Your search found 7303 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

151. IN PINDOLAM
1.151.1  Quid mihi, nescio cur, arrides, Pindola, semper?
1.151.2  Istud non novi, qua ratione facis.
1.151.3  Nil unquam de te merui bene; nil tibi certe
1.151.4  Ante dedi, sed nec forte deinde dabo.
1.151.5  Crustula tu nobis tamen et diapasmata donas,
1.151.6  Vel ficos plena castaneasve manu.

1.172.4  Salvari in patria siccine nemo potest? 173. DE EODEM
1.173.1  Iam fora cuncta viris, meritoria cuncta replentur
1.173.2  Agmine tam denso barbara turba venit.
1.173.3   Ipsum divitiis nullus non caupo lacesset
1.173.4   Cosmum, si talis

Nec nisi raro capit quicquam piscator et auceps,
1.174.4  Coponis nullo tempore lucra vacant. 175. DE EODEM
1.175.1  Nec mercatori, nec nunc ego bella gerenti,
1.175.2  Nec nautae invideo, nec, Macer, agricolae,
1.175.3   Nec medico, nec causidico, nec, crede, poetae,
1.175.4  Coponi multum sed, Macer,

diminuatur amor. 195. PRO CONVIVIO, AD PHILIPPUM BIBIUM
1.195.1  Quas tibi pro tanto referemus munere grates?
1.195.2  Quae dabimus meritis praemia digna, tuis?
1.195.3   Tu decus es Bibiae lumenque propaginis ingens,
1.195.4  Tu patriam insigni laude sub astra feres.
1.195.5   Urbs Genuae semper tanto exultabit

vescitur uva,
1.209.2  Hoc tibi, sed solo, cedit, Ïacche, Ceres. 210. DE FRANDO NAUFRAGO
1.210.1  Naufragus Eridani dum Frandus mergitur undis,
1.210.2  Siccine me miserum fata necatis? ait.
1.210.3   Si fueram liquida periturus morte, perissem
1.210.4  Per latices potius, dulcis Ïacche, tuos.

si magnum redolerent nostra Maronem,
1.225.2   Divinusque meo sub corde lateret Homerus,
1.225.3   Et mea centenis resonarent guttura linguis:
1.225.4   Vix, Galeotte, tibi meritas persolvere grates
1.225.5   Munere pro tali facundia nostra valeret.
1.225.6   Tot tibi sint igitur grates, quot litus harenas,
1.225.7   Tmolus habet vites; maturas

Accipe quaeso tui munuscula parva Ioannis,
1.227.2  Exhilares frontem, dum capis, ipse tuam.
1.227.3  Ante tamen nobis memor esto ignoscere, quod non
1.227.4  Redduntur meritis praemia digna tuis. 228. AD LIBROS SUOS
1.228.1  Vos, Ovidi, Lucane, Maro, si forte potestis,
1.228.2  Mutua praestetis bis

1.240.5  Si quid opus fuerit, si quid tibi forte iubebit,
1.240.6  Arbitrio nobis utere, Iane, tuo:
1.240.7  Dura licet iubeas, non tantum dura iubebis,
1.240.8  Quae pro te merito defugienda putem.
1.240.9  Efficiam quodcumque voles, quodcumque rogabis
1.240.10  Et dabitur precibus nulla repulsa tuis.
1.240.11  Iusta tibi dignas persolvant numina

1.254.9  Vel physiognomon es, Lucia, vel geometres,
1.254.10  Tale magisterium sola mathesis habet. 255. IN MERETRICEM LASCIVAM
1.255.1  Cum ventrem ventri, femori femur, ora labellis
1.255.2  Conserui, et cunno mentula delituit,
1.255.3   Principio cunctas vincis lasciva puellas,

266. DE PHRYNE, A QUA THEBAE RESTITUTAE FUERUNT
1.266.1  Quas ut Agenorides fundarat Apolline Cadmus.
1.266.2  Amphion dulci carmine munierat;
1.266.3  Restituit stratas, Phryne meretricula, Thebas,
1.266.4  Dum peritur multis, candida forma, procis,
1.266.5  Risit Vitisator, contra at Tirynthius heros;
1.266.6  Nunc, inquit, vere moenia nostra jacent.

ornas pulchro diademate reges,
1.293.9  Imperiale decus et sceptra nitentia donans.
1.293.10  Ille tamen cunctis felicior, ille beatus,
1.293.11  Scilicet, et merito fortunatissimus ille est,
1.293.12  Dulcia cui doctae, tribuerunt carmina, Musae,
1.293.13  Cui dedit ipse suum, iaculator Apollo, furorem.
1.293.14  Illi nectareus sacro

pauci, recitant mala carmina pauci,
1.307.8  Omnia cum scaenis amphitheatra silent,
1.307.9  Crimina seu portenta magis quibus ista vigebant.
1.307.10  Saecula quis merito praeferat illa novis.
1.307.11  Vis tibi versiculo me respondere sed uno,
1.307.12  Quod verum non est, dicere, Marce, soles.

1.321.9  Hos nobis dedit ille corrigendos?
1.321.10  Hos lima putat indigere nostra?
1.321.11  Tam sunt iudicio meo politi,
1.321.12  Tam belli, ut merito politiores
1.321.13  Ac bellos magis edidisse nullum
1.321.14  Nostris temporibus rear poetam.
1.321.15  Quod vero implacide iugum puellae

325. ARTEMISIA AD MAUSOLUM
1.325.1  In coelum si te poteram, dulcissime coniux,
1.325.2  Tollere; coeliferi pondus Atlantis eras.
1.325.3   Quod licuit, pelagi fluida nec mersus in unda,
1.325.4  Nec tegeris vili contumulatus humo;
1.325.5  Sed levat arte nova suspensum tertius aer,
1.325.6  Mortales ultra non valuere manus.

flebiliora trium! 344. AD IOANNEM ANTONIUM
1.344.1  Quod tibi, Ioannes Antoni, nulla refertur
1.344.2  Tam magnis in me gratia pro meritis;
1.344.3  Ne crede ingratum, neve admirere; referri
1.344.4  Gratia tunc debet, cum satis aequa potest. 345.

solo nostri est nullus amore modus.
1.357.5  Nam me plus multo laudas, miraris, honoras,
1.357.6  Quam mea quod virtus ingeniumve capit.
1.357.7  Quare tu plus, quam mereor, mihi, ne, rogo, praestes,
1.357.8  At tibi dent faciles, quanta merere, Dei. 358. DE EPISCOPO MUTINENSI
1.358.1  Aonios nullo

multo laudas, miraris, honoras,
1.357.6  Quam mea quod virtus ingeniumve capit.
1.357.7  Quare tu plus, quam mereor, mihi, ne, rogo, praestes,
1.357.8  At tibi dent faciles, quanta merere, Dei. 358. DE EPISCOPO MUTINENSI
1.358.1  Aonios nullo vates nunc esse querebar
1.358.2  In pretio, et nostri temporis hostis

Ut veniam tota clarus in urbe, facis.
1.359.9  Nec dubitas sacri mihi conciliare favorem
1.359.10  Principis, et per te, nos Leonellus amat.
1.359.11  Vir bonus est, meritis qui scilicet aequa rependit,
1.359.12  Omnia qui dat ubi nil merui, Deus est. 360. AD GALLUM
1.360.1  Galle, rogas quae sit

sacri mihi conciliare favorem
1.359.10  Principis, et per te, nos Leonellus amat.
1.359.11  Vir bonus est, meritis qui scilicet aequa rependit,
1.359.12  Omnia qui dat ubi nil merui, Deus est. 360. AD GALLUM
1.360.1  Galle, rogas quae sit perfectae regula vitae?
1.360.2  Ne facias, nolis quod fieri ipse

nemorum oblitus, posita formidine, cervus,
2.16.2  Non homines metuit, nec rabida ora canum;
2.16.3  Mollia sed leviter docili trahit esseda collo,
2.16.4  Inclyte rex, meriti, quis neget esse tui?
2.16.5  Talis cornigeris Diana iugalibus alte,
2.16.6  Frondosi vehitur per iuga Taÿgeti.
2.16.7  Talis erat nondum famulorum praeda suorum,

tam vani nominis umbram,
2.20.14  Fatorum ut similes experiare vices. 382. EPITAPHIUM BARBARAE MATRIS SUAE
2.21.1  Nobilior vitae meritis quam praesule nato,
2.21.2  Hac sub marmorea, Barbara, mole iacet.
2.21.3  Dum licuit, stirpis fovit pia cura parentem,
2.21.4  Illi dulce fuit sospite prole mori.

390. DE PAULO SUMMO PONTIFICE
2.29.1  Qui modo Petrus eras, Paulus nunc diceris idem,
2.29.2  Ac Petri et Pauli culmina summa tenes.
2.29.3   Clave potens, meritis reserat coelestia Petrus,
2.29.4  At Paulus gladio noxia cuncta secat.
2.29.5  Sic et tu amborum fungens vice, maxime praesul,
2.29.6  Percute sacrilegos, sidera pande

2.52.6  Contulit et casus quod medicina negat.
2.52.7  Seu timor id fecit, seu tactos forsan in artus,
2.52.8  Paeonia arcanam bestia misit opem.
2.52.9  Heu! sua quam meritis redduntur praemia raro,
2.52.10  Ille opifer serpens fuste peremtus obit.
2.52.11  Iudice me, reduci fueras mox digna chiragra,
2.52.12  In benefactorem, femina iniqua,

2.54.12  At iam secunda mensa, sublatis adest
2.54.13   Fictilibus, uvae rancidae et fici putres.
2.54.14  Quid hoc amabo? nilne ponis amplius?
2.54.15  Vale, ut mereris, hospes Antoni, vale!
2.54.16  Tam non putabam familiarem me tibi. 416. LAUDAT OPUS THEOLOGI CUIUSPIAM
2.55.1  Quae dictas,

nascitur iste color.
2.57.15  Ergo ut vera tibi est, ita sit longaeva iuventus,
2.57.16  Nec decus hoc senio laeserit ulla dies.
2.57.17  Quae fieri e pulla potuit sic flava, meretur
2.57.18  Ut fiat nunquam candida caesaries. 419. GASPARI TRIBRACHO SALUTEM
2.58.1  Centum luminibus cinctum caput Argos

Diva, suis iterum sic annue votis,
2.80.8  Victor ut e Turcis mox tibi plura ferat. 442. PALAESTRA GALEOTTI
2.81.1  Qualis in Aetola moerens Achelous arena,
2.81.2  Herculea legit cornua fracta manu;
2.81.3  Talis luctator Galeotto fusus Halesus,
2.81.4  Turpia pulverea signa reliquit humo.

2.81.5  Matthiae regi Latiae placuere palaestrae,
2.81.6  Risit Strigonia clarus ab arce pater.
2.81.7  At te ne pudeat ludi cessisse magistro.
2.81.8  Improbe, Mercurius noster et ista docet. 443. AD MATTHIAM REGEM
2.82.1  Quae te ultra tellus, quae gens feret, inclyte regum?
2.82.2  Quis non

2.83.1  Non tibi, Matthia, rex invictissime, frustra
2.83.2  Gens Massyleum misit Hetrusca pecus.
2.83.3   Multarum fecit par convenientia rerum,
2.83.4  Haec merito possent ut tibi dona dari.
2.83.5  Tu princeps hominum, princeps leo nempe ferarum,
2.83.6  Nobilis ille iuba, pulcher es ipse coma.
2.83.7  Unguibus ille ferox, gladio tu

3.1.14  Nec certans puro splendida lympha vitro.
3.1.15  Tam bene respondet paribus distantia membris,
3.1.16  Singula tam proprio ducta colore nitent.
3.1.17  Num te Mercurius divina stirpe creavit?
3.1.18  Num tibi lac, quamvis virgo, Minerva dedit?
3.1.19  Nobilis ingenio est, et nobilis arte vetustas,
3.1.20  Ingenio veteres vincis, et arte,

erat verbis, auris aperta, meis.
3.2.23  Obtuleram quae sunt a paupere dona ferenda,
3.2.24  Quantula erant, vidi grata suisque tamen.
3.2.25  Verum quae tandem meritorum summa tuorum
3.2.26  Erga me fuerint, commemorare iuvat:
3.2.27  Optavi medicas perdiscere saepius artes,
3.2.28  Quae multum ante omnes utilitatis habent,

3.2.41  Ut per multa tuam producant saecula vitam,
3.2.42  Quod possum Superos, supplice voce rogo.
3.2.43  Cum nequeam dignas verbis persolvere grates,
3.2.44  Est saltem meritis, mens mea grata, tuis.
3.2.45  Est, et semper erit, donec mea vita sub auras
3.2.46  Evolet, et flamma totus edace cremer.
3.2.47   Plus ego Tithono quamvis et Nestore

nihil his stimulis, nihil hoc animabimur oestro?
3.4.26  Haud adeo nobis ferrea corda rigent.
3.4.27  Sint tibi mille igitur, misso pro carmine grates,
3.4.28  Quod duplicis meriti pondus et instar habet,
3.4.29  Nam semper cura nitar studiosius omni,
3.4.30  Laudibus inveniar ne minor esse tuis.
3.4.31  Aut si non dabitur proprio clarescere

3.6.12  Perlegi, et fixo lumine semper hians.
3.6.13  Protinus obstupui, cuius de gurgite fontis
3.6.14  Fluxerit ingenii, copia tanta, tui.
3.6.15  Et merito obstupui; numerus iucundus in illis,
3.6.16  Et lepor, et gravitas, et sonus ipse facit.
3.6.17  Aut tu grandisonum servas sub corde Maronem,
3.6.18  Aut tibi in

ferus adversa cuspide fixus aper.
3.8.91  Non vigil Hesperidum serpens, non bellua ponti,
3.8.92  Nec quicquid saevum, terra fretumve creat.
3.8.93  Dicite, qua culpa meruit tam funus acerbum?
3.8.94  Cuius erat tanti criminis ille reus?
3.8.95  Scilicet hic Delphos, Triviaeve incenderat aedem!
3.8.96  Mactaratve boves, Sol venerande, tuas!

tu si Lethes flumina tota bibas.
3.8.161   Unum est quod verear; nam dum mihi tempora vitae
3.8.162  Spondeo longa tuae; dum reor esse Deos;
3.8.163   Tardavi demens meritas tibi solvere grates,
3.8.164  Nec tribui obsequiis, praemia digna, tuis.
3.8.165   Forsitan et tetricam, Dictaei ad iudicis, urnam,
3.8.166  Ingrati magno nos agis ore reos.

vobis possunt oscula mille dare.
3.9.15  Vos bene potaris, vos pingues manditis escas,
3.9.16  Inde premunt mollem, corpora vestra, torum.
3.9.17  Ambo igitur superum merito scandetis Olympum,
3.9.18  Hoc mercedis habet, qui bene semper agit.
3.9.19  Opto nimis, placidi, nunc rus celebrare, Scientae,
3.9.20  Opto nimis vestra commoditate frui.

3.9.15  Vos bene potaris, vos pingues manditis escas,
3.9.16  Inde premunt mollem, corpora vestra, torum.
3.9.17  Ambo igitur superum merito scandetis Olympum,
3.9.18  Hoc mercedis habet, qui bene semper agit.
3.9.19  Opto nimis, placidi, nunc rus celebrare, Scientae,
3.9.20  Opto nimis vestra commoditate frui.
3.9.21  O si Pegaseis liquido ferar

3.11.1  Si, Galeotte, meo te collaudavero versu,
3.11.2  Det veniam nobis cetera turba, precor,
3.11.3  Quippe licet multos habeam praedives amicos,
3.11.4  Vincitur a meritis, cetera turba, tuis.
3.11.5  Et, si versiculos facio non prorsus inertes,
3.11.6  Doctrinae fateor munus id esse tuae.
3.11.7  Per te conscendi celsas Heliconis in

tu per geminos audis cum sedulus annos,
3.11.52  Luce cibi parcus, nocte soporis eras.
3.11.53  Ipse ego tunc Italas primum devectus ad urbes,
3.11.54  In castris coepi tiro merere suis.
3.11.55  Magnus amicitiae iunxit nos protinus usus,
3.11.56  Ex illo noster tempore crevit amor.
3.11.57  Idem nos tenuit thalamus, tum mensa duobus

Nullum, qui curam velle habere mei.
3.11.65  Tu pariter fratrisque vicem, patruique gerebas,
3.11.66  Inque loco matris inque parentis eras.
3.11.67  Quantum sis de me meritus, si dicere vellem,
3.11.68  Ora prius nobis mille petenda forent.
3.11.69  Nec me alius docuit, (soleo quod saepe fateri),
3.11.70  Apta in legitimos cogere verba pedes.

3.11.70  Apta in legitimos cogere verba pedes.
3.11.71  Nunc quoniam vates inter numerare vetustos,
3.11.72  Imbutus monitis glorior esse tuis.
3.11.73  Et merito; Nam te fingendi carminis artem,
3.11.74  Callidius, quovis iudice, nemo tenet.
3.11.75  Singula tu proprias servare vocabula vires
3.11.76  Cogis, et in sedes dirigis apta

3.14.49  Forte roget quisquam, quo sit generata parente,
3.14.50  Attenta voces imbibat aure meas:
3.14.51  Hanc de doctiloquo genitam sciat esse Guarino,
3.14.52  Mercurius geminum cui dedit eloquium.
3.14.53  Quem loquor en! praesto est, quisnam de sanguine natum
3.14.54  Humano talem censeat esse virum?
3.14.55  Hunc genuit Verona parens,

Te voco post Divos, Italae, dux inclyte, gentis,
3.17.4  Quam virtus illis reddidit alma parem.
3.17.5   Tertius ad tantos accede, Guarine, favores,
3.17.6  Post Superos merito proxime, postque duces.
3.17.7   Quem si consilio mortales ante putabam
3.17.8  Vincere; nunc ipsis praefero iure Deis,
3.17.9  Quod talem natae delegeris ipse maritum,

3.19.78  Sit pro collatis gratia magna bonis!
3.19.79  Te celebres nostrae fiunt praecone Camoenae,
3.19.80  Per te nostra satis Musa favoris habet.
3.19.81  At quae pro meritis referam tibi commoda tantis?
3.19.82  Unica pro rebus reddere verba pudet;
3.19.83  Reddere verba pudet, sed verba rependere oportet:
3.19.84  Haec vis in nostro pectore

vis in nostro pectore sola viget.
3.19.85  Deme labris linguam, remanebit inutile corpus,
3.19.86  Debilis et nullis usibus aptus ego.
3.19.87  Scilicet Eoas vagus offert navita merces,
3.19.88  Offert picturas pingere docta manus,
3.19.89  Cui satis est auris, tribuendo est largus in auro,
3.19.90  Cui satis est pecoris, mille dat ille pecus.

4.2.39  Ac reduci sanus large nova musta propinem;
4.2.40  Tempora signabit candidus illa lapis. 23. DE STELLA AESTIVO MERIDIE VISA
4.3.1  Quodnam hoc tam clara sidus sub luce refulget,
4.3.2  Nec timet in medio praenituisse die?
4.3.3   Fulva Cleonaei certe per terga Leonis,

4.4.19  Macte animi, dirum, primus qui figere, monstrum
4.4.20  Ausus es; aeternum carmine nomen habe.
4.4.21  Vos simul agricolae memores, victoris ephebi
4.4.22  Populea meritum, cingite fronde, caput.
4.4.23  Ecce sed ingentem, pubes fert altera, cervum!
4.4.24  Silvia, qualis erat, vel, Cyparisse, tuus.
4.4.25  Ardua bis denis, assurgunt cornua,

4.5.38  At tu debueras manibus esse sacer.
4.5.39  Vana queror demens, nil unquam tempora peccant,
4.5.40  Quae peragit verso mobilis orbe polus.
4.5.41  Vos potius nostri moeroris crimen habetis,
4.5.42  Sidera, fatales volvere nata vices.
4.5.43  Vos penes est vitae pariter cum morte potestas,
4.5.44  A vobis causas inferiore trahunt.

4.5.70  Quin etiam nutrix tunc veneranda fuit.
4.5.71  Caietam e mediis Phrygius tulit hostibus heros.
4.5.72  Illa dedit Latiis nomina litoribus.
4.5.73  Arca in Romuleis meruit solennia fastis,
4.5.74  Ambiguae mulier nomine tecta lupae.
4.5.75  Iuppiter altrici donavit sidera caprae.
4.5.76  Splendet adhuc liquido nobilis illa polo.

Protinus ingenuas docilem transmittis ad artes,
4.5.100  Otia nec pateris ducere lenta domi.
4.5.101  Quicquid lana tibi, quicquid tibi tela lucelli
4.5.102  Attulerat, merces erudientis erat.
4.5.103  Imbiberam tenerae vix prima elementa Minervae,
4.5.104  Nec mala venturi iam documenta dabam,
4.5.105  Cum tuus Ausonias tradit me frater ad

4.6.31  Nec dubie toto quod sis vilissima coelo,
4.6.32  Possessi series arguit ipsa loci.
4.6.33  Esses ni vilis, non aetheris ima teneres,
4.6.34  Conveniens meritis, hic fuit ordo, tuis.
4.6.35  Quod fluidis nempe est elementis infima tellus,
4.6.36  Hoc te sidereis, novimus esse, plagis.
4.6.37  Unde etiam reliqui modulantur acutius

4.6.118  Nec finis illaesas montibus ire feras.
4.6.119  Perde malas tigres, et saevos perde leones,
4.6.120  Dum tantum silvis tutus inerret homo.
4.6.121  Esto tamen figi meruit violentus Orion,
4.6.122  Invitam stupro dum maculare parat,
4.6.123  Quid miser Actaeon sceleris commisit, ut illum
4.6.124  Obiiceret canibus, forma ferina,

pugnam fertur, ter repetisse fugam.
4.7.27  Sed postquam aeratas acies lux clara retexit,
4.7.28  Turbatum visu rettulit ille pedem.
4.7.29  Magna cadit campo pars, maxima mergitur amni,
4.7.30  Pars fert captiva, tristia vincla, manu.
4.7.31  Ipse per adversas evadit saucius undas,
4.7.32  Mittitur ad proprios praeda recepta Lares.

4.7.87  Gallia dormitat, nec curat Iberia Christum,
4.7.88  Anglia gentili seditione ruit.
4.7.89  Improba conventus Germania cogit inanes,
4.7.90  Permutat merces, Itala terra, suas,
4.7.91  Nec quenquam praeter Venetos ea cura remordet,
4.7.92  Quos iungunt satis, foedera parta, meis.
4.7.93  Hos dudum audimus moliri nobile

aut medicas vellere cura comas.
4.8.17  Nec cuiquam studium varios contundere succos,
4.8.18  Ulcus et artifici persecuisse manu.
4.8.19  Necdum etiam pressae redolenti merce carinae,
4.8.20  Portabant rubri, quod creat ora, maris.
4.8.21  Vita rudis, sed sospes erat, nec tabida pestis,
4.8.22  Angustum fati praecipitabat iter.

4.8.76  Vilius est gutta frigidioris aquae.
4.8.77  Talis in Oetaei Tirynthius aggere busti,
4.8.78  Arsit Nessea saucius a tunica.
4.8.79  Crudeles Superi! merui quo crimine tantum?
4.8.80  Quidve in me vobis displicuisse potest?
4.8.81  Si scelera odistis, removete cruenta latronum
4.8.82  Agmina, sacrilegos, tollite mille viros.

4.10.41  Blanda nec arguta Siren me voce resolvat,
4.10.42  Nec Circe Aeaeis daedala graminibus.
4.10.43  Nec si pollenti tangat mea corpora virga
4.10.44  Mercurius, tactu quo, vigil Arge, iaces.
4.10.45  Huc ades, o hominum, simul et rex, Somne, Deorum!
4.10.46  Huc ades, et placidus languida membra leva!
4.10.47  Te Lethaea, parens

ego te hostiles iubeo defigere turmas,
4.10.80  Caedibus ut subitis castra inimica premam.
4.10.81  Fraude nec audaci magnum sopire Tonantem,
4.10.82  Iunonis toties quod meruere preces.
4.10.83  Vel cum decepto Tirynthia vela vela: tela Basel marito,
4.10.84  Egit ab Iliacis litora Coa vadis;

ponetur tenerum iecur anseris albi,
4.10.98  Altera cristatus victima gallus erit.
4.10.99  Haec super adiiciam flavi duo cymbia mellis,
4.10.100  Ac totidem lactis cymbia mixta mero.
4.10.101  Alme pater rerum, miserae pars optima vitae,
4.10.102  Mens simul et corpus, quo recreante, vigent,
4.10.103  Index venturi; superas qui mittis ad oras,

deflet non unum rusticus annum;
4.12.24  Nam tritura simul cum satione perit.
4.12.25  Squalentes nuda marcent in vite racemi,
4.12.26  Putris et effuso, diffluit uva, mero.
4.12.27  Deficiunt pecudes, et clausi millia vulgi,
4.12.28  Urbibus in plenis, obsidet atra fames.
4.12.29  Dum queror, incubuit gravior metus; en vaga late,

qui tulit ante locus.
4.12.43  Ludimus. Innumeros hominum nova fata paventes,
4.12.44  Cum grege, cum stabulis, corripit uda lues.
4.12.45  Pagus erat, subito palus est, et mersa profundo,
4.12.46  Quaerunt montivagi culmina ruricolae.
4.12.47  Nec res ulla magis miseros, spe perdit inani,
4.12.48  Dum mala crementum non habitura putant.

ad motus, menstrua luna, tuos,
4.12.137  Verum quantus erat, cum sidera celsa petentes,
4.12.138  Obruit impulsis montibus anguipedes.
4.12.139  Ille et frondosos saltus iam mersit Eoae
4.12.140  Taprobanes, ipso cum grege dentifero.
4.12.141  Mersit et adversos, tecum Iuverna, Britannos,
4.12.142  Nec fortunatis temperat a populis.

4.12.138  Obruit impulsis montibus anguipedes.
4.12.139  Ille et frondosos saltus iam mersit Eoae
4.12.140  Taprobanes, ipso cum grege dentifero.
4.12.141  Mersit et adversos, tecum Iuverna, Britannos,
4.12.142  Nec fortunatis temperat a populis.
4.12.143  Illius immensis iam fluctibus astrifer Atlas
4.12.144  Tunditur, et collo non

igniferis officiosa focis.
4.13.11  Quam nucis est peior mea sors; ego laedor ab ipsis,
4.13.12  Fructibus, ob fructus laeditur illa suos.
4.13.13  Hac mercede fuit genetrix Agamemnonis uxor,
4.13.14  Vel quae celatum, misit in arma, virum.
4.13.15  Talia de natis referent si praemia matres,
4.13.16  Sacra ubi naturae iura

4.15.54  Terra, nec est nati tutus ab ense parens.
4.15.55  Concurrit, ruptis inter se legibus, orbis,
4.15.56  In clademque, ruunt omnia versa, suam.
4.15.57  Mersa est flagitiis tellus, de culmine summo
4.15.58  Pendet, et in praeceps corruit omne genus.
4.15.59  Nos neque iam norunt, nec coelo vivere credunt,
4.15.60  Aut quenquam

doloris occurit? Quandoquidem nullum adversum nos praetermissum est crudelitatis genus, et nullum est satis, sive vincamus, sive victi simus: hostis semper instat, utpote, qui maioribus prope adversus nos odiis certat, quam viribus. Nunc quoque hostis ipse, terra, marique magno exercitu, magna mercede coemto, magis supplicium de nobis quam victoriam quaerit, cuius vicinis insultibus citati ad bellum, ne tot malis adderetur culpa, exspectatum hostem adire magis, quam morando adiri statuimus; inferre, ut non patiamur, bella rati. Satis habeamus, vidisse tot sub iugum missos,

vulgo lapideum dicitur, die XVII. Sept. Anno Domini MCDXLVIII. Joann. de Zredna epist. 35. XLVII. Joannis de Hunyad victoria, in campo Kossovo seu merularum amissa, relatio et animi constantia. An. 1448. Venerabilis Pater, Frater nobis dilecte! Quo pacto eventum rerum nostrarum tuleris, facile coniicimus, quandoquidem eas multo prius gestas audire, quam gerendas orator ipse nunciare

nostri, utpote longo armorum pondere, longiorisque praelii toedio, item vulneribus confecti atque obruti vapularunt, gloria et area belli penes hostes remanente, quam quidem nos armorum potius quam animorum defectu perdidimus, ipsi vero multitudine et super haec omnia peccatorum nostrorum merito, acquisiverunt. Si laeta vel incruenta victoria fuerit, eis iudicandum relinquimus, nobis sufficit supernam animadversionem ad eruditionem potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris

promiserunt libere et expedite absque aliqua conditione; ideo detur juramentum illis nobilibus qui fecerunt dictas promissiones, et illi qui jurabunt se promisisse sub conditione quod presbiteri deberent dare subventionem, sint absoluti ab eorum promissionibus; illi autem qui jurabunt se promisisse libere absque aliqua conditione, remaneant obligati iuxta suos promissiones, et hoc quia illud quod semel oblatum est Deo libere, merito non debet rectratari aut revocari.

ac vigili cura semper studiosissime procurare et fovere curarunt. Nihilominus, quod iuxta Sapientis dictum, modus est adiacens rei determinatio, sine quo etiam bona intentio suo frustratur merito, nec sine debito claudi potest, adeo ut apud plerosque sapientes, modus omnium divinarum humanarumque actionum regula et mensura esse definiatur: primumque omnium Auctorem singula egisse et agere sub numero pondere et modo sive mensura nedum theologi sed

et agere sub numero pondere et modo sive mensura nedum theologi sed etiam vero philosophantes rationabiliter et catholice profitentur. Et quia modus in prefata parte contentus in principalioribus defficere videtur, ideo nulli mirum esse debet si debito ac optato fine claudi non meretur. Quod ex tribus liquido constare et patere potest, primo quod est contra Deum, secundo quod est contra salutem animarum, tertio quod est contra ecclesiastice libertatis emunitatem. Primum patet, servitium coactum nullatenus fore placitum seu acceptum,

ad Dei laudem, Nostri Illustrissimi Dominii honorem, nostrarum profectum animarum et ad huius reipublice celeberrimam ubique terrarum diffundendam, ut prefata laudabilis fabrica continuum recipiat incrementum, ne vicinorum nostrorum mordeamur invidia, quia merito nobis illudere poterunt illud evangelicum dicentes: isti homines inceperunt hedificare et non potuerunt consummare. Nam iuxta egregii doctoris Cassiodori dictum in suis epistolis, ad finem debitum perducere que prudentium intentio visa est suscepisse nam sicut

ampliatam in Civium prudentia et discretione, in populi numerositate, in juvenum venustate et decore, in divitiarum copia et, quod omnibus excellentius est, in gratissima corporum sospitate et in pestiferis morbi preservatione, quod certe post beatissimam domini Matrem, meritis beatissimi Apostoli Jacobi ad cuius honorem hoc templum dedicatum est, divinam clementiam egisse nulli ambiguum esse debet, ut igitur verbis utar beatissimi doctoris Gregorii in omelia super Matheum, solicite, inquit, dilectissimi, nos considerare expedit ne nos

apostolorum. Obijt Simon Matafarich de Jadra die 9 aprilis 1452. Obijt dominus Angelus Chauaza natione Venetus episcopus Traguriensis die 16 mensis madij 1452 hora meridia. 14VIII. mensis augusti die XXIIII in festo sancti Bartolome apostoli civitas Sibenici fuit combusta maiori parte aborea. Dominus Jacobinus Baduario natione venetus,

CXXXIII. Nicolaus Restis clarissimo equiti d. Francisco Barbaro s. Si oblivione, vel potius aliqua intermissione tuae maximae in me benevolentiae his superioribus temporibus saepissime ad te meas litteras dare destitissem, merito hominis ingratissimi nomen, quod ab ineunte aetate mea totis viribus evitare conatus sum, profecto incurrerem. Sed quia illa tempora cum in partibus regni Rassiae, tum etiam in Pannonia me pluribus incumbentibus causis detinuerunt, non parum dolui hanc causam me a scribendo tantum retardare

quae de summo viro polliceri possunt. Postquam iudicem suum te esse cognovi, ipsum bene sperari iussi. Est mea ex sententia sacerdos singulari modestia; mihi iustis de causis carissimus. Habet preterea causam (ut opinio mea fert) luce meridiana clariorem, cum diligentius consideres; pro singulari tua iuris prudentia, multarumque rerum usu facile percipies, non iure, set vi aperta et auctoritate nonnullorum causam suam oppugnari; et quod magis mirum ac stupendum est,

novitate et periculi magnitudine exteriti ad nos venere affirmant tantas copias agrum eius despoti invasisse, quantas vix unquam aut legimus aut vidimus. Traditum est, ipsum praeter domesticas gentes X. legiones mercenarias in armis habere, ex omni genere hominum conductos viros, singulari virtute et ad omne facinus audacissimos. Dux insolentissimus horum virtute fretus et prospero eventu superioris belli, quo Bizantium expugnaverat tantum illatus

recognoscas. Ceterum quod ad opusculum ipsum pertinet, nec ego id tibi admodum commendo, nec emitti abs te in vulgus magnopere cupio; quoniam ex ea re laudem nolo consequi, quam laudis gratia non sum ingressus; vituperationem certe non debeo, cum nec doctrina mea, nec aetas ea sit, ut citra veniae meritum quicquam potuerit a nobis delinqui. Quicquid erit, equidem prober ab aliis an reprehendar, juxta aestimo; si tu tantum obsequio meo contentus es, effugi poenitentiam. Vale. Kal. Decemb. M.CCCC.LVI.

χρύσεα qui dederas. Verum, mea quidem sententia, jam nihil aeque praeclarum, quam moralissima illa humanae nobilitatis sugillatio, ubi peritura terreni stemmatis viriditas, caducis silvarum frondibus aptissime comparatur; ut jam merito desinant mortales barbarico fastu, majorum gloriam jactitare, cum prosapiam suam, medio vere nascentibus, et primo autumno defluxuris arborum foliis quam simillimam esse cogitaverint; ac nonnulla insuper adnotanda, quae legens tu ipse animadvertes. Sed ut omnia liquidius clarescant,

Cardinali Diacono S. Eustachii. Reverendissime Pater! Accensus fama eminentissimarum virtutum R. P. V. quae jam pridem plurimorum sermone longe ac late praedicantur, accensus inquam hujusmodi fama, nec tam meis fretus meritis quam benignissima humanitate R. P. V. confisus, praesumsi prior scribere eidem ac offerre me in famulum et servitorem ad omnia mandata pro viribus paratissimum. Cujus quidem desiderii mei testis accedit R. P. D. Marcus Episcopus Tinniniensis, qui et praesentium

et locupletius viva voce, et commendatione supplebit. Nec tamen tanto teste contentus, misi pro V. R. P. per eundem pignora quaedam licet exilia, ab animo tamen deditissimo profecta, et quasi primicias obsequiorum meorum, quae pro nunc satis impetrabunt, si tantum admitti et respici merebuntur. Si quid praeterea est, quod post fratrem meum D. Varadiensem exiguitas mea possit, cogitet R. P. V. habere se unum ex minimis suis in Hungaria, cui omnia suo arbitratu valeat imperare. Altissimus R. P.

putavi. Et quoniam semel R. P. V. mei et Ecclesiae meae patrocinium suscepit, supplico humiliter, quatenus et nunc in certis causis meis, quas istic R. in Christo P. D. Marcus Episcopus Tinniniensis, moturus est, velit esse promotrix; suae magis benignitate naturae, quam meritorum meorum contemplatione. Altissimus R. P. V. diu servet incolumem ac felicem! 1462. VII. Episcopus Quinque-ecclesiarum Ioannes, ad Cardinalem

quo ego saltem hanc animi mei sibi deditissimi affectionem possim declarare. Cetera uberius referet R. P. D. Marcus, Episcopus Tinniniensis, quem mihi per R. P. V. commendatum, eidem una mecum invicem commendo. Equidem ii quid potuissem, libens pro eo fecissem, tum suis meritis, tum commendatione R. P. V. sed neque tum apud Regiam Majestatem affui, neque si interfuissem, multum mea praesentia momenti habuisset; satisque mihi etiam est, quod is, qui aliquid potest, rem ejus prospere expedivit. Omnipotens R. P. V. diu

nam ut est in quodam trito veteri proverbio: Quis laudabit patrem nisi probi liberi? Accedit huc pecculiare vinculum quo astricti sumus Maripetrorum vi familie, ob insignem memoriam generosi illius viri Nicolai Maripetri quondam pretoris nostri, immo parentis optime meriti ac protectoris beneficii. Quippe tibique, 50 ob praecipuam existimationem que de illo viro habebatur in vita, hos ipsos honores deferri oportere sperabamus. At tum volente Deo spes de illo prius concepta, iam dudum familie tue destinata, in te ac nomine tuo

Fieri: vieri Decorum: dequorum Reticere: redicere Late: lata Edium: eclius Hasce: hisce sua montes prope superant, omnibus bonis praesidium et propugnaculum, improbis vero ac novarum rerum cupidis terrorem et formidines incutere plane videatur. Si mercatoriam operam et negotiantium copiam, si peritiam opificum cernas, Sydonem et Tyrum vincit. Si denique senatorum ordines animo volvas, patria regnum est, par origine Romanis, institutione 63 vero rei publicae ac forma admodum superior, quam super millesimum

aucta, 79 ampliata et exornata sunt. Generosi artium doctoris domini Ambroxii Michete Dalmate legati Sibinicensis ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria. Dicta in Ducali palatio die Mercurii primo Februarii MCCCCLVIII, indicione VI. 78 79 Versum: versus Acuta: aucta

2 Solent qui longinquas adeunt terras reuertentes e peregrinis deliciis munuscula amorem suum testantia carissimis suis deferre. Cum autem ego te in carissimorum uel parentum uel dominorum numero habeam, ac ne omnino uacuis ad te reuertar manibus, munera tibi ex Italis mercibus quas olim in exiguo ingenioli mei penu recondideram recondideram] corr. lector A1 ex recondiderem paraui, non quidem tam iucunda quam miserrima hac temporum nostrorum condicione congrua. Siquidem in his docetur ratio qua in turbulentissima

muliebri sed constantissimi uiri animo capitale interrita excepit iudicium potius quam contra legem Dei seniorum illorum libidini obtemperare? Π de Susanna not. lector A2 in marg. Quid de clarissimo illo gentium doctore Paulo, qui Domini testimonio uas electionis meruit appellari? Π de Paulo not. lector A2 in marg. Quanta se enumerat propter nomen Christi tormenta passum, in laboribus plurimis, in carceribus plurimis abundantius, in plagis supra modum, in mortibus frequenter: A Iudaeis,

plerique uix tandem sub flagello se peccasse sentiunt. Afflicti enim Israelitae a serpentibus ignotis dixerunt ad Moysen: Peccauimus, quia locuti sumus contra Dominum et contra te; ante uero nec peccatum suum recognoscebant, nec diuinum implorabant auxilium. Fratres Ioseph locuti sunt ad inuicem: Merito haec patimur, quia peccauimus in fratrem nostrum et idcirco uenit tribulatio. Et Dauid uidens Dominum propter peccatum elationis eius iratum humiliter culpam suam recognouit et petiit, ut ipsemet puniretur, populo autem parceretur, eiulans et dicens: Ego sum

et eminentius, et si non potuerit quis explere omnem satisfaciendi modum, quantulamcumque tamen et quamlibet quamlibet] correxi ex quodlibet breui tempore gestam non respuit paenitentiam; suscipit etiam ipsam, nec patitur quamuis exiguae conuersionis perdere mercedem.

Attende ergo diligentius, o peccator, et quocumque in statu peccatorum uel grauissimo et in maximis deprehensus sceleribus, non tardes in ipso uel iudicis uel tyrannorum praesentaneo supplicio ad Dominum tuum corde saltem reuerti et temporanea supplicia animi

huiusmodi lauacri gratiam procuraret in cuius potestate sunt omnia, alienat a regno suo in quod parentes mittit illorum, et quosdam filios inimicorum suorum facit in manus Christianorum uenire et per lauacrum introduci in regnum a quo eorum parentes alieni sunt, cum et illis malum et istis bonum meritum nullum sit paruulis ex eorum propria uoluntate. Sed hoc absoluens, quid inquit audiamus: Certe, ait, haec iudicia Dei, quoniam iusta et alta sunt, nec uituperari possunt, nec penetrari. De hoc eodem, cum de bono perseuerantiae disseritur: Non, inquit, fato cogitur Deus illis infantibus

audire iubilationem: Laetamini iusti in Domino et gloriamini omnes recti corde. – Nam quid quid] corr. lector A1 ex quidquid est, inquit Augustinus, “recti corde” nisi non resistentes Deo? Quisquis homo quicquid patitur propter uoluntatem afflictiones, maerores, labores et humiliationes non tribuit nisi uoluntati Dei iustae; ipse enim est rectus corde. Peruersi autem corde praui et distorti sunt, qui mala quae patiuntur non recte non recte] corr. lector A1 ex non que se pati dicunt, dant illi iniquitatem per cuius

provinciis leges dedisse et ab eis annua tributa reperisse. Committendam litteris eiusdem navigationis disciplinam instituimus vobisque eam destinare curavimus, serenissime dux et inclite senatus, vobis, inquam, quibus maritimarum rerum cura omnis et dominium est, ita ut Veneti maris domini merito nuncupemini mareque undique vestrum est. Quę enim civitas unquam antea fuit post inclinatam, ne iam dicam extinctamque Atheniensium urbem, quę satis late quondam mare tenuisse dicitur- aut Carthaginensium, qui permultum classe maritimisque rebus valuerunt, aut Ethodorum, quorum

Gaude igitur postquam Veneti decreta senatus
hunc tibi pretorem constituere uirum.
Hic est ille quidem fatis promissus ab aeuo
aurea qui reducet secula prisca tibi.
Plebs ammissa cito reparetur germine prolis,
quae tibi felices afferat usque dies.
Progeniem Lucina nouam iam duplicet et iam
pensa trahit Lachesis de meliore colo.
Saluator mundi sic anuet aure benigna
non meritis nostris sed pietate sua. Finis.

definitio praestabit. Proinde primum quid ipsa sit consolatio uideamus. Est igitur consolatio (quatenus ad propositum negotium spectat) amicis dictis uel factis maerentis animi refocillatio quaedam. Maeret autem animus praesentis mali opinione: praesentis, inquam, non re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse,

quid ipsa sit consolatio uideamus. Est igitur consolatio (quatenus ad propositum negotium spectat) amicis dictis uel factis maerentis animi refocillatio quaedam. Maeret autem animus praesentis mali opinione: praesentis, inquam, non re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum

amaris
Non patitur uires languor habere suas. Et postquam enumerauit incommoda, quae ob aegritudinem uel maerorem patiebatur, nec iam posse cibum ullum capere nec somnum, intulit:
Vix igitur posses uisos agnoscere uultus,
Quoque ierit, quaeras, qui fuit ante color.
Paruus in exiles sucus mihi

Qui potuit fingi acerbior persona uel doctius uel aptius, aut quibus euidentioribus naturae signis summus exprimi luctus et intestini doloris rabies? Dixi autem merito rabiem, quoniam testimonio Aristotelis multos in insaniam uertit mentis angor. Vnde et Vergilius non inconcinne de Amata Latini uxore fingit, cum impetrare nequiuit Lauiniam Turno in coniugium dari:

euolat et natam frondosis montibus abdit. Simili ratione non ab re Niobem Medeam et Hecubam aliosque furore correptos ob maeroris acerbitatem poetae scripserunt; etenim aegritudo uehementior cerebrum exsiccat et consumit ac spiritus illos animales enecat, qui imagines rerum a sensibus ad fantasiam adferunt. Succidit quippe eis neruos, dum florem

audita Periander dolore exstinctus est. Ex his iam constare potest quo modo quaue de causa nimia aegritudo uires animi et debilitet et grauet. Porro cur philosophari maerentes non ualeant, causa impromtu est: quamuis enim diuersae sunt uires animae, radix tamen eius substantiae simplex ac penitus una, quamobrem nemo simul animum nisi ad unum opus intendere potest, quod dum exsequitur, alia negligat necesse

Bibliographia locorum inventorum

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].

Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].

Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].

Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].

Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].

Lipavić, Ivan (floruit 1465) [1465], Joannes Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit, versio electronica (), 70 versus, verborum 465, Ed. Šime Jurić [genre: poesis - elegia] [word count] [lipaviceleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report