Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: CopI.* Your search found 1781 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 401-500:401. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tuis lapides eius .
Placent Dei famulis isti Ecclesię lapides,
cum uitam ipsorum imitando ad eorum perfectionem nituntur peruenire.
Iidem sicuti montes per uirtutum altitudinem nuncupantur,
ita et flumina propter doctrinę inundationem copiam-que affluentem.
Plenissime enim uiam ueritatis docent.
quam uiam ipsi terendo Iudicis aduentum pręstolantur securi.
unde dicitur:
402. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] pili etiam in candorem uersi. Hulcus in carne auaritiam esse existimo, cuius uulnus tunc obductum uidetur, cum auarus adeptus est quod concupierat. Cęterum quia nec adepto satiatur, nondum sanatum uulnus cicatrix inęqualis ac discolor ostendit. Et quoniam ille nulla copia contentus in superfluis parandis cumulandis-que laborat semper, pilos habere dicitur qui sunt superflua corporis. cicatrix autem alba delectationem in acquirendo indicat, ruffa ardorem in concupiscendo. Fornicatio Quartum leprę genus dicitur | caro
403. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
404. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [page 503 | Paragraph | SubSect | Section] digito contingas.
Prunę quippe offendent corpus,
puellę uero tactus animam perimet.
Pecunię quoque crebra contrectatio animum ad auaritiam stimulat.
Quamcunque enim rem tangere delectat,
eius largius copiosius-que potiundę auiditas crescit.
405. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et sequere me!
Et qui habet duas tunicas,
det alteram non habenti.
incedat.
Tantum cibi ac potus imparti ne fame siti-que laboret.
Non beneficium est plura donare,
sed nequitię irritamentum.
Vestis delicatior excitat arrogantiam.
Victus abundantior nutrit luxuriam.
Prospiciendum erit igitur ne copiosius tribuas |
quam ad parsimoniam accipientis credideris esse satis.
ne forte dum iuuare cupis noceas.
Medicorum industriam imitare:
non porrigunt ęgroto quantum ipse expetit,
sed quantum saluti eius recuperandę confert |
quod-que
|
et quod honestę sustentationi sufficit uel non petenti prębe.
Quicquid ultra necessitatem est,
quicquid obesse poterit,
ne prębeas etiam si flagitarit.
Quod si tibi grandis rerum suppetit copia,
da multa sed multis.
Nam si uni dederis,
licet ille acceptis non male utatur,
tu tamen unum diligere uideberis,
alios odisse.
Christus autem non pro uno mortuus est,
sed pro omnibus.
Eius munificentię eris emulator,
cum plurimis benefeceris.
qui te de terra tollere |
et in cęlesti collocare dignabitur domo?
Ab omnibus destitutus gutta aquę indigere incipies cum diuite purpurato,
qui micas panis Lazaro mendicanti dare noluit.
Lazari inopiam non est miseratus in sua copia diues,
nec Lazarus iam in sinu Abrahę beatus et felix diuitis in igne ardentis miserię permissus est subuenire.
Atque ita auari diuitię in ęternam uertuntur inopiam.
diuitię uero pauperibus Christi dilargitę
a Domino collato gratia referatur.
qui illud quod pauperi impenditur,
fatetur impensum sibi.
clamorem pauperis,
et ipse clamabit,
et non exaudietur .
Minus est tamen sua non tribuere |
aliena quoque iniuste rapere cogit auaritia |
et ne a pauperum quidem fortunis impias continere manus,
nullo satiabilis congestu,
nulla copia contenta,
immo eo cupidior,
quo plura rapuerit.
Vnde de illis quibus ea dominatur est dictum:
Rex
Quod autem reges omnium semper opulentissimi sunt,
hoc ideo fit ,
quia regum opes non tam suę quam populi sunt.
Eorum quippe impensis plebes tute degunt,
ab hostium iniuria proteguntur,
in rerum uite necessariarum copia conseruantur.
Quemadmodum autem communi utilitati exposita esse debet principis opulentia,
ita et priuatorum diuitię adiumento sint egestati alienę.
Alioquin et ipsi diuites egebunt ac miseri erunt.
Quid enim
maximam beneficii partem,
quę in animo est.
Reddit enim pro beniuolentia beniuolentiam,
licet nondum munus pro munere retulerit.
Deest interdum referendi copia,
interdum occasio.
et quandiu ista desunt,
qui accepit beneficium tanquam relaturus,
iam retulisse uidetur.
quia satis est uoluisse,
quoties posse non occurrat.
Ab illo qui infamia notatus est |
et turpiter uiuit,
non accipias beneficium,
ne perditis moribus eius fauere
humanam.
Victi sunt deinde Palestini tonitru et fragore de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum ingentem Ammonitarum Idumeorum-que exercitum formidarent,
inimicos inter se digladiantes conspexerunt |
mutuo-que cęsorum tulerunt spolia tam securi |
quam paulo ante pauefacti.
Regnante Ezechia cum ab Assyriis duce
angeli manu una nocte centum octuaginta quinque milibus hostium cęsis |
obsidione soluti sunt.
Omitto nunc Machabeos |
Iudam,
Simonem,
Ionatham.
qui Dei sui nomine inuocato parua manu ingentes hostium copias pluries fudere.
Magna quidem et immensa beneficia hęc,
maiora tamen accepturi erant,
si istorum quę acceperant largitorem non deseruissent.
Nunc ergo quod superest,
breuiter
ritus secuti fuerant,
Palestinorum atque Arabum magna in parte pręda facti sunt.
Tunc enim et regis domus direpta |
et eius uxores liberi-que capti.
Ipse autem Ioram,
quia ab impietate non recesserat,
alui profluuio consumptus est.
Ob idem crimen Ioa regnante ingentes militum copias parua Syrorum manu prostratas amisere.
ipse Ioas a seruis domi fuit interemptus.
Rursum sub Amasia rege deos alienos adorabant,
cum a Ioa Samaritarum rege superati sunt.
pars Hierosolymitani muri diruta,
thesauri ablati,
ipse Amasias
taceam Moabitas et Ammonitas |
et quosdam alios potentia atque opibus quondam claros,
ob hoc ipsum superbię crimen pene deletos,
omnes terrarum dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu cęlum terram-que posse deficere,
qui solus ut essent potuit facere.
Non eos
Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam .
Si uerbis petulantibus lacesseris:
Beati estis inquit cum maledixerint uobis homines |
et persecuti uos fuerint |
et dixerint omne malum aduersum uos mentientes propter me |
gaudete et exultate,
quoniam merces uestra copiosa est in cęlis .
moyses
5.
420. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iustitiam-que colentibus. philosophi. / oratores / poetę. Nihil itaque uobis proderit o philosophi, scite subtiliter-que ratiocinari, nisi etiam innocenter integre-que uixeritis. Neque uobis rhetores ornate copiose-que dicere ulli erit emolumento, nisi compti et exculti uirtutibus incesseritis. Neque uobis qui in bicipiti somniastis Parnaso, in componendis poematibus Homero atque Vergilio esse pares usui erit, nisi profligata uitiorum labe | morum puritatem atque munditiam retinueritis.
421. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] benignissime alias me 2. Fregepanum
422. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] praelio a Tartaris profligatum, regno deinde expulsum et ad maritima latibula fugientem (quo tempore Veglia insula potiebantur) benignissime excaeperunt et uiginti quattuor auri atque argenti facti marcharum millibus donauerunt. Quo auxilio ille se suosque colligens, adiuuantibus maxime Fregepanum copiis, Tartarorum rabiem repressit eorumque imperatore et multis millibus una acie caesis amissum paulopost regnum recuperauit. 4. Ioannes, Bernardini proauus, Sigismundo, tunc Vngarorum regi – quo tempore triceps illud schisma uigebat – quadraginta duo
423. Kožičić Benja,... . De Corvatiae desolatione, versio... [Paragraph | Section] nunc, aut quibus sacris initientur, o Paule apostole, Corinthii tui, Ephesii, Philippenses et Galatae si uideres, maximo certe dolore afficereris! Tu enim infirmantibus coinfirmabaris, patientibus uero remedium solamenque afferre consueueras. Et ut de laeta Maesia, de Epyro, de docta Graecia, de copiosa auri atque argenti Bosina deque Asia et Aphrica uno uerbo concludam: maximam iam Christiani orbis partem, nostra ignauia, priuatis odiis et
424. Marulić, Marko. Catulli carminis epitomae, versio... [page 141 | Paragraph | Section]
Ea posuit in domo Saltus Libani. Fecit thronum de
ebore uestiuitque auro. Cuncta uasa potoria erant aurea, supellex domus
Libani uniuersa ex auro purissimo. Erant ei currus CCCC, equitum XII milia.
Illo regnante tanta fuit copia argenti Ierosolymis quanta et lapidum, tanta
cedrorum quanta et sycomorum. Adducebantur
ei equi de Aegypto et de Choa. Mulieres adamauit
alienigenas fueruntque illi
principibus non credenti: Videbis, inquit,
oculis tuis, et inde non comedes. Cum ergo Dominus in Syros
tonitrum excitasset, relictis omnibus diffugerunt. Egressus populus diripuit
castra Syrię et de uictus copia ita euenit, sicut prędixerat Heliseus. Atque
ille incredulus ad portam urbis turba irruente ellisus animam efflauit.
Ioram deinde cum Ochozia, rege Iuda, pugnans aduersus Azahel, regem Syrię,
in Ramoth Galad saucius
reuersus est. Bellum perpetuum gessit aduersus Baasam, Israhel regem. Hanc
ob rem regem Syrię Benadab largitione corruptum ab amicicia eius auertit
sibique confoederauit. Qui quidem Benadab missis aduersum Israhel copiis
Ahion, Dan, Abel, Ceneroth terramque Neptalim subegit. Asa autem tulit
lapides de Rama et ligna ędificauitque Gabaa Beniamin et Maspha. Anani
prophetam sibi exprobrantem, quod in rege Syrię
lapidatus prophetantem lapidauerunt in a trio
templi Ioa rege iubente, tametsi patris eius beneficio tum uitam tum regnum
fuerit assecutus. Deo autem tot impietates ulciscente Syri numero pauci
ingentes Iuda copias superant atque prosternunt. Rex etiam Syrię Azahel
expugnata Geth obsedit Hierosolymam, sed a Ioa omni argento, quod in templo
et in pallatio erat, accepto recessit. Non multo post Iosachar
filius Semath, et
ne derogaret legi.
Decemmilia Idumeorum strauit in Valle salinarum. Expugnauit Petram et
appellauit eam Iezechel. Ioam, regem Israhel, ad certamen prouocauit. Illis
ducibus acies concurrerunt ad Bethsames, oppidum Iudę. Copię Iudę fugientes
in castra se recęperunt. Ioas uictor Amasiam captum duxit Hierosolymam,
interrupit murum, spoliauit urbem, obsides accepit et rediit in Samariam.
Amasias post mortem Ioę, regis Israhel, uixit annos XXV.
carnis lasciuiam refrenabat. Forma insignis, diuitiis
potens, nobilis genere in tribu Simeon. Iam annos
Iubente Olopherne cibum potumque ei de suo
ministrari conuiuio non assensit, ne in escis
ethnicorum contaminaretur, seque sibi uiaticum attulisse dixit. Impetrat ab illo
copiam ultro citroque cum ancilla sua commeandi. Die quarto inuitata uenit ad
Olophernis conuiuium, comedens tamen et bibens de his, quę secum portauerat.
Postquam exempta fames epulis mensęque remotę , Olophernes ebrius per
laborabant. Heliseus, fossas ut facerent, iussit. Et impletę sunt aquis.
Victoriam quoque eis de hoste futuram prędixit. Mulieri uiduę atque inopi,
cui creditor pro debita pecunia duos liberos abstulerat in seruitutem, olei
copiam in uasis, quę illa a uicinis commodato acceperat, ebulire fecit. Hinc
mulier uendito oleo redemit liberos et creditori satisfecit, de reliquo ipsa
cum familia sua uixit. Apud Sunam ciuitatem mulieri sterili et uiro eius iam
atque etiam uisu
restituto illuc redire fecit, unde uenerant. Benadab, rege Syrię, Samariam
obsidente cum iam in eo res esset, ut Samaritani fame compulsi hosti se
traderent, cras a Domino liberandos prędixit et pro penuria copiam uictus
affuturam. Nocte proxima horrendo quodam fragore audito Syri territi
relictis omnibus diffugere. Ciues egressi direptis hostium castris omnium rerum copia affluxerunt.
prędixit et pro penuria copiam uictus
affuturam. Nocte proxima horrendo quodam fragore audito Syri territi
relictis omnibus diffugere. Ciues egressi direptis hostium castris omnium rerum copia affluxerunt. Idem
propheta prędixit famem septem annorum futuram. Cum esset Damasci, prędixit
Benadab, Syrię regis, mortem et Azahelem in eius locum successurum. Idem
Domino iubente unxit Iehu
regibus Iuda originem trahens,
prophetauit in diebus Ozię, Ioathan, Achaz et Ezechię regum Iuda. Hic
Ezechiam regem, cum Syrorum exercitus urbem obsedisset et ciuitatem magis
fames quam arma pręmerent, tum cibi copiam tum obsidionis
liberationem propediem futuram sperare iussit. Et tunc quidem Assyrii
(sicut dictum est supra) ab angelo cęsi sunt. Idem regi mortem imminere nunciauit. Et tamen
ad subeundum laborem excitat affirmans multo maiorem gloriam fore templi
secundi, quam fuerat primi. Glorificandum enim erat ipso ueri Messię
aduentu. Alioquin primum illud et operis magnificentia et auri argentique
copia longe nobilius fuisse satis constat.
Conuincuntur ista prophetę autoritate Iudei, qui Messiam nondum uenisse
contendunt. Si enim nondum uenit, quomodo plus glorię secundo templo
IVDAS
IVDAS, cognomento Machabeus, Mathatię sacerdotis filius, dux creatus
Apollonium, Samarię pręfectum, aduersum Israhelitas insurgentem fusis
fugatisque eius copiis interfecit spoliisque potitus est. Seronem, Syrię
principem, cum multa pugnatorum manu egressum usque Bethoron ipse cum paucis
fregit. Desyderati sunt ex illis mille trecenti uiri, reliqui fuga elapsi
sunt in
Quamobrem rex Antiochus coacta quam maximo potuit
exercitu datisque stipendiis cum Iuda confligere parabat. Veritus autem, ne
satis suppeteret pecunia, in Persidem ad exigenda tributa est profectus.
Cęterum cum dimidia copiarum parte Lysiam reliquit mandans, ut reliquia
Israhel persequatur. Lysias igitur Ptolomeum, Dorimini filium, et Nicanorem
et Gorgiam duces misit cum XL milibus peditum et LXX milibus equitum in
Iudeam. Profecti
expiauit sancta, obtulit sacrificium, adorauit Dominum gratias
agens pro uictoria. In monte Syon posuit pręsidium. Idumeos Arabasque
afflixit. Filios Bean in turrim compulsos igni absumpsit, Timothei,
Amonitarum ducis, copias contriuit, ciuitatem Iazer cępit. Symone fratre
Galileis in subsidium misso gentium, quę illum inuaserat, exercitum
profligauit. Ipse uero cum Ionatha, fratre altero, capit Besor, expugnat
Masphat et alias quidem
Mathatię filius, in demortui Iudę locum omnium suffragiis
subfectus, ut Bachidis, Antiochenorum pręfecti, uitaret insidias, recessit
cum suis et in deserto Thecuę ad lacum Asphalti consedit. Vbi uero audiuit
Bachidem copias ultra Iordanem traduxisse,
Ioannem fratrem ad Nabatheos auxilia petitum misit. Sed in itinere filii
Iambri ex Mada illum adorti intercępere. Neque hoc eis cęssit impune.
Ionathas enim
repetiit ab eo Ioppem, Gazaram, arcem Syon
urbemque Hierosolymam. Cunque tam improbę petitioni Symon nequaquam
acquieuisset, ille cum classe et pedestri equestrique exercitu misit
Cendebeum, ut Iudeam inuaderet. Cum his copiis Cendebeus uenit Iamniam et
incursionibus uastare Iudeę fines coepit. Aedificauit Cedronem ibique posito
pręsidio commeatum Iudeis, qui frequens erat, interclusit. Ioannes a Gazara
Hierosolymam ascendens nunciauit
ut pro patrio solo libere
pugnarent, pręcipit. Ioannes igitur cum XX milium uirorum exercitu uenit ad
Modin. Primo mane surgens cum ad torrentem Cedronem applicuisset, uidit
exaduerso in ulteriore ripa stare ingentes Cendebei copias. Continuo citato
equo torrentem pertransiit, quem cęteri secuti cum sacris tubis
increpuissent, Cendebeus et qui cum illo erant in fugam uersi Cedronem
castellum intrant. Ioannes ad portas usque fugientes insecutus
funditus / ne nostris quidem visceribus parcit. Cuius leuissima primordia in magnam vim se attollentia consideranti multum profecto admirationis / plurimum timoris afferunt. Non enim Thurcae Origo thurcarum. quadrato agmine / non instructo exercitu / non militaribus copiis / non iis demum viribus / vt aperto marte congredi auderent ex Sarmatia Asiatica testimonio insignium scriptorum defluxerunt / sed vilis ac parua perditorum hominum manus quasi quodam conspirantium more / nec quidem animo subigendi prouincias ex patriis siluis / quas aedium loco habent /
ad deos quisque flagitiosissimus confluere: iis se in partem praedae adiungere. Itaque crescentibus in dies viribus atque animis / obliti domesticarum siluarum / quas perpetua frigora et niues infestant: ad haec molli
caelo frugum / vini / carnisque dulcedine / ac rerum omnium copia ad illecebras et blandimenta corporis alliciente / quibus potissimum Asia abundat / Asia copia rerum abundat. et quorum Barbari sunt auidissimi / quum neque vllos deos / neque animorum immortalitatem credant / Thurcae nullos deos
atque animis / obliti domesticarum siluarum / quas perpetua frigora et niues infestant: ad haec molli
caelo frugum / vini / carnisque dulcedine / ac rerum omnium copia ad illecebras et blandimenta corporis alliciente / quibus potissimum Asia abundat / Asia copia rerum abundat. et quorum Barbari sunt auidissimi / quum neque vllos deos / neque animorum immortalitatem credant / Thurcae nullos deos credunt. decreuerunt obsecundantem fortunam sequi / Thurcae secunda experiunt fortunam. ac se
ac nonnulli Scytharum Scythae. territi legatos ad Caesarem Augustum Caesar Augustus cum muneribus miserunt. Idcirco Thurcae inter omnes prouincias praecipue in Italiam transire anhelant: ad hoc eos inuitante rerum omnium copiosissima ac opulentissima praeda. Thurcarum cupido in Italiam traiiciendi. Sed quid opus est tot coniecturis veritatem indagare? iam ad certissima nostrae ruinae argumenta descendamus. Nostra scelera scelera Christianorum. contra nos
praetermissis principum Germaniae dissensionibus: in Italia Strage Christianorum in Italia. profecto iuxta Varum / Mincium / Benacum / Athesim / Lirim / et nuper in agro Rauennate ac Mediolanensi supra trecenta millia hominum ceciderunt / quibus copiis vsque ad Indos
peruenire potuissemus. Ne autem parum inter Ducces proeliatum esse videatur / saepius ad priuata arma concursum est: et / quod minus crederetur / rustici contra nobiles impetum fecerunt / Rusticorum furor contra nobiles. alios
rebus ad orientem / nihil aliud restat / quam vt impiis votis Impium Thurcae votum. satisfaciat / ac in residuum Christianorum capiat expeditionem. Apparatus Thurcarum in Christianos. quam rem non dilaturum esse timendum est: innumeras enim copias vndique cogit. Nos interim consilia differimus. Atqui vereor ne turbine quodam aduolantibus hostibus (falsus vtinam sim vates) pars per salus dilapsi / pars petamus vlteriores regiones sine vllo duce / aut consensu suam quisque spem / sua consilia communibus deploratis exequentes. Quod iam
Daciam Dacia quae Vallachia in Poloniam irruentibus / positisque non longe a Cracouia castris / ita territi sunt Poloni / vt ne principes quidem quid consilii caperent habuerint. Quum tamen consedissent hostes inter duo flumina / tanta repente imbrium niuisque copia cecidit / tanta vis frigoris superuenit / vt ille formidatus exercitus partim fame / partim frigore / non virtute nostra / poene totus consumptus sit. Thurcarum interitus in Polonia. Expectabitis igitur donec tantus hostis domi vos opprimat? donec machinis quatiat
reliquos Christianos / nedum quod parta iam dimittere velint, Quorum neque viribus / neque ingenio / neque animis deficientibus quid aliud futurum speramus / quam si toto Christianorum conatu non resistatur / quibusque proximis correptis per littora Hispanici et Gallici occeani victrices copias circumducturos. Quare compositis intestinis bellis / oblitteratis diffensionibus / reuocatis vitae preciis / quae pessum ierant / restauratis artibus liberalibus / quae in contrarium ceciderant / in sola conscientia benefactorum / ac Christo propugnatore / contractis vndique copiis adoriamur
victrices copias circumducturos. Quare compositis intestinis bellis / oblitteratis diffensionibus / reuocatis vitae preciis / quae pessum ierant / restauratis artibus liberalibus / quae in contrarium ceciderant / in sola conscientia benefactorum / ac Christo propugnatore / contractis vndique copiis adoriamur saeuissimos Thurcas. Parata est potens Italia / non deerit bellicosa hispania / non pugnax Gallia / non pari animi magnitudine Britannia / Bohemis ad hoc / et Hungaris / caeterisque validis gentibus non detrectaturis. Num vos fortissimi Germani eritis in tanto discrimine
florentissima Italiae gymnasia, Patauinum, Bononiensem, Senensem, Perusinum, atque
Romanum meis oculis subiecerit. Proinde, pulcherrimae famae clamoribus respondente
ueritate, nihil non inueni, quod concupieram:
A copia rerum. nihil possum cogitare, quod hic ad bene beateque uiuendum
desyderetur. Et quum uigeant praestantissimae uirtutes, maxime uero humanitate Ab humanitate. inter uos certatur: ad
quamdam neque
Pentheus. discerpta, et in unum corpus denuo
redacta, huc tanquam ad tutissimum portum confugit, ac firmissimas aegit radices, et
propagauit. Praeterea, quis tanto se fretum putet ingenio? Quis arbitretur tanta dicendi
copia excellere, ut magnitudine Magnitudo
eloquentiae. ac praestantia eloquentiae non obruatur? Quam rari omnibus
saeculis ut inquit Cicero, Cicero
integram uero
Cicero quiddam est eloquentia, quam homines opinantur, et
pluribus ex artibus studiisque collecta:
Confirmatio. quis enim aliud in maxima discentium multitudine, summa
magistratorum copia, praestantissimis hominum ingeniis, infinita causarum uarietate,
amplissimis eloquentiae propositis praemiis esse causae putet, nisi rei quamdam
incredibilem magnitudinem ac difficultatem? Nam, ut etiam sentit Fabius
Aristoteles. quorum alter uires et commoda
eloquentiae in duobus dialogis, qui Gorgias
Gorgias. et Phaedrus Phaedrus.
inscribuntur, copiose declarauit: alter bis diuina quaedam praecepta de eloquentia
conscripsit, eamque publice professus est, ad aemulationem praeclarissimi Oratoris
Isocratis. Isocrates Tunc etiam ad
obeundas legationes
sed loquacitatis nomen uendicabunt. Eloquentia sine arte loquacitas appelanda
est. Porro, licet natura Natura et ars
eloquentiam perficiunt. ipsa suggerat copiam et illecebras quasdam, et leporem
in dicendo, faciatque orationem instar torrentis fluere, unde multae laudis oratori
praestabitur occasio: tum si illi impetus animi naturales, illa inquam uis et ubertas
arte dirigentur excolerenturque, tunc uideretur uere
oratoris nomen consummaretur. Vt enim gladiatores nec apte uulnera
inferre, nec ictus excipere aut repellere, nec se protegere nouerunt, nisi prius edocti
fuerint: quamquam firmissimas uires et robur corporis a natura acceperunt: ita profecto
omnis illa copia, nisi adiuuetur arte, saepius est nocitura dicenti, quam profutura.
Interdum enim et genera commiscenda sunt, et status uariandi, praeparandi auditorum
animi pro causarum qualitate, Diuersae causae
diuersam etiam
quibusque rebus
interuenientibus eloquentia cum de his tractat, propria sibi et peculiaria facit.
Quaeso, quid est tam reconditum in Philosophia, quid tam acute ab aliis tractatum
artibus, in quo non possit Orator suo quodam iure uersari, atque illud maiori copia et
ornatu, ueluti quibusdam illecebris delinire? Recte quidem Gorgias Gorgias. apud Platonem Plato. de omnibus Rhetori putauit esse
dicendum, ut
vt eodem tempore litora
omnesque oras infestet / ingentes et terrestres / et nauales exercitus vndique cogit.
Superioribus annis / quum adhuc esset infirmior / Venetis olim potentissimo terra marique
populo / tunc etiam Gallorum / Hispanorumque / ac aliis auxiliaribus copiis potentiori
munitissimas in Euboea / Grecia / Achaia / Istmo / Peloponneso / Epiro ciuitates vi
ademit: Dalmatiam aut deuastauit / aut occupauit / aut tributariam reddidit. Nunc
debellatis bellicosissimis nationibus / subacta Cilicia / Antiochia / Syria /
hic labor noster meretur, id totum tecum, cui plurimum debeo, cupio
communicare. Huiusce autem uoti qua ratione compos effici queam, accipe. Ista, quę ego dudum
conscripsi Tibique dedicaui, Tu in multas paginas diffundenda impressoribus trade, ut, cum
plurium exemplariorum copia facta fuerit, illi, qui legerint, non mea magis quam Tua opera
excitentur ad eas capessendas uirtutes, quibus uera beatitudo comparatur. Ego igitur seminaui,
tu occabis, tu runcabis. Ego plantaui, tu arbustabis, tu pedabis, ut et seges ipsa lętior
proueniat et uiuiferi
quanto nos magis diligit? Vna talis gutta satis erat ad eluendum humani generis peccatum, sed
ad testandam sui erga nos amoris magnitudinem, quicquid restabat in corpore, dispersit in
cruce.
Qualiter autem ab impiis comprehensus fuerit, quoniam a Ioanne accuratius copiosiusque
describitur, quid ille dicat, consyderemus.
Sciebat — inquit — et Iudas, qui tradebat eum, locum, quia frequenter Iesus
conuenerat illuc cum discipulis suis. Iudas sciebat hortum illum, in quem Iesus cum
discipulis
illud: Honora
patrem tuum et matrem tuam. Hos in necessitate ne tunc quidem deserendos esse, cum
ipsi necessitate affligimur, suo exemplo nobis ostendit. Quam igitur grauiter delinquunt, qui,
cum rei domesticę commodis satis abundent, parentum tamen inopiam sua copia adiuuare negligunt
et in illos se inhumaniter gerunt, a quibus se genitos et educatos fuisse non ignorant.
A sexta autem hora (ut alii Euangelistę tradunt) tenebrę factę sunt super
uniuersam terram usque ad horam nonam. Necesse enim
opibus inhiant, de his, quę ęterna sunt, nequeunt
cogitare et, dum corpori blandiuntur, animę bona contemptui habent pręsentiumque rerum
uoluptate deliniti eorum, quę futura expectamus, obliuiscuntur. Longe autem melius est nudos
intrare in regnum cęlorum quam cum opum copia m itti in ignem ęternum et diuitis
purpurati miserrimam subire sortem, qui sepultus in inferno frustra Lazari mendici in sinu
Abrahę feliciter quiescentis implorauit opem. Quanti autem meriti pauperes isti, de quibus
locuti sumus, apud Deum, qui eos elegit,
resurgentem, quem
mortuum contempserant. Sed obduratus inuidię malignitate animus ueritatem, quam agnoscit,
pernegat confiterique recusat et perire mauult quam errorem suum corrigere. Tunc
congregati — inquit — cum senioribus, consilio accepto, pecuniam copiosam
dederunt militibus dicentes: Dicite, quia discipuli eius nocte uenerunt, et furati sunt eum
nobis dormientibus. O detestandam principum emulationem! Gratis offerentem se
repellunt ueritatem, et largitionibus redimunt mendacium, et id quidem impudens admodum,
quia uiueret, non crediderunt. Qualiter autem Marię
Magdalenę se ostenderit Dominus, Ioannes plene luculenterque describit. Prius ergo Marię soli
ad monumentum apparuit, deinde aliis mulieribus in uia. Mulieri igitur peccatrici, cum
surrexisset, quamprimum sui uisendi copiam fecit, ut se propter peccatores uenisse ostenderet.
Et illa tamen, quę ardentius Dominum quęrebat, digna fuit, ut prior inueniret atque eius
resurrectione citius consolaretur, cuius nece magis quam alię* angebatur. Ideo autem de illa
septem demonia eiecta fuisse ait, ut
Postea — inquit — manifestauit se iterum Iesus ad mare Tyberiadis.
Operęprecium* est dicti huius tropologiam obiter perstringere. Tyberiadis bonitas
interpretatur. Ibi igitur Iesus assidue se manifestat, ubi est mare bonitatis uirtutumque
copia. In hoc mari nihil est amarum, nihil turbulentum. In hoc excitatus a somno Dominus
tempestati *corr. ex operepręcium
tentationum imperat, et omnes procellę uertuntur in tranquillitatem. Si
persecutores sęuiant, si aduersa mundi
et infernorum, et omnis
lingua confiteatur, quia Dominus noster Iesus Christus in gloria est Dei Patris.
Igitur de ascensione eius Marcus ita scribit: Assumptus est in cęlum, et sedet a
dextris Dei. Hoc idem paulo plenius refert Lucas in Euangelio, sed multo copiosius in
Actibus apostolorum. In Euangelio quidem sic: Eduxit autem eos foras in Bethaniam, et
eleuatis manibus suis benedixit eis. Et factum est, dum benediceret illis, recessit ab eis,
et ferebatur in cęlum. In Actibus autem hoc modo: Et cum hęc
fons est.
Epilogus
Diximus de humilitate, diximus de exaltatione Dei et Domini nostri Iesu Christi.
De qua nihil tam magnum, tam excellens dici potest, quin multo sublimis copiosiusque
supersit dicendum. Quis enim hominum aut angelorum gloriam illam, quę infinita est, (neque) *om.
ualebit uel animo metiri uel uerbis explicare? Nos, quantum Dominus donare dignatus est, his
tribus uoluminibus trinam de Domino nostro texuimus historiam.
Pro Deianirę, Oenei filię,
(Achelous) coniugio cum Acheloo, Acharnanię flumine, primo in serpentem, deinde in
taurum mutato luctatus uicit. Eo humi prostrato alterum cornu dexterę ui auulsit. Quod
Naiades nymphę uariis agrestium fructuum diuitiis repletum Copię deę dedicarunt. Ille uictor
Deianiram formę uenustate imprimis decoram sibi copulauit. Cum illa profectus, postquam
fluuium traiicere necesse esset, (Nessus) Nesso Centauro ferendam commisit. Nessus autem
translatę puellę uim inferre uolens, Herculis
pręmii, quemadmodum
superius ratiocinati sumus te non refragante. (Achelous) An pręterea aliquid esse putabimus
pro Deianirę connubio initum cum Acheloo flumine certamen, post multiplices quasdam
formas in taurum mutato, et uicti detractum cornu Naiadibus Copięque deę cum fructibus
datum? Sed nostrę religionis homines pro spiritalibus Christi Ecclesięque nuptiis uarias
heresum formas grauissime impugnant, et impugnando uincunt, et uincendo dominantur.
Denique potestatem hereticis ablatam ad catholicos transferunt, qua ipsi usi plurima officia
athletę non pro Deianira certant, sed pro Ecclesia, non Acheloum,
sed perniciosam heresim euertunt, non cornu tauro, sed hereticis extorquent in Ecclesia
regendi autoritatem. Inde creantur pontifices, episcopi, presbiteri, diacones, clerici. Et sic
cornu impiis auulsum, fit credentibus cornu Copię salutaris. Hanc uerę uirtutis uiam ignorauit
Hercules tuus, et in corporis uiribus beatitudinem ponebat, quas habuit cum belluis
communes. (Nessus) Ille Nessum, ne Deianiram uitiaret, sagitta confixum interfecit. At ex
nostris uir aliquis diuinis
facinus fuit innocenti
regnum abstulisse et tot uiros nullius criminis conuictos cęde sustulisse? Sed audi, quam raro
proposito Christi serui, quam pia obseruatione et Nelei regnum destruunt et fratres eius
interimunt et ipsum Neleum uiuere solum uolunt. Varia supellex et multarum rerum copia
Nelei fratres sunt. His ergo perfectioris uitę uir contemptis et in egenorum usum erogatis uictu
tantum necessario contentus in paupertate Deo seruit. Neleus itaque uiuus necessarium uitę
sustentamentum est. Abiectis autem his, quę superuacanea erant, auaritię euersum est regnum,
quę
participes per
speciem expeditionis extra urbem ablegatos posthac urbem ingredi non
permiserunt, itaque urbs incolumis ab intestino hoste conseruata.
Verum fugatis mox ab externo hoste Rhacusanis copiis rebusque
accisis consternata ciuitas in detestabili scelere spem posuit salutis. Erat
Stephano Cossacio filius natu maximus, patri, ob ereptam sibi ab ipso patre
sponsam, ualde infensus. Quem quum Rhacusani male animatum in
in campum
descendisse arbitratur, nihilque praeter honestum, ius gentium et uetustissimum
Hungarorum morem uestris factum iri suffragiis fere pro comperto habet.
Est enim ei persuasum uobis non minorem inesse iustitiam quam fortitudinem, prudentiam quam fortunam, rerum omnium copiam quam modestiam. Quae cum ita sint,
uestri arbitrii est uobis regem designare, prudentiae uero quam optimum deligere ad regnum. Nemo enim est uicinorum regum, qui id frustra per se adipisci non speret,
quidem non modo talium pactione nuptiarum ad regnum Hungariae non est accitus, uerum etiam multo ante ab Hungaris rex designatus
quam ulla huiusce matrimonii fieret mentio.
Quamquam non negauerim spem nuptiarum Beatrici ab Hungaris dolose iniectam,
quo illa pecunias, quarum copiam ingentem congessisse credebatur, in exercitum, qui
aduersus hostes id temporis scribebatur, impenderet. Qua propter ego quoque eorum
opinioni facile accedo, qui credunt Ianum nullius delicti conscientia, sed ex uoto monasterium petiisse.
ei cum paucis fortiter resistit.
E
paludibus Albensis agri, ubi sedem regiam esse supra docuimus, amnis effunditur, et quia
limum uehit turbidusque labitur,
labitur,
et sanguine experiri. Nam praeterquam quod
inhonestum atque impium est fratres inter se bello decernere, multo etiam tutius esse
arbitror uerbis potius ac iure disceptare quam ad aleam sceleratissimi omnium certaminis
descendere, ubi plerumque qui rebus ac copiis instructior quam cuius causa iustior est uictor euadit. Tute autem probe nosti, quam paratus accesseris ad bellum aduersus Hungaros
gerendum, qui sane ac si ulla alia circa gens, armis, uiris, equis, pecunia, caeterisque rebus,
quae bello usui sunt, quam maxime abundant, nec profecto cuiquam
uitam latrociniis tolerare assueti, fama huius expeditionis
uulgata spe, ut fit, praedę eo confluxerunt, iustique fere exercitus numerum confecerunt.
Ad hoc plęrique ciuitatum Alemaniae principes gratuitam operam ea in expeditione se
nauaturos ultro pollicentur, atque pro uiribus copias Maximiliani augent, quo studium
ac officium suum ei probarent, quem scilicet regem Hungariae futurum, consensu haud
exiguae procerum partis, quae Vuladislauo suum non dedisset suffragium, falso persuasi
arbitrabantur.
Hanc enim famam Maximilianus per totam fere Germaniam sagaci satis
domo
profugum patriam relinquere coegit. Ac nescio an ulli maius hosti negotium quam tibi hoc
tempore, quo cum Hungaris tua repetens iustum bellum gesturus es, prebuissem,
propterea quod te Hungariam aggredientem tuo quidem agmini instans a latere urgerem,
et quantum uiribus possem, tuas copias distinerem, nec ullo pacto paterer, si nequissem
omnino retinere, aliqua saltem ex parte non uexatum ad Hungariam penetrare. Nam mihi
nec manus fortissimorum militum, quibus haud paruam Norici agri partem a Matthia rege
atributam obtinui, nec gens Salensis regionis, quae reliquos Hungaros
conferant. Quod ubi parum
procedere uidet,
Stephanum Batherem Paulumque Cinisium, uiros non minus strenuos
quam reipublicae Hungarorum studiosos, Albam Regiam, quo delectus militum indictus
erat, cum parua manu, utpote ex presenti copia, misit, satis credens uel solo tantorum
ducum nomine Maximilianum aut a coeptis suis deterritum iri, aut saltim eius itineri
moram aliquam inici posse. Ipse, Petro comiti Houario munus regium per suam absentiam obire iusso, Posonium ad concitandos Boëmos proficiscitur.
Posonio enim (quippe eo iam conquisitores a me missi exercitum e Boëmia euocatum contraxerunt) opportune reuertar, adducens mecum fortissimos uiros, quorum Alemani
ne conspectum quidem, nedum arma poterunt sustinere.
Atque ita ueniam copiis instructus, ut non modo hostium spes ac nostri opprimendi fiducia uana euadat, sed etiam
Hungarorum discordia, qua hostes fraeti in nos impetum faciunt, omnino comprimatur.
Nec demum terreat quempiam uestrum, aut natura timidum, aut consilii mei
in subiectam planiciem despectus, sunt enim omnia campi circa Albam Regiam
- quos quidem uix oculis terminare queas ex signorum militarium internitentium
numero, magnitudinem copiarum conicientes nequaquam sibi intra muros tutum commorandum esse duxerunt, ne in oppido campestri, cui admodum metuebant, magno suo
ipsorum, simul et totius regni periculo clauderentur. Etenim inopinato hostium aduentu
Alba Regia neque propugnaculis, neque armis, neque uiris muniri
animos Hungarorum, nec diutius in terra bellicosissimi hostis agendum, ne aut Hungari
temporis, ut fit, spatio recoeptis animis ac uiribus consilium pugnandi inirent, comissoque praelio res Alemanica in dubium deuocaretur, aut Vuladislauus interim cum
Boëmorum copiis, cuius iam aduentus appropinquare putabatur, a reditu eum in
Alemaniam intercluderet, gloriamque ex insperato ac magis aduersariorum discordia
quam sua uirtute partam uel omnino euerteret, uel sese in magnum coniceret discrimen.
Itaque exercitum, cui iam ne stipendium quidem
collaudat, atque his ob fidem amplissimis uerbis gratias agit, admonitus
a quodam amicorum, Hungarici moris perito, Hungaros, ac si ullam gentem, facunda
capi allocutione.
His peractis deliberat cum amicis, utrum Albam Regiam obsessum iret, an prius ad
opprimendum Alberthum copias educeret. Omnibus optimum uisum praeuerti ad
Polonos e finibus Hungaricis expellendos, quibus sane pulsis multum de Alemanorum
spe decessurum putabant. Nempe Alemani ad ulciscendas Hungarorum iniurias regis
Matthiae
peruenit, multis
iumentis teneriorisque aetatis armigeris in itinere ui frigoris amissis. Alberthus fratris
aduentu cognito animaduertensque praelio esse cum Hungaris decertandum, praesidia,
quae per loca abs se occupata distribuerat, propere ad castra euocat. Itaque contractis in
unum copiis, ueluti extemplo pugnae copiam facturus, in aciem per speciem dimicandi
procedit, quamquam nihil minus quam de manu cum Hungaro conserenda cogitaret,
quippe et uiribus et animis suorum hosti impar. Iam eo utrinque uentum erat, unde
praelium
aetatis armigeris in itinere ui frigoris amissis. Alberthus fratris
aduentu cognito animaduertensque praelio esse cum Hungaris decertandum, praesidia,
quae per loca abs se occupata distribuerat, propere ad castra euocat. Itaque contractis in
unum copiis, ueluti extemplo pugnae copiam facturus, in aciem per speciem dimicandi
procedit, quamquam nihil minus quam de manu cum Hungaro conserenda cogitaret,
quippe et uiribus et animis suorum hosti impar. Iam eo utrinque uentum erat, unde
praelium committi posset, instructusque
occurens, hostili ictu equo
deturbatur, uixque suorum intercursu, non mediocri aduersariorum querela, periculo
quidem ereptus est, haud tamen singularis certaminis iure conseruato.
solo arcere.
Neque enim extra regni fines suo quisquam impendio militare lege cogi potest.
Itaque rex cum magnam Boemorum ac Hungarorum manum contraxisset, aduocato senatus Hungarici concilio cum eo deliberauit, an Viannam iret oppugnatum, prius
quam copias ad Albam admoueret, non quod id sentiret, aut quicquam tale animo concoepisset ― nam satis desidem ac inglorium regem semper egit ― sed quia, quum exploratum haberet Hungaros id fieri non permissuros, ad maiestatem regiam tuendam
spectare putabat citra secordiae suae notam
Hungaris uinci assuetos facile uanos spiritus
submissuros.
atque iuxta maximos Hungariae praesules regno auxilia subministrabant.
Reliqua Hungarici regni sacerdotia, et numero et commodis haud contemnenda,
quae uulgo
dedere, totidem
Prinnii, Polocii cum Rhosgoniis quingentos. Paulus Cinisius cum centum galeatis equitibus leuisque armaturae ducentis uenit. Neque enim nunc Thibisuarensis prouinciae, cui
praeerat, uires, quae quidem ad iustum accedunt exercitum, sed quot militum aere proprio conduxerit, his copiis adnumero. Gerebii centum galeatos totidemque leuis armaturae huic exercitui addidere. Pancratii centum; totidem Morotii, despoti Georgius et
Ioannes Rhassiani, iam diu auita fortuna a Turcis spoliati, atque ea tantum possidentes,
quae Lupus, eodem patre genitus, uirtute sua et
scelerum animis insidente, quandoquidem regnum Hungariae oppugnari absque ciuium
armis haud quaquam potuit.
Hungari summa alacritate (nihil enim de uictoria ambigebant) ad id bellum
profecti septimo die in agro Casouiensi haud procul a Polonis castra posuere. Dux itaque
Hungarorum, refectis ex itinere militibus, per triduum leuibus certaminibus suorum ac
hostium animos periclitatus est, copias deinde in aciem eduxit, hoc modo prius suos
adhortatus:
Quantum detrimenti, comilitones, regi nostro regnoque Hungariae, Alberthi iniquitas
atque haec tam improba regnandi intulerit spes, non est neccesse me uobis iam proelio
instante narrare, quum pręsertim
uti, quo uellent, extra Hungariam cum
omnibus suis rebus tuto abirent, dimissi sunt. Atque ita tandem Boemorum latrocinio
modus est impositus.
in
hunc regem, plane magis dormientem quam strenui principis munus obeuntem, moliti
sunt. Etenim Halis, inter Turcaicae gentis satrapas id temporis omnium bellicosissimus,
atque immanitate in Christianos ualde notus, perspiciens regem ab Hungaris in ordinem
coactum, regnique limites nullis copiis tutos omnibusque contemptui esse ― et erat
regionum Samandriae adiacentium praefectus ― adiunctis sibi duobus filiis, fortissimis
uiris, cum quinque et uiginti millibus hominum Istrum
consedisse. Hungari quoque, quum aliquamdiu consultassent, quonam in loco Turcis
occurrerent, atque hinc metu periculi, hinc praedę gloriaeque auiditate distracti sententias uariassent, quidam enim censebant, et hoc profecto salutare fuisset consilium, in
monte pedestribus copiis hostes inuadendos, nec ullo pacto sinendum eos equitatu pollentes campum attingere. Nam quum in nostro exercitu mille tantum et quingenti equites essent, numero longe superiorem hostium equitatum haudquaquam sustinere
potuerunt, pedestribus copiis nostris ad primum statim
consilium, in
monte pedestribus copiis hostes inuadendos, nec ullo pacto sinendum eos equitatu pollentes campum attingere. Nam quum in nostro exercitu mille tantum et quingenti equites essent, numero longe superiorem hostium equitatum haudquaquam sustinere
potuerunt, pedestribus copiis nostris ad primum statim praelium ineuntium clamorem
perterritis ac perturbatis, quamquam
ad duodecim fere millia peditum Slauinorum in
acie tunc fuerunt. Caeterum quum ex agris nuper collecti essent,
ac auaritiae praetendebant, magna contentione in patentem campum e montibus certamen
traxere, praefecto, quoniam auxilia cataphractorum equitum prope diem uentura
expectabat, nequaquam primo permittente, mox uniuersis praelium poscentibus non
ausus repugnare, in aciem copias eduxit, maxime ne, ut sunt Hungari elatioris spiritus,
pugnae subterfugiendae suspitionem Choruatis praeberet. Hungari nimirum et Choruati
perpetuas de uirtute controuersias inter se habent. Neque enim Dalmatae, quorum pars
potior est Choruatia, ui aut armis coacti, sed cognationis iure in
agrorum illis in locis deditis, sed Dei clementia certissimo ictu destinatum
hominem excipientes periculum euasere, propterea quod diuina ope protectis nihil non
uel summis in periculis tutum. Rursus uana sunt mortalium arma, nullus maximi thesauri
usus, inutiles militum ingentes copiae, omnia uel recte excogitata male cessura his, quos
Deus uult esse destitutos. Quod profecto, quum saepe alias, tum nostra aetate in tribus,
ut nunc est Italorum captus, opulentis Italiae imperiis, Neapolitano, Mediolanensi, et
Veneto declaratum est, quorum
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], Catulli carminis epitomae, versio electronica (), Verborum 1474, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epitome] [word count] [marulmarcatull].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.