Your search found 2111 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1901-2000:

15  15 Iactabantque oculi flammae iubar acre. quis olli
16  Obvius armato contra se impune tulisset,
17  Ni validus bello Alcides, Iolaus et acer,
18  Queis invicti animi, fortique ingentia tergo
19  Brachia, et indomitae stabant in corpore vires?
20  20 Ac prior Alcides tum sic affatus amicum est:
21  O Iolae, mihi ante alios carissime,

93  Foeda super calidi putrescunt sideris aestu.
94  Adsunt Incursusque Fugaeque Necesque Tumultusque
95  95 Horribiles visu formae, Rabiesque Furorque
96   Impatiens animi. tum vulnere Parca recentem
97  Hunc tenet, huic instans vulnus crudele minatur,
98  Hunc letho domitum pedibus trahit: effera visu,
99  Sanguineaque humeros palla circumdata

LUBENS OFFERT DEDICATQUE ORATIO Si quis umquam civis Rhacusinus exstitit, qui a nobis omnibus, quotquot in hac urbe procreati sumus, maximas honoris, benevolentiae, gratique animi significationes exposcere suo jure possit, is profecto est, patres conscripti, Rogerius Josephus Boscovichius, cujus mortem acerbissimam privatim singuli ad hanc diem flevimus, nunc publice universi vehementer dolemus ac lamentamur. Illius enim virtus, illius

principum favore et in Italia et in Gallia, eo ad pericula a nobis propulsanda, ad reipublicae utilitates augendas, ad sarta tecta nostra jura et commoda servanda usus est. Quare bene ac sapienter gravissimo senatus consulto, quo et illi mortuo honos habeatur, et animi aliorum civium ad optime de republica merendum excitentur, a vobis nuper provisum est, ut, quantum fieri potest, viri tanti memoria publice honestaretur. Itaque et parentalia, et monumentum, et laudationem, praesente hoc ordine universo ceterisque urbis

foecunditate et celebritate maximum esse hujusce urbis ornamentum intelligatis. Et quoniam mihi primum de ingenii magnitudine dicendum proposui, ea quanta fuerit, videamus. Haud opinor negabitis, eum ingenio abundantem esse magis habendum, qui celeriores habeat animi motus, acrioremque mentis aciem ad pervidenda plura, quae in quaque re ad cogitationem contemplationemque proposita subesse possunt; qui expeditius queat ex notionibus, quas animo jam percepit, affines alias investigare, easque inter se comparare; quique tandem

quaedam ingenii tantum indicia, quasi quidam humor in stirpibus arborum adhuc teneris, qui se virore foliorum ac luxuriae prodit, non trunci robore, ac proceritate ramorum. Ut enim cibo corpora et exercitatione confirmantur, ita artium cultu et naturae contemplatione animi vis alitur. Quod quum ipse nosset, sentiretque incredibili se ardore ferri ad rerum cognitionem, ac pariter timeret paterna in domo quamvis esset sanctissima, primae illius aestuantis adolescentiae illecebras ad voluptatem, statuit Societati Jesu nomen dare,

in familiari etiam sermone illa varia fluebat eruditio, et ornatissimorum verborum copia, atque versuum ingens ex tempore numerus. Sed haec fortasse leviora. Illa ingeniorum exploratrix atque altrix geometria, illa naturae universae indagatrix philosophia vim hanc animi tantam sibi jam excolendam deposcebant, et divina, qua fulgent, veritatis luce avebant illustrare, quo idoneum facerent suarum laudum praeconem, et gloriae amplificatorem post hominum memoriam nobilissimum. Et certe ipsius naturae instinctu quodam divino fuisse

qua fulgent, veritatis luce avebant illustrare, quo idoneum facerent suarum laudum praeconem, et gloriae amplificatorem post hominum memoriam nobilissimum. Et certe ipsius naturae instinctu quodam divino fuisse videtur factus ad has facultates Rogerius: tanto enim se animi impetu, tanta aviditate, tantaque voluptate in penitissimos earumdem sinus ultimosque recessus intulit, ut nemini dubium esset, quin ipse in paucis esset unus inventus, qui illa vetera de Archimede ab historia miracula prodita renovare posset atque etiam

atque afflictum deduceres. Et quamvis ipsum non exoraveris, cepisti tamen civicae caritatis fructum vel maximum. Itaque gaude isto tuo tam praeclaro animo, et fruere cum tuo hoc singulari erga civem patriae carissimum studio, tum omnium hujsce urbis hominum grati animi testimonio perenni: tu enim illi praestitisti, quod Senatus, et universus ordo patricius, clarissimique cives, si illic adfuissent, facere debuissent. Sed quoniam, patres conscripti, recordatione acerbissima amissi ejus ingenii et magnitudine summi, et

in captivitatem abducat sicque complura civium millia in extremam conjiciat calamitatem, securitas certe et rerum et personarum admodum fluctuaret, si ius indicendi belli mero imperantis arbitrio relinquatur. 10 Cum enim principes ac eorum ministri variis saepe animi affectibus soleant agitari, possent illi facile seu e privata vindicta seu assequendae laudis bellicae ambitione bella ex bellis serere sicque et personarum et rerum securitatem continuo perturbare. 11 Cum tamen aequilibrium Europae tam complicatas inter

eorum, quae his comitiis imperata fuere, praestitit, ita ut Hunyadius vicinum praevertere volens periculum cum solis propriis et confinariis copiis pugnam ad Semendriam suscipere coactus fuerit; quam tamen pro eximia sua Artis bellicae peritia et singulari prorsus animi fortitudine illustri victoria coronavit. § 64 Factiones adversus Hunyadium qui solus labescentes jam res Hungariae sustentabat. 1 Immortalia viri hujus merita tantum abest ut zelum publicum in animis

quod dignitas haec nullis, ut in Hunyadio factum est, limitibus circumscripta, immo ipsa electio ne in decretum quidem comitiorum horum relata fuerit, sed accessorie tantum in articulo 14 gubernatoris mentio injecta sit; eo nempe jam tum oligarchia processit, eo statuum animi deflexerant ut antiquata, quae sub principium epochae hujus vigebat, reginarum corregentia hunc jam tertium ex ordine gubernatorem tempore interregni agnoverint. 3 (a) Vide horum publicatorias in

objecta reipsa in discussionem assumpta fuere. 15 Sed tum tanta inter clerum et saeculares contentio exarsit ut comitia nullo edito decreto tumultuose dissoluta sint. 16 Forte Uladislaus 1494. quaesito studio diaetam non celebravit, ut interea animi defervescant (g). 17 Et vero comitia 1495. longe moderatius agebantur, passique sunt saeculares ut in praesens excessus tantum aliqui in exactione decimarum corrigantur. 18 Cum 1496. nullo iterum comitia celebrata sint (h), exstinctum jam

1.1.1.14  cessit barbaricis in iuga Acincia;
1.1.1.15  heic sedem medio Regia Apollinis
1.1.1.16  fixit Pannonio solo.
1.1.1.17  Torpentes animi (turbida tempora
1.1.1.18  fecerunt) validis fixa radicibus
1.1.1.19  contendunt oculis nubila ponere,
1.1.1.20  blando pectine conciti.

Hungaricae Viennae defixae pro mandatis chracteribus, dignitatibus facile 100.000 exportat, proventus quos ditissimi Regni magnates, qui se Viennae defixerunt, aut qui secus ex officio ibi morantur, Viennae consumunt ad 800.000 tuto assumi possunt. Sumptus, quos aut sollicitantes negotia sua aut animi etiam causa ad tempus Viennae commorantes Hungari sustinent, praesertim si vestes, quas ibi sibi curant aliaque mobilia et galanterie merces, quas per eam occasionem sibi comparare consueverunt et quae tabellas tricesimales non intrant, in reflexionem sumantur, 200.000 haud difficulter

soleat, debet tunc talis civium classis ad furta, praedas, usuras aliaque bono publico noxia media se convertere, ut vitam sustentare possit. Mala deinde haec eo difficilius a magistratibus reprimuntur, quod non a paucis sceleratis, sed ab integra incolarum classe patrentur; hanc vero non tantum animi depravatio, sed ipsa etiam imperiosa sustentandae vitae necessitas ad id impellat. § LXXXVII. Circa id providendum Iudaeis. Tales incolarum Hungariae classes sunt Iudaei et Zingari; horum enim vix aliqui agriculturam exercent. E

Ita et Valachis. Ad classem eorum incolarum, qui precarium tantum alimentationis statum habent, cruda etiam illa et pertinax gens Valachica merito referri potest. Licet enim hi, plerumque colonicales sessiones teneant, tamen seu naturali inclinatione seu animi depravatione ad desidiam quaeque huic iuncta sunt vitia: ebrietatem, furta et praedocinia adeo proclives sunt, ut propter malam sessionum suarum culturam inediae frequenter exponantur; numerosum hunc populum ad procurandam sibi maiori labore subsistentiam deducere eo magis interesset, quod

id praestari possit, legislatio diu fluctuavit. Obscuris adhuc temporibus industriam populi nonnisi per gravia tributa promoveri posse credebatur. Verum docuit eventus, quod immoderata tributa omnem prorsus industriam suffocari possint, excitare non possint. Postea agnitum fuit, quod ea sit animi humani indoles, ut is nonnisi aut commoditatis aut utilitatis aut honoris studio ad maiorem industriam possit permoveri. Apud agricolas tamen, qui soli producta terrae elaborant, utilitatis rationem plurimum momenti habere. Huius spe illas ad agendum

nulla Regni pars ita pure ab Hungaris insidetur sicut illa Danubiana et Tibiscana plaga, in qua Latifundia istud vitae Institutum admittunt. Croatae et Slavi, seu constrictae quam habitant regionis necessitate, seu animi indole in agriculturam proniores videntur. Germani ne quidem agriculturam abhorrent, ad opificia tamen et commercium magis inclinant. Rasciani, Armeni et Iudaei in commercium suapte propendent. Valachi ad

sub hoc crudeli belliduce intra aliquot annos plus quam 18,000 Belgarum manu carnificis ceciderunt, praeter eos qui bello occubuerunt; suffecit ei Ludovicum Recesnensis, commendatorem ordinis equestris S. Iacobi, et gubernatorem tunc temporis ducatus Mediolanensis; hic mitioris animi aliquantum res Hispanorum melioravit, in adventu suo quidem tota classis Hispanorum deleta fuit per Geisos maritimos anno '73; hac deleta portum Ramecensem expugnarunt una cum urbe eiusdem nominis et per hanc totam insulam Valcriam sibi subjecerunt.

tempore; Mauritius ergo sua pristina dignitate usus contra Ambrosium Spinola belliducem Hispanorum nominis tamen sui prius partam gloriam obscurare non nihil coepit, , et hoc quidem ob copiam adversariorum suorum quos inter praestantissimos nactus est; Mauritius ex dolore animi in morbum incidit, in quo 1625. obiit, sine legitimis successoribus, naturales tantum duos filios habuit, hinc totus principatus devolutus ad fratrem eius Fridericum; hic ergo princeps Aransionensis cum vicariatu 5 provinciarum evasit, et omnes Mauritii dignitates et honores

profusis multis millionibus aliisque stratagematibus politicis effecit, eo facilius quod Carolus 2. rex Angliae pronus ad id fuerit; primo anno Angli magno fervore rem inchoarunt et bis victores evaserunt, secundo tamen anno, cum ordines Anglicani viderent privati odii et rancoris animi causa gerri, et non ex justa causa, coeperunt tepide concurrere sumptibus, et hinc Belgae victores ubique evaserunt, imo ipsam urbem Londinensem terrore maximo inundarunt; fluminis enim Tamesis, qui urbem Londinensem alluit, se in mare

omnibus feudis paxque superior irrita pronunciata est anno '368. 5 Eduardus in Angliam discedens belli dispositiones fecit, verum iis inmortuus est; interim Carolus adscitis animis suorum fere totam Aquitaniam Anglis eripuit; interim anno '377. ipse Eduardus rex animi dolore oppressus est, ei successit infans 11 annorum Richardus 2-us nepos, filius Eduardi Nigri; administrabatur regnum per tutores, concurrentibus tamen sinistris his circumstantiis Galli felicissimos progressus fecerunt, ad quos non parum

regni ornata est ab Henrico, in Pontificis vexationem; putabatur enim ad ea tempora tantum Pontificem posse titulos regis concedere; anno '42. recruduit bellum cum Scotis, quod feliciter admodum gesserunt Angli, ipse Iacobus 5-us rex Scotiae in flore aetatis decessit ex aegritudine animi; heredem hic Iacobus reliquit Mariam, hanc voluit Henricus desponsare Eduardo 6-o filio suo, verum hanc rem Galli tardius impediverunt. 3 '543-o Henricus cum Carolo 5-o imperatore amicitiam belli inivit contra Franciscum regem Galliae, Henricus tamen

annum duravit; Maioria enim haec Roberti filia et soror Davidis nupta fuit Valtero Stuard, qui ex ea filium Robertum suscepit; hic Robertus 2-us successit Davidi; regnavit pacifice usque ad '390. annum; ei successit Robertus 3-us; hic '406. ex animi morbo decessit, ob infelicia fata et bella sua; eius filius Iacobus 18 annis detinebatur captus apud Anglos, hinc interregnum erat. 3 Anno '424. restitutus est regno, Vilhelmus Atoliae comes eum trucidavit per seditionem; successit ei filius Iacobus

magis faveret quam Calvinianae professioni; Iacobus hic fuit quidem in litteris amoenioribus versatissimus, sed non admodum in politica. 8 Pacificus fuit admodum, non novit omni ex parte rationem status suorum temporum, hinc ut mollioris et effeminati animi homo incurrit odium suorum; hinc illud: rex erat Elisabeth, regnat regina Jacobus; praesertim cum primis statim regiminis annis praejudiciosam pacem cum Hispanis inivisset, qua se obligavit ad numquam ineundum foedus cum Belgis foederatis. 9 Hinc etiam

pontifex misit nuntium apostolicum Card. Dada, qui solemniter exceptus est a Jacobo; Chatolicis scolas publicas indulsit, ecclesias aperuit ipsis, Jesuitis Londini collegium aperuit, quendam patrem Peters Jesuitam intimum suum ministrum creavit; his vehementer exulcerati sunt animi protestantium, hinc turbae jam variae enatae sunt in provinciis, hinc coactus est parlamentum convocare, quod vehementer contra omnia facta Jacobi processit; interim Jacobus publico edicto Chatolicis libertatem religionis admisit, et 7 episcopos, qui eius voluntati

Crimea (Chersonesus Taurica) pro independenti declarata est, quam dein ipse chanus huius peninsulae subjecit Chatharinae 2-ae. 17 Anno '73. inter colonias Americanas et populum metropolitanum Anglicum novae altercationes incoatae sunt; exacerbati enim erant animi Americanorum per priores exactiones, hinc abstinebant ab iis mercibus, quas ab Anglis emere debebant, hinc fabricantes et opifices adhaeserunt in Anglia; miserunt ergo suos deputatos ad parlamentum, per quos statu calamitoso suo exposito postulabant jurium communionem agente

territorium occupant. Postremo hoc modo omnia modo florentia territoria enata sunt; extrusis enim antiquis colonis Hungari, Galli, Angli etc. invaserunt regna seque ibi fundarunt. 2 Incolae noscuntur 1--o) ex corporis constitutione; 2--o) ex indole animi; 3--o) ex linguae suae perfectione; 4--o) ex numero; 5--o) juxta diversam, quam ad se habent, relationem, proin juxta classes et factiones suas. 3 Constitutio corporis incolarum varium influxum habet in finem civitatis; validi enim et robusti incolae utiles

sed non facile ad amicitiam condescendunt; miles Anglicanus bene ali cogit neque paucis contentatur; in omnibus passionibus vehementes, in ira furiosi plane; apud plebem mores crudiores deprehenduntur. 6 Ex ipsa melancholia apud multos enascitur anxietas animi, ex qua in hypochondriam labuntur, quae per autochiriam plerumque terminatur, accedit huc etiam libertas cogitandi circa religionem. 7 Theatris, saltibus publicis recreantur, item et socialitatibus, Gesselschaft, quod nomine Club ipsis venit, faciles

exstincto imperio Romano; temperamento gaudet populus melancholico-flegmatico, sunt benefici, taciti, serii et sinceri, in affectibus admodum moderati, neque in iram proni, judicii maturitate et acumine ingenii gaudent; hae dotes animi aptos reddunt Belgas ad commercium, ad speculationem. 2 Probitas, fidelitas et honestas capitales olim virtutes Belgarum erant, hodie tamen nonnihil hae virtutes deficiunt. 3 Libertatis maxime sunt amantes, hinc etiam aliis

diversa est pro diversitate nationum ex quibus descendunt, temperamentum colerico-melancolicum; hinc solitarii sunt, taciturnique diffidentesque inter se sunt ob vigilantiam sacrae inquisitionis. 4 Nulla ergo obtinet socialitas apud hanc gentem, hinc animi anxietas, delirium, hinc nullibi tot stultorum ergastula habentur, quam in Hispania. 5 Virtutes eorum sunt: fortitudo et constantia, fidelitas, magnanimitas, temperantia, in promissis explendis promptitudo. 6 Victus Hispanorum

pulchritudinem conformata. Quo factum est ut non minus ille sibi vindicaverit de parta dignitate honoris, quam ipse dignitati rependerit de sua virtute operis ac laboris. Praeclara admodum virtutis species! Pulchra dignitatis conditio! Hanc maxime suspicimus et admiramur et hanc Gregorius tota animi sui contentione est semper prosequutus. Verum quo ordine, qua ratione, quo tandem progressu? Eo nimirum, ut suae ecclesiae et morum praefuerit integritate et prudenti adfuerit consilio et summa profuerit industria. Ita omnis in eo administrandi ratio ad illius exemplar evincitur peracta, quo

toto vitae suae genere ipsum et rationis rectitudine et naturae informatione et suae instituto disciplinae, sibi virtutis, ecclesiae utilitatis assequendae fuisse rationem prosequutum. Quae quidem omnia ne inconsulto dicta sint, eam, quaeso, in primis prae oculis subjicite, qua prodiit affectus et animi et corporis praestantiam. Haec tanta in puero elucet, ut quoad longissime possit mens mea respicere spatium praeteriti temporis et pueritiae ejus memoriam recordari ultimam, inde usque repetens, hunc video suapse natura ac ratione magistra ibimet auctorem extitisse et ad excolenda suarum

sanctorum virorum reperiit expressas! Quas ille sibi semper in exercendo praeclarissimi ordinis instituto proponens animum et mentem suam tantae probitatis exemplo diligentissime conformabat! Mirum sane quam ex hac disciplina in virtutis curriculo prodierit versatus! Quam mire demissionis animi in eo studia creverint! Quantus pietatis ardor! Quam praeclara religiosae subjectionis forma egloruerit! Quis eo promptior in obeundis moderatorum mandatis quumque sibi ab iis essent significata et audienda libentissime et audita celeriter peragenda curaret? Quis eo in laboribus, curis ac

et audita celeriter peragenda curaret? Quis eo in laboribus, curis ac vigiliis exercitatior, quum ei et somnus esset non voluptate, sed necessitate finitus, quum ad omnia se suamque operam conferret, quaevis pericula adiret suique ordinis ministerio eo ferme pacto vacaret, ut nulla corporis atque animi exercitatione defaticatus abjectissima quaeque munia sibi ultro desumeret ac nullum tranquillum atque otiosum spiritum ducere videretur? Quis eo et animo et toto vitae suae instituto temperantior, cum nihil verbo aut re exprimeret quod et religiosum virum non deceret, et palam virtutis

munere dignum exhiberet. Quod nonne mirum praestitit in modum eo pietatis ardore animique motu, quo in sacris peragendis adeo excitari mirabamur, ut qui intus flagraret devotionis affectus, ad omnes etiam sensus emanaret, ut ore, vultu, oculis emicaret ac erumperet? Nonne ad haec convolabat tanta animi alacritate, ut nec ingravescente aetate nec fracti corporis debilitate a templis identidem adeundis, a sacris curandis fuerat umquam avocatus, cum illum et celebritatum majestas et populi frequentia et nostrae calamitatis opportunitas ad publica quaevis pietatis officia vehementissime

in eo, nihil elatum, numquam dominatio dignitatis naturae morumque lenitati adversata est, non auctoritas, non honor a suavitate ingenii revocavit. Quin immo tantam praestulit ingenii levitatem animique robur invictissimum, ut nulla umquam importunitate aut offensione vinci, nulla potuerit animi acerbitate concitari, nullo iracundiae motu concuti. Qua de re cum saepe adversariorum impetum maledictis animi vel minus sentimus defecisse, adeo ut difficile dictu sit utrum inimici magis ejus virtutem

levitatem animique robur invictissimum, ut nulla umquam importunitate aut offensione vinci, nulla potuerit animi acerbitate concitari, nullo iracundiae motu concuti. Qua de re cum saepe adversariorum impetum maledictis animi vel minus sentimus defecisse, adeo ut difficile dictu sit utrum inimici magis ejus virtutem exagitantes provocaverint, an ejus clementiam victi tandem dilexerint. Vincebat non pro meritis plectendo, sed pro animi sui praetantia beneficiis complectendo cumulatissimis. O praeclaram sane naturae

Qua de re cum saepe adversariorum impetum maledictis animi vel minus sentimus defecisse, adeo ut difficile dictu sit utrum inimici magis ejus virtutem exagitantes provocaverint, an ejus clementiam victi tandem dilexerint. Vincebat non pro meritis plectendo, sed pro animi sui praetantia beneficiis complectendo cumulatissimis. O praeclaram sane naturae informationem! O dignum imitandae christianae mansuetudinis exemplar! Hoc magnum est sibi dominari, se ipsum vincere, pulchrius haec omnibus triumphis. Quid enim tanto viro gloriosius, cui de omnes rerum eventus

viro gloriosius, cui de omnes rerum eventus eadem erat mentis sedes, ut nec in primis atque adversis se umquam deprimi neque summis atque secundis altius efferri pateretur? Vix ullus alter in quo tam certa extiterit vitae aequalitas atque inter humanarum rerum vicissitudines moderatio et praesens animi robur ac constantia. Quare Gregorius eo magis virtutum praelucebat insigniis, quo superiorem prae caeteris dominationis sedem tenere promeruerit. Verum ipse probe noverat ad recte obeunda pastoris munia sua plurimi interesse et prudenti consilio atque vigilantia crediti sibi gregis

datum esset ut vestra potissimum opera, patres conscripti, et auxiliis mentibus spes subesset salutis, et vestra auctoritate vetus celeberrimae congregationis decus in pristinum revocaretur. Gregorio data est gloria divinum inchoasse opus, vobis vero reservata perfecisse. Debilia pro vestri animi magnitudine ac praestantia roborastis, diruta reparastis, dispersa collegistis. Vestra laus, si modo Benedicti alumnorum institutioni ac commodis est satis cumulate provisum: sapientissimos enim viros, ut ii omnium facultatum genere imbuerentur, avocastis consultissime et avocandos

praeclarissimisque gestis expressam et perpolitam. Quare sicuti virtus, utpote quae nullis terrenarum rerum coarctata angustiis, aut temporum circumscripta vicissitudinibus superest fato ac sepulcro, ita et Gregorius tantae virtutis sectator praestantissimus nihil moriendo de sua gloria, nihil de animi magnitudine sentit amisisse. Vivit in iis Benedicti filiis, quos suo spiritu genitos, quos sua virtute imbutos huic Congregationi acquisivit. Vivit in integra integerrimae suae vitae memoria, qua de eo celebrare non conticescet, quod olim de Ezechia proditum est. Operatus est bonum et rectum

Abrahamus Jacobus Penzel Adamo Barichevich s. p. d.

simplex.
Vafer furacem vindemitor ut indolem
Melius occuleret, pergeretque laedere
Nulli suspectus, hoc habebat proprium,
Ut stupidum, et animi se pusilli fingeret;
5  Hic ut vel agnum, triticumve ab area,
Aliudve quidvis, quod veniret ad manus,
Dolo amovere callidus posset malo,
In rus se quoddam deferebat

sese opimabant Aves.
Alauda macie contabescens in dies
15  Magis magisque singulos, tandem fame
Exhausta periit in ciborum copia.
Mens animi longis obvoluta erroribus
Rationis alma frustra illustratur facie. Priciza XXXI.

freta exemplis aude sperare, Lycori;
1.50.8   (Numen opem spondet) foemina cuncta potes. 51. Ad Sanctam Agnetem
1.51.1  O praestans animi virgo, quam flectere nullae
1.51.2   Blanditiae, tristes nec potuere minae;
1.51.3  Horrenda quamvis instaret voce tyrannus
1.51.4   Ora tumens, torvos igne micans oculos,

tegi nulla potis est ratione senectus,
3.5.2   Atque, tegi cum vult, foeda fit illa magis.
3.5.3  Corporis est vitium; studeat ni fallere, tantum;
3.5.4  Corporis atque animi, fallere si studeat. 6. Ad Corvinum inopes laedentem
3.6.1  Vi fretus vexas inopem, Corvine; referre
3.6.2  Nec metuis dignam

3.51.1  Si dites faciat populos rex, nil reor esse,
3.51.2   Idem felices ni faciat populos,
3.51.3  Felicem nec res quemquam facit, ipse suis at
3.51.4   Quisque animi felix dicitur esse bonis.
3.51.5  Haec bona si desint, omnis miseros misere omnes
3.51.6   aerumna et reges opprimet et populos.

nempe coles, miser usque, vel usque beatus,
3.78.6   Quam tibi nunc ultro construis ipse, domum.
3.78.7  Haec mihi saepe itero; mulcet spes, at metus acer
3.78.8   Mentem animi penitam (proh superi!) horrificat. 79. Ad Cinnam, libidini obsistendum.
3.79.1  Quod per prona trahit correptum dira libido,

3.79.5  Sta contra, contende animis, pugnamque capesse:
3.79.6   Turpe nihil fuerit, nil fuerit miserum. 80. Ad Aulum, de animi constantia.
3.80.1  Nempe jaces, cum sors adversa est, fractus et idem
3.80.2   Exultas sortem nactus, amice, aliam;
3.80.3  Mancipium infelix fortunae, quae trahit usque,

Atque studes omni spargere dicta sale.
3.101.5  Verum hoc et meretrix quod vafra expromere possit,
3.101.6   Pace tua laudis nil habet eximiae.
3.101.7  Vis praestans animi dici matrona? Severe
3.101.8   Dictum, quod prosit, Gellia, dic aliquid.
3.101.9  Dic aliquid, quo, te quae stipat, plurima turba
3.101.10  Possit non fieri laetior, at

106. Ad Cinnam ex amore aegrotantem.
3.106.1  Idalios, qua, Cinna, potes, compesce furores,
3.106.2   Froena trahe insanis arcta cupidinibus,
3.106.3  Curas, diram animi pestem, vitaeque venenum,
3.106.4   Quam potes, e totis exige pectoribus;
3.106.5  Incipies, qui nunc aegrotas, Cinna, valere,
3.106.6  Purpureus veniet rursus in ore

Krša (fragmentum)
3.173.1  Ergo deficimus; celeri sors omnia cursu
3.173.2   Versat et incerto labitur usque pede.
3.173.3  Ite, leves animi, vanis confidite rebus,
3.173.4   Atque ampla instabili ponite regna solo.
3.173.5  Cujus erunt tanto constructa Palatia cultu?
3.173.6   Quid juvat ingentes aedificare

3.179.5  Et proba quandoquidem es, credis te posse probari,
3.179.6   Nil operae impendens ut videare quod es. 180. Cujus animi sit Battus, se didicisse ex ejus sodalibus.
3.180.1  Non ego te novi, novi sed, Batte, sodales,
3.180.2   Queis arcta vivis junctus amicitia.
3.180.3  Nil opus est aliud; novi et te,

Odi, ubi nil pulchro in carmine frugis inest,
3.206.3  Dux ubi virtutis, vitaeque magistra poesis,
3.206.4   Lena velut, dictis pectora blandiloquis
3.206.5  Pertentat, nervosque animi succidit, ut ille
3.206.6  Sirenum Siculis cantus in aequoribus,
3.206.7  Quem sapiens Laertiades, multo vafer astu,
3.206.8   Vix potuit salvis puppibus effugere.

3.208.2  Ridendum flammis cum ciet indomitis.
3.208.3  At si quem, pulchro conspecta in corpore, virtus
3.208.4   Ducit ad ingenuae foedus amicitiae,
3.208.5  Pacatumque animi, servantem et jura decori,
3.208.6   Et nusquam sancti non memorem officii,
3.208.7  Hunc si quis ridet juvenum, scit corporis unas,
3.208.8   Ignorat mentis, perditus,

captum si sciverit, haec sit
3.225.4   Tertia cura, feras ut miser omne malum. 226. [225.] De Gellia senescente.
3.226.1  Cultum animi spernens olim, fulgore juventae
3.226.2   Purpureo et roseis Gellia freta genis,
3.226.3  Formosa in facie venientis prima senectae
3.226.4   Vidit ubi haud dubiis turpia signa

ab odio.
3.237.1  Odisti, ante alias omnes quam dicis amare;
3.237.2   Cui te non nescis, Cinname, velle malum. 238. [237.] De animi aequitate retinenda in varia ludi fortuna.
3.238.1  Non turpe est vinci, nec pulchrum vincere ludo
3.238.2   (Utraque res aeque futilis ac nihili est),
3.238.3  Turpe sed extolli quum

hanc genuit, peperit Victoria nympham,
4.93.2   Quae tibi, magne, parat nubere, Chisiada:
4.93.3  Nata nec eximios non aequat laude parentes
4.93.4   Corporis atque animi dotibus eximiis.
4.93.5  Dĵ faciant, qualis, qualique est edita stirpe,
4.93.6   Tali prole tua compleat illa domum.

4.172.2   Fertque gravem forti pectore pauperiem,
4.172.3  Et cessu in tenui tamen omni sedula cura
4.172.4   Ingenium, mores et colit ingenuos,
4.172.5  Nec dejecta animi, dites volat ante puellas,
4.172.6   Qua verax pulchrum gloria pandit iter.
4.172.7  Afra, tuam laudo fortunam. Saeva premendo,
4.172.8   Materiem laudi praebuit illa

4.183.1  Olim quae miro juvenes incendit amore,
4.183.2   Nunc miro incendit Phyllis amore senes.
4.183.3  Corporis egregii florebat dotibus olim,
4.183.4   Nunc animi floret dotibus illa magis. 184. [182.] Ad Salicetum archiatrum de recuperata valetudine.
4.184.1  Ereptum quae te servat, Salicete, periclo,

4.206.1  Cissidae audivi Furias, regnumque supremo,
4.206.2   Et caput ipse suum cum daret exitio.
4.206.3  Audivi, atque tuo perculsus carmine, tota
4.206.4   Mente animi ac totis artubus intremui.
4.206.5  Horrebantque comae, pallorque infecerat ora;
4.206.6   Plaudebant alii, mutus ego attonito
4.206.7  Adstabam similis, Victori magne,

4.229.8   Ore vafer prodens gaudia, parvus amor.
4.229.9  Hanc spectans doctamque manum laudare memento,
4.229.10   Ingenium et magni, quisquis es, artificis.
4.229.11  Ipse animi attonitus clamo: Salve, inclute Menxi,
4.229.12  Quem sibi nec Raphael jam neget esse parem. 230. [228.] [  Sep. et Lug. 68] In imaginem

non tam quidquam cordi est, quam nulla diei
4.392.6  Doctrinae addicto segnis ut hora fluat.
4.392.7  Macte tua virtute: labor veram tibi laudem,
4.392.8  Et parat ingentes divitias animi,
4.392.9  Queis sine quid magni sensus, quid regia prosint
4.392.10   Tecta, quid heroum sanguine ducta domus? 393.

5.80.1  Quid tacitus volvit secum, quid cogitat Aulus?
5.80.2   Quaeris? Crede mihi, cogitat ille nihil.
5.80.3  Zenonem vultu vincit, magnumque Platona;
5.80.4   Mente animi est bruta non melior pecude. 81. In contemptorem suorum carminum.
5.81.1  Quae facio raptim, spernis mea carmina; verum

5.158.4   Atque istas lentus perferat usque moras,
5.158.5  Nolo ego vexari, curvisque amfractibus illuc
5.158.6   Semper agi, recta quo licet ire via.
5.158.7  Nolo animi pendere miser, sententia dum tot
5.158.8   E verbis tandem futilis extiterit. 159. De inani Vari loquacitate.
5.159.1  Quae

5.178.1  Fortunae infelix culpam cur pendit amicus,
5.178.2   Re fracta et subito, Postume, deseritur?
5.178.3  Quem decuit quavis facto, dictove juvari,
5.178.4   Esset pars animi si qua tibi ingenui?
5.178.5  Nempe malae metuis contagia sortis; amicum
5.178.6   Nempe doces uni te, miser, esse tibi.
5.178.7  Heu miser atque odio nulli non dignus

Egregium dicis juvenem, Leonilla, puellas
5.326.2   Usque malis blandus qui petit illecebris,
5.326.3  Cui Venus imperitat, quem frangit foeda libido,
5.326.4   Mollem animi, enervi corpore languidulum.
5.326.5  Tam nequam juvenem, egregium quaecumque vocavit,
5.326.6   Crede mihi, mulier nil habet egregium.

Ad Gelliam, nimis fastidiose de hominibus judicantem.
5.327.1  Hic tibi verbosus, verborum hic pauper et infans,
5.327.2   Hic macer, hic pinguis dicitur esse nimis,
5.327.3  Nemo non animi, nemo non turpis abundat,
5.327.4   Corporis, aut parti deficit ex aliqua.
5.327.5  Hinc odio est quivis; jam vir, jam foemina prorsum,
5.327.6   Judice te, ferri, Gellia,

nihil est faciem praeter quod possit amari,
5.340.4   aetatem et praeter, Gellia, stulta, tibi;
5.340.5  Cui natura oculos large dedit; haud dedit, uno
5.340.6   Quo dotes animi cernimus, ingenium. 341. Ad Glyconem, obtrectantem cuidam post ejus digressum.
5.341.1  Praesentem laudas, digressum, perdite, culpas,

ille ille] illa Radelja tuos. 343. Ad Postumum. De Phyllide.
5.343.1  Hirtum animi nulli non praefert Phyllis Amyntam;
5.343.2   Quam magis est asper, tam magis ille placet.
5.343.3  Melle aliae, capitur tetro tamen illa veneno,
5.343.4   Et rerum inversis

Quos amat eximie, eximios creditque, vocatque,
5.430.6   Et laudat, parce dum putat, immodice.
5.430.7  Nil fingit, simulat prorsum nihil: intima prodit
5.430.8   Sensa animi simplex, judice me, nimium. 431. Ad philosophum, inverecunda scribentem.
5.431.1  Naturam rerum pandens, foeda omnia pandis,

5.472.7  Felix! Vecordi, si possim, cur ego demam,
5.472.8   Tanta tibi quae fert gaudia, stultitiam? 473. [472.] [  795] Ad Quintum male celantem animi sensus. (Questo epigramma si trova stampato a carte 105. fra i Satirici sotto il n.o CLXXVI; ma non è stampato l'ultimo distico.) Radelja

(Questo epigramma si trova stampato a carte 105. fra i Satirici sotto il n.o CLXXVI; ma non è stampato l'ultimo distico.) Radelja
5.473.1  Qui celare animi sensus nequit, abdita rerum
5.473.2   Et prodens, aliis et sibi saepe nocet,
5.473.3  Non simplex, qualem te dicis, Postume; verum
5.473.4   Est imposve animi scilicet, aut

Qui celare animi sensus nequit, abdita rerum
5.473.2   Et prodens, aliis et sibi saepe nocet,
5.473.3  Non simplex, qualem te dicis, Postume; verum
5.473.4   Est imposve animi scilicet, aut fatuus.
5.473.5  Ut qui vel rerum nescit discrimina, nullis
5.473.6   Praecipitem aut froenis mentem inhibire potest.
5.473.7  Haec tibi, simplicitas quando est

637. [636.] De Orphyto senescente, nec ideo minus libidinoso.
5.637.1  Aevo jam languet, vitiis viget Orphytus; illi
5.637.2   Mens animi et gelido in corpore fervet adhuc.
5.637.3  Nec saevi patitur volitantia spicula Amoris,
5.637.4   Se miser at telis conficit ipse suis,
5.637.5  Incestosque ignes, juvenis

[775.] [  1152] Ad Postumum promissis non stantem.
5.779.1  Quae dixi cuicumque semel, stant firma; labascit
5.779.2   Nec mihi captum unquam, Postume, consilium.
5.779.3  Te quoque firmum animi constanti mente putabam
5.779.4   Propositum atque datam posse tenere fidem.
5.779.5  Non potes, ut video, dicta et promissa retractas,
5.779.6   Heu, stipula, heu, siccis

5.780.5  Crede mihi, hunc colito, foede sine garriat illa,
5.780.6   Si qua tibi est, Aegle, moribus absimilis. 781. [777.] Animi dotes, sed tantummodo juvenum, Phyllis amat.
5.781.1  Doctrinam, ingenium, cultumque ac verba diserta,
5.781.2   Atque bonos mores denique Phyllis amat.
5.781.3  Hoc mihi sed dici cupio

787. [783.] Vesanus Alconis amor.
5.787.1  Asper et hirsutus cultuque et moribus Alcon
5.787.2   Idalia fixus cuspide corda gemit,
5.787.3  Incertusque animi pendet, nec pandere vulnus
5.787.4   Insuetum potis est, nec potis occulere,
5.787.5  Ipse suum et primus damnatque oditque furorem,
5.787.6   Indomitus gliscit sed magis usque

scit et loquitur, quisque ultro: praelia miles,
5.794.4   aequoreos cursus navita, pastor oves. 795. [791.] [  473] Ad quintum male celantem animi sensus.
5.795.1  Qui celare animi sensus nequit, abdita rerum
5.795.2   Et prodens, aliis et sibi saepe nocet,
5.795.3  Non simplex, qualem te dicis, Postume, verum

5.794.4   aequoreos cursus navita, pastor oves. 795. [791.] [  473] Ad quintum male celantem animi sensus.
5.795.1  Qui celare animi sensus nequit, abdita rerum
5.795.2   Et prodens, aliis et sibi saepe nocet,
5.795.3  Non simplex, qualem te dicis, Postume, verum
5.795.4   Est imposve animi scilicet, aut

Qui celare animi sensus nequit, abdita rerum
5.795.2   Et prodens, aliis et sibi saepe nocet,
5.795.3  Non simplex, qualem te dicis, Postume, verum
5.795.4   Est imposve animi scilicet, aut fatuus.
5.795.5  Ut qui vel rerum nescit discrimina, nullis
5.795.6   Praecipitem aut fraenis mentem inhibire potest.

Quam tu, Vare, canis, cantari est digna Lycoris:
5.849.2   A te cantari non tamen illa velit.
5.849.3  Deteris ingenii culpa, quibus inclyta fulget,
5.849.4   Tot laudes animi et corporis eximias;
5.849.5  Affundis luci tenebras: fit turpis, inepte
5.849.6   Dum canitur, cunctis digna puella cani.

facta hujus, dictaque laudat,
5.857.4   Hunc omni arreptum detinet illecebra.
5.857.5  Ferrem, aliquem dignum pretio si deligat et qui
5.857.6   Praestet laude aliqua corporis, aut animi.
5.857.7  Irascor, foedum ac fatuum quae deligit, in quo
5.857.8   Nil praeter cassum nomen amat proceris;
5.857.9  Irascor, cupioque, habeat sibi semper amantes,

vale. 1009. [1003.] In Gelliam comitum turba stipatam.
5.1009.1  Seminecem, tabo enectam, non corpore pulchro,
5.1009.2   Non raris animi dotibus eximiam
5.1009.3  Turba frequens comitum te stipat, Gellia, servit
5.1009.4   Nec tamen illa tibi, sed magis ipsa sibi.
5.1009.5  Deme, abs te sperant quae commoda

[  779] In Postumum datam fidem non tenentem.
5.1152.1  Quae dixi cuicumque semel, stant firma, labascit
5.1152.2   Nec mihi coeptum unquam, Postume, consilium.
5.1152.3  Te quoque firmum animi constanti mente putabam
5.1152.4   Propositum atque datam posse tenere fidem.
5.1152.5  Non potes, ut video: dicta et promissa retractas.
5.1152.6   Heu stipula, heu siccis

5.1233.5  Illi etiam ignoscam, si moesto pallida vultu
5.1233.6   Incipiat largas fundere lacrymulas,
5.1233.7  Et, quos jamdudum premit anxia corde sub alto,
5.1233.8   Victa animi ex imo pectore det gemitus. 1234. [1228.] In Aulum. "Haudquaquam sperneris immerito". In Aulum a Phyllide spretum non immerito.

Krša
5.1263.1  Pugnas, collegam ne quis tibi praeferat, Appi;
5.1263.2   Nec victor patriae vincis, at ipse tibi:
5.1263.3  Nuper iners animi, imbellis, timidusque pericli,
5.1263.4   Nunc foedam foede fortis ob invidiam. Vide Livium Lib.ro 10.mo Cap.e 12.mo Radelja

sed nescit parta tueri,
5.1316.4   Fracta perituris dolia complet aquis. 1317. [1311.] In Paullum corporis labes, non animi curantem. Krša
5.1317.1  Ostendis medicis vitiant quae vulnera corpus;
5.1317.2   Quae vitiant animum vulnera, Paulle, tegis,

Cinna suam. 1346. [1338.] In Gaurum Romam contemnentem.
5.1346.1  Contemnis Romam. Magni hoc tibi, Gaure, videtur
5.1346.2   Esse animi; verum falleris egregie.
5.1346.3  Non magni est animi, rerum pulcherrima dum se
5.1346.4   Ostendunt, pulchri, Gaure, videre nihil;
5.1346.5  Nocturnae assimilem volucri, quae

1346. [1338.] In Gaurum Romam contemnentem.
5.1346.1  Contemnis Romam. Magni hoc tibi, Gaure, videtur
5.1346.2   Esse animi; verum falleris egregie.
5.1346.3  Non magni est animi, rerum pulcherrima dum se
5.1346.4   Ostendunt, pulchri, Gaure, videre nihil;
5.1346.5  Nocturnae assimilem volucri, quae lumina Solis
5.1346.6   Non fert atque die nil videt

1347. [1339.] In idem argumentum.
5.1347.1  Nil te Romulea mirari dicis in urbe,
5.1347.2   Et mire, ut perhibent, hoc tibi, Gaure, places.
5.1347.3  Magni namque putas animi comtemnere, quae nos
5.1347.4   Perculsi attonito lumine suspicimus.
5.1347.5  Nec sentis, tam mira videns qui praeterit, esse
5.1347.6   Non multum huic animi, sed nihil

namque putas animi comtemnere, quae nos
5.1347.4   Perculsi attonito lumine suspicimus.
5.1347.5  Nec sentis, tam mira videns qui praeterit, esse
5.1347.6   Non multum huic animi, sed nihil ingenii. 1348. [1340.] In Quintum omnibus maledicum, seque laedi vehementer impatientem.
5.1348.1  Quintus amat cuivis passim maledicere, at illi

1384. [1376.] In divitias.
5.1384.1  Jam satis est, quod habes: noli tibi quaerere, Calve,
5.1384.2   Divitias, pestem, perniciemque animi,
5.1384.3  Queis comes it luxus, epulaeque et foeda voluptas,
5.1384.4   Vanaque cum turpi gaudia desidia,
5.1384.5  Fastusque et celsa tumefacta superbia fronte,

1439. [1432.] In hominem inertem.
5.1439.1  Nil te posse, inquis: ego te nil, Quinte, decori
5.1439.2   Velle puto, molli pectore languidulum,
5.1439.3  Insuetum validos animi contendere nervos,
5.1439.4   Atque gravi oblati ferre laboris onus.
5.1439.5  Surge age, tolle moras, vires exprome: volenti
5.1439.6   Et praeit et praesens promovet orsa

Quidquid agas, unquam non satis illa queat.
6.46.3  Jacturam aequari luctu vix posse putarit,
6.46.4   Cui vel parte aliqua Livia nota fuit.
6.46.5  Quid tu, cui penitus animi pernoscere sensus,
6.46.6  Virtutum et laudes contigit innumeras?
6.46.7  Non, desiderio miserum cor fixus acerbo,
6.46.8   Totque tibi plores, tantaque rapta bona?

7.200.1  Quod fieri vellet, factum sibi fingit Alexis,
7.200.2  In falso et perdit tempora somniolo.
7.200.3  Usque sibi et sperans fortunae dona faventis
7.200.4   Mentem animi blandis lactat imaginibus.
7.200.5  Condere fabellas sic de se gaudet inanes,
7.200.6   Et veram vitae negligit historiam.

Lyda, invisens "Salve", inquit, "Julia", Varus;
8.12.2   Nempe (vides) illi est Julia cara magis.
8.12.3  Praesenti praesens tibi solo est corpore; in illa
8.12.4   Mens animi, quamquam sit procul, usque manet.
8.12.5  Hoc verum est: ardet seu quis, seu friget amator,
8.12.6   Nimirum indicio proditur ipse suo.

8.38.2   Lyda suo vati misit epistolium.
8.38.3  Pace tua hoc liceat mihi, Tulli, dicere: nunquam
8.38.4   A te scriptum aliquid tam mihi dulce fuit,
8.38.5  Tam jucunde animi sensus descendit in imos,
8.38.6   Ac tetigit mira cor penitum illecebra!
8.38.7  Mella tibi e calamo prodibant dulcia: Lydae
8.38.8   E calamo prodit nectar et ambrosia,

Bibliographia locorum inventorum

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].

Katančić, Matija Petar (1750-1825) [1791], Fructus autumnales, versio electronica (), 948 versus, verborum 7599, Ed. Tomo Matić [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [word count] [katancicmpfructus].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica (), Verborum 26295, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendesc].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica (), Verborum 39967, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlenstatus].

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report