brothers. Sacra Regia Maiestas et Domine, Domine Gratiosissime. Supplicatur Maiestati Vestrae in personis fidelium eiusdem egregiorum Stephani et Francisti de Rewa 2 in eo humillime, quatenus dignetur Maiestas Vestra illi fassioni et perpetuae venditioni, quam nobilis Ambrosius Rwchy de Bodogazzonzakaya super totali portione sua possessionaria in eadem possessione Bodogazzonzakaya habita 3  Clement VII wanted to commission Cardinal Salviati (1490–1553) to create peace between Charles V and Francis I as a

an oath of allegiance to Polish King Sigismund, and got the land he already had as feud. Excerpta ex litteris oratoris Ut Dominatio Vestra Reverendissima sit particeps novitatum, quae hic contingunt, volui ei significare serenissimum Poloniae regem inivisse perpetuam pacem et concordiam cum illustrissimo principe Alberto alias magistro Prussiae, nunc vero duce Prussiae ea lege, ut ipse princeps Albertus habeat terram Prussiae illam, quam habuit hucusque, in feudum a regibus Poloniae ipse et heredes masculi eius et quattuor fratrum suorum, quibus

scribere. Etsi alioquin non erat magnopere, quod scriberem. Nihil enim ex Hungaria a toto illo tempore habemus. [2.] Ex Polonia autem illud tantum, quod puto Vestram Reverendissimam Dominationem intellexisse serenissimum Poloniae regem 2 cum magistro Prussiae 3 perpetuam inivisse pacem illis conditionibus, 4 quas ex scheda 5 praesentibus inclusa intelliget, Brodarics left for Rome in late February 1525. The earliest he could reach Rome was in early April. Sigismund I. 3  Albrecht von Brandenburg,

Nobilis usque adeo fies et stemmate magno
7.3.392  Tota refloresces, tibi nobilitate perenni
7.3.393  Clara renidebit series quae tempore nullo
7.3.394  Deficiet, nullo fiet mutabilis aeuo.
7.3.395  Perpetuumque illi dabimus seruare tenorem
7.3.396  Et uarias nescire uices, populumque clientem
7.3.397  Zenobia et Blasius patroni numine dextro
7.3.398  Seruabunt sine fine, atque ipse fouebo decoros

illi in omni scientia nemo audeat comparare.} Et post pauca: Ego, inquit, ut dicere institueram, apud Hieronymum sex mensibus fui, cui iugis aduersum malos pugna perpetuumque certamen consciuit odia perditorum. Oderunt eum heretici, quia eos impugnare non desinit. Oderunt eum clerici, quia uitam eorum insectatur et crimina. Sed plane boni eum omnes et

quas de Gręco in Latinum uerti. De Seraphim et Osanna. De frugi et luxurioso filio. De tribus quęstionibus legis ueteris. Homilias in Cantica canticorum duas. Aduersus Helvidium de uirginitate Marię perpetua. Ad Eustochium de uirginitate seruanda. Ad Marcellam lib. I. Consolatoriam de morte filię ad Paulam. In epistolam Pauli ad Galatas commentariorum lib. III. In epistolam ad

elemosynę. In Montanum hereticum ad Marcellam. In Montanum iterum. In Iouinianum lib. II. In Helvidium de beatę Marię uirginitate perpetua. In Vigilantium de reliquijs sanctorum uenerandis. In Vigilantium iterum. In eundem tertio ad Riparium pręsbiterum. In

ad dignoscendum cuiatem illum dicere debeamus coram recensuisse satis sit. Cęterum disceptationem hanc nostram concertationemque, licet ex animi pietate susceptam, ipsum Hieronymum non tam repręhendere quam ridere reor, quippe qui iam non aliam patriam agnoscit nisi in qua tam feliciter ciuis perpetuus, atque perennis ascribi meruit, hoc est cęlestem illam Hierusalem, quę est mater nostra. Inde ipsum dicentem audire mihi uideor: Ille meus est, et ego suus, qui ea quę docui magis nauiter exequi contendit; ille meus est, et ego suus, qui sanctorum uitam quantum potest imitari non

sensus et enygmata uatum,
Iam licet obscuris nil titubare locis:
Sic Sole infuso tenebras uanescere noctis
Cernimus, et nubes flantibus etesijs.
Te bellante pijs uerterunt terga prophani, (15)
Perpetuus nostris hostibus hostis eras.
Te duce, prostratis erroribus, alma triumphat
Ecclesia, et laudes concinit usque tuas.
Tu nobis consulta, modos monitusque dedisti,
Per quos alta poli scandere ad astra

auctoritatis, at minus invidiae suos inter Cives comparavit. Quam vero illius justa splendida magnifica ampla fuerit militia: quantum laboris periculi molestiae sumptus pro recipiendo Despoti Regno, quod hostes occupaverant, susceperit, ut nihil arduarum et difficilium rerum stabili et perpetua fide pro principe adiuvando formidaverit, Danubius et Pannonia virtutum parens testis. Hinc illud olim scripsimus
Juni gloria magna Sergiorum
Cuius Militiae nivalis Ister
Et Pannonia bellicosa testis. Neque enim in bello tantum; sed etiam in

et aperte fronte gessit, a quo unquam vel amico vel consanguineo pro patria abalienari timuit? quis ab illo tanquam a Catone injusta petere ausus? qua spe, quo emolumento, quo metu? quo dolo? qua gratia unquam a sententia potuit abduci, cui non inimicitias pro patria? cui non perpetuum bellum indixit, ut judicare nescias an justior an constantior fuerit? hoc idem de temperantia et omnium virtutum matre prudentia possum affirmare. Quarum alterius oris probitate, frontis verecundia, oculorum temperie manifesta et perspicua signa praebuit; alteram tot urbibus

gentium contaminata est contagio: quibus expurgandis sacrae fidei lavacro nunquam desiit esse studiosa. Nam et feras gentes tanquam mater officio pietatis amplectitur et in gremio suo salutaribus aquis renascentes coelo donat: quare divinitus protegitur, et avitam libertatem perpetua serie conservat, et cum Athenae Lacedaemon Thebae et reliqua Graecia perierint, haec a tot fluctibus emersit; et quasi redivivus ignis ab extinctis carbonibus reluxit: proinde videre licet urbem Ragusam opulentam, magnificam legibus armatam moribus decoratam,

posteritate crevit. Nam filius majus reliquit quam accoepit patrimonium, plures honores in civitate nostra, quam pater gessit, ut qui XL. annos in Magistratu tanquam Fabius in auguratu vixit. Nam decies Rector in culmine civitatis stetit censorium jus, sive provisorium et tutelaris Blasii perpetuus Procurator et publici thesauri custos aerarius qui summus est honor creatus est omnium denique dignitatum quas gradatim suscepit, continuato cursu circuitum tanquam sol annorum, luna mensium vices iteravit: ubi illi neque fortitudo constansque perseverantia neque ulla

Parentis Jacobi tum mores sanctissimos, tum prudentiam in rebus gerendis integerrimam, ita ut non solum Ferrarianis Patriciis, verum et totius Italiae Primatibus, unicus in Orbe Phoenix, visus clarior haberetur, ut liquido patuit Hercule Duce omnibus saeculis celebrando, qui sui, omniumque suorum perpetuam in terris reliquit memoriam, consilio tanti Patris, ad te calamo parcere decrevi minime, quo certior fieres, Pompilium tuum clientulum, et mihi fere Germanum et Praeceptorem ad me venisse, cujus non me latuit Opus, cui Titulus est Solimaidos, a prima Apellaicae Gentis urbe sic dictus, a

ipsa varietate constans, in tris divisum Libros; ingeniosum est, et accuratum; et in Cristiana Historia tantum gentilis eloquentiae expressum, quantum isto aevo non dico sperare, sed ne optare quidem potuissem. O si videres Libros Quatuor ejus Illyridos, in quibus est maxima pars tuae perpetuae vitae, et aeterna fere memoria Reverendissimi Oliverii Caraphae Cardinalis Neapolitani, te stupor invaderet! Hos nondum edidit, a suis odiosus, ut nosti, virtutibus, et bonis moribus adversantibus. Delectat, et prodest Pompilius noster; hunc aetas nostra profecto, omissis fabulis, legere

f5.20  Et notet artifici ruga magisterio. 20
f5.21  Villa dedit genitum Nova nobis ecce Joannem,
f5.22  Haec cavo prudens ipse subibit onus.
f5.23  Quasi Tu dederis sibi prospera vota precanti,
f5.24  Perpetuo vives carmine namque suo. Pompilius ad Librum.
f6.1  Parve Liber, visurus lucem, carcere ab isto
f6.2  Exi, nec dubites cernere ubique Viros.

apud gentes gratiam, aeternumque nomen sibi comparauit, cuius sublimibus pedibus obsecro me offer pro planta, hocque itidem tuis fiat deflexo poplite queso et hoc nostrum munusculum serena fonte suscipe quamuis sit impar animo tanti principis attamen animus noster est ingens ut sese tibi pro perpetua seruitute dedat. Vale, nostrae Romanae fidei et gloriae future Caesar, Vale et fauste. Callii. VI. Kal. Augusti MDXXII

sato, qui summa voluptas
1.44  Est proprii cordis verbum, sine fine triumphans
1.45  Mentibus ignotus miseris, nova gloria Mundi, 45
1.46  Perpetuo Coelum, Terras, qui sidera torquet
1.47  Ordine cuncta movens aeterno, immobilis extat
1.48   Solus deus est eternus. Solus, et hic seros semper mansurus in annos,

sua, felix superi de culmine Mundi,
1.84  O miserum! quas perdidit imperiosa voluptas,
1.85  Tartarei Plutonis onus, temeraria virtus 85
1.86  Innumeris comitata rogis per saecla cremandi
1.87  Perpetuo sine fine virens constructor Olympi.
1.88  Talia sic fatus; stat mox sententia dictis:
1.89   Hominis creatio Tollit humo Juvenem nitido splendore coruscum,

Spiritus aethereus, placidis notissima volvit
1.104  Sensibus externis jam semina tradita Mundo;
1.105  Constant ingenii vigor, et munuscula vitae 105
1.106  Interni sensus; comitatur gratia linguae
1.107  Perpetuam mentem depressam tempore nullo.
1.108  Principe pulchra Deo, quamvis producta sub axe
1.109  Coelorum vigeat fixo, convexa meatu
1.110  Temporis inspiciens, in tempore forma creata, 110
1.111  Nec

te cingent quae lux aeterna serenat. 180
1.181  Postremo paucis perstringam plurima verbis
1.182  Perge, celer juvenis, visurus talia regna;
1.183  Illic egregios animos manet ultima sedes
1.184  Perpetuae vitae; Deus hanc, Naturaque finxit
1.185  Te melior, voluit qua Te regione manere 185
1.186  Legibus aeternis; sed serva jussa, fidemque

tuo arbitrio poteris praenoscere tandem 200
1.201  Solus: in hoc vetito nolo sit cura salutis
1.202  Ulla tibi. His dictis jussit, placidissimus heros
1.203  Pergeret, optatas visurus lumine sedes
1.204  Perpetuo, nunquam prius illis notus in oris.
1.205  Quo audito, Vir dixit: Divum aeterna potestas, 205
1.206   Adami creatio Omnipotens Genitor, nitidum quem Mundus adorat,

tulit ante pedem juvenis generosus avitis. 220
1.221  Porta patens Regni nitido splendebat eburno
1.222  Dextra viro tenero, qua sic festinus adibat
1.223   Tempe paradisi Perpetuam Sedem, similem sibi, conscius aevi
1.224  Venturi, claraeque parans exordia formae
1.225  Ingreditur tandem, et Pario de marmore templum 225
1.226  Erectum cernens, aurato vertice post hoc

cuncta tulit, sunt aurea saecula, nulli 265
1.266  Murmur erat vulgo; sed sic plebs illa fidelis
1.267  Spectabat Superos tali statione reposta.
1.268  Felix illa quies, felicia tempora, quorum
1.269  Lucida perpetuo splendebat lumine virtus. Liber II. M. Io. Policarpi Sibenicensis Dalmatae

socium fidum: me videnʼ clara virago
2.78  Qualis nunc sim, qui superum olim coelica proles
2.79  Prima fui, pauper commisso crimine plector
2.80  Sedibus aethereis pulsus. Nec cura, recuso 80
2.81  Numina perpetuo naturae conscia magni
2.82  Namque Dei: cunctis semper venerabor in oris,
2.83  Myrrha mihi dabitur, Pancheaque cernere rura
2.84  Conabor, celebrabit post hoc ultima Thyle
2.85  Me, faciemque meam;

piget; hoc gusta, hoc est dulcius illa
2.138  Ambrosia divûm, qua coelo Conditor orbis
2.139  Vescitur aeterno memorandus carmine vatum:
2.140  Cuncta scies, forsan similis sibi, gaudia magna 140
2.141  Perpetuo cernes, dabitur quo summa potestas
2.142  Ut sibi. Nec mora mellifluo deceptus ab ore
2.143   Decipitur Adamus. “Da malum”, dixit, vario sermone revolvens

implicitus furor, heu! Monimenta vetusti 355
2.356  Tamque gravis sceleris portans laberinthius error,
2.357   Invidia Livor edax mollisque quies peregrina salutis
2.358  Perpetuae vitae accedunt cum murmure longo.
2.359  Solatur tristes stomacho metuendus amaro
2.360  Pluto deus dicens: “Quid maesti statis? Honores 360
2.361   Superbia

Illius, proh, tantum solus originis ordo
3.20  His extat nec dantur tetra prementia tale 20
3.21  Tempora divinum numen, quae servat anhelis
3.22  Phoebus equis. Idem semper sunt, omnia tandem
3.23  Perpetuo curant, nulla variante senecta
3.24   Deorum concilium pro reparatione humani generis. Ipsos. Quo Superum subito fit concio divûm
3.25  Juppiter hos tristis,

supplex lacrymansque gemensque recurrit
3.150  Regum turba, tuo Nato per saecula, Virgo, 150
3.151  Subdita; commenda miserum genus, inclyta Mater,
3.152  Portus et aura, veni, te janua clausa tyranni
3.153  Perpetuo stabit, populo succurre cadenti.
3.154  Cymbula, ni faveas, media mergetur in unda
3.155  Et rapidus vortex magna caligine plenus 155
3.156  Auferet ecce ratem; Virgo, duc, alma phaselum”.

namque potes nos sub statione locare.
3.175  Te duce deficiet Juno, nec thura feremus 175
3.176  Jam Veneri, nec eris nobis, pharetrate Cupido,
3.177  Ultra quippe Deus, sed magnus Conditor aevi
3.178  Perpetuo nostris dabitur venerandus in aris,
3.179  Cui semper coeli terraeque altaria fumant
3.180  Certe thure sacro, quod fert Panchaica tellus. 180
3.181  Et tibi multa cadet valida percussa bipenni

princeps felix atque ordinis auctor,
b1.10  Quo Carapha domus victuro Nestoris annos
b1.11  Saecula magna videns memorabitur omnibus oris
b1.12  Sidera dum fulgent coelo, dum montibus umbrae
b1.13  Adsunt, perpetuo dum torquet Conditor orbem,
b1.14  Clarus Oliverius dicetur; quo duce noster
b1.15  Moribus et patriis splendet virtutibus ordo.
b1.16  Sicque vale, resonant castae paeana puellae,
b1.17  Ecce liber

Pręcipit hęc eadem ritu firmare iugali:
Dextrę dextra datur, digitis detorta mariti
2.240   Gemma nouę digitos coepit constringere nuptę
Fulgenti laqueo, fidei per sęcla colendę
Pignus perpetuum seruatus ut annulus esset.
Inde deo precibus porrectis prospera dixit
Ambobus uota et proli quoque fausta futurę.
2.245   Postquam perfecto siluit sermone sacerdos,
Insequitur lituum stridor clangorque

Esse suaue magis, mulcens pia corda beatum,
Illo, ubi iam nullo clauduntur gaudia fine,
Ante dei sublime thronum clarumque tribunal?
2.270   Talibus ergo frui tam miris si libet odis,
Quę sunt perpetuę dulcedinis, ista uoluptas
Incerta, instabilis, leuis, impia, reproba, fallax nota
Spernenda est nobis. Non est apprendere dignus
Immortale bonum, cui sunt mortalia cordi,

Scit pręferre tuo, cunctis tu dulcior unus
Deliciis. Sine te (mihi crede) et uiuere acerbum
Et regnare foret. Quoties te cernere nostris
Concessum est oculis, quoties affarier ori.
4.110   Perpetuę labor iste fugę releuatur et ipsa,
Ipsa meam cessant terrere pericula mentem."
Talibus alloquiis inter se mutua iungunt
Oscula et inuitos digressus separat. Ibat
Suspirans Ionathas, flens Dauid

Spes dubiis fueras, in magnis sępe periclis
Tu uitę tutella meę, tu causa salutis.
Nunc sine te nil dulce mihi: moerore replebor,
6.445   Quo me cunque feram. Sed si tua scilicet una
Mors mihi perpetuos fuit allatura dolores,
Quanto flenda magis tantis comitata tuorum
Funeribus fatoque patris populique ruina?
Talia, fama, sile! Getheam nullus ad urbem
6.450   Cladis rumor eat, dispendia nesciat ista

in sede locatus
Saulis, odorifico perfusus unguine regnat,
Sic Iuda curante tribu fatoque fauente
7.50   Responsisque dei. Qui Iudę nominis estis,
Vos gaudere decet. Regnandi facta potestas
Perpetua est uobis, donec de sanguine uestro
Saluator ueniens prisci maledicta reatus
Tollat et ęternę condat noua sęcla salutis."
7.55   Talibus auditis Iabitę gaudia plausu Dauid

ora
Pallida deiecit linguaque silente recessit,
7.245   Hiscere non audens Abneri territus ira.
Ille autem misit pacem ab Dauide petitum
Colloquiique fidem. Respondit Dauid amicum
Se fore perpetuum, si secum forte Micholam
Adducat ueniens, quę theda iuncta iugali
7.250   Prima sibi fuerat, centum licitata resectis
Inguinibus magnoque suę discrimine uitę. Abnerus transit ad

Audeat aut subitis uillas populare rapinis. Salamoni destinatum templum condere
Tum demum post te germen seruabo receptum
8.330   Seminis ipse tui, regnum firmabitur illi
Perpetuum regnoque simul sublimius omni.
Hic de te genitus templum mihi condet et aras,
Semper pace fruens. Erga hunc ego munere fungar
Officioque patris, donec seruabit amorem
8.335   Ipse mihi fidisque colet mea

nobis arcana reueles
Consilia et casus certissima fata futuri.
Tu nunc, magne pater, tua quę promittere uirtus
Est dignata tuo Dauidi ingentia seruo,
Dauidis domui sincero foedere firma
8.380   Perpetuo nomenque tuum uenerabile nobis
Effice sit semper, populo gentique benignus
Propiciusque faue rebus sine fine secundis."
Sic fundente preces ante arcam rege, leuatis
In cęlum manibus populus

menti,
12.80   Rex, innata tuę sic flexit, non modo ut esses
Offensę oblitus, sed me de Saule nepotem
Adiutum uelles: fundos mihi cędis auitos
Concędisque tuę conuiuia dulcia mensę
Perpetuoque foues, o rex, mea uiscera uictu,
12.85   Victu regalis luxus et frugis opimę.
His meritis fateor dignas persoluere grates
Non opis esse meę. Fidei sanctissima iura
Inuiolata tamen seruabit Miphibosetus,

dedisti
Pręmia tu nostris nobis, tu crimina poena
Expurgare pius uoluisti nostra minore
Quam qua dignus eram. Tua me miseratio nunquam
Deseruit. Nunc, oro, meę miserere senectę!
13.25   Perpetua da pace fruar sedesque quietas
Huic animę concede, deus, da, dona salutis
Expectata diu capiam. Quum tempora sęcli
Incipient melius promisso currere fato,
Tunc Dauida tuum cum gente et plebe

Incipient melius promisso currere fato,
Tunc Dauida tuum cum gente et plebe fideli
13.30   Transfer ad ętherias ęterni luminis arces,
Vt iam, quando tuos dabitur mihi cernere uultus,
Tecum perpetuo uiuam feliciter ęuo
Angelicosque inter cuneos noua gaudia carpens
Sedibus in superis maneam sine fine beatus."
13.35   His aliisque modis dum cantat, spiritus illum
Diuinus penetrans uenturi pandere iussit

iubebit,
Quę tribuit dicens: 'Si recto tramite uitę
Ire tuos natos uerumque fouere iuuabit
Tota animi et mentis uirtute, paterna dabuntur
14.310  Sceptra illis generique tuo prolique tuorum
Perpetuo gaudere throno concessa potestas,
Dauid, erit.' Conare igitur, nequando querantur,
Mi Salomon, nostri de conditione nepotes
In te finita, si talia foedera franges
14.315  Et pia scita dei uitio

postquam uenit et, quaecunque de illo in Scripturis praedicta fuerant, impleuit, ipsum esse negarunt, persecuti sunt, occiderunt. Occisus reuixit et in caelum abiit, solutum mundum ab Adae peccato relinquens. Post haec indignatus ingrati populi regnum euertit et adhuc incredulos perpetua seruitute damnauit. Quorum tamen tanta mentis obduratio perseuerat, ut omnia extrema pati malint quam ipsum confitendo salutem consequi sempiternam. Et quoniam non Christum sed Antichristum praestolantur, cum ipso simul peribunt.

hominum pax, talis mutuae concordiae tranquillitas, quam non turbat contentio, non inquietat lis, non diuellit inuidia, non dissipat ira, non fallit malignae mentis callida simulatio, sed iungit consensus, ligat beneficium, mulcet comitas, sustentat simplicitas et uera synceraque perpetuo fouet amicicia. Tu autem, qui cum altero habere non potes pacem, tecum habeto! Concordet in te cum ratione uoluntas, cum uoluntate conueniant opera, ut nihil omnino neque optes neque facias, quod Deo displicere possit. Sed quodcunque ille monuit, praecepit, iussit, hoc tu

esse tuus, totum te patri trade Deo, nihil in te reserua, quod mundus dicere possit esse suum. Qui uult post me uenire, inquit, abneget semetipsum et tollat crucem suam, et sequatur me. Ille semetipsum abnegat, qui nullum sui ius sibi relinquit, sed se totum perpetuo alterius dedicat uoluntati. DE FVGIENDA FEMINARVM CONSVETVDINE PROFESSORIBVS CASTITATIS Parabola XV Quidam in Sicilia montem Aethnam flammas eructantem cum inscenderet, igni propior factus ardorem sentire

auaris illicitum lucrum, lasciuis nefarios concubitus, inuidis alienae famae sugillationem, gulosis crapulam, iracundis nocendi appetitum, ociosis ignauiam inutilemque torporem. Cunque talibus blandimentis incautos lactauerit, captos perimit. Morti enim aeternae destinatos perpetuo cruciat. Porro, siquis ante mortem laqueis eius per poenitentiam sese liberauerit, memor, in quanto salutis suae discrimine uersatus sit, mauult humilitate deiici, egestate premi, caste uiuere, omnes diligere, ieiuniis extenuari, iniuriam remittere, in bonis

DE DIABOLI IN SERVOS SVOS IMPIETATE Parabola XIX Est quidam tyrannus prae caeteris impius atque crudelis. Illos enim, qui sibi omni prorsus obsequio famulantur, omni studio parent, in uincula tandem coniectos perpetuis afficit suppliciis, ueluti si semper suo nomini infidi infensique extitissent. Rebelles autem et inimicos ire sinit illaesos, quin immo blanditiis lactat, benignitate allicit, ut, cum sibi seruire coeperint, et ipsos repente perdat. Non enim aliis nocet, nisi

Apostolus testatur) Deus praeparauit diligentibus se. Quod si idem ipse caelum hoc nobis uisibile ipsaque mundi elementa: ignem, aera, aquas, terram, et quae in eis sunt bona, iustis pariter et iniustis communia esse uoluit, quanto his omnibus illa putanda sunt praestantiora, quae iustis tantum perpetuo possidenda concessit? Quanto eminentius bonum illud, quod a reliquis rebus diuina prouidentia ita separauit, ut nulli alii nisi angelis, qui in ueritate steterunt, et hominibus, qui pie iusteque uixerunt, proprium esset et peculiare? Hoc certe illud est, ad quod capiendum fruendumque suos

regionemque quę a Delminii ruinis, ubi tunc regni concilium factum fuerat, usque ad locum qui Valdemin appellatur et a Valdemino usque Dyrrachium protenditur, hanc in partes duas diuiserunt, quas dirimebat ripa Drini fluminis, occidentem uersus usque ad Beriam montem et tractus perpetuus Bosnam prouinciam scindens usque ad montem Lippam. His ita separatis alibi banni, Bannus quos Latini tribunos uocant, alibi sublimioris potestatis duces pręfecti sunt, prout cuiusque regionis exigere uidebatur conditio; sub his creati sunt

Bibliographia locorum inventorum

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Dragišić, Juraj (ante 1445 – 1520) [1499], De natura angelica, libri principium, versio electronica (), 1777 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - tractatus] [word count] [dragisicjang].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo pręsbitero Iacobo Grasolario, versio electronica (, Split), Verborum 792, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15020303].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report