Your search found 1924 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1801-1900:

praestabo. Ita tandem aliquando adire licebit doctae Croatiae penetralia atque inde decerpere flores, unde prius nulli velarant tempora Musae. Agedum vero, antequam ulterius scribo, paucis exponere iuvat, quis et qualis sim. Natus sum a. d. Anno domini. Penzel ne navodi godinu rođenja. XVII. Novembris Dessaviae quae urbs nunc quidem ad circulum Saxoniae Superioris pertinet, ubi

urbs nunc quidem ad circulum Saxoniae Superioris pertinet, ubi Slavonica lingua tota quanta quanta est, exulat, sed ubi ante septem octove secula, gens Soraborum Slavica late dominabat. Hinc quoad aborigines meos, Slavus ipse sum. Curiosus a natura, et litterarum in vulgus minus notarum, indagator diligentissimus, Slavicae gentis historiam, ejusque linguae dialectus varias, ideo, quia plerisque ignotae prorsus erant, a pueritia mea mire amavi. Anno

Russiam, ubi linguam Letticam, Lithuanam, Esthonicam atque Russicam didici, ac per hoc tempus, praeter alia nonnulla minora, Strabonis Geographiam, cum amplissimo commentario, Germanice edidi. Mox delatus in Poloniam sum, ubi per integrum fere decennium haesi ac ita Polonice didici, ut hanc linguam fere ita ut vernaculam meam loquor. Ibi Commentarios edidi in Dionem Cassium Lipsiae impressos,

Belloszteneczium 4 f. sed de eo postea videbimus, ubi Jambressichium nactus fuero; nam me Hercle, curta est supellex domi, nec omnia, quae volo emere, possum, licet Aemonae nemo sit tot tantisque libris quam ego sum, instructus. Tertio: Versiones Bibliorum. Cum iam amplissimam Bibliorum collectionem habeam, adeo, ut plus quam sexaginta numerem, ditescere illam utique versione quadam Croatica, Dalmatica, aut Slavonica vellem, nec

accepi, nec, ita Dii me Deaeque omnes juvent, salubriores nec jucundiores umquam epulas gustavi. Unum tamen est in illis, quod aegre fero; videor enim ex tuis intelligere, te meas ultimas minimum accepisse. Ego vero nec alias agrestis sum, qui ergo potuissem melitissimis tuis nihil rescribere? Utique vero statim ubi per occupationes licuit, scripsi, gratias egi, quas tibi debeo maximas, pro oblata mihi ultro amicitia, commercioque litterario, quod inter nos perpetuum

putaret, auro contra carum esse potest. Dedi etiam illi e nummis meis ternos, unum Trajani cum Dacia capta, quem aegre perdidi, iacturam binorum aliorum non adeo aegre tuli. Nam erant bracteati, quibus nec dives sum, nec ut sim, valde laboro. Vale vir summum reverende, meque tibi obstrictissimum, devinctissimumque habeto. Iterum vale. Scribebam e museo meo Aemoniensi Id. Octob: MDCCXCV.

nec horridum adeo esse, ut quantulamcumque otii nostri particulam arroganter sibi vindicet. Impius in Augustum forem, si praefracta adeo frons esset, quae talia dicenti non erubesceret. Attamen feriarum tempore, quo totus mihi redditus sum, lubentius quam alias scribo. Ubi enim semel exeundum est foras, scholaque adeunda, tot succedunt negotia, libri conquirendi, imagines virorum doctorum in aes incisa colligendae, mappae geograficae comparandae, numismata effodienda

Atque tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum detinui. Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis

per dies cum discipulis agere, quare otio destinati sunt, quo, ut fieri plerumque solet, maxima pars vel eorum qui discunt, vel eorum qui docent non tam utuntur, quam abutuntur. Ego vero, caput jucundissimum, non abutor otio quod nactus sum, sed id respondendis litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi, ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti

inde, maxima cum solertia visitavi. Contigerat igitur mihi, unum alterumque antiquorum nummorum vidisse, antequam Cracoviam adire. Hic in clientela potentissimae familiae Soltÿkianae receptus, ad convictum decani Cracoviensis admissus sum, qui praeter ingens Naturalis Historiae Musaeum, comparaverat sibi nummos nonnullos antiquos, quorum numerus ad trecenos adscendere potuit. Possessor hujus Musaei Historiae Naturalis satis peritus, ne γρῦ quidem

fuit, quod in re nummaria posui, similis tunc prorsus eunuchis, qui lustrant, examinant, iudicant feminas, quas ipsi tamen non habent. Sic ego omnino destituebar nummis. Nec Silesia, ubi triennium post vixi, et ex qua huc profectus sum, fecundior nummis Polonia. Tandem providentia fessum iactatumque me viarum militiaeque, hic pedem figere jussit. Vix triduum hic eram, et ecce casu penes Lienhartum (νὺν ἐν ἁγίοις, hunc puto, qui

diutius his nugis, vir doctissime? Praesens aes meum ad millenarium numerum excrevit. Noli tamen in eo certum quendam scopum, integritatem aliquam exspectare. Collegi nummos non ut volui, sed ut potui. Attamen in argento ditissimus sum Antoninorum, de quibus vix ac ne vix quidem unus mihi defuerit annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo

hoc est de iis Slavicae linguae dialectis quaesivi, quae in provinciis Turcarum imperio subjectis loquuntur. Addidi quoque orientalia nonnulla, Arabicis characteribus scripta, quae ipse, qui minus adsuetus manuscriptis orientalibus sum, quamquam impressa lego, legere non potis eram, rogo te, mi Barichevichi, pro amicitia tua, ut mihi remittat transmissa, si explicare nolit. A te autem enixe oro, velis eji, quem Croaticis muneribus ditasti, viam ad minimum pondere, ut

ligna reponens Horacije, Carmina, I, 9, 5-8. , ac vinum Pucinum, quod Livia olim octoginta annos vivere fecit, benignius depromens Adami nomen sancte, rite, caste, veneratus sum. Atque hodie Dombayo scribens accipio ansam, quam instantes Januarii Calendae praebent, omnia tibi fausta apprecandi, quae mea vota rata esse DEUS rex optimus maximus faxit. Tu vero, mi Barichevichi, arce hunc a te veternum, exspue

litteraria servat. Doleo scruta te, ne carbones dicam, inventurum, ubi thesauros speraveras. Sed qui possem, rogo Te, dives esse librorum, qui octuogesimo nono anno, ne unicum quidem possidebam, et qui per septem hos annos numquam ea usus sum conditione, per quam mihi coemere libros licuisset, iis potissimum, quos fors mihi objecit, contentus? Videbis inibi bina exempla versionis Bibliorum Venedicae, unam utriusque foederis Budissae 1742. impressam, alteram

eruditionis refertissimum scripsit. Quod si mentem litterarum Tuarum recte percepi, videris putare Sorabos nunc demum versionem Bibliorum accepisse. Sed ego, quod facile fieri potuit, vel mentem tuam, non ita, ut par erat, adsecutus sum, vel Tu cl. Antonii mentem sinistre interpretatus es. Nosti, vir cl. eam ἀκρίβειαν, qua jejunam nudamque Bibliorum Lectionem Lutheri adsectae prosequi solent, et qua nihil iis curae magis cordique est,

ztoko starowo ha nowoho zakonja 1759. historias continet selectas ex utroque foedere excerptas. Denique quod superius dixi, unam eandemque esse linguam utriusque Lusatiae dialectum, ea de re tu ipse judex sedeto. Descripturus enim sum, quoniam credo libris Venedicis Te carere, initium Evangelii s. Johannis: Lingua Superioris et Inferioris Lusatiae 1. We spocίatku bie to slowo, 1. Wo

nimis iudicari. Ipse enim scio, οἰκονομίαν totius ὠδῆς melius disponendam fuisse, ut taceam unum alterumque prosodicum σφάλμα, de quo non ita ac de interna vi poetica sollicitus sum. Hujus enim generis vitia levi deterguntur spongia, ast quod poeta intrinsecus deest, hoc nulla illi conciliare vel κριτικωτάτη τέχνη potest. Doleo tantum sinistra me auguria pro dextris coepisse.

an hoc consilium meum calculo tuo adprobaveris, an non. Nam si iter hoc susciperem, nec postea haberem, unde viverem, conditio mea Zagrabiae deterior adhuc foret, quam hic est. Interim meliora sperabimus. Nactus tandem sum primum volumen Bibliotheca Slavica, quam Durichius Vindobonae edidit. De quo doctissimo opere, quod tu dubio procul, iam diu vidisti, nihil tibi ulterius scribendim esse putavi. Pergunt

placuit. Mellitiora fuissent, si, ita ut exspectare par erat, lineas nonnullas tua manu signatas, addere voluisses. Caeterum ille ego, quem quondam Frischlino comparasti et munus, et exitum Frischlini, utrumque subivi. Remotus sum a munere meo sine ullo viatico, sine pensione. Quare? Hoc non dicam, nam nemo judet in caussa propria, et mihi difficili bile tumet jecur Horacije, Carmina, I, 13,

sententiam
50  Nobis videtur protulisse, ita statuens:
Hujus (*) (*) Phaedr. Fab. XXV. Lib. IV. materiae tanta abundat copia,
Labori faber ut desit, non fabro labor.
Verum ipse plusquam causa poscebat mea
Sum praelocutus, quaeque disputo, caeteris
55  Defensionis plus loco sunt, quam mihi,
Diversam ab aliis longe inivi qui viam,
Novoque sector qui labore gloriam.
Illyricae adagia namque linguae (originem
Cui pervetustam, quaque nullam latius

jure ceu quodam relinquere
Animo statuerim, nuda ne prorsus darem,
Brevis involucro fabulae convestii,
Sententiamque, corrigendis moribus
70  Quae pulcre possit inservire, subdidi.
Quod si nec ipse compilavi AEsopia
Scripta, neque ineptum naeniarum sum genus
Secutus illud, quas ad ignem aniculae
Narrant puellis, sed repositam in adagiis
75  Vulgare studeo scientiam Gentis meae,
Quid arbitraris, Censor, faciendum mihi?
Infectam huiusque rem novi quod aggredi
Te video generis, esto jus, ut

optima,
Ovi inquiebat, pessimus tecum venit?
10  Ego solam ad epulas te vocari jusseram.
Lanigera at illi: hic hospes, et comes meus,
Cujus praesentem rebus in trepidis sum opem
Experta toties: te ergo fas ambos, Lupe,
Excipere; verum cum moleste haec sentiam
15  Te ferre nostri vincla contubernii,
Nec me ipsam ad epulas convivam expecta

qui proximo
Pascebat agro. Coepit hic: leporem prior
Vidi ipse ab humili prosilire cespite,
10  Cursimque in illum provolavi: in tempore
Prior ergo cum sim, in jure sum potior quoque.
Ajebat ille: quid officit, me postea
Vidisse, dente si feram arripui prius?
Ad me ergo praeda spectat omnis unice.
15  Asellus uni se futurum praevidens

Et patet, haud ullus jam mihi defit honos!
1.17.5  Et mea belligerae sequuntur signa phalanges,
1.17.6   Et me regalis dextra, caputque gerit.
1.17.7  Quid ni, divino quae sum perfusa cruore,
1.17.8   Nullis non longe praeferar arboribus?
1.17.9  Et coeli merear suprema in sede locata
1.17.10   Stare ipsos inter fulgida coelicolas?

Nisae votum ad Paphiam (id est Venerem) Krša
2.19.1  Nisa dico speculum hoc Paphiae, quod me ipsa videre
2.19.2   Qualis sum nolo, qualis eram nequeo. 20. [ = Sac. 44] Deiparae Virgini poetae votum
2.20.1  Virgo, tibi calamum dicat hanc Perelaus ad aram,

3.176.4   Numine tam laevo quod miser assequeris. 177. Se non tam a commodo, quam ab amore in officio tangi ostendit.
3.177.1  Sic ego sum; quovis dilecti, Quinte, sodalis
3.177.2   Quantumvis parvo tangor ab officio.
3.177.3  Nec quid contulerit, nec quanta juverit in re,
3.177.4   Quaero, sed fuerit quam memor

Quo nihil est usquam dulcius, aut melius;
3.209.5  Quo sine regna mihi nolim, nec me juvet ipsa
3.209.6   Posse deum in coetu vescior ambrosia.
3.209.7  Sic sum: jucundo fructus et commoda amico
3.209.8   Nulla ego praetulerim, nulla ego contulerim. 210. [209.] Felicitas ex animo

244. [243.] Contemptus divitiarum
3.244.1  Non mihi divitias opto: sat mi reor esse
3.244.2   Mentem, qua possim spernere divitias,
3.244.3  Atque mea, quam sum, contentus vivere sorte.
3.244.4   Haec dum continget mens mihi, Croesus ero. 245. [244.] Ad Eunum mortem et dedecus forti minitantem.

te ni gemino mens falleret icta furore,
3.246.6   Foemina multarum scilicet una foret. 247. [246.] Rosa de se.
3.247.1  Flos rosa sum pulchrae Veneri sacer, illius olim,
3.247.2   Ut perhibent, fuso e sanguine progenitus.
3.247.3  Ora deae grato refero jucunda calore;
3.247.4   Quas infert curas sentibus

39. [38.] Oppidum Sancti Archangeli, patria Clementis XIV. De se.
4.39.1  Laudabar, pulchro quod structum in colle, quod agri
4.39.2  Dives sum, campis fertile et uberibus,
4.39.3  Atque frequens populo, claris et nobile gestis;
4.39.4  Magna sed haec parvi nunc facio decora.
4.39.5  Pro cunctis satis est laus una atque

4.218.8  Dignus ut est, scriptor maximus incipiat. 219. [217.] Villa Strozzia. Secessus comitis Alferii poetae optimi.
4.219.1  Pindus ego nunc sum, non Strozzia villa. Camoenae
4.219.2   Me dulces, Phoebus me pater ipse colit;
4.219.3  Nimirum Alferi cantus citharamque sequuntur.
4.219.4  Orpheus arte feras, ducit at ille

4.222.2   In scena patiar te tibi dissimilem;
4.222.3  Et cupiam ponas alienam tam bonus actor,
4.222.4   Personae incipias auctor ut esse tuae. Neque actor sum alienae personae, sed auctor meae. Cic. de oratore. Radelja 223. [221.] In idem argumentum.

Isse] Krša: Ipse Radelja diu, mentem nil subiisse mihi.
5.104.5  Nec vigil attendi quidquam, mersusque sopore
5.104.6   Denique sum, nil non futile dum loquitur. 105. Ad Marcum intemperanter loquentem.
5.105.1  Non satis est bene posse loqui; bene, Marce, tacere

291. Poetae unici imagini subscriptum.
5.291.1  "Magnum" monstrifice scripsi "Mare". Cedite, Graji
5.291.2   Scriptores, uni cedite, Romulei.
5.291.3  Nulli ego sum similis vatum, quotcumque fuerunt,
5.291.4   Quotquot erunt, similis nemo erit hercle mihi.
5.291.5  Omnes deme alias mihi laudes, invida turba
5.291.6   Haec satis est, cunctis

510. [509.] In invidum.
5.510.1  Audes, quod scribo, carmen ridere, Philippe,
5.510.2   Ac prae te spernis me, facis et nihili.
5.510.3  Nil ego sum, nil sunt mea carmina; pars tamen illa
5.510.4   aequa tuis multo pol meliora putat. 511. [510.] In fatuum.
5.511.1  Cinna domum

poscit quaeque; capesse,
5.529.4   Quod nihili est, nullo, Postume, consilio. 530. [529.] De se et Postumo.
5.530.1  Obscurus tibi sum, nec possum clarior esse,
5.530.2   Primas ni discas, Postume, litterulas,
5.530.3  Et linguae noris leges et verba Latinae.
5.530.4   Haec si perdisces, Postume, clarus

semel, at decies quae dixti, Pamphile, per te
5.751.2   Ipse mihi, dici cur mihi vis eadem,
5.751.3  Meque alia atque alia nequidquam voce moneri,
5.751.4   Quae memini, quae sum jam tibi pollicitus?
5.751.5  Non satis est miserum quod vexas tute? Gravis quo
5.751.6   Sis magis, adsciscis nempe tibi socios,
5.751.7  Ipsam et mi Lydam, quamvis ex omnibus

774. [771.]  1151. In Eunum ingratum.
5.774.1  Jam bene promeritum de se fugit Eunus, ob ipsum
5.774.2   Id, credo, quod sum tam bene promeritus.
5.774.3  Nempe pudet, cunctos gestit qui vincere, tantis
5.774.4   Se toties victum quod videt officiis.
5.774.5  Atqui, turpe putat si vinci, turpe

5.1045.2   Istam dum narras jam decies maciem. 1046. [1040.] In Thyrsidem domum suam nuptam ducentem.
5.1046.1  Thyrsis "Quam cupii, sum Phyllida", clamat, "adeptus,
5.1046.2   Illa meam venit jam mihi nupta domum".
5.1046.3  Torvum subridet Nemesis, dea saeva; refuto
5.1046.4   Has et ait, seris laetitias

In Eunum poetam, de se bene promeritum fugientem. Krša
5.1151.1  Tam bene promeritum de se fugit Eunus, ob ipsum
5.1151.2   Id, credo, quod sum tam bene promeritus.
5.1151.3  Nempe pudet, cunctos gestit qui vincere, tantis
5.1151.4   Se toties victum, quod videt officiis.
5.1151.5  Atqui turpe putat si vinci, turpe

1243. [1237.] Quo magis Gellia cara, eo magis amator vilis. In Gelliam amanti iniquam. Krša
5.1243.1  Ante alios tibi sum cur, Gellia, vilis? An omnes
5.1243.2   Ante alios quod tu, Gellia, cara mihi es?
5.1243.3  Hoc male si miserum perdit, jam moribus istis
5.1243.4   Efficies, possim vilis ut

[1308.] In Nearcum ingratum.
5.1314.1  Corrigere ad frugem volui te saepe, Nearce;
5.1314.2   Verum opera in ventos, ut video, omnis abit:
5.1314.3  Nec quidquam assiduus monitor fecisse potis sum,
5.1314.4   Ni male me ut vites, oderis et fugias.
5.1314.5  Mercedem hanc reddis curae, longique laboris;
5.1314.6   Hostis habes, quem par patris habere loco est.

nisi nomen inane,
5.1475.4   Quam falso vulgus credidit esse deam. 1476. [1469.] Cur nequeat laudare Varronem.
5.1476.1  Nulli ego sum vates obnoxius. Ipse placere
5.1476.2   Mi studeo, si quem carmine concelebro.
5.1476.3  Blandior haud ulli, quod multo insignis honore est,
5.1476.4   Aut proavum priscis clarus

atque iterum. 48. Ad Corvinum ludo victum de ejus responso parum officioso.
7.48.1  Vici deterior meliorem; fassus id ipse
7.48.2   Sum, Corvine, animo, pol, nimis ingenuo.
7.48.3  Fassus ego quod sum, te dixti haud posse negare,
7.48.4   Me spernens animo non satis ingenuo.
7.48.5  Quare nil tribuam tibi

48. Ad Corvinum ludo victum de ejus responso parum officioso.
7.48.1  Vici deterior meliorem; fassus id ipse
7.48.2   Sum, Corvine, animo, pol, nimis ingenuo.
7.48.3  Fassus ego quod sum, te dixti haud posse negare,
7.48.4   Me spernens animo non satis ingenuo.
7.48.5  Quare nil tribuam tibi posthac, nil mihi demam;
7.48.6   Dicam, quod res est: vici ego bis,

Semper amat, semper discere at ipse aliquid.
7.115.4  Illum multa loqui, garritu et parcere nunquam,
7.115.5   Me, cum res poscit, dicere pauca juvat.
7.115.6  Sic est ille mihi, sum sic ego commodus illi,
7.115.7   Dissimili et mire jungimur ingenio. 116.
7.116.1  Conjugii bona ex adversis conjugum

incipiet forsitan esse minus.
7.219.7   219. [218.] (inter varia) Krša
7.219.8  Quid prius mirer, mihi sum incertus. De Pholoe et Lycota. Krša
7.219.9  Usque male acceptus Pholoen colit usque Lycotas;
7.219.10   Incertum mirer

calida positus, gelidave sub ora,
8.58.4   Vivam alibi atque alibi, semper at in patria ut civis mundi Radelja .
8.58.5  Sic ego sum; migrare domo ne forte molestum,
8.58.6   Queis soleo, incluso moenibus mundi Radelja , esse putes.

potest pulchrum, quod male dedeceat? 99. Ad Lydam.
8.99.1  Quam sis grata mihi, didici te, Lyda, carendo,
8.99.2   Ipsi nam sine te sum mihi, Lyda, gravis,
8.99.3  Et caris, qui me visunt, stipatus amicis
8.99.4   Desertus videor, solus et esse mihi,
8.99.5  Nec, mihi cum solus secreta in sede relinquor,

217. Se non Lagoidi, sed velle Lydae placere.
8.217.1  Nec mihi, Lyda, seni est nimium placitura Lagois,
8.217.2   Illi nec certe sum placiturus ego;
8.217.3  Quem male cum spernet, pacato pectore dicam:
8.217.4   Mi satis est Lydae posse placere meae.

8.222.2   Ille avium tacito gutture, Lyda, silet,
8.222.3  Rursus at exoritur, cum risit luce serena,
8.222.4   Acrus et innubi fulsit ab axe dies;
8.222.5  Sic ego sum: taceo adversis, rebusque secundis
8.222.6   Suavidicum laetus fundere carmen amo. 223. Se, Lyda moerente, non posse carmen scribere.

230. Se tantummodo Lydae jussu scribere.
8.230.1  Saxea uti moles cessat, nec volvitur usquam
8.230.2   Externa impulsam vis nisi circumagat,
8.230.3  Sic ego sum: cesso, quidquam nec scribere suevi,
8.230.4   Cessantem ni quid moverit exterius.
8.230.5  Sed neque propositae me spes, nec jussa potentum,
8.230.6   Sola movet nutu me mea

8.233.10   Me ni vis dictis omnibus annuere. 234. Ad Hippolytum Pindemontium, qui, Lyda interprete, poetam salvere jusserat.
8.234.1  Qui memor usque tui sum, candide Pindemonti,
8.234.2   Cunichides vidici te memorem esse mei,
8.234.3  Atque mihi missam post tempora longa salutem
8.234.4   Accepi magna non sine laetitia.

Nec pateris pulchri particulam effugere;
8.240.7  Si quid et insulsum cuiquam forte excidit usquam,
8.240.8   Deprendisque, meis subjicis atque oculis;
8.240.9  Nondum ego sum factus, qualem tu forsitan optas,
8.240.10   Postremo fieri qualis et ipse velim;
8.240.11  Quam fueram, at melior sum certe, summaque, pulchri
8.240.12   Olim ignota mihi, meta

Deprendisque, meis subjicis atque oculis;
8.240.9  Nondum ego sum factus, qualem tu forsitan optas,
8.240.10   Postremo fieri qualis et ipse velim;
8.240.11  Quam fueram, at melior sum certe, summaque, pulchri
8.240.12   Olim ignota mihi, meta ubi sit, video. 241. De Lydae cultu nunquam vario.
8.241.1  Foemina

innocuus. 246. Nil esse, quod sibi placeat sine Lyda.
8.246.1  Esse putas quidquam mihi tecum, Lyda, molestum.
8.246.2   Tamne ego sum, tamne es tu tibi nota parum?
8.246.3  Crede hoc, vel Bavii mihi tecum lecta placerent
8.246.4   Carmina, vel magni carmina Virgilii
8.246.5  Te sine (pace tua dicam hoc, divine

275. Ad Guascum, de sua in Pizzelliorum domo colenda assiduitate.
8.275.1  Usque domus colitur quod mi Pizzellia, multi
8.275.2   Materies, video, sum tibi, Guasce, joci.
8.275.3  Sed domus usque coli dum mi Pizzellia possit,
8.275.4   Materiem multi non piget esse joci.

8.516.1  Quod parvi pendas me, nil queror; o, mea Lyda,
8.516.2   Laudo etiam, verum est quod tibi judicium.
8.516.3  Hoc sat erit; qualis, qualis sum cumque, feras me
8.516.4   Cultorem dici si tamen aequa tuum. 517. [516.] Lusus. Quid Lydae displicuit, cum dixit, se ab ea contemni?

quamvis laeta, placere
8.556.6   Ni, mecum pariter quam colat illa, domus. 557. De Violanta regredi domum cupiente.
8.557.1  Multas sum matres, multas et nacta sorores,
8.557.2   Felix, felicem nomina si faciunt.
8.557.3  Sin res; prae matrum turba, turbaque sororum
8.557.4   Una mihi mater, frater et unus

600. Ad Petrum Pizzellium, quod scribens poetam inter amicos primum salutarit.
8.600.1  Me primum salvere jubes: nec falleris hercle;
8.600.2   Primus amicorum sum tibi de numero.
8.600.3  Sexcentos inter "Mihi palmam cedite" clamo
8.600.4   "Non erit, ut Petrum me magis alter amet".
8.600.5  Hoc, ita quod sentis, gratum est: teneo, atque

(v. epigr. sub n.o 76.) Krša Ad Aulum, cur, eo relicto, Quintum invisat.
9.56.1  Aule, mihi non est Quintus te carior; illi
9.56.2   Quam tibi sed multo sum mage carus ego.
9.56.3  Laetius excipior, dimittor lentius; ullum
9.56.4   Non video, coram cui male posthabear.
9.56.5  Haec propter viso Quintum te saepe relicto,

9.74.1  Dulcis amicitiae fungi omnia munia possum,
9.74.2   Si, fungi contra qui velit, alter adest.
9.74.3  Is quoties desit, vivo mihi scilicet uni,
9.74.4   Me curo, mihi sum solus amicus ego.
9.74.5  Haec modo jactabam: risit verba irrita Varus,
9.74.6   Quem, quidquid faciat, cogor amare tamen.

108. [105b] Ad Ponticum, morbos suos continuo narrantem.
9.108.1  Usque tuos narras moestos mihi, Pontice, morbos,
9.108.2   Ut verear, ne me forte putes medicum.
9.108.3  Non sum equidem; si sim, primum praescribere vellem
9.108.4   Hoc, tacitus morbos ut patiare tuos;
9.108.5  Nec tristi senio tot foeda, ingrataque narrans
9.108.6   Incassum assidue

falsis propugnant: voce tueri
9.125.4   Sedata sese vera solet ratio. 126. [123.] De se et Gellia.
9.126.1  Idem semper ego quod sum, me, Gellia, spernis,
9.126.2   Laudo ego te, morem, Gellia, quod varias.
9.126.3  Idem semper ego nec sim, si, Gellia, saeva es
9.126.4   Ut crebro, semper sic mihi saeva

9.201.5  Vanescet, mentem qui nunc circumvolat, error,
9.201.6   Et sibi se victrix restituet ratio.
9.201.7  Nulla mihi incipies fieri tunc ipsa vicissim,
9.201.8   Ut tibi sum longo a tempore nullus ego. 202. [199.] Aeneas loquitur. Litora tum patriae lacrymans, portusque reliqui . Aeneas in Virgilio.
9.202.1  Dardaniae sedes, bello et

nubes cassa per aërias,
9.282.7  Frustratus voto abscessi, nec stultus inanem
9.282.8   Tecum operam et tempus perdere sustinui.
9.282.9  Nec jam erit, expertus tanto molimine quem sum,
9.282.10   Ignotum veluti rursus ut experiar. 283. [280.] ''Me, queror, indicta quod damnas, Pontice, causa." "Me,

Bellaque Eleusinae quondam volventibus annis
320  Certatim huic gentes et praelia saeva ciebunt 320
321  Saevis discordes nullo non tempore rixis.
322  Magna Ceres ego sum, disque et mortalibus ingens
323  Auxilium atque ingens curae luctusque levamen.
324  Nunc agedum templumque mihi sublime locare
325  Atque aram templo populus festinet in

433   "I, bona Persephone, patior; matremque revise
434  Caeruleo indutam peplo: jam mitior iras
435  Pone, dea o, frustra nec mentem exerce dolore 435
436  Immodico. Non sum cujus te, diva, pudere
437  Debeat in superis, conjux, magni Jovis ille
438  Germanus. Mihi fida comes tectique thorique,
439  Quae vivunt reptantque solo, dominabere cunctis,

si ita, ut scribis, se res habet, bene est. Quamquam ille longe alia huc scriptitet. Nempe iam quod illa exclusivum privilegium pro civitate sit obtentura, iam vero quod nulla prorsus resolutio adhuc emanaverit. Si rem ad primum recisuram esse observaveris, author tibi sum ut praevenias tuamque typographiam 5,13 typographiam Kolanović ] typogr. MS sponte ad tuum fundum transferas. Quoad secundum, scire cuperem an resolutio, qua ipsi proba imponitur, iam effective — et si ita,

effective — et si ita, quando — publicata, et an eidem aliquis terminus praefixus sit? Secus enim ille hoc negotium in annum extrahet. Utinam res eo perduci possit ut is iuxta opinionem Consilii actione coram nobis conveniatur! De instantia anonymi vehementer sollicitus sum; nisi enim et hanc diluas, existimationem tuam necdum in tuto penitus collocasti. Si communicationem eius nulla ratione obtinere potes, forte posses illam per indirectum ita subvertere ut, postquam ad merita instantiae Gotsceianae responderis, subiungas quod Brig. praeterea haec

12.38  Amisere suas in me nunc omnia vires;
12.39  Non sudor, non vena valet percussa, nec ulla
12.40  Est remedi virtus. Nequidquam expertus ut olim
12.41  Balnea sum vivo fumantia sulfure, et undas
12.42  Adriaci salsas pelagi, scapulasque peresas
12.43  Aestu cantharidum, ferrumque, et quidquid acuto
12.44  Extudit ingenio torquendis ars mage

Non obliviscaris ultimam, quae de Bottany Bay exstat, relationem procurare. Accipiet indubie colonia illa notabilia e conspiratione, quae in Irlandia detecta est, supplementa. Forte detectio haec meditatum a Gallis descensum evanescere faciet; ego enim in eam nunc delapsus sum opinionem quod hi descensum unice sub spe conspirationis huius decreverint. Ego per hanc paucorum licet adhuc dierum rusticationem vires meas recepi et commode valeo. Cupio ut tu quoque sanus agas et confectis prospere negotiis tuis ad nos proximius revertaris.

te, significa mihi et eripe me his incerti status angustiis. De elaboratione punctorum debeo cum rubore agnoscere quod datam fidem explere non potuerim. Vix enim opus aggressus eram cum me febris corripuit et per tres ferme hebdomadas tenuit. Post octo dies passus sum recidivam, a qua non nisi ante paucos dies liberatus sum. Nunc autem video serotinum iam laborem futurum. Denique senectus ipsa est morbus. Nunquam amplius eiusmodi laborem in me recipiam. Chare amice! Tu nimis diu abes. Quas hinc inde corrasi amoenas

De elaboratione punctorum debeo cum rubore agnoscere quod datam fidem explere non potuerim. Vix enim opus aggressus eram cum me febris corripuit et per tres ferme hebdomadas tenuit. Post octo dies passus sum recidivam, a qua non nisi ante paucos dies liberatus sum. Nunc autem video serotinum iam laborem futurum. Denique senectus ipsa est morbus. Nunquam amplius eiusmodi laborem in me recipiam. Chare amice! Tu nimis diu abes. Quas hinc inde corrasi amoenas lectiones, iam omnes exhausi. Debeo autem has quaerere quia seriae

declarare, quod id ille tantum pro casu meae mortis intellexerit. Nunc dum rem adeo evidentem negat, immerito sane querulatur me in characterem suum iniurium fuisse. Ut ut sit de eo, si ego sentirem quod surdities mea me ab explendis muneris mei partibus re ipsa impediat, ea sum honestate quod ego ipse iubilationem cum aliqua diuturni mei servitii remuneratione peterem. Nunc ad ipsa comitatus acta tuto possum provocare quod omnes administrationis publicae partes ad eum ordinem reduxerim, et porro etiam conservem, qui in paucis comitatibus viget. Probat

asperiori calamo appositae sint. Si aut ego ipse diutius in dicasteriis non servivissem, aut omnes momentosiores repraesentationes ipse non reviderem, posset me dubium subire an non id re ipsa quandoque evenerit. Nunc, si quae mihi repraesentatio in specifico obiciatur, paratus sum de singula eius expressione rationem reddere. Dicunt denique quod propter meam surditiem in congregationibus saepe ad personalitates descendatur. Hoc vero una tantum vice evenit, in negotio Zamersiensi, in quo et ego et ordinarius vicecomes interessabar, in hoc enim tuus

intempesta tenebris
Nox teget, in summo lumen mihi culmine tecti
Erige, viso ipsa accurram per caerula nando.
Pone metus, ego nare ausim pisci aemula, meque
Illa potens Cypri, cujus sum fida satelles,
Diva reget, salvamque tuas deducet ad aedes.
Talibus auditis Theramon discessit, et anno
Longior hora sibi visa, ut nigrantibus orbem
Humida nox umbris tegeret: cum

In tecta adducens tulit oscula mille, vicemque
Mille per alternam retulit, protractaque multas
Gaudia per noctes felix successus alebat.
At longo arridet nulli quae tempore, laetis
Fortuna invidit rebus. Sum tenderet olim
Conspecto ad scopulum Mara lumine, multa per aequor
Se fundens caligo vetabat cernere cymbam.
Nam tractu hoc homines demittere lina parantes,
Dum piscis genus esse putant, videre puellam,

praeterea Junius civilem prudentiam, magnarumque rerum gerendarum usum: unde anno MDCCXCII senator factus est: et post annos quinque Reipublicae princeps renunciatus unanimi omnium Patrum consensu atque plausu. Siquidem magna ille in dicendo facundia praestitit, sum- mo in administrandis rebus consilio, pari in omni munere integritate et innocentia. Quamquam vero multis in foro et senatus curis distentus fuerit, numquam tamen distrahi potuit ab amoeniorum literarum cultu, ad quem natura rapiebatur. Amator

iniquitate videre potuissem; statui incommodum istud aliqua exercitatione lenire, neque bonum otium per ignaviam conterere. Quamobrem summum ruris silentium nactus partim inter deambulandum, partim vero inter jacendum ex pedis aegritudine Satyram aggressus sum argumento fortasse novo, et cujus me non poeniteret, si essem mihi conscius, ea lumina orationis, eamque dicendi vim, atque urbanitatem ad illam contulisse, qua dilucide ac festive ea res ornari potuisset. Sed ego potius contra sentio, nempe, quidquid

ad illam contulisse, qua dilucide ac festive ea res ornari potuisset. Sed ego potius contra sentio, nempe, quidquid de argumento sit tamen non eo vultu ac colore Satyram meam prodiisse, quem res poscebat; idque mediocritate ingenii mei accidisse, non sum, qui ignorem. Hanc tamen, qualiscumque ea sit, ad vos mitto, ut eam vos attente perlegatis, vestrumque de illa judicium censorio more interponatis. Si in totum delenda videbitur, detur igni utcumque; sin ex parte aliqua, aut inopia, aut importuna copia,

mihi rescribite, et valete. Dabam Canosae VI. id. Novemb. MDCCCVII. (2) JUNIUS RESTIUS FRANCISCO APPENDINIO S. D. Mirifice delectatus sum literis tuis, quas ad me nuperrime misisti: intellexi enim; te praeteritis diebus magnam operam theologiae dedisse, deque ea publice disputavisse. Illud non subdis quem adversarium habueris, quam partem, cujusque sectae defensionem susceperis; quae

quod sese Indorum Regem esse putabat,
1.3.148  Poscebatque coli Eois ut Regibus est mos.
1.3.149  Quae si vera forent, mene, inquit, quaeso, laterent
1.3.150  Usque adeo, Regis qui sum unus filius Indi?
1.3.151  Nam postquam a docta aufugit Mamurra taberna,
1.3.152  Sermones idem de Gallis, deque Britannis,
1.3.153  Vesanae lites, et vociferatio multa,

Quod rerum prima fuerant ab origine, quando
1.9.158  Prima ferunt plaustris vexisse poemata Thespin.
1.9.159  Urbanae nimium hae sunt res, homini et mediocri
1.9.160  Ut sum ego, vix aptae. Sapit hic Capitolia squalor!
1.9.161   Prodiit in scenam tamdem histrio. Roscius alter,
1.9.162  Aut Aesopus: mira homini vox, actio mira est.
1.9.163  Plaudite:

1.10.15  Forsitan exspectes priscis audire Camenis
1.10.16  Dignum aliquid, mentemque meo recreare libello,
1.10.17  Barbaricos inter populos dum degis et urbes.
1.10.18  Non sum qualis eram quondam, cum Brattius, et tu
1.10.19  Alternum nati numquam disrumpere foedus,
1.10.20  Cycnaeoque pares curam depellere cantu,
1.10.21  Docta vocabatis Latias ad

si totidem verbis narravero, vel si
1.12.26  Quaeram e Crispo, unde illi doctrina repente
1.12.27  Affulsit nova: vel quonam tradente magistro,
1.12.28  Insanus fuero? At Crispo sum judice tutus.
1.12.29  Postremo ut sim insanus ego, non sanus eris tu.
1.12.30  Certe hoc dissimiles, quia me tua vina, venusque
1.12.31  Nil juvet: at contra, ceu clavo truditur

1.18.56  Nata Arri, excipiat vultu vel Polla benigno?
1.18.57  Credo equidem: frugi cum fiet Cotta, disertus
1.18.58  Amphion, verax Tertulla, pudica Lycoris.
1.18.59  Non sum divinus: coetu at pelleris ab omni,
1.18.60  Inque cucullatos miser ablegabere foede.
1.18.61   Esto praeterea, ut sis Sotade nequior ipso, et
1.18.62  Cunctis Sotadicis quotquot

dabis male pinguis odores.
1.18.171  Fors etiam in nostram irrepes quandoque culinam, et
1.18.172  Infelix! patrias violabis funere lances!
1.18.173   Atque ego jam satis ad sanum sum multa loquutus.
1.18.174  Nil reliquum est, nisi tu ut sapiens vestigia retro
1.18.175  Flexa legas, patriaeque domus, securus honorum
1.18.176  Et populi, tacitam secedas tutus

illud, herum misere insanire, teneri
1.20.14  Jam non posse, salutis spem nullam esse. Quid ultra
1.20.15  Exspectas? Credunt omnes. Ea fama vagatur
1.20.16  Ocyus, et toti factus sum fabula pago.
1.20.17  Fortiter, ut decuit, primum risi, atque libenter.
1.20.18  Mox me ubi collegi, et discusso ubi seria risu
1.20.19  Pervidisse datum est, paene exanimis

1.22.44  Moribus haec pugnat, rationibus atque poetae:
1.22.45  Hic alios culpare volens se prodidit ipsum
1.22.46  Fortasse ingenue, sed non belle atque perite.
1.22.47  Non sum adeo rudis, ut de me tam libera cuiquam
1.22.48  Permittam arbitria, aut aliquem introducere ut optem
1.22.49  Davum, qui nota usus libertate decembris
1.22.50  Quavis me palam

Arcana aut summi condidicisse Jovis:
2.2.17  Sed geminos mihi, praeclarum par, reddite Amicos,
2.2.18   Reddite nostrae animas candidulas animae.
2.2.19  Haec ubi secreta Divos sum mente precatus,
2.2.20  Nil mihi propterea est laetius, aut melius;
2.2.21  Nam tota pariter divellimur Amphitrite,
2.2.22   Ceu miseris surda, aut

impulit, anxiferis
2.2.43  Ut mage miscerent mortalia pectora curis,
2.2.44   Cum spes mulcendi est major oborta mali!
2.2.45  Namque ubi moerentes sum coram affatus amicas,
2.2.46   Inque vicem ipsarum percitus alloquio,
2.2.47  Ut desiderio perii, luctuque! Habet in se
2.2.48   Communis quiddam tristius usque dolor.

2.3.42  Et moestum querulis ede melos fidibus.
2.3.43  Olli blanditias, olli dic dulcia verba,
2.3.44  Si quae vis properum forte animum teneat.
2.3.45  Cui loquor? aut ubi sum? si conjurata marito
2.3.46  Vela dari ventis ipsa Neaera jubet.
2.3.47  Scilicet ipsa cupit longaevum visere patrem;
2.3.48  Ipsam agitat carae

2.4.18  Perque aliquid nostri si tibi dulce fuit,
2.4.19  Oro, querelarum atque hujus miserere doloris,
2.4.20  Nam potes, et reduci littora carpe pede.
2.4.21  Illa ego sum blando Veneris tibi cognita lusu
2.4.22  Corde tibi quondam carior atque oculis.
2.4.23  Quam fugis! heu notos, precor o, semel adspice vultus;

3.5.3  Idcirco vacuum me vos cessare putatis,
3.5.4  Et mala discinctum pravis terere otia nugis?
3.5.5  Optatisque adeo me vobis mittere carmen,
3.5.6  Quo sum digressos nuper complexus amicos,
3.5.7  Quos non ulla dies nostro, dum vita manebit,
3.5.8  Eximere ex animo, memorique e pectore possit.
3.5.9  Maxima pars hominum morbum

Late Hadriam Hesperiis mulceat a populis:
4.10.9  Namque hadriae est reduci certus freta carpere puppi
4.10.10   Ille, meae longe maxima pars animae,
4.10.11  Sorgus, quem dulci tam sum complexus amore,
4.10.12   Ut mihi sit vita dulcior, atque anima. XI. DE DOMO RUSTICA PRAESTANTISSIMI MEDICI GEORGII HYGIA QUAE

nationis et linguae — quae pari passu ambulare solent culturam praesertim moralem respicientes articuli mixtim, systematice nihilominus continebuntur, absque obtinendo altissimo loco privilegio luci publicae dari haud possint. Ex eo excellentiae vestrae humillime supplex sum, quatenus mihi ad suam sacratissimam majestatem mox recursus litteras recomendatorias ac suas potentissimas vires interponere gratiosissime dignaretur. De quo altissimo patrocinio eo minus dubitare praesummo, quo propius praefatum objectum nationis excellentiae vestrae altissimo praesidio atque

31  Concutit ossa timor, subito perclusa stupore
32  Mens haeret, veluti siquis prostratus in antro
33  Pythiaco recipit turbato oracula corde.
34  Ipse ego sum omen trepidanti pectore, vera
35  Sensa ratus, sylvas lustrans vallesque repostas
36  Saepe hasta stravi canibus pellentibus apros:
37  Sed diversa ferunt cecinit quae diva

mihi ante oculos umbrarum sistitur agmen,
315  Horresco visu: tum major imagine et ore
316  Fortius exclamat, Diocles, me, perfide, noscis!
317  Vestibus indutus sacris sum nomine Cajos 14
318  Lege tua damnor: cryptas subisse coactos
319  Anxiferas inter curas, famisque dolores
320  Occubui

Bibliographia locorum inventorum

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 10. Decembris 1794, versio electronica (, Zagreb), Verborum 460, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179412].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 28. Aprilis 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 624, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179804].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 1. Octobris 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 577, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh17981001].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 16. Octobris 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 1108, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh17981016].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Gaj, Ljudevit (1770-1856) [1833], Epistula ad Franciscum Vlašić, versio electronica. (, Beč), Verborum 125, Ed. Velimir Deželić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [gajljepist18330214].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report