Your search found 6555 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 901-1000:

ex DICABOQ. correxit OLLIS LEGIBVS OLLISQ. REGIONI- BVS DABO DEDICABOQ. QVAS HIC HODIE PALAM DIXERO. VTI INFI- MVM SOLVM HVIVS ARAE EST. SIQVIS HIC HOSTIA SACRVM FAXIT QVOD MAGMENTVM NEC PROTOLLAT. IDCIRCO TAMEN PROBE FACTVM ESTO. CAETERAE LEGES HVIC Ipse H ex N correxit

sex. Cf. Euseb. Chron., A. D. 195 [= 194] 127.2. Eo igitur imperante Caius Domitius Valens duum uir apud Salonas Ioui aram dedicat hac lege ut siquis ibi hostia sacrum faxit, id est pecude ita sacrificet, quod magmentum – magmentum antiqui maius augmentum dicebant Cf. Per. 6,395,3 – nec protollat, id est nec proferat,

Cf. Euseb. Chron., A. D. 195 [= 194] 127.2. Eo igitur imperante Caius Domitius Valens duum uir apud Salonas Ioui aram dedicat hac lege ut siquis ibi hostia sacrum faxit, id est pecude ita sacrificet, quod magmentum – magmentum antiqui maius augmentum dicebant Cf. Per. 6,395,3 – nec protollat, id est nec proferat, Cf. Mai.

antiqui maius augmentum dicebant Cf. Per. 6,395,3 – nec protollat, id est nec proferat, Cf. Mai. 'Protollere'? quędam quę augeri solent sacrificium, libamenta, etiam sine his probe factum esto et rite sacrificatum putetur. Pro arę autem dedicatione Iouem postulat ut sibi ac suis uolens propiciusque sit. Hostia dicitur pecus quod in sacrificio occiditur, hostire enim dicebant ferire. Ollis

Per. 6,395,3 – nec protollat, id est nec proferat, Cf. Mai. 'Protollere'? quędam quę augeri solent sacrificium, libamenta, etiam sine his probe factum esto et rite sacrificatum putetur. Pro arę autem dedicatione Iouem postulat ut sibi ac suis uolens propiciusque sit. Hostia dicitur pecus quod in sacrificio occiditur, hostire enim dicebant ferire. Ollis antique dictum pro illis;

'Protollere'? quędam quę augeri solent sacrificium, libamenta, etiam sine his probe factum esto et rite sacrificatum putetur. Pro arę autem dedicatione Iouem postulat ut sibi ac suis uolens propiciusque sit. Hostia dicitur pecus quod in sacrificio occiditur, hostire enim dicebant ferire. Ollis antique dictum pro illis; Cf. Per. 115,6,10-11 dico dedicoque: pontificale uerbum, significat: ęternum trado. In Auentino: Romę collis, ab Auentino,

rege, ibi sepulto dictus. In eo colle fuit templum Dianę, Romę collis eqs.: cf. Tort. 'Rhoma'; Mai. 'Auentinus' cuius leges huic arę communes esse iubet, ut eodem sacrificandi ritu utatur qui hic Ioui sacrificat quo utuntur qui in Auentino sacrificant Dianę. 127.3. II. VIR. Duum uir. I. D. Primo die uel imo die. O. M. Optime maxime. Cętera patent.

fuit templum Dianę, Romę collis eqs.: cf. Tort. 'Rhoma'; Mai. 'Auentinus' cuius leges huic arę communes esse iubet, ut eodem sacrificandi ritu utatur qui hic Ioui sacrificat quo utuntur qui in Auentino sacrificant Dianę. 127.3. II. VIR. Duum uir. I. D. Primo die uel imo die. O. M. Optime maxime. Cętera patent. 128.

Romę collis eqs.: cf. Tort. 'Rhoma'; Mai. 'Auentinus' cuius leges huic arę communes esse iubet, ut eodem sacrificandi ritu utatur qui hic Ioui sacrificat quo utuntur qui in Auentino sacrificant Dianę. 127.3. II. VIR. Duum uir. I. D. Primo die uel imo die. O. M. Optime maxime. Cętera patent. 128. Cf. CIL

134.1. Marcus Terentius Varro de re rustica scripturus deos inuocat consentes eosque XII nominatim enumerat. Cf. Varr. R. R. 1,1,4 Festus quoque Pompeius ait consentia sacra dici quę multorum consensu sunt statuta. Cf. P. Fest. 'Consentia' Consentes ergo deos illos appellasse uidetur Varro a quibus terrę fruges iuuari ex multorum consensu creditum sit. Hinc ego

Cf. Per. 26,32,20-22 Is ergo Seuerus ex nobilioribus fuit et iuuenili ardore feruens cum inimicis congressus periit. Ob quam animi fortitudinem statuam a ciuibus meruit, titulus habet. 136.3. D. S. P., hoc est diis sacrum perpetuum.‌‌ 137. Cf. CIL III 133* Salonis VIBIVS PIVS DEO

quam ecclesiasticis, paucis, qui cum patre remanserant, exceptis, in curru aurato, qui, ut Vestra Dominatio optime novit, ei iampridem a domino Patriarcha datus fuerat, ad quoddam templum 12 extra urbem ad unum milliare Italicum vectus est. Ubi ex consuetudine illo ense, qui ei inter sacra et cerimonias, ut dixi, fuerat datus, in quattuor partes secuit, et equo impositus est. Inde reversi, universi proceres lautissimo ac splendidissimo convivio sunt in aula regia excepti. Post prandium diversi ludi et militaria ludicra spectata. 13 Haec volui Vestrae

money soon, he will be compelled to sell everything he has and crawl back to Hungary in shame with barely one servant. – 4. He, too, deems the diplomatic mission to France mentioned by King Louis quite useful, but he cannot travel there without money. Sacra Regia Maiestas, Domine, Domine mihi Gratiosissime. Post humillimam servitutis meae commendationem. [1.] XXVIII huius mensis Augusti venit Sanctissimus Dominus Noster 2 ad sanctum Paulum monasterium non longe a moenibus Urbis distans. Sequenti die ingressus Urbem, postea

privata unacum reverendissimo domino cardinale Medices, 4 deditissimo Vestrae Maiestati, satis multa cum Sua Sanctitate egerimus de mittendo illo nuntio sive legato, quem Vestra Maiestas cupit mitti ad dietam Norembergensem, 5 de quo etiam prius apud sacrum collegium egeramus. 6 Sed cum statim subsecutus fuisset adventus pontificis, omnia ad pontificem reiecta fuerunt. Pontifex dixit se quamprimum expediturum unum virum idoneum, de aliis agetur, ut praemisi, in audientia consistoriali. 7 Et in diligentia nostra nihil penitus

altissimus conservare dignetur diutissime felicem et incolumem. Ex Urbe 1. Septembris 1522. 15 Eiusdem Vestrae Maiestatis servitor et capellanus Stephanus praepositus Quinqueecclesiensis

est. In qua cum essent cadi aliquot pulveris tormentarii et sulfuris repositi, tanta vis exstitit incendii, ut non solum turris illa ab unis fundamentis sit convulsa, verum etiam murorum magna pars repente corruerit. Haec idcirco scribenda ad te curavimus, ut possis Sanctissimo Domino Nostro sacrorumque patrum collegio latius explicare, quibus undique periculis simus circumsepti, et quantum istius Sedis Apostolicae atque adeo omnium principum Christianorum ope et auxilio egeamus. Age gratias eius Sanctitati, verbis, quibus poteris maxime appositis et accommodatis,

of Płock and Przemiśl. Cardinal Pucci fulfilled all the wishes of Sigismund; nevertheless, Brodarics himself did his utmost for success. – 2. New envoy of the King of England, Bishop of Bath has arrived. It is not known yet what suggestions he has regard 39 Sacrorum correxi ex: sacrum ing peace. Supposedly, the French King’s envoy is also on his way. – 3. He works day and night to obtain aid to King Louis; he hopes to squeeze out something after the lengthy procrastination. – 4. Cardinal Soderini is suspected of wanting to induce a

collatum, dabo operam, ut id in diligentissimum et gratissimum servitorem Vestra Maiestas contulisse videatur. Me et meam servitutem perpetuam rursus in gratiam Vestrae Maiestatis humillime commendo. Quam Deus felicissimam et incolumem conservet. Ex Urbe 3. Maii 1524. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis servitor et capellanus humillimus Stephanus Brodericus serenissimi regis Hungariae orator [2.] Nova non sunt alia. Gallos affirmant Novariae 6 a Caesarianis obsideri, et ad exeundum ex Italia vehementer urgeri. [3.] Novum Soltanum dicunt se contra

supplico humillime. Scio unicam Vestrae Maiestatis voluntatis significationem incredibiliter rebus meis profuturam. Ego pro huiuscemodi Vestrae Maiestatis in me gratia non habeo, quid aliud Vestrae Maiestati offeram, nisi perpetuam meam et in dominum meum clementissimum et in Vestram Maiestatem Sacratissimam fidelitatem et servitutem. Quam Deus felicissimam et incolumem conservet. Rome VII. Maii. 1524. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis servitor et capellanus humillimus Stephanus Brodericus praepositus Quinqueecclesiensis orator

Vestrae Maiestatis in me gratia non habeo, quid aliud Vestrae Maiestati offeram, nisi perpetuam meam et in dominum meum clementissimum et in Vestram Maiestatem Sacratissimam fidelitatem et servitutem. Quam Deus felicissimam et incolumem conservet. Rome VII. Maii. 1524. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis servitor et capellanus humillimus Stephanus Brodericus praepositus Quinqueecclesiensis orator 3 Marquis Pescara set a trap for the retreating French troops in the Aosta valley on 30 April 1524. Only brave resistance of the

34 István Brodarics to Clement VII Vienna, 21 August 1524 Manuscript used: ASV, Principi, vol. 2. fol. 233r–v, 237v. Published: Theiner Augustin, Vetera monumenta historica Hungariam sacram illustrantia II., Romae, 1860, 639. 1. King Louis sent him to Vienna to meet papal legate Campeggio and inform the latter about matters in Hungary and Bohemia. – 2. He assures the Pope that he and Chancellor Szalkai are both loyal to him. – 3. The Hungarians like Baron Burgio as if he

et istorum trium principum 3 summa in Sedis Apostolicae ac religionis Christianae auctoritate tuenda constantia adesset, longe in maiora mala decidissemus. 1  Brodarics returned from Rome in July 1524. (Compare: Theiner Augustin, Vetera monumenta hi torica Hungariam sacram illustrantia II., Romae, 1860, 638.) Louis II. informed Ferdinand Habsburg on s 14 August 1524 that he had sent Brodarics to Vienna to run some errands. (“Misimus ad Serenitatem Vestram fidelem nostrum, reverendum Stephanum doctorem praepositum Quinqueecclesiensem, secretarium nostrum

Manuscript used: MOL DL 105435 Brodarics puts forward a request from István and Ferenc Révay that the King affirm their land purchase agreement with Ambrus Rwchy, and should the King have any claims regarding the estate in question, transfer those to the Révay brothers. Sacra Regia Maiestas et Domine, Domine Gratiosissime. Supplicatur Maiestati Vestrae in personis fidelium eiusdem egregiorum Stephani et Francisti de Rewa 2 in eo humillime, quatenus dignetur Maiestas Vestra illi fassioni et perpetuae venditioni, quam nobilis

to Louis II Buda, [21 February 1525]1 Manuscript used: MOL DL 260226; MOL 2854022 Brodarics presents to the King a request from István Terjék and Palatine’s Secretary Ferenc Révay regarding their trial against Ferenc Szántói Botka. Sacra Regia Maiestas, Domine Gratiosissime. Supplicatur Maiestati Vestrae in personis fidelium eiusdem egregiorum Stephani Theryek de Zenthersebeth 3 et Francisci de Rewa 4 secretarii palatinalis in eo, uti dignetur Maiestas Vestra ex innata sua clementia illas duas

the Internet, in a somewhat different variant, transcribed by Péter Tóth. http://ephemeris.alcuinus.net/exempla.php. 2  Further manuscripts: BK 213fol. 525–527; BJ 6549 fol. 546–548; BCzart TN 37. fol. 259–262. 2 Marcus Sacratissima Regia Maiestas, Domine, Domine mihi Clementissime. Post servitiorum meorum in gratiam Vestrae Maiestatis humillimam commendationem. [1.] Accepi aliquot litteras Vestrae Maiestatis his diebus, in quibus Vestra Maiestas scribit mihi de nonnullis suis negotiis, quae mihi

si servitute mea quantulacunque uti fuerit dignata. Quod ut facere velit, eidem supplico humillime. [2.] Nescio autem quibus verbis Vestrae Maiestati gratias agam, vel quibus obsequiis promereri apud eam possim eam gratiam, quam superioribus mensibus in commendando me, suo minimo servulo sacratissimae maiestati nepotis sui carissimi declaravit. Hoc unum semper et palam profitebor, et re ipsa ac servitute mea sincerissima ostendere conabor Vestram Maiestatem, quod in me conferet, in gratum ac fidelissimum servitorem collaturam, et quicquid mihi accessionis contigerit, id soli

et quam utinam ante perditum Belgradum ac dirutum Severinum 11 secuti fuissemus. Sed vetera sero querimur. Clementissime Princeps, unusquisque curat sua propria negotia, et nemo nostra, et alii Christiani sang uine Christiano inexplebiles sub tegmine alarum Vestrarum Maiestatum Sacratissimarum requiescunt. Sed de his satis, praesertim cum non sit sine periculo scribere veritatem. [7.] De tumultu Germanico 12 mira scribuntur, sed illa scio Vestrae Maiestati quam nobis esse notiora. Affirmatur ex omnibus partibus Turcam pro hoc anno nos magna vi non

discederem per collegam meum, dominum Franciscum Marsupinum, qui hic erit, vel etiam per reverendissimum dominum cardinalem Sanctorum Quattuor fideliter ad me mittentur. Me et servitia mea in gratiam Vestrae Maiestatis rursus humillime commendo. Romae 17. Maii 1525. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis minimus servulus Stephanus Brodericus orator On the outer side: Sacratissimae regiae maiestati Poloniae, magno duci Lithvaniae, Rwssiae, Prussiae etc. domino ac heredi, domino meo clementissimo.

dominum cardinalem Sanctorum Quattuor fideliter ad me mittentur. Me et servitia mea in gratiam Vestrae Maiestatis rursus humillime commendo. Romae 17. Maii 1525. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis minimus servulus Stephanus Brodericus orator On the outer side: Sacratissimae regiae maiestati Poloniae, magno duci Lithvaniae, Rwssiae, Prussiae etc. domino ac heredi, domino meo clementissimo. 44 István Brodarics to Giovanni Salviati Rome, 20 May 1525 Manuscript used: ASF, Carte

de rege Poloniae nullum dubium est eum pacem cum Turca initurum, de rege nostro nihil adhuc habemus certi. Quamvis vix possim mihi persuadere eum idem, quod patruus fecerit, non facturum. Quid enim aliud agat destitutus ab omnibus, et nunc rege etiam patruo et vicino, in quo solo post Deum et Sacrosanctam Sedem spem ponebat, in hanc pacem concedente. 10 23 utuntur del. suprascr. scribitur 15  Demands of noblemen included allotment of tenths to the maintenance of border fortresses, but no decision was made due to the

pro verissimis sunt relata, non dubito Vestram Maiestatem iam de hoc factam certiorem. Ego tamen sub hoc dubio non omisi tam apud Sanctissimum Dominum Nostrum, quam alibi facere omnia ea, quae hic fieri per me poterant, quaeve mihi a Maiestate Vestra et ab Serenissima et Gratiosissima Domina Mea, Sacratissima Reginali Maiestate fuerunt commissa, et quoniam ipse non sum ad caesarem iturus, egi apud Sanctissimum Dominum Nostrum, ut causam hanc reverendissimo domino, cardinali Salviato legato, diligentissime committeret, qui iuxta instructionem oratoris Vestrae Maiestatis apud caesarem

Sede Apostolica dependentem hoc pacto profanavisset: il*lum il*lum 9 in Sedem Apostolicam gravissime deliquisse. Quibus de rebus pontifex et ipse scribit ad Vestram Maiestatem, quae litterae adhuc expediri non potuerunt, mittentur per primam mittendi occasionem. Sed quicquid pontifex ex sacri fortasse collegii inductione, nam cum eis est rem communicaturus, scripserit, illam esse sciat Vestra Maiestas pontificis mentem, quam perscripsi et nullam aliam. Utinam clementissimus dominus meus factum Vestrae Maiestatis in foedere cum Turca ineundo sequeretur. Quod si non fiat, timeo, ne

Me et servitia mea in gratiam Vestrae Maiestatis rursus supplex commendo. Romae 4. Iulii 1525. Supervenerunt litterae ex Hispania, regem Christianissimum XVII. mensis Iunii proxime praeteriti ad portum Barcinonae appulisse. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis humillimus minimus servulus Stephanus Brodericus praepositus Quinqueecclesiensis On the outer side: Sacratissimae regiae maiestati Poloniae, magno duci Lithvaniae etc. domino mihi clementissimo.

4. Iulii 1525. Supervenerunt litterae ex Hispania, regem Christianissimum XVII. mensis Iunii proxime praeteriti ad portum Barcinonae appulisse. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis humillimus minimus servulus Stephanus Brodericus praepositus Quinqueecclesiensis On the outer side: Sacratissimae regiae maiestati Poloniae, magno duci Lithvaniae etc. domino mihi clementissimo. Interpretatio schedae oratoris domini regis Hungariae per cifram scriptae 1 Si

iussimus habere refugium, nam illam scimus ibidem non parvi valere et reputari. Nos, quando poterimus Paternitati Tuae omni nostra gratitudine id rependere curabimus, quam optime valere cupimus. Datum Cracoviae die quinta Iulii millesimo quingentesimo vigesimo quinto. Ea commissione sacrae reginalis maiestatis propria 7 promoveret correxi ex: promovere. AT: promoveret. 8 assistet ibi: assistat AT 9 auxilium suum: suum auxilium AT 14 die quinta Iulii: V. Iulii AT 15 Ea... propria om. AT 1 

VII. 318. He has no new information since his last letter. He has heard that the riot is calming down slowly; Archduke Ferdinand’s troops set out to rescue Archbishop of Salzburg, who is being besieged by peasants. 5 Sacra Regia Maiestas et Domine, Domine mihi Gratiosissime. Post mei et servitiorum meorum in gratiam Vestrae Maiestatis humillimam commendationem. Nunc nihil est quod scribam, nisi velim eadem repetere, quae proxime scripsi per alium servitorem Vestrae Maiestatis. Nondum aliquid certi

suis ad liberandum ab obsidione dominum cardinalem Salczpurgensem obsessum a subditis suis. 3 Ego meam fidelem servitutem in gratiam Vestrae Maiestatis supplex commendo. Quam Deus conservare dignetur diu et incolumem et victoriosam. Romae 4. Augusti 1525. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis minimus servulus Stephanus Brodericus orator Further manuscripts: BK 213 fol. 539–540; BJ 6549 fol. 585; BCzart TN 37. fol. 413. No doubt, Brodarics refers to the peasants’ war that hit South-Germany. 3  Rising peasants blockaded Archbishop of

army from Salzburg. 2  1  50 István Brodarics to Clement VII Buda, 13 September 1525 Manuscript used: ASV, Principi, vol. 3. fol. 279r–v. Published: Theiner Augustin, Vetera monumenta historica Hungariam sacram illustrantia II., Romae, 1860, 653–654.; Bessenyei József, Lettere di principi (1518–1578), Roma–Budapest, 2002, 79–81. 1. He arrived at Buda 21 days after leaving Rome. He found the King and the Queen on Csepel Island. He passed on the Pope’s message to them there. – 2. He has

numen, adorant?
7.3.290  Hoc pietatis opus? Quamuis mihi senior aetas
7.3.291  In senium fluxit, si Tu tamen annuis, ultro
7.3.292  Incolumis multos possum superesse per annos.
7.3.293  Ergo faue et Tua sacra iuua, Rex magne, colentem
7.3.294  Et praestare uelis nostrae quodcunque saluti est.
7.3.295  Sacrilegas auerte manus totamque repelle
7.3.296  Barbariem nostris minitantem incendia tectis.

si Tu tamen annuis, ultro
7.3.292  Incolumis multos possum superesse per annos.
7.3.293  Ergo faue et Tua sacra iuua, Rex magne, colentem
7.3.294  Et praestare uelis nostrae quodcunque saluti est.
7.3.295  Sacrilegas auerte manus totamque repelle
7.3.296  Barbariem nostris minitantem incendia tectis.
7.3.297  Siquod et exitium est quo me mea crimina damnant,
7.3.298  Hoc Tu, Summe Pater, magna pietate remittas:

aequore classis,
7.3.343  Alterius Romae longa obsidione relicta
7.3.344  Ionium postquam enabit, mox praepete cursu
7.3.345  Ad dextram conuertet iter, te protinus urbem
7.3.346  Incustoditam rapiet, dum sacra frequentant
7.3.347  Et ciues genio indulgent nil tale uerentes,
7.3.348  Festa suburbano referentes annua templo.
7.3.349  Ecce manus Sarrana uolant cursuque citato
7.3.350  Mille repentinis adoriri

suos rectores curia caepit
7.3.472  Insignes centum, solita nec ueste decoros,
7.3.473  Nec cinctu Illyrico nitidos, sed in aere micantes
7.3.474  Et ferro accinctos. Tunc numina magna precatus
7.3.475  Sacrorum antistes animandis ciuibus infit:
7.3.476  »Ponite uesanum, ciues, de corde pauorem,
7.3.477  Rursus et ammissum mentis reuocate uigorem!
7.3.478  Nos neque enim, quod utrunque fuit mortale,

in omni scientia Federici Chrysogoni Iadertini. EPISTOLA Marcus Antonius, Caroli Contarreni filius, philosophiae et sacrae theologiae candidatus, Federico Chrisogono Iadertinorum nobilissimo, artium et medicinae doctori acutissimo , astrologorum principi, ordinarie in alma Academia Patavina feliciter legenti, felicitatem. Pater Atlas, quia

est non solum sciendi modum nobis praebere, verum etiam defendere nos a malis in practicis et a falsis in speculativis (Themistio referente). Quare iterum ad fontem veritatis, ad parentem et alumnam omnium scientiarum me contuli. Ubi dialecticis, physicis, metaphysicis, medicinis necnon sacrae theologiae enixe operam navare volui, solum ut altius secreta naturae et arcana huius scientiae mathematicae speculari valerem. Qua nihil divinius, nihil praestantius divina bonitas humano generi praestitit. Quia, praetermissa

tres tantum esse artifices scientificos: mathematicum scilicet, physicum atque metaphysicum , quorum mathematicus obtinet primum gradum certitudinis; praetermissa etiam auctoritate divi Boethii affirmantis nullum ad culmen sacrae philosophiae posse pervenire neglectis mathematicis; praetermissa etiam auctoritate magni Commentatoris Averrois negantis sine habitu mathematico quempiam posse pervenire ad illam felicitatem speculativam, quae secundum falsam opinionem peripateticorum

sed dicit stellas esse tantum ad ornamentum universi. Quis enim sani capitis auderet dicere (pace eius dixerim) tantam dementiam: sed forte, ut patribus tantum contradiceret, ausus est, tam grave scelus committere; quod etiam si Aristoteles dixisset, inter ignaros non solum sacrae astrologiae, verum etiam philosophiae esset collocandus. Quia ex hoc uno utraque destruitur. Ex quo etiam uno talem etiam se ostendit, qualem docti quam plurimi impium semper iudicavere, quia in multis (sine sale) alienis messibus

est de illis quae sunt per se et quae aliter se habere non possunt. Accidit enim substantiae lapideae, quod nominetur lapis: quia Graece non sic nominatur. Non tamen eidem accidit gravitas vel mobilitas, quae est sua forma intrinseca vel propria passio, quae aliter se habere non potest. Unde sacra philosophia et inviolabilis astrologia nuda est, quia nuda et una est veritas et non indiget adminiculis vel aliqua fucatione verborum, sed nuda et simplici narratione verorum. Quapropter eius sophismata impugnando ex falsis suppositis, fabricata contra

et inviolabilis astrologia nuda est, quia nuda et una est veritas et non indiget adminiculis vel aliqua fucatione verborum, sed nuda et simplici narratione verorum. Quapropter eius sophismata impugnando ex falsis suppositis, fabricata contra inviolabilem et sacram astrologiam, scripta mea foedare nolo, cum ea primis etiam elementis imbutus (stans pede in meo) quilibet solvere posset – vel etiam negando consequens et omnes eius consequentias; quia ex falso

solus, divina mathemata solus
Percipis, et radio singula quaeque notas.
Euclidem superas, geometrica dogmata nemo
Te melius tenuit, nec tenuisse potest.
Progressus natura suos tibi dedita pandit,
Atque per ignotas consulit ire vias.
Pythagorae sacros numeros, quibus omnia nectis
Sese multiplicans ordine prima monas.
Et res in propria discernis origine cunctas
Ideasque omnes et Iovis ora vides.
Principio causas rerum deducis ab uno,
Atque priora sciens posteriora doces.
Clam te nil Superi

eius coepere, qui ante ipsorum uitia fuerat insectatus. Proteruorum enim est, dum uitam corrigere nolunt, non solum non obedire correptoribus, uerum etiam irasci. Aiunt cum antelucana hora ad ecclesiam laudis sacrificium Deo oblaturus ire consuesset, pro uirili tegumento muliebrem tunicam sibi ab inuidis suppositam indutum processisse atque ob hanc ignominię notam Roma decędere decreuisse. Vtcunque fuerit, propius

Ego qui tanto constrictus articulo uellem etiam maiora promittere, deierare coepi et nomen eius obtestans dicere, 'Domine, si unquam habuero codices sęculares, si legero, te negaui.' In hęc sacramenti uerba dimissus reuertor ad superos, et mirantibus cunctis oculos aperio, tanto lachrymarum imbre perfusos, ut incredulis fidem facerem ex dolore. Nec uero sopor ille inanis fuit, aut uana

siquid forte inde dum loquimur obrepit, quasi antiqui per nebulam somnij recordamur . Cum ergo omne studium ad diuina contulisset, Constantinopolim profectus Gregorium Nazanzenum eiusdem urbis episcopum sacrarum scripturarum habuit pręceptorem. Quibus deinde alijs in discendo magistris usus fuerit, quadam ad Pamachium epistola declarat dicens: Dum essem iuuenis, miro discendi feruebam amore, nec iuxta

Nec sanctum Hieronymum pręsbiterum contemnendum arbitreris, qui Gręco et Latino insuper et Hebreo eruditus eloquio, ex occidentali ad orientalem transiens ecclesiam in locis sanctis atque sacris litteris usque ad decrepitam uixit ętatem. Cuius nobis eloquium ab oriente in occidentem ad instar solis lampadis resplenduit. Omnes denique, qui ante illum aliquid ex utraque orbis parte de doctrina

diu multumque meditatum crederemus, nisi ille ex tempore prolata atque ędita fassus fuisset. Libellum ad Fabiolam, in quo longo disertoque sermone de uestibus Pontificis ac sacerdotum, de tabernaculo uasisque sacrificij pertractans tropologiam eorum explanat, sic concludit, ut dicat: Hęc ad unam lucubratiunculam, cum iam funis solueretur a littore et nautę crebrius inclamarent, propero sermone dictaui quę

O admirandam hominis humilitatem: cum tantus esset, ut omni honore dignus haberetur, in puluere iacere uoluit, non in lapideo sepulchro quod parauerat! Mox carnis et sanguinis Domini sacramento (sicuti iusserat) sibi allato pronus in terram prosternitur, et indignum se confitens multa cum humilitate ueniam precatur nec a pectoris cessat uerberibus, donec ipsum Dominum suum et Deum suum confitens

multa cum humilitate ueniam precatur nec a pectoris cessat uerberibus, donec ipsum Dominum suum et Deum suum confitens ore sumeret, et iam ei se in terra coniungeret, quo cum regnaturus erat in cęlo. Sumpto sacramento humi unde surrexerat, se reclinat et quasi iam efferendus cancellatis supra pectus manibus: Nunc dimittis seruum tuum, Domine, inquit, secundum uerbum tuum in pace, quia uiderunt oculi

Hironymi recubant hoc ossa sepulchro;
ipse colit celsi regna beata poli.
Disce quibus meritis, nostro dum uixit in ęuo,
tot bona nemo uni contulit ecclesię.
Correxit sacrę corrupta uolumina legis,
exposuit ueterum mystica uerba patrum,
errorum tenebras ueri splendore fugauit,
assiduus recti doctor et autor erat,
Et Latię et Graię

manu perita
Nutris agmina militum feroci
Mente et quae Ausoniae aemulam coronae
Pubem sola foves, simul Catones
70 Quae iam Scipiadasque prole digna
Aequas lumina Dardanae cohortis
Nam antistes, titulo ecce quem venustat
Quinquecclesia iam infulae sacratae,
Fines irradiat tuos Georgius
75 Alti solis ad instar, coelitum qui est
Natus stemmate, quem parens deorum
Despectat nitidaque fronte ab aula
Coeli stelligeri docentem honori
Cordis consilio rudem popellum
80 Aequi iura, fidem atque iter

latinus mihi peculiaris ac domesticus fuisset, deprecandum tamen hoc munus jure merito videretur in tanta civitatis expectatione, celebritate, consensu, et non unius Aristharchi, sed ad unguem exactissima et semper recta quasi ad amussim multorum censura. Praesertim in hoc emplo sacratissimo tot sacerdotum Domicilio peritissimorum, cum mihi non sit agendum inter fratres Arvales aut Salios, aut flamines, Diales, aut reges Aricinos, sed in Schola, et familia tot Theologorum et in coelesti Christianorum meliori quam Platonis aut Xenophonis aut Ciceronis R. p. quominus

usquam sanctiorem locum esse; nam nostri Majores in Epidauro Joannem Episcopum habuerunt; et ab inde profugi Christianis manibus huius Civitatis fundamenta jecerunt. Semper enim ab incunabulis Ragusa Christum professa, nec ullo vicinarum gentium contaminata est contagio: quibus expurgandis sacrae fidei lavacro nunquam desiit esse studiosa. Nam et feras gentes tanquam mater officio pietatis amplectitur et in gremio suo salutaribus aquis renascentes coelo donat: quare divinitus protegitur, et avitam libertatem perpetua serie conservat, et cum Athenae Lacedaemon

Duranti comitem inuictissimi Vrbini et Sorre Ducis Francisci Marie filium Solimaidos Libri tres. + Lucas Maurocenus Sibenicensis Dalmata Ordinis Praedicatorum Reverendo Domino Hieronymo Sacrato Nobilissimo Patricio Ferrariensi, utriusque Juris Doctori sapientissimo, Prothonotario Apostolico, ac Auditori Reverendissimi Cardinalis Neapolitani Divi Oliverii Caraphae Protectoris Praedicatorum Ordinis salutem plurimam dicit.

Quum saepe mea mente

et mihi fere Germanum et Praeceptorem ad me venisse, cujus non me latuit Opus, cui Titulus est Solimaidos, a prima Apellaicae Gentis urbe sic dictus, a quo oriundus est ille rerum omnium Conditor Cristos, quem cuncta hic inducit creantem, ex adoptione tanti Viri filius Jacobi Sacrati tui olim Genitoris Barbula, in quo Creationem, Lapsum, et Reparationem Humani Generis adeo concinne cecinit, ut alter suo carmine Maro videatur; nec miror, studuisse potuit, ut id, et majora efficeret; habuit enim Praeceptorem clarissimum Joannem Raphanellum Ferrariensem, utriusque

suo carmine Maro videatur; nec miror, studuisse potuit, ut id, et majora efficeret; habuit enim Praeceptorem clarissimum Joannem Raphanellum Ferrariensem, utriusque Philosophiae facile Principem dixerim, et hac nostra tempestate Musarum decus, a teneris unguiculis colentem Fontes Aonios, nunc Sacri Palatii Apostolici Magistrum, Fidei Nostrae, ut ita dicam, jam collapsae timonem validum, et Georgium Babbam Sibenicensem Ordinis Praedicatorum Fratrem, Bachalarium Perusinum, in quo daretur virtus Literaria sicubi non reperiretur, et a quo non vacasset Religio, illam si quispiam niteretur

Georgium Babbam Sibenicensem Ordinis Praedicatorum Fratrem, Bachalarium Perusinum, in quo daretur virtus Literaria sicubi non reperiretur, et a quo non vacasset Religio, illam si quispiam niteretur dedecorare. Hoc ipso persuasi Pompilio meo, ut ipse Tibi, qui tanti Patris mores imitaris, non ab re Sacrati vocitati, tanquam sacros colentis ritus, tale dicaret opus. Illud ingenue, et audacter pronunciare ausim; opus esse varium, et in ipsa varietate constans, in tris divisum Libros; ingeniosum est, et accuratum; et in Cristiana Historia tantum gentilis eloquentiae expressum,

Ordinis Praedicatorum Fratrem, Bachalarium Perusinum, in quo daretur virtus Literaria sicubi non reperiretur, et a quo non vacasset Religio, illam si quispiam niteretur dedecorare. Hoc ipso persuasi Pompilio meo, ut ipse Tibi, qui tanti Patris mores imitaris, non ab re Sacrati vocitati, tanquam sacros colentis ritus, tale dicaret opus. Illud ingenue, et audacter pronunciare ausim; opus esse varium, et in ipsa varietate constans, in tris divisum Libros; ingeniosum est, et accuratum; et in Cristiana Historia tantum gentilis eloquentiae expressum, quantum isto aevo non dico

Vale. Ad Lectorem Petrus Paulus Modestus Viterbiensis.
f2.1  Qui colitis summi, Juvenes, mandata Tonantis,
f2.2  Cuique sacri licuit carpere Montis iter,
f2.3  Dum vacat, hunc celebrem pigeat ne cernere Librum,
f2.4  Nam poterit vobis ferre salutis opem;
f2.5  Barbula quo rerum sapiens primordia Mundi 5
f2.6  Edocet, et vastas

Deucalionis aquas.
f2.7  Clara Redemptoris nec non vestigia Cristi
f2.8  Detegit exemplis non aliena bonis. Ad Reverendum, et generosae Sacratae stirpis Prolem Hieronymum Ferrariensem utriusque Juris Doctorem, Prothonotarium Apostolicum, et Sapientissimum Auditorem Divi Oliverii Caraphae Cardinalis Neapolitani Senioris Michaelis Parmensis Carmen.
f3.1  Quae Tibi nunc cecinit magno compulsus amore

f3.4  Haec capias animo, Ferrariane, bono.
f3.5  Verus amor, sincera fides succurrit ubique, 5
f3.6  Hac pro re parva magna parare potes.
f3.7  Dant Arabes casiam tibi, clarae Hieronyme stirpis
f3.8  Sacratae decus; at Barbula Pompilius
f3.9  Versibus his tribuit sancti primordia Mundi,
f3.10  Addidit et vastas Deucalionis aquas; 10
f3.11  Quoque Deus natus Terris satis oblitus annis

Ad Reverendum Patrem Stephanum Stancharium Praedicatorum Ordinis Fratrem, Familiarem, et Comitem gloriosi Patris Joannis Raphanelli Ferrariensis, acutissimi Theologiae Doctoris ejusdem Ordinis, Magistri Sacri Palatii Apostolici, Pompilius scribit Carmen, quocum hortatur, ut roget illum, quod facile permittat, ut hoc Opus imprimatur.
f4.1  Quo Probitas, quo sanctus amor, quo vera Fides, et
f4.2  Omnibus in rebus fulsit ubique viris,

f4.8  Hesperiae Raphanus: hoc precor, ut facias. Ad utriusque Philosophiae facile pricipem, Theologorum Decus, et Vatem clarissimum, Magistrum Joannem Raphanellum Ferrariensem, Ordinis Praedicatorum, Sacri Palatii Apostolici Magistrum, Pompilii Carmen, quo rogitat, ut Opus imprimatur, sine cujus venia nihil Romae aere cavo stringi potest.
f5.1  Perge, Liber, propera, nec te sera vita moretur,
f5.2  Ad Raphanas aedes, talia dicta movens:

f6.7  Nectoris hic tecum felix per saecula vivat,
f6.8  Virtutis cultor, Relligionis amor. Ad Clarissimum, et Nobilissimum Dominum Hieronymum Ferrariensem, divinae fere stirpis Sacratae Prolem, et Decus, Pontificii, Caesareique juris moderatorem, Prothonotarium Apostolicum, atque Auditorem Reverendissimi Cardinalis Neapolitani Oliverii Caraphae, Protectoris Praedicatorum Ordinis, Pompilii Carmen, quo sibi dicavit opus.
f7.1  Ille ego, qui quondam

Tecti,
f7.3  Ferrariensis honos qui diceris, atque putandus
f7.4  Alter namque Deus nobis; cui signa colossi,
f7.5  Pyramidumque apices, altisque imposta columnis 5
f7.6  Atria decrevi dare, dum Capitolia sacrant
f7.7  Romani Cives, summa pietate colendo,
f7.8  Virtutum decus, et magna aevi gloria nostri,
f7.9  Sacratae stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10

f7.5  Pyramidumque apices, altisque imposta columnis 5
f7.6  Atria decrevi dare, dum Capitolia sacrant
f7.7  Romani Cives, summa pietate colendo,
f7.8  Virtutum decus, et magna aevi gloria nostri,
f7.9  Sacratae stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10
f7.11  Quoque diu merui virides decerpere Lauros,
f7.12  Atque tuo quondam sacro Genitore Jacobo
f7.13  Pompilii

et magna aevi gloria nostri,
f7.9  Sacratae stirpis per saecula clara Propago,
f7.10  Indice quo vixi, colui quo rura sororum, 10
f7.11  Quoque diu merui virides decerpere Lauros,
f7.12  Atque tuo quondam sacro Genitore Jacobo
f7.13  Pompilii Vatis, semper fidissime Pastor
f7.14  Optatae lucis, quem nostro nulla vetustas
f7.15  Carmine consummet, nec rodent nomina vermes 15
f7.16  Sacratae Prolis

tuo quondam sacro Genitore Jacobo
f7.13  Pompilii Vatis, semper fidissime Pastor
f7.14  Optatae lucis, quem nostro nulla vetustas
f7.15  Carmine consummet, nec rodent nomina vermes 15
f7.16  Sacratae Prolis certe, dum rexerit artus
f7.17  Spiritus inclusus nostris compagibus, artis
f7.18  Hoc precor oblatum tranquillo pectore munus
f7.19  Hospitio dignare tuo, cognoscere sacros
f7.20  Instituit

nomina vermes 15
f7.16  Sacratae Prolis certe, dum rexerit artus
f7.17  Spiritus inclusus nostris compagibus, artis
f7.18  Hoc precor oblatum tranquillo pectore munus
f7.19  Hospitio dignare tuo, cognoscere sacros
f7.20  Instituit ritus, quibus atria sacra coluntur. 20 Ma. Io. Policarpus Seueritanus Sibenicensis Dalmata predicatorus Illustri principi Guidobaldo Ruerio,

certe, dum rexerit artus
f7.17  Spiritus inclusus nostris compagibus, artis
f7.18  Hoc precor oblatum tranquillo pectore munus
f7.19  Hospitio dignare tuo, cognoscere sacros
f7.20  Instituit ritus, quibus atria sacra coluntur. 20 Ma. Io. Policarpus Seueritanus Sibenicensis Dalmata predicatorus Illustri principi Guidobaldo Ruerio, Castriduranti Comiti inuictissimi, Vrbini et Sorre Ducis,

Terrarum, Coelique sator, qui cuncta gubernas,
1.10  Magnum opus aggredior; faveas mihi: te quoque Clyo, 10
1.11  Musa, decus Vatum, liceat mihi suggere fontem
1.12  Ex Helicone sacrum, et si post sitientia labra
1.13  Inspiceres, puros perfundas Virgo liquores.
1.14  Hoc pede non ludam Trojam, olim namque ruentem
1.15  Crimine Tyndaridis, vel Thebas; ossibus haud hic 15
1.16  Implebo

seros semper mansurus in annos,
1.49  Qui nunquam potuit peregrinis sternier astris;
1.50  Atque illi, quo ambo exardescunt unica virtus 50
1.51   Spiritus sanctus. Spiritui Sacro; quos omnes nulla senilis
1.52  Canities, vel ruga premit, qui fortia vincunt
1.53  Saecula; nec miror, sunt soli cuncta regentes,
1.54  Quos stupet, et flexis genibus Gens omnis adorat.
1.55  Nate, meae

facies, oculusque Smaragdo
1.97  Vel similis fulgore ferit vulgata per Orbem
1.98  Aethera, post nitido solvi redolentia verba
1.99  Vertice, spectabat laetus Jovis ore sereno
1.100  Hunc pedibus properare sacris, circumtonat Orbis 100
1.101  Gaudens, excelsi cupiat quod jussa Tonantis
1.102  Unicus in terris Fenix implere relictus
1.103  

miratur, stellantia lumina solem
1.228  Aequiparant Inque parant tecto divino, immane columnis
1.229  Topaticis fultum, laetus quo Numen adorat,
1.230  Omnibus occurrit, quibus atria sacra coluntur, 230
1.231  Postremo spirant altaria thure Sabaeo.
1.232  Sic vitam degens clara statione superbit.
1.233  Pulcher ut auratis oculis solet ire per arva
1.234  

Invocat fletu Proh dolor, invidit miseris mox callidus anguis,
2.7  Ex quo sulcarunt Stygii mala numina Ditis.
2.8  Flere licet mecum simul, heu! Nunc grandis Apollo,
2.9  Flete, sacri nemoris lauri, quia flere necesse est.
2.10  Dulcibus ipse modis qui vos mulcere solebam, 10
2.11  Ecce meis lacrymis nunc deficit ille superbus
2.12  Parnassi liquor, heu, viduato Helicone sororum

explorandi sitis et solertia pomi
2.47  Ecce datur, novit causam tunc ipsa latentem.
2.48  Currit laeta cito, pauper velocior aura
2.49   Fabula Cerneret herboso sacrum de vertice lignum.
2.50   Non Athalanta habuit tales certamine cursus 50
2.51  Quales ipsa parens pedibus violenta movebat.
2.52  Mors premium miserae. Venit sub cortice

naturae conscia magni
2.82  Namque Dei: cunctis semper venerabor in oris,
2.83  Myrrha mihi dabitur, Pancheaque cernere rura
2.84  Conabor, celebrabit post hoc ultima Thyle
2.85  Me, faciemque meam; sceleri nec sacra negabit 85
2.86  Quisquis ab occiduis cognoscet comminus oris
2.87  Festa piae Cereris vel coeca Cupidinis arma.
2.88  Est mihi pulchra Venus, quam totus mundus adorat,
2.89  Ipse volo, vestra generatus

2.148  Tempora non desunt longum mansura per aevum.
2.149   Subiicitur ratio sensui. Proh dolor! Hi subito norunt pudibunda magistro
2.150  Angue sacro; faciunt membris femoralia tristes 150
2.151  Ex ficus foliis. Senserunt protinus alto
2.152   Adventus dei ad miseros prothoparentes. Colle Deum gradientem, celsi numen Olympi,

2.157  Vix paulum clausis mulier formidine plena.
2.158  Et Genitor tristis digitos frangebat inertes,
2.159  Dicens: “Quid faciam pauper, mea sacra voluptas,
2.160  O conjux?”. Trepidant, timor omnibus ora ligarat, 160
2.161  Ut sermone suo vix norint scire, ubi sistant
2.162  Ambo pedes. Tandem venit sanctissimus auctor
2.163  Orbis et aeterno

2.269  Limen: “Sic saniem conjecto emittere ferro
2.270  In vos ipse volo!”, dicebat nuntius alti 270
2.271  Consilii. Pepulit primo Evam limine sacro.
2.272   Fletus poetae. Proh dolor, heu pietas, proh tristia fata parentis
2.273  Nostra! Quae fuerit tanti olim causa doloris,
2.274  Quo nullus major memorabitur orbe

post haec, collapsa gente superba,
2.425  Naufragio tanto fluviis desistere nubes. 425
2.426  Quare cernite, mortales, scelerata virorum
2.427  Pectora, quam dirum scelus est nocuisse deorum
2.428  Spiritibus sacris. Vobis pro teste vetustas
2.429  Illa datur; meliori vita numen adora
2.430  Alterum, pauper, coeli terraeque parentem. 430
2.431  Quisquis eris cupidus per saecula vivere felix
2.432  Inspice mente

Christi dei ortus. Semine divino conceptus, venit ab alto 105
3.106  Cardine coelorum, qui viribus occupat orbem.
3.107   Nunc nunc ex Helicone sacro date, turba sororum,
3.108  Praedulces fontes liquidum et praebete liquorem,
3.109  Quo sitiens nostrum os possim perfundere, nuncque
3.110  Saxa movens citharam pulset crinitus Apollo. 110
3.111  Post

clarum, quo missus Olympo 125
3.126  Est natus Christos nostro pro crimine sanctus.
3.127  Felices Arabes, Panchaeaque rura relinquunt,
3.128  Venerunt Solymam noscunt Bethlemia prata.
3.129  Muneribus sacris post sanctum sidus adorant,
3.130  Mirantur tenerum faciemque agnoscere parvi 130
3.131   Christi nati humilis locus.

Christi nati humilis locus. Concupiunt pueri: servatur Conditor ingens
3.132  Foemineo panno, cunabula parva salutis
3.133  Prospiciunt nostrae, pulchro vagiente puello.
3.134  Inspiciunt sacros postes, quos servat anili
3.135  Posteritate senex, mirantur fronte superba 135
3.136  Leve puerperium, proh, lac quoque Virginis almae!
3.137   Apparitio Christi Sybillae et

nec eris nobis, pharetrate Cupido,
3.177  Ultra quippe Deus, sed magnus Conditor aevi
3.178  Perpetuo nostris dabitur venerandus in aris,
3.179  Cui semper coeli terraeque altaria fumant
3.180  Certe thure sacro, quod fert Panchaica tellus. 180
3.181  Et tibi multa cadet valida percussa bipenni
3.182  Hostia, si reduces nos in loca tuta repones”.
3.183  Sicque valedicunt Puero: “Sanctissime regum!”,

moriente caduca.
3.229   Bellum Iulii in Venetos. Hoc opus in ex Helicone sacro Pharnensibus antris,
3.230  Quom citharam plectro pulsaret flavus Apollo, 230
3.231   Totus mundus conspirat in Venetos. Et cum

Oliverius dicetur; quo duce noster
b1.15  Moribus et patriis splendet virtutibus ordo.
b1.16  Sicque vale, resonant castae paeana puellae,
b1.17  Ecce liber nobis: nostris modulabor avenis
b1.18  Virginibus sacris, pulsabit tympana Phoebus
b1.19  Mecum, vita meos virides dum rexerit artus.
Impressum Romae
Auctoritate theologorum principis reverendi

dum rexerit artus.
Impressum Romae
Auctoritate theologorum principis reverendi
magistri Joannis Raphanelli Ferrariensis, Ordinis
praedicatorum, Sacri palatii apostolici magistri;
Arte Stephani Guilliretti, impensis vero integerrimi
viri Joannis de Villa Nova Hispani librarii.
XVI. Kalend. Junii MDIX.

commodius aptiusque testari potui quam ut litterarii operis aliquid ederem tuoque nomini dedicarem. Aggressus sum itaque rem plane uiribus meis imparem, sed non a uirtutibus tuis alienam: Dauidis regis gesta uersibus expressi historiam secutus, quam in sacris proditam codicibus ueram esse non ambigo. Eam poeticis numeris Pierioque lepore exornare conatus sum, quo tibi tua grauitate dignius, tuę sanctitati delectabilius munusculum offerre possem. Cęterum ad hoc perficiendum multa mihi impedimento

Non Nysę numen, furiata mente Lyęus,
Pieridumque chorus. Nam non ego dicere Troię
Excidium Thebasue paro nec sparsa cruore
Thessala Romano bellis ciuilibus arua,
Sed cęlo cognatum opus arcanisque sacratum
1.10   Mysteriis. Quorum qui solus crederis autor,
Solus, magne deus, mihi iam cantanda ministres. Iudei
Gens quondam Iudea potens opibusque uirisque,
Orbe sub Eoo

Solus, magne deus, mihi iam cantanda ministres. Iudei
Gens quondam Iudea potens opibusque uirisque,
Orbe sub Eoo residens, non inscia uerę
Religionis erat; ritus moremque sacrorum
1.15   Edidicit monstrante deo, referentibus ipsis
E cęlo afflatis certissima quęque prophetis.
Hinc unum celebrare deum, uirtute creata
Cuius cuncta forent, coepit, terramque polumque

secundę.
Sed frustra excusat facinus damnante propheta, Saul
"Ignouisse uiro pietas me compulit," inquit
"Illęsas autem pecudes dimittere suasit
Religio, ut sacras stet plurima uictima ad aras." — Samuel
1.50   "Falleris" exclamat Samuel "uanoque fauore
Facta iniusta tegis, quoniam non gratior ulla est
Cęlicolum regi, sacris quę

Religio, ut sacras stet plurima uictima ad aras." — Samuel
1.50   "Falleris" exclamat Samuel "uanoque fauore
Facta iniusta tegis, quoniam non gratior ulla est
Cęlicolum regi, sacris quę imponitur aris,
Hostia quam semper studio curaque fideli
Imperio parere suo. Quod spernere quum sis
1.55   Ausus, et ipse tuum de regno tollere nomen
Ac Beniaminam sobolem postponere Iudę

Bibliographia locorum inventorum

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report