Your search found 84 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-84:

adstruit, et reputat, Disputat, injicit, atque probat Arte politus Apostolica. Abdita scripta Theologica Physica protulit armario Pyrgus, et in ratione procax Incipit, et trutinans memorat, Rhetoricum Ciceronis opus Primitus objicit, ut potius Hinc reserans ubi templa Deus Ad species generale genus. Inde parat nois argolicum Dans laqueum sibi Syllogicum, Ut triplicet Deitatis opus, Quo viget ecclesiale decus.

Nos igitur hunc, et si qui praeterea itidem eo utuntur, jure optimo secuti sumus. At durum quiddam est negotiositas! Credo item et curiositas. Sed haec, et complura hujusmodi, vel propter necessitudinem facile tolerabuntur, vel sicut illa Ciceronis beatitudo et beatitas, usu aliquando emollescent. Quanquam idem Cicero in Tusculanis Quaestionibus a mulieroso mulierositatem, a vitioso vitiositatem,

ac forma principis digna refulget, ut amplius non egeat alicuius orationis subsidio. Magno si quidem ac ingenti gaudio afficimur tue felicissime creationis, que, cum magnis ac divinis praeconiis extollenda sit, nec dum ingenia tarda ac ieiuna, verum etiam fluvios Ciceronis exsicare potuisset! Relinquam igitur illud consulto pollicioribus exquisitioribusque ingeniis exornandum ampliandumque; mihi quidem sat erit huius communis gaudii ac publicae et late patentis leticie expertem non fuisse, et pro virili mea

et praeclari quidem Boethii De consolatione libri, et Senecae tam ille De consolatione codex insignis quam alter, quem De remediis fortuitorum appellauit. Isidori quoque Synonymorum clarissima gemmulla. Ciceronis uero si exstaret opus, quod de hac ipsa ratione conscripsit, forsan et nos et omnes alios hoc labore leuasset; exstant tamen plereque eius consolatoriae dignae epistulae, quales etiam sunt nonnullae Cypriani,

enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem

appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et

Inque bonis cessat non cognita rebus,
apparet Virtus arguiturque malis. Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte

enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem

appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et

enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem

appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et

enim et uulgus illam crudeliorem diramque magis mortem appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem

appellat, quae cruciatu longiori trahitur, contra uero fortunatam et felicem quae breui et facili momento consumitur. Hinc Augustinus ad Macedonum scribens digne commendauit Ciceronis ea de re iudicium dicens: Sanior est Ciceronis sententia ubi ait: haec uita mors est, quam lamentari posset si liberet. Sed si tamen eam mortem appellare non placet, et

quidem nominentur. Latet enim (ut recte ille poeta ait) "Inque bonis cessat non cognita rebus, / apparet Virtus arguiturque malis." Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte

quidem nominentur. Latet enim (ut recte ille poeta ait) "Inque bonis cessat non cognita rebus, / apparet Virtus arguiturque malis." Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte

quidem nominentur. Latet enim (ut recte ille poeta ait) "Inque bonis cessat non cognita rebus, / apparet Virtus arguiturque malis." Et recte sane, quandoquidem Ciceronis testimonio uirtus a uiro appellata est, uirtutum autem praecipua et uiro maxime propria fortitudo, cuius munera duo sunt maxima: doloris mortisque contemptio; his qui uti negligit dum usus uenit, procul dubio non potest nec nomen recte

euenire nobis puta. Alios uita uelocissime adduxit quo ueniendum erat etiam cunctantibus, alios macerauit et coxit. Hic Senecae est discursus; sed ille Ciceronis non indoctior: Quae uero aetas longa est? Aut quid omnino homini longum? Nonne modo pueros, modo adulescentes in cursu a tergo insequens Nec opinantes assecuta est senectus? Si, quia nihil ultra

manus: praesertim cum "nihil sit miserum," ut praeclare ait Boethius, "nisi cum putes, contraque beata sors omnis est in aequanimitate tolerantis. " Ex hoc genere est et illud Ciceronis ad Titium: non est iam grauitatis et sapientiae tuae, quam tu a puero praestituisti, ferre immoderatius casum incommodorum tuorum qui sit ab eorum, quos dilexeris, miseria maloque seiunctus. Etenim cum te semper et priuatis in

Valerius Maximus. Polibius. Valerius Maximus. Ciceronis opuscula: liber De amicicia, dicitur Lelius, De senectute, Cato Maior. Thucidides. Phalaris.

De aduersitate ferenda. Nemo duraret, si rerum aduersarum eandem uim assiduitas haberet, quam primus ictus. Qui de felicitate ad miseriam deuoluti sunt 74 . Miserabilis bonorum casus: Socratis, Rutilii, Pompei, Ciceronis, Catonis 75 . / Fortis in aduersis Stilbon 76 . Quę lacessunt sapientem, etsi non peruertunt 27 . Crudelis in re aduersa obiurgatio

id est multorum amicicia 67. Comitas hominis minoris erga amicum superiorem 69 . Amor sui a natura 70 . Contra reprehensorem Ciceronis in libro De amicicia 101 . Ita amicum habeas, posse ut fieri hunc inimicum putes 104 .
Auxilium. Apologus Esopi, quo docet non nimis confidendum in

sors 236 . Abderitę ranarum muriumque multitudine patrium solum relinquere coacti 238 . Aduersa Demetrio 244 . Marii errores 352 . Ciceronis exilium 368 . Quot malis humillima infestentur 421 . Galenus in sua mala cauillatus 446 .
Ars. Lanas

mutuas pecunias dabant, quę iis apud inferos redderentur, liber II, caput I. Habitaculum. Marcus Emilius Porcina, quod uillam nimis sublime extruxisset, graui multa affectus, liber VIII, caput I. CICERONIS OPVSCVLA
Agricolę uoluptas 43 . Marcus Curius, Lucius Quinctius Cincimatus. Viatores 45 . Ager cultus laudatur. Cyrus 46 .

admisit. Eadem sui confidentia in Catone, in Marco Scauro, in Marco Antonio oratore liber III, caput VII. Ciues boni coronabantur apud Athenienses, liber II, caput I. CICERONIS OPVSCVLA
Beneficii meminisse debet qui accepit 20 . In quos debet conferri beneficium 82 . De beneficio collocando. In indigentes. In conuictos

ante se passi sunt omnesque passuri 81 . Si dolor torquet, non adiuuat, primo quoque tempore deponendus est 81 . Dolor dissimulandus 82 . Consolatio in morte Ciceronis 115 . Consolatio de morte amici 21 . Consoatio in morte 30 . Indignare, siquid in te iniquum proprie constitutum est, non siquid cum aliis commune

Carneades ad mensam recumbens cogitationibus philosophię abstractus, manum ad cibum porrigere obliuiscebatur. Archimedes hostem non respexit arti intentus liber VIII, caput VII. CICERONIS OPVSCVLA
Consortium optimorum parit commendationem. Publius Rutilius cum Publio Mutio 123 . Callidus Hannibal et Quintus Maximus. Solon furere se simulauit 97 .

Deus. Thales interrogatus, an facta hominum deos fallerent, "ne cogitata" inquit, liber VII, caput II. Discordia: De ui et seditione, liber IX, caput VII. CICERONIS OPVSCVLA
Degener. Tyberius Grachus optimus, filii pessimi 122 .
Deffensor. Qui non

indicauit. Cato Portius arbiter ipsum Calphurnio damnauit, liber VIII, caput II. Enygma. Homerus, quia quęstionem absoluere non potuisset, dolore absumptus creditur, liber IX, cap. XII. CICERONIS OPVSCVLA
Ęger. Appius Cęcus 39 . Ętas. Aetatum officia 101 . Emptionis uenditionisque quęstiones 148 . Tollendum est

totidem mancipiis permutati. Cretenses sua iumentorumque urina sitim extinxerunt. Numantini humanorum corporum dapibus usi. Calaguritani ne uxoribus quidem ac liberis pepercerunt, liber VII, caput VI. CICERONIS OPVSCVLA
Fortunę magna uis in utramque partem 116 . Cui spes omnis et ratio et cogitatio pendet ex fortuna, huic nihil potest esse certi 176 . Felicitas in cęlo

Imaginum amore flagrarunt Romani 327. Clipei in templo cum imaginibus. Qui suas uictorias pinxerunt. Nero colossum pingi iussit, quod fulmine ictum conflagrauit 329. Zeuzis athletę, quem pinxerat, subscripsit: inuisurum aliquem facilius quam imitaturum. Ciceronis facete dictum de lapide Chio et Tyburtino 338. Gula. Pamphagi omnia mandentes 72. Catuli, quo largiore aluntur lacte, eo tardiorem uisum accipiunt 93. Caprę pinguedine sterilescunt 95. Qui cibi ex sue coenis interdicti 96. Mulus piscis

prędicat; liber VII, caput II. Gula. Tibicines uino consopiti a Tibure Romam usque portantur; liber II, caput I. Damnatus qui puero omasum cupienti bouem occidit; liber VIII, caput I. Gratus. De gratis, liber V, caput II. CICERONIS OPVSCVLA Glorię cupiditas 87. Calicratidas gloriam / propriam prętulit patrię commodo. At uero Fabius non ponebat rumores ante salutem 91. Deforme est de se ipso prędicare 105. Summa gloria constat ex

Mugilum natura ridetur, in metu capite abscondito, totos se occultari credentium 99. Animalia, quibus nullus sanguis, hebetia 126. Vappę nomen accipit degeneratus animo 146. Nullum animal minus docile minoris ue intellectus quam musca 286. Aquę ex Academia Ciceronis salubres oculis 296. In Cea insula fons qui hębetes facit. Inconstantia. Detris, Garamantum oppidum, affuso fonte a medio die ad mediam noctem aquis feruentibus, totidem horis ad medium diem rigentibus 55.

penitendum properat, qui cito iudicat 85. Conflagratio futura. Diluuium 100. Iudicium fallax 27. Inuidia. Si inuideris, maior es. Nam qui inuidet, minor est. Inuidia est dolor animi ex alienis commodis 87. Cestius Ciceronem litteras nescire dixerat; a Ciceronis filio flagris punitus est 116. Nihil est inuidia periculosius 136. Ira. Muliebre est furere in ira 20. Liber de ira. Facies irati 46. Ferarum furor 46. Irę deffmitio. Inter iram et iracundiam. Vtrum ira secundum naturam sit.

uitę, liber IX, caput XIII. Hippocrita. Qui alios heredes reliquerunt, alios se relicturos prędicauerunt, liber VII, caput IX. Masilienses eos qui religionis simulatione inertię alimenta quęrunt, non admittebant, liber II, caput I. CICERONIS OPVSCVLA ludex. In iuris ęquabilitate exercenda facilitas 92. Iuris matura fons est. Testamentum falsum 153. Hereditas honesta 154. Impatientia. Themistocles, Coriolanus 12. Aiax 99.

Cornelius Gallus et Titus Ęthereus inter usum puerilis Veneris extincti, liber IX, caput XII. Lętitia. Foeminę prę gaudio extinctę. Item Marcus lunius Talua. Item Sophocles, liber IX, caput XII. CICERONIS OPVSCVLA Lis. Duo genera decertandi. Bellum quare suscipiendum 79. A litibus abhorrere fructuosum 128. Libertas. Omnes sapientes liberos esse et omnes stultos seruos 180. Libertatis proprium sic uiuere, ut uelis 88.

Ideo immortalitas est mors honesta 87. Cambysis exercitum ad Hammonem missum harena obruit 95, Moriendum est 96. Cuiusque mortis unus terminus nec aliud mortis genus alio magis timendum 104. Ingenti animo mors prouocanda est 107. Mors Ciceronis 115. De contemptu mortis 2. Mors tam seni quam iuueni ante oculos esse debet 5. Cato mortis contemptor. Item Scipio. Mors non timenda 9. Quotidie morimur. Vir fortis ac sapiens non fugere debet e uita, sed exire 10. Mors disci debet meditando. Mors

linguas didicit, liber VIII, caput VII. Mora. Triumuiri, quod ad incendium in Sacra uia ortum extinguendum tardius uenerant, damnati, liber VIII, caput I. Mutatio morum aut fortunę, liber VI, caput IX. CICERONIS OPVSCVLA Matrimonium. An uir sapiens ducat uxorem? 69. Commune animantium omnium conunctionis appetitus 73. Prima societas in conuigio 84. Seruus est, cui mulier imperat 180. Magnanimus. Marcus Curius aurum contempsit 45.

cognouit- Et ego, inquit, illis meę gentis ius dabo, liber III, caput VII. Necessitas. De necessitate, liber VII, caput VI. Quanta cogit experiri necessitas: seruos ad militiam coemi, ornamenta templi conflari, eodem. CICERONIS OPVSCVLA Nobilis. Responsum Themistoclis ad Seriphium 31. Qui ad paternam gloriam plus addere studuerunt. Nauis gubernatori reipublicę gubernator comparatur 33. Scalinum 150. Natura quid primum

aliquando delectatus unguento: Male, inquit, istis effoeminatis eueniat, qui rem tam bellam infamauerunt 46 .
Oratio. Sermo 2 . Facundia floruit tempore Ciceronis. Catonis dictum: Orator est uir bonus dicendi peritus 4 . Thesis, phrasis 13 . Aiebat Scaurus: non minus magnam uirtutem esse scire desinere quam scire dicere 18 .

liber III, caput VII. Quę cuique magnifica contigerunt, liber VIII, caput XII. Demadis dictum: Nolentibus Atheniensibus diuinos honores Alexandro decernere: Videte, inquit, ne, dum cęlum custoditis, terram amittatis, liber VII, caput II. CICERONIS OPVSCVLA Oratio. Vinculum humanę societatis ratio et oratio 83, Sermonum diuersitas 98. Ratio contentionis et sermonis 103. Decorum circa orationem 104. Eloquentię uis. Lucius Crassus 123. Oratio benigna 124. Eloquentię laus

MARCVS TVLLIVS CICERO IN TVSCVLANIS
Poetę. Philosophia ad rectam uiuendi uiam pertinens 89 . Poetarum genus e doctis antiquissimum. Philosophia Latina latuit usque ad Ciceronis tempora. Philosophia perfecta ornate et copiose dicere 90 . Ennii poetę epitaphium 93 . Poetę et reliqui clari uiri post mortem nobilitari cupiunt. Philosophia omnium artium mater

moralem et diuinam philosophiam 88 . Studium litterarum. Philosophorum sectę 110 . Deliberat Cicero, an permittente salutem Antonio orationes suas comburet 114, 115 . Mors Ciceronis 115 . Naso rogatus, ut quosdam uersus inconcinnos tolleret, respondit decentiorem esse faciem, in qua aliquis neuus esset 125 . Lucius Vinicius ex tempore causas agebat. De hoc eleganter dixit diuus

Sylla Aristotelis et Theophrasti uolumina Romam deportauit 354 . Lucretius poeta per insanię interualla scripsit 355 . Pompeii studium in liberalium artium pręceptores 364 . Ciceronis eloquentia 380 . Cęsar. Oratores. Philosophi. Grammatici 381 . Bibliotheca concrematur 386 . Varro 393 . Vergilius. Horatius.

Asiam consul missus Gręcam linguam didicit. Roscius nunquam in scenam prodiit, nisi ante domi meditatus. Demosthenis industria mira; Pythagorę, Platonis, Democriti et aliorum philosophorum. Liber VIII, caput VII. CICERONIS OPVSCVLA
Pax. Paci semper consulendum 79 . Hosti dediti qui iniussu senatus pacem fecerant 163 . Pax est tranquilla libertas

regno priuaret. Item Sarister contra patrem Tygranem, liber IX, caput XI.
Risus. Philomenes nimio risu extinctus, liber VIIII, caput XII. CICERONIS OPVSCVLA
Rex. Tyrannorum uita 15 . Imperiorum, honorum, glorię cupiditas 77 . Cupiditas principatus 86 .

furuę, liber II, caput I. Spes. De fiducia sui. Scipio uadimonium distulit in diem posterum intra oppidum quod obsederat. Eo potitus, quod promiserat, impleuit, liber III, caput VII. CICERONIS OPVSCVLA
Sapientia. Prudentia 74, 75 . Consyderatio rei gerendę 89 . Ingenii magni est percipere cogitatione futura 90 .

cruribus suis cum paruulis filiolis ludens ab Alcybiade risus est; Achillem Homerus bellicos labores canoris fidibus relaxantem inducit, liber VIII, caput VIII. Testis. De testibus, liber VIII, caput V. CICERONIS OPVSCVLA
Temperantia 75 . Sedatio perturbationum animi 94 . Temperantia 166 . Tentatio. Omne malum nascens

caput VII. Vulgus. Antigenidas tibicen, cum discipulus eius populo parum probante caneret: Mihi cane, dixit, et Musis. Idem de Zeuzi pictore exemplum, liber III, caput VII. CICERONIS OPVSCVLA
Veritas. Veri inquisitio 74, 75 . Viuendi genera. Officium medium. Officium perfectum 13 . Ofiicia cum tempore commutari

comparat alter ebur;
6.3.47  Ille locuturas certat mollire figuras
6.3.48   Naturae artificis uiuum imitatus opus.
6.3.49  Aemulus orator Ciceronis uincere laudes
6.3.50   Seu quod Cecropium certat adire sophos.
6.3.51   Maeonidae uates et magni fama fatigat

cognoscebatur. Antiqua enim vanitas miratur Platonis, Aristotelis et Carneadis doctrinam, sed quid excellentius apostolorum doctrina, quae ut sol lucebat et caelum humano generi reserabat? Commendat praeterea Demosthenis et Ciceronis facundiam, sed quid eorum facundia facundius, qui barbaros incredulos, et Orpheus apud poetas feras et saxa, ad salutem trahebant. Extollit deinde Periclis et Solonis et Catonis in republica gubernationem, sed quid

Domine! Super mel ori meo. Diuus Hieronymus uanitatem seculi fugiens, Roma relicta, Hierosolymam petiit. Et cum nec adhuc se tenere posset, quin gentilium libros pręcipueque Ciceronis auidius legeret, fatetur in quiete sibi uisum fuisse se ad superni Iudicis tribunal in cęlum trahi, accusari, uerberibus affici, quod Ciceronianum dicerent esse, non Christianum. Denique cum iuramento dimissum, ne

51.51  Religione Numae, Bruti pietate perennis
51.52  Moribus aut Laeli meruit maiora diserti.
51.53  Num Ciceronis honos, diui num Caesaris almum
51.54  Nomen, an excelsi praestantia clara Metelli
51.55  Tot meruere, sacrae quot habet

comprobaui. Inde contendi ęgyptum, lustraui monasteria Nytrię et inter sanctorum choros aspides latitare perspexi. Hęc ille. Porro dum nimio plus gentilium librorum maximeque Ciceronis lectione delectaretur et Hierosolymam uersus nauigaret, diuinitus mulctatus omnem curam ad diuina perdiscenda conuertit. Qua de re in epistola ad Eustochium sic ipse de se confitetur et ait: Cum annos

in hoc emplo sacratissimo tot sacerdotum Domicilio peritissimorum, cum mihi non sit agendum inter fratres Arvales aut Salios, aut flamines, Diales, aut reges Aricinos, sed in Schola, et familia tot Theologorum et in coelesti Christianorum meliori quam Platonis aut Xenophonis aut Ciceronis R. p. quominus habuisse videor rationem defunctum ornandi, superstites consolandi, mei nominis servandi; qui repentinam laudationem in obitu tanti viri: neque solum A keziratban: iigyanazon abbreviatioval, mint fentebb

conferri oportere, alioqui maligni laudatoris esset et infelicis ingenii tot laudes deterere, gloriam elevare: amplitudinem coarctare, fastigium detruncare, famam non extendere: proinde nequid tanti viri laudibus derogetur, multo majori temporis et ingenii copia; nec nisi Demosthenis aut Ciceronis opus esset eloquentia. Nam ut imaginem Alexandri magni nemini praeter Apellem et Lysippum licuit effingere; sic fortium virorum pacis et belli praeclara facinora, ne scribendo devenustentur multum diuque neque ab omnibus sudari oportet, quod utrumque cum mihi desideretur:

tuaeque Dominationis beneficio hunc locum nactus sim, ubi perbenigne a venerabili magistro Ioanne Kilmair teneor, nullum tamen fructum ex meis laboribus capere potui; et quum fuisset mihi animus interpretandi aut oratorias institutiones Quintiliani aut divinas Ciceronis orationes, omnino sententiam mutavi. Namque me faciliores exponentem auctores suspicabantur quidam (hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor, quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in

consideratione harum rerum omnium, retro per ἀνάλυσιν ad causas, ac ceu ad fontes regrediendo, ratio cinati sunt: esse unum aliquem omnium istarum rerum authorem, infinita sapientia, potentia et bonitate praeditum. Hinc est illa prolixissima disputatio Ciceronis in libris de Natura deorum, in qua ex accurata consideratione ac ponderatione caeli ac terrae, omniumque quae in eis continentur, probat, tum esse Deum: tum ab eo omnia, et praesertim hominem, regi ac foveri. Consimilem tractatum etiam Xenophon habet in Apomnemoneumatis, et Galenus in Usu

diabolos monstret, ac colendos esse praescribat ac praecipiat. Tale quoddam fallax, impostorium aut deceptorium lumen, aut prima principia esse iam in homine, facile concesserim, et supra in praedicto Libello abunde ostendi. Citant aliqui etiam pro primis istis principiis, illud Epicuri ex Ciceronis 1. de Natura deorum: Omnibus esse innatas noticias aut προλήψεις, quod sint dii, et quidem beati, quodque humanam formam habeant. Non admodum sane

Cicero. Sic etiam doctrina de moribus et communi vita, a Salomone in Proverbiis comprehensa, Sapientia vocatur: et quidem per prosopopoeiam, veluti mulier quaedam sapiens proponitur. Haec et alias plures significationes in Sacris literis, quas [?: ] potero percurram. Nam illam Ciceronis definitioni Sapientiae, quod sit rerum divinarum et humanarum causarumque quibus illae continentur, cognitio [?: ] stiorem esse opinor, quâm quae homini convenit [?: ] etiam illi usquam in Sacris tribuatur. Soli ergo Dei convenire potest: sicut et Thales

3. 34 Almam, vocem Hebraeam, a Matthaeo Evangelista, et LXX interpretibus, rectissime Virginem versam 29. 60 Amalasuinta Longobardorum regina 809. 35 amicitia veterum qualis, et quanta 147. 33 etc. amicis quomodo utendum Ciceronis regula 1198. 70 amoris definitio ex Augustino sumpta 242. 24 amoris distinctio ibid. 29 amoris erga scortum et virginem discrimen 31. 70 et 32. 1 etc. analogia fidei Paulo quid 36. 32. 33

nequaquam probare hoc dictum. Epistolam hanc non a Paulo, sed ab aliquo Apostolorum discipulo conscriptam esse. Restat tertium illud argumentum, sumptum a styli diversitate. Quod sane etiam non ita potens est, cum videamus saepe eiusdem authoris scripta plurimum inter sese differre, ut Ciceronis Philosophica ab Oratoriis, et Aristotelis Physica ab Ethicis, Politicis, et de animalibus. An non etiam inter Epistolas Pauli, quae extant, plurimum differunt sermone illae quae ad Corinthios sunt scriptae, ab ea quae est ad Ephesios? tametsi etiam inter alias sit non vulgare discrimen.

At pii iuvenes istam nefariam veteris Adami malitiam cohibere ac reprimere debent, ne in eorum corpore regnet: siquidem plane eiicere eam ac extinguere non possunt. Illud ergo quod Quintilianus de eloquentia Ciceroneque dicit, eum debere scire se aliquid profecisse, cui Ciceronis lectio est valde iucunda: nos rectissime de sacris Literis veraque pietate pronunciabimus, eos nimirum multum profecisse, quibus sacrae Literae supra mel et favum dulciores gratioresque esse videntur. Celebre praeceptum studendi est, Non multa, sed multum esse legendum. Quod

sectae unde ortae. 444 Chronicorum Graecorum error unde. 385. Chrysostomi de Pauli eloquentia sententia 300. locus 285. sententiae 75 cibus solidus in Sacris quid 10. 11 ciborum genera qualia apud Iudaeos fuerint 351. 352 Ciceronis copia Romanorum plebi cur apta 285 locus 191 in Cinere, cilicio et ieiunio poenitentiam agere 309 cingula Iudaeorum qualia 337 circularis forma sermonis quid Hermogeni 247 circulus Pauli 248 circumcisio

10.57.3  Me virides hederae, me myrti e fronde corollae,
10.57.4  Me de Permessi fonte morentur aquae. E Ciceronis Tusculanis.
10.58.1  Quam me delectat Critiae qui dira propinat
10.58.2  Pocula magnanimo pectore Theramenes.
10.58.3  Nempe metu vacuus qui dura in morte iecatur,

mari Oceano, illinc divisa Pyrene
12.18.44  Omnis in unius concessit iura Philippi. A. Idest. Sicula; Horatius in Sermonibus B . Lege Ciceronis epistolam, cuius initium est in omnibus meis epistolis. C. Africanae cladis in qua Sebastianus periit, superius facta est mentio

Tam non verus honor; laudibus adde modum.
2.5  Dum tu me Andino certas aequare Maroni
2.6   Non uideo tibi sim quam bene notus ego.
2.7  Quis Laerciadę, Demostenis, et Ciceronis
2.8   Aut quis diuini verba Platonis habet?
2.9  Tu tamen illa mihi tribuis, censesque canendo
2.10   Iampridem antiquis uatibus esse parem.

ad quem, omnis lis terminari debet: infra quaest. 9. Unde et iudex, qui talem litem, huiusmodi lege terminat, magis ad hanc causam formalem, quam ad efficientem spectat: quandoquidem ex sententia Ciceronis, 3. de legibus, magistratus, vel quod idem est, iudex, dicitur esse lex ipsa loquens. Finalis, erit ipse finis, propter quem omnis huiusmodi suscipitur actio; nimirum ut unicuique quod suum est reddatur,

ad ipsius decorem et maiestatem servandam, a Senatu, populoque Romano, decreta fuit quaedam publica pecunia, quae Fiscus dicebatur, a fiscis, id est sportulis, quibus utpote maior summa pecuniae recondebatur: ut Ciceronis 1. actione in Verrem: Reperiebam (inquit) fiscos complures, cum pecunia Siciliensi. Et Asconius Pedianus, in 2. Verrina. Similiter et Ausonius, teste Andr. Gail. lib. 1. obs. 20.

tamen, prudentia, sapientia, ac rerum, et temporum magistra experientia, quae senum propria sunt ornamenta, et animi bona, iunioribus, externa et corporalia officia gerentibus, adesse debent; ut non minus per eos, iuxta Ciceronis olim dictum, quam per iuvenes, bella geri, et alia negotia administrari, videri possint. De quo vide etiam, cap. 7. lib. 1. S. Stephani Regis. Vigesima prima, est

Euphoniae gratia derivari, ut sit sensus; Parricidium, quasi Patricidium, vel Parenticidium aut Parium caedes, prouti sunt supra nominatae Personae; quibus, ex sententia Ciceronis etiam Patria, quae locum obtinet Parentum, additur. Unde, communi isto vocabulo, ab ultima significatione deducto, omnium praenotatorum caedes, Parricidia dicentur. Nisi quis malit, Specialibus supra

commissum. Vel est mendacium cum intentione fallendi, et decipiendi alterum, verum ei negando, et falsum asserendo iureiurando interposito (quanquam periurium et aliter sumatur, ut patet lib. 3. Officior. Ciceronis, et prima significatione eiusdem, 2. tit. 39. ) Cuius poena varia et magna est; amittit enim universa bona sua Fisco Regio applicanda et res mobiles perpetuo, et despectuoso habitu incedit,

Illiricas undis qui lambit arenas.
4.407  Postquam grandiloquo diuina tragoedia uersu
4.408  Constitit et placidis satis indulsisse Camoenis
4.409  Visum, altas animum docti Ciceronis ad artes
4.410  410 Vertis et in medio causas orare senatu
4.411  Incipis, ambrosiam miratur Curia uocem
4.412  Multiplicemque sonum et caeca sine fraude fluentem,

conspicimus coniunxisse. Piget plures alios referre claros viros quos tu omnes haud scio an possis condemnare; non itaque politicae vitium astutia est, sed eorum qui illa utuntur praepostere. At, inquis, ipsa politica astutia est! Noli quaerere; sane id non tantum illae Ciceronis voculae, sed ne tota quidem tua industria evincet; nam quod falsas viarum ambages pravosque illos modos insectaris, id ego non esse huius quam defendo politicae semper existimavi; germanam quippe genuinamque, non quae doctorum vitiis

quum odio sint secus agentes; deinde quia ex non exhaustis civibus, nimia et subita rapacitate, lapsu temporis alia dona accipere possunt, quae a penitus spoliatis non amplius dantur. Haec Clericus, eademque confirmat exemplo Ciceronis desumpto e Verr. 11I quod vide apud Graevium. 51 malvaeque salubres etc. In malva et asphodelo vi tae simplicitas a poeta commendatur. Ita et

4.114.5  Nil turbae est usquam, nec solum cuncta canuntur,
4.114.6   Cuncta sed et fiunt ad numerum atque modum. 115. [113.] Simulacro Ciceronis subscriptum.
4.115.1  Salve, urbis decus aeternae, salve, optime Tulli,
4.115.2   Salve, o magnorum maxime Romulidum.
4.115.3  Eloquii princeps, quo sub duce Roma Pelasgos

5.735.3  Ut stomachum cibus et mentem sic laedit, utramvis
5.735.4   In partem immodice quod sapit, ingenium. 736. [733.] In Cinnamum Ciceronis scripta minus probantem.
5.736.1  Cinname, nil Tulli sapiunt Tulli sapiunt] sapiunt2 Tulli1 tibi scripta: requiro

5.768.3  Nec meminit, quo sit praelatus judice, vincat
5.768.4   Omnes quam sola Glaucia stultitia. 769. [766.] In Avitum Ciceronis scripta minime admirantem.
5.769.1  Magnum te credis, quod non miraris, Avite,
5.769.2   Romani scripsit quae pater eloquii.
5.769.3  Ast ego te, contra perparvum, perque

71. [69.] (pon. inter Satyrica) Krša Ciceronis tumulus. De Ciceronis effigie apud indoctum Kr š a
6.71.1  Tullius hoc vivit

71. [69.] (pon. inter Satyrica) Krša Ciceronis tumulus. De Ciceronis effigie apud indoctum Kr š a
6.71.1  Tullius hoc vivit sub marmore; sed tacet, ipse

9.114.3  Dicis, quem populo res venditat una, quod esse
9.114.4   Purpurei fratrem contigit esse patris. 115. [112.] De Ciceronis praestantia inter alios scriptores aetatis suae.
9.115.1  Tullium ut exaequet bello tibi, restat, opinor,
9.115.2   Caesar, qui te illi comparat eloquio.
9.115.3  Aequaevis tanto

Aspicies Romae, Thermas, simulacra, columnas;
Jam tibi Pompejus, jam tibi Scavrus erit,
Jam tibi spectandus celeber Flaminius. Aevo
Sed si relliquiae disperiere fori,
Egregium Ciceronis ubi servavit amicos,
Criminaque objecit sontibus eloquium;
Ne doleas: periit rostrum, facundia prisci,
Vox tua dum superest, temporis haud periit.

si latum abscesseris unguem.
1.16.190  Heu! nisi jam nimium dubites, sapiasque cavendo,
1.16.191  Deperies Rhodopen, Virroni credere nummos
1.16.192  Cogeris, Gracchique loco, et Ciceronis habere
1.16.193  Elinguem, indoctum: sella sedisse curuli
1.16.194  Censebis fullonum atavos: et cetera multa
1.16.195  Quotidie occurrent. Ergo tibi formula sorte

qui Latine sciebat, aditus ad liberalia studia aperiebatur viaque ad exteras quascunque terras patebat. Quamque brevi toti nationi Croaticae ter quaterve saeculis diuturna et gravissima bella cum Turcis gerenda erant, maiores nostri nec inter arma commercium cum Ciceronis lingua intermiserunt. Ludi, gymnasia, academiae, quae volventibus annis variis in urbibus »reliquiarum« Croatiae constituebantur, bonarum artium et latinitatis sacraria exstiterunt. Sermo Latinus Croatis quasi publicus evasit. Inde factum est, ut universa fere iuris

curiis, tribunalibus, in foris, in publicis congregationibus, in scholis, quin etiam in familiaribus et privatis congressibus. Sacerdotes, nobiles, cives, milites, docti indoctique omni ope nitebantur, ut Latinis litteris instituerentur Latinoque sermone assuescerent. Non videbatur, ut Ciceronis verbis utar, tam praeclarum esse scire Latine, quam turpe nescire. Nihilominus lingua Latina, quippe quae plebis non propria fuerit, apud Croatas nullo modo communis dici potest, sed lingua tantum cultorum virorum. quibus in scholis cum labore discenda

Bibliographia locorum inventorum

Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Kabalin, Grgur [1600], Tres invicem epigrammata, versio electronica (), Verborum 257, versus 40, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrtres].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].

Click here for a KWIC Report