Your search found 7492 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1001-1100:

uenalis sanguine multo est
6.3.106   Virtus immensi uertice nata Iouis.
6.3.107  Ergo hanc conciliat magis irrequieta iuuentus,
6.3.108   Tempora quam Pilii desidiosa senis.
6.3.109  Crede mihi, incertam longum expectare senectam,
6.3.110   Ingenio tanti nec properare meo.

iterabo laetus ad aras
6.3.200   Facturus matri debita sacra piae.
6.3.201  Non tamen hanc fibris horrentibus exta cruentent,
6.3.202   Temperet a foedo sanguine pura dies:
6.3.203  Laudibus et titulis celebrentur ouantibus Vrbis
6.3.204   Olim intermissis festa canenda modis,

et luctus dememinisse mei,
6.3.293  Si decet interea nigram deponere taxum,
6.3.294   Si phas lugubres exhylarare comas,
6.3.295  Tempora iam nobis meliori fronde uirescant,
6.3.296   Succedant capiti laurea serta meo.
6.3.297  Eia age, deposito – si phas est dicere – luctu,

nec te sic Roma labore fatigat
6.4.18   Vt tibi scribendi copia nulla uacet.
6.4.19  Nanque interpositis succedunt ocia curis
6.4.20   Et tempestiuis soluitur aula iocis,
6.4.21  Nec tibi, Cortesi, parua est facundia, diues
6.4.22   Vena sed eloquio nobiliore fluit.

laboris
6.5.20   Scribendique pium dextra recusat opus,
6.5.21  Gratas redde uices et magno foenore soluas
6.5.22   Praeteritae, Laurens, tempora longa morae.
6.5.23  Quid, cunctaris adhuc? Veteris fidique sodalis
6.5.24   Num, precor, admonitus tardior esse potes?
6.5.25  

amoris,
6.5.40   Sic poteris laesam restituisse fidem,
6.5.41  Quae posthac nullo fiet mutabilis aeuo,
6.5.42   Vt reor, et quouis tempore maior erit.
6.5.43  Nam pro te mecum praesentis imago loquetur
6.5.44   Auctorisque loco scripta uel instar erunt;
6.5.45  Et

manus?
6.8.23  Cuius inexpletos debent tot saecla labores,
6.8.24   Rursus in antiquum pene reuersa decus,
6.8.25  Quae ueteres libros et tempestate comesos
6.8.26   Reddidit in uultus officiosa suos.
6.8.27  Quo uero elatus fastu Pomponius, ut qui

parce, uiator,
6.19.2   Pascillum miris obstupuisse modis,
6.19.3  Nec modo delicias, solitum nec carmen hiare,
6.19.4   Et quos dictabant tempora festa iocos:
6.19.5  Nam modo dum totam contristat naenia Romam,
6.19.6   Lucet et ante oculos funus herile suos,
6.19.7  

6.23.63  Atque Athamas agitur per inania uisa, coacto
6.23.64   Sanguine fert facies bilis adusta nouas;
6.23.65   Sed tamen excludunt sanos Heliconia Tempe,
6.23.66   Dicitur et sapiens nemo furoris inops.
6.23.67  Hinc anima uacuum dependet ab exule corpus
6.23.68   Socratis, et multos

6.27.9  Tot fasti memores loquuntur annos. 28.
6.28.1  Quod neque Mors opibus nec ab indole temperet ulla,
6.28.2   Ecce docet Pallas mortuus ante diem.
6.28.3  Qui procul, heu, magnos misit trans aequora planctus,
6.28.4   Forsitan

aulae,
6.30.6   In socios stricto perfurit ense suos,
6.30.7  Ante tuos uultus, Isabella, minaciter ardens,
6.30.8   Nec tantum pietas temperat ulla nefas:
6.30.9  Aspectu dominae nec inhorruit, usque furenti
6.30.10   Impietas cordi gratia nulla fuit.
6.30.11  Inde Simon

37,4 focis in margine: modis
6.37.5  Vt Veneti femoris iuuenili pube tenerer
6.37.6   Si tua legissem tempore dicta suo;
6.37.7  Vnde, reor, tetricae possent prurire Sabinae
6.37.8   Lasciuumque petat Socratis inguen opus,
6.37.9  Mollis et

in urbe moranti
6.37.22   Es mutus fieri passus et Arpocrates.
6.37.23  Officeret tunc illa recens lasciuia nobis;
6.37.24   Nunc importuno tempore languet opus.
6.37.25  Ne tamen hanc ultra scabiem exculpemus inertem
6.37.26   Neue recordemur Seplasiae Veneris;
6.37.27  Nanque

7.20.27   Vtque semel tenuit caelum Tyrintius, axem
7.20.28   Continuum cuius torquet anhelus Athlas,
7.20.29  Sic tibi maiestas pro tempore credita notos
7.20.30   Ad Medices magno foenore laeta redit.
7.20.31  Nanque intermisso plaerunque labore ministrat

loco,
7.22.3  Et cuius facile est imis decerpere ramis
7.22.4   Quae folia autumni frigore lapsa cadunt.
7.22.5  At medios fructus tempestas atra fatigat,
7.22.6   Aere quos medio magnus adire labor.
7.22.7  Quo mage desperes fastigia tangere, ni te
7.22.8   Demisso

7.26.71  Haec mihi bina patent umbracula dulceque praestant
7.26.72   Hospitium in nidos officiosa meos.
7.26.73  Nanque meos ungues a crimine tempero nec me
7.26.74   Polluit illicito foeda cruore sitis!«
7.26.75  Haec ales, mox clara sonant oracula luci
7.26.76   Auguris:

7.32.9  Quam cautes animi trahis et mirantia sistis
7.32.10   Flumina et unanimes cogis hyare feras.
7.32.11  Quid mirum? Ipse tui Deus organa temperat oris,
7.32.12   Praeco alter Christi, Paulle, secunda tuba. 33. Epitaphium Iulii II.

Saulum lapidatio perdit,
7.52.16   Qui melior rapto lumine Paullus erit,
7.52.17  Mansuescitque rapax lupus et mutatur in agnum,
7.52.18   Temperat et solito foeda cruore sitis.
7.52.19  Iamque uidet, iam uas delectus et optio Christi,
7.52.20   Quem docet et ritus dedocet ille feros.

Georgius Sisgoreus decretorum Doctor Canonicus, ac Reverendissimi in Christo Patris, et D.D. Lucae de Tollentis Dei, et apostolicae Sedis gratia dignissimi Episcopi Sibenicensis, in spiritualibus, et temporalibus vicarius generalis. Universis, et singulis Christi fidelibus praesentes litteras inspecturis salutem in Domino, et felicitatem sempiternam. Miraculis splendor paternae gloriae, qui sua mundum illustrat ineffabili claritate, pia

cathedrali: hoc modo etc. Plurimi veniebant, et dicebant cum lacrymis Crucifixum in praefata S. Mariae ecclesia guttas sudare sanguineas, quod audiens clerus, et populus Sibenicensis cum gemitu, et magni devotionis stupore commovebant ad dictam ecclesiam, quo tempore magnificus Dominus Petrus de Canali Comes Sibenici, et ejus filius Dominus Angelus cum magna nobilium multitudine, et nos Praefati Vicarius cum quibusdam de Capitulo, et clero personaliter accedentes ad dictam ecclesiam, ibi assistente

illustribus Virginibus, ut fuit D. Costantia Sfortia, D. Baptista de Malatestis. D. Isota Nogarola Veronensis, quarum circumferuntur Orationes et Epistolae in prosa et carmine luculentissimae. Verum ad earum gloriam accessisti, quae priscis seculi decori et ornamento fuerunt, ut Romanorum tempore Cornelia Mater Gracchorum, quae non parum contulit filiis suis ad eloquentiae copiam et leporem, Hortensia item filia Hortensii summi oratoris in sinu patris enutrita, quae prae aliis eloquentia floruit, et causam Matronarum in curia egit cum magna auditorum admiratione. Huic accedit Sapho

Hortensia item filia Hortensii summi oratoris in sinu patris enutrita, quae prae aliis eloquentia floruit, et causam Matronarum in curia egit cum magna auditorum admiratione. Huic accedit Sapho Poetissa, quae carmine suo omnibus seculis futuris se celebranda dicit. nec tacetur Aspasia, Socratis tempore doctissima foemina. Puto, non te futura secula silebunt; intendisti animum tuum bonis artibus, et non lanificio muliebri, aut operi mechanico. Nam iuxta Lactantium Firmianum in tenebris et morte uersabuntur qui animi bona negligunt et corporis amplectuntur. Fuerunt Amazones bellatrices et

Ponderas aequum pariterque iniquum.
15  Deligis rectum domitasque crimen,
Optime censor.
Caesaris pectus grave, sed benignum
Possides, nomen rigidi Catonis
Temperas, captas, Numa qua vigebat,
20  Religionem.
Tu togae lampas Venetae videris.
Tu tuae sydus domui nitescis,
Praesidet nobis tua rite virtus
Erygonea.

praepotentem.
Quando divino facies nitore
Fulsit in aevo.
Affuit Christi precibus cruentis,
Angelus quando monitu paterno
15  Carne turbatum dominum refecit
Tempore mortis.
Artibus caeli cadit ars Magorum,
Demonum vires baculo ligantur
Iacobi, mansit pietasque felix
20  Ore sacrato.
Victus Herodes ratione

20  Ad sacra fontis.
Demones flatu domini fugabat,
Prorsus infirmos dabat et saluti,
Lumen et caecis tribuebat almo
Flammine plenus.
25  Temperans aestum simul et rigorem,
Suscitans functos proprio vigore,
Passus ob Christi nimios amores
Pace quiescit.
Corpus inclusum tumulo nitescit
30  Urbe praeclara meritis

doctissimo ac eloquentissimo viro domino Petro Barocio preclaro patricio Veneto Gorgis Sisgoreus Sibenicensis plurimum se commendat
Petre, decus Venetum, Barocie gloria gentis,
Lux vatum, quos haec tempora nostra ferunt,
Aspectu primo mirabar verba loquentis,
Mirabar tanti dulcia gesta viri.
5   Credo tuo, doctor, latitabant pectore Musae,
Quarum praesidio dulce videre decus.

conantur, consyderata gentium modernarum infoelicitate arbitrantes fortasse Dalmatiae spinam non potuisse huiusmodi produxisse rosam pulcherrimam. Pudet me et dictum Appiani Appianus referre, qui ait: Illyriorum natio ad Philippi et Alexandri usque tempora potens habita nunc adeo eviluit, ut nullo cognomine superesse iam videatur . C. VI. DE SITU DALMATIAE Provinciarum Illyriae Dalmatia

Ab ortu autem habet Epyrrhum, Ephyrrhus unde Epyrrhotae populi dicuntur, quibus post diluvium Pheton Pheton primus imperasse dicitur, Pyrrhus Pyrrhus longo post tempore, qui apud Glauciam, Illyriorum regem, Glaucia rex fuit educatus. Et admiratus Pyrrhi indolem, filiam ei uxorem tradidit Antigonam, Antigona ut scribit Plutarchus. Plutarchus A meridie quidem

antiqui oppidi continet cadavera, in quo puteus est altissimus longo reste movendus. Insula portuosa et piscosa, vino optimo abundans et pinetis conspicua silvestribus. Est quoque Pervium Pervium insula, colonia Sibenici nobilium ea praesertim tempestate, qua in civitate debacchatur pestilentia, ubi horti cultissimi, vineta aegregia et oliveta utilia et aedificia grata navigantium conspectibus. Aurea insula

faucibus portus Sibenici adiacens, saxeis collibus turrita et XII flamminibus dicata, fertilis quidem amigdoletisque et vinetis et olivetis abundans. Est insula portuosa et piscosa habens in colle vetustissimi oppidi vestigia iam solo aequata. Haec insula saepius mihi tribuit domicilium morbi tempestate, in qua post rei divinae operam inter scopulos montium et arborum umbras suavissimas Musas colere solebam. C. XIII. DE LOCIS SIBENICO CONTIGUIS Apud portam urbis area

a roseo fonte: Fons roseus de rupe tenui rivulo erumpens in suburbio proximo et contiguo, supra quem phanum extat antiquum in honorem diei dominicae fabricatum eo quidem tempore, quo Illyrii ex sua regione Graeculos protervos profligarunt. Magnus item portus Portus est XII milliariis in longum protensus, undique clausus, sed ab Hadriaci maris proluvie angustissimis faucibus apertus, in quarum ore duo hinc et inde

Veneti ditione vitam degere? Quorum civitas semper extat libera, numquam tributo mancipata, semper Christiana, numquam ydolorum superstitione foedata, pelagi regina, diviciarum omnium officina, mundi deliciae, iustitiam semper fovens et religionem. Et tempore isto quid gratius quam sorte divina praetorem habere Antonium Calvum, Antonius Calvus virum religioni deditum, in audiendo benignum, in exquirendo acutum, in iudicando aequum, vitae integrum, Musarum studiosum, moderatorem morum peritorumque patronum et Sisgorei,

terram feriunt. Quam rem describens Galeottus Galeottus li° De homine sic loquitur: Apud Sclavinos Sclavini nunc in usu est modus ille antiquorum. Nam cum staticulos in chorea fecerunt, omnes uno eodemque tempore terram pede pulsant. Cuius saltationis meminit Horatius Horatius I. carm.: (21) Alterno terram quatiunt pede. Haec ille.

cythara recinebat eburna
1.172  Foedera prima deum narrans festosque hymenaeos,
1.173  Praecipue Oceani thalamos, ipsoque canebat
1.174  Progeniem fluxisse deo quaecunque creata est.
1.175  Sed dicam breuius, ne dillabatur inani
1.176  Temporis hoc spatium sermone. Vt me ipsa recoepit
1.177  Doris ait meque in gremio complexa tenebat:
1.178  Egregium decus hoc, nymphae, munusque parente
1.179  Dignum erit Oceano. Ite, citos mihi ducite currus,
1.180  Delphinas stimulate uagos! Cristalla

quanta per aequora uidi!
1.233  Longa est haec series; quod si mihi guttura mille,
1.234  Mille modis uariis: multis et mille per ora sonarent,
1.235  Vix equidem unius numerarem tempore mensis.
1.236  Omnia nam magno quaecunque sub aethere tellus
1.237  Concipit et pulchri profert in lumina solis,
1.238  Omnia multiparens complectitur amplectitur Amphitrite

aequora flatu.
2.31  Dicas Aeoliis fluctus eferuere uentis
2.32  Quum Notus aut Aquilo Neptunia concutit arua.
2.33  Saxosae interea circum iactantur arenae,
2.34  Quas grauis interdum balaena e faucibus efflat.
2.35  Tempestas sic atra deum denuntiet iras,
2.36  Si duros caelo lapides effulminet alto.
2.37  Crystallum fragile adueniens tunc hinc impete turbo
2.38  Disiicit in tenues crustas, mihi guttura densis

signa canes. Quis nube cruenta
3.69  Ductor erat? Quo tanta lues inuaserit Orcum
3.70  Diua mihi Pimplea refer!--- Dux agmine Pluto
3.71  Primus quadrupedum curru est inuectus equorum,
3.72  Quoi caput armatur galea flammisque relucent
3.73  Tempora Tartareis ardentque in uertice cristae.
3.74  Proximus it iuxtaque Satan, quo nulla barathro
3.75  Peior pestis inest nec saeuior ira deorum:
3.76  Mille deos Acherontis agit. Hinc arduus instat
3.77  Laeuiathan, crines flauos arrectaque

3.111  Aera per tenuem praeceps Acheronta sub imum
3.112  Decidit innumerumque cohors ingrata deorum,
3.113  Quos rabies aeterna tenet, quos Orcus et aer
3.114  Sustinet. Omne nefas his persuadentibus ortum est.
3.115  Postquam autem Stygii tempestas atra tyranni
3.116  Astitit Alciden propius, riget horrida tortis
3.117  Caesaries erecta comis atque acribus ardor
3.118  Fulgurat ex oculis, sudor fluit, aestuat ingens
3.119  Pectus anhelantesque premit sub faucibus ignes:

robur
3.150  Alcidae magni, Diti quoque cognita summi
3.151  Progenies inuicta Iouis, quem Iuppiter alto
3.152  Aethere caelitibus praedixerat unius aluo
3.153  Victorem prodire nurus terraeque polique
3.154  Infernaeque domus, quo tempore matris ab aluo
3.155  Prodiit et uenit dii sub lumen Olympi.
3.156  Praeterea Pylium nec adhuc aboleuerat ulcus
3.157  Nestoreaeque memor fuerat Saturnius aulae;
3.158  Qui quum pro caesis in eodem sanguine natis
3.159  Nelidae auxilium

quam pro archano cum his signo qui sua administrarent negocia habere dicebat: a quibus triginta quinque aureorum milia eidem quam primum exigere: cauteque ac omni sublata mora secum affere mandauerat: ut adsint tum classi tum amicis in tempore: dato quoque ex famulis ei uno quem ipse pro comite ellegisset: accipiens ab eodem petro in discessu quicquid seu domi seu in taberna lanaria praecipuum rerum suarum alienarumue habuisset: uti superfluum cum nulla tenus se passurum

Itala, pastorem te nobis, Vite, reliquit;
Non alius gessisse uices, et munera obire
45   Pontificis tanti potuit magis aptus haberi.
Tu tibi commissas multa moderaris habenas
Temperie, neque in hanc partem, neque flectis in illam,
Sed recto medium metiris tramite callem.
Non mite ingenium nimia indulgentia mollit,
50   Non tibi iustitiam rigor asperat; et tua nunquam

dedit, tenerosque sub annos
Fila lyrae puero tantum stridentia cessit;
Has tamen ingenii nostri tibi, Vite, dicare
Primitias placuit. Cum mox adoleuerit aetas
Et mea Cyrrhaeam gestarint tempora laurum,
70  Excipies grauiore sono tua facta canentem. Notae:

portum, cuius iam tum amore ardebas invitis parentibus et omni tua familia aufugisti et, quod mirum in ea fuit aetate, dum Thomam Aquinatem, sanctissimum illum simul et doctissimum hominem, imitari obstinatius contenderes, charissima quaeque deseruisti; in qua religione quantum brevissimo temporis spacio et vitae sanctimonia et optimis artibus, quae sine probitate non discuntur, excreveris, nemo, qui aetatis tuae conscius est, ignorat. Quemadmodum postea Patavii, Venetiis, Perusiae, et in Bononiensi urbe versatus sis, quantamque inde laudem reportaveris, quales fructus legendo ad

cruentissimum hostem sevissime perpetrata: quę si numerare vellem dies et calamus me deficeret. Non mihi si linguę centum sint oraque centum, ferrea vox, omnes scelerum comprehendere formas. Taceo, quot provincias vel ferro vel vulcano devastaverit. Taceo infinitum numerum tam nunc, quam aliis temporibus nostris captivorum. Pretereo pręgnantium pignora ex inciso ventre matrum detracta extinctaque, quotiens mamellas inciderit Turcus impius sanguinemque parentum pro lacte lactentibus porrexerit, quotiens arreptos per pedes infantulos capite saxis colisit matresque cervice natorum

pueri eciam ipsi vultibus ac gestibus innuunt leticiam. Tanto namque ipsius nature imperio intime quedam gaudii flamme in cuiusque vultibus excuti maxime solent, quando communis omnium salus lapsa pene erigitur ac servatur a discrimine tempestatum portum tandem securitatis ingressa componitur. Sacrarum deinceps virginum impollutus ordo gloriam Deo cnait et tantum pro felicissimo incolumitatis tue statu securus preces effundit, in quo tota earum salus sita

regem et dominumsuspiciamus velut arcem salutis nostre tutissimam. Ac veluti Ledei quidem iuvenes, geminum celorum sydus, naufragis carinis et trepidis nautis asperimoque maris celique turbine ac tempestate iactatis leti felicesque fulsisse solent, ita et tu nobis hoc tempore vehementer laborantibus, fulgentissime princeps, totus serenus salutem eciam afferens tamquam e celo missus apparuisti. Cuius eterno splendore et inmenso

tutissimam. Ac veluti Ledei quidem iuvenes, geminum celorum sydus, naufragis carinis et trepidis nautis asperimoque maris celique turbine ac tempestate iactatis leti felicesque fulsisse solent, ita et tu nobis hoc tempore vehementer laborantibus, fulgentissime princeps, totus serenus salutem eciam afferens tamquam e celo missus apparuisti. Cuius eterno splendore et inmenso quodam lumine tenebre nostre interiores procul a nobis eicientur et ad

In gaudium diffunditur inauditum quidem Christiana resp/ublica/, serenissime rex, hoc tam excelso et sperato munere ab optimo maximo Deo sibi concesso, cui quidem inmortales agit gracias, qui Wladislaum hac tempestate prestantissimum ac omnium sapientissimum principem, Kazimiri regis olim Polonorum eminentissimi filium, tantum extulit provexitque, ut eo duce felicissimo ac fortissimo quicquid sibi bello et armis fuerit occupatum, bello

mentis an vultus obtutibus admirentur. Sed mihi exire maturanti in acta virtutum tuarum multa se offerunt maiorum tuorum cum bello tum pace egregia monumenta, quorum persequcionem abstulit mihi hoc tempore rerum tuarum magnitudo, lux eciam ipsa ab orbe nostro festinato casura: quamvis illi nobilissimis gentibus, ferocissimis populis, bellicosissimis nacionibus non minus armis quam prudencia a te superatis mirum in modum inclaruerint,

quoddam ac spectaculum nobis propositus esse videaris, in quo contemplemur (ut hoc iterum dixerim), quantum in homine virtus possit. Hec a te plurima virtutum decora parata si velim persequi, sacratissime rex, et me dicentem angustia temporis deseret et ingenioli mei mediocritas nimio pondere depressa succumbet. Quas qui iam dudum amplecti velit, mentem sibi a Deo inmortali exoret, que tantam molem sustinebit, optare eciam vitam per

quam necessario dicendum, quod virtutum tuarum eternitati novum quendam et inusitatum nec alias aut raro cognitum addit splendorem. Cum enim bella fiant, ut in pace vivatur nec Romano imperio absque Cannensi clade pax successit, eo temporis cum Hannibal urbem infestaret, quibus es tu preconiis illustrandus, quo laudum nomine honestandus, qui Boemie tue ferocissimos in bella populos non armis, sed pacis artibus, prudencia et consilio, domuisti. Arma

quoniam bellum leviter et sine cruore gesserat, myrto Veneris Genitricis coronatus divus Augustus assequutus est nomen ex rebus robore belli comparatis, sed maioris prorsus consecratus est glorie, dei fere nomen adeptus, quo tempore terris bis Iani templo clauso ingenti pacis altitudine remissis imperavit. O principem felicissimum et astris conferendum, cui contigit pacis artibus de facili consequi, quod alii non absque

et tonitrua ignibus micancia calcat, sic tuus ille animus omni furore adversoque motu depulso liber emersit et victor tandem magnitudine sua fruitur. Nam cum videres regni tui sublimitatem infestatam ab hostibus, per asperrima hiemalis tempestatis frigora et inter oppositas continuasque nives imbresque tantos, quantos Pleiades, nimbosa celorum sidera, solent effundere, paciens eciam ultra fidem laboris et viarum turbinis oblitus, ut opem

navigium in littore maris nactus Brundusium versus ad accersendas militum copias, que ibi cessabant, transvehi maturasset, adversa procella reiectus infecto eciam voto rediit in Epirum. Tu vero et superata itinerum tempestate et traducto in Pannoniam exercitu victoria es magna tui cum gloria potitus. Nunc itaque rebus tuis clarissime gestis et victor frueris et triumphator. Sed est, est, inquam, ac recedat

alterum victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi conscivisset.

habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit, sola effecit, ut tu rex Albertum, fratrem tuum optimum, regem alterum erigeres et

hoc inmortale obsequium, hec indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam accipienti et propius eum inhabitant, a quo exeunt, quam in quem conferuntur. Ac si hoc tuo tempore Quirinus ille, Romani conditor imperii floruisset, Remum fratrem te quidem imitatus in regni partem admisisset. Neque arma inter fratres de Thebano imperio invicem concertancia surrexissent, si tua hec in fratrem pietas Etheoclen

nos gradus proferremus, preclarissime princeps, finem dicendi facturi, ne te rebus christianis prospicientem longiori oracione detineamus, cum presertim nullius oracionis laude indigeas per te ipsum et laudabilis et gloria plenus et hec temporis angustia non parum nobis auferat de multitudine virtutum tuarum. Maximum itaque hoc tempore beneficium in nos contulisti, munificentissime princeps, cum ad nos pedestres copias tuo sumptu mittendas instituisses, uti civitati

prospicientem longiori oracione detineamus, cum presertim nullius oracionis laude indigeas per te ipsum et laudabilis et gloria plenus et hec temporis angustia non parum nobis auferat de multitudine virtutum tuarum. Maximum itaque hoc tempore beneficium in nos contulisti, munificentissime princeps, cum ad nos pedestres copias tuo sumptu mittendas instituisses, uti civitati nostre perpetuo corone tue famulanti subvenires et in lubrico securitatis certamine laboranti

habemus tibi, clementissime rex, gracias maximas et inmortales et si quando detur occasio, referreus, imo habebimus, dive rex. Quis enim tanto principi referre potest? O Ragusam felicissimam, o beatissimam civitatem, cuius hoc tempore a divis et semper regibus progenitus princeps non est oblitus, cuius meminit sanctissimus rex atque idem potentissimus et tot coronis insignis, in tanta eciam rerum suarum mole occupatus, quam inmortali prosequutus

numen veneremur non casu aliquo aut forte, sed consulto celorum nomini Romane nutanti pene concessum. Quid enim aliud a Deo inmortali Rachusa tua sperare potuisset, optime princeps, quam quod ei hac tempestate ultro quidem et opportune prestitisti et sic nimirum effecisti, ut metus cum tranquillitate, merores cum leticia, languores cum gaudio, angustias cum largitate, labores cum quiete, bellum eciam inminens cum pace commuteret.

mari conspexisset, non periculi, non suiipsius memor statim sese in undas proiecit quo celerius ad illum, cuius incredibili amore tenebatur, perueniret. Reputans igitur ipse mecum penas Redemptoris nostri et crucem illam sanctissimam tota mentis contemplatione percurrens temperare mihi quidem non potui. Videbam enim Saluatorem nostrum per mare illud rubrum inter mortiferas tempestates trophea salutifere passionis sue gestantem eiusque fretus bonitate his fluctibus et huic pelago committere me non dubitaui. Neque enim diffido, que ipsius in omnes est benignitas,

ad illum, cuius incredibili amore tenebatur, perueniret. Reputans igitur ipse mecum penas Redemptoris nostri et crucem illam sanctissimam tota mentis contemplatione percurrens temperare mihi quidem non potui. Videbam enim Saluatorem nostrum per mare illud rubrum inter mortiferas tempestates trophea salutifere passionis sue gestantem eiusque fretus bonitate his fluctibus et huic pelago committere me non dubitaui. Neque enim diffido, que ipsius in omnes est benignitas, quin mihi hodie sicut quondam Apostolo suo opem in medio mari sit allaturus. Quanquam non

fuisse: Nunc ad mortis ipsius conditionem breuissime percurrendam que altera incepti sermonis est pars deflectat oratio: Vos queso audite et diligenter sicut hactenus fecistis attendite. Sentio me Beatissime pater asserende ueritatis studio longiuscule prouectum et plus temporis quam par erat in re minime dubia consumpsisse: propterea non repetam altius ut equidem erat in animo ea que Saluator noster pridie quam pateretur pro humana salute mirabili prouidentia operatus est: omissisque omnibus uel factis uel dictis ipsius que mysteriorum sunt plena ab

quo paucissimis uerbis uanas rationes: quibus stultissime nobis obstrepunt propriis auctoribus: et suo (ut ita dixerim) mucrone iugulatas conspiciant. Docebo enim idipsum quod a religione nostra abhorrent quod in tenebris uersantur. quod Christum ueram lucem ignorant multo antea tempore a maioribus suis predictum fuisse. Vbi es sancte uates Hieremias? quid dicis? quid clamas? Preuaricatio inquit est in medio domus Juda ait dominus: negauerunt me et dixerunt non est ipse. Et que sit preuaricatio et que domus Juda et quem negauerunt neque ambiguum neque obscurum est.

An uero clementissime aures tue: que cunctis hominibus patent mihi uni precluduntur? O uos omnes qui transitis per uiam attendite et uidete si est dolor sicut dolor meus. Nonne hec uerba omnes comprehendunt calamitates? Non uidemini nunc uobis uniuersos audire miseros? Quis tam fuit tempore illo durus et ferreus: quis tam inhumanus preter impios iudeos. preter sceleratos iudeos. preter sacrilegos iudeos: qui non eius fletu ac querelis commoueretur? et quis fuit quin lachrymas emitteret? quin tantum hunc dolorem. tantam hanc calamitatem pio aliquo affectu prosequeretur?

totusque terrarum orbis calamitatum suarum remedia hoc proposito exemplo requirat. Videtis ergo amplissimi patres Saluatorem nostrum hec omnia pro nobis: que nemo mortalium nec pro salute propria sustinuisset non minori mansuetudine quam patientia pertulisse. Quapropter cum satis pro tempore de die hoc sanctissimo dixerimus: quanquam pro materie amplitudine non satis: si unum illud quod modo succurrit addidero statim faciam loquendi finem: quod equidem ea potissimum causa inuitus omiserim ne scelus iudeorum post hominum memoriam inauditum crudelitatemque his omnibus que

2  Scriptaque Nasonis dulcia 2 ad Astra ferunt,
3  Est qui Pyndareos uario modulamine uersus
4  Subleuat, hic carmen, docte 3 Catulle, tuum;
5  Vatibus iis tantis ausim praeponere Paulum,
6  Temporibus nostris te, Paladine, sacrum. ΤΕΛΟΣ

aenuchia 4 flamma tuos,
3   Seu te Pieriis reptantem, Paule, sub antris
4   Nutriit Aonii 5 docta puella gregis,
5   Seu tibi Castalias 6 largitur Cynthius 7 artes,
6   Temperat et docto plectra Magisterio,
7   Eya age, nec tanta desistas indole foelix
8   Musarum et solitas ingrediare uias.
9   Phoebo redde Linon 8 , lacrymosaque fata rependas
10   Orphea 9

in cęlo animę exultant, horum non sine multo mentis stupore tum uetera tum noua narrantur miracula utpote omnem naturę uim atque modum supergressa. Nam primum, quod ad uitę probitatem spectat, quę tanta unquam constantia, fides, temperantia, animi magnitudo, iustitia, mansuetudo, misericordia, liberalitas in ullis fuit, quanta in istis extitit? Nullis tyrannorum cessere minis, ut obedirent Deo, nullis largitionibus corrumpi, nullis uoluptatum illecebris deliniri

omnibus post ascensum Domini distractis ac diuenditis pecuniam ad pedes apostolorum proiecere in terram, ut corda errigere possent in cęlum, quo Christum iam pręcessisse conspexerant. Hunc morem sedulo a fidelibus ea tempestate obseruatum Lucas in Apostolorum Actis testatur dicens: Omnes etiam, qui credebant, erant pariter, et habebant omnia communia. Possessiones et substantias uendebant, et diuidebant illa, prout cuique

Deum et operatur iustitiam, acceptus est illi. Eadem quidem de causa et beatum Eustachium tradunt ex gentili Christianum factum, ex Christiano martyrem immortalitatis palmam assecutum. Cęsaris enim Traiani temporibus magister equitum super cornibus cerui, quem uenando insecutus fuerat, Christum in cruce fulgentem uidere meruit. Qui dum ob ipsius erga inopes beneficia ei se apparuisse diceret et mysteria ueritatis reseraret,

quam esurientem non pauisse. Dominicus Hispanus, dum Valentię bonis artibus perdiscendis operam daret, ciuitas annonę caritate laborare coepit. Ille multorum famem miserans, cum pecuniam non haberet, qua indigentibus pro tempore subueniret, libros uendidit nec dubitauit litterarum studiis studium pręponere pietatis. Et quoniam scriptum est: Qui pronus est ad misericordiam, benedicetur, ad tantam deuenit perfectionem, ut ordinis fratrum

laudis genere Martinus nec a nobis nunc silentio prętermittendus est. Cuius pietatem militis adhuc an iam Turonensium episcopi magis mirer, incertus sum. Constantino et Iuliano imperantibus stipendia faciebat, quando brumę tempore pauperis nuditatem dimidiatę clamidis suę parte operuit. Et in quiete Christum se in paupere texisse agnouit, dum eadem illa lacinia indutum cernit dicentemque audit: Martinus adhuc catechumenus hac me

comparabat, ut eis liberius subueniendi causas haberet/./ Siquando pecunia non suppeteret, uestimenta uendebat/./ Cernens pauperculum quendam nudum efferri, detracto sibi capitis uelamine inuolui iussit cadauer. Quo tempore fame laboratum est, uim magnam frumenti diuisit. Et id quidem absente uiro atque inconsulto, uel quia approbaturum speraret, uel quia, quod unius erat, aliis quoque commune esse debere facile persuaserat necessitas

Ego enim a uobis debui commendari; nihil enim minus feci ab iis, qui sunt supra modum apostoli, tametsi nihil sum. Quibus sane uerbis testatus est minime de se loquendum, nisi cum incumbit necessitas. Sed et tunc ita temperandum, ut et res dicatur et euitetur iactatio. Tali quidem temperamento usus Ioannes Aegyptius monachus, cum Spiritu Sancto reuelante multis futuri euentus responsa daret, inferebat non suis meritis

apostoli, tametsi nihil sum. Quibus sane uerbis testatus est minime de se loquendum, nisi cum incumbit necessitas. Sed et tunc ita temperandum, ut et res dicatur et euitetur iactatio. Tali quidem temperamento usus Ioannes Aegyptius monachus, cum Spiritu Sancto reuelante multis futuri euentus responsa daret, inferebat non suis meritis eam reuelationem sibi factam, sed illorum, qui rogatum aduenerant. Morbo affectos coram

episcopus forte ex itinere eodem loci diuertisset atque itidem suaderet, quando iam tantę autoritatis uiro aperte refragari difficile erat, diem ad deliberandum impetrauit. Dum autem in solo loco genibus prouolutus toto eo tempore secretę precationi intendisset, inuentus est efflasse animam. Hoc ipsum petenti illi diuinitus indultum credi par est; uerenti utique, si episcopum gereret, quę episcopi sunt, pręstare non posset, aut si

fragore funditus concussum reliquas oppressit ruina, ut ex tanto numero, ne una quidem saltem extremum in mortem anhelitum ducens post casum illum sit inuenta. Itaque contusis miserabiliter artubus una omnes tam paruo temporis momento extinctę, tunc demum auaritię, cum uitę finem fecere. Quis hęc audiens non contremisceret, quis prauum animi propositum in melius non commutaret? Scio tamen et uehementer doleo esse quosdam, qui etiam multa

metuunt quantum diuitiis, tantum animi solicitudinibus abundant. At uero Hilarioni pauperculo, tametsi pene nihi: esset, cum tamen nihil appeteret, nihil deerat. In secretiori Sicilię angulo manens succisiuis temporibus ligna colligebat, ut uenditis uitam sustentaret ac demum mereretur audire: Labores manuum tuarum quia manducabis, beatus es, et bene tibi erit. Detestabatur autem monachos, qui infidelitatem quandam prę

totidem peregit annos. Mortuus postremo indicauit, quod uiuens cęlauerat, relicto breui chyrographo, quo quis esset, quidue egisset, descriptum continebatur, ut tunc demum se manifestum faciendo, cum pro temporali inopia diuitias esset recepturus sempiternas, et patri adhuc orbitatem suam lugenti causam pręberet consolationis et nobis materiam imitationis. Pari paupertatis uoto ardens Minorum pater Franciscus. Et nescio, an

nuditatem operuit. Hoc tenore uitę in Dei seruitio tandiu perdurans non effugisse mihi uidetur martyrium, sed protraxisse et, qui diei unius mortem non tulerit, mortem annorum septem et nonaginta tulisse. Tanto quippe tempore hic perpetuus eremi cultor, humanis inspectibus semper inuisus, quotidianis corporis mortificationibus sese afficere, ut in ęternum cum Christo uiueret, non cessauit. Antonius uero triginta

Hoc congrediendi genus ueteranos desyderat, non tyrones. De ludo monasteriorum Hieronymus noster inquit: Volumus huiuscemodi egredi milites, quos eremi dura rudimenta non terreant, qui specimen conuersationis suę multo tempore dederint, qui omnium fuerint minimi, ut primi omnium fierent, quos nec esuries ali/ quando nec saturitas superauit, qui paupertate lętantur. Quorum habitus, sermo, uultus, incessus, doctrina uirtutum

illum dormire aiebat, modum modestiamque ab eis exigens, sicuti cęteris in rebus, ita etiam in dormiendo. Quod si breuis etiam somni ronchus uiris religiosis uitio datur, quomodo non dabitur nimia dormitio? Cui quantumcunque temporis indultum fuerit, tantum a spiritalium actionum exercitatione computabitur cessatum. Scriptum autem est: Mane semina semen tuum, et uespere ne cesset manus tua!

putaretur quam iacuerat. O te felicem, Germane, qui in cinere dormiens in uitam euigilasti sempiternam, ascendens ad illud Christi beatorumque omnium immensum, inęstimabile cęleste diuinumque contubernium! Quam exigui temporis labor quam ingentis iocunditatis tibi peperit quietem! Ad quam perueniendi cupiditate incensus non mediocre ordinis Prędicatorum ornamentum Vincentius diem pene totum sermonibus ad populum faciendis noctem multam

pręscripsit, et uespertinum, uespere facto orans in monte, et nocturnum, pernoctans in oratione, et antelucanum, ualde diluculo surgens et in desertum locum secedens, ut ibi oret, et pene continuum, dicens: Vigilate omni tempore orantes! Assiduitate denique in orando opus esse tum uerbis docuit, tum exemplo significauit. Dormientibus apostolis ipse uigilans iterum et tertio eundem repetendo sermonem orasse dicitur.

legimus, nunquam procubuisse, ne minus orare, quam uellet, cogeretur, quoniam cubanti citius obreperet somnus. Quietis mollitiem standi frangebat labor, standi laborem leuabat auiditas deprecandi. Miraculum auxit toto eo tempore nihil gustans, pręterquam Dominicis diebus sacrosanctam eucharistię communionem, quę illi simul et animę cibus et sustentamentum corporis erat. Par obsecrandi cura Sisinium, Elpidii abbatis discipulum, commendat.

equo frustraque calcaribus fatigato, ubi bestiam, ut inde se moueret, compellere nequiuit, semetipsum reprehendens desiliit et missam perfecte integreque audiuit. Atque eodem equo statim, quo optabat, est auectus. Et in tempore domum reuersus rei gerendę occasionem non amisit, sed promptiorem expeditioremque, quasi pręuenisset, habuit. Hac eadem in re Ioannis, patriarchę Alexandrini, imprimis laudanda est solertia, qua populum, audito

refertam pręstitit, ut sola eligi mereretur, quę Deum et hominem pareret et uirgo permaneret. Sic illa igitur sacris uirginibus, sicuti est humilitatis integritatisque et cęterarum uirtutum, ita et bene dispensandi temporis exemplum, ut scilicet nec semper orent, nec semper operentur, nec semper legant, et tamen semper hęc omnia, nequis unquam sit ocio locus. Quoniam multam maliciam (ut Ecclesiasticus inquit) docuit

uidit et remedium accepit salutis. Ad orationem Helię prophetę annos tres et menses sex non pluerat super terram, donec rursum orauit, et cęlum dedit pluuiam et terra fructum suum. Sareptanę uiduę, quę illum famis tempore hospitio susceperat, hydria farinę non defecit nec lecythus olei fuit imminutus, et quę fame moritura erat, hospitis beneficio uixit. Insuper filium suum defunctum, ipsius precatione uitę restitutum accepit. Eodem

Porro idem in carcere positus, catenis duabus uinctus, a militibus custoditus, orante pro eo Ecclesia, ab angelo de cęlo misso liberatus est. Andream, fratrem eius, ferunt cuidam, cui Nicolao nomen fuit, qui toto uitę tempore libidinibus deditus ab his discedere, cum etiam uellet, non poterat, deprecando continentiam a Domino impetrasse et illum, poenitentia ductum, castitatem deinceps perpetuo custodisse. Plerique elata corpora oratione ad

inopiam ingens copia secuta sit. Idem; quoniam Cuculli castelli agrum locustarum agmina deuastabant, iussit omnes loci incolas una secum ad ecclesiam pergere. Dumque ibi simul orarent, omnis illa locustarum tempestas inde sublata fugam fecit. Ac ne casu aliquo discessisse uiderentur, pars earum non minima in cuiusdam agro resedit, qui cum aliis ad orandum non uenerat. Tantumque homini illi obfuit non orasse, quantum cęteros

Benedictus Octauus, pontifex maximus, postquam uita defunctus est, apparuit Ioanni, Portuensi episcopo, seque, ne ęternis poenis addiceretur, Odilonis, Cluniacensis abbatis, intercessionibus consecutum dixit et tantummodo temporarię afflictioni, donec uitę maculas diluat, deputatum. Id ubi resciuit abbas, pro illo solicitus orauit simulque monachis, ut pariter orarent, iniunxit. Et ecce non multo post idem Benedictus ingenti fulgore renitens

sacrificium Domino offerebat. Cumque magnis quibusdam occupationibus impeditus offerre intermisisset, illa per noctem quiescenti appacens conquęsta est iam triginta dierum inediam se sustinere (tantum autem temporis ab oblatione missę cessatum erat) proinde petens, ut ipse tandem necessitati suę subueniret. Quo uisu ille admonitus easdem pro sorore supplicationes nullo non die celebrans iterum ipsam uidit, et primum quidem in

fulguris morem promicante. Hoc demum remedio frater pauoris molestia liberatus, ac securior factus, ad Dominum migrauit. Quę res documento est tunc maxime nobis opus esse precibus sanctorum, cum e uita discedimus, nullo tempore acrius in nos insurgente demonum pugna. Nec solum demones, sed quandoque etiam homines cum orantibus congredi non ausos legimus. Sauinianum martyrem multos ad fidem Christi a gentilitatis errore miraculorum

solus et cuius potentiam, sapientiam, bonitatem admirari licet, comprehendere non licet. Caput III / DE TENTATIONIBVS TEMPORE ORATIONIS Quoniam uero orationes arma sunt, quibus prosternitur omne diaboli robur, iccirco maligni spiritus interdum orantibus nobis impedimenta struunt, ut uel torpeamus pertesi uel territi obmutescamus uel

orationem et ieiunium. His iam dictis exemplis Agathonis sententia probari potest, qui interrogatus: Cuinam spiritalium actionum plus laboris inesset; precationi, respondit. Quoniam precationis tempore ipse nequam spiritus plurimum nobis negocii exibet, nunc aperte oppugnans, nunc occulte insidians modisque omnibus enitens, ut confundat deprecantium mentes atque conturbet, haud ignarus, quanti apud Deum momenti sit

cęlum ab angelis uectatam tradunt. Quod si (ut aiunt) in corpore, cum Apostolus de se dubitet, quanti illam meriti fuisse dixerim? Mirarer post hęc mori potuisse, si non eodem die semper ad terras relatam dicerent. Tantillum temporis in illis ęternitatis locis morabatur, quantum competere poterat mortali. Interim ergo, etiam corpori proxima, illi inherebat, quem mente atque animo nunquam dimittebat. Adeo assidua Dei meditatio prius carnem ipsius

legem. Geruasius et Prothasius, gemelli fratres, qui se uno partu editos non magis formę quam morum similitudine comprobabant, cum persecutionem fugientes, annos decem domi latuissent, toto eo tempore nihil aliud quam orasse atque legisse narrantur. Quantę autem hoc uitę institutum perfectionis esset, diaboli inuidia patuit. Qui in idolo loquens dum consuleretur, non se prius responsa daturum dixit quam Geruasius

huic rei tempus certum decerni oportere, sicuti et orationi cęterisque huiusmodi negociis. Nam ut arborum fructus, qui statutis diebus proueniunt, paulatim aucti dulcescunt, qui autem pręcoces uel serotini, id est, non suo tempore apparent, sępe decidui sunt et prius corrumpuntur quam ad maturitatem peruenerint, ita religiosę actiones, ordine seruato, iuuant: confuso, tedium sui faciunt et plerunque mentis affectum languere cogunt.

Bibliographia locorum inventorum

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1485], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 687, Ed. Daniele Farlati [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgmiraculum].

Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].

Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].

Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].

Selimbrić, Šimun (m. 1496) [1490], Vitum Ruschium laudat, versio electronica (), 70 versus, verborum 554, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [selimbricsvit].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].

Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1496], Plurima Callymachi venerantur saecula manes, versio electronica (), verborum 39, versus 6, Ed. Sante Graciotti [genre: poesis - epigramma] [word count] [natalisfpaladino].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1496], Aelius Lampridius Cervinus Paulo Palladino suo, versio electronica (), verborum 85, 10 versus, Ed. Sante Graciotti [genre: poesis - epigramma] [word count] [crijevipalladino].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report