Your search found 4535 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1401-1500:

id] suprascr. pro hoc numero diduci protinus unquam.
2.844  Nam quantum est, quodcunque ualet, sic pondera lance
2.845  Stant iusta: namque una trium natura, deique
2.846  Non plures. Et quod naturę competit, illud
2.847  Notio fit Patris, quod non descendit ab

3.419  Protinus est huius, quicquid delinquitur, hinc ut
3.420  Emendetur opus, cui tollitur hactenus error,
3.421  Ad finem ualeat deduci quatenus ipsum,
3.422  Quo sua principio tendunt exordia cuique,
3.423  Nilque reducit eo, propria ars ni corrigat illud,

3.810  Quin totum ut nexu complexis effluat inde,
3.811  Hoc agitur uerbo iunctis operante latenter,
3.812  Cui debent, quicquid uel sunt, sane omnia, quantum
3.813  Siue ualent, illi et referunt iccirco receptum.
3.814  Nil ergo absurdum, si talibus eximat ultro
3.815  Quicquid communi pręscripto pullulat ortum,
3.816  Vel si commutet sibi scilicet

3.838  Corpus crede, Dei, cui res nulla ardua factu,
3.839  Hoc opus, et cuius sunt demum facta potenti
3.840  Cuncta manu, cuius nil summis uiribus obstat.
3.841  Vt ualeant ueteris reparari damna ruinę
3.842  Debuit usque adeo et demum fuit utile nobis
3.843  Diuinam humano uestiri corpore prolem.
3.844  Vnde fuit medicina quidem mortalibus

culpę sanata est plaga uetustę,
3.851  Quę miseram inuexit mortem infirmosque tenebat.
3.852  Atque hodie sese susceptis uiribus aeger
3.853  Excitat et ualido curatus corpore tollit.
3.854  Sed, quę regnat adhuc, superabit gloria mortem
3.855  Cum tuba iam cunctorum animas reuocarit in ossa.

iustis fuit olim uere parata!
3.913  Foelix iam cui nosse datum bona quanta recondis,
3.914  Qui tali puro discumbunt pectore mensa.
3.915  Isque ego sim, ualeam qui tota mente tueri
3.916  Prętento coelas quem nunc uelamine terris,
3.917  Atque illum penitus uacuis haurire medullis;
3.918  Huius in erumnis uitę sentire iuuantem

interea mortis solamen amicis/Dimitti cętumque suum sibi linqueret ultra sinat interea, mortis solamen amicis
4.90  Quod foret, extrema mandata dedisse loquela
4.91  Quę postac memores ualeant seruata tueri.
4.92  Nil Nil. . . 94 pergit] Io,

Huic studium prorsus despectum et uile nocentes
4.427  Purgantis uirtutis erit noctemque fugantis
4.428  Mente malam, quę mox cordi mortalibus orta
4.429  Luce ciet uitam ualidum roburque ministrat.
4.430  Atque Atque. . . 433 pectus]

862 ] Io 17, 24 hos illo recipi mea certa uoluntas
4.860  Quo, Pater, ipse tuo niteo splendore receptus,
4.861  Luce frui ut ualeant, a te quam scilicet hausi,
4.862  Quando amor emicuit tuus ante hęc sęcula nostri.
4.863  Heus

5.6  Datque una insanum frangens procul unda sonorem.
5.7  Nec Nec. . . 10 uallis] Lc 22, 39 longe nitido suberant hinc prędia cultu,
5.8  Quo subit, huc solitus secedere sępe Magister.
5.9  Pingue solum positum iacet in radicibus imis

hinc prędia cultu,
5.8  Quo subit, huc solitus secedere sępe Magister.
5.9  Pingue solum positum iacet in radicibus imis
5.10  Montis Oliueti, pecori gratissima uallis:
5.11  Inde loco patrium dederat uicinia nomen.
5.12  Hęc eadem sedes aditum delecta petenti
5.13  Ad

5.69  Persequar interea rationem carmine talem
5.70  Iam nunc auspicio repetito rebus ab imis
5.71  Et captu nostro, si condere protinus astris
5.72  Inde ualeam, si tota mente tueri
5.73  Qua fas uniri Verbo mortale creanti.
5.74  Ergo sequar repetamque docens hinc altius omnem
5.75  Materiam

gente legi, penitusque uideri
5.215  Verus homo, Patri libans adoleret ut aras,
5.216  Atque genus doceat cordis mortale litamen,
5.217  Vnde abiit, secum ualeat quo scilicet una
5.218  Promerito tandem populos inducere coelo.
5.219  Sic natura atomo duplex coalescit eadem,
5.220  Vt diuersa uices discreto limite seruent

5.272  Compręhensum Compręhensum. . . mox] e marg. pro Comprehensum et subito ualeat si perdere uinctum ualeat pro uoto perdere si mox.
5.273  Namque arcana Dei promenti hęc pręmia linguę
5.274  Soluebat leuium nimium

Compręhensum. . . mox] e marg. pro Comprehensum et subito ualeat si perdere uinctum ualeat pro uoto perdere si mox.
5.273  Namque arcana Dei promenti hęc pręmia linguę
5.274  Soluebat leuium nimium ambitiosus honorum.

coelo quoscunque uidet uestigia ferre
5.801  Oppugnat, gaudetque nihil mactare nocentes.
5.802  Hic premere est fati sententia certa uetusti,
5.803  Quantum animi roburque ualent, contendere pergat
5.804  Orcus, et huc penitus uires exhauriat omneis.
5.805  Continuo hęrebit domitus sub lege superna,
5.806  Iniecisse manus sanctę compręhensus

Forte uiri facies illato lumine uisa
6.161  Maiestate manum pulchri perterruit oris
6.162  Castrensem mouitque uiros absistere cępto,
6.163  Illico mansisset deserta in ualle relictus.
6.164  Scribarum aduertit sed mox male prouidus astus,
6.165  Extingui iussere facem qui protinus omnem,
6.166  Inducuntque nouum tunc raptim

Non. . . 339 urbi] J. AJ 17, 13 uetus exemplum, nec nostra aetate remota
6.335  Res, hodie pueri sed quam meminisse ualebunt.
6.336  Causa stetit regi quod cędes facta, paterno
6.337  Eiectus regno quare procul exulet oris
6.338  Hesperiis, pręsitque

7.128  Antipatrum postquam obtruncat, crudelis amatę
7.129  Cuius fraude lares Marianę stirpe necata
7.130  Foedarat, ne forte dolo iactauerit ullus
7.131  Sese, perfidiam ualeatue ascribere lucro.
7.132  Ah miserę matri Marianę cędis iniquę,
7.133  Qui nocuit, sedit nimium dolor ossibus imis,
7.134  Atque indigna domus iniuria facta paternę!

rogare uirum et responsa haurire uicissim.
7.200  Adducto gliscunt per pectus gaudia regi,
7.201  Alloquiturque uirum confestim, primus et infit:
7.202  "Vt tot criminibus ualeas euadere liber,
7.203  Astat qui causam iudex cognosceret aequus.
7.204  Fare age, quam pandis, quę sunt decreta recentis
7.205  Doctrinę? Pariter quę fingis, qualia

7.253  Ecce modo abstinuit nil prorsus cęde nocentis.
7.254  Sed pręstat uestro tantum seruire furori:
7.255  Ast hodie regis fuerimque exempla secutus,
7.256  Si quantum ualeat robusto hunc milite cędam,
7.257  Vt Vt lueret]

sub ditione redacti.
7.665  Debuit ergo iugi liber, qui uindicet, omni
7.666  Exercere modo uirtutem et rite docere,
7.667  Qua niti ualeant sese pridem pridem] suprascr. pro

Ecce. . . 718 ista] Io, 4-5 hic assistet, culpę prętendere causam
7.713  Quo nemo ualeat, si poenam deluat insons."
7.714  In dicto egressus cocco sertisque reuinctus
7.715  Astitit et medio lustrauerat omnia circum.
7.716  Pontius hic subitis subiecit talia

7.753  Est scelus illorum magis execrabile, meme
7.754  Qui tibi crediderint faciles innectere fraudem.
7.755  Exin nil reliqui fecit, si qua arte furori
7.756  Exemisse uirum ualeat gentique malignę."
7.757  At At. . . 763 dicta]

tenuit custodia carceris atri
8.299  Ederuntque diu tristi pedore catenę,
8.300  Vti si fatis nossent seruantibus, ipsa
8.301  Nancisci tandem ut ualeant in morte salutem.
8.302  Est locus ante urbem patrio de nomine dictus
8.303  Golgotha, damnatis sedes seposta necandis.

8.419  Ac sale Romano dicteria acuta serebat:
8.420  "Quippe huius rex tu et spes scilicet unica plebis
8.421  Posse iugum tolli Romanum, libera tellus
8.422  Vt tandem legum ualeat transcribere iura,
8.423  Foedere conspirans si iam consenserit uno."
8.424  Nec mora, sublimem tristi potabat aceto:
8.425  "Romanas euade manus, et reice iussa,

aede] e marg. pro Pro uero sacra fortis stare cultor in aede stare sacra pro uero cultor in aede,
8.467  Vt quicquid libeat, ualeant emungere tuto.
8.468  En quantum in uobis pietas iam concidit et Lex!
8.469  Ac quod non hodie tanto de crimine sumpta est
8.470  Vindicta, heu sceleris proprio sententia

exanguia menbra,
8.658  Quodque incumbebat, perfunctus spiritus inde
8.659  Exilit aetheria coeli regione potitus.
8.660  O fatis defuncte uale, defuncte paternę
8.661  Legis mandato, et loeto ter macte quaterque!
8.662  Tu uatem, et uatis deuotum respice carmen,
8.663  Nulla usquam, nisi te, sibi qui nunc pręmia

uoce Quiritem,
8.705  Vnde cruces cernunt subito terrore relictas.
8.706  Hic breuibus repetit nuper centurio factum:
8.707  Infit: "Non ualidum robur uiresque potentes
8.708  Arguit en forti uox ultima gutture missa?
8.709  Ac, uelut in manibus sunt plurima munera nostris,
8.710  Sic

Aduenisse. . . soluta] add. e marg. fide et larga iam plura soluta.
9.424  Quis tamen aut ualeat numerum compręhendere uersu,
9.425  Virtutesque uirum titulosque aequare canendo?
9.426  Quo studio, quibus aut meritis ea pręmia demum
9.427  Per multos uitę fessi petiere

130  Multiplici at partu connubia laeta fuere.
131  Et quamvis inter proceres dignissimus ille
132  Ut gravitate viri se hodie Res publica iactet,
133  Urbibus et valeat claris contendere demum,
134  Usque adeo virtus ullis non protinus impar
135  Rerum ponderibus, casu haud variabilis ullo,
136  Spectabat, regeret qua casus nacta secundos.

162  Hinc mox digressum subit illicet altera cura,
163  Et petit occasum, aerias traiecit et Alpes,
164  Teque tuasque simul transmittit, Gallia, campos.
165  Protinus invisit ditem validumque Britannum —
166  Insula in Oceano nostris distermina terris
167  Et priscis alter quondam fere creditus orbis,
168  Indole nativa regio ditissima

quoquomodo, ut ex verbis Domini Joannis Secretarij Magnifici Domini Wolffgangij Gywlay accepi, in aliam habitationem, quam hactenus pariter tenuistis, te transferas, significesque qualem pecuniam et quantum tibi ipse dedit, ut cum domino Martino Provisore in Jazka verum computum facere valeam. Nam fraus et dolus nemini patrocinari debent, sed, ut iuste vivamus, Dominus innuit dicens: Quod tibi fieri non vis etc. Deinde consequenter mihi describas, infra quod futurum tempus pecunia hactenus missa sustentari possis, quo per suffragia non procedamus. Item si tempus

IIC imprimere vellet ad omne maius et minus, quod mihi statim describas et significes. Nam ad festum Assumptionis Domine sinodus celebrabitur, ad quam ut portari vel ordinari si possent, bonum est. Clerici nostri nullibi posunt reperire. Bene vale. Ex Zagrabia feria 2a Paschatis 1535. Quidam Dominus Blasius de Portugallia mercator continuus est nobiscum; ipse relationem afferre potest.

amplius una cum Domino Prepositu maneas. Et tantum maneas quo cum expensis, quas habes, manere possis. Nolo patrimonium Christi incassum exponas et me hincinde obpignorem et expilem. Tamen ad propria ne redeas, si etc. bene valete in talismodi infamia. Ex Zagrebia sabbato ante Jubilate anno Domini 535. Petrus Lector Zagrabiensis etc.

6.3  Hoc lac cum tu bibis, turpibus sucsis ab annis;
6.4  Hoc semen paternum promptorique equis tuum.
6.5  Nil nocuisse ualet animo maledicta referre,
6.6  Cum mala tibi pilis turpibus floret cunis.
6.7  Praemiis quot tua geminantur desuper cernes,

indignatur, possem vere illud dicere, quod est apud poëtam:
Inuitus regina tuo de limine cessi,
Sed me fata Deum, quae nunc has ire per undas
Imperiis egere suis. Scribe iam tandem aliquid ad me saltem prouocatus, et optime vale. Neapoli 26-a Februarii anno a Christo nato 1536.

Aprilis anno 1536. Brodericus Nicolao Olao suo. Clarissime vir, domine et frater honorande salutem et commendationem. Ad litteras tuas, quae mihi gratissimae fuerunt, cogor paucis respondere, cum non satis validus ob longam, quam ex multis laboribus contraxi aegritudinem ac renum incommoditatem in procinctu nunc eundi hac ipsa de causa ad balnea Senensia coacti intrare. Te et bene valere, et bene ac feliciter agere gaudeo magnopere. Nec diu patria cariturum spero, nisi

Ad litteras tuas, quae mihi gratissimae fuerunt, cogor paucis respondere, cum non satis validus ob longam, quam ex multis laboribus contraxi aegritudinem ac renum incommoditatem in procinctu nunc eundi hac ipsa de causa ad balnea Senensia coacti intrare. Te et bene valere, et bene ac feliciter agere gaudeo magnopere. Nec diu patria cariturum spero, nisi tua sponte velis te prorsus ab ea perpetuo abdicare; quod, opinor, non facies, praesertim cum in ea, quod spero et opto, honoratum locum habere possis. Quod ut fiat, et ego

ut de bono fine non possimus dubitare. Missurus est breui et pontifex unum ex reuerendissimis cardinalibus huius rei gratia in Hungariam. Noua inter caesarem et Gallum vos scitis melius. Pro libellis iucundissimis ago gratias amplissimas, et me totum vestrae dominationi commendo, quae rogo, ut me commendare dignetur domino Cornelio Sceppero. Vestra dominatio felix valeat nostri memor. Romae 22-a Aprilis anno 1536.

Ascraei quae sacra senis, quae flumina, quaeque,
Vermanos 2) Vermanus, mons = ital. Vermano, sl. Vrmac; mons altissimus contra Catharum colitis saltus, vallesque reductas,
Illyrides Musae, liceat mihi munere vestro
Descripsisse situm patriae, circumque, supraque
5  Aerios montes, sinuosaque littora, portus
Rizonici, vadaque ipsa simul, quae tramite longo
Aemula flaminibus, mox excipit Adria vastus.

Assurgunt montes, arrident pascua laeta, ad s. Petrum in albis, vulgo la Bianca (sl. Bijela).
35  Pascua turcaici quae vomer scindit aratri,
Teque petunt latis, praepinguis Maesia, campis,
Donec in obliquum mox se, vallemque reducunt.
Qua nimium saevis Boreas circumstrepit armis.
Hic flumen Rizon, fluuii quoque nomine dicta 10) Cfr. Pollyb.
40  Nunc arx, 11) Cfr. Strabo, Ptolom. Plin. etc. sed

in quo aedes B. M. V. de Scopello, vulgo "de Scarpello" nuncupatae. et Mater: at illum
Vectus 14) Scopulus in quo aedes S. Georgii, ubi olim et Monasterium S. Benedicti. equo valida tutatur belliger hasta.
Ac veluti Aonii nuper per cerula olores
Maeandri seu forte vadis, seu forte Caystri
Se attollunt, summaque apparent eminus vnda.
50  Hos recte contra Perastes

et asper
Vergit ad Auroram ductus longo 18) Ljesevic. ordine fratrum,
Qui mox continui procero vertice surgunt
60  Vsque ad celsa iugis vmbrosa cacumina; quae quod
Fulmine iam toties arsere Ceraunia dicunt.
Sed tamen hunc vallis curuata intersecat, atque
Planities Augusta loci, 19) vulgo "Pianura di Cattaro". campique patentes,
Queis elata procul respondet Zuppa 20) vulgo "Carbalia" antiq. comitatus "de Gripulis" — sl. Grbalj.

spei opinio totos exhaurit, neque animadverto prius, quam annus exierit. Congerendum itaque nonnihil est, et futuris casibus reservandum, quos odia principum ac procerum, et ambiguitas hujus regni status assidue polliceri videntur. Vale. Albae Juliae Transsylvanae idibus Novembris MDXXXVIII. Antonius Wrancius Valentino Basoni S.

Vale. Albae Juliae Transsylvanae idibus Novembris MDXXXVIII. Antonius Wrancius Valentino Basoni S. Audiens te, Valentine charissime, in patriam jam rediturum tandem, summam voluptatem accepi; majore nunc afficior tristitia, quum redire differas. Si de loco ac statu tuo dubitas, frustra id agis. Nam hic tibi omnia sunt integra et ex sententia

Albae Juliae Transsylvanae idibus Novembris MDXXXVIII. Antonius Wrancius Valentino Basoni S. Audiens te, Valentine charissime, in patriam jam rediturum tandem, summam voluptatem accepi; majore nunc afficior tristitia, quum redire differas. Si de loco ac statu tuo dubitas, frustra id agis. Nam hic tibi omnia sunt integra et ex sententia successura. Apud Joannem Statilium, episcopum

intercessit frequentior, alioqui utrumque amo singulariter et complector propter mores ac litteras, quibus pollent. Si quid habes de rebus Germanicis et Italicis, perscribas velim, aut coram relaturus advola. Vale. Colosvarii XII. Octobris die 1538. Antonius Wrancius Francisco Andronico Tranquillo S.

vel me tacente perspecturum facile, idque sine dubio crediturum; quum te sincero corde semper amaverim, meque abs te amari non vulgaribus argumentis cognoverim. Nunc vero accepto certo nuncio, te esse in oppido Kesmark, vehementer ipsi mihi et gavisus et gratulatus sum, quod superesses et certe valeres, utererisque tanti viri contubernio ac patrocinio, statimque pro mea in te benevolentia scribendum mihi ad te esse duxi, ut saltem mutuis litteris colloqueremur et una essemus. Habes jam animum erga te meum, habes et voluntatem. Restat, ut te soler, si solandus es, quum et homo sis et

scias, si quae sunt. Sunt autem veteres ignes et incendia, novi vero luctus et angustiae ac mala universa, quae jam inde a clade Mohachiense nobis minitantur, utinam non opprimant. Vale. Thordae VII. kal. Junii MDXXXVIII. Antonius Wrancius Hieremiae Jacobino S. Adagium

apud me memineramus; si placebunt, amoris atque humanitatis erit tuae, sin minus, nihil mirabor, nam et ipse dignos esse, qui in spongiam incumbant, dudum novi. Saltem itaque vel semel perlegito, et Vulcano dein tradas. Te ut ipsum me amo et diligo. Vale. Segesvarii VIII. id. Maji MDXXXVIII. Antonius Wrancius Petro Porembio. S. Accepi

Accepi litteras tuas per Erasmum Gyerlachonzchy regis mei secretarium datas, quae mihi eo quidem jucundiores exstiterunt, quo diutius fuerunt exspectatae. Visus sum hoc tempore, quo non mediocriter varia hujus regni fortuna affligimur, maximo gaudio affici, intelligens, te et vivere, et bene valere, esseque optimo loco, et auctum beneficiis ac dignitate conspicua atque insigni. Illo enim triduo, quo Cracoviae persistens nuper in amicitiam tecum concessi, tam fortiter animo meo inhaesisti, ut etiam memoriam tui constantissime, licet me Ister licet te Nilus habeat, vel si quid

atque in contubernio tuo honorifice pro voto et conditione mea habuisti, ut te non solum prae caeteris amicis unum potissimum, verum etiam non secus, ac meipsum amem. Par pari itaque referas, et amantem redama, teque a me maximi fieri credas, velim. Vale. Segesvarii VIII. id. Maji MDXXXVIII. Antonius Wrancius Martino a Kalmancheh S.

dicunt, urburarum mearum ad festum divi Michaelis per te accipiam. Quod si praestiteris, omnes veri amoris erga me tui numeros explebis, et amicitiam nostram mutuam immortalem facies, meque magis tuum reddes imposterum, quam sim meus. Vale. Albae Juliae Transsylvanae X. kal. Julii MDXXXVIII. Antonius Wrancius Francisco Andronico Tranquillo S.

tuas ad me dedisti litteras, eodem has meas accipe. Etenim torserunt me tuae, torqueant et te meae, posteaquam non mei, qui te ut me alterum dilexi, sed cupparum, rei externae et periturae memoriam praecipue retinuisti. Vale. Colosvarii kalendis Augusti MDXXXVIII. Antonius Wrancius Stanislao Tarloni episcopo Praemisliensi

ex intimo cordis penetrali procedit, rogoque, accipe paterno animo, et me complecti ac in numerum benevolorum tuorum velis assumere. Homines enim sumus, et sicut amare optimos jure quodam naturali inducimur, ita ab eisdem amari vehementer cupimus. Vale. Albae Juliae Transsylvanae pridie kal. Aprilis. M. D. XXXVIII. Antonius Verancius Thomae Myndzentino

Si quidem pulcherrimum et christianum est, homines injuriarum oblivisci, errata corrigere, et dissidentia in unitatem revocare. De reditu tuo incolumi, quod primum debebat esse, gratulor, et felicitatem tibi precor, ac ex animo operam meam commendo. Vale. Thordae IIII. non. Maji MDXXXVIII. Antonius Wrancius Stephano Broderico Vaciensi episcopo S.

operam, studium ac servitutem propensissimo animo, dudum alioqui tibi addictam offero et commendo, quae quidem in hac parte omni libertate mihi charior est, quum illa uteris. Ea ut saepe uti non dedigneris, oro, obsecroque plus quam vehementer. Vale. Segesvarii XVI. kal. Martii MDXXXVIII. Antonius Wrancius Nicolao Bogaucio episcopo Dumnensi S.

cura conservandis, firmis atque opportunis praesidiis; Transsylvanos ad unum in arma domibus evocavit, et in aciem unam cum eis concessit; Stephano Maylad et Emerico Balassa vaivodis Transsylvanis obstruendi, impediendique materia semitas alpium provinciam injunxit; Brassoviam et Cibinium validas hujus regni civitates externis praesidiis communivit, diffisus Saxonibus; senes, impuberes ac omnem reliquam plebem imbellem atque imbecillem intra urbium, fortalitiorumque munitiones inclusit; fruges et quicquid cujusque generis annonae in campis colligendum rereponendumque superfuerat,

quo Scylurum quendam virum Scytham ad octoginta liberos usum fuisse accepimus, quippe quod jacula omnia uno conatu minime possent confringi, singillatim vero nihil facilius; nimirum admonens, communibus viribus cum communi hoste tam potenti ac valido esse congrediendum. Neque dubito, eos conditiones adeo salubres accepturos. Caeterum dicunt Moldavum jam in castris esse cum octoginta millibus hominum, Transalpinum cum totidem. Nos Hungari cum Transsylvanis, si modo Hispanus et Alemanus miles, promissus a Romanorum rege Ferdinando, veniet,

cum octoginta millibus hominum, Transalpinum cum totidem. Nos Hungari cum Transsylvanis, si modo Hispanus et Alemanus miles, promissus a Romanorum rege Ferdinando, veniet, cujus adventus jam in quotidiana est exspectatione, ad centum millia armatorum accedemus, quoniam nemo, qui gladium gestare valeant, relictus est domi. In armis igitur omnes sumus, tamquam ultimam fortunam pro fide ac patria subituri. Deus autem, qui jam, ut speramus, Christianorum miserebitur, adjunget dexteram suam, et procul dubio cum Solimano pugnabimus. Istic, ut confidimus, in urbe Roma orabitur ab ecclesia pro

commendare, eidemque quicquid servitute mea praestare possim, oro velis offerre. Eum ita videre desidero, ut neminem mortalium ejus ordinis et sacerdotii desideravi, tanta illius integritas, tantus recti amor et magnitudo animi apud nos percrebuit. Vale. Thordae IIII. id. Augusti MDXXXVIII. Antonius Wrancius Nicolao Bogaucio episcopo Dumnensi S.

nostra impingat, posteaquam illam exercere desierimus. Satis itaque nunc de his, de quibus nec in posterum quoque verbum faciam. Nihilominus colam te, et omni observantia habebo, amare certe, ut solebam, nequaquam potero, ubi abs te negligi videor. Vale. Segesvarii pridie non. Martii MDXXXVIII. Antonius Wrancius Stephano Maylad vaivodae

addam, me cum fiducia petere, ex eo, quod inter caeteros regni hujus proceres, ad quem in re mea, eaque sane summe necessaria ac difficili certiore spe accurram, praeter te habeo neminem. Ne igitur ego fallar, tuque ut magnitudini tuae ista munificentia cumulum et gradum adjungas, meque deditiorem tibi efficias, quem posco, mitte jam cornipedem, et recte valeas. Albae Juliae Transsylvanae idibus Aprilis MDXXXVIII.

meas necessitates et tu jam in amplissima fortuna es: cuppas et alias res, quas Budae accepisti, vel earum pretium mittas mihi. Quod quidem facies si bonus vir es, ut hactenus fuisti, et memineris varias vices esse fortunae. Me tibi commendo et omnia bona tibi opto. Vale. Kesmarkii V. id. Julii MDXXXVIII.

voluntate Dei concedi mihi non dubito. Itaque nec prosperis exultandum nec adversis dejici debere judico. Omnia nempe humana fragilia sunt et caduca mutationibusque obnoxia. Rogo ut integram benevolentiam erga me serves et bene vale ac fortunam reverenter habe. Haec pluribus verbis debui rescribere nisi temporis angustia fuissem prohibitus. In Naghfalw V. non Octobris MDXXXVIII.

saltem mea gratia alibi de loco honesto illi providere. Quod si mea hac commendatione Marinus Caboga apud te consequitur, Antonius Wrancius praecipui favoris loco accipiet, cognoscetque fiduciam suam, quam in te habet collocatam, firmam, veram et constantem esse, nec minus fructuosam, tibique omni studio, opera atque observantia sedulo gratificari conabitur. Feliciter te valere desidero. Budae XIII. kal. Januarii MDXXXVIIII.

hominis alterius amicae a nativitate mea. Juva igitur eam opera, studio, re atque industria tua, et utrumque nostrum salvum reddes, altero conservato. Vale. Albae Juliae Transylvaniae kalendis Martii M. D. XL. Antonius Verancsics Joanni Regi.

adhibe omne patrocinium, et me indignationi ejus eripe. Nam quicquid felicitatis mihi astra pollicentur, in Statilii manus collocarunt. Immo Statilius ipse et fortuna et sidus meum est felicissimum, quem tu si nunc mihi reconciliatum efficies, omnia vaticinia tua fauste ac feliciter evenisse cognoscam. Vale. Albae Juliae Transsylvanae V. kal. Aprilis MDXL.

Petrus Croata palam et gravissime conquestus sit de te illi. Quare? puto, intelligis. Avunculus ob id miris modis in te excandescit et implacabiliter irascitur. Hoc eodem momento ferme contigit, quo nuncius de adventu meo ad eum fuisset perlatus. Adeo studet fortuna, nos aequalibus calamitatibus obruere et in hisce miseriis conjungere. Hae tamen omnes nihil essent, si solum ira avunculi evitari aut mitigari posset. Vale. Budae, kal. Martii MDXL.

perscripsi, atque ad te ut ad hominem doctissimum meique amantissimum mitto. Eos tui, Mauree suavissime, ubi tua quoque littera et iudicio examinaveris gravissimo, Praesuli tuo Gamrato velim reddito. Me vero, ut coepisti diligito. Vale. Cracoviae X. die mensis Januarii M. D. XLII.

recipere ab una femina, et ea quidem Polona qui vilissimi hominum sunt, et putavit, ab imperatore nostro se recepturum. Existimabam, quod de discessu nostri exercitus iocaretur, aut aliquid vellet a me expiscari. Quis enim facile crederet, exercitum tam validum, tam instructum, qui universis viribus Thurcorum opponi potuisset, vix tentata oppugnatione, nulla existente causa metus recessisse an fugisse; dixerim: haud scio. Itaque mirabundo mihi dixit: Tu non credis, sed verum esse, paulo post scies.

Perfidiam eius accusabat. [Verba Rustan Bassa] Dixit etiam: Nonne melius est regi tuo dare illas quatuor civitates et habere pacem ethernam, quam et alia que habet in periculum adducere? Melius, inquam, si defendere illas non valet. Possetne, inquam, de pace transigi equis conditionibus? Hic diu cogitavit, et omnino nihil respondit. Sic finito colloquio ego discessi, nec amplius ad eum redii, nisi postquam fui dimissus. 9. [Quartum colloquium cum

mirabiliter sollicitat pro classe, ut fecit anno superiore ad impediendam Cesaream M.tem divertendumque malum a Gallia, vereor, ne Apuliam classe invadant, quod sperant sibi ex sententia successurum opera exulum. Nam et Murat Beg ex Posega mittitur Valonam, cum quo (compertum habeo) tractaverunt exules ea de re, ut anno superiore V.re M.ti declaravi Prage. Vehementer timebam, ne in Bosna me tollerent, in qua multi nuntii perierunt. Sed preter spem Dei benignitate servatus sum. Ulama Beg sanzacum reperi in

copiam. Nam etsi fortasse aptius recitata piacuit: vereor tamen, ne pensitatius lecta displiceat. Porro judicia publica, quibus non omnes litterati scripta sua feliciter committunt, quam varia semper, quam saepe iniqua consueverunt esse, non ignoras. Vale. Cracoviae XVII. Kalendas Junii 1543.

ex eo fecerit nihil, meos casus solabor ex alienis, tuisque saltem pascar virtutibus, quibus quum per omnes aetates fuisti hucusque amabilis, tum in senectute, quod erit cumulatius, fies etiam honorabilis. Vale. Albae Juliae Transsylvanae XIII. kalendas Augusti MDXLIII.

omnibus omnia precor foelicia. Posnaniae. 16. Decembris. 1544. PHILOSOPHANDVMNE SIT. FORTE CONTINEBAM ME DOMI aduersa valetudine, ac mox a prandio sumpseram in manus nescio quid Plutarchi, vt pomeridiana lectione somnum allicerem, quum quidam amicus de more cubiculum ingressus mihi assedit. Ego vero experrectus, ac leniter arridens, vnde inquam? quid boni portas? ille autem haerebat

haec longa praeludia. Iam rem ipsam aggredere. Quoties inquit huc venio familiariter vtendi tui causa, semper inuenio te libris incubantem: nec satis putas diurnas operas in studiis collocare, maceras te dies et noctes isto labore non absque pernicie valetudinis: Haud secus me quoque imprudentem similis error per imbeciliorem aetatem inuoluerat: agitabar insanis cupiditatibus adipiscendae sapientiae, ac vt verum fatear, inanis cuiusdam gloriolae stulta libidine vexabar. Credebam fretus huiuscemodi praesidio, me celebre nomen summamque

per somnum inuadere? At certe non modo non desperandum est, sed potius contendendum pertinaciter, vt voti compotes euadamus: sicut in bello fiducia vincendi initium victoriae est, ita egregia spes in studiis facilem viam praestat ad potiundum optato fructu. Caeterum quo id minore periculo consequi valeamus, eos censeo imitandos, qui sibi proposuerunt arduum quempiam cliuum ascendere: solent autem in altum nitentes subsistere identidem, alioqui defecti potestate spirandi, diruptisque ob continuum laborem ramicibus in medio cursu deficerent. Haud aliter nobis quoque in

suppeditari sibi gloriabuntur? quae esset aequitas, quum vna eademque cunctis mortalibus et caelestis et terrena origo est. Si virtus ab aliis pararetur maximis laboribus, aliis oscitantibus, et crapulam eructantibus sponte per os incurreret, res longe aliter habet: nam in arduo sita est, ac vallatur vndique locis asperis et praecipitibus: plurimum sane sudandum est, priusquam eo quispiam pertingat, quamuis radices amaras habeat: fert tamen fructus suauissimos: ergo inquit superuacua sunt munera legesque parentis naturae ad vitam sancte honesteque degendam,

vitam fugientem actiones honestas, marcescentemque pigritia, atque sepultam: quod plane molestum ocium tantumque ad mulieres pertinens aeque animo atque corpori noxium pestiferumque medicamentum est: Vt aquae segnes immotaeque facile computrescunt: ita corpus ommissis exercitamentis, quae bonam valetudinem et vires praestant, haud difficulter in tabem deuoluitur: nulla quidem corporis maior labes existimatur nimia copia ocii, quo et animi quoque vis et acies vehementissime labefactatur et obtunditur, et quasi rubigine quadam obducitur, stuporemque contrahit: haud aliter ac neglectus et

obnoxia propter ignorationem philosophiae. Hic vt primum sapientia discordiarum optima extirpatrix commitata iustitia, quae vnicuique tribuit suas partes pro dignitate, apparuerit, et ratio quae per inscitiam altissimis tenebris circumfusa, et deiecta erat de gradu suo: facta validior, atque ad suam reuersa naturam, resummit munus imperatorium, cogitque ad obsequium debachantes per insolentiam affectus, suadente iustitia vt quisque sui officii meminerit, tum ratio suam imperandi dignitatem obtineat, tum ne sese ipsi affectus extra ordinem commoueant, sed vt meliori

opinionem tuam duobus exemplis imbecillis et proletariis, cuiusmodi infinita reperiuntur, quae statim corruent simul cum aliis aduersis rationibus, quum primum asseruerimus a calumniis animae diuinitatem, caeterum temporis breuitate seponemus aliquantisper rationes physicas, quae admodum validae sunt ad eam rem confirmandam: certissimis duntaxat coniecturis occupabimur: nam prorsus vanum est, conari eiusce rei scientiam reducere ad sensum, quae consistit in solo intellectu. Nihil autem prohibet inquit quaedam intellectu pariter ac visu compraehendi,

vitam. Quonam inquit istud argumento? Quemadmodum animal ex attractione aeris et respiratione viuit, hausto subinde ac reddito spiritu, ita si illi adimas potestatem spirandi, non erit vnde viuat. Quod plane necesse est accidere infanti concluso in matrice vndique obsaepta, quo aer penetrare non valet; tum demum autem spirantem fieri, vbi aeditus in lucem, aerem hauserit. Quanquam praecipui medicorum constanter affirmant, foetum augeri per annexum vmbilici transmissoque a pectore atque pulmone per venas et arterias aere quasi per infundibula canalesque: atque eo penetrante per saepta

Has nobis mutationes afferet diuina philosophia: Quam si sequemur ducem, ipsa nos (aspirante Deo) recta ad beatam vitam adducet. Haec quum dixissem, surrexit inquiens, bene collocauimus has horas pomeridianas: Sed multa orationis et animi contentione video te fatigatum: et aloqui valetudini consulas opportet: iam recaeptui canamus, quod restabat inquam ad explicandum, alio die prosequemur. Cracouiae ex officina Hieronymi Vietoris Anno Domini. M.D.XLV.

calor, spiritusque vitales profecti per omnia reliqua membra propagantur; et contra, eo quidem occumbente, neque commeante sanguine atque calore, spiritibusque penitus extinctis, languere caeteras partes corporis, ac tandem interire necesse est; ita florentes Respublicae, praesidiisque vallatae consilii atque prudentiae, sic serviunt commodis privatorum, ut etiam digniatem afferant et tranquillitatem. Illis vero convulsis et corruentibus, fit; ut omnium fortunae atque ornamenta domestica radicitus convellantur, eaque ruina praesens involvat. Fieri non potest, quin propter nimia

et publice non prospere, nihil non divinitus succedit. Unam ipsi gentem arbitrantur, quae licet ex variis collecta nationibus, eorum tamen impios ritus vanitatemque superstitionum complexa est. Non expendunt genus hominum, sed mores: nec unde originem ducant, sed quantum ingenio, consilio, manu valeant. Iam cum disciplina militari bellicisque laudibus et ipsa charitas, quum a nobis male observaretur, ad barbaros profugit, eaque parte cecidimus, qua debuimus esse invicti. Verum ita sit ut vultis: ipsi, ut sunt barbari, desipiunt: utinam sine malo nostro desipiant. Hic nolo

ab antiquis scriptoribus) quae soli amplitudine quamlibet aliam nationem longissimo intervallo superat: siquidem continua patet ab Oceano Hyperboreo ad mare Adriaticum, ab Albi fluvio ad Pontum, innumeras complexa provincias: praeterquam id terrarum, quod Hungari Scythica gens et in extremo latere Valachi oriundi a Romanis, Pannoniam videlicet inferiorem, Daciam, Iazigesque Metanaftas occupaverunt: ex illa inquam gente, quae plurimis suis regibus et Dynastis gloriabatur, cuius res gestae per orbem celebrantur, quae terrori finitimis populis erat; nunc miserabiliter, varieque

circumiectarum silvarum densitas, vel praeruptae pręcipitium fluviorum crepidines, vel difficiles angustique aditus, vel munitae urbes ab hostili vexatione defendunt. Vos vero agentes in campis patentibus, ac omni ex parte perviis, nullis praeterea munitionibus, nec natura, nec opere instructos vallatosque, et idcirco expositos ad externam iniuriam; quid aliud texisset per tot annos in vestris sedibus inviolatos florentesque, nisi gloria militaris, et virtus a maioribus per manus accepta? Etenim cum metu sevitutis atque ignominiae, tum laudis cupiditate saepe incredibili consensione huius

uel artis, uel formae, ut eum in itinere aegrotantem apud hospitem deponant. Primum cogitur flagris ire, id si non potest, iumento imponitur, ibidemque si sedere nequeat, prono corpore alligatur, non aliter quam sarcina aliqua, aut mantica: morientem detractis uestibus in proximam foueam aut uallem canibus et uulturibus abijciunt. QVOMODO RECENTER capti in itinere tractentur. NOn solum perpetuae cathenae concaptiuos includunt, sed manibus quoque in itinere manicas addunt: passus unus inter singulos

habeant, uim metuunt tantae multitudinis, si ad iactum liberas manus haberent. Caeterum ubi nocti concedendum, uinculis quoque pedes onerant, eosque supinos omni iniuriae aeris exponunt. Mulieribus uero humanior conditio est, quae ualent robore, pedibus incedunt: teneriores in iumentis uectantur: quae adeo infirmae sunt, ut iactationem iumenti non ferant, in corbibus tanquam anseres gestantur. Nox illis tristior est, aut enim munitis locis includuntur, aut mangonum impuram libidinem pati coguntur, auditurque ingens ploratus

sisciremindicaremtibi. VALEDICTIO ET GRATiarum actio eorum. Ostaizbogombrate

est nobis humaniss. humanissime lector, nonnulla uocabula Sclauonicae linguae addere, ut scias quam differat Sclauonica a Persarum lingua, qua Turcae utuntur. Scias etiam, quod omnibus hac lingua peritis tuto adire licet Croatiam, Dalmatiam, Russiam, Valachiam, Seruiam, Bohemiam, et Poloniam, quamuis propter prouinciarum distantiam in quibusdam uocabulis ac prolatione nonnihil differant, ut Itali ab Hispanis, Germani a Flandris. Nec te lateat, Ruthenos ac Seruios eadem lingua, uti in officijs diuinis. Habent enim xxxiiij. literas

Croaci: sed horum literae plurimum ab illis differunt forma, numero tamen et prolatione similes sunt. Et ideo impossibile est nobis latinis characteribus, ipsorum uocabulorum ueram prolationem imitari. Turcae quoque eadem lingua in aula eorum Regis, et in confinijs Sclauoniae uersantes, utuntur. Vale. IOHANNIS GOTTscalci Carmen commendatitium.

QVod uarios homines uarias quod uiderit urbeis
Neritij nomen notaque fama ducis.
Raptus at a Turcis in uincula Bartholomaeus,

caseum, oua, lac, nouendialis coena, more Ethnicorum, pro anima defuncti deuoratur a pauperibus, aut auibus coeli, et formicis. Dicunt enim aeque gratum esse Deo, offerri eleemosymam tam brutis egentibus quam hominibus, cum ob amorem Dei offertur. Multos uidi, qui auiculas reclusas, data pecunia ualoris auicolae, euolare iusserint, alios panem piscibus in flumen proijcere amore Dei, dicentes se pro tali pietate erga egentes mercedem amplissimam a Deo consecuturos. DE TVRCARVM DE MILITIA Cap.

ratio precij, et redditum illarum possessionum. Cognoscit et Turca, quot milites ali annuo illo censu possint, tunc TSATRAPA ille cogitur habere illum numerum militum semper promptum, ad omnia imperata, alioqui capite plectitur: Nihilque eum a belli comitatu potest excusare, quam sola aduersa ualetudo. Et si quando Turcae placuerit eum priuare tali beneficio, in eius est libertate, si autem non deponitur, suum est usque ad mortem. Post obitum, quod si successores defuncti pactum obseruare uoluerint, admittuntur: sin secus, alijs prouidetur. Si aliquando aliquis istorum procerum cum rege

habent. Ibi peponum, melonum, cucumerum, suo tempore horti et agri repleti. Ibi nuces, poma, pyra, poma granata, nuces, castaneae, ficus, cerasa, poma narranca, et alia id genus uili pretio, sed non in omni regno. Sunt etiam loca ut passim in Capadocia et Armenia minori, ubi nihil horum (propter ualidum frigus) possunt habere. DE DIVERSITATE animalium. HAbent opiliones TSOBANLAR appellatos, hi semper in solitudine degunt, et ad pabulum singulis fere mensibus sedes mutant, nullas prorsus domos, uel possessiones

Verus esillud est,propenonne est? VALEDICTIO. CHR.Allahatsmarlahadochtseni

et duo. Bin ichi. i. mille et duo etc. IDEM PEREGRInus Opt. Lectori S. P. D. HABES candide lector, de cultu et moribus Hismahelitarum, praeterea et multa uocabula, salutationes, responsiones, gratiarum actiones, ualedictiones, una cum numero linguae Persarum (quam nostri Turcicam appellant) magis cognitu necessaria. Nec te quoque latebit lingua Persica Turcas uti, quamuis corrupta, quod quidem perfecte intelligi potest, ex usu omnium colloquiorum. Nec certe operaepretium esse duxi, latius enarrando,

id ausus sum facere. Cum enim coelum post tot luminaria stellarum, etiam lucernarum tenuem illam lucem non reijciat, certissime mihi persuadeo, id quod tenuis cliens offert, quantumcunque sit tenue, tuae celsitudini cum summa humanitate coniunctae odiosum non fore. Vale Praesul Reuerendiss. diuque Christiano populo, et studiosis omnibus incolumis sis et saluus. Louanij, 16. Calend. April. Anno. 1545.

Bibliographia locorum inventorum

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Grangya, Petar (fl. 1535) [1535], Epistolae duae, versio electronica (), Verborum 445, Ed. Vincze Bunyitay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [grangyapepist].

Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], S. Brodericus Episcopus Quinqueecclesiensis Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Napulj), Verborum 163, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360226].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], Brodericus Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Rim), Verborum 313, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360422].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1538], Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Werancio, versio electronica (, Naghfalw (Siklósnagyfalu – Baranya megyei, Nuşfalău)), Verborum 64, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15380711].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1538], Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Wrancio, versio electronica (, Naghfalw (Siklósnagyfalu – Baranya megyei, Nuşfalău)), Verborum 354, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15381003].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1539], Petro de Gamratis episcopo Cracoviensi, versio electronica (, Buda), Verborum 300, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15391220].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1540], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Buda), verborum 288, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15400301].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1542], Petro Royzio Maureae, versio electronica (, Kraków), Verborum 186, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15420110].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1543], Paulo Murany epistula, versio electronica (, Alba Iulia), Verborum 101, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15430516].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1543], Magdalenae Millaversiae, versio electronica (, Alba Iulia), Verborum 523, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15430720].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report