Your search found 2111 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2001-2100:

8.85.1  Carmina cui Dantis tam sunt jucunda, virile
8.85.2   Condis foemineae sub facie ingenium.
8.85.3  Non te deliciae verborum, sed capit alti
8.85.4   Vis animi, rerum mirifica et series,
8.85.5  Pictaque tam vero quae scribit cunque colore,
8.85.6   Ipsis te jures cuncta videre oculis.
8.85.7  Et visu horrescas, doleas, laetere, sub

8.97.11  Disfugiant curae tristes, maerorque severus,
8.97.12   Ludant passim alis gaudia purpureis.
8.97.13  Sic, Nymphae, vestro in coetu per florea rura
8.97.14   Laeta animi celeres transigat illa dies.
8.97.15  Inde domum rediens alto det membra sopori,
8.97.16   Et somnum luces protrahat ad medias.

telo miserum pectus tibi figit acuto?
8.100.2   Quid ciet invitas ex oculis lacrymas?
8.100.3  Quidquid id est, exprome, tuoque affare sodali,
8.100.4   Cujus amor, cujus nota fides animi,
8.100.5  Ante omnes laeta qui te laetatur et ipse,
8.100.6   Te moesta ante omnes moeret et ipse alios.
8.100.7  Prome tuis altam quae insedit cura medullis,

robur, doctrinae mira supellex,
8.111.4   Pura luce nitens purius eloquium;
8.111.5  Usque sibi constans, nec vento elata secundo,
8.111.6   Fracta nec adverso turbine mens animi.
8.111.7  Haec tibi me adjiciunt, haec cogunt magna lepores,
8.111.8   Lyda, tuos, dulcem vocis et illecebram,
8.111.9  Gressumque, formamque oris, vultusque decoros,

mihi ego ut prosim, non tibi, Lyda, rogo.
8.126.3  Nil fero opis; nam si valeas minus, aut bene si res
8.126.4   Se se habeant, cura liberor ipse gravi;
8.126.5  Nec cogor pendere animi, nec distrahor inter
8.126.6   Toto sollicitus spemque, metumque die.
8.126.7  Quare mi grates jam desine reddere: de te
8.126.8   Quid bene promereor commodus ipse mihi?

8.144.5  Sic utramque colens, metuo cessator et illi
8.144.6   Et tibi ne videar strenuus esse nimis. 145. Ad Lydam laudatam ex animi sententia.
8.145.1  Quae mihi, Lyda, placent in te, sint digna placere,
8.145.2   An contra et fallar judicio, dubito.
8.145.3  Sed mire tua facta mihi et tua dicta placere

8.212.2   Quod metui, ne quid faucibus ipsa tuis,
8.212.3  Quas tibi frigidulas noram turgescere ab aura,
8.212.4   Nec laxam liquidae vocis habere viam.
8.212.5  Namque animi, atque meae ratio mihi si foret auris,
8.212.6   Dixissem contra pol mage pauciloquam. 213. In Zephyros, quorum opera Lyda tussi et febri

Fore, ut sibi sua carmina placeant, si Lydae placuerint.
8.269.1  Quis novus hic languor subiit mihi pectus? Apollo
8.269.2   Num me, Calliope num mea deseruit?
8.269.3  Ut sacer ille animi posuit calor! Ut mihi dudum
8.269.4   Torpent insueto frigida corda gelu!
8.269.5  Quidquid id est, mea Lyda meum dum carmen amabit,
8.269.6   Qualencumque, aliquod sed mihi

318. De se et Lyda.
8.318.1  Si qua me laesum facto, dictoque putavi,
8.318.2   Arguto soleo nempe dolore queri,
8.318.3  Nec celare animi sensus; hoc nam reor esse
8.318.4   Magnum equidem verae pignus amicitiae.
8.318.5  Tu quoque idem facias ni quando, Lyda, molestum
8.318.6   Sed quod erit, tacito pectore

336. Ad Lydam. De Carlilla.
8.336.1  Tam parva, haec tam mira eadem Carlilla, requiris,
8.336.2   Olim maturo tempore qualis erit?
8.336.3  Dicam equidem sensu ex animi: res scilicet ipsa
8.336.4   Non raro magna spe solet esse minor.
8.336.5  Si tamen aequarit, spem si res vicerit ipsam,
8.336.6   Illa futura olim, Lyda, tibi est

8.375.3  Cujus et arguto interdum pendemus ab ore,
8.375.4   Sparsa jacit multo dum sale dicta pater.
8.375.5  Fide modo ipse tibi, tacitus nec pectore conde
8.375.6   Sensa animi, haudquaquam digna latere, tui.
8.375.7  Laedimur, assidue insulsi quod multa loquuntur;
8.375.8   Si taceant salsi, funditus occidimus.

407. Ad Lydam, ut sibi minime sua videnti loco speculi sit.
8.407.1  Cuncta videt, se se ipse oculus non cernit imago
8.407.2   Vera est humani scilicet haec animi.
8.407.3  Nempe videt, mea Lyda, alios, se non videt ipsum,
8.407.4   Sit tamen et si acri praeditus ille acie.
8.407.5  Hoc ego me ostendi cupio mihi; teque rogare

e Merope quiddam, Pizzellia; largo
8.425.2   Mi fletu exangues immaduere genae,
8.425.3  Intremuere artus, vario turbata tumultu
8.425.4   Continuo est imo in pectore mens animi.
8.425.5  Scilicet admonitu a parvo subiere, ciebas
8.425.6   Quos tota motus mirifice in Merope,
8.425.7  Cum versare omnes mihi sensus, meque solebas

Anxia sub molli pectore vulnus habet;
8.427.3  Nec queritur, moestos nec languidulo singultus
8.427.4   Ore ciet, tristi nec rigat imbre genas,
8.427.5  Sed pallet suspensa animi, sed contremit artus,
8.427.6   Sed trepido infelix aestuat usque sinu,
8.427.7  Itque, reditque, locum et mutat, mutatque colores,
8.427.8   Alternatque omnes corde micante

est praedita Lyda,
8.443.2   Non parvam id laudem, sed reor eximiam.
8.443.3  Cetera si desint, quod pulchra est, quodque diserta,
8.443.4   Dote omni et praestans corporis atque animi;
8.443.5  Cuncta haec si desint, magnum est quod contigit uni
8.443.6   Certe id, foemineum quo caret omne genus.

gravem Lydae quum te indignaris, Alexi,
8.487.2   Pergis et arguto multa dolore loqui,
8.487.3  Et miseram questu assiduo vexare puellam,
8.487.4   Signaque mutati dicere cuncta animi;
8.487.5  Qui gravis es (nam cur dicam te falsa videre?)
8.487.6   Sic tamen, ut facili te bona mente ferat;
8.487.7  Ipsa jam, credo, fies onerosior aetna,

prius igne,
8.574.6   Dein locat in regum vertice fulgidulum. 575. De Lydae in ipso dolore moderatione.
8.575.1  Quae tibi vis animi est! Quod robur, Lyda, trementem
8.575.2   Quam gnatae in morbo lancinat usque dolor!
8.575.3  Nec tamen aut aut] Krša : haud Radelja

6. De Dorylae forma.
9.6.1  Polla vocat pulchrum Dorylam, foedum Acca; sub alto
9.6.2   Versat corde faces huic amor, huic odium.
9.6.3  Aequa animi rixamque audit, ridensque Lycoris;
9.6.4   Non pulcher, foedus non, ait, est Dorylas. 7. Ex Graeco Anacreontis.
9.7.1  Atridas

stabant veteres; quaere hoc tibi, Pontice, grandem
9.51.8   Esse parum fuerit; sis, volo, flexanimus;
9.51.9  Flexanimus fies, facies quemcumque loquentem,
9.51.10   Sensa animi expromat si sua, nemo tua. 52. [51.] Ad Ponticum, poetam emmendatum, at mediocrem.
9.52.1  Nempe carent culpa tua, Pontice, nec tamen in se

Quodque animos pulchra visum hilaret specie.
9.160.11  Haec mihi ubi mentem pascent spectacla, videnti
9.160.12   Non erit haec eadem tristis ut invideam.
9.160.13  Verum animi laetus dicam: tu quaerito rura
9.160.14   Quae tibi vis; in me sunt mea rura mihi. 161. [158.] De gaudio Phyllidis ob adventum Daphnidis.

9.164.19  Vita tibi sordet male rustica; rus tibi et ipsum
9.164.20   Displicet, urbana si careat specie. 165. [162.] Levat animi aegritudinem ruris solitudine.
9.165.1  Intonsi montes et densae in montibus umbrae,
9.165.2   Horrendum hirsutis et nemus ilicibus,
9.165.3  Accipite hunc, hominum vitans consortia

203. [200.] Poeta rusticaturus Romae valedicit.
9.203.1  Roma, vale, juvat hinc vacuos decedere in agros,
9.203.2   Qua trita humano sit via nulla pede.
9.203.3  Illic sollicitas animi deponere curas,
9.203.4   Atque meo tandem vivere more lubet.
9.203.5  Non dulces aberunt Musae, non Phoebus Apollo,
9.203.6   Illaque Apollinei scripta venusta chori,

nulla fides: mihi te quum dicis amicum,
9.334.2   Nil moveor dictis, Pontice, blandiloquis.
9.334.3  Est aliud quiddam, soleo cui fidere et in quo
9.334.4   Veras nosse animi perque – videre notas.
9.334.5  Quod nisi cum verbis constet, verba irrita semper
9.334.6   Fundes lascivis ludibrium Zephyris.

109  Admonuit: volucrum ritu fugere, relicta
110  Atque dea, rapuere levem per inania currum. 110
111  Illi mente dolor magis et magis aestuat ima.
112  Ergo furens animi divumque irata parenti
113  Coelum odit sedesque alti devitat Olympi
114  Diva colens hominumque urbes et pinguia rura
115  Os mentita aliud: non vir, non foemina visam 115

301  Perpetuos miserae!" Tales de pectore questus
302  Rumpebat Metanira. Ceres vocem audiit alma
303  Et puerum, carae spemque et solatia matris,
304  Multa dolens animi magnoque incensa furore
305  Exemitque igni rapiens manibusque locavit 305
306  Depositum ambrosiis nuda in tellure, jacentem
307  Et super adsistens has rupit pectore voces.

414  Nactus ibi est regem sancta cum conjuge molli
415  Membra thoro stratum, carae quae fixa parentis 415
416  Cor desiderio maerebat duraque secum
417  Mente animi in penita versabat fata deorum.
418  Hunc adit ac prior his affatur vocibus ultro:
419   "Caerulea venerande coma Pluto, inclyte rector
420  Umbrarum, pater hinc me castam educere

420  Umbrarum, pater hinc me castam educere jussit 420
421  Persephonem ac superas coeli producere in oras,
422  Mater ut irasci divis jam desinat, aegri
423  Curam animi et solvat conspecta denique gnata,
424  Pergat opus nec jam moliri saeva cruentum,
425  Atque neci mortale genus male dedere velle 425
426  Terrigenum semenque premens, ne surgat in

1.11  Nunc partes monitoris agens, nunc otia risu
1.12  Decipere, ac senii quaerens arcere veternum,
1.13  Quo jam jamque premor, quoque omnis abacta voluptas
1.14  Est animi, capitisque dolore atque auricularum
1.15  Usque laboranti. Jamdudum haec pestis adhaesit
1.16  Aspera, fraterno dulcem revocatus amore
1.17  Cum patriam tetigi, atque Insubrum rura

1.43  Odere, et claves, multisque ostendier optant.
1.44  Quid faciam? Quo laeva trahit sors, fataque ducunt,
1.45  Jam properent. Rides, credo, et miraris inepti
1.46  Hoc animi studium nimirum non sine bile,
1.47  Meque doles fortasse; olim qui et sanus habebar,
1.48  Et te dignus, in hunc delapsus denique quod sim
1.49  Stultitiae errorem, ut sperem vel posse

1.57  Sustineas, nunquam Phoebeae frondis honore
1.58  Tam digni fortasse, suas quam deprimit ipse
1.59  Cum vires, repitque humilis sermone pedestri,
1.60  Atque animi latebras et sensus vellicat omnes
1.61  Subrepens fallente joco, praeceptaque sanae
1.62  Doctrinae instillat, ceu pharmaca, mentibus aegris?
1.63  Ille per extentos saltaverit ante

4.98  Curia ubi culpis connivet, quid nisi certum
4.99  Naufragium tandem metuendum, extremaque clades?
4.100  Excute vecordi serpentem pectore somnum,
4.101  Ignavumque animi torporem; quisquis habenas
4.102  Imperii rector moliris sorte, nec ortum
4.103  Esse puta tibi te solum, sed et omnibus una
4.104  Civibus, et patriae; quantoque es nomine et

9.37  Non ulli est hominum data vita, ut semper eodem
9.38  Flamine decurrat: modo diro fluctuat aestu,
9.39  Et modo tranquillo ceu portu ingressa quiescit
9.40  Sopitis animi curis, quas nec metus excit,
9.41  Gaudiaque, et desiderium, sensusque doloris
9.42  Acrior humanum suetus subvertere robur.
9.43  Hinc sapiens nec laeta effertur sorte, nec idem

Nunc austris, nimbisque, ipse Aeolus obstruet euros,
13.10  Disicietque imbres sancta prece victus, et altum
13.11  Sternet. Ut advectum cupide complectar, et omnes
13.12  Laetitias animi, Caboga o candide, tali
13.13  Expromam adventu! Quis me facilior uno
13.14  Esse potest, visam quum primum, et bracchia collo
13.15  Injiciam? Certe bacchabor, agit veluti quem

15.5  Hujus tu antistes cunctis praestantior; in quem,
15.6  Ni ridenda foret sententia Pithagoraeum,
15.7  Grandiloqui migrasse animamque ipsumque Lucreti
15.8  Credam animi ardorem. Namque ut quondam ille coronam,
15.9  Unde prius nulli velarant tempora Musae,
15.10  Detulit ex Helicone intactam, ingressus in hortos
15.11  Suave exhalantes Epicuri; ita

Degentes scopulo, cui vinea, sylva, lacusque,
Visque olearum ingens, hortique, et pascua laeta
Adjiciunt pretium; solitique accedere ab ipsa
Saepius urbe illuc animi ob solatia cives.
Hoc factum an. 1800. praevia facultate a Summo Pontifice obtenta. At nunc mutatis rebus bona vendita, et

A vobis, alios jubet effodiatis ut agros,
Atque ut longè aliis mittatis semina sulcis,
Semina perpetuae germen parientia vitae.
Malo ego sic vos affari, quam fallere blande,
Invidamque subire, animi quam abscondere sensa.
Hactenus ergo rudes, nunc et cognosce superbos.
Nulla licet jactare queant patrum inclyta facta,
Nec magnis generatim opibus natura beavit,
Longo illi inter

culmine saxa.
Ipse Palatinus nunc audit portus ab illis Communiter vocatur Porto palazzo.
Aedibus: hîc Grajas animi in solatia musas
Filius accersens docto genus omne natantum,
Et varias cujusque expressit carmine formas.
Fertur ab Agesila Romam pars missa deinceps
Arboris, in

At tandem edomuit mea, discessitque cruenti
Pertaesus belli, mox et vexasse quietos
Poenituit, scelerumque pudet. Mihi profuit hujus
Tempestas belli interea, nam rebus ab arctis
Tum mihi majores animi venere, doloque
Juncto armis licuit Slavorum evertere ab imo,
Proxima quae nostris surgebat moenibus, arcem. 12 In loco arcis dirutae condita Ecclesia

cithara resonare docebas:
Hanc mihi nunc vivax, hanc amaranthus olens
Nunc mihi circumdet; dum te sibi patria poscit
Pastorem, et proprium credit ovile tibi.
Demptis, quae poterant animi fuscare nitorem,
Si dabitur maculis te super astra sequi;
O me felicem! quae tunc ego gaudia carpam!
Tecum ego gustabo nectar, et ambrosiam.
Tu mihi tunc citharae chordas renovabis;

Nec memori haec hominum diluet ex animo.
Urit adhuc fulgore suo lux alma nepotes,
Nec tenebras, ullum nec timet interitum,
Qua primum affulsit ratio, decor, utile, rectum,
Insita et humani vis animi enituit.
Quae cum ita sint, ingens medicinae o fama, CARENE,
Quidnam de magno dicier Hippocrate
Atque aliis aliisque potest, qui munere divum
Maximi in arte Viri sedibus aetheriis.

proles,
Sic Superis visum, sospes et incolumis
Letifero nunquam posthac obnoxia morbo,
Nec turpata genas vividulosve oculos;
Jamque tui Angligenae, jam tota Europa salubre
Grata animi recolit mente magisterium;
Jam tibi posteritas summos largitur honores
Divum, teque piis addit imaginibus,
Ex quo insperatae populo haec via aperta salutis
Tartarei ad ripas fluminis horrisonas

bello
Invicta, o CAESAR, pro pietate tua!
Sic Superi robur suspiratamque salutem
HEROI reddant ocyus Austriaco,
Qui belli fulmen florenti in vere juventae,
Consilioque potens, vique animi indomita
Grandibus impatiens gestis affectat Olympum,
Unus et immensum sustinet Imperium!
Nec te posteritas, dilecte CARENE, silebit,
Maeonis inque tuo nomine opus faciet
Sed

Nescio quem cursu praepete suppeditat
Late ignem, insinuans qui se per membra repente
Contrahit et faciles excutit articulos;
Talis ego abripior tantae novitatis amore,
Fervet et invento concita mens animi,
Dogmata et impatiens JENNERI pando, meosque
Cives, finitimos et doceo Otmanidas,
Quos inter magni praeclara in sede Byzanti
Nescio quid miri VALIUS aggreditur.
Felix cui

reversus geometriae et physicae operam navavit doctore Eugenio Basilio e Dominicana familia, qui apud gentem sua non parva florebat doctrinae et probitatis laude. Aetatis agens annum secundum supra vigesimum Mariam ex Baronibus de Zamagna uxorem duxit, feminam raris animi dotibus insignitam. Difficile dictu est, consilium hoc quantum ad Junii vitam, et studia ordinanda contulerit. Tradita enim uxori suae rei familiaris cura, a qua semper abhorruit, posthabitaque recentiorum gentium literatura, quam probe noverat, Graecis,

collegerint, perviderint, ordinarint. Nullum Restius inire voluit cum viris doctis exterarum gentium commercium literarum, in quo multum jacturae temporis inesse autumabat, vanitatis plurimum. Amicos tamen studiose coluit, et eorum periculis numquam defuit. His animi ingeniique virtutibus religionem etiam et pietatem in Deum, praesertim extremis vitae suae annis, adjungens veram literati et christiani hominis formam nobis reliquit. ANNOTATIONES

1.3.98  Nil ultra potuit. Frustra certasse Philippum
1.3.99  Novimus Anglorum Hispanos immittere terris,
1.3.100  Ipsaque victorem fregit victoria Pyrrhum.
1.3.101  Sunt animi, et vires, et Mars est acer utrisque.
1.3.102  Alea proposita est: nil miror, quod cadat. Atqui
1.3.103  Vix dubitem fictis Gallum nos ludere larvis:
1.3.104  Nec tam

ad exemplar de jure: aderitque disertus
1.6.28  Higia, quem medicae prorsus sapientia multa
1.6.29  Artis humo tollit, doctrinaque, sed nihil aeque ac
1.6.30  Simplicitas animi, et praesens in pectore candor.
1.6.31  Nuper rure redux veniet Betondius acer,
1.6.32  Et bonus agricola, et caesa bonus helluo porca:
1.6.33  Cultor at egregius Sophiae,

sapit; Veneremque et cetera ludicra ponit.
1.10.29  Non quia non Venerem est dulcis tractare voluptas,
1.10.30  Sed quia mutatis jamdudum viribus impar
1.10.31  Mens animi est, dum omnes Veneres, omnesque lepores
1.10.32  Cogitat esse breves. Mene interitura voluptas
1.10.33  Mancipet, ut rumpar consectando? Vigilem cur?
1.10.34  Heredem

1.13.139  Donarem! vel terna in frusta aequalia sectum
1.13.140  Dividerem, vel lis nondum composta maneret:
1.13.141  Tam anceps haererem, dubiusque animi, neque gnarus
1.13.142  Quid facerem. Audivit dicentem ut talia forte,
1.13.143  Non tulit, at contra sic protinus excipit Aegle:
1.13.144  Quid faceres tu? Tu malum, mihi

Unguenta, et minium, cerussaque, nomina mille
1.17.94  Nugarum, studio levitas quae fecit inepto, et
1.17.95  Ferre dedit rebus minimis, desiderium quae
1.17.96  Molle animi fuerant, ignavaeque unica vitae
1.17.97  Sollicitudo, rei dare pondus idonea nulli.
1.17.98   Mille petita procis captivos mille trahebat
1.17.99  Post currum, blandoque

Dic age, quali confisus virtute patere
1.18.40  Hos aditus tibi posse putes? Heu! candida morum
1.18.41  Simplicitas te, urbanae et pura modestia frontis,
1.18.42  Ingenuique animi castus pudor ejicit illis
1.18.43  Liminibus, nulli quae fas insistere casto!
1.18.44  Non tu Acheronta, invicta Jovis non fulmina rides,
1.18.45  Non tu mortales nullo Jove

ad latebras cupies remeare paternas!
1.18.157  Mature at moneo, mea cui servare licebat
1.18.158  Tecta, patet fugitivo ad me via nulla revert.
1.18.159  Quin tu, si quidquam est animi, aut in pectore laudis,
1.18.160  indorum sophiam, et viduas imitatus Eoas
1.18.161  extructos i, scande rogos, atque exue honestis
1.18.162  Ignibus innatum laeva ambitione

genus, Divumque, hominumque suo sub
1.21.13  Imperio retinet, placidisque coercet habenis,
1.21.14  Quidlibet audendi compos. Seges altera surgit
1.21.15  Dum varios animi motus interprete versu
1.21.16  Effert et mores, ipisque simillima vero
1.21.17  Subjicit ante oculos ficta exemplaria veri.
1.21.18  Sic delectandi, atque ars opportuna

laudandi, si quae non placet, artem.
1.21.65  Quid peccem, quaeso, coram te de arte loquutus
1.21.66  Musica, uti revera sentio? Non ego dignus
1.21.67  Dissimulare, animi quae sit sententia nostri,
1.21.68  Nec tu mendaci dignus sermone teneri.
1.21.69  Primum ego, flexanimae quoties discrimine vocis
1.21.70  Pyrrha Metastasii versus, et nobile

sensu percelleris, atque doloris.
1.21.151  Nec tecum reputas oblitus, quam bene dictum est,
1.21.152  Quod qui tantum sensit, adhuc nil cogitat? Hîc hîc
1.21.153  Mentem animi a sensu tu discrevisse memento.
1.21.154  Verum quo pacto instituat citharistria mores?
1.21.155  Foedere quo male facta coarguat? Utile plane
1.21.156  Deficit, egregiis qui

Elaphis nimium, si littora numquam
2.1.74   Nosset arenosis Carolus Afra vadis!
2.1.75  Filius aut ni animos Anglae tentasset Elisae!
2.1.76   Heu tibi quid potuit tune superesse animi,
2.1.77  Ingenti cum bis jacuisti vulnere victa,
2.1.78   Elaphis, heu lecta pube minuta virûm!
2.1.79  Et tua vesanas omnis cum gaza per undas

mihi jucundum, nil et mihi dulce,
2.2.38   Queis sine vix nobis vita ferenda foret.
2.2.39  Namque haud immerito pariter consuevimus omnes
2.2.40   Omnia nostri illis credere sensa animi,
2.2.41  Heu! quidnam humanis male tam voluisse mereri
2.2.42   De rebus Superos impulit, anxiferis
2.2.43  Ut mage miscerent mortalia pectora curis,

Amicorum absentia Poeta Brenum ad luctum leniendum patierat, lectissimo illustrium feminarum convictu usurus. Sed contra evenit, nam ibi cum in amicissimas incidisset horum ipsorum, quorum gratia ille tam acerbe dolebat, aucto potius luctu, ex longo animi moerore in morbum Breni incidit, ibique periculose aegrotavit. *) . 60
2.2.61  Et jam primaevo demessus flore juventae
2.2.62   Mergebar Stygiis ante diem

2.2.134   Crebrescitque magis atque magis fremitus?
2.2.135  Nescio quid laeti mens augurat. Eja! Georgy,
2.2.136   Tempore post longo denique visus ades?
2.2.137  Salve animi, salve pars o carissima nostri,
2.2.138   Per pelagi salve multa pericla redux!
2.2.139  Jam datur alternis haerere amplexibus, atque
2.2.140   Usque diem optato ducere

bonum tranquilla per otia amorem,
2.3.34  Felicem simili prole aliquando patrem.
2.3.35  Haec erat una mei spes pectoris, una voluptas,
2.3.36  Hoc desiderium dulce animi fuerat,
2.3.37  Quae nunc insani rapientes omnia venti
2.3.38  Nubibus, et surdo cassa dabunt pelago.
2.3.39  At tu, quae potis una animum flexisse ruentis,

2.6.25  Haerebunt Bacchi, aut Veneris de fronde corollae,
2.6.26  Nec veniet solitas Momus ad illecebras.
2.6.27  Et tamen haec eadem subigit me velle lubentis
2.6.28  Mens animi, quamvis corpore deficiunt
2.6.29  Invalido vires, et sors ventura senectae
2.6.30  Jam caput infando deprimit indicio.
2.6.31  O ego quid faciam? Nunc, nunc ingentibus

2.8.57  Ingessit sensus, atque ignea semina flammae
2.8.58  Alte in femineo pectore seposuit:
2.8.59  Et dedit alterius potuisse agnoscere quidquid
2.8.60  Mens animi cuperet, vel mage non cuperet.
2.8.61  Hoc tamdem exoritur vivendi mutua pacto
2.8.62  Conditio: hac alii conditione dies
2.8.63  Incipiunt tamdem humanae procedere genti,

2.8.76  Humanum potuit quidquid amore genus.
2.8.77  Inde voluptatum sensus, sensusque malorum,
2.8.78  Quo datur alterius gaudia et illecebras
2.8.79  Sentire, atque animi curas partirier omnes,
2.8.80  Alteriusque pie condoluisse malis;
2.8.81  Inde chorus virtutum omnis, concordia felix,
2.8.82  Quae jungit, gemino

2.8.91  Quem pulcro adveniens gratissima corpore virtus
2.8.92  Extra se cara surripit illecebra!
2.8.93  Ille in ferventi semper defixus amore
2.8.94  Non dulces animi sole oriente sui
2.8.95  Pectore deposuit curas, non vespere sero
2.8.96  Oblectare avidum cessat āmore animum.
2.8.97  Respondet similis cognato in pectore flamma,

2.8.96  Oblectare avidum cessat āmore animum.
2.8.97  Respondet similis cognato in pectore flamma,
2.8.98  Et desiderio gliscit amor simili,
2.8.99  Miscenturque animis animi: quo pignore demum
2.8.100  Ingentis compos mens bona propositi
2.8.101  Ultra mortales sensus sapit, atque jacentes
2.8.102  Ultra terrigenas nobile tendit iter,

2.9.5  Quod calor est igni, quod aquis manantibus humor,
2.9.6  Quod lux est soli, vitaque terrigenis,
2.9.7  Scilicet id nobis Amor est. Ea cura jacentes
2.9.8  Erigit, atque animi dulcia sensa fovet.
2.9.9  Squalida proh! quantum foedo natura jaceret,
2.9.10  Horrificoque alte tota sepulta situ,
2.9.11  Si semel haec magni cesset concordia mundi,

2.9.27  Cur nova turbatis manat tunc flamma medullis,
2.9.28  Omnis et undanti sanguine vena micat?
2.9.29  Cur incerta sui nunc hac, nunc fluctuat illac
2.9.30  Mens animi praeceps mille cupidinibus?
2.9.31  Cur risus conferre juvat? cur nectere dextras?
2.9.32  Oraque blandidulis jungere suaviolis?
2.9.33  Nimirum imperiis natura potentibus

tibi post operis metam, cursusque peractos
3.2.100  Quae speranda, rogo, sunt praemia, quaeque labore
3.2.101  Defuncto exspectanda quies est? At tibi tute
3.2.102  Tempora mente animi fortassis praeripis illa,
3.2.103  Cum titulo aurato, et Sosiorum pumice mundus
3.2.104  Tranquillos poteris somnos jam carpere laudum
3.2.105  Securus populique placens

3.4.40  Providaque utilium sectatrix vana refugit.
3.4.41  Quapropter mihi ne nubes, et inania captet
3.4.42  Quisquam, aut ampullas et sesquipedalia jactet
3.4.43  Sensa animi, mentisque emotae velle videri
3.4.44  Gestiat, insigni donari qui cupiat se
3.4.45  Laurea amicitiae. magna et praeclara professi
3.4.46  Plerumque exiguum praestant. Pars

alternas animorum evellere spinas
3.4.163  Optima sectando pariter, pariterque monendo:
3.4.164  Auribus et fidis committier omnia tuto
3.4.165  Sensa animi potuisse, merum quod nectar, et ipse
3.4.166  Succus amicitiae est, et pulcri fructus amoris.
3.4.167  Qua quisquis penitum tangi dulcedine sensum
3.4.168  Non sentit, procul

incorrupta fides, et nuda modestia cordi,
3.4.286  Et sua posthabuit qui alienis commoda rebus?
3.4.287  Qualis Pisonum minor est, quem candida culti
3.4.288  Simplicitas animi, morumque urbana supellex
3.4.289  Illa virtutis sublimem in sede locavit,
3.4.290  Ut nihil elato verear promittere versu?
3.4.291  En tibi, tantopere quem frustra quaeris,

barbam,
22  Et refugam alterna saepe fovere manu.
23  At simul hanc coepêre Arabum perfundere myrrhâ
24  Molles Arsacidae, semivirique Phryges,
25  Primaevum ex illo decrescere tempore robur,
26  Visque animi coepit mascula deminui.
27  Haec nimio demum perierunt saecula luxu,
28  Et signum laeves deposuêre viri.
29  Proh pudor! et sani nondum hanc dediscimus artem
30  Quam Sybaris melius desidiosa colat.

evasere, sed plane Inculpationes: de quibus jure timeas, ne, prout Tyberiorum et Domitianorum tempore, crimina laesae Majestatis, prout non pridem in Hispania Crimina Haereseos eo perducantur, ut omnis virilis fortitudo, honestas animi, et eruditio suspectae reddantur, optimique viri statu suo et fortunis priventur. Ideo sustineamus inimicos generis humani, adeoque et nostros!- insistemus eo fidelius virtuti, quod illa absque adversitatibus plene nec eluceat, quodve

Benigna Resolutione Eundem Superiorem Scholarum, ac Studiorum Directorem Regium denominare dignata est. sol radians CAROLUS
1.97  Hic consternatos animos solus recreare,
1.98   Pressa dolore animi sensa levare potest.
1.99  Vos igitur sacrae Dryades nunc provoco, doctae
1.100   Castalides! Nobis dicite sensa velim;

vestris hoc tempore candet in oris
1.102   Forma venustatis? Quis iuga candor habet?
1.103  Dicite, quêis celebrem colitis tantopere lucem
1.104   Plausibus? Interni pandite Vota animi.
1.105  Dicite, per celebrem vobis, magnisque litandam
1.106   Encomiis summo monte redite diem,
1.107  Monte redire diem PETRO SERMAGE sacrandam,

viridi decoram
2.7  Ut Tibi frontem, Linus et canora
2.8   Tinniat oestra.
2.9  Inclytis tandem meritis decorus,
2.10  Sit mei flagrans animi cupido,
2.11  Coelitum iunctus numero, Tonantis
2.12   Conspice tecta.
2.13  Quemque non plene Fidicen Thalia
2.14  Imbuit legem

5  Sol nitidus Bebii surgit cum vertice montis
6  Incedit placidus, nova munera corde volutans.
7  Nam virtus, pietasque simul recreatque fovetque
8  Internos animi motus, ad grandia dulcem
9  Erigit et mentem, divinaque praemia poscit.
10  Ipse viam calcat solus, collesque relinquit
11  Hinc inde arboribus laetos, turresque propinquas

289  Nunc absint, fugiatque istam discordia sedem
290  Et licet omnigenis niteat pulcherrima rebus
291  Natura haec inter viridaria et arva beata,
292  Alma quies animi pax et dulcissima cordis
293  Me miserum linquit curis dum vexor iniquis.
294  Conscius horrendae cladis per rura, per urbes
295  Quam ferus edixi, patrati criminis auctor

298  Et robur dextrae celebrati et fama triumphi
299  Et decus imperii, fulgorque evanuit omnis,
300  Solvitur haud aliter nubes ad lumina solis.
301  Hinc animi moeror subiit, dum mente revolvo
302  Tempora prolapsae vitae fastusque nitentes:
303  Hinc et perfracti miseranda abjectio cordis.
304  Nulla quies tristi, nullum solamen

«Hoc, fili! quo jam recubas sub pectore, saevus
Me dolor excruciat, quae diris obruta telis
Et belli facibus non sensi, haec improba proles,
240   Degeneres haec infligunt mihi vulnera nati.
Ecce vides, illae fusae per compita larvae
Et larvis similes animi, mea stirps, mea sunt mors,
Artifices miseri, in quod pene dehisco, sepulchri
Exitiique sui, patrum sacra jura fidemque
245   Vendere pro Scythiae suspecta merce laborant,
Et pudet eloquii materni, et nominis illos
Ilirici, ut vafrae properent in rete

Fessi, quorum uncis urget latus unguibus iste.
Excitus ante diem quae nondum fulserat ortu,
Audivi in somnis fletus effundere natos, 27
Qui mecum fuerant, querulosque exposcere panem.
Crudelem adpellem, doleat ni pectore tactus
Mente animi volvens, mihi quae tum corde subibant. 30
At ni nunc luges, caussà quanam ipse dolebis?
Hora propinquabat, qua adduci sueverat esca
Iam somno excussis, cuique et sua somnia mentem 33
Reddebant dubiam; turris tunc claudere subter
Aure

NUNCUPATIO.

Cui melius, aequiusque, quam tibi, Ragusa, dilectissima patria, extremum laborum meorum fructum nuncupabo? Hic vitam hausi, adolevi, literas colere coepi, veri et boni fontes attingens, mentem animi divo hoc lumine illustravi: hic senium ago quasi in portum quietis reductus: hic iacent ossa meorum procerum, parentum et amicorum: hic mea etiam quiescent, quum Deo Ο. M. libuerit e terris ad meliorem vitam me educere: hic servantur monumenta et reliquiae antiquae tuae

reductus: hic iacent ossa meorum procerum, parentum et amicorum: hic mea etiam quiescent, quum Deo Ο. M. libuerit e terris ad meliorem vitam me educere: hic servantur monumenta et reliquiae antiquae tuae virtutis et laudis, qua inter Illyricas gentes effulsisti. Grati animi erga te officium iamdudum aliqua publica devotionis significatione testandi cupidus, benevole excipias, precor, hoc exiguum ingenii mei munus, quod tibi nunc offero. Quod si me quoque templum gloriae tuae ingredi non dedignaberis, praemium summa laude atque honore coniunctum me retulisse

fungi coepit, illaque summâ cum dexteritate integerrime explere, utpote qui ingenio pollens in iurisprudentia tantopere praestaret. Et quamvis reipublicae curis, domusque suae negotiis distineretur, naturae tamen motibus obsequens ad studium illyricae linguae, et poeseos adeo ferebatur, ut rara animi alacritate in id incumbens brevi tempore plura suae poeticae virtutis specimina in lucem ediderit.

Vertit in illyricum Torquati Tassi epicum carmen « Ierusalem liberata ; » Ubaldi Bonarelli fabulam « Phyllis in

genus, magis tamen in Iliadem propendens. His grandibus exemplis inhaerens Gondula, latum sibi campum aperuit, ubi posset summa cum laude in utroque mixto genere spatiari, atque ita in uno prompsit maiores ingenii poetici vires, ac nervorum robur, in altero evolvit leniores, ac tranquilliores animi sensus doctrinae luminibus temperatos. Argumentum eius operi suppeditarunt bella aevi decimi septimi principio, anno praesertim 1621 inter Polonos, et Turcas gesta, in cuius exitu evasere primi victores summa immortali gloria Regis Sigismundi III et eius filii Principis

servata tamen veri similitudine, ex parte immutetur, idque potius fiat eo consilio ut clarius poematis meta illucescat, huiusmodi ratio maiore perspicuitate operi, de quo agitur, congruit, quandoquidem ficta liberatione ab Osmano ultro Kerevsko concessa, splendidiore lumine emicat singularis animi magnitudo et generositas praecipui poematis herois, vulgo protagonistae. Iuvat aliunde observare, quod operis argumentum in suis praecipuis adiunctis verae historiae narrationibus cohaeret, idque licet plures historicos comparando sit cuique facile habere persuasum,

meque fortunatum arbitratus sum illius textui consonos numeros suis locis referre, ubi Gondula illos pene ad verbum imitari non dubitavit. Et quisnam ausus esset textum, quod attingi nequit, et tam simplicitate, quam magnificentia utique emicat ex minima parte immutare? Sit hoc mei grati animi, et obsequii erga immortalem poetam luculentum testimonium. NOTA (*) Sub imagine Sigismundi III Poloniae Regis, quae in aedibus Ragusinae patriciae domus Bonda Anconae sitis, et usque ad annum 1667 ad

192  Custodem nemorum referebat virgo Dianam,
193  Per iuga venatu ducit quae tempora vitae.
194  Mentem animi excelsam non tangit blanda voluptas, 195
195  Acres flectit equos, cursu praevertitur auras,
196  Belligeras inter gentes interrita crevit,

212  Virginis ob speciem iuvenili hinc flagrat amore,
213  Quâque oculos iacit illa, rapit mortalia corda.
214  Ipsi sensa animi non audet pandere Caesar, 215
215  Conditus atque ignis tenerum magis urit amantem,
216  At fando metuit, ne virgo exardeat irâ,

261  Sarmaticum Regem, comis denunciet illi.
262  Progressa hinc celerat bellatrix inclyta, volvens
263  Mente animi sortem cari explorare mariti.
264  Dein sistens, roseis pandens atque ora labellis
265  Legatum adloquitur leni, vultuque benigno, 265

267  Martia bellatrix duxit suspiria corde,
268  Lumina blanda licet, pulchra atque ostenderet ora,
269  Haud animi flendo potuit celare dolorem.
270  Infit; forte meum nomen memorare, meaeque 270
271  Audisti dextrae haud ingloria coepta referre,

44  Haud sinis ad fontem nectat, ducatque choreas?
45  Me solum recreat tua primo in flore iuventa, 45
46  Mique animi sensus rapit oris dia venustas.
47  An te forte latet, quo torreor, igneus ardor,
48  Quem norunt sylvae, volucres, et saecla ferarum?

9  Splendida meta oculis, fragrans mel dulcius, ore
10  Quod qui avido libat, non sentit amara venena, 10
11  Blanda animi requies, ubicumque et sola cupido.
12  At si haec forma potens stirpi sit iuncta vetustae,
13  Resplendet duplici, coliturque

potis est effingere verbis,
19   Quum Vladislavum tua fama inflammat amore?
20  Hinc sua sensa animi fidens tibi grata futura, 20
21  Iam te reginam, sponsamque elegit habendam,
22  Sed tibi dum fauste ridens fortuna propinquat,

20  Luce hac conveniunt, templis altaria fumant, 20
21  Solvit quisque Deo grates, pia vota, precesque,
22  Mente animi versans, quanam ratione, modoque
23  Digno fausta dies peragatur laudis honore.
24  Surgit mane novo Princeps, stipante cohorte,

61  Queis vix auditis non caetera quaerere curat,
62  Rursum illam puerum adfari movet una cupido,
63  Mente animi volvit, quânam ratione, modoque
64  Sit voti compos, gemmis licet expetat illa
65  Donari, adspectu mage pulchro languet, hebescit. 65

82  Illa his corripitur, tacito atque exaestuat igne,
83  Nescia fallaci quidnam sub veste tegatur.
84  Iamque animi vellet cupidos expromere sensus,
85  Verba at deficiunt, tentat quae lingua profari: 85
86  Lumina luminibus produnt, quid contegat imis

85  Verba at deficiunt, tentat quae lingua profari: 85
86  Lumina luminibus produnt, quid contegat imis
87  Mens animi latebris, pudor at proferre recusat.
88   Krunoslava dolet, quod fallitur altera visu,
89  Callida at ipsa satis

141  Credita fida meo patruo est custodia turris,
142  Laudem qui domini retur feritate mereri,
143  Grati animi officium trux obliviscitur ille.
144  Hinc caeco in barathro poenas, durosque labores,
145  Et mala quaeque miser patitur dux tempore longo. 145

193  Est promissa fides tua non mihi foedere certo?
194  Flavo an crine nitet, vultu an formosior illa?
195  Mentem animi heu misero magicum tibi carmen ademit, 195
196  Fallax foemineum genus. hoc, nimiumque dolosum
197  Cultu oculos caecat, fuco transformat et

Bibliographia locorum inventorum

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].

Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1817], Elegia de tonsore, versio electronica (, Dubrovnik), 56 versus, 437 verborum, Ed. Joseph Nicolas Barbier-Vemars [genre: poesis - elegia] [word count] [fericdelt].

Jelačić, Ljudevit (1792-1851) [1824], Valedictoria, versio electronica. (), 1148 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [jelaciclvaledictoria].

Babulak, Oton (1808 - 1838) [1834], Proseucticon honoribus Joannis Petri Caroli comitis a Sermage, versio electronica (, Osijek), Verborum 1128, Ed. Nikola Matasović [genre: poesis - elegia; poesis - ode; poesis - mixtum] [word count] [babulakoproseucticon].

Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Dante Alighieri; Getaldić, Vlaho (1265-1321; 1788 - 1872) [1864], Mortis Hugolini versio Latina, versio electronica (), Verborum 617, 62 versus, Ed. Alessandro Piegadi Neven Jovanović [genre: poesis fragmentum; poesis epica; poesis versio; carmen heroicum] [word count] [getaldicvugolino].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report