Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: Apol?lo.* Your search found 410 occurrences
1 2 3 4 5
Occurrences 1-410:1. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
2. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tollis me super astra poli,
3. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
198. AGIT GRATIAS SIGISMUNDO MAZONO
4. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
293. HYMNUS IN MUSAS, APOLLINEM IOVEMQUE, AB HOMERO PUERO EDITUS,
LATINUS FACTUS JANO PANNONIO INTERPRETE. AD LUDOVICUM CYPRIUM
5. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] carminis auctor Apollo,
6. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ille beatus,
7. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cum longo pridem tua certat Oreste
8. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
9. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fuit in digitis carae gestata puellae,
10. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pharetras, nude Cupido, tuas.
11. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] pelago dare vela propinquo
12. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] dulces Musas, non Hymenaea voco,
13. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quia tota tuas callet Ferraria laudes,
14. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] loquor en! praesto est, quisnam de sanguine natum
15. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mihi consuetae veniunt in carmine vires;
16. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] huic tot clari, tanta de stirpe, nepotes,
17. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] praesens vivo cominus ore feram.
18. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph | Section] potest. Ego autem si canere coepero levitates eius, et vecordias, non facile officiam saltem promotioni eius? quam se consecuturum sperat immerito. Quid, quod promtissimum semper est criminari dispensatores etiam probos.
19. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] uel discessum dolet, proderit aliquando, si commode fieri poterit, illos, ob quos ipse tantam maestitiam assumit persuadere ei in amore minime respondisse, nec meritos esse, de quibus adeo uehemens sollicitudo capiatur; ut apud Mantuanum fecit Apollo: "Galle, quid insanis?" inquit; "tua cura Lycoris perque niues alium perque horrida castra secuta est." Quibus uerbis prudenter ei insinuare
20. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ignari homines in uita mentibus errant: Euthynous potitur fatorum numine laeto Sic fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id
21. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit daemon homini nihil melius morte posse dari. Simile huic
22. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ignari homines in uita mentibus errant: Euthynous potitur fatorum numine laeto Sic fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id
23. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit daemon homini nihil melius morte posse dari. Simile huic
24. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] "Ignari homines in uita mentibus errant: Euthynous potitur fatorum numine laeto Sic fuit utilius finiri ipsique tibique." Apollo quoque Delphicus non inuenit in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id
25. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit daemon homini nihil melius morte posse dari. Simile huic
26. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
27. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] in humanis precium maius, quod Trophonio et Agamedi pro extructo templo persolueret, quam mortem. Cum enim templum hi exaedificassent, precati sunt Apollinem nominatim nihil, sed quod optimum homini esset, id operis sui daret mercedem; quod Apollo se daturum pollicitus est. Itaque post diem tertium eius diei mortui sunt; quo declarauit daemon homini nihil melius morte posse dari. Simile huic
28. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Idem fecit et Teucer apud Horatium cum inquit: "Quo nos cumque ferat melior fortuna parente, ibimus, o socii comitesque; nihil desperandum Teucro duce et auspice Teucro; certus enim promisit Apollo ambiguam tellure noua Salamina futuram." His simile est et illud: Iamque tibi reduces socios classemque relatam nuntio
29. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] lusus nostra Diana suos!«
30. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] coepisse satis: persistere oportet
31. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | Section] diligenter ad sacra Musarum excitare, qui preterea te et recta prosequitur
benivolentia et honore non mediocri. Vale et Musam nostram cantantem audiamus!
32. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
33. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
34. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
35. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
36. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
37. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section] cano.
38. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
39. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section] huius benedicat urbis,
40. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
41. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
Ad Nasonem optimum poetam
42. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
43. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
44. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
45. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
46. Šižgorić, Juraj;... . Elegiarum et carminum libri tres,... [Paragraph | SubSect | Section]
47. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
METHAMORPHOSES
48. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_72 | Paragraph | SubSect | Section] Contra reprehensorem Ciceronis in libro De amicicia 101 .
Ita amicum habeas, posse ut fieri hunc inimicum putes 104 .
49. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_92 | Paragraph | SubSect | Section] Optat ephippia bos, optat arare caballus [13]. Quam scit quisque libens
censebo exerceat artem 13 .
Suam quisque artem exerceat 23 .
EX APOLOGETICO TERTULLIANI
50. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_282 | Paragraph | SubSect | Section] IIII.
Paulus confundit Iudeos affirmans Christum esse Iesum VIIII.
Paulus in synagoga docet impleri Scripturas in Christo. In Ariopago dicit se reperisse in
eorum ara scriptum: Ignoto Deo. Quem ergo ignorant, hunc se prędicare etc. XVII. Apollo Iudeus
euangelizans Iesum Iudeos reuincebat ostendens Christum esse Iesum in Scripturis testatum
XVIII. Christus Iesus in Lege a prophetis promissus XXVIII.
51. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_291 | Paragraph | SubSect | Section] IIII . Ex Bistonide nympha genuit Tereum, Tracum regem VI . Romę urbis conditorem Romulum ex Ilia siue Rhea procreauit XV . Apollo, Iouis et Latonę filius, Phytonem serpentem sagittis interemit. In Daphnen, Penei fluminis filiam, exarsit I . Sol idem ex Climene, Oceani et Thethios filia, Phetontem genuit, currum suum illi regendum concessit, quod illi uersum est
52. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_291 | Paragraph | SubSect | Section] filius, Phytonem serpentem sagittis interemit. In Daphnen, Penei fluminis filiam, exarsit I . Sol idem ex Climene, Oceani et Thethios filia, Phetontem genuit, currum suum illi regendum concessit, quod illi uersum est in perniciem. Idem Apollo ex Coronide Esculapium genuit, quem Chironi medendi artibus imbuendum tradidit. Pecus Admeti regis pauit, fistula et cantu solitudinem protegens. Boues ab eo aberrantes furto sustulit Mercurius II . Cadmo condendę urbis locum
53. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_292 | Paragraph | SubSect | Section] Idem Sol relictis Climene, Rhodo, Clitie Leucothoen adamauit eamque in speciem Eurimenes, matris eius, uersus uitiauit. Porro a patre terrę defossam in uirgam thuream conuertit IIII . Idem Apollo bello Gygantum Typhonem expauescens uersus est in coruum V . Versus est in accipitrem, in leonem, in pastorem, ut Hisem, Macharei filiam, uitiaret. Niobes et Amphionis filios ob Latonam ab ipsa contemptam cum sorore Diana sagittis
54. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_317 | Paragraph | SubSect | Section] datur 183 .
55. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Principium. Verbum 89 . Dii gentilium. Saturni portentosa forma 6 . Taurus Ęgyptiorum 6 . Opinio prisca de diis 11 . Mars, Apollo 12 . Terra Mater. Minerua 13 . Iuppiter. Sol. Luna 15 . other. Saturnus. Dii alii 16 . Satyri. Sol. Luna 17.18.
56. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_336 | Paragraph | SubSect | Section] non offenduntur, sed placantur 10 . Dii honore indigni 11 . Contra deos 12.14. 15 . De abiiciendo cultu deorum exhortatio 16 . Apollo, Neptunnus futurorum ignari 17 . Apollo Cumanus. Multitudo deorum apud Romanos 18 . Iuppitcr Stator 19 . Multa deorum nomina 2627 .
57. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_336 | Paragraph | SubSect | Section] honore indigni 11 . Contra deos 12.14. 15 . De abiiciendo cultu deorum exhortatio 16 . Apollo, Neptunnus futurorum ignari 17 . Apollo Cumanus. Multitudo deorum apud Romanos 18 . Iuppitcr Stator 19 . Multa deorum nomina 2627 . De scientia colendorum deorum 29 .
58. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_336 | Paragraph | SubSect | Section] Quod ęternam uitam nemini pręstent. Dii selecti 45. 46 . Hercules. Lares. Genii. Ianus. Terminus. Iouis et Iani comparatio 47. 48 . Mercurius, Mars 48 . Apollo, Diana, Vesta, Iuppiter, Iuno, Minerua. Vnde de diis error inoleuerit. Saturnus. Cereris sacra. Liberi sacra. 49 . Neptunnus, Salatia, Venilia, Terra, Tellus 50 . Liber, Atys. Matris Magnę sacra.
59. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_394 | Paragraph | SubSect | Section] ab inimicis, cum perire malent quam ea die pugnare 217 . Festum dedicationis altaris 218 . Festum scenophegię. Festum quod dicitur Dies ignis 224 . Apollonius captata occasione sabbato aggressus Iudeos occidit 226 . Iudei, cum fugientem hostem persequerentur, superueniente sabbato quieuerunt 227 . Finis 128 .
60. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_406 | Paragraph | SubSect | Section] relicta, a Libero adamata. Athalanta cuius specie captus Meleager. Mestra a Neptunno deflorata VIII . Pro Deianira inter se certarunt Achelous et Hercules. Alcumenam amauit Iuppiter IX . Dryopen Apollo, Athim Cybelle, Cyparissum puerum Apollo, Ganimedem Iuppiter, Iacinthum Apollo, sygnum eburneum Pygmaliom, quod in uirginem animatum genuit ei Paphum. Adonem dilexit Venus. Athalantes petita capitis periculo X .
61. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_406 | Paragraph | SubSect | Section] cuius specie captus Meleager. Mestra a Neptunno deflorata VIII . Pro Deianira inter se certarunt Achelous et Hercules. Alcumenam amauit Iuppiter IX . Dryopen Apollo, Athim Cybelle, Cyparissum puerum Apollo, Ganimedem Iuppiter, Iacinthum Apollo, sygnum eburneum Pygmaliom, quod in uirginem animatum genuit ei Paphum. Adonem dilexit Venus. Athalantes petita capitis periculo X . Chione, Dedalionis filia,
62. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_406 | Paragraph | SubSect | Section] deflorata VIII . Pro Deianira inter se certarunt Achelous et Hercules. Alcumenam amauit Iuppiter IX . Dryopen Apollo, Athim Cybelle, Cyparissum puerum Apollo, Ganimedem Iuppiter, Iacinthum Apollo, sygnum eburneum Pygmaliom, quod in uirginem animatum genuit ei Paphum. Adonem dilexit Venus. Athalantes petita capitis periculo X . Chione, Dedalionis filia, amata a Mercurio et Apolline, Dianę se
63. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_417 | Paragraph | SubSect | Section] Veteranorum erga Cęsarem fides 387 . Pompeius fidem seruat inimico 392 . Iudei Cęsaris statuam inferri templo non sunt passi 413 . Fideles persequi Traianus desiit apologeticis libellis permotus 429 . Crux in cęlo Constantino apparuit 454 . Crucis lignum repertum 454 . Demones ueros sanctos timent
64. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_16 | Paragraph | SubSect | Section] illorum V. /
Gratia autem Dei uita ęterna in Christo Iesu, Domino nostro: AD ROMANOS VI. Non uolentis neque currentis, sed miserentis est Dei IX. Donationes diuersę, idem Spiritus XII. AD CORINTHIOS I: Ego plantaui, Apollo rigauit, sed Deus nunc incrementum dedit
65. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_37 | Paragraph | SubSect | Section] malisque et cupressis per summa cespitum radices 159. Sed hęc est omni in re animorum condicio: ut a necessariis orsa primum cuncta uenerint ad nimium 255. Fontes qui allii albos faciunt potantes, alii nigros 296. Apollodorus fictor frangebat crebro signa dum satiare nequit cupiditatem artis 321. Callimacus diligentię non habens finem Cacizotechnos appellatus 322. In Chio Dianę facies tristis intrantibus, abeuntibus uidetur exhilarata 337. Mulum expirantes uariare colorem 100.
66. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_81 | Paragraph | SubSect | Section] quia prima aprum uulnerauit, Meleager a se occisi concessit exuuias. Meleagri
auunculi inuidentes eripuerunt . Quos a Meleagro cęsos Althea mater fratrum
mortem uindicauit, stipite filii fatali ignibus consumpto VIII .
Apollo sagittam Paridis dirigens in Achillem: sunt qui alterum ad iniuriam aliorum
incitant XII .
67. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_102 | Paragraph | SubSect | Section] ciuitatis inconstantiam accusans 294. Iustitia. Romę qui Laurentinos legatos uiolauerant, ad supplicium petiti. 73. Brutus de filiis supplicium sumit 103. Iustitię laus 244. Damnati qui contra fidem Reginos infestauerunt quique contra ius gentium Apolloniatum legatos infestauerunt pulsauerunt 252. In eos qui legatos pulsarunt 318. Manlius Torquatus in filium Syllanum 334. In Publium Malleolum maternę cędis reum 349. Fuluium pater occidi iussit, quod Catilinam sequi
68. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_155 | Paragraph | SubSect | Section] , qui una earum cadente
grauiter in pede uulneratus fuit IX .
Munera mutua inter Anchisem, Ęneam et Anium apud Delphos XIII .
69. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_155 | Paragraph | SubSect | Section] mutua inter Anchisem, Ęneam et Anium apud Delphos XIII .
70. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_156 | Paragraph | SubSect | Section] [Achilles] Achelous et Hercules certarunt pro Deianira. Iuppiter admauit Alcumenam, Byblis fratrem IX . Orpheus Euridicen, qua amissa puerilem Venerem instituit X . Apollo amauit Cyparissum et Iacinthum, Iuppiter Ganimedem. Propetides, Ametunti filię, primę uulgauere corpora in triuio ira Veneris. Pygmaleon signi eburnei forma captus. Myrrha Cynarę patri inscio se supposuit.
71. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_156 | Paragraph | SubSect | Section] furens siluas questu replebat. Quam ubi aspexit in gremio Athidis
iacentem, illum saxo oppressit, illa in mare se pręcipitem dedit XIII .
Circe adamauit Glaucum, Scyllam ab eo sibi prępositam mutauit in formam canum pubetenus.
Apollo cum Sybilla, Glauci filia, concubuit. Circe, ut Vlixem retineret, socios eius in
uarias formas uertit. Picum contempta in auem sui
nominis mutauit. Vertumnus Pomona potitur XIIII .
72. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_157 | Paragraph | SubSect | Section]
73. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_245 | Paragraph | SubSect | Section] Marsias suspensus et excoriatus VI .
Driope, quia ramum sacrę lothos decerpserat, arbori inhesit IX .
74. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_245 | Paragraph | SubSect | Section] ad fontem Martis occidit draconem
75. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_245 | Paragraph | SubSect | Section]
76. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_245 | Paragraph | SubSect | Section] VII . De Theseo et Minotauro. Meleager interemit aprum Calidonium, Athalanta prior uulnerauit VIII . Hercules superauit Acheloum, Nessum Centaurum peremit IX . Apollo discum tam alte iecit, ut longo tempore in terram deciderit X . Hercules expugnauit Ilium; Hesionen raptam Thelamoni socio tradidit. Achilles, Graiorum fortissimus, ex Peleo et Thetide XI .
77. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_246 | Paragraph | SubSect | Section] XV .
78. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_247 | Paragraph | SubSect | Section] IIII . Phineus cum suis in saxum. Polidectes in silicem. Musę in uolucres. Cyane in fontem. Stelles in stellionem. Ascalaphus in bubonem. Syrenes in aues. Aretusa in fontem sui nominis. Lyncus rex in lincem feram. Iuppiter in arietem. Apollo in coruum. Liber in caprum. Diana in felem. Iuno in uaccam. Venus in piscem. Pyerides in picas V . Rhodope et Hemus in montes. Pygmea in gruem. Antigone in ciconiam. Cynarę , Assyriorum regis, filię in gradus templi
79. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_247 | Paragraph | SubSect | Section] , Assyriorum regis, filię in gradus templi Iunonis. Iuppiter in taurum propter Europam, in aquilam propter Asterien, in olorem propter Ledam, in equam propter Medusam, / in delphinum propter Melantho . Apollo in accipitrem, in leonem, in pastorem propter Hiphen , Macharei filiam. Liber in uuam propter Erigonen. Saturnus in equum propter Philiram . Oceani filiam, ex qua Chiron. Arachne in araneam. Niobe in saxum. Rustici in
80. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_248 | Paragraph | SubSect | Section] aquilam. Iacinthi cruor in florem sui nominis. Homines in boues. Propetides in lapides. Signum eburneum in uirginem. Menta nympha in mentam X . Serpens in saxum. Mydę aures in asininas. Thetis in uaria. Apollo in anum. Dedalion in accipitrem. Lupus in saxum. Alcione et Ceix in aues alcyones. Esacus in mergum XI . Draco nouem pullis uolucris consumptis in saxum. Cygnus in cygnum. Ceneis in uirum, deinde in uolucrem
81. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk2_277 | Paragraph | SubSect | Section] mundos plures esse dixit uacuumque non esse. Leucippus infinita omnia et in se ipsa commutari etc. mundosque infinitos esse 91 . Idem putat Democritus. Principia autem esse atomos 92 . Diogenes Apolloniates ait elementum esse aerem, mundos infìnitos et inane infinitum densumque aerem et rarescentem mundos gignere. Nihil ex eo quod non sit fieri neque in id quod minime sit corrumpi 94 . Ex nihilo nihil
82. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Medusa, Phorci filia, Pegasus equus. Inde Helicon unda Phorcinidos, id est Medusę IIII . Musę uim Pyrenei euaserunt in uolucres uersę. Cantu superarunt Pyeri filias et eas uerterunt in picas V . Apollo tibiis Marsiam VI . Caput Orphei Apollo tutatus a morsu serpentis. Pana fistulę cantu uicit iudice monte Thmolo 13 . Mydam dissentientem auriculis asini damnauit XI . Pythagorę Samii
83. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] IIII . Musę uim Pyrenei euaserunt in uolucres uersę. Cantu superarunt Pyeri filias et eas uerterunt in picas V . Apollo tibiis Marsiam VI . Caput Orphei Apollo tutatus a morsu serpentis. Pana fistulę cantu uicit iudice monte Thmolo 13 . Mydam dissentientem auriculis asini damnauit XI . Pythagorę Samii opiniones et sententię XV .
84. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fuisse Appion mentitus
est 86 .
EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE
85. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] dixit regum consuetudine aut quam minime aut quam maxime uti oportere. Immo, respondit, aut quam minime aut quam optime 24 . Publicola statuit fas esse tyrannidem appetentem indemnatnm opprimere 26 . Apologus ut principem sequantur ciues, non ciues princeps. Plebis enim opiniones plerunque perniciosę 105 . Cleomenes non largitionibus, sed humanitate regi utendum dixit
86. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iudicia Dei abyssus 391 . Et caligo in circuitu eius 394 . Mirabilis facta est scientia tua ex me 426 . Silentium. Taciturnitas Christi apologiam Adę absoluit 189 . Tichicus 233 . Pithagoricorum tacendi institutum 293 . Somnia in quibus uentura signantur, Dei solius scientię patere
87. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_309 | Paragraph | SubSect | Section] ait Plato; fuisse autem conditam, ut diei noctisque tempora
et uices uariaret. Duo principia: Deus et materia 36 .
Parmenides primus terram globosam dixit et rotundam et in medio sitam 90 .
Diogenes Apolloniates ait terram esse rotundam atque in medio sitam stabilitatem
accepisse ex calidi circumferentia, ex frigido concretionem ac soliditatem 94 .
88. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] gentes etc. Iudas Ephroneos transitum sibi negantes cecidit 219, 220 . Victorię dies celebris. Iudas pugnauit a mane usque ad uesperam et uicit 220 . Victoria Ionathę. Item eiusdem contra Apollonium. Idem post uictoriam honoratus ab Alexandro fibula aurea donatus et possessione omnium finium Acharon 221 . Gazam sibi portas claudentem deprędatus est. Apud Genesar superauit alienigenas et reuersus est Hierusalem. Arabas Zabadeos
89. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_363 | Paragraph | SubSect | Section] Flacellus, puer decennis, Alexander episcopus et Herculanus. Aureliano: Andochius, Tyrsus et Felix. Herculanus. Antonino Pio: Ptolomeus et Lucius. Aureliano: Benignus presbiter. Venerandus. Antonino: Felicitas. Pagatus. Alcybiades. Commodus: Apollonius senator. Eleuterius papa. Victor papa. Iulius senator. Antonius. Eusebius. Vincentius. Peregrinus et Romanus. Seuero: Iginus papa. Anicetus papa. Sother papa. Antedolus subdiaconus.
90. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_365 | Paragraph | SubSect | Section] cum filio trimo. Calepodius presbiter. Palmatius. Simplicius. Felix. Blanda. Et alii. Item XLIIII martyres. Calistus papa. Priuatus miles. Asterius. Pontianus papa. Mammes, mater Alexandri. Decius: Saturninus episcopus. Agaton. Macharius Leoneius et Tyrsus et Calonicus. Apollonia. Polichronius episcopus. Nestor episcopus. Alexander episcopus. Olympias et Maximus. Parmenas. Elimas et Chrysotelus, presbiteri. Lucas et Mutius, diaconi. Marianus et Iacobus. Isidorus, Petrus. Paulus. Andreas. Dionysia. Venantius. Calocerius et Parthemius. Peregrinus et
91. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_369 | Paragraph | SubSect | Section] et Papyrius [episcopus] diaconus. Epipodius. Alexander cum aliis duodequinquaginta. Photinus episcopus. Blandina uirgo et duodequinquaginta uiri. Pius papa. Valerianus. Commodo imperante: Policarpus episcopus cum discipulis XII. Apollonius senator. Eleuterius papa. Victor papa. Iulius senator. Antonius. Eusebius. Vincentius. Peregrinus et Romanus. Cecilia uirgo sub Marco Aurelio et Commodo. Seuero. Iginus papa. Sother papa. Andeolus subdiaconus. Hyreneus episcopus. Philippus episcopus. Leonidas.
92. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_371 | Paragraph | SubSect | Section] Tyrsus et Felix. Herculanus. Benignus presbiter. Venerandus. Decio: Saturninus episcopus. Agathon. Macarius Lionius apud Alexandriam. Ibidem Hero. Arsenius. Isidorus et Dioscorus. Leontius. Tyrsus et Cleonicus. Fabianus papa. Agata uirgo. Apollonia uirgo. Policronius episcopus. Nestor episcopus. Alexander episcopus. Olympias et Maximus. Parmenas. Elymas et Chrysotellus presbiteri. Lucas et Mutius diaconi. Marianus et Iacobus. [Parmenas. Elymas et Chrysotellus presbiteri. Lucas et Mutius diaconi. Marianus et
93. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk3_372 | Paragraph | SubSect | Section] et alii conuersi. Lucia uirgo apud Alexandriam Pascasio pręside. Romę XXX martyres. Nicomedię XX. Anastasia. Leucadia uirgo. Carpoforus presbiter et Abundus diaconus. Sebastianus. Vincentius leuita Daciano, Hispanię pręside. Papias et Maurus. Blasius episcopus. Polemon. Apollonius. Egdonus presbiter cum aliis septem. Theodosia virgo. Agapes. Chionia. Hyrenes uirgo. Marcellinus papa. Antonius episcopus cum aliis multis. Florianus. XL martyres et iterum totidem. Victor miles. Theopompus episcopus. Donatianus et Gratianus fratres. Anolinus cum
94. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 10 | Paragraph | SubSect | Section]
95. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 69v | Paragraph | SubSect | Section]
96. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 82v | Paragraph | SubSect | Section]
97. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 85 | Paragraph | SubSect | Section]
98. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 126v | Paragraph | SubSect | Section]
99. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 207v | Paragraph | SubSect | Section]
100. Crijević, Ilija. Carmina e cod. Vat. lat. 1678,... [page 207v | Paragraph | SubSect | Section]
101. Mihetić, Ambroz;... . Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis... [Paragraph | Section] Sed in his multos communes habes, Ingenio autem ac eruditione liberali paucos, quibus Patriam tuam irradias insuper et parentes tuos illustras, qui si minus hactenus cogniti fuerunt, per te magis fulgebunt.
102. Šižgorić, Juraj;... . Epigrammata minora, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Pascasium quondam qui tulit ille clarum.
103. Šižgorić, Juraj;... . Epigrammata minora, versio... [Paragraph | SubSect | Section] tam vera, Georgi.
104. Bunić, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph | Section] circum
105. Bunić, Jakov. De raptu Cerberi, editio... [Paragraph | Section]
responso sapientissimus pontifex et laudatori
satisfecit et, cum summo honore preditus esset, ab humilitate non discessit.
Quam autem arduum et difficile sit non illici quandoque humanę laudis
affectatione, testis est Apollonius abbas. Qui cum annos quadraginta in
deserto solitarius uixisset, iussus uoce sibi e cęlo delata iam tandem ad
frequentem locum pergere, coenobium construere, discipulos comparare tam
constanter Dominum rogasse
imitari uolentibus, qui Magister et Dominus discipulorum pedes lauit:
Exemplum, inquiens, dedi uobis, ut, quemadmodum ego feci, ita
et uos faciatis.
Hinc Apollonius abbas ad se magis quam ad eos, quibus pręerat, huiusmodi
seruitium pertinere arbitratus, suis ipse manibus hospitum lauabat pedes
abbatemque se in monendo duntaxat corripiendoque nouerat, pręterea omnium
minimus
in monte, qui uocatur Oliueti. Discamus igitur et Domini et serui
exemplo locum tempusque seruare: aliud, quo iuuetur proximus, aliud, quo
Deus adoretur.
Apollonius abbas, ut ętatis primitias Domino consecraret, quindecim annos
natus eremum adiit, in finibus Hermopolis apud Thebaidem. Quadragesimo
secessionis suę anno propius urbem redire diuinitus iussus discipulos
purius auro renitebant, quid nos facere oportet, qui peccatis peccata
cumulantes, quotidie diuinam in nos indignationem prouocamus? Submissius
supplicare debet, qui grauius delinquit.
Porro, Bartholomeum imitatus Apollonius abbas et ipse centenis genu
flexionibus die noctuque precationes repetisse perhibetur. In repetendo
assiduitas, in genu flectendo laudem meretur humilitas.
Antonius abbas, et ipse non nisi submissis genibus orans,
autem pro illis
cum lachrymis deprecante, et mortuus reuixit et, qui nequitię spiritu
agitabantur, liberati sunt. Non enim solet ad indignationem moueri, quisquis
etiam laudari contemnit.
Hinc etiam Apollonius monachus at martyr, cum in carcere detineretur, et
Philemon choraules omnibus eum opprobriis oneraret, suspirans: Fili, inquit,
misereatur tui Deus et nihil horum, quę modo in me obloquendo effudisti,
reputet ad
et ęstiuos calores et brumę frigus pertulerit, nunquam quicquam panni
sibi uel addens uel demens. Vtranque profecto diuersorum temporum molestiam
leuare posset solertia, nisi utranque tolerare mallet in Deum charitas.
Apollonius aput Thebaidem * corr. ex Thebaidam
in finibus Hermopolis collobio stuppeo, quod lebithen uocabant,
operiebatur, neque tamen ullum capitium habuit, sed lineo linteolo collum
caputque
incoluit, herbis, radicibus, aqua
sustentatus est. Pane abstinuit, donec monasterio prępositus communi cum
aliis cibo uti coepit, ut ipsos lucrificaret et quadam uitę ęqualitate
contineret.
Apollonius abbas panem, holus, herbas edere solebat, sed ita sane, ut ea uel
sale condiret uel aceto maceraret, coctum gustauit nihil.
Theonam * corr. ex Theonem quoque monachum cruda comesse
accepimus nec
creaturis adire non timuerunt neque potuerunt non obtemperare imperanti, cui
iam diuina inerat uirtus. Talibus enim dictum est: Si monti huic
dixeritis: Tolle et iacta te in mare, fiet.
Apollonium abbatem ferunt cuidam fratrum suorum humilitatis
mansuetudinisque uirtutem suis precibus a Domino impetrasse, ita ut ille,
cuius rigidę mentis asperitatem nulla mitigare castigatio poterat, postea
multis patientię
potuerit.
Sed mox ipse iusto Dei iudicio eadem tentatione tam uehementer inquietari
coepit, ut et hic senex, sicut et ille iuuenis, iam ad seculum redire secum
in animo uersaret, Cęterum sapientia ac sanctitate pręditus Apollo abbas,
iuuenem uultu demissum cernens, cum tristitię causam didicisset, blanditer
consolatus est, docens non esse malum foeda cogitatione impugnari, sed
uinci; nam se quoque idem sępe passum, Deo tamen adiuuante
disceret, non irasci. Post hęc pro illo
precatus, tentationem oratione abegit. Improuidus igitur iste confessionis
auditor nonne et se et confitentem perditum iret? Nonne cęcus cęcum ducens
ambo in foueam corruissent, nisi Apollo Domini miserantis nutu manum suam
utrique supposuisset? Sapienter itaque ab Apostolo pręceptum est: Si
pręoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, uos, qui spiritales estis,
huiusmodi instruite in spiritu
quoque uerę perfectęque beatitatis percepturus. Si Theophilum rosę mouerunt,
moueant et nos quotidiana sanctorum miracula, ne pro Christo quicquam ferre
perpetique timeamus.
Nec te, Alexandrina uirgo Apollonia, hoc loco tacebimus. Cui dentes
euellere, quam igne cremare Decii cęsaris immanitas potuit, fidem corrumpere
non potuit.
Et tu inter Aphricanas puellas forma, nobilitate atque animo pręstans,
deiicitur. Mox defuncto patre a Dione, eius successore, in oleo, resina et
pice coquitur. Et cum ab hac quoque pernicie liberasset eam Dominus, ad
Apollinem adorandum ducta statuam precatione subuertit. Et ipse uates
Apollo, quod futurum de se non pręuiderat, redactus est in puluerem. Tum
Dione quoque morte repentina subtracto subrogatur Iulianus. Qui Christinam
in fornacem ardentem mitti iussit, sed missa noxam non sensit. Serpentibus
et demonum contemptorem.
Philoromum quoque, Galatam presbyterum, tradit Heraclides annos sex in
sepulturis habitasse mortuorum, ut semper meminisse posset se mundo mortuum
et uiuere Christo.
Nec Apollo abbas (ut Cassianus refert) oblitus est mundo se mortuum esse,
tametsi non ita procul a necessariis suis posito tuguriolo habitaret. Nam
cum a fratre seculari euocaretur, ut sibi auxilio ueniret, quod ipse bouem,
qui
41. ad eundem
multiforas nunc nunc age, tibia, uoces
64. in laudem Symonides Basantii
multiplici non caritura bono.
77. ad Apollonium de Grandis eucharisticon
non perferre labores?
Pro te pauisset pulcher Apollo greges.
arbitrium. cuius sub iure manebam.
coluisse suo reparatum numine Templum.
Ad Henricum vii. regem Angliae bello accinctum.
iungitur illa:
80.
A 74v/3; cf. CIL V 611
Ibidem
Q. LVRIVS. Q. L. APOLLOPHANES
HEIC CVBAT.
80.1. Sic lege: Quintus Lurius, Quinti libertus, hic cubat.
80.2. Heic pro hic; "i" productum per "ei", Gręcam diphtongon, scribere solebant.
VN-
VM PLETHIO
Ipse ex PLETIO correxit
MINVS QVADRVPE-
DALI. XENOGORAS CELENTI
FILIVS MENSVRAM POSVIT.
TV VALE APOLLO. ET DA NOBIS
BONA.
110.1. Olympus mons in Thessalia, ubi Pellion et Pyerus et Ossa et Pindus et Othris.
Olympi huius uerticem nubibus celsiorem esse aiunt. Est et alius mons Olympus in
Gallogręcia,
accendere
et ad arma excitare. Et ex mollibus reddere feroces.
Cui etiam est ignotum illud Pythagorae artificiose factum,
cum vidisset iuvenem amore perditum incitatumque,
Phrygio modo mitem reddidisse. Unde Sirenae, unde
Mercurius atque Apollo sibi nomen vendicarunt, nisi quia
dulcibus sonis animas mortalium gratas sibi reddiderunt?
Sed si haec in nostra musica reperiantur? Quae ut, quoquomodo sint nobis manifesta natura satis fuit solicita,
solum ut animas nostras ad caelestes speculationes revocaret,
risibilitatis, puta rudibili. Et hoc est proprium ipsis passionibus
ad differentiam ipsius quiditatis, sine qua illud cuius
est quiditas non potest concipi, quia includitur in suo
conceptu formali. Cignum tamen et ipsum corvum possum
sine albedine et sub opposita ratione concipere: solvat Apollo. Secundo notandum est, quod cognita natura
huius trianguli, certe facile cognoscemus et figuram syllogisticam
et diffinitionem ipsius in primo Posteriorum.
Quam (pace hoc dixerim) certe non video, qui eam intellexit.
Quod bene intuentibus in ipsorum expositionibus
clare innotescere
Sophoniam lib. I. In
Naum lib. I. In Abacuch lib. II. In Aggeum lib. I. Multaque alia de
opere prophetali, quę nunc habeo in manibus et necdum expleta sunt.
Aduersum Iouinianum lib. II et ad Pamachium apologeticum et
epitaphium.
Hęc Hieronymus. Postea uero uixit annos XXVII, si Prospero credimus
dicenti anno Theodosij iunioris XII ipsum obisse. In his ergo reliqua
conjuxque miserrima flebat,
Nunc nunc ex Helicone sacro date, turba sororum,
Bellum Iulii in Venetos.
Hoc opus
Inuocatio
uolucres percurrent, ęquora pisces.
meritis lepores
Non tamen omne mendacium ita graue crimen est,
sed illud tantum, quod aduersatur charitati
et cum alicuius detrimento perficitur.
Fingere autem et mentiri, quod nemini noceat, leuis est culpa.
Interdum ne culpa quidem,
sed potius meritum.
ut cum finguntur parabolę siue apologi ad pręcepta uirtutis.
Nemo quippe ignorat ea conficta esse,
non ut mendacium dicatur,
sed ut ueritas disciplinę salutaris iocundius exprimatur,
gratius acceptetur |
tenacius-que menti discentis insideat.
Sepultus est in Modin anno ętatis suę
centesimo quadragesimo sexto.
IVDAS
IVDAS, cognomento Machabeus, Mathatię sacerdotis filius, dux creatus
Apollonium, Samarię pręfectum, aduersum Israhelitas insurgentem fusis
fugatisque eius copiis interfecit spoliisque potitus est. Seronem, Syrię
principem, cum multa pugnatorum manu egressum usque Bethoron ipse cum paucis
ex Israhel
accusabant Ionatham coram rege. Rex uero repulsis accusatoribus induit eum
purpura et, ne cui aduersus illum interpellare liceret, edixit. Ionathas
ergo tali honore affectus Hierosolymam rediit. Per idem tempus Apollonius, a
Demetrio Celesyrię pręfectus, Ionatham ad pugnam prouocauit. Ionathas autem
cum fratre Symone et X milibus militum expugnat Ioppen. Mox cum Apollonia
castris ad Azotum positis sedente committit pręlium. Victi
ergo tali honore affectus Hierosolymam rediit. Per idem tempus Apollonius, a
Demetrio Celesyrię pręfectus, Ionatham ad pugnam prouocauit. Ionathas autem
cum fratre Symone et X milibus militum expugnat Ioppen. Mox cum Apollonia
castris ad Azotum positis sedente committit pręlium. Victi Apolloniani terga
uertunt et fugientes intra Azoti muros sese recipiunt Dagonis dei, qui ibi
colebatur, opem frustra implorantes. Ionathas enim capit
Apollonius, a
Demetrio Celesyrię pręfectus, Ionatham ad pugnam prouocauit. Ionathas autem
cum fratre Symone et X milibus militum expugnat Ioppen. Mox cum Apollonia
castris ad Azotum positis sedente committit pręlium. Victi Apolloniani terga
uertunt et fugientes intra Azoti muros sese recipiunt Dagonis dei, qui ibi
colebatur, opem frustra implorantes. Ionathas enim capit ciuitatem, captam
incendit, idoli templum dirruit, cuncta flammis cędibusque
quam pręuaricari.
ONIAS
ONIAS pontifex magnus Antiochi regis, cognomento Magni, tempore Hierosolymis
erat. Cum autem Symon, de tribu Beniamin, templi prępositus, Apollonium,
Tharseę filium, Celesyrię ducem, adiens ad spoliandum Hierosolymitanum
ęrarium concitasset idque ille regi retulisset, datum fuit negocium
Heliodoro. Qui Hierosolymam ueniens cum exposuisset, cuius rei gratia
Iupiter.
liberum Patrem, Liber pater.
Mercurium, Mercurius. Apollinem, Apollo. Cererem, Ceres. Palladem
Pallas. in coelum extulit. Nihil aliud Herculem filium Iouis Hercules filius
finxit se longius ire? Fingere enim est aliud exterius ostendere, aliud interius in
mente habere. Hoc autem genus mendacii est. Ex quo datur intelligi nequaquam omnem fictionem
mendacium esse aut peccatum. Finguntur parabolę, ut aliud dicatur et aliud intelligatur.
Finguntur apologi, ut, quod uerum est, per eos euidentius noscatur, uel quod morale est, menti
tenacius* hereat. Dominus quoque noster multa in parabolis est locutus. Finxit ergo se longius
ire, ut eo gestu significet ipsos, qui adhuc suspenso animo erant, a fidei perfectione abesse.
Eorum
pacis foedera
compellas, ut ipsi illa odia, illum furorem, quem in
professionis suae consortes conceperant, in Maumetanam
belluam, toti ecclesiae formidabilem, simul effundant.
Non est huius temporis (mihi crede) domesticarum iniuriarum
meminisse nec inter se depugnare uelle, ne forte apologo detur
locus muris et ranae. Apologus muris et ranae Dum enim
medio in lacu rana murem sibi alligatum in ima trahit ut
mergat et mus in sublime nititur ut euadat, miluus illis
altior in superficie aquae uolutantes conspicatus repente
directo in illos uolatu ambos unguibus
odia, illum furorem, quem in
professionis suae consortes conceperant, in Maumetanam
belluam, toti ecclesiae formidabilem, simul effundant.
Non est huius temporis (mihi crede) domesticarum iniuriarum
meminisse nec inter se depugnare uelle, ne forte apologo detur
locus muris et ranae. Apologus muris et ranae Dum enim
medio in lacu rana murem sibi alligatum in ima trahit ut
mergat et mus in sublime nititur ut euadat, miluus illis
altior in superficie aquae uolutantes conspicatus repente
directo in illos uolatu ambos unguibus comprehendit rostroque
dilaniauit. Sic,
Finis bonorum.
populi, super astra meantem
ueniunt, omnis tonat undique turba,
Totus mundus letatur die natalico principis.
cui nota magis fuerit Parnasia ruppes?
heu quoniam nullo moriturus in aeuo
Magnifico Viro Domino Iacobo Bono Patritio Ragusino Bernardinus Cortonus de
Vtino Minorita. S. D. P.
Apollonium illum Magum, mi suauissime Iacobe, qui multorum hominum mores uidit et
urbes, ut Pythagoram caeterosque subticeam, hic Romae quibusdam uerbis clam
festa dies, sol clarius aethere lucet.
cadit, et praeceps euoluitur impete torrens,
diuini suauissima, amabile regnum.
est eos maxime qui
auido legi, mens nec satiata recessit.
Naiadibus flumina cana suis:
nil mihi triste sonet,
huic inquam tantos inflavit hyatus?
oculis lustravit, ab imo
sub pectore numen
ut non sit adhortandi locus. Aliud est, quod vos commonere velim;
Ut video, fugam molimini. Nec probo, nec reprobo. Sed viam, qua sit fugiendum ignoro.
Totum mare undique ab omni latere fervet piratis Narentanis, Novianis,
Apolloniensibus, et aliis hostibus, qui nos circumdederunt. Ab Oriente tota classis
Turcica fere quadrigentarum triremium jam in sinu Rizonico, aut fortasse ad Epidaurum
vel vicinius appropinquavit. Ab occidente praemissae ab eadem classe triginta triremes
Matth. 3. et Luc. 3. Christus baptizabit vos Spiritu sancto et igne. Actor. 1. Sic et 1. Pet. 3. accipitur. QUARTO significat aliquando totam institutionem aut doctrinam, ut Matt. 21. Luc. 20. Baptismus Iohannis eratne ex caelo, aut non? i. tota eius institutio, aut functio. Act. 18, Apollo tantum baptisma Iohannis sciebat. i. solam eius institutionem de venturo
iamiam Messia, eamque non satis plene perceperat. Sic et de illis Actorum 19 accipiendum est, quod non fuerant satis instituti
declarat, quae etiam ab effectu Ablutio seu lavacrum dicitur. una est translaticia, quum pro donorum Spiritus sancti quasi effusione accipitur, ut supra plurib. locis. altera, quum pro Iohannis doctrina: ut quum quaeritur, an Baptismus Iohannis e caelo sit, an ex hominibus? quum dicitur Apollo nihil novisse quam Iohannis baptisma. ut supra alibi. Item quum dicitur Iohannes praedicasse baptismum resipiscentiae, ut supra, et in hoc versiculo, ac proxime sequente. Quod autem de Baptismatis nomine dicimus, de ipso quoque Baptizandi verbo simili ratione accipiendum est. Nam
Quum autem appareat, minime extinctam fuisse cum Iohanne ipsius existimationem: sed post eius obitum multos fuisse tum qui ea docerent quae de Messiae officio ac vitae innocentia divinitus disserverat: tum etiam, qui haec audita amplecterentur, quamvis Christi officium non nossent, ut de Apollo paulo ante Lucas testatus est: nec tamen usquam legamus, vel etiam probabile videatur, istos, etiamsi eadem illa in genere docerent quae Iohannes, baptismum tamen Iohannis exemplo usurpasse: minime certe necesse est, ut, ubicunque fit baptismatis Iohannis mentio, ipsam baptismi caeremoniam
Concupiscentiam et defectum aliqui Theologi etiam ex modernis, ita in definitione originalis peccati coniungunt, ut defectum intelligant, amissionem bonarum virium: concupiscentiam vero, habitum aut acquisitas accersitasve pessimas vires, amissis bonis contrarias. Vide Summam Thomae, et Apologiam Augustanam. Appetitus vox, propria quadam ratione accipitur in vulgata versione Genesis quarto: Sub te erit appetitus eius, et tu dominaberis ei. ubi appetitus videtur proprie id esse, quod Paulus huc alludens dicit ad Galatas quinto: Caro concupiscit adversus spiritum, et spiritus
Gratia Dei sum quod sum. Et, Gratia Dei erga me non fuit ociosa. Plus laboravi omnibus illis: non autem ego, sed gratia Dei, quae mecum est. Qui efficax fuit in Petro inter Iudaeos, idem in me inter gentes. Gratia, quae mihi data erat, Galat. 2. 1. Corinth. 3. Actor. 18 dicitur multum profuisse Apollo Corinthiis, per gratiam, Deo per eum efficaciter docente. Sic Actor. 14 et 15, dicuntur selecti quidam, et ad functionem graviorem missi Apostoli, gratiae traditi. Id est, singulari praesentia ac providentia Dei, qua suis ministris perpetuo astitit. Aliquando videtur et ipsam functionem
pii cum corpore et membris humanis, etiam Rom. 12, et 1. Corinth. 12: quae tamen similitude etiam Ethnicis fuit celebrata. nam apud Livium, [?: M- ] nius Agrippa ea utitur, cum populum, qui secessionem fecerat, cum patribus reconciliari conatur: verum [?: ] eam in Apologum et fabulam membrorum cum corpore rixantium commutat. Dicimur quoque tum Christi membra esse, 1. Corinth. 6, tum Ecclesiae, tum etiam nobis invicem. Christi, quia ille dicitur esse caput huius totius coetus, qui est Ecclesia. Porro et Ecclesia quia tum constituitur ea ex omnibus piis, tum
] quoties hanc locutionem repetit: Salutate vos [?: invi-- ] osculo sancto, Rom. 16. 1. Cor. 16. 2. Cor. 13. 1. Thess 5. denique Petrus 1. 5. Vocant autem Osculum sanctum, sinceram salutationem, ac exChristiana dilectione profectam. In primitiva quoque Ecclesia, teste Iustino in Apologia secunda, moris fuit, ut Christiani sub finem publicae Liturgiae sese invicem oscularentur, dicentes: [?: P-- ] tibi frater. Qui ritus postea mutatus est in osculationem circumgestatae imagunculae crucis, aut aliquarum reliquiarum, ut nunc in Papatu fieri videmus, quam
es: super hanc petram, quam cognovisti dicens, Tu es Christus filius Dei vivi: aedificabo Ecclesiam meam. id est, super meipsum filium Dei, aedificabo Ecclesiam meam: super me aedificabo te, non me superte. Nam volentes homines aedificari super homines, dicebant: Ego sum quidem Pauli, ego autem Apollo, ego vero Cephe, ipse est Petrus. Alii vero qui nolebant aedificari super Petrum, sed super petram, dicebant: Ego autem sum Christi. Apostolus autem Paulus, ubi cognovit se eligi, et Christum contemni: Divisus est, inquit, Christus? Num quid Paulus pro vobis crucifixus est, aut in nomine
Israelitas, significat eos augeri numero, et omni alia felicitate. Sunt igitur contrariae voces, plantare et evellere: non tantum in propria, sed in metaphorica significatione. Ierem. 11. Iehova, qui plantat te, locutus est supra te malum. Sic Paulus quoque inquit 1. Corinth. 3. Ego plantavi, Apollo rigavit, Dominus incrementum dedit: id est, Ego primum docui et institui Corinthios, Apollo porro eos etiam diligentius erudivit ac confirmavit, sed internam conversionem et profectum solus Deus dedit. Isaiae 61. Vocare eos arbores iustitiae et plantationes Domini ad glorificandum. De hac
plantare et evellere: non tantum in propria, sed in metaphorica significatione. Ierem. 11. Iehova, qui plantat te, locutus est supra te malum. Sic Paulus quoque inquit 1. Corinth. 3. Ego plantavi, Apollo rigavit, Dominus incrementum dedit: id est, Ego primum docui et institui Corinthios, Apollo porro eos etiam diligentius erudivit ac confirmavit, sed internam conversionem et profectum solus Deus dedit. Isaiae 61. Vocare eos arbores iustitiae et plantationes Domini ad glorificandum. De hac spirituali plantatione etiam Psalm. 92 loquitur: Plantati in domo Iehovae, in atriis Dei
Potens est Deus de lapidibus filios Abrahae facere. Luc. 24 Iesus Nazarenus potens fuit in sermone et opere coram Deo et hominibus: id est, fuit eloquens ac peritus theologiae, et potuit magna miracula facere, testantibus id Deo et hominibus. Idem et de Mose dicit Stephanus Actorum septimo. Apollo fuit potens in Scripturis, Act. decimo octavo. id est, exercitatus et peritus in Scripturis et tota Theologia. Tit. 1, Qui sit potens exhortari. Sic Paulus 2 Cor. 10 dicit arma sua non esse carnalia, sed potentia ad expugnationem et destructionem. Idem ibidem 12 inquit: Cum infirmor,
testantur, quum in id duntaxat spacium a Pilato perfidium petunt. Hoc igitur quum videret [?: Scapul- ] homo tam pius quam eruditus, alia via aggressus ad
hunc nodum explicare. Ostendit enim ex Apollonio Grammatico praepositionem
causam rei. Primae Petri tertio: Petere aut exigere rationem spei, quae est in vobis id est, qui flagitaverit a vobis, Quid creditis? aut cur ita creditis? qua tandem ratione, nititur ista vestra spes ac expectatio vitae aeternae? inquit igitur: Sitis parati ad respondendum, vel potius ad apologiam: hoc est, ad defensionem aut excusationem, omni poscenti aut postulanti rationem de ea spe quae est in vobis. Et ibidem quarto: Qui reddituri sunt rationem ei qui venturus est iudicare vivos et mortuos: id est, qui cogentur non tantum rationem reddere, sed etiam damnationem ob tam
Dei organa patefactam sapientiam retinendi, et aliis communicandi, et etiam ad singulas vel internas animi necessitates, vel externa negocia, difficultates et actiones accommodandi. Sic Paulus in tertium caelum raptus, et tot revelationibus sublimium mysteriorum instructus, dici potuit sapiens. at Apollos, magna dexteritate et efficacia eadem tum piis proponens, tum Iudaeos redarguens et confundens, potuit dici prudentia ac intelligentia praeditus. Ad hoc discrimen referri potest, quod Paulus dicit 1 Corinthiorum duodecimo: Per eundem spiritum alii datur sermo sapientiae, alii sermo
praetermissae sunt. Evangelium, bona annunciatio, sive bonum nuncium. Apocalypsis, revelatio. Gazophylacium, divitiarum custodia: compositum de lingua Persica et Graeca. Synodus, comitatus, vel coetus. Canon, regula. Theuchos, volumen. Apocrypha, recondita, vel occulta. Hexapla, sex simplicia. Apologia, excusatio: unde Apologeticos appellatur, vel, sicut quibusdam videtur, purgatio, seu defensio. Anagoge, superior sensus. Tropologia, moralis intelligentia. Parabola, similitudo. Anacephalaeosis, recapitulatio.
bona annunciatio, sive bonum nuncium. Apocalypsis, revelatio. Gazophylacium, divitiarum custodia: compositum de lingua Persica et Graeca. Synodus, comitatus, vel coetus. Canon, regula. Theuchos, volumen. Apocrypha, recondita, vel occulta. Hexapla, sex simplicia. Apologia, excusatio: unde Apologeticos appellatur, vel, sicut quibusdam videtur, purgatio, seu defensio. Anagoge, superior sensus. Tropologia, moralis intelligentia. Parabola, similitudo. Anacephalaeosis, recapitulatio.
Spiritus omnia scrutatur, etiam profunda Dei 966. [?: ]
Nos autem mentem Christi habemus 641 5.
Spiritualia spiritualibus comparantes 149. 38
3 Locutus sum vobis ut parvulis in Christo 986. 8. 9
Ego plantavi, Apollo rigavit 898. 39. 40
Fundamentum aliud nemo potest ponere, praeter hoc quod positum est, quod est Iesus Christus 353. 14. [?: 1- ]
Uniuscuiusque opus, qualenam sit, ignis probabit 405. 30 etc.
Cuius opus arserit,
Nam initio
plane pertinacissime adversarii, multiplicibusque rationibus ac persecutionibus, omnes commodas versiones, editiones et illustrationes huius sacri codicis impedire conati sunt: quod abunde vel sola Apologia Roberti Stephani, bene cum de studiis Theologicis, tum etiam de aliis bonis literis meriti viri, contra Theologosophistas testatur.
Caeterum in ea ipsa Apologia memorabilis plane vox cuiusdam primarii magistri Sorbonistae refertur, qui publice legens, et contra Scripturam
omnes commodas versiones, editiones et illustrationes huius sacri codicis impedire conati sunt: quod abunde vel sola Apologia Roberti Stephani, bene cum de studiis Theologicis, tum etiam de aliis bonis literis meriti viri, contra Theologosophistas testatur.
Caeterum in ea ipsa Apologia memorabilis plane vox cuiusdam primarii magistri Sorbonistae refertur, qui publice legens, et contra Scripturam declamitans, dixerit: Per Deum S. ego habui plusquam quinquaginta annos, quod nescivi quid sit novum Testamentum. Sane verissimum est, eos suam Theologiam non ex sacro illo
aliquid de Evangelio significabant. Quare in Evangelii sermone subsistere nos oportet, nec praeter Grammaticum sensum novam doctrinam quaerere. Itaque Allegoria sequitur literalem sententiam: ubi res similes ad literalem sensum, velut ad exemplum, aut imaginem comparare possumus. Sicut in Apologis enarrandis, mores tyrannorum ad luporum ingenia conferuntur, aut astuti ad vulpeculam.
Semper autem versabitur Allegoria in Sacris literis, intra locos praecipuos doctrinae Christianae. Refertur enim ad Regnum Christi, ad poenitentiam, ad gratiam, ad fidem in Christum, ad
inquit, aliud praetendit in verbis, aliud significat in sensu. Pleni sunt oratorum et poetarum libri. Scriptura quoque sacra per hanc non modica ex parte contexta est. Vorum hoc pacto latius patet allegoria, quando ea definitio etiam ad collationes, imagines, aenigmata, paroemias, parabolas, apologos, ironias accommodari potest. Igitur operaeprecium est allegoriam, de qua nobis sermo est, ab his paululum distinguere, atque concisius crassiusque definire.
Allegoria ergo est, interpretatio Scripturarum, petita aliquanto longius, et vel propter utilitatem, vel propter neces,
9 Quinto prudenter decernas oportet, ad quod genus causae, sive concionis Theologicae, Epistola unaquaeque referatur Enimvero pleraeque sunt didascalici, sive dogmatici generis: exceptis posteriore ad Corinth. illa ad Philippenses, et brevissima ad Philemonem. Quarum prima tota est Apologetica, ideoque generis correctorii, vel (ut Rhetorum more loquamur) iudicialis: secunda, hortatoria: tertia, commendaticia, seu petitoria, quamobrem generi Deliberativo accensendae.
10 Sexto atque ultimo loco, distinguentur notis quibusdam praecipua doctrinae Christianae capita,
dies coepta sit. Alii Mathusalem post diluvium vixisse, et sic non tantum sunt octo animae reservatae. Haec et alia plurima ex divinis libris male intellectis hauserunt haeretici: non tamen propterea abolendae sunt sacrae Literae, aut tollenda illa loca, in quae haeretici offenderunt. Symmachus in Apologetico contra Anastasium Imperatorem: Cuncti, inquit, qui ab initio dogmatis Christi Catholicam fidem diverso proposito persequi et affligere conati sunt, praevalendo defecerunt, et Catholica et orthodoxa veritas hoc praevaluit magis, quo putaretur oppressa. Quae sicut insectatoribus suis
Quaedam cum sint, non dicuntur, sed colliguntur. Quaedam nec sunt, nec dicuntur: ut Deum esse malum. Quaedam et sunt et dicuntur: ut Deum esse, et esse misericordem.
Non omnium librorum sacrae Scripturae tractatio omnibus aetatibus permittitur apud Hibraeos. Gregorius Nazianzenus in Apologia: et Hieronymus in Prooemio Commentariorum in Ezechielem.
EXPLICATIO.
Hebraeorum seniores tradunt, quod fuerit apud eos quaedam talis antiquitus laudabilis observatio, at non omni
Aio te Aeacida Romanos vincere posse: dubium est, uter accusativus verbum praecedere aut sequi debeat: eoque etiam incertum est, an Romani Aeacidam, aut contra, victuri sint. Cum aut Croeso dicit oraculum, eum dissoluturum magnum imperium: dubium est, in quod regnum, Cyrine an Croesi respexerit Apollo. Tales innumerae ambiguitates etiam in sacris reperiuntur. Dixi de hoc orationis vitio supra ante tropos paulo prolixius.
MACROLOGIA est, cum non necessariis vocibus longa fit oratio, quae recte ad Pleonasmum referri potest, de quo alibi. Gen. 13, Quin et ipsi Loth comitanti
capitis omnes in genere simul accusat.
Aliquando vero a genere aut toto incipit, et in id etiam desinit, interposita enumeratione partium aut specierum: ut 1 Cor. 3, in fine incipit ac desinit sententia verbis, Omnia sunt vestra. Interponit autem enumerationem, sive Paulus, sive Apollo, sive mundus, sive vita, sive mors, sive praesentia, sive futura, etc. Sic Col. 3, incipit a genere: Mortificate membra vestra terrestria: et desinit etiam in genus, exuere et induere novum hominem: interponit autem variorum peccatorum enumerationem.
Membra
sumus mundo, et angelis et hominibus. Nos stulti propter Christum, vos autem prudentes per Christum: nos imbecilles, vos autem validi: vos clari, etc. Veluti excrementa mundi facti sumus omnium reiectamentum ad hunc usque diem. 1 Cor. 3, Omnia namque vestra sunt, sive Paulus, sive Apollo, sive Cephas, sive mundus, sive vita, etc. Omnia namque vestra sunt, vos autem Christi, Christus vero Dei. 1 Cor. 1, Videtis enim vocationem vestram fratres, quod non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi claro genere nati, verum quae stulta erant
etiam in oculos incurrunt, seu evidentiam faciunt. Atque hisce dicendi rationibus Scriptura alias omnes linguas longissime superat: veteribus tamen valde usitatum fuit, tum in brevi dicto, tum et in longa oratione realibus istis locutionibus uti. Hinc sunt parabolae, allegoriae, similitudines, apologi et aenigmata.
Dicetur mox in capite de Evidentia, res etiam eo modo magis ante oculos exhiberi, cum fiunt operosae, seu quasi in motu ac vita proponuntur. Idem etiam hîc dici posset, quod sermo est vehementior, cum res vivas ac efficaces, seu agentes producit: sicut Homerus
ad mortem ignominiosam crucis.
Porro efficax
praecipit dicere aut facere, hoc faciendum est, etiamsi totus mundus prohibeat, nedum vos: Hanc doctrinam de filio suo iussit nos Deus docere: Igitur cogimur eam loqui volentes nolentes. Maior est principium totius vitae moralis, praesertim in populo Dei: quin et Socrates eam sententiam in sua Apologia coram iudicibus urget, aitque se eam vitae suae praeferre. Minor vero propriam certissimamque experientiam citat, unde necessaria conclusio sequitur, quam sibi impossibile prorsus esse protestantur.
Hinc igitur summa brevitas, tum et plane divina quaedam efficacitas sermonis
hunc locum producit in libris de doctrina Christiana, tanquam exemplum grandiloquae dictionis. Nam velut in ecstasin raptus tandem addit, Os nostrum patet ad vos, ô Corinthii.
Hieronymus quoque interdum magnifice sermonem Paulinum celebrat, cuius unum aut alterum dictum asscribam. In Apologia adversus Iovinianum: Paulum Apostolum proferam, quem quotiescunque lego, videor mihi non verba audire, sed tonitrua. Legite Epistolas eius, et maxime ad Rom. ad Galat. ad
Ephes.
irascitur, teste Ioanne, et communi nostrarum Ecclesiarum sententia. Certe, si quis alius, Philippus hanc definitionem vehementissime et saepissime inculcat. Totus vero homo animalis vetus, aut non renatus, sic pugnat cum Deo, praesertim vero ipsa ratio aut rationalis anima. Quod Confessio, Apologia, et Philippus, aliique nostri doctores multum urgent.
Idem quoque Lutherus super Galatas prolixissime inculcat, affirmans, rationem esse (ut ipse loquitur) illam pertinacissimam ac desperatissimam hostem Dei, et atrocissimam bestiam, et denique fontem fontium omnium malorum.
filios transfigurasse, sicut ipsemet exangelo lucis, tenebrarum angelus factus est.
Deus condiditipsum hominem ad imaginem suam, non tantum eius accidentia. Ergo etiam ipsa hominis substantia, est imago Dei, sicut Philippus diserte affirmat, animam sanam esse imaginem Dei: et sicut Apologia citat Ambrosium dicentem, animam in qua Deus habitat, esse eius imaginem. Ergo etiam, contraria satanae imago, est ipsa substantia hominis. Ergo etiam novus homo, qui mortificato vetere conditur, est substantia hominis. Sicut ostendi, ubique in horum trium hominum descriptione, Scripturam
ac exequi, quae iusta piaque sunt, in suo regimine ac regione possent, qui vel maxime ad servandas leges disputationis gravissime obligentur.
Sexto, norma iudicii sit in iure, seu quatenus de facti aut sententiae qualitate disputatur, Verbum Dei, tria Symbola, Confessio Augustana, Apologia, et Smalkaldici articuli. Aliquid valeant et primitivae Ecclesiae Concilia, aliaque piorum hominum scripta ac sententiae: non tamen tantum, ut ullo modo cum verbo Dei comparentur. Lutheri nihilominus constans et perpetua sententia, tanquam electi organi Dei ad instaurandum Evangelium
uicturus in aeuum.
Musaei ad Veturios carmen
herba nocens,
dotata satis, si qua pudica venit.
nurus socrum finxit de melle liquenti.
Rhagusiae stat vetus illa domus.
serena potest pectoris esse dies.
pater aurata Blasius arce sedet.
urbe venit?
parta domi gloria, quaeve foris.
cunctis gentibus ore sonat.
specie, sive naturae
vi, quam aliqua ordinatione, inter ipsa evenire solet. Et ideo inter illa,
nulla huiusmodi praelationis, vel subiectionis vicissitudo, proprie dici
potest. Sed etsi aliquando (ut in Fabulis, sive apologis AEsopi, aliorumque
fit) loqui, et inter se ordinem aliquem politicum habere ac servare
dicantur; id totum fictitie tantum, et similitudinarie ab hominum politia
fingi, dicique consuevit, et non proprie, ac re ipsa. Et
flores vitae documenta beatae
natiuâ utriusque facultatis dulcedine.
Quae cum ego persuasissima haberem, cumque in illustrium Poetarum lectitandis carminibus, si quis fortè de moribus locus splendidè, actuosèque tractatus occurreret, non secus a Phalereus ille Apollodorus [1]
vetant fructu gaudere, timores.
solis,
quae neque flammae
gentes
Volucri
Cvitja razlikova Ioannis Ioanitii, iuris utriusque
Doctoris, Patricii Brachiensis, eiusdemque et Pharensis Ecclesiae Canonici et Vicarii
subscribit Ginammus Venetus
prior ille superbus
ea ruris ad otia pastor.
par arbor erat, neque dicere possum
et pueri servavit littera nomen.
FABRICIUM DE AUGUSTINIS LAURETI PRAESIDEM
ANNO 1703
POEMATION EPENETICUM
donat,
quem Graio novus alite provehit ardor,
in ore suo.
LXXXIX. AD PATRONOS
DISTICHON 50.
sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae ad excellentiam poetarum sui temporis accedere videntur.
pulsuras lampadas umbram
Sed mihi tam uastos conanti ab origine motus
satis, ut auguror, successerint, velim, ut non hanc praeteritorum tibi studiorum mercedem tanquam ac metam constitutam existimes, sed proposito veluti praemio ad novos te cursus excitari putes, et si me auctore ad quidpiam non aegre te conferas, potissimum suadeam, ut quoniam exoratus jam est Apollo, praesentesque sunt Musae, continuo earum favore uti pergens in aliud hujusmodi argumentum laborem impendere non abnuas, et Nevvtonianam etiam Philosophiam ad Musarum modos transferre aggrediaris. Novi equidem et quanta sit operis difficultas, et quam pene sit desperandum ea versibus assequi
|
dictus est. Crevit nativitatis diei augustissimi imperatoris in aula laetitia ex nato etiam eodem die filio archiduce. Quidam poeta alaudam eum compellavit, alludens ad insignia Lotharingiae, sed alter sic ei respondit: Grande aliquid de Te sibi dicere visus Apollo est, Cum nuper quintam te compellaret alaudam; Grandius at, si Francisci magnaeque Theresae Te dignam sobolem, similem si dixero fratrem losephl, CaroLI, LeopoLDI, FerDInanDI.
Incoalum judicium liominum Montis Claudii. Sub praesidio
quamvis mutata dialecto dicti Malatinszki.... 3 redka i ½ prekrižano. Haec ergo est, talisque Susana modo comitissa Draskovich. Huic quinque sorores sunt: Apollonia, Susana senior et quae in Hungariam redire debuit, comitissae Szecseny tradita...., 1 redak prekrižan Cristina Varasdini 1760. mortua....,
Gusztiny, secretario deputationis Stephano Bartha Agriensium canonico constituto, quae in libellum indigaret ad litteram. Consedit ista suamque deprompsit ex quavis pagina censuram sive rerum ignorantia, sive alias et Kollario iniquam et deputatione regni indignam. Ad hanc respondit deditque apologiam Kollarius. Majestas regia die 19. mensis Augusti 1764. mandate suo per comitatus dato libellum hunc prohibuit, colligendumque praecepit ex possessorum manibus. Gallia, Belgium, Germania approbavere opus, Italia et cumprimis Roma istud non solum damnavere, at igni sacravere. |
potestate gaudere ecclesiam, dum Kollarius istud suo opere enervare niteretur, ad quae Posoniensis deputatio nec advertit. Manuscriptum meum misi primati ipsique Kollario. Interim quia ad opus Kollarii omnia praemissa a nobis descripta sunt nempe historia, deputationis acta Posoniensis, apologia Kollarii, opus illud:
commandans, cum eadem captus pulchritudine alias lutherana conjungeretur; ob quod matrimonium suis invisus et praecipue matri fuit. Susana pauperibus est genitoribus, religione lutheranis, sorores habet plures, omnes formae elegantis. Senior est omnium |
Apollonia, quae aliquandiu fuit cum sorore, ob suspitiones et zelotypiam Sopronium abiit, tum praefata Susana, tertia fuit Christina Varasdini.... Nekoliko riječi prekrižano.
simulacra, ac figurae, nisi breviores
quaedam fabulae, quarum ambages quidem amputentur, retineatur vis ac lepor? Quid
enim metaphoram esse dixeris, nisi meram, sed verborum ambitu contractam
fabulam? Quid similitudines, nisi germanos apologos? Alias aeque figuras non
obscure ab hoc fonte deductas, et fabularum, a quibus emanarint, imagines ac
exempla esse facile agnoveris. Miram, inquit B., neque antea mihi perspectam
fabulas inter, ac figuras cognationem
Talia tentet
latentes
docebo?
arcum
nigranti
Verborum tanta cadit vis,
mollis: sed pectora laudis
surget honos; nec discolor Iris,
Marine.
sunt grandibus aptae
poetas celebratius sit. Ceterum cui sit primo navigatio tribuenda, certant sapientes, et adhuc sub judice lis est .
[t] Fuit enim etiam Peleus in argonautica expeditione: vide
visum est; quod suas Venus in
tauros,
ipse capellas.
age, nunc aliquem, seu vates ille, sacerdos
festinumque amplas cursare per aedes.
Pheretiadae praestabat equarum
Nobile par. pedibus rapidas aequare volucres 300
Natae ambae, ambabus unus color, una erat aetas,
Tergaque ceu tenui directa, aequataque filo.
Pieriae has olim per saltus pavit Apollo
Arcitenens, terrorem atrum per bella ferentes.
Omnes mole viros, et vi Telamonius Ajax
Praestabat longe, saevos dum corde furores
Irato volvens dius cessabat Achilles,
Nullum non
Marte.
Qui silvosae habitant Idae imo in monte Zeleam
Troes, et Aesepi dites de flumine potant,
Instruit hos in bella Lycaonis inclyta proles
Pandarus. huic arcum Lycius donarat Apollo.
At qui Adrasteamque, et Apaesi moenia, et altas
Teriae linquunt rupes, Pityeaque rura, 380
Hos duxere, duo fratres, Adrastus, et acer
Amphius intorto protectus pectora lino.
Queis
ipse
ferus tractet Mars, et Tritonia Pallas.
deum haud veritus, magis et magis instat,
armis.
in mediis bellator. gaudia laetam
nec diro irascere Marti,
Danaūm caedi prospexit; Olympum
cadaver
manuque rotans intorsit adactum
olim, vernoque gravatum
equos et scandit; Ulysses
certo caput; ante sed, intus
telo rursus Diomedes,
sese facilisque volensque. 70
coramque audire, ac discere, mandet
pugnaque exegit, robur et omne
adversi, pugnaeque parant se:
hinc, late fulgentem; Mulciber olim
condit, pars magna solo defixa, priusquam
ferae, dum caeca silet nox, 400
volans obit omnia curru,
exsul susceptus in aedes,
ferro adveniens mactavit acuto.
caedens, duc laeva mente sub urbem 110
roburque omnes infunde per artus,
juveni, carique propinqui,
in turri, clademque parabat 860
vitanti praelia et hostem.
quarto at cum te, Patrocle, procellae
praedura, ingens, praefixa corusco
a vulnere, et aegram
virtusque in pectore praesens, 80
Atrides Patrocli ad corpus acuto
medio tempus, videt ecce sinistro
subito Aeneam, faciem Periphanti
ingenti sonitu. super advolat heros,
similis, qui, cultor Abydi,
una densas inducere turmas.
senta situ, visu deformia, et ipsis
Troum ardebat se immittere turbae
aequato si nunc examine lances
prima deum sociam vocat, atque ita fatur: 140
nobis majoribus. hinc super altam
auras, et redit, ipsos
quarto furiata mente deo par;
audiero, jactabas qualia nuper
pulsavit, et omnes 650
pubes muro clypeata propinquat
non ille fuga vitare sequentem.
amborum tristia fata;
nunc te ad tua castra reducet
precibus nec flecti posse putabam
hunc magnanimi Diomedes inclyta Tydei
Eumeli latique calebant
oculis fudit lacrimas, fugisse volantes
adducto telum vi misit ab arcu;
ter circa tumulum raptaverat, alta
ille deam, quae menti objecit amores
socium nec sic revocare sub auras
Euryto Oechaliaeo,
virgine cumque:
tardus.
e stirpe relicti.
fluctuat aestu,
et apta
euntem
dein aspera tela
fundit
Quare non sine ratione et ab
Herodoto, uti vidimus, quum dicit Hesiodum et Homerum docuisse
Theogonias , prior Hesiodus nominatur; et a
Platone in Socratis apologia , ubi poetas
antiquissimos memorat, Musaeus primum, tum Orpheus, tertius Hesiodus recensetur,
deinde Homerus. Nec aliter et a Plinio factum est, et ab antiquo Pindari Scholiaste,
et ab Heraclide Pontico, et a Cyrillo, et a Iulio Caes.
sed tantum vigentem adhuc antiquissimorum temporum auream illam vitae
simplicitatem, quam et in loeupletissimis Hebraeorum Patriarcliis admiramur, et in
maximorum regum filiis apud Homerum. Quid quod
„ Pavit et Admeti tauros formosus Apollo etc? Caeterum ego crediderim,
fuisse Hesiodum a puero pascendis gregibus destinatum, sed quum maximum a natura
ad poeticam facultatem habuisset ingenium, litteris deinde sese excoluisse
diligentcr, atque artium disciplinis
siodum, diis mendacia tribuisse, perinde quasi dii Hesiodii non homines fuerint,
et iisdem, quibus homines sunt, vitiis obnoxii. Quid quod et illa verba possunt
accipi de mendaciis non omnino veris, secl de poeticis fictionibus, uti sunt
apologi, metaphorae, allegoriae et cetera huiusmodi, quae si tollantur, maxima
poeseos venustas evanescat necesse est? Vetet haec interdicto in sua Rep. Plato, dummodo maiora ac graviora his
non permittat vitia.
risu gaudens, et Pontoporia,
nomina, quae in hoc Hesiodi catalogo leguntur, diversimode scripta esse et
apud Hyginum et apud auctorem Bibliothecae, qui Apollodorus esse creditur;
complura etiam esse omissa. Notum est autem omnibus, qui graece sciunt, haec
Nereidum nomina pro arbitrio poetarum ficta, sed ita tamen, ut singulis sua
sit significatio et munus aliquod inditum, quo
333 Tirynthum, Orthoque etc.
Tyrinthus Herculis patria, de qua in Scuto
, unde Tirynthius heros. Orthos vero, seu Orthoos, ut ab Apollodoro
vocatur, canis est natus ex Echidnae et Typhonis concubitu, quemadmodum
inferius videbimus. Eurytion autem custos pastorque armentorum Geryonis.
335 Ipsa aliud peperit
illuc vectus esse dicitur, quemadmodum Clerico hunc locum illustranti visum
est.
370 Sphinga luem diram etc. A
Chimaera vates ortam esse ait Sphingem, quam Apollodorus JBiblioth. lib. nl dicit: Habuisse
quidem faciem mulieris, pectus vero, pedes et caudam leonis, ac pennas avis.
Didicisse autem aenigmata a Musis, Phiceumque montem insedisse: haec
convenitque rw Xaw, a quo illam genitam tradiderunt
mythologi. Hyperion vero ideo Solis, Lunae, atque Aurorae pater dictus est,
quod in summa Chaus parte haec nata esse videantur. Heic autem distinguuntur
a Sole et Luna, Apollo ac Diana Latonae Iovisque filii: nam hi exstiterunt
posterius, et fortasse quum homines fuissent supremumque obiissent diem, e
mundo demigrantes illa astra insedisse crediti sunt.
Prometheum atque
Epimetheum, de quibus in adnotationibus sequentibus dicam. Iapetus autem, si
viros eruditos quamplurimos consulas, non alius est, quam Iaphetus Noachi
filius, cuius posteri longe lateque propagati sunt. Id et Apollodorus Biblioth. lib. I et Hyginus fab. Cxlii , ubi de Prometheo, innuere
videntur. Hi vero quatuor fratres diversas orbis terrarum regiones
incoluerunt.
Latona
sexta Iovis uxor Phoebum et Dianam peperit: ex quo vides utrumque distingui a Sole
ac Luna, qui Hyperionis ac Thiae filii. Postea vero haec nomina confusa sunt, quod
nimirum quum ex hac vita ambo decesserunt interque deos abierunt, Solem Apollo
insederit, Lunamque Diana: quid simile et Aegyptii de Horo ac de Iside commenti
sunt. Plura si velis hac de re, vide Macrobium in Saturn., et Hyginum lib. il
De si gnorum caelestium historiis .
IT^ac ems
• Quare videtur legisse ou
non |y •• additque hoc esse animadvertendum, nam Homerus
eumdem facit etiam ex Iove. Idem docent et Apollodorus lib. I Bibl. et Clericus et Graevius et omnes
ferme huiusce loci interpretes. Itaque uti diximus, Iovem adoptasse sibi
Minervam in filiam, sic Iuno dicenda erit Vulcanum atloptasse, fabri cuiusdam
autem, assiduo etc. Perseis
oceanine Soli nupta Circem atque Aeetam genuit. Quae de Circe dicuntur,
notissima sunt. Nota pariter historia regis Aeetae, qui ex Iclya Medeam
suscepit, uti constat et ex Apollonio Rhodio, et ex Valerio Flacco in Argo naut., quos tute adito, si horum
desiderio teneris. De hac re inter recentiores agit cl. Denina in Graec. Hist. lib. I cap. 7, ubi de
minutior videbitur, illud Virgilii ad mentem revocet:
» In tenui labor, at tenuis non gloria, si quem
» Numina laeva sinunt, auditque
vocatus Apollo etc.
529 temone faber etc. Lignariis etiam
fabris Pallas
praeesse credebatur: hinc Virgilius de ligneo equo Troiano
» divina
faciunt, quidam supparem, quidam etiam anteriorem statuunt,
quorum mihi placet sententia. Si enim quo quisque simpliciori scribendi
genere, nativoque colore quodam, illo quidem purissimo ac minime fucato,
crebrioribusque apologis proverbiisque delectatus est, eo antiquior poeta
existimandus, plane vetustior Homero mihi Hesiodus habebitur. Vide Epist.
doctiss. Com. Carlii ad italicam suam Theogoniae versionem, et quae ego in
populis iudex dat iura vocatis
,
tertiae (b6ivov]og etc. Placet id in
antecessu adnotasse.
Apollo hac satus etc. Diogenes
Laert. in Vita Pla
tonis ait: nascitur Plato
exponebat: illi enim heros
invictissimus decepto Iove a Iunonis fraudibus servire ac parere coactus
erat.
38 At me caelicolae etc. Iuno, an
potius Apollo, cui Cycnus invisus magnopere?
velut si praelia coeptet,
Parnassi, tenerae phalanges
nefas?
19. [18.] De Stayo aegrotante.
excipiunt! Laetae ut comitantur euntem
gerit in gemina vincla, facemque manu.
geometram versus ineleganter scribentem.
parvum te nihil effugiat?
videntque
vates, omnis te celebrat populus.
442. [441.] Ad Leuconem.
Tot comitum coetu se mea Lyda ferat.
Arte tua et curis pervigil assiduis.
[88.] De sua in re quaerenda negligentia.
Culminaque et fontes, rustica vita, lares,
195. [192.]
Ad Caelium, qui e paupere dives factus, Musis valedixerat.
Qua trita humano sit via nulla pede.
incassum, ranae turgentis acerbo
velum laeva sinuosum, advolvitur ipsi
redarguti. CXIV
De soli fertilitate. CXV
De multis quibus insula cincta est scopulis. CXVI
qui ripas protegit Eridani,
qui ripas protegit Eridani,
qui ripas protegit Eridani,
Il passeggio di Savioli
Tu tibi habe tua: pro me alium et tibi quaere colonum,
si vates nonum premeremus in annum,
Cynthia pacto,
aliud potis est, praeterquam
quasi turbine curas,
Flaccus, Virgiliusque poetae
mihi nulla aeque formosis terra puellis
belle urbanos posse movere sales
Venus alma suis, atque aliger ipsis.
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].
Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].
Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].
Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Ode in triumpho reuerendissimi atque amplissimi domini Ioannis de Lasko, archiepiscopi Gneznensis, de uictoria inuictissimi Sigismundi, Polonie regis, contra Moscos habito, versio electronica (), 60 versus, verborum 294, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - oda] [word count] [andreisfode].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].
Niger, Toma [1522], Carmina tria ad Andream Cricium, versio electronica (, Krakow; Rim), verborum 462, versus 64, Ed. Jacek Wiesiołowski [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammatacricium].
Božićević Natalis, Frano; Martinčić, Franjo; Martinčić, Jerolim; Alberti, Nikola; Alberti, Antun; Papalić, Jerolim; Paskvalić, Donat [1524], Epitaphia Marci Maruli, versio electronica (), 55 versus, verborum 383, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [aavvepitaphmaruli].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].
Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].
Lazea, Filipa (1546-1576) [1576], Carmina Latina, versio electronica (), 70 versus, verborum 319, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hendecasyllabi; poesis - carmen sapphicum] [word count] [lazeapcarm].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Mužić, Frano [1586], Carmina VI e codice Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 113 versus, verborum 764, Ed. Teo Radić [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [muzicfvd].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Kabalin, Grgur [1600], Tres invicem epigrammata, versio electronica (), Verborum 257, versus 40, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrtres].
Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1753], Ecloga recitata in publico Arcadum consessu, versio electronica (), 325 versus, verborum 3023 [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicrecl].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Bošković, Baro (1699-1770) [1770], Eclogae V, versio electronica (, Italija), 415 versus, verborum 2891, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicbecl].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].
Katančić, Matija Petar (1750-1825) [1791], Fructus autumnales, versio electronica (), 948 versus, verborum 7599, Ed. Tomo Matić [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [word count] [katancicmpfructus].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].
Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].
Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.