Your search found 2204 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1601-1700:

Momus in eandem.
13.79.1  Diceris Occidui Regina Hispania, et mundi.
13.79.2  Falso, nam vulgus haec dare verba solet.
13.79.3  Te quondam Graecus, Romanus, Gothus, et Afer,
13.79.4  Nunc regit Austriades, praeda subinde manes. Hispania in Momum.
13.80.1  Illa

Epitaphium
16.2.71.1  Rex Scotus iacet hic Anglis oppressus ab armis,
16.2.71.2  Et cum rege iacet tota Stuarda domus.
16.2.71.3  Et iacet Henricus Romani nominis hostis,
16.2.71.4  Et cum rege iacet Vallia tota domus.
16.2.71.5  Et iacet hic longo Sismundus fractus ab aevo,
16.2.71.6  Et cum rege iacet tota Gelona

nominis V. defecit. Henricus Angliae rex quartus ab Ovino Vallo, ultimus eius gentis fuit: Heduardus enim huius filius, vel quia sub tutela nutritiorum regnavit. vel quia nothus habitus est, inter reges non annumeratur. Porro Henricus hic merito Romani nominis hostis adpellatur. Postquam enim cum Germanis de religione sentire coepit. omnes fere populos ad septentrionem positos a Romana amicitia avertit. Iagellonis Lithvani familia in Sigismundo, qui in fine eius belli, quod Veneti cum Otthomano Selimo

vel quia sub tutela nutritiorum regnavit. vel quia nothus habitus est, inter reges non annumeratur. Porro Henricus hic merito Romani nominis hostis adpellatur. Postquam enim cum Germanis de religione sentire coepit. omnes fere populos ad septentrionem positos a Romana amicitia avertit. Iagellonis Lithvani familia in Sigismundo, qui in fine eius belli, quod Veneti cum Otthomano Selimo gessere diem suum obiit, penitus extincta est. Post cladem Mohaczicam, in qua Ludovicus rex cum omni pene

miscere preces, et dare thura Iovi.
16.3.103  It iuvenis, si bella vocant, invictus, et illi
16.3.104  Candida in aurata casside Cerva nitet.
16.3.105  Romani colles, et fortunata Quirini
16.3.106  Moenia, et Etruscis advena Tibris aquis.
16.3.107  Ostendent vobis Cervinum fata, sed (o fors) Cervae.

Rastici.
16.3.129  Marte satam gentem, domitus cui paruit orbis,
16.3.130  Mollis Arabs tota depulit Illyria.
16.3.131  Nec vos auctores Romani nominis hostem
16.3.132  Ignavum puduit posse pati dominum?
16.3.133  Sic mutat fortuna vices, ruit agmine raro, Crucii.

decus, quanta est gloria parta viro?
16.3.215  Sic invicta phalanx Macedum postrema Sarissas,
16.3.216  Incubuit si vis maior ab hoste, movet.
16.3.217  Sic reparat fortis Romana Triarius arma,
16.3.218  Quercus et emeritas alligat alba comas.
16.3.219  Accola Tyrrheni fuit olim Tibridis, Ombla
16.3.220  Nunc placet, Illyricis nobilis Ombla vadis.

eunucho instar alicuius turbidae tempestatis agitabatur cum Huszaino Bosznensi passa suas, quas Bizantio uenire coegerat, coniunxisset copias, primo statim aduentu omnium oculos in se conuertit. Haszan passam, qui superioribus annis Scisciam, olim Romanorum coloniam nunc uero ubi Colapis fluuius Szauum influit, capituli Zagrabiensis singulare propugnaculum, sua quam accepit memorabili clade et interitu clariorem reddiderat redditum sibi ueteres Bosznae milites credidere. Easdem bestialem

seruitutem, pugnemus forte pro fide inprimis Christiana, pro religione catholica, pro aris, pro focis, pro coniugibus, pro liberis, charissimis pignoribus, pro salute denique et conseruatione dulcissimae patriae ac pro incolumtitate totius imperii Romani. Nam ulla iam nobis superest futura uia, praeter dextras et uirtutem; uicti nullam speremus salutem. His dictis, adeo omnium animi sunt accensi et ad subeunda quaeque pericula confirmati, ut qui non prius mortem honeste oppetat quam uel sese

et reperietur 7 7/29, aqua igitur ad argentum viuum se habebit in magnitudine, ut 100, ad 7 7/29. Hic sequitur tabula, ad inueniendas sphaerarum grauitates, ex data diametrorum magnitudine, cuius haec est explicatio. In dimetiendis sphaerarum diametris utimur pede Romano antiquo, cuius mensuram in margine apposuimus, eaque respondet ad Romani palmi, quo hodie utimur, mensuram ut 4, ad 3, huiusmodi pedem diuidimus in duodecim partes aequales, seu uncias, quas inuenies in prima Columna sub titulo magnitudinis. Ponderibus autem utimur hac nostra

ut 100, ad 7 7/29. Hic sequitur tabula, ad inueniendas sphaerarum grauitates, ex data diametrorum magnitudine, cuius haec est explicatio. In dimetiendis sphaerarum diametris utimur pede Romano antiquo, cuius mensuram in margine apposuimus, eaque respondet ad Romani palmi, quo hodie utimur, mensuram ut 4, ad 3, huiusmodi pedem diuidimus in duodecim partes aequales, seu uncias, quas inuenies in prima Columna sub titulo magnitudinis. Ponderibus autem utimur hac nostra tempestate usitatis, libram enim diuidimus in 12, uncias unciam vero in

non sufficit, fieri curauimus Cylindrum ex stanno, altitudine aqualem diametro circuli, qui basis est ipsius Cylindri, is enim torno fieri potest multo exactior quam sphaera, et facilius. huius autem Cylindri altitudo, vel diameter ipsius basis, erat duarum unciarum praedicti pedis Romani, grauitas vero duarum librarum, cum una uncia, et octo scrupulis, siue ut hoc pondus ad grana reducamus, Cylindri grauitas erat Gran. 14592. abstulissent ab hac Cylindri grauitate partem tertiam. id est 4864, reliquum, quod est 9728. seruauimus, pro grauitate

QUAESTIO PRIMA. / Quid est Causa, seu Actio: unde dicitur: et quotuplex? Relicta philosophis speciali, et magis propria causarum tractatione; omissisque duobus illis causarum generibus, quae olim apud Romanos rerum dominos, adeoque Ciceronem ipsum, oratoriae facultatis, et Latinae eloquentiae facile principem ac parentem, summo in flore fuere; altero demonstrativo, quo ob res bene gestas laudari solebant; et altero

an hoc nomen certam aliquam personam significet, vel quid aliud: ideo non inconveniens fuerit, paucis declarare, quidnam rei sit, et unde hoc nomen traductum, atque a quibus primum usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos dicebatur proprie pecunia Principis. Constituto enim Principe, Lege Regia, ad ipsius decorem et maiestatem servandam, a Senatu, populoque Romano, decreta fuit quaedam publica pecunia, quae Fiscus dicebatur, a fiscis,

traductum, atque a quibus primum usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos dicebatur proprie pecunia Principis. Constituto enim Principe, Lege Regia, ad ipsius decorem et maiestatem servandam, a Senatu, populoque Romano, decreta fuit quaedam publica pecunia, quae Fiscus dicebatur, a fiscis, id est sportulis, quibus utpote maior summa pecuniae recondebatur: ut Ciceronis 1. actione in Verrem: Reperiebam (inquit)

Fiscus, propria duntaxat Principis, et non alterius pecunia erat, quam usu capere nemini licebat, longo tempore. Aerarium autem publicae pecuniae, Conservatorium potius dicitur. Sic apud nos quoque iam, retento hoc Romanorum veteri nomine, Fiscus proprie dicuntur omnia illa bona, sive iura possessionaria, quaecunque per defectum seminis, vero ac legitimo haerede carentia et destituta, 1.tit. 10. (quae ob id Caduca

sibi proprium, divina humanaque causa constituit; hoc est, propter honestatem et iustitiam, quarum illa homines in hac vita decoros reddit, haec vero in futura etiam beatos efficit. Dictum quidem Civile a principio, quod Romani rerum domini, Civitatem Romanam potius incolentes, quam colonias, sive provincias sibi subiectas, ibi illud constituebant; ac exinde etiam in dictas provincias, sive colonias derivabant, et deducebant: ob idque absolute

causa constituit; hoc est, propter honestatem et iustitiam, quarum illa homines in hac vita decoros reddit, haec vero in futura etiam beatos efficit. Dictum quidem Civile a principio, quod Romani rerum domini, Civitatem Romanam potius incolentes, quam colonias, sive provincias sibi subiectas, ibi illud constituebant; ac exinde etiam in dictas provincias, sive colonias derivabant, et deducebant: ob idque absolute positum, proprie, et per

quam colonias, sive provincias sibi subiectas, ibi illud constituebant; ac exinde etiam in dictas provincias, sive colonias derivabant, et deducebant: ob idque absolute positum, proprie, et per excellentiam, solum pro Romanorum Iure accipi consuevit. Verum posteaquam tandem ad alias quoque civitates, provincias, regna et imperia illud deduci, et per alios quoque populos augmentari et ampliari coeptum est; communiter iam Civile, vel etiam cum

Viduae, S. Catharinae Virginis et Mart. Conceptionis B. Mariae, et huius S. Ladislai Regis; ac denique tota Maior hebdomada, ex singulari devotione. Sic olim apud Romanos Fasti dies erant, quibus sine piaculo, Praetoribus licebat Tria verba fari, scilicet, Do, Dico, Addico; quando debitorem tradebant creditori ut in eum, et vitae, et necis haberet potestatem, cum solvendo

ut dum tempore Scipionis Iunioris Africani, ante redditam mundo salutem, anno 146. dicebatur; Dormiant hodie leges: eo quod prosequendis bellis potius, quam tractandis legibus, ductu illius Romani incumbebant. Sic et Iuvenalis, circa annum Domini 98. post mortem Iulii Caesaris, Anno 141. exclamat in Legem Iuliam, per quam Adulteria puniri debebant: Ubi nunc Lex Iulia,

restitui; ut equus ad usum unius diei concessus. Debitum vero, et ad haec, et ad alias commutationes rerum generaliter refertur, quod scilicet cuivis quomodolibet, ex propria concessione sua debetur. Ubi Notandum, quod veteres Romani, in tali casu debiti, vel mutui, ubi scilicet nulla probatio esse potest, tale ferebant iudicium: si enim partes pares erant, seu boni pariter, seu mali, tum illi unde petebatur, hoc est Reo credebatur, ac secundum eum

in quinto gradu a dicto Friderico III. quia ipse tanquam Truncus a numero amovetur. Quanquam Sua Maiestas, ab Augusta domo Austriaca, ad Comites Habspurgios, ab illis ad Anicios Romanos, et ab iis ad AEneadas Troianos, Genealogiae suae seriem, protendere possit, ut bene dictus Abbas, citato libro, et aliis sequentibus, annotavit. Unde merito Matthias Austrius Habspurgius, Anicius

et ab iis ad AEneadas Troianos, Genealogiae suae seriem, protendere possit, ut bene dictus Abbas, citato libro, et aliis sequentibus, annotavit. Unde merito Matthias Austrius Habspurgius, Anicius Romanus, et AEneades Troianus, dici valeat. Quod ipsum similiter dici potest, de Serenissimis Principibus quoque D. D. Alberto Principe Belgii Fratre Germano, ac Ferdinando II. Rege Hungariae D. N. C. Patrueli Suae Maiestatis;

potiri; et haec proprie Remissio dicitur. Aliquando etiam pro maiori declaratione continuanda, remittitur ad eandem sedem Iudiciariam Comitatus, absque ullo praemissorum modorum, ubi non satis liquet. Veluti olim apud Romanos Iudex non liquere pronunciabat, quando scilicet probationes et argumenta, non satis erant idonea ad diiudicandam causam. Budaeus in Pandec. quod et amplius liquere (id est

actionem, hoc ipso dicitur falsam fecisse querelam contra Reum, unde recte huc referri solet: Quae apud nos iam centum florenis recompensatur; licet olim apud Athenienses decima parte litis, temere motae rependi solebat. Apud Romanos autem depositio, fiebat certae pecuniae, per utramque partem et quae causa cadebat, illius pecunia in mulctam veniebat. Secundo, quod specialiter Dicatores, vel etiam alii, qui alios indebite vexant, poenam talionis

pro sanctis et religiosis haberi consueverunt. Tholosanus lib. 2. cap. 6. de Repub. et Vitruvius lib. 5. de Architectura, loquens de Basilica Iulii, quam ipse architectatus erat, scribit; apud Romanos olim in Basilicis Iuris dicundi tribunalia, ac Iura ipsa quoque populo reddita fuisse; unde merito cavetur, ne quid huiusmodi in iis committatur, sed ut summa reverentia, honor, ac veluti religio quaedam exerceatur, et

non habentes, recuperandis sentiendum, 3. tit. 28. quod et ad Nobiles quoque refertur; Ibidem, Vide supra quaest. 12. cap. 4. secus observatum fuisse apud veteres Romanos. Ubi Nota, quod occasione praemissae captivationis Nobilium, alios etiam casus, quibus captivari soleant, non incongruum fuerit huc referre. Et Primo, Factores, et Officiales dominorum Magnatum, aliorumque Nobilium,

hoc est, commune Ius declarando, et obscuriorem legem interpretando. Ideoque illud semper vetari, hoc autem admitti solere; quia apud omnes nationes, in rebus dubiis, libera est semper consultatio. Quemadmodum et apud Romanos olim habebantur certi Iurisperiti, quos speciali nomine Prudentes vocabant, qui huiusmodi interrogantibus in causis eorum Iuris interpretationes, et suas opiniones dabant quae ex eo, responsa prudentum

capite sanciendum existimavit, si aliquis Iudex, quacunque de causa, pecuniam aut munus acceperit, teste Osorio lib. 7. de Regis Institutione. Et Ioannes Althusius in Epitome Dicaeologicae Romanae, dicit; Iudicem esse personam mediam, sine affectione disceptantem inter litigantes. Ob id, vulgarum illud cuiusdam dictum: fores domus meae, probo et improbo aeque patere, est omnino ultro etiam affectantis,

a Dominis Consiliariis, incipiendo ab eodem Domino Personali, eo quod et is Consiliarius sit, vel quod interrogatus tantum, et non sua sponte respondere debeat, sententias rogant. Quomodo autem sententiae rogabantur apud Romanos, vide Gell. lib. 4. cap. 10. Circa quod NOTA, quod pro eo, quod hic dicitur, dicere vocem, vel votum, latine et eleganter dicitur, dicere sententiam; dicere vero diem, est certam

est. Prolog. cap. 6. Sicque Dei, et hominum legem adimplebit. Super quibus refert Sylvius, Magnanimum illum Alphonsum Aragonum et Siciliae Regem, ante annos 176. dixisse: Quod si tempore veterum Romanorum vixisset, se constructurum fuisse, contra Curiam, templum Iovi Positorio, in quo Senatores, priusquam in Senatum venirent, odium, amorem, ac privatos affectus omnes deponerent. Et Gell. lib. 14.

quoque iam dici solet; Audi Et Alteram Partem, etc. Tantum in illis naturalis luminis puritas valebat, et adeo huiusmodi affectus exosos habebant? De quibus etiam supra quaest. 2. cap. 8. Romani autem caput velabant, ut refert Cicer. pro domo sua, et Livius. Quos iam ex Christicolis, soli Domini Bohemi imitantur, qui in criminalibus, nigro

9. sed ab ea, quae generalissime sumitur, et est infida advocatio eius, qui pecuniam, vel quodvis emolumentum accepit, ut alicui negotium agendo, defendendoque faceret, et tamen non fecerit. Cuius poena apud Romanos olim de Lege Remmia fuit, inustio literae K. vel C. in fronte. Praevaricator, a praevaricando, id est transgrediendo limitem iustitiae, dictus est, qui et Collusor quoque dicitur, est is,

et Metropolitanarum, idque semper in prima instantia, seu per querimoniam. Neque licet relicto Diocoesano, vel ad Metropolitanum, hoc est, Archi-Episcopum, vel ad eius Vicarium, vel ad Nuncium Apostolicum, vel autem in Curiam Romanam querulatum ire; sed solum per viam Appellationis, ad eos causam deducere, maturioris revisionis gratia, 6. Matth. art. 44. et 45. Item 3. art. 19. et 5. art. 17.

art. 17. Item 1. Vlad. art. 45. et 2. eiusdem art. 10. et 3. art. 63. Et qui id facere praesumpserit, ut scilicet Romam conquestum eat, vel in prima instantia in Curia Romana causam moveat, poenam capitis incurrit, dicto 3. Matth. art. 19. Ubi Nota, quod aliquando propter certas causas, utpote, vel metum hostium, vel aquarum inundationem, vel viarum

a Vicario Diocoesano, fit Appellatio, ad Vicarium Metropolitanum, ac ab inde denique ad Nuncium Apostolicum, qui tunc temporis circa Curiam Regiam, ex delegatione Summi Pontificis constitutus fuerit, aut omnino in Curiam Romanam, uti iam dictum est, quaest. 1. (quanquam de facto iam ad Rotam non soleat transmitti Appellatio, ut multi dicent.) Ad haec vero omnia clarius intelligenda, non abs re fuerit omnes literas

treba darouati ouomu i onomu. Per me tamen non stabit, sed quidquid efficere potero conabor, rauno kako Ʒam za Ʒe. Quantum ad historiam ampliandam, non dubito, quin multa in archiuiis archiuis Romanis et praesertim Uaticano reperire possemus, sed nullus quicquam inde extrahere potuit, nisi pecunia mediante, quae custodibus et iis, qui ad eiusmodi officium deputati sunt, dari solet; quemadmodum etiam Pater Incoffer iam multam impendit pro suis Annalibus farciendis. Ego eiusmodi impensam

norunt Optimates et Proceres, norunt Praelati et Antistites dictorum Regnorum et proximorum, nouit Rex ipse Orbisque Imperator Ferdinandus, qua Hic animi praesentia, qua constantia et firmitate audax intrepidusque publicis in Comitiis Catholicam Religionem, Pietatem in Deum, obseruantiam erga Romanam Ecclesiam, obedientiam et Fidem erga Regem aduersus Haereticorum molimina propugnauit. Non ego hic Antistitis huius in rebus gerendis uigilantiam, non in causarum cognitione diligentiam, non aequitatem in diiudicandis controuersiis, non studium in negotiis conficiendis, non demum laudabiles

non in causarum cognitione diligentiam, non aequitatem in diiudicandis controuersiis, non studium in negotiis conficiendis, non demum laudabiles caeteras Animi affectiones rationesque eiusdem absolutissimas numerabo, quarum intuitu piissimus Caesar, felicis recordationis Ferdinandus Secundus, Romanorum Imperator semper Augustus, et plurimi eum fecit et charissimum habuit usque adeo, ut maiorem eidem in Ecclesia Zagrabiensi Praeposituram primo, deinde Quinqueecclesiensem quoque Praesulatum contulerit. Neque minoris eundem aestimat Inuictissimus Ferdinandus tertius, similiter Romanorum

Secundus, Romanorum Imperator semper Augustus, et plurimi eum fecit et charissimum habuit usque adeo, ut maiorem eidem in Ecclesia Zagrabiensi Praeposituram primo, deinde Quinqueecclesiensem quoque Praesulatum contulerit. Neque minoris eundem aestimat Inuictissimus Ferdinandus tertius, similiter Romanorum Imperator, catholicae religonis Christanique imperii Hostium debellator gloriosissimus, qui grauiora eidem saepius committere consueuit et praefatam Zagrabiensem Ecclesiam regia munificentia atque authoritate Iuris Patronatus dandam et conferendam duxit. Cuius Collationis confirmationem,

Hochiu, ako Bogh da, nadopuniti u drugom meƷtu. Memoriam habeo Diplomatis, et suo tempore habebo. BoymƷe da hochie stogod doyti na Capitulum i na GoƷpodu Canonike, eo quod Breue Apostolicum publicatum sit circa Breuiarium et alia Romanum, a ne executioni demandatum; nitÿe verhu toga Papae supplicatum. Quia autem tanto tempore neglecta sententia in Brevi praescripta, nec non poena ibidem expressa spreta, chudno owde zato sepchiu, i day Boshe, daƷe ne pride

Synodi ad aliud tempus donec Bulla uenerit propter particulam qua solent poni in ipsis de celebratione Synodorum. Quod Romae moram traham, non est ut aliud dicam, praeter id quod uerum est. Obedientia facit. Religiosus ego illius ordinis, qui speciali modo pedibus Sacrosanctae Romanae Ecclesiae subiacet. Numquid ergo uocationis atque professionis meae immemor esse deberem, etiam si ad mortem usque Romae spatiari deberem? Dominatio Uestra Reuerendissima longe diuersi status, ex eo tamen quod Episcopus, immo et ex eo solo

suarum numine virium
2.55  Invicta lucet, credulumque
2.56  56 Despicit imperiosa vulgus. De ingressu in urbem Romanam Christinae Gothorum, Vandalorum Svecorum Reginae Panegyricus Junii Palmotae Patricii Ragusini.
3.1  Viderat Hesperius placidis Tiberinus ab undis
3.2  Proxima coelitibus Romani ad limina Patris,

De ingressu in urbem Romanam Christinae Gothorum, Vandalorum Svecorum Reginae Panegyricus Junii Palmotae Patricii Ragusini.
3.1  Viderat Hesperius placidis Tiberinus ab undis
3.2  Proxima coelitibus Romani ad limina Patris,
3.3  Abjecta verae Fidei pro luce corona,
3.4  Reginam Arctoi venientem e cardine mundi,
3.5  5 Gustavi sobolem, Regum quo insignior alter

3.48  Atque index puri divina Modestia cordis:
3.49  Ut Capitolini sedem venerata Tonantis,
3.50  50 Indigetumque domos Divum, quibus omnia curae
3.51  Imperia, et fidus Romanis Legibus Orbis,
3.52  Excelsam ingreditur supremi Praesulis aulam,
3.53  Lectorumque Patrum toto plaudente senatu.
3.54  Qui sacrum Regem media cinxere corona,

3.88  Regibus, auspiciis dum sic felicibus annum
3.89  Imperii primum decoras, tantumque reportas
3.90  90 Ex Aquilone bonum, video, victricia sparges
3.91  Romanae Fidei totum vexilla per Orbem,
3.92  Trans Arabas, mollesque Indos, Riphaeaque saxa,
3.93  Sedem hyemis, Phoebi trans ultima regna cadentis.
3.94  Nempe inculpati mores, atque omne

3.115  115 Virtutum columen, tenero quae carpis ab aevo
3.116  Quidquid floridius, quidquid sapientius alta
3.117  Doctorum de mente fluit, quos Dorica tellus,
3.118  Quos Romana colit, varios seu dicere motus
3.119  Astrorum, Solisque vias, Lunaeque labores;
3.120  120 Sive libet rerum causas penetrare latentes,
3.121  Quas immota parit tellus, quas mobilis

4.305  305 Tu iuvenis primaeuus eras. Hac laetus in Vrbe
4.306  Ignitos inter uirtutum ingentia Patres
4.307  Fundamenta locas, patrioque sub aere mores
4.308  Romanos florere doces, uinctamque cathenis
4.309  Barbariem nullas Ragusae imponere leges;
4.310  310 Quamuis haeu nostros extra saeuissima fines
4.311  Infandum

4.324  Quod si nulla foret, uerax quae fama per orbem
4.325  325 Moenia fert Latijs Epidauri habitata colonis,
4.326  Cuius ab antiquis tua tecta stetere ruinis,
4.327  Vno Romanam Gradio te ciue probares;
4.328  Tanta uiri uiguit generoso in pectore uirtus.
4.329  Hanc ubi Picena sacrae ditionis in Vrbe
4.330  330 Moribus exacuit doctis, animique decoras

4.391  Tunc primum docuere loqui, doctumque loquendo
4.392  Cedere non Graijs, Latijs non cedere Musis.
4.393  Ipsa Ragusino per te donata theatro
4.394  Melpomene, Illirico Romanos carmine motus
4.395  395 Obstupuit, numquam priscis se fassa locutam
4.396  Temporibus meliore sono, seu funera casti
4.397  Hippoliti caneret, caneret seu fata cruenti

sonat, notat ille pius, scriptisque reponit
4.539  Nobilibus, studioque pari ueteresque nouasque
4.540  540 Colligit historias; illi dat Dorica flores
4.541  Terra suos; illi seruit Romana uetustas,
4.542  Germinaque Ausoniae florent redolentia linguae.
4.543  Quid memorem uarijs faecunda uolumina gestis,
4.544  Et bene contextos longo sudore libellos:

invenies, Littera nostra, via,
55  Qua nemora Adriacis Melite sua cernit in Undis,
56  55 Multaque nativos claudit arena lacus.
57  Neve rudem pudeat doctis occurrere Musis:
58  Defectus facilis corriget ille tuos.
59  Vade age; et hanc (Junio referes) tibi ferre salutem
60  59 Romana Gradius jussit ab Urbe tuus.

Pontificum in spectandis hominibus diligentia, accersendo quidquid usquam egregium est, ex omni pene lingua, et populo, et natione conflavit. Quem adeo una cum Principe Apostolorum genus electum, et regale Sacerdotium multo ego justius appellavero, quam ille Regis olim Epirotae Legatus veteres Romanos Senatores Reges appellaverat. Nec vero haec a me colligendae Vestrae benevolentiae gratia, quam maximi facio, dici putate, aut quo magis amplissima Vestra dignitate delectari Vos velim; sed ut uberrimam recte statuendi materiem, in qua versamini, Vobis

auctam, amplificatamque non putet. Frustra itaque ad debitam Ordini Vestro gloriam comparandam in reliqua Ecclesiae procuratione strenuus, et fidelis, et officii diligens quisquam fuerit, si hac una in re cessaverit; nam ut maxime boni viri laudem ferat: decus certe recti, et constantis Ecclesiae Romanae Senatoris non feret. Sed ingenia Vestra PP. ЕЕ. ejusmodi non sunt, quae ad recta consilia capessenda terrore, ac denuntiationibus adigantur. Multo validior est apud optimum quemque, conciliatrix illa fortium animorum, recti, honestique species, et pulchritudo,

quam hujusmodi Comitiis sancte habitis, eorumque ex sententia successu magnitudinem suam, splendoremque debere: ac si quid humanis in consiliis fuit, ut sancta illa, potensque, et gloriosa, et hostium victrix, et praeliorum superstes esset, hinc potissimum fuit. Hinc etenim factum est, ut Romanis in fastis Viros sua quemque memoria maximos, ac sapientissimos haberemus, qui Summi Pontifices, iidemque summi mortalium, non dignitate magis, ac titulis essent, quam meritis, et virtute. Quod unum ad certam, et absolutam magnorum imperiorum felicitatem satis esse, non est, quod a Platone

quales essent Principes Civitatum; multo namque vetustiorem, locupletioremque hujus veritatis auctorem Spiritum Sanctum habetis, et respondentia divinis ejus oraculis experimenta non dubia, praesertim ex Annalibus Ecclesiae petita: cujus res maxime prosperas atque florentes, sanctissimi quique Romani Pontifices praestitere, quorum virtutis et sapientiae, secundum Deum, beneficium est, ut compages ejus sexdecim amplius saeculorum fortuna disciplinaque consisteret; essetque divinorum operum, quae mente et ratione continentur, post homines natos longe latissimum amplissimumque, licet quis

ne, quid privatim cujusque Vestrum intersit, cogitandum, et ponderandum arbitremini. Facile intelligo, utcunque magna, et excellens ista sit Vestra dignitas, homines tandem esse Vos, et hominum officia fungi, nec aliis artibus, quam iis, quarum humana infirmitas patiens est, creationem quoque Romani Pontificis, ut caetera mortalia, transigendam. Non is ego sum, qui rigidam illam veteris Ecclesiae sanctitatem non optandam potius, quam sperandam existimem, et qui remissis longa fortunae indulgentia saeculi moribus, ignoscendum aliqua ex parte non putem; eoque damnare non

tam difficilis et lubricus est, ut prorsus divino consilio factum existimem, quod coetus hic Vester Summorum Virorum copia, ingeniique, et consilii laude praestantium, ut unquam alias, abundat, et floret. Non est hujus loci, pluribus explicare conditionem qua nunc agunt Ecclesiae Romanae Civitates, propter incommoda superiorum temporum necessitate contracta. Vos ipsi, quae dici hac de re possunt, intra Vos ipsos reputate, et qua una ratione datum est, languenti huic parti Reipublicae, praesenti optimi et sapientissimi Principis remedio, subvenite. Neque tamen

antiquitus congressi sumus. Nunc autem cum in unius Urbis irrita obsidione alterum, et vigesimum annum haerentem cernamus, et clarissimis nostris, terra, marique victoriis debilitatum, et inertiae suae convictum; satis opportunam in illo materiem habemus, gloriosis, et Christiano animo dignis Romani Pontificis incoeptis; ne spectatae populi Christiani virtuti, barbarica ulterius illudat ignavia, cujus non intellectum ad hoc tempus arcanum, recenti hoc experimento manifesto deprehendimus: et tandem aliquando desinamus, pacem ab illo et securitatem ingentium Regnorum concessione

INGENIO ET STVDIIS AVcTORIS STEPHANVS GRADIVS BIBLIOTHECAE VATICANAE CVSTOS. VRBEM Ragusium, in qua Iunius Palmotta scriptor huius poematis natus est, condidere atque habuere initio Ciues Romani, a transscriptis antiquitus in Epidaurum illyricam colonis orti. Hi namque excisa Slauorum armis, una cum Salonis, aliisque Dalmatiae urbibus patria, in rupe ad radices montis, cui Bergatto vocabulum est, posita consedere; loci asperitate ad arcendos ingruentium barbarorum impetus pro

iure in se transmisso, primas tenere visa sit. Cuius rei satis locuples testís est Porphyrogeneta Constantinus Orientis Imperator, cuius erat in ditione Dalmatia: qua tunc maritimis aliquot vrbibus, non absimilem Ragusinae fortunam expertis, continebatur, censebaturque: adhuc illa veteris Romani morís, et lingua, et institutorum, veterisque item erga Imperatores obsequii retinens. Perrexit inde res Ragusina proferri, atque valescere; et senescente paulatim Slauorum potentia agri quoque adiectione non mediocriter augeri; maxime postquam formato ad exemplar Venetae Aristocratiae

cum amicis deliberasset, quonam ad eam rem argumento potissimum vteretur; ipsum rerum caput petere statuit, ut historiam humanae salutis, a Christo Domino patratae, exequendam susciperet. Ac ne molew5o inuentionis constituendae labore in impetu concepto retardaretur, ad scribendi compendia primis Romanis Poetis usitata respexit; ut quomodo illi a Graecis profecissent scriptoribus, sic ipse a latinis proficeret; securus humanae gloriae, quae non perinde splendida secutura videbatur scriptorem ad alieni ingenii ductum in edendis suis operibus respicientem: quippe non suae priuatae laudis, sed

modulata: hinc priscae virtutis laudationes in mensas, atque inter pocula usurpatae, quarum memoriam Catonis originibus debemus: hinc Arminii, Tacito laudati superstes ad longam posteritatem recordatio, quod quanquam Graecorum, annalibus ignotus, et Romanis non perinde celebris, tamen caneretur barbaras apud gentes: quibus ea virtutis colendae, et ad posteros prodendae ratio pro historia et litterarum monumentis erat. Cujus quidem moris etiamnum retinentes habemus finitimas nostrae civitati Slavorum

indagandis naturae secretis, in excolenda ratione, in ordinanda vitae disciplina, et moribus formandis extitisse: versatis summa cum laude in hac exequenda ratione apud Graecos quidem Solone, Empedocle, Pythagora, Phocylide, apud Romanos vero Ennio, Lucretio, aliisque vtraque in gente permultis, qui honestissimis carminum suorum illecebris ad temperandam Philosophiae austeritatem solerti consilio usi sunt; ne scilicet animos ad praeclara nitentium ingratus labor offenderer, sed existens e musarum suauitate

habet: quae res, si doctissimo Bembo credimus, idiomatis imprimis docti et eruditi, et minime vulgaris indicium est; denique nobilis imprimis et magnis rebus gerendis nata, ut merito in aureo illo Caroli IV. Imperatoris diplomate inter artes Principibus Romanis necessarias recenseatur. Hoc opus ego, Princeps Eminentissime, prae caeteris, quae plurima hujus auctoris in Civitate nostra lectitantur, magna cura, studioque perfectum, cum proferre in publicum supremis ejus tabulis jussus sim;

summa cum tuae liberalitatis, et magnificentiae laude, doctrinaeque, et sapientiae: cujus ope saeculi nostri elegantiae, ac dignitati adversus ingruentem undequaque squallorem, atque barbariem egregie provisum est, effectumque, ut nunc vere, si unquam alias Ecclesiae Romanae splendor externis gentibus luceat, nec vero, quae de priscis illis istius Civitatis Proceribus ampla, et magnifica in ore famae, et litterarum monumentis feruntur, pro vana temere credentium auditione, et fictis fabulis habeantur. Sed me impetus quidem suscepti

imperiis.
11  Nil nato, rebusque tuis favet ille, tuasque
12  Respuit invicto pectore delicias.
13  Cum magni Dominae Flavi sedet arbiter urnae,
14  Romani et mulcet jurgia cuncta fori.
15  Intrepidum sectatorem rectique, et honesti,
16  Nullae animum sordes, gratia nulla trahit
17  Quaeque solent puros hominum convertere mores,

ita et dignitatum omnium domicilium, quae divisa in aliis non interruptâ serie, collecta tenet. Etenim si fortissimorum Heroum, consultissimorum Procerum, zelantissimorum Praesulum numerum ineamus; integri Exercitûs, Consulum Graecorum, et Romanorum Ecclesiae cujuspiam celeberrimae Hierarcarum nomina scripsisse aliis videbimur. Dolebat Alexander Magnus Homerum ante se è vivis ereptum, quem Gestorum suorum praeconem volebat, beatiores Alexandro

ex eo facilè colligi, quàm praestantes TU habueris Magistros, cùm tam excellens singulorum evaseris Discipulus? quamvis si viverent, TUI jam illi gestirent esse Discipuli, quia cerneret unusquisque Discipulum supra Magistrum. Ipse Cicero videri posset TE in eloquentia Romana docilem habuisse Auditorem; Livius, aut primus Romana Crispus in historia, quòd singularum Gentium historias TIBI dictaverint; Vegetius quòd Architectonicae praecepta tradiderint; Plato, aut

tam excellens singulorum evaseris Discipulus? quamvis si viverent, TUI jam illi gestirent esse Discipuli, quia cerneret unusquisque Discipulum supra Magistrum. Ipse Cicero videri posset TE in eloquentia Romana docilem habuisse Auditorem; Livius, aut primus Romana Crispus in historia, quòd singularum Gentium historias TIBI dictaverint; Vegetius quòd Architectonicae praecepta tradiderint; Plato, aut Aristoteles quòd Scientias Philosophicas explicârint. De aliis

Gorana In Budae a Turcarum tyrannide libertatem assertore invictissimo Leopoldo Romanorum imperatore semper augusto. Carmen ad illustrissimum et reverendissimum Dominum, Dominum Danielem abbatem Gradonicum, patricium Venetum, ac Patavinum canonicum, ab Antonio Matthiasaevio Caramanaeo Dalmata Hissaeo Iuris Vtriusque

violator, ob Didonem derelictam. Papiniani Fratres, superbi, et inexorabiles. Homericus Achilles quantum praestabat fortitudine, tantum saevitia vilis et exosus fuit. Bellicum robur aemulorum Principum describit Pharsalia: sed eorum vitia quis ignorat? Romanorum Ducum animos in bello Punico recenset Silius: sed non sine labe virtutis. Fabium quem Graeci, et Latini extollunt, procul est, ut existimetur integrae fuisse virtutis, qua quivis Caelo adscriptus Christianus Heros effulsit. Absolverit tandem in aliquibus suam

1.77  Lutherus; fatis ille suis quod tota Diana
1.78  Arsit, habet votis; hydrus minus iste peregit
1.79  Quam cupiit, totam minitans exscindere Romam,
1.80  Romanamque fidem: votum hoc si robore maius,
1.81  Nequitia non maius erat: pars Arctica tantum
1.82  Convulsa est, frigensque Aquilo; stant caetera primo
1.83  Fixa loco, puraque fide: simul

1.762  Plausibus immisit turbae; nullo ipse fugacis
1.763  Illicio pompae, publico spectanda theatro
1.764  Ora dabat: cuius puris ex moribus, ullam
1.765  Decerpsit nunquam Romana licentia palmam.
1.766  Inde etiam patuit, mentis qua is luce niteret
1.767  Vaticanus olor, miscere nigrantibus impar
1.768  Fontibus Angelicum pectus: socialibus ille

1.795  Hic fervebat amor: te Sadolete, Caraffa,
1.796  Contarene noto; te Bernardine Sabina
1.797  Scotorum de gente (prius tamen addite signis
1.798  Mysta Thieneis:) memoro, Romanus amictu
1.799  Quos Tyrio vestivit honor: Giberte calebas
1.800  Hoc Mathaee choro, ista Lippomane palestra
1.801  Certabas; Veronensis duo clara tiarae

2.17  Ambitio; prius Assyriae nisi murice telae
2.18  Ardeat, et primo rubeat vicinior ostro.
2.19   2 Aula Palatinos servat Romana clientes,
2.20  Fortunae spe quemque suae: si nulla fatigent
2.21  Maioris te vota gradus, vel sordidus auri
2.22  Absit amor; pictasque suas extendere flammas

duplici Caudarum pignore, finem.
2.219   9 Ast ubi solicitum pietas tenet ista Thienem,
2.220  Laurentes iterum cordis iubet arbiter oras,
2.221  Romanamque urbem petere: is mandata magistri,
2.222  Non aliter quam si Coelo signata tulisset
2.223  Angelus exequitur, constans decreverat omnes
2.224  Qui motus animae electo substernere

stat dentibus orcus.
3.428   13 Tartareis demum velox se proripit antris,
3.429  Ambitio; superasque auras, Phaebumque salutat:
3.430  Mox Latias urbes, Romanaque moenia lustrat,
3.431  Et signata suis olim delubra trophaeis;
3.432  Constanterque suas gavisa assurgere palmas,
3.433  Inquit, adhuc hic una viret, quam mille procellis

3.465  Sic animosa quatit: quid agis? claudisne sepulchro,
3.466  Caietane tuas, quas nunc impendere dotes,
3.467  Urget Apostolicae turpis scissura tiarae?
3.468  Coelica Romanae fidei Doctrina vacillat,
3.469  Et tu vivis iners? accepti lucra talenti,
3.470  Inter inassuetae concludes otia cellae?
3.471  Cernis adoratae veluti discrimine Romae,

3.471  Cernis adoratae veluti discrimine Romae,
3.472  Saxonicus late spargit sua toxica Buffo?
3.473  Sacrilegae sentis quas propudiosa Genevae
3.474  Pestis, adornata Romana in funera lingua,
3.475  Designat caedes? primae fastigia mitrae,
3.476  Qua levitate suos calcare Bohemicus Anser *
3.477  Erudiit pullos? Audis quas Helvetus anguis

3.479  Faeminea miles, charae praecordia matris
3.480  Discerpi pateris: maeret viduata probatis * Hus Bohemice Anser
3.481  Praesulibus Romana fides; pastoris inepti
3.482  Desidies proprioque parum vigilantis ovili,
3.483  Haereticos neglecta trahit custodia morsus.
3.484  Hinc fidei plagae, falsae hinc deliria sectae,

laetissima pandam.
3.689   19 Exurgit Latiis septem de collibus unus,
3.690  Armipotens queis Roma Sedet; dixere Qirites,
3.691  Exquilias: montem hunc Romanae Servius Urbi
3.692  Addidit, et veteres regum, de rupe penates
3.693  Tarpeia removens, isto rex Servius idem,
3.694  Regia construxit felici limina clivo,

4.23  Abstulit impietas: fuit haec rasura cadentis
4.24  Urbis; sed Victor tantum hic corraserat aurum,
4.25  Unde etiam magni poterant ditescere reges.
4.26  Aemula Romanae Lybie piratica molis,
4.27  Ut raperent, miserae quod forte superfuit urbi,
4.28  Vandalicas misit calcata per aequora turmas:
4.29  Is Gensericus fuerat quem littore ab Afro,

etenim tantum auri habuit, quo barbarus ipse
4.51  Hanc nequiit nudare Gothus; veterique Gradivo
4.52  Praeda relicta, novi gladios accersiit hostis.
4.53  Urbs gemit Arctois iterum Romana procellis.
4.54  Saevus Odoacer, iunctis quos Rugia format
4.55  In Martem populis, gelidae, Laurentibus orae
4.56  Mancipia, immisit tectis; Augustulus isto

4.68  Orbis erat; viditque suis invicta triumphis
4.69  Quae domitos reges; de toto corpore civem
4.70  Non habet, unde queat virtutis noscere victor,
4.71  Romanae pretium: e populo, quam pectora centum
4.72  Myriadum numerasse quater, clarissima Mundo
4.73  Fama refert; tunc quingentos in fata ruentes
4.74  Descripsit cives: famis a pallore,

et rerum subiissent damna Quirites,
4.81  Felix Roma foret: sed uti regina suorum
4.82  Armorum strepitu, quondam fatalibus Orbem
4.83  Terrebat signis; Gothico Romana furori,
4.84  Sic nudata gemit, victori impervia Paeno
4.85  Maenia: nec lacrymis parcit, tabescere cernens
4.86  Continuis ferri vicina fragoribus arva.

4.87  Postea Vandalicus portis, Urbique pepercit
4.88  Si Mavors; Gothicis obiecta securibus auri
4.89  Pondera, fatales iugulis potuere sarissas
4.90  Arcere: hic flavo virtus Romana metallo
4.91  Vitam, quod vel anus timidae potuere, redemit.
4.92  Et licet externus per saecula quinque, tuorum
4.93  Murorum flexus non exploraverit hostis;

4.217  Spem faciunr, nisi depositae lux aurea gazae,
4.218  Carceris occlusos iubeat recludere postes.
4.219  Sed qui divina, sua vota regebat amussi,
4.220  Vincla inter Romana, Deum laudantia solvit
4.221  Guttura; coelestesque hymnos, nec iniquior ora
4.222  Dedocuit carcer: sacrum captiva canebat
4.223  Turba melos, placitisque litant coelestibus

4.243  Reddita Parthenope? certe cum corpore liber
4.244  Illatus fuerat Coelo, mox prima Monarchae
4.245  Hispano devincta fides, cum pace revixit:
4.246  Ut libertatis Romana in clade receptae
4.247  Aequaret tempus, fracti cum carcere liber
4.248  Corporis, invictum voluit donare quieto
4.249  Carolidem regno. Nec Vaticane carebis,

Isacidi Moysen; sic noster amica
4.282  Fluminis augusti servatus Legifer unda.
4.283   11 En nova permenso Tyberi, divina Thienem
4.284  Excepit pietas. Romani horrore Gradivi,
4.285  Venerius patrias reditum celerabat in oras:
4.286  (Hospite gavisus fuit hoc, Venetoque Latinus
4.287  Oratore Tybris) cuius stipulata saluti

quae vis, quae dextra valebit,
4.577  Fatorum stabiles, quas Mens aeterna gubernat,
4.578  Alternare vices; fracto ut Mahometide ferro,
4.579  Memnonii capiant Romana oracula mystae?
4.580  Coelorum rutilae, conflantes saecula flamma,
4.581  Iungite Thaborem Tyberi; faecunda Saronis,
4.582  Romulei solis vestite cacumina flammae:

4.629  Is postquam Martem, se nil Crucis arbore fixum
4.630  Formidare Deum, scripsit: quae incautus adoras
4.631  Caesar, fulmineis prosternam Numina telis,
4.632  Et Romana meis cedent altaria Lunis.
4.633  Talia sacrilegum, fama est, dixisse tyrannum.
4.634  Sed Deus istius probri, vice, reddidit ingens
4.635  Hostibus opprobrium; quodque unicus arbiter

5.3  Provida pandebant aliam tibi fata palaestram,
5.4  Qua germana tuae mentis simulachra, labantis
5.5  Disceret Ausoniae pietas. Ardentibus ursit
5.6  Parthenope votis Romanaque iussa poposcit,
5.7  Te quibus Adriaca velocius urbe moventem
5.8  Exciperet gratis Syren pulcherrima tectis.
5.9  Nilque reluctantem quo te mandata Quirinae

5.11  Non te flexit amor, quae charum abscedere patrem
5.12  Maesta tulit: non aestivi violenta caloris
5.13  Terruit Herculeo feritas armata Leone;
5.14  Coelo missa velut Romanae iussa tiarae,
5.15  Per medias etiam te ferre potentia flammas,
5.16  Intrepidus, divoque animi ferventior aestu
5.17  Exequeris: quem propitio velut aethere missum

16 Hoc modo devoto vobis concedite vati
5.495  Pierides; figunt ubi se mea lumina primum,
5.496  Maioremque cient animi spectata stuporem,
5.497  Prodigia exponam: Romano murice clarus
5.498  Parthenopaea potens transibat compita Caesar;
5.499  Qui fixos cunctorum oculos, radiante triumphi
5.500  Maiestate tulit; soli haec non visa Thieni

6.132  Deliquia exponam, extremis laudabile fatis
6.133  Vicinum quod legit iter, solerte Camaena
6.134  Discutiam. Sacros proceres quos murice vestit
6.135  Sidonio Romanus honor; communibus, orbis
6.136  Quamvis exornet, lacerat quoque purpura curis.
6.137  Horum unus fuerat (quem ne mea forte Thalia
6.138  Ignotum memoret; fuit is, quem postea

hunc propudiosa recepit
6.431  Postquam Allobrogicae profugum sentina Genevae.
6.432   21 Saepe illum publico facundum ambone loquentem
6.433  Dissona Romanae fidei commenta, Thiene
6.434  Excepit: pronasque timens quod venit ad aures,
6.435  Nec penetret mentem virus, cogatque fidelem
6.436  Italiam Arctois mersam insanire procellis;

6.545  Verborum simili se maiestate tuetur
6.546  Haeresis: his Christi maeritorum pessima ludit
6.547  Fraudibus interpres: nulli est iniuria regi
6.548  Nec pravo Romana fides: vis subdita saevos
6.549  Sustinet, ulcisci indocilis sua damna, Nerones.
6.550  Haereticis faveat tempus, factoque probabunt
6.551  Ius esse in reges: verum est: calet omnibus

sistit haeresis ore cruorem
6.594  Sentiat oppositas vires: ne credite genti
6.595  Quae credit nihil: avertat vis regia Ditis
6.596  Praecones, et vera fides Romana triumphet.
6.597  Haeresis ardentes ad seditiosa Bohemos
6.598  Consilia incendit, decrectatoque benigni
6.599  Caesaris imperio, quod supposuere coronae

Bibliographia locorum inventorum

Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].

Getaldić, Marin (1566-1626) [1603], Promotus Archimedes seu De variis corporum generibus gravitate et magnitudine comparatis, versio electronica (), Verborum 19625, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus] [word count] [getaldimpromo].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1657], Junio Palmottae S. P. D., versio electronica (), 395 verborum, versus 60, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - elegia; poesis - epistula] [word count] [gradicsepistpalmot].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1667], Oratio de eligendo Summo Pontifice, versio electronica (), 2879 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gradicsoratio].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].

Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1672], Ad Venerem Titiani artificio pictam, versio electronica (), 530 verborum, versus 86, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [gradicsvener].

Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], In Budae a Turcarum tyrannide libertatem, versio electronica (), 234 versus, verborum 1555, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramaninbudae].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report