numen, numen, aselle, vehis.«

si quis superum nostris, rogo, providus adsit
92  Criminibus, velit ipse feras huc ducere tigres
93  Et rictu spumante leas, namque ora ferarum
94  Implere exopto, dum sum speciosa, meique
95  Corporis haud mollis defluxit in aera succus,
96  Dum verna est facies, dum pallor ab ore recedit
97  Et macies tremebunda genis. Quid vilis et excors,

1.758  Mox Thraces Zriñus Valdani caedit ad amnem. 1564.
1.759  Hoçevjam Thraces iterum praedantur, et illinc
1.760  Impunes abeunt. Tantum sum prole minuta,
1.761  Maxima terrarum quòd sint deserta mearum:
1.762  Ut minùs inspiciam viciniae amica tegendae.
1.763  O Rerum instabilem sortem, dubiosque Gradivi

et multis ense peremptis,
1.1263  Ter quinquaginta captis, rapido igne ruinant.
1.1264  Trux auceps, capto qui destruit alite nidum.
1.1265  Extremis sum clausa malis; jam fidere Dravo,
1.1266  Nec Kolapi, Savove licet; patiuntur iniqua
1.1267  Flumina barbaricam transire impunè cohortes
1.1268  Et patrios infida sinunt spoliare

pagos, et capta plebe per hostem
2.7  Tendit in extremam Regni Populique ruinam:
2.8  Ut fato quodam perferre atrocia semper
2.9  Deberem; postquam sum dicta Croatia, vera
2.10  Illyrici tellus, quondam Corybantia dicta. 1601.
2.11   Principium cùm specto novi tam saeculi ùt anni,

Mundum, vestrum stant Regna caduntque
2.1163  Ad nutum; afflictam vultu clemente Croatim
2.1164  Respicite: aerumnisque meis jàm ponite finem.
2.1165  Si quo (mortalis quia sum) vos crimine laesi,
2.1166  Parcite: de vestra nostri miserescite lege.
2.1167  Si fuero depressa, meus laetabitur hostis:
2.1168  Cùm spem vestra mihi tenuit clementia firmam:

Huius et unde novae surgunt exordia pompae,
Allapsu dulci vigiles subeuntia sensus?
Auctorem demum tanti didicisse paratus
Ex hilari potui laetantis murmure vulgi
Auditi toties acclamavisse MARINO.
20   De serie cuiusque rei sum certior inde
Factus ab indigenis confectae nuper ad Urbem
Appulsus hanc ante meos, post singula vidi
Ipse, canam quae cuncta simul, licet esse videbor,
Materia vires superante, relatibus impar
25   Sufficeret vix Smyrna quibus vel

per saxa liquor, suspiria uoci
195  195 Miscuit, et grauibus uerba interrupta querelis:
196   „Non ego praesidium (nec iam sum Graecia tanti),
197   „Vltorem posco, Scythicos non deprecor ignes,
198   „Sed mea ne saeuus post fata superbiat hostis.

89   „Fertilitas thalami ditem fortunet Iberum 17 ?
90   90 „Austria sit sterilis; sed et unicus occidat haeres?
91   „Sic sum grata Deis? Sed, Numina celsa, uidete,
92   „Quam bene consul tum terris, si sacra senescat
93   „Austriadum sine prole Domus". Tum reddidit ille:

327  Quid vobis ergo mecum est? Procul este: quid ultra
328  In mentem irruitis, Monstra horrida? Quid mea turbo
329  Concutit, et rabidi discerpunt corda pavores?
330  Non sum, qualis eram. Tamen Astra infensa! Meique
331  Mirandum Fati ingenium! Clementia Coeli,
332  Et Superum me terret amor, meque excita contra
333  Tam grandis veniae felicia dona

2.50   Sponte irata tuam mergat ut unda ratem. 50
2.51  Quo tamen abripior? Quid inani concitor ira?
2.52   Ipse minas, iram temnis et ipse meam.
2.53  Non ea sum meritas quae possim sumere poenas.
2.54   Ira nec heu quidquam nostra timoris habet.
2.55  Effusi satius cohibere furoris habenas 55
2.56   Nec formidandas deposuisse minas.

2.109  Quodque peregrino careant palatia luxu,
2.110   Ornatu careant quod mea templa suo. 110
2.111  Ista licet desint, alias tamen usque parare
2.112   Delicias animo sum potis ipsa tuo.
2.113  Utque tibi puero placui, placuique canenti
2.114   Facundo laudes carmine saepe

2.117  Seu dum Turrigeris augusta Perusia muris
2.118   Te tenet ad Tuscae nobile murmur aquae.
2.119  Ipsa ego nunc etiam potero placuisse nec illis
2.120   Quas tum laudaras, sum sine deliciis. 120
2.121  Servat adhuc solitas et Montovierna volucres,
2.122   Servat adhuc pisces pulchra Gravosa suas.
2.123  Et manet ille inter geminae confinia lymphae

scribendo quidem varia me revocant scribendique opportunitatem fere omnem impediunt. Verum quia amor superat cuncta, idcirco tum ut officio meo satisfaciam, tum amorem, quo semper eram in cordialissimum dominum fratrem, contester, primum vehementer lectis litteris ad me Venetiis datis commotus sum de tot casibus atque periculis, quae subiere per viam, facile conjectura assequor Omnia. Equidem non defuisse reor et sociorum discordias et maris periculum et viarum incommoda, quae omnia procul dubio nos edocebit uberius cum otii quidquam nactus fuerit... Accepi domini

Gabellae et daciae acreverunt ad tres paulos a curru et hoc ab omnibus solvi debet, etiam a nobis et aliis privilegiatis. Pasquille hoc jucundum exiit. Pinxerunt imperatorem in forma DEI et pontificem in forma S. Petri. Petit caesar ex pontifice: "Tu quis es?". Reponit ille: "Ego sum pastor bonus." Tum caesar: "Pasces ergo oves meas." De reverendissimo m domino rectore nostro desperatum erat, jamque animam agere 2da martii videbatur, sed DEI ope et misericordia modicum convaluerat, sed iterum male valet. DEUS det illi salutem et vitam

et incolumitate quam diutissime transigas apprecor. tandem me tibi affectui et amori commendo, obsecrans Te, drago srce moje, ut Te amantem redamas. Recorderis velim cordis illius, quod mihi hic anno superiori pro Te reliquisti, et rogo Te, pro me DEUM ores. Sum enim servus fidelis et perpetuus Balthasar Adam Kerchelich. m.p. Actum Bononiae die 13. martii 1736.