Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: IUdE[IoU].* Your search found 1823 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-1823:1. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
2. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] 228. AD LIBROS SUOS
3. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph | Section] electionis meruit appellari? Π de Paulo not. lector A2 in marg. Quanta se enumerat propter nomen Christi tormenta passum, in laboribus plurimis, in carceribus plurimis abundantius, in plagis supra modum, in mortibus frequenter: A Iudaeis, inquit, quinquies quadragenas una minus accepi, ter uirgis caesus sum, semel lapidatus sum. Ter naufragium pertuli; et alia pluraque mala quae enumerat. Aut princeps apostolorum Petrus ceterique discipuli et amici Domini quantas calamitates, quantas tribulationes, quanta tormenta ac
4. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mortuus sepeliatur. Interim neque lauantur, neque uinum aut cibum nisi uilem sumunt, neque uestibus utuntur splendidis atque id triginta diebus quidam agunt, alii quadraginta, nonnulli et septuaginta. Laceratio uero uestium et alius Iudaeorum luctus nota sunt. Haec uero cuncta ideo fiunt quod quidam putant rem se gratam et acceptam mortuis suis facturos si eos grauius luxerint. Alii quadam muliebri superstitione adducti Deo se facilius
5. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
6. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] in agnum,
7. Marulić, Marko. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] hęc Barnabas Cypri docet et Salaminis
8. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_9 | Paragraph | SubSect | Section] Iracundia
Incertum
Hierusalem
Iuramentum
Infamia
Hypocrita
Impatientia
Importunus
Inobediens
Iudicium
Iudei
9. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_30 | Paragraph | SubSect | Section] In illa die exaudiam cęlos et illi terram; terra exaudiet triticum et
10. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_40 | Paragraph | SubSect | Section] 226 .
Menelaus accusatus e turri iussu regis pręcipitatur 228 .
Nicanor, cum diligeret Iudam, suspectus regi iubetur eum comprehendere; accusatus enim
erat apud regem.
Alchimus sacerdos accusat Iudeos seditionis coram rege 229 .
11. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_47 | Paragraph | SubSect | Section] Lazarus et mendicus et ulceribus plenus XVI.
12. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_94 | Paragraph | SubSect | Section] iniqui 130 . Iudices eius lupi uespere, non relinquentes mane 142 . Auaritia rectorum Ecclesię 147 . Qui diligunt munera 192 . Iudeis et Romanis nihil auarius 193 . Exactores 197 . Rapina pauperis in domibus nostris 197 . Veh qui coniungitis domum ad domum 200 .
13. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_96 | Paragraph | SubSect | Section] In apostolis reliquię populi 190 . Et restituam iudices tuos, ut fuerunt prius 192 . Montes et colles 193 . Reliquię sunt apostoli et qui ex Iudeis per eos crediderunt 198 . Nubes prophetę uel apostoli 199 . Lucas, Matheus, Ioannes 204 . Signa legem in discipulis meis 209 .
14. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_96 | Paragraph | SubSect | Section] legem in discipulis meis 209 . Beniamin lupus rapex 216 . Apostoli per orbem prędicantes 217 . Paulus nauigans 217 . Reliquię Iudeorum. Oliuę XIIII 222 . Iudas 230 . Apostoli contra hereticos 235 . Duę oliuę, id est Paulus et Barnabas 237 . Craterę
15. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_101 | Paragraph | SubSect | Section] Antichristus contra Deum. Oratio contra Antichristum 326 .
Contra Antichristum 326 .
Aquilo 387 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
16. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_101 | Paragraph | SubSect | Section]
17. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_102 | Paragraph | SubSect | Section] 66 .
EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE EVANGELICA
18. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_121 | Paragraph | SubSect | Section] quis renatus fuerit denuo, non potest uidere regnum Dei. Nisi quis renatus fuerit
ex aqua et spiritu, non potest introire in regnum Dei. Quod baptisma non potest repeti.
Augustinus. Quomodo natiuitas spiritalis carnali comparetur. Figurę: Heliseus eduxit de
aqua, ferrum. Iudei mare Rubrum transierunt. Naaman Syrus in Iordane purgatus est. Erat
Ioannes baptizans in Ennon iuxta Salim, qui aquę multę erant illic
19. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_121 | Paragraph | SubSect | Section]
SANCTVS PAVLVS AD ROMANOS
20. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_123 | Paragraph | SubSect | Section] XIII.
21. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_137 | Paragraph | SubSect | Section] 426 .
22. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_145 | Paragraph | SubSect | Section]
23. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_149 | Paragraph | SubSect | Section]
Vnguentum pro benedictione 422 .
Benedicat te Dominus ex Syon, qui fęcit celum et terram 424.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
24. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_149 | Paragraph | SubSect | Section] necem passus 121 .
25. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_164 | Paragraph | SubSect | Section] Chaldeis 162 . Vnusquisque se a proximo suo custodiat 169 . Non sedi in concilio ludentium 171 . Verbum Domini ad Hieremiam ne communicet Iudeis, quia abstulit ab eis Dominus pacem, / Quid paleis ad triticum, dicit Dominus 173 . Si exieris ad principes regis Babylonis, uiues; si non exieris, tradetur ciuitas et succendetur 178 .
26. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Raphael admonuit Thobiam reuertentem, ut domum ingressus prius Deum adoraret quam parentes salutaret 92 . Thobias monet filium ac nepotes, ut semper faciant quę placita sunt Deo 93 . Neminem Iudeis resistere potuisse, nisi cum Deum reliquissent 94 . Magnus es, Domine; qui timent te, magni erunt apud te per omnia 97 . Iob surgens diluculo offerebat pro filiis holocausta
27. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_168 | Paragraph | SubSect | Section] Ego autem in Domino gaudebo, et exultabo in Deo Iesu meo 210 .
Et orietur uobis timentibus nomen meum sol iustitię, et sanitas in pennis eius 217 .
Matathias sacerdos zelatus legem Dei, Iudeum idolis immolantem occidit, et illum simul
qui ab Antiocho missus talia imperabat aramque idoli destruxit 217 .
28. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_168 | Paragraph | SubSect | Section] 28 .
De eodem 33 .
Neemias, princeps in terra Iuda, annis XII pensionem, quę ducibus debebatur, non
exegit, quia attenuatus erat populus 86 .
Cyrus dimisit Iudeos; iuuit ut ędificent templum; uasa quę transtulerat
Nabuchodonosor, restituit 88 .
Multo minora exigeris a Deo quam meretur iniquitas tua 103 .
Innocenter se habens erga bonos.
29. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_170 | Paragraph | SubSect | Section] Ioram fratres suos occidit gladio; ipse percussus a Domino alui profluuio consumptus est 78 . Filii Israel crudelitatis coarguti ab Obed propheta restituerunt captiuos 80 . Aman, ut Iudeos deleret de regno Persarum promisit regi X talenta, sed quod in eos cogitarat, ipsi accidit. In Iudeorum enim gratiam cum suis omnibus deletus est et cum his qui ei fauebant 98 . Artaxerxes iusserat omnes Iudeos in regno suo una die
30. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_170 | Paragraph | SubSect | Section] 78 . Filii Israel crudelitatis coarguti ab Obed propheta restituerunt captiuos 80 . Aman, ut Iudeos deleret de regno Persarum promisit regi X talenta, sed quod in eos cogitarat, ipsi accidit. In Iudeorum enim gratiam cum suis omnibus deletus est et cum his qui ei fauebant 98 . Artaxerxes iusserat omnes Iudeos in regno suo una die perdere 100 . Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini
31. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_170 | Paragraph | SubSect | Section] Aman, ut Iudeos deleret de regno Persarum promisit regi X talenta, sed quod in eos cogitarat, ipsi accidit. In Iudeorum enim gratiam cum suis omnibus deletus est et cum his qui ei fauebant 98 . Artaxerxes iusserat omnes Iudeos in regno suo una die perdere 100 . Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini dereliquit 102 . Impius fuisti erga proximos tuos, nec misertus es pauperis; propterea circumdatus es laqueis
32. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_170 | Paragraph | SubSect | Section] uanagloriam uisitabo 153 . Medorum crudelitas nec argentum nec aurum quęrens, sed sagittis interficiens paruulos 154 . Deiectio Babylonis propter impietatem 161 . Iudei immolantes paruulos. Impietas et iniquitas 164 . odificauerunt excelsa Tophet, quę est in ualle filii Ennon, ut incenderent filios suos et filias suas igni etc. 169 .
33. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_171 | Paragraph | SubSect | Section] De Sedechia ut supra 181 . Manus mulierum misericordium coxerunt filios suos cogente fame 182 . Impietas Sedechię regis. Ciuitas effundens sanguinem in medio sui. Item de crudelitate Iudeorum. Item: Pupillum et uiduam contristauerunt 189 . Filios quos genuerunt mihi, obtulerunt idolis ad deuorandum. Ve ciuitati sanguinum etc. 189 . Filia Osee prophetę, cuius nomen Absque
34. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_171 | Paragraph | SubSect | Section] 214 . Et erunt omnes superbi et omnes facientes impietatem stipula. Antiochi impietas super Hierusalem 217 . Iason desęuit in ciues; inde fugiens peregre periit et sepultura caruit. Antiochus in Iudeos 226 . Capta ciuitate Calphin duce Iuda interfectorum sanguis adiacentis stagni infecit aquas 220. Cibi potusque parcitas. Ne carnem cum sanguine comedas 2 . Agar in deserto
35. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_175 | Paragraph | SubSect | Section] ad comedendum 210 .
36. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_176 | Paragraph | SubSect | Section] Israel 63 .
Achior credidit Deo Israel, et circumcisus est 96 .
Iuda saluabitur.
37. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_177 | Paragraph | SubSect | Section] multarum. Claudi diripient rapinam etc. 158 . Tunc aperientur oculi cęcorum, et aures surdorum patebunt. De Hierusalem exibunt reliquię et saluatio de monte Syon 159 . De conuersione Iudeorum et gentium, et eorum pręmio 161 . Reuertere ad me, quoniam redemi te 161 . Me insulę expectabunt, et brachium meum sustinebunt 162 . De conuersis a diuersis
38. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_179 | Paragraph | SubSect | Section] ad munitionem uincti spei. Sibilabo eis, et congregabo illos, quia redemi eos; et muitiplicabo eos etc. 214 . In omni terra partes duę dispergentur et deficient; et tertia pars relinquetur in ea. Duę partes sunt Iudei et gentiles, tertia uero Christiani etc. de conuersione omnium in fine; qui reliqui fuerint, conuertentur 215 . Reuertimini ad me, et reuertar ad uos 216 . Mittam uobis Heliam
39. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] impleatur domus mea XIIII. Filius, cum prodegisset bona et esuriret, reuersus est ad patrem, et accepit stolam, annulum, calciamenta, uitulum, id est baptismum, fidei uinculum, euangelizandi potestatem et sumendi eucharistiam. Inuidit frater maior, id est Iudeus etc. XV. Gentiles signati per Lazarum pauperem XVI. Cęcus secus uiam clamans ad Iesum XVIIII. Zacheus pusillus sicomorum ascendens ut uideat Iesum. Pullus ab apostolis solutus et adductus ad Iesum
40. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Disce autem qualiter decet edere corpus Christi, in memoriam scilicet obedientię Christi usque ad mortem. Item quid operatur in nobis sanguis Christi? Quare uinum aqua miscetur? Quare primo datur panis? Quid significet fractio panis? Filium hominis tradit, non Iudeis, sed peccatoribus membris suis, qui ad mensam Domini indignus accedit XXII. Mulieres ualde diluculo accedunt ad monumentum. Et tu discussis uitiorum tenebris ad Domini corpus accedas, cum odore
41. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_192 | Paragraph | SubSect | Section] est, alii: Nequaquam, sed similis est eius etc. IX. Et alias oues habeo, quę non sunt de hoc ouili; et illas oportet me adducere, et uocem meam audient, et fiet unum ouile et unus pastor X. Ieeus declinans Iudeos abiit iuxta desertum, quia uerbum illis relictis uenit ad gentes XI. Quidem gentiles rogauerunt Philippum dicentes: Volumus Iesum uidere. Philippus, dicit Andreę, rursum uterque Iesu. Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad me ipsum.
42. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_193 | Paragraph | SubSect | Section] Qui manducat me, et ipse uiuet propter me etc. VI. Post bucellam introiuit in Iudam Sathanas. Qui enim indigne manducat et bibit, iudicium sibi manducat et bibit, non diiudicans corpus Domini XIII. Consolatio, Multi autem ex Iudeis uenerant ad Martham et Mariam, ut consolarentur eas de fratre suo XI. Circumcisio propter tres causas data etc. Moyses dedit uobis circumcisionem, non quia ex Moyse est, sed ex patribus, et in sabbato circumciditis hominem etc.
43. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
44. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_197 | Paragraph | SubSect | Section] genui in uinculis, Onesimo, qui
tibi aliquando inutilis fuit, nunc autem et mihi et tibi utilis etc. I.
45. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_198 | Paragraph | SubSect | Section] COLOSSENSES: In quo, scilicet Christo, et circumcisi estis circumcisione non
manufacta etc. II.
46. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] 412 . Caligulę feritas 414 . Neronis in matrem 418 . Vitelius dixit optime olere cęsum hostem, sed multo suauius ciuem 421 . Iudei Gręcos Romanosque, qui Cyrenis erant, ex prouiso aggressi ad CCXX milia hominum trucidant 428 . Comodi sęuitia 433 . Antoninus
47. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_227 | Paragraph | SubSect | Section] COMMENTARIORVM HIERONYMI
48. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Misericordias et miserationes facite 161 . Expectat Dominus, ut misereatur nostri 259 . Christi clementia in delendo peccata 279. 280 . Christus dolens Iudeorum incredulitatem 287 . Misericordia Dei 288 . Misericors et iustus 293 . Misericordia 298. 299 . Misericordię Dauid
49. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_229 | Paragraph | SubSect | Section] 315 .
Circumcisio secundo in Galgalis 69 .
Circumcisio uaria 110 .
Circumcisio emundatio, pręputium uitium 338 .
Circumcisio Iudeis cum gentilibus communis 346 .
50. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] est quasi hortus uoluptatis et paradisus Dei 91 . Ad uocem Domini suscitantur mortui 92 . Conuerso peccatore spoliatur diabolus 285 . Offeram tibi bonos cum hyrcis, Iudeos cum gentibus 368 . Dixit Dominus: Ex Basan conuertam. Venient legati ex Ęgypto, othiopia pręueniet manus eius Deo 370 . Et dominabitur a mari usque ad mare 373 .
51. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] 425 .
Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo 426 .
Ad excusandas excusationes in peccatis 427 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
52. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_237 | Paragraph | SubSect | Section] Asahel pernicitate pręstans 55 .
Consilium iuuenum 71 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
53. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_248 | Paragraph | SubSect | Section] Michol sterilitate damnatur, quia irrisit Dauid ludentem ante archam Domini 50 . Pueri XLII qui deridebant Heliseum a duobus ursis lacerati sunt 62 . Sanabalath et Thobię dicteria in Iudeos, cum reędificarent Hierusalem 85 . Thobias, cum irrideretur de operibus piis, econtra dicebat his promereri uitam ęternam 90 . Anna uxor exprobrat ei spem uanam et elemosinas eius non prospere cessisse
54. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_255 | Paragraph | SubSect | Section] clamantium ad Deum 95 . Dolor et exclamatio subita Vagaonis et Assyriorum uiso Olophernis trunco 96 . Iudith defunctam luxit populus diebus septem 97 . Dolor Mardochei et Iudeorum apud Persas, cum edictum regis exisset delendi eos 98 . Iob quoque nunciis calamitatis exceptis scidisse dicitur uestimenta sua, et tonso capite corruisse in terram 101 . Verba mea dolore sunt plena
55. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_276 | Paragraph | SubSect | Section] eum tangere, quia uirtus de illo
exibat et sanabat omnes VI. Suscitauit uiduę filium VII.
IOANNES
56. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_282 | Paragraph | SubSect | Section] diebus XL. Assumptus est in cęlum. Sic ueniet
quemadmodum uidistis eum euntem in cęlum I. Prophetię de Christo allegatę a Petro
57. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_282 | Paragraph | SubSect | Section] Paulus confundit Iudeos affirmans Christum esse Iesum VIIII.
Paulus in synagoga docet impleri Scripturas in Christo. In Ariopago dicit se reperisse in
eorum ara scriptum: Ignoto Deo. Quem ergo ignorant, hunc se prędicare etc. XVII. Apollo Iudeus
euangelizans Iesum Iudeos reuincebat ostendens Christum esse Iesum in Scripturis testatum
XVIII. Christus Iesus in Lege a prophetis promissus XXVIII.
58. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_282 | Paragraph | SubSect | Section] Iudeos affirmans Christum esse Iesum VIIII.
Paulus in synagoga docet impleri Scripturas in Christo. In Ariopago dicit se reperisse in
eorum ara scriptum: Ignoto Deo. Quem ergo ignorant, hunc se prędicare etc. XVII. Apollo Iudeus
euangelizans Iesum Iudeos reuincebat ostendens Christum esse Iesum in Scripturis testatum
XVIII. Christus Iesus in Lege a prophetis promissus XXVIII.
59. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_332 | Paragraph | SubSect | Section] in uelamento carnis assumptę 396 . Aduentus Filii nomen Patris est. Redemptor. Ascensio Domini iterum 398 . In Iudeos, qui dicunt Dominum nostrum non esse Christum, eo quod non sit unctus unguento regali 400 . Docuit apostolos. Resurrexit 400 . Christi aduentus petitur: memento nostri, Domine, in beneplacito populi
60. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
61. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_334 | Paragraph | SubSect | Section] Christus
liberator 380 .
Saluator. Deus salutum nostrarum 384 .
Christus Deus et homo 385 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
62. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_334 | Paragraph | SubSect | Section] natus est Dominus, descriptio facta sub Cirino 158 .
De Christo ait: Fuit uir iisdem temporibus, si uirum illum licet
nominare 159 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
63. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_334 | Paragraph | SubSect | Section] De Christo ait: Fuit uir iisdem temporibus, si uirum illum licet
nominare 159 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
64. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Pater fons 123 .
Sancta Trinitas 130 .
In Deo passio 133 .
Dii gentium 142 .
Sancta Trinitas apud Iudeos 149 .
Depositum Dei anima et corpus. Christus et Spiritus Sanctus et ratio 58 .
65. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_340 | Paragraph | SubSect | Section] 172 .
Lux mundi 174 .
Opera. Dei magna et parua 175 .
Christus rex regum 179 .
Christus descendit sicut pluuia in uellus, id est in Iudeos, et sicut stilicidia
stilantia super terram, id est super reliquas gentes 181 .
HIGINVS
66. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_344 | Paragraph | SubSect | Section] homines absentes pręsentes facit.
BIBLIA
67. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] CI 118 .
De reparatione Ecclesię.
68. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_354 | Paragraph | SubSect | Section] Idem ex Virgine dant ei principium. Lucę I. Dominus leproso dixit: Volo curare. Hoc contra Photinum V. Photinus purum hominem dixit. Ioannis VI. Iudeorum pharisei et saducei. Matthei XVI. Iulianus tollit peccatum originale. Marci IX. Idem uitanda esse sepulchra dixit. Lucę XI. Martion etc. ut supra Hebion. Matthei I. Martion et Manicheus Vetus
69. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_366 | Paragraph | SubSect | Section] Dominus illuminat cęcos 300 . Domus orationis 300 . Domus orationis 303 . Mons sanctus. Regnum Dei. 306 . Quę deserta erant in Iudeis, ędificant in Ecclesiam 309 . De Syon egredietur lex et uerbum Domini de Hierusalem 313 . Suges lac gentium et mamilla regum lactaberis. Portę uirtutibus cęlatę. Plantatio Dei. Vinea Sorech
70. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_366 | Paragraph | SubSect | Section] synagoga 353 . Domus Dei 364 . Ciuitas in excelso ędificata 375 . Ascendamus in Syon ad Dominum 375 . Ecclesia Christi primum ex Iudeis. odificatur ciuitas a Domino, a turre Ananehel 378 . Homines et iumenta reducti in Ecclesiam 381 . Heretici. Filii Ephraim intendentes et mittentes arcum 13 . Fames
71. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_367 | Paragraph | SubSect | Section] 162 . Persecutio 162 . Vera Hierusalem. Quicquid de Hierusalem et templo dicitur, spiritaliter ad Ecclesiam referri potest 163. 164 . Septem mulieres. Ecclesia de Iudeis et gentibus. Vrbs Dei 165 . Persecutio 168 . Lybanus. Templum 169 . Assumpsi mihi duas uirgas 170 . Persecutores inebriati
72. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_374 | Paragraph | SubSect | Section] Qui Filium Patre minorem esse asserunt 434 .
Ad faciendam uindictam in nationibus. Et nobiles eorum in manicis ferreis 435 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
73. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_374 | Paragraph | SubSect | Section]
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
74. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_374 | Paragraph | SubSect | Section] 139 .
Heresis. Sectę quattuor apud Iudeos 158 .
Ecclesia. Desolatio templi a Dauide prędicta 107 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
75. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [page kk1_389 | Paragraph | SubSect | Section] saluabitur. Qui fiduciam habet mei, hęreditabit terram, et possidebit montem sanctum meum. Viri misericordię colliguntur, et non est qui intelligat. Creaui fructum labiorum pacem, id est confitentium me; pacem ei qui longe est et pacem ei qui prope, id est tum gentili tum Iudeo 164 . Circuite uias Hierusalem etc., id est paucos inuenietis facientes iudicium et quęrentes fidem. Domine, oculi tui respiciunt fidem 168 . Non glorietur sapiens in sapientia sua nec
76. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] 216 .
Symon abstulit immundicias 223 .
Machabeus templum et ciuitatem expiauit etc. 227 .
Rasias sibi ipsi mortem consciuit, ne ad gentilitatem compelleretur. Iudei minus
solliciti pro uxoribus, filiis ac fratribus quam pro periculo ciuitatis et templi 229 .
Fortis. Sanson leonem manibus discerpsit 38 .
Volens ligatus a
77. Marulić, Marko. Repertorium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nolite lugere, dies sanctificatus est Domino; comedite etc. Festum
teabernaculorum.Dedicatio muri Hierusalem 87 .
Egerunt scenophegiam. FestumPhase 89 .
Dies uictorię Iudith celebris apud Iudeos 97 .
Dies qua a cęde cessatum est, cum Iudei accepta auctoritate a rege Assuero uindicarunt
contra inimicos suos solennis habitus. Dies Phurim, id est sortium 99 .
Pro festo tubarum.
teabernaculorum.Dedicatio muri Hierusalem 87 .
Egerunt scenophegiam. FestumPhase 89 .
Dies uictorię Iudith celebris apud Iudeos 97 .
Dies qua a cęde cessatum est, cum Iudei accepta auctoritate a rege Assuero uindicarunt
contra inimicos suos solennis habitus. Dies Phurim, id est sortium 99 .
Pro festo tubarum.
217 .
Festum dedicationis altaris 218 .
Festum scenophegię. Festum quod dicitur Dies ignis 224 .
Apollonius captata occasione sabbato aggressus Iudeos occidit 226 .
Iudei, cum fugientem hostem persequerentur, superueniente sabbato quieuerunt 227 .
Finis 128 .
Finis.Finis. Finis 128 .
Festum dedicationis altaris 218 .
Festum scenophegię. Festum quod dicitur Dies ignis 224 .
Apollonius captata occasione sabbato aggressus Iudeos occidit 226 .
Iudei, cum fugientem hostem persequerentur, superueniente sabbato quieuerunt 227 .
Finis 128 .
Finis.Finis. Finis 128 .
homo in sabbato, ut non soluatur lex Moysi, mihi indignamini quia
totum hominem sanum feci in sabbato VII. Sabbatum obseruare spiritaliter est non habere
peccatum. Dicitur enim: Opus seruile in eo non facietis. Qui autem facit peccatum, seruus est
peccati VIII. Inter Pasca Iudeorum et nostruin quid intersit
XI.
PAVLVS AD ROMANOS
Fides dubia.
in Cornutum 353 .
Fides Pomponii capti et saucii 360 .
Veteranorum erga Cęsarem fides 387 .
Pompeius fidem seruat inimico 392 .
Iudei Cęsaris statuam inferri templo non sunt passi 413 .
Fideles persequi Traianus desiit apologeticis libellis permotus 429 .
Crux in cęlo Constantino apparuit 454 .
Lybani. Ebrietas 38 .
Anima credens habet sponsum Dominum uirginalem 40 .
Fides diffusa 44 .
Qui inuocant nomen Domini 45 .
Qui de Iudeis crediderunt, uocantur reliquię 45 .
Pregnantes Galaad 81 .
Conuersi festinarunt ad Christum 101 .
Christus queritur de raritate fidelium
Gentes non omnes simul crediturę. Christiani 283 .
Qui sequimini iustitiam et quęritis Dominum 290 .
Beta cocta, beta semicocta 293 .
Raritas credentium ex Iudeis 296 .
Fidelis quid significet 201 .
Fide appropinquamus Deo 301 .
Filius Abraham 310 .
Aurum et argentum
Iuxta litteram stare non potest 310 .
Filii et filię 313 .
Patris meritum suffragatur filio 334 .
Festiuitates tuas celebra non in uino et epulis, ut carnei Iudei existimant,
sed in spiritalibus deliciis et uoluptate torrentis 114 .
Aggei, id est
festa celebrantes 145 .
Festum azimorum Phase, pentecostes, tubarum, propiciacionis et
et uoluptate torrentis 114 .
Aggei, id est
festa celebrantes 145 .
Festum azimorum Phase, pentecostes, tubarum, propiciacionis et
tabernaculorum. Scenophegia. Tria festa Iudeorum 151 .
Tabernaculorttm 178 .
Pasca non passionem signat, sed transitum 281 .
Sabbatum custodiendum 302 .
Sabbati obseruatio
Adorate Filium, ne irascatur Pater 321 .
Incredulos percutit, fideles benedicit 321 .
In misericordi a tua introibo in domum tuam 322 .
Perfidia Iudeorum salus fuit credentium. Confitebor Domino 324 .
Multiplicatio credentium 327 .
Generatio iusta 328 .
Et posuit immaculatam uiam meam, id est fidem
Quia mandatis tuis credidi 416 .
Anima fidelis ciuitas regis 421 .
De fructu uentris tui ponam super sedem tuam 422 .
Noe maior filius Iudei, minor gentiles. Fideles uestiunt Christum et uestiuntur ab eo 422 .
Montes Syon 423 .
Omnes leuant manus, sed non in sancta nisi fideles 424 .
Et cantent in uiis
158 .
Pasca, Hebraice Phase, non a passione, sed a transitu 176 .
Sabbatum et circumcisio in signum data sunt ueri sabbati et uerę circumcisionis 58 .
Dies quos obseruant Iudei 204 .
Pasca. Pentecoste. Scenophegia 380 .
Canebant tuba his tribus festis, et nos pręcipue ter canimus, id est resurgendo in
Christo, remissionem accipiendo, innouando domum pectoris nostri post
Impii felicitas breuis. Delectabuntur in multitudine pacis 348 .
Hęreditabunt terram. Inhabita in sęculum sęculi 349 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
filios 43 .
Caius filiam sibi esse dixit cum Ioue communem 168 .
Festum. Herodis ludi quinquennales 137 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Fideles saluantur 153 .
Lapides uiui 156 .
Gabaonitę fides sine operibus 158 .
Raab 159 .
Iudeus in occulto, id est Christianus 161 .
Iesus cępit omnem terram, qui ex omni terra collegit credentes 164 .
Filius Orientis 180 .
pater noster, redemptor noster, a sęculo nomen tuum. Inuenerunt qui non quęsierunt me. Seruos suos uocabit nomine alio, id est Christianos 166.
Prophetat pastores futuros
et fideles inter gentes 176.
Gentium conuersio 187.
Siccaui lignum uiride, id est Iudeos, et frondem feci lignum aridum, id est gentes 188.
Terra illa inculta facta est ut hortus uoluptatis etc. 192.
Et dicam non populo meo: Populus meus es tu. Et ipse dicet: Deus meus es tu 202.
In die illa congregabo claudicantem 208.
De conuersione
166.
Facti filii Abraham 169.
Inserti in radicem bonę oliuę. Cęcitas ex parte facta est domui Israel, donec intraret plenitudo gentium 171.
Desertum 177.
Magnum nomen Domini in gentibus 181,182.
Secundi accipiunt hęreditatem, non primogeniti 189.
Iudeis succedunt gentiles. Plenitudo gentium 201.
Leuabit signum in nationibus 202.
Iudeis non credentibus gentiles crediderunt 204.
Cęcitas ex parte facta est etc. 204.
Abietes et cedri Lybani principes gentium 219.
Damascus 236.
est domui Israel, donec intraret plenitudo gentium 171.
Desertum 177.
Magnum nomen Domini in gentibus 181,182.
Secundi accipiunt hęreditatem, non primogeniti 189.
Iudeis succedunt gentiles. Plenitudo gentium 201.
Leuabit signum in nationibus 202.
Iudeis non credentibus gentiles crediderunt 204.
Cęcitas ex parte facta est etc. 204.
Abietes et cedri Lybani principes gentium 219.
Damascus 236.
Conuersi 237.
Ciuitas gentium timebit te 247.
Lybanus refertur ad gentiles 257.
timebit te 247.
Lybanus refertur ad gentiles 257.
Confugient gentes multę ad Dominum. Desertum 272.
A Christo mansuefacti. Populus pauper et tenuis 275.
Suscitantur ab aquilone, ut credant in eum qui uenit ab ortu 276.
Insulę 277.
Deus non solum Iudeorum Dominus, sed etiam gentium 283.
Persecutio 289.
Nos sumus et gens et tribus Domini 291.
Conuertimini ad me ab extremis terrę, et salui eritis. Beati qui non uiderunt et crediderunt 295.
Dabit impios pro sepultura 296.
In ipso gentes sperabunt 297.
captiuis indulgentiam 315.
A facie tua gentes mouebuntur 320.
Quibus non est nunciatum de eo audient 322,331.
Esurientes impleuit bonis, et diuites dimisit inanes 325.
Gentium conuersio 328.
Gentium peccata deleta 355.
Nos filii Abraham, non Iudei 366.
Gentiles cęci, Iudei claudi 375.
Ephraim gentes. Gentium uocatio. Et erit spes nouissimis tuis 376.
EX SECVNDA COMMENTARIORVM
Gloria. Qui de sanctitate morum superbiunt 19.
A facie tua gentes mouebuntur 320.
Quibus non est nunciatum de eo audient 322,331.
Esurientes impleuit bonis, et diuites dimisit inanes 325.
Gentium conuersio 328.
Gentium peccata deleta 355.
Nos filii Abraham, non Iudei 366.
Gentiles cęci, Iudei claudi 375.
Ephraim gentes. Gentium uocatio. Et erit spes nouissimis tuis 376.
EX SECVNDA COMMENTARIORVM
Gloria. Qui de sanctitate morum superbiunt 19.
Recedite polluti, clamauerunt eis 20.
170.
Emerunt agrum figuli in sepulturam peregrinorum 179.
Symon portans crucem 180.
Galilea 181.
Populus gentilis pessimus. Emoroissa 185.
Sydon 186.
Demoniacus ab infantia, quem Dominus sanauit 186.
Pullus ligatus 187.
Vinea aufertur Iudeis et datur gentibus 187.
Centurio confitetur 190.
Vocatio gentium. Gentes cohęredes Christo. Hęreditas nostra Dominus 225.
Chanaan immutatus 286.
Familia 291.
Tempus spargendi lapides et tempus colligendi 293.
Melior est canis uiuus super leonem
et fugit 409.
Laudate Dominum omnes gentes 411.
Inuenimus eum in campis siluę 422.
Iacob et Israel 424.
Et dedit terra eorum hęreditatem 425.
Christiani. Pulli coruorum, id est filii gentilium 432.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Gula. Concupiscentię sepulchra 25.
Quid Hircanus responderit conuiuis, qui ante eum ossa carnium posuerant, uolentes illum uoracitatis notare 109.
Alexander crapula periit 120.
Gratus Dauid erga Ionatam 57.
Erga Berzelaum 65.
Danielem donauit muneribus, cum ille aduersa prędiceret 198.
Sicut fecisti, ita fiet tibi etc. 207.
Quid Dominus requirit a te, facere iudicium et diligere misericordiam etc. 209.
Iudicium uerum iudicate 213.
Matathias sacerdos Iudeum ad idola conuersum occidit simul et suasorem eius, nihil Antiochi potentiam ueritus, dum satis iustitię faceret 217.
Insidię. Malignitas insidiantium. Psalmus XXX 110.
Contra insidias auxilium implorat. Psalmus XXXIIII 111.
De insidiis inimicorum.
Reuelabunt cęli iniquitatem impii, et terra consurget aduersus eum 104.
Deus non condemnabit frustra nec Omnipotens subuertet iudicium etc 107.
De duplici iudicio. Psalmus VIIII. De iustitia. Psalmus X 109.
Iudicia. Psalmus XXXV 111.
De ultione Iudeorum. Psalmus XLVIII 112.
De iudiciaria potestate Christi. Psalmus LXXI 114.
De aduentu Christi ad iudicium. Psalmus XCV, XCVI 117 .
Mutabis eos et mutabuntur. Psalmus CI. De iudicio finali per Christum. Psalmus CVIIII 118.
Dominus iudicabit et
herba fulonum. Et sedebit conflans et emundans argentum etc. Et accedam ad uos in iudicio et ero testis uelox maleficis et adulteris et periuris et qui calumniantur mercedem mercenarii etc. Ecce dies ueniet succensa quasi caminus etc. 216.
Iudei et quę de iis sunt prophetata. Filios enutriui et exaltaui, ipsi uero spreuerunt me. Terra uestra deserta desolabitur etc. Quomodo facta est meretrix ciuitas fidelis. Argentum tuum uersum est in scoriam etc. Qui dereliquerunt Dominum, consummentur 151.
exercituum erit uobis in sanctificationem, in lapidem autem offensionis et petram scandali duabus domibus Israel, et in laqueum et in ruinam habitantibus in Hierusalem 153.
Ve filii desertores etc. 157.
Non uocabitur ultra is qui insipiens est princeps, quia, scilicet Iudei, amittent principatum. Victima Domini in Bosrha,
id est synagoga uindemiata fructu redemptionis 158.
Idumei, id est perfidi Iudei interficientur gladio 159.
Iudeorum obstinatio. Quis cęcus nisi seruus meus? Et surdus nisi ad quem nuncios meos misi? 160.
Hierusalem 153.
Ve filii desertores etc. 157.
Non uocabitur ultra is qui insipiens est princeps, quia, scilicet Iudei, amittent principatum. Victima Domini in Bosrha,
id est synagoga uindemiata fructu redemptionis 158.
Idumei, id est perfidi Iudei interficientur gladio 159.
Iudeorum obstinatio. Quis cęcus nisi seruus meus? Et surdus nisi ad quem nuncios meos misi? 160.
Item de cęcitate et ingratitudine eorum et Gratia pręlata Legi 161.
Israel non congregabitur. Ecce enim in iniquitatibus uestris uenditi estis
etc. 157.
Non uocabitur ultra is qui insipiens est princeps, quia, scilicet Iudei, amittent principatum. Victima Domini in Bosrha,
id est synagoga uindemiata fructu redemptionis 158.
Idumei, id est perfidi Iudei interficientur gladio 159.
Iudeorum obstinatio. Quis cęcus nisi seruus meus? Et surdus nisi ad quem nuncios meos misi? 160.
Item de cęcitate et ingratitudine eorum et Gratia pręlata Legi 161.
Israel non congregabitur. Ecce enim in iniquitatibus uestris uenditi estis et in sceleribus uestris dimisi matrem
ad quem nuncios meos misi? 160.
Item de cęcitate et ingratitudine eorum et Gratia pręlata Legi 161.
Israel non congregabitur. Ecce enim in iniquitatibus uestris uenditi estis et in sceleribus uestris dimisi matrem uestram 162.
Iterum de incredulitate eorum 163.
Iudeos arguit iniurię in Christum. Iniquitates uestrę diuiserunt inter uos et Deum uestrum etc. 164.
Quęsierunt me qui ante non interrogabant. Sacrificia Legis respuit, incredulitatem Iudeorum apostolos persequentium increpat 166.
Populus Israel mulier adultera et
uestris dimisi matrem uestram 162.
Iterum de incredulitate eorum 163.
Iudeos arguit iniurię in Christum. Iniquitates uestrę diuiserunt inter uos et Deum uestrum etc. 164.
Quęsierunt me qui ante non interrogabant. Sacrificia Legis respuit, incredulitatem Iudeorum apostolos persequentium increpat 166.
Populus Israel mulier adultera et fornicaria 167.
Quia contempsistis me, euertent uos Romani. Filii insipientes sunt et uecordes. Vere mendaces erant colles et multitudo montium, id est scribę et
proiecit illos 168.
Hęc est gens quę non audiuit uocem Domini Dei sui, nec recępit disciplinam. Periit fides et ablata est de ore eorum. Vere mendacium opeeratus est stilus mendax scribarum. Propterea dabo mulieres eorum exteris etc. 169.
Vltio pro cęde Christi. Iudei computruerunt sicut lumbare Hieremię quod nulli usui aptum fuit 170.
Infirmata est quę peperit VII, id est terra decem tribuum, quę habuit VII reges pessimos. Ressiduos eius in gladium dabo, id est Iudam. Peccatum Iuda scriptum est stilo ferreo etc. 171.
sicut lumbare Hieremię quod nulli usui aptum fuit 170.
Infirmata est quę peperit VII, id est terra decem tribuum, quę habuit VII reges pessimos. Ressiduos eius in gladium dabo, id est Iudam. Peccatum Iuda scriptum est stilo ferreo etc. 171.
Christi imprecatio contra Iudeos impios et ingratos 172.
Transmigratio in Babylonem. Facti sunt filii mei perditi, quoniam inualuit inimicus 181.
Dicitur Ezechieli: Si ad ignotos mittereris, ipsi audirent te. Domus autem Israe! noluit
audire te 184.
/ Populus
audirent te. Domus autem Israe! noluit
audire te 184.
/ Populus Iuda primo mulier paupercula, deinde copulata uiro fit diues et ornata. Postremo beneficiorum uiri oblita sequitur fornicationes 187.
Siccaui lignum uiride etc, id est Iudeos 188.
Filia Osee prophetę, cuius nomen non populus meus, quia uos, ait, non populus meus et ego non ero uester Deus 201.
Afflictio per Romanos 203.
De uastatione Iudę per Assyrios,
Chaldeos, Gręcos et Romanos 204.
In die illa
ante ab eodem satiatam uidissent, sed adhuc rudes erant VIII.
Inualidis et infirmis non est imponendum onus graue, sicut assumentum panni rudis uestimento ueteri aut uinum nouum utribus uetustis II. Spiritus quidem promptus est, caro uero infirma XIIII.
Iudei. Ficus arida a radicibus. Synagoga a Chayn et a cęteris, a quibus omnis sanguis iustus ab Abel usque ad Zachariam requiritur XI. Agricolę, quibus locata erat uinea, seruos Domini sui ceciderunt, filium occiderunt. Sed ueniet Dominus et perdet colonos, et uineam locabit aliis. Mulier
aliis. Mulier sterilis non relinquens semen ex septem fratribus, nouissime moriens, est synagoga relicta a Spiritu septiformi XII. Recedente Domino de templo non remanet lapis super lapidem, id est negantibus Christum nihil proderunt Lex et prophetę XIII. Caiphas scidit uestimenta, sacerdotium Iudeorum disperiit. Christi tunica mansit integra. Ipse enim factus est sacerdos in ęternum secundum ordinem Melchisedech XIIII.
LVCAS
Iudicium Dei. Et uidebit omnis caro salutare Dei
quod est hypocrisis XII.
Impatientia. Domum fundatam supra terram fluuii impetus subuertit, et facta est ruina domus illius magna VI.
Inobediens. Qui cognouit uoluntatem domini sui et non fecit etc, plagis uapulabit multis XII.
Iudei. Iairus rogans pro filia sunt Iudei credentes qui rogant pro synagoga VIII. Spiritus immundus exiuit de homine, id est de populo Israel credente, perambulat loca inaquosa, id est gentes etc. XI. Iudei ficus non fructificans per annos tres, id est nec ante Legem nec sub Lege
Impatientia. Domum fundatam supra terram fluuii impetus subuertit, et facta est ruina domus illius magna VI.
Inobediens. Qui cognouit uoluntatem domini sui et non fecit etc, plagis uapulabit multis XII.
Iudei. Iairus rogans pro filia sunt Iudei credentes qui rogant pro synagoga VIII. Spiritus immundus exiuit de homine, id est de populo Israel credente, perambulat loca inaquosa, id est gentes etc. XI. Iudei ficus non fructificans per annos tres, id est nec ante Legem nec sub Lege nec sub Gratia. Mulier inclinata annis
sui et non fecit etc, plagis uapulabit multis XII.
Iudei. Iairus rogans pro filia sunt Iudei credentes qui rogant pro synagoga VIII. Spiritus immundus exiuit de homine, id est de populo Israel credente, perambulat loca inaquosa, id est gentes etc. XI. Iudei ficus non fructificans per annos tres, id est nec ante Legem nec sub Lege nec sub Gratia. Mulier inclinata annis XVIII sanatur in sabbato XIII. Ad cęnam inuitati coeperunt simul omnes excusare etc. Dico autem uobis, quod nemo uirorum illorum qui uocati sunt, gustabunt cęnam
non fructificans per annos tres, id est nec ante Legem nec sub Lege nec sub Gratia. Mulier inclinata annis XVIII sanatur in sabbato XIII. Ad cęnam inuitati coeperunt simul omnes excusare etc. Dico autem uobis, quod nemo uirorum illorum qui uocati sunt, gustabunt cęnam meam XIIII. Iudei frugi filius qui indignatus est, quod frater rediit in gratiam patris
XV.
/ Iudei diues purpuratus XVI.
Centurio prope, noti a longe, hi Iudeos signant, ille gentiles XXIII. Iudei phariseus superbus. Gentiles publicanus humilis
XIII. Ad cęnam inuitati coeperunt simul omnes excusare etc. Dico autem uobis, quod nemo uirorum illorum qui uocati sunt, gustabunt cęnam meam XIIII. Iudei frugi filius qui indignatus est, quod frater rediit in gratiam patris
XV.
/ Iudei diues purpuratus XVI.
Centurio prope, noti a longe, hi Iudeos signant, ille gentiles XXIII. Iudei phariseus superbus. Gentiles publicanus humilis XVIII. Ciues autem eius oderant eum et miserunt legationem post illum dicentes: Nolumus hunc regnare super nos. Ob id iussu eius
Dico autem uobis, quod nemo uirorum illorum qui uocati sunt, gustabunt cęnam meam XIIII. Iudei frugi filius qui indignatus est, quod frater rediit in gratiam patris
XV.
/ Iudei diues purpuratus XVI.
Centurio prope, noti a longe, hi Iudeos signant, ille gentiles XXIII. Iudei phariseus superbus. Gentiles publicanus humilis XVIII. Ciues autem eius oderant eum et miserunt legationem post illum dicentes: Nolumus hunc regnare super nos. Ob id iussu eius interfecti sunt ante eum XIX.
illorum qui uocati sunt, gustabunt cęnam meam XIIII. Iudei frugi filius qui indignatus est, quod frater rediit in gratiam patris
XV.
/ Iudei diues purpuratus XVI.
Centurio prope, noti a longe, hi Iudeos signant, ille gentiles XXIII. Iudei phariseus superbus. Gentiles publicanus humilis XVIII. Ciues autem eius oderant eum et miserunt legationem post illum dicentes: Nolumus hunc regnare super nos. Ob id iussu eius interfecti sunt ante eum XIX.
IOANNES
Iudieium Dei. Amen
quia ego testimonium perhibeo de illo, quia opera eius mala sunt VII. Pharisei quęrentes occasionem accusandi Iesum adducunt ad eum deprensam in adulterio etc. VIII. Illuminauit Dominus cęcum a natiuitate et dicunt: Non est hic homo a Deo, qui sabbatum non custodit. Conspirauerant Iudei, ut siquis eum confiteretur esse Christum, extra synagogam fieret. In peccatis natus es totus et tu doces nos. Et eiecerunt eum foras IX. Iesus iam non palam ambulabat apud Iudeos etc. Non quia timeret, sed exemplum discipulis ponens, ut discerent non esse peccatum, si eius
Illuminauit Dominus cęcum a natiuitate et dicunt: Non est hic homo a Deo, qui sabbatum non custodit. Conspirauerant Iudei, ut siquis eum confiteretur esse Christum, extra synagogam fieret. In peccatis natus es totus et tu doces nos. Et eiecerunt eum foras IX. Iesus iam non palam ambulabat apud Iudeos etc. Non quia timeret, sed exemplum discipulis ponens, ut discerent non esse peccatum, si eius fideles oculis persequentium se subtraherent et furorem sceleratorum latendo potius
si eius fideles oculis persequentium se subtraherent et furorem sceleratorum latendo potius
propter spiritum, sed propter carnem VI.
Inobediens. Et siquis audierit uerba mea et non custodierit, ego non iudico eum etc. Qui spernit me et non accipit uerba mea, habet qui iudicet eum. Sermo quem locutus sum, ille iudicabit eum in nouissimo die XII.
Iudei. Piscina probatica quinque porticus habens, id est quinque libros Moysi. Ibi languidi iacebant, non sanabantur, quia Lex peccatores arguebat, non absoluebat V. In iudicium ego in hunc mundum ueni, ut qui non uident uideant, et qui uident, cęci fiant IX. Acetum oblatum ori Domini signat
Piscina probatica quinque porticus habens, id est quinque libros Moysi. Ibi languidi iacebant, non sanabantur, quia Lex peccatores arguebat, non absoluebat V. In iudicium ego in hunc mundum ueni, ut qui non uident uideant, et qui uident, cęci fiant IX. Acetum oblatum ori Domini signat Iudeos degeneratos a uino patriarcharum et prophetarum etc. XVIII.
PAVLVS AD ROMANOS
Iudicium Dei. Omnes stabimus ante tribunal Christi; unus quisquenostrum pro se rationem reddet Deo XIIII. AD CORINTHIOS I:
futura IX. Ciuitatem sanctam, id est Ecclesiam calcabunt mensibus XLII; et dabo duobus testibus meis, id est Enoch et Helię, et prophetabunt etc. Hi sunt duę oliuę et duo candelabra lucentia in conspectu Domini
terrę
PHILIPPENSES: Omnia autem facite sine murmurationibus etc. II. AD COLOSSENSES: Deponite iram, indignationem, maliciam, blasfemiam, turpem sermonem de ore uestro
apostolos Christi, et non mirum. Ipse enim Sathanas transfigurat se in angelum lucis XI. AD THIMOTEVM II: Qui penetrant domos et captiuas ducunt mulierculas oneratas peccatis etc.
Qui penetrant domos et captiuas ducunt mulierculas oneratas peccatis etc.
nazareis propter scandalum Iudeorum XXI. APOCALYPSIS: Nomen habes, quod uiuas, et mortuus es
APOCALYPSIS: Nomen habes, quod uiuas, et mortuus es
165.
Inimiciciarum causa est, quod Deus unus non uere colitur 105.
Quod tortores suos iusti diligant 109.
Iuramentum. Socrates per canem et anserem deierabat 67.
Hypocrita. Quod philosophorum oratio pugnet cum uita 61, 62.
Iudei quibus potestatibus pręditi fuerunt usque ad Domini passionem 80.
LAERTIVS
Iudicium. Diogenes mirari se dicebat, cum ollam quidem ac operculum non sine tactu ac tinnitu emamus, solo in homine emendo
ob mercedem faciunt 236.
Inobediens uerbis prophetę 256.
Non audierunt uerba mea, quę per seruos meos locutus sum 373.
ludei et gentiles 2.
Ruit Hierusalem, quia lingua eorum contra Dominum 9.
Synagogę fornicatio. ludei et gentiles. Iudei propter illatam Christo iniuriam subuersi 13, 17.
Israel Iudei uel heretici. Iuda gentilis uel Ecclesia 14.
Adultera Iudea 17.
Quando Israel translatus in Assyrios 20.
Iudeorum ignominia 45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei
256.
Non audierunt uerba mea, quę per seruos meos locutus sum 373.
ludei et gentiles 2.
Ruit Hierusalem, quia lingua eorum contra Dominum 9.
Synagogę fornicatio. ludei et gentiles. Iudei propter illatam Christo iniuriam subuersi 13, 17.
Israel Iudei uel heretici. Iuda gentilis uel Ecclesia 14.
Adultera Iudea 17.
Quando Israel translatus in Assyrios 20.
Iudeorum ignominia 45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei
quia lingua eorum contra Dominum 9.
Synagogę fornicatio. ludei et gentiles. Iudei propter illatam Christo iniuriam subuersi 13, 17.
Israel Iudei uel heretici. Iuda gentilis uel Ecclesia 14.
Adultera Iudea 17.
Quando Israel translatus in Assyrios 20.
Iudeorum ignominia 45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
9.
Synagogę fornicatio. ludei et gentiles. Iudei propter illatam Christo iniuriam subuersi 13, 17.
Israel Iudei uel heretici. Iuda gentilis uel Ecclesia 14.
Adultera Iudea 17.
Quando Israel translatus in Assyrios 20.
Iudeorum ignominia 45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei propter illatam Christo iniuriam subuersi 13, 17.
Israel Iudei uel heretici. Iuda gentilis uel Ecclesia 14.
Adultera Iudea 17.
Quando Israel translatus in Assyrios 20.
Iudeorum ignominia 45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe
Israel translatus in Assyrios 20.
Iudeorum ignominia 45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe peregrini 77.
Christiani 79.
Iudeorum error 86.
Niniuitę ludeos condemnabunt 87.
Hedera, cucurbita, locusta 93.
Iudei capite diminuti
45.
Esau Iudei, Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe peregrini 77.
Christiani 79.
Iudeorum error 86.
Niniuitę ludeos condemnabunt 87.
Hedera, cucurbita, locusta 93.
Iudei capite diminuti 96.
Reliquię Israel saluabuntur. Iudei et
Iacob Christiani 49.
Patres nostri Iudei dicuntur 50, 63.
Synagoga. Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe peregrini 77.
Christiani 79.
Iudeorum error 86.
Niniuitę ludeos condemnabunt 87.
Hedera, cucurbita, locusta 93.
Iudei capite diminuti 96.
Reliquię Israel saluabuntur. Iudei et gentiles 99.
Israel
Ecclesia 55.
ludei Christiani 62.
Domus hiemalis regnum Israel, domus ęstiua regnum luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe peregrini 77.
Christiani 79.
Iudeorum error 86.
Niniuitę ludeos condemnabunt 87.
Hedera, cucurbita, locusta 93.
Iudei capite diminuti 96.
Reliquię Israel saluabuntur. Iudei et gentiles 99.
Israel earneus, Israel spiritalis 104.
Regnabunt usque ad tempus in quo
luda 66.
Iudeorum impietas
72.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe peregrini 77.
Christiani 79.
Iudeorum error 86.
Niniuitę ludeos condemnabunt 87.
Hedera, cucurbita, locusta 93.
Iudei capite diminuti 96.
Reliquię Israel saluabuntur. Iudei et gentiles 99.
Israel earneus, Israel spiritalis 104.
Regnabunt usque ad tempus in quo parturiens pariet 104.
Septem pastores, octo primates. Sunt patres Veteris et Noui Testamenti 104.
Iudei Ecclesia 74.
Iudei passi propter Christum. Toto orbe peregrini 77.
Christiani 79.
Iudeorum error 86.
Niniuitę ludeos condemnabunt 87.
Hedera, cucurbita, locusta 93.
Iudei capite diminuti 96.
Reliquię Israel saluabuntur. Iudei et gentiles 99.
Israel earneus, Israel spiritalis 104.
Regnabunt usque ad tempus in quo parturiens pariet 104.
Septem pastores, octo primates. Sunt patres Veteris et Noui Testamenti 104.
Ficus, uinea, oliua 133.
Ablatum regnum a Iudeis.
saluabuntur. Iudei et gentiles 99.
Israel earneus, Israel spiritalis 104.
Regnabunt usque ad tempus in quo parturiens pariet 104.
Septem pastores, octo primates. Sunt patres Veteris et Noui Testamenti 104.
Ficus, uinea, oliua 133.
Ablatum regnum a Iudeis. Populus Canaan 136.
Homines et iumenta, id est Iudei et gentiles 154.
Duę mulieres, Israel et Iuda uel heretici et Iudei 159.
Vastatio per Romanos. Captiuitas eorum ęterna 170.
ludei destructo Romanorum regno se regnaturos dicunt 180.
Maledictus et
Israel spiritalis 104.
Regnabunt usque ad tempus in quo parturiens pariet 104.
Septem pastores, octo primates. Sunt patres Veteris et Noui Testamenti 104.
Ficus, uinea, oliua 133.
Ablatum regnum a Iudeis. Populus Canaan 136.
Homines et iumenta, id est Iudei et gentiles 154.
Duę mulieres, Israel et Iuda uel heretici et Iudei 159.
Vastatio per Romanos. Captiuitas eorum ęterna 170.
ludei destructo Romanorum regno se regnaturos dicunt 180.
Maledictus et dolosus populus Iudeorum 182.
Deseruerunt fratrem suum,
pariet 104.
Septem pastores, octo primates. Sunt patres Veteris et Noui Testamenti 104.
Ficus, uinea, oliua 133.
Ablatum regnum a Iudeis. Populus Canaan 136.
Homines et iumenta, id est Iudei et gentiles 154.
Duę mulieres, Israel et Iuda uel heretici et Iudei 159.
Vastatio per Romanos. Captiuitas eorum ęterna 170.
ludei destructo Romanorum regno se regnaturos dicunt 180.
Maledictus et dolosus populus Iudeorum 182.
Deseruerunt fratrem suum, id est Christum, et contaminauerunt pactum patrum suorum 183.
Filii
Canaan 136.
Homines et iumenta, id est Iudei et gentiles 154.
Duę mulieres, Israel et Iuda uel heretici et Iudei 159.
Vastatio per Romanos. Captiuitas eorum ęterna 170.
ludei destructo Romanorum regno se regnaturos dicunt 180.
Maledictus et dolosus populus Iudeorum 182.
Deseruerunt fratrem suum, id est Christum, et contaminauerunt pactum patrum suorum 183.
Filii Iacob 185.
Iuda et Beniamin in Hierusalem. Ephraim et Israel in Samariam 188.
Extrema passi, quia occiderunt medicum 190, 191.
Domus Israe! relinquitur
188.
Extrema passi, quia occiderunt medicum 190, 191.
Domus Israe! relinquitur a Domino. Principes Sodomorum et populus Gomorę 190, 191.
Scribę et pharisei 191, 192.
Legentes et non intelligentes 192.
Domus Iacob 193.
Malignitas interpretationis. Iudei cęci 195.
Nemo sancta percipit 196.
Scribę et pharisei 197.
Reliquię saluantur 198.
ludeę desolatio propter ingratitudinem 199.
Propterea ductus est captiuus populus meus 200, 207.
Qui fuerunt reliquię saluandę 217.
Passi sub
ingratitudinem 199.
Propterea ductus est captiuus populus meus 200, 207.
Qui fuerunt reliquię saluandę 217.
Passi sub Vespasiano et Hadriano, quia non receperunt Euangelium. Aure audietis, et non intelligetis 202.
Postquam terra repleta est gloria Domini Sabaoth, Iudeorum templum repletum est ignorantię tenebris 203.
In orbem dispersi. Prohibiti terram ingredi de qua eiecti fuerant 204.
Samai et
Helleel, ex quibus orti scribę et pharisei. Abscondit / faciem suam a domo Iacob 209.
Reliquię
sicut in profundum recesseratis, filii Israel 262.
Expulso Israel habitabunt in Hierusalem gentiles. Humiliabit Hierusalem 263.
Erunt quasi de incendio cinis 264.
Colentes portenta 266.
Israel carneus, Israel spiritalis 275.
Conuersus retrorsum populus Iudeorum 277.
Iudei cęci. Scribę et pharisei, duo Israel. Oues perditę domus Israel 278.
Israel 280.
Domus Iacob 283,285.
Duro corde, qui longe estis a iustitia 284.
Ad se missum non receperunt 287.
Iniquitatibus uestris uenditi estis. Quare 289.
recesseratis, filii Israel 262.
Expulso Israel habitabunt in Hierusalem gentiles. Humiliabit Hierusalem 263.
Erunt quasi de incendio cinis 264.
Colentes portenta 266.
Israel carneus, Israel spiritalis 275.
Conuersus retrorsum populus Iudeorum 277.
Iudei cęci. Scribę et pharisei, duo Israel. Oues perditę domus Israel 278.
Israel 280.
Domus Iacob 283,285.
Duro corde, qui longe estis a iustitia 284.
Ad se missum non receperunt 287.
Iniquitatibus uestris uenditi estis. Quare 289.
Iudei adhuc
277.
Iudei cęci. Scribę et pharisei, duo Israel. Oues perditę domus Israel 278.
Israel 280.
Domus Iacob 283,285.
Duro corde, qui longe estis a iustitia 284.
Ad se missum non receperunt 287.
Iniquitatibus uestris uenditi estis. Quare 289.
Iudei adhuc captiui 294.
Synagogę VII filii. Perfidia Iudeorum 298.
Filii auguratricis semen adulteri et fornicarię 304.
Vltio de Iudeis 312.
Expandi manus meas tota die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
perditę domus Israel 278.
Israel 280.
Domus Iacob 283,285.
Duro corde, qui longe estis a iustitia 284.
Ad se missum non receperunt 287.
Iniquitatibus uestris uenditi estis. Quare 289.
Iudei adhuc captiui 294.
Synagogę VII filii. Perfidia Iudeorum 298.
Filii auguratricis semen adulteri et fornicarię 304.
Vltio de Iudeis 312.
Expandi manus meas tota die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et
qui longe estis a iustitia 284.
Ad se missum non receperunt 287.
Iniquitatibus uestris uenditi estis. Quare 289.
Iudei adhuc captiui 294.
Synagogę VII filii. Perfidia Iudeorum 298.
Filii auguratricis semen adulteri et fornicarię 304.
Vltio de Iudeis 312.
Expandi manus meas tota die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et pharisei 303.
Erruant te synagogę tuę 306.
Me etenim de die in diem
uestris uenditi estis. Quare 289.
Iudei adhuc captiui 294.
Synagogę VII filii. Perfidia Iudeorum 298.
Filii auguratricis semen adulteri et fornicarię 304.
Vltio de Iudeis 312.
Expandi manus meas tota die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et pharisei 303.
Erruant te synagogę tuę 306.
Me etenim de die in diem quęrunt 307.
Elongatum est iudicium a Iudeis, quod gentibus nunciatum est 311.
estis. Quare 289.
Iudei adhuc captiui 294.
Synagogę VII filii. Perfidia Iudeorum 298.
Filii auguratricis semen adulteri et fornicarię 304.
Vltio de Iudeis 312.
Expandi manus meas tota die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et pharisei 303.
Erruant te synagogę tuę 306.
Me etenim de die in diem quęrunt 307.
Elongatum est iudicium a Iudeis, quod gentibus nunciatum est 311.
Repromissiones non ad omnes
Synagogę VII filii. Perfidia Iudeorum 298.
Filii auguratricis semen adulteri et fornicarię 304.
Vltio de Iudeis 312.
Expandi manus meas tota die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et pharisei 303.
Erruant te synagogę tuę 306.
Me etenim de die in diem quęrunt 307.
Elongatum est iudicium a Iudeis, quod gentibus nunciatum est 311.
Repromissiones non ad omnes Iudeos, sed ad eos factę qui in apostolis et
die ad populum incredulum 322.
Ad Iudeos comminatio 324.
Iudeorum exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et pharisei 303.
Erruant te synagogę tuę 306.
Me etenim de die in diem quęrunt 307.
Elongatum est iudicium a Iudeis, quod gentibus nunciatum est 311.
Repromissiones non ad omnes Iudeos, sed ad eos factę qui in apostolis et per apostolos electi sunt ex Israel 312.
Filii alieni mentiti sunt mihi 313.
Paulus dolens perfidiam ludeorum 316.
Sacrificiis Iudeorum refragatur 327.
exprobratio 293.
Duę uirgę, Iudei et gentiles 298.
Scribę et pharisei 303.
Erruant te synagogę tuę 306.
Me etenim de die in diem quęrunt 307.
Elongatum est iudicium a Iudeis, quod gentibus nunciatum est 311.
Repromissiones non ad omnes Iudeos, sed ad eos factę qui in apostolis et per apostolos electi sunt ex Israel 312.
Filii alieni mentiti sunt mihi 313.
Paulus dolens perfidiam ludeorum 316.
Sacrificiis Iudeorum refragatur 327.
Perfidi et ingrati 335.
Secundum numerum ciuitatum tuarum
est iudicium a Iudeis, quod gentibus nunciatum est 311.
Repromissiones non ad omnes Iudeos, sed ad eos factę qui in apostolis et per apostolos electi sunt ex Israel 312.
Filii alieni mentiti sunt mihi 313.
Paulus dolens perfidiam ludeorum 316.
Sacrificiis Iudeorum refragatur 327.
Perfidi et ingrati 335.
Secundum numerum ciuitatum tuarum erant dii tui, luda 336.
Iudei in ruinam 342.
Iudei 344.
Populus meus non cognouit iudicium Domini 344.
Lumbare Dei siue cinctorium 350.
Iudei habitantes in
in apostolis et per apostolos electi sunt ex Israel 312.
Filii alieni mentiti sunt mihi 313.
Paulus dolens perfidiam ludeorum 316.
Sacrificiis Iudeorum refragatur 327.
Perfidi et ingrati 335.
Secundum numerum ciuitatum tuarum erant dii tui, luda 336.
Iudei in ruinam 342.
Iudei 344.
Populus meus non cognouit iudicium Domini 344.
Lumbare Dei siue cinctorium 350.
Iudei habitantes in siccitate in deserto 356.
Toto orbe dispersi 358.
Obsessi a Romanis 359.
Ficus malę ludei, ficus bonę fìdeles
electi sunt ex Israel 312.
Filii alieni mentiti sunt mihi 313.
Paulus dolens perfidiam ludeorum 316.
Sacrificiis Iudeorum refragatur 327.
Perfidi et ingrati 335.
Secundum numerum ciuitatum tuarum erant dii tui, luda 336.
Iudei in ruinam 342.
Iudei 344.
Populus meus non cognouit iudicium Domini 344.
Lumbare Dei siue cinctorium 350.
Iudei habitantes in siccitate in deserto 356.
Toto orbe dispersi 358.
Obsessi a Romanis 359.
Ficus malę ludei, ficus bonę fìdeles 366.
Facta est terra
Sacrificiis Iudeorum refragatur 327.
Perfidi et ingrati 335.
Secundum numerum ciuitatum tuarum erant dii tui, luda 336.
Iudei in ruinam 342.
Iudei 344.
Populus meus non cognouit iudicium Domini 344.
Lumbare Dei siue cinctorium 350.
Iudei habitantes in siccitate in deserto 356.
Toto orbe dispersi 358.
Obsessi a Romanis 359.
Ficus malę ludei, ficus bonę fìdeles 366.
Facta est terra eorum in desolationem 368.
Repulsio ludeorum nostrę fuit salutis occasio 375.
Israel secundum
ludei, ficus bonę fìdeles 366.
Facta est terra eorum in desolationem 368.
Repulsio ludeorum nostrę fuit salutis occasio 375.
Israel secundum carnem et spiritum. Reliquię Israe! 375.
Ephraim dilectus 377.
Ecclesia Christi
primum ex Iudeis. Non est abiectum uniuersum semen Israel, sed tantum increduli 278.
Filius meus primogenitus Israel 380.
Hierusalem. Arihes. Leo Dei fortis Hierusalem. De eius euersione et reparatione 255.
Lena et catulus leonis 257.
Hieronymus commentatus est super Psalmos 405.
Reuela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua 415.
Mirabilia testimonia tua, ideo scrutata est ea anima mea 418.
Syon, specula, ecclesia, anima quę Deum contemplatur. In generatione et generatione, Iudeorum et gentilium. Alleluia, laudate Dominum. Littera, spiritus 432.
Psalmus alphabetites. Psalmi graduum 436.
Ingratus. Mutuabitur peccator et non soluet 349.
Obliti sunt beneficiorum eius 377.
Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi, ego orabam
suscitat furorem 270.
Qui impatiens est, sustinebit damnum 274.
Murmuratio 401.
Inobediens perit 258.
Christo non obedistis 328.
Maledicti qui declinant a mandatis tuis 415.
Insensibilia obediunt creatori, homo non obedit 434.
Iudeorum dignitas periit propter idolatriam 12.
Persecutores prophetarum et Christi 19.
Profugi et uagi ob perfidiam 21.
Obstinatio 26.
Infelicitas 32.
Iudei conuersi 39.
Vox in templo audita
40.
Immolauerunt filios
a mandatis tuis 415.
Insensibilia obediunt creatori, homo non obedit 434.
Iudeorum dignitas periit propter idolatriam 12.
Persecutores prophetarum et Christi 19.
Profugi et uagi ob perfidiam 21.
Obstinatio 26.
Infelicitas 32.
Iudei conuersi 39.
Vox in templo audita
40.
Immolauerunt filios 48.
Iudeorum error de aduentu Christi 51.
Interfecerunt hęredem, ut perderent hęreditatem 56.
Tropologice sub typo adulterarum dicta sunt contra Samariam et Hierusalem 65.
periit propter idolatriam 12.
Persecutores prophetarum et Christi 19.
Profugi et uagi ob perfidiam 21.
Obstinatio 26.
Infelicitas 32.
Iudei conuersi 39.
Vox in templo audita
40.
Immolauerunt filios 48.
Iudeorum error de aduentu Christi 51.
Interfecerunt hęredem, ut perderent hęreditatem 56.
Tropologice sub typo adulterarum dicta sunt contra Samariam et Hierusalem 65.
Decem tribus ad Assyrios, duę ad Chaldeos 82.
A gratia excidistis, qui in lege iustificamini 86.
hęredem, ut perderent hęreditatem 56.
Tropologice sub typo adulterarum dicta sunt contra Samariam et Hierusalem 65.
Decem tribus ad Assyrios, duę ad Chaldeos 82.
A gratia excidistis, qui in lege iustificamini 86.
Passi ob cędem Christi 91.
Iudei de meridie tendentes ad aquilonem 116.
Curauimus Babylonem, et non est sanata 119.
Possessio communis Israelitis et aduenis 120.
Iudeorum perfidia 151.
Cum immundus spiritus exierit ab homine 156.
Cęci 167.
Asina synagoga, pullus gentiles
ad Assyrios, duę ad Chaldeos 82.
A gratia excidistis, qui in lege iustificamini 86.
Passi ob cędem Christi 91.
Iudei de meridie tendentes ad aquilonem 116.
Curauimus Babylonem, et non est sanata 119.
Possessio communis Israelitis et aduenis 120.
Iudeorum perfidia 151.
Cum immundus spiritus exierit ab homine 156.
Cęci 167.
Asina synagoga, pullus gentiles 168.
Ficus tantum folia habens 169.
Iudeorum commentum super illud Psalmi: Dixit Dominus Domino meo 171.
Serpentes, genimina uiperarum 173.
Curauimus Babylonem, et non est sanata 119.
Possessio communis Israelitis et aduenis 120.
Iudeorum perfidia 151.
Cum immundus spiritus exierit ab homine 156.
Cęci 167.
Asina synagoga, pullus gentiles 168.
Ficus tantum folia habens 169.
Iudeorum commentum super illud Psalmi: Dixit Dominus Domino meo 171.
Serpentes, genimina uiperarum 173.
Malchus populus Iudeorum 178.
Princeps sacerdotum scidit uestimenta, ut ostendat Iudeos sacerdotii gloriam perdidisse 179.
Blasfemabant mouentes capita. Duo
Cum immundus spiritus exierit ab homine 156.
Cęci 167.
Asina synagoga, pullus gentiles 168.
Ficus tantum folia habens 169.
Iudeorum commentum super illud Psalmi: Dixit Dominus Domino meo 171.
Serpentes, genimina uiperarum 173.
Malchus populus Iudeorum 178.
Princeps sacerdotum scidit uestimenta, ut ostendat Iudeos sacerdotii gloriam perdidisse 179.
Blasfemabant mouentes capita. Duo latrones: Iudei et gentiles 180.
Perfidię obstinatio, cum audissent Christum resurrexisse 182.
Iayrus 185.
Tyrus 186.
Asina synagoga, pullus gentiles 168.
Ficus tantum folia habens 169.
Iudeorum commentum super illud Psalmi: Dixit Dominus Domino meo 171.
Serpentes, genimina uiperarum 173.
Malchus populus Iudeorum 178.
Princeps sacerdotum scidit uestimenta, ut ostendat Iudeos sacerdotii gloriam perdidisse 179.
Blasfemabant mouentes capita. Duo latrones: Iudei et gentiles 180.
Perfidię obstinatio, cum audissent Christum resurrexisse 182.
Iayrus 185.
Tyrus 186.
Synagoga ficus sine fructu 187.
Mulier sterilis ex
commentum super illud Psalmi: Dixit Dominus Domino meo 171.
Serpentes, genimina uiperarum 173.
Malchus populus Iudeorum 178.
Princeps sacerdotum scidit uestimenta, ut ostendat Iudeos sacerdotii gloriam perdidisse 179.
Blasfemabant mouentes capita. Duo latrones: Iudei et gentiles 180.
Perfidię obstinatio, cum audissent Christum resurrexisse 182.
Iayrus 185.
Tyrus 186.
Synagoga ficus sine fructu 187.
Mulier sterilis ex septem fratribus non relinquens semen, nouissime moriens 187.
Malcho auris absciditur.
Tyrus 186.
Synagoga ficus sine fructu 187.
Mulier sterilis ex septem fratribus non relinquens semen, nouissime moriens 187.
Malcho auris absciditur. Isaac caligantibus oculis. Sacerdos scidit uestimenta. Dalida synagoga. Christus uestimentis suis nudatur, id est Iudeis. Purpura autem induitur, id est gentilibus 189.
Infidelitas 190.
Iudei cęssere gentibus 202.
Agar synagoga, Sarra ecclesia 207.
Lex Iudeis a Cęsare lata, ut suo ritu uiuere permittantur 217.
Filii irę 223.
Qui nascentem
non relinquens semen, nouissime moriens 187.
Malcho auris absciditur. Isaac caligantibus oculis. Sacerdos scidit uestimenta. Dalida synagoga. Christus uestimentis suis nudatur, id est Iudeis. Purpura autem induitur, id est gentilibus 189.
Infidelitas 190.
Iudei cęssere gentibus 202.
Agar synagoga, Sarra ecclesia 207.
Lex Iudeis a Cęsare lata, ut suo ritu uiuere permittantur 217.
Filii irę 223.
Qui nascentem Ecclesiam destruere nitebantur 245.
Iudeorum fabulę 246.
Geneologię et
caligantibus oculis. Sacerdos scidit uestimenta. Dalida synagoga. Christus uestimentis suis nudatur, id est Iudeis. Purpura autem induitur, id est gentilibus 189.
Infidelitas 190.
Iudei cęssere gentibus 202.
Agar synagoga, Sarra ecclesia 207.
Lex Iudeis a Cęsare lata, ut suo ritu uiuere permittantur 217.
Filii irę 223.
Qui nascentem Ecclesiam destruere nitebantur 245.
Iudeorum fabulę 246.
Geneologię et contentiones 249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię
id est gentilibus 189.
Infidelitas 190.
Iudei cęssere gentibus 202.
Agar synagoga, Sarra ecclesia 207.
Lex Iudeis a Cęsare lata, ut suo ritu uiuere permittantur 217.
Filii irę 223.
Qui nascentem Ecclesiam destruere nitebantur 245.
Iudeorum fabulę 246.
Geneologię et contentiones 249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię 283.
Serui 291.
Varia Iudeorum fortuna 293.
Iudei non lętentur in Christo 296.
Auferetur a uobis regnum et dabitur
Agar synagoga, Sarra ecclesia 207.
Lex Iudeis a Cęsare lata, ut suo ritu uiuere permittantur 217.
Filii irę 223.
Qui nascentem Ecclesiam destruere nitebantur 245.
Iudeorum fabulę 246.
Geneologię et contentiones 249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię 283.
Serui 291.
Varia Iudeorum fortuna 293.
Iudei non lętentur in Christo 296.
Auferetur a uobis regnum et dabitur genti facienti fructus eius 297.
Adeps, malicia Iudeorum 330.
Iudei multiplicati
permittantur 217.
Filii irę 223.
Qui nascentem Ecclesiam destruere nitebantur 245.
Iudeorum fabulę 246.
Geneologię et contentiones 249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię 283.
Serui 291.
Varia Iudeorum fortuna 293.
Iudei non lętentur in Christo 296.
Auferetur a uobis regnum et dabitur genti facienti fructus eius 297.
Adeps, malicia Iudeorum 330.
Iudei multiplicati 330.
Filii alieni inueterauerunt 332.
Ipsi obligati
irę 223.
Qui nascentem Ecclesiam destruere nitebantur 245.
Iudeorum fabulę 246.
Geneologię et contentiones 249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię 283.
Serui 291.
Varia Iudeorum fortuna 293.
Iudei non lętentur in Christo 296.
Auferetur a uobis regnum et dabitur genti facienti fructus eius 297.
Adeps, malicia Iudeorum 330.
Iudei multiplicati 330.
Filii alieni inueterauerunt 332.
Ipsi obligati
/ sunt et
et contentiones 249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię 283.
Serui 291.
Varia Iudeorum fortuna 293.
Iudei non lętentur in Christo 296.
Auferetur a uobis regnum et dabitur genti facienti fructus eius 297.
Adeps, malicia Iudeorum 330.
Iudei multiplicati 330.
Filii alieni inueterauerunt 332.
Ipsi obligati
/ sunt et cęciderunt, nos surreximus et erecti sumus 334.
Iudei uituli. Tauri principes eorum. Canes 335.
Leo. Vnicornis 356.
249.
Poena Iudeis incredulis 258.
Persecutores Ecclesię 283.
Serui 291.
Varia Iudeorum fortuna 293.
Iudei non lętentur in Christo 296.
Auferetur a uobis regnum et dabitur genti facienti fructus eius 297.
Adeps, malicia Iudeorum 330.
Iudei multiplicati 330.
Filii alieni inueterauerunt 332.
Ipsi obligati
/ sunt et cęciderunt, nos surreximus et erecti sumus 334.
Iudei uituli. Tauri principes eorum. Canes 335.
Leo. Vnicornis 356.
Vnicornes 340.
a uobis regnum et dabitur genti facienti fructus eius 297.
Adeps, malicia Iudeorum 330.
Iudei multiplicati 330.
Filii alieni inueterauerunt 332.
Ipsi obligati
/ sunt et cęciderunt, nos surreximus et erecti sumus 334.
Iudei uituli. Tauri principes eorum. Canes 335.
Leo. Vnicornis 356.
Vnicornes 340.
Leones 347.
Inimici mei dixerunt mala mihi 352.
Pueri 357.
Quid gloriaris in malicia, qui potens es in iniquitate
360.
Quę euenerunt Iudeis
Iudei uituli. Tauri principes eorum. Canes 335.
Leo. Vnicornis 356.
Vnicornes 340.
Leones 347.
Inimici mei dixerunt mala mihi 352.
Pueri 357.
Quid gloriaris in malicia, qui potens es in iniquitate
360.
Quę euenerunt Iudeis 360.
Alieni 361.
Dispersi. Iudei in Iesum. Ab eis discedens uenit ad gentes 361.
Non dimidiabunt dies suos. Contra Iesum 362,363.
Disperge eos in uirtute tua. Deus, repulisti nos 364.
Qui exasperant, non exaltentur 367.
Canes 370.
335.
Leo. Vnicornis 356.
Vnicornes 340.
Leones 347.
Inimici mei dixerunt mala mihi 352.
Pueri 357.
Quid gloriaris in malicia, qui potens es in iniquitate
360.
Quę euenerunt Iudeis 360.
Alieni 361.
Dispersi. Iudei in Iesum. Ab eis discedens uenit ad gentes 361.
Non dimidiabunt dies suos. Contra Iesum 362,363.
Disperge eos in uirtute tua. Deus, repulisti nos 364.
Qui exasperant, non exaltentur 367.
Canes 370.
Increduli. Iterum. Iudeorum dispersio 371.
Alieni 361.
Dispersi. Iudei in Iesum. Ab eis discedens uenit ad gentes 361.
Non dimidiabunt dies suos. Contra Iesum 362,363.
Disperge eos in uirtute tua. Deus, repulisti nos 364.
Qui exasperant, non exaltentur 367.
Canes 370.
Increduli. Iterum. Iudeorum dispersio 371.
Signa defecerunt et prophetę 374.
Obstinati 375.
Filii Iacob Iudei, filii Ioseph gentes. Iudei uiderunt Terram promissionis et non intrauerunt 376.
Generatio praua et exasperans. Tribus tres in Hierusalem: Iuda, Beniamin,
dies suos. Contra Iesum 362,363.
Disperge eos in uirtute tua. Deus, repulisti nos 364.
Qui exasperant, non exaltentur 367.
Canes 370.
Increduli. Iterum. Iudeorum dispersio 371.
Signa defecerunt et prophetę 374.
Obstinati 375.
Filii Iacob Iudei, filii Ioseph gentes. Iudei uiderunt Terram promissionis et non intrauerunt 376.
Generatio praua et exasperans. Tribus tres in Hierusalem: Iuda, Beniamin, Leui. Reges Samarię de tribu Ephraim 377.
Iacob et Israel carnalis. Quoties exacerbauerunt eum in
362,363.
Disperge eos in uirtute tua. Deus, repulisti nos 364.
Qui exasperant, non exaltentur 367.
Canes 370.
Increduli. Iterum. Iudeorum dispersio 371.
Signa defecerunt et prophetę 374.
Obstinati 375.
Filii Iacob Iudei, filii Ioseph gentes. Iudei uiderunt Terram promissionis et non intrauerunt 376.
Generatio praua et exasperans. Tribus tres in Hierusalem: Iuda, Beniamin, Leui. Reges Samarię de tribu Ephraim 377.
Iacob et Israel carnalis. Quoties exacerbauerunt eum in deserto. Non seruauerunt pactum
arcum prauum. Excidium, captiuitas. Vt quid destruxisti maceriam eius, id est synagogę 379.
Inimici Domini mentiti sunt ei. Israel saluus fiet 381.
Qui in Christo credituri erant, de illis dicitur: Quoniam loquetur pacem in plebem suam, misericordia in populo gentilium, ueritas in Iudeorum 384.
Peribunt, dispergentur 391.
Iudei immundi, quia unam ungulam habent, unum tantum credentes Testamentum et non ruminant litteram tantum legentes et sensum non considerantes 394.
Semen Abraham serui eius 399.
Peccauimus cum patribus nostris 401.
eius, id est synagogę 379.
Inimici Domini mentiti sunt ei. Israel saluus fiet 381.
Qui in Christo credituri erant, de illis dicitur: Quoniam loquetur pacem in plebem suam, misericordia in populo gentilium, ueritas in Iudeorum 384.
Peribunt, dispergentur 391.
Iudei immundi, quia unam ungulam habent, unum tantum credentes Testamentum et non ruminant litteram tantum legentes et sensum non considerantes 394.
Semen Abraham serui eius 399.
Peccauimus cum patribus nostris 401.
Synagoga. Et uexati sunt 403.
Populi Iudei,
391.
Iudei immundi, quia unam ungulam habent, unum tantum credentes Testamentum et non ruminant litteram tantum legentes et sensum non considerantes 394.
Semen Abraham serui eius 399.
Peccauimus cum patribus nostris 401.
Synagoga. Et uexati sunt 403.
Populi Iudei, nationes gentiles 403.
Barrabas eis dominatur 404.
Iudę filii. Synagoga. Nutantes transferentur et mendicent. Quando Iudea deleta 405.
Iudei radix, nos rami 406.
Lapidem reprobauerunt 412.
Longe est a peccatoribus salus. Quia
serui eius 399.
Peccauimus cum patribus nostris 401.
Synagoga. Et uexati sunt 403.
Populi Iudei, nationes gentiles 403.
Barrabas eis dominatur 404.
Iudę filii. Synagoga. Nutantes transferentur et mendicent. Quando Iudea deleta 405.
Iudei radix, nos rami 406.
Lapidem reprobauerunt 412.
Longe est a peccatoribus salus. Quia iustitias tuas non exquisierunt 418.
Inimicos eius induam confusione. Noe maior filius irrisit patrem 422.
Quia iudicabit Dominus populum suum non credentem et in seruis suis
Quia iustitias tuas non exquisierunt 418.
Inimicos eius induam confusione. Noe maior filius irrisit patrem 422.
Quia iudicabit Dominus populum suum non credentem et in seruis suis consolabitur, gentilibus credentibus 425.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Inuidia regis in Dauid 49.
Ioab in Amasam 62.
Aman in Mardocheum 96.
Hircanus fratribus inuisus ob ingenii solertiam 104.
Frater fratrem occidit inuidens eius glorię 119.
Interpres. Quid signat
fratrem occidit inuidens eius glorię 119.
Interpres. Quid signat tabernaculum et quę in eo 23.
LXX interpretes 100,102.
Ingratitudo Agar ancillę erga dominam 5.
Nabal ingratus erga Dauid 52.
Demetrius erga Iudeos 113.
Antiochus 115.
Inimieus. Dauid Saulis sibi inimicissimi necem fleuit 55.
Heliseus eis qui eum perdere uolebant pepercit 78.
Hierusaiem a Pompeio capta 126.
Inobediens Deo Saul mulctatur 54.
hęreses, pharisei, saducei, Esseni, quarta secta 114.
Fortes pro legibus tuendis 159.
Roma pelluntur sub Tyberio 160.
Constantes in fide 165.
Dissidium inter illos et Samaritas 179.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Iniuria pudenda ostendentis magnam genuit pernitiem 24.
Imprudens. Radix babras demoniacos sanans 74.
Inuidia secundas res comitatur 6.
Iudei aquilę aureę simulachrum supra portam templi positum deiiciunt 19.
illos et Samaritas 179.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Iniuria pudenda ostendentis magnam genuit pernitiem 24.
Imprudens. Radix babras demoniacos sanans 74.
Inuidia secundas res comitatur 6.
Iudei aquilę aureę simulachrum supra portam templi positum deiiciunt 19.
Sectarum genera 21.
Stant pro lege 22, 23, 24, 25.
Perfidi erga Romanos 29.
Ipsorum scelere Hierusalem subuersa 64.
Quot bello capti 71.
Templum Iudeorum thamnis in
comitatur 6.
Iudei aquilę aureę simulachrum supra portam templi positum deiiciunt 19.
Sectarum genera 21.
Stant pro lege 22, 23, 24, 25.
Perfidi erga Romanos 29.
Ipsorum scelere Hierusalem subuersa 64.
Quot bello capti 71.
Templum Iudeorum thamnis in Ęgypto 78.
Iudei 80.
Quando migrarunt ab Ęgypto 80.
Qui gentilium scriptores de Iudeis aliquid dixerunt 83.
Qui illos carpere conati sunt 84.
Hierosolima umbilicus Iudeę 35.
Hierusalem 56.
aureę simulachrum supra portam templi positum deiiciunt 19.
Sectarum genera 21.
Stant pro lege 22, 23, 24, 25.
Perfidi erga Romanos 29.
Ipsorum scelere Hierusalem subuersa 64.
Quot bello capti 71.
Templum Iudeorum thamnis in Ęgypto 78.
Iudei 80.
Quando migrarunt ab Ęgypto 80.
Qui gentilium scriptores de Iudeis aliquid dixerunt 83.
Qui illos carpere conati sunt 84.
Hierosolima umbilicus Iudeę 35.
Hierusalem 56.
Templum 57.
Capta 71.
Origo
21.
Stant pro lege 22, 23, 24, 25.
Perfidi erga Romanos 29.
Ipsorum scelere Hierusalem subuersa 64.
Quot bello capti 71.
Templum Iudeorum thamnis in Ęgypto 78.
Iudei 80.
Quando migrarunt ab Ęgypto 80.
Qui gentilium scriptores de Iudeis aliquid dixerunt 83.
Qui illos carpere conati sunt 84.
Hierosolima umbilicus Iudeę 35.
Hierusalem 56.
Templum 57.
Capta 71.
Origo 81.
EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE
De allegorico sensu Scripturę 52.
Nominum Hebraicorum interpretatio 71.
Fabularum significatio 79.
De Salomonis parabolis 83.
In Ezechiele similitudo quattuor animalium 84.
Iniuria. Homicidium 84.
Nulli iniuriandum 87.
Iudeorum ritus 39.
Iudeorum uera pietas 42.
Sanctorum uitę ex Hebreis 42.
Theologia 43.
Abraham 44.
Gentes externę admiratę Iudeos [59] 57.
Alieni conueniunt cum historia Iudeorum 59.
Abraham, Melchisedech, Enoch,
52.
Nominum Hebraicorum interpretatio 71.
Fabularum significatio 79.
De Salomonis parabolis 83.
In Ezechiele similitudo quattuor animalium 84.
Iniuria. Homicidium 84.
Nulli iniuriandum 87.
Iudeorum ritus 39.
Iudeorum uera pietas 42.
Sanctorum uitę ex Hebreis 42.
Theologia 43.
Abraham 44.
Gentes externę admiratę Iudeos [59] 57.
Alieni conueniunt cum historia Iudeorum 59.
Abraham, Melchisedech, Enoch, Isaac 59.
Iacob, Israel,
similitudo quattuor animalium 84.
Iniuria. Homicidium 84.
Nulli iniuriandum 87.
Iudeorum ritus 39.
Iudeorum uera pietas 42.
Sanctorum uitę ex Hebreis 42.
Theologia 43.
Abraham 44.
Gentes externę admiratę Iudeos [59] 57.
Alieni conueniunt cum historia Iudeorum 59.
Abraham, Melchisedech, Enoch, Isaac 59.
Iacob, Israel, Ioseph, alter Abram, Esau, Iob 60.
Moyses 60.
Iosue, Samuel, Dauid, Sâlomon 61.
De antiquitate Moysi et prophetarum
84.
Nulli iniuriandum 87.
Iudeorum ritus 39.
Iudeorum uera pietas 42.
Sanctorum uitę ex Hebreis 42.
Theologia 43.
Abraham 44.
Gentes externę admiratę Iudeos [59] 57.
Alieni conueniunt cum historia Iudeorum 59.
Abraham, Melchisedech, Enoch, Isaac 59.
Iacob, Israel, Ioseph, alter Abram, Esau, Iob 60.
Moyses 60.
Iosue, Samuel, Dauid, Sâlomon 61.
De antiquitate Moysi et prophetarum 66.
Migratio in Babylonem. Exitus ab Ęgypto 67.
Infernus.
Incerta omnia apud Academicos 159.
Infamia. Capite sanctitum , nequis alium infamet scripto 11.
Ablata libertas poetis maledicendi 11.
Inobedientia Adę multi perissent, nisi gratia Christi subuenisset 99.
Iudeorum regnum 31.
Quid de Iudeis Seneca senserit 45.
Figura sacrificii, quod Abraham offerre iussus, de Iudeis erat 124.
Figura commutationis regni Israhelitici 130.
Israel carnalis et spiritalis 132.
Pertinax infidelitas 136.
Reges post
159.
Infamia. Capite sanctitum , nequis alium infamet scripto 11.
Ablata libertas poetis maledicendi 11.
Inobedientia Adę multi perissent, nisi gratia Christi subuenisset 99.
Iudeorum regnum 31.
Quid de Iudeis Seneca senserit 45.
Figura sacrificii, quod Abraham offerre iussus, de Iudeis erat 124.
Figura commutationis regni Israhelitici 130.
Israel carnalis et spiritalis 132.
Pertinax infidelitas 136.
Reges post Salomonem utriusque regni 137.
De uario
infamet scripto 11.
Ablata libertas poetis maledicendi 11.
Inobedientia Adę multi perissent, nisi gratia Christi subuenisset 99.
Iudeorum regnum 31.
Quid de Iudeis Seneca senserit 45.
Figura sacrificii, quod Abraham offerre iussus, de Iudeis erat 124.
Figura commutationis regni Israhelitici 130.
Israel carnalis et spiritalis 132.
Pertinax infidelitas 136.
Reges post Salomonem utriusque regni 137.
De uario eorum statu 138.
Iudices et reges Israel 142.
Quando decem tribus
130.
Israel carnalis et spiritalis 132.
Pertinax infidelitas 136.
Reges post Salomonem utriusque regni 137.
De uario eorum statu 138.
Iudices et reges Israel 142.
Quando decem tribus abductę. Quando de Babylone redierunt 143.
Regum Iudeorum finis 147.
Iudei afflicti 149.
carnalis et spiritalis 132.
Pertinax infidelitas 136.
Reges post Salomonem utriusque regni 137.
De uario eorum statu 138.
Iudices et reges Israel 142.
Quando decem tribus abductę. Quando de Babylone redierunt 143.
Regum Iudeorum finis 147.
Iudei afflicti 149.
Gabaonitę 159.
Maledictus qui facit opera Dei negligenter 164.
Hierusalem ciuitas Dei uiuentis 141,145.
Iuramentum Dei 161.
Infamia, detractio, cacologus 98.
Impatiens. Murmuratio in Deum 39.
Iudei abiecti 14.
Populus populum superabit et maior seruiet minori 20.
Cęcitas Israel 37.
Adhuc bibunt aquas amaras Marath 38.
Iudeorum infelicitas 39.
Iudeus in manifesto, ludeus in occulto 61.
Residuus Israel sanguis quo cornua altaris
161.
Infamia, detractio, cacologus 98.
Impatiens. Murmuratio in Deum 39.
Iudei abiecti 14.
Populus populum superabit et maior seruiet minori 20.
Cęcitas Israel 37.
Adhuc bibunt aquas amaras Marath 38.
Iudeorum infelicitas 39.
Iudeus in manifesto, ludeus in occulto 61.
Residuus Israel sanguis quo cornua altaris tinguntur. Iudei figuram
amplexi ueritatem respuerunt 82.
Non luxit eis sol 85.
Tribuum stationes 94.
Filii Caath, Gerson,
detractio, cacologus 98.
Impatiens. Murmuratio in Deum 39.
Iudei abiecti 14.
Populus populum superabit et maior seruiet minori 20.
Cęcitas Israel 37.
Adhuc bibunt aquas amaras Marath 38.
Iudeorum infelicitas 39.
Iudeus in manifesto, ludeus in occulto 61.
Residuus Israel sanguis quo cornua altaris tinguntur. Iudei figuram
amplexi ueritatem respuerunt 82.
Non luxit eis sol 85.
Tribuum stationes 94.
Filii Caath, Gerson, Aaron, Leuitę, filii Merari 95.
abiecti 14.
Populus populum superabit et maior seruiet minori 20.
Cęcitas Israel 37.
Adhuc bibunt aquas amaras Marath 38.
Iudeorum infelicitas 39.
Iudeus in manifesto, ludeus in occulto 61.
Residuus Israel sanguis quo cornua altaris tinguntur. Iudei figuram
amplexi ueritatem respuerunt 82.
Non luxit eis sol 85.
Tribuum stationes 94.
Filii Caath, Gerson, Aaron, Leuitę, filii Merari 95.
Maria synagoga 98, 99.
Primus Iudeorum status 100.
Balaam, scribę et pharisei 116.
Residuus Israel sanguis quo cornua altaris tinguntur. Iudei figuram
amplexi ueritatem respuerunt 82.
Non luxit eis sol 85.
Tribuum stationes 94.
Filii Caath, Gerson, Aaron, Leuitę, filii Merari 95.
Maria synagoga 98, 99.
Primus Iudeorum status 100.
Balaam, scribę et pharisei 116.
Scribę contra Christum 116.
In fine saluandi 122.
Hebrei 127.
Iudei reprobantur, et introducuntur gentiles 130.
Primogeniti priorem populum signant 140.
Iudei negando facti sunt in
85.
Tribuum stationes 94.
Filii Caath, Gerson, Aaron, Leuitę, filii Merari 95.
Maria synagoga 98, 99.
Primus Iudeorum status 100.
Balaam, scribę et pharisei 116.
Scribę contra Christum 116.
In fine saluandi 122.
Hebrei 127.
Iudei reprobantur, et introducuntur gentiles 130.
Primogeniti priorem populum signant 140.
Iudei negando facti sunt in caudam 154.
Iudei et gentiles 155.
Iudei destructa terrena Hierusalem quęrant cęlestem 166.
Iudei in primogenitis 174.
synagoga 98, 99.
Primus Iudeorum status 100.
Balaam, scribę et pharisei 116.
Scribę contra Christum 116.
In fine saluandi 122.
Hebrei 127.
Iudei reprobantur, et introducuntur gentiles 130.
Primogeniti priorem populum signant 140.
Iudei negando facti sunt in caudam 154.
Iudei et gentiles 155.
Iudei destructa terrena Hierusalem quęrant cęlestem 166.
Iudei in primogenitis 174.
Barach formam tenens prioris populi 178.
Esau et Iacob 178.
Signum Gedeonis, uellus
scribę et pharisei 116.
Scribę contra Christum 116.
In fine saluandi 122.
Hebrei 127.
Iudei reprobantur, et introducuntur gentiles 130.
Primogeniti priorem populum signant 140.
Iudei negando facti sunt in caudam 154.
Iudei et gentiles 155.
Iudei destructa terrena Hierusalem quęrant cęlestem 166.
Iudei in primogenitis 174.
Barach formam tenens prioris populi 178.
Esau et Iacob 178.
Signum Gedeonis, uellus lanę populus Israel, terra reliquę gentes, ros uerbum Dei
Scribę contra Christum 116.
In fine saluandi 122.
Hebrei 127.
Iudei reprobantur, et introducuntur gentiles 130.
Primogeniti priorem populum signant 140.
Iudei negando facti sunt in caudam 154.
Iudei et gentiles 155.
Iudei destructa terrena Hierusalem quęrant cęlestem 166.
Iudei in primogenitis 174.
Barach formam tenens prioris populi 178.
Esau et Iacob 178.
Signum Gedeonis, uellus lanę populus Israel, terra reliquę gentes, ros uerbum Dei 181.
Hebrei 127.
Iudei reprobantur, et introducuntur gentiles 130.
Primogeniti priorem populum signant 140.
Iudei negando facti sunt in caudam 154.
Iudei et gentiles 155.
Iudei destructa terrena Hierusalem quęrant cęlestem 166.
Iudei in primogenitis 174.
Barach formam tenens prioris populi 178.
Esau et Iacob 178.
Signum Gedeonis, uellus lanę populus Israel, terra reliquę gentes, ros uerbum Dei 181.
HIGINVS
habens rapinam in holocaustum 165.
Vt quid mihi thus de Saba affertis; holocausta uestra non sunt accepta etc, scilicet propter iniquitatem uestram 168.
Si obtulerint holocaustomata et uictimas, non suscipiam ea propter iniquitates eorum 171.
Iudei de Babylone miserunt pecuniam ad sacerdotes in Hierusalem, ut offerrent holocausta et orarent pro eis 183.
Principis donum filio hęreditarium, aliis nequaquam 195.
Peccata tua elemosynis redime et iniquitates tuas misericordiis pauperum 197.
Iniustis dicit Dominus: Si
Deum, exultauerunt cum musicis et lętitia diebus VII. Lętitia iuniorum et dolor seniorum in reędificatione templi 89.
Lętitia Annę, cum a longe uidit Thobiam filium aduentantem 92.
Lętitia populi de uictoria Iudith et ipsius ludith inter eos concionantis 96.
Lętitia Iudeorum, cum Assuerus reuocaret edictum, quo iubebantur occidi permittens illud conuerti in eorum emulos et persecutores 99.
Exultat se esse exauditum. Psalmus VI 109 .
Lętentur quęrentes Deum. Psalmus LXVIIII 114.
Repletum est gaudio os nostrum
brachium suum 285.
Manum suam misit ad fortia 286.
Vanus mundi labor 289.
Boues 291.
Labor spiritalis 292.
Dulcis somnus operanti. Labor qui perit 297.
Lex. Euangelia sibi coherentia 23.
Euangelia. Duo Testamenta 24.
Lex Iudeis panis subcinericius 20.
Lex et prophetę usque ad Ioannem 32.
Iudei non possunt habere Legis obseruantiam 49.
A porta usque ad portam, id est a Lege usque ad Euangelium 100.
Quattuor Euangelia 108.
Lex et prophetę sale Euangelii condiuntur. Lex et
289.
Boues 291.
Labor spiritalis 292.
Dulcis somnus operanti. Labor qui perit 297.
Lex. Euangelia sibi coherentia 23.
Euangelia. Duo Testamenta 24.
Lex Iudeis panis subcinericius 20.
Lex et prophetę usque ad Ioannem 32.
Iudei non possunt habere Legis obseruantiam 49.
A porta usque ad portam, id est a Lege usque ad Euangelium 100.
Quattuor Euangelia 108.
Lex et prophetę sale Euangelii condiuntur. Lex et prophetę, priusquam Christus uenisset, erant porta clausa et liber signatus 109.
Corpus et sanguis sermo Christi 433.
Locus. Epechnus, locus inter Tygrim et Euphratem. In Elimaide prouincia templum Dianę 140.
Sicima, Samaria 365.
Ephrata regio Bethlem 422.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Lis. Seditio magna ex causa parua 180.
Libido. Mundus iuuenis amore captus Paulinę, Saturnini uxoris, ęgrotat 160.
Herodes Herodiadem deperit 161.
Leges Moysi 31.
Iusiurandum pro legum custodia 34.
Theopompus
Libido. Mundus iuuenis amore captus Paulinę, Saturnini uxoris, ęgrotat 160.
Herodes Herodiadem deperit 161.
Leges Moysi 31.
Iusiurandum pro legum custodia 34.
Theopompus mente lęsus, Theodectus uisu hebetatus, cum de sacris Iudeorum legibus scribere tentasset 102.
Iudei fortes pro legibus 159.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Luxus. Vitellius luxurię deditus iugulatur 53.
Libido masculorum in masculos 52.
Tale flagitium Vliaci et
Paulinę, Saturnini uxoris, ęgrotat 160.
Herodes Herodiadem deperit 161.
Leges Moysi 31.
Iusiurandum pro legum custodia 34.
Theopompus mente lęsus, Theodectus uisu hebetatus, cum de sacris Iudeorum legibus scribere tentasset 102.
Iudei fortes pro legibus 159.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Luxus. Vitellius luxurię deditus iugulatur 53.
Libido masculorum in masculos 52.
Tale flagitium Vliaci et Thebei approbarunt 91.
Paulina
Leges Moysi 31.
Iusiurandum pro legum custodia 34.
Theopompus mente lęsus, Theodectus uisu hebetatus, cum de sacris Iudeorum legibus scribere tentasset 102.
Iudei fortes pro legibus 159.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Luxus. Vitellius luxurię deditus iugulatur 53.
Libido masculorum in masculos 52.
Tale flagitium Vliaci et Thebei approbarunt 91.
Paulina 160.
Lex Iudeorum omnium antiquissima. Legum differentia 88.
159.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Luxus. Vitellius luxurię deditus iugulatur 53.
Libido masculorum in masculos 52.
Tale flagitium Vliaci et Thebei approbarunt 91.
Paulina 160.
Lex Iudeorum omnium antiquissima. Legum differentia 88.
Locus. Ptolomaidis descriptio 23.
Delmatia 27.
Galileę duę 34.
Locus
Genezar. Fons Iordanis. Phiala 42.
Lacus Asphaltus. Tyberiensis.
Fons apud Hiericuntem pestilens oratione Elisei
sensata, sancta, pudorata, bona, constans et sancta 146.
Species mulieris
exhilarat faciem uiri sui. Qui possidet mulierem / bonam, incohat possessionem, et ubi non est mulier, ingemiscit egens 148.
Mulier continens cum uiro 149.
Arguit Iudeos de connubio alienigenarum, deinde subiungit dicens: Vxorem adolescentię tuę noli despicere 216.
Miseria humana. Homo natus de muliere, breui uiuens tempore, repletus multis miseriis etc. 103.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei
rex Israel, cum inimicos effugere non posset, succensa regia in medium ignem desiluit 59.
Heliseus mundato Naaman munera sibi oblata noluit accipere; Gezi accepit simul et lepram 63.
Cum omnes dederent se regi Nabuchodonosor, soli filii Israel pręparauerunt se pugnę 94.
Iudei in regno Assueri, cum occidissent inimicos suos, ad spolia eorum non extenderunt manum 99.
Si putaui aurum robur meum 106.
Dominus mihi adiutor, et ego despiciam inimicos. Psalmus CXVII 119 .
Munerumm contemptor 128.
Magnanimus 130.
Cor
coram illo et expecta eum. Nunc enim non infert furorem suum nec ulciscitur
scelus ualde 107.
Persecutorum punitio. Psalmus
Persecutorum punitio. Psalmus
inferorum iuxta meritum culpę. Angelus Domini percussit Assyrios CLXXXV milia 159.
Vltionem capiam et non resistet mihi homo. Ecce facti sunt quasi stipula, ignis combussit eos 161.
Ecce omnes quasi uestimentum conterentur etc. 162.
Propter quę dispersi Iudei 164.
Vermis eorum non morietur 167.
Indignatio Domini ut ignis 168.
Gladio, fame et peste ego consummam eos. Extendam manum meam super te et interficiam te 171.
Poena eius qui uiolauerit sabbatum. Si feceritis malum, poenitentiam agam super bono quod promiseram
220.
Andronicus ibidem, ubi Oniam sacerdotem occiderat, necatus est. Iason fugiens peregre periit et sepultura caruit 226.
Antiochus ob superbiam uiscerum dolore contabuit. Iudas milites, qui pro pecunia captiuos dimiserant, perfidię damnatos occidit 227.
Ioppitę CC Iudeos submergunt. Ob hoc Iudas portum eorum cum nauigiis incendit, euadentes ignem gladio peremit 228.
Nicanoris caput et cum humero manus Hierusalem allata, lingua frustatim concisa auibusque proiecta etc. 229.
Militaris uirtus. Abraham impetu in
tacui, scilicet non corripiendo Oziam 153.
Repleta est terra scientia Domini per prędicatores 154.
Pius Dominus genus humanum arat uomere prędicationis, proscindit uerbere tribulationis 157.
Beati qui seminatis super omnes aquas immittentes pedem bouis et asini, id est Iudeos et gentiles conuertitis 158.
Super montem excelsum ascende, tu
qui euangelizas Syon. Noli timere 160.
Quam pulchri super montes pedes annunciantis etc. 163.
Clama, ne cesses, quasi tuba exalta uocem tuam 164.
Minę Sanaballath ad Neemiam 86.
Minę 146.
Flagellum inundans cum transierit etc. sola uexatio intellectum dabit auditui, id est non credetis priusquam euenerit 157.
Adhuc XL dies, et Niniue subuertetur 207.
Nicanoris minę in Iudeos capiti eius inciderunt. Et Antiochus dixit se Hierosolimam congeriem sepulturę Iudeorum facturum, sed repenti morbo correptus in montibus periit 227.
Mutuum. Populus Israel cum supellectile mutuo a uicinis accepta iubente Domino abierunt 11.
De mutuo acceptis uel
inundans cum transierit etc. sola uexatio intellectum dabit auditui, id est non credetis priusquam euenerit 157.
Adhuc XL dies, et Niniue subuertetur 207.
Nicanoris minę in Iudeos capiti eius inciderunt. Et Antiochus dixit se Hierosolimam congeriem sepulturę Iudeorum facturum, sed repenti morbo correptus in montibus periit 227.
Mutuum. Populus Israel cum supellectile mutuo a uicinis accepta iubente Domino abierunt 11.
De mutuo acceptis uel conductis 13.
Si pecuniam mutuo dederis pauperi, non urgebis exigere 13.
ut et qui seminat simul gaudeat et qui metit. Ego misi uos matere quod uos non laborastis. Alii laborauerunt, scilicet prophetę, et uos non laborastis. Alii laborauerunt, scilicet prophetę, et uos apostoli in labores eorum introistis IIII. Ascendit Iesus in templum et docebat, et mirabantur Iudei, quomodo hic litteras scit etc. Qui a se metipso loquitur, gloriam propriam quęrit. Qui autem quęrit gloriam eius qui misit eum, hic uerax est et iniustitia in illo non est. Mea doctrina non est mea, sed eius qui misit me VII. Hęc uerba locutus est Iesus in gazophilatio docens
est Christus etc. II. APOC AL YPSIS:pmnibus mendacibus pars in stagno ardenti XXI. Foris omnis qui amat et facit mendacium XXII.
Magister AD ROMANOS: Gręcis ac barbaris sapientibus et insipientibus debitor sum. Euangelizare uirtus Dei est in salutem omni credenti, Iudeo primum et Gręco L Paulus: Ab Hierusalem per circuitum usque in Illyricum repleuerim Euangelium Christi XV. AD CORINTHIOS I: Paulus euangelizare mittitur non in sapientiam uerbi, ut non euacuetur crux Christi I. Sermo meus et prędicatio mea non in persuabilibus humanę sapientię uerbis, sed
Tabula Aristagorę 112.
Heraclitus Ephesius cuncta ex igne fieri arbitratus est et in idem elementum omnia resolui. Mundum animatum esse demonumque omnia plena 112.
Multitudo. Semiramidis copię quinquies supra tricies centummilia hominum 5.
Vndecies centummilia Iudeorum censa, qui arma ferre poterant, pręter tribum Beniamin et Leui 53.
Asę exercitus quingentaquinquagintamilia 58.
Iosaphati nouies centummilia 59.
In castris Ozię CCCLXXX hominum milia 64.
Scythicę multitudinis argentum sagittarum, cuspides cum singulę a
mors uoluntaria, cum patriam tueri non posset 350.
Fimbria sibi manum infert 354.
Item Norbanus. Item Marius. Norbani quidam interficiendus ad exonerandam aluumspacium petiit uitę cupidus 355.
Mitridates sorores et uxores occidi iussit 361.
Iudei plerique sibi manum intulerunt Pompeio templum obsidente 364.
Mitridates, cum uellet ueneno extingui, non potuit 364.
Iulia periit subita animi consternatione 375.
Crassus et qui cum eo erant sibi manus intulerunt, ne uiui caperentur
Diligit Deus quem corripit 111.
Non uindicabit Deus bis in id ipsum 113.
Poenę mensura 127.
Surgere dicitur Dominus, quando consurgit in uindictam populi sui 155.
Gladius. Falx. Securis 158.
Dominus percutit, ut sanet 189,307.
In Iudeis Romanorum formido 194.
Manus Domini tetigit me 202.
Virga Domini 233.
Poena ignis 290.
Gladius 324.
Virga uigilans 334.
Supplicia inferuntur, ut uitia corrigantur 339.
Deus castigat, ut corrigat 341.
Potum dedit nobis aquam
401.
Mulier litigiosa 274.
Foemina sublimia non capit 292.
Mulier caput malorum 300.
Mulier pronior ad malum 300.
Mutuum. Qui accipit mutuum, seruus est foenerantis 276.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Miracula. Alexandro mare Pamphilicum se diuidens prębuit iter 16.
Iordanis Iudeis 35.
Sol stetit 36.
Pons CCC stadiorum a Caio constitutus 168.
Matrimonium. Tharbis uxor Moysi 15.
Nobiles ne ducant uxores
malorum 300.
Mulier pronior ad malum 300.
Mutuum. Qui accipit mutuum, seruus est foenerantis 276.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Miracula. Alexandro mare Pamphilicum se diuidens prębuit iter 16.
Iordanis Iudeis 35.
Sol stetit 36.
Pons CCC stadiorum a Caio constitutus 168.
Matrimonium. Tharbis uxor Moysi 15.
Nobiles ne ducant uxores ancillas 32.
Nabal durus et stupidus. Abigail, uxor eius, optima et sagacissima 52.
Leuitę
ad uitia delabi coepit 81.
Militia. Abraham parua manu Assyrios aggressus uicit 5.
Ionatas 47.
Dauid Goliam interimit 49.
Fortissimi milites Eusebius, Eleazar, Abysai, Banaias 63.
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Magnanimus. Quidam latrones mori maluerunt quam se hosti dedere 9.
Symon uxorem, filios, parentes se ipsum interemit, ne inimicis subiaceret 30.
Eleazarus. Veciras. Philippus 38.
Iotapateni urbe amissa se ipsos interficiunt 39.
Supplicia
Christus, horę apostoli eius XI. Cubitis fere CC discipuli aberant a terra trahentes rhete ad littus plenum magnis piscibus CLIIIXXI.
PAVLVS AD ROMANOS
Nobilis. Non est acceptio personarum apud Deum II. Non est distinctio Iudei et Gręci. Nam idem Dominus omnium X. Tu autem, cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis et pinguedinis oliuę factus es XI.
Nauta. ACTVVM: Paulus prędicit nauigationem periculosam, et eam passi sunt prope Cretam. Eidem nocte reuelatum est omnes fracta
Gręcorum et Romanorum casuum declinari 251.
Nomina Salomonis 289.
Nabuchodonosor. Locusta 307.
Dauid. Asaph. Filii Chorę, Heliseus 380.
Si nolueritis, gladius deuorabit uos 151.
Vtinam attendisses mandata mea etc. 162.
Audite me duro corde 161.
Obedientes protecti ab inimicis 167.
Audite uocem meam, et ero uobis Deus, et uos eritis mihi populus 169.
Rechabitę obedientes patri, Iudei non obedientes Deo 177.
Sollicitus ambula cum Deo tuo 209.
Nicanor fugiens confitetur Iudeos a Deo protegi, eo quod parerent legibus ab ipso constitutis 227.
Opus dignum ędificatio templi per Salomonem 47.
Reędificatio per Zorobabel et Iosue cępta
Audite me duro corde 161.
Obedientes protecti ab inimicis 167.
Audite uocem meam, et ero uobis Deus, et uos eritis mihi populus 169.
Rechabitę obedientes patri, Iudei non obedientes Deo 177.
Sollicitus ambula cum Deo tuo 209.
Nicanor fugiens confitetur Iudeos a Deo protegi, eo quod parerent legibus ab ipso constitutis 227.
Opus dignum ędificatio templi per Salomonem 47.
Reędificatio per Zorobabel et Iosue cępta et biennio intermissa inuidia Samaritarum 84, 89.
Operatio 128.
Opera magnifìca, domus,
AD ROMANOS: Expectat Dominus penitentiam, tu autem in malo perseuerans thesaurizas tibi iram in die irę. Qui se emendant, beati. Obdurati damnabuntur II. AD EPHESIOS: Nolite contristare Spiritum Sanctum Dei IIIL ACTVVM: Asserit per Isaiam prophetatum de obstinatione Iudeorum capite sexto XXVIII.
METHAMORPHOSES
insanabile 23.
Filii dura facie et indomabili corde 25.
Disciplinam non recepistis 31.
Augens peccata peccatis 110.
Morticinum 113.
Cecinimus uobis, et non saltastis, lamentauimus uobis, et non plorastis 153.
Iudeorum perfida obstinatio 182.
Qui, postquam peccauerint, non dolent 231.
Vocaui, et renuistis 257.
Qui increpationes odit, morietur 270.
Cum in profundum peccatorum uenerit, contemnit 273.
Impius procaciter obfirmat uultum 276.
Qui mentis est durę,
325.
Putruerunt et corruptę sunt cicatrices meę 350.
Omnes declinauerunt, simul inutiles facti sunt 361.
Perambulantium in delictis suis 370.
Dimisi eos secundum desideria cordis eorum 380.
Vsque quo peccatores gloriabuntur 392.
Obstinatio Iudeorum 401.
Constitue super eum peccatorem 404.
Coagulatum est sicut lac cor eorum 416.
Cadent in retinaculo eius peccatores 427.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Honor. Saulem ex mansueto crudelem dignitas fecerat' 51.
cordis eorum 380.
Vsque quo peccatores gloriabuntur 392.
Obstinatio Iudeorum 401.
Constitue super eum peccatorem 404.
Coagulatum est sicut lac cor eorum 416.
Cadent in retinaculo eius peccatores 427.
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
Honor. Saulem ex mansueto crudelem dignitas fecerat' 51.
Daniel honoratus patuit inuidię 91.
De his qui in officio positi sibi commissos male habent 162.
Hedias honorem inuidens fratri Agrippę 164.
Herodes a Cęsare
206 .
Patientia Iob 180 .
Patientia imprudens Catilinę 238 .
PASSIO CHRISTI. Quare mortem elegit crucis 3 .
Christus crucifixus Iudeis scandalum, gentibus stultitia, uocatis Dei ueritas et Dei
sapientia 4 .
Christus passionibus subiectus 5 .
Prophetię de passionibus Domini. Item de reliquis eius mysteriis
198 .
Accessit huic patellę dignum operculum 245 .
Asino lyra superflue canit 247 .
Concident gladios suos in uomeres etc. 208 .
In loco isto, id est in ecclesia, dabo pacem. In die illa erit pax per orbem 212 .
Et consilium pacis erit inter illos duos, id est Iudeos et gentiles. Veritatem et pacem
diligite. Veritatem et iudicium pacis iudicate in portis uestris 213 .
In pace et ęquitate ambulauit mecum 216 .
Pax inter Bachidem et Ionatham 221 .
In pace et ęquitate ambulauit mecum 216 .
Pax inter Bachidem et Ionatham 221 .
Siluit terra Iuda omnibus diebus Simonis Machabei 222 .
Pax Antiochi cum Iudeis, postquam multa aduersa passus esset. Iudas pugna superior, cum
belli quoque uictoria potiri posset, petentibus pacem non negauit 228 .
Nicanor pacem iniit cum Iuda et amabat eum, sed uolens suspicionem de se purgare regi
tentauit eum
deposito eo lugens manducauit, uesperi sepeliuit 90 .
Patris et matris sollicitudo de Thobia absente. Opera pietatis Thobię oblata coram Deo
per angelum 92 .
Hester cum periculo capitis sui regem adiit, ut pro Iudeis supplicaret. Pro eorum salute
suam contempsit 98 .
Amici uisitant Iob et prę dolore diebus VII manent nihil loquentes ei. Pietas Iob erga
proximos 101 .
Quis potest facere mundum de immundo
clausa morabatur, habens super lumbos
cilicium, ieiunabat quotidie pręter sabbata, neomenias et festa domus Israel 95 .
Mardocheus scidit uestimenta, indutus est sacco, sparsit cinerem capiti, cum clamore et
ululatu incessit et placauit Dominum Iudeis in presentissimo periculo constitutis 98 .
Si iniquitatem abstuleris a te, prosperaberis, et defossus securus dormies. Oculi autem
impiorum deficient 103 .
Saccum consui super cutem meam et operui
Syon consperserunt cinere
capita sua, uirgines Iuda etc. Deduc quasi torrentem lachymas per diem et noctem etc. 181 .
Ponet in puluere os suum, si forte sit spes 162 .
Penitenti a Iudeorum in Babylone: plorabant, ieiunabant, orabant et offerebant. Exui me
stola pacis,
aurum. Ipse uocabit nomen meum, et ego exaudiam eum et dicam: Populus meus es
tu. Et ipse dicet: Dominus meus es 215 .
Obseruantes legem Dei trucidabantur, pueros circumcisos deprehendentes suspendebant 217 .
Iudei nolentes libare diis necantur. Duę mulieres, quoniam filios circumciderant,
appensis ad ubera paruulis pręcipitantur. Sabbatum custodientes flammis torrentur 227 .
Eleazarus scriba mori pręoptauit quam contra Legem carnem porcinam manducare.
Factus es fortitudo pauperi 156 .
Pauperes homines in sancto Israeexultabunt etc. 157 .
Ad quem respiciam nisi ad pauperculum etc. 166 .
Translatis Iudeis in Babylonem relicti sunt pauperes agricolationi 178 .
Non erit sacerdotibus hereditas nec possessio 194 .
Derelinquam in medio tui populum pauperem et egenum et sperabunt in nomine Domini
Homo apostata uitiis plenus. Omnes qui me oderunt, diligunt mortem. Illusor solus
portabit malum. Aquę furtiuę et panis absconditus 127 .
Perfidia 128 .
Mulier adultera Iudei 132 .
Qui dissipat sepem, id est destruit disciplinam 134 .
Vos infirmi de populo ne turbetis Ecclesiam ad errores declinando. Capite, id est
occidite eos qui ad idolatriam populum adduxerunt
uestris uenditi estis etc. 162 .
Omne uas quod fictum est contra te, id est contra Ecclesiam, non dirigetur, et omnem
linguam resistentem tibi in iudicio iudicabis 163 .
Idolatria Iudeorum. Oua aspidum ruperunt, et telas araneę texuerunt. Qui comederit de
ouis eorum morietur, et quod confotum est, erumpet in regulum etc. 164 .
Gens et regnum, Domine, quod non seruierit tibi, peribit
Qui comederit de
ouis eorum morietur, et quod confotum est, erumpet in regulum etc. 164 .
Gens et regnum, Domine, quod non seruierit tibi, peribit 165 .
Contra idolatras. Contra incredulitatem Iudeorum 166 .
Reliquerunt me et libauerunt diis alienis. Contra idolatriam Iudeorum. Me dereliquerunt,
fontem aquę uiuę, et foderunt sibi cisternas dissipatas, quę continere non ualent aquas. Et
pro pterea facti sunt in prędam Ęgyptiis et
Gens et regnum, Domine, quod non seruierit tibi, peribit 165 .
Contra idolatras. Contra incredulitatem Iudeorum 166 .
Reliquerunt me et libauerunt diis alienis. Contra idolatriam Iudeorum. Me dereliquerunt,
fontem aquę uiuę, et foderunt sibi cisternas dissipatas, quę continere non ualent aquas. Et
pro pterea facti sunt in prędam Ęgyptiis et Chaldeis 167 .
Idolatrę comparantur mulieri adulterę et fornicarię
suam in iniustitia
et cęnacula sua non in iudicio etc. Polluti sunt. Iccirco uia
errorum eorum erit quasi lubricum in tenebris. Impellentur enim et corruent in
ea etc. 173 .
Pręuaricatio Sedechię et populi. Iudei angustiati uouerunt manumittere seruos. Liberati a
periculo irritarunt uota. Ob id Dominus reuocauit Chaldeos, et capta est ciuitas incensaque
igni 177 .
Ismael et X optimates ut amici uenerunt ad Godoliam in Masphat. Accepti
conuiuio
sacerdotio misit. Ipse autem
sibi, non Iasoni impetrauit 225 .
Andronicus Oniam sacerdotem euocatum de templo contra iusiurandum interemit. Antiochus
manibus impuris uasa sacra contrectando polluit 226 .
Iudei compelluntur sacrificare diis; nolentes necantur 226 .
Simonis milites perfidię damnati, quod corrupti pecunia quosdam ex captiuis effugere
passi sunt 227 .
Contaminati rapientes dona idolo dicata.
Nec superbi ab initio placuerunt tibi, sed humilium et
mansuetorum semper tibi placuit deprecatio 95 .
Iudith exibat noctibus et orabat escam sumens in uesperum 96 .
Hester regem aditura, ut supplicaret pro Iudeis, mandauit, ut congregati
orent Dominum et eo triduo ieiunent 98 .
Oratio Mardochei et Hester pro Iudeis 100 .
Si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris de precatus etc.
Iudith exibat noctibus et orabat escam sumens in uesperum 96 .
Hester regem aditura, ut supplicaret pro Iudeis, mandauit, ut congregati
orent Dominum et eo triduo ieiunent 98 .
Oratio Mardochei et Hester pro Iudeis 100 .
Si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris de precatus etc. 102 .
Clamo ad te, et non exaudis me, sto, et non respicis me. Mutatus es mihi in crudelem
116 .
Clamabit ad me, et ego exaudiam eum.
Samuel coram
me, non est anima mea ad populum istum etc. 171 .
Recordare, quod steterim in conepectu tuo, ut loquerer pro eis bonum etc., sed quia
indurati sunt, da filios eorum in famem etc. Christus contra Iudeos ingratos 172 .
Orate pro ciuitate ad Domi num, quia in pace illius erit pax uobis. Inuocabitis me et
uiuetis, et orabitis me, et ego exaudiam uos 175 .
Ad Hierusalem: Clama ad me, et ego exaudiam te et
meus es 215 .
Iudas facta oratione committebat pugnam et parua manu magnas superabat copias 218, 220 .
Ionathas suis iam fugientibus orauit et reuersus in pręlium uicit 222 .
Iudei Ioanne duce cum Cendebeo conflicturi tubis sacris insonuerunt, ille fugit. Oratio
Neemię, cum de captiuitate reuersi sacrificarent 224 .
Heliodorus gazophilatium dirrepturus cęcidit exanimis;
oratione Onię sacerdotis surrexit sanus
uia peccantium 145 .
In uia ruinę non eas 148 .
Recidiuans 148 .
Erubescite de delicto et iniquitate 149 .
Peccata ob quę Iudei captiuati: auguria, sodomia, auaritia, pusilanimitas
et idolatria 152 .
Contra eos qui peccatorum impunitatem putant 160 .
De lapsu a statu innocentię 161 .
Non
pecuniam regio exactori non soluisset, priuatus est
sacerdotio 225 .
Menelaus promissa pecunia crimen suum redemit et de innocentibus accusatoribus sumitur
supplicium 226 .
Nicanoris promissa minacia in Iudeos 227 .
est.
sustinuerit in finem, hic saluus erit XIII.
sedent I. Vtitur
et diabolus testimoniis Scripturarum, non ut doceat, sed
ut fallat; sic et hereticus IIII. Semen cecidit secus uiam etc. Geraseni rogant Iesum, ut
discederet a finibus eorum. Signant Iudeos incredulos VIII. Qui me erubuerit et meos sermones,
hunc Filius hominis erubescet, cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum
IX. Hereticus porrigit pro pane lapidem, pro pisce serpentem, pro ouo scorpionem. Tentantes
signum de cęlo quęrunt. Qui non est
IIII. In nauicula crucis obdormiuit. Fit tempestas in
cordibus discipulorum. Sed excitatus fugat procellam, quia resurgens increpat eorum timorem,
et ipsi uiso illo credunt et gaudent VIII. Baptismo autem habeo baptizari, et quomodo coarctor
usque dum perficiatur XII. Iudeus hedum requirit, Christianus agnum. Illis Barrabas soluitur,
nobis agnus immolatur XV. Camellus transiens per foramen acus, Christus per
passionis angustias et tormentorum punctiones XVIII. Hic est hęres, occidamus illum. Eiectum
extra uineam occiderunt XX. Et factus est
etc. XVI.
obiiciuntur conuitia, patienter toleremus, et uera, quę possumus, non obiiciamus, sed
salutaria monita prędicemus. Sic Iesus, cum dixissent ei: Demonium habes etc., docet, cum in
sabbato fit circumcisio, non solui Legem VII. Attendendum quod Dominus in corrigenda Iudeorum
superbia asper erat, mansuetus uero in contumelia sibi illata, erudiens nos errata in Deum
uindicare, in nos uero despicere. Iram furentium etiam, cum resistere possumus, declinare
Dominus docet. Iudeis enim lapidare parantibus abscondit se et exiuit de templo VIII.
circumcisio, non solui Legem VII. Attendendum quod Dominus in corrigenda Iudeorum
superbia asper erat, mansuetus uero in contumelia sibi illata, erudiens nos errata in Deum
uindicare, in nos uero despicere. Iram furentium etiam, cum resistere possumus, declinare
Dominus docet. Iudeis enim lapidare parantibus abscondit se et exiuit de templo VIII. Cęcus
illuminatus confitens be nefactorem suum ab inuidis eiicitur foras, sed inuenitur a Iesu et in
fide Filii Dei solidatur IX. Si mundus uos odit etc. Sed hęc omnia facient uobis propter nomen
furetur, et mactet, et
perdat. Loquor
uobis, et non creditis. Opera quę ego facio in nomine Patris
mei, hęc testimonium perhibent de me. Sed uos non creditis, quia non estis de ouibus meis.
Sustulerunt lapides Iudei etc. tollunt heretici uerborum lapides iactantes in eum, ut, si
possent, de throno eum suo in crucem detraherent. Si mihi non uultis credere, operibus credite
X. De cęcitate et perfidia Iudeorum Isaias XII.
Qui manducat mecum panem, leuabit contra
Sed uos non creditis, quia non estis de ouibus meis.
Sustulerunt lapides Iudei etc. tollunt heretici uerborum lapides iactantes in eum, ut, si
possent, de throno eum suo in crucem detraherent. Si mihi non uultis credere, operibus credite
X. De cęcitate et perfidia Iudeorum Isaias XII.
Qui manducat mecum panem, leuabit contra me calcaneum suum XIII. Siquis in me non
manserit, mittetur foras sicut palmes et arescet, et colligent eum et in ignem mittent, et
ardet. Si non uenissem et locutus fuissem eis, peccatum non haberent. Nunc
scriptam,
euangelicam. Vel primum peccatum in corde, secundum in consensu, tertium in actu, quartum in
consuetudine. Erat autem spelunca et lapis superpositus ei. Mortuus sub lapide, reus sub Lege.
Remouete lapidem, remouete Legis pondus. Prędicate gratiam euangelii XI. Iudei intrare in
prętorium peccatum putabant, condemnare innocentem sollicitabant. Hi sunt qui a minimis
abstinent et grauia delicta committere non cessant XVIII.
Passio Domini. Soluite templum hoc, et in triduo excitabo illud II. Et sicut Moyses
exaltauit
nondum uenerat hora eius. Cum
exaltaueritis Filium hominis, tunc cognoscetis quia ego sum etc. Non ne bene dicimus nos, quia
Samaritanus es tu et demonium habes? Tulerunt lapides, ut iacerent in eum. Iesus autem
abscondit se et exiuit de templo VIII. Conspirauerant Iudei, ut, siquis eum confiteretur esse
Christum, extra synagogam fieret IX. Ego pono animam meam, ut iterum sumam eam. Nemo tollit
eam a me, sed ego pono eam a me ipso. Potestatem habeo ponendi ipsam et potestatem habeo
iterum sumendi eam. Dicebant multi ex ipsis: Demonium habet
extra synagogam fieret IX. Ego pono animam meam, ut iterum sumam eam. Nemo tollit
eam a me, sed ego pono eam a me ipso. Potestatem habeo ponendi ipsam et potestatem habeo
iterum sumendi eam. Dicebant multi ex ipsis: Demonium habet et insanit; quid eum auditis?
Circumdederunt eum Iudei et dixerunt ei: Quousque animam nostram tollis? Si tu es Christus,
dic nobis palam. Sustulerunt lapides, ut lapidarent eum X. Quid facimus, quia hic homo multa
signa facit etc. Expedit uobis ut unus homo moriatur pro populo etc. Ab illo ergo die
Expedit uobis ut unus homo moriatur pro populo etc. Ab illo ergo die
cogitauerunt, ut interficerent eum. Caiphas prophetauit, quia Iesus moriturus erat pro gente;
et non tantum pro gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum. Proximum
erat pasca Iudeorum; quęritur in templo, ut apprehendatur XI.
Ante sex dies pascę uenit Bethaniam, quia ille qui sex diebus omnia fecerat et sexto die
hominem creauerat, ipse sexta mundi ętate, sexta feria, sexta hora redimere mundum uenerat.
Nisi granum frumenti cadens in
sex dies pascę uenit Bethaniam, quia ille qui sex diebus omnia fecerat et sexto die
hominem creauerat, ipse sexta mundi ętate, sexta feria, sexta hora redimere mundum uenerat.
Nisi granum frumenti cadens in terra etc. Ipse est granum mortificandum in infidelitate
Iudeorum, multiplicandum in fide populorum. Nunc anima mea turbata est. Et ego, si exaltatus
fuero a terra etc. Nunc iudicium est mundi, nunc princeps huius mundi eiicietur
foras. Iesus abiit et abscondit se ab eis XII. Si diligeretis me, gauderetis utique quia uado
Pacem habentes, non uos metipsos defendentes, sed date locum irę XII. Deus pacis cum
omnibus uobis. Amen XV.
auribus; et a ueritate quidem auditum
auertent; ad fabulas autem conuertentur IIII.
V.
Si autem mortui sumus cum Christo, credimus quia simul etiam uiuemus cum illo VI. Nam
quod impossibile erat Legi etc. Deus Filium suum mittens in similitudinem carnis peccati, et
de peccato damnauit peccatum in carne VIII. Christus minister fuit Iudeis ex promissione Dei,
gentibus ex misericordia etc. XV.
fuit Iudeis ex promissione Dei,
gentibus ex misericordia etc. XV.
XV.
Indutus ueste aliena 136 .
Mulier cui nomen Impietas 158 .
Massa plumsi idolatria 159 .
Acharon. Philistim 166 .
Iudei passi pro impietate in Christum 175 .
Qui Ęgyptius est, non ascendet in Hierusalem 178 .
Nec gentiles nec Iudei Scripturas intelligunt 188 .
Statua Hadriani
Acharon. Philistim 166 .
Iudei passi pro impietate in Christum 175 .
Qui Ęgyptius est, non ascendet in Hierusalem 178 .
Nec gentiles nec Iudei Scripturas intelligunt 188 .
Statua Hadriani 193 .
Fames super incredulos 210 .
Quia oblita es Dei, saluatoris tui 222 .
Sobna
Audita nece Ioannis Iesus secessit, in hoc arguens temeritatem ultro se offerentium
159 .
Calix martyrium 167 .
Martyres mortem affectantes 190 .
Iudei persequuntur Christianos, et carnales infensi sunt spiritalibus 208 .
Stygmata Domini Iesu Christi portans 218 .
Vicisisse est aduersarios in angustiis non cessisse 227 .
149 .
In uiam gentium ne abieritis 151 .
Iudę 177, 178 .
Aceto et felle potant Iesum. Terrentur custodes increduli 181 .
Crux Iudeis scandalum, gentibus stultitia 210 .
Idolatria 231 .
Factis negant. Quędam bona negatio, ut abnegantes impietatem 246 .
Plurima exempla sunt quęrentium Deum non recte
Qui non credit, iam iudicatus est 320 .
Portę mortis idolatria 325 .
Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus 328 .
Demones Deo, Iudei Christo, heretici Ecclesię inimici 330 .
Ne perdas cum impiis animam meam 338 .
Puluis qui omni uento mouetur 341 .
Erubescant impii, etiam deducantur in infernum
est anima mea 361 .
Iudas 362 .
Vespere, mane, meridie. Passio, resurrectio, ascensio. Conculcauit me homo tota die;
uerba mea execrabantur 362 .
I. N. R. I. Mors. Iudei in Iesum 363 .
Christus ad Patrem 364 .
Ad Patrem: Quod non rapui, tunc exoluebam. Sustinui opprobrium. Operuit confusio faciem
meam. Scribę et pharisei 371 .
meam. Scribę et pharisei 371 .
Tu scis improperium meum. Dederunt in escam meam fel, potauerunt me aceto. Quem tu
percussisti, ipsi persecuti sunt. Vitulus.Ego sum pauper et dolens 371 .
Queritur de Iudeis. Christus pauper. Tanquam prodigium factus sum multis.
Comprehenditur 372 .
Et fui flagellatus tota die 373 .
Exurge, Domine, iudica causam meam 374. Christus uenditus
Factus sum opprobrium illis 406 .
De torrente in uia bibit 407 .
Crux 422 .
Oratio ad Patrem. A
Iudeis passus persecutiones.
Prędicat, orat, patitur. Apostoli expectant Domini resurrectionem 428 .
Perseuerantia.Adolescens iuxta uiam suam 276 .
Perseuerantia boni. Non extinguetur in nocte lucerna eius
Penitentia Dauid 432 .
Pruinam sicut cinerem spargit. Contritio 434 .
Tribulatio penitentię 437 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
120 .
Pudor. Quidam pudenda sua detegens cędis multorum causa fuit 178 .
Prouidentiam negant Epicurei 92 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
mos per dies XXX his qui morbo aliquo laborarent 26 .
Poeta. Inuentum litterarum 79 .
Homerus. Primi philosophi 79 .
Historia. Ęgyptii et Chaldei. Triginta duo libri apud Iudeos 80 .
Philosophi multati, quod unum tantum Deum esse dicerent 91 .
Perfidia. Idolatria. Caput asini in templo Iudeorum fuisse Appion mentitus
est 86 .
79 .
Historia. Ęgyptii et Chaldei. Triginta duo libri apud Iudeos 80 .
Philosophi multati, quod unum tantum Deum esse dicerent 91 .
Perfidia. Idolatria. Caput asini in templo Iudeorum fuisse Appion mentitus
est 86 .
EVSEBIVS DE PRĘPARATIONE
Passiones rectę sanctorum 101 .
An primi homines in paradiso perturbationibus caruerint 102 .
Passio Christi. Mors. Corpus. Quod pugnat et renouat 73 .
Abel Christus, Cayn Iudei 109 .
Abel et Seth--- mors et resurrectio Christi 114 .
Noe nudatus, uino ebrius 118 .
Isaac immolandus 126 .
Preualuit
Abel et Seth--- mors et resurrectio Christi 114 .
Noe nudatus, uino ebrius 118 .
Isaac immolandus 126 .
Preualuit Iacob luctatori, Iudei Christo sic uolenti 127 .
Recumbens dormisti ut leo. Agnus pascalis 128 .
herba utuntur magi, cum uolunt deos euocare 245 .
Tullus Hostilius fulmine ictus, quia parum rite sacrificauerat 269 .
Flamini sacrorum equum tangere non licet 275 .
De Mose Iudeo, quem magum fuisse putant 289 .
Ęgypti pars scarabeos inter numina colit 293 .
69 .
Quod doctrina cęlestis sapientiam sola largitur, quam philosophia
non inuenit, et efficax sit lex Dei
et Ecclesię sacramenta 71 .
Quare Pythagoras et Plato non accesserunt ad Iudeos 75 .
Sapientia et amor spectat ad filios, religio et timor ad seruos 76 .
Quod sapientia et religio non separant 76 .
De uiis quas docuit Christus
sit habenda 173 .
Quod religio sit et hominis sit 177 .
Corpus gloriosum 217 .
Consurgent ad uocem uolucris 307 .
Quoniam sunt reliquię homini pacifico 349 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
signat regem 70 .
Senacheribus a filiis occiditur 85 .
Propter regis iustitiam Deus populo placatur 86 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
stipula etc. 216 .
Nicanor irrisit sacerdotes, despexit holocausta etc. Iudas cum paucis contriuit
exercitum eius. Nicanor primus cecedit 220 .
Nicanor minabatur se uenditurum XC Iudeos uno talento: a paucis superatus est. Superbia
Antiochi propter quam punitus est grauissimo uiscerum dolore et periit 227 .
Secretum. Moyses noluit coram pharaone sacrificare sed secedens in solitudine tridui
iter
extendisset 98 .
Aman rogaturus Hester pro anima sua corruit super lectum suum. Rex superueniens
suspicatus est eum opprimere uoluisse reginam, et statim in crucem agi iussit 99 .
Assuerus siue Artaxerxes Iudeos suspectos, quod pacem regni sui turbarent, iusserat
perdere. Mox cognita accusatorum inuidia illis pepercit, in istos animaduertit 100 .
Mulier zelotipa 146 .
Godolias suscepit Ismaelem multis quibus
non possumus. Quod autem
dicit: Soluite eum et sinite abire, hoc est quod post hanc uitam auferuntur ualamina, ut
facie ad faciem uideamus Dominum XI. Discipulus recumbit in sinu Iesu, cui reuelantur archana
sapientię Dei XIII. Ioseph discipulus Iesu occultus propter metum Iudeorum. Nicodemus quoque,
qui uenit ad eum nocte XVIII.
Suspitio. Maria Iesum existimauit quod hortulanus esset XX.
Sepultura. Corpus Iesu ligauerunt linteis cum aromatibus, sicut mos est Iudeis sepelire.
Admonuit ergo Euangelista morem
Dei XIII. Ioseph discipulus Iesu occultus propter metum Iudeorum. Nicodemus quoque,
qui uenit ad eum nocte XVIII.
Suspitio. Maria Iesum existimauit quod hortulanus esset XX.
Sepultura. Corpus Iesu ligauerunt linteis cum aromatibus, sicut mos est Iudeis sepelire.
Admonuit ergo Euangelista morem cuiusque gentis in sepeliendo esse seruandum XVIII.
Spes. Mulierem in aduterio deprehensam non condemnauit Dominus, sed imponens ei, ne
amplius peccaret VIII.
Seruus. Seruitutes duę: timoris et
uestrum indiget
sapientia, postulet a Deo I. Qui sapiens est, ostendat operationem suam in mansuetudine
sapientię. Item contra sapientiam terrenam. Item de sapientia, quę de sursum est
CORINTHIOS I
eius et fluent aquę 434 .
Sol oritur. In circuitu pergit spiritus 289 .
Sol cognouit occasum suum 399 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
99 .
Hircano aures amputatę, ut indecens haberetur sacerdotio 128 .
Pontifices de genere Aaron LXXXIII 181 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
BIBLIA
habitauitque inter eos 33 .
Iudas habitatores uallis non potuit delere. Item alię tribus alios 34 .
Angelus denunciat illos reseruatos in ruinam suam 35 .
Ioas percussit Iudeos, interrupit murum Hierusa lem, spoliauit urbem, accepit obsides
et reuersus est in Samariam 66 .
Litteras Sennacherib minaces Ezechias expandens coram Domino orauit pro salute populi,
et exauditus est 68 .
non cessat 210 .
O, o, o, fugite de terra aquilonis 272 .
Princeps tributorum Antiochi pacem simulans irruit super ciuitatem etc. 217 .
Iuda duce absente Iudei a gentibus cęduntur 218 .
Iudas transiturus de Galaditide in Iudam per mediam Ephron, uetantes
transitum expugnat; transiensque super interfectos uenit in montem Syon, obtulit sacrificium
219 .
Timor. Nicodemus uenit ad Iesum nocte. Signat eos qui timore humano non audent palam
confiteri quę sunt Iesu Christi
Res exitus mortis 370 .
Nox in IIII uigilias diuisa 388 .
Quod heri fuit, hodie non est 391 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
duarum anni CXXX, menses VI, dies X
89 .
Ab Aaron usque ad ędificationem templi anni DCXII. Item aliorum temporum computatio
181 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
quibus assueti erant,
non relinquebant 67 .
Adolescens iuxta uiam suam, et cum senuerit, non recedet ab ea 131 .
Vitium usitatum cum labore emendatur 134 .
Vindicta. Iudei uindicauerunt contra inimicos suos habita licentia a rege Assuero: et
occiderunt eos 99 .
Si gauisus sum ad ruinam eius qui me oderat 106 .
Vindicta 130, 131 .
pro ultione 257 .
Ne reddas malum pro malo 275 .
Quid quęris te uindicare, si tuus ultor est Deus 392 .
IOSEPHVS DE HISTORIA IVDEORVM
nomen inditum 56 .
Venia. Annus iubileus 25 .
Vestis argento contexta animum extulit in superbiam 175 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Bibiana uirgo. Theogenes. XI milia uirginum.
Daciano, pręside Barchinę: Eulalia et Iulia, uirgines.
Egea proconsule apud Patras: Andreas apostolus.
Pascasio, pręside Alexandrię: Lucia uirgo.
Vuandali et Gotthi: Thomas apostolus.
Iudei: Stephanus protomartyr.
Martiano: Marinus puer. Ioannes apostolus.
Lotario, Lodouico, Carolo: Sabinianus et [Paternianus] Potentianus et Alanus,
episcopi. De LXX discipulis.
Licinio: Argeus et Marcessus et Marcellinus fratres. Theogenes. Hernia, eius
miserescere possent
in uertice frangat;
non ex
parietibus manufactis: sed ex lapidibus preciosis e uiuis constructi: quod tamen
triduo post instaurari debebat: ut si omnibus gentibus: omnibus populis: atque etiam
ipsi misero si uoluisset refugium foret salutis et gratie. At uero crudelissimus
parricida ad
Horribile a socio: horribilius a discipulo: et erat tibi ille quem
perdidisti notissimus o
intumescebat atris plagarum uestigiis totum corpus: disruptaque
uerberibus cute sanguis in terram undique diffundebatur: atque ubi iam tortores: et
essent quodammodo tormenta ipsa defessa:
Vos ergo, patres, quibus dei optimi munere
ueritas reuelata et celitus missa est sapientia, quibus et audire et lucem intueri et
uersari in luce permittitur. Adestote queso omnes animis qui adestis corporibus: huc
mentes uestras: huc pietatis misericordieque oculos conuertite. Educunt Judei Jesum
spinis coronatum: sanguine multo conspersum: sputo et omni sordium genere turpiter
oblitum. flagellis ac uerberibus debilitatum prorsus et uix iam pedibus innitentem.
Aspicite collapsa membra et omni penarum genere pallida atque exanguia. Riget cruore
squallidi capitis concreta
Quamquam quid ego huc sum delapsus quasi uel ex nostris dubitet quispiam uel ex
alienis negare possit ea que diximus omnia de Christo intelligenda esse? et
prophetas ipsos alium quendam diuinis illis uocibus cecinisse: non eum qui a nobis
colitur Jesum mundi redemptorem? Neque enim apud Judeos mihi sermo nunc est: quorum
furor toto orbi iampridem innotuit. Illud tamen quod a principio statueram mihi
dicendum loci huius oportunitate admonitus: uestraque humanissima attentione pene
requisitus preterire non possum. Juuat enim prophanum illud genus non nostris: sed
suorum
scietis:
incrassatum est enim cor populi huius. Item Ezechiel dum captiuus prophetaret in
Caldea sic ait: factus est sermo domini ad me dicens: fili hominis in medio domus
exasperantis tu habitas: qui oculos habent ad uidendum et non uident: et aures ad
audiendum et non audiunt. Ex quo certe Judeorum scelus atque impietas
manifestissime apparet: Neque enim tam clarus
uni
precluduntur? O uos omnes qui transitis per uiam attendite et uidete si est dolor
sicut dolor meus. Nonne hec uerba omnes comprehendunt calamitates? Non
uidemini nunc uobis uniuersos audire miseros? Quis tam fuit tempore illo durus et
ferreus: quis tam inhumanus preter impios iudeos. preter sceleratos iudeos. preter
sacrilegos iudeos: qui non eius fletu ac querelis commoueretur? et quis fuit quin
lachrymas emitteret? quin tantum hunc dolorem. tantam hanc calamitatem pio aliquo
affectu prosequeretur? Cui igitur comparabo te uel cui assimilabo te filia
Hierusalem:
omnes qui transitis per uiam attendite et uidete si est dolor
sicut dolor meus. Nonne hec uerba omnes comprehendunt calamitates? Non
uidemini nunc uobis uniuersos audire miseros? Quis tam fuit tempore illo durus et
ferreus: quis tam inhumanus preter impios iudeos. preter sceleratos iudeos. preter
sacrilegos iudeos: qui non eius fletu ac querelis commoueretur? et quis fuit quin
lachrymas emitteret? quin tantum hunc dolorem. tantam hanc calamitatem pio aliquo
affectu prosequeretur? Cui igitur comparabo te uel cui assimilabo te filia
Hierusalem: cui exequabo te: et
attendite et uidete si est dolor
sicut dolor meus. Nonne hec uerba omnes comprehendunt calamitates? Non
uidemini nunc uobis uniuersos audire miseros? Quis tam fuit tempore illo durus et
ferreus: quis tam inhumanus preter impios iudeos. preter sceleratos iudeos. preter
sacrilegos iudeos: qui non eius fletu ac querelis commoueretur? et quis fuit quin
lachrymas emitteret? quin tantum hunc dolorem. tantam hanc calamitatem pio aliquo
affectu prosequeretur? Cui igitur comparabo te uel cui assimilabo te filia
Hierusalem: cui exequabo te: et consolabor te uirgo filia Sion.
minori mansuetudine quam patientia
pertulisse. Quapropter cum satis pro tempore de die hoc sanctissimo dixerimus:
quanquam pro materie amplitudine non satis: si unum illud quod modo
succurrit addidero statim faciam loquendi finem: quod equidem ea potissimum causa
inuitus omiserim ne scelus iudeorum post hominum memoriam inauditum crudelitatemque
his omnibus que narraui maiorem silentio uidear preteriisse. Quid obstupuistis
patres? an uero putatis, que uestra est humanitas, locum iam aliquem impietati inter
tot mala non superesse: et Jesu Saluatori nostro post horrendum et
Quid obstupuistis
patres? an uero putatis, que uestra est humanitas, locum iam aliquem impietati inter
tot mala non superesse: et Jesu Saluatori nostro post horrendum et atrocissimum
illud crucis supplicium nihil ultra potuisse accedere? ita arbitror amplissimi
patres. Sed inueniet aliquid iudeorum feritas quod addat et dolori
dolorem. uulneribus uulnera adiicient: quibus satis non fuit Christi captiuitas. non
iurgia. non irrisiones. non maledicta. non uerbera. non fellis acetique potus. non
spinea illa corona. non manuum pedumque atrocissima uulnera. non crucis patibulum
non
et
flagitiorum omnium nequissimi latrones? Sed quid fecere? corpus illud
sanctissimiiam a communi luce: a libero spiritu seiunctum inusitata quadam rabie
ferro transfigi permittunt. Sed quid ego scelus extenuo minusque apud uos dico:
atque ipse cogitans sentio? quasi hoc permiserint tantum Judei ut fieret et non
effecerint ipsi: Immo uero aliter esse non potuit: duo enim in omni delicto maxime
spectari solent: animus scilicet et euentus. Sed quis Judeorum animus fuit tunc cum
Romanus ille Centurio latus Jesu Christi lancea confixurus erat? quis dubitat
patres? Nempe ut
transfigi permittunt. Sed quid ego scelus extenuo minusque apud uos dico:
atque ipse cogitans sentio? quasi hoc permiserint tantum Judei ut fieret et non
effecerint ipsi: Immo uero aliter esse non potuit: duo enim in omni delicto maxime
spectari solent: animus scilicet et euentus. Sed quis Judeorum animus fuit tunc cum
Romanus ille Centurio latus Jesu Christi lancea confixurus erat? quis dubitat
patres? Nempe ut feriret. Et quis fuit euentus? feriit: atque illico uidit
percussor cum cecus antea fuisset. et iudei in tenebris et cecitate sua remanserunt:
Statimque ex uulnere
delicto maxime
spectari solent: animus scilicet et euentus. Sed quis Judeorum animus fuit tunc cum
Romanus ille Centurio latus Jesu Christi lancea confixurus erat? quis dubitat
patres? Nempe ut feriret. Et quis fuit euentus? feriit: atque illico uidit
percussor cum cecus antea fuisset. et iudei in tenebris et cecitate sua remanserunt:
Statimque ex uulnere sanguis et aqua effluxit. Sanguis ad redemptionem nostram:
Aqua ad criminum ablutionem
O Reges. o duces. o principes: uos enim qui orbi huic misero cum
artibus ueram gloriam sibi parare possent. Neque ea in re ego,
ut multi, priscos illos uel Romanos uel Gręcos uel alios inanium deorum cultores
ualde miror, in quibus nihil perfectum esse potuit, uiam ueritatis ignorantibus,
sed Iudeos primum, deinde nostros, id est, Christianos, qui soli Deo credentes
neque impossibile factu esse duxerunt, quod ille pręciperet, neque implere
dubitarunt. Sequantur igitur, qui uolent, Catones, Scipiones, Fabricios,
Camillos,
metu perculsus nihil aliud nisi Deum deprecari indictoque ieiunio
se et sua illi impensius commendare. Denique urbem egressus gladium non
eduxit nec pugnam iniit, et hostes mutuis inter se uulneribus ante eum
conciderunt. Iudeorumque tunc labor non in uincendo, sed in spoliando fuit,
cum predam prope moenia iacentem uix per triduum prę magnitudine auferre
quiuerint.
Iudę quoque Machabei orationes magis quam arma de hostibus triumpharunt.
plenum, sed quę a Deo mundata dicerentur. Ex quo
significatum est gentiles quoque, qui plane immundi errorum inquinatione
erant, per fidem euangelicę ueritatis mundandos et Ecclesię gremio
excipiendos esse, sicuti et Iudeos. Quoniam non est, inquit,
personarum acceptor Deus, sed in omni gente, qui timet eum et
operatur iustitiam, acceptus est illi.
Paulus apostolus raptus usque ad tertium
meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. Et illud de beato
uiro: In lege Domini uoluntas eius, et in lege eius meditabitur die ac
nocte. Meditationem legis non in replicando, quę scripta sunt (ut
Iudeorum existimant pharisei) sed in opere intelligens, iuxta illud
Apostolicum: Siue comeditis siue bibitis siue aliud * add.
quid agitis, omnia in gloriam Domini facite. ** corr. ex
Dominus dedit pluuiam et terra protulit fructum. Fides restaurauit, quod
uastauerat perfidia.
Caput VII / DE FIDE CHRISTI CONTRA IVDEOS
Credere deinde in Iesum Christum, Dei Filium, patribus promissum, nobis
datum, et quicquid de illo apostolica autoritate sancitum firmatumque esse
nouimus, quam certum atque indubitatum sit, cum ueterum prophetarum
in Christi discipulos erat, nonne mox conuersus
eorum, quos persequebatur, factus est socius, collega, coapostolus? Nonne
synagogas ingressus prędicauit, quod Iesus esset Christus, Dei Filius?
Denique, qui prius in gratiam Iudeorum uinciebat Christianos, idem deinde
pro Christianis confundebat Iudeos, qui Damasci erant. Qui cum, quod
responderent, non habuissent, in necem illius coniurarunt. Sed qui iam
apertis mentis oculis Christum aspiciebat,
factus est socius, collega, coapostolus? Nonne
synagogas ingressus prędicauit, quod Iesus esset Christus, Dei Filius?
Denique, qui prius in gratiam Iudeorum uinciebat Christianos, idem deinde
pro Christianis confundebat Iudeos, qui Damasci erant. Qui cum, quod
responderent, non habuissent, in necem illius coniurarunt. Sed qui iam
apertis mentis oculis Christum aspiciebat, nullis minis, ne illum
prędicaret, coerceri poterat atque in ipsum, qui
recepto. Constantini uero mater Helena, cum
esset in Bithynia, ut conuersionem filii audiuit, eidem scripsit se quidem
gaudere, quod idola uana reliquerit, sed moleste ferre, quod hominem
crucifixum adorare maluerit quam deum Iudeorum. Postremo, cum, utra eorum
uera esset opinio, disceptatione dirimi placuisset, Helena Romam rediens
phariseorum scribas in Lege peritos secum aduexit. Ex his duodecim
pręstantissimos delegit uni Syluestro
Causę cognitio alienę
sectę uiris defertur, ne iudicium suspectum foret, id est, gentilibus
philosophis Cratoni Zenophiloque. Quibus tandem Syluestri rationes
approbantibus uentum est ad experientiam miraculorum. Iudeus Zambri magicis
incantationibus taurum ferocissimum repente corrui mortuum
fecit, sed eundem Syluester Christum suum precatus, et uiuum et mansuetum
reddidit, quod ille efficere nequibat utpote mortis, non
quondam orbi terrarum imperitans.
Basilius Magnus eo quidem maior, quod iam desperatę pertinacię uirum
euidentissimi tandem experimenti argumento ad credulitatem egit. Cum enim
morbo grauiter affectum Ioseph, Iudeus medicus, adiens, deprehensis mortis
signis, eum uesperi illius diei decessurum dixisset: Quid, inquit, si et
alterum diem superuixero? Ille tunc Christianum fore, cum id contigisset,
respondit. Igitur Basilius non uitę
id contigisset,
respondit. Igitur Basilius non uitę suę in terris producendę, sed salutis
proximi cupidus, orando a Domino impetrauit exitus dilationem. Maneque hora
tertia sanus de lectulo consurgens ad ecclesiam uenit ac Iudeum tanto
miraculo stupentem baptizauit. Et quem sępe antehac testimoniis conuictum
Scripturarum flectere nequiuerat, fidei tandem uirtute molliuit. Mox deinde
ad stratum suum rediens extemplo expirauit, ita ut dubium non
illa, qua prędictum erat, fuerit moriturus, nisi mortis suę mora uitam
medico esset allatura.
Iosephi huius cęterorumque conuersionem minus mirabitur, qui animum
attenderit, quod Ioannes Damascenus, Mesuę Iudei filius, Iudeorum omnium doctissimus, Hebreis Gręcisque litteris ęque eruditus, nemine
cogente, contulerit sese ad Christianitatem. Nunquid nesciuit Legem?
Ignorauit prophetas? Non intellexit Psalmos?
illa, qua prędictum erat, fuerit moriturus, nisi mortis suę mora uitam
medico esset allatura.
Iosephi huius cęterorumque conuersionem minus mirabitur, qui animum
attenderit, quod Ioannes Damascenus, Mesuę Iudei filius, Iudeorum omnium doctissimus, Hebreis Gręcisque litteris ęque eruditus, nemine
cogente, contulerit sese ad Christianitatem. Nunquid nesciuit Legem?
Ignorauit prophetas? Non intellexit Psalmos? Immo, quia
(ut Petrus apostolus ait) in
quo oporteat nos saluos fieri.
Caput VIII / DE FIDE CHRISTI CONTRA GENTILES
Vicimus Iudeos. Nunc uertenda est acies aduersus gentilium fatuitatem, quorum
dii demonia erant.
Bartholomeo apostolo in partibus Indię templum ingresso idolum Astaroth
desiit responsa dare atque obmutuit. Demum iussu apostoli se
etiam animas
nostras, quoniam charissimi nobis facti estis. Rursum ad Corinthnos:
Cum liber essem- inquit- ex omnibus, omnium me seruum feci,
ut plures lucrificarem. Et factus sum Iudeis tanquam Iudeus, ut Iudeos
lucrarer; iis, qui sub Lege sunt, quasi sub Lege essem, cum ipse non
essem sub Lege, ut eos, qui sub Lege erant, lucrificarem. Omnibus omnia
factus, ut omnes facerem saluos. Idem
animas
nostras, quoniam charissimi nobis facti estis. Rursum ad Corinthnos:
Cum liber essem- inquit- ex omnibus, omnium me seruum feci,
ut plures lucrificarem. Et factus sum Iudeis tanquam Iudeus, ut Iudeos
lucrarer; iis, qui sub Lege sunt, quasi sub Lege essem, cum ipse non
essem sub Lege, ut eos, qui sub Lege erant, lucrificarem. Omnibus omnia
factus, ut omnes facerem saluos. Idem denique ait:
nostras, quoniam charissimi nobis facti estis. Rursum ad Corinthnos:
Cum liber essem- inquit- ex omnibus, omnium me seruum feci,
ut plures lucrificarem. Et factus sum Iudeis tanquam Iudeus, ut Iudeos
lucrarer; iis, qui sub Lege sunt, quasi sub Lege essem, cum ipse non
essem sub Lege, ut eos, qui sub Lege erant, lucrificarem. Omnibus omnia
factus, ut omnes facerem saluos. Idem denique ait: Ego per
sed alienum profectum
quęrunt, tunc quoque, cum rariores conuenerint, docere non erubescunt.
Paulus segregatus in Euangelium Dei cum collega suo Barnaba peragrant oppida
Iudeę in synagogis prędicantes. Inuidentibus uero Iudeis et ad conuitia
furenti rabie prorumpentbus dixerunt: Vobis oportebat primum
loqui uerbum Dei. Sed quoniam repellitis illud et indignos uos iudicatis
ęternę uitę, ecce conuertimur ad gentes.
ardentis prędicationis facibus mundum succendit, sic doctrinę spiritalis
luce illustrauit.
Eius itaque collegii uir nominatissimus Vincentius tantum prędicatione
ualiut, ut in Hispania quinque milia Iudeorum ad Christum
dicatur conuertisse, in Mauritania octo milia Saracenorum. In urbe quoque
Granata docuit infideles, donec a rege eiectus ad suos rediit inuitus.
Italiam etiam Galliamque prędicando peragrauit, nec labore
domi perquam laute acceperat, pro charissimo habuerat, ab iis,
quibus suspectus erat, lędi prohibuerat. Ille tamen contra tot beneficia,
sicuti iam animo propositum habebat, incautum cum omnibus fere, qui in
Masphat erant, Iudeis ac Babyloniis simul trucidauit urbeque
potitus est. Quod bellum quoque hac pace plus habuit crudelitatis, si pax
dici debeat, qua nihil aliud nisi nocendi quęsita est occasio?
Nondum fama tam nefandi
appellatus et, ut
Egesippus ait, ab utero matris suę Sanctus, non laneum, sed lineum habuit
amiculum. Ad hęc, quod ad corporis cultum pertinet, nunquam attonsus est nec
oleo unctus nec balneo usus. Sic indutus etiam apud Iudeos in tanta
ueneratione fuit, ut soli permissum sit Sancta sanctorum intrare et Deo
laudis sacrificium pro populo offerre.
Ioannem etiam apostolum sola syndone amictum Hierosolymis aliquando
fuit, ut soli permissum sit Sancta sanctorum intrare et Deo
laudis sacrificium pro populo offerre.
Ioannem etiam apostolum sola syndone amictum Hierosolymis aliquando
incessisse ex Euangelio constat, quoniam, dum a Iudeis apprehenderetur, ea
relicta nudus effugisse dicitur. Nudi ergo nudum Christum sequamur, ne ab
aduersariis comprehendamur.
Aurelius Augustinus episcopus ueste non magis compta magisue ambitiosa quam
peregrinantesque habitant. Et, si illi tam difficilia patris pręcepta
impense coluerunt, quam iniquus est, qui multo faciliora
leuioraque Dei mandata seruare contemnit? Hinc proposita eorum obedientia,
Iudeorum inobedientiam per prophetam increpans Dominus alteros captiuitatis
iugo affligendos minatur, alteros autem semper suo fruituros conspectu
repromittit. Et, si sic remunerantur, qui obtemperant patri, quanto magis
qui
per quę
beatitudinis cumulus augeatur et quorum patientia Deo nos efficit chariores!
Nequis tamen ad solos prophetas ueri obseruationem spectare arbitretur,
Achior, Ammonitarum ductor, ab Olopherne Bethuliam obsidente de Iudeorum
uirtute interrogatus, quod sentiebat, non dissimulauit, asserens
inexpugnabiles esse Deo ipsorum cum ipsis stante, nisi quando eo relicto ad
deos alienos declinassent. Ob hoc uinctus in Bethuliam mittitur, ut simul
indulgentia permissum fuisse putetur, uideamus, an etiam nouis
et Euangelica perfectione excultis hominibus licuerit aliquando simulasse.
De Paulo apostolo in Actis relatum legimus, quod cum Timotheum discipulum,
cum matre Iudeus esset, propter Iudeos circumciderit, tum quod sibimet in
Cenchris nazareorum more caput totonderit, demum quod Hierosolymis Iacobi
apostoli et seniorum consilio atque persuasu, ne uideretur discessionem
docere a Lege
fuisse putetur, uideamus, an etiam nouis
et Euangelica perfectione excultis hominibus licuerit aliquando simulasse.
De Paulo apostolo in Actis relatum legimus, quod cum Timotheum discipulum,
cum matre Iudeus esset, propter Iudeos circumciderit, tum quod sibimet in
Cenchris nazareorum more caput totonderit, demum quod Hierosolymis Iacobi
apostoli et seniorum consilio atque persuasu, ne uideretur discessionem
docere a Lege Iudeisque fidelibus
Iudeus esset, propter Iudeos circumciderit, tum quod sibimet in
Cenchris nazareorum more caput totonderit, demum quod Hierosolymis Iacobi
apostoli et seniorum consilio atque persuasu, ne uideretur discessionem
docere a Lege Iudeisque fidelibus prohibere circumcisionem, quibusdam
nazareis secum assumptis una purificatus templumque ingressus sit ac tandiu
cum illis fuerit, donec tonsis de more crinibus uota perficerent
sacrificiumque offerrent.
offerrent. Hoc quidem multi pię simulationi
adscribunt, sed ego magis Augustino assentior, qui ait: Diebus illis
intermediis, qui inter Christi ascensionem et Euangelii uulgationem fluxere,
ueniam hanc Iudeis ad fidem uenientibus datam, ut simul etiam legalia
tenerent, si uellent; non autem ita et conuersis ex gentilitate, ne sibi
circumcisionem quoque necessariam esse suspicarentur. Ne uero Lex ipsa cum
idolatria pariter
ostendente se gratię plenitudine
est euacuata. Idolatriam uero statim, reppellendam iudicarunt, ut constaret
alteram Dei opus fuisse, alteram diaboli. Sic ista omnia, quę dicta sunt,
Paulum non simulate, sed licenter, ut Iudeum inter Iudeos egisse credimus
omnibusque omnia factum, ut omnes lucrifaceret. Intantum autem gentiles a
Legis obseruatione prohibuisse, ut ad Galatas scriberet: Ecce ego Paulus
dico uobis, quoniam, si
se gratię plenitudine
est euacuata. Idolatriam uero statim, reppellendam iudicarunt, ut constaret
alteram Dei opus fuisse, alteram diaboli. Sic ista omnia, quę dicta sunt,
Paulum non simulate, sed licenter, ut Iudeum inter Iudeos egisse credimus
omnibusque omnia factum, ut omnes lucrifaceret. Intantum autem gentiles a
Legis obseruatione prohibuisse, ut ad Galatas scriberet: Ecce ego Paulus
dico uobis, quoniam, si circumcidamini, Christus
erat. Prius enim
quam uenissent quidam ab Iacobo, cum gentibus edebat. Cum autem
uenissent, subtrahebat et segregabat se timens eos qui ex circumcisione
erant. Et simulationi eius consenserunt cęteri Iudei, ita ut Barnabas
duceretur ab eis in illam simulationem. Sed cum uidissem, quod non recte
ambularent ad ueritatem Euangelii, dixi Cephę coram omnibus: Si tu, cum
Iudeus sis, gentiliter uiuis et non Iudaice,
Et simulationi eius consenserunt cęteri Iudei, ita ut Barnabas
duceretur ab eis in illam simulationem. Sed cum uidissem, quod non recte
ambularent ad ueritatem Euangelii, dixi Cephę coram omnibus: Si tu, cum
Iudeus sis, gentiliter uiuis et non Iudaice, quomodo gentes cogis
iudaizare? Quod certe Paulus nequaquam dixisset, si etiam ipse ea,
quę supra dicta sunt, per simulationem et non per licentiam potius
peregisset,
Iudeus sis, gentiliter uiuis et non Iudaice, quomodo gentes cogis
iudaizare? Quod certe Paulus nequaquam dixisset, si etiam ipse ea,
quę supra dicta sunt, per simulationem et non per licentiam potius
peregisset, Iudeorum saluti consulens, sed gentiles, ne eadem facerent,
coercens.
Postquam autem satis omnibus notificatum est ueteres cerimonias legumque
sanctiones signa figurasque fuisse futurorum, quę in Christo
dicemus? Reprehensibilem eam fuisse non
nego. Quis enim sum, ut Paulo contradicam, cum pręsertim neque Petrum illi
contradixisse constet. Sed tamen facile uenia dignam tunc extitisse non
dubito, cum adhuc Moysi lex apud Iudeos in Christo credentes non illicite
uigeret. Postea uero neque propter Iudeos neque propter gentiles in fide
quicquam simulandum fuit, cum tandem non simulatio, sed error dici debuit,
quicquid iam peruulgatę officeret
contradicam, cum pręsertim neque Petrum illi
contradixisse constet. Sed tamen facile uenia dignam tunc extitisse non
dubito, cum adhuc Moysi lex apud Iudeos in Christo credentes non illicite
uigeret. Postea uero neque propter Iudeos neque propter gentiles in fide
quicquam simulandum fuit, cum tandem non simulatio, sed error dici debuit,
quicquid iam peruulgatę officeret ueritati.
Cęteris autem in rebus etiam apostolicis ac sanctis uiris ac
in feruentis olei dolium missus lędi non
potuit, et in terra relegates, quę in cęlo gerebantur, uidit.
Iacobum apostolum, qui frater Domini nuncupatus est, intantum castitate
sanctitateque pręstitisse ferunt, ut etiam Iudeis incredulis admirationi
esset. Soli Sancta sanctorum intrare permittebant. Plerique deinde ob illius
necem Hierosolymam euersam putauerunt. Hunc Paulus et Cepham et Ioannem,
ueluti reliquorum pręsides, columnas uocat et
alii offenderunt.
Sed interim et reliquorum in poenitendo solicitudinem persequamur, ut et ipse
de mea tepiditate magis erubescam et alii de peccato suo dolore plenus
instruantur.
Olopherne Iudeos inuadente tutatus est eos Dominus, quoniam inuocauerunt
nomen ipsius et ieiunauerunt et sacerdotes induti sunt ciliciis cinereque
capita conspersi et infantes prostrati ante faciem templi et altare opertum
cilicio. Illa
illud, si etiam ante Ioannem hominum poenitentia mutare potuit Dei
sententiam?
Mardocheus ad Susa abductus, cum Aman Persę odio in ipsum ac simultate factum
esset, ut rex Persarum Assuerus edicto iuberet interfici Iudeos omnes, qui
Susis atque alibi in regno eius erant, uestimenta scidit,
saccum induit, aspersit cinere caput, cum clamore et eiulatu incessit. Illi
etiam, qui per prouincias erant Iudei, ieiunauerunt cilioque
edicto iuberet interfici Iudeos omnes, qui
Susis atque alibi in regno eius erant, uestimenta scidit,
saccum induit, aspersit cinere caput, cum clamore et eiulatu incessit. Illi
etiam, qui per prouincias erant Iudei, ieiunauerunt cilioque et cinere pro
stratu usi sunt. Et Deo propicio, cędes, quę in ipsos grassatura erat, uersa
est in autorem Aman. Quodque ipse Mardocheo ac cęteris Israhelitis facere
intenderat, hoc cum asseclis
rebus iuris dicendi scientiam prętulit, plus etiam quam postularat,
accepit: sapientis utique opinionis pręmium referens, opes et gloriam.
At Assuerus, Persarum rex, malignis inuidi Aman delationibus plus ęquo
credulus Iudeos, qui in regno suo erant, ueluti pacis turbatores, edicto
omnes perdere iusserat. Mox innocentia eorum cognita sententiam uertit in
accusatorem. Quos autem neci iam addixerat, honore affecit. Laudabilius
egisset, si non
ut sis sapiens in nouissimis
tuis!
Nunc Euangelicę institutionis exempla, quę ad propositum quicquam spectare
uidebuntur, colligemus.
Dominus noster Iesus Christus Iudeorum in iudicando maliciam arguens:
Venit -inquit- Ioannes Baptista neque manducans panem neque
bibens uinum, et dicitis: Demonium habet. Venit Filius hominis manducans
et bibens, et dicitis: Ecce
Nunquid autem, si etiam sacerdos non esset, maledicere
illi debuit? Nequaquam. Non igitur maledicendi affectu hoc dixit, sed
Spiritu Sancto concitatus, iniquo homini poenam denunciauit; uel etiam
prophetauit, quia uetus Iudeorum sacerdotium percutiendum, hoc est,
repellendum erat nouo Euangelii sacerdotio. Vnde alii codices scriptum
habent percutiet, non percutiat, ut, quod futurum erat,
significet, non quod ex indignatione
uirtutem potentissimo tyranno fortiorem esse et fideles, nisi Deo
permittente, nulla ui occidi posse.
Post hęc Antiocho Epiphane Hierosolymam uastante, idolum desolationis super
altare Dei positum multi ex Iudeis nolentes adorare trucidati sunt. Pueri,
qui circumcisione deprehendebantur, suspendio interempti, et qui cibis
immundis abstinuerant, neci traditi. Quidam qui se prius armis defenderant,
deinde ab inuadentibus die
Iudam Thaddeum in Persię urbe Senair, quia ipsis ingredientibus
in templum simulachra deorum corruerunt, ab ędituis trucidatos; Matthiam,
qui apostolatum, a quo Iudas decidit, sortitus est, Hierosolymis a Iudeis lapidatum et Romano ritu securi percussum;
Barnabam, gentium apostolum Salamine a Iudeis comprehensum atque igni
consumptum. Profecto nisi summa et pręclara esset martyrii gloria, nunquam
Christus apostolos suos (quos
corruerunt, ab ędituis trucidatos; Matthiam,
qui apostolatum, a quo Iudas decidit, sortitus est, Hierosolymis a Iudeis lapidatum et Romano ritu securi percussum;
Barnabam, gentium apostolum Salamine a Iudeis comprehensum atque igni
consumptum. Profecto nisi summa et pręclara esset martyrii gloria, nunquam
Christus apostolos suos (quos pręter omnes dilexerat) tanta ac talia pati
permisisset. Sed beati — inquit —
robustissimi, de quadriga prodeuntes Euangelii et
perambulantes terram. Dum enim ad cęlum sibi uiam affectant, terrena omnia
pedibus conculcarunt. Hi sunt illa tertia pars, quę apud eundem prophetam
duabus reliquis, hoc est, Iudeis et gentilibus prędicatur superfutura.
Partes duę — inquit — in terra dispergentur et deficient, et
tertia pars relinquetur in ea. Et ducam tertiam partem per ignem, et
uram eos, sicut uritur
exemplo, et qui stat, caueat, ne cadat, et qui ceciderit, poenitendo
resurgat, ita ut ne rursum corruat. Nam crebrius corruendo languescere
resurgendi potestatem ac debilitari necesse est.
Pari ac pene eadem Iudei cuiusdam uisione, ob quam et ipse, ut Gregorius in
Dialogo ait, ad baptismum uenit, seruatus est Andreas, Fundanę urbis
episcopus. Qui cum sanctimonialem quandam foeminam secum cohabitare, suę
illiusque continentię
Arguentur principes, qui sibi subiectos minus recte
gubernant. Arguentur patres matresque familias et omnes, qui eorum, quibus
pręsunt, saluti atque utilitati consulere negligunt. Post hęc idem apostolus
aduersus perfidos Iudeos excutiens uestimenta sua dicet: Sanguis uester
super caput uestrum; mundus ego ex hoc ad gentes uadam, ut scilicet
Iudeis ob incredulitatis pertinaciam ad ęternas tenebras relegatis ipsos
gentiles conuersos
saluti atque utilitati consulere negligunt. Post hęc idem apostolus
aduersus perfidos Iudeos excutiens uestimenta sua dicet: Sanguis uester
super caput uestrum; mundus ego ex hoc ad gentes uadam, ut scilicet
Iudeis ob incredulitatis pertinaciam ad ęternas tenebras relegatis ipsos
gentiles conuersos et credentes in cęlestia recipiat tabernacula.
Caput X / DE SENTENTIA PROPHETARVM
uiduę
non iudicauerunt, causam pupilli non direxerunt et iudicium pauperum non
iudicauerunt. Nunquid super his non uisitabo, dicit Dominus, aut super
gentem huiuscemodi non ulciscetur anima mea? Et incredulos Iudeos
manu ostentans: Hęc est gens — inquiet — quę non audiuit uocem
Domini, Dei sui, nec recepit disciplinam. Periit fides, et ablata est de
ore eorum. De adulantium uero malignitate dicet:
Et ecce, pro quam modica delectatione momentaneisque deliciis in quam
immensas incidimus erumnas! In hęc et eiusmodi lamenta, qui damnati fuerint,
flebiliter concitabuntur.
Inter hos autem et Iudei erunt, qui in errore infidelitatis pertinaces
obduratique periere. Videbunt crucem in salutem credentium refulgentem,
uidebunt ipsum, qui in illa crucifixus fuerat, ponentem inimicos suos
scabellum pedum suorum, et tunc
neruis nudum prorupit in uocem ac se
gentilem fuisse proximique uici indigenam respondit; nunc uero in foueam
baratri infernalis tam alte retrusum angustiari, quam procul a terra distet
cęlum. Sed etiam se inferius corruere Iudeos incredulos et ipsis inferius
hereticos Christianos, qui reuelatam diuinitus ueritatem mendacibus
peruertere sententiis moliuntur. Merito quidem ipsi heretici et gentilibus
et Iudeis damnabiliores sunt. Nam utrique illi
cęlum. Sed etiam se inferius corruere Iudeos incredulos et ipsis inferius
hereticos Christianos, qui reuelatam diuinitus ueritatem mendacibus
peruertere sententiis moliuntur. Merito quidem ipsi heretici et gentilibus
et Iudeis damnabiliores sunt. Nam utrique illi aperte cum Ecclesia pugnant,
hi uero amicicię simulatione ex insidiis nocent et, cum se Christianos
nuncupent, nulli Christianos perniciosius lędunt.
Eadmundo, Cantuariensi
D. 90 [=
89]; cf. Macrob. Saturn. 1,12,35-37
Philosophos et mathematicos Roma expulit.
Cf. Euseb. Chron., A. D. 92 [=
91]
Iudeos, qui de stirpe Dauidis erant, interfecit, regium genus
suspectum habens.
Cf. Euseb. Chron., A. D. 99 [=
98]
Ipse occisus in palatio periit
tutandos expensuros. 5 Velle omnino, ut orator caesaris 6 et Venetorum 7 abeat cum omnibus Alemannis, qui in aula regia vel reginali versantur. Factam esse praedam de Iudaica tota et de domo etiam cuiusdam servitoris reginae praedivitis superioribus annis facti ex Iudeo Christiani. 8 Venerant iam oratores Bohemorum pro conclusione unionis, tractabatur hoc negotium. 9 Apud regem Poloniae intelligimus esse oratores Turcae duos pacem ab eo et medio eius a rege Hungariae petentes; de rege Poloniae nullum dubium est eum pacem cum
quod sciebam, illo
docente non perdidi. Putabant me homines finem fecisse discendi.
Veni rursus Hierosolymam et Bethleem. Quo labore, quo pręcio
Barabanum nocturnum habui pręceptorem? Timebat enim Iudeos, et
alterum mihi exhibebat Nicodemum.
Hebraicis itaque perdiscendis litteris operam dedit, ut diuinis adhuc
scripturis plenius erudiretur. Hoc ad Rusticum monachum
debita terrę.
Achis Maochi filius
corda furore
proxima ripis
noua copia cornu.
nota
laesae fuerint, fructus suos ante maturitatem ad terram demittunt. Virtutum
radix fides est. Ea si quicquid titubauerit, frustra beatae immortalitatis fructus speratur,
cum scriptum sit: Spes impiorum peribit.
DE IVDEORVM PERFIDIA Parabola
omni officio prosequi debuerant. Rex iratus jussit militibus, ut tantae
erga se ingratitudinis scelus ulciscerentur. Homines ergo hii patriis sedibus pulsi meritas
poenas dederunt. Nec tamen sic afflicti ab illo expectationis errore resipisci uoluerunt.
Haec parabola Iudeorum arguit incredulitatem. Qui cum ob primorum parentum culpam libertate
exuti sub maledicto Legis essent, liberatorem Christum expectarunt, quem illis uenturum
prophetae praedixerant. Eius itaque futurum aduentum quotidianis sacrificiis
cerimoniisque
arbitrabar me non posse compotem voti fieri. Cum primum autem valebo, si per negocia licebit (postquam ita placet), ante digressum meum ex hisce regionibus D. T. Louanii conueniam; nec enim ipsa hoc tempore tam bonas horas huc veniendo perdere debet.
De Iudaeo vel qui sub eius tam infami et perdito nomine cum doctissimo quoque ac optimo viro congredi audent, solum ex infamia famam sibi aucupantes, nil melius existimo quam illos omittere cum incircuncisa ab omni bono opere mente, et in tenebris suis ignotos delitescere. Ex motu tactuque rei foetide
De gratis erga Deum in Testamento Veteri c. 2
De gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3
De ingratis ante diluuium c. 4
De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5
De ingratitudine Iudeorum in Deum | et quę pro idolatria passi sint c. 6
Mala decem tribuum c. 7
De gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3
De ingratis ante diluuium c. 4
De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5
De ingratitudine Iudeorum in Deum | et quę pro idolatria passi sint c. 6
Mala decem tribuum c. 7
Mala duarum tribuum c. 8
pro idolatria passi sint c. 6
Mala decem tribuum c. 7
Mala duarum tribuum c. 8
Mala Iudeorum post Christi passionem propter incredulitatem c. 9
De ingratitudine hereticorum et Iudę proditione c. 10
De officio catholici prędicatoris c. 11
Scandalizantur illi qui dubitant | nec satis credunt.
Vnde Apostolus:
Matth. 12
432. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Et peregre profectus est. non discedendo sed permittendo, ut in utranque partem libera sit operandi facultas. Misit deinde seruos ad fructus uineę colligendos ; misit enim prophetas, qui mandatorum Dei obedientiam exigerent. sed agricolę id est, Iudei proterui | et nullius bonę discipline patientes, nec Dei sui nunciis pepercerunt, alium afficiendo uerberibus ut Micheam, alium uulnerando ac perimendo ut Esaiam , Hieremiam, Zachariam et alios non paucos prophetas, neminem
433. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non quia ignoraret quid facturi essent, sed innuens quid facere deberent. At illi: Hic est hęres, inquiunt | venite occidamus eum. occiderunt et ejecerunt extra uineam id est extra Hierusalem. extra ciuitatem enim crucifixerunt Dominum Iesum. uel extra uineam, extra Iudeorum ecclesiam. ut ab ipsis eiectus exciperetur colendus a nobis. Sequitur enim: Quid ergo faciet dominus uineę? malos male perdet, et uineam locabit aliis. hoc est, omnibus in Christum credentibus, tam gentilibus quam Iudeis |
434. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Dominum Iesum. uel extra uineam, extra Iudeorum ecclesiam. ut ab ipsis eiectus exciperetur colendus a nobis. Sequitur enim: Quid ergo faciet dominus uineę? malos male perdet, et uineam locabit aliis. hoc est, omnibus in Christum credentibus, tam gentilibus quam Iudeis | ueteribus noua copulans Christus lapis angularis, illa implens et ista incohans . Veruntamen quantum intersit inter Ecclesiam et synagogam, ipsa nominum
435. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] scriptum legimus:
436. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Et in psalmo habetur:
437. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Quamobrem totis uiribus est cauendum,
ne cum tanto animę nostrę dispendio illicitę cogitationis laqueis
irretiamur |
et
dominus, cui nihil est absconditum,
sicut olim Iudeis,
ita etiam nobis exprobret
dicens:
438. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Non assumes nomen Domini Dei tui in uanum. Ne contemnere uideare, quod pręcipue oportet reuereri. tertium. Memento ut diem sabbati sanctifices. Nos uero sabbati obseruationem ad diem Dominicum transtulimus, ne cum Iudeis in Christum non credentibus uideamur sentire, qui eum in sepulchro mortuum sabbato quieuisse fatentur quidem, sed postea uiuum resurrexisse negant. Itaque ob resurrectionis reuerentiam | eo quo facta est die ab operibus uacamus, nec tamen ita superstitiose | ut Iudei sabbato.
439. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ne cum Iudeis in Christum non credentibus uideamur sentire, qui eum in sepulchro mortuum sabbato quieuisse fatentur quidem, sed postea uiuum resurrexisse negant. Itaque ob resurrectionis reuerentiam | eo quo facta est die ab operibus uacamus, nec tamen ita superstitiose | ut Iudei sabbato. Nam et mensas paramus | et calices abluimus | et multa huiusmodi agimus. Etenim seruilia opera quę uetantur, peccata potissime, quibus Deus offenditur, intelligimus, a quibus certe tunc magis est
440. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] honestę artis laboribus diem illum conterere | quam per ocium ad tam nefanda flagitia conuerti? Profecto minus offenderetis nullum omnino diem festum agere quam hunc quem agitis tot uitiorum obscoenitatibus prophanare. Concessus fuit olim Iudeis repudii libellus, ne in uxores quę displicuissent | ueneno sęuirent, sed potius uiuas dimitterent. Age iam permittatur et uobis, ut omnes dies profesti sint, nullus festus, ut potius manuum labore occupetur animus quam nihil agendo male agere assuescat. Nullus
441. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] tantum autem obstinatorum non acceptat orationem, ut etiam pro eis orare uetet, pręsertim si incorrecti inpoenitentes-que decesserint, quod Ioannes apostolus in epistola testatur dicens: Est peccatum ad mortem. Non pro illo dico, ut roget quis . Ipse quoque Dominus Iudeorum pertinacię iratus, ad Hieremiam prophetam loquens ait: Tu ergo noli orare pro populo hoc, nec assumas pro eis laudem et orationem. Et non obsistas mihi, quia non exaudiam te. Timeant itaque horum uerborum sententiam, qui in
442. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hunc si imitari in gustando sacramento perges, nonne etiam tibi dicere poterit Dominus: Ecce manus tradentis me, mecum est in mensa. et vę homini illi per quem Filius hominis tradetur ? Tradidit illum Iudas impiis Iudeis, tu eundem tradis tibi impuro. Hanc ob rem nisi te correxeris | poenitentiam-que egeris | ac pro tanta tua temeritate fleueris, acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas dabis. Sic enim
443. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] surdum ac mutum curasset: Hoc demonium inquit non eiicitur, nisi in ieiunio et oratione. Prodigus filius, qui bona scortando luxuriando-que abligurierat, tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit, cum esurire coepisset. Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat: Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu! Et Niniuitis ieiunantibus pepercit, quos-que minatus fuerat se funditus euersurum, seruauit. Danieli ieiunanti et oranti Christi uenturi mysteria reuelantur.
444. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Hunc si sequi uolumus | et sanctissimis eius institutionibus inhęrere, uere sapientes uere-que beati erimus | et iam non terreni sed cęlestes. Audiamus quid super hac re Apostolus dicat: Iudei, inquit, signa petunt, et Gręci sapientiam quęrunt. nos autem prędicamus Christum crucifixum, Iudeis quidem scandalum, gentibus autem stulticiam, ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam. quia quod stultum est Dei sapientius est
445. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] inhęrere, uere sapientes uere-que beati erimus | et iam non terreni sed cęlestes. Audiamus quid super hac re Apostolus dicat: Iudei, inquit, signa petunt, et Gręci sapientiam quęrunt. nos autem prędicamus Christum crucifixum, Iudeis quidem scandalum, gentibus autem stulticiam, ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam. quia quod stultum est Dei sapientius est hominibus, et quod infirmum est Dei, fortius est hominibus.
446. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed cęlestes. Audiamus quid super hac re Apostolus dicat: Iudei, inquit, signa petunt, et Gręci sapientiam quęrunt. nos autem prędicamus Christum crucifixum, Iudeis quidem scandalum, gentibus autem stulticiam, ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam. quia quod stultum est Dei sapientius est hominibus, et quod infirmum est Dei, fortius est hominibus. In his ergo Scripturis, quas gentilitas deridet | et
447. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sapientia | ideo-que uitanda. cum scriptum sit: Scrutator maiestatis opprimetur a gloria. Et iterum: Non plus sapias quam necesse est, ne obstupescas. Caue igitur nimis altum sapere, ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis Nouum | et cum utrisque ipse damneris. dicente Domino: Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea | et prudentiam de monte Esau? Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
448. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] damneris. dicente Domino: Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea | et prudentiam de monte Esau? Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur, qui terrena sapiebant. hoc enim Idumea interpretatur. et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob, id est, cum synagoga Ecclesię Christi, ad quam credentem primogenita credere nolentium benedictiones-que transierunt. Illud quoque ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait:
449. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] calumniatorem. Vir etiam iniquus | et homo inimicus est demon, ut in psalmo: A uiro iniquo erripies me. et in Euangelio: Inimicus homo in medio tritici superseminauit zizania. Idem est Barrabas, qui adhuc inter Iudeos homicidia peragit incredulitatis. Et ne ignoremus angelum aliquando Dei fuisse, post reatum etiam angelus nominatus est, non tamen bonus, sed malus, non Dei, sed diaboli.
450. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui pręsunt monasterio. ut non quod ipse deliberat faciat, sed quod illi concesserint. Patientia A Domino discamus et patientiam. Odia Iudeorum ęquo animo tulit. quos uno uerbo omnes perdere poterat | ab his probra , maledicta, uincula, flagella, uerbera, contumelias, alapas | atque sputa sustinuit. Ab his coronari spinis, clauis in cruce configi, felle et aceto potari, lancea
451. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Glorificauit enim Deus hominem quem assumpsit, a morte suscitando, in cęlum transferendo, quod semel assumpsit nunquam dimittendo, adorandum et angelis et hominibus proponendo. Iudicauit autem iudicio damnationis Iudeos incredulos | et gentiles in errore obstinatos | et fideles fidem opere destruentes. Quod ergo non quęsierit gloriam suam ad humanitatem pertinet, quod autem quęsierit et iudicarit, ad diuinitatem refertur.
452. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] magis in consortium recipere? Cauenda est igitur infidelium hominum conuersatio, maxime eorum qui ita auersi sunt, ut nulla supersit spes futurę illorum conuersionis, et hoc apostolorum ipsorum exemplo, qui cum uidissent incredulos Iudeos Christum nolle recipere, ab eis discedentes aliis euangelizare Dei uerbum coepere. Itaque ne perfectis quidem conuenit ad obstinatos accessio, cum ne in docendo operam perdant, tum ne molliter blande-que alloquendo fauere illorum errori uideantur.
453. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] etiam manibus operatur,
partim ut alimenta sibi paret,
partim ne desidię se dedat,
et quiescente corpore |
feruor quoque animi erga diuina succensi tepescat.
454. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quam infidelibus | et bonis denique quam malis. Iesus enim Dominus noster ante se a pastoribus qui in Iudea erant, quam ab alienigenis adorari uoluit. et ante in Nazareth ubi nutritus et educatus fuerat, Esaię prophetiam recitando se manifestum fecit quam Hierosolymis, et ante Iudeos ea quę fidei sunt, docere studuit | quam alienigenas nationes. Quam quidem rem postea apostoli quoque ipsi confessi sunt | ad illos dicentes: Vobis oportuit primum prędicari regnum Dei, sed quia indignos eo uos fecistis, ecce
455. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cum omnibus et sanctimoniam,
sine qua nemo uidebit Deum.
Nequis pręterea generis conditione alteri se pręferens dissidium concitet,
456. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Ob hoc equidem reor ipsum Christum ab Apostolo significatum, cum in fine epistolę ad Romanos dixit: Deus autem pacis sit cum omnibus uobis amen. Deus enim pacis est, qui inter Deum et hominem pacem ponere uenit, qui Iudeos et gentiles inter se dissidentes in una fide copulauit, qui noua ueteribus coniunxit et utraque fecit unum. Christus itaque et Deus pacis | et Dei pax | et pax nostra est. Ex quo satis constat | illos ab eo esse alienatos, ut non gratię sed irę filii sint, qui odio habent
457. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sanguini communicauerat, quem tot miracula fecisse iam uiderat, quem iustum, quem pium, quem semper innocentem et in omnes beneficum nouerat, eum (proh nefas) ad necem prodidit | et in manibus querentium sanguinem eius dedit, triginta non amplius argenteorum precio allectus, quos a Iudeis accepit. Non fuit ergo ueritus tam prophano animo, tam mente impia ad talem Dominum accedere | et ei osculum pacis offerre, quem tam paruo iam uendiderat. Sed uide huiusce nefandi flagitii terribilem exitum. conscientia pulsatus ueniam desperauit. quam certe si petiisset
458. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] afficit omni morte magis expauescendo. (!) Porro ex hac delictorum specie illud maximum esse creditur, quod blasphemia in Spiritum Sanctum in Euangelio nominatur. Huius criminis a Domino Saluatore coarguti sunt Iudei, cum dixissent | eum in Belzebub, non in Dei uirtute eiicere demonia. Patet ergo peccatum in Spiritum Sanctum tunc perpetrari, cum quis Dei opera aliis tribuit, non errore deceptus, sed inuidię stimulis actus, ut Dei laudem sua procacitate obscuret.
459. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quę societas Christi cum Belial?
Cum autem a Deo quis recedit,
continuo fit diaboli seruus.
uoluptatem remedia iuuabit animo recolere quicquid Saluatorem nostrum sponte in hac uita passum nouimus.
Visus
Igitur si te uana spectandi uoluptas prouocauerit,
qualem ille uoluptatem capiebat cogita,
cum Iudeorum cerneret perfidiam |
et ob id flere compelleretur |
cum-que eosdem contra se insurgere uideret,
quos ipse saluare uenerat.
Auditus
Si tibi aurium delectatio blandiri coeperit,
attende quodnam illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis conuitia
Equos quoque ferocire cogit obesitas,
macilenti desinunt calcitrare.
Quod si Sodomitas et Gomorreos (ut scriptum est) saturitas panis et
ocium in abominandos pręcipitauit coitus |
et si hac ipsa de causa eiusdem criminis Iudei arguuntur,
dicente Domino:
Tunc igitur a coniugii opera Venereę-que uoluptatis usu continere sese debent coniugati,
cum ciuitas opprimitur calamitate,
ne communi malo aliis tristantibus ipsi gaudere uideantur.
Sic enim in Iohele propheta imminente captiuitate ad Iudeos dicitur:
Proferam adhuc magis cruentum exemplum,
sed minus rationis compotis uulgi.
Titi milites.
(!)
Tito Hierosolymam obsidente |
plurimi ex Iudeis fame compulsi ad Romanos transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec
(!)
Porro si quęris ,
quanta tunc fuerit culpa ingratorum,
multę bestię cathaclismo superfuerunt,
illorum nemo.
Iudei
Post diluuium ingratissimos omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
Etenim cum ab ipso mundi Domino multo plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
(!)
Porro si quęris ,
quanta tunc fuerit culpa ingratorum,
multę bestię cathaclismo superfuerunt,
illorum nemo.
Iudei
Post diluuium ingratissimos omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
Etenim cum ab ipso mundi Domino multo plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis
semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
Etenim cum ab ipso mundi Domino multo plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea passi sunt
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea passi sunt mala.
Iudei
Solis unius Dei ueritas fuit reuelata,
solis leges de cęlo datę,
monstratus cerimoniarum ritus,
oracula futurorum indulta,
Dei uoces palam locutę,
ingentium miraculorum operatio
non deseruissent.
Nunc ergo quod superest,
breuiter expediemus,
qua ingratitudine usi sint |
quanta-que Deo ulciscente pati meruere.
De ingratitvdine Ivdeorvm in devm et qvae pro idolatria passi sint .
Caput VI
Longum admodum foret memorare scelera singulorum,
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
De ingratitvdine Ivdeorvm in devm et qvae pro idolatria passi sint .
Caput VI
Longum admodum foret memorare scelera singulorum,
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in
secessere sub rege Hieroboam, duę reliquę sub Roboam Hierosolymis manserunt.
In Samaria quidem perseuerauit impietatis crimen | Hierosolymitę magis fideles inuenti sunt.
Vitulos ęneos adorabant Samaritę, quos pro diis colendos posuerat Hieroboam primus ex Iudeis Samarię rex.
Eam ob rem Abię Hierosolymarum regi, in pręlio succubuerunt; die uno quinquaginta milia eorum desyderata sunt.
Ciuitates tres amissę: Bethel Hiesana et Ephron.
Deinde regnum de familia Hieroboami ad alios translatum.
Postea
in regno successit Ezechias Ahazi filius per omnia patri dissimilis.
(!)
Pie enim ac sancte uixit.
et ut intelligas principum mores ciuibus documento esse solere |
semper quidem Iudei sub religiosis regibus religiosi fuere,
sub impiis impii.
Manasses
Post Ezechiam regnat Manasses eius filius,
magis impietate quam regno nobilis.
Captus a Caldeis addicitur seruituti.
aduersis pulsatus agnouit errorem,
poenitentiam egit |
tales quidem poenas dedit.
quę si solę proponerentur |
et nulla futura esset in inferno,
quis adeo temerarius est,
ut audeat esse in Deum ingratus?
Mala Ivdeorvm post Christi passionem propter incredvlitatem.
Caput IX
Postea uero per Cyrum manumissi |
postliminio-que reuersi sub Esdra sacerdote instaurarunt urbem et templum |
Domino fauente,
postquam eos delicti
sic interrogatos oportuit:
Vidistisne accessisse ad sepulchrum Discipulos |
an non?
si non uidistis multo sopore fortasse oppressi,
quomodo scire potestis?
sin uidistis,
cur non comprehendistis inermes armati,
paucos multi,
onere sublati corporis grauatos expediti?
Videtis o Iudei custodię uestrę manifestum mendacium |
attamen quę uestra pertinacia est,
uultis potius mendacio credere et perire |
quam sequi ueritatem et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum
Christo seruiunt,
Christum adorant,
de Christo die ac nocte cogitant,
Christi pręcepta totis uiribus exequi contendunt |
et contemptis terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt.
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae
Machumetus.
(!)
Sola quidem adhuc Machumetana heresis extat,
et uiribus aucta |
sęuit in Christianos,
ut qui Christi sunt,
calamitatum patientia probentur,
donec et illa sua corruat impietate ac dissoluatur.
Quemadmodum autem Iudeorum olim fuit in Deum ingratitudo ad idola conuerti,
ita nunc nostrorum par flagitium erit |
de Christo parum pie sentire.
Iudas.
(!)
Quod si tam ingrati sint,
apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh nefas!) tantorum beneficiorum prorsus immemor et pecunię cupiditate superatus,
ut triginta argenteos acciperes,
Dominum in mortem tradidisti.
Vicisti tuo parricidio Iudeorum ingratitudinem:
bonum quod acceperant illi,
commune cum aliis erat,
tu speciali priuilegio dotatus,
tu in ordinem pręcipuorum Christi comitum uocatus,
tu singulari quodam honore pręditus,
in tantam excidisti dementiam,
ut eius proditor fieres,
cuius fueras discipulus,
XIII
Ab illis uero quorum nulla speratur correctio,
qui cum pharaone obduruerunt,
auertenda uerbi diuini prędicatio est.
Apostoli Iudeorum obstinatione offensi dixerunt:
quos docendo et exhortando ut eadem facerent alleximus.
In Esaia etiam beatos uocat Dominus doctrinę sanctę dispensatores.
sermonibus prędicatoris instructus relicto errore ad uiam sese confert ueritatis.
Quid uerbis opus est?
experimenta docent,
quam sit expediens prędicationes audire.
Sępe uidimus his auditis |
Iudeos baptismum poscere Christi,
seculares uiros ac mulieres religionis uota suscipere |
et quę perfectionis sunt,
libera uoce profiteri.
Prędicationes igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis
superbos semper sunt iurgia.
In tantum quidem superbi iurgiis assuescunt,
ut ipsa iurgia superbiam appellet psalmista dicens:
curis-que superuacuis incessantur.
Aman
Aman
|
et cum his ipse Mardocheus in crucem actus periret.
Sed uide quomodo Deus deposuit potentes de sede |
et exaltauit humiles.
Rex edoctus per reginam coniugem suam Hester,
quam bene de illo meritus fuerit Mardocheus detectis olim insidiis coniuratorum in ipsum,
mutauit edictum |
Iudeos-que liberę conditionis esse iussit.
interpretatione scripturę,
postremo nocte insequente interfectus est.
Anthiochus
ut-que illi magis in proposito confirmentur suarum passionum catalogum contexit dicens |
exercitatum se fatigatum-que fuisse in laboribus plurimis,
in carceribus abundantius,
in plagis supra modum,
in mortibus frequenter.
a Iudeis inquit quinquies quadragenas una minus accepi |
ter uirgis cęsus sum,
semel lapidatus sum,
ter naufragium feci,
nocte ac die in profundum maris fui,
in itineribus sępe,
periculis fluminum,
periculis latronum,
periculis ex genere,
periculis ex
dicens:
ait) et exiuit de templo |
Poterat omnes unico nutu interimere,
et maluit fugere,
ut nos doceret etiam imbecilliorum iracundiam potius deuitare |
quam resistendo magis accendere.
paupertatem,
aliorum impensis uitam sustentauit,
alieno usus est hospitio,
esuriuit,
sitiuit,
fatigatus est.
flesse pluries legitur,
risisse nunquam.
Adhuc puer quęsitus est ad necem.
deinde adultus odia semper perpessus est impiorum.
a discipulo uenditus ac proditus est,
a Iudeis comprehensus et afflictus |
et qui peccatum non fecerat,
ligatur,
accusatur,
falso testimonio circumuenitur,
conspuitur,
alapis cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
nudus flagella sustinet,
nudus crucem
|
sola in Deum contumelia tuta est.
Poena ab homine expetitur ob iniuriam homini illatam,
et Deum maledicentis scelus nulla denunciatione reprimitur.
urbs euersa,
ipse cum populo adductus est Babylonem catenis uinctus |
atque in captiuitate periit.
Syrię rex, et Phacee,
rex Israhel, obsederunt eum in urbe Hierosolyma, quam quidem expugnare nequiuerunt. Sed inde decędens rex
Syrię Hailam cępit eiectisque Iudeis posuit in ea Medos et Syros. Achaz uero
ad aliena auxilia conuersus magnam auri argentique uim misit
Theglatphalasar, Assyriorum regi. Hinc ille contra Syros insurgens uastauit
Damascum et Rasin regem interfecit. Achaz
eorum statim sublatus est. Illi admirantes narrare coeperunt mirabilia
Dei. Tobias pater ait: Deus castigauit nos propter iniquitates nostras et
ipse saluauit nos propter misericordiam suam . Postremo prophetauit de
dispersione Iudeorum et Christi aduentu Hierusalemque cęlesti. Sex et
quinquaginta annorum erat, quando oculis captus est. Cęcus uixit annos IIII,
post cęcitatem XLII. Totius uitę illius fuere anni CII. Sepultus est in ciuitate
toto corde Deum
pręcabantur. Olophernes interim obsidet Bethuliam. Achior illum admonet de
conditione et ritu Israhelitarum. Olophernes compręhensum misit Betulianis, ut
oppido capto ipse simul puniatur. Dixerat enim Iudeos insuperabiles esse, nisi
cum deo suo deliquissent. Ciuitatem oppugnat Olophernes. Ciues auxilium a Domino
implorant et, cum siti laborarent, insultant in Oziam principem, quod non se
tradiderit Assyriis, priusquam siti perirent.
Aman, de stirpe Agag, secundus a rege. Omnes illum adorabant pręter
Mardocheum, qui nefas putabat eum deferre honorem homini, quo Deus ipse
colebatur. Id Aman iniquo animo ferens persuadet regi, ut edicto iubeat
deleri Iudeos, qui in regno eius erant, proinde ac pacis quietisque
turbatores. Exiit edictum; metus et moeror Iudeorum animos occupauit.
Mardocheus more suę gentis in re tam tristi scidit uestimenta et sacco
coopertus cinere caput
eum deferre honorem homini, quo Deus ipse
colebatur. Id Aman iniquo animo ferens persuadet regi, ut edicto iubeat
deleri Iudeos, qui in regno eius erant, proinde ac pacis quietisque
turbatores. Exiit edictum; metus et moeror Iudeorum animos occupauit.
Mardocheus more suę gentis in re tam tristi scidit uestimenta et sacco
coopertus cinere caput aspersit. Tunc Hester cognita mestitię
afflictionisque causa contempto capitis
talia sibi
uendicare uellet, iussus est hoc ipsum pręstare Mardocheo, quem oderat
plurimum. Pręterea reginę Hester
poscenti concessum est, ut edictum mortis in Iudeos irritaretur seque illis
aduersum persecutores suos uindicandi ius esset; Aman quoque in ea cruce,
quam Mardocheo parauerat, suspensus inuidię in Iudeos poenas daret. Versa
est itaque Iudeorum anxietudo in lętitiam;
Pręterea reginę Hester
poscenti concessum est, ut edictum mortis in Iudeos irritaretur seque illis
aduersum persecutores suos uindicandi ius esset; Aman quoque in ea cruce,
quam Mardocheo parauerat, suspensus inuidię in Iudeos poenas daret. Versa
est itaque Iudeorum anxietudo in lętitiam; agitarunt inter se conuiuia.
Filios Aman, qui X erant, omnes in patibulis suspenderunt et de uulgo
plurimos, qui ipsis infensi fuerant, trucidandos curarunt
concessum est, ut edictum mortis in Iudeos irritaretur seque illis
aduersum persecutores suos uindicandi ius esset; Aman quoque in ea cruce,
quam Mardocheo parauerat, suspensus inuidię in Iudeos poenas daret. Versa
est itaque Iudeorum anxietudo in lętitiam; agitarunt inter se conuiuia.
Filios Aman, qui X erant, omnes in patibulis suspenderunt et de uulgo
plurimos, qui ipsis infensi fuerant, trucidandos curarunt fauentibus urbium
pręfectis, dum et
et de uulgo
plurimos, qui ipsis infensi fuerant, trucidandos curarunt fauentibus urbium
pręfectis, dum et regem timent et Mardocheum uerentur, quem rex a se
secundum iam constituerat. Dies liberationis festus habitus apud Iudeos per
annos omnes. Hic dicendum restat: Iustus es, Domine, qui iniustos
persecutores iuste punis et in te sperantes nunquam deseris.
IOB
dictum est supra) ab angelo cęsi sunt. Idem regi mortem imminere nunciauit. Et tamen Domino miserante
propagata sunt ei uitę spacia longiora, cum ipsum peccasse poenituisset.
Prędixit Iudeorum ad Babylonem translationem et inde postliminio reditum.
Mala quoque futura denunciauit Caldeis, Moabitis, Syris, Aegyptiis, Tyriis,
Aethipibus ob illorum superbiam. Deinde angelus calculo
tangit os
idem pertinet, quod Dominus ait:
Educam cęcos in uiam, quam nesciunt, et in semitis, quas ignorant,
ambulare eos faciam. Ponam tenebras coram eis in lucem et praua in
recta. Ac nequis adhuc putet ad solos Iudeos missum Christum,
Patrem audiat ei loquentem: Parum est, inquit, ut sis mihi seruus
ad suscitandas tribus Iacob et feces Israhel conuertendas. Dedi te in
lucem gentium, ut sis salus mea usque ad extremum
oblatis donariis ditauere. Et hoc est, quod eidem Ecclesię propheta
ait: Suges lac gentium et mamilla regum lactaberis. Alia pręterea
multa de Ecclesia uaticinatus Esaias nec de
ipsa Iudeorum tacuit perfidia, qui Christum sibi promissum, cum uenisset,
non recęperunt. Dominus, inquit, locutus est: Filios enutriui et
exaltaui, ipsi uero spreuerunt me. Et iterum ait: Dixit Dominus:
Dominus:
Vade et dices populo huic: Audite audientes et nolite intellegere.
Et rursum quęritur Dominus dicens: Quis cęcus nisi seruus meus et
surdus nisi ad quem nuncios misi? Vnde nuncii isti ad ipsos Iudeos
in Euangelio aiunt: Vobis oportuit primum prędicari uerbum Dei, sed quia
repellitis illud, ecce conuertimur ad gentes. Post hęc poenam
quoque obstinatis denunciat propheta: Terra, inquit, uestra
Deus. Spiritus quoque Patris nihil aliud est nisi Deus, cum in Deo
nihil accidens sit. Nec tamen tres Deos esse dicimus, sed tres personas in
uno Deo, tres proprietates in una diuinitatis substantia. Confundantur
igitur Iudei increduli, et prophetę sui uerissimo testimonio superati
nobiscum sentiant. Aut si adeo peruersi sunt, Esaiam ipsum, cui plurimum
autoritatis tribuunt, rursum mendacem fuisse asserant. Cum enim cuncta hic
relata in
breuiter attigimus, licet in Euangelio aliis
uerbis expręssa sint; idem tamen sensus est, eadem intelligentia. Nihil ergo
in Veteri Nouaque Scriptura discrepans,
est dulce
sicut mel in ore eius. Scriptura enim diuina, quanuis horreat in cortice, dulcescit in nucleo; omnis gloria eius
abintus. Idem propheta per alias rerum uisiones aduersa denunciat Iudeis,
maxime quia lege Dei derelicta post gentium ritus conuertebantur. Prophetas
quoque, qui se uidere, quod non uident, simulant, Dei iudicio damnandos
asserit. Per sorores Oolam et Oolibam, quę fornicatę sunt, Samariam
hoc
utrumque regnum prędicit a gentibus euertendum. Prophetat de aduentu Christi
et die tertia surrecturum a mortuis innuit. Viuificabit nos, inquit,
post duos dies; in die tertia suscitabit nos. Eundem de Iudeorum
perfidia lamentantem inducit ac dicentem: Ego redemi eas, et ipsi locuti
sunt de me mendacia. Et ob hoc quidem propheta regnum eorum per
Romanos prędixit euertendum. In Christo autem credituris Dei
uinea; memoriale eius sicut uinum Lybani. Atque hęc de propheta isto
memorię prodita in prophetarum libello habentur.
IOHEL
IOHEL, filius Fatuel, denunciauit Iudeorum terram ab inimicis uastandam atque
consumendam, et hoc sub metaphora erucę, bruci, locustę, rubiginis. Prędixit
populi a captiuitate dimissi ad suum natale solum reuersionem.
Vidit Spiritum Sanctum super Dei
in siccum euomitur. Iterum iussus
adiit Niniuen; prędixit eius euersionem, sed poenitentiam agentibus Dominus
pepercit. Qua quidem in re significat nationes in prędicatione apostolorum
relictis idolis Christum suscepturas et Iudeos inuisuros. Quod in se
figurauit Ionas egre ferens non euenisse illa, quę prędixerat. Prophetauit
sub Ozia, rege Iuda, quando et Osee et Amos et Esaias.
MICHEAS
in Bethlem nasciturum dixit, in
cęlum deinde ascensurum, in illum credentium persecutionem pręuidit et
tandem de persecutione ipsis quoque qui persequebantur credentibus
liberationem. Dixit de iudicio per ignem futuro et Iudeis in fine
conuertendis atque saluandis.
NAVM
NAVM
Niniue euersa
propheta, a uico
auaritiam, crudelitatem, dolum, idolatriam. Prophetat
pręterea dę aduentu Christi, de eius passione, qua oppręssa est diaboli
potestas, de apostolorum prędicatione, gentium conuersione, Iudeorum perfidia. Hanc ob rem ingenti affectus
lętitia: In Domina gaudebo, inquit, et exultabo in Deo, Iesu meo.
Babylon autem a Cyro, Persarum rege, capta seruiuit et ab eadem Iudei de
captiuitate liberati
conuersione, Iudeorum perfidia. Hanc ob rem ingenti affectus
lętitia: In Domina gaudebo, inquit, et exultabo in Deo, Iesu meo.
Babylon autem a Cyro, Persarum rege, capta seruiuit et ab eadem Iudei de
captiuitate liberati Hierosolymam rediere. Impletum est igitur Abbacuch
prophetę super Babylonios uaticinium.
SOPHONIAS
SOPHONIAS,
insultantes diuina uirtute
comprimendos prędicat, eos quidem sub nomine Philistinorum, Moabitarum,
Amonitarum, Aethiopum et Assyriorum designans. Tum demum attenuandos
pręmanet terrę deos et Christum a gentibus adorandum. Iudeos quoque in fine
conuertendos demonstrat: Reliquię Israhel, inquit, non facient
iniquitatem nec laquentur mendacium.
enim erat ipso ueri Messię
aduentu. Alioquin primum illud et operis magnificentia et auri argentique
copia longe nobilius fuisse satis constat.
Conuincuntur ista prophetę autoritate Iudei, qui Messiam nondum uenisse
contendunt. Si enim nondum uenit, quomodo plus glorię secundo templo
adscribitur quam prima? Vt autem ex hoc, quod dicimus, magis glorificandum
intelligerent, priusquam de gloria eius
postea tamen quam ille coepisset mense secundo. Per multas
uisionum figuras de his, quę futura erant, uaticinatus est. Vidit uirum
ascendere super equum ruffum in myrteto, qua uisione nunciauit Deum in
gentes iratum et Iudeis facilem atque placatum. Vidit quatuor cornua, quę
uentilauerant Iudam et Israhel et Hierusalem. Vidit mox quatuor fabros ea
deiectum uenientes. Vidit uirum cum funiculo mensorum, ut eo metiatur futurę
Ecclesię
Euangelii et equos eius alias ruffos
martyrio, alios nigros carnis castigatione, alios albos castitatis puritate,
alios uarios diuersarum uirtutum gratia. Prędixit Ecclesiam sub Iesu,
sacerdote magno, ędificandam atque ex Iudeis gentibusque congregandam.
Prędixit dispersionem illorum Iudeorum, qui erga Christum incredulitate
obdurandi erant. Denunciauit mala Syrię et Palestinę futura. Consolatus est
autem Ecclesiam aduentum prędicans
castigatione, alios albos castitatis puritate,
alios uarios diuersarum uirtutum gratia. Prędixit Ecclesiam sub Iesu,
sacerdote magno, ędificandam atque ex Iudeis gentibusque congregandam.
Prędixit dispersionem illorum Iudeorum, qui erga Christum incredulitate
obdurandi erant. Denunciauit mala Syrię et Palestinę futura. Consolatus est
autem Ecclesiam aduentum prędicans Saluatoris: Exulta, inquit,
satis, filia Syon, iubila,
quoque et sanguinis Christi
futuro mysterio: Quid, inquit, bonum est et quid pulchrum nisi
frumentum electorum et uinum germinans uirgines? Prędixit hoc
secundum templum armis Romanorum destruendum, Christum Iudeis pro pecunia
tradendum: Appenderunt, inquit, mercedem meam XXX argenteis.
Prophetauit postremo de Antichristi aduersus Ecclesiam decertatione et
eius interitu fideliumque salute, de sacramento baptismatis,
pro pecunia
tradendum: Appenderunt, inquit, mercedem meam XXX argenteis.
Prophetauit postremo de Antichristi aduersus Ecclesiam decertatione et
eius interitu fideliumque salute, de sacramento baptismatis, de Iudeorum
repudio, de Christi passione, de martyrum fide, de ultimo Christi ad
iudicandum aduentu, de Hierusalem cęlesti a sanctis hominibus perpetuo
perenniterque habitanda.
sanctis hominibus perpetuo
perenniterque habitanda.
MALACHIAS
MALACHIAS, XII prophetarum postremus, ipse quoque diuinitus inspiratus
prophetauit Iudeos in Esau primogenito reprobandos, Christianos uero in
Iacob benedicendos: Iacob, inquit Dominus, dilexi, Esau autem odio habui.
Hinc arguere coepit propheta sacerdotum uitia: in
ęterna. Heliam uenturum prędicit, antequam ueniat dies Domini magnus et
horribilis. Prophetauit Babylone, quando Aggeus et Zacharias.
Hęc de prophetis. Restat, ut dicamus de Machabeis, ducibus prępositisque
Iudeorum.
EX LIBRIS MACHABEORVM
MATHATIAS
MATHATIAS sacerdos, Ioannis, filii Symeonis, sacerdotis, filius fuit. Huic
populum coeperunt, ut idola adorarent. Multis ergo
subuersis Mathatias cum liberis constanter magnoque animo restitit nec
promissis nec minis ullis motus, ut Antiocho obtemperaret. Quin etiam eo
processit audacię, ut Iudeum quendam, idolo palam sacrificantem, inuadens
super aram trucidaret simulque illum, qui ab Antiocho missus fuerat,
occideret aramque idoli demoliretur ac destrueret. Cum iis, qui in fide
permanserant, fugit in montes.
Cum reliquis castrametatus
est ad Amaum in parte australi. Tunc assumens Gorgias quinque milia peditum
et mille equites delectos accessit ad astra Iudę noctu, ubi nemine reperto ratus est Iudeos fugere et
easdem in montibus quęsitum abiit. At uero, postquam illuxit, apparuit Iudas
in campo cum tribus milibus uirorum tantum ac pene inermium. Inita pugna
uictor euasit, fugientes persecutus est usque Gezeron.
quo rex uehebatur, subeundo transfodit ruentisque belluę pondere
oppręssus periit. Iudas post hęc Nicanoris castra deiiciens ipsum interimit.
Cum Romanis societatem iniit. Hi Demetrio minati sunt, nisi missos faceret
Iudeos. Cum Bachide et Alchimo, Antiochi militum pręfectis, congressus
plurimis interemptis multitudine inimicorum obrutus periit. Cęteri fuga
dilapsi sunt. Corpus precio redemptum sepelierunt in oppido Modin Symon et
reuersi sunt ad Iordanem.
Commisso pręlio fuderunt Bachidis aciem. Ionathas fugientes insecutus mille
ferme ex illis cędendo prostrauit. Cum reliquis Bachides Hierosolymam
contendit (Antiocho enim tunc seruiebat ciuitas) Iudeorumque ueritus uires
oppida muniuit et locis opportunis, ut hostis accessum impediret, pręsidia
posuit. Ipse in Syriam ad regem abiit ac per biennium ab armis est cessatum.
Quinquaginta Iudei a Bachide pecunia corrupti
enim tunc seruiebat ciuitas) Iudeorumque ueritus uires
oppida muniuit et locis opportunis, ut hostis accessum impediret, pręsidia
posuit. Ipse in Syriam ad regem abiit ac per biennium ab armis est cessatum.
Quinquaginta Iudei a Bachide pecunia corrupti insidiabantur Ionathę duci,
quos ille depręhensos occidi iussit et cum suis Bethbeson oppidum ingressus
uictu atque armis illud muniuit Symoneque fratre cum pręsidio ibi relicto
profectus
instaurandos
curauit, arcem Syon muniuit. Cęterum Alexander quoque Ionathę amiciciam
quęrens regia illi dona destinauit, purpureum indumentum aureamque coronam.
Ionathas autem non tam donis captus quam malorum memor, quę Iudei olim a
Demetrio passi fuerant, iunxit se Alexandro. Alexander igitur manum conserens cum Demetrio superat. Deinde
Ptolomei, Aegypti regis, filiam Cleopatram accipit uxorem. Cum
metuens autem Ptolomeum abiit
in Arabiam. Zabdiel Arabs eum interemit, interempti caput mittit Ptolomeo.
Mortuo Ptolomeo regnat Demetrius. Ionathas oppugnare coepit arcem Syon. Eam
tunc tenebant Macedones et transfugę Iudei. A Demetrio desistere iussus
illum cum muneribus Ptolomaide adiit. His acceptis Demetrius arcis
recipiendę ipsi gratiam fecit. Ille arce recępta misit eidem auxiliariorum
tria milia. Triphon quippe id agebat, ut
eidem auxiliariorum
tria milia. Triphon quippe id agebat, ut Antiocho, Alexandri filio, paternum
regnum restitueretur. Demetrius autem, cum Antiohię esset, plurimorum, qui
in ipsum coniurauerant, insidias passus ad auxilium Iudeorum, quos Ionathas
miserat, confugit. Hi repente arreptis armis pro rege stant, coniuratos et
ciues coniurationis conscios trucidant, res
diripiunt, regem periculo liberant, urbem
interficiuntur. Militum
phalanx a Triphone missa ad reliquum Ionathę exercitum persequendum pugnę se
credere diffidens reuertitum. Illi autem in Iudeam regressi ducem dolo sibi
ereptum planxere. Aduersarii uero ad delendum Iudeorum regnum occasionem
sibi datam gaudebant. Sed Iudei Symonem, et ipsum strenuum bello uirum, sibi
ducem constituunt. De quo nunc dicemus.
SYMON
reliquum Ionathę exercitum persequendum pugnę se
credere diffidens reuertitum. Illi autem in Iudeam regressi ducem dolo sibi
ereptum planxere. Aduersarii uero ad delendum Iudeorum regnum occasionem
sibi datam gaudebant. Sed Iudei Symonem, et ipsum strenuum bello uirum, sibi
ducem constituunt. De quo nunc dicemus.
SYMON
SYMON post fratris Ionathę captiuitatem dux creatus collegit
pręsidiaque disposuit. Ionatham, Absalomi filium, cum
militum manu misit Ioppem. Quo ille ueniens eiectis, qui in arce erant,
ipse in pręsidium mansit. Tryphon a Ptolomaide mouit Ionatham captiuum
secum trahens. Cum Iudeis collocutus eum pro argento Demetrio regi debito
se retinuisse dixit dimissurus, si sibi pendantur argenti talenta centum et
duo eius liberi obsides dentur. Symon,
ille cum classe et pedestri equestrique exercitu misit
Cendebeum, ut Iudeam inuaderet. Cum his copiis Cendebeus uenit Iamniam et
incursionibus uastare Iudeę fines coepit. Aedificauit Cedronem ibique posito
pręsidio commeatum Iudeis, qui frequens erat, interclusit. Ioannes a Gazara
Hierosolymam ascendens nunciauit Cendebeum circa Iudeę oppida hostiliter
agere. Tunc Symon ipsi Ioanni ac Iudeis omnibus, ut pro patrio solo libere
pugnarent, pręcipit.
coepit. Aedificauit Cedronem ibique posito
pręsidio commeatum Iudeis, qui frequens erat, interclusit. Ioannes a Gazara
Hierosolymam ascendens nunciauit Cendebeum circa Iudeę oppida hostiliter
agere. Tunc Symon ipsi Ioanni ac Iudeis omnibus, ut pro patrio solo libere
pugnarent, pręcipit. Ioannes igitur cum XX milium uirorum exercitu uenit ad
Modin. Primo mane surgens cum ad torrentem Cedronem applicuisset, uidit
exaduerso in ulteriore ripa stare
mulctaretur, pecunia se redemit. Atque hic finis Onię,
Deo gratissimi sacerdotis, fuit.
ELEAZARVS
ELEAZARVS, scribarum princeps, cum uidisset Antiochi Epiphanis iussu Iudeos
ad gentilium ritum compelli, sabbata non custodiri ac pene
neminem esse, qui se Iudeum profiteri auderet- depręhensi sabbatum
obseruare igni cremabantur, duę mulieres, quę filios circumciderant,
ELEAZARVS
ELEAZARVS, scribarum princeps, cum uidisset Antiochi Epiphanis iussu Iudeos
ad gentilium ritum compelli, sabbata non custodiri ac pene
neminem esse, qui se Iudeum profiteri auderet- depręhensi sabbatum
obseruare igni cremabantur, duę mulieres, quę filios circumciderant,
paruulis ad ubera alligatis in pręceps missę sunt- ille tamen intrepidus
per supplicia occidi maluit quam
cerimoniis uariisque rerum euentis fuisse significata.
Postremo intelliges, a quanta humilitate ad qualem gloriam idem Dominus noster, non aliena, sed
sua uirtute fuerit exaltatus. Qui enim per tormenta interemptus fuerat, surrexit
de sepulchro uiuens in ęternum. Quem Iudei probro contemptuique habuerant, discipuli eius in
cęlum ascendentem uiderunt. Quem Pilatus Herodesque damnauerant, in cęlesti regno ad dexteram
sedit Dei Patris, iterum uenturus, ut iudicet mundum, in quem uenerat iudicandus. Nos ergo, si
cum illo exaltari cupimus, cum illo
ab incunabulis
usque in uitę finem in laboribus angustiisque fuerit, uel aduersa iniquo animo perferendo, cum
idem ipse tam dura, tam acerba, tam denique intolerabilia, ut nobis perennis felicitatis
aditum aperiret, uolens ac libens passus sit?
Cęterum, nequis cum Iudeis erret male de Messię aduentu sentiens, monstrabimus, quicquid
olim in Lege de ipso prędictum erat, in Christo crucifixo fuisse impletum. Postremo loco de
eius resurrectione et ascensione tractabimus, ut tanto promptius labores tolleremus, quanto
maius pręmium in Christo
Sanctus sanctorum erat, qui ab eo tentatus
est. Vt autem uincas, omnem uincendi spem in illo colloca, qui solus inuincibilis est et sine
quo uincere potest nemo. Sine me — inquit — nihil potestis facere.
Sed iam, quid aduersus eum ipsi Iudei, inuidię ueneno imbuti, dixerint siue fecerint,
uideamus. Et cum omnia pro nostra salute passus sit, credamus nihil esse tam durum, tam
asperum, quod pro nomine eius perferre non debeamus.
In Ioannis Euangelio legimus: Persequebantur Iudei Iesum, quia sanabat in
iam, quid aduersus eum ipsi Iudei, inuidię ueneno imbuti, dixerint siue fecerint,
uideamus. Et cum omnia pro nostra salute passus sit, credamus nihil esse tam durum, tam
asperum, quod pro nomine eius perferre non debeamus.
In Ioannis Euangelio legimus: Persequebantur Iudei Iesum, quia sanabat in sabbato et
quia patrem suum dicebat Deum, ęqualem se faciens Deo. Cum morbos pelleret, cum
demoniis imperaret et multa mira faceret, negare manifesta non poterant; hanc ipsam arguendi
ansam quęsierunt, **corr. ex
erat, poterat impios
detractores repente perdere, sed nostrę infirmitati maluit consulere, ut discamus pati potius
iniuriam quam referre.
Pręterea, cum multa uera salutiferaque admonuisset, dissensio — ut Ioannes ait
— facta est inter Iudeos propter sermones hos. Dicebant autem multi ex ipsis: Demonium
habet et insanit. Quid eum auditis? Alii dicebant: Hęc uerba non sunt demonium habentis;
nunquid demonium potest cęcorum oculos aperire? Nihil hic respondit Saluator noster,
ut discamus, quoties alii
Nihil hic respondit Saluator noster,
ut discamus, quoties alii pro nobis recte respondeant, *add.
falsas aliorum calumnias paruipendere et tacere potius quam aliquid dicere,
contenti contra cauillantes fauore ac beniuolentia bonorum.
Porro Iudeorum immanitas non satis habuit uerbis lacessere Dei filium: ad necandum tandem
inclinantur.
Cum enim ipse uocationem gentium designaret per uiduam illam Sareptanam (ut in Luca
legimus), ad quam missus fuit Helias, et per Naman Syrum ab Heliseo leprę morbo curatum,
ad necem ei inferendam pararant, in nihilum
uertitur. Non enim, quando illi uolebant, sed quando ipsi placuisset, occidi potuit. Volens
igitur pro salute omnium in ipsum credentium mortem subiit. Alioquin nihil in Dei filium
hominibus licuisset, qui etiam angelorum est dominus. Iudeorum autem mala mens, malus animus,
qui glorię eius inuidendo nec beneficia reputabant nec miraculis mouebantur, tollere illum de
medio festinabant.
Talis nunc est ipsa peccantium ingratitudo. Lapidant Saluatorem cordis sui obduratione, et
ipse absconditur
eis. Neque enim faciem illius glorificatam uidere merentur, qui
ad poenitentiam conuerti negligunt. Fugit ille de templo cordis eorum, quia uulpes foueas
habent et uolucres cęli nidos, Filius autem hominis non habet in obstinatis, ubi caput
reclinet suum. Poterat quippe Dominus Iudeos sibi tam infensos repente perdere, sed maluit
latere, ut nobis documento esset ne tunc quidem, cum possumus, in aduersantium furorem
uindicare uelle, sed potius ab eis recedere, et pati magis iniuriam quam inferre.
Iterum idem Euangelista refert, quod sublatis de
conuenitque illic tam frequens turba*, ut non esset refectioni locus.
Et cum — inquit — audissent sui, exierunt tenere eum. Dicebant enim,
quoniam in furorem uersus est. Suos appellat Euangelista, uel qui ex eadem tribu erant
uel ex eadem familia, Iudeos. Hi igitur uincire** eum quasi furiosum parabant, ut sequentium
eum animos auerterent. Tantum odii in illum propinqui quoque conceperant. Quos Ioannes
Iudeorum more fratres eius nuncupat, cum ait: Neque enim fratres eius credebant in
eum.
Et quoniam
quoniam in furorem uersus est. Suos appellat Euangelista, uel qui ex eadem tribu erant
uel ex eadem familia, Iudeos. Hi igitur uincire** eum quasi furiosum parabant, ut sequentium
eum animos auerterent. Tantum odii in illum propinqui quoque conceperant. Quos Ioannes
Iudeorum more fratres eius nuncupat, cum ait: Neque enim fratres eius credebant in
eum.
Et quoniam magni liuoris unum propositum est, quicquid dixeris, quicquid egeris, non uirtuti
dare, sed uitio uertere, de talibus queritur in Mattheo et in Luca ipse Dominus:
habere locum, sed detractionis. Detrahunt *corr. ex
turbato
**corr. ex uinciri
ieiunanti, cauillantur comedentem, et dum uitiis suis fauent, uirtutis cultores
linguę procacitate lacessunt. Hinc est, quod Iudei nullo placati Christi miraculo,
murmurabant de illo — Ioannes ait — eo quod dixisset: Ego sum panis uiuus,
qui de cęlo descendi. Nihil ergo, quod ad diuinitatem eius referri posset, admittere
poterant, quanuis multa etiam ab eo fieri
ergo prophetantium merita diuersos faciunt prophetas. Mali enim sicut boni ad
intelligendum illuminari non merentur. Quid igitur malis prodest prophetare, si non datur
intelligere? Magis itaque optandum est, ut uitam habeas probram quam linguam prophetantem.
Timuerunt autem Iudei terrena amittere, et non timebant Dei aduersum se indignationem
prouocare hominem persequendo innocentem. Quam ob rem merito quidem illis contigit hoc, quod
timebant. Illorum enim et locum destruxerunt Romani et gentem captiuam in seruitutem
abduxerunt. Nullum quippe
mortuos ad uitam reuocabat, demoniis imperabat. Tam ergo
cęca inuidia est, ut nec Deum timeat nec hominum bene facta penset. Odit amandos, odiendos
amat. Peruerso ducitur iudicio, dum neminem sibi pręferri patitur.
Iesus ergo iam non in* palam ambulabat apud Iudeos, sed abiit — inquit — in
regionem iuxta desertum, in ciuitatem, quę dicitur Effren, et ibi morabatur cum discipulis
suis. Et hoc quidem non timore insidiantium sibi Iudeorum. Poterat enim et inter illos
uersari illęsus, si uellet, sed ut suo
pręferri patitur.
Iesus ergo iam non in* palam ambulabat apud Iudeos, sed abiit — inquit — in
regionem iuxta desertum, in ciuitatem, quę dicitur Effren, et ibi morabatur cum discipulis
suis. Et hoc quidem non timore insidiantium sibi Iudeorum. Poterat enim et inter illos
uersari illęsus, si uellet, sed ut suo exemplo nos doceret fas esse nobis fugere persecutores,
pręsertim si ex fuga nostra nullum imminet credentibus fidei periculum; sicuti modo, cum solum
Iesum quęsierunt et in eum credentes nondum
esses admissurus?
Quid opportunitatem quęris, ut illum tradas? Iam uoluntate tradidisti. Quamquam ille pro
salute omnium tradi uoluit, tu tamen electus es, qui non obsequio, sed cupiditate traderes et
auaritię studio ipse subuersus perires.
Iam tandem ad exponendam Iudeorum infandam atrocitatem nostra dirigatur oratio.
Cogitauerunt — Ioannes inquit — principes sacerdotum, ut Lazarum
interficerent. Quare hoc? Nempe, quia (ut idem ait) multi propter
illum abibant ex Iudeis et credebant in
tandem ad exponendam Iudeorum infandam atrocitatem nostra dirigatur oratio.
Cogitauerunt — Ioannes inquit — principes sacerdotum, ut Lazarum
interficerent. Quare hoc? Nempe, quia (ut idem ait) multi propter
illum abibant ex Iudeis et credebant in Iesum. Lazarum occidere cogitauerunt; quasi
uero Iesus ipse, qui suscitauit mortuum, suscitare non possit occisum et iterato miraculo
plures etiam conuertere ad sui credulitatem. Cęterum nequaquam egerunt, quod cogitarant. Et
tamen, quasi qui
dies in te, et
circumdabunt te inimici tui uallo, et circumdabunt te, et coangustabunt te undique, et ad
terram prosternent te et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super
lapidem, eo quod non cognoueris tempus uisitationis tuę. Debuit profecto Iudeorum
peruicatiam uel poenę denunciatę certissimus euentus confringere. Talia quippe cuncta eis
postea accidisse Iosephus in historia locupletissimus testis est. Et ne ipsi quidem negant per
Vespasianum et Titum, Romanorum duces, euersam fuisse Hierusalem, per Hadrianum
cum malis cupidinibus cor nostrum
implemus et, ubi habitare Deum oportuit per continentię cultum, ibi per carnis lasciuiam
diabolum admittimus. Tunc autem flagellat nos Dominus, cum aduersis urgemur, ut non ea, quę
nobis, sed quę Deo placita sunt, sequamur.
Iudei ergo minus perpendentes mirabilia Domini nostri et iniquo admodum animo ferentes ab eo
se tam ignominiose de templo eiectos, rursum in necem eius inter se consultant, rursum eum
perdere decernunt, a quo erant saluandi, si quicquam mentis sanę habuissent. Cum igitur (ut
uineam eiectum, et intulisset:
Veniet dominus et perdet colonos istos, et dabit uineam aliis; utque apertius
dicta intelligerent, subiunxisset: Ideo dico uobis, quia auferetur a uobis regnum et
dabitur genti facienti fructum eius, — cognouerant ipsi Iudeorum principes, quod eis
talia Iesus exprobraret iniicereque illi manus parabant, sed plebis multitudine deterriti sese
continuerunt. Plebs enim omnis eum ueluti prophetam uenerabatur. Ipse uero scelera eorum
commemorans damnabat eos ambitionis, simulationis, auaritię,
conuersę unum uerum Deum colere coepere.
Et ego — inquit — si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Exaltatus in cruce, exaltatus in resurrectione, exaltatus in ascensione traxit
ad se sanctos patres de tenebris, gentiles de errore, Iudeos de expectatione, sed illos
duntaxat Iudeos, qui eum, quem in Lege promissum expectabant, uenisse crediderunt. Omnia ergo
traxit ad se, quia ex omnibus partem aliquam saluauit. Et nunc quoque trahere non cessat. Vim
ergo ingerit, inquies? Nequaquam, sed bonum illud, quod per
Et ego — inquit — si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Exaltatus in cruce, exaltatus in resurrectione, exaltatus in ascensione traxit
ad se sanctos patres de tenebris, gentiles de errore, Iudeos de expectatione, sed illos
duntaxat Iudeos, qui eum, quem in Lege promissum expectabant, uenisse crediderunt. Omnia ergo
traxit ad se, quia ex omnibus partem aliquam saluauit. Et nunc quoque trahere non cessat. Vim
ergo ingerit, inquies? Nequaquam, sed bonum illud, quod per nos efficere non possumus, ipso
adiuuante
Prima autem dies azimorum quartadecima dies mensis primi
est (ut Hieronymus ait), quando agnus immolatur et luna plenissima est et fermentum abiicitur.
Intelligendum ergo, quod Ioannes iuxta uulgarem locutionem diem uocauit solis ortum. Alii uero
Euangelistę secundum Iudeorum ritum a uespera ad uesperam diem dixerunt. Licet igitur diuersum
aliquid sonent uerba, idem tamen tempus designant. In uespera itaque quintę ferię coena hęc
facta est, et in eadem hora Christus captus. In uespera uero sextę ferię crucifixus, ut et
typicum et uerum
hominum immanitas placetur beneficio, nullis leniatur blanditiis. Eum, a quo
in apostolatum susceptus fuerat, a quo morbos curandi demoniaque eiiciendi potestatem
acceperat, cuius corpus et sanguinem iam gustauerat, cuius sanctis manibus lutulentos pedes
ablui sibi uiderat, Iudeis in mortem uendidit, osculo prodidit, in manus tradidit impiorum.
Quid egisti, teterrime Iuda? Quantum criminis, quantum sacrilegii commisisti? Iesum uendidisti
pro argento, pecunię cupiditate superatus; pro argento, inquam, Dominum tuum, benefactorem
tuum, et eo quidem
fuit, ut uoce ancillę perterritus eum, pro quo modo digladiatus est, negarit? Pręsente enim
Domino armatam cohortem non timebat, absente foeminas inermes expauit. Omnis quippe humana
uirtus debilis est et imbecilla, nisi pręsentis Domini iuuetur auxilio. Malchus figuram gerit
Iudeorum; qui aure dextera carent ad intelligentiam Legis spiritalem, sinistram tantum habent,
cum nihil extra historię sensum percipiant. Solis** autem illis mystica patent, quibus ipse
Iesus in credendo sanum infundit auditum.
Pręterea, cum dictum sit: Qui gladio
ut se ęqualem probet Deo
Patri. In nubibus autem ueniet, cum ad iudicandum descendet agminibus uallatus angelorum atque
animarum sanctarum.
Hoc audito idem sacerdotum princeps ira percitus scidit uestimenta sua. Quę res indicio erat
iam desiturum esse sacerdotium Iudeorum succedente Christi sacerdotio. Mos autem erat, siquid
aduersus Deum dictum audissent, ut ueluti detestando scindant a se uestimenta.
Blasphemauit — inquit — quid adhuc egemus testibus? Ecce nunc audistis blasphemiam. Quid uobis
Dominus ista pro nobis sustinebat. Ligari enim uoluit, ut nostrorum uincula solueret
delictorum, sputis sordidari, ut nos a culpa mundaret, colaphis cędi, ut eius regnum
euerteret, qui nos in Adam conciderat, uelari ab infidis, ut credentibus ueritatem
manifestaret et, quę Iudeis figurarum inuolucris adumbrata erant, ea nobis in se impleta
demonstraret.
Nos talia recolendo ad Saluatorem nostrum conuersi clamemus, eius in nos benignitatem
perpendentes et nostram lugentes ingratitudinem. Tu, Domine, pro nobis ligaris, nos te
quotidie
temperauit, ut et uera diceret **corr. ex doceret et illi
accusandi locum non pręberet. ***corr. ex preberet
Ego palam — inquit — locutus sum mundo. Ego semper docui in synagoga et in
templo, quo omnes Iudei conueniunt. Et in occulto *corr. ex premittit
locutus sum nihil. Quid me interrogas? Interroga eos, qui audierunt, quid
locutus sum ipsis. Ecce hi sciunt, quid dixerim ego. Magna profecto innocentię
fiducia, cum quis etiam
in
maximam patientis gloriam disponebat. Ob hoc nempe omnibus mors eius patere debuit, ut, qui
postea resurrexit, nemo eum a morte resurrexisse dubitaret. Si enim occulte occideretur,
plurimi tam de resurrectione eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur
Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę resurrectionis efficacius
cessit **corr. ex cęssit argumentum et in luculentiorem resurgentis triumphum.
Quid nunc de te, Iuda miserrime, dicam? Auaritię stimulis inquietatus Dominum tuum
in requiem non Iudeę gentis incredulę, sed alienigenorum,
qui in Christum crediderunt. Quibus dicitur: Iam non estis hospites et aduenę, sed estis
ciues sanctorum et domestici Dei. Hi sepulti sunt cum Christo et cum illo resurgunt in
gloria. Cuncta itaque, quę Iudei inimico in Christum animo faciunt, in nostrum uergit
commodum. Sanguinem illi comparant precio; cuius quidem sanguinis lauacro nostri mundantur
animi, ut ęterna *corr. ex etęrna beatitudine digni habeantur. Illos igitur ubique condemnat male agendi
dicit eis: Accipite ergo eum uos et secundum
legem uestram iudicate eum! Quasi diceret: Si ordinem recti iudicii peruertitis, uos
potius iudices eius sitis, ut uestra, non mea culpa pereat, qui uestram in eum criminationem
discuti non permittitis. Dixerunt Iudei: Nobis non licet interficere quenquam. Os
uestrum condemnat uos, o Iudei. Non negatis uobis non licere interficere quenquam. Et tamen
interfici poscitis innocentem. Si ergo uobis non licet interficere, certe nec interfici
quenquam uelle licet. In illorum autem
Quasi diceret: Si ordinem recti iudicii peruertitis, uos
potius iudices eius sitis, ut uestra, non mea culpa pereat, qui uestram in eum criminationem
discuti non permittitis. Dixerunt Iudei: Nobis non licet interficere quenquam. Os
uestrum condemnat uos, o Iudei. Non negatis uobis non licere interficere quenquam. Et tamen
interfici poscitis innocentem. Si ergo uobis non licet interficere, certe nec interfici
quenquam uelle licet. In illorum autem manibus, qui crucifigunt, qui supplicio afficiunt
Iesum, uestra est u
qui dixit: Date, quę sunt Cęsaris,
Cęsari! Aut se regem dicit,** qui, cum eum regem facere uellent, fugit in montem?
Dolosę autem horum accusationis ne Pilatus quidem ignarus, tantummodo ad regni suspicionem
animum adiecit et interrogat dicens: Tu es rex Iudeorum? Mox etiam hoc
contempsit, nihil ultra quęrens, cum consyderasset fieri quidem non posse, ut regnum ambiat
aut ad dominatum aspiret pauper, humilis nec arma habens, quibus aliena occuparet, nec
pecuniam, qua uulgi sibi (in)*** amorem conciliaret aut milites
neque obiectum diluit crimen neque confessus est.
Manifestum igitur fuit tam ex parte iudicis quam ex parte rei nihil ueritati consentaneum
dixisse accusatores, sed omnes eorum delationes ex inuidentię liuorisque malignitate
proficisci.
Quamobrem Pilatus ad Iudeos conuersus: Nihil inuenio causę — inquit — in
hoc homine. At illi inualescebant dicentes: Commouit populum docens per
uniuersam Iudeam, *corr. ex Ceperunt
**corr. ex dicet
homine isto ex his, in quibus eum accusatis. Sed neque Herodes. Nam remisi uos ad
illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei. Et Herodes igitur, inimicus Christi,
testis est innocentię eius et iudex Pilatus. Neuter morte mulctandum censuit, ut minus
excusabilis sit Iudeorum pertinacia, qui innocentis necem totis obnixi uiribus expetunt. Per
diem autem solennem consueuerat pręses populo dimittere unum ex damnatis, quem postulassent.
Quidam ex his magis insignis fuit Barrabas nomine, latrocinio infamis, seditione notus et
homicidii conuictus.
Christi iustitiam attestatur. Nihil tibi et iusto illi, inquit. Hoc est: Caue, ne
condemnes iustum et insontem neci tradas. Ecce somniantem me nocturnę terrent imagines et
ueluti pro illo stantes minaci uultu occurrunt. Hic obseruandum reor: Quare in eum, quem Iudei
capitali persequuntur odio, gentilis foemina pietate mouetur? Fortasse non aliam ob rem, nisi
quia Christum, quem Iudei repudiarunt, gentilitas susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
Aestuabat
insontem neci tradas. Ecce somniantem me nocturnę terrent imagines et
ueluti pro illo stantes minaci uultu occurrunt. Hic obseruandum reor: Quare in eum, quem Iudei
capitali persequuntur odio, gentilis foemina pietate mouetur? Fortasse non aliam ob rem, nisi
quia Christum, quem Iudei repudiarunt, gentilitas susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
Aestuabat Pilatus, quid sibi agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit
terrent imagines et
ueluti pro illo stantes minaci uultu occurrunt. Hic obseruandum reor: Quare in eum, quem Iudei
capitali persequuntur odio, gentilis foemina pietate mouetur? Fortasse non aliam ob rem, nisi
quia Christum, quem Iudei repudiarunt, gentilitas susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
Aestuabat Pilatus, quid sibi agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
susceptura erat. Iudei ergo continuis
clamoribus instabant, ut Barraba dimisso Christus crucifigeretur.
Aestuabat Pilatus, quid sibi agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
Iesus autem, qui prius tacuerat, tunc respondit dicens: A temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
Quęstio
temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
Quęstio
Certe, non ut ipse discat, sed ut pręsentes et posteri sciant ipsius Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit enim Pilatus: Nunquid ego Iudeus sum? Vt
uidelicet ad te accusandum mouear sicut illi. Gens tua et ponitifices tui
tradiderunt te mihi. Quid fecisti? Respondit ergo Iesus ad ea, quę sibi de regno
affectato
Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
Quęstio
Certe, non ut ipse discat, sed ut pręsentes et posteri sciant ipsius Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit enim Pilatus: Nunquid ego Iudeus sum? Vt
uidelicet ad te accusandum mouear sicut illi. Gens tua et ponitifices tui
tradiderunt te mihi. Quid fecisti? Respondit ergo Iesus ad ea, quę sibi de regno
affectato obiecta erant: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc
tua et ponitifices tui
tradiderunt te mihi. Quid fecisti? Respondit ergo Iesus ad ea, quę sibi de regno
affectato obiecta erant: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum
meum, ministri mei utique decertarent, ut non traderer Iudeis. Nunc autem regnum meum non est
hinc.*
Quęstio
Quomodo, Domine, regnum tuum non est de hoc mundo, qui nisi per te regeretur, per te
sustentaretur, non subsisteret in nihilumque redigeretur? Sed tamen
ad regnum tuum, in quo est ęterna perpetuaque beatitudo,
pertinet, sed ad regnum spirituum immundorum, in quo poena est ęterna et perennis.
Si ex hoc mundo — inquit Iesus — esset regnum meum, ministri mei utique
decertarent, ut non traderer Iudeis. Nunc autem regnum meum non est hinc.** Scriptura
ista ita quoque potest exponi, ut, sicut alibi dixit: Non ueni iudicare, sed
iudicari, ita et hic: Non ueni regnare in hoc mundo, sed pati pro mundo. Si regnare
uenissem in mundo, ministri mei, angelici
est hinc.** Scriptura
ista ita quoque potest exponi, ut, sicut alibi dixit: Non ueni iudicare, sed
iudicari, ita et hic: Non ueni regnare in hoc mundo, sed pati pro mundo. Si regnare
uenissem in mundo, ministri mei, angelici spiritus, pugnarent, ne traderer Iudeis. Nunc
autem non est regnum meum hinc.*** Notanter et signate dixit nunc, hoc
est, passionis tempore, sed erit postea, cum omne iudicium Pater dabit Filio, cum ponet
inimicos scabellum pedum eius. Tunc et regnum eius erit in hoc mundo, ut iudicet
Quęsiuit
quidem, sed responsum non expectauit, ut ueritatis cognitione se iam indignum esse ostenderet,
iustum et innocentem non ex ueritate absoluturus, sed potius ex metu plebis obstrepentis
damnaturus. Fatetur nempe nullam se in eo inuenire causam, ob quam esset puniendus. Iudeorum
tamen clamoribus confusus cedendo *corr. ex cędendo eorum furori a iustitia recessit et, quem iam pluries
insontem esse promulgarat, eum indumento exutum flagris diuerberauit, deinde spinis
pungentibus a militibus coronari arundineque percuti,
Exiuit iterum Pilatus foras et dicit eis: Ecce
adduco (uobis) **add. eum foras, ut cognoscatis, quia nullam inuenio in eo causam.
Exiuit ergo Iesus portans spineam coronam et purpureum uestimentum. Et dicit eis: Ecce
homo! Intuetur ergo Iudeorum belluina feritas illius, quem accusabat, caput spinis
cruentatum, reliquum corpus flagellis discissum, cernit probris contumeliisque oneratum,
necdum satiatur. Cum uidissent (eum) ***add. — inquit — pontifices et ministri,
clamabant:
inique accusantium?
Qui testis es innocentię, quare consentis liuentium furori? Cur eum, in quo non inuenis
causam, sustines interfici?
Ego non inuenio — inquit — in eo causam. Responderunt ei Iudei: Nos legem
habemus, et secundum legem debet mori, quia Filium Dei se fecit. Quid agitis, immanes
belluę et omnis expertes rationis? Debet mori, qui mortuos ad uitam reuocat, qui cęcis uisum,
surdis auditum, mutis loquellam et quacunque affectis ęgritudine
quod Christus ueritatis est assertor, qui se Filium Dei libere professus
talia ac tanta operatus sit. Bene igitur de illis prędixit propheta sub persona Domini
loquens: Cognouit bos possessorem suum et asinus pręsepe domini sui. Israhel autem me
non cognouit. Iudei ergo boue asinoque stupidiores ac feris omnibus crudeliores Iesum
debere mori exclamant, quia Filium Dei se facit, cum ob hoc ipsum magis debuit honorari. Vnde
etiam Pilatus, qui gentilis erat, cum audisset hunc sermonem, magis timuit.
Timuit quippe, ne autor
peccat, arguit magis peccantes. Ideo: Vos uideritis,
inquit; qui me cogitis iustum in damnationem dare et innocentem, ut crucifigatur, permittere.
Illi autem reclamant: Sanguis eius super nos et super filios nostros. Ista quidem
maledictio super eos Iudeos nunc etiam permanet, qui non credunt. Sanguis enim Christi super
eos est, quos condemnat, et pro illis est, quos saluat. Hunc tamen effundi
permisit Pilatus ueritus populi aduersum se reclamantis seditionem. Sed aliud etiam formidando
id egit, ne uidelicet
et pro illis est, quos saluat. Hunc tamen effundi
permisit Pilatus ueritus populi aduersum se reclamantis seditionem. Sed aliud etiam formidando
id egit, ne uidelicet apud Cęsarem accusaretur, si resisteret his, qui Cęsari fauere
uidebantur.
Iudei enim (ut in Ioannis Euangelio habetur) clamabant dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicentes: Si hunc
dimittis, non es amicus Cęsaris. Omnis enim, qui se regem facit, contradicit Cęsari. Pilatus
autem, cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicitur litostrotos, * Hebraice autem Gabatha. Videamus primo Iudeorum in accusando
apertum mendacium, deinde Pilati iudicium peruersum. Christum criminabantur, quod se regem
faceret. Sed qua ratione hoc probare poterant de illo? Non milites circa se habebat, non
purpuratus incedebat, non regio diademate insignitus in publicum prodibat. At
loco litostrotos, *corr. ex lycostratos
hoc est, in loco lapidibus strato, sententiam utique **corr. ex utrique contra Dei Filium
daturus, non secundum liberę uoluntatis rationem, sed secundum lapidea corda eidem
insultantium Iudeorum.
Erat autem Parasceue Paschę, hora quasi sexta. Hic tempus designatur. Parasceue
dicitur pręparatio. Hęc fiebat sexta sabbati, quando pręparabant, quibus in sabbato usuri
erant. Sexta autem die homo factus est, sexta die Christus passus, ut
Quęstio
Porro de hora nascitur quęstio, quomodo Ioannes hic horam sextam memoret, cum Marcus
dicat: Erat hora tertia, quando crucifixerunt eum. Alii respondent, quod Marcus
attenderit horam, quando Iudei petierunt, ut crucifigatur, Ioannes, quando crucifixerunt eum
milites Romani. Marcus ergo, ut Iudeis autoribus factam crucifixionem ostenderet, illud tempus
designauit, quando instare coeperunt Pilato, ut eam fieri permitteret. Alii uero ita soluunt,
ut dicant scriptorum
quęstio, quomodo Ioannes hic horam sextam memoret, cum Marcus
dicat: Erat hora tertia, quando crucifixerunt eum. Alii respondent, quod Marcus
attenderit horam, quando Iudei petierunt, ut crucifigatur, Ioannes, quando crucifixerunt eum
milites Romani. Marcus ergo, ut Iudeis autoribus factam crucifixionem ostenderet, illud tempus
designauit, quando instare coeperunt Pilato, ut eam fieri permitteret. Alii uero ita soluunt,
ut dicant scriptorum culpa id contigisse apud Gręcos. Nam gamma Gręcum tria denotat, ipsilon
sex. Et quoniam hę litterę
in se habent, alteram positam fuisse pro
altera atque ita, ubi scriptum est hora sexta, scribendum fuisse hora
tertia.
Tale igitur hora siue tertia siue quasi sexta Pilatus Christo in medium producto ait ad
Iudeos: Ecce rex uester. Quasi diceret: Quomodo iste regem se facit, qui humilis,
qui pauper, qui omnium magis egens est, quam ut in eo cadere possit regni affectati suspicio?
Illi autem clamabant: Tolle, tolle, crucifige eum! Nolunt aliquo minus pudendo
filii Iacob suum in seruitutem uendiderunt; Saul Dauidi, a quo plurima
acceperat beneficia, insidiatus est, Absalon patrem regno pellere uoluit. Quid multa? Nullum
est tam grande scelus, a quo abstinet inuidus, dum uoti sui compos fieri intemperanter
affectat. Inuidentes igitur Iudei Saluatoris nostri laudi atque glorię, ad necem illum
expetunt et in crucem agendum esse conclamant.
Dicit eis Pilatus: Regem uestrum crucifigam? Hoc est, si eius miseratione non
mouemini, uidete saltem, ne eius opprobrium ad uos redundet, rege
si Cęsarem pro rege se habere clamantium
postulationi non cessisset. Vnde sequitur: Tunc ergo tradidit eis illum, ut
crucifigeretur. Barrabam autem (ut alii Euangelistę tradunt) qui propter homicidium et
seditionem missus fuerat in carcerem, dimisit liberum. Hunc Iudei absolui petierunt, ut eo
etiam damnabiliorem ostenderent esse Iesum. Quicquid ergo ubique (aliquid)** odii et
indignationis erat, totum aduersus Christum congesserunt, ob hoc solum, quod plebs ipsa magis
ei quam ipsis honorem deferret. Pati enim non poterant sibi
Gestauit igitur primo sibi crucem
Iesus. Sed quoniam tota nocte illa afflictus fuerat, lassitudine superatus perferre nequiuit.
Fit itaque, quod alii Euangelistę narrant: Angariatur Symon Cyreneus de uilla ueniens et
crucem post Iesum ferre cogitur. Iam, quod Iudei abhorrebant, alienigenę suscipiunt.
De uilla ueniens: de siluestri feritate recedens. Symon, hoc est
obediens, portat crucem et sequitur Iesum, per crucem factus hęres Dei et
cohęres *corr. ex coheres
quoque multa (secundum Lucam) sequebatur Iesum, populi
et mulierum, quę plangebant et lamentabantur eum. Quanquam solę mulieres plangere et
lamentari dicuntur, magna tamen etiam populi pars moesto animo sequebatur, sed dolorem
dissimulabat, ne a Iudeis notarentur. Foeminis flere magis liberum erat. Et hic quidem sexus
semper ad lachrymas procliuior. Quoniam autem is, qui non inuitus, sed uolens pro omnium
salute ad crucem ibat, non erat lugendus, Iesus ad illas conuersus dixit: Filię
Hierusalem, nolite flere super
Denique idem ipse c lamat: Qui uult uenire post me, abneget semetipsum, et
tollat crucem suam quotidie, et sequatur me. Falluntur itaque, qui in deliciis et
uoluptatibus uiuendo se cum Christo regnaturos sperant. In deliciis tunc ętatem agebant Iudei
et in uoluptatibus effusi elata ceruice arroganter atque superbe incedebant. Vaticinii autem
Dominici euentus tunc capitibus eorum incidit, cum a Tito, Romanorum imperatore, euersa est
ciuitas, moenia solo ęquata, tot hominum milia cęsa, tot fame
ibi per Christi supplicium omnium
credentium peccata delerentur. Ibi ergo crucifixerunt eum et cum eo duos latrones, alterum ad
dextram eius et alterum ad sinistram. Cruci titulum apposuit Pilatus litteris Hebraicis,
Gręcis et Latinis conscriptum: Iesus Nazarenus, rex Iudeorum. Tot linguis exarata
est inscriptio, ut et ciues legere possent et aduenę. Hanc quoque inscriptionem cauillabantur
Iudei, ne Christus rex eorum nuncuparetur. Et certe in eo, quod inuidię uitio seruiebant, non
erat eis rex Christus, in eo autem, quod Creator et
dextram eius et alterum ad sinistram. Cruci titulum apposuit Pilatus litteris Hebraicis,
Gręcis et Latinis conscriptum: Iesus Nazarenus, rex Iudeorum. Tot linguis exarata
est inscriptio, ut et ciues legere possent et aduenę. Hanc quoque inscriptionem cauillabantur
Iudei, ne Christus rex eorum nuncuparetur. Et certe in eo, quod inuidię uitio seruiebant, non
erat eis rex Christus, in eo autem, quod Creator et Sustentator erat, ubique dominabatur.
Propterea titulus non est mutatus dicente Pilato: Quod scripsi, scripsi.
Tunc
pateris? Cur a me seiungi sustines? A tuis sanctissimis pedibus
nesciebam recedere, dum loquebare. Tuis saltem suauissimis sermonibus consolare miseram. Ecce
nunc a tua cruce diuelli nescio, in illa te pendentem aspiciens, in illa tecum mori cupiens.
Post hęc, ut reor, ad Iudeos conuersa uociferabatur* dicens: O uos, qui crucifixistis
Dominum meum, quare mihi parcitis, ancillę eius? Illum damnastis innocentem, quare me uiuere
sinitis peccatricem? Vt morte saltem dolorem meum finiam et amorem meum Iesum in tormentis
morientem ultra non uideam. Heu,
quod ipso destituor, in quo uno totum cor meum, totam spem meam fixeram et
collocaram. Cum ergo omni uitę iocunditate, omni solatio, omni denique interioris gaudii bono
priuata sim, cur uitę quoque huius usu non priuor? Violentas manus uestras in me quoque
iniicite, o Iudei, et uel raptam protinus hic ante crucem interimite uel in ima crucis parte
clauis configite, ut sub pedibus Domini mei cum ipso simul moriar et, cuius sani conspectu
carere non poteram, eius morientis etiam uulnerum atque necis consors efficiar; simulque ad
illas plantas
quid mirum, quod idem sol Creatoris sui
passionem senserit et quasi in luctu positus lucem retraxerit radiosque absconderit et
tenebris dederit locum, ut terram contegerent, sicut olim Aegyptum contexerant? Tenebrę illę
mentem pharaonis in obstinatione cęcam indicabant, hę Iudeorum cęcitatem testatę sunt,
ignorantium aduentum sui Saluatoris et ipsum, qui eos a peccatis soluere uenerat, ueluti
peccatorem condemnantium. De his tenebris prophetauit Esaias dicens: Ecce tenebrę
operient terram et caligo populos. Vsque adeo obtenebrati
cęcitatem testatę sunt,
ignorantium aduentum sui Saluatoris et ipsum, qui eos a peccatis soluere uenerat, ueluti
peccatorem condemnantium. De his tenebris prophetauit Esaias dicens: Ecce tenebrę
operient terram et caligo populos. Vsque adeo obtenebrati fuere Iudei, ut prophetarum
de Christo uaticinia noluerint admittere neque miraculis credere, dum terrenis honoribus
inhiant et tantum inani glorię student. Atque ideo illum tollere de medio uoluerunt, quem a
plebe in dies magis honorari cernebant, ut soli super omnes honorarentur. Sed
se hominem probet. Paradisum latroni pollicetur,
ut se Deum ostendat. Ideo quoque se derelictum clamat, ut consyderemus, quanto nos deuinxerit
beneficio, diuinitatem suam sibi subtrahendo, donec suę humanitatis passione pro nobis faciat
satis. Vel se derelictum clamat a Deo, dum Iudeorum deflet perfidiam, quia, pro quibus mori
uoluit, eos Dei prohibente iustitia saluare nequit. Illis etiam omnibus, qui Christi
diuinitatem negant et purum hominem fuisse asserunt, Christus a Deo derelictus est. Habent
itaque sibi hominem, qui mori possit, Deum non habent,
iustitia saluare nequit. Illis etiam omnibus, qui Christi
diuinitatem negant et purum hominem fuisse asserunt, Christus a Deo derelictus est. Habent
itaque sibi hominem, qui mori possit, Deum non habent, qui saluare uelit.
Cęterum Christus, dum »Heli, Heli« clamaret, Iudei non Deum ab eo inuocari dixerunt, sed
Heliam, ut imbecillitatis eum arguant, qui Helię indigeat auxilio. Quidam —
inquit — illic stantes et audientes dicebant: Heliam uocat iste; cum tamen
Heli Hebreum uocabulum sit et Deum
ardentius? Mortem sponte subiit Dominus, ut seruis
uitam daret, non hanc momentaneam et caducam, sed illam stabilem et ęternam. Quid dico: mortem
subiit, cum etiam ante mortem nullus corporis eius sensus a poena fuerit alienus? Visus
offendebatur actis gestibusque impiis Iudeorum, conuitiis auditus, odoratus loci, in quo d amnati morte mulctari solebant, sanguinolento foetore, gustus felis acetique
potatione, tactus, qui totius corporis est, flagellorum uerbere, spinarum punctione,
colaphorum percussu, sputorum foeditate, clauorum
habere ponendi animam suam et iterum
sumendi eam, re atque opere ostendat. Qui enim moriendo clamare potuit, poterat non mori, si
uellet. Clamor iste testatur non uiolentam esse mortem, sed uoluntariam. Volens ergo mortuus
est, uolens resurrexit. Non tamen ideo excusatur impietas Iudeorum, qui innocentem liuoris
uitio commoti perdendum curarunt. Patrem autem inuocando fatetur se Dei filium. Spiritum uero,
hoc est, animam in manus Patris commendando, se esse principium demonstrat animabus fidelium
ascendendi in paradisum, quę hactenus in infernum
Corpora mortuorum surrexerunt, et uos de morte peccati surgere negligitis. Et
quoniam in scelerum sepulchro iacere uos iuuat, in sanctam ciuitatem, cęlestem Hierusalem, non
intrabitis, sicut isti introierunt. De hoc satis. Nunc Ioannis narrationem subiungamus!
Iudei — inquit — quoniam Parasceue erat, ut non remanerent in cruce corpora
sabbato (erat enim magnus dies ille sabbati), rogauerunt Pilatum, ut frangerentur
(eorum)* crura et tollerentur. Parasceue pręparatio interpretatur, ut ante
diximus,
— inquit — quoniam Parasceue erat, ut non remanerent in cruce corpora
sabbato (erat enim magnus dies ille sabbati), rogauerunt Pilatum, ut frangerentur
(eorum)* crura et tollerentur. Parasceue pręparatio interpretatur, ut ante
diximus, quando Iudei feria sexta pręparabant cibos, quibus sabbato usuri erant. Erat autem
magnus dies ille sabbati propter festum Paschale, sanctius cęteris atque celebrius. Eos
igitur, qui adhuc in cruce spirare uidebantur, crucifragio necare uoluerunt et deponere, ne
pendentium, et nondum
(ut Lucas inquit) nomine Ioseph, qui erat decurio, uir bonus et
iustus; hic non consenserat consilio et actibus eorum, ab Arimathia, ciuitate Iudeę, qui
expectabat et ipse regnum Dei. Ioannes discipulum Iesu eum appellat, occultum
autem propter metum Iudeorum. Hic accessit ad Pilatum, et petiit corpus Iesu, et
depositum inuoluit syndone. Venit autem et Nicodemus (ut Ioannes
testatur) qui uenerat ad Iesum nocte primum, ferens mixturam myrrhę et aloes quasi
libras centum.
inuoluit syndone. Venit autem et Nicodemus (ut Ioannes
testatur) qui uenerat ad Iesum nocte primum, ferens mixturam myrrhę et aloes quasi
libras centum. Acceperunt ergo corpus Iesu et ligauerunt linteis cum aromatibus,
sicut mos est Iudeis sepelire. Et prosequitur Ioannes dicens: Erat autem in
loco, ubi crucifixus est, hortus et in horto monumentum nouum, in quo nondum quisquam positus
erat. Ibi ergo propter Parasceuen Iudeorum, quia iuxta erat monumentum, posuerunt
Iesum. His insuper
ergo corpus Iesu et ligauerunt linteis cum aromatibus,
sicut mos est Iudeis sepelire. Et prosequitur Ioannes dicens: Erat autem in
loco, ubi crucifixus est, hortus et in horto monumentum nouum, in quo nondum quisquam positus
erat. Ibi ergo propter Parasceuen Iudeorum, quia iuxta erat monumentum, posuerunt
Iesum. His insuper additum est in Mattheo: Altera autem die, quę est post
Parasceuen, conuenerunt principes sacerdotum et pharisei ad Pilatum dicentes: Domine,
recordati sumus, quia seductor ille dixit adhuc uiuens:
fuerant,
reuertentes parasse aromata et unguenta et sabbato quidem siluisse, hoc est, cessasse ab opere
secundum mandatum.
Quęri hoc potest, quomodo Ioseph, cum
Quęstio
esset occultus* discipulus Iesu propter metum Iudeorum, ausus sit petere corpus eius a
pręside *corr. ex ocultus
Pilato et palam de cruce deponere illud. Quam rem ne apostoli quidem ausi
fuerunt, qui tam aperte uiuum sequi non timuerant. Sed ex his, quę pręmissa sunt, potuit ei
quidem ausi
fuerunt, qui tam aperte uiuum sequi non timuerant. Sed ex his, quę pręmissa sunt, potuit ei
pristinus eleuari, immo etiam tolli metus. Nobilis erat, uir bonus et iustus erat, magnę
habebatur autoritatis. Timuit tamen uiuentem sequi, uidens tam immane in eum odium Iudeorum.
Peracta autem eiusdem nece consyderauit illos iam uoti sui compotes factos, et nemini ultra
graues fore putauit. Pręterea, cum etiam ipsi ideo latronum fregissent crura, ne suspensi
remanerent in sabbato, sed mortui deponerentur, potuit Ioseph, dum isto pietatis
perfectioris corroboret atque affirmet. Et quoniam ad fideles tantum spectat ista simplex
et nuda sacrę passionis rememoratio, proximo uolumine singula retexenda sunt et ostendendum
cuncta hęc multo ante et in Lege fuisse significata e t a prophetis prędicta*,
ut Iudeorum non solum prisca ista malicia, sed etiam pręsens** confundatur incredulitas, cum
iam manifesto intelligent ea omnia, quę in Scripturis de Messia uenturo figurata prędictaque
fuerant, euenisse in Christo, non tantum illa, quę passus est, uerum etiam, quę citra
proponimus, Christo ipso adiuuante indagare
incipiamus!
*corr. ex predicta
**corr. ex presens
LIBER SECVNDVS PROPHETICVS
Attendant animum Iudei, in errore supramodum pertinaces, et, si per Veteris Legis scripturas
illis ipsis diuinitus datas ab eisque receptas aperte monstrabimus Iesum, Dominum nostrum, qui
crucifixus est, uerum fuisse Messiam frustraque alium ab iisdem expectari, iam tandem uicti
manifestę
fulgentes habentur. Illi enim
matrimonio iuncti liberis operam impendunt et terrę opibus inhiant. Hi talibus contemptis soli
Deo seruiunt et castitatis paupertatisque suscepto uoto soli ei placere desyderant.
Vana esset profecto tam numerosę gentis pollicitatio, si de Iudeis tantum intelligeretur,
quando quidem eos non auctos numero, sed imminutos** cernimus et nihil omnino, quod sibi
proprium esset, terrę possidere, sed amisso etiam patrio solo incerta sede per aliena regna
dispersos uagari.
Rursum, cum ille Isaac filium immolare
in semine tuo omnes gentes terrę, quia obedisti uoci meę. Iureiurando
firmatur promissio, ut diuini consilii immobilitatem designet. Multiplicatum est autem semen
Abrahę, ut dicimus, in multiplicatione in Christo credentium, in quo benedici debuerant non
solum Iudei, sed etiam omnes gentes, quibus prędicatum est Christi Euangelium, ut omnes in
Christo, qui secundum carnem semen Abrahę* fuit, benedicantur atque saluentur. Pręterea si
nosse uis, quomodo isti possederunt portas inimicorum suorum, uideas oportet, quod principes
terrę,
quod uocabitur eum: Dominus iustus
noster. Non potest hoc referri ad Salomonem. Hieremias enim, ut Scriptura testatur,
prophetare coepit tertiodecimo anno Iosię, regis Iuda, qui a Salomone quintusdecimus fuit ex
iis, qui Hierosolymis regnarunt; non ad Zorobabel, quod Iudei conantur asserere Domini
Saluatoris glorię inuidentes. Nam licet Zorobabel de stirpe Dauid fuerit et dux populi de
Babylonica captiuitate reuertentis, non tamen potitus est regno. Hic autem dicitur: Et
regnabit rex. Pręter hęc, ubi nos habemus:
est Christus in Bethlem, terra
Iuda. Ideo sane de ipsa Bethlem a propheta est dictum: Et tu, Bethlem Effrata, paruulus
es in milibus Iuda. Ex te mihi egredietur, qui sit dominator in Israhel; et egressus eius ab
initio, a diebus ęternitatis. Hinc in Euangelio Iudei ab Herode interrogati, ubi
Christus nasci deberet, responderunt: In Bethlem Iudę. Cui dicto astipulari
uidetur oraculum illud Abacuch prophetę: Deus ab austro ueniet, et Sanctus de monte
Pharan. Montem enim Pharan et ipsam Bethlem iis, qui
ait: Veniet Desyderatus cunctis
gentibus, et quod Zacharias: Ecce ego adducam seruum meum Orientem, et
quod Malachias: Orietur uobis timentibus nomen meum Sol iustitię. Vt ista,
inquam, prętermittam et alia huiusmodi multa, conueniamus Iudeos incredulos et dicamus eis: Si
genealogia, si tempus, si locus, si denique cuncta in Scripturis de Messię aduentu prędicta
cum aduentu Domini nostri Saluatoris conueniunt, quę stultitia est alium quęrere *corr.
ex ainnt
sapientia et ętate et gratia apud Deum et homines. Hęc
de infantia eius teneraque adhuc ętate Euangelistę nobis prodidere.
Quęramus nunc in Scripturis, an ista illis recte respondeant, quę de Messia, multo ante quam
Iesus nasceretur, sunt significata, ut Iudeorum confundatur incredulitas et hunc ipsum fuisse
uel inuiti agnoscant, quem hactenus uenturum stulte admodum contenderunt.
Iamprimum genealogiam a Mattheo contextam non negant Iudei, sed neque negare possunt,
attestante eam Veteris Instrumenti scriptura. Ioseph itaque,
recte respondeant, quę de Messia, multo ante quam
Iesus nasceretur, sunt significata, ut Iudeorum confundatur incredulitas et hunc ipsum fuisse
uel inuiti agnoscant, quem hactenus uenturum stulte admodum contenderunt.
Iamprimum genealogiam a Mattheo contextam non negant Iudei, sed neque negare possunt,
attestante eam Veteris Instrumenti scriptura. Ioseph itaque, uir Marię, de tribu et stirpe
Dauid fuit. Sed ingeritur
Quęstio
nobis quęstio: Si Iesus Marię tantum sit filius, quid ad eum spectet
uxores de tribu et cognatione sua, et cunctę foeminę de eadem tribu maritos
accipient, ut hereditas permaneat in familiis nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a Domino separatę sunt. Iesus ergo, Marię filius, de tribu et stirpe Dauid fuit.
Proinde iuxta Iudeorum consuetudinem a plurimis filius Dauid uocitatus est in Euangelio, cum
tamen ante tempora esset ex Deo Patre et in tempore ex Maria matre generatus, Deus ex Deo, ex
homine homo, unus tamen atque idem Iesus, omnium in se credentium redemptor omniumque
saluator.
quam dudum repudiare cogitabat, protinus
accipere non dubitauit atque eam reuelato sibi tanto mysterio non ut sponsam habuit, sed
coluit ut dominam. Genuit itaque filium, et Ioseph putabatur pater eius. Propterea quidem, cum
Iesus ipse se de cęlo descendisse diceret, musitarunt Iudei — ut Ioannes ait — dicentes:
Nonne hic est filius Ioseph, cuius nos nouimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit
hic: De cęlo descendi? Nouerant utique Ioseph maritum esse Marię, sed ignorabant, quod
Iesus non de Ioseph, sed de Spiritu Sancto natus esset
dicens: Ecce uirgo concipiet et pariet
filium, et uocabitur nomen eius Emanuel, quod interpretatur: Nobiscum
Deus. Quid est Nobiscum Deus, nisi quia Dei Filius nostra suscepit et Deus
esse non desiit?
Sed aduersantes nobis Iudei aiunt: In Esaia habetur: Ecce halma concipiet.
Halmam autem non uirginem dici, sed puellam siue iuuenculam, uirginem uero
betulam appellari. Quibus respondendum est betulam etiam anum nuncupari posse, si
modo uirgo sit. Halmam uero non solum
Hierusalem alloqueretur dicens: Nationes de longinquo ad te uenient, et munera
deferentes adorabunt in te Dominum. Tametsi magi in Bethlem adorarint, Hierosolymis
tamen prius quęsierunt eum et: Vbi est — inquiunt — qui natus est, rex
Iudeorum? Vidimus enim stellam (eius)* in oriente, et uenimus adorare
eum. Adoratus est autem posthęc et Hierosolymis ab iis, qui crediderunt in eum.
Percurramus reliqua! Pręsentatur in templo iuxta Legem primogenitorum, a Symeone sacerdote
suscipitur,
per occisionem Bethlem intelligimus multos etiam de Beniamin fuisse cęsos.
Vtcunque sit, pręuidit propheta et prędixit hanc in Christum puerum futuram Herodis
persecutionem, ut agnoscamus eum, in quem Herodes tanto exarsit furore, uerum esse Messiam,
uerum Christum, et Iudeos quidem intantum errare, ut nec suis prophetis satis credant. Quoniam
uero tam immane facinus futurum cognouit Hieremias, ideo puto eum Rachelem, quę iam sepulta
fuerat, nominasse, ut ostenderet non solum uiuis, sed etiam mortuis miserabile fore
spectaculum illud puerorum
postea nobis intonuit super Iesu
baptizato: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui.
Tot ergo habes de baptismi nouitate Veteris Scripturę testimonia, o Iudee,* et adhuc
cunctaris, adhuc hęsitas ad Ecclesiam confugere et cum apostolis, qui et ipsi Iudei fuerunt,
credendo saluari? Vis istud, quod modo diximus, apertius expressiusque** prędictum agnoscere,
quod supra Christum baptizatum Spiritus Sanctus in columbę figura sederit, quod uox Patris
audita fuerit? Lege in Esaia pene iisdem scriptum uerbis Deo dicente:
tuas propter me, hoc est, non tuis
meritis, sed mea miseratione, non tua iustitia, sed mea pietate. Non hoc dicimus, quod negemus
Patrem peccata delere, sed quod affirmemus cuncta Patrem agere per Filium, sine quo factum est
nihil.
Hoc loco interrogabimus Iudeos: Si Deus est, qui talia locutus sit, quomodo in Deo seruitus
et labor cadere potuit? Et, si — ut ipse ait — uere seruire illum et laborare fecerunt,
quomodo Deus est? Necesse est, ut fateantur hunc unum et Deum esse, ut peccata deleat, et
hominem, ut pati possit. Quod
Christus et peccata hominibus condonauit
et se passionibus subiecit, restat, ut idem et Deus et homo sit. Neque enim peccata hominum
delere aut ea delendi aliis potestatem tribuere ualuisset, si non esset Deus, neque supplicia
et mortem pati, si non esset homo. Falluntur itaque Iudei, qui Messiam sibi
promissum purum hominem fore putant, et non etiam Deum, quando quidem alii quoque prophetę
diuinitatem eius humanitatemque testantur.
Esaias ait: Paruulus natus est nobis, et filius datus est nobis. Hoc ad
humanitatem
hominis uero aspectus ostendit humanitatis
naturam. Quatuor animalia quatuor Euangeliste sunt, qui utrunque de Christo
senserunt, utrunque illi tribuerunt. Messias igitur, id est Christus, Deus et homo est, et non
homo tantum. Hinc est, quod, cum Iesus ipse Iudeos incredulos interrogasset, cuius filius
esset Christus, responderunt: Dauid, nihil diuinum de illo sentientes. At ipse eorum arguens
errorem continuo intulit et ait: Quomodo ergo illum Dauid in spiritu Dominum uocat
dicens: Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris
historiam.
Moralem uero sensum utrobique de conuersione eorum, qui talibus animi morbis laborabant,
esse ostenderemus, si mihi non foret propositum nihil aliud hoc uolumine demonstrare, nisi
quęcunque ueterum Scripturę de Messia uenturo prędixerant, in Christo, quem Iudei
crucifixerunt, fuisse impleta.
Quod autem gentes ad ueri cognitionem per Christum inducendę fuerint, per easdem pene
similitudines in eodem propheta Deum Patrem Filio loquentem audimus: Dedi te —
inquit — in foedus
propheta Deum Patrem Filio loquentem audimus: Dedi te —
inquit — in foedus populi, in lucem gentium, ut aperires oculos cęcorum et educeres de
conclusione uinctos, de domo carceris sedentes in tenebris et umbra mortis. Datus enim
fuit in foedus Iudeorum Patris promissionem exoluens, in lucem gentium ueritatem docens,
oculos mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum eis illudentium captiuitate
erruantur et sublatis errorum tenebris de morte reuocentur ad uitam, id est ad ipsum, qui ait:
Ego sum
mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum eis illudentium captiuitate
erruantur et sublatis errorum tenebris de morte reuocentur ad uitam, id est ad ipsum, qui ait:
Ego sum uia, et* ueritas, et uita. Cui tamen
inuidentes Iudei iniquo animo ferebant, quod sabbatis curaret quodque patrem suum diceret
Deum, se Deo faciens ęqualem. Hoc relatum in Euangelio legitur Ioannis, et impletur illud in
psalmis: Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Discunt tamen
ab ipso, quem
promittitur sabbatum, ita ut diximus, obseruanti. Et licet quotidie ista, quę dicta sunt,
obseruare debeamus, pręcipue tamen in diebus diuino cultui dedicatis. Tunc enim ab operibus
manuum ideo cessatur, ut operibus mentis Deum orando diuinaque contemplando magis uacemus.
Iudei uero, litterę, non spiritus obseruatores, Christo imputabant, quod sabbatis beneficia
sanitatum ęgrotantibus conferret, et pietatis opus peruersa opinione impietati ascribebant,*
quod magis laudi dare debuerunt. Ille enim uere sabatum Domini sanctificat, qui a uitiis
In Hieremia Pater Filium
affatur et ait: Ecce ego constitui te hodie super gentes et super regna, ut euellas et
destruas, et disperdas, et dissipes, et ędifices, et plantes; hoc est docendo euellas
uitia, destruas errores, disperdas diaboli potestatem, dissipes Iudeos incredulos, ędifices
autem Ecclesiam fidelem et plantes in ea arbores rationales, quę in tempore suo *corr.
ex. cum
** corr. ex sancte
dabunt fructum suum. In eodem propheta huic simile est illud:
animo gentibus Euangelium prędicarent et
errantibus uiam ostenderent salutis. Vnde dicitur: Exultationes Dei in gutture eorum, et
gladii ancipites in manibus eorum, ad faciendam uindictam in nationibus (idola eorum
damnando), increpationes in populis (Iudeorum arguendo incredulitatem
obstinationemque reprehendendo). Vindictam istam in nationibus illa etiam psalmistę uerba
sonant: Intonuit de cęlo Dominus, et Altissimus dedit uocem suam... misit sagittas suas,
et dissipauit eos. Intonuit enim et dedit uocem per
non in
terra, sed in cęlo quęrunt. Sed uideamus, si in his quoque, quę de Christi discipulorumque
eius paupertate retulimus, in prophetarum reperire possimus uaticiniis, ut, cum cuncta, quę
prędicta sunt, impleri in Euangelio monstrabimus, magis patescat, quam stulta sit Iudeorum
credere Christo nolentium obstinatio.
In persona Christi uenturi dici illa in psalmis nemo negat: Ego autem mendicus sum et
pauper; Dominus solicitus est mei. Et iterum: Libera me — inquit —
quia egenus et pauper ego sum,
egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me. Pauper enim
factus est, ut nos in cęlesti regno diuites faceret, dicente Iacobo apostolo: Pauper,
diues in fide, hęres erit regni. Pręter hęc Esaias de excidio Hierusalem futuro
prophetans ob Iudeorum perfidiam et Christo illatas iniurias ait: Ciuitatem sublimem
humiliabit, humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad puluerem. Et ne
forte dubium relinquat, per quos Deus humiliabit eam, subiungit: Conculcabit eam pes,
pes pauperis, gressus
elegit, fuerint, operęprecium est audire.
Non solum in terra potestas data est eis signa et prodigia faciendi, sed etiam in die
nouissimo cum Christo simul iudicandi. Iudices eorum erunt, a quibus persecutiones passi
fuere: Cęsarum, regum, principum terrę. Iudices erunt Iudeorum Christo non credentium et
gentilium deos deasque colentium et hereticorum uanis sophismatum argutiis ueritatem deprauare
nitentium. In Mattheo Saluator noster ad phariseos, qui eum in Belzebub eiicere demonia
dicebant, respondit: Si ego in Belzebub eiicio demonia,
Et paulopost: Nescitis — inquit —
quoniam angelos iudicabimus? Quanto magis secularia?
In istis ergo impleta fuisse constat, quę ante prędicta legimus in prophetis. In spalmis
dicitur: Illuc enim ascenderunt tribus. Ac ne Iudeorum tribus, qui on
credunt, ascendere putares, additur: tribus Domini, testimonium Ishrahel,
ad confitendum nomini Domini. Tribus autem Domini in Christo credentium est multitudo.
Sequitur de apostolis: Quia illic sederunt sedes in iudicio,
patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.
Hi sunt etiam nubes illę, de quibus in Esaia loquitur Dominus: Nubibus mandabo,
ne pluant super Israhel imbrem. Et hoc quidem tunc est impletum, cum discipuli Domini
a Iudeis repulsi recesserunt ad gentes. Quid adhuc dicam? Hi fuerunt fulgura dicente Propheta:
Alluxerunt fulgura eius orbi terrę. Et iterum: Fulgura — inquit —
in pluuiam fecit. Parum est fuisse fulgura, etiam cęli fuere. Cęli
rapax, mane comedet predam, et
uespere diuidet spolia. Lupus utique rapax, quando laniatum perrexit oues Christi.
Mane, id est in principio, fidelium hostis comedit predam, sed uespere, id est in fine
conuersus diuidere coepit spolia Euangelium prędicando et conuincendo Iudeos, quia hic, quem
ipse persequebatur, uere esset Christus. De eius etiam consternatione in uia, quando auditam
Domini uocem expauit, in psalmo dicitur: Ibi Beniamin in mentis excessu. Quod
dictum ad illud quoque referri potest, quando raptus est usque ad tertium
uos,
*add.
et ad pręsides et reges ducemini propter me. Et ut per futurorum notitiam Deum
esse agnoscas, quęcunque prędixerat, illa euenerunt. In synagoga enim dum Christum prędicant,
a Iudeis flagellantur. Gaudent tamen — ut Lucas in Actibus ait — quoniam
digni habiti sint pro nomine Iesu contumeliam pati. Postmodum ad reges et pręsides
tracti supplicio afficiuntur, pro illo morientes, qui pro omnibus motri
et Symon
Cananeus siue Zelotes in urbe Caldeorum Senair, cum eorum pręsentiam simulachra lapidea ferre
nequissent atque corruissent, ab idolorum sacerdotibus laniati sunt; Matthias in Iudea Romano
ritu securi percussus martyrium peregit; Barnabam, Pauli socium, Salaminę Iudei rogo iniectum
concremarunt.
Hos postea multa quidem martyrum milia secuta sunt, quos neque supplicia terrere potuerunt
nec mors a Christo separare. Iam enim audierant a Domino: Nolite timere eos, qui
occidunt corpus, animam autem non possunt occidere, sed
uicinis nostris, et inimici nostri subsannauerunt nos. Et
iterum in alio psalmo: Posuisti nos — inquiunt — opprobrium uicinis
nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. Vicinis et qui in
circuitu sunt, hoc est Iudeis et gentibus; ab utrisque enim passi sunt persecutiones.
Et quoniam eiuscemodi labores ęterna sequitur remuneratio, in alio psalmo dicitur:
Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua. Venientes autem uenient cum exultatione,
portantes manipulos suos.
res peruenit, ut etiam
ipsi Cęsares, quibus propositum fuit persequi Christianos usque ad internitionem, mutatis
mentibus susceperint Christianitatem. Quorum primus Constantinus apostolis ecclesias errexit,
Christum omnibus colendum proposuit, aduersus idolatras bella gessit, Iudeos quoque incredulos
oppressit seruitute, ut impleretur, quod per Zachariam prędictum fuerat: Et erunt in
omni terra, dicit Dominus, partes duę in ea
dispergentur et deficient, et tertia pars relinquetur in ea. Et ducam tertiam partem
duę in ea
dispergentur et deficient, et tertia pars relinquetur in ea. Et ducam tertiam partem per
ignem, et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos, sicut probatur aurum. Duę
partes istę pereuntes idolatrę gentiles fuerunt et Iudei Christum negantes. Tertia uero pars,
quę relicta est, quę aduersitatibus et pressuris probata purior argento atque auro inuenta
est, Christiani fuerunt persecutiones hominum passi, sed a Deo electi, ut, pro cuius nomine
mortem contempserant, cum illo uiuerent in
et cum impiis non sedebo.
*corr. ex. matri
De iis sunt illi uineę pessimi cultores, qui seruos domini ad fructum colligendum missos
alium ceciderunt,* alium occiderunt, alium uero lapidauerunt. Miserat enim Deus Iudeis
prophetas, qui eos monendo a uitiis coercerent et ad uirtutem hortarentur. Sed tantum abfuit,
ut sese corrigerent, ut etiam peiores euaserint. Micheam prophetam in maxillam** percusserunt
miseruntque in carcerem, Vriam interfecerunt, Hieremiam lapidibus obruerunt, Esaiam
in Ecclesia, quę est domus Dei, parere coepit
liberos ueluti mater foecunda.
Ad quam Esaias ait: Lauda sterilis, quę non paris; decanta laudem, et hinni, quę non
pariebas, quoniam plures filii desertę, magis quam eius, quę habet uirum. Siquidem in
Iudeis coepta est Christi Ecclesia, sed in gentibus multiplicata et dilatata. Futurum hoc
Spiritus Sanctus reuelauerat per prophetas. Hieremias: In tempore illo — inquit —
uocabunt Hierusalem solium Domini; et congregabuntur ad eam omnes gentes in nomine
turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
Aegypto transtulisti, id est de tenebris Christum negantium Iudeorum, Aegyptus enim
interpretatur tenebrę; eiecisti gentes incredulas, et plantasti eam, in iis, qui
deposito gentilitatis errore Euangelio crediderunt; dux itineris fuisti, uiam
docendo salutis; plantasti radices eius, ut firma
Auferam, inquit, ab ea munimen protectionis meę, et tunc urbe ab
inimicis euersa ciuibusque seruitute oppressis eradicabitur atque disperibit. Ait enim:
Vinea Domini exercituum domus Israhel est. Nubes uero desierunt eam imbribus
irrigare, quando apostoli Iudeis incredulis dixerunt: Vobis primum oportuit prędicari
uerbum Dei, sed quia repellitis illud, ecce conuertimur ad gentes. Quibus credentibus
corda, quę terra arida erant, suscepta apostolicę disciplinę pluuia exhuberarunt fructibus
uirtutum.
De
fructibus
uirtutum.
De synagogę autem uinea in Hieremia quoque lamentantem Dominum audimus: Ego plantaui
te — inquit — uineam fructiferam, totam ueram. Quomodo conuersa es in amaritudinem uitis
alienę? Crebro enim ad gentilium ritus declinabant Iudei, nec tamen ita pertinaciter,
quin tandem aliquando ad Deum suum redirent, cum pro peccato ab inimicis opprimerentur. Porro
nihil illis immobilius fuit, nihil durius in repellendo perdendoque Christo Saluatore, cum
neque prophetiarum indicio, ut susciperent, inclinarentur nec
magnificentia referri meminerim. De illa in psalmis canitur: Magnus Dominus et
laudabilis nimis, in ciuitate Dei nostri, in monte sancto eius. Fundatur
exultatione uniuersę terrę mons Syon;
latera aquilonis, ciuitas regis magni. Mons Syon Iudei credentes sunt, latera
aquilonis gentiles. Vtrunque parietem iunxit Dominus, ut construeretur ciuitas ista regis
magni. De qua et in alio psalmo dicitur: Speciosa dicta sunt de te, ciuitas Dei.
Deinde: Homo — inquit — natus est in ea, et
ex complacuit
Post hęc in Euangelio dicitur: Venit Filius hominis saluare, quod perierat. Ob
hoc enim Iesus appellatus est, quod Saluatorem sonat, si ex Hebreo uerteris in Latinum. Hic
est ergo, qui promissus est, quem Iudei Messiam uocant, Gręci Christum, Latini Vnctum. Cui in
psalmis dicitur: Propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo lętitię, prę consortibus
tuis. Occurrit hoc loco uidendum, si alię causę, ob quas in Euangelio uenisse refertur,
ad hanc, quam modo memorauimus,
maneat. Ad
hęc singula respondendum puto, quod Christus Legem Veterem adimpleuit eo tempore, cum accepit
circumcisionem, Nouam autem inchoauit, cum baptizatus est. Prophetas adimpleuit, quando
cuncta, quę de illo prędicta fuerant, perfecit. Omnes tamen ad salutem tam Iudeorum quam
gentilium uenturum prędicarunt. Vbi autem dicitur: Non ueni pacem mittere, sed
gladium, uenit quippe pacem malam gentilium in colendis diis disturbare gladio
salutiferę separationis, ut, qui credere uellent, ab incredulis dissiderent et saluarentur.
uiris, qui — ut ait
Scriptura — proceres synagogę erant. Volebant enim et *corr. ex re
i psi uti sacerdotio. Sed Domino ulciscente alii terrę hiatu absorpti, alii
incendio inde effuso absumpti sunt, ut noscamus nec Iudeis impune fuisse, qui Christum
presequebantur, nec illis, qui postea ipsum esse Messiam negare ausi sunt. Dum enim eos, qui
tam impie egerunt, defendunt, participes commissi in Christum sceleris fiunt.
Multa pręterea in parabolis ad populum loquente Domino accedunt
integrumque
esset illis credere et saluari per eum, quem ignorando crucifixerant. Ad communem igitur
utilitatem spectat, quod ignorarint, sed ad ipsorum perniciem, qui obdurati ne resurgentis
quidem miraculis credere uoluerunt.
Hęc de impia aduersus Iesum Iudeorum consultatione ac de cęcitate eorum dixisse pro loco et
tempore satis sit. Ad illa, quę sequuntur explicanda descendamus.
Dum Iesus Bethanię in domo Symonis leprosi recumberet, accessit mulier, quam Ioannes Mariam
nominat, ferens in alabastro unguentum nardi
non inepte sentient, qui legerint *corr. ex
legerit Dauidis latebras ab iis proditas Sauli regi ipsum persequenti.
Dauidem autem regem sępe diximus typum gessisse Christi. Prophetasse autem de Iudę perfidia
Amos propheta arbitror. Crimen enim eius cum** Iudeis Iesum persequentibus communicans ait:
Hęc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Israhel, et super quatuor non conuertam eum,
pro eo, quod uendiderit pro argento iustum, et pauperem pro calciamentis; hoc est uili
triginta argenteorum precio. Aeque autem
et pullum filium
subiugalis. Hoc in Zacharia est scriptum. Huic tamen simile in Genesi legimus. Nam
Iacob patriarcha, cum de Christo nobis mittendo prophetaret, subiunxit dicens: Ligans ad
uineam pullum suum, et ad uitem asinam suam. Per pullum gentiles, Iudei per asinam
significati sunt. Super utrosque sedit Dominus, cum etiam ex Iudeis non pauci credidissent,
sed ex gentibus longe plures. Ob hoc puto tres alii Euangelistę pulli tantum fecerunt
mentionem, de asina uero tacuerunt. Subsequenter in Euangelio dicitur: Euntes
simile in Genesi legimus. Nam
Iacob patriarcha, cum de Christo nobis mittendo prophetaret, subiunxit dicens: Ligans ad
uineam pullum suum, et ad uitem asinam suam. Per pullum gentiles, Iudei per asinam
significati sunt. Super utrosque sedit Dominus, cum etiam ex Iudeis non pauci credidissent,
sed ex gentibus longe plures. Ob hoc puto tres alii Euangelistę pulli tantum fecerunt
mentionem, de asina uero tacuerunt. Subsequenter in Euangelio dicitur: Euntes autem
discipuli fecerunt, sicut pręcepit illis Iesus. Et adduxerunt asinam et
de asina uero tacuerunt. Subsequenter in Euangelio dicitur: Euntes autem
discipuli fecerunt, sicut pręcepit illis Iesus. Et adduxerunt asinam et pullum. Et posuerunt
super eos uestimenta sua, et eum desuper sedere fecerunt. Dicat nunc fatuitas
infidelium Iudeorum, quis unquam regum sic urbem eorum introierit, sicut pręuidit propheta?
*corr. ex prędicata
**corr. ex quedam
***corr. ex manifestus
Et, si nullum ante aut postea
Quasi regi honorem deferebant, quasi Deum, ut ipsos
Osanna*
saluaret, obsecrabantur. Osanna enim Hebraicum est. Latine dici potest: Salua
obsecro. Nam osi »salua« dicitur, anna autem apud Iudeos
interiectio obsecrantis est. Rursum hi dicunt: Osanna, quia repetitum uerbum
magis mouet. Quo autem locorum saluari cupiant, ostendunt addendo: in excelsis,
hoc est in cęlestibus, ubi uera salus credentium est et perennis gloria, non in terra, in
a corpore separatus descendit ad inferos patresque
deleto maledictionis chirographo ad benedictionis transtulit lucem. Hunc de diabolo superato
triumphum in tertio uolumine suo loco, qualiter a prophetis prędictus fuerit, exponemus. Nunc,
quę sequuntur, indagabimus.
Iudeis negantibus ipsum esse Christum et insultantibus ille — ut Ioannes refert —
abiit et abscondit se ab eis. Hac de causa hoc factum esse reor, ut discamus
furente aduersario recedere potius quam manere, ut, quem pręsentia nostra ad iracundiam
inflammat,
in cęlum angelis hominibusque
imperaturus ascendendo.
Interim tamen, antequam Iudas perisset, commendat discipulorum constantiam Dominus et, quia
secum in tentationibus permanserint, pollicetur eos regnaturos secum et secum super thronos
sedendo iudicaturos infidas Iudeorum tribus. Hoc in psalmis erat prophetatum Spiritu Sancto
dicente: Illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum** Dauid, hoc est
super Ecclesiam Christi, ut eos *add.
**corr. ex donum
iudicent et
dirigetur. Quos dixit patres, eos nunc appellat seruos.
Filii autem et semen sunt illi, ad quos etiam Apostolus dicebat: Filioli mei, quos
iterum parturio, donec formetur in uobis Christus.
Post multa, quę in Ioannis Euangelio habentur, de persecutione Iudeorum et impietate
conqueritur dicens: Qui me odit, et Patrem meum odit. Inseparabilis enim
substantia Pater et Filius est. Quicquid igitur Filio fit, simul et Patri fit secundum
substantię unitatem. Si opera — inquit — non fecissem, quę
Opera quippe ipsa diuinę uirtutis erant, illi in Belzebub facta
dixerunt. Quę — inquit — nemo alius fecit. Nam alii talia se facere
non per se, sed per eum fatebantur, non ab ipsis, sed per ipsos ab eo facta. Quę quidem si non
uidissent Iudei, peccatum non haberent; non, quod omnis peccati expertes essent — nemo enim
sine peccato — sed *corr. ex progenię
h oc peccatum non haberent, cuius nunc arguuntur. Etenim ignorantia excusasset
errorem, cum se hominem odisse dicere
quia futurum erat, non
autem ideo factum, quia prędictum erat. Alioquin etiam pręsentia, quę esse nouimus, a nostra
notione, ut essent, compelli dicerentur, quod nemo quidem, quam dictu quoque absurdum sit,
ignorat.
Videamus igitur liberum et non necessarium Iudeorum peccatum in eum, quem diligere ac
reuereri debuerunt, quibus in locis Veteris Scripturę, antequam perpetratum foret, fuerit
ostensum. Ipse Dominus, multo antequam in carne apparuisset, per os Esaię conquestus est
dicens: Filios enutriui et exaltaui, ipsi autem
fontem aquę uiuę, et foderunt sibi
cisternas dissipatas, quę continere non ualent aquas. Dissipari enim et perfluere et
euanescere necesse est, quicquid a lege diuina diuersum excogitatur. Propterea plurimę quidem
hereses, quę Euangelio aduersabantur, iam desierunt. Iudeos ergo a se alienatos et in Osee
propheta pręuidens ait: Quia uos non populus meus, et ego non ero uester Deus. A
Domino itaque derelicti, stulti, fatui, absque intelligentię sensu facti sunt, et post tergum
conuersi cum uxore Loth in statuam salis mutati sunt,
cordis eorum, et in cornibus ararum eorum. Nam quemadmodum cor
*corr. ex obdurate
**corr. ex latitudine
p haraonis intantum induratum fuit, ut ne Dei quidem flagellis mollescere posset
ad dimittendos Iudeos, ita nunc ipsi Iudei ferro et lapide duriores modis omnibus Christo
repugnant et peruersa interpretatione* Scripturas deprauare conantur, ob hoc solum, ne earum
autoritate superati nostrę adherere compellantur religioni. De quibus psalmista ait:
Alienati sunt
et in cornibus ararum eorum. Nam quemadmodum cor
*corr. ex obdurate
**corr. ex latitudine
p haraonis intantum induratum fuit, ut ne Dei quidem flagellis mollescere posset
ad dimittendos Iudeos, ita nunc ipsi Iudei ferro et lapide duriores modis omnibus Christo
repugnant et peruersa interpretatione* Scripturas deprauare conantur, ob hoc solum, ne earum
autoritate superati nostrę adherere compellantur religioni. De quibus psalmista ait:
Alienati sunt peccatores a uulua,
a uulua, errauerunt ab utero, locuti sunt falsa.
Alienati sunt a Scripturarum uulua, quę sub uelamento uerborum spiritalis intelligentię
cęlabat mysterium. Vterus autem dicitur sermo, qui sensum generat apertiorem, id est
litteralem siue historicum. In utroque errant Iudei, quia neque, quod intelligunt, faciunt,
neque, quod non intelligunt, a nostris recte interpretatum accipere uolunt. Et quoniam
synagoga eorum pro tritico metere coepit zizania, merito in Esaia exprobrans eis Dominus sub
uineę suę metaphora dixit: Expectaui, ut
oratio.
Libet tamen parumper alloqui eos, qui offenderunt in lapidem electum, angularem, probatum,
ut esset illis lapis offensionis et petra scandali, ne putent deesse sibi locum poenitentię et
ex desperatione uenię magis indurentur. Ad Hierusalem, id est ad uos, o Iudei, uestri misertus
Dominus loquitur in Hieremia propheta dicens:
Fornicata es cum ęmatoribus multis; Iudei uocantur ad
poenitentiam tamen reuertere ad me, dicit Dominus, et ego suscipiam te. Denique
post multas
et petra scandali, ne putent deesse sibi locum poenitentię et
ex desperatione uenię magis indurentur. Ad Hierusalem, id est ad uos, o Iudei, uestri misertus
Dominus loquitur in Hieremia propheta dicens:
Fornicata es cum ęmatoribus multis; Iudei uocantur ad
poenitentiam tamen reuertere ad me, dicit Dominus, et ego suscipiam te. Denique
post multas pręuaricationum uestrarum obiectiones prophetę pręcipit dicens: Vade et
clama sermones istos contra aquilonem, et dices; Reuertere, auersatrix
Illuc uenit Iudas cum cohorte, osculo Dominum prodit, Dominus
comprehenditur,*** Petrus ferit Malchum seruum, apostoli relicto Domino in fugam conuertuntur.
Quidam relicta syndone nudus profugit. Hęc quoque ante significata monstrabimus, ut
confundatur et erubescat incredulitas Iudeorum, cum Scripturę, cui se credere aiunt,
autoritate senserint se superati.
Coepit — inquit — Iesus contristari et moestus esse. Tunc ait illis:
Tristis est anima mea usque ad mortem. Hoc ante in psalmis dixerat pronosticans in
in
futurum: Tribulationes cordis mei multiplicatę sunt. Et in alio psalmo:
Quasi lugens et contristatus sic humiliabar. Et quoniam non de sua passione mox
futura contristatus est — ad hoc enim uenerat, ut pateretur — sed de Iudę proditione*
Iudeorumque perfidia, ideo alibi dicit: Contristatus sum in exercitatione mea.
Conturbatus sum a uoce inimici et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinauerunt in me
iniquitates et in ira molesti erant mihi. Conturbatus est ergo Iesus non a
*corr. ex
dormiunt homines et in oratione
pernoctare negligunt, inimicus diabolus, ubi satum est triticum, superseminat zizania et uitii
suggestione propositum perimit sanctitatis.
Intrauit autem in hortum Dominus, ut primorum parentum peccatum in horto perpetratum, in
horto a Iudeis *corr. ex depręcationis
**corr. ex depręcatus
***corr. ex compelebatur
c omprehensus* diluere inciperet. Quod quidem futurum Salomon in Canticis
testatus est, ubi sponsam
Ioanne scriptum est — processit obuiam, interrogat, quem quęrerent. Respondent: Iesum
Nazarenum. Vbi autem audierunt dicentem: Ego sum, ueluti turbine repulsi
retrocedentes*** ceciderunt in terram. Quid hoc est nisi illud, quod olim contigit
Iudeis ad montem Synai? Loquente enim ad eos Domino et monte ex fulgure et tonitru fumante
atque coruscante ipsi territi stetere procul et sublata in altum uoce ad Moysen clamauerunt:
Loquere nobis tu, non loquatur Dominus, ne forte moriamur. Hanc igitur in
Christo
fuerat. Propiusque accedens Dominum amplectitur, osculatur, uultu amorem pręferens, in corde
autem meditans carnificinam. Significauit enim hoc indicio, quem illi comprehendere deberent.
Qua de re dixerat Propheta: Nox nocti indicat scientiam. Nox nocti — Iudas
Iudeis. Quemcunque osculatus fuero — inquit — ipse est, tenete eum.
Vnde alibi dicitur ei: Os tuum abundauit malicia, et lingua tua cincinnabat
dolos. Et iterum alibi: Molliti sunt sermones eius super oleum, et ipsi sunt
Quęstio
Sed si amici et proximi erant, quomodo in alio psalmo ait: Alieni insurrexerunt*
aduersum me et fortes quęsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum
suum? Amici ergo et proximi eius erant Iudei, dum uenturum et de semine patris Abrahę
nasciturum credunt. Sed cum ille uenisset et natus fuisset, negantes eum esse Christum ab eo
alienati sunt et aduersus eum insurrexerunt.
De quibus rursum ait: Susceperunt me sicut leo paratus ad predam, et sicut catulus
persecuti sunt, et
super dolorem uulnerum meorum addiderunt. Percussus est a Patre, ut nos salui essemus,
dicente Apostolo: Proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit
illum. Percussus est autem a Iuda propter pecunię cupiditatem, a Iudeis uero propter
inuidiam, quod plus illis a plebe honoraretur. Et magis Domino dolori fuit illorum perfidia,
ob quam peribant, quam uulnerum cruciatus, quem ab eis patiebatur. Vnde alibi ait: Super
omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et uicinis meis ualde, et
cum illum insultassent filii
Leui uolentes et ipsi fungi sacerdotio; Dauid etiam ante arcam Domini, dum illam in urbem
reduceret, exultans ac tripudians et uxoris Michol improperio pulsatus, quod humilius, quam
regi conueniret, se gessisset. Ad hęc propheta Heliseus Christi a Iudeis illudendi portauit
figuram, quando in Bethel ascendens ludibrio fuit pueris, qui ab ursis laniati petulantię suę
poenas dedere, nequis tutum existimet seruis Dei inferre iniuriam.
*corr. ex ignorabant
Porro, Saluator
causa expetunt iustum. Facinoris huius fortasse typum prę se tulit Gedeon a
ciuibus ad necem petitus, eo quod idoli Baal aram euertisset dictusque est Hierobaal, quod est
fortis aduersum Baal. Ita et Iesus, Hierobaal noster, fortis contra diabolum fuit, dum se
interimi patitur a Iudeis nostrę consulens saluti. Flagellatus ergo traditur illis, ut
crucifigatur.
Tunc in prętorium***** perductum purpura induunt, et spinis coronant, et genu flexo — ut
Mattheus ait — ante eum illudunt ei dicentes: Aue, rex
Iudeorum:
patitur a Iudeis nostrę consulens saluti. Flagellatus ergo traditur illis, ut
crucifigatur.
Tunc in prętorium***** perductum purpura induunt, et spinis coronant, et genu flexo — ut
Mattheus ait — ante eum illudunt ei dicentes: Aue, rex
Iudeorum: expuentesque in eum acceperunt arundinem et percutiebant caput eius.
Innocens ergo Dominus peruerso damnatur iudicio, quod futurum uidens Esaias propheta ait:
Iustus perit, et non est, qui cogitet in corde suo. Idem futura quasi pręsentia
cernens
Propter quod et Deus exaltauit illum, et
donauit illi nomen, quod est super omne nomen, ui in nomine Iesu omne genu flectatur
cęlestium, terrestrium et infernorum, et omnis lingua confiteatur, quia Dominus noster Iesus
Christus in gloria est Dei Patris. Non credit hoc Iudeorum perfidia, sed tunc demum
confiteri cogentur, cum nihil omnino proderit confiteri ad inferos damnatis. Quanto igitur
satius eis foret nunc errorem suum agnoscere quam pro eo, quod agnoscere neglexerint, in
ęternum postea cruciari?
Post Iesum cum lachrymis
suum agnoscere quam pro eo, quod agnoscere neglexerint, in
ęternum postea cruciari?
Post Iesum cum lachrymis sequuntur mulieres, quibus ait: Filię Hierusalem, nolite
flere super me, sed super uos ipsas flete, et reliqua, quibus ob incredulitatem
Iudeorum denunciat futuram urbis euersionem et populi calamitatem, quam a Romanis passi fuere.
Et hoc quidem in Esaia legimus prędictum, ubi dicitur: In siccitate messes**
illius
*corr. ex Abrahe
**corr. ex
iudicia ipsa Hierusalem Deo ulciscente
passa est excidium.
Tunc Symon Cyreneus angariatur, ut portet crucem post Iesum. Hic gentis externę homo —
Cyrene enim oppidum Lybię est — significauit alienas nationes deposito idolatrię errore post
Christum ituras et Iudeis in perfidia obduratis euangelicę credituras ueritati. Canitur enim
in psalmis: Aethiopia pręueniet manus eius Deo. Et Hieremias ad Filium Dei
loquens ait: Ad te gentes* uenient ab extręmis terrę, et dicent: Vere mendacium
possederunt patres nostri,
e st Ecclesiam suam, et inebriatus uino charitatis nudus dormiuit in cruce, a
Cham irrisus quidem, sed a Sem et Iapheth, minoribus natu liberis, reuerenter habitus atque
contectus. Hos euigilans benedixit, illum uero perpetua seruitute damnauit, ut infideles
Iudei, filii Cham, diaboli serui sint, et qui Euangelio credunt, gaudeant libertate, qua ipsos
Christus liberauit. Idem Dominus Isaac noster fuit, quem pater in holocastum, ut Deo obediret,
offerre uoluit. Sed pro Isaac aries est immolatus. Caro enim et humanitas Christi passa est,
— inquit — quia ipse uoluit. Passus est enim, ut pro nobis satisfaceret,
factus est maledictum, ut nos a maledicto primorum parentum liberaret, mortuus est, ut in
peccato mortuis uitam donaret et erreptos diabolo Deo redderet. Merito tamen interdum de
Iudeorum impietate conqueritur, quia odio in eum commoti id agebant, quod ipse pro omnium
salute non grauate, sed libenter perferre aduenerat. Tetendit arcum suum — inquit
— et posuit me quasi signum ad sagittam. Hoc in Hieremia legitur. Sicut enim
id agebant, quod ipse pro omnium
salute non grauate, sed libenter perferre aduenerat. Tetendit arcum suum — inquit
— et posuit me quasi signum ad sagittam. Hoc in Hieremia legitur. Sicut enim
sagittarius cuncta sua iacula ad scopon dirigit, ita Iudei omne iniuriarum genus ei soli
nitebantur inferre. Vnde ipse in psalmis conquestus est dicens: Conculcauerunt me
inimici mei... omnia consilia eorum in malum. Et in alio psalmo: Multiplicati
sunt — inquit — super capillos
psalmus quinquagesimusquintus, in quo quidem ipse ad Patrem loqui dicitur, posuisti
— inquit — lachrymas meas in conspectu tuo.
Tunc Pilatus cruci titulum apposuit Hebraicis, Gręcis et Latinis conscriptum litteris: Iesus
Nazarenus, rex Iudeorum. Huius tituli significationem prę se tulisse uidetur
quinquagesimisexti psalmi inscriptio, quam diuus Hieronymus in suo* super psalmos commentario
hanc esse ait: Ne disperdas, ipsi Dauid in** tituli inscriptionem; id est, ne
corrumpas aut mutes uel deleas.
prę se tulisse uidetur
quinquagesimisexti psalmi inscriptio, quam diuus Hieronymus in suo* super psalmos commentario
hanc esse ait: Ne disperdas, ipsi Dauid in** tituli inscriptionem; id est, ne
corrumpas aut mutes uel deleas. Et hoc impletum credimus, quando Iudeis reclamantibus
respondit Pilatus: Quod scripsi, scripsi. Mihi uidetur tituli huius typus fuisse
lamina aurea, quę super tyaram summi sacerdotis posita fronti imminebat. Sic enim et titulus
iste supra caput Iesu affixus fuit, ut hunc eum sacerdotem esse
es sacerdos in ęternum.
Dicitur autem Iesus Nazarenus, id est consecratus siue
sanctus. De quo in psalmis Deus Pater: Super ipsum — inquit —
florebit sanctificatio mea. Vere quoque rex erat Iudeorum, quod est laudantium et
confitentium. Incredulorum enim rex diabolus est. Ipse quippe Leuiathan — ut in Iob est
scriptum — rex est super uniuersos filios superbię. Sic ergo Pilatus titulum hunc
posuit, sicut et Caiphas prophetauit, hic confessus
Patris auxilio. Vt quid — inquit —
dereliquisti me longe a salute mea? Passioni enim, sicut superius est dictum, et
Pater eum tradidit, ut nos saluaret, et ipse semet tradidit, ut Patri obediret. A Iuda autem
traditus est per pecunię cupiditatem, a Iudeis per inuidiam, a Pilato per timorem, ne Cęsarem
offenderet, si ei, quem regnum appetere dixerant, pepercisset. Patris ergo in Esaia uox est:
Propter scelus populi mei percussi eum, ut uidelicet eius sanguine humanum genus
a sorde abluerem peccatorum. Hoc in
Omnem uindictam, quam in peccatores effusurus eras,
ego sustineo, ut per me omnium miserearis. Et iterum alibi ad Patrem: Quem tu
percussisti — inquit — ipsi
persecuti
sunt. Pater ergo miserando percussit, Iudei sęuiendo persecuti sunt: Patrem
commouit pietas, Iudeos odia concitarunt. Ideo subiunxit: Et super dolorem uulnerum
meorum addiderunt. Non solum igitur in passione sua derelictus est Iesus, sed etiam
uolens in mortem pro nobis oblatus, pro nobis traditus, ut
sustineo, ut per me omnium miserearis. Et iterum alibi ad Patrem: Quem tu
percussisti — inquit — ipsi
persecuti
sunt. Pater ergo miserando percussit, Iudei sęuiendo persecuti sunt: Patrem
commouit pietas, Iudeos odia concitarunt. Ideo subiunxit: Et super dolorem uulnerum
meorum addiderunt. Non solum igitur in passione sua derelictus est Iesus, sed etiam
uolens in mortem pro nobis oblatus, pro nobis traditus, ut per agni immaculati immolationem
Deo placato tollerentur
et non est, qui intelligat.
Iusto nanque moriente fideles, qui prius mortui erant, reuiuiscunt dicentes cum
propheta: Spiritus oris nostri, Christus Dominus, captus est in peccatis nostris, cui
diximus: In umbra tua uiuemus in gentibus. At hoc increduli Iudei non intelligunt.
Excęcauit enim eos malicia eorum et tenebrę, quę suspenso in cruce Domino factę sunt,
ceciderunt super corda eorum, ut non sit in eis, qui intelligat.
Expirante autem Domino et alia secuta sunt miracula: uelum templi scinditur, terra tremit,
conuertuntur. In Aggeo propheta loquentem audimus Dominum:
Adhuc modicum, et ego mouebo cęlum et terram. Cęlum igitur mouit, quando sole
obscurato tenebrę factę sunt. Terram mouit, quando eam uibrare compulit. Veruntamen et hęc et
reliqua tunc contigerunt, ut Iudeorum perfidiam duritiemque testarentur. Obtenebrata enim sunt
eorum corda Sole iustitię angustias patiente. Velum templi scissum est, et ferreum illorum
pectus non est scissum ulla pietate. Terra mota est, illi in perfidia immobiles perstitere.
Petrę scissę* sunt, illi
scissę* sunt, illi petris omnibus duriores permansere. Monumentis apertis mortui
surrexerunt, illi de monumento scelerum suorum surgere neglexerunt. Centurio gentilis cum sua
cohorte Filium Dei confitentur, ut gentes contemptis idolis Christum suscepturas significarent
et tamen Iudeos a perfidię obstinatione non recessuros. De illis, qui in passione Domini
surrexerunt, arbitror in Esaia fuisse prędictum: Expergiscimini — inquit —
et laudate, qui habitatis in puluere, quia ros luminum ros tuus. Ros quippe sanguinis
Christi
discipulus Iesu occultus,
permittente Pilato tulit de cruce corpus eius, Nicodemus myrrha et aloe perunxit *om.
a cceptumque corpus et munda syndone inuolutum cum aromatibus in monumento nouo
deposuerunt et aduoluerunt saxum magnum ad ostium monumenti. Iudeis quoque suggerentibus
Pilatus custodiri iussit sepulchrum a militibus usque ad diem tertium. In typum sepulturę
Domini pręcesserunt: Ioseph a fratribus in cisternam demissus; Ionas in mari mersus et a cetho
deglutitus et tertia die inde exiens uiuus. Ipsum etiam Dominum in
quasi ursi omnes, et quasi columbę meditantes gememus. Flebant igitur
mulieres, quibus dixit: Nolite flere super me. Flebant discipuli, quos a morte
resurgens interrogauit: Qui sunt hi sermones, quos confertis ad inuicem et estis
tristes? At Iudei increduli neque erga crucifixum ulla mouebantur pietate neque
resurgentis uirtutem curabant agnoscere. De qua illorum immanitate atque
perfidia — sicut in Esaia est scriptum — conqueritur et ait: Expandi manus meas tota die
ad populum incredulum, qui
tempore pręterit et cum uitę mortalis breuitate finitur. Illa uero poena magis,
immo maxime est timenda, quę infidelibus debetur in inferno, quia ęterna est et nullo unquam
clauditur fine neque minuitur unquam.
Nolite igitur cum uxore Loth retrospicere, o Iudei, et sicut illa conuersa est in statuam
salis, ita uos nolite sal fatuum effici ab hominibus conculcandum. Nolite aspides surdę fieri
obturando aures ad uocem incantantis sapienter. Audite ad ęternę beatitudinis pręmia uos
uocantem Hieremia dicente: Reuertere,
in cęlum ascenderunt, ut utriusque miraculi
testes essent et nos in spem resurgendi atque in cęlum ascendendi confirmarent.
Hoc quoque, quod ad inferos descenderit sanctosque suos de tenebris transtulerit ad lucem,
Veteris Instrumenti nobis persuadet autoritas et Iudeos arguit infidelitatis. Dei sapientiam,
quę Christus est, in Ecclesiastico prędicentem audimus: Penetrabo inferiores partes
terrę, et inspiciam omnes dormientes, et illuminabo omnes sperantes in Domino.
Obseruandum hoc loco, quod omnes quidem inspiciat iustus
indubitanter sperabant in aduentu eius. De quibus in Ezechiele loquitur dicens:
Et scient, quia ego Dominus, cum contriuero cathenas iugi eorum, et erruero eos de manu
ipsis imperantium. Imperabant gentibus demones, uana superstitione delusis. Quin etiam
fidelibus Iudeis imperabant protoplastorum culpa in inferno receptis. Sed gentili populo in
Sophonia loquens: Expecta me — inquit — in die resurrectionis meę in
futurum, quia iudicium meum, ut congregem gentes. Post resurrectionem enim Domini
apostolis euangelizantibus
futurum, quia iudicium meum, ut congregem gentes. Post resurrectionem enim Domini
apostolis euangelizantibus congregatę sunt gentes in una Christi Ecclesia, quę prius dispersę
erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum.
Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee*
prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant,
gustauerant. Desyderio quippe isto
affectus fuit Dauid, cum in psalmis concineret: Exurge, Domine Deus meus, in pręcepto,
quod mandasti. Et synagoga populorum circumdabit te, et propter hanc in altum
regredere. Non dixit synagoga populi, ne de Iudeis tantum dictum
intelligatur, sed populorum, ut ad omnes Domini resurrectionem pertinere nemo dubitet. Nam
plurima quidem gentium multitudo Christum fide complexa est, pauci autem ex Iudeis
crediderunt. Idem Propheta in alio psalmo uotum suum exprimit clamans: Exurgat
te, et propter hanc in altum
regredere. Non dixit synagoga populi, ne de Iudeis tantum dictum
intelligatur, sed populorum, ut ad omnes Domini resurrectionem pertinere nemo dubitet. Nam
plurima quidem gentium multitudo Christum fide complexa est, pauci autem ex Iudeis
crediderunt. Idem Propheta in alio psalmo uotum suum exprimit clamans: Exurgat Deus, et
dissipentur inimici eius, et fugiant, qui oderunt eum, a facie eius. Ipso enim
resurgente dissipatum est regnum diaboli, de quo admonuit nos Dominus in Euangelio dicens:
erat, ut in medio annorum perficiatur, optat. Cui
Dominus illud respondere uidetur — sicut paulo ante diximus — in Sophonia scriptum:
Expecta me, dicit Dominus, in die resurrectionis meę, in futurum, quia iudicium meum,
ut congregem gentes; ut uidelicet Iudeis ob perfidiam reprobatis ex gentibus mihi
congregem Ecclesiam.
Post resurrectionem enim Dominus noster misit operarios suos in messem suam, et triticum
quidem collegit in horrea, zizania autem in fasciculos colligata igni comburenda dimisit. Idem
in psalmis ad
Quanta hominum insania uidere uerum, et suadere falsum, aliud in
conscientia, aliud in ore habere! Milites ergo, quibus nihil est auro argentoque charius,
accepta pecunia fecerunt — inquit — sicut erant edocti. Et diuulgatum est
uerbum istud apud Iudeos, usque in hodiernum diem; apud incredulos utique, non apud
Christi fideles. Quicunque enim Christo non credunt, procul a ueritate absunt, quia Christus
ueritas est. Hactenus de resurrectione Domini explicata est Matthei narratio. Quędam autem,
quę hic
fuit,
prior ingressus est in monumentum. Non sine mysterio id referre uidetur Euangelista. Vt quid
enim opus erat narrare, quis citius, quis tardius cucurrerit, cum ambo eandem* rem eadem die
peregerint? Videtur itaque huius Euangelii scriptor per hos duos designare uoluisse Iudeos et
gentiles, in Petro gentiles, in Ioanne concludens Iudeos. Hi enim primi in fide unius ueri Dei
incesserunt et uenturum quidem Messiam in Scripturis sibi promissum credebant. Sed cum
uenisset, non introierunt in monumentum iustę credulitatis, negantes ipsum, qui
id referre uidetur Euangelista. Vt quid
enim opus erat narrare, quis citius, quis tardius cucurrerit, cum ambo eandem* rem eadem die
peregerint? Videtur itaque huius Euangelii scriptor per hos duos designare uoluisse Iudeos et
gentiles, in Petro gentiles, in Ioanne concludens Iudeos. Hi enim primi in fide unius ueri Dei
incesserunt et uenturum quidem Messiam in Scripturis sibi promissum credebant. Sed cum
uenisset, non introierunt in monumentum iustę credulitatis, negantes ipsum, qui crucifixus,
mortuus et sepultus fuerat, et de sepulchro uiuus
Christum cucurrerunt, utpote qui neque
Legem neque prophetas habebant, sed prius ad Christum ingressi sunt, in ipsum credentes, ipsum
confitentes, pro ipsius nomine nec supplicia nec mortem pati recusantes. Quod autem post
Petrum etiam Ioannes introisse dicatur, hoc innuit, quod Iudei quoque in fine seculi ad
Christum conuertentur, iuxta illud Micheę prophetę: In die illa, dicit Dominus,
congregabo claudicantem, hoc est gentiles, qui in idolorum errore claudicabant,
congregabo in Ecclesia fidelis rectęque culturę: et eam, quam
dixit Dominus: Qui uidet me, uidet et Patrem meum.
In Sophonia quoque scriptum est: Reliquię Ishrahel non facient iniquitatem, nec
loquentur mendacium, et non inuenietur in ore eorum lingua dolosa. Reliquię autem
Israhel sunt non solum illi, qui ex Iudeis in secundo Christi aduentu reliqui erunt, sed,
etiam apostoli ipsi et quicunque ex Iudeis crediderunt. Hoc et Paulus ad Romanos scribens
testatur et ait: Cęcitas ex
parte contigit in Israhel, ex parte, dicit, non ex toto; donec plenitudo
est: Reliquię Ishrahel non facient iniquitatem, nec
loquentur mendacium, et non inuenietur in ore eorum lingua dolosa. Reliquię autem
Israhel sunt non solum illi, qui ex Iudeis in secundo Christi aduentu reliqui erunt, sed,
etiam apostoli ipsi et quicunque ex Iudeis crediderunt. Hoc et Paulus ad Romanos scribens
testatur et ait: Cęcitas ex
parte contigit in Israhel, ex parte, dicit, non ex toto; donec plenitudo
gentium intraret, et sic omnis Israhel saluus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Syon,
ad monumentum foris plorans. Quare Maria plorat, et discipuli,
qui ad monumentum cucurrerunt, non plorant? Fortasse, quia infirmior sexus magis promptus est
ad lachrymas uel quia illi aliud, hęc aliud c ogitabant. Illi ab amicis
exportatum corpus putabant, a Iudeis exemptum et alicubi per contemptum proiectum, et non
minus dolebat mortuo illatam iniuriam quam in cruce pendenti poenam. Dum ergo
fleret — inquit — inclinauit se et prospexit in monumentum. Et uidit duos angelos
in albis sedentes, unum ad caput, et
Cum ergo duo discipuli isti Domino a mortuis suscitato, quem peregrinum esse arbitrabantur,
talia retulissent, tunc ipse captata occasione dixit ad eos: O stulti et tardi corde ad
credendum in omnibus, quę locuti sunt prophetę! Hoc ipsum nos Iudeis impiis et
incredulis dicere possumus. Quorum tanto maior est stuliticia nolle credere,
quanto plura sui erroris experti sunt argumenta. Quotidie legunt, quę sibi de Messia futuro
dicta sunt a prophetis, et eadem secundum Euangelistas in Christo crucifixo
queunt,* ut ad baptismi salutaris gratiam cum fidei
confessione accedant. Qua quidem in re et prophetis suis iniuriam faciunt, quasi qui minus
uera prędixerint, et semet in ęternę damnationis baratrum imprudenter pręcipitant. O igitur
stulti et tardi corde ad credendum Iudei! Nonne hęc oportuit pati Christum, et ita
intrare in gloriam suam? Si Esaias uera prophetauit, cui uos credere dicitis, cur ea,
quę dixit, de Christo crucifixo prędicta fuisse non creditis, si in illo euenisse non
ignoratis? Cum illum in crucem egissent
Hanc eius apparitionem Ioannes diffusius
exequitur. Iccirco, quid ipse referat, libet apponere, ut rem gestam plenius indicemus.
Cum — inquit — sero esset die illo, una sabbatorum, et fores essent
clausę, ubi erant discipuli congregati propter metum Iudeorum, uenit Iesus et stetit in
medio, et dixit eis: Pax uobis. Iam Maria, iam Petrus, iam duo a castello reuersi
nunciarant Dominum resurrexisse, illi tamen, qui nondum ipsum uiderant post sepulturam uiuum,
suspenso adhuc animo circa resurrectionis fidem fluctuabant.
indicabat. Vel piscis in mari fluitans
populus gentilis erat, in amaritudine idolatrię immersus, qui, postquam ad Christum conuersus
est, ardore diuini amoris assari coepit, cupiens mori pro Christo, ut cum Christo uiueret.
Fauus uero, quia cera et melle constat, uidentur esse Iudei in Christum credentes, antea
quidem Legis cerimoniis dediti, deinde Euangelii iugum suaue portantes Christumque pascentes
fidei fructu atque uirtutum. Hi reliquię illę* fuerunt populi Israhel, quę saluę factę sunt,
aliis in incredulitate stulte admodum
coram eis, sumens reliquias dedit eis.
Et hoc sane innuebat aliquid in illis, qui credituri erant, futurum. Dominus enim alitur
salute fidelium. Multa pręcipit facienda, multa ipse facit, et uerbis docens et exemplo. Hoc
fuit coram discipulis manducare. Restabat plurimus Iudeorum gentiliumque populus, ipsis postea
Christum euangelizantibus conuertendus, et hoc est sumere reliquias atque eis dare. Hoc ipsum
et in illo conuiuio, in quo turbam paucis panibus Dominus ipse saturauit, sed apostoli
reliquias collegerunt, existimo fuisse
Hęc sunt —
inquit — uerba, quę locutus sum ad uos, cum adhuc essem uobiscum; hoc est, cum
essem passibilis et mortalis, sicut nunc estis uos. Tunc a me didicistis, quia impleri oportet
Scripturas, in quibus de me fuit prophetatum. Quomodo ergo perfidi Iudei Moysi uel prophetis
uel psalmis credunt, si eum negant, in quo impleta sunt, quę ipsi illic implenda legunt? Aut
quomodo ex hoc eorum prauitas hereticorum non confunditur, qui dixerunt Christum in
miraculorum operatione magicis artibus usum? Si enim multo ante, quid
Oportebat igitur prędicare, sed
in nomine Domini, qui potest ignoscere et peccata delere.
In omnes genets
— inquit — incipientibus ab Hierosolyma. Et in his, ut mihi uidetur,
dictis ordo seruatus est saluandorum. Iudeis non credentibus gentes crediderunt. Iccirco prius
nominantur gentes, deinde hi, quibus prędicari est coeptum. Sic enim et apostoli, cum a Iudeis
repellerentur, dixerunt: Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce
— inquit — incipientibus ab Hierosolyma. Et in his, ut mihi uidetur,
dictis ordo seruatus est saluandorum. Iudeis non credentibus gentes crediderunt. Iccirco prius
nominantur gentes, deinde hi, quibus prędicari est coeptum. Sic enim et apostoli, cum a Iudeis
repellerentur, dixerunt: Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce conuertimur ad gentes.
*corr. ex disperabat
Quare autem prius Iudeis fuit
cum a Iudeis
repellerentur, dixerunt: Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce conuertimur ad gentes.
*corr. ex disperabat
Quare autem prius Iudeis fuit euangelizandum? Puto, ne Christus de Iudeis secundum carnem
genitus minus suos quam alienos dilexisse uideretur aut in illos mortis suę uindictam
appetisse, pro quibus orauerat in cruce. Pręterea iis primum ostendi debuit, qui de ipsius
aduentu Scripturas habebant,
Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce conuertimur ad gentes.
*corr. ex disperabat
Quare autem prius Iudeis fuit euangelizandum? Puto, ne Christus de Iudeis secundum carnem
genitus minus suos quam alienos dilexisse uideretur aut in illos mortis suę uindictam
appetisse, pro quibus orauerat in cruce. Pręterea iis primum ostendi debuit, qui de ipsius
aduentu Scripturas habebant, ut* cognita diuinorum sententia eloquiorum
debuit, qui de ipsius
aduentu Scripturas habebant, ut* cognita diuinorum sententia eloquiorum facilius crederent, et
ipsę gentes, cum eos, qui Iesum crucifixerunt, a morte suscitatum adorare uidissent, promptius
ad eiusdem fidei sacramentum confluerent. Inexcusabilis est igitur Iudeorum error, qui, primi
ad coenam patrisfamilias uocati uenire contempserunt, et grande profecto gentilium meritum,
qui, quod primi Legis et prophetarum munere donati refutarunt, hoc ipsi, cum nullam
Scripturarum cognitionem haberent, primi amplexi sunt, testantes eum uiuere,
uos — inquit —
testes estis horum. Et ego mittam promissum Patris mei in uos. Vos autem sedete in
ciuitate, quoadusque induamini uirtute ex alto. Apostoli sancti testes fuerunt
passionis et resurrectionis. Sed quia testimonium ferre uel aduersus Iudeos inuidię in
Christum ueneno infectos uel aduersus gentes idolatrię errore subuersas minime tutum
uidebatur, et humana fragilitas in uitę contemptum aliquid moliri non audebat, ego
— inquit — mittam promissum Patris mei in uos. Hoc illud est,
omnibus, quę
credere oportet, ut salui fiant, baptismi gratia purificate, ut Ecclesię membra facti mihi,
qui caput eius sum, coniungantur, et sicut ego et Pater unum sumus, ita et ipsi mecum unum
sint. Docete omnes gentes — inquit — ut se non modo ad saluandos Iudeos uenisse
significaret, uerum etiam ad omnes gentium nationes. Alioquin, qua ratione diceretur
Agnus Dei, qui tollit peccata mundi, si solum Iudeę gentis peccata tolleret et
tam modicę partis mundi tantum curam haberet?
Homines autem prius docendi
Propter quam ergo non occidimur, per
eam et saluamur, si modo uitii alicuius macula tam preciosum** signum non deleuerimus. O felix
lignum, a prophetis *corr. ex appręhen-
**corr. ex pręciosum
prędictum, a Iudeis expectatum, a gentilibus susceptum et honoratum. Tu es uirga
illa Aaron, qua flagellata est Aegyptus, populus Israhel liberatus, qua mare percussum
pharaonem cum exercitu operuit fluctibus et populo Dei tutum pręstitit iter. Tu es Moysi
baculus, quo percussa petra fontem
dominum — inquit — sedentem super solium excelsum et eleuatum. Et
plena erat domus a maiestate eius, et ea, quę sub ipso erant, replebant templum. Hoc
autem de Christo dici testis est Ioannes Euangelista. Cum enim prophetę huius uaticinio
probaret Iudeos Christo fore incredulos, continuo subiunxit: Hęc dixit Esaias, quando
uidit gloriam eius et locutus est de eo. Hoc etiam ipsa uisionis ratio facile nobis
persuadet. Dominum enim, quem sedentem in solio se uidisse asseruit, effigie humana eum
uidisse indicat.
regni opinione fuisse Tertullianum, Victorinum, Lactantium, et
apud Gręcos Hireneum, Lugdunensem episcopum, nisi illos Hieronymus cunctis
pręferendus redarguisset. Eos ille iudaizare dixit, qui mille annorum regnum in
fine constituunt. Iudei enim tunc se in regnum restituendos aiunt et in
Hierusalem auro gemmisque constructa collocandos, et rursum nuptias, sacrificia,
circumcisiones, sabbata seruanda, liberos educandos, rursum epulis deliciisque
indulgendum, nationes, ut
qui persecutionem
patiuntur propter iustitiam: si rursum beati sunt, qui argentum aurumque in
terra possident, qui liberorum procreationi operam impendunt, qui conuiuia laute
parant et crapulantur atque aliis dominari affectant. Sed Iudęorum ista tam uana
expectatio est, ad pristinas uoluptates uotis omnibus anhellantium, non
Christianorum, qui post corporum glorificationem istis se non indigere sciunt,
dicente Domino: In resurrectione neque nubent, neque
Dominabitur
enim, donec in illum ira Dei uindictam perficiet, qua oppressus peribit. Scelera
quoque eius describuntur, cum dicitur: et Deum patrum suorum non reputabit,
et erit in concupiscentiis foeminarum . Erit enim de Iudęorum progenie.
Deum itaque patrum suorum, Deum Abraham, Deum Isaac, et Deum Iacob contemptui
habebit, temerarie admodum sibi uendicans diuinitatem seque ut Deum coli iubens.
Quid est autem, quod dicitur, in concupiscentiis
suo lumine solis radios exuperabit eoque facilius reliquas cęli luces
supereminebit atque pręcellet. Tunc , inquit, plangent omnes tribus
terre . Visa enim cruce turbabuntur impii moeroreque afficientur.
Plangent Iudęi, quia quem crucifixerant, eum in cęlo regnare intelligent.
Plangent hęretici, qui crucem quasi Deo inimicam minime adorandam esse dixerunt.
Plangent peccatores, qui illum offenderunt, quem dominum omnium esse tam aperta
signa, tam
dicens: Reuelabitur ille iniquus,
quem Dominus Iesus interficiet spiritu oris sui et destruet illustratione
aduentus sui . Ante tamen Enoch et Heliam uenturos constat, ad quorum
prędicationem Iudęi quoque, qui tunc uiui aderunt, ad Christum conuertentur: sed
iidem (ut diximus) ab Antichristo interficientur. Et quoniam persecutio (ut
dictum est) tres annos cum dimidio perseuerabit, in Apocalypsi
ratio, dicente Zacharia propheta : Erunt in
omni terra, dicit Dominus, partes duę in ea dispergentur; et deficient,
tertia pars relinquetur in ea . Duę istę partes erunt Iudęi increduli et
heresi polluti Christiani; tertia pars erunt fideles, qui quomodo relinquentur,
declarat dicens: et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur
argentum, et probabo eos, sicut probatur aurum . Et
sunt. Omnibus ergo Christus Dominus uisibilis apparebit, dicente Ioanne in
Apocalypsi : Ecce uenit in nubibus et uidebit
eum omnis oculus, et qui eum pupugerunt . Videbunt enim eum et Iudęi
increduli, cognoscentesque Dei filium fuisse, quem ipsi crucifixerunt, dolore
afficientur. Ideo subditur: et plangent se super eum omnes tribus terrę .
Plangent, quia multis in eum credentibus ipsi non crediderunt. Nemo tunc
terram Dominum fideles serui reuerenter comitentur, asseclę et assessores in
throno sedentis. Restabunt adhuc alii minus perfecti, fideles tamen, quos in
dextera parte angeli statuent saluandos. Reliquos autem, hoc est, uel incredulos
Iudęos uel male credentes hereticos uel in peccatis perditos Christianos,
seorsum in parte sinistra stare compellent. Id futurum clare aperteque exposuit
Dominus, ut omnibus liquido pateat, qualis bonorum malorumque finis sit, et alii
de
ac armis ualidissimum prope pessum dederint, nedum conturbarint.
Neque gratiam Italae mulierculae tantum apud Hungaros ualuisse credendum est, ut
ex illius uoto sibi regem constituerent. Nempe Italis Hungari, Boëmi ac Poloni adeo
infensi sunt, ut illos eodem fere odio, quo et Iudaeos prosequantur, eorum maxime (has
enim maleuolentiae causas inquirendo comperi) calliditatem atque auaritiam perosi.
Quam profecto opinionem de Italis inde natam esse illis gentibus arbitror, quia aliquando
quidam Romani sacerdotes, missu summi pontificis ad
aggrediar Spiritu
Sancto adiuuante breui uerborum compendio Dauidis res gestę, quas ut potuimus
nostra poesi complexi sumus, quo spectent quosue typos in se habere mihi uideantur
nouitatis.
In omnibus fere Dauidem puto personam gerere Christi; Saulem autem Iudeos,
qui Christum persequebantur, significare. Tum sub prophetarum dictis factisque
contineri utriusque Legis autoritatem.
qui Christum persequebantur, significare. Tum sub prophetarum dictis factisque
contineri utriusque Legis autoritatem.
Samuel autem qui interpretatur audiens Deum in frusta concidit
cultum gladio lacerant ueritatis. Agag enim festiua solemnitas
dicitur, Amalech gens bruta ac fatua interpretatur. Dauid uirum manu fortem sonat
et uultu desiderabilem. Hic est Christus qui ligauit fortem ipse fortior, et idem
desyderatus cunctis gentibus a populo fideli suscipitur, atque a Iudeis regnum
transfertur; dicente propheta: Quum uenerit sanctus sanctorum, cessabit unctio
uestra. Translatum est regnum de tribu Beniamin ad tribum Iuda id est de filiis
amaritudinis ad filios confitentes Christum regem et glorificantes. Vtrumque enim
significat
postea usi sunt e. g. William Langland in
The Vision of Piers Plowman (1370), et Martin Luther Brief D. Martin Luthers wider die Sabbather an einen guten Freund (1538).
Saul agitatur spiritu immundo, et Dauide cytharam pulsante refocillatur; hoc
est Iudei in immunditia infidelitatis uersantes desipiunt, quidam tamen Christum
audiendo conuertuntur.
Iam primum Dauid fit armiger Saulis; quia Christus primum docuit Iudeos,
et crucem quę eius arma sunt, inter illos portauit, ut Ioannes testatur.
Saul agitatur spiritu immundo, et Dauide cytharam pulsante refocillatur; hoc
est Iudei in immunditia infidelitatis uersantes desipiunt, quidam tamen Christum
audiendo conuertuntur.
Iam primum Dauid fit armiger Saulis; quia Christus primum docuit Iudeos,
et crucem quę eius arma sunt, inter illos portauit, ut Ioannes testatur.
Goliam inter idolatras Palestinos fortissimum interemit. Christus diabolum
qui gentibus dominabatur, Euangelii uulgatione contriuit.
Palestini
maleis tundere aggressi sunt.
II.
Dauid cum Ionatha Saulis filio init amiciciam, et eius reuelationibus a Saulis
inuidia saluatur. Ionathas columbę
donum interpretatur, quod Spiritus Sancti
donum est. Spiritus autem Sancti dono Iudeis Lex data est, ideo Ionathas Saulis
est filius; cuius Legis reuelatione patuerunt mysteria Christi, quę
in illa continentur
sub uelamine figurarum. Hinc nos ipsorum Iudeorum proprię
Scripturę
non
credentium manifestam cernentes insaniam pericula occidentis litterę
uitamus,
inuidia saluatur. Ionathas columbę
donum interpretatur, quod Spiritus Sancti
donum est. Spiritus autem Sancti dono Iudeis Lex data est, ideo Ionathas Saulis
est filius; cuius Legis reuelatione patuerunt mysteria Christi, quę
in illa continentur
sub uelamine figurarum. Hinc nos ipsorum Iudeorum proprię
Scripturę
non
credentium manifestam cernentes insaniam pericula occidentis litterę
uitamus, et
spiritui qui uiuificat adhęremus. Ob hoc Ionathas, id est Spiritus Sancti donum
nostrę fidei fauet, et eorum reprobat perfidiam.
insaniam pericula occidentis litterę
uitamus, et
spiritui qui uiuificat adhęremus. Ob hoc Ionathas, id est Spiritus Sancti donum
nostrę fidei fauet, et eorum reprobat perfidiam.
Saul tamen Dauidem pręficit militibus. Et Iudei initio patiuntur ut plebem
doceat Christus et magister eorum sit.
Quum autem Saul uidisset pręferri sibi Dauidem laude uirtutis, odio eum habuit,
et uitę
illius insidiari coepit. Sic Iudeorum principes quum cernerent plebem
abire post Christum, et miracula
perfidiam.
Saul tamen Dauidem pręficit militibus. Et Iudei initio patiuntur ut plebem
doceat Christus et magister eorum sit.
Quum autem Saul uidisset pręferri sibi Dauidem laude uirtutis, odio eum habuit,
et uitę
illius insidiari coepit. Sic Iudeorum principes quum cernerent plebem
abire post Christum, et miracula eius prędicare,10 inuidentes quęsierunt eum
interficere.
cf. Io 10
138r
cf. littera enim occidit Spiritus
littera enim occidit Spiritus autem vivificat II Cor 3,6
sancti corr. ex sancto MS
138v
praeditare MS
Sępenumero cum Dauide in gratiam se redire simulat Saul, et Iudei Christum
tentantes blandius interrogant, non ut discant, sed ut accusent.
Saul despondit Dauidi filiam Michol pro prępuciis Palestinorum. Michol
interpretatur aqua ex omnibus, quę
est aqua baptismi inter omnes optabilior, qua
a maledicto primorum parentum
Palestinorum. Michol
interpretatur aqua ex omnibus, quę
est aqua baptismi inter omnes optabilior, qua
a maledicto primorum parentum liberamur. Hęc aqua sponsa est Christi; quia nisi
Christo plena fide adhęserimus, baptisma nihil nobis proderit. Saulis autem filia
dicitur, quia a Iudeis coepit baptizante eos Ioanne et postea discipulis Christi, qui
et ipsi Iudei erant.
Dauid pro sponsa Michol numerat Palestinorum prępucia; quia Christus
incircumcisos conuersos baptismo purificat.
Saulem fugit; fugit Christus Iudeorum
inter omnes optabilior, qua
a maledicto primorum parentum liberamur. Hęc aqua sponsa est Christi; quia nisi
Christo plena fide adhęserimus, baptisma nihil nobis proderit. Saulis autem filia
dicitur, quia a Iudeis coepit baptizante eos Ioanne et postea discipulis Christi, qui
et ipsi Iudei erant.
Dauid pro sponsa Michol numerat Palestinorum prępucia; quia Christus
incircumcisos conuersos baptismo purificat.
Saulem fugit; fugit Christus Iudeorum persecutionem, donec ueniat hora eius
regnandi in cruce.
quia a Iudeis coepit baptizante eos Ioanne et postea discipulis Christi, qui
et ipsi Iudei erant.
Dauid pro sponsa Michol numerat Palestinorum prępucia; quia Christus
incircumcisos conuersos baptismo purificat.
Saulem fugit; fugit Christus Iudeorum persecutionem, donec ueniat hora eius
regnandi in cruce.
Qui quęrebant Dauidem a Michola delusi re infecta reuertuntur ad Saulem.
In discipulos Christi baptismi gratiam prędicantes Iudeorum furit dementia, sed
qui in flagellis pro Christo susceptis
baptismo purificat.
Saulem fugit; fugit Christus Iudeorum persecutionem, donec ueniat hora eius
regnandi in cruce.
Qui quęrebant Dauidem a Michola delusi re infecta reuertuntur ad Saulem.
In discipulos Christi baptismi gratiam prędicantes Iudeorum furit dementia, sed
qui in flagellis pro Christo susceptis gaudebant, cogi nequeunt, ut ipsum negent,
et illi spe sua decepti ad infidelitatem suam redeunt.
Dauid fugiens uenit ad Samuelem. Christus litteram
Dauid fugiens uenit ad Samuelem. Christus litteram occidentem uitans aperit
spiritalem sensum prophetarum, qui aduentum suum prędixerant.
Missi Dauidem comprehendere, coeperunt prophetare. Et satellites Iudeorum
missi ut Christum capiant, uerbis eius stupefacti redeunt et aiunt: Nunquam homo
sic locutus est.
Dauid fugiens ab Achimelech sacerdote accipit panes sanctos et gladium
Golię
Gethei. Christus fugiens Iudeorum
Et satellites Iudeorum
missi ut Christum capiant, uerbis eius stupefacti redeunt et aiunt: Nunquam homo
sic locutus est.
Dauid fugiens ab Achimelech sacerdote accipit panes sanctos et gladium
Golię
Gethei. Christus fugiens Iudeorum perfidiam, a sacerdotio eorum amouet
gratiam panis in corpore suo sanctificati, porrigitque discipulis; accipit gladium
quo Golias periit, ut in eo uincat etiam nationes idolis deditas, et Iudeis incredulis
nihil prosit ablata diabolo potestas.
cf. II Cor
Achimelech sacerdote accipit panes sanctos et gladium
Golię
Gethei. Christus fugiens Iudeorum perfidiam, a sacerdotio eorum amouet
gratiam panis in corpore suo sanctificati, porrigitque discipulis; accipit gladium
quo Golias periit, ut in eo uincat etiam nationes idolis deditas, et Iudeis incredulis
nihil prosit ablata diabolo potestas.
cf. II Cor 3,6, ut supra
139r
numquam sic locutus est homo Io 7,46
ab corr. ex ad MS
II Cor 3,6, ut supra
139r
numquam sic locutus est homo Io 7,46
ab corr. ex ad MS
Dauid fugiens ad Achim Getheorum regem insaniam simulat. Et discipuli
Christi a Iudeis repudiati transeunt ad gentes, et dum insanire putantur aiunt: Nos
stulti propter Christum, sed stultum Dei sapientius est hominibus. Achis
interpretatur frater meus. Et Dominus ait: Qui fecerit uoluntatem Patris mei qui
in cęlis est, hic frater meus et soror et
prophetarum de se testantium. Deinde uenit in terram Iuda id est ad
populum confitentem se et Nouę
legi adhęrentem; ad quam sui conueniunt. Sui
enim sunt qui in ipsum credunt.
Sacerdotes Nobę
a Saule cęduntur; quia Christo in carne ueniente perire
debebat Iudeorum sacerdotium.
Abiathar Achimelechi filius fugit ad Dauidem et ab eo benigne est susceptus;
quia Christus sacerdos in ęternum ne Iudeos quidem ad se uenientes repudiat,
nemini claudens ianuam salutis.
IIII.
qui in ipsum credunt.
Sacerdotes Nobę
a Saule cęduntur; quia Christo in carne ueniente perire
debebat Iudeorum sacerdotium.
Abiathar Achimelechi filius fugit ad Dauidem et ab eo benigne est susceptus;
quia Christus sacerdos in ęternum ne Iudeos quidem ad se uenientes repudiat,
nemini claudens ianuam salutis.
IIII.
Ceila a Palestinis obsidetur, a Dauide liberatur. Ceila interpretatur sustollens
se ipsam. Fideles persecutionem passi ab idolatris a Christo liberantur et ad cęlum
ad quem uenit
Christus, hic affectibus floret piis, et germinat operibus uirtutum.
Sed quoniam multi etiam a perfectionis culmine corruunt, Dauid a Zipheis
proditur, et a Saule circumdatur. Sed Saul quum audisset hostes in regnum irruisse
a Dauide recessit. Christus ad Iudeos uenerat, ex quibus Iudas Zipheus erat, dum
apostolatus dignitate floreret, sed uitio subuersus uendidit Christum Iudeis; qui
quum ipsum comprehendere parati essent, timuerunt plebem et recesserunt.
cf. nos stulti propter Christum I Cor 4,10; quod stultum est
etiam a perfectionis culmine corruunt, Dauid a Zipheis
proditur, et a Saule circumdatur. Sed Saul quum audisset hostes in regnum irruisse
a Dauide recessit. Christus ad Iudeos uenerat, ex quibus Iudas Zipheus erat, dum
apostolatus dignitate floreret, sed uitio subuersus uendidit Christum Iudeis; qui
quum ipsum comprehendere parati essent, timuerunt plebem et recesserunt.
cf. nos stulti propter Christum I Cor 4,10; quod stultum est Dei sapientius est
hominibus I Cor 1,25
quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei
in desertum ut tentaretur a diabolo; tunc diabolus tentauit illum
per oculum tentationis, quum ostenderet ei regna mundi.
Dauid latet in spelunca, Sauli oram clamidis abscindit, et Saul desinit eum
persequi. Christus latebat in obscuritate Veteris scripturę, in qua Iudei cęcutiebant.
Sed illis quos conuertit ostendit oram clamidis abscissam id est sensum Scripturę
spiritalem, et agnoscere coeperunt Saluatorem.
Samuel moritur, et Dauid uenit in Pharam. Vaticinia de Christo finem
accipiunt, et Euangelium inter ferocissimas
sibi coniunxit. Extirpata idolorum stultitia
Christus ecclesiam sibi sponsam fecit, et quę
demoniis seruiebat, facta est uxor
Christi per fidem.
Dauid superinduxit Achinoen; hęc interpretatur fratris decus. Fratres Christi
Iudei erant; ex his elegit apostolos, qui ipsum prędicando et exaltando facti sunt
eius decus.
Saul iratus Dauidi Micholam eius sponsam tradidit Phalto. Diximus per Michol
baptismum significari. Phalti autem interpretatur liberatus. Iudei ergo quanuis
Christo infensi
fratris decus. Fratres Christi
Iudei erant; ex his elegit apostolos, qui ipsum prędicando et exaltando facti sunt
eius decus.
Saul iratus Dauidi Micholam eius sponsam tradidit Phalto. Diximus per Michol
baptismum significari. Phalti autem interpretatur liberatus. Iudei ergo quanuis
Christo infensi auertere ab illo niterentur sponsam eius ecclesiam baptismo
consecratam, tradere tamen illam non poterant nisi per baptismum liberato.
Fidelium enim coetu constat Christi ecclesia.
Saul Zipheis prodentibus Dauidem obsedit in colle
Christi ecclesia.
Saul Zipheis prodentibus Dauidem obsedit in colle Achillę. Achila
interpretatur susceptio eius. Ziphei ergo id est florentes non uirtute sed malicia
140r
idolorum corr. ex Iudeorum MS
140v
sic
accusant Christum coram principibus Iudeorum, et illi uitę
eius insidiantur, et
eiusdem susceptores persequuntur.
Dauid noctu ingressus tentorium Saulis, tulit cyphum
susceptio eius. Ziphei ergo id est florentes non uirtute sed malicia
140r
idolorum corr. ex Iudeorum MS
140v
sic
accusant Christum coram principibus Iudeorum, et illi uitę
eius insidiantur, et
eiusdem susceptores persequuntur.
Dauid noctu ingressus tentorium Saulis, tulit cyphum et hastam, ipsum uero
interimi prohibuit; ob hoc Saul placatus abiit. Ingreditur Iesus Saulis tentorium,
dum aperit Iudeis abdita
coram principibus Iudeorum, et illi uitę
eius insidiantur, et
eiusdem susceptores persequuntur.
Dauid noctu ingressus tentorium Saulis, tulit cyphum et hastam, ipsum uero
interimi prohibuit; ob hoc Saul placatus abiit. Ingreditur Iesus Saulis tentorium,
dum aperit Iudeis abdita Scripturarum, et sensuum noctem sua expositione facit
lucescere. Saulem dormientem non permittit interimi, Iudeos incredulos non statim
punit, sed interim donec conuertantur, aufert ab eis cyphum et hastam; quia
nec calicem sanguinis Domini bibere nec hasta defensionis ueritatem
Dauid noctu ingressus tentorium Saulis, tulit cyphum et hastam, ipsum uero
interimi prohibuit; ob hoc Saul placatus abiit. Ingreditur Iesus Saulis tentorium,
dum aperit Iudeis abdita Scripturarum, et sensuum noctem sua expositione facit
lucescere. Saulem dormientem non permittit interimi, Iudeos incredulos non statim
punit, sed interim donec conuertantur, aufert ab eis cyphum et hastam; quia
nec calicem sanguinis Domini bibere nec hasta defensionis ueritatem tueri possunt
qui adhuc non credunt. Saul hoc uidens placatus abiit. Iudei quippe, qui dormiunt,
non permittit interimi, Iudeos incredulos non statim
punit, sed interim donec conuertantur, aufert ab eis cyphum et hastam; quia
nec calicem sanguinis Domini bibere nec hasta defensionis ueritatem tueri possunt
qui adhuc non credunt. Saul hoc uidens placatus abiit. Iudei quippe, qui dormiunt,
placari nequeunt: qui uident, illi placantur. Non enim uiderent, nisi crederent:
increduli cęci sunt.
Dauid proficiscitur ad Achim in Palestinam et habitat in Sicelech et ipsos
Palestinos occulte prędatur. Transit Christi prędicatio ad
ueritatis puritatem admittunt.
Tum autem Dauid occulte prędatur Palestinos, quum Christus intimis inspirationibus
ad se trahit peccatores, siue incredulos gentiles.
Palestini armantur in Saulem, Romani in Iudeam.
Periit Saul cum filiis. Infideles Iudei, non recipientes Christum, lapsi sunt in
interitum sempiternum.
Fleuit Christus pręuidens eorum euersionem, sicut Dauid Saulis necem et
Israhelitarum cladem.
Palestini ascendunt in Iezrahel, id est gentiles accesserunt ad uidentes Deum.
Sic
Fleuit Christus pręuidens eorum euersionem, sicut Dauid Saulis necem et
Israhelitarum cladem.
Palestini ascendunt in Iezrahel, id est gentiles accesserunt ad uidentes Deum.
Sic enim interpretatur Iezrahel. Videntes autem Deum dicuntur prophetę. Porro
uincere aliter Iudeorum errorem non potuissent, nisi Scripturarum ueterum
autoritate eos refellissent. Suo illos telo confoderunt.
VI.
Dauid rediens in Sicelech comperit eam ab Amalechitis uastatam, et uxores
suas inde captiuas abductas;
Israhelitę
in Gelboe prostrati ceciderunt, et Saul cum filiis periit, et ciuitates
a Palestinis occupatę
sunt. Et Iabitę
sepelierunt Saulem cum filiis. Gelboe sonat
aceruum pluuiarum. In aceruo pluuiarum gratię
diuinę
gentes ad Christum conuersę
uictoria potitę
sunt, et Iudei in suę
incredulitatis obstinatione perierunt cum filiis
id est cum omnibus erroris sui sectatoribus. Ciuitates occupatę
id est ecclesię a
Christianis ędificatę. Sed Iabitę
id est intelligentes, Iaba enim intelligentia dicitur,
Saulem et filios eius sepelierunt: quia gentiles
uisio sempiterna. In hac uisione Christus regnat. Benedicit
Euangelii doctoribus, qui finem statuerunt Legi, quę
ipsum uenturum significabat
quęque finiri debuit, quum ipse uenisset.
Filius interim Saulis Isboseth biennium regnat in Ierusalem Abnero autore.
Quia Iudei post Christi passionem regnarunt, donec a Romanis deleti sunt. Et hoc
Abnero autore, id est diabolo, qui regnantes obcęcabat, ne Christo crederent. Abner
enim interpretatur lapis lucidus. Lucidus quippe erat ante peccatum, postea
obstinatione induruit ut lapis. Iesboseth autem
donec a Romanis deleti sunt. Et hoc
Abnero autore, id est diabolo, qui regnantes obcęcabat, ne Christo crederent. Abner
enim interpretatur lapis lucidus. Lucidus quippe erat ante peccatum, postea
obstinatione induruit ut lapis. Iesboseth autem interpretatur coęquatus mihi. Quia
Iudei submittere se Christo noluerunt, quasi pares illi.
Dauid regnat in Hebron annos septem. Per septenarium uniuersorum summa
denotatur. Semper enim Christus in uisione regnat ęterna, quod est in Hebron.
Adduntur menses sex, fortasse quia in sexta
recipiunt, filii Dei uocabuntur, non ex sanguinibus, sed ex Deo nati.
Isboseth cum Abnero rixatus restituit Dauidi Micholam et Abnero autore Israel,
id est omnes reliquę
tribus, receperunt Dauidem regem. Isbosethus, qui
coęquatus dicitur, Iudeum designat prius superbum, qui deinde contra Legem, quam
non intellexerat, indignatus, currit ad baptismum, quod est Dauidi restituere
Micholam. Et Abner, qui hoc loco Legem significat, quum et ipsa sit lapis lucidus,
in tabulis lapideis digito Dei descripta, omnibus per spiritalem sui
sui sensum suadet,
ut se Christo regi submittant, si salui esse cupiunt.
Isbosethum filii Renon dormientem interimunt, caput afferunt Dauidi in
Hebron et ipsi Dauidis iussu interficiuntur. Et caput Isbosethi in Hebron sepelitur.
Isbosethum Iudeum ad Christum conuersum diximus, sed plerique conuersi
erroribus postea ab hereticis implicati sunt. Renon enim ecclesia uel congregatio
interpretatur. De qua in psalmo dicitur: Odiui ecclesiam malignantium et cum
impiis non sedebo. Qui tunc caput interempti ad
pacifico in
templo collocata. Quia de Christi sacramento est dictum: In pace inuentus est locus
eius,34 et: Beati pacifici quoniam filii Dei uocabuntur.
Regem ante arcam Domini ludentem derisit uxor et sterilitate damnatur.
Christum irriserunt Iudei, et bonorum fonte contempto uirtutis fructum proferre
nequiuerunt.
Templum Dei ędificare non Dauidi permittitur, sed eius filio Salomoni. Quia
ille bellator fuit, hic pacificus. Pacifici ergo Dei templum sunt. Vterque prę
se fert
personam Christi. Sed in
uirtutis fructum proferre
nequiuerunt.
Templum Dei ędificare non Dauidi permittitur, sed eius filio Salomoni. Quia
ille bellator fuit, hic pacificus. Pacifici ergo Dei templum sunt. Vterque prę
se fert
personam Christi. Sed in Dauide Christus est disputans cum Iudeis et contendens
cum gentibus: in Salomone in cruce moriens, ut corporis sui sacrificio nos Deo
reconciliet et in triduo excitet templum Iudeorum perfidia destructum.
Et pulchre hoc quidem Nathan nunciare inducitur. Nathan enim interpretatur
ille bellator fuit, hic pacificus. Pacifici ergo Dei templum sunt. Vterque prę
se fert
personam Christi. Sed in Dauide Christus est disputans cum Iudeis et contendens
cum gentibus: in Salomone in cruce moriens, ut corporis sui sacrificio nos Deo
reconciliet et in triduo excitet templum Iudeorum perfidia destructum.
Et pulchre hoc quidem Nathan nunciare inducitur. Nathan enim interpretatur
donans donum uel donatus gratię. Non enim nostris meritis hoc factum est, sed
per gratiam Spiritus Sancti diuinęque largitatis donum. Sed
igne accendit. Illuminatorum igitur et charitate ardentium uxor est
Bersabe. Hanc adamauit Christus dicens: Scrutamini Scripturas, ipsę
enim sunt
quę testimonium perhibent de me.
Huius primogenitus filius mortuus est, secundus regnauit. Primi Iudei
incredulitate perierunt, secundi gentiles in fide Christi dominantur.
Amisit ipsa primum uirum Iudeos, et secundo iuncta est Christo, qui non uenit
soluere Legem, sed adimplere. Seponamus interim crimen adulterii et homicidii
a Dauide nostro, et inueniemus: quia
ipsę
enim sunt
quę testimonium perhibent de me.
Huius primogenitus filius mortuus est, secundus regnauit. Primi Iudei
incredulitate perierunt, secundi gentiles in fide Christi dominantur.
Amisit ipsa primum uirum Iudeos, et secundo iuncta est Christo, qui non uenit
soluere Legem, sed adimplere. Seponamus interim crimen adulterii et homicidii
a Dauide nostro, et inueniemus: quia Bersabe adultera erat sub Iudeis, ipsam non
recte obseruantibus, postea, Vria mortuo, id est Dei luce in Iudeis extincta,
secundi gentiles in fide Christi dominantur.
Amisit ipsa primum uirum Iudeos, et secundo iuncta est Christo, qui non uenit
soluere Legem, sed adimplere. Seponamus interim crimen adulterii et homicidii
a Dauide nostro, et inueniemus: quia Bersabe adultera erat sub Iudeis, ipsam non
recte obseruantibus, postea, Vria mortuo, id est Dei luce in Iudeis extincta, iuncta
est Christo Domino, et per eum genuit filios, qui in illa Christum prophetatum
fide receperunt.
Aduersa patitur Dauid: et Christus a iuuentute sua in laboribus fuit.
ipsa primum uirum Iudeos, et secundo iuncta est Christo, qui non uenit
soluere Legem, sed adimplere. Seponamus interim crimen adulterii et homicidii
a Dauide nostro, et inueniemus: quia Bersabe adultera erat sub Iudeis, ipsam non
recte obseruantibus, postea, Vria mortuo, id est Dei luce in Iudeis extincta, iuncta
est Christo Domino, et per eum genuit filios, qui in illa Christum prophetatum
fide receperunt.
Aduersa patitur Dauid: et Christus a iuuentute sua in laboribus fuit.
Ex hac genitus est Salomon pacificus, quia ipsa nasciturum
Ammon, Dauidis filius, uitiat Thamaram, Absalonis sororem, et rex ex eo
tristatur. Ammon interpretatur filius populi mei. Hic mihi uidetur personam habere
apostolorum, qui filii erant Hebreorum. Hi prius adamauerant Thamaram, Absalonis
sororem, id est synagogam Iudeorum. Thamar enim dicitur amara, quod illi
conuenit, quę
adhuc sub maledicto erat. Quam postquam apostoli cognitam
refutarunt sequentes Christum, Iudei eos persequi coeperunt. Horum Iudeorum
personam Absaloni tribuendam censeo, quum patris luctus interpretetur. De quibus
pater
mihi uidetur personam habere
apostolorum, qui filii erant Hebreorum. Hi prius adamauerant Thamaram, Absalonis
sororem, id est synagogam Iudeorum. Thamar enim dicitur amara, quod illi
conuenit, quę
adhuc sub maledicto erat. Quam postquam apostoli cognitam
refutarunt sequentes Christum, Iudei eos persequi coeperunt. Horum Iudeorum
personam Absaloni tribuendam censeo, quum patris luctus interpretetur. De quibus
pater per prophetam queritur dicens: Filios enutriui et exaltaui et ipsi spreuerunt
me. Displicuit Christo suscitata
qui filii erant Hebreorum. Hi prius adamauerant Thamaram, Absalonis
sororem, id est synagogam Iudeorum. Thamar enim dicitur amara, quod illi
conuenit, quę
adhuc sub maledicto erat. Quam postquam apostoli cognitam
refutarunt sequentes Christum, Iudei eos persequi coeperunt. Horum Iudeorum
personam Absaloni tribuendam censeo, quum patris luctus interpretetur. De quibus
pater per prophetam queritur dicens: Filios enutriui et exaltaui et ipsi spreuerunt
me. Displicuit Christo suscitata seditio aduersus apostolos, et ait: Si me
et ait: Si me quęritis,
sinite hos abire.
Absalon id est pharisei fugiunt in Gessur; quę
interpretatur applicans lumen.
Hęc est Lex, quę
rite intelligentibus applicat lumen ueritatis, non intelligentibus
tenebras erroris. Tunc ergo Iudei fugerunt in Gessur, quum nihil spiritaliter
intelligentes clamabant: Legem habemus, et secundum legem nostram debet mori.
Ioab, qui dicitur inimicus, blanditur Absaloni, id est Iudeos per blandimenta
decipit et eos per mulierem Thecuitem cum
lumen ueritatis, non intelligentibus
tenebras erroris. Tunc ergo Iudei fugerunt in Gessur, quum nihil spiritaliter
intelligentes clamabant: Legem habemus, et secundum legem nostram debet mori.
Ioab, qui dicitur inimicus, blanditur Absaloni, id est Iudeos per blandimenta
decipit et eos per mulierem Thecuitem cum Christo reconciliare nititur: per somnia
terrens uxorem Pilati, ita ut illa suaderet marito dimittere Christum. Thecua tuba
interpretatur. Pilati itaque coniux tuba erat, quam inflabat Ioab inimicus, ut
passionem Christi, orbi
nititur: per somnia
terrens uxorem Pilati, ita ut illa suaderet marito dimittere Christum. Thecua tuba
interpretatur. Pilati itaque coniux tuba erat, quam inflabat Ioab inimicus, ut
passionem Christi, orbi salutiferam futuram, impediret. Absalon autem incendit
Ioabi messem, quando Iudei non consenserunt dimitti Christum, sed cruci figi.
147r
147v
cf. filios enutrivi et exaltavi ipsi autem spreverunt me Is 1,2
cf. si ergo me quaeritis sinite hos abire Io
ipsi autem spreverunt me Is 1,2
cf. si ergo me quaeritis sinite hos abire Io 18,8
nos legem habemus et secundum legem debet mori Io 19,7
Absalon deinde regnum auferre nititur Dauidi patri. Quia Iudei de Christo
dixerunt: Nolumus hunc regnare super nos,51 et: Qui se regem facit, contradicit
Cęsari. Absalon abutitur concubinis patris, hoc est Iudei peruertunt sensum Veteris
scripturę, litteram quę occidit sequentes, non spiritum qui
legem debet mori Io 19,7
Absalon deinde regnum auferre nititur Dauidi patri. Quia Iudei de Christo
dixerunt: Nolumus hunc regnare super nos,51 et: Qui se regem facit, contradicit
Cęsari. Absalon abutitur concubinis patris, hoc est Iudei peruertunt sensum Veteris
scripturę, litteram quę occidit sequentes, non spiritum qui uiuificat. Fugit Dauid
Absalonem; et Christus Iudeos fugiens per medium illorum ibat, quia nondum uenerat
hora eius.
Qui se regem facit, contradicit
Cęsari. Absalon abutitur concubinis patris, hoc est Iudei peruertunt sensum Veteris
scripturę, litteram quę occidit sequentes, non spiritum qui uiuificat. Fugit Dauid
Absalonem; et Christus Iudeos fugiens per medium illorum ibat, quia nondum uenerat
hora eius.
Mittitur Ioab cum exercitu contra Absalonem. Semper Ioab contra impios
mittitur: quia impii semper sub potestate diaboli sunt.
Defecit Absalonis
hora eius.
Mittitur Ioab cum exercitu contra Absalonem. Semper Ioab contra impios
mittitur: quia impii semper sub potestate diaboli sunt.
Defecit Absalonis uirtus, et per capillos implicatus a Ioabo transfigitur. Iudei
erroribus implicati diabolo subduntur.
Dauid luget Absalonem: Christus deflet Iudeos et pro illis solicitus orat patrem,
ut ignoscat eis.
Et quoniam Christi mysteria diuino succedebant consilio, ideo Absalon secutus
dicitur
Ioab contra impios
mittitur: quia impii semper sub potestate diaboli sunt.
Defecit Absalonis uirtus, et per capillos implicatus a Ioabo transfigitur. Iudei
erroribus implicati diabolo subduntur.
Dauid luget Absalonem: Christus deflet Iudeos et pro illis solicitus orat patrem,
ut ignoscat eis.
Et quoniam Christi mysteria diuino succedebant consilio, ideo Absalon secutus
dicitur consilium Chusi, qui interpretatur arcanum siue profunditas. Iudicia enim
Dei abyssus multa.
II Cor 3,6, ut supra
Io 7,30
cf. iudicium tuum abyssus multa Ps 36 (35),7
cf. Act 1,18
148v
sui bona. Sic gentiles conuersi sortiti sunt bona ęterna, Iudeis ante promissa. Quos
Iudeos Miphiboseth hoc loco figurauit. Os enim confusum interpretatur. Est autem
confusio etiam ad mortem,59 ut ait Scriptura.
Dauid uenit in Baurim et patitur maledicta Semei. Baurim interpretatur electi.
Venit Christus inter electos
Io 7,30
cf. iudicium tuum abyssus multa Ps 36 (35),7
cf. Act 1,18
148v
sui bona. Sic gentiles conuersi sortiti sunt bona ęterna, Iudeis ante promissa. Quos
Iudeos Miphiboseth hoc loco figurauit. Os enim confusum interpretatur. Est autem
confusio etiam ad mortem,59 ut ait Scriptura.
Dauid uenit in Baurim et patitur maledicta Semei. Baurim interpretatur electi.
Venit Christus inter electos suos discipulos et maledicitur
Miphiboseth hoc loco figurauit. Os enim confusum interpretatur. Est autem
confusio etiam ad mortem,59 ut ait Scriptura.
Dauid uenit in Baurim et patitur maledicta Semei. Baurim interpretatur electi.
Venit Christus inter electos suos discipulos et maledicitur ei a Iudeis. Quos ideo
designat Semeus, quia interpretatur: audi mihi. Hoc illis congruit, qui suam, non
Dei uoluntatem sequuntur.
Victo Absalone Dauid reuertitur in Hierusalem. Christus confusis Iudeis per
resurrectionem suam redit ad patrem, ascendens in cęlum.
electi.
Venit Christus inter electos suos discipulos et maledicitur ei a Iudeis. Quos ideo
designat Semeus, quia interpretatur: audi mihi. Hoc illis congruit, qui suam, non
Dei uoluntatem sequuntur.
Victo Absalone Dauid reuertitur in Hierusalem. Christus confusis Iudeis per
resurrectionem suam redit ad patrem, ascendens in cęlum.
XII.
Dauidi a pręlio uictori reuertenti prima occurrit tribus Iuda. Et Christo gentiles,
per prędicationem apostolorum conuersi, primi occurrerunt non passibus, sed
dicitur Iuda.
Occurrit et Siba cum filiis, qui et ipse (ut dictum est) interpretatur conuersus.
Occurrit et Miphiboseth, sed habitu tristis, et expostulauit in Sibam seruum,
qui per dolum sua pręripuerat. Miphiboseth Iudeos significare diximus. Qui
quoniam occurrisse Christo dicitur, de his, qui conuersi fuerant, intelligere
debemus, alioquin Christo occurrere non potuissent. Iudei isti dolebant hęreditatem
suam translatam esse ad gentiles. Christus uero, qui non erat acceptor personarum,61
sed
sed habitu tristis, et expostulauit in Sibam seruum,
qui per dolum sua pręripuerat. Miphiboseth Iudeos significare diximus. Qui
quoniam occurrisse Christo dicitur, de his, qui conuersi fuerant, intelligere
debemus, alioquin Christo occurrere non potuissent. Iudei isti dolebant hęreditatem
suam translatam esse ad gentiles. Christus uero, qui non erat acceptor personarum,61
sed meritorum, ibi diuidi iubet hęreditatem, ubi ęqualem uidet fidem.
Berzelaum Galaditem, ut secum habitaret, inuitauit Dauid, sed ille excusauit
se
quippe
filius est qui fideliter credit. Hęc est enim uictoria (ut Apostolus ait), quę
uincit
mundum, fides nostra. Et talem quidem Christus amplexatur, ut Dauid Chamaam.
Altercantur tribus Israel cum tribu Iuda. Hodie quoque infideles Iudei cum
Christianis contendunt. Iuda est quicunque confitetur Christum.
Seba seditionem mouit contra Dauidem. Seba interpretatur eloquentia. Seba
igitur heresiarchę sunt, qui eloquentię suę uiribus freti aduersus Euangelii fidem
latrabant.
cf. et haec est victoria quae vincit mundum fides nostra I Io 5,4
Rex ingressus Hierosolymam concubinas ab Absalone pollutas a se separat.
Concubinas Dauidis Vetus testamentum diximus significare. Quod quia a
plerisque Iudeorum male intellectum erat, ab Absalone pollutum dicitur, quod
Christus Euangelio succedente exclusit.
Dauid ducibus pręcipit, ut persequantur Sebam, seditionis autorem. Et Christus
ecclesię
suę
doctores dedit, qui ueritatis argumentis persecuti sunt
permansit.
XIIII.
Postremo Adonias, Dauidis filius ex Agita, appetit regnum, sed uota eius
frustrantur, Salomone in regnum succedente. Adonias Domini donatio interpretatur,
Agith festiua uel solemnis, Salomon pacificus uel retributor. Adonias Iudeos
figurabat, qui erant Domini donatio, quia dicti sunt populus Dei. Hi Agith, id est
festorum et solemnitatum, filii erant, dum Lex uetus uigeret. Sed quoniam Noua
quoque lege succedente a ueteribus institutis et cerimoniis desistere nolebant, ideo
regnum expetisse dicuntur. Succedente
rem peragendam solicitare. At in his occupatus priusquam cum
principibus pacisceretur, allectis mille Mamalucis, quos ex diuersis locis
congregauerat, ad Solymanum defertur, perduellionisque absens accusatur.
Erat Cayri quidam Iudaeus uir satis amplae mercaturae, hic nescio quo nam
modo defectionem hanc non solum olfecerat, sed pene manifestis argumentis
comprehenderat. Quamobrem Constantinopolim ueniens, adituque a consiliaris,
non sine pecuniis a
Spalatum
oppidum Dalmatiae, aliquando Diocletiani Augusti palatium per tria milliaria
a Salonis, quae ciuitas nunc solo est aequata, distat. Dicunt Turcae ab
ultimis Aethiopiae sedibus gentem quandam excitam, hos plerique Iudaeos
affirmant. sed haec quoniam fabulis simillima uidentur, latius explicare non
audeo. Bosinensem Sangachum audio quattuor millibus equitum ad Modruscensem
agrum uastandum profectum. uereor ne uoti compos fiat, cum nusquam
praecedunt agmine longo,
ante Michaeas,
orbes?
dicunt a nomine luces.
sese Samaritis aquatum
ullus,
illum dum flatibus arctant,
mihi creditis, ac si
qui et iudicet, inquam
uirtute coruscant,
age, parta salus tibi debita marte fideli.
nequeo sine uiuere nato.
Pontius his iterum fetrur praetoris in Aulam,
spinis horrebat acutis,
et raris aegyptius imbribus asper,
Pamphiliam, Ciliciam atque Syriam. Deinde Cn. Pompeio duce
Bithinios, Paphlagones, Cappadocas metu potentissimi regis
liberauerat: tum uictor perlustrarat Iberos, Albanos, utramque Armeniam,
Scythas, Bastarnas, Iudęos, Assyrios, Cretam insulam, cunctis aliis insulis
atque littoribus mediteranei maris in potestatem redactis. Porro his uiribus
agressus es gentem bellicosam nec tamen uno praelio uniuersam, sed pares
inuadendo (quia
mea pignora, non hęc
quando subit pręnsis non impiger armis.
Dicto
memor, actorum rationem lege teneri
DE VICTIMIS eorum.
IMmolant etiam uictimas, sed plerumque uotiuas CHORBAN tam Turcica quam Arabica linguis uocatas, in morbo enim aut periculo ouem uel bouem pro cuiusque opulentia in certis locis se sacrificaturos promittunt, uoti deinde uictima non comburitur in holocaustum, ut Iudaeis
mos est, sed mactato animali, cutis, caput, pedes, et quarta pars carnis sacerdoti praebetur, altera deinde pars datur pauperibus, tertia uicinis. Caeteras reliquias ipsi uictimatores sibi, et comitibus parant ad uescendum, neque tenentur uoto, si e morbo uel periculo
mores corrigerentur, ac non potius in deterius omnia quotidie pessum irent, omnino sperarem in proximo esse illud tempus, in quo Christus calamitates suae gentis respiceret, quod quidem et ipsi Turcae iam adesse putant: quia multi existimant easdem vices rerum Christianis fore, quae Iudaeis olim fuerunt.
Abductae sunt decem tribus Israel in captiuitatem, salua adhuc et aliquandiu postea florente Iudaea. iam plerique ex eorum fatidicis asserunt decem istas tribus Arabiam, Syriam, Chaldaeam, Armeniam, Phrygiam, Thraciam, Graeciam, Hungariam, Aegyptum, Africam esse, et id
Crucem, quam Deus nobis imponet, tulerimus, Christique auxilium sedulo implorauerimus, et nullo modo nostra sapientia per impia ista interimistica et adiaphoristica consilia effugere e praesentibus malis et diuinam liberationem praeuenire tentauerimus, sicut subinde Iudaei ob impatientiam, non expectato, ut Psalmus inquit, consilio diuino, alios duces eligere et in Aegyptum reuerti uolebant. Quid putamus, obsecro, ipsummet C. et Hispanos et alios Papistas de ista turpissima defectione et leuitate Interimistarum et Adiaphoristarum sentire? Nempe id quod
coleretur. Sic dicerem contra Hieremiam longe satius esse populum Dei Hierosolymis manere, quam in capti- // uitatem abduci, et tamen teste Deo illi, qui erant capti in Babilone sub ethnicis regibus, erant sicut ficus optimae, illi uero, qui Hierosolymis cum Iudaeo rege, principibus, pontificibus et sacerdotibus remanserant, erant sicut ficus pessimae. Non igitur hoc ago per hoc scriptum ut ullam seditionem moueam, sed ut tum pios exemplo isto diuinae praesentiae in conseruanda religione ad spem, patientiam et inuocationem excitem, tum ut
Nam de rerum, Legis translationi impensarum
quantitate ac summa, ne quid referam: quae secundum Aristeae narrationem, earum subducta
ratione, tanta invenietur, ut mirari potius eam quam aestimare liceat, tot centenis
talentorum millibus, partim in Iudaeorum redemptionem, partim in donaria Pontifici
mittenda erogatis: Quanta benignitas et observantia Philadelphi in interpretibus
excipiendis, tractandis et dimittendis commemoratur? Ob adventum ipsorum ita laetatur,
ut septies de eo gratias Deo agat, atque prae
adornare constituisset, eius negocii partes Demetrio Phalereo dedit. Is
itaque singulari industria ac diligentia in coemptione et descriptione librorum
procuranda usus, brevi ducenta librorum millia Bibliothecae intulit. Inter alia autem,
quae paucissima erant, leges Iudaeorum ipsi nulla alia de causa, quam penuria
Interpretum, qui eas in linguam Graecam transferrent, deerant. Rex itaque, cui earum
desiderium singulare Demetrii oratione iniectum fuisset, ad Eleazarum pontificem
Iudaeorum, Andream praecipuum corporis sui satellitem,
alia autem,
quae paucissima erant, leges Iudaeorum ipsi nulla alia de causa, quam penuria
Interpretum, qui eas in linguam Graecam transferrent, deerant. Rex itaque, cui earum
desiderium singulare Demetrii oratione iniectum fuisset, ad Eleazarum pontificem
Iudaeorum, Andream praecipuum corporis sui satellitem, cum Aristea, libri huius autore,
cum amplissimis et elaboratissimis donis ablegat: petens, ut Interpretes Legi in linguam
Graecam transferendae idonei sibi mittantur. Utque id facilius impetret, Iudaeorum, qui
pontificem
Iudaeorum, Andream praecipuum corporis sui satellitem, cum Aristea, libri huius autore,
cum amplissimis et elaboratissimis donis ablegat: petens, ut Interpretes Legi in linguam
Graecam transferendae idonei sibi mittantur. Utque id facilius impetret, Iudaeorum, qui
partim a Persis, cum illi rerum potirentur, Hierosolymis abducti, partim a patre regis
Ptolemaeo cognomento Lagi capti fuerant, ultra centum millia, ad preces Aristeae
liberat: iusto precio iis a quibus captivi detinebantur, liberaliter persoluto.
iusto precio iis a quibus captivi detinebantur, liberaliter persoluto.
Eleazarus iaque regis erga Deum pietate, et gentem Iudaicam beneficentia perspecta, ex
singulis duodecim tribubus sex seniores cum pellibus, in quibus Lex literis
aureis lingua Iudaeorum praescripta erat, ad eam transferendam dimittit. Iis itaque
Alexandriam appulsis, rex splendidissimum sex dierum epulum praeparat: et denis, quatuor
prioribus diebus: undenis, posterioribus duobus, quaestionem vel de felici regni
gubernatione, vel vitae
de legis divinae ex Hebraica lingua in Gręcam translatione, per Septuaginta
interpretes facta, Historia: Mathia Garbitio interprete.
prę aliis celebrem, et apud suos cives et apud
alios homines, quique apud se haberet rem valde utilem suis et aliarum terrarum civibus,
quae faceret ad interpretationem legis divinae: propterea quod illa Hebraicis literis
perscripta in membranis, apud ipsos Iudaeos extaret. Atque hanc quidem legationem
studiose obivimus, ita ut inde acciperemus occasionem agendi cum rege de illis, qui ex
Iudaea in Aegyptum traducti erant a patre regis, qui primum et civitate potitus est, et
Aegyptum occupavit. Sunt quidem et haec
et studio, ut
cognosceres omnia quae extarent utilia ad animi informationem. Misi autem et ante ad
te illorum, quae putarem digna scitu, commentarios, quos consecuti sumus in
eloquentissima Aegypto, ab eloquentissimis et praestantissimis de genere Iudaeorum
sacerdotibus. Cum enim tu magno tenearis studio eorum quae menti prodesse possint, et
rectum sit talia quidem maxime communicare cum omnibus similiter affectis: multo tamen
magis tecum sunt communicanda, quae praeditus es genuina, et eadem mecum animi
studuit, quantum in se esset, regis perficere voluntatem. Ex quo
pręsentibus nobis interrogatus, quot iam myriades librorum adessent, respondit: Assunt,
rex, ultra viginti: sed brevi efficiam, ut reliquis adimpleantur myriades quinquaginta.
nam narratur mihi, Iudaeorum etiam leges dignas esse quae describantur, et in tuam
Bibliothecam seponantur. Tum rex: Quid ergo est, inquit, quod te prohibet facere hoc?
nam tibi omnia quae ad huius rei procurationem faciunt, sunt commissa. Numerus
librorum
est, inquit, quod te prohibet facere hoc?
nam tibi omnia quae ad huius rei procurationem faciunt, sunt commissa. Numerus
librorum bibliothecae Philadelphicae Ad haec Demetrius respondit: Indigent
interpretatione leges illae. nam Iudaei in sua regione, perinde ut Aegyptii literarum
dispositione, ita illi characteribus propriis utuntur iuxta pronunciationem quam
propriam habent. Putatur a nonnullis illa esse Syriaca, quod non ita est: verum est eius
alia ratio et forma. Rex his
literarum
dispositione, ita illi characteribus propriis utuntur iuxta pronunciationem quam
propriam habent. Putatur a nonnullis illa esse Syriaca, quod non ita est: verum est eius
alia ratio et forma. Rex his acceptis, dixit se scripturum ad summum Iudaeorum
sacerdotem, ut quae exposita essent, perficerentur.
Hic ego sum ratus adesse tempus agendi illa, de quibus saepe ante Sosibium Tarentinum
et Andream, primores regis custodes, allocutus fueram, ut liberarentur illi, qui a patre
regis
illis, ad usus et necessaria in belli rebus ministeria. Nos ergo postquam nacti
essemus quandam ansam ad liberandos eos, talibus usi sumus verbis ad regem.
Aristeae cum Rege consultatio de legis divinae interpretatione, et captivorum
Iudaeorum liberatione Vide ne sit deforme, te (Rex) redargui ex rebus ipsis.
Nam cum ad omnes Iudaeos pertineant leges illae, quas cupimus non solum describere, sed
et interpretari: quam rationem habebimus mittendi ad illos, legatos, dum tam multi
ad liberandos eos, talibus usi sumus verbis ad regem.
Aristeae cum Rege consultatio de legis divinae interpretatione, et captivorum
Iudaeorum liberatione Vide ne sit deforme, te (Rex) redargui ex rebus ipsis.
Nam cum ad omnes Iudaeos pertineant leges illae, quas cupimus non solum describere, sed
et interpretari: quam rationem habebimus mittendi ad illos, legatos, dum tam multi
Iudaeorum servituti obnoxii sunt in regno tuo? Quin age, animi voluntate perfecta et
divite libera eos, qui
Iudaeorum liberatione Vide ne sit deforme, te (Rex) redargui ex rebus ipsis.
Nam cum ad omnes Iudaeos pertineant leges illae, quas cupimus non solum describere, sed
et interpretari: quam rationem habebimus mittendi ad illos, legatos, dum tam multi
Iudaeorum servituti obnoxii sunt in regno tuo? Quin age, animi voluntate perfecta et
divite libera eos, qui in aerumnis detinentur: praesertim cum idem Deus, qui ipsis legem
dedit, te tuumque regnum feliciter gubernet, quemadmodum hoc ego diligenter perpendi.
Nam
fiet multo splendidior et
illustrior, ad quam Deus confirmabat et impellebat ipsum, ad hoc ut contingeret salus
multis hominum coetibus. Tale autem erat edictum ex mandato regis conscriptum.
Edictum regis Ptolemaei de liberatione Iudaeorum Quicunque militantes cum patre nostro
in regionibus Syriae et Phoeniciae, adorti terram Iudaeam obtinuerunt corpora Iudaica,
et ea secum perduxerunt huc in civitatem aut regionem, aut etiam aliis vendiderunt:
similiter si qui vel ante aderant,
cum patre nostro
in regionibus Syriae et Phoeniciae, adorti terram Iudaeam obtinuerunt corpora Iudaica,
et ea secum perduxerunt huc in civitatem aut regionem, aut etiam aliis vendiderunt:
similiter si qui vel ante aderant, vel postea sunt huc adducti ex Iudaeis, volumus, ut
qui eos habent, illico dimittant a se liberos, et accipiant statim pro singulis
corporibus drachmas viginti, milites quidem in distributione stipendiorum, alii vero de
mensa regia. Nam arbitramur illos neque ex patris nostri voluntate, neque
corporibus drachmas viginti, milites quidem in distributione stipendiorum, alii vero de
mensa regia. Nam arbitramur illos neque ex patris nostri voluntate, neque ut decet et
aequum est captos fuisse: sed ex militari impetu et regionem vastatam, et Iudaeorum
in Aegyptum traductionem factam. Nam quod commodi contigit ex auxilio militum regionis,
hoc satis magnum fuit: quia vero homines etiam ipsi sunt captivi abducti, hoc est omnino
iniquum. cum ergo constitutum habeamus reddere omnibus hominibus ius suum,
cum ergo constitutum habeamus reddere omnibus hominibus ius suum, et multo
magis illis qui sine ratione sunt sub imperio alieno: cumque ubique et in omni negocio
eligamus quod rectum sit ratione et iusticiae et pietatis: ideo mandavimus, ut quotquot
cuique Iudaeorum corpora sint obnoxia servituti, aut quocunque alio modo in regno
detineantur nostro, qui habeant illa apud se, illi pro precio a nobis deputato ea
dimittant libera: neque quisquam hic callide aliquam fraudem usurpet, sed intra triduum
post hoc edictum
num et pro
istis essent viginti drachmae pendendae: Rex hoc etiam facere iussit, cum plene et
integre omnia in re decreta perficere studeret.
His peractis, Demetrium iussit scripto comprehenso sententiam suam offerre, de
libris Iudaeorum describendis. nam nihil inconsiderate et temere, sed omnia ex mandato
et cum magna diligentia administrantur apud hos reges. ex quo mihi visum fuit separatim
exponere et eorum quae fuerunt regi exhibita, et epistolarum exempla: ad haec, et
numerum et
quae fuerunt dono missa Eleazaro, propterea quod eorum
quodque excellebat et munificentia et arte. Ad hunc autem modum Demetrius sententiam
suam regi exposuit.
Epistola Demetrii Phalerei de libris Iudaeorum
describendis Cum Rex mandaveris mihi, ut qui deessent Bibliothecae tuae
libri, eos curarem ad eam complendam conquisitos colligi: et simul si quid detrimenti
cepissent, illos ad modum convenientem reficerem: ego hactenus non segnem in
percurrerimus, quae ad hunc modum conscripta
fuit.
Rex Ptolemaeus Eleazaro summo sacerdotum gaudium et salutem precatur.
Epistola regis ad Eleazarum, de mittendis interpretibus Quoniam evenit,
ut multi ex Iudaeis incolerent regionem nostram, quorum alii Hierosolymis abducti sunt a
Persis tum temporis, cum illi potirentur rerum: alii cum patre nostro capti in regionem
nostram pervenerunt, ex quibus ille multos selectos in exercitum et ad militiae usum
stipendiis
in toto terrarum orbe. Praeterea aetate et viribus valentiores in exercitum
recipimus: qui vero idonei essent ut circa nos versarentur, illos dignos iudicavimus,
quibus negocia aulae committeremus. Sed cum non solum his cupiamus gratificari, sed et
omnibus aliis Iudęis in orbe terrarum, illis etiam qui sunt in posterum futuri:
constituimus, legem vestram ex Hebraica lingua interpretatione traducere in Graecam, ut
hae leges vestrae in nostra Bibliotheca extent, cum aliis regiis libris. Praeclare ergo
et pro dignitate
exponam illa, quae sunt ipsius
interpretationis.
LXX interpretum electio Elegit ergo Eleazarus optimos et eruditione
praestantes viros, utpote pręclaris ortos parentibus: qui non solum exercitati erant in
literis Iudaeorum, sed etiam in studia et mores Graecorum non segnem operam navarant:
quique ideo idonei erant ad legationes, et eas obibant cum opus esset. Iam ad
disputationes de legibus explicandas valde solertes erant. iidem amplexabantur statum
vitae et
effecit, ut si quis tantum cogitet de
aliquo improbo facinore peragendo, nedum si id peregisset, sciret Deum id non latere:
sicque in tota lege sua Dei maiestatem et potentiam illustravit. Hoc initio ita facto,
demonstravit deinde, omnes alios homines, praeter Iudaeos, stulte multos statuere Deos,
et colere eos quibus ipsi sint multo praestantiores. Nam illos simulachra ex lapidibus
et lignis confecta, habere pro imaginibus eorum qui ipsis aliquid ad vitam utile
invenerint: atque ita adorare illa, quae manifeste
tantopere sollicitus, talia legibus suis ordinarit:
sed ut perspicias, omnia ab ipso graviter et sancte instituta esse iusticię causa, ad
morum conformationem, et ad animos piis et sanctis cogitationibus imbuendos. Quae
nam Iudaeis munda vel immunda censeantur Nam ex volatilibus, quibus utimur
omnia sunt mansueta, et excellunt puritate, nutriunturque tritico et leguminibus: ut
sunt columbae, turtures, attagenę, perdices, anseres, et id genus alia volatilia. quae
autem nobis
respiciens etiam ad excellentiam eius a
quo missi essent, remotis qui viderentur debere abesse, deambulans expectabat, donec
advenientes salutasset. Quos quidem ingressos cum muneribus missis, et variis
pellibus, in quibus lex aureis literis lingua Iudaeorum perscripta erat, quarumque
membranae mira arte elaboratae erant, et ita compositae ut oculis discerni non posset
earum compositio, Rex ut vidit, de libris interrogavit. Qui postquam illos involutos
revelassent, et membranas explicuissent: ille diu
quae cupiebant, et praeter haec quotidie de illis quae regi apparabantur
et his Dorotheus ex mandato regio subministrabat. Atque etiam quotidie bene mane
veniebat in aulam, et salutato Rege redibant ad suum locum: lotisque manibus pro communi
omnium Iudaeorum more ex mari, et votis ad Deum peractis pergebant legere, et singula
interpretari.
Quare Iudaei vota peracturi manus lavent Interrogati autem et de hoc,
quare post lotas manus vota faciant? respondebant: hoc fieri in
etiam quotidie bene mane
veniebat in aulam, et salutato Rege redibant ad suum locum: lotisque manibus pro communi
omnium Iudaeorum more ex mari, et votis ad Deum peractis pergebant legere, et singula
interpretari.
Quare Iudaei vota peracturi manus lavent Interrogati autem et de hoc,
quare post lotas manus vota faciant? respondebant: hoc fieri in argumentum et
testimonium, nullius sceleris perpetrati, quoniam per manus omnes conatus soleant
expediri, ita
quidem ita cecidit, ut illa
interpretatio eorum absolveretur diebus septuagintaduobus, perinde ac si data opera hoc
ab illis factum fuisset.
Legis interpretatio absoluta Absoluta autem interpretatione, Demetrius
illam Iudęis omnibus congregatis in locum illum, ubi ea perfecta erat, pręlegit,
pręsentibus etiam ipsis interpretibus: qui etiam ut authores magnorum bonorum, magna
laude et approbatione sunt accepti ab ipsa Iudaeorum multitudine.
Absoluta autem interpretatione, Demetrius
illam Iudęis omnibus congregatis in locum illum, ubi ea perfecta erat, pręlegit,
pręsentibus etiam ipsis interpretibus: qui etiam ut authores magnorum bonorum, magna
laude et approbatione sunt accepti ab ipsa Iudaeorum multitudine.
Interpretationis comprobatio Similiter et Demetrium prosequuti sunt sua
laude, rogaruntque ut istam legem suis etiam principibus dare vellet. Ut autem perlecta
sunt ista volumina legis, adstantes et sacerdotes
amicis gratificandum 70
Ananias 18
Andreas Ptolemaei regis procerum primas 5. ad Eleazarum legatus 16.17
animalia in lege prohibita cuiusmodi 50
animalia mansueta tantum, non ferocia, lege concessa Iudaeis cur 46.47
animalia sacrificari solita cuiusmodi 52
animus hominis quomodo ad purum habitum informetur 1
Arabiae montium fodinae neglectae 39
arcis Sionis custodes 34
Aristeas
summe beneficus, et omnium bonorum causa 62
Deus veritatis amator 63
Deus unus tantum, eiusque potentia 42. 43
Dei aequitas et mansuetudo imitanda 57. 63. 65
Dei homines, appellari soliti ab Aegyptiis Iudaei 45
Dei in conservando genere humano cura 58
Dei maiestas et potentia in tota lege illustrata 43
Dei operum vices et successiones 50
Dei voluntate hominum animos flecti 7
Deum
Iacobus 19
Iason 19
Iesus 19
ab Ignavia quomodo sibi cavere quis possit 75
ad Imperandum quales idonei 89
imperium quomodo optimum sit 68
immunda Iudaeis quae 46
indignum se quomodo nihil egerit quis 67
iniusticia maximum scelus 90. vitae privatio et pernicies 65
interpretationis approbatio 94
interpretes LXX quomodo legis interpretationi vacarint
ab Ira liber et vacuus quomodo quis esse possit 78
Isacus 19. Isachus. ibid
Isaelus ibid.
Isias ibid.
Iudaeae torrentes 38
Iudaei a Ptolemaeo Lagi F. e Iudaea in Aegyptum traducti, item a Persarum rege, et
aliis 5. a Philadelpho liberi dimissi 8. 9. 15
Iudaei magno discrimine seiuncti ab aliis hominibus 47
Iudaei vota peracturi, cur manus lavent 93
ibid.
Isias ibid.
Iudaeae torrentes 38
Iudaei a Ptolemaeo Lagi F. e Iudaea in Aegyptum traducti, item a Persarum rege, et
aliis 5. a Philadelpho liberi dimissi 8. 9. 15
Iudaei magno discrimine seiuncti ab aliis hominibus 47
Iudaei vota peracturi, cur manus lavent 93
Iudaeorum lingua an Syriaca 4
Iudaeorum lingua et characteres peculiares ibid.
Idaeis quae nam
Iudaeae torrentes 38
Iudaei a Ptolemaeo Lagi F. e Iudaea in Aegyptum traducti, item a Persarum rege, et
aliis 5. a Philadelpho liberi dimissi 8. 9. 15
Iudaei magno discrimine seiuncti ab aliis hominibus 47
Iudaei vota peracturi, cur manus lavent 93
Iudaeorum lingua an Syriaca 4
Iudaeorum lingua et characteres peculiares ibid.
Idaeis quae nam munda vel immunda, et cur 46
Iudaicae terrae fertilitas
Lagi F. e Iudaea in Aegyptum traducti, item a Persarum rege, et
aliis 5. a Philadelpho liberi dimissi 8. 9. 15
Iudaei magno discrimine seiuncti ab aliis hominibus 47
Iudaei vota peracturi, cur manus lavent 93
Iudaeorum lingua an Syriaca 4
Iudaeorum lingua et characteres peculiares ibid.
Idaeis quae nam munda vel immunda, et cur 46
Iudaicae terrae fertilitas 37. portus 38. arva ibid.
a Persarum rege, et
aliis 5. a Philadelpho liberi dimissi 8. 9. 15
Iudaei magno discrimine seiuncti ab aliis hominibus 47
Iudaei vota peracturi, cur manus lavent 93
Iudaeorum lingua an Syriaca 4
Iudaeorum lingua et characteres peculiares ibid.
Idaeis quae nam munda vel immunda, et cur 46
Iudaicae terrae fertilitas 37. portus 38. arva ibid.
Iudas 18. 19
in Iure dicendo
contra Leges quomodo quis nihil egerit 74
Levis 19
liberorum neglectus maximus 76
luxu abstinendum 62
mitra summi sacerdotis 33
modus in omnibus rebus optimus 68
mores qui in regia administratione maxime necessarii 64
muliebre genus confidens et animosum 77. mutabile ibid.
munda Iudaeis quae 46
mundum a Deo cum summa mansuetudine gubernari 78
munera Deo magna ab iis exhibenda, qui magna ab eodem dona acceperunt 8
munerum a rege ad Eleazarum Pont. missorum descriptio 20
munerum
doctrina parari possit 73
Psammetychus 5
Ptolemais a Ptolemaeo condita 38
Ptolemaei Philadelphi bibliotheca 4. eiusdem circa decus et splendorem ambitio 28. de Antigono victoria 55
Ptolemaei Philadelphi de Iudaeis captivis liberandis, et lege D. ex Hebraica lingua
in Graecam vertenda consilium 7. 8. inde. Ptol. epistola ad Eleaz. Pont. Hierosol. 14. eiusdem erga doctrina et prudentia excellentes viros observantia 41
Ptolemaei Philadelphi laus 67. liberalitas 8. 14.
ex Hebraica lingua
in Graecam vertenda consilium 7. 8. inde. Ptol. epistola ad Eleaz. Pont. Hierosol. 14. eiusdem erga doctrina et prudentia excellentes viros observantia 41
Ptolemaei Philadelphi laus 67. liberalitas 8. 14. 16. 97. eiusdem edictum de liberatione Iudaeorum 9. dona ad Eleaz. Pontif. missa 14.17
Ptol. salutatio interpretibus facta 54
Ptolemaeo Lagi F. quot Iudaeorum myriades captae, et in Aegyptum adductae 5
viros observantia 41
Ptolemaei Philadelphi laus 67. liberalitas 8. 14. 16. 97. eiusdem edictum de liberatione Iudaeorum 9. dona ad Eleaz. Pontif. missa 14.17
Ptol. salutatio interpretibus facta 54
Ptolemaeo Lagi F. quot Iudaeorum myriades captae, et in Aegyptum adductae 5
pecoribus lege permissis symbolum 47. 48. 50
volucres mundae aut immundae quae 46
ad Voluptates proni omnes homines 36
Voluptatibus quomodo sibi cavere quis, ne ad eas distrahatur, possit 75
vota peracturi Iudaei cur manus lavent 93
votorum compotes quomodo Deus alios faciat, alios non 58. 59
cum Uxore quomodo possit quis commode degere 77
est, peccatis sese oneravit, quorum poenas dabit post mortem. Habetur quoque 2 Reg. 17, Et occultaverunt filii Israel verba, quae non erant recta aut vera coram Deo: id est, clam obloquuti sunt Domino, aut falsam doctrinam sparserunt: vel, etiam clam patrarunt varia peccata idololatriae, sicut Iudaeorum clandestinae idololatriae Ezechieli per angelum patefiunt. Ephes. 5. Quae occulte fiunt ab illis, turpe est dicere. Occultare oculos ab aliquo, dixi supra, esse simulare se non videre eius benefacta aut malefacta, aut etiam operis indigentiam, nec ea facere circa eum quae fieri
facto eum in gratiam ac pectus suum, aut inter iustos et dilectos filios recipit. Contra Imputatio de mala re, aut in malam partem accepta, idem valet quod onerare aliquem alieno debito aut culpa, atque ita eum ex animo cordeque tuo, ac veluti ex tuo favore et benevolentia eiicere: sicut olim Iudaei querebantur, quod ipsi filii aut posteri cogantur portare onus seu iniquitates et idololatrias suorum patrum: et quod, cum patres comederint vuas immaturas, filiorum dentes obstupuerunt. Correlativa, ac veluti sibi invicem obviantia sunt ista duo, primum bona imputatio, aut imputare alicui
quoque liberetur? Et hoc iure utimur, ut licet reus non sit verbis obligatus, tamen acceptilatione per fide iussorem liberet. Annotat et Budaeus aliquoties, Accepto ferre esse veterum iurisprudentum phrasin.
ACCUSARE accusationes, id est, deferre aliquem, Et accusaverunt accusationes Iudaeorum, Ezech. 3, pro, accusaverunt Iudaeos. Sic Danielis 6. Viri illi qui accusaverant accusationes Danielis: pro, detulerant et accusaverant eum coram rege.
ACEDIA,
licet reus non sit verbis obligatus, tamen acceptilatione per fide iussorem liberet. Annotat et Budaeus aliquoties, Accepto ferre esse veterum iurisprudentum phrasin.
ACCUSARE accusationes, id est, deferre aliquem, Et accusaverunt accusationes Iudaeorum, Ezech. 3, pro, accusaverunt Iudaeos. Sic Danielis 6. Viri illi qui accusaverant accusationes Danielis: pro, detulerant et accusaverant eum coram rege.
ACEDIA,
ἀκήδεια, quasi dicas incuriositas, negligentia. Sic vocaverunt olim Theologi istud detestandum fastidium verbi Dei, verae pietatis, et omnis rectae actionis: cum homines perinde nauseant ad verbum Dei, ad beneficia et donum Dei, omneque studium erga Deum, ac olim Iudaei nauseabant ad caeleste Manna, et Aegyptias ollas appetebant. Gregorius in Homiliis eam sic describit: Acedia est, de virtutum laudabili exercitio utriusque hominis languida deiectio. Bernhardus vero in Epist. ita: Acedia est animi quidam languor, cum legere non libet, orare non delectat,
Iudicum 10. Aliquando habet nomen substantivum post se: ut, Addunt peccatum super peccatum, Isaiae 30. Ezechiel. 23. Addere sapientiam, 1, Reg. 10. Addere iram Domini, Num. 32. Quae loquutiones facile intelliguntur. Sic faciat, sic addat mihi Dominus, si non hoc aut illud: formula iuramenti Iudaeorum fuit. Addidit et accepit, Gen. 25. Addidit et peperit, Gen. 38. Non addet, veniet posthac in te, Isaiae 52. pro, non amplius veniet aut adorietur te peregrinus.
ADDUCERE, verbum in sacris Iudaeorum multum usitatum, significat hostiam aut aliud quodvis munus Deo offerre,
Sic faciat, sic addat mihi Dominus, si non hoc aut illud: formula iuramenti Iudaeorum fuit. Addidit et accepit, Gen. 25. Addidit et peperit, Gen. 38. Non addet, veniet posthac in te, Isaiae 52. pro, non amplius veniet aut adorietur te peregrinus.
ADDUCERE, verbum in sacris Iudaeorum multum usitatum, significat hostiam aut aliud quodvis munus Deo offerre, ac sacrificare. Gen. 4. Et fuit ut in fine diorum Cain adduceret de fructibus terrae oblationem Domino: Abel quoque etiam ipse adduxit de primogenitis. Per metaphoram etiam de spirituali cultu offerendo dicitur,
19. 1. Thessal. 5.
ADIUVARE, notae significationis: sed cum aliis vocibus aliquas obscuriores phrases efficit. ut 2. Par. 20, Adiuverunt quisque proximum suum ad internecionem: pro, confecerunt se mutuis vulneribus: id est, Moabitae, Ammontiae et Edomitae, qui conspiraverant contra Iudaeos, sese invicem contrucidarunt. Adiuvare cum aliquo, 1. Par. 12. Adiuverunt cum Davide contra turmam illam: id est, una cum Davide praeliati sunt contra turmam. Adiuverunt in malum, Zach. 1. Iratus eram parum, Ipsi vero adiuverunt me in malum: pro, Ego paululum volui castigare Iudaeos,
contra Iudaeos, sese invicem contrucidarunt. Adiuvare cum aliquo, 1. Par. 12. Adiuverunt cum Davide contra turmam illam: id est, una cum Davide praeliati sunt contra turmam. Adiuverunt in malum, Zach. 1. Iratus eram parum, Ipsi vero adiuverunt me in malum: pro, Ego paululum volui castigare Iudaeos, sed impii nullum modum in perdendis eis servarunt. Adiutor superbiae. pro superbus, aut etiam ad superbum, iniustum et contumeliosum conatum Iob 9. Sub Deo incurvantur adiutores superbiae. Adiutorium ponere super aliquem: pro, alicui per aliquem opitulari. Psal. 89,
6, ob incredulitatem quorundam. Admirantur saepe pii opera Dei, ea celebrantes et laudantes. Sic Matth. 9, Turbae mirantur opus Dei in sanatione paralytici, et laudant. Contra etiam increduli mirari dicuntur. Ioan. 3. Ne mireris quod dixi, Oportere vos denuo nasci. Sic Ioan. 7 mirabantur Iudaei, quod Christus nosset literas, quas non didicerat: Et ibidem Christus inquit: Unum opus feci, et omnes miramini. Sic Mar. 15, Pilatus miratus, si Christus mortuus esset, ac non credens, interrogat Centurionem. Saepe quoque per admirationem ac stuporem horrendi ac tristes casus,
sunt peccatores ab utero. Isaiae vigesimoquinto, Palatium alienorum evertat. et vigesimooctavo:
Sicut aestas insiti tumultum alienorum humiliabis. Ezechiel hanc figuram integra oratione exponit, cum dicit, Iudaeos esse ex ethnicis gentilib. procreatos: volens ostendere, eos etiam perinde impios. capite decimosexto. Ponitur et pro hostibus, Esaiae primo: Alieni comederunt terram vestram. et Psalmo quinquagesimo quarto, Alieni surrexerunt contra me. Ratio significationis eadem est, quae, cur
Ecce virgo concipiet, et pariet filium, et vocabitur nomen eius Emanuel, etc. controversa est, dum Evangelista Matthaeus interpretatur virginem, sicut et Septuaginta: quam versionem ac sensum etiam tota Ecclesia sequuta est inde â Christo usque ad nostra tempora: contra vero Iudaei, tantum puellam aut iuvenculam significare contendunt. Rationes vero plures evidentissime nostram sententiam comprobantes, in promptu sunt: quarum praecipuae hae videri queant. Prima, quod haec vox ubique in Sacris significet virginem: quod postea ostendetur. Secunda; quod huius vocis
1. Evangelii sui, Graece reddidit voce
est, et vera, ita plane nihil habet absurdi, aut obscoeni. Et pluraliter elamoth Psalm. 68, Praecedunt cantores, subsequuntur musici, in medio autem adolescentulae cum tympanis. Cant. 1. Propterea adolescentulae dilexerunt te. Hactenus ille. Quod ad locum Proverb. 30 attinet, ex quo impii Iudaei probare volunt, vocem Alma significare quamvis, etiam violatam, atque adeo scortum, modo sit iuvencula: meo iudicio is ipse potentissime et evidentissime eos redarguit: et de virgine necessario exponendus est, non de scorto. Nam is demum amor vere fervens est, eoque plenus perturbationibus
suae non requiret. Item Eccl. 3 Altiora te ne quaesieris. Altitudines agri, Iud. 5. pro eminentioribus collibus. Vide quaedam huc facientia in verbo EXALTARE.
AMARUS, et Amaritudo, voces primum per metaphoram significant animum acerbum, iratum et crudelem. Sic Dominus minatur Iudaeis Hab. 1 quod sit excitaturus contra eos Chaldaeos, gentem amaram. Iudicum 18 Ne forte irruant in vos viri amaro animo: id est, tum tristes, tum crudeles. ex magno moerore enim saepe ira et crudelitas sequitur. Sic 2. Sam. 17 dicuntur profugi et exulantes cum Davide, esse viri amaro
et Iehosuae 6. 7. 10, et 1. Samuelis 15, et alias saepius, Septuaginta Herem plerunque per vocem Anathema verterunt. In novo Testamento haec vox ferme in malam partem accipitur, pro re execranda, detestanda, et irae Dei poenisque addicta et devota: ut Paulus cupit anathema esse pro fratribus Iudaeis, Rom. 9. id est, res damnata et perdenda. Quo modo ac sensu Moyses quoque petit se deleri ex libro viventium, Exodi 32: id est, tolli ex numero salvandorum, ut modo populo illud tantum scelus condonetur. Sic Paulus Gal. 1, et 1. Corinth. ultimo, falsos doctores iubet esse, aut
dicunt significasse ipsam Ecclesiam Dei, in qua qui vere sunt, soli salvantur, pereunte reliqua impiorum turba in fluctibus et furoribus huius mundi. Alia fuit parva quaedam capsa de lignis Sitim facta, et auro obducta, supra quam fuit propitiatorium, et super quam arcam Deus foedere promiserat Iudaeis se habitaturum, inde eos exauditurum, illisque propitium adfuturum: quae perpetuo in sacratissimo abdyto tabernaculi aut templi asservata est. Ea describitur Exod. 25. Quomodo autem eam portare et tractare debuerint, habes in Numeris. Quomodo eam abstulerint Iudaeis Phylistaei, et mox
arcam Deus foedere promiserat Iudaeis se habitaturum, inde eos exauditurum, illisque propitium adfuturum: quae perpetuo in sacratissimo abdyto tabernaculi aut templi asservata est. Ea describitur Exod. 25. Quomodo autem eam portare et tractare debuerint, habes in Numeris. Quomodo eam abstulerint Iudaeis Phylistaei, et mox magno malo domiti restituerint, habes 1. Sam. 5. et 6 Ea significat ipsum thronum gratiae, ubi nobis pater ille caelestis per Christum mediatorem accedendus et placandus, omniaque bona ab eo impetranda sunt.
Haec posterior vocata est Arcafoederis et
acutum habent, sicut et vitrea fragmenta. Si tali fulcro innixus fueris, non tantum frangetur illud, atque te non substentabit, sed sua sustentatione opeque destituet: simulque etiam inclinante et ruente in ea fragmenta corpore mox te graviter sauciabunt. Sic auxilium Aegyptiorum, qui volebant Iudaeis contra Babylonios succurrere, baculus arundineus vocatur 2. Reg. 18, Isaiae 37. Ezech. 29. Quassata arundo, afflicti et contriti homines vocantur: propterea quod, licet arundo sit per sese imbecilla ac fragilis, multo fit imbecillior, si concutiatur aut frangatur. Tales filius Dei non
quoddam idolum, praecipue apud Accaronitas cultum, significat: num, quia idola, vel cacodaemon potius in idolis et peridola, tyrannice suis cultorib. imperitet, nullum eorum commodum sed potius exitium promovens: an vero ab isto primum adorato tyranno Belo. Ab Accaronitis porro, aliis ethnicis, Iudaei hunc cultum et idolum sunt mutuati, hinc toties in Scriptura fit eius mentio: Iud. 6. 1. Reg. 18. 2. Reg. 10. 11. Ier. 23. Plurimos autem habuit sacerdotes et cultores apud Iudaeos, quod vel ex illis lanienis apparet, quas in eos exercuit rex Iehu, 2, Reg. 10. et Elias, 1. Reg. 18.
sed potius exitium promovens: an vero ab isto primum adorato tyranno Belo. Ab Accaronitis porro, aliis ethnicis, Iudaei hunc cultum et idolum sunt mutuati, hinc toties in Scriptura fit eius mentio: Iud. 6. 1. Reg. 18. 2. Reg. 10. 11. Ier. 23. Plurimos autem habuit sacerdotes et cultores apud Iudaeos, quod vel ex illis lanienis apparet, quas in eos exercuit rex Iehu, 2, Reg. 10. et Elias, 1. Reg. 18. Porro per quandam catachresin, praesertim in plurali numero, videtur factum fuisse apud Hebraeos commune nomen idolorum omnium, ut Iud. 2, Israelitae servierunt Baalim. 2. Par. 33,
33, Manasses extruxit aras Baalim. Oseae 11. Baalim immolabant, et simulachris sacrificabant. Oseae 2, Auferam nomen Baalim de ore populi mei, non recordabitur nominis eorum. Unde cernitur, plura ac diversa idola hoc nomine esse vocata. Depingit porro hic Oseas istum cultum ita, ut ostendat, Iudaeos solitos ibi sese elegantius exornare, et promiscuas libidines exercere. Cum voce Baalim coniungitur idolum nomine
Astarot, quod etiam volunt fuisse commune quoddam nomen idolorum, praesertim
muscae. Fuit autem idolum spurcissimum, Accaron urbis Philistinorum: quemadmodum scriptum est 2. Reg. 1. Consulite Beelzebub. Lutherus alicubi admodum prolixe et diligenter exponit rationem etymi Baalpeor. Credo autem illud idolum non vocatum a suis cultorib. Baalzebub, sed tantum a piis Iudaeis quia est contemptibile ac odiosum nomen. Certum est, quôd in Novo testamento Iudaei hoc nomine usi sunt in malam partem, pro ipso cacodaemone: ut legitur Matt. 12. In Beelzebub principe daemoniorum eiicit daemonia: Ubi videtur etiam quasi explicatio etymologica addita esse, quod idem
scriptum est 2. Reg. 1. Consulite Beelzebub. Lutherus alicubi admodum prolixe et diligenter exponit rationem etymi Baalpeor. Credo autem illud idolum non vocatum a suis cultorib. Baalzebub, sed tantum a piis Iudaeis quia est contemptibile ac odiosum nomen. Certum est, quôd in Novo testamento Iudaei hoc nomine usi sunt in malam partem, pro ipso cacodaemone: ut legitur Matt. 12. In Beelzebub principe daemoniorum eiicit daemonia: Ubi videtur etiam quasi explicatio etymologica addita esse, quod idem significet Beelzebub quod princeps muscarum. Mar. 3 impii dicunt, Christum obsessum
proprie intinctionem, (qua voce Tertullianus usus est) significat. Ducta autem est a
esse signum ac sigillum primae initiationis ac foederis nostri cum Deo, per ipsum factae: sive ut indicaret, eodem modo nos interius potenter ablui, et super nivem dealbari sanguine et merito suo, sicut foris aqua mundaremur: sive etiam imitatione quadam illarum veterum lotionum, quas Deus apud Iudaeos, in typum spiritualis lotionis ordinaverat: sive denique, propter alias causas ac similitudines baptismi et Christianae pietatis, de quibus postea prolixius dicemus. BAPTISMUS igitur, et Baptizari, proprie significat nunc in Ecclesia pactum illud, quod primum ab omni Christiano cum Deo
filii Dei sumus: postremo etiam confitetur ac gloriatur de illa benedictione. Aptissime igitur per illud reciprocum hithbarech, lucta fidei cum dubitationibus ac tentationibus et peccatis, et illa perpetua aspersio aut purificatio, illud perpetuum Remitte remitte, depingitur. Impii blasphemique Iudaei calumniantur illas promissiones, tanquam si loquantur non de causali, sed exemplari benedictione: seu non dicant, quod propter Christum, eiusque meritum benedicentur homines: sed tantum proposito exemplo Abrahami, sint sibi aliisque imprecaturi similem felicitatem, ac si dicerent: Utinam ita
Sic et 2. Reg. 5. usurpatur. Sic et Paulus usurpat benedictionem
Zac. 8, Quemadmodum fuistis maledictio inter gentes, ita servabo vos, et eritis benedictio: id est, existimabimini benedicti. Vel omnes sibi invicem similem felicitatem imprecabuntur, nostrum exemplum ac nomen usurpantes. Vel denique vos eritis causa benedictionis ac felicitatis mundi, quia ex Iudaeis est salus. Sic Psal. 21, Posuisti eum benedictiones. Contrariam prorsus significationem habet verbum Maledicere, de quo suo loco. In primo Genes. aliquoties dicitur, Deum benedixisse tum homini, tum et aliis animalibus: quod significat, illum eas efficaces potentesque in
animum ac praecipuum quendam affectum significant. Perinde sonat quasi dicas, In quo bonam de me ipso habeo opinionem, et (ut ita loquar) ipse mihi placeo, sive in quo mihi complacitum est. Augustinus sermone 63 legit, In quo bene sensi: sequutus Cyprianum suum, qui itidem legit libro adversus Iudaeos decimo, cap 14. Uterque secutus videtur Tertullianum, qui libro contra Praxean legit, In quem bene sensi. et hic sequutus est, ut opinor, Irenaeum, qui frequenter hoc modo loquitur. nam
ad terminum voluntatis eorum. Voluntaria sacrificia, et similes locutiones, veniunt a Nadab themate: de quo vide in SPONTANEUS. Iohannes primo capite, definit eos esse filios Dei, qui Christum recipiunt: eos vero ait nasci non ex sanguinibus, nec ex voluntate carnis, nec ex voluntate viri. Iudaei enim putabant, filios Dei eos esse, qui vel ex sanguine aut semine Abraam essent propagati, vel qui suo studio ex naturae bonitate sese pietati dedidissent: praesertim autem, si quid heroici ac praestantis animi et ingenii eis inesset, qui pleno impetu ad voluntatem ferrentur. Illos enim
de obtrectatione in proximum apud prophanos reperiatur. De quo crimine Lex Levitic. 24 fertur, et exemplum etiam blasphematoris lapidati proponitur. Sic porro vox haec accipitur Esaiae 36. 37. 2. Reg. 19. Sic Esaiae 5 eloquium Dei blasphemari dicitur. Sic Matth. 9 et Marc. 9, cogitant Iudaei blasphemare Christum, cum offert cuidam remissionem peccatorum, quia ea ratione sibi divinam autoritatem tribuebat. Act. 26 dicit Paulus, se Christianos persequendo, multos compulisse blasphemare Deum: sic eorum abnegationes vocans. Aliquando tamen Blasphemia etiam maledictum contra
19, in meliorem partem de spirituali ornatu accipitur: Et datum est sponsae agni, ut amiciatur bysso puro ac splendido. Byssus enim sunt iustificationes sanctorum.
C
CABALA, vox Hebraea, quae in sacris quidem literis non reperitur, sed tantum apud Iudaeorum Rabinos, a recipiendo venit. Similis autem significationis et etymologiae est leca, itidem ab accipiendo dicta: quia vera doctrina a Deo quidem traditur, sed ab hominibus accipitur. De qua re ac voce forte aliquid plenius in vocabulo Traditionis dicetur.
CABUS, mensurae
communis. Christus bibit eum, ut nos redimeret. Aliter autem piis, aliter impiis porrigitur a Domino: piis, ad emendationem et purgationem, vel exercitium fidei: impiis, ad exitium. Et tunc vocatur calix irae et furoris Domini, Psal. 16. Huc referatur illud Ezech. 23, ubi contra Iudaeis minatur dicens, In via fororis tuae (id est, decem tribuum Israelis) ambulasti, et dabo calicem eius in manu tua, etc. Spiritus tempestatis pars calicis eorum, Psal. 11: id est, decreta ipsis ultio, et divinitus ordinata impietatis eorum retributio. Et Christus:
aspice, ego canticum eorum sum. Quinto, Canere pro simplici etiam sermone accipitur: ut Esa. 5, Cantabo canticum dilecto meo de vinea eius. id est, indicabo quomodo se res habeant inter dilectum meum et vineam eius. Sic Matth, 11 dicitur, quod et laeta et tristia sint cantata aut praedicata Iudaeis, sed frustra. Denique in novo Testamento. praesertim Eph 5. et Coll. 3. de ipsis pientissimis cordis cogitationibus, fide ac motibus accipitur Cantantes ac psallentes in cordib. vestris Domino.
CAPILLI cum sint numero multi, et res in homine minimae et tenues, multis
10. Sic dicitur dari via in caput alicuius: id est, in eius exitium, 1. Reg. 8. Ezech. 16. Foedus meum quod irritum fecit, dabo in caput eius, Ezech 17: pro efficiam ut sit ei exitio violatum foedus. Sic sanguis alicuius in caput alicuius: id est, ipse sui exilii causa est. Sic clamant Iudaei de Christo. Sanguis eius super capita nostra: id est si iniuste interficitur, puniam ur nos divinitus, ultro hanc totam culpam ac poenam quae eius occisoribus debetur, a te avertemus, et in nos totam recipiemus. Sic Psalm. 7, Convertatur perversitas eius in caput eius. Tertio, quia
Sam. 5, Os tuum et caro tua sumus. 1 Paral. 11. Iud. 9. sic et Germani dicunt, Der herr hatt sein fleisch und blut verrahten, etc. Esa. 48, A carne tua ne abscondas te: id est, ne desinas tuis benefacere. Paulus dicit, se velle provocare ad aemulationem carnem suam: id est, Iudaeos gentiles suos, et cognatos. Vicinum huic significationi est, sed tamen multo
aut dignitatem mirari. Quod porro addit, se ne Christum quidem nosse secundum carnem, tametsi eum viderit: intelligit se non tam eius miracula ac corporalem conversationem admirari, quam verbo eius adhaerere, et spiritualem eius praesentiam intueri: adhaec, nihil se carnale ab eo quaerere, sicut Iudaei ex suo Meschia, et ipsimet Apostoli initio quaesierunt. Vicinum huic est acquiescere carni et sanguini, Gal. 1: id est, non adii, ac quasi fundavi meam doctrinam, vocationemque super Petrum, aut alios eximios doctores, qui erant Hierosolymae, veluti ex illis pendens, aut in eos
quae matutino tempore in pascuis circumquaque pascendo oberret, comparatur, in ea dispensatione, qua dum circumquaque cum discipulis suis veluti hinnulis in Iudaea, matutino tempore, i. ipsis regni sui, orituraeque iam diurnae lucis primordiis, pabula vitae administrando circuit, a venatoribus Iudaeis, Apostolis velut hinnulis dispersis, capitur et occiditur, ut esset hostia et sacrificium pro peccatis totius mundi. Unde et Chaldaeus legit in titulo huius Psalmi, Pro virtute sacrificii sempiterni et matutini: pulchre finem huius adflictae et occisae cervae exprimens. Est enim Christi in
IESUM esse Meschiam aut Christum, haec ipsa quaestio agitatur: An hic homo, qui vocatur IESUS, filius Mariae et Ioseph (ut putabatur) sit ille verus Meschias ac servator mundi, toties a Deo per patriarchas et prophetas promissus: an huic subiecto aut viro conveniat illud praedicatum vel dignitas. Iudaei id negabant. At ipse Dominus, eiusque Apostoli contra monstrabant, omnes promissiones, et descriptiones veteris Testamenti de Messia, huic personae convenire, ac in ea impletas esse. Inde tam crebrae citationes et applicationes veterum prophetiarum, ad hunc IESUM, et eius facta, et ad alias
me quasi visio hominis, et confortavit me. Vir, Zach. 6. Ecce vir oriens nomen eius.
armaberis. Sic accingi lumbos, est corroborari et praeparari ad aliquod opus aut negotium peragendum: 1 Regum. 19. 2. Reg. 4. Iob. 38. Ierem. 1. Lucae 12. Ephes. 6. Sic enim Dominus suos Apostolos ablegabat. Discinctus igitur contra, dicitur imbecillus: ut Esaiae 23. Non est cingulum ultra Iudaeis. Sic Iob. cap. 12 ait, quod Deus baltheum regum dissoluat: id est, eos exanimet ac debilitet. Cingulum fuit etiam ornamentum viris et feminis, Esaiae 3. et hodierna die est in multis locis. Inde fit per metaphoram Ioel. 1. Et accingi gaudio ac laeticia. Exultatione
17 et 40. Declaratur et aliarum rerum vilitas eadem metaphora: ut Iob. 13. Comparabitur memoria vestra cineri. Malach. 4. Et diruetis impios, cum fuerint ut cinis, sub plantis pedum vestrorum. Dolentes ac lugentes in cinere iacere, eoque se aspergere solebant. Fuit hic mos non tantum apud Iudaeos, sed et apud gentiles, praesertim Asianos: ut Homerus de Priamo, lugente mortem Hectoris, scribit. Ierem. 6. Filia populi mei accingere cilicio, et conspergere cinere. Hinc apud Papistas, Iudaismi simias, mos est initio Quadragesimae, cinere aspergi, cum epiphonemate: Memento quod cinis
haec vox legitur, est dubitatio. nam cum dicit Propheta: Expectavit Dominus iudicium, et ecce oppressio: iustitiam, et ecce clamor. Nam ibi aliqui clamorem intelligunt iniuriam inferentium, alii patientium, et ideo eis idem valet ac querela. Verum cum loquatur de fructibus malis ipsius vitis aut Iudaeorum, malo intelligere de clamore ac violentia peccantium, qua miseros invadebant et opprimebant. Porro qualis nam iste iniurius clamor sit, declarat ipsemet propheta cap. 58 in quiens: Ecce ad litem et contentionem ieiunatis, et ut percutiatis impio pugno. non ieiunabitis hunc
opprimebant. Quare contra Deus hortatur eos ad contrarias talibus clamoribus actiones, in quiens: Dissoluite impias colligationes, soluite fasciculos onerosos, dimittite concussos liberos, et disrompite omne onus. Ex quo contrario abunde licet cognoscere, qualis fuerit ille impius ieiunantium Iudaeorum clamor. In hac significatione utitur et Paulus hac voce, Ephes. 4: Omnis amarulentia, tumor, ira, et vociferatio, et maledicentia tollatur a vobis. Porro Apocal. 21 dicitur Dominus extersurus omnem lachrymam ab oculis suorum, nec futuram amplius mortem, luctum, clamorem, aut laborem
proprium alicuius regionis caelum vocatur, ut Levit. 26, Dabo caelum vestrum sicut ferrum. Et Deuteron. 18, Et erunt caeli tui, qui sunt supra caput tuum, ferrei. ubi semet exponit, quid appellet caelum alicuius gentis, nempe quod est proxime super caput eius. Hinc minatur Deus se sparsurum Iudaeos in omnes caelos: id est, regiones In hac significatione dicitur, quod aquae diluvii cooperuerint cunctos montes qui sunt sub omnibus caelis, Gen. 7. Et Deut. 2. dicit Deus, se daturum aut sparsurum terrorem Iudaeorum in faciem omnium gentium quae sunt sub omni caelo. Sic etiam plerique
gentis, nempe quod est proxime super caput eius. Hinc minatur Deus se sparsurum Iudaeos in omnes caelos: id est, regiones In hac significatione dicitur, quod aquae diluvii cooperuerint cunctos montes qui sunt sub omnibus caelis, Gen. 7. Et Deut. 2. dicit Deus, se daturum aut sparsurum terrorem Iudaeorum in faciem omnium gentium quae sunt sub omni caelo. Sic etiam plerique intelligunt in Dominica oratione, Pater noster qui es in caelis: id est, in omnibus locis. Verum ut ibi sic accipiatur: in sequenti tamen loco, Sicut in caelo, sic in terra, accipi non potest. Sic forte et in Psalm.
Dei omnipotentiam declarat, qui tanta efficiat. At Esaiae trigesimo quarto. Tabescet quoque omnis exercitus caelorum, et involventur caeli utliber, et omnis exercitus eorum defluet, sicut folium de ficu et de vite, quoniam inebriatus est in caelis gladius meus: quod aliqui exponunt de clade Iudaeorum, qui ob veram religionem fuerunt exercitus Dei aut caelorum. Aliquando tamen etiam per hyperbolen, aut hominum opinionem talis loquutio proponitur. Homines enim afflicti, et in rebus adversis, etiam ipsam lucidam serenamque diem iudicant esse tenebrosam et tristem, Esaiae 8, et Ierem.
tui, carnes filiorum et filiarum in obsidione et angustia, qua arctabit te hostis. Alias crudelitatem: ut Ezech. 5. Vicinum priori est comedere stercora, extremam egestatem indicans: Esa. 36. et 2. Reg. 18. Comedere patres vuam acerbam, et filiorum dentes stupere, Ierem. 31, fuit apud Iudaeos proverbialis locutio, qua iustitiam Dei calumniabantur, tamquam ipsi aliena culpa plecterentur. Verum Deus ibidem hoc proverbium refutat, adseverans quod unum quemque propter suam culpam puniat.
Vivere alicunde, 1, Reg. 17. de Sareptana, Et comedit ipsa et familia eius per
omnem familiariorem conversationem significat, quam Paulus cum impiis aut alio qui pollutis aliquibus gravioribus peccatis haberi vetat, 1. Cor. 5, et 2. Thes. 3. Secundo, rem veneream: ut Levit. 18 prohibetur commixtio cum masculo. Commiscere semen sanctum, Esd. 9, dicitur de coniugiis Iudaeorum cum Ethnicis. Commixturum se Iudam cum vicinis, minatur Deus in Esaia, id est, mutuis bellis implicaturum.
COMMORI. Paulus 2. Corin. 7 dicit: Vos estis in cordibus nostris ad commoriendum et convivendum:.i. ita penitus estis mihi chari, egoque vobis addictus, ut vel mori
bona regni Christi. Occupare interdum notat, aut obruere, Iohan. 12. Ambulate dum lucem habetis, ne vos tenebrae comprehendant. 1. Thess 5. Dies illa tanquam fur comprehendet homines. i. subito inopinata veniet.
COMPUNGI, significat aliquando dolore animi aut corporis affici. Sic Iudaei Actor. 2. accusati crucifixionis proprii Meschiae, dicuntur esse compuncti corde: id est, contriti esse, et ex animo doluisse de tam grandi peccato. Idem voluit dicere vulgata Psalm. 4. In cubilibus vestris compungimini. Sed in Hebraeo est dommu
dolent. de suis malefactis. ut Achabus et Saul agnoscit se non recte agere, quod hic persequatur Davidem.
CONCISUM id dicitur, quod quasi in parvas partes concisum aut discerptum est. Paulus igitur Philip. 3, alludens ad vocem circumcisionis, vocat pseudo apostolos aut Nazaraeos ex Iudaeis, qui de circumcisione gloriabantur, concisionem, non circumcisionem. Circumcisum enim, id est, cuius superfluitates resectae sunt: sicut in spirituali circumcisione superfluus, imo et noxius vetus Adam circumciditur, abscinditur aut mortificatur, vigente interim novo homine. Tales dicit
ut Gen. 35 Sara domina fuisse legitur: Agar, licet etiam fuit uxor, Sarae dominio tamen subiecta fuit. Nam tales concubinae sive uxores parent dominae, ut aliae ancillae. Sic Bala sub dominio Rachel fuit, ut Genes. 30, Ingredere ad eam, etc. Et hoc discriminis fuit apud Iudaeos inter concubinas, pellices, ancillas et heras, seu matres familias sive dominas domus. Ita Salomon multas habuit reginas, quibus singulis vel aulas vel castra dedit: concubinae, illarum famulae, et tamen etiam uxores fuerunt. Vide D. August. de concubina et uxore. Concubitum dare uxori
aliquem in angustias redigere, et undique coarctare, ut non possit effugere hostem, sed ab eo tanquam conclusus capiatur. Sic servi Davidis dicunt ad eum 1. Sam. 26, conclusit Dominus hodie inimicum tuum in manum tuam. Sic et Amos 1. dicitur, Concludere captivitatem perfectam: id est, ita Iudaeis profugis omnes exitus fugae obstruere, negato eis vicinorum hospitio aut transitu, ut necessario omnes caperentur a suis hostibus, eos tunc insectantib. Concludere [retibus] pisces, Luc. 5. Concludere etiam est, instructa acie conclusisque umbonibus invadere hostem. ut Psalm. 35.
ratio alia esse videtur: nempe quod ea quae prius quasi sparsim et dissipate dicta fuerant, nuncuna sententia veluti sera quadam aut claustro colligentur ac constringantur.
CONCULCARE alias simplicer pedibus premere significat, ut Esai. 1 dicit Deus, se id non requisivisse a Iudaeis, ut atria ipsius conculcent. Alias frequentare, incolere: ut Esaiae 7. Erunt agri in immissionem pedis bovis, et in conculcationem pecoris: id est, pecus multum pascetur in iis locis. Aliquando etiam gloriosam victoriam indicat. ut Psal. 91. Super aspidem et basiliscum
aut formosis iuvenibus accipitur. Concupiscibile, vel concupiscibile oculorum, 1. Reg. 20, pro rebus preciosissimis ac charissimis ponitur. Gen. 2. Arbor concupiscibilis. Sic Ezech. 24, Deus vocat uxorem eius Desiderium oculorum. Concupitas arbores, Esai. 1, vocat eas, sub quibus Iudaei suas idololatrias exercuerunt, quibus mirifice delectabantur. Concupiscentia carnis, oculorum et mundi, 1. Iohan. 2. significat ipsa vitia, voluptates, opes, et alia concupita aut obiecta vitiorum, quae una cum mundo interire dicit. Vocantur autem concupiscentia oculorum, non tantum
castigationem, verbo et poenis susceptam, et pertinaciam praefractam significat: Frustra conflavit conflator, et mali non sunt avulsi. Secundo, itidem per metaphoram significat penitus perdere. ut Ezech. 22, prolixa similitudo est a conflatione aeris sumpta, qua significatur extremum exitium Iudaeorum. Sic et Ierem. 42 reperitur. Verum locum Ezech. adscribam: Et factum est verbum Domini ad me dicens: Fili hominum, versa est mihi domus Israel in scoriam. Omnes isti aes et stannum et ferrum et plumbum in medio fornacis, scoria argenti facti sunt. Propterea haec dicit Dominus Deus: Eo
nunc porro etiam ipsam terrenam aut praesentem Hierusalem, quae etiam veluti altera Sara ac mater populi Dei censetur, (sicut metropolis fuit) eidem Agarae ancillae associat: quasi eadem sit utraque mater aut omnes tres Agar, Sara et Hierusalem, et utriusque praesentes liberi, five Agareni, sive Iudaei mere carnales ac servi, et nequaquam filii ac haeredes. Contra autem promissioni ac gratiae novam matrem, nempe caelestem Hierusalem adsociat, ut sic magis videatur quae sit altera uxor Dei, et vera mater spiritualium filiorum, quos Deus per meram gratiam ex ea procreat, aut ei largitur.
vel interna contaminatione, quae proprie est iniustitia, et a peccatis actualib. ac originali venit: vel externa ac caeremoniali quadam contaminatione pollutioneque, de qua praesertim in Levit. 5. 13. et passim alibi disseritur. Contaminari igitur externa ista immundicie, aut pollui putabantur Iudaei, si cadaver attigissent, aut aliquid immundum comedissent, ut saepe in Numeris et Levitico habetur. Sic nolebant sacerdotes intrare in praetorium Pilati, Ioh. 18, ne contaminarentur, sed munde comederent Pascha. Sic Christus negat, ea hominem contaminare, quae intrent per os, sed quae ex
in scelus idololatriae. Actor. 15 praecipiunt Apostoli gentilibus conversis, ut abstineant a contaminationibus sanguinis, suffocati, et scortationis In quo praecepto etiam ad veterem morem pollutionum Iudaicarum respiciunt. Volunt alioqui scriptores, eam legem etiam antiquitus solitam imponi a Iudaeis gentilibus conversis, aut alioqui subiugatis.
CONTEMNERE verbum, in Sacris literis non habet ignotam Latinis auribus significationem: sed tamen quaedam obscuriora loca attingam. Proverb. 18 dicitur: impius cum in profundum venerit, contemnet: id est, securus erit, non curabit
sed ideo noluit eum obiurgare nimium indulgens pater, ne eum moerore afficeret. Septuaginta verterunt, Non prohibuit. Aliquando significat quoquo modo laedere, ut Exod. 22, Advenam non contristabis. Levitic. 25, Fratrem non contristabis: id est, nullo modo laeseris. Sic Ezech. 22 exprobratur Iudaeis, quod viduam et pupillum contristaverint. Sic 1. Petr. 1, pro cruce et afflictione verbum Contristare ponitur. Perterrefacere etiam significat Ezech 13, Moerere fecistis cor iusti, quem ego non contristavi. Sic et 2. Corinth. 7 accipitur, Contristati estis ad poenitentiam: pro,
re, id est, in ea ut sufficiente sibi acquiescere. Sic Paulus 1. Tim. 6 iubet nos contentos esse cibo et vestitu. Luc. 3. Contenti estote stipendiis vestris. Esaiae 2. In filiis alienis contenti fuerunt, aut acquieverunt. Intelligunt plerique, dici de alienis doctrinis ac religionibus, quas Iudaei neglecta sua sectabantur.
CONTUREARE, verbum valde usitatum est in Sacris literis. Accipitur autem modo de animi perturbatione, excitata terrore ac periculis. Sic saepissime anima aut cor alicuius conturbatum dicitur. Credo idem etiam esse, cum ossa dicuntur conturbata. Sic
promitti reperietur.
CONVOCATIO. prosolenni die, qua convocabatur populus ad audiendam concionem et lectionem verbi Dei, Levit. 23, Num. 28. Die primo convocatio sancta, die septimo quoque convocatio sancta, nullum servile opus facietis in eo. Sic et Esaiae 1 dicit Deus, repudians Iudaeorum festa et sacra, calendas et sabbathum: convocare convocationem non possum: subintellige, ferre.
COOPERIRE pedes, pro exonerare aluum, Iud. 3. et alias saepius reperitur. Sic enim honestiore verbo rem vicinam ac sordidam indicant.
COPULARE se alicui: pro,
11. Et 1. Timoth. 6. Homines mente corrupti. Dicuntur et mores corrumpi per concupiscentias deceptionis, Ephes. 4. Legitur et via hominum ac Dei corrumpi, ut Gen. 6. Omnis caro corruperat viam suam: pro, extreme degeneraverat in pessimum statum, ac flagitia foedissima. Soph. 3, leguntur Iudaei mane surrexisse, et corrupisse omnia opera sua.
CORRUPTIO, saepe simpliciter peccatum, iniustitiam, aut malum culpae significat. ut Iob 33. Ista facit Deus, ut avertat animam hominum a corruptione, et illustretur luce viventium. Sic 2. Petr. 2. Servi corruptionis. Et, In
homines in usu sunt: sed Credere in Deum, proprie volunt significare, fiduciam suam in eum collocare, eum timere, ac ex eo solo pendere. Verum de his alibi. Creditum esse aliquid alicui, est idem quod concreditum, aut commissum. 1. Cor. 9. Dispensatio mihi credita est. Roman. 3. Credita Iudaeis sunt eloquia Dei. Gal. 2. Cum vidissent mihi esse creditum Evangelium praeputii. pro, fidei meae divinitus commissum.
CREMIUM, in veteri versione Psalterii significat ligna, aut faces ligneas, ad cremandum probe arefactas, et penitus desiccatas, quibus Psaltes suum
qui rivalem interficere crudeliter solet: quod ibi Salomon adultero iuveni minitatur. Iob 30. Mutatus est mihi in crudelem. Et Proverb. 17. Angelus crudelis mittatur contra eum: id est, acerbissimus hostis.
CRUX, notum instrumentum supplicii est olim quidem Romanis, Graecis ac Iudaeis valde usitatum in puniendis facinorosis: sed in novo testamento, ob reverentiam passionis Christi abolitum. Per quandam catachresin autem significat omnis generis calamitates piorum, praesertim veritatis gratia toleratas. Credo id ideo fieri, quia Christiani suis calamitatibus a satana et
dum hoc aut illud facit aut omittit. Deuter. 4. Custodi animam tuam valde, ne obliviscaris mandatorum. Ios 23. Custodite animas vestras valde, ut diligatis Deum vestrum.
CUSTODIA, alias functionem aliquam in templo significat, ut supra dixi: alias, vigilias nocturnas: nam et Iudaei noctem in quatuor custodias, ut Romani in quatuor vigilias, distribuerunt. Hinc illud, A custodia matutina usque in noctem speret Israel: id est, per totam diem. Erat autem ea custodiarum aut vigiliarum ratio, ut divisa nocte in quatuor partes, singulae partes tribus inaequalibus horis
vestris. Nam inter comedendum plerunque aliquid cibi adhaeret dentibus, aut intra dentes. Ubi ergo nulla talis immundicies reperitur, indicium est non sumpti cibi, et porro defectus alimenti. Quinto, Domus dentis, in Sacris literis pulcherrimae domus nominantur: propterea quod illae olim apud Iudaeos ebore exornabantur, quod Scriptura simpliciter dentem vocat, per excellentiam, propterea quod est omnium dentium maximus et spectatissimus, dens elephantis: Amos 3. Sexto, Proverbium illud Ierem. 31, Patres comederunt vuam acerbam, et dentes filioru obstupuerunt, satis obvium ac
dens elephantis: Amos 3. Sexto, Proverbium illud Ierem. 31, Patres comederunt vuam acerbam, et dentes filioru obstupuerunt, satis obvium ac perspicuum est. Sicut enim comedentis vuas immaturas dentes fiunt stupidi: ita aequum erat illos ipsos puniri, qui peccaverant, non alios. Sed Iudaei tunc querebantur, secum iniuste agi, quod ob peccata et idololatrias suorum maiorum punirentur, cum ipsi nullum tale scelus admisissent. Verum Dominus refutat illud impium et blasphemum proverbium. In dentibus hominum candor laudatur, et bonam valetudinem significat: contra rubigo,
et relicto corpore in sepulchro, in regnum caelorum ad Christum commigrabo. 1. Petr. 3. Baptismus non depositio sordium, sed stipulatio aut confirmatio bonae conscientiae in Deum, per resurrectionem IESU CHRISTI. Sensus est, quod Baptismus non salvet nos sola lotione, veluti ex opere operato, ut Iudaei olim de suis lotionibus sentiebant, et nunc multi de Sacramentis perperam docent: sed quatenus est foedus cum Deo, quatenus fide apprehenditur, et confirmat nostram conscientiam in Deum per Christum. Verum de hoc loco et vocabulo dixi alibi, in voce BAPTISMI, et CONSCIENTIAE.
personarum in Deo cupidis veritatis indicaret. Sic etiam Abrahamo tres apparent, et tamen ille tantum unum adorat: et mox totus sermo mixtim iam de uno, iam de tribus, iam in singulari, iam in plurali habetur, ut ea numeri alternatione ostendatur et unitas Dei, et trinitas personarum. Perfidi Iudaei, ut mysteriam Trinitatis eludant, dicunt honoris ac dignitatis cuiusdam gratia pluralem pro singulari usurpari: ut aliquando reges ac principes de se scribunt. sed non possunt dare exempla similia de aliis potentibus in Sacris literis. Tum porro ista consonantia plurium Scripturae locorum in
regum, aut etiam idolorum et cacodaemonum, qui nec condiderunt caelum, nec ibi habitant. Deum invocare aut timere, seu invocatio aut timor Dei, saepe pro toto eius cultu ponitur. Audire vocem et videre speciem Dei, est eum vere agnoscere. Christus igitur Ioan. 5, cum negat Iudaeos vel vocem Dei audisse, vel speciem vidisse, veram ac spiritualem Dei agnitionem, qua intus in corde eum agnovissent, aut auribus et oculis cordis pernovissent, eis adimit. Loquutio autem sumpta est de medio communis sermonis: quia quae res, et praesertim homines, cognoscuntur, de visu aut
boni defendantur, et mali castigentur. Deum quaerere, in novo Testamento, et saepe etiam in veteri, significat studiosum esse veri cultus, verae pietatis, et eum invocare, ut, Quaerite Deum dum inveniri potest. Aliquando significat consulere, aut interrogare eum: ut olim soliti sunt tum Iudaei, tum gentiles, consulere de incertis aut futuris, suos deos. Exod. 18. Dei facies, postea in voce FACIES exponetur. Dei opera operari, Ioan. 6. est, facere ea omnia quae Deo probantur, quaeque ille potissimum a nobis exigit. Deus alienus, vocatur quodcunque idolum: sive quod idola
Deos alienos: ubi non tantum idola prohibentur, sed etiam ne hunc ipsum verum Deum falsa ratione colamus: sive id quadam synecdoche dicatur: sive quia quamprimum cultus vitiatur, non iam Deus, sed idolum colatur. Nam verus Deus negat sibi eum cultum exhiberi, aut placere. Sic recte dicimus nunc, Iudaeos et Turcas (quantumvis clamitent se verum Deum creatorem caeli et terrae colere) tamen eos colere idolum ac figmentum cordis sui, cum negent Patrem domini nostri IESU CHRISTI esse verum Deum. Verissimum enim est, quod qui non habet aut honorat filium, is nec patrem quidem habeat aut honoret,
quod illi incipiant computare diem a vespertino tempore, aut ab occasu usque in sequentem occasum. Quod observandum est propter festa Veteris testamenti: quam consuetudinem etiam postea Ecclesia secuta est. Romani contra, diem suam a mane usque adsequens mane metiti sunt. Quam consuetudinem Iudaeis contrariam, putant aliqui Matthaeum sequi Cap. 28, in verbis: In extremo autem Sabbathi, cum iam illucesceret in primam Sabbathi. id est, exeunte iam priore hebdomada, cuius ultima erat paschatis dies: et inchoante luce primae diei sequentis hebdomadae, Christus surrexit.
dies pro cognitione Dei ac tempore gratiae ponitur: sicut et contra nox ac tenebrae pro ignorantia Dei, et ira eius. 1. Thessal. 5. Omnes vos filii lucis et diei estis. Sic credo et illud Roman. 13 accipiendum esse: Nox progressa est, dies autem appropinquat. pro, tempus legis ac umbrarum apud Iudaeos, et porro extremae caecitatis ac turpitudinis iniustitiaeque apud gentiles, iam ferme prorsus elapsum est, et lux gratiae divinae omnibus tam Iudaeis quam Ethnicis clare fulgere incipit. In vicina huic significatione accipitur etiam 1. Petri 1. Et habemus firmiorem sermonem propheticum,
lucis et diei estis. Sic credo et illud Roman. 13 accipiendum esse: Nox progressa est, dies autem appropinquat. pro, tempus legis ac umbrarum apud Iudaeos, et porro extremae caecitatis ac turpitudinis iniustitiaeque apud gentiles, iam ferme prorsus elapsum est, et lux gratiae divinae omnibus tam Iudaeis quam Ethnicis clare fulgere incipit. In vicina huic significatione accipitur etiam 1. Petri 1. Et habemus firmiorem sermonem propheticum, cui dum attenditis ceu lucernae apparenti in obscuro loco, recte facitis, donec dies illucescat, et Lucifer exoriatur in cordibus vestris. pro, donec
Humanam diem vocat, 1. Cor. 4: quod in iudiciis agendis certa dies utrique parti constituitur. sicut et Latini dicunt, Diem dicere alicui: pro, in ius vocare. Aliqui sic etiam Hieremiae decimoseptimo intelligunt. Verum ibi dicit propheta, se non desiderasse diem afflictionis aut poenae Iudaeorum, sed potius contra orasse. Dies visitationis, sicut et tempus visitationis, alias in bonam, alias in malam partem accipitur. ut 1. Petri secundo: Glorificabunt Dominum in die visitationis. Contra Micheae septimo, in malam partem accipitur, de poenis. Isa. decimo: Quid facietis in
mox praeterfluit, sicut nostra quae per momenta horas et dies mensuratur. Dicitur id etiam ideo, ne ob longinquitatem temporis Deum vel oblitum esse eripere suos, et castigare malos putemus: vel etiam irritas fore eius promissiones ac minas, si non mox quae praedicit aut minatur, eveniunt. Sicut Iudaei dicebant apud Ezechielem duodecimo: minas ac poenas Dei in longum proferri, et plane in fumum evanuisse. Regis dies, Hoseae 7, pro natali, aut certe inaugurationis die. Annorum dies, Genesis 41 et 47, pro tempore credo accipi: quasi dicat, tempus annorum. Malitia diei, Matth. 5.
praestantiam, amplitudinem, et veluti maiestatem significat, minus est in Sacris literis recepta.
DIIUDICARE, proprie quidem significatrem aliquam ita diligenter expendere ac considerare, ut eam ab omnibus vicinis, aut etiam falsis distinguas. Sic Christus dicit Matth. 16, Iudaeos posse faciem caeli diiudicaret id est, signa aut indicia futurarum tempestatum in caelo. Sic Paulus 1. Corinth. 14, iubet unum aut alterum in coetu Dei dicere alios vero diiudicare ea quae ab illis dicuntur. Sic Paulus 1. Cor. 11, vult nos in communicatione diiudicare nosmetipsos, et
moriamini, dicit Dominus Deus exercituum. pro, nunquam expiabitur: sed adeo crescet et fervebit, ut sit vos omnes absumptura. Luc. 13, est obscurus locus: Dico autem vobis, quia non videbitis me, donec venerit tempus cum dicetis, Benedictus qui venit in nomine Domini. ubi non id dicitur, impios Iudaeos aliquando agnituros et accepturos esse Christum: sed id tantum adfirmatur, Christum esse, deposita illa sua humili specie corporalis vitae, in qua eos solicitavit, et blandissime invitavit, rediturum in regnum ac gloriam patris sui, in eaque tamdiu et tanta incrementa accepturum, ut tandem
Iudaeos aliquando agnituros et accepturos esse Christum: sed id tantum adfirmatur, Christum esse, deposita illa sua humili specie corporalis vitae, in qua eos solicitavit, et blandissime invitavit, rediturum in regnum ac gloriam patris sui, in eaque tamdiu et tanta incrementa accepturum, ut tandem Iudaei volentes nolentes, gementesque ac dolentes, sint agnituri, eum revera esse illum divinitus missum iudicem, ac Dominum totius mundi. Non ergo praedicitur Iudaeorum conversio, sed Christi ad patrem reditus et glorificatio supra et contra hostes suos. Sic Isa. 42: Non afficietur moerore vel
et blandissime invitavit, rediturum in regnum ac gloriam patris sui, in eaque tamdiu et tanta incrementa accepturum, ut tandem Iudaei volentes nolentes, gementesque ac dolentes, sint agnituri, eum revera esse illum divinitus missum iudicem, ac Dominum totius mundi. Non ergo praedicitur Iudaeorum conversio, sed Christi ad patrem reditus et glorificatio supra et contra hostes suos. Sic Isa. 42: Non afficietur moerore vel fastidio, nec animo frangetur, donec ponat in terra iudicium, et legem eius insulae expectabunt. Verum de consimili obscuritate Adverbiorum et Praepositionum,
1, Conteram virgam de dorso eorum: liberationem significat. Sic et Psal. 81. Divertit ab oneribus dorsum. Ab hac servili conditione et castigatione videtur venire et illa phrasis, Dorsum eorum semper incurua, Psal. 69. et Rom. 2: quae intelligitur de servili Iudaeorum spiritu, qui in Sacris literis semper terrena quaerunt, et nunquam libera ac illuminata mente queunt sursum corda erigere. Solent enim tum gestantes aliquid in tergo, dorsum incurvare, tum etiam infirmi ac tristes. Dorsum alicui vertere, aut ostendere, est eum negligere. Hier. 18.
mundis: sed impuris et infidelibus nihil est mundum, sed polluta est eorum mens et conscientia. De cuius loci ultimis verbis, nempe de polluta mente et conscientia, postea in voce MENS agetur. Nunc de prioribus disseram. Praecipitur itaque, negligendas esse nugas et praeceptiunculas incredulorum Iudaeorum, garrientium de rerum externarum mundicie aut immundicie et similibus, quia vera mundicies consistat in purificatione cordis ac conscientiae, per imputationem et infusionem iustitiae mundatae. Talibus enim omnia externa esse libera et licita, ut qui verbo, fide ac precatione omnia
vero prorsus res ac doctrina tractatur Lucae undecimo, cum inquit Dominus: Veruntamen date quae intus sunt eleemosynam, et omnia sunt munda vobis. Nam plane nullum dubium est vel mediocriter textum expendenti, non agi ibi de precio expiationis peccatorum: sed de mundatione rerum externarum, quod Iudaei illis licite ac pure ut mundis uti possent, nec ab illis fierent immundi ac polluti. Nam occasio quoque illius disceptationis oritur ex manuum lotione, â Christo omissa. Pharisaei igitur putabant, istum licitum rerum usum effici posse accurata lotione poculorum et patinarum: sed Christus
haec sit vera huius loci sententia, apparet ex praecedentibus ac sequentibus, in quibus utrobique externa sanctitas vituperatur, et contra interna flagitatur. Nam haec in convivio dicta, videntur esse appendix quaedam eorum quae proxime ante invitationem praecesserant: ubi requisivit Christus a Iudaeis, ut lumen eorum internum sit mundum ac lucidum, sic fore etiam corpus et alia externa munda. Nam quasi de medio illius sermonis fuit, teste Evangelista, in convivim abductus. Correspondent quoque optime haec de interna eleemosyna aut benignitate dicta, illis proximis praecedentibus de
ELEMENTUM vox in Sacris literis, praesertim in Novo testamento, raro significat ista quatuor Physica elementa, Terram, aquam, aerem et ignem, ut in Epistola 1. Petr. cap. 3: sed saepius significat prima rudimenta religionis, et praesertim illa externarum caeremoniarum, quibus Iudaei veluti pueri quidam in prima legis paedagogia imbuebantur: ut sunt observationes temporum, locorum, vestium, ciborum, sacrificiorum, rituum et caeremoniarum, ut abunde indicat Paulus Galat. 4. Ab hac enim puerili paedagogia et servitute per Christum liberati, et ad veram solidamque
Iob 5. Dei verbum crebro hac eadem voce notatur. Sic eloquia Dei dicuntur munda, et purgata instar argenti puri, Psal. 12. 18. 105. Eloqui peritus, Isa. 3. pro eloquente.
ENCAENIA, quasi renovationes dicas, aut instaurationes. Fuit solennis quaedam festivitas, quam Iudaei die 25 Novembris observarunt. Significat autem vocabulum renovationem, seu dedicationem. Alii putant hoc Festum initium sumpsisse a tempore Iudae Machabaei, qui templo insigni virtute recuperato, dedicationem eo die maxima laeticia fecit: ac deinceps communibus suffragiis statuit, ut eo die
24 Novembris: Zach. 2. tempus enim perpulchre coincidit. Sed utut sese res illa habeat, planum est, laetissimum fuisse festum, in quo beneficia Dei de instaurato templo et conservato ministerio, denique etiam de patefacta et defensa doctrina caelesti, praedicata sunt. Observat id festum una cum Iudaeis Christus, ut Iohan. 10 scriptum est.
EO verbum, additum alteri, plerunque augmentum eius actionis significat. et quidem aliquando duplicatur, ut Gen. 8. A quae ibant, et decrescebant. pro, subinde magis magisque decrescebant. Sic Iud. 4 Ibat manus Israel eundo, et dura
populus. Exod. 17. Ubi non erant aquae, et iurgatus est populus. pro, propterea. Num. 14. Quia complacitum est Domino: et introducet nos. pro, ideo, propterea. Isa. 43. Quia preciosus fuisti in oculis meis, et dabo hominem pro te. id est, idcirco, propterea. Iohan. 2. Prope erat Pascha Iudaeorum, et ascendit. pro, ideo. Dum. Gen. 7. Et diluvium aquarum fuit. pro, dum venit. Tunc. Gen. 12. Et factum est, cum accederet ad intrandum in Aegyptum: et dixit ad Saram uxorem suam. Gen. 44. Quod si tuleritis et hunc, et acciderit ei mors, et deducetis. pro, tunc deducetis. Exod.
ut Matth. 18. Si non audierit Ecclesiam, sit tibi ut ethnicus et publicanus. pro, fuge ac vita eum sicut alium quemvis perditum ac sceleratum hominem. Nam tales plerunque tunc erant ethnici ac publicani. Sic et vox Samaritani accipitur: sicut nunc in vulgaribus linguis utimur vocabulo Turcae ac Iudaei. Ethnice vivere, Galat. 2. est, neglectis ac contemptis caeremoniis ac observationibus Iudaicis praesertim in discrimine cibotum, libere suo arbitrio vivere. Sic Petrus aliquando libere, neglecto Iudaismo, solitus erat victitare: sed ibi motus ac perterre factus authoritate Iudaeorum,
Turcae ac Iudaei. Ethnice vivere, Galat. 2. est, neglectis ac contemptis caeremoniis ac observationibus Iudaicis praesertim in discrimine cibotum, libere suo arbitrio vivere. Sic Petrus aliquando libere, neglecto Iudaismo, solitus erat victitare: sed ibi motus ac perterre factus authoritate Iudaeorum, iudaizabat: vi de baturque etiam gentiles conversos suo exemplo docere, non esse spem salutis non observantibus legem.
EVACVARE, per metaphoram significat, rem quamcunque, consilium aut conatum irritum, frustraneum, ac vilem efficere. sumpta metaphora a vasis res utiles
Evangelii praedicationem nos vocat. Evangelium crux interdum appellatur. Gal. 5. Exinanitum est scandalum crucis.
Libenter sane Evangelium Paulus crucem nominat, vel sermonem crucis, dum adiectam eius simplicitatem vult opponere ampullis humanae sapientiae vel iustitiae. Nam et Iudaei (ut ita loquar) disciplinariae iustitiae confidentia, et Graeci stulta sapientiae persuasione inflati, Evangelii humilitatem despiciebant. Quum ergo dicit, Nunc recepta circumcisionis praedicatione nullum amplius fore scandalum crucis: intelligit, nullam sibi molestiam exhibitum iri â
et Iudaei (ut ita loquar) disciplinariae iustitiae confidentia, et Graeci stulta sapientiae persuasione inflati, Evangelii humilitatem despiciebant. Quum ergo dicit, Nunc recepta circumcisionis praedicatione nullum amplius fore scandalum crucis: intelligit, nullam sibi molestiam exhibitum iri â Iudaeis, sed bona eorum pace sibi docendi fore locum: quia amplius eos non offendet fucatum illud et adulteratum Evangelium, compositum ex Mose et Christo, reprehendendo. Ministerium spiritus et iustitiae. 2. Corinth. 3. Quia instrumentum est regenerationis, et offert gratuitam cum Deo
1 cap. dicere, Christum conceptum esse ex substantia spiritus, ideoque ipsam essentiam humanitatis Christi non corpoream, sed spiritualem esse: cum illic praepositio Ex nihil aliud quam authorem aut causam efficientem conceptionis significet. Paulus Rom. 3. dicit, Deum iustificare Iudaeos et gentiles per fidem: ubiutrunque idem prorsus significat, nempe nos medio aut instrumento fidei iustitiam Christi apprehendere. Sic Osiander perperam urgebat praepositionem Ex, in dicto, Iustitia ex Deo, Philipp. 3. quasi Paulus assereret, nos essentiali aut materiali iustitia Dei
EXCUTERE pulverem e pedibus, signum est excommunicationis, aut potius protestationis, quo iubet Christus Matth. 10. protestari contra contemptores verbi Dei, et verorum doctorum. Simili sensu ac fine Paulus etiam vestimenta sua excutit Act. 18, protestando contra Iudaeos, nolentes verbum Dei audire et accipere. Nehemias etiam hoc verbo, ac pene simili signo, sed longe in alium sensum, dicit: Etiam vestimentum meum excussi, ac dixi: Sic excutiat Deus omnem hominem, qui non compleverit verbum istud, de domo sua, et labore suo, et ita sit excussus ac vacuus.
30. Nihil diminuatur de dimidio siclo, qui datur in oblationem Domino, ad expiandas animas vestras. Expiationis dies. Levit. 23. et Numeri 28 describuntur dies expiationum, quibus singulari quodam studio ac zelo prae aliis temporib. poenitentiam agere, peccata expiare, et Deum sibi placare Iudaei debebant. Expiabat Aaron super cornua altaris, scilicet fundendo sanguinem, Exod. 30. Sed nimirum expiationis opus proprium est Dei ac mediatoris Christi: sicut Ezechias orat. 2 Paral. 30. Dominus est bonus, etc. expiet illum, qui totum cor suum praeparavit ad quaerendum
EXTERMINARE, quasi dicas extra terminos eiicere, saepe simpliciter significat perdere, quod supra in EXCIDO monui. Saepe id dicitur etiam de abolitione posterorum alicuius. Exterminare animam incircumcisi, Genes. 17, est, non tantum aliquem eiici ex populo, aut non haberi pro Iudaeo, sed etiam simpliciter perdi, deleri ex hac vita.
EXTOLLERE, idem quod supra diximus de Exultare, crebro significat. nempe alias glorificationem, alias liberationem, perinde ac si in altum tutumque locum te Deus subduceret. Psal. 28. Pasce cos, et extolle eos
canit, Esurientes implevit bonis et divites, id est securos, dimisit inanes) aut denique cum pii esuriunt aut sitiunt iustitiam Dei, seu cupiunt meliorem statum religionis et Ecclesiae, quos saturandos esse Christus affirmat.
FAMULARI famulatu servi: Levi. 25. Iubet uti Deus empto Iudaeo, ut mercenario, non ut mancipio: quod praeceptum etiam Cicero repetit. Non opprimas servitute famulorum: id est, non duriter tractes ut mancipium. Sed famulus,
et exercitum Assyrium esse plane invictum. Alii, ut Lutherus intelligunt contra, illam interrogationem non habere vim negandi, sed affirmandi: quasi Deus affirmaret, omnino venturum adhuc alium hostem, qui sit Assyrios fracturus et castigaturus: nempe Persas, sed oportet interea prius castigari Iudaeos.
FERMENTUM, in comedendo agno Paschali severissime in veteri Testamento prohibetur, Exodi 12. quam caeremoniam ac typum proculdubio recte primum Christus Matth. 16 exposuit, de erroribus ac corruptelis Pharisaeorum, et aliorum seductorum, vitandis in cognitione ac fruitione
Cessare facere festum, Oseae 2. pro, gravi afflictione, et pene pro ipsa solitudine ponitur. Festum igitur significat non raro, quamvis laeticiam aut gaudium. Dicetur de hac voce in vocabulo Sacrificii, aut Mactationis. Festa et novilunia, voces non raro coniunguntur, propterea quod apud Iudaeos in noviluniis singulares quaedam solennitates et sacrificia habebantur.
FEX, longe aliam metaphoricam significationem habet in Sacris literis, quam in Latino sermone, ubi infimae sortis homines significat. Nam in Sacris, sicut poculum significat suam partem crucis aut
si quis concusserit cadent in os eius. Sic Isaiae vigesimooctavo: Erit gloria tua sicut ficus praecox ante initium aestatis. Tametsi hoc potius intelligatur de re in praedam exposita, et ab omnibus expetita, quia talibus ficubus omnes insidientur. Ficus bonas ac malas vocat Deus in Hieremia, Iudaeos poenitentes in captivitate, et impoenitentes Hierosolymae. Primi parentes sibi facere conati sunt perizomata ex foliis ficulneis, quod forte non vacat mysterio. Nam ficus res suaves, et tamen fragiles admodum sunt: sic etiam est omnis adulatio ac palpatio, quib. vel alii vel nos ipsi nobis
etiam vox Patris, fratris, matris, ac sororis. Secundo, vox haec per metaphoram significat discipulum, propterea quod praeceptores quasi patres quidam animorum sunt. Sic dicuntur filii Prophetarum et filii medicorum apud Arabes: filii cantorum, Nehem. 12. pro cantoribus. Alia significatione Iudaei dicuntur filii Prophetarum et Testamenti, Actor. 3. pro haeredibus promissionum, prophetiarum et foederis, aut bonorum ex testamento provenientium. Tertio, sunt et filii adoptivi. Sic omnes pii vocantur Filii Dei: tametsi etiam alia ibi causa sub sit, nempe quia ex Deo, seu Dei
1. Sic contra filios diaboli, ob simile semen, ingenium et imitationem, vocat impios, 1 Iohan. 3. Quod diligentissime observandum est, ut sciamus ibi describi nativam malitiam, seu originale peccatum. Similis loquutio est Baptistae, et Christi, Genimina viperarum: et cum prophetae dicunt, Iudaeos esse natos ex Cananaeis, Aemoreis et Hitteis. aut etiam cum eorum vitis ac vinum ex Sodoma petitum esse dicitur: id est, eadem cum illis nativa malitia ac perversitate deformatos et subversos esse. Quarto, multum hac periphrasi utuntur Hebraei, Filius aut filii hominum: pro, homines:
tributum dare non debent, sunt non tantum liberi regum, seu ad quos quoquo modo regnum pertinet, ut ad Christum regnum Iudaicum: sed etiam ministri regum. Matthaei octavo: Filii regni eiicientur in tenebras, in aeternum exitium: ii sunt, qui ad accipiendum regnum caelorum erant vocati, ut sunt Iudaei item vere pii. Matthaei decimotertio: Bonum semel sunt filii regni. Filii thalami, id est, nuptiales, Matthaei nono, Marci secundo, Lucae quinto: quia illi in rebus nuptialibus sunt occupati, et illo gaudio et deliciis fruuntur. Filii captivitatis, Danielis
nobis obedientibus iustitiam ac vitam afferret. Hoc cum illa non posset ob nostram inobedientem corruptionem praestare, Deus misit filium in carnem, ut obediendo et patiendo nobis acquireret iustitiam a lege flagitatam: ut habetur Romanorum octavo. Vult ergo Paulus in illo loco monstrare, stulte Iudaeos quaerere ex lege iustitiam, cum eum negligant qui illam iustitiam iam perfecit, praestitit, aut acquisivit: omnibusque nunc ultro offerat, modo fide eam accipere velint. Hae duae interpretationes facile coniungi possunt, et proculdubio verissimae sunt. Alii et quartam afferunt, quod
dicunt Confluere populum. Flumen alioqui in singulari, admodum crebro per excellentiam, Euphraten significat. Et a flumine usque ad fines terrae: id est, ab Euphrate usque ad mare rubrum et mediterraneum: Psalmo septuagesimosecundo. Flumen enim hic Euphraten significat, quia ille erat Iudaeis notissimus: sicut rivus Nilum, forte quia in rivos deducatur in exundationibus ac irrigationibus. Flumina quoque et scaturigines crebro significant loca culta, sicut contra ariditas loca deserta. Psalmo centesimo septimo: Flumina in desertum, et scaturigines in sitim ponere: id est, ex
Et Proverbiorum trigesimo dicitur: Formica populus non fortis, attamen praeparavit in aestate cibum suum. Quo vult monere homines, ut simus seduli in nostra vocatione.
FORMIDO, postea in voce TERRORIS exponitur.
FORNAX, comparatur Ezechielis capite 22, castigationi Iudaeorum cum liquatione argenti, cum inquit: Ut funditur argentum in medio fornacis, sic fusi eritis in medio Hierusalem. Fornax ferrea, solet vocari durissima illa servitus Israelitarum in Aegypto: undecunque demum loquutio sumpta sit. Forte est quaedam allusio ad panis coctionem, quod illi
meditati sunt inania? Tametsi verbum
dicit, Moab esse ullam lavacri sui: id est, unum ex vilioribus instrumentis suae domus, quo ad sordidissima munia utitur.
FUNIS, et funiculus, linguae Hebraeae idiomate non raro
Furari verbum Dei, Ierem. 23. Ecce ego ad prophetas, qui furantur verba mea, quisque a proximo suo: id est, qui prava interpretatione corrupto sermone Dei, defraudant proximum vero sensu voluntatis ac mandati divini. Simile quid est quod Paulus dicit, adulterare verbum Dei. Israelitae accusant Iudaeos, quod sint furati Davidem: 2. Sam. 19. Cur furati sunt te fratres nostri viri Iuda: pro, quare nobis insciis te reduxerunt, cum debuissent nos sibi coniungere? Eo enim facto, illa tribus videbatur sibi Davidem proprium facere, ac conciliare, ut aliis tribubus sit alieniore animo. Socium
voce et Iacob. 3. Sumpta autem est haec appellatio a nomine loci. Fuit enim vallis in suburbio Hierosolymae versus Meridiem ac Orientem, admodum fertilis et amoena, in qua posteriores reges erexerant Moloch idolum Ammonitarum: ubi exurebant in sacrificium cacodaemoni parvos liberos idololatrae Iudaei. Dicta est et vallis Tophet, propter strepitum tympanorum, quae adhibebant sacrifici, ne parentes exaudirent vocem conflagrantium puerorum. Eam postea pius rex Iosias, congestis eo cadaveribus et ossibus impiorum sacrificorum, contaminavit, et prophanam detestabilemque reddidit. Hieremias
orta ista religio ac gens quae Christiana vocatur. Sensus ergo. est, quasi Dominus inter alia dixisset: Haec horrenda quae
ego vobis dico, minor ac praedico, adeo certa sunt, ut haec ipsa gens, nempe vos Iudaei sitis ea sensuri, visuri et experturi: nec somnietis vel vos impii nunquam hasce calamitates vos afflicturas: vel vos pii, timeatis, hasce liberationes vobis nunquam obventuras. Nisi hanc vocem sic acceperis, nunquam vere ac luculenter contradictionem ex textu auferes, eumve secum
22. ponitur synecdochice pro primis parentibus duarum gentium. Dicit enim Deus ad Rebeccam, duas gentes ac populos esse in utero eius, quae ita inter sese invicem collidantur. Synecdoche igitur est, qua ponitur principium pro toto. Per catachresin crebro pro quibusvis populis ponitur, praeter Iudaeos, significatque omnes infideles: sicut et hodie in Ecclesia gentilis et ethnicus infidelem quemvis significat. Lumen in revelationem gentium, et gloriam plebis tuae Israel: Luc. 2. id est, ad illuminandas gentes, ad docendas ac erudiendas eas. Sic Petro obiicitur quod ad gentes
est, ad illuminandas gentes, ad docendas ac erudiendas eas. Sic Petro obiicitur quod ad gentes introiverit: id est, familiarius commercium cum exteris habuerit, quod erat lege vetitum. Sic Gal. 2. Paulus dicitur esse Apostolus gentium, et Petrus coegisse Gentiles iudaizare. Gentilis natura et Iudaeus natura, pro natus gentilis aut Iudaeus: Rom. 2. Gal. 2. Indicabant igitur Iudaei hac voce omnes alias gentes, sicut Graeci et Romani voce Barbari. 1. Cor. 5, simpliciter pro impiis accipitur, cum dicitur talis scortatio nec inter gentes quidem nominari: id est, inter nondum conversos,
ac erudiendas eas. Sic Petro obiicitur quod ad gentes introiverit: id est, familiarius commercium cum exteris habuerit, quod erat lege vetitum. Sic Gal. 2. Paulus dicitur esse Apostolus gentium, et Petrus coegisse Gentiles iudaizare. Gentilis natura et Iudaeus natura, pro natus gentilis aut Iudaeus: Rom. 2. Gal. 2. Indicabant igitur Iudaei hac voce omnes alias gentes, sicut Graeci et Romani voce Barbari. 1. Cor. 5, simpliciter pro impiis accipitur, cum dicitur talis scortatio nec inter gentes quidem nominari: id est, inter nondum conversos, seu in gentilismo. Alioqui ipsi
ad gentes introiverit: id est, familiarius commercium cum exteris habuerit, quod erat lege vetitum. Sic Gal. 2. Paulus dicitur esse Apostolus gentium, et Petrus coegisse Gentiles iudaizare. Gentilis natura et Iudaeus natura, pro natus gentilis aut Iudaeus: Rom. 2. Gal. 2. Indicabant igitur Iudaei hac voce omnes alias gentes, sicut Graeci et Romani voce Barbari. 1. Cor. 5, simpliciter pro impiis accipitur, cum dicitur talis scortatio nec inter gentes quidem nominari: id est, inter nondum conversos, seu in gentilismo. Alioqui ipsi Corinthii maxima ex parte gentiles genere erant. Ex
accipitur, cum dicitur talis scortatio nec inter gentes quidem nominari: id est, inter nondum conversos, seu in gentilismo. Alioqui ipsi Corinthii maxima ex parte gentiles genere erant. Ex hac significatione, cum gens significat alienos a Iudaismo, oritur disputatio de Vocatione gentium, cum olim Iudaei, et etiam ipsi Apostoli dubitaverrunt, vel potius indubitanter senserunt, gentiles non esse accersendos a Deo per suum verbum, nec accensendos in populum verae religionis sectatorem, nisi sese plane in Iudaismum dederent, et quasi Iudaica gens fierent. Ponitur aliquando haec vox pro paucis,
exponit, et postea in Galatis etiam prolixius tractat. Gentium plenitudo. Rom. 11, Donec gentium plenitudo ingrediatur. id est, donec ingens multitudo gentilium, atque adeo totus numerus salvandorum ex ipsis convertatur. Duae istae voces, Gens et Circumcisio, saepe opponuntur quarum haec Iudaeos, illa Ethnicos notat: tametsi saepissime alioqui etiam in novo Testamento ponatur vox Gens pro Iudaeis. Gentiliter vivere, Gal. 2, est libere vivere, neglecta ceremoniali lege. Contra ibidem, Gentiles cogere Iudaizare, est, eos compellere ad observationem Iudiacorum rituum.
ingrediatur. id est, donec ingens multitudo gentilium, atque adeo totus numerus salvandorum ex ipsis convertatur. Duae istae voces, Gens et Circumcisio, saepe opponuntur quarum haec Iudaeos, illa Ethnicos notat: tametsi saepissime alioqui etiam in novo Testamento ponatur vox Gens pro Iudaeis. Gentiliter vivere, Gal. 2, est libere vivere, neglecta ceremoniali lege. Contra ibidem, Gentiles cogere Iudaizare, est, eos compellere ad observationem Iudiacorum rituum.
GENU, nomen notae partis in corpore humano, parit etiam quosdam idiotismos. Primum, quia ibi ob
Dei praesentiam ac gubernationem, qua regit ac efficacem facit suorum ministrorum functionem, et conatum. ut 1. Cor. 15. Gratia Dei sum quod sum. Et, Gratia Dei erga me non fuit ociosa. Plus laboravi omnibus illis: non autem ego, sed gratia Dei, quae mecum est. Qui efficax fuit in Petro inter Iudaeos, idem in me inter gentes. Gratia, quae mihi data erat, Galat. 2. 1. Corinth. 3. Actor. 18 dicitur multum profuisse Apollo Corinthiis, per gratiam, Deo per eum efficaciter docente. Sic Actor. 14 et 15, dicuntur selecti quidam, et ad functionem graviorem missi Apostoli, gratiae traditi.
habebant coram omni plebe. Actor. 2. Item Christus proficiebat sapientia, aetate et gratia coram Deo et hominibus: Luc. 2. Quinto, ponitur haec vox etiam pro humano beneficio. ut 1. Cor 10: Qui gratiam vestram ferant Hierosolymam. Item, Petentes gratiam contra Paulum. Et, Festus volens Iudaeis gratiam ponere; Actor. 25 Ephes. 4. Sermo dans gratiam audientibus. id est, beneficium praestans. Accipitur haec vox metonymice. 1. Pet. 2 aliquoties, pro causa gratiae, seu quasi pro merito, cum dicit, nullam esse gratiam, si quis ex merito patitur: sed si quis indigne ac ob veritatem
est potentior, tanto eius gratia magis desideratur. unde gratia Dei desideranda est. Et hoc est quod dicit, Gratia Dei: et hoc ad salvandum. unde dicit, Et Salvatoris nostri. Isaiae quinquagesim oprimo. Salus autem mea in sempiternum erit. Haec autem gratia non proponitur uni solummodo populo Iudaeorum, sicut olim: sed omnibus hominibus. Isaiae 14. Videbit omnis caro pariter, quod os Domini locutum est. Isaiae 52, Et videbunt omnes fines terrae salutare Dei nostri. 1. Timoth. 2. Vult omnes homines salvos fieri. Hactenus Thomas.
Quod vox Gratia, cum Gratia iustificari
Dei perpetuo regens, et efficaciter promovens ministerium. Laboravi, non autem ego, sed gratia quae mecum est. 1. Corinth. 15.
est.
GRAECUS, in novo Testamento alias ponitur proprie, pro Graeca gente: quod tunc potissimum fit, cum vox Barbarus ei additur. ut cum Roman. 1 dicit Paulus, se esse debitorem Graecis et Barbaris. Alias omnes gentes aut gentiles notat: quod fit tunc potissimum, cum additur voci Iudaeus, ut cum Rom. 1 dicit, Evangelion esse potentiam Dei, ad salutem Iudaeo primum et Graeco: id est, cuivis genti, non tantum Iudaeis. nam sub istis duabus vocibus omnes gentes continentur. Sic Acto. 19 dicit, audisse sermonem Dei Iudaeos et Graecos. Sic et Rom. 3 dicit, se omnes homines
Graeca gente: quod tunc potissimum fit, cum vox Barbarus ei additur. ut cum Roman. 1 dicit Paulus, se esse debitorem Graecis et Barbaris. Alias omnes gentes aut gentiles notat: quod fit tunc potissimum, cum additur voci Iudaeus, ut cum Rom. 1 dicit, Evangelion esse potentiam Dei, ad salutem Iudaeo primum et Graeco: id est, cuivis genti, non tantum Iudaeis. nam sub istis duabus vocibus omnes gentes continentur. Sic Acto. 19 dicit, audisse sermonem Dei Iudaeos et Graecos. Sic et Rom. 3 dicit, se omnes homines convicisse iniustitiae, tam Iudaeos quam Graecos. id est, omnes gentiles.
ei additur. ut cum Roman. 1 dicit Paulus, se esse debitorem Graecis et Barbaris. Alias omnes gentes aut gentiles notat: quod fit tunc potissimum, cum additur voci Iudaeus, ut cum Rom. 1 dicit, Evangelion esse potentiam Dei, ad salutem Iudaeo primum et Graeco: id est, cuivis genti, non tantum Iudaeis. nam sub istis duabus vocibus omnes gentes continentur. Sic Acto. 19 dicit, audisse sermonem Dei Iudaeos et Graecos. Sic et Rom. 3 dicit, se omnes homines convicisse iniustitiae, tam Iudaeos quam Graecos. id est, omnes gentiles. Sic et Rom. 10, ac 1. Cor. 15 accipi debet. Caeterum
gentiles notat: quod fit tunc potissimum, cum additur voci Iudaeus, ut cum Rom. 1 dicit, Evangelion esse potentiam Dei, ad salutem Iudaeo primum et Graeco: id est, cuivis genti, non tantum Iudaeis. nam sub istis duabus vocibus omnes gentes continentur. Sic Acto. 19 dicit, audisse sermonem Dei Iudaeos et Graecos. Sic et Rom. 3 dicit, se omnes homines convicisse iniustitiae, tam Iudaeos quam Graecos. id est, omnes gentiles. Sic et Rom. 10, ac 1. Cor. 15 accipi debet. Caeterum 1. Cor. 1, videtur accipi pro solis Graecis, quod sapientiam quaesierint. Nam alii gentiles non perinde
Evangelion esse potentiam Dei, ad salutem Iudaeo primum et Graeco: id est, cuivis genti, non tantum Iudaeis. nam sub istis duabus vocibus omnes gentes continentur. Sic Acto. 19 dicit, audisse sermonem Dei Iudaeos et Graecos. Sic et Rom. 3 dicit, se omnes homines convicisse iniustitiae, tam Iudaeos quam Graecos. id est, omnes gentiles. Sic et Rom. 10, ac 1. Cor. 15 accipi debet. Caeterum 1. Cor. 1, videtur accipi pro solis Graecis, quod sapientiam quaesierint. Nam alii gentiles non perinde curarunt studia sapientiae, tunc praesertim temporis quandoquidem Romani quoque tunc magis
accipi debet. Caeterum 1. Cor. 1, videtur accipi pro solis Graecis, quod sapientiam quaesierint. Nam alii gentiles non perinde curarunt studia sapientiae, tunc praesertim temporis quandoquidem Romani quoque tunc magis rei militaris et pecuniariae studiosi fuerunt. Aliquando etiam vox haec ipsos Iudaeos, alibi extra Iudaeam natos ac educatos, aut etiam agentes, significat. ut, Num in dispersionem Graecorum ibit? quem locum multi de dispersis Iudaeis, sed tamen Iudaizantib. iam sermone, vestitu et aliis externis moribus exponunt. Sic Actor. 2, cum tam variae gentes audisse narrantur
tunc praesertim temporis quandoquidem Romani quoque tunc magis rei militaris et pecuniariae studiosi fuerunt. Aliquando etiam vox haec ipsos Iudaeos, alibi extra Iudaeam natos ac educatos, aut etiam agentes, significat. ut, Num in dispersionem Graecorum ibit? quem locum multi de dispersis Iudaeis, sed tamen Iudaizantib. iam sermone, vestitu et aliis externis moribus exponunt. Sic Actor. 2, cum tam variae gentes audisse narrantur diversitates linguarum ab Apostolis sonatas, videntur illi fuisse plerique Iudaei, sed tamen alibi nati ac educati, et eo festi gratia venientes. Sic et
ut, Num in dispersionem Graecorum ibit? quem locum multi de dispersis Iudaeis, sed tamen Iudaizantib. iam sermone, vestitu et aliis externis moribus exponunt. Sic Actor. 2, cum tam variae gentes audisse narrantur diversitates linguarum ab Apostolis sonatas, videntur illi fuisse plerique Iudaei, sed tamen alibi nati ac educati, et eo festi gratia venientes. Sic et Actor. 6. Ortum est murmur Graecorum adversus Hebraeos: videtur accipi Graecus pro Iudaeo alibi nato. Non enim videtur esse verisimile, tantum Hierosolymae habitasse Gentilium, eorumve tam magnam frequentiam fuisse
Sic Actor. 2, cum tam variae gentes audisse narrantur diversitates linguarum ab Apostolis sonatas, videntur illi fuisse plerique Iudaei, sed tamen alibi nati ac educati, et eo festi gratia venientes. Sic et Actor. 6. Ortum est murmur Graecorum adversus Hebraeos: videtur accipi Graecus pro Iudaeo alibi nato. Non enim videtur esse verisimile, tantum Hierosolymae habitasse Gentilium, eorumve tam magnam frequentiam fuisse conversam, et insuper aliquid iuris ac potentiae in Ecclesia habuisse, cum adhuc de vocatione Gentium inter Apostolos valde ambigeretur. Sic de Hebraeis inter Graecos
etiam pro collo ponitur: Torque guttur et Alligare praecepta Dei gutturi, Proverb. 1. 6. Prohibe guttur a siti, Hierem. 2, significat, Noli procul peregre proficisci per loca arida, ad quaerendam humanam opem. Premuntur enim viatores in illis arentibus et aestuosis locis siti. Volebant vero Iudaei ex Aegypto accersere auxilia: id vetat Deus per Prophetam.
H
HABERE verbi significationes communissimas octo recenset Aristoteles in fine Categoriarum, nempe ut dispositionem, qualitatem aut scientiam, ut partem in toto, ut accidens in substantia,
prolixius et ex professo disserunt, quos vide. Exple hebdomadam huius, Gen. 29. pro sine transeant 7 dies nuptiarum huius sponsae, mox tibi eius sororem dabo.
HAEREDITAS, bona successionis iure a mortuis parentib. aut aliis cognatis accepta significat. Erant vero haereditaria bona Iudaeis multo gratiora et dulciora, studiosiusque retinebantur, quam nunc in Germania aut alibi fit: cuius rei causae erant duae. prior, quod non ita facile ex suis sedibus, civitatibus, aut tribubus alio migrabant, ut nunc in Germania fit: altera erat, quod illud solum a maiorib. haereditate
Haereditare terram, est certa ac firma possessione eam possidere, ita ut nemo possessori litem movere possit de ea. Ponere sibi terram in haereditatem Ezech. 36. Gentes, quae posuerunt terram meam in haereditatem sibi cum laeticia totius cordis: id est, rapuerunt sibi Iudaeam, et Iudaeos ipsos, pro libitu et tyrannice, tanquam si eis optimo iure competerent, et perpetuo ea sint possessuri. Haereditare facere. Deut. 31. 32. Haereditare fecit altissimus gentes terram. id est, quando Deus diversis gentib. terras sedesque distribuit. Haereditare igitur, et Haeres
qui occupato eo loco, totum Dei populum ac ministerium in ordinem quendam et quietem redegit. Nec tamen solum temporariam pacem ac felicitatem suo nomine ea civitas populo Dei promisit, sed etiam spiritualem, veram ac aeternam: sicut et tota illa peregrinatio, aliique casus Iudaeorum, teste Paulo 1. Cor. 10. typus noster fuit, significavitque populum Dei non habere permanentem civitatem: sed futuram inquirere, ubi sit veram pacem visurus, et solidum gaudium gavisurus, sedes ubi fata vere quietas et felices omnibus piis pollicentur. Habet igitur hoc nomen plura
cernitis. Haec phrasis clarioribus exemplis explicatur 2. Par. 29, Tradiditque eos Deus in commotionem, in desolationem, in sibilum, quemadmodum vos cernitis oculis vestris. Usque in hodiernum diem, crebro ponitur pro, usque in praesens tempus. Matth. 28. Sparsus est hic sermo apud Iudaeos usque in hodiernum diem. 2. Cor. 13. Usque in hodiernum diem est velamen super cor Iudaeorum. Sic et Rom. 11, Usque in hodiernum diem excaecati esse dicuntur. IESUS CHRISTUS heri et hodie, idem etiam est in secula. id est, perpetuo permanet, semper fuit, est et erit. Aliqui intelligunt
Deus in commotionem, in desolationem, in sibilum, quemadmodum vos cernitis oculis vestris. Usque in hodiernum diem, crebro ponitur pro, usque in praesens tempus. Matth. 28. Sparsus est hic sermo apud Iudaeos usque in hodiernum diem. 2. Cor. 13. Usque in hodiernum diem est velamen super cor Iudaeorum. Sic et Rom. 11, Usque in hodiernum diem excaecati esse dicuntur. IESUS CHRISTUS heri et hodie, idem etiam est in secula. id est, perpetuo permanet, semper fuit, est et erit. Aliqui intelligunt id dictum non de persona aut essentia Christi, sed de religionis patefactione. et per Heri
deponite et vos omnia, iram, indignationem, malitiam maledicentiam, turpilo quentiam ab ore vestro: ne mentiamini alius adversus alium, posteaquam exuistis veterem hominem cum factis suis, et induistis novum, qui renovatur ad agnitionem et imaginem eius qui condidit illum: ubi non est Graecus et Iudaeus, circuncisio, praeputium, Barbarus, Scytha, servus, liber, sed omnis in omnibus Christus. Vocatur autem Vetus homo. quia talis nascitur primum ex utero matris, talesque etia maiores eius fuêre. Novus homo ideo dicitur, quia sic per carnalem nativitatem reformatur, aut renascitur per
doctorum: sed tantum illam supremam, nempe Propheticam et Apostolicam amplificans. Saepe autem phrasis, aliquid esse ex hominibus aut ab homine, in malam partem accipitur, de humanae audaciae ac impietatis, aliquid sine Deo audentis ac conantis, instituto ut Christus quaerit Matthaei 21, a Iudaeis, an Baptismus Iohannis sit a Deo aut ab hominibus? id est, an veniat ex Dei mandato, an vero Baptista sua quadam audacia ex ambitione tantam rem sibi sumpserit? Sic Gamaliel dicit in Actis, futurum ut si collectio Ecclesiae et propagatio doctrinae de Christo, sit humanum inventum, brevi
ut 1. Cor. 4. Non curo humanam diem. i. iudicium censuras, carnalium hominum. Dies enim ei dicitur, de quo iudicandum est: et celebri controversiae diiudicandae certa dies constituitur. Hier. 17 quidam vertunt, dies humanus: cum proprie significetur dies afflictionis, Cum enim insultarent ei Iudaei, quod poenae ab eo praedictae non venerint: orat et protestatur coram Deo, quod nunquam optaverit maturari poenas a se Iudaeis praedictas, sed potius contra oraverit. 1. Cor. 10. Tentatio humana vos coepit. i. qualis solet hominibus crebro accidere.
et celebri controversiae diiudicandae certa dies constituitur. Hier. 17 quidam vertunt, dies humanus: cum proprie significetur dies afflictionis, Cum enim insultarent ei Iudaei, quod poenae ab eo praedictae non venerint: orat et protestatur coram Deo, quod nunquam optaverit maturari poenas a se Iudaeis praedictas, sed potius contra oraverit. 1. Cor. 10. Tentatio humana vos coepit. i. qualis solet hominibus crebro accidere.
q d. Nondum Dei beneficio incidistis in diabolicam apostasiam. Filius
Romani acclamarunt, Vita et felicitas Caesari etc. Sumpta vero est et illa vox, et pene tota illa exclamatio, ex Psal. 117, nisi quod in Evangelistis additur, In excelsis: de quo supra suo loco dictum est.
HOSTIAE, sunt idem quod sacrificia aut victimae apud Iudaeos et Gentiles: quae, quoniam post Christum, (quem potissimum omnia Sacra populi Dei significabant et figurabant) veluti umbrae veniente plena luce desierunt: ideo Paulus Rom. 12 iubet, ut nosmet totos Deo hostiam viventem, sanctam, acceptam Deo, et rationalem cultum exhibeamus. Plures vero
ut tanto minus metuamus esse humanum quodpiam figmentum. Huc facit aliquo modo, quod etiam Hilarius voce Substantiae non raro pro persona utatur. Caeterum quatenus haec vox etiam fiduciam declarat, prolixius in voce Fidei exposita est.
HYSOPUS, herba nota est. Utebantur ea olim Iudaei in sacris, ex mandato Dei: ut Exod. 12 iubentur fasciculo hysopi sanguinem agni paschalis spargere super postes aedium, in quib. erant Israelitae. Sic etiam aqua lustralis ex cinere vitulae ruffae confecta, aspergebatur hysopo, ad mundandos immundos. Significabatur autem eo ritu aspersio
una, simul: ut Ps. 4. In pace in idipsum dormiam, et requiescam: id est, simul dormiam et quiescam. Psalm. secundo, idem adverbium vertit In unum: Principes convenerunt in unum: id est, simul, una.
IDOLUM, proprie est simulachrum aut imago. et quia imagines Ethnici et impii Iudaei coluerunt ut Deum, ideo paulatim quadam catachresi invaluit, ut omnis pravus Dei cultus idololatria sit vocatus. Idolum igitur primum significat ipsam statuam, cultus divini gratia factam 1 Cor. 12. Scitis quod gentes fuistis, et ad muta idola cucurristis. Sic et Psalm. 112, ea pingit
ignominia, Psalmo octuagesimo: pro, ita deformare, et male castigare illum, ut eum pudeat in vultum alterius intueri, utque rubore ac pudore etiam in ipsa facie suffundatur. Ignominiam suam portari: id est, iuste affici a Deo ignominia, eamque perpeti, ut qui eam promeruerit. Sicut calamitati Iudaeorum insultaverunt, Ezek. 32. et 36.
ILLAQUEARE, significat non tantum intricare aut decipere, sed etiam prorsus perdere: quia laqueus feris exitialis est. Proverb, vigesimo nono: Homines derisores illaqueant civitatem, viri autem sapientes avertunt iram. id est, Impii derisores
armenta omnis generis.
IMMOLO quaere in verbo Sacrifico.
IMMUNDUS, vide in voce Mundus.
IMPELLENS, pro eo qui labascentem iam protrudit, ut porro ac prorsus corruat, sine omni longiori cunctatione. Sic dicitur 2 Paral. 21, Iehoram rex Iuda fecisse scortari Iudaeos a Domino, et eos plane impulisse aut protrusisse ad idololatriam. Impellere super aliquem malum, est eum festinanter perdere. 2 Sam. 15. Ne forte impellat super nos malum. Est metaphora aut allusio ad praegrandem petram ab aliquo impulsam, ut ruat deorsum, et omnia perdat, proterat ac
usque aetatem perduci, aut vitam ei prorogari. Sic Impleri dies alicuius, 1 Par. 17. i. satis vixisse eum. Implere sermon Dei. Col. 1 est plene perfecteque docere, aut propagare caelestem doctrinam Impleri animam, est exaturari pro voto: sic libi Aegyptii pollicebantur de praeda Iudaeorum, Exod. 15. Sic Ier. 31 Deus pollicetur se recreaturum Israelitas tempore Meschiae. inquiens in praeterito tempore: Inebriavi animam exhaustam et omnem animam tristem aut afflictam replevi. Impleri Scriptura dicitur, cum quae praedicta sunt, eventu ac opere ipso comprobantur: quae
iniustitia Christo imputatur. Sic nos rei sumus ob Adami lapsum, seu ob illud ipsum eius actuale peccatum: sic tum peccata, tum et benefacta maiorum posteris imputantur, ob eaque vel praemiis vel etiam poenis afficiuntur in plures, atque adeo mille generationes. Sic peccata Manasse etiam posteris Iudaeis adeo vehementer imputantur, ut Deus, licet pientissimo rege Iosia suppliciter deprecante, tamen reatum ac poenas populo plane condonare noluerit, sed tantum nonnihil distulerit. Ex tali imputatione peccati maiorum, ortum est illud proverbiale dictum: Patres comederunt vuas acerbas, sed
poenas populo plane condonare noluerit, sed tantum nonnihil distulerit. Ex tali imputatione peccati maiorum, ortum est illud proverbiale dictum: Patres comederunt vuas acerbas, sed dentes filiorum obstupuerunt. Sic Daniel quoque sentit, reatum ac imputationem peccati suorum maiorum idololatrarum Iudaeorum, eoque se ac reliquum populum clementer liberari suppliciter precatur. Sic culpa reatus ac poenae priorum persequutorum, etiam posteris imputantur. Sic Iudaei volunt culpam caedis IESU a Pilato in se suosque liberos derivari. Sic Iudas dicit ad patrem: Si tibi non reduxero filium, sim
vuas acerbas, sed dentes filiorum obstupuerunt. Sic Daniel quoque sentit, reatum ac imputationem peccati suorum maiorum idololatrarum Iudaeorum, eoque se ac reliquum populum clementer liberari suppliciter precatur. Sic culpa reatus ac poenae priorum persequutorum, etiam posteris imputantur. Sic Iudaei volunt culpam caedis IESU a Pilato in se suosque liberos derivari. Sic Iudas dicit ad patrem: Si tibi non reduxero filium, sim tibi perpetuo peccator aut reus: id est, etiam si alieno scelere perierit, tamen ego volo culpam ac poenas sustinere, ut si ego eum scelerate perdidissem. Sic unius
etiam ipsa terra, aqua et aer maledicuntur. Quinetiam tota rerum natura, adeo illorum imputatione praevaricationis seu reatu gravatur, ut propterea in servitutem Satanae, et abusui ac vanitati subiecta sit. Sic Deus minatur, se terram redditurum sterilem ac salsuginosam, ob peccata populi. Sic Iudaei nunc infelix solum habet. Sic solum Sodomae, ac etiam ipsae arbores ferentes poma plena cinere, ob imputationem peccatorum aut iniustitiae incolarum maledictae sunt. Hanc imputationem iniustitiae, et translationem, aut certe communicationem scelerum, etiam Ethnici experientia ipsa
De tali imputativa terrae pollutione, ac scelerum communicatione, vel de crebro Deus disserit in posterioribus libris Mosi, ut firmans Cananaeos et alios gentiles suis nefandis sceleribus idololatriae, libidinum ac caedium, totam terram sanctam contaminasse. Idem etiam postea de Israelitarum ac Iudaeorum idololatriis ac sceleribus, non raro Prophetae et Sacrae historiae dicunt. ¶ Huc non pauca Sacrarum literarum dicta referri possent: ut Psal. 109. In memoriam revocetur iniquitas patrum eius apud Deum, et peccatum matris eius non deleatur, sint coram Domino semper. Sic
Aethiopiam et Seba pro te, eo quod fueris preciosus in oculis meis, et honoratus, et ego dilexi te: quare tradam homines pro te, et populos pro anima tua. ubi Deus affirmat se suo quodam modo peccata, reatum ac poenas ab Israelitis ad gentiles quadam imputatione transtulisse, suamque iram a Iudaeis aversam in illos effudisse, et vicissim satisfactionem suppliciorum gentilium per imputationem transtulisse ad Iudaeos, ut hosce tanto minus porro puniret, veluti placatus illorum poena quos prius castigavit, quique imputationem iniustitiae deprecati non fuerant. Pro tali imputativa
homines pro te, et populos pro anima tua. ubi Deus affirmat se suo quodam modo peccata, reatum ac poenas ab Israelitis ad gentiles quadam imputatione transtulisse, suamque iram a Iudaeis aversam in illos effudisse, et vicissim satisfactionem suppliciorum gentilium per imputationem transtulisse ad Iudaeos, ut hosce tanto minus porro puniret, veluti placatus illorum poena quos prius castigavit, quique imputationem iniustitiae deprecati non fuerant. Pro tali imputativa translatione reatus ac satisfactionis, saepe pii in veteri Testamento orarunt: ur Psal. 79, et Hier. 10.
scelus ac dedecus. Repellitur aliquando industrius nobilis ab aula regis, et magnis functionibus, ob parentis aut avi perfidiam vel proditionem. Sed nimirum omnium luculentissima, et ad convincendos adversarios veritatis efficacissima exempla sunt, quae ab ipsismet sumuntur. Sic enim olim impii Iudaeorum sacrifici persequentes et anathematizantes Prophetarum doctrinam, de imputatione iustitiae ac benedictionis benedicti seminis, quodque eius plagis sanemur: interim venditabant hominibus imputativam iustitiam suorum sacrificiorum, suarumque precum ac ieiuniorum, ac praesertim Baaliticarum
id est acceptum habeat: idque divinitûs demisso igne, et sacrificio in cinerem redacto testetur. Incinerare alioqui Hebraice
cinerem redacto testetur. Incinerare alioqui Hebraice
דשען Dischen, aliquando significat cinerem amovere.
INCIRCUMCISUS primum ac proprie is dicitur, cui praeputium more Iudaeorum abscisum non est. Hac voce per contumeliam et contemptum vocabant Iudaei gentiles. sicut si nunc nos aliquem vocaremus Turcum aut Iudaeum, id est hominem sceleratum, et alienum â Deo: quae quasi secunda huius vocis significatio est. sic Saul dicit 1. Sam. 31, Ne mihi insultent incircumcisi isti. Tertio, Moyses Exod. 6 dicit se esse Incircumcisum labiis, dicens: Quomodo me audiet Pharao, cum sim incircuncisus
audiet Pharao, cum sim incircuncisus
labiis? id est, impeditae linguae, aut certe infacundus. Quarto, fructus dicuntur incircumcisi et immundi novellarum arborum pet primum triennium fructificationis, eoque Iudaeis prohibentur: Levit. 19. Quinto, incircumcisi corde dicuntur non renati, quib. Spiritus S. praeputium carnale, semen diaboli, et lapido sitatem cordis non abstulit: Levit. 26. Contra autem Dominus pollicetur hanc spiritualem circumcisionem Israelitis. Deut. 30. Et Paulus hanc internam
Israelitis. Deut. 30. Et Paulus hanc internam circumcisionem laudat, Rom. 2, et alibi. Incircumcisis auribus a Hieremia dicuntur carnales, aut etiam prorsus acerbi adversarii veritatis, Hier. 6. Incircumcisa est auris ipsorum, neque poterunt attendere. Stephanus dicit Actor. 7, Iudaeos semper fuisse aurib. et corde incircumcisos Hier. 9 dicit, alias quidem gentes esse incircumcisas praeputio, sed Iudaeos esse incircuncisos corde. Denique incircuncisus simpliciter aliquando impium denotat. Sic Ezech. 28 et 31 dicitur, mortib. incircumcisorum moriemini, et in medio
a Hieremia dicuntur carnales, aut etiam prorsus acerbi adversarii veritatis, Hier. 6. Incircumcisa est auris ipsorum, neque poterunt attendere. Stephanus dicit Actor. 7, Iudaeos semper fuisse aurib. et corde incircumcisos Hier. 9 dicit, alias quidem gentes esse incircumcisas praeputio, sed Iudaeos esse incircuncisos corde. Denique incircuncisus simpliciter aliquando impium denotat. Sic Ezech. 28 et 31 dicitur, mortib. incircumcisorum moriemini, et in medio incircumcisorum cadetis. Vicina est haec secundae supra positae significationi. Causas circumcisionis, cur hoc sacramentum in
Negatur consequentia. Non enim necesse est nos omnia pati, quae Christus est passus: quia ipse fuit sub maledicto legis, nos non sumus, sed aliquatenus tantum ipsi in hac vita conformamur, alius magis, alius minus. Secundo, Christus dixit in cruce Consummatum est. Item Actor. 13 dicit Paulus Cum Iudaei omnia consummassent. Ergo omnia quae inferenda erant Christo, consummata sunt in cruce. Negatur consequentia. Certe enim prophetia de sepulchro impiis simili nondum erat impleta. Sed hoc tantum inde concludi potest: Ergo omnes afflictiones, quae a Iudaeis ei infligi debebant, finitae
est. Item Actor. 13 dicit Paulus Cum Iudaei omnia consummassent. Ergo omnia quae inferenda erant Christo, consummata sunt in cruce. Negatur consequentia. Certe enim prophetia de sepulchro impiis simili nondum erat impleta. Sed hoc tantum inde concludi potest: Ergo omnes afflictiones, quae a Iudaeis ei infligi debebant, finitae fuerunt. Dicit enim, Cum consummassent omnia: scilicet quae ab ipsis consummanda erant in vitam Christi. Tertio, Christus commen davit animam suam in manum patris: In manu patris haud dubie non male habuit: Ergo in descensu Christus nihil est passus.
de heler, Num. 15, Iniquitas eius erit in eo: id est, luet poenas. 2. Samuelis decimoquarto: Super me Domine mi fit iniquitas: id est, cum petam condonari culpam homicidae filio, puniat me Deus pro eius reatu, non te regem condonantem. Sic Iudaei clamabant: Sanguis eius sit super nos et filios nostros. Ierem. 14: Reddet
iniquitatem patrum in sinum filiorum post eos: id est, poenas debitas parentibus, rependes filiis eos
Iuda obtinentibus. Nonnum quam tamen etiam post id tempus Israel regnum Iuda significat, ut praesertim 2 Paral. 21 et 28 plerique exponunt: Filii Iosaphat regis Israelis: id est, Iudae. Sic et Mich. 1, Domus Aechzib erunt in mendacium regno Israel: id est, Iudae. Inde factum est, ut sicut Iudaeus aliquo modo non tam ex ea gente progenitum, quam eius religionis hominem significat, sicut Paulus de interno et externo Iudaeo disserit: sic et Israelita aliquando simpliciter verum Dei cultorem significet. sicut Christus Iohannis 1, de Nathanaele inquit: Ecce verus Israelita, in quo
plerique exponunt: Filii Iosaphat regis Israelis: id est, Iudae. Sic et Mich. 1, Domus Aechzib erunt in mendacium regno Israel: id est, Iudae. Inde factum est, ut sicut Iudaeus aliquo modo non tam ex ea gente progenitum, quam eius religionis hominem significat, sicut Paulus de interno et externo Iudaeo disserit: sic et Israelita aliquando simpliciter verum Dei cultorem significet. sicut Christus Iohannis 1, de Nathanaele inquit: Ecce verus Israelita, in quo dolus non est quod idem est ac si diceret, Ecce vere pius, aut Christianus. Saepe sane in prophetiis, Israel et Iudas novi
iudicium etiam ipsum ius. ut, Hoc erit iudicium regis: 1 Sam. 8. Quinto, significat discernere aut diiudicare lites. Sic dies iudicii particularis aut extremi dicitur, in qua Dominus cognoscet causas et vitam hominum, iudicabitque vivos et mortuos: Matth. 25. 2 Cor. 5. Sic dicit Dominus Iudaeis. Iohan. 7: Nolite iudicare secundum visum, sed iustum iudicium iudicate. id est, nolite iudicare ex prosopolepsia, vel etiam ex solis et incertis externis notis. Sexto, significat pronunciare de lite. i. tum absolvere, tum condemnare: praesertim vero condemnationem creberrime notat. Sic
facta iuramento, et multo magis a poena quam nobis iuramento imprecati sumus, si promissa non servaremus. Execrationem interdum significare videtur, ut Isaiae sexagesimoquinto: Relinquetis nomen vestrum in iuramentum. id est, ut omnes iurantes dicant, Ita mihi non accidat tale malum, ut illi Iudaeo accidit, etc. Est idem ac, In exemplum irae ac poenae Dei proponi: sicut talium execrationum ab exemplo sumptarum habet Ovidius in Ibin longam seriem. Veteres aliquando soliti sunt iurare eo ritu, ut inferior seu obstringens se, manum foemori superioris subiiceret: sicut servus
Educere aut proferre dicitur Deus iustitiam nostram, cum causas nostras iustas et nosipsos ab oppressorib. liberat, ac victores facit: cumque sic nobis testimonium innocentiae ac iustitiae coram orbe terrarum tribuit. Sic insultat Ieremias Babyloni cap. 51, quod Deus Iudaeorum iustitiam ac innocentiam sit contra Babylonica tyrannidem coram toto mundo asserturus. Facere iustitiam et iudicium, supra expositum est in voce Iudicii. Sacerdotes induere iustitiam, Psal. 132, est id quod alibi Christus dicit: Beati qui sitiunt et esuriunt iustitiam,
utero matris innatam malitiam describi: sicut prius cap. 6 dixerat simpliciter, Figmentum cogitationum cordis esse malum omni tempore, et Psal. 51 queritur David, se esse natum, et conceptum etiam in peccatis, aut peccatorem.
IUVENCULAM volunt significari Iudaei vocem
hanc vocem pro virgine usurpari: ut cum Rebecca ante desponsationem vocatur Alma, item Maria soror Moysis puella sex annorum. Verum etymologia huius vocis est ad inquisitionem verae eius significationis cumprimis necessaria ac utilis: venit enim ab occultatione. Solebant autem olim Graeci ac Iudaei, et adhuc solent Itali, ut et Venetiis fit, occultare summo studio suas virgines, putantes aliquid de earum castitate ac pudore decerpi, si ab aliis conspiciantur: sic he Phocylides praecipit iuventutem utriusque sexus occultari. A tali ergo sollicita virginitatis custodia ac occultatione,
labii et gravis linguae mitteris, quorum verba non intelligas. Videtur esse allusio ad barbaram prolationem aliarum gentium, quae forte non tam in lingua ac labiis formarunt sermonem quam in ipso gutture quasi ferinum quidpiam sonarunt, aut propemodum mugierunt, vel rugierunt: sicut nunc Iudaei suum sermonem absurdissime sonant, magis in gutture quam in ore, lingua aut labiis eum formantes: cum contra olim, ut ex hoc loco et aliis Scripturae apparet, et etiam ex ipsa harmonia vocalium et literarum, mutationeque eorum intelligitur, fuerit elegantissimae et suavissimae prolationis,
unum quendam ex principib. regni, qui cum adveniens manum eius ut subditus oscularetur, dixit: Non manum, sed faciem ipsum oportere osculari, ut Luitprandus testatur. Labium Canaan Isaiae 19, linguam Hebraeam significat. praedicitur.n. conversio Aegyptiorum, et quod loquentur lingua Canaan. i. Iudaeis sese associabunt in unam Ecclesiam, ac cum eis una veram doctrinam profitebuntur, Deumque celebrabunt. Movere labia, Prove. 16, et Iob 16, significat loqui: tametsi de matre Samuelis paulo aliter accipiatur. Labia extraneae favum stillans, Prover. 5. pro, extreme blandiuntur, seu,
Fuerunt mihi lachrymae meae panes die ac [?: ] . Sic et Psal. 102 ponitur, Potum meum cum [?: fle---scui ] . Sic et Ovidius in Metam. dicit de quodam in lucto et lachrymis tabescente, quod lachrymae illi fuerint [?: ] Thren. 2, Propheta invitans Iudaeos ad luctum, [?:-quit ] : Descendere fac lachrymam veluti torrentem, per [?: ] ac noctem. Eandem adversorum et dolorum copiam exprimit Psaltes etiam, illa huic vicina locutione, Madefacere lectum lachrymis, Psal. 6. Humecto per totam noctem stratum
id: ad quod et instituti fuerant. Porro additum epitheton Vivus, significat Christum et pios vere vivere et simul fit antithesis quaedam ad lapides mortuos. Dicitur porro ideo Christus lapis angularis, idque [?: sum--- ] quia tum dirupto interstitio maceriae, duos diversos populos Iudaeorum ac gentilium in unam Ecclesiam, ac (sicut ipsemet inquit) duos diversos greges in [?: ] ovile coniungit: tum et totum aedificium Ecclesiae, dissuatur, coagmentat. Ruptio enim parietum tum
suae, Prov 22. Ne discas vias eius, et accipias laqueum animae tuae: ine malorum mores imitando, tibimet tuaeque vitae exitium accersas. Exo. 34. Deut. 7. Ios. 27, et saepe alias prohibet Deus,
ne Iudaei ullum foedus faciant cum Cananaeis, neve parcant eis, aut eorum idolis, ne sint eis in laqueum: pro, ne paulatim eos pertrahentes ad suas impietates, eos in iram ac poenas Dei pertrahant, seducantque, ac tandem etiam iusto Dei iudicio incipiant fieri superiores illis, maximo ipsorum malo.
Deut. 21 praescribit Deus caeremoniam, qua senatores civitatum lotione manuum testarentur, se innoxios esse de caede reperti in vicinia cadaveris. Sic et Pilatus Matth. 27, in signum ac protestationem suae innocentiae, qui in insontis Iesu caedem non consentiat, sed tantum coactus importunitate Iudaeorum cogatur eum ad supplicium dedere, lavat manus coram toto populo. Voluit vero eo ipsius facto testatam fieri coram omnibus innocentiam Christi, qui revera non propter sua, sed tantum propter aliena peccata pateretur. Significat item vitam innocentem ac sanctam praestare, ut postea in voce
laudationem, et contritum cor, non sacrificia: sic et reddere laudes is dicitur, qui Deum de acceptis beneficiis celebrat. Laudem, vel in laudem ponere aliquem, pro, efficere valde laudatum: Soph. 3. Ponam illos in laudem et nomen in tota terra pudoris eorum: pro, efficiam ut ubique inter gentiles Iudaei summe laudentur, tanquam unicus vere Deum colens populus, ubi antea captivi ignominiosissime habiti, tractati, aut etiam alioqui vituperati sunt. Sic Isa. 62 dicit, non esse concedendam Deo quietem aut requiem, donec praeparet et ponat Hierusalem laudem in terra: id est, donec ita eam
Dei et cladibus evasuras esse.
LEPRA, est genus immedicabilis morbi per contagium serpentis, et totum sanguinem atque adeo massam corporis inficientis, et in omnibus ferme terris experientia ipsa noti: de quo multa passim in Moyse, praesertim Levit. 13 praecipiuntur. Fuit vero apud Iudaeos nonnunquam etiam lepra in vestimentis ac aedificiis, quae aliis gentibus inusitata, et soli illi populo propria fuisse videtur: de qua vide Levit. 14 prolixius. Allegorice patres lepram de falsa doctrina exponere sunt soliti, sicut Augustinus testatur, inquiens lib. 2. quaest. Evang.
testimonium etc. [?: Non--- ] quam vero lexomnia decreta complectitur, quae Deus per Moysen populo Iudaico ad totam illam [?: Mo---- ] politiam instituendam proposuit. Act. 7. Accepistis legem per dispositiones angelorum, nec servastis. Rom. 2. Eccetu Iudaeus cognominaris, et acquiescis in lege et gloriaris in Deo, et nosti voluntatem, et probas [?: ] mia, institutus exlege, etc. Rom. 5. Peccatum non [?: ] putabatur, cum non esset lex. Et Ephes. 2, Legem [?: ]
in nomine IESU, eosque poenis affecerunt. Usi autem sunt in talibus iudiciis legibus forensibus Mosaicis: sed male accommodarunt eas ad homines innocentes, et recte docentes. Act. 7. Stephanus ut blasphemus in Deum, et destructor legis Mosaicae, lapidibus obruitur iuxta legem Moysi. Act. 21, Iudaei Paulum in templo comprehendunt, et punire cupiunt, ut hominem qui adversus populum, legem et locum ubique homines doceat, et qui Graecos induxerit in templum, et locum sanctum prophanaverit. Act 22. Princeps sacerdotum Ananias praecepit astantibus sibi, ut percuterent os Pauli. Sed Paulus
os Pauli. Sed Paulus dicit: Percussurus est te Deus, paries dealbate, cum tu sedeas iudicans me secundum legem et contra legem iubes me percuti. Act. 24. Tertullus orator in accusatione Pauli ad praesidem inter caetera inquit: Nacti sumus virum hunc pestiferum, et concitantem seditionem omnibus Iudaeis in universo orbe, et autorem sectae Nazarenorum, qui etiam templum prophanare conatus est: quem et apprehensum voluimus secundum legem nostram iudicare. Rom. 7. An ignoratis fratres (scientibus legem loquor) quod lex tantisper dominetur homini, quoad mulier vixerit. Nam viro obnoxia
sed qui etiam reipsa ac factis, plenissimaque obedientia legi Dei satisfaciunt. Ibidem dicens Paulus eos qui sine lege peccarunt, sine lege etiam perituros esse: intelligit de iis qui legem Moysis non habuerunt, sed gentiles fuerunt, eos propria conscientia et aliae leges condemnabunt. Contra Iudaeos Moyses coram patre caelesti accusabit in extrema die, ut et ipsemet Dominus testatur. ¶ Sine lege esse, multipliciter intelligitur. Nam primum Romanorum secundo, sine lege dicuntur gentiles esse, quia carebant lege Moysis. Secundo, sine lege esse, est, non agnoscere veram vim legis,
et est sibimetipsi Lex: Roman. 2. Ideo etiam Lex iusto posita non est. primae Timoth. 1. Sexto, Paulus de se scribit 1 Corinth. 9, se exlegibus, aut lege carentibus, exlegem factum esse: id est, accommodasse se ad mores gentilium, ut eos Christo lucrifaceret: sicut paulo ante dixerat, se Iudaeis factum esse Iudaeum. Erat igitur foris ac externa specie sine lege, et quasi negligens legem: cum interim eo ipso facto vel maxime Deo, eiusque voluntati ac legi obedire et satisfacere conaretur. Actorum 21. accusatur Paulus, quod concionetur contra populum, legem ac locum illum. Ubi per
Lex: Roman. 2. Ideo etiam Lex iusto posita non est. primae Timoth. 1. Sexto, Paulus de se scribit 1 Corinth. 9, se exlegibus, aut lege carentibus, exlegem factum esse: id est, accommodasse se ad mores gentilium, ut eos Christo lucrifaceret: sicut paulo ante dixerat, se Iudaeis factum esse Iudaeum. Erat igitur foris ac externa specie sine lege, et quasi negligens legem: cum interim eo ipso facto vel maxime Deo, eiusque voluntati ac legi obedire et satisfacere conaretur. Actorum 21. accusatur Paulus, quod concionetur contra populum, legem ac locum illum. Ubi per legem tota Iudaica
Paulus, quod concionetur contra populum, legem ac locum illum. Ubi per legem tota Iudaica religio indicatur: locus vero significat templum, urbem, et terram sanctam. Opus legis esse in alicuius corde scriptum, Romanorum 2 habetur: id est, non tantum noticia ociosa aut speculativa, de qua Iudaei tumebant: sed etiam ipsa facultas ac studium obediendi legi Dei, atque adeo et ipsa obedientia. Dicuntur autem haec ibi conditionaliter non quod reipsa usquam in rerum natura, aut in ullo homine revera extent aut habeantur, nisi quatenus renatis divinitus (ut ita dicam) inchoative
hominem, Romanorum septimo: docere volens, pios ex animo assentiri et approbare legis divinae vere intellecta praecepta, cupereque eis plene ac perfecte obtemperare: sed quod impediantur ab inhaerente malitia, ne praestent ea quae cupiunt ac probant. Porro Capite secundo tribuit etiam hypocritis Iudaeis quod acquiescant in lege. Loquitur autem de illa externa hypocriticaque acquiescentia, aut potius superbia ac iactantia legis non vere intellectae, qua tumebant ac gloriabantur se solos habere veram religionem, et omnes alios homines prae se veluti bruta quaedam superbe contemnebant: et
Consonat cum hac sententia Paulietiam Isaias, qui clamat, Omnem pietatem hominis esse ut florem agri, quin et omnem iustitiam eius eum pannum menstruatae. De hac loquutione dicetur aliquid etiam infra in voce Operum. Per legem dicitur [?: ] tantum cognitio peccati. Vulgus Iudaeorum, et etiam [?: ho- ] erna die operariorum, ita male verum sensum acusos legis intelligebant, ut crederent legem esse remedium contra peccata, et causam iustitiae ac vitae, efficereque ut tum vitemus futura, tum expiemus praeterita percata. At Spiritus sanctus per selectum
furtis Venus. Innumera experimenta hanc nostram perversitatem quotidie patefaciunt et coarguunt. Verum haec ipsa pestis aut malitia inhaerentis peccati, multo est efficacior in religione, ubi satan quoque corruptam naturam contra Deum ac eius legem excitat ac extimulat. ut videmus in exemplo Iudaeorum: quamprimum eis aliquid Deus mandat, mox abhorrent ab eo et contraque primum eis aliquid prohibet, mox id toto corde desiderant. Iusserat simul, et tot promissionibus invitaverat Deus Israelitas, ut intrarent in terram Canaan. at illi sudinde nolunt ingredi in eam, vituperant eam, laudant
quod innatam. Potest igitur intelligi de noticiis, experientia, ratiocinando, aut ex patrum veterum, aut etiam Sacrarum literarum sententiis conceptis, quae noticiae consimiliter etiam inscriptae animo dici possent. Utitur autem Paulus hac locutione discriminis causa, et ad elevandam gloriationem Iudaeorum. quasi dicat. Vos Iudaei gloriamini de lege in Tabulis et Libris scripta: at multo satius esset, vos eam in animo scriptam habere, et circumferre Opponitur ergo loquutio, inscriptum esse cordi Inscriptioni membranae: non autem ut nativum quid accersitae vel accidentariae. Deinde ut maxime
intelligi de noticiis, experientia, ratiocinando, aut ex patrum veterum, aut etiam Sacrarum literarum sententiis conceptis, quae noticiae consimiliter etiam inscriptae animo dici possent. Utitur autem Paulus hac locutione discriminis causa, et ad elevandam gloriationem Iudaeorum. quasi dicat. Vos Iudaei gloriamini de lege in Tabulis et Libris scripta: at multo satius esset, vos eam in animo scriptam habere, et circumferre Opponitur ergo loquutio, inscriptum esse cordi Inscriptioni membranae: non autem ut nativum quid accersitae vel accidentariae. Deinde ut maxime loquatur de noticiis homini
Hunc esse scopum in de a verbis, Non enim Auditores, sed Factores legis iustificabuntur, usque ad finem huius capitis, manifestum est Ibi enim est propositio huius loci, ut mox dicetur. Ut autem id luculentius efficere possit, producit in theatrum duos diversissimos homines aut populos, Iudaeum legis auditorem, et Ethnicum factorem legis: illum quidem ornatum pompa externae sanctitatis, corde autem inobedientem, seu sepulchrum dealbatum: hunc vero cordis obedientia aut circumcisione praeditum, sine ulla externa specie caeremoniariae pietatis. Ait ergo: Quod si forte aliqui Ethnici
pietatis. Ait ergo: Quod si forte aliqui Ethnici tales existerent, quales ibi depinguntur, nempe qui essent non tantum Auditores, sed etiam Factores, praesertim moralis legis, haberent legem Dei cordi suo inscriptam, quique natura ac sponte facerent ea quae Deus per scriptam legem praecipit et a Iudaeis exigit, licet frustra. Illi essent multo praestantiores futuri Iudaeis. Superbiebant enim Iudaei de suo semine Abrahae, de lege et circumcisione, ac earum rerum possessione et professione se iustos esse somniabant ac contendebant. Ut igitur Apostolus (eos hoc capite ex professo accusans)
ibi depinguntur, nempe qui essent non tantum Auditores, sed etiam Factores, praesertim moralis legis, haberent legem Dei cordi suo inscriptam, quique natura ac sponte facerent ea quae Deus per scriptam legem praecipit et a Iudaeis exigit, licet frustra. Illi essent multo praestantiores futuri Iudaeis. Superbiebant enim Iudaei de suo semine Abrahae, de lege et circumcisione, ac earum rerum possessione et professione se iustos esse somniabant ac contendebant. Ut igitur Apostolus (eos hoc capite ex professo accusans) illis hanc inanem persuasionem et gloriolam detraheret, adeo ait in illis
qui essent non tantum Auditores, sed etiam Factores, praesertim moralis legis, haberent legem Dei cordi suo inscriptam, quique natura ac sponte facerent ea quae Deus per scriptam legem praecipit et a Iudaeis exigit, licet frustra. Illi essent multo praestantiores futuri Iudaeis. Superbiebant enim Iudaei de suo semine Abrahae, de lege et circumcisione, ac earum rerum possessione et professione se iustos esse somniabant ac contendebant. Ut igitur Apostolus (eos hoc capite ex professo accusans) illis hanc inanem persuasionem et gloriolam detraheret, adeo ait in illis externis rebus non esse
iustitiam ac sanctitatem, sed in perfecta cordis obedientia, seu in morum vitaeque honestate, aut innocentia: ut si quis Ethnicus carens lege et circumcisione, honeste pieque moralem legem praestando viveret, ille sine illis externis rebus aut adminiculis iustus ac saluus esse posset, plurimumque Iudaeis circumcisis, et legem non praestantibus antecelleret. Tales fictae collationes ac reprehensiones non sunt inusitatae etiam in communi sermone ac more: ut si pater nobilis ac potens filio de nobilitate ac opibus superbienti, et virtutem eruditionemque negligenti proponat alicuius sui infimi
superesset eum talem fore. Quod autem Paulus ibi conditionaliter, et non simpliciter ac assertive loquatur de Ethnicorum praestantia, ex ipso textu probo. Primum enim scopus Pauli est in illis duobus capitibus (ut ex sequenti, seu tertio, ubi est conclusio, apparet) probare, omnes homines, tum Iudaeos tum Ethnicos, ex aequo iniustos, ac peccato tum actuali tum originali perditos esse, nihil excellere alios prae aliis, omnesque perinde corruptos ac depravatos esse. Quare non revera, sed conditionaliter tantum Ethnicos Iudaeis praefert. Quid enim minus conveniret Paulo accusanti simul
seu tertio, ubi est conclusio, apparet) probare, omnes homines, tum Iudaeos tum Ethnicos, ex aequo iniustos, ac peccato tum actuali tum originali perditos esse, nihil excellere alios prae aliis, omnesque perinde corruptos ac depravatos esse. Quare non revera, sed conditionaliter tantum Ethnicos Iudaeis praefert. Quid enim minus conveniret Paulo accusanti simul Iudaeos. et Ethnicos, atque adeo omnes mortales, quam Ethnicis tantam excellentiam pietatis ac iustitiae tribuere, quantam verba quaedam eius loci male intellecta sonare videntur? Secundo, in proxime praecedentibus eodem plane
Iudaeos tum Ethnicos, ex aequo iniustos, ac peccato tum actuali tum originali perditos esse, nihil excellere alios prae aliis, omnesque perinde corruptos ac depravatos esse. Quare non revera, sed conditionaliter tantum Ethnicos Iudaeis praefert. Quid enim minus conveniret Paulo accusanti simul Iudaeos. et Ethnicos, atque adeo omnes mortales, quam Ethnicis tantam excellentiam pietatis ac iustitiae tribuere, quantam verba quaedam eius loci male intellecta sonare videntur? Secundo, in proxime praecedentibus eodem plane modo sub specie assertionis conditionaliter est locutus, ut cum dixit
assertionis conditionaliter est locutus, ut cum dixit Deum in extremo iudicio unicuique secundum opera sua daturum esse: illis quidem qui per patientiam boni operis quaerunt gloriam ac immortalitatem, daturum esse vitam aeternam. Item fore, ut honor, gloria et pax contingat omni operanti bonum, Iudaeo simul et Graeco. Ubi enim usquam aliquis mortalium [?: ] lis est aut fuit, cui haec tanta bona, nempe ipsa vita aeterna, per sua opera innocentiamue contingere possit? Sed solet crebro sic lex sub umbra assertionis conditionaliter loqui, tanquam si essent aliqui, qui vere legem
ea, vivet in eis. Dabit unicuique secundum opera sua. Quae natura legalium locution, aut velamen Mosis, diligenter observandum est. Sic etiam Christus Matth. 5. praedicat legem, et comparatione perfectissimae operum iustitiae, quae in nullo homine est, umbratilem, caeremoniariam, hypocriticamque Iudaeorum iustitiam damnat, inquiens ad suos auditores: Nisi abundaverit iustitia vestra plus quam scribarum et pharisaeorum, et non quod illi aliquam maiorem perfectioremue iustitiam suis operibus praestare possent, quam pharisaei, per quam salvarentur. Et tamen loquitur, quasi re vera queat
proponit, [?: ut- ] sudans in eo stadio agnoscat suam impotentiam, et [?: ] bi quaerat quod ipse praestare nullo modo possit. Tertio, ipsa rei veritas idem flagitat. ubi enim tandem gentium fuerunt ulli Ethnici, qui honestius, magisque per quam pharisaei, aut alii honesti Iudaei vixerint? Nequam sane possunt reperiri aut indicari: imo omnes honestissimi Ethnici fuerunt idololatrae simul et [?: ] ri, qui scortationem atque adeo Sodomiam non haberunt pro peccato. Cur ergo Paulus verissimus [?: doc--- ] falsa assereret, simpliciter ac sine omni
imo omnes honestissimi Ethnici fuerunt idololatrae simul et [?: ] ri, qui scortationem atque adeo Sodomiam non haberunt pro peccato. Cur ergo Paulus verissimus [?: doc--- ] falsa assereret, simpliciter ac sine omni conditione accens, esse aliquos Ethnicos alicubi, qui Iudaeis [?:-o-- ] stius vixerint, et natura faciant quae legis sunt, [?: hab--que ] opus legis cordi inscriptum, ac denique [?: sibi--- ] psis sint lex? Quarto respiciatur propositio, [?: unde--tus ] ille locus dependet. eius enim verba haec sunt:
unde--tus ] ille locus dependet. eius enim verba haec sunt: [?: ] auditores, sed factores legis iustificabuntur apud [?: D- ] in quibus non certe vult Paulus, quod sint reipsa [?: u- ] ulli factores legis, qui per legem iustificabuntur, [?: ] Iudaei erant nihil aliud quam auditores: sed loquitur conditionaliter, quod si qui usquam essent veri factores [?: ] gis, illi demum exclusis istis ociosis auditoribus iudicarentur. Proinde quem habet sensum propositio ac caput Disputationis, eum et reliquum totum [?: corp-- ]
esset: non assertive, quod revera talis aliquis usquam sit. Denique et illud hinc constat, agi hic de vero factore, ac vera impletione legis, non de illa qualicumque Ethnicorum disciplina, aut naturali honestate. De qua aliqui somniant hic Paulum agere, cum eam multo me [?: l--s ] Iudaei praestiterint, quam impurissimi idololatrae ethnici. Decimo, fingamus sane, quod alicubi fuerint. aliqui pauci excellentis Ethnici, divina quadam natura praediti, qui legem inscriptam habuerint, sibi ipsis lex fuerint, et natura quae legis sunt fecerint: num propterea ea quae de illis
iocisque Altius humanis exeruere caput) ad omnes homines communis sortis ac naturae. Et verum sane est, Deum quosdam singulares Heroas ac instauratores orbis mirificis donis ornasse, non tamen carentia originalis peccati. Undecimo, expendatur conclusio totius huius collationis hypocritae, Iudaei, et iusti Ethnici. Ea enim manifeste indicat, totam illam collationem esse factam per conditionem. Solet enim conclusio summam totius rei aut sensus breviter colligere. Nam primum dicit in conclusione: Si igitur praeputium custodiverit iustificationes legis. non simpliciter affirmat, sed
loquendi, ac pene etiam omnibus verbis sibi mutuo correspondere. Quae collatio maximi ponderis apud Lectorem attentum esse deberet. Nam conclusio summam totius praecedentis tractationis summarie colligit, ut dixi. Deinde dicit, Praeputium legem servans aut perficiens, iudicaturum in extrema die Iudaeos. Ubi (iterum hic quaero) tales Ethnici, legem Dei praestantes, usquam in orbe terrarum unquam fuerunt? Sic et sequentia de circumcisione cordis, et occulto aut interno Iudaeo, aut vere pio agenti, manifeste testantur, non agi ibi de naturali, innata, aut primorum principiorum pietate, quae
tractationis summarie colligit, ut dixi. Deinde dicit, Praeputium legem servans aut perficiens, iudicaturum in extrema die Iudaeos. Ubi (iterum hic quaero) tales Ethnici, legem Dei praestantes, usquam in orbe terrarum unquam fuerunt? Sic et sequentia de circumcisione cordis, et occulto aut interno Iudaeo, aut vere pio agenti, manifeste testantur, non agi ibi de naturali, innata, aut primorum principiorum pietate, quae a multis, revera praestetur, aut praestari queat: sed de conditionali pio, si quis talis cor habens circumcisum, vere esset usquam, is demum Deo placeret, etiam sine ista
revera praestetur, aut praestari queat: sed de conditionali pio, si quis talis cor habens circumcisum, vere esset usquam, is demum Deo placeret, etiam sine ista caeremoniaria iustitia externae speciei, cum alioqui nemo habeat cor circumcisum. Quin et initium 3 capitis, Quid igitur praecellit Iudaeus, etc. manifeste ostendit ac evincit praecessisse collationem Ethnici et Iudaei, seu verae pietatis cordis et caeremoniariae seu externae iustitiae: Omnes ergo partes ac sententiae huius loci conveniunt cum nostro intellectu aut explicatione eius dicti. Duodecimo, an non plane
circumcisum, vere esset usquam, is demum Deo placeret, etiam sine ista caeremoniaria iustitia externae speciei, cum alioqui nemo habeat cor circumcisum. Quin et initium 3 capitis, Quid igitur praecellit Iudaeus, etc. manifeste ostendit ac evincit praecessisse collationem Ethnici et Iudaei, seu verae pietatis cordis et caeremoniariae seu externae iustitiae: Omnes ergo partes ac sententiae huius loci conveniunt cum nostro intellectu aut explicatione eius dicti. Duodecimo, an non plane ridiculus esset Paulus, praeferens Ethnicum Iudaeo, si vere et assertive de primis principiis
ac evincit praecessisse collationem Ethnici et Iudaei, seu verae pietatis cordis et caeremoniariae seu externae iustitiae: Omnes ergo partes ac sententiae huius loci conveniunt cum nostro intellectu aut explicatione eius dicti. Duodecimo, an non plane ridiculus esset Paulus, praeferens Ethnicum Iudaeo, si vere et assertive de primis principiis aut noticiis Dei ageret, tantamque lucem ac promptitudinem in obediendo Ethnicis tribueret? Quo enim iure aut occasione ea principia Ethnicis tribueret, quae Iudaeis adimeret? Quasi vero Ethnici fuerint divino quodam semine sati, aut (ut ille
eius dicti. Duodecimo, an non plane ridiculus esset Paulus, praeferens Ethnicum Iudaeo, si vere et assertive de primis principiis aut noticiis Dei ageret, tantamque lucem ac promptitudinem in obediendo Ethnicis tribueret? Quo enim iure aut occasione ea principia Ethnicis tribueret, quae Iudaeis adimeret? Quasi vero Ethnici fuerint divino quodam semine sati, aut (ut ille inquit) gallinae albae filii: Iudaei vero infelicibus ovis prognati, et etiam ipsis primis noticiis omnium mêtibus inscriptis, veluti imperfecti quidam partus, carentes, manci ac mutili. Postremo, fuerunt sane
de primis principiis aut noticiis Dei ageret, tantamque lucem ac promptitudinem in obediendo Ethnicis tribueret? Quo enim iure aut occasione ea principia Ethnicis tribueret, quae Iudaeis adimeret? Quasi vero Ethnici fuerint divino quodam semine sati, aut (ut ille inquit) gallinae albae filii: Iudaei vero infelicibus ovis prognati, et etiam ipsis primis noticiis omnium mêtibus inscriptis, veluti imperfecti quidam partus, carentes, manci ac mutili. Postremo, fuerunt sane quidam et olim et hoc tempore qui intellexerunt haec assertive a Paulo dici: indeque illum deterrimum, et plane
praestandam per Spiritum sanctum renovamur? Observetur vis et emphasis verborum Pauli: loquuntur enim de quadam tali ac tanta noticia, cuius parem vix renati habent, imo et non habent: non de aliqua tenui, umbratili, incerta, enanida, utpote qui veram iustitiam operum pingat, ut illam umbratilem Iudaeorum confundat et refutet. Alio qui illam evanidam noticiam Dei multo melius Iudaei habuerunt. Omnia ergo clare evincunt, quod cum Iudaeo hypocrita de lege, circumcisione, et aliis caeremoniis, tanquam si per ea vere esset iustus, superbiente et gloriante, conferatur Ethnicus homo, istis
Pauli: loquuntur enim de quadam tali ac tanta noticia, cuius parem vix renati habent, imo et non habent: non de aliqua tenui, umbratili, incerta, enanida, utpote qui veram iustitiam operum pingat, ut illam umbratilem Iudaeorum confundat et refutet. Alio qui illam evanidam noticiam Dei multo melius Iudaei habuerunt. Omnia ergo clare evincunt, quod cum Iudaeo hypocrita de lege, circumcisione, et aliis caeremoniis, tanquam si per ea vere esset iustus, superbiente et gloriante, conferatur Ethnicus homo, istis omnibus externis iustitiis, aut iustitiae adiumentis carens, sed natura iustus: qualis
cuius parem vix renati habent, imo et non habent: non de aliqua tenui, umbratili, incerta, enanida, utpote qui veram iustitiam operum pingat, ut illam umbratilem Iudaeorum confundat et refutet. Alio qui illam evanidam noticiam Dei multo melius Iudaei habuerunt. Omnia ergo clare evincunt, quod cum Iudaeo hypocrita de lege, circumcisione, et aliis caeremoniis, tanquam si per ea vere esset iustus, superbiente et gloriante, conferatur Ethnicus homo, istis omnibus externis iustitiis, aut iustitiae adiumentis carens, sed natura iustus: qualis nullus unquam fuit, aut erit: sed tantum conferendi
de lege, circumcisione, et aliis caeremoniis, tanquam si per ea vere esset iustus, superbiente et gloriante, conferatur Ethnicus homo, istis omnibus externis iustitiis, aut iustitiae adiumentis carens, sed natura iustus: qualis nullus unquam fuit, aut erit: sed tantum conferendi aut redarguendi Iudaei gratia fingitur et proponitur talis persona, posito casu, quod si tales usquam gentium aliqui Ethnici fuissent, illi profecto prae Iudaeis iusti essent. Nec estid Sacris literis inusitatum, ut faciant collationes rerum non existentium cum praesentibus, perinde ac si et illae extarent: ut in
istis omnibus externis iustitiis, aut iustitiae adiumentis carens, sed natura iustus: qualis nullus unquam fuit, aut erit: sed tantum conferendi aut redarguendi Iudaei gratia fingitur et proponitur talis persona, posito casu, quod si tales usquam gentium aliqui Ethnici fuissent, illi profecto prae Iudaeis iusti essent. Nec estid Sacris literis inusitatum, ut faciant collationes rerum non existentium cum praesentibus, perinde ac si et illae extarent: ut in Universalibus Regulis plenius annotavi. Praesertim vero lex se hoc velamine locutionum saepe tegit: ut in libello de Velamine Moysis
omnem praetextum excusationemve ignorantiae, illis tribuere innatam veri Dei cognitionem, in ipsis primis principiis. Quod falsum esse, pluribus rationibus demonstrare possemus, quarum aliquas tantum hic recensebimus. Quod igitur Caput secundum inde â principio contineat tantum reprehensionem Iudaeorum, ex hisce patet. Primum in hoc capite incipit tractare Apostolus de hypocritis quibusdam, qui etsi foris qualem cunque disciplinam servabant, intus tamen erant pleni sceleribus: et interea de illa qualicunque disciplina sibi eximie placebant, aliosque omnes iudicabant, seu condemnabant,
capite incipit tractare Apostolus de hypocritis quibusdam, qui etsi foris qualem cunque disciplinam servabant, intus tamen erant pleni sceleribus: et interea de illa qualicunque disciplina sibi eximie placebant, aliosque omnes iudicabant, seu condemnabant, tanquam prorsus impios. Certum est autem, Iudaeos fuisse illos veros hypocritas, qui non putabant se esse peccatores, sicut caeterr erant: omnesque gentiles prae sua sanctitate, sicut Pharisaeus ille publicanum, contemnebant et condemnabant. Secundo: Quia nullus. Ethnicus philosophus fuit tam sanctus, quin et idololatra fuerit, et variis
sed etiam alios ea patrantes laudare, cuiusmodi publica scelerum licentia apud Ethnicos invaluerat, ut iam in malitia ac ne quitia sua gloriarentur. In hoc vero capite, dicit eos, quos accusat, condemnare omnes alios talia perpetrantes: quod est praecedentibus omnino contrarium. tales erant plane Iudaei. Quarto: Quia obiectionis occupatio, seu ratio, in hoc capite secundo posita, Non enim auditores, etc. non potest nisi ad Iudaeos referri. illi enim erant proprie auditores et factores legis. Sed haec occupatio, seu consultatio obiectionis, praecedentibus cohaeret. Igitur et
In hoc vero capite, dicit eos, quos accusat, condemnare omnes alios talia perpetrantes: quod est praecedentibus omnino contrarium. tales erant plane Iudaei. Quarto: Quia obiectionis occupatio, seu ratio, in hoc capite secundo posita, Non enim auditores, etc. non potest nisi ad Iudaeos referri. illi enim erant proprie auditores et factores legis. Sed haec occupatio, seu consultatio obiectionis, praecedentibus cohaeret. Igitur et praecedentia ad Iudaeos tantum referenda sunt. Quinto: In primo capite abunde accusavit et damnavit Gentiles, eosque de scientia iuris convicit,
Quia obiectionis occupatio, seu ratio, in hoc capite secundo posita, Non enim auditores, etc. non potest nisi ad Iudaeos referri. illi enim erant proprie auditores et factores legis. Sed haec occupatio, seu consultatio obiectionis, praecedentibus cohaeret. Igitur et praecedentia ad Iudaeos tantum referenda sunt. Quinto: In primo capite abunde accusavit et damnavit Gentiles, eosque de scientia iuris convicit, eorum inanes obiectiones refutans. Hoc prolixe et sufficienter egit in primo capite, in prima et secunda tabula. Cur ergo in secundo iam actum (ut dicitur) ociose ageret?
tilla [?: d- ] rior accusatio Ethnicorum, nulla commemoratio ipsorum peccatorum, sicut in primo: quomodo ergo potess eos reprehendere, sine omni reprehensione, aut peccatorum ipsorum commemoratione? Septimo: Cum [?: ] initium et finis secundi capitis in reprehensione Iudaeorum consistat, qua tandem ratione illud emblema reprehensionis Ethnicorum in medio esset insertum? Octavo: Non tantum non accusat Gentiles, sed etiam videtur eos maxime collaudare: dicens, eos esse [?: sibime- ] legem, natura facere quae legis sunt, iustificaturam eos
gratia, profecto totum liberum arbitrium eis concedere cogemur, et pugnabit secundum cum tertio capite: ubi tam foede originalis malitia depingitur. Undecimo: Necesse est concedi in fine [?: a-- ] conclusione huius loci, conditionaliter laudari Ethnicum collationis causa cum Iudaeo, cum dicit: Si igitur praeputium faceret legem, esset iustum sine lege, et damnant insuper legalem populum: quo ex ea collatione cernat Iudaeus, iustitiam veram consistere non in illa externa disciplina, aut caeremoniis, ut Iudaei somniabant, sed in [?: ve ] ra cordis obedientia,
depingitur. Undecimo: Necesse est concedi in fine [?: a-- ] conclusione huius loci, conditionaliter laudari Ethnicum collationis causa cum Iudaeo, cum dicit: Si igitur praeputium faceret legem, esset iustum sine lege, et damnant insuper legalem populum: quo ex ea collatione cernat Iudaeus, iustitiam veram consistere non in illa externa disciplina, aut caeremoniis, ut Iudaei somniabant, sed in [?: ve ] ra cordis obedientia, quam si vere praestaret Ethnicus, sine illa Iudaica larva iustitiae, esset vere iustus, ac Dei acceptus. Atqui ille epilogus aut conclusio
huius loci, conditionaliter laudari Ethnicum collationis causa cum Iudaeo, cum dicit: Si igitur praeputium faceret legem, esset iustum sine lege, et damnant insuper legalem populum: quo ex ea collatione cernat Iudaeus, iustitiam veram consistere non in illa externa disciplina, aut caeremoniis, ut Iudaei somniabant, sed in [?: ve ] ra cordis obedientia, quam si vere praestaret Ethnicus, sine illa Iudaica larva iustitiae, esset vere iustus, ac Dei acceptus. Atqui ille epilogus aut conclusio prorsus infertur ex praecedentibus, ut necesse sit et eadem in prioribus agi: nam epilogus
parenthesin, Cum DEUS iudicabit occulta, ibi enim ipsa conscientia se ream sistere cogetur: ut illas sententias [?: c- ] cti necesse sit, et non per parenthesin distrahi. Quid [?: ] obsecro omnes sanae mentis Lectores, attineret [?: c- ] re Ethnicum cum Iudaeo, si haec ad Ethnicorum accusationes pertinerent, nedum praeferre Ethnicum Iudaeo? Est [?: ego ] plane supina oscitantia eorum, qui putant hic praestantem Ethnicorum naturam praedicari, cum Paulus [?: ] sce tribus capitibus studio id agat, ut omnes homines accuset ac
sistere cogetur: ut illas sententias [?: c- ] cti necesse sit, et non per parenthesin distrahi. Quid [?: ] obsecro omnes sanae mentis Lectores, attineret [?: c- ] re Ethnicum cum Iudaeo, si haec ad Ethnicorum accusationes pertinerent, nedum praeferre Ethnicum Iudaeo? Est [?: ego ] plane supina oscitantia eorum, qui putant hic praestantem Ethnicorum naturam praedicari, cum Paulus [?: ] sce tribus capitibus studio id agat, ut omnes homines accuset ac condemnet, idque non tantum ratione [?: ] lium peccarorum, sed etiam
Dispositio loci Paulini, Rom. 2. Observertur igitur ante omnia scopus negocii, de quo hic ex instituto agitur. praedicatur enim poenitentia seu contritio in istis tribus capitibus. Primum in 1, Ethnicis: postea in 2, Iudaeis: postremo in 3, utrique simul accusantur. Omnes igitur hic homines concluduntur sub peccatum. Sed in hoc secundo capite est proprie accusatio Iudaeorum. Deinde observetur etiam ordo sententiarum huius loci, quae continet talem quandam expolitionem, ut primum rem proponat, deinde eam
negocii, de quo hic ex instituto agitur. praedicatur enim poenitentia seu contritio in istis tribus capitibus. Primum in 1, Ethnicis: postea in 2, Iudaeis: postremo in 3, utrique simul accusantur. Omnes igitur hic homines concluduntur sub peccatum. Sed in hoc secundo capite est proprie accusatio Iudaeorum. Deinde observetur etiam ordo sententiarum huius loci, quae continet talem quandam expolitionem, ut primum rem proponat, deinde eam explicet, sicut etiam modo in primo capite dixi, et in meis Hebraismis prolixius exposui. Nam primum est propositio bimembris, breviter duos populos aut
Nam primum est propositio bimembris, breviter duos populos aut genera hominum conferens, auditorem et factorem legis. Secundo exponitur posterius membrum: nempe, quod solum legis factores sint iusti, etiamsi essent alioqui Ethnici sine caeremoniis Moysis. Tertio explicatur prius: nempe quod Iudaei sint nihil aliud quam auditores, et ne micam quidem legis servent, eoque sint iniusti. Postremo est conclusio, ubi Apostolus utrumque memorum collationis simur coniungit, et summam praecedentium institutamque sententiam colligens concludit. Sequitur nunc ipsa distinctio textus per suas
aut membra, not [?:-t- ] , per
legem, iusti sunt `apud Deum. Sed et qui legem factis exprimunt, iust, habebuntur.
Propositio est, qua Paulus duos populos conferens, Iudaeum auditorem et Echnicum factorem legis, priori quidem iustitiam adimit, et posteriori eam soli tribuit. Id autem ideo facit, ut ostendat, adeo Iudaeos ob [?:--iam ] circumsionem, auditionem legis, et caeremoniorum observationem iustos non esse, sicut ipsi alio qui opinabantur, ut si Ethnicus homo omnibus illis carens vere legem moralem praestaret, esset futurus iustus. Ut autem duos populos breviter in hac propositione con
opinabantur, ut si Ethnicus homo omnibus illis carens vere legem moralem praestaret, esset futurus iustus. Ut autem duos populos breviter in hac propositione con [?:--rt ] , ita idem mox membratim prolixius agit: primum quidem de posteriore, nempe de Ethnico factore legis: postea de Iudaeo auditore agens, quod itidem per [?:-otas ]
ipso, natura, ex animo ac sua sponte legem moralem praestet, etiamsi non habeat scriptam aliquam legem, aut caeremonias: ut si Ethnicus homo id praestaret, qui omni illa externa larua iustitiae ac pietatis Iudaicae carebat.
dehone-s ] . Ninomen Dei propter vos male audit inter gentes: quaemadmodum scriptum est Nam circumcisio quidem [?: pro-st ] si legem servaveris: quod si transgressor fueris, circuncisio tua in praeputium versa est.
Conclusio utrumque complectens. Ergo SI praeputium legis iustificationes servaverit, nonne praeputium illius pro circumcisione reputabitur? et iudicabit, quod ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circuncisio circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeusest: et circuncisio cordis, circuncisio est quae Spiritu constat, non litera cuius laus non ex hominibus est sed ex Deo. IV. Conclusio est, quae summam
complectens. Ergo SI praeputium legis iustificationes servaverit, nonne praeputium illius pro circumcisione reputabitur? et iudicabit, quod ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circuncisio circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeusest: et circuncisio cordis, circuncisio est quae Spiritu constat, non litera cuius laus non ex hominibus est sed ex Deo. IV. Conclusio est, quae summam praecedentium colligens,
pro circumcisione reputabitur? et iudicabit, quod ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circuncisio circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeusest: et circuncisio cordis, circuncisio est quae Spiritu constat, non litera cuius laus non ex hominibus est sed ex Deo. IV. Conclusio est, quae summam praecedentium colligens, utrunque populum simul coniungit ac confert, ostendens quod si Ethnicus legem praestaret, esset
reputabitur? et iudicabit, quod ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circuncisio circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeusest: et circuncisio cordis, circuncisio est quae Spiritu constat, non litera cuius laus non ex hominibus est sed ex Deo. IV. Conclusio est, quae summam praecedentium colligens, utrunque populum simul coniungit ac confert, ostendens quod si Ethnicus legem praestaret, esset vere iustus, et
et circuncisio cordis, circuncisio est quae Spiritu constat, non litera cuius laus non ex hominibus est sed ex Deo. IV. Conclusio est, quae summam praecedentium colligens, utrunque populum simul coniungit ac confert, ostendens quod si Ethnicus legem praestaret, esset vere iustus, et damnaret Iudaeum, qui tantum erat studiosus seu doctor ac auditor doctrinae legis et caeremoniarum. Quia non externus Iudaismus ac circumcisio, de quali Iudai superbiebant: sed cordis Iudaismus, qui in tali Ethnico vere esset, coram Deo valeat ac iustificet. Proponam autem hunc textum etiam aliter, si forte
ac circumcisio, de quali Iudai superbiebant: sed cordis Iudaismus, qui in tali Ethnico vere esset, coram Deo valeat ac iustificet. Proponam autem hunc textum etiam aliter, si forte vel sic magis sensus loci effulgere, et a Lectore perspici posset. Confertur hic primum brevi propositione Auditor Iudaeus cum Factore Ethnico seu iustitia caeremoniaria cum iustitia operaria ac morali aut verae obedientiae. Postea clarius exponuntur singula membra collationis, nempe Auditor et Factor legis. Postremo tota haec collatio utriusque membri concluditur. Propositio, Non enim a Auditores legis
aut verae obedientiae. Postea clarius exponuntur singula membra collationis, nempe Auditor et Factor legis. Postremo tota haec collatio utriusque membri concluditur. Propositio, Non enim a Auditores legis iusti sunt apud Deum: sed b Factores legis iusti habebuntur. a Auditor. Ecce tu Iudaeus cognominaris et acquiescis in lege, et gloriaris in Deo. et nosti voluntatem, ac probas eximia, institutus ex lege confidisque te ipsum ducem esse caecorum, lumen in tenebris versantium, eruditorem insipientium, doctorem imperitorum, habentem formam cognitionis ac veritatis per legem. Qui
meum per Iesum Christum. Conclusio: Ergo SI praeputium iustificationes legis servaverit, nonne praeputium illius pro concumcisione imputabitur? et iudicabit quod est ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circumcisio, circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeus est: et circumcisio cordis, circumcisio est, quae Spiritu constat, non litera: cuius laus non ex hominibus est, sed ex DEO. Talis naturaliter circumcisus, et
Christum. Conclusio: Ergo SI praeputium iustificationes legis servaverit, nonne praeputium illius pro concumcisione imputabitur? et iudicabit quod est ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circumcisio, circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeus est: et circumcisio cordis, circumcisio est, quae Spiritu constat, non litera: cuius laus non ex hominibus est, sed ex DEO. Talis naturaliter circumcisus, et vere intus
pro concumcisione imputabitur? et iudicabit quod est ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circumcisio, circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeus est: et circumcisio cordis, circumcisio est, quae Spiritu constat, non litera: cuius laus non ex hominibus est, sed ex DEO. Talis naturaliter circumcisus, et vere intus prius, nullus usquam aut unquam fuit Ethnicus aut alius, sed tam tum conditionaliter collationis gratia
imputabitur? et iudicabit quod est ex natura praeputium, SI legem servaverit, te, qui per literam et circumcisionem transgressor es legis? Non enim is qui in manifesto Iudaeus sit, Iudaeus est: nec ea quae in manifesto sit carnis circumcisio, circumcisio est: sed QUI in occulto Iudaeus fuerit, is Iudaeus est: et circumcisio cordis, circumcisio est, quae Spiritu constat, non litera: cuius laus non ex hominibus est, sed ex DEO. Talis naturaliter circumcisus, et vere intus prius, nullus usquam aut unquam fuit Ethnicus aut alius, sed tam tum conditionaliter collationis gratia fingitur. Haec est
textus Paulini, quae una cum praecedentibus rationibus liquido demonstrat ac evincit,
hic non reprehendi Ethnicos, non etiam simpliciter et assertive laudari, sed collatione tantum quadam conditionaliter Iudaeis praeferri: ut descriptione verae iustitiae, umbratilis et hypocritica illa Iudaeorum iustitia refutaretur, atque ita collatione, Ethnicorum Iudaei tanto magis accusarentur. Ex hisce rationibus ac dispositione manifeste apparet, primum et secundum Caput ad Romanos nihil plane patrocinari
hic non reprehendi Ethnicos, non etiam simpliciter et assertive laudari, sed collatione tantum quadam conditionaliter Iudaeis praeferri: ut descriptione verae iustitiae, umbratilis et hypocritica illa Iudaeorum iustitia refutaretur, atque ita collatione, Ethnicorum Iudaei tanto magis accusarentur. Ex hisce rationibus ac dispositione manifeste apparet, primum et secundum Caput ad Romanos nihil plane patrocinari libero arbitrio. In primo enim tantum praesentia Dei in suis operibus pene
hic non reprehendi Ethnicos, non etiam simpliciter et assertive laudari, sed collatione tantum quadam conditionaliter Iudaeis praeferri: ut descriptione verae iustitiae, umbratilis et hypocritica illa Iudaeorum iustitia refutaretur, atque ita collatione, Ethnicorum Iudaei tanto magis accusarentur. Ex hisce rationibus ac dispositione manifeste apparet, primum et secundum Caput ad Romanos nihil plane patrocinari libero arbitrio. In primo enim tantum praesentia Dei in suis operibus pene palpabilis praedicatur, quam utcunque ab effectibus et experientia ratio
nihil plane patrocinari libero arbitrio. In primo enim tantum praesentia Dei in suis operibus pene palpabilis praedicatur, quam utcunque ab effectibus et experientia ratio cinando Ethnici delibaverant: in secundo autem, tantum conditionaliter confert Apostolus sanctum Ethnicum cum hypocrita Iudaeo, non quod quisquam talis Ethnicus revera extiterit: sed ut ostendat, illam veram cordis obedientiam, non istam caeremonialem externorum membrorum, veram iustitiam esse, de qua Iudaei superbiebant. Quod non habeantur iam innatae noticiae de uno vero Deo, creatione et providenria.
Ethnici delibaverant: in secundo autem, tantum conditionaliter confert Apostolus sanctum Ethnicum cum hypocrita Iudaeo, non quod quisquam talis Ethnicus revera extiterit: sed ut ostendat, illam veram cordis obedientiam, non istam caeremonialem externorum membrorum, veram iustitiam esse, de qua Iudaei superbiebant. Quod non habeantur iam innatae noticiae de uno vero Deo, creatione et providenria. Quod aliqua fallacia aut seductoria lumina aut semina magis superstitionis, idololatriae, erroris et impietatis, quam verae religiositatis aut pietatis sint in homine, supra in libro
est, agnitio Dei: quare non tantum omnem vim agnoscendi verum Deum amisit, sed etiam contrariam nactus est. Sexto, quia etiam ii populi qui doctrinam de uno Deo habuerunt, subinde ab uno Deo ad plures defecerunt, perpetuo illuc sicut aqua deorsum ruentes: olim post diluvium omnes gentes, postea Iudaei, postremo Papistae, quibus Sancti revera dii quidam sunt. Non autem sic ab uno Deo ad plures proni praecipitesque ruerent mortales, si eius noticiae innata principia, naturalemve idoneitatem haberent, ut supra audivimus. Septimo, Paulus dicit, quod mundus per sapientiam [?: ]
quod catalogus, aut enumeratio. ut Genes. 5. Hic est liber generationum Adam: id est haec est recitatio, aut series posterorum Adam. Sic et Matth. 1. Liber generationis IESU CHRISTI: id est catalogus maiorum Christi. Liber recti, aut iustorum: Ios. 10, Nonne hoc scriptum est in libro recti? Iudaei de libro Mosis aut legis exponunt, sed illa quies solis, post Mosen demum accidit. Hic idem Liber recti aut iusti citatur etiam 2. Sam. 1. ac videtur omnino denotare quendam proprium librum sacrarum literarum, qui interierit: qualis fuit etiam Liber bellorum Domini, cuius fit mentio
quo rem ipsam maiori energia humanis oculis subiiciat, aut se alioqui magis ad hominum captum accommodet.
LIBERTATIS vox varie in Sacris literis accipitur, cuius significata compendio percurram. Primum, communiter significat hominem sui iuris. ut cum Exod. 21 praecipitur dimitti Iudaeus anno septimo liber, qui semet proximo in servitutem vendiderat. Sic quoque iubetur liber esse, cui dominus verberando oculum excussit. Vicinum huic est, quod Isa. ait cap. 58. Dimitte eos qui confracti sunt, liberos: id est, quos variis onerib. et veluti plagis afflixisti,
multo minus eum felicem ac beatum efficit Is vero idem est servus peccati, qui sese dedidit peccato, et in cuius membris illud regnat, impellens eum ad omnis generis pravas actiones. et denique quod in eum per iram Dei ad poenas temporarias et aeternas grassatur ac saevit. Ioan. 8 gloriantur Iudaei de libertate. At Christus contra contendit, eos esse servos, nec posse vere fieri aut esse liberos, nisi filius eos liberaverit. Exponit autem ipse Christus, de quânam libertate aut servitute loquatur: nempe de spirituali, addens regulam universalem, Omnis qui peccat, servus est peccati.
concedit ac largitur quoque [?: licet ] carnes avium in deserto, tamen idipsum postea,
nit. Sic in ira sua concedit eis regem, et in furore suo adimit, ut ipsemet dicit. Talia multa fuerunt Iudaeis propter duriciem cordis eorum, teste Christo, concessa: ut etiam multa coniugalia, quae tamen nec Deo omnino probata sunt, nec suis poenis caruerunt. Ea ergo omnia quae sunt huius infimi et deterrimi gradus iuris, ita licent, ut per sese quoque suaque natura sint simul nonnihil illicita,
non raro sellare, aut insternere. Ligare aliquem hominem, est, eum in carcerem coniicere, aut alioqui capere, captivumque efficere: ut 2. Reg 23. Et ligavit regem Iehuda Pharao Neko in Ribla. id est, captivum fecit. Isaiae 51, Festinat vinctus ut soluatur. Ligare legem in manu iubebantur Iudaei, Deut. 6 ut eam perpetuo ad manum haberent, perpetuoque recordarentur eam observandam esse. Hinc fit metaphora, qua Esaias cap. 8 orat, ut Deus liget testimonium, et obsignet in discipulis suis: id est, conservet eos in vera doctrina, illiusque perpetuo memores faciat. Quae
mortuus: in eo loco quem vivens sanusque occupaverat, est subito mortuus. Loca, cantici. i. officia, functiones. 1 Par. 6, Quos praefecit David in locis cantici, in suis functionibus, officiis'ue aut ministeriis. Locus singulari quadam emphasi aliquando Iudaeam significat. superbiebant enim Iudaei de loci sui sanctitate. Ioan. 11. dicunt: Venient Romani, et tollent locum, ac gentem nostram. i. nostram hanc regionem occupabunt suis coloniis, nos vero Iudaeos vendent in diversas nationes. Locum alicuius alicubi non inveniri, non tam significat id quod Latini dicunt, alicui locum non
in suis functionibus, officiis'ue aut ministeriis. Locus singulari quadam emphasi aliquando Iudaeam significat. superbiebant enim Iudaei de loci sui sanctitate. Ioan. 11. dicunt: Venient Romani, et tollent locum, ac gentem nostram. i. nostram hanc regionem occupabunt suis coloniis, nos vero Iudaeos vendent in diversas nationes. Locum alicuius alicubi non inveniri, non tam significat id quod Latini dicunt, alicui locum non esse alicubi: quâm, nusquam eum ibi amplius comparere. Sic enim Apoc. 12 legitur: Et factom est, praelium in caelo, Michael et eius angeli praeliabitur cum
seu sordida vestis signum doloris erat veteribus, ut alibi dicetur. Super lumbos habere manum, significat dolorem ibi existentem, qui non tantum parturientibus, sed etiam valde moerentibus accidere solet. Sicut Ier. cap. 30, tali nota per effectum causam indicans, gravissimam Iudaeorum calamitatem declarat, in quiens: Interrogate quaeso, et videte, an pariat masculus. Quare video ego omnes viros habentes manus super lumbos, sicut parturiens solet habere et omnes facies versas in pallorem. Vae, quia magnus est ille dies, etc. Solent enim dolentes, ambas
potest, miraculosam fuisse eclipsin tempore passionis Christi factam, ut quae circa medium mensis aut lunae acciderit, nempe circa plenilunium, cum tantum in novilunio accidat, latitante post lunam sole, [?:-e ] nos aspicere possit. Quare naturales eclipses solis necessario apud Iudaeos acciderunt in fine mensis. Luna erubescet. Isaiae 24, Itaque Luna erubescet, et pudefiet Sol: id est homines prae magnitudine afflictionum pu [?: ] bunt etiam ipsam Lunam et Solem eis non recte lucere: tametsi etiam revera in magnis calamitatibus, aut [?:-stantib ]
obscurationem, stellarumque obtenebrationem, et similia, tristissimas ultionis divinae tempestates significare. Sic et Isaiae decimotertio, et vigesimoquarto. Hieremias decimoquinto, et vigesimotertio Ioel secundo, Amos octavo, Mich. tertio, et in locis aliis legimus, Dei ultionem nunc Iudaeis, nunc aliis gentibus tali sermone praedictam. Etenim in summa angustia constitutis videtur totus mundus perturbari, Sol obscurari, Luna esse sanguinea, stellae lucem suam retrahere, terra tremere, mare fremere, et cuncta ruinam minari: non quod ita re ipsa accidat, sed quod adeo homines
dixit, Se iustitiam quaerere Lucernam Dei splendere super caput alicuius, Iob 29, est eum [?: gi ] , foveri, ac felicem fieri a Deo in omnibus suis comtibus. Sic mox sequitur, in lumine Dei per tenebras ambulare. Christus dicit de Baptista, eum fuisse lucernum ardentem et lucentem, Iudaeos vero noluisse exultare ad tempus in luce eius: i. fuisse doctorem praestantem, qui tum doctrina, tum et exemplo ac autoritate aliis ad agnitionem et favorem Dei, summamque felicitatem praelum rit: quinetiam spem fecerit Iudaeis summae cuiusdam felicitatis: quare et Iudaeos plus iusto ei
Christus dicit de Baptista, eum fuisse lucernum ardentem et lucentem, Iudaeos vero noluisse exultare ad tempus in luce eius: i. fuisse doctorem praestantem, qui tum doctrina, tum et exemplo ac autoritate aliis ad agnitionem et favorem Dei, summamque felicitatem praelum rit: quinetiam spem fecerit Iudaeis summae cuiusdam felicitatis: quare et Iudaeos plus iusto ei tribuerunt, eumque Meschiam, aut aliquem ex illis magnis veteribusque Prophetis esse putantes, sperasse futurum, ut ille eos liberate a Romanorum servitute, ac in summam quandam [?: ] citatem perduceret. Qua inani spe
ardentem et lucentem, Iudaeos vero noluisse exultare ad tempus in luce eius: i. fuisse doctorem praestantem, qui tum doctrina, tum et exemplo ac autoritate aliis ad agnitionem et favorem Dei, summamque felicitatem praelum rit: quinetiam spem fecerit Iudaeis summae cuiusdam felicitatis: quare et Iudaeos plus iusto ei tribuerunt, eumque Meschiam, aut aliquem ex illis magnis veteribusque Prophetis esse putantes, sperasse futurum, ut ille eos liberate a Romanorum servitute, ac in summam quandam [?: ] citatem perduceret. Qua inani spe dementatos [?: ] curasse verum
de sylva, et fera agri depascit eam. id est, subtracta tua custodia et defensione, permisisti ut omnes eam lacerent ac vastent. Porro Ephesiis secundo, interstitium maceriae, aut medii parietis septum vocat Paulus legem caeremonialem, ut ex sequentibus apparet, quae dividebat ac distinguebat Iudaeos ab aliis gentibus, unde perpetua dissidia et aemulationes inter illos duos populos proficiscebantur: ea sublata iam per Christum, ex duobus gregibus factus est unus grex, unum ovile, et unicus optimus pastor. Proverbiorum vigesimoquarto depingitur male curatus ager ac vinea ignavi, quod
metat. Contra sunt Manui immaculatae, vita irreprehensibilis. Prov. 9. Qui castigat derisorem, recipit ignominiam: et qui arguit impium, recipit maculam: id est, caret praemio, nihil proficit, conciliat sibi odium, et aliquod aliud in commodum. Puer sine maculo. Dan 1, iubentur deligi ex Iudaeis pueri sine macula: id est, formosi, carentesque omni vitio corporis et animi. Sic Eph. 5 dicitur Ecclesia esse sponsa Christi, et ita eius sanguine mundata ac sanctificata, ut careat omni macula et ruga. Quod fit partim imputatione, partim et renovatione. Petrus 2 epistolae 2, vocat
et institutor litis. Sed de voce BAAL, eiusque vario usu, supra dixi. In novo Testamento haec vox valde usitata est, et significat doctorem. Ponitur enim pro Graeca
Deus talia cadavera quamprimum removeri, et veluti sub terram abscondi. Tanto vero magis id de cadavere suspensorum dicitur, quam de aliorum sontium, quod tantum idololatrae et blasphemi suspendebantur in ligno: tametsi et alia cadavera insepulta putabantur polluere terram, idque non tantum apud Iudaeos, sed et apud Ethnicos, ut Sibylla Aeneae canit inquiens:
dolum in manu sua. id est, sua solertia feliciter promovebit suos conatus et consilia. Pro cura aut tutela: ut Proverb 3, Iustorum animae in manu Dei sunt. Psalm. 31. In manus tuas commendo spiritum meum. Sic Dominus dicit, Neminem pios rapturum ex manu sua, et Dei. Sic et Isaiae 3 dicunt Iudaei, perditis suis rebus, ad quemvis mediocris sortis hominem: Sis princeps noster, sit haec ruina sub manu tua. id est, tu suscipe curam afflictissimi huius regni, et reduc omnia in meliorem statum: quando quidem habes opes, quibus alas exercitum, aliosque necessarios sumtus facies. Matth. 4,
1. Reg. 8. pro, opere ipso praestitit, quod promiserat, aut certe potentia sua. ¶ Secundo, manus varias phrases parit, a variis eius gestibus. Nam laeti, plaudimus manibus: tristes, habemus manus complosas, item super latera, ob dolorem credo hypochondriorum, ex atra bile effusa excitatum. Apud Iudaeos habebant, valde lugentes, manus in capite: ut Thamar, violata a fratre. Aliquando in admiratione simul et dolore percutimus femur: ut Ieremias de se scribit capite sexto. Orantes et iurantes manum in caelum levamus: pigri abdunt manus in sinum, aut etiam alioqui eas ociose complicant.
et variis necessariis iuvant: sive quia illae ex se colonias in diversa loca ablegant, quae sunt veluti quaedam filiae, ut etiam sane ab Hebraeis nominari solent. Significat haec vox etiam ipsas totas congregationes aut populos: singuli vero earum cives veluti pro liberis habentur. Sic et Synagoga Iudaeorum, et Ecclesia mater Christianorum, nova et ulteriori quadam metaphora vocatur: quia inde tales liberi proveniunt. Sic Oseae 2 habetur: Expostulate cum matre vestra, et contendite, quoniam ipsa non est uxor mea, nec ego sum maritus eius. Et mox: Filiorum quoque eius non miserebor, quoniam
[?: ] gum 18. Medicatus est altari Domini: pro refecit, instauravit. Sic Iob cap. 13 vocat suos consolatores, [?: Medic- ] vanos, inquiens: Atque vos estis concinnatores falsatis, medici vani omnes. Isaiae 1, variae calamitates et [?: ] gae, quibus Deus Iudaeos afflixerat, morbi, veluti [?: ] uno corpore humano existerent, vocantur: et [?: ] liberatio ab illis malis, Medicatio. Isaiae 3. Princeps [?: ] malis occursurus vocatur Curator aut medicus. Sic [?: ] de curatione aut
suo quodam modo causa vitae est, at laqueus est praesentissimum instrumentum exitii. Per metaphoram igitur hae duae voces ad omne bonum, et omne exitiale ac noxium transferuntur. Paulus Rom. 11 exponit hoc dictum, de eo quod ipsemet Meschias, Sacrae literae et vera religio versa sunt incredulis Iudaeis in extremum exitium. Prover. 9 dicitur sapientia aedificasse domum, et praeparasse mensam aut convivium, omnesque ad eam invitare: ubi mensa per metaph. aut hypotyposin salutaria praecepta notat. Isaiae 28, dicuntur omnes mensae repletae esse vomitu, et omnia loca stercore. Agit ibi
mensa divitis: forte est aliqua allusio ad tyrannicum potentum morem, de quo Iud. 1 inquit Adonibezek: LXX reges mutilati pollicibus manuum et pedum suorum, colligebant micas sub mensa mea.
1. MENSIS significat communiter nobis spacium temporis, quo sol in uno signo zodiaci versatur. Iudaeis fuit spacium ab uno novilunio ad aliud. Aliquando tamen haec vox paulo brevius tempus indicat: nempe non plane expletum, aut integrum mensem. Contra autem Mensis dierum, significat integrum mensem. Gen. 29, Habitavit Iacob cum Laban mensem dierum: i. est, integrum plane mensem omnibus
est sors tua, et pars mensurae tuae a me, dicit Dominus. Demosth. itidem de calamitatibus, singulis tib. inflictis, dicit
etiam gentilismum complectitur. Hinc Israelitae multum gentibus servis ac mercenariis utebantur, ut pauperiorib. Hinc prohibetur Exod. 12, ne peregrinus et mercenarius comedat de agno Paschali: ubi non quivis mercenarius, sed tantum ex gentib. significatur. Solebant enim gentiles ventitare ad Iudaeos, eisque servire pro mercede: et forte illi eos cupide conducebant, tanquam peritiores agriculturae, naturae aut ingenii, et illorum locorum. Dies mercenarii, pro plenis taedii ac molestiae. sicut mercenarii tempus plenum molestiae ac laboris est: non enim patitur eum conductor ociari,
gloria Christi, sicut et stellae et luna minui videntur praesentia solis: cum per se non minuantur, sed tantum comparatione aut relatione. Posset tamen videri respicere ad finem sui ministerii, cum vel maxime tunc functio Christi cresceret. Vel denique loquitur de interitura falsa opinione Iudaeorum, qui putaverant eum esse Meschiam: quae ipsius [?:-orte ] et Christi miraculis ac praedicatione redargueatur. Minuisti paulo minus angelis, Psal. octavo: quod epistola ad Hebraeos explicat de Christo, qui in sua in [?:--ruatione ] et passione fuit
impios putare obtineri terram serviendo et grassando contra ius ac fas: verum Deus (ut est in praedicto Psalmo) tandem illos perdit, et mitibus aut mansuetis quietam rerum possessionem relinquit. Sicut Christiani tandem obtinuerunt regna et provincias extinctis Ethnicis, et oppressis divinitus Iudaeis, quorum utrique aliquandiu horribiliter in Christianos sunt grassati. Mites vero non dicuntur in Sacris literis isti molles et ignavi, praesertim in rebus ad publicam utilitatem et gloriam Dei pertinentibus iudicandis. Quo titulo nunc sese subtiles quidam Epicurei venditant. Videmus enim
indicare, illam suam functionem sibi esse a Deo iniunctam. Adhanc celebrem vocem, aut potius rem, alludit Evangelista, exponens nomen piscinae Siloan, missus: ac volens indicare, nostram innatam caecitatem non nisi sanguine missi Mediatoris elui posse. Forte etiam Isaiae capite octavo, obiurgans Iudaeos, quod contemptis tacite fluentibus aquis Siloe, quod est missus, magna et turbulenta flumina quaerant, indicare voluerit, eos humilem et crucifigendum Meschiam contemnere, et sibi pingere ac fingere Meschiam gloriosum, praepotentem, armatumque. Sic et illud Silo Gen. 49. Meschiam aliqui
quae sunt mollia tactui: ut de illo praedivite epulone legitur, cum reliquum tenuius vulgus asperioribus vestimentis uteretur: sicut et ip semet Baptista, de quo ibi agitur. Solent autem homines, praesertim tenuiores, taliter vestitos mirari, et ad eos visendos confluere. Dicit ergo Christus, Iudaeos huius rei gratia non de buisse ad Iohannem male vestitum, ac horride viventem venire. Per metaphoram porro, similitudinem aut allegoriam putant aliqui inter pretes significari adulatores, quales plerunque sunt aulici, qui id omni studio cavent, ne illa austera et aspera feritate cuiusquam
monte Domini. Idem et mons Dei nominatur, Exodi 31 et 18, et est idem qui et mons Horeb. Incurrere se [?: ] montem sanctitatis Dei, Psalmo 99, est eiusve [?: ] religionem ac ministerium agnoscere, accipere et sequi. Allusio autem est ad mandatum et morem orantum Iudaeorum, qui incurvati versus montem Syon, [?:-t ] ubicunque erat tabernaculum et arca, orabant: sicut et Daniel versus Hierosolymam respiciebat orans. [?:-locare ] fortitudinem super montem alicuius: id est, alicuius fortem ac conditionem florentem confirmare.
Ecclesiam, et Christum ipsum. Malus in vertice montis, Isaiae 30. similitudine excisae sylvae, ubi vix una aut altera arbor in toto monte relinquitur, sicut in magna navi duo aut tres mali, cum alioqui totus mons veluti decalvatus ac deformatus longe conspiciatur, depingitur tristis devastatio Iudaeorum ad paucitatem relictorum, ubi vix unum aut alterum oppidulum adhuc saluum remanebat. Rivi et fluenta super montes ac colles, Isaiae ubertatem proventuum ac felicem rerum statum indicant. Intellige simul Ecclesiam florentem verbis, et donis ac ministris spiritualibus. Triturare montes,
13. id est, in summas calamitates. Tenebrae enim res tristes et casus adversos significant: tum porro, si quis etiam in parvum lapidem impingit non abit illaesus: at hic impingitur in totum montem. multiplicatur igitur et exaggeratur ingens calamitas: Alii intelligunt de regno Aegypti, in quod Iudaei sperabant: quod sicut olim fuit tenebrosum, educente Moyse populum: sic et nunc frustrata spe opis, relinquetur in summis calamitatibus. Sic etiam dicitur Baculus arundineus. In montibus comedere, est idololatriae vacare: Ezech. 18. nam neglecto templo Domini, passim in montibus
obruite nos. id est, vehementer timebunt, et mallent se centies mortuos, et in nihilum redactos: Oseae 10, Lucae 23, Apoc. 6. Abscondere se in speluncis et petris montium, itidem terroris et tristissimi status indicium est, Iudic. 6, Isaiae 2, Apoc. 6. Montes transferre, videtur apud Iudaeos fuisse proverbialis locutio, de re hominibus prorsus impossibili. Quare Dei potentia hoc modo declaratur Iob 9. 28, et Psal. 17, quod scilicet montes transferat. Et Christus Matth. 17, et Paulus 1. Corinth. 13, ad ostendendam fidei efficaciam, sumit locutionem et
sed renovatus [?: sp-- ] tu Dei homo vivet propter iustificationem, qua gratia est iustificatus: sed nihilominus etiam hoc ipsum mortuum ac resolutum corpus, denuo gloriose resuscitabitur et vivificabitur, ut ibidem mox additur: Vita haec pro vitali aut victuro ponitur. Assumptio Iudaeorum [?: ] vita ex mortuis, Romanorum undecimo. id est, perinde ingens quoddam bonum afferet toti mundo, ac [?: ] quis ex media morte ad vitam revocatur: seu erit [?: ] de salutaris. Nemo sibi vivit aut moritur, sed Domino: Romanorum decimoquarto. id
plus, alius minus. Multiplicantes ad offerendum. Exodi trigesimosexto: Multiplicantes sunt populus ad offerendum ultra opus: pro, multo plura affert et offert populus, quam ad institutum opus sit necesse. Multiplicasti gentem, sed non auxisti laeticiam, Isaiae nono. id est, parum gavisi sunt Iudaei de incremento populi Dei per conversionem gentium, quin potius exacerbati et irritati fuerunt: sicut cum Paulus dicit Actorum vigesimosecundo, Mittam te ad gentes procul. Crescite et multiplicamini, Genesis primo et nono. id est, augeamini numero. Multiplicatae sunt aquae, Genesis
non deerit mendacium aut praevaricatio, ut est in Hebraeo. id est, multa loquendo fac le impingimus. An multiloquium carebit responsione? Iob undecimo. id est, tam prolixae verbositati respondendum non est? Putant Ethnici, quod in multiloquio suo exaudiantur, Matth. sexto. id est, Ethnici, Iudaei, et omnes ignorantes verum ac spiritualem cultum, eoque ad opus operatum delapsi sunt, cum ubique alibi suos cultus in immensum cumulant, tum et precationem multa loquacitate producunt, putantes Deum aestimare bonitatem precationis ex nimia prolixitate, non ex fidei vigore ac magnitudine,
sordes quaedam in medio domus sparsae: et quib, sublatis, mundus maximis peccatis, ira Dei ac poenis, turbis ac seditionibus liberatus videretur, sicut si ex aedibus sordes expurgarentur. Fornicatores huius mundi, 1. Corinthiorum quinto vocantur ii qui extra Ecclesiam tales sunt, ut Ethnici ac Iudaei. id est fornicatores, non Christiani. Opponitur hic mundus Ecclesiae. Scimus quod idolon nihil est in mundo, 1. Corinthiorum 8. Prorsus idem est ac si dicas, nihil est in rerum natura, sed est tantum stultum et impium somnium
cum vera doctrina. Omnia sunt munda mundis, sed impuris et infidelibus nihil est mundum, sed polluta est eorum mens et conscientia: Tit. 1. de cuius loci ultimis verbis supra in voce Mentis dixi: nunc de prioribus. Praecipit Paulus, negligendas esse nugas et praeceptiunculas incredulorum Iudaeorum, garrientium de rerum externarum mundicie ac immundicie, et similibus: quia vera mundicies consistit in purificatione cordis et conscientiae, per imputationem et infusionem iustitiae. Talibus omnia externa esse libera et licita, ut qui verbo, fide et precatione omnia sanctificent: imo
aliquo, et accusare aliquem tanquam iniuste secum agentem, significet. In hac significatione valde crebro in veteri Testamento, praesertim in quatuor posterioribus libris Pentateuchi, accipitur de Israelita, cum iniustis querelis contra Deum et Moysen utitur. Sic et in novo Testamento accipitur de Iudaeorum accusationibus contra Christum, Luc. 5. 15, et 19. Item operariorum contra patremfamilias, Matth. 20. et denique Graecorum contra Iudaeos, Act. 6. Accipitur tamen aliquando etiam in meliorem partem. ut sermo Iudaeorum loquentium de Christo, ac dicentium: Christus cum venerit, num
posterioribus libris Pentateuchi, accipitur de Israelita, cum iniustis querelis contra Deum et Moysen utitur. Sic et in novo Testamento accipitur de Iudaeorum accusationibus contra Christum, Luc. 5. 15, et 19. Item operariorum contra patremfamilias, Matth. 20. et denique Graecorum contra Iudaeos, Act. 6. Accipitur tamen aliquando etiam in meliorem partem. ut sermo Iudaeorum loquentium de Christo, ac dicentium: Christus cum venerit, num maiora [?: ] iracula faciet? vocatur murmur, Iohan. 7. Item ibidem, Sermo promiscuus Iudaeorum, ac partim bonus, partim malus, de
contra Deum et Moysen utitur. Sic et in novo Testamento accipitur de Iudaeorum accusationibus contra Christum, Luc. 5. 15, et 19. Item operariorum contra patremfamilias, Matth. 20. et denique Graecorum contra Iudaeos, Act. 6. Accipitur tamen aliquando etiam in meliorem partem. ut sermo Iudaeorum loquentium de Christo, ac dicentium: Christus cum venerit, num maiora [?: ] iracula faciet? vocatur murmur, Iohan. 7. Item ibidem, Sermo promiscuus Iudaeorum, ac partim bonus, partim malus, de Iesu, vocatur murmur. Sic et Paulus ad Philip. 2. et 1. Pet. 4, praecipiunt
Matth. 20. et denique Graecorum contra Iudaeos, Act. 6. Accipitur tamen aliquando etiam in meliorem partem. ut sermo Iudaeorum loquentium de Christo, ac dicentium: Christus cum venerit, num maiora [?: ] iracula faciet? vocatur murmur, Iohan. 7. Item ibidem, Sermo promiscuus Iudaeorum, ac partim bonus, partim malus, de Iesu, vocatur murmur. Sic et Paulus ad Philip. 2. et 1. Pet. 4, praecipiunt hospitalitatem, aliaque pietatis officia, sine murmurationibus et dissensionibus
MURUS crebro in Sacris literis significat ipsa moenia civitatis. Per metaphoram
et rerum penuria laborabunt, ut possint prae fame vel proprias carnes mandere, et proprium sanguinem bibere. Alii: Efficiam ut sint sibimet exitio. Possis quoque exponere: Maximis afflictionibus et conscientiae terroribus eos in eam desperationem adducam, ut semetipsos corrodant et absumant: sicut Iudaei et alii persecutores tandem semet interfecerunt, aut certe se extinctos esse, vel montium in se ruentium oppressionem cupiverunt. Act. 2 obiicitur Apostolis, ex dono spiritus variis linguis Deum celebrantibus quod sint dulci vino,
mutui, qui dedit mutuum proximo suo, non exiget. Deut. 15. exponit ipsemet Moyses, quid vocet Dominum mutui. nihil ergo in hac locutione difficultatis est. Illud tantum adhuc valde dignum est observatu, quandoquidem in hoc capite agitur de remissione debitorum, quae septimo quoque anno apud Iudaeos fiebat, quod Scriptura utatur verbo et nomine
religiosam, quae ab humana ratione, sine divina patefactione, et Spiritus sancti lumine percipi nequeat. Sic Dan. 2 somnium regis vocatur. Sic tota patefactio Christi, Matth. 13, Mar. [?: ] , et Luc. 8, ac saepe alias. Hoc nomine vocat Paulus voluntatem Dei de finali conversione Iudaeorum, Rom. 11. Sic etiam coniunctio Ecclesiae cum Christo, Eph. 5 dicitur. Antichristi quoque occulta origo et incrementa ac voce a Paulo notantur, 2. Thess. 2. et meretricis Babylonicae mysterium dicitur, Apoc. 17. Vulgata versio nonnunquam retinuit vocem Mysteria, nonnunquam per
quanti quanti sint, veluti repraesentare ac referre ipsissimum diabolum suum patrem: Contra autem, pios esse spiritu Dei in novos homines regeneratos, et eo etiam alioqui imbutos ac gubernatos. Sic Christus Iohan. 8. Post quam concessisset Iudaeis, eos esse semen Abrahae, mox negat esse filios eius, inquiens: Si filii Abrahae essetis, opera Abrahae faceretis: i. si vere patris vestri Abrahami iam renati indolem, ingenium, naturamque in vobis haberetis, sicut solent genuini filii patrizare. at vos degeneres filii estis: non. n.
modo etiam corruptae rei. [?: ] praeputium secundum naturam, Rom. 2, [?: Iudicabit ] quod est ex natura praeputium. i. natus gentilis. Sic naturam rami, Rom. 11, i. proprii ac genuini, appellantur. Contra, alii insiticii vocantur praeternaturales, Gal. 2, Non natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores: id est, qui nati sumus Iudaei, non sumus proselyti, etc. Natura dicitur a Philosophis esse optima vitae magistra: id est, naturalis conditio, vis ac proprietas nostra. Sic Paulus dicit 1 Cor. 11, An non ipsa natura vos docet, comam decere
naturam, Rom. 2, [?: Iudicabit ] quod est ex natura praeputium. i. natus gentilis. Sic naturam rami, Rom. 11, i. proprii ac genuini, appellantur. Contra, alii insiticii vocantur praeternaturales, Gal. 2, Non natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores: id est, qui nati sumus Iudaei, non sumus proselyti, etc. Natura dicitur a Philosophis esse optima vitae magistra: id est, naturalis conditio, vis ac proprietas nostra. Sic Paulus dicit 1 Cor. 11, An non ipsa natura vos docet, comam decere quidem mulierem, dedecorare autem virum? id est, ipsa forma,
myoparona Aulae Romanae exponit. Ululate navis Tharsis, Isa. 23. id est, vos nautae et mercatores, ob devastationem Tyri, ad quam merces vehere solebatis. Continens pro contento ponitur. Minatur Deus Isaiae 30, se bello et variis calamitatibus ita absumpturum, et ad paucitatem redacturum Iudaeos, ut reliqui sint futuri sicut malus navis in vertice montis. i. perpauci. Non densi stabunt, ut sylvae in montibus, aut ut castra caeli innumerabilia, quemadmodum Abrahamo promittitur: sed admodum pauci et numerabiles, sicut caesa sylva una aut altera arbor in monte relicta speciem habet
maxime sunt [?: fe-es ] , etiam fame efferante eos. Nix diu solet manere in [?: ] montib. et petris montium, ut sunt in eis varii [?: an-ct- ] et gelidae cavitates: ideo eius comparatione [?: do- ] Hier. cap. 18, mirabilius esse quod Iudaei deserant verum Deum, quam si praemature nix petras Libani desereret. NOBILIS, videtur in Sacris literis potius virtutis propriae praestantiam, quam veterum imagines respicentes. 10, Beata tu terra, cum rex tuus est filius nobilibilis virtute ac industria. Ideo mox veluti [?: de- ]
viribus, non pro luxu [?: u- ] ante dixerat, Vae tibi terra, si rex tuus est puer, principes tui mane comedunt. Quare hic nobilitas [?: ] [?: ] , sed virtutem respicit. Vera. n. nobilitas est [?: u- ] [?: virtus ] . Sic Act. 17 dicuntur Iudaei Beroenses nobiliores fuisse Thessalonicensibus, utpote qui veritatem prompte acceperint, et diligenter scrutati sint scripturas, an conciones Pauli et historia Iesu cum Prophetiis convenirent. ubi itidem nobilitas virtutem, non genus significat. Sic Rom. 16 Andronicus et Iunia dicuntur
Iurare in nomine Domini, est colere eum: [?: ] iurantes, sunt cultores. unusquisque. n. iurat per eum Deum, quem colit. Isai. 48. ponitur et hic pars pro toto, aut species pro genere. Ier. 44 de solo iuramento ac [?:-pitur ] . minatur. n. Deus, se extincturum omnes Iudaeos in Aegypto, ut nemo ibi iuret per Deum. Deum facere me [?:-uisse ] sui nominis in aliquo loco, est idem quod, institui ab eo ibi cultum et praedicationem verbi sui. Exod. 20. In omni loco, in quo faciam meminisse nominis mei, veniam ad te. Locus plenus consolationis, quod
[?: ] citate beaturum ac ditaturum esse. Sic de singulari quadam beatitudine et illud intelligendum est, quod [?: ] as cap. 62 dicit, fore ut Hierusalem aut populus Dei post adventum Messiae alio nomine vocetur: id est, [?: ] tantum vocabuntur pro Iudaeis Christiani, sed erat pro filiis Abrahae carnalib. dicentur et erunt filii Dei Atque huc omnino Iohan. in sua Epist. cap. 3 [?: resp- ] ac allusisse videtur, inquiens: Videte, qualem [?: charita ] tem pater nobis dedit, ut filii Dei nominemur.
Videte, qualem [?: charita ] tem pater nobis dedit, ut filii Dei nominemur. [?: S- ] phrasis est etiam Isaiae 65, Relinquetis nomen vestrum in execrationem servis meis, interficietque te Dominus Deus, ac servos suos vocabit nomine alio: id est, Nihil erit execrabilius Iudaeo et filiis carnalis Abrahae populus autem novus Dei nominabuntur Christiani, et [?:-lii ] Dei erunt. Ponere aliquem in nomen, aut laudem: [?: Zo- ] Ponam vos in nomen et in laudem in omnibus populis terrae: pro, efficiam vos nominari, aut celebrari,
Dei nominabuntur Christiani, et [?:-lii ] Dei erunt. Ponere aliquem in nomen, aut laudem: [?: Zo- ] Ponam vos in nomen et in laudem in omnibus populis terrae: pro, efficiam vos nominari, aut celebrari, [?: aut ] laudari. Aliquando dicit Deus, se posuisse Iudaeos [?: ] bi in nomen et laudem et gloriam: Ierem. decimtertio, Sic ego mihi applicavi omnem domum Iuda ut [?: eff-- ] mihi in populum, in nomen, in laudem, in gloriam [?: ]
et aliorum Nazaraeorum: in quo fuit singularis quaedam religio ac votum a Deo institutum, de quo forte [?: ] dicetur in verbo Radere. Contrâ vero iubet prophetam Ex. cap. 5 facere transire novacula per caput et barbam ut: ab rasorum pilorum varia absumptione indicet Iudaeorum [?: ] os casus poenasque mox sequuturas. Porro Ps. 52 comparat David linguam Doegi sanguinarii delatoris, [?: no- ] lae acutae et do losae: quod sicut novacula acuta vel [?: p- ] lulum aberrans gravissime laedit, atque adeo etiam iugulum attingens
firmissimum praesidium. Umbra enim imitatur noctem, et nox a Mathematicis umbra terrae vere dicitur. Quanto porro densior est umbra, tanto magis tuetur ab aestu solis, talis est nox. Isaiae decimo quinto hortatur Deus Moabitas, ut tutissimum receptaculum ac refugium afflictis ac profugis Iudaeis praestent, inquiens: Moab pone quasi noctem umbram tuam in medio meridiei: absconde expulsos, et vagos ne prodas. Peregrinabuntur apud te eiecti mei Moab, tu sis illis latibulum a facie vastatoris. Noctu et interdiu, pro assidue, Psalm. primo, Meditabitur in lege Domini die ac nocte.
ex illis tot visionibus ut supra dictum est, quo aliquid quasi oculis subiiciatur spectandum, eoque magis Deus praesens esse et terribilis appareat. Dies [?: nebul- ] et nubis, aut (ut Vulgata habet) nebulae et turbinis, Zoph. 1, dicitur dies tristis, qua Deus erat puniturus Iudaeos. inquit enim: Prope est dies Domini magna, prope inquam et accelerans valde. Vox diei Domini amara, ubi fortis vociferabitur: Dies in dignationis dies illa, dies tribulationis et angustiae, dies desolationis et devastationis, dies tenebrarum et caliginis, dies nebulae et nubis. Sic et
dispersae sunt in die nubis et caliginis. Solent tali tempore dispergi oves, nisi habeant diligentes pastores. Sed hic metaphora ovium et temporis dispersionis et collectionis
transfertur ad recollectionem Iudaeorum, in vastatione Iudaeae et Hierosolymae dispersorum et abductorum: multo autem magis ad collectionem filiorum Dei ex omnibus gentibus per verbum, Iohan. 11. et denique de omni recollectione ovium Domini errantium, quae omnibus seculis in potestate tenebrarum, et grassantib. erroribus in
aliquibus aut dignioribus viris colloquuturi. Sic Iacobus secundo inquit: Si autem frater et soror nudi sunt. Item Christus: Nudus fui, et non vestivistis me. Eadem ratione dicitur Iob 22, Nudos spoliastis vestibus. Nudum aliquem abigere, fiebat poenae et ignominiae gratia. Sic minatur Deus Iudaeis sub forma mulieris, Ezech. 16 et 23, ac Hos. 2, Ne forte dispoliem et denudem eam, etc. Dixerat vero prius prolixe Deus, Ezech. 16, se eam reperisse nudam et ignominiosam: sed misertum eius, vestivisse ac ornasse ipsam. Nudare caput, et lacerare vestes, luctus indicium
meae, nudus etiam revertar eo, inquit Iob cap. 1. Sic et Paulus inquit 1. Timoth. 6, Nihil intulimus in mundum, nimirum nec esserre quicquam possumus. Clypeus nudabit parietem, Isaiae 22. id est, clypei pendentes in pariete de clavis, tegunt eum: sed tollentur ad bellum contra Iudaeos, atque ita nudabunt parietem. Nudare, pro evertere, Psal. 137, Nudate usque ad fundamentia. id est, remotis lapidibus denudate fundamentum: quod est, funditus evertite. Simile dictum avi mei Bartholomaei de Luciis memini, qui crebro repetebat de dolentibus dentes, nullum
neque mali: [?: ] tamen videtur nostri oblitus, cum nos non iuvat, fovet, [?: ]
Hac igitur ratione et significatione hoc dicitur. Contra Ier. 23 inquit Deus ad Iudaeos, Ecce obliviscar vestri obliviscendo. Sic Psal. 9, Non in seculum in oblivionem erit pauper seu afflictus: id est, tandem Deus [?:-um ] exaudiet, et succurret ei, eumque ex suis calamitatibus liberabit. Valde crebro haec phrasis reperitur in Psalmis et Prophetis
ac obtenebretur: imo ut evanescat etiam ex suo mense, vel aboleatur ac tollatur. Obscurentur oculi eorum, et lumbos eorum fac iugiter nutare: orat David Psalmo sexagesimonono contra persequutores. Sed proprie Psalmus ad Meschiam pertinet: unde et recte Paulus ad spiritualem excaecationem Iudaeorum accommodat, Romanorum undecimo. Obscura terrae Psalmo septuagesimo quarto, aliqui de carceribus, in quibus impii tyranni pios includunt, accipiunt. in quit enim Psaltes: Respice ad foedus, quoniam repleta sunt obscura terrae, et habitacula violentiae. Non obscurabuntur tenebrae a te,
tenebrae occultabunt me: sed nox quasi lux erit circa me, si quidem non obscurabuntur. Portas obscurari in terram, Ierem. decimo quarto: Luxit Iehuda, et portae eius desolatae sunt, obtenebratae sunt usque ad terram, et clamor [?: ] rusalem ascendit. Describit ingentem luctum Iudaeorum, ob summam annonae penuriam. Obscurari [?: ] portas ad terram, est idem ac, magnates in summa iustitia humi iacere, sese affligere ac volutare. Per portas enim Magnates intelliguntur, ut in Porta dicetur. [?: O-scuratum ] est aurum, dicit Ieremias Threnorum
virum occasionis meae de manu. id est, illum quem occidi [?: ] quique meae poenae ac mactationi, meoque [?: glad-- ] [?: ] bebatur. Magnae occisionis gladium vocat Ezechiel vigesimoprimo capite, exercitum Chaldaeum, qui erat [?: ] rus in Iudaeos. Occisio occisorum, Isai. vigesimo septimo An iuxta plagam percutientis, etc. num secundum occisionem occisorum eius, vel occidentium eum occasus est? id est, an sic atrociter castigabit ac perdet Deus Iudaeos, ut persequutores eorum gentiles? Nequaquam. multo enim illos
capite, exercitum Chaldaeum, qui erat [?: ] rus in Iudaeos. Occisio occisorum, Isai. vigesimo septimo An iuxta plagam percutientis, etc. num secundum occisionem occisorum eius, vel occidentium eum occasus est? id est, an sic atrociter castigabit ac perdet Deus Iudaeos, ut persequutores eorum gentiles? Nequaquam. multo enim illos horribilius puniet. Ego interficiam, et vivificabo: Deuteronomii trigesomisecundo. id est, Ego solus habeo potestatem vitae ac [?:-cis ] , ita ut nemo mihi repugnare queat. Non [?: occisos ] eos, ne
testificante toto hoc coetu. Ligavit eum in oculis eorum, Gen. 42. pro, coram, illis ipsis spectantibus et intuentibus. Sic Num. 24, In oculis [?: Mo- ] et totius coetus adduxit scortum. pro illis spectantibus Ieremiae 43. Abscondes illos lapides in oculis [?: vi- ] Iudaeorum. id est, illis cernentibus infodies eos [?: ] terram, super quem locum postea rex Babylonis [?:-et ] suum tentorium. Lucae decimo: Beati oculi qui [?: vi- ] quae vos videtis. id est, beati vos estis quod vide [?: ] haec, ac beati omnes
cura ac diligentia ipsius. Contra, Vultus Domini super aliquem esse, in malam partem accipitur Psalmo 34. et 1. Petri 3. Oculi Domini ad lustos, et aures eius ad clamorem eorum. Vultus Domini contra eos qui faciunt malum, ut extirpet de terra memoriam eorum. Oculus Domini erat super senes Iudaeorum, Esdrae quinto. pro, Deus eos regebat et fovebat. Ratio locutionis est, quia quae diligimus, curamus et fovemus, ea crebro respicere solemus. Inde fit, ut etiam verbum Respicere, pro curam habere alicuius, ponatur: Psalmo 101. Oculi mei ad fideles, ut sedeant mecum: id est, mecum
probrorum, criminum et refutationum, tibi in oculos obiiciam, et contra oculos tuos dirigam. Esse aliquem alicui spinas in oculis [?: ] mer. 33. et Ios. 23. id est, esse illi molestissimum, et maxime noxium: ut si quis haberet spinas aut aculeos in oculis. Sic futuras gentes Iudaeis, nisi prorsus exterminentur, minatur Deus. Acuere oculos contra aliquem, est, hostiliter eum intueri. Iob 16, Hostis meus acuit oculos suos contra me. Sic Germani dicunt, Einen scharf ansehen, etc. Er sahe mich an, gleich als wolt ehr mich durchsehen quasi vellet me
ornantur baccis aut granis, ut ferme spicae formam imitentur. Similis locus est etiam Apoc. 11, de duobus doctoribus. inquit enim, Illi sunt illae duae oleae, et duo candelabra, quae in conspectu Domini terrae existunt. Paulus Rom. 11, comparatione oleae et oleastri declarat conditionem Iudaeorum et gentilium. Iudaeos, tanquam natos in populo Dei: et nunc primum in eum translatos aut transportatos, vocat oleastrum, et dicit: Factos participes pinguendinis aut bonitatis verae oleae, hoc est, populi Dei: cum contra Iudaei increduli, tanquam inutiles rami ac infrugiferi palmites
granis, ut ferme spicae formam imitentur. Similis locus est etiam Apoc. 11, de duobus doctoribus. inquit enim, Illi sunt illae duae oleae, et duo candelabra, quae in conspectu Domini terrae existunt. Paulus Rom. 11, comparatione oleae et oleastri declarat conditionem Iudaeorum et gentilium. Iudaeos, tanquam natos in populo Dei: et nunc primum in eum translatos aut transportatos, vocat oleastrum, et dicit: Factos participes pinguendinis aut bonitatis verae oleae, hoc est, populi Dei: cum contra Iudaei increduli, tanquam inutiles rami ac infrugiferi palmites excisi, resectique, ac ab ea
Rom. 11, comparatione oleae et oleastri declarat conditionem Iudaeorum et gentilium. Iudaeos, tanquam natos in populo Dei: et nunc primum in eum translatos aut transportatos, vocat oleastrum, et dicit: Factos participes pinguendinis aut bonitatis verae oleae, hoc est, populi Dei: cum contra Iudaei increduli, tanquam inutiles rami ac infrugiferi palmites excisi, resectique, ac ab ea amoti sint. In qua comparatione illud est contra naturam insitionis aut rei, quod vult insertos surculos sylvestres imitari bonitatem trunci verae oleae: cum contra truncus transire soleat in naturam ac
frigus et etiam venena. id est, omnem externam vim munitos. Sed de significationibus unctionum harum, infra suo loco. Oleum ponitur pro uncto, aut Messia, Isa. 10. Corrumpeturque iugum a facie olei, seu propter oleum. id est, propter Ezekiam pium regem destruetur tyrannis regis Assyrii super Iudaeos. Proprie vero impletum est hoc per adventum ac redemptionem Meschiae veri, qui iugum ac chirographum nostrum, tyrannidemque legis, peccati, mortis ac Satanae confregit. Filius olei, qui possidetur ab oleo, aut quasi dicas oleatus. Cornu filius olei: Isaiae 5. Vinea fuit dilecto meo in
Psalmo 37, Impii tanquam gramen cito succidentur, et veluti olus germinis computrescent. Sic et Isaiae 37 Facti sunt velut herba agri, olus recens, et foenum tectorum. Genes. 9 dicit Deus Noacho, se ei perinde largiri usum et esum animalium, ac antea olera fuerat largitus. Tota vetustas apud Iudaeos et Ethnicos sensit, olerum cibum quasi sanctiorem et Deo gratiorem esse quam carnium. Hinc Pythagorici tantum terra nascentibus vescebantur: cuius tamen opinionis rationem in ipsorum errorem de
Matthiae, Sic ferme accipitur et Isaiae 21, ubi primum inquit Propheta, Onus deserti maris. ac mox se exponit, inquiens: Visio dura est ostensa mihi id est, tristes minae. Quia autem prophetae crebro usurpabant hanc vocem Onus, de minaci prophetia, et dura legis concione: ideo impoenitentes Iudaei caeperant exagitare prophetas, eorumque conciones poenitentiae [?: ] sine singulari contumelia Onus vocitabant, [?: dict--tes ] : Propheta quod est onus? quod onus iam nobis narras? Quas eorum blasphemias Hieremias caput vigesimotertio gravissime reprehendit,
pro, Quaerite: nempe non ex merito, sed gratuito aut precario: sicut mox sequitur, quod ipse sit eis illum daturus, (gratis nimirum, sicut antea illis terrenum panem gratis fuerat largitus) non ipsi sint suis viribus aut meritis, sudore aut labore sibi paraturi. Sic ibidem Christus interrogatus a Iudaeis, tantum ex sua operaria iustitia pendentibus, quod'nam sit opus Dei, aut a Deo maxime probatum exactumque, respondit, fidem in se. quasi dicat, Vos tantum vestris bonis operibus Deum demereri, et iustitiam consequi conamini: ignorantes quam nulla prorsus bona opera, innumera vero mala,
opus legis notat tum noticiam, tum vim ac studium recte agendi: sicut proxime prius dixerat. Gentes natura quae sunt legis facere, et sibimetipsis legem esse. Sunt vero omnia illa conditionaliter posita, quod si aliqui [?: gen- ] tales natura essent, sine, scripta lege et caeremoniis Iudaeorum iustificarentur, multumque illis apud Deum praestarent: ut indicet, frustra Iudaeos de sua caeremoniaria iustitia superbire. Verum de toto huius loci sensu prolixissime disserui superius in voce LEGIS. Operabona, Scriptura vocat idem quod Philosophi Virtutes: suntque in summa idem
Gentes natura quae sunt legis facere, et sibimetipsis legem esse. Sunt vero omnia illa conditionaliter posita, quod si aliqui [?: gen- ] tales natura essent, sine, scripta lege et caeremoniis Iudaeorum iustificarentur, multumque illis apud Deum praestarent: ut indicet, frustra Iudaeos de sua caeremoniaria iustitia superbire. Verum de toto huius loci sensu prolixissime disserui superius in voce LEGIS. Operabona, Scriptura vocat idem quod Philosophi Virtutes: suntque in summa idem quod Iustitia. Operibus igitur aliquid mereri, impetrare, aut salvari, est idem
Opus ego operor in diebus vestris, quod non credetis, sic quis narraverit vobis: Habac. primo, et Actorum decimotertio id est, eximium quiddam efficiam, nempe eversionem Ierosolymorum per Chaldaeos. Paulus alludit tantum ad locum hunc, loquens de adventu Messiae, et incredulitate ac poenis Iudaeorum. Probet autem quisque opus suum, tunc gloriationem habebit in semetipso: Gal. 6. id est, diiudicet, et recte instituat vitam actionesque suas: sic fiet, ut ex propria virtute, non ex aliena obtrectatione laudem consequatur. Filius Dei venit, ut destruat opera diaboli: 1 Ioan. 3. nempe
futura sub Claudio in universo orbe terrarum. Quod dictum proprie de Iudaea intelligendum videtur. nam ob periculum famis Hierosolymitanis fratribus mittunt subsidium fratres ab Antiochia, ubi id Agabus praedixerat. Sic et Actorum vigesimoquarto accusatur Paulus, quod concitet seditionem contra Iudaeos per universum orbem terrarum. Quae illorum hyperbole idem valet, quod late ac longe, passim et per plurima loca. Sic Ieremiae primo dicitur: Ab Aquilone pandetur malum super omnes habitatores terrae. id est, super Iudaeos. Sic et Pharisaei Ioannis duodecimo exclamant de Christo, Totus
Actorum vigesimoquarto accusatur Paulus, quod concitet seditionem contra Iudaeos per universum orbem terrarum. Quae illorum hyperbole idem valet, quod late ac longe, passim et per plurima loca. Sic Ieremiae primo dicitur: Ab Aquilone pandetur malum super omnes habitatores terrae. id est, super Iudaeos. Sic et Pharisaei Ioannis duodecimo exclamant de Christo, Totus mundus abit post eum: cum tantum aliqua Iudaeorum turba ad eum converteretur.
ORBO, est verbum notum, pro privo liberis, parentibus, aut coniuge. Genes. vigesimoseptimo: Quare orbabor ambobus filiis die una?
illorum hyperbole idem valet, quod late ac longe, passim et per plurima loca. Sic Ieremiae primo dicitur: Ab Aquilone pandetur malum super omnes habitatores terrae. id est, super Iudaeos. Sic et Pharisaei Ioannis duodecimo exclamant de Christo, Totus mundus abit post eum: cum tantum aliqua Iudaeorum turba ad eum converteretur.
ORBO, est verbum notum, pro privo liberis, parentibus, aut coniuge. Genes. vigesimoseptimo: Quare orbabor ambobus filiis die una? Deuteronomii trigesimosecundo,
ipsius etiam Deus dudum ordinaverat, ac tandem ad eventum perduxit: verum [?: ] daei neque sciverunt hoc consilium, nec in hoc Deo obedire sunt conati. Ita duplex dubium per hanc distictionem substantiae et accidentis in hoc loco solvitur: alterum, Qui fiat quod cum tum Deus tum Iudaei voluerint procuraverintque Christum interfici, tamen Dei factum est sanctissimum, Iudaeorum vero est plane sceleratum: nec huius illorum culpae causa in Dei ullo modo reiici potest. alterum dubium, quo nam modo persequutores dicuntur convenisse, ut efficiat Dei ordinationem, cum eam
[?: ] daei neque sciverunt hoc consilium, nec in hoc Deo obedire sunt conati. Ita duplex dubium per hanc distictionem substantiae et accidentis in hoc loco solvitur: alterum, Qui fiat quod cum tum Deus tum Iudaei voluerint procuraverintque Christum interfici, tamen Dei factum est sanctissimum, Iudaeorum vero est plane sceleratum: nec huius illorum culpae causa in Dei ullo modo reiici potest. alterum dubium, quo nam modo persequutores dicuntur convenisse, ut efficiat Dei ordinationem, cum eam ignoraverint, et nequaquam in illo suo furore obedire Deo sint conati, sed suae tantum malitiae.
aut vestiti. Idem, ac eadem phrasi verbisque dicitur etiam 1 Paralip. 16. Sic Daniel undecimo dicitur, Stabit in loco eius exactor in ornatum regni, aut etiam honore et magnificentia regni. id est, in vestitu regio. Sic et Ezechiel. 16, Ornatus quo Deus populum Israeliticum, praesertim autem Iudaeos ornaverat, vocatur
sub. caedes, pro semper minabatur, licet clam, se Ammonem ob stupratam per vim suam sororem interfecturum. Sic forte illud 2. Reg. 24, Iuxta os
Iehovae fuit contra Iudam. pro, perpetuo Deus minabatur Iudaeis per prophetas extremum exitium. Prope esse ori alicuius: id est, crebro ab eo commemorari. Hierem. 12: Prope fuisti ori eorum, et longe a renibus eorum: pro, assidue de te loquuntur, sed corde suo te non curant aut magnifaciunt. Prope esse in ore et corde: pro, in promptu esse, et
servator mundi. id est, eum non solum pro Deo ac creatore suo agnoscere, sed et pro redemptore, rege ac servatore totius [?: ] di. Idem igitur est ibi, Osculamini filium ac, Subiicite vos ei sincero corde, et credite in eum, seu confidite [?: ] eum, ut ibidem est. Apud Iudaeos usitatum fuit, ut amici sese invicem osculo exciperent: tametsi et apud Persas, teste Xenophonte in Cyri paedia, et [?: Herod- ] Clio, Sic Iudas osculo salutat Dominum: et Christus dicit ad Pharisaeum Luc. 7, Osculum non dedisti mihi haec non desiit osculari pedes meos.
Idem valet haec vox et locutio Habac. 2. Non' ne omnes isti parabolam sument super eum, et sermonem aenigmaticum? id est, omnes ei insultabunt. Parabolizantes, dicuntur interdum autores parabolarum, qui eas invulgant, aut eis etiam delectantur: Num. 21. Ezech. 16. Sic Ezech. 18 capite Iudaei appellantur parabolizantes, quod multum illam parabolam iactabant, Deum iniustitiae accusantes: Patres comederunt vuas acerbas, et dentes filiorum obstupuerunt. Parabolice [?: lo-- ] , aliquando etiam obscure loqui significat. Ezech 20. An' non parabolice loquitur parabolas
Isaiae 25: id est, furor [?: persecuto- ] tam valide ac furenter incumbit in exitium miserori, sicut violentissimus turbo, qui solet parietes, atque adeo ipsas etiam domos super homines evertere: sed tu Domine nos contra talem furorem defendis. Patietis septum, quo gentiles a Iudaeis separabantur, ac inter eos perpetuum dissidium fovebatur, dicitur Christus [?: ] passione amovisse, Ephes. 2. Quod quid sit, ibi mox explicatur: nempe ceremonialem et iudicialem legem Iudaeorum, per passionem eius antiquatam esse.
PARIO, alias obscuras locutiones
evertere: sed tu Domine nos contra talem furorem defendis. Patietis septum, quo gentiles a Iudaeis separabantur, ac inter eos perpetuum dissidium fovebatur, dicitur Christus [?: ] passione amovisse, Ephes. 2. Quod quid sit, ibi mox explicatur: nempe ceremonialem et iudicialem legem Iudaeorum, per passionem eius antiquatam esse.
PARIO, alias obscuras locutiones efficit propia, alias figurata significatione. Prius de orientibus expropria significatione dicemus. In dolore paries filios, Gennesis tertio, significat omnes illas molestias conceptionis, gestationis,
variae poenae et castigationes temporariae et aeternae: Iob 2 et 27, Haec est pars hominis impii. id est, haesunt poenae. Psal. 10. Ignis, sulphur et spiritus procellarum, pars calicis impiorum: id est hisce praemiis Deus eos ornat et honorat. Sic Deus Hieremiae 13 dicit ad Iudaeos: Haec sors tua, et pars mensurae tuae est a me, dicit Dominus. Isaiae 17. Haec est pars praedantium nos, et sors diripientium nos. id est, sic illi castigabuntur a Deo. Sic et Demosthenes dicit, in communibus omnium gentium calamitatibus, etiam Atheniensibus suum
Hebraica vox, proprie transitum, praeteritionem, aut transilitionem significat: sed improprie plura habet significata. Primum enim significat ipsum angeli Dei transitum, aut transilitionem, qui interficiendo Aegyptiorum primogenita, transilivit, seu non adiit nec attigit domos Iudaeorum, ipsosque Iudaeos. Sic Exo. 12 usurpatur. Secundo, significat ipsum agnem paschalem, tunc et postea in memoriam tanti beneficii Dei mactatum et comesum. Tertio, illos dies festus, praesertim primum. Quarto, totam illam [?: celebrit-- ] et observatione. Postremo, Paulus
Hebraica vox, proprie transitum, praeteritionem, aut transilitionem significat: sed improprie plura habet significata. Primum enim significat ipsum angeli Dei transitum, aut transilitionem, qui interficiendo Aegyptiorum primogenita, transilivit, seu non adiit nec attigit domos Iudaeorum, ipsosque Iudaeos. Sic Exo. 12 usurpatur. Secundo, significat ipsum agnem paschalem, tunc et postea in memoriam tanti beneficii Dei mactatum et comesum. Tertio, illos dies festus, praesertim primum. Quarto, totam illam [?: celebrit-- ] et observatione. Postremo, Paulus etiam pro ipso Christo
et azymorum dies, Mar. 14. In die solenni paschae, Lucae 2. Appropinquabat festum azymorum, quod dicitur Pascha, Lucae 22. ubiipsum festum paschatos etiam azymorum dicitur, quia eo tempore cogebantur comedere azyma, id est, pacem infermentatum. Christus comedit agnum paschalem pridie quam Iudaei: hoc colligunt esse factum [?: qui-- ] hebdomadae die, quam vulgo nunc vocamus diem Iovis: quia sequentem vocat Marcus
convoluit, vestes induit, et aufert. Mesa rex Moab erat pastor, 2 Reg. 3. pro, habebat amplissimam rem pecuariam. Ezech. 37. Servus quoque meus David erit rex eorum, et erit pastor unus super omnes istos: nempe Christus. sicut et Ioan. 10 praedicitur, omnes oves Dei sive ex gentilib. sive ex Iudaeis, unicum pastorem Christum habituras. Zach. 11 praedicitur venturus singularis quidam stultus pastor, qui sit [?: pessim- ] pasturus, aut potius perditurus gregem Domini. De eo tamen exclamat Propheta, ei poenas praedicens: O` pastor idolum, gladius super brachium eius, et
capto Christo completa est: et completur, quoties oves Dei privantur veris ac constantib. doctoribus. Zac. 11 est obscurus locus: Succidam tres pastores in menso uno. Quod dictum licet varie exponatur, tamen maxime apta videtur esse illa expositio, quod sub adventum Meschiae destituentur Iudaei suo politico gubernatore, propheta et vero sacerdote, succedentib. meris seductoribus. Pastor bonus, mercenarius, et denique perniciosus, qui furem aut lupum agit, describitur Ioan. 10, et saepe in prophetis. Pastores dicti sunt in Ecclesia illi, qui tum docendo, tum et propugnando
non modo pati potuerit, sed etiam passurus fuerit, atque adeo poenis ac suppliciis perferendis destinatus: i. ut non sit
etiam aeternam tranquillitatem. Rom. 14, Quae pacis sunt sectemur: id est, neminem laedamus, omnibus prosimus, quaeramus denique temporariam et aeternam pacem. Christus dicitur pax nostra, quia utraque unum fecit, et maceriam septi dissolvit, Ephes. 2. id est, concilia vit gentiles cum Iudaeis, abrogata ceremoniali lege. Mox ibidem, non tantum de hac externa duorum populorum inter se invicem pace agit, sed etiam de pace cum Deo. Locus est perspicuus. Ibid. 6, Calceatis pedibus in praeparatione Evangelii pacis. Evangelium pacis vocat, quia et annunciat et affert
in meo conatu. Ab hac externa corporalive aberratione a recte agendo, videtur verbum hoc per metaphoram traductum ad spiritualem discessionem a recta linea legis Dei, aut quorumcunque superiorum, vel etiam aequalium, quibus aliqui legibus obstricti tenentur. 1. Regum decimoquarto Irritaverunt Iudaei Deum praepatribus suis, in omnibus peccatis quibus peccaverunt. Zoph. 1. Quia Domino peccaverunt. Psalmo decimoquinto. Tibi soli peccavi, et malum coram te feci. Huius significationis innumera plane sunt exempla. Sic et [?: co- ] homines aliquis peccare dicitur: ut Genes.
quinquagesimoprimo: se in peccatis [?: concept-- ] ac natum, non loquitur de actualibus peccatis: nec matrem, sed semetipsum accusat. Confitetur igitur se natum esse in multiplici immundicie, foeditate, reatu et crimine: seu turpem ac malum, Deo adversum, exosum ac reum. Sic com Iudaei dicunt ad caecum natum, ac a Christo sanatum, Ioan. 9. Tu natus es in peccatis, et [?: ] nos docere? non illi quidem proprie in originale omnium hominum peccatum respiciunt: sed tamen volunt dicere, eum ita inde ex utero distortae ac perversae naturae esse, ac ita quasi
exaudiat. id est, scelratos ac impios, dataque opera peccantes. Sic accipiendum videtur Peccatoris vocabulum et in illo Romanorum quinto, Cum adhuc peccatores essemus. Christus pro nobis mortuus est: id est, cum toti vitiosi ac in peccatis submersi essemus. Sic Galat. secundo, Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores. id est profani, perditi, et a Deo alienati. Sic 1. Timoth. 1, Sciens quod iusto non sit lex posita, sed iniustis et impiis, peccatoribus, homicidis, etc. Sic Iac. 4, Appropinquate Deo, mundate manus peccatores. 1. Pet 4. Si iustus vix
ad hyemem, et tunc ire Corinthum, et hyemare. Theophylactus, citra controversiam interpretatur usque ad quinquagesimum diem, adscribens hoc esse argumentum insigniter amantis, quum temporis etiam modum praescripsisset. Haud dissentanea his scribit Chrysostomus tametsi non perinde liquet, an de Iudaeorum festo die senserit, an de spacio morae. Item Ambrosius interpretatur, ideo diutius manendum Ephesi quod illic multos haberet adversarios. et fructus esset ingens. Neuter de festo verbum facit. Quan quam in Actis cap. 20, quum ait,
ideo diutius manendum Ephesi quod illic multos haberet adversarios. et fructus esset ingens. Neuter de festo verbum facit. Quan quam in Actis cap. 20, quum ait,
videtur aliquod festum Iudaeis significare. Etiamsi Beda in Glossa [?: ordina- ] putat, Paschae et Pentecostes festum etiam Apostolorum temporib. fuisse celebratum ritu Christiano. Hoc commentum opinor ab illis repertum, ne Paulus crederetur observare dies festos Iudaeorum, quos docuerat esse negligendos. Apud priscos illos magna contentio fuit de tempore rituque celebrandi Paschae [?: festu- ] quod si ab hoc die numerentur quinquaginta, erit eadem controversia de Pentecostes die, de quo tamen [?: ] la fuit controversia. Verum hac
quinquaginta dies, non autem festum Pentecostes. quod, inquit, haud satis scio an id temporis gentium auribus notum fuerit: quum in epistola ad Romanos Apostolus tollat dierum discrimen et ego supervacaneum esse puto quaerere, an huiusmodi festa initio fuerint observata, ut hoc daretur Iudaeori infirmitati. Sed ut observata non fuerint: non tamen consequitur, hoc non fuisse usitatum in Ecclesiis, ut praesertim ii qui ex circumcisione crediderant, ab ab his festis intervalla temporum numerarent. Sic Act. 20. dicitur Apostolus solvisse Philippis post dies azymori: quos tamen quis
ac aerumnosum in se includit. Solent enim peregrini plerunque miseri ac aerumnosi esse, utpote qui in illis locis agant et vivant, ubi nec cognatos aut amicos multos habent, nec patrimonium aliquod a maioribus acquisitum, nec denique magnifiunt. Quod tanto magis accidebat peregrinantibus apud Iudaeos, quia nec soli haereditatem eis habere aut emere licebat, utpote quod tantum Israelitis erat divisum: nec nati erant ex Abrahamo, ut de divinis promissionibus gloriari potuerint: denique erant etiam plerunque a vera religione et Deo alieni, quo magis tum contemnebantur, tum et odio
in diebus peregrinationum suarum. id est, vitae passim peregrinando actae. Peregrinus sum filiis matris meae, Psalmo sexagesimo nono. id est, non agnoscunt me pro suo fratre. De peregrinis saepe praecipitur, praesertim in posterioribus libris Mosis. ubi illi intelligendi sunt, qui iam cum Iudaeis ut proselyti cohabitabant, non solum negociandi gratia eo ad paucos dies venerant. [?: Consitent- ] quod hospites et peregrini sunt in terra, Heb. undecimo. pro, non possidentes eam, non habentes hic certam possessionem aut patriam, sed futuram quaerentes. Tu solus
integram, non corruptam, mancam aut mutilam. Sic de vite Ezech. cap. 15 dicit, quod quandoquidem, cum adhuc thamim integra aut tota est, illaesaque manet, non sit idonea ad ullum opus inde fabricandum: nedum sit idonea futura, si magna ex parte exuratur. Loquitur autem allegorice de Iudaeis. Dicit ergo, vitem ante adustionem esse thamim. id est, integram, illaesam, non mutilatam, fractam aut adustam. Sic saepe in descriptione victimae ponitur haec vox, qua praecipitur, ut sit agnus integer, non mutilus, mancus aut claudus. ut Exod. 12 de agno paschali praecipitur hisce
et affectibus motus, de causa pronunciet. Talis personarum considerator aut acceptor negatur esse Deus. Is enim iuste iudicat, secundum rei ipsius veritatem, non secundum externam speciem aut umbram. Saepe ergo hoc nomine Deus celebratur. Sic Paulus dicit Rom. 2: Deum ex aequo Graecos et Iudaeos iudicaturum, citra omnem personarum respectum: quia sit iustus index, et soleat reddere unicuique secundum opera sua. Quidam alius de persona sic annotat: Persona in Scripturis usurpatur pro rebus omnibus externis hominis, quae aliquando in precio et honore haberi, ac propter eas etiam ipsi
PERVENIO,
valde enim sunt plausibiles rationi humanae istae cogitationes, quae sicut praeclare Paulus ait, per suas stultas ratiocinationes tandem prorsus evanescit, impingens in extremos errores ac furores.
PHYLACTERIA Graece, Latine posses dicere conservatoria: Matth. 23. Fuerunt apud Iudaeos membranulae quaedam, in quibus scribebant quatuor dicta Scripturae, quasque alligabant ad frontem et brachium sinistrum, ut ostentarent studium servandae legis Dei. Eas igitur ampliabant et dilatabant, ut tanto magis cernerentur: cum Deus tantum eo fine illa ordinasset, ut essent memorialia
quasque alligabant ad frontem et brachium sinistrum, ut ostentarent studium servandae legis Dei. Eas igitur ampliabant et dilatabant, ut tanto magis cernerentur: cum Deus tantum eo fine illa ordinasset, ut essent memorialia mandatorum ipsis. Hanc superstitionem, aut potius ostentationem Iudaeorum Christus praedicto loco taxat. vide Paulum Fagium super Exodum cap. 13, prolixe de hac superstitione Iudaeorum disserentem. Manaverat quoque olim haec superstitio ad Christianos. Quare etiam in quadam Antiochenae Synodi Canone phylacteria notantur. Ex hac superstitione
et dilatabant, ut tanto magis cernerentur: cum Deus tantum eo fine illa ordinasset, ut essent memorialia mandatorum ipsis. Hanc superstitionem, aut potius ostentationem Iudaeorum Christus praedicto loco taxat. vide Paulum Fagium super Exodum cap. 13, prolixe de hac superstitione Iudaeorum disserentem. Manaverat quoque olim haec superstitio ad Christianos. Quare etiam in quadam Antiochenae Synodi Canone phylacteria notantur. Ex hac superstitione credo esse, quod nunc quoque in Papatu aliqui initium Evangelii Ioannis in membranula descriptum, de collo appensum gestant, nihil
erunt. Psalmo 92. pro, succulenti, vividi, et vigentes erunt: quod ibi iustis promittitur. Intelligitur autem, florituros eos spiritualibus et temporalibus bonis. Immolare pinguia, 1. Reg. 1. id est, saginata. Desolatis pinguium medullatorum advenae fruentur, Isaiae quinto. id est, divitum Iudaeorum, et iam nauseantium ad spiritualium bonorum copiam, successores erunt in illis gentiles vocati. convivabuntur enim Orientales et Occidentales cum Abraham, exclusis incredulis Iudaeis. Recordetur Dominus omnium hostiarum tuarum, et holocaustum tuum impinguet. Psalmo 20. Alii vertunt,
1. Reg. 1. id est, saginata. Desolatis pinguium medullatorum advenae fruentur, Isaiae quinto. id est, divitum Iudaeorum, et iam nauseantium ad spiritualium bonorum copiam, successores erunt in illis gentiles vocati. convivabuntur enim Orientales et Occidentales cum Abraham, exclusis incredulis Iudaeis. Recordetur Dominus omnium hostiarum tuarum, et holocaustum tuum impinguet. Psalmo 20. Alii vertunt, Incineret: quia vocabulum
quam non plantavit pater meus, evelletur. quod Christus dicit de prava Pharisaeorum opinione, qui putabant hominem externis cibis vere ac spiritualiter immundum aut iniustum fieri, cum ea immundicies aut iniustitia oriatur proprie excorde nostro. Aliqui exponunt de ipsis Pharisaeis ac Iudaeis, qui erant non plantulae aut filii Dei, sed genimina viperarum: eoque ex domo Domini excindendi, quia filii servae non manent perpetuo in domo. Liberi feliciter educati ac crescentes comparantur laetis plantis. Psal. 128. 144. Quae similitudo est perspicua.
quam ipse, et semen eius erit plenitudo gentium. Rom. 11, paulo aliter accipi haec locutio videtur: Induratio ista ex parte accidit Israeli, donec introierit plenitudo gentium. id est, donec omnes ii ex gentibus conversi fuerint, quos Dominus constituit converti. Ibidem est etiam Plenitudo Iudaeorum, pro plurimis Iudaeis conversis. Plenitudo temporis. id est constitutum tempus. Galat 4. At ubi venit plenitudo temporis, emisit Deus filium suum, etc. id est, ubi perfectum completumque est id tempus, quod Deus ordinaverat. Eadem etiam phrasis est ad Ephes. 1.
erit plenitudo gentium. Rom. 11, paulo aliter accipi haec locutio videtur: Induratio ista ex parte accidit Israeli, donec introierit plenitudo gentium. id est, donec omnes ii ex gentibus conversi fuerint, quos Dominus constituit converti. Ibidem est etiam Plenitudo Iudaeorum, pro plurimis Iudaeis conversis. Plenitudo temporis. id est constitutum tempus. Galat 4. At ubi venit plenitudo temporis, emisit Deus filium suum, etc. id est, ubi perfectum completumque est id tempus, quod Deus ordinaverat. Eadem etiam phrasis est ad Ephes. 1. Plenitudo legis est dilectio,
quinto: Thren tertio, Scrutemur vias nostras, et quaeramus, et revertamur ad Dominum. Humiliari. capitibus secundo Paralipomenon duodecimo et trigesimosecundo. Declinare a malo, Psalmo trigesimoseptimo. Nonnunquam etiam novam obedientiam complectitur: ut Actorum vigesimo, Testificans Iudaeis et Graecis eam quae est erga Deum poenitentiam. secundae Petr. 3, et Ezech trigesimotertio. Deus non vult ullum perire, sed omnes ad poenitentiam progredi. Apocalypsis secundo: Poenitentiam age, et priora opera facito. Interdum etiam magis beneficia aut effectus seu bona poenitentiam
[?: ] . Deum non poenitet, quod sua dona dederit, Rom. [?: ] . Verum sane, Deum per se non poenitet, quod dona Dominibus dederit: sed homines ea a se solent [?: repelle- ] , sequae illis indignos facere possunt et solent. Quare Paulus dicit, Quod si adhuc Iudaei ad Christum conversentur, promissiones Dei illis de Meschiae regno [?: fa- ] adhuc essent ratae. Ier. 18. aliquoties more humano scitur, quod Deum poenitebit suarum minarum aut promissionum, si homines coeperint esse boni aut mali: id est, non patietur eis evenire promissa
Ezech. 22, Populus terrae opprimebantur oppressione. id est, vulgus. Dan. 9. Qui locuti sunt regibus, principibus et patribus nostris, et toti populi terrae. Populus Iehovae, aut Domini, est Ecclesia, in veteri Testamento. Sic primum sunt appellati omnes Israelitae, postea soli Iudaei potissimûm. 2. Sam. 1. Luxit David propter populum Dei. id est, ob caesos Israelitas cum Saule et Ionatha. Populus Israelis, idem quod Israel. Isa 2. Idem est populus Dei: Hebr. 4, Relinquitur Sabbatismus populo Dei. Filii populi tui loquuntur de te Ezech. [?: ] . ubi
de Israelle. forte propter plures tribus cum gentibus et populis Israel.
PORCUS, animal immundum, non tantum corporeae, sed et religionis immundicie habitus est, non
tantum Iudaeis, quibus ut immundum animal fuit interdictus: sed etiam Aegyptiis, qui (teste Herodoto) id adeo pro immundo habuerunt, ut si quis vel per transitum esset ab eo contactus, mox ad lotionem properanerit. Proverbialiter Iudaeis, porcus lotus rediens ad nolutabrum, significavit eum qui post
tantum Iudaeis, quibus ut immundum animal fuit interdictus: sed etiam Aegyptiis, qui (teste Herodoto) id adeo pro immundo habuerunt, ut si quis vel per transitum esset ab eo contactus, mox ad lotionem properanerit. Proverbialiter Iudaeis, porcus lotus rediens ad nolutabrum, significavit eum qui post poenitentiam ad priors scelera rediit. 2. Pet. 2. Porro cum Christus vetat margaritas porcis obiici, indicat per metaphoram Epicuraeos, et alios contemptores Dei ac eius verbi, qui conculcate superbe solent preciosissimas
Sic et Psal. 90: In manibus portabunt te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. Exod. 10: Portavi vos super alas aquilarum. id est, perinde ut aquilae solent pullos suos inter volandum [?: sub-are ] . Non tu radicem portas, sed radix te. Rom. 11. id est, ex Iudaeis venit salus et veritas, inde habemus omne spirituale bonum, non illi a nobis gentilibus: nos in illam bonam oleam populi Dei ac Meschiae, veluti sylvestres quidam surculi inserti sumus. Portare iugum ab adolescentia, Thren. 3. id est, assuefieri ad piam institutionem, subiectionem,
haec dicens, non tam potentiam suam iactat, quam petentibus signum aut miraculum, praedicit futurum miraculum suae resurrectionis, ut mox ibidem sequitur. Sicut et alibi idem signum aliis verbis eis [?: pol- ] tur, quod nempe daturus sit illis signum Ionae. Sic intellectum testimonium Iudaeorum contineret acerbiorem
accusationem, quod videlicet Christus non tam stulte inctaverit vires suas, quod non valde capitale esse posset: quam sacrilege minatus sit, se eversurum illud sacrosanctum
sit, se eversurum illud sacrosanctum templum Dei, ubi solum eius votum accogitatio pro grandi sacrilegio habita fuisset. Et hic etiam clarius apparet falsitas testimonii, quod non tantum vocem templi male intellexerunt, sed etiam calumniose dissolutionem templi Christo tribuerunt: cum ille id Iudaeis tribuerit, quod sint destructuri templum corporis eius, sibi vero tantum suscitationem adscripserit. Sensus vero dicti Christi fuit: Vos petitis signum a me, quo probem me recte ac divino iure et mandato repurgare templum Dei. Ecce dabo vobis suo tempore illustre signum, quod plane veram
Luc. 22, Qui maior est inter vos, fiat sicut minor: et qui est praecessor, fiat sicut minister. In Graeco est, Dux, qui caeteris doctrina et exemplo praeit.
PRAECELLERE, est idem quod antecellere, aut excellere. Romanorum 3, Quid ergo praecellimus [?: n- ] Iudaei gentiles? id est, in quo tandem sumus potior [?: ] aut in qua tandem re est melior nostra conditio? [?: Si- ] regi, ut praecellenti: sive ducibus, ut ab eo missis. 1 [?: P- ] 2. id est, summum gradum dignitatis et authoritatis in hoc mundo divina
aut est praeputiatus. Sic mox sequitur: Omnes quidem gentes sunt incircumcisae aut praeputiatae, tota vero domus Israel est praeputiata seu incircumcisa corde. Colos. 2, Vos eratis mortui delictis, et praeputio carnis vestrae. Huius praeputii circumcisionem Paulus Rom. 2 praedicat, et a Iudaeis requirit. Quarto, praeputium per metonymiam, posito signo pro re signata, significat ipsos gentiles, sicut circumcisio Iudaeos. Rom. 3, Deus est qui iustificabit circumcisionem ex fide, et praeputium per fidem. Rom. 2, Si praeputium custodierit iustificationes legis, etc.
est praeputiata seu incircumcisa corde. Colos. 2, Vos eratis mortui delictis, et praeputio carnis vestrae. Huius praeputii circumcisionem Paulus Rom. 2 praedicat, et a Iudaeis requirit. Quarto, praeputium per metonymiam, posito signo pro re signata, significat ipsos gentiles, sicut circumcisio Iudaeos. Rom. 3, Deus est qui iustificabit circumcisionem ex fide, et praeputium per fidem. Rom. 2, Si praeputium custodierit iustificationes legis, etc. Ibidem: Naturale praeputium legem faciens iudicabit te literalem aut legalem circumcisionem. Sic Paulus Galatis 2 suam
Ibidem: Naturale praeputium legem faciens iudicabit te literalem aut legalem circumcisionem. Sic Paulus Galatis 2 suam praedicationem inter gentiles vocat Evangelium praeputii, et vicissim Petri Evangelium circumcisionis, et Apostolatum circumcisionis: id est, praedicationem gentilibus aut Iudaeis propositam. Quinto, significat praeputium per synecdochen aliquando totum gentilismum, seu gentilem vitam, religionem ac conditionem, quam Paulus Ephes. 2 hisce verbis describit: Vos olim vocati praeputium, fuistis alieni a Christo, a politia aut Ecclesia Israelis, extranei a pactis et
hic plenum gentilismum denotat. Sic Paulus hasce duas voces usurpat, cum 1 Corinth. 7, et Galat. 5 et 6, negat vel praeputium vel circumcisionem quicquam esse: id est, non tantum praesentiam aut absentiam illius pelliculae, sed et totam aeternam ac caeremoniariam illam iustitiam aut pietatem Iudaeorum, aut contra gentilium, liberam, et illis observationibus carentem vitam. Atque hactenus dicit Paulus se Gentilibus factum Gentilem, et Iudaeis Iudaeum. id est, quod attinet ad illam externam speciem vitae, quae per sese revera neque vere pia, neque
quicquam esse: id est, non tantum praesentiam aut absentiam illius pelliculae, sed et totam aeternam ac caeremoniariam illam iustitiam aut pietatem Iudaeorum, aut contra gentilium, liberam, et illis observationibus carentem vitam. Atque hactenus dicit Paulus se Gentilibus factum Gentilem, et Iudaeis Iudaeum. id est, quod attinet ad illam externam speciem vitae, quae per sese revera neque vere pia, neque
impia est. Item quod 1 Corinth. 7 iubet unum quemque manere in suo genere vitae: si sit
esse: id est, non tantum praesentiam aut absentiam illius pelliculae, sed et totam aeternam ac caeremoniariam illam iustitiam aut pietatem Iudaeorum, aut contra gentilium, liberam, et illis observationibus carentem vitam. Atque hactenus dicit Paulus se Gentilibus factum Gentilem, et Iudaeis Iudaeum. id est, quod attinet ad illam externam speciem vitae, quae per sese revera neque vere pia, neque
impia est. Item quod 1 Corinth. 7 iubet unum quemque manere in suo genere vitae: si sit vocatus
pia, neque
impia est. Item quod 1 Corinth. 7 iubet unum quemque manere in suo genere vitae: si sit vocatus circumcisus, non accersat sibi praeputium: sin praeputiatus, non circumcidatur. id est, Si fuit Iudaeus, cum conversus est, maneat in illa externa forma Iudaicae vitae: si fuit incircumcisus, aut gentilis, maneat in illa. Ubi non est Graecus aut Iudaeus, circumcisio aut praeputium, Scytha aut barbarus, servus aut liber. id est, ubi nullius est momenti, ex qua gente, aut quibus maioribus quis
quemque manere in suo genere vitae: si sit vocatus circumcisus, non accersat sibi praeputium: sin praeputiatus, non circumcidatur. id est, Si fuit Iudaeus, cum conversus est, maneat in illa externa forma Iudaicae vitae: si fuit incircumcisus, aut gentilis, maneat in illa. Ubi non est Graecus aut Iudaeus, circumcisio aut praeputium, Scytha aut barbarus, servus aut liber. id est, ubi nullius est momenti, ex qua gente, aut quibus maioribus quis sit natus: sed tantum in eo tota res sita est, ut sit Christianus. Quod est ex natura praeputium, iudicabit te, etc. Rom. 2. id est,
liber. id est, ubi nullius est momenti, ex qua gente, aut quibus maioribus quis sit natus: sed tantum in eo tota res sita est, ut sit Christianus. Quod est ex natura praeputium, iudicabit te, etc. Rom. 2. id est, natus gentilis, et ex gentilibus: sicut contra Galat. 2, Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores. Credere per praeputium: pro, in praeputio, seu in gentili vita. Rom 4. Ut esset pater omnium credentium per praeputium. id est, qui alioqui sunt in gentili vita. Sic Rom. 2, Praeputium iudicabit te per literam et circumcisionem transgressorem legis. id
Ergo alii presbyteri erant doctores alii vero tantum seniores quidam et prudentiores populi (ac Actor. 15 nominantur) qui una cum doctoribus gubernabant Ecclesiam, et curam doctrinae, religionis ac disciplinae habebant, sicut illi Act. 15. cum Apostolis.
PRIMITIAE, erant apud Iudaeos primi fructos potissimum de frugibus terrae, qui primum maturescebant. Quamprimum enim in aliqua parte agri seges matura videbatur, cogebantur divino mandato inde aliquot manipulos demetere, et certo ritu ad tabernaculum sacerdotib. offerre: ut praecipitur potissimum Levit. 23. Antequam
honestate. Sic Scriba quispiam Marci 12 quaerit, quod' nam sit primum praeceptum? id est, summum, maximum, praecipuum. Quare in Matthaeo est capite vigesimosecundo: Quod est mandatum magnum in lege? id est, maximum, posito positivo pro superlativo. Sic illud Rom. 3: Quae est igitur praestantia Iudaei? Primum quidem, quod concredita sint eis oracula. id est, primum, aut primarium, seu praecipuum est illud.
PRIMUM adverbium, pro prius saepe ponitur. Matthaei decimo septimo: Heliam oportet venire primum. id est, priusquam veniat Meschias. Iohan. 15: Si vos mundus odit,
in quibus non adeo exacte posteriora prioribus, quod ad styli aequabilitatem attinet, conferruminantur. Aliqui Primum pro praecipue, aut in primis exponunt: ut non sit ordinis, sed praestantis indicativum. Primam fidem irritam facit, 1. Timoth. 5, supra in voce FIDEI expositum est. Primum dicum Iudaei unum, posito numero cardinali pro ordinali De quo in voce UNUS. Secundo primum sabbatum, Lucae sexto, ita doctiores explicant, quod licet continui septem dies azymorum in solennitate Paschae fuerint celebres, ac festa seu sabbatha sint vocati: tamen prima et ultima (quae fuit septima dies)
putem esse intelligendum. Augustinus ergo (ut Eras, observavit)
id est, qui loquor vobis? quum praesertim
ὅτι
20, iubetur nudus et discalceatus incedere, ut eo signo aut prodigio indicet Aegyptios et Aethiopas nudos in captivitatem a Chaldaeis abducendos esse. Sic Ezekiel. cap. 12 et 24 ob similia signa dicitur esse portentum a Deo Israeli propositum: quia sua simulata fuga et migratione, Iudaeorum calamitatem portendit: sicut et suo luctu ob mortuam uxorem. Veri [?: pr- ] giorum sunt. Zach. 3. id est, idonei ad facienda prodigia, instructi vi patrandi miracula.
PRODIRE, idem quod egredi. Psal. 17, A facie tua iudicium meum prodeat. id
causa aut parentibus illorum, sed de inhaerente malitia. Sic et Matth. 23: Serpentes, progenies viperarum, quomodo potestis effugere a iudicio gehennae? Ubi idem per serpentes voce metaphorica, quod per progeniem viperarum, indicatur, nempe inhaerens serpentina pravitas. Sic Christus obiiciens Iudaeis, quod sint ex patre diabolo, non tantum primam illam occupationem ac deformationem, qua Satan genus humanum in suam potestatem redactum, ex imagine Dei in suam transformavit, obiicit: sed etiam inhaerentem diabolicam malitiam, quam secum ex utero matris attulerint. Vide in voce Filii.
credunt et accipiunt. Sed tamen, si propriissime exponere velis, significat, eos qui per divinam promissionem ex gentilib. filii Abrahae facti sunt. Sicut et Isaacus ei, deficientibus iam ipsius et Sarae naturalibus viribus, per gratiam Dei promissionemque contigit. Contra Carnis filii vocantur Iudaei, quos naturalibus carnis viribus procreavit. Roman. 9: Hoc est, non filii carnis (Abrahae,) filii Dei, sed filii promissionis computantur in semen, aut posteritatem. Gal. 4: Nos igitur, fratres, secundum Isaac filii, promissionis sumus. Quomodo autem ista promissionis generatio fiat,
id est, qui perinde credunt, sicut Abraham ipse. Confirmare promissiones: pro, implere. Rom. 15, Dico Iesum Christum fuisse ministrum circumcisionis pro veritate Dei, ut confirmaret promissiones patrum. Id est, ut promissiones patrib. factas de mittendo redemptore, reipsa eorum posteris Iudaeis seu circumcisis praestaret. Haec enim promissionis optima ac solidissima confirmatio est, cum reipsa praestatur. Omnes promissiones Dei in ipso sunt Etiam et Amen, 2. Cor. 1. id est, certae ac ratae, immobilesque. Hoc est mandatum primum in promissione, Eph. 6. id est, habens
propitiari peccatis nostris, Psalmo 25. 65. 103. Ieremiae decimooctavo, et trigesimoprimo: sed in Hebraeo est potius, Deum condonare nostra peccata. Deus enim nobis peccatoribus proprie, non peccatis, est aut fit propitius. Dies chipurim expiationum aut propitiationis, erat quoddam Iudaeorum festum decimo septimi mensis die, in quo ieiuniis et aliis modis sese afflictabant, in signum internae poenitentiae de suis peccatis: qui ideo sic vocabantur, quia tunc solenni quadam publicaque poenitentia sua peccata expiare, et Deum placare conabantur. Vicina expiationi aut
autem eos gentiles, qui reiecto gentilismo, Iudaicam religionem erant, amplexi, sive habitarent in Iudaico populo, sive adhuc suo loco inter gentiles. Idem ferme significat Hebraice
Erant autem plerunque equites Romani, ut ex Cicerone apparet, qui ordinem publicanorum (proculdubio non sine suo lucro) studiose coluit. Verum habebant varios famulos, ministros, ac procuratores per provincias ex illis ipsis gentibus: ut non sit dubium, multos publicanos tempore Christi Iudaeos fuisse, qualis fuit Matthaeus et Zachaeus. Porro Princeps publicanorum, Lucae decimonono, est unus ex primariis illorum. Quia vero ita scelerati erant, coniungitur ista vox crebro cum peccatoribus ac scortis, tanquam cognatam illis speciem denotans: ut Matthaei nono: Cum publicanis et
satan, aut vetus Adam. Pugnae verborum, ubi non tam de rebus est certamen necessarium, quam inutiles rixae de solis verbis. 1. ad Timoth. 6. Sed de hac locutione forte in voce VERBUM. Paulus Tit. 3 prohibet pugnas legales. forte fuerunt aliquae rixae de caeremoniis ac mundationibus Iudaeorum. Impio pugno percutere, Isaiae 58: id est, crudeliter caedere miseros in faciem.
PULCHRUM esse aspectu, aut facie: Gen. 12, 26, 29, et 39. pro, speciosum. Rectis pulchra est laus, Psalmo 33. id est, decens, conveniens, quasi diceret, Nihil magis decet et ornat pios,
1. Regum 10: Eo quod levavi te de pulvere, et posui te ducem populi mei Israel. Pulvis mortis est terra, ubi mortui collocantur: id est, sepulchrum. Psalmo vigesimosecundo: Et in pulverem mortis posuisti me. Lingere pulverem, seu terram, est humi iacere. aut procumbere: sicut solebant Iudaei et alii Orientales, aliquem adorantes. Micheae septimo: Lingent pulverem sicut serpentes, et sicut vermes. id est, subiicientur Meschiae. Sic et Isaias inquit de summa veneratione magnatum ac principum mundi erga Ecclesiam, capite quadragesimonono: Pulverem pedum tuorum lingent. id est,
Poenitet me in pulvere et cinere. Sic et Iob secundo: Sparserunt pulverem super capita sua in caelum amici Iob. Pulverem, lapides et vestes iactare, etiam [?: ] indicium est. Sic enim iactabat Semei pulverem et lapides contra Davidem fugientem, 2. Sam. 16: et Act. 22 Iudaei commoti in Paulum, pulverem et vestes [?: surf-- ] iactabant. Cum pulvere a vento agitato aut [?: dissip-- ] saepe conferuntur impii, eorumque exitium. Psal. 1. Sic ac pulvis, quem ventus proiicit a facie terrae. Sic etiam Assyrii exercitus interitus
impurum reddentibus: ut a tactu cadaveris, aut cibi illiciti, aut similium, quibus quoquo modo tactis se contaminari censebant. Talium purificationum etiam in Novo testamento fit mentio: Lucae 2, Impleti sunt dies purgationis, aut purificationis. Sex hydriae positae, secundum purificationem Iudaeorum: Iohan. 2. et Iohan. 3, Orta est quaestio Iudaeis, cum quiusdam ex discipulis Iohannis, de purgatione. Sic Actorum 21 et 24 dicitur de Pauli purificatione. Hanc carnalem aut externam purificationem aut lustrationem noverunt etiam Ethnici, et nunc Turcae ac Iudaei. Fit vero
illiciti, aut similium, quibus quoquo modo tactis se contaminari censebant. Talium purificationum etiam in Novo testamento fit mentio: Lucae 2, Impleti sunt dies purgationis, aut purificationis. Sex hydriae positae, secundum purificationem Iudaeorum: Iohan. 2. et Iohan. 3, Orta est quaestio Iudaeis, cum quiusdam ex discipulis Iohannis, de purgatione. Sic Actorum 21 et 24 dicitur de Pauli purificatione. Hanc carnalem aut externam purificationem aut lustrationem noverunt etiam Ethnici, et nunc Turcae ac Iudaei. Fit vero creberrima eius mentio, praesertim in veteri Testamento ac in
secundum purificationem Iudaeorum: Iohan. 2. et Iohan. 3, Orta est quaestio Iudaeis, cum quiusdam ex discipulis Iohannis, de purgatione. Sic Actorum 21 et 24 dicitur de Pauli purificatione. Hanc carnalem aut externam purificationem aut lustrationem noverunt etiam Ethnici, et nunc Turcae ac Iudaei. Fit vero creberrima eius mentio, praesertim in veteri Testamento ac in primis in libris Moysi. Secunda est, purificatio Ecclesiae ac religionis, quando Deus eam ab erroribus et seductoribus repurgat: ut hoc postremo tempore ingenti suo beneficio factum est, revelato ac ex templo eiecto
QUADRAGENUS: 2. Corint. 11. Quinquies quadragenas plagas accepi, una minus. Vetuit Deus Deuteronom. 25, ne plures plagas quam 40, suo populari iudex infligeret, ne fieret plane infamis. habebatur enim ea pro paterna quadam aut scholastica castigatione, quae fit citra infamiam. Ei numero Iudaei adhuc unam detraxerant, ex singulari benignitate, compensantes forte numerum acerbitate.
QUADRATIS lapidibus aedificare, est splendide ac superbe aedificare. Solebant Iudaei primas levioresque castigationes Dei hoc proverbio deridere: Sycomori ceciderunt, cedris
habebatur enim ea pro paterna quadam aut scholastica castigatione, quae fit citra infamiam. Ei numero Iudaei adhuc unam detraxerant, ex singulari benignitate, compensantes forte numerum acerbitate.
QUADRATIS lapidibus aedificare, est splendide ac superbe aedificare. Solebant Iudaei primas levioresque castigationes Dei hoc proverbio deridere: Sycomori ceciderunt, cedris reaedificabimus: lateres ceciderunt, quadratis restaurabimus. id est, nunc magis reflorescemus, quam unquam antea, nihili istam levissimam calamitatem pendentes: Isaiae 9. Sicut Augustus, teste
ac per eam salvari. Significat et petere, aut postulare, seu etiam flagitare, Matthaei octavo bis dicitur, signum quaerere a Christo de caelo: id id est petere. Idem Lucae 11. bis dicitur Isaiae 1, Quis quaesat haec de manibus vestris? id est, postulavit. 1. Corinth. [?: ] , Iudaei signum petunt, et Graeci sapientiam quaerere id est, flagitant sapientes disputationes. Significat et te nari consequi, quae est ei ferme propria significavit Matthaei sexto. Quaerite primum regnum Dei, et iustitiam eius, et ista omnia adiicientur vobis. Significt te interrogare, sicut et
nullum crimen habentem dignum morte aut vinculis. et Actor. 25: Nullum crimen obiiciebant ei, sed quaestiones quasdam habebant adversus eum de sua religione. Sic capite vigesimosexto significat disputationes: Maxime cum te gnarum esse sciam omnium consuetudinum et quaestionum quae sunt apud Iudaeos. id est, controversiarum, aut etiam dogmatum. Aliquando rixas: ut 1. ad Timoth. 1: Nec attendant fabulis et genealogiis, quae magis pariunt quaestiones quâm aedificationem Dei, quae est per fidem. Aliquando etiam inanes et inutiles disputationes indicat. primae ad Timotheum sexto: Is
ab eo petere. Si Satanas est adversus Satanam, quomodo ergo constabilietur eius regnum? id est, pro fecto mox corruet: sed non corruit: ergo non est inter illos dissidium, nec alter alterum eiicit, ut vos mihi obiicitis. Quomodo potest Satanas Satanam eiicere? Marci tertio. Quomodo tu cum Iudaeus sis a me Samaritana petis potum? id est, non iuste, recte, aut pie. Quomodo potestis vos credere? Quomodo potestis vos bona loqui, cum malem sitis? Romanorum decimo, sunt aliquot talia negativa dicta: Quomodo invocabunt eum, in quem non crediderunt? Quomodo credent, de quo non audierunt?
locutionem Graeci ecliptice: ideo aliquando aliquo verbo antecedente sermo explendus est. Romanorum undecimo, Ministerium meum illustro, si quo modo ad aemulationem provocem carnem meam: subintellige, experiens, aut tentans omnia, si forte collaudando et ornando Evangelium, meos consangineos Iudaeos ad aemulandum aut imitandum, id, ad similiter credendum excitem. Philippensium tertio: Dum conformis fio Christo, si quomodo perveniam ad resurrectionem mortuorum: sub intellige, experiens, tentans, aut id unice agens et laborans, si quo modo occurram ad illam felicem, beatam,
quorum primus sit irasci: secundus, sono aliquo incerto motum significare: tertius, in manifestum convicium prorumpere. Atque ita sentit D. Augustinus commentariorum quos in hunc edidit locum lib. 1. addens, se id a Iudaeo quodam accepisse. Racha Hebraeis interiectionis instar esse: eaque voce nihil certi, sed tantum animi indignationem significari. Fortasse fuit ea mox temporibus Christi vulgaris irascentibus, quemadmodum hodie frequentissima est in omnium conciliatorum ore illa indignatione turgidissima
quod si gloriaris, non tu radicem portas, sed radix te. id est, tu habes omnem vim, vitam ac succum tuum spiritualem ex filiatione et haereditate illorum primorum patriarcharum ac prophetarum, totaque Israelitica Ecclesia, et Christo ipso ac eius Apostolis, qui omnes Israelitae sunt. Salus enim ex Iudaeis est. Ne forte sit in vobis radix germinans fel et absynthium, Deuter. 29: id est, sicut praecessit, Cavete ne sit aliquis seductor sua pestifera et venenata doctrina idololatrias excitans, et homines seducens, vosque ira Dei et exitio onerans. Idem dicitur et Hebraeorum duodecimo:
quasi non sint. Utique non sunt plantati, non sunt seminati, nec radices egit in terra truncus eorum. Ideoque ventus spiravit in eos, et exaruerunt, et procella tanquam stipula abstulit eos. Similitudine sumpta ab extrema totalive [?: succisi--- ] arborum, declarat Baptista imminentem Iudaeis iram et poenas Dei, inquiens Matth. 3: Iam etiam securis ad radicem arboris posita est. Omnis igitur arbor non ferens fructum, eradicabitur. Cum enim arbor a radicibus succiditur, nimirum tota ac prorsus perit. [?: Qu- ] hac similitudine plena ruina populi Iudaici adumbratur:
quas consecraverant Domino: Num. 6. Talem rasionem videtur et Paulus fecisse primum in Kenchreis, Act. cap. [?: ] postea etiam Hierosolymae, capite 21. Tertio, in consecratione raduntur Levitae: de qua tota caeremonia vide Num. 8. Quarto, mulier peregrina nuptura Iudaeo, redebat caput: Deuter. 21: ut depositione comae veluti testaretur, se abiicere gentilismum. Quinto, radetur caput et barbam testandi doloris ac luctus gratia presertim de morte alicuius: quod sacerdotibus prohibetur, Levit. 21. Id etiam de Moabitis praedicit Isaias, in eorum calamitate
Aegypti significat. Octavo, Ezechiel iubetur radere suum caput et barbam, eosque pilos in tres partes dividere, quarum primam in ignem iniiciat, secundam gladio concîdat, tertiam in ventum dispergat: ut illo novo ac peregrino facto ostendat Iudaeis, quomodo Deus sit illos puniturus. Postremo radebant aliquando communis usitataeque mundiciei causa. Quare intermittere talem rasionem, sicut et apud Romanos habere promissam barbam aut capillos, signum luctus ac doloris erat. Sic exulante Davide Mephiboschet non raserat barbam suam, nec se
quod significat perfidiam Ezekiae. Rom. 11 aliquoties vox Ramus et Rami significat Israelitas eius temporis, qui fuerunt ex primis patriarchis, veluti ex radice quadam producti: de quo Pauli loco supra in voce Radicis aliquid dixi. Defractos enim ibi dicit Ramos esse: id est, multos Iudaeos desiisse esse membra Ecclesiae Dei. Rami eius facti sunt albi, Ioel. id est, Delectantur quaedam animalia, in ter quae asini, corticibus ficulnearum: iis cum privantur rami, albedo earum apparet, et simul arescunt: per illam igitur decorticationem hostilis vastatio regni Iudaici innuitur,
quod sicut illa effusio succi aut teneritudo rami indicat vernum tempus, et aestatem imminere: sic et ipsos debere ex illis signis cognoscere, quod adventus Christi, finis mundi, et extremum iudicium prope sit. Caedere ramos, et tum humi spargere, tum et in manibus portare solebant olim Iudaei in publica laeticia pompis ac triumphis. Sic igitur Matt. 21 caedebant ramos, et sternebant Christo equitanti in illa sua regali pompa et introitu in Hierosolymam. Ioannes vero cap. 12 dicit, Iudaeos acceptis ramis palmarum obviam Christo venienti processisse. Solebant enim
Caedere ramos, et tum humi spargere, tum et in manibus portare solebant olim Iudaei in publica laeticia pompis ac triumphis. Sic igitur Matt. 21 caedebant ramos, et sternebant Christo equitanti in illa sua regali pompa et introitu in Hierosolymam. Ioannes vero cap. 12 dicit, Iudaeos acceptis ramis palmarum obviam Christo venienti processisse. Solebant enim eis rami palmarum virtutem et victoriam significare, sicut Latinis laurus semper virens: de qua significatione in vocabulo Palma. Tametsi etiam phrasis Latina, palmam consequi aut dare, eandem etiam illorum
quadragesimoquarto, itidem populum Israeliticum, id est, totam [?: ] Ecclesiam hac voce nominat: Sic dicit Dominus factor tuus, et fictor tuus, qui te adiuvit inde ab utera. Noli timere serve meus Iacob, et Iesurum rectissime, quem elegi. Sic Danielis undecimo, quidam exponent de Iudaeis vocem Recti, cum inquit: Ponet quoque faciem suam, ut veniat cum potentia totius regni sui et recti cum eo, et faciet. ubi per Rectos aliqui intelligent Iudaeos, quia illi tunc erant cultores Dei, qui soli [?: ] recti: sicut Paulus eos vocat Sanctos.
REDARGUO,
te adiuvit inde ab utera. Noli timere serve meus Iacob, et Iesurum rectissime, quem elegi. Sic Danielis undecimo, quidam exponent de Iudaeis vocem Recti, cum inquit: Ponet quoque faciem suam, ut veniat cum potentia totius regni sui et recti cum eo, et faciet. ubi per Rectos aliqui intelligent Iudaeos, quia illi tunc erant cultores Dei, qui soli [?: ] recti: sicut Paulus eos vocat Sanctos.
REDARGUO, aliquando significat tantum [?: ] so, reprehendo. Eph. quinto, Opera eorum potius redarguite. In ore alicuius esse redargutiones: id est, qui
doctrinam, et dura servitute eos premendo.
REDIMO verbum sua compositione sonat, quasi iterum emo, id quod ante a me in alienam potestatem aliqua ratione aut iure transivit. Sic res Deo offerendas, et tamen ad oblationem parum idoneas, aut quas alioqui non libenter amittebant Iudaei, redimere iubentur Numeri decimonono: Sed redimendo redimes primogenitum hominis, et primogenitum iumenti immundi. Valde crebro hoc verbum significat liberare: qood inde factum est, quia qui in tristem servitutem erant venditi aut rapti, redimebantur data pecunia. Sic et facinorosi non
nutrices: quinetiam, ut pulverem pedum Ecclesiae, ante eam procumbentes, lingant. Quo significatur, etiam summos ac potentissimos homines colla cervicesque suas Christi iugo submissuros et Ecclesiam religionemque eius promoturos. Christus negat se esse regem huius mundi: et tamen vocatur rex Iudaeorum. ubi Iudaei, non illam regionem aut politiam, hominesque significant: sed pios, aut Ecclesiam, seu veros Israelitas, super quos ille proprie rex ac dominus est, regens eos spiritualibus bonis, veritate, iustitia ac pace, ut supra diximus. Christiani quoque vocantur Reges, quia sunt
quinetiam, ut pulverem pedum Ecclesiae, ante eam procumbentes, lingant. Quo significatur, etiam summos ac potentissimos homines colla cervicesque suas Christi iugo submissuros et Ecclesiam religionemque eius promoturos. Christus negat se esse regem huius mundi: et tamen vocatur rex Iudaeorum. ubi Iudaei, non illam regionem aut politiam, hominesque significant: sed pios, aut Ecclesiam, seu veros Israelitas, super quos ille proprie rex ac dominus est, regens eos spiritualibus bonis, veritate, iustitia ac pace, ut supra diximus. Christiani quoque vocantur Reges, quia sunt haeredes mundi, et
suam, sed cor suum seducit, huius [?: ] est religio. id est, nulla est in eo vera pietas. Sic et Cornelius centurio describitur Act. 10, quod fuerit vir religiosus, ac timens Deum. In Actis nominantur viri religiosi, et mulieres religiosae. In priori loco Lucas testatur illos fuisse Iudaeos, et quidem ex diversissimis gentibus eo profectos, ac illic commorantes. Videntur igitur omnino fuisse quasi quidam studiosi Theologae qui cognoscendae plenius religionis, et etiam sacrificiorum gratia, eo ex patria ad tempus migraverant At Act 13 dicuntur Iudaei excitasse contra Paulum
Lucas testatur illos fuisse Iudaeos, et quidem ex diversissimis gentibus eo profectos, ac illic commorantes. Videntur igitur omnino fuisse quasi quidam studiosi Theologae qui cognoscendae plenius religionis, et etiam sacrificiorum gratia, eo ex patria ad tempus migraverant At Act 13 dicuntur Iudaei excitasse contra Paulum mulieres religiosas et honestas, ac primarios viros. ubi per religiosas mulieres rectissime intellexeris, eas quae ex [?: ] cismo ad Iudaismum conversae, singulari hypocrisi et superstitione prae caeteris religionis studiosae videri volebant: quales etiam
11 negat Paulus, Deum repulisse populum suum, quem elegerit. id est, repudiasse, abiecisse, etc. Rursus de hominum repulsione mandati Dei, inquit Stephanus Act. 7. Cui noluerunt obedire patres nostri, sed repulerunt, et aversi sunt corde suo in Aegyptum. Sic et Act. 13 dicuntur Iudaei repellere Evangelion Christi.
REPLERI Spiritu sancto, Lucae primo. Repleri ira, zeIo, Lucae 4. timore, Luc. 5. insipientia aut amentia, Luc. 6 iocunditate, Actor. 2. gaudio, Act. 13. iniquitate, Rom. 1 omni gaudio et pace, omnique scientia, Rom. 15. consolatione,
REPTILIS nomine significantur omnia serpentia humi, quae non tam pedibus incedunt, quam humi repunt. Dicitur haec vox etiam de piscibus. Gen. 1, Producant aquae reptile animae viventis.
REPUDIUM, fuit dimissio uxoris, seu dissolutio matrimonii, Ethnicis usitata et Iudeis: idque ferme pro libitu, ac citra gravissimam causam, Deut. 24. Eam nimiam licentiam dissolvendi coniugii, Christus Matth. 5 et 19 reprehendit, ac restringit ad solam causam aut casum adulto rii. Modestinus Iurisconsultus id discrimen esse dicit inter Divortium, et Repudium, quod
repudium, dabatur
mulieri libellus repudii, qui vocabatur ab Hebraeis Sepher Chrithuth, libellus excisionis aut succisionis: eo quod praescindebat vincula ac obligationes coniugii. Qualis ea forma fuerit apud Iudaeos, ignotum est. Monsterus de praesenti Iudaeorum repudio ita scribit: Porro
mulieri libellus repudii, qui vocabatur ab Hebraeis Sepher Chrithuth, libellus excisionis aut succisionis: eo quod praescindebat vincula ac obligationes coniugii. Qualis ea forma fuerit apud Iudaeos, ignotum est. Monsterus de praesenti Iudaeorum repudio ita scribit: Porro
In cuius rei testimonium dedi ei librum repudii, et schedam dimissionis, atque signaculum divortii, iuxta constitutionem Moysi et Israel. Romanorum porro forma libelli repudii haec fuit: Res tuas curato, res tuas tibi habeto. Vide tractatum de Divortiis. Porro olim repudium tum gentilium, tum et Iudaeorum, fuit integra dissolutio, ut uterque esset liber, haberetque plenum ius contrahendi novum coniugium: quod et iam in nostris Ecclesiis in legitimo divortio in nocenti personae conceditur. Pontifex Romanus in suo regno habuit quoddam semidivortium, ut id Erasmus vocat, ita ut coniuges
est excusus Romae anno Domini 1552. Porro sicut coniunctio Ecclesiae cum Deo ac filio eius comparatur coniugio, tum in Veteri, tum et in Novo testamento: sic et separatio eorundem, repudio aut divortio. Transferuntur igitur per metaphoram ad utrumque coniugalia verba. Isa. 50 inquit Deus ad Iudaeos: Quis est iste libellus repudii, quem dedi matri vestrae, quod eam dimiserim? aut cui ex creditoribus meis vendidi vos? Ecce propter iniquitates vestras venditi estis, et propter scelera vestra abiecta est mater vestra. Quasi dicat: Non sponte dedi synagogae repudium, sed coactus eius
Dei, cognitione ipsius, precatione, et gratiarum actione, et praeterea omnibus charitatis operibus. De hac huius diei celebratione etiam in Decalogo praecipitur, Exodi capite vigesimo, Deuteronomii quinto, et saepissime alias. Secundo. Sabbatum significat quodvis Festum, quo ex mandato Dei, Iudaei tenebantur a prophanis operibus quiescere, et nomen Dei celebrare, sive in septimam, sive in aliam diem incidebat. Sic Levitici vigesimotertio ordinantur quaedam festa, nempe prima, decima, et decimaquinta dies, cum sequentibus septem, mensis septimi, quae festa necessario in diem septimam
mandatum, et alia etiam mea praecepta violastis: ego dabo eis satis Sabbatorum, curabo ut multis annis libera a vobis et inculta iaceat, ut [?: ] colendo eam vexetis et veluti affligatis, nec illa vobis fructus ferendo sese defatiget. Iter Sabbati, fuit spacium, quantum licebat Iudaeis sine peccato in Sabbato conficere. Id vero fuit, teste Erasmo et Hieronymo spacium bis mille passuum. qui sic super Actor. 1 annotat: Lucas hic per iter Sabbati sentit spacium bis mille passuum. Longius iter facere Iudaeis fas non erat Sabbatis. Hoc enim indicat Hieronymus, scribens ad
ferendo sese defatiget. Iter Sabbati, fuit spacium, quantum licebat Iudaeis sine peccato in Sabbato conficere. Id vero fuit, teste Erasmo et Hieronymo spacium bis mille passuum. qui sic super Actor. 1 annotat: Lucas hic per iter Sabbati sentit spacium bis mille passuum. Longius iter facere Iudaeis fas non erat Sabbatis. Hoc enim indicat Hieronymus, scribens ad [?:-gasiam ] , quaestione 10: nimirum Iudaeis religiose observatum, ne Sabbatis ambularent supra bis mille passus, ex institutione Barachibae, Simeonis et Hellis Rabrum, quos illi magistros nostros vocare soliti
fuit, teste Erasmo et Hieronymo spacium bis mille passuum. qui sic super Actor. 1 annotat: Lucas hic per iter Sabbati sentit spacium bis mille passuum. Longius iter facere Iudaeis fas non erat Sabbatis. Hoc enim indicat Hieronymus, scribens ad [?:-gasiam ] , quaestione 10: nimirum Iudaeis religiose observatum, ne Sabbatis ambularent supra bis mille passus, ex institutione Barachibae, Simeonis et Hellis Rabrum, quos illi magistros nostros vocare soliti sunt, ac inibi docet Hieronymus. Praeterea apud Ioan. cap. 11 Bethaniam abfuisse ab Hierosolymis stadiis ferme
inertem elici posse. Caeterum supra olei facta est mentio, hic salis. In altero lenitas, in altero acrimonia cernitur. Haec ut conveniat coniuncta esse, declarat proverbium vulgo iactatum: Oleum et sal oportet emere. Mare salis, est Sodomiticum mare, quod forte est salsum: cum alia stagna, quae Iudaei etiam maria vocaverunt, fuerint dulcia. Gen. 14 et 19, uxor Loth contra mandatum Dei retro respiciens, vertitur in statuam salis. Dubium est, an revera merum sal facta sit: vel mutata in eum lapidem, qui ob similitudinem quandam salis habet nomen. Christus Marci nono inquiens, Omnis homo
a iure peccati et [?: ] tis, et donatur nobis iustitia Christi, ob quam [?: d- ] Spiritus sanctus et vita aeterna. Consequi Iacobus: 2 ad Timoth. 2, Omnia suffero propter electos, ut et ipsi salutem consequantur, quae est in Christo Iesu, cum gloria aeterna. Salus ex Iudaeis est: Iohannis 4. id est, causa salutis, seu Servator. Evangelium est potentia Dei
ad salutem. id est, per hanc doctrinam salvat Deus credentes, Romanorum primo. Item Romanorum undecimo: Eorum casu
quid voce Salutis Zacharias intelligat: Ad dandam (inquit) scientia salutis plebi eius, in remissionem peccatorum eorum. ut salus nihil aliud sit, quam remissio peccatorum. Ioan. 3. Non misit Deus filium suum in mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum. Io. 4. Salus ex Iudaeis est. ubi tota redemptio ac meritum Christi una voce effertur. Actor. 2. Dominus addebat qui salvi fierent. id est, converterentur et iustificarentur. Act 4, Non est in ullo alio salus: hoc est (ut Act. 10 exponit ipse Petrus) remissionem peccatorum accipiunt [?: ] qui
vult omnes homines salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire. 1. Tim. 4. Teipsum salvum facies, et alios. IIII. Interdum Salus notat causas et occasiones ad salutem acquirendam destinatas, et totum Dei beneficium seu opus quod facit ad nos salvam dos. Rom. 11. Per lapsum illorum, s. Iudaeorum, salus contigit gentibus, id est occasio fuit ad salutem seu conversionem gentium. Rom. 13. Nunc est propior nostra salus, quam cum credebamus. Heb. 2. Si tantam neglexerimus salutem, quae primum enarrari coepit per ipsum Dominum, etc. hoc est, si neglexerimus doctrinam
Ratio autem huius significationis posset esse triplex potissimum. Prima, quia Sanctificare, significat segregare ab aliis, et ad aliquod singulare opus destinare aut ordinare: sicut Isaiae decimotertio Medi dicuntur sanctificati Dei, nempe ad hoc opus ordinati, ut Babylonem subigant, et Iudaeos in Iudaeam dimittant. Sic Christus fuit segregatus Deo, et a Deo, ex toto humano genere ad hoc mirabile opus Dei praestandum. Secunda ratio sanctificationis Christi est, quod sanctum et sanctificare significat aliquid Deo dedicare, largiri, consecrare et offerre, ut supra quoque ex multis
etiam ad singulas vel internas animi necessitates, vel externa negocia, difficultates et actiones accommodandi. Sic Paulus in tertium caelum raptus, et tot revelationibus sublimium mysteriorum instructus, dici potuit sapiens. at Apollos, magna dexteritate et efficacia eadem tum piis proponens, tum Iudaeos redarguens et confundens, potuit dici prudentia ac intelligentia praeditus. Ad hoc discrimen referri potest, quod Paulus dicit 1 Corinthiorum duodecimo: Per eundem spiritum alii datur sermo sapientiae, alii sermo cognitionis. quem locum ita quidam breviter exponit. Sapientiam quam Hebraei
quod Christus indicantibus Apostolis, ostendit esse contemnendum, in quiens: Sinite eos, caeci sunt et duces caecorum. Sic est ipsemet Christus et eius verbum Petra scandali: et sic Deus dicitur excaecare, indurare, et dare in reprobum sensum. Nos vero praedicamus Christum crucifixum, Iudaeis scandalum, Graecis autem stulticiam 1. Corinth. 1. id est, cuius contempta specie ac conditione, defectu talium miraculorum, qualia ipsi cupiunt, et in speciem absurda, atque adeo impia doctrina ita offenduntur Iudaei, ut statuant hunc nequaquam esse Meschiam. Gal. 5 ait Paulus: Ego
et dare in reprobum sensum. Nos vero praedicamus Christum crucifixum, Iudaeis scandalum, Graecis autem stulticiam 1. Corinth. 1. id est, cuius contempta specie ac conditione, defectu talium miraculorum, qualia ipsi cupiunt, et in speciem absurda, atque adeo impia doctrina ita offenduntur Iudaei, ut statuant hunc nequaquam esse Meschiam. Gal. 5 ait Paulus: Ego autem, fratres, si circumcisionem etiam praedico, quid adhuc persecutionem patior? Nempe abolitum est scandalum crucis. id est, nempe sublata est causa, cur me meosque auditores Iudaei persequantur. Unde etiam porro
atque adeo impia doctrina ita offenduntur Iudaei, ut statuant hunc nequaquam esse Meschiam. Gal. 5 ait Paulus: Ego autem, fratres, si circumcisionem etiam praedico, quid adhuc persecutionem patior? Nempe abolitum est scandalum crucis. id est, nempe sublata est causa, cur me meosque auditores Iudaei persequantur. Unde etiam porro sequitur, cessante cruce, ut nemo possit offendi aut deficere a tali Christianismo. Porro quam multiplex sit [?: sca- ] et quâm varie detur, ac quod nam vitandum autem vitandum sit, non est huius loci ac propositi [?: explic- ]
[?: ] 1. Reg. 21. Quod saepe de Ieroboam et aliis regibus legitur. Radix germinans fel et amaritudinem, Deut. [?: ] sequi peccata patrum, Iudith 8. Facere impingere, [?: M- ]
SCENOPEGIA: Iohan. 7, Instabat autem [?: die- ] stus Iudaeorum Scenopegia, id est tabernaculorum [?: ] xio. Fit huius festi mentio hoc ipso nomine etiam Esdra, et Machabaeis. In quem autem usum et finem mandatus fuerit hic dies festus, Moses docet Levit. 22 nempe, ut annuo ritu in memoriam revocarent Iudaei patres suos in deserto annis
autem [?: die- ] stus Iudaeorum Scenopegia, id est tabernaculorum [?: ] xio. Fit huius festi mentio hoc ipso nomine etiam Esdra, et Machabaeis. In quem autem usum et finem mandatus fuerit hic dies festus, Moses docet Levit. 22 nempe, ut annuo ritu in memoriam revocarent Iudaei patres suos in deserto annis 40 sub tabernaculis, [?: ] liter eos ductante et fovente Deo vixisse, cum [?: d- ] ac omnino certis sedibus carerent: ut ita tum illius liberationis beneficium celebrarent, tum etiam [?: prae- ] tis peregrinationis in hoc
Sive quia in definienda [?: ] [?: ] quam tribuum debeat esse sacerdotium, Num 17, duodecim virgae cum inscriptione nominum tribuum fuerunt in tabernaculo positae, ex quibus sola virga et [?: ] floruit. vide VIRGA.
SCINDERE vestimenta solebant Iudaei in [?: mag- ] ctu, et quovis alio dolore, quasi prae nimia [?: impat- ] cruciatus tam tetros ac tristes gestus foris [?: exhibi- ] vide infra VESTIS.
(ut vocantur) Spirituales sibi ius docendi ac discendi tractandique Sacras literas rapere, sed nec ipsos eas serio discere aut docere, nec aliis discendas permittere. Alii exponunt Sustulistis, scilicet corrupta vera doctrina, et obscurato genuino sensu: quod et Paulus indicat Rom. 2 dum Iudaeis tantum speciem cognitionis et veritatis in lege concedit. Idem Apostolus Rom. 10 concedit, Iudaeos habere zelum, sed non secundum scientiam: id est, suum zelum non oriri aut dirigi regique vera cognitione doctrinae ac voluntatis Dei. Atque in hisce exemplis Scientia non prorsus
nec ipsos eas serio discere aut docere, nec aliis discendas permittere. Alii exponunt Sustulistis, scilicet corrupta vera doctrina, et obscurato genuino sensu: quod et Paulus indicat Rom. 2 dum Iudaeis tantum speciem cognitionis et veritatis in lege concedit. Idem Apostolus Rom. 10 concedit, Iudaeos habere zelum, sed non secundum scientiam: id est, suum zelum non oriri aut dirigi regique vera cognitione doctrinae ac voluntatis Dei. Atque in hisce exemplis Scientia non prorsus speculativa aut ociosa accipi debet, sed cum quodam studio pietatis coniuncta. At cum 1. Corinth. 8 dicit.
destituatur: aut contra. Potest denique fieri, ut aliquis carnali aut hypocritica, vel etiam mortua quadam noticia aliquid norit: et spirituali aut practica, atque adeo viva ignoret. Sic aliquis videtur sibi aliquid scire, cum tamen nihil dum sciat, sicut scire oportet. 1. Corinth. 8. Sic Iudaei norant quadam humana noticia, IESUM esse Meschiam, sicut Nicodemus ait: Rabbi scimus quod a Deo sis. norant etiam aliquo modo patrem eius caelestem: et tamen revera spiritualiter neque ipsum, neque patrem norant. Tale quid est illud Matth. 13: Videntes non vident, et audientes non audiunt,
linguis est aliquanto in hoc usu ignotior. Citatur autem sic vetus Testamentum, non inndicato libro, aut eius parte: sicut et locutione, Sicut [?: leg- ] propterea quod illi in Sacris aut religione non alia scripta quam Sacras literas citare soliti erant. Eisdem verbis et hodie Iudaei Sacras literas allegant. Eas vero ac notas habebant, ut si modo unum aut alterum verbum indicassent, iam omnibus constaret, unde id desumpti esset, aut ubi illud dictum contineretur. Sic cum dicitur aliquid scriptum esse, intelligitur tantum de Sacris literis. Sicut D Paulus inquit: Quicquid
me, non tacebo, sed rependam, rependam in sinum eorum. Allusio est ad morem regum, sicut in Esther refertur, Mardochaei beneficium erga regem in libro scripti fuisse. Quarto, Scribi aliquid in animo aut corde eius, est ei penitus infigi ac implantari. Sic dicit Hier. ca. 17, de nativa malitia Iudaeorum, imo et de originali peccato omnium hominum: Peccatum scriptum est stylo ferreo, et ungula adamantina exaratum est in tabulis cordis eorum. Sic contra Deus promittit, se legem suam est scripturum in cordibus suorum: Hier. 31. Hebr. 8. id est suo spiritu se renovaturum imaginem suam in
vobis, quam quae legitis. id est, nihil insidiose, subdole et astute vobiscum agimus, quasi aliud quid astute et recondito quodam sensu agentes, quam ea quae quis mox prima statim lectione ex nativo verborum sensu intelligat ac legat. Tale quid, sed in meliori causa aut ratione, est, quod Iudaei legentes Moysen, aliud legunt, in ipso nimirum velamine haerentes, quam quod Moyses revera scripsit, aut suis libris apud illos efficere voluit. Nisi quis de diversis Epistolis intelligat Paulum, quasi dicat: Semper idem sum, non levis, inconstans, et versute agens: eadem iam quoque nobis
id est, exactissime purgabo, conquisitis adhibita candela sordibus ex omnibus angulis et rimis. Scrutantur iniquitates, persiciunt scrutinium scrutatum: Psal. 64. id est, summa diligentia conquirunt prava machinamenta, eaque postquam invenerunt, perficere conantur. Sic Dominus iubet Iudaeos scrutari Scripturas, quae ipsi testimonium perhibeant: Iohan. 5 et Act. 17. Thessalonicenses Iudaei dicuntur scrutati fuisse Sacras literas, inquirentes an earum testimonia conveniant personae IESU et concionibus Pauli. Haec sane est unica ratio reperiendae veritatis ac verae viae ad
iniquitates, persiciunt scrutinium scrutatum: Psal. 64. id est, summa diligentia conquirunt prava machinamenta, eaque postquam invenerunt, perficere conantur. Sic Dominus iubet Iudaeos scrutari Scripturas, quae ipsi testimonium perhibeant: Iohan. 5 et Act. 17. Thessalonicenses Iudaei dicuntur scrutati fuisse Sacras literas, inquirentes an earum testimonia conveniant personae IESU et concionibus Pauli. Haec sane est unica ratio reperiendae veritatis ac verae viae ad salutem in Ecclesia Dei. Dominus scrutatur corda. Rom. 8: id est, perspicit. Verbum Conatus, ponitur pro
in seculum, et tabernacula eorum in generationem et generationem. id est, cogitationes, vota et spes eorum est, quod ipsorum posteri ac familia diutissime [?: per- ] rabunt ac florebunt. Verum operaeprecium fuerit, paulo accuratiore ordine significata huius vocis recense-re, et quaedam Iudaeorum nugamenta, quibus sua [?: ] caeremoniarum perpetuitatem tuentur, refutate. 1. Primo aliquot in locis pro mundo seu seculo accipitur, non tamen ut mundi vocabulo intelligas tantum materialiter machinam illam a Deo conditam, quae caelo, terra, elementis, aliisque creaturis
nostri adventum in carne: seu potius ad baptismum, et dispensationem eius: vel a diluvio, usque ad consummationem seculi: vel a non ita longo tempore, quod olim fuerat, usque in aliud tempus. Haec eo consilio adducere liber ut refutetur non modo crassa illa, verumetiam pertinacissima obstinatia Iudaeorum, qui praecepta et promissiones legales, item circumcisionem, templum, [?: ] tum divinum, sacrificia, ceremonias, iudicialia, et [?: ] nus reliquas omnes legis Mosaicae observationes nequaquam abrogatas, sed aeternas, et ad iustificationem
surrogandum: quodque illa quae in lege obumbrata, tantum figurae essent rerum futurarum corporis Christi. Hinc Paulus ad Galatas Legem dicit paedagogum ad Christum, et alibi finem legis Christum asserit. Imo Christus ipse dicit, Lex et prophetae usque ad Ioannem, etc. Ne autem Iudaei etiam haec eludant, ut solent perpetuo rimas quaerere, quibus elabantur: aliquot aliis Scripturae testimoniis multo evidentioribus obfirmabo, hanc vocem
et munificentia regia. Secundum aliquando significat incrementum. Oseae 4, Secundum multitudinem eorum ita peccaverunt. id est, quo magis creverunt, eo magis peccaverunt. Exod. 1, Secundum quod affligebat eum, sic crescebat, et sic multiplicabatur. id est, quanto magis affligebant Aegyptii Iudaeos, tanto illi magis [?: c- ] bant. Secundum omnem immundiciam eius. Levit 22 id est quacunque demum immundicie erit immundus. 1. Reg. 5, Secundum omnia quae dixeris. pro, quicquid [?: ] lis.
ibi quisquam: Hierem. 49. pro, sicut Sodomam nemo incolit, ita nec Babylonem. ¶Porro
novimus: id est, neminem de externis et humanis dotibus, aut omnino propriis virtutib. admiramur, et a nemine carnalia bona captamus: quinetiam licet olim Apostoli externam personam et opera magnificaque gesta Christi admirabantur, eumque sic fore terrenum Dominum sperabant, sicut et nos omnes Iudaei talib. somniis nobis blandiebamur, putantes Meschiam perpetuo apud nos ac nobiscum mansurum esse, et ab eo magna quaedam huius vitae commoda expectabamus, ignorantes eius verum ac spirituale regnum efficaciamque: tamen nunc omnes nos doctores longe aliter affecti sumus, et aliter de Christo
et etiam in voce PRIMUM.
SECURIS gloriatur contra secantem: videtur fuisse olim Israelitis proverbialis locutio. Hac locutione Isaiae 18 redarguit Deus insolentiam Assyriorum, qui sibi suaeque industriae tribuebant illas victorias, quibus Deus per Assyrios afflixerat, punieratque Iudaeos et alias gentes. Omnia enim grandia opera non instrumento, sed causae efficienti, seu instrumentum moventi tribuenda sunt. sicut Christus inquit: Non vos estis qui loquimini, sed spiritus patris caelestis loquitur per vos. 1 Reg. 6 est, non esse auditum malleum, aut securim, aut ullum
seminis, rectissime etiam contra hanc depravationem tam salutaris promissionis adhiberi possunt. Quare vide eum locum. In hoc vocabulo necessario explicandus venit etiam ille Pauli locus Gal. 3. Non dicit In seminibus, ut in multis: sed ut in uno, Et semini tuo, qui est Christus. Hic enim Iudaei, et etiam ipse Hieronymus, arguunt Paulum, quasi sophistice argumentatus sit ex voce seminis, quae in Graeco quidem
zera, qua lingua data ac scripta est promissio Abraamo, tantum habeat numerum singularem. Varie autem omnino hic sese torquent Interpretes in excusando Paulo, quorum sententias qui volet inspiciat. Quod ad me attinet, respondeo primum, non satis liquido vel Hieronymus vel Iudaei probare possunt, nomen Semen in Hebraea lingua in plurali plane non fuisse in usu: non enim tantum illae voces, significationes aut phrases in ea lingua fuerunt, quae nunc in Veteri testamento Hebraeo extant, quandoquidem alioqui nihil aliud germane Hebraeum habemus. Deinde dico, nomina
dicto semine caput serpentis contrituro, et benedictionem omnibus gentibus acquisituro: clare loquuntur de uno aliquo certo filio, et non de tota posteritate Abraami: ille vero unicus, et quasi eximius Abraami filius, est ipsemet Meschias, ut omnes sequentes promissiones ostendunt. Stulte ergo vos Iudaei et Iudaizantes gentiles, cum vestris pseudapostolis ac seductoribus sentitis, vos omnesque posteros Abraami posse sibi suis bonis operibus, iustitiis, meritis ac purificationib. et sacrificiis benedictionem acquirere, et serpentis caput conterere, observando legem, quasi vos omnes simul
acquireret: et in eum solum credite ac confidite. Ille solus est ille unicus verusque Dei agnus, peccata maledictionemque mundi auferens qui profecto frustra fuisset factus maledictum, et in cruce passus, si vos ex operibus vestris iustitiam ac benedictionem habere possetis. De quare perpetuo cum Iudaeis in hac et aliis epistolis et concionibus contendo: ipseque etiam Christus coram disputavit, dum vos quidem vestram operum, ille vero suam passionis iustitiam astruere vult.
SEMITAE nota est significatio, angustius nempe iter. Figuratas tamen quasdam habet, explicatione
offensa Dei. Signa nostra non videmus, Psalmo 74 id est, nostros status, ritus et solennitates. Contra ibidem de impiorum cultibus dicitur: Posuerunt signa sua signa. id est, ut illa essent loco nostrorum rituum, veri cultus ac religionis. Possis tamen etiam de insignibus ac trophaeis impiorum Iudaeos opprimentium accipere. Fac mecum signum in bonum Psalmo 86. id est, aliquo signo declara te mihi favere. Signa et prodigia saepissime in Novo testamento vocantur illa miracula, quae Christus aut Apostoli faciebant: quia illis certo testabatur Deus eam religionem esse veram, seque illis
id de lumine gratiae exposuisse. Tunc apparebit signum filii hominis in caelo: Matthei vigesimo quarto. id est, ipsemet filius hominis conspicietur, qui erit sui signum, seque metipsum abunde omnium oculis exprimet, depinget ac ingeret. Forte est aliqua allusio ad illa priora dicta, cum toties Iudaei petunt signum de caelo: et Christus contra eis pollicetur illud grande signum, aut miraculum suae resurrectionis, ascensionis in caelum, Iohannis sexto: qua ratione etiam hic forte eis praedicit illud gloriosum signum aut miraculum sui adventus ad iudicium. Sic quoque signum circum
rei natura de--pta. Silemus enim Primum, cum quieta et tranquilla pacataque sunt omnia nostra, ut querendi [?: c---- ] non habeamus. Unde sicut silentium res tranquillas ac prosperas denotat: ita contrâ Clamor magnas calamitates vel belli, vel pestis vel famis ac similes. Sic apud Iudaeos summum silentium, apud Aegyptios contra clamor praedicitur futurus nocte sequenti, Exodi undecimo. omnes enim in magnis doloribus et calamitatibus queritamur ac clamamus partim impatientia, partim petendo opem. Secundo [?: tacem-- ] cum timemus aliquem vehementer: ut familia
durissima, et plane silicea.
SILOH
generis, neque insigniat aut nobilitet Christum: illis relinquo, qui pie ea delectantur. Porro ego, si primam non amplecterer, mallem amplecti Hieronymi expositionem, atque dicere, tempestate ipsius scriptum fuisse
Sortes proiiciuntur in sinum, sed a Domino est iudicium earum. i. gubernatio. hoc est, Deus regit dubiarum rerum exitum. Sic Prover. 18, litem comprimit sors: i. diiudicat. Sic forte quaeritur a Iehosua cap. 7, Quis nam in exercitu admiserit anathema? Sorte quaerit Samuel regem Iudaeis. Sorte quaerit Saul, quis contra eius votum comederit ea die. Sorte quaerant nautae, cuius culpa exorta sit tempestas, Ionae 1. Sorte etiam decernunt Apostoli, quis in locum Iudae proditoris succedere debeat. Sic et apud gentiles, Graecos, Romanos et barbaros, multum sortitione usi sunt.
tubae exaltata voce, indicare omnibus hominibus, ac opportune et importune eos monere, ut sibi ab eis omni studio ac diligentia caveant. Hoc est quod Christus et Baptista dicunt: Quis vobis commonstravit effugere venturam iram, seu imminentes atrocissimas poenas? Isaiae 6 accusat Deus doctores Iudaeorum, inquiens: Speculatores eius omnes caeci. id est, indocti, et non intelligentes, vel etiam alioqui cernere nolentes prae metu aut etiam scelerata malitia praedictos hostes iam irruere in populum Dei. Eadem sententia ac reprehensio est etiam Isaiae 56.
SPECULUM habet quasdam
verbum aliquando pro metuere usurpatur, nota etiam Latinis catachresi. Sic etiam aliquoties in Evangelistis dicitur Dominus esse venturus ea hora, qua famulus non sperabat eum venturum. Sic Virg. inquit: Si tantum hunc potui sperare dolorem. Sperare in Moisen, Ioan. 5 dicuntur Iudaei, qui statuêbant, se per religionem a Moise praescriptam consecuturos omnia bona divinitus promissa, temporaria et aeterna.
SPINAE, varias locutiones ac similitudines in Sacris suppeditant. Primum enim significant malos homines, qui nulli bono aedificio aut operi utiles
mirabatur Moises quoque Exodi 3, quod ille ignis tam diu duraret, eoque statuit aliquid insuetum ac praeternaturale esse, accedensque propius conatur explorare. Iter pigrorum dicitur spinis sepitum, aut impeditum: sed rectorum esse planum, Proverb: 26. Sic Oseae 2 minatur Deus, se viam Iudaeorum discursantium precatum opem ab impiis, spinis obsepturum. id est, impediturum ac praeclusurum. Seminaverunt triticum, et messuerunt spinas: Hier. 12. videtur dici de pessimis Israelitarum fructibus, quos protulerunt audito bono Dei verbo a veris Prophetis: sicut et Deus queritur Isaiae
Et cap. 3. spiritus levavit. Ibidem, Ingressus est in me spiritus. Et cap. 8, Elevavit me spiritus. Actor. 10, Petro cogitanti de visione, dixit spiritus: Ecce viri quaerunt te, surge et descende cum eis. Actor. 18. Spiritus cogebat Paulum, ut testificaretur Iudaeis, IESUM esse Christum. Matt. 4, Ductus est in desertum a spiritu. Matth. 22, David in spiritu vocat eum Dominum Ioan. 3, Quod natum est ex spiritu, etc. Ioan. 7, Nondum erat spiritus datus. 1 Cor. 2. Spiritus scrutatur arcana Dei. Gal. 3. Utrum ex operibus legis
accommodari potest. Primum igitur occidit omnis typus ac figura, dum externo tantum aut literali sensu accepta, vel decipit: aut aliquid plane falsi continens, ut cum membra Deo, aut Messiae regnum temporale promitti videtur: aut persuadens in eo verum cultum, pietatem ac iustitiam sitam esse, ut Iudaei de sua caeremoniarum iustitia sentiebant: vel certe nihil prodest, dum sanguis hircorum et circumcisio carnis non tollit peccatum. Contra autem verus ac genuinus spiritus sensus, proprie voluntatem Dei indicat, et tandem ad veram pietatem deducit. Secundo, tota lex occidit, vel falsam
scriptum, quam literam: et tamen voluimus ex more literam interpretari. Sed aliquid tamen amplius spectavit Paulus. nam quia lex non modo caeremonialis, sed etiam moralis, id est, Decalogus (quam vocant) ad Christum ducebat, qui nobis omni modo factus est iustitia: hunc autem Legis usum Iudaei partim ignorabant, partim aspernabantur: hinc factum est, ut Paulus de Lege loquens, modo ex Iudaeorum hypothesi, qui eam a Christo separatam, seorsim et per se consideratam sibi applicabant: modo ex vero ipsius usu et Legislatoris voluntate, vocabula excogitarit isti distinctioni
amplius spectavit Paulus. nam quia lex non modo caeremonialis, sed etiam moralis, id est, Decalogus (quam vocant) ad Christum ducebat, qui nobis omni modo factus est iustitia: hunc autem Legis usum Iudaei partim ignorabant, partim aspernabantur: hinc factum est, ut Paulus de Lege loquens, modo ex Iudaeorum hypothesi, qui eam a Christo separatam, seorsim et per se consideratam sibi applicabant: modo ex vero ipsius usu et Legislatoris voluntate, vocabula excogitarit isti distinctioni accommodata. Itaque Legem nudam et a Christo separatam,
quam me. Iustitia Dei manifestatur per fidem in omnes, et super omnes. id est, omnibus sine discrimine offertur gratuita iustitia, sicut et omnes ea indigent, vel erga omnes. Praedicare super tecta: Matth. 10, Quod in aurem auditis, praedicate super tecta. id est, dicite perpalam: quia apud Iudaeos etiam in tectis aut super tecta versabantur homines. erant enim plana. Haec iam de praepositione Super, brevius aliquanto quam rei magnitudo ac varietas postulabat, dixi. In Graeco Novo testamento aliquanto facilius est eius significata discernere, cum ibi sint duae diversae voculae,
pro, uni adhaerebit, ponit. 2. Tim. 4, Sanam doctrinam non sustinebunt. id est, non volent, nec poterunt tolerare aut admittere. Infirmos sustinere, Rom. 15, est patienter eos tolerare, ac insuper fovere.
SYNAGOGA, â congregando dicta, usitatissime dicitur locus aut domus, in quo Iudaei docendae ac discendae religionis gratia, praesertim extra Ierosolymam, congregabantur. Nam Ierosolymae id in ipso templo factitabant, in quo solo offerre ac sacrificare eis licebat. In hac significatione vox haec valde crebro in Evangelistis et Actis legitur. Raro pro coetu ipso ponitur, ut
congregabantur. Nam Ierosolymae id in ipso templo factitabant, in quo solo offerre ac sacrificare eis licebat. In hac significatione vox haec valde crebro in Evangelistis et Actis legitur. Raro pro coetu ipso ponitur, ut Act. 13. Soluta autem synagoga seu congregatione, secuti sunt multi Iudaei Paulum orantes, etc. Hinc fit vox
vertit Io. 9, Ut qui confiteretur eum, extra synagogam fieret. et multo ineptius ac obscurius Ioann. 16, Absque synagogis facient vos: cum sensus proprie sit, Excludent vos ex coetu ac populo Dei, habebunt vos pro ethnicis ac publicanis. Hinc porro obtinuit, ut apud Theologos Synagoga coetu Iudaeorum, et etiam aliorum impiorum vocetur: sicut Ecclesia, populus Dei. SYNAGOGAS tantum loca conventuum Iudaicorum, et Synedria Graecorum aut gentilium quidam volunt vocari: sed falso. Nam SYNEDRII crebra fit mentio in Novo testamento, ut Matt. 5. 10. 26. Mar. 13, et aliâs. Scimus autem,
et Synedria Graecorum aut gentilium quidam volunt vocari: sed falso. Nam SYNEDRII crebra fit mentio in Novo testamento, ut Matt. 5. 10. 26. Mar. 13, et aliâs. Scimus autem, Mosen cum oneri non sufficeret, LXX sibi ascivisse iudices, qui populum unam cum ipso regerent: Exo. 18. Iam vero Iudaei a Babylonico exilio reversi, Synedrion habuerunt, quod corrupte Sanedrin vocarunt, ex LXX iudicib. Ut autem fieri solet in talib. numeris, cum de Synedrio sermo erat, tantum dicebant LXX iudices: ac eos ex posteris Davidis electos fuisse, testis est Philo, ut potestas aliqua maneret in regia
eos in Synedria. Sic Marc. 13. Tradent vos in synedria et synagogas.
SYRIA, nomen totius illius regionis inter Aegyptum, Armeniam, mare mediterraneum, et Babyloniam. Sed vox Syrus, Deut. 26, significat Labanum, socerum et avunlum Iacobi. Ex institutione igitur Mosis cogebantur Iudaei coram tabernaculo aut templo offerentes, commemorare suorum maiorum historiam, pericula et liberationes Dei ex Aegypto, aliisque difficultatibus. Inter alia vero dicebant etiam, Syrus perdens patrem meum, et descendens in Aegypto: id est, voluit aut conatus est Laban perdere patrem
Psalmo 5. 18. 28. 29. et 138. Et Deus dicitur exaudire e templo sancto suo: Psalmo decimooctavo, et sexagesimooctavo. Aliquando totum simul illum cultum vox haec complectitur. Ierem. 7, Nolite considere in verbis mendacibus, dicentes: Templum Domini, templum Domini, templum Domini. Nam Iudaei audientes minas Dei per prophetas civitati Ierosolymae ac populo denunciatas, persuadebant sibi, nequaquam Deum tam severiter esse illam terram vastatutam, potissimum propter duas causas. primum, ne simul everteret templum ac cultum suum: deinde, quia per illa perpetua sacrificia, et tam
templum ac cultum suum: deinde, quia per illa perpetua sacrificia, et tam sacro sanctum cultum, omnia ipsorum peccata plenissime expiarentur, et Deus fieret eis prorsus propitius: sicut nunc Papistae in suam Missam plenissime confidunt. Alioqui de quatuor nominibus aut rebus insolescebant Iudaei, contra omnes prophetarum minas et conciones, quae sunt,
reaedificabo illud. Templum Dei violare, primae Corinthiorum tertio, est, a Deo et vera pietate deficere. Psalmo vigesimonono. Omnis in templo Dei dicat ei gloriam. id est, omnia membra Ecclesiae laudent eum. Matth. vigesimotertio dicit Christus, Zachariam filium Barachiae esse interfectum a Iudaeis inter templum et altare: quod alii ad Zachariam filium Ioiadae, alii ad Zachariam prophetam referunt, et denique alii ad Zachariam patrem Ioannis Baptistae, qui sit interfectus, quia praesentiam Meschiae propalam affirmaverit. Mihi maxime probatur eorum sententia, qui de ultimo Zacharia
finem 1551, quo convertebatur bellum a Magdeburga contra Papistas, quo tempore et magnum et parva Interim prorsus negligi coeperunt. Convenit ergo mirabiliter prophetia ac Spiritus sancti veritas in Novo ac veteri Testamento inter se, et cum ipso etiam [?: ] olim ante Christum apud Iudaeos, et nunc apud nos in novo Testamento, atque adeo etiam ipsarum abominationum durationes. Illa enim fuerunt typus rerum nostrarum. Tempus acceptum, aut beneplaciti, est tempus quo Deus se propitium offert: quod plerunque id est quo instaurat religionem suam, missisque olim prophetis,
passive: quasi dicas testimoniatus, id est, cui aut de quo datur testimonium: non addita qualitate boni aut mali. inquit enim ibi textus, Dispicite viros testimoniatos septem. Sic et cap. 10 Cornelius dicitur (ut ita dicam) testimoniatus a tota gente Iudaeorum: quae significatio verbi testificandi convenit cum eo quod modo dixi significare, laudare, celebrare, praedicare: et cum eo quod supra ostendi significare, docere. Unde fit, ut in Novo testamento, sicut et in Veteri, non raro testimonium significet doctrinam. 2. Timoth 1, Ne te pudeat
aut Ecclesia: in sanguine foederis tui, ego dimittam. ut et Ecclesiae sit actio, quae verbum ac sacramenta beneficiaque eis inclusa administrat erga membra sua captivata: et Dei, qui IN et per sacramenta est efficax, ac captivata Ecclesiae membra emittit ex carcere. ¶ Act. 3 inquit Petrus ad Iudaeos: Vos estis filii prophetarum, et testamenti aut pacti, quod ordinavit Deus erga patres nostros, dicens ad Abrahamum: Et in semine tuo benedicentur omnes generationes: id est, ad vos pertinent prophetiae, aut prophetarum promissiones de Messia, et foedus de benedicto semine cum Abrahamo
quod verbum plane testamenti naturam, non pactionis sonat. ¶ Aliquando testamentum ipsam doctrinam, secundum quam testamentum aut foedus sancitum est, significar: sicut supra aliquoties, praesertim ex veteri Testamento ostendi. In hoc significato etiam Paulus ait Iudaeis velamen manere in lectione veteris testamenti, seu cum vetus testamentum legunt. Hinc in Ecclesia receptissimum est, ut vetus ac novum testamentum, duae istae Bibliorum partes vocentur. Sunt vero illae revera nihil aliud ferme, quam explicatio quaedam plenissima istorum duorum foederum aut
qui non vult laborare, ille ne comedere quidem debeat. Qua re observandum est, cum Paulus commendat traditiones, loqui eum de usitatissima Scripturae sacrae doctrina, non de humanis traditiunculis per quas et propter quas perinde nunc Papistae irritum faciunt mandatum Dei, sicut olim pharisaei et Iudaei, teste Christo, factitarunt. Aliquando tamen etiam de externis traditiunculis hominum, aut patrum, sicut eas Paulus et Christus vocant, usurpatur, idque plerunque in peiorem partem, ac cum reprehensione earum, ut noxiarum ac impiarum. Illud sane valde memorabile est, quod Christus et
ac cum reprehensione earum, ut noxiarum ac impiarum. Illud sane valde memorabile est, quod Christus et Apostoli, corrigentes ac emendantes doctrinam, nusquam traditiones patrum, sed tantum Scripturam, eamque solum authenticam citent: cum procul dubio multa pia ac praeclara, et apud Pharisaeos ac Iudaeos plurimum valitura, potuissent ex veteribus Rabinis et patrum sententiis aut traditionib. proferre. Quod proculdubio eo fine fecerunt, ut et nos disceremus, solummodo propheticum sermonem veluti lucernam in obscuro loco sequi, et inniti soli fundamento Prophetarum ac Apostolorum, cui superae
transeunt, et mulctantur: Proverb. 22. id est, recte eunt ad periculum. Transire facere de medio, est tollere: sicut supra dixi, significare interdum perire. 2. Par. 15. Et transire fecit de medio omnes abominationes de Iehuda. id est, abolevit. Esther 9, Dies isti non transibunt e medio Iudaeorum, et memoria illorum non desinet a semine eorum. Idem bis dicit. Transire e medio, est hic perire, oblivioni tradi. Iob 36, In ensem transibunt: id est, peribunt. Transire facere per aquas, aliquando significat [?: re ] . Num. 31. Quicquid non ingreditur ignem,
familia et loco Meschias erat expectandus. Quare etiam libros genealogiarum habuerunt, ut sciretur perpetuo, quis'nam ex qua tribu aut familia progenitus esset: qui libri post adventum Christi exusti sunt, ut in nostra Ecclesiastica historia plenius habetur. Quare iam prorsus ignorant perfidi Iudaei, quis nam eorum ex qua tribu, multo etiam magis ex qua familia sit: ut si maxime quis pseudo propheta veniret, nomine Meschiae sese venditans, ut multi venerunt, tamen non possent dicere, aut certo statuare, quod esset ex tribu Iuda, multo minus ex posteritate David.
TRIBUTUM,
aptissima etymologia vocis logos, Verbum, videtur esse: quod [?: ] Chaldaea versio saepissime habeat pro nomine propria Dei
voluisse eam vocem etiam in sua Graeca scriptione per Logon exprimere: sicut innumeros Hebraismos passim Apostoli suis scriptis inserverunt. Apparet sane, fuisse tunc usitatum vulgae, pro nomine Iehova voce Meimar uti: quod et [?: Ga-nus ] probat: sicut et postea, ac nunc quoque Iudaei pro eodem nomine utuntur vocabulo
Dei. Ion. 8, Qui ex Deo est, verba Dei audit. Item cap. 11, Beati qui audiunt verbum Dei. Act. 12, Verbum autem Domini crescebat et multiplicabatur. Act. 13, Praedicabant verbum Dei in synagogis Iudaeorum. Appellatur autem verbum Dei a causa efficiente. nam Deus id verbum revelavit, et proponit in eo suam voluntatem, quam vult omnes homines nosse ac sequi: et est ipse Deus in eo verbo efficax, licet homines id iuxta Dei mandatum proponant. Verbum labiorum Dei: Psal. 17.
sis hilaris ac laetus. Sic Epulo ille vestiebat se quotidie bysso. Pro vestimento habere saccum. supra in Sacco dixi significare moerorem ac luctum Psalmo 35, cum aegrotarent ipsi, vestimentum meum saccus. Sic Psal. 69. Vestem scindere, dolorem ac impatientiam significavit Iudaeis: undecunque demum is dolor accessit, sive ex suis aut alienis peccatis, sive ex aliquo tristi damno: ut Caiphas scindit vestes suas ob blasphemiam (ut putabat) Christi: Paulus et Barnabas scindunt vestes prae indignatione, quod Lystrii sibi ut diis sacrificare volebant. Sic 1. Reg. 21,
(ut putabat) Christi: Paulus et Barnabas scindunt vestes prae indignatione, quod Lystrii sibi ut diis sacrificare volebant. Sic 1. Reg. 21, Achab metu minarum scidit vestimenta sua. Sic Iacobi filii Genesis 44, capto Beniamin ob furtum paterae, scindunt vestimenta sua. Sic Ioel dicit Iudaeis, Scindite corda vestra, et non vestimenta vestra. id est, interno animi dolore dolete, non tantum externo gestu aut simulatione: vel potius excindite corda vestra, non tantum accidentia. Vestimentum et panis, sicut Germanis hüll unnd füll, synecdochice
literae. Rom. 7: Ut serviamus in novitate spiritus, non in vetustate literae. Vetustatem literae vocat Paulus, illam cognitionem religionis, praesertim totius legis, illamque pietatem quam vetus seu non renatus homo potest consequi et praestare: et praestiterunt omnes operarii, praesertim apud Iudaeos, antequam ad veram cognitionem Christi pervenerunt. Vocatur autem La tera, quia tota illa cognitio ac pietas non cordi inscripta est, vel in corde versatur, sed in ipsa litera parum intellecta, et ita sonata sicut psitacus suum
quippiam maius esse quam videre. Sic ferme vulgo dicunt Germani ad aliquem, parum ea quae ante oculos sunt animadvertentem, Ich main du bist mit lebenden augen blind, tues caecus quantumvis videntes oculos habes. De hoc Hebraismo vide supra in multiplici Scire. Iohan. 5 inquit Christus ad Iudaeos: Qui misit me pater, ipse est testatus de me: neque vocem eius audistis, neque speciem eius vidistis unquam. Videtur esse semiproverbialis loquutio, quando quidem vel visu de facie, vel auditu aliquem cognoscimus: ideo utitur hac loquutione hic Christus: quasi diceret, nullam prorsus
significant leges, iura ac doctrinam, quae quasi vincit et ligat subditos. Sic et doctrina religioque caelestis aliquando hoc nomine designatur. Psal. 2. Disrumpamus vincula eorum, et proiiciamus a nobis iugum ipsorum. Sic et Ieremias cap. 2. ac 5. accusat Iudaeos, quod disruperint vincula, et proiecerint iugum a se. Alioqui etiam per metaphoram significat obligationem, eoque non raro cum foedere coniungitur. Ezech. 20, Et adducam vos in vinculum foederis: id est, inibo vobiscum foedus, quo et ego vobis obligabor aut obstringar, et vos mihi. Paulus
Locum Zach. [11,] Accepi mihi duas virgas, unam vocavi Decorem, et unam vocavi Corruptores, et pavi gregem, etc. valde varie tractant interpretes. Nostri enim, pro virga corruptorum, legentes Virgam funiculi: per virgam decoris intelligunt legem naturae, et per virgam funiculi legem Iudaeorum. Ubi autem venit Evangelium, utraque lex cessavit, ne posset damnare. Vel, sicut legem naturae emendavit lex Mosae, ita legem Mosis Evangelium, etc. Mihi verisimilior haec expositio videtur: quia semel se pastorem dixit, qui pasceret ovem occisionis, adhuc perseverat in
20, Assur virga furoris mei. Boni ergo pastores dicuntur Virga decora, mali vero corruptores vel depopulatores. Et illi, quia feliciter ac mansuete gubernant, Decor appellantur: hi vero, quia infeliciter et cum tyrannide, Corruptores, et virga ferrea. Et ita per hos pavit gregem, id est, populum Iudaeorum gubernavit. Virga panis, potius baculus aut fulcrum panis, vide supra in voce BACULUS. Sub virga transire: Levitici 27, Decima boum et ovium, quae transierunt sub virga: id est, quae a pastore reguntur, vel potius numerantur. Solent enim pastores numerantes pecus, in ostio caulae
Ioel. 1. Vitis per similitudinem aut metaphoram significat populum Israeliticum. Psa. 80. ubi prolixe agitur, quomodo sit ex Aegypto traducta, locus ei repurgatus, plantata creverit, et denique sit horribiliter Deo connivente a feris vastata. Porro Deuteronomii 32. corrupta natura ac origo Iudaeorum, ipsum nempe originale peccatum, hisce verbis describitur: Quoniam de vinea Sodomae vitis eorum, atque de arvis Gomorrhae vita eorum, uvae fellis et botri amaritudinum eis. Solent plantantes vineta, summo studio conquirere optimas species vitium, etiamsi ex longinquo afferendae sint, quo
Dies mei sicut umbra [?: dec--naverunt ] . et Psalmo 144, Dies mei sicut umbra praetereunt. Esdrae 4, Fugite umbram seculi: id est, res fugaces ac inanes huius mundi ac vitae. Isaiae 16, Pone velati noctem umbram tuam in meridie. id est, vos Moabitae praestate meis afflictissimis Iudaeis in meridiano aestu persequutionum, summum ac benignissimum favorem. Typi quoque Veteris testamenti vocantur um brae futurorum, ac Novi testamenti bonorum:quia perinde illa adumbrant, ac utcunque delineant, sicut umbrae sua corpora. Colossens. 2, Quae sunt umbrae rerum futurarum, at
Ioannis decimo: Ego et pater unum sumus. Id veteres interpretati sunt de divinitate Christi, [?: ] sit patri consubstantialis. Reprehendunt hunc [?: intellectum ] recentiores aliqui: verum [?:-um ] esse dicti [?: il- ] sensum, testatur etiam Iudaeorum intellectus: qui [?:-nt ] illum asserere, se esse Deum. Porro Ioannis decim-oseptimo, videtur simul coniungere Christus tum [?:-iae ] suae cum patre unitatem, tum consensum ac [?: con-ctionem ] efficaciae, quam habet in patre, et cum
estis: Psal. septuagesimo sexto. id est, celebrate Deum, qui tam miranda facit. Isaiae decimo: Vota vovebunt Domino. id est, eum colent, non idola. Paulus dicitur votum habuisse, seque rasisse: Actor. 18 et 21: Videtur autem fuisse ceremoniale Nazaraeorum votum, quod in gratiam Iudaeorum servant, ut (sicut ipsemet scribit) Iudaeis Iudaeus, et gentibus gentilis fieret, atque ita ex omnibus aliquos Christo lucrifaceret.
VOX, non paucos Hebraismos gignit, qui explicandi sunt. primum enim significat interdum ipsum sensum, sententiam, aut doctrinam voce
id est, celebrate Deum, qui tam miranda facit. Isaiae decimo: Vota vovebunt Domino. id est, eum colent, non idola. Paulus dicitur votum habuisse, seque rasisse: Actor. 18 et 21: Videtur autem fuisse ceremoniale Nazaraeorum votum, quod in gratiam Iudaeorum servant, ut (sicut ipsemet scribit) Iudaeis Iudaeus, et gentibus gentilis fieret, atque ita ex omnibus aliquos Christo lucrifaceret.
VOX, non paucos Hebraismos gignit, qui explicandi sunt. primum enim significat interdum ipsum sensum, sententiam, aut doctrinam voce comprehensam. Sic saepissime dicitur populus audire, aut
celebrate Deum, qui tam miranda facit. Isaiae decimo: Vota vovebunt Domino. id est, eum colent, non idola. Paulus dicitur votum habuisse, seque rasisse: Actor. 18 et 21: Videtur autem fuisse ceremoniale Nazaraeorum votum, quod in gratiam Iudaeorum servant, ut (sicut ipsemet scribit) Iudaeis Iudaeus, et gentibus gentilis fieret, atque ita ex omnibus aliquos Christo lucrifaceret.
VOX, non paucos Hebraismos gignit, qui explicandi sunt. primum enim significat interdum ipsum sensum, sententiam, aut doctrinam voce comprehensam. Sic saepissime dicitur populus audire, aut non
inflammari, secundae Corinthiorum undecimo: Quis scandalizatur, et ego non uror? id est, graviter de eius scandalo crucior. Porro primae Corinthiorum septimo: Melius est nubere quam uri, notam significationem habet. Sic etiam ardere, incendi et flagrare amore dicitur aliquis. Urens ventus Iudaeis fuit orientalis, quia ex aridis et aestuosis locis spirabat, et ad eos perveniebat: Sicut contra, Italiam Boreae penetrabile frigus adurit. Saepe huius venti mentio fit in Sacris literis. Vulgata versio aliquoties vertit verbum
in Scriptura, propter infidias et crudelitatem, leoni saepe iungitur. Proverbiorum decimo octavo: Leo rugiens, et ursus esuriens, princeps impius. Amos octavo: Si fugiat homo a facie leonis, et occurrat ei ursus. In Thren. [?: V- ] insidiosus factus est mihi in via. Sperabant Iudaei iam extra teli iactum se constituendos regnantibus Persequi se in patriam remitterent: sed illos quoque [?: infest-- ] senserunt. Etenim, ut est iuxta Germanicum proverbium, Iunge herren, iunge beeren: alte herren, alte beeren: ita Cyrus principio quidem valde prudenter et
extra teli iactum se constituendos regnantibus Persequi se in patriam remitterent: sed illos quoque [?: infest-- ] senserunt. Etenim, ut est iuxta Germanicum proverbium, Iunge herren, iunge beeren: alte herren, alte beeren: ita Cyrus principio quidem valde prudenter et humaniter Iudaeos tractabat, similis ursis, qui iuvenes tractabiliores sunt.
URTICAE multum in ruinosis, aut potius [?: evers- ] aedificiis crescunt. Zoph. duodecimo: Erunt exitus urticae. id est, evertentur.
USQUE, metam aliquam vel temporis, velloci indicat: quam tamen
accerset iram et poenas Dei? Matthaei vigesimoseptimo: Ut quid me dereliquisti?
UVA acerba, aliquas similitudines in Sacris praestat: quarum prima est illud celebre proverbium, Ieremiae trigesimoprimo: Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupuerunt. Quo dicto Iudaei accusabant Deum iniustitiae, quod se ob peccata et idololatrias suorum maiorum puniret. Verum Deus eos ibi redarguit, pronuncians fore, ut illius tantum dentes obstupescant, qui immaturas uvas comederit. id est, ut qui peccaverit, is etiam puniatur. Vuae in deserto, sunt res utiles ac
unicornium humilitatem meam. Unicornes hic superbos, vel unum testamentum tenentes. Rhinoceron, fortis quique, vel in bonam vel in malam partem In lib. Iob, secundum Hebraeum: Nunquid volet rhinoceros servire tibi? Onager, eremita. In Iob: Quis dimittet onagrum liberum? Potest et populus ille Iudaeorum onager dici, quia sequitur in eodem libro: Ex vincula eius quis solvit? Vincula utique praecepto-rum. Hinulus, Christus, aut sancti, pro gratiarum varietate. In Solomone: Similis es tu fratruelis meus damulae aut hinulo cervorum. Dama, idem quod supra. Lepus, timens Deum. In Psalm. Petra
caprarum, quae revelatae sunt de Galaad. Agni, Christus, vel Apostoli aut sancti. In Evangelio: Pasce agnos meos. Hoedi peccatores. In Evangelio: Hoedos autem â sinistris. Talpae, idola, vel haeretici, qui non vident veritatem. In Esaia: Ut adoretis talpas et vespertiliones. Canis, diabolus, vel Iudaeus, vel gentilis. In Psalmo: Et de manu canis unicam meam Et in aliam partem, in Ecclesiaste: Melior est canis vivus leone mortuo. Hic leonem diabolum, canem vero gentilem vel hominem peccatorem accipiendum putant: quod ille ad fidem vel poenitentiam possit venire, ille non veniat. Ranae,
anima. In Evan. Sint lumbi vestri accincti, et lucernae ardentes.
Aliquoties Iucernae, opera bona: Sic luceat lumen vestrum, ut videant opera vestra bona. Modius, corpus humanum, vel legis litera, vel populus Iudaeorum. In Evang. Nemo accendit lucernam, et ponit eam sub modio. Candelabrum, Ecclesia, vel corpus Domini, aut sancta Scriptura. In Propheta: Et vidi a dextris altaris candelabra duo ardentia. Mensa, altare, vel refectio spiritalis. In Psal. Parasti in conspectu meo mensam. Clavis,
peccata: Vae qui trahitis peccata velut funem longum. Et iterum: Funes peccatorum circumplexi sunt me. Rota, orbis, aut vita humana. In Ps. Vox tonitrui tui in rota. [?: ] , Deus meus pone illos ut rotam. i. volubiles vel instabiles effice in malitia sua. Spongia cava, infidelitas Iudaeorum. In Evang. Illi autem spongiam plenam aceto hyssopo circumponentes, obtulerunt ori eius. Scala, fructorum profectus. In Gen. Viditque in somnis scalam stantem super terram, et cacumen illius tangens caelum angelos quoque Dei ascendentes et descendentes super eam Scopae, cura
nativitas tentationis. Iordanis, descensus. Martha, provocans Deum. Magdalena, turris. Susanna, lilium. Saba, captivitas. Caiphas, investigator, sive vomens ore. Pontius, declinans consilium. Pilatus, os malleatoris. Herodes, pellicius. Barrabas, filius patris: vel magistri eorum, absque dubio Iudaeorum magistri, qui est diabolus. Edem, in Gen. deliciae. Iudaea, confessio. Hierosolyma, visio pacis. Sion, specula: et recte. nam haec civitas David in monte constructa est. Babylon, confusio, sive transitio. Aethiopia, tenebrae. Aegyptus, tribulatio, sive tenebrae. Tyrus, angustia. Romani,
vel amphora mea. Gehenna, vallis gratuita. Quidam aestimant appellatam hanc a valle Gehennon, quae est iuxta murum Hierusalem. Hebraei, transitores. Sadducaei, iustificati. Pharisaei, divisi. Galilaei, volubiles. Samaritae, custodes, eo quod â Babyloniis illic ad custodiam collocati sint Iudaeorum.
¶ Cum in caeteris, tum et in hoc abundanter liquet, scriptura omnis sacra quam vere divina sit, ac plena mysteriis, quando ita congruant reb. nomina, effectibusque respondeant. Sicut David, quam exprimitur in Latinum fortis manu: utique fortiss. omnib. fere bellis extitit.
in modum deltae literae,
ex posteris Abrahae, de Cethura, qui vocatus est Afer. Ismaelitae vocati ab Ismaele, filio Abrahae. Iidem et Saraceni, et Sara iidem et Agareni, ab Agar. Nabathei, a Nabath filio Ismaelis appellati, qui ab Euphrate ad mare rubrum porriguntur. Cananaei, appellati de Canaan, filio Cham. Horum terram Iudaei expulsis incolis possederant. Hi omnes de origine Cham veniunt. Assur, Assyrii, ab Assur filio Sem. Hi urbem Ninum exnomine Nini regis condiderunt, quae nunc Ninive vocatur. Syros appellatos quidam asserunt ab Asurim, filio Abrahae ex Cethura. Us, quae et Auxitidis regio, circa
quod eadem nocte Dominus per Aegyptum transierit, cum Aegyptiorum primogenita cuncta percussit. Pentecoste, quinquagesima, Graecum est. Huius quinquagesimae figuram annus Iubilaeus gessit, quique nunc iterum futurae repromissionis aeternam requiem praefigurat. Scenopegia, cum tabernacula a Iudaeis figuntur, ob memoriam tabernaculorum.
est. Huius quinquagesimae figuram annus Iubilaeus gessit, quique nunc iterum futurae repromissionis aeternam requiem praefigurat. Scenopegia, cum tabernacula a Iudaeis figuntur, ob memoriam tabernaculorum.
enim Graece tabernaculum dicitur. Haec Iudaeorum solennitas, Septembri mense celebratur. Encaenia, novae aedificationis observatio, vel dedicatio.
Sed quia apud Hebraeos secundum lunae cursus menses supputantur, et
plenitudo domus ibid. 65
plenitudo pugilli ib. 70
plenitudo seminis 901. 4
plenitudo staturae ib. 9. 10
plenitudinis lapides ib. 13
plenitudo gentium ib. 17
plenitudo Iudaeorum ib. 24
plenitudo temporis ib. 25
plenitudo legis ibid. 29
Complementum, aut supplementum lacerae vestis ib. 32
complementum,
[?: S-te ] [?:-isitare ] ibid. 68
[?: ] magna 1068. 5
[?: ] in Domino ibid. 8
[?: ] consequi ibid. 66
[?: ] ex Iudaeis ibid. 69
[?: ] 1072. 10
[?: ] ibid. 46
Sactus ibid. 65
[?: ] sanctorum 1073. 28
[?: ] populus 1075. 15
e supernis est, super omnes est 1182. 43. 44
Qui recipit Dei testimonium, is obsignavit, etc. 1137. 45. 46
Ira Dei manet super ipsum 473. [?: ]
4 et 7 Flumina aquae viventis fluent de ventre eorum 338. 37
Salus ex Iudaeis 1068. 69
Veri adoratores adorabunt patrem in veritate et spiritu 24. [?: 5- ]
Regiones albae sunt ad messem 648. 25
Adhuc quatuor menses sunt, et messis veniet 283. 32
In hoc dictum illud verum est, quod alius seminat,
se vocasse Paulum ad hoc, ut portet nomen suum coram gentibus 922. 22. 23 etc.
11 Num igitur poenitentiam dedit ethnicis Deus 908. 8
13 Dicit Paulus ad Elymam magum, ô inimice omnis iustitiae, etc. 1016. 2. 3
Excitaverunt Iudaei adversus Paulum mulieres religiosas 1028. 34
Negastis Christum coram Pilato 716. 12. 13
14 Non tamen reliquit se sine testimonio, etc. 1030. 6
15 Quid tentatis Deum? etc. vide verbum TENTO
17 In Deo sumus,
modo, etc. 1002. 37 [?: 3- ]
Iesus Christus heri et hodie, idem ent est in secula 386. [?: 7- ]
Donec gentium plenitudo ingrediatur 360. 29. [?: ]
Paulus comparatione oleae et oleastri declarat coditionem Iudaeorum et gentium 778. 40. [?: 4- ]
Assumptio Iudaeorum erit vita ex mortuis 680 [?: ]
Eorum casu vobis contigit salus 1069 [?: ]
Non abiecit Deus populum suum, quem praecognovit 940. 2. 3
12
heri et hodie, idem ent est in secula 386. [?: 7- ]
Donec gentium plenitudo ingrediatur 360. 29. [?: ]
Paulus comparatione oleae et oleastri declarat coditionem Iudaeorum et gentium 778. 40. [?: 4- ]
Assumptio Iudaeorum erit vita ex mortuis 680 [?: ]
Eorum casu vobis contigit salus 1069 [?: ]
Non abiecit Deus populum suum, quem praecognovit 940. 2. 3
12 Offerentes Deo rationalem cultum, etc. 1011. [?: 5- ]
seu consecratio papistica 74. 10
benedictio Abrahae in Novo Testamento, quae dicatur ib. 29
benedictiones et maledictiones Dei 605. 37
benedictionem Abrahae promissam, non tantum verbalem esse aut exemplarem, sed efficacem et realem contra Iudaeos 74. 68
benedictio Dei varia et multiplex 76. 59
beneplacitum Dei, erga filium naturalem Christum, et erga nos filios adoptivos 79. 11
beneficia Dei quamvis gratuita saepe merces vocantur 645. 31. 32
blasphemia in Spiritum sanctum
collectae unde dictae ib. 25. 26
Colonienses theologi refutati 1019. 46 etc.
compunguntur nonnunquam et mali, proverbium Theologorum 150. 58
comedisse patres uvam acerbam, et filiorum dentes stupere: proverbialis sententia apud Iudaeos 145. 69
concussio, ut a Iurisperitis definiatur 154. 60
coniunx unde, et cur sic dicatur 486. 35 etc.
concupiscentia quid sit? 153. 60
confirmatio, sacramentum pontificium 156. 54
confessio Christi 157.
doctores dicantur 110. 16
[?: 4- ]
Elohim Hebraea vox indicium pluralitatis personarum 216. [?: ]
Elymas a Paulo filius diaboli vocatus 229. [?: 6- ]
Enakim unde dicti [?: 36- ] . [?: ]
de Encaeniis, olim solenni Iudaeorum festo 270 [?: ]
15
quotuplex sit excommunicatio ibid.
excommunicati quare olim Anathemata dicti 36. 68
quae versetur ib. 23
hominis primariae partes quae 388. 68. 69
hominem in Hebraica lingua quatuor primaria nomina habere 391. 43 etc.
hominem in quot partes principales Scriptura dividere soleat 389. 7
hysopi apud Iudaeos in sacris usus 399. 64
hysopo quatenus se aspergi David oret 400. 2
hysopo Mosen, sanguine foederis madefacto totum populum aspersisse ib. 3
I
Iuda duo regna quid differant 475. 48
iter sabbati quantum spacium fuerit 1056. 20. 21
Iubilaeus 1055. 44
Iubilaeus annus 470. 67
cur divinitus institutus ibid.
Iudaea quare excelsa vocata 287. 4
Iudaei usque ad seculi consummationem duraturi 358. 50
Iudaei quid in gravioribus periculis facere consueverint 403. 12
Iudaeorum nugae falso interpretantium dictum, In semine tuo benedicentur 74. 61
Iudaeorum argumenta, quo probare contendunt, dictum
spacium fuerit 1056. 20. 21
Iubilaeus 1055. 44
Iubilaeus annus 470. 67
cur divinitus institutus ibid.
Iudaea quare excelsa vocata 287. 4
Iudaei usque ad seculi consummationem duraturi 358. 50
Iudaei quid in gravioribus periculis facere consueverint 403. 12
Iudaeorum nugae falso interpretantium dictum, In semine tuo benedicentur 74. 61
Iudaeorum argumenta, quo probare contendunt, dictum Isa. 7. cap. IESU eiusque matri non accommodandum esse.
annus 470. 67
cur divinitus institutus ibid.
Iudaea quare excelsa vocata 287. 4
Iudaei usque ad seculi consummationem duraturi 358. 50
Iudaei quid in gravioribus periculis facere consueverint 403. 12
Iudaeorum nugae falso interpretantium dictum, In semine tuo benedicentur 74. 61
Iudaeorum argumenta, quo probare contendunt, dictum Isa. 7. cap. IESU eiusque matri non accommodandum esse. eiusque argumenti refutatio 30 60
Iudaeos et Turcos non colere
quare excelsa vocata 287. 4
Iudaei usque ad seculi consummationem duraturi 358. 50
Iudaei quid in gravioribus periculis facere consueverint 403. 12
Iudaeorum nugae falso interpretantium dictum, In semine tuo benedicentur 74. 61
Iudaeorum argumenta, quo probare contendunt, dictum Isa. 7. cap. IESU eiusque matri non accommodandum esse. eiusque argumenti refutatio 30 60
Iudaeos et Turcos non colere verum Deum, sed tantum idolum ac figmentum cordis sui 219. 61. 62
Iuda tribus quare
403. 12
Iudaeorum nugae falso interpretantium dictum, In semine tuo benedicentur 74. 61
Iudaeorum argumenta, quo probare contendunt, dictum Isa. 7. cap. IESU eiusque matri non accommodandum esse. eiusque argumenti refutatio 30 60
Iudaeos et Turcos non colere verum Deum, sed tantum idolum ac figmentum cordis sui 219. 61. 62
Iuda tribus quare per leonis naturam depicta 531. 27
Iudas unde dicatur 476. 16
Iudas a Christo diabolus vocatus 229. 55
iudicis officium in
iurare quo ritu veteres soliti sint 487. 19. 20 etc.
iuramenti finis et usus ibid. 22
iurantium quis olim gestus fuerit ibid. 43
iurantes Hebraei ibid. 37
iuramenti formula Iudaeis usitata 20. 20
iuramenti forma priscis usitata 303 51 etc.
iuris sive liciti sex gradus 573. 30
Iustitia 487. 50
iustitiae etymon 488. 21
iustitiae vocabulum nonnunquam infusam quoque iustitiam aut
Λογίζεσθαι, unde sumptum 419. 6
Romana Babylon 550. 58
longanimitas virtus 580. 65
Longobardorum regina 510. 30
Loqui et dicere quid differant 583 8. 9
lotiones varias olim tam Iudaei quam gentes habuerunt 525. 42 etc.
lotionum typi quare olim divinitus ordinati 527. 18 etc.
lotio pedum discipulorum 526. 44 etc.
lotionis pedum Apostolicorum multiplex mysterium 891: 6 etc.
redemptorunicus et verus est Christus 1018. 46
regnorum Israel et Iuda appellationes 1021. 23
regnum Dei multivariam dicitur 1022. 68 etc.
regnum suum de hoc mundo esse, cur aut quomodo neget Christus, cum vocetur tamen rex Iudaeorum ibid. 48 etc.
religio seu fides Christiana, quare vocetur confessio 157 53
remitti nobis peccata, quomodo dicatur 1030. 44
remissio peccatorum gratuita teste Dominico Soto 16 55 etc.
esse in proprium corpus 186. 51
Scriptura sacra quid? 1211. 68. 69 etc.
Scripturae sacrae duae primariae partes 541. 31
Scriptura sacra in timore et invocatione Dei diligenter scrutanda et rimanda 706. 14
Scripturae sacrae Iudaeis notissimae 1100. 12. 13
Scripturae mos et consuetudo 98. 7
de Scripturae sanctae explicatione 36. 35
scuti nomine cur Deus in Scripturis toties indicetur 1102. 27 etc.
scutum quare fidem Apostolus vocet
98. 7
de Scripturae sanctae explicatione 36. 35
scuti nomine cur Deus in Scripturis toties indicetur 1102. 27 etc.
scutum quare fidem Apostolus vocet ibid. 46
seculi vox non significat aeternitatem, contra Iudaeos 1106. 9
seductores quare appellati fures 355. 35 derisores 110. 15 [?: c-onatores ] 111. 2 etc. cauda 110. 68
segregatus aut separatus Paul'quare dicatur? 1113. 49
de Septenario numero Augustinus 1122. 53
Testamentum 1264. 16
veteris Testamenti pleraeque res, quare figurae dictae 330. 26
in Vetitum ruimus omnes, cupimusque negata, hoc plurib. exemplis confirmatur 547. 34
vigiliae apud veteres 1273. 15
vigiliarum seu custodiarum ratio apud Iudaeos 194. 47
Vinariensis disputatio 209. 50
virgines quare occultae seu absconditae dictae 30. 3
virgines in meridionalibus et orientalibus locis domi occultari solitae ibid. 5
virtutes quatenus sint hominis iustitia 752.
De velamine Mosis: De praedicationibus poenitentiae: De multiplici praedicatione bonorum operum: Quid sit iustitia: De originalis peccati in veteri Testamento accusatione, aut phrasibus Scripturae in ea materia: De ieiunii phrasibus, De synecdoche Decalogi: De declinatione verae religionis apud Iudaeos, et accusatione aut correctione prophetarum eius corruptionis: De indiciis aut notis, unde Meschias in Mose, etiam extra eius praedictiones,
agnosci potuit: De variis prophetiarum modis venturi Meschiae: et complures alii
est, accipi debeant tota Biblia) non modicum impedimentum adfert imperitiori lectori. Ut enim quis maxime se ad unius illorum scriptorum phrasim assuefaciat, non mox alterum intelliget. Praeterea non raro ille diversus sermo, diversas etiam res adferre videtur. Ideo Sadducaei, et ab initio omnes Iudaei putabant, aliam doctrinam esse Prophetarum, quam Mosis fuerit. Sic nunc quoque multis Christianis alia quaedam dicere ac docere Novum testamentum videtur, quam Vetus.
8 Sermo valde figuratus est, idque multipliciter. Multus est in similitudinibus, allegoriis, typis,
homo IESUS, est verus Meschias. Minor, quae est definitio circumscriptiva IESU, a variis accidentibus et circumstantiis eius sumpta, probatur tot ocularibus testibus: nempe, non tantum 12 Apostolis, sed et 70 discipulis piis ac impiis. Multa ex hac definitione aut circumscriptione IESU, testantur Iudaei ac Turcae cum suo Alcorano etiam hodierna die, quorum testimonium suspectum esse non potest. Nonnulla testantur etiam ipsae ruinae Hierosolymae, et dispersio reiecti populi, totiusque illius cultus tam longa abolitio.
Cum hoc syllogismo secundo, qui est novi Testamenti proprius,
4, et Paulus Rom. 3. 4. 5. 6. 7 et 8 summo studio distinguit inter legem ac promissionem, seu Evangelion, quo scire possimus quid unde petendum sit, quidve singulis tribuendum, quaeve inferior aut superior doctrina sit, alteram regens, eive cedens, et quis uniuscuiusque verus usus sit: ne cum Iudaeis et Papistis a ministerio peccati ac mortis iustitiam ac vitam quaeramus, iustitiam Legis sectantes: aut etiam ministerium doctrinamque iustitiae ac vitae, quae est promissio gratuita de Christo, in Legem accusantem, iudicantem ac condemnantem cum eisdem transformemus. Oportet igitur
qui vel verbis aut phrasi, vel etiam rebus similes sunt. Sic etiam collatio partium unius loci examinatio accurata praecedentium et consequentium, ut ipse contextus nobis obscuram sententiam illustret. Sic legimus Act. 9, Paulum collatis Scripturae testimoniis. prophetarumque oraculis, Iudaeos Damasci confudisse et convicisse, quod vere IESUS sit ille promissus Meschias. Ditissimus omnino thesaurus Scriptura est, et ineffabilis in eo Dei bonitas ac sapientia, quod nullus in ea locus tam obscurus aut dubius est, quin aliorum scrutatione ac collatione explicari et illustrari queat.
ipse ac eius verbum sit omnium controversiarum ac dubiorum supremus iudex et diremptor. Hoc vero diligentissime agit Christus, disputans cum diabolo, ubi et quando proprie Deus custodiat homines: nempe, cum non tentant, sed in sua vocatione ordinaria ratione modoque convenienti versantur. et cum Iudaeis disputans, quatenus Meschias sit, aut non sit filius David: cum alibi dicatur eius Dominus, et sedere ad dexteram Dei. Sic et Apostolus Paulus facit: cuiusmodi eius studii exempla sunt multorum Scripturae testimoniorum congestio, Rom. 3. 9. et Hebraeis 1 ac 2, cum conferuntur
ut explicetur, quomodo Christus dicatur futurus tum gloriosus, tum etiam humiliatus aut exinanitus infra angelos.
Illud vero vel primarium est, quod pene oblitus fueram, quod videlicet homines pro sua perversa et inimica Deo curiositate, vel ex miraculis volunt veritatem cognoscere: ut Iudaei subinde flagitabant a Christo, ut sibi signum de caelo daret, vel etiam ad consulendos mortuos ac spectra confugere, ut Isaiae 8, habetur: et dives ille epulo docebat Abraamum, homines facillime converti posse, si aliquis ex mortuis ad eos mitteretur, qui illis concionaretur. At propheta
contra negantem adversarium: aliud, obedientem docilemque discipulum docere, eique causas et effectus rei declarare. Sic locus in Evangelio Ioannis capite sexto, Quomodo potest hic nobis dare carnem suam ad manducandum? et adiuncta, facile ex scopo intelligi possunt. Non enim id agunt ibi Iudaei, ut tanquam dociles quaerant ex Christo modum fruendi eius corpore, beneficiis, ac doctrina: sed simpliciter, ut tanquam increduli redarguant eum manifestae falsitatis, ut qui dicat rem falsissimam, nempe se velle eis dare corpus suum ad manducandum, seque esse panem de caelo venientem, et
tum demum suspicandum est, tropum aut figuram esse. In qua re Lectorem pii ac intelligentes expositores confirmabunt, et praesertim si deprehensa figura vere pium sensum, locoque convenientem, et denique aliis locis clare de eadem re pronunciantibus prorsus consentientem exhibeat.
4 Iudaei nunc, et olim, sicut etiam ipsi Apostoli, initio illas gloriosas ac (ut ita dicam) mundanas descriptiones potentiae et splendoris Meschiae et Ecclesiae ad verbum accipiebant, eoque longissime a vero sensu aberrabant, et totum Christi regnum ex spirituali carnale temporariumque faciebant;
aut amicitiae dari conveniebat, sed eam exactissime ad praescriptum caelestis Patris administrare. Sic et alibi adhuc puer existens asperius respondet: Quid est quod quaesivistis me? an nescitis, quod in iis quae patris mei sunt, oporteat me esse?
Sic, cum Matth. 12 et 23 vocat Iudaeos progeniem viperarum: et Ioan. 8, Filios diaboli: et Matth. 16. Petrum Sathanam: videtur modus aut forma sermonis nimium austerus. sed rei magnitudinem, zelum, et personae praestantiam decet illa severitas sermonis. Denique quid aliud agunt omnes impii, cum convincuntur de veritate
Causam aut Consilium: ex quo magna ex parte pendet actio.
Huc enim etiam affectus animi, intentio aut voluntas pertinet: de qua verissime dicitur, Quod volluntas et propositum distinguant factum. Paulus coram tota Ecclesia Antiochena duriter obiurgaverat Petrum, quod se metu Iudaeorum a familiaritate gentilium Christianorum subtraxerat. Id non tantum impius Porphyrius exagitavit, sed etiam aliqui Ecclesiastici scriptores: inter quos Hieronymus, nimium vehemens esse iudicavit, et lenire conatus est. Verum si expendantur causae tum efficientes tum finales
non poterunt plures habere ac possidere. In causa erat ipsorum propria inscitia Scripturarum, potentiae Dei, et proprietatum novae illius vitae: ubi non nubent, neque edent, ut respondet Christus. Ficta contrarietas est. Vivent enim commutata natura sine bonis accommodis huius vitae.
Iudaei putabant pugnare Prophetas cum Mose et aliis Scripturis, pollicentibus stabilitatem ac protectionem Dei illi Populo et cultui: sed non considerabant illas promissiones esse conditionales. Non etiam intelligebant vocem
quarum innumera sunt exempla: ut Marci 12, divites dicuntur misisse in Gazophylacium magna munera, vidua autem parvum: et mox contra dicit Christus, illam misisse plus omnibus illis. Ubi prius quidem accipitur Multum et Parum simpliciter, posterius vero correlative ad dantium vires aut opes. Sic Iudaei contra Christum, Apostolos et Paulum argumentabantur:
semem Abraae est benedictum: Nos sumus semen Abraae: igitur possumus ac debemus nostra diligentia et benefactis benedictionem, id est iustitiam ac
Ille vero est ipse Meschias, ut promissiones sese invicem declarant.
Sic ambiguitas est, quod Deus dicitur futurus Deus Abraae, et eius seminis, eumque populum dilectorus, et beaturus perpetuo. Et contra, quod Apostoli et prophetae dicebant, Deum esse reiecturum Israelitas et Iudaeos. Sed concordat Paulus in Epistola ad Romanos, capite quarto, nono, et undecimo; ac in epistola ad Galatas, capite tertio et quarto multipliciter. Primum, semen Abraae servabitur: id est aliquae parvae reliquiae ex posteris Abraae, quae erunt per gratiam electae. Deinde dicit,
plateis. Per accidens autem dicitur, Non veni mittere pacem, sed gladium ac ignem: scilicet culpa satanae et impiorum, qui contra me ac meos excitabunt horrendas persecutiones. Sic vita aeterna iam vocatur donum ac haereditas, quod proprie est: iam praemium, quod est per accidens ac improprie, Sic Iudaeis erat contradictio: Meschias erit Bethlehem ita, Iesus est Nazarenus et Galilaeus. Concordatur: Genere et nativitate erat Bethlehemita: per accidens autem, habitatione vel educatione Nazarenus.
19 Octavo, conciliantur loci ex diversitate rerum: ut multa passim dicta sunt in
cruce, praesertim Zach. 9. ac Isa. 53. Quae contradictiones ita facilime ac verissime concillantur, si illas gloriosas descriptiones potentiae Meschiae de eius spirituali potentia intelligas: hasce vero tristes ac lugubres de temporaria huius vitae inopia ac miseria. Sic Iesus est revera rex Iudaeorum, et tamen non habetius dividendi inter fratres haereditatem, quia nemo eum constituerit iudicem: non habet etiam, ubi caput reclinet. Conciliat ipse Dominus in iudicio coram Pilato: quia duplex sit regnum, aliud temporale, aliud spirituale: suum vero regnum non esse de hoc mundo, nec se
percipiunt. Unus quoque ac idem vere pius habet in se tum veterem Adamum lege domandum, tum novum Evangelio vivificandum.
5 Exempla, in quibus doctrina Evangelii et legis coniunctim explicantur, passim fiunt obvia. Isaias cap. 1. magno spiritu et gravi oratione carpit Iudaeorum vitia, quae pars ad legem pertinet: sed eodem capite attexit de Evangelio, quae sunt consolatoria: Venite quaeso, ut nostram agamus causam, dicit Dominus. Si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi nix albescent, etc. Ioan. 1. Lex per Mosen data est, gratia et veritas per
argumenta ex causis, ex effectibus, ex definitionibus, ex contrariis, et aliis locis Dialecticis.
Verum observandum est, ne quid mala consequentia attexatur Scripturis: neve coniungamus membra
Secunda est, secundum
iubens discipulos cavere sibi a doctrina Pharisaeorum et Sadducaeorum, utitur succincta allegoria de fermento. Historia de Moyse velante faciem suam, ex libro Exodi, capite trigesimo quarto, multo artificiosissime secunda ad Corinth. tertio exponitur, de excaecatione Iudaeorum. Etiamsi typum ibi excuti, non male quis diceret. Allegoria tamen fuerit aptissima, si de iis interpretemur, quae nostra tempestate veritatis fulgorem ferre non possunt.
OBSERVATIO VII.
Etsi vero breves allegoriae esse debeant:
Spiritum autem voco rationem, mentem, consilium ac propositum loquentis. Hac intelligitur nonsolum quid, sed et quare, et quo fine dicatur. Sine ista intelligentia parum in Scripturis intelligit, etiam qui verba ac sensum orationis intelligit. Hac in parte deficiunt admodum multi, praesertim caeci Iudaei, qui sic corticiliterae inhaerent, ut potissimorum Scripturae locorum spiritum haud quaquam cognoscant. Haec et sequens cognitio Scripturae possunt sub uno nomine Theologicae tractationis Scripturae comprehendi. Quarta est, qua uniuscuiusque Scripturarum loci usus aliquis intelligatur. Est
aut ad subditos.
Ubi disputationes, aut sententiae.
Ubi praedictiones rerum futurarum, aut narrationes ante actarum.
Ubi de Christo (in quem tanquam scopum, semel dictum est, prophetas sua omnia intendere) aut de Ecclesia.
Ubi de reiectione Iudaeorum, aut de vocatione gentium.
Ubi de lege, aut de Evangelio.
Ubi orationes ad Deum, vel querelae: et quis in tanta rerum, de quibus disserunt Prophetae, diversitate enumeret omnia?
Haec igitur qui distinguere rite volet, diligentiam impendat non mediocrem
6 Nec inconsulte fecerit, qui Summas aut Argumenta aliorum piorum ac intelligentium perleget memoria complectetur, cum aliquem Psalmum legere volet: cuiusmodi sunt potissimum Lutheri, et Viti Theodori.
7 Illud certe in hoc genere valde necessario observatur, quod non tantum Iudaei, sed etiam quidam Christiani minus vere experti beneficia Christi et spirituales tentationes, nimiumque Rabinis aut eorum sectatoribus tribuentes, suis argumentis et declarationibus valde infrugiferum sterileque reddunt non tantum Psalterium, sed et Prophetas, atque adeo totam Scripturam:
cum populo eius. Et rursus ex Psal. 117, Laudate Dominum omnes gentes. Item Christus in evangelio: Dixit Dominus Domino meo, sede ad dextram meam. Quibus sane locis ducuntur argumentationes ex certis vocibus, nem pe gentium et domini. Apostolus namque probat, atque meminit, non Iudaeos modo sed gentes quoque promissionum Evangelicarum debere esse, iuxta veterum vaticinia, participes: Christus vero ex voce Domini demonstrat, se divina natura esse praeditum, atque patri per omnia aequalem.
15 Alias denique secundum versionem LXX, alias ad Hebraicam veritatem. In
Lectorem reddere queunt.
11 Est Apostolo familiare, Epistolas secare in duas partes principales: quarum priore ea tradit, quae pertinent ad doctrinam, id est dogmata fidei: ut de lege, de peccato, de gratia, de hominis iustificatione, de vocatione gentium ad Evangelium, de abdicatione Iudaeorum, de Ecclesia, de praestantia Evang elii prae Philosophia humana, de Baptismo, de coena Domini, de resurrectione mortuorum. Posteriore vero exponit, quae referenda existunt ad institutionem: hoc est praecepta morum, et vitae in vera sanctimonia conformationem: ut de obedientia erga
vel perpetuae narrationes, aut huiusmodi. Ad hunc modum dicimus Epistolam ad Romanos (praeter exordium, et extrema de rebus familiaribus) dividi in 3 partes: quarum prima complectitur disputationem de hominis iustificatione per fidem, ubique operibus: secunda, de vocatione gentium, et reiectione Iudaeorum: protrahiturque ad tria capita, nonum, decimum, et undecimum: tertia, doctrinam variam de iustificatorum vita. Ad Gal. tres similiter partes conspiciuntur: prima, in qua Apostolus suum munus a Deo se accepisse defendit: secunda, in qua evincit, hominem fide absque operibus iustificari:
locutum est haec. Haec ergo omnia Dei verba sunt: sed declaratio sermonum maxime necessaria est. Sunt enim sub velamine opinionis alterius praedicata, sunt secundum Apostolum allegorumena, sunt comparativis significationibus amphibola. Testis est Dominus, haec eadem per Esaiam ita dicta esse, Iudaeis infidelibus exprobrans
et dicens: Auditu audietis, et non intelligetis. Signata enim omnia sunt, et per solam spiritualem doctrinam resignanda. Haec enim ad Danielem desideriorum virum dicta sunt: Vade Daniel,
perinde quasi nos sensui nostro, ea quae scripta sunt, coaptemus, et non magis ex his quae scripta sunt, sensum legentis et solicitae intelligentiae consequamur. Scriptura enim legis manet, atque est anterioribus, quam adesset Dominus in carne, temporibus consummata a prophetis, audita a Iudaeis, pertractata a regibus, suscepta a gentibus: sed intellecta et probata a Christianis. Hoc forte insolens existimetur. Plane insolens est, si nobis hanc gloriam praesumimus: si tantum infirmitati nostrae licere volumus, ut tantis temporibus abstrusa, tantis humani generis obscura aetatibus,
filii essent Abrahae, qui fidem eius imitarentur: et sic est factum.
Natus est Christus de Maria virgine, quae ex illius genere fuit. Praedictum est per prophetas, quod in cruce passurus esset ab eodem populo Iudaeorum, de cuius genere secundum carnem veniebat: et sic factum est. Praedictum est, quod resurrecturus esset: resurrexit, et secundum ipsa praedicta prophetarum ascendit in caelum, et discipulis suis spiritum sanctum misit. praedictum est non solum a prophetis, sed etiam ab ipso Domino Iesu
Quoties in novo Testamento legimus, Hoc factum est, ut impleretur quod dictum est per prophetam quomodo intelligendum.
EXPLICATIO.
Remigius dicit, Matthaei consuetudinem hanc fuisse, ut confirmaret veteris Testamenti autoritate, quod dicebat: quia Iudaeis scribebat. Divus Hieronymus in principio decimi octavi Commentariorum in Esaiam: Evangelistae, inquit, et Apostoli semper adventum Domini, veteris Testamenti cupientes
testimoniis roborare, dicebant ut
Stephanus Iesum, qui a dextris virtutis Dei sedet, stantem se vidisse manifestat. Stare quippe adiuvantis est, et recte stare cernitur, qui in bello certaminis opitulatur. Aliquando a qualitate aeris res subsequens demonstratur, sicut Evangelista, cum praedicante Domino, nullos tunc ex Iudaeis credituros diceret, praemisit dicens: Hyems autem erat. Scriptum namque est: Quoniam abundavit iniquitas, refrigescet charitas multorum. Idcirco hyemis curavit tempus exprimere, ut inesse auditorum cordibus malitiae frigus indicaret. Hinc est, quod negaturo Petro praemittitur: Quia frigus
est, obediens Deo, qui hoc fieri prohibuerat: vel quod Pythones et ventriloquos de regno suo delevit. Aut quia laudabilis erat David, ideo peccata eius, quae Deus quoque arguit per prophetam, vel approbanda vel imitanda sunt. Sicut nec Pontio Pilato vituperandum est, qui adversus accusationes Iudaeorum innocentem Dominum iudicavit. Nec in Petro laudandum est, quod eundem Dominum ter negavit. vel unde ab ipso sathanas appellatus est, quod non sapiendo quae Dei sunt, eum voluit a passione, hoc est, a nostra salute revocare. Paulo ante dictus est beatus, paulo post dictus est sathanas: sed
eius? Persona est haec Domini nostri Iesu Christi: sed videte, si non ibi intelliguntur et membra. Dictum est hoc, cum ipse Dominus noster hic in terra in carne ambularet. Cum enim viderent multitudinem se qui auctoritatem eius, divinitatem et maiestatem miraculis praesentatam: cum hoc viderent Iudaei, de quibus ipse Dominus similitudinem posuit, quia dixerunt: hic est haeres, venite, occidamus eum, et nostra erit haereditas. Unde pontificis illius Caiphae vox est: Videtis, quod turba multa eum sequitur, et seculum post illum abit: si dimiserimus eum vivere, venient Romani, et tollent
Nam et per Olympiadas et per Consulum nomina, multa saepe quaeruntur a nobis. Et ignorantia consulatus, quo natus est Dominus, vel quo passus est, nonnullos coegit errare, ut putarent, quadraginta sex annorum aetate passum esse Dominum: quia per tot annos aedificatum esse templum, dictum est a Iudaeis, quod imaginem Dominici corporis habebat. Et annorum quidem triginta fere baptizatum esse, retinemus auctoritate Evangelica. Sed postea quot annos in hac vita egerit, quanquam textu ipso actionum eius animadverti possit: tamen, ne abunde caligo dubitationis oriatur, de historia gentium
diluvium noster utique Noe patriarcha, quem prophetam non quoque immerito dixerim. Siquidem ipsa area quam fecit, et in qua cum suis evasit, prophetia nostrorum temporum fuit. Quid Enoch septimus ab Adam, nonne in Canonica epistola Apostoli Iudae prophetasse praedicatur? Quorum scripta ut apud Iudaeos, et apud nos in authoritate non essent, nimia fecit antiquitas, propter quam videbantur habenda esse suspecta, ne proferrentur falsa pro veris. Nam proferuntur quaedam quae ipsorum esse dicuntur, ab eis, qui pro suo sensu passim quod volunt, credunt. Multa enim sub nominibus Prophetarum, et
eum, et incidit in foveam, quam fecit. Ecce cum Domini narrat iustitiam, quasi non mutata voce peccatoris intulit culpam. Quod unum me exempli causa dixisse sufficiat: quia quisquis in Prophetis usum lectionis habet, quam crebro ista faciant, non ignorat.
Constituti erant in populo Iudaeorum sacerdotales gradus, qui Prophetas Pseudoprophetasque discernerent: hoc est, intelligerent, qui de Dei spiritu loquerentur, qui de contrario. Hier. in Esai. cap. 3.
Prophetae cum habeant in titulo, Visio quam vidit, etc. non inferunt quae viderint, sed
tuum reliqueritis, in omnes dispergendi estis gentes. Venit Esaias, atque comminatio ipsa in opus offerri debuerat, non poterat vocare Moysen iam defunctum, atque eos qui tunc audiverant, mortuique fuerant. Elementa igitur, quibus Moyses contestatus est, vocat: Ecce eiecti estis a promissione, o Iudaei: ecce deseruistis Deum: quomodo te vocabo Moyses? interiisti enim, mortuusque es. Quomodo et Aaron vocabo? et ille morti est deditus. Non adest, unde hominem voces. Voca, inquit, elementa. Idcirco et ipse vivens non Aaron solum contestatus sum, atque illum et illum: sed quoniam illi morituri
neque in incertum aurem cordis adducit: sed ita certum reddit, ita quod videt pro constanti habet, ut non dubitet dicere: Quia verbum factum, inquam, quia certissimum futurum est, immutabiliter adimplendum est, et impossibile ut non fiat, quod futurum esse denunciat.
Sicut in populo Iudaeorum multi olim prophetaverunt falso spiritu, quorum neque prophetiae nec scripta recepta sunt, ita et in Christianorum populo Evangelia plurimi scripserunt, quae ab Ecclesia non recepta. Luc. in praefatione sui Evangelii. Et Ambros. ibidem.
EXPLANATIO.
Pleraque
falso spiritu, quorum neque prophetiae nec scripta recepta sunt, ita et in Christianorum populo Evangelia plurimi scripserunt, quae ab Ecclesia non recepta. Luc. in praefatione sui Evangelii. Et Ambros. ibidem.
EXPLANATIO.
Pleraque nostrorum, quemadmodum veterum Iudaeorum, paribus et generibus formantur et causis, atque exemplorum similium pari usu exituque conveniunt, principioque rerum et fine concordant. Nam sicut multi in illo populo divino infusi spiritu prophetarunt, alii autem prophetare se pollicebantur, et professionem destituebant mendacio,
hominum peccata et blasphemiae, quibus blasphemaverunt. Vide regulam 230.
Evangelica narratio, quamvis verissima sit: non tamen omnia quae ibi dicuntur, vera esse creduntur. August. contra Priscillianistas, cap. 9.
EXPLICATIO.
Multa a Iudaeis falsa et impia dicta esse, quae inserta sunt, verax Evangelii Scriptura testatur.
Apostoli et Evangelistae ubicunque de veteri Testamento ponunt testimonia, si inter Hebraicum et Septuaginta nulla diversitas sit, vel suis vel Septuaginta verbis uti solent. Si aut in Hebraico
ob alias causas, praesertim historica et etiam simplex doctrina aliquando adhibentur: sicut in Esaiae prophetia quaedam de regno ac rebus Achaz et Ezechiae narrantur, quae necessario cohaerent cum prophetiis, earumque causas occasionesque monstrant: sic cum tetra, vilia, aut etiam idololatrias Iudaeorum describit. Videtur alioqui etiam simpliciter docere: ut cum veri ieiunii formam describit, aut veram poenitentiam, primo capite, et alias. Idem possis de Ieremia dicere, qui multo plura historica habet, et de aliis: sed ubique praedominatur prophetia, et autor etiam fuit prophetes.
Abraham, Isaac, lacob promittitur salutem gentibus collaturus: propter eum Abrahae semen a caeteris gentibus segregatur: propter ipsum Iudae tribus et benedictione praecellit, et in captivitatem ultima ducitur, et prima salvatur: quia ex ipsa Dominus carnem sumpsisse dignatus est, adeo, ut ex illo Iudaei fuerint nuncupati. Ipse David, domuique eius ac tribui repromittitur, in perpetuum de eius semine regnaturus. Igitur si fides gentium pro vita futura, Christi incarnatio pro fide gentium, caetera pro Christi incarnatione sunt gesta: omnes acceptationum series ad futurum seculum pertinere ex
1 Aut enim generatio, ut vita Iohannis Baptistae, praedicitur, ad patrem eius Zachariam. Omnis locutio illa per Angelum, et prophetiam ipsius Zachariae. 2 Aut Salvatoris conceptus, nativitasque mirabilis: ut est praedictio, quam ad sanctam Mariam Angelus dixit, et Magorum revelatio. 3 Aut Iudaeorum incredulitas atque conversio: sicut dicitur, Ecce iste positus est in ruinam et resurrectionem multorum in Israel, et signum contradictionis. 4 Aut praemium regni caelestis: sicut est, Poenitentiam agite, appropinquavit, et reliqua. 5 Aut gentium vocatio: sicut dicitur, Multi ab Oriente
sublimitas, Rom. 8. 38. Tale est et apud Latinos, Scelus pro scelerato, mel pro mellito, mastygia, carcer pro incarcerando, aut carcere digno, sterquilinium pro impuro aut foedo.
12 Nomina abstracta aut alioqui rerum interdum pro personis ponuntur: ut, circumcisio pro circumcisis aut Iudaeis, praeputium pro Ethnicis. Virtus,
pes, oculus, os, lingua, et similia. Possunt haec ad Metonymiam referri: sicut et cum signum pro signato, materia pro materiato, et etiam causa pro effectu, aut contra ponitur: de quibus prolixe in Metonnymia. Locus pro locato, continens pro contento: ut, Hierosolyma pro civibus, Iudaea pro Iudaeis, Philistaea pro Philistaeis. de quo in Synecdocha.
44 Aliquando etiam contra, licet rarius: In caelestibus, pro in caelis. Marc. 5: Veniunt quidam ab Archisynagogo, dicentes: Filia tua est mortua, id est, ex eius domo. nam Iairus ibi erat, et ad illum ea dicebantur. Sic, Ardet
Christus erit mortis mors, et inferno pestis: id est, perdet ea. Christus est vita, via, veritas, lux, iustitia, sanctificatio, redemptio: id est, vivificat, illuminat, iustificat, sanctificat, redimit. Sensus carnis est mors, sensus spiritus est vita: id est, vivificat, interficit. Iudaeorum casus sunt divitiae gentilium: id est, horum abiectio est reconciliatio Ethnicorum, id est, ditat ac reconciliat eos suo quodam modo, quin eis veluti locum in tabernaculo Domini cedit, ut in locum ipsorum succedere, et populus Dei fieri queant. Sic Dialectici resolvunt orationes aut verba
mea in ignominiam? amatis vanum, quaeritis mendacia? Sic 10. Psal. Quousque Domine stabis procul, etc.
36 Aliquando contra abundant ociose, non tamen sine incommodo: ut cum similitudinis particulae non similitudinem, sed ipsam rei veritatem notant. quod Iudaei dicunt caf vel sicut veritatis. Quare aut abundant, aut vim adserendi habent, aut (ut ita loquar) identitatem notant: ut Deut. 9, In illis autem recol, sicuti omnia verba quae locutus est Dominus, id est, illa ipsa omnia intrant. Iud. 13, Non fecisset nos audire cazoth, sicut haec, id
Odyss.
in deserto, pro, baptizabat. Est nihilominus haec periphrasis et Graecis ac Latinis usitata. Eruditi dicunt esse Articismum. Plautus in Curculione: Sunt bibentes, pro, bibunt. Ero mors tua, 1. Corinth. 15, id est, perdam te. Tu es spes mea, id est, facis me sperare, aut das rem speratam. Ruina Iudaeorum est, reconciliatio Ethnicorum, id est, reconciliat, aut dat occasionem. Vide infra in Tropis. Idem verbum etiam alias obscuras constructiones, sicut et in omnibus linguis. Esse in spiritu immundo, Marc. 1 et 5. Item esse in fluxu, pro habere aut pati fluxum, et spiritum immundum.
videtur, et laetum laetis. Sic exponunt, quod montes concurrerint navigantibus Miniis in Argo: quia navigantibus inter angustias promontoriorum, anteriora, ad quae accedunt, videntur a se invicem digredi, et posteriora loca denuo videntur congredi. Sic Pilatus vocat Iesum in inscriptione regem Iudaeorum: non secundum rei veritatem, suo iudicio, sed secundum accusationem et hominum sermones. Verum Deus ipsam rei veritatem sic testatam esse voluit. Iam saturati estis, iam ditati estis, absque nobis regnastis, 1. Corint. 4. Respicit Corinthiorum stultas persuasiones de seipsis, et simul
30 Vicinae res, ut sunt causae et effectus, cognata, similia, vicina, coniuncta, etc. saepe sibi invicem vel communicant voces, vel etiam commutant.
31 De uno quopiam individuo alias fit sermo, ut de specie, alias ut de individuo: ut Christus dicit ad impios Iudaeos, Quaeretis me, id est, in vestro exitio optabitis et flagitabitis praesentiam Meschiae. Non igitur ipsum individuum Iesum, sed in genere opitulatorem ac Meschiam cupietis. Iob 1, Revertar eo, scilicet in matrem terram.
32 Ubi res ipsae sunt aut cognatae aut coniunctae,
a propria ad impropriam cum virtute, aut certe sine vitio.
Antonomasia, cum nomen aliquod minus proprium aptumve loco maxime proprii substituitur.
Eam sex modis fieridicunt. Primum, cum patronymica loco propriorum ponuntur: ut, Hebraeus, ab Heber, Israelita, ab Israel, Iudaeus, pro aliquo ex posteris Iuda. Secundo, cum possessiva aut patria: ut Philistaeus, pro Goliath, Nazarenus aut Galilaeus, pro Christo, Aegyptius, pro Pharaone. Tertio, cum Epitheton, ut, Iesurum, rectus, pro Iacobo: solitarius, pro Abraham: superbus, pro Aegyptio. Isa. 51, Tu percussisti
ut cum dicit Christus, Sani non indigent medico, Si caeci essetis, etc.
Sarcasmus vicinum quid Ironiae habet, nisi quod adhuc quiddam amarulentius et hostilius, coniunctumque cum risu et laeticia animi de alieno malo gaudente. Talibus sannis, testibus Evangelistis, Iudaei exagitarunt Christum in passione: Ave Rex Iudaeorum: Descendat de cruce, et credemus in eum: Alios salvos fecit, se non potest: Vah qui destruis templum. Sic Psal. 22, Speravit in Dominum, eripiat eum, quia vult eum. Genes. 4, Ecce magister somniorum venit. Isa. 37,
medico, Si caeci essetis, etc.
Sarcasmus vicinum quid Ironiae habet, nisi quod adhuc quiddam amarulentius et hostilius, coniunctumque cum risu et laeticia animi de alieno malo gaudente. Talibus sannis, testibus Evangelistis, Iudaei exagitarunt Christum in passione: Ave Rex Iudaeorum: Descendat de cruce, et credemus in eum: Alios salvos fecit, se non potest: Vah qui destruis templum. Sic Psal. 22, Speravit in Dominum, eripiat eum, quia vult eum. Genes. 4, Ecce magister somniorum venit. Isa. 37, Scilicet Iehova eripiet Ierusalem de manu mea.
ad ea, quibus ille promptam, exhibitam et paratam omnibus veram religionem esse testatur. Aliqui putant, eum illa citare: eoque sese et Moysen et Paulum misere excarnificant, dum eos concordare conantur.
Sic per allusionem vocat Christus Iohan. 16, fidem, opus: respiciendo ad verba Iudaeorum, Quid facientes operabimur opus Dei? Estque quasi tecta quaedam antithesis, dum Iudaei volunt multa bona opera Deo praestare, eumque veluti demereri ac obligare sibi: Christus contra iubet eos gratuita Dei beneficia aut panem caelestem per fidem precario mendicare.
Sic
Aliqui putant, eum illa citare: eoque sese et Moysen et Paulum misere excarnificant, dum eos concordare conantur.
Sic per allusionem vocat Christus Iohan. 16, fidem, opus: respiciendo ad verba Iudaeorum, Quid facientes operabimur opus Dei? Estque quasi tecta quaedam antithesis, dum Iudaei volunt multa bona opera Deo praestare, eumque veluti demereri ac obligare sibi: Christus contra iubet eos gratuita Dei beneficia aut panem caelestem per fidem precario mendicare.
Sic allusione quadam ad praesentem actionem et verba dicit Christus Matth: 26, Non bibam amplius de
te non praetorem, sed praedonem. Rom. 2, In quo alium damnas, teipsum condemnas, in Graeco
ut accumbant in regno caelorum cum Abraham, filii vero regni excludentur. Huc referri posset parabola trabem habentis, et alienam festucam extrahere conantis.
COMPARATIO est amplificatio collatione similium aut dissimilium, maiorum aut minorum facta: ut cum Prophetae exaggerant peccata Iudaeorum collatione asini aut bovis agnoscentis suum herum: collatione hirundinis et ciconiae agnoscentis suum tempus: collatione Sodomae et Israelis. Item Christi collatio Sodomae et Ninivae, quae poenitentiam egisset: collatione reginae Saba: collatione ipsorum propria, faciem caeli recte
ignominiam, si Corinthii imparati fuerint, non tam in se recisuram, quam in ipsos.
Commutatio est lepida quaedam rerum in sermone immutatio: ut, Non vivere ut edas, sed edere ut vivas, oportet. Non homo propter sabbatum, sed sabbatum propter hominem factum est. Rom. 2, Circumcisio Iudaei non servantis legem mutatur in praeputium. Sequetur praeputium Ethnici observantis legem esse ei loco circuncisionis. Tale est illud Augustini: Bona opera non praecedunt iustificandum, sed sequuntur iustificatum. Quod et Paulus Rom. 4. aliis verbis dicit: Non lex aut opera Abrahamum iustum
numeratam.
Merismon, cum posito toto aut genere mox subiungimus partium aut specierum enumerationem, alibi exposuimus.
Erotema interrogatio, in Capite de interrogatione ac responsione expositum est. Exempla huius schematis sunt passim obvia. Rom. 3, In quo igitur praestat Iudaeus? Multum per omnem modum, etc.
Climax, gradatio a Cicerone vocatur, cum res ita connexae sunt, ut alia etiam quasi generent: veluti mater filiam, filia neptem, ea proneptem, etc. seu, ut semper sequens colon aut sententia incipiat ab eo verbo aut re, in
Paradoxon etiam figuram, cum aliquis fingit sibi aliquid prorsus praeter opinionem accidere. Aliquando et id dicunt Paradoxon, cum loquens aut scribens aliquid prorsus inexpectatum auditori proponit. Prioris exemplum sit, quod Isa. 5 dicit Deus, sibi plane praeter opinionem accidisse impietatem Iudaeorum. Se enim ab eis expectasse uvas bonas, et eos produxisse acerbas: se expectasse ab eis iustitiam, eos vero exercere violentiam. Posterioris exemplum est. quod Paulus iubet contemptissimis et indignissimis quibusque temporaria iudicia credere, aut etiam potius pati iniuriam quam litigare.
παῤῥησίαν, etc. Sic Petrus vocat parrhisiam, quod dicit Davidem computruisse.
Latine aversio, cum inter loquendum subito sermonem avertimus ab eo ad quem loquimur, ad alium quempiam: vel etiam, cum aliquem in secunda persona alloqui incipimus, tanquam praesentem, de quo antea in tertia locuti sumus, tanquam de absente. ut Isa. 1, initio incipit accusare Propheta Iudaeos in tertia persona: paulo post eos veluti coram existentes in secunda obiurgat: Per quid percutiemini ultra, cum adiicietis praevaricationem? In qua Apostrophe manet ali quandiu. Aliquanto post redit ad tertiam personam, et mox ad primam regreditur: Sicut Sodoma fuissemus. Sed haec
et individuae sententiae in sacris plerunque ad omnes pertinent, iuxta illud: Quod vobis dico, omnibus dico.
PERMISSIO, vel concessio, est valde multiplex. Prima, cum iudici aut auditori aliquid expendendum relinquimus: ut cum dicunt sacerdotes ad Iudam, Tu videris: et Petrus ad Iudaeos Act. 4, Iudicate vos, an iustum sit coram Deo, vos potius audire quam ipsum? Isa. 5, Iudicate inter me et vineam meam, etc. Secunda est, cum adversario aliquid importune contendenti, aliquo modo concedimus, esse ita ut ipse vult: sed mox per Anthypophoram aliquid
probantur aut improbantur: non simpliciter improbantur aut probantur. Rom. 2, Circumcisio prodest quidem, si legem servaveris. Quod si legis transgressor fueris, etc. Non igitur simpliciter laudat circumcisionem Paulus, quam iam abrogabat: sed hoc nunc disserendi causa concedit Iudaeis, ut progredi possit, ne sit eum necesse etiam de minutioribus litigare. Dixi etiam alibi de hac natura concessionum. Sic solent disputantes Sophistae dicere, Posito et non concesso, quod verum sit id quod dicis, etc. Tamen, etc. Tertia concessionis species est, cum
superbo, Quod neque ab ortu, neque ab occasu, neque e deserto: id est, nihil est nobis ex ullo loco periculi.
Sunt vero aliquando obscurae quaedam Mimeses, aut etiam tantum allusiones ad aliena dicta, quas animadvertere plurimum facit ad intelligendum verum Scripturae sensum: ut cum Iudaei Ioan. 7 dicunt, Novimus unde hic sit. Christus respondens ait, Et me nostis, et unde sim nostis. quod quidem ille magis tantum per Mimesin quandam aut allusionem ad eorum verba dicit, quam quod ipse sua sponte, suisve verbis asserat, eos vere nosse unde sit. Quod si quis ea accipiat pro
potuisse illum obsessum vincire catenis: quod non est intelligendum de prima colligatione, sed de finali detentione. Colligabant enim quidem eum, sed frustra, tandem tum pente eo catenas. Ponitur ergo initium actionis, pro pleno ac optato eius eventu. Sic verba conatus pro eventu, Pilatus et Iudaei convenerunt, ut facerent, quae Deus praefinivisset, Act. 4.
Sunt et alia innumera verba, quae per Metonymiam, Metalepsin, aut alium quempiam similem tropum, partim non tantum suam nativam significationem aut rem, sed et consequentes actiones aut passiones notant: partim vero
qui tantum amat, sed is qui et promovet, facit ac patrat iniurias. Sic saepe Dominus dicitur facere iudicium adflictis: ubi iudicium etiam cognitionem causae, executionem ac defensionem innocentem et poenas sontium notat. Sic Proverb. 19, Parata sunt derisoribus iudicia. Ierem. 26 clamant Iudaei de Ieremia: Iudicium mortis est viro huic. Ubi iudicium illis capitale crimen, reatum culpamve significat. Ioan. 3 significat quiddam praecedens, cum Dominus dicit: Hoc est iudicium, pro causa iudicii aut reatus. Haec est vita aeterna, ut te agnoscant: id est, causa aut medium vitae
regis alias patri, alias filio tribuuntur, prout alteruter magis celebris in regimine fuisse visus est, aut etiam diverso respectu. Quod huius monitionis imperitis in computationibus annorum et lectione Sacrae historiae non infrequenter multa dubia parit. Tali Hebraismo Iohan, 11. dicuntur Iudaei ab ea die iniisse consilium de interficiendo Iesu, cum id etiam antea decrevissent, sed tunc magis ac vehementius, quam unquam antea, coeperunt incumbere in eius exitium.
Contra etiam pars parva aut obscurum initium haud raro pro nihilo habetur: ut quod Mar. 5 dicitur, neminem
tum Metalepsin, tum Metonymiam quasi species quasdam Synecdoches faciant.
Subiectum pro accidente, et contra, per Synecdochen. Aliquando subiectum ponitur pro accidentibus, aut quo quo modo coniunctis: et vicissim haec pro illo. Gal. 3, et Col. 3. In Christo non est Graecus, Iudaeus, circumcisio, praeputium, Barbarus, Scytha, servus, liber: pro, nulla sunt discrimina ipsarum circumstantiarum, nihil illae vel addunt, vel adimunt Christianismo: de essentia dicitur, quod pertinet ad illam opinionem externae conditionis. Genes. 34, Ego sum viri numero, pro, meus caetus
facile est fugere, sabbato autem non licet procul fugere. Quasi dicat, periculum et calamitas erit ingens ac subita, ut et cito, expedite ac procul fugere sit necesse. Idem per praegnantes et lactantes ibidem indicatur: quia nec illae bene fugere queunt: et timent sibique onerique. Exod. 2, Apud Iudaeos canis non mutivit ab homine usque ad iumentum: id est, omnia fuerunt tanquillissima: alioqui et homines locutos esse, et canes latrasse quis dubitat? 1. Sam. 25, Non relinquam mingentem ad parietem, id est, omnes trucidabo. Esa. 2, Ingredietur in cavernas petrarum: id est, erit magna
quaedam ponere pro aliis adiunctis, nec esse ad impletionem prophetiae veritatisve sermonis necesse illa accidere, aut esse ea ipsa quae ad verbum dicuntur: sed solum ea, quae per illa indicantur, et quodammodo monstrantur. Prophetae huiusmodi locutionibus resertissimi sunt: quas cum interdum Iudaei et alii non intelligant, multum decipiuntur. Sic dicuntur septem mulieres apprehensurae virum unum, etc. et in omnibus desertis futuros tempore Meschiae, fontes et stagna, pinus et abietes, omnes vias planas, etc.
Latini et Graeci plerunque ex
tamen naturaliter simul voluntatem proprie includunt: et nihilominus ali quando solum eventum aut opus designant. Diabolus iubetur custodire animam Iobi, id est, non laedere opere externo: nam mala voluntas non aberat, nec bona aderat, aut adesse iubetur in eo. Sic Act. 4, Pilatus, Herodes et Iudaei convenerunt, ut facerent voluntatem Dei de Christo: id est, ipsum tantum externum opus crucifixionis, non autem bono animo obsecundandi voluntati divinae.
CONIUNCTA UNO VOCABULO AUT ETIAM PHRASI DENOTATA.
Concurrunt saepe in una re aut actione plura:
exitu, ubi tandem talis derisio in ipsum derisorem, non in Deum recidit. Verbum Cogo et cogi, valde crebro alias solum conatum, alias etiam eventum significat, ut in voce Necessitatis dixi, Sic illum obsessum nemo poterat vincire. Sic illud quoque intelligendum est de ultimo eventu, non de mala Iudaeorum voluntate aut conatu. An me illi irritant, dicit
Dominus, aut potius seipsos in confusione faciei suae. Dominus scrutatur corda, Rom. 8. id est, perspicit. Sic Terent. Quam vellem Menedemum
Hae quoque sequentes Regulae videntur non male ad Synecdochen referri posse.
Vocabula quaedam non sui natura propriaque significatione, sed per Mimesin aut oppositionis gratia rebus tribuuntur: ut, cum Evangelium vocatur Lex fidei, Rom. 3, quasi in oppositionem ac confusionem Iudaeorum perpetuo Legis nomen in ore ac sermone voluentium aut iactantium. Et cum operis vocem iactantibus et cogitantibus Iudaeis, Io. 6, fidem sub nomine Operis obtrudit: quasi diceret, An quid mihi vestrum facere, operari, et opera tam importune iactatis, putatisque in illis potissimum veram
propriaque significatione, sed per Mimesin aut oppositionis gratia rebus tribuuntur: ut, cum Evangelium vocatur Lex fidei, Rom. 3, quasi in oppositionem ac confusionem Iudaeorum perpetuo Legis nomen in ore ac sermone voluentium aut iactantium. Et cum operis vocem iactantibus et cogitantibus Iudaeis, Io. 6, fidem sub nomine Operis obtrudit: quasi diceret, An quid mihi vestrum facere, operari, et opera tam importune iactatis, putatisque in illis potissimum veram pietatem sitam esse: hoc demum est verum opus Dei, quod Deus probat, et a vobis unice exigit, ut videlicet credatis in
Pharisaeorum: et 1. Cor. 5, quam Lucae 13, Simile est regnum caelorum fermento. tametsi in utroque loco respiciatur ad illam unam eius proprietatem, quod modica eius particula magnam massam inficiat. Id enim et vera et falsa doctrina et mali mores ac sermones efficiunt. Scriptura aliquoties Iudaeos et praesertim Pharisaeos vocat genimina viperarum, Matth. 3, 12, 23, et Luc. 3. quod non ob eam proprietatem fit, quod sicut vipera marem in coitu interficit, et foetus matris uterum perrodens prodit, sic etiam illi Ecclesiam lacerent ac perdant, ut quidam suaviter philosophantur: sed
Mich. 1. pro, tanquam qui aestivos fructus colligit, et perpaucos reperit. Sic namque ego paucos pios reperio, et paucos Meschiae lucrifacio. Mulier formosa sine intellectu, est annulus aureus in naribus porci: id est, est sicut sus ornata annulo aureo circa rostrum. Sic Matth. 11, comparantur Iudaei nolentes audire Baptistam et Iesum cum pueris in foro clamantibus ad oppositum coetum sodalium: Tibia vobis cecinimus, et non saltastis, etc. cum fuissent comparandi cum illo coetu qui noluit saltare aut lamentari: nam coetui frustra canenti rectius Christus et Baptista
definitur fur et bonus pastor: Amen amen dico vobis, qui non intrat per ostium in stabulum ovium, ille fur est, et latro. Qui autem intrat per ostium, pastor est ovium: pro, fur est is, qui alio aditu irrumpit, etc. Sed verus pastor intrat per ostium. Marci 6, Pharisaei et Iudaei nisi crebro lavent, non comedunt: pro, non comedunt, usi semper prius lavent.
In hisce omnibus transpositionibus partim clarior erit sensus positis vocibus suo loco, partim etiam verior et utilior.
Nec tantum voces ac sermo interdum invertitur, sed et sensuum ac rerum
nullam ibi esse aliam navem praeter suas, nisi eam, in qua soli Apostoli sine Domino traiecerunt, mox coniiciunt eum miraculose stagnum pertransisse, ideoque ex Domino una cum aliis, qui undiquaque confluxerant, quaerunt, quomodo eo venerit, cupientes sibi id miraculum exponi. Primum vident Iudaei Apostolos traiecisse sine Christo: deinde quaerunt eum in loco facti miraculi: postea traiiciunt stagnum, quaesitum eum apud Apostolos: quarto reperiunt eum ibi, et videntes unicam naviculam ibi esse, in qua soli Apostoli traiecerant, ratiocinantur eum miraculose transiisse: quinto mirantur
loco. Sic igitur negat Christus, se venisse ut voluntatem sua faceret: id est, propriam quandam voluntatem a patris voluntate separatam, quam certe nullam habuit. Nam quaecunque in ipso fuit voluntas, sive divina sive humana, distincta quidem fuit in sese a patris voluntate, at non separata, sicut Iudaei imaginabantur: ut qui Christum non intelligerent esse ex Spiritu sancto conceptum, ideoque ab omni peccati labe purum. Sic cum Christus Matthaei 12 inquit: Quisquis locutus fuerit adversus Spiritum sanctum, non remittetur ei neque in hoc seculo, neque in futuro: stulte raciocinantur
non simpliciter negat Christus se pro suis orare: sed solum taxat cogitationes discipulorum, qui putabant sufficere, quod ille solus pro eis oret, cum ille nihil tale eis unquam dixerit, aut eos docuerit. Sic negat Christus Ioan. 5 a patre administrari aut iudicari hunc mundum, ita scilicet, ut Iudaei arbitrabantur, qui patrem a filio separabant, cum pater contra non nisi per filium manifestatum in carne, mundum regat. Ergo non simpliciter removetur pater a mundi imperio, sed corrigitur in ea re Iudaeorum error.
Sic dicit Christus, se non venisse ut faceret voluntatem suam,
Sic negat Christus Ioan. 5 a patre administrari aut iudicari hunc mundum, ita scilicet, ut Iudaei arbitrabantur, qui patrem a filio separabant, cum pater contra non nisi per filium manifestatum in carne, mundum regat. Ergo non simpliciter removetur pater a mundi imperio, sed corrigitur in ea re Iudaeorum error.
Sic dicit Christus, se non venisse ut faceret voluntatem suam, sed voluntatem patris: Io. 2 et 6. Sic dicit hanc doctrinam non esse suam, sed eius a quo erat missus, Io. 7. neutrum simpliciter, sed ex eorum sensu, qul ipsum a patre separabant, quum revera una sit
totam, de qua in voce Quomodo diximus. Nam ista vocula, Quomodo, Wie, Ioan. 6, et alias saepissime non quaerit de modo agendae, aut etiam actae rei, sed simpliciter negat, aut falsitatis arguit sermonem alicuius. Paulo post initium eius disceptationis, Ioan. 6. scriptum est: Murmurabant ergo Iudaei de eo, quia dixerat, Ego sum panis, qui de caelo descendi: et dicebant: Nonne hic est Iesus filius Ioseph, cuius nos novimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit iste, De caelo descendi? Hic igitur cum Iudaei dicunt: Quomodo hic dicit, De caelo descendi? non quaerunt de modo loquutionis
Paulo post initium eius disceptationis, Ioan. 6. scriptum est: Murmurabant ergo Iudaei de eo, quia dixerat, Ego sum panis, qui de caelo descendi: et dicebant: Nonne hic est Iesus filius Ioseph, cuius nos novimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit iste, De caelo descendi? Hic igitur cum Iudaei dicunt: Quomodo hic dicit, De caelo descendi? non quaerunt de modo loquutionis Christi, quam clare audiebant, non etiam quaerunt, quomodo de caelo descenderit: nam id illi prorsus non credebant: sed simpliciter negant id verum esse quod dicit, quodque ille de caelo descenderit aut venerit.
ergo stabit regnum eius? pro, certe non consistet regnum eius. Ibidem: Genimina viperarum, quomodo potestis bona loqui, cum mali sitis? pro, certe non potestis. Sic Matth. 23, Progenies viperarum, quomodo effugere possetis damnationem gehennae? pro certe non effugietis. Sic Ioan. 12 dicunt Iudaei: Nos audimus, quod oporteat Meschiam manere in aeternum. Quomodo tu dicis: Oportet filium hominis exaltari: id est, profecto parum congrua prophetiis dicis.
Talia exempla sunt innumera in sacris Literis. Quin et in communi sermone reperiri queant. ut, si aliquis mendico grandia
potissimum ad vigorem et acrimoniam sermonis, quia et dicentis commotionem indicant, et auditorem et etiam reum urgent. Aliquid tamen et sua vitatis sua varietate et simul etiam magnitudinis ex illo motu ac impetu assumunt. Verum de hac realibi prolixius dixi.
Usitata fuit etiam Iudaeis illa ratio disceptandi per interrogationes et responsiones, quali Platonem uti videmus, de qua Aristoteles Topicorum 8 praecipit. Quare videmus ea multum esse usum Christum, et eius adversarios. Interrogabat autem actor, aut qui ultro prior opponebat. Respondebat vero
autem actor, aut qui ultro prior opponebat. Respondebat vero
reus, aut qui se excusabat. De qua re in verbo Interrogo, disserui. In disputationibus plerunque sunt veluti insidiosi quidam laquei. Sic Iudaei suis interrogatiunculis captabant aliquod periculosum verbum aut dictum ex ore Iesu, quod plausibiliter postea exagitare, et ipsum in odium inducere possent. Ac facile sane hominibus hoc accidere potest, qui non prius praevident fraudulentum consilium adversariorum, ante quam irretiti
scriptum est, quod cogitationes insidiantium adversariorum animadverterit.
Non causa ut causa.
Dicit Aristoteles imperitos quaevis antecedentia pro causis sequentium arripere solere et cogitate, quia post illa acciderunt, ideo proculdubio propter illa: ut Iudaei Ierem. 44. sui regni eversionem tribuebant abrogationi cultus Reginae caeli, dictitantes: Ex quo desiimus offerre Reginae caeli, defecimus et consumpti sumus. Et olim Ethnici, praesertim Romani, suas calamitates tribuebant Christianismo. Et papistae nunc omnes calamitates ac turbas
Saepissime enim videntur ponere aut facere non causam ut causam: ut, Pro dilectione mea oderunt me, Psal. 109: id est, debebant quidem me redamare, sed rependunt odium: at sermo ita sonat, quasi amor ille pii, fuerit causa efficiens odii impiorum. Hoc sensu ipsemet Dominus dicit ad Iudaeos contra se furentes: Propter quod bonum opus lapidatis me? Sed illi negant se eum lapidare ob ipsius benefacta, verum ob contraria. Sic etiam Ethnici, praesertim poetae, interdum loquuntur: ut Dat Crystallus aquam Sic. Cantando condere longos soles, pro, peragere.
Coniunguntur
Sic 1 Pet. 3 aliqui dicuntur lucrifieri per honestam conversationem uxorum sine verbo. Ubi de prima tantum occasione conversionis agitur. Inde enim sumpta occasione audiunt. Sic lex operatur iram non proprie ac per se, sed tantum per accidens. Huc ergo potest referri causa per accidens: ut, Iudaeorum ruina salvatae sunt gentes, et misericordia in gentiles increduli facti Iudaei, Rom. 11. quae locutio ibi multum iteratur. Significat autem quasi quandam occasionem praebuisse Deo Iudaeos sua incredulitate, ut gentiles sibi in populum adscisceret. Simili abusu reperiuntur causae
sine verbo. Ubi de prima tantum occasione conversionis agitur. Inde enim sumpta occasione audiunt. Sic lex operatur iram non proprie ac per se, sed tantum per accidens. Huc ergo potest referri causa per accidens: ut, Iudaeorum ruina salvatae sunt gentes, et misericordia in gentiles increduli facti Iudaei, Rom. 11. quae locutio ibi multum iteratur. Significat autem quasi quandam occasionem praebuisse Deo Iudaeos sua incredulitate, ut gentiles sibi in populum adscisceret. Simili abusu reperiuntur causae instrumentales: ut cum fidei, verbo, sacramentis, ministerio ac ministris ea tribuuntur,
iram non proprie ac per se, sed tantum per accidens. Huc ergo potest referri causa per accidens: ut, Iudaeorum ruina salvatae sunt gentes, et misericordia in gentiles increduli facti Iudaei, Rom. 11. quae locutio ibi multum iteratur. Significat autem quasi quandam occasionem praebuisse Deo Iudaeos sua incredulitate, ut gentiles sibi in populum adscisceret. Simili abusu reperiuntur causae instrumentales: ut cum fidei, verbo, sacramentis, ministerio ac ministris ea tribuuntur, quae Dei sunt. Nam illi dicuntur ligare et solvere, aperire et claudere, mundare et immundare aut purificare,
Israelitae pervidissent finem legis. Illud velamem adeo nihil eos impedivit, ut monere eos debuisset subesse mysterium, eisque dare occasionem cogitandi et scrutandi Scripturas. Sensus ergo est, per illud velamen tum divinitus significatum esse, eos non intellecturos. Iudaei fecerunt de Christo, quaecunque praeordinavit manus tua, Act. 4. Factum et eventus correspondit, non quod Iudaei eo consilio aut cogitatione fecerint, ut illam Dei voluntatem explerent, sed tantum, ut suam parricidialem malitiam exatiarent. Testificamini vos esse parricidas prophetarum,
eos debuisset subesse mysterium, eisque dare occasionem cogitandi et scrutandi Scripturas. Sensus ergo est, per illud velamen tum divinitus significatum esse, eos non intellecturos. Iudaei fecerunt de Christo, quaecunque praeordinavit manus tua, Act. 4. Factum et eventus correspondit, non quod Iudaei eo consilio aut cogitatione fecerint, ut illam Dei voluntatem explerent, sed tantum, ut suam parricidialem malitiam exatiarent. Testificamini vos esse parricidas prophetarum, Matth. 23. Ipsi id facere nolebant, sed tamen hoc ultro ex eorum aedificationibus sepulchrorum sequebatur, nempe
qua mox utitur. Sic et 24 eiusdem libri, dicit Laban et Bathuel ad servum Abrahami: A Deo est hoc, non possumus ad te malum aut bonum loqui: id est, nihil hic licet mutare. et praesertim malum, seu negativum responsum nobis dare non licet. Nemo loquebatur aliquid propalam de Christo ob metum Iudaeorum, Ioan. 7. i. boni: nam mala licebat de eo loqui cum gratia et privilegio. Blasphemabant latrones: i. alter tantum illorum, Matt. 17. Apostoli murmurarunt de unguento: i. proprie Iudas. Matth. 26, Nec hic nec parentes eius peccaverunt, scilicet tale peccatum, ut hic propterea sit
et commodat, Psal. 21. pro, omni beneficentia alios iuvat. Sic praecepta Decalogi sunt Synecdochica.
Denique crebro etiam individua ponuntur pro universalibus: quia Scriptura multum cum individuis agit, totum genus inelligens, ut fit in Apostrophis. Rom. 2, Ecce tu es Iudaeus, etc. Rom. 9, Tu quis es qui responsas? Gal. Itaque non es servus, sed filius. Hoc faciunt et exempla. Hunc tropum ponentem individuum pro universali exposuit, cum dixit: Quae vobis dico, omnibus dico. Similis enim est ratio unius et omnium hominum in religione. De hac re in
complecti, quod videlicet persaepe negativae orationes in speciem simpliciter aliquid negantes, non simpliciter, sed secundum quid tantum accipiendae sint: id est, ex eorum hypothesi, ad quos dirigitur oratio. Sic negat Christus a patre iudicari aut administrari hunc mundum, ita scilicet, ut Iudaei arbitrabantur, qui patrem a filio separabant, cum contra pater non nisi per filium manifestatum in carne mundum regat. Ergo non simpliciter removetur pater a mundi Imperio, sed corrigitur in ea re Iudaeorum error. Sic dicit se non venisse, ut faceret voluntatem suam, sed voluntatem patris.
oratio. Sic negat Christus a patre iudicari aut administrari hunc mundum, ita scilicet, ut Iudaei arbitrabantur, qui patrem a filio separabant, cum contra pater non nisi per filium manifestatum in carne mundum regat. Ergo non simpliciter removetur pater a mundi Imperio, sed corrigitur in ea re Iudaeorum error. Sic dicit se non venisse, ut faceret voluntatem suam, sed voluntatem patris. Sic dicit hanc doctrinam suam non esse, sed eius a quo erat missus. Neutrum simpliciter, sed ex eorum sensu, qui ipsum a patre separabant, quique putabant eum suam voluntatem aut cupiditatem explere, et
In hoc genere etiam talis Regula utiliter proponi posset, quod dictum de re multis circumstantiis praedita non sit ad omnes accommodandum. Tale est quod Paulus cupit esse anathema pro fratribus et Moyses deleri de libro viventium. Ubi non est sensus, quod Paulus pluris faciat Iudaeos quam Christum, aut suam cum eo coniunctionem: sed solum, quod adeo doleat reiectionem Israelitarum, ut suo exitio optet eos liberare, magisque tantae gentis salutem quam propriam optet. Huc referri posset et illud dictum de Helia, 1 Reg. 19, Helias in virtute illius cibi ambulavit 40
eius non convenerunt. Nam alio animo, consilio ac fine Deus, alio impii voluerunt eum crucifigi: Deus quidem iusto, sancto ac pio, et ad summam utilitatem generis humani tendente, at impii contra nefario et sanguinario animo idem expetiverunt: Eventus ille ex Deo pendet, malae circumstantiae a Iudaeorum pravo animo veniunt.
Factum ergo ipsum seu eventum, ac veluti substantiam totius illius negotii, Deus ordinavit, promovit, et plane ad opus ipsum deduxit: sed nefarias illas et sanguinarias circumstantias impiorum, qui ex diabolico odio ac invidia Christum interfecerunt, idque
aut per ignorantiam, et quasi invitos voluntatem Dei executos esse. Sensus ergo est, quasi dicat Apostolus: Persecutores nefario animo conspirarunt in necem Iesu, eamque etiam tandem scelerate peregerunt. Quam mortem ipsemet etiam Deus dudum ordinaverat, ac tandem ad eventum produxit. Verum Iudaei neque sciverunt hoc consilium, nec in hoc Deo obedire sunt conati.
Ita duplex dubium per hanc distinctionem substantiae et accidentis in hoc loco solvitur. Alterum qui fiat; quod cum tum Deus, tum Iudaei voluerint procuraverintque Christum interfici, tamen Dei factum est
mortem ipsemet etiam Deus dudum ordinaverat, ac tandem ad eventum produxit. Verum Iudaei neque sciverunt hoc consilium, nec in hoc Deo obedire sunt conati.
Ita duplex dubium per hanc distinctionem substantiae et accidentis in hoc loco solvitur. Alterum qui fiat; quod cum tum Deus, tum Iudaei voluerint procuraverintque Christum interfici, tamen Dei factum est sanctissimum, Iudaeorum vero est plane sceleratum: nec huius eorum culpae causa in Deum ullo modo reiici potest. Alterum dubium, quonam modo persecutores dicantur convenisse, ut efficiant Dei ordinationem, cum eam
neque sciverunt hoc consilium, nec in hoc Deo obedire sunt conati.
Ita duplex dubium per hanc distinctionem substantiae et accidentis in hoc loco solvitur. Alterum qui fiat; quod cum tum Deus, tum Iudaei voluerint procuraverintque Christum interfici, tamen Dei factum est sanctissimum, Iudaeorum vero est plane sceleratum: nec huius eorum culpae causa in Deum ullo modo reiici potest. Alterum dubium, quonam modo persecutores dicantur convenisse, ut efficiant Dei ordinationem, cum eam ignoraverint, et nequaquam in illo suo furore obedire Deo sint conati, sed suae tantum malitiae.
me videbitis amplius, donec dicatis: Benedictus qui venit in nomine Domini: id est, donec ego fuero glorificatus: asserit tantum suam glorificationem, non eorum visionem. Ponitur aut asseritur aliquid cum suis circumstantiis, quod de sola substantia est intelligendum.
Deus praecipit Iudaeis Ezech. 20, inquiens: Abominationes oculorum vestrorum abiicite. Ubi in unica voce, Abominationes, tria sunt consideranda. Primum quasi quaedam substantia ea fuerunt idola, idololatriae ac errores: deinde duplicia accidentia aut circumstantiae. Aliis enim fuere in summo precio, aliis in
20, inquiens: Abominationes oculorum vestrorum abiicite. Ubi in unica voce, Abominationes, tria sunt consideranda. Primum quasi quaedam substantia ea fuerunt idola, idololatriae ac errores: deinde duplicia accidentia aut circumstantiae. Aliis enim fuere in summo precio, aliis in summo odio: Iudaeis erant in summo honore ac existimatione, ut qui ea pro suis diis habebant, indeque toti pendebant: ideo dicuntur esse oculorum ipsorum: id est, quae illi semper habebant in oculis, ea animo contemplabantur et admirabantur, ac ad ea subinde respiciebant tanquam ad unica suarum rerum
habebant in oculis, ea animo contemplabantur et admirabantur, ac ad ea subinde respiciebant tanquam ad unica suarum rerum praesidia. At Deo erant abominationes, eoque respectu Dei sic vocantur passim in sacris Literis. Per se igitur ac veluti ratione essentiae erant idola, ratione accidentis erga Iudaeos erant eorum Dii, ex quibus prorsus pendebant, ideoque dicuntur fuisse ipsorum oculorum: ratione Dei erant abominationes. Ita videmus confluere orationem ex vocabulis diversas personas spectantibus, et in unica re ratione alius personae substantia, et aliorum respectu alia atque alia
Sic Ioan. 5, simul agitur de morte et resurrectione spirituali et corporali. Sic in parabola saucii et Samaritani, tum quis sit proximus indicatur, tum unica ratio salutis per Messiam monstratur: atque ita miro artificio Lex et Evangelium miscentur. Sic Matth. 24, simul praedicuntur poenae Iudaeorum in devastatione Ierosolymae, et in ultimo iudicio. Isaiae 7, et saepe alias, tum praesens liberatio Ierosolymae, tum et verae Ecclesiae spiritualis atque adeo illa in ultima die futura praedicuntur.
3 Huc referti posset Regula de verbis motum significantibus, aut
veniente in cor per fidem Meschia, desinit lex nos accusare: nec etiam futurum servatorem quaerimus, sed praesentem et exhibitum amplectimur. Tota eius vitae afflicta, despecta et abiecta sors aut species convenit etiam eius religioni, ministris et omnibus piis. Sic abrogatio legis, sic servilitas Iudaeorum consonat cum non vere conversis. Sicut vero illa eius corporea praesentia aliis quidem fuit terrifica, aliis vero amoena, suavis ac salutaris: sic et eius Evangelium aliis est odor mortis, et venit in iudicium, aliis salutis: positum est aliis in surrectionem, aliis in ruinam, ut videntes
ergo in talibus locis ipsa Scriptura, alia sensus externi, imo et ipsa priorum experientia ac spiritualis gustus testari videntur: unde difficultas et veluti obscuritas talium descriptionum accumulatur, dum res tam grandibus ac fulgentibus verbis parum respondere videntur.
Hoc dubium Iudaeis occasionem dedit fingendi duos diversos Meschias: quorum errorem ac dubium alius quidam edita carta per duos diversos adventus dissolvere conatur. Verum id non sufficere, supra ostendi: quia unus ac idem adventus diversimode describitur, et pro diversitate personarum aut rerum, quibus
per Messiam filium Ioseph vel Ephraim, et per Messiam filium Davidis intellexerunt, ut habetur in Midrasc coheleth, et in libro Tanchuma.
Adventus primus habetur a Zacharia propheta cap. 9. Exulta valde filia Sionis, Ecce Rex tuus venit, etc. Hic fabulantur Iudaei de Messia filio Ioseph, quem dicunt in certamine Gog et Magog interficiendum esse, quem primum Messiam affirmant. Alterum filium Davidis appellant, qui suscitabit primum Messiam, et Israelem redimet, illique regnum restituet, secundum figmentum suum. Hanc suam imaginationem corroborant in
interfectum, dicet coram Deo: Domine mundi, nihil aliud a te peto, quam vitam Messiae filii Ioseph.
Adventus secundus legitur apud Danielem cap. 7, Videbam, inquit, in visione noctis, Et ecce in nubibus caeli vere filium hominis venientem, etc. Hunc locum Iudaei non intelligentes, dixerunt Messiam subiugatis totius mundi regnis, regnaturum in virga ferrea, iuxta illud Psal. 2, Reges eos in virga ferrea. In quo errore et discipuli salvatoris aliquando fuerunt, Act. 1, dicentes, Domine num in tempore hoc restitues regnum Israeli? Et
in virga ferrea, iuxta illud Psal. 2, Reges eos in virga ferrea. In quo errore et discipuli salvatoris aliquando fuerunt, Act. 1, dicentes, Domine num in tempore hoc restitues regnum Israeli? Et Matth. 20, de filiis Zebedaei. Non itaque mirum est, Anabaptistas a fermento Iudaeorum, et spiritu satanico seductos esse. Refellitur haec opinio per glossam Rabbi Scelemonis super illud Zachar. 9, Exulta valde filia Sionis, etc. Et per Rab. Mosceh Hadarscam super illud Gen. 49, Ligans ad vitem pullum suum. Item in Bereschith Rabba. In quibus locis
se esse Heliam aut prophetam: non simpliciter de rei veritate per sese cogitatae pronuntiat, nam Christus eum utrunque esse affirmat: sed de tali persona, Helia aut propheta loquitur, qualem sacerdotes animo conceperant. Id est, negat se esse ipsummet Eliam, aut individuum illud, quod putabant Iudaei reversurum: non autem (sicut dixi) negat se esse metaphoricum Heliam: id est, qui spiritu ac virtute Heliae venerit. Sic negat, se esse talem prophetam, qualem tunc ipsi animo conceperant: id est, qui Messiam, post longum tempus venturum praediceret, ut alii antea sunt soliti: et de tali
inquit, Etiamsi ego ipse de me testificor, tamen testimonium meum verum est. Quae duo quasi pugnantia loca necesse est ita concordare, quod hoc posterius de veritate sui testimonii secundum rei ipsius naturam accipiatur: illud vero prius de eiusdem falsitate, secundum concessionem cogitationis Iudaeorum et communis sententiae. Sic dicit Christus. Et me nostis, et unde sim nostis: cum contrarium mox affirmet. Sed loquitur de noticia communi, crassa et externa, et secundum ipsorum opinionem: quasi dicat, Vos quidem putatis, quod me optime noveritis, et nostis sane suo quodam modo.
dicere, Remittuntur tibi peccata tua: aut, Surge et ambula? Iugulat igitur eos suo gladio: argumentatur non secundum rei exactam veritatem, sed secundum proprias cogitationes aut sententiam de rebus: quia cogitabant illi impossibile esse sanare illum paralyticum. Sic nonnunquam quasi ironice vocat Iudaeos
iustos et sanos, Luc. 5. et videntes aut oculatos, Iohan. 9. Sic Baptista dicit, oportere dehinc Christum crescere, se vero imminui, scilicet apud homines, et in opinione hominum, nimis magnifice de
habita ratione communis hominum iudicii aut consuetudinis. Contra Iohan. 8, habita ratione veritatis affirmat: tametsi et ibi ad communem consuetudinem duorum testium rem perducit. Secunda enim et prima persona de filio hominis testabantur. Sic et Iohan. 8, et concedit et negat Christus, Iudaeos esse filios Abrahae. Quorum prius intelligendum est de pro creatione ista externa, posterius vero de naturae internae ac spiritualis qualitate aut similitudine, seu de illa spirituali imaginis satanae procreatione.
Aliqua affirmantur et negantur aliquo diverso respectu generis,
Exod. 19, 20. Is verus et Theologicus legis usus est, de quo Paulus hic non agit.
Agit ergo de hypocritis, qui exciderunt gratia, vel qui nondum pervenerunt ad eam. Hi abutentes lege, quaerunt per eam iustificari, exercent et fatigant sese operibus eius dies ac noctes, ut Paulus de Iudaeis testatur Rom. 10. Testimonium (inquit) illis perhibeo, quod zelum Dei quidem habent, quod dies noctesque laborant, sed non secundum scientiam. Ignorant enim iustitiam Dei, etc. Tales confidunt sese per legem sic posse corroborari et locupletari, ut suam potentiam et divitias
opem.
Sic Paulus quadam comparatione aut respectu vocat sua opera reiectamenta ac damna, nempe cum per ea quoquo modo iustificari ac salvari volumus: sique nos impediant, quo minus ad solius Christi gratuitam iustitiam confugiamus.
Hac ratione saepe Deus reiicit sacrificia Iudaeorum, quae tamen severiter mandaverat: dicit se nihil de eis praecepisse, imo ea sibi esse abominationem, una cum sabbatis, noviluniis et aliis festis: Isa. 1. Sic etiam ex ipso sacrosancto templo faciunt homines speluncam latronum. Sic accipiendum est, quod Deus dicit, se tradidisse
simpliciter ad ipsas res transferamus: sic etiam ne malarum rerum laudationes ob aliquos bonos usus propositas de ipsis rebus per se intelligamus. Ut cum laudatur villicus iniquitatis, Rechabitae, spoliatio Aegyptiorum, et caedes Cananaeorum, furor Chaldaeorum et Assyriorum in puniendis Iudaeis, communio rerum initio Actorum, quae in illa tanta copia revera studiosorum Theologiae fuit non solum utilis, sed etiam necessaria. Toti enim erant in id studium intenti, mox per orbem terrarum ad propagationem Evangelii dispergendi, idque non tantum viri, sed et mulieres.
efferuntur. cuiusmodi multa exempla in Syncategorematibus annotata sunt, cum ostendi S I conditionalem particulam saepe omitti. Hoc fac, et vives, pro, Si feceris vives.
Talis est illa collati gentilium cum Iudaeis Rom. 2. Cum gentes ea quae legis sunt, fecerint: id est, Si facerent. De quo loco in prima parte in voce Lex. Non videbit me homo et vivet, pro, si viderit, non vivet. Quisquis te angariaverit, quisquis te percusserit in alteram malam, etc. pro, si quis te percusserit aut
Dei ad salutem omni credenti. Iustitia enim Dei revelatur per illud, Ex fide in fidem. Hoc ultimum membrum, quasi ex praecedentibus dependens, principalis propositio est totius epistolae. Sic Gal. 2, ex narratione sui certaminis cum Petro, transit ad propositionem principalem: Nos natura Iudaei scientes non iustificari hominem ex operibus legis, in Christum credidimus, etc.
Si Prophetae et Apostoli ac Evangelistae in concionibus diligenter accurateque separarent confirmationem a confutatione, ut solent Graeci Latinique oratores, facilius se lector ex eis
miro artificio ex alio in aliud labi. Sic maxima pars Epistolae ad Rom. inter se cohaeret. Primum in exordio dicit se cupere Romanos docere. Adfert rationem a praestantia Evangelii et eius iustitiae, quam ut ostendat omnibus esse necessariam, omnes coarguit peccati, primum Ethnicos, postea Iudaeos. Ostensa vero necessitate huius iustitiae, circumscribit ac explicat eam primum breviter, ac praesertim illud demonstrat evincitque, quod ea non veniat ex operibus, aut merito cuiusquam, sed ex sola gratia nobis contingat. Denique ut tanto magis haec iustitia agnoscatur, veluti per Analysin
nobis contingat. Denique ut tanto magis haec iustitia agnoscatur, veluti per Analysin quandam totam hanc materiam resolvit, exponendo quid sit peccatum aut iniustitia, et unde veniat, quid efficiat, quove modo regnet: tum etiam quid lex, gratia ac iustitia sint aut agant: ac denique qui fiat, ut Iudaei eam non consequantur, gentiles vero ea potiantur. Quae rerum sententiarumque perpetua connexio mirabili artificio per integra 11 capita cohaeret.
Solet igitur hic Apostolus singulari quadam dexteritate ent ibi connexionem rerum aut sensuum reperire, ubi alioqui sua natura non
eo, etc.
Sic mox ponitur propositio, revelari caelitus iram Dei super omnes peccatores, quae in sequentibus non comfirmatur: sed potius tantum explicatur per integra duo capita, dum indicatur, quam varii et foedi peccatores ac peccata sint, tum inter Ethnicos, tum et inter Iudaeos. Sic et Christus Ioan. 6, sub finem aliquoties eadem asserit, se scilicet esse vere caelestem ac salutiferum panem, seu verum filium Dei, et verum salvatorem, non interpositis aliquibus nervosioribus demonstrationibus.
Est etiam alia quaedam connexio sententiarum, quam vocare
reprehendendus esset. Explicatio propositionis:
eos, qui erant ex circumcisione. Ac simulabant una cum illo caeteri quoque Iudaei, adeo, ut Barnabas simul abduceretur in illorum simulationem.
Iudaice, cur gentes cogis Iudaizare?
1 Cor. 1. Propositio:
Visum est Deo per stulticiam praedicationis
Expolitio propositionis:
fit in summo brevitatis studio, ubi omnia simul dicere cuperemus, nec volumus sermonem fusius dilatare. Ibi igitur Paulus cupit pergere in praedicatione poenitentiae, seu accusatione omnium hominum, et tamen necesse est eum quibusdam obiectionibus respondere, ut de praestantia vel praerogativa Iudaeorum, de reiectione eorum, de iustitia Dei, et obmurmurationibus et calumniis impiorum contra iustitiam simul et gratiam eius: nam contra iustitiam Dei sophisticabantur, Si per nostra peccata eius gloria et iustitia illustratur, cur igitur nos punit? contra gratiam vero dictitabant, Si adeo
dictitabant, Si adeo benignus est et misericors, ut gratis peccatores servet, faciamus ergo malum, ut veniat bonum. Hasce tot obiectiones perstringit, ac tandem mira dexteritate ad suum intermissum opus praedicandae contritionis regreditur, concludens omnes esse perditissimos peccatores, sive sint Iudaei, sive gentes.
ANANTAPODOTON ET ANACOLUTHON.
Anantapodota etiam aliquo modo ad ordinem Sententiarum referre possis. Est enim quaedam necessaria harmonia aut consonantia non tantum in rebus, sed etiam in sermone, ut sequentia praecedentibus respondere
Aliquando vero propter iustam causam, quando scilicet nominativus, seu illud quicquid demum est, a quo sententia inchoat, ita quasi onustus est, adiectis vocibus, ut iam non possit satis commode ac perspicue cum iis quae adhuc dicenda restant, contexi: ut Gal. 2, Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores, scientes, quod non iustificatur homo ex operibus legis, sed tantum per fidem in Christum. Iam deberet verbum aliquod nominativo Nos addere: sed quia nimis multa inter nominativum et verbum addendum infarcta sunt, ideo cogitur nominativum iterum repetere, et
nos in Christum Iesum credidimus. Hoc genus repetitionis ad Epanalepsin pertinet, estque in omnibus linguis usitata. Eph. 1, In quem et vos, audito sermone veritatis et Evangelio salutis vestrae, in quem credidistis.
Nec tamen illa priora ociosa sunt: continent enim amplificationem, Iudaei et non gentiles. Item causam credendi, Scientes quod non iustificatur, etc. Sic et in aliis exemplis plurimis.
Saepe quoque non solum perficiendae sententiae gratia repetunt, sed ut etiam priora obscurius dicta nonnihil declarent: ut Genes. 15, Et dixit Abraham,
flumina Aethyopiae et trans mare, utentem vasis iunceis in superficie aquarum. His autem verbis describi Aegyptum, ex sequentibus, praesertim initio capitis deciminoni, ubi Misraim sive Aegyptus diserte nominatur, perspicuum fit. Sic Apostolus mox initio cap. 2 incipit accusare Iudaeos, quod in progressu demum elucescit, ubi etiam nominantur.
Ad Rhetoricas repetitiones pertinet, quod aliquando plura commata, aut etiam cola, vel versus, aut incipiunt ab eadem voce, aut in quam prior desinit, ab ea sequens incipit: de quibus in tropis dictum est.
gentes (repetit) Et cum cognovissent gratiam datam mihi, Iacobus, Cephas et Ioannes, qui videbantur columnae esse, dextras dederunt mihi et Barnabae societatis, ut nos inter gentes, ipsi vero in circumcisionem, etc. Tertium quoque exemplum est eodem capite in his verbis: Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores: (digreditur) quoniam scimus non iustificari hominem ex operibus legis, nisi per fidem Iesu Christi (repetit:) Et nos in Christum Iesum credidimus, ut iustificaremur ex fide Christi, et non ex operibus legis. In hoc exemplo repetit illud: Et nos, quandoquidem
qui datus est nobis. At haec atque huiuscemodi in elocutionis arte traduntur. Sicut ergo Apostolum praecepta eloquentiae secutum fuisse non dicimus, ita quoque quod eius sapientiam secuta sit eloquentia, non negamus. Scribens ad Corinthios in secunda epistola redarguit quosdam, qui erant ex Iudaeis pseudoapostoli, eique detrahebant. Et quoniam seipsum praedicare compellitur, hanc velut sibi insipientiam tribuens, quam sapienter dicit, quamque eloquenter? Sed comes sapientiae, dux eloquentiae: illam sequens, istam praecedens, et sequentem non respuens. Iterum dico, inquit, ne quis me
quo quis audet, in insipientia dico, audeo et ego. Hebraei sunt? et ego. Israelitae sunt? et ego. Semem Abrahae sunt? et ego. Ministri Christi sunt? et ego. Ut insipiens dico, super ego. In laboribus plurimum, in carceribus abundantius: in plagis supra modum, in mortibus frequenter.
A Iudaeis quinquies quadraginta una minus accepi. Ter virgis caesus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium feci: nocte et die in profundo maris fui. In itineribus saepe, periculis fluminum, periculis latronum, periculis ex genere, periculis ex gentilibus, periculis in civitate, periculis in
Ut insipiens dico, super ego. Iam caesa quatuor sequentia, remota, decentissime interrogatione funduntur: In laboribus plurimum, in carceribus abundantius: In plagis supra modum, in mortibus frequenter. Deinde interponitur brevis circumitus, quoniam suspensa pronunciatione distinguendum est: A` Iudaeis quinquies, ut hoc sit unum membrum, cui connectitur alterum: Quadraginta una minus accepi. Indereditur ad caesa, et ponuntur tria: Ter virgis caesus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium feci. Sequitur membrum: Nocte ac die in profundo maris fui. Deinde quatuordecim caesa decentissimo
Quapropter et eloquentes quidem, non solum sapientes canonicos nostros authores doctoresque fateamur, tali eloquentia usos, qualis personis eiusmodi congruebat.
Idem ibidem aliquanto post:
Avertat autem Deus ab Ecclesia sua, quod de Synagoga Iudaeorum Hieremias propheta commemorat, dicens: Pavor et horrenda facta sunt super terram, prophetae prophetabant iniqua, et sacerdotes plausum dederunt manibus suis, et plebs una dilexit sic. Et quid facietis in futurum, ô eloquentia tanto terribilior, quanto purior: et quanto solidior, tanto
Hinc vim sermonis Satyricus declarat, cum primum narratione in genere proposita subiungit: — Quid rides? mutato nomine, de te Fabula narratur. Talem energiam aut efficaciam sermonis saepe Paulus in suis generalibus disputationibus exprimit: ut Rom. 2, accusans omnes Iudaeos internae hypocriseos, et non vere praestitae legis, ita subitô loqui incipit, ac si de tota turba unum aliquem sanctulum Pharisaeum, vel maxime ac prae caeteris de sua operum iustitia tumentem, corripuisset, eumque in medio omnibus in exemplum sisteret, et aspero sermone flagellaret, ut
vel maxime ac prae caeteris de sua operum iustitia tumentem, corripuisset, eumque in medio omnibus in exemplum sisteret, et aspero sermone flagellaret, ut singuli se agnoscant sic separatim a Paulo flagellari, singulique eos quasi cruciatus in seipsis sentiant: Ecce, inquit, tu cognominaris Iudaeus, et acquiescis in lege, et gloriaris in Deo: et nosti eius voluntatem, etc. Qui igitur doces alium, teipsum non doces: qui praedicas non furandum, furaris, etc. Ubi illud Ecce, totam illam disceptationem mirabiliter sub oculos subiicit, quasi eam coram digito
ficui, indicans Israelitas esse et fore sterilem ficum. Idem eiectione ementium ac vendentium, pollicetur spiritualem Ecclesiae repurgationem. Sic sanatione corporalium morborum pollicetur spirituales sanationes. Ieremias videt duos corbes ficuum bonarum et malarum, significantes duas partes Iudaeorum.
Quae omnes dicendi rationes tum grandes sunt, tum efficaces, tum denique etiam in oculos incurrunt, seu evidentiam faciunt. Atque hisce dicendi rationibus Scriptura alias omnes linguas longissime superat: veteribus tamen valde usitatum fuit, tum in brevi dicto, tum et in
quod in omnibus linguis fit. ut, Videte et gustate quam suavis est Dominus: pro, fide cognoscite, ac experimini. Adiungatur hisce illa vocula, Ecce: qua saepissime prophetae utuntur, veluti coram totam rem demonstrantes. Ut, Ecce dies venient. Ecce me, ubitu es? Haec est requies. Ecce, tu es Iudaeus, etc. Rom. 2.
Tertio, sicut philosophicae disputationes et omnia in genere ac thesi et sine circumstantiis proposita, quasi de communi hominum conspectu remota esse, ac veluti dormitare videntur: ita contra Scriptura suas disputationes personis, idque coram
gladium post eos, et fugiam a gladio persequente. Sic superius dixi. Homerum sagittae cupiditatem sauciandi tribuere. Sic fit evidentia, cum mortui loquuntur: ut cum Assyrium tyrannum excipiunt mortui in inferno insultantes ei. Sic cum regina Sabba, Ninivitae et alii dicuntur litigiaturi cum Iudaeis in extrema die, et cum dives epulo colloquitur cum patre Abraam.
Septimo, exempla externorum factorum, rerum ac personarum sistunt sermonem ante oculos, nam ea cum per sese res externae sunt, tum et alioqui celebres ac illustres, utpote ex caeteris tanquam praecipuae, selectae,
colloqui audirentur: ut colloquium Christi cum Nicodemo, Samaritana, cum matre in nuptiis Canae, cum Cananea, et aliis innumeris adductis coram ipsis personis recensetur. Sic et Paulus suum certamen cum Petro veluti coram depingit, dicens: In FACIEM ei restiti CORAM OMNIBUS, ET DIXI: SI TV cum sis Iudaeus, ethnice vivis, etc.
Huc recte ille Hebraismus referri potest, quod narrantes aliorum sermones aut colloquia, non oblique, ac in tertia persona ea recenseant: ut plerunque Latini, sed directe, ac in prima aut secunda. Sic Moyses Gen. 20, colloquium Dei cum
Vani facti sunt, obtenebratum, stulti facti: mox per species plene exponitur, quomodo sint vani et stulti facti, et quomodo gloriam Dei commutaverint, et quomodo tandem sint etiam puniti a Deo reprobo sensu, et horrendis sceleribus.
Sic capite secundo post verba, Ecce tu cognominaris Iudaeus, et acquiescis in lege, et gloriaris in Deo: plene ac copiose exponitur hypocrisis Iudaeorum, qua et simulant, sibique ipsis persuadent se esse pientissimos, et contra revera intus et in corde sunt impientissimi. Qua expositione non tantum res ipsa plene agnoscitur, sed etiam ipsi rei
vani et stulti facti, et quomodo gloriam Dei commutaverint, et quomodo tandem sint etiam puniti a Deo reprobo sensu, et horrendis sceleribus.
Sic capite secundo post verba, Ecce tu cognominaris Iudaeus, et acquiescis in lege, et gloriaris in Deo: plene ac copiose exponitur hypocrisis Iudaeorum, qua et simulant, sibique ipsis persuadent se esse pientissimos, et contra revera intus et in corde sunt impientissimi. Qua expositione non tantum res ipsa plene agnoscitur, sed etiam ipsi rei veluti obruuntur et submerguntur suis criminibus.
Sic cap. 3, Non est
luxuriant, aut etiam exundant.
Tales vero orationis repletiones fiunt a Paulo, cum auditores accusando vult potenter suae improbitatis convincere, eos confundere, et veluti obruere: quomodo fit Rom. 1, dum accusat gentiles nomine corrupti cultus et teterrimarum turpitudinum: et 2, Iudaeos, ostendens quam et tumeant de sua iustitia
ac pietate, cum tamen interim revera sint plane impii: et cap. 3, dum totum genus humanum ex Psalmis suae perditissimae malitiae convincit, de
revera sint plane impii: et cap. 3, dum totum genus humanum ex Psalmis suae perditissimae malitiae convincit, de quibus exemplis separatim paulo ante dixi.
Similis plenitudo sermonis cum maxima vehementia coniuncti, est etiam initio Isaiae in descriptione degenerationis Iudaeorum: et multo magis ibidem in descriptione tristissimarum poenarum extremaeque vastitatis, qua Iudaei eorumque regio tunc extreme afflicta, et tantum non abolita fuit: maxime autem in mox sequente reiectione omnium cultuum illorum, in quibus sunt commemorationes, inculcationes ac
malitiae convincit, de quibus exemplis separatim paulo ante dixi.
Similis plenitudo sermonis cum maxima vehementia coniuncti, est etiam initio Isaiae in descriptione degenerationis Iudaeorum: et multo magis ibidem in descriptione tristissimarum poenarum extremaeque vastitatis, qua Iudaei eorumque regio tunc extreme afflicta, et tantum non abolita fuit: maxime autem in mox sequente reiectione omnium cultuum illorum, in quibus sunt commemorationes, inculcationes ac distributiones poenarum ac cultuum, in suas species. Verba eius sunt haec:
Audite caeli, et auribus
damnatae operum necesssitatis profert, ut pote ubi ipsemet in hac ipsa controversia coram tota Ecclesia, idque tandem etiam cedente et consentiente ipso quoque Petro, obtinuerit eviceritque, non esse necessariam legis observationem ad iustificationem et salutem.
Mox addit: Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores, scientes non iustificari hominem ex operibus legis, sed tantum per fidem IESU CHRISTI, et nos in Christum credidimus. Ubi a suo aliorumque apostolorum exemplo et etiam sententia argumentatur, quod et ipsi deserto Moyse ac omni fiducia operum ad Christum
sed tantum per fidem IESU CHRISTI, et nos in Christum credidimus. Ubi a suo aliorumque apostolorum exemplo et etiam sententia argumentatur, quod et ipsi deserto Moyse ac omni fiducia operum ad Christum confugerant. Addit autem mira brevitate illustrem amplificationem a genere: Nos, inquit, sumus Iudaei. Igitur merito nostrum Moysen exosculari, et non deserere debuissemus, si fuisset in eo spes vitae. Certe non debemus esse suspecti, quod innato quodam Moysis odio ad Christum solum nos contulerimus. quis enim non suorum maiorum gloriae gentisque suae institutis favet? Tum porro sumus vita
habent.
Omnia vero ista fiunt Paulo tanto vividiora et potentiora, quôd ea in illustribus exemplis ac veluti in motu vitaque proponit. quasi dicat: Controversia ista iam saepe coram Ecclesia vivis ac vehementibus actionibus agitata, et luculenter decisa est: primum, quod nosmet Iudaei ac Pharisaei operarii sanctissimi et summi cultores Mosis, eo deserto confugimus ad solum Christum, coepim usque neglecto Iudaismo uti libertate gentilium vitae. Deinde, quod denuo quasi relabente Petro et aliis ad Iudaismum, et operum necessitatem: ego eos coram tota Ecclesia libere
offeratur, veluti per antithesin delabitur ad praedicationem contritionis per legis praedicationem. Quasi dicat: non sine causa magnifacio Evangelium, vobisque id praedicare cupio, quia in eo prompta parataque iustitia ac salus omnibus offertur: qua omnes extreme indigent, quia et gentiles et Iudaei sunt peccatores: ut mox usque ad dimidium tertii capitis prolixe ostendit, dum primum gentes quidem ex crassis eorum peccatis, Iudaeos vero ex interna hypocrisi coarguit: qui licet externa disciplina aliquo modo fulgeant, intus tamen in corde sunt spurcissimi. Convictis utrisque iniustitiae,
Evangelium, vobisque id praedicare cupio, quia in eo prompta parataque iustitia ac salus omnibus offertur: qua omnes extreme indigent, quia et gentiles et Iudaei sunt peccatores: ut mox usque ad dimidium tertii capitis prolixe ostendit, dum primum gentes quidem ex crassis eorum peccatis, Iudaeos vero ex interna hypocrisi coarguit: qui licet externa disciplina aliquo modo fulgeant, intus tamen in corde sunt spurcissimi. Convictis utrisque iniustitiae, initio tertii capitis indicat ipsum fontem iniustitiae to tius generis humani, nempe originale peccatum.
Ita videmus
et quasi innocentis hominis rusticani: et qui nec facere nec declinare noverit insidias, sed quocunque respexeris, fulmina sunt. Haeret in causa, capit omne quod tetigerit: tergum vertit, ut superet: fugam simulat, ut occîdat. Calumniemur ergo illum, atque dicamus ei: Testimonia quibus contra Iudaeos vel caeteras haereses usus est, aliter in suis locis, aliter in tuis Epistolis sonant. Videmus exempla captiva, servierunt tibi ad victoriam, quae suis in vosuminibus non dimicant. Nonne nobis loquitur, cum Salvatore, aliter foris, aliter domi loquimur? Turbae parabolas, discipuli audiunt
familiarem: qualis ille et nobis indubie foret, si satis a nobis pietatis, satis adhiberetur studii. Certe et Paulo sermo fuit tam minime vulgaris, inamoenus, aut arte carens, ut Lystris non abs re Mercurius ipse eloquentiae Deus haberetur, ut quoslibet et doctissimos et eloquentissimos non Iudaeos tantum; sed et Graecos: nec hos quosvis, verum Athenienses, et ex his natos disputationibus Stoicos quoque convinceret, Evangelioque adduceret. Sed dum ipsas Epistolas tractabimus, singulis locis indicabimus, quam divina et inexplicabili arte sint omnia inventa, digesta, verbisque exposita:
cum Paulus, ut putant, ea destitutus Ecclesiam gubernarit. Sed isti viderint, quomodo Paulum statuant non multum acumine et
sed me licebit et pauperem esse verbis, et rerum appellationibus simplicibus uti, cum in intellectu et veritate dogmatum, non sit is de quo loquimur, imperitus, neque desidiam suam obtentu illius viri, qui in vertice laudum stetit, conetur obnubere.
Unde enim, dic mihi, confundebat Iudaeos, qui erant in Damasco, cum adhuc signa facere non coepisset? Unde gentiles superabat? Cur autem etiam in Tharsum dirigebatur? Nonne quia erat in verbo fortissimus, propter quod adeo irritabantur, ut victoriam eius non ferentes, de effusione sanguinis illius cogitarent? Et certe, ne tunc
arbitrati sunt, signo praecedente constat effectum. Quod vero hunc Mercurium esse dicebant, sermonis claret fuisse insignem.
Unde autem et plures quam caeteri Apostoli Christo populos acquisivit? Unde et toto orbe terrarum multus in omni ore versatur? Unde nobis non solum, sed etiam Iudaeis et gentibus maxime celebris est, et
qui plus caeteris honoretur, nisi ex virtute et splendore Epistolarum suarum? per quas non solum eos qui tunc crediderunt, sed etiam ab illo tempore usque nunc, et
quoque Matthaei 11, et Lucae 10, eodem modo de poenitentia loquitur.
Verae autem agnitionis peccatorum per legis praedicationem, item fiduciae in promissiones de Christo, saepe nulla fit mentio in talibus locis: cum tamen eos praecipue requirat Deus. Sicut Isa. 58. reprehendit Iudaeorum ieiunia, quod tantum affligerent corpus, et incederent inclinato capite, tanquam debiles et moesti: cum Deus ab eis veram potius conversionem et luctum animi requireret, hunc vero externum corporis luctum tantum eatenus probaret, quatenus esset effectus et consequens verae contritionis.
luctum animi requireret, hunc vero externum corporis luctum tantum eatenus probaret, quatenus esset effectus et consequens verae contritionis. Sic eos reprehendit Propheta et 29 cap. quod ore quidem prope accederent ad Deum, corde autem essent procul. Sic Ioelis 2, iubet Propheta Iudaeos cor scindere, et non vestimenta. Solebant Iudaei in omni vehementi ac tristi animi commotione disrumpere vestimenta sua a pectore. Sic igitur etiam Ioelis tempore factitabant veluti ostentantes impatientiam ingentis doloris de suis peccatis. At propheta iubet eos non simulare tantum dolorem
luctum tantum eatenus probaret, quatenus esset effectus et consequens verae contritionis. Sic eos reprehendit Propheta et 29 cap. quod ore quidem prope accederent ad Deum, corde autem essent procul. Sic Ioelis 2, iubet Propheta Iudaeos cor scindere, et non vestimenta. Solebant Iudaei in omni vehementi ac tristi animi commotione disrumpere vestimenta sua a pectore. Sic igitur etiam Ioelis tempore factitabant veluti ostentantes impatientiam ingentis doloris de suis peccatis. At propheta iubet eos non simulare tantum dolorem externa laceratione: sed intus in corde vere ac
doloris signa, vere in corde conversio: et per hanc quasi corporis contritionem vera animi contritio indicatur.
Verum quoniam externa illa poenitentia et moesti animi signa simulare et facile est, et persaepe lucro sum, rem autem ipsam poenitentiae praestare perdifficile: ideo et Iudaei olim, et tempore Christi Pharisaei, et nostro monachi plane inania quaedam externaque et hypocritica signa, sordidum videlicet vestitum, inclinatum caput, et similia pro reipsa, id est, vera animi conversione amplexi sunt, quibus tantum simularunt dolorem et poenitentiam commissorum
ut apparet Ier. 14, Isa. 58, Zach. 7.
Cavendum itaque, ne, cum haec externa tantum eatenus in Scriptura probentur, quatenus sunt signa pietatis, et non quod in se aliquam praestantiam habeant: nos cum hypocritis, externa signa pro rebus ipsis, veraque pietate amplectamur: ut Isa. 58, Iudaei neglecta vera animi contritione, foris tantum corpus ieiunio cruciabant, et incurvicervico capite pallidi (ut nostri monachi) incedebant. Item ut ex Ioel. 2 apparet, lacerabant vestes, et non cor: cum contra potius faciendum fuisset, ut Propheta inquit: Lacerate corda vestra, et non vestes
(sicut et aliae multae) deduci potest. Nam apud Hebraeos Iana affligere significat. Vocant vero Hebraei ieiunium afflictionem animae.
Appellant autem Hebraei Ieiunare affligere animam, ut est videre Levit. 23. Nec est veri dissimile, cum sacrificia, ac multae aliae ceremoniae a Iudaeis ad gentiles pervenerint, etiam voces aliquas Religionis simul ad eos pervenisse: tametsi, cum certum sit ex Hebraeo sermone omnes alias in linguarum divisione
profluxisse, quid absurdi fuerit Latinae
et 2. Sam. 1 liquet. Nec ieiunandi quidem tempus erat praefinitum. Ieiunabant enim alias una die, ut Israelitae Iudic. 20. alias 7 diebus, ut 1. Sam. ultimo cives Iabes, alias incerto tempore, ut 2. Sam. 12, tam diu ieiunat David, donec infans morbo cruciatur.
Non solum autem Iudaeis is ieiunandi modus fuit, sed et aliis Asiaticis populis, ut apud Homerum in tribus ultimis libris Iliad. Priamus mortem Hectoris tali ieiunio, talibusque cruciatibus luget, abstinet a cibo, sordide se induit, iacet in pulvere. Solatur autem eum Achilles ac hortatur, ut tandem comedat
et non ob praeparationem ad futuram orationem.
Tertia, non est verisimile Christum concessurum fuisse, ut Apostoli, ipso cum eis versante, ieiunia negligerent, si essent tam utilia exercitia ad pietatem et orationem, ut isti sentire videntur.
Quarta, ne Deus quidem ieiunia Iudaeorum reiiceret, Esa. 58, si vere essent exercitia ad orationem aliasque virtutes praeparantia.
Quinta, Christus ipse ieiunat, cuius corpus haud dubie tali freno, et tali castigatione non indiguit, non enim lasciviebat caro eius contra spiritum. Non igitur parabat se ille ieiunio
cum non procedebant ex interno dolore animi de peccatis admissis, et timore irae ac minarum Dei, seu non ex vera cordis contritione: reiiciebantur a Deo, tanquam res hypocritica, quam plane Deus contemneret, ut Esa. 58, et Zacha. 7, et in aliis locis legitur.
Postulat autem Deus a Iudaeis Esa. 58 charitatem pro ieiunio, itidem per Synecdochen totam conversionem significans et postulans, sed certiori nota. Nam vera charitas haud facile alibi, praeterquam in vere conversis poenitentibusque invenitur.
Sed age conferamus hanc poenitentiae descriptionem cum
fractionem, contritionem, et supplicem coram Deo prostrationem, externa corporis cruciatio, sive non, quae tamen necessario in magna contritione aliqua sequetur. Certe si nihil aliud, existet tamen neglectio quaedam, ac quoddam quasi taedium ac fastidium corporis et vitae huius.
Apud Iudaeos olim eo vehementiores cruciationes plerunque sequebantur, quod iam consuetudine quoque in illa gente tales luctus in magnis animi doloribus confirmati erant, sicut prius dictum est.
Hactenus exposuimus, quid sit ieiunium, cur saepe in sacris Literis orationi coniungatur: item,
fracti, contriti vereque poenitentis cordis, et Deus exigat, ut laceremus corda nostra, non vestes nostras: quod, inquam, haud dubie, si recte animi luctum, seu contritionem praestiterimus de peccatis admissis, Deus non magnopere exiget a nobis hunc externum corporis luctum, quem ne quidem a Iudaeis valde exigebat, ut intelligi potest ex Esaiae capit. 58, et Michaeae cap. 6.
Deinde et illud scire debemus, esse quasdam peculiares consuetudines, et titus apud quasdam gentes, quas Deus non perinde exigit ab aliis gentibus, ut ab illis ipsis, apud quos ille mos
ut intelligi potest ex Esaiae capit. 58, et Michaeae cap. 6.
Deinde et illud scire debemus, esse quasdam peculiares consuetudines, et titus apud quasdam gentes, quas Deus non perinde exigit ab aliis gentibus, ut ab illis ipsis, apud quos ille mos inolevit. Ut apud Iudaeos mos fuit, hospitibus advenientibus lavare pedes. Quae tamen consuetudo etiam certam causam habebat. est enim illa regio ob rariores pluvias pulverulenta, et praeterea ibi nudis tibiis incedebant. Id officium Scriptura maximopere probat, quare et Christus discipulis suis pedes lavare voluit,
et Christus discipulis suis pedes lavare voluit, et ipsos sibi mutuo idem facere iussit. Et Paulus 1. Tim. 5, illud tanquam certum indicium probae viduae ponit, si sanctorum pedes lavit. A nobis non perinde id requiritur. Sic Paulus inquit: Nos talem consuetudinem non habemus.
Iam Iudaeis fuit consuetudo, in omni gravi commotione animi, lacerare vestem a pectore. Quare laudat Deus Iosiam regem, ultimi Regum 22, quod cum audivisset legi minas Dei, quibus in Deuter. minatur Deus Iudaeis suam legem deserentibus, disciderit vestem a pectore. Econtra vituperat eius filium
non perinde id requiritur. Sic Paulus inquit: Nos talem consuetudinem non habemus.
Iam Iudaeis fuit consuetudo, in omni gravi commotione animi, lacerare vestem a pectore. Quare laudat Deus Iosiam regem, ultimi Regum 22, quod cum audivisset legi minas Dei, quibus in Deuter. minatur Deus Iudaeis suam legem deserentibus, disciderit vestem a pectore. Econtra vituperat eius filium Iehoiakim et ipsius aulicos, Ieremiae 36, quod cum audivissent legi in libris Ieremiae minas Dei, non laceraverint vestes a pectore. A' nobis talem ceremoniam non requirit Deus, propterea, quod in his
nobis talem ceremoniam non requirit Deus, propterea, quod in his gentibus in usu non est. Item Paulus 1 Cor. 2, omnino vult sexum muliebrem in templo caput velare. In Germania virgines non omnino velant caput in ecclesia, nec tamen propterea peccant, quia hîc alia consuetudo est. Fuit item mos Iudaeis, ut clara voce lamentarentur uxores, liberi, matres, sorores, etc. in funere suorum mortuorum. Tale charitatis pietatisque opus Deus in gente illa probavit, a nobis vero id non exigit, quia hîc talis mos non est.
Talis fere est et ieiuniorum ceremonia: quia enim
mos in ullo animi moerore tantas corporis cruciationes adhibere, ideo Deus eas non perinde in nostra poenitentia, nec tantas exigit.
Postremo et ex ipso situ ac natura regionum harum duae rationes nequaquam contemnendae peti possunt, quare nos non perinde ad ieiunia obligemur, ac olim Iudaei. Quarum altera est, quod hîc ventriculi propter circumstans frigus, et etiam ex ipsa gentis natura sunt calidiores, et propterea plus alimenti consumunt, et minus inediam ferre possunt. Altera est, quod, cum frigus longe plus affligat ieiunos, quam saturos, si quis se hîc inedia multum
frigus longe plus affligat ieiunos, quam saturos, si quis se hîc inedia multum macerare vellet, haud dubie in istis tantis frigoribus, aut omnino extingueretur, aut certe in aliquem gravissimum morbum incideret.
Hae sunt causae, quare Deus a nobis non perinde exigat ieiunia, sicut a Iudaeis. Sed cor tamen vere fractum, contritum et prostratum ex agnitione suorum peccatorum, et irae Dei, ultro tales aliquos tristes et lugubres gestus foras expromet. Qui qualescunque erunt, si modo naturaliter ex illo fracto et contrito corde provenerint, et non artificialiter ex hypocrisi, haud
una cum illo externo ritu. Daniel. 9 et 10, significat totam contritionem. Cum enim Daniel dicit se ieiunasse, non solûm significat se externis afflictionibus corpus suum macerasse, sed et intus vere contritum fuisse, veros et gravissimos dolores habuisse, de tam horrendis idololatriis, quibus Iudaei Deum offenderant. Quod ex eius precatione facillime intelligi potest.
Deinde per Synecdochen simul et Catachresin significat totam crucem, atque adeo omnes calamitates et labores, quos pii homines in hac vita tolerare coguntur, vicinitate quadam significationis: quia omnia ista
seu naturale ieiunium appellamus id, quod humanis viribus aliquandiu praestari potest. Hoc autem rursum subdividatur, si libet, in Intensius et Remissius.
Intensius est tanta corporis afflictio, quantam homo naturaliter diu perferre non potest. Qualia fuerunt plerunque apud pios Iudaeos ieiunia, ac de quibus superius praecipue disputavimus.
Remissius ieiunium vocamus id, quod idem est ac nimia quaedam temperantia et sobrietas, seu non copiosiori alimento uti, quam quantum extrema corporis necessitas postulat: praeterea abstinere ab omnibus voluptatibus corporis
species possunt esse pene infinitae. Falsitas enim est multiplex, nos tamen tres tantum eius species faciemus, Meritorium, Ostentatorium, et Crapulosum.
Meritorium ieiunium appellamus, cum eo finem fit ab Hypocritis, ut hac ipsa sola afflictione quippiam a Deo mereantur. Eiusmodi olim Iudaei ieiunarunt, Esa. 58. Et in papatu vetulae et monachi olim.
Ostentatorium est, quod tantum fit ad captandam inanem gloriam, aut aliud aliquid. Cuiusmodi erant olim Pharisaeorum obscurantium suas facies, Matth. 6. et maxima ex parte hominum spiritualium in Papatu, praecipue
opera mandasset duodecies ieiunari, cum sint duodecim menses, aut quinquagies, propter totidem hebdomadas.
Innocentius primus anno circiter 420. constituit die Sabbati ieiunandum esse. At sexta synodus hanc Romanam consuetudinem anathematizat. Diei Veneris ieiunium putant aliqui a Iudaeis ad Christianos pervenisse, quod illi sunt soliti etiam ante Christum die Lunae et Veneris ieiunare, sicut Pharisaeus Lucae 18 inquit: Ieiuno bis in hebdomada.
Ita partim legibus Pontificum, partim superstitione, partim etiam consuetudine ieiunia adeo invaluerunt in Papatu, ut
ieiunent, perpetuo pro suis et aliorum peccatis, veluti redemptores quidam humani generis, lugeant, et sint perpetuo poenitentes.
Illud autem est commune omnibus ieiunii cuiusdam indicium in Papatu, quod dicentes mea maxima culpa, tundant pectus, et etiam faciem aliquando. Sic enim Iudaei in magno animi moerore facere solebant, ut et de Publicano Lucae 18 legimus.
Atque haec de ieiunio dicere volui, ut aliquanto appositius ac verius totam rei huius naturam explicarem. Nam Papistae, quia certis diebus semel tantum in die epulantur, et a carnibus abstinent, nos
istis poenis damnat. Verum nihil est tali ratiocinatione ineptius, et magis propalam falsum. Varia enim prorsus est connexio rerum. Praeterea saepe etiam, ubi nulla omnino est coniunctio inter ipsas res, tamen talis aliquis ordo aut series rerum in sermone reperitur: ut in capite de Causis dixi. Iudaei olim contra Ieremiam ratiocinabantur et vociferabantur: Ex quo desiimus offerre reginae caeli, hae calamitates nos obruerunt: igitur propter intermissum illum sacrosanctum cultum punimur. Contra vero clamabat Ieremias: Imo ob illam ipsam idololatriam nunc punimini. Verûm huius imposturae
vobiscum foedus aeternum, misericordias
Davidis fideles: id est, certo praestabo promissiones de Meschia filio Davidis, ipsi datas aut factas. Sic saepe propter Abrahamum aut Isaacum dicit Deus se aliquid boni Iudaeis facturum, quod alibi exponit cum dicit, eum recordatum esse foederis, iuramenti ac promissionum patribus factarum. Sic Abrahamus dicitur pios molliter in sinu suo fovere, cum caelestis pater foveat ipsum Abrahamum et alios omnes pios. Sic Iudaei non intelligentes cur et qua ratione
Abrahamum aut Isaacum dicit Deus se aliquid boni Iudaeis facturum, quod alibi exponit cum dicit, eum recordatum esse foederis, iuramenti ac promissionum patribus factarum. Sic Abrahamus dicitur pios molliter in sinu suo fovere, cum caelestis pater foveat ipsum Abrahamum et alios omnes pios. Sic Iudaei non intelligentes cur et qua ratione Abrahamus celebretur, de suo Abraham superbiebant, Ioan. 8, eiusque paternitatem iactabant. At Christus docet, etiam ipsum Abrahamum a se opem et salutem expectasse et accepisse.
28 Ut vero maxime multa magnaque beneficia ac praemia in hac
sibi ab eo donatis, eisque se iustum coram Deo opinabatur: alter vero tantum precatione fidei mendicabat gratuitam debitorum condonationem, et propter Meschiam, qui quidem longe iustior altero a filio Dei pronunciatur.
Huic gratuitae iustitiae imputationis etiam alii Pharisaei et Iudaei noluerunt esse subiecti, volentes
statuere proptiam iustitiam operum ac meritorum. Hac iustitia est, per fidem, iustificata peccatrix mulier prae Simone Pharisaeo: et hac peccatores, publicani et
similitudines in Sacris, aut certe fiunt aliquae allusiones ad eas, quas cognovisse vel vulgari tantum quadam noticia, ac expendisse omnino operaeprecium fuerit ad sacrarum Literarum intellectum.
Sic Christus de prognosticis futurarum tempestatum in sole ac toto caelo conspectis dicit, Iudaeos quidem faciem caeli considerare solere, et ex alio indicio alia divinare: at spiritualis caelorum regni iam ad eos venientis formam agnoscere nec posse, nec velle.
Meteororum quoque cognitionem vel vulgarem, vel etiam pleniorem pernosse utilissimum foret, ad sacrarum Literarum
cum instar Adami pudenda nostra eis obtegere, et peccata nostra non confitendo Deo, aut offenso fratri, occultare conamur: cum nec tegant recte, nec calefaciant, et sua asperitate radant cutem conscientiae, ut David de silentio peccati queritur, Psal. 32.
Solebant item Iudaei aestivo et pacato tempore multum in vinetis habitare, sicut et in Italia in multis locis libenter foris in vinetis aestate captandae refrigerationis et fugiendorum pulicum ac cimicum gratia, dormiunt. Quare habitare sub ficu sua, et sub vite sua, quarum amplissima umbrositas amoenissima
legitur ursus esuriens et leo rugiens populo pauperi princeps tyrannus. Deus quoque puniens, aut etiam minans, cum leone rugiente confertur. Sic et diabolus quaerens atrociter hominum perniciem, 1. Pet. 5.
Fuerunt in illis regionibus viperae venenatissimae, unde Christus et Baptista, Iudaeos gloriantes se esse sanctum ac benedictum semen Abrahae, vocat progeniem viperarum: id est, pessimae ac perditissimae naturae homines, sicut et filios diaboli, indicantes ipsam imaginem diaboli, aut ceu alludentes ad dictum Gen. 3, Semen serpentis pugnabit cum semine mulieris. Revera autem
Ieiunio dixi.
Quanta ac quam indomita sit eorum vel ira vel ardor libidinis, facile in Graecis, Italis, praesertim ultra Florentiam et Apenninum agentibus, quae pars est multo meridionalior, et in Hispanis licet vel experientia animadvertere.
Talis omnino ratio fuit etiam Iudaeorum, qui ob hoc etiam polygami fuerunt, sicut ferme semper Asiatici (tametsi boni polygamiam potius ob studium sobolis) eam adhibuerunt. Ob hanc causam crebro aliae quoque foedae promiscuaeque libidines, vel in ipsis falsis religionibus interdum admixtae, in Iudaica gente receptae fuerunt ac
sicut Hector cum sua matre disputat, et reficitur homo potu, et vicissim laeditur, cum nolens volensque suam ratam portionem exhaurire etiam cum ipsis fecibus cogitur, prout alii sodales antea illi praeiverunt. Aliqui malunt calicis metaphoram a diligenti oeconomia venire: quia soliti sint etiam Iudaei, sicut et Romani, singulis ex tota familia dare certam quantitatem cibi, potus, et etiam operarum: hinc Latinae voces, Demensum et pensum.
Hac metaphora et Christus ipse in deprecanda sua cruce ac passione apud patrem, usus est: ubi etiam illud verbum Transire convivale quid
videmus in Alpibus et alibi onerariis equis ora obstrui, ne pabuli causa de via decedant, sed sese invicem sequendo pergant.
Isaias inquit, Rota non immittitur cimino, sed ciminum baculo excutitur. Dulcissima allegoria est, sed quae intelligi nequit, nisi ex ratione triturandi usitata Iudaeis. Triturarunt bobus, item plaustris et rotis, quibus ferrei dentes erant impacti. Triturarunt et baculis: pro diversitate frumentorum et leguminum, diversis rationibus et instrumentis sunt usi. Vide Hieronymum in Comment. in Isaiam. Sententia est apud Isaiam, Deum non imponere nobis
efficere. Quare rectius vulgata et etiam vulgaris vertit Per circuitum, quam aliae, quae habent Circumiacentibus regionibus.
Ad Ethnicorum etiam consuetudines sacrificantium canes, porcos, et alias abominationes, atque adeo etiam homines, respicere interdum putant Prophetas, cum Iudaeorum sacrificia cum talibus abominationibus comparant: ut Es. ultimo, Qui mactat bovem, perinde est ut si occideret hominem: et qui sacrificat pecus, quasi qui sacrificat canem: et qui offert hostiam Mincha, quasi qui offert sanguinem suillum. Sic innumerae idololatriae Iudaeorum ex Ethnicis
Prophetas, cum Iudaeorum sacrificia cum talibus abominationibus comparant: ut Es. ultimo, Qui mactat bovem, perinde est ut si occideret hominem: et qui sacrificat pecus, quasi qui sacrificat canem: et qui offert hostiam Mincha, quasi qui offert sanguinem suillum. Sic innumerae idololatriae Iudaeorum ex Ethnicis historiis intelligi declararique possunt, ut cultus reginae caeli apud Ieremiam, fuit cultus Iunonis: cultum Baal Peor pulchre Luth. exidololatria Priapi declarat. Planctum Thamuz. Ezech. 8, non male exponunt aliqui de planctu Adonidis, sicut etiam vulgata convertit.
luculenter.
Tum porro natura est prona ac praeceps in externos lusus aut gesticulationes ac ceremonias, illisque mirifice capitur, ac putat Deum quoque ipsum illis theatricis pompis ultra omnem modum delectari. Testatur id Papatus et omnium gentium religiones, praeter Israelitas. Quare Iudaei ita in suis ceremoniis, circumcisione et aliis pompis haerebant, seque per eas iustificari somniabant, ut interim etiam ipsius moralis legis obliviscerentur, frustra Prophetis contra illam ceremoniarum et sacrificiorum admirationem pro morali lege clamantibus, et iubentibus non sacrificia,
per eas iustificari somniabant, ut interim etiam ipsius moralis legis obliviscerentur, frustra Prophetis contra illam ceremoniarum et sacrificiorum admirationem pro morali lege clamantibus, et iubentibus non sacrificia, sed corda offerre et lacerare Domino.
Omnes ergo sensus ac mentem Iudaeorum occupaverant illa quatuor speciosa et illis dulcissima nomina,
vero Meschia, eiusque munere multo clarius et plenius disserunt: tamen vicissim tam multis figuris, allegoriis, parabolis et picturis, a regno rebusque carnalibus et felicitate huius mundi sumptis utuntur, ut carnalis ruditas et cupiditas facillime ab illis omnibus clarioribus patefactionibus Iudaeos, atque adeo ipsos etiam Apostolos initio ad regnum et commoda carnalia retraxerit. Quin et nobis eadem carnis nostrae ruditas ac perversitas post tot illustres patefactiones, ipsamque vivam experientiam eodem modo imponere, et fucum facere adhuc quotidie conatur.
Hoc modo dum
sed per illum pontificem mundari conscientias ipsas, et ad plenum servari homines: terrenum illud sacerdotium et sacrificia desitura, sed illum caelestem sacerdotem ac functionem eius fore aeternam. Illum igitur ibi accedendum esse, et per eum ad thronum gratiae perveniendum. Sic quoque contra Iudaeorum somnia declaraverunt Christus et Paulus, nihil esse profanum aut commune, nihilque contaminare hominem, omnium esse liberum usum a Deo concessum, regnum caelorum non consistere in cibo aut potu, aliisve externis.
Magnum denique lumen attulit caelesti doctrinae Paulus, quod
ipsaque tandem a domino aut paedagogia talis ad Christum deducti peccatoris deponatur et abrogetur.
Ingens lumen intulit Paulus veteri Testamento, quod imitatus suum praeceptorem Christum, in medium produxit ipsummet Abraham patrem omnium salvandorum, de quo tantopere gloriabantur Iudaei, confidebantque se eodem modo, sicut ipsum rebantur salvatum esse, per circumcisionem et obedientiam salvos fore. Et ostendit, illum ipsum tantum patrem, et quasi fontem ac sinum salutis, non suis operibus, sed fide, intuente in venturum benedictum semen aut Meschiam, coram Deo iustum ac
Ut vero eo magis Paulus verum usum ac primarium finem legis ostenderet, et simul impossibilitatem legalis iustitiae declararet, detracto velo eius faciei monstrat, quam acute, quam procul, austere ac severe ea intueatur, ut quae non tantum externam disciplinam, sicut somnia bant Iudaei, respiceret, sed etiam perfectissimam non tantum manuum, sed et cordis obedientiam flagitaret: atque adeo quae intimis visceribus et latebris cordis scrutaretur deprehenderet, ac gravissime vexaret et persequeretur illum summum Dei et suum debitorem ac hostem veterem Adamum: eumque collo
valde florerent? Quid vere pius homo praeter ipsius favorem, iustitiam ac vitam expeteret?
Proinde illa sanctissimorum patrum et patriarcharum tam ardens, perpetua et anxia expectatio Meschiae satis ostendit, eorum votis ac gemitibus nondum illam religionem satisfecisse: aliosque Iudaeos necessario monuit, Meschiam demum vera ac summa bona, nempe liberationem a peccato, ira Dei, morte et inferno, allaturum, eosque cum Deo reconciliaturum, iustitiam ac vitam aeternam comparaturum: ideoque in illis brutorum sacris veram salutem ac expiationem non consistere.
17
iustitiae et vitae viam propositam, nihil prorsus obstantibus aut mutantibus in ea omnibus illis ceremoniis aut cultibus, quos posteri, praesertim Moses, adiecerant.
Hinc est in novo Testamento illud perpetuum certamen de paternitate Abrahae, et promissionum eius haereditate: quam Iudaei ad carnales et circumcisos Abrahami filios: contra autem Christus et Apostoli tantum ad spirituales, id est, qui fide eum repraesentarent aut imitarentur, trahebant.
Christus porro etiam altius rem tractans, et clarius pronuncians de hac quaestione Ioan. 8 dicit, non tantum (ut
quod haeredibus suis relinqueret: sed id illum ex sua carne et sanguine hausisse, quam valde famelicus videre et habere cupierit, atque tandem (ut ita loquar) avide voraverit: idemque et ipsos facere oportere, aut in peccatis suis aeterno exitio perituros.
Ursit ergo Christus Iudaeos, ne eo nomine adeo contra se fontem vitae insolescerent, quod filii Abrahae essent: sed expenderent, quis fuerit etiam ipsius Ahrahami spiritualis pater, unde ipsemet iustitiam ac vitam acceperit, ut ipsi quoque eam indidem petendam esse scirent.
Sic si primum illud foedus recte
diligenter ac prolixe exposuerunt, et publice ac privatim inculcarunt, et quae singulare lumen toti veteri Testamento, verae religioni et piorum cordibus attulerunt.
Hic utile fuerit ad illustrationem veteris Testamenti, et perspicienda indicia verae viae salutis, considerare etiam tum Iudaeorum declinationem a veritate, et praesertim a vera cognitione verae viae et vitae seu Messiae, ad extremam impietatem: eum etiam, quomodo vicissim Prophetae in suis concionibus ac certaminibus incipiendo a summo gradu impietatis, eos tandem ad fontem iustitiae seu ad ipsum Messiam retrahere
summo gradu impietatis, eos tandem ad fontem iustitiae seu ad ipsum Messiam retrahere sint conati. Quae graduum in errore ac veritate consideratio, etiam alioqui in alios usus, et praesertim ad intelligendos Prophetas proderit.
GRADUS DECLINATIONIS IUDAEORUM A VERA IUSTItia ac pietate, ad extremam iniustitiam et impietatem. Et vicissim series revocationis aut retractionis eorundem ad sanitatem a Christo et Prophetis adhibita.
1 A cognitione suae corruptionis aut morbi, paulatim recesserunt Iudaei ad Liberi arbitrii bonam
GRADUS DECLINATIONIS IUDAEORUM A VERA IUSTItia ac pietate, ad extremam iniustitiam et impietatem. Et vicissim series revocationis aut retractionis eorundem ad sanitatem a Christo et Prophetis adhibita.
1 A cognitione suae corruptionis aut morbi, paulatim recesserunt Iudaei ad Liberi arbitrii bonam valetudinem, et medici Christi neglectionem.
2 Ab Evangelica iustitia solius Christi, unicique medici, ad commixtionem eius cum infusa, seu ad confusionem remissionis peccatorum cum meritis et inhaerente iustitia cordis: quae iustitia partim Evangelica,
praecipites corruerunt. Sic enim paulatim magis ac magis trahuntur in sensum reprobum, qui semel veritatis studium negligere, et ab ea declinare coeperunt, prurientibus eis auribus ad novas doctrinas ac doctores.
Porro pugna et conciones Prophetarum, Christi et Apostolorum cum Iudaeis, eodem modo ab ultimo et pessimo gradu impietatis incipientes, regrediuntur: et populum Israeliticum ad meliores fontes aut initia, unde deviaverat, reducere conantur: quos gradus et materias Propheticarum concionum, ordine brevissime recensebo.
1 Quod illa non tantum non
foedissimas idololatrias pertrahere homines conetur, fraus eius deprehensa, fiat irrita. Simul vero hinc cernimus, de quibus potissimum sententiis ac rebus olim Prophetae cum Israelitis tantopere litigarunt.
DE NOMINE IEHOVA.
De nomine Iehova plurima et a Iudaeis et a Christianis disputantur: sed multa parum certa, pleraque inutilia, quaedam etiam superstitiosa et impia. Nos autem, ducente nos ipso filio per hasce invias et desertas solitudines, et per spiritum suum illuminante, pauca iam eaque utiliora et certiora dicemus.
Non est autem
aut interpretationem grandia miracula fieri queant. Unde nomen Hamephoras, id est interpretationis, vocatum est. Si quis. n. vera ac firma fide promissio nes nomenque Christi agnosceret et apprehenderet, is sane (teste ipsomet Dño) vel montes transferre posset.
Talem aliquem tumorem Iudaei a patribus hauserunt, et postea non intellectum, ac in superstitionem versum, suo Thalmud inserverunt, ut et alia multa. Certe non plane de nihilo est ista perpetua praedicatio et celebratio huius divini nominis prae omnibus aliis, quantumvis illustribus ac significantibus: quae praedicatio
huius nominis non tantum ab hominibus, sed et â Deo ipse adhibetur.
9 Caeterum prolixa tractatio nominis Dei et uberioris cognitionis filii Dei, Exod. cap. 33 et 34 clarissimê hanc interpretationem et mysterii explicationem confirmat. Nem ibi Christus offensus Iudaeorum idololatria, videtur velle retractare hanc promissionem Ero, Ero et Erit, quod velit esse eorum liberator temporarius et aeternus, corporalis et spiritualis: seque prorsus ab illo populo separare conatur, substituto alio quodam ductore angelo.
Quod Moses et totus populus summo
diis haberetur, ut hoc quoque tempore videmus fieri.
Deus se in sacris Literis revelavit, quod sit unus Deus in tribus personis, quod crearit caelum et terram, miserit filium, ut morte sua genus humanum servaret. Hunc talem Deum credunt, et adorant veri Christiani, sed Mahometistae et Iudaei eiusmodi Deum habere nolunt, in quo sint tres
Deum significare, sed esse proprium nomen Israelitici Dei, ut intelligamus in sacris Literis non temere quemvis Deum invocari, sed tantum illum unicum, qui se hoc nomine Iehova suo populo revelaverit. Idemque nobis quoque faciendum esse, ut nos et in docendo, et in orando ab Ethnicis, Turcis et Iudaeis separemus, ac non temere, vel ad dextram, vel ad sinistram declinemus, sed revelata nobis divinitus via incedamus.
Quod autem Graeci, Latini et multae vernaculae linguae per nomen Dominus, hanc vocem transtulerunt: id non eo accidit, quod vox haec idem proprie valeret: sed quod,
monumentis nomen
sed contradicturos, imo ne in ipsum Deum.
At quae sunt obsecro ista monumenta tam antiqua? Nam Thalmud partim ccc, partim et cccc annis eoque amplius post Christum consarcinatum est. Quo tempore Christiani parum Hebraice calluerunt, et si quid sciverunt, in Bibliis permanserunt, nec Iudaeorum nugas curarunt.
Ad haec unde constat Osiandro sic initio in illis ipsis monumentis scriptum fuisse, et non a posteris sic scribendo detortum et depravatum? Sed Iudaei semper diabolico odio contra Christum flagrarunt, eumque sine intermissione maledictis, etiam de trivio
est. Quo tempore Christiani parum Hebraice calluerunt, et si quid sciverunt, in Bibliis permanserunt, nec Iudaeorum nugas curarunt.
Ad haec unde constat Osiandro sic initio in illis ipsis monumentis scriptum fuisse, et non a posteris sic scribendo detortum et depravatum? Sed Iudaei semper diabolico odio contra Christum flagrarunt, eumque sine intermissione maledictis, etiam de trivio sumptis, incessiverunt. Quid ergo mirum, si et nomen Iesu sic corruperunt contumeliae causa, sicut et nomen divae Virginis?
Atqui dicit Osiander, id Christiani non fuissent
doceat Christianum tantum linguam, ne dicam mysteria eorum, satis Hieronymus testatur. Quin etiam, ut maxime voluissent plura Hebraea scripta cognoscere, non quiverunt. Hieronymus homo diligentissimus, nihil ferme praeter Biblia vidit.
Quare rectiûs nos sic opponeremus in hoc loco: Si Iudaei ad Christum conversi, aut omnino quisquam Christianus Hebraeae linguae gnarus, aliam veriorem etymologiam ista quam semper Ecclesia tenuit, scivisset, certe aliquando monuisset, et errantibus contradixisset, extarentque aliqua eius monitionis seu disputationis monumenta: scivisset aliquid de
aliquando monuisset, et errantibus contradixisset, extarentque aliqua eius monitionis seu disputationis monumenta: scivisset aliquid de ea re et Hieronymus tam doctus Hebraeus, qui hanc nostram etymologiam sequitur, illam vero Osiandri ignorat.
At dicit Osiander, quod Deus restitisset Iudaeis, nec permisisset obtinere apud eos hanc nominis Filii sui corruptelam: cur ergo passus est ipsum eorum errorem contra Christum, quod aliquanto maius est ipso nomine: ita apud eos invalere et obtinere?
Rectius ergo et in hac parte, sic Osiandro obiiciemus: Si nomen Iesus non
praesertim cum non de puro nomine disputatio sit, sed etiam tam diversae doctrinae in illis diversis nominibus contineantur, et aliquanto magis curet Deus, quid eius dilecta Ecclesia de filio suo, eiusque sponso credat ac doceat, quam quibus nominibus impia Synagoga eundem vocet.
A Iudaeis porro Arabes corruptelas rerum et nominum Christi in suum Alcoranum transtulerunt, ut et hoc argumentum Osiandri breviter attingam.
Secundo, inquitille, dicere Matthaeum, Salvatorem nostrum ideo vocatum esse Iesum, ut satisfieret prophetiae de puero vocando Emanuel: quare
tamdiu aut vixit, aut memoria tenere lectionem potuit? cum tamen plerique omnes trucidati fuerint? Certum est et alias saepe sub impiis regibus studium sacrarum Literarum valde refriguisse.
Porro ne hoc quidem recte rem perpendenti valde videtur credibile, ausuros fuisse addere a pices Iudaeos. Etsi enim verum est in torquenda sententia valde audaces esse: tamen in servanda scriptione adeo sunt superstitiosi, ut si quae litera, fortasse etiam casu, aut suo loco mota fuit, aut paulo aliter picta, aut aliqua alicubi defuit, non ausint eam restituere. Sed si alicubi diversas
Habent et pervulgatum dictum, nullam esse literam in lege, quin in ea magni montes pendeant: quod eorum nimis religiosam, vel potius superstitiosam diligentiam, in servanda sacrarum Literarum scriptione, satis testari potest. Nec recte faciunt, qui aliquando dicunt, veteris Testamenti textum a Iudaeis corruptum esse. Nam et eis falsum crimen impingunt, et Ecclesiae longe plus obsunt, quam volunt defendere, quam Iudaeis, quos parum caute oppugnant.
Sed iam ad alteram veniamus, quod scilicet quidam dicunt novum Testamentum tam clarum scriptum esse, tantumque ei authoritatis
vel potius superstitiosam diligentiam, in servanda sacrarum Literarum scriptione, satis testari potest. Nec recte faciunt, qui aliquando dicunt, veteris Testamenti textum a Iudaeis corruptum esse. Nam et eis falsum crimen impingunt, et Ecclesiae longe plus obsunt, quam volunt defendere, quam Iudaeis, quos parum caute oppugnant.
Sed iam ad alteram veniamus, quod scilicet quidam dicunt novum Testamentum tam clarum scriptum esse, tantumque ei authoritatis tribuendum, ut etiamsi vetus pro obscuro incertoque habeatur, tamen Ecclesia piaeque mentes omnes novo satis confirmari
ac unde novi aureum istud flumen derivatur, ad quodque saepissime a novo remittitur. Imo vero inde etiam ipse Salvator, et suam doctrinam veram esse confirmavit, et nos scrutari idem praecepit.
Huc etiam accedit, quod novo nos tantum confirmare, falsosque fratres oppugnare possumus: Iudaeos autem, Mahometistasque eo, utpote cuius apud eos nulla est authoritas, confutare non possumus. Vetus autem non solum consolationi nobis est maximae, quod ea videmus multis seculis anteque fierent, a Prophetis praedicta, quae novum facta esse commemorat: sed etiam validum contra omnes omnium
eo, utpote cuius apud eos nulla est authoritas, confutare non possumus. Vetus autem non solum consolationi nobis est maximae, quod ea videmus multis seculis anteque fierent, a Prophetis praedicta, quae novum facta esse commemorat: sed etiam validum contra omnes omnium sectarum, sive Iudaei, sive Turcae sint, praesidium. Quare et vetus, et novum, cum propter nostram salutem utrunque scriptum sit, toto pectore complectamur nobisque diabolicis technis eripi non sinamus.
Ex his quae hactenus, diximus, luce clarius quemvis perspicere posse arbitror, si hanc hypothesin,
Quarto, perpetuis spiritualibusque exercitiis illas antea in nobis excitatas et accensas, aut verbo Dei commonstratas noticias, quae antea tantum theoricae erant, nouc prorsus practicas insitas ac vivas vigentesque tanquam igniculos quosdam ardentes in corde reddit.
At Iudaei contra habent suam quandam fidem aut summam noticiae de Deo et Messia erroribus longe plenissimam, ea
prorsus ignorant. Denique ubi semel res ipsas, quae in Bibliis traduntur, suis erroribus corruperunt, necessario etiam linguam aut verborum significationes, quae iam in solo hoc libro habentur, prava interpretatione aut intellectu corrumpere coguntur: ut ita revera Hebraeam linguam nostri temporis Iudaei ignorent.
Hasce ingentes utilitates, et multiplicem necessitatem cognitionis linguarum cum anim adverterent eruditi et graves viri nostro seculo et iam olim, vehementer urserunt et hortati sunt iuventutem, ut graviter in cognitionem linguarum incumberet. Contra autem seductores
continere. quod abunde ipsemet Dominus ostendit, affirmans: caelum et terram prius et potius corruiturum, quam unum apicem aut iota in sacris Literis non implendum. Qua sententia abunde indicat, in singulis earum sententiis, atque adeo verbis amplissimas opes contineri. Inculcaverunt idem veteres Iudaei, qui dictitarunt nullam esse literam in sacris Bibliis, ex quibus non maximi montes dependeant.
Ne vero cui videar tantum paradoxa quaedam affirmare, ostendam reipsa id ita sese habere. Editum est hisce annis a meis charissimis collegis
suas scholas habuerunt. Quare et Paulus dicit, se ad pedes Gamalielis institutum esse, et supra suos coaequales aut condiscipulos tum zelo, tum et scientia legis divinae profecisse.
In Stephani historia Act. 6, clare habetur, quod cum eo disputaverint varii, ac ex diversis collegiis Iudaeis ut ex schola Libertinorum, Cyrenensium, Alexandrinorum, Cylicum et Asianorum. Unde manifestum est, in Academia Hierosolymitana perinde tunc fuisse diversa collegia aut bursas (ut vocant) studiosorum Theologiae, sicut nunc Parisiis, Lovanii, Coloniae, aut alibi, et inprimis olim Romae.
aut alibi, et inprimis olim Romae.
Inde toties fit mentio scholarum et synagogarum Iudaicarum: et Apostoli affirmant, Moysen habere suas scholas, ubi perpetuo tractetur.
Ex illa veteri institutione ac consuetudine mansit receptumque fuit, ut in hodiernam usque diem Iudaei etiam quadam accuratiore ratione ac modo suam illam Theologiam studiosis iuvenibus proponerent, quam reliquae communique plebi: quin et quasdam promotiones eorum, qui profecissent in Rabinos et magistros, haberent.
Nec in paucis quoque frequentioribus urbibus Germaniae,
suos discipulos docere destitit: saepe etiam in ignobilibus pagis, atque adeo et in solitudinibus rude ac ignobile vulgus maxima cum alacritate docuit.
Utinam vel ea esset diligentia et fervor tractandi sacra, retinendique religionem in nobis, quae est in caecis istis reprobatisque Iudaeis, qui nulla paucitate nullisque afflictionibus, non omni propriae politiae ac gubernatorum carentia, a suo indefesso sacrarum Literarum et suorum Rabinorum studio, et discendi ardore abduci queunt. Vere piorum, teste Scriptura, profecto esset, meditari in lege Domini die ac nocte, audire, et
Antichristi blaterant? Quasi vero Spiritus sanctus, eius autor, vel studio nos decipere, nobisque imponere voluerit: vel etiam non potuerit ea perspicue dicere, quae voluit.
5 Semper hypocritae ad suos patres et traditiones confugiunt, ut videmus in exemplo impiorum Pharisaeorum et Iudaeorum. At Christus cum Apostolis adeo non curat patres, ut etiam eos redarguat, et severiter pronunciet de illorum institutis ac traditionibus, inquiens: Frustra me colunt mandatis hominum: et eorum sectatores affirmet esse caecos, et caecorum duces. Sic et nostri Papistae hoc tempore clamant:
ad aliquam indubitatam summam in omnibus controversis dogmatibus reducendae? Quare si veritatem reperire et retinere volumus, consistamus in ista finita norma sacrarum Literarum aut verbi Dei: et non ea deserta, nos, Religionisque controversias in abyslum Patrum praecipitemus.
24 Iudaeorum profecto hac ratione conditio multo melior fuerit, eorumque religio certior erit quam Christianorum, si ista adversariorum norma valebit. Nam ipsi, praeter vetus Testamentum, habent suam
Patrum
hosce sacrarum Literarum libros vere esse a Deo humano generi traditos, et unicam verae pietatis normam propositos ac impositos omnibus, posset aliquis suspicari, esse conscriptos ab aliquo impostore, aut alioqui incertae fidei homine. In hoc porro genere non tantum Ecclesiae credimus, sed et Iudaeis, saltem de veteri Testamento: quin etiam suo quodam modo et Mahometo ac Turcis ac Iudaeis de novo Testamento. Testantur enim et ipsi de Christo, quod certo fuerit talis aliquis magnus propheta, qui talia quaedam docuerit et fecerit, etc. Quorum testimonium, qualecunque est, vel
pietatis normam propositos ac impositos omnibus, posset aliquis suspicari, esse conscriptos ab aliquo impostore, aut alioqui incertae fidei homine. In hoc porro genere non tantum Ecclesiae credimus, sed et Iudaeis, saltem de veteri Testamento: quin etiam suo quodam modo et Mahometo ac Turcis ac Iudaeis de novo Testamento. Testantur enim et ipsi de Christo, quod certo fuerit talis aliquis magnus propheta, qui talia quaedam docuerit et fecerit, etc. Quorum testimonium, qualecunque est, vel ob hoc multum valet, quod in hanc partem non possunt esse suspecti, tanquam in gratiam
maxime aliquando quid speciosum alicunde e Scriptura arripiant, quo imperitis imponere conentur: tamen mox ubi seria collatione et scrutatione Scripturarum urgentur, clare et evidenter refutantur.
Scrutemur igitur et nos Scripturam iuxta Christi mandatum, et Thessalonicensium Iudaeorum exemplum: et verum Messiam aeternamque lucem in eis reperiemus. Illarum sensu intelligentiaque Dominus suos Apostolos, universi mundi errores ac furores expugnaturos armavit: Luc. ulti. Contra autem satan ignorantia Scripturarum sua mancipia in errore detinet, dicente Domino: Erratis,
Dicunt illi, pro varietate temporum, hominum ac locorum. Num ergo Christiana religio adeo incerta et in constans est, ut pro tempore, locis ac hominibus variet? Hoc vero Turcae de suo Alcorano, et Iudaei de suo Thalmud dicere non ausint.
Sed audi, Christiane frater, bellas praedicationes, quibus hanc suam Babylonicam turrim, quidvis in Sacramentis et Religione mutandi, confirmant et constabiliunt
in Colloquiis Erasmus, totam vitam Christianorum, praesertim in Papatu, in ceremoniis consistere. Quid igitur opus est Bibliis? Illae Ethnicae observatiunculae variarum ceremoniarum, totusque talis Christianismus, possunt etiam sine omni cognitione Dei ac eius verbi observari: ut olim apud Iudaeos, Ethnicos, et postea apud Papistas et Turcos factitatum est.
46 Ministri Ecclesiae in Papatu sunt plane obruti variis precationibus, boatibus, Missationibus, et aliis superstitionum ceremoniis. Quando ergo vacat eis studere, aut sacras Literas secundum praeceptum Domini
neque enim quicquam, nisi plane authenticum ac ipsissimum verbum Dei, qui eos miserat, docere et citare sustinuerunt.
2 Eventus praedictionum, ut semen Abrahae aut Israelitas liberatos ex Aegypto, deleturos esse gentem Cananaeam, et eorum regionem possessuros, ut desiturum esse regnum Iudaeorum, Gen. 49: venturum esse Messiam desinente sceptro Iudae: venturos Romanos; qui subiugent Orientem, teste Bileam, Num. 24: Abrahamum fore patrem gentium, id est, eam religionem ad gentiles quoque perventuram: abolendas esse gentiles idololatrias. Hic, inquam, et alii plures maximarum
probatur linguae origine. Omnes enim alias linguas inde deductas esse, sagaciter inquisitis originibus, aut primis thematibus ostendi potest. Unde probatur hanc religionem et vetustissimam et perpetuam fuisse.
6 Probatur etiam ex propagatione literarum, quae inde ab Orientalibus et Iudaeis per Cadmum ex Phoenicia venisse ab Herodoto scribuntur. Cadmus Hebraeis Orientalem sonat, Tebe bonum solum. Ipsa nomina et ordo literarum Graecarum testantur Hebraeam originem, quae Hebraeis quidem in suo etymo concinnam habent significationem, ut Hieronymus in Epistola ad Paulam Urbicam
omnipotentem causam a parte Moysis stare.
15 Solum. verbum Dei aliquid certi de animae immortalitate, de spiritibus bonis et malis dicit: Philosophia haec omnia ignorat, quae tamen in rerum natura existere manifestum est.
16 Consensus contrariarum gentium, Turcorum, Iudaeorum, Christianorum, et multarum aliarum sectarum in comprobatione Moysis ostendit esse incorruptum testimonium, ut non potuerint domestica quadam fraude in unum consensisse aut conspirasse. Idem consensus contrariarum gentium est etiam de Christo, quod talis aliquis excellens vir fuerit,
aut etiam confirmat unicuique suos errores? nimirum, quia ille pater mendacii scit in ista veritate sitam esse gloriam Dei et hominum salutem. Huic ergo thesauro pro sua inexplebili malitia invidens insidiatur.
20 Tam multa miracula Christi etiam ab ipsis eius summis hostibus, Iudaeis ac Turcis testificata, tot eius victoriae inde ab ascensione ipsius contra tam multos potentissimosque Monarchas, atque adeo etiam successus praesentes annorum 50, quibus invito toto mundo Religio pertestacea quaedam vasa, ex ore infantium ac lactentium, primum contra Papam potenter in
populus Israeliticus a prophetis et aliis sanis doctoribus etiam sine auctoritate propheticorum scriptorum doceri et convinci poterat, quod sacrificia non expient peccata, ut quaedam verba veteris Testamenti sonare videntur: sed Meschiae sit hoc opus proprium 350
Gradus declinationis Iudaeorum a vera iustitia ac pietate, ad extremam iniustitiam et impietatem. Et vicissim series revocationis aut retractationis eorundem a Christo et prophetis adhibita 353
De nomine Iehova 354
De Iesu, nomine Christi servatoris nostri, contra Osiandrum 360
Quod puncta
greges mei 255
37. Non potuerunt, locuti sunt ad pacem 160
44. Loquatur quaeso servus tuus. 158
48. Invocetur nomen meum super pueros hosce 385
49. Iuda habitabit leo 203
50. Vos cogitastis adversus me malum. 160
¶ Exod. 2. Apud Iudaeos canis non mutivit ab homine usque ad iumentum. 189
3. Cum venero ad Israelitas, ac dicam, Deus vester misit me ad vos, etc. 363
4. Nonne frater tuus loquendo loquetur? 255
5. Palea non datur nobis, et lateres dicunt nobis, etc. 205
duos 255
In quamcunque domum intraveritis, manete ibi, etc. 221
Quicunque non receperint vos, nec audierint, etc. 253
Ne induamini duabus tunicis 109
Non potuit Iesus in sua patria multa miracula facere 190
Pharisaei et Iudaei nisi crebro lavent, non comedunt 207
7. Quare tui apostoli illotis manibus comedunt? 212
8. Exiverunt Pharisaei, et coeperunt altercari cum Christo 189
9. Hoc genus daemoniorum in nullo potest exire, etc. 207
9. Omnia sunt possibilia
1
Descendi de caelo, ut faciam non voluntatem meam, etc. 211
Hic est vere propheta ille qui venturus est in mundum, etc. 208
Hoc vos offendit, quid si videritis filium hominis eo ascendentem, etc. 227
Murmurabant ergo Iudaei de eo, quia dixerat, Ego sum panis, etc. 213
Non Moses dedit vobis illum panem caelestem, sed pater 209
Omnis qui audierit et didicerit a patre, venit ad me 221
Operemini non
quis voluerit voluntatem patris facere, cognoscet de doctrina, etc. 10
Vos nostis qui sim, et unde sim 163
Spiritus nondum erat 162
Nemo facit aliquid occulte, et vult ipse propalam esse 207
Nemo loquebatur aliquid propalam de Christo ob metum Iudaeorum 217
Quaeretis me, et non invenietis 188
Si hic non esse a Deo, non posset facere quicquam 218
8. Etiamsi ego ipse de me testificor, tamen testimonium meum verum est. 236
In lege vestra scriptum est, quod testimonium duorum virorum sit verum. 235
187
20. Quorumcunque remiseritis peccata, remittuntur eis 218
21. Sunt et alia multa quae fecit Iesus, quae si scribantur, etc. 221
¶ Act. 4. An coram Deo iustum sit, vos potius audire quam Deum, vos ipsi iudicate 285
Pilatus, Herodes et Iudaei convenerunt ut facerent voluntatem Dei de Christo 191
Si nos hodie interrogamur de beneficio hominis infirmi 238
5. Praedicate omnia verba vitae huius 226
Cur implevit satan cor vestrum 212
7. Coegit eos in concordiam 193
Moses redegit eos
ratiocinationibus fuis, etc. 279
2. Circumcisio prodest quidem, si legem servaveris 178
Cum gentes ea quae legis sunt, fecerint. 238
Cumulas tibi iram in die irae 185
Dico enim per gratiam quae data est mihi 183
Ecce tu cognominaris Iudaeus, et acquiescis in lege 272
Existimas quod tu effugies iudicium. 185
Nam cum gentes quae legem non habent, natura quae legis sunt fecerint 276
Persistentibus in bono opere gloriam et honorem et immortalitatem 258
Qui redditurus est unicuique iuxta
2. Ab iis vero qui videbantur esse aliquid, etc. 260
Cum autem venisset Petrus Antiochiam, palam illi restiti, etc. 250
Cum vidissent, quod creditum mihi est evangelium praeputii, sicut Petro circumcisionis 260
Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores, etc. ibidem
Num igitur Christus minister peccati est? 221
3. Fratres, secundum hominem dico, tamen hominis confirmatum testamentum. ibidem
In Christo non est Graecus, Iudaeus, circumcisio, etc. 187
Petro circumcisionis 260
Nos natura Iudaei, et non ex gentibus peccatores, etc. ibidem
Num igitur Christus minister peccati est? 221
3. Fratres, secundum hominem dico, tamen hominis confirmatum testamentum. ibidem
In Christo non est Graecus, Iudaeus, circumcisio, etc. 187
O stulti Galatae, qui vos fascinavit, etc. 290
4. Dico autem quanto tempore haeres. 203
4. Dies observatis, et menses, et annos, etc. 269
Ita et nos cum essemus infantes,
441. 442. quatenus Christi diem viderit 185. quomodo rationem fide occiderit 373. quomodo sit salvatus 347
Abraham duas uxores habentis historiae typus 51. fides 357. iustificatio 353. semen quomodo servetur 24. 25. semen et circumcisionem cur tantopere iactarint Iudaei 344
Abrahamo cur data circumcisio 353. primarium foedus Israelitarum cum Deo datum. ibid.
Abrahamus et Lotus qua ratione ex Aegypto ad Austrum sint profecti. 338
propter Abrahamum et patriarchas cur Deus multa facere dicatur
336. quibus gentes Septentrionales minus moveantur 307
ex Affectibus animi quatenus diversissimi motus existant, cur difficile sit ostendere 307
affirmandi et negandi quae sit natura 232
afflictio dat intellectum 6
afflictiones in Iudaeis quas Deus probet 309
afflictiones piis salutares 196. et ieiunia saepe pro integra poenitentia poni 305
afflictionibus aliquando tantum consolationem proponi 318. cur ardentes orationes adiungendae. 307
412
Aristophanis dictum. ibid.
Aristoteles de qua virtute et felicitate scribat 321. quae exempla probet 274
Aristot. de Mose sententia 247
Aristotelem quo nomine aliqui merito exagitent 368
arma Iudaeorum qualia 336
Arrianorum haeresis unde 99
Arsiae fluminis vallis 331. 332
artem dicendi an D. Paulus adhibuerit 298
in Arte quae requirantur 281
artes liberales dona Spiritus S. 69
artium
190
causales coniunctiones non semper in Scripturis essendi causam designare 216. particulas non semper vim suam servare. ibid.
cedrorum significationes 333
ad Ceremonias externas natura prona 344
in Ceremoniis quomodo Iudaei haeserint. ibid.
ceremonialis lex quomodo sese velaverit. ibid.
ceremonialia ubi moralibus praeferantur 24
Ceres Hebraeice Hores, quid significet 390
Cereri Rom. olim ieiunasse 306
392. dux vitae 197. et Paulus quomodo sua dicta constabiliant 247. ieiunaturus cur in desertum abierit 157. imago inconspicui Dei 287. in coena sua unde foederalia verba sit mutuatus 157. iustitiae sol 328. 329. maceriae interstitium quomodo sustulerit 334. offensus Iudaeorum idololatria, se prorsus ab illo populo separare conatur 358. perpetuus Ecclesiae sacerdos 441. princeps pacis 197. qua nota suos depingat 278. qua ratione verus panis dicatur 188. item vera vitis. ibid. qualibus sarcasmis a Iudaeis sit exagitatus 168. quatenus
quomodo sustulerit 334. offensus Iudaeorum idololatria, se prorsus ab illo populo separare conatur 358. perpetuus Ecclesiae sacerdos 441. princeps pacis 197. qua nota suos depingat 278. qua ratione verus panis dicatur 188. item vera vitis. ibid. qualibus sarcasmis a Iudaeis sit exagitatus 168. quatenus primogenitus omnis creaturae 169. quatenus primogenitus ex mortuis 170. quomodo concedat et neget, Iudaeos esse filios Abrahae 237. quomodo dicatur non novisse peccatum 184. quomodo dicatur positus in ruinam multorum 215. quomodo in ruinam
princeps pacis 197. qua nota suos depingat 278. qua ratione verus panis dicatur 188. item vera vitis. ibid. qualibus sarcasmis a Iudaeis sit exagitatus 168. quatenus primogenitus omnis creaturae 169. quatenus primogenitus ex mortuis 170. quomodo concedat et neget, Iudaeos esse filios Abrahae 237. quomodo dicatur non novisse peccatum 184. quomodo dicatur positus in ruinam multorum 215. quomodo in ruinam multorum positus dicatur 319. quomodo Mosis velamen detraxerit 346. quomodo mundum regat 220. quomodo nos redemerit 280. quomodo oculos
dicendus 403
Christianorum sectae unde ortae. 444
Chronicorum Graecorum error unde. 385. Chrysostomi de Pauli eloquentia sententia 300. locus 285. sententiae 75
cibus solidus in Sacris quid 10. 11
ciborum genera qualia apud Iudaeos fuerint 351. 352
Ciceronis copia Romanorum plebi cur apta 285 locus 191
in Cinere, cilicio et ieiunio poenitentiam agere 309
cingula Iudaeorum qualia 337
circularis forma sermonis quid Hermogeni 247
circulus
75
cibus solidus in Sacris quid 10. 11
ciborum genera qualia apud Iudaeos fuerint 351. 352
Ciceronis copia Romanorum plebi cur apta 285 locus 191
in Cinere, cilicio et ieiunio poenitentiam agere 309
cingula Iudaeorum qualia 337
circularis forma sermonis quid Hermogeni 247
circulus Pauli 248
circumcisio quatenus iustitiae signaculum 238
circumitus quot membra habeat 265
circumstantiae cur alias obscurent alias illustrent
quis sit 403
conciones a scholasticis disceptationibus quid differant 400. cur plerunque maiore verborum copia et earundem sententiarum repetitione repleantur. ibid. in Papatu rarae 438. monachorum quales. 439. prophetarum, Christi et apostolorum cum Iudaeis quales 354
concionum sacrarum et profanarum ingens discrimen 262
concupiscentiae vocem quomodo pontificii intelligant 342
conditionalem Si crebro Iohannem usurpare 302. 303
confirmare promissionem 221
a confutatione cur sacri scriptores non separent 244
confiteri Domino 330
congeries 175
congerie verborum quatenus Hebraei utantur 259
coniugii sacramentum unde papistae conflarint 343
coniugia extra suam tribum Iudaeos contrahere non solere 336
coniunctionis in Scriptura ratio quae 86
coniunctiones finales et causales saepe non veris causis ac finibus addi 214
considerationis scopi, argumenti, dispositionis, etc. commoda 14. 15
numerent 429
diligi et odi quos affectus indicent 185. 186
Diodori Siculi locus 339
Dionysii Areopagitae dictum 444
discentem oportet credere 10
disceptandi ratio per interrogationes et responsiones quae Iudaeis usitata. 213
in Disceptatione quod praeceptum tenendum 161. 162
discipulorum Christi error 233. Christianismi genera 10
dispensationes omnis generis quotidie Romae cudi 438
in Disputando quae Platonis regula observanda 411
Dei quomodo sit factus diaboli filius 381
filii Dei a filiis diaboli quomodo differant 378. iuventutis 385. senectutis. ibid.
filios Dei et diaboli non esse eandem speciem 378
fines unius actionis varii 226
flumina Iudaeorum 333
fluminum quatuor de paradiso egredientium nomina 94. 95
foederis sanguinem quis profanum ducat 343
femina in Scripturis S. ubi legitur, quo transferendum 113
feminarum quarum res gestae in literis Sacris scriptae 108
nonnunquam activê posita 137
gnome 179
gradatio 264
gradationem multum facere ad sermonis iucunditatem 296
gradatoria interrogatio 213
gradus ad rerum agnitionem quis 1
gradus sacerdotales cur in Iudaeorum populo constituti 116
Graeca lingua magis quam Hebraea Christianis usitata 362
Graeci brevitatis studiosiores quam Latini 285 leves 119
Graecarum et Hebraicarum literarum cognatio 361
Graeculorum sophistarum iactantia 292
difficile. ibid.
Hebraeae linguae consuetudo 211. dignitas unde demonstrari possit 383
ad Hebraeae linguae studium exhortatio 382. 383
Hebraeae linguae syrmata 241. 242. usus 384
Hebraeam linguam nostri temporis Iudaeos ignorare 387. supra modum a Graeca et Latina differre 387. 388
Hebraeam originem Graecarum literarum ordinem testari 441
sine Hebraea lingua puritatem coelestis
doctrinae non diu
175
Hosius cardinalis quomodo Sacras literas pedibus proculcet 425. eius liber contra Brentium. ibid.
Hosii cardinalis locus. ibid.
hospes quomodo tractandus 186
hospitibus advenientibus cur pedes Iudaei laverint 311
hostium dona, venena pestilentissima 435
philosophi locus 262
Iana quid Hebraeis 307
Ianus bifrons 390
icon quid 169
idiomatum communicatio. ibid.
idololatria invocationis sanctorum quomodo sit confirmata 385
idololatriae Iudaeorum quomodo ex ethnicis historiis intelligi possint 339
in Idololatrias Iudaeos fuisse pronos 335 idola abominationes Dei 227
Iehoiakim quod vestes non laceraverit, vituperatur 306
Iehosua filius Nun in quo Christi typum gesserit 362.
390
icon quid 169
idiomatum communicatio. ibid.
idololatria invocationis sanctorum quomodo sit confirmata 385
idololatriae Iudaeorum quomodo ex ethnicis historiis intelligi possint 339
in Idololatrias Iudaeos fuisse pronos 335 idola abominationes Dei 227
Iehoiakim quod vestes non laceraverit, vituperatur 306
Iehosua filius Nun in quo Christi typum gesserit 362. nomen cur non fuerit effabile 363. fuisse effabile quibus rationibus probetur 363. nomen
quomodo Deus sibi vendicet 355. nomine divinitatem Christi denotari 357
in Iehovae nomine fundamentum iaci veri sensus totius legis lationis 351. omnes thesauri sapientiae Dei consistere. ibid. quid mysterii lateat 356
de Iehovae nomine qualia a Iudaeis et Christianis disputentur 355
Iehovae vocem cur multae vernaculae linguae Dominus nomen transtulerint 360
Ienae situs 331. 332
ieiunare quid Hebraeis 306
ieiunium ad certos dies allegatum in papatu 307. crapulosum 312.
fuerint 312. publica 310. quando Deo probentur 306. quando item displiceant. ibid. quomodo in papatu invaluerint 312
ieiuniorum ceremonia qualis 311. ex vera forma degeneratio 390. maxima varietas 312
ad ieiunia cur non perinde ac olim Iudaei obligemur 311
Ieremias quo tempore vixerit 55
Ieremiae liber in ieiunio publice lectus 310 threni 335
Iesus cur ab angelo antequam nasceretur, sit hoc nomine vocatus 363. cur ab angelo sit vocatus 364. ecclesiae suae servator et
veram salutis rationem perspicere potuerit 350
in Istria quod genus victus sit in usu 336
iterationum usus 255. etc.
Iudaea in 12. tribus divisa 334. regio saxosa 331
in Iudaea arbores quales 333
Iudaei a patribus quem rumorem haustum suo Thalmud inserverint 358. ab aliis gentibus separati 334. cur non in alia loca migrare sint soliti 336. genimina viperarum 197. qua ratione suam Theologiam studiosis iuvenibus proponant 399. quomodo olim contra Ieremiam ratiocinati sint
soliti 336. genimina viperarum 197. qua ratione suam Theologiam studiosis iuvenibus proponant 399. quomodo olim contra Ieremiam ratiocinati sint 317. regni sui eversionem cui tribuerint 214. vinetorum studiosissimi 333. viperarum progenies. ibid.
Iudaeorum a vera iustitia declinationis gradus 353. caecitas 387. consuetudines 25. 26. cruciationes vehementiores unde 310. crudelitas 335. de Christo testimomonium 407. de litera in lege per vulgatum dictum 366. de sacris literis dictum 396. hypocrisis 279. ieiunium
305. qualia olim fuerint 312. in sacris literis error 387. in sententia torquenda audacia 366. in scriptione servanda superstitio. ib. ingenium quale 334. mos in funere suorum mortuorum qualis 311. mores 333. peccata quomodo prophetae exaggerent 175
in Iudaeorum populo cur gradus sacerdotales constituti 116
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem
in sententia torquenda audacia 366. in scriptione servanda superstitio. ib. ingenium quale 334. mos in funere suorum mortuorum qualis 311. mores 333. peccata quomodo prophetae exaggerent 175
in Iudaeorum populo cur gradus sacerdotales constituti 116
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
in scriptione servanda superstitio. ib. ingenium quale 334. mos in funere suorum mortuorum qualis 311. mores 333. peccata quomodo prophetae exaggerent 175
in Iudaeorum populo cur gradus sacerdotales constituti 116
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non
334. mos in funere suorum mortuorum qualis 311. mores 333. peccata quomodo prophetae exaggerent 175
in Iudaeorum populo cur gradus sacerdotales constituti 116
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi
333. peccata quomodo prophetae exaggerent 175
in Iudaeorum populo cur gradus sacerdotales constituti 116
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi sacra retinendique religionem, quantus sit 401
175
in Iudaeorum populo cur gradus sacerdotales constituti 116
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi sacra retinendique religionem, quantus sit 401
Iudaeis quid occasionem dederit
Iudaeorum promotio 399
Iudaeorum ruina gentes quomodo salvatae 215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi sacra retinendique religionem, quantus sit 401
Iudaeis quid occasionem dederit confingendi duos diversos Messias 232
Iudaeos suam linguam non intelligere 387
215
Iudaeorum ruina, ethnicorum reconciliatio 161
Iudaeorum sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi sacra retinendique religionem, quantus sit 401
Iudaeis quid occasionem dederit confingendi duos diversos Messias 232
Iudaeos suam linguam non intelligere 387
Iudaicae regionis situs cur theologo cognitus esse debeat 330
sectae 334
Iudaeorum sensus ac mentem quae nomina occupaverint 244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi sacra retinendique religionem, quantus sit 401
Iudaeis quid occasionem dederit confingendi duos diversos Messias 232
Iudaeos suam linguam non intelligere 387
Iudaicae regionis situs cur theologo cognitus esse debeat 330
iudicare. ibid.
iudices synodi quales
244. etc.
Iudaeorum servilitas quomodo consonet cum non vere conversis 232
Iudaeorum fervor tractandi sacra retinendique religionem, quantus sit 401
Iudaeis quid occasionem dederit confingendi duos diversos Messias 232
Iudaeos suam linguam non intelligere 387
Iudaicae regionis situs cur theologo cognitus esse debeat 330
iudicare. ibid.
iudices synodi quales requirantur 409. 410
iudicii norma qualis in synodo esse debeat 409
Lege, Moyses appellatus in Scripturis 93. 94
de Lege quomodo Apostolus loquatur 237
a Lege quomodo simus liberati 324
sub Lege quot modis praedictiones factae 129
in Lege tota quomodo praecepta proposita 30
leges Iudaeorum quales 334
legalia et Evangelica ubique mixtim tradi 30
legalibus verbis quomodo scriptura utatur 314. 315
legislationis totius intentio quae 127
de Legislatione, eiusque differentiis. ibid.
tradendarum praecipuae tres 8
methodicarum scriptionum laus 394
metonymia 182. in sacris literis tropus usitatissimus. ibid.
Michaelis Medinae locus 407
Micheas quo tempore vixerit 55
militia apud Iudaeos qualis 336
Milonis de suis lacertis vox 377
mimesis 180
mimeses aliquando obscurae. ibid.
Miriis in Argo navigantibus quomodo montes concurrerint 163
ministerium externum cur institutum 5
suam quibus verbis institutam esse papistae asserant 435
Missarum varietas 436
modi circunstantia 20. 21
modum imperativum pro optativo ponere, Scripturarum mos 91
moeror animi quomodo depingatur 275
molendi ratio apud Iudaeos qualis 336
monachi ieiunia absolutoria praestare quomodo conentur 313
monachorum conciones quales 439
monachorum ieiunium 305. 306. poenitentia 305
monasteria, horrenda prostibula 423
Montanus cur haereseos
nova sententia. ibidem. definitio unde petenda 369. definitiones quae insufficientes. ibidem
originarium malum quid 378
os cur Deo tribuatur 199
Osanna, vox laetantis 75
osculari Meschiam 345
osculandi ritus apud Iudaeos 375
Oseas quo tempore vixerit 55
Osiander ipsis Cabalistis in quo sit ridiculus 363
Osiander unde occasionem arripiat, ut iustitiam ex Deo substantialem iustitiam intelligat 387
Osiandri confutatio 362
Osiandri
380
Pictorum consuetudo 338
pietas quatenus promissionem praesentis et futurae vitae habeat 316
Pighii blasphemia 439. contra scripturam blasphemia 426. de originali peccato sententia 368
Pilatus quomodo Iesum regem Iudaeorum vocet 163
Pindari magniloquentia 263
pium et impium quomodo Iohannes depingat 278
pii cur per arbores frugiferas depingantur 331. lucis filii 289. quomodo sacrificium gratissimum Deo exhibeant 373
piorum coetus unum
305
poenitentiâ duci, quomodo dicatur Deus 200
Poëtae et historici cur efficacius videantur docere, quam philosophi 349
poetarum in scribendo modus et ratio 49
politia Iudaica cur Ecclesiae commixta 334
polygamia Iudaeorum 335
Polysimorum usus 170
polysyndeton 173
Pontifex Rom. quantam sibi potestatem adscribat 418
Pontificiae religionis primum principium 437. synodi normae quod sit evidentissimum iudicium 426
pontificios
minus probationibus in sua confirmatione, quam Christus aut Apostoli utantur 244. cur obscuri 114. cur prophetias de Christo plerunque per praeteritum tempus exponant 31. naturae peritissimi 340. non in Ecstasi locuti 114. qui 54. quam docendi rationem sint secuti 399. quomodo Iudaeos ad Messiam retrahere sint conati 353. soli qui in veteri Testamento 115. veri a falsis quid differant. ibidem.
in Prophetarum concionibus exordia qualia 244
Prophetarum cum sacerdotibus certamen 350. doctrinae summa et scopus quis 54. 55.
verba 274
Sacramentorum mutilatio 430. numerus 429. partes quae 430
Sacramenta etiam non credentibus gratiam conferre, papistarum assertio 429
Sacrificia cur non expient peccata 352. cur vituperentur 306. Ethnicorum unde orta 443. Iudaeorum qua ratione Deus reiiciat 237
Sacrificiorum et expiationum monstratio 350. inefficacia unde colligenda ibid.
Sacrificiis cur olim convivia coniuncta 308
sacrificia qualia Israelitis. Deus non mandaverit 162. 163
consistat 327
Salutis adipiscendae modus 294. consequendae media unde papistae somniarint 317. rationem semper eandem fuisse, esse et fore 345 etc.
Salustius qua in re nonnihil sit utilis sacris literis 3
salutandi ritus apud Iudaeos 337
Samaritani et viatoris saucii qualis concio 314. parabola quatenus legalis et evangelica 284
Samsonis capillo quomodo robur mirabile tribuatur 138. 139
Samuel cur sic vocatus sit 283
Sanctus 323
sancti
84. 85. inde. luculentissimis sermonis schematis abundans 262. meris concionibus constare 261. 262. non semper cruditos interpretes habuisse 366. non tam verbis, quam rebus ipsis nobis loqui 274. omnibus respondere 98. qua fraude diabolus nobis evertere conetur 367. quo Iudaei torqueant 387. rationibus exponere, non autoritate, periculosum 103. rerum verarum
nomina aliquando rerum similitudinibus tribuere 87. rebus mutis loquentium personam imponere. ibid. totam in Christum,
ibid.
sententiis brevissimis cur veteres res maximas complecti sint soliti 283
in Sententiis efferendis cur ordo aliquis vocum esse debeat 205
sepultura asini quae 109
sepulchra dealbata, locutio unde veniat 336. Iudaeorum qualia. ib.
Sermo ab eruditis qui maxime probetur 384. aliarum gentium semper aliis difficilis 1. doctoris sinceri qualis esse debeat 390. grandis cur in concionibus forensibus adhibeatur 261. 262. in omnibus gentibus unde plurima sumat 330. Latinus cur ad
Similitudinibus quid observandum. ibid. quo vox respiciat 159. saepe res non cum vero simili, sed cum eius vicino conferri 203
Simonem cur Christus Cepham vocet 283
Simonides de Deo 37
Sine vox quid Christo 385
sinus Iudaeorum qualis 338
Socratis dictum 402
Sodomitarum poena 337
solis et lunae obtenebratio 219. similitudines variae 329
solitudo tentationibus et orationi aptissima 309. 310
Somotopoeia 179
sophisma
169
Tautologia 173
Tautologiae sacrarum literarum quales. ibid.
Telesphorus papa ieiunii quadragesimalis author 313
temperantiae exemplum Ioseph 72
templum Dei quomodo efficiamur. ib. Domini, cur Iudaei contra prophetas clamarint 344
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis
sit 440. concilium cur novam religionis formulam fabricarit 426
Tridentinorum patrum regula. ibid.
Trinitatis personae quid commune habeant, vel proprium 124
de Trinitatis significationibus 123
Trituratio qualis apud Iudaeos usitala 336
Troiae nomen unde 288
Tropologia in Scriptura S. libera 90
tropologiae et historiae non eadem lex. ibid.
Tropus 168
tropi in sacris quales 263
troporum obscuritas 161.
illustrarint 403
Versionis vulgatae authoritas 427
versionem vulgatam innumeris locis a genuino sensu verbi Dei aberrare. ibid.
versores quales Sacrae literae requirant 389
vestimentorum ruptio 305
vestes Iudaeorum quales 337
vetus homo quid Paulo 375. 376
veteris Adami malitia cohibenda 397. 398
Veteris et novi Testamenti summus consensus 444. hominis adhuc praegrandis massa in piis 324
ad Veteris Testamenti illustrationem quae
178
Vultus alicuis super aliquem 185
Uxor iuventatis 385
Uzae factum cur improbetur 227
et ad humanae usum vitae, in seminationibus, plantationibus et in universum in omni agricolendi ratione fructus capiuntur. Quod in Cassio Uticense maxime apparet. Recta itaque ratione, non solum Zoroaster, sed etiam Abramus itidem Chaldaeus Astronomiae habiti sunt periti. Quem Abramum, Philo Iudeus probat, per Astronomiae scientiam in veri Dei notitiam pervenisse, eique ob id
sine prole venit: iamque est tot prodita lustris
4.
nequeat. Denique scire omnes velim me hic narratorem
potissimum, deinde laudatorem agere, nec laudem ad indignos pertinere mihi unquam in animo fuit, ut eos laudarem, qui laude digni
non videntur, propterea unicuique pro dignitate locum attribuo.
Hinc et gentilis viri et Iudaei, immo et christiani, sed depravatae
religionis erroribus imbuti nomen inserui, quod si laudatoris tantum
partes agerem, hos praeteriissem, ex quorum scriptis genti nostrae
nihil profecto laudis accedere potest.
IX. Iam vero nonnullorum vitia, quae virtutibus
Opportune episcopo Krisanichiana pecunia accidit; hac emit amicos Viennae, hac immolavit Kollerianae, hac bullas aliaque exsolvit. Anno 1750. Zagrabiae a Klobusiczkio consecratus, uti ad eum annum est relatum.
In Bosnensi illa sede oeconomiae totum se dedit. Braxatoria erexit, Judaeos accepit in amicitiam et lebetes emit pro pulveribus praeparandis.
Anno 1751. occasione diaetae Posoniensis Kollerii fuit mancipium. Capellanus suus Kollerianam quotidie cum missae sacrificio debuit praestolari. Et quia ejusdem diaetae tempore de promovendis ageretur, Klobusiczkius
illam metuerem, provocatus, in defensam meam a saeculari testimonium postulando. Paxius, me privatum esse, clamabat, episcopum autem cum canonicis personas plures et publicas, potius autem privatum pati debere quam tot reliquos. Ego, vera rectaque fieri publico nomine deberi, reposui, alias nec Judaeorum synagoga puniri potuisset ob privatam Christi mortem. Reess reposuit, quid cum his clamoribus? Gratis est, utraque partium peccavit, nunc cogitandum restat, quomodo haec possint accomodari. Petrichevich autem subirascendo reponit: Gratis est, res tota passio est, indigna Turca. Eheu quo
ut majorem temporis partem in eo, quid fieri expediat, consumpserimus. Videbatur illi, ut rediremus Zagrabiam, sed, perpensa, quam ipse expertus fuerat testisque oculatus, invidia episcopi et canonicorum, metus erat, ne pro meo qua abbatis despectu, populi totius scandalo et sui prostitutione, Judaeorum instar violentas injicerent manus, pro qua re satisfactionis obtinendae spes nulla esset. Ego ternam de canonico jure requiri citationem dicebam, et ad 2. usque terminum etsi salvi conductus mandato violentiis talibus occurri posse censebam, et hujus, fateor, opinionis fueram. At bonus
ipsa me assecurasset, quod si passio prodiverit, condignam mihi datura sit satisfactionem. Et cum haec tanquam actus internus probis non subsit, ideo duo assumpsi hujus probandae media. Primo per exceptiones, neglectum legum, qui neglectus procedere non potuit quam ex passione, et ubilibet deduxi, Judaeos legalius cum Christo egisse.
miles singulus pro postremis his fl. 23 persolveret. Adidit vecturarum onus, quod cassae remaneret regiae, nec subditi gravarentur, pecuniae in Croatia conservationem, quam nunc efferre necessum est, filiorum patriae in pannificinis culturam, militarium provisionem, quia nunc, dum per Judaeos submitterentur vestitus, vix alicui applicari potest, ut vel novum emere cogatur, submissum attamen persolvere debeat, vel receptum sibi applicare. Augendam per hoc contributionem regiam, dum sartores, nodifices aliarumque artium mechanici labores sunt habituri. Plurimaque |
ut panni, corii, sellae etc. continuam distractionem habeant, recipiantque illico pecunias, magazinum regium Viennae excogitarunt erexeruntque. Huc illi sua promovent, ex hoc qua regio elevatiore precio pro regiminibus accipi cuncta necessum est. Qua ratione lucratur imperator, ipsi, Judaei, vel arendantes, colonelli ac tot tantique, nec ipsis est, quo precio detur militi, sitne accommodata vestis, sed quid tot tantique lucrentur. Ut hoc cedat privato Kussevichio, nunquam efficiet, sed ducetur ludeturque, ut tandem pertaesus relinquat, oneratus sumptibus. Adidere, Transylvaniam
esset partis, prout assumebatur. Haec pecunia habuit in castris nostris summum exitum, nam optimi aurei nostri, argentea item justi poneris moneta ad Borussos volabat; profecto immanes divitias multi Austriacorum sunt consecuti usu ac permutatione luridissimae pecuniae. Rumor fuit, imperatorem a Judaeis Saxoniae milionem 1 accepisse, quod usus sit admissus in caesarea militia, quae hac moneta exsolvebatur. Rumorem hunc firmabat istud, quod haec sciente nec reclamante aula acta sint. Eheu
pro expeditione 6000 fl. rh., secundae 4000, tertiae 2000 fl. rh. Porro dubitatur a nemine, ordinem hunc augendi aerari regii esse medium augendasque successive has taxas ob plurimorum instantias, evasurosque statistas et politicos optimos, plus aulae numeraturos, adeoque Judeos, quaestores, laniones, braxatores de facili aliquando huic ordini pro pecunia aggregandos. Vaenalia enim experimur omnia, ut consiliariatus, officia, Theresianum jam ipsum militarem
comitem Josephum archiepiscopum Colocensem, comitem Theodorum consiliarium cancellariae Hungaricae, Philippum, filiam, fratris sui Caroli s. r. i. principis uxorem. Congregavit immanes divitias, ac ut rumor erat, cuivis praeter mobilia, bona, tres miliones et centena aliquot milia. Judeorum fuit patronus, ut eo mortuo passim decantaretur: mortuum esse deum regemque Judeorum. Princeps Saxoniae Albertus, electoris moderni FridericiAugusti patruus, natus 11 Julii 1758., regiminis unius cataphractorum colonellus, generalis equitatus, aurei velleris et aquilae albae eques,
Hungaricae, Philippum, filiam, fratris sui Caroli s. r. i. principis uxorem. Congregavit immanes divitias, ac ut rumor erat, cuivis praeter mobilia, bona, tres miliones et centena aliquot milia. Judeorum fuit patronus, ut eo mortuo passim decantaretur: mortuum esse deum regemque Judeorum. Princeps Saxoniae Albertus, electoris moderni FridericiAugusti patruus, natus 11 Julii 1758., regiminis unius cataphractorum colonellus, generalis equitatus, aurei velleris et aquilae albae eques, universorum legionum equestrium per Hungariam commendans generalis et Comaromiensis
aut regni, quod cellae et conventus illorum gaudeant asyli jure, cum ecclesia non essent. Ad Popovecz infra omnes sanctos ad Zagrabiam uxor Joannis Zaverszki judlium redux e nundinis s. regis Stephani aeque fuit spoliata. Decimo tertio.
(Judaei Viennenses obtinuerant ab aula potestatem visitandarum personarum)
et domuum, si aut tabaccam aut res alias vetitas depraehenderent cum expressione mandati publicati, quod in officiis constituti talibus privabuntur, alii pro primo actu trium annorum condemnationem ad labores
constituti talibus privabuntur, alii pro primo actu trium annorum condemnationem ad labores experientur, pro secundo annorum quinque, pro tertio decem annorum. Foeminam, quandam cujusdam officialis militaris in foro conpraehendunt, visitant ad vulvam usque. Populus insurgit in Judaeos, eosdem caedit, fenestras frangit et praecipue in domo apaldo. Tria Germanorum regimina ad urbem immittuntur, in angulis continuo excubantia. Triduo portae urbis praeclusae servabantur, ne suburbani intrando tumultum augeant; clamores et maledicta in reginam et gubernium, ut si ipsa rex
in Judaeos, eosdem caedit, fenestras frangit et praecipue in domo apaldo. Tria Germanorum regimina ad urbem immittuntur, in angulis continuo excubantia. Triduo portae urbis praeclusae servabantur, ne suburbani intrando tumultum augeant; clamores et maledicta in reginam et gubernium, ut si ipsa rex Judaeorum est, Judaeos futuros omnes; demum edictis gravioribus insolentiae judaicae prohibitione res sopita est.
Decimo quarto.
(Intuitu commercii)
annos ante aliquos compagnia Themessiensis fuit instituta, quae initio perexiguos
caedit, fenestras frangit et praecipue in domo apaldo. Tria Germanorum regimina ad urbem immittuntur, in angulis continuo excubantia. Triduo portae urbis praeclusae servabantur, ne suburbani intrando tumultum augeant; clamores et maledicta in reginam et gubernium, ut si ipsa rex Judaeorum est, Judaeos futuros omnes; demum edictis gravioribus insolentiae judaicae prohibitione res sopita est.
Decimo quarto.
(Intuitu commercii)
annos ante aliquos compagnia Themessiensis fuit instituta, quae initio perexiguos habuit fructus.
varia crimina 531.
Turma praetoriana Germanica 532.
Conturbia Varasdinensia 532.
Rustici Sziszlavicenses contra dominum suum baronem Rauch 533.
Nobilium plures homicidiis hoc anno sese macularunt 533.
Latrones 533.
Judaei Viennenses obtinuerant ab aula potestatem, visitandarum personarum 533.
Instituta commercii 534.
Episcopus unitorum ex Pribich Basilius Bosichkovich 534.
Filii comitis Georgii olim ab Erdoedy 535.
Ex epistola civitatis Poseganae 535.
non esset proinde justum ut talis Dominus totidem annos immunitatis eidem
concedere debeat, quot ille, qui praeter nudum fundum neo-colono nihil suppeditavit.
Articulus II.
neo-colono nihil suppeditavit.
Articulus II.
habet certum alimentationis statum, Reipublicae oneri est. Si
integrae classes incolarum nonnisi fluctuantem habeant subsistentiam, plane periculosae
evadere possunt. Debet itaque legislatio iis viam ad procurandam sibi fixam alimentationem
aperire.
Judaei anno 1787. numerabantur in Regno 80,894. Ab eo tempore numerus eorum indubie
accreverit. Tanta populi multitudo nec agriculturam nec opificia exercebat. Praeter paucos
potentiores reliqui omnes minutum, ut in Elaborato status actualis §-pho 24.
vitam
honeste sustentare. Multi itaque illorum ad fraudes, imposturas, caedes, aliaque scelera
prolabebantur. Jam Augustus Josephus II. per peculiarem resolutionem viam ipsis ad omnes
professiones aperuerat, produxitque id eum effectum, ut in populosis, quae soli Judaei
habitant locis, veluti Vetero-Budae complures eorum diversas professiones re ipsa amplexi
sint; id tamen necdum effecit, ut contubernia eos ad tyrocinium admittant. Jam vero hac potissimum via notabilior eorum pars ad statum alimentationis poni
statum alimentationis poni potest.
Quare Deputatio eatenus lege publica providendum esse existimavit. Forte Contubernia per id
instituta sua maculari existimabunt. Verum praejudicii hujus rationem legislatio habere non
debet. Recepit jam facultas medica in sui gremium Judaeum, cur eos contubernia recipere non
possent?
§ 5.
E converso omnes ii, qui post repetitas localis Jurisdictionis admonitiones, nullum certum
alimentationis statum amplexi fuerint, tanquam otiosi
possent?
§ 5.
E converso omnes ii, qui post repetitas localis Jurisdictionis admonitiones, nullum certum
alimentationis statum amplexi fuerint, tanquam otiosi et vagi considerentur, exteri autem
Judaei nulli amplius ad regnum admittantur.
Motivum.
Primum membrum est Corollarium praecedentis §-phi , secundi membri ratio in eo
consistit, quod non intersit Reipublicae gentem hanc nimium multiplicari: in Hungaria jam
partem constituet. Nisi proinde
extranei arceantur, brevi in magnum numerum eo certius assurget, quod vicina
Gallicia et Polonia majorem, quam alere possit, ejus numerum habebat; vel solum Poloniae
exemplum ostendit quam noxia sit Reipublicae nimia Judaeorum multitudo. Horum enim copia
diversa, quibus Regnum illud premitur, monopolia sub titulo arendarum induxit: horum copia
Agricolas, primam Reipublicae basim, ita exsugit ut non possint se relevare: horum denique
copia plurimas salutares relate ad Politiam
ad Politiam Campestrem ordinationes moratur.
§ 6.
Et ideo ut exteri, et domestici etiam vagi aut
impostores ab aliis distingui possint, singulus Judaeus, prater notos alioquin
majoris notae Quaestores, Testimonialibus super professione, quam exercet, a locali
jurisdictione se providere debeat. Quod si vero minutum Quaestum inire velit,
primum Testimoniales de honesta sua vita a locali sua
hanc
praestare non possint, vel ad amplectendum certum alimentationis statum cogantur, vel si id
recusent, tanquam vagabundi e Regno eliminentur.
Motivum.
Scopus projectatae legis est Judaeos ad amplectendum certum alimentationis statum cogere,
ad hunc assequendum nullum aliud medium superesse videtur quam eorum, qui legem implere
nolunt, Eliminatio, ad hos autem uti et exteros discernendos Testimoniales
illae necessariae videntur.
alicujus dominii assumere aut aliquam professionem
amplecti, et in utroque casu necessariis Testimonialibus se providere debet: qui his
caruerit, tanquam vagus e Regno eliminetur.
Motivum.
Zingari minus adhuc certum quam Judaei alimentationis statum habent et ideo furtis
potissimum, praesertim equorum, subsistunt. Per politicas, quae ad illos exstirpandos sub
Augusta Maria Theresia factae fuerant, dispositiones, numerus eorum vehementer diminutus
fuit, verum has inter praecipua fuit,
praesertim cum ob defectum legis antea
etiam non eodem in omnibus Comitatibus modo tractati fuerint. Deputatio haec medium
Eliminationis eorum qui fixum aliquem subsistentiae modum inire noluerint
quoad Zingaros potiori adhuc jure quam quoad Judaeos amplectendum esse demisse
existimavit.
§ 8.
Zingari perinde atque Judaei ad tyrocinium per omnes Caehas ac praesertim fabriles, ad
quam illi professionem sponte sua inclinare videntur, admitti
eorum qui fixum aliquem subsistentiae modum inire noluerint
quoad Zingaros potiori adhuc jure quam quoad Judaeos amplectendum esse demisse
existimavit.
§ 8.
Zingari perinde atque Judaei ad tyrocinium per omnes Caehas ac praesertim fabriles, ad
quam illi professionem sponte sua inclinare videntur, admitti debeant. Solius autem musicae
exercitium pro fixo alimentationis statu Zingaris non reputetur.
Motivum.
ad
quam illi professionem sponte sua inclinare videntur, admitti debeant. Solius autem musicae
exercitium pro fixo alimentationis statu Zingaris non reputetur.
Motivum.
Primo membro vetus praejudicium magis adhuc quam de Judaeis adversabitur. Verum interest
publici ut illud in hac, in qua vivimus, saeculi luce exstirpetur. Alterius membri ratio
est, quia plane musicae exercitium plurimam multis Zingaris vagabundam vitam ducendi
compluraque hac occasione furta committendi occasionem
defigi posset, quam
si certa summae quantitas stabiliatur, ultra quam nec cum voluminosis, nec cum minoris
molis mercibus domalem quaestum liceat exercere; ejusmodi autem legis executioni intendendi
administratio publica nullum absolute modum haberet. Hactenus etiam Judaei clenodia,
horologia, aliaque minoris molis aurea et argentea fabricata per domos et curias
circumferebant, et tamen id substantiali Regni commercio nil praejudicavit. Nil proinde
obstat, quin id porro etiam tolleretur.
Caeterum, quod legislatio
oneribus obnoxium est, imo per subsecuturam teloniorum regulationem novum fortasse
alleviamen accipiet. Quare favores exportationis ad hanc commercii speciem minime extendi
posse videntur.
Denique ea adhuc quaestio obmoveri potest: an immunitates hae etiam ad Judaeos, si casum
legis impleant, extendi possint? Rationem dubitandi id constituit, quod horum
tolerantialis taxa fixa et adeo gravis sit, ut, si haec persistat,
potentiores vero, qui soli fabricas erigere et notabilem exportationis quaestum exercere
fixa et adeo gravis sit, ut, si haec persistat,
potentiores vero, qui soli fabricas erigere et notabilem exportationis quaestum exercere
possunt, ab ea eximantur, summam illam a reliquis vix exigendam esse tuto praevidere
liceat. Ac quaestio quidem illa: an Judaeos ultro penes taxam tolerantialem
relinquere, vel vero instar aliorum a facultatibus et beneficiis conscribere
intersit, ad agenda Deputationis Comissariatico-Contributionalis spectat. Deputatio e
contra haec, memor quod jam 4.
Quarta est ea, quae fit respectu Solis, quae appellatur synodica; qua nimirum digressa a conjunctione cum Sole ipsum interea progredientem assequitur. Haec revolutio est dierum 29, hor. 12, min. 44, sec. 3, et haec
est ea, quam vulgo dicimus lunationem et per quam annum in menses dividebant olim Judaei, et nunc dividunt plures orientales populi. Ea revolutio hic
exprimitur per dies 29 cum dimidio, omissis nimirum tantummodo minutis.
Hinc autem nova conjunctio sive novum novilunium non fit in eadem coeli
plaga, in qua praecedens fuerat, sed in loco fere per integrum
pertinentibus
contributioni subiiciendis.
(4tae) 30-o De armalistarum conscriptione et taxatione.
(3tiae) 31-o De rectificatione portarum.
(3tiae) 32-o De contributione et taxa tolerantiali Iudaeorum.
b) De prompta eius incassatione.
(4tae) 33-o De iudicum pagensium numero, constitutione, electione, et instructione.
(3tiae) 34-o De perceptorum instructione et manipulatione.
(3tiae) 35-o
medicorum et aliorum salaria etc, inductio scholarum
nationalium et reliqua.
articulus, non Pestini, sed alibi centrum sibi defixit, prout id de frumento mox videbimus; saepe etiam primarii, praesertim Pestienses mercatores Hungarica illa producta, quorum facilis est in Germanicis provinciis distractio, per mandatarios suos, quorum plerique Iudaei sunt aut Rasciani, in ipso productionis loco, a prima manu coëmere, haec in depositoria sua colligere sicque uni aut pluribus correspondentibus Germanicis seu in massa seu per partes divendere solent. Ipsi iam etiam Germanici negotiatores producta Hungarica hac ratione colligere et ex iis
difficilius a magistratibus reprimuntur, quod non a paucis sceleratis, sed ab integra incolarum classe patrentur; hanc vero non tantum animi depravatio, sed ipsa etiam imperiosa sustentandae vitae necessitas ad id impellat.
§ LXXXVII.
sed ab integra incolarum classe patrentur; hanc vero non tantum animi depravatio, sed ipsa etiam imperiosa sustentandae vitae necessitas ad id impellat.
§ LXXXVII.
animi depravatio, sed ipsa etiam imperiosa sustentandae vitae necessitas ad id impellat.
§ LXXXVII.
plurimi se usuris sustentant. Alii arendas et minutum quaestum assectantur, in quibus debilissimam plane populi partem decipiendi plurimam habent occasionem. Zingari nisi minoribus fabrilibus operis aut circumforanea musica vivant, cum aliarum rerum, tum equorum potissimum furtis subsistunt. Iudaei iam altera primae regum Hungariae periodi seculo ita invaluerant, ut sub Colomanno distinctae pro iis leges perferri debuerint. Sub Andrea IIdo et Bela IVto iam eo pertingerunt, ut non modo campsores Aulae Regiae fuerint, sed omnibus praeterea cameralibus officiis sint admoti. Nunc eorum
§.24. Populi ab Industriam Dispositio.
Hungaria adnexaeque partes non a solis Hungaris, sed ab aliis etiam
gentibus Croatis, Sclavis, Germanis, Rascianis, Armenis, Ruttenis,
Valachis, Iudaeis, Zingaris coluntur. Hungara Plebs vetus rei pecuariae
studium, velut genus vitae minime laboriosum, si Loci Circumstantiae
admittant adhucdum ultro consectatur. Et ideo nulla Regni pars ita pure
ab Hungaris
constrictae quam habitant regionis necessitate, seu animi indole in
agriculturam proniores videntur. Germani ne quidem agriculturam
abhorrent, ad opificia tamen et commercium magis inclinant. Rasciani,
Armeni et Iudaei in commercium suapte propendent. Valachi ad ignaviam
quaeque eam commitari solent scelera proiecti, ipsam agriculturam
oscitanter et quasi inviti exercent, reliquos industriae ramos
aspernantur. Zingari his
Cineres clavellati, Galla
Quercina, pelles Leporinae, et aliorum Animalium
Cutes non a secundariis in respectivis Scalis habitantibus
Mercatoribus, accipiunt, sed ea per factores suos qui potissimum Iudei sunt
aut Rasciani in ipsis Productionis Locis conquirunt. His Depositoria sua
Pesthini replent, indeque ea non iterum residentibus, inhabitantibus in
intermediis, relate ad Distractionis Locum Secundariis Mercatoribus,
nam Ferdinandus
abolito titulo Regis Arragoniae dixit se Regem Hispaniae; felix habebant regnum hi principes
Isabella et Ferdinandus.
coeptum fuit regnum Granatense
agredi et a Saracenorum jugo liberare; cum his Saracenis ingens copia Judaeorum irrepsit in
Hispaniam, qui se etiam maxime ad Granatense receperunt regnum; Ferdinandus, Catolicus dictus
ingenti flagrabat zaelo religionis, volebat ergo extirpare Judaeismum et Mahomedanismum; maxima
vero causa fuit ut jure postliminii reoccuparet Granatense regnum; hinc 1481 anno initium belli
factum est, regnante Boabdile calipha apud Saracenos, qui 10 integris annis sustinuit bellum
suffultus viribus Africanis; tandem ad solam urbem
Concessum fuit
quidem initio exercitium liberum religionis incolis Granatensibus; sed 1493 anno renovatum prius
decretum et coacti sunt omnes ad fidem catolicam amplectendam, et qui nollent, excederent
provincias; quod decretum etiam cum maxima severitate executioni datum est; Iudaeorum ergo magna
copia emigravit ex Hispania, et partim in Africam partim in Portugalliam se receperunt; idem
etiam cum Saracenis contigit et quidem ad 17,000 familiarum, proin cum maximo totius regni
dispendio, qua ingentem vastitatem reliquerunt hi homines, qui etiam seduli
hinc
partim policitationibus, partim praemiis, coactionibus etc. adegerit multa milia ad remanendum,
sic episcopus Toletanus Ximenes 1499‑o anno fertur ipse 50,000 baptisasse; sed fucata tantum
fuit haec conversio, ad vexas evitandas, interne tamen plurimi manserunt Iudaei, vel Mahometani;
et hanc superstitionem diu continuarunt ad posteros suos, praesertim Iudaei.
milia ad remanendum,
sic episcopus Toletanus Ximenes 1499‑o anno fertur ipse 50,000 baptisasse; sed fucata tantum
fuit haec conversio, ad vexas evitandas, interne tamen plurimi manserunt Iudaei, vel Mahometani;
et hanc superstitionem diu continuarunt ad posteros suos, praesertim Iudaei.
tamen plurimi manserunt Iudaei, vel Mahometani;
et hanc superstitionem diu continuarunt ad posteros suos, praesertim Iudaei.
odium aliquot annis,
quibus plures provinciae se conjunxerunt, donec 1568. in apertum bellum erupit, quod per 80
annos duravit, una cum tempore aliquo induciarum.
anno '483‑o; Ferdinandus capite plexus est
publice, Iacobus vero ab ipso Iohanne confossus est in carceribus, ceteri plures capite plexi,
rex vero continuavit auctoritate propria regere populum suum.
duxit ergo filiam tertio natam Mariam Ferdinandi
Chatolici; etiam hac mortua duxit Eleonoram Phylippi Pulcri Austriaci filiam, ex qua dein
successores habuit.
erat.
ipsis usus est ad convertendos aethnicos
suos; Coimbriae ergo primum collegium eorum fundavit; inter hos ergo missionarios celeberrimus
fuit S. Franciscus Xaverius.
subegit, defecit enim
stirps ducum Valliae anno '284. enatisque domi turbis Eduardus in rem suam usus turbis eorum eos
subjugavit; et ab eo tempore primogenitus, seu haeres coronae gaudet titulo principis Valliae;
anno '290. incertum ex qua causa ex omnibus provinciis suis ejecit Iudaeos.
bellum non omni ex parte bene gestum est, cum rursus in Anglia
etiam circa religionis negotia libere
sentire, credere, et profiteri se posse putat et sentit; nullus hic est populus, apud quem tot
religionis monstra existerent quam in Anglia, quod jam ipse Barclajus testatur; hodie
catholici Judei, Calvinistae, anabaptistae, tremulantes (quacceri), hodie etiam theistae
habent ecclesiam in Anglia, et omnes libere profitentur religiones suas, cum summa
tollerantia; solis Mahometanis et catholicis interdictus est lege publica usus et exercitium
religionis; ex causis
Europea prius populosissima fuit, hodie tamen totus numerus
populi ad 7 500 000 hominum aestimatur; anno '757. repertus fuit numerus 10 000 000 hominum.
hoc officium a
temporibus Ferdinandi Chatolici viget Seviliae, anno '478. vel '80.
et vivendi consuetudine
magnam similitudinem habent, ipsa statura et colore vultus similes sunt, virtutibus tamen
Hispanos non aequant, in vitiis vero superant eos; indoles ex diversarum gentium commixtione
progenita est; praecipui eorum protoparentes censentur esse Suevi, Iudaei et Saraceni; copiosi
enim Iudaei et Saraceni coacti ad Christiana sacra finxerunt hanc religionem, animo tamen
permanserunt Iudaei, et hi novi Christiani dicuntur.
similitudinem habent, ipsa statura et colore vultus similes sunt, virtutibus tamen
Hispanos non aequant, in vitiis vero superant eos; indoles ex diversarum gentium commixtione
progenita est; praecipui eorum protoparentes censentur esse Suevi, Iudaei et Saraceni; copiosi
enim Iudaei et Saraceni coacti ad Christiana sacra finxerunt hanc religionem, animo tamen
permanserunt Iudaei, et hi novi Christiani dicuntur.
aequant, in vitiis vero superant eos; indoles ex diversarum gentium commixtione
progenita est; praecipui eorum protoparentes censentur esse Suevi, Iudaei et Saraceni; copiosi
enim Iudaei et Saraceni coacti ad Christiana sacra finxerunt hanc religionem, animo tamen
permanserunt Iudaei, et hi novi Christiani dicuntur.
universim defectus magnus est in re monetaria.
§ 10 De religionis negotiis
magnus est in re monetaria.
§ 10 De religionis negotiis
tonsoris digitos ut barba refugit:
avertit vultus, et lumina torquet,
Ille patrocinium, et coenae promittit honorem
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1512], Epistula ad Erasmum Roterodamum, versio electronica. (, Antwerpen), Verborum 283, Ed. P. S. Allen [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].
Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].
Vlačić Ilirik, Matija; Zigerius, Emerik (1520-1575) [1549], Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica (, Tolna; Magdeburg), Verborum 1772, Ed. Stanko Andrić [genre: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [word count] [zigeriuseepist].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica (), Verborum 26295, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendesc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica (), Verborum 39967, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlenstatus].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].
Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.