Your search found 1736 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

orbis terrarum uexationes apud inferos, ubi cuncta geruntur alieno imperio, corriges? irrita sunt uota nec surdis auribus principis exaudiuntur: pręmium et supplicia iudicum irrogantur arbitrio. Nunquam recordabare mortalitatis tuae? non ueniebat in mentem fragilitatis et inconstantiae rerum humanarum? non succurrebat Iouis superni tesseras nunquam non recte cadere? an tibi narium putabas affuturum,

principis exaudiuntur: pręmium et supplicia iudicum irrogantur arbitrio. Nunquam recordabare mortalitatis tuae? non ueniebat in mentem fragilitatis et inconstantiae rerum humanarum? non succurrebat Iouis superni tesseras nunquam non recte cadere? an tibi narium putabas affuturum, cuius satelles fędere scelerum ac nefaria societate coniunctus fuisti? At ipse porro nequicquam suos errores deplorat.

summaque uersari cęcitate, ut ipsemet agnoscas ac tandem confiteare (si per pudorem licebit) hoc tuum Tyrannidis patrocinium nullis ueritatis subsistere fundamentis. Male, inquis, de te sentiunt homines, sed mali profecto, quibus nunquam probari uitam meam optaui. Nec enim ullius tam admirabilis uirtus fuit, neminem inter mortales adeo praeclara facinora extulerunt, cuius glorię malignitas non obstrepuerit, inuidia laudem non sugillauerit: nullum contra flagitium

SyL. Quae postremo de ui fatorum adiecisti, inexplicabiles anfractus habent: opinor haec in scrinio Iouis tantum seruari, nunquam ad mortales peruenisse. Itaque ne uideamur in tenebris palpare, satius esse puto nos quęstionem hanc silentio praetermittere. CAES. Redeas

non dolerent hodie tui ciues impunitas Crassiana clade legiones. CAES. nimirum iste dolor nunquam ad me peruenit. SyL. Ergo tibi soli uiuebas, qui nec bonis tuorum lętareris nec malis

locis oportunis oportuna remedia: cernuntur passim plutei, suscudes, trabes, pilę, scapi, fornices, antes, impagines, tympana, transuersaria, tigni aliaque insuper quotidie noua fabricantur nunquam cessantibus operariorum familiis. An credis parum terreri praesidem umbrarum auaritiae cuniculis ne refossum baratharum prędae uastationique cupidissimę mortalitatis pateat? anque olim (ut fama est) ligonum

tolerabiles habentur, ita postea nihil, ubi recessarint, nominis amplitudini detrahunt. Atque ego longe praestare iudico tandem abiectis uoluptatum illecebris ad bonam frugem reuerti quam uoluptates nunquam nouisse; quod alterum fortissimi animi est, alterum inexperientię: nam incognita non amantur nisi quadam opinione: blanditię uero quibus assueueris efficacissimę sunt ad sensus permouendos et facile

omnia foeda et crudelia in miseram gentem exercentes. Neque est mearum virium cladem illius noctis et sequentium dierum deplorare, quae tanta fuit per omnem illam Hungariae citerioris partem, ut non possim mihi persuadere ab ullo unquam hoste crudelius esse saevitum. Illud inter alia contigit nunquam fortasse antea auditum ut infantuli vivi, ne vagitu proderentur, fuerint ab infelicissimis matribus in terram defossi, ibidem aere terra incluso matribus inde aufugientibus misere suffocati. Processit hostis usque ad Balathum lacum Quinqueecclesiensi civitate insigni combusta, cuius tamen

Poetae, qui dixit.
Nulla fides pietasque uiris qui castra sequuntur. Qua uox si unquam alias, nunc maxime usurpari potest. Nunquam enim antea captis urbibus perinde polluta sunt, ac prophanata omnia sacra. Nunquam ante in Germanico milite notata est tanta auaritia, nunquam sacrarum ac diuinarum rerum similis contemptus fuit: sed cum aliis in rebus continentior caeterarum nationum militibus hactenus fuit,

fides pietasque uiris qui castra sequuntur. Qua uox si unquam alias, nunc maxime usurpari potest. Nunquam enim antea captis urbibus perinde polluta sunt, ac prophanata omnia sacra. Nunquam ante in Germanico milite notata est tanta auaritia, nunquam sacrarum ac diuinarum rerum similis contemptus fuit: sed cum aliis in rebus continentior caeterarum nationum militibus hactenus fuit, tum singulari religione uim a sacris rebus abstinuit. Nunc autem, o dii

fides pietasque uiris qui castra sequuntur. Qua uox si unquam alias, nunc maxime usurpari potest. Nunquam enim antea captis urbibus perinde polluta sunt, ac prophanata omnia sacra. Nunquam ante in Germanico milite notata est tanta auaritia, nunquam sacrarum ac diuinarum rerum similis contemptus fuit: sed cum aliis in rebus continentior caeterarum nationum militibus hactenus fuit, tum singulari religione uim a sacris rebus abstinuit. Nunc autem, o dii immortales, quam dissimilis hic exercitus maiorum nostrorum fuit? Quam

filios procerum, quos Tomicius in curia sua alebat, literis operam dabat.
Dic age, crudelis cur optas Austria toto
Pectore, nostra tuo subdere colla jugo?
Quis Deus hoc ferret? quae coeli tanta fuisset
Impietas? tantum Di prohibete nefas.
Scis bene, quod nunquam dominae sum passa superbae
Imperium, scis te saepe fuisse meam,
Tempore Corvini, scis, quando laeta triumphum
Egi, fracta meo cum fueras populo.
Maesta triumphales tunc cum procedere currus
Jussa, orbi toto ludibrio fueras.
Tempore Joannis longe

Witoslawski, quem redemit Constantinopoli, ut eum ducerem mecum Hungariam, inde mitterem ad Vestram Dominationem Reverendissimam. Arbitrabamur enim me ineunte vere in Hungariam rediturum esse, sed continua per tres menses flagitatione nunquam potui missionem impetrare. Nunc itaque, quod certo scio mihi adhuc manendum esse hic aliquot menses, volui dictum iuvenem isthuc mittere per Moldaviam, commendavique interpreti Moldavorum: ex ipso Vestra Reverendissima Dominatio et

si tu probaueris idque commode fieri poterit primo uere, nisi quid interim accidat, quod meum consilium anteuertat, postuletque accelerari meam profectionem: quam ego ex tuo mandato extemplo arripiam: tantum enim apud me ualet grati animi fidelis memoria ut quoniam in me amando atque ornando nunquam defatigaris, meam quidem uoluntatem in adeundis subeundisque laboribus atque periculis, in omni denique pręstanda opera tuis iussis posthabeam. Credebam transactum esse de redemptione tui sororii ex relatione cuiusdam Ragusini, qui hac aestate Constantinopoli uenerat. affirmabat eum pactum

Illustrissime et magnifice domine. In primis illis amicicie nostre prope cunabulis, deinde in uarietate rerum multarum, quando multa suspecta esse poterant, nunquam tamen tuum amorem intermisisti. Arbitror te existimasse non posse in homine his studiis ab ineunte aetate dedito (licet tenuia sint) aut inconstantiam aut perfidiam aut ullum dolum existere. Aliena postmodum culpa uarie et misere uexatus, extrema quoque passus, quum tot haberem uite

procul ambitione et cura rerum publicarum mihi et amicis uiuere, ut innocentia fretus et securitate animi ne ipsam quidem mortem, que in his annis non potest abesse diu, pertimescam, quamquam nihil omnino est illud diu, in quo est aliquid extremum. Fui Buchari 5. Nouembris, nunquam maiores tempestates neque magis diuturnas passus. Aegre 22. domum incolumis redii, assiduis pluuiis et mari turbulento, quamquam nihil defuerat condendis piscibus, si tranquillitas arrisisset. Misi tamen ea que mecum attuleram ex Dalmatia: uidelicet bariletos electorum ficorum 5, in his

Nescio cur istic malis esse in loco plane deserto, et siluis inamęnibus undique circumsępto, quam apud in tua arce Saruar, omnibus commoditatibus et propectu iucundissimo atque iucundissimo longissimo abundante. Nunquam dixerim Leucam salubrem esse in tanta multitudine, habitaculis tam angustis. Velis nolis necesse est malum odorem contrahi ex multitudine ferculorum et variarum rerum mixtione. Deinde nulla quidem a prandio et a cena commoda expaciacio extra arcem, ubique clivis permolestis sese

optime de Christiana republica meritum Sancte Sedis Apostolice amicissimum et observantissimum, nam et tunc multo maiorem partem regni possedit et in praesentia possidet, inimicorum furori Vestra Sanctitas 58 subiecisset, et nunquam neque litteris neque nunctiis suis se vel excusasset vel aliquo modo Suae Maiestati satisfecisset. Cum tamen nunc instet tempus pacis et concordie in dies enim expectantur ex Constantinopoli a cesare Turcharum, ad quem Serenissimus

aurę.
1.172  Talis fama uolans commotas concitat urbes:
1.173  Illicet urgentes, auditur sicubi, turbas
1.174  Vix iam ferre ualet, nunquam intellecta docentem
1.175  Tantus amor uidisse uirum: tum gliscit eundo
1.176  Qua Libano prętenta iacent Traconitidis arua,

recto gaudens, uanus simulator operti,
1.262  Pontificumque manus turbę nihil ausa tumultu,
1.263  Quę nunquam sibi dicta prius narrantis ab ore
1.264  Pendebat credens factis suspensa prophetam.
1.265  "Pro

docet pondus imponere plebi,
1.269  Quale tamen digito nequam nequam non] nunquam A non mouerit uno;
1.270  Nil referre sua, simplex si transigat aeuum

uocem:
1.613  "Lazare, surge!" Viro sese patefecit Abissus,
1.614  Atque alias qualis nunquam uia facta per umbras.
1.615   Germanę sparsis stabant in colla capillis,
1.616   Tristiaque

quę signa dari gens improba nuper,
1.674  Nunc uisis eadem tolli festinat Iesum.
1.675  Inueterata diu sic nunquam ars mitigat ulla,
1.676  Ingenium trahitur quo fert propensa uoluntas.
1.677   Neue

uel inextricabile restat,
1.813  Ancipitesque uias errorum hęc regula soluit.
1.814  Te fugit esse hominem, quę nunc pręfertur imago,
1.815  Cui tribuit: nunquam uiderunt secula, demens,
1.816  Tale opus, emergunt huius nam cętera dicto,
1.817  Et uultum species quęque ac propria imbuit ora,
1.818  Nigro

propago.
2.838  Vna tamen natura manet, deluditur illic
2.839  Quę mentes agitat ratio, geminata potestas
2.840  Quod ualeat fieri nunquam sic aequa uel una:
2.841  Namque sua quod non aliunde propagine maius
2.842  Atque illo, per se quod constat, cuncta resolui

Haud torpet, genita sed sese luce tuetur,
2.930  Atque aeternus amor tali spectamine prodit.
2.931  Magni hęc ipsa Dei, si fas est dicere, uita
2.932  Perpetua, et motu nunquam uariabilis ullo.
2.933  Sed quodcunque iubet fieri diuina uoluntas,
2.934  Haud quaquam subito certum immensumque necesse est,

rigidi ritus sensim de iure remittet.
3.239  Exul ad Euphratem Eoam tamen opprimet oram.
3.240   Huic nunquam cedet postquam malus hęserit error,
3.241  Et nutrita malo crescent ea damna ueneno.
3.242  Tantum etenim refert quibus est assuescere cęptum!

3.245   Arma manu capiet, late ditione tenebit
3.246  Auroram, interea cessabit carpere nunquam.
3.247  Fraude fidem et nostrum semper turbabit ouile,
3.248  Ac ueteri nimium prudens incedet ab arte.
3.249  Tunc

3.366  Aut fraudem tantam quis demum euadere possit?
3.367  Tu prohibe genus omne, Deus, speciemque malorum
3.368  Et Vatem defende, precor; tibi dedita nunquam
3.369  Mens alio insidiis Herebi transuersa feratur,
3.370  Fortunę aduersis cunctis exercita perstet.
3.371  Namque tuum hoc

et a sese facinus ceu grande repellit,
3.570  Ac commotus ait surgens de sede Magistro:
3.571  "Mancipio plantas Dominum lauisse iacentem
3.572  Nunquam sustineam, nec fas hoc dicere duco,
3.573  Exigere a meme neu talia perge, Magister!"
3.574  "Non

sua uerba teneri.
4.48  Non animaduertit tamen hoc auersa suorum
4.49  Mens, dictum incautos subito pręterfluit omneis.
4.50  Sic uetitum nunquam fas est attingere cuiquam,
4.51  Namque obscura homini et demum res ardua sola est,
4.52  Qua lux coelestis menti non limite certo
4.53  Irradiat, mediis ceu cernere nulla

ipse minister.
4.154  Pectoris hoc casti uobis mentisque piamen
4.155  Ingenio et cura uigili studioque petendum est,
4.156  Vt nunquam cessent cordis suspiria, uires
4.157  Exiguas hominis, coelique fatentia laudem.
4.158  Vos

Et. . . 298 negantem] Io 13, 38 me morte sequi stabit tibi scilicet olim,
4.297  Verum adeo nocte hac nunquam contendere perges
4.298  Nosse, premetque sua gallus te uoce negantem."
4.299  Dixit et alternas interserit ore loquelas,
4.300  Tam

Tunc. . . 498 uitę] Io 15, 8 Deus en late terra notescet in omni,
4.496  Longe illis fuerit qui nunquam, scilicet olim
4.497  Auspice proficient quo semper mollia Legis
4.498  Amplexi documenta meę et superum aemula uitę.

ne pigeat uotis adhibere sequestrum
4.687  Me uestris, libeat quoties exposcere Patrem
4.688  Aduersis in rebus opem, nec uota timete
4.689  Frustrari, si nunquam alias hoc more litastis.
4.690  Hunc, inquam, sacris ritum seruate litandi:
4.691  Namque ita ab arbitrio succedent omnia posthac.

4.697  Illa Illa. . . 701 Polliceor] Io 16, 26 meo nunquam tunc nomine desinet aetas
4.698  Compellare Patrem et lassę deposcere uitę
4.699  Auxilia, atque fidem facio nunc prorsus apudque
4.700  Ipse Patrem in uestra tunc

5.365  Non tamen id moueo, sic sedit quando, iuuatque
5.366  Moeroris cumulo fato parere iubenti,
5.367  Hoc mandata probem tua me seruare periclo."
5.368  At cruor interea nunquam manare loquenti
5.369  Cessabat, sensim uirtus exhausta ruebat.
5.370  Tunc iacuit prolapsus humi, ceu truncus in aruo
5.371  Euulsum

5.461  Agmina Tartarei maior furor ordinis aegit,
5.462  Dum cernunt antiqua Patrum subsidere claustra
5.463  Orantis precibus, subitumque erumpere lumen,
5.464  Quale alias nunquam regione erupit in illa,
5.465  Atque nouam terris sensim clarescere lucem.
5.466  Tunc ne possesso cogatur cedere regno

5.794  Illico quos tollit noua lux et gloria cęlo.
5.795  Auersata ruit contra pars altera fati
5.796  Consilium et tenebris obscurę noctis oberrat,
5.797  Quam primi nunquam conatus poenitet, atque
5.798  Vt semel imposuit male suasę perfida genti
5.799  Humanę, semper labentis casibus instat,
5.800  Et coelo quoscunque uidet uestigia

6.287  Vsque adeo quocunque dolor deflexit et ira,
6.288  Obtinuit leges uel contra foemina semper.
6.289  Sed nunquam male cępta diu mansere, caditque
6.290  Lęta dies uultu miseris alludere uisa.
6.291  Hircani soboles solio uix reddita, rursus
6.292  Heu subitis impulsa malis domus

6.462  Omnis honor uilis, despectaque dona fuere.
6.463  Sed iuuat hoc casu infausto meminisse monentem
6.464  Vt nobis oblita cadat clementia nunquam
6.465  Coelestis; saltem uel sic ęgisse licebit
6.466  Discipulum, pro conspectu pręsentia semper
6.467  Crimina quo luerem lachrimis atque ubere

Tris. . . 481 dolenti] Ov. Met. 10, 74-75 ille auroras, et dum tria lumina Vesper
6.479  Accendit, nunquam somno flectebat ocellos
6.480  Libabatque nihil; lachrimę lamentaque sola
6.481  Victus erat misero infoelicia facta dolenti.

6.716  Et coeno mergit uitiorum, prorsus inanem
6.717  Quę uitam faciunt nostram, proprioque rebellem
6.718  Ingenio, perstat dum nusquam agitata tumultu,
6.719  Quo nunquam penitus sibi congrua dissidet usque,
6.720  Immanes (mirum!) uultus induta ferarum.
6.721  Hinc animi pestes nos uexant cunctaque miscent,
6.722  Dum prensare iubent

pridem] suprascr. pro dudum nunquam intellecta docendo
7.46  Qui circum populos turbauit et omnia miscet,
7.47  Cuius compesci non unquam audacia quiuit.

Surrexit. . . 105 turmas] Lc 23, 5 quidam, coram progressus et inquit:
7.98  "Quin nunquam, tellus nostra est quam longa, docendo
7.99  Cessauit studio lętus discurrere tali.
7.100  Montanę incipiens Iudęę a finibus omnem
7.101  Lustrabat tractum circum

Quiritum
7.153  Illico quo fasces subiise et iura uidebat.
7.154  Illum eadem sed fata manent, et poena merenti
7.155  Instabat, nunquam segnis punire nocentes.
7.156  Hic Hic. . . 159 ense]

Ceu. . . aura] e marg. pro Vt stirps quam tenuis non unquam commouet aura quercus, tenuis quam nunquam commouet aura,
7.283  Sed quacunque tamen flatus uiolentior alto
7.284  Incubuit, frondes et tota cacumina flectit,
7.285  Impellat

7.303  "Quid me de regno scitaris? Pręstitit amplam
7.304  Res non illa fidem castrensi robore tuta est
7.305  Regia quod sedes, defensa satellite multo
7.306  Atque adeo nunquam pro me decernere ferro
7.307  Abnuerent, regnum modo si terrestre fuisset
7.308  Nostrum? Nec potius captiuos uindicet ultro
7.309  Libertati animos, generoso turpia

7.427  Dum luit ipse suo mortalem sanguine noxam.
7.428  Interea hinc superum demanat gratia qualis
7.429  Sedibus et uestris hodie conspecta tenebris!
7.430  Nunquam alias aditus, qui nunc, patuere beati,
7.431  Atque iccirco throni sacro nunc ordine motus
7.432  Hic adsum uestro solamen ferre labori
7.433  Iussus et arcani sensus

7.821  Nitentem studio semper depellere certat.
7.822  Defunctis contra sedes seposta beatis
7.823  Sublimis; non interualla aut ocia uitę
7.824  Illic, quę nunquam mutabilis, acta perennat.
7.825  Ille igitur sumpta deponit carne thyaram
7.826  Regalem, campumque ferox certator iniuit,
7.827  Desudans prorsus

suprascr. pro temere peiori accessimus ultro.
8.689  Heus Vatum domus alta, locus delectus et aedi
8.690  Diuinę, melius rueres hanc si modo nunquam
8.691  Conspiceres mortem. Posthac quidcunque malorum
8.692  Iam ueniet, luci pręsenti ascribere scito:
8.693  Nostra minis fuerit si tantis uita

9.286  Prorsus deplumes inoleto crimine factę,
9.287  Euaduntque pares defunctis munere uitę,
9.288  Eiectę tristes animę de corpore tandem,
9.289  Vtque sui contra iam nunquam oblitus, honestum
9.290  Imbuitur morem et condit ciuilia iura.
9.291  Iam mox euehitur purgans pręcordia rite,
9.292  Et se profectu iam tollit ad astra secundo,

9.395  At secus hinc supera cętus regione beatus
9.396  Lętitia gestit, noua cui tunc gaudia gliscunt.
9.397  Iamque recens cęli sublata repagula cernunt,
9.398  Et qua nunquam alias, olim ardua, peruia facta:
9.399  Talibus auspiciis cęlestum surgere regna. 8

non adeo res ulla redarguit unquam,
10.127  Non, inquam, sceleris, sed, quod magnisque probisque
10.128  Germanum, famę cupidum seu nominis, unguem
10.129  Transuersum motum nunquam deflectere recto.
10.130  Ille perorato, cum fortia facta tulisset
10.131  In cęlum, solus siluas et lustra petebat.
10.132  Mortalis prorsus semper contemptor honoris,

ea] et A uita futuro
10.186  Ostendi populo nitenti fingere pectus,
10.187  Non uitę fluxis elementis, qualia nunquam
10.188  Stant eademque manent, sed uix iam cępta labascunt
10.189  Ast aura, recudit quę nos in imagine prima.
10.190  Quid par siue

54  Excipitur scopulis optato aut littore puppis.
55  Suscepti hic demum primaevis crevimus annis.
56  At Vetera hei! misero semper lamenta novanti
57  Nunquam oblita cadet patriae querimonia mortis.
58  Sed quidcunque tamen damni, pensabimus aequi:
59  Quos mores posthac monitis haurimus avitis!
60  Urbis erant nostrae nondum venalia

66  Praestans ingenio gnatorum, et rebus agendis.
67  Quales vel platani, sen quercus brachia tendunt,
68  Et pecori faciunt, faciunt cultoribus umbras,
69  Et nunquam deserta manent loca sola per aestus,
70  Ventorumque minas laturae robore firmo
71  Haerent, nec terrae metuunt coelive ruinam:
72  Sic virtus experta virum quodcunque ferebat

et redi vel fratris tui gratia, qui te plurimum in hoc regno esse desiderat, quique tibi ob tam diuturnam istam tuam moram etiam vehementer irascitur, et quum accepta ab eo pecunia, qua te a creditoribus Viennensibus redimeres, nondum redemeris, neque domum redieris, etiam dejerat: nunquam posthac tibi suppeditaturum, quo te sustentes, tametsi ad Libitinam devenisses. Me, ut semper habuisti, habes tui amantissimum. Rogo mittas mihi Ursini Velii de rebus Hungaricis historiam, aut si malis, tute portes, quod et ipse malo; neque te taedeat: si pluris constabit, quam quae arca

tametsi ad Libitinam devenisses. Me, ut semper habuisti, habes tui amantissimum. Rogo mittas mihi Ursini Velii de rebus Hungaricis historiam, aut si malis, tute portes, quod et ipse malo; neque te taedeat: si pluris constabit, quam quae arca tua emere possit, supplebit mea, tibique claudetur nunquam. Brassicanis magna, sed majori majore diligentia me commendes, quocum et amicitia mea major est, et consuetudo intercessit frequentior, alioqui utrumque amo singulariter et complector propter mores ac litteras, quibus pollent. Si quid habes de rebus Germanicis et Italicis, perscribas velim,

Veteri necessitudine nostra, quam tum patria tum diuturna et fraterna olim inter nos consuetudo conciliavit, plurimum vero moribus tuis candidissimis, ac eruditione et comitate singulari, multaque humanitate, dudum, mi Tranquille, adhortabar, ut ad te litteras darem. Verum, si credis, scito me nunquam intellexisse, quisnam te locus in orbe terrarum haberet, posteaquam Gritteam cladem evaseras, et quam saepissime de vita etiam tua ob varios casus, quibus te actum ferebatur, dubitasse: quandoquidem diu te nobis et fidiculis Austriaca factio Viennae Pannoniae torserat et carceribus

exhibeo, reddoque benevolentiae erga te meae, perpetuo duraturae firmissimum pignus, et clarissimum testimonium. Ubi autem mones, ne de observantia in me tua in dubium veniam, facis tu quidem amice et ex humanitate, facileque abs te quanti fio, et quam vehementer me amas, perspicio, verum scito, nunquam meum cor ejusmodi ambiguitate fluctuasse, quamquam existimavi te Cracovia excessisse aut vita decessisse, quod nemo unquam ab eo tempore, quo ab invicem discessimus, ubi locorum ageres, nuncium mihi afferre potuerit; quum nullus istinc orator, aut quivis privatus civis ad nos venit, quem de

controversiarum praebuisti, nec nos quaepiam tunc carpsimus sine causa, praeter quam nos ipsos. Tui vero amice, ut par est, et memini interdum, et quoad vixero, absentis volo meminisse, praesentem vero ex animo diligere, quod versa vice abs te quoque non diffidenter spero. At his omissis, quae nunquam fuerunt, ni malevoli auribus tuis illa instillavissent, rogo interponas te, non enim pudet me amissum amicum recuperare, et nos utrique nostrum restituas. Si quidem pulcherrimum et christianum est, homines injuriarum oblivisci, errata corrigere, et dissidentia in unitatem revocare. De

deque beneficiorum meorum privatione, tamquam qui et amore eius et gratia Tua essem indignissimus, vehementer agere audio. Retulerunt etiam pientissimum responsum, quod illi Maiestas Tua dederit: pro quo ego, si mille saecula superero, si mille mortes obiero, nunquam me satisfacturum certo scio; verum quoad vixero, fideli ac sedula servitute conabor me semper deditissimum et promptissimum Illi mancipium exhibere, Eidemque ut non reprehendendis moribus, quocunque modo his annis lapsus sim, probari possim, quemadmodum

Summa laetitia annum hunc videbar mihi agere et incredibili desiderio ultimas, quas promittebas, exspectabam kalendas Februarii, eoque certe majore ac firmiore ducebar spe, quod haec palam et citra dubium affirmares eloquererisque, praesente et non invito illo, avunculo, inquam, meo, coram quo nunquam *) adhuc tuto mihi licuit significare vel unico nutu, ejusmodi me ambitiunculis aut tangi aut affici. Ecce, quam durum quam acerbum sese hujus ipsius anni exitus mihi praebuit! quam ingratae istae tuae advenere kalendae, et attulere omnia, ut vides, infausta et funesta, cum

infausta et funesta, cum longissima multorum malorum serie, vereorque ne sint mihi omnium miseriarum principium, omnium bonorum, si quidem aliquibus unquam sim usus, meta! O nequam fortunae meae conditionem! Sic mecum agit omni tempore, ut cum Tantalo quopiam: arridet saepe, illudit saepius, nunquam eadem, nunquam diu certa, nunquam stabilis, et me, ut fallentis mos est, semper varia semper pendula detinet, omnibusque in rebus meis, tum laetis tum prosperis, velut intercalarem, aut, ut Graeci dicunt, embolysmon quoddam, tristem ac sinistram sese ingerit, ut his ingratis vicibus

et funesta, cum longissima multorum malorum serie, vereorque ne sint mihi omnium miseriarum principium, omnium bonorum, si quidem aliquibus unquam sim usus, meta! O nequam fortunae meae conditionem! Sic mecum agit omni tempore, ut cum Tantalo quopiam: arridet saepe, illudit saepius, nunquam eadem, nunquam diu certa, nunquam stabilis, et me, ut fallentis mos est, semper varia semper pendula detinet, omnibusque in rebus meis, tum laetis tum prosperis, velut intercalarem, aut, ut Graeci dicunt, embolysmon quoddam, tristem ac sinistram sese ingerit, ut his ingratis vicibus totos

multorum malorum serie, vereorque ne sint mihi omnium miseriarum principium, omnium bonorum, si quidem aliquibus unquam sim usus, meta! O nequam fortunae meae conditionem! Sic mecum agit omni tempore, ut cum Tantalo quopiam: arridet saepe, illudit saepius, nunquam eadem, nunquam diu certa, nunquam stabilis, et me, ut fallentis mos est, semper varia semper pendula detinet, omnibusque in rebus meis, tum laetis tum prosperis, velut intercalarem, aut, ut Graeci dicunt, embolysmon quoddam, tristem ac sinistram sese ingerit, ut his ingratis vicibus totos dies affligat,

non esse defuturum rebus Regiae M.tis, quatenus commode fieri possit. Hinc cepi de postulatis V.re Sac.M. agere. Sed antequam venirem ad rem ipsam, multo institui loqui de varietate rerum humanarum, quod rerum omnium vicissitudo est, et nunquam fortuna simpliciter ad extremum indulget; fuisse priscis temporibus prepotentes reges imperiaque maxima, que tamen uno belli adverso impetu foede corruerunt. Non solum legimus, sed etiam vidimus magnos exercitus parva manu fuisse prostratos; frustra confiditur

nulla existente causa metus recessisse an fugisse; dixerim: haud scio. Itaque mirabundo mihi dixit: Tu non credis, sed verum esse, paulo post scies. [De Petro Pereny] Tunc etiam dixit: Quis suasit regi tuo, Petrum Pereni preficere Hungaris? Nunquam inter nos et vos pax constare poterit, si vel a vobis vel a nobis non castigabitur. Perfidiam eius accusabat. [Verba Rustan Bassa] Dixit etiam: Nonne melius est regi tuo dare illas quatuor civitates et habere pacem ethernam, quam

fuisse ab Rhustan Bassa. Ulama Beg enim ab ipso dependet, est ei simultas cum Solimano Bassa. Hic etate, honore, opibus, rebus gestis superior est, illi spiritus addunt gratiam et affinitas principis. Jonus Beg semper est cum Solimano, Rhustan me presente nunquam eum admisit, nec permisit, ut cum eo loquerer. Itaque vellet honorem, laudem composite pacis ad se trahere. Nam si recta legati mitterentur Constantinopolim, sine dubio omnis honor ad Solimanum concederet, primarius enim bassa omnia tractat et expedit. Nisi

iusticiae semina habemus in natura insita? Sane plurimum: nam quomodo iusticia vteris si quid sit iusticia nescias, neque iusti teneas definitionem? quod vt multis voluminibus explicatur, ita non discitur sine multo labore. Nonne ridiculus apparebit, si quis e vulgo, qui nunquam antea tibiam inflasset, conferri tamen cum Ismenia canendo tibiis velit? omnino inquit. Sic inquam de aliis artibus et scientiis iudicare oportet? nemini eas diuinitus contingere, sed quaerendas esse magno studio: atque in iis excellere, nisi

virtute gigni, nec vnquam variari eorum naturam: quam semel a primordio vim vel abstergendi vel glutinandi vel aliud quippiam huiusmodi efficiendi lasserpitium intubum, et aliae herbae acceperunt, eandem aequaliter in alias atque alias sui generis transfundunt lege immutabili. Nunquam enim fando auditum est aut salutiferum esse Aconitum, aut mortiferam panaceam. Iam ex feris quaedam vocantur generosae vt Leones, Tygres, Pantherae, Lynces, quaedam vero imbelles, ut Cerui, Lepores, Damae, Alces. Neque ex his generosi foetus gignuntur, neque ex illis imbelles, sed

haec omnia praesens erat curaturus, non fuit opus administris. Sin autem ab iis reguntur ex ipsius sententia, quid singularis Dei curatio necessaria sit, non intelligo. Caeterum naturae superiori, id est, homini interiori formam ipsius referenti ac ab ipso aeditae, sic afficitur, vt ab eius cura nunquam discedat. Quamuis autem relinquerit hominem in manu sui consilii tamen non caessat eum monere modis multiplicibus, vt in caelum suam propriam sedem intueatur, dignaque parente opera faciat, contumax enim filius abdicatur deiiciturque de spe adeundae haereditatis. Non dubitemus igitur,

Voluntas nusquam, occasio semper, Illustrissime Comes, studii mei, erga Illustrissimam Magnificentiam vestram demonstrandi mihi defuit. Nam et Illustrissimae Magnificentiae vestrae ea amplitudo est; ut opera me ulla in re opus non habeat: et rerum mearum privatarum ea est ratio; ut nunquam adhuc usus venerit; ut aut opera, aut patrocinio Illustrissimae Magnificentiae vestrae uti in eis tuendis aut possem, aut ulla necessitate ad eam rem urgerer: tum quod in eis locis consistant, unde ad patrocinium, Illustrissimae Magnificentiae vestrae excurrere non facile queant; tum vero,

indubitatum argumentum est. Grave et difficile bellum susceperamus contra superbum: multisque et macimis victoriis, provinciisque, occupatis, Livonia sub iugum missa, ac praesidiis munita, tumenti arma tulimus: quem Rex noster, primo in Moschoviam ingressu ita perterruit, ut in aciem descendere nunquam ausus fuerit: pristinamque illam gloriam, quae opes suas, victorias suas, ac potentiam invictam toto in orbe personabat, amittere maluerit; quam armis cum eo congredi. Non tam arma nostra, quae saepe et victor et victus quae essent, expertus fuerit; quam sapientiam, et rerum

et liberalior divinitati consecravit. nec alia via propius accedimus ad Deum, quam cumulandis beneficiis, et in commune consulendo. Sed ut alia praeclara, ita mos iste propemodum exolevit. Sic vivitur hoc coruptissimo seculo, ut egregios conatus, rara gratia consequatur. Me tamen ab instituto meo nunquam alienus error deducet: nec deterrebit labor ab honesto opere: ac me ipsum iuvabit, si quid in rem videatur, commodis publicis pro virili consuluisse. Porro alii maiora aggrediantur, quibus amplior facultas et opes a natura atque fortuna suppeditantur: nos certe non poenitebit

diu potiti sunt fructu rapinarum: omnes una occidione occiderunt; quum hosti potentissimo per summam opportunitatem in Hungariam irruenti ipsi quidem improvisi imparatique, nec ducibus idoneis, nec milite, tumultuantes trepidique coacti fuissent occurere. Haec labes in reliquos Hungaros propagata nunquam extirpari potuit: ac nescio equidem, an unquam extirpabitur. Nam vulgus hominum facillime absque exemplo in vitia delabitur: quae ubi tenacius haeserunt, sane difficulter, aut raro admodum reciduntur. Sic Hungariam illam, quam paucis ante annis vidimus opulentam et florentem, nunc vero

in gravissimis fluctibus sibi gubernandam esse Rempublicam saepe tenendum clavum in atrocissimis tempestatibus: sapa fortissime occurrendum seditionibus popularium: saepe coniiciendas esse suas spes omnes in flammam concitatae multitudinis, ac prope quotidie invidiam esse pro Republica subeundam. Nunquam enim deerunt in Republica improbi, audaces, factiosi, perniciosi cives, qui rebus novis studentes, turbare quietem bonorum et statum Reipublicae conabuntur. Horum sceleratam audaciam, pestiferosque conatus, non alia vi magis, quam virtute, consilio, magnitudine animi repressis. Hoc etiam

ad mangonem, toties id passurus, quoties empturiens aliquis aduenerit: si placet, obducitur ad grauem seruitutem, ut uel arator, uel pastor sit, re duriora commemorem. Multa sunt ibi inaudita exempla miseriae. Caeterum homines iugo copulatos aratrum ducere nunquam uidi. Ancillae arctissimae habentur in perpetuis laboribus et extra conspectum uirorum, et ne cum conseruis quidem illis ulla confabulatio permittitur. Si quis cum uxore et liberis captus fuerit, hunc libentissime magnates emunt, et uillis praeficitur, ut curam uel aruorum, uel uinetorum,

recitando haec uerba, ELHEMDV LILLAHI, id est, gloria Deo meo. Deinde, exutis calciamentis PATSMAGH dictis, eisque ante ianuam relictis introeunt, alij nudis pedibus, alij habentes munda calciamenta MESTH uocata, quibus non palpant terram. Foeminae nunquam congrediuntur cum uiris, sed seorsum certo in loco, prorsus abstruso, a uirorum conspectu, et auditu: ipsaeque rarius templum frequentant, ut tempore Paschatis, nonnunquam diebus ueneris, quae GSVMAAGVN eorum lingua uocatur, orantque ab hora nona noctis usque duodecimam, utputa mediam

ut nimium pudenda exprimentes. Indusia GHVMLECH dicta, sudariola uiolaceo colore tingunt, caput illis aggestu pepli in turrim aedificatur, et in pyramidem turbinatur, et talis pileus TVLBENT siue CSALMA eorum lingua uocatur. Mulieres diuitum uelata facie incedunt, nunquam alienis uiris uultum aperiunt, nunquam forum frequentant. Calciamenta BABVCS uel CSISME dicta, tam uirorum quam mulierum, in solo suppactum habent, ut diutius illis uti possent. DE CIBARIIS

dicta, sudariola uiolaceo colore tingunt, caput illis aggestu pepli in turrim aedificatur, et in pyramidem turbinatur, et talis pileus TVLBENT siue CSALMA eorum lingua uocatur. Mulieres diuitum uelata facie incedunt, nunquam alienis uiris uultum aperiunt, nunquam forum frequentant. Calciamenta BABVCS uel CSISME dicta, tam uirorum quam mulierum, in solo suppactum habent, ut diutius illis uti possent. DE CIBARIIS illorum. VTuntur et ipsi quoque non pessimo pane ECHMECH

Fata silent, stellaeque tacent, nil praedicat ales,
Solius est proprium scire futura Dei.
Niteris incassum nauem submergere Petri,
Fluctuat, at nunquam mergitur illa ratis. Epistola exhortatoria CONTRA INFIdeles, ad Illustrissimum Principem Maximilianum Archiducem Austriae, Bartholomaei Georgieuits. SAEPE mecum

Epistola exhortatoria CONTRA INFIdeles, ad Illustrissimum Principem Maximilianum Archiducem Austriae, Bartholomaei Georgieuits. SAEPE mecum admiratus sum Princeps Illustrissime, cur quum omnia videantur Christianis polliceri victoriam, nunquam tamen eam inter tot annos consequan tur. Habemus Christum Deum, qui vnica nocte castra Sennacherib deleuit, qui Pharaonem submersit, qui foeminea manu puellae Iudith Holophernem extinxit, et vt breuiter dicam, a cuius numine voluntateque omnes victoriae pendent. Turcae contra,

apud quos sobrietas, parsimonia, continentia, vigilantia? vincantur illi, qui ab hostibus vel vagi ad praedas, vel inter pocula, vel in somno, vel apud meretricem, aliasque nequitias inueniantur? Sed haec culpa est plebeiorum. Principes ipsi, dum mutuis bellis se conficiunt, causam praestant, vt nunquam pares vires contra Turcas afferamus. Sed quia nunc bellum Gallicum finem accepit, sperandum quod non solum haeresis inter Ecclesiasticos sparsa, et omnis abusus ab Ecclesia tolletur, sed etiam principum discordiae cessabunt, et tandem firma auxilia contra Turcas coibunt.

protinus ausus:
Iam tibi seditio flammas et saxa parabit.
Caetera si desint tristem excruciantia mentem,
Vndique turba petax suplices agitata libellos
Porrigit aut uarias iacit importuna querelas.
35  Noctes atque dies nunquam resipiscere fas est:
Vrbani exagitant animum externique tumultus.
Quo fit ut inuisi strepitus nec pompa subactum
Influat in pectus, non stratum classibus aequor,
Non equitum turmae aut auro splendentia tecta,

Benacus Correxi ex Bonacus 12 et ipse cruore
Creuerat humano, pulchrae pars denique multa
160  Quolibet Ausoniae miseris repleta uirorum
Funeribus nigro sua tristia uellere cinxit
Tempora: nunc etiam nunquam fera praelia desunt.
Tu, pater omnipotens atque infinita potestas,
Vnica nostra salus, cuius sine numine sancto
165  Nec folia arboribus uentis agitata mouentur,
Solus opem praebere potes, obliuia si non
Te teneant hominum, quod nulli credere fas

caelum fecisse labore
Prodesset, certisque locis elementa tulisse
170  Humanae sobolis causa, Christumque figuram
Accepisse hominis? Quae perdita crimina nobis
Auxilium prohibent? Quum te feruentior ira
In scelera urgeret quondam tollenda prophana,
Nunquam passus eras, grauiter sine fine tot annos
Vt tua sic acri premeretur Correxi ex premetur turba flagello. 175
Tu quoque Erithraeis diri pharaonis Correxi ex Pharnonis in undis

littora terrae,
3.1.74  Et fidos redeam salvus ut ante lares. AD AMNEM GURDUM
3.2.1  Dic mihi: sic vitreis nunquam desertus ab undis
3.2.2   Semper eas solita Gurde per arva via:
3.2.3  Sic molles crescant circum tua flumina flores,
3.2.4   Et Phoebea tuas Arbor obumbret aquas:

ad haec cultis narrasti tempora libris,
4.2.2.186  Quae non indignum tanto te munere reddunt.
4.2.2.187  Ast ego (si pia fata sinant) dum vita supersit,
4.2.2.188  Nunquam carminibus desistam tollere clarum
4.2.2.189  Huius et huius opus, mihi quae venientibus annis
4.2.2.190  Corytias forsan tribuent post funera Sylvas.
4.2.2.191  Sed

eam pensionem supra quam dici possit, molestam et onerosam semper fuisse subditis. Quare saepenumero XX. millia aureorum duci suo quotannis pendere voluerunt, si eo proventu eos liberasset. Exorari tamen nunquam potuit, et professus est, si centuplum pendissent, se non facturum, ne ejus institutores injuria afficeret. Unde quatuor primariorum regulorum Hungariae: Thomae Strigoniensis archiepiscopi, Stephani Bathorei, N. Orzägi et

Ulpianum civitates. Quae etsi saepenumero legerim alias, et mecum altius considerarim, consultisque etiam aliis authoribus et multis hominibus locorum eorum peritis, atque etiam inibi incolentibus, cupidus aliquid veritatis elicere, nunquam tamen rem proprius visus sum perspexisse, si modo perspexerim, quam hisdem locis visis et peragratis. Igitur quum a Belgrado ad oppidum Niis, qui tractus еa via, quam nos egimus, tota sit latitudo Mysiae, nullum aliud flumen

montem Lucavizam, quem e Scardo monte ab Lucaviza. Illyriis in Mysiam usque procurrisse puto, coepimus scandere, qui non quod arduus, quod acclivis et difficili via sit, infamem vulgo esse affirmant, sed quod nunquam caret latronum frequentia. Vidimus in hoc tractu in sinistra ora amnis Moravae versus Danubium duos olim nobiles comitatus Branicievo, Branció alterum vocatum Hungaris, alterum Cuciaevo, excelso monte praeditum, cujus etiam partem

ipsum collem, quo sedet civitas, erant invecti. Miratus hoc, subjeci: Et quid opus iuit aqua peregrina, quum urbem Strymon ac suburbia illius interfluat? Respondit: audisse se a majoribus, nunquam fuisse idoneum Strymonem ad potandum. Nec nunc esse posse, si tunc non fuerit. Retulit post, quum de religione quaereretur, nihil eis de hac decessisse, nisi quod qui eam sustentare et propagare deberent, paulatim in turcicam

aliud quippiam aedificii conderet, LXX. ex iis, qui sacrilegis manibus domum Dei frangebant, subitis mortibus per intervalla dierum, dum instant operi, fuere prostrati; miraculo apud Christianos utrumque habitum, et mandatum memoriae nunquam interiturae sua gente incolumi. Si in urbe moram fecissemus, non est dubium, quin plura cognoscere potuissemus, quamquam quicquid uspiam inibi veterum aedificiorum Turcae reppererunt, et in

et necessarium omni tempore, in eo loco commodum habere secessum: et eo magis si et utilitatem adferat. Itaque hanc emptionem futuram dominatio vestra reverendissima pro certo habeat, quoniam occasiones talium rerum vix semel in centum annis occurrunt. Equorum nunquam alias fuit major raritas ut nunc est, hoc est bonorum et nobilium, eo magis quod proclamata est in iis nostris confinibus generalis expeditio in Ungariam, licet ficte, ut deinde accepimus; accedit huc, quod zanzacchus iste Clisiensis et Hluinensis modernus epirota est natione, malus

etiam erat magnificentia expensarum in portas, et compages partium earum inferiorum, et in munitionem super liminarium. Velum Velum item appensum erat, ad similitudinem ianuarum formatum, quod spectaculum quoddam iucundissimum, et quo nunquam facile satiari posses, praebebat: et quidem ideo pręcipue, quia a vento subintrante perpetuo movebatur, et quidem sinuatione ab imo usque ad summum, ob ventum a pavimento subintrantem. Descriptio altaris Altare etiam extructum

ad occasum tendentibus. et pavimentum totum est lapide constratum, tractusque habet aquae immittendae ad loca certa, quae immititur ad abluendum sanguinem hostiarum: quia in solemnibus festis multa millia iumentorum offeruntur. Aquae vero confluxus nunquam deficit: et quia fons intrinsecus magnus naturalem, et eam perennem scaturiginem habet, et quia subtus terram sunt mira et inenarrabili arte aquarum receptacula, confecta per quinque stadia, quemadmodum apparebat undequaque circum templum, quorum singula

nos duos et inermes admittebant, ad perlustrandas res sacras. dicebant enim, sibi sub fide commissam hanc curam: omnesque adductos ad hoc iuramento, quod sancte hanc rem, ut esset sibi praescripta, curare vellent. Et hinc, cum sint numero quingenti, nunquam admittere simul plures quam quinque. Hocque ita esse cautum et prospectum ab illo, qui primus hanc praemunitionem extruxerat. Urbis Hierosolymorum situs descriptio Civitatis vero amplitudo est mediocritate quadam

Unde etiam hanc ob causam stulte et inaniter agere, dum habebant et colant pro diis sui similes: et eo magis, cum invenire liceat multos etiam nunc qui illis prioribus inventoribus longe sint solertiores et ad inveniendum et ad intelligendum, quos tamen ili nunquam adoraverint: et tamen interim qui Graecorum talia finxerint et commenti sint de diis, haberi apud ipsos sapientissimos. Aegyptiorum idololatria De aliis vero, aiebat, longe stultioribus quid opus est dicere, ut de Aegyptiis et

Bibliographia locorum inventorum

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1530], Epistula ad Ianum de Lasco, versio electronica (, Constantinopolis), Verborum 196, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistlasc].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533], Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 805, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanfepist15330705].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].

Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report