Your search found 1736 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1101-1200:

si procul externa haec fomenta removit;
5.695  Tunc etiam caecos flammati pectoris aestus
5.696  Nesciest, ignauo cultu blandisque foueri
5.697  Artibus à primo quisquis consueuerit aeuo.
5.698  Nam, veluti nunquam tot desaeuire coruscis
5.699  Fulminibus nimbos, quot tempestate videmus
5.700  Autumnâ et vernâ, quae pars clementior anni:
5.701  Quo fit, vt autumno propius, vernoque tepori
5.702  Italiae caelum

Ouid. lib. 9. Metam.
5.1049  Perpetuus Lycijs in vallibus egereret fons.
51  51. Otia tunc (quamvis nunquam non otia laedunt)
5.1051  Sed tunc praecipuè moneo fugienda. Tenaci
5.1052  Ceu piger aruorum gremio qui desidet humor
5.1053  Turpia mille parit luteis animantia stagnis,
5.1054  Fertilitate suâ

functi laudatum protinus omni
5.1204  Ablegant animo. Quorum sub pectore, quorum
5.1205  Assiduum memori te viuere credis in ore,
5.1206  Absentis nullâ tanguntur imagine: sisne,
5.1207  An fueris, longos nunquam meminere per annos.
5.1208  Ex populo, rerum celebri rumore tuarum
5.1209  Attonitum plenumque tibi quem errore superbo
5.1210  Fingis, pleraque pars neque natum in lumina vitae
5.1211  Audijt: ex facie

6.29  Si petis, Herculei gelidas vel Tiburis arces;
6.30  Prae reliquis quae trita, eadem tutissima ducet
6.31  Semita. Iunge alacer praeeuntibus ordine turmis
6.32  Te comitem: certi nunquam frustrabere callis.
6.33  EVTHYMIAE secreta gradum ad delubra ferenti
6.34  Dux alius. Nihil hìc populo confidere tutum:
6.35  Indicium praui numerus: quo tramite puluis
6.36  Altior, et maiore pedum,

adeo vt subitâ nimiâque cupidine praeceps
6.398  Instituas, neu te violens in rebus agendis
6.399  Impetus abripiat, ratio sed prouida ducat.
6.400  Phoebeas haec nempe rotas imitata quietos
6.401  Continuat nunquam diuerso tramite cursus;
6.402  Ille sibi discors, Libycâque incertior vndâ,
6.403  Quò fluit, inde celer refluit, variosque per aestus
6.404  Voluitur, in solâ constans leuitate, Suique
6.405  Hoc

tramite cursus;
6.402  Ille sibi discors, Libycâque incertior vndâ,
6.403  Quò fluit, inde celer refluit, variosque per aestus
6.404  Voluitur, in solâ constans leuitate, Suique
6.405  Hoc tantùm similis, nunquam quòd primus, et idem.
6.406  20.Et graue principio fuerit, per deuia suêtum,
6.407  Quà vagus errandi stimulat calor, aequora ferri,
6.408  Exiguis genium satijs includere: durum

error,
6.500  Aut minùs Anticyram plenis potare iubendi
6.501  Hi quoque sunt cyathis, alios qui semper in annos,
6.502  Iratum nacti Genium, sua gaudia mittunt,
6.503  Et, similes porro victuris, viuere nunquam
6.504  Incipiunt. Nunc aequoreos, ait ille, per aestus,
6.505  Memnonidum scrutator opum, Gangetica longè
6.506  Ostia, teque petam, mersi quae funera Solis
6.507  Gentibus

ais? At cur non potiùs tam dulcia Diuûm
6.518  Anticipes iam nunc tibi munera? Qui malus error
6.519  Ingratas iubet actutum praesumere curas,
6.520  Gaudiaque extremo vitae iam debilis aeuo,
6.521  Et nunquam fòrs venturis seponere canis?
6.522  Vix satis expediam, quàm multis nescia fructùs
6.523  Optati sic lustra fluant. En, aspice tantum
6.524  Hoc hominum quovis caeli sub cardine vulgus,
6.525  Turbam

mancipat Orsis.
6.612  Ille et sollicito trepidus sua, seque tumultu
6.613  Impediet, nimioque licet sub fasce laborans,
6.614  Tempora temporibus coniunget, pensaque pensis,
6.615  Nunquam operum leuior, nullam sibi pace sequestrâ
6.616  Immunem assidui tribuens moliminis horam.
6.617  Aemulus at Cyri Sapiens, rerumque, Suique
6.618  Rite potens, medijs interseret otia coeptis:

vulgus
6.637  Prosequitur votis, inhiantia pectora turbent?
6.638  Gemmeus, an luteus crater nil distat; vterque
6.639  Noxia dum pariter labris aconita propinet.
6.640  Qualibet anxietas descendat origine; nunquam
6.641  Non erit anxietas, nunquam non triste venenum.
6.642  31. Nec mihi mens ideo Sapientem fingere, duri
6.643  Mnasiadae qualem fingebat porticus, omnis

inhiantia pectora turbent?
6.638  Gemmeus, an luteus crater nil distat; vterque
6.639  Noxia dum pariter labris aconita propinet.
6.640  Qualibet anxietas descendat origine; nunquam
6.641  Non erit anxietas, nunquam non triste venenum.
6.642  31. Nec mihi mens ideo Sapientem fingere, duri
6.643  Mnasiadae qualem fingebat porticus, omnis
6.644  Indocilem sensùs: qui funera spectet eodem,

6.904  Ac Deus. Inuitis alios nam denique census
6.905  Fortunae, duraeque rapit violentia mortis.
6.906  Vllane seu sortis, seu lethi iniuria possit
6.907  Hunc rapere, occiduo cui nunquam est limite claudi,
6.908  Quoque frui nobis haud tempore certiùs vllo,
6.909  Occidui quàm sub finem conceditur aeui?
6.910  43. At metuas forsan, ne nil tibi iuris in ipsum.

6.910  43. At metuas forsan, ne nil tibi iuris in ipsum.
6.911  Parce metu: plùs ille tuus, quàm caetera, rerum
6.912  In censu quaecunque putas numeranda tuarum,
6.913  Fida licet domino, et nunquam peritura manerent.
6.914  Omnis Amans in ius sortemque euadit Amati,
6.915  Et tantùm iuris, quantùm vis crescit amoris.
6.916  Atquì nemo Tui, quàm Numen, amantior: haud sis
6.917  Carior ipse tibi.

oculos scenis pereuntibus, vnum,
6.1064  Limite comprensum nullo, miratur, amatque
6.1065  Immortale Bonum, se totius vnde propagat,
6.1066  Natiuo velut e pelago tot didita riuis,
6.1067  Vena Boni: proprium nunquam tamen illa relinquens
6.1068  Principium, neque fontis opes tam perpete fluxu
6.1069  Imminuens, viuo sed gurgite plenior intus
6.1070  Stagnans, et cumulo in sese vberiore redundans.
6.1071  Ergo non

damnorum ex ijs profluentium grauitatem perpendere, cum fructuum tenuitas iam ex dictis abundè constiterit. Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum vsu, qui opum copiam plerunque comitatur, manantes. Sequuntur insidiae, nunquam ijs non timendae, qui magna penes se necis suae praemia habent: adeo ut ne coniunctissimis quidem tuto ausint se credere, quin eos saepe infestissimos omnium experiantur. Nec eòdem non pertinent luctuosa tot vrbium excidia, quas infelix opulentia luxu

aduersùm se casus opinione suâ roborantis, nusquam manifestiùs elucet, quàm in solicito eorumdem absentium timore. Quid enim tunc externi vim infert? Quidue animum, nisi ipsemet animus, fodit? Reprehensio eorum stultitiae, qui vano, et inutili futurorum, immo et nunquam fortasse futurorum discriminum metu, omnem sibi praesentium Bonorum laetitiam, atque fructum corrumpunt, perpetuisque seipsos, ac penè tartareis cruciatibus torquent. Et sequuntur vsque ad 26. Quos ideo cruciatus in fabulosâ Mycenaei Andremonis imagine

occurrant. Atqui nihil hisce terroribus stultius, et rationi oppositum magis: primò, quia nullum afferunt euitandis Malis praesidium: quin ea potiùs anticipant, atque longiùs producunt. Deinde, quia plurima nobis obijciunt ficta, et nunquam euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente

et gloriam obesse. Solatia Alijs, qui indignè ferunt se ampliori ex Fortunâ ad inopiam delapsos. Iniustum esse illorum dolorem probatur. Cur enim lugendum sit, diuitias post vsum amittere, quas lugendum non esset, nunquam accepisse? Cum è contrario praeteritus Bonorum vsus, illorum priuationem, vtcunque dolenda esset, suae iucunditatis memoriâ solari, et rependere potiùs debeat, quàm acerbiorem efficere. Qua occasione ostenditur, Sapientis esse, non ex praesentibus solùm, sed ex praeteritis quoque Bonis

dedecore nos affectos, irascendo, profitemur: contra verò superiores hosti esse, quandiu illius ausus despicimus. Ostenditur hac occasione Sapientem nunquam affici iniuriâ. Debere illum proinde, cum extra iactum iniuriae sit; extra iram quoque esse, ac studium vindictae. Praeterquamquòd, etiamsi veram accepisset iniuriam; non aliâ eam ratione vlcisci aptiùs posset, quàm illius

spernendo: cui contra, si irascitur, honoris plurimum defert, talem nimirum suâ confessione declarans, vt vel Sapientem afficere contumeliâ possit. Alia ratio, cur vindictam Sapiens non quaerat: quia iniustè laedens multò est, quàm laesus, miserior, adeoque nunquam inultus, vtpote quem suum scelus externo quouis supplicio grauiùs afficiat. Denique, quia vltio de hoste sumpta nullum affert vulneribus ab eo inflictis remedium. Colligitur itaque, non de ijs, qui exteriùs laedere conati nos

non poterant, vincenda in moenia donec
212  Herculeae remearet onus fatale pharetrae;
213  Auspiciis sic, Magne, tuis consurgere nostra
214  Moenia, vel nunquam consurgere, stamine certo
215  Sauxerunt nentes mortalia saecula Parcae. 215
216  Ergo age, cunctantis molimina grandia fati,
217  Difficilesque operum progressus numine dextro

perennet, 220
221  Nominis. Accedet, tam claro vindice, nostris
222  Et decus et tutela opibus. Sit caeca, sit excors,
223  Laevaque consiliis Fortuna, lacessere nunquam
224  Audebit, magni quam Cosmi erexerit Urbem
225  Dextera, teque tuos Divos, atque omina gentis 225
226  Submittente, sinu exorata fovebit amico

tantum nobis assertorem astra parabant, 290
291  Nec parvo constare caducae debuit urbi
292  Grande patrocinium, saevis en [ea] crimine fatis
293  Donamus: nunquam placida, atque faventia tantum
294  Juvissent. Fuit, o, cecidisse a culmine tanti
295  Sic surrecturis. Et quae est tua gloria, Princeps, 295
296  Vindice quo miseris ipsae placuere

Regnum Slavorum, Archidiaconus vero, uti et Diocleas deinde, etc. proprie vocant Croatorum. Et Bosna quidem (si ob Imperii Romani divisionem, Croatia dividi debuisset) minus quam Serbia Croatiae adimenda fuisset: ut quae nunquam, et Serbia aliquando Imperium Orientale cognoscebat; cum et haec Bulgariae contermina Croatorum gens /Anno 1019./ Cedreni testimonio sufficiente. Sed ne ulterius Ioannis Lucii, erga Italum Romanumve in

caditque animus, color aestuat, insita nullum
329  Servat flamma modum, seseque reciprocat ardor.
330  Tandem oculis totum permittunt membra vigorem,
331  Quae nunquam vixere magis, iam spiritus ardens,
332  Inque acie iam corda sedent, quo totus amare,
333  Quo totus spectare queat, nec cernere cessat,
334  Quo mage numen

7  Tu superum flammis pectus mortale maritas
8  Afflatuque cies et vim recludis opertam.
9  Tu rerum species, tu formosissima caeli
10  Gloria, et humano nunquam temeranda veneno
11  Integra perque animos perque obsita pectora nigri
12  Caeca nube mali subitos inopina volatus

26  Dicitur quondam Pholus interisse,
27  Sic fides et pax perit et soluto
28  Gratia nexu.
29  Has premunt torva feritate nunquam
30  Vota fumosi capitis modesta,
31  Has doli et vultu referente flammam
32  Ambitus ardens.

33  O utinam in longum quamvis servanda dolorem
34  Sic valeam Pylios dinumerare dies,
35  Ut ducas nostro sub pectore longius aevum
36  Et nunquam possim parte carere tui.
37  Alcestis moritura virum praeit, ardet et ultro
38  Euadne socii parte recepta rogi.
39  Ceciderint aliae, mihi laus superesse

51  Posse mori meruisse fuit; cum lumine letum
52  Damnatumque bibunt primo cum lacte parentem.
53  O dolor, o clades, o prisca ex arbore nunquam
54  Interitura lues, tristi vis indita malo
55  Usque adeo, et veteris producitur ira veneni? 55
56  Sat caedi Furiisque datum: pinguescere campos

33  Optabas proferre palam, quod mascula virtus
34  Famaque Gonzagae semper viridissima gentis
35  Ante diem crcscat, quod nunquam efeta triunphis
36  Emicet et longo iuvenescat firmior aevo.
37  Non secus in sylvis atque inter pascua suetus
38  Ludere nativosque fuga praevertere campos

TRUNCUS IACET. EPIGRAMMA 44.
1  Fortuna invidiam meruit, quod corpus inane
2  Magni Niliaca procubuisset humo.
3  Sed tamen immerito, nam tristi in funere nunquam
4  Tam bona sors alios fertur amasse duces.
5  Dum palmas numerat, quo condat littore tantae
6  Exuvias animae, non bene certa fuit.

hinc lethifer halitus afflat
64  Teutonas et belli caedisque inspirat amorem.
65  Postquam introgressi, tandem patuere cruentae
66  Parcarum insidiae. Novit tandem atria nunquam
67  Cognita viventi: vellet rediisse, sed obstant
68  Iura deum, clausosque gemit post terga recursus.
69  Sic, ubi Rachusius geminas interfluit arces

34  Roma gemit, maeret Pietas, Stygioque tyranno
35  Haud alias plus posse datum. Quid deside dextra
36  Torpes, Diva soror? Da tandem talibus ausis
37  Ultorem, qualis nunquam per saecula visus,
38  Namque aptanda gravi par est medicina periclo.«
39  »Ultorem dedimus (retulit Diva arbitra mundi),
40  En dedimus: iam cerne illum sub rupe

6  Arx immortali ponitur auspicio?
7  Arx tangens penetrale Deum cognataque caelo,
8  Communis populis omnibus una domus,
9  Tentata a Stygio, sed nunquam victa tyranno
10  Conditaque omnipotens omnipotente manu.
11  Credite, non mirum est. Quodque arx Babilonia quondam

Erynnis
29  Fulmine Taenario, non caelum denique et astra,
30  Nam caelo par est, imo est tua dextera caelum.
31  Ut Phoeben ultra statio est, quam nubila nunquam
32  Incestant flammaeque atque alitis impetus Austri:
33  Nempe loco stat tuta quies, terraeque tumultus
34  Despicit e stabili pax incorrupta sereno,

38  Annuet Omniparens, nec minus alter ego.
39  Iam video, Theodora, furis: tamen abiice ferrum,
40  Abiice regales sanguinolenta minas.
41  Crimina criminibus nunquam potuere piari,
42  Et mea dicta palam sanciet ipse cruor.
43  Sanciat o utinam, pateatque hoc funere summum
44  Posse mori, sed non prava docere Patrem.

52  De te sub terno vindice victor erit.
53  Hoc unum effugium est, ut tandem noscere vera
54  (Si reges possunt noscere vera) velis,
55  Ut me prava sequi nunquam ac errare docendo,
56  Ut tua sceptra meis esse minora putes.
57  Vin, te cuncta colant? Superos cole meque secundum.
58  Visque, diu valeas? Religione vale!

4  Per noctem tenero corpore ferre nives.
5  Cur tam saeva iuvat te sors, o maxime Divum,
6  Nec piget in stipula deposuisse latus?
7  In promptu causa est: Nunquam praeclarius ipse
8  Ostendit sese quam patiendo Deum.

3  Lampas et ingentes retegantur lumine terrae,
4  Seu luna et modico nox intempesta nitore
5  Praecingat crines limbumque exaggeret astris.
6  Sed vane et nunquam sunt respondentia verbis
7  Facta tuis, nimium quam noscor dissonus a te
8  Dissimilisque tuae, cui cedit regia, sorti.
9  Vellera Ledeo multum lustrata

non ista deis; tamen exue curas,
14  Tolle animos, et, quae patriae mala fata relinquis,
15  Invenias tibi fausta precor, namque ipse superstes
16  Donec eris, Tiberi nunquam mea flumina cedent:
17  Nunquam ferales Latiali e pectore Cannae
18  Discedent, semper funesta in imagine Romam
19  Urgebit Trebie, tumidusque cadavere multo

14  Tolle animos, et, quae patriae mala fata relinquis,
15  Invenias tibi fausta precor, namque ipse superstes
16  Donec eris, Tiberi nunquam mea flumina cedent:
17  Nunquam ferales Latiali e pectore Cannae
18  Discedent, semper funesta in imagine Romam
19  Urgebit Trebie, tumidusque cadavere multo
20  Ante oculos Trasimenus erit.«

Balthasar Spalatensis monumenta quaedam Illyricarum rerum reliquisse ferunt Jacobus Lucarus in compendio annalium suae patriae et Maurus Orbinus in Regno Slavorum; haec autem numquam Ex nunquam. vidi neque vidisse ipsa referunt Raphael Levacovich et Joannes Lucius. Bartholomaeus Mihich Spalatensis, canonicus et archipresbyter, in quo multa laudum genera convenerunt, fuit enim philosophus et theologus non vulgaris,

admiratione, nihil scripsit quod non dignum aeterna memoria. Grandior vigiliis, jejuniis, cilicio, orationibus et flagellationibus non sine asperrima paenitentia die noctuque insudavit. Divina officia numquam Ex nunquam. praetermisit, carnibus non vescebatur; quidquid temporis a sacrarum vacatione rerum supererat, id totum studio et literarum otio impertiebat. Quietioris vitae gratia jam sexagenarius ad insulam Soltam duodecim millia passuum distantem a patria secesserat ibique in monasterio quodam

4  Qui pro se pugnent, pignora chara. Duces.
5  Amissos deflens Heroes gaudet, amantes,
6  Claros et fortes, tot se habuisse viros.
7  Pressa fuit crebro, nunquam suppressa remansit
8  Tota; Deo, Regi Patria fida stetit.
9  Stabit adhuc semper constans, generosior inde,
10  Hunc librum quando pignora chara legent,

1.530  Ac quae destruxit Bellona, redintegret alma
1.531  Pax. Hac sperabam, charis persolvere justa
1.532  Natis, et tumulis exanguia condere membra.
1.533  Sed nunquam sincerus amor speretur in hoste,
1.534  Nulla fides fidei est in contemptore. quis, oro,
1.535  Fallere turpè putet quemquam, cuj tollere vitam
1.536  Pro laudis merito censet? mox

fortique animo. Timor ipse profectò
1.1576  In bello est bello pejor; subvertit et omnes
1.1577  Egregias artes, probitatem, jura fidemque
1.1578  Tristis avarities. Nunquam defendit ab hoste
1.1579  Exterus aere merens, flagrans ùt Civis amore
1.1580  Innato, muros. vita illi charior aere,
1.1581  Hujcque salus Patriae vita pretiosior ipsa, est.

2.21  Caedit, ad Udviniam Begum quoquè mactat Halilem
2.22  Stirpe Memimbegi: qui anno cum fratre priori
2.23  Grobnikium vastarat agrum. sic poena scelestos
2.24  Effugiet nunquam divina vindice dextra.
2.25   Quos mihi non perimit Mavors, Mors effera tollit
2.26  E gremio natos; ne cùm mea lumina cessent
2.27  A lacrymis, assueta diu plorare suorum

meliora Deo fortasse favente.
2.507  Quisquis enim mitis precibus, pietatis abundans,
2.508  Et poenae parcus Princeps, est optimus idem.
2.509   Gens inimica mihi, nunquam satiata rapinis,
2.510  Ad miserum Byrlog tum re cura nomine pagum,
2.511  Nam lustrum dici deberet voce Latina,
2.512  Excurrit Passa duce senis millibus aucta:

tamen hostiles poenis gravioribus ausus
2.517  Corrigat illustris Prorex; vicina Novensi
2.518  Castro, Militibus praedam facit oppida primùm,
2.519  Pòst ea Vulcano vovet. Indulgentia nunquam
2.520  Hosti danda. malo libertas applicat alas. 1658.
2.521   Ut vacuos Patriae repleat Tyrzaçkius agros,
2.522  Antiquos Usorae Lika ex

2.664  Jussus erat: suasu quorundam Mercuriorum,
2.665  Competit augustos viventis Regis honores.
2.666  Ad scelus hocce Ducem, belli sudoribus aptum,
2.667  Movisset nunquam genii privata cupido,
2.668  Ni consors animosa virum illexisset amicum,
2.669  Consiliis sensum properè tribuisse malignis. 1671.
2.670  Pro

genus et virtus vilescunt; dives honores
2.1130  Accumulat: quocunque modo ditescere fas est;
2.1131  Criminibus poenae, meritis sua proemia, desunt:
2.1132  In melius nunquam morum mutatio transit.
2.1133  Postremò metuam, ne sit fatalis et error
2.1134  Scriptorum Sclavi, pro Slavi, nominis: unde
2.1135  Nobilis eveniat cum tempore natio

Consuetam magnos solemniter edere ludos.
5   Quis praedivinavisset, nisi praescius aevi
Venturi Calchas aliquis, quandoque futurum
Ut possent hic tanta geri? quae forsitan omnem
Excedent narrata fidem, cum talibus ista
Nunquam deliciis assueverit hactenus ora.
10   Hic modicum nil nilque potest vulgare notari.
Sed quod tantarum confusus imagine rerum
Obstupet applausor populus longaque ferendum
Laude putat dignumque, vigil quod fama loquatur.

Dicere condigne cytharae pulsator Apollo.
Has alii cantare velint; nam luce peractum
Non unum modulabor opus, quod et hospita vidit
125  Turba stupens visique sibi sunt cernere cives,
In somnis quae mira vident, ad talia sueti
Circumferre suos nunquam spectacula vultus.

Iamque dies aderant, cum personata iuventus
Largius usa cibis et pergraecata frequenter
130  Huc, illuc solet ire procax plateasque tumultu
In speciem bacchantis obit possetque videri,
Ceu thyrso percussa foret, per

fuit, crescente timore, peractum
In specimen nostri carmen amoris habe. Carmen.
Ad sanctas nunquam fortasse litavimus aras
Successu meliore Deo; qui nulla precantis
Pro bonitate sua populi peccata moratus
Adfuit illius votis, pessundare nempe
Aggressus gentem, nobis suprema minatam.

86   Eugenij dextram, seseque ad sydera tollit
87   Tantae opis auspicio, populis par omnibus una;
88   Omnibus et populis nunquam superabilis una;
89   Cessantem sic nacta Deam Diua altera Roma,
90   90 Cardine ab Hesperio famulas subuecta per auras,
91  

105  105 „O Spes Christiadum, quae famae exempla Latinae
106   „Et ueterem heroa complecteris indole Romam,
107   „Quid resides, trepido nunquam opportunior Orbi,
108   „Quid nostras pateris spectare per otia clades?
109   „De Cephalenaeo, Corcyraeoque recessu 1

184   Restituit Romae. Vastum conclaue coronant
185  185 Tercentum Heroi cultus, et cognita famae
186   Arma Ducum ueterum, quos nunquam effeta triumphis
187   Saeclorum in specimen mater Germania fudit:
188   Arma olim Superis longum famulata, suoque
189  

Teutonis arma tulit, longo crescentia ut aeuo
246   In seros fluerent superanda exempla nepotes.
247   Tum sic Henricus: „Iam prima ab origine nunquam
248   „(Saepe petita licet) iacuit Germana potestas
249   „Externo temerata iugo. Romanus inulta
250  250

262   „Sed quota pars hi gentis erant? Alterna tulerunt
263   „Damna uicem, partem que aliquam carpente Quirino:
264   „Raro Germani, victa est Germania nunquam.
265  265 „Ast ubi sacrifica fontem circumtulit undâ
266   „In Superûm iurata fidem, Romamque repente
267  

his dictis delata ornare memento;
301   „,Allobrogum 54 Princeps, regnantum excelsa Propago 55 ,
302   „,Heroum domitrix, et nunquam uicta sub hoste;
303   „,Vt grandi auspicio par sis, Caroloque paratam
304   „,Promptius expediat tua dextra uicaria sortem,

105  Vivere certa sibi, Superisque, aevique futuri
106  Sub caecâ rigidum traducere rupe tenorem.
107  O quam laeta fuit spelunca ex hospite tanta,
108  Solem illam reputans, quem nunquam viderat ante!
109  Nox exultavit, postquam loca moesta tenebris
110  Formosi vultus circumfulsere nitores.
111  Umbra minax illi, scabraeque silentia cautis,

113  Grata fuere animo, teneris quod noxia membris,
114  Atque oculis ingrata forent: dum magna Virago
115  Haud consueta pati cupit, inque doloribus ipsis
116  Majores poscit, nunquam defessa, dolores.
117  Proh amor! O quantum, quantum o mutaris ab illa
118  Magdalide, eximii quae quondam norma decoris
119  Regnabas, cujus rutili trans lumina Phoebi

Dei tumidis te fluctibus effers,
311  Omnia magna capax barathro absorbere voraci,
312   Quae sunt, quae fuerant, fieri quae posse feruntur.
313  Mors nunquam emoriens, semperque immota dolori:
314  Styx gravior, Styx ipsa Stygis, quae sola petisti
315  Tartareos aditus, et flammea condere regna.
316  Te sine Cocitus

417  Culpae culpa nocens: et crimen crimina plectit.
418  O non caeca forent mea vulnera! Vulnus in artus
419  Impressum, Panace, vel saltem morte recedit:
420  Nunquam haec plaga animi, mihi quae per saecla gementi.
421  Conscia inocciduo lacerabit pectora morsu.
422  Vix ea, coepit opem superam sperare labori
423  Non ignara, pii quod moestâ e

1.127  Dumque ibi regali versaris ephoebus in aula,
1.128   Mirata est mores aula vel ipsa tuos,
1.129  Quae prima has acies, haec tam fera proelia movit,
1.130   Si nunquam est oculis Gallia visa tuis. 130
1.131  Regnantem at cernas iuvenem; te nomine, teque
1.132   Aetate, et niveis moribus ille refert.
1.133  

2.30   O, tellus iterum nostro adeunda pede! 30
2.31  Tempus erit; bis nona olim cum advenerit aestas
2.32   Cum reducem aspicies meque meamque ratem.
2.33  Tum vero aut iterum nunquam tua littora linquam,
2.34   Vel si Italas rursum cogar adire plagas,
2.35  Excidet haud unquam ex animo dulcissima nostro 35
2.36   Patria et Illyrici littora grata maris.

2.35  Excidet haud unquam ex animo dulcissima nostro 35
2.36   Patria et Illyrici littora grata maris.
2.37  Tunc etenim adnitar, si forte redire licebit,
2.38   Sedibus ut nunquam cogar abire tuis.
2.39  Per mare, per ventos, per omnia numina ponti
2.40   Adriaci iuro quae mihi fausta precor.“ 40
2.41  Venisti. Hesperias cito sed revocatus ad oras.

et omnia circum late vastantes, exactis bonarum artium studiis, antiquam simul illam loquendi rationem, qua Sallustii, Caesares, Tullii, Livii, Nepotes, Phaedri usi sunt, in recentem barbaram commutarunt, semelque in Latio ammissa reparari nunquam potuit, ut Roma ipsa ex eo tempore Romane nunquam locuta fuerit. Hinc est, quod siquis ex recentioribus ad veteris eloquii maiestatem, nec ita prope accedat, in litteraria republica locum habet et primis in ordinibus numeratur. Eo in ordine magna nomina

artium studiis, antiquam simul illam loquendi rationem, qua Sallustii, Caesares, Tullii, Livii, Nepotes, Phaedri usi sunt, in recentem barbaram commutarunt, semelque in Latio ammissa reparari nunquam potuit, ut Roma ipsa ex eo tempore Romane nunquam locuta fuerit. Hinc est, quod siquis ex recentioribus ad veteris eloquii maiestatem, nec ita prope accedat, in litteraria republica locum habet et primis in ordinibus numeratur. Eo in ordine magna nomina Lipsios, Muretos, Manutios, Turnebos, Lambinos,

unum aliud, subsequiturque bonum.
85  Non te humiles curae, non te mortalia tangunt;
86   Prae caelo, et stellis quam tibi sordet humus!
87  Sordet humus certe. non sic tamen, ut tua nunquam
88   Ad miserum flectas lumina blanda virum;
89  Audire aut flentem fugias, et saucia flentis,
90   Qua licet, admota corda fovere manu;

In obitu uxoris
1  Siccine dividimur, vita mihi carior Uxor,
2  Morte tua nostrum dissociante thorum?
3  Siccine me miserum, nunquam relictura, relinquis
4  Me miserum, et Natos, pignora cara, tuos?
5  Non te Bactra tenent, non me nunc ultima Thule,
6  Longius est spatium, nos quod abesse facit.

Hinc eximios in omni doctrinarum genere fructus a te percipi norunt omnes, qui sermonibus aliquando tuis interfuerunt. Equidem ipse, cum primum te salutandi venerandique gratia adiissem, ad reliqua animi ornamenta tantum a te philosophiae studium adjunctum esse comperi, quantum, qui te ignorarent, nunquam in tam occupata impeditaque vita esse posse arbitrarentur. Cum enim philosophari tibi mecum placuisset (quem Philosophum fortasse esse crederes, cum meum de Philosophia tibi librum obtulissem), tam gravibus verbis sententiisque

meritum adjicere aliquid debuit, ut eum potissimum exornare velles. Fuit ille Princeps atque instaurator hujusmodi studiorum, atque e situ ac squalore in claritatem atque lucem has optimas disciplinas eduxit. Cujus quidem rei laudem nunquam tantopere percipio, quam cum Philosophiae statum, qualis ante illum fuerit, recordor. Quae enim fuit ab iis, qui tum temporis eam professi sunt, ratio adhibita in hac rerum universitate consideranda atque investiganda Natura? An Experientiam, qua maxime res geri potuit, excoluerunt? At

religiosi homines tentare atque scrutari Naturam; proinde experimentis omnino pepercerunt. In scholis potius detenti sunt, ut causas rerum, quas ignorarent, ipsi fingerent, et disputando ac disserendo Naturae opera intelligerent, quae mehercule, nisi manibus contrectentur atque usurpentur oculis, nunquam cognoscuntur. Accedebat ad haec Unius auctoritas, cui omnium animi obsequebantur. Erat hic velut positus Veri quaerendi finis, ut quae mens unius videre non potuisset, ea consequi jam se quisque desperaret. Proinde quid mirum, si effectum est his artibus, ut nihil tandiu procederent in

Nam cum in tanta luce res obscuriores collocaveris, severioribus tantam elegantiam conciliaveris; ea, quae tantummodo mentibus eorum, qui gravioribus studiis detineri solent, hactenus erant reservata, transtulisti etiam ad minus eruditorum cognitionem. Atque hic equidem non fateri non possum me nunquam arbitratum esse res tam impeditas tamque difficiles tam aperte ac dilucide dici potuisse. Quae enim in soluta oratione, atque ubi verborum quae rebus accommodata sint in promtu est copia, non satis commode ac vix clare dicuntur, eadem et carminibus et breviter atque ita perspicue sunt a te

commotus: eandem
190  Ostendunt oculi, quam ipsa accepere, figuram)
191  Praeterea exortum verum omne a sensibus ipsis,
192  Nostrarumque putant ut normam notitiarum
193  Sensus, quos nunquam ratio ulla refellere possit.
194  Fiet at hinc, ut Sol ut sidera, quae super alto
195  Aethere consedere, (quibus vasta referre
196  Haec terrae loca cum

a gentibus ipsas
291  Non tantum varia caeli regione locique
292  Aut lingua aut habitu aut diversas moribus esse,
293  Quantum inter sese de rebus mente videndis
294  Judicio pugnant; nunquam quod possit, opinor,
295  Esse, nisi omnino fallantur in inveniendis
296  Veri, quod quaerunt, rationibus, et procul errent.

necesse est
337  Observata sequi vestigia certa viai.
338  Frustra Pasiphaes Prolem Taurique biformem
339  Immani letho stravisset Cecropidarum
340  Aegides longe fortissimus, et sua nunquam
341  Narrasset sese pereunti facta Puellae
342  Fortia, ni tandem labyrinthaeos maeandros,
343  Et coecum tecti ducentia fila secutus
344  Explicuisset iter: per flexus reddita

pereunti facta Puellae
342  Fortia, ni tandem labyrinthaeos maeandros,
343  Et coecum tecti ducentia fila secutus
344  Explicuisset iter: per flexus reddita finis
345  Nam secus errandi nunquam foret, aeternumque
346  Mansisset coeca labyrinthi indagine clausus.

347   Quapropter, quoniam naturam inquirere rerum
348  Coepimus, esse opus est aliquod, quod

432  Multaque praeterea, quae non habet, optat habere
433  Ingenti desiderio percussa repente.
434  Denique saepe malo turbatur moesta dolore
435  Saepe metu, et nunquam votorum in fine quiescit
436  Propter egestatem, sibi quae cupit ipsa, bonorum.
437  Quare deficere in multis se conscia novit:
438  Quod nullo posset de se cognoscere pacto,

et diae radiis effulgere lucis.

476   Praeterea vel Mens, quam certo existere novi,
477  Hoc habet a sese, major Natura vel olli
478  Largita est: at id ipsa sibi concedere nunquam
479  Evaluit, quonam et simul omnia summa dedisset,
480  (Quod magis huic facile est, qui sese eduxit, ut esset,
481  A nihilo) parti neque passa suisset ab ulla
482  Deficere.

774  Adde, quod, ante oculos prope si crepitantia pulsu
775  Aera sonent, inopinaque lux vibrata coruscet,
776  Sponte repente sua subitum clauduntur ad ictum
777  Lumina, ut hinc animam nunquam deprendere possis.

778   Ut demum invenias, quod aves reperire, sagacem
779  Advertas animum, quod cum audis saepe loquentes
780  Coram Homines, vocem non tantum

943  Verti in notitiam non ullo praedita motu.
944  Sint ea magna quidem, sint contra tenuia longe,
945  Ut libet, aut triquetra aut quadrata rotundave ponas,
946  Plena foraminibus multis condensave; nunquam
947  Efficies, per se sit ut illa necesse moveri.
948  Non se igitur possunt, alio nisi mota, movere.
949  At porro causam hanc motus fateare necesse est
950  Esse Deum, quoniam

magno ruituras culmine Vires.
1112  Nac tandem positis usquam talaribus alas
1113  Exuit, aut stabilem fixit mansura locum, quo
1114  Exorata velit populis decedere nunquam.

1115   Haec licet egregie vulgo disposta serantur,
1116  A vera ratione tamen sunt usque remota.
1117  Omnis enim Mundo, quaecumque inopina videtur

1205  In gremio, aetheriis aut nuper redditus oris.
1206  Tum porro, quanam fieri queat id ratione,
1207  Ut nostri, et quod tum, vere si cogitat infans,
1208  Mente volutatum est, nunquam meminisse queamus.

1209   Ut primum in parvos dispôsti corporis artus
1210  Vis Animae ingressa est, subito jam cogitat infans:
1211  Sed quoniam propter

1220  Porro materies vestigia nulla cerebri
1221  Pressa tenere valet, velut undae inscripta fluenti:
1222  Proin nostri rerumque, in parvo corpore quas tum
1223  Gessimus insantes, nunquam meminisse valemus,
1224  Atque illis vere sine mente videmur in annis.
1225  Est etiam Mens saepe Virum quoque florida ut intus
1226  Evanescere, et extra se videatur abire:

328  Per se unquam externis nisi causis victa valebit.
329  Proinde, quod immotum est, corpus fervabit eundem,
330  Sic poscit Natura, statum, immotumque manebit.
331  Ut nunquam per se queat incipere ire repente
332  Externa sine vi: contra si forte moveri
333  Incipiat semel, amissa mutare quiete
334  Haud poterit, donec sistat vis externa, motum.

arcu stridente sagitta
356  Evolat, et longe nervoque manuque relicta
357  Aëra scindit adhuc pennis, oculosque fatigat?
358  Nimirum quia missa semel servaret eandem
359  Motus vim, et nunquam, si nil obstaret eunti,
360  Desineret ferri, quo tum manus impete jecit.
361  Non minus ad motum quapropter, nec magis apta
362  Corpora ad ignavam finxit Natura quietem.

424  Astra per et terras et mundi concava, constet.
425  Dum tamen in magni partes discurrimus orbis,
426  Naturam ante oculos, quae condidit omnia, summam
427  Semper habe interea, et nunquam obliviscere primam
428  Hanc Causam summeque bonam summeque potentem:
429  Ne quam mox fraudem metuas, dum magna videbis
430  Magna et pulchra nimis, quae illius condita rerum

rutilare videntur.
494  Et quia nunc Solem propria quis fulgere luce
495  Haud neget (unde etenim tam largi luminis illum
496  Acciperet fontem, quo terras aëra pontum
497  Irrigat, ut nunquam fulgoris deficiat vis?)
498  Sic etiam immenso quae sidera plurima distant
499  A nobis spatio, tenui majora videri
500  Cum nequeant puncto, propria si luce carerent,

Porro scire licet, quod sidera fixa vocamus
575  Propterea, quia caeli haerentia semper eadem
576  In regione simul volvi cernuntur in orbem
577  Inter se nunquam variantibus intervallis.
578  At contra vaga sunt, caeloque errare feruntur,
579  Sese inter quae nempe situm mutare videntur,
580  Et nunquam spatiis aeque distare locisque.

volvi cernuntur in orbem
577  Inter se nunquam variantibus intervallis.
578  At contra vaga sunt, caeloque errare feruntur,
579  Sese inter quae nempe situm mutare videntur,
580  Et nunquam spatiis aeque distare locisque.
581  Nunc ea quae constent, et quo correpta cieri
582  Per caelum motu possint, age texere pergam.
583  Et veluti placidum cum stat mare, multaque circum

887   Cum vero penitus se Luna a Sole removit,
888  Jamque parat totam nobis convertere lucem,
889  Longe a Signifero si qua de meatu
890  Declinet, nunquam radiis spoliata latebit.
891  Sed contingat eo si nodum tempore, eundem
892  Vel prope versetur, tellus quam projicit, umbram
893  Indicit in longam, quae totam obnubit, ab una

235  Vix elapsa tamen curu se proferet extra;
236  Ecce recepta polo vicini Vorticis intro
237  Illabetur eo, quo fugerat, impete cursus.
238  Hac nunquam ratione potest cessare meare
239  Inter contiguos rapidae vertiginis aestus,
240  Illa lege tamen, tantum per aperta polorum
241  Ut queat endogredi tenuis natura Elementi;

844  Circumagi. Quonam fieri sed denique pacto
845  Possit, uti sese circa se Luna revolvat,
846  Et semper faciem nobis obvertat eandem,
847  (Nunquam non eadem pars ejus namque videtur)
848  Protinus exemplo manifestum id percipe tali.
849  Sic obeat media stantem regione columnam,
850  Fac, Puer, ut vultu semper conversus eandem

1331  Qua fulget Cynosura, plagam? Proin Navita fretus
1332  Hac duce carpit iter dubiae vel tempore noctis:
1333  Scilicet illa polum nimbo et caligine nigra
1334  Quamlibet obductum non nunquam ostendit in undis,
1335  Ventorumque domos varias et sidera monstrat.
1336  Attamen interdum paulum declinat ab Arcto
1337  Eoas flectens in partes Occiduasve.
1338  Quod fieri

1595  Nostra recens aetas quae protulit experiendo
1596  Hoc genus, inque dies vario tentamine profert,
1597  Quae penitus Vetrum vel saeclo ignota fuere,
1598  Nunquam in Natura fieri vel credita posse.
1599  Verum hac dicta tenus sat erunt, ut nôsse queamus
1600  (Utile prae multis documen Mortalibus) illum
1601  Insanis propius nimirum accedere, nostri

1606  Cum qui Naturam rerum in discrimina ducunt,
1607  Quosque diu varius solertes reddidit usus,
1608  Quo vertunt se cumque, nova undique et undique mira
1609  Objiciantur, et humanae quae denique nunquam
1610  Inciderint menti, nisi cum per somnia ludit.
1611  Ergo in Natura spectatum admittimur ipsi,
1612  Idque agere, ut taciti servemus singula, oportet,
1613  Docta suas

1666  Quamvis revera caleant magis illa per aestum,
1667  Frigidioraque sint tristis per frigora brumae;
1668  Tempore nam tali lymphas persaepe repostas
1669  Constringit glacies; aestatis tempore nunquam
1670  Quod sumus experti; quamvis illa usque profunda
1671  Sint loca, ut efficiant frigentes contremere artus.
1672  Plerumque hic motus, calor unde est, particularum
1673  Res

umbras,
2023  Illo correpti Agricolae lucemque laboremque
2024  Efflant per noctem, neque mentem somnia turbant.
2025  Dulcius ipsi etiam dapibus satiantur inemtis,
2026  Quam Reges, nunquam esse fames quos ulla coëgit;
2027  Namque famem, ut placeant, epulas condire necesse est.
2028  Denique divitiis sine magnis plurima possunt
2029  Delicias etiam substernere: si tamen aequa

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Črnković, Petar Stanislav (1658–1703) [1702], Epistula ad Paulum Ritter, versio electronica (), 18 versus, verborum 115, Ed. Vjekoslav Klaić [genre: poesis - elegia; poesis - epistula] [word count] [crnkovicpepist].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1712], Carmen ad v. c. Iacobum Candidum, versio electronica (), 351 versus, verborum 2196, Ed. W. H. Allison H. C. Schnur [genre: poesis - carmen] [word count] [matiasevcaramancarmen].

Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].

Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].

Petrović, Vice [1743], Amissa uxore orbitatem suam rursus deflet, versio electronica (), verborum 688, versus 96, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvamissaux].

Petrović, Vice [1743], In obitu uxoris elegia, versio electronica (), verborum 827, versus 122, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvobitux].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report