Your search found 1822 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1501-1600:

triduo integro cum examine singularum circumstantiarum confecimus testamentum, ut huic sit immortua, dicens (revocatis antea factis tot tantisque testamentis) plene, suam hoc testamento quietatam conscientiam. Legavit 3000 fl. in eleemosynam, pro sacrificiis in fl. 1000 perpetuam altariam fundavit, 3000 fl. pro alendis tempore famis subditis in Grane, Gottalovecz, Szent Ersebeth, et plura alia. Divisit bona intra filias. Marito Habianecz 5000 et bona Grane ad dies vitae legavit, aequalemque divisionem in mobilibus. Filias Theresiam uxorem

provinciis regio nomine. Hinc Perlassio officiis suis privato, praedictus comes Lamberg non solum officio capitaneatus provinciae cecidit, sed dignitate comitis, camerarii, cunctisque, quos habebat, honoribus est privatus, insuper damnatus ad carceres annorum trium, Buzettius aeque atque ad perpetuos carceres, cum aliis complicibus. Praelatus Carthusianorum deponi debuit exsulareque ex provinciis suae Majestatis; praeterea dignum gallera esse pronunciatum. Ad praemissa additum, ut palam Labaci in foro, adspectante toto populo, convicti comitem Herberstein deprecarentur. Ad istud ille,

Fundaverat istud olim Pazmanus, ut ab eodem Pazmanianum vocaretur. Ad annum ferme 1752. ex dioecesibus Agriensi, Quinque-Ecclesiensi, Vesprimiensi, Jaurinensi alumni in eo fuerant, sed his ab episcopis suis revocatis, cum fundationum summis, soli Strigonienses emanserant. Regebantur a Jesuitis, perpetuo quasi inter regentes et alumnos vigentibus dissidiis. Primas Barkoczius Vienna alumnos Tyrnaviam transtulit, inde Strigonium collocandos. Hoc factum primatis damnabant quidam: 1. quia ex Jesuitarum odio procedere videretur; 2. quod juvenes in extera patria ac

450 solvere debuit pro victu filii sui, praefecti Georgii Popovich, et ephebi horum. Tum vulgari fecit, certissimam sibi spem esse, promissione primatis et reginae se Zagrabiensi episcopo successurum. Quo vulgato ac pro certitudine habito, non solum universa acta factave Paxii sunt probata, sed ei perpetuo, quoties Viennam iret, gratuitum in collegio illo hospitium per decretum capituli, a Paxio receptum, est attributum. Episcopus autem Zagrabiensis negabat, vel se reparationes ordinasse, vel constituisse, ut Dumbovich transiret ad illud Pazmanianum collegium cum alumnis; hinc pro poena

luem pecoris, svadente parocho | civitatis Matheo Ztepanich, ne apud cives et vulgum zelo minor esse antecessore suo putetur, s. Franciscus Xaverius pro urbis patrono est acceptus voto magistratus, episcopo Zagrabiensi approbante, suscepta in perpetuum obligatione jejunii die secunda Decembris, item festi die sacra divo Xaverio; praeterea ducendae supplicationis ex parochiali templo ad jesuiticum, ibidemque renovando annis singulis sub missarum solenniis per judicem caeterosque senatores voto, dandisque caeris anatematibus. Anno hoc die

panderem. Reposui, esse judiciariam ambiguarum legem interpraetationem; replicuit ille, vos tabularistas vinculum quoddam habere debere, ne intelligi valeatis, donec quis tabularista non evadat; sibi a senioribus narrari canonicis singulari loquendi modo, canonicos illos, qui tabularistae essent, perpetuo fari faterique, praepositum Putz ideo renunciasse banalis tabulae officio, quod praejudicia illa capere nequiverit annis quinque. Haec referre voiui, ut videat posteritas, quae miseria est a praetendentibus scientias, his attamen carentibus judicari. Indignus visus est videturque

de sacrificio summatim conscriptam vulgari lingva domina Catharina Petkovich, nata Lukanszki edidit; ubi cum vigore Tridentini docuissem: Deo uni, non autem Petro, Paulo, Barbarae, Annae etc. oferri debere sacrificium; item missas illas perpetuas, vulgo altarias vocatas, nec recte offerri pro redemptione animae vel animarum, ut passim in testamentis exprimere solerent; minus autem recte eas restringi ad certos gradus vel personas, ita ut talia sacrificia nullius sint valoris, si prodesse iis nequeunt, ad quos restricta sunt, quod

charus, a quibus nec ipse junior abhorruit, earumque usum facile obtinebat; caetera aulicus, jocos amans et exercens, vivens otio ac fortuna, feliciorque in obtinendis quam merendis honoribus, hospitalis admodum ac gestiens famulari exteris, mediocritatem in victu amictuque servavit, convivas perpetuo servans, quibus rebus aestimationem habuit. Juris scientia exigua fuit, neque aliud assessoribus commendabat, quam honorem tabulae; visis aliorum opinionibus, si consentire tres assessores vidit, ultro progressus non est; si divisa fuere assessorum vota, plerumque adhaesit

accusationes. Viennae plures fuere commissiones mixtae ex commissariatu et bellico consilio, confrontata cum illis Theresia, conscriptiones visae, ac demum generalis ad trium mensium arestum est damnatus, tutores novi dati, baro videlicet Lalersperg cum quodam alio, auditor, secretarius ad perpetuos Viennae positi carceres. Monachus videri desiit, nec sciretur, quo devenit, sex capitanei cassati infamiter. Hac occasione cum per tot examina crudeles defectus erupissent officialium, Carolus VI. coepit cogitare de provisione illi generalatui, et paulo post principem

Metus hujus non vanus erat, ut per Stiriam Carnioliamque locatae legiones commissum sibi habuerint, parere evocationi Beckianae. Ab officiali capitaneo Brevenhuber mihi relatum est: sibi fuisse a Beckio dictum, quod cum politicus regni Croatiae status militari jurisdictioni ac territorio perpetuo adversaretur, suasque contributiones exageret, in his aulae circumstantiis totque evoluto bello contractis debitis, ne idem militaris status vel reducatur plane, vel coarctetur territorio, non solum ad firmandam militarem jurisdictionem se intendere, ast effectu demonstrare conari, hunc

coepi, ut servata | cronologiae ratione lumen aliquod haberem historiae patriae, et per hanc adjutus, praedictis mediis ac legum municipalium statutis systema quodpiam status politici conficerem, ac in civilibus lumen haberem, ut judicare potis sim, nec affirmare perpetuo ex autoritatis praejudicio debeam, me majoribils ac insana credere adorareque constitutorum in officiis phantasmata. Postquam, inquam, his me tradidissem studiis, erui etiam privilegia illa regni et diplomata, a quibus claves servarentur per banum una, vicebanum altera, protonotarium

contributionis in uno millione et banderiorum regulationis. Eodem quasi momento Viennae impressus libellus Adami Francisci Kollarii, Pannonii Neosoliensis, Mariae Theresiae Augustae a consiliis et Vindobonensis bibliothecae palatinae custodis primarii: De originibus et usu perpetuo potestatis legislatoriae circa sacra apostolicorum regum Hungariae libellus singularis. Typis Joannis Thomae de Trattner caesareo regiae Majestatis aulae typographi et bibliopolae. Liber iste omnino singularis et eruditionis majoris, ac moderna ferunt studia; praecipue ob

antea secretarius. Quinto. (Paulinorum generalis factum.) Post electum in Polonia superiore anno in regem Stanislao II., cum pp. Paulinorum in. Polonia provincialis conventum Chesztekoviensem sibi ut abbati perpetuo impetravisset, hac ratione generalis officium perempturus Gerardus Thomassich generalis instituti in Poloniam advolat, subintransque conventum provincialem illico ad compedes damnat et clam per p. Hieronymum Novak in Croatiam submittit, ad conventum Csaktornensem includit, et

a Belae IV. temporibus libera regia civitas Montis Graecensis Zagrabiae praerogativam eam, ut cives a quibusvis tricesimis et vectigalibus officio solvendis immunes essent, at in medium et cassam civitatis partem 3tiam juxta vectigal exsolvebant. Privilegium hoc et usu perpetuo et sententiis plane curialibus in favorem civitatis fuit munitum stabilitumque. Annos ante aliquos, vi ac potentia mediante, camera Posoniensis ab usu cives exturbavit coegitque ad solvendam integralem officio tricesimam. Erat hoc gravamen per regnum ex civitatis parte depositum sub diaeta

efferentia notabilem summam, praeter expensas itineris aliaque is fl. rh. mille fuit remuneratus; at abeunte Szallio jussit camera elocare decem milia fl., residuis 4tvor vel debita passiva exsolvere, vel in civitatis ornatum convertere. Cives miseri onus in perpetuum sentient exsolutione totalis tricesimae, et quia sequenti anno camera pecunias deposuisset ideo, quae residua sunt, illic narrabuntur. (Motus rusticani.) Vix finem diaeta habuit, cum rustici in comitatibus Castriferei et Szaladiensi

ter apoplexia tactus fuerat et nunc 4to die 15. Augusti, a qua superatus ipse ictu, christiane obiit. Dominus fuit temperatus, cleri amantissimus et monachorum hinc etiam Franciscanorum egit generalem syndicum, gravis nemini, orans continuo et gestans domi suae rosarium perpetuo, in omnes benignus et affabilis, verbo amatus ab omnibus: mortem ejus luxit quivis. Condidit testamentum 19. Augusti anno superiore Zagrabiae coram capitulo Zagrabiensi omnino legale ac justum. In Remetinecz sepulchro familiae die 23. Augusti sepultus copiosissimis e clero concurrentibus,

suos in posterum ad diaetam mittere potuissent? Verum funestos pravi huius consilii effectus providentia eius temporis statuum regni huius facile pervidit, constantia consilium ipsum irritum reddidit, una nos posterosque nostros edocuit, qua potissimum via eiusmodi exitium in perpetuum antevertere possimus. Omnia haec pluraque eiusmodi alia ante Iosephi II regnum evenerunt; omnia luculenter ostendunt nos iam antea e cardine systematis nostri, genuino nempe potestatis legislativae exercitio, emotos fuisse, ut adeo rebus animisque ita comparatis

ecclesiastica in Regno obtinuerunt, taxa pro eventualibus Regni necessitatibus convertebantur, et distinctam habuerunt administrationem. Sed et res ipsa id exigere videtur. Nisi enim id constituatur, erit perpetua inter commerciales et alias eventuales necessitates lucta. Quando, et qua parte una alteri cedere debeat, aut per legislationem de casu ad casum definiri, aut mero administrationis publicae arbitrio committi

Hydraulicum stabilivit. Et cum haec nonnisi notabilibus sumtibus perfici potuerint, ne hi destinato jam in alios fines Aerario Regio oneri cedant, pretium salis in uno grosso adauxit, fundumque hunc commercialibus, ac praesertim hydraulicis usibus perpetuo addixit; nec multo post enascituras etiam apud quaestores Turcicos contrabandas eidem fundo adjecit. Atque ita primum distinctus ab eventuali cassa Fundus Commercialis enatus est. Verum cum commercium sola navigatione non absolvatur, sed insuper vias facile

§ 148. ostendimus. Atque ita omnia illa, quae projectans seu de emolumentis instituti hujus, seu de coordinatione et securitate cassarum adfert, suapte evanescunt. § 158. Alter in vicem gratuiti oblati titulum perpetui mutui ita proponit, ut primum periculum fiat in specifico aliquo, v. gr. in erigendo Pestino usque Szolnokinum communicationis inter Tibiscum et Danubium canali; quodsi enim id successerit, eadem ratione successive omnes hydraulicos labores perfici posse

illatae in cassam hanc summae, inter actionarios dividatur. Hac ratione actionarii pro illis annis, quibus labor duraturus est, nullum quidem interusurium capient; utprimum tamen canalis terminatus et telonium stabilitum fuerit, habebunt perpetuum a ratione frequentioris vel rarioris navigationis interusurium, quod in casu perducendi ad florem commercii adeo increscere potest, ut jacturam primorum etiam annorum compenset; in pessimo autem casu actionarii nonnisi aliquam interusurii partem amittent, quod

Sole incurrentis gigni non potest. Cur quidam nigrantes sulci observentur in caudis, exquiritur, qui possint esse nobis indicio, Cometas etiam circa proprium axem converti. Demum vapores Cometae caudas efformantes dissipari perpetuo, mutarique demonstrat. Quae omnia ad vers. 1555 expediuntur. Refelluntur exinde nonnullae de Cometarum caudis, Cometisque ipsis falsae sententiae, repetentes scilicet antiquum illud totius orbis Terrae diluvium a cauda

est,
638   Sed sibi par semper, semper pede labitur aequo.
639  Propterea nullis unquam est variabile rebus.
640  Et quamvis nequeant partes simul esse, sed uni
641  Altera perpetua serie succedat, earum
642  Omnis uti constet summa infinita; necesse est,
643   Infinitum, et perpetuum, aeternumque sit illud;
644  Et partes habeat pars quaelibet infinitas

rebus.
640  Et quamvis nequeant partes simul esse, sed uni
641  Altera perpetua serie succedat, earum
642  Omnis uti constet summa infinita; necesse est,
643   Infinitum, et perpetuum, aeternumque sit illud;
644  Et partes habeat pars quaelibet infinitas
645  Ejus, ut et spatii, semper sine fine minores.
646   Et velut immensi spatii sint, vel possint esse, videmus;

percipit ictus.
736   Jam non ipsa diu mens unam continet unquam
737  Notitiam intra se, quin protinus altera surgat,
738  Protinus atque animo vigili dein exoriatur
739  Altera perpetuis vicibus (licet ille profecto
740  Obtutum non saepe vices convertat ad istas
741   Unam rem versans aliquam): nos dicimus illud
742  Momentum, species quo scilicet una videtur

longe
871   Corpora nituntur, quod post tibi pluribus edam.
872  Primùm at cum vires nondum unde receperat ullas,
873  Tum neque non laterum diversas tangere partes
874  Perpetuò, neque non diversas aeris et oras
875  Respicere, in veraque situs mutare quiete.
876   Quapropter non hic conatus pendet ab undae
877  Respectu vario ad circumsita corpora, non hac

acres
915  Exacuunt, quatiuntque jubam, insultantque superbi,
916   Dum per Olympiacos resonat victoria campos.
917  Ocyor at motus fiet, seu tardior idem,
918  Cum tibi perpetuò majora minorave semper
919  Tranantur spatia aequali pro tempore; proinde
920  Mobilitas crescat, vel diminuatur, oportet.
921   At metimur eam minimo tum in tempore quovis

revelli.
1370   Nam si eadem non sint semper primordia, rebus
1371  Natura in cunctis faciem haud servaret eandem,
1372  Et sese species, dum res sit quaeque, novaret,
1373  Perpetuòque omnis mundi hic se verteret ordo.
1374  Non minus ast ideo in quovis ita corpore magna est
1375   Ubertas elementorum, numerusque, ita moles
1376  Subtilis, tenuisque, ut finem tangere

et pondera cogunt:
1469  Nec ratione alia servant per saecula longa
1470   Astra suos circa solem labentia motus;
1471  Quae, si praeterea vic nulla alicunde veniret,
1472  Perpetuò vim propter inertem deproperarent
1473  Aequali magnum rectoque per aethera lapsu,
1474  Aequaeque conficerent spatia aequo tempore semper.
1475   Has quaecumque suo discedere corpora cogunt

actum
1580   Mobilitate pari semper, rectaque feretur.
1581  Hinc facile agnosces, diversae ita pellere corpus
1582  Si pergant causae, haud conjunctim, at temporis aequi
1583  Perpetuo sibi quae succedant ordine, seorsum
1584  Quaeque sua varie pro mensuraque, plagaque,
1585   Directos ut post tot motus, atque viarum
1586  Post totidem flexus corpus, quo abscesserat, illud

habena
1663  Cum lapis est); vel cum projectum est tramite recto,
1664  Quod dein extrorsum veniens vis flectit in arcum,
1665   (Ut de tormentis cum pondera projiciuntur,
1666  Perpetuis gravitas torquet quae nisibus urgens)
1667  Atque ita fit tangens arcum via; libera tantùm,
1668  Solaque per sese tum corpus inertia transfert,
1669  ET facit, ut cursu spatiis meet omnibus

ire per arcus
1926  Incipere obliquis impulsum viribus illis
1927  Corpus, uti docui, quarum altera, qua semel illud
1928  Est ictum, recto decurrere tramite cogat,
1929   Altera perpetuis impulsibus urgeat usque
1930  In medium quoddam, quo tenditur undique, punctum;
1931  Perpetuos itidem ferri debere per arcus
1932  Corpus idem, flexoque haud unquam exire meatu

qua semel illud
1928  Est ictum, recto decurrere tramite cogat,
1929   Altera perpetuis impulsibus urgeat usque
1930  In medium quoddam, quo tenditur undique, punctum;
1931  Perpetuos itidem ferri debere per arcus
1932  Corpus idem, flexoque haud unquam exire meatu
1933  Posse; et praeterea quaecumque feruntur in arcus
1934   Corpora vel longis sese volventia saeclis,

jungens ictibus ictus
1937  Altera vis, semperque potentior auxiliari
1938  Adventu demum non vincat, corpus et ipsi
1939   Admoveat puncto, ut varios post denique flexus
1940  Perpetuo breviore, atque interiore volutos
1941  Circuitu jam puncto immotum id sistat eodem?
1942  Hanc tibi ut ambigua fraudem de mente repellam,
1943  Percipe principio (vel cum vis tendere punctum

at illi,
1947  Officit et prorsus contraria, semper ut inde
1948  Abradat quiddam, et semper decerpere tentet)
1949   Protinus haud cuiquam manifestum posse videri,
1950  Ut quae perpetuo decrescunt tempore, demum
1951  Omnia vel prorsus desistant esse, vel ultra
1952  Quasvis finiti vanescant limitis oras.
1953  Multa etenim finita vides fieri usque minora,

feretur
2202  Altius atque, caput sublimibus inferet astris,
2203  Quo neque ventorum tempestas, nigraque gliscunt
2204   Nubila, nec tonitru, nec fulmine concutitur mens,
2205  Perpetuùm at caelo ridet lux alma sereno. LIBER SECUNDUS.
1  Inscius a teneris veluti puer incipit annis
2  Matrem, et nutricis

tempore pulsent;
545   Impulsum nam quodque movebitur, inde quiescet
546  Impellens; ast extremum cum pellere post se
547  Non habeat, quod possit, eo, quo pellitur, ibit
548  Perpetuò, et nullam poterit captare quietem.
549  Ut si improviso perculsus fulmine belli
550   Effugeret trepidus supremo ex agmine miles,
551  Quem frustra revocent immotae ad signa cohortes

discrimina, crescet
572  Hoc magis extremi pariter fuga corporis illa.
573  Denique, disponens si non tria corpora tantum,
574  Multa sed inter se conjungas ordine certo
575   Perpetuùm variati auctùs quocumque globorum,
576  Efficies illo impulsu, mage corpore multo
577  Mobilitas ut adhuc extremo crescat; et ipse
578  Immensùm celeri sese globus impete volvet

tulisset
580   Qua sese fugiens globus ipse hic, primus ad illum
581  Expositus si tum incursum, solusque fuisset.
582  Jam si, quod minimum est corpus, sit in ordine primum
583  Perpetuo, incurrensque ictum transmittat ad usque
584  Extremum, magnumque (ducem velut agminis ejus),
585   Hoc aliqua certe procurrere mobilitate
586  Aspicies, sed ea multo, multoque minore,

perennis;
1495   Nam quaevis cum gutta gravis sit, flectitur arcu
1496  Illo ipso, quo projectum grave corpus agit se;
1497  Excicpiatque sequens cum guttam gutta priorem
1498  Perpetua serie, signatur trames aquaï
1499  Perpetuus liquidis, quibus ejaculatur, in auris.
1500   Propterea Nilus qua vertice decidit alto
1501  Aethiopum, totum quia flimen in aëre flectit;

sit, flectitur arcu
1496  Illo ipso, quo projectum grave corpus agit se;
1497  Excicpiatque sequens cum guttam gutta priorem
1498  Perpetua serie, signatur trames aquaï
1499  Perpetuus liquidis, quibus ejaculatur, in auris.
1500   Propterea Nilus qua vertice decidit alto
1501  Aethiopum, totum quia flimen in aëre flectit;
1502  Quondam erat hoc arcus impune subire liquentes,

demum
1711  Fiat, et imbellis, neque pulsu polleat ullo.
1712  Hinc tibi mobilitas quoque primò exorta per arcum
1713  Bis superat, quae sit per chordam, mobilitatem,
1714  Perpetuòque illic oritur nova major, ad oras
1715   Dum ventum medias fuerit; propulsaque proinde
1716  Illinc concipiunt procursus podera longe
1717  Majores; licet a medio tum deinde deorsum

illuc
1833  Aequore, ut in flexu sed nil amiserit ipso,
1834  Terram imam parili pertinget mobilitate.
1835   Perstat et haec, quotcumque velis consurgere sursum
1836  Aequora, perpetua sibi succedentia mole,
1837  Incolumis ratio, qua vincimus omnia demum
1838  Incrementa fugae, si nil subtraxerit inde
1839  Multiplex, variusque (licet quod fingere) flexus,

relinqui
1863  Si fingas, quae tum regiones tendit in illas,
1864  Usque alias, aliasque, in quas inflectitur arcus,
1865   Sese obliquantem varie, vique impare agentem,
1866  Perpetuòque a se diversam, percipiasque
1867  Sic animo, corpus rectà sursumve, deorsumve
1868  His ipsis variae gravitatis ab ictibus ire.
1869  His animadversis, arcus, quos totius orbis

ille,
1881  Tenuior aut contra est, ille, inquam, quem plaga motùs
1882  Producta ad terram cum terra conficit aequa:
1883  At supera a dictis deduces vim gravitatis
1884  Perpetuò sese obliquantem, ut diximus ante,
1885   Exigui cum sunt hi flexus, flexibus ipsis
1886  Respondere, pari minuique, et crescere pacto:
1887  (Quae ratio, magni si fiant, disperit, arcus).

2081  Secretos aditus monstrabo, adeundaque paucis
2082  Qua sint haec delubra via, et quae prima, docebo.
2083  Protinus (omnis eo ratio est subnixa elemento)
2084  Rerum, perpetuò nos fingere quas variari
2085   Possumus, et veluti fluere, haec discrimina nobis
2086  Hasque vices tenues, quae parvo in tempore longe,
2087  Scilicet infinitè in parvo tempore fiunt,

445   Ut prius, et partem jam pernix transvolat imam,
446  Tardatoque iterum gressu loca prima revisit,
447  Atque iterum descendit, et insilit, itque, reditque,
448  Nec mora, nec requies forte unquam, perpetuùmque
449  Sisyphio veluti clivo lapis ille, mearet,
450   Officerret nisi quid fluidus, dum scinditur, aër.
451  Propterea fiunt procursus usque minores,
452  Et loca

468  Ast aliae, quae tum superant, atque a latere urgent,
469  Atque hìc, atque illic sese sunt inter eaedem.
470   Hic aequis spatiis, atque aequo tempore, ut illic,
471  Perpetui pariter procursus conficerentur,
472  Ni proscissa viam sublimem contrahat aura,
473  Et filum, flecti dum pugnat, virgave restans.
474  Verum cum minuunt, genus hoc, obstantia motum

diu deforme cadaver,
2297  Exciperetque senem Priamum, stratumque videret
2298  Ante pedes nati exuvias deposcere regem.
2299   Scilicet his animi vita vertuntur in omni
2300   Perpetuis vicibus; vix idem permanent una
2301  Saepe die tenor in nobis; mutamur in horas
2302  Interdum, rebusque novis quia pellimur usque,
2303  Proinde novis mentes cum motibus usque novantur,

recta debebit adire;
181   Nec contra, terrae grave corpus quodlibet auras
182  Ultra restantes si mobilitate cieri,
183  Quantum opus, incipiat magna, non ibit in orbes
184  Perpetuos, terramque omnem amplectetur eundo,
185  Fiet et exiguum, quod se circumferat, astrum.
186   Concipe propterea resontantes (horrida Martis

scilicet orbe.
199  Ac tum servata, qua primum est mobilitate
200  Jacta, parem rursum gyrum repararet, eaque
201   Praeterea ratione alios, aliosque sine ulla
202  Fine; ita perpetuùm privata quiete mearet.
203  Sed quae mobilitas haec debeat esse, referre
204  Ad sua prima pilam queat ut loca, nec minuatur,
205  Nec crescat tot per tractus, servetur ut isdem

614  Exibat facile, et frangebat vincula quaevis;
615   Nam via circuitùs, ovum quae visa referre est,
616  Nunc gracilis, nunc se pandit latissima contra,
617  Perpetuo immutans media intervalla focorum;
618  Quod fieri nequeat sex in primoribus astris,
619  Semper eis speciem gyri retinentibus unam.
620   Axis item nunc est brevior transversus, et idem

usque minuta,
1087  Ut torperet iners aeterno tempore demum,
1088  Nec posset vitae extinctum renovare calorem,
1089  Adventuque novo ad Solem dispellere frigus
1090   Corpore perpetuum, tepidumque haurire vigorem
1091  Partibus, aut foetus unquam, indigenasque fovere.
1092   Prima igitur superest, sed quae est longissima coni
1093  Proscissi effigies, cujus duo puncta focorum

limus ab undis
2186  Principio liquidis, solida et consistere mole,
2187  Constringi et salso densatus glutine coepit.
2188  Et jam prima novis crescebant auctibus orsa
2189  Perpetuò, magis hac, minus illac, aestus ut undas
2190   Auctificas pulsabat agens, motusque ciebat;
2191  Nam variis ( quamvis nondum prognata fuissent
2192  Flamina ventorum) currebant aestibus undae.

flammae
2405   Undique, dum tellus ignescat denique tota
2406  Siccato oceano, atque omni cultore perempto,
2407  Factaque Sol, astrumque novum lucescat: at iste
2408  Nec quoque perpetuus constet nitor, almaque demum
2409   Lux pallescat, et absumpta vi sulphuris omni
2410  Desinat in cinerem Tellus ingloria inertem:
2411  Ac porro

traduxit Egestas
68  Multa docens; mox hunc longe, longeque receptum
69  Protulimus morem; pretium confingere quippe
70   Rebus inutilibus libuit tunc, utpote raris,
71  Et quae perpetuo possint servarier aevo,
72  Aes velut, argentum, atque aurum, atque adamantina saxa.
73  Hinc est signato pecore orta pecunia primum
74  Scilicet, hac nobis constant ab origine nummi.

per omnes,
522  Qui superant, montes altos, humilesque vicissim,
523  Ipsaque prima etiam camporum, extremaque signa,
524  Denique pervenies telluris in aeque ad unum
525   Perpetuum spatium de primo limite summam
526  Protensum ad metam, mediaeque sub orbe diei
527  Uno eodemque situm, mensuraque certa patebit.
528   Ne tamen addubites, dabitur, rectene peractus,

Lecta fuit sedes operi opportuna gerendo
690   Tornea, ad gelidae procul Urbs confinia Zonae,
691  Unde esse incipiunt hyberno tempore noctes
692  Perpetuae magis, atque magis, dum maxima senos
693  Exaequet menses, et lux quoque maxima senos.
694  Hic calcanda jacet fluvii cognominis unda,
695   Cujus mensurae visa est aptissima primae

de littore gurgitis illic
781  Consurgunt vasti montes, quibus altior alter
782  In terris se nullus apex ad sidera tollit:
783   A Borea longo decurrunt ordine ad Austrum
784  Perpetui; medio est at quae ingens consita vallis,
785  Illa quidem centrum repetita in millia longe
786  Trans terrae vastas pariter distenditur oras,
787  Atque humilis quanquam prae verticibus

sidera dorso
790  Se super evexere, minus subvecta nec alte est,
791  Aëriis quam quae magis Alpibus edita rupes.
792  Illi recta licet violenti ad verbera Solis
793   Perstent perpetuum procero culmine montes,
794  At quoniam et terrae procul a fervoribus imae
795  Eduxere caput, circum et tenuissimus aër
796  Obsedit, longeque levissimus, horrida semper

aer
811  Temperat adversis, hinc ardens, frigidus illinc,
812  Ver agitur; pulcher nec jam unquam vertitur annus;
813   Nam paulum Sol hinc se a vertice flectit, et illinc,
814  Perpetuumque dies alternans noctibus aequos,
815  Haud mutata, facit, caeli placidissima contstet
816  Tempestas, haec Elysii videantur ut esse
817  Fortunata loca, et campi, sedesque beatae.

munera rerum
1173  Detinuit, nunquam et propria dimisit ab aula.
1174  Tanta vi numeri cumulantur progredientes
1175  Ordine vel duplo: quot erunt, si quadrupla constent
1176  Perpetua incrementa, velut consurgere nuper
1177   Per rarescentes dixi auras? Millia si per
1178  Quinque animo subeas sursum, et ter dena, videbis
1179  Mille, hunc quam nostrum, mage partibus aera

semper eosdem
1813  Haerentes caelo conservant undique Stellae
1814  In speciem; punctum id dicendum est stare quietum
1815  In speciem; nam si moveatur tramite recto
1816   Perpetuum, caeli nos partem semper ad unam
1817  Accedamus, et hic sentiri saecula post tot
1818  Accessus si longa queat, confusa tuamur,
1819  Quae modo

remotaque multa,
1821   Vanescentia multa, nova exorientia multa.
1822   Hoc medium circa punctum commune necesse est
1823  Corpora cuncta, quibus nempe est commune, moveri
1824  Perpetuo, et nullo capere ullam tempore pausam
1825  Posse; etenim vires, sese quibus inter aguntur,
1826   Vel si alio quovis starent expertia motu,
1827  Mutua pulsarent, et in illud cuncta cierent.

minus esse remota
2216   Debeat, in medio secta quam fronte renidens.
2217   Nunc orbis locus a terra sublimior unus
2218  Longe extrans, cur non mundi prospectet easdem
2219  Perpetuo partes, at ad has vertatur, et illas,
2220  Quaerendum est; quin, quo praecesserit inclytus harum
2221   Monstrator rerum, et rationum Inventor, eundum.
2222  Ipse igitur primo discrimen virium

partibus hujus
2335  Solem uno posit, et caeli spectantibus oras.
2336   Omnes sed varios me Lunae evolvere mores
2337  Jam piget, errantemque sequi, vicibusque agitatam
2338  Perpetuis, duroque diu insudare labori.
2339  Ex his jamque potes facili tu noscere pacto,
2340  Unde sit, ut varium consuerit Luna vocari
2341   In caaelo sidus, quo deinde a nomine vulgus

et labor opportunus adiri:
23  Propterea facit et luci succedere noctem,
24  Aestatique hyemem. Tamen ipsi cura laboris
25   Est prior, humc proprium nobis Mortalibus esse,
26  Perpetuumque jubet, propterque hunc otia nobis
27  Instituit: quare nulla est humana, vacare
28  Debeat ut curis aetas. Juvenesque, Virique
29  Emeritos

sit opus discrimine densa
303  Astri in materia, sive in variante figura.
304  Quare nonne vides, rerum ut Natura reposcat
305  Ipsa, ut Luna sua facie se vertat eadem
306   Perpetuo ad Terram? Proin ut quoque credere possis
307  Perfacile, assimili circum vertigine volvi
308  Saturni, atque Jovis Comites, id lumina quamquam
309  Nostra sibi nequeant supponere, ni Comes unus

annulus auris?
351   Nonne etiam in Terra similis res, causaque perstet,
352  Cum sit plusquam alibi sublata aequante sub orbe?
353  Innumeras jam si Luna pro simplice lunas
354  Perpetuo sese tangentes ordine volvi
355  Concipas circum Terram, cum quaelibet harum
356   Nodorum positum mutet, videatur, oportet,
357  Annulus ut quidam circum (quanquam ipse solutis

orbis.
800  Sed loca conradet supposta. Ergo incipit orbem
801   Deserere aequantem si Luna, atque usque recedit,
802  Aequoris unda loco debebit major eodem
803  Surgere perpetuo, dum fiat maxima, Luna
804  Aeque dimota: plus ipsa abeunte, poloque
805  Accedente uni, decrescere, diminuique
806   Paulatim, donec mutari desinat aequor,
807  Nec

Phoebus cum deficit orbe
1133  Luna interjecta, qui tum illam lucidus ambit
1134  Annulus, aeris progignier illius auris
1135  Creditur. At si vel longe tenuissimus illic
1136   Perpetuo circum amplexu dissunditur aer,
1137  Cur vaga non semper mutent frontemque, coloremque
1138  Astra suum, cum sunt Lunae propiora, magisque
1139  Multo etiam immutent, quam cum immutasse

ea materies est aere Solis ab opso
1549  Hausta, atque ex una quantum ejus parte Cometae
1550  Emittunt, alia tantundem a parte receptant;
1551  Perpetuoque ita circuitu Natura gerit rem;
1552   Haud secus ac alias gyro res cernimus isto
1553  Versari, atque illinc repariri damna, profusae
1554  Sunt ubi opes: recipit, quos reddit Terra, vapores,

1757   Conficere, et magnam valida vi vertere molem:
1758  Quippe putant, gravitas si sit per corpora late
1759  Diffusa; atque ad se pellantur cuncta vicissim
1760  Undique, perpetuisque accedere nisibus instent,
1761  Omnia conjungi, et confundi fixa trahendo
1762   Debere inter se, et cum nostro sidera Sole.
1763  Verum hac absistant ratione, immania quam sint

exordia quaeras
1867   Officii, quo confugient? ad corporis ipsam
1868  Naturam nempe, ad Domini vel jussa potentis.
1869   At cur astra, obeunt quae caelo errantia Solem,
1870  Perpetuos glomerent sua per vestigia gyros,
1871  Nec fluidus, per quem nant, aether denique longos
1872   Carpendo motus paulatim extinguere possit?
1873  Nimirum spatii nihil usquam prorsus inanis

147  Namque globus, circa medium qui funditur ignem,
148  Si multas aeque crassas, omnique rotundas
149  Ex parte in facies, quarum ambiat interiorem
150   Perpetuo exterior, desectus mente putetur;
151  Tempore quae se uno dissundet in interiorem
152  Lux faciem, se se diffundet in exteriorem
153  Dein aliam ipsa eadem, atque aliam dein usque remotam,

pede lapsa.
902  Hoc quoque, cum Solem in rubicundo cernimus ortu,
903   Accidit; in sese Tellus dum volvitur, ejus
904  Dimidium nunc hoc, nunc illud luce rigatur
905  Solis perpetua, radiorumque istud inundans
906  Excipit e caelo torrenti lumine flumen;
907  Propterea vix nos ista de parte subimus
908   Obversus oculis, impellunt lumina clara

et subtili corporis auctu.
913   Forte putes, id si flumen de Sole veniret
914  Emissum radiorum, et tantas funderet ille
915  Ex se lucis opes, fieri debere minorem
916  Ipsum perpetuo fontem, ut tum denique prorsus
917  Effuso exhaustus vanescat lumine Phoebus.
918   Si mille undecies cumulans Terrae orbibus orbes
919  Hunc alii super imponas, tamen ultima Tellus

nempe receptum
1308  Esse putat, non possit ut haec, trans corpora certa
1309  Quae constat, ratio, mutato corpore verti;
1310  Et putat hanc legem deberi versicolori
1311  Perpetuam luci, propriamque coloribus ipsis.
1312  At radios referunt quidam non lege teneri
1313  Hac stabili, sed pro transmissis altera quaedam
1314  Foedera corporibus sanciri, aliosque novari

axe
780  Pergit tractu aliquo, coeptat tum deinde reverti,
781  Haud secus, ac meta contacta, axique propinquat.
782  Altera sic pariter series, atque altera porro
783  Ordine perpetuo procursus atque recursus
784  Quaeque suos faciet. Quo coeptat quaeque redire
785  Limite, limes erit, flexus quem maximus ille
786  Efficit, aut contra minimus, quem diximus ante.

non multo diximus ante.
1333  Ast ea si fuerit lens aeque concava utrinque,
1334  Luminaque inter se parili distantia tractu
1335  Excipiat, faciet porro mage lata meare
1336  Perpetuo, ut citra focus ille precarius extet,
1337  Atque cavi distet quantum medium illius orbis.
1338  Hic focus est itidem medius; venientia nam si
1339  Lumina latescant, magis egredientia vitro

recepta
52  Naturâ, his opibus crescunt aeraria captis.
53  ergo, quisquis is est, cupidus dominarier, instet
54  Hic superare alios, atque his praecellere gestis;
55  Sic sua perpetuae contradat nomina famae.
56  Non tantum meruere decus, qui Conditor urbium,
57  Aut Lator legum, Patriae Pater, atque malorum,
58  Quae diuturna premant, vindex, non Induperator,

confecta viaï,
4  Et lumen veris praetentum est rebus amicum,
5  Ut nequeant ire inficias, nisi pectora, contra
6  Queis sunt obfirmata, ferinoque aspera cultu,
7  Dignaque perpetua, cupiunt quam inducere, nocte.
8  At nunc multa mihi, quae non ita clara, supersunt
9  Evolvenda; movenda imis est, eque ruenda
10  Natura e latebris, et caligantibus illis,

adeo, nihil ut non vincere posse putantes,
66  Confisique ausu irrumpamus in omnia magno.
67  Proin etiam aggrediamur post te, quaecumque latere
68  Perpetuis voluit vel adhuc natura latebris;
69  Et nostro interdum pugnamus marte, sed armis
70  Instructi tectique tuis; se quisque valentem
71  Tanto sub clypei veluti septemplicis orbe

tentantibus extra.
1053  Nulla ergo primae possint ratione secari
1054  Particulae, nunquam molem, aut mutare figuram,
1055  In mundo quod opus formas erat ad retinendas
1056  Perpetuas; nam si verti haec primordia quissent,
1057  Exorientia ab his deberent omnia verti,
1058  Et non perstarent, nec terra, nec unda, nec aër,
1059  Nec lux, ut fuerant, neque caetera corpora vulgo,

nostra consurgat mente, suisque
1137  Corpora particulis tangentibus esse coorta
1138  Credamus subito, percussaque corpora tangi,
1139  Nec non perpetuo extendi sua per loca tractu;
1140  Attamen intenta repetentes singula mente,
1141  Quaque haec notities manarit origine primum,
1142  Judicio fultam instabili reperire licebit,

2252  Desuper opposita magnetem, vis nova ferri
2253  Amittentur, inersque, velut fuit ante, manebit.
2254  Quare non opus his noscendis, exque plicandis
2255  Tenuia perpetuo a magnete fluentia fluctu
2256  Corpora, non opus est nucleum confingere magnum
2257  Sub terra certis se cardinibus glomerantem;
2258  Nostra sine his ratio expediet facile omnia prorsus.

in omni
2556  Summa sunt, punctis revera, motus et ullus
2557  Non est, signet iter qui rectum; at quodlibet unum,
2558  Est opus, ut punctum curva regione feratur
2559  Perpetuo prorsus sine saltibus, et sine pausis.
2560  Omnis motus enim punctorum a viribus omnium,
2561  Usquam quotquot erunt, pendebit; agentur ab omni

intorto ad terras accedere cursu.
5.383  Et quoniam, primum tenuis, crebrescit, ad imam
5.384  Dum propior Tellurem aer demittitur, et se
5.385  Comprimit ipse suo ac paulatim pondere densat.
5.386  Perpetuo cursum radius deflectit eundo
5.387  Et terit incurvum sinuatus in aere callem.
5.388  Hic demum ad faciem si forte allabitur amplam
5.389  Terrai nactusque oculos perstrinxit acutos,
5.390  Phoebei

detrahitur de lumine progressuro
6.689  Oppositamque nihil jam ferme appellit ad oram.
6.690  omne jubar variis jam tractum janique repulsum
6.691  Viribus hac, illac vacuis anfractibus errat
6.692  Imaque perpetuo serpit per viscera flexu.
6.693  Adjuvat et positus facierum obliquus et asper
6.694  Mille viis torquens radios longoque viarum
6.695  Circuitu cogit demum consistere fessos.
6.696  Nonne

ad rectilineum motum magis accedere ac languescere paullatim ob distantiam auctam et a Sole et a nobis, donec ob luminis tenuitatem videri desinant per ipsam noctem. Quod quidem accidit omnibus tribus cometis superioris anni, quorum posteriores duo Parisiis vidi, primum Romae, in recessu a Sole perpetuo evanescentes magis. Primus etiam in descensu ad Solem visus est in Saxonia et Parisiis. Porro et velocitatem sui motus mutant plurimum, atque id multo magis respectu Terrae, respectu cujus aliquando motum ipsum jam accelerant, jam retardant, nec vero id semel, ut

Praeterea mutat orbita et positionem suam, cum axis moveatur, uti diximus in adn. superiore, atque id vertigine trepida, nimirum jam progrediendo, jam regrediendo, sed magis progrediendo. Celeritas quoque Lunae mutatur ob eas vires perturbatrices, et a quadraturis ad syzygias perpetuo augetur, ab his ad quadraturas minuitur per easdem. Ipsum tempus periodicum majus est, quando Luna est in aphelio quam quando est in perihelio. Orbita inclinatur ad eclipticam jam magis, jam minus, et nodi jam progrediuntur, jam regrediuntur, sed magis regrediuntur, ut pariter

52(51) Arcadia dicitur celeberrima academia Romae ad poesim potissimum exercendam instituta circa initium hujusce saeculi, quae ab ipsa prima origine plurimum statim inclaruit. Extant autem jam multa ejus Academiae volumina typis impressa tam Italicae, quam Latinae poeseos plena. Est autem ibi perpetua quaedam allegoria, qua nomen pastorum Arcadiae accipiunt academici et campum, quem excolant. Ac in ipsis poematis saepe ad id alluditur. Ipse locus, in quo convenitur, appellatur Italice il bosco parrasio. Insigne Academiae est fistula, praeses dicitur custos, tempora numerantur per

nodis in distantia ita exigua ab ipso, ut Venus eclipticae satis proxima in Solem incurrat respectu Terrae. Posteriores autem occursus post reliquos octo annos fiunt in distantia paullo majore ab eodem nodo nec nisi post plures quam centum annos tertius ex illis quinque occursibus annorum octo perpetuo regrediens advenit ad nodum oppositum, et Venus incurrit in Solem vel bis vel saltem semel. Jam vero nondum ita tum quidem astronomia exculta erat, ut satis certo et accurate praesciri posset ac praenunciari hoc phaenomenum. Unde factum est, ut anno 1631 nemo

distare ab ecliptica tum, cum aeque distat ab utroque nodo juxta adn. 40** corr. ex 41 lib. I, tum singulis diebus decrescet magis, et magis ad eclipticam accedet. Ac ubi post id novilunium jam crescentem intueri licebit per noctem, observabitur ex opposita eclipticae parte, a qua ita perpetuo recedet, ut circa posteriores illas quadraturas iterum habeat distantiam ab ecliptica illam maximam et oppositam. Dico autem circa. Nam dimidium mensis synodici, quod intercedit inter binas quadraturas, est paullo longius quam dimidia revolutio considerata respectu ejusdem nodi, quae

de nos jours. Les deux autres en produisent plus rarement, mais ils ne laissent pas que d'en occasionner un bon nombre.

Saturne a aussi un gran nombre d'éclipses causée par ses cinq satellites. Il en souffre sur-tout une beaucoup plus grande et perpétuelle de la part de son anneau, qui plonge dans l'ombre une tràs-grande partie de son hémisphere lumineux. Cette partie est quelque fois assez étroite; mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau.

Comme

Haec methodus deficit per binos circiter menses singulis annis, per quos Jupiter post Solem latet. At praeterquam quod ingens est sane commodum posse longitudinem determinare in medio mari per decem singulorum annorum menses, habentur et alia observationum genera, quae perpetuo usui esse possunt, de quibus mox agemus. 48(II 80) Solis eclipses itidem ad longitudinum determinationem adhibentur, determinando initium, finem, phases. Sed eae adhiberi

est ingens, in magnis insensibilis. Dum lumen abit per medium homogeneum, summae actionum agentium directionibus oppositis aequantur ad sensum et idcirco motum rectilineum non turbant. In distantia exigua a limite dividente media heterogenea jam praevalet attractio, jam repulsio, et mutatur perpetuo directio et celeritas motus ejus. Si summa virium repellentium a novo medio et retrahentium in medium praecedens praevaleat atque id ita, ut, ante quam particula luminis satis immergatur in novum medium delata ad loca actionum circumquaque aequalium, elidat omnem velocitatem accessus

academia astronomiae sub Eustachio Manfredio, celeberrimo viro, operam dederat in ipsa adolescentia cum tanto progressu, ut ejus honorificentissimam mentionem fecerit Manfredius ipse in praefatione suarum Ephemeridum. Inde Romam delatus mihique aetate suppar amicitiam mecum iniit, quam deinde perpetuo et illaesam servavimus et vigentem, servaturi perennem imposterum. Transitum Mercurii sub Sole observavit mecum anno 1736, de quo ego jam tum dissertationem edidi. In ea observatione ego excipiebam imaginem Solis transmissam per telescopium in tabella contra ipsum ita aptata, ut et

ad perpendiculum. Ipsius autem atmosphaerae dorsum hic dicitur recurvum, cum debeat ipsa affectare figuram ad sensum sphaericam ut Terra. Quoniam vero, quo magis acceditur ad superficiem Terrae, eo atmosphaera ipsa est densior ob majorem nimirum pressionem superiorem. Idcirco radius ejusmodi perpetuo mutat directionem itineris sui et describit curvam lineam, quae cavitate respicit ipsam superficiem Telluris. Jam vero ex omnibus radiis incidentibus in totum hemisphaerium illustratum a Sole plerique ita incurvati introrsum incidunt in ipsam Terrae superficiem,

tertium conum concludent oppositum ad verticem cono secundo. Qui tertius conus habebit idcirco cuspidem obversam Terrae et hiatum spectantem partes oppositas ipsi Terrae. Porro superficies hujus tertii coni secabit superficiem coni primi alicubi, cum haec progrediendo perpetuo dilatetur, illa coarctetur. Hic locus hujus intersectionis maxime hic notandus: latus quodvis productum, adhibendo eosdem superiores numeros, ita secabit latus coni primi exterioris, ut ejus lateris pars tertia remaneat versus Terram, reliquae autem binae versus verticem et, quod inde

Bibliographia locorum inventorum

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report