Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: HIspan.* Your search found 1063 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-100:1. Jurjević, Juraj. Doctrina rebusque gerendis... [page 34r | Paragraph | Section] magister Alfonsus, ab extremo Galliciae occidentali, qui numerosis orationibus suis aures mentemque meam,
2. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nescio credulitas haec si sua proderit ipsis,
3. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Vatis ut ipse sacri maxima cura fuit.
4. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] rebus, Fortuna, ita
5. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] mea legisti, sed tua, Crispe, legas.
426. DE CARMINIBUS SUIS
6. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph | Section] Bartholomaeo, quamvis ego non sim bonus Astrologus, tamen ita iudico, quod ille homo nescit fortuna uti. Nos hactenus, Deo iuvante, satis feliciter viximus sine Horoscopis et Genethliacis; spero vivemus et in futurum. Medici tamen et tonsoris adhuc volo memineris. Peregrinationem istam tuam Hispaniensem seu Britannicam, tunc magis laudabo, cum te salvum et locupletem revertisse audiero. Non timeo equidem tibi Scyllam et Charybdim, Cyclopas et Laestrygonas; cave de Solis mensa et Lothophagorum succis ne quid gustes. Vide ne qua te Circe, ne qua Calypso detineat,
7. Cipiko, Koriolan. Petri Mocenici imperatoris... [Paragraph | Section] alios in exilium misit, aduenas homines postremae condicionis et qui piraticam exercuerant ad summum gradum prouexit. Horum maior pars erat ex illa regione
Adriano,
uni: 15
et Marcus Emilius Scaurus repetundarum reus ob patris memoriam
liberatus, liber VIII, cap. I.
Scipio Nasica uir sanctissimus iudicatus, Matrem deum e Pesimunte
accersitam excepit, liber VIII, caput XVI.
Publius Furius Philippus Hispaniam sortitus inimicos suos
legatos secum illuc ire coegit, confidens nihil se acturum, quod illi accusare possent. Sic
et Lucius Crassus inimicum suum in prouincia Gallica sibi
actorum suorum speculatorem
manus deuenirent, et
alia sęuitię exempla 69.
Ceruicibus equorum hostium capita appensa 82 .
Feriendo hominem diuinant. Andropophagi carne uescuntur humana 83 .
Scythę, Galli, Hispani hominem manducarunt. Puberes infantesque pręgnantes trucidant
84 .
Vaticinantes homine iugulato 118 .
Scytharum immanitas 120 .
Nomadum crudelitas
Cercopitecus uisco illitis oculis capitur 268 .
castigatur dente pecoris 183.
Epularum luxuria 195.
Luxuria tingendarum uestium 222.
Vasa coquinaria ex argento 316.
Popea , coniunx Neronis, soleas iumentis ex auro fecit. Claudii principatu seruus eius Drusillanus, nomine Rotundus, dispensator Hispanię Citerioris, quinquagenariam lancem habuit, cui fabricandę officina prius exędificata fuerat. Delphini Cai Gracchi quinis milibus sestertiis in libras empti 317.
Lucii Crassi oratoris scyphi sestertii centum. Pariterque luxuria nata est et Carthago sublata. Capuli militum ebore
Neapolitanorum. Hieronis munificentia in Romanos 273.
Paula Busa Romanos frumento, ueste, uiatico iuuit 274.
Marcellus Bantium beneficio retinuit, cum ad Poenos transiturum resciuisset 280.
Ornamenta ciuium in usum belli collata 291.
Scipionis munificentia in Hispanum, cui captiuam uxorem sine precio reddidit et dona quę attulerat sibi habere supra dotem iussit 292.
Scipio in captum Masanissę nepotem, quem donatum dimisit 293.
Tygranis largitio 363.
Cęsaris munificentia erga populum 288.
Munificentia in filio Antonii
Auster pro Ęgypto 60 .
Rabbat quę et Philadelphia 67 .
Idumea. Duma 68 .
Sanir mons qui et Hermon. Lybanus 71 .
Hispani. Capadoces. Phrygia. Gręcia. Thogorma. Rhodus 72 .
Ęgyptus Hebraice Mesraim 77 .
Turris Syene 78 .
Assur et Elam Persę. Mosoch Capadoces. Thubal Hiberi
91 .
Victorię signum quare palma fuit 23 .
Corona triumphalis, obsidionalis, ciuica, muralis, castrensis, naualis, oualis 33 .
Scipio Africanus oppugnabat oppidum in Hispania situ armisque munitum. Litiganti cuidam
et quęrenti, in quem diem locumque uadimonium promitti iuberet, et ille manum ad oppidi arcem
protendens: Perendie, inquit, se se sistant illo in loco. Itaque die tertio, in quem uadari
iusserat, oppidum captum est eodemque die
uirgo Nicomedię. Romę Tarsea,
Pontianus et Pretextatus, Eustratius et alii conuersi. Lucia uirgo apud
Alexandriam Pascasio pręside. Romę XXX martyres. Nicomedię XX. Anastasia.
Leucadia uirgo. Carpoforus presbiter et Abundus diaconus. Sebastianus. Vincentius
leuita Daciano, Hispanię pręside. Papias et Maurus. Blasius episcopus. Polemon. Apollonius.
Egdonus presbiter cum aliis septem. Theodosia virgo. Agapes. Chionia. Hyrenes
uirgo. Marcellinus papa. Antonius episcopus cum aliis multis. Florianus. XL martyres et iterum
totidem. Victor miles. Theopompus
praedam, Liuor acerbe, uocas.
acres
madentem.
casu affuit, excusaret, eam Bernardinus tam diu orare non destitit, donec exorauit id saltem petenti concedi, quod sibi
reseruabatur, affirmans semet esurire malle quam esurientem non pauisse.
Dominicus Hispanus, dum Valentię bonis artibus perdiscendis operam daret,
ciuitas annonę caritate laborare coepit. Ille multorum famem miserans, cum
pecuniam non haberet, qua indigentibus pro tempore subueniret, libros
uendidit nec
perseuerarunt.
Reliqui etiam apostoli dimissa Iudea in diuersas prouincias idolorum
cultores at religionem Christi conuersuri disperguntur. Andreas Achaiam,
Philippus Scythiam, Bartholomeus Lycaoniam, Iacobus Zebedei Hispaniam,
Ioannes Ephesum, Thomas Parthiam Hyrcaniamque et Indiam, Mattheus Macedoniam
et Aethiopiam, Iacobus Alphei Hierosolymam, Iudas Thadeus Mediam,
Mesopotamiam, Pontum et cum Simone fratre Persidem in sortem
ille
ardentis prędicationis facibus mundum succendit, sic doctrinę spiritalis
luce illustrauit.
Eius itaque collegii uir nominatissimus Vincentius tantum prędicatione
ualiut, ut in Hispania quinque milia Iudeorum ad Christum
dicatur conuertisse, in Mauritania octo milia Saracenorum. In urbe quoque
Granata docuit infideles, donec a rege eiectus ad suos rediit inuitus.
Italiam etiam Galliamque prędicando
tam impudens est, ut dubitet, Spiritum Sanctum per os eius locutum, cum
etiam bestię interdum pręter naturę suę usum, quod locutus est,
intellexerint, et quod iusserit, obediendo peregerint?
Antonius Hispanus, huius ordinis uir sanctitate percelebris, cum apud Forum
Iulii moram traheret, prędicare uerbum Dei iussus imperitiam excusabat,
nunquam antea eiusmodi declamationibus usus. Veruntamen iussioni maiorum
obtemperans
eundem tandiu fustibus cędi iusserunt, donec exanimaretur. Tanto igitur
martyrii amore flagrauit Sebastianus, ut nec sagittas passus conquiescere
potuerit, quousque ad optatum uitę finem peruenit.
Vincentius martyr in Hispania Cęsareę passus est; uere Vincentius, quia
omnia uicit tormenta, dum se Christianum confitetur. Cum in equuleo sublatus
a Daciano pręside per ludibrium rogaretur, ubinam esset, »in sublime —
inquit — unde te
uoluntariam paupertatem. O beatum
uirum, qui, cum hinc decederet, nihil habuit, quod suis relinqueret pręter
exempla uirtutum, quarum, qui hęres fuerit, cęlestis quoque regni hęres
erit.
Antonio Hispano, cuius corpus Patauii in ueneratione est, cum aduersa
ualitudine oppressus iaceret, Christus apparuit. Cuius conspectu lętus atque
intimis exultans pręcordiis, hymnum illum, cuius initium est: O gloriosa
sane omnia ista et terrifica
nimis, et tamen pene nihil ad ea, quę secutura sunt. Pleraque enim talia iam
et ante nos et nostra ętate contigere. Nouimus Italiam intestino bello sępe
afflictam, peregrino uastatam. Audiuimus Hispaniam, Galliam, Germaniam,
Britanniam inter se frequenter concurrisse, Pannonios quoque cum uicinis
gentibus cruenta bella assidue gerere. Scimus Bithyniam, Asiam, Syriam,
Graeciam, Macedoniam, Mysiam, plurimas denique
Alioqui testamentum non iure factum dicebatur, ubi solennia
iuris deerant.
Cf. Maph. Veg. 'Testamentum aut' (cf. Dig. 28,3,1)
Fundos Baleares: Baleares insulę sunt in mari Hispanico, quod
ab eis Balearicum denominatur. Hi fundi olim maioribus suis dati fuerunt, quando
Hannibal, Carthaginensium dux, ab Italia fuit expulsus. Hos ergo fundos legat Aurelio
Tucidano et simul tacitam pecuniam. Tacitam pecuniam intelligo uel quam ei
–
In urna marmorea incisum hoc epitaphium fuisse aiunt Scipionis Aphricani.
51.2. (Scipio Aphricanus) Hic enim in Hispania, qua die uenit, cępit
Carthaginem, Hasdrubalem Magonemque, fratres Hannibalis, Hispania expulit, in Aphricam
classe traiecit, Hasdrubalis et Siphacis castra una nocte perrupit, Hannibalem ex Italia
reuocatum superauit. Victis Carthaginensibus leges imposuit. A Petilio Atreio, tribuno
plebis (tribunorum enim plebis consularis potestas erat),
Mercurius autem eqs.: cf. Per.
2,141,1-5
67.
A 80v/4?, ubi deest in
Hispania; Calaguritano pro CALAGORITANO; Aesculalapio pro
AESCVLAPIO; cf. CIL II 410*
BARCHINONAE in Hispania
D. M. S.
BELLO SERTORIANO
A 80v/4?, ubi deest in
Hispania; Calaguritano pro CALAGORITANO; Aesculalapio pro
AESCVLAPIO; cf. CIL II 410*
BARCHINONAE in Hispania
D. M. S.
BELLO SERTORIANO VVLNERE
SVSCEPTO A CALAGORITANO MI-
TIA QVEM MANV EXTEMPLO FO-
DI. ACQVIRENDAE VALITVDINIS
GRATIA BARCHINONAM PETII.
MI-
SERABILITER DESTITVTVM VIDES.
EQ..M..SP. POM.
Correxi ex DOM
67.1. Bello Sertoriano: id est quando bellatum est in Hispania aduersus
Sertorium. Vulnus suscepit a Mitia Calaguritano: Calaguritani sunt in Hispania
cognominati (ut Plinius ait)
Cf. Plin. Hist. nat. 3,24,
ubi Calagurritanos qui
Correxi ex DOM
67.1. Bello Sertoriano: id est quando bellatum est in Hispania aduersus
Sertorium. Vulnus suscepit a Mitia Calaguritano: Calaguritani sunt in Hispania
cognominati (ut Plinius ait)
Cf. Plin. Hist. nat. 3,24,
ubi Calagurritanos qui Fibularenses cognominantur
Fanularenses.
67.2. Hic tamen Romanus iniuste de morte queritur, quam ab eo passus est quem ipse
interemit. Ne autem nomen hic sepulti lateret, subsignatum est: EQ. M. SP. POM., id est
equitum magister Spurius Pomponius siue Pompeianus. Pompeius enim prętor in Hispaniam
pro consulibus missus Sertorium uicit. (Magister equitum) Magister autem
equitum erat, ius in milites et accensos habens, a dictatore uel a consule
constituebatur.
P. Imperatori, consuli, patri patrię. P. Q. R. Populusque
Romanus.
73.2. Humanę salutis anno centesimo Nerua post Domitianum imperauit. Anno imperii sui
secundo morbo periit, (Traianus) quum iam Traianum, genere Hispanum, qui ei
successit, adoptasset.
Cf. Euseb. Chron., A. D. 100 [=
99]
Hic, ut Eusebius refert, de Dacis et Scythis triumphauit,
vacante plura quam alias licent. [3.] Galli adhuc circa Mediolanum haerent, plura damna patientes quam inferentes. Nuntiavit mihi nunc dominus orator Mediolani, 5 accepisse se litteras ex Mediolano die 18. huius mensis, in quibus scribebatur eos revocari, regem Galliae undique ab Hispanis, Anglis, Germanis coniuratione illa Barboniana 6 vehementissime premi.
et hae litterae, quas nunc ab illa accepi, 1 praesetulerunt, malo Vestrae Reverendissimae Dominationi reipsa et facto, quantum a me fieri poterit, referre, quam verbis gratias agere. [2.] Nihil magis, quod et antea scripsi, 2 difficultatem, laborem ac molestias itineris Hispanici aestimantem consolatur, quam quod mihi cum Vestra Dominatione Reve rendissima eundum esse video. Quam dispeream, si non ex toto corde et amo et observo et veneror. Cupioque illi ex animo servire. [3.] Litteras adhuc ex Hungaria, quas exspectamus, non habuimus. Iam diutius differri
Accepi nudius tertius litteras Vestrae Maiestatis XII. Iunii ad me datas et cum his simul litteras ad Sanctissimum Dominum Nostrum, 2 ad reverendissimum dominum Sanctorum IIII 3 et quosdam alios, in quibus scribit mihi Vestra Maiestas de negotio ducatus Barensis et de mea in Hispanias profectione.
26 sustineamus correxi ex: sustinemus
7
Presumably Sigismund’s response to Brodarics’ letter on 17 May 1525.
1 Further manuscripts: BK 213 fol.
pondus diei et aestus, multum potuisse illos monere, et plus quam omnium reliquorum principum auctoritatem. Sed ego haec me prudentioribus relinquo iudicanda. Ego is sum, cui quicquid per Vestras Maiestates oneris, quod humeri mei ferre possint, iniungetur, libens feram etiam si longe ultra Hispanias mihi esset in servitiis Vestrarum Maiestatum eundum. Et quidem de his ac de negotio Barensi hactenus. Venio ad alia. [3.] Cum pontifex litteras de foedere per Vestram Maiestatem cum Turca inito et de pace cum illustrissimo magistro Prussiae facta perlegisset, et cum ego paucis
id faciendum videbatur, loqui et clamare, neque hinc scribere. Deus det suae maiestati et dominis meis suae maiestatis consiliariis talem mentem, ne illud nobilissimum ac potentissimum regnum sub spe nescio quarum expeditionum amittant. [5.] Novi nihil est, nisi quod de regis Franciae in Hispaniam adventu nihil adhuc habemus, neque scimus, quid speremus aut quid desperemus. Nuper, quod Vestrae Maiestati scripseram, in maximam spem pacis erecti eramus, quae non est illa quidem adhuc penitus sublata sed certe non parum diminuta. Venerunt nova de Constantinopoli, quae Vestra Maiestas
an important part in suppressing the rebellion. Compare: Káldy-Nagy Gyula, Szulejmán... 62–63.
Me et servitia mea in gratiam Vestrae Maiestatis rursus supplex commendo. Romae 4. Iulii 1525. Supervenerunt litterae ex Hispania, regem Christianissimum XVII. mensis Iunii proxime praeteriti ad portum Barcinonae appulisse. Eiusdem Vestrae Sacratissimae Maiestatis humillimus minimus servulus Stephanus Brodericus praepositus Quinqueecclesiensis On the outer side: Sacratissimae regiae maiestati Poloniae,
Regia Maiestas et Domine, Domine mihi Gratiosissime. Post mei et servitiorum meorum in gratiam Vestrae Maiestatis humillimam commendationem. Nunc nihil est quod scribam, nisi velim eadem repetere, quae proxime scripsi per alium servitorem Vestrae Maiestatis. Nondum aliquid certi ex Hispania venit. Res Germanicae quietiores sunt; 2 principem Ferdinandum intelligimus ire cum copiis suis ad liberandum ab obsidione dominum cardinalem Salczpurgensem obsessum a subditis suis. 3 Ego meam fidelem servitutem in gratiam Vestrae Maiestatis supplex commendo. Quam Deus
acutissimo , astrologorum principi, ordinarie in
alma Academia Patavina feliciter legenti, felicitatem.
Pater Atlas, quia astrorum motus optime calluit, ideo
caelum manibus amplecti dicitur. Quod a Ptolemaeo et
Alphonso, rege Hispanorum et imperatore Romanorum,
compertum est satis trepidare. Forte quia, senio confectus,
robore corporis molem tantam sustinere non valet. Vel
forte, quia pater ipse physica cognitione non bene firmatus
monitusque caelos a suo motu
quando
imputantibus.
Ad uirgines Homonenses conqueritur quod sibi in charitate non
respondeant.
Ad uirginem exulem consolatoria.
Ad Theodoram uiduam Hispanam de morte Licinij.
Ad Susanam uirginem a diacono Sabiniano corruptam obiurgatio.
Item ad ipsum Sabinianum.
Post hęc quę citra dedicationem
perspicuum Petrum Tyronum Calliensem patritium Rueriae
theologorum principis reverendi
probitas hominum, caste, semperque pudice
Vice Rex cum exercitu suo remaneat ad defensionem status Mediolani, et prohibeatur Gallis ingressus et reditus ad Italiam: ulterius jam descenderunt in Italiam iiij. M. peditum Helvetiorum cum vexillis Cantonum sive confaederatorum, venturi etiam plures et ad hanc diem debent esse conjuncti cum Hispanis in Ast, et si Galli descendent conventum est quod statim debeant cum eis confligere, si autem non descenderent, sicuti creditur quod non descendent, cum certo relatum est ipsos non ita esse dispositos ad descendendum, quod progredientur ad montes et capient passus et claustra montium, et
ante Veronam irent subito ad succurendum ei x. vel xij. M. et quantum opus fuerit hominum ad succurendum Verone: Pontifex autem videns imminens periculum Italiae, statuit una cum statu Florentinorum succurrere Italiae et deliberarunt quod per Vice Regem teneantur viij. M. peditum Hispanorum et xi. M. Helevetii et quod isti pedites debeant interteneri impensis trium videlicet Pape et Florentinorum pro una tertia parte, Regis Catholici pro alia tertia, Ducis Mediolani pro alia tertia parte: ulterius quod Dux debeat dare mille Calones vel Guastadores pro exercitu, et impensa
et quam ter mutarunt, sicuti faciunt fraudulenti contrahentes qui nolunt concludere, et credat Serenitas Vestra quod Veneti nunquam acceptabunt aliquam, quamvis optimam pacem pro eis, neque umquam conquiescent commiscere Orbem Christianum, donec expellant ex tota Italia, Gallos, Hispanos, et Germanos, quos ipsi Barbaros appellant, et ipsi rerum potiantur et si eo tunc quando nuper repudiarunt pacem Rome, prius per eos petitam, fuisset acriter progressum contra eos, quod bene poterat fieri, ad hanc diem res fuisset perfecta, et conjunctis manibus Veneti accepissent illam
progrederentur, ibidemque ipsos esse sequestratos, proinde rogare Caesarem ut juste eorum cause adsistat: magna pars Cardinalium favet cause eorum.
Pontifex scripsit Duci Mediolani vel dixit Oratoribus suis in Urbe quod ipse et status Florentinorum adjuvabunt intertentionem Hispanorum ut impediatur reditus Gallorum in Italiam, sed nec populus nec Helvetii contentantur de Hispanis et mora eorum in statu Mediolani, imo Dux scripsit ad Helvetios, ut sint contenti quod remaneant dicti Hispani et accipiet adhuc iiij. M. Helvetiorum cum eis tam ad obsistendum Gallis quam ad
magna pars Cardinalium favet cause eorum.
Pontifex scripsit Duci Mediolani vel dixit Oratoribus suis in Urbe quod ipse et status Florentinorum adjuvabunt intertentionem Hispanorum ut impediatur reditus Gallorum in Italiam, sed nec populus nec Helvetii contentantur de Hispanis et mora eorum in statu Mediolani, imo Dux scripsit ad Helvetios, ut sint contenti quod remaneant dicti Hispani et accipiet adhuc iiij. M. Helvetiorum cum eis tam ad obsistendum Gallis quam ad expugnandum arces quae sunt in manibus Gallorum si Helvetii contentabuntur, manebunt
Oratoribus suis in Urbe quod ipse et status Florentinorum adjuvabunt intertentionem Hispanorum ut impediatur reditus Gallorum in Italiam, sed nec populus nec Helvetii contentantur de Hispanis et mora eorum in statu Mediolani, imo Dux scripsit ad Helvetios, ut sint contenti quod remaneant dicti Hispani et accipiet adhuc iiij. M. Helvetiorum cum eis tam ad obsistendum Gallis quam ad expugnandum arces quae sunt in manibus Gallorum si Helvetii contentabuntur, manebunt Hispani et fuerint sustentati de peccuniis; sin autem, retrocedent in Regnum Neapolitanum: Postea Deus scit quid
Hispanis et mora eorum in statu Mediolani, imo Dux scripsit ad Helvetios, ut sint contenti quod remaneant dicti Hispani et accipiet adhuc iiij. M. Helvetiorum cum eis tam ad obsistendum Gallis quam ad expugnandum arces quae sunt in manibus Gallorum si Helvetii contentabuntur, manebunt Hispani et fuerint sustentati de peccuniis; sin autem, retrocedent in Regnum Neapolitanum: Postea Deus scit quid facient Helvetii, licet nunc videntur esse constantes pro Duce et dicunt nole aliquam pacem cum Gallis, nisi renuncient et abstineant a rebus Italie, videbimus quamdiu persistent in hoc
persistent in hoc constantes.
Dux Ferrarie et Bentivoli habuerunt salvum conductum a Pontifice et vadunt Romam, similiter Dux Urbini et vadit ad Urbem.
Scribuntur ex Verona, quod Veneti habent paucissimas immo quodam modo nullas gentes et si volent Hispani, actum esse de eis et cito terminaretur bellum, hoc scribit Caesari Tridentinus Episcopus *Il se nommoit George de Neydeck et est mort en 1514. locum tenens Veronae: Cum eisdem Venetis expirarunt indutie ultima preteriti,
de majori parte Italiae, quam Galli cum Venetis diviserunt ad invicem, sed, Deo ita volente, res fuerunt sedate: Dux Mediolani progrediebatur contra illas copias Gallorum que descenderunt in Italiam, et sunt solum Italice et pauce, tamen intraverunt Alexandriam, quo Dux mittebat aliquas lanceas Hispanas et suas ad recuperandam eam et ipse sequebatur cum reliquo exercitu Hispano, et cui eadem vel sequenti die xviiij. presentis debebant conjungi Helvetii, etiam veniebant gentes Pontificie quas Vicerex expectabat Placentie et promiserat omnes gentes suas: post Ducem versus Alexandriam,
Deo ita volente, res fuerunt sedate: Dux Mediolani progrediebatur contra illas copias Gallorum que descenderunt in Italiam, et sunt solum Italice et pauce, tamen intraverunt Alexandriam, quo Dux mittebat aliquas lanceas Hispanas et suas ad recuperandam eam et ipse sequebatur cum reliquo exercitu Hispano, et cui eadem vel sequenti die xviiij. presentis debebant conjungi Helvetii, etiam veniebant gentes Pontificie quas Vicerex expectabat Placentie et promiserat omnes gentes suas: post Ducem versus Alexandriam, miserat autem mile Pedites in Cremonam et cum eis Illustrissimum D. Prosperum de
cum multa inhonesta peterent, nihil ab eo obtinuerunt: jam per Ducem, Dominum Gurcensem et Vice Regem incumbitur pro compositione et bona ordinatione illius status Mediolani.
Cum Venetis nulla est spes pacis, et jam in fine Januarii sunt terminate indutiae, et si voluerint Hispani, sicuti certo spero facient, brevi terminabitur illa expeditio.
Quae de Turcis habita sunt videbit Serenitas Vestra ex copia hiis annexa, ulterius scriptum est Caesareae Majestati ex Hungaria, quod nunc Turci occuparunt Hungaris duas arces valde importantes, unum in
iustissimas afferentibus, nisi dixerimus, ut mihi persuasum habeo, et ruptam pacem et bella gesta diabolo, humani generis hoste, ita procurante hominumque prauitate, ut diutius plectatur, forsitan exigente. Sed profecto animum non mediocriter afficit societatis tam arctae huiusce et
38
Conqueritur quod Cornificius sodalis se ęgrotantem non uisitauerit.
Parthorum 18. regna. ad tantam magnitudinem peruenerant / vt multos per annos toti ferme Asiae imperauerint: Parthi domini asiae. Romanosque in id tempus florentissimum ac potentissimum populum / recentibus quoque victoriis Aphricae / Numidiae / Hispaniarum / Galliarum / Britaniae / ac omnium nationum intra Rhenum Danubium et mare Lybicum existentium / subacta quoque Syria / ac duabus Armeniis in potestatem redactis exultantem duobus praeliis Crasso ac M. Antonio ducibus grauiter afflixerunt. Parthi Romanos
Gotti / Gotti. Vandali / Vandali europam deuastantes. Ostrogoti / Ostrogotti Visigoti Visigotti Thraciam Macedoniam / Graeciam / Epirum / Illyridem / germaniam / Gallias / Hispanias / Italiam / ipsam quoque Romam caput orbis / dominam terrarum / triumphatricem gentium sub ipso Christianorum principum conspectu deformauerunt. Sic paulo post ex rigenti
perpetuis niuibus angulo Sclauini veluti nimbo effusi Sclauini ex Scythia
principum conspectu deformauerunt. Sic paulo post ex rigenti
perpetuis niuibus angulo Sclauini veluti nimbo effusi Sclauini ex Scythia effusi. a nemine repelli potuerunt / quin transgresso Danubio omnia ad mare Adriaticum deuastarent. Itaque quum in Hispania consedissent Vandali / Vandali consederunt in hispania Sclauinorum pars Saxonum terras non procul a Viado flumine occupauit: Multae prouinciae a sclauinis occupantur. Pars Gepidis / Silesiis / Macromanis / ac Bemis expulsis ad Noricos
perpetuis niuibus angulo Sclauini veluti nimbo effusi Sclauini ex Scythia effusi. a nemine repelli potuerunt / quin transgresso Danubio omnia ad mare Adriaticum deuastarent. Itaque quum in Hispania consedissent Vandali / Vandali consederunt in hispania Sclauinorum pars Saxonum terras non procul a Viado flumine occupauit: Multae prouinciae a sclauinis occupantur. Pars Gepidis / Silesiis / Macromanis / ac Bemis expulsis ad Noricos Boiosque vltra fluuium Albim se extendit. Reliqui vtrasque Misias ac omnem
Dalmatia Dalmatia. sub Venetorum dominio impune succaederet / in idem scelus traxit Istros / Istri Carnos Carni. Hungaros Hungari. quoque ne episcopis quidem parcentes. Solus autem Rex Hispaniae aduersus infideles prospere pugnando fidem Catholicam tutatus est: Poenos enim quos Saracenos appellant / diuturno bello contusos defatigatosque / atque a Betica / quam occupauerant expulsos Poeni ex Hispania pulsi. vsque in Aphricam caedendo ac vrbes eorum
quoque ne episcopis quidem parcentes. Solus autem Rex Hispaniae aduersus infideles prospere pugnando fidem Catholicam tutatus est: Poenos enim quos Saracenos appellant / diuturno bello contusos defatigatosque / atque a Betica / quam occupauerant expulsos Poeni ex Hispania pulsi. vsque in Aphricam caedendo ac vrbes eorum diripiendo persecutus est. Cuius refrigerato calore / seque ad italicos tumultus conuerso iterum Poeni collectis animis oras Siciliae / Sardiniae / Corsicae / atque Italiae vehementer infestant: Poeni denuo
imperium. inflammati sunt ad pessundandum reliquos Christianos / nedum quod parta iam dimittere velint, Quorum neque viribus / neque ingenio / neque animis deficientibus quid aliud futurum speramus / quam si toto Christianorum conatu non resistatur / quibusque proximis correptis per littora Hispanici et Gallici occeani victrices copias circumducturos. Quare compositis intestinis bellis / oblitteratis diffensionibus / reuocatis vitae preciis / quae pessum ierant / restauratis artibus liberalibus / quae in contrarium ceciderant / in sola conscientia benefactorum / ac Christo
diffensionibus / reuocatis vitae preciis / quae pessum ierant / restauratis artibus liberalibus / quae in contrarium ceciderant / in sola conscientia benefactorum / ac Christo propugnatore / contractis vndique copiis adoriamur saeuissimos Thurcas. Parata est potens Italia / non deerit bellicosa hispania / non pugnax Gallia / non pari animi magnitudine Britannia / Bohemis ad hoc / et Hungaris / caeterisque validis gentibus non detrectaturis. Num vos fortissimi Germani eritis in tanto discrimine spectatores? non commouebimini Reipublicae Christianae ruentibus habenis? Vos exterarum gentium
optimarum disciplinarum domicilium quale Athenis Athenae. fertur olim fuisse, Italiam, Italia. Gallias, Galliae. Hispanias,
Hispaniae. ac totam Europam,
Europa. nedum ipsam Germaniam,
Germania. clarissima fama peruagetur. Atque in
Athenae. fertur olim fuisse, Italiam, Italia. Gallias, Galliae. Hispanias,
Hispaniae. ac totam Europam,
Europa. nedum ipsam Germaniam,
Germania. clarissima fama peruagetur. Atque in tanta studiorum uarietate, partim
prudentia
Heluetii. Sicambros, Sicambri.
Batauos, Bataui. Cantabros, Cantabri. ac pene totam Galliam et Hispaniam,
ut magna pars eorum in Italia concideret. Parum erat solos Christianos inter se
depugnasse, iam et barbaris Barbari in Italiam
introducti. patefactum est iter in Italiam, quos Veneti deduxerant, ut
Barbari in Italiam
introducti. patefactum est iter in Italiam, quos Veneti deduxerant, ut melius
Gallorum impetus sustinerent ac repellerent. Deus quemlibet populum intra suos fines
pulcherrime concluserat: separauerat Hispanos a Gallis Pyreneis montibus: Pyrenaei montes. ab his uallata fuerat
Alpibus Alpes. Italia: Germaniam Rhenus
instat nostris ceruicibus: atque vt eodem tempore litora
omnesque oras infestet / ingentes et terrestres / et nauales exercitus vndique cogit.
Superioribus annis / quum adhuc esset infirmior / Venetis olim potentissimo terra marique
populo / tunc etiam Gallorum / Hispanorumque / ac aliis auxiliaribus copiis potentiori
munitissimas in Euboea / Grecia / Achaia / Istmo / Peloponneso / Epiro ciuitates vi
ademit: Dalmatiam aut deuastauit / aut occupauit / aut tributariam reddidit. Nunc
debellatis bellicosissimis nationibus / subacta
solitum, cęde mulctauit, ut alios a periculo liberos redderet. (Columnę) Ad Gades
duas columnas posuit direptisque rupibus Oceanum in mediam terram ad usum induxit
hominum nauigantiumque maximum emolumentum. (Chrysauri filii) In Hispania Chrysauri
regis tris filios pręlio superatos sua manu interfecit. Inde uicto Geryone cum armentis eius
rediens ad Cumas cum Gygantibus congressus uicit. (Sicani) In Sicilia Ericem, Butę filium,
Sicilię regem, multorum ante uictorem cestibus pugnantem
inducit sanę doctrinę et terras, hoc est, hominum mentes ignorantię siccitate aridas aquis
scientię salutaris inrigat obscura declarans, dubia dissoluens, manifesta confirmans. Per hoc
mare nauigantes ad portum perueniunt salutis sempiternę. Quid adhuc Hercules? (Chrysauri
filii) Tres in Hispania Chrysauri regis filios pręlio uictos interfecit. Quę, rogo, laus est
homines interficere et aliena occupare? Scelus est hoc profecto, non uirtus, et uitio fama
quęsita, non probitatis officio comparata. Nostri igitur ab hac impietate alieni — de Christi,
non de mundi amatoribus
nititur, iisdem et ipse superetur, nec multo leuius uictori quam uicto
accidat. Quod quidem patrum nostrorum aetate Illyricis, Thracibus,
Macedonibus et Graecis, his uero temporibus Italis euenit. Quorum alii dum
Gallorum ope, alii Hispanorum aduersarios suos oppugnant, omnes externum
iugum subiere.
Atqui haec seruitus, quamquam Rhacusanorum animos infregit,
attamen, quantum de dignitate dempsit, tantum opibus eorum adiecit.
refrixit charitas, uerum etiam odia multiplicantur. Haud satis est Christianis,
quod ab infidelibus infestantur, inter se dimicant, inter se digladiantur, gens
contra gentem, regnum aduersus regnum. Nostra quippe memoria, tanta Gallorum,
Hyspanorum, Italorumque strages facta est, tot fortium uirorum cędes perpetrata,
ut ad effugandos ab Europa atque Asia Mahumetanos satis essent. Nunc uero ita
adhuc agunt, ut reliquum orbem illis facilius possidendum relinquant, milite
rex, Christianos
persecutus est, et Romanorum Iulianus Apostata, et Gothorum Harmaricus, deinde
Radagasius, postremo Ataulphus. Post hos Vandalorum Alanorumque gentes cum
Genserico suo rege Arriana hęresi et ipso polluto, tunc ab Hyspania ad Aphricam
profecto, catholicam fidem persecutę sunt. Et cum ita sit, nonne mirum uidetur,
quomodo tandem non solum steterit, sed etiam aucta ac dilatata sit Christiana
religio non repugnando persecutoribus, sed eorum
digna euenere in hac maxime parte Europae, quam Pannonii et Turcae,
eorumque accole ac finitimi incolunt, carptim assumpta literis mandare, quamquam
aliarum quoque nationum res, ubicunque nos locus admonuerit, silentio non praetermittemus. Multa enim in Italia, Galiis, Hispaniisque nostra aetate gesta sunt, quae si
qualicunque stylo memoriae proderem, opere precium me facturum putaui.
Nempe ac
si unquam alias, his temporibus uidimus malis consiliis non modo res publicas regnaque
singularis foeminam ingenii, diuina constitutione,
cuius sane lege humana aguntur negotia, in fraudem Hungarorum incidisse, quo omni
ex parte patris eius Ferdinandi domus corrueret. Ab hac autem familia regnum
Neapolitanum per idem tempus transactum, primo a Gallis, deinde ab Hispanis occupatum, mox in Ostriciam gentem iure affinitatis concessit. Nempe Carolus Augustus,
Maximiliani Augusti ex filio nepos, in regnum Hispanum Neapolitanumque Ferrando
auo materno successit. Et quoniam eo uentum est ubi opportune narrari potest, quo ritu
Hungari suis
eius Ferdinandi domus corrueret. Ab hac autem familia regnum
Neapolitanum per idem tempus transactum, primo a Gallis, deinde ab Hispanis occupatum, mox in Ostriciam gentem iure affinitatis concessit. Nempe Carolus Augustus,
Maximiliani Augusti ex filio nepos, in regnum Hispanum Neapolitanumque Ferrando
auo materno successit. Et quoniam eo uentum est ubi opportune narrari potest, quo ritu
Hungari suis regibus sceptra tribuere consueuerunt, id paucis absoluendum putaui.
unicuique eadem mensura, qua quis aliis mensus fuerit, remensum iri apertissime comprobet.
uitae integritate rerumque usu clari essent, tanquam contagium quoddam uitabatur. Quum ita corruptis esset moribus, Hisabellam
Alfonsi Secundi filiam, amitinam suam, permissu Romani pontificis (quae permissio raro
felices nuptias fecit) duxit uxorem. Hisabella, ut sunt acrioris ingenii Hispani ― inde enim
illa oriunda erat, nam proauus Alfonsus a Tarraconensi Hispania profectus, regnum
Neapolitanum incolarum uoluntate sibi adiunxerat ― ubi animaduertit uirum nullius esse
apud suos auctoritatis, omneque imperium ad arbitrium Lodouici patrui administrari, rei
Quum ita corruptis esset moribus, Hisabellam
Alfonsi Secundi filiam, amitinam suam, permissu Romani pontificis (quae permissio raro
felices nuptias fecit) duxit uxorem. Hisabella, ut sunt acrioris ingenii Hispani ― inde enim
illa oriunda erat, nam proauus Alfonsus a Tarraconensi Hispania profectus, regnum
Neapolitanum incolarum uoluntate sibi adiunxerat ― ubi animaduertit uirum nullius esse
apud suos auctoritatis, omneque imperium ad arbitrium Lodouici patrui administrari, rei
indignitate permota dolorem dissimulare nequiuit. Nuntium igitur idoneum nacta dat
paulo post demonstrabitur, pro ingenii sui calliditate ita Venetis obsecutus sit amicitiam cum his iungendo, ut neque regem eo facto uellet offensum uideri,
neque ipsorum Venetorum fortunam efficere auctiorem. Quod ubi palam factum est, ferunt Alfonsum, ut sunt plaerique Neapolitani Hispana iactantia infecti, paucis
nauibus fuerat, ut Istriae triremi irent subsidio,
sed dum metu segniter cunctabundique suas moliuntur naues, putantes se non tam auxilio perditis fore quam semet in discrimen coniecturos, si hostis insequi pergeret, Turcas
e manibus emisere.
dediti. Vnde Venetis nunquam
fere contingit sua uirtute, sed hostium uitio rem bello bene gerere.
Quod quum et ipsos, qua sunt prudentia, non fugeret, puderetque irriti ad
Cephaleniam incoepti, missis legatis cum muneribus ad Ferrandum, Ioannis Arragonii
filium, Hispaniorum regem, suppliciter petierunt, ut eius permissu liceret Consaluo
Adigario, clarissimo sua aetate duci, cum his Hispanorum copiis, quas ipse in Sicilia id
temporis habebat, ad Cephaleniam proficisci, atque inde pulsis Turcis Venetorum ditioni
insulam adiungere. In quam
qua sunt prudentia, non fugeret, puderetque irriti ad
Cephaleniam incoepti, missis legatis cum muneribus ad Ferrandum, Ioannis Arragonii
filium, Hispaniorum regem, suppliciter petierunt, ut eius permissu liceret Consaluo
Adigario, clarissimo sua aetate duci, cum his Hispanorum copiis, quas ipse in Sicilia id
temporis habebat, ad Cephaleniam proficisci, atque inde pulsis Turcis Venetorum ditioni
insulam adiungere. In quam quidem sententiam quum regem facile induxissent,
numerata Hispanis militibus ingenti ui
clarissimo sua aetate duci, cum his Hispanorum copiis, quas ipse in Sicilia id
temporis habebat, ad Cephaleniam proficisci, atque inde pulsis Turcis Venetorum ditioni
insulam adiungere. In quam quidem sententiam quum regem facile induxissent,
numerata Hispanis militibus ingenti ui pecuniae Cephaleniam una cum Consaluo
repetunt. Ibi dux Hispanus expositis in terram militibus, situmque ac moenia oppidi
prius contemplatus, turrim ligneam, quae muros oppidi altitudine adaequaret celerrime
exstruxit, qua muris admota, hostibusque,
ad Cephaleniam proficisci, atque inde pulsis Turcis Venetorum ditioni
insulam adiungere. In quam quidem sententiam quum regem facile induxissent,
numerata Hispanis militibus ingenti ui pecuniae Cephaleniam una cum Consaluo
repetunt. Ibi dux Hispanus expositis in terram militibus, situmque ac moenia oppidi
prius contemplatus, turrim ligneam, quae muros oppidi altitudine adaequaret celerrime
exstruxit, qua muris admota, hostibusque, qui obsistebant, missilibus submotis, oppidum
intra paucas horas, postea quam oppugnari coeptum
suis captiuisque Turcis, et
caetera omni praeda, quam in oppido nactus fuerat, in Siciliam, unde profectus erat,
confestim enauigauit, ne ab iniquo bello abesset, quod aduersus Fridericum
Neapolitanum regem, qui Ferrandino in regnum successerat, parabatur. Iam enim Gallus
et Hispanus reges, nullo infamiae respectu, scelestum inierant consilium Fridericum e
regno expellendi, atque illud, non quidem regio more sed latronum ritu, inter se
diuidendi. Est enim proprium regum de suo largiri, non autem aliena adimere, et, quod
turpissimum
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], Catulli carminis epitomae, versio electronica (), Verborum 1474, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epitome] [word count] [marulmarcatull].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.