Your search found 1822 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 501-600:

Postea quam in has iurauit conditiones, confestim in Poloniam proficiscitur, omnemque exercitum inuiolatum, haud consueta Hungarorum in subactos mansuetudine, ex terra Hungaria deportauit. Hungarorum conuentus Budensis; pax perpetua cum Maximiliano Austriaco sancitur; biennii gesta post Matthiae regis mortem hic absoluuntur. Iam regno externis hostibus uacuo optimates, de pacis conditionibus a Maximiliano dictis deliberaturi, conuentum nobilium Budam indicunt, multo grauius quam

Thomas assedit, maior pars principum iurisiurandi magis religione quam honesti studio eius sententiam collaudant, quibusdam tamen ex conditionibus Alemano demptis, quo caetera facilius admitterentur ab Hungaris, pacem omnes decernunt. Igitur in hunc tandem modum Vuladislauo pax perpetua cum Maximiliano conuenit, non profecto quae Hungaros, omnium circa gentium uictores, deceret, sed quę magis fidei regis, temere obstrictae, eiusque quieti, cui usque ad reprehensionem deditus erat, consulere uideretur. Nam fugatis Polonis atque Alba Regia recoepta, nescio quam

suis legibus uiuerent, id consilii coeperunt, quo quidem neque ipsi seruitutem effugerunt, et patriam alienae ditioni subicientes sibi pariter et posteris suis perpetuam inusserunt notam. Erat inclita eo tempore Veneti populi non tam imperii, quod admodum tenue erat, quam iustitiae caeterarumque ciuilium artium fama. Huc accedebat publicum simul et priuatum hospitium cum Veneto senatu

instaurasse comperio. Etenim cum Ludouicus rex ex quibusdam maritimae Dalmatiae urbibus Venetos expulisset, quingentos duntaxat aureos annui census nomine Rhacusanos pendere iussos, caetera liberos et suis legibus, in perpetua tamen Hungarorum societate, in qua ad hanc diem integerrima fide permanserunt, aetatem agere permisit. Porro Hungari, atrito Constantinopolitano imperio, a Seuropyli

equitum prope diem uentura expectabat, nequaquam primo permittente, mox uniuersis praelium poscentibus non ausus repugnare, in aciem copias eduxit, maxime ne, ut sunt Hungari elatioris spiritus, pugnae subterfugiendae suspitionem Choruatis praeberet. Hungari nimirum et Choruati perpetuas de uirtute controuersias inter se habent. Neque enim Dalmatae, quorum pars potior est Choruatia, ui aut armis coacti, sed cognationis iure in Hungaricam concessere ditionem. Itaque dum tuto consilio, in quo sane uera gloria consistit, temeritas ac auaritia anteferuntur, Choruaticum nomen

maximo, salutem. Compulsus Polonorum terrore, qui a me nulla iniuria lacessiti, sed profunda dominandi cupidine ingentibus copiis, procurationis quidem meae, uerum imperii tui regiones adorti sunt, a tua iam defecissem societate, ni animo proposuissem eodem fidei tenore erga te perpetuo permanere, et talis in te semper esse, qualis fui, quum primum tecum amicitiam institui, coepique annuo colere tributo tuae fortunae magnitudinem, quae te non modo finitimis gentibus antetulit, sed etiam caeteris orbis regibus altius euexit. Itaque nisi mihi mature suppetias

fore, atque aliquid inde subsidii afflictis rebus accessurum, statim in custodiam traditus est. Interiectis aliquot diebus Rhodii equites ex collegii decreto mittunt ad Bazethem cum his mandatis oratores, ut scilicet, si uellet fratrem in perpetua teneri custodia, solueret quotannis quadraginta millia nummum aureorum, arbitrantes eo consilio et regem Turcarum sibi ualde obnoxium futurum, et apud reliquos Christianos id splendori fore. Bazethes primo Rhodios, ut precium pro nece Gemii mallent accipere quam

Aestate nihil praeter choreas puellarum ac iuuenum, cibo potuque madentium, per urbeis et pagos spectare licet. Per totam uero hyemem ueluti insecta animalia, quae hiberno tempore subterranea petunt loca, in cellis caldariis abditi, perpetua item crapula graues iacent, corpore pariter et animo torpentes. Quare magis nobis timendum est, ne ob illius tam desidis gentis ignauiam haud satis egregiam potius reportemus uictoriam, quam ut ullum illic incommodum capiamus. Hac Marconius oratione, traducto in suam

impietatem merito a Deo multatam affirmabant, eo quod sibi potius quam Deo, ad quem sane Turcae omnia referunt, Rhoxanam uictoriam per arrogantiam attribuisset. Alii, qui scilicet res mortalium magis consilio quam fato regi censebant, imprudentiam praefecti accusabant, quod in regiones perpetuo pene frigore damnatas alieno rebus gerendis tempore copias induxisset. Nec deerant, ex Christianis maxime, qui hanc Turcarum cladem in Bazethis transferrent crudelitatem, atque

differri nequit, mortis metu haec dicere, quae quidem Christiano uiro longe felicior quam ipsa uita est, praesertim ei, qui ne a uera desciscat religione occumbit, sed uestrae dumtaxat aestimationis, et gloriae causa. Nam damnatione mea procul dubio perpetuam subituri estis labem, quandoquidem ne uestrae quidem religionis hominibus, quibus ipse notus sum ― sum autem multis, et his non postremis uiris notus ― nunquam persuaderi poterit me quicquam tale

palo e medio lignorum strue eminenti admoueri iubet, ac ferreis alligari catenis. Vbi flamma per carnificem excitata, inter orandum exustus est. Hunc exitum uitae perditorum hominum scelere Hadrianopolitanus habuit, ne a uera deficeret religione, sortitus plane mortem perpetuo celebrandam praeconio, et dignam eo Christiano, qui in coetu Romani ritus natus esset. Quamquam ad felicitatem consequendam, quae post hanc uitam Christianos manet, diuersitas ritus nihil obstat, modo adsit ea religio, quam Apostoli diuino spiritu pleni per terrarum orbem tulere. An

tamen mandata, quae praetulerant, scriptis edere. Quae huiuscemodi fuisse dicuntur: Venetos amicitiam ac societatem uelle cum Maximiliano iungere, eique omnibus Italiae urbibus, totoque continenti cedere; polliceri insuper quinquaginta millia nummum aureorum in singulos annos perpetuo se pensuros, modo ille aduersus Gallos arma sumat. Alemanus animaduertens Venetorum postulatis manifestam subesse fraudem, nec eos quicquam aliud quaerere quam sociorum regum dissidium, eos re infecta ab se dimisit, exercitumque Patauium admouit. Nam Venetis toto continenti uere et ex

Vnde iniusti esse non possumus, quibus scilicet et in patriam pietas honesta arma induit, et non modo bellum necessarium est, sed etiam unica spes in armis relinquitur. Si me igitur uictorem reddideritis, praeterquam quod in tuto res nostrae collocabuntur, imperii assertor una uobiscum perpetuis laudibus ferar. Haud enim in patrem iniurii existimabimur, si, quod ipse eiurat et in nos merito conferendum est, uirtute nostra occupauerimus. Immo et ipse pater mutata sententia uictorem amplectetur, fortitudinem admirabitur, et demum imperio eum dignissimum iudicabit, quem

cogebatur. Hos Maximiliani mores Veneti in consilio habentes, rege Gallo pacificatore adhibito inducias primo impetrant. Mox numerata Maximiliani praesenti summa ducentorum millium nummum aureorum, pactique item ut quinque et uiginti millia in singulos annos Romano imperatori tributi nomine perpetuo penderent, uoluntate ipsius Veronam ita recęperunt, ut magis appareret se inducias potius quam pacem domum retulisse. Quippe praeterquam quod Verona his adiectis conditionibus restituta est, ut scilicet omnibus Veronensibus, qui Maximiliani partes secuti

ac diuino instinctu factam coniurationem, et ob id perinde ac initi aduersus nobilitatem consilii ac sceleris perpetrati poenas luetis. Vnde nihil medium est: aut nobilitas extinguenda est, aut sanguine uestro grauique ac perpetua seruitute superbissimis hostibus satisfaciendum. Non potuistis innocentes et officiosi nobilium tyrannidem pati: quid noxii passuri estis considerate, si noxii appellandi sunt, qui libertatem et iura sua sibi restitui postulant. Et ne putetis uobis in discrimen

contigerit, quandoquidem iustissimum bellum suscepimus, id totum Deo acceptum referemus. Nec ullum seorsum a uobis praemium mihi dari postulo: et gloria, licet ea propria sit regum, et utilitas uictoriae inter nos futura est communis. Caeterum si unquam ulli homines egregiis facinoribus perpetuam famam merito consequuti sunt, ego una uobiscum (quippe sine uestra uirtute nihil praeclari geri potest) eo decore dignus ab omnibus existimabor, modo in praelio, quod instat, forti ac parato animo pugnaueritis, propterea quod liberatores nos Machomethani nominis omnia secula

neque popularibus accaeptius esse quam regnum a pietate et iustitia auspicari, omnium primum in patris memoriam templum cum magnificis aedibus erigere instituit, himaratum Turcae uocant, hoc est hospitalem domum, in qua esculenta rogatoribus peregreque aduenientibus perpetuo ministrantur. Loco autem bonam Aegyptiorum uectigalium partem attribuit, unde tam templi sacerdotes quam hi, in quos benignitas conferenda esset, necessaria capere possent. Porro apud Machomethanos non modo reges, sed etiam omnes magnae fortunae uiri templa

templa hospitalibus aedibus adiunctis aedificant, easque domunculis exornant et commodis pro facultatibus instruunt. Auctor templi sepulchrum sibi in eodem templo constituit ac fato functus eo infertur, in aedibus uero templo appositis diuersoria simul et cibaria egenis perpetuo, ut dictum est, peregreque aduenientibus per triduum benigne exhibentur. Haec ubi decreuit, edixit, ut si cui essent bona a parentis sui procuratoribus inique erepta, etiamsi sint fisco illata, causa cognita restituerentur. Atque ita omnibus fere, quibus per iniuriam

demersa. Quo quidem facto Turca testatus est animi imbecillitatem, quippe qui maluit ea loca hosti uasta relinquere quam non sine continua dimicatione tueri, ratus, ut erat, Hungaros non passuros Syrmium latissimis fluminibus ab agro Turcaico seclusum perpetuis hostium stationibus premi. Sumonienses hosti portas praecludunt; ad incitas redacti se Turcarum fidei dedunt; a quibus partim trucidantur, partim in seruitutem abducuntur; Hungari cuiusdam magnanimitas; Tauruni moenia

seruos esse ementium iussit. Hanc Turcarum perfidiam pro documento habendam uelim, ne unquam de caetero Machomethanae fidei credant sese Christiani, sed malint pugnando cadere quam traditis per molliciem animi periuro ac crudelissimo hosti armis pecudum more aut trucidari, aut uenire, perpetuaeque ac miserrimae addici seruituti. Sed non adeo omnes, qui Sumonii obsessi fuerant, uigor animi destituerat, quin ex his quidam uirum sese dignum Hungarico nomine ostenderet, cuius quidem non indignum uidetur et locus admonet memorabile facinus attingere. Hic quum

et cladem futuram utrinque et iam pietatem huius clarissimi ducis, quem omni iure fas esse censuerunt in regnum reponi, precipue quia uidebant in Italia nec esse, nec ad multa secula fore praestantiorem pro tuenda et Re Romana et tota Italia. Quo decreto prefectum et proconsulem eum agere perpetuo uoluerunt Romane urbis et ecclesie exercitus, quod et diis auspicibus effectum est. Decernit senatus Puniceus Franciscum Mariam ecclesie Romanae perpetuum ducem uita et gestis. Ecce mi princeps qualem

tuenda et Re Romana et tota Italia. Quo decreto prefectum et proconsulem eum agere perpetuo uoluerunt Romane urbis et ecclesie exercitus, quod et diis auspicibus effectum est. Decernit senatus Puniceus Franciscum Mariam ecclesie Romanae perpetuum ducem uita et gestis. Ecce mi princeps qualem te nobis deus dederit breuibus exposui. Quare deum optimum maximum obsecro, ut te talem quales tui parentes sint nobis prestent, ut bonis omnibus opem assidue possis auxiliumque afferre,

superes. In quo uno omnem spem meam Spes Policarpi in principe. et emolumenti et dignitatis. Ita constitui, ut nihil mihi defuturum quamdiu uiuas existimem, quem flexis genibus exoratum uelim ut hoc opusculum, quod tue perpetue memorie dicaui, serena fronte suscipias, libellum scilicet cui est nomen Feretreis a claro tue domus cognomento. Inspector non tantum muneris quam cordis, et mee sempiterne, mi princeps, in te seruitutis officio. Vale mi prestantissime mecenas, presidium et

3.64  Etna diu ex se queque uomens ardentia saxa
3.65  Gerionem quatit heu spumantem e guture flammas
3.66  Qui Phlegetonteis summunt et pocula ripis
3.67  Hinc ut perpetuis implent clamoribus orbem
3.68  Eumenides seue quibus est committere leto
3.69  Cura uiros, qui non seruarunt iussa Tonantis,
3.70  Hic est Sulmoneus, terre hic Titania pubes,

3.98  Ne incidat in tenebras torpens aurique minister
3.99  Hec loca nunc caueat, semper te et proxima Syrte
3.100  Ingluuies uentris nulli laudabilis unquam
3.101  Perpetuo damnant uates, qui celsa Tonantis
3.102  Tecta uolunt habitare diu et post sidera clara
3.103  Cernere, quique malum temnunt te, parue Cupido.

et pectore uates, Elysiorum gaudia.
3.125  Qui Musas semper coluerunt carmine pulchro,
3.126  Vite horum datur egregium per secula nomen,
3.127  Perpetuum columen latique in secula fines,
3.128  Magna salus, magnum decus his et gloria magna Poetae clari sunt apud deum.
3.129  Perpetuo durant, est atque salutifer annus,

nomen,
3.127  Perpetuum columen latique in secula fines,
3.128  Magna salus, magnum decus his et gloria magna Poetae clari sunt apud deum.
3.129  Perpetuo durant, est atque salutifer annus,
3.130  Eternum uer, maturos ibi tempora fructus
3.131  Condensant superis, uiridantia gramina sunt hic

3.200  Fonte sacro puerum perfundas, conditor ingens,
3.201  Pensaque parcarum durent sibi tempora longa,
3.202  Vt fiat uirtutis honos et crimina rerum
3.203  Irrita perpetuo expellat casusque nocentes
3.204  Auertat nobis, pacemque imponere rebus
3.205  Vtque diu possit te tollens semper ad astra.
3.206  Annuit his dictis superum pater et cito diuos

seruus
3.286  Indignus seruabo tanti iussa Tonantis,
3.287  Vt fieri poterit cui sit laus, gloria sitque. Humilitas ducis plena relligione.
3.288  Perpetuo sine fine manens qui nulla relinquit
3.289  Pectora pura pius tamen mox ex ordine cuncta
3.290  Implet iussa dei, uarias it seruus ad urbes,
3.291  Vrbinum ueniant proceres et

Incarnatio Christi mirro mundo descripta.
3.357  Spiritus est nobis diffusus cuncta per ample
3.358  Corda hominum, cernens uolui te uisere, et heros
3.359  Qui mea perpetuo seruasti iussa libenter,
3.360  Seruasti miseros semper de nomine nostro.
3.361  Hanc ob rem tibi demisi memorabile munus Quare deus suffragatur duci Francisco

laurigeri Policarpi fertur ad astra
b1.2   Clara Feretrorum sanguine progenies,
b1.3   Maria Franciscus noster dux inclytus et qui
b1.4   Perpetuo uiuet hoc opere egregio. Ad lectorem Gismundi Montaini Pergulensis, Policarpi discipuli carmen.
b2.1   Tu

lepidum cognoscere uatem
b2.2   Pieridumque choros nosce uel ipse pios
b2.3   Que monumenta dedit Policarpus perlege, lector,
b2.4   Carmine perpetuo nobilitata quidem
b2.5   Hic nam Feretriae stirpis preconia cantat
b2.6   Laudibus his tollens sydera ad alta duces
b2.7   Atque

mox fuit et cominus, mox est cominus; precor dia, precor dic; prebuit ut mundo, huic mundo; et quia te semper scio me petiturum, teque petiturum scio me nunc; regio quippe nuncas, quippe micans regio; horridus hic premiis, premeris: Phlegetontes, Phlegetonteis; huic ut perpetuis, et perpetuis; et nece qui seua cui, dicatur feriunt bos.

mox fuit et cominus, mox est cominus; precor dia, precor dic; prebuit ut mundo, huic mundo; et quia te semper scio me petiturum, teque petiturum scio me nunc; regio quippe nuncas, quippe micans regio; horridus hic premiis, premeris: Phlegetontes, Phlegetonteis; huic ut perpetuis, et perpetuis; et nece qui seua cui, dicatur feriunt bos.

miserrime patrie Croaciae propulsarunt et prohibuerunt. Quum autem ea auxilia iam inde hac et illac dispersa abierint remanentibus solummodo serenissimi principis Ferdinandi militibus periculumque non mediocre existat, ac potius pro comperto habeatur, per Croaciam perpetuum istum hostem denuo excursiones facturum (nam ob imminentes propediem nives iterum oppugnaturum minima est suspitio). Propterea huc ego ipse ad gratiosissimum conspectum vestrum, serenissime et illustrissimi principes veni, ut summum discrimen necessitatemque

eveniat necesse est: aut enim tota Croacia Turcis salva fide (ut ipsi petunt) se submittet, aut sedes suas relinquere, et per christianas urbes mendicando fugere cogetur, ne perditissimis hostibus miserrime venditi serviant, eorumque sclavi (ut dicunt) perpetuo maneant. Celsitudinibus ergo vestris nos humillime commendamus, easdem obsecrantes, ut citum ac gratiosum ob imminentem necessitatem et periculum nobis responsum dent. Miseri etenim Croati a celsitudinibus vestris me ad se revertentem non

Jovanović 2013-02-16 Početna verzija Pr. S. foelicitatem perpetuam etc. Cum essem iam ad iter accinctus, relictis Ungaris Boëmis Moravis Slesistis Poloniam petiturus ac Lutuaniam, nuncius en latas Boemorum pertulit oras, nuncius inquam, non ingratus, sed jucundus et

Vngaricae ditionis regionem, Valachiamque discriminant, a meridie Danubius. Patet in longitudinem duodecim dierum itinere ab occidente in orientem, in latitudine a meridie in septentrionem trium et amplius, in hac planicie perpetua solum pingue, capaxque cultus, nisi qua paludes, aut siluae intercidunt. Regio omnium ferax, quae ad humanae uitae necessitatem pertinent, praeter uinum, cuius alioquin ea gens, utpote crapulae, uentrique dedita,

Ut tibi Nestoreos tribuant pia numina fastos,
Dent tibi Cumaeos fata benigna dies.
Plenus ut hac uita uita potiare perhenni
Hic, ubi mors ultra nec dolor ullus erit,
Sed uer perpetuum, sed pleno copia cornu,
Sed Deus et genitus ingenitusque simul.
Ille pater rerum, totum qui condidit orbem,
Spiritus ille sacer trinus et unus idem.

Pharos sunt nobiliores, Tragurium et Pharos insularum Illyrii nobiliores. quanquam multae ex eis, uariis consite arboribus, olei, uini melisque ac tritici sint feracissime tutissimosque portus efficiant magnamque Illyricum sulcantibus aequor uoluptatem sua perpetua uiriditate ac oportunitate praebeant. Alique enim ex his abundant gregibus caprarum et ouium nullique totius orbis parti praeciosorum copia piscium cedunt aut e terra ibidem productorum suauitate postponuntur. Tanta est autem huius soli salubritas, ut indigenis prodigio simile appareat

Vrseolus dux Venetorum Pharum euertit anno domini DCCCCLXXXVII. Variis posthaec uniuersa Dalmatia ob inextinguibiles inter Venetos et Ligures inimicitias casibus agitata, aucto mirum immodum Venetorum imperio, reedificata prius per uos urbe uestra, inito cum eis perpetuae pacis foedere, praecipuis ornati priuilegiis (nam et senatum habetis et quaestores ipsi deligitis uestrique iuris est aerarium), multis donati immunitatibus, gratissima potiti libertate Venetis usque ad hoc tempus fidelissime coniungimini. Qui etsi, dum aequam in Republica partem singuli

domini Carpentratensis 26 facile intellexi, ago Vestre Sanctitati gratias immortales daturus operam totis viribus, dum vivam, ut referre etiam saltem in parte fidelibus obsequiis possim. Memor ero, clementissime pater, in perpetuum sanctissimorum preceptorum Vestre Sanctitatis, que mihi a se discedenti dedit, memor etiam sentencie vive vocis oraculo Vestre Sanctitatis in me in utramque partem late, sive bene, seu (quod Deus avertat) perperam servirem ei, ad

pia foelices intonat hymnos.
2.142  Scande triumphali uictrix super aethera curru,
2.143  Sanctum cincta caput triplici diademate Virgo,
2.144  O, mundi regina potens, eia ergo pudico
2.145  Sanguine da Christum populis, da gentibus aeuum
2.146  Perpetuum, stygiis lucemque effunde tenebris.
2.147  Talibus implebant superas concentibus arces
2.148  Coelicolae, Coelumque his uocibus omne fremebant
2.149  Quum Regina Deum terris Astrea relictis ❦
2.150  (Obstarent ni iussa)

cupidis excepit in ulnis
2.287  Claementem Puerum, pietatis dona ferentem,
2.288  Hunc et enim nostris promisit Patribus Abrae
2.289  Semine ab electo uenturum in saecula Regem,
2.290  Haec afflata Deo cecinit sanctissima Vates
2.291  Cantica, perpetuum semper celebranda per aeuum.
2.292  Expressitque nouem decima cum Pallade musas,
2.293  Atque decem sonitus, quibus ante trahentia plaustra
2.294  Lusit, et ante Dei uenerandam foederis arcam
2.295  Rex Dauid, magnosque Deo celebrauit honores.

apicem Vitae, cornuque Salutis
2.331  Gente pia pueri, Regisque e foemore Dauid,
2.332  Aeternas nobis dignatus condere sedes.
2.333  Sic et enim Vatum Diuina per ora suorum
2.334  Pollicitus, stabili quos ipse uocarat ab aeuo,
2.335  Perpetuos sancto pro Christi nomine testes.
2.336  Hoc duce uictores inimico ex hoste triumphos,
2.337  Hoc immortalem debellatore salutem
2.338  Consequimur, fausto triplicis certamine pugnae.
2.339  Haec facienda fuit Patribus

formas uno de fonte fluentes,
2.369  Trisque Dei radios consistere luce, sed una
2.370  Gignitur, una parit, producitur una duabus
2.371  Lux, nec inaequalis, luci per singula ternae,
2.372  Quae se sola uidet, manet haud effabilis aeuo
2.373  Perpetuo, residens uentorum immobilis alis.
2.374  Dependent uario connexi exordine lychni.
2.375  Hae flagrant in amore faces, hae lampade clara
2.376  Eradiant, ueroque mouent praecordia sensu.
2.377  Hi solium posuere Deo,

mater ueneranda suo laetissima nato.
3.419  Qualis purpurea facie, uultuque pudico
3.420  Mane nouum roseo producit Lucifer ortu.
3.421  Caetera mirantur nascentem sydera Solem,
3.422  Defectu testata suo, pallentque tuendo
3.423  Solem perpetuae moderantem lucis habenas.
3.424  Talis ubi Marie fulsit Dea candida, et infans
3.425  Sydereus, magnique parens, et rector Olympi,
3.426  Obstupuere duces, pallentique ore retrorsum
3.427  Subtraxere pedes, penitusque ablata recessit

9.215  Primum infoelicis stipulae, et sine fruge secandi
9.216  Mandabo lolii collectis igne maniplis
9.217  Aequos in extincto constrictos urere fasces,
9.218  Granaque triticeae messis referenda sub alta
9.219  Horrea, perpetua ut sine fine in pace quiescant.
9.220  Instar et hoc aliud regni specimenque reponam,
9.221  Quum uir arata manu sua semina iecit in arua,
9.222  Post obdormiuit proiectus ad arboris umbram
9.223  Nescius, at semen gremio telluris alendum

tremuit, custodia territa fugit.
16.19  Angelus en ales ardentibus assidet alis,
16.20  Regna. ministerio Christi coelestia parent.
16.21  Nocte dies haec una caret regina dierum,
16.22  Vna dei atque agni per uulnera luce redundans,
16.23  Gaudia perpetuo laetissima fundit abysso.
16.24  Quae coleum, terramque beat, qua tollitur ardens
16.25  Framea, ne terras sublimibus arceat astris.
16.26  Laetemur, nobis superum plaudente chorea.
16.27  Excitus elusis Samson custodibus arcis

16.156  Solem odisse recens nitido quum surgit ab ortu
16.157  Eniti fraudare die terramque, polumque.
16.158  Testibus et falsis, testes euertere sanctos.
16.159  Quos deus elisiis exurgens extulit oris,
16.160  Et sua perpetuosi corpora surgere iussit.
16.161  Quid Petri memorem lachrymas in gaudia uersas?
16.162  Ore dei uiso, collapsaque uincla Iosephi,
16.163  Marmoreo tumulo Christi qui corpus humauit,
16.164  Quid iusiurandum? quo se deuouit Iacob,

Referri autem quonam alio modo melius possunt, quod si preceptorum Vestre Sanctitatis memor. Ita me geram in hoc magistratu, ut mea servitus sit et serenissimo regi meo ac huic regno utilis, et Vestre Sanctitati istique Sanctissime Sedi perpetuo dicata ac velut in omnibus addictissima. Quod quidem utrumque conabor, dum vivam, totis viribus prestare, nec ero in huiusmodi oblationibus faciendis apud Vestram Sanctitatem longior. Quam scio non verba, sed facta a me et ab

Editio: BRODARICS 1985, p. 77. [Inscriptio:] Sanctissimo domino nostro pontifici maximo, domino mihi clementissimo Sanctissime pater, domine clementissime! Servitutis nostrę perpetuę humilimam commendationem. Sanctitas Vestra iam intellexit nostrum infelicem cum Thurca conflictum. Utinam non adeo audaces fuissemus ac non adeo in apertum periculum ruissemus temere! Sed ista quomodo cuius consilio vel

prestitit, memorem futuram rationemque habituram et sortis miserę, in quam legatio ejus regno cadente incidit, miserturam una cum dominis meis observandissimis, sacro reverendissimorum patrum collegio. Me, dominum baronem, mecum perpetuam servitutem in gratiam Vestre Sanctitatis humilime commendo. Quę felicissime valeat. Ex Posonio, X. Septembris 1526. Vestrę Sanctitatis miserimus servulus et capellanus Stepanus Brodericus pp cancellarius

deberi supremam sedem uel inimici fatebuntur: quis enim temere se uel nostrae magnitudini uel gloriae ęquauerit? uictus in acie numquam, uictor semper euasi: splendidissimos triumphos ęgi, pulcherrima erexi Trophęa, ad extremum uitae perpetuum dictatorem et monarcham senatus populusque Romanus, Gręci et barbari uenerati sunt, ac ueluti numen aliquod adorarunt, et mox defunctum referent inter diuos aris, apud quas uotis se obligent meo nomini constructis.

aciem, liquido deprehendes dominationem, quam tantopere affectaueras, somnium quoddam extitisse. Ad hoc quęso consideres quo necessitatis adactus sis: circumspice ac perpende singula: omnia, quocumque te uerteris, tristia occurrunt, perpetua nox, immensa uastitas, horrenda situ ac neglecta humiditate facies, ubique gemitus, luctus, eiulatus, poenarumque ac tortorum mille species, atque iis intermixtae furiae noxios usque quaque terrent alios, alios

troiano prodierunt? Rursus nemo est adeo corruptus ingenio quin a Sicinio, Sp. Melio, Petiliis, Gracchis, Saturnino, Druso mentem auertat, ac huiusmodi turbulentos homines, seditionum faces, sentinam flagitiorum perpetuo oderit: quos satius fuisset abolere de memoria hominum, nisi quum citantur, in dedecus uocarentur. CAES. Vidisses profecto senatorios magistratus non obnunciantibus

Sed omittamus meum dolorem: hanc dedecoris egregiam haereditatem liberis ac nepotibus relinquerem? his gloriarentur minores triumphorum titulis? his posteris ego praelucerem ornamentis qui lumini maiorum perpetuas tenebras offudissem? CAES. Iam non improbo quod famę detrimentum sis fortiter

cęteris uero rebus pietatem colendam arbitror. Quo magis te, Sylla, demiror, qui te ipsum abdicaris a pulcherrimo terrarum imperio magnis a te difficultatibus adepto, et senatus consulto populique auctoritate in perpetuum confirmato. unde multis occasio carpendi tui relicta est. Quidam opinantur abiecti animi fuisse quod te imparem tantę moli senseris, quod tuis humeris sustinere pręgrandis principatus onus non ualueris: alii

imperiumque totius orbis clarissimum omnibus ex paribus quassatum rueret ac penitus extingueretur. CAES. Ita ne rudes animi fuisse nostros maiores existimas ut aliquid in rebus humanis perpetuum apud se statuissent? ita imperitos antiquitatis ut non habuerint ante oculos quot amplissima regna potentissimęque respublicę fluxu temporum a stirpe interiissent? Haud aliter sęse humanę res habent ac sydera: haec enim

haberet uti ais, nihil istoc magis tuę sententię subscriberem: sed contrahe iam uela et cursum quo cęperas intende. Nequeo tamen intelligere quomodo te isto ex labyrinto euolueres: haec maxime pugnant inter se: perpetuus dictator, quum nihil minus cogitares, renunciatus es: quod omnes ordines et magistratus ratum habuerunt, et ipse (licet dissimularis) approbasti. deinde contendis cędendum fuisse de iure alieno, quasi uero iniuste

urbs autem utroque modo libertate spoliaretur: atque (ut dicitur) dum Charybdim declinat, incideret in Syllam; mens huiusmodi non fuit uniuersi populi nec inuentum ut imperium in me perpetuum conferret, se uero in aethernam demergeret seruitutem. Caeterum id a meis necessariis exquisitum est, quorum intererat oficii me cunctis laudibus et ornamentis afficere. Igitur amici retulerunt, senatus assensus est,

non poenę incredibiles uidentur? quę nisi cum uita (ne Papia quidem lege perditae lasciuię fibulam imponente) non abierunt. Testatur hęc tua caluities et uulgatissimum Thyestis nomen inustaque scomatis perpetua infamię stygmata identidem a milite currum prosequente iactatis. Igitur audebis obiiere mihi tua flagitia, quę non excusantur aetatis imprudentia? maturum iudicio sibi tenacissimis nexibus obstrinxerant.

et nostris ponere frena volens.
Obstiti et opposui tanquam mea tergora murum
Nec sivi rabiem longius ire suam,
A qua tot jam sum misere vexata per annos,
Nec data pax ulla est, nec mora, nec requies.
Utque Atlas coelum valida cervice ferebat,
Sic ego perpetuo barbara tela tuli.
Nec fuit inventus qui pro me hoc munus obiret
Alcides nec qui fasce levaret eo.
Sola repugnabam, traxi tot sola labores,
Sed victa non (mihi credite) cadam sola.
Pascere crudelis parto fortuna triumpho,
Pascere, nec telis perfida

cadam sola.
Pascere crudelis parto fortuna triumpho,
Pascere, nec telis perfida parce tuis.
Vicisti (fateor), vicisti, quid mea cessat
Tertia Parcarum rumpere fila soror?
Vel potius, si rursus habes, o Diva, regressus
(Ut perhibent), si nec perpetuo una manes,
Respice nos alacri vultu risuque benigno,
Omnipotens, mersae porrige, quaeso, manum.
Sola homines summo deturbas culmine rerum,
In solio rursus sola locare potes.
Sed quid ego incassum Fortunae accepta potenti
Haec refero? vel quo

et patrono meo semper obseruandissimo In Hungariam. Illustrissime et Magnifice domine domine semper obseruandissime salutem et seruitiorum meorum perpetuam commendationem. Ad uigesimum diem Octobris redditę sunt mihi tuę litterę ex arce tua Stenijsnak cumulatę quidem omnibus amoris et humanitatis officijs. Pergratum mihi fuit intelligere cum itinera successumque rerum

optima uxore in regnum tui Pernessith, ubi semper mollis aura spirat, ubi tot, tam varia sunt odoramenta, ut languentem animum recreare possint. Hic florum vis magna, hic plante conspectu perjucunde, hic pregnantes arbores electis et variis fructibus, iam peponibus adest sua maturitas. Aquę in perpetuo fluxu, aer salubris, amplitudo regni amenissima. Credo in hoc horto consedisse Venerem et Gratias. Velim ignoscat mihi haec dumtax tuus medicus, alioquin vir doctissimus, si hac sola in re ab ipso dissentio; aliis in rebus eius opinioni, ut par est, non refragabor ac

d'Hungheria Beatissime Pater et domine domine clementissime! Post pedum beatorum oscula et servitutis mee humilem commendationem. Si non me et observancia in Sanctam Sedem Apostolicam et obsequium perpetuum in Vestram Sanctitatem movissent, tacuissem utique nec tam temerarium opus agrederer. Ceterum ea que dixi me nedum moverunt verum et impulerunt, ut Vestre Sanctitati aliqua de hiis, que hic aguntur, scriberem, cui supplico velit

olim.
1.341  Nam dederat causam contemptę iniuria Legis
1.342  Pollicitis, fruticem uetitum dum uellit Adamus,
1.343  Cum mors perpetuos uitę primum abstulit annos.
1.344  Debebat damnum hic culpę reparare uetustę
1.345  Quod desideriis aetas quęsiuit auorum,
1.346  Et uotum fatis tandem sua secla

2.184  Foelix hinc pecori tellus alimenta ministrat,
2.185  Et pingui rimantur aues sua pabula prato.
2.186  Hic prope perpetuo rident uiridaria uere,
2.187  Seposita nimium foelix regione recessus.
2.188  Quo

2.929  Haud torpet, genita sed sese luce tuetur,
2.930  Atque aeternus amor tali spectamine prodit.
2.931  Magni hęc ipsa Dei, si fas est dicere, uita
2.932  Perpetua, et motu nunquam uariabilis ullo.
2.933  Sed quodcunque iubet fieri diuina uoluntas,
2.934  Haud quaquam subito certum immensumque necesse

3.508  Esse Deo, auersos ueluti reuocare Parentem
3.509  Immortale genus, spectato cuius in ore
3.510  Perpetua fieri natum est aetate beatum,
3.511  Nasci hominem Verbum fueritque antiqua uoluntas.
3.512  Vnde secuta poli sunt pręlia, casus

hinc promens uirtutem numinis almi.
3.891  Hęc est uera dapes qua uere spiritus ipse
3.892  Pascitur, et montem adiutus pertingit ad ipsum
3.893  Vates, perpetuo siluis ubi degitur aeuo.
3.894  Quin eadem lęta foelicis in arbore prati
3.895  Carpitur, et sensum pellit de corpore plebi.

3.909  O cui fas pręstare quidem foelicia Tempe,
3.910  Et riuos passim diductos fontis amęni,
3.911  Quę pręfers superans, paradisi quanta uoluptas
3.912  Perpetuo iustis fuit olim uere parata!
3.913  Foelix iam cui nosse datum bona quanta recondis,
3.914  Qui tali puro discumbunt pectore mensa.
3.915  Isque

4.420  Noster amor cordi et sanctę obseruantia Legis
4.421  Cui fuerit, Patri dilectus amabitur ultro,
4.422  Continuoque una Pater illum et Natus adibunt,
4.423  Perpetuusque dies et lux genialis agetur,
4.424  Aeternante Deo foelices hospitis aedes.
4.425  Contra

pia gens cupitam lętetur nacta salutem meritę factis pęnę statuantur iniquis,
4.678  Et pia gens sedes lętetur nacta quietas,
4.679  Tandem ubi perpetuo deget foeliciter aeuo, aeuo] post hunc versum

5.113  Quod pariat notum Personas protinus esse
5.114  Respectum citra, uim nil augere creantem
5.115  Qui gaudet, sola sed degere uitat in aula,
5.116  Foetu perpetuo steriles et reppulit annos.
5.117  Sed quia doctrinę modo nos huc intulit ordo
5.118  Dignum, quod referunt illo mortalia causas,

5.668  Cui Deus illapsu mentem recreabat amico,
5.669  Insinuatque animi sese penetralibus atque
5.670  Permeat, et totam solidabat uiuida uirtus
5.671  Templum perpetuum sibi iam positura manenti.
5.672  Quo magis hanc coelo fert spiritus, amplius illa
5.673  Sese demittit, tum pectore deuouet olli,
5.674  Atque ita non unquam post ortum

obitus nullos cognouit uita, tuendo
6.28  Vnde stetit numerus se toto pectore mentis,
6.29  Et pulchrę sobolis foetu manantis amoris,
6.30  Aeuo perpetuo qui ter numerauit eundem.
6.31  Quem post immensos mens alta retorquet in orbes,
6.32  Vnde Deus proprio non entia nomine promit.
6.33  Ast ea discerpunt, quod iam radiatur

dum retro diuertit praua uoluntas,
6.55  Contra pars monitis dum restitit altera parens.
6.56  Vtraque continuis posthac exercita pugnis
6.57  Perpetuis agitat certamina mutua bellis.
6.58  Vni dum lectos tendunt auertere coelo
6.59  Atque Herebi densare globos noctemque profundam,
6.60  Alteri at

7.796  Sed prorsus nostri merces est illa laboris.
7.797  Mortales adeo quę uires eleuat, omnis
7.798  Vt torpor simul atque ignaua obliuio cedat.
7.799  Actu perpetuo quam nostra potentia primum
7.800  Eluxit, nobis fęlix et uita beata
7.801  Qua manat, miserasque uices exhaurit adusque.
7.802  Summum id namque bonum nil usquam ubi

9.40  Principio rerum quo rettulit omnia condens,
9.41  Obsequio cuius stabunt examina diuum,
9.42  Ex hoc aeterna dum surget in aede sacerdos.
9.43  Et fore perpetua maneant ea regna quiete,
9.44  Si nil errarit digressus tramite iusso.
9.45  Extollique thronum cernit sublimibus astris,
9.46  Vilius et doluit proprio pręstare

9.232  Pars claro ueluti supereminet altera limbo
9.233  Interstincta, meat spirans qua desuper aura.
9.234  Ast inuisa Diis, Furiarumque altera sedes,
9.235  Perpetuę incumbunt cui noctes, horror et ingens;
9.236  Manauit summa stantis uis hactenus ora.
9.237  Debilis hinc nigri iam uirtus exiit Orci,
9.238  Ipse manus et crura simul ceu

9.270  Ingenio luteis sic ossibus addita miro,
9.271  Aeternę abscondens ut cęlet originis artem,
9.272  Non diducta tamen terrestri corpore defit:
9.273  Sed res perpetuo durabilis, ampla potestas,
9.274  Qua facili fieri sibi competit omnia prorsus,
9.275  Hac gestę uitę merita pro sorte perennat.
9.276  Scilicet, aeternę si se coniungere

9.275  Hac gestę uitę merita pro sorte perennat.
9.276  Scilicet, aeternę si se coniungere uitę
9.277  Contigit, indignos quo gratia prouehit alma,
9.278  Aedit perpetuę munus pręnobile uitę.
9.279  Sin cadit haud habilis diuini luminis expers,
9.280  Aeternum frustra iam męret inutile fatum,
9.281  Atque statu uiduo mors hęc aeterna

e marg. pro versibus primo expunctis et deinde a linea 327. usque ad 333. denuo scriptis ille quidem cęlum tunc haurit apertum,
9.317  Perpetuęque oculis subito periere tenebrę.
9.318  Reddita nec tantum uirtus sibi sola uidendi.
9.319  Maius adhuc aliud mox menti illuxit, et illum
9.320  Iam tunc autorem agnouit

9.797  Ingenio miro quo sic altaria condat,
9.798  Vnde suas acies duxere examina diuum,
9.799  Protinus et nitens immenso mundus inani
9.800  Perpetuo exemplar diuinum rettulit orbe.
9.801  Tunc igitur macula demissus fęcis ab omni
9.802  Defensę Marię corpus sibi sumpsit in aluo
9.803  Protinus et mira numero

modo, quam tunc reprobari iussis non obtemperasse. Sed nil equidem dubito Franciscum Francorum regem Christianissimum ullam conditionem auersurum, si uno consensu omnium de cunctis gentibus Christianis unus debeat constitui populus. Cui legibus caueatur, ut pax omnibus perpetua constet, de infidelium manibus regna recuperentur et amissę oues suum in ouile redeant. Ratio ergo ineatur, ut res queant tam grandes geri. De qua re non nulla ad Imperatorem scribo: quorum exemplum hic subiungam, ut concepta pectoris mei pateant, et si Tuę Maiestati

hi panes, qui latebant apud puerum! Quamuis tamen senex, ego ob imprudentiam merito puer possum existimari. Sed qualescunque hos utinam Christus dominus noster in totum populum partiretur, ut inde omnes satientur, tandemque cuncta pacentur! In hanc eandem materiam scripsi ad regem Francorum, hortatus principem ad perpetuę pacis et illustrissimę dignitatis rationem ineundam. Scripta 1534, die XVI Iunii Damianus Benessa, seruus obstinatissima pietate

laboribus contraxi aegritudinem ac renum incommoditatem in procinctu nunc eundi hac ipsa de causa ad balnea Senensia coacti intrare. Te et bene valere, et bene ac feliciter agere gaudeo magnopere. Nec diu patria cariturum spero, nisi tua sponte velis te prorsus ab ea perpetuo abdicare; quod, opinor, non facies, praesertim cum in ea, quod spero et opto, honoratum locum habere possis. Quod ut fiat, et ego diligentem operam nauo. De serenissimae reginae, dominae nostrae clementissimae in me animo quid dicam, fortasse ob multa

esse, qui terram nihil grauius sustinere quam hominem disciplina carentem asseruit. Nemini igitur mirum uideri debet, dum his artibus atque institutis liberis uestris quasi per manus administrandam regendamque Rem publicam Vestram traditis, si eam securam a uariantis fortunae impetu insignemque perpetuis temporibus apud omnes gentes ac memorabilem constituatis. Quid enim ab animis luxu atque desidia marcescentibus praeclarum ac memorabile expectari potest? Cum itaque pro more uestro ac uetere instituto de praeceptore liberis uestris comparando in communi consuleretis,

neque ab amicitia nostra alienum faciemus, si majore blandientium verborum copia voluntates nostras confirmabimus. Hoc tu certe proximis litteris tuis, tum amoris tum fidei erga me tuae plenis, egregie praestitisti, hoc ipse quoque nunc his meis exhibeo, reddoque benevolentiae erga te meae, perpetuo duraturae firmissimum pignus, et clarissimum testimonium. Ubi autem mones, ne de observantia in me tua in dubium veniam, facis tu quidem amice et ex humanitate, facileque abs te quanti fio, et quam vehementer me amas, perspicio, verum scito, nunquam meum cor ejusmodi ambiguitate

pugnabimus. Istic, ut confidimus, in urbe Roma orabitur ab ecclesia pro fratribus, reddetisque Hungaris saltem hoc genere officii vices gratitudinis, qui a tot saeculis pro Christianitate belligerant et certe belligerabunt, ferroque infidelium, una cum Joanne rege suo malunt interire, quam perpetuo servire tanto tyranno. Habes publicarum rerum omnium faciem, in his nunc sumus; quae succedent, Deus scit. Ennio Verulano, cardinali, inquam, nostro dignissimo, cui tota nostra familia

nefas est a nobis alienare, et ad manus infidelium tradere. Si rex tuus vult habere pacem cum Imperatore, reddat illas quatuor arces, Strigonium, Vissegrad, Tattam, Albam Regalem, ut prius regi significatum est. Quo facto statuentur ex utraque parte fines, et sic in perpetuum pace fruemini; alioquin Imperator ad pacem non consentiet. Tamen, dixit, se de his relaturum ad Imperatorem. Adhuc enixe commendavi negocium V.re M.tis et rogavi, pararet mihi aditum ad Imperatorem, licet ille mandasset, ut ipsi basse negocium

dixisse. Nolim autem quempiam offendi, si quid in hoc libello nobis exciderit alienum a dogmate christiano, dum exercendi gratia ingenii conamur idoneis coniecturis opiniones quorundam philosophorum de anima, eiusque partibus, et affectionibus obiter refellere. Nam ecclesiasticae veritati perpetuo nos addiximus. Tibi tuisque omnibus omnia precor foelicia. Posnaniae. 16. Decembris. 1544.

alioqui concaedimus (deum immortalem) quot in homine turbae concitarentur, quanta confusio, quantum certamen esset inter ipsos affectus: quotidie, signis collatis, dimicaretur, nulla vi animus erigi posset quo minus proteruis illis et effrenibus beluis geminata eorum potestate, perpetuo succumberet. Itaque ratio persuadet, vt ira, dolor, metus, voluptas, caeterique turbidi affectus animae sensitiue inhaereant: quam vt habemus communem cum caeteris animantibus, ita et affectiones nostrae similes sunt brutorum affectionibus, existuntque citra omnem dubitationem in locis

haec ratio? An aliquid certius expectas? Sane inquit non inepta mihi videtur, sed vellem quippiam subtilius afferri. Tum ego, n e istud quidem, quo tibi mos geratur, conari negligam. Haud existimo te latere in plantis terrestribusque pariter et aquaticis animantibus perpetuum servari naturae ordinem, ac secundum cuiusque potentiam seminis partus similes in eodem genere forma et virtute gigni, nec vnquam variari eorum naturam: quam semel a primordio vim vel abstergendi vel glutinandi vel aliud quippiam huiusmodi efficiendi lasserpitium

eo genere fortunarum sint, quod principum virorum splendorem non perferat, ac umbra delectetur: quae autem publica sunt, et in communi, vel salute, vel ornamentis versentur Reipublicae (quo in genere Illustrissima Magnificentia vestra principem locum in hoc regno, a maioribus suis, haereditate et perpetua successione traditum tenet) ea ad me hominem privatae vitae deditum, ac litterarum studiis in umbra abditum, nihil pertinere semper iudicavi. Nunc autem ea tempora incidere video; ut institutam vitae meae rationem mutem, tuamque Illustrissimam Magnificentiam

in re facultas Reipublicae vulnerum sanandorum; modo voluntas non defuerit. Quae ne desit, et maiorum tuorum magnis rebus gestis gloria quaesita, et animi tui magnitudo, et amor patriae communisque libertatis nostrae, efficiet. Ad quam rem te Illustrissime Comes pluribus hortari nolo, ne videar perpetuae voluntati tuae, et amori tuo haereditario erga patriam diffidere. Non defueris nobis, non defueris patriae, non communi saluti, et regni dignitati. Ut autem Illustrissime Comes, haec quae a te postulamus praesidia, Reipublicae et regno universo facilius invenias et firmius constituas, et

se a Tyrannide exolvant, ruunt. Quod genus militum apud nos nullum est. Servis enim maiores nostri in agris colendis re familiari tuenda uti voluerunt: rei militaris et armorum disciplinam, liberis et generosis hominibus commiserunt; eamque partem regni nobilium ac principum virorum propriam et perpetuam esse suis legibus sanxerunt: nec mercenariis, viliorisque conditionis, et fortunae demissioris ducibus, ad eam rem uti voluerunt; sed reges ipsos sibi duces in bello gerendo esse decreverunt; quod generosus animus, et nihil praeter insignem gloriam virtuti suae praemium proponens, non

linguae vobis insertos, licet distent regionibus, decet simul huic regno petere a diis immortalibus prosperos successus, simul in eius felicitatem niti: quippe in gravissimis aerumnis, ac servitute miserrima nationis Scalvinorum hoc unum ornamentum in terris Dei benignitate superest, quod precor perpetuo vobis faustum felixque maneat. Caeterum ut ad vos redeat oratio mea viri optimates, inprimis me declarare oportet, qui sint optimates, cur potissimum vos alloqui consilium fuerit. Optimates igitur appello praesides legum: custodes aequitatis: defensores reipublicae: propugnatores

Bibliographia locorum inventorum

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].

Niger, Toma [1522], Epistula ad Adrianum VI, versio electronica (, Praga), verborum 235, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula] [word count] [nigertepistadr1522].

Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 405, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15251130].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus electus episcopus Sirmiensis, cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 271, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260312].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Požun), Verborum 315, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260910].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533], Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 805, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanfepist15330705].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], Brodericus Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Rim), Verborum 313, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360422].

Petrović, Nikola (1486-01-15 – 1568-04-16) [1538], Oratio salutatoria ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit, versio electronica (), 984 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [petrovnorrhag].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report