Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: H?orath?I.* Your search found 1749 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 501-600:501. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph | SubSect | Section] potissima, et tamen illis nihil est demonstratum. Ego vero, non quia natus sum omnibus contradicere et quod nullum praecipuum mihi habere velim, sed certe, quia compatior huius scientiae, sine qua non contingit quempiam recte philosophari neque aliquid perfecte scire (ut in nostra oratione demonstravimus), et tamen supina iacet culpa illorum, qui se in ea intromittunt absque cognitione dialectica et physica, sine quibus, si quid sciunt, nesciunt se scire. Ideo hanc lecturam vel expositionem in Elementa Euclidis nostro modo exponemus, numquam a sensatis rationibus
502. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 130 | Paragraph | SubSect | Section] Figura autem et triangulus ad geometram et non ad alium artificem spectat. Quae omnia apparebunt ex ipsa diffinitione syllogismi in primo Priorum, si primo litteram ipsius diffinitionis corruptam vitio interpraetum vel impraessorum, bene legamus. Quae sic legi debet: Syllogismus est oratio, in qua positis quibusdam aliud (dicit) quidem appositis – legi debet sic aliud quoddam a iacentibus – ex necessitate contingit, eo quod haec sunt. Quae quidem diffinitio syllogismi est tota in terminis mathematicis: et nihil aliud diffinit, nisi
503. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Section] oznake.
Ipsam quoque cęllulam meam quasi
cogitationum consciam pertimescebam et mihimet iratus et rigidus
solus deserta penetrabam. Sicubi concaua uallium, aspera montium,
rupium pręrupta cernebam, ibi meę orationis locus, ibi illud
miserrimę carnis ergastulum collocabam. Et ut mihi testis est
Dominus, post multas lachrymas, post cęlo inhęrentes oculos,
nonnunquam uidebar mihi agminibus interesse
denique ad
captandam quietem humi dumtaxat cubitarit et quotidianis ieiunijs usus
fuerit, semel tantum in die comedens, nec aliud quam panem, fructus,
olera, radices. Ait etiam eum semper post uesperum uacasse orationi
usque ad horam noctis secundam, et cum inde ad mediam noctem quieti
indulsisset, reliquum tempus aut legendo, aut scribendo consumpsisse,
tantisperque negotium istud ab ipso interpollatum, donec cibum
coram commendasset, in omnibus fere sibi similem fuisse dixit. Cyrillus
postea uisionem hanc, quę quanta essent Hieronymi merita testabatur,
publice populo enarrauit.
Sed redeat unde digressa est oratio. Sanctissimi uiri corpus elatum
condere uolentes, quanuis sepulchrum uacuum astaret, quod ipse uiuens in
saxo intra uestibulum speluncę sibi excidendum curauerat, non longe a
sepulturis Paulę et Eustochij,
Idem Siluanus diaboli pręstigijs, qui sumpta eius forma uim cuidam
honestę mulieri inferre conatus depręhendi se fecerat, infamatur,
persecutionem patitur, in publicum apparere non audet. Cęterum cum se
orationibus beato Hieronymo commendasset, quendam, qui sibi necem
inferre uoluit, conuerso in semet gladio mortuum concidisse uidit. Tale
facinus et alij nonnulli frustra conati idem passi sunt. Commota
ciuitas
affectum in illam transfudit. Deum ergo deserens a
Deo deseritur: fratrem suum cum uxore in lecto depręhendens ambos
interimit. Inde fugiens latrocinia per annos decem exercuit. Cum tamen
beato Hieronymo orationem facere, sicuti solitus erat, non omitteret,
Hieronymus tandem sub mercatoris habitu iuxta iter agens apparuit. At
eum ille cum socijs inuadens, ut perimat et spoliet, ubi audiuit non
esse mercatorem sed
ęternas: uitam enim correxit, ac bene deinde finiuit.
In superioribus ęgypti partibus Helię monacho in solitudine degenti ac
sanctitatis fama omnibus noto beatique Hieronymi quondam familiarissimo,
post orationem obdormienti uisum est uenisse se in regiam quandam
amplitudinis eximię ineffabilisque decoris, tribunal in medio positum et
coram iudice ibi sedente ac diuinę cuiusdam maiestatis radijs late
refulgente
In Malachiam lib. I.
In Esaiam lib. XVIII.
In Hieremiam lib. VI.
In lamentationes lib.
impręssę sunt. Ac ne nostra commendare uidear, non de
dicendi uenustate loquor (nam et ipse rusticanus sum), sed de historia. Quę si Tibi
placuerit, ut imprimatur, operam dabis. Sin minus, parcas impensę; fortasse aliquis, cui
dedit ore rotundo Musa loqui (ut Oratius inquit), nostro exemplo prouocatus, idem et
exquisitiore stilo et sententiis grauioribus efficiet. Tunc ego ista nostratia libenter
aboleri patiar. Nihil enim in uita tam cupide cupio, quam ut quis de hoc sancto, cuius ego
et ego multum diuque occupatus (ut scis) professione mea
litterarum et familiari cura et horariis precibus vix inter
respirandum haec scripsi et emendavi, non mea igitur sed
tot rerum quibus obruor, culpa est, quod tardius hanc orationem quam velles accipis, uberior tamen est, et quasi
corpulentior; quae prius pro ratione temporis habita fuit
exilis. Scis enim inter parandas exequias hanc subito laudationem effudisse: quare olim paene crudam nunc
Avunculus meus decesserit
et ego gravibus curis distinear, neque in hoc obitu a lachrymis temperare possim: et hunc qui supra privatum virum
est in funere laudandum susceperim, non mea, sed fortunae
et temporis erit culpa, si neque larga aut magnifica neque
amplitudine defuncti digna fluxerit oratio et eo magis quod
in otio et umbra sine usu et stilo studiorum intermissione dicendi desuetudine ac situ quodam consenuerim: scitis
enim quantis angustiis, quo sermone quotidiano inter provinciales obruor, ut vix succissivo tantum tempore nec
A keziratban quidem.
meruisse. Nam defunctorum laus instar patrimonii haereditarium bonum est nullumque majus in suorum desiderio
solatium, aut efficacius exemplar quam cognatorum est ad
bonos mores; quamvis igitur repentina oratio periculorum
plenum opus Aleae. Cuncta tamen temeritati non permittam
pro temporis et loci ratione cursim dicturus, et mensariorum more facturus, qui multorum annorum rationes in unam
tabellam colligunt: aut naves gubernantium, qui portus
maria littora insulas in unius
mala 110
ubi sistant
His visis genua inclinantes talia dicunt:
casuum declinatione
in libris diuinis proferuntur, declinare me compulit, ut sermonis nostri sensus
apertior fieret, ille denique locorum situs, quos plene diserteque exponere non
poteram, diuinare me fecit. Appendicem etiam operi adiunxi soluta utens oratione,
singulorum uoluminum argumenta. Deinde historię ueteris contextum ostendi nouę esse
figuram. Quod opus si sanctitati tuę placuerit, facile criticorum ronchos inuidorumque
subsannationes contemmnemus, uel potius in illas incidere minime
conscientia dolent, quod de tutissimo
salutis portu iterum mortiferis mundanae uanitatis fluctibus se commiserunt. At tu, qui tam
perniciosum periculi genus cupis euitare, quoties ueteris uitae cogitationibus solicitaris,
toties confige illas diuinae contemplationis telo, armis orationis perime et ieiuniorum
frigore concupiscientiae ignem extingue nec in te uiuere sinas, quod te per blandimenta in
mortem impellit. Noli ad seculum respicere, qui in monasterio Deo seruis, noli Aegyptias ollas
concupiscere, qui manna caelesti et pane pasceris angelorum.
sed sine delectu
omnibus delectari uitium est. Omnia probate, inquit
Apostolus, quod bonum est, tenete! Et Dominus in
Euangelio zizania cum tritico colligere iubet, sed hoc usui seruare,
illa igni urenda tradere.
DE INSTANTIA
ORATIONIS Parabola XXV
Quidam paupertate compulsus
mendicare coepit. Et primo hostiatim panem petens abunde sibi alimenta
comparabat. Deinde diuitum conciliabula circumiens non modicam
colligebat pecuniam. Igitur elemosinis tandem diues factus dicere
solebat mendicos prius oportet
Igitur aequo animo tolleremus, siquis nos
contumeliis carpat, rapinis exhauriat, maledictis lacessat, siquis nos
caedat, uerberet, sauciet, mutilet et quoquo modo nos affligat. Tantum
caueamus, ne forte irritemur ad uindictam et illis mala pro malis
reddere nitamur, quos iubemur diligere et orationibus iuuare. Laedant
illi, quantum uolunt, exteriora nostra, animae thesauro, qui intra nos
est, nocere non possunt, nisi ipsi assenserimus. Assentiemus autem,
si per impatientiam peccabimus. Nostra quippe delicta nobis detrimento
sunt, non aliena. Quod si ne lacessiti quidem irascamur,
parabola illos respicit praedicatores,
qui, quod uerbis aedificant, exemplo destruunt, et quod alios
exposcunt, ipsi minime praestant. Aliis onera grauia imponunt, ipsi ne
digito quidem ea tangere uolunt. Longe enim dissimiliter uiuunt atque
uiuendum
invictissimum Caesarem nostrum oratorem agit, habuit orationem de Caesare, proceribus Germanisque omnibus adversus Venetianos ac Turcas concitandis, deque factiosis quibusdam concilium ac sanctissimam Principum confederationem interrumpere conantibus comprimendis. Non memini audire neque legere orationem nostra tempestate priscorum oratorum facundiae propius accedentem. Nam has nationes, maxime autem Caesarem ipsum ad id jam bellum incumbentem non delectavit modo, atque commovit, sed etiam affecit, et adversus illas gentes armorum ardore vehementer inflammavit, ac omnium concursantium
euocatum ad concilium Lateranense Bernardum Zane archipraesulem nostrum Spalatensem operaeprecium uisum est comitari. Quo cum longo postliminio tandem peruenissem, peragratis omnibus pene sanctorum sacellis, eorumque sanctis reliquiis ex Christianorum instituto adoratis, contigit interfuisse orationi ab eodem Archipraesule nostro luculentissime peroratae coram Maximo Pontifice Iulio
reliquiis ex Christianorum instituto adoratis, contigit interfuisse orationi ab eodem Archipraesule nostro luculentissime peroratae coram Maximo Pontifice Iulio
totum uersari, arma tractare, buccina militari concrepare: tam acer est in dicendo, tam uehemens in exhortando, tam efficax in suadendo, ut omissa actione, pronuntiationem uehementiamque uerborum Demosthenis Aeschinisque, sua uerba trutinantium, crederes. Quod nequaquam auderem adstruere, nisi et orationi prius peroratae, quam pene demandatae, ipse interfuissem, et ab omnibus fere, qui interfuere, commendatissimam cognouissem. Nam et tunc totius pene sacratissimi theatri applausu est excepta, et postea omnium (qui ea legerunt seu audierunt) rotundo ore celebrata, ac doctissimi cuiusque
a teneris, ut Graeci aiunt, unguiculis ad hanc usque aetatem, litterarum studia scienter amplexus est, datque iugiter operam, ut natalium suorum splendor eruditione magis illustretur,
quam genere. Verumtamen, ut reuertamur, unde digressi sumus, cum orationem, quam mittimus, mi Marce, perlegeris, quod intra te fortasse tacitus sentis, etiam uerbis, scriptisque in publicum securus dabis: delectabitque te ab eo plurimum amari, quem plurimum laudas: immo qui iam multorum ore celebratur ubique, et extollitur, adeo ut nemo sit, qui dubitet, ex
orationem, quam mittimus, mi Marce, perlegeris, quod intra te fortasse tacitus sentis, etiam uerbis, scriptisque in publicum securus dabis: delectabitque te ab eo plurimum amari, quem plurimum laudas: immo qui iam multorum ore celebratur ubique, et extollitur, adeo ut nemo sit, qui dubitet, ex oratione, suasuque suo Pontificem Maximum Iulium compositis Ecclesiae rebus, et his, quae per tyrannos erant occupata, reparatis, continuo expeditionem indicturum in Turcas, omnesque Christianorum principes, qui ad hanc usque diem dormitauerunt, simul et dormierunt, ueluti ex somno Endymionis
ipsa interdum non sustinet. Mirum est consulendis simulacris quantum nostra mens reficitur, ut res ipsas melius cognoscat. Ita fit ut perutilis
tum ab altero saedulo expetitos, in quibus uires ingenii promeret. Eodem pertinent tot uerborum et sententiarum figurae, quas alter usurpat elegantissime, apte alter imitatur. Sed ingenue tamen illud oportet fateri, materia superari
Dominationis
beneficio hunc locum nactus sim, ubi perbenigne a venerabili magistro Ioanne Kilmair
teneor, nullum tamen fructum ex meis laboribus capere potui; et quum fuisset mihi animus
interpretandi aut oratorias institutiones Quintiliani aut divinas Ciceronis orationes,
omnino sententiam mutavi. Namque me faciliores exponentem auctores suspicabantur quidam
(hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor,
quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in difficilioribus
poena c. 5
De uigilia c. 6
De malo somnolentię c. 7
De somniis c. 8
De oratione fructuosa c. 9
De oratione infructuosa c. 10
De peccatorum poenitentia c. 11
Qualem oporteat esse poenitentiam c. 12
De malo somnolentię c. 7
De somniis c. 8
De oratione fructuosa c. 9
De oratione infructuosa c. 10
De peccatorum poenitentia c. 11
Qualem oporteat esse poenitentiam c. 12
De obstinatione non admittentium
De tentationibus carnis c. 20
De remediis contra carnis tentamenta c. 21
De reparatione lapsi c. 22
Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23
Quod oportet nos conformari Christo c. 24
De consortio fugiendo c. 25
De consortio
id est legem pręceptis uitę redundantem.
ędificauit turrim,
id est templum.
Turris quippe arx est urbis,
ita oratoria nobis munimenta sunt,
ad quę confugientes | carnis demonum-que impugnationes minus timemus,
orationis armis accincti et cęlestis contemplationis fide protecti.
Sequitur:
Et peregre profectus est.
non discedendo sed permittendo,
ut in utranque partem libera sit operandi facultas.
Misit deinde seruos ad fructus uineę colligendos ;
misit enim prophetas, qui
id est ad altare | nomini eius consecratum,
ut non nostro quod exiguum est
sed
In contemptores legis vel evangelii.
Caput IX
Sed neque Legis contemptoribus impune erit,
cum diuinus sermo dicat:
quidam dum rident,
dum iocantur,
dum cum aliis colloquuntur,
repente concidere.
Pelle igitur moras omnes |
et prauas cupidines de pectore proiicere
festina |
atque de spelunca latronum fac domum orationis
in qua habitare dignetur Christus.
Hoc pacto qui nunc nouissimus es apud Deum,
iam inter primos computaberis .
In nouissimis erant Mattheus, Zacheus, latro,
sed conuersi ad Dominum | primi facti
est rapitur | et ad peccata declinat.
Quam autem difficulter ne in scelere perseueret effici queat disce.
Lunaticum hunc apostoli curare non poterant;
a Christo sanatus est.
qui ipsis mirantibus, quare sibi id non licuerit,
dixit | hoc demoniorum genus non posse eiici |
nisi per orationem et ieiunium.
ostendens grauissimam quidem esse animi ęgritudinem inconstantiam.
Hanc pręterea rotarum instabilitati comparat Scriptura:
Quid inquit timidi estis |
necdum habetis fidem?
de talibus alibi ait:
Ad tempus credunt,
et in tempore tentationis recedunt.
Ac ne plura enumerando longius protrahatur oratio,
Cuicunque uitia dominantur,
imbecillus et infirmus est.
fortis autem inuictus,
cui adest uirtus,
quem non deserit ratio,
qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
dictę:
Attendite ne iustitiam uestram faciatis coram hominibus ut uideamini ab eis.
per hoc enim quod subiunxit:
ut uideamini ab eis,
ostentationem facti prohibet, non spectaculum.
Eadem ratione et elemosinam fieri iubet in occulto |
et orationem in abscondito,
ut totum optimi cujusque studium sit |
non suam laudem, sed Dei quęrere.
Huiuscemodi occultationem et parabola illa nobis insinuat:
per sermonem insinuet.
contemplanda animo subleueris.
Hoc ipsum Marcus quoque testatus est dicens:
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
Leue tamen et minimum quiddam est mortalium pati iniuriam,
nisi etiam Dei iudicio damnarentur.
Sed in psalmis de iniquo sacerdote dicitur:
etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent |
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is enim docilis est,
qui
Pręuenerunt oculi mei ad te diluculo,
ut meditarer eloquia tua.
Sed interim neque nos fortasse quicquam mussitare oportet dum
contemplamur.
Loquentis enim meditatio oratio nuncupatur,
sicut et legentis lectio |
et audientis auditio.
Nam licet etiam orando,
legendo,
audiendo
pensemus ęstimemus-que ea quę dicuntur,
proprie tamen contemplatio ipsa est
quę cum silentio et neque sensuum neque corporis,
sed sola mentis agitatione
seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare tenebimur non minus quam illa,
quę iussa sunt.
Pręuaricator est,
qui secus fecerit.
Sed iam redeat, unde digressa est oratio
et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur.
Neque hoc sine dolore,
immo nec sine metu,
ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus.
Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis
Raro uidebis eos qui somniculosi sunt,
a luxuria libidinibus-que abstinere.
Cum crapulati fuerint,
graui sopore premuntur,
quos ronchizantes non facilius excites |
quam syluestres ursos |
aut uitulos marinos.
Putas experrecti ad orationes procumbant |
uel ad decantandos psalmos instent?
ientacula conquirunt,
prandia deinde parari iubent,
et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint,
iam sese nouis ac recentibus ingurgitant |
ne tunc quidem uigilare putandi cum
largiente interpretandi donetur facultas,
minus temporis demus somno,
ut plus concedamus uirtuti.
Id si fecerimus,
ne tunc quidem cum dormimus,
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Ad Philippenses scribens Apostolus:
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Ad Philippenses scribens Apostolus:
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Ad Philippenses scribens Apostolus:
dare quod petimus.
obsecremus autem per ea,
quę illi quem oramus,
chara esse nouimus.
ut facilius ad pręstandum id quod poscimus inclinetur.
et cum pręstiterit,
gratias agamus,
ne impetrata ingratitudinis uitio amittamus.
Habes orationis formam;
disce qualiter te habere oporteat inter orandum.
Secessum pete,
nequid oranti impedimento sit.
tuum in abscondito.
Sed is etiam clauso precatur ostio qui sensibus a rerum fragilium cura
sequestratis et mente et corpore in illum dirigitur cui supplicat.
Qui sic se habent,
etiam cum in conuentu multorum orauerint,
in abscondito orare putandi sunt.
Priuatę tamen orationi semper magis apta est solitudo.
Nam et Dominus noster,
ut se nobis imitandum proponeret,
solum cum rogamus ,
quamquam tunc magis,
uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est,
ut impleatur quod Apostolus ait:
Sine intermissione orate!
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et fratribus eius.
Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper orauerit?
ait:
Sine intermissione orate!
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et fratribus eius.
Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper orauerit?
Hoc quoque roganti necessarium,
ut nunquam de Dei misericordia diffidat,
sed semper se impetraturum speret quod petit,
si modo illud
id est, qua impetrata nescimus,
utrum commodo an incommodo nobis futura sit,
Dei uoluntati committamus,
ut non quod ipsi cupimus pręstet,
sed quod ille nouit neque noxium neque inutile fore,
quia Redemptor quoque noster,
cum passionis calicem transferri a se Patrem rogasset,
ita orationem clausit,
ut diceret:
Veruntamen non mea uoluntas, sed tua fiat!
Non quod ipse nesciret crucem,
quam subiturus erat,
omnium credentium fore salutem,
sed quod instruere nos uellet,
ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei uoluntatem.
Vnde ab
commodis
preces offeramus Deo
uota-que faciamus.
Iacobi apostoli sententia est:
Orate pro inuicem,
ut saluemini!
Paulus quoque apostolus hortatur dicens:
Obsecro primum omnium fieri obsecrationes,
orationes,
postulationes,
gratiarum actiones pro omnibus hominibus,
pro regibus et omnibus qui in sublimitate constituti sunt,
ut quietam et tranquillam uitam agamus
in omni pietate et castitate.
Denique Dominus noster etiam pro
Sanctos ergo in auxilium nobis inuocemus,
quia in psalmo est scriptum:
Oculi Domini super iustos,
et aures eius in preces eorum.
Et Iacobus apostolus:
Multum ualet, inquit, deprecatio iusti assidua.
Plus potuit unius Moysi oratio quam multorum arma.
Illo nanque orante uictę sunt inimicorum copię,
quo tacente superabant.
Ad Elię prophetę preces cęlum dedit pluuiam et terra fructum,
cum trium annorum et sex mensium siccitate cuncta in agris exaruissent.
Idem uiduę Sareptanę inopiam farinę olei-que
hospitę diu sterili prolem a Domino exorauit
et, qui natus fuerat, puerum uita defunctum reuiuiscere fecit.
Postremo Naman Syrum leprę morbo laborantem sanitati restituit.
Nec terrenis corporibus modo,
uerum etiam cęlestibus iusti atque fidelis hominis pręualet oratio.
Iosue, Israhelitici exercitus dux, oblatis Deo precibus solem et lunam
stare compulit,
donec inimicos ad fugam conuersos persecutus internicione delerat.
Pro Ezechia rege supplicante angelus e cęlo delapsus pugnauit
et Assyrios, qui ipsum obsederant, concidit:
centum
delerat.
Pro Ezechia rege supplicante angelus e cęlo delapsus pugnauit
et Assyrios, qui ipsum obsederant, concidit:
centum octoginta quinque milia uirorum una nocte fuere desyderata.
Nullus unquam exercitus tam feliciter armis conflixit
quam eo tempore sua solus Ezechias oratione.
Sed etiam quando graui morbo affectus se moriturum audisset,
longiora uitę spacia oranti quindecim anni additi sunt.
Longum esset referre Veteris Nouę-que Scripturę miracula percurrendo,
quanta uis atque uirtus
cęcis uisum,
quot claudis gressum,
quot incurabili ęgritudine oppressis pristinam restituerint
sanitatem.
Audi insuper,
quod ipsa Veritas dicat:
Omnia, inquit, possibilia sunt credenti .
Et:
Omnia quęcunque petieritis in oratione credentes,
accipietis.
Et alibi:
Quodcunque petieritis Patrem in nomine meo,
hoc faciam.
Et iterum:
Siquid petieritis Patrem in nomine meo,
dabo uobis.
Quid ais, Iudee?
Quid tu,
in me
et uerba mea in uobis manserint,
quodcunque uolueritis petetis,
et fiet uobis.
Manemus in Christo cum credimus,
manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus.
Hoc si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
credimus,
manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus.
Hoc si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non
si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens
Deus,
quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur,
sed ut per angelorum officium suam erga pios promptos-que peccatores beniuolentiam testetur.
Amare se plurimum eos ostendit,
quos talibus uti concedit ministris.
Quibus certe si digni fuerimus,
hoc est, si,
Sed iam de illis quoque pauca dicamus,
quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt,
ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere,
si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare.
De oratione infrvctvosa.
Caput X
Ne supplicationibus nostris propitietur Deus,
peccata obstant.
In Hieremia scriptum est:
Opposuisti nubem,
ne transiret
De oratione infrvctvosa.
Caput X
Ne supplicationibus nostris propitietur Deus,
peccata obstant.
In Hieremia scriptum est:
Opposuisti nubem,
ne transiret oratio.
Vnde idem propheta sub persona plebis peccatricis coram Deo quęritur
et ait:
Nos inique egimus |
et ad iracundiam prouocauimus.
Iccirco tu inexorabilis es.
Nisi enim omnium prorsus delictorum, quę commisimus, nos
scelere,
in quo nunc obstinatus perduras,
abstinere decreueris.
tunc et gratiam conferet ut abstineas,
et cum pro tua oraueris salute,
uoti compos ut efficiare pręstabit.
In tantum autem obstinatorum non acceptat
orationem,
ut etiam pro eis orare uetet,
pręsertim si incorrecti inpoenitentes-que decesserint,
quod Ioannes apostolus in epistola testatur dicens:
Est peccatum ad mortem.
Non pro illo dico, ut roget quis .
Ipse quoque Dominus Iudeorum pertinacię iratus,
ad Hieremiam
decesserint,
quod Ioannes apostolus in epistola testatur dicens:
Est peccatum ad mortem.
Non pro illo dico, ut roget quis .
Ipse quoque Dominus Iudeorum pertinacię iratus,
ad Hieremiam prophetam loquens ait:
Tu ergo noli orare pro populo hoc,
nec assumas pro eis laudem et orationem.
Et non obsistas mihi,
quia non exaudiam te.
Timeant itaque horum uerborum sententiam,
qui in peccato persistere non timent.
Quod si in scelere perseueraturum aliquem constaret,
nemo fidelis pro salute illius orare auderet,
reconciliari fratri tuo,
et tunc ueniens offeres munus tuum.
Quamobrem, nisi remiseris omnem offensam,
nisi reconciliatus fueris,
nisi eum etiam, qui aduersum te indignatur, quantum potes, placaueris,
curam non solum tuę,
sed etiam alienę salutis gerens,
non poteris munus orationis offerre Deo.
Non enim exaudiet te,
nisi charitatem, quam omnibus debes, uiderit in te.
Illius quoque reproba in primis habetur oratio,
qui, quicquid petierit, non eo tendit, ut Deo placeat.
curam non solum tuę,
sed etiam alienę salutis gerens,
non poteris munus orationis offerre Deo.
Non enim exaudiet te,
nisi charitatem, quam omnibus debes, uiderit in te.
Illius quoque reproba in primis habetur oratio,
qui, quicquid petierit, non eo tendit, ut Deo placeat.
Nam siue pro corporis ualetudine
siue pro rebus uitę necessariis
aut pro quauis alia re orabimus,
semper ea fine orandum erit,
ut commodius ei, qui bona omnia
auari ideo orant,
ut terrena bona lucrentur,
ideo glorię cupidi,
ut ab hominibus laudentur.
Quare ad primos certe pertinet,
quod in Euangelio dicitur:
Vę uobis, scribę et pharisei, hypocritę,
qui comeditis domos uiduarum,
orationes longas orantes!
Propter hoc amplius accipietis iudicium.
Non enim solum pro auaritię crimine punientur,
sed et pro sanctimonię simulatione.
Secundos imitari Dominus prohibet dicens:
Cum oratis, non eritis sicut hypocrite
qui comeditis domos uiduarum,
orationes longas orantes!
Propter hoc amplius accipietis iudicium.
Non enim solum pro auaritię crimine punientur,
sed et pro sanctimonię simulatione.
Secundos imitari Dominus prohibet dicens:
Cum oratis, non eritis sicut hypocrite ,
qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare,
ut uideantur ab hominibus.
Amen dico uobis,
receperunt mercedem suam.
Non ergo recepturi sunt Dei gloriam,
quam orando non
orare,
ut uideantur ab hominibus.
Amen dico uobis,
receperunt mercedem suam.
Non ergo recepturi sunt Dei gloriam,
quam orando non expetunt,
cum iam receperint gloriam hominum,
quam concupierant.
Vtuntur et hi quidem Dominica oratione,
sanctorum psalmis
precibus-que ab Ecclesia constitutis |
Dominus tamen non attendit uerba,
sed animum intentionem-que orantis,
et magis irritatur quam placatur,
cum id, quod bonum est, proposito usurpatur non bono.
Tale
dum uulgi plausum captat,
uideri, non esse sanctus cupiens,
nisi poenitentiam egerit,
non effugiet poenam.
dicente Propheta:
Deus dissipauit ossa eorum,
qui hominibus placent.
Pręterea neque eorum ad impetrandam gratiam proficit oratio,
qui quanuis benefecerint,
iactanter tamen facta sua prędicant,
cum teste conscientia contenti esse deberent |
et quicquid laudabiliter egissent,
non sibi sed Deo tribuere.
Talis fuit phariseus ille, qui ingressus templum, ut oraret,
deprimere aliorum mores coepit,
suos
labiis me honorat,
cor autem eorum longe est a me.
Tales certe si exaudiret,
non reprehenderet.
Et quoniam inter orandum semetipsos non intelligunt,
faciunt ut nec a Deo intelligantur.
Qualem igitur affectum orandi habent,
talem et fructum suę orationis referunt.
Ex his, ut equidem reor, erat ille,
cui in Apocalypsi Deum audimus loquentem:
Vtinam frigidus esses aut calidus!
Sed quia tepidus es et nec frigidus nec calidus,
fuerat,
nunc diabolum ligat uas-que eius diripit,
nihil in se relinquens quod ille suum esse possit dicere.
quamdiu autem serua peccati fuit,
et domus et uas diaboli erat |
postquam peccare desiit |
et quod peccauerat poenitendo deleuit,
facta est domus orationis et uas iustitię.
atque ita pręualuit aduersarii sui potentię
suę poenitentię uirtute.
nec poenitentię falce poteris amputare nequitias peccatorum |
nec cordis compunctione aliquid leuamenti promereri.
sed operiet te omnibus spinis asperior poenarum congeries,
et nemo sanctorum pro te ultra deprecabitur.
hi enim sunt nubes cęli,
qui super nos orationum suarum imbrem manantes |
faciunt ut tam diu ad poenitentiam expectemur.
Expectaris et tu.
sed si moram feceris,
ab Apostolo quoque audies:
exempla in diuinis scripturis relata testantur.
Esdras sacerdos,
cum a Caldea dimissus Hierosolymam rediret,
triduo cum suis ięiunasse |
preces-que pro itinere obtulisse dicitur |
uoti-que compos factus fuisse.
Iosaphat rex Iuda uiribus impar ieiunio et oratione superauit inimicos.
Iudit uidua eisdem armis munita Olophernem Assyriorum ducem
interfecit.
Et Iudas Machabeus ingentes gentilium exercitus post triduanum ieiunium parua manu aggressus profligauit.
Pręterea Christus Dominus
ingentes gentilium exercitus post triduanum ieiunium parua manu aggressus profligauit.
Pręterea Christus Dominus per dies quadraginta nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde
in his uitam finiri contigerit.
Has autem uirtutes nequaquam esse ociosas noueris.
qui enim in Deum credit |
et in Deo sperat |
et Deum diligit,
hic quotidie agere studet,
quicquid ei gratum acceptum-que fore confidit.
Assiduus est in oratione,
semper patiens in aduersis,
in omnibus Dei mandatis perpetuo se exercens.
Quantum autem in offerendis precibus perseuerare prodest,
testis est Chananea mulier,
quę repulsa non recessit,
despecta sustinuit |
et dum
clamor oculos ei quos non habebat impetrauit.
Increpabatur ut taceret |
tanto ille magis clamabat:
Fili Dauid miserere mei.
ab hac precatione non cessauit,
donec uisum recepit.
Testes sunt et apostoli,
de quibus est scriptum:
Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius.
Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus,
qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo,
et pernoctasse in oratione dicitur |
et factus in agonia prolixius orasse.
Testes sunt et apostoli,
de quibus est scriptum:
Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius.
Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus,
qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo,
et pernoctasse in oratione dicitur |
et factus in agonia prolixius orasse.
Quantum pręterea erumnas labores-que et cuncta seculi huius incommoda
ęquo animo semper tolerare iuuat,
ipsi idem Christi discipuli nobis documento sunt,
quibus ipse dixit:
honestioris decidere |
et ad uoluptariam rursum conuerti,
de bono malum fieri,
de iusto iniustum,
de innocente peccatorem |
et felicitatis futurę spem in metum commutare poenarum.
Ad eum igitur qui talis est nunc nostra conuertatur oratio.
Diabolo et pompis eius renunciaueras,
ad Ecclesiam confugeras,
castitatem,
humilitatem,
paupertatem professus fueras,
ut te Dei seruum exiberes |
cur iterum contempta desyderas?
relicta repetis
persecutionibus,
malorum odiis iniuriis-que experiri.
Vnde angelus ad Tobiam:
|
et ob quod si egerimus,
de altitudine paradisi quam speramus,
in abyssum inferni quam timemus,
deturbandos nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque,
nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
dicente Domino:
Hoc demonium non eiicitur nisi in ieiunio et oratione.
Nam et ipse Dominus tunc ieiunabat,
cum tentatorem uicit.
Et idem:
Vigilate, inquit, et orate,
ne intretis in tentationem!
Apostoli quoque, cum naufragium timerent,
dormientem illum clamoribus excitant.
Adiuua nos, inquiunt, Domine,
perimus.
|
et induite loricam iustitię |
et calceati pedes in pręparatione euangelii pacis,
in omnibus sumentes scutum fidei,
in quo possitis omnia tela maligni ignea extinguere |
et galeam salutis assumite |
et gladium spiritus,
quod est uerbum Dei,
per omnem orationem et obsecrationem |
orantes omni tempore in spiritu |
et in ipso uigilantes in omni instantia.
Profecto, qui armis istis contra carnis infestationes demonum-que
dolos munitus fuerit,
sicut mons Syon non mouebitur in ęternum.
Erit
trabibus |
pertransiens mare istud magnum et spaciosum,
nec fluctibus fracta |
nec procellarum turbine subuersa.
Siquando tamen ingrauescere carnis pugna |
spiritum-que uehementius lacessere coeperit,
caro ipsa tenuanda erit ieiunio,
fatiganda laboribus,
domanda uigiliis,
orationumque pernoctationibus quasi uinculis
constringenda.
Durum erit illi contra huiuscemodi stimulos calcitrare.
Lasciuienti iumento adde onus,
et quietius incedet.
bonos mores.
rarius cum foeminis.
Primam foeminam decepit diabolus,
illa uirum.
Diaboli ergo laqueus est foemina.
Quem diabolus per se non potest capere,
per illam capit.
fugiendo melius uitabis hoc periculum |
quam resistendo.
Oratio contra tentationes carnis | et post victoriam actio gratiarvm.
Caput XXIII
Sed quoniam quocunque fugerimus,
carnis nostrę lucta carere nequimus,
in omni carnalium tentationum discrimine |
contra tentationes carnis | et post victoriam actio gratiarvm.
Caput XXIII
Sed quoniam quocunque fugerimus,
carnis nostrę lucta carere nequimus,
in omni carnalium tentationum discrimine |
ad orationum subsidia confugere tutissimum erit.
Ad Dominum igitur supplices confugiamus.
quia Dominus fortitudo plebis suę |
et protector saluationum Christi sui est.
Vim patiens loquatur spiritus et dicat:
pręcepit,
ut lumbos precinctos haberent.
In lumbis quippe generandi semina sunt.
qui autem in carne seminat,
de carne et metet corruptionem.
sed qui seminat in spiritu,
de spiritu et metet benedictionem.
Oratio
Preces etiam qualiter Deo sint offerendę nobis documento est Dominus
noster.
Orandi enim rationem,
quam uerbis monstrauit,
opere perfecit.
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1510], Epistula ad Stephanum Ponchierium, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 143, Ed. Alexander Apponyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepisthel].
Niger, Toma [1512], Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica (), verborum 720, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [word count] [nigertepistmarul].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.