Your search found 952 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

Rabula: Ambulant per sata eum Domino qui in Scripturarum meditatione delectantur. Esuriendum panem uitę, id est Dei amorem in se euenire desiderant. Vellunt spicas et terunt, dum testimonia discutiunt, donec inueniant quod latebat in littera, et hoc sabbato, dum a turbidis cogitationibus uacant XII. Fermentum quod mulier abscondit in farinę satis tribus, donec fermentatum est totum. Thesaurus absconditus in agro XIII. Panis filiorum et micę de mensa dominorum. Prius curat debilitantes, deinde pascit. Dimittere eos ieiunos nolo, ne deficiant in uia XV. Cedunt

bis 130. Lingua fallax. Os lubricum 131. Audiens uerba mendacii. Cupiens non incidere in mendacium 132. Noli amare mendacium. Assiduitas enim illius non est bona 142. Mendacium 145. Diues mendax. Calumnia mendax 146. Erubescite de mendacio 149. Cogitationes concinnabit ad perdendos mites in sermone mendacii, cum loquetur pauper iudicium 158. Mendacium 164. Vere mendacium operatus est stilus mendax scribarum. Propterea dabo mulieres eorum exteris. A propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt mendacium. Extenderunt linguam

sunt horę diei? XI. Malus. A Nazareth potest aliquid boni esse? I. Omnis enim qui male agit odit lucem et non uenit ad lucem, ut non arguantur opera eius etc. III. Tollunt lapides in Iesum qui malle cogitant, et cum iacere eos deliberant, id est cogitata implere, Iesus eis absconditur et fugit de templo cordis eorum VIII. Mandata. Verba quę ego locutus sum uobis, spiritus et uita sunt. Verba uitę ęternę habens VI. Quia ego ex me ipso non sum locutus, sed qui misit me, Pater, ipse mihi mandatum dedit

est VIII. APOCALYPSIS: Veneficis pars in stagno ardeoti .XXI. Mandata. AD HEBREOS: Viuus est enim sermo Dei et efficax et penetrabilior omni gladio ancipiti et pertingens usque ad diuisionem animę ac spiritus, compagumque ac medullarum et discretor cogitationum et intentionum cordis etc. IIII. IOANNIS PRIMA: Et mandata eius grauia non sunt V. METHAMORPHOSES
Mundi creatio ex chao

sperę rotantur. Mundus immutabilis esse non potest 355. Inter mundum intelligibilem et sensibilem 393. Mundus initio generatus; in qua sententia Moysi consonat Plato 433, 434. Orpheus grammaticus: Cum abscondisset omnia, deinceps in lumen gratum misit ex sacro corde operans cogitata et mirabilia. Nec tempus nec locus extra mundum 434. Plato mundum generatum diuinę bonitatis gratia dixit, id est ut diuinam referat bonitatem 435. Matrimonium. Alceste, Pelii filia, sola elegit pro uiro suo Admeto perire.

similem esse reliquorum hominum 138. Honestas a Deo est 144. Nauta. Iosaphat, rex Iuda, fecit classes, quę naufragauerunt, quia in partem earum acceperat Ochoziam 61. Pericula nauigationis. Psalmus CXII 118. In sermone Dei siluit uentus et cogitatione sua placauit abyssum. Qui nauigant mare, enarrant pericula eius. Animalia marina 150. Natura. De naturis ibicum, onagri, rhynocerotis, strutionis, equi, accipitris, aquilę 108. Numerus. In archa Noé septena ex mundis, bina ex

ore fatuorum cor illorum, et in corde sapientium os illorum. Cum stulto non multum loquaris. Musica in luctu importuna narratio 145. Peccans lingua. Indisciplinosa loquella. Qui lingua sua non est lapsus. Mulier linguata 146. Ex uerbis apparet cogitatio cordis 147. /Tempus loquendi. Bilinguis. Verbis tuis facito stateram. Attende, ne labaris in lingua. Sermo peccantium 147. Vbi auditus non es, non effundas sermonem. In medio magnatorum loqui non pręsumas, et ubi sunt senes, non multum loquaris. Adolescens loquere in tua

in illo 144. Omnia opera Domini bona. Omnia enim in tempore suo comprobantur 149. Homo. Qualiter formatus 1. Omnia ei subiecta 2. Homo nascitur ad laborem 101. Et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum 107. Cogitationes et consilia hominis incerta. Psalmus XXXII 111 . Domine, quid est homo? Psalmus CXLIII 124 . Quid inter Deum et hominem. Psalmus CXLV 125 . Fecit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuit quęstionibus 134. Deus

promittit bonum, obstinato autem etiam quod promiserat non dabit, sed e contra malum super aliud 172. Negligentes legem subduntur inimicis 174. Permansit gustus eius in eo, et odor eius non est immutatus propterea. Ecce dies ueniunt, et confundetur Moab 180. Non dabunt cogitationes suas, ut reuertantur ad Dominum Deum suum. Quia spiritus fornicationum in medio eorum, super eos effundam quasi aquam iram meam 202. Computruerunt iumenta in stercore suo, demolita sunt horrea etc. 204. Qui nec flagellati uolunt conuerti ad Dominum. Domus

in eodem uestigio perstare solitus, non ante moto pede quam consimili labore iuuenes fatigasset. Sedebat interdum tota die nullam in partem conuerso corpore in solio perdurans, liber VIII, caput XIIII. Opus imperfectum. Euphranor, dum Neptunnum pingeret, omni impetu cogitationis in superiori opere absumpto, posteriores eius conatus assurgere, quo tendebant, nequiuerunt, liber VIII, caputXII. Honor. De maiestate, liber II, caput V. Inter consulem et lictorem nemo se interponebat. Quinti Fabii filius consul patrem sibi

contra Iouinianum 48 et. Peccatum ad mortem difficulter dimittitur 52 . Nemo sine peccato, contra hereticos 67 . Hominem non posse esse sine peccato 68 et. Peccamus etiam errore et ignorantia, non tantum cogitatione 76, 77, 78 . Peccatum ignorantię iuxta Euangelium 79 . Nemo sine peccato 80 . Peccatum Dauid

Et erit sicut somnium uisionis nocturnę multitudo omnium gentium, quę dimicauerunt contra Ariel. Populus ad iracundiam prouocans, filii mendaces, filii nolentes audire legem Dei etc. 157 . Ve qui descendunt in Ęgyptum. Cogitationes concinnabit ad perdendos mites in sermone mendacii 158 . Arguit idolatras. Babylonii idolatrę 160 . Ve qui dicit patri: Quid generas? Et mulieri: Quid parturis? Confractus est Bel, contritus

quia resurgentem negauerunt, etiam descendentem non credidissent XXXVII.
Petitio. Ora in abscondito, non sicut hypocritę. Intra in cubiculum, id est in cordis intentionem. Clauso ostio, id est non admittendo cogitationes uanas. Orantes autem nolite multum loqui, id est sine orandi affectu uerba fundere sicut ethnici. Sic orabitis: Pater noster etc. VI. Petite, quęrite, pulsate. Quis, si petierit filius panem uel piscem, dabit ei lapidem uel serpentem? Lucas addit: ouum

captiuis remissionem, id est peccatoribus IIII. Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata. Dum enim sumus in terra, peccata nostra delere possumus. Postquam uero a terra tollimur, non ualebimus confiteri. Clauditur enim ianua V. Qui peccatum cogitat, domi mortuus iacet cum filia [Arg]1 archisinagogi. Qui committit, effertur cum filio uiduę. Qui assuescit, sepelitur cum Lazaro VIII. Homo incidit in latrones, qui despoliauerunt eum et plagis impositis abierunt semiuiuo relicto X. Qui dicit uerbum in Filium hominis,

deprecantes. Et pręsertim quotiens qui precantur exeunt ciuitatem et uersus eum ueniunt IIII. Iesus autem eleuatis sursum oculis dixit etc. Necesse est uolentem ad exemplum Christi orare eleuare oculos cordis sursum ac errigere illos a pręsentibus rebus memoria, cogitationibus atque intentionibus etc. XI. Quidam gentiles rogauerunt Philippum dicentes: Volumus uidere Iesum; Philippus dicit Andreę, uterque Iesu. Sicque per intercessores usque ad Iesum peruenit oratio XII. Quodcunque petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam, ut

Alexander eam alius diruet 62 . Xenophilus Pythagoricus interrogatus, quo pacto optime filii erudirentur, ait: si ex bene instituta ciuitate nati essent 82 . Pythagoras: Pręstat interdum ad patriam curas cogitationesque conuertere 84 .
Peccatum. Cyrenaici eorum peccata ueniam dicunt promereri, qui irrationabiliter agere cuncta uiderentur. Neque enim sponte peccare,

iram Domini non mereri 19 . Inter iniquitatem et peccatum 26 . Libenter uitiis nostris applaudimus 29 . Peccatum mors animę 35 . Cogitatio, assensus, operatio, perseuerantia 48, 61 . Seruus peccati 49 . Conscientię compunctio 71 . Equi et quadrigę animi uitia 105 .

161 . Camelli 178 . Peccator 182 . Grauitas peccati 186, 189 . Vincula, funiculi 201 . Cogitatio, consensus, operatio 233 . Nemo absque peccato 234 . Peccatum blasfemię maius cęteris 138 . Vespera initium peccati. Media nox. Summum mane. Penitentia. Veh

Patrum peccata: Asraham, Moysi, Aaron 279 . Oblatio iniquitatis. Excusatio peccatorum. Dissipata sunt ossa secus infernum 309 . Peccata scripta coram Deo 323 . Cogitationes etiam iudicandę 330 . Impietas negat Deum, iniquitas atque peccatum; si confiteatur errorem, facile ad misericordiam flectit Deum 340 . Malicia frigida 341 .

Septem affectus 188 . Passio Christi. Lapsa est in lacum uita mea; posuerunt lapidem super me 17 . Inundauerunt aquę super caput meum. Descendit ad inferos. Omnes cogitationes eorum aduersum me. Ego sum psalmus eorum 17 . Spiritus oris nostri Chistus Dominus captus est in peccatis nostris 20 . Sanguis Christi.Vulneratus propter peccata nostra

177 . Peccata uincenda sunt quibus nos ligat diabolus 17 . Seruus peccati 25 . Grauitas peccati 34 . Triplex peccandi uia: dicto, facto, cogitatione. Grauitas 36 . Peccatum diaboli pecunia 37 . Qui ex Deo est, non peccat. Socii peccati 42 . Peccatum ad mortem et non ad mortem non facile discerni potest

et uterus pro mente 10 . Conscientia. Ratio cuncta sustentans et de terrenis subleuans ad cęlestia 23 . Ratio non indiget purgatione, sed appetitus contrarius 25 . Cogitationes iustorum iudicia 54 . Facies hominis et leonis, id est ratio et fortitudo 103 . Ratio atque mensura 104 . Signatum est super nos lumen uultus

ęuum. Sapientiam Dei quis inuestigauit. Initium sapientię timor Domini. Fili, concupiscens sapientiam conserua iustitiam, et Deus prębebit illam tibi. Sapientia suscipit inquirentes se etc. Cruciabit illum in tribulatione doctrinę suę, donec tentet eum in cogitationibus suis etc. Si aberrauerit, derelinquet eum et tradet eum in manu inimici sui 141 . Sapiens doceat alios. Si est tibi intellectus, responde, sin autem, tace. Disce a inuentute tua, ut senex sapias. Sapientię

sua sunt XVI. Superbus. Dispersit superbos mente cordis sui I. Omnis mons et collis humiliabitur III. Symon phariseus imputat Domino, quod tangi se patitur a peccatrice, sed arguitur minus ea pręstitisse VII. Intrauit cogitatio in discipulos, quis eorum maior esset IX. Habent uolucres cęli nidos IX. Et tu, Capharnaum, usque ad cęlum exaltata usque ad infernum demergeris X. Videbam Sathanam sicut fulgur de cęlo cadentem X. Veh uobis qui diligitis primas cathedras

48 . Idem ait sapientem sibi ipsi sufficere; sua quippe esse quę aliorum sunt omnia 54 . Murum tutissimum prudentiam esse: neque enim decidere neque prodi; moenia struenda in nostris inuiolabilibus cogitatibus 55 . Diogenes aiebat se obiicere fortunę confidentiam, naturam legi, perturbationi rationem 59 . Ratiocinabatur omnia sapientum esse 57 ,

CICERONIS OPVSCVLA
Sapientia. Prudentia 74, 75 . Consyderatio rei gerendę 89 . Ingenii magni est percipere cogitatione futura 90 . Sapientia sophia, prudentia phronesis 109 . Sapientia humanarum diuinarumque rerum scientia 112 . Malicia. Prudentia 153 .

Lux sapientia, firmamentum intellectus, arida consilium. Luminaria uirtutes. Volatilia et pisces scientię 188 . Homines et iumenta 209 . Animales reor esse philosophos, qui proprios cogitatus putant esse sapientiam 212 . Inter sapientiam et prudentiam 220 . In omni opere faciendo prius considerandum, quid uelit Deus 236 . Scientia pietatis

SECVNDA
Temperantia. Nihil potest habere uirtutis quod indiscretio facit, quod imprudentia initiat et improuisio docet 156 . Vere continens uniuersa membrorum officia a malis affectibus subtrahit et cogitatum a tota nequitia compescit 220 . Onus supra uires tuas ne leuaueris 298 . Timor iustorum bonus 234 . Qui timet Deum, cętera non timet

timet 302 . Tentationes patitur conuersus ad Deum 29 . Iacula maligni 40 . Tentatio Gygantis, id est diaboli tendentis laqueos 45 . Cogitationes in cor hominis immitti a diabolo dicit 48 . Qui tentare ausus est Domi num, quamto magis seruos 50 . Prępara animam tuam ad tentationem 141 . Remedium contra

162 . Tentationi prauę ne succumbas 171 . Pugna aduersus tentationes 177 . Diabolicę tentationi minime cędendum 180 . Tentatio cogitationum 181 . Leuem cogitationem ac pręteruolantem a Gręcis dici typos testatur. Coluber nudum hominem timet, uestitum persequitur 205 . Tentationes diaboli in heremo 206 .

ne succumbas 171 . Pugna aduersus tentationes 177 . Diabolicę tentationi minime cędendum 180 . Tentatio cogitationum 181 . Leuem cogitationem ac pręteruolantem a Gręcis dici typos testatur. Coluber nudum hominem timet, uestitum persequitur 205 . Tentationes diaboli in heremo 206 . Tentatio carnis in Apostolo

Mox timore perculsi ii relicto illo fugiunt, Petrus negat se eum nosse XIIII. Mulieres exeuntes de monumento fugerunt. Inuaserat enim eas tremor et pauor XVI. Tentatio. Paralitico turba obstat, ne intrare possit ad Iesum, id est prioris consuetudinis cogitatio, sed in tectum est ascendendum etc. II. Nemo potest uasa fortis diripere, nisi prius alliget fortem III. Facta procella magna. Inuocato Iesu fit tranquillitas IIII. Christo nauim ascendente cessat uentus VI. Diabolus

est ascendendum etc. II. Nemo potest uasa fortis diripere, nisi prius alliget fortem III. Facta procella magna. Inuocato Iesu fit tranquillitas IIII. Christo nauim ascendente cessat uentus VI. Diabolus incentor et adiutor malarum cogitationum esse potest; auctor esse non potest VII. Demoniacus appropinquante Domino eliditur. Quia cum peccator conuerti deliberat, tunc diabolus magis aduersatur. Membra quę scandalizant, abscindi iubentur IX.

ac leuem III. Iesus statim post baptismum tentatur, ut scias etiam baptizatis imminere tentationes. Tria tella tentatoris: gulę, iactantię, ambitionis IIII. Paraliticus, id est torpore mentis pressus quęrit Iesum et prę turba cogitationum propius accedere non ualet. Per tectum autem infertur, id est ablato litterę uelamine ad notitiam peruenit Saluatoris inferentibus eum sacris doctoribus V. Orta tempestate excitandus est Domi nus, qui uentis et mari imperat VIII. Dedi uobis potestatem calcandi

eo superueniens uicerit eum, uniuersa arma eius aufert in quibus confidebat et spolia distribuet XI. Si sciret paterfamilias, qua hora fur ueniret, uigilaret utique et non sineret perfodi domum suam XII. Quis rex iturus committere bellum aduersus alium regem, prius cogitat, si possit cum X milibus occurrere ei qui cum XX milibus uenit ad se. Alioquin etc. XIIII. Cęcus clamat inuocans Iesum; increpatur, ne clamet; ille tanto magis clamat uictaque tentatione inuenit gratiam et illuminatus sequitur Christum XVIII. Symon, ecce

uoluptatibus imperat 85 . Quid sit temperantia 38 . Imperare sibi maximum imperium est 56 . Nihil tam ęque tibi profuerit ad temperantiam omnium rerum quam frequens cogitatio breuis ęui, et huius incerti. Quicquid facies, respice ad mortem 57 .
Timor. Nemo metuitur ipse securus. Laberiani uersus. Necesse est multos timeat, quem multi timent. Sapiens timeri non

Terrę habitatio non spernenda 428 . Testis ferre sponte testimonium nolens citetur. Falsus ante sententiam probetur 318 . Tentatio. Contra tentationes malas remedium. Cum talis oboritur in animo cogitatio, confuge ad expiationes, obsecro, confuge ad liberatorum deorum sacrificia supplex, confuge ad bonorum uirorum consuetudines etc. 305 . Tentatio demonum ad quod nos norint procliuiores 430 .

Tentatio. Aduersus spiritalia nequitię in cęlestibus 40, 43 . Vires diaboli imminutę 80 . Extranei ingredientes portas Hierusalem sunt pessimę cogitationes 81 . Anima posita in meditulio uitiorum atque uirtutum 81 . Carnis uires imminutę in aduentu Christi 84 . Tentatio est uita homini super terram

Mei autem pene moti sunt pedes. Gladius quo interfecti multi 232 . Dedi uobis potestatem calcandi super serpentes 233 . Transierunt mare 235 . Quos malarum cogitationum turba circumdat 244 . Lętitia, quia consumatus est illusor 257 . Ezechias tentationi relictus, ne superbiret 271 . Caro, non spiritus morsibus patens

Phryges 94 . Galatę qui et unde sunt 200 . Terra in ęternum stat 289 . Fines terrę secundum tropologiam 369 . Tentatio. Pater cogitatio, filius peccati conceptio, nepos operatio, pronepos de peccato gloriatio 53 . A diebus Ioannis Baptistę regnum cęlorum uim patitur 55 . Anima oppressa uariis perturbationibus, ad Dominum si

mihi 130 . Tentatus Dominus, cum ieiunasset 146 . Membra scandalizantia 146 . Diabolus adiutor et incentor malarum cogitationum potest esse, autor esse non potest 161 . Impossibile est humanam animam non tentari. Spiritus et caro 178 . Spiritus et caro inter se pugnant. Anima media inter carnem et spiritum 212,

CVM Ex recenti iam dolore me curae acrius urgerent: Quo me conferem potius: ubi delinimenta merori salubria meo quaererem: quam ad haec litterarum studia diligentius a me olim culta: nunc intermissa. Plurimum namque ad cogitationem a tristibus diuertendam rationi uiris obtemperantibus uoluptas non quae a corporis sensibus: sed quae sub animi prouenit bonis conferre doctioribus uidetur. ueluti ex caste philosophorum doctrinae assidua lectione: aut lepidi

in sui finis contemplatione qui deus est sint semper occupati: eaque summa ope euitent que huic instituto possunt quoquo modo esse contraria. Sed lusus, commessationes, libidines et omnes id genus uoluptates quas ab ocio et diuitiis prouenire certissimum est illos uel maxime ab ea cogitatione auertunt: iubentque non deo et rationi: sed concupiscentie et uitiis omnem operam adhibere. Decet igitur probos et innocentes uiros queuis potius incommoda subire quam in ocio, in rerum copia, in delitiis ita uiuere ut merito uideantur hic mercedem suam recepisse. Nam teste

manifestissimo indicio demonstraret: Atque (ut Hieronymus ait) ne passio in animo illius dominaretur: per passionem contristari cepit. Sensualitas siquidem abhorrens futuram mortem cum ultro ipsam ratio expeteret ad summas et incredibiles angustias illum frequenti estu cogitationis excitabat. Contristabatur enim non quod penas nollet perpeti Nam quid in mundum uenisset? sed languentium hominum more qui dum morbi alicuius iniuria uel deperditas uires uel membrum aliquod amissum recuperare student (sumus enim et nos Christi membra) nullos neque

solus discipulorum ibi remanserat se conuertit: Mulier inquiens (sic enim matrem tunc appellauit) ecce filius tuus. Deinde rursus ad illam se reuoluens: quasi capite innueret quod manibus non poterat: Joani ait: Ecce mater tua. Et ex illa hora accepit eam discipulus in suam. Cogitate nunc uiri optimi et mentes uestras tanto dolori. tante pietati queso recludite: qui status: que conditio: qui erat tunc animus miserrime matri. Ego certe uidere uideor perennes lachrymas: mestissimos eiulatus: dispersos crines: manus sanctissimas modo faciem: modo caput plangentes.

uulnera pendentis (ut Augustinus ait) sanguinem morientis, precium redimentis, caput habet inclinatum ad te osculandum, pedes confixos ad te expectandum, manus extensas ad te amplexandum, cor apertum ad te diligendum, totum corpus expositum ad te redimendum. Hec fideles mei quanta sint cogitate: hec in statera cordis uestri appendite ut totus pro uobis figatur in corde: qui totus pro uobis fixus est in cruce. Sed uideo patres optimi: uideo uos iampridem zelo Christi commotos: et quoquo me uerto ubique pietas se mihi uestra ostentat. Dicam igitur fauentibus uobis pro

domicilia eorum ob hoc cęllas appellari; quod in his cęlarentur, quę occulta esse uelint. Nec mirum aliquem interdum plausu assentatorum suorum blanditiisque duci, cum frater Leonardus etiam cogitationum suarum circumuentus fuisset, nisi mature, qui eum periculo erriperet, inuenisset. Beatum Franciscum asello insidentem ipse pedes comitatus mente uoluere coepit, quanto ante illum quondam ierit generis nobilitate

Sancto edoctus, ut intellexit gliscentem in pręcordiis comitis tumorem, statim desiliens asellum se illi cedere dixit, ipse potius pedibus iter facturus, eo quod obscuriore loco natus esset. Agnouit ille insolentis cogitatus culpam pene aperte sibi obiici, et miratus deprehendi potuisse ad pedes eius suppliciter prouoluitur seque peccasse confitens ueniam impetrat, cautius deinceps humilitatis propositum seruaturus. Aratrum quippe tenens

putauit, ut inde membrorum mutilatione se redimere non dubitaret. Hac ipsa de re non mediocriter solicitus Thomas, Cantuariensis archiepiscopus, ubi primum dignitatem iniit, continuo inanis glorię lasciuientes cogitatus carnis macerationibus reprimere coepit, instantius orauit, frequentius ieiunauit, cilicium induit. Qui sic agit, is plane declarat non se ad pontificale fastigium, sed ad multiplicium laborum aceruum ascendere nec de

aliis tam parum, ut etiam naturam uicisse uideretur. Beatus Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, dum, quibus in eremo corporis fatigationibus contra urbanarum uoluptatum cogitationem contenderit, enarrat, de ipsa etiam cubandi austeritate mentionem faciens: Siquando, inquit, repugnantem somnus imminens oppressisset, nuda humo uix ossa herentia collidebam. Et quisnam securum se arbitratur, si

illi simul attulit bona nec sola uiduitatis castitas nec solum corporis ieiunium, sed utrique accedens etiam assidua deuotę mentis obsecratio. Veruntamen, ne continenter orando defatigatus quandoque concidat animi uigor et cogitationibus diffluat atque dilabatur, recte maiores nostri horas diuiserunt, alias orationi, alias actioni, alias uero lectioni. Hinc quidam tradunt Virginem Beatam, postquam a parentibus in templo cultui diuino fuit

ORATIONIS Quoniam uero orationes arma sunt, quibus prosternitur omne diaboli robur, iccirco maligni spiritus interdum orantibus nobis impedimenta struunt, ut uel torpeamus pertesi uel territi obmutescamus uel uagis cogitationibus abducti uerba, quę pensiculate ruminanda sunt, contemptim effugiamus, similes ebriis, qui sępe multa quidem loquuntur, nec tamen, quid loquantur, satis sciunt. Detegamus nunc huiusmodi inimici dolos atque

Cęterum neque sic superata Sathanę improbitas conquiescere potuit iterumque oranti illi plus etiam molestię intulit tacita suggestione quam intulerat manifesta infestatione. Intimo nanque medullarum titillatu cogitationem ei libidinis excitauit. Atque ille intermissa precatione repente exurgens uiolentum mentis motum dura corporis flagellatione repressit uenarumque calescentium pruritum semet in gelida niue nudum prosternens

frumenti cadens in terram, nisi mortuum fuerit, semper sic manet, ut cecidit. Quod si moritur, fructum plurimum affert. Thomam Aquinatem, catholicę ueritatis locupletissimum dissertorem, dum de Deo diu multumque cogitat, a solo attolli et altitudine fere cubitali in aere pendere uisum ferunt neque deinde tantę contemplationis fructum dissimulare potuisse, uultu prodente iocunditatem, quam intima conceperant pręcordia. Extasi autem

omnia famulantur elementa, huius nutui cuncta etiam inanimata et omni prorsus sensu carentia absque ulla cunctatione parent. Cum igitur talem ac tantum cogitauerimus, qualis quantusque nec uerbis explicari nec cogitatione possit comprehendi, semper Dauidicum illud occurrat: Seruite Domino in timore, et exultate ei cum tremore! Ad hęc, multum quidem nobis conferre poterit suorum erga nos

ardeam, charitatem autem non habuero, nihil mihi prodest. Charitas patiens est, benigna est. Charitas non emulatur, non agit perperam, non inflatur; non est ambitiosa, non quęrit, quę sua sunt, non irritatur, non cogitat malum; non gaudet super iniquitate, congaudet autem ueritati; omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet. Charitas nunquam excidit, siue prophetię euacuabuntur, siue linguę cessabunt, siue

tardiorem. Hinc sane est, quod plerique cum feris bestiis in solitudine uiuere sibi satius duxerunt, ne in coetu hominum mentem, quam in sola Dei contemplatione fixam et locatam habere uellent, diuersis cogitationibus diffundere atque distrahere cogerentur. Ob hoc sane Arsenius, cur tantopere accessum hominum deuitaret, cum interrogaretur, non posse se cum Deo simul et hominibus esse aiebat.

elemosinas de propriis laboribus impendens, comperta ratione, qua et minime ociosus et maxime pius esset, utque dignus appareret, cuius exemplo cęteri uiuerent, miraculis nobilitatus est. Nunquam autem magis patet uanis cogitationibus mens nostra, quam cum ocio corpus ipsum indulget. Et hoc quidem Antonii exemplo probare possumus. Qui quondam solitudinis tedio affectus, cum dubius animi ęstuaret, clamare coepit: »Salvari cupio, Domine, et

mens nostra, quam cum ocio corpus ipsum indulget. Et hoc quidem Antonii exemplo probare possumus. Qui quondam solitudinis tedio affectus, cum dubius animi ęstuaret, clamare coepit: »Salvari cupio, Domine, et ecce cogitationes meę mihi aduersantur.« Mox, ubi de cęlla prodiit, conspexit hominem monachali habitu succinctum nunc calathos texentem nunc ad orandum procumbentem. Et dum rem tacitus miratur, ab eodem tandem audiuit: »Sic et

— apud omnes obseruationis pręcipuum est et celebre per Aegyptum, ut neminem nisi obedientem et humilem ad omnes labores perficiendos et opera suscipiant, quatenus domita caro, ex grauedine, cogitationibus uanis et uoluptatibus non uacet ex ocio. Teneatis firmissime, quod omnis concupiscentię et immunditię atque peccati mater est ociositas. Iccirco Simeon monacho, ex Italię partibus in illam Nili

orationi lectionique supererat, manuum labore sibi transigendum duxit, quomodo te in ignauia ocii mollitudine quandoque desidentem securam arbitraris, o uirgo, quam in peccatis genuit mater, quam quotidie interius cogitationes, exterius proni ad uitia sensus impugnant? Crede mihi, non effugit decipulas diaboli, quisquis laborem fugit. Huiusce quidem sententię non ignara illa monasterii Thebaidis antistita, quę Euphrasię, Deo

ad locum transferret et translatos rursum restitueret. Quanuis enim ieiuniis uigiliisque haud parum illam fatigari cerneret, timebat tamen, ne, si quicquam paulo remissius egisset, aliqua residens iuuenili in corpore turpis cogitationis scintillula incendium excitaret peccati. Eam autem sopiri uel etiam extingui posse hoc exercitationis additamento sperabat. Neque ipsam spes fefellit, quando quidem satis constat Euphrasiam

plumbei gravitate concupiscentiam frenans et ipse uirginitatem perpetuo incorruptam seruauit. Mederici uero, Heduensis abbatis, cilicium aliis etiam aduersus immundas tentationes remedio fuit. Monachus quidam libidinosę cogitationis iam stimulos ferre non ualens, cum illud induisset, nequam spiritu confestim recedente in castitatis puritate perseuerauit. Quinto Lodouico, Galliarum regi, multo plus contulit interius cilicium quam

si consyderabimus, quanti fructus sit cum obedire patribus tum ociositatem fugere. Siquis autem ipsius Hieronymi in legendo scribendoque laborem consyderet, dicet: Quomodo sic occupato animo ulla turpis cogitatio potuit irrepere. Tum, si ad Eustochium uirginem scribenti ac confitenti crediderit (Memini me, inquit, clamantem diem crebro iunxisse cum nocte nec prius a pectoris cessasse uerberibus quam rediret Domino increpante

scribenti ac confitenti crediderit (Memini me, inquit, clamantem diem crebro iunxisse cum nocte nec prius a pectoris cessasse uerberibus quam rediret Domino increpante tranquillitas), plane intelliget etiam inter labores cogitationum tentationi esse locum, easque cum labor nequit repellere, flagellis ac uerberibus excutiendas et semper auxilium divinę miserationis implorandum. Neque enim ex nobis sufficimus, ut Apostolus inquit, sed

faceret, sine cunctatione disponendo, ut ab his ipsis honoraretur, qui expulerunt. Pater etiam Minorum Franciscus, quam in se durus extiterit, cum sępe aliis tum illo potissimum tempore monstrauit, quando connubii cogitationibus eum impugnari contigit. Sibimet enim iratus, proiectis repente indumentis et fune, quo pręcinctus fuerat, arrepto dure admodum sese diuerberauit. Cęterum, ubi uerbera parum profecissent (usque adeo uehemens

uirginem scribens loquitur ac dicit: Repugnantem spiritui carnem hebdomadarum inedia subiugabam. Non tacuit, quod olim in eremo secretus egerat, ut illam, quam docebat, suopte exemplo magis moueret, et tamen confitetur cogitationum in corde lasciuientium illecebris uix interdum se resistere potuisse. Pallebant, inquit, ora ieiuniis, et mens desyderiis ęstuabat in frigido corpore, et ante hominem suum iam carne pręmortua sola libidinum

mendacium, nullus alius credere uerę ueritati. Solus pater defensionem suam callide studuit opponere, ne abundantiori tristitia absorberetur frater. Quid multa? Ita annus ductus, quo expleto interrogatus adolescens super cogitationibus pristinis, an adhuc aliquid molestię sustineret. Papę — inquit — uiuere mihi non licet, et fornicari libet? Num, quęso, consultius meliusve fecisset abbas nihil tale confingere et discipulo, in ęternę

illum ad scribendum compellens, et quę operi et quę uite necessaria erant, dedit tum ocio subtrahens adolescentem, tum penurię eius mercedis occasione succurrens. Nisi sic abbas finxisset, Simeon ipse uel cogitationibus per inertiam expugnatus, uel inopia superatus diu ibi manere non potuisset. Neque enim puduit accipere, quod offerebatur pro labore. Puduisset autem, si nihil agenti ultro impenderetur. Quid

foemina sagaci mente id, quod erat, concipiens, ire omnino recusabat. Eo ille magis ardere nec animo conquiescere nec euocando cessare. Venit tandem mulier cilicio induta, squalore obsita, uultu lugubri, et ipsum immundę cogitationis arguens resipiscere fecit. Quod si sanctissimum uirum procul a mulieribus separatum recordatio ipsa pene ad uomitum redire compulit, quanto propius periculo erunt; qui cum his simul habitare pręsumpserint!

petebatur, suadebat, charitas uero cedere cogebatur, nequid foeminę foris manenti aduersi contingeret, cum locus feris frequens esset. Denique receptam in uno tugurioli angulo posuit, et se in altero collocauit. Noctu tamen cogitationibus ad impudiciciam pulsatus, iam in eo erat, ut uinceretur, cum subito in mentem uenit, quod pro tam breui uoluptate ignem ęternum passurus esset. Exurgens igitur accendit lucernam et: Experiar — inquit — an

esset. Exurgens igitur accendit lucernam et: Experiar — inquit — an ignem sustinere possim, quem sustinere cogerer, si deliquissem. Digitosque ad lucernam admotos urere pertinaciter coepit. Adustionis cruciatus libidinosas cogitationes dissipauit, et gehennę timor intimam uoluptatis titillationem repressit. Mulier autem, quę seruum Christi in mortis foueam pręcipitare moliebatur, ipsa ibidem uitam cum morte commutauit. Mane iuuenes illi

si carnis pruritum flammę cauterio non curasset, si denique digitos pro castitate dare distulisset. De Hilarione abbate diuus Hieronymus scribens ait: Iratus sibi et pectus pugnis uerberans, quasi cogitationes percussione manus posset excutere: Ego te — inquit — aselle, faciam, ut non calcitres. Nec te ordeo alam, sed paleis, fame te conficiam et siti. Graui onerabo onere, per ęstus agitabo et frigora, ut cibum

si discipuli eius fuerimus, qui in digito Dei eiiciebat demonia, nunquam casti propositi locum deseremus. Medericus quoque, Heduensis abbas, et ipse malarum tentationum uictor ac uirgo, monachum quendam assiduis incestę cogitationis oppugnationibus tantum non superatum, tunica sua induens periculo liberauit, ita ut ille deinde omnis huiusce molestię se expertem palam affirmare solitus sit. Antonio, Alexandrino abbati, diabolus deformi

Igitur non dormiendum uirgini, ubi periculum imminet sed uigilandum fugiendumque est, si sese integram cupit conseruare. Et nisi huiuscemodi incumbat necessitas nunquam uiris uirgo se credat: ubi diuersus sexus est, diuersarum cogitationum pugnas incidere necesse est. Iccirco beatus Martinus episcopus, cum uirginem quandam uitę sanctitate percelebrem inuisere uellet et illa aditu negato ei excusando dixisset: Mi pater sancte, ora pro me, quia a

cum tentationibus colluctari nec se ultra spiritalis lupi rapinis exponit, sed, ut primum se impugnari animaduertit, ita primum resistit. Et hoc est capita principum contradictionis uel iniquitatis truncare — peruersarum cogitationum initia recidere, ne, si moram fecerint, Crescant et tacitum uiuat sub pectore uulnus. Sed Gedeone quoque uita defuncto auersi sunt post gentilium ritum

ad illam suscipiendam nos prouocant atque compellunt. Esaias propheta: Quęrite Dominum — inquit — dum inueniri potest; inuocate eum, dum prope est. Derelinquat impius uiam suam et uir iniquus cogitationes suas, et reuertatur ad Dominum, et miserebitur eius; et ad Deum nostrum, quoniam multus est ad ignoscendum. Hieremias: Reuertere — inquit —

quia sanctus ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum. Conuertimini, filii, reuertentes, et sanabo auersiones uestras. Laua a malicia cor tuum, Hierusalem, ut salua fias. Vsque quo morabuntur in te cogitationes noxię? Hęc dicit Dominus exercituum, Deus Israhel: Bonas facite uias uestras et studia uestra, et habitabo uobiscum in loco isto. Nunquid, qui cadit, non resurget, et qui auersus est, non conuertatur? Per

percussit eos leo de sylua, lupus ad uesperam uastauit eos; pardus uigilans super ciuitates eorum. Rursum per eundem prophetam alibi Dominus minatur et ait: Ecce ego adducam mala super populum istum, fructum cogitationum eius, quia uerba mea non audierunt, et legem meam proiecerunt. Et iterum: Locutus sum ad uos — inquit — mane consurgens et loquens, et non audistis; et uocaui uos, et non respondistis.

abierunt unusquisque in prauitate cordis sui mali. Ecce ego inducam super eos mala, de quibus exire non poterunt. Et clamabunt ad me, et non exaudiam eos. In Osee quoque propheta dicitur: Non dabunt cogitationes suas, ut reuertantur ad Deum suum, quia Spiritus fornicationum, in medio eorum, et Dominum eorum non cognouerunt. Deinde infert et ait: Super eos effundam quasi aquam iram meam . Cęterum, cum nec

discimus. De illo enim, qui correptus neque te neque alterum neque Ecclesiam audierit, dicitur: Sit tibi sicut ethnicus et publicanus. Vę ergo pręgnantibus et nutrientibus in illis diebus , hoc est, qui prauis cogitationibus pleni fouent scelus, quod conceperunt, et foetum alunt, cum ediderint, malefactaque pro benefactis usurpant. De quibus Salomon ait: Lętantur, cum male fecerint, et exultant in rebus pessimis.

Cassianus. Qui monachum adolescentem cum in confessione audisset libidinis incentiuis identidem urgeri, immoderata reprehensione prope ad desperationem compulit, indignum monachi nomine contestans, cuius pectus impudicis cogitationibus patere potuerit. Sed mox ipse iusto Dei iudicio eadem tentatione tam uehementer inquietari coepit, ut et hic senex, sicut et ille iuuenis, iam ad seculum redire secum in animo uersaret, Cęterum sapientia ac

iam ad seculum redire secum in animo uersaret, Cęterum sapientia ac sanctitate pręditus Apollo abbas, iuuenem uultu demissum cernens, cum tristitię causam didicisset, blanditer consolatus est, docens non esse malum foeda cogitatione impugnari, sed uinci; nam se quoque idem sępe passum, Deo tamen adiuuante nunquam succubuisse. Deinde senem iam relicto, in quo ętatem egerat, tugurio uagum profugumque ad se aduocans, ut rediret, admonuit, et iam

pigritentur illud repente prępositis manifestum facere, ut nihil ipsi diiudicent, nihil sibimetipsis credant, sed semper seniorum regantur arbitrio, seniorum sententiis stare assuecant. Ita fiet, ut in eis neque prauę cogitationes moram faciant neque dubię errorem inducant neque ullus unquam aduersario supersit fallendi locus. Ne uero nihil de foeminis dixisse arguamur, tametsi omnia fere, quę ad uirtutem

(ut Salomon sapientia plenus ait) abscondit scelera sua, non dirigetur; qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam consequetur. Idem dicit: Reuela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuę. Et Ioannes apostolus, cui futurorum arcana spiritalibus oculis licet intueri: Si confiteamur — inquit — peccata nostra, fidelis est et iustus, ut remittat nobis. Quid autem opus est

omnibus sanctis uidenda coram exponentur. Nihil tunc absconditum erit, quod non reueletur, nihil occultum, quod non sciatur, nisi quod ante confessione ac poenitudine fuerit abolitum. Pandentur ex cordibus multorum secretę cogitationes, dicta factaque in aperto erunt, dicente Domino per prophetam: Reuelabo pudenda tua in facie tua. Sed omni etiam reuelatę turpitudinis confusione intolerabilior sequetur ultionis poena. Quam quidem Osee

agitabantur, cum Iesum undas pedibus conculcantem in nauicula suscepissent, uiderunt posuisse uentum et turbinem procellarum uersum in tranquillitatem, ita nos, cum in pectoris nostri nauicula eundem pie susceperimus, malarum cogitationum uiolenti ęstus cessabunt et omnis turbatę mentis tempestas lenietur illico atque conquiescet. Quoniam (ut in Euangelio legimus) mari et uentis imperat, et obediunt ei.

quę Deo debetur adorationis ratione uel non abstersis prius a se, quantum potest, inuidię, odii, luxurię cęterorumque uitiorum spurciciis mundissimum Domini corpus pręsumpserit accipere! In Iudam, quia malignis cogitationibus ęstuans illud sumere non timuit, post buccellam Sathanas introisse dicitur. Ideoque non a peccato mundatus est, sed potius peccatum peccato cumulauit, uenditionis crimen uenię desperatione. Et cum male

gestum notauit Heli et ebrietatis obiecit uitium, sed Deus intima respexit cordis et compotem uoti fecit. Sic enim sępe falli necesse est, qui ex facie hominis animi occulta iudicat. Et quia solius Dei est nosse mortalium cogitationes, quisquis eas in altero coniecturis explicat, Dei iudicium sibi usurpat. Dumque in dubiis male de proximo sentit, charitatem offendit. Quod ut solicitius declinemus, meminerimus a Domino preceptum esse: Nolite

Saluator, apud quem discubuerat, falsę ęstimationis conuincit. Putauerat ille non esse prophetam, qui se a peccatrice muliere tangi permitteret. At misericors Dominus hospitem suum ab errore uolens reuocare et secretas eius cogitationes arguendo in medium protulit et mulieri peccata palam dimisit, ut se non solum prophetam, sed etiam deum probaret. Peccatricem denique illi prętulit humilitatis officiis, dilectionis signis, fidei

Prauę igitur suspiciones, cum pręsertim de crimine nihil constat, sedulo uitandę sunt. Et licet semper uitari nequeant, quoniam homines sumus, ibi saltem commoriantur, ubi ortę fuerint. Linguam contineamus, si cogitationes non possumus. Quis enim de Lupo, Senonum episcopo, non male opinaretur, si eum pręcessoris sui filiam, uirginem iam adultam, quam iuxta se educabat, tenerrime diligere conspexisset et, quanta ille sanctitate

consyderaret. Sed cum solenni Epiphanię die pontificali pompa in magno clericorum coetu fulgentem conspexisset, ipsum elatę superbię columnam esse censuit, non ignitę charitatis. Postquam uero ab illo accitus eiusmodi cogitationis errorem sibi obiici audiuit, cognouit Deum esse in homine, qui aliorum arcana illi reuelaret et ostentis, quam magnus apud se esset, testaretur. Prostrauit ergo se et peccatum confitens ueniam petiit atque ita iam

erat solitudinis necessitatem ferre, quotidianas uigilandi, precandi, ieiunandi fatigationes pati. Vulnus insuper quasi diuinitus inflictum manere uoluit incuratum, ut additus corpori dolor ab animo procul arceret uoluptatis cogitationes. Stephanus uero, Mareotidis regionis anachoreta, cum uerendas corporis partes exhulceratas taboque diffluentes haberet, curationem quidem non recusauit, sed dum curatur, maioris patientię prębuit exemplum,

statim occurrat, quia Deum tentare non debemus. Quoties honorum opulentięque cupidine solicitamur, protinus ad mentem reuocetur: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli seruies. Postremo, quoties perniciosarum cogitationum stimulis agitabimur, semper resistendo ac repugnando clamemus: Vade retro, Sathana, iam satis certi eo angelos accessuros, unde diabolus uictus recesserit. At uicto etiam

diabolus eum lacessere, quem pro uiribus repugnantem ipsa cęli Regina, ipsa angelorum Domina dignata est adiuuare. Sub hoc abbate iuuenis quidam religionis uoto obstrictus, cum itidem peruersis cogitationibus multum agitaretur, ut e monasterio fugam faceret, confessus est abbati tam perniciosę tentationis molestias. Tum demum eius exhortationibus roboratus, illis fortiter repugnauit. Biennio post aduersa ualitudine

Nec precationibus tantum sanctorum, uerum etiam rebus, quas ipsi contrectauerint, terrentur demonia et fugiunt. Siquidem Medericus, abbas apud Edunum sanctitate clarus, cum monachum libidinosis cogitationibus ęstuantem tunica sua induisset, eiusmodi molestia liberauit discedentisque ab illo immundi spiritus ululatus auditus est et ipse in castitatis proposito absque lasciuię prurigine pure integreque permansit.

uident, uictos se confessi confusique discessere. Ille seruiendi Deo semel susceptum uotum magno constantique animo prosecutus est. Post hęc ueterator spiritus, nequid adhuc intentatum relinqueret, cogitationibus Antonii callide sese insinuans, tanto solitudinis tedio animum eius pulsauit, ut ille, quid iam agere deberet, dubius, ad Deum exclamaret dicens: En ego, Domine Iesu, cupio his in locis tibi famulari, et nescio

et tu, Antoni. Et hoc dicto ex oculis eius euanuisse. Tali ergo precum laborisque uicissitudine deinceps usus Antonius, diabolicę molitionis tentamenta facile uicit, et cum minime esset ociosus, minimum in eum potuit inanis cogitatus distractio. Et hoc quoque relatu dignum de illo ferunt: dum uerbera terroresque perferret, lucem diuinitus apparuisse, qua expauefacti demones diffugere, Antonium uero eo splendore recreatum errexisse se et, quasi

Idem Macharius fratri, quem nequam spiritus occulta suasione eo induxerat, ut crederet inutiliter se in solitudine uitam agere, quod nemini alteri quicquam benefacere posset, salubriter consuluit, ut, quoties in huiuscemodi cogitatus incidisset, eis responderet: Hoc saltem in solitudine utiliter ago, quod amore Domini mei, Iesu Christi, a tuguriolo isto non decedo. Cessarunt ibi pręstigiatoris insidię, ubi Christi amori datus

occupante, facile perspexit inimici insidias et frontem cruce signans, ipsum crucis fugauit aduersarium. Pacomius alter, in Scythi monachus, queri solebat annos duodecim Venereę uoluptatis cogitationibus multum se fuisse molestatum. Et cum postremo diabolus puellę ętate et forma florentis imaginem gerens ad genua eius procaciter lasciuiendo procubuisset, ipse facinus detestans atque

Bibliographia locorum inventorum

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report