Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: sUm Your search found 1924 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 501-600:501. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Cui sententię et illud dictum congruit:
502. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
et maiora horum faciet.
Maius enim est |
pie iuste-que uiuere |
quam miracula facere, quę etiam per impios quandoque fiunt.
Sed
503. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quia nunquam noui uos |
discedite a me omnes qui operamini iniquitatem!
Hoc idem Apostoli uerba docent dicentis:
504. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui per incredulitatem se solum
perdit |
et peruersa suasione alios non inquinat.
Quamuis autem leuius crucietur,
ęternę tamen morti,
sicut et illi, qui alienę subuersionis autores sunt, obnoxius est.
Si non credideritis inquit, quia ego sum, in
peccato uestro moriemini.
Quid sit ita mori, Ioannes in Apocalypsi ostendit dicens:
505. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] (ut Apostolus inquit) totam massam corrumpit .
Idem rursum ait:
506. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nostrum non accipitis. Hi sunt qui lapides cordis sui tollunt, ut his obstinationis telis Christum repellant | et ipse abscondit se, nequando ueritatem agnoscant, qui mendacio iam occalluerunt. quibus si ipse sua uoce dixerit: Ego sum, retrorsum abibunt | et in eodem corruent luto uitiorum, quo tam nequiter infecti sunt. Et quoniam obcęcauit eos ipsa animi malignitas, cum etiam ab aliquo fideli doctore quę uera sunt audierint, non satis intelligunt, et tenebris repleti lucis
507. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] comparandi
qui de cęlo signum sibi ostendi petierunt |
non satis habentes ea, quę facta coram se in terra uiderant.
Iure igitur et merito talibus exprobrauit Dominus dicens:
Nisi signa et prodigia uideritis, non creditis.
Et, si non credideritis inquit, quia ego sum,
moriemini in peccato uestro.
mori autem in peccato (ut supra ostendimus) omni alia morte peius
est.
Qui dubitat, Christi aduersarius esse conuincitur | ipso dicente:
508. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ruere |
et nullum cum iis qui uere uiuunt habere consortium.
Sequitur:
et qui perdiderit animam suam propter me, inueniet
eam.
Sed ne forte dubius et incertus quęras,
quo locorum inueniet eam,
ait:
Vbi ego sum, illic et minister meus erit.
Quid autem illo homine felicius,
qui merebitur esse socius Christi?
Sed si cum illo simul uiuere uolumus,
mundo moriamur,
509. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] repleri?
Hac tamen et phariseus ille refertus erat,
quem certe nec coram Deo puduit arrogantius quam decebat sese efferre.
510. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] intulit:
511. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hei mihi quia incolatus meus prolongatus est!
et Helias :
512. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mortuorum .
Quanto quis plenius in se Christi similitudinem expresserit eum hic
imitando,
tanto illi proximior est futurus in cęlesti regno.
Hoc certe ipso pollicetur dicens:
513. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quiescunt.
neque hominum neque pecudum uox auditur,
nec auicularum garritus auribus obstrepit |
nihil-que sentitur,
quod mentem cęli secreta rimantem grauet aut quicquam molestet.
Hoc tibi affirmat psalmista dicens:
514. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] scribens | auaritiam simulacrorum seruitutem appellat. Neque tamen per hoc mandatum ars reprobata est sculptorum uel pictorum. Non pingere aut fingere simulacra uetantur, sed adorare. Ideo sequitur: Non adorabis ea neque coles. Ego enim sum Dominus Deus tuus. Quod autem nos quoque Christi sanctorun-que imagines adoremus, non ad ipsas imagines, ne idolatrię arguamur, sed ad eos quorum ipsę imagines apparent, adorationem dirigimus. Iccirco autem eiusmodi simulacra
515. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] stabilis beatitudo, qua nihil melius, nihil maius ab homine optari possit. Cum ista animo permensus fueris, tunc non solum quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine dices, verum etiam cum eodem Propheta lętus cantabis: In uia testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus diuitiis. Et iterum: Bonum mihi lex oris tui super milia auri et argenti. Et rursum: Dilexi mandata tua super aurum et topazion. Item eodem psalmo: Lętabor ego super eloquia tua, sicut qui inuenit spolia multa.
516. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cum teste conscientia contenti esse deberent | et quicquid laudabiliter egissent, non sibi sed Deo tribuere. Talis fuit phariseus ille, qui ingressus templum, ut oraret, deprimere aliorum mores coepit, suos uero insolenter efferre. Deus, gratias tibi ago, inquit, quia non sum sicut cęteri homines: raptores, iniusti, adulteri, uelut etiam hic publicanus. Ieiuno bis in sabbato, decimas do omnium, quę possideo. Si ista quę faciebat, ad Dei laudem non ad suam dixisset nec se cęteris prętulisset, non peccasset.
517. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] rursum illud in eandem faciem refecit | et: Ecce, inquit, sicut lutum in manu figuli, sic uos in manu mea, domus Israhel. repente loquar aduersum gentem | et aduersum regnum, ut eradicem et destruam et disperdam illud. Si poenitentiam egerit gens illa a malo suo quod locutus sum aduersum eam, et ego poenitentiam agam super malo, quod cogitaui ut facerem ei. Et subito loquar de gente et regno, ut ędificem et plantem illud. (!) Attendant
518. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] in Christum credentes eius misericordiam poenitendo et sperando implorant | et eodem miserante | bonum quod cupiunt, consequuntur. Neque enim nisi fideles forent, quos peccasse poenitet, per portam, id est, per ipsum qui ait: Ego sum ostium ouium, ciuitatem illam patriam beatorum perpetuam atque perennem ingredi potuissent. Quanta conferat nobis poenitentia diximus, nunc qualis esse debeat, ut ea conferantur, dicemus.
519. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Deinde uoluntarię poenitentię iungenda est submissę mentis humilitas.
Ille qui a patre recedendo peccauerat,
ueniam petendo dixit:
520. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] intelligentia donatus est,
puer adhuc senes iudicauit,
et tamen:
521. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uesci iubetur qui fuerit mundus, quanto conuenit esse illum mundiorem, qui te omnis munditię fontem, omnis gratię autorem cupit haurire? Tu es panis uiuus uitam nobis donans quam non habemus, et a morte liberans quam timemus. Ais enim: Ego sum panis uitę. patres uestri manducauerunt manna in deserto et mortui sunt. hic est panis de cęlo descendens, ut siquis ex ipso manducauerit non moriatur. Ego sum panis uiuus qui de cęlo descendi. siquis manducauerit ex hoc pane, uiuet in ęternum. Et panis quem ego dabo, caro
522. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uiuus uitam nobis donans quam non habemus, et a morte liberans quam timemus. Ais enim: Ego sum panis uitę. patres uestri manducauerunt manna in deserto et mortui sunt. hic est panis de cęlo descendens, ut siquis ex ipso manducauerit non moriatur. Ego sum panis uiuus qui de cęlo descendi. siquis manducauerit ex hoc pane, uiuet in ęternum. Et panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi uita. Nihil est Domine tua ista oblatione melius, nihil pulchrius, nihil dulcius, nihil iocundius. Quid est bonum eius, inquit
523. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iccirco ut illam nobis conferas , mones et ais: Operamini non cibum qui perit, sed qui permanet in uitam ęternam, quem Filius hominis dabit uobis. hunc enim Pater signauit Deus. Et iterum: Ego sum panis uitę. qui uenit ad me non esuriet, et qui credit in me non sitiet in ęternum. Ad beatos ista pertinere etiam Apocalypsis docet, ubi dicitur: Non esurient neque sitient amplius | neque cadet super illos sol | neque ullus ęstus, quoniam Agnus qui in medio throni
524. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] te illius conuiuio indignum pręstas? Omnes certe indigni sumus, cum nemo sit qui non peccet , nemo cui cum centurione in Christum credente dicere non conueniat: Domine non sum dignus, ut intres sub tectum meum. In eo tamen digni censemur, si poenitentes, si confessi, si humiles accedimus. Talem cum te iam esse noueris, accedere ne dubites; ab illo inuitaris, qui omnes conclusit sub peccato, ut omnium misereatur. Talis cum accesseris
525. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hęc est scientia, quam a nobis exigit Dominus dicens: Misericordiam uolui et non sacrificium, et scientiam Dei plus quam holocaustum. . Hanc ipsam autem Dei scientiam a se peti iubet, cum ait: Siquis sitit, ueniat ad me et bibat. . et: Ego sum ostium, inquit, per me siquis introierit saluabitur. . Non est itaque aditus ad beatitudinem | nisi per scientiam diuinitus nobis traditam. Cęterę omnes scientię uanę sunt. nemo enim per illas efficitur beatus. qui-que ipsis nititur, hominum
526. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ideo ipse Dominus per prophetam exclamat dicens: Non glorietur sapiens in sapientia sua, et non glorietur fortis in fortitudine sua, et non glorietur diues in diuitiis suis, sed in hoc glorietur qui gloriatur, scire et nosse me, quia ego sum Dominus, qui facio misericordiam et iudicium et iustitiam in terra; misericordiam utique erga sapientes in bono, iudicium et iustitiam aduersus sapientes in malo. de quibus Hieremias ait: Sapientes sunt ut faciant mala, bene autem facere nescierunt.
527. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] strutio, nunquam tamen a terra subleuatur. Pilosus Pilosus tibi est, si in uitiis consenesces. pilosa namque est senectus. Ulula Vlula tibi est, si in tenebris uitam agis | et ab eo auerteris qui ait: Ego sum lux mundi. Vlula enim nocturna est auis. Syrena Denique Sirena tibi est in delubris uoluptatis, si cantibus amatoriis delectaris | cytharę-que
528. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Si spiritu, inquit, uiuimus,
spiritu et ambulemus!
Qui sit autem iste spiritus quo uiuimus,
declarat Saluator in Euangelio dicens:
529. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] more pręsentia appetit,
futura non considerat.
uisibilium amore capitur,
inuisibilia contemnit |
neque quod ratio discernit,
sed quod appetitio suggerit sequitur.
De qua carnis uiolentia conquęritur Dauid et ait:
530. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] appetit,
futura non considerat.
uisibilium amore capitur,
inuisibilia contemnit |
neque quod ratio discernit,
sed quod appetitio suggerit sequitur.
De qua carnis uiolentia conquęritur Dauid et ait:
531. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] secunda XIII Pacem habete, et Deus pacis et dilectionis erit uobiscum. Consensus in eandem fidem, in
534. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] desursum est
descendens a Patre luminum,
ut Iacobus apostolus ait,
in quem iustius decentius-que omnes bonę animi atque corporis actiones
referri poterunt |
quam in eum a quo sunt?
et pro quibus ipse se tibi donat dicens:
535. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Ad illam diu optatam beatitudinem hinc decedens peruenies,
tantum ut uirtutes tibi sint comites cura,
quibus hęc promissa est merces.
Beatus es si cum Propheta dicere poteris Domino:
536. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 505 | Paragraph | SubSect | Section] confixos,
latus lancea uulneratum,
cuncta denique flagellis contusa membra.
Ac ne iam grandioris ętatis eam arctam uiam ingressum dicas,
audi ipsum in psalmo confitentem:
537. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] auribus et nolunt audire.
Aliud etiam de quo Moyses esse se fatebatur,
cum se indignum officio sibi delato existimaret |
et ut in Exodo habetur,
diceret:
538. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] XIX
Qui potest capere capiat.
Vt autem ad capiendum quod proposuit enitamur,
pręmiorum magnitudine nos prouocat per Esaiam dicens:
539. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] propheta:
540. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
541. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
542. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] mouebitur in ęternum.
Paulus cum esset Corinthi,
per uisionem nocturnam audiuit Christum sibi dicentem:
543. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ab initio placuerunt tibi,
sed humilium et mansuetorum semper tibi placuit deprecatio.
et illa quidem sicut humiliter orauerat,
ita quod uolebat perfecit.
Clamat in Euangelio centurio:
544. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non recessit,
meruit tandem exaudiri.
Filius prodigus consumpto patrimonio ad patrem cum humilitate reuersus inuenit ueniam.
545. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] delictorum oculos in cęlum non audet attollere, et iustior redit phariseo, qui ieiunabat, qui decimas soluebat, qui bona multa faciebat. Illius enim peccata deleuit humilitas, huius merita corrupit mentis elatio. Non sum sicut cęteri homines, inquit. et qui se cęteris pręferre non dubitauit, publicano etiam postponendus iudicatur. De exaltatione hvmilivm in lege. Caput XXII
546. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Vnde futurę beatitudinis spe plenus:
547. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] beatitudinis spe plenus:
548. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Amos pastor quia mitis mansueti-que ingenii fuerat,
Spiritu Sancto repletus prędixit Samarię mala futura |
et prophetis meruit annumerari.
At etiam prophetali dignitate pręditus non insolescit,
sed magis humiliatur.
549. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] esset,
quod denique inter natos mulierum nemo illo maior surrexisset.
Ille tamen modis omnibus deiicere se et humiliare non destitit,
cum de Christo diceret:
550. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ego non sum dignus,
ut soluam corrigiam calciamenti.
Petrus
Petrus piscator erat,
et in Christum credens indignum se eius consortio iudicauit |
551. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Paulus de uase irę uas factus est electionis |
quantum antea furore aduersus Christum intumuerat,
tantum deinde propter Christum humilitate se deiecit.
552. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] |
quantum antea furore aduersus Christum intumuerat,
tantum deinde propter Christum humilitate se deiecit.
553. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] aduersus Christum intumuerat,
tantum deinde propter Christum humilitate se deiecit.
554. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
tantum deinde propter Christum humilitate se deiecit.
propter Christum humilitate se deiecit.
descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius obseruantes,
quantum possumus nos humiliter submisse-que geramus. ipso admonente ac dicente:
orabat dicens:
Dominus poenitenti et humiliatę pepercit,
postremo tamen insolenter elatam repenti ruina concidere permisit.
Ideo illi per Sophoniam superbię crimen obiicitur dicentem:
Hęc est ciuitas gloriosa habitans in confidentia,
quę dicebat in corde suo:
Ego sum,
et extra me non est alia amplius.
quomodo facta est in desertum,
cubile bestię?
omnis qui transit per eam,
sibilabit et mouebit manum.
quasi dolens eam quę fuerat iam non esse.
sicut et psalmista ait:
extulerat,
regno depositus cum bestiis uixit.
princeps Tyri
Ad principem Tyri in Ezechiele dicitur:
Hęc dicit Dominus Deus:
eo quod eleuatum est cor tuum |
et dixisti Deus ego sum |
et in cathedra Dei sedi in corde maris,
cum sis homo et non Deus.
Hinc demum post commemoratas tantę elationis causas infertur,
quod tradendus alienigenis esset |
spoliandus atque interficiendus.
se magnificos apparere uelle.
Vos autem non sic inquit |
sed qui maior est in uobis,
fiat sicut minor,
et qui pręcessor est,
sicut ministrator.
Nam quis maior est,
qui recumbit,
an qui ministrat?
nonne qui recumbit?
ego autem in medio uestrum sum,
sicut qui ministrat.
Is igitur qui pręferri aliis concupiscit,
gentilitatem sapit.
qui uero uel in dignitate positus minoribus ministrat ea quę ad consequendam salutem necessaria sunt uirtutum pręcepta |
siue ad sustentationem
quorum consuetudine utitur.
Vnde psalmista:
suam super aquilonem et perdet Assur,
et ponet speciosam in solitudinem |
et in inuium |
et quasi desertum.
paulo post:
Domini sabaoth peruenient,
si cum psalmista dicere poteris:
uindicando sed sustinendo.
De patientia ingratitvdinis, percvssionis | et bonorvm ablationis.
Caput XV
Sed ab illis inquies,
quibus imprimis obsecutus sum,
in quos beneficia plurima contuli patior iniuriam,
et quos mihi semper amicissimos fore sperabam,
eorum odia sustineo |
magis-que me angit ipsorum ingratitudo quam offensa.
At etiam Christus Dominus tuus quos uenerat saluare,
ab iis
proposito confirmentur suarum passionum catalogum contexit dicens |
exercitatum se fatigatum-que fuisse in laboribus plurimis,
in carceribus abundantius,
in plagis supra modum,
in mortibus frequenter.
a Iudeis inquit quinquies quadragenas una minus accepi |
ter uirgis cęsus sum,
semel lapidatus sum,
ter naufragium feci,
nocte ac die in profundum maris fui,
in itineribus sępe,
periculis fluminum,
periculis latronum,
periculis ex genere,
periculis ex gentibus,
periculis in ciuitate,
periculis in solitudine,
periculis in
suarum passionum catalogum contexit dicens |
exercitatum se fatigatum-que fuisse in laboribus plurimis,
in carceribus abundantius,
in plagis supra modum,
in mortibus frequenter.
a Iudeis inquit quinquies quadragenas una minus accepi |
ter uirgis cęsus sum,
semel lapidatus sum,
ter naufragium feci,
nocte ac die in profundum maris fui,
in itineribus sępe,
periculis fluminum,
periculis latronum,
periculis ex genere,
periculis ex gentibus,
periculis in ciuitate,
periculis in solitudine,
periculis in mari,
periculis in
post me,
abneget seipsum |
et tollat crucem suam et sequatur me.
Eis quoque qui in regno ipsius ad dextram et sinistram suam sedere petierant,
respondit:
Non ergo antea nouerat |
quam malis compellentibus uires illius consyderasset,
quem in prosperitate contempserat.
Hoc est quod in Hieremia dicitur:
|
ipsum Hierosolymis uincula passurum |
et animo consternati rogassent,
ut supersederet illo proficisci,
ne prompta desit uoluntas ad patiendum tunc quoque cum patiendi non suppetit occasio.
Quod si feceris,
tu quoque a Domino in pace collectus cum sanctis martyribus dicere poteris:
In omni autem pressura et afflictione siue mentis sine corporis |
commodissimum erit |
Domini Saluatoris labores atque dolores pro nobis ultro susceptos ad memoriam reuocare |
secum-que ratiocinari ac dicere:
Quis ego sum,
ut aduersis pręsentium infelicitatum casibus grauari non debeam,
cum Dominus meus,
quandiu in terris uersatus est,
non ocio delectatus sit sed fatigatione,
non uoluptatem ullam corporis appetierit,
clauorum,
lanceę in latere |
atque de tot uulneribus manante cruore totus perfunditur.
Cum-que moriens sitiret,
aceto felle-que potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo feram,
siqua mihi calamitas incidat,
siquod incommodum patiar,
siqua me inuidorum infestet persecutio?
cum presertim nihil mali mihi inferri possit,
quod peccata mea non merentur.
Non ergo grauate
Si contigerit ut irę motum concipias,
conceptum reprime,
et quod intra te natum est,
intra te et moriatur |
nec uerba exterius prorumpant nec opera.
Audi psalmistam dicentem:
Si contigerit ut irę motum concipias,
conceptum reprime,
et quod intra te natum est,
intra te et moriatur |
nec uerba exterius prorumpant nec opera.
Audi psalmistam dicentem:
autem scriptum est:
Qui odit loquacitatem,
extinguit maliciam. Tacitus et sensatus honorabitur.
Recordatus est Iob |
duo quędam se fando emisisse,
quę emissa nollet,
et ait:
ne comedant. Iubet et eum, qui idola colenda suaserit, lapident et
reliqua. Sacerdotes, inquit Dominus, et Leuitę non habeant
hęreditatem cum aliis; ego hęreditas eorum. Moyses pręterea ait: CXX
annorum sum hodie; non possum ultra ingredi. Prędicit de uictoria Iosue
duce consequenda terraque possidenda. In tabernaculo ei et ipsi Iosue in
columna nubis apparens Dominus futura reuelauit. Cantauit Moyses canticum:
Audite,
Israhel de Aegypto, anno autem
diis alienis. Te
autem, quoniam audisti uerba Voluminis et perterritum est cor tuum et
fleuisti coram me, colligam ad patres tuos in pace, ne uideant oculi tui
mala, quę inducturus sum super locum istum. Rex ascendens in templum
uerba Libri foederis legit cunctis audientibus et pepigit pro eis, quod
ambulabunt post Dominum ac pręcepta eius custodient. Cunctis pacto huic
acqueiscentibus omnes
et custodes dedit
Caldeis, filios et filias euersa domo, in qua conuiuabantur, oppręssit
ruina. Tot calamitatum acceptis nunciis Iob scidit uestimenta sua et tonso
capite in terra prostratus adorauit dicens: Nudus egressus sum de utera
matris meę, nudus illuc reuertar; Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut
Domino placuit, ita factum est; sit nomen Domini benedictum. Iterum
Sathanas exibita sibi potestate in corpus eius, ulcere
comploratur. Scissis uestibus et sparsis puluere captibus per
dies VII nihil ei locuti sunt cernentes in eo dolorem esse supramodum
uehementem. Ipse autem os suum aperiens: Pereat, inquit, dies, in
qua natus sum et nox, in qua dictum
est: conceptus est homo! Demum ait: Nonne dissimulaui? Nonne
quieui? Et uenit super me indignatio. Cęterum ad miserię cumulum ab
qui salus es? Rursum amicorum contumeliam sustinet
repręhendentium, quod nimis arroganter Deum alloquatur et superbe.
Respondit Iob: Consolatores onerosi estis. Denique: Hęc passus
sum, inquit, absque iniquitate manus meę, cum haberem mundas ad
Deum pręces. Non peccaui et in amaritudinibus moratur oculus meus.
Libera me, Domine, et pane me iuxta te et cuiusuis manus pugnet contra
me!
ab amicis increpitus: Vsque quo, ait,
affligitis animam meam? Miseremini mei, miseremini mei saltem uos,
amici mei. Scio enim, quod redemptor meus uiuit, et in nouissimo die de
terra surrecturus sum, et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea
uidebo Deum. Quem uisurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt,
et non alius. Reposita est hęc spes mea in sinu mea. Dicunt ei, quod
impii prosperitas
Miseremini mei, miseremini mei saltem uos,
amici mei. Scio enim, quod redemptor meus uiuit, et in nouissimo die de
terra surrecturus sum, et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea
uidebo Deum. Quem uisurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt,
et non alius. Reposita est hęc spes mea in sinu mea. Dicunt ei, quod
impii prosperitas cito mutetur in contrarium. Respondet Iob: Quare ergo
impii quandoque usque in
de ipso iudicant amici. Deus
postremo interrogat ipsum Iob de occultis rerum causis, quasi arguens eum,
quod inquisient, cur ipsum ita afflixerit. Hinc ille se in hoc peccasse
fatetur: Insipienter, inquit, locutus sum. Ipse me repręhendo et
ago poenitentiam in fauilla et cinere. Post hęc omnia laudauit
Dominus seruum suum Iob reddiditque illi, quęcunque olim amissa fuerant,
duplicia. Contigerunt enim ei quatuordecim milia
uindemię, pinguium medulatorum, uindemię defecatę.
Et alibi: Dabit tibi Dominus panem arctum et aquam breuem et non
faciet auolare a te ultra doctorem tuum. Quippe qui in Euangelio
ait: Et ego uobiscum sum usque ad consumationem sęculi. Passionem
quoque pro nobis susceptam ita explicat propheta iste, ut pręteritam
uideatur rememorare, non futuram prędicere. Non est, inquit,
species ei neque decor;
Negant Messiam, id est Christum,
Deum esse et ab hoc ipso propheta erroris conuincuntur. Quod enim Christus
Deus sit et non tantum homo purus, ipse
idem qui in Apocalypsi ait: Ego sum Alpha et Omega, principium et finis,
hic dicit: Ego primus et ego nouissimus et absque me non est Deus.
Quis similis mei? Trinitas Negant quoque in Deo
nouere / has meas complorationes ludibrio fore. Vtinam essent vanae meae querellae: vtinam extaret aliqua ratio minuendi hunc dolorem / quem ingentes calamitates peperere / quotidie nouis accrescentibus. Sed qui possum abtinere a lachrimis? siquidem eo vsque miseriarum atrocitate fortunae redactus sum / vt non solum inter armorum strepitus vnico sensu aurium dolere satis fuerit: sed quod omnium miserrimum est / communium particeps malorum grauissimis calamitatibus interfui / lamentabiles Christianorum strages his oculis vidi / et infoelix miserrimae ruinae spectator extiti. Quis porro est
hoc meum susceptum negotium sint accusaturi:
praesertim dum consyderant meam adhuc immaturam aetatem paucis ingenii ac eruditionis
nostrae testimoniis extantibus, quae me peregrinum a multis suspitionibus apud exteros
uindicarent. Neque ipse, profecto sum ignarus quam grauissimo oneri maximisque periculis
me subiecerim, plus fortasse reprehensionis quam laudis assequuturus. Etenim si
regionem, ciuitatem, gymnasium, atque hunc amplissimum consessum metiri uelim: omnia
sane mihi non admiranda solum, sed etiam
quotidiae cernitis, nedum quod eorum memoria uestris impressa mentibus
habeatur. Quid Extenuatio autem sit
uobis de me sperandum, qui neque aetate, neque ingenio, neque doctrina, neque ulla in
parte sum iis comparandus? An non sim et ipse conscius mearum uirium? Et non intelligam,
nihil in tanta frequentia praestantissimorum uirorum debere afferri, nisi quod
cumulatissime expolitum consumatumque iudicetur? Nemini hoc suggestum
conscendendum esse,
viribus prohibebitur / quominus populationibus et incendiis totam
Europam deformet: nisi forte Principum discordiam / ac nostra scelera nobis profutura
speremus. Idcirco Deum Optimum Maximum ut vires atque animos atrocissimae gentis infringat
/ hoc carmine deprecatus sum. Quod tibi religiosissimo / et communia semper mala miseranti
/ meique imprimis amantissimo dedicaui / vt sub tuo nomine nullam grauiorem censuram
expaueat.
ratiocinari solebas. Qua Tua erga Deum obseruantia prouocatus, opus piissimum, quod tunc in
manibus erat, Tuo nomini me dedicaturum sponte pollicitus sum Tibi. Perfecto itaque opere, quod
olim promiseram, nunc exoluo. Totum hoc, quod offerimus, Christi, Saluatoris nostri,
humanitatem diuinitatemque continet. Videbis primum, quanta ille in terram de cęlo descendens
perferre uoluit, quos labores, quę supplicia, ut pro nostris
in re instruit nos ne
tunc quidem, cum aduersariorum persecutionem patimur, cessandum esse ab operibus iustitię.
Ad hęc frequenter etiam lapidibus eum obruere concupierunt. Nam cum in templo eos docuisset,
ut Ioannes ait, dixissetque: Antequam Abraham fieret, ego sum. Tulerunt — inquit
— lapides, ut iacerent in eum. Iesus autem abscondit se et exiuit de templo;
illud nempe implens, quod in psalmo est dictum: Odiui ecclesiam malignantium, et cum
impiis non sedebo. Quicquid autem illi ad necem ei
ad
poenitentiam reuocet, et cum iustis, ut doceat perseuerantia eis opus esse ad beatitudinis
pręmia consequenda. Tam autem incongruę obiectioni ipse Dominus respondens ait: Non est
opus ualentibus medicus, sed male habentibus. Quasi diceret: Medicus animarum sum;
publicani et peccatores pharmaco indigent disciplinę spiritalis, ut corrigantur. Et subiunxit:
Euntes autem discite, quid est: Misericordiam uolo, et non sacrificium. Disce,
pharisee — inquit — cęce et dux cęcorum, quid hoc sit, quod in Osee* propheta
ieiunanti, cauillantur comedentem, et dum uitiis suis fauent, uirtutis cultores
linguę procacitate lacessunt. Hinc est, quod Iudei nullo placati Christi miraculo,
murmurabant de illo — Ioannes ait — eo quod dixisset: Ego sum panis uiuus,
qui de cęlo descendi. Nihil ergo, quod ad diuinitatem eius referri posset, admittere
poterant, quanuis multa etiam ab eo fieri conspicerent, quę supra uim humanam erant, et nulli
nisi Deo factu possibilia esse noscerentur. Quin etiam pati non poterant,
ei, si natus non fuisset. Hoc
saltem timere debuit sceleratus Iudas. Veruntamen auarum animum nec miracula mouent nec minę
coercent: contemptis omnibus illo pręceps ruit, ubi se lucri aliquid facturum sperat. Hic ergo
aliis tristantibus et singulis: Nunquid ego sum, Domine, respondentibus, audacter
reclamat: Nunquid ego sum, Rabbi?
Post esum agni illa, ut reor, quę Ioannes narrat, fiunt. Surgit — inquit —
Iesus a coena et ponit uestimenta sua. Et cum accepisset linteum, pręcinxit
Iudas. Veruntamen auarum animum nec miracula mouent nec minę
coercent: contemptis omnibus illo pręceps ruit, ubi se lucri aliquid facturum sperat. Hic ergo
aliis tristantibus et singulis: Nunquid ego sum, Domine, respondentibus, audacter
reclamat: Nunquid ego sum, Rabbi?
Post esum agni illa, ut reor, quę Ioannes narrat, fiunt. Surgit — inquit —
Iesus a coena et ponit uestimenta sua. Et cum accepisset linteum, pręcinxit se. Deinde
misit aquam in peluim et coepit lauare pedes discipulorum et
mundus totus. Qui enim Christi baptismo lotus est, totus
mundus est. Confirmatione tamen ei opus est, ne inquinetur. Vnde baptizatos in
ecclesia sacro deinde chrysmate inungi ab episcopo cernimus. Vel hoc est illud, quod Paulus
ait: Nihil mihi conscius sum, sed non in hoc iustificatus sum; qui iudicat* me, Dominus
est. Non enim sufficit nostra emundatio, id est a peccatis abstinentia; nisi Christi
meritum accesserit, cęleste regnum ingredi non merebimur. Tunc ergo Iesus pedes nostros lauat,
cum per passionis suę
baptismo lotus est, totus
mundus est. Confirmatione tamen ei opus est, ne inquinetur. Vnde baptizatos in
ecclesia sacro deinde chrysmate inungi ab episcopo cernimus. Vel hoc est illud, quod Paulus
ait: Nihil mihi conscius sum, sed non in hoc iustificatus sum; qui iudicat* me, Dominus
est. Non enim sufficit nostra emundatio, id est a peccatis abstinentia; nisi Christi
meritum accesserit, cęleste regnum ingredi non merebimur. Tunc ergo Iesus pedes nostros lauat,
cum per passionis suę gratiam nos de terra sublatos
inter homines sanctos spiritus nequam. De quo dicitur: Vnus uestrum diabolus est.
Sequitur: Postquam ergo lauit pedes eorum, accepit uestimenta sua et, cum recubuisset
iterum, dixit eis: Scitis, quid fecerim uobis? Vos uocatis me Magister et Domine, et bene
dicitis; sum etenim. Si ergo ego laui pedes uestros, Dominus et Magister, et uos debetis
alter alterius lauare pedes. Exemplum enim dedi uobis, ut, quemadmodum ego feci uobis, ita et
uos faciatis. Humilitatem docet Magister humilis. Et, si Dominus non est dedignatus
pedes lauare
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.