Your search found 3704 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

Maturiori namque et salubri consilio a maioribus prouisum est, ut omnis homo ante dispensare et deliberare suas facultates debeat, priusquam repentine calamitatis casu periculo irruente mortis metu urgeat, ne differente deliberatio aut articulum lingue loquendi careat ui aut distributor in ultima corporis angustia sub celeri positus transitu optata sibimet testatione explicare non queat. Idcirco ego tantilla Agape peccatrix, filia Dabro tribuni, diuino iubamine freta, posita in

grano pro fine; Pradano duornico et frater eius testes. 88. Post hęc emi mulier Neuadi cum filia sua pro I. solido et I. libra de lino pro fine; ante Pradano duornico et fratre eius, et Boledrugo de Nacle et Kerna de Tugar cum fratre suo Belata et Girdana. Ego Dabro diaconus scriptor sum et testis.

unum est purpura et alter examitum, et due418a planete: una bergata et alia purpura, et tertia de banbaco, et I. dalmatica alba, et una stritta, et III. pannis de sirico, et unum pannum inpintum, et III. paratura de lino et IIII. curtine, et IIII nantirzalis, et V. sauatia, et VII. cuperturis de cruce, et II. mapulele de seta et XVIIII mapulele de lino, et duo missalis Et I. omelia de aduento, et I. omelia quadragesimalo, et I. omelia post parasceuen, et I.

una stritta, et III. pannis de sirico, et unum pannum inpintum, et III. paratura de lino et IIII. curtine, et IIII nantirzalis, et V. sauatia, et VII. cuperturis de cruce, et II. mapulele de seta et XVIIII mapulele de lino, et duo missalis Et I. omelia de aduento, et I. omelia quadragesimalo, et I. omelia post parasceuen, et I. omelia Gregorialis, et I. vita patrum, et II. antifonariis, et I. mattinalo, et IIII. psalteriis, et II. imnis, et I. canones, et I.

una cum congiuge mea domina Anna dedimus monasterio sancti Petri omnes terras quas habemus in loco uocato Campo, incipiendo a muro in inferiori uersus mare recta linea et sicut curit litus usque ad potoc et usque ad ripam superiorem et recte sicut curit ripa uersus torrentem usque ad pedem montis po longe et uersus mare sicut curit ripa et inde ad murum pristinum; et hii fuerunt testes: Bogdan,

Nam a Volga flumine Vulgari usque in presentem diem vocantur. Hi cum uxoribus, et filiis, ac filiabus, atque cum omni pecunia, ac substantia magna nimis venerunt in Sylloduxiam provinciam. Praeerat eis quidam nomine Kris, quem lingua sua cagan appellabant, quod in lingua nostra resonat imperator, sub quo erant VIII principes, qui regnabant et iustificabant populum, quoniam multus erat nimis. Igitur impugnantes

diem vocantur. Hi cum uxoribus, et filiis, ac filiabus, atque cum omni pecunia, ac substantia magna nimis venerunt in Sylloduxiam provinciam. Praeerat eis quidam nomine Kris, quem lingua sua cagan appellabant, quod in lingua nostra resonat imperator, sub quo erant VIII principes, qui regnabant et iustificabant populum, quoniam multus erat nimis. Igitur impugnantes Sylloduxiam, expugnaverunt eam. Inde

Bladinus cernens, quod maxima multitudo populi esset, cum eis, fecit pacem, caeperuntque se utrique populi valde inter se diligere, id est Gothi, qui et Sclavi, et Vulgari, et maxime quod ambo populi gentiles essent, et una lingua esset omnibus, deinde Vulgari iam ex omni parte securi, construxerunt sibi villas et vicos, et inhabitaverunt terram, quam caeperunt usque in praesentem diem.

doctorem, vocans eum ad se, audierat enim de eo, quod sua praedicatione converti fecerat innumerabilem gentem, et ob hanc causam desiderabat eum videre. Itaque Constantinus, vir sanctissimus ordinavit praesbiteros, et litteram lingua sclavonica componens, commutavit evangelium Christi, atque psalterium, et omnes divinos libros Veteris, et Novi testamenti de graeca littera in sclavonicam nec non, et missam eis ordinans

christiani descendentes de montanis, et locis abditis, quo dispersi erant, coeperunt nomen Domini laudare et benedicere, qui salvos facit sperantes in se. Post haec Sphetopelek rex iussit christianis, qui Latina utebantur lingua, ut reverterentur unusquisque in locum suum, et reaedificarent civitates, et loca quae olim a paganis destructa fuerunt. Placuit etiam regi, ut temporibus suis rememorarentur, ac recordarentur seu scriberentur termini

advenerunt legati nobiles, et sapientes missi ab imperatore Michaele, Leo, et Joannes, et alii sapientes, qui a rege, et cardinalibus honorifice suscepti sunt. Igitur omnes congregati, tam latina, quam et sclavonica lingua qui loquebantur, iussu Honorii apostolici vicarii, ei christianissimi regis Suetopelk, per spatium dierum XII synodum fecerunt. In qua diebus octo de lege Divina, et sacra scriptura, ac de statu ecclesiae tractatum est.

homines Epidauriae civitatis qui per silvas, et montana manebant, quod Bellus cum Romanis venissent, et castellum fecissent, congregantes se venerunt, et una cum ipsis aedificaverunt civitatem supra mare in ripis marinis, quas Epidaurii lingua sua laus dicunt, unde ea civitas Lausium vocata est, quae postea / posita, Ragusium appellata est. Sclavi vero Dubrovnich appellaverunt, id est silvester sive silvestris, quoniam quando eam aedificaverunt, de silva

Postquam autem dimisit terram filiis suis, in senectute bona mortuus est. XXXV Quodam itaque tempore Miroslavus veniens causa videndi fratrem suum maiorem, ingressus in lintrem, navigansque per Baltam, orta subito tempestate, periit ipse et qui cum eo erant, cuius terram possedit frater eius et regnavit pro eo. Post haec rex Petrislavus genuit filium, quem Vladimirum vocavit, et in pace quievit. Sepultus

partes Dalmatie uastando transiuit Salonamque urbem ex parte uastauit. Ipse intrauit prescriptum edificium Dioclitiani cesaris et imperiales titulos ibidem sculptos deposuit atque deleuit, aliquam etiam partem eiusdem edificii destrui fecit. 4Venerant de partibus Polonie, qui Lingones appellantur, cum Totila septem uel octo tribus nobilium. Hi uidentes terram Chroatie aptam sibi fore ad habitandum, quia rari in ea coloni manebant, petierunt et optinuerunt eam a duce suo. Remanentes ergo ibidem, ceperunt opprimere indigenas et ad suum seruitium subigere uiolenter.

Laurentii supradicti a domino Maynardo quondam Pomposiano abbate, postea episcopo cardinali, quedam synodus omnium prelatorum Dalmatie et Chroatie multum solempniter celebrata, in qua multa fuerunt conscripta capitula. Inter que siquidem hoc firmatum est et statutum, ut nullus de cetero in lingua Sclauonica presumeret diuina misteria celebrare, nisi tantum in Latina et Greca, nec aliquis eiusdem lingue promoueretur ad sacros. Dicebant enim, Goticas litteras a quodam Methodio heretico fuisse repertas, qui multa contra catholice fidei normam in eadem Sclauonica lingua mentiendo

synodus omnium prelatorum Dalmatie et Chroatie multum solempniter celebrata, in qua multa fuerunt conscripta capitula. Inter que siquidem hoc firmatum est et statutum, ut nullus de cetero in lingua Sclauonica presumeret diuina misteria celebrare, nisi tantum in Latina et Greca, nec aliquis eiusdem lingue promoueretur ad sacros. Dicebant enim, Goticas litteras a quodam Methodio heretico fuisse repertas, qui multa contra catholice fidei normam in eadem Sclauonica lingua mentiendo conscripsit. Quam ob rem diuino iudicio repentina dicitur morte fuisse dampnatus. 7Denique cum

ut nullus de cetero in lingua Sclauonica presumeret diuina misteria celebrare, nisi tantum in Latina et Greca, nec aliquis eiusdem lingue promoueretur ad sacros. Dicebant enim, Goticas litteras a quodam Methodio heretico fuisse repertas, qui multa contra catholice fidei normam in eadem Sclauonica lingua mentiendo conscripsit. Quam ob rem diuino iudicio repentina dicitur morte fuisse dampnatus. 7Denique cum hoc statutum synodali fuisset sententia promulgatum et apostolica auctoritate firmatum, omnes sacerdotes Sclauorum magno sunt merore confecti. Omnes quippe eorum

ad hec: Voluere, inquit, domine, sed minime potuerunt. Igitur dominus papa, consilio habito, taliter eis respondit: Scitote, filii, quia hec, que petere Gothi student, sepenumero audisse me recolo, sed propter Arrianos, inuentores litterature huiusmodi, dare eis licentiam in sua lingua tractare diuina, sicut predecessores mei, sic et ego nullatenus audeo. Nunc uero euntes gentem illam obseruare facite omnia, que a uenerabili fratre nostro Maynardo sancte Rufine episcopo cardinali sinodaliter statuta sunt, quoad usque legati nostri illuc accedant . His auditis ab

XXXVII. De natura Tatarorum 1Nunc uero de natura et habitu gentis illius, prout ab his audire potui, qui rem curiosius indagarunt, pauca narrabo. Est enim regio illorum in ea parte orbis sita, ubi oriens coniungitur aquiloni, gentesque ille secundum proprietatem lingue sue Mangoli appellantur. Ferunt tamen, quod terra illorum confinis sit ulterioris Indie nomenque regis eorum Cecarcanus uocatur. Hic ergo cum habuisset bellum cum quodam rege sibi contermino, qui quandam ipsius sororem stupratam occiderat, deuicit eum et extinxit. Filium autem eius ad regem

seditionis ignorantes causam, potestatem simpliciter sequebantur. Sed quidam, qui archidiaconum malignis insectabantur odiis, nocendi occasionem repperisse gaudebant. Currebant passim omnes, ueluti predonum afforet aties uiolenta. Armabantur non gladiis et iaculis, sed acerbis odiis et mendacibus linguis. Non retrahebat eos pugnandi formido, cum scirent hostes expectare inhermes. 4Sedebant canonici in claustro quieti, utpote nullius mali conscii, nichil suspicabantur sinistri. Et ecce uesanus iuuenis cum furiosa cohorte per ianuas monasterii uiolenter irrupit. Adsunt

ordinem redeamus. Prefuit autem annis fere sedecim. Ad ultimum quidem podagrico languore correptus toto pene bienio in doloris stratu decumbens, non nisi alienis manibus poterat se mouere. Intumuerant denique pedes eius et profluenti sanie tabescebant ita, ut membris omnibus destitutus solo lingue officio utebatur. Cum autem omnis spes salutis prorsus recessisset ab ipso sentiensque sibi diem instare postremum, uocauit aliquos de maioribus capituli et ciuitatis et coram eis condidit testamentum distribuitque omnia sua nepotibus et seruientibus: argentum, libros, uestes, preter duo

actuque Ioannis,
Qui iam praedictae fuit archiepiscopus urbis.
Atque arcem, vivi tutam munimine saxi,
Aspectu horrendo, praecelso in vertice montis,
Hoc castrum vocitat Epidaurica lingua Labusa,
Namque ripa sonat hoc idiomate labes,
A magnis ripis nomen traxere priores;
Nunc L in R, G pro B mutando, moderni
Ragusam dicunt, quae Sclavonice Dubrovnik

quam summus Monarcha gelatus est, uelut tegens in antro. Illi Veneti Iaderanorum urbem, quę principatum inter ciuitates regionis Dalmatię dicitur obtinuisse, delere de terra uiuentium proposuerunt ac anguste et horrende dissipare, nullum genus sceleris atribuentes eidem, sed dethrahentium linguis fidem adhibentes spiritum contentum non gerere de imperii dominatione in praesenti ciuitate illi imponebant nullumque argumentum aut alicuius speciem erroris in ea comperientes, sicuti lupus immisericors rapit agnum. Quot insontes adhuc ubere alitos ipsorum motionis casu ualuas per

homines egenos, ciues et habitatores Iadrę, per mare nauigantes, ab eorum "! insulis et possessionibus recedentes Iadramque venientes, aliquos ictu ensis lęthaliter interfecerunt, aliquos in mari suffocauerunt et aliquos captiuatos detinuerunt ipsorumque lembulos et lintres pro ipsorum vsu et vtilitate conuerterunt et aliquos igne iusserunt cremare, nec non infantulos et insontes pueros in cunabulis eorum quiescentes, nulla moti misericordia nec intuitu pietatis, gladio occiderunt. Et sic illo die toto nihil aliud per eos egisse narratur. Ad quod ciues

de fonte fixum construere ceperunt habitaculum versus vrbem et ibi confecerunt contra ciuitatem eorum quam Italici et Longobardi bastidam, Dalmatici et Croati sticatum appellare consueuerunt. Longitudo vero ipsius bastide erat quantum ianua magistra Iadrę ab ecclesia S. Viti recta linea procedendo distat et amplitudo eiusdem quantum forum a dicta ianua prolongatur. Que vndique vallata ligneis tabulis mire pulchritudinis fabricatis, propugnacula crebra et alta in ea confecta et constructa sunt. Porro quia a constitutione ipsius sticati seu bastidę usque ad eius remotionem

imperasset parare victui necessaria pro transmeatione defensationis aduersorum, ut iam sępius notavimus, cum quibus et ipse rex personaliter erat accessurus, eorum contra ciuitatem satagebant altioribus et plus imminentibus fundare propugnaculis et turribus ac eam cingi muro cemento linito, a boreali quidem parte turres ligneę seu decem propugnacula, ab australi totidem. Sed ex orientali plaga erant numero quatuordecim et a parte quirinali inane nullaque fortilicia ab hac plaga erat instructa ex eo, quod illic tuti fore ipsi Veneti reputabantur propter ipsorum classes et

genibus flexis inclinabant, manus pariter et pedes osculando. Et aliquantulum ibidem inducias facientes, cum sui decora et venusta comitiua ad sua properauit tentoria. Quis ergo librare posset solatium vehemens, quod fideles Iadertini percipiebant? Lingua quoque sufficiens non foret ad exprimendum. Quis benignitatem regis, quam tunc fidelissimis Iadertinis aperiebat? Qui non semel, immo sępe et crebrius cum iuramento affirmasse visus est, potius suum velle corpus Iadre condere sacrofago quam constantissimos Iadertinos velle desolatos

Die 24. mensis octobris applicuit Iadram domina Elizabeth regina Ungariae senior, domina Maria regina iunior et domina Draga soror sua, cum certis praelatis et baronibus eorum, videlicet cum cardinale episcopo Valentino ecclesiae (quinqueecclesiensis, Stephano de Lindua, regni Sclavoniae bano et Stephano) Lazchovich bano nostro et multis aliis. Die 28. mensis octobris castrum Vranae reddidit se, quod modicum prius rebellaverat iussu Ioannis de Palisna, olim prioris

Casciota ense proprio primus sauciavit, postmodum quidam familiares domini archiepiscopi et similiter omnes qui ibi venerant; quo interfecto, sustulerunt pecuniam quae erat apud eum, ut fertur ducatorum duo milia trecentum, et suum cadaver ad maius dedecus suum et suorum ad forum trahentes, quodam linteamini involutum, per totam noctem iacere dimiserunt, quod iam facta die sabbati per terram vehentes in quemdam puteum, quem ipse pro communi utilitate construxerat et fecerat fodere, iecerunt cum lutamine illud cooperientes, quodque iam quarta die permiserunt suis inde extractum sepeliri in

Quarum Guarini manat ab ore cibus. 7. LAUS GUARINI
1.7.1  Multum Roma suo debet reparata Camillo,
1.7.2  Sed plus Guarino lingua Latina suo.
1.7.3  Illa truci non prorsus erat calcata ruina;
1.7.4  Haec cum servata est, barbara prorsus erat.

truci non prorsus erat calcata ruina;
1.7.4  Haec cum servata est, barbara prorsus erat. 8. DE EODEM
1.8.1  Priscae lingua Latina dignitati
1.8.2   Guarino faciente restituta est.
1.8.3   Hunc laudent veteres novi futuri,
1.8.4   Huic nam quilibet obligatur uni;

Unus sit licet, obligamur omnes. 9. DE EODEM
1.9.1  Rursus, io! quae tot iacuit sopita per annos,
1.9.2  Guarini studio lingua Latina viget.
1.9.3  Dulcia Maenaliae cedant inventa parentis!
1.9.4  Progenerare leve est, vivificare grave est.

Iam nostrae dabo, crede, commeatum. 11. DE GUARINO
1.11.1  Quantum Roma suo debet reparata Camillo,
1.11.2  Tantum Guarino, lingua Latina, suo. 12. DE QUODAM IACTABUNDO
1.12.1  Est quidam nostri, qui se vocat archipoetam,
1.12.2  Temporis; en titulum,

1.17.5  At nunc ex aequo divisa est gloria nobis;
1.17.6  Vinco materia, vincitis eloquio. 18. LAUS GUARINI
1.18.1  Floret lingua Latina, confitemur;
1.18.2   Duplo floreat amplius licebit,
1.18.3   Guarino tamen illa redditori
1.18.4   Grates dicere non valebit aequas.

videbuntur sic meliora tibi. 26. AD GUARINUM VERONENSEM
1.26.1  Te precor, o nostri, decus et nova gloria, saecli,
1.26.2  Qui calles linguas, docte Guarine, duas,
1.26.3  Quo iam tot fuimus sub praeceptore per annos;
1.26.4  Hospes ut in cena nunc meus esse
1.26.5   velis. Quam dedit Evandro laudem Tirynthius

1.35.4  Si modo surripias, ut Maro surripuit. 36. AD GUARINUM
1.36.1  Non te mellifluae Nestor Homericus
1.36.2  Linguae dulciloquo nectare vicerit. 37. AD IULIUM
1.37.1  Scribendi ratio cum sit, vel sola poetis
1.37.2  Gloria, vel certe maxima;

1.42.4  Incidit priscis, Appius, in tabulis.
1.42.5  Nec nisi sumta probas de docto nomina Festo,
1.42.6  Quondam roboreis illita caudicibus.
1.42.7  At Cadmi linguam non affectavit Homerus,
1.42.8  Nec Numa Pilumni, Scipiadesque Numae.
1.42.9  Quodsi bella negas, culto quae protulit usu,
1.42.10  Aetas bis senis inclyta Caesaribus,

52. DE GUARINO
1.52.1  Guarinum meritis parem Camillo,
1.52.2   Quis non censeat? Ambo reddiderunt,
1.52.3   Is regnum Latio, sed iste linguam. 53. AD AGAPETUM
1.53.1  Mitte tuos tandem nobis, Agapete, libellos,
1.53.2  Mitte inquam, censor non ero, lector ero.

65. TETRASTICHON IN GUARINUM VERONENSEM
1.65.1  Interpres Graios transfers, Leonarde, libellos,
1.65.2  Poggius Arpinae sectatur fulmina linguae,
1.65.3  Blanda Panormigenam delectant carmina vatem,
1.65.4  At Verona, tuus transfert, canit, orat, alumnus.

addam;
1.72.4  Insit visceribus, menta pusilla, tuis. 73. FRAGMENTUM EPIGRAMMATIS ALICUIUS, AD GUARINUM
1.73.1  Dulce nec eloquium linguae, quo Nestora vincis,
1.73.2  Nec qua praecellis Nirea, forma decens, 74. AD TROÏLUM

diceretur.
1.101.4  Sic plane Hermaphroditus ergo Carbo est. 102. DE LAELIA
1.102.1  Laelia, quid nostram, toties petis, improba, linguam?
1.102.2  Si iuvat, hoc totum, vipera, sorbe caput. 103. AD EANDEM
1.103.1  Tam coeunt artis gemini complexibus

1.108.19  Terra tibi reliquos quantumlibet ingravet artus,
1.108.20  Sit tantum gibbo non onerosa tuo. 109. AD LINUM
1.109.1  Posse domi fieri sapientem te, Line, credis,
1.109.2  Unum cuncta aetas Μητροδίδακτον habet.

ingravet artus,
1.108.20  Sit tantum gibbo non onerosa tuo. 109. AD LINUM
1.109.1  Posse domi fieri sapientem te, Line, credis,
1.109.2  Unum cuncta aetas Μητροδίδακτον habet. 110. DE THEATRO VERONENSI

Marcellae, fama secunda, domus.
1.144.3   Tecum spes Venetum, tecum solatia matris,
1.144.4  Tecum deliciae disperiere patris.
1.144.5  Si probitas, si forma, Deos, si lingua moveret,
1.144.6  Nestoris aetatem vivere dignus eras.
1.144.7  Mota erat his Clotho, Lachesis non ipsa negabat,
1.144.8  Tertia sed rupit stamina pulla soror.

mihi vox gravior, iam pubes inguina circum-
1.155.6  Serpit, et in Venerem mentula saepe tumet.
1.155.7   Ignea iam visa vibrantur corda puella,
1.155.8  Iam mihi per somnum lintea saepe madent.
1.155.9  Eminus hinc igitur moneo, liberte, recedas,
1.155.10  Quem puero comitem cura paterna dedit.
1.155.11  Cedat et hircoso trux cum tutore magister,

cui cellula rumpitur Falerno,
1.160.4  Vicina bibit Hodus e taberna. 161. AD LUCIAM
1.161.1  Laesisti stultae morsu me, Lucia, linguae,
1.161.2  Nunc ego me culicem scilicet esse velim,
1.161.3  Ut possem contra te laedere; nunc ego maestus
1.161.4  Quam iaceo, fieret tam tibi amara quies.

eras.
1.164.7  Quare in amore rudi, doctissimus ipse, sodali,
1.164.8  Consilium, quaeso, confer et auxilium. 165. IN LINUM DOCENTEM PAEDICARE
1.165.1  Praeco salutiferi, Line flagrantissime, verbi,
1.165.2  Siccine deterres turpibus a vitiis?
1.165.3  Cum quis paedicat, fugere inquis daemonas omnes,

ipse, sodali,
1.164.8  Consilium, quaeso, confer et auxilium. 165. IN LINUM DOCENTEM PAEDICARE
1.165.1  Praeco salutiferi, Line flagrantissime, verbi,
1.165.2  Siccine deterres turpibus a vitiis?
1.165.3  Cum quis paedicat, fugere inquis daemonas omnes,
1.165.4  Quis non paedicet si, Line, vera

salutiferi, Line flagrantissime, verbi,
1.165.2  Siccine deterres turpibus a vitiis?
1.165.3  Cum quis paedicat, fugere inquis daemonas omnes,
1.165.4  Quis non paedicet si, Line, vera refers? 166. DE EODEM
1.166.1  Orabam frustra, frustra ieiunus agebam,
1.166.2  Nil opis in donis, nil erat in crucibus;

nunc paedico: daemones aufugiunt. 167. DE EODEM
1.167.1  Infesti possent qua daemones arte fugari,
1.167.2  Nemo prius norat; nunc Linus edocuit. 168. DE EODEM
1.168.1  Ite procul supera lapsi de sede maligni;
1.168.2  Formosus nostro est Troilus in gremio.

procul supera lapsi de sede maligni;
1.168.2  Formosus nostro est Troilus in gremio. 169. IN EUNDEM
1.169.1  Interpres, Line, codicum sacrorum,
1.169.2  Francisci rigidam secute sectum;
1.169.3  Audires mea forte confitentem
1.169.4  Dum me crimina; saepe non negavi,

1.169.6  Tu zelo, ilicet, ac furore plenus,
1.169.7  Clamasti subito per omne templum,
1.169.8  Cur tantum facinus miser patrassem?
1.169.9  Hoc egi, Line, non libidinose,
1.169.10  Sed tetros uti daemonas fugarem. 170. DE THESPI
1.170.1  Coepit sordidus ore faeculento

nuper bellica dextra ducis.
1.178.3  Exuviae domitum testantur fortiter hostem;
1.178.4  Accipe, Sancte Leo, civis opima tui.
1.178.5  Qui modo vibrantes trifidas, qui guttura linguas
1.178.6  Fundebant celsis sibila dira iubis,
1.178.7  Collecti in parvos cristis languentibus orbes
1.178.8  Servitura tuo colla dedere iugo.

Leucon, aliud Leuconis asellus,
1.199.2  Dicere, si memini, Graecula turba solet.
1.199.3   Forsitan ista tuos tangunt proverbia mores,
1.199.4  Nam, Lupe, mens aliud, quam tibi lingua gerit. 200. IN LUPUM
1.200.1  Mutua dissimules cum solvere; munera mittis;
1.200.2  Redde meum primo, da, Lupe, deinde

AD GALEOTTUM PRO DONO QUODAM
1.225.1  Pectora si magnum redolerent nostra Maronem,
1.225.2   Divinusque meo sub corde lateret Homerus,
1.225.3   Et mea centenis resonarent guttura linguis:
1.225.4   Vix, Galeotte, tibi meritas persolvere grates
1.225.5   Munere pro tali facundia nostra valeret.
1.225.6   Tot tibi sint igitur grates, quot litus harenas,

226. AD MARCELLUM
1.226.1  Non ego te idcirco vatem, Marcelle, negarim,
1.226.2  Vulgares numeros quod tua Musa sonat.
1.226.3  Quid refert qua quis scribat bona carmina lingua?
1.226.4  Laudamus mutam, si bene cantat, avem. 227. MANUELI
1.227.1  Accipe quaeso tui munuscula parva Ioannis,

Ovidi, Lucane, Maro, si forte potestis,
1.228.2  Mutua praestetis bis mihi, quaeso, decem.
1.228.3   Cessatis? iam vos saxo Iudaeus habebit,
1.228.4  Qui servat magnae, lintea iuncta, viae.
1.228.5  Istic ignavi tineas et pascite mures,
1.228.6  Nil opus est vestris nunc mihi carminibus.
1.228.7  Nunc mihi opus numis; quarto vos mense videbo,

Miranti sic illa: "Retro percussa refundit
1.243.4  Pyxis odoratum parte priore piper." 244. DE VULVA URSULAE
1.244.1  Blanda est lingua tibi, mollis caro, vultus honestus,
1.244.2  Ante opus et nobis, Ursula, tota places;
1.244.3  Cum vero incubui, tum laxo mentula cunno
1.244.4  Incidit, ut cunnum nec

cunctas vincis lasciva puellas,
1.255.4  Nequitiae, et cedit nostra libido, tuae.
1.255.5   Amplexus hederas superant, et basia conchas,
1.255.6  Nec deest officio, dextera, lingua, natis.
1.255.7   Postquam effusa tibi est nimium festiva voluptas,
1.255.8  Iam satis est, clamas, Lucia, iam satis est!
1.255.9  Quid medium praecidis opus? quid inepta

ter fuso, contigit astra, salo.
1.275.21  Heu! quam vix diros fugit celer ales hiatus,
1.275.22  Quam paene occasus, occidit ante, meos.
1.275.23  Dii, si quos lingua, genitrix non laesit, iniqua,
1.275.24  Hoc vos iam solum, vivat ut ille, rogo. 276. AD NUMMOS
1.276.1  Palponum patres,

hoc etiam qua ratione putes.
1.307.3   Nunc, inquis, media nemo iam nocte salutat
1.307.4  Astutum portans irrequietus ave,
1.307.5  Nunc fallit nemo, nemo nunc inguina lingit.
1.307.6  Nemo facit Florae sacra Bonaeve Deae,
1.307.7  Paedicant pauci, recitant mala carmina pauci,
1.307.8  Omnia cum scaenis amphitheatra silent,

Oedipodem. 328. DE CORPORIBUS MATHEMATICIS
1.328.1  Punctum sit, cuius non possis sumere partem.
1.328.2  Extento gracilis decurrat linea puncto.
1.328.3  Inde superficiem geminato linea tractu
1.328.4  Efficiat, nullo pateat quae lata profundo.
1.328.5  Bina superficies solidi vim corporis edat,

328. DE CORPORIBUS MATHEMATICIS
1.328.1  Punctum sit, cuius non possis sumere partem.
1.328.2  Extento gracilis decurrat linea puncto.
1.328.3  Inde superficiem geminato linea tractu
1.328.4  Efficiat, nullo pateat quae lata profundo.
1.328.5  Bina superficies solidi vim corporis edat,
1.328.6  Quod longo, et lato dimensum constat et alto,

se tanto iactabit nomine marmor,
1.334.4  Artibus haec vicit Pallada, prole Rheam. 335. DE THEODORO GAZA
1.335.1  Nobile linguarum decus, o Theodore, duarum,
1.335.2  Inclyta quem nobis Thessalonica dedit.
1.335.3   Accipe magnifici clarum rectoris honorem,
1.335.4  Accipe purpureae,

mutato nominis usu,
2.5.2  Nil aliud certe, quam Pius, esse potest. 367. EPITAPHIUM GUARINI
2.6.1  Guarinus iacet hic, linguam diffudit in orbem
2.6.2  Qui Latiam; Latio reddidit Inachiam. 368. EPITAPHIUM GUARINI
2.7.1  Calliope, Clio, Polyhymnia,

blanda manu spicula torquet, amor:
3.4.15  Quodsi tale nihil fas est me credere, solum
3.4.16  Restat, ut hortandi nomine dicta rear.
3.4.17  Hoc sancti mores, probitas hoc insita linguae,
3.4.18  Hoc mens invidiae clausa putare iubet.
3.4.19  Qui cum sit nostri longe doctissimus aevi.
3.4.20  Exoptat plures surgere posse Titos.

Non potuit nautas, flexit delphinas Arion,
3.5.22  Piscis opem tribuit, cui nocuere viri.
3.5.23  Iam, video, nil est sermone potentius ipso
3.5.24  Iam, video, nimium lingua diserta valet.
3.5.25  En! Ego qui fueram Veneris durissimus hostis,
3.5.26  Cedo, relanguescit spiritus ille meus.
3.5.27  Haud tamen idcirco similes delabar in ignes,

3.8.35  Quam cito bullatae, pluvius tumor interit, undae,
3.8.36  Tam postrema cito cuilibet hora venit.
3.8.37  Nos longos nobis, stulti, promittimus annos,
3.8.38  Linquendas aliis et cumulamus opes;
3.8.39  Sic, tanquam torvi nusquam sint ostia Ditis,
3.8.40  Nauta nec in Stygia remiget ater aqua.
3.8.41  Sic, tanquam nobis Iunonia temperet

et Maeonides fecit, et ipse Maro.
3.11.85  Utile scis dulci, brevitati iungere lucem,
3.11.86  Seu sequeris summum, seu mediocre genus.
3.11.87  Et velut ursa suos narratur lingere partus
3.11.88  Consimili versus sedulitate polis.
3.11.89  Ergo fluunt, apteque sonant, quotiesque leguntur,
3.11.90  Nescio quid tecti nectaris intus habent.

tamen haec deessent, pater extat nempe Guarinus,
3.17.44  Hoc uno posset laudis habere satis.
3.17.45  Quam nisi de summo, nobis misisset, Olympo,
3.17.46  Iuppiter, in tenebris lingua Latina foret.
3.17.47  Sed fateor, veniam tribuat precor ille fatenti,
3.17.48  Haud statui laudes, nunc memorare, suas.
3.17.49  Seu quod, quo potui, prius illas,

Quae nos alitibus faustis et sidere dextro
3.19.4  Notitiae primos fecit habere gradus,
3.19.5  Ac duraturi vinclo religavit amoris,
3.19.6  Quem faciam, quanti dicere lingua nequit.
3.19.7  Hunc ego nec claris dubitem praeferre smaragdis,
3.19.8  Quos legit in rubro gurgite nudus Arabs;
3.19.9  Hunc ego congesti praepono montibus auri,

3.19.82  Unica pro rebus reddere verba pudet;
3.19.83  Reddere verba pudet, sed verba rependere oportet:
3.19.84  Haec vis in nostro pectore sola viget.
3.19.85  Deme labris linguam, remanebit inutile corpus,
3.19.86  Debilis et nullis usibus aptus ego.
3.19.87  Scilicet Eoas vagus offert navita merces,
3.19.88  Offert picturas pingere docta manus,

4.1.1  Omnis sub nive dum latet profunda
4.1.2  Tellus, et foliis modo superbum
4.1.3  Canae dum nemus ingravant pruinae,
4.1.4  Pulchrum linquere Chrysium iubemur,
4.1.5  Ac longe dominum volare ad Istrum.
4.1.6  Quam primum, o comites, viam voremus.
4.1.7  Non nos flumina, nec tenent paludes,

4.4.31  Taedia nam longi quoties persenserat aevi,
4.4.32  Noverat anguineo, se renovare, cibo.
4.4.33  Nec modo veloces captum stravere molossi,
4.4.34  Aut tenuere suam, linea texta, fugam,
4.4.35  Quamvis alte levi superabat retia saltu,
4.4.36  Ocyor aligero Bellerophontis equo;
4.4.37  Sed magno e silvis actus clamore

inest genitis, et habent praesagia, matres,
4.5.96  An magis in sera stirpe moratur amor?
4.5.97  Hinc ubi iam certo fixi vestigia gressu,
4.5.98  Desiit et blaesos frangere lingua sonos;
4.5.99  Protinus ingenuas docilem transmittis ad artes,
4.5.100  Otia nec pateris ducere lenta domi.
4.5.101  Quicquid lana tibi, quicquid tibi tela lucelli

fuit ulla tuae, sedes tam grata, senectae,
4.5.114  Quam prope me modicos incoluisse Lares.
4.5.115  Hic modo delicias nobis studiosa parabas,
4.5.116  Nunc trepida nebas, linea texta, manu.
4.5.117  Donec fila tibi torquere novissima Clotho
4.5.118  Coepit, et extremos annumerare dies.
4.5.119  Convenit audito tristis vicinia casu,

nomen deerat in ore meum.
4.5.131  Cum subito in vacuas discedens spiritus auras,
4.5.132  Destituit tepido, frigida membra, toro.
4.5.133  Mater io cur me rerum inter prospera linquis?
4.5.134  Hoc tibi vivendum tempore, mater, erat.
4.5.135  Cum me florentem, cum me spectare beatum,
4.5.136  Cum poteras omni commoditate frui.

quamvis tuba multa sonaret,
4.6.138  Vulgus et attonita rumperet aera manu.
4.6.139  Quo feror? aut quid ago? veniam, Dea magna, precamur,
4.6.140  Offendit numen, si mea lingua, tuum.
4.6.141  Parce, ita non unquam tenebrescas obice terrae,
4.6.142  Non ego, sed saevus protulit ista dolor.
4.6.143  Ille domat fortes, ille impia saepe coëgit

quondam sub ditione patrum.
4.7.119   Nec tam ulli debent lapso succurrere mundo,
4.7.120  Quam mundi imperium qui tenuere prius.
4.7.121  Nonne pudet, vestrae, quod mater Graecia, linguae,
4.7.122  Barbarico discit frendere verba sono?
4.7.123  Quod vestrae, veneranda soror, seu filia, Romae,
4.7.124  Iam pridem serva est, quae domina ante fuit?

Nil rosa, nil violae, nil semina lactucarum,
4.10.34  Nil me, cum lolio iuvit hyoscyamus.
4.10.35  Frustra aloe, frustra nobis fragravit anethum,
4.10.36  Nec gelidis linier profuit unguinibus.
4.10.37  Non habuere suas in me ulla papavera vires,
4.10.38  In me mandragorae non habuere suas.
4.10.39  Ergo ego vel Phariae possim perferre

Nec te, dum porta Cancri egrederere calentis,
4.11.6  Lethaeae nimium proluit humor aquae.
4.11.7  Mystica qua rapidum tangit Cratera Leonem,
4.11.8  Unde levis vestrum linea ducit iter.
4.11.9  Hinc tibi Saturnus rationem, Iuppiter actum,
4.11.10  Mars animos, sensum Phoebus habere dedit.
4.11.11  Affectus Erycina pios, Cyllenius artes,

Macedoniae deinde ac Hungariae regna, praeterea Albaniae, item alias, ut dictu, ita et memoratu miserandas, plurimas terras, aliis super alias cladibus completas, superbo ludibrio, ruina, funeribus, servitute, religionis denique iactura, deformatas, in peregrinos ritus, mores, legesque ac infidae linguae commercium interverterunt. Nihil incolumis inter sacra, profanaque, nihil inquam, cui ferro, terrore, cui flamma et iugo noceri potuit, inviolati relinquendo, ut una quaeque gradu proxima erant, ita ignominiae obiecta. Hinc omnes circum vicinos passim vis, atque tempestas illa adorta est.

et febre ac pulice Exemplariter dicitur de pulice et febre. Quod mutuo loquebantur de hospicijs que nocte precedente habuerant. Conquerendo dicebat pulex: Ego hospitata sum in lecto cuiusdam abbatisse inter duo lintheamina alba super piomacium molle et credebam habere optimum hospicium, quod habebat abbatissa carnes pingues quibus optime fuissem saciata. In primo autem morsu cepit abbatissa clamare et uocare ancillas. Egoque me abscondi. Set illis

hospita tua fuerat, ita fatigatam et dormientem inueni, quod secure quieui aput eam et quantum volui commedi. Cui febris respondit: optimum conscilium dedisti mihi. Nam abbatissa illa cum griseo coopertorio et lintheaminibus delicatis tota nocte me calefaciens fouebat. et licet stimularem eam, ipsa cum in lecto moli abscondita nunquam me turbauit. Vnde ab eius hospicio quamdiu me ita amicabiliter tractabit nolo recedere. Haec et

an foris Bononiam pernoctarem. Tua nanque benignitas mihi adesse visa est orans atque obsecrans deum sanctosque eius angelos, ut, si abs te digrederemur, navis, qua eramus navigaturi, aliquid pateretur incommodi. Nobis vero tuis minime precibus acquiescere volentibus tuaque orata irrita linquentes navim conscendere visi sumus. Ecce autem nobis navigantibus subito tua optata rata fuere. Equidem magna vis aquae quibusdam rimis visa est in navigium irrumpere adeoque omnes magno timore perculsi trepidaremus moxque ego experrectus totus sudore, quasi aqua perfunderer,

qua diceretur. Cicero etiam potissimum in libro, De Officiis primo, cum admonet peregrinum minime esse debere in aliena re publica curiosum; poeta item Catullus, Latinitatis aeque diligens custos, cum ita loquitur:
Quae nec pernumerare curiosi
Possint, nec mala fascinare lingva, manifeste hoc vocabulum, in malum tantum accipiunt. Nos igitur hunc, et si qui praeterea itidem eo utuntur, jure optimo secuti sumus. At durum quiddam est negotiositas! Credo item et curiositas. Sed haec, et complura

quod non accepisti not. lector A2 in marg. Humiliamini ergo sub manu potentis Dei, apprehendite disciplinam et nolite abicere eam, nequando irascatur Dominus et pereatis de uia iusta. Iratum siquidem Deum procul dubio illi cogita, cui cui] add. lector A1 inter lineas cuncta ex uoto fluxerint. fluxerint] corr. lector A1 ex fluerint Nam iuxta praeclaram illam Demetrii sententiam: Nihil uidetur infelicius eo, cui nihil umquam euenit aduersi. nota not. lector A1 in marg. – Male enim, ut

nasci claudos, quosdam caecos, non nullos mancos, monstruosos, leprosos, impetigine laborantes et aliis plerisque affectos malis; num illis parentum aut originalis culpae noxam obiciemus? Sed quid de nobis respondebimus aut de multis infidelium filiis? Qui integris membris et perfectis nascimur lineamentis, quibus eadem crimina impingi possunt, et grauiora haec esse uidentur. Et tamen uas figulo non audet dicere: Cur ita sum formatum? Est enim in ipsius positum arbitrio, quod quali forma producat ac pro libito suo de luto disponat. Illud tamen unum audeo affirmare opificem nostrum numquam

virtutumque ac morum quin immo legum vestrarum non magni faciat ordines. Quare, ducum inclite gloriosissimeque senatus, hanc maritimam institutionem vobis caram accipite oro, vulgari tamen idiomate conscriptam, ut ob dignitatem ac gloriam nominis vestri illi etiam discant, quibus est solum materna lingua communis, quorum potior est numerus. Sed iam ipsam navigationem seriosius audiamus. Finito prohemio INCIPIT TRACTATVS Benedicti de Cotrullis Tractatus de nauigatione feliciter incipit.

sit inimicus in Sancto . Hic vero parce quaeso, si quae praeter ingenium meum loquar confidentius. Ignorat ille miser, ignorat quanta et ego remachinatus fuerim in eum. Si quid inceptasset, expertus profecto fuisset, uter nostrum plus possit, sive in Curia, sive alibi, vel auctoritate vel lingva et rebus omnibus. Equidem non video, qua in re ipse nobis nocere possit. An ne in Hungaria ex Episcopis evadamus Archiepiscopi? At iam sumus. An ne Romae efficiamur Cardinales? At hoc ultro recusamus. An ne regnemus? At deturbare nos de gradu quem tenemus, nedum unius advenae, sed ne

Quod nobis eos qui praesto sunt, gratis eripitis? Soline vos studiosi estis? Ne valeam, si omnes vos totum hunc mensem tam multa legistis, quanta ego vel heri. Testor Musas ipsas, et lecturum me, et scripturum fuisse plurima; sed iam extortis mihi harum rerum subsidiis, necessario conticescam, et linguam rubigini permittam. Nemo iam vestrum a me carmen expectet; nemo solutam orationem desideret; nemo translationes, quas institueram, et iam habebam in manibus, requirat; nemo me ultra literas dictare compellat; ad haec omnia sufficitis tu et Polycarpus. Ego deinceps si Phoebum

fatiscat, manifestum facit. Qua agitatione adeo nonnumquam defatigatur, ut tantis absorpta malis nullum officium corpori ualeat praestare. Ita homo stupidus aliquando ac ueluti exanimis linquitur. Quae singula doctissimus poeta in persona Didonis pulcherrime expressit:
Saeuit inops animi totamque incensa per urbem

Et post, ubi ostendit ei ademptam omnem spem Aeneae retinendi, adiecit:
His medium dictis sermonem abrupit et auras
aegra fugit, seque ex oculis auertit et aufert,
linquens multa metu cunctantem et multa parantem
dicere. Suscipiunt famulae collapsaque membra
marmoreo referunt thalamo stratisque reponunt.

uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si

illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos

uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si

illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos

uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si

illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si libet, omittamus, quandoquidem illustriores ut in ceteris, ita in hoc uirtutis genere plurimos

uinculorum, incredibilis patientia? Quid Mucium inter illustrissimos uiros retulit quam constantissima illa bracchii exustio? Quanta admiratione recolitur Anaxarchi memoria, cui cum inter acerbissima tormenta tyrannus ille Cypriorum minaretur linguam abscidere, qua in se maledicta coniciebat, ipse dentibus abreptam et commanducatam linguam in os tyranni proiecit! Zenonis uero et Cleanthis clarius nomen Phalaris eculei quam omnium rerum scientia fecerunt. Sed istos, si

Bibliographia locorum inventorum

Auctores varii (1080-1105) [1080], Jura sancti Petri de Gomai, versio electronica (, Split), 6348 verborum, Ed. Petar Skok Viktor Novak [genre: prosa - charta] [word count] [aavvsupetarski].

Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].

Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].

Milecije (c. 1340) [1340], Miletii versus, versio electronica (), 91 versus, verborum 573, Ed. Stjepan Krasić [genre: poesis - historia] [word count] [miletversus].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].

Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].

Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].

Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report