Your search found 1283 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1001-1100:

12.48  Edomiti, saevi metuebant Hectoris iras,
12.49  Horrendam et faciem. nigrae par ille procellae
12.50  Ut prius exercet Martem, et ruit acer in hostem. 50
12.51  Qualis aper, leo vel torvus, juvenumque canumque
12.52  Venantum in turbam dat sese robore multo
12.53  Efferus: hi densantque agmen, contraque resistunt
12.54  Crebra manu valida torquentes tela:

ac vana tumidi spe! limine in ipso
12.150  Invenere virūm par nobile, bellipotentum 150
12.151  Progeniem Lapithum, Polypoeten patre creatum
12.152  Pirithoo, atque parem Marti virtute Leontea.
12.153  Hi duo pro portis, fulgentes aere corusco,
12.154  Stabant. Aëriis procero vertice densae
12.155  Montibus ut geminae stant quercus, vastaque

12.219  Infixa est medio cuspis, domuitque furentem.
12.220  Protinus inde neci dedit Ormenon, atque Pylona. 220
12.221  Antimachi at prolem praestans virtute Leonteus
12.222  Trajicit Hippomachum, teritur qua balteus alvo.
12.223  Inde cava ferrum vagina eduxit acutum;
12.224  Et primum Antiphaten, adversum ingressus in agmen,

portas, nec duros objice postes
12.336  Agmina vel Troum, vel rumperet inclytus Hector:
12.337  Jupiter ipse, suam prolem, Sarpedona Grajos
12.338  Ni contra, magnum ceu contra armenta leonem,
12.339  Excitet, indomito succendens corda furore.
12.340  Ille gravem clypeum prae se gerit. arte rotundum 340
12.341  Quem multa solers duxit faber; aesque superne

longis ornaverat auri.
12.345  Hunc prae se gestans laeva, dextraque coruscans
12.346  Bina manu longo praefixa hastilia ferro,
12.347  Ingreditur; silva qualis leo fulvus ab alta:
12.348  Suadet enim vesana fames, magnique superba
12.349  Vis animi, tentare pecus vel tuta domorum
12.350  Intra septa; viros nec si venabula dextra 350

Stichius, fortisque Menestheus,
13.229  Cecropidum primi, Grajorum in castra tulere:
13.230  Imbrium at Ajaces, belli duo fulmina. capram 230
13.231  Ut gemini, raptam canibus, per densa leones
13.232  Lustra ferunt nemorum, malisque immanibus, alte
13.233  Elatam a terra, portant: sic Imbrion ambo
13.234  Sublimem Ajaces simul a tellure tenebant,

Aut capream, cursu, vasto et clamore feruntur.
15.333  Ille quidem rupesve inter virgultave densa
15.334  Abditus occultat sese: verum excitus acri
15.335  Interea fremitu silva leo prodit ab alta,
15.336  Atque viam horrendus mediam tenet: haud mora cuncti
15.337  Perculsis cecidere animis; tremefactaque gressum
15.338  Turba refert: gelida pallent formidine

coeperunt fundere tela.
15.739   At, postquam sociūm in turmam sese abdidit heros,
15.740   Restitit, ac frontem rursus convertit in hostem. 740
15.741   Interea Troës, praedantum ut saeva leonum
15.742   Turba, ruunt contra naves, summique facessunt
15.743   Magna Jovis mandata; viris per membra vigorem
15.744   Qui magis atque magis praesenti numine dexter

Nautis corda metu leti jam limine in ipso:
15.785  Sic Danais micuere sinus formidine, et anceps
15.786  Invasit mentes turbataque pectora terror.
15.787  Adveniens ceu cum saevo leo dente juvencas
15.788  Invadit prato in viridi prope stagna, per herbam
15.789  Dum sese innumerae densant; ac servat euntes,
15.790  Nescius ille feras contra pugnare magister 790

sese innumerae densant; ac servat euntes,
15.790  Nescius ille feras contra pugnare magister 790
15.791  Cornipedum de caede boum; primasque, vel inter
15.792  Extremas graditur; pernici sed leo cursu
15.793  Insilit in medias, stratamque ex omnibus unam
15.794  Devorat: armentum trepida formidine circum
15.795  Diffugit omne: omnes Danai sic Hectora

heros currum ad fulgentem stratus, et ipsos
16.597  Propter equos, magno extendit se corpore, frendens,
16.598  Atque solum manibus contingens putre solutis.
16.599  Ac velut armentum nactus leo saepe juvencum
16.600  Invadit fulvum praestanti corpore, magnis 600
16.601  Acrem animis; moriens altis mugitibus implet
16.602  Ille nemus rictu subter, malisque leonis:

velut armentum nactus leo saepe juvencum
16.600  Invadit fulvum praestanti corpore, magnis 600
16.601  Acrem animis; moriens altis mugitibus implet
16.602  Ille nemus rictu subter, malisque leonis:
16.603  Sic Lycium ductor Sarpedon triste gemebat
16.604  Indignans; fidum et compellans nomine Glaucum;
16.605  Carum, Glauce, caput, bello bone, nunc

campum qualis nunc desilit. euge! venuste
16.918  Ipsi etiam saliunt inverso corpore Troës.
16.919  Haec ubi sic fatus, celeri pede turbidus ibat
16.920  Cebrionen supra. qualis leo cui stabula alta 920
16.921  Vastanti ferro confixum pectus adacto est,
16.922  Attulit exitium cui virtus: talis adibas
16.923  Cebrionen, Patrocle, audax:

Patrocle, audax: nec segnius Hector
16.924  Desiluit curru saevis horrendus in armis.
16.925  Illi Cebrionae duram de corpore pugnam
16.926  Invadunt. gemini quales in monte leones,
16.927  Impasti, dirumque frementes, corpore magno
16.928  De cervae horrendum rixantur: tristia tales
16.929  Patroclusque Menetiades, et Martius Hector

16.1009  Cominus aerata praefixum cuspide robur,
16.1010  Exegitque premens per dorsum: concidit ingens 1010
16.1011  Ille solo, luctuque omnes turbavit Achivos.
16.1012  Ut leo cum fulvus praestantem viribus olim
16.1013  Sternit aprum pugna victum, certamina parvo
16.1014  Magna ineunt siquando ambo de fonte, frementes
16.1015  Dirum animis, cupidusque

17.21  Eripiam dulcem, transfosso pectore, vitam.
17.22  Infremuit, gemituque Atrides talia reddit:
17.23  Jupiter ut foeda est ventosae gloria linguae!
17.24  Non pantera, leo non efferus, aut aper audax
17.25  Dira fremens, tantum spirant; nec pectore tantos
17.26  Versant forti animos confisi robore, quanta
17.27  Brutum Panthoidis

17.70  Atrides Menelaus, acuta cuspide leto 70
17.71  Dejectum, victor spoliabat fortibus armis.
17.72  Ac velut in celsis nutritus montibus audax
17.73  Cum leo vi fretus pascentem in valle juvencam,
17.74  Armenti decus, arripuit; fregitque tremendo
17.75  Dente ferox primum cervicem, hinc viscera saevus
17.76  Dilaniat superaccumbens, hauritque

dum secum versat sub corde, cohortes
17.129  Iliacae adventant, praeit Hector: tuta capessit
17.130  Ille pedem referens, gelidoque a corpore cedit, 130
17.131  Respectans. Qualis torvus leo crassa comanti
17.132  Horrens colla juba, longe a praesepibus altis
17.133  Atque viri atque canes quem vasta voce frequentes,
17.134  Ac densis urgent telis; huic fortia corda

Teucris dat muros ferre sub altos,
17.164  Victori decus eximium, monumentaque laudis.
17.165  Patroclum ingenti scuto ingens contegit Ajax,
17.166  Statque truci horrendus vultu. ceu cum leo parvam
17.167  It circa prolem; silvae cui lustra per altae
17.168  Dum teneros ducit catulos manus obvia sese
17.169  Venantum ostendit: visu trux flammea torquet

17.428  Constitit. at Troës magno clamore secuti
17.429  Convertere fugam, Grajisque infesta tulere
17.430  Arma omnes. longa primus transverberat hasta 430
17.431  Magnanimum Aeneas Leocriton, armipotentis
17.432  Germen Arisbantis, clari socium Lycomedis.
17.433  Martius hunc miserans Lycomedes morte peremptum
17.434  Continuo propiusque virum stetit, et jacit

17.667  Haec ait; exuviasque viri, multo arma cruore
17.668  Foeda, cito imposuit curru; scandebat et ipse
17.669  Sanguine conspersus; magni ceu membra juvenci
17.670  Depastus leo, digrediens rubet ore cruento. 670
17.671  Rursus Patroclo super ingens pugna coorta est,
17.672  Luctifica, immanis; caelo quam lapsa ciebat
17.673  Bellipotens Pallas praesenti numine.

Aeacidae, fidum, quo carior illi
17.815  Nemo erat, exstinctum crudeli morte sodalem.
17.816  Haec Ajax: dicto paret Menelaus, et illinc
17.817  Digreditur moestus. qualis leo plena relinquens
17.818  Septa boum; quem turba canum condensa virūmque
17.819  Impleri cupidum pingui vetat, usque sub alta
17.820  Nocte vigil: diro praedae succensus amore 820

et in mediam nunc se, mediumque tumultum
18.193  Injicit; immotus nunc stat, magnaque suorum
18.194  Voce animos firmat, nusquam decedit et hosti.
18.195  Ac velut impastum flammato corde leonem
18.196  Pastorum nequeunt vigiles arcere catervae:
18.197  Sic gemini Ajaces, Mavortia corda, furentem
18.198  Hectora ab exanimi Patroclo arcere nequibant.

in mediis, palmas tot caede virorum
18.389  Horribiles super imponens frigentia leto
18.390  Pectora, dans gemitus crebros, moestaque sodalem 390
18.391  Voce vocans. Qualis fulvus leo, durus ademit
18.392  Cui catulos silva raptos venator in alta,
18.393  Absenti; rediens luctu furit ille, profundos
18.394  Et cursu lustrat saltus, vestigia cernat

ibant auro clari fulgente magistri
18.722  Quatuor, atque novem celeri pede, fida magistris
18.723  Turba, canes albis horrentes corpora villis.
18.724  At duo prima inter metuendi armenta leones
18.725  Unguibus ingentem taurum rictuque tenebant,
18.726  Mugitus edentem altos, frustraque gementem
18.727  Raptabant. trepidi juvenes et fida canum vis

20.197  Praetendens laeva clypei versatile pondus,
20.198  Ac dextra quatiens aeratam turbidus hastam.
20.199  Pelides alia contra de parte ruebat.
20.200  Immanis veluti leo, quem demittere morti 200
20.201  Ardent collecti agricolae, turbaque frequente
20.202  Longe instant, spernens clamorem telaque gressu
20.203  It lento: juvenum sed ferro siquis

referent exsangue cadaver.
22.319  Tu nunc sponde eadem, tua si fors coepta secundet.
22.320  Torvus at ille: Mihi quas leges, fidaque narras 320
22.321  Foedera? nulla viris fulvisque leonibus unquam
22.322  Foedera sunt, saevo mollis nec jungitur unquam
22.323  Agna lupo; non ullus amor, nec foedera nobis
22.324  Esse queant, fuso alteruter dum sanguine Marti

sat erit, ne ferri unquam cogatur arator
23.993  Indigus, aut pastor campis discedere ad urbem.
23.994  Sic ait. exsurgunt bello clarus Polypoetes,
23.995  Et Telamonïades Ajax, magnumque Leontei
23.996  Robur, et immiti caestu modo victor Epeus.
23.997  Utque pari spatio steterunt ex ordine, Epeus
23.998  Sustulit atque rotans projecit in aëra discum.

et immiti caestu modo victor Epeus.
23.997  Utque pari spatio steterunt ex ordine, Epeus
23.998  Sustulit atque rotans projecit in aëra discum.
23.999  Post hunc fulmineo prognatus Marte Leonteus.
23.1000  Tertius inde manu valida Telamonius Ajax 1000
23.1001  Contorsit, finemque amborum propulit ultra.
23.1002  Magnum ubi sed fortis discum cepit Polypoetes;

sed (indignum) juvat indulgere cruento
24.52  Aeacidae, cui nil rectae sub pectore et aequae
24.53  Mentis inest; animus cui trux, et nescius usquam
24.54  Inflecti. agrestis veluti leo nil nisi saevum
24.55  Corde agitat, vique exultans, animisque superbis,
24.56  Pastorum ruit in caulas, objectaque tentat
24.57  Saepta ovium, explerique epulo festinat opimo:

violemque Jovis mandata supremi.
24.689  Sic ait: ille autem timuitque, nec hiscere quidquam
24.690  Est ausus contra. tecto se turbidus alto 690
24.691  Extulit Aeacides, veluti leo; pone secuti
24.692  Sunt gemini regem famuli, Mavortia corda,
24.693  Alcimus Automedonque, Patroclum ut Parca peremit,
24.694  Pelidae ante alios cari acceptique ministros.

389  Heu juvenes, heu triste genus proh Juppiter, inquit, 390
390  Tantum adeo sperare nefas, tantique cubile
391  Haud metuunt tentare viri jura omnia contra!
392  Cerva velut magni si quando in lustra leonis
393  Ingreditur, parvosque locans necdum ubere pulsos
394  Hinnuleos campis it late, herbosaque quaerens
395  Pascua frondiferis ignara in vallibus errat:
396  Ille autem rediens

falsa,
528  Rettulit in censum; dein stratus et ipse quievit.
529  Irruimus clamore alto, dextramque jacenti 530
530  Injicimus. contra ille suae non immemor artis
531  Fit subito fulvusque leo cervice comanti,
532  Squamosusque draco, tygrisque, ac horribilis sus,
533  Fontis et unda liquens, procera et stirpibus arbos:
534  Instamus circum affusi, manicisque tenemus.
535  Verum ubi nulla

vero summum regina ingressa cubile,
903  Non potus, non illа cibi memor, аnxia stratis
904  Incubuit. metus acer agit, num funera natus
905  Effugiat, moriens an fato occumbat acerbo?
906  Ac velut ille leo juvenum turbante caterva
907  Multa timet, volvitque animo, qua se undique clausus
908  Expediat: sic multa agitantem ac multa putantem
909  Corripuit somnus reginam. fessa quietem 910

lustrans.
145  Haec ait, arbuteoque levat sua membra cubili,
146  Frondentemque rapit viridanti ex arbore ramum,
147  Quo pubemque regit circum omnem atque ilia nudus,
148  Ingrediturque. leo veluti quum magnum et imbres
149  Et ventos perpessus atrox ruit; igneaque intus
150  Lumina stant; pecudes contra armentaque densa 150
151  Cervorumve boumve, nec acri turbidus ira,
152  (Suadet enim

numero de nostro corpora bina
314  Corripiens manibus, catulos velut ubere raptos,
315  Impulit ad saxum: sanie sparisoque cerebro
316  Terra natat. tum secta atro manantia tabo
317  Membra vorat, manditque, leo ceu torvus in altis
318  Montibus assequitur quum praedam: haud exta relinquit,
319  Aut armos, aut dura erosis artubus ossa.
320  Haec nos cernentes cum fletu ad sidera palmas 310
321  Tendimus, et

sociosque profecti
216  Nequidquam flentes moesti post terga relinquunt.
217  Jamque iter emensi niveo de marmore structa
218  Tecta vident Circes media surgentia valle;
219  Montanique lupi circum fulvique leones
220  Stant placidi in foribus, quos diva potentibus herbis 220
221  Lenierat. non illi acres venientibus instant,
222  Sed blandi, et longis testantes gaudia caudis
223  Luxuriant; reducemque velut

nunc ibimus, inquit,
446  Ah miseri! tantus qui nam nova quaerere damna
447  Ardor agit? nos saeva deae penetralia adire;
448  Scilicet ut subito mutati in membra luporum,
449  Setigerique sues facti dirique leones
450  Excubias divae foribus servemus adacti? 450
451  Excidit an Cylops animis, improvida pubes
452  Hoc duce quum subiit sceleratae rupis in antrum?
453  Unius heu capitis miseram dementia tristi

sagittam
639  Tendit acerba tuens semper, similisque minanti.
640  Horridus ex humeris pendebat pectora circum 640
641  Balteus, inque auro variarum monstra ferarum
642  Ursique, agrestesque apri, saevique leones,
643  Pugnaeque insidiaeque neces et praelia stabant:
644  Nil simile his umquam visum, nec talia quisquam
645  Extuderit posthac fulgentia cingula signis.
646  Isque ubi me cernens nigra cognovit in

illi ut certa roganti
136  Exposui, contra mihi talia reddidit heros.
137  Proh superi! qua mente viro, quo robore claro
138  Eripere imbelles adeo voluere cubile!
139  Cerva velut magni si quando in lustra leonis
140  Ingreditur, parvosque locans necdum ubere pulsos 140
141  Hinnuleos campis it late herbosaque quaerens
142  Pascua per saltus et valles errat: at ille
143  Improvisus adest, notoque receptus in

pede nunc munus refero. sic ille nefandum
322  Ultus caede viri facinus dicebat; at heros
323  Cominus interea longa Laërtius hasta
324  Fata Damastoridi properat, sternitque superbum.
325  Mox Evenoridem Leocriton impiger ictu
326  Telemachus figit, medioque per ilia ventre
327  Transadigit ferrum: penitus fera cuspis adacta
328  Haesit, et ille ruens prono sola perculit ore.
329  Tunc Dea bellipotens tecti

vestigia movit
442  Egrediens foribus reserato limine nutrix,
443  Telemachus qua monstrat iter, ducitque sequentem.
444  Cernit ibi medium strata inter corpora regem
445  Pulvere sordentem taboque, ut forte leonem
446  Digressum de caede boum; cui pectora late
447  Sanguinea horrescunt, malaeque utrinque madentes
448  Stant sanie immani; metuendus lumine terret.
449  Sic Ithacus tunc ipse pedes, sic foeda

missus genitore, vocavit.
47  Adstantem heic regem conspexi caede virorum
48  In media: strati circum tellure jacebant
49  Complexu in misero juvenes; tu laeta cruore
50  Horrentem, taboque atro, ceu forte leonem, 50
51  Foedatum totis vidisses undique membris.
52  Elati vero nunc extra limina prima
53  Illi porticibus longis glomerantur; at ipse
54  Instat agens suffire domos caedemque piare

antea annis domui Austriacae hereditatem in imperio sub vano electionis nomine stabiliverunt, ipse etiam se vivo Maximilianum filium eligi procuravit, sane cum consueto regnum in cunctis suis libertatibus conservandi iuramento; qua deinde arte omnes eius successores ad Leopoldi usque tempora usi sunt; qui tandem ad evertendam penitus libertatem fato datus funestus Ungariae rex et hereditatem et despoticum imperium iuxta stabilivit. § 6. 1 Interea attigerat iam aetatem viri

a Transylvano surda aure cuncta accepit; cum Rakoczius ab Ungaris etiam adiutus insignibus aliquot proeliis ad pacem reddendasque Ungaris libertates feliciter compulit. 16 Ita percusso foedere nihil postea sive in Transylvaniam, sive in Ungarorum libertatem ad Leopoldi usque tempora tentatum. § 11. 1 Is demum fatalis Ungariae rex cuncta simul perfecit: sub iugum tandem Austriacum misit Transylvaniam, stabilivit hereditatem, despoticum prorsus imperium ex integro

misit Transylvaniam, stabilivit hereditatem, despoticum prorsus imperium ex integro induxit. 2 Primus eius conatus fuit cunctarum, quas in Ungaria possidebat Rakoczius, urbium occupatio, nulla sane alia causa quam quod is a Suevis contra Polonos, quos defendebat Leopoldus, stetisset. 3 Nulla hic foederis, quo Ungaria Transylvaniam defendere obligabatur, nulla precum, quas Rakoczius interposuit, ratio habita fuit. 4 Pluris erat caesari quocunque praetextu in Hungaria, 11,3 in

maxima acatholica fuit, animis Kemenius, constitutus eius adhuc minorennis tutor, nefanda perfidia pro se volens occupare Transylvaniam, eundem evocasset. 7 Verum secuti meliora consilia Transylvani in Apafium communi voto consensere significavereque Leopoldo nihil amplius sibi caesareo milite opus esse futurosque in armis contra omnes qui eos turbare non dubitarent. 8 Turca quoque offensus hoc caesaris prioribus adeo adverso foederibus facto bellum coepit meditari. 9 Caesar consultaturus de eius

negatum fuit. 18 Oportuit itaque aut privato quotidie cum Turca Marte confligere aut se spoliari cunctisque fortunis exui ultro sinere, ut adeo funesta hac omnique bello diriori pace sexaginta amplius Ungarorum et Turcarum milia periisse dicantur. 19 Leopoldus vero laetus mutua adversariorum ruina (nam et Ungari inter inimicos ab Austriacis semper habebantur) comitia insuper indixit quibus nihil nisi victualia pro externo milite et aes pro aedificandis praesidiis, id est applicandum ab ipsis Ungaris libertatis iugulo

artibus prostrata Ungarica libertate despoticum in Ungariam imperium Austriaci induxerint. 2 Quod ut magis appareat, nosse oportet vivo adhuc Veselenio palatino Zrinium, Nadasdium, Frangepanum, caeterosque maiores ordinis proceres secreto tractasse ut, quoniam Leopoldus ex binis iam uxoribus nullam proles habens defecturus in semine putabatur, eo mortuo divisis inter se comitatibus, communibus eos regendo legibus novam reipublicae formam constituerent. 3 Ignotum id aulae ad haec usque tempora fuit cum vix re cognita

leviora sane sunt quod ut refutari mereantur. 5 Zrinio dabantur potissimum crimini secreti cum Turca tractatus quasi vero id ab ipso caesare indultum ei non fuisset quo Turcarum detegere posset intentiones. 6 Quid plura? Secutus Tarquinii consilium Leopoldus altiora papaverum capita demessuit ut voti facilius damnarentur. § 14. 1 Itaque vix sublatis iis rursus Posonium nobilitatem citavit ubi, etsi pars admodum exigua adfuit, quod plerique, prospicientes

diaetam] in margine addidit auctor | concessum] ex permissum corr. auctor pertinet, id lege concessum, naturalis etiam se defendendi ratio iis in circumstantiis pertinebat. 5 Cedo enim universam in Leopoldum Ungariam insurexisse; an non id ipsis tam lex Andreae quam naturalis ratio permittebat, non solum crudeliter a Leopoldo omni Turcarum furori absque omni sive auxilii, sive remedii spe expositis, sed et ab ipso eiusque praesertim militia multis modis oppressis?

pertinet, id lege concessum, naturalis etiam se defendendi ratio iis in circumstantiis pertinebat. 5 Cedo enim universam in Leopoldum Ungariam insurexisse; an non id ipsis tam lex Andreae quam naturalis ratio permittebat, non solum crudeliter a Leopoldo omni Turcarum furori absque omni sive auxilii, sive remedii spe expositis, sed et ab ipso eiusque praesertim militia multis modis oppressis? 6 Lege itaque admisso ipsis facto non potuerunt tam enormis rebellionis accusari ut propterea cunctos eos in

redigere potuisset. § 16. 1 Sed avertamus tandem mentem a tam funesto obiecto videamusque quomodo Ungari priorem reipublicae formam armis rursus recuperarint. 2 Ingens, quam in Transylvaniam, ut Leopoldi tyrannidem evitaret, profugisse diximus, nobilitas secreto ab Apafio eius regionis principe adiuta ilico iusta sane, si unquam alias, recuperandae libertatis adversum Leopoldum arma sumpsit, quinquennioque integro absque omni externo auxilio fortiter in

reipublicae formam armis rursus recuperarint. 2 Ingens, quam in Transylvaniam, ut Leopoldi tyrannidem evitaret, profugisse diximus, nobilitas secreto ab Apafio eius regionis principe adiuta ilico iusta sane, si unquam alias, recuperandae libertatis adversum Leopoldum arma sumpsit, quinquennioque integro absque omni externo auxilio fortiter in armis perstitit, factura procul dubio maiores progressus ni inter duces Tökölium Veseliniumque orta contentio ad arma usque prorupisset dum captus ac

armis perstitit, factura procul dubio maiores progressus ni inter duces Tökölium Veseliniumque orta contentio ad arma usque prorupisset dum captus ac in Transylvaniam missus Veselinius liberam reliquit Tökölio supremam authoritatem. 3 Leopoldus multum metuens, ne tracto in Tökölii partes Turca regnum una totum deficeret, mitius ilico cum Ungaris agere Lutheranosque praesertim promissis allicere coepit, interea nihil aliud secreto meditans quam quomodo suscitata inter adversarios discordia supremam, quam

Quo tamen nihil aliud est consecutus quam ut re patefacta Apafius Tököliusque, cum bello gerendo, tum pertrahendo in suas partes Turcae diligentius incubuerint. 6 Capta igitur Leutschovia flexusque tandem est in eorum partem Turca. 7 Quae res Leopoldum Turcae resistere imparem, ut serio tandem cum Tökölio de pace ageret, coegit. 8 Misit ille suos Posonium legatos petiitque ante omnia comitia convocari, pristinam imperii formam regno restitui, expulso ordine Teutonico creari palatinum, externum

pristinam imperii formam regno restitui, expulso ordine Teutonico creari palatinum, externum militem e regno educi, et demum Lutheranis indultam ipsis lege libertatem permitti; quantum se attineret, sua sibi tantum bona restitui bona postulavit. 9 Nihil erat tum Leopoldo facilius quam iustissimis Tökölii postulationibus assentiendo cuncta, quae funestum, quod consecutum est, bellum attulit mala, evitare. 10 At ille nihil magis quam pristinum reduci regimen (quod principale Ungarorum petitum fuit) abhorrens, cum aperte

quod futurum illi persuasisset ut cuncta iis comitiis Lutheranis oporteat indulgeri, Tökölium sic ludificavit. 11 Atque tum demum Tökölius arctum cum Turca foedus percussit, addens nihilominus certam aeris summam, qua praestita integrum sibi foret, si cum Leopoldo transigere potuisset, ab ea consociatione recedere. 12 Vix tandem Leopoldus, cum nec Tökölium Turcae suspectum reddere, nec discordiis inter hostes seminatis proficere potuisset, videns optatum habuisse eventum Tökölii consilium, nec solum Ungariae,

Tökölium sic ludificavit. 11 Atque tum demum Tökölius arctum cum Turca foedus percussit, addens nihilominus certam aeris summam, qua praestita integrum sibi foret, si cum Leopoldo transigere potuisset, ab ea consociatione recedere. 12 Vix tandem Leopoldus, cum nec Tökölium Turcae suspectum reddere, nec discordiis inter hostes seminatis proficere potuisset, videns optatum habuisse eventum Tökölii consilium, nec solum Ungariae, sed et aliis provinciis suis a Turca timens, cum non parum sua interesse videret

1681. indixit quibus restitutae rursus Ungaris cunctae libertates, expulso ordine Teutonico creatus palatinus, miles exterus ob imminens a Turca ingens bellum permissus quidem in regno, at constituta lex ut facta pace ilico excederet, obligatus etiam Leopoldus ne quidquam sine Ungaris de pace tractaret cum Turca. 13 Si modo ad persolvendum, quod Tökölius, si cum Leopoldo transegisset, obligaverat, aes consentire Leopoldus, ut comitia admodum desiderabant, voluisset, desierat omne bellum sublata eius causa

miles exterus ob imminens a Turca ingens bellum permissus quidem in regno, at constituta lex ut facta pace ilico excederet, obligatus etiam Leopoldus ne quidquam sine Ungaris de pace tractaret cum Turca. 13 Si modo ad persolvendum, quod Tökölius, si cum Leopoldo transegisset, obligaverat, aes consentire Leopoldus, ut comitia admodum desiderabant, voluisset, desierat omne bellum sublata eius causa servataque fuissent absque ingenti difficultate tanta Christianorum capita; cum Leopoldus vetus gubernium vi extortum pessima

permissus quidem in regno, at constituta lex ut facta pace ilico excederet, obligatus etiam Leopoldus ne quidquam sine Ungaris de pace tractaret cum Turca. 13 Si modo ad persolvendum, quod Tökölius, si cum Leopoldo transegisset, obligaverat, aes consentire Leopoldus, ut comitia admodum desiderabant, voluisset, desierat omne bellum sublata eius causa servataque fuissent absque ingenti difficultate tanta Christianorum capita; cum Leopoldus vetus gubernium vi extortum pessima fide restituens id acerrime denegavit, nolens nempe

Si modo ad persolvendum, quod Tökölius, si cum Leopoldo transegisset, obligaverat, aes consentire Leopoldus, ut comitia admodum desiderabant, voluisset, desierat omne bellum sublata eius causa servataque fuissent absque ingenti difficultate tanta Christianorum capita; cum Leopoldus vetus gubernium vi extortum pessima fide restituens id acerrime denegavit, nolens nempe salvum esse eum a quo postea, dum extortam rursus destruere pergeret libertatem, metuere debuisset. § 17. 1

dum extortam rursus destruere pergeret libertatem, metuere debuisset. § 17. 1 Itaque Tökölius accepta in coniugem Rakoczii principis vidua partim quod necessitas et pacta sua iam sic ferebant, partim quod nullis Leopoldi semper, cum sua utilitas exigeret, perfidi promissis crederet, etsi ab Austriacis saepissime tentabatur sepositis cunctis pacis consiliis stricto foedere cum Turca iunctus futurusque, at tributarius, Ungariae, si eam occupasset, rex salvis omnibus Ungarorum

futurusque, at tributarius, Ungariae, si eam occupasset, rex salvis omnibus Ungarorum libertatibus cum Turca in Ungariam irrupit. 2 Ungari restituti veteris gubernii esca, quicunque comitiis praesto fuerant, allecti perduellem appellantes Tökölium acriter pro Leopoldo steterunt. 3 Ille vero periculo anxius universam iterum motum religioni bellum praetendens in sui auxilium commovit Europam. 4 At enim nullum adhuc eorum in Ungariam pervenerat cum Tökölius captis iam aliquot urbibus Cassoviam comitia

in sui auxilium commovit Europam. 4 At enim nullum adhuc eorum in Ungariam pervenerat cum Tökölius captis iam aliquot urbibus Cassoviam comitia indixit data integra sincere consultandi libertate et eos etiam, qui caesari paruissent, invitans. 5 Leopoldus, Austriacae nunquam immemor astutiae, non modo id suis Ungaris non denegavit, verum suum etiam illuc misit legatum, nempe quo Tökölium quoquo modo suspectum Turcae redderet. 6 Verum nequiquam; soluta quippe, ut in tanta geniorum diversitate facile

quo Tökölium quoquo modo suspectum Turcae redderet. 6 Verum nequiquam; soluta quippe, ut in tanta geniorum diversitate facile praevideri poterat, absque positiva aliqua determinatione comitia, Tökölius suum cursum est prosecutus. 7 Ac quamquam Leopoldo iam aucto auxiliis sexaginta amplius militum milia forent, tamen caesareo exercitu cum Turca comittere non auso Turca Tököliusque 17,7 Tököliusque] Tekeliusque ad Viennae usque moenia pervenere. 8 Tum demum

impunitas multos ab eo avertit, Transylvania tantum scutum Ungaricae libertatis adversus caesarem hactenus fuit, Budam, Albam Regalem, multasque alias urbes Turca possidebat; cum tandem captus religionis hamo Apafius Transylvanus ac in foedus sanctum appellatum, quod Leopoldus, papa, Venetique adversus Turcam pepigerant, traductus est ea lege, uti salva Transylvanis permaneret electio, bellum communibus viribus gereretur, ac Apafius victualia, caesar aes militi suo in Transylvania bellanti praestaret, Apafius tamen semper supremam in eos

Turcae fluxere. <13 Capta Buda amplius saeculo a Turcis posessa, reportata saepe de eo victoria, verbo, universa quod vix sperare ausa fuerat Christianitas, Ungaria exactus Turca. § 18. 1 Vix haec Leopoldo felicitas affulsit cum ilico pro more suo pessima quaeque de Ungaria coepit cogitare; nempe in ea armorum felicitate putavit advenisse tandem tempus quo vetus illud Austriacorum proiectum hereditariam reddendi Ungariam in finem perduceret. 2 Quid faciat?

Quid faciat? Declarata nuper suprema potestas peius successerat 18,2 post successerat verba duo aut tria delevit auctor, fortasse quam ut redire sibi quam ut redire sibi ad eam fideret Leopoldus. 3 Ius armorum praetendere invidiosius fuit quam ut putaret ea re se quidquam proficere posse noto omnibus eo quod ad recuperanda omnia, quae Turca avulserat, iure iurando suo 18,3 suo] postea addidit

obsistere potuissent, emittitur discuritque, omnis urbis carceres primoribus regni complentur. 8 Dici non potest quantam illic caedem patraverit Austriaca crudelitas; id sufficiat nosse nulla die, usque dum voti damnaretur Leopoldus, vacatum esse, saepe autem etiam quadraginta uno die ab imperitis legum crudelissimique imperatoris crudelioribus ministris caesos fuisse. 9 Et adhuc neget aliquis ullum sceleris genus ab Austriacis in Ungariam fuisse praetermissum quando ipsi iurati

ab Austriacis in Ungariam fuisse praetermissum quando ipsi iurati Austriae scriptores eam rebellionem non nisi in privatis quorundam querelis, quod peius quam unquam antea ab Austriaco milite tum Ungari tractarentur, aut in veteri cum Tökölio amicitia, quam data iam a Leopoldo impunitas, siquid in eo homine fuisset fidei et humanitatis, abstergere 18,9 abstergere] abstere debuisset, constitisse? 10 Quis enim unquam in tanto captorum numero armatus deprehensus est, aut cui praeter

Transylvania Transylvania per caesareos contra foedus, quod supra memoravimus, ita oppressa ut Apafius princeps e metropoli in privatam se debuerit recipere posessionem, perfecturus tandem, quod tam diu Austriaca ambiverat superbia, comitia Posonium convocat Leopoldus, non tanquam esset id petiturus sed aperte iubens: "In procurando" (inquiens) verba diplomatis sunt, "pristinae felicitatis aviti sui Regni Ungariae, fatu illud etiam salutare sibi occurisse remedium ut Iosephum in futurum eorum hereditarium regem coronari

posset, scripta veneno epistola est peremptus. 22 Ita demum, at pro masculo solum, in hereditatem Ungaria consensit, ea expressa lege ut, quamquam hereditario regno, libertates tamen cunctae iis permanerent. 23 Consensit in id pro more Austriaco fallax Leopoldus, solennem solum Andreae legem, qua dabatur, si in libertates regni princeps involasset, armis etiam sine infidelitatis nota ei resistendi Ungaris potestas, excepit. 24 Nimirum relicta questus libertate obediendi necessitatem Regno imposuit et, cum omnia

18,26 fortunarum] scr. auctor pro vitae capitisque reluctari. 26 Itaque comitia quidem in id consensere, Tökölius autem cum iis, qui sibi adhaerebant, acriter est protestatus libertatem tot saeculis observatem pulsa Leopoldi tyrannide, maxima nobilitatis parte ea autem, quae remanserat, vi, metu, minis, promissis coacta sufferri haud potuisse. 27 Quis enim credat post data tot pervertendae libertatis ab Austriacis indicia Ungaros, ni coacti fuissent, in id consensuros?

minis, promissis coacta sufferri haud potuisse. 27 Quis enim credat post data tot pervertendae libertatis ab Austriacis indicia Ungaros, ni coacti fuissent, in id consensuros? § 19. 1 Utcunque sit, Leopoldus, qui non tam vano hereditatis nomini tantas prodegerat astutias, quam ut tandem, quod peiuscule nuper illi successerat, inducta despotica regiminis forma pro libidine posset dominari, ilico hereditariam regiminis formam cum

12 Nimirum iustum esse ut de nobilitate regnicolarum tanto maiorum sanguine comparata pro sua palatinus libidine dispensaret. 13 C umque cuncti etiam alii laeti eo duce in eius sententiam concessissent, eadem ferme postea Leopoldo declaravit. 14 Ita unus vir ille immortali facinore libertatem Ungaricam velut Atlas humero suo sustentavit, tanta aulae invidia ut non semel veneno mors eius sit tentata. § 21. 1

14 Ita unus vir ille immortali facinore libertatem Ungaricam velut Atlas humero suo sustentavit, tanta aulae invidia ut non semel veneno mors eius sit tentata. § 21. 1 Nihil amplius defuit Leopoldo quam ut Transylvaniam quoque penitus subiugaret. 2 Data ei occasio est; nempe mortuo Apafio patre, etsi vivo adhuc eo filius eius in principem sit electus, tamen, quod Turca pro Tökölio 21,2 Tökölio] Tekelio

immediate secutum est, eam retinuit, quasi habuisset aliquod Turca caesari, ut Transylvaniam retineret, ius permittendi. 3 Id quoque foedus absque Ungarorum consensu ictum non postremum despotici imperii facinus fuit, praesertim cum in aliis etiam condicionibus Leopoldo semper imperatore appellato nulla regis Ungariae mentio facta sit quasi Imperii Romani provincia effecta fuisset Ungaria. § 22. 1 Et vix adhuc respiraverat eo foedere Leopoldus cum ilico scelerata

cum in aliis etiam condicionibus Leopoldo semper imperatore appellato nulla regis Ungariae mentio facta sit quasi Imperii Romani provincia effecta fuisset Ungaria. § 22. 1 Et vix adhuc respiraverat eo foedere Leopoldus cum ilico scelerata consilia in perniciem Ungariae acrius intendit. 2 Igitur contemni rursus patriae clerus, nobilitas innumeris affligi insultibus, suis urbes privilegiis spoliari, vis magna mortalium redigi in servitutem, agricolae in supremam

nervo, sublatis, qui duces seditionis esse poterant, illustrioribus proceribus nulla iam ab Ungaris vis metuenda videbatur, tamen ut securior ea parte Hispanicum iam 22,8 iam postea additum meditans bellum Leopoldus foret, lenire ad speciem Ungarorum animos cogitabat. 9 Lecti igitur e nativis ex Ungaris aliquot comissarii qui una cum praefectis et gubernatoribus in cuncta, quae 22,9 cuncta, quae] pro ea quaeque postea

§ 23. 1 Unus erat Rakoczius princeps quem, ne paternae maternaeque iniuriae depressaque infra dignitatem sui status ab Austriacis eius fortuna utentem ea Ungarorum ab Austriacis aversione in caesarem armaret, Leopoldus metuebat. 2 Fixum igitur ei Rakoczium quoquo modo e medio tolli debere. 3 Quae res minus prospero successu tentata Rakoczio cum innotuiset, ad capessenda conservandi sui restituendaeque libertatis Ungaricae

latitasset, tandem in Ungariam transmisit. 2 Quis credat ad solum principis nomen intra octo menses totam sub signa eius confluxisse Ungariam? 3 Tanta erat Ungarorum ab Austriaco iugo aversio, tanta ob calamitatem principis miseratio. 4 Leopoldus, quod omnes Austriaci principes in re simili solent factitare ut procerum, quos honoribus, beneficiis, blanditiisque devinxerunt, medio placarent nobilitatem, 30,4 principes] principi | post nobilitatem del. auctor

quod statim publicavit, alioquin illi non patuissent. 6 Id bellum Galli artibus suscitatum passim 30,6 post passim del. auctor creditur quidem existimatur; at revera Gallia successibus Leopoldi territa infra spem etiam Rakoczii frigida fuit. 7 Nec debet ullum Rakoczius Gallo auxilium nisi unum illud 30 000 librarum subsidium quod et ipsum marchio Bonacus, tum in Polonia legatus, inscio rege et sub privata fide dedit. 8 Sed ad

qui se iam aulae servum effecerat. 10 Itaque quod Secsenium Colocensem episcopum 30,10 Colocensem episcopum in margine add. auctor gentilibus carum videret Leopoldus, sane non genio aut confidentia, sed quod sua utilitas sic exigebat, elegit oravitque eum ut ille tumultum quoquo modo componeret. 11 Ille cum Bercsenio Karolioque primum congressus id tantum effecit ut posset Leopoldo certo

gentilibus carum videret Leopoldus, sane non genio aut confidentia, sed quod sua utilitas sic exigebat, elegit oravitque eum ut ille tumultum quoquo modo componeret. 11 Ille cum Bercsenio Karolioque primum congressus id tantum effecit ut posset Leopoldo certo 30,11 post congressus del. auctor illi quidem | certo] addidit auctor perscribere bello quidem illi violatas libertates omnino ansam dedisse, ceterum iis ut

iudicavit; ut tamen rem ad felicius tempus protrahendo Ungaros ludificaret, oblata Angliae Hollandorumque, confoederatorum videlicet suorum, mediatione exmissisque eorum in Ungariam legatis negotiationem continuavit. 21 Nunquam sincera fide pacem voluit Leopoldus sed, quod sive fraudibus suis tantas se suscitaturum fideret dissensiones ut tandem a suis ipse 30,21 post fraudibus suis del. auctor fideret putans | a… ipse

31,2 terrarum] in margine additum | Rakoczium] Rakoczii omnem fallacis eius foederis tractatum coegerunt. § 32. 1 Sub idem tempus Leopoldus e humanis excessit dato, ut fertur, Iosepho consilio pacem ut cum Ungaris quoquo modo faceret; quae res egregiam tentandi Ungarorum animum aulae futurum sub novo regno mutationem neque ulli adhuc Iosephum peccasse spargenti occasionem dedit; Ungari tamen in fide

principemque ad despoticam illam, quam hodiedum retinet, potentiam evectum esse; scivere nempe ambitiosa illa ingenia sibi subici illos optimates et in se regem, si absolutam potentiam consequatur, esse ab iis adorandum. 6 Et hac de causa nuperrime apud nos quoque Leopoldum caesarem ministri sui, ut effractis, quos lex et vetus consuetudo regiae potestati posuerat cancellis conculcatisque, quas iure etiam iurando, dum inauguraretur, confirmaverat, nobilium privilegiis ad despoticam illam

Dardania patriae semper fugientis ad oras
Tenderet antiquumque patrem visurus et almam
Penelopen, Fernande, tui fausto omine (1) fratris (1) Petro Leopoldo M. Etrur. Duci, Principi sapientissimo litterarumque amantissimo inscripta est Odyssea.

voluere novo, si qua est ea gloria, cultu
Indutos passim romana per oppida ferre.
Moeonides placuit Leopoldo, et Naiades Arni
Ad ripas plausere Ithaco. cur fertilis Ascrae
Ille tibi cultor,

exitium collo pendebit in aura
Opperiens nutum, quo martia fulmina vertat.
Hinc Leopoldus agens Thuscae felicia gentis
Agmina fraterno laetus gaudebit amore,
Iuraque et augustas leges,

vl, ubi haec habet de Bellerophonte: » mora nulla, profectum » Indomitam iussit prosternere morte Chimaeram, » Monstrum horrendum, informe, atrox, nec semine cretum » Mortali. ante leo, postremo corpore serpens » Squameus, in medio capra ingens, ore vomebat » Caeruleam vasto flammam. crudele peremit » Ille tamen monstrum etc. Heic autem velim animadvertas, Hesiodum, quum in huius monstri

medio capra ingens, ore vomebat » Caeruleam vasto flammam. crudele peremit » Ille tamen monstrum etc. Heic autem velim animadvertas, Hesiodum, quum in huius monstri descriptione dixerit tria eidem capita fuisse, leonis nempe, serpentis, atque caprae, repetere eamdem descriptionem duobus versibus, qui nullo mutato verbo et in Homero leguntur: HqocrGe Xecov ,

362  Torvamque, ingentemque, trucemque, et robore fortem,
363  Pernicemque pedes partu est enixa Chimaeram.
364  Tres illi capitum species: quarum una leonis,
365  365 Altera serpentis metuendi, ac tertia caprae.
366  Prima leo, postrema draco, media obsita setis
367  Capra videbatur, flammasque ex

pedes partu est enixa Chimaeram.
364  Tres illi capitum species: quarum una leonis,
365  365 Altera serpentis metuendi, ac tertia caprae.
366  Prima leo, postrema draco, media obsita setis
367  Capra videbatur, flammasque ex ore vomebat.
368  Hanc tamen aggressus valido cum Bellerophonte

luem diram etc. A Chimaera vates ortam esse ait Sphingem, quam Apollodorus JBiblioth. lib. nl dicit: Habuisse quidem faciem mulieris, pectus vero, pedes et caudam leonis, ac pennas avis. Didicisse autem aenigmata a Musis, Phiceumque montem insedisse: haec Thaebanis solitam proponere, atque eos, qui solvere nequiebant occidere. At scholiastes inquit: Sphinx revera fuit mulier latrociniis

rapiebantur, aenigma cantantem. Alii vero latrociniis
371  Quondam Ortho; Nemeaeque malum exitiale leonem,
372  Quem coniux veneranda Iovis quum pavit in antro deditam, et cum copiis navalibus errantem aiunt eam tenuisse mare usque ad

filiam dixerunt, ut et Denina lib. I c. 4 Gr. hist. 371... Nemeaeque malum etc. Proles altera Chimaerae et Ortbi canis Geryonaei, leo Nemeaeus. Docet Pausanias in Corinth. a Cleonis Argos duas esse vias; alteram expeditis hominibus et breviorem; alteram vero Treti ita dicti angustam et ipsam, montibus undique

Cleonis Argos duas esse vias; alteram expeditis hominibus et breviorem; alteram vero Treti ita dicti angustam et ipsam, montibus undique cingentibus, sed aptiorem vehiculis. In hisce montibus, dicit, speluncam etiamnum ostendi leonis, a quo Nemea vicus stadiis abest circiter quindecim. Mox subdit: In hoc etiam tractu est mons Apesas supra Nemeam. Quoniam vero semel non ineptire solum, verum etiam somniare coepimus, cur non dicamus, missis vulgarium

Bibliographia locorum inventorum

Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report