Your search found 2204 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 501-600:

tot reges, tot excellentes in omni doctrina et sanctitate viros et quorum memoria numquam interitura est genuit. Quis Claudium, quis Diocletianum, quis Aurelianum, Maximum improbum, Constantinum, et ex Triballis Justinum, Romanos duces et imperatores maximos, Illuriciano sanguine procreatos non meminit? Quis Orpheum, quis Zamolsidem, quis Anacharsim, quis sanctissimum uirum Hieronymum, ut linguarum ita doctrinae et integritatis et omnium virtutum genere

quis Anacharsim, quis sanctissimum uirum Hieronymum, ut linguarum ita doctrinae et integritatis et omnium virtutum genere cumulatissimum, non admiratur? Ut taceam Gothos nobis conterraneos qui rerum potiti sunt, ut pontificem maximum Romanum Caium et Joannem. Quis sanctissimum regem Wladislavum, cui caelitus corona delapsa est, quis illum, qui se victimam pro re christiana devovit, nostri regis patruum, satis praedicare potest; ut innumerabiles omittam; hunc nostrum

patritia et familiarum adfluentissima, et cui maternum genus Gradiorum sthemmate et tui splendore nominis, excellentissime Rector, gloriatur; non tamen similitudine nominis deceptus tam a Gothis illum quam a Romanis oriundum existimo, licet imperii Romani permutatione et rerum ceu quodam diluvio aut conflagratione et ultima strage et communi confusione humani generis secuta cuiusque gentis originem singulatim indagari non tam necessarium quam

et cui maternum genus Gradiorum sthemmate et tui splendore nominis, excellentissime Rector, gloriatur; non tamen similitudine nominis deceptus tam a Gothis illum quam a Romanis oriundum existimo, licet imperii Romani permutatione et rerum ceu quodam diluvio aut conflagratione et ultima strage et communi confusione humani generis secuta cuiusque gentis originem singulatim indagari non tam necessarium quam difficile sit. Hoc tamen

originem singulatim indagari non tam necessarium quam difficile sit. Hoc tamen ex (est) nostris annalibus et vetustatis memoria eruimus Epidauro a Vandalis eversa huc illos cives migrasse; mox etiam Romanos ad Illuriam recuperandam Bellum regem secutos. Mortuo rege ibidem consedisse et nostram civitatem tamquam colonos suos olim in Epidaurum missos casu et fortuna auxisse. Quare huius familiae princeps surculus, ut

et nostram civitatem tamquam colonos suos olim in Epidaurum missos casu et fortuna auxisse. Quare huius familiae princeps surculus, ut caeteri plures, omnes (omne) fere patritiorum, huic provinciae insertus, uti ego existimo, Romano germine sobolescit. Neque vero Gotium nomen huic rei minis refragatur. Hoc enim illis cognomen a quadam machina, quae barbara lingua Goç

in secundam orationem seruant:
Non mage Dulichium procerem testatur Homerus
Blandaque miratos Nestoris ora Phrygas
Nec mage facundum regio Maurisia Syllam
Verbaque Romani Carneadoea patres
Aut Cyneam Aeacidae regis mandata ferentem
Quam stupuit ciuem terra Latina meum
Fundententem Illurico Romanum a littore nectar

Nec mage facundum regio Maurisia Syllam
Verbaque Romani Carneadoea patres
Aut Cyneam Aeacidae regis mandata ferentem
Quam stupuit ciuem terra Latina meum
Fundententem Illurico Romanum a littore nectar
Et Pandionio blandius ore melos.
Hoc proauos Epidaure tuos sermone fateris
Teque suum agnoscit Martia

pedibus cum totus inambulet orbis,
158  En tibi dii merito mille dedere pedes.
159  Nam tibi signa ferunt Rhodanus, Pactolus et Hister
160  Quicquid et occidui perluit unda maris.
161  Iam tua signa sequi Romana potentia gestit,
162  Quicquid et Eridanus circuit amne sacro.
163  Ergo, bonis avibus fatisque vocantibus, orbem
164  Aggredere et fausta sceptra capesse manu.
165  Nec te permoveant manifesta

234   Improba nil unquam demissum vidit in illa,
235   Nil parvum fortuna domo, sed sceptra, triumphos,
236   Imperium, fasces: horum sit Celtica testis
237   Terra, Calidonii sint, ultima regna, profundi."

238   Iam dea contigerat Romani moenia Planci,
239   Qua celeres Arar et Rhodanus sua flumina miscent,
240   Et iam regali constructa palatia luxu
241   Intrarat. Bifores illic argentea valvas
242   Ostia pandebant. Illic contemptus achates
243   Et neglectus onyx teritur:

Eridanum, quam se vix continet undis
406   Applaudatque tibi. Sudant electra sorores
407   Largius Heliades atque undas roribus augent
408   Gemmificis; dulci resonant modulamine ripae
409   Amnis oloriferi. Sic quondam Aegyptia coniunx
410   Romanis aquilis reduci occursura marito
411   Puppe papiriferi decurrit flumina Nili
412   Aurata Tyrio madefactum murice velum
413   Expandens Zephyris inter Cyllenia fila
414   Cognatae citharae strepitantiaque aera canoris
415   Continuata modis

pręter paucos. Qui quoniam contempta senatus autoritate dominari coeperant, optauit qui hoc subscripsit Brutum ad uitam redire ut eorum dominatum compesceret, ex eo innuens tales non esse imperatores, sed tyrannos, qui senatum populumque Romanum sibi parere compellunt. 4. A 71v/2, ubi Romę ad statuam Cesaris; Cos; cf. CIL VI 1*m

Nam in Plauto legimus: Libet etiam Carinum quid agat obseruare, nouum nuptum. Nupti autem eqs.: cf. Per. 39,3,6-8 (Plaut . Cas. 859) Ex his considerandum quanta Romani populi tunc potentia fuerit, cum ipsa per se ciuitas satis esset ad expediendos exercitus, intactis aliis circa se urbibus, siue extra se prouinciis quibus dominabatur. 6.2. (Nota) Sed omnis terrena magnitudo, quum ad summum peruenerit,

cum ipsa per se ciuitas satis esset ad expediendos exercitus, intactis aliis circa se urbibus, siue extra se prouinciis quibus dominabatur. 6.2. (Nota) Sed omnis terrena magnitudo, quum ad summum peruenerit, ut retro cędat, necesse est. Ita Romanorum imperium, quum iam longe lateque diffusum alienis uiribus labefactari nequiuisset, suis ruere coepit. Continuo ciuilia exarserunt bella nullo externo hoste eos lacessere auso. Nequis igitur de uictoriarum multitudine glorietur, urbs domitrix

consuli tertium, proconsuli, et imperatori Cęsari Marco Aurelio, Lucii filio, Antonino Augusto Pio Felici, tribunicię potestatis sextum, consuli, proconsuli, patri patrię, optimis fortissimisque principibus ob rem publicam restitutam imperiumque populi Romani propagatum insignibus uirtutibus eorum domi forisque senatus populusque Romanus. 11.2 (Seuerus, Antoninus) De hoc Seuero Eusebius Cęsariensis in suo Chronicon libro ita tradit:

filio, Antonino Augusto Pio Felici, tribunicię potestatis sextum, consuli, proconsuli, patri patrię, optimis fortissimisque principibus ob rem publicam restitutam imperiumque populi Romani propagatum insignibus uirtutibus eorum domi forisque senatus populusque Romanus. 11.2 (Seuerus, Antoninus) De hoc Seuero Eusebius Cęsariensis in suo Chronicon libro ita tradit: Seuerus prouincia Tripolitana oppido Lepti solus ex Affrica usque in

11.2 (Seuerus, Antoninus) De hoc Seuero Eusebius Cęsariensis in suo Chronicon libro ita tradit: Seuerus prouincia Tripolitana oppido Lepti solus ex Affrica usque in pręsentem diem Romanis imperator fuit et in honorem Pertinacis, quem Iulianus occiderat, Pertinacem se cognominari iussit. Euseb. Chron. A. D. 196 [= 195] Parthos

Iulianus occiderat, Pertinacem se cognominari iussit. Euseb. Chron. A. D. 196 [= 195] Parthos et Adiabennos superauit Arabesque interiores ita cecidit ut regionem eorum Romanam prouinciam fecerit, ob quę Parthicus, Arabicus et Adiabenicus cognominatus est. Euseb. Chron., A. D. 201-202 [= 200], ubi Seuerus Parthos pro Parthos

14.1. (Gallienus) Correxi ex Gallenus Gallienus cum Valeriano pręfuit Romanorum imperio annos XV. In omnem lasciuiam effusus erat. Mediolani interficitur. Quidam ergo Aurelius Victor arcum ei erexit, suam erga ipsum beniuolentiam testatus. Coepit autem ille imperare anno humanę salutis CCLVII.

Latine caro dicitur. Possumus et aliter intelligere, quod uidelicet ea sacra ab illo facta fuerint quę Latinas ferias appellabant. (Latinę ferię) Hęc in Albano monte fiebant et inde carnem petere a Romanis populo Latino ius erat. Illic enim primitus Latini cum Romanis foedus percusserant et ex eo annua sacra instituta. Possumus eqs.: cf. Mai. 'Latinae feriae'

quod uidelicet ea sacra ab illo facta fuerint quę Latinas ferias appellabant. (Latinę ferię) Hęc in Albano monte fiebant et inde carnem petere a Romanis populo Latino ius erat. Illic enim primitus Latini cum Romanis foedus percusserant et ex eo annua sacra instituta. Possumus eqs.: cf. Mai. 'Latinae feriae' 16.

7,27,11-17 16.2. Inscriptio ita legenda: Imperatori Cęsari Flauio Constantino, Pii Ipse ex Publii correxit filio, Augusto senatus populusque Romanus. Cętera integra sunt et aperta. 16.3. Fuit autem hic Constantinus Constantini Pii et Helenę filius. Fuit... filius ipse addidit in margine ,

Trans Tyberim apud cardinalem S. Marci; cf. CIL VI 7*a Trans Tyberim in ędibus cardinalis S. Marci IN LVDIO CYPHI PONTIFICVM VOTIS ANNVANT DII ROMANAE REI PVBLICAE ARCHANAQVE MORBIS PRAESIDIA APOLLINIS IVSSV. SVMA CVM VENERATI- ONE EX HOC PALLADIS CYPHO SACRAMENTA LIBARVNT. AN- NVANT QVORVM NVTV ROMA- NO IMPERIO REGNA

obsequiis iuuentus rudi atque incomposito motu corporum iocabunda gestus adiecit eaque res ludium ex Etruria accersendi causam prębuit. Cuius decora pernicitas uetusto ex more Curetum Lydorumque, a quibus Hethrusci originem traxerunt, nouitate grata Romanorum oculos permulsit. Et quia ludius apud eos istrio appellabatur, scenico nomen istrionis inditum est. Val. Max. 2,4,4, ubi uerbis pro obsequiis; Tusci pro

In ludio eqs.: cf. Per. 20,24,6-10 (Liv. 7,2,4; 7,2,6; Marcianus? [ non Capella ]; ex Mart. 5,78,25-27; 6,71,1-2?) Palladis autem cyphus dicitur quia Palladi sacer. 18.2. Annuant quorum nutu Romano imperio regna cęssere: hinc saltem discant Christiani principes regni successum ad Deum referre, non suę attribuere uirtuti. 19. A 72/4;

Ad S. Paulum In fine versus praecedentis scriptum
Semicapri quicunque subis sacraria Fauni,
Haec lege Romana uerba notata manu.
Hersalus hic iaceo, mecum Merralla quiescit,
Quę soror et genitrix, quę mihi sponsa fuit.
Vera negas frontemque trahis uel enygmata Sphingos
Credis? Sunt Pythio uera magis tripode.
Me

33.2. (VIRGINIVS) O magni animi uirum Virginium! Filiam sibi charissimam suis ipse manibus necare maluit quam uiuam relinquere nequissimo iudici stuprandam. O pulchram populi Romani in scelestissimum hominem uindictam! Nec Virginia ipsa potuit honestius mori, nec Claudii flagitium iustius puniri. 33.3. (X uiri) Decemuiri autem anno ab urbe condita CCCVIIII creati sunt et tertio anno

Integrum sic: Deo optimo maximo. Kalendis Sextilibus. Lucio Manlio et Quinto Torquato consulibus. Sempronius Tucidanus testamentum iure militari, quod ipse facio, legibus abesto. Ob Penum Italia pulsum fundos Baleares senatus populique Romani dono Suprascriptum datos Aurelius Tucidanus tacitam pecuniam, si uia Latina ossibus meis reponendis monumentum suo sumptu aedificauerit, habeto. Hermeti, liberto

ad conscribendas forenses actiones publicosque codicillos eligi deberet, scholastici ipsi, uix elementis grammaticalibus imbuti, quo impudentius quęstus gratia se se ingerunt, eo facilius cooptantur. 37.4. Hęc hactenus de antiquioribus Romanorum titulis electa, deinceps aliorum locorum eiusdem sęculi monumenta expedientur. III. EXTERNA 38.

47. Cf. CIL VI 13203 APVD FERENTINOS M. AVRELIVS ROMANVS ET AN- TISTIA CHRESIME VXOR EIVS FECERVNT SIBI ET LIBERTIS SVIS POSTERISQ. EORVM. ITEM LIBERTIS LIBERTABVSQ. EOR. MONVMENTVM CVM AEDIFICIO SVPERPOSITO. HOC AVTEM MO-

Aesculapio uota uouit: Aesculapius, Apolinis et Coronidis nymphę filius, a Chirone didicit medicinam. Cf. Tort. 'Aesculapius' Ei morbo affecti uota faciebant. 67.2. Hic tamen Romanus iniuste de morte queritur, quam ab eo passus est quem ipse interemit. Ne autem nomen hic sepulti lateret, subsignatum est: EQ. M. SP. POM., id est equitum magister Spurius Pomponius siue Pompeianus. Pompeius enim prętor in Hispaniam pro consulibus missus

CONIVGI AVG. AVG. SORORI AVG. 73.1. F. Filio. AVG. Augusto. PONT. MAX. Pontifici maximo. TR. POT. Tribunicię potestatis. IMP. COS. P. P. Imperatori, consuli, patri patrię. P. Q. R. Populusque Romanus. 73.2. Humanę salutis anno centesimo Nerua post Domitianum imperauit. Anno imperii sui secundo morbo periit, (Traianus) quum iam Traianum, genere Hispanum, qui ei successit, adoptasset.

(Tiro) Tiro autem miles nouus est et uox Gręca fortem sonat. Cf. Tort. 'Tyro' Fortes enim oportet esse qui ad militiam exercentur. RVBICON. Rubiconem. P. R. Populi Romani. 76. A 77/1, ubi parentes; cf. CIL V 607 TERGESTE C.

(Garamantes) et apud Garamantas nullam certam fuisse uxorem, Cf. Mela 1,45 sed filios cum matribus, filias cum patribus coire consuesse, Romanos tamen talibus ac tam foedis coniugiis nunquam fuisse usos. (Neruę lex) Nam si Nerua imperator fratris sororisue filiam haberi uxorem lege prohibuerit, Cf. Rep II, 288

STATVAS SVPERPONI TEST. IVSS. EX. LLS. . DCD. XX. P. R. 99.1. IN MEMOR. In memoriam Quinti Lepici, Quinti filii, Sergii Bassi. TEST. IVSS. Testamento iussit. Ex sestertiis centum milibus. P. R. Ponderis Romani uel pecunię Romanę. 99.2. Emporium sterni, id est forum mercaturę Ipse ex uernale (?) correxit lapidibus tegi.

LLS. . DCD. XX. P. R. 99.1. IN MEMOR. In memoriam Quinti Lepici, Quinti filii, Sergii Bassi. TEST. IVSS. Testamento iussit. Ex sestertiis centum milibus. P. R. Ponderis Romani uel pecunię Romanę. 99.2. Emporium sterni, id est forum mercaturę Ipse ex uernale (?) correxit lapidibus tegi. (Emporium) Emporium enim dicitur

4170c INTERAMNII PROVIDENTIAE. TI. CAESARIS AV- GVSTI NATI AD AETERNITATEM. Correxi ex AETNITATEM COS. ROMANI NOMINIS SVBLATO HOSTE PERNICIOSISSIMO. P. R. FAVSTVS TI- TIVS LIBERALIS. VI. VIR. INTER. Ipse ex ITER. correxit P. S. F. C.

TIVS LIBERALIS. VI. VIR. INTER. Ipse ex ITER. correxit P. S. F. C. 103.1. TI. Tiberii COS. Consulis. P. R. Populi Romani VI. VIR INTER. Correxi ex ITER P. S. F. C. Sex uir Interamnatum Correxi ex Iteramnatum pecunia sua faciundum curauit.

CIO NATVRAE CONLATVM. POSSES- SORES. INQVILINI. NEGOCIANTES. VIAE STRATAE CVLTORES HER- CVLIS RARISSIMO. L. D. D. D. 104.1. Sic integrandum: Tito Flauio, Titi filio, Cultori Isidoro, equiti Romano, patri duorum equitum, publicis omnibus honoribus honeste functo, consuli quinquies, bis auguri, sacerdoti, pontifici, pręfecto sacrorum, patrono municipii Interamnatum, Causentinorum, Vindemnatium, uiro bono, et quę sequuntur. L. D. D. D.

scriptorum indicat autoritas. (Strabo) Nam et Strabo in suo Geographię libro Delmatarum emporium Salonas esse asserit ac de ipsis Delmatis Ea gens, inquit, annos compluris aduersus Romanos bella gessit. Strab. Geogr. 7,5,5 (Plinius) Plinius quoque Secundus ait: Salona colonia ab Iadera CCXXII milia passuum. Petunt

ad naues fugere compellunt. Atque talis fidei talisque in bello uirtutis tunc fuere Salonenses nostri! IV.3. (Diocletianus) Huc accedit quod Diocletianus imperator, Salonis natus, uirtute rebusque gestis ad Romanorum imperium meruit promoueri. Deposito deinde imperio priuatam uitam peregit in patria. Et quum Romam ad pristinam dignitatem reuocaretur, maluit hic consenescere priuatus quam Romę imperare: usque adeo coeperat eum et amoenitas loci et tranquillum in secessu

TRIBVNIC. POTEST. X II. IMP. XX II. COS. XVI. CENSOR PERPETVVS. P. P. PEDITIBVS ET EQVITIBVS QVI MILITANT IN COHORTE. III. ALPINORVM ET IN. VIII. VOLVN- TARIORVM CIVIVM ROMANORVM. QVI PEREGRINAE CONDICIONIS Ipse ex CONDITIONIS correxit PROBATI ERANT. ET SVNT IN DEL- MATIA SVB. Q. POMPONIO RVFO.

Ipse ex priu (?) in pręter correxit stipendia quę meruerunt, priuilegium facit quo ipsis uxoribusque eorum, liberis posterisque eorum ciuitatem donat, id est ut ciuium Romanorum iure utantur et pro ciuibus habeantur. Atque hoc ipsum principis priuilegium descriptum fuisse Romę dicitur in tabula ęnea quę muro affixa erat post templum Octauiani Augusti ad Mineruam, loco uidelicet conspicuo, ut legentes illorum qui sic

(Alpini) Alpini sunt qui sub Alpibus habitant, Ligures. De cohortium autem generibus diximus. Cf. In epigr. 124,4 (Romani) Et in octaua uoluntariorum ciuium Romanorum : id est eorum qui ultro se obtulerant in militiam, uolones olim dicti quia post Cannensem cladem serui in militiam recepti acceperunt libertatem quum sponte se obtulissent.

Alpini sunt qui sub Alpibus habitant, Ligures. De cohortium autem generibus diximus. Cf. In epigr. 124,4 (Romani) Et in octaua uoluntariorum ciuium Romanorum : id est eorum qui ultro se obtulerant in militiam, uolones olim dicti quia post Cannensem cladem serui in militiam recepti acceperunt libertatem quum sponte se obtulissent. quum... obtulissent ipse

De magistratibus autem qui hic Domitiano tribuuntur in pręcedentibus est tractatum. Cf. In epigr. 2,1; 68,2; 71,2 125.6. Nihil aliud hoc loco explicandum restat nisi quod et te ius Romanę ciuitatis possidere credi par sit, quum et priuilegium possis ostendere et Papalis cognomen geras. Papam enim Romę modo pręesse nouimus, cui tunc Cęsares Augusti pręfuerunt.

III 130* (1) ( "sed recensione plane diversa ab ea, quam noverat Marulus posterioresque", CIL III, p. 274): D. M. / L. CORNELIO L. F. BEATISSIMO AN. XX / ORDINIS MILIT. COH. I. A. CLASSE ROMAN. NO n / PERIT SINE NOTA EORVM INTERFECTVS / PERIT ET CONCLAMATVS EST // S. C. EX AERARIO CIVI NOBILI / SSIMO B. MER. P. Salonis .D..M. L. CORNELIO.

PL. M. post VIX. addidit in margine ANN. XXIX. FVIT. ORDI- NIS MILIT. COH. I. HABVIT. VII. SPOL. X I. CORON. CIVIC. A CLAS- SE ROMAN. CVM EORVM NOTA INTERFECTVS PERIIT. ET A SO- CIIS CONCLAMATVS EST. S. C. EX AERARIO CIVI NOBILISSIMO ET. B. M. P. III. IDS. IVLIAS. 126.1. D.

ab inimicorum oppressione liberasset. Ea erat ex fronde querna, quoniam cibus uictusque e quercu capi quondam solebat. Ciuica enim corona eqs.: cf. Per. 27,10,1-3 A classe Romanorum fuit interfectus: tunc, opinor, quum Marcus Octauius (ut dictum est supra) Cf. In epigr. IV,2 Salonas cum nauibus ueniens obsedisset et quum per dolum ex insidiis fuit

uiribus capiendam mercedem contendamus quę nobis ab ipso omnium rectore ac dominatore Deo promissa est. Sola enim neque uetustatis sentit situm neque sui status mutationem formidat nec ullum suę felicitatis finem futurum expectat. Eam autem assequemur si, sicut Romani imperatores contra inimicos magno animo dimicabant, ita nos aduersus prauas cupidines boni et ęqui rationem tuendo depugnabimus acriterque resistemus. V.3. Gloriosum est profecto aduersariorum conatibus reluctari, reluctando superare,

non laus in marmore incidenda uel in chartis describenda, sed illa inęstimabilis atque ineffabilis gloria in cęlesti regno perpetuo permanenda diuinęque destinationis immobilitate stabilienda, neque minuenda unquam neque finienda. Non hanc acceperunt ueteres Romani, non Carthaginenses, non Macedones, non Athenienses, non Thebani, non Lacones, non alię nationes quę diu multumque dominatę sunt, quoniam quos uera latuit religio, ueri boni mercede indigni fuerunt. V.4. Solis itaque in Christum

quadringentas XX. Plin. Hist. nat. 8,64, ubi primus autem Scaurus aedilitate; dein pro deinde 132.3. Aulus igitur Terentius apud Salonas Romano more in agonali ludo pantheras exhibuit et qui id fecerit, ut posteris quoque notum foret, litteris in marmore sculptis testatus est. Hoc equidem in illo amphiteatro factum reor cuius adhuc uestigia extare cernimus. 132.4. Et satis certe

Correxi ex F. L. CONSTANTI. NOBI- LISSIMO AC BEATISSIMO. CAESARI. COLL. FABRVM .VENERIS. 135.1. De Flauio Constantino Cęsare superius inter Romanas inscriptiones est relatum. Cf. In epigr. 16,1 Huic ob merita collegium fabrorum ędis Veneris statuam erexerat atque ita insculptis in marmore litteris inscripsit: Flauio

and about him we know that he was received in Venice in great pomp on 7 October. (Compare: F edeles Tamás, Egy Jagelló-kori humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 60–61.) The misunderstanding stems from an incorrect resolution of the Roman-type date at the end of the letter. According to Roman calculation we do not add 17 days to the Kalendae, 1 October, but distract 17 days, and this is how we get the real date of the letter, 15 September. This way of dating can be reconciled with Csulai’s trip, who was already in Zengg at

in great pomp on 7 October. (Compare: F edeles Tamás, Egy Jagelló-kori humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 60–61.) The misunderstanding stems from an incorrect resolution of the Roman-type date at the end of the letter. According to Roman calculation we do not add 17 days to the Kalendae, 1 October, but distract 17 days, and this is how we get the real date of the letter, 15 September. This way of dating can be reconciled with Csulai’s trip, who was already in Zengg at the end of September, where he embarked on a ship to

Stephanus Brodarych decretorum doctor secretarius reverendissimi domini Quinqueecclesiensis cancellarii regni Hungariae.

való viszonyához, Budapest, 1914, 125. 2 1. He has learnt that a papal envoy arrives in Hungary with an aid of fifty thousand gold coins. This is needed badly for hiring mercenaries as soon as possible. – 2. The Turks occupied Wallachia again, and, together with the two Romanian voivodships and the Tatars they represent a serious threat to Transylvania and Szörény, and even the whole country. A significant Turkish force assembled already near Szörény which, although would not start an overall attack on the country, can cause considerable harm through minor

by Louis II to Brodarics on 1 June 1523). He fought the throne back in January 1524 from his own brother Radu VI (Radu Baduca) who got the position from the Turks. 5  Austrian Archduke Ferdinand Habsburg (1522–1564), brother-in-law of Louis II, Hungarian and Czech King (1526–1564), Holy Roman Emperor (1558–1564). 6  Pope Clement VII. 7  Andreas da Burgo (dal Borgo) (1467–1533). Comes from a merchant family in Cremona. He was raised in the court of Ludovico Sforza in Milan and entered the service of Maximilian Habsburg in 1502. Fulfilled diplomatic tasks until his death.

fusius omnia, quae ad conatum caesaris cognoscendum pertinent, intelliges. 12 Datum Posonii, feria tertia intra octavas Epiphaniarum Domini. Anno eiusdem millesimo quingentesimo vigesimo quarto.

dominum cancellarium 4 Hungariae (sine omni assentatione loquor) habet Vestra Sanctitas, ultra quam dici ac credi potest, in his rebus sedulum ac diligentem. Me minimum Vestrae Sanctitatis servulum tanto habet Vestra Sanctitas minus utilem, minorisque momenti, quanto me minorem istic mea Romana absentia esse voluit. Sum tamen is, qui cum vidua illa et ipse in gazophylacium minuta quanquam aera proicio, 5 et cum omni mentis sinceritate Vestrae Sanctitati ac Sanctae Sedi Apostolicae pro mea exilitate servio. [3.] Dominus baro 6 ita a nostris omnibus amatur,

non suadentibus solum, sed hortantibus ac rogantibus etiam, non suscepimus.” See the letter by Brodarics on 6 September 1526.) 11  Nándorfehérvár (today: Beograd, Serbia) was occupied by the Turks on 29 August 1521; Bey of Nándorfehérvár Bali occupied Szörényvár (today: Turnu-Severin, Romania) in September 1524. 12  Reference to the German peasants’ war. 13  Brodarics had done services to Sigismund in connection to the Duchy of Bari before. (More on the case of the Duchy of Bari: AT, VIII. 295–379.) 17  16  Andrzej

2005-01-29T00:21:00 Quod non solum Graecos, sed etiam Romanos auctores in suis theatris factitasse memoriae proditum est, hoc ego non sum reueritus facere, presertim hoc tempore nouum Poema recitaturus de maioribus uestris, hoc est Epidauro Romana Colonia, in quo sane sin minus ingenio saltem amore atque beniuolentia erga patriam laudabimur; alioquin

Quod non solum Graecos, sed etiam Romanos auctores in suis theatris factitasse memoriae proditum est, hoc ego non sum reueritus facere, presertim hoc tempore nouum Poema recitaturus de maioribus uestris, hoc est Epidauro Romana Colonia, in quo sane sin minus ingenio saltem amore atque beniuolentia erga patriam laudabimur; alioquin proderit me hoc uobis emendandi operis gratia priusquam publicetur recitasse. Nam ut stilus et usus magister est, sic etiam auditorum consessus, hominum concursus et expectatio,

et memorare canendo,
7.3.84  Si qua ignota latent multosque sepulta per annos,
7.3.85  Quae Mors et nigris Obliuio decolor alis
7.3.86  Occulit, in lucem reuocate et ferte sub auras!
7.3.87  Barbara Romanis urbs est formata colonis,
7.3.88  Quam ueteres dicunt Epidaurum, millibus a qua
7.3.89  Dalmaticus distat centum Naro; Plinius orbis
7.3.90  Describit qua parte situs – ne pignoris expers
7.3.91  Aut

Indicta est!« Quod si detur, uestigia quamuis
7.3.150  Multa negant, tamen hoc dicendum: obscura fideles
7.3.151  Oppida scriptores multoque minora recensent,
7.3.152  Nec uideo quare Romana colonia tantum
7.3.153  Contemni meruit simulacra uel umbra Quiritum.
7.3.154  Hinc magis illorum est, urbis quam culpa, locorum,
7.3.155  Atque orbis quicunque situs scripsere quod illa

et talibus orsa querellis:
7.3.230  »Euertisne meam, rerum Pater optime, gentem,
7.3.231  Prosternique iubes Epidaurum a culmine summo
7.3.232  Immeritamque dari flammis? Mea cuncta cremare
7.3.233  Moenia Romanisque paras uiduare colonis
7.3.234  Illyricum littus? Meque et mea nomina deles?
7.3.235  Quid tamen haec sceleris clades ulciscitur? Ausus
7.3.236  Si praeclusa suis maria infestare rapinis

mea nomina deles?
7.3.235  Quid tamen haec sceleris clades ulciscitur? Ausus
7.3.236  Si praeclusa suis maria infestare rapinis
7.3.237  Barculus, insignis latro; si foedere rupto
7.3.238  Perfida Teuca fuit Romano infecta cruore,
7.3.239   Non ego peccaui nec sum rea, proxima nobis
7.3.240  Si modo barbaries abigendae est dedita praedae!
7.3.241  An, si finitimi Thraces immanibus ausis

malis et inhospita pectora saeui
7.3.243  Errauere Scythae, me damnum et poena sequetur?
7.3.244  Immunem cuius memini me uiuere ritu
7.3.245  Siluestri, nec sic mulctabar barbara quondam;
7.3.246  Nunc ubi Romano penitus splendescere cultu
7.3.247  Nec rudis oblito uideor mansuescere pago,
7.3.248  Ad mores artesque bonas prouecta Quiritum,
7.3.249  In speciem magnae deducta propagine Romae –
7.3.250  Nec sapio

principi, ordinarie in alma Academia Patavina feliciter legenti, felicitatem. Pater Atlas, quia astrorum motus optime calluit, ideo caelum manibus amplecti dicitur. Quod a Ptolemaeo et Alphonso, rege Hispanorum et imperatore Romanorum, compertum est satis trepidare. Forte quia, senio confectus, robore corporis molem tantam sustinere non valet. Vel forte, quia pater ipse physica cognitione non bene firmatus monitusque caelos a suo motu trepidationis firmare non potest. Quare, Federice, philosophorum acutissime

vi corpus humanum in febrem dispositum sic improvisum invaderet. Velle etiam singulas utilitates, quibus humana fragilitas sibi subvenire posset, annus certe non sufficeret eas enarrare. Quia si solum ritus priscorum patrum sacerdotumve Romanorum, aliorum etiam, qui artem magicam arte astronomica exercebant, etiam per apparatum exorcismum, augurium, auspicium, volatum, scintillationem , hydromantiam, pyromantiam, spatulam et alias 32 partes in lege nostra modo prohibitas,

peterent, ipse constanter pro ueritate stetit nullum ueritus periculum, pręterquam ne alij uel territi uel decępti subuerterentur. Et quoniam persecutionis procella iam ecclesię turbauerat bona, a Paula uidua Romana, quę et genere et sanctitate nobilis erat, uitę sustentamenta accepit, eamque non minus caste quam familiariter coluit. Multa extant quę illi et Eustochio eius filię pręcipienda conscripsit. Eandem

ad Ruffinum ita ipse describens Mense , inquit, augusto, flantibus ethesijs, cum sancto Vincentio pręsbitero et adolescente fratre et alijs monachis, qui nunc Hierosolymę commorantur, nauim in Romano portu conscendi, maxima me sanctorum frequentia prosequente ueni Regium, in Syllaceo littore paululum steti, ubi ueteres didici fabulas, et pręcipitem fallacis Vlissis cursum et Syrenarum

putabat, sed etiam illic ipsum inuenit inuidia: ab Arrianis infestatur, pugnas hereticorum patitur. Et cum molestias uix ferret, ad Damasum Pontificem maximum lamentabundus ita scribit: Ego Christi uestem Romana in urbe sucipiens, nunc barbaro Syrię limite teneor. Verum (ut ait gentilis Poeta) cęlum non animum mutant qui trans mare currunt. Ita me incessanter inimicus post tergum insecutus est, ut

ad Eustochium uirginem scribens docet, cum ait: Quoties ego ipse in eremo constitutus, et in illa uasta solitudine, quę exusta solis ardoribus horridum monachis pręstat habitaculum, putabam me Romanis interesse delicijs. Sedebam solus, quia amaritudine repletus eram. Horrebant sacco membra deformia et squalida cutis situm ęthiopicę carnis obduxerat. Quotidie gemitus, quotidie lachrimę,

semper uicerat, coronam acciperet immarcessibilem, febri ęstuare coepit. Cumque nosset diem sibi imminere postremum (sicut Eusebius de illo traditum nobis reliquit, ad Damasum Portuensem episcopum et Theodonium Romanum senatorem scribens), de lectulo in quo languens positus fuerat, humi se collocari sacco suo coopertum iussit. Conuocatisque discipulis monere atque hortari illos non destitit: Deum timeant, humilitatem

optatum locum peruenientes credunt, peccata confitentur, baptizantur. Erant numero fere trecenti. Tot igitur saluati sunt, dum duorum salus Hieronymi ope defenditur. Duo iuuenes Romani ab urbe Syriam uersus reliquias huius Sancti uisendi gratia tendunt. Iam Bizantium aduentantes ab apparitoribus capiuntur. Coram Bizantij pręside homicidij accusati (duo autem ruri occisi inuenti fuerant

omnes psalmos lib. I Translatio psalterij iuxta Hebraicam ueritatem. In Mattheum lib. IIII. In Marcum lib. I. In epistolam Pauli ad Romanos ad Heraclium fratrem secundum Origenem lib. I. In epistolam ad Galatas lib. IIII. In epistolam ad Ephesios lib. III.

(ut Apostolus ait), sed non secundum scientiam. Hieronymum quippe studiosus, quanuis Delmatam fuisse sciret, sancta quadam inuidia delinitus non indignum monacho putauit de alieno facere si posset suum. Hieronymus , inquit, uir sanctissimus et doctor celeberrimus, Sanctę Romanę Ecclesię cardinalis pręsbiter, natione Italicus ex oppido Stridonis in Istria prouincia constituto, quod quidem a Gothis euersum fuerat Pannonię quondam Delmatięque confinium. Quomodo, quęso, ista simul stare possunt, ut oppidum aliquod Pannoniam Delmatiamque disterminet,

desuetudine ac situ quodam consenuerim: scitis enim quantis angustiis, quo sermone quotidiano inter provinciales obruor, ut vix succissivo tantum tempore nec nisi libris legendis vacare possum; quo magis magisque mirandum esset litteras et verba Romana: quae nunc ubique locorum in tanta hominum colluvione degenerant, mihi penitus non exolevisse; praesertim cum mihi non patria nec ingenerata, sed nova et ascita et aliunde sita fuerint: quae tamen si mihi propria et nativa contigissent: neque alius sermo quam latinus mihi peculiaris ac

quam mediocrem, membra bellis accommoda firmissimas manus, sensus fere omnes integerrimos: conspicuum et venerabilem in senectute incessum: vocem bellicam et canoram, gestus omnis decoris plenissimos, cultus ornatissimos, sed citra luxum et nihil eviratos habuit; jaculari equitare et Romano more exerceri solitus, dotes corporis a natura datas, assiduo usu et tricocinii documentis auxerat: inde robore et arte lacertorum fretus, una manu binos arcus et una vice multis admirantibus saepius inflexit; quantum vix in singulis alii facere potuerunt; eumque crudam

U. 0. hystorias. excellentes in omni doctrina et sanctitate viros; et quorum memoria nunquam interitura est, genuit. Quis Claudium ex Dalmatarum; quis Diocletianum, quis Aurelianum, Maximum, Probum, Constantinum et ex Triballis Justinum Romanos Duces, et imperatores Maximos Illuriciano sanguine procreatos non meminit? Quis Orpheum? Quis Zalmoxidem? quis Anacharsim? quis Democritum? quis ipsum Martem ejus idem provinciae municipes inficietur? quis Quirinum Siscianum praesulem Martyrii corona illustrem? quis

virum Hieronymum aeque linguarum, atque doctrinae et integritatis et omnium virtutum genere cumulatissimum non admiretur? ut taceam Gothos nobis Conterraneos: qui rerum potiti sunt: quorum etiam foeminas fuisse bellicosas ex Amazonum genere memoriae proditum est, ut Pontifices Romanos Cajum et Joannem etiam Martyrio coronatos omittam: quis sanctissimum Regem Vladislavum cui coelitus corona delapsa est? quis illum qui se victimam pro re Christiana devovit nostri Regis Patruum satis praedicare posset? ut innumerabiles taceam. Hunc nostrum Regem Vladislavum cum

respondet; quis orbis terrarum imperio dignum non judicet? Sed omitto nationes; redeo ad Patriam urbium Dalmatarum primariam, cuius originem indagare non tam necessarium quam difficile est. Constat tamen Epidauro a Sarracenis eversa huc reliquos cives migrasse, mox etiam posteriores Romanos ad Illuriam recuperandam bellum gerentes Reges secutos mortuo Rege ibidem consedisse et nostram Civitatem (hoc est) priorem Coloniam casu et fortuna auxisse. Nomen vero Ragusae inditum a regendo unius litterae permutatione cum Barbara

ad Illuriam recuperandam bellum gerentes Reges secutos mortuo Rege ibidem consedisse et nostram Civitatem (hoc est) priorem Coloniam casu et fortuna auxisse. Nomen vero Ragusae inditum a regendo unius litterae permutatione cum Barbara colluvies Romanum sermonem ubique locorum depravaret: neque vero ' A keziratban: Zamolsidem. - U. o. coronatus. A javitast en eszkozoltem. ^ U. 0. Epidario. * A bellum utan a gerentes-t a helyes

A bellum utan a gerentes-t a helyes ertelem helyreallitasaert magam tettem a szovegbe. ^ Ragusa etymonjat a regendo keresni legalabb is ketes dolog. pernegaverim nostram Civitatem multis nationibus coaluisse Romanis Graecis Sclavis. Nam si nimis antiqua repeto in nostris majoribus referam Aesculapium Apollinis filium et Epidaurum et Achaiam quae post Ogygen habitata tantam famam in regendis civitatibus comparavit: ut S. P. Q. R. maximam legum et institutionum partem ab inde

aliunde primitus fluxisse ipsum nomen testatur, cuius meminit Gregorius in Epistolis; et Hieronymus in Hilarionis vita: et in quarto Caesaris Commentariorum libro mentio est: et in Plinio capite XXI libri III naturalis historiae quam ibidem fuisse etiam Romanam Coloniam facile cognoscimus. Quod si posteriore Colonia prior aucta est recte nos scripsimus.
Ocelle mi Ragusa, Ocelle mi patria
Soli marisque quod solum omne circuit
Propago vera verior Colonia
Bis prolesque Quiritum. Cum vero binominis

nostrae vero dicionis nedum omnia salva sed etiam in dies aucta reliquerunt. Quare cum fidem Christianam, nec sine nostrorum persuasione recepissent, multos ex illorum principibus in nostros optimates ascivimus. Praesertim Belli Regis socios: qui Romam profecti et mox una cum Romanis huc reversi sunt; ut Illyricum recuperarent quo Rege, quem secuti fuerant, apud suos Triballos mortuo et sepulto hic consederunt: ^ A kcziratban: Achium. * U. 0. Illarionis. •' U. 0. hystoriae.

mare proximum tutata est. Nam ut navigantibus tutum praestaret accessum tot pyratas saepius captos suspensosque suae temeritatis poenas luere coegit infensa latronibus et pacatissima. Caeterum omissa patria, veniamus ad familiam cuius sucurculus ut major fere pars patritiorum Romano germine sobolescit: hinc illud summi poetarum Genus a quo Sergia nomen haec gens tot insignibus viris in nostra Civitate censetur: sed maxime Ceonico Pasquali nostro Avo et huius defuncti patre: neque enim de suo principe tantum benemeritus est: cujus ob singularem prudentiam a

honos qui diceris, atque putandus
f7.4  Alter namque Deus nobis; cui signa colossi,
f7.5  Pyramidumque apices, altisque imposta columnis 5
f7.6  Atria decrevi dare, dum Capitolia sacrant
f7.7  Romani Cives, summa pietate colendo,
f7.8  Virtutum decus, et magna aevi gloria nostri,
f7.9  Sacratae stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10
f7.11  Quoque diu

pacis arbitrium et moderatorem uniuersa Italia habet et reueretur, praecipue Adrianus VI. sanctissimus Pon. Max. cum R. pub. Florentina hylari animo et serena florente complexus est; ipse pro tutore totius ecclesie, illi uero pro duce Fluentini senatus, nec a b re, quoniam Dux inclytus Romanorum procerum more res Italas et armis moderatur et honestis moribus illustrat, et quem indigentem appellari liceat et in templa recipi ut cui par gratia referri non possit, hinc saltem exoluatur quandoquidem tumultuantem Italiam et res nouas molientem sedente Iulio eius patruo et tuo auo Pon.

sibi comparauit, cuius sublimibus pedibus obsecro me offer pro planta, hocque itidem tuis fiat deflexo poplite queso et hoc nostrum munusculum serena fonte suscipe quamuis sit impar animo tanti principis attamen animus noster est ingens ut sese tibi pro perpetua seruitute dedat. Vale, nostrae Romanae fidei et gloriae future Caesar, Vale et fauste. Callii. VI. Kal. Augusti MDXXII

si post sitientia labra
1.13  Inspiceres, puros perfundas Virgo liquores.
1.14  Hoc pede non ludam Trojam, olim namque ruentem
1.15  Crimine Tyndaridis, vel Thebas; ossibus haud hic 15
1.16  Implebo Aemathiam Romanis; fonte superbo
1.17  Sed madidus referam quae sanctum sidus adorant.
1.18  Quare praebebis nostras quod mulceat aures.
1.19  

Pipleo summo de uertice nata
b9.8  Nos nostrosque lares exornat, Marte furente
b9.9  Militis usus adest, Naiades mihi menia cingunt
b9.10  Saltantes satyri, driades quoque sepe puelle
b9.11  Hortulus ipse uocor Romanae uita iuuente
b9.12  Quicquid enim Parthus, quicquid tenet Indus Arabsque
b9.13  His opibus letor, Ioue, celo, menibus altis
b9.14  Vita mihi foelix superum comes atria celsa
b9.15  Templa deum semper

rupis
Descendens lauroque caput pręcinctus Apollo,
1.5   Non Nysę numen, furiata mente Lyęus,
Pieridumque chorus. Nam non ego dicere Troię
Excidium Thebasue paro nec sparsa cruore
Thessala Romano bellis ciuilibus arua,
Sed cęlo cognatum opus arcanisque sacratum
1.10   Mysteriis. Quorum qui solus crederis autor,
Solus, magne deus, mihi iam cantanda ministres. Iudei

possumus dicere; sub eo chiliarchę pręfectique erant, quorum nutu atque auspiciis singuli plebis ordines regebantur disponebanturque. Hinc profecti Seleuciam sibi subegere, deinde Macedoniam, neque eo contenti Italiam quoque armis inuaserunt. Non semel cum illis congressus Romanorum imperator cum semper inferior discessisset reipublicę consulere cupiens foedus cum ipsis iniit; qui pacta pacis fideliter obseruantes bello abstinebant. Bladinus autem, Salonarum rex, fama potentię eorum cum non parum terreretur, ubi audiuit sua lingua eos uti et

erat, cum philosophis aliisque incredulis contendere ausus, nonnullos ex iis in Christum credere compulit. Inde Cassariam accedens gratanter est susceptus ibique regni sedem posuit, fidelis inter fideles quos iam Constantius conuersos baptizauerat. Erat tunc summus ecclesię Romanę pontifex Stephanus, qui cum mirifica Constantii opera audisset, uidere illum cupiens, ut ad se ueniret, per litteras petiit. Vir igitur sanctissimus Constantius, cum interim ex pontificis autoritate presbyteros ordinasset, Vetus Nouumque instrumentum ex Gręco in linguam

sicut rogabatur, accersitis omnibus regni sui pręfectis decurionibusque ciuitatum conuentuque habito ad Quinque ecclesias in campo qui Cossouus nuncupatur litteras aperiri fecit et cunctis cum silentio audientibus publice recitari; quę in hęc fere uerba scriptę erant: Romanus pontifex et Cęsar Augustus Zuonimero regi populoque eius salutem. Rem certe indignam et Christianorum principum ignauię adscribendam existimamus ut Hierosolymę sanctaque loca, in quibus Christus Dominus pro nobis nasci, pro nobis mori uoluit, ab infidelibus tam diu

kratice razriješene po Nolhacu. Označeni elementi pisma. Označeno oštećeno mjesto po Abelu. Dodan naslov i podaci o piscu. Clarissimo uiro Domino Aldo Manucio Romano, impressorum summo, fratri et amico optimo. Excellentissime uir, amice obseruande, salutem ac prosperitatem. Iusseram cuidam librario Alemanno, Iordano nomine, Veneciis agenti sexto iam circiter abhinc anno, tum

expetitos, in quibus uires ingenii promeret. Eodem pertinent tot uerborum et sententiarum figurae, quas alter usurpat elegantissime, apte alter imitatur. Sed ingenue tamen illud oportet fateri, materia superari Vergilium, cum quo certatur oratione. Nam Romanorum res illustriores et magis amplae fuere quam quas Troia profectus in Italia gessit Aeneas. Ac tantum interesse constat, quantum dignitas aetatis ac splendor quidam et imperii maiestas praecelluit

reperiri non memini. Sed de huiusmodi plura uiderint doctiores.

Me uero cum primis, Ioannes Baptista, recreat quoddam ueluti omen huiusce impressionis beneque sperare facit de rege Francorum bellum hoc, quo Romana res concussa penitus fuit, quae deuictis hostibus postea totius orbis imperium consecuta est. Sed utinam quicquid iacturae factum est boni consuleretur, ut publico saltem commodo cederet! Noui Christianissimorum regum mores: nunquam putauisse sibi magis esse reges quam toti

Bibliographia locorum inventorum

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1512], Epistula ad Aldum Manutium, versio electronica. (, Budim), Verborum 166, Ed. Eugen Abel Pierre de Nolhac [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15120914].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report