Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: TEmp[aEI].* Your search found 7492 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1-7492:1. Anonymus. Agapes testamentum, versio... [Paragraph | Section] nullus umquam ea audeat uiolare. Quicumque uero nostre deliberationi contraire uoluerit, iratum habeat patrem et filium et spiritum sanctum et maledictionem a CCCX et VIII sancti patres et in inferno cum diabolo et angeli eius ec Iuda Scariothen muneretur.
id est, ut omnes cripatores unam partem darent ei, qualem haberet unusquisque eorum, qui piscarent. Propter quod ego pro amore huius consecrationis beati martiris Crisogoni concedo et confirmo coram priore uestro Gorbina et coram uobismet ipsis, ut istam partem, quam supra diximus, sub nostris temporibus in posterum integram dent piscatores atque confertam beati
B. Domnii nomen et sepulchrum celebrantium. Plurima ibidem sacrificia matutinis horis fieri solent; et cryptae sanctissimi martyris reliquiis olim insignis subeundae, ac per otium contemplandae omnibus facultas datur, ostio patefacto, amotoque lapide; quo diligenter occluso, nullis aliis anni temporibus patet. Ac ne quid ad popularem ejus diei celebritatem laetitiamque desit, publici etiam ludi indici ac fieri solent veteri more atque instituto: ac satis constat, memoriaeque proditum est hanc solemnem pompam et frequentiam, ne tum quidem intermissam fuisse, cum ea loca in Turcarum erant
ac festa gratulatio illustrior laetiorque redderetur. Nam post quam narravit fontem illum e silice repente ac divinitus prosiluisse, ut pueri sarcophagum S. Domnii trahentes, vehementerque ab solis aestu, viaque laborantes inde aquam ad levandam sitim haurirent; illud quoque adjecit, numquam ex eo tempore cessasse latices illos profluere, quibus ab S. Domnio nomen obvenit; ea enim aqua S. Domnii dicitur; ac praeterea coelestem vim eidem fonti ad propulsandos morbos inditam esse, Aqua S. Domnii ad pellendos morbos mire eficax. ut si quis incommoda valetudine
morbo convalesceret: Haec siquidem, inquit ille, hodierno die miraculose apparet producta, et a vulgo ex tunc aqua S. Domnii appellatur, quam in suae translationis die devote potantes a diversis infirmitatibus liberantur. Ex quo sequitur, ut solemnis hujus initium a primis proximisque translationi temporibus deduci oporteat, cum jam inde ab ipsa translatione, singulis annis, quo die anniversaria ejusdem memoria recurrebat, illius aquae miracula iterari solerent.
Illud lectores ad extremum admoneo, nunc quidem unum omnino festum diem B. Domnii translati nomine ac religione insignem
aethere
Stolis ornat victoriae.
Athleta venerabilis
Deo multum amabilis
Largire tuis famulis
Bonis gaudere coelicis.
Magna sit laus Patri Deo,
Potestas Unigenito
Summa virtus Paraclito
In tempore perpetuo.
§ VI.
Pro Festo S. Domnii
Ratio Officii ecclesiastici, et nunc antiquati. Ex Cod. Ms. Archivi Archiep. Spalat. cui titulus: Officia SS. Patronorum ecclesiae Spalatensis.
pluribus annis. All.
v. Directus est divinitus in paenitentiam gentis. Allel. Ecc. 49.
R. Et tulit abominationem impietatis. Allel.
Lectio S. Evangelii secundum Matthaeum.
In illo tempore Cap. 10. dixit Jesus Discipulis suis: Euntes praedicate docentes, quia appropinquavit regnum coelorum, et reliqua. Homilia S. Jo: Chrysostomi. Jam quaeritur, quare Christus contraria praeceperit, nam et c.
Ad laudes Antiph. et
ejus coronam de lapide pretioso. Alleluja.
Evangelium.
Designavit Dominus et c.
Trimitantis fuisse, ut S. Domnium praecipuo quodam studio ac veneratione prosequerentur. Joannes auctor cultus S. Domnii in Diomedaeis insulis. Etenim cum antiquissimus sit cultus, qui ab illarum insularum incolis S. Domnio hodieque adhibetur, et omnem superiorum temporum memoriam antecedat; nisi ejus initium ad B. Joannem referatur, nihil usquam reperies, unde ejusdem originem repetere possis. Quocirca conjectari licet ab ipsomet Joanne una cum Deiparae templo aediculam exstructam fuisse S. Domnio, cui etiam construxit
dictus presul et frater eius obtuleruntque in obsequio abbatis et fratrum tam ecclesiam, quam edificarant, quamque adiacencia territoria et ut perpetuo beati martiris cella fieret, tradentes eam legaliter coram nonnullis Iaderensium, stabiliunt et confirmant. Quod factum utique inconuulsum mansit temporibus ipsorum. Sed post obitum illorum quidam temptabant subtrahere aliquid de donatis iam ecclesie dei territoriis. Qua de causa ueniens ad insulam filius dicti prioris Gregorius, similiter Iaderensis prior et imperialis patrikyus ac tocius Dalmacie stratigo, ad insulam cum suis consobrinis
Prva verzija. Latinski spellcheck.
Radouan regia potitus iustitia rogo et contestor omnes Christi fideles per patrem et Iesum Christum, filium eius, nec non et spiritum sanctum ab utroque procedente, ut hec omnia inuiolabiliter conseruent. Si quis autem hanc meam oblationem qualibet cupiditate deceptus quocunque ingenio aliquo tempore a domo dei auferre temptauerit, superni numinis iram incurrat sortemque possideat cum his, qui dixerunt domino deo: recede a nobis , nec ut iudicetur, set ut perpetuo dampnetur, resurgat.
Cui donationi et facto interfuerunt hi testes: Desinna, Nonensis
diaboli inflammati resistere dicentes: Non
licet tibi construere uicum in Monticellum quia noster est! Et ego illis:
Uallem et montem incipiente ex Saline usque Satilie, omnia mea sunt, quia
emi a Miroslauo coram idoneis testimoniis. Attigit eo tempore uenire in nostris
partibus Slauizo rex et Petrus banus, nec non Sarubba causa discordię quę erat inter
Slauzo et Lubomiro. Vnde uocauerunt nos ante hos nominatos uiros omnes
Tugarani; residentibus in ęcclesia beati Petri quę sita est in Olmisi,
uero nona. Regnante domino nostro Manuele sanctissimo
inperatore et in sede beati Domnii presidente domino Rainerio, uenerabili archiepiscopo,
et in ciuitate Spalatina existente comite Martino, et in buccaratu Miche filii
Predani hoc actum est. Cum instantis temporis omnia sint momentanea et
transitoria et queque dilapsa nullum ulterius possint habere recursum, congruum ualde ac
laudabile fore asseritur, ut quecumque sunt digna memoria, ea
sollicitudine et cautela priuilegiis annotentur, quod presentibus fidem
monasterii sancti
Petri de Gomai, una cum Roberto eiusdem monasterii preposito et cum iuppano Talmazo, et
cum consensu omnium fratrum predicti monasterii et de uoluntate uniuersorum parentum hoc
memoriale scribere fecimus. Factum est quod in prenominato tempore quidam
Sclaui Adrianiki, uidelicet Predanus scilicet cum parentibus suis Sclauis et quidam
Latini, uidelicet Jacobus de Aprizi, qui fuit eorum aduocatus, Dabrali
Cascarus, Prodanne de Cicla, Psaulus et Nicolaus de
Caloianni et omnes eorum
terras
sibi per uiolentiam et usurpationem retineret, quibus denique iuppanus Talmazo, noster
aduocatus, de uoluntate et mandato omnium
nostrum ita respondit: Monasterium sancti Petri de Gomai a longis
retro temporibus sepedictas terras possedit, quas quidem terras Rossene
Moristicus prius donauit monasterio sancti Petri de Gomai
et post mortem ipsius Rossene Moristici, Petrus Slauus, filius eius, et Slauizo
auunculus eiusdem Petri Slaui prenominatas terras in
diebus siue cotidianis secundum ordinem sancti
Benedicti, et psalterium cum litteris
francigenis
pristinum. Et ego Ysac habas sancti Stefani hoc scripsi.
bani in Croatia de genere Croatorum a tempor regis Suetopelegi
usque ad tempus Suenimiri regis Croatorum: Stephanus Cucar,
Saruba (... Mog... Cacig... car... can), Slauaz...
zandato, et I. uergato.
I
Regnante in urbe Constantinopolitana imperatore Anastasio, qui se et alios
multos Eutychiana haeresi maculaverat, Romae vero praesidente Gelasio papa
secundo; eo tempore praeclaruerunt, in Italia Germanus episcopus et Sabinus
Canusinae sedis episcopus, atque venerabilis vir Benedictus apud Cassinum
montem; exiit quoque gens a septentrionali plaga, quae Gothi nominabantur,
gens ferox, et
et Totilla per Istriam, et Aquileiam cum suo exercitu transiens
Italiam petiit, multaque et magna proelia ibi commisit, regiones ac
civitates plurimas vastavit, atque incendit. Inde insulam Siciliam
ingrediens pauco in tempore vitam finivit, sicut ei dixerat Dei famulus
Benedictus.
Ostroylus autem frater eius cum suo exercitu Illyriam provinciam ingressus,
crudelia committendo bella, quia non erat, qui ei resistere posset, obtinuit
VIII principes, qui regnabant et iustificabant
populum, quoniam multus erat nimis. Igitur impugnantes Sylloduxiam,
expugnaverunt eam. Inde debellando caeperunt totam Macaedoniam. Post haec
totam provinciam Latinorum qui illo tempore Romani vocabantur, modo vero
Morovlachi, hoc est Nigri Latini vocantur. Imperator etiam plurima cum eis
faciens bella, sedens in solio suo, nec valens in aliquo superare, misit, et
facit pacem cum eis, et sic dimisit
servitutem redigens resecravit.
VII
Defuncto etiam Ratomiro ex eius progenie regnaverunt post eum quatuor iniqui
reges, non in uno quidem tempore, sed unus post alium temporibus suis,
quorum temporibus semper in persecutione fuerunt christiani. Et quia
inimici, et persecutores Christianorum,
longum duximus narrare eorum iniquos
redigens resecravit.
VII
Defuncto etiam Ratomiro ex eius progenie regnaverunt post eum quatuor iniqui
reges, non in uno quidem tempore, sed unus post alium temporibus suis,
quorum temporibus semper in persecutione fuerunt christiani. Et quia
inimici, et persecutores Christianorum,
longum duximus narrare eorum iniquos actus et vitam, quoniam ad
VII
Defuncto etiam Ratomiro ex eius progenie regnaverunt post eum quatuor iniqui
reges, non in uno quidem tempore, sed unus post alium temporibus suis,
quorum temporibus semper in persecutione fuerunt christiani. Et quia
inimici, et persecutores Christianorum,
longum duximus narrare eorum iniquos actus et vitam, quoniam ad meliora et
delectabiliora
eorum perdere animas.
VIII
Post mortem vero quatuor iniquorum regum natus est ex eorum progenie quidam
Zuonimirus, qui accepto regno destitit Christianos persequi. Temporibus
huius floruit, ut rosa ex civitate Thessalonica quidam philosophus
Constantinus nomine, filius cuiusdam Leonis patricii vir per omnia
sanctissimus atque in divinis scripturis profundissime a pueritia edoctus.
est
orthodoxus, et verus Sanctae Trinitatis cultor. Aliquantis post haec diebus
immoratus cum rege vir beatissimus confirmavit eum in fide atque doctrina
Christi, et valefaciens omnibus christicolis, Romam profectus est. Tempore
isto facta est laetitia magna, et christiani descendentes de montanis, et
locis abditis, quo dispersi erant, coeperunt nomen Domini laudare et
benedicere, qui salvos facit sperantes in se.
Post haec Sphetopelek rex iussit christianis, qui Latina utebantur lingua, ut
reverterentur unusquisque in locum suum, et reaedificarent civitates, et
loca quae olim a paganis destructa fuerunt. Placuit etiam regi, ut
temporibus suis rememorarentur, ac recordarentur seu scriberentur termini ac
fines omnium provinciarum ac regionum regni sui, quatenus unaquaeque gens
sciret, atque cognosceret fines, et terminos provinciarum, et regionum
ac regionum regni sui, quatenus unaquaeque gens
sciret, atque cognosceret fines, et terminos provinciarum, et regionum
suarum, congregans igitur omnes sapientes regni sui, locutus est eis de
verbo hoc, sed nullus eo tempore inventus est, qui certam responsionem daret
regi de hac re. Tunc rex Dei sapientia plenus, sano utens consilio, misit
sapientes, ac nobiles viros legatos ad venerabilem, et apostolicum virum
papam Stephanum, et ad
convertit; genuitque Thomislavus rex filios, et filias et XIII anno regni
sui mortuus est.
XIII
Sebeslaus filius eius successit in regnum patris sui; eo tempore venerunt
Graeci, et obsederunt civitatem Scodarim.
Audiens autem Sebeslavus rex congregavit gentem multam, et venit, et irruit
in castra eorum, et ceciderunt Graeci, et multi gladio
anno regni sui mortuus est, Vladimirus vero accepit totum regnum, et XX°
anno regni sui mortuus est.
XV
Regnavit post eum filius eius Charammirus, cuius temporibus rebellavit
Croatia Alba, et proiecerunt eum inde. Tunc rex congregans gentem ex Rassa,
et Bosna, perrexit super eos. At ipsi congregantes se in plano Chelmo,
paraverunt ei bellum, in quo cecidit rex, et mortuus
et mortuus est. .
XIX
Post quem regnavit Pridislauus filius eius, qui multas iniquitates operatus est.
Quodam itaque tempore insurrexerunt magnates Bosnae cum aliquantis et
interfecerunt regem, corpusque eius in flumen proiecerunt.
XX
Tunc Crepimirius, filius eius, una cum bano captis omnibus
XX
Tunc Crepimirius, filius eius, una cum bano captis omnibus illis, disperdiderunt
eos, morteque pessima necaverunt eos. Crepimirius itaque post haec accepit
regnum, et regnavit in loco patris; eo tempore venerunt Alamanii, et caeperunt
Istriam coeperuntque intrare Croatiam. Tunc rex Crepimirius congregans
fortitudinem validam gentis suae, paravit eis bellum, facto bello misit eos rex
in ore gladii, et persecutus est eos,
XXII
Post eum regnavit Radaslavus, qui patris sui vestigia secutus, omni bonitate
fuit ornatus. Praeterea genuit filium, quem Ciaslavum vocavit, qui iuvenis
effectus, coepit esse inobediens patri suo. Eo tempore banus Croatiae Albae cum
suis omnibus rebellaverunt regi. Tunc rex Radaslavus congregans exercitum partem
exercitus dedit filio suo Ciaslavo, partemque secum tulit. Post haec abeuntes
circumdederunt rebelles hic inde, et
eum. Rex
denique fugiens venit in locum, qui dicitur Lasta; cernens itaque non posse se
evadere manus filii sui, cum aliquantis qui eum diligebant, venit prope haec ad
litus maris. Post haec, quia Ciaslavus cum suis iam prope erat, tempore
percussi, cum equitibus, ut stabant natantes pervenerunt, et ascenderunt quamdam
petram, quae non multum longe erat a terra, et sic evasit rex. Non multo post,
voluntate Dei transibat navis, quae de Apulia erat. Tunc rex et qui cum
et duxerunt ad civitatem Sypontinam. Inde perexit Romam ad
limina apostolorum Petri, et Pauli, ab illa autem die petra illa vocata est
audebat sibi imponere. Tycomil etiam defuncto socero dominabatur terram Rassam,
sed nec regem nec banum ausus est se vocare, sed tantum iupanum maiorem, et
ideo, quoniam praeerat caeteris iupanis Rassae. Sicque dominaverunt terram
multis temporibus.
XXV
Praeterea parentes regis Radaslavi, et milites, qui cum ipso erant Romae,
audientes quod accidit, rogaverunt regem, ut uxorem acciperet, qui
bellator, ita ut in civitate Romana nullus
ei esset similis; unde parentes eius, nec non alii Romani caeperunt illum valde
diligere, immutaveruntque nomen eius, et composuerunt ei nomen Bello eo quod
bellum facere valde delectabatur. Eo tempore exivit stolum a Sicilia, multitudo
copiosa navium Saracenorum, quod stolum vocatur miria armeni graece id est
latine decem millia vella, omnes civitates maritimas destruxerunt. Latini autem
fugientes montana petebant, quo Sclavi
civitates maritimas destruxerunt. Latini autem
fugientes montana petebant, quo Sclavi habitabant revertentes in suas civitates
sed Sclavi comprehendentes illos pro servis tenuerunt. Post haec plurimi Latini
dimiserunt tali pacto, ut omni tempore tributa eis redderent, et servitia
exercerent, sicque coeperunt reaedificare civitates maritimas a Saracenis
destructas. Per idem tempus Romani parentes Belli, qui et Bellimirus, quod non
possent sustinere magnatum Romanorum
vocavitque illud suo nomine Bello. Ecclesiam autem
supradictam statuit episcopatum fieri, ordinavitque ibi episcopum, et
episcopatum usque in praesentem diem; post haec coepit rex perambulare per
terram, et per regnum suum. Quodam itaque tempore dum esset rex in partibus
Sremi, Sremani congregantes se cum Ungaris commiserunt proelium cum rege, in quo
loco ceciderunt Sremani cum Ungaris, et facta est eis contritio magna, ab illo
ergo die dicta est planities illa, in qua
latine dicitur Consolator Populi.
XXVIII
Defuncto rege ii, qui de progenie Tycomil erant coeperunt dominare Rassam
et omnes bani similiter tempore ut prius
dominari super se, nolebantque ullam facere rationem reginae, nec eius filii,
sola Tribunia obediebant reginae, eo quod parentes eius erant in Tribunia et
Lausio, et non audebant rebellare ei. Postquam autem crevit puer,
regem Ungariae, deinde Cresimirus caepit totam Bosnam, et
dominavit eam. Defuncto etiam patre matris suae dominavit Croatiam Albam.
XXX
Eo tempore defunctus est Bulgarorum imperator Petrus nomine, qui sedebat in
civitate Magna Preslava, et Graecorum imperator congregans validam fortitudinem
gentis suae, obtinuit totam Bulgariam, suoque subiugavit imperio, deinde
reversus ad
omnia quaecumque mandasset rex. Tunc rex accepit fiiiam
eius uxorem, et nuptiis celebratis more regali dedit cognatis suis in Tribessam,
quam Latini dicunt haereditatem, et constituit Radigradum iuppanum in Onogoste.
Post haec non multo tempore transacto defunctus est imperator Graecorum, et rex
Prelimirus cum suo socero miserunt Rassanis suis amicis, ut nil timendo
interficerent Graecos, qui praeerant eis, ita et factum est. Occisis ergo una
die omnibus Graecis perrexit
autem fratri eius natus est filius cui Stephanus nomen imposuit, iste
post mortem patris rexit Croatiam Albam, et Bosnam, et post eum semper
regnaverunt in Croatia. Natus est ei ex concubina filius ambobus pedibus
claudus, qui multo tempore ambulare non potuit quem Leghet nominavit, iste
Leghet, mortuo patre eius Crescimiro, adductus est in Tribunia ad consobrinum
suum Bolleslavum. Serviebat itaque ei puella quaedam nomine Lovizza, quam
dilexit et postea duxit uxorem,
coeperunt dominari
terram, patre eorum residente in Culfo de Cattaro in loco qui Traiectus dicitur,
ubi castellum sibi construxerat et curiam. Sed Deus omnipotens cui cuncta bona
placent, et displicent omnia mala, atque peccata brevi in tempore percussit
patrem, claudum corpore, et anima, et filios eius pestilentia et clade
quemadmodum percusserunt ipsi fratres et nepotes suos, et mortui sunt et non
remansit ex eis vel unus.
filium, cui nomen imposuit Tugemir, et
dormivit in pace.
XXXIII
Successit Tugemirus in regnum, et accepta uxore genuit filium, quem Chvalimirum
vocavit. Eo tempore surrexit in gente Bulgarinorum quidam Samuel, qui se
imperatorem vocari iussit, et commisit proelia muita cum Graecis proiecitque eos
ex tota Bulgaria ita ut in diebus eius Graeci non auderent propinquare illuc.
rexit Tribuniam, et Chelmam, tertium Miroslavum, qui regionem Podgoriam tenuit.
Postquam autem dimisit terram filiis suis, in senectute bona mortuus est.
XXXV
Quodam itaque tempore Miroslavus veniens causa videndi fratrem suum maiorem,
ingressus in lintrem, navigansque per Baltam, orta subito tempestate, periit
ipse et qui cum eo erant, cuius terram possedit frater eius et regnavit pro eo.
Post haec rex
suis, in senectute bona mortuus est.
XXXV
Quodam itaque tempore Miroslavus veniens causa videndi fratrem suum maiorem,
ingressus in lintrem, navigansque per Baltam, orta subito tempestate, periit
ipse et qui cum eo erant, cuius terram possedit frater eius et regnavit pro eo.
Post haec rex Petrislavus genuit filium, quem Vladimirum vocavit, et in pace
quievit. Sepultus est in ecclesia Sanctae Mariae, in loco qui
Sepultus est in ecclesia Sanctae Mariae, in loco qui dicitur Gazeni.
XXXVI
Puer autem Vladimirus accepto regno cresebat decoratus omni sapientia, et
sanctitate. Tempore itaque eodem dum Vladimirus esset adolescens, et regnaret in
loco patris sui, supradictus Samuel Bulgarinorum imperator, congregato magno
exercitu advenit in partibus Dalmatiae supra terram regis Vladimiri. Rex vero
qui vir sanctus
resalutatis omnibus, perrexit ad imperatorem. Quem imperator statim relegavit in
exilium in partibus Achridae, in loco qui Prapa dicitur, ubi et curia eiusdem
imperatoris erat. Post haec congregato exercitu debellavit Dulcinium longo
tempore, sed eum capere nullatenus valuit, inde ascendit iratus, coepit
destruere incendere ac depraedare totam Dalmatiam, Decatarum autem atque Lausium
civitates incendit, nec non et vicos, et totam provinciam devastavit, ita ut
terra
quod et factum est.
Vladimirus itaque rex vivebat cum uxore sua Cossara in omni sanctitate et
castitate, diligens Deum et serviens illi nocte, ac die, regebatque populum sibi
commissum cum timore Dei et iustitia. Post non multum vero temporis defunctus
est imperator Samuel, et filius eius Radomirus accepit imperium, qui fortis
extitit viribus, commisitque proelia multa cum Graecis tempore Basilii
imperatoris Graecorum, obtinuitque totam terram usque Constantinopolim.
die, regebatque populum sibi
commissum cum timore Dei et iustitia. Post non multum vero temporis defunctus
est imperator Samuel, et filius eius Radomirus accepit imperium, qui fortis
extitit viribus, commisitque proelia multa cum Graecis tempore Basilii
imperatoris Graecorum, obtinuitque totam terram usque Constantinopolim. Timens
autem Basilius imperator, ne forte imperium ammitteret, misit oculte legatos ad
Vladislavum consobrinum Radomiri, dicens: "Quare non vindicas
in hodiernum diem. Uzor vero beati Vladimiri Cossara, sanctimonialis effecta, pie, et sancte vivendo, in eadem ecclesia
vitam finivit ibique sepulta est ad pedes viri sui.
Eodem itaque tempore, quo translatum est corpus beati Vladimiri de Prispa in
Craini imperator Vladislavus congregato exercitu venit possidere terram beati
Vladimtri, et civitatem Durachium, ut promissum ei fuerat ab imperatore Basilio
propter homicidia
Budua una juppa.
Post haec regina cum filio suo Goyslavo primogenito regebat regnum et filios.
Nulius autem rex ex eis vocitatus est rex, donec vixit regina mater eorum, sed
tantummodo knesii vocabantur. Quodam itaque tempore Goyslavus cecidit in lectulo
et dum infirmus iaceret in lectulo, quidam de Tribunia, qui Scrobimesi
vocabantur consilio inito venerunt, et
interfecerunt illum iacentem in lecto, fratremque eius
et comprehendentes homicidas illos diversis
supliciis affligentes morte pessima peremerunt eos, sed Domanech cum aliquantis
evasit. Deinde relinquentes ibi Saganech, Mychala, et Radoslavus reversi sunt in
Zentam. Non post multum temporis Saganech timens et ipse reversus est in Zentam
ad iuppanias suas. Domanech iterum venit, et intravit in Tribuniam. Videns autem
Michala, quod Saganec nollet ire in Tribuniam vocato ad se Radoslavo dixit ei,
ut iret, et defenderet
gentem
abiit, et intravit in Tribuniam, et debellavit Domanec, et convicit, atque
interfecit eum. Postea intravit in regionem Chelmani, et obtinuit eam.
XL
Eo tempore defuncta est regina et Mihala accepit regnum. Erantque ei septem
filii, quorum nomina sunt haec: Bladimirus, Priaslavus, Sergius, Deria, Gabriel,
Miroslavus, et Bodinus, et quia hos septem filios habebat accepto regno noluit
et Bodinus, et quia hos septem filios habebat accepto regno noluit
servare sacramentum fratri suo Radoslavo, sed tulit illi iuppaniam Zentae et
dedit illam filio suo Bladimiro.
Eo tempore mortua est uxor regi Michalae,
duxitque aliam uxorem Graecam consobrinam imperatoris, genuitque ex ea quatuor
filios, quorum nomina sunt haec: primus Dobroslavus, sccundus Petrislavus,
tertius Niceforius, quartus Theodorus. Ex
autem fratres Bodini,
quia displicuit Deo peccatum patris eorum propter periurium huc, illucque per
provincias equitantes, et bella plurima committentes, omnes in bello mortui sunt
vivente patre eorum, non uno quidem die, sed quisque tempore suo. Regnavit
praeterea rex Michala XXXV annis; et mortuus est, sepultusque est cum magno
honore in monasterio Sanctorum martyrum Sergii, et Bachi.
XLI
multiplicare, valde dolebat, timebat enim, ne viro eius moriente,
Branislavus seu filii eius acciperent regnum, unde et semper invidebat eis,
et quaerebat opportunum tempus, quomodo patrem et filios perderet. Quodam
itaque tempore dum Branislavus cum fratre suo Gradislavo, et filio Bericna
simpliciter venissent ad regem in civitatem Scodarim, videns eos Jaquinta
solos venisse gavisa est, accedensque ad regem protervae coepit insistere,
et dicere,
Michalla filius eius voluit succedere in regno, sed propter nequitiam
matris eius noluit populus terrae; sed constituerunt sibi regem Dobroslavum
fratrem Bodini regis. Regante eo, coepit se dure agere contra populum. Eo
tempore audientes fratres, et filii knesii Branislavi, quod rex Bodinus
obiisset imperatoris iussu venerunt Durachium ubi Goyslavus accepit uxorem,
et mansit ibi cum nepotibus suis. Cociaparus quoque frater eius perexit
Rassam,
post haec perexit Rassam, et Cociaparus
remansit in Zentam. Post haec insidiabatur Belcanus Cociaparo cum Rassanis,
ut eum perderent, quod sentiens abiit in Bosnam, et accepit ibi uxorem
filiam bani Bosnae, et non post multum temporis in bello mortuus est in
Chelmani.
XLIV
Interea populi congregantes se constituerunt regem Bladimirum filium
Bladimiri filii regis
Jaquintae acquivere super Dobroslavum regem, et extrahentes
illum de custodia exiecaverunt oculos eius, et testiculos illi amputaverunt,
miseruntque illum in monasterio Sanctorum Sergii et Bachi, ubi cum monacis
vivens longo tempore, postea mortuus est.
XLV
Post mortem regis Bladimiri caepit regnum Georgius filius Jaquintae reginae.
Secundo autem anno regni sui voluit occulte
voluit occulte comprehendere filios Branislavi,
sed minime valuit, nam innotuit eis quoddam consilium, et ipsi abierunt
Durachium ad patruum suum Goyslavum, solus Grubessa comprehensus est, et
positus in custodia in Scodarim. Tempore illo dux Calo Joannes Cumano
congregans fortem exercitum venit cum Goyslavo, et nepotibus eius supra
regem Georgium. Rex etiam congregans populum paravit eis bellum.
Committentes itaque bellum cecidit pars Georgii regis
depredavit,
inveneruntque ibi Uroscium in custodia, in qua missus a parentibus fuerat,
unde extrahentes illum dimisserunt iuppanum in Rassa. Inde rex cum suis
omnibus reversus est ad locum suum cum spoliis magnis. Gradicna eo tempore
secessit in Chelmani. Post haec videns quod Dragillus cum fratre, et
nepotibus prudenter se agerent et quotidie multiplicarent, et crescerent in
amore omnium populorum invidia ductus timensque quod populus terrae
qua dicit Lucanus: Qua maris Adriaci longas ferit unda Salonas. Dicta autem est Salona a salo, hoc est a mari, quia in litore maris sita est. Longa uero idcirco dicta est, quia modicum lata, sed in longum fere sex milibus uersus occidentalem plagam protendebatur.
repleuit euangelio Christi; non tamen ipse per se intrauit Illiricum predicare, sed misit Titum discipulum suum, sicut dicit ad Timoteum: Crescens abiit in Galatiam, Titus in Dalmatiam. Hic ergo beatus Titus ad Dalmatie partes adueniens, et uerbum salutis gentibus illis predicans, non longo illic tempore mansit, sed audiens, quod beatus Paulus a preside Festo iussus esset Romam pergere, statim omissis omnibus preueniens eum expectauit in urbe. Quo cum beatus apostolus accessisset ibique uerbum Dei diutius predicauit. Cum autem per spiritum sanctum cognosceret in eadem urbe suum martirium
sui martirii felici cruore peregit. Ab huius ergo preeminentia apostolice dignitatis omnes successores sui archiepiscopalia insignia per sedem apostolicam sortiuntur. Hic autem cum multis aliis passus est, qui eum uno mense ad martirii gloriam precesserunt.
persecutionis alter simili nomine martir fuit, qui Domnionis uocabulo a nomine pontificis Domnii modicum differt. Sed hic fuit unus ex cubiculariis Maximiniani tiranni. Cum ergo iste Domnio maioris dilectionis aput imperatorem prerogatiua gauderet, ipse coronam imperii conseruabat et ipsam tempore debito super imperatoris uerticem imponebat, erat autem occulte christianus. Et cum uideret Maximianum adeo crudeliter in christianos deseuire, ut multos a sancto proposito deterreret, ipse utpote christianissimus et deuotus exortabatur martires in sancto proposito finaliter perdurare. Tunc
imperatoris post ipsum currentes inuaserunt eum et strictis mucronibus circumdantes amputauerunt caput eius. Ipse uero martir uirtute diuina propriis manibus caput suum de terra dicitur eleuasse et ibidem quendam fluuium, qui Sytirion nominatur, firmis gressibus transuadasse ibique sepultus aliquo tempore requieuit. Cum autem dominus multa per eum miracula operaretur, ex multis prouintiis pro sanitate adipiscenda ad locum ipsum confluebant. Tunc Salonitani ciues, quia equinomius erat beato Domnio pontifici, abeuntes rapuerunt corpus beati Domnionis, et cum magna reuerentia locauerunt Salone.
confluebant. Tunc Salonitani ciues, quia equinomius erat beato Domnio pontifici, abeuntes rapuerunt corpus beati Domnionis, et cum magna reuerentia locauerunt Salone. Qua de re, propter nominis consonantiam, multotiens uocabulum Domnionis pro nomine Domnii et e conuerso confuse describitur. Eodem tempore beatus Anastasius Aquilegensis aput Salonam martirium pro Christi nomine suscepit.
IV. De constructione edificii, quod Spalatum nuncupatur
sunt ydolorum Iouis, Asclepii, Martis, sicut apparet usque in hodiernum diem. In hoc edificio Dioclitianus matrem suam habitare fecit tradens ei Salonam cum tota prouincia. Hoc scilicet edificium Spalatum dictum est a pallantheo, quod antiqui spaciosum dicebant palatium.
suam habitare fecit tradens ei Salonam cum tota prouincia. Hoc scilicet edificium Spalatum dictum est a pallantheo, quod antiqui spaciosum dicebant palatium.
tamen pacem christianis optinere potuit, quin immo persecutionis turbo cum ceteris eum inuoluit martiribus. XII fere annis apostolice presidens ecclesie cum triumpho martirii perexit ad Dominum.
V. De Clicerio et Natali Salonitanis presulibus
cessante procella ecclesia suum paulatim resumpsit uigorem. Multitudo cleri, que ibi erat, ecclesiasticis cepit institutionibus informari pluresque presules post beatum Domnium seriatim successerunt. De aliquibus, prout scire potuimus, ad posterorum memoria aliqua disseramus.
Hic ergo Leo regno potitus legitimo Clicerium quendam, strenuum uirum, qui sibi ante illud tempus tiranico more regnum imposuerat, caute ab imperio expellere uoluit. Vnde uolens eum extra regni negotia quasi priuatum manere aput Salonam Dalmatie episcopum fieri fecit.
honestate deuius incedebat. Cum enim esset inpos scientie, non lectioni erat deditus, sed epulis et cotidianis conuiuiis cum cognatis et amicis uacabat et quod erat deterius, thesauros ecclesie et uasa ministerii dando suis contribulibus et complicibus sacrilega dilapidatione uastabat. Et erat eo tempore archidiaconus quidam, Honoratus nomine, qui Deum habens pre occulis zelo nimio mouebatur, dolens de sui presulis insolentia. Hic quantum licebat, conabatur se opponere Natali archiepiscopo maxime, quia uidebat bona eccelesie tam indecenter distrahi. Qua ex re archiepiscopus ualde ipsum
suas litteras ad papam direxit contra Honoratum. Honoratus nichilominus suas accusatorias contra archiepiscopum destinauit. Beatus uero Gregorius Natali rescripsit de multis excessibus redarguens ipsum et precipue de dolosa promotione Honorati dicens: Quod ualde iniquum fuit, ut uno eodemque tempore una persona nolens ad ordinem sacerdotii promoueatur, que tamquam immerita a diaconatus officio remouetur et sicut iustum est, ut nemo crescere compellatur inuitus, ita censendum puto, ne quisquam insons ab ordinis sui ministerio deiciatur iniuste . Honorato uero rescripsit dicens:
legitimos se curie presentaret. Quod et factum est. Nam per sententiam apostolicam amborum causa terminata est.
VI. De Maximo scismatico
poterat nisi ad yma uergere? Quid restabat nisi ad interitum festinare?
miserabiliter mendicabant! Tunc electi iuuenes armatis liburnis ceperunt per Dalmatie litora discurrentes hostibus insidiari. Tantas enim cedes et predas de ipsis cotidie faciebant, quod nullus Sclauorum erat ausus ad mare descendere. His etenim modis Salonitani erumnosam uitam ducentes multo tempore in insulis comorati sunt.
liburnis ceperunt per Dalmatie litora discurrentes hostibus insidiari. Tantas enim cedes et predas de ipsis cotidie faciebant, quod nullus Sclauorum erat ausus ad mare descendere. His etenim modis Salonitani erumnosam uitam ducentes multo tempore in insulis comorati sunt.
Prenotati ergo aduene sedem sibi in illis partibus collocantes ciuitatem Epitaurum sepius impugnantes nimium atriuerunt, atritamque ceperunt et captam in solitudinem redegerunt. Homines autem cum eis permixti sunt et facti sunt populus unus. Edificauerunt Ragusium et habitauerunt in eo. Ex eo tempore conari ceperunt pallium suo episcopo optinere.
IX. Qualiter Salonitani per diuersa sunt loca dispersi
transtulerunt se cum mulieribus et paruulis exceptis animalibus et uenientes intrauerunt predictum edificium, quod non pro ciuitate sed pro regia aula constructum erat. Et quia spatiosum erat palatium, Spalatum appellare ceperunt. Ibi ergo se collocantes posuerunt habitacula uilia, sicut temporis necessitas cogebat.
XI. De Iohanne primo archiepiscopo Spalatino
eam in magna deuotione et tripudio omnium, qui conuenerant, ad honorem Dei et gloriose Virginis Marie. Clerum autem ibi statuit, qui diuini cultus obsequia diebus singulis exerceret.
XII. De translatione sanctorum Domnii et Anastasii
Domnii et Anastasii
fuit episcopus Sciscianus, ubi beatus Quirinus martir quondam extitit presul.
Salone interitum in Spalato hos inuenimus antiquiores fuisse antistites: Iustinus archiepiscopus extitit anno incarnationis octingentesimo quadragesimo, Marinus archiepiscopus fuit tempore Caroli regis et Branimiri ducis Sclauonie, Iohannes archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo quartodecimo tempore Tamislaui ducis. Martinus archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo septuagesimo tempore Theodosii imperatoris et Dirscisclaui regis. Iste Martinus fuit Spalatinus natione, hic fecit ecclesie unum calicem magnum cum sua patena de auro purissimo. Ab isto Dirscisclauo ceteri successores
extitit anno incarnationis octingentesimo quadragesimo, Marinus archiepiscopus fuit tempore Caroli regis et Branimiri ducis Sclauonie, Iohannes archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo quartodecimo tempore Tamislaui ducis. Martinus archiepiscopus fuit anno Domini nongentesimo septuagesimo tempore Theodosii imperatoris et Dirscisclaui regis. Iste Martinus fuit Spalatinus natione, hic fecit ecclesie unum calicem magnum cum sua patena de auro purissimo. Ab isto Dirscisclauo ceteri successores eius reges Dalmatie et Chroatie appellati sunt. Recipiebant enim regie dignitatis insignia ab
in ea, ab occidente Carinthia uersus mare usque ad oppidum Stridonis, quod nunc est confinium Dalmatie et Ystrie, ab aquilone uero a ripa Danubii usque ad mare Dalmaticum cum tota Maronia et Chulmie ducatu.
XIV. De aduentu Hungarorum
maxime multitudo ipsa uictum habebat. Hec regio dicebatur fuisse antiquitus pascua Romanorum. Ceperunt ergo circumpositas regiones bellis assiduis infestare, ecclesias destruere, christianos affligere. Erant enim pagani crudelissimi, prius uocabantur Hunni, postea sunt Hungari nuncupati. Ante ipsa tempora dux Attila, ferocissimus persecutor christianorum, de predicta regione dicitur fuisse egressus.
pagani crudelissimi, prius uocabantur Hunni, postea sunt Hungari nuncupati. Ante ipsa tempora dux Attila, ferocissimus persecutor christianorum, de predicta regione dicitur fuisse egressus.
de predicta regione dicitur fuisse egressus.
filii eius, regum. Paulus archiepiscopus, etiam natione Spalatensis, fuit anno Domini millesimo quintodecimo, tempore Basiliii et Constantini imperatorum Constantinopolitanorum et Cresimiri, eorum patricii et regis Chroatorum. Pater uero eiusdem archiepiscopi uocabatur Prestantius, qui eodem tempore primarius erat, hoc est rector, ciuitatis Spalatine.
Domini millesimo quintodecimo, tempore Basiliii et Constantini imperatorum Constantinopolitanorum et Cresimiri, eorum patricii et regis Chroatorum. Pater uero eiusdem archiepiscopi uocabatur Prestantius, qui eodem tempore primarius erat, hoc est rector, ciuitatis Spalatine.
cepit gentem suam ad ritum christiane professionis paulatim atrahere dans libertatem christianis edificandi ecclesias et nomen Christi publice predicandi.
Tunc preparata naui ex condicto accesserunt ad portum et imponentes, que erant nauigantibus necessaria, omnes fere episcopi eandem nauem conscenderunt, uidelicet Catariensis, Antibarensis, Doclinensis et Suacensis. Cum autem circa insulas uentis impellerentur non multum aduersis, ecce subito tempestatis turbo mediis fluctibus toto se fragore immersit statimque attoniti naute confusis clamoribus ad armamenta uelorum manus accurrunt apponere anitentes uela deponere, ancoras proicere, ne nauis in asperrima loca, que iam erant proxima, incideret. Sed antequam possent quicquam consulte
mulierem sibi fore legitimam, quam ex consuetudine orientalis ecclesie secum poterat licite retinere. Sed legatus excusationes Dabralis nullius fore momenti considerans autoritate apostolica sententialiter remouit eum in perpetuum ab administratione ecclesie Spalatensis.
et dignius uideatur.
ecclesiam sancti Felicis super riuum. Et cum pre senectute iam factus esset inutilis, cessit ab onere pastorali et in eadem ecclesia non longo tempore degens ibidem mortis debitum soluit.
XVI. De promotione Laurentii archiepiscopi
Deditque ei summus pontifex licentiam transeundi mittens ei pallium dignitatis cum confirmatione priuilegiorum metropolice auctoritatis.
pontifex excudi ab ipso candelabra magna de argento et alia candelabra manualia. Fecit etiam urceum magnum et alium paruum et ciminile manicatum, calicem et capsam, uncum pastoralem et crucem et alia quedam, que omnia perfecit opere sculptorio artis ingenio Anthiocene.
amore siquidem celestis patrie cuncta carnis blandimenta contempnens asperrimam uitam ducebat et, sicut asserunt, ad tantam uirtutum gratiam excreuit, ut quedam in eo sanctitatis insignia eniterent. Vnde et in uita et post mortem in magna ueneratione habitus est a ciuibus suis.
in eo sanctitatis insignia eniterent. Vnde et in uita et post mortem in magna ueneratione habitus est a ciuibus suis.
deberet et de his partibus egrediens numquam rediret, sed cum eo Romam adiens apostolico se conspectui permitteret exhiberi.
in sede Salonitane ecclesie anno incarnationis millesimo sexagesimo, temporibus Michaelis imperatoris, regum uero Stephani, Cresimiri, et Suinimiri, qui fuit ultimus rex Chroatorum. Iste Laurentius inter multa alia pietatis opera fecit monasterium monialium sancti Benedicti quod satis abundanter temporalibus preditum subsidiis regularibus instituit disciplinis, ponens ibi religiosas feminas, que iuste casteque uiuentes, sancta conuersatione deberent deo et hominibus complacere.
alia pietatis opera fecit monasterium monialium sancti Benedicti quod satis abundanter temporalibus preditum subsidiis regularibus instituit disciplinis, ponens ibi religiosas feminas, que iuste casteque uiuentes, sancta conuersatione deberent deo et hominibus complacere.
ydoneo prouideret. Tandem eorum petitionibus summus pontifex aquieuit, dans eis presulem Crescentium, natione Romanum, uirum ualde egregium et omni preditum bonitate.
XVII. Qualiter Hungari ceperunt dominium Dalmatie et Chroatie
magna discordia suboriri. Et cum diuisim modo hic modo ille regnandi ambitione sibi terre dominium uendicaret, innumerabiles rapine, predationes, cedes et omnium facinorum seminaria emerserunt. Alter enim alterum insequi, inuadere, trucidare cotidie non cessabat.
diuisi ab inuicem, facilem uictoriam rex potuit optinere. Nec tamen usque ad maritimas regiones peruenit, sed audiens, quod quedam gens sui regni fines intrauerat, in Hungariam repedauit. Fuit autem rex iste non solum armis strenuus, sed relligione et sanctitate insignis.
ceperunt multa ciuibus cominari. Et positis castris non longe a ciuitate deuastabant campos predasque, quas poterant, faciebant. Vnde factum est, ut Spalatenses obdurato animo cuncta proponerent sustinere pericula et dampna potius quam iugum susciperent Hungarorum. Cum ergo sic aliquantum temporis pertransisset, intellexerunt tandem per internuntios, homines esse christianos, et quod rex uellet cum eis benigne agere, si se eius ditioni adhuc pacifice subiugarent. Tunc Spalatenses, inter se facto consilio, miserunt Crescentium archiepiscopum ad regem Colomannum pacem postulantes ab
omnium, que hinc inde fuerant ex beneplacito stabilita, iurauit rex cum suis principibus, omnia firmiter obseruare. Postera uero die iurauerunt Spalatenses, primo quidem maiores, deinde iuniores, postea uulgus omne, ut Colomanno regi et eius posteris, ac regno Hungarie subiecti et fideles omni tempore permanerent. Tunc rex ciuitatem ingressus, ualde honorifice a clero et populo susceptus est. Et ea die procuratione affluenter a comuni suscepta confectisque ac traditis emunitatis priuilegiis, profectus est.
in Hungariam proficiscendo regis curiam frequentabat.
erant in turri, supergrederentur menia ciuitatis, ceteri uero, qui extra erant, uiso signo accurrerent et sic ciuitas suorum effeta subsidio ciuium facile capi posse ostendit. Et placuit duci consilium et cunctis collateralibus eius et omnia sunt ad nutum presulis preparata.
preerat capitulo, comes uero Cernecha ciuitatem regebat. Isti ambo, ut ferunt, uno consilio prouentus ecclesie suis usibus retorquentes, electionem pontificis friuolis dilationibus subplantabant.
XIX. De exemptione Iaderensis ecclesie
ob rem multa donaria et exenia consequebatur ab eo. Sed quod ei de pontificatu Spalatino promiserat, nolebat ducere ad effectum. Tunc instante episcopo promisit archidiaconus talique ipsum calliditate decepit. Statuit namque diem, qua Spalatum ueniens missam caneret, admonitionem faceret, ne tanto tempore sinerent suam ecclesiam pastore uiduatam manere. Et inter hec uerba pollicitus est archidiaconus primam se uocem electionis de persona episcopi emissurum. Quid plura? Venit episcopus, missam cecinit, admonitionem fecit, sed is, qui se in ipsius electionem proclamaturum promiserat, nichil
Spalatine ecclesie permansit.
contulit nepoti suo Madio primicerio, fratri Iohannis Mesagalia, quia patronatus iure spectabat ad eum.
de eius digito et abscessit.
habebatur.
XX. De episcopatu Farensi
sperans se cum eo suauius uiuere, eo quod nec ipse per se superbus nec erat de superbo sanguine procreatus. Tandem Lampredius iste Iaderensis episcopus est effectus.
ecclesia Spalatensis . Ad hanc responsionem perturbatus archidiaconus siluit nec de facto huiusmodi se ulterius intromisit. Et quia tunc uacabat archiepiscopo ecclesia Spalatensis, facile Iaderenses sine contradictore potuerunt exemptionem sue ecclesie optinere.
noluit tamen Iadere consecrari, sed profectus Ragusium consecrationem suscepit ab Andrea archiepiscopo Ragusino et ab episcopis Dulcinensi et Suacensi. Et nullam subiectionem faciebat Iaderensi ecclesie, sed Spalatensi debitam reuerentiam exhibebat quandoque.
cardinalis, uir magne auctoritatis et eximie honestatis, per totum regnum Hungarie legationibus officio fungebatur. Hic cum non modicam fecisset moram Spalati residendo, effectus erat familiaris omnibus et amicus, singulos enim pro meritis caritatis uiscere confouebat. Factum est autem, ut eo tempore congregaretur clerus Spalatine ecclesie pro archiepiscopo eligendo. Et tandem premisso tractatu de electione cuiusdam in archiepiscopum, ut moris est, omnia uota in personam eiusdem cardinalis concorditer conuenerunt. Itaque electionis solempnitate deuote ab omnibus celebrata protinus
Ad clerumque conuersus ait: Quia me sincero affectu diligitis, gratias refero, electionem autem uestram in alium transferatis. Post hec cardinalis iste reuersus ad curiam transactis aliquot annorum curriculis summus pontifex est effectus nomenque fuit Gregorius octauus.
clerici humiliter postulantes, ut pastorem eis concedere dignaretur. Qui eorum petitioni benigne annuens direxit eis Girardum patria Veronensem et curie capellanum. Qui ab eodem summo pontifice consecratus ualde honeste decenterque accessit ad regimen ecclesie Spalatensis.
ad Alexandrum papam se contulit, petens ab eo consilium, quid super facto huiusmodi sibi foret agendum. Dominus uero papa ipsius indebite molestationi compatiens, prefecit eum ecclesie Sypontine retenta nichilominus administratione ecclesie Spalatine.
ut usque ad muros armatis equitum cuneis appropinquans, multas hominum et animalium predas agebat. Spalatenses uero exire contra tantam armatorum multitudinem non presumentes, sese intra menia tuebantur; aliquotiens uero clanculo exeuntes, hostibus ut poterant, offendebant. Factum est autem, ut tempore quodam dux Reles coadunato grandi exercitu castra posuit e regione ciuitatis, cepitque succidere uineas et arbores quasque fructiferas detruncare. Tunc Spalatenses tristes et gemebundi sua dampna eminus inspectantes miserunt ad ducem nuntios uerbis pacificis postulantes, ut a tanta
neminem eligerent, sed a sede apostolica pastorem ydoneum postularent. Tunc miserunt legatos suos ad curiam, sacerdotem quendam Ionium sacristam et quendam alium. Qui accedentes ad pedes domini Alexandri pape petitionem Spalatensis ecclesie humiliter porexerunt.
Insulani uero eius amentiam non ferentes, expulerunt eum et accedentes ad ecclesiam Spalatensem elegerunt Lucarum, filium Duimi Cicle, archidiaconum eiusdem ecclesie. Qui presentatus Raynerio archiepiscopo consecratus est ab eodem.
Martinus insularum episcopus recuperata sanitate iam compos mentis effectus, querelam domino pape de sua expulsione et de Lucari intrusione deposuit. Summus uero pontifex auditis et cognitis cause meritis Lucarum deposuit, Martinum uero ad suam sedem remisit.
postulasset, donauit ei munera pretiosa satis et non pauca. Sicque ad ecclesiam suam gaudens et locuples est reuersus.
recesserant. Tunc extrahentes eum nauique extincta imponentes membra cum magno luctu et merore ad ciuitatem duxerunt. Clerus autem preparatis de more solempnibus exequiis una cum populo extulerunt corpus pontificis et sepelierunt eum in ecclesia sancti Benedicti.
Romanam se curiam contulerunt. Cumque causam huiusmodi apostolico conspectui presentassent, quidam de cardinalibus auditor partibus datus fuit. Ventilatis ergo questionibus utrorumque pax et compositio inter ipsos reformata est et sic ad propria sunt reuersi.
in Hungariam profectus, nescio qua causa, ad archiepiscopatum Colocensis ecclesie translatus est. Prefuit autem ecclesie Spalatine annis duobus. Huic successit alter Petrus abbas sancti Martini de Pannonia uixitque in pontificatu Spalatine sedis annis quinque.
consecrationem suscepit et pergens ad apostolice sedis presulem confirmationis rescriptum optinuit, ut deinceps episcopatus Farensis antique metropoli Spalatine, tamquam matri sue, iure perpetuo adhereret.
De Bernardo archiepiscopo Spalatensi
quem reiecerat monachalem. Quod et factum est. Tunc consecratus ab Innocentio anno Domini millesimo ducentesimo uenit Spalatum satisque uigilanter cepit curam pastoralis officii circa subiectos impendere.
reuersi fecitque eos archiepiscopus suam heresim, tactis sancrosanctis euangeliis abiurare ipsosque ab excommunicationis nexu debita solempnitate expediens, ipsorum bona restitui fecit. Sic autem omnes illi, qui per ipsos decepti fuerant, ab heretica sunt contagione mundati.
regem inungi. Inuitatus autem Bernardus a rege in Hungariam est profectus. Ibique cum aliis prelatis ecclesiarum regni Hungarie qui ad solempnitatem iocunditatis regie confluxerant, regis filium coronauit multisque a rege honoratus muneribus ad ecclesiam suam reuersus est.
regie inuntionis accederet. Sed Bernardus exstimans puerum, Henrici regis filium, adhuc uiuere, ad conuocationem regiam ire neglexit. Propter quod rex non satis digne tulit archiepiscopi neglectum.
XXIV. De prima captione Iadere
expeditiones priuatim conductarum factusque est stolus naualis exercitus copiosus. Hoc etiam Veneti conditionaliter Francigenis studuerunt apponere, ut ubicumque ipsi uellent cum toto exercitu applicare, tenerentur ex pacto contra omnes homines Venetos adiuuare.
totius munitionis illius edificio, Iaderam intrauerunt. Et tunc ruinas domorum suarum, ut poterant, instaurantes, habitauerunt in eis. Miserunt autem Venetias et fecerunt pacem cum ipsis, iurantes eis subiectionem perpetuam et fidelitatis constantiam obseruare.
eum quocumque pergebat. Sed in controuersia illa priuilegiorum recessit ab eo archidiaconus et cum capitulo stetit, quam ob rem non equis eum oculis archiepiscopus aspiciebat, sed mutuis se odiis insectabantur. Archipresbyter uero perseueranti constantia adherebat eidem.
Archipresbyter uero perseueranti constantia adherebat eidem.
ergo Bernardo archiepiscopo, munus ab eo consecrationis accepit. Tunc demum cepit Traguriensem ecclesiam a rudimentis sue uetustatis ad nouam informationis normam paulatim reducere eamque ecclesiasticis instituere disciplinis. Erat enim uir litteratus et eloquens suaque uigilanti industria breui tempore fecit clerum et populum ciuitatis illius in bonum statum excrescere.
uero dederunt ei usque Diracchium duarum galearum conductum. Non potuit rex tantum habere nauigium, quod sufficeret ad passagium omnibus cruce signatis, quam ob rem necessitate compulsi alii redierunt ad propria, alii uero expectauerunt usque ad annum sequentem.
faceret, quod ei suam filiam matrimonio copularet. Sic autem Andreas rex peregrinationis sue completo itinere, ad sua regna reuersus est. Nos uero his breuiter prelibatis ad materiam redeamus.
XXVI. De promotione Guncelli
nomine, filius Cornelii, nobilis quidam genere, sed non magni ualoris ipse. Hic cum esset iam prouecte etatis, nullam potuit in Hungariam dignitatem habere, sed assumpto cruciferorum habitu factus erat rector cuiusdam ecclesie sancti Stephani regis. Cum ergo Spalatensis ecclesia multo iam tempore pastore uacaret, iste Guncellus cepit se sollicite intromittere, ut in pontificem eligeretur. Factum est autem, ut quidam Yula banus, qui erat de eius genere, mitteret ad clerum et populum Spalatensem epistolam satis loquacem, commendando Guncellum, et suadendo, ut eligeretur, ac
nacta occassione, abiit susurrando per clericos et per laycos, laudando Guncellum de potentia, de honestate, de scientia, de quibus ipse nullam habebat certitudinem, sed ut seniorum intentionem elideret, modis omnibus satagebat, ut eligeretur Guncellus.
apostolico se conspectui presentaret.
pacem et misericordiam humiliter implorabant, promittentes omnem emendationem et obedientiam ad eius beneplacita et mandata. Quos legatus suscipiens, fecit eos omnes piraticas naues exurere, promittentes interposito iuramento, ut a christiana iam infestatione cessarent.
ut reuocaretur prior sententia, et conscriberetur altera mitior; uidelicet ut biennio maneret suspensus, postea de misericordia sedis apostolice fieret in omnibus restitutus. Quod et factum est.
uidelicet ut biennio maneret suspensus, postea de misericordia sedis apostolice fieret in omnibus restitutus. Quod et factum est.
propositum redeamus. Transcurso autem punitionis sue biennio, uenit Guncellus ad ecclesiam suam misitque ad curiam et restitutum est ei pallium, quod ab Acontio fuerat interdictum. Tunc archiepiscopus non equis aspiciebat oculis omnes canonicos, qui sibi fuerant aduersati.
hec autem ingens bellum exortum est inter Gregorium comitem Berberiensem et Buysenum comitem Spalatensem. Manebat autem Buysenus in Suinigrado et licet esset uir nobilis, diues et potens, fautor tamen hereticorum erat. Cum autem dissensionum procella inter ipsum et Gregorium multo tempore deseuisset et assiduis congressionibus partes ad deteriora uergere cogerentur, pars tamen Buyseni superior uidebatur. Erant autem ambo una stirpe progeniti.
fautor tamen hereticorum erat. Cum autem dissensionum procella inter ipsum et Gregorium multo tempore deseuisset et assiduis congressionibus partes ad deteriora uergere cogerentur, pars tamen Buyseni superior uidebatur. Erant autem ambo una stirpe progeniti.
impetu uenerunt ad ecclesiam cum grandi tumultu et raptis clauibus a custode, introduxerunt eum in ecclesiam uiolenter. Que res, postquam ad aures Acontii peruenit, misit et totam ciuitatem interdicto supposuit. Cessatum est autem a diuinis fere per annum. Guncellus autem archiepiscopus erat eo tempore in Hungariam profectus. Sed ad ecclesiam suam rediens, non satis discrete absoluit interdictum legati.
Cessatum est autem a diuinis fere per annum. Guncellus autem archiepiscopus erat eo tempore in Hungariam profectus. Sed ad ecclesiam suam rediens, non satis discrete absoluit interdictum legati.
uero ciuitatis hi maxime, qui meliores et discretiores erant et maior pars cleri, archidiacono fauebant.
testificationibus armati, nil aliud nisi archidiaconum toto ore glutire parantes. At ipse nullam habens aliunde fidutiam nisi ex Deo, qui facit iudicium omnibus iniuriam patientibus, de sola enim innocentie sue causa confisus, bono animo rerum exitum expectabat.
uota succedere uehementer cepit penitere incepti. Tunc seorsum ad archidiaconum ueniens latenter a sotiis blandis temptabat eum demulcere loquellis timens, ne qua criminalis actio contra se intentaretur ab eo. Sed archidiaconus parum credulus blanditiis archiepiscopi sciens eum consuetum esse cum tempore uerba uultumque mutare, causam suam coram cardinali sollicite promouebat. Sotii sui omnes recesserant preter unum.
eumque ad patriam cum sua gratia et benedictione remisit, confirmato sibi archidiaconatus offitio ex papali rescripto. Acta sunt hec anno Domini MCCXXXIIII sub Ottone cardinali sancti Nicolai in carcere Tuliano.
XXXII. De Gregorio comite
sibi arriserat. Nec erat in tota prouintia Chroatie qui tanta potentie prerogatiua polleret, omnes enim inimicos suos superauerat nec erat qui ad res ipsius et fratrum suorum extendere manum auderet.
comitem Domaldum, qui erat inimicus eius capitalis. Rursus eiecto Domaldo fecerunt comitem Marcum, filium Gregorii. Et hoc non communiter sed diuisim ex mutuis odiorum infestationibus presumebant. Propter hoc magnas inimicitias, dampna et pericula patrie conquirebant.
qui dicitur Basilen, ubi magna ouium multitudo pascebatur et abstulit de ouibus Spalatensium octoginta fere milia et abduxit eas in terram suam nichilque Spalatenses recuperare potuerunt. Verumtamen armato sepius nauali exercitu magnam partem terre ipsius depopulati sunt.
quidam sanctus a Deo missus. Nec solum ciuibus uenerationi erat sed de tota pene prouintia ueniebant audire ipsius sententias, quasi diuinas. Erat enim quam maxime intentus cum omnibus pacem facere factamque fideliter obseruare, superbis resistere, pacificos quasi filios confouere. Sicque breui tempore tota ciuitas ueluti de magnis tenebrarum squaloribus exiens ad lucem deuenit.
discordia, quam supra descripsimus, sopita est. Nam filii Vitalis cum parentella Duimi contractis inter se conubiis pacem perpetuam tenuerunt. Sclaui etiam, qui inplacabiliter contra ciuitatem seuiebant assiduis predationibus laniantes eam, ad pacis concordiam reducti sunt. Tanta namque fuit eo tempore securitas intus et extra, ut numquam maior ibi memoraretur fuisse. Hoc ideo contigerat, quia potestatis metus omnes ciues in unitate constrinxerat. Omnes autem, quasi per unum funem trahentes, robur ciuitatis integrum conseruabant nec erat ausus quispiam ciuium priuatas amicitias seu
ciuitatis integrum conseruabant nec erat ausus quispiam ciuium priuatas amicitias seu inimicitias cum extraneis facere, sed qui erat amicus publicus a singulis amabatur; quem uero ciuitas pro inimico habebat, quasi omnium hostem omnes insequebantur.
qui nunquam poterant cum Spalatensibus pacem habere.
omnium bonorum mobilium et immobilium. Soluit unusquisque de centenario tria fuitque summa totius collecte quasi quatuor milium ypperperorum. Ex hac pecunie collatione expedita sunt debita communitatis, et redempta fuerunt uasa aurea et argentea, que de thesauris ecclesie suscepta a longo fuerant tempore pignorata.
malitiam malis cernebat obesse. Multi namque ex habilitate sue nature fierent boni, sed ex impunitate criminum efficiuntur mali. E contrario uero quidam ex quodam temeritatis impulsu fierent mali, qui timore penali discunt fieri boni.
refrenare ualeret uocatisque non multis ex ciuibus cepit cum eis secrete tractare et eos inducere, ut bellum Deo gratum et hominibus in Almisanos inferrent. Et quamquam cerneret quosdam in facto huius negotii uacillantes nec assensum pleno corde prebentes, ardebat tamen eius animus aliquod suo tempore Deo prestare obsequium, si Dei inimicos disturbare et insequi conaretur. Tanta enim desiderii auiditate in eorum ferebatur perniciem, ut cum esset in omnibus circumspectus, non satis consulte, ut uidebatur multis, in bellum processit. Nam antequam sufficientem preparationem lignorum atque
non satis forent ad bellum habilia, nauigauerunt et applicuerunt ad insulam Bratiam. Et recensitus est numerus naualis exercitus, et inuenti sunt ex Spalatensibus fere mille ducenti armati. Dederunt autem Tragurienses auxilium, sed pigrum satis et tenue.
omnia bona Almisanorum, que erant in insula, greges, armenta et sata et uniuersa, que pertinebant ad ipsos. Que omnia receperunt Spalatenses et transposuerunt ea in terra, alia in Appuliam uendenda miserunt, alia in eadem insula custodiri fecerunt. Osor autem, qui erat comes eiusdem insule, eo tempore aberat, Almisani uero armatis clanculo lignis nauigauerunt latenter ad insulam et inuaserunt quatuor barcusios Spalatensium, qui erant missi ab exercitu ad aliud insule caput. Verum tamen nec unum hominem capere potuerunt. Tunc potestas, relictis ad custodiam insule duobus nobilibus uiris,
cum exultatione ad propria remearunt.
ciuitatem maximam Christianorum, nomine Susdalium circumdantes obsederunt et obsessam diu non tam ui quam fraude ceperunt et destruxerunt regemque ipsius, nomine Georgium, cum magna multitudine sui populi neci dederunt. Inde autem uersus Hungariam proficiscentes obuia queque uastabant. Eo autem tempore, anno uidelicet incarnationis millesimo CCXLI sexto die intrante Octobri, die dominica, iterum factus est solis defectus totusque aer obscuratus est, fuit orror magnus in omnibus, uelud in ea ecclipsi, que facta est tertio anno precedente, ut supra tetigimus.
immoderatis delitiis delectari. Quod enim aliud erat iuuenilis etatis studium, nisi polire cesariem, cutem mundare, uirilem habitum in muliebrem cultum mutare? Tota dies exquisitis conuiuiis aut mollibus expendebatur iocis. Nocturnos sopores uix hora diei tertia terminabat. Cuncta quidem sue uite tempora in apricis siluis et amenis pratis cum uxoribus transigentes non de bellorum strepitu cogitare poterant qui non seria sed ludicra cotidie contrectabant. At uero, quibus erat mens sanior, feralibus nuntiis excitati pestifere gentis metuebant incursum. Quam ob rem regem et principes crebris
Estote itaque cauti, ne forte subitanei et improuisi irruant in uos! Tunc Colomannus rex armatis suorum cuneis e castris processit, quem secutus est Hugrinus archiepiscopus cum agmine suo. Erat enim et ipse uir bellicosus et ad pugnandum satis promptus et audax. Venerunt autem medio noctis tempore ad predictum pontem. Et ecce iam pars quaedam hostium ultra transierat. Quos uidentes Hungari statim irruerunt in eos et satis uiriliter pugnantes cum eis plurimos trucidauerunt, alios uero urgentes ad pontem in flumen submergi fecerunt. Et positis custodiis ad caput pontis, cum magna
potestas et nobiles Spalatenses ad dominam accedentes multa precum instantia exorabant eam, ut mansionem ciuitatis aspernari minime dignaretur sed non acquieuit regina. Spalatenses tamen multis eam afficientes honoribus crebris exeniis et donariis eius curiam frequentabant.
XL. De obitu Guncelli
diebus coadunato capitulo et clero ecclesie Spalatensis factus est tractatus de pontifice subrogando. Tunc laycali importunitate et maxime Gargani annisu, modesto tamen et discreto, facta est ellectio de domino Stephano, Zagrabiensi episcopo, in Spalatensem archiepiscopum postulandum, qui tunc temporis Spalati morabatur. Erat autem episcopus ipse in auro et argento locuplex ualde, aliis etiam diuitiis opulentus. Mundana pompositate largus et curialis benignum se omnibus et affabilem exhibebat. Totus enim extolli fauoribus et efferri hauris popularibus cupiebat. Regressus autem Zagrabiam
locuplex ualde, aliis etiam diuitiis opulentus. Mundana pompositate largus et curialis benignum se omnibus et affabilem exhibebat. Totus enim extolli fauoribus et efferri hauris popularibus cupiebat. Regressus autem Zagrabiam misit ad Romanam sedem pro sue postulationis expetendo assensu. Sed tunc temporis mortuo bene memorie Gregorio papa, facta est dissensio inter cardinales ita, ut subrogatio summi pontificis foret ferme biennio protellata. Sic ergo causa electionis ipsius episcopi toto illo tempore indeterminata permansit.
XLI. De seditione apud S.
autem Zagrabiam misit ad Romanam sedem pro sue postulationis expetendo assensu. Sed tunc temporis mortuo bene memorie Gregorio papa, facta est dissensio inter cardinales ita, ut subrogatio summi pontificis foret ferme biennio protellata. Sic ergo causa electionis ipsius episcopi toto illo tempore indeterminata permansit.
XLI. De seditione apud S. Stephanum
repedauit. Spalatenses uero fecerunt potestatem quendam iuuenem de domo Vegliensium comitum, nomine Iohannem. Hic, quantum sibi dabatur scire, per Gargani uestigia gradiens rem publicam gubernabat, sed etatis fluide mobilitate lasciuus facile ad inscitiam flectebatur.
cui successit Bernardus Tergestinus, uir etate maturus, sed quem assuetudo bellandi asperum effecerat et inquietum. Erat enim homo magnanimus et glorie cupidus, ad arma promptus, ad ciuile regimen tardus.
XLII. De secunda captione Iadre
cedem facientes ex eis permiserunt omnes abire. Et sic tota ciuitas capta est ferme absque ulla strage alterutrius partis.
His breuiter prelibatis ad materiam redeamus.
XLIII. De bello quod emersit inter Spalatenses et Tragurienses
celebrata, omnes captiui relaxati sunt et discordie procella parum perquieuit.
desuper imbribus quadam uiolentia comprimatur. Sed Spalatenses peccatum peccato addentes grauamen sue parti non modicum ex subsequenti facinore induxerunt.
De seditione, que facta est per laycos in processu electionis archiepiscopi
factum est. Nam predicti tres cameram ingresi conuocauerunt singilatim canonicos, qui erant numero uiginti et dantes eis ad sancta Dei euangelia iuramentum iusserunt, ut postponentes eas affectiones, quibus ad ueritatem dicendam sepe humanus animus prepeditur, et sine amore et odio uel inuidia seu temporali comodo exprimerent, quem magis scirent ydoneum in archiepiscopum assumi et eundem eligerent nominantes. Quod cum factum fuisset, exierunt tres iurati de camera scriptum scrutinii deferentes. Et cum eis iussum fuisset, ut quicquid singuli secreto dixerant, coram omnibus publicarent,
in episcopum ecclesie Scardonensis. Qui presentatus archiepiscopo in illis tunc partibus existenti, confirmationem ab eo suscepit secumque duxit ad metropolitanam ecclesiam consecrandum misitque et uocauit suffraganeos, cum quibus eadem erat consecratio celebranda.
prosequendum electionis negotium ad domini pape curiam nuntii quererentur, uix inuenti sunt duo, qui hoc onus assumerent: Desa Corui canonicus et Dragus nepos Sabaci, Spalatensis ciuis. Adeo uidebatur omnibus graue et periculosum usque ad Gallias pergere, quia dominus papa Innocentius Lugduni eo tempore morabatur. Propter discordiam siquidem, que inter ecclesiam et Fredericum imperatorem agitabatur acriter, grande uiarum discrimen illuc pergentibus imminebat.
mitteret Apulum quemdam de partibus Beneuentanis, Rogerium nomine, ex oppido, quod Turris Cepia uocatur. Fuerat autem clericus, capellanus cuiusdam cardinalis Iohannis Toletani, quem frequenter pro suis et ecclesie negotiis procurandis in Hungariam mittere solitus erat. Idem autem Rogerius tempore Tatarorum ibidem inuentus est, et in eorum manus incidens et inter ipsos per biennium fere sub spetie alicuius uilis et pauperis serui delitescens uix euasit mortis incursum. Cum autem ad suum dominum reuersus fuisset, cepit idem cardinalis ad ipsius promotionem satis uigilanter intendere,
regni dyademate insignito. Venit ergo cum magno principum ac militum comitatu et in castro Tiniensi resedit. Ibique conuocatis omnibus illarum regionum proceribus habuit cum illis de predicta causa colloquium.
ciuitatis Spalati, facta, edita et condita per nobilem et sapientem uirum, dominum Perceualum Johannis, de nobili et honorabili ciuitate Firmana, peritum in iure canonico et ciuili, honorabilem potestatem ciuitatis Spalati sub anno domini Millesimo trecentesimo duodecimo, indictione decima; tempore sanctissimi principis domini Clementis papę quinti, ad laudem et reuerentiam omnipotentis Dei et beatę Marię semper uirginis, specialiter beati Domnij martiris et sancti Anastasij, patronorum dictę ciuitatis, quorum pręsidio et defensione Spalatina ciuitas in pacifico statu gubernatur,
Spalatum Salonę quietum. Post destructionem autem Salonę principes, comites, barones, milites et alij nobiles dictę ciuitatis Salonę in insulis fugientes accesserunt prudenter ad palatium Spalatinum et ibi postmodum habitauerunt. Ex quibus Salonitanis ciuibus nati sunt Deo auctore successiuis temporibus nobiles Spalatini. Et ideo uero sunt nobiles et uera fama nobilitatis eorum, quum ortum a nobilibus habuerunt, sicut Veneti, Paduani et alij quam plures nobiles habuerunt eorum antiquam originem a Troyanis et alijs nobilibus huius orbis.
semper amauit.
Isti duo uersus designant interpretationem huius nominis, quod est Perceualus.
Caueant igitur inuidi detractores, ut in renouationibus statutorum nullo tempore dictum prohemium debeant immutare, sed semper pro exordio et prohemio statutorum ciuitatis Spalati debeat inuiolabiliter permanere ad memoriam sempiternam.
II.
(1)
honorabile corpus
OBSIDIONIS IADRENSIS LIBRI DUO
et quondam in extasi sue mentis positus uerba in principio proposita titubabat: Domine, quid etc. Uti reuera ipsum elegicum carumque, manu forti denodatum, tripartitam aut alegoricam presignat censuram.
Iadera utique, quę tantis ignominiis et molestiis Venetorum multo iam temporis profluxo curiculo extitit dirissime cepsitata, quod non solum mamonam temporalem, quam homines presenti seculo ducunt uitam, consumere nitebatur, verum etiam, quod deterius est, corpore et uita cupiebat priuare, decus nec gloriam
Uti reuera ipsum elegicum carumque, manu forti denodatum, tripartitam aut alegoricam presignat censuram.
Iadera utique, quę tantis ignominiis et molestiis Venetorum multo iam temporis profluxo curiculo extitit dirissime cepsitata, quod non solum mamonam temporalem, quam homines presenti seculo ducunt uitam, consumere nitebatur, verum etiam, quod deterius est, corpore et uita cupiebat priuare, decus nec gloriam
recolens, sed eas procul a se abiiciens tanquam iustitiam suffocans atque studiosam politicam, quam summus Monarcha
non minimus, qui diuina similitudine formatus ac eius fuerat gratia illustratus, visione decora est perpetuo priuatus ac in abissum est precipitatus. Igitur, Iadera, non uales illud elegicum metrum regis Dauid resonare. Debuit enim tam horum, quam illorum nimio librante onere uitiorum grandem tempestatis rabiem excitare. Derelinquat ergo impius uiam suam et Deus ipsius miserebitur, reuertatur ad Dominum, et gressus sui prosperentur in sempiternum.
sincero uestro scripto crebrius auxistis flagitandum, ut motionis casus et condecens memorate nostrę patrie discordiasque habitas inter emulos seriatim uobis segniter festinarem legare.
Secundo, ne tam horrendus excessus per Venetos exactus in prolixitate defluat temporis, sed ut posteris eorum crudelitas reminiscentię comendetur, curaui actus militiam agonesque partium per capitula singillatim et distincte in his scriptis pertractare.
Explicit prologus et epistola.
sermone, hec uerba ipsi nuntio est prolocutus.
Responsio regis
Legationum fidelitatis efficaciter informati, quamuis genitor, filius Neliptii nostram gratiam immeruerit ac- ceptare, cum ipse prolixo iam tempore nostre Mayestati plurimum extitit infidelitate occupatus, nihilominus nos beniuoli, qui ad nostrum accedunt solium, ad apicem honoris sublimare ac illos, pro quibus tantum nobis premonstrasti fidelitatis signum, non ut dignos interitu,
sed tanquam adoptionis filios et subditos
potestati. Et accipiente dicta comitiua itinere, cum incolumitate peruenit in fines Bihach, ibi castrametatus est fere per decem et octo diebus. Omnes Slaui sublimes, mediocres et infimi aduentum regis intelligentes, timuerunt quippe, necnon ciuitates maritime, quas tunc temporis Venetorum potentia gubernabat, vehementer conceperunt formidinem, atque ad eum omnes Croati preter tantum duos, quos confestim nominabo, transmearunt debitam reueren- tiam impendentes ac claues castrorum cunctarumque suarum uallationum et
eis recipiens Tnini oppidum cum suis pertinentiis, quod et ipse rex suo nutu feliciter regit et gubernat. Eidemque Iohanni prefatus rex pro brauio quandam diocesim in Cetina premiauit, preterquam tria castra idem rex nequiuit possidere, videlicet Ostrouicam, Clissam et Scardonam, tunc temporis eo, quod comes Paulus Banich seu generationis Subichieuich, cuius brachio oppidum Ostrouice manutenetur, nec non comes Mladinus generationis eiusdem, cuius mandato Clissa et Scardona protegitur, rebelliones sacro imperio ac eius inspirationem adinuicem contra prefatum regem conficientes
rogamus fidelitatem uestram quam clare potest cognoscere benignitatem nostram, nostri dominii, quę tota est disposita ad conseruationem nostrorum fidelium qualiter circa honorem et fidelitatem uestram conseruandam, taliter et sic prompte uos gerere debeatis, quod apud nos possitis omni tempore gratiam promereri, quam inuenietis semper promptam et paratam in omni auxilio uestro et succursu, sicut fuerit oportunum, ad quod solicite uigilamus.
De nouis autem per uos comitem significatis uestram prudentiam comendamus mandantes, ut occurentiam continue de die
comendamus.
Nos ergo circa conseruationem et defenssionem ciuitatis uestre personarum bonorumque uestrorum, prout operibus et inditiis manifestis audire plenius potuistis,
totis uiribus anhellamus tamquam illi, qui statum uestrum prosperum uelud proprium omni tempore peroptamus.
Datum in nostro Ducali palatio die XVIII Iulii, XIII Indictione.
Quinta epistola
Andreas Dandolo, Dei gratia Venetiarum et Dalmatię et cetera ut supra prima epistola, salutem et dilectionis
galleis et aliis togis armorum in signum fidelitatis insigne cum mixtis coloribus epigramant et depingunt.
Cumulatur exercitus iussu regio in suffragio Iadertinorum, cuius dux banus Bosnensis nomine Stephanus, heretice prauitatis alumnus, prout et eius regio tali errore a prolixitate iam temporis asseritur et, prout rei est veritas fore mandata, est prefectus. Congregataque ipsa militia in multo cuneo nominatus dum suum iter aripuit imperio regis, cępit deambulare in tutelam Iadrę lento gressu eo quod Veneti animi (quod est naturale) impleuerunt aurea ęra.
Secundum
frater Marinus pro parte regis ipsis Iadertinis paginam sua secreta munitam impressione reportauit continentem in effectu, qualiter ipse rex reputat Iadertinos inter electos fideles, ac viriliter contra inimicos regis persistant, cum exercitus presidium eis prebet et in modico temporis spatio Christi gratia opitulante erit eos liberaturus. Ac comitem Gregorium Curiatii pro quo ciues regi supplicauerant, habere eundem regię celsitudini comendatum, non fore dignum ad sui gratiam assumere, cum ipse pluribus vicibus solio regio
siquibus obuiant insulanis, mucrone membra mutilant et occidunt, sponsionem cum fiducia minime recordantur, nulla misericordia mouentur, ultraquam quadraginta viros insulanos
lętali ictu interimunt. Illosque duos castellanos captiuatos Venetias transmittunt, quorum vnum aliquo tempore retroacto sanum ad patriam conduci fecerunt, reliquum usque ad executionem operis in duro carcere cum reliquis captiuis nexauerunt.
Stipendiarios oppidi cum salute custodiunt Venetiasque captiuatos deducunt.
A meridie inchoauit pugna et vsque ad solis occasum
transitum properabant.
Fit etiam defectus ac penuria subtilium alimentorum appetentium morbo languido.
Nihilominus tantus ac tam intimior amor ac Iadertinorum fiducia erat prefixa et in eorum mentes stabilita in Lodouico, ipsorum rege, quod tunc temporis potius eligerent fame, siti ac vita priuari quam Venetorum principatu subiugare se velle.
coronę impensa et, ut firmiter credimus, impendenda constantes sitis viriliterque perseuerare velitis et studeatis, nos enim pręsentibus promittimus comunitatem vestram quoad vobis insultantes et rebellantes cum gente nostra et pro potentia nostra vos defenssabimus et protegemus. At tempore in proximo, quo commodius poterimus, contra vestros ęmulos propria persona ob defenssionem vestri, Deo coadiuuante, properabimus. Medio tempore, quotiens necesse fuerit, de vestro statu litteratione et per nuntios, ut exinde certius instruamur,
comunitatem vestram quoad vobis insultantes et rebellantes cum gente nostra et pro potentia nostra vos defenssabimus et protegemus. At tempore in proximo, quo commodius poterimus, contra vestros ęmulos propria persona ob defenssionem vestri, Deo coadiuuante, properabimus. Medio tempore, quotiens necesse fuerit, de vestro statu litteratione et per nuntios, ut exinde certius instruamur, nos opurtunius informare velitis. Tamen preter hoc statum communitatis vestrę numquam de secretario cordis nostri excidere dubitetis.
nostris, et consequenter modo nobis cum effusione sanguinum et multis periculis vestris obseruastis. Pro quibus magnis fidelitatibus vestris regalem gratiam et dilectionem condigne meruistis, et petimus, vt ipsam laudabilem fidelitatem vestram, quam multo tempore tenuistis et diseruastis, modo in fine non uioletis et gloriosa vestra merita non perdatis, sed viriliter Venetis, nostris et vestris inimicis, resistatis et subdere uos non debeatis.
Nam nos id, quod per priores litteras nostras vobis promisimus, totaliter et omnino adimplebimus,
et qualiter Iadrenses expectant regem
Cum autem Iadertini Deo iustissimo largiente victoriam de antiquis serpentibus sic triumphanter sese asportauerant, in multa elatione cordis sunt erecti ignorantes frameam bisacutam, quam enauanter animam scilicet et corpus in breui temporis spatio dolore debebat penetrare. Quod si misericordia diuina, cui nihil occultum nihilque absconditum est, sed omnia suo conspectui nude presentantur, eis dispensasset ac eis notum fecisset amaritudinem intrinseci cordis, quam supportare
perspicacitate decoratus, qui libraret lancem in corde nec in humano sensu quiescere potest tam ingentem Iadertinorum iocunditatem? Iam Iadertinis lata et spatiosa uia conceditur, tuti gradiuntur, iam repellitur a Iadra spernibilis penuria omnique bono fęcundatur. Sed in breui tempore durabilis, nec plus constantiores in regis fidelitate persistunt. Nunc firmiores contra Uenetorum potentiam assumunt uires, nullus preteritarum reminiscitur calamitatum, quilibet credit a tyrranico liberari imperio.
Rectoresque ciuitatis cum
penes sticatum adherere, aliqui trabuchos mirabiliter exercent et aliqui turres seu inimicorum propugnacula accendere procurant et quamplures balistarum et spingardorum properant opponere.
Sed iam Veneti pręparati sicut illi, qui nouerant temporis dispositionem, ascenderant sua edificia, certamen mirabiliter officiant, obstant uiriliter hostibus, copiosos ex ipsis vulnerant et ex opposito isti asperius imprimunt et repellunt et in tantum superant, quod tres turres seu propugnacula relicta intuita sunt nec super ipsis
conflatus, nimia atra condensatio, extitit in hostium sticato vaporatus et tantum auctus, quod flamme incendium terribili sagacitate ex se euomuit et per diuersa loca bastidę spaciari cernebatur, quod plusquam ipsius medietas sticati exusta affirmatur et, nisi tunc tranquilum temporis ether extitisset, nil mirum, quin totum in cinerem fuisset redactum. Vltra centum aureorum milia habitatores eiusdem perpessi sunt. Et dum pyr sui officium exerceret, conciues Iadertini coniectarunt sub industrie zelo uel dolositatis specie
eum prestolari, donec venissetis. Quapropter dictum monachum informauimus, qui vobis seriem enarabit per totum.
Valeat Magnificencia vestra cum augmento prosperitatis nunc et semper! Data Iadrę, die nono intrante Septembris.
Nullusque iurisdictionis temporalis propter quorundam nobilium interpositionis obstaculos ausus fuit in ipsum abbatem et eius collegam extendere manum, sed vsque consumationem discordię captiuus mansit.
resurexit. Non paruum anathema supernę predestinationis in ipsos irruit eorum exigente scelere. Illi, quanta splendide
conuiuabantur, qui alebantur vsque ad saturitatem arietum intesticulatorum pro numis paruis ęreis, sub hora qualibet minima mensura falerni tempore felici terno numismate, integer leporis artus vno et semis argenteo, nam triceni erei minimum valebant argenteum. Nec de micis de mensa cadentibus diuitis cupiebant refici et lympha purissima loco Bacchi pitisant nec valentibus alio naturali motiuo huic
elegantiores ac nobiliores ciues Venetias debere celeriter adire, qui sexto Kalendas Februarii ad locum eis constitutum suum iter in galleis Venetorum arriperent. Fit grandis meror in vrbe, fit priuatio tantę nobilitatis, quę in ipsa tempore felici vigebat.
Vbi nunc eorum palia muricis coloris, vbi eorum indumenta variis suffulta cutibus? Certe faciliter respondetur: sicut elegerunt et quale semen seminarunt, hoc eligent et metent. Habent enim asperrimum camum, qui eorum fastum vsque ad ima protrahet.
Aquiescere
hoc eligent et metent. Habent enim asperrimum camum, qui eorum fastum vsque ad ima protrahet.
Aquiescere minime insani et vltimi oratores consilio Sapientis voluerunt dicentis: Numquam credas inimico reconciliato. Hoc est illud frenum, de quo miserabiles Iadertini a multo iam elapso tempore formidarunt, hic est ille biceps mucro non solum corpus corruptibile sed etiam animam inmortalem videtur et epar infelicium pertransisse.
Quam cito iuramentum ipsi Veneti infringerunt, ac si sine lege vt Caldei vitam ducerent, non ęquum videtur tam stupendum nouum per eos
Slavi, nobilem nepotem banorum,
Caput XV. De Origine Civium Civitatis Spaleti.
Sciendum est igitur quod Civitas Spalatina contraxit originem a famosa et antiqua
ac Nobili Civitate Salonae, quae Salona fuit tempore Trojanorum, et dominabatur
totam Dalmatiam et Croatiam usque in Vngariam et dicitur per historias, et
Chronicas antiquas ipsam Civitatis Salonae tempore sui status dedisse ad
destructionem Trojanorum contra Regem Priamum in
contraxit originem a famosa et antiqua
ac Nobili Civitate Salonae, quae Salona fuit tempore Trojanorum, et dominabatur
totam Dalmatiam et Croatiam usque in Vngariam et dicitur per historias, et
Chronicas antiquas ipsam Civitatis Salonae tempore sui status dedisse ad
destructionem Trojanorum contra Regem Priamum in subsidium Graecorum galeas
armatas numero LXXII. nam Spaletum secundum veram etymologiam, et
interpretationem nominis ipsius Civitatis dicitur proprie Spaletum
versiculus Palatium laetum Spalatum Salonae quietum .
post destructionem vero Salonae a Totila Duce Polonorum, Principes, Comites, et
Barones, et alii milites Nobiles dictae Civitatis Salonae ad Insulas fugientes,
et ibidem aliquo tempore permanentes, postea major pars Nobilium Salonae
accesserunt prudenter ad aedificium, et Palatium Diocletiani Imperatoris Romani
quod constructum erat pro Regia Aula prope Civitatis Salonae quod Spalatum
appellare caeperunt, et ibi
aqua et serena ad bibendum
circuibat totam Civitatem Salonae, et consolabatur omnes ibi stantes in ea. Et
usque Spaletum per conductos discurrebat, fuit impositum ipsi nomen fluvii
Iader. Licet igitur quod Civitas Spaleti sit depressa in temporalibus, tamen in
spiritualibus superat, et excellit omnes
Civitates de Dalmatia honore, et dignitate, eo quod Archiepiscopus Spalatinus
vocatur Primas totius Dalmatiae habens sub se suffraganeos suos
et Dalmitensem. qui tenentur ex vinculo
Sacramenti obedire ipsi Archiepiscopo, et respondere Ecclesiae Metropoli
Spalatinae et venire omni anno ad festum Sancti Domnii ad Ecclesiam praedictam
salvo justo impedimento, quia antiquo tempore Salonitanorum Salona habebat
suffraganeos XXIIII. Episcopos omnes de Dalmatia superiori, et inferiori,
respondebant ipsi Ecclesiae Metropolitanae Spalatensi et obediebant jure
Metrico, sed propter invidiam Clericorum et Civium
de Nassis et ser Cosa de Begna per consilium sapientum Iadrae ad contirmandam dietam concordiam cum ipsis dominis episcopis, pro parte nostrae communitatis.
die duobus ipsorum captivorum, ser Ballio filio Damiani
Tutnich et filio Lucae Leonis de Iadra eruerunt oculos.
16. mensis ianuarii
ducentum.
legatione.
Grisogonis extra districtum Iadrae per 50 milliaria et per tempus unius anni, qui die crastina, quae fuit
quia sic sententiatum fuit et determinatum per ipsos dominos rectores, recessit a Iadra in exilium.
Tempore primiveris paucissimae hvrundines venerunt ad partes nostras, et illae quae venerunt per plures dies ante tempus consuetum transfretaverunt ultra mare, et ubi aliis temporibus bis ante recessum nidificabant, tunc semel.
Insula Bracia iacet inter insulas Pharam et Soltam et inter Spalatum et Crainam, primordiae cuius ambitus non excedit octoginta miliaria. Habet spaciosas valles et portus frequentes et sylvis, montibus est tota cooperta, unde multitudo magna animalium, caprarum et ovium etiam a vetustis temporibus. Omnes habitantes sunt catholici praeter una familia, quae huc ex Cephalonia appulit, et non excedunt sex milia. Fructus eius consistunt in animalibus supradictis, in mele et vino et ficis. Est autem parva
Gradatium et Podgracischie. Sui primi habitatores, ut excerpsi ex aliquibus membranis, fuerunt Graeci, qui destructa Troia applicuerunt ad hanc insulam. Multi, et Stoissa archipresbyter scripsit, quod hi Graeci fuerunt ex civitate Ambraciae, et ideo insula Bracia fuit appellata. Progressu temporibus hi Graeci aedificaverunt civitatem Braciae, quae vulgo nominabatur Scripea, hodie Scrip, quae postea habitata fuit a Romanis, dominatoribus mundi, postquam in sua potestate redigerunt Salonam cum tota Dalmatia, in qua
et ideo insula Bracia fuit appellata. Progressu temporibus hi Graeci aedificaverunt civitatem Braciae, quae vulgo nominabatur Scripea, hodie Scrip, quae postea habitata fuit a Romanis, dominatoribus mundi, postquam in sua potestate redigerunt Salonam cum tota Dalmatia, in qua
Diocletiani, ex quo hodierna civitas extat Spalati, et multi tam nobiles quam populares remanserunt in hac insula, nec voluerunt ire cum illis, nec exponere se in faucibus gentis barbarae. Tunc unanimiter reaedificaverunt antiquam civitatem Braciae, facta inter eos hac conditione et lege, usque ad tempora praesentia observata, quod qui erant nobiles in Salona et in Epetio, fierent et in hac, et qui erant populares et subditi in illis civitatibus, fierent et in hac insula. Ex illis praesentes nobiles trahunt originem et sunt veri nobiles, quia proveniunt ex antiquis nobilibus illustrium
Bracianos in sua potestate retinerent, illorum civitatem destruxerunt et sic Braciae civitas secunda vice destructa fuit. Haec civitas erat fortis et bene munita, et in praesenti extant reliquiae moenium, turrium
acuit auditoris, mentem illuminat, animum clarificat et id quaeque penetralia diuine humanaeque rationis sano intellectui et accurate considerare studenti viam pandit et quasi quibusdam clauibus
humanaeque rationis sano intellectui et accurate considerare studenti viam pandit et quasi quibusdam clauibus
meque
hortatur ut tibi magis imperem quam te exorem. Qua ex re, si temeritati
mihi hoc imputes, humanitas tua et obiurganda et accusanda erit, quae
mihi tantam audatiam tribuit. Et si saepenumero et opera et diligentia tua
mirifice usus sim, hac tempestate vero et armis et viribus et nervis tuis
utendum est: te ad hanc rem conficiendam ducem et patronum animosissimum esse vellem. Angelus de Castro iuris consultus superiori die consuluit
in quadam causa: Tragurii copiam illius consilii perlubens habere vellem:
Trag
tibi natum esse, verum et patrię, parentibus et amicis. Pluribus verbis te hortarer ut in hac sententia persisteres, nisi pro tua innata prudentia confiderem te ita facturum ut fortem virum decet. Scribis etiam rem nostram totumque litterarum ordinem dirruptum ac prostratum esse, qui superiori tempore adeo florentissimus erat ut ad eius maiestatem, gloriam ac dignitatem nihil addi posse videbatur. Dabit Deus his quoque finem! Scribis etiam plures ex nostra disciplina viros illo execrando morbo esse consumptos, sed eos non nominas; qua ex re perlubens nomina eorum scire vellem. Reliquum
genus exquiris, sate sangvine Tydeos alti?
Tantum Guarino, lingua Latina, suo.
12. DE QUODAM IACTABUNDO
Carminibus nostris nocet illud, Paule, notavi,
Thespis.
171. DERIDET EUNTES ROMAM AD IUBILAEUM
veris opes, aestatis carpit arator,
fallor digitis, hodie centesima nobis
frondibus
Ide,
Alexandro, maior et ille Tito est.
231. DE IACTURA VITAE HUMANAE
summo, Nicolao ex ordine Quinto:
quondam viridis primaevo in flore iuventae
faciles, quanta merere, Dei.
358. DE EPISCOPO MUTINENSI
Tu tamen et pugnas misces et moenia frangis,
post tam longum, tam breve taedet iter.
praeter quidlibet.
379. VERIS PROGNOSTICON
arcanos, quaerere sueta, sinus.
illos seculi sinceritas
455. (EPIGRAMMA)
me delectant aestivae gratius umbrae,
te religio non sinit esse Deam?
aliis et cumulamus opes;
de nostro pectore, cura cadat.
fateor munus id esse tuae.
Ipse ego tunc Italas primum devectus ad urbes,
et aeterno complacuisse Deo.
ET MARGARITAM COSTABILEM FERRARIENSEM
quod ter denos sponsus transegerit annos,
vix recolo vestra olim signa subivi,
Ergo tui nobis, fiet tibi copia nostri;
tanto nunc mea vita metu.
triste
gelu faciles praebeat unda vias.
et Musas quaerere in orbe iubet.
subito in vacuas discedens spiritus auras,
furit ventis, sive madet pluviis.
quod diversos perhibent te sumere vultus?
Ergo agimus laeti geminato gaudia festo,
ferro, hanc rapidis inhiat subvertere flammis,
e duris corpora nata petris.
32. DE INUNDATIONE
et frondosos saltus iam mersit Eoae
vivum, toto restet in orbe, nihil,
certum quis scire potest, quotus iste senescat
semel stabili, mundum tu, pace ligasti?
mores, legesque ac infidae linguae commercium interverterunt. Nihil incolumis inter sacra, profanaque, nihil inquam, cui ferro, terrore, cui flamma et iugo noceri potuit, inviolati relinquendo, ut una quaeque gradu proxima erant, ita ignominiae obiecta. Hinc omnes circum vicinos passim vis, atque tempestas illa adorta est. Novissime ad ipsius ferme Europae umbilicum pervagata, tandem huius regni et patriae nostrae adhaesit lateribus. Miretur pater beatissime, qui novit, quo pacto ad tanta, tamque dura patienda potius, quam propulsanda haec, patria nostra sufficiens
est belli, quae ad perseverantiam stimulat: toties instultantes hostes, nunquam nisi victi desinent. Nulla cum eis fida conditio esse potest, utile est igitur instare perseveranter, defungique cura. Instabimus autem, si beatitudo vestra perseverantiae nostrae opem tribuet; brevis erit res, si uno tempore ageretur, et si per intermissiones, intervallaque lentiorem spem nostram non fecerimus. Habet iam beatitudo vestra aequalem his stipendiis exercitum, habet milites domesticorum funerum avidissimos vindices, quibus non precaria, sed perpetua arma exstant, adversum illos nostros semper
ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc idem exstet animus, poterit habere et ipsa fortuna regressum. Ex Turcorum deinde manibus erepti, apud Despotum Rasciae ad hos usque dies restitimus, tanto videlicet tempore, ut in vigilia festi nativitatis Domini ad hunc locum in medium Dominorum Praelatorum et Baronum, ac Procerum regni Hungariae in eo ipso loco congregatorum venire potuerimus. Inter quos auctore Domino, quod notissime magnum restaurandae fortunae spem tribuit, rectam concordiam
si Principum illorum conatus ex hoc adverso principio ad ultionem magis, quam ad defectionem ferri conspexeris. Tu vero, quidquid dicatur, apud alios, ex casu isto in nullo despera, nam ampliorem hostes cruorem pro occupanda quam nos pro recuperanda adhuc Macedonia dedimus. Cura solum, ut bono tempore responsa exigas, de quibus suo ordine, sed et de omni statu tuo nos celeriter avisare non postponas, redditurus nobis largam consolationis vicem, si hoc; quod summe optamus, maturasse videberis. Sanctissimo Domino nostro et Sacro Collegio nos recommissos facias, certificando rem nostram
captus amore suae,
rubet.
subeunt curae, mox langor et illa
aemula labra rosetis
in dicto
Epistola CXXXIII.
Si oblivione, vel potius aliqua intermissione tuae maximae in me benevolentiae his superioribus temporibus saepissime ad te meas litteras dare destitissem, merito hominis ingratissimi nomen, quod ab ineunte aetate mea totis viribus evitare conatus sum, profecto incurrerem. Sed quia illa tempora cum in partibus regni Rassiae, tum etiam in Pannonia me pluribus incumbentibus causis detinuerunt, non parum dolui hanc causam me a scribendo tantum retardare potuisse. Quod tametsi intervallum jam satis longum visum est, tamen et recordatione tuarum clarissimarum virtutum, et tui
maxime cоmmotus, alienum a professione mea (
summum extollere frequenter et sollicite laudando non cessavi. Erant profecto complures illorum procerum, qui cum caesare in Italiam olim descenderant, inter quos non vulgaris ex illa amplissima legatione vestra, sed praeclara tui nominis fama extiterat.
Evenit namque mihi ex tempore tam libenter quam etiam necessario in illum sermonem incidere quo illos accuratissime edocerem divinam illam providentiam fortitudinemque tuam, laudatissimam rei militaris scientiam, quas omnes in ipsa Brixiensi expeditione egregie ac splendide demonstrasti. Satis namque, ut opinor, ea mihi
fuisse intelligas. Fatebor ingenue de tua gloria graviora testimonia saepissime extitisse, fideliora vero aut tui amantiora numquam. Quae cum ita sint, ego pro tuis in me maximis beneficiis meaque in te plurima observatione magnopere a te amari et aliquando, cum a reipublicae curis laxatus aliquid temporis suppeditare poteris, tuis ornatissimis literis visitari exopto.
Quod si pro tua humanitate alterum impetravero, alterum vero jam impetratum conservari intellexero, munus
divitiarum multarum pretiosius me adquisivisse fatebor.
indignitate rei
sentirent, sine recusatione et sine ulla mora negocium suscipiunt. Et cum
advesperasceret cum circiter
vivosque in cathalogo sanctorum, si quis non numeret, commoventur ac
indignantur. Huiuscemodi hominum genus perversissimum est, qui omnia non ex
iure, sed ex sua libidine moderantur. Scio virtute pravam libidinem vinces.
Usque ad haec tempora nunquam vidimus patronos, qui suo labore, suaque impensa
ecclesias edificavere dedicavereque violato divino et humano iure, maximis
contumeliis affectos, proprio et avito iure privari. Lucianum suasi sine aliqua
hesitatione, tuae
proelium inisse dicitur; ut
opinor ignaviam quoque necessitas acuit, et saepe desperatio causa salutis. Urbs
illa cruciata fatis hostibus virtute militari in libertatem revindicata est,
quod mihi numquam persuadere potui. Parvo interjecto tempore legatos regis
Bosne, qui apud imperatorem Teucrorum legationis munere functi sunt, venisse
nunciatum est. Qui illa tempestate, qua Bizancium expugnatum est, se illi bello
interfuisse tradunt, affirmant, urbem illam sine cujusque
fatis hostibus virtute militari in libertatem revindicata est,
quod mihi numquam persuadere potui. Parvo interjecto tempore legatos regis
Bosne, qui apud imperatorem Teucrorum legationis munere functi sunt, venisse
nunciatum est. Qui illa tempestate, qua Bizancium expugnatum est, se illi bello
interfuisse tradunt, affirmant, urbem illam sine cujusque controversia
defecisse, 30.000 Grecorum ex Byzancio in Asiam, ut servirent, missa esse,
dicunt: urbem suo praesidio munitam,
praeterea, quod
gravius longe, imperator Teucorum a Georgio despote petit, ut duo oppida sibi
tradat: Golumbac et Smedrovo, oppida munitissima, ex quibus facillimus aditus in
Panoniam est Georgius despotus vehementer trepidat. Hac tempestate dei
omnipotentis virtus invocanda est.
rerum, tum tuae benivolentiae
seu
potius decreverit. Sed haec alias. Vas tamen vitreum zukka vulgariter nuncupatum
adhuc intactum meo adhaerens lateri sat me bono animo esse iubebat nunquam, quousque
gutta vel minima ex eo stillare poterit, me asserens deserturum. Sed leniter guttur
ac interiora liquore, quod contineret, temperans amissas instaurare vires pollicebar,
sed ecce interea et domestici nobis obviavere luceumque iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus est, te adesse maximis longisque votis exoptantes. Sed
qui est dies
tertius Kalendas Iulias, rediit. Quam laeti eum viderimus, vix verbis explicare
possem, uti eum, quem magnopere exoptaveramus. Illico eum convenientes tuo ei nomine
salutes diximus, quas gratissimas habuit eumque esse ac fore tibi coniunctissimum
certo scias. Postquam commoditas temporum aderit, te visendum istuc accedere
pollicitus est.
Tua me humanitas commendatum habeat, tuam praeterea magnificentiam
oro, dominis Petro et Gregorio dominoque Marcello Romano nomine meo dic
salutem. Marcello pro suis calamis, quibus me donaverat, age singulares gratiarum
Dalmate epistola.
Superioribus diebus literis significavi illa, que rumore quodam ad nos referri
videbantur: secundum Macometum, Teucrorum principem superbissimum, ingenti cum
audacia Serviam invasisse. Parvo deinde interjecto tempore non rumore, sed veris
auctoribus hoc declaratum est; qui rei novitate
et periculi magnitudine exteriti ad nos venere affirmant tantas
commendavit; ipsos rogat, ortatur, ne cui rei parcant; per majestatem
regni ortatur, ne prae ripa Danubii stantes arceant transitum hostis, sed vi
ultro transirent, transferrentque bellum. Magnanimus Macometus copia militum
fretus uno tempore omnia oppida despoti obsidere statuit: Smederevo nobile
oppidum, totius regni arcem, Esibego duci audacissimo et obsidendum et
expugnandum commisit. Ille cum parte copiarum Belgrad, urbem munitissimam,
speculatum proficiscitur.
nomine tuo consummata est! Etenim quom immortalibus eius beneficiis obligati et obnoxii simus, nedum eius memoriam dignis laudibus persequi, verum etiam nomen eius familie ac cognacionis quasi numen quodam observare,
enim potestate domini! Tu vero solus potestate et dignitate praestas. Fruere igitur his et huiusmodi laudum tuarum praeconiis, ad que non solum te provexit tua praestantissima virtus, totius incliti senatus
dominorum numero habeam, ac ne omnino uacuis ad te reuertar manibus, munera tibi ex Italis mercibus quas olim in exiguo ingenioli mei penu recondideram recondideram] corr. lector A1 ex recondiderem paraui, non quidem tam iucunda quam miserrima hac temporum nostrorum condicione congrua. Siquidem in his docetur ratio qua in turbulentissima hac omnium tempestate, quam in Petri nauicula nauigantes iugiter patimur, naufragii discrimina effugere ualeamus. Nec tamen miraberis si minus redimita comptaque erunt; non enim ex quietis ueniunt camerula
olim in exiguo ingenioli mei penu recondideram recondideram] corr. lector A1 ex recondiderem paraui, non quidem tam iucunda quam miserrima hac temporum nostrorum condicione congrua. Siquidem in his docetur ratio qua in turbulentissima hac omnium tempestate, quam in Petri nauicula nauigantes iugiter patimur, naufragii discrimina effugere ualeamus. Nec tamen miraberis si minus redimita comptaque erunt; non enim ex quietis ueniunt camerula aut ex otiosa bibliotheca sed ex festinantis equi dorso, quo me iam multis ut nosti mensibus grauissimae
transigendae, sitis et inedia saepius tolleranda, congrediendum cum hoste, conserendae comminus manus, audendum dextera, praebendum nudo mucroni frequentius latus, feriendus est hostis; ita tandem triumphandum. Π uerba euangelio digna not. lector A2 in marg. Tempestas rectum gubernatorem, stricta acies militem probat. Π tempestas gubernatorem probat not. lector A2 in marg. Aurum igne et uir fortis miseria examinatur, quae tamen uerius tribulatio dicitur; quippe quemadmodum messores
comminus manus, audendum dextera, praebendum nudo mucroni frequentius latus, feriendus est hostis; ita tandem triumphandum. Π uerba euangelio digna not. lector A2 in marg. Tempestas rectum gubernatorem, stricta acies militem probat. Π tempestas gubernatorem probat not. lector A2 in marg. Aurum igne et uir fortis miseria examinatur, quae tamen uerius tribulatio dicitur; quippe quemadmodum messores triticum tribulando granum ex palea excutiunt, Π ut triticum
reparanda Petronellae sanitate intercedenti respondisse fertur: Sic ei expedit; Π Petrus respondisse fertur not. lector A2 in marg. etenim uerebatur scitus medici nostri discipulus, ne prospera corporis ualetudo uanam pulchritudinem ad lasciuiam induceret et pro temporali toro aeterna perderet connubia; solent plerumque rerum successus ad interitum esse et multi tribulationibus ad caelos euecti sunt. Propterea apostolus ait: Cum infirmor fortior sum. Π cum infirmior fortior sum not. lector A2 in
Hinc illa uox caelestis ad superbum regem, seque omnipotenti aequantem, ruit dicens: Tibi dicitur, rex Nabuchodonosor; regnum tuum transiit a te, et ab hominibus eicient te, et cum bestiis atque feris erit habitatio tua. Faenum quasi bos comedes et septem tempora commutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno omni et cuicumque uoluerit det illud. Quae singula cum completa essent, quam humilis, quam mansuetus, quam Deo subiectus et in lege ipsius fuerit eruditus audiamus: Ego, inquit, Nabuchodonosor oculos meos ad caelum leuaui
stabit, si tamen ob unam noxam peccatores et praesentibus et futuris affligerentur flagris? Cuius contrarium et Hieronymus sensisse uidetur, qui illam Hieremiae tractans imprecationem ait: Quod genus humanum diluuio, Sodomitas igne, Aegyptios mari, Israelitas in eremo perdidit, scitote igitur ideo temporaliter pro peccatis punisse, ne in aeternum puniret, quia non iudicabit iudicabit] corr. lector A1 ex iudicabat Deus bis in id ipsum. Qui ergo puniti sunt postea non punientur; alioquin mentiretur scriptura, quod dicere nefas est. – Ceterum hoc de illis
ipsum. Qui ergo puniti sunt postea non punientur; alioquin mentiretur scriptura, quod dicere nefas est. – Ceterum hoc de illis dumtaxat intellegere, monet Lombardus, qui inter ipsa flagella paenitentiam egerunt, quam utique Deus uel tenuem aut momentaneam tamen non aspernatur, quod uero hi, qui temporalibus non emendantur uerberibus, aeternis excrucientur tormentis. Idem ipse Hieronymus auctor est. Nam mox fere intulit: Quaeret hic aliquis: Si fidelis deprehensus in adulterio decolletur, quid de eo de eo] corr. lector A1 ex deo postea fiat? Aut enim
in sabbato ligna collegerat, tales postea non puniri, quia culpa leuis praesenti supplicio compensata sit; leuis enim culpa leui supplicio compensatur. Ex quo habes terrenum iudicem in plectendis reis non posse caelestis iudicis praeuenire sententiam, nec sumpto supplicio diuinam aut prohibere aut temperare ultionem, quam tamen ab ipso sonte posse praeueniri ipse indulsit misericors. Nam pollicitus est: In quacumque hora ingemuerit peccator dimittetur ei et peccatorum eius non recordari amplius; quod intellegens psalmista decantabat: Dixi “confitebor aduersum me peccata mea,” et tu
uiam, suscipit, libenter amplectitur, facit omnia quatenus ad priorem reuocet statum. Quodque adhuc est praestantius et eminentius, et si non potuerit quis explere omnem satisfaciendi modum, quantulamcumque tamen et quamlibet quamlibet] correxi ex quodlibet breui tempore gestam non respuit paenitentiam; suscipit etiam ipsam, nec patitur quamuis exiguae conuersionis perdere mercedem.
Attende ergo diligentius, o peccator, et quocumque in statu peccatorum uel grauissimo et in maximis deprehensus sceleribus, non tardes in ipso uel iudicis
exiguae conuersionis perdere mercedem.
Attende ergo diligentius, o peccator, et quocumque in statu peccatorum uel grauissimo et in maximis deprehensus sceleribus, non tardes in ipso uel iudicis uel tyrannorum praesentaneo supplicio ad Dominum tuum corde saltem reuerti et temporanea supplicia animi commitigari contritione. Nempe tibi soli datum est Dei depellere iram, nec iudicis seueritas, nec tyranni immanitas, nec, quod mirabile dictu est, ullo tormentorum genere ipse potest praeuenire Deus. Stabilitum enim et perpetuo sanctitum
genere ipse potest praeuenire Deus. Stabilitum enim et perpetuo sanctitum est consilio non dimitti peccata nisi paenitentibus. Nonne uides ex latronibus paenitentem ex cruce, quam ob scelera patiebatur, ad aeternas mitti delicias, non paenitenti autem ad temporalia sempiterna adiecta esse supplicia? Praedixerat siquidem Dominus etiam ad uesperum in uineam Domini Sabaoth ad opus accedentem felicem illum suscepturum denarium, et non uigilantes uirgines a talamo sponsi exclusas; nec queri poteris te bis punitum. Nam coeptis in hac uita poenis in
maius eliciatur bonum. Callet enim oppido sapientissimus artifex etiam ex spinis rosas colligere. Quantos enim grauia exempla in Anthiochum, Herodem, Neronemque diuinitus edita a crudelitate sanguinis humani prohibuerunt! Quantos plaga Adam, Chore, Dathan, Abiron, Mariae sororis Moysi ab inuidia temperauit! Quantos in regem Naboth Hiezrahelitam, Hiezrahelitam] correxi ex Iezi Simonem, Ananiam et Saffiram uxorem eius animaduersio aliena non modo non rapere, sed sua quoque auidius non retinere edocuit! Quantos castiores Sodomitarum reddidit incendium!
lucida marmore et auro
quam ille uitalis igniculus, qui in
corde tenebatur inclusus, euanescat. Siquidem cum cor nimia laetitia
iusto se amplius expandit, foliolum illud, quod aditu cordis uitalem claudebat
flammam, iusta respirationis uicissitudine temperans resolutas offendens parietes,
quibus inniti consueuerat, patens hostibulum dimittere cogitur; itaque spiritus
ille igneus claustris lassatis erumpit sedesque antiquas relinquit, quocum homo
ipsam pariter animam exhalat.
consideremus.
tantum concutiuntur, sed non consternantur, ut in eadem epistula
testatur Cicero ita dicens: Haec cogitatio, uidelicet
contemnendarum fortunarum, cum mihi omnino non excidisset (etenim penitus
insederat), ui tamen tempestatum erat labefactata atque conuulsa.
Tales igitur homines statim confirmare poterimus si eos, ut ad se ipsos
redeant, admonebimus et sese diligentius colligentes
Vnde uidere licet quo modo insana aut recta illa mortalium existimanda
est beatitudo, quam cum assecuti sunt, minime possunt esse securi, et in qua dum
requiescere sperant, maximis tempestatibus conturbantur.
His igitur atque eiusmodi uel ueris uel uerisimilibus rationibus, de
quibus plenius postea disseremus, amatores nimii praecipue curandi sunt.
iussit et humana qua parte locatus es in re.
Sed de his satis. Ad alios, quos consolari difficile est, reuertamur.
Illis igitur, qui multis tempestatibus frequentius contriti sunt,
enumerare oportunum erit plerosque qui post uarias multiplicesque iacturas et
aerumnas laetos tandem ac iocundos expleuerunt dies multifaria felicitate
exuberantes. Vt P. Rutilium, Lucium Lentulum, Cn.
essent, meritas agere gratias.
Recolant quoque insigne illud ac omni laude dignum Amasis regis
Aegypti factum, cui cum Polycrate tyranno Sami cum hospitium esset, audiretque ei
frequenter uniuersa et bella et alia singula longo tempore ex sententia semper
succedere, scripsit ad ipsum epistulam in haec uerba:
Amasis Polycrati ita inquit: mihi quidem feliciter agi cum uiro amico meo et
hospite
dormitione Lucinii
uix breuem epistulam dictare potui, non quo eius uicem doleam, quem scio ad
meliora transisse dicente Moyse transiens uidebo uisionem hanc magnam. Sed quo
torqueor desiderio non meruisse eius uiri uidere faciem, quem in breui tempore huc
uenturum esse credebam.
Multa et alia apud alios doctos uiros ex hoc genere passim reperies.
Sed de his ista sufficiant.
persuadetur; cum autem
non nouum aut insperatum agnoscitur, comprimitur haud mediocriter; sed diuertitur
cum animum ad aliam curam traducimus aut eum noua uoluptate demulcemus.
facultas, uenienti occurrat morbo:
Sero nam medicina paratur
Cum mala per longas inualuere moras.
Deinde, si antecapere non est concessum, saltem tempestiuam adhibeat
medicinam, ut Prometheum illum Aeschyli monuisse Cicero scribit,
cui cum dictum esset:
"Atqui, Prometheu, te haec tenere existimo
mederi posse ratione iracundiae,"
medicinam, ut Prometheum illum Aeschyli monuisse Cicero scribit,
cui cum dictum esset:
"Atqui, Prometheu, te haec tenere existimo
mederi posse ratione iracundiae,"
respondit:
Siquidem qui tempestiuam medicinam admouens
Non aggrauescens uulnus illidat manus.
– etenim quid aliud faciet sero ueniens medicus et sanitatem desperans quam
plangere aut
modo non periculosa; unde in talibus necesse est tempus maturationis praestolari,
ne crudis ulceribus nondum conuenientia medicamenta frustra apponas.
Quo consilio Cicero in consolando Ligario aptissime est usus:
Etsi tali tuo tempore me aut consolandi aut iuuandi tui causa scribere ad te
aliquid pro amicitia nostra oportebat, tamen adhuc id non feceram, quia neque
lenire uidebar oratione neque leuare posse dolorem tuum. Postea uero quam magnam
spem habere coepi fore
consolandi aut iuuandi tui causa scribere ad te
aliquid pro amicitia nostra oportebat, tamen adhuc id non feceram, quia neque
lenire uidebar oratione neque leuare posse dolorem tuum. Postea uero quam magnam
spem habere coepi fore ut te breui tempore incolumem haberem, facere non potui
quin tibi et uoluntatem declarem meam.
– et ad Sestium P. filium:
Non obliuione amicitiae nostrae neque intermissione consuetudinis meae
superioribus temporibus ad te nullas
coepi fore ut te breui tempore incolumem haberem, facere non potui
quin tibi et uoluntatem declarem meam.
– et ad Sestium P. filium:
Non obliuione amicitiae nostrae neque intermissione consuetudinis meae
superioribus temporibus ad te nullas litteras misi, sed quod priora tempora in
ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, posteriora autem me a scribendo tuis
iniustissimis atque acerbissimis incommodis retardarunt. Cum uero et interuallum
iam satis longum
non potui
quin tibi et uoluntatem declarem meam.
– et ad Sestium P. filium:
Non obliuione amicitiae nostrae neque intermissione consuetudinis meae
superioribus temporibus ad te nullas litteras misi, sed quod priora tempora in
ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, posteriora autem me a scribendo tuis
iniustissimis atque acerbissimis incommodis retardarunt. Cum uero et interuallum
iam satis longum fuisset et tuam uirtutem animique magnitudinem
aptus erit
Quis matrem nisi mentis inops in funere nati
Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est;
Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum
Ille dolor uerbis emoderandus erit.
Temporibus medicina ualet, data tempore prosunt
Et data non apto tempore uina nocent.
Quin etiam accendis uitia irritasque uetando
Temporibus si non aggrediare suis.
matrem nisi mentis inops in funere nati
Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est;
Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum
Ille dolor uerbis emoderandus erit.
Temporibus medicina ualet, data tempore prosunt
Et data non apto tempore uina nocent.
Quin etiam accendis uitia irritasque uetando
Temporibus si non aggrediare suis.
Flere uetet? Non hoc illa monenda loco est;
Cum dederit lacrimas animumque impleuerit aegrum
Ille dolor uerbis emoderandus erit.
Temporibus medicina ualet, data tempore prosunt
Et data non apto tempore uina nocent.
Quin etiam accendis uitia irritasque uetando
Temporibus si non aggrediare suis.
Captandum est ergo consolatori idoneum tempus,
impleuerit aegrum
Ille dolor uerbis emoderandus erit.
Temporibus medicina ualet, data tempore prosunt
Et data non apto tempore uina nocent.
Quin etiam accendis uitia irritasque uetando
Temporibus si non aggrediare suis.
Captandum est ergo consolatori idoneum tempus, quod nobis est
necessario prudentiae eius relinquendum.
est ergo consolatori idoneum tempus, quod nobis est
necessario prudentiae eius relinquendum.
fluant: lacrimandum est, non plorandum."
Sed postquam aliis plurimis medicaminibus fomentisque egregiis, quae in
illa epistula adhibuit, uisus est sibi dolorem eius potuisse temperare, quam docte
hanc indulgentiam comprimere et angorem omnem conatus sit auferre, uideamus:
"Cogitemus ergo", inquit, "Lucilii carissime cito nos eo peruenturos quo illum
peruenisse maeremus; et fortasse, si uera sapientum fama est,
leuioribus morbum mitiorem reddere consueuerant. Nam et natura excolit prius
corpora ac praeparat quam ea formam induat uel superuestiat.
Nos tamen postquam, quae de
tempore et modo aggrediendae curationis admonenda erant, praemisimus, iuxta
institutum ordinem a radicali aegritudinis medicina dicere incipiemus.
habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
sapientia amore incredibili parentum non temperasset, quis id umquam pati
potuisset? Aut cui non stomachum
fecissent sordes nostrae? Cuius bilem continui uagitus, ploratus, et bestialia
fastidia non commouissent? Aut quem non
decertant, atque ubi unum
nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus,
necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum
eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare
tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue rodas,
rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit
media uero omnis fastidii et calamitatis plena.
Si cetera desint, sed quantam illam uitae miseriam putas quam ex
corporis cura patimur indesinenter, nunc aestus, nunc frigora declinando; modo
fugitando imbres, modo uentos ac tempestates, sedulo autem sanitatem procurando.
Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et
tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc
indigestis crapulis surgere cunctaris,
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit.
melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit
disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium:
Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit,
ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt,
euaseris, ad eos uenire qui ueri
et amputatio
membrorum et priuatio sensuum et oppressio corporis ad obscenam libidinem
opprimentis explendam et alia multa horrenda saepe contingunt. Quid ab innumeris
casibus, qui forinsecus corpori formidantur aestibus et frigoribus, tempestatibus
et imbribus, coruscatione tonitruum, grandine, fulmine, motibus hiatibusque
terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore uel etiam malitia
iumentorum tot uenenis fruticum, aquarum, ranarum, bestiarum, ac ferarum,
Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus
Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et
boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi
angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta stadia matrem uehentes mira
celeritate ad templum toto praestolante populo ac spectante perduxere dicentibus
omnibus et acclamantibus felicem matrem,
praesentia rerum
naturam quam errorem nostrum damnare maluimus.
Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a
philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae
temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem
portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed
peccatorumque nostrorum omnis a
philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae
temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem
portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu
dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos
habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
sapientia amore incredibili parentum non temperasset, quis id umquam pati
potuisset? Aut cui non stomachum
fecissent sordes nostrae? Cuius bilem continui uagitus, ploratus, et bestialia
fastidia non commouissent? Aut quem non
decertant, atque ubi unum
nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus,
necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum
eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare
tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue rodas,
rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit
media uero omnis fastidii et calamitatis plena.
Si cetera desint, sed quantam illam uitae miseriam putas quam ex
corporis cura patimur indesinenter, nunc aestus, nunc frigora declinando; modo
fugitando imbres, modo uentos ac tempestates, sedulo autem sanitatem procurando.
Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et
tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc
indigestis crapulis surgere cunctaris,
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit.
melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit
disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium:
Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit,
habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
sapientia amore incredibili parentum non temperasset, quis id umquam pati
potuisset? Aut cui non stomachum
fecissent sordes nostrae? Cuius bilem continui uagitus, ploratus, et bestialia
fastidia non commouissent? Aut quem non
decertant, atque ubi unum
nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus,
necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum
eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare
tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue rodas,
rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit
media uero omnis fastidii et calamitatis plena.
Si cetera desint, sed quantam illam uitae miseriam putas quam ex
corporis cura patimur indesinenter, nunc aestus, nunc frigora declinando; modo
fugitando imbres, modo uentos ac tempestates, sedulo autem sanitatem procurando.
Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et
tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc
indigestis crapulis surgere cunctaris,
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit.
melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit
disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium:
Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit,
habeat quam uoluptatis. Nam
si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere
aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina
sapientia amore incredibili parentum non temperasset, quis id umquam pati
potuisset? Aut cui non stomachum
fecissent sordes nostrae? Cuius bilem continui uagitus, ploratus, et bestialia
fastidia non commouissent? Aut quem non
decertant, atque ubi unum
nos reliquit, mox aliud saeuius aggreditur, quibus cum uolentes plerumque cedamus,
necesse est uictoris subire legem: cuius in ius cum semel concesseris et sub iugum
eius missus fueris, necesse est id toto uitae tempore feras. Quod si illud aliquando detractare
tentaueris, cogeris inuitus; licet tu sicut canis uinctus catenam assidue rodas,
rumpere quidem anulum unum aut duos forsan poteris, semper tamen supererit
media uero omnis fastidii et calamitatis plena.
Si cetera desint, sed quantam illam uitae miseriam putas quam ex
corporis cura patimur indesinenter, nunc aestus, nunc frigora declinando; modo
fugitando imbres, modo uentos ac tempestates, sedulo autem sanitatem procurando.
Quamobrem aliquando ab his, aliquando ab illis abstinemus alimentis et
tamen gulae instigatione cruciamur; mane grauis somno et hesternis adhuc
indigestis crapulis surgere cunctaris,
uersat, nec una hora patitur eodem habitu
perseuerare. Ad haec circa te uelut lacessentium canum turbam
saeuissimam immittit: hinc famem, inde sitim, illinc algorem, ex alia parte
aestum, deinde metum, imbres, tempestates, muscas, culices, pediculos, pulices,
pruritum, scabiem, impetiginem, et duas infestissimas dolorum et cupiditatum
turmas, quarum nec nomina nec numerum ullus umquam scire potuit.
melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit
disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium:
Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est alius qui plangat quod ad tempus
acceperat: commodaueras ut haberes quantocumque tempore uoluisset et, cum uellet,
rursum auferret. Nihil abstulit tuum cui recipere decuit creditorem, et nihil
aliud decet quam creditori gratias agere mutuantem. Sic Iob legimus quam sequamur
deuotissimam uocem dicentis: "Dominus dedit,
ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt,
euaseris, ad eos uenire qui ueri
ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt,
euaseris, ad eos uenire qui ueri
ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est te, cum ab his, qui se iudicum numero haberi uolunt,
euaseris, ad eos uenire qui ueri
et amputatio
membrorum et priuatio sensuum et oppressio corporis ad obscenam libidinem
opprimentis explendam et alia multa horrenda saepe contingunt. Quid ab innumeris
casibus, qui forinsecus corpori formidantur aestibus et frigoribus, tempestatibus
et imbribus, coruscatione tonitruum, grandine, fulmine, motibus hiatibusque
terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore uel etiam malitia
iumentorum tot uenenis fruticum, aquarum, ranarum, bestiarum, ac ferarum,
Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus
Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et
boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi
angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta stadia matrem uehentes mira
celeritate ad templum toto praestolante populo ac spectante perduxere dicentibus
omnibus et acclamantibus felicem matrem,
et amputatio
membrorum et priuatio sensuum et oppressio corporis ad obscenam libidinem
opprimentis explendam et alia multa horrenda saepe contingunt. Quid ab innumeris
casibus, qui forinsecus corpori formidantur aestibus et frigoribus, tempestatibus
et imbribus, coruscatione tonitruum, grandine, fulmine, motibus hiatibusque
terrarum, oppressionibus ruinarum, ab offensionibus et pauore uel etiam malitia
iumentorum tot uenenis fruticum, aquarum, ranarum, bestiarum, ac ferarum,
Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus
Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et
boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi
angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta stadia matrem uehentes mira
celeritate ad templum toto praestolante populo ac spectante perduxere dicentibus
omnibus et acclamantibus felicem matrem,
Cleobolo et Bitone, quorum mater cum sacerdos esset et dies festus
Iunonis apud Argiuos instaret, in quo sacerdoti adesse necessitas summa erat, et
boues ei ex agro praesto ad horam non essent, tum iuuenes temporis interclusi
angustia iugum subeuntes per quinque ac quadraginta stadia matrem uehentes mira
celeritate ad templum toto praestolante populo ac spectante perduxere dicentibus
omnibus et acclamantibus felicem matrem,
praesentia rerum
naturam quam errorem nostrum damnare maluimus.
Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a
philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae
temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem
portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed
peccatorumque nostrorum omnis a
philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae
temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem
portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu
dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos
praesentia rerum
naturam quam errorem nostrum damnare maluimus.
Sed et huius culpae et ceterorum uitiorum peccatorumque nostrorum omnis a
philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae
temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem
portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed
peccatorumque nostrorum omnis a
philosophia correptio petenda est. Cuius in sinum cum a primis aetatis nostrae
temporibus uoluntas studiumque impulisset nos, his grauissimis casibus in eundem
portum, ex quo eramus egressi, magna iactati tempestate confugimus. O uitae
philosophia dux, o uirtutum indagatrix expultrixque uitiorum! Quid non modo nos,
sed etiam omnis uita hominum sine te esse potuisset? Tu urbes peperisti, tu
dissipatos homines in societatem uitae conuocasti, tu eos
brutis et obnoxiis corporibus,
dissimilibus moribus, similibus erroribus, peruicaci audacia, pertinaci spe, casso
labore, fortuna caduca. Sigillatim mortales cuncti, uniuersi genere perpetui,
uicissim sufficienda prole mutabiles; uolucri tempore, tarda sapientia, cita
morte, querula uita.
Et Seruius Sulpicius ad Ciceronem ipsum de morte filiae consolando ait:
si hoc tempore non diem suum
mutabiles; uolucri tempore, tarda sapientia, cita
morte, querula uita.
Et Seruius Sulpicius ad Ciceronem ipsum de morte filiae consolando ait:
si hoc tempore non diem suum obiisset, paucis tamen post annis ei moriendum
fuisset, quoniam homo nata fuerat.
Et Menander Trophimum consolando: "Si enim", inquit, "te solum hac
et
Hieronymus ad uirginem in exilium missam ita scribens:
Sed cur ego te ad tribulationis patientiam humanis aut praesentis uitae prouocare
conor exemplis, cum nullum paene sciamus fuisse sanctorum qui procellosum huius
temporis agonem absque tribulationis tempestate transierit et tantorum odia
insectationemque pertulerit, quantos uitae suae dissimilitudine
castigauerit.
uirginem in exilium missam ita scribens:
Sed cur ego te ad tribulationis patientiam humanis aut praesentis uitae prouocare
conor exemplis, cum nullum paene sciamus fuisse sanctorum qui procellosum huius
temporis agonem absque tribulationis tempestate transierit et tantorum odia
insectationemque pertulerit, quantos uitae suae dissimilitudine
castigauerit.
Castigare enim alium uidetur quisquis
iacet.
Quae latet inque bonis cessat non cognita rebus,
apparet uirtus arguiturque malis.
Dat tibi nostra locum tituli fortuna caputque
conspicuum pietas quae tua colat, habet.
Vtere temporibus quorum nunc minime freta es
et patet in laudes area magna tuas.
Quo carmine uide quaeso quam prudenter uxoris aerumnas leuat atque ad
alias
cui parens ademptus est, dicere consueuimus:
"Venit tempus in quo tua uirtus cognoscetur et quid ualeas ostendatur; hucusque
alterius ope tutatus gubernatusque uixisti securus, nunc tibi in te ipso spes
omnis relicta est: fac te uirum probes. Tempestas gubernatorem et stricta acies
militem probat. Vir quoque fortis miseria examinatur."
Hae consolationes omnes ad laudem inuitant, habentque locum dumtaxat
in publicis aut apertis casibus, et qui in conspectu populi sunt
ingemiscat etiam maximis aut detrimentis aut laboribus ex quibus non dubitat
magnam se emolumentum consecuturum? Suauis enim omnis quaestuosus labor
et, quicquid amaritudinis opus habet, temperat spes lucri; quod intelligens apud
apud nobilissimum poetam Aeneas ad socios ait:
Per uarios casus, per tot discrimina rerum
tendimus in Latium, sedes ubi fata quietas
ostendunt; illic fas regna resurgere
"Ita ergo", inquit, "nos quoque iocundos ac laetos esse oportet dum
spei nostrae signa conspicimus, cum probatores eius sumimus, cum per mala
praesentia futura bona indubitatae fidei manibus iam teneamus. Siquidem et dictum
est: Salus nostra in tempore tribulationis. Nullam ergo debet generare tristitiam,
qualecumque id est, quod maximam uidet significare laetitiam. Est enim ille
superbus, aut inuidus, aut sui fastidiosus boni, quem eius probatio reddit
tristiorem. Dicit enim in
et praesentes angustias non sentiamus dum in
futuram spem tota animi intentione protendimus. At si bellator aliquis dolorem
uulneris aut contemnat aut nesciat, dum omnibus uiuacitatis sensibus solam uidetur
cogitare uictoriam. Nam et qui tempore hiemis uadit ad balneas prius asperitatem
frigoris nudus patienter excipit quia eum secutura calefactio consolatur; ita
certa spes rem uincit instantem, ut illud quodammodo esse incipiat quod futurum
est, et desinat esse quod praesens
certa spes rem uincit instantem, ut illud quodammodo esse incipiat quod futurum
est, et desinat esse quod praesens est. "Vt in me", inquit Dominus "pacem
habeatis", hoc est dicere: firmius uobis sit quod in me est, qui semper sum, quam
quod in temporali geritur mundo, quia mundus transibit et malitia quaecumque
agitur, in ipso finietur. Pax uero mea nulla umquam defectione temporis soluetur.
Et alibi dicit: Mulier cum parit tristitiam habet quoniam uenit dies eius, cum
autem peperit
inquit Dominus "pacem
habeatis", hoc est dicere: firmius uobis sit quod in me est, qui semper sum, quam
quod in temporali geritur mundo, quia mundus transibit et malitia quaecumque
agitur, in ipso finietur. Pax uero mea nulla umquam defectione temporis soluetur.
Et alibi dicit: Mulier cum parit tristitiam habet quoniam uenit dies eius, cum
autem peperit puerum, non meminit iam passurae propter gaudium quia natus est homo
in mundo. Et uos nunc quidem tristitiam habetis, sed tristitia
quanto se amplius desudasse cognouerit et de labore impenso sperat
ubertatis augumentum. Quicquid in creaturis paene omnibus ita esse cognoscimus
illic maiorem fructum gigni ubi onerosae acerbitatis cura praecesserit. Nam et
aestatis et autumni temporis, quae tempora ministra sunt frugum, sterilitatem
nimiam nonnumquam hiemis lenitas intulit, cum fecunditatem maximam frigoris saepe
praestiterit austeritas, et quicquid clementia ueris resoluit, spem ubertatis
amisit. Arbores uero ipsae
desudasse cognouerit et de labore impenso sperat
ubertatis augumentum. Quicquid in creaturis paene omnibus ita esse cognoscimus
illic maiorem fructum gigni ubi onerosae acerbitatis cura praecesserit. Nam et
aestatis et autumni temporis, quae tempora ministra sunt frugum, sterilitatem
nimiam nonnumquam hiemis lenitas intulit, cum fecunditatem maximam frigoris saepe
praestiterit austeritas, et quicquid clementia ueris resoluit, spem ubertatis
amisit. Arbores uero ipsae tanto
utile impedimentum pruinae et quod
reprimit non obserat, sed includit. At uero si paulo clementius extiterit imbrium,
quanto luxuriant prius in disciplina
commissa quanto glaciali frigore arcente tardius
surgunt in frugem utili radice proficuunt, ac tanto post modum amplioribus
fructibus praegrauata curuantur. Nauigantibus quoque ipsis longae serenitatis spem
pollicetur nimis ualida ac diuturna tempestas. Sic et omnium fere creaturarum
specie difficile exultatio aliqua nisi maerore praeeunte succedit. Quae cum ita
sint, aequanimiter ferre conuenit, etiam si nos tribulationum imbribus ac dolorum
asperioris hiemis procella concusserit;
tanto ampliorem aestatis fructum delaturi,
quanto in praesenti frigore uitam habere contingerit acriorem. Digerit enim
austeritate, qua poterat reseruare, quicquid primo impetu erumpit in exitum. Nec
ulla nos insurgens pelagi debet terrere tempestas cum uentura sit etiam numquam
finienda tranquillitas. Domini est enim illa uox dicentis: Beati estis cum uos
maledixerint et persecuti uos fuerint et dixerint omne malum aduersum uos; gaudete
et exultate, quia merces uestra copiosa est
solent esse damnorum, et propter maioris
lucri spem nauigationis et peregrinationis incommoda libenter assumit. Quia
quamuis magnus, facile contemnitur labor ubi non tam laboris quantitas quam eius
utilitas cogitatur, et si id fieri propter temporalia et incerta lucra
conspicimus, quid nobis propter aeterna et sine ulla ambiguitate uentura sit
agendum, cogitemus. Nam cum illorum lucra insidiae uel pericula praecedant,
similiter nostra commoda dispendiis cumulantur et sub periculo
exiguum esse secundum
quod ad multa potest referri. Comparari enim potest malum uel ad tempus uel ad aliud
malum grauius uel ad bonum; ad quodcumque autem horum conferas, semper inuenies unde
eius molestiam diminuas. Et primum ex ratione temporis tripliciter, quia
aut iusto tempore illatum, aut cito abiturum, aut paulo post necessario futurum.
potest referri. Comparari enim potest malum uel ad tempus uel ad aliud
malum grauius uel ad bonum; ad quodcumque autem horum conferas, semper inuenies unde
eius molestiam diminuas. Et primum ex ratione temporis tripliciter, quia
aut iusto tempore illatum, aut cito abiturum, aut paulo post necessario futurum.
unde
eius molestiam diminuas. Et primum ex ratione temporis tripliciter, quia
aut iusto tempore illatum, aut cito abiturum, aut paulo post necessario futurum.
aut iusto tempore illatum, aut cito abiturum, aut paulo post necessario futurum.
persuadere uoluit filiam eius
amplius uiuere non oportuisse, nec fas esse re publica extincta ipsam superstitem optare, cum post casum eius honeste
uiuere nequiuisset; atque ex eo insinuat oportunissimo tempore ipsam a uita
destitutam.
Hic locus optime senibus congruit qui iam et aetate et honoribus
perfuncti sunt; poterit tamen prudens orator hanc consolandi rationem et
florentibus aetatibus adaptare iuxta
mea.
– et Cicero:
Nemo parum diu uixit qui uirtutis perfectae perfecto functus est
munere.
Sane sicut casum uitae iusto tempore uel congruo euenisse docuimus, ita
tu et aliarum rerum similibus rationibus poteris persuadere.
Sane sicut casum uitae iusto tempore uel congruo euenisse docuimus, ita
tu et aliarum rerum similibus rationibus poteris persuadere.
euenisse docuimus, ita
tu et aliarum rerum similibus rationibus poteris persuadere.
rationibus poteris persuadere.
– Ciceroque ad Figulum:
Ego quod intelligere et sentire ualeo et quia sum Romae, et quia curo attendoque
quod possum, id tibi affirmo te in istis molestiis, in quibus es hoc tempore, non
diutius futurum.
– praeterea Hieronymus ad Theodoram:
Aduersus mortis duritiam et crudelissimam necessitatem hoc solacio erigimur quod
Dominum quare suum sanguinem non
defenderet, acceperunt diuinum responsum: Sustinete adhuc modicum tempus donec
impleatur numerus fratrum uestrorum.
Haec de temporis breuitate dicta sunt satis.
"Sed debemus", inquit, "et nos animo praemeditari quod aliquando futuri sumus, et
quod, uelimus nolimus, longius abesse non potest. Nam si nongentos uitae
extenderemus annos, ut ante diluuium uiuebat genus humanum, et Mathusalem nobis
tempora donarentur, tamen nihil esset praeterita longitudo quae esse desisset.
Etenim inter eum qui decem uixit annos et illum qui mille, postquam idem uitae
finis aduenerit et irrecusabilis mortis necessitas, transactum omne tantundem est
nisi
quando robustae
aetatis, quando senex factus sis? Quotidie morimur, quotidie commutamur et tamen
aeternos nos esse credimus. Hoc ipsum quod dico, quod scribo, quod relego, quod de
uita mea trahitur; quot puncta notaui, tot meorum damna sunt temporum. Scribimus
atque rescribimus, transeunt maria epistulae et findente sulco carina per singulos
fluctus aetatis nostrae momenta minuuntur. Solum habemus lucri quod Christi amore
sociamur.
iusta omnipotentis dispositione. De qua re
poterit consolator et apte et copiose multa disserere, quae nos prolixitatem
deuitantes simulque ingeniis peritorum non diffidentes praetermittimus ut cetera
pleraque. Haec ergo ex ratione temporis sufficiant.
Iam quo modo unum malum ex collatione alterius mali minui conueniat,
aperire incipiamus.
commemorare, si forte
eadem res tibi minuere dolorem posset. Ex Asia rediens cum ab Aegina Megaram
uersus nauigarem, coepi regiones circumcirca inspicere. Post me erat Aegina, ante
Megaron, dextra Epirus, sinistra Corinthus, quae oppida quodam tempore
florentissima fuerunt, nunc prostrata et diruta ante oculos iacent. Coepi egomet
mecum sic cogitare: en nos homunculi! si quis nostrum interiit aut occisus sit,
quorum uita breuior esse debet, cum uno loco tot oppidorum cadauera
cum uno loco tot oppidorum cadauera proiecta
iacent. Visne tu te, Serui, cohibere et meminisse te hominem esse natum? Crede
mihi, cogitatione ea non mediocriter sum confirmatus: hoc idem, si tibi uidetur,
fac ante oculos tibi proponas: modo uno tempore tot uiri clarissimi interierunt,
de imperio praeterea tanta imminutio facta est, omnes prouinciae conquassatae
sunt; in unius mulierculae animula commoueris tantopere?
Hunc locum et ille caelestis rhetor Hieronymus scribens ad Heliodorum
episcopum haud segnius pertractauit his uerbis:
Verum quid ago medens dolori quem iam reor et tempore et ratione sedatum ac non
potius replico tibi uicinas regum miserias et nostri temporis calamitates ut non
tam plangendus sit, qui hac luce caruit, quam congratulandum ei qui de tantis
malis euaserit? Constantius, Arianae fautor
et ille caelestis rhetor Hieronymus scribens ad Heliodorum
episcopum haud segnius pertractauit his uerbis:
Verum quid ago medens dolori quem iam reor et tempore et ratione sedatum ac non
potius replico tibi uicinas regum miserias et nostri temporis calamitates ut non
tam plangendus sit, qui hac luce caruit, quam congratulandum ei qui de tantis
malis euaserit? Constantius, Arianae fautor hereseos, dum contra inimicum paratur
et concitus fertur ad pugnam, in Mopsi uiculo moriens
stipes mendicauit. Timasius praecipitatus repente de altissimo dignitatis gradu
euasisse se putat quod aduerse uiuit inglorius.
Non calamitates miserorum, sed fragilem humanae conditionis statum narro. Horret
animus temporum nostrorum ruinas prosequi. Viginti et eo amplius anni sunt quod
inter Constantinopolim et Alpes Iulias quotidie Romanus sanguis effunditur,
Scythiam, Thraciam, Macedoniam, Thessaliam, Dardaniam, Daciam, Epiros, Dalmatiam,
cunctas
cum tonat, exanimes primo quoque murmure caeli,
non quasi fortuitu nec uentorum rabie, sed
iratus cadat in terras et uindicet ignis;
illa nihil nocuit, cura grauiore timetur
proxima tempestas uelut hoc delata sereno.
Praeterea lateris iuguli cum febre dolorem
si coepere pati, missum ad sua corpora morbum
infesto credunt a numine; saxa deorum
haec et tela putant.
solacio afficitur languens, uno, quod
proprium huic loco est, scilicet
quod sua mala parua esse recognoscit, alio, quod ad quintam medendi rationem
pertinet, quod ultionis uoluptate temperat suum maerorem. De qua re plenius
disputabimus cum ad proprium locum perueniemus. Nunc uero cetera prosequamur
quibus malorum opinio solet attenuari.
addito quid ad dolorem adiungi potuit? Aut qui non illis rebus
exercitatus animus calere iam debet atque omnia minoris existimare?
An illius uicem, credo, doles. Quotiens in eam cogitationem et tu ueneris et nos
saepe incidimus, hisce temporibus cum his esse actum quibus sine dolore licitum
est mortem cum uita communicare.
et paulo post:
At uero malum est liberos amittere, nisi prius peius sit hoc
et Cicero ad Titium:
neque hae neque ceterae consolationes, quae sunt a sapientissimis uiris usurpatae,
tantum uidentur proficere debere quantum status ipse ciuitatis et haec perturbatio
temporum perditorum, cum beatissimi sunt qui liberos non susceperunt, minus autem
miseri qui his temporibus amiserunt quam si eosdem bona aut denique aliqua re
publica perdidissent.
consolationes, quae sunt a sapientissimis uiris usurpatae,
tantum uidentur proficere debere quantum status ipse ciuitatis et haec perturbatio
temporum perditorum, cum beatissimi sunt qui liberos non susceperunt, minus autem
miseri qui his temporibus amiserunt quam si eosdem bona aut denique aliqua re
publica perdidissent.
et parum infra:
Quid est enim iam non modo pudori, probitati, ac saluti loci?
his miseriis atque iniquissima
conditione uitae uideretur.
Hoc ipsum fecit scribens et ad L. Fabium:
Ea demum uidetur conditio impendere legum iudiciorum temporum ut optime actum cum
eo uideatur esse qui quam leuissima poena ex hac re publica
discesserit.
Hunc eundem locum et Hieronymus ad Tyrasium
Hunc eundem locum et Hieronymus ad Tyrasium sapientissime perstrinxit:
Ad quid putas Christianam et fidelem animam intra carcerem mundi remorari debuisse
cui totus mundus naufragium est? Tantas ac tales tempestates uitae, tot
impugnationes diaboli, tot corporis bella, tot saeculi clades euasit et lacrimas
fundis? Quasi nescias quid in te ipsum cotidie patiaris, propter quod Dominus sic
admonet apostolos suos dicens: "Si diligeretis me,
– et Ouidius:
Hoc satis in titulo est aeterna maiora libelli
et diuturna magis sunt monumenta mihi.
Quos ego confido, quamuis nocuere, daturos
nomen et auctori tempora longa suo.
Hoc se solacio et Dido moritura consolabatur quando ait:
Vixi et, quem dederat cursum fortuna, peregi,
urbem praeclaram statui, mea
lugeant eos qui
suspenduntur, qui in exemplum populi publice trucidantur, qui comburuntur secantur
suffocantur et aliis acerbissimis suppliciis enecantur. Lugeant quoque
et illos quos aut atra inuoluit tempestas aut uorax flamma conripuit aut ruina
insperata oppressit aut inimica iugulauit uel confodit manus aut alius inoptatus,
inopinatus, inexspectatusque exstinxit
casus. Ista autem
uero rei studium in tantum inualuit apud uniuersas nationes ut
firmiter animos hac inani superstitione falsaque religione inducerent ad credendum
nulli inhumato nisi centum annis expletis ad destinatum locum licere peruenire,
interea uero toto tempore circum haec loca errare. Quod etiam doctissimus poeta
testatus est:
Haec omnis, quam cernis, inops inhumataque turba est;
portitor ille Charon his, quos uehit unda, sepulti.
Nec ripas datur horrendas nec
flumine, quidam uitro circumdatos domi seruant, alii in uasis fictilibus conditos circa templa sepeliunt, alii, qui ad
meridiem habitant Ichthyophagi nomine, defunctos in mare proiciunt inundationis
tempore. Porro qui insulam Pityussam incolunt, sepeliendorum membra
concisa in uase multo lapidum aggere
recondunt. At apud Persas mortuus non prius humatur quam ab alite aut
in oris
et fierent ipso tristia fata loco;
nec mea consueto languescent corpora lecto,
depositum qui me non fleat ullus erit;
nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
accedent animae tempora grata meae;
nec mandata dabo, nec cum clamore supremo
labentes oculos condet amica manus.
Est enim hominibus in desideriis uanitatis illud
hominum deuitantes totam uitam
luctuosam peragunt dicentes se non debere ullis uoluptatibus oblectari quando
amici eorum illis erant priuati;
eadem ratione multi nec solem nec caelum toto tempore suspiciunt.
Sed mitius Aegyptii in simili re insaniunt, siquidem apud hos, dum homo
alicuius momenti decedebat, familiae suae omnis muliebris sexus caput sibi et
uultum oblinibat luto. Deinde relicto domi cadauere ipsae
Amplius extenuatur pretium boni si non sit a bono auctore administratum
sed ab ignauo aut indigno; si non diligitur aut magni fit ab aliis et praecipue
bonis; si non spectat ad probos; si non bene ordinatum aut concinne positum; si
non debito tempore exhibitum nec oportuno loco impensum, nec nostri sed alterius
gratia.
Praeter hos hic inducere poteris omnes fere mansuetudinis locos, de
quibus suo loco disputauimus. Etenim singulis propemodum rationibus, quibus ira
praecipua sit mortalibus uitae cura retinendae, o te (si tua bona cognoscas)
felicem cui suppetunt etiam nunc quae uita nemo dubitat esse cariora. Quare sicca
iam lacrimas; nondum est ad unum omnis exosa fortuna nec tibi nimium ualida
tempestas incubuit, quando tenaces haerent anchorae quae nec praesentis solamen
nec futuri spem temporis abesse patiantur."
"Quam multos esse coniectas qui sese proximos caelo arbitrentur
suppetunt etiam nunc quae uita nemo dubitat esse cariora. Quare sicca
iam lacrimas; nondum est ad unum omnis exosa fortuna nec tibi nimium ualida
tempestas incubuit, quando tenaces haerent anchorae quae nec praesentis solamen
nec futuri spem temporis abesse patiantur."
"Quam multos esse coniectas qui sese proximos caelo arbitrentur si de fortunae
tuae reliquiis pars eis minima contingat? Nam is ipse locus, quem tu exilium
uel alio simili casu quippiam superfuit, dicendo: "Age gratias Deo qui
tibi uel haec saltem reliqua esse uoluit." Quo in casu ideo homo
solacium accipit, immo nonnumquam et se ipsum consolatur, quod dirior pernicies
discriminis ac tempestas uehementior omnia absorbere poterat ac per eam cuncta
sublata erant uel diruta, nec aduersus eam nostrum aut consilium aut opera satis
erat; quod ergo incolume superfuit, id iure in lucro deputatur ac fortunae uel Dei
potius munus esse
Et ita collatione boni mali opinio attenuatur. Quomodo autem collatione
alterius mali aut quod utrumque metitur ipsius temporis, iam diximus.
DE QVARTA CONSOLANDI RATIONE LIBER QVARTVS
praecipere consilio prudentiaque debemus; etenim si nulla fuit umquam liberis
amissis tam imbecillo mulier animo, quae non aliquando lugendi modum fecerit,
certe nos, quod est dies allatura, id consilio anteferre debemus, neque expectare
temporis medicinam quam repraesentare ratione possumus.
Hoc ipsum attigit et Seneca Lucilium de morte filiae consolando:
finem dolendi etiam qui consilio non fecerat,
temporis medicinam quam repraesentare ratione possumus.
Hoc ipsum attigit et Seneca Lucilium de morte filiae consolando:
finem dolendi etiam qui consilio non fecerat, tempore inuenit. Turpissimum autem
est in homine prudenti remedium maeroris lassitudo maerendi. Malo relinquas
dolorem quam ab illo relinquaris, et quam primum id facere desiste quod, etiam si
uoles, diu facere non poteris. Annum feminis ad
languescet.
Aut enim nulla uirtus est, aut contemnendus est dolor. Prudentiamne uis esse sine
qua ne intelligi quidem ulla uirtus potest? Quid ergo ea? Patieturne te quicquam
facere nihil proficientem et laborantem? An temperantia sinet te immoderate
quicquam facere? An coli iustitia ab homine poterit propter uim doloris enuntiante
commissa, prodente conscios, multa officia relinquente? Quid fortitudini
comitibusque eius magnitudini animi, grauitati,
tuo dolore maerent, da patriae ut, si qua in re opus
sit, opera consilio tuo uti possit. Denique, quoniam in eam fortunam deuenimus ut
etiam huic rei nobis seruiendum sit, noli committere ut quisquam te putet non tam
filiam quam rei publicae tempora et aliorum uictoriam lugere.
Simili ratione Ioab a luctu Dauid regem reuocauit, quo ob necem Absalom
filii sui uehementius cruciabatur. Cum enim rex capite uelato
uoluptatibus nec ullis ornamentis uti uolunt.
Quoniam illa in tantis malis putant sibi minime conuenire, ut Ouidius libellum
suum facere monet:
Vade, sed incultus, qualem decet exulis esse
infelix habitum temporis huius habe,
nec te purpureo uelent uaccinia suco,
non est conueniens luctibus ille color;
nec titulus minio nec cedro charta notetur
candida nec nigra cornua fronte geras
nec
dolorem intermiserint. Pueros uero castigare matres et magistri solent nec uerbis
solum, sed etiam uerberibus, si quid in domestico luctu hilarius factum ab his est
aut dictum," ut minus illo tempore et ea rerum conditione dignum. Vnde et
Sappho, cum se aptiorem alio scribendi carmini diceret, in flebili tamen materia
flebile carmen elegit. Similem huic rationi et Boethius assignauit. Ouidius quoque
ait:
flebile carmen,
materiae scripto conueniente suo.
et alibi ex persona libelli:
Inspice quid portem; nihil hic nisi triste uidebis,
Carmine temporibus conueniente suis.
Claude quod alterno subsidunt carmina uersu
et pedis hoc ratio uel uia longa facit.
Quod neque sum cedro cultus nec pumice leui,
erubui domino dulcior esse meo.
inuitat, puta ad uenationem, ludum, cantum sonum ceteraque
eiusmodi. Quod nimirum et Ouidius in exilium missus et probasse et libens
usurpasse se scribit:
Si qua mei fuerint, ut erunt, uitiosa libellis,
excusata suo tempore, lector, habe.
Exul eram requiesque mihi, non fama petita est,
mens intenta suis ne foret usque malis.
Hoc est cur cantet uinctus quoque compede fossor
indocili numero cum graue mollit opus.
uideantur, te autem ab initio aetatis memoria
teneo summe omnium doctrinarum studiosum fuisse omniaque, quae a sapientissimis
uiris ad bene uiuendum tradita essent, quae quidem uel optimis rebus ac usui et
delectationi esse possent, his uero temporis habemus nihil in quo acquiescamus.
Nihil faciam insolenter neque te tali uel scientia uel natura hortabor ut ad eas
te referas artes quibus a primis temporibus aetatis tuum studium dedisti; tantum
dicam quod te spero approbaturum: me,
essent, quae quidem uel optimis rebus ac usui et
delectationi esse possent, his uero temporis habemus nihil in quo acquiescamus.
Nihil faciam insolenter neque te tali uel scientia uel natura hortabor ut ad eas
te referas artes quibus a primis temporibus aetatis tuum studium dedisti; tantum
dicam quod te spero approbaturum: me, postea quam illi arti cui studueram nihil
esse loci neque in curia neque in foro uiderem, omnem meam curam atque operam ad
philosophiam contulisse. Tuae
omnes uero occupationes aut studia, quibus animus a maerore
reuocatur, uis amoris est potentissima sacris etiam litteris testimonium
perhibentibus, in quibus legimus Rebeccam adeo ab Isaac dilectam ut dolorem, qui
ex matris morte acciderat, temperaret. Prudentissimum ergo et familiares Assueri
inierunt consilium, cum nouas puellas regi quaerere decreuerunt, quo maerorem
regis, quem ob reiectam Vasthi reginam , amore nouae coniugis
ibi maerori loci est nihil. Aliarum uero rerum
studia, quae nominauimus, uel quia singula eorum certae sequuntur uoluptates, uel
quia animum a cogitatione rerum inuisarum abducunt et eorum memoriam tollunt: hinc
diuturnitas temporis sedat dolorem, sed ea dumtaxat quae frequenter animum ad
alias curas euocauit, id enim agendo facit imaginem praeteritorum malorum
excedere. Cito enim decidunt e memoria quae frequentius non
retractantur.
corda a luctu reuocare atque his abducere locis; qui omnes quinque fuerunt atque
eorum primus a studio dictus, secundus a facetiis, tertius a spe, a munere uel
pollicitatione quartus et quintus ab alio euentu grauiore. Et hi quidem omni fere
et tempori et personae conueniunt.
omnibus perfectis artibus omnique doctrina hominum uita
erudiretur.
Similes sunt et ille indignationes aut exclamationes quas homines
contra fortunam, contra imbres, maria, tempestates, proditiones, iniustitias
malitiasque, ac perfidias humanas intorquere ac iaculari consueuerunt. Ex quorum
numero est illud Iob:
Pereat dies in qua natus sum et nox in qua dictum est conceptus est homo. Dies
aedificandas urbes, imperiumue in
homines exercendum; uel ad aliud quippiam ex humanis rebus possidendum
consequendumque? Atqui horum quaedam nobis cum brutis communia sunt, reliqua
uero nec perpetuo haberi neque illo pauculo et exiguo tempore sine magnis
laboribus comparari queunt, sine ingenti fastidio administrari et sine
grauissimis curis anxietatibusque retineri . Non ergo iste dignus est
humani
propter quem etiam caeli conditi sunt. Alius ergo mortalium est finis et ob
aliud procul dubio hoc in mundo producimur; nimirum ut per patientiam ac
obedientiam Deo creatori nostro in hoc ergastulo isto paruo nostrae uitae
tempore eas possessiones, illam gloriam et honorem promereamur quae
antiquus ille serpens diabolus per superbiam inobedientiamque amisit et quae
nobis scelestissimus inuidens ab initio cum homine
gladios nihilominus transibo. Nullus mihi propositum praemium praeripere
poterit, nullus adimere.
Video negotiatores per tot et maris et terrae, fluminum,
tempestatum, latronum, piratarum, aestuum, imbrium pericula ad caducas tam
diuitias properantes; et ego per minora aut etiam longe grauiora, si esse
possunt, ad illas sempiternas uerasque diuitias pergere non festinabo, quas
mihi nec
tempestatum, latronum, piratarum, aestuum, imbrium pericula ad caducas tam
diuitias properantes; et ego per minora aut etiam longe grauiora, si esse
possunt, ad illas sempiternas uerasque diuitias pergere non festinabo, quas
mihi nec tempestas labefactari aut corrumpere, nec tyrannus eripere, nec fures
subtrahere, nec demoliri tinea, nec aerugo exedere ualet; latrunculi
sanguine suo et capitis certo discrimine miserrima spolia et
II.2.6 post uerum delevit decernere |
cernere addidit
II.2.7 Ov. rem. 119-134, ubi 121
descendere; 123 artem; 132 Temporis ars medicina fere est pro Temporibus...
ualet; 133 accendas... inritesque
II.3.1 medelis pro unguentis ] medicaminibus pro unguentis V1 |
illud tollere
II.2.6 post uerum delevit decernere |
cernere addidit
II.2.7 Ov. rem. 119-134, ubi 121
descendere; 123 artem; 132 Temporis ars medicina fere est pro Temporibus...
ualet; 133 accendas... inritesque
II.3.1 medelis pro unguentis ] medicaminibus pro unguentis V1 |
illud tollere transposuit | laborabis pro quoad
II.18.6 multos pro uniuersos (quod etiam V1)
II.18.7
Cic. Tusc. 5,1-2 (4-5), ubi uenientia pro eminentia; malumus; petenda
correctio; temporibus aetatis nostra pro ętatis... temporibus; nos compulisset
pro impulisset nos; omnino pro etiam omnis; tum pro tu; ante a te opem add.
Cic. ad te confugimus
pro uniuersos (quod etiam V1)
II.18.7
Cic. Tusc. 5,1-2 (4-5), ubi uenientia pro eminentia; malumus; petenda
correctio; temporibus aetatis nostra pro ętatis... temporibus; nos compulisset
pro impulisset nos; omnino pro etiam omnis; tum pro tu; ante a te opem add.
Cic. ad te confugimus
II.18.6 multos pro uniuersos (quod etiam V1)
II.18.7
Cic. Tusc. 5,1-2 (4-5), ubi uenientia pro eminentia; malumus; petenda
correctio; temporibus aetatis nostra pro ętatis... temporibus; nos compulisset
pro impulisset nos; omnino pro etiam omnis; tum pro tu; ante a te opem add.
Cic. ad te confugimus
pro uniuersos (quod etiam V1)
II.18.7
Cic. Tusc. 5,1-2 (4-5), ubi uenientia pro eminentia; malumus; petenda
correctio; temporibus aetatis nostra pro ętatis... temporibus; nos compulisset
pro impulisset nos; omnino pro etiam omnis; tum pro tu; ante a te opem add.
Cic. ad te confugimus
II.18.6 multos pro uniuersos (quod etiam V1)
II.18.7
Cic. Tusc. 5,1-2 (4-5), ubi uenientia pro eminentia; malumus; petenda
correctio; temporibus aetatis nostra pro ętatis... temporibus; nos compulisset
pro impulisset nos; omnino pro etiam omnis; tum pro tu; ante a te opem add.
Cic. ad te confugimus
pro uniuersos (quod etiam V1)
II.18.7
Cic. Tusc. 5,1-2 (4-5), ubi uenientia pro eminentia; malumus; petenda
correctio; temporibus aetatis nostra pro ętatis... temporibus; nos compulisset
pro impulisset nos; omnino pro etiam omnis; tum pro tu; ante a te opem add.
Cic. ad te confugimus
ex proprius
addidit
IV.20.2 post retineri delevit
et sine grauissimis curis
IV.20.3 hoc... tempore ] hoc uitę ergastulo isto paruo tempore
V1
IV.20.4 gladiis pro gladio
IV.20.2 post retineri delevit
et sine grauissimis curis
IV.20.3 hoc... tempore ] hoc uitę ergastulo isto paruo tempore
V1
IV.20.4 gladiis pro gladio
IV.20.5
post
filio, quae praestitisset avunculus genitori. Haecce regem nostrum adhortabantur suo erga Sanctitatem tuam et Sedem Apostolicam officio quam primum satisfacere; quod profecto et fecisset, nisi gravi et longinquo bello destitutus abfuisset; ubi vero intractabili anni sydus, et hyberna tempestas intermittere coegit militiam, nihil prius studuit, quam honestissimo isto fidelium principum instituto perfungi.
Primum igitur B. T. dignitati tota mentis affectione gratulatur; commendat se et suos ad pedum oscula Beatorum; ac remota omnis conditionis invidia,
nostros ad fidem Catholicam convertit, circiter millesimum Dominicae incarnationis annum, cum Imperatoris Henrici gener, sororiusque esset, maluit tamen coronam regiam a Romano petere Antistite, ac per hoc, regnum illud Sedi Apostolicae devincire. Quem imitatus paullo post D. Ladislaus, cum illius temporis pontifex, pro recuperanda terra sancta crucem late praedicasset, ipse pro Gothfrido Hierosolymam Christianum exercitum duxisset, sed eius mox propositum implevit Andreas; qui superatis Saracenis, et adorato Christi sepulcro, non alia hostium praeda, quam Sanctorum reliquiis onustus, in
et alias pro sacrosancta Ecclesia egerit; supersunt qui experientiae testimonium perhibere possunt. Ne singula percurrendo sim longior, semper gens nostra et principes nostri, huius sacratissimae Sedis auctoritatem longe plurimi fecerunt, et ad eius nutum, inter cetera, pacem pariter ac bellum temperarunt. Novissime illustris Gubernator noster Ioannes, cuius supra mentionem fecimus, cohortantibus et assistentibus legatis Apostolicis, quam saepe cum Turco dimicavit, ac tandem magno praelio victor, inter ipsa trophaea sua, triumphantem spiritum reddidit creatori. Parentis igitur sui et
devotissimum filium tuum, regem nostrum Matthiam, praesertim in iis, quae pro grege tibi commisso non minus sublimi quam pio animo concepisti. Haec est prima B. P. adventus nostri causa hodierno die breviter explicata. De iis, quae multae et item magnae restant, parati sumus mox dicere, loco et tempore per T. B. assignandis.
Primum igitur B. T. dignitati tota mentis devotione gratulatur; commendat se et suos ad pedum oscula beatorum; ac remota omnis conditionis invidia maiorum suorum sinceritatem secutus, tibi tanquam vero Christi vicario, puram plenam
maturius et uberius opportunioribus viis, melioribus modis quam caeteri hactenus conati sunt, Reipublicae Christianae, cui praeesse meruit, consulat cum effectu. Quod quum S. T. ultro facturam confidit, more solito, omnes suas et suorum fortunas ac regium insuper caput, id quam necessario patriae debet, sponte fidei pollicetur. Hae sunt B. Pater, adventus nostri causae. Quarum posterior si proposita magis, quam exposita videtur, parati sumus plura mox super ea re et audire et respondere, loco et tempore per V. B. assignatis.
Nec vero tam insolens mei aestimator sum, ut me Plutarcho philosopho gravissimo, historico fidelissimo, oratori eloquentissimo conferre ausim; at maiestatem tuam non iniuria Traiano conpararim. Quia ut olim Romanum imperium iam degenerans sub eo rursus principe movit lacertos, sic nostris temporibus Christiana res publica paene iam a perfidis hostibus prostrata, tuis sese iterum erexit auspiciis. Quod si bonorum apud te consilia maxime valuerint, si minimum aetati indulseris, si summae omnium de te expectationi servies, et favori numinis instando successus tuos urgebis, potes adhuc
primu
patulo
ipsorum principes summis decertarunt studiis quisnam eum
amplioribus honoribus exciperet et
uero maxime parcus, excepto hoc piissimo fratre comite Hieronymo; quem
Supplicabitis tamen meo nomine summo pontifici ut aes alienum, cuius maiorem partem pro redimendis ecclesiae rebus contraxi, pro sua benignitate dissoluat.
Cogor hoc loco potissimas eius praetermittere laudes, cum temporis exclusus angustia, tum ipsarum rerum multitudine superatus. Qualem se erga amicos, qualem erga parentes, et praesertim qualem erga ipsum summum
pontificem gesserit, malo haec omnia in aliud tempus differre quam
esse multo
magis melius permanere autem in carne magis necessarium est propter
uos . Cognosco enim me tenuem uobis mercedem pro meritis
exhibuisse , tametsi nunquam mihi uoluntas defuerit, sed facultas. Et
nisi tanta temporis angustia prohibitus fuissem, nullus uestrum meae
gratitudinis uices doleret. Meritum, quod potui, moriens uobis
persolui. Supplicaui summo pontifici ut beneficia, quae in me
contulerat, sua clementia inter uos partiatur, ut et uos meritorum
uestrorum et me
uehementer rogasti me ut, quicquid in hac expeditione gestum esset, litteris mandarem, affirmans ea te
sum. Quapropter opusculum in quo haec scripta sunt tibi mitto, quod cum perlegeris, non minus te egregias imperatoris uirtutes quam magnifica ipsius gesta admiraturum certum habeo meritoque damnabis eorum sententiam qui affirmare solent effetam esse naturam nec producere tales uiros quales priscis temporibus extiterunt omniaque mundo senescente degenerasse; quam falsi sint uel ex hoc maxime apparet. Nam si
apud
in omnes denique iustissimus, alieni abstinens, sui liberalis, et qui omnes cupiditates atque animi illecebras facillime spernit. Nonne ergo iure hunc uirum non solum conferre, uerum etiam praeponere priscis illis imperatoribus
atque ducibus debemus gratiasque agere nostris temporibus quae talem tantumque uirum tulerunt? Et quoniam solent pictores alicuius egregi artificis exactum signum atque imaginem ad imitandum proponere ut tales ipsi euadere possint quales auctores illius picturae fuerint, sic etiam huius optimi imperatoris clarissimique principis atque ducis
uicum
omnibus fere
principibus oratoris uerba benigne accipiunt, et ad impetranda quae petebat bene sperare iubent. Insuper ualidissimam classem uiris atque armis optime instructam ostentant, affirmantes ad omnem nutum regi Persarum ubique praesto esse futuram. Itaque dimisso oratore se ad agendum, quoad per tempestates liceret, praeparant. Est ex parte occidentis oppidi Sancti Petri, de quo supra mentionem fecimus, Termerium, Myndiorum promontorium, multa milia passuum in mare excurrens uersus Coum insulam: regio aprica, uentis omnibus peruia, uinetis atque oliuetis caeterisque arboribus fructiferis
Termerium, Myndiorum promontorium, multa milia passuum in mare excurrens uersus Coum insulam: regio aprica, uentis omnibus peruia, uinetis atque oliuetis caeterisque arboribus fructiferis optime consita, frequentibus quoque uicis bene habitata. In qua regione uiri tantum in praesens per autumni tempora colligendorum fructuum gratia remanserant. Nam, propter belli metum et excursiones, superioribus diebus in propinquis
locis factas, mulieres ac pueros ad mediterranea loca abduxerant. Ad quas terras delatus
liber secundus
Dum imperator operi instat,
supra condicionem suam ausus, occubuit.
etiam maiorem fratrem ex
quos stipendio fraudauerat, interfectum esse. Se quoque oratorem
ante regiam, ipsa regina cum omnibus
admirantes imperatoris nostri studium ac diligentiam, qui media hieme saeuiente mari foedaque tempestate
nonnunquam interpellante, tantas copias ex diuersis locis tam breui tempore contraxerat. Imperator, inito numero copiarum, naues mercatorias caeterasque omnes quae undique euocatae aduenerant, praeter rostratas suae classis, soluit. Equites cuiusque generis cum militibus ex praesidiis deductis domum remisit, sagittarios
oppidi est lacus octuaginta milia passuum in circuitu patens; nomen ab oppido sumit, et
dignitati praeferens, omnia ex communi consilio successoris facere et disponere statuit.
Miserat
rebus suis receperant. Igitur praeter triremes multa nauigia bene armata, ut insulam tuerentur, mittunt.
etiam ipsi, tanquam in aliquem praesentem deum ac uindicem christianae rei publicae certantes, in imperatorem officiosi sunt. Nam fama rerum gestarum imperatoris
uestro tectus amore minas.
dux Itacensis erat.
erat.
Seu iam non ullo mors moritura die.
o miseri, quos nunc malus implicat error,
cęli terręque sator mundique uerenda
roseum lunę uultum stellasque minores,
passione XLVII.
Philippus
labe pudor.
si cupias, rerum metire suprema,
sęuę feriant mea uela procellę
mutatę uerso moderamine mentis
[2.] Franciscus Natalis ad Marcum Marulum de obitu Valerii fratris
Homerus ranarum murumque simul crudelia bella, Virgilius Culicem, Lucanus Orpheum
tanquam studiorum primitias descripserunt, ut exercitatione magistra ad graviora
describenda et commodius et facilius ascendere potuissent, quemadmodum eos temporum
curriculo et studiorum diligentia ascendisse videmus. Quod et in Iliade Meonides et
in Eneide Maro et poeta Cordubensis in magno civium motu ostenderunt. Nos vero
saepenumero doloris cruciatu affecti, aliquando refecti ipsa
potuisses, neque ut Orpheus, si tibi recuperanda fuisset, dimisisses Euridicem.
Macte virtute, pro quo insuper et iura pontificia intercessere, quibus te frustra
insudasse videretur, si tam inmaturo tempore decessisses. Neque postremo amicorum
vota tibi defuere, qui te sanum ac incolumem fore vehementer optavere. Inter quos et
eum poteris ponere, cuius nomen tuis chartis voluisti inserere. Et cum a me exigeres
mihi sit dolens poeta.
Iacobus erat.
Ad Petrum Petrachium Spalatensem
corpus,
ipse dei.
facta beata dei.
Februarius
Simplicitas
Securitas
Salutatio
Solicitus
Sacrilegium
Sacerdos
Sacrificium
Spiritus Sanctus
283 .
Auaritia detestabilis 299 .
Moniales ob auaritiam ruina oppressę monasterii 319 .
Moniales ob auaritiam ruina oppressę monasterii 319 .
Vir amicabilis. Amicicia uenalis. Amicicia. Amor absconditus 131 .
Amicum cole. Amici consilia. Ne fias pro amico inimicus proximo 142 .
Amicus probatur in aduersis. Amicus pro tempore. Amicus mensę. Ne derelinquas amicum
antiquum etc. 143 .
Omne animal diligit simile sibi, sic et omnis homo proximum sibi. Fatuo non erit amicus,
sed adulator 145 .
Ad amicum etsi
eruditus 237 .
Lex: Ne faber, ęrarius cum lignario simul sint; nequis duabus artibus uacet 303 .
Artem mortalem a mortalibus factam 311 .
Lex de artificibus: Si statuto tempore opus non absoluerint per maliciam, ne plus ęquo
opus liceatur nec decipiat. Siquis opifici mercem pactam non dederit
316 .
Quid est artificium? Mens artificis in materia separata 352 .
Duo
est et non composita, ideo nec dissoluenda. Item quia inuisibile
semper eodem modo est, quia per se ipsum animus excogitat, et illuc se confert ad purum
sempiternum immortale. Item quia anima naturaliter pręest, et domina est corporis. Item quia
corpus uisibile mortuum multo tempore integrum durat, multo magis anima inuisibilis integra
permanebit 179 .
Anaxagorę sententia: mentem omnia exornare omniumque causam esse 182 .
Animam esse immortalem 183.
Quomodo implet corpus. Quomodo in singulis corporis partibus tota pręsens. Quomodo diuidua
simul et
indiuidua. Anima corporum domina est, Anima rationalis
est uita intelligens discurrendo et corpus uiuificans tempore 351 .
Animarum rationalium gradus tres: in primo mundi, in secundo sperarum, in tertio
animalium. Animantes quędam absque semine natę. Mundi anima 352 .
Elementa etiam uiuere Platonici arbitrantur.
ab affectibus phantasię 400 .
Signum ab affectibus rationis 401 .
Mens animę caput et auriga 402 .
Septem uacationis genera: somno, sincopa, humore melancholico, temperata complexione,
solitudine, admiratione, castitate 403 .
Ab artium et gubernationis industria. Quattuor hominis dotes in artibus. Signum ab
effectu miraculorum 404 .
Quęstiones de miraculis
primum bonum 407 .
Animus conatur omnia fieri, item facere omnia et omnia superare. Homo affectat ubique
esse et esse semper 408 .
Cupimus IIII Dei uirtutes assequi, id est ut simus prouidi, iusti, fortes, temperati
409 .
Animus summam expetit opulentiam
et uoluptatem. Colimus nos ipsos ac Deum. Animus a
uitiis abhorret 410 .
Religio humano
Prisci immoderata auri cupiditas 425 .
Vespasianus dicax et auarus urinę uectigal excogitauit 426 .
Pręstigiator alieni cupidus 432 .
Seuerus auaritia omnes omnium temporum principes superauit 435 .
Auarus et sęuus Maximinus 442 .
omnium temporum principes superauit 435 .
Auarus et sęuus Maximinus 442 .
Anthistenes dixit: Tunc ciuitates omnino interituras, cum boni ab improbis nequirent
discerni 192 .
Pestilens annus 198 .
Dionysii casus aduersi 201 .
Foeda tempestas 227 .
Ariaractis regis sors 236 .
Abderitę ranarum muriumque multitudine patrium solum relinquere coacti 238 .
Aduersa Demetrio 244 .
uersentur et sequentibus sęculis erunt
habitaturi". Idem aiebat, si in unum locum cuncti mala sua contulissent, futurum ut propria
reportare domum quam ex communi miseriarum aceruo portionem suam ferre mallent, liber VII,
caput II.
Apium Claudium maritima tempestas reum fecerat, cęlestis absoluit, liber VIII, caput
I.
requirimus te 249 .
Stulta Epicuri sententia, qui asserit recordatione pręteritorum bonorum mala pręsentia
mitigari 270 .
Lazarus. Iob, nec bona nec mala 301 .
In tempore afflictionis dicent: Surge et libera nos 336 .
Peruenit gladius usque ad animam 338 .
Nostro uitio accidunt mala 339 .
Aduersa, in quibus mors pręfertur uitę
Amicorum fides 165 .
Proximus 232 .
Qui despicit amicum 267 .
Qui negligit damnum propter amicum, iustus est 268 .
Omni tempore diligit qui amicus est 272 .
Amici diuitem sequuntur, a paupere separantur 273 .
Amicum ne dimiseris. Melior est uicinus iuxta quam... 281 .
Melius est duo simul
Auaritia.
Gracchi caput auro expensum 23 .
uirorum loca nobilitata 68 .
Bonum summum, si ignoretur, uiuendi rationem ignorari necesse
est 69 .
Recti ratio et honesti. De summo bono sententię multorum. Virtutes uoluntarię
prudentia, temperantia, fortitudo, iustitia 73 .
Quę summa bona in corpore et quę in animo 74 .
Bonum summum cumulatur ex integritate corporis et mentis ratione perfecta. Honestum
omnes uirtutes complectitur
115 .
Ascendens de uirtute in uirtutem.
apparens. Iustus 130 .
Mundus corde et ore. Rectus 131 .
Iustorum multiplicatio. Iustus 132.
Homini bono dedit Deus sapientiam, scientiam et lętitiam. Deus cuncta fecit bona in
tempore suo. Nihil melius quam lętari in opere suo 133 .
Melius est bonum nomen quam unguenta preciosa. Iustus perit. Virum de mille unum
reperi; mulierem ex omnibus non inueni.
133 .
Melius est bonum nomen quam unguenta preciosa. Iustus perit. Virum de mille unum
reperi; mulierem ex omnibus non inueni.
Iustis aliquando male est et impiis bene. Omni
tempore sint uestimenta tua candida 134 .
Virtus probata. O quam pulchra est casta generatio cum claritate, id est fideles iusti.
Ętas senectutis uita immaculata 137 .
Iustitia consummata est nosse Deum
Effundam aquas super sitientem etc. 161 .
Omnes sitientes uenite ad aquas etc. 163 .
De regeneratione per baptismum 167 .
Deducam imbrem in tempore suo, et pluuię benedictionis erunt 191 .
Effundam super uos aquam mundam 192 .
Ecce aquę egrediebantur subter limen domus ad orientem in latus dextrum; traduxit me
etc.
nostrum. Baptizato Iesu apertum est celum. Signat
baptizatis in Christo patere paradisum et donari Spiritum Sanctum et filios Dei fieri per
gratiam
habere 83 .
Effici bonum difficile est. Nam ante uirtutem sudorem positum aiunt, deinde facile 85 .
Fieri bonum difficile est, perdurare bonum impossibile. Optimi illi quos diligunt.
Vtrum sapientia, temperantia, fortitudo, iustitia, sanctitas quinque nomina eiusdem rei sunt
86 .
Vir uirtute pręditus primo quidem sui ipsius, deinde et regum rex est 88 .
Ad illa quisque bonus est, ad quę sapiens, ad
aciei 207 .
Strata gemma 241 .
Demetrii machinę 243 .
Antigonus, cum a Pyrrho ad certamen prouocaretur, suam militiam respondit non magis
armorum quam temporum esse 252 .
Desultores 281 .
Archimedis machinę. Velites qui septenis iaculis atque breuiore parma instructi
equorum clunibus post equites sedentes in aciem deferuntur, atque ubi ad iactum teli
Cannensis pugnę. Saguntini 22 .
Ciuile bellum. Bellum Marianum. Bellum Syllanum 23 .
Gothi. Sertorius. Catilina. Lepidus. Catulus. Pompeius. Cęsar. Marcus Antonius 24 .
Tempora exitusque bellorum ex Dei pendere iudicio 38 .
Radagaysus, rex Gothorum, bello uictus 39 .
De miseria bellorum 156 .
Lucius Lucullus
puer apud patrem nunquam lautum conuiuium uidit, in quo plus semel Gręcum uinum daretur. De
uitanda ebrietate, caput XXII 147 .
Saporum genera XIII 152 .
Pulte, non pane longo tempore uixisse Romanos 180 .
Quare faba a Pythagora damnata 182 .
Lente uescentibus ęquanimitatem fieri. Alium edentibus, si radicem betę5
in pruna coctam superederint, odorem extingui
Lente uescentibus ęquanimitatem fieri. Alium edentibus, si radicem betę5
in pruna coctam superederint, odorem extingui 197 .
Spartamiam herbam in ore habentes famem sitimque non sentiunt 250 .
Temperantia in cibis utilissima. Lucius Lucullus seruo, non sibi parebat, cum
epularetur 271 .
Euphranor Isthmius Theseum pinxit, in quo dixit eundem apud Parrhasium rosa pastum
esse, suum uero carne 331 .
Consortia mala corrumpunt bonos 93 .
Morte grauius malum consortium.
sibi utile, non ei qui
petit, non est
auscultandus 17 .
Male consulta si bene cęsserint fortunę, acceptum referas 25 .
Sententia pro tempore mutanda 68 .
Diu consultandum de his quę facta emendari nequeunt 83 .
Sero consulitur, cum facto opus est 88 .
De malo proposito reuerti licet
De cibo et potu monachorum in Ęgypto 219. 225 .
De abstinentia philosophorum et antiquorum 226 .
De temperatis ieiuniis. Hilarion XV tantum caricas post solis occasum edens 236,
Humiliabam in ieiunio animam meam. Psalmus XXXIII. Aquę de petra et manna de cęlo.
Residuum Israel innitetur super Dominum. Reliquię conuertentur. Consumatio abreuiata
inundabit iustitiam 153 .
De conuersis ad Christum 154 .
In die illa inclinabitur homo ad Factorem suum. In tempore illo deferetur munus Domino
exercituum a populo diuulso 155 .
Quinque ciuitates in terra Ęgypti loquentes lingua Canaan, et iurantes per Dominum
exercituum 155 .
De conuersione Tyri. Item:
peccata mea et populi, Gabriel uolans tetigit me uesperi 199 .
Panis et aqua ad esuriem sitimque expellendam 59 .
Quicquid ex necessitate desideratur, cum fastidio sumitur 60 .
Ebrietas 61 .
De abstinentia et temperantia esus. Non edendum ante famem 62 .
Facile est pascere paucos uentres et nihil aliud desiderantes quam impleri. Quisquis
exiit in lucem, uisus est pane et lacte contentus. Panem et aquam natura desiderat
De consolatione ad Albinam 78 .
Maximum ergo solatium est cogitare id sibi accidisse quod ante se passi sunt omnesque
passuri 81 .
Si dolor torquet, non adiuuat, primo quoque tempore deponendus est 81 .
Dolor dissimulandus 82 .
Consolatio in morte Ciceronis 115 .
Consolatio de morte amici 21 .
37 .
id est carne humana uescentes 51 .
Crudelis et irati gestus 56 .
Publii Apii Cęci filia mulctata, quod male optauerat plebi 57 .
Quę uirum et filium eodem tempore uenenis clam datis uita interfecit 71 .
Ferocissimi et immanes a poetis filii Neptunni appellati 92 .
Metius Sufecius quadrigis in diuersa nitentibus laceratus 118 .
habentium uestigia pedum retro porrecta 51 .
Qui monomeri appellantur, singulis cruribus saltuatim currentes uiuacissimę
pernicitatis 51 .
Mature neque citius est neque serius, sed medium quiddam et temperatum; pręmature;
pręcox 58 .
Quid differunt properare et festinare 98 .
141 .
3 .
Anacharsis dixit uitem uuas tris ferre: primam uoluptatis, secundam ebrietatis,
tertiam moeroris 13 .
Oleum uesanię pharmacum 14 .
Socrates adeo parce ac temperate uixit, ut, cum Athenas lues sępe uastaret, ipse
nunquam ęgrotauerit. Dicebat eum qui suauissime comederet, obsonio non egere 18 .
Cum uocasset ad coenam diuites, et Xantippen modici apparatus puderet, "si frugi",
inquit, "erunt,
392 .
iustum derelictum nec semen eius quęrens panem 349 .
Operui in ieiunio animam meam 371 .
Producens foenum iumentis 399 .
Omnia a te expectant, ut des illis escam in tempore 399 .
In eos qui diffidunt uitę subsidia, si Deo seruierint 404 .
Genua mea infirmata sunt a ieiunio 405 .
Ieiunium 406 .
utendum gemitu. Heracleotes philosophus doloris
impatiens 115 .
Possidonius contra patientissimus. Multi uulnerum dolorem tolerant, morbi uero non
possunt 116 .
Morsus pestilentię. Quare dolor minuitur tempore 124 .
Dolor corporis perfertur proposita spe boni 126 .
Lugendi genera detestabilia. Qui in moerore uellunt sibi capillum. Item exempla eiusmodi.
Luctum et moerorem non esse uiri
uitam ęternam
90 .
Anna uxor exprobrat ei spem uanam et elemosinas eius non prospere cessisse 90 .
Deridetur iusti simplicitas 103 .
Nunc autem derident me iuniores tempore etc. 106 .
Illusor solus portabit malum 127 .
Derisor quęrit sapientiam, et non inuenit. Calumniator pauperis 128 .
Parata sunt derisoribus iudicia
Madian 24 .
Gabaonitę dolo impetrarunt sibi salutem coram Iosue 31 .
Aioth uenit cum muneribus ad regem Eglon, et seorsum in colloquium euocatum interimit.
Sysaram latere cupientem operuit Iahel, mox adacto tempori clauo interfecit 35 .
Vulpes Sansonis ignem ferentes in cauda 38 .
Saul sepę simulata reconcilatione tetendit insidias Dauid; ubi id parum processit, aperto
odio persecutus est eum
Non zeles gloriam et opes peccatoris. Qui gloriatur in substantia, uereri debet
paupertatem. Si diues fueris, non eris immunis a delicto. Diues. Bona est substantia cui non
est peccatum in conscientia 144 .
Memento paupertatis in tempore abundantię 145 .
Diues mendax 146 .
Diues bonus. Beatus diues sine macula auaritię 147 .
Substantię iniustorum sicut fluuius siccabuntur, et sicut tonitruum magnum
Laudes Dei.
suum super terram fundauit; qui
uocat aquas maris, et effundit eas super faciem terrę; Dominus nomen eius 206 .
Quis Deus similis tui? etc. Dominus emulator et ulciscens, Dominus patiens, et magnus
fortitudine. Dominus in tempestate et in turbine uię eius, et nebule puluis pedum eius etc.
209 .
In igne zeli eius deuorabitur omnis terra 211 .
Dominus est oculus hominis et omnium tribuum Israel
et eius inter homines conuersatione. Psalmus LXVI. Resurrectio et
ascensio.
Item
cito prędare, scilicet
inferos. Christus credentibus in sanctificationem, incredulis in lapidem offensionis et petram
scandali. Item de Christo cap. IX. Computrescet iugum a facie olei 153 .
De natiuitate Christi et uirtute et tempore gratię. Emitte agnum, Domine, dominatorem
terrę etc. 154 .
Ecce Dominus ascendet super nubem leuem, et ingredietur Ęgyptum, et mouebuntur simulachra
Ęgypti. Clamabunt ad Dominum a facie tribulantis, et mittet eis
etc.
166 .
De ęterna generatione Filii a Patre. Christus fons aquę uiuę 167 .
Ascendet leo de cubili suo 168 .
Expectatio Israel: Saluator noster in tempore tribulationis. Quare quasi colonus futurus
es in terra, et quasi uiator declinans ad manendum? Quare futurus es uelut uir uagus,
ut fortis qui non potest saluare? Tu autem in nobis es, Domine, etc. Dabo te
populo huic in murum ęreum, fortem; et bellabunt
Suscitabo super eas pastorem unum, qui pascat
eas, seruum meum Dauid, id est Christum 191 .
Et scient, quia ego Dominus, cum contriuero cathenas iugi eorum, et erruero eos de manu
imperantium sibi. Propheta de felicitate fidelium tempore Christi. Et rex unus erit omnibus
imperans 192 .
Mons super quem deponitur Ezechiel Christus est 195 Lapis abscissus de
monte sine manibus conterens statuam, Christus conterens idola. Dominatur excelsus in regno
hominum
filii Iuda et filii Israel, et ponent sibi met caput unum, id est
Christum 201 .
Viuificabit nos post duos dies; in die tertia suscitabit nos etc. Quasi diluculum
pręparatus est egressus eius, et ueniet quasi imber nobis temporaneus et serotinus terrę 202 .
Tempus autem requirendi Dominum, cum uenerit qui docebit uos iustitiam, id est Christus.
Ex Egypto uocaui filium meum.
Et ego quasi
Israel germinabit sicut lylium, et erumpet radix eius ut Lybani, id est Christus. Filię
Syon exultate, et lętamini in Domino Deo uestro, quia dedit uobis doctorem iustitię etc.
Dominus de Syon rugiet 204 .
De tempore Christi: In die illa suscitabo tabernaculum Dauid, quod cecidit 206 .
Et erit in monte Syon saluatio, et erit sanctus. Ionas, ut cęteri euadant, sustinet se
in mare mitti. Fuit in uentre ceti tribus diebus etc.
quęrite iustum,
quęrite mansuetum. Attenuabit omnes deos terrę; et adorabunt eum uiri de loco suo 211 .
Veniet Desyderatus cunctis gentibus. In die illa assumam te, Zorobabel,
serue meus, et ponam te quasi signaculum, quia te elegi. Item de tempore Christi 212 .
Post gloriam misit me ad gentes, quę spoliauerunt uos. Ecce ego
adducam seruum meum Orientem, quia ecce lapis
super lapidem unum VII oculi etc.
et inuisibili, soli Deo honor et gloria in sęcula sęculorum. Amen. I. Vnus enim
Deus, unus et mediator Dei et hominum, homo Christus Iesus, qui dedit redemptionem se metipsum
pro omnibus etc. II.
In aduentum Domini nostri Iesu Christi, quem suis temporibus ostendet
beatus et solus potens, rex regum, et Dominus dominantium,
qui solus
habet immortalitatem, et lucem habitat inaccessibilem; quem nullus hominum
uidit, sed nec uidere potest; cui honor et et imperium sempiternum. Amen VI.
eius; omnia nuda et aperta sunt
oculis eius, ad quem nobis sermo. Habentes ergo pontificem magnum, qui penetrauit cęlos,
Iesum, Filium Dei, teneamus spei nostrę confessionem IIII. De sacerdotio Christi etc. Christus
sacerdos in ęternum, Leuitę autem in tempore; ille iureiurando, hi sine
iureiurando. Solus ille manens in ęternum saluare in perpetuum potest, accedens per se
metipsum ad Deum, semper uiuens ad interpellandum pro nobis etc. Alii obnoxii peccato, hic in
ęternum perfectus sanctus, innocens, impolutus,
Deformis.
Achelous fracto cornu IX .
Mydas auribus asininis XI .
Scylla usque ad ilia in canum formam uersa XIIII .
Cippus cornibus in temporibus natis, cum uictor Romam redisset XV .
Democritus ridens 50 .
Octauia Marcellum filium inconsolabiliter luxit, reprehenditur; Liuia Drusum usque dum
sepeliuit, laudatur 64 .
Luctus inanis. Quod luctus non sit naturalis. Quod bruta quoque breui tempore dolent
amissos foetus 65 .
Fleant delicati, non fortes 68 .
Maiores decem mensium spacium lugentibus uiros dederunt 70 .
Dolor contra remedium contumax
Peripatetici dicunt sapientem non uinci moerore, sed tamen tangi 35 .
Optimam doloris esse naturam, quod non potest nec qui extenditur magnus esse nec qui
magnus extendi 43 .
Dolor quomodo temperandus. Sępe salua sapientis autoritate fluunt lachrymę 49 .
376 .
Dei operatio 380 .
Mentium principium Deus omnes intelligibiles species uno et proprio habet actu,
distribuit omnibus, capit a nullo 380 .
Infinitas Dei superat temporis infinitatem 386 .
Pater et Filius 390 .
Vtrum Deus, quia facturus erat omnia, cuncta cognouit? Non 390 .
Deus in se ipsum respiciens nouit omnia
Deflet necem Absalonis 61 .
hominem 16 .
Decrepiti etiam annum adhuc uiuere sperant 198 .
Iuuenis cito potest mori, senex diu uiuere non potest. Nihil est pręterita longitudo
quę esse desiit 259 .
Temporis lapsus tacitus et irrequietus. Dauid: Dies uitę nostrę LXX anni 264 .
Breuitas uitę propter delicta 285 .
Epistola. Turpilius Sosa inquit res est quę homines absentes pręsentes facit.
Quod fidelibus ornatur Ecclesia. Consolabitur Dominus Syon etc. Audi hęc, paupercula et
ebria, non a uino etc. 162 .
Solue uincula colli tui, captiua fiiia Syon. Lauda, sterilis, quę non paris. Paupercula
tempestate conuulsa etc., de Ecclesia a persecutoribus liberanda 163 .
Surge, illuminare, Hierusalem, id est Ecclesia. odificabunt filii peregrinorum muros
tuos, et reges eorum ministrabunt tibi etc. Sugges lac gentium, et
beatificanda in fine: Ego plantaui te uineam electam, et omne semen uerum;
quomodo ergo conuersa es mihi in prauum, uinea aliena? etc. Assumam uos unum de ciuitate, et
duos de cognatione, et introducam uos in Syon. Et dabo uobis pastores etc. In illo tempore
uocabunt Hierusalem solium Domini, et congregabuntur ad eam omnes gentes in nomine Domini
167 .
De congregatione Ecclesię per Christum 173 .
Et habitabunt in terra sua, id est in Ecclesia in
a tyrannis occupata.
Quę consideranda in suscipiendis negociis 73 .
110 .
Ętas. Epimenides uixit annos CLVII et in totidem diebus senuit, quot annos dormierat
14. 15 .
Pythagoras ętatem distinguit: puer XX annos implet, adolescens XX,
iuuenis XX, senex XX. Eas anni temporibus accommodat: ueri quidem puerum, ęstati
adolescentem, autumno iuuenem et hiemi senem. Adolescentem intelligit puberem, iuuenem uirum
81 .
Democritus moriturus uitę spacium produxit usque in diem tertium panes calidos quotidie
Audiuit et lętata est Syon 395 .
Adorate in monte sancto eius 396 .
Ciuitas Domini. Lapides eius. Ędificabit Dominus Syon 397 .
Fecit lunam in tempore 399 .
Constituit eum Dominum domus suę 400 .
Naues ecclesię 402 .
Desertum 403 .
Qui habitare facit sterilem in domo
parietinis habitant et desertis 87 .
Maculant eloquia Scripturarum 88 .
Hereticorum dissensio 89 .
Gog et Magog 94. 95 .
Gog quasi tempestas ueniet 94 .
Locus hereticę prauitatis a lateribus aquilonis. Oportet hereses esse. Omnes
adulterantes. Sermo Ecclesię destruit hereses 95 .
Victoria contra hereticos. Hereticorum uictimę
Beati interdum tristi constantia 26 .
Non est beata uita quę
amitti potest 30 .
Epicurus ęque beatam dicit infinito tempore et modico 31 .
Stoicis uidetur non magis optabilior beata uita, si sit longa quam si sit breuis 47 .
Beatus nemo nisi bonus 52 .
An in minimis sit aliqua accessio
memento malorum. Cibabit illum pane uitę et intellectus, et aqua,
sapientię salutaris potabit illum. Adimplebit eum spiritu sapientię et intellectus, et stola
glorię uestiet illum 144 .
Memento irę in die consummationis, paupertatis in tempore abundantię 145 .
Dominus spiritu intelligentię replebit illum etc. 149 .
Vniuscuiusque conseruabit bona. Et quis satiabitur uidens gloriam eius? Corpora ipsorum
in pace sepulta sunt, et
bona. Et quis satiabitur uidens gloriam eius? Corpora ipsorum
in pace sepulta sunt, et nomen eorum uiuet etc. Sapientiam ipsorum narrent populi, et laudem
eorum nunciet ecclesia 150 .
Dabit uobis pro labore mercedem uestram in tempore suo 151 .
Post LXX annos erit Tyro quasi canticum meretricis etc. Erunt negotiationes eius
sanctificatę Domino 155 .
Hi leuabunt uocem suam atque laudabunt, cum glorificatus fuerit
Eleuata est gloria Domini desuper Cherub; et repleta est domus nube et atrium splendore
etc. 186 .
Cum dedero gloriam in terra uiuentium, in nihilum redigam te 190 .
De felicitate fidelium tempore Christi: Educam uos de sepulchris uestris, populus meus,
et inducam uos in terram Israel 192 .
Vestibulum et porta templi ad quam gradibus ascendebatur, et columnę singulę ad latera
eius 193 .
ab eo. Ecce abstuli iniquitatem tuam et indui te mutatoriis
etc. 212 .
Hodie quoque annuncians duplicia reddam tibi 214 .
Et erit dies una quę nota est Domino, non dies neque nox; et in tempore uesperi erit
lux etc. 215 .
Qui uidentes malorum prosperitatem
confusi dicunt: Vanus est qui seruit Deo 216 .
Et
Iusti et fideles adhęrebunt ei iudicanti 154 .
Qui crediderit, non festinet. Sanctificabunt Sanctum Iacob, et Deum Israel prędicabunt.
Beati omnes qui expectant eum. Pascetur in die illa agnus spaciose. Erit fides in temporibus
suis 158 .
Fiat tantum pax et ueritas in diebus meis. Meus es tu 160 .
Seruus meus es tu, Israel. Non obliuiscaris mei. Israel, saluatus est in Domino salute
ęterna. Audite me, domus Iacob,
Trinitas una substantia 196 .
Regnum fidelium nunquam dissipandum, sed comminuens reliqua 197 .
Daniel exiuit illesus de lacu leonum, quia credidit Deo suo 198 .
In tempore illo saluabitur populus tuus omnis qui inuentus fuerit scriptus in libro
200 .
Et erit numerus filiorum Israel quasi harena maris, et dicetur eis: Filii Dei uiuentis
201 .
Iezrael, id est
151 .
Fames. Somnium pharaonis: VII anni famis et septem ubertatis 7 .
In diebus iudicum orta fame Elimelech de Bethlem abiit in Moabitidem regionem 40 .
Fames triennis tempore Dauid regis 54 .
Ros et pluuia aliquandiu non fuit, et regnante Achab in Samaria fames fuit 60 .
Fames super terram tempore Helisei prophetę. Rege Syrię Samariam obsidente fit fames:
caput asini
abiit in Moabitidem regionem 40 .
Fames triennis tempore Dauid regis 54 .
Ros et pluuia aliquandiu non fuit, et regnante Achab in Samaria fames fuit 60 .
Fames super terram tempore Helisei prophetę. Rege Syrię Samariam obsidente fit fames:
caput asini stetit LXXX argenteis. Mulieres filios comederunt. Quatuor leprosi discedentes
hostium gladio potius quam fame perire elegerunt 63 .
Heliseus prędixit famem VII
De festis 27 .
Festum dedicationis templi 57 .
Iosias fecit Phase Domino quale non fuit factum a diebus Iudicum 69 .
Phase non fecerunt in tempore suo, sed mense secundo Ezechia regnante 81 .
Iosias fecit Phase 82 .
Fecerunt solennitatem tabernaculorum 83 .
Fecerunt Pasca et Azima
mortuorum. Item de incorruptione, gloria, uirtute et spiritu XV. <AD
CORINTHIOS> II: Nos uero reuelata facie gloriam Domini speculantes, in eandem imaginem
transformamur a claritate in claritatem, tanquam a Domini spiritu
uiscera sua epulari coacti Cereris ira VIII .
SENECA
Quidam sub nouerca duos filios amisit. Veneni signa insecuta sunt. Tertium maternus auus
rapuit. Quęrenti pręconi apud se esse dixit. Accusatur de ui 141 .
Festa. Dies festi instituti tanquam necessarium laboribus temperamentum 75 .
Sine luxuria dies festus agatur 7 .
PLATO
Sabbatum secundum tropologiam 357 .
EX SECVNDA COMMENTARIORVM
Fatum 32. 33 .
Fortuna 46 .
Varietas rerum ex Dei iudicio 162 .
Felix. Quam pudendis prosperitatibus affluere uelint qui de Christianis temporibus
conqueruntur 8 .
Felicitas turpis 13 .
Felicitas dea 29 .
Merces Stoicorum 30 .
Bonum summum 54.
Comparatio hominis nunc iusti et olim in paradiso positi 79 .
Beatitudo a Deo condita 82 .
Inter frui et uti 82 .
Promissa, uita ęterna uel tempora ęterna quid sit 89 .
Qui dixerant animas beatas rursum ad labores redituras 90 .
Felicitatis securitas 90 .
Animę beatę 96 .
57.
Gulę ambitio 59.
Gratus. Furnius Antonianas partes secutus, cum ueniam impetrasset, dixit: Hanc unam, Cęsar, habeo iniuriam tuam: effecisti ut uiuerem et morerer ingratus 27.
Qui libenter beneficium accipit, reddidit 28.
Ad reddendam gratiam uirtute, tempore, facultate, aspirante fortuna opus est 29.
Duo genera grati: qui reddit et qui bono animo accipit et dat 34.
Voluntas grata adsit, si non adest referendi facultas. Pares animo esse debent, qui fortuna impares sunt 36.
Nimis grati, qui arnicis inopiam optant, ut
Cur ad lachrymandum propensiores. Cur uinolentis somnus oriri nequeat. Cur tremunt. Quare qui leuiter a uino tenentur magis peccant uel delirant. Cur multa apparent quod unum est. Cur lingua oberret. Cur concumbere nequeant 33.
Cur oleum ad arcendam uinolentiam ualet 34.
Cur tempore frigido et hiberno potius quam ęstiuo uis illa famis incidat, qui caninus appetitus uocatus est 38.
Cur edenda bellaria sint et usus secundarum mensarum adiici debeat 58.
Cur fundus uasorum non urit, quę aquam feruentissimam continent 60, 61.
Dionysius, cum
Iustitia semper serua 5.
Iustitia 6.
Iustitia 12.
/ Iustus deprehendi non timet 17.
Iustitia 21.
Iustitia pręstat fortitudini 28.
Iustus 41.
Iustitia potior fortitudine 61.
Iustus et temperans maior rege. Qui suo iure utitur, nemini facit iniuriam 78.
Iniustitia. Iniustum est plus auferre quam de quo lis fuit 78.
Iniusta ne parentibus quidem concedenda 82.
Pecuniam pro iniustitia promittentes fuge, ne corrumparis 92.
Aequa nolenti
Moyses confregit tabulas 14.
Iratus est contra filios Aaron, quod hyrcum oblatum pro peccato non comederint, sed combusserint 16.
Ne quęras uindictas nec memineris iniurię 17.
Rixatus cum altero Israelita quidam blasphemauit nomen Domini 18.
Ira mitigatur tempore. Nam et Dauid exoratus est pro Absalon ipsum reduci ab exilio, sed tamen conspectui suo non adesse. Deinde uix exacto biennio etiam amplexum osculumque dedit ei 52.
Achitophel indignatus, quod Absalon Chusi potius quamsuum consilium in bello secutus sit, laqueo sibi mortem consciuit
Hinc dicitur gehenna ignis infernalis. Ecce ego mittam uobis serpentes pessimos, quibus non est incantatio, et mordebunt uos 169.
Ecce ego cibabo populum istum absinthio, et potum dabo eis aquam felis 169.
Gehenna 172.
Ecce turbo Dominicę indignationis egredietur, et tempestas erumpens super caput impiorum ueniet 173.
Dabo te in animas odientium te filiarum Palestinarum 187.
Porro cum dedero gloriam in terra uiuentium, in nihilum redigam te, et non eris, et requisita non inuenieris ultra in sempiternum diem, dicit Dominus Deus 190.
Reddens mala pro bonis 125.
Liberator ab ingratis contemnitur 134.
Nesciui beneficia Dei; ideo abductus fui in Babylonem 136.
Ingrati spes peribit 140.
Fili, in bonis non des querelam etc. 144.
Multi, donec accipiant, osculantur manus et in tempore redditionis loquuntur uerba tedii 147.
Erubescite de offuscatione dati et accepti 149.
Filios enutriui et exaltaui, ipsi uero spreuerunt me 151.
Cur ergo patres uestri abierunt post uanitatemobliti beneficiorum Dei? Et inducti in Terram promissionis contaminastis eam
ingrata de paupere facta diues a Domino, auertitur ab eo et seruit idolis 187.
Exprobrat beneficia patribus collata eductis de Egypto in terram lacte et melle fluentem 188.
Nesciuit, quia ego dedi ei frumentum, uinum etc. Iccirco conuertar et sumam frumentum meum in tempore suo etc. 201.
Ego redemi eos, et ipsi locuti sunt contra me mendacia. Portabam eos in brachiis meis, et nescierunt, quod curarem eos. De ingratitudine Israel in Deum 205.
Popule meus, quid feci tibi aut quid molestus fui tibi 209.
Ingrati erga
etc. Conculcabit eam pes, pes pauperis, gressus egenorum. Ciuitas munita desolata erit. Iterum de eodem 156.
Captiuitas Hierusalem per Chaldeos. Iterum per Romanos 157.
Item per Romanos 160.
In sceleribus uestris dimisi matrem uestram 162.
In illo tempore uocabunt Hierusalem solium Domini 167.
Ve tibi, Hierusalem, non mundaberis post me, usque quo adhuc 171.
Edificatio Hierusalem spiritalis per
Christum, uel materialis per Hadrianum 176.
/ Hierusalem euersa a Chaldeis 178.
electos eius XXIIIL
Iudicium hominis. Nolite iudicare. Nolite condemnare. Eiice primum trabem de oculo tuo, postea festucam de oculo fratris. Hic prohibetur iudicium proueniens ex od odio, non correctio ex caritate VII. Faciem cęli diiudicare nostis, signa autem temporum non potestis XVI. Princeps sacerdotum iudicauit, quod Iesus blasfemauerit XXVI. Argenteos execrantur, quod precium sanguinis sit, se uero sanguinis effusores esse non agnoscunt XXVII.
Ingratus. Iudas Scarioth in apostolum eligitur, accipit potestatem
tantum et hic Samaritanus magnificans Deum cecidit in faciem ante pedes eius gratias agens XVII.
Hierusalem. Dominus flens super Hierusalem euersionem eius futuram enunciat, eo quod non cognouerit tempus uisitationis suę XIX. Hierusalem calcabitur a gentibus, donec impleantur tempora nationum XXI. Filię Hierusalem, nolite flere super me, sed super uos ipsas XXIII.
Iuramentum. Insiurandum quod iurauit ad Abraam. Furor de Deo dictus non signat passionem, sed punitionem. Sic neque Deus iurat ut homo, sed uerbum eius loco iuramenti ad certitudinem promissi
de cęlo cum angelis uirtutis eius, in flamma ignis dantis uindictam his qui non nouerunt Deum et qui non obediunt Euangelio etc. Cum uenerit glorificari in sanctis suis et admirabilis fieri in omnibus qui crediderunt L AD THIMOTEVM I: Vsque in aduentum Domini Iesu Christi, quem suis temporibus ostendet beatus et solus potens rex regum et Dominus dominantium, qui solus habet immortalitatem, et lucem habitat inacceesibilem etc. VI. II: In nouissimis diebus instabunt tempora periculosa. Et erunt homines se ipsos amantes, cupidi, elati etc.
fieri in omnibus qui crediderunt L AD THIMOTEVM I: Vsque in aduentum Domini Iesu Christi, quem suis temporibus ostendet beatus et solus potens rex regum et Dominus dominantium, qui solus habet immortalitatem, et lucem habitat inacceesibilem etc. VI. II: In nouissimis diebus instabunt tempora periculosa. Et erunt homines se ipsos amantes, cupidi, elati etc.
/ Septimus angelus tuba cecinit etc.
Factum est regnum huius mundi Domini nostri et Christi eius etc. XII. Et uidi, et ecce nubem candidam, et super nubem sedentem similem Filio hominis etc. XIIII. Contra iniquos qui tempore Antichristi erunt XV. Septem angeli effundentes phialas irę Dei. Ecce uenio sicut fur. Beatus qui uigilat etc. XVI. De ore eius procedit gladius ex utraque parte acutus, ut in ipso percutiat gentes. Et ipse reget eas in uirga ferrea; et calcat torcular uini furoris irę Dei
cum arbitrer solos ridiculos esse illos qui alios derideant et qui hac iniuria moueantur 57.
Bibulus stercore perfusus 67.
Cato in carcerem duci iussus honorabilior apparuit 68.
Imprudens. Spartę non licebat noctu pergere pręuio lumine 12.
Solon pro tempore stultitiam simulat 20.
Cato de legatis in Bithiniam mittendis, quorum unus podagrosus, alter capite uulneribus lęso erat, tertius uecordia insignis, "populus Romanus," inquit, "legationem emittit, quę nec pedes nec caput nec cor habet" 92.
Tigrannes nuncium aduentus
Misericors et iustus 92.
Regnum Domini Iesu 110.
Quod in fine mundi uniuersa moueantur 112.
Dies tribulationis 133.
Solitudo 135, 136.
Scrutabitur Hierusalem in lucernis. Dies Domini magnus et uelox nimis 137.
Vox Dei Domini amara 138.
Tempora pessima in nouissimis 141.
Tolluntur nomina dignitatum 143.
Enoch et Helias 158.
Iudicium pacis. Locus iudicii in portis 164.
Veni mittere gladium 171.
Dies nota Domino 176.
Dies Iudicii 187.
Nec omnes increduli pari sententia
fundamenta terrę. Visitabit super militiam cęli 246.
Sol obscurabitur 247.
Cum feceris iudicia tua in terra 248.
Gladius Domini uerbum Dei 250.
In die illa clangetur in tuba magna 252.
Quando uisitauerit in maiestate Dominus, omnes diuitię impiorum puncto temporis comparentur 256.
Nihil occultum 256.
Erit lumen lunę sicut lumen solis. Nemo abibit impunitus 260.
Mille anni 260.
Ardens furor eius uenit cum
gloria, quasi ignis deuorans. Vox Domini 261.
Indignatio Domini super omnes gentes.
et Indię regio. Tharsum urbs Cilicię 330.
Circumcidimini Domino, auferte prępucia cordium uestrorum, id est deserite occidentem litteram et sequimini spiritum uiuificantem 338.
Personarum mutatio et maxime in prophetis difficilem intellectum facit. Quę si suis locis et causis temporibusque reddantur, plana fient quę uidentur obscura 345.
Amen, fiat, Domine 348.
LXXinterpretes quanta omiserint 370.
Multa in Scripturis dicuntur non ut sint, sed ut esse uidentur, ut Ioseph pater Domini 371.
Euangelistę secuti Hebraicam ueritatem, non
Titus,
Adrianus 263.
/ Templum 264.
Aquila Nabuchodonosor. Lybanus
Hierusalem 264.
Vastitas 265, 267.
Qui instaurat Hierusalem, destruit Babylonem 281.
Indoctus. Asinios ac Rabirios nostri temporis, qui de Gręcis bonis Latina faciunt non bona 20.
EX SECVNDA COMMENTARIORVM
Iudex. Iudica pro damna 11.
Comedent mulieres fructum suum 13.
In tempore uultus tui, id est in tempore ludicii
Indoctus. Asinios ac Rabirios nostri temporis, qui de Gręcis bonis Latina faciunt non bona 20.
EX SECVNDA COMMENTARIORVM
Iudex. Iudica pro damna 11.
Comedent mulieres fructum suum 13.
In tempore uultus tui, id est in tempore ludicii 21.
ludicium uerum fecerit inter uirum et uirum 55.
Deus pater omne iudicium dedit Filio 62.
Olla succensa 66.
Dies Domini. Gladius 80.
Gladius Christi 85, 87.
Ecce uenit, et factum est. Dicitur de iudicio
Rabirios nostri temporis, qui de Gręcis bonis Latina faciunt non bona 20.
EX SECVNDA COMMENTARIORVM
Iudex. Iudica pro damna 11.
Comedent mulieres fructum suum 13.
In tempore uultus tui, id est in tempore ludicii 21.
ludicium uerum fecerit inter uirum et uirum 55.
Deus pater omne iudicium dedit Filio 62.
Olla succensa 66.
Dies Domini. Gladius 80.
Gladius Christi 85, 87.
Ecce uenit, et factum est. Dicitur de iudicio Christi 95.
Iudices
Quattuor sunt iudicia Dei: in pręsenti prosperitas malorum et tribulatio sanctorum, in futuro remuneratio sanctorum et condemnatio malorum 332.
Iustitię Domini rectę lętificantes corda 333.
Iudicia Domini uera 333.
Iudicia tua uelut abyssus multa 347.
In tempore malo, in diebus famis 348.
Dies mala 352.
Deus manifeste
ueniet. Ignis. Discretio 358.
Dilatio Iudicii 359.
Recta iudicate, / filii hominum 363.
Vtique est Deus iudicans in terra 364.
Iudicia Dei abyssus
Infernus. Ignis ęterni natura bona, sed impiis poenalis 85.
Mors secunda 162.
Egressio sanctorum ad uidendas poenas malorum 171.
Quod in igne uiuere possint corpora 175,176.
De gehenna et poenarum qualitate 178.
Quare poena ęterna peccatis temporalibus 179.
Qui non putant poenam fore ęternam 180.
Qui neminem /...
Interpres. Scripturę apocryphę 116.
Non est accipienda historia sine alegoria 117.
Filii Noe quid
inuehitur acriter 31.
Seres a quibus foeminarum petitur ornatus 65.
Luxuriam notat de margaritis 102.
In fine capitis feminarum luxum accusat. Pamphilę, Platis filię, inuentum, ut denudet foeminam uestis bombicina 119.
Inuehitur in luxuriam sui temporis proponens parsimoniam sęculi prioris 129.
Non ferre tantum thuris Arabiam annuo foetu, quantum Nero pompę suę nouissimo die concremauit 133.
Mensarum precia e citro 139.
Incrustari ligna secta testudine 163.
Luxuria segetum castigatur
adulteram sentit atque ulciscitur 87.
Equum adamauit Semyramis 93.
Equarum libido extinguitur iuba tonsa. Arieti
naturale agnas fastidire, senectam ouium consectari 95.
Perdices audito mare pręgnantes fiunt 100.
Cęteris animalibus stati per tempora anni concubitus, homini tantum omnibus horis etc. 114.
Messalina, Claudii Cęsaris coniunx, cartauit concubitu. Viri hyeme, foeminę ęstate auidiores. Palpebre defluunt Venere abundantibus. Arianidis herbe tactu ligna oleo uncta
Appius Claudius ob Virginiam necatus 10.
Lucius Haminius senatumotus est 19.
APOPHTHEGMATA PLVTARCHI
Lex seruanda. Leges Lycurgi 19.
Idem 64.
Instituta pro tempore mutanda 71.
Leges dominari oportet 77.
Idem 85.
Leges regibus potiores 87.
Ordini officiunt superflua 88.
Vetus institutum non transgrediendum 96.
Ne ioco quidem admittendum quod contra leges admitti uidetur 97.
Patere legem, quam ipse
De assiduitate legendi et orandi 203.
Scripturarum lectionem commendat 212.
Nunquam de manu et oculis tuis recedat liber 214.
Crebrius lege etc. 227.
Lectio librorum gentilium qualiter habenda 228.
Statuendum quanto tempore legas.
Labor. Qui bis in die lapidem grauem portabit humeris per IIII miliaria annis VIII 150.
De operibus sororum post prandium 156.
Labor manuum qui conuenit feminis 172.
Fac aliquid operis, ut te semper diabolus inueniat occupatum 214.
De
est qui operatur [operatur] 1 et abundat in omnibus quam qui gloriatur et eget pane. Parua est apis et multi fruętus 144.
Operarii uita laudatur 149.
Modicum laboraui, et inueni mihi multam requiem. Operamini opus uestrum ante tempus, et dabit uobis mercedem uestram in tempore suo 151.
Arabit ludas, confringet sibi sulcos lacob 203.
Et ingressi faciebant opus in domo Domini exercituum, Dei sui 212.
Lex de successionibus 24.
Moysi, id est Legi Veteri dicitur: Videbis terram, in quam non ingredieris 30.
ego do coram uobis uiam uitę et uiam mortis etc. 173.
Lectio. Dabir prius Carathsephor, id est ciuitas litterarum 133.
Aperta sunt prata, id est libri sapientię sacrę 131.
Mulier fortis, id est Sacra Scriptura 132.
Luna designans tempora 150.
MATTHEVS
Libido. Omnis qui uiderit mulierem ad concupiscendum V. Si oculus tuus fuerit nequam VI. Socrus Petri febri laboratur, id est libidine ardens conuertitur VIII. Demones intrant in porcos, et grex mergitur VIII. Hoc genus
facite per unam sabbati XVI. II: Macedonum largitionem in sanctos laudat et eorum exemplo hortatur Corinthios. Si enim uoluntas prompta est secundum id quod habet, accepta est; non secundum id quod non habet. Non enim ut aliis sit remissio, uobis autem tribulatio, sed ex ęqualitate in pręsenti tempore uestra abundantia illorum inopiam suppleat etc. VIII. Qui parce seminat, parce et metet; et qui seminat in benedictionibus etc. Hilarem enim datorem diligit Deus. Dispersit, deditpauperibus etc. Facientibus elemosynam dicitur, quod abundabunt pane et
Cur uiri per hiemem, mulieres per ęstatem appetentiores. Cur aues et pilosi homines maxime libidinosi 35.
Cur cęteris animantibus profusio seminis per somnium non solet incidere 40.
Cur hirci, homines et aues auidiores Veneris sunt 40.
Cur alia animalia certo anni tempore coeunt, homo semper 41. Labor.
Cur melius fatigationes leuantur, cum quis aqua oleo mixta se perfricuit. Cur lassis corporibus euomendum pręcipitur. Cur laboriosius brachio est inanem iactasse manum quam cum altere sic!. Cur locis
aiunt, cum haberet in potestate amatam, abstinuisse ab ea, ne odiretur. Esse
igitur amorem amicicię modum etc. 74 .
Pythagoras de Venereis sic ait: Venerea hyeme, non ęstate facienda, autumno ac uere
leuius. Omni autem tempore esse grauia et ad sanitatem minime idonea. Rogatus, quando esset
concumbendum: Tunc, inquit, cum te ipso infirmior fieri uis 81 .
Epicurus quam molliter scripsit ad meretrices 99 .
uel pro aliis causas egerunt, liber VIII, caput
Libere dicta aut facta. Priuernates in extremo uitę periculo libere in senatu locuti absoluuntur, liber VI, caput II.
Lex. De institutis antiquis, liber II, caput I. Quando ius ciuile uulgatum. Lex Lycurgi Spartanis seruata, eodem. Anacarsis leges araneorum telis comparabat. Legem pro tempore mutandam exemplo Agesilai, liber VII, caput II.
Lectio. De studio et industria, liber VIII, caput VII.
Luxus, liber IX, caput I. Quando statua inaurata, liber II, caput I. Aristotelis pręceptum est, ut uoluptates abeuntes consideremus, liber VII, caput II.
Libido,
259.
Panes et aquę fideles, id est lex Dei 264.
Lex pro Euangelio 277.
Euangelium. Lex naturalis 291.
Euangelium sempiternum 312.
Veritas 316.
Lex, Euangelium 321.
Noua omnia lex spiritalis est 332.
Himber temporaneus et serotinus, Lex et Euangelium 340.
Pluuia uoluntaria omnis doctrina Domini de cęlestibus fuit 347.
In Lege serui, in Euangelio amici et filii 348.
Putei Scripturę 352.
Mola, lucerna 367.
Nouum Testamentum sucressit Veteri.
Muscę itidem reuiuiscunt 122.
Vasa e taxo arbore mortifera esse 156.
Mela, equestris ordinis uir, in desperatione succo porri hausto expirasse dicitur sine cruciatu 197.
Scorpionem mortuum heleboro candido tactum reuiuiscere 252.
Morte tempestiua nihil homini melius 269.
Mortis signa in oculis et in urina 272.
Taxum fieri mortiferam clauo ęreo adacto.
STRABO
Mundum creatum esse et corruptibilem et ex quattuor constare elementis, sed ex quinta quadam natura
de institutione filię 127.
Discipulos magistri similes effici malumque facilius eos imitari quam bonum 128.
Helly offendit Deum propter uitia liberorum. Episcopus non fit qui habet filios luxuriosos. Qualiter se habeat qui docet in ecclesia 132.
Multo tempore disce quod doceas 215.
De correctione et doctrina pręsidentis 222.
Alexander Leonidis pedagogi non caruit uitiis 228.
Peccantes argue 230.
Adrianus, discipulus Hilarionis, ob contemptum magistri sui computruit morbo regio 240.
De
incohat possessionem, et ubi non est mulier, ingemiscit egens 148.
Mulier continens cum uiro 149.
Arguit Iudeos de connubio alienigenarum, deinde subiungit dicens: Vxorem adolescentię tuę noli despicere 216.
Miseria humana. Homo natus de muliere, breui uiuens tempore, repletus multis miseriis etc. 103.
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breuiabuntur, et solum mihi superest sepulchrum 104.
Homo uiuens uanitas Psalmus XXXVIII. Cupiens miseriis huius uitę liberari. Psalmus XLI
Correctio. Filium erudi. Cum propheta defecerit, dissipabitur populus. Correptio in seruum 132.
Doctor 134.
Legis periti guttur Ecclesię. Abundare doctrina sacra et inebriare prędicatione corda auditorum 136.
Ne reuerearis proximum tuum in casu suo nec retineas uerbum in tempore salutis. Sapiens doceat alios. Filios erudi. Filios obserua 142.
Corripe amicum et proximum. Corripe proximum. Correctio mendax. Quam bonum est arguere quam irasci. Doctrina prudentis. Qui docet fatuum 145.
Adhuc doctrinam quasi proph etiam effundam. Doctor iustitię 146.
Domini 146.
Fides mandatorum conseruatio 148.
Audi, Israel, mandata uitę; auribus percipe,
ut scias prudentiam etc. 183.
Pręcepta mea et iudicia mea ostendi eis 188.
Gazophilatia terdena sunt pręcepta Decalogi, ter necessaria: tempore naturę, legis, gratię 195.
MARIA. Accessi ad prophetissam et concepit filium etc. 153.
Egredietur uirga de radice Iesse, id est Maria, et flos de radice eius ascendet, id est Christus 154.
Aperiatur terra et germinet Saluatorem 161.
sufficiat multitudini XV. Operarii in uinea Domini XX. Ite in castellum, quod contra uos est, asinam soluite etc. Discipuli superponunt uestimenta sua et Dominum sedere desuper fecerunt XXI. Ramos arborum sternunt in uia qua ibat Dominus XXI. Colonus uineę Domini qui reddit fructum temporibus suis XXI. Serui missi uocare inuitatos ad nuptias. Quę dicunt, facite; secundum opera eorum nolite facere etc. XXII. Ve uobis etc. male interpretantes Scripturas. Ve uobis qui proselitos facitis filios gehennę duplo quam uos. Ve uobis duces cęci. Stulti et
Ve uobis qui proselitos facitis filios gehennę duplo quam uos. Ve uobis duces cęci. Stulti et cęci XXIII. Mittet angelos suos cum tuba et uoce magna et congregabunt electos eius etc. Fidelis seruus et prudens quem constituit dominus super familiam suam, ut det illis cibum in tempore. Super omnia bona sua constituet
eum. Vendentes oleum quo lampades illuminantur. De quinque talentis lucratus alia quinque, de duobus duo, intrat in gaudium domini; nihil lucratus damnatur XXV. Qui docet bene male operans, uinum felle mixtum porrigit Domino XXVII.
eum. Veh uobis Legis peritis qui oneratis homines oneribus quę portare non possunt, et ipsi uno digito uestro non tangitis sarcinas. Ve uobis Legis peritis qui tulistis clauem scientię etc. XI. Fidelis seruus et prudens, quem constituit dominus supra familiam suam, ut det illi in tempore tritici mensuram etc. XII. Qui uanam gloriam iuitat, uocat ad sipiritale conuiuium pauperes, id est imperitos etc. XIIII. Per seruum qui a patrefamilias ad
inuitandum mittitur, prędicatorum ordo significatur XIIII. Calciamenta a
Si nupserit uirgo, non peccat. Tribulationem tamen carnis habebunt
AD THIMOTEVM II: Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed uirtutis et dilectionis et sobrietatis I. AD HEBREOS: Confitentes quia peregrini et hospites super terram. Ideo non confunditur Deus uocari Deus eorum. Parauit enim illis ciuitatem. Moyses magis eligens affligi cum populo Dei quam temporalis peccati habere iocunditatem, maiores diuitias existimans thesauro Ęgyptiorum imperium Christi. Aspiciebat enim remunerationem. Fide reliquit Ęgyptum non ueritus animositatem regis. Inuisibilem enim tanquam uidens sustinuit XI.
Maledicus. AD CORINTHIOS I: Maledici
De Theseo et Minotauro. Meleager interemit aprum Calidonium, Athalanta prior uulnerauit
VIII .
Hercules superauit Acheloum, Nessum Centaurum peremit IX .
Apollo discum tam alte iecit, ut longo tempore in terram deciderit X .
Hercules expugnauit Ilium; Hesionen raptam Thelamoni socio tradidit. Achilles, Graiorum
fortissimus, ex Peleo et Thetide XI .
Hector occidit Prothesilaum, Achilles
fera ex femina transit in marem. Egeria in fontem. Gleba in puerum Tagen.
Esculapius in draconem. Cęsar in stellam XV .
SENECA
Mundus. Stellę, sol, anni tempora. Luna, planetę, nebulę, pluuię, flumina, tonitrua. Terra, planicies, montes, fluuii, nemora,
animalia, aues, / urbes, segetes, fructiferę arbores, riui, sinus, littora, portus, insulę, gemmę, aurum, ignis, Oceanus, tripartitus
et ad uirtutem hortetur et deterreat a uitiis 53.
Qui aliter uiuunt quam uiuendum esse pręcipiunt 54.
Mutatio rerum 69, 74.
Nihil proprium dicas, quod mutari possit 86.
Nihil stabile 111.
Vicissitudo rerum 10.
Quicquid uides currit cum tempore 20.
Mutatio rerum alternantium 53.
Mora. Maxima porro uitę iactura dilatio est 79.
Mali et iniurii homines a pueris forma dumtaxat magnitudineque differunt 77.
Illo nocens se damnat, quo peccat die 86.
Sunt quorum corpus innoxium
foeminas ad pubem usque inspiciat 306.
Mores. Vita triplex: suauis, tristis, neutra 34.
Socratis mores 167.
Criton de eo quod agendum 172.
Animę figura spectans ad mores 232.
Animarum in corpora bestiarum sibi similium transitus 246.
Vita una temperata, altera prudens, tertia fortis, quarta sana 286.
Primum animi studium, secundum corporis, tertium pecunię
287.
[De transsitu] / Locorum differentia ad mores hominum formandos 287.
De transitu in bruta 304.
Marsias et discipulus eius Olympus Phrygius 19.
Socrates etiam in senectute musicę studiosus 88.
Cicadarum fabula. Musarum cantus 163.
Phtongus est sonus consonantię aptus. Ex phtongis fit harmonia. Rhitmus est ordo quidam motionis et temporis 198.
Musica moderata, quod durum est, mitigat, nimia effoeminat 203.
Diapason 204.
Sonorum genera, proportiones, consonantia. Concentibus morbi curati 247, 248.
Harmonia, concentus. Rhytmus numerus 272.
Vt iuuenes bonis figuris et bonis cantibus
tripudia diis consecrant 296.
Nequis noua inducat. Qui cantus uiris, qui foeminis conueniat 296.
Cantores Dionysiaci cantu adolescentes trahant ad uirtutis cultum 298.
Rhapsodi cartaminum cantores 301.
Orpheus ad Apollinem grammaticus: Tu totum cęlum canora cithara temperas 353.
Mors. Non mors timenda, sed uitium 132.
Incertum, an mors sit summum bonorum, et tamen timetur, tanquam certum sit eam esse summum malorum. Socrates nulli se iniusta concessurum ob mortis metum dicit 170.
Neque in iudicio neque in bello uel mihi uel alteri omnia
75, 79.
Quid est quod nouam nuptam limen transcendere non permittunt. Quid est quod sponsam inducentes iubent dicere: Vbi tu Caius, ego Caia. Cur in nuptiis Talasii nomen crebro iactatur 76.
Quare nec uxorem repudiare ante licebat nec nunc licet, quamquam nostris temporibus permisit Domitianus 78.
Maritus primo sponsę non in luce, sed in tenebris iungitur, quod etiam ad propriam uerecunde accedere deceat 79.
Vxores nec molere nec coquere permittebant 80.
Mense Maio uxores non ducunt. Eorum qui uxores ducunt comam hastę cuspide
siticines, sicinistę 118.
Mendacium. Aliud est mendacium dicere, aliud mentiri 66.
Vanus, id est mendax et infidus 108.
Magister. Philippus ad Aristotelem scribens, letari se dicit, non tam quod sibi filius natus sit quam quod natus sit uitę suę temporibus, a quo bene educatum eruditumque iri speraret 51.
Mutatio rerum. Ex foeminis mutari in mares non est fabulosum 51.
Malus. Qui Dianę templum incenderat ob sui memoriam, ne a quoquam nominaretur, decretum 12.
Mensura. Geometrę figuras
Scipionis, laus 37.
Matronas defunctas laudandi mos 51.
Phocionis uxoris modestia laudatur 61.
LACTANTIVS FIRMIANVS
Mundus a Deo factus 38.
Elementa Deus distinxit, qualitates,
tempora 39.
Mundum non esse ęternum 41.
Quando et
quare factus a Deo mundus 147.
Ratio mundi non potest ab homine apprehendi 148.
Errauerunt philosophi de ratione mundi, qui Dei prouidentia gubernatur 149.
Mundus cuius causa
Fertur Xenophon coronatus sacrificasse, et cum filium corruisse didicit, coronam
deposuisse. Vbi uero acriter pugnantem / oppetiisse
comperit, eam rursus capiti imposuisse 2 .
Aristippus, cum naui tempestate iactatus timeret et quidam quęreret: Cur uos periti
timetis, nos imperiti non metuimus?- Non enim de eadem anima metuimus 22 .
Xenocrates moritur noctu, cum in sartaginem forte offendisset 40 .
id est seruis non blandiendum 82 .
Sub umbra, iquit, non in sole pugnabimus 129.
Callicrates 133.
Cęsius manu et lingua promptus 139.
Lucius Siccius uir fortissimus 144.
Vectii ferocis 151.
Bustum fortium 155.
Tempanii indoles 162.
Alcybiadis et Cęsaris apud hostes admiratio 126.
Callicratidis responsum: Spartam se cadente nihilo deteriorem futuram, at fugere sibi turpissimum esse 180.
Camilli ferocia 184.
Galli soli Romanis terribiles 185.
Galli in armis se ius
quo captabat filio regnum 351.
Magister. Magistris disciplinarum optimis ac continentissimis utuntur 91.
Dionysius principatu deiectus ad pueros instruendos animum adiecit, ut in aduersa fortuna haberet, quibus imperaret 201.
Aliud pecunia parari, aliud tempore et diligentia 251.
Marcus Antonius princeps quibus magistris operam dedit 431.
Mutatio rerum. Empedocles se aliquando puellam fuisse affirmabat, arborem, auem, piscem 142.
Athenę bis hostium manibus restitutę 194.
Qui ex foeminis facti sunt mares
Romam a Tibure aduecti, dum temulenti dormirent,
liber II, caput I. Socratem constat ętate prouectum fidibus tractandis operam coepisse, liber VIII, caput VII. Caius Gracchus inter concionandum tibicinem post se habebat, cuius modulis pronunciationem temperaret, caput X.
Mors. Qui obitum filiorum forti animo pertulerunt, liber V, caput X. De mortibus non uulgaribus, liber IX caput XII. De cupiditate uitę, caput XIII. Massilienses in funere non lamentabantur. Cicuta uenenum temperatum habebant, quod dabatur iis qui causas
post se habebat, cuius modulis pronunciationem temperaret, caput X.
Mors. Qui obitum filiorum forti animo pertulerunt, liber V, caput X. De mortibus non uulgaribus, liber IX caput XII. De cupiditate uitę, caput XIII. Massilienses in funere non lamentabantur. Cicuta uenenum temperatum habebant, quod dabatur iis qui causas moriendi iustas allegarent. Hoc et in Cea insula seruatum, ubi mulier coram Sexto Pompeio nonagenaria sic sponte decessit. Tracię natio natales flebiliter celebrat, exequias hilare. Licii in funere muliebrem uestem induunt, ut citius luctum
exercitus 75.
Miracula. Qui acceperit signa in cęlo sursum et in terra deorsum 205.
Primum signum in Chana 210.
Miracula maiora Euangelii quam Legis 279.
Matrimonium. Vxor timeat uirum 109.
Tempore tribulationis et luctus et orationis non debemus seruire coniugiis et operi nuptiarum 173.
Foecunditas in uxore quęritur, non forma 183.
Vxorem adolescentię tuę noli despicere 184.
Diligite uxores uestras sicut Christus Ecclesiam 317.
Abraham tres habuit
Narrate omnia mirabilia eius 399.
Mementote mirabilium eius quę fecit 399.
Et misit signa et prodigia in medio. Qui facit mirabilia magna solus 425.
Mirabilia tua narrabunt 436.
Matrimonium. Ab uxore menstruata abstinendum 10.
Certa coeundi cum uxoribus tempora 54.
Graue pondus uxorum est, si excepta causa fornicationis eas dimittere non licet 166.
In resurrectione neque nubent neque nubentur 171.
Tacianus, hencraticarum heresiarches, etiam eum qui uxore utitur, in carne seminare /
Vos autem sicut homines moriemini 381.
Quis est homo qui uiuet et non uidebit mortem 388.
Auferes spiritum ipsorum et deficient 399.
Heu mihi quia incolatus meus prolongatus est 419, 437.
Somnus 421.
Mendacium. Simulatio. Assumenta pro tempore 197.
Omnis homo mendax 222.
Qui loquitur mendacia, peribit 273.
Testis iniquus deridet iudicium 274.
Suauis panis mendacii 275.
Lingua fallax non amat ueritatem, et os lubricum operatur ruinas 280.
Vanus et mendax 283.
Perdet omnes qui
83.
AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Mundus. Mundi anima 27, 47.
Quod mundus non sit Deus 51.
De principiis 54.
Mundus a Deo factus 77.
De conditione mundi. Quare nunc et non antea factus 77.
Mundi et temporis unum principium 78.
De pulchritudine uniuersi. Diuisit Deus inter lucem et tenebras 80.
Et uidit Deus lucem, quia bona est 81.
Qui innumerabiles putant mundos 87.
Initio temporis factus 89.
Mundi corpus et anima 95.
Miracula. Boues
77.
De conditione mundi. Quare nunc et non antea factus 77.
Mundi et temporis unum principium 78.
De pulchritudine uniuersi. Diuisit Deus inter lucem et tenebras 80.
Et uidit Deus lucem, quia bona est 81.
Qui innumerabiles putant mundos 87.
Initio temporis factus 89.
Mundi corpus et anima 95.
Miracula. Boues locutas. Infantes in utero clamantes etc. 24.
Miracula ad corroborandam fidem 68.
Miracula per angelos 70.
Miracula demonum 71.
Qui miraculis negant credendum 71.
prodest cuncta scire et
Deum nescire 70.
Qui ruminant et ungulam diqidunt 71.
Quando clauditur os doctori 74.
Exhortatio ad fìdeles ignauos. Incensum minutum in manu 78.
Seminator Verbi 84.
Pluuia sermo 89.
Pluuia in tempore prodest 90.
Panis confortans cor hominis 90.
Doctores fugant demones. Sermo gladius 91.
Mensa sancta 97.
Cherubin 98, 97.
Doctor caute procedat 97.
Vrna. Manna. Arca 106.
Doctor agricola 107.
Doctoris lucrum 108.
Puteus
Ingenium pudet nominari seruiliter 92.
PLINIVS DE VIRIS ILLVSTRIBVS
Nobilis. Marcus Emilius Scaurus ex infimo nobilis euasit 28.
FABIVS QVINTILIANVS IN DECLAMATIONIBVS
Nauta. Tempestas maris 8.
TVLLIVS IN TVSCVLANIS
Nobilis. Conuiuę apud Romanos canere soliti de clarorum hominum uirtutibus 89.
Idem 129.
Nobilitas et fama popularis non habenda in bonis 149.
Socrates, cuias esset,
Primus nauali pręlio Tullus uicit. Primus suasit nauem conscendere Claudius Caudes . Ob hoc ipsum sic cognominatus 80.
Quantis procellę uiribus ruant 94.
Nauigantium audaciam notat et pugnam 104.
Maris pericula 111.
Primus suasit nauem conscendere Claudius Caudes . Ob hoc ipsum sic cognominatus 80.
Quantis procellę uiribus ruant 94.
Nauigantium audaciam notat et pugnam 104.
Maris pericula 111.
capta 6.
Romani pelago
dominari incipiunt. Quinqueremes Romanę CCCXXX 7.
In classe Romana CXL milia hominum, in Carthaginiensi CL milia 7.
Pugna naualis 8.
Classis Romana CCC et L nauium. Romanorum classis post uictoriam tempestate uexata 10.
Classis naufragium 11.
In quinquaginta nauibus Carthaginiensium X milia militum 12.
Pugna naualis 14.
Romana classis tempestate quassata 15.
Inter
CL milia 7.
Pugna naualis 8.
Classis Romana CCC et L nauium. Romanorum classis post uictoriam tempestate uexata 10.
Classis naufragium 11.
In quinquaginta nauibus Carthaginiensium X milia militum 12.
Pugna naualis 14.
Romana classis tempestate quassata 15.
Inter
5.
Tacere iuratus scripsit 18.
Quem uerbo laudas, re adiuua 20.
Sermo breuis 24.
Eloquentia inanis 25.
Verbis paucis utens 27.
Verba temeraria 28.
Orator clamosus claudo sìmilis 47.
Eloquentię parum, sed multum fidei. Verba ex tempore facere noluit Cicero 48.
Tacere tutissimum 50.
Verba sapientis attentius ausculta 51.
Facere bene quam dicere pręstat 20.
Non contendas ultra, cum confutatus sis 33.
Qui parua uerbis auget 54.
Qui laudat uel uituperat, qualis sit, attendas
54.
Qui laudat uel uituperat, qualis sit, attendas non minus quam qualis ille de quo habetur sermo. Orator bonus rem ęquat uerbis 63.
Loquacitas fastidio est uiro graui 66.
Ignauus de fortitudine loquens ridetur 67.
Loquax et uerbosus. Bene loquitur, sed non apto tempore 68.
Verba tua ciuitatis indigent 75.
Loqui bene et non facere parum prodest 76.
Parco utens sermone 79.
Oratio prolixa odiosa auditori. Vox hoc est, et aliud nihil 80.
Oratio rerum optima 81.
Orationis prolixitas irrisa. Idem 82.
Qui
Verba tua ciuitatis indigent 75.
Loqui bene et non facere parum prodest 76.
Parco utens sermone 79.
Oratio prolixa odiosa auditori. Vox hoc est, et aliud nihil 80.
Oratio rerum optima 81.
Orationis prolixitas irrisa. Idem 82.
Qui loquitur non apto tempore 83.
Tempus tacendi, tempus
loqueni 85.
Inter hominis uocem et pecudum 86.
Silere stultus non potest 87.
Verba sine auctoritate■- corpus exanime 92.
Orator
Sermo iterum. Effutiens intemperanter. Sermo bis. Responsio mollis. Sermo durus. Sermo sapientis et stulti. Sermo sexies 128.
Sermo bis. Verbosus. Sermo bis. Bilinguis bis. Respondens antequam audiat. Sermo. Sermo sapientis 130.
Sermo insisipientis. Responsio recta. Sermo in tempore. Lingua mollis. Loquax effrenis. Stulto dissimiliter respondeas. Parabola in ore stultorum. Lingua fallax. Os lubricum 131.
Totum spiritum suum profert stultus, sapiens differt et reseruat in posterum. Promptus ad loquendum. Os suum aperuit sapientię, et lex clementię in lingua
profert stultus, sapiens differt et reseruat in posterum. Promptus ad loquendum. Os suum aperuit sapientię, et lex clementię in lingua eius 132.
Tempus tacendi, tempus loquendi. Ne temere quid loquaris. Pauca et considerate loquere de Deo. In multis sermonibus inuenitur stultitia. Verbis tempera 133.
Orationis finis. Verba sapientum audiuntur in silentio plus quam clamor principis inter stultos. Sermo sapientis. Sermo stulti 134.
Verba sapientum sicut stimuli 135.
Sapientia aperuit os mutorum, et linguas infantium fecit
loquaris, disce 144.
Qui odit loquacitatem, extinguit maliciam. Ne iteres uerbum nequam et durum. A facie uerbi parturit fatuus tanquam gemitus partus infantis. Sagitta infìxa femori canis, sic uerbum in corde stulti. Quis est qui non deliquerit in lingua sua. Tacens et loquens in tempore. Verbosus. Sermo 145.
Sermo fatui. Sermo sapientis. Notus a longe potens lingua audaci. Narratio fatui quasi sarcina in uia. Nam in labiis sensati inuenietur gratia. Os prudentis quęritur in ecclesia. Verba insensati. Labia imprudentium stulta narrabunt, uerba autem prudentium
magnifìca, domus, uineę etc. uanitas et afflictio animi 133.
Omne opus corruptibile in fine deficiet, et qui illud operatus ibit cum illo. Et omne opus electum iustificabitur, et qui operatur illud, honorabitur in illo 144.
Omnia opera Domini bona. Omnia enim in tempore suo comprobantur 149.
Homo. Qualiter formatus 1.
Omnia ei subiecta 2.
Homo nascitur ad laborem 101.
Et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum 107.
Cogitationes et consilia hominis incerta. Psalmus XXXII
spiritus fornicationum in medio eorum, super eos effundam quasi aquam iram meam 202.
Computruerunt iumenta in stercore suo, demolita sunt horrea etc. 204.
Qui nec flagellati uolunt conuerti ad Dominum. Domus Israel cecidit et non adiiciet ut resurgat 205.
In tempore illo scrutabor Hierusalem in lucernis, et uisitabo super uiros defixos in fecibus suis, qui dicunt in cordibus suis:
Non faciet bene Dominus et non faciet male 211.
Percussi uos uento urente et aurugine et grandine
manducauerunt pasca XXII. Coegerunt illum dicentes: Mane nobiscum etc. Hospitalitatis officio meruerunt cognoscere Iesum, quorum prius oculi tenebantur, ne agnoscerent eum XXIIII.
Obstinatus. Semen cecidit supra petram- qui ad tempus credunt et in tempore tentationis recedunt VIII. Qui non receperint uos, exeuntes de ciuitate illa etiam puluerem pedum uestrorum excutite in testimonium supra illos IX. Ve tibi, Corozaim , ue tibi, Bethsaida etc.- contra eos qui nec miraculis mouentur ad penitentiam X. Cum
Fabianum in dicendo laudat, et qualis sermo philosophum deceat, docet. Item qualis in
hoc Cicero, qualis Pollio Asinius, qualis Titus Liuius 49 .
Qualis uita, talis oratio 56 .
Quare diuersis temporibus uarius dicendi modus. Oratio uitiosa nimis antiqua usurpans
aut nimis trita. Vitia in compositione, in sententiis 56 .
Aruncius male imitatus Salustium in dicendo 57 .
Qualis
Aristippus aliquando delectatus unguento: Male, inquit, istis effoeminatis eueniat, qui
rem tam bellam infamauerunt 46 .
Trasibulus magnitudine uocis inter Athenienses nobilitatus 33.
Themistocles sermones hominum peristromatis uersicoloribus similes esse dixit. Nam ut illis, cum extenduntur, ita et in his formas figurasque apparere, contractis autem abscondi. Itaque sibi ad dicendum tempore opus esse non admodum breui 44.
Tucydides Archidamo rogante, ipse ne an Pericles palestra pręstant: Vbi ego, inquit, illum pugnando deieci, ipse se non cecidisse defendens uincit spectatoribusque persuadet 51.
Plato oratoriam uim animis hominum imperare
Pericles palestra pręstant: Vbi ego, inquit, illum pugnando deieci, ipse se non cecidisse defendens uincit spectatoribusque persuadet 51.
Plato oratoriam uim animis hominum imperare dixit 52.
Clamoribus ictas aues concidere 84, 33.
Cato maxime a turpi uerbo pręsente puero temperauit 94.
Pyrrhus dicere solebat plures a Cynea oratione quam a se armis urbes esse partas 129.
Thimeus , cum Thuchidide se eloquentiorem promitteret, aridus apparuit 13.
In Pericle orationis uehementia 13.
Verbum non esse
40 .
Philoxenus poeta, cum latericios operarios carmen suum male cantantes offendisset,
lateres eorum conculcare coepit ac dicere: Vos mea corrupisti, ego uestra dissipabo 42 .
Bion orationem suam cum dicendi genere temperauerat. Aiunt Erathosthenem dixisse de illo: Primus omnium Bion philosophiam uario orationis flore uestiuit 43 .
Lycon in dicendo suauissimus. Quidam cum addita gamma liittera Glyconem
uocabant, quod
indigere natatore, ne illis obrueretur 122.
Peristromatis hominum sermones similes 136.
Zeno: Satius labi pedibus quam lingua 142,251.
In Pericle maxima dicendi uis 150.
Trasybolus superauit uocis magnitudine omnes Athenienses sua tempestate 175.
Turpe uideri Aristotelem silere, Isocrate loquente 184.
Facere quam dicere bene pręstat 239.
Omnia conficit oratio 246.
Fabricius improuisa elephanti uoce
nihil territus 247.
Antigonus ex clamore extinctus 264.
Consul nec pauper esse debet nec auarus. Alter, inquit, nihil habet, alteri nihil est satis. Spartanus in petitione magistratus uictus, lętari se dixit, quod patria haberet aliquos se meliores, liber VI, cap. IIII. Superiori Aphricano consulatus citerior legitimo tempore datus. Catonis effigies in curia posita, liber VIII, caput XVI. Accius poeta Iulio Cęsari in collegium poetarum uenienti non assurexit , liber
Qui a negociis publicis ad priuatam tranquillitatem se conferunt. Ocium alii quęrentes opes appetunt, alii contenti suo esse student 88.
Multi magni animi fuerunt in uita ociosa 93.
Contemnuntur nihil agentes 120.
Ordo. De ordine rerum, locorum, temporum 106.
Homo. Quid intersit inter hominem et belluam 74.
Quo differimus a feris 83, 96.
Hominum differentia 97.
Obedientia. Oportet eum qui paret sperare se aliquo tempore imperaturum et illum qui imperat cogitare breui
120.
Ordo. De ordine rerum, locorum, temporum 106.
Homo. Quid intersit inter hominem et belluam 74.
Quo differimus a feris 83, 96.
Hominum differentia 97.
Obedientia. Oportet eum qui paret sperare se aliquo tempore imperaturum et illum qui imperat cogitare breui tempore sibi esse imperandum 191.
Opus imperfectum. Coa Venus incohata a pictore relicta neminem inuenit, qui reliquam absolueret 137.
Honor. Senes honorant Lacedemones 48.
Honestum quid sit 74.
106.
Homo. Quid intersit inter hominem et belluam 74.
Quo differimus a feris 83, 96.
Hominum differentia 97.
Obedientia. Oportet eum qui paret sperare se aliquo tempore imperaturum et illum qui imperat cogitare breui tempore sibi esse imperandum 191.
Opus imperfectum. Coa Venus incohata a pictore relicta neminem inuenit, qui reliquam absolueret 137.
Honor. Senes honorant Lacedemones 48.
Honestum quid sit 74.
Miserrima honorum ambitio 92.
Quos obseruare et
matrem suam 282.
Obedientia super sacrificium 296.
Vt faciam uoluntatem tuam, Deus meus, uolui 351.
Viam mandatorum tuorum cucurri 415.
Ordinatione tua perseuerat dies, quoniam omnia seruiunt tibi 417.
Erubesce, homo. Serpentes, abyssi, nix, pluuię, tempestas uerbum Dei faciunt, et tu non facis 435.
Homo. Inter hominem et pecus 294.
Filii Adam, filii hominis 303.
Homo microcosmos 303.
Hominis membra 306.
Homo natus, ut Deum ueneretur 307.
Quid est, homo, quia, innotuisti ei 428.
Minus miseri homines in corpore mortali quam demones in ęterno 63.
Demonum hominumque natura distinguitur 64.
De essentia et scientia et utriusque amore 82.
Quod non semper fuerit genus humanum 87.
Qui primam hominis conditionem tardam putant 87.
De temporali conditione generis humani 88.
De conditione primi hominis 91.
Cur ex uno homine multi. In primo homine plenitudo generis. De lapsu primorum hominum 92.
Pręuaricatio quam primam sensit poenam. Qualis homo factus a Deo et in quam sortem decidit per uoluntatis
MARCVS TVLLIVS CICERO IN TVSCVLANIS
Oratio ad Iesum beati Hieronymi e uita decedentis 307 .
Quę dixit allata sibi eucharistia 308 .
Pudor duplex, bonus et malus 186 .
Prudentiam temperet uerecundia 188 .
Tantę uerecundię fuit, ut uirginalem pudorem uinceret 194 .
Confusio ad peccatum est in bono opere confundi 229 .
Confusio ad mortem. Confusio ad
euaserint, cauerent Absaloni illesumque seruarent; extinctum grauiter fleuit 53 .
His quoque qui Absalonis partes secuti fuerant pepercit, Amasam, ducem eius, magistrum
militię fecit. Semei iniuriam non uindicauit, distulit tamen ad Salomonis tempora 53. De Ioab
quoque qui Abner et Amasam dolo occiderat cognitionem Salomoni commisit 53 .
Ossa Saul et Ionathę et eorum qui in crucem acti fuerant posuit in sepulchro Cis, patris
Saul. Et Deus propitiatus est terrę
CXXX 122 .
Dominus exorabitur.
Dei. Misericordia Dei super omnem carnem 144 .
Memento patris et matris tuę 146 .
Qui facit misericordi am, foeneratur proximo suo 147 .
Speciosa misericordia Dei in tempore tribulationis, quasi nubes pluuię in tempore
siccitatis 148 .
Misericordia liberans a tribulatione 149 .
Non auertas faciem a proximo tuo. Homines misericordię inuenientes gratiam in oculis
omnis
144 .
Memento patris et matris tuę 146 .
Qui facit misericordi am, foeneratur proximo suo 147 .
Speciosa misericordia Dei in tempore tribulationis, quasi nubes pluuię in tempore
siccitatis 148 .
Misericordia liberans a tribulatione 149 .
Non auertas faciem a proximo tuo. Homines misericordię inuenientes gratiam in oculis
omnis carnis 150 .
Dei mei etc. Conuertimini ad me etc. et scindite corda uestra,
et non uestimenta uestra 204 .
Pręparare in occursum uel tui, Israel, quia ecce formans montes 205 .
Ionas orta tempestate agnouit culpam: peccasse se fatetur seque in mare pręcipitari
iubet, ut cęteri salui fiant. Niniuitę penitentiam egerunt et Dominus misertus est, et non
fecit quod locutus fuerat 207 .
Conuenite, congregamini, gens non amabilis,
Non ne et ipse sperneris? 158 .
Sciui enim quia durus es et neruus ferreus ceruix tua, et frons tua ęrea 162 .
Duritia cordis 164 .
Verterunt ad me tergum et non faciem, et in tempore afflictionis suę dicent: Surge et
libera nos 167 .
Frustra percussi filios uestros: disciplinam non receperunt 167 .
Filii insipientes sunt et uecordes: sapientes sunt, ut faciant mala, bene autem
et idola in
pariete etc. 185 .
Quorum autem cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum uiam in capite
suo ponam 186 .
Destruam parietem quem linistis absque temperamento, et adęquabo eum terrę
etc. Dominus non fecit responsum tentantibus eum, sed puniuit eos 187 .
De idolatria Israel et Iudę. Preuaricatio sacerdotum. Falsi prophetę.
Peccata idolorum uestrorum portabitis
templi.
Orandum in templo 151 .
Ezechias misit ad Isaiam, ut oraret pro reliquis Iuda. Ezechias orauit et a Domino
consolatus est per os Isaię. Ęger orando impetrauit uitę inducias XV annorum 159 .
In tempore placito exaudiui te 162 .
Christus orauit pro transgressoribus 163 .
Oratio auari infructuosa 164 .
Prop heta deprecans pro populo 166 .
clamabo, et non exaudies? Vociferabor ad te uim patiens, et non
saluabis 210 .
Hi qui non acceperunt disciplinam, clamabunt, et non exaudiam etc. 213 .
Petite a Domino pluuiam, id est doctrinam. In tempore serotino, id est Noui Testamenti
214 .
Qui per patientiam probatus est, inuocabit nomen meum, et ego exaudiam eum et dicam:
Populus meus es 215 .
Iudas facta oratione committebat pugnam et parua
dare filiis uestris,
quamto magis Pater uester cęlestis de cęlo dabit spiritum bonum petentibus se?
XI. Parabola de iudice
et uidua, quoniam oportet semper orare et non deficere. Pharisei oratio
superba, publicani humilis XVIII. Vigilate itaque omni tempore orantes, ut digni habeamini
fugere ista omnia quę futura sunt et stare ante Filium hominis XXI. Orate, ne intretis in
tentationem. Et ipse auulsus est ab eis, quantum iactus est lapidis, et positis genibus
orabat. Verum tamen non mea uoluntas, sed tua fiat. Apparuit autem
Passio Domini. Ecce positus est hic in ruinam et in resurrectionem multorum in Israel, et
in signum cui contra dicetur: et tuam ipsius animam pertransibit gladius etc. II. Ducitur ad
supercilium montis, ut pręcipitetur IIII. In nauicula crucis obdormiuit. Fit tempestas in
cordibus discipulorum. Sed excitatus fugat procellam, quia resurgens increpat eorum timorem,
et ipsi uiso illo credunt et gaudent VIII. Baptismo autem habeo baptizari, et quomodo coarctor
usque dum perficiatur XII. Iudeus hedum requirit, Christianus agnum. Illis
in latere archę Noe, mulier de
costa Adam dormientis. Sepeliunt Iesum Ioseph et Nicodemus XVIII.
Intrat ad discipulos ianuis clausis XX. Piscis super prunas. Decies apparuisse Dominum
post resurrectionem colligitur XXI.
Perseuerantiam in longitudine temporis signat crucis longitudo a trauerso usque ad terram
XVIII.
intrent in ciuitatem XXII.
corrumpatur, tamen is qui intus est renouatur de die in die. Id enim quod in
pręsenti est momentaneum et leue tribulationis nostrę supramodum in sublimitate ęternum glorię
pondus operatur in nobis, non contemplantibus nobis quę uidentur, sed quę non uidentur, id est
non temporalia, sed ęterna IIII. Libenter suffertis insipientes, cum sitis ipsi sapientes.
Sustinetis enim etc. iniurias, pericula, labores, afflictiones carnis etc. XI.
XI. II: Ambulantes in astutia, adulterantes uerbum Dei.
Deus huius sęculi excęcauit mentes
infidelium, ut non fulgeat illuminatio euangelii glorię Christi, qui est imago Dei IIII.
AD THIMOTEVM I: Spiritus autem manifeste dicit, quia in nouissimis temporibus discedent
quidam a fide attendentes spiritibus erroris etc. IIII. Si negabimus, et ille negabit nos. Si
non credimus, ille fidelis permanet, negare se ipsum non potest II. Quemadmodum autem
Iamnes et Iambres restiterunt Moysi, ita et hi resistunt ueritati
non uelet caput, mulier autem uelet XI. Orabo spiritu, orabo et
mente; psallam spiritu, psallam et mente XIII.
inquit, nescire litteras etc. 22 .
Clementię diffinitio. Quod misericordi a uitium sit, non uirtus. Stoici negant sapientis
esse misereri. Clementia liberum arbitrium habet 23 .
Clementia est temperantia animi in potestate ulciscendi 85 .
Misericordia non causam, sed fortunam spectat 86 .
Pietas in patruum pauperem, deinde in patrem 116 .
Croesi filius mutus in
Lacedemonii pueros flagellis ad patientiam durant. Demetrius omnia quę euenire possunt
se libenter offerens tanquam deo, quocunque duxerit, obtemperaturus. Contemnite paupertatem,
dolorem, fortunam 59 .
Fortis et patiens omnem temporum difficultatem sciet legem esse naturę 61 .
Fortis animi 62 .
Conuitiorum patiens. Patiens rupi in mari comparatur 63 .
Patientia Marcelli in exilio
115 .
Mors Ciceronis 115 .
Naso rogatus, ut quosdam uersus inconcinnos tolleret, respondit decentiorem esse faciem,
in qua aliquis neuus esset 125 .
Lucius Vinicius ex tempore causas agebat. De hoc eleganter dixit diuus Augustus: Ingenium
in numerato habet 128 .
Libri combusti in poenam autoris Scauri 143 .
Vricanus homo rusticulus, cum sibi duo uiri apparuissent in agro
Atticum. Virgilius: Fortunati ambo, siquid
mea carmina possunt 8 .
Stoicorum philosophiam laudat 12 .
Captiosę disputationes superuacuę 15 .
Notat eos qui in tanta temporis egestate sophismatibus intendunt. Quid promittat
philosophia? Consilium. Quid te torques et maceras
in ea quęstione, quam utilius est contempsisse quam soluere
16 .
Ad
respondisse ferunt: non immerito hoc tibi euenit. Tecum enim
peregrinabaris 51 .
Quid sit ambulatio, inter Cleantem et Chrysippum non conuenit 56 .
Passio animi. Peripatetici non tollunt sapienti affectus, sed temperant. Hoc Stoici
confutant 35 .
Vtrum satius sit modicos habere affectus an nullos. Stoici illos expellunt, Peripatetici
56 .
Passio animi. Peripatetici non tollunt sapienti affectus, sed temperant. Hoc Stoici
confutant 35 .
Vtrum satius sit modicos habere affectus an nullos. Stoici illos expellunt, Peripatetici
quam priuata quid iustum sit, quid non, discernit 332 .
Firmitatem, fidem, sinceritatem ueram esse philosophiam existimo 337 .
Platonici actionem, quę ad terminum quendam per media transit, motum nominant. Si
tempore transit, temporalem motum, si momento, motum appellant ęternum 355 .
Inter essentiam et esse 357 .
Orpheus Musas esse dicit Iouis et Memorię filias 392 .
De
iustum sit, quid non, discernit 332 .
Firmitatem, fidem, sinceritatem ueram esse philosophiam existimo 337 .
Platonici actionem, quę ad terminum quendam per media transit, motum nominant. Si
tempore transit, temporalem motum, si momento, motum appellant ęternum 355 .
Inter essentiam et esse 357 .
Orpheus Musas esse dicit Iouis et Memorię filias 392 .
De philosophis, de poetis
Romanos et Sabinos autrix 44 .
Pręclara reconciliatio fit iniuriarum obliuione etc. 56 .
11 .
Cur pudore suffusi oculos in terram demittunt 15 .
PROBLEMATA ARISTOTELIS
proletarii dicti qui pauperrimi erant, pauperiores
capitecensi 97 .
Contra eos qui Ciceronem improprie
locutum ausi sunt dicere 99 .
Poetę nobiles ab ignobilibus in certamine comediarum uicti indigne 100 .
Quibus temporibus fuerint Solon, Homerus, Hesiodus, Pythagoras, Archilochus, Aeshilus,
Fabii, Empedocles, XII tabulę, Sophocles, Euripides, Hippocrates, Democritus, Socrates, a
Gallis Roma capta, Eudoxus, Aristoteles, Philippus rex, Plato, Demosthenes, Epicurus, Zeno;
item poetę
continenti aere lumen accipit,
animus autem a disciplinis liberalibus. Studiorum liberalium amaras radices, fructus autem
dulces esse asserebat 46 .
Ferunt Diogenem ita statuisse, ut Aristotelem appellaret donum formę, Socratem modici
temporis tyrannidem, Platonem naturę priuilegium, Theophrastum tacitam deceptionem,
Theocritum eburneum detrimentum, Carneadem
regnum solitarium. Aristoteles rogatus, quo differrent
docti ab indoctis: Quo, inquit, uiuentes
nobili ingenio si adiiciatur modica exercitatio neque desit
pręceptoris copia, mature ad perfectam euadit uirtutis frugem 64 .
Dicebat ad perceptionem disciplinarum nihil esse alienius poetica nulliusque nos rei
maiorem inopiam perpeti quam temporis. Tanto discendi studio tenebatur, ut pręceptori
poscenti centum ducenta dederit 65 .
Dogmata Stoicorum. Philosophię ratio tripartita. Philosophiam animanti similem dicunt:
ossibus ac neruis logicen, carnibus ethicen, animę physicen
in Seneca 419 .
Viri ingenio clari sub Domitiano 427 .
Origenes 430 .
Origenis uelox ingenium 441 .
Numerario Cęsari oratorum sui temporis potentissimo 451 .
fraus in sororem 248 .
Agatocli perfidia in Offellam amicum 249 .
Celtiberorum defectio 288 .
Numidę per speciem transfugii in castra uenerunt suo deiceps tempore ad Poenum abituri
290 .
Publia et Licinia, quia ueneno uiros sustulerant, publice necatę 327 .
Bocchus dubius, Syllam ne Iugurtę traderet an Iugurtam Syllę 346 .
sine operibus 345 .
Oratio in aduersis 348 .
Etiamsi Dominus non exaudierit, non est cessandum. Frustra aliquis rogat pro eo qui non
meretur accipere 348 .
Oratio in tempore tribulationis. Nolite orare pro populo isto 352 .
Dicunt prophani posse Domino precibus resistere 371 .
Oratio pro omnibus 372 .
Potentia. Cornu
76 .
Passus, calamo percussus 103 .
Achitophel aduersus Dauid, Iudas aduersus Christum 108 .
Et cornua in manibus eius 129 .
Signa tempore passionis 148 .
Vir ascendens super equum ruffum 152 .
XXX argentei 171 .
Planctus in passione Christi 173 .
Aspersio sanguinis
In atrio altare ante faciem templi 101 .
Vt oremus sine cessatione 103 .
Conuersi ad templum orabant. Tria orandi tempora: tertia, sexta, nona 129 .
In cinere et sacco postulat Daniel 133 .
Oratio Susanę 142 .
Ora in abscondito 147 .
Petite, et
Custodi innocentiam, et uidebis ęquitatem 349 .
Exiuit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad
uesperam 399 .
Beati qui custodiunt iudicium, et faciunt iustitiam in omni tempore 401 .
Concupiuit anima mea desiderare iustificationes tuas in omni tempore 415 .
Et custodiam legem tuam semper in sęculum sęculi 415 .
Prouidentia. In eos qui
Exiuit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad
uesperam 399 .
Beati qui custodiunt iudicium, et faciunt iustitiam in omni tempore 401 .
Concupiuit anima mea desiderare iustificationes tuas in omni tempore 415 .
Et custodiam legem tuam semper in sęculum sęculi 415 .
Prouidentia. In eos qui negant prouidentiam 16. Ne dicas: Non est prouidentia 296 .
Cuncta iudicio Dei
Philosophi de finibus bonorum et malorum 152 .
Causa philosophandi boni finis 153 .
Perfidia. Quare Deus Romanum auxit imperium, cum idola colerent? 35 .
Merces temporalis pro meritis infidelium 36 .
In eos qui dicunt deos a se non propter pręsentem uitam, sed ęternam coli 40 .
Quid de idolatria senserit Hermes 59, Religio paganorum mortua
futurorum 120 .
Benedicti aut maledicti antequam geniti 128 .
Purgatorium. Ignis de altari 78 .
Purgatorium 146 .
Periculum tempore profectus 143 .
HIGINVS
Cadauer mortui, cum in sepulchro ossa Helisei tetigisset, reuixit 66 .
Iob: Scio enim, quod Redemptor meus uiuit et in nouissimo die de terra surrecturus sum
etc. 104 .
In tempore illo eiicient ossa regum et cęterorum de sepulchris. Et eligent magis mortem
quam uitam qui ressidui erunt 169 .
Propheta educitur in campum ossibus plenum etc. Hęc dicit Dominus: Ecce ego aperiam
tumulos uestros et
VI. Siquis uult me sequi
VIII. Vade, quęcunque habes, uende et da pauperibus, et habebis thesaurum in cęlo. Et ueni,
sequere me. Petrus: Ecce dimisimus omnia. Qui reliquerit domum, fratres, sorores, patrem,
matrem, filios, agros propter Euangelium accipiet centies in tempore
hoc et in sęculo futuro uitam ęternam X. Qui in agro erit, non reuertaur tollere uestimentum
suum XIII. Adolescens relicta syndone nudus profugit ab eis. Et Ioseph relicto palio nudus de
manibns impudicę feminę auf'ugit. Qui uult effugere manus iniquorum, relinquens
cum labore et dolore II. Mulier stans retro secus pedes
Domini ungit unguento pedes eius. Is est qui sequitur uestigia Domini in odore uirtutum
ungendo pedes, id est conseruando humilitatem VII. Ascendunt in nauiculam Domi ni calcantes
seculum. Dormiente Domino concutiuntur tempestate tentationum. Qui orationibus excitatus
mitigat fluctus, et fit tranquillitas VIII. Vocatus a Domino non permittitur discedere, ut
sepeliat patrem. Nemo mittens manum suam ad aratrum et aspiciens retro, aptus est regno Dei.
Exemplum de uxore Loth IX.
Duo in
agro, unus assumetur et alter relinquetur XVII. Si toti terrę dominaremur, ei renunciantes
nihil diagum esset in comparatione regni
diis autoribous misit. Quia Iouem, id est regem prodesse etiam solum oportet,
nocere, non nisi cum pluribus uisum est. Discant hi quicunque magnam potentiam inter homines
adepti sunt, sine consilio ne fulmen quidem mitti. Aduocent, considerent multorum sententias,
nocitura temperent et hoc sibi proponant, ubi aliquid percuti debet, ne Ioui quidem suum
satis esse consilium 96 .
Regum rabies 16 .
Nulli erga magistratus gratiores quam qui philosophię student
generationis participe, deinde ueram esse mentem in astris 323 .
Virtus maxima religio 324, 327 .
Moderata quidem seruitus est, quę Deo exhibetur, immoderata uero quę hominibus. Deus
quidem hominibus temperatis lex est, intemperatis uero uoluptas 337 .
De sacerdotibus 401 .
Porphyrius inquit: animus Deuum inquirendo purus efficitur, Deum imitando fit Deus.
Plato ait: Nihil habent homines religione
salutem semper respiciat, ut ad nautarum nauisque salutem respicit
gubernator. Tyrannus qui contra legem agit 77 .
Administrati popularis 78 .
Finis ciuilis actionis recte contextus est, quando fortium et temperantium ingenia
concordia conciliat 79 .
Quam recte princeps non suam, sed subditorum utilitatem quęrat 192 .
Pastor malus dissipans gregem. Pastoris boni officium, ut id quod custodit optime se
peruersitas ex mala educatione. Cambyses, Darius, Xerxes 278 .
Atheniensium gubernatio 279 .
Qualis debeat esse rex uel tyrannus. Talis sit, quales uult esse ciues. Cum in eodem
homine bene cum prudentia et temperantia simul potentia summa conuenerit, tunc demum,
gubernationis optimę optimarum legumque elucebit origo. Respublica Lacedemoniorum. Boni
demones pręerant hominum gubernationi sub Saturno 282 .
Qui bene seruierit, bene dominabitur
religio sit habenda 173 .
Quod religio sit et hominis sit 177 .
Solus Scipio sapit ac uiget 41 .
Cautum faciunt experimenta 38 .
Tempus consyderandum, priusquam opus incipias 37 .
Securitas emitur tempore 43 .
Sapere simul et misereri difficile 66 .
Sapientes soli et fortes sunt et uictores 62 .
Aut sapere minus aut plus posse oportet
IN PARTE PRIMA
Sacerdos male administrans. Psalmus XLVIIII 112 .
Sacerdotes eius induam salutari.
Spiritus meus qui est in ore tuo etc. Pater loquitur ad Filium: Et uerba mea quę posui
in ore tuo 165 .
Spiritus Domini super me 165 .
Deducam imbrem in tempore suo et pluuię benedictionis erunt, id est Spiritum sanctum
191 .
Dabo uobis cor nouum et spiritum nouum ponam in medio uestri 192 .
Post hęc effundam spiritum meum super omnem carnem
Sacerdos. Vos estis sal terrę. Si sal euanuerit. Vos estis lux mundi, ciuitas supra
montem posita, lucerna super candelabrum. Sic luceat lux uestra etc. V. Fidelis seruus et
prudens, quem constituit dominus super familiam suam, ut det illis cibum in
tempore. Beatus ille seruus, super omnia constituet eum XXIIII. Caiphas scindens uestimenta
sua est sacerdos qui Legem pręuaricatur uel deposito sacerdotio redit ad sęculum XXVI. Qui
collata Ecclesię ad usus conuertunt alienos, similes sunt sacerdotum, qui pecunia redimerunt
scias? O te miserum, si contemnis hunc testem 14 .
Quid enim prodest ab homine aliquid esse secretum: nihil Deo clausum est 34 .
reprehendit 74 .
Secretum senatus Papyrius puer matri urgenti non prodidit 10 .
Quomodo fiet ut inuisibilis sis 58 .
Nihil occultum, quoniam omnia reuelabit dies. Veritas temporis filia 72 .
Illatebrant se se, pro abscondunt 99 .
De clandestinis litteris 102 .
Silentium.
Non esse improbandam senectutem, quippe ad quam omnes uenire cupimus 43 .
Diogenes rogatus, quid esset in uita miserum: Senex, ait, egens 58 .
Pythagorę sententia est seniores honorandos quodque tempore pręcederet, id honorabilius
existimandum, sicuti occasu ortum, in sęculo principium fine, in uita autem generationem
corruptione 82 .
Empedocles professus pharmaca quibus senectus arceatur 85 .
inexplicabile 1 .
Persę archana regum mira cęlant fide 12 .
Aristoteles rogatus doctum ab indocto differre dixit quod uiuus a mortuo 233 .
Stilpo nihil suum esse dixit pręter scientiam 242 .
Metroclis illud est: Aliud pecunia parari ut prędia, aliud tempore et diligentia ut
disciplinas 251 .
Archimedi ab hoste honos exhibitus 288 .
Marcus Portius Cato 310 .
Superbus. Siluius Romulus siue Alladius in deorum
50 .
Spes in Deo 74 .
Neque speretis in ducibus 109 .
Nusquam tuta fides 109 .
Oculi omnium in te sperant, et tu das escam eorum in tempore suo 235 .
Spes fallax mundi 240 .
In silentio et in spe erit fortitudo uestra 259 .
Confide in Domino 261 .
Si nostra
Litterę in capite impressę 71 .
BASILIVS MAGNVS
Quęre alphabetum in fine eius operis.
PLINIVS
Expedi, inquit, lictor, secures. Et cum eum metu mortis attonitum uidisset,
incommodam ambulantibus radicem excidi iussit 14 .
APOPHTHEGMATA PLVTARCHI
Et iterum 99 .
Desertor fratris increpatus a matre. Aut morere aut timidi famam uirtute dilue. Idem.
Et rursum idem.
TVLLIVS IN TVSCVLANIS
morere aut timidi famam uirtute dilue. Idem.
Et rursum idem.
TVLLIVS IN TVSCVLANIS
TVLLIVS IN TVSCVLANIS
Temperantia non sinit immoderate facere quicquam 112 .
Temperans, moderatus, modestus, frugi idem 119 .
Temperantia nihil fieri turpe patitur 122 .
Temperantia sedat appetitiones 132 .
Moderatus, modestus, temperans, constans, continens, frugi idem signat 134 .
Moderatus non cadit in perturbationes. Temperantia moderatrix omnium commotionum
Temperans, moderatus, modestus, frugi idem 119 .
Temperantia nihil fieri turpe patitur 122 .
Temperantia sedat appetitiones 132 .
Moderatus, modestus, temperans, constans, continens, frugi idem signat 134 .
Moderatus non cadit in perturbationes. Temperantia moderatrix omnium commotionum 148 .
Timor. Qui id quod uitari non potest metuit, is uiuere animo quieto nullo
turpe patitur 122 .
Temperantia sedat appetitiones 132 .
Moderatus, modestus, temperans, constans, continens, frugi idem signat 134 .
Moderatus non cadit in perturbationes. Temperantia moderatrix omnium commotionum 148 .
Timor. Qui id quod uitari non potest metuit, is uiuere animo quieto nullo modo potest
107 .
Metus est opinio mali impendentis 120 .
135 .
Ad metum remedia 144 .
Quid sit metus 149 .
TVLLIVS DE FINIBVS
Quid sit metus 149 .
TVLLIVS DE FINIBVS
TVLLIVS DE FINIBVS
Noctes ad requies hominum institute 61 .
De horis cannonicis officii dicendi 155 .
Primus mensis anni celebrationi attributus 288 .
Tria tempora: ante Legem, sub Lege, sub Gratia. Obseruationes temporum contra
mathematicos 289 .
Sabbatum non iuxta litte ram obseruandum 290 .
Dies Dominicus resurrectione Domini sanctificatus. Quadragesima.
institute 61 .
De horis cannonicis officii dicendi 155 .
Primus mensis anni celebrationi attributus 288 .
Tria tempora: ante Legem, sub Lege, sub Gratia. Obseruationes temporum contra
mathematicos 289 .
Sabbatum non iuxta litte ram obseruandum 290 .
Dies Dominicus resurrectione Domini sanctificatus. Quadragesima. Pentecostes
291 .
ram obseruandum 290 .
Dies Dominicus resurrectione Domini sanctificatus. Quadragesima. Pentecostes
291 .
BIBLIA
conuersi sunt in fugam 224 .
Tempus. Principium mensium, anni constituit Dominus 11 .
Annus septimus annus remissionis Domini 27 .
Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora 105 .
Omnia tempus habent, et suis spaciis transeunt uniuersa sub cęlo. Cuncta Deus fecit
bona in tempore suo 133 .
Quare priora tempora meliora quam nunc. Dies bona, dies mala
Annus septimus annus remissionis Domini 27 .
Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora 105 .
Omnia tempus habent, et suis spaciis transeunt uniuersa sub cęlo. Cuncta Deus fecit
bona in tempore suo 133 .
Quare priora tempora meliora quam nunc. Dies bona, dies mala 134 .
Transmigrabis per diem, egredieris uesperi 186 .
Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora 105 .
Omnia tempus habent, et suis spaciis transeunt uniuersa sub cęlo. Cuncta Deus fecit
bona in tempore suo 133 .
Quare priora tempora meliora quam nunc. Dies bona, dies mala 134 .
Transmigrabis per diem, egredieris uesperi 186 .
MATTHEVS
iactantię, ambitionis IIII. Paraliticus, id est
torpore mentis pressus quęrit Iesum et prę turba cogitationum propius accedere non ualet. Per
tectum autem infertur, id est ablato litterę uelamine ad notitiam peruenit Saluatoris
inferentibus eum sacris doctoribus V. Orta tempestate excitandus est Domi nus, qui uentis et
mari imperat VIII. Dedi uobis potestatem calcandi supra serpentes et scorpiones et super
omnem uirtutem inimici, et nihil uobis nocebit. Verum tamen in hoc nolite gaudere, quia
spiritus uobis subiiciuntur. Gaudete autem, quia
XIII. Ancillę et serui insultantes Petro
signant demones qui nos tentant immittentes menti argumenta fidei contraria, ut negemus
Christum XVIII.
PAVLVS AD PHILIPPENSES
Draco abiit facere pręlium cum reliquis de semine eius,
scilicet ecclesię qui custodiunt mandata Dei et habent testimonium Iesu Christi. Et stetit
super arenam maris, id est super infructuosos moram fecit XX.
Tempus.
ecce nunc dies salutis etc. VI.
Epiphyre nympha Esacum fugiens timore confusa calcauit serpentem, cuius morsu concidit XI .
Hyppoliti equi territi repenti erruptione tauri ab undis ęquoreis. Cyppus in Tyberi
despiciens animaduertit cornua sibi in temporibus nata et tali prodigio territus obstupuit
XV .
tauri ab undis ęquoreis. Cyppus in Tyberi
despiciens animaduertit cornua sibi in temporibus nata et tali prodigio territus obstupuit
XV .
territus obstupuit
XV .
I .
Pythagorę sententia cuncta temporibus mutari, abire et redire XV .
SENECA
abire et redire XV .
SENECA
SENECA
Temperantia uoluptatibus imperat 85 .
Quid sit temperantia 38 .
Imperare sibi maximum imperium est 56 .
Nihil tam ęque tibi profuerit ad temperantiam omnium rerum quam frequens cogitatio
breuis ęui, et huius incerti. Quicquid facies, respice ad mortem 57 .
tempus differunt 78 .
Res omnium preciosissima tempus. Nemo restituet annos. Tria uitę tempora: pręteritum,
pręsene, futurum 79 .
Nihil perpetuum 81 .
De tempore quęstio. Cogita, quantum temporis tibi auferat mala ualitudo, occupatio
quotidiana, publica, priuata, somnus 85 .
Fluit tempus etc. 108 .
Temporis fuga colligenda, iactura uitanda
Res omnium preciosissima tempus. Nemo restituet annos. Tria uitę tempora: pręteritum,
pręsene, futurum 79 .
Nihil perpetuum 81 .
De tempore quęstio. Cogita, quantum temporis tibi auferat mala ualitudo, occupatio
quotidiana, publica, priuata, somnus 85 .
Fluit tempus etc. 108 .
Temporis fuga colligenda, iactura uitanda etc.
81 .
De tempore quęstio. Cogita, quantum temporis tibi auferat mala ualitudo, occupatio
quotidiana, publica, priuata, somnus 85 .
Fluit tempus etc. 108 .
Temporis fuga colligenda, iactura uitanda etc. 2 .
Breuitas temporis non amittenda in superuacuis, sed uirtutibus impendenda. Negat
Cicero, si duplicetur sibi ętas, habiturum se tempus, quo legat lyricos
occupatio
quotidiana, publica, priuata, somnus 85 .
Fluit tempus etc. 108 .
Temporis fuga colligenda, iactura uitanda etc. 2 .
Breuitas temporis non amittenda in superuacuis, sed uirtutibus impendenda. Negat
Cicero, si duplicetur sibi ętas, habiturum se tempus, quo legat lyricos 16 .
Id agamus, ut nostrum omne tempus sit. Non erit autem, nisi prius nostri esse coeperimus
nos
et pręterita delectant: hęc expectatione, illa
memoria 48 .
Nihil sibi quis quam de futuro debet promittere 50 .
Fugit irreparabile tempus 53 .
Non uacat aliquid ex tempore perdere 59 .
PLATO
50 .
Fugit irreparabile tempus 53 .
Non uacat aliquid ex tempore perdere 59 .
PLATO
Fugit irreparabile tempus 53 .
Non uacat aliquid ex tempore perdere 59 .
PLATO
PLATO
PLATO
98 .
Temperantię diffinitiones confutat, et primo, quod non sit quietudo 99 .
Deinde, quod non sit, ut sua tantu m quis agat 99 .
Cognosce te ipsum, idem quidem: Temperate uiue 100 .
Optimam omnium harmoniam esse animi temperantiam 198 .
Ornatus quidam est temperantia etc. 206 .
Temperantia instare harmonię quę
quod non sit quietudo 99 .
Deinde, quod non sit, ut sua tantu m quis agat 99 .
Cognosce te ipsum, idem quidem: Temperate uiue 100 .
Optimam omnium harmoniam esse animi temperantiam 198 .
Ornatus quidam est temperantia etc. 206 .
Temperantia instare harmonię quę diapason dicitur 206 .
Temperans
quod non sit, ut sua tantu m quis agat 99 .
Cognosce te ipsum, idem quidem: Temperate uiue 100 .
Optimam omnium harmoniam esse animi temperantiam 198 .
Ornatus quidam est temperantia etc. 206 .
Temperantia instare harmonię quę diapason dicitur 206 .
Temperans 208 .
Modestia 229 .
Cognosce te ipsum, idem quidem: Temperate uiue 100 .
Optimam omnium harmoniam esse animi temperantiam 198 .
Ornatus quidam est temperantia etc. 206 .
Temperantia instare harmonię quę diapason dicitur 206 .
Temperans 208 .
Modestia 229 .
Recte ab Hesiodo dictum dimidium nonnunquam plus esse quam totum: quando uidelicet
omnium harmoniam esse animi temperantiam 198 .
Ornatus quidam est temperantia etc. 206 .
Temperantia instare harmonię quę diapason dicitur 206 .
Temperans 208 .
Modestia 229 .
Recte ab Hesiodo dictum dimidium nonnunquam plus esse quam totum: quando uidelicet
totum comprehendere noxium est, dimidium uero moderate se habet
Modestia 229 .
Recte ab Hesiodo dictum dimidium nonnunquam plus esse quam totum: quando uidelicet
totum comprehendere noxium est, dimidium uero moderate se habet 278 .
Vita temperata 286 .
Terra quomodo sustineatur in medio 184 .
Terrę figura facies sex habens, nomine cubum atque talum 251 .
Terra 255 .
Sęculum aureum sub Saturno 282 .
Circuitus uniuersi interuallum annis solaribus sex et triginta milibus expleri uoluere
Platonici, quem magnum ac mundanum appellant annum 355 .
Motus temporis 393 .
Tempus et locus coepit cum mundo 434 .
Quibus in cęlo signis primus notatus est dies 435 .
DIONYSIVS
quoquam exire nec peregre proficisci solebant 76 .
Cur diei principium de media nocte numerant Romani 80 .
AVLVS GELIVS
AVLVS GELIVS
Die quarto de pręterito dicitur, die quartę aut quarti de futuro 62 .
Intra Kalendas, id est in Kalendis 72 .
sunconismóuz
, id est contemporationes. Digerit, quibus temporibus
excellentes Gręci et Latini claruerunt 106 .
Prima fax noctis 107 .
VITĘ PLVTARCHI
quibus temporibus
excellentes Gręci et Latini claruerunt 106 .
Prima fax noctis 107 .
VITĘ PLVTARCHI
et animę, et qui eorum hostes 57 .
Cur Deus dedit tentatorem 201 .
LAERTIVS
timet? 59 .
Quid sit timor? Quę eius species 72 .
Cleanthes, cum sibi probro daretur, quod esset timidus: At ideo, inquit, parum pecco
78 .
Pyrro in naui reliquis tempestate perterritis ipse impauidus 95 .
78 .
Pyrro in naui reliquis tempestate perterritis ipse impauidus 95 .
Diogenes Apolloniates ait terram esse rotundam atque in medio sitam stabilitatem
accepisse ex calidi circumferentia, ex frigido concretionem ac soliditatem 94 .
semper in ore: Sumptus preciosissimus tempus 49 .
Diogenes cuidam ostendendi sibi horoscopum: Vtile sane inuentum, ait, ne priuemur
coena. 63 .
Zeno ait: Nullius nos rei maiorem inopiam perpeti quam temporis 65 .
Tempus esse incorporeum; pręteritum et futurum infinitum esse, pręsens autem finitum
75 .
Quid sit hyems? Quid uer? Quid ęstas? Quid autumnus 76 .
Quid uer? Quid ęstas? Quid autumnus 76 .
Pytagoras primus Vesperum atque Luciferum idem sydus esse dixit 82 .
Alii Parmenidi hoc tribuunt 91 .
Protagoras primus temporis partes diffiniuit ac temporis uires exposuit 93 .
QVINTVS CVRTIVS
autumnus 76 .
Pytagoras primus Vesperum atque Luciferum idem sydus esse dixit 82 .
Alii Parmenidi hoc tribuunt 91 .
Protagoras primus temporis partes diffiniuit ac temporis uires exposuit 93 .
QVINTVS CVRTIVS
ac temporis uires exposuit 93 .
QVINTVS CVRTIVS
ad annorum notam 198 .
Athenienses, ne alieno mense cerimonias agerent, iubente Demetrio Ianuarium Nouembrem
dixerunt et deinde eundem Iunium 243 .
Antigonus respondit suam militiam non magis armorum quam temporum esse 252 .
Germani nescierunt autumnum 347 .
In Britannia noctes contractiores quam in Gallia 374 .
VALERIVS
Germani nescierunt autumnum 347 .
In Britannia noctes contractiores quam in Gallia 374 .
VALERIVS MAXIMVS
Germani nescierunt autumnum 347 .
In Britannia noctes contractiores quam in Gallia 374 .
VALERIVS MAXIMVS
est;
Achillem Homerus bellicos labores canoris fidibus relaxantem inducit, liber VIII, caput VIII.
Testis. De testibus, liber VIII, caput V.
CICERONIS OPVSCVLA
De testibus, liber VIII, caput V.
CICERONIS OPVSCVLA
Timor. Qui priuati timent, captant ciuitatem perterrefacere, ut publico metu suum
occultent 73 .
ORATIVS IN EPISTOLIS
Omne tempus perit, in quo uirtutibus non deseruimus 146 .
Mensis Nisan mensis nonus 150 .
Quar tus, quintus, septimus, decimus 164 .
Nouissimi dies Christi tempora 192 .
Hebdomadę Danielis 267 .
Hebdomada. Ogdoada 270 .
SECVNDA COMMENTARIORVM
Hebdomada, ogdoas]. Aiunt unum sęculum, id est humanę tempus ętatis LXX
annorum numero supputari 70 .
Hebdomada, ogdoas 100 .
Danielis hebdomadę 133 .
Septem tempora, id est septem anni 141 .
Cras in Scripturis futurum tempus intelligitur 148 .
Quomodo tertia die resurrexit. Synodochicos
totum intelligitur 156 .
sęcula sęculorum 192 .
Dum tempus habemus, operemus bonum 302, 216 .
Dies mala 240 .
Qui non putant esse tempus pręsens 242 .
Tempora meliora mores faciunt, non conditio 299 .
Tempus opportunum. Dies mali 301 .
Dies uanitatis 303 .
Dies mali 339 .
Tempus
Abraham usque ad diluuium anni duo milia DCLVI 2 .
A captiuitate X tribuum usque ad transmigrationem duarum anni CXXX, menses VI, dies X
89 .
Ab Aaron usque ad ędificationem templi anni DCXII. Item aliorum temporum computatio
181 .
IDEM DE ANTIQVITATE IVDEORVM
Conflictatio carnis et spiritus 180 .
Labor iustorum 194 .
Tempus. In eos a quibus dies obseruatur ad aliquid agendum 33 .
Non esse cogitandum de infinitis temporum spaciis ante mundum
77 .
De qualitate primorum dierum 78 .
De die septimo, in quo plenitudo et requies commendatur 63 .
De reuolutione sęculorum quibus omnia eadem specie reditura putantur a philosophis 88,
89 .
Tempus coepit 89 .
De sęculis sęculorum 90 .
Differentia temporum inter nos et Hebreos 110 .
Annus aliter apud alios computatus 111 .
De parilitate annorum 112 .
Ab Adam usque ad diluuium 2262 anni, secundum Hebreos 1656 anni
De parilitate annorum 112 .
Ab Adam usque ad diluuium 2262 anni, secundum Hebreos 1656 anni 114 .
A diluuio usque ad Abraham anni 1072 121 .
Ęternum pro tempore finito 125 .
Temporum supputatio, quando natus Abraham. Assyrii. Ninus. Isaac. Iacob. Esau 139 .
Donec 165 .
Numerus ętatum 199 .
Ab Adam usque ad diluuium 2262 anni, secundum Hebreos 1656 anni 114 .
A diluuio usque ad Abraham anni 1072 121 .
Ęternum pro tempore finito 125 .
Temporum supputatio, quando natus Abraham. Assyrii. Ninus. Isaac. Iacob. Esau 139 .
Donec 165 .
Numerus ętatum 199 .
139 .
Donec 165 .
Numerus ętatum 199 .
48 .
Non pecces in multitudine ciuitatis iniuste ei consentiendo 142 .
Murus templi diuidens inter sanctuarium et locum uulgi 193 .
Virago. Iahel occidit Sysaram adacto tempori clauo 45 .
Mulier Abelam deiecto capite Sebę, qui seditionem contra regem mouerat, obsidione
liberauit 54 .
Iudith arrepto pugione Holophernis percussit eum bis in ceruice et caput eius abscidit
est
annis XL in deserto 26 .
Non induetur mulier ueste uirili nec uir feminea 28 .
Palium Helię bis diuisit Iordanem, quod decedens reliquit Heliseo 62 .
Omni tempore sint uestimenta tua candida 134 .
Vanitas. Cupiens se seclusum a uanitate. Omnia uanitas. Cuncta quę sunt sub sole
uniuersa uanitas 132 .
Nihil permanet sub sole. Omnia hęc uanitas et afflictio
Humilitas bis 130 .
Iustus cadens coram impio 131 .
Humilis 132 .
Exiguo conceditur misericordia. Seruus tuus sum, homo infirmus et exigui temporis, et
minor ad intellectum iudicii et legum 138 .
Serua humilitatem, patientiam, longanimitatem, quonia m in igne probatur aurum et
argentum, homines uero receptibiles in camino humiliationis 141 .
futura I.
humeris increueunt alę, ne dissimiles patri essent VI .
SENECA
SENECA
De prophetis 401 .
Vaticinium per somnia, per sincopam 1 .
Fit etiam uaticinium ex melancholici humoris contractione, animam ab externis negociis
seuocantis, ut fuit in Socrate. Item per temperatam complexionem, per solitudinem, per
numinis admirationem et per castitatem mentis Deo deuotę 404 .
Victoriam optimam esse se ipsum uincere, turpissimam a se uinci 268 .
Duo sunt quę uictoriam
cupidum, populare atque tyrannicum 231 .
Quattuor figurę ciuilitatis 275 .
Sit ergo urbs procul a mari atque portu, non mercaturę pręsertim cauponarię dedita, non
luxuriosa, non diues. Sit temperata ciuitas et sobria et pudica, prę cęteris uere pia 280,
281 .
Coloni qualiter eligendi et disponendi 284 .
Vrbis designatio ac situs 292 .
Bonus ciuis qui
laborat. Cur aquilo crebrius quam auster spirat 62 .
Cur auster canicula oriente moueatur. Qua de causa Orionis exortu dies maxime
uarietur. Aquilo. Auster. Cur auster non incipiens, sed desinens imbrem
afferat. Cur tempore hiberno flatus ab oriente ueniunt, ęstiuo ab occidente 63 .
Cur nubes maximas Fauonius agit. Cur Fauonius serenus ac iocundissimus uentorum omnium
est. Cur idem horis postmeridianis, non mane spirare soleat, subsoleanus autem mane
77 .
Vestibulum 95 .
Quid sit municipium, quid colonia 98 .
Quid significent senatus, ciuitas, tribus, decurię, contio 109 .
Veritas temporis filia 72 .
Verant dixit Ennius, id est uera dicunt 108 .
Vestis. Demostheni probro datus nimius uestium et corporis cultus. Item Hortensio
oratori 3 .
Tyberi ad
suos effugerunt 27 .
Archidamia et quędam Lacenę uirgines 131 .
Mulieres Cimbricę sibi necem consciuere, ne in hostium potestatem uenirent 136 .
Amazones tempore Pompei 35 .
Vestis. Laconici pueri discalciati et nudi incedere assuescebant
13 .
Catonis senioris uestis non pluris quam centum dracmarum 91 .
Humilitas.
usus recuperata ualitudine cursu cum cęteris
certasse dicitur et uicisse 85 .
LACTANTIVS FIRMIANVS
priuare et ipsum filiis castrandum dedit 131 .
Alexander paternam cędem ultus 209 .
Olympiadis uindicta in Iollam defunctum ossa eius dissipantis 232 .
Venti. Foeda tempestas 269 .
Tempestas, qua Hannibal a Roma digredi coactus 289 .
Vi uentorum milites cum armis contorti et in aera librati 362 .
Circii uiolentia summa. Iapix. Cecias
Alexander paternam cędem ultus 209 .
Olympiadis uindicta in Iollam defunctum ossa eius dissipantis 232 .
Venti. Foeda tempestas 269 .
Tempestas, qua Hannibal a Roma digredi coactus 289 .
Vi uentorum milites cum armis contorti et in aera librati 362 .
Circii uiolentia summa. Iapix. Cecias 415 .
Venatio.
CICERONIS OPVSCVLA
Venti. Omnia uentorum concurrere pręlia uidi 21 .
Ventorum uis. Ac uenti uelut agmine facto 57 .
Aduersi rapto ceu quondam turbine uenti confligunt 76 .
Tempestas maris 86 .
Himber quo extinctum est incendium nauium 118 .
Virago. Penthesilea furens 64 .
Camilla 151 .
Camilla
signis astrorum iudicant 346 .
Futura prędicuntur, ut tandem durus ad credendum animus molliatur 348 .
Nolite audire turbam pseudoprophetarum uel diuinorum 352 .
Rerum et temporum ordo confusus in prophetis 360, 368 .
Ananias pseudopropheta ex adulatione prospera concinens 371 .
Ezechiel quando coepit prophetare 372 .
Soli Deo competit scire
371 .
Ezechiel quando coepit prophetare 372 .
Soli Deo competit scire futura 372 .
Pseudophrop hetę. Semeias 373 .
Eodem tempore Ezechiel in Babylone, Hieremias in Hierusalem prophetarunt 374 .
Obscuritas prophet arum 377 .
Victoria. Postquam luctatus est Iacob cum angelo, Israel nomen meruit accipere
COMMENTARIORVM HIERONYMI
Contra astrologos 32, 35 .
Ioannes heremita prophetans 39 .
Prophetia defecit 138 .
Sybillarum uaticinia 143 .
De temporibus prophetarum 144 .
nostrum in quo, ex maximis rei publicae tuae
laudibus minimas, ex multis paucissimas, pro ingenii mediocritate poeticis figmentis
depinximus; et praestita occasione, omnem hanc Ferrariensem expeditionem, quantum
panegyrici angustiae patiebantur, inservimus, ea servata temperantia ut nec hostibus per
contumeliam acrius insurrexerim. Non enim truces iambos in quemquam vibrabam, verum tamen
singularem felicitatem tuam, summam honestatem ac iustissimas causas prosequebar; quod
legenti facile ex ipso poemate constabit. Sed longiore
iustissimas causas prosequebar; quod
legenti facile ex ipso poemate constabit. Sed longiore videor mihi praefatione usus quam
cum districtissimo principe deceat, satis superque felicem desideri; eventum habiturus si
vel in solo legendo carmine quicquam tibi succisivi temporis dabit.
plausuque sequuntur,
proxima rura liquor,
floriferam uere maritat humum,
carmina uates,
debilitata malis.
uultu,
luctus.
et cuia resultet
per uasta incendia et inter
maior
aethere uilla salubris
luci,
Tempe,
radicitus indole prima
te simulati rumor asylli,
Tethys?
amota quamuis regione moramur,
capitur dulcedine: ut aurum
pelagique adfligor ab ira:
uana habuere metus.
cingit
unus, una uita,
inter ociandum,
iunget nox luce beatior omni,
8.
negas uelocis dona Iuuentae,
praeripis ungue rosas?
non carpis ab arbore foetus?
fugacis
iuuenescet ahenis,
senium turpemque senectam?
et assiduo mulces confecta labore
ex animo.
doma;
fontium recenses
dehinc seces et urras.
fontes
Venerem putes: proteruit
Priami uel Nestoris aetas
sanguine surgunt
3.
nobis nocuere furores
licet horrida frigore multo,
hostis discere uires
singula belli
gressu grauiore moratus,
excusabile multis,
spatientur habenis,
9. Michaeli Bono Rectori
laeti?
ruri
computet annos:
uenalis sanguine multo est
iterabo laetus ad aras
et luctus dememinisse mei,
nec te sic Roma labore fatigat
laboris
amoris,
manus?
parce, uiator,
aulae,
37,4 focis in
margine: modis
in urbe moranti
loco,
Saulum lapidatio perdit,
cathedrali: hoc modo etc. Plurimi veniebant, et dicebant cum lacrymis Crucifixum in praefata
illustribus Virginibus, ut fuit D. Costantia
Hortensia item filia Hortensii summi oratoris in sinu patris enutrita, quae prae aliis eloquentia floruit, et causam Matronarum in curia egit cum magna auditorum admiratione. Huic accedit Sapho Poetissa, quae carmine suo omnibus seculis futuris se celebranda dicit. nec tacetur Aspasia, Socratis tempore doctissima foemina. Puto, non te futura secula silebunt; intendisti animum tuum bonis artibus, et non lanificio muliebri, aut operi mechanico. Nam iuxta Lactantium Firmianum in tenebris et morte uersabuntur qui animi bona negligunt et corporis amplectuntur. Fuerunt Amazones bellatrices et
praepotentem.
doctissimo ac eloquentissimo viro domino Petro Barocio preclaro
patricio Veneto Gorgis Sisgoreus Sibenicensis plurimum se commendat
conantur, consyderata gentium modernarum infoelicitate arbitrantes fortasse Dalmatiae spinam non potuisse huiusmodi produxisse rosam pulcherrimam. Pudet me et dictum
Ab ortu autem habet Epyrrhum, Ephyrrhus unde Epyrrhotae populi dicuntur, quibus post diluvium Pheton Pheton primus imperasse dicitur, Pyrrhus Pyrrhus longo post tempore, qui apud Glauciam, Illyriorum regem, Glaucia rex fuit educatus. Et admiratus Pyrrhi indolem, filiam ei uxorem tradidit Antigonam, Antigona
antiqui oppidi continet cadavera, in quo puteus est altissimus longo reste movendus. Insula portuosa et piscosa, vino optimo abundans et pinetis conspicua silvestribus.
Est quoque Pervium Pervium insula, colonia Sibenici nobilium ea praesertim tempestate, qua in civitate debacchatur pestilentia,
ubi horti cultissimi, vineta aegregia et oliveta utilia et aedificia grata navigantium conspectibus.
Aurea insula
faucibus portus Sibenici adiacens, saxeis collibus turrita et XII flamminibus dicata, fertilis quidem amigdoletisque et vinetis et olivetis abundans. Est insula portuosa et piscosa habens in colle vetustissimi oppidi vestigia iam solo aequata. Haec insula saepius mihi tribuit domicilium morbi tempestate, in qua post rei divinae operam inter scopulos montium et arborum umbras suavissimas Musas colere solebam.
C. XIII.
DE LOCIS SIBENICO CONTIGUIS
Apud portam urbis area
a roseo fonte: Fons roseus de rupe tenui rivulo erumpens in suburbio proximo
et contiguo, supra quem phanum extat antiquum in honorem diei dominicae fabricatum eo quidem tempore, quo Illyrii ex sua regione Graeculos protervos profligarunt.
Magnus item portus Portus est XII milliariis in longum protensus, undique clausus, sed ab Hadriaci maris proluvie angustissimis faucibus apertus, in quarum ore duo hinc et inde
Veneti ditione vitam degere? Quorum civitas semper extat libera, numquam tributo mancipata, semper Christiana, numquam ydolorum superstitione foedata, pelagi regina, diviciarum omnium officina, mundi deliciae, iustitiam semper fovens et religionem.
Et tempore isto quid gratius quam sorte divina praetorem habere Antonium Calvum, Antonius Calvus virum religioni deditum, in audiendo benignum, in exquirendo acutum, in iudicando aequum, vitae integrum, Musarum studiosum, moderatorem morum peritorumque patronum et Sisgorei,
terram feriunt. Quam rem describens
cythara recinebat eburna
quanta per aequora uidi!
aequora flatu.
signa canes. Quis nube cruenta
robur
quam pro archano cum his signo qui sua
administrarent negocia habere dicebat: a quibus triginta quinque aureorum milia
eidem quam primum exigere: cauteque ac omni sublata mora secum affere
mandauerat: ut adsint tum classi tum amicis in tempore: dato quoque ex famulis
ei uno quem ipse pro comite ellegisset: accipiens ab eodem petro in discessu
quicquid seu domi seu in taberna lanaria praecipuum rerum suarum alienarumue
habuisset: uti superfluum cum nulla tenus se passurum
dedit, tenerosque sub annos
portum, cuius iam tum amore ardebas invitis parentibus et omni tua familia aufugisti et, quod mirum in ea fuit aetate, dum Thomam Aquinatem, sanctissimum illum simul et doctissimum hominem, imitari obstinatius contenderes, charissima quaeque deseruisti; in qua religione quantum brevissimo temporis spacio et vitae sanctimonia et optimis artibus, quae sine probitate non discuntur, excreveris, nemo, qui aetatis tuae conscius est, ignorat. Quemadmodum postea Patavii, Venetiis, Perusiae, et in Bononiensi urbe versatus sis, quantamque inde laudem reportaveris, quales fructus legendo ad
cruentissimum hostem sevissime perpetrata: quę si numerare vellem dies et calamus me deficeret. Non mihi si linguę centum sint oraque centum, ferrea vox, omnes scelerum comprehendere formas. Taceo, quot provincias vel ferro vel vulcano devastaverit. Taceo infinitum numerum tam nunc, quam aliis temporibus nostris captivorum. Pretereo pręgnantium pignora ex inciso ventre matrum detracta extinctaque, quotiens mamellas inciderit Turcus impius sanguinemque parentum pro lacte lactentibus porrexerit, quotiens arreptos per pedes infantulos capite saxis colisit matresque cervice natorum
pueri eciam ipsi vultibus ac gestibus innuunt leticiam. Tanto
namque ipsius nature imperio intime quedam gaudii flamme in cuiusque vultibus
excuti maxime solent, quando communis omnium salus lapsa pene erigitur ac
servatur a discrimine tempestatum portum tandem securitatis ingressa componitur.
Sacrarum deinceps virginum impollutus ordo gloriam Deo cnait et tantum pro
felicissimo incolumitatis tue statu securus preces effundit, in quo tota earum
salus sita
regem et dominumsuspiciamus velut arcem
salutis nostre tutissimam. Ac veluti Ledei
quidem iuvenes, geminum celorum sydus, naufragis carinis et trepidis nautis
asperimoque maris celique turbine ac tempestate iactatis leti felicesque
fulsisse solent, ita et tu nobis hoc tempore vehementer laborantibus,
fulgentissime princeps, totus serenus salutem eciam afferens tamquam e celo
missus apparuisti. Cuius eterno splendore et inmenso
tutissimam. Ac veluti Ledei
quidem iuvenes, geminum celorum sydus, naufragis carinis et trepidis nautis
asperimoque maris celique turbine ac tempestate iactatis leti felicesque
fulsisse solent, ita et tu nobis hoc tempore vehementer laborantibus,
fulgentissime princeps, totus serenus salutem eciam afferens tamquam e celo
missus apparuisti. Cuius eterno splendore et inmenso quodam lumine tenebre
nostre interiores procul a nobis eicientur et ad
In gaudium
diffunditur inauditum quidem Christiana resp/ublica/, serenissime rex, hoc tam
excelso et sperato munere ab optimo maximo Deo
sibi concesso, cui quidem inmortales agit gracias, qui Wladislaum hac tempestate
prestantissimum ac omnium sapientissimum principem, Kazimiri regis olim
Polonorum eminentissimi filium, tantum extulit provexitque, ut eo duce
felicissimo ac fortissimo quicquid sibi bello et armis fuerit occupatum, bello
mentis an vultus
obtutibus admirentur. Sed mihi exire maturanti in acta virtutum tuarum multa se
offerunt maiorum tuorum cum bello tum pace egregia monumenta, quorum
quoddam ac spectaculum nobis propositus
esse videaris, in quo contemplemur (ut hoc iterum dixerim), quantum in homine
virtus possit. Hec a te plurima virtutum decora parata si velim persequi,
sacratissime rex, et me dicentem angustia temporis deseret et ingenioli mei
mediocritas nimio pondere depressa succumbet. Quas qui iam dudum amplecti velit,
mentem sibi a Deo inmortali exoret, que tantam
molem sustinebit, optare eciam vitam per
quam necessario dicendum, quod
virtutum tuarum eternitati novum quendam et inusitatum nec alias aut raro
cognitum addit splendorem. Cum enim bella fiant, ut in pace vivatur nec Romano
imperio absque Cannensi clade pax successit, eo temporis cum
quoniam bellum leviter et sine cruore gesserat, myrto Veneris Genitricis
coronatus divus Augustus
et tonitrua ignibus
micancia calcat, sic tuus ille animus omni furore adversoque motu depulso liber
emersit et victor tandem magnitudine sua fruitur. Nam cum videres regni tui
sublimitatem infestatam ab hostibus, per asperrima hiemalis tempestatis frigora
et inter oppositas continuasque nives imbresque tantos, quantos Pleiades,
nimbosa celorum sidera, solent effundere,
paciens eciam ultra fidem laboris et viarum turbinis oblitus, ut opem
navigium in littore maris nactus Brundusium versus ad accersendas
militum copias, que ibi cessabant, transvehi maturasset, adversa
procella reiectus infecto eciam voto rediit in Epirum. Tu vero et superata
itinerum tempestate et traducto in Pannoniam exercitu victoria es magna tui cum gloria potitus. Nunc itaque rebus tuis
clarissime gestis et victor frueris et triumphator.
Sed est, est, inquam, ac recedat
alterum victuros homini dies, alterum affert perituros. Tu itaque Alciden Iove
natum imitatus erexisti nomini tuo altissimam conspicuamque arcem opere
magnifico, quam nulla vis, nulla unquam expugnabit etas. Si tuis igitur
temporibus magnus ille Pompeius viguisset, te sibi parem ultro nimirum
delegisset, si Gaius Cesar, te libens tulisset superiorem, si denique Porcius
Cato, vite sue pro viribus te dominante consuluisset, ne dicam mortem sibi
conscivisset.
habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur.
Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior.
Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc
tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro
adhuc inventa predicatur. Sola enim tuum illum animum semper invictum superavit,
sola effecit, ut tu rex Albertum, fratrem tuum optimum, regem alterum erigeres
et
hoc inmortale obsequium, hec
indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam
accipienti et propius eum inhabitant, a quo exeunt, quam in quem conferuntur. Ac si hoc tuo tempore Quirinus ille,
Romani conditor imperii floruisset, Remum fratrem te quidem imitatus in regni
partem admisisset. Neque arma inter fratres de Thebano imperio invicem
concertancia surrexissent, si tua hec in fratrem pietas Etheoclen
nos gradus proferremus, preclarissime princeps, finem dicendi
facturi, ne te rebus christianis prospicientem longiori oracione detineamus, cum
presertim nullius oracionis laude indigeas per te ipsum et laudabilis et gloria
plenus et hec temporis angustia non parum nobis auferat de multitudine virtutum
tuarum. Maximum itaque hoc tempore beneficium in nos contulisti,
munificentissime princeps, cum ad nos pedestres copias tuo sumptu mittendas
instituisses, uti civitati
prospicientem longiori oracione detineamus, cum
presertim nullius oracionis laude indigeas per te ipsum et laudabilis et gloria
plenus et hec temporis angustia non parum nobis auferat de multitudine virtutum
tuarum. Maximum itaque hoc tempore beneficium in nos contulisti,
munificentissime princeps, cum ad nos pedestres copias tuo sumptu mittendas
instituisses, uti civitati nostre perpetuo corone tue famulanti subvenires et in
lubrico securitatis certamine laboranti
habemus
tibi, clementissime rex, gracias maximas et inmortales et si quando detur
occasio, referreus, imo habebimus, dive rex. Quis enim tanto principi referre
potest? O Ragusam felicissimam, o beatissimam civitatem, cuius hoc tempore a
divis et semper regibus progenitus princeps non est oblitus, cuius meminit
sanctissimus rex atque idem potentissimus et tot coronis insignis, in tanta
eciam rerum suarum mole occupatus, quam inmortali
numen veneremur non casu
aliquo aut forte, sed consulto celorum nomini Romane nutanti pene concessum.
Quid enim aliud a Deo inmortali Rachusa tua sperare potuisset, optime princeps,
quam quod ei hac tempestate ultro quidem et opportune prestitisti et sic nimirum
effecisti, ut metus cum tranquillitate, merores cum leticia, languores cum
gaudio, angustias cum largitate, labores cum quiete, bellum eciam inminens cum
pace commuteret.
mari conspexisset, non periculi, non suiipsius memor
statim sese in undas proiecit quo celerius ad illum, cuius incredibili amore tenebatur,
perueniret.
Reputans igitur ipse mecum penas Redemptoris nostri et
crucem illam sanctissimam tota mentis contemplatione percurrens temperare mihi
quidem non potui. Videbam enim Saluatorem nostrum per mare illud rubrum inter
mortiferas tempestates trophea salutifere passionis sue gestantem eiusque fretus
bonitate his fluctibus et huic pelago committere me non dubitaui. Neque enim diffido,
que ipsius in omnes est benignitas,
ad illum, cuius incredibili amore tenebatur,
perueniret.
Reputans igitur ipse mecum penas Redemptoris nostri et
crucem illam sanctissimam tota mentis contemplatione percurrens temperare mihi
quidem non potui. Videbam enim Saluatorem nostrum per mare illud rubrum inter
mortiferas tempestates trophea salutifere passionis sue gestantem eiusque fretus
bonitate his fluctibus et huic pelago committere me non dubitaui. Neque enim diffido,
que ipsius in omnes est benignitas, quin mihi hodie sicut quondam Apostolo suo opem
in medio mari sit allaturus.
Quanquam non
fuisse: Nunc ad mortis ipsius conditionem breuissime percurrendam que
altera incepti sermonis est pars deflectat oratio: Vos queso audite et diligenter
sicut hactenus fecistis attendite.
Sentio me Beatissime pater asserende ueritatis studio longiuscule prouectum et plus
temporis quam par erat in re minime dubia consumpsisse: propterea non repetam
altius ut equidem erat in animo ea que Saluator noster pridie quam pateretur pro
humana salute mirabili prouidentia operatus est: omissisque omnibus uel factis uel
dictis ipsius que mysteriorum sunt plena ab
quo paucissimis uerbis uanas rationes: quibus
stultissime nobis obstrepunt propriis auctoribus: et suo (ut ita dixerim)
mucrone iugulatas conspiciant. Docebo enim idipsum quod a religione nostra
abhorrent quod in tenebris uersantur. quod Christum ueram lucem ignorant multo antea
tempore a maioribus suis predictum fuisse. Vbi es sancte uates Hieremias? quid
dicis? quid clamas? Preuaricatio inquit est in medio domus Juda ait dominus:
negauerunt me et dixerunt non est ipse. Et que sit preuaricatio et que domus Juda
et quem negauerunt neque ambiguum neque obscurum est.
An uero clementissime aures tue: que cunctis hominibus patent mihi uni
precluduntur? O uos omnes qui transitis per uiam attendite et uidete si est dolor
sicut dolor meus. Nonne hec uerba omnes comprehendunt calamitates? Non
uidemini nunc uobis uniuersos audire miseros? Quis tam fuit tempore illo durus et
ferreus: quis tam inhumanus preter impios iudeos. preter sceleratos iudeos. preter
sacrilegos iudeos: qui non eius fletu ac querelis commoueretur? et quis fuit quin
lachrymas emitteret? quin tantum hunc dolorem. tantam hanc calamitatem pio aliquo
affectu prosequeretur?
totusque terrarum orbis calamitatum
suarum remedia hoc proposito exemplo requirat.
Videtis ergo amplissimi patres Saluatorem nostrum hec omnia pro nobis: que nemo
mortalium nec pro salute propria sustinuisset non minori mansuetudine quam patientia
pertulisse. Quapropter cum satis pro tempore de die hoc sanctissimo dixerimus:
quanquam pro materie amplitudine non satis: si unum illud quod modo
succurrit addidero statim faciam loquendi finem: quod equidem ea potissimum causa
inuitus omiserim ne scelus iudeorum post hominum memoriam inauditum crudelitatemque
his omnibus que
aenuchia 4 flamma tuos,
in cęlo animę exultant, horum non sine multo mentis stupore tum
uetera tum noua narrantur miracula utpote omnem naturę uim atque modum
supergressa. Nam primum, quod ad uitę probitatem spectat, quę tanta unquam
constantia, fides, temperantia, animi magnitudo, iustitia, mansuetudo,
misericordia, liberalitas in ullis fuit, quanta in istis extitit? Nullis
tyrannorum cessere minis, ut obedirent Deo, nullis largitionibus corrumpi,
nullis uoluptatum illecebris deliniri
omnibus post ascensum Domini distractis ac diuenditis pecuniam ad pedes
apostolorum proiecere in terram, ut corda errigere possent in cęlum, quo
Christum iam pręcessisse conspexerant. Hunc morem sedulo a fidelibus ea
tempestate obseruatum Lucas in Apostolorum Actis testatur dicens: Omnes
etiam, qui credebant, erant pariter, et habebant omnia communia.
Possessiones et substantias uendebant, et diuidebant illa, prout cuique
Deum et operatur iustitiam, acceptus est
illi. Eadem quidem de causa et beatum Eustachium tradunt ex
gentili Christianum factum, ex Christiano martyrem immortalitatis palmam
assecutum. Cęsaris enim Traiani temporibus magister equitum super cornibus
cerui, quem uenando insecutus fuerat, Christum in cruce fulgentem uidere
meruit. Qui dum ob ipsius erga inopes beneficia ei se apparuisse diceret et
mysteria ueritatis reseraret,
quam esurientem non pauisse.
Dominicus Hispanus, dum Valentię bonis artibus perdiscendis operam daret,
ciuitas annonę caritate laborare coepit. Ille multorum famem miserans, cum
pecuniam non haberet, qua indigentibus pro tempore subueniret, libros
uendidit nec dubitauit litterarum studiis studium pręponere pietatis. Et
quoniam scriptum est: Qui pronus est ad misericordiam, benedicetur,
ad tantam deuenit perfectionem, ut ordinis fratrum
laudis genere Martinus nec a nobis nunc silentio
prętermittendus est. Cuius pietatem militis adhuc an iam Turonensium
episcopi magis mirer, incertus sum. Constantino et Iuliano imperantibus
stipendia faciebat, quando brumę tempore pauperis nuditatem dimidiatę
clamidis suę parte operuit. Et in quiete Christum se in paupere texisse
agnouit, dum eadem illa lacinia indutum cernit dicentemque audit: Martinus adhuc catechumenus hac me
comparabat, ut eis liberius
subueniendi causas haberet/./ Siquando pecunia non suppeteret, uestimenta
uendebat/./ Cernens pauperculum quendam nudum efferri, detracto sibi capitis
uelamine inuolui iussit cadauer. Quo tempore fame laboratum est, uim magnam
frumenti diuisit. Et id quidem absente uiro atque inconsulto, uel quia
approbaturum speraret, uel quia, quod unius erat, aliis quoque commune esse
debere facile persuaserat necessitas
Ego enim a uobis debui commendari; nihil enim minus feci
ab iis, qui sunt supra modum apostoli, tametsi nihil sum. Quibus
sane uerbis testatus est minime de se loquendum, nisi cum incumbit
necessitas. Sed et tunc ita temperandum, ut et res dicatur et euitetur
iactatio.
Tali quidem temperamento usus Ioannes Aegyptius monachus, cum Spiritu Sancto
reuelante multis futuri euentus responsa daret, inferebat non suis meritis
apostoli, tametsi nihil sum. Quibus
sane uerbis testatus est minime de se loquendum, nisi cum incumbit
necessitas. Sed et tunc ita temperandum, ut et res dicatur et euitetur
iactatio.
Tali quidem temperamento usus Ioannes Aegyptius monachus, cum Spiritu Sancto
reuelante multis futuri euentus responsa daret, inferebat non suis meritis
eam reuelationem sibi factam, sed illorum, qui rogatum aduenerant. Morbo
affectos coram
episcopus forte ex itinere eodem loci diuertisset atque itidem
suaderet, quando iam tantę autoritatis uiro aperte refragari difficile erat,
diem ad deliberandum impetrauit. Dum autem in solo loco genibus prouolutus
toto eo tempore secretę precationi intendisset, inuentus est efflasse
animam. Hoc ipsum petenti illi diuinitus indultum credi par est; uerenti
utique, si episcopum gereret, quę episcopi sunt, pręstare non posset, aut si
fragore funditus concussum reliquas oppressit ruina, ut ex
tanto numero, ne una quidem saltem extremum in mortem anhelitum ducens post
casum illum sit inuenta. Itaque contusis miserabiliter artubus una omnes tam
paruo temporis momento extinctę, tunc demum auaritię, cum uitę finem fecere.
Quis hęc audiens non contremisceret, quis prauum animi propositum in melius
non commutaret? Scio tamen et uehementer doleo esse quosdam, qui etiam multa
metuunt quantum diuitiis, tantum animi solicitudinibus abundant.
At uero Hilarioni pauperculo, tametsi pene nihi: esset, cum tamen nihil
appeteret, nihil deerat. In secretiori Sicilię angulo manens succisiuis
temporibus ligna colligebat, ut uenditis uitam sustentaret ac demum
mereretur audire: Labores manuum tuarum quia manducabis, beatus es, et
bene tibi erit. Detestabatur autem monachos, qui infidelitatem
quandam prę
totidem peregit annos. Mortuus postremo indicauit, quod uiuens cęlauerat,
relicto breui chyrographo, quo quis esset, quidue egisset,
descriptum continebatur, ut tunc demum se manifestum faciendo, cum pro
temporali inopia diuitias esset recepturus sempiternas, et patri adhuc
orbitatem suam lugenti causam pręberet consolationis et nobis materiam
imitationis.
Pari paupertatis uoto ardens Minorum pater Franciscus. Et nescio, an
nuditatem
operuit. Hoc tenore uitę in Dei seruitio tandiu perdurans non effugisse mihi
uidetur martyrium, sed protraxisse et, qui diei unius mortem non tulerit,
mortem annorum septem et nonaginta tulisse. Tanto quippe tempore hic
perpetuus eremi cultor, humanis inspectibus semper inuisus, quotidianis
corporis mortificationibus sese afficere, ut in ęternum cum Christo uiueret,
non cessauit.
Antonius uero triginta
Hoc congrediendi genus ueteranos desyderat, non
tyrones. De ludo monasteriorum Hieronymus noster inquit: Volumus huiuscemodi
egredi milites, quos eremi dura rudimenta non terreant, qui specimen
conuersationis suę multo tempore dederint, qui omnium fuerint minimi, ut
primi omnium fierent, quos nec esuries ali/ quando nec
saturitas superauit, qui paupertate lętantur. Quorum habitus, sermo, uultus,
incessus, doctrina uirtutum
illum
dormire aiebat, modum modestiamque ab eis exigens, sicuti cęteris in rebus,
ita etiam in dormiendo. Quod si breuis etiam somni ronchus uiris religiosis
uitio datur, quomodo non dabitur nimia dormitio? Cui quantumcunque temporis
indultum fuerit, tantum a spiritalium actionum exercitatione computabitur
cessatum. Scriptum autem est: Mane semina semen tuum, et uespere ne
cesset manus tua!
putaretur quam iacuerat. O te felicem, Germane, qui in cinere
dormiens in uitam euigilasti sempiternam, ascendens ad illud Christi
beatorumque omnium immensum, inęstimabile cęleste diuinumque contubernium!
Quam exigui temporis labor quam ingentis iocunditatis tibi peperit quietem!
Ad quam perueniendi cupiditate incensus non mediocre ordinis Prędicatorum
ornamentum Vincentius diem pene totum sermonibus ad populum faciendis noctem
multam
pręscripsit, et uespertinum, uespere facto orans in
monte, et nocturnum, pernoctans in oratione, et antelucanum, ualde diluculo
surgens et in desertum locum secedens, ut ibi oret, et pene continuum,
dicens: Vigilate omni tempore orantes!
Assiduitate denique in orando opus esse tum uerbis docuit, tum exemplo
significauit. Dormientibus apostolis ipse uigilans iterum et tertio eundem
repetendo sermonem orasse dicitur.
legimus, nunquam
procubuisse, ne minus orare, quam uellet, cogeretur, quoniam cubanti citius
obreperet somnus. Quietis mollitiem standi frangebat labor, standi laborem
leuabat auiditas deprecandi. Miraculum auxit toto eo tempore nihil gustans,
pręterquam Dominicis diebus sacrosanctam eucharistię communionem, quę illi
simul et animę cibus et sustentamentum corporis erat.
Par obsecrandi cura Sisinium, Elpidii abbatis discipulum, commendat.
equo frustraque calcaribus fatigato, ubi bestiam,
ut inde se moueret, compellere nequiuit, semetipsum reprehendens desiliit et
missam perfecte integreque audiuit. Atque eodem equo statim, quo optabat,
est auectus. Et in tempore domum reuersus rei gerendę occasionem non amisit,
sed promptiorem expeditioremque, quasi pręuenisset, habuit.
Hac eadem in re Ioannis, patriarchę Alexandrini, imprimis laudanda est
solertia, qua populum, audito
refertam pręstitit, ut sola eligi mereretur, quę
Deum et hominem pareret et uirgo permaneret. Sic illa igitur sacris
uirginibus, sicuti est humilitatis integritatisque et cęterarum uirtutum,
ita et bene dispensandi temporis exemplum, ut scilicet nec semper orent, nec
semper operentur, nec semper legant, et tamen semper hęc omnia, nequis
unquam sit ocio locus. Quoniam multam maliciam (ut Ecclesiasticus
inquit) docuit
uidit et remedium accepit salutis.
Ad orationem Helię prophetę annos tres et menses sex non pluerat super
terram, donec rursum orauit, et cęlum dedit pluuiam et terra fructum suum.
Sareptanę uiduę, quę illum famis tempore hospitio susceperat, hydria farinę
non defecit nec lecythus olei fuit imminutus, et quę fame moritura erat,
hospitis beneficio uixit. Insuper filium suum defunctum, ipsius precatione
uitę restitutum accepit. Eodem
Porro idem in carcere positus, catenis duabus uinctus, a militibus
custoditus, orante pro eo Ecclesia, ab angelo de cęlo misso liberatus est.
Andream, fratrem eius, ferunt cuidam, cui Nicolao nomen fuit, qui toto uitę
tempore libidinibus deditus ab his discedere, cum etiam uellet, non poterat,
deprecando continentiam a Domino impetrasse et illum, poenitentia ductum,
castitatem deinceps perpetuo custodisse. Plerique elata corpora oratione ad
inopiam ingens copia secuta sit. Idem;
quoniam Cuculli castelli agrum locustarum agmina deuastabant, iussit omnes
loci incolas una secum ad ecclesiam pergere. Dumque ibi simul orarent, omnis
illa locustarum tempestas inde sublata fugam fecit. Ac ne casu aliquo
discessisse uiderentur, pars earum non minima in cuiusdam agro resedit, qui
cum aliis ad orandum non uenerat. Tantumque homini illi obfuit non orasse,
quantum cęteros
Benedictus Octauus, pontifex maximus, postquam uita defunctus est, apparuit
Ioanni, Portuensi episcopo, seque, ne ęternis poenis addiceretur, Odilonis,
Cluniacensis abbatis, intercessionibus consecutum dixit et tantummodo
temporarię afflictioni, donec uitę maculas diluat, deputatum. Id ubi
resciuit abbas, pro illo solicitus orauit simulque monachis, ut pariter
orarent, iniunxit. Et ecce non multo post idem Benedictus ingenti fulgore
renitens
sacrificium Domino offerebat. Cumque magnis quibusdam occupationibus
impeditus offerre intermisisset, illa per noctem quiescenti appacens
conquęsta est iam triginta dierum inediam se sustinere (tantum autem
temporis ab oblatione missę cessatum erat) proinde petens, ut ipse tandem
necessitati suę subueniret. Quo uisu ille admonitus easdem pro sorore
supplicationes nullo non die celebrans iterum ipsam uidit, et primum quidem
in
fulguris morem promicante. Hoc demum remedio frater pauoris molestia
liberatus, ac securior factus, ad Dominum migrauit. Quę res documento est
tunc maxime nobis opus esse precibus sanctorum, cum e uita discedimus, nullo
tempore acrius in nos insurgente demonum pugna.
Nec solum demones, sed quandoque etiam homines cum orantibus congredi non
ausos legimus.
Sauinianum martyrem multos ad fidem Christi a gentilitatis errore miraculorum
solus et cuius potentiam,
sapientiam, bonitatem admirari licet, comprehendere non licet.
Caput
orationem et ieiunium.
His iam dictis exemplis Agathonis sententia probari potest, qui interrogatus:
Cuinam spiritalium actionum plus laboris inesset; precationi,
respondit. Quoniam precationis tempore ipse nequam spiritus plurimum nobis
negocii exibet, nunc aperte oppugnans, nunc occulte insidians modisque
omnibus enitens, ut confundat deprecantium mentes atque conturbet, haud
ignarus, quanti apud Deum momenti sit
cęlum ab angelis uectatam tradunt. Quod si (ut aiunt) in corpore, cum
Apostolus de se dubitet, quanti illam meriti fuisse dixerim? Mirarer post
hęc mori potuisse, si non eodem die semper ad terras relatam dicerent.
Tantillum temporis in illis ęternitatis locis morabatur, quantum competere
poterat mortali. Interim ergo, etiam corpori proxima, illi inherebat, quem
mente atque animo nunquam dimittebat. Adeo assidua Dei meditatio prius
carnem ipsius
legem.
Geruasius et Prothasius, gemelli fratres, qui se uno partu editos non magis
formę quam morum similitudine comprobabant, cum persecutionem fugientes,
annos decem domi latuissent, toto eo tempore nihil aliud quam orasse atque
legisse narrantur. Quantę autem hoc uitę institutum perfectionis esset,
diaboli inuidia patuit. Qui in idolo loquens dum consuleretur, non se prius
responsa daturum dixit quam Geruasius
huic rei tempus certum decerni
oportere, sicuti et orationi cęterisque huiusmodi negociis. Nam ut arborum
fructus, qui statutis diebus proueniunt, paulatim aucti dulcescunt, qui
autem pręcoces uel serotini, id est, non suo tempore apparent, sępe decidui
sunt et prius corrumpuntur quam ad maturitatem peruenerint, ita religiosę
actiones, ordine seruato, iuuant: confuso, tedium sui faciunt et plerunque
mentis affectum languere cogunt.
in medio tritici subuertere
Scripturas conati sunt, sensum deprauare, ueritatem polluere, sectas
impiissimi erroris perniciosissimęque doctrinę inducere.
Alexander, episcopus Constantinopolitanus, Constantini Augusti temporibus,
cum Arrium heresiarcham publice argueret ac proinde orta plurimorum
utriusque partis contentione sedari tumultus non posset, Dominum orauit, ne
Ecclesię suę catholicę fidem impiis ludibrio esse pateretur. Vix
sua mala; et misertus est Deus super maliciam, quam locutus fuerat, ut
faceret eis, et non fecit. Ea igitur spes impetrandę salutis non
fallitur, quam uitę correctio comitatur.
Euangelii tempora percurramus! Cuius spem non incitat atque accendit latro in
cruce poenitens? Quam quidem crucem, si nihil mali commisisset, si nemo
cogeret, ipse sua sponte hac mercede ascendere debuit, ut a Domino audiret
uocem illam,
de piscatore apostolus, iam carni et sanguini Domini
communicauerat, iam speciali priuilegio cum Iacobo et Ioanne eiusdem Domini
gloriam in monte uiderat, iam Iesum Dei Filium confessus fuerat, et tamen
Dominicę passionis tempore, dum homines timet, Deum negauit.
At quoniam post negationem amare fleuit, non solum quod peccando amiserat,
poenitendo iterum est assecutus, sed etiam omnium princeps factus claues
Regni Ecclesięque
Suauis Dominus uniuersis et miserationes eius super omnia
opera eius. Et iterum: Alleuat Dominus omnes, qui corruunt, et
errigit omnes ellisos. Oculi omnium in te sperant, Domine, et tu das
escam illorum in tempore opportuno. Aperis tu manum tuam et imples omne
animal benedictione. Et rursum idem alibi: Dominus, inquit,
soluit compeditos, Dominus illuminat cęcos, Dominus errigit ellisos.
Et item alibi:
redigitur miseriam? Cur nisi, ut aurum igne probatur,
sic is, qui prosperis in rebus semper continentissimus fuerat, etiam in
aduersis eiusdem integritatis esse noscatur? Post probationem a malis
liberatus duplicia recipit, temporale utique et ęternum bonum, ne ignores
multo maximam esse pietatis mercedem.
Abdemelech Aethiops, eunuchus, Sedechię regis seruus, Hieremiam ab iis, qui
uera audire non poterant, in coenoso lacu ignominiose deiectum
occasione abbas interrogauit, an Deum esse crederet, quem latere nihil
possit, tum, qui bonis pręmia et malis proponat poenas. Annuenti subiunxit:
»Cum hoc non ignores, nonne infelicissima es, quae propter breuissimi
temporis uoluptatem et te et omnes, quibus tui copiam facis, perditum eas
cruciatibusque ęternis deputes?« Scelerum conscia mulier statim in lachrymas
prorupit ac deinceps lasciuiam carnis frenans ieiuniis orationumque
oderunt uos,
hanc quoque dilectionis partem prosequamur, ut sanctorum exemplis
discamus nulli malum pro malo reddere, ne male agenti pares
simus et, quę ab aliis facta reprehendimus, eadem ipsi faciamus. Tempore,
non opere differunt inferens et uindicans iniuriam.
Ioseph ingentem fratrum inuidiam ingenti rependit beneficio. Occidere eum
uoluerunt, in cisternam deiecerunt, Ismahelitis uendiderunt. At ille, cum
uitam extinxerat, tunc
demum consyderans Christi uirtutem, cum expertus est erga se martyris
charitatem.
Nazarium et Celsum martyres ii, qui in mare suffocandos de naui iactauerant,
cum orta statim tempestate periclitari coepissent eosque super undas
ambulantes conspexissent, ut sibi subuenirent, suppliciter petiere. Illis
ergo in nauem reuersis atque orantibus resederunt fluctus, posuerunt uenti,
periculum omne sublatum
inciderat mala.
At etiam in monasteriis aliquando locum sibi uendicat inuidia.
Euphrasia, Deo dicata uirgo, ob humilitatem frequenter sese uilibus occupabat
officis. Quędam autem inter sorores non satis linguę temperans illam carpere
et simulatę sanctitati facta dictaque eius ascribere palam ausa, cum ab
abatissa punienda decerneretur, eiusdem, quam lacessierat, intercessione
liberatur. Euphrasia enim et ante ipsam se suppliciter
sui factum.
Caput IV / DE OFFICIO DOCTORIS EVANGELICI
Sed profecto inter omnes omnium charitates ea pręcipua est habenda, qua alius
alii non tam ista temporalia et caduca bona quam illa ęterna atque perpetua
optare et, quantum in illo est, prouidere ac procurare
debet. Enitendum igitur erit iis maxime, qui diuinarum rerum scientia
pręstant, ignaros
quidem, ut uirtutem suam ostendat, ex ore infantium et
lactentium perfecit laudem.
Ionas ad Niniuitas prophetare iubetur, et fugit. Quam autem inconsyderate
divinę reluctatus uoluntati sit, casus ostendit. Nauigat, tempestate
concutitur, in mare pręcipitatur, a pisce deglutitur. Sed cito poenitens
liberator moremque Domino gerens prędicat. Et Niniue, quę mox subuertenda
erat, auditis prophetę uerbis poenitentiam egit, Deum placauit,
nos.
Nam cum essemus apud uos, hoc denunciabamus uobis, quoniam, siquis non
uult operari, nec manducet. Nemo igitur Euangelio seruiens assidue
sibi de Euangelio uiuendum putet et, quod prędicationi superest temporis,
ocio conterat. ne et petendis elemosinis crebrius insistens non
petere, sed exigere uideatur, et corporis quieti indulgens ad socordiam
paulatim deuolutus a labore quoque spiritalium actionum animo
luxuria, mala auaritia, mala uentris ingluuies, malum ocium, sed tamen
unumquodque crimen sua blanditur uoluptate. Sola discordia nihil in se
habet, quo delectet. Gignit inuidiam, concitat iram, prorumpit ad conuitia,
non temperat manibus. Hinc cędes, hinc exilium, domorum orbitas, urbium
excidia, regnorum desolatio. Vnde recte quidam: Concordia, inquit, paruę
res crescunt, discordia maximę dilabuntur . Sed et Veritas, quę falli
tametsi
rudis modicusque amictus fuerit, hoc tamen admirationem auget, quod sub
eodem et ęstiuos calores et brumę frigus pertulerit, nunquam quicquam panni
sibi uel addens uel demens. Vtranque profecto diuersorum temporum molestiam
leuare posset solertia, nisi utranque tolerare mallet in Deum charitas.
Apollonius aput Thebaidem * corr. ex Thebaidam
in finibus Hermopolis collobio stuppeo, quod lebithen
purpuram cum regnis suis.
Palmeis quidem tegminibus et illi quatuor in uastissima Aegypti eremo a
Pafnutio inuenti: Ioannes, Andreas, Thaddeus et Philippus amicti erant. Hunc
tamen tam syluestrem uestitum haud multo tempore post cum ueste
immortalitatis commutarunt. Tanto nunc felicius cęlesti lumine illustrantur,
quanto antea perusta solis ardoribus cute contemptius squalebant.
Serapionem abbatem primitus quidem sola tunica
suffulti. Quem
morem nunc a professoribus institutionis tuę seruari
uidemus. Multis tunc habitus iste ludibrio erat, nunc per orbem celabratur.
Sed, quam tu sapienter cuidam nuditatem hanc tuam hyemis tempore calumnianti
ac petenti, ut guttulam sibi sudoris uenderes, eam te Christo, non hominibus
uendere respondisti! O felix ille sic irrisę nuditatis sudor, quem tu soli
Christo dedicans mercatus es regna cęlorum.
Quid est autem, quod Paulus apostolus ad Timotheum scribens uelle se dicat,
ut mulieres orent in habitu ornato? Nunquid in sericis aut purpura eas orare
pręcipit? Minime quidem, quippe qui habitum istum continuo temperauit
subiungens: cum uerecundia et sobrietate ornantes se, ut scilicet
uerecundia luxum declinet et modum seruet sobrietas; non in tortis
crinibus, inquit, aut auro, aut margaritis, uel ueste
et bysso induebatur, sepultus est in inferno, mendicus autem
Lazarus, qui nihil pene, quo indueretur, habebat, ab angelis sublatus et in
Abrahę sinu collocatus. Tantaque repente facta est rerum statusque
commutatio, ut et temporalibus deliciis ęterna succederent supplicia et
temporali miserię ęterna beatitudo.
Caput IX / DE OPERIBVS MANV EXERCENDIS
Hactenus de uestitu
Lazarus, qui nihil pene, quo indueretur, habebat, ab angelis sublatus et in
Abrahę sinu collocatus. Tantaque repente facta est rerum statusque
commutatio, ut et temporalibus deliciis ęterna succederent supplicia et
temporali miserię ęterna beatitudo.
Caput IX / DE OPERIBVS MANV EXERCENDIS
Hactenus de uestitu cultuque corporis nostris. Nunc, ne idem corpus inertię
sententia maximeque obseruanda: Fac
aliquid operis semper, ut te semper diabolus inueniat occupatum. Non fuit satis apostolis tantum spiritalia curare negocia:
prędicare, orare, legere; siquid supererat temporis, manuum labori
impendebant. Lucas Euangelista in Actis Apostolorum testatur Paulum
apostolum, cum Corinthi apud Aquilam et Priscillam hospitaretur, sabbatis
quidem in synagoga disputare solitum, reliquis uero diebus
Cantuariensi archidiacono, de Paulo traditum est, quod a
gallicinio usque ad horam quintam operi manuum et inde usque ad horam
uespertinam faciendis ad populum sermonibus uacare soli/ tus
sit, residuum uero temporis impertierit cibo, somno, precationi; ita nullam
horam illi pręterisse immunem expertemque laboris, nisi quam edendi
dormiendique necessitas interpellarit. Sed in his omnibus ita eum se
gessisse credimus, ut mentem
se sustentasse perhibetur, cęteris uero diebus
fiscellas texendo uictum sibi parauisse. Quod si et aliis diebus,
quemadmodum Dominico, feriandum esset, quotidie angenus cibum illi attulisset. Quo tempore non attulit, id
minime ocio conterendum esse iudicauit.
Serapionis abbatis monachos ita institutos esse accepimus, ut manuum mercede
sibi in diem alimenta conquirerent. Eosdem, cum in agris tempestiua messis
illi attulisset. Quo tempore non attulit, id
minime ocio conterendum esse iudicauit.
Serapionis abbatis monachos ita institutos esse accepimus, ut manuum mercede
sibi in diem alimenta conquirerent. Eosdem, cum in agris tempestiua messis
esset, operam locare et, quicquid stipis inde exegissent, totum indigentibus
(hisque maxime qui uinculis publicis arctati erant) erogare atque
distribuere consueuisse. Sic illi ne minimam quidem partem
Cumque id loquentem statim non comparuisse animaduerteret,
angelum Dei fuisse intellexit. Ac deinde operum orationumque uices monitu
eius diligenter seruans ad tantam perfectionem conscendit, ut
nemo illis temporibus uel abbatum vel monachorum anachoretarumque maiori
admirationi fuerit.
Arsenium abbatem, dum opus faceret, lachrymas effundere solitum scriptores
tradunt. Quę res indicio est longe aliud illum cogitasse, quam
tradunt. Quę res indicio est longe aliud illum cogitasse, quam quod manibus
fabricaret. Manus quidem labori intentę erant, sed mens diuinis
meditationibus assueta ad Deum tollebatur et eius desyderio accensa a fletu
temperare non poterat. O cęlestem uirum, qui etiam inter laborandum futurę
beatitudinis dulcedinem degustabat.
Philoromus *corr. ex Phyloronius
presbyter, dum in quodam Galatię **corr. ex
ad tantam
morum sanctitudinem deuenit, ut sola prę omnibus eligi meruerit, quę et
Saluatorem mundi pareret et post partum uirgo permaneret. Quod si hęc, quę
sine peccato concepta omnis prorsus peccati expers fuerit, id temporis, quod
orationi lectionique supererat, manuum labore sibi transigendum duxit,
quomodo te in ignauia ocii mollitudine quandoque desidentem securam
arbitraris, o uirgo, quam in peccatis genuit mater, quam quotidie
modum excedat oratio, libet in fine
capitis huius apponere uerba diui Hieronymi ad Demetriadem uirginem accurate
admodum eleganterque scribentis: »Statue — inquit — quot horis sanctam
Scripturam ediscere debeas, quanto tempore legere non ad laborem, sed ad
delectationem et instructionem animę. Cumque hęc finieris spacia et
frequenter te ad figenda genua solicitudo animę suscitauerit, habeto lanam
semper in manibus uel staminis pollice fila
regi, multo plus contulit interius cilicium quam
purpura exterior. Hęc terreni regni insigne erat, illud cęlestis aditum
prębuit. Ad cilicii quippe squalorem respiciens Deus, non ad purpurę
luxuriam Christianissimo regi et temporale regnum tutatus est et ęternum
indulsit.
Macharius, Alexandrinus abbas, cum corporis affectibus paulo improbius urgeri
se uideret, saccum sabulo repletum, uix homini portabile onus, per eremum
Deo sacratas conscripsit,
uidisse se in eremo affirmat unum ex monachis, qui a seniore iussus
pręgrandem lapidem iam octo annos bis in die per tria fere milliaria
gestauerat in scapulis, ita alacri animo, ut intermedio tempore semper nova
sibi iniungi opera ultro patrem rogaret. Haud irritus hic uidebitur labor,
si consyderabimus, quanti fructus sit cum obedire patribus
tum ociositatem fugere.
Siquis
Mysię Inferioris
archiepiscopo, seruatum legimus non est silentio prętermittendum. Ferunt
enim, cum ad illas gentes Christum euangelizaturus proficisceretur,
equitantibus iis, qui cum illo erant, ipsum medio brumę tempore sine equo
nudis pedibus incessisse. Et cum ad montium asperiora itinera peruenissent,
equum conscendisse, sed tamen calciamenta minime induisse, ita ut sęuiente
hyeme et niue, quę pedibus inciderat, gelascente plantas
item presbyter intra saxeam speluncam inclusus et ferreis nexibus
manes pedesque reuinctus uixisse perhibetur, ut carcerem simul uinculaque
perferret. Hic extremo uitę die confessus est nullum a se
temporis momentum, quo non de Deo aliquid cogitaret, prętermissum. Dum
igitur corpus uoluntaria castigatione premeretur, spiritus ipse terrenis
affectibus liber semper cęlestia meditabatur.
Martinus, in Massico, Campanię
uitę austeritatem faceret, sine cunctatione disponendo, ut ab his ipsis
honoraretur, qui expulerunt.
Pater etiam Minorum Franciscus, quam in se durus extiterit, cum sępe aliis
tum illo potissimum tempore monstrauit, quando connubii cogitationibus eum
impugnari contigit. Sibimet enim iratus, proiectis repente indumentis et
fune, quo pręcinctus fuerat, arrepto dure admodum sese diuerberauit.
Cęterum, ubi uerbera parum
nuptiarum, quandiu sponsus
cum illis est, ieiunare? Venient autem dies, cum auferetur ab eis
sponsus, et tunc ieiunabunt in illis diebus. Peracta igitur
spiritalis connubii celebritate passionis ac resurrectionis tempos aduenit,
et sublatus est ab iis Sponsus. Exinde illius desyderio uehementer
solicitati ieiunare et esuritione se afficere coepere. Nec unquam ab his
abstinentię angustiis recesserunt, donec in cęlesti thalamo rursum
pro deliciis erant
atque ut inediam per biduum quatriduumque prolataret, Dominicis tantum
diebus quintisque feriis cibum capiens. Cum tamen docendo gentiles per
Mysiam iter faceret, uię ac frigoris asperitate fatigatus ita temperauit
ieiunium, ut quotidie dimidio panis et aquę poculo uires reficeret. Et
quoniam neque equo uehi uoluit, sed pedes ire detractis etiam calciamentis,
ut alibi diximus, magis mirandum existimo tanto labori talem ac tam
et ieiunantes tentari
posse, superari non posse.
Sansonis quoque, Dolensis archiepiscopi, ieiunia fuere modo biduo, modo
triduo transacto, modo post hebdomadam cibum sumere, toto uero Quadragesimę
tempore bis aut ad summum ter parcissimo uictu lassum et effoetum uiribus
corpus recreare.
Seuerus abbas, natione Syrus, Domenico quoque die mane sacram communionem,
uesperi panem unicum sumebat, altero cibo animam alens,
attulisset. Illoque admirante et rursum de fonte haustam
afferente idem secutum est miraculum. Vbi tandem agnouit Dei uoluntatem,
timuit recusare, quod ab ipso offerebatur, et asperiorem cibum molliore
poculo temperauit.
Gregorius pontifex, ingenio ac sanctitate ęque clarus, dum adhuc monasticam
uitam ageret, aduersa implicatus ualitudine ieiunium Quadragesimale seruare
non poterat. Adueniente uero Sabbati sancti die flens
panes pro uiatico, secum tulerat. Et
quoniam ibidem Deo seruiens plus minus quadraginta uixit annos nec unquam
interim hominem uidit, pręter anno illo, quo ad Dominum migratura erat,
Zosimam abbatem, apparet eam hoc toto fere tempore sine panis esu perdurasse
et, si quicquam ederit, more ferę syluestrium herbarum pastu fuisse
sustentatam. Quicquid culpę olim per ingluuiem contraxerat, tali ieiunio
purgauit. Et quę diu uersata fuerat in
illi humani generis parentes Adam et Eua, quandiu in paradiso
fuere, arborum fructibus aliti sunt. Eiecti quoque, non nisi pomis, holere,
frugibus uescebantur et aquę frigidę potu. Carnium uero et uini usus ad
Diluuii usque tempora dilates est, id est, post duo milia et ducentos
quadraginta duos annos quam mundus conditus. Et, si tot seculis harum rerum
usu carere potuit humanum genus, profecto, si cui nunc earundem abstinentia
nimis difficilis
festo tribuentes, quod escas tunc
sapidiores parauerint quam comederint. Adeo oleum in cibo sumere luxurę
deputabant.
Amandus Turoni ad beati Martini sepulchrum quindecim annos mansit et hoc toto
tempore cibus illi panis ordeaceus, aqua potus fuit. Postea Traiectensis
episcopus factus miraculis illustratus est, Heraclio in Oriente imperante.
Germanus etiam, Altisiodorensis episcopus, tenuissimo uictu contentus uino
clauso panis defecisset,
presbyter quidam diuinitus monitus prandiolum suum attulit, et quoniam tunc
solennis Paschę dies erat, secum cibum liberius capere hortatus. Deo gratias
egit Benedictus, tum quod sibi uictum in tempore prospexisset, tum quod
sacerdotem suum sibi in solitudine uidendum obtulisset, talique lętus
hospite gratanter ea, quę allata erant, una cum illo comedit.
Lupus, Senonum archiepiscopus, cum secum coenantibus uinum
conspexerant, nondum cęlestis regni
retributionem per illum futuram audierant, et statim, ut uocauit eos,
relictis omnibus ipsum secuti sunt atque ita eidem adheserunt, ut nulla
deinde aduersitate, nullis persecutionum tempestatibus auelli separarique
potuerint. Qui enim semel gustauerit, quam suauis est Dominus, omnes alias
suauitates facile contemnet.
Sed neque tunc paruum obedientię specimen dedere, cum in deserto turbę
obturauit. Tunc, qui aderant, haud dubitarunt, quin hoc
illi alacris admodum atque impigrę obedientię merito contigisset, ut, qui se
totum abbatis uoluntati libenter tradiderat, ad eius uotum fluentis naturę
liquor pro tempore suspensus perstiterit.
Gallus, Columbani abbatis discipulus, et Hildeboldus diaconus pisciculos,
quos de flumine retiaculo traxerant, in solitudine assaturi, ignem
concinabant, cum interim ursus mirę magnitudinis
non ante, quam diei crepusculum esset,
reuersurus. Crux autem ipsa extra monasterii septa sub duo errecta stabat.
Repente igitur Lambertus, sicut nudis pedibus adhuc et cilicio tantum
indutus erat, abiit, et hoc quidem brumę tempore, ut multi mirarentur,
quomodo algore contractus non expirasset. Mane semiuiuum reduxerunt, et
abbas ueniam petiit, affirmans nunquam se putasse hoc monachorum aliquem
facturum, nedum episcopum, ideoque ioco magis quam
minus quam constanter, octo et triginta annos carcerem passa perpetuum. Tunc
tandem, quod foemina fuisset, deprehensum est, cum defunctę corpusculum de
more lauarent. O patientiam animi incredibilem, qua sustinuit tanto tempore
sexum uestibus, se cęllula tegere, ut et Christo seruiret et abbati
obtemperaret. Quanti autem meriti esset apud Deum, miraculo patuit. Frater
quidam cadauer osculatus, oculum, quem olim amiserat, integrum recepit.
reticere pręoptarunt, cum
ob hoc a Deo dirigerenter , ut regum populorumque
uitia corriperent et eis poenas denuntiarent. Esaias in duas partes sectus
est, Hieremias lapidibus obrutus, Amos uecte per tempora transfixus. Alii
etiam sancti homines — fateor — talia passi sunt, sed de morte transierunt
ad uitam, de laboribus ad quietem. O pręoptanda supplicia, per quę
beatitudinis cumulus augeatur et quorum patientia Deo
se ad illas applicuissent, parere solere.
Maluerunt mendaciunculo isto uti quam crudeli regi pręstare obsequium.
Quamobrem dicit Scriptura: Quia timuerunt obstetrices Deum, ędificauit
eis domos . Per quas alii temporalia, alii ęterna bona illis repensa
intelligunt. Quicquid tamen horum sit, mercedem meruit pietas etiam mendacio
uelata.
Raab meretrix, certa Israhelitas Iosue duce urbem Hierico, in qua erat,
legalia
tenerent, si uellent; non autem ita et conuersis ex gentilitate, ne sibi
circumcisionem quoque necessariam esse suspicarentur. Ne uero Lex ipsa cum
idolatria pariter execrabilis uideretur, noluerunt utranque eodem tempore
relinquendam iubere. Lex igitur paulatim ostendente se gratię plenitudine
est euacuata. Idolatriam uero statim, reppellendam iudicarunt, ut constaret
alteram Dei opus fuisse, alteram diaboli. Sic ista omnia, quę dicta
annos in hac simulatione perdurasset, postremo adiuratus
manifestauit se aliquando monachum fuisse, sed libidini deditum annos
quindecim in concubinatu perseuerasse tandemque ad poenitentiam conuersum
decreuisse tantundem temporis seruire Christo, quantum diabolo seruierat.
Atque mox uita functus est et in sanctorum numero habitus. Tali ergo
simulatę insanię humiliatione, mundi sapientibus pręferri ac supra cęlum
inter angelos meruit
Caput V / DE MANSVETVDINE ANIMI
Nunc de his dicemus, qui auersis ab omni asperitate animis mites mansuetique
uixerunt, affectum ita moderantes, ut uel nunquam in alterum commoti sint
uel adeo temperate, ut non deliquerint. Obseruarunt enim pręceptum illud:
Irascimini, et nolite peccare!
Mansueti igitur iracundique exempla primi ab homine geniti Abel et Cayn nobis
exibuerunt.
diligeris. Quanto magnus es, humilia
te in omnibus, et coram Deo inuenies gratiam. Profecto, siquis ista
memoriter tenuerit recteque perpenderit, studio diligentiore, diligentia
studiosiore contrariis animi motibus temperabit.
Caput VI / DE TACITVRNITATE SERMONISQVE MODERATIONE
Nunc, quoniam mansuetos pręcipue taciturnitas decet moderatioque uerborum,
satis
—inquit — quia tacui.
Reprehensibilem se agnoscit propheta, quod Oziam regem populumque in uitia
pręcipitem uerbis non corripuerit, iuxta illud: Ne reuerearis proximum
tuum in casu suo nec retineas uerbum in tempore salutis!
Sed propositum nostrum consequentes, ueteribus exemplis noua subnectamus.
Agathonem abbatem lapillo assidue ore indito tacere didicisse ferunt idque ab
eo annos tres obseruatum,
loqui proposuisset, ad illum,
qui trigesimum octauum Psalmum sibi legere coeperat: Dixi, custodiam uias
meas, ut non delinquam in lingua mea, sat est, inquit; reliqua
audiam, cum istud opere impleuero. Multo deinde tempore post reuersus, cum
interrogaretur, cur tantum ad magistrum redire distulisset, nondum se istud,
quod didicerat, perfecisse dicit, et apostolicum esse pręceptum: Estote
factores uerbi, et non auditores
quidem colloquiis ullam copiam uel tempus impartiat, oris pariter et
cordis officio in meditatione spiritali iugiter occupato. Summa nanque
obseruantia custoditur, ne quisquam cum alio, ac pręcipue iuniores, uel ad
punctum temporis pariter substitisse aut uspiam secessisse uel manus suas
inuicem tenuisse deprehendantur. Hinc discant, qui soli Deo placere student,
uel tacere uel ea tantum, quę Dei sunt, loqui, ut cum propheta dicere
possint:
tempus
loquendi. Et iterum in Prouerbiis: Lingua placabilis lignum uitę.
Quę autem immoderata est, conteret spiritum. Sermo opportunus est
optimus. Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur uerbum in tempore
suo. Idem procacitatem garrulorum damnans: Os lubricum —
inquit — operator ruinas. Et: Vidisti hominem uelocem ad
loquendum? Stulticia magis speranda est quam illius
armatus animus tuus, sermo in omnibus
moderatos ac parcus et qui necessitatem magis loquendi indicet quam
uoluntatem.
Idem eas, quę in monasterio sacris initiatę sunt, instruens, etiam silentii
tempora obseruare monet sic dicens: Volo, charissimę, ut in conuentu uestro
ter aut pluries in hebdomada, exceptis festiuitatibus, loqui omnino, nisi
urgente causa perutili et necessaria, nullatenus liceat, nec simul nec cum
sacra obseruentur silentia, quatenus et linguę Deum laudandi
concedatur opportunitas et inutilia uerba penitus abscindantur. In choro
uero ecclesię ad diuinas laudes parato, dormitorio, coenaculo, claustro ac
capitulo omni tempore loqui non deceat, nisi ea, quę
ordinata sunt in laudibus Dei, ut iam et tempus et locus religionis uestrę
prędicent sanctitatem et loquacibus compunctionem ingerant et intrandi ad
societatem uestram
renunciassent, ex Domini responsione
apparet: Amen — inquit — dico uobis, nemo est, qui reliquit domum
aut parentes aut fratres aut uxorem aut filios propter regnum Dei, et
non recipiat multo plura in hoc tempore et in seculo futuro uitam
ęternam. Igitur palam est, et quę reliquerant et quam pro relictis
remunerationem accepturi erant; nec solum ipsi, sed etiam omnes, qui ipsos
postea imitati fuerint, ut apostolorum
maius mentem castam habere quam illęsum corpus.
Hoc idem in Iuliano, Antiocheno martyre, et Basilissa uirgine mirari licet,
qui nuptiis inter se celebratis, cum Iulianus continentię uotum suscepisset,
brumę tempore rosarum ac liliorum fragrantiam in cubili collocati senserunt.
Stupescentique puellę sponsus dixit odorem hunt munditię uirginalis esse.
Cuius quidem suauitate illa capta, una cum ipso in uirginitate perseuerare
deuitat, securior sit, fortior, qui non deuitat.
Timotheus anachoreta in uastissima Aegypti eremo nulli hominum cognitus iam
annos triginta peregerat, quando a Pafnutio abbate fuit inuentus, toto eo
tempore nudus, et squalidus, et palmę tantum fructibus uitam sustentans, ac
lugens peccatum suum, quod nimia sui fiducia, cum primum secessisset,
mulierem religiosam secum habitare passus fuisset. Qua tandem cognita, annos
dum sancti huius recenset gesta: ieiunium, orationem, laborem.
Pręter hęc Euagrium hibernis noctibus in puteum, Bernardum abbatem in lacum
descendere solitos accepimus, ut gelascentium aquarum frigore calorem
corporis temperarent castitati infestum.
Audomarum, Taruanensem * corr. ex Tamanensem episcopum, in
uespribus, patrem Franciscum in niuibus nudum uolutasse corpus, ut ea
castigatione uoluptatem carni insitam
pręlium descendentem fudit fugauitque. In decem milibus Decalogi numerus
habetur, quo, si poenitens se munierit, uitiorum multitudinem contra
insurgentem facile superabit.
Iahel autem, uxor Aber, Sysaram adacto in tempora clauo interfecit. Iahel
interpretatur incipiens , Aber lucidus . Iahel ergo uxor est
Aber, quia illum, quem poenitere incipit, lux recti prauique dignoscendi
comitatur. Sysara exclusionem gaudii
Aber, quia illum, quem poenitere incipit, lux recti prauique dignoscendi
comitatur. Sysara exclusionem gaudii designat, id est, diabolum, qui
nos a paradisi gaudiis maligna suggestione nititur excludere; quem clauo in
tempore transfodimus, cum in tempore poenitentiam agimus, compunctionis
clauo uitium expungentes. Hoc tempus si elabi sine
poenitudine dimiserimus, frustra postea nos poenitebit. Incassum enim tunc
lugetur, cum
incipit, lux recti prauique dignoscendi
comitatur. Sysara exclusionem gaudii designat, id est, diabolum, qui
nos a paradisi gaudiis maligna suggestione nititur excludere; quem clauo in
tempore transfodimus, cum in tempore poenitentiam agimus, compunctionis
clauo uitium expungentes. Hoc tempus si elabi sine
poenitudine dimiserimus, frustra postea nos poenitebit. Incassum enim tunc
lugetur, cum iam actorum ratio
poenitentia sanitatem recuperare et in castra redire potuit. Ne
tardes, igitur — ut Ecclesiasticus inquit — conuerti ad Dominum,
et ne differas de die in diem. Subito enim ueniet ira illius, et in
tempore uindictę disperdet te.
Caput X / DE POENITENTIA PECCATORVM PER EXEMPLA NOVORVM
Et, si istis (quos,
non suorum mortes, sed sua aliorumque peccata. Nihil
ita diluit maculam criminis ut lachryma poenitentis. Huius exundans humor
animam puram reddit et spiritali replet suauitate, peccatoris tristitiam mox
immensi gaudii spe temperat, ut, qui prius gehennę timore fleuerat, iam
auidius fleat beatitudinis desyderio et incolatum suum prolongari
conqueratur, dissolui cupiens et esse cum Christo. Petrus
negationis culpam amare fleuerat,
cum Christo. Petrus
negationis culpam amare fleuerat, et tamen idem impetrata uenia et clauibus
regni acceptis et summi pontificatus officio sibi delato, post Domini ad
cęlos ascensum uix ullo die a lachrymis temperasse dicitur atque ad eas
identidem siccandas lineum linteolum de manibus nunquam dimisisse.
Arsenium abbatem ob frequentes lachrymas fluxis ciliis, turgidulis ocellis
suffusisque rubore genis fuisse ferunt.
cum eremi asperitatibus
commutauit et Deum, quem * * corr. ex quę carni seruiendo uehementer offenderat, carnis
castigatione placauit. Quadraginta annos in deserto uixit, quę fortasse
tantundem temporis in obscoenitatibus uitę consumpserat. Antea se ornauerat,
ut hominibus placeret; tunc nuda incessit, ut placeret Deo. Antea lasciuis
cantibus et delicatis epulis indulserat; tunc assiduis precationibus
quotidianisque
neglexistis.
Ego quoque in interitu uestro ridebo et subsannabo, cum uobis, quod
timebatis, aduenerit, cum irruerit repentina calamitas et interitus
quasi tempestas ingruerit, quando uenerit super uos tribulatio et
angustia. In Esaia quoque scriptum est: Puer centum annorum
morietur, et peccator centum annorum maledictus erit. Et in
Hieremia: Verterunt ad me
super uos tribulatio et
angustia. In Esaia quoque scriptum est: Puer centum annorum
morietur, et peccator centum annorum maledictus erit. Et in
Hieremia: Verterunt ad me tergum et non faciem, et in tempore
afflictionis suę dicent: Surge et libera nos. Cum autem nec
afflictionibus ab impietate recessissent, propheta respondens ait:
Percussisti eos, et non doluerunt; attriuisti eos, et renuerunt
cum hęc a nobis tam distent
procul. Verum obtutus noster non ita perfecte absoluteque longinqua ut
proxima cernit. Deo autem omnia pariter proxima sunt, pariter pręsentia
neque locorum intercapedine prępedire neque temporis puncto retineri potest,
quin statim ibi sit, ubi uult, et quali forma uideri uoluerit, tali repente
et appareat. Denique, omnia potest, per quem facta sunt omnia.
Nos profecto (ut in Ecclesiastico scriptum est)
credimus, operibus Christi credamus.
Marię etiam cognomento Decegnies eundem pueri figura uisum perhibent, dum
sacerdos inter sacrificandum de more manus sustulisset. In quo hoc quoque
mirum et ineffabile, quomodo eodem tempore in eodem corpore alii aliam
effigiem uiderint, illa pueri, alii panis, illa, quod erat, alii, quod esse
uidetur, et non esse creditur. Cur autem ita ei, nisi ad submouendum
scrupulum dubietatis, non ab
quoque in spiritu cernens
et admirans, bonum et pulchrum Dei appellat dicens: Quid bonum eius est
et quid pulchrum eius nisi frumentum electorum et uinum germinans
uirgines? Esto sane, bona etiam et pulchra pro tempore fuerint Legis
sacrificia. Nunquid tamen aliquod eorum uirgines germinare dictum sit? Vnde
apparet non terrenum, sed cęlestem esse cibum, quo aliti
homines angelicam uitam uiuere coepere profitentes
uiderunt posuisse uentum et turbinem
procellarum uersum in tranquillitatem, ita nos, cum in pectoris nostri
nauicula eundem pie susceperimus, malarum cogitationum uiolenti ęstus
cessabunt et omnis turbatę mentis tempestas lenietur illico atque
conquiescet. Quoniam (ut in Euangelio legimus) mari et uentis
imperat, et obediunt ei.
Idem aduersus improbissimi hostis assiduas pugnas uincendi spem
preędictum fuerat, cum missam celebrasset, percepta communione uita
decessit. Beatus, qui per quotidianam Agni immortalis immolationem ad coenam
nuptiarum eius uocari meruit, celebritate ęterna in cęlo fruiturus, quia
temporalem in altari nullo die intermisit.
Liberalis, Heliodori, Altinensis episcopi, discipulus, hunc uitalem cibum
singulis Dominicis diebus percipiens, reliquos dies absque esu potuque
peregisse dicitur. In fortitudine
Ad singulas enim penetrans oblata pecunia noctem
paciscebatur neque quicquam tota ea nocte aliud quam dolenter ingemiscere et
Deum pro salute perditę mulieris deprecari. Ita alias ad Deum conuertere,
alias saltem eo tempore, ut a scelere cessarent, compellere. Quę res tunc
clarius patuit, cum post uindictę diuinę in percussorem miraculum illę ipsę
mulieres, apud quas aliquando pernoctauerat, palam confiterentur atque idem
percussorem
asello ueheretur, forte obuiam fit quibusdam
equitibus. Eo uiso territi equi, saltibus in diuersum actis, suum quisque
sessorem dorso excussere. Et illi casum indignantes, episcopo immodestius
insultarunt, ita ut nec manibus temperarent. Sed rursum conscensis equis,
cum loco eos et calcaribus et flagris urgendo mouere non possent, diuinam in
homine uirtutem (quem improbe uexauerant) animaduertunt, et repente ante
ipsum suppliciter prouoluti,
momentaneum et leue tribulationis nostrę,
supramodum in sublimitate ęternum glorię pondus operatur in nobis, non
conte mplantibus nobis, quę uidentur, sed quę non uidentur. Quę enim
uidentur, temporalia sunt, quę autem non uidentur, ęterna sunt. Scimus
enim, quoniam, si terrestris domus nostra huius habitationis
dissoluatur, quod ędificationem ex Deo habemus, domum non manufactam,
sed ęternam in
nihil solicitus uidebatur, pro
aliena anxius erat et pręsentaneum omnibus remedium conferebat.
De seruulo mendico in Homiliis et in Dialogo Gregorii relatum est, quod toto
uitę tempore paralysi laborarit, ita ut in lectica iacens mouere se omnino
non posset. Semper tamen in doloris accessionibus Deo gratias agere, hymnos
decantare et concitatiore quodam quasi stimulis actus spiritu aliquid de
et stomachi cruditate cibum non digereret,
ut modico uino uteretur, nec medicorum placitis nec religiosorum suasionibus
compelli potuit, nolens ab instituto uitę monasticę ne in ęgritudine quidem
declinare. Multo enim tempore aquam bibens, magis expauit uini gustum quam
infirmitatis periculum neque tanti fecit sanitatem, ut eius recuperandę
gratia spiritalis continentię modum, quem ad illam usque diem perpetuo
seruauerat,
SEXVS VIRILIS
Aeterna ac cęlestia secum meditando fortissimi Christi milites — ut postremo
de martyrii patientia disseramus — omnia tormentorum genera facile
contempsere. Non sunt enim condignę passiones huius temporis (ut Apostolus
inquit) ad futuram gloriam, quę reuelabitur in nobis.
Primi Veteris Legis martyres prophetę fuerunt, de quibus Micheas in maxillam
percutitur et in carcerem
pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ex his deinde Iacobus Maior Herodis Agrippę gladio decollatur et eiusdem
iussu Petrus in carcerem catenis uinctus coniicitur. Sed horum alter a
uinculis diuinitus liberatur, alter pro temporali uita ęternam accepit.
Infelicissimus uero Herodes a uermibus consumptus expirat et ad inferna
rapitur, ab immortali uerme semper rodendus igneque illo inextinguibili sine
fine cruciandus.
Itaque Maximiani
iussu in carcerem ducitur et reis per tormenda consumendis computatur. Id
ubi resciuit Natalia, uxor eius (quia Christiana erat), lęta ad carcerem
cucurrit, uirum ad patientiam hortatur: mox enim fore, ut pro temporali
poena ęternis fruatur bonis. His et aliis huiusmodi uerbis animatum
relinquens abiit. Hadrianus uero cupiens illam suę fortitudinis fieri
spectatricem, cum dies martyrii instaret, uadibus datis dimissus ipsam
curaret. Cui ipsa: Nequid
— inquit — impossibile esse credentibus credas, quod petis, efficiam.
Postquam ergo decollata est, Theophilo in curia uersanti puer cum recentium
cistula rosarum apparuit, et quidem brumę tempore, quando nihil in aruis
florere solet, easque sibi a Dorothea de sui Sponsi paradiso missas dixit.
Et cum obtulisset, ex oculis euanuit. Videns ergo ille serio
factum, quod ioco poposcerat, quia fieri
Iacobus, qui primus inter apostolos lauream meruit martyrii: Patientes —
inquit — estote fratres usque ad aduentum Domini. Ecce agricola
expectat preciosum fructum terrę, patienter ferens, donec accipiat
temporaneum et serotinum. Ipse etiam princeps apostolorum Petrus:
Communicantes — inquit — Christi passionibus gaudete, ut et in
reuelatione glorię eius gaudeatis exultantes. Si exprobramini in nomine
Reuocauerat eos diabolus ad pristinę conuersationis uomitum, sed
apostoli precibus et Dei dispensatione factum est, ut deprehensis inimici
fraudibus ac dolis, quod impudenter repetierant, constantius refutarent. Sic
in tempore resipiscentes gloriam illam, quam sibi in cęlo repositam fuisse
audierant, iam amissam recuperarunt.
De Hugone quoque, Bonnęuallis abbate, legimus, quod religionem professus,
continuo ad seculum redire
aliquid addamus, et potius in laqueos incidat, qui illos parauerat, et
conuertatur dolor eius in caput eius.
Plurimum autem circa conuersationis nostrę initia demonum in nos concitatur
indignatio. Quibus si eo tempore minime cesserimus, facilior erit reliquarum
postea congressionum uictoria.
Antonium, Alexandrinum abbatem, ad eremum pergentem iam primum uerberibus
discidere. Semianimis relictus, ad proximum uicum curandi gratia
in omnibus sumentes scutum fidei, in
quo possitis omnia tela nequissimi ignea extinguere. Et galeam salutis
assumite et gladium spiritus, quod est uerbum Dei, per omnem orationem
et obsecrationem, orantes omni tempore in spiritu, in ipso uigilantes.
Si sic instructi militabimus, uincemus, et donatiuum militię nostrę erit
cęlorum regnum, Iacobo apostolo dicente: Beatus uir, qui suffert
tentationem, quoniam, cum probatus
estis, ut, cum spiritu coeperitis, nunc carne consummemini *corr.
ex consumamini
Et eosdem ad id, quod bonum est, perseuerandum hortatur et ait: Bonum
autem facientes non deficiamus. Tempore enim suo metemus non
deficientes. Idem ad Thessalonicenses: Nolite deficere —
inquit — benefacientes. Et ad Hebreos: In disciplina
perseuerate. Et in Ecclesiastico scriptum: Esto
sapientia, nec scientia
erunt apud inferos, quo tu properas. Ac ne aliquid esse putemus diu
uiuere: Si annis multis — inquit — uixerit homo, et in omnibus
lętatus fuerit, meminisse debet tenebrosi temporis et dierum multorum.
Qui cum uenerint, uanitatis arguuntur pręterita.
Horum meditatione et Helias propheta iam uita defungi optabat dicens:
Sufficit mihi, Domine. Tolle animam
premimur miseriis, cum etiam illi, quibus non nisi ad inferos descensus
erat, hinc decedere tantopere concupierint. Cui sane argumento Iob sententia
astipulatur dicentis:
Homo natus de muliere, breui uiuens tempore, repletur multis miseriis.
Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit uelut umbra, et nunquam
in eodem statu permanet.
Hoc idem uidit et Iesus ille in Veteri Testamento, Syrachi
proximiorem pręteriens huc me rogatum uenisti? Cumque
ille responderet annos iam quindecim esse, ex quo alter frater diem suum
obiisset: Et mihi — inquit — uiginti iam anni sunt, ex quo mortuus mundo
sum. Tantum autem temporis exegerat in religione. Itaque nihil mundanum ad
se pertinere arbitratus egredi de cęlla noluit, ne rogatus quidem, et
rogatus a fratre, atque in tam pręsenti talis iacturę eius periculo. Quia
ergo, qua iam morte
apparuisset et,
siquid a Deo uellet, interrogasset, uelle se ex hac uita migrare dixit. Et
subsecutus est euentus. Pergant nunc nimis anxii uitę suę amatores
medicamentis sustentare sanitatem, morbos depellere et breuissimi temporis
spacium totis redimere patrimoniis! Inuenti sunt Dei serui, qui mori
optarent, ut in ęternum uiuere citius inciperent.
Nam et Columbanus monachus, Columbani abbatis discipulus,
recognouerit
contemplarique incipiet humanę naturę conditionem, iam intra se tacitus
dicet: Heu quam magna pars mei in dies minuitur, quam cito ad finem suum
ętas properat! Puer eram, et non sentiente me, momento temporis ad
pubertatem ueni. Nec scire possum, quando esse coepi, et iam factus sum uir,
iamiam canis albicat caput et rugis arata facies cognatam morti senectam
indicat. Denique, ut Propheta ait, dies mei sicut umbra
et uelim-nolim iamiam cadendum est. Quid agis, anima? Quid
torpes? Quid ociosa dormitas? Consulere saluti tuę negligis et pernicie tua
lętaris. Age iam tandem excita te et expergiscere et uel hoc saltem
nouissimo pene temporis puncto poenitentiam age. Quam si differre perges,
uide, quanto te periculo committas: uita fugit, mors aduentat semperque
propior est quam esse creditur. Cum autem uenerit, non erit amplius
poenitentię tempus, sed
non potest. Ex parte
tamen interdum omnipotens Deus signo aliquo ostendere nobis uoluit in exitu
illorum, ut eos imitandos magis accenderemur, quorum finem ipse miraculis
illustrasset. Itaque, et quid singulis eo potissimum tempore contigerit et
qualiter ipsi sese habuerint, hinc iam dicere incipiemus, ut non solum
uiuere, sed etiam mori eorum exemplo discamus.
Ac primum, ne nimia condendi cadaueris distrahamur cura, Abraham emisse agrum
alienum libenter dissolue,
nemini fac, quod factum nolis tibi. Sapientum nitere consiliis, benedic
Deo semper et ab eo dirigi pete. Ista quidem plenius in eo libro,
qui Tobias inscribitur, recensentur. Sed nos pro tempore breuiter
perstringimus, ut uel hinc cęteri patres discant talium potius institutionum
quam multarum opum filios suos relinquere hęredes.
Videndum quoque, ut deficienti animę succurrat proprii reatus dolor et
testamenti uice epistolam scripsit,
omnes diuitias suas ei relinquens, quę erant: Euangelium, tunica, saccea
cuculla, paliolum. Et cum plerique religiosi uiri ad ęgrotantem
conuenissent, omnes adiurauit, ut ne puncto quidem temporis post mortem
reseruaretur, sed statim se terra operirent, sicut uestitus erat, cum tunica
cilicina et cuculla et sago rustico. Cumque iam extremo anhelitu laboraret,
apertis oculis loquebatur: Egredere, quid times?
apostolorum die de terris migraturum. Et anno
tandem septimo, die, quo prędictum fuerat, cum missale sacrificium
peregisset, mortuus est atque inde uiuere nunquam moriturus coepit. Nosse
autem mortis tempus meruit, quia omni tempore mori paratus fuit, quotidie et
Deo sacram offerens hostiam et multam pauperibus elemosinam.
Paulini etiam, Nolani episcopi, ut uita, ita uitę exitus mirabilis fuit.
Cubiculum, in quo ęger iacebat, ipso expirante
Luca descriptum legi. Postremo in manus Domini spiritum suum
commendans obiit. Itaque non minus, cum ad Christum proficisceretur,
solicita erat quam olim, cum ei ministraret, nisi quod magis gauderet
ęternitatis hospitio quam temporalitatis.
Marię Aegyptiacę uasta in eremo degenti et ferarum tantum socię, ne in fine
uitę sine salutari uiatico decederet, Zosimas abbas occurrit. Qui dato ei
Trinitatis pane, cum postea defunctam reperisset,
Quia ergo iustitię
ratio exigit, ut nullum prorsus crimen relinquatur impunitum, profecto
necesse est, ut aliquis alicubi existat poenarum locus, in quo puniantur
illi, qui ad ęterna supplicia delegandi non sunt, sed potius temporalibus
purgandi, ut expurgari eo demum regno digni euadant, in quod nihil intrabit
coinquinatum, et in quo intrantes gaudeant et dicant: Probasti nos, Deus,
igne nos examinasti, sicut examinatur argentum.
quam charitatem amittere, sine qua cętera animi bona nihil
sunt? Abundabit iniquitas. Quę iniquitas? Illa plane, de qua
Apostolus ad Timotheum scribens ait: Hoc autem scito, quia in nouissimis
diebus instabunt tempora periculosa et erunt homines seipsos amantes,
cupidi, elati, superbi, blasphemi, parentibus non obedientes, ingrati,
scelesti, sine affectione, sine pace, criminatores, incontinentes,
immites, sine
Et conuertet cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres
eorum. Tunc igitur et Hieremię impletum erit uaticinium dicentis:
In diebus illis saluabitur Iuda, et Israhel habitabit confidenter.
Quanto autem tempore durabit prędicatio hęc et quibus miraculis
proficiet, superius expressum est. Post hęc uero Antichristi aduersus
Ecclesiam furere incipiet persecutio, de qua non sine uehementi animi dolore
nunc nobis restat
non sepelientur. In sterquilinio super faciem
terrę iacebunt. Diuina enim permissione fiet, ut diabolus contra
Ecclesiam sęuiendi potestatem accipiat. Oportet ergo illum, quem Christus
nunc uinctum tenet, nouissimo tempore dies aliquot solui ac dimitti. Quod
Ioannes in Apocalypsi cernens ac dolens clamat: Vę terrę ac mari, quia
descendit diabolus ad uos, habens iram magnam, sciens, quod modicum
tempus habet. Et idem
Rursum idem propheta impietatem eius audaciamque
designans, etiam quandiu regnaturus sit, declarat. Sermones — inquit
— contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit,
quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad
tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres
cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi
dicitur: Et
regnaturus sit, declarat. Sermones — inquit
— contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit,
quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad
tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres
cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi
dicitur: Et ciuitatem sanctam (hoc est, Ecclesiam) conculcabunt
mensibus
declarat. Sermones — inquit
— contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit,
quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad
tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres
cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi
dicitur: Et ciuitatem sanctam (hoc est, Ecclesiam) conculcabunt
mensibus quadraginta duobus.
loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit,
quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad
tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres
cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi
dicitur: Et ciuitatem sanctam (hoc est, Ecclesiam) conculcabunt
mensibus quadraginta duobus. Ad hęc quidam opinantur ipsum, ut se
Deum probet, cum post
diem illum
ignorare uoluit, ut semper uerentes, ne forte is crastinus sit, quotidie
occurrere illi parati simus. Itaque etiam post resurrectionem suam de ipso
die interrogantibus Discipulis respondit: Non est uestrum nosse tempora
uel momenta, quę Pater posuit in sua potestate. Hinc et Apostolus ad
Thessalonicenses scribens ait: De temporibus autem et momentis, fratres,
non indigemus, ut scribamus uobis. Ipsi enim diligenter
post resurrectionem suam de ipso
die interrogantibus Discipulis respondit: Non est uestrum nosse tempora
uel momenta, quę Pater posuit in sua potestate. Hinc et Apostolus ad
Thessalonicenses scribens ait: De temporibus autem et momentis, fratres,
non indigemus, ut scribamus uobis. Ipsi enim diligenter scitis, quia
dies Domini sicut fur in nocte ita ueniet. Cum enim dixerint: Pax et
securitas, tunc repentinus eis
occultum nobis esse Dominus
uoluit. Diceret enim quispiam: Hinc ad annos quinquaginta iudicandus sum;
cur non interim ocio deliciisque me oblectem iocis risibusque, lusibus
uacem, gaudiis pręsentibus non fruar, si tantum temporis ad poenitendum mihi
restat? Itaque, dum uitę spacia secum computaret, cupidinibus frena
permitteret. Quamobrem hunc secundi aduentus Domini diem ne prophetę quidem
deffinire potuerunt, cum cętera omnia deffinissent.
est bestia et periisset corpus
eius et traditum esset ad comburendum (
Domine, condidisti, ut huic seruirem
teque iubente respirandi illi potestatem feci, uocis tribui sonum; pluuias
et rorem, uentos et auram, nubes et serenum utilitati eius aptaui; mea opera
iste percurrit maria, solis ardores temperauit, arua siccitate pereuntia
reparauit. Impendi ei auium genera, ut earum cantu permulceret aures, earum
plumis mollius quiesceret, earum carnibus dulcius pranderet. Et ipse talium
immemor tibi seruire
desuper extendisti. Solem ei lucere feci per
diem, lunam et stellas per noctem. Per me cognouit horas, dies, menses,
annos, uer, ęstatem, autumnum, brumam; per me distinxit mundi ętates
ętatumque secula; per me certorum temporum ordinem rerumque uices tenuit et
obseruauit. At idem donorum tuorum oblitus iussis tuis non paruit, legem
tuam implere neglexit.«
Postremo et ANGELI et SANCTI, qui cum Christo erunt, arguent peccatorem.
fulgore luculenta atque splendenti, et illos quidem angelorum
cęlestium copulari, se uero cum apostaticis spiritibus, quibus in uita
mortali magis quam Deo obtemperabant, ad inferna trudi, ad gehennam mitti,
nullo tempore, nullis seculis, nullo unquam die inde egressuros. Cęterum,
antequam eo compellantur, tremebundi et eiulantes et plangentes consistent
coram illo tanti horroris tantęque maiestatis tribunali. Quod olim admirans
Daniel
pauor nec fugiendo effugere poterunt nec latendo latere. Vnde in Hieremia
scriptum est:
Terror undique, ait Dominus. Non fugiat* uelox nec saluari se putet
fortis. Denique temporis huius calamitatem designans Sophonias
propheta: Iuxta est — inquit — dies Domini magnus, iuxta est et
uelox nimis. Vox diei Domini amara, tribulabitur ibi fortis. Dies irę
dies illa, dies
niuium. Sunt spiritus creati
ad uindictam, sunt pix, sulphur, grando, sitis, fames, mors, scorpii,
serpentes, est romphea uindicans in exterminium impios, est absynthium et
aqua fellis, est turbo indignationis Domini et tempestas erumpens et irruens
super capita iniustorum. Est et, de quo superius dictum est, procellarum
spiritus, qui flammas non sinit quiescere neque prunas consopiri aut cinere
obduci. Sunt denique omnia mala et nihil prorsus
boni, et hoc unum omnium
pessimum: nulla unquam neque minuendę neque finiendę tantę acerbitatis
expectatio. Quam rem quidam admirantes quęsiere, qua ratione
iustum esset, quod criminibus, quę tam breui temporis spacio perpetrantur —
breuis enim est uita mortalium super terram — poena constituatur ęterna.
Quibus responsum est hoc non tantum diuinę uerum etiam humanę conuenire
seueritati atque censurę, ut scelera
non tam
tempus in peccando spectatur quam pondus. Peccat, qui uno ictu homicidium
peragit, peccat, qui tota die uerba blaterat ociosa et absque intermissione
garrit atque argutatur. Et cum uterque peccet alterque multum temporis,
alter parum in peccando conterat, homicidium tamen poena interdum longiore
punitur, inconsulta uero loquacitas ne breui quidem coercetur. Deinde,
tametsi ad delinquendum non multum temporis pręscriptum sit, animus
cum uterque peccet alterque multum temporis,
alter parum in peccando conterat, homicidium tamen poena interdum longiore
punitur, inconsulta uero loquacitas ne breui quidem coercetur. Deinde,
tametsi ad delinquendum non multum temporis pręscriptum sit, animus tamen
illius, quem nunquam delictorum poenitet, qui nunquam male agere cessat,
tendit in infinitum. Et, ut Gregorius inquit, uellent iniqui semper uiuere,
ut semper possint peccare. Ideo iuste
quidem flagello plectuntur sempiterno.
Pręterea, ut appareat, qualis quantusque sit, qui offensus est, oportet, ut
offensor ipse et grauissime et diutissime, id est, sine fine puniatur. Huc
accedit, quod ei quidem, qui breui tempore peccans ęternis addicitur
suppliciis, non fit iniuria neque dolus, quoniam, antequam peccasset, hęc
eadem peccantibus proposita esse non ignorauit. Sciuit etiam, quod, si breui
tempore uirtutis opera exercere
accedit, quod ei quidem, qui breui tempore peccans ęternis addicitur
suppliciis, non fit iniuria neque dolus, quoniam, antequam peccasset, hęc
eadem peccantibus proposita esse non ignorauit. Sciuit etiam, quod, si breui
tempore uirtutis opera exercere studuisset, ęterna remuneratione se fuisse
potiturum. Et tamen uirtute contempta uitium sequi maluit. Quis ei, quęso,
fraudi fuit? Quis eum in illam nunquam satiabilem carnificinam pręcipitauit
purgatoriique perlustrasse et, cum damnandi
essent, eiusdem apud Deum gratia, antequam iudicarentur, ad uitam redire
iussos. Enarratis igitur omnibus, quę uidissent, sola infernalium poenarum
recordatione a lachrymis se temperare nullo modo poterant, quod dicerent
tales ac tantas esse poenas illas, ut nullę penitus excogitari possent cum
ipsis comparandę. Itaque sine intermissione flebant, donec peracta uiginti
dierum poenitentia rursum, ut
increpans: »Non insanio —
inquit — agite, iam ite, si libet, et quod uos uolo, perficere ne
cunctamini!« Dum eunt, audiunt Stephanum illum decessisse. Dum redeunt,
Eumorphum extinctum offendunt. Vtriusque exitus eodem temporis puncto
contigit, ut talis euentus doceret haud temere uisum eos ad Siciliam
euocari, ubi Ethna sicut et infernus igni flagrat inextinguibili.
Prosequamur adhuc ignis huius non leuia uisa, ut aliorum casus
talis euentus doceret haud temere uisum eos ad Siciliam
euocari, ubi Ethna sicut et infernus igni flagrat inextinguibili.
Prosequamur adhuc ignis huius non leuia uisa, ut aliorum casus repetentes
discamus nobis cauere. Quo tempore Gothi Italiam uastabant,
Reparatus Romanus, improbus magis quam ignobilis uir, dum defunctus
plangeretur, reuixit et: »Mittite — inquit — ad ecclesiam Laurentii martyris
sciscitatum, quid Tiburtius
oro — inquit —
inducias uel tantum usque mane.« Dum hoc poscendo ingeminat, animam
exalauit. Quam dura igitur et inexorabilis demoniorum improbitas, a quibus
non solum pax nulla impetrari potest, sed neque breuissimi temporis inducię.
Periisse horam arbitrantur, qua ab inferenda homini molestia forte
cessarint. Assiduus itaque et perpetuus eorum, quo damnantur, tortor et
carnifex est diabolus, nec solum animas perditas uexans, sed interdum
quod nihil penitus in
se habebit, quo grauari retardariue aliquando possit. Semper prępes atque
agile erit, ut ibi pręsto sit, ubi uoluerit; quasi qui oculis aut
cogitatione, cum libitum est, multa terrarum spacia momento temporis
percurrat atque adeo ipsas mundi regiones, orientem, occidentem,
meridionalem septentrionalemque cęli plagam quam celerrime peruagetur ac
lustret. Scriptum est enim: Sicut sagittę in manu potentis, ita filii
tanto secundam tertia superat decore, claritate,
amplitudine. Prima quoque in utero habitatio nouem mensium est, secunda in
terra, cum longissima, centum annorum est. At uero tertia in cęlo perpetua
est et ęterna. Nullo temporis spacio concluditur, nullo
annorum numero terminatur. Quę quantum cęteras diuturnitate pręcellit,
tantum etiam operis pulchritudine, materię nobilitate, naturę uirtute
bonisque omnibus pręcellere
labor, omnis dolor, omne tedium. Nullus tibi proximat morbus, nullus te
infestat ęgritudo, nullus inquietat hostis, nulla conturbat contentio,
nullum uexat odium, nullum tentat uitium. Abest ęstus, abest hyems, abest
tempestas, abest omnis uentorum hymbriumque procella omnisque maligni aeris
intemperies. Nemo est, qui de casu aliquo sorteue conqueratur nec qui sibi
pręter id, quod habet, amplius optet, iocundius desyderet, melius
dum diuinitus coronari concupiscunt. Haud quaquam
sic pręsentem uitam despicerent, nisi meliorem certissime expectarent.
Dorothea, uirgo et martyr, ad paradisum sponsi sui Christi se per tormenta
peruenisse probauit brumę tempore missis rosis Theophilo scribę. Quam rem
ille impensius consyderans, cum prius Christianorum religionem irrideret,
sequi coepit, ita ut gratanter et ipse iugulum gladio submitteret, nihil iam
ambiguus de beatitudine
precor frangas; iam fusos rumpite, Parcae:
tempore amantum
siluis quot modulantur aues;
Hieronymo Martinicho
mala continuis tolerando laboribus explet,
iste quis est? Numerosae dulcia genti
iura, decem tabulas, callebat Athenas,
Mansueuere quidem feritatis pectora, nullo
Musta sub autumno calcabat turbida rubro,
Quid, Francisce, facis, librosne amplecteris ulnis?
Haec solet in siluis, inter truculenta ferarum
ab aequorea rapitur si forte procella,
nisi fecisset, puto sic moreremur ad imum,
casu quod tribuere tibi,
49. responsio eiusdem
fultum robore pectus habens,
67. ad
77. ad Apollonium de Grandis eucharisticon
78. epitaphium Lucietae, filiae magnifici Ioannis Diedi, prouisoris Dalmatiae
dignissimi
classes, quas reor orbis habet.
orationi, quasi Sicyonis calceos Socrati, aut matronae caerusam; ego vero novi vos magnos Catones ex industria incomptos mangonis artem et calamistrum damnare ac sine floribus incedere ac ne manicatam quidem togam, nedum redimicula ferre; ab huiuscemodi igitur molliore cultu ac quodam lenocinio temperavi ne vestrae frontis caperatam severitudinem meretricia mollicia eviratam erugarem ac ne floccos quidem omnes legere quasi noevos tondere ausus sum, ne vobis illos exprobrare viderer qui vestram orationem saepius quasi maculae marmor exornant atque, ut illas quidem albarium opus
profecto qui summam spem civium, quam de te iam puero habuerant, continuo adolescens incredibili virtute superasti; qui et humanis et divinis litteris apprime eruditus es; qui certo virtute omni adeo polles ut omnis tuae aetatis non modo in hac urbe, sed (in ipso si dicere fas sit) orbe hac nostra tempestate excellere videare, nullatenus ipsum dicere audebimus
extinctum, nullatenus profecto desiisse qui eminentiori modo remanserit in te. O felices, o terque quaterque beatos,
patrium fatum quid, paternum obitum cur tanto luctu prosequeris? quem in patria sua quicquid fas est homini optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo tempore dictator praecelsus huiusce nostrae civitatis exstitit, cuius vita, fortuna atque gloria talis fuerit ut nihil posset accedere. Quid igitur eum paucorum annorum iuvare potuisset
victurum nobis persuaserit, qui, ut Christianum hominem decet, in hac sua ultima aegritudine cuncta
optimi una secum pias preces orationumque suffragia pro huius animae expiatione, ut et nostro |
quomodo is sit accepturus, cuius sunt scripta. Nam si quid laudes, neque cur laudes subiicias, adulator, aut potius derisor, si damnes, neque rationem afferas, inuidus ac malignus obtrectator uideare. Postremo nullo unquam me tempore maiores praesserunt ocupationes, non rei familiaris quam ut humilem, sordidamque curam aliis potius mando, sed studiorum. Nam et in Scholam eo quotidie, quod mihi munus maximam dierum partem adimit, et domi non sum ociosus, quam
immortalia invicem odia, intestinas simultates, iurgia, rixas et bella plusquam civilia, plusquam fraterna et domestica in nobis ipsis intuemur. Quid enim nobis non inuicem pugnat atque digladiatur? Primum ipsa elementorum copulatio seminis quaterni quasi temporaria pace per inducias quadam naturae confederatione mutuo, ac pari nexu promiscua teneatur. Semen dissidii causas et diuortii et foederis abrumpendi, et corporis dissoluendi occasionem quaerit; siue enim frigida calidis, siue humida siccis praeualent; iusta illa proportione ac
dissidio, morimur decrescimus, et omnes corporeos sensus amittimus; quod Christi ueritatem docentis ille uersiculis omne innuit regnum in se diuisum desolabitur. Quousque enim
aeternum decus pervenerit, illum laudandi, nos consolandi, posteros erudiendi gratia paucis percenseamus; neque ab re sit externa commoda et corporis dotes quasi pedisequas et asseclas virtutum et quaedam animi mancipia pro tempore internumerare, ut ostendamus non minus fortunam quam sapientiam de illo bene meritam. Et alteram usui, alteram ornamento fuisse non mediocri. Quae duo cum saepius invicem pugnent, in illo quadrasse. Et hanc comitem, ut par est,
potest; ut innumerabiles omittam; hunc nostrum regem Wladislavum cum bello tum pace clarum, qui suis maioribus non tam nomine quam similitudine et cognatione virtutis respondet, quis orbis imperio dignum non iudicet? Sed taceo nostri temporis homines, ne cuius adulandi capere videar occasionem. Hunc etiam inter illustres viros referendum Illuria, ut imperii ita ingeniorum parens, genuit, Joannem Gotium, urbe
illos Gothos esse non arguit. Vtcunque est, haec familia multos insignes uiros habuit, ut ueterme illum Marinum Pannoniae mortuum; qui omnes posteros, et nepotes suos diuitiis suo labore, et industria partos locpuletauit; ut Bartholum Gotium nostra tempestate et consilio et auctoritate in republica uirum primarium, et multos alios, quorum memoria ad nos peruenit, ut Georgium Marini patrem, et ipsum Marinum quem memini me puerum uidere et eloquentem habitum in sententiis dicendis in senatu et sapientem; quod dicam de Aloiso equite
quod tu uidelicet par ueteribus in hoc saltem laudis genere redidisti. Equidem gratias ago immortaleis utpote quem tu tuis illustrando carminibus immortalitate donaueris; ita enim mihi persuadeo tam lepida illa poemata, tam uenusta, tam ornata et pulchra omnem esse iniuriam temporum superatura. Sed quia linguas tris calluit tanquam Ennius poeta, propter quod tria corda habere dicebatur, nos illum tribus coronis dignum putauimus hoc epigrammate
unificirano zaglavlje.
Lygurum Calabrumque et Turcas mille carinas
pręsentem hominum nequitiam, quę ad cumulum usque excreuit, considerans,
quęris a me, quam propinquum putem Antichristi aduentum. Venturum Antichristum nemo fidelis
ambigit. Quando autem ueniet? Coniicere possumus, decernere non possumus, dicente Domino: Non
est uestrum nosse tempora uel momenta, quę Pater posuit in sua potestate. Et alibi: De die
illo, inquit, uel hora nemo scit, neque angeli in cęlo, neque Filius, nisi Pater. Non quia
Filius quicquam minus sciat Patre, cum Pater et Filius unum sint, sed Pater scit, quia Filio
communicat, et Filius
opinor esse livorem ac
vitiligationem, amplum sane malum, et quod ne divinis quidem
ingeniis pepercit: hinc Zoilus ille Homericus, hinc notissimum
adagium arbor suspendio eligenda , cuius mali hoc unum remedium non
illa solum nunquam satis laudata antiquitas, sed nostra etiam
tempora antiquitatis pertinaciter aemula esse censuerunt.
Emissurus itaque epithalamium in nuptias invictissimi ac
felicissimi Pannoniarum ac Boemiae regis Vladislai et serenissimae
reginae Annae Candaliae multum diuque dubitavi, cuius praesidio
tutissime in medium prodiret, nec ullus sane
Ulta sit impune natum non passa iacere.
ignes
1287. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph |
SubSect | Section]
28 Adriaci regina maris sub principe tanto
29 Princeps orbis erit dum pia Parca sinat.
30 Candida Parca sinet, crudam viridemque senectam
31 Annuet, et Pylii tempora longa senis,
32 Ut tandem redeant quae prisca absumpserat aetas
33 Saecula, divino sceptra tenente duce,
34 Cui iubet Italiae vicinaque montibus altis
35 Subdi regna deus et sua iussa pati.
1288. Niger, Toma. Divina electio ac tempestiva... [Paragraph |
SubSect | Section]
182 Saepe iubet populum patribus esse parem,
183 Nec mortale canens lyrico modulamine carmen
184 Gloria perpetuo plectra sonora movet,
185 Maiestasque premens rugoso saecula fastu
186 Tempora praeteritis nexa futura notat,
187 Assidet bis proprium Venetum clementia numen
188 Parcere quae miseris Caesare teste solet.
189 Nam dare subiectis veniam, expugnare rebelles,
190 Sola solent
1289. Marulić, Marko. Reuerendo in Christo pręsbitero... [Paragraph |
Section]
1290. Andreis, Matej. Epithalamium in nuptias Vladislai... [Paragraph |
SubSect | Section]
1291. Andreis, Matej. Epithalamium in nuptias Vladislai... [Paragraph |
Section]
17 Peleus addiderat: glaucae coiere puellae,
18 Conveniunt superi festumque hymenaea frequentant
19 Sertaque dependent reseratis undique valvis
20 Aurea tecta patent, dant largos nectaris haustus,
21 Vernat flore caput, respondent Pelea Tempe,
22 Ossa Thetim resonant, Peneus sustinet undas
23 Cantibus attonitas stupefactaque flumina tardat.
24 Ecce iterum heroum redeunt felicia secla,
25 Rursus faustus Hymen et festae vincula taedae
26 Aspicis, aerea sonus
1292. Andreis, Matej. Epithalamium in nuptias Vladislai... [Paragraph |
Section]
201 Sceptriferis thalamis et faustae foedera taedae
202 Acceleret certis sponsalia nectere verbis:
203 Non aliam se velle toris, quin caelibe lecto,
204 Invida coniugium si forte hoc fata negarint,
205 Tracturum vacuam ventura in tempora vitam.
206 Nam quum sollicitus gentes percurrat et urbes,
207 Nil habet Ausoniae plaga, nil Germania dives,
208 Cognati nil regna soli, nil ultima tellus,
209 Quae iam declives currus Phoebique cadentes
210 Sentit equos, tanto
1293. Andreis, Matej. Epithalamium in nuptias Vladislai... [Paragraph |
Section]
284 Femineos non illa colos, non pensa gerebat,
285 Nil privatum illi curae est, sed volvere libros,
286 Scire pudicitiae laudata exempla prioris,
287 Quot proba Penelope lustris errante marito,
288 Tempore quot belli repetitae stamine telae
289 Sit pactam tutata fidem, Lucretia morte
290 Ut subita immeritae exuerit mala crimina culpae.
291 Laodamia suo comes est ut facta marito
292 Praevenitque diem laeto. Stat virginis usque
293
1294. Andreis, Matej. Epithalamium in nuptias Vladislai... [Paragraph |
Section]
365 Aspiratque faces et connubialia iura.
366 Senserat insolitos ignes non conscia amoris
367 Virgo prius; iam iam gaudet regina vocari,
368 Iam cupit e tanti collo pendere mariti
369 Incusatque moras et stantia tempora damnat
370 Sollicitisque frequens digitis dum computat horas,
371 Haud prius aspectum iam mens decurrit ad Istrum.
372 Ah, quoties regi dixit: "Quid vota moraris
373 Nostra? quid optatae producis foedera taedae?"
374 Non secus in
1295. Andreis, Matej. Epithalamium in nuptias Vladislai... [Paragraph |
Section]
443 Sentiet hunc Garamas pronusque subibit habenas
444 Nobilioris heri, cedent sublimia gesta
445 Invicti Alcidae, summittet Pella triumphos
446 Extremo Phoebi nascentis ab orbe petitos."
447 Protulerat faustum miles praenuntius omen:
448 Assensit Lachesis, geminae assensere sorores
449 Cadmeoque parant saturatum murice pensum
450 Candentesque legunt gemmas, quibus ordine certo
451 Venturae numerent felicia tempora vitae.
Octauianus a Iulio Cęsare adoptatus et Tiberius Cęsar fuit ab Octauio adoptatus. Vtrique igitur obeliscus iste dedicatus fuisse apparet. Altera inscriptio idem significare uidetur, quum et Iulii filium et Augusti filium nominet. 8.2. Hoc loco nostri temporis incusanda superbia est. (Superbia principum huius temporis) Quis enim nunc regum principumue et quorumcunque pręsidum se inscribi patitur absque additamento "serenissimi", "magnificentissimi", "sublimissimi"
iste dedicatus fuisse apparet. Altera inscriptio idem significare uidetur, quum et Iulii filium et Augusti filium nominet. 8.2. Hoc loco nostri temporis incusanda superbia est. (Superbia principum huius temporis) Quis enim nunc regum principumue et quorumcunque pręsidum se inscribi patitur absque additamento "serenissimi", "magnificentissimi", "sublimissimi" et his similium, ut omnes cęlo se ęquari uelint dum nominentur? Horum uero uetustiorum tam
Correxi ex
P. P. COS.
VRBIS NEGLIGENTIA SVPERIOR.
TEMPOR. CORRVPTAS IMPENSA
SVA RESTITVIT.
13.1. Integrum sic: Imperatori Cęsari Vespasiano Augusto, pontifici maximo, tribunicię
potestatis tertium, imperatori octauum, patri patrię, consuli tertium, designato
13.1. Integrum sic: Imperatori Cęsari Vespasiano Augusto, pontifici maximo, tribunicię potestatis tertium, imperatori octauum, patri patrię, consuli tertium, designato quartum, senatus consulto quod uias urbis negligentia superiorum temporum corruptas impensa sua restituit. 13.2. Quando hoc egerit, indicat dum ait "designatus quartum", id est in quarto eius consulatu. (Vespasianus) Hic apud Iudeam ab exercitu imperator
IMP. CAES. FL. CONSTANTINO P. F. AVG. S. P. Q. R. QVOD INSTINCTV DIVINITATIS ET MENTIS MAGNITVDINE CVM EXERCITV SVO TAM DE TYRAN- NO QVAM DE OMNI EIVS FACTIO- NE VNO TEMPORE IVSTIS REM .P. VLTVS EST ARMIS ARCVM TRI- VMPHIS INSIGNEM DICAVIT. 16.1. (Constantinus) Hoc quidem propterea quod Maxentium, Herculii Maximiani filium, a
templa subuerti iussit. Cf. Euseb. Chron. A. D. 321 [= 316], A. D. 335 Extremo uitę suę Correxi ex suo tempore ab Eusebio, Nicomediensi episcopo, baptizatus in Arrianum dogma declinauit. Cf. Hier. Chron. A. D. 340 Quum bellum pararet in Persas, iuxta Nicomediam in Acirone, uilla publica,
enim quam excellens in poetica fuerit, opera eius testantur, quum priorum poetarum operibus conferenda, tum posteriorum pręferenda. Non immerito igitur statuam eius nomini dedicarunt Arcadius et Honorius imperatores. 34.3. Quod si nostri temporis principes imitari uellent, eruditos uiros digno honore prosequendo, haberent fortasse qui pręclare gesta eorum posteritati commendarent. Quę quamuis modo clara habeantur, in dies paulatim obscurari necesse est, quia idoneis scriptoribus
si nepotes mihi non fecerint, Marcellus Tucidanus, ex damnato sumptus cohitu, heres designatur. Quae lego omnium esto. 37.2. Kłis Sextilibus: die prima Augusti, qui et Sextilis dicitur. Consulibus: per consules tempora designabantur. Testament. iur. mili.: militibus liberam testamenti factionem primus quidem diuus Iulius Cęsar concessit, ut, quoquo modo testati fuissent, rata esset eorum uoluntas. Cf. Maph. Veg. 'Militibus
aratra, ligones, sarculos, falces putatorias, bidentes et alia ad rus excolendum parata. Postremo filiis, si absque liberis decesserint, substituit heredem Marcellum Tucidanum. 37.3. Vide quam paucis uerbis ista omnia comprehensa sunt, quę nostri temporis tabellionibus si scribere contigisset, uix mille uersuum ambagibus meandrisque absoluissent, neque id quidem Latinę dictionis structura, sed inepta prorsus atque uulgari, ut dolendum sit nostros a ueteribus tantum degenerasse, tantum, inquam, et
71.2. De magistratibus qui hic commemorantur tractatum est supra, Cf. In epigr. 2,1; 15,2; 40,2; 59,2; 67,2; 68,2 pręter quam de interrege. (Interrex) Spacium temporis a defuncto rege usque ad creationem sequentis interregnum dicebatur et qui interim pręerat cum regia potestate, interrex fuit dictus. Cf. Pomp. Laet. 'De interrege', f. A v
OBSEQVENTI MARITO. 83.1. Sepulturam putauit domum esse ęternam mulier infidelis, rata eos qui sepeliuntur nunquam inde exituros. Nobis uero, qui credimus futuram corporum resurrectionem, non est domus ęterna sepulchrum, sed temporalis. Piis enim et fidelibus nulla alia ęterna habitatio est pręter cęleste regnum, nulla impiis pręter infernum. Ibunt hi (sicut in euangelio est scriptum) Cf. Mt 25,41; Mt 25,46
acerbe. Eum in insula Abaton sepeliuit iuxta Memphim et paludem Stygem. Apparuit Ęgyptiis de improuiso bos. (Apis) Illum Osirim esse putauerunt adorabantque ut deum, Apin uocantes, alii Serapin dixerunt. Apis enim eorum lingua bos dicitur. Hunc bouem annuis temporibus (ut aiunt) cum luctu quęsitum et casu compertum per annum alunt, certoque tempore Memphim adductum, sequentibus sacerdotibus et populo et pueris cum sonis et cantibus musicis, in fonte sacro submergunt et alium ei similem cum luctu quęrunt, inuento
de improuiso bos. (Apis) Illum Osirim esse putauerunt adorabantque ut deum, Apin uocantes, alii Serapin dixerunt. Apis enim eorum lingua bos dicitur. Hunc bouem annuis temporibus (ut aiunt) cum luctu quęsitum et casu compertum per annum alunt, certoque tempore Memphim adductum, sequentibus sacerdotibus et populo et pueris cum sonis et cantibus musicis, in fonte sacro submergunt et alium ei similem cum luctu quęrunt, inuento letantur et post annum similiter mergunt, atque ita annua sacra Osiridi persoluunt.
uestibulum ipsum atriumque patet spaciosum, columnis grandibus, et ipsis e marmore Phrygio dolatis, circumseptum, quibus arcus impositi fulciuntur, ita ut nusquam Romę tot, tantas talesque columnas uno in loco compositas reperies. E regione templi sacellum est, eodem tempore parique structurę genere elaboratum. Pręter ista erant et alia tria templa, reliquo ędificio (ut apparet) uetustiora atque ideo magis dirruta. In his tessellarum pictura, qua exornata fuerant, alicubi adhuc uisitur. Extant et chryptoporticus plurimę, ita ut
177] (Commodus) Hic Commodum filium regni consortem fecit, cum eo de hostibus triumphauit, multa largitus est, pecuniam quę fisco debebatur debitoribus remisit, legum ueterum seueritatem nouis constitutionibus temperauit. Cf. Euseb. Chron., A. D. 180, 181, 182 [= 179, 180, 181] In ęditione ludorum centum simul leones exhibuit. Cf. Euseb.
stipendia aut plura meruerunt: id est qui quinquies et uicesies uel pluries in expeditione belli fuerunt. (Tria missionum genera) Item dimisso honesta missione: triplex fuit missionis ratio: honesta, quando exacto militię tempore miles dimittebatur; causaria, quando uitio corporis uel mentis parum idoneus putabatur; ignominiosa, quum ob delictum aliquod exautorabatur. Emeritis stipendiis: id est persolutis. Emeriti enim dicuntur militia soluti. Singuli singulas: per hoc
illis qui aliquo uirtutis studio claruerunt et uel foris uel domi magni habiti sunt honorem publice exhibitum laudemque litteris, quo perennior fieret, marmore insculptis memorię mandatam. V.2. Sed nos pręmia ista, quę momentanea sunt et tam uulgi quam temporis obnoxia iniurię, contemnentes ad illam tantum totis animi corporisque uiribus capiendam mercedem contendamus quę nobis ab ipso omnium rectore ac dominatore Deo promissa est. Sola enim neque uetustatis sentit situm neque sui status mutationem formidat nec
Ex 20,13 et si alios occidere uetamur, quanto magis nos ipsos? Longe autem satius est seruitutem, exilium, proscriptionem et quęque aduersa inuita pati quam malis istis quę temporaria sunt euitatis in malum ęternum incidere, et post corporis animęque solutionem ad inferos relegari. Diuini quippe mandati pręuaricatoribus talis proposita est poena. 134.
et ornamentis dignum iudicarunt. 5 Porro inde egressus non socordiae neque ignaviae animum dedisti, sed ne bonum otium inerti desidia [...] primum reverendissimi domini Thomae cardinalis Strigoniensis ac patriarchae Constantinopolitani 6 etc. aulam es secutus, succedente deinde tempore in obsequia reverendissimi in Christo 22 claritudinis correxi ex: claritudine The multitude of expressions denoting age, which show that Brodarics got to Italy at a very early age, provide the strongest proofs that his date of birth should be put around
Maiestatem amorem et de illius clarissimis virtutibus opinionem. Nullus est princeps in tota Christianitate, cui non Vestram Maiestatem rebus omnibus, quae ad excellentissimum regem pertineant, quaeve domi forisque sint magno principi necessariae, non quam longissime anteponat. Deum testor, eo tempore, quo ei litteras Vestrae Maiestatis redderem et cum hae per secretarium eius me audiente legerentur, eum in eam Vestrae Maiestatis laudum praedicationem prorupisse, ut clara voce et quae ab omnibus, qui ibi tum aderant (aderant autem et ex cardinalibus nonnulli et multi archiepiscopi,
iam in auribus meis nova, qui nunquam possum ad eius Sanctitatem accedere, quin semper de Maiestate Vestra honorificentissimam faciat mentionem. [3.] Si quid id est, in quo Maiestati Vestrae inservire possum, id tam libenter ac prompto animo faciam, ut certe nihil libentius, scio me eodem tempore, quo Maiestati Vestrae servio, servire etiam gratiosissimo et serenissimo principi meo. Quod si non esset, singularis tamen Vestrae Maiestatis virtus, magnanimitas, prudentia et generosi 4 He wrote another letter the same day, in which he asks for confirmation of
maiore ad nos propediem venturum praesidio intelleximus. Explicas autem non obscure, quantum id praesidii futurum sit, videlicet unde conduci, atque aliquamdiu sit opus, peditum decem milia possint, fatemur has copias viribus nostris nec levem, nec mediocrem futuram accessionem. Si tamen hoc tempore pedites istos conductos et in locis opportunis cum nostro peditatu atque equitatu dispositos haberemus, maiori essent nobis adiumento, quam si paucis post mensibus viginti milia conducerentur. [2.] Nam, ut rerum nostrarum statum cognoscas, vayvoda Radwl, quem nos anno superiore
aut ne quid de partibus loquamur, quantum universo regno nostro impendeat periculi. Adiungere enim hostes sibi poterunt Valachiae utriusque populos et, si libitum fuerit, ipsos etiam Tartaros in belli ac praedae societatem allicere. Quibus etiam si resistere possimus, quomodo resistamus eodem tempore Turcarum caesari, quem constans fama est intra hos dies paucos regnum nostrum a partibus illis inferioribus cum omnibus suis et terrestribus et navalibus copiis invasurum. Habet iam ad vada Danubii non procul a Zenderonia 8 validissimum et paratissimum cum ducibus peritissimis
invading his country in April 1523, but with the support of János Szapolyai, Transylvanian Voivod, he recaptured his throne already in January 1524. When he turned against the Sultan once again in 1529 his subjects killed him. 7 Vladislav III, supported by the Turks, was Voivod of Wallachia temporarily three times between 1523–1525. 8 Szendrő (today: Smederevo, Serbia). [3.] Non putes Croatiam periculis vacuam fore. Designati sunt et expediti praefecti duo, qui cum aliquot hominum milibus excidio illius quoque regni nostri deserti extremam manum
in Hungariam mittendi, multi menses in his consultationibus et legatorum expeditionibus frustra consumpti, actum non solum per me et collegam meum Franciscum Marsupinum, 6 sed etiam per oratorem serenissimi principis Ferdinandi 7 diligentissime atque acerrime toto isto tempore maximo labore et 3 Cardinal Francesco Soderini, Bishop of Volterra, was arrested on 27 April 1523 for encouraging the French King to occupy Sicily. Soderini was locked up in the Saint Angel Castle and a legal procedure started. Only the death of Hadrian VI brought it to an
Toma Crnić jedini sloven nuncije u Polskoj, Radovi 21 Zavoda za hrvatsku povijest Filozofskog Fakulteta, Zagreb, 1988, 35–44.) 1 Photocopy in the MOL DF 276058. Christianorum regnis non amplius hoc tempore cogitare, quam ut relictis praesidiis necessariis ea tantum, quae ab illo sunt parta, in reditum suum defendi ac retineri possent, et haec tanto ingenio et artificio fingebantur, ut eos quoque fallerent, qui secretorum tyranni se non esse ignaros arbitrarentur, qua fraude et simulatione
tecum una ad Sanctitatem Domini Nostri et ad reverendissimos dominos cardinales accedet. Vide, ne illi usquam desis, agitur commune utriusque nostrum negotium. Hostis instat, tempus breve est. Vos ita provinciam vestram administretis, ut, quod ab ista Sede Apostolica flagitamus, auxilium adsit in tempore. [3.] Nam in his quinquaginta milibus ducatorum, quod reverendissimus dominus legatus 8 habet in potestate, adversus hostem potentissimum leve admodum et per exiguum habebimus praesidium. Mandet nihilominus Sanctitas Domini Nostri eidem domino legato, ut hanc pecuniam,
non parum peditum numerum ad obsidendum Clyzium 5 subsecuturum ipsum quoque brevi cum valido equitatu. Habuerunt Veneti et ex Constantinopoli litteras VIII. Ianuarii datas Turcum facere ingentes apparatus et terra et mari, aggressurum omnino Hungariam primo quoque tempore. Sanctissimus Dominus Noster 6 mittit ad succursum Clyzii commeatum, si intromitti poterit, et alia ad defensionem necessaria. Sed vereor, ne tarde veniant. 7 Cetera idem dominus comes. Me et meam servitutem rursus in gratiam Vestrae Serenitatis humillime commendo. Quam
tight financial situation since the Fuggers have been instructed to provide him with the needed money.
negligentia accedere poterit, sed quoniam haec exigua unius Hungariae vectigalia tuendis amplissimis finibus sufficere nullatenus poterunt. Non parvi reditus ex Bosnia proveniebant, magnum ex Croatia et Dalmatia tributum quotannis in fiscum regium paulo ante hanc aetatem vel ipsius Matthiae regis temporibus deferebatur. Integrae erant, et fructuosae Themesiensis, Sirmiensis, Posega, Walko, et inferiores civitatum partes, hostium vero opes, numerus, potentia dimidio, quam sint hodie, minores erant. At nunc ea, quae commemoravimus, loca assiduis Turcarum incursionibus pene in solitudinem sunt
Turcarum incursionibus pene in solitudinem sunt redacta, adeo, ut tenues reliquias et paucas, quae adhuc in illis regnis supersunt, arces, maxima parte redituum nostrorum tueri nequeamus. [2.] Nam, ne quid amplius de illis regnorum nostrorum finibus dicamus, ad Croatiam pacatis etiam temporibus in banorum stipendium et tenenda locis necessariis praesidia triginta duo milia florenorum singulis annis facile absumuntur. Jaycza, quae in mediis hostibus sita est, et quo non, nisi iusto et firmo exercitu importari commeatus solent, non multo minorem exhaurit pecuniam. Arx item
in Turcos sumenda acrius et vehementius posset inflammare. Dedimus, ut mones, nostris oratoribus 7 mandatum, cum ipso domino legato et archiduce Ferdinando ceterisque principibus nostro nomine de rebus necessariis consultandi atque etiam decernendi. [6.] Vix aliquid molestius hoc tempore audire possemus, quam pertinax et acerrimum adhuc bellum inter caesaream maiestatem et Christianissimum Gallorum regem durare et ad Mediolanum geri. Missus est per serenissimum fratrem nostrum archiducem dominus Andreas Burgo, 8 vir prudens et ingeniosus multarumque rerum
supplicabisque eius Sanctitati, ne gravetur deinceps quoque illi praesertim loco providere, nam quod nos potuimus praestare, praestitimus et praestabimus omnia vel supra vires et facultates nostras. [10.] Significas te propediem venturum ac coram tuas expositurum necessitates, quod hoc tempore citra magnum rerum nostrarum incommodum fieri non poterit. Nolumus itaque, ut ex Urbe antequam ab illa legatione absolutus et per nos revocatus fueris, revertaris. Nam quod ad tuos, et tui collegae sumptus attinet, thesaurario nostro mandavimus, ut mora omni posthabita per Fuccaros,
Prussiae, nunc vero duce Prussiae ea lege, ut ipse princeps Albertus habeat terram Prussiae illam, quam habuit hucusque, in feudum a regibus Poloniae ipse et heredes masculi eius et quattuor fratrum suorum, quibus deficientibus ipsum feudum recidat in regem Poloniae restitutis hinc inde occupatis tempore belli praeteriti. 2 Et sic feria secunda praeterita 3 ipse princeps Albertus praestitit iuramentum uti domino suo naturali serenissimo regi Poloniae sedenti in diademate in throno ad id constructo in foro Cracoviensi. Cui in signum subiectionis rex dedit nova insignia,
Domine Colendissime. Servitutis commendationem. [1.] In isto primo meo in Urbem adventu 1 fui adeo occupatus, ut nihil potuerim in hanc horam ad Vestram Reverendissimam Dominationem scribere. Etsi alioquin non erat magnopere, quod scriberem. Nihil enim ex Hungaria a toto illo tempore habemus. [2.] Ex Polonia autem illud tantum, quod puto Vestram Reverendissimam Dominationem intellexisse serenissimum Poloniae regem 2 cum magistro Prussiae 3 perpetuam inivisse pacem illis conditionibus, 4 quas ex scheda 5 praesentibus inclusa
cum ingenti Vestrae Dominationis Reverendissimae gloria. Puto Vestram Reverendissimam Dominationem intellexisse mentem Sanctissimi Domini Nostri 7 de persona mea cum Vestra Reverendissima Dominatione mittenda. 8 Quamvis iter sit et longum et laboriosum praesertim hoc anni tempore, tamen non poterit esse nisi iucundum cum Vestra Dominatione Reverendissima. Exspecto litteras a serenissimo rege. 9 [3.] Est hic in Urbe dominus Petrus Antonius Berrus Parmensis 10 secretarius serenissimi regis Hungariae, domini mei gratiosissimi Dominationi
campos omnes simul aruaque mersat
colonis;
omnia uersant,
nil tale uerentes,
uocabere tantum
et in mucrones fastigiatas xiphias appellant. Quid mali portendant nescio, tamen altera sese in partes orientis altera in meridiem iaculatur. Sunt qui dicant Imperatori Turcae mortem nunciari, nam eiusdem coloris est quo et stella, hoc est chryseus. Ita graviter aegrotat, neque Turcae a tumultu temperant. Duos etiam ex libertis quos Bassalarios vocant qui vestibulo regis assident et ad ipsum res quotidianas referunt a tribunali suo motos exauctoratosque crebri rumores dissipant et Arsacis Alisophi oratores non admissos. Reliquum est ut me Marino Barbo et Traiano Bollano meis patronis
et iocundus. Tu vel paucis omnes
ad te allicis. Tu quidem unicus in omni genere laudum
materiam praebes te extollendi et tamen numquam es
satis laudatus. Tu denique Chrisogonus es, quod Latine
sonat aureum genus, quia vere aureus es intus et extra. O
nos felices, quibus contigit in haec tempora incidisse, talemque
ducem in doctrinis enucleandis modo habere, sub
vexillo cuius continget nos tramite recto et non obliquo
ad terminum felicitatis properare! Ex quo mi Federice:
quamvis te inter sidera post sera tempora
in haec tempora incidisse, talemque
ducem in doctrinis enucleandis modo habere, sub
vexillo cuius continget nos tramite recto et non obliquo
ad terminum felicitatis properare! Ex quo mi Federice:
quamvis te inter sidera post sera tempora collocabimus,
tamen interim praeconia tuarum disputationum lectionumque
in Gymnasio Patavino hincinde collecta; orationem
etiam cum tractatu universali in divinas mathematicas
(qui speculum astronomicum iure dici debet, terminans
totam potentiam intellectus humani in omni scientia,
cum nihil aliud sint, nisi figura tribus vel quatuor
lateribus vel angulis contenta, quae omnia solo numero
compraehenduntur? Non musicae, cum nihil aliud sit
quam numerus ordinatus ad sonum. Non astrologiae,
cum nihil aliud sit, quam diversae observationes, motus
planetarum, vices temporum, annuae conversiones, diversi
labores solis atque lunae, quae omnia solo numero
mensurantur. Non corporum caelestium, non substantiarum abstractarum; denique non Dei benedicti, cum et
ipse numero subiacere videatur, quatenus est unum principium actu existens, a quo omnis
. Quis enim negare
potest luna existente veloci cursu crisim septimam ad
sextam non pervenire et eadem tarda, septimam ad octavam?
Quia variatis causis et effectus variabuntur. Quis
etiam sano existente homine eadem hora letali morbo
infici? Sicut et aura lenis et placida, quam tempestuosae
procellae minus momento violant atque corrumpunt. Nec
sane est recurrendum ad proprietates occultas medicorum, quia sunt manifestae ex stellis: teste Averroe, acerrimo
medicorum stimulo, in fine sexti Colliget , qui insecutus
cognoscimus.
Sed maria fluxum et refluxum a luna accipiunt; mineralia
in visceribus terrae generantur, plantae et animata omnia.
Vici et civitates leges Maurorum, Chaldaeorum solum a
stellis accipiunt; nativitates, periodos et statuta tempora
durationis ab eisdem habent. Quibus quidem ignoratis
cuncta convenit ignorare, quibus etiam cognitis anima
suam perfectionem habebit. Haec etiam Philosophus confirmat
dicens, quod virtus solis et stellarum diffusa in aëre
facit omnes istas alterationes in sphaera activorum et
peripateticos tanti criminis inanes esse video,
quia etiam posita per vos aeternitate mundi, nonne sensate videtis solem unum individuum, unum incorruptibile, unum aeternum, unum aeterno tempore conservans
aeternas species? Solem dico, quem prisci deum esse credebant, tantae est divinitatis atque virtutis, nec tamen
ista speculari curatis; sed tantum in his, quae in materia
sunt secundum esse et secundum diffinitionem immersi
estis.
aliud est, quam considerare situs
planetarum, primo per lineam rectam, quae est ipse situs
vel coniunctio planetarum adinvicem. Per figuras etiam,
quae sunt ipsi aspectus stellarum inter se, puta sextilis,
quadratus, trinus et huiusmodi, quae est ipsa geometria.
Si vero fiunt observationes temporum annuaeque conversiones,
solis etiam atque lunae diversi labores, certe
haec omnia solo numero mensurabuntur. Cum autem
ipse numerus in quantitate continetur, astrologia etiam
in eadem continebitur. Sed cum istae partes mathematicae
contineant omnes alias scientias, certe multo magis
in Deo. Sed iste numerus,
de quo quaerimus modo scientiam, est accidens, quia
causatus ad divisionem quantitatis continuae. Quare illo
modo accipiendo numerum, bene est prior, non solum
ista quantitate continua et discreta (quae sunt accidentia),
verum etiam ipsis intelligentiis secundis tempore
et natura (secundum veritatem catholicam), quamvis
secundum peripateticos non sit prioritas temporis in substantiis
abstractis, quia in aeternis non prius tempore est
unum quam alterum, quamvis in illis sit ordo perfectionis.
Tamen de tali numero difficilis est scientia. Maxime
apud
quantitatis continuae. Quare illo
modo accipiendo numerum, bene est prior, non solum
ista quantitate continua et discreta (quae sunt accidentia),
verum etiam ipsis intelligentiis secundis tempore
et natura (secundum veritatem catholicam), quamvis
secundum peripateticos non sit prioritas temporis in substantiis
abstractis, quia in aeternis non prius tempore est
unum quam alterum, quamvis in illis sit ordo perfectionis.
Tamen de tali numero difficilis est scientia. Maxime
apud peripateticos, qui negavere Ideas Platonis, ut sunt
abstractae a singularibus. Tamen Aristoteles certe
bene est prior, non solum
ista quantitate continua et discreta (quae sunt accidentia),
verum etiam ipsis intelligentiis secundis tempore
et natura (secundum veritatem catholicam), quamvis
secundum peripateticos non sit prioritas temporis in substantiis
abstractis, quia in aeternis non prius tempore est
unum quam alterum, quamvis in illis sit ordo perfectionis.
Tamen de tali numero difficilis est scientia. Maxime
apud peripateticos, qui negavere Ideas Platonis, ut sunt
abstractae a singularibus. Tamen Aristoteles certe non
sensum, sed verba Platonis impugnavit. Quia tales ideae
reperitur. Quae penitus ab illa caelesti removenda
est et tamen ibi musicam esse perfectissimam,
imo proprie dictam, nullus sani capitis negare potest.
Quia nisi ibi esset motus amicabilis et proportio musicam
constituens, utique ille motus velocissimus convexi, non
eodem tempore ad medium caeli veniret cum illo motu
tardissimo concavi neque ad alias partes eiusdem circumferentiae, puta ad horoscopum vel occasum vel ad imum
terrae. Quia si vel in comate deficeret, certe iam non servaret iustitiam neque amicam et harmonicam
posset, confitetur in ipsa huius prophetę
pręfatione ita dicens: Post Quintiliani et Tullij lectionem et
flores rhetoricos cum me in linguę huius pistrinum inclusissem et
multo sudore multoque tempore uix coepissem stridentia
anhellantiaque uerba resonare, et quasi per criptam ambulans rarum
desuper lumen aspicere, impegi nouissime in Danielem, et tanto tedio
affectus sum ut desperatione
doctrina ecclesiastica scripserant, legit. Nec aliam hac de re
quam prędixi tenuit prompsitque sententiam. Si sic Augustinus, quis
aliter audet uel dicere uel sentire?
Seuerus quoque Sulpicius, qui ijsdem temporibus fuit, in suo de beati
Martini episcopi miraculis dialogo (eius enim discipulus fuit)
Posthumianum monachum de beato Hieronymo adhuc in terris degente inducit
sic loquentem: Inde digressus ,
in lectione, totus in libris est. Non
die, non nocte requiescit: aut legit aliquid semper aut scribit.
Quod nisi mihi fuisset fixum animo et promissum Deo teste
propositum eremum adire, uel exigui temporis puncto a tanto uiro
discedere noluissem. Hactenus Posthumianus.
Pręterea quanta illi ingenij promptitudo, quanta dictandi facilitas
affuit, ex dictis eius discere possumus, ita ut quędam diu
Hactenus Posthumianus.
Pręterea quanta illi ingenij promptitudo, quanta dictandi facilitas
affuit, ex dictis eius discere possumus, ita ut quędam diu multumque
meditatum crederemus, nisi ille ex tempore prolata atque ędita fassus
fuisset. Libellum ad Fabiolam, in quo longo disertoque sermone de
uestibus Pontificis ac sacerdotum, de tabernaculo uasisque sacrificij
pertractans tropologiam eorum explanat,
epistolę ait: Hęc tibi, uir eloquentissime, iam duplicis
pręfecturę honore transacto, nunc in Christo honoratior tumultuaria
et breui lucubratione dictaui, ne uiderer omnino reticere. Eodem
enim tempore, immo eodem mihi die, et litterę tuę redditę sunt et
meę expetitę, ut aut tacendum fuerit aut incompto eloquio
respondendum. Quorum alterum pudoris, alterum charitatis est.
Denique aliam
impetrauit ut poenis
ęternis libera purgatorio traderetur, post delictorum emundationem beata
futura, eo quod Theodonius nomen Sancti huius reuerenter in uita
habuisset.
Eodem tempore idem monachus uidit adolescentem pulcherrimum ad beatum
Hieronymum accurrisse, uotumque Petri patricij eius deuotissimi
retulisse, ut uidelicet a Domino sibi filium impetraret generandum; diu
enim cum uxore
et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur
a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul
cuncta quę adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter
illa quę uel temporis longitudine uel Gothici belli uastationibus uel
hereticorum inuidia intercępta ad nostram usque ętatem perdurare
nequiuerunt. Igitur libro
fluuium, Ptolomeus quoque Istriam Italię finibus uidetur concedere; Pomponij libro
nosse cupis, inspice apud eundem autorem tabulam quintam Europę. Ibi, si a Scardona, quam Liburnię finem et initium Delmatię esse Plinius deffiniuit, septentrionem uersus lineam intenderis, in radicibus montis, qui Illyricum cum Pannonia diuidit, Sidronam inuenies; hoc oppidum tametsi Ptolomei tempore, qui multo ante Hieronymum fuit, in Liburnię finibus erat, postea tamen longius productis finibus, quibus Iaderam, Enonam Arbamque Liburnię quondam oppida compręhendimus, Delmatię dictum fuit: iccirco in eo deffiniendo Hieronymus Delmatię non Liburnię fecit mentionem; iuxta quod
Marulus Tuus
1334. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 156 |
Paragraph |
Section]
7.3.49 Dilluuio quodam et late stagnantibus undis.
7.3.50 Mox alia in sudo mandantur semina caelo
7.3.51 Cum semel efluxit uitium breue plusue minusue
7.3.52 Menstrua tempestas campis fugitiua relictis.
7.3.53 Nec procul a nobis uestigia parua supersunt
7.3.54 Relliquiaeque breues Epidauri et littora nuda:
7.3.55 Quod breue nos inter decimus lapis interuallum
1335. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 156 |
Paragraph |
Section]
7.3.65 Vnum illustre tamen monimentum et nobile restat,
7.3.66 Vrbis aquaeductus, quem nulla oblitterat aetas:
7.3.67 Materies adeo magni est operosa laboris,
7.3.68 Ferrea durities calcis, quae tempore nullo
7.3.69 Trita est, adsidue quamuis calcetur eundo.
7.3.70 Sic ubi ductus aquae fuerat, nunc semita facta est
7.3.71 Atque uiae regio de nomine dicta Canalis.
1336. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 159v |
Paragraph |
Section]
7.3.217 Omnia nobilitant, denigrant omnia rursus,
7.3.218 Omnia lege sua dispensant. Splendida nomen
7.3.219 Saepius amittunt lucemque obscura uicissim
7.3.220 Accipiunt: adimunt et praestant tempora famam.
7.3.221 Ergo ubi transactis senior melioribus annis
7.3.222 Occasus properare suos praesentit, olores,
7.3.223 Quos sibi donauit Naro proximus, axe ligari
7.3.224 Praecepit geminos. Praesaga
1337. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 162 |
Paragraph |
Section]
7.3.348 Festa suburbano referentes annua templo.
7.3.349 Ecce manus Sarrana uolant cursuque citato
7.3.350 Mille repentinis adoriri classibus urbem
7.3.351 Improuisa parant. Hostes sua tempora nacti
7.3.352 Intempesti aderunt inopinaque moenia uertent;
7.3.353 Tu male defendes uacuos improuida muros.
7.3.354 Quo tamen haec, quaeris, permittam? Cuique facultas
7.3.355 Libera patrandi
1338. Crijević, Ilija. De Epidauro, versio electronica [page 163 |
Paragraph |
Section]
7.3.390 Nomine, translatam nec te migrasse pigebit:
7.3.391 Nobilis usque adeo fies et stemmate magno
7.3.392 Tota refloresces, tibi nobilitate perenni
7.3.393 Clara renidebit series quae tempore nullo
7.3.394 Deficiet, nullo fiet mutabilis aeuo.
7.3.395 Perpetuumque illi dabimus seruare tenorem
7.3.396 Et uarias nescire uices, populumque clientem
7.3.397 Zenobia et Blasius patroni numine
1339. Crijević, Ilija. Epistula ad Marinum Bonum (1506),... [Paragraph |
Section]
1340. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1341. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1342. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1343. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1344. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1345. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [page 24 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1346. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1347. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Section]
1348. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Section]
1349. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Section]
1350. Grisogono, Federik. Speculum astronomicum, versio... [Paragraph |
Section]
1351. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1352. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1353. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1354. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1355. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1356. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1357. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1358. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
1359. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
1360. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph |
Section]
Noscere si cupias, rerum metire suprema,
Et causam disces finis ab indicio. (30)
Ille etenim potuit qui talia spernere multa,
Contentus paruo, nunc bona summa capit.
Nunc fruitur cęlo, sed quo quoque tempore terras
Incoluit, mira dote beatus erat:
Mentis enim leuibus transcendens ęthera pennis, (35)
Non semel angelicos fertur adisse choros,
Et sanctos uidisse patres, uidisse sedentem
Fulgentemque
1361. Marulić, Marko. Reuerendo in Christo Domino Iacobo... [Paragraph |
Section]
inter respirandum haec scripsi et emendavi, non mea igitur sed tot rerum quibus obruor, culpa est, quod tardius hanc orationem quam velles accipis, uberior tamen est, et quasi corpulentior; quae prius pro ratione temporis habita fuit exilis. Scis enim inter parandas exequias hanc subito laudationem effudisse: quare olim paene crudam nunc maturiorem accipe quae moram etiam tibi persolvit cum ad te veniat expolita, ut operae pretium sit expectasse, ut sponsam aliquam, quae
AELIUS LAMPRIDIUS CERUINUS POETA LAUREATUS IN JUNIUM SORGIUM AVUNCULUM SUUM FUNEBRIS ORATIO. Cum celerius quam opinabar Avunculus meus decesserit et ego gravibus curis distinear, neque in hoc obitu a lachrymis temperare possim: et hunc qui supra privatum virum est in funere laudandum susceperim, non mea, sed fortunae et temporis erit culpa, si neque larga aut magnifica neque amplitudine defuncti digna fluxerit oratio et eo magis quod in otio et umbra sine usu et stilo studiorum intermissione dicendi
IN JUNIUM SORGIUM AVUNCULUM SUUM FUNEBRIS ORATIO. Cum celerius quam opinabar Avunculus meus decesserit et ego gravibus curis distinear, neque in hoc obitu a lachrymis temperare possim: et hunc qui supra privatum virum est in funere laudandum susceperim, non mea, sed fortunae et temporis erit culpa, si neque larga aut magnifica neque amplitudine defuncti digna fluxerit oratio et eo magis quod in otio et umbra sine usu et stilo studiorum intermissione dicendi desuetudine ac situ quodam consenuerim: scitis enim quantis angustiis, quo
fluxerit oratio et eo magis quod in otio et umbra sine usu et stilo studiorum intermissione dicendi desuetudine ac situ quodam consenuerim: scitis enim quantis angustiis, quo sermone quotidiano inter provinciales obruor, ut vix succissivo tantum tempore nec nisi libris legendis vacare possum; quo magis magisque mirandum esset litteras et verba Romana: quae nunc ubique locorum in tanta hominum colluvione degenerant, mihi penitus non exolevisse; praesertim cum mihi non patria nec ingenerata, sed nova et ascita et aliunde sita fuerint:
A keziratban: iigyanazon abbreviatioval, mint fentebb lattiik U. 0. ocio. U. 0. amusim. Equestri, sed etiam Senatoria dignitate praediti sine ulla justi temporis occasione suscipere non veritus sim; quasi nesciam nihil triviale, aut obscurum, aut exile, sed amplum, magnificum luculentum excelsum et immortale quiddam huic funeri ornando conferri oportere, alioqui maligni laudatoris esset et infelicis ingenii tot laudes deterere, gloriam
excelsum et immortale quiddam huic funeri ornando conferri oportere, alioqui maligni laudatoris esset et infelicis ingenii tot laudes deterere, gloriam elevare: amplitudinem coarctare, fastigium detruncare, famam non extendere: proinde nequid tanti viri laudibus derogetur, multo majori temporis et ingenii copia; nec nisi Demosthenis aut Ciceronis opus esset eloquentia. Nam ut imaginem Alexandri magni nemini praeter Apellem et Lysippum licuit effingere; sic fortium virorum pacis et belli praeclara facinora, ne scribendo devenustentur multum diuque neque ab omnibus
eloquentia. Nam ut imaginem Alexandri magni nemini praeter Apellem et Lysippum licuit effingere; sic fortium virorum pacis et belli praeclara facinora, ne scribendo devenustentur multum diuque neque ab omnibus sudari oportet, quod utrumque cum mihi desideretur: videlicet idonea temporis et ingenii facultas: temere me arbitrabor facere qui rude quiddam et inexpolitum in talis ac tanti viri laudes non verear effutire: tua tamen pietas Petre vir integerrime paternis laudibus prospectura caeteros omnes obaudit; me unum, quod vehementer exoptat, et expetit, sperat vel ex
et ingenii facultas: temere me arbitrabor facere qui rude quiddam et inexpolitum in talis ac tanti viri laudes non verear effutire: tua tamen pietas Petre vir integerrime paternis laudibus prospectura caeteros omnes obaudit; me unum, quod vehementer exoptat, et expetit, sperat vel ex tempore praestaturum praeterea neminem: quod si vulgus et triviales magistros repudiatum, me praeter omnes selectum iri non poenituerit; et tua te non fefellerit opinio, non ingenio, sed Aleae dicentis erit tribuendum, incertum anceps fallax et citra rerum
meruisse. Nam defunctorum laus instar patrimonii haereditarium bonum est nullumque majus in suorum desiderio solatium, aut efficacius exemplar quam cognatorum est ad bonos mores; quamvis igitur repentina oratio periculorum plenum opus Aleae. Cuncta tamen temeritati non permittam pro temporis et loci ratione cursim dicturus, et mensariorum more facturus, qui multorum annorum rationes in unam tabellam colligunt: aut naves gubernantium, qui portus maria littora insulas in unius membranae corio, minore veritatis, quam magnitudinis dispendio circumscribunt.
omnia quae de tanto viro dicenda sunt libris vel voluminibus capi possunt. Quo fit ut non unus aut alter dies: sed ne plurimi quidem tantis virtutibus enarrandis satis esset. Facilius enim quis illius pacis et belli praeclara facinora nimis quam satis ut puto laudaret: quo magis in hoc temporis articulo laboro et ineptire videor, dicam tamen non ut volo, sed ut scio et possum nec ab re est animi bona corporis et externa commoda recensere: neque quicquam quod domi aut foris militiaeve privatus aut in potestate gesserit conticescere. Ut tamen ordine quo quaeque pars exposita
quis ab illo
tanquam a Catone injusta petere ausus? qua spe, quo
unquam a sententia potuit abduci, cui non inimicitias pro patria? cui non perpetuum bellum indixit, ut judicare nescias an justior an constantior fuerit? hoc idem de temperantia et omnium virtutum matre prudentia possum affirmare. Quarum alterius oris probitate, frontis verecundia, oculorum temperie manifesta et perspicua signa praebuit; alteram tot urbibus perspectis, tot moribus exploratis: tot diversarum rerum variis percepit eventis, hinc illius continentia parsimonia, frugalitas modestia, sobrietas clementia, liberalitas circumspectio, providentia docilitas, nec vulgaris
utriusque Juris Doctori sapientissimo, Prothonotario Apostolico, ac Auditori Reverendissimi Cardinalis Neapolitani Divi Oliverii Caraphae Protectoris Praedicatorum Ordinis salutem plurimam dicit.
Quum saepe mea mente revolverem, Virorum Prudentissime, nostra tempestate degentium, tui olim Parentis Jacobi tum mores sanctissimos, tum prudentiam in rebus gerendis integerrimam, ita ut non solum Ferrarianis Patriciis, verum et totius Italiae Primatibus, unicus in Orbe Phoenix, visus clarior haberetur, ut liquido patuit Hercule Duce omnibus saeculis
Lapsum, et Reparationem Humani Generis adeo concinne cecinit, ut alter suo carmine Maro videatur; nec miror, studuisse potuit, ut id, et majora efficeret; habuit enim Praeceptorem clarissimum Joannem Raphanellum Ferrariensem, utriusque Philosophiae facile Principem dixerim, et hac nostra tempestate Musarum decus, a teneris unguiculis colentem Fontes Aonios, nunc Sacri Palatii Apostolici Magistrum, Fidei Nostrae, ut ita dicam, jam collapsae timonem validum, et Georgium Babbam Sibenicensem Ordinis Praedicatorum Fratrem, Bachalarium Perusinum, in quo daretur virtus Literaria sicubi
Potus tyro Vir grauis Edito hoc opusculo, mi princeps, sepius conueni Egregium Virum, prudentia et omni probitate perspicuum Petrum Tyronum Calliensem patritium Rueriae
domus facile seruum cui olim ea tempestate qua Caesar Valentie Dux Alexandri Pon. Max. filius flagraret in auum tuum illustrissimum Guidobaldum, Vrbini ducem erat tutelle T. clarissimus pater, quo cum Gallias et Hispanias peragrauit ut eum saluum redderet, hocque domi et rure quo se aestiuo tempore conferebat Pianiuantagii semotum humanis curis, quod et etas iam senescens et uitae suae modestia expostulabat, ubi obiter nobis fuit sermo, de diuinis rebus, quibus oppido oblectatur, audissetque nos edidisse libellum de mundi origine lapsu et reparatione eiusdem, non eo more quo olim
olim in molli incude pressa fuit cuiusdam Barbule agnomine, non Policarpi, nunc grauiori ere emissam tibi mi princeps, quod et ego concupiebam dicari uoluit, nec ab re tibi est pater illustrissimus Laus ducis Urbini. Dux Franciscus Maria in maximis et belli et pacis tempore negociis exercitatus, quem ueluti alterum Martem hostes exhorrent, et nunc belli et pacis arbitrium et moderatorem uniuersa Italia habet et reueretur, praecipue Adrianus VI. sanctissimus Pon. Max. cum R. pub. Florentina hylari animo et serena florente complexus est; ipse pro
notissima volvit
1.104 Sensibus externis jam semina tradita Mundo;
1.105 Constant ingenii vigor, et munuscula vitae 105
1.106 Interni sensus; comitatur gratia linguae
1.107 Perpetuam mentem depressam tempore nullo.
1.108 Principe pulchra Deo, quamvis producta sub axe
1.109 Coelorum vigeat fixo, convexa meatu
1.110 Temporis inspiciens, in tempore forma creata, 110
1.111 Nec tamen hoc lumen decrescit,
1.106 Interni sensus; comitatur gratia linguae
1.107 Perpetuam mentem depressam tempore nullo.
1.108 Principe pulchra Deo, quamvis producta sub axe
1.109 Coelorum vigeat fixo, convexa meatu
1.110 Temporis inspiciens, in tempore forma creata, 110
1.111 Nec tamen hoc lumen decrescit, lassa vetustas
1.112 Corporis at rapiet tandem peritura ruinam
1.113 Condita cuncta Virum mirantur, ab ordine pulchro
sensus; comitatur gratia linguae
1.107 Perpetuam mentem depressam tempore nullo.
1.108 Principe pulchra Deo, quamvis producta sub axe
1.109 Coelorum vigeat fixo, convexa meatu
1.110 Temporis inspiciens, in tempore forma creata, 110
1.111 Nec tamen hoc lumen decrescit, lassa vetustas
1.112 Corporis at rapiet tandem peritura ruinam
1.113 Condita cuncta Virum mirantur, ab ordine pulchro
1.114
murmur
1.119 Aequoreum, cujus merguntur et obruta Ponto
1.120 Ubera in Hesperio quum pellit montibus umbras. 120
1.121 Ore oraturus proprio sub nomine Gentis,
1.122 Quarum pars tenet aevi nomen, tempore pars et
1.123 Perditur, atque patrem verbis affatur amicis.
1.124
Phebi oratio
Salve, chare Deo, domitor mi, celsa Tonantis
1.125 Viscera, pulchre Parens, Terrarum
amicis.
1.124
Phebi oratio
Salve, chare Deo, domitor mi, celsa Tonantis
1.125 Viscera, pulchre Parens, Terrarum gloria salve: 125
1.126 Ad Te nunc venio Titan, qui tempora novi
1.127
Solis motus
Qui status est Coelo, qua sidera lege moventur
1.128 Ipse ego namque Deo duce Parcis stamina furtim
1.129 Accipio, latos agilis sublatus ad
retro aeternos Coeli frenantia cursus,
1.132 Et Mundi Secreta noto, Centrumque, Polosque
1.133 Hic metior, Pater, ut radiis latissima regna
1.134
Phebi potestas
Orbis temperet hoc propriis mea numine virtus.
1.135 Principe mira Deo magno loquor; haec mihi nunc est 135
1.136 Vis etiam, semper possim defessus ab ullo
1.137 Motu quotidie conduci Phoebus anhelis
Iovis
Conticuit dictis, grates persolvit et ille
1.152 Omnibus. At Rector Superum, Telluris, et Alti
1.153 Talia dicta movet: Nostrum generosa propago,
1.154 Sit tibi nomen Adam; felicis tempora vitae
1.155 Invenies semper, me dum mea fata volutant, 155
1.156 Si tamen, ut nosces, nostra haec moderabere jussa
1.157 Ecce vides, quod te tam pulchrum nostra reliquit
1.220 Mox tulit ante pedem juvenis generosus avitis. 220
1.221 Porta patens Regni nitido splendebat eburno
1.222 Dextra viro tenero, qua sic festinus adibat
1.223
Tempe paradisi
Perpetuam Sedem, similem sibi, conscius aevi
1.224 Venturi, claraeque parans exordia formae
1.225 Ingreditur tandem, et Pario de marmore templum 225
1.226 Erectum cernens, aurato vertice post
nautica Pinus;
1.265 Tellus cuncta tulit, sunt aurea saecula, nulli 265
1.266 Murmur erat vulgo; sed sic plebs illa fidelis
1.267 Spectabat Superos tali statione reposta.
1.268 Felix illa quies, felicia tempora, quorum
1.269 Lucida perpetuo splendebat lumine virtus.
Liber II.
eum incautum crudelibus armis.
2.30 Perniciem quorum, vitam tristesque dolores 30
2.31 Posteritate sua notos, mugitibus implens
2.32
Narrat
Auras ipse cano. Phoebus quo tempore fervet
2.33 Jam Veneris socius, quom summa cacumina montis
2.34 Visurus properat, fessos perfundat Hiberus
2.35 Fuscus equos, vaga tunc genitrix spaciatur arena 35
2.36 Floribus et vario redimita
libido
2.40 Tunc famis horriferae stridentes venit ad aures 40
2.41 Gorgonis obtectu. Longe supereminet arbos
2.42 Pulchra equidem superis: pallam genitricis obumbrat,
2.43 Ut solet aestivo vel quovis tempore nubes
2.44 Inter nos residens atque aurea lumina Phoebi
2.45 Jam cultas operire comas telluris ab alto. 45
2.46 Magna explorandi sitis et solertia
mihi, mea cura salusque,
2.134 Inspice, quid vetuit nobis moderator Olympi,
2.135
Eva respondet Adamo.
Frater Adam, pomum, in quo sunt longissima vitae 135
2.136 Tempora. Dulce est, crede mihi; tibi vera fateri
2.137 Non piget; hoc gusta, hoc est dulcius illa
2.138 Ambrosia divûm, qua coelo Conditor orbis
2.139 Vescitur aeterno memorandus carmine vatum:
2.140 Cuncta
Paucis perstringere verbis 145
2.146
Causa originalis peccati.
Est opus: ecce pudor sequitur; male sana voluptas
2.147 Mortales fecit miseros; spaciosa gemendi
2.148 Tempora non desunt longum mansura per aevum.
2.149
Subiicitur ratio sensui.
Proh dolor! Hi subito norunt pudibunda magistro
2.150 Angue sacro; faciunt membris
fuit”. Haec referens curis jam pressus iniquis
2.172 Torpida convolvens nodoso viscera cornu
2.173 Dejectis oculis lacrymosis plangit uterque.
2.174 Mox ait ipse Deus: “Mea quondam dulcis imago
2.175 Temporibus peritura malis, quam lucida veri 175
2.176 Effigies alti latuit, privata deorum
2.177
Maledictio in parentes.
Sede, parum vives; miseri cognoscite causam
2.201 Sedibus aethereis, nitidi spectator Olympi
2.202 Qui fueras pridem, tandem per tempora longa
2.203 Tuque tuumque genus, tam grandia gaudia flebis.
2.204 Et tu, flamma vorax sanie depressa maligna,
2.205
Mulier
extensis moerens sub mole soporis 305
2.306 Obruitur. Subito capistratos more capillos
2.307 Foemineo curvat Pluto ad se, cardine forti
2.308 Quos stringit madidus quo surgit in arbore dulcis
2.309 Tempore quisque suo viridi cum gramine fructus.
2.310 Ecce dolor sequitur, macies, pallorque, situsque, 310
2.311
Conditio mala humani generis
varias rerum vires pulchro ordine servat
2.434 Ipse Deus, quem nunc mirantur cuncta creantem
2.435 Numina prima aevi: firmatum sidere coelum, 435
2.436 Quod velox lustris omni sine labe peractis
2.437 Tempora, quaeque caduca suo stant saecla sub axe,
2.438 Volvit et huic tandem cessabit fama laborum,
2.439 Aera qui posuit sub magno cardine clari
2.440 Aetheris, exicium nullius numinis ira 440
2.441 Cui
quove suos quoties perficere cursus
2.445 Atque Diana soror nullo concussa labore 445
2.446 Inspicitur, quos aetas non superaverit ulla.
2.447 Quo subeunt anni fragiles et curva senecta,
2.448 Tempore quo fructus producunt omnia passim,
2.449 Cuncta sibi parent, nihilo qui cuncta creavit.
2.450 Sors hominum sterilis, superum quae sola retardat 450
2.451 Amplexus dulces tanti sine fine Tonantis.
Fama caduca manet nobis expersque sepulchri
2.457 Nullus erit nostrum; consumens omnia tempus
2.458 Nos agitat, solum mortalibus ipsa relicta est
2.459 Virtus, sola manens delapso tempore vitae,
2.460 Qua mortale genus longa assuetudine fecit, 460
2.461 Quisque locum sanctos heroidas inter haberet.
3.18 Pectora mortalis generis, quod vota reservat
3.19 Illius, proh, tantum solus originis ordo
3.20 His extat nec dantur tetra prementia tale 20
3.21 Tempora divinum numen, quae servat anhelis
3.22 Phoebus equis. Idem semper sunt, omnia tandem
3.23 Perpetuo curant, nulla variante senecta
3.24
Deorum concilium pro
ubique
Ipse Parens novit scelerato cognitus Orbi.
3.60 Sub juga jam positus bos scindit vomere collem, 60
3.61 Pravus et inculto tellurem vertere rostro
3.62 Rusticus haud cessat, fallax hoc tempore surgit
3.63 Mercator, nulli splendescunt lumina coelo,
3.64 Bella furore ruunt, jam coeli sidera cuncta
3.65 Cessere horrendo Marti, qui tecta minaci 65
3.66
3.157 Infans laetus erat blande suadente Maria,
3.158 Gaudent hi Puerum vagientem cernere cunis.
3.159 Prosequitur dictis: “Sidus Maris, inclyta Virgo,
3.160 Undantes fluctus tempestatesque sonoras 160
3.161 Surgentis compone Deo, sanctissima Virgo,
3.162 In tua regna freti; premitur formidine magna
3.163 Humanum genus, o spes fractis unica rebus,
3.164 Sancta Parens Domini,
Vsurum se cęde ferę, sed dentibus illa
2.145 Infrendens conuersa retro ruit impete uasto
Et notas repetens fauces latrone repulso
Iam loca tuta tenet campoque potitur aperto.
Frustra igitur sceleris peragendi tempora nactum
Apta ratus iam se Cisides, protinus instat
2.150 Occultis certare dolis et fraude latenti.
Submittit quosdam simili satis arte peritos,
Dauida incautum qui supplantare uolentes
Is numerus stratę per gramina rubra cruore
Gentis erat. Parua colei stipantur in arca,
Promissis thalamis donum dotale futuri.
Hinc uictor Dauid, turba comitante suorum,
2.210 Ibat ouans, uiridi redimitus tempora lauro
Et biiugo uectus curru. Peana canebat
Pone sequens miles pulsataque tympana bombos
Ędebant et silua sonum per inane uolutum
Atque cauis haustum rimis referebat eundem.
2.215
tubę, calamos inflare choraules
Et digito pulsare leui caua cymbala psaltes
2.255 Coepit et argutis fidibus resonare lyristes
Ac Phrygios cantare modos. Nunc tinnit acuta,
Nunc tonat ille graui, media modo temperat istos
Voce sonos, agili pulchre quos gutture uibrat
Concordans cytharę linguę prolata canori.
2.260 Arrectę cunctorum aures dulcedine tanta
Et capti stabant animi. Nil murmuris usquam,
Bellorumque minis. Ipsum magis ergo timere
Incipit et tacitus secum meditatur iniqua
Atque indigna nimis pravę molimina mentis
Insontem contra generum, disperdere certus
Siue per insidias ficti pro tempore amoris,
2.305 Siue palam potius per aperti pręlia Martis.
Nunc hos, nunc illos aditus sine fine requirit,
Polluat ipse suam cognato ut sanguine dextram
Crudelis magis anne ingratę mentis in illum,
Discessit tristis Ionathas moestusque periclo
Illius, magno fuerat cui iunctus amore.
Ergo solicitus Dauidis tecta petiuit.
Illi aperit secreta patris metuendaque cędis
2.345 Consilia, his ipsum affatus pro tempore dictis:
Ionathas ad Dauidem
"Infensum uites, Dauid charissime, regem
Infestumque tibi. Lictoribus ille uocatis
Dat mandata tui, quum Sol illuxerit orbi,
Quo
Mane
Sol uagus Eoa nitidum caput extulit unda
Exutusque nigros apparuit orbis amictus
Atque suus rebus rediit color. Obuius illo
Excepit Ionathas uenientem tempore regem
2.375 Ante fores thalami. Tunc illum uertice prono,
Sicut moris erat, supplex et mitis adorat
Ionathas ad Saulem
Atque his alloquitur dictis: "Certissima, salue,
Regia festino gradiens pede limina scandit
Erectosque gradus surgentis ad ęthera tecti.
Tum Ionatha comitante petit fulgentia Saulis
Atria. Rex illum placido satis accipit ore
2.410 Atque data dextra charum sibi tempore in omni
Iam fore promittit promissaque foedere sancit,
nota
Instabili tamen ista fide. Nam dira phrenesis
Quem superat penitusque ferę uecordia mentis,
condere laudes
Atque deo grates misso Dauide referre
Et subita sęuos animos pietate domare.
Comparatio
Sic aliquando poli gelido quum sęuit ab axe
Horrida tempestas borealibus excita uentis,
3.30 Dum metuit fragili sulcans uada salsa carina
Nauita, dum trepidus cultor sata lęta perire
Grandine mox lędente putat, uiolenta quiescunt
Flamina tranquillumque salum
Grandine mox lędente putat, uiolenta quiescunt
Flamina tranquillumque salum cęlumque serenum,
Mutata rerum facie pulsoque pauore,
3.35 Erectas hominum mulcent dulcedine mentes.
At Saul, ut reditum per tempora tarda suorum
Per longasque moras duci conspexit, eisdem
Supplementa recens delecto milite misit,
Dum dubitat primos ad talia facta patranda
3.40 Vel minus audaces uel iam minus esse fideles.
instructus ualidorum Marte uirorum.
Ventum erat in Naioth, tunc ęque contigit istis
Ac primis: Posita laudes feritate canebant.
Nam sacer e cęlo ueniens afflauerat omnes
Spiritus. Hic animos illorum, hic temperat artus.
Saul
3.55 Indigne ista ferens, subitam simul actus in iram
Cisides, mora nulla, suam uocat ipse cohortem
Atque anteire parat. Paribus quoque passibus agmen
Ascendes populo plaudente, fauentibus astris."
Dauid
Iesseides animum erexit lętatus amici
Ingenti multaque fide et, si fata reseruant
3.140 Vlla sibi post hęc melioris tempora sortis,
Digna relaturum se dixit pręmia tali
Illius officio. Renouarunt foedus amoris
Inter se nullo soluendum tempore, donec
Carpere uitales ipsis conceditur auras.
Ingenti multaque fide et, si fata reseruant
3.140 Vlla sibi post hęc melioris tempora sortis,
Digna relaturum se dixit pręmia tali
Illius officio. Renouarunt foedus amoris
Inter se nullo soluendum tempore, donec
Carpere uitales ipsis conceditur auras.
Rupes Ezel
3.145 Nubibus ęriis et cęlo proxima rupes,
Aspera muricibus, multa rimosa cauerna,
Stabat,
Pelle moras, celera!" Seruus parere paratus
3.225 Apportat iacula, arcanę sed conscia uocis
Mens tantum Dauidis erat Ionathęque loquentis.
Cum iaculis arcuque puer dimissus in urbem
Nil remoratus abit. Seruato tempore Dauid
Prosilit e latebris et ter procliuus adorat.
3.230 Amplexi inter se lachrymas atque oscula miscent.
Insuper hęc Ionathas "Vade hinc, dulcissime Dauid,
Vade" ait "atque uale! Firmati foedere amoris
secreto speculatum partibus illis,
3.250 Nec procul inde suos comites residere fatetur.
Vtque aliquo uictu ieiunos adiuuet illos,
Orabat, quando ista dedit responsa sacerdos:
"Non alii, Dauid, mihi sunt hoc tempore panes
Pręter sacratos, quibus uti lege uetantur
3.255 Omnes immundi. Sed si modo tuque tuique
Corpore purgato puraque huc mente uenitis,
Si modo uos Veneris non turpat foeda uoluptas,
Angere cordatę mulieris pectora coepit.
Illo inconsulto cum multis obuia donis
Dauidi ire parat. Pueros pręcedere iussit,
Ipsa sedens dorso post illos ibat aselli.
4.400 Dona fuere quidem raptim pro tempore sumpta:
Bis centena Ceres, Cereris cum panibus utres
Hyrcini gemini Baccheo munere pleni,
Cum uerubus quernis ueruecum corpora quinque
Pinguia, iamdudum calidis assata caminis
4.405 Et
Quam punire, magis placidę clęmentia mentis
4.450 Addita peccanti forsan memorabitur olim
Quam prius insonti collatum munus amico.
Hoc tibi cum multis commune est, rarius illud,
Vt quisquam lęsus iusta se temperet ira
Et facile exhibeat ueniam poscentibus. Ergo
4.455 Adde tuis cumulum tam multis laudibus istum,
Vt nihil his desit. Quisquis nunc inuidet, illum
Esse tibi infestum iam tandem, credo, pudebit
Credatur coeptum nondum posuisse rigorem.
4.470 Atque his astanti respondens Abigaili
Dauid ad Abigailem
Exhilaratus ait: "Summas ego debeo grates
Ętherio primum, qui temperat omnia, regi,
Summas deinde tibi. Dedit ille repente profectis
Hic hodie ut fieres armatis obuia nobis.
4.475 Tu dulci eloquio uerbisque potentibus oris
Placasti ingentem nostris in cordibus iram,
Comparatio
Qui uarius fallaxque foret similisque marinis
Ęquoribus, quę sępe die tranquilla sub uno
Et constrata silent, rursumque inflata tumescunt
5.230 Commutantque suam cum tempestate quietem
Quasque modo ęquali dorso uexere carinas,
Illas mox rabidis undarum molibus urgent.
Dauid secum
Hęc igitur secum Dauid: "Per regna uagari
Me
Achis utraque manu constrinxit ad oscula dicens:
"Viue diu, Dauid! Si uixero, plura daturus
5.330 Sum quoque dona tibi. Primos eris inter amicos
Atque Palestinę ductores maximus aulę.
I nunc cumque tuis nobis in tempore adesto!"
Achis aduersus Saulem regem
Post, ubi ad arma omnes iam conuenere manipli
Magnanimique duces fulgentesque ęre cateruę,
5.335 Milia multa uirum, peditum longo ordine coetus
Iussus quippe fuit, ne gentis signa prophanę
Sponte sequens populumque sacris rituque fidelem
Cognatumque sibi contra stans impius esset.
Dauid recessit
Exurgens igitur supremę tempore noctis,
Excitat ipse suam et secum iubet ire cohortem,
6.70 Atque ubi adhuc dubię clarere crepuscula lucis
Coepissent, properant illis excedere castris
Dux Dauid iuuenumque manus retroque petentes
Achinoenque simul. Tristi plebs acta furore
Insultare duci causamque hunc esse malorum
Dicere, quod poterat qui pręsens esse saluti,
Absens absentes prędam dimiserit hosti
6.230 Tradideritque simul. Manibus uix temperat amens
Cocio, sed fato Dauida tegente quieuit.
Dauid
Ille ergo indutus sacratum protinus ephot,
Aggreditur rogitare deum, possetne repenti
Cursu castra
Reddita, multa uirum subito data milia letho.
Sola quater centum iuuenum manus ardua scandens
Dorsa camellorum, fugeret dum prępete cursu,
Euasit tanti manifesta pericula belli.
6.285 Ibat Dauid ouans, redimitus tempora lauro,
Insigni quoque uectus equo, tota agmina circum,
Omnes et spoliis et telis hostis onusti.
Cumque illis pueri, mulieres atque puellę,
Iamdudum captiua manus, nunc libera, tendunt
"Ecce fugam capiens" inquit "per deuia saxa
Montanę rupis, regem tunc forte iacentem
Offendi proprio transfixum pectora ferro.
Viuus adhuc altosque ciens sub corde dolores,
Vt me uidit, ait: 'Sic te sors temporis huius,
6.365 Quisquis es, eripiat capitis uitęque periclo
Dissimilemque meę pręstent pia fata quietem,
Hanc mihi luctantem pellas de corpore uitam
Protinus ense tuo, quo mortis morte dolores
moratur,
Inquiram daboque amplexus atque oscula, siquid
6.465 Tale dari poterit iam carne carentibus umbris.
Illi me comitem, quoquo se uerterit idem,
Pręstabo laterique latus sociabitur omni
Tempore, collatis ultro citroque fruemur
Dulcibus alloquiis, donec felicius ęuum
6.470 Ętherii pietate patris traducere nobis
Translatis supera cęli continget in aula,
Angelicis ubi iuncta choris humana propago
Talibus indiciis patuit non rege uolente
Abnerum gladio sęui periisse Ioabi.
7.360 Et licet ipsius germanum sustulit ille,
Sustulit in bello urgentem urgentique resistens.
Ergo non ideo compostę tempore pacis
Iam cum rege simul decuit sęuisse Ioabum
Vindictamque dolis et turpi fraude petisse.
7.365 Nuncius hunc rumor casum portauit ad aures,
Isbosethe, tuas. Poteras gaudere repenti
8.220 Donec peruolitans tantorum fama bonorum
Iudeę regionis humum conscendit in ędes
Iesseidę regis mentemque illius amore
Illexit sacri iam intra sua septa locandi.
Ergo transacto rex temporis orbe trimestri
8.225 Obededona petit. Sustollitur arca Leuitis
Portaturque humeris populo plaudente simulque
Dauid ludit ante arcam
Vestibus in niueis ędente tripudia rege
Nunquam foeta fuit posthac optataque uentris
Gaudia non uidit. Frustra complexibus usa
Sępe uiri sterilem iussa est consumere uitam.
8.290 At uero Dauid, dum nullo lęditur hoste
Et placidę peragit felicia tempora pacis,
Mente agitare pia diuinum coepit honorem
Dauid uoluit ędificare templum
Ędis condendę. Nathano denique, postquam
Suspirasset, ait: "Cernis, sanctissime uates,
Nocte quiescebant, quando uox uenit ab alto,
Ad uatem dicente deo: "Nathane propheta,
Oraculum
Vade, meo dicas Dauidi, num dabit ille
Templa mihi fabricata manu. Quo tempore Memphis
8.310 Israhelitanam iussa est dimittere plebem,
Ex illo me nulla suo domus imbrice texit
Vobiscum gradientem monstrantemque sequente
Plebe uias, anteire uię quum signa iuberem,
Et flauę Cereris largo granaria dono.
Miphibosetus enim, cui Michas filius infans
Hęrebat, blando exercens puerilia ludo,
Tunc Solymis posuit sedem, conuiuia lętus
9.50 Dauidis libans per tempora plurima regis.
Ista pedum damnum poterant sarcire labantum,
Si non Siba malus minuisset munera regis
Atque magis cautus si scisset Miphibosetus
Ipse sui serui fraudes uitare dolosque.
Qui celeri penetrans hostiles agmine campos,
9.105 Stare aduersa sibi prospexit castra Syrorum,
Hannonis uero cuneos post terga sedere.
In tam pręsenti nil territus ille periclo,
Consilium penitus prudens pro tempore cępit
Extemploque Syros contra direxit et unam
9.110 Tradit Abisę aciem, retro conuersus ut hostem
Distineat clamore fero post terga minantem,
Ioab hortatur suos
olim
Nudam Gargaphii Titanida fontis in undis
9.190 Vidit Aristeides, tales et Troius ille
Paris
Arbiter ob speciem certantes atque decorem
Spectauisse deas perhibetur, tempore longo
Incertus, cui prima daret pręconia formę.
Hanc ergo ut uidit, totis ardere medullis
9.195 Iesseides coepit flammaque accensus amoris,
Quę foret illa, rogat. Bersabeen discit, Vrię
dolorem
Dum studet, ipsa etiam solamen corde recępit
9.425 Bersabe. Inde nouo felicius usa marito,
Salomon nascitur
Egregium partu fudit Salomona secundo
Dilectumque deo. Tempestiuumque magistro
Nathano Dauid dedit illum, moribus ęquis
Doctrinisque bonis quondam percultus ut esset
9.430 Atque habilis regno. Multum referre putabat,
Quali magistro pueri
Creduntur cineres, donec superaddita ligna
Concepto incipiant alte fumare calore
Et cęlata diu mittant incendia flammas.
Sic indignati fratris grauis ira latebat,
10.125 Donec seruato se promere tempore coepit.
Venit et ad regem uulgato crimine rumor
Atque illum multo tristem moerore repleuit.
Rex tamen Ammonem nec uerbis carpsit amaris,
Nedum supplicio post tanta piacula digno.
10.130
Sola leuis contra prauam correptio prolem?
Inde per immensum Sol circumductus Olympum
Bis ęstas
Iam bis Oebalios curru contingere fratres
10.160 Visus erat, iocunda noui bis tempora ueris
Aduexisse suo foecundans arua calore.
Absalon accedens tunc regem supplice uoto
Et fratrum turbam ad conuiuia festa uocauit,
Lanigeras tonsurus oues Balasoris in agro,
10.165 Hic
"Affer opem miserę, si qua est tibi, maxime regum,
In miseros pietas! Tua nanque ancilla duobus
Gaudebam natis chari post fata mariti.
Hi dum rurantur (fraterno semper amore
Inter se coluere prius, nisi tempore in isto),
10.235 Nescio quid litis discordi uoce uicissim
Versantes conferre manum coepere furendo:
Ictibus alterius contusus concidit alter.
Orba illo infelix curas solabar aniles
Fandi quod uellet uocemque leuauit et inquit:
Rursum mulier
"In me igitur, Dauid, regum iustissime, mitis,
In te sęuus eris? Nati dum fata perempti
Vnius defles, pateris tam tempore longo
Alterius uitam diuersas quęrere terras
10.265 Atque uno amisso te uelle carere duobus.
Sed quum nemo queat uitam reparare perempto,
Huius qui superest, oro, miserere tuęque
rependet,
Si uotis fortuna meis arriserit unquam.
10.370 Ergo age, uade, pio defer mea dicta parenti:
Vt quid ego redii Gessuris exul ab oris,
Si grauiora pati patria contingit in urbe?
Tempore tam multo conspectus, oro, cupiti
Copia iam fiat, placidos ostendere uultus
10.375 Iam mihi dignetur. Vel si delebile crimen
Esse meum nullo sęclorum iudicat ęuo,
Iam perimat miserum. Non tam graue luce
fidelem
Solicitumque mei. Sed dic, ubi natus amici
Est nostri Ionathę, cui seruis, Miphibosetus?"
Ille ex composito meditatas ante loquellas
Siba in dominum suum
11.25 Tempore captato multa cum fraude ferebat:
"Absit, ut hic dominus mihi sit, qui mente fideli
Non tibi deseruit! Quem quęris, mansit in urbe
Spe uana exultans ac dicens: 'Tempore in isto
Sceptra mihi regni tandem reddentur
in dominum suum
11.25 Tempore captato multa cum fraude ferebat:
"Absit, ut hic dominus mihi sit, qui mente fideli
Non tibi deseruit! Quem quęris, mansit in urbe
Spe uana exultans ac dicens: 'Tempore in isto
Sceptra mihi regni tandem reddentur auiti.
11.30 Pro me bella gerit nunc Absalon'. Ista loquentem
Deserui fugique procul tua signa secutus.
Malo mori tecum quam uiuens corda fouere
eo, quum res tempusque requiret,
11.95 Sic lęto excępit Chusum tunc Absalon ore
Mellitis captus sermonibus. Impiger inde
Consilium accito sibi postulat Achitophele,
Quid facto sit opus iam primum tempore in illo.
At uero ille uidens plebis nutantia corda,
11.100 Ne sublato odio composta pace quiescant
Absalon et Dauid, tum quę manus arma secuta
Absalonis erat, regi daret emula poenas,
Versantem uenere uiri, qui Rabbata quondam
Arua colunt, et quos Lodobarę ditia terrę
Regna tenent, et qui Rogelę tecta frequentant,
Gallada regione sitę, memoresque recepti
Quandoque obsequii, grata illi in tempore dona
11.225 Congessere simul: uestes et stragula durę
Commoda militię pictisque tapetia uillis,
Vasa Saguntino complurima conlita luto,
Frumenti multos modios multosque farinę,
11.245 "Ad bellum uenias. Nos hęc in pręlia mitte.
Tu uero maneas Castrorum tutus in urbe,
Confugium uictis ut sis, uictoribus ampla
Virtutis merces. Donec tua uita manebit,
Stabunt incolumes spes omni tempore nostrę,
11.250 Nunquam lapsa cadet populi fiducia, Dauid,
Te saluo. Quanuis modo nos superauerit hostis,
Rursum collecta pugnabimus undique gente,
Inuictus dum uiuis eris." Rex talibus ergo
Constituent alium, cuius mox iussa sequantur."
Talibus auditis, iam facto fine querelę,
Descendit Dauid portęque ad limina sedit
11.395 Purpureę uestis iocundo tectus amictu.
Conspicuus cunctis, diademate tempora cinctus,
Aurea sceptra tenens, inuito gaudia uultu
Ostentans cęlansque suo sub corde dolorem.
Conuenere uiri uictricia signa ferentes
11.400 Belligerique duces et coram rege coacti
Vna
in morem. Nulli inde exire dabatur,
Nulli aditus patuit. Ferro clatrata fenestra
Prospectum tribuit uitęque alimenta recępit.
Hic intus mansere diu sine coniugis usu
12.180 Blanditiisque thori, donec sua tempora Dauid
Viuendo impleret gelidosque relinqueret artus.
Post hęc solicitus, Sebę discordia regni
Ne turbet fines, Amasam uocat et simul illum
Rex Amasam iubet cum Ioabo persequi
12.425 Illum terribili petit hasta Iesbidenobus,
Stirpe Gygantea monstroso corpore uastus.
Hastę eius ferrum centum grauitate quadrantes
Ęquabat pariterque grauem succinxerat ensem.
Victus erat Dauid, si non in tempore Abisas
12.430 Subsidium ferret, qui uulnere Iesbidenobum
Lethali feriens ipsum Dauida periclo
Eripuit fatoque citus subtraxit acerbo.
Iesseida saluo uictoque exercitus hoste
Se non
Iesseida saluo uictoque exercitus hoste
Se non passuros iurant, ut prodeat ultra
12.435 Ad bellum Dauid subeatue pericula secum,
Israhelitanę pereat ne gloria gentis
Ipso uno amisso. Reuoluto tempore paruo
Iterum pugna
Ecce iterum Gobio concurrunt agmina campo.
Inde Palestinę gentes, hinc turba cohortis
12.440 Israhelitanę. Zaphum ferit ense Sabochus,
Vsathia
Quam qua dignus eram. Tua me miseratio nunquam
Deseruit. Nunc, oro, meę miserere senectę!
13.25 Perpetua da pace fruar sedesque quietas
Huic animę concede, deus, da, dona salutis
Expectata diu capiam. Quum tempora sęcli
Incipient melius promisso currere fato,
Tunc Dauida tuum cum gente et plebe fideli
13.30 Transfer ad ętherias ęterni luminis arces,
Vt iam, quando tuos dabitur mihi cernere uultus,
ęuo
Angelicosque inter cuneos noua gaudia carpens
Sedibus in superis maneam sine fine beatus."
13.35 His aliisque modis dum cantat, spiritus illum
Diuinus penetrans uenturi pandere iussit
Temporis euentum donique arcana superni.
Inde magis dulci permulcens ęra cantu
Prophetat spiritu sancto plenus
"Ecce deus pręsens" inquit "mea pectora replet,
13.40 Eloquio mouet ora nouo
Per regni fines, per gentis tecta superbę,
Millia dena hominum septem consumpta feruntur
A Sole exorto, donec sua conderet ora
Deuexo fugiens supter maris ęquora curru.
13.340 Atque hęc tanta fuit tam paruo tempore clades
Facta uirum casu morbi et numinis ira.
Rexque patresque simul cilicino tegmine operti
Deiectique solo lachrymis precibusque uacabant,
Quando leuans oculos Dauid moerore grauatos
Quorum simplicitas muti gregis instar habetur,
Cesset ab his gladius, cesset!" Nec plura locutus
Ore petit terram prono pauidusque tremiscit,
Comparatio
Non secus ac ualidis qui tempestatibus actus
13.360 Dimittit regimen puppis tacitusque moratur
Horrisonos inter fremitus extrema minantes,
Expectans, donec tumido ratis obruta fluctu
Subsidat penitus, pereat simul ipse sub undis.
Expectans, donec tumido ratis obruta fluctu
Subsidat penitus, pereat simul ipse sub undis.
Iam desperabat tantos finire labores
13.365 Ante diem Dauid precibusque instare pigebat,
Propositi nisi quum uenisset temporis hora.
Sed deus omnipotens miseratus funera plebis
Israhelitanę, Solymas ne cęderet ultra,
Ensifero iubet ipse suo, sęuire parato,
13.370 Donec terna dies transiret. Nanque statutum
Israhelitanę, Solymas ne cęderet ultra,
Ensifero iubet ipse suo, sęuire parato,
13.370 Donec terna dies transiret. Nanque statutum
Vindictę sic tempus erat, nisi mulcta dolore
Compensanda foret sub lucis tempore primę
Delictum lugente reo. Peccata merebant
nota
Supplicium tridui, sed poenam temperat omnem
13.375 Pro male commissis dolor acer sponte receptus.
Pręterea
Vindictę sic tempus erat, nisi mulcta dolore
Compensanda foret sub lucis tempore primę
Delictum lugente reo. Peccata merebant
nota
Supplicium tridui, sed poenam temperat omnem
13.375 Pro male commissis dolor acer sponte receptus.
Pręterea pietas Dauidis tanta mereri
Quid iam non potuit, populum qui morte suorum
Atque sua cupiit dira de labe redemptum?
Ergo tuo post te sceptro potietur et idem
Nos tua proiectos longe de sede repellet?"
14.60 Nondum cessarant Bersabes uerba loquentis,
Nathan
Quando Nathanus captato tempore uates
Affuit ad limen ueniens portamque cubilis.
Hoc referunt regi iussusque intrare propheta
Venit et ad terram Dauidem pronus adorat:
14.65 "Ęternum, rex, uiue," inquit "cui summa potestas
rex, uiue," inquit "cui summa potestas
Israhelitani populi data munere magni
Et firmata dei est. Nunquid tua iussa secutus
Regnat Adonias? Nunquid concesseris illi
Sceptra uolens soliumque tuum? Nam tempore in isto
14.70 Mactauit pingues uitulos ouiumque bidentum
Veruecumque gregem, mensis epulisque paratis
Iussit adesse suos lauta ad conuiuia fratres
Egregiosque uiros, curandis Abiatharum
Terrenę fecis iam expers liberque futurus,
Cęlesti magis atque magis fulgere fauore
14.225 Coepit diuinumque piis componere carmen
Vocibus aggressus, psalmos cantauit et hymnos.
Et uentura nouę prospectans tempora legis,
Omnia de Christo prędixit in orbe futura:
Christi mysteria
Vt cęlo genitus, terra generandus in ista
14.230 Virgineo partu, genitor foret ipse salutis
Coepit adesse diem membrisque incumbere mortem
Affectis senio, Salomoni sancta uocato
Sic orsus mandata dabat uerbisque docebat:
14.290 "Natorum Salomon charissime nate meorum
Vltimus ecce meę consumpto tempore uitę
Iste dies agitur neque me decedere fas est,
Si non ante tibi iam nostra in sede locato
Expediam monitus, quos serues. Accipe tandem
14.295 Quę nunc pręcipio et memori tibi mente teneto!
meditando composui, maxime Domini nostri exemplo prouocatus, quem hoc dicendi genere ad plebem usum Euangelia testantur. Hunc morem a Syris et pręcipue Palestinis in omni fere sermone fuisse seruatum diuus Hieronymus in suo super Mattheum commentario affirmat. Nunc et a nostri temporis uiris religiosis, qui in ecclesiis ad populum declamant, usurpari uidemus. Istos igitur imitari hoc opusculo uolui, quod nunc ad Te mitto, Tuum exigens iudicium, ut, si probaueris, edere non formidem neque ullos inuidorum morsus perhorrescam. Si enim uel uni Tibi, uiro
procellarum uim ferre nequiret discissis uelis fractoque remigio et amisso clauo, ad anchoram stetit. Iactabatur nauis fluctibus, fortissimi tamen anchorarii rudentes eam tenebant, ne scopulis illisa diffinderetur et cum ipsis, quos uehebat, periret. His alligata tantam tempestatis molem fortiter perferendo superauit. Cum enim reliqua pene defecissent, una anchora illi saluti fuit. Haec est spei nostrae anchora. Quam si in Deo fixam et locatam habuerimus, nihil in nobis ipsis confidentes, quia imbecilles et infirmi sumus, ipsius
DE PACE CVM ALIIS ET SECVM HABENDA Parabola VIII
Fuit aliquando annus, in quo nihil aduersi, sed omnia laeta sensit humanum genus. Non grando
uineta laesit, non rubigo frugibus nocuit, non reliquos fructus aliqua caeli intemperies
uexauit. Suis temporibus fluxit imber uentique flauerunt. Ne in mari quidem quisquam ullius
tempestatis passus est iniuriam.
Fuit aliquando annus, in quo nihil aduersi, sed omnia laeta sensit humanum genus. Non grando
uineta laesit, non rubigo frugibus nocuit, non reliquos fructus aliqua caeli intemperies
uexauit. Suis temporibus fluxit imber uentique flauerunt. Ne in mari quidem quisquam ullius
tempestatis passus est iniuriam.
DE SERVIS DEI ET SERVIS DIABOLI Parabola XI Duo reges erant contrariae penitus inter se naturae propositique diuersi. Alter seruos suos die una omnibus affluere faciebat deliciis, ita ut nihil ab eis desyderaretur, quod caro concupisceret. Reliquo uero uitae tempore omni prorsus uoluptate exutos nunquam conquiescere sinebat, semper infestans, semper ab eis poenas exigens, magis quam dici queat atroces. Alter econtrario per diem unum suos multum uexabat, sed deinceps per omnes reliquos bona cuncta illis ad uotum
cui regum istorum seruire magis expediat? Duo reges Deus et demon sunt. Regnat hic super peccatores, ille dominatur justis. Malus demon eos, qui sibi seruiunt, quandiu uiuunt, in deliciis habet; cum decesserint, inaeternum cruciat. Deus autem seruos suos uitae huius tempore, quod, quia breuissimum, quasi dies una est, in angustiis laboribusque uersari gaudet, ut postea uerae beatitudinis bonis felicitet sine fine. Quis ergo usque adeo rationis inops est, qui non potius eligat Deo seruire, ut pro breui labore felicitatis aeternae praemia
DE ILLO QVI PROPONIT MONACHVM PROFITERI, ET CVNCTATVR Parabola XII Quidam quotidie iactanter praedicabat se nauim onerariam sibi fabricaturum daturumque operam mercaturae, ita ut speraret breui se imprimis diuitem fore. Multum in deliberando temporis consumpsit, dum alios consulit, cuius potissime opera in fabricanda naui uteretur, quibus in siluis aptiorem ad id materiam caederet, quantum ferri ad contignationem nexusque compagum satis esset, unde rudentes, unde uela essent comparanda. Denique, priusquam opus
intenti uitam feliciter finiunt. Sed qui uicti sunt, concupiscentiis frena permittunt et per uoluptatum abrupta praecipites in foueam perditionis corruunt. Malunt seruire diabolo quam eius insectationi repugnare, qui neminem uincit nisi uinci uolentem. Ex his qui, cum multo tempore constanter ac strenue decertassent, postremo succubuere, illos intelligimus, qui, cum uitam bene laudabiliterque instituissent, non usque in finem perseuerauerunt. Et quoniam militia est uita hominis super terram, fortibus post modici temporis labores quies aeternae
uinci uolentem. Ex his qui, cum multo tempore constanter ac strenue decertassent, postremo succubuere, illos intelligimus, qui, cum uitam bene laudabiliterque instituissent, non usque in finem perseuerauerunt. Et quoniam militia est uita hominis super terram, fortibus post modici temporis labores quies aeternae beatitudinis in caelo confertur. Ignauis uero et luxuriae deditis post breuissimas huius mundi uoluptates tormenta ignis inextinguibilis irrogantur. O, quanto igitur, quandiu hic uiuimus, praeferendus est ocio labor, mollitudini uitae rigor,
omnium ingratissimi nec paternorum erga se beneficiorum nec suae prorsus humanitatis memores, pro bono malum, pro charitate odium inferre coepere, monita eius non audire, iussa contemnere et ei, a quo geniti, a quo sic dilecti fuerant, iniuriam irrogare, nec linguae nec manibus temperantes. Patienter ille tollerare omnia et, ut tandem resipiscerent, hortari. Postremo, si deinceps ab offensis cessare uellent sibique obtemperare, quicquid hactenus in se deliquissent, eis condonaturum se promisit multoque potiora bona praebiturum, quam ad eam usque diem
noctu
coepto operi manum nunquam subtraxerat, eo peracto boni prudentisque textoris laudem reportauit. Haec parabola admonet saepe contingere, ut religiosae uitae propositum mutent, qui, dum proficere immodestius affectant, supra uires sese laboribus grauant. Ediuerso autem moderate laborantium temperies constans ac firma permanet, et cum semper eodem uitae tenore cucurrerit, ad capienda usque beatitudinis praemia feliciter accedit. Qui enim perseuerauerit usque in finem, hic saluus erit. Nam et in agone non qui celerius, sed qui perseuerantius currunt, metam citius attingunt et adepti
uiuere ualebat. At
uero postquam ille circunfossa rastro radice tam noxii morsus
sunt. Quidam uillicarum rerum ignari incusabant eum imprudentiae, quod herbiculas illas nouellas non siuisset crescere, sed una cum grandioribus dissecasset. Videbatur enim, si id egisset, plus boni collecturus. At ille inscitiam illorum ridens: Certe, inquit, imperassem hoc falci, ut tempestiua tantummodo prata meteret, si aurita esset. Sed quoniam auribus caret, nihil audit, et quia ferrea est, nulli omnino herbae parcit; quocunque aciem suam uerterit, demetit omnia. Haec parabola uitae mortisque nostrae similitudinem tenet. Hodie iuuenes, cras senes sumus. Mors
eiulatus atque moeror simul audiuntur. Nullus loci secessus, nullus angulus aut metu aut poena uacat. Totum antrum illud, quam longe lateque diffunditur, semper lugentium, plangentium atque lamentantium personat clamoribus. Quacunque te uerteris, nihil non triste occurrit. Deest omnis aeris temperies omnisque tranquillitas. Assidui uentorum turbines tempestatumque procellae saeuiunt. Et cum nusquam pedibus insisti possit, ubi poena non sit, grando quoque igni mixta de altissima fornice praecipiti impetu in terram ruens nudos miserorum uertices et uerbere perfringit et flammigero
nullus angulus aut metu aut poena uacat. Totum antrum illud, quam longe lateque diffunditur, semper lugentium, plangentium atque lamentantium personat clamoribus. Quacunque te uerteris, nihil non triste occurrit. Deest omnis aeris temperies omnisque tranquillitas. Assidui uentorum turbines tempestatumque procellae saeuiunt. Et cum nusquam pedibus insisti possit, ubi poena non sit, grando quoque igni mixta de altissima fornice praecipiti impetu in terram ruens nudos miserorum uertices et uerbere perfringit et flammigero ustulat ardore. Quid moror in singulis? Omnia illic mala sunt,
Antichristus; flagellabuntur
christiani et per uaria
quid est enim quod illi non debeo?
Rex VIIII Satimerus infestatione atque in omnes ęquo pariter animo fuit. Eo regnante in publicum prodibant qui diu latuerant quique antea metu conterriti partim a fide defecerant, partim fugerant, pristina libertate usi ad sua quisque loca redibant. Erat ea tempestate Thessalonicę uir quidam nomine Constantius, multa uitę sanctitate pręditus philosophięque doctrinis apprime eruditus. Hic diuinitus inspiratus cum de Thessalonica Cassariam se transtulisset, Christum euangelizare coepit; multi conuertebantur, credentes baptizabat,
almum,
Occiduas umbram terrę quum trudit ad oras,
Scandebatque polum Titan comitantibus astris
Proxima quę radiis percussit quando supremo
D45 Artifici placuit rerum producere formas
Et totum ex nihilo conficere. Temporis huius
Vt status in mentem uenit, decernere pugna
Spes mihi uincendi suasit. Spem turbat eandem
Leo =Alterius monstri terror. Nam qualis in aruis
D50 Alcydę occurrit Nemees leo, talis hiantes
Erecta ceruice
Non ullo lupa, multorum quoque conscia luctus
D55 Et pręceps fecisse nefas sic perculit acri
Turbatam uisu mentem mihi, cogeret ut iam
Desperare uiam surgentis in ęthera saxi.
Comparatio Vt tristatur opes belli sibi tempore raptas
Quęsiuit studio qui rem curaque perenni,
D60 Sic dolui uincente fera; nanque alta petentem
In siluas iterum pellebat sole carentis.
Dum ruerem, sese ante oculos incognita nostros
Caesarem nostrum oratorem agit, habuit orationem de Caesare, proceribus Germanisque omnibus adversus Venetianos ac Turcas concitandis, deque factiosis quibusdam concilium ac sanctissimam Principum confederationem interrumpere conantibus comprimendis. Non memini audire neque legere orationem nostra tempestate priscorum oratorum facundiae propius accedentem. Nam has nationes, maxime autem Caesarem ipsum ad id jam bellum incumbentem non delectavit modo, atque commovit, sed etiam affecit, et adversus illas gentes armorum ardore vehementer inflammavit, ac omnium concursantium conatus perfregit.
periculosa videbatur. Proinde cum intellexi te hic adesse, nisi statim aduolassem, arbitrabar me non posse compotem voti fieri. Cum primum autem valebo, si per negocia licebit (postquam ita placet), ante digressum meum ex hisce regionibus D. T. Louanii conueniam; nec enim ipsa hoc tempore tam bonas horas huc veniendo perdere debet. De Iudaeo vel qui sub eius tam infami et perdito nomine cum doctissimo quoque ac optimo viro congredi audent, solum ex infamia famam sibi aucupantes, nil melius existimo quam illos omittere cum incircuncisa ab omni bono
sed credo cum fuerint in statu Ecclesiae deponent vella faustus eorum, verum est quod res est eis cum Pontifice nimis miti et benigno. Res status Mediolani sunt in maximo turbine et confusione, istud etiam produxit procrastinatio coertionis Venetorum, que si fuisset facta in tempore quando debuit et potuit fieri, nec status Mediolani periclitaretur sicuti periclitatur. Scribunt ex Rhodo Tyrannum Turchorum, qui delevit fratrem quem tuebantur Sophiani, convertere omnia arma contra Rhodios et parare classem maritimam et terrestrem pro
euenit, ut, quas oras animo concoeperant antea, perlustratis postea conspectisque ipsa oculorum acie multo certiora tradere possint. Ac memini me in epistola, quae huic operi praeponitur, a te non iniuria repraehensum, tametsi uera, ut aiebas, locutum, non tamen propria tempori nec loco, qui
nempe togae,
Taenariis redeat si Titus Caesar ab oris,
Si probitas Neruae, Dite iubente, pii,
5 Phocion et iusto cantatus Aristides ore
Si uictis Stygiis huc referantur aquis –
Non ullo cuidam cedet tua tempore uirtus,
Nec minor extremo est fama futura rogo.
Prima tuae placidae rara est clementia sortis,
10 Iustitiae ueteres munere uincis auos,
Tuque Philethaeis non inficiande corymbis,
Tu quoque Phoebea
et Cynthi nemoris puellę
Gentibus dulces meritis lepores
Vsque citantes.
25 Ipse adest tandem Semeleius Euan
Inter adductas iuuenum cateruas,
Lincibus uectus uiridique cinctus
Tempora lauro.
Linus, Amphion leuibusque Apollo
30 Voculis aptent cytharas loquaces,
Vosque, Napeę, uarios, tenellę,
Spargite flores.
Buccina Triton uiridisque Nereus
Personet concha, pariter,
Cynthia quos solet
Arcu dum rigidas persequitur feras
35 Aestu et continuis victa laboribus
Crebro virginibus visere cum suis,
Albentes humeros fluctibus ingerens,
Apparent; vitreis Thessala denique
Tempe cum fluuiis, Thracius horrida
40 Vel stringat glacie ventus et aspera
Vndas, vel Rhodope Sythonia niue
Accedat nebulis vertice proximus.
Frustra quis subeat longa pericula
Neptuni geminis Syrtibus Aphrici
Pomponius oris,
Difficilis, durus nec minus asper erat;
Oedipodis quem uix aperiret cura labroque,
Vix Tiburtinae pectora sacra deae –
5 Iam legitur clarus Vadiani munere uatis,
Cui uirides lauri tempora docta premunt.
Non secuit tantum salebras uitiataque uerba,
Plurima sed multis contulit historiis.
Quid non huic debes docto, Germania, uati?
10 Excolit hic nomen progeniemque tuam.
meae,
5 Quas ego pro meritis aequas tibi reddere laudes,5
Quas possim dignas ipse referre uices?
Me premit externis fortuna uolubilis oris
Et lacerant saeui lintea nostra noti.
Liquerunt uirides mea tristia tempora lauri,
10 Funestis Erato non manet apta locis.
At non dura tamen, non impia fata nec aer
Efficient nullo cura dolorque modo
Quin, Conrade, tuae cupiam meminisse Mineruae,
Deditus ingenio
De malo sacerdote c. 23
De studio lectionis c. 24
De auditionis cura c. 25
De contemplatione c. 26
De loco et tempore contemplationis c. 27
De prauis cogitationibus cauendis c. 28
Liber secundus spei
De spe
De tactu c. 24
De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
Liber V. charitatis.
De temperantia c. 1
De uirginitate c. 2
De castitate uiduali c. 3
De consortio diuersi sexus uitando c. 4
De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11
potissime prędicandum sit c. 12 Qui prętermittendi et qui docendi et qualiter corripiendi c. 13 Vt prędicator ab adulatione procul sit et prędicandi tempora obseruet c. 14 De prędicantium meritis c. 15 De prędicantium beatitudine c. 16 Quantum prodest habere prędicatorem c. 17
in nouissimo die;
ut uidelicet non solum in anima beatus sit, sed etiam in corpore.
Atque ut se esse Filium hunc, in quem credere oporteat ostenderet,
postea intulit:
Mulier quę duodecim annos profluuio sanguinis laborauerat,
cum Christi fimbriam tetigisset,
sana discessit.
perpetuum-que malum infernalis cruciatus, quem mox subire coguntur. Sed iam istos in damnationis interitum tam pertinaciter currentes relinquamus, cum etiam ab ipso omnium Domino relicti esse uideantur. et illis pro tempore consulamus, qui ad capessendas accedunt uirtutes, ut in eo bono quod semel sibi proposuerint constanter perseuerent. Sicut enim in uitiis obdurare perniciosissimum est, ita in beneuiuendi cura minus esse constantem | turpe
sit, incertus fluctuat.
Cum nulla uerior credibilior-que religio sit |
quam quę Deo autore tradita est hominibus.
Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
longius protrahatur oratio, Cuicunque uitia dominantur, imbecillus et infirmus est. fortis autem inuictus, cui adest uirtus, quem non deserit ratio, qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit | et ad ęterna properans ea quę temporalia sunt, constanti atque erecto animo contemnit. De contemptu glorię. Caput XVI Quod si in fortibus censeri cupimus, pręter iam dicta hominum rumusculos et famę mundanę blandimenta ne
| nisi soli Deo hoc quod pro eius amore pręstamus, notum fieri | cupere debemus. Quemadmodum in iis qui graui morbo liberati sunt, sanitas latere non poterat, et tamen ipse qui eam induxit medicus, quasi latere posset, ne uulgaretur imperauit. testatus bona quidem omni loco omni tempore facienda esse, non tamen ideo ut alii sciant, sed ut obsequium pręstetur Deo, qui ea fieri pręcipit | ad suam non ad hominum gloriam, ut eam mercedem, quam nemo alius pręstare potest, ab ipso recipere mereamur. Nullo modo cęlari potest illius uita, quem mortuum fuisse
bonam esse dicimus, quia stipendium peccati est, quia non sine dolore est, sed tamen, ut malis perniciosam, ita bonis utilem. Alteri enim moriuntur ut in ęternum uiuant, alteri ut in ęternum crucientur; fugienda ista, expetenda illa, etiam cum tormentis et suppliciis pro tempore tolerandis. Si enim tolerabimus, et conregnabimus. Magis excoctum aurum purius nitet. et terra per se ferax si aratro aut ligone uersata fuerit, fructus uberiores reddet.
tolerabimus,
et conregnabimus.
Magis excoctum aurum purius nitet.
et terra per se ferax si aratro aut ligone uersata fuerit,
fructus uberiores reddet.
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
simul et speras, veruntamen times, ne te spes ista fallat, atque ita inter spem metum-que dubius fluctuas. Et cum ita sit, quęro abs te, cum uoti compos fueris, cum ad decrepitam usque ętatem perueneris, quam diu uixisti? annos centum aut plures fortasse | si toto hoc tempore Deo uixisti, pręclare quidem tecum agitur. mox enim in ęternum uiuere incipies. at si tibi tantum, male profecto rebus tuis consuluisti. Voluptas quippe omnis quę cum ętate pręterit, pro nihilo est,
tantum habemus, (ut equidem reor) uitę diuturnioris concupiscendę causam. ut uidelicet quo plus uixerimus, uberiores poenitudinis nostrę fructus colligere possimus | tanto-que maius promereri apud Deum pręmium, quanto prolixioris temporis laborem eidem seruiendo sustinuerimus. dum et aliis prodesse optamus | et pro nobismetipsis cupimus facere satis. Alioquin longam uitam desyderare, non Dei sed seculi amatorum est. qui nullo pręsentium uoluptatum haustu satiantur.
animo subleueris.
Hoc ipsum Marcus quoque testatus est dicens:
orthodoxę fidei pars in illo labascere coeperit?
Fide igitur opus est,
ut reliqua recte prospere-que succedant.
Sed meminisse debes, quemadmodum Dominus miserit apostolos inter gentes sicut agnos inter lupos | et illi profecti cum fiducia euangelizabant Dei uerbum | nec supplicia nec mortem expauescentes, dum obsequium pręstarent Deo. Nihil ita metuere debemus | ut Dei iudicium. temporale est, quod ab hominibus times, quod autem a Deo maxime timere debes, ęternum est. perdere corpus tantummodo possunt homines, Deus uero et corpus et animam mittere in gehennam potest. Hoc quoque mali habet negligentia
cum Dei creatura sit, iam non Dei sed aliorum esse conuincitur. De contemplatione. Caput XXVI Quoniam autem in Scripturis alia ad actionem pertinent, alia ad contemplationem, tempestiuum uidetur, ut ista quę sub fidei titulo explicauimus, contemplandi ratione claudamus. Igitur ad consyderanda Dei opera puritate mentis opus est, ut autoris dulcedinem fidelis consyderator ualeat degustare.
dulcedinis mella delibanda porrigere. quę tunc plenis poculis propinaturus est, cum illos omni prorsus terrenę labis fece detersa ad se sursum iusserit uenire | et sanctorum ciues ac suos domesticos fieri beatos in ęternum futuros. De loco et tempore contemplationis. Caput XXVII Cęterum et locum aptum | et tempus huic rei congruum obseruare debemus. Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę inhęret, cum
blanditur, quę suadet diabolus | quam quę omnium creator Deus, omnium Redemptor ac Saluator Christus iubet? cum pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur, per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus. O stupendam obstinatorum cęcitatem! In tanta temporis breuitate nolunt carere uoluptatibus, per quas certissimum est ad inferos pręcipitium, et laborem tam modici temporis defugiunt, per quem aditus ad supernam beatitudinem uerissime comparatur sine fine fruendam. De pravis cogitationibus
pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur, per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus. O stupendam obstinatorum cęcitatem! In tanta temporis breuitate nolunt carere uoluptatibus, per quas certissimum est ad inferos pręcipitium, et laborem tam modici temporis defugiunt, per quem aditus ad supernam beatitudinem uerissime comparatur sine fine fruendam. De pravis cogitationibus cavendis. Caput XXVIII Quantum autem ad bene beate-que uiuendum
reus habearis supplicii?
Lex diuina uxorem proximi,
bouem,
ancillam |
et quicquid illius est concupiscere prohibet.
si concupieris tantum,
legem Dei pręuaricatus es.
qui autem sic peccat,
nisi eum poenituerit,
non poenam temporariam meretur,
sed ęternam.
Ideo in Sacris Litteris est scriptum:
uolens Dominus,
mulierem duodeuiginti annos inclinatam errexit |
damnum sine infamia | nec lucrum sine restitutionis debito | nec usus est sine peccato. nisi forte periurare | et dolos intendere | et aliena inique concupiscere | et inter se identidem rixari atque in contumeliam prorumpere fas esse dixerimus. omitto quod interdum nec manibus temperatur | et usque ad uulnera cędes-que peruenitur. Quanto ergo leuius crimen ab his diuertere | et alicuius honestę artis laboribus diem illum conterere | quam per ocium ad tam nefanda flagitia conuerti? Profecto minus offenderetis nullum omnino diem festum agere quam hunc quem
et uobis, ut omnes dies profesti sint, nullus festus, ut potius manuum labore occupetur animus quam nihil agendo male agere assuescat. Nullus igitur sit uobis Dominicus dies, ne ipsum qui Dominicus est, in diabolicum conuertatis, dum eo toto tempore, quo ab operibus uacui estis, non tam Domino quam diabolo seruitis. Itaque nunc quidem ad uos pertinere arbitror hoc quod dicitur: Memento ut diem sabbati sanctifices , cum nequaquam sanctificetis eum, sed polluatis. Vt autem et ad uos
quanto magis hoc facere debemus,
cum etiam
et nec uno aut altero flagello commonitus ab impietate animum auerterit, repente uidebit misceri omnia quę ditionis suę sunt, hos capi, illos cędi, alios desciscere, diutinam libertatem statim seruitute mutari | et opes illas, quas multorum annorum uictorię aceruauerant, paruo temporis momento hostium predam fieri. Neque enim hoc humanę uires efficiunt, sed iniuriarum suarum ultor Deus, qui solo nutu et cęlum diruere et terram potens est dissipare. Secure feliciter-que regnabit, qui ipsum regem regum et dominum dominantium nouerit
ne mors imparatos occupet. Et quoniam nescimus diem neque horam, semper est uigilandum. Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret | et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non cessat. Fieri quidem nequit, quin partem aliquam temporis quieti cedamus, cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat. Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit. Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit | et ante
mea desyderauit te in nocte,
sed et spiritu meo in pręcordiis meis de mane uigilabo ad te .
Hieremias quoque, ante sanctificatus quam natus,
futuram Hierosolymę euersionem lugens
et precibus misericordiam implorandam suadens
nullas efficaciores fore credidit,
quam quę nocturno tempore factę fuissent.
Ideo
| uel ad decantandos psalmos instent? ientacula conquirunt, prandia deinde parari iubent, et cum hesternas perpotationes diu dormiendo uix edormierint, iam sese nouis ac recentibus ingurgitant | ne tunc quidem uigilare putandi cum uigilant. Nam eo quoque tempore inerti ueternoso-que stupore premi uidentur, oscitant, hiatant , languentibus nictant ocellis | se-que elatis lacertis ac prolato pectore distentant | et nisi totam noctem dormierint, somnum a se fugisse lamentantur. Tunc remedia quibus reuocetur
igitur peccatores ad quos non pertinet iudicium somniorum, aut eos ad quos pertinet interrogent, ne per uiam non suam incedentes pręsumptione labantur. Vt autem nobis quoque Spiritu Sancto largiente interpretandi donetur facultas, minus temporis demus somno, ut plus concedamus uirtuti. Id si fecerimus, ne tunc quidem cum dormimus, quod terreat somniabimus, sed quod consoletur | quod-que euigilantibus quoque gratum sit. De oratione frvctvosa. Caput IX
qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem excitauit, excitatum surgere coegit | et panes quotquot uolebat, sibi commodare. Dominus pręterea cum futuri iudicii terrores prędicendo explicuisset, adiecit: Vigilate itaque omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere ista omnia et stare ante Filium hominis. Denique, quod uerbis docuit, opere confirmauit. Ter enim easdem preces repetisse dicitur et factus in agonia orasse prolixius multum-que sudasse, dum oraret; ut discas,
conuersos persecutus internicione delerat. Pro Ezechia rege supplicante angelus e cęlo delapsus pugnauit et Assyrios, qui ipsum obsederant, concidit: centum octoginta quinque milia uirorum una nocte fuere desyderata. Nullus unquam exercitus tam feliciter armis conflixit quam eo tempore sua solus Ezechias oratione. Sed etiam quando graui morbo affectus se moriturum audisset, longiora uitę spacia oranti quindecim anni additi sunt. Longum esset referre Veteris Nouę-que Scripturę miracula percurrendo,
concedantur; ut uidelicet ista per quę peccantium labor irritus efficitur uitemus | et illa faciamus, quę nos, cum precamur, uoti compotes reddunt. Quoties autem id, quod orando poscimus, non euenerit, aut dilatum credamus, ut aptiori detur tempore, aut non fuisse profuturum, si datum esset, aut, ne daretur, peccata nostra obstitisse. Si uero ex sententia successerit petitio, gratias Deo agamus neque quicquam nostris meritis, sed totum eius erga nos benignitati deputemus.
ab eo petiit. quo miserante calamitatibus liberatus et in regno fuit receptus. Diuina igitur prouidentia cum poenitentibus clementer ignoscit, tum in uitio pertinaces diu frustra puniens, iuste postremo disperdit. et quos temporali animaduersione ad emendationem uitę compellere nequit, eos ęternis poenis afficiendos condemnat. Sicut enim deprauatę mentis obstinatio sua grauitate hominem in abyssum deprimit ac pessundat, ita poenitentia sua uirtute sursum in sublime usque in
denique quod multis accidit,
potest et tibi.
Iccirco sicut in Ecclesiastico scriptum est:
proposito perditissimę uitę immobiles perseuerant. Enitendum est, si quo modo possimus, quod irrationabiliter conceperunt, ratione discutere. qua fortasse compulsi | mortiferum uenenum euomere curabunt quod hauserunt. Tu qui multum temporis peccando consumpsisti | et ętatem ad bene agendum datam | in deliciis, in luxuriis, in obscoenitatibus turpiter contriuisti, quo excideris cogita | et uel in fine de regione longinqua incipe redire ad patrem quem reliquisti.
uirtutis. Reliquum erit | ut ubi eradicata bona fuerint, inde exurgant mala | et de corrupto semine teterior exhuberet seges | et fiant nouissima tua prioribus peiora. Quanto ergo satius, ut in tempore resipiscas | et cum diu dormieris, iam tandem expergiscaris | atque a uitiis quę sequeris auersus | incipias iter ingredi uirtutis. Quod si parumper perpendere uolueris, quantum lucri facturus es, si te corrigas, quantum boni consecuturus, multo certe
Quod si decursę in uoluptatibus uitę usum abiicere tibi prorsus molestum est, quęso ne saltem pigeat, talis uitę qui tandem finis sit considerare. Siquidem prudentis est prouidere futura. et si bruta quoque quędam animalia uenturę tempestatis pręsaga, antequam erumpat procella, ad tranquilliora sibi loca confugiunt, minus te rationalem existimabo, si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque non mediteris | uel cum meditaris non expauescas | te-que ad eum uitę
eam desertam; non putabitur et non fodietur; et ascendent super eam uepres et spinę; et nubibus mandabo ne pluant super eam . Sub hac uineę metaphora tibi sermo texitur o peccator | Nisi enim in tempore poenitentiam egeris, postea iusto Dei iudicio | auferetur a te angelorum custodia et demonibus eris in predam. tolletur sperandi auxilii expectatio | et angustiis oppressus cruciaberis. omni-que ope destitutus | nec poenitentię falce poteris
Sed cum reuerti noluissent | aggrauassent-que scelus mentis obstinatione, eorum impietatem plumbi massa onerari uidit Zacharias propheta | Domino-que ulciscente urbs passa est excidium, et illi captiui ducti in Caldeam. Internicione quidem deleri merebantur, sed Dominus temperauit iram, ut postea ostenderet etiam in obstinatos clementiam. Postquam enim eos poenitere coepit | peccata confitendo misericordiam-que Dei implorando, ipso fauente de seruitutis iugo liberati atque ad patrium solum postliminio reuersi, instaurata ciuitate templo-que errecto
Dei sacerdote examinante et ab omnibus absoluente. Nondum enim illis mediator uenerat Christus Dominus, per quem reseratus est aditus ad cęlestia | et cuius cruore a corruptę originis culpa expiati in sancta coepimus introire | et hęredes fieri non terreni et temporalis regni, ut illi, sed cęlestis et ęterni. Ne igitur tanti erga humanum genus beneficii memoriam ulla unquam deleret obliuio, mediatoris atque redemptoris Christi locum in terra tenere coeperunt sacerdotes.
angelorum patrocinio subleuati erunt ut beati sint, ita qui errata sua modo dissimulant, a diabolo tandem accusabuntur, ut Christi iudicio condemnentur. Curramus igitur totis affectibus ad portum salutis, ne delictorum tempestatibus acti mergamur in profundum. Doleamus quod peccando pręuaricati sumus diuina mandata | et cum certa emendandi | satisfaciendi-que destinatione singula quęque, quibus offendimus, confiteamur.
tuo sanguine cum quanta conuenit mentis et corporis puritate reficiamur, quod-que ad memoriam tuę passionis et nostrę redemptionis constituisti dicens: Hoc facite in mei commemorationem , pręsta ut quotidie ista meditantes, nullo die, nulla hora, nullo temporis momento obliuiscamur tui. In eos, qvi sacramentvm male svmvnt Caput XVIII Cum igitur tanti emolumenti sit | tantę-que felicitatis uero pane ac uero
Si uetus quoque Lex id testetur dicens:
quod nos obseruare quidem Ecclesię edicto iubemur, quantum fragilitas nostra patitur, semel in die comedendo , pręter illos dies, qui Dominicę resurrectionis memoria festi feriati-que habentur. Ieiunii autem tempore abstinemus carnibus atque lacticinis, quod in his plus nutrimenti esse constat ad lasciuię incitamenta. Qui uero arctius ieiunant, in refectione pane et aqua contenti sunt, aliis abstinent. Sed uirium habenda ratio est | atque ita ieiunandum, ut corpus non lasciuiat | et
feris laniandi tradimini, ut postmodum infernalibus bestiis proiecti poenas luatis acriores." Non est enim ęqua uel similis puniendi ratio iustos et iniustos, poenitentes et obdurantes . alteris temporaria debetur animaduersio, alteris ęterna. Quidam ita gulę ac uentri dediti sunt, ut ne tempus quidem comedendi obseruent, prandia pręuenire soliti ientaculis, coenas merendis.
autem frugalis uita pręsidum | omnibus continentię lex est | et uirtutis incitamentum. Ideo consequenter dicitur: Beata terra cuius rex nobilis est | et cuius principes uescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad luxuriam. Profecto non hominum sed pecudum uita est | habere incerta comedendi tempora | passim-que pasci, quasi qui nunquam satientur | et edaciores idolo Bel bibaciores-que existant; si
Ideo consequenter dicitur: Beata terra cuius rex nobilis est | et cuius principes uescuntur in tempore suo ad reficiendum et non ad luxuriam. Profecto non hominum sed pecudum uita est | habere incerta comedendi tempora | passim-que pasci, quasi qui nunquam satientur | et edaciores idolo Bel bibaciores-que existant; si tamen idolum illud tantum in die consumpserit, quantum mentiti sunt eius sacerdotes, hoc est, similę artabas duodecim, oues quadraginta, uini amphoras sex. Sed tamen potatus
ne Deum offendas et morte mulcteris, neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes, ne patris benedictionem amittas. neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces, ne in deserto intereas | et ad Terram Promissionis transire non possis. neque cum Adamo et Eua ieiunii tempore uetitos cibos attinges, ne de paradiso eiectus miseriis obruaris. Immodicę autem comessationis potissima mala sunt, quod futurorum bonorum, quę in Deo sunt, cogat obliuisci, dum pręsentibus delinit ac blanditur. dicente
coram ipso omnibus diebus nostris! Primo quidem in fide perseuerandum est, ne labescente fundamento quicquid superędificatum fuerit corruat. Nam sicut fides absque operibus mortua est, ita opera sine fide uana sunt, et licet temporaria mercede non fraudentur, ęterna tamen remuneratione priuantur. Fidei autem perseuerantiam Ioannes apostolus nobis commendat dicens: Quod audistis ab initio, in uobis permaneat. | quia si in uobis permanserit, quod audistis ab initio, et uos in Filio et Patre
cauendo illa quę uetantur | et quę iubentur faciendo. Beatus est qui cum psalmista dicere potest: Concupiuit anima mea desyderare iustificationes tuas in omni tempore. Et iterum: Custodiam legem tuam semper et in seculum seculi. Difficile est profecto per omne uitę tempus eundem se pręstare | et in nullo deficere. Quoties ergo
in quibus qui se digne exercuerint, illos ut a Domino remunerentur, de terreno habitaculo ad cęleste regnum feliciter transmittit. Sapientis erit igitur | omni loco, omni tempore, omnibus in rebus diligenter dispicere quid uelit Dominus, et secundum eius uoluntatem, quę iussa sunt facere, quę uetita declinare. Qui sic egerit, et mandatis Dei satisfaciet | et ipse suę consulet saluti. Quicquid enim Deo obedimus, quicquid obsequimur, quicquid
Nam sapientia et prudentia bona animi sunt. fortem autem et robustum esse bonum corporis est. Et illa quidem hominis propria, hoc autem cum bestiis commune. Sapiens tranquille degit, quia perturbationibus temperat, sensuum affectiones ratione frenat | et saniori consilio parere compellit. Sapiens linguam quoque continet, uerbositatem fugit, ne in multiloquio peccet. Pauca loquitur sed considerate. nihil leue ab ipso prolatum auditur, sed serium semper et graue ponderis-que multi.
absunt,
repulsi astant,
fugati redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere nequimus,
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que commorentur.
loricam iustitię | et calceati pedes in pręparatione euangelii pacis, in omnibus sumentes scutum fidei, in quo possitis omnia tela maligni ignea extinguere | et galeam salutis assumite | et gladium spiritus, quod est uerbum Dei, per omnem orationem et obsecrationem | orantes omni tempore in spiritu | et in ipso uigilantes in omni instantia. Profecto, qui armis istis contra carnis infestationes demonum-que dolos munitus fuerit, sicut mons Syon non mouebitur in ęternum. Erit ueluti turris fortitudinis a facie inimici |
Ad hęc in Marco scriptum est,
quod ualde diluculo surgens abiit in desertum locum |
et ibi orabat.
sumite.
Sciebat enim quia iuxta fornicatorem
periclitetur castitas,
iuxta auarum liberalitas,
iuxta idolatram religio,
iuxta maledicum patientia,
iuxta ebriosum temperantia,
iuxta rapacem alieni abstinentia |
et non esse tutum probo uiro cum iniquis commorari.
flagitiosis conuersando lapsum non timeat ?
Vis nosse quia scelestis et prophanis hominibus iungi displiceat ipsi
Deo?
timendo eos,
qui corpus occidunt,
sed illum potius,
qui et corpus et animam potest mittere in gehennam.
cum ipse dicat:
suum oriri facit super bonos et malos. et pluit super iustos et iniustos. Vide quanta est huiusce dilectionis merces. bonum pro malo reddendo filii Dei efficimur | Deo-que similes reddimur. Ille solis pluuię-que beneficium, hoc est temporalium bonorum usum | tam malis quam bonis communem esse uoluit. ut et tu charitatem tuam sicut cum amicis ita et cum inimicis communices, omnibus prodesse, nulli nocere cupiens. Quid autem inter amicorum inimicorum-que dilectionem
, non probro, non maledicto abstinebis, atque unum odium in plurima te pręcipitabit uitia, dum morum tuorum iacturam nihili pendis uitę cupiens obesse alienę. Et cum tam immoderate ferri coeperis, ad iurgia usque contumelias-que peruenies, post rixas ne manibus quidem temperabis, in nullo prorsus phariseis cedens, qui tentarunt prius illum quem oderant, capere in sermone, ut captum accusarent | et eadem malicia os eorum qui ipsum in Hierusalem euntem laudibus prosequebantur obstruere uolebant | iubentes, ut tacerent. Deinde etiam edicto
sumebant,
pace postrema concludebant.
Nec aliter Ioannes Apocalypsim orditur |
nec Petrus epistolas.
usque adeo iam trita ac peruulgata erat inter Christi discipulos pacis offerendę salutatio.
Quod nostris quoque temporibus obseruari
cernimus |
ab iis qui Christum apostolos-que eius imitantur.
Pręterea in Lege ueteri nomen pacis celeberrimum fuisse apparet,
et res ipsa ante omnia optabilis ac iocunda.
quin uoluptuariis hominibus plus mali pax afferre solet quam bellum. quia incontinentiores reddit | et in omne uitium oblata securitate proniores. His ergo bellum potius optetur, ut male uiuendi licentia coerceatur solicitudine periculorum. Modestis uero et temperantibus uiris, ut animo excolendo officiosius operam impendant, belli impedimenta submoueri desyderemus. Ita enim exteriore aduersario pacato ac cessante, facilior cum isto quem assidue intra nos patimur, erit pugna. Quem certe nisi
(!) Sanctorum tamen siue iustorum nomen non amittunt illi, qui dum se peccasse dolent cito corriguntur. Peccauit Moyses, peccauit Aaron, peccauit Dauid, peccauit Petrus, peccauerunt omnes reliqui discipuli, cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent. Iudas Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas. quia licet de scelere doleret, de uenia tamen desperauit. Cum igitur nemo tam perfectus sit,
fructum adinuentionum suarum comedet.
Porro iustorum remuneratio quid est aliud,
nisi ęterna beatitudo?
esse peccatum eorum qui sub Euangelio sunt | quam qui olim sub lege erant? Quis enim nescit | eum magis teneri | qui iam accepit beneficium | quam qui promissum adhuc expectant? Illud autem quod ab Israhelitis multo tempore fuit speratum, nobis in aduentu Christi est persolutum. Tanto igitur plus ingratitudinis committimus mandatis Domini non obtemperando, quanto plus accepimus gratię. Ex his quę dicta sunt, liquido apparet |
deliret | et paria esse putans, non magis timeat interimere hominem quam lędere. Nosse insuper debemus, ut supra est dictum, siue leue | siue graue peccatum fuerit, si minutorum mensuram pręterierit, poenę ignis ęterni esse obnoxium | et inferni supplicia grauitate distare non tempore. quoniam exilii eorum omnium qui illuc relegantur, finis est nullus. Restat nunc ut de mortifero crimine in communi loquendo, quę peccantem incommoda sequantur perscrutemur. ut magis pateat | eiusmodi peccatum quam fugiendum
sed bonum iudicare. et bonum illud quod malis blanditur, non bonum sed malum potius arbitrari. Quam uere recte-que ista dicantur, satis perspicue diuersus eorum finis probat. Soluta tandem quęstione, quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna, consequens est, ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit, quo illa etiam quę bona uidentur, in summam conuertat perniciem | ultimum-que malorum. Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat, quid de iis quas malas esse iudicant dicemus, cum premere coeperint uitę deprauatę uirum, nisi futurę damnationis illas initium esse | si modo is a peccatis in tempore non resipiscat | flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat. Cęterum plurima quidem ante damnationem peccatum consequi solent mala, quę nunc operęprecium erit referre | quo demum
Vt uoluptates fugias,
memor esto sapientissimi Salomonis sententię dicentis:
odoramentis ad luxuriam uti pudebit. Gustus Cum gustu certabunt esculentorum poculentorum-que exquisiti sapores. quorum auiditate superatus animus per lubricum gulę callem crapulam illabi permittet. uentri-que fauere incipiens, temperantię renunciabit. Tactus Omnibus autem aduersariis istis eorum-que similibus uiam tactus patefaciens, quicquid per alios sensus affectauit, id per se tandem opere complere maturabit. et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
aperit, ut uerba uitę in cor eius infundat, quem diligit. Sunt tamen nonnulli usque adeo peruersi, ut ne exteriorem quidem corporis aurem pręceptis diuinis prębere uolunt , sed seculi uanitatibus dediti | et temporalibus immersi negociis | ita uiuunt, quasi qui post pręsentem uitam nihil futurum expectent. Hi si qua tandem sęuientis fortunę molestia compulsi Deo supplicant non exaudiuntur. Neque enim liberari de
uitam, et si inueneris, quod per multas tribulationes oportuit illos intrare in regnum Dei, impossibile esse crede, ut uoluptarii ac delicati, nisi poenitentiam agant | et mores mutent | et laboribus magis | quam ocio luxuria-que delectentur, eo possint conscendere | et de temporalibus deliciis repente ad ęternas transire. De gustu Caput XXIII Gustus quoque continendus est, ne crapulę appetentia polluatur animus. Gulę
Bonum est homini (ut ait Paulus apostolus) mulierem non tangere. Nam si uenusta forma mulierem intuendo periclitatur pudicicia | et si magis adhuc cum ea colloquendo, quanto plus periculi imminere credis, si post hęc neque a tactu ipso temperas? Profecto nihil aliud restat, nisi ut uterque inter uos excitatę consentiat cupidini | et par amborum uoluntas ad perpetrandum illicitę coniunctionis crimen feratur. Quod si manum cohibueris ne tangas, tantum tibi conferet ista continentia, ut per oculos conceptum, per
locus hic exigere uidetur, dicere nunc aggrediar, ope fretus diuina, non meis uiribus, quę nullę sunt, confisus. Liber Quintus Charitatis. De temperantia. Capitulum I Ipsa igitur passionum, quę a sensibus oriuntur, moderatio | temperantia dicitur. Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est, ut nisi illis comitem se pręstiterit, continuo ad
Liber Quintus Charitatis. De temperantia. Capitulum I Ipsa igitur passionum, quę a sensibus oriuntur, moderatio | temperantia dicitur. Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est, ut nisi illis comitem se pręstiterit, continuo ad uitia dilabentur | et uirtutis nomen naturam-que amittent. Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur, aut in negligentiam aut in sęuitiam
Ipsa igitur passionum, quę a sensibus oriuntur, moderatio | temperantia dicitur. Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est, ut nisi illis comitem se pręstiterit, continuo ad uitia dilabentur | et uirtutis nomen naturam-que amittent. Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur, aut in negligentiam aut in sęuitiam desineret. Temperantia mediocritatem seruat, appetitiones domat, ignauiam expellit, dicta facta cogitata-que rationis finibus concludit. Nihil turpe fieri patitur,
omnibus necessaria est, ut nisi illis comitem se pręstiterit, continuo ad uitia dilabentur | et uirtutis nomen naturam-que amittent. Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur, aut in negligentiam aut in sęuitiam desineret. Temperantia mediocritatem seruat, appetitiones domat, ignauiam expellit, dicta facta cogitata-que rationis finibus concludit. Nihil turpe fieri patitur, uoluptatibus imperat ne modum excedant. dolori succumbere uetat, in omnibus recti honesti-que rationem constare iubet. non sinit
imperat ne modum excedant. dolori succumbere uetat, in omnibus recti honesti-que rationem constare iubet. non sinit extolli prosperis | neque deiici aduersis, sed in utraque fortuna constantem animum esse iubet. Ne itaque sensuum tuorum perturbationibus cedas temperantia efficiet | et ad illa quę memorauimus, comparanda remedia te diriget. quibus tu usus abiges abs te ocium et desidiam, et cupiditatem, et turpes amores, et omnem luxuriam, ut amplecti queas laborem, solicitudinem, largitatem,
uidelicet labor uertatur in lassitudinem, solicitudo in curiositatem, largitas in prodigalitatem, pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam, frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem. Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus circumscribes. ut nec modicitate delinquas nec nimietate excedas. Optimum-que tibi uidebitur solertiam sequi nautarum, qui in onerando nauigio tale temperamentum seruant,
Cuncta ergo ęquis temperantię mensuris iustis-que proportionibus circumscribes. ut nec modicitate delinquas nec nimietate excedas. Optimum-que tibi uidebitur solertiam sequi nautarum, qui in onerando nauigio tale temperamentum seruant, ut neque nimio pondere pressum obruatur fluctibus | neque nimia leuitate suspensum lateribus uacillet | et flantium uentorum impetum ferre nequeat. In omni quippe uitę tenore rationabilis mensurę modus utilissimus est.
aurium ac labiorum, quia non corporis, sed spiritus sunt, faciunt ut ipsam quoque carnis circumcisionem intelligentię demus spiritali. Incircuncisus corde. Qui ergo temperans fuerit, primum cor suum circumcidet, ne cogitet malum, ne prauę appetitioni assensum prębeat | qui enim assenserit | et ad perficiendum scelus quod cogitauit animum inclinauerit, hic incircumcisus corde erit. Incircuncisus auribus. Deinde qui
fuerit, primum cor suum circumcidet, ne cogitet malum, ne prauę appetitioni assensum prębeat | qui enim assenserit | et ad perficiendum scelus quod cogitauit animum inclinauerit, hic incircumcisus corde erit. Incircuncisus auribus. Deinde qui temperans fuerit, suas aures circumcidere curabit, subtrahendo auditum delatorum susurris, adulatorum blanditiis, turpibus scortatorum canticis | impudentię-que scurrarum. Qui uero aliquem ex his libenter audierit, incircumcisus auribus erit.
delatorum susurris, adulatorum blanditiis, turpibus scortatorum canticis | impudentię-que scurrarum. Qui uero aliquem ex his libenter audierit, incircumcisus auribus erit. Incircuncisus labiis. Postremo qui temperans fuerit, labia sua circumcidere studebit, linguam cohibendo, ne de aliquo infamandi causa obloquatur , ne cui male dicat, ne litiget, ne rixetur, ne obprobret, ne mentiatur, nequid denique iniquum foedum inhonestum proferat. Qui autem loquenda
hic incircumcisus labiis iudicabitur.
delectetur,
sed uirtutum.
Qui se ita ut dicimus circumciderit,
circumcisione
hęreditatis, factus Dei filius, quia noluit fieri turpium uoluptatum seruus? De uirginitate. Caput II Cęterum cum in omnium malarum cupidinum incitamento temperantię freno opus sit, tum maxime in coitus appetitione stimulo inhibendo. Nullus uiolentior in animantibus affectus, nullus insuperabilior. Assidue cum illo pugnandum est. et si
Nemo tamen credat damnari matrimonia, dum his meliora proponuntur. Non enim peccant qui legitime coniunguntur, sed tamen illi qui ideo coniungi nolunt, ut liberius atque syncerius Deo seruiant, beati esse dicuntur. Mulier inquit alligata est legi quanto tempore uir eius uiuit. quod si dormierit uir eius, liberata est a lege | cui uult nubat, tamen in Domino. Beatior autem erit, si sic permanserit secundum meum consilium. Ac ne consulentem contemneres, continuo subiunxit: Puto autem quod et ego Spiritum Dei habeam.
lumbos uestros in ueritate. Lumbi ad generandi rationem pertinent. quos pręcingere quid aliud nisi castitati studere est? Hoc quidem pręcipuis, hoc electis Dei Christi-que discipulis iniungitur, non uulgaribus, non terrena temporalia-que appetentibus, sed ad cęlestem gloriam aspirantibus et ęternam. Helias. Ioannes Baptista Vnde Eliam prophetam et Ioannem Baptistam zona cinxerat pellicea, quę significabat in carne mortificatos |
uerecundia confiteri non audent.
Potest quidem fieri ut amborum uultus,
gestus,
sermo pudiciciam seruet |
difficillimum tamen immo impossibile est,
nequando uel utriusque |
uel alterius eorum mens impuris ęstuet
desyderiis |
uel momento aliquo temporis concupiscat,
quod committere ueretur.
Audi Salomonem dicentem:
processerit, eius castitatis arcem | neque carnis foeda titillatio | neque diaboli callida machinamenta poterunt euertere. Primo igitur da operam, ut ieiunando de cibis potius quam de lasciuia cogites | et uenarum calorem temperes uentris uacuitate. Luxuriant enim corporis uenę pabuli repletione succensę | et ebullire in libidinem affectant. Equos quoque ferocire cogit obesitas,
silentio intemperantiam earum incusare | quam uerborum increpatione frustra uelle corrigere. His autem quas interior magis quam exterior cultus iuuat, satis erit | non me, sed quorum dicta in medium proposui | audire. De conivge diligenda temporeqve continendi. Caput VIII Quod autem uiros respicit, uidelicet non oportere contemni uxores, dictum est supra. sed ut euidentius ea res constet, dicemus nunc qualiter ipsa uxor diligenda sit, deinde etiam
continendi.
Caput VIII
Quod autem uiros respicit,
uidelicet non oportere contemni uxores,
dictum est supra.
sed ut euidentius ea res constet,
dicemus nunc qualiter ipsa uxor diligenda sit,
deinde etiam continendi tempora indicabimus.
Paulus apostolus |
uxor amanda erit,
aut siquis inter primum et secundum esse potest medius.
Ambo autem gignendę prolis causa inter se coeant,
non explendę libidinis affectu.
Alterum legitime coniugatorum officium est,
alterum turpiter lasciuientium immunditia.
Ambo etiam obseruent continendi tempora,
dicente Salomone:
XV II Ad menstruatam quoque uxorem accedere Lex uetat, ne concepti foetus uitium corrupti sanguinis trahant, et morbosi liberi sanie-que confecti nascantur. Videant igitur uir et mulier ne coitus desyderio uicti menstruorum tempore congrediantur, ne plus molestię accipiant ex natorum foeditate | quam ex concubitu uoluptatis. Sed neque illo die coeant, quo rem diuinam facturi sunt. Tunc enim facilius quod poposcerint
meretricis,
cui ille se coniunxerat,
Deo populo iratum placauit.
Adulteri
Lex quoque adulterii conuictos lapidibus obrui iubebat.
quia ipse benignus est super ingratos et malos. Estote ergo misericordes, sicut et Pater uester misericors est. Mutuum istud elemosina est, quę non ab eo restituitur qui accipit, sed qui pręcepit. qui dat pro modicis magna, pro temporalibus sempiterna | et eos regni cęlestis facit hęredes, qui sui terreni patrimonii partem impendunt pauperibus. Qui enim miseretur pauperis, foenerat Deo. Sed etiam qui miserendo
Sacerdos Tibi o sacerdos promissum est regnum cęlorum, si modo tibi credita recte dispensaueris. sin uero quod professus es, implere neglexeris, nec tibi quod a Domino promissum erat dabitur, et dum temporalia bona sectaris, amittes ęterna. Domum enim orationis fecisti domum negociationis, uendendo columbas, hoc est Spiritus Sancti dona in quęstum conuertendo. cum Christus clamitet dicens: Gratis accepistis, gratis date.
et fugis. Perit ille adulterio, ille usuris, alius furto, alius odio, alius alio flagitio | et in tanto animarum periculo taces, obmutescis, hiscere non audes | et illos duntaxat perituros prędicas, qui decimas non soluerint, qui debitas ecclesię tuę pensiones in tempore non attulerint | et eidem legata interuerterint. perinde ac si non sit aliud peccati genus quod perdat homines, quam istud in quo opulentia tua patitur detrimentum. Cum tamen iis qui egestate premuntur, non solum quod debent, remitti debeat, sed etiam de rebus quas affatim
offers, libenter accipiunt, siquid
repetis indignantur.
De his in Ecclesiastico dicitur:
Proximi ergo animę periculum (si possumus) pręsentis uitę nostrę impendio propulsare debemus. Ionas Et si Ionas propheta tempestatem in mari passus mergi uoluit ne alii mergerentur, quanto magis pręferenda est cuiusque hominis animę salus corporis nostri saluti? Omne tamen beneficium non tam res ipsa magnum facit | quam uoluntas.
callide per mulierum blandimenta traxerunt ad cultum idoli sui Belphegor. Multo tamen grauius deliquerunt, qui ad deos alienos conuersi fuerant Deo suo derelicto | nec mirabilium eius memores | nec erga beneficia grati. Tempore iudicum Transeamus ad tempora iudicum. Iosue defuncto degenerauit populus. Colere coepere Baal et Astaroth, non numina sed monstra. Ob hoc passi sunt direptiones rerum-que detrimenta | nec omnino pares esse poterant
ad cultum idoli sui Belphegor. Multo tamen grauius deliquerunt, qui ad deos alienos conuersi fuerant Deo suo derelicto | nec mirabilium eius memores | nec erga beneficia grati. Tempore iudicum Transeamus ad tempora iudicum. Iosue defuncto degenerauit populus. Colere coepere Baal et Astaroth, non numina sed monstra. Ob hoc passi sunt direptiones rerum-que detrimenta | nec omnino pares esse poterant uiribus aduersariorum. Deinde
Ista de Iudicum libro summatim perstringendo protulimus. quę sequuntur, Regum continet historia. Mala decem tribvvm. Caput VII Tempore regum Ob idolatriam, quę maxima in Deum ingratitudo est, diuisum fuit Iudeę regnum. decem tribus in Samariam secessere sub rege Hieroboam, duę reliquę sub Roboam Hierosolymis manserunt. In Samaria quidem perseuerauit impietatis crimen | Hierosolymitę magis fideles
longe felicius est, ad paradisum transferre, in supernis cęli sedibus collocare | et sempiternę suę glorię participes facere. Quod si aduersus tantam Dei uestri nostri-que benignitatem | Christum suum non recipiendo ingrati esse pergetis, de temporalibus miseriis istis ad ęternas descendatis necesse est. Nulla enim maior in Deum Patrem ingratitudo fieri potest | quam in Filium ei coęqualem et coęternum et consubstantialem nolle credere. Felices illi, qui olim ne ingrati essent, ipsum uobis gentibus-que
montem excelsum ascende tu |
qui euangelizas Syon |
noli timere.
ne et tu tenteris.
Hoc est quod optat sibi psalmista dicens:
| instar crudelitatis est. Altera alterius ope indiget, ut correptio ipsa et corripientem commendet | et emendet peccantem. Vt praedicator ab advlatione procvl sit et praedicandi tempora observet. Caput XIV Ab assentatione autem procul abesse peccatorum castigatorem decet. ut nihil ad gratiam audientium dicat, sed ad profectum. optimi-que medici more utatur | adhibens uulneribus
quęratur.
non semper seculi hominibus prędicationes uacat audire.
Vbi obseruandum est, quod non solum tempore apto opus sit, ut data prosint, sed etiam mensura, ut neque plus neque minus dicatur | quam necesse fuerit. Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt | ieiuniorum dies, qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur. Tunc tempus acceptabile, tunc dies salutis, tunc messis tempora sunt, in quibus plus frugis
Accommodatissima autem huic negocio tempora erunt |
ieiuniorum dies,
qui ante festum Dominicę natiuitatis Dominicę-que resurrectionis solennes habentur.
Tunc tempus acceptabile,
tunc dies salutis,
tunc messis tempora sunt,
in quibus plus frugis colligi solet.
alleximus.
In Esaia etiam beatos uocat Dominus doctrinę sanctę dispensatores.
indigna sit,
cui Deus mittat sui uerbi doctorem.
Vnde per Amos prophetam ait:
uocis hortatoribus ad coercenda uitia uirtutes-que capessendas | quam bonum eos habere. Quare uos omnes qui in deserto seculi huius uitam agitis | et terrenarum rerum solicitudinibus occupamini, quęrite pium, quęrite sanctum opportunis temporibus uobis monitorem, quo declamante et modestius discatis uiuere | et meliora possitis sperare. Vos quoque qui dono Dei spiritalis doctrinę scientiam estis consecuti, incumbite operi officio-que prędicandi ac docendi. Cogitate quanti apud Deum meriti sit | catholicis
simplicibus et indoctis eam dabimus exercitationem, quę corporis manuum-que labore constat. Iuuat enim post soluta precationum sacrificia operis aliquid facere, ut habeat mens et cogitatio in quo se occupet | et minus libera sit facultas euagandi per illas rerum temporalium uanitates, quę uel inuitis nobis obrepere interdum et obuersari animo solent. Honestus quique labor monacho conuenit: aut legere | aut scribere quę sancta sunt. pingere etiam uel fingere sanctorum imagines, quarum
opera | et agricolationem creatam ab Altissimo. Pręterea fiscellas lentis uiminibus texere, ligna dolare, onera ferre | et quicquid Dei seruo non illicitum factu creditur peragere. neque committere, ut inertia uictus quiescat | et quę prędicationi aut lectioni supersunt tempora, ocio sibi perdat. Ista autem o monache, quę tibi facienda iniungimus, ne quasi uilia et abiecta contemnas, illi qui talia factitarunt, a Domino sublimati sunt. Petrus.
sint. Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus Hanc certe adepti sunt: Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit; Hilarion qui ligna concidit; Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat, ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret; Archebius qui suis manibus cęllas construebat quas aliis donaret; Pacomius cui cum suis monachis propositum fuit manuum labore uictum quęrere; Dorotheus qui diuenditis quas texuerat
manuum labore uictum quęrere; Dorotheus qui diuenditis quas texuerat sportulis | precium quod uictui superesset, pauperibus erogabat. Non prauis cupiditatibus resistere, non ad perfectionem uitę peruenire potuissent, si succisiua tempora ocio contriuissent. Labor corporis. (!) Labore quippe corporis uegetatur intellectus, uoluptatum appetitio coercetur, superbia frangitur, uirtus retinetur |
Quousque abutere patientia Domini emendationem tuam expectantis? Non uides, non animum aduertis, quam cito transeant dies et labantur anni? quam unaquęque hora non ita uitę longioris | ut pręsentis mortis certa sit? Nullus est enim temporis punctus quo non arctantur uitę nostrę spacia | et quo mors nobis non propior sit . Quid ergo moraris? quid procrastinas? Rumpe tandem somnolentiam istam et expergiscere | ac tam supinę oscitationis tarditatem recte factorum solicitudine discutere
curatione saluus euades.
De hvmilitatis virtvte.
Caput XXI
Porro quoniam ad acquirendam diuinę benignitatis gratiam opus est humilitatis uirtute,
tempestiuum uidetur,
ut nunc de ipsa disseramus.
Quęris fortasse cur ergo pręcipiat Dominus:
iuxta illud:
reg. primo 12 Me-ne ergo dimisit spiritus Domini, et locutus est tibi? Vir arrogans igitur et inani gloria tumens dum persuadere nititur se esse quod non est, siquis contradixerit, impatiens irę ne manibus quidem temperat | nihil-que pensi habet meliores se atque honorabiliores afficere iniuria. Ioab Dauidici exercitus ductor non potuit pati pręfecture honorem laudem-que militię cum aliis partiri, et Amasam collegam suum
| et qvae sint illa per qvae notantvr svperbi.
Caput IV
Passionibus pręterea seruit superbus.
immoderate gaudet,
intemperanter tristatur,
supra modum sperat,
infra modum metuit |
nihil ei temperamento constat rationis,
quoniam in omnibus appetitum sequitur carnis.
Quamobrem in psalmo dicitur:
Dominus factus est adiutor meus.
Quoties igitur nos aliquo rerum successu quicquam efferri contigerit,
toties ad nos reuersi humiliemur ueniam-que precemur poenitendo.
ne forte totam iram effundat Deus in obstinatos,
qui uindictam temperat aduersus poenitentes |
miseretur-que supplicibus et ignoscit.
Ezechias
Ideo Ecclesiasticus ait:
ante dicitur contristatus quam audisset:
Dispone domui tuę,
quia morte morieris tu,
et non uiues.
Lazarus
Afflicti martyres,
ut cumulatius remunerarentur.
Iniustis autem ob hoc tristia contingunt,
ut ad iustitiam reuertantur |
et si redire noluerint,
iuste condemnentur |
ęternis-que mancipentur suppliciis |
quorum duritia temporalibus contusa malis mollescere nequiuit.
Si aduersa pateris |
et Scripturę diuinę fidem pręstas,
negare non potes,
quod a Domino diligaris.
ęternam capiant beatitudinem. Corripiamur ergo a Domino, ne cum hoc mundo damnemur. Pugnemus cum calamitatibus, ut cum uicerimus, coronemur. Nauigantium ars atque doctrina non in tranquillo, sed in tempestate probatur. Militis uirtus in certaminis discrimine noscitur. Christianus an Deum diligat, diuersitatibus experitur. Nec potest esse Christi famulus , qui cum illo laboriosa atque difficilia subire recusauerit .
Denique cum calamitatibus oppressi obsecramus,
facilius exaudimur |
eodem sancto attestante,
cum ait:
nonne fallitur, qui illa in malis ponenda arbitratur? De patientia Iob. et qvare bonis accidant mala. Caput XVIII Vt autem omnium pręsentium tempestatum magnitudinem superes, quanta passus fuerit uir Deo charissimus Iob | et quam ad omnem erumnarum impetum immobilis permanserit, semper tibi occurrat. et si multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies, pudeat te in leuioribus minus
cędere, palam eum exhortari ad patientiam debes | et in periculo animę alienę uitam propriam contemnere. Plus enim debemus diligere bonum animę, non nostrę modo, uerum etiam alienę | quam bonum corporis nostri. hoc enim temporale est, illud ęternum, hoc carnale, illud spiritale. pręferenda autem sunt carnalibus spiritalia | et temporalibus ęterna | et mortalibus nunquam moritura. Quod si te quoque in hoc pietatis agone intrepide currentem ab
Plus enim debemus diligere bonum animę, non nostrę modo, uerum etiam alienę | quam bonum corporis nostri. hoc enim temporale est, illud ęternum, hoc carnale, illud spiritale. pręferenda autem sunt carnalibus spiritalia | et temporalibus ęterna | et mortalibus nunquam moritura. Quod si te quoque in hoc pietatis agone intrepide currentem ab infidelibus occidi contigerit, gaude. quia iam cum illo uiuere incipies, qui pro omnibus occidi uoluit | et in
serpentes,
quorum ueneno morsibus-que disperibant.
Quid ergo aliud agit,
qui aduersitate oppressus in Deum indignatur,
nisi ut ab eo prorsus destitutus faucibus incidat serpentis antiqui diaboli?
et post temporale malum quod patitur,
ęternis tradatur suppliciis?
Hoc nempe illud est,
quod Salomon in Prouerbiis ait:
iuxta Apostoli sententiam Templum Dei est quod estis uos , templo Dei benedicit, quisquis fideli populo benedicta impendit. (!) Discant nostri temporis episcopi promptiores esse ad benedicendum, ne templo Dei maledixisse arguantur, cum temere et non merito aliquem fuerint execrati. Semper tutius est in benedicendo quam in deuouendo errare. duo
Bona igitur et dicamus omnibus | et optemus, ita tamen, ut semper animę ratio habeatur magis quam corporis. ut quod cuique ad beatitudinem adipiscendam accommodatius futurum sit, hoc etiam in pręsenti tempore contingat, siue id triste putatur, siue lętum. cum nihil tam graue sit, ut id non eleuet spes bonorum quę promissa nobis expectamus. Sic igitur benedicatur omnis homo qui timet Dominum, ut exhuberet frugibus
17 Qui meditatur discordias, diligit rixas, et qui exaltat os suum, quęrit ruinam. Interdum de re leuissima inter se dissidentes ad maximos furibundi prorumpunt clamores. inde ne manibus quidem temperant. De uerbis enim ad uerbera facile peruenire proprium contentiosorum est atque contumacium. Cum-que diu obstinatis animis fuerit altercatum, sanguine et cędibus pertinax finitur contentio | vsque adeo noxium esse solet | nolle linguę moderari | et superbię uitio ab
fuerint, non ab re erit pauca commemorasse.
3. Federicus et Bartholomaeus Fregepanes Belam, Vngarorum regem, anno Domini millesimo ducentesimo quinquagesimo sexto campestri praelio a Tartaris profligatum, regno deinde expulsum et ad maritima latibula fugientem (quo tempore Veglia insula potiebantur) benignissime excaeperunt et uiginti quattuor auri atque argenti facti marcharum millibus donauerunt. Quo auxilio ille se suosque colligens, adiuuantibus maxime Fregepanum copiis, Tartarorum rabiem repressit eorumque imperatore et multis millibus una acie caesis
ille se suosque colligens, adiuuantibus maxime Fregepanum copiis, Tartarorum rabiem repressit eorumque imperatore et multis millibus una acie caesis amissum paulopost regnum recuperauit.
4. Ioannes, Bernardini proauus, Sigismundo, tunc Vngarorum regi – quo tempore triceps illud schisma uigebat – quadraginta duo ducatorum millia mutuo dedit. Qua pecunia adiutus Sigismundus innumeras fere ad rempublicam Christianam ex uoto componendam impensas fecit, perniciosissimum schisma extinxit et eam qua nunc quoque fruimini pacem uobis comparauit.
amisimus recensere uellet quot cruentissimis praeliis nostri nominis robur attritum sit, quot oppida direpta et incensa, quae uillae funditus euersae sint. Sed quid oppida aut uillas commemoro? Quae et quot prouinciae usque ad internitionem deletae, quotue Ecclesiae suppressae ab eo tempore et extinctae sint, si quis scire desyderat, Pontificii phisci libros inspiciat! An non et Tininiensis, quae in Tariotarum regione consistit, intra hoc triennium deleta est? An non mea, quae Corbauiensis antea nuncupabatur, uastata ea sede a Turcis, per Pium
de manibus infidelium eriperent, Asiam penetrare et grauissima ac diuturna bella gerere certatim appetebant. Nos uero non pro uno templo unaue ciuitate, sed pro tota hac quae restat adhuc Christiani orbis parte, pro fide ipsa, pro relligione, pro urbe Roma, terrarum domina, et uobis omnibus tanto tempore iam continuo bellum gerimus, sola hac parte uobis infaeliciores quod Turcis uiciniores sumus.
10. Magna est certe, ut uideo, ira Dei in principes Christianos, qui unius freti obiectu aut breuissimi tractus intercapedine tutos se diu esse posse ab hostibus
Glavičić
tam mali ominis successum! Praemori enim mallem
sodalem ad coenam inuitat, ea lege ut secum et coenam ferat et candidam ducat puellam, repromittens se ei inuicem daturum unguentum preciosum, quod Venus et Cupido suę donarunt Lesbię.
asinis, seruis, ancillis. Porro, ut inuidiam uitaret filiorum
Laban, a Domino monitus inde recessit. Amne transmisso pergebat ad montem
Galaad, quando Laban inimico animo eum persecutus affuit, sed somnio
territus ab iniuria temperauit. Idola tamen requisiuit a Rachele clam
ablata. Quibus illa insidens uoti expertem dimisit. Tunc ille et Iacob
amicicię foedus inierunt errexitque Iacob lapidem in titulum. Super
congestos lapides conuiuati sunt.
Barach una cum Delbora descendensque de monte in fugam
uertit inimicos. Sysara dux fugiens peruenit ad tentorium Iahel, uxoris
Aber, Cynei. Illa receptum operuit, quasi apericulo latebram indulgens, sic
autem opertum adacto tempori clauo interfecit. Superuenienti Barach ostendit
mortuum. Ex illo filii Israhel, cum illos delicti poenituisset, opprimere
coepere regem Iabin, donec eum delerent. Delbora et Barach canticum Domino
pro uictoria
fines Israhel. Ipse uero restitui sibi petiit
terram suam, quam illi per uim occupauerant. Respondit Iepte restitutioni
nequaquan teneri, quod iusto bello partum sit quodque Deus ipse concesserit
possidendum nec quisque longo tempore repetierit. Inde uotum uouit Domino,
si uictor redierit, quodcunque animal de domo sua egressum primo sibi
occurrerit, id se immolaturum. Parta uictoria redeunti occurrit filia eius
unigenita. Ea dimissa per duos menses
Ipse coniugis
proditione offensus descendit Ascalonem, XXX uiros interfecit, eorum spolia
dedit his pro sponsione, qui problema soluerant. Inde relicta coniuge
recessit. Illa uero alium sibi accępit maritum. Rediit Sanson tempore
messis. Prohibitus intrare ad illam, in caudis trecentarum, quas cęperat,
uulpium, faces alligauit hisque in segetem Palestinorum dimissis incendio
cuncta uastauit. Palestini mulierem et patrem eius, quia damni causa
afflixit. Cum autem uellet populus illos perdere, qui eum
contempserant, inhibuit. Samuele populum conuocante in Galgala constituerunt
Saulem regem, immolauerunt Deo et lętati sunt. Regnauit recte per biennium,
reliquo tempore contra legem. Cum decem milibus uirorum innumerabilem
Palestinorum exercitum fudit persecutusque est eos a Machmis usque
Haialon.
satellites, qui Heliseum interficerent. Ille in spiritu rem intelligens
clauso domus ostio necem euasit. Poenituit Ioramum propositi sui in Heliseum
et ab eodem prophetante audiuit Hęc dicit Dominus: In tempore hoc cras
modius simile uno statere erit et duo modii hordei statere uno in porta
Samarię. Cuidam de principibus non credenti: Videbis, inquit,
oculis tuis, et inde non comedes. Cum ergo
hęc, cum eum peccati sui poenituisset,
anno XXXVII translationis ab Euilmerodach, Babylonis rege,
eductus de carcere super throno regum collocatur, donantur ei uestes, datur
panis, constituitur annona in diem, toto tempore uitę suę.
SEDECHIAS
SEDECHIAS, qui ante Matthanias, patruus Ioachin, rex Iuda, in Deum impius,
Hieremiam aduersa prophetantem contempsit, a rege Babylonis
interfuerant, lugebant. Samaritani inuidentes Cyro de
Hierosolymitis rebellionis iniecerunt suspicionem. Vnde compulsi sunt
intermittere templi ędificationem regnantibus Cyro, Dano, Assuero, qui et
Artaxerxes, usque ad tempora secundi Darii. Quo regnante ipsi Zorobabel et
Iosue templum ędificare coepere. Anno autem Darii VI opus coeptum
absoluerunt. Eo perfecto obtulerunt sacrificia, pasca et azima cum lętitia
et exultatione
Neptalim, in urbe Niniuę captiuus sub Salmanasar,
Assyriorum rege, suis conterraneis eodem translatis, quicquid poterat, libenter
impartiebat. Olim in Samaria cum esset liber, nunquam adorauit uitulos
Hieroboam, sed statutis temporibus pergebat Hierosolymam et in templo
Deum Israhel adorabat. Primitias decimasque fideliter persoluebat. De Anna uxore
genuit filium Tobiam, quem Deum timere et a peccatis pro uiribus
contineri docuit. Non fuit
inter se coniurantes, ut
interficiant regem, et detulit crimen ad reginam, illa ad regem. Capti, qui
coniurauerant, suspensique perfidię poenas dedere. Rex autem Mardochei
factum in annalibus referri iussit, ut opportuno tempore parem illi, qui
sibi saluti fuerat, gratiam redderet. Erat per idem tempus Aman
Aman, de stirpe Agag, secundus a rege. Omnes illum adorabant pręter
Mardocheum, qui nefas putabat eum deferre
Quis similis mei? Trinitas Negant quoque in Deo
trinitatem, et tamen idipsum apud hunc prophetam habent: Manus mea
fundauit terram et dextera mea mensa est cęlos. Ex tempore antequam
fierent, ibi eram; et nunc Dominus Deus misit me et spiritus eius. Hęc
dicit Dominis Deus, redemptor tuus, sanctus Israhel. Qui
mittitur Filius est, qui mittit Pater est et spiritus
eius populus, qui eum negaturus est. Idem propheta Susannam ad
mortem inique damnatam adhuc puer diuinitus inspiratus liberauit et
accussatores manifesti mendacii conuictos lapidantibus obiecit. Durauit ipse
usque ad tempora Astiagis et Cyri, regum.
XII PROPHETAE
OSEE
OSEE, filius Beri, syncronos Esaię fuit. Prophetauit temporibus Ozię,
usque ad tempora Astiagis et Cyri, regum.
XII PROPHETAE
OSEE
OSEE, filius Beri, syncronos Esaię fuit. Prophetauit temporibus Ozię,
Ioathan, Achaz, Ezechię, regum Iuda, et Hieroboam, filii Iohę, regis
Israhel. Ex his Achaz, regem Iuda, et Hieroboam, regem Israhel, arguit
idolatrię sub figura uxoris fornicarię et filiorum fornicationum.
sub metaphora erucę, bruci, locustę, rubiginis. Prędixit
populi a captiuitate dimissi ad suum natale solum reuersionem.
Vidit Spiritum Sanctum super Dei seruos effundendum. Prophetauit iisdem
regibus quibus Osee eademque tempore.
AMOS
AMOS, cum esset pastor, a Domino iussus est prophetare. Fuit de pastoribus
Thecuę, quod oppidum sex milibus passuum distare dicitur a Bethlem. Fuit
AMOS, cum esset pastor, a Domino iussus est prophetare. Fuit de pastoribus
Thecuę, quod oppidum sex milibus passuum distare dicitur a Bethlem. Fuit
ille magis pręditus scientia quam politus sermone. Prophetauit iisdem
temporibus quibus Iohel, Naum, Ionas, Osee, Esaias. Prędixit aduersa decem
tribubus in Samaria. Illis quoque aduersa cecinit, qui crudeliter se habuere
in filios Israhel, hoc est Gazę, Palestinę, Tyro, Idumeę. Christi aduentum
Amathi filius et (ut Hebrei aiunt) uiduę Sareptanę, quem puerum Helias
propheta mortuum reuocauerat ad uitam, iussus ire Niniuen, ut eos, qui illic
erant, arguat delicti, nauim conscendit, ut Tharsum fugeret, sed sęuiente
tempestate mittitur in mare, ut reliqui saluentur, Christi pro nobis in
mortem dati figuram gerens. A cęto deglutitur et, ut resurrectionis quoque
Dominicę typum pręferat, tertia die uiuus in siccum euomitur. Iterum iussus
Sedechias pseudopropheta indignatus ei colaphum incussit;
insuper sic percussum Achab misit in carcerem. Sed in eo bello interemptus
est Achab, et propheta, qui id futurum prędixerat, liberatus. Idem multa de
Christi uenturi temporibus prophetauit: in Bethlem nasciturum dixit, in
cęlum deinde ascensurum, in illum credentium persecutionem pręuidit et
tandem de persecutione ipsis quoque qui persequebantur credentibus
liberationem. Dixit de iudicio
populo duarum tribuum Babylonem
translato. Cum Deo autem disputat, quare permittat, ut mali apprimant et
conculcent meliores se.
Nota
Et responsum accipit, quod suo tempore impii punientur et iusti
atque credentes ex fide uiuent. Hinc propheta inuehi incipit in uitia:
damnat superbiam, auaritiam, crudelitatem, dolum, idolatriam. Prophetat
pręterea dę aduentu Christi, de eius passione,
uicinę gentis incursionibus impedirentur. Docet ergo
annos LXX transmigrationis modo exactos esse, de quibus olim prędictum erat,
ut a iugo seruitutis Babylonicę soluerentur. Simul hortatur eos,
ut coeptum opus tempore Cyri et usque ad secundum annum Darii regis, qui a
Cyro quartus fuit, intermissum perficere curent; neque enim aliam ob rem spe
messis toties deceptos fuisse famemque passos quam ob desidiam domus Dei
construendę et in
errorem hunc refellat, uaticinatur de aduentu Christi iudicioque futuro.
Prędicit Ioannem Baptistam in primo Domini aduentu uiam pręparaturum atque
ita uenturum illum ad templum suum- Virginis Intactę uterum- ut, qui ante
tempora natus est Deus ex Deo, hic idem in tempore homo nascatur ex homine.
Hunc ipsum fare asseuerat, qui purgabit poenitentes, damnabit obstinatos,
igni inextinguibili torquebit maleficos, adulteros, periuros atque illos qui
Christi iudicioque futuro.
Prędicit Ioannem Baptistam in primo Domini aduentu uiam pręparaturum atque
ita uenturum illum ad templum suum- Virginis Intactę uterum- ut, qui ante
tempora natus est Deus ex Deo, hic idem in tempore homo nascatur ex homine.
Hunc ipsum fare asseuerat, qui purgabit poenitentes, damnabit obstinatos,
igni inextinguibili torquebit maleficos, adulteros, periuros atque illos qui
operarium sua fraudant mercede, uexant
Onię sacerdotis et aliorum quorundam in Deum pietatem,
qui occidi pręoptarunt quam pręuaricari.
ONIAS
ONIAS pontifex magnus Antiochi regis, cognomento Magni, tempore Hierosolymis
erat. Cum autem Symon, de tribu Beniamin, templi prępositus, Apollonium,
Tharseę filium, Celesyrię ducem, adiens ad spoliandum Hierosolymitanum
ęrarium concitasset idque ille regi retulisset, datum
sed infoelicibus postmodum succaessibus omnem famam denigrauerunt: Testis est Italia / quae saepius gallico sanguine maduit / Crebrae Gallorum in Italia strages. vt Romani plures de gallis triumphos / quam de toto terrarum orbe duxerint: testes sunt Delphii vbi vnica tempestate gallorum exercitus Brenno duce concidit: Galli apud Delphos deleti. testis est Asia, in qua Tolostobogi / Tolostobogi. Trocini / Trocini. Tectosagi Tectosagi (quamuis diu toti
amazonibus Amazones ab hercule profligatae. Hyppolitem reginam non abduxerit / atque Panthesilea demum bello troiano ab Achille non sit interfecta: Panthesilea ab Achille interfecta. tametsi comperio relatum in monumentis Amazonas vsque in tempora Alexandri Macedonis floruisse. Haud leuiores tumultus fere ab aedem septentrionis plaga ruentium instar turbinum Europam lacerauere: Inde Huni / Huni. Gotti / Gotti. Vandali / Vandali europam deuastantes.
A postremis Scytharum Hungaris Pannonia inferior intra Carpatum montem / Danubium / Drauum / et Sauum flumina fugatis indigenis possessa est. Hungari pannoniam occupant. Quibus gentibus dei benignitate in Catholicam fidem receptis tranquilla fuerant superiora tempora. Ecce iisdem ab oris longe atrocior tempestas proterens euertensque omnia funditus / ne nostris quidem visceribus parcit. Cuius leuissima primordia in magnam vim se attollentia consideranti multum profecto admirationis / plurimum timoris afferunt. Non enim Thurcae Origo
inferior intra Carpatum montem / Danubium / Drauum / et Sauum flumina fugatis indigenis possessa est. Hungari pannoniam occupant. Quibus gentibus dei benignitate in Catholicam fidem receptis tranquilla fuerant superiora tempora. Ecce iisdem ab oris longe atrocior tempestas proterens euertensque omnia funditus / ne nostris quidem visceribus parcit. Cuius leuissima primordia in magnam vim se attollentia consideranti multum profecto admirationis / plurimum timoris afferunt. Non enim Thurcae Origo thurcarum. quadrato agmine / non
opponere / donec aut omnes fortiter pugnando gloriose interirent / aut insigni victoria potirentur. Primum igitur atque alterum experti secundum proelium in eam spem elati sunt / vt dicerent / neminem sibi obsistere posse / quominus totam Asiam subiugarent. Nec sua decepti opinione / breui spacio temporis aliis ferociae barbarorum metu caedentibus: aliis / qui se pro patria opibus / ac libertate opposuerant crudeliter trucidatis, Prouinciae a thurcis in asia occupatae. Colchos, Cappadociam, Paphlagoniam, Gallaciam, Asiam, Phrygiam, Meoniam, Lydiam, Ioniam Cariam,
indagare? iam ad certissima nostrae ruinae argumenta descendamus. Nostra scelera scelera Christianorum. contra nos bellum comparauerunt nostra scelera. Quaeso quid flagitiorum praetermisimus? quibus vitiis non obtemperamus? in quam infamiam non sumus deuoluti? O miseram temporum conditionem: O ruiturum saeculum: vbi est illa sanctitas / qua superioribus annis omnia laeta proueniebant? Quod venenum se immiscuit inter Christianos? a quibus furiis haec labes immissa est per luxum et libidinem pereundi perdendique omnia? Vnde haec orta est ambitio caput omnium
proemiis apud superos expectantibus.
nihil possum cogitare, quod hic ad bene beateque uiuendum
desyderetur. Et quum uigeant praestantissimae uirtutes, maxime uero humanitate Ab humanitate. inter uos certatur: ad
quamdam neque praeteritorum temporum memoria reuocanda est, neque praesentibus utendum
testibus, satis superque testatur hodiernus ad me audiendum concursus, ut plane nesciam,
plusne mihi ornamenti, an uerecundiae hoc uestro amplissimo conspectu allatum sit.
Quippe, non solum uestri
Quae prorsus in me desyderari, non expectato aliorum iudicio, decet ut ipsemet
confitear. Eo quoque Difficultas ab
accidentibus. difficiliorem mihi hanc dicendi prouinciam fore non dubito, quod
his superioribus temporibus uehementissimis et atrocissimis fluctibus iactatus fuerim,
in quibus et temporum et rerum asperitatibus atque angustiis ita mihi animus concussus
ac perturbatus est, ut ad eas artes, quibus a teneris (ut aiunt) unguiculis deditus fui,
plena facultas
Eo quoque Difficultas ab
accidentibus. difficiliorem mihi hanc dicendi prouinciam fore non dubito, quod
his superioribus temporibus uehementissimis et atrocissimis fluctibus iactatus fuerim,
in quibus et temporum et rerum asperitatibus atque angustiis ita mihi animus concussus
ac perturbatus est, ut ad eas artes, quibus a teneris (ut aiunt) unguiculis deditus fui,
plena facultas otii non relinquatur. Magnam tamen habeo
fiduciam in uestra
hodie imperitos, Multi
hodie imperiti legationibus funguntur. apud sui similes disserere, atque ad
alias nationes ad res tractandas destinari, non tamen absque sui ludibrio, et risu
audientium. Priscis quoque temporibus, nondum cognitis huius artis principiis, et
respublicae fuerant, et componendorum bellorum, et conflandarum amicitiarum, et demum
rerum omnium agendarum aliquam rationem extitisse, nemo est qui
nesciat. Sed postquam a Tisia,
quoque Academicus, Diogenes Diogenes.
Stoicus, et Critolaus Critolaus.
Peripateticus, Atheniensium legati maxima cum admiratione a Senatu Romano auditi sunt.
Quanta temporum ingeniorumque facta est commutatio? Iam alii mores successerunt: utinam
non perditi ac detestabiles. Esset sane tolerabilius, si a multis bonae artes non
attingerentur, quo inertia et luxu marcescerent, quam quod insectantur eloquentiae
studiosos, quibus
amplectendis accommodatum, alterum uitiis fugiendis: quod a nemine fieri commode posse
absque oratoriae adminiculis, cuilibet compertum esse arbitror, etiam si a natura
ingenita quaedam semina sibi esse ad eloquentiam uideantur: quae quidem nisi
temperabuntur ratione, iam non eloquentiae sed loquacitatis nomen uendicabunt. Eloquentia sine arte loquacitas appelanda
est. Porro, licet natura Natura et ars
uariandi, praeparandi auditorum
animi pro causarum qualitate, Diuersae causae
diuersam etiam exigunt dispositionem. Nonnunquam aduersariorum dicta neganda,
modo infirmanda, aliquando etiam eludenda: et alio tempore fateri crimen expedit, alio
transferre, alio deprecari, et multa, quae prorsus maximam artem expostulant. Ex quo
manifeste apparet quosdam pueriliter errasse, qui nullam certam materiam eloquentiae
subiectam esse putauerunt.
in laudem uel
uituperium alicuius, non solum in forensibus disceptandum causis, ac suadendum et
dissuadendum de commodis et incommodis, ubi habetur amplissima materia: sed occurrunt
aliquando quaestiones de agrorum dimensionibus, tractantur tempestatuum qualitates,
atque impressiones in aere, uocum etiam, rerumque aliarum proportiones incidunt. Saepe
numero de moribus et grauissimis in Philosophia locis disserere conuenit. Materia eloquentiae sunt omnes
Fabius. in
auditoriis interrogari pateretur, qua quisque de re uellet. Iseum Iseus. quoque testatur Plinius Plinius. in omnibus controversiis ex tempore
respondisse. Nonne diuinus ille Plato
Plato. uarias atque altissimas scientias tum in Timaeo Timeus. et Phaedone,
et ille demum magnificus et sublimis spiritus mutuandus est? Atque ut ad leuiora
descendamus, nonne cuiusque clausulae fere certa compositio similis est dimensionibus
poeticis? Praeterea non nisi praestantissimi existimatur ingenii, tantum ab aliquo
temperamentum seruari posse, ut iucunda fluere, aspera ferri, grauia incedere uideantur.
Alia leni uoce efferenda, alia concitata, alia circumflexa, quaedam etiam miserabili, ut
subiectae materiae et compositio, et actio correspondeant. Quis igitur tantum a rationis
et Balenae Balenae.
immanes belluae, non modo rabies uentorum, fragor procellarum, uis turbinum, ac se
attollentes in coelum fluctus extimescendi sunt, sed ignes quoque superandi. Quippe
inhabitatam priscis temporibus plagam sub aequinoctiali circulo, continuo solis calore
feruentem nostri homines iam esse habitabilem docuerunt: quum assuetis ad omnia mala
corporibus alioquin intolerabiles aestus impune pertranseant. Inde circumeuntes
monstriferam
Antrum austri. occupauisset, nisi
simili frigore ac gelu inde repelleretur.
ex illo humili municipio
Arpinate id consequutus est, quod nemini unquam mortalium contigit, ut in pace mereretur
triumphum, et in toga dignus laurea censeretur omnibus triumphis praestantiore. Sed ne
nimis prisca referendo parum fidei praestetur, his quidem temporibus, quibus negliguntur
et pessundantur uirtutes, quae res alia Bilibaldum Pirchaimerum Bilibaldus Pirchaimerus. et in Aristocratia
Norumbergensi Aristocratia
Doctori. S. D.
Etsi vir humanissime non satis propriae calamitates mihi deploratae sunt, tamen quum
videam Rempublicam Christianam immanissimorum Thurcarum rabie vehementer labefactatam /
maioremque in dies subituram esse iacturam / a lachrymis temperare non potui. Ferocissimus
quidem ac infensissimus hostis instat nostris ceruicibus: atque vt eodem tempore litora
omnesque oras infestet / ingentes et terrestres / et nauales exercitus vndique cogit.
Superioribus annis / quum adhuc esset infirmior / Venetis
sunt, tamen quum
videam Rempublicam Christianam immanissimorum Thurcarum rabie vehementer labefactatam /
maioremque in dies subituram esse iacturam / a lachrymis temperare non potui. Ferocissimus
quidem ac infensissimus hostis instat nostris ceruicibus: atque vt eodem tempore litora
omnesque oras infestet / ingentes et terrestres / et nauales exercitus vndique cogit.
Superioribus annis / quum adhuc esset infirmior / Venetis olim potentissimo terra marique
populo / tunc etiam Gallorum / Hispanorumque / ac aliis auxiliaribus copiis
Contra hominum / legesque tuas / Pulchrumque pudorem.
Autumni pallentes arbore frondes /
incommodo, periculoque capitis mei laboratum, credo Sanctitati
Vestre vel in parte constare, eius enim potissimum admonicionibus, eius hortatu
ac pulcherrimarum suarum oblacionum intuitu tam duram tamque periculosam
provinciam tanto tempore subivi. Nunc quoque, Pater Beatissime, non minori
studio nec minori labore curaque et sollicitudine, quemadmodum Sanctitas Vestra
hortatur, pro mea summa erga eam devocione ac erga religionem Christianam
pietate defensioni
possit, quemadmodum etiam antea Beatissimi Vestre
satis abunde perscripsi. Itaque iterum atque iterum Sanctitati Vestre suppplico,
ut, dum potest, miserrimis ipsis regnis de republica Christiana, si fateri
volumus, tam bene meritis tempestive succurrat subveniatque, ne, dum maxime
vellet, non possit, cogaturque dicere non putaram, ac in illum, quod et dicere
abominor, merorem insidat, in quem ille praedecessor Sanctitatis Vestre tempore
amissionis Constantinopolitani
si fateri
volumus, tam bene meritis tempestive succurrat subveniatque, ne, dum maxime
vellet, non possit, cogaturque dicere non putaram, ac in illum, quod et dicere
abominor, merorem insidat, in quem ille praedecessor Sanctitatis Vestre tempore
amissionis Constantinopolitani imperii insiderat. Ego iam sepius et predixi et
predico, utinam falsus vates sim, libenter enim in hac re mentirer, sed certe
mihi quam primum et quantissime 2 In originali: quam
qui nihil eis
illicitum permitteret?
Manum hominis aridam sanat, mulierem duodeuiginti annis inclinatam errigit. Et quod hoc
sabbatis faceret, opprobrabant. Non est autem passus Dominus eos errare, atque etiam sabbatis
licere benefacere docuit. Nam cum nullo prorsus tempore male agere fas sit, bene agendi
officium omni tempore hominibus congruere manifestum est.
Quin immo uirtutis exercendę occasionem elabi sinere ignauię crimen habetur ociique
somniculosi.
Postremo hydropico ante se constituto Saluator
hominis aridam sanat, mulierem duodeuiginti annis inclinatam errigit. Et quod hoc
sabbatis faceret, opprobrabant. Non est autem passus Dominus eos errare, atque etiam sabbatis
licere benefacere docuit. Nam cum nullo prorsus tempore male agere fas sit, bene agendi
officium omni tempore hominibus congruere manifestum est.
Quin immo uirtutis exercendę occasionem elabi sinere ignauię crimen habetur ociique
somniculosi.
Postremo hydropico ante se constituto Saluator noster dixit, ut Lucas refert, ad Legis
peritos et
potuit, ut eadem hora
utrunque factum sit, si ante dies sex Paschę et in domo Marię et Marthę pedes peruncti sunt et
in domo Symonis caput perfusum, cum post biduum Pascha celebranda esset. Mihi tamen uidetur
ista quoque exponi posse, ut dicamus unam Mariam diuersis locis et temporibus officio isto
erga Christum uiuentem non bis, sed ter fuisse functam: semel, quod Lucas memorat, quando
dimissa sunt ei peccata multa, quia dilexit multum; iterum, quod Ioannes tradit ante sex dies
Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt.
gloriosiorque apparebat, plurimis eum *corr. ex quadam
sequentibus, quos pertimuisse feruntur neque tunc aliquid in illum moliri ausi.
Cęterum, si ista, quę dicta sunt, iuxta tropologiam consyderabimus, inueniemus nostris
quoque temporibus non paucos esse, qui de Dei templo speluncam faciant latronum. Templum
Dei est — Apostolus inquit — quod estis uos. Nos ergo templum Dei sumus.
Tunc autem de templo hoc speluncam latronum facimus, cum malis cupidinibus cor nostrum
implemus
ad summi boni
possessionem.
Vnde Christus transmisso* Cedrone uenit in hortum, qui etiam paradisus dicitur, ut locum
illum significet deliciarum et ut, unde per peccatum eiecti fuimus, per Christi satisfactionem
eodem nos innuat reducendos. Qui enim longo admodum tempore exules fuimus, iam tandem Christo
duce postliminio reuertimur in patriam, non terrenam, sed cęlestem, non temporalem, sed
ęternam.
Illic autem ubi conuenerat Iesus cum discipulis, iussit eos residere, donec ipse paulo
longius digressus preces offeret Deo
dicitur, ut locum
illum significet deliciarum et ut, unde per peccatum eiecti fuimus, per Christi satisfactionem
eodem nos innuat reducendos. Qui enim longo admodum tempore exules fuimus, iam tandem Christo
duce postliminio reuertimur in patriam, non terrenam, sed cęlestem, non temporalem, sed
ęternam.
Illic autem ubi conuenerat Iesus cum discipulis, iussit eos residere, donec ipse paulo
longius digressus preces offeret Deo Patri. Et assumpto Petro filiisque Zebedei Ioanne
et Iacobo abiit. Coram his coepit contristari et moestus esse
dicitur.
Vt autem inter orandum uoluntati nostrę pręferamus diuinam, non sicut ego uolo
— inquit — sed sicut tu. Si enim liberari ab aduersis, quę patimur, poscimus,
utrum nobis, si liberemur, profuturum sit, ignoramus; et bonum aliquod temporale petendo,
utrum expediat ad animę salutem, nescimus. Talia ergo, si nobis conducibile futurum sit,
uoluntati eius, qui solus nouit omnia, committamus.
Transire quippe a se calicem passionis petiit Iesus, quia pati ut homo exhorrebat, ut
Saluator uolebat, ut
eras. Vendito autem ob pecunię auaritiam Domino, et
accepta amisisti et a spe promissi futuri boni decidisti.
Osculante ergo Iuda Dominum illi statim manus inferunt in eum, captum uinculis constringunt,
uincto illudunt, conuitiantur et furore conciti ne manibus quidem temperant. Petrus uero in
tanta Domini sui iniuria nequaquam cunctandum ratus educto gladio Malchum, pontificis seruum,
ferit dexteramque ei amputat auriculam. Et qui pro se fortasse non repugnaret, pro eo, quem se
chariorem habebat, certare non timuit. Sed furentis impatientiam
Pręterea, cum dictum sit: Qui gladio
Quęstio
percutit, gladio peribit, quęritur, quomodo hoc uerum sit, si multi gladio
percutientes aut morbo aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali
intelligendum est, sed ęterno, quem Ioannes in Apocalypsi uidit procedere de ore Dei, ex
utraque parte acutum. Potens est enim corpus et animam mittere in gehennam et totum hominem
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera uideamus!
Iesu
suum a proposito monachalis professionis
auerterit, ipse se Deo, terrę cęlique Domino, a quo omnia bona accepit, aduersarium
constituisse ac simul filium suum, supra quam oporteat diligendo, propriis manibus trucidasse
arguetur. Quin immo minus foret crudelis, si ei uitam temporalem erriperet, quam ut ęternam
inuideat. Aeternam autem filio uitam inuidet, qui ad seruitium cęlestis regis proficiscenti
uiolenter sese opponit et ab incoepto spiritalis ac salutiferę conuersationis retardat atque
abducere conatur. Videant igitur
inuidia in illum accensi essent, continuo re ipsa patuit. Vix enim
uerba finierant, et expuere coepere in faciem eius, colaphis eum cędere, palmas ori incutere
et, ut Lucas ait, uultum eius uelare dicentes: Prophetiza, quis est, qui te
percussit? O prępostera eius temporis conditio! Veritas oppressa fuit mendacio, sputis
deturpata maiestas, colaphis cęsa uirtus et cęlestis altitudo ad terram usque humiliata. Quis
hoc audiens non turbatur, non dolore concutitur, non animi indignatione commouetur? Ipse terrę
cęlique Dominus, ipse mundi
causas extorquere nititur. De discipulis ergo quęrit, ut seditiosum deferat
eum, qui circa se pręsidia compararet. De doctrina scrutatur, ut, si Mosaicę contrariam esse
deprehenderit, ipsum tanquam Deo aduersantem morte mulctandum denunciet. Dominus autem sic
responsum temperauit, ut et uera diceret **corr. ex doceret et illi
accusandi locum non pręberet. ***corr. ex preberet
Ego palam — inquit — locutus sum mundo. Ego semper docui in synagoga et in
templo, quo omnes
autem Galileę rex Herodes. Illi itaque cessit* iudicium in hominem
Galileum, ne ipse instantia** principum iniquorum damnare eum cogeretur, in quo nihil
damnatione dignum poterat reperire.
Herodes autem uiso Iesu gauisus est ualde. Erat enim cupiens ex multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de
ita et hic: Non ueni regnare in hoc mundo, sed pati pro mundo. Si regnare
uenissem in mundo, ministri mei, angelici spiritus, pugnarent, ne traderer Iudeis. Nunc
autem non est regnum meum hinc.*** Notanter et signate dixit nunc, hoc
est, passionis tempore, sed erit postea, cum omne iudicium Pater dabit Filio, cum ponet
inimicos scabellum pedum eius. Tunc et regnum eius erit in hoc mundo, ut iudicet uiuos et
mortuos, iustos et iniustos.
Ego — inquit — in hoc natus sum et ad hoc ueni in
fasciis inuolui, in pręsepio* reclinaui, totis animę meę
affectibus colui ac dilexi. Tu pastoribus nunciatus, tu magis monstratus; utrique ut Deum
adorarunt, ut hominem oculis intuiti sunt. Scio te, fili dulcissime, Deum de Deo ante secula
natum, de me assumpta humanitate in tempore genitum, et utrunque in te confitens me Dei et
hominis matrem esse agnosco. Veruntamen, quanto hęc mihi gratia maior, tanto et dolor meus
acrior atque acerbior. Itaque pręteritorum recordatio beneficiorum pręsentis calamitatis
grauitatem non mitigat quidem, sed auget.
sub iugum missi per orbemque dispersi alienis dominis
parent. Pręterea qua ratione Salomon Deo fuerit in filium, qui gentilium quoque diis templa
posuisse dicitur et mulierum amorem amori, quem Deo debuit, prętulisse?
Christum igitur respicit prophetia ista, qui longo tempore post obitum Dauid de semine eius
est genitus et in regno firmatus sempiterno. Qui in Euangelio ait: Data est mihi omnis
potestas in cęlo et in terra. Et de quo in Daniele legimus: Potestas eius
potestas ęterna, quę non auferetur, et regnum eius,
ut hereditas permaneat in familiis nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a Domino separatę sunt. Iesus ergo, Marię filius, de tribu et stirpe Dauid fuit.
Proinde iuxta Iudeorum consuetudinem a plurimis filius Dauid uocitatus est in Euangelio, cum
tamen ante tempora esset ex Deo Patre et in tempore ex Maria matre generatus, Deus ex Deo, ex
homine homo, unus tamen atque idem Iesus, omnium in se credentium redemptor omniumque
saluator.
De Ioanne autem Baptista, qui Domini
Ioannes Baptista
nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a Domino separatę sunt. Iesus ergo, Marię filius, de tribu et stirpe Dauid fuit.
Proinde iuxta Iudeorum consuetudinem a plurimis filius Dauid uocitatus est in Euangelio, cum
tamen ante tempora esset ex Deo Patre et in tempore ex Maria matre generatus, Deus ex Deo, ex
homine homo, unus tamen atque idem Iesus, omnium in se credentium redemptor omniumque
saluator.
De Ioanne autem Baptista, qui Domini
Ioannes Baptista
natiuitatem
templo sancto suo, Dominus in cęlo sedes eius. In cęlo enim sedebat
ad dexteram Patris, excelsus et sublimis, et in terra erat in humanitate nostra submissus et
humilis. A Virgine Matre oblatus est in templo. Ne igitur purum hominem putares, qui
offerebatur, eodem tempore — inquit — et in templo erat et in cęlo. Hanc sane rem pręuidens in
spiritu Aggeus propheta dixit: Magna erit gloria domus istius nouissimę plus quam primę,
dicit Dominus exercituum. Cum autem templum illud per Salomonem ędificatum multo
quidem
magis quam Salomon suis opibus nobilitasset.
Interim Herodes, cum in Iudea regnaret scribasque conuocatos de Christo uenturo
interrogasset et illi in Bethlem nasciturum a prophetis edocti respondissent, turbatus est et
alienum metuens successorem, computato natiuitatis eius tempore, crudele secum iniit
consilium, omnes Bethlem pueros biennium et eo minus natos interfici iubet et, ne quo errore
forte deceptus unum illum, quem timebat, pręteriret, in plurimos grassatur. Ioseph autem ab
angelo admonitus cum puero et matre eius fugit in Aegyptum. Nec
ante in Iudeam sunt reuersi,
quam Herodes morte sublatus Archelao filio regnum reliquisset. Et hęc quidem in Christo
euentura Spiritu Sancto afflati prędixerant prophetę, nequis Iesum, Dominum nostrum, uerum
Messiam fuisse dubitet, uidens cuncta in eo impleri, quę tanto ante tempore implenda
prędicabantur.
Indignatio ista Herodis iuxta quorundam expositorum sententiam in quadragesimo septimo
psalmo habetur, ubi scriptum est: Ecce reges terrę congregati sunt, conuenerunt in unum.
Ipsi uidentes, sic admirati sunt, conturbati sunt.
futuri seculi, Princeps pacis. Multiplicabitur eius imperium, et pacis non erit finis.
Idem alibi: Vę, qui dicit patri: Quid generas? Et mulieri: Quid parturis? Illis
utique uę istud futurum denunciatur, qui Christum denegant uel de Patre genitum ante omnia
tempora uel de matre in tempore. Iterum alibi: Propter Syon — inquit — non
tacebo, et propter Hierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor uirtus eius, et
saluator eius ut lampas accendatur. Et uidebunt gentes iustum tuum, et cuncti reges inclytum
pacis. Multiplicabitur eius imperium, et pacis non erit finis.
Idem alibi: Vę, qui dicit patri: Quid generas? Et mulieri: Quid parturis? Illis
utique uę istud futurum denunciatur, qui Christum denegant uel de Patre genitum ante omnia
tempora uel de matre in tempore. Iterum alibi: Propter Syon — inquit — non
tacebo, et propter Hierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor uirtus eius, et
saluator eius ut lampas accendatur. Et uidebunt gentes iustum tuum, et cuncti reges inclytum
tuum. Ad
regna, ut euellas et
destruas, et disperdas, et dissipes, et ędifices, et plantes; hoc est docendo euellas
uitia, destruas errores, disperdas diaboli potestatem, dissipes Iudeos incredulos, ędifices
autem Ecclesiam fidelem et plantes in ea arbores rationales, quę in tempore suo *corr.
ex. cum
** corr. ex sancte
dabunt fructum suum. In eodem propheta huic simile est illud: Posui uerba
mea in ore tuo, et in umbra manus meę protexi te, ut plantes cęlos et effundas
enim: In sermone eius siluit uentus,
et in cogitatione sua placauit abyssum, et plantauit illum Dominus
Iesus. Iesus igitur, qui cum Patre omnium est creator, in omnibus, quęcunque uult,
facit in cęlo et in terra. Si ergo mortiferarum cupidinum tempestate pulsatus periclitaris,
excita illum ac precare, et senties ipso imperante procellam conuersam in auram et pristinam
tibi redditam tranquillitatem.
In Luca habetur, quod, dum Iesus Ioannem Baptistam laudibus efferret et populus publicanique
baptismo Ioannis
laudem, et hinni, quę non
pariebas, quoniam plures filii desertę, magis quam eius, quę habet uirum. Siquidem in
Iudeis coepta est Christi Ecclesia, sed in gentibus multiplicata et dilatata. Futurum hoc
Spiritus Sanctus reuelauerat per prophetas. Hieremias: In tempore illo — inquit —
uocabunt Hierusalem solium Domini; et congregabuntur ad eam omnes gentes in nomine
Domini in Hierusalem. Et ipsamet in psalmis se dilatatam gloriatur ad Dominum dicens:
Statuisti in loco spacioso pedes meos. Pedes
non ut faciam
uoluntatem meam, sed uoluntatem eius, qui me misit. Et alibi: Ego lux —
inquit — in mundum ueni, ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat. Ad
hęc singula respondendum puto, quod Christus Legem Veterem adimpleuit eo tempore, cum accepit
circumcisionem, Nouam autem inchoauit, cum baptizatus est. Prophetas adimpleuit, quando
cuncta, quę de illo prędicta fuerant, perfecit. Omnes tamen ad salutem tam Iudeorum quam
gentilium uenturum prędicarunt. Vbi autem dicitur: Non ueni pacem mittere,
ignorando crucifixerant. Ad communem igitur
utilitatem spectat, quod ignorarint, sed ad ipsorum perniciem, qui obdurati ne resurgentis
quidem miraculis credere uoluerunt.
Hęc de impia aduersus Iesum Iudeorum consultatione ac de cęcitate eorum dixisse pro loco et
tempore satis sit. Ad illa, quę sequuntur explicanda descendamus.
Dum Iesus Bethanię in domo Symonis leprosi recumberet, accessit mulier, quam Ioannes Mariam
nominat, ferens in alabastro unguentum nardi spicati preciosi et, ut alii aiunt, effudit super
caput eius, ut
ait: Os tuum abundauit malitia, et lingua tua concinnabat
**corr. ex eum
dolos. Sedens, aduersus fratrem tuum loquebaris, et aduersus filium matris tuę
ponebas scandalum. Hęc fecisti, et tacui. Sustinui, inquit, talia pro tempore, postea
tibi non impune futura. Eidem ipse Propheta imprecatur: Constitue — inquit
— super eum peccatorem. Qualem peccatorem? Continuo declarat subiungens:
Diabolus stet a dextris eius. Cum iudicatur, exeat condemnatus, et oratio eius
Plus multo uirium habet
unica Christi pro Petro facta oratio quam omnium hominum in aduersum tendentium conatus. Bono
animo estote, fideles, nec uos terreat, quod inimici uestri terram occupent, uos seruitute
premant, spolient, trucident. Non sunt condignę passiones huius temporis ad futuram gloriam,
quę reuelabitur in uobis. Vos enim terra relicta cum Christo Domino occupabitis cęlum. Illi
autem momentaneo isto dominatu parumper usi ad ęternos descendent cruciatus in infernum.
Porro, fidei sacrę in Christo credentium perpetuitatem in hoc
hoc idem in
Parabolis explicat Salomonis: Vocaui, et renuistis, extendi manum meam, et non fuit, qui
aspiceret. Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis. Ego quoque in
interitu uestro ridebo et subsannabo. Frequenter prophetę pręteriti temporis uerbo
utuntur, cum futura nunciant, ut tam certo euentura credantur, quam certa sint ea, quę iam
euenerunt. Quod ergo his narratur in preterito, **futurum erat in Euangelio. Vocauit enim eos
dicens: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego
in nomine
Iesu per fideles eius exibentur, miraculorum testimoniis? Danielis hebdomadas habent,
pręfinitum ab eo propheta tempus cognoscunt, quando uenturus, quando passurus erat Messias,
qui est Christus. Iam plus quam mille et quingentos annos pręscripti temporis diem pręterisse
constat, illi tamen adhuc uenturum pręstolantur, nulla nixi ratione, nullam alicuius Scripturę
autoritatem secuti.
Cęci igitur et surdi sunt Domino in Esaia dicente: Quis cęcus nisi seruus meus, et
surdus, nisi ad quem nuncios meos
subsannabo, cum uobis, quod timebatis, aduenerit. Timuerunt enim, ne ueniant Romani et
tollant locum et gentem. Et hoc ipsum quidem, quod timebant, accidit eis Vespasiano et Tito
Iudeam uastantibus ipsosque redigentibus in seruitutem. Tollerabile tamen est malum, quod cum
tempore pręterit et cum uitę mortalis breuitate finitur. Illa uero poena magis,
immo maxime est timenda, quę infidelibus debetur in inferno, quia ęterna est et nullo unquam
clauditur fine neque minuitur unquam.
Nolite igitur cum uxore Loth retrospicere, o
cum manifestum
sit in Ecclesia Christi quosdam in principio uitę religiosę cursum pręcipitare et grauius,
quam quod perferre possint, onus subire ideoque, antequam ad metam peruenerint, lassitudine
deficere; quosdam uero prudentius incedere et in suscipiendis laboribus temperamento uti atque
iccirco quidem uia recta ad propositum sibi finem indefessos peruenire. Sed quoniam plerique,
etiam cum succubuerint, rursum resumpto spiritu ad cursum uegetantur atque ita pristino mentis
feruore concitati et ipsi, quo contendebant, tandem perueniunt, ideo
inde usque ad Abraham, tertia ab eo usque ad David, quarta usque ad
transmigrationem Babylonicam, quinta usque ad Christum. Sexta nunc agitur, et in die Iudicii
finietur. Septima erit sabbatismus, id est, nostra in Deo requies sempiterna. Sexaginta igitur
stadia sex curricula temporum sunt, donec ad castellum perueniatur quietis atque beatitudinis,
quando corpus corruptibile nostrum induet incorruptionem, et quod in nobis mortale est,
mutabitur in immortalitatem.
Et factum est — inquit — dum fabularentur et secum
Terrena adhuc eos tenebat cogitatio, quod scilicet redempturus esset Israhel
de seruitute alienorum, sicut fecisse recordabantur Moysen, Iosue, Othonielem, Gedeonem et
alios, qui populum aduersariorum uiribus oppressum uindicauerant in libertatem. Hanc ob rem
ipsum etiam temporaliter regnaturum sperauerunt. Resurrecturum autem et in cęlum, ut illic
perenniter regnet, ascensurum ne cogitabant quidem, nisi cum in eam cogitationem mulierum
relatione impelli coepissent. Vnde aiunt: Et nunc super hęc omnia tertia dies est hodie,
quod hęc
glandia, non
abdomina curabant, non tuceta ambrosium saporem redolentia, non Chia, non Phalerna uina aut
his exquisitiora appetebant, sed eo duntaxat poculo, quod sitim sedaret, utebantur.
Confer nunc cum hac luxuria eorum parsimoniam, et exclamabis: O tempora, o mores! Vicem
apostolorum gerunt, qui non apostolorum Domino, sed uentri suo seruiunt. Locum discipulorum
Christi obtinent, qui non, quomodo sanctius, sed quomodo lautius luxuriosiusque uiuant,
discunt.
Manducauit autem Dominus post resurrectionem non
natus id potuit, dicant, cui unquam
magorum hoc contigit, et cum neminem inuenerint, cogitent in isto, de quo tot ante seculis est
prędicatum, aliquid supra magos fuisse, et eundem credendo adorent, qui et *corr. ex
presentem
a nte tempora Deus erat et in tempore homo factus Deus esse non desiit.
Tunc — inquit — aperuit illis sensum, ut intelligerent Scripturas.
Nihil profuisset audire Scripturas, nisi intelligeretur, quod scriptum fuerat. Qui adduxit eas
in
cui unquam
magorum hoc contigit, et cum neminem inuenerint, cogitent in isto, de quo tot ante seculis est
prędicatum, aliquid supra magos fuisse, et eundem credendo adorent, qui et *corr. ex
presentem
a nte tempora Deus erat et in tempore homo factus Deus esse non desiit.
Tunc — inquit — aperuit illis sensum, ut intelligerent Scripturas.
Nihil profuisset audire Scripturas, nisi intelligeretur, quod scriptum fuerat. Qui adduxit eas
in testimonium sui, is et
cum eis, quando uenit Iesus. Aberat nempe Thomas,
quando uenit Iesus. Affuit autem, quando duo illi ab Amaus reuersi inuenerunt — sicut Lucas
ait — undecim congregatos. Atque ita Ioannis Lucęque a uero non discrepat narratio, cum facile
appareat Thomam ipsum paruo temporis momento secessisse atque abeunte Domino redisse.
Sequitur: Dixerunt ergo ei alii discipuli: Vidimus Dominum. Ille autem dixit: Nisi
uidero in manibus eius fixuram clauorum et mittam digitum meum in locum clauorum, et mittam
manum meam in latus *corr. ex
Operęprecium* est dicti huius tropologiam obiter perstringere. Tyberiadis bonitas
interpretatur. Ibi igitur Iesus assidue se manifestat, ubi est mare bonitatis uirtutumque
copia. In hoc mari nihil est amarum, nihil turbulentum. In hoc excitatus a somno Dominus
tempestati *corr. ex operepręcium
tentationum imperat, et omnes procellę uertuntur in tranquillitatem. Si
persecutores sęuiant, si aduersa mundi premant, omnia cooperantur in bonum his, qui secundum
propositum uocati sunt sancti. Nihil
supereminet meritum imperfectorum, non centenario numero censetur sicut illi,
sed ducentenario, quasi bis tanto, quanto cęteri, qui saluantur. In resurrectione enim
sanctorum alia erit claritas stellarum, alia solis et lunę. Diuersa merita diuersitatem
efficient pręmiorum, non temporum. Nam omnium una erit ęternitas uitę, unum denarium
accipient, tam qui parum, quam qui multum laborarunt, ut semper omnes beati sint, non pari
remuneratione, sed ęquali perennitatis conditione. De aliis pręterea dicitur: Trahentes
rethe piscium, de Petro
scelere doluistis, elemosinas fecistis, aduersa patienter
pertulistis, in persecutione fortes, in martyrio constantes fuistis, qui uosmetipsos
abnegastis et contemptis opibus mihi in paupertate seruistis, uenite et prandete. Recipite pro
modicis magna, pro terrenis cęlestia, pro temporalibus sempiterna. Dicit ergo eis Iesus:
Venite et prandete. Et nemo audebat discumbentium interrogare eum: Tu, quis es;
scientes, quia Dominus est. Superfluum hoc dictum uidetur. Si enim sciebant, quod
Dominus est, quid opus erat interrogatione: Tu, quis es?
angelorum collegia tunc exultarunt. Deus Pater ineffabili lętitia excepit illum et ad
dexteram suam collocauit, ut in eo glorię throno sedeat, a quo nunquam discedit. Hoc enim Dei
proprium, illud homini concessum. Deus autem et homo unus Christus. Omnis itaque exaltatio
eius in tempore facta ad eam naturam pertinet, quam pro nobis assumpsit. Sine tempore autem
exaltatio respicit diuinitatem, qua ęqualis est Patri Filius. Igitur, secundum quod uerbum
caro factum est, exaltauit eum Deus, suscitans a mortuis — ut Apostolus ait —
et
illum et ad
dexteram suam collocauit, ut in eo glorię throno sedeat, a quo nunquam discedit. Hoc enim Dei
proprium, illud homini concessum. Deus autem et homo unus Christus. Omnis itaque exaltatio
eius in tempore facta ad eam naturam pertinet, quam pro nobis assumpsit. Sine tempore autem
exaltatio respicit diuinitatem, qua ęqualis est Patri Filius. Igitur, secundum quod uerbum
caro factum est, exaltauit eum Deus, suscitans a mortuis — ut Apostolus ait —
et constituens ad dexteram suam in cęlestibus super omnem principatum et
Patris, tunc factum fuisse credimus, cum in cęlum
ascendit. Quod autem omnia ei subiecta sint, hoc in fine seculi futurum est, iuxta illud:
Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum
pedum tuorum. Apostolus autem pręteriti temporis uerbo usus est secundum
prędestinationem, non secundum prędestinationis adimpletionem. Quęris, quomodo
ei, qui regnat in cęlo, nondum sint subiecta omnia. Alii per fidem ei se subiiciunt, alii per
incredulitatem repugnant; alii uirtutibus, alii uitiis
post ipsum
Quęstio
inuenti sint, qui futura prędicerent? Nam pręter hunc, qui Apocalypsim scripsit,
Agabum Antiochię et quatuor Philippi filias Cęsareę prophetasse in Actibus* legimus
Apostolorum. Facilis solutio, si res temporaque distinguantur. Veteres enim prophetę Christi
uenturi mysteria prędicabant. Quorum uaticinia Christo in carne ueniente impleta sunt. Ioannes
autem Pręcursor eius eodem fuit tempore, quo et ipse, quem digito ostendit et uenisse
nunciauit. Noui ergo prophetę, hoc est,
Philippi filias Cęsareę prophetasse in Actibus* legimus
Apostolorum. Facilis solutio, si res temporaque distinguantur. Veteres enim prophetę Christi
uenturi mysteria prędicabant. Quorum uaticinia Christo in carne ueniente impleta sunt. Ioannes
autem Pręcursor eius eodem fuit tempore, quo et ipse, quem digito ostendit et uenisse
nunciauit. Noui ergo prophetę, hoc est, apostoli et alii sancti uiri illa, quę post Christum
futura erant, per Spiritum, quem acceperant, prędixerunt.
Sequitur: Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et
in Esaia Deus noster loquens promiserat, cum ait: Effundam
aquas super sitientem, et fluenta super aridam. Effundam spiritum meum super semen tuum, et
benedictionem meam super stirpem tuam. In Ezechiele quoque: Deducam imbrem
— inquit — in tempore suo, et pluuię benedictionis erunt. In Zacharia
etiam ait: Effundam super domum Dauid et super habitatores Hierusalem spiritum gratię et
precum. Quęnam sint istę gratię, quę fluenta quiue imbres diuinę largitatis? Illa
nempe, quę supra Christum
in finem non deserat, opto, et ęternę beatitudinis, quam uotis omnibus concupiscis, faciat
participem.
Erasmi Roterodami libellos, quos misisti, accepi, pietatis eruditionisque plenos nec eloquentię
minus. Magna me afficiunt uoluptate legentem. Etenim post diui Hieronymi tempora ad nostram
usque ętatem abfuit a theologis nostris excultę orationis lepos. Laudabamus multorum in
syllogismis enthimematisque argutias, quorum tamen scripta nemo lectione antiquiorum uel parum
delectatus absque tedio legere poterat. At nunc Erasmo autore ipsa ecclesię sanctę
donec hora magis opportuna aderit hinc abeundi, ut sicut corpus
quiete ita et animum relaxemus aliqua non inutili confabulatione neque iniocunda.
POETA: Longa est historia, longę ambages, sed summa sequar fastigia rerum, et quę plenius
explicare angustia temporis non patitur, summatim perstringam. Hercules, Iouis ex Alcmena
filius, Iunoni quidem inuisus, quia de pellice genitus, sed Ioue patre nequaquam indignus,
siqua fides habenda est hiis, quę de illo memorantur. (Dracones) Puer adhuc duos dracones,
cuiuis hominum
queo, ut rear contraria cuiusquam dissertatione extenuari posse ac
diminui, ne tanta uideantur.
THEOLOGVS: Non eo inficias ea quidem hominum admiratione digna esse et omnium heroicorum
gestorum maxima. Sed quid dices, quid respondebis, si tibi nostris temporibus fortiora,
excelentiora, magnificentiora his omnibus agi gerique ostendere?
POETA: Fama hoc profecto prius quam tu ostenderet, si res ita, ut dicis, sese haberet.
THEOLOGVS: Quid, si tu ipse, cum me audieris,
illa iis prędicetur, qui ecclesiam Dei ędificant pie recteque uiuendo, denarius ęque
singulis datus non merita respicit, sed boni nunquam finiendi ęternitatem. Nam in cęlesti
patria aliud quidem minus pręmium, aliud maius habetur, omnium tamen pręmia nullo fine
claudentur, nullis unquam temporibus deficient. Vel si denarium hunc beatitudinem
interpretari uolumus, tam illis datur qui in iuuenta quam qui in senectute ad Deum conuersi
fuerint. Omnibus pariter dictum est: Poenitentiam agite, et appropinquabit regnum cęlorum.
Nihil ergo parabolę huius sententia nostro officit
pręferri
oportere et maiorem esse uirtutem, cui maior promittitur merces, et plus diuinis quam
humanis scripturis fidei habendum, restat, ut Herculis tui, quem tantopere miraris quique
heroum maximus fuit, gesta diligenter excutiamus. Ea singilatim explicando ostendam
tibi nostri temporis homines, qui Christi religionem profitentur, Herculem ipsum, qui omnes
superabat, superasse.
POETA: Impossibile monstratu hoc mihi uidetur, quando quidem experimento discimus posterioris
sęculi homines semper imbecilliores nasci et senescente
posterioris
sęculi homines semper imbecilliores nasci et senescente mundo corporum quoque sensibilium
naturam degenerare, hebescere ac prorsus minui. Minus uiuimus, minus animi, minus ingenii,
minus uigoris roborisque habemus quam, qui olim pręcesserunt, habuisse memorantur. Et tu
nostri temporis homines antiqui sęculi hominibus anteferre uel ęquare contendes? Dixisses
saltem de illa ętate, in qua Sansonem uixisse constat, qui et ipse leonem correptum manibus
enecasse dicitur et asini maxilla unus mille occidisse uires et alia, quę de illo sacra indicat
historia. Dic,
contumelię, plurima emergere incipient conuitia. Face autem admota rationis, qua mens
illuminatur et instruitur ad bonum malumque discernendum, rixa protinus animique indignatio
sedatur et extinguitur. Denique aut tacendo irę motum coerce aut ab eo, qui tibi calumniatur,
te amoliendo tempera aut molli mitique responso furentem placare stude, et hydram
interemisti multoque plus laudis ac remunerationis apud Deum inuenies quam apud Euristeum
Hercules. Neque enim monstrorum domitoribus cęlum promittitur, sed uitiorum. Quid
pręterea hic heros tuus?
superatis inconcessę libidinis obscenitatibus meretricique amoris uinculo soluto honestis
legitimisque nuptiis uxorem sibi copulat et procreandę proli cum pudicicię fide operam
impendit. Atque hoc sane non Euristeo, sed Deo seruire est matrimonio diuina lege constituto
modeste ac temperanter frui et de Euangelio sati seminis fructum carpere trigesimum. Si ergo
in matrimonio honeste, pudenter pudiceque uixeris, a Domino accipies mercedem, qualem
nunquam Hercules recepisse creditur ab Euristeo, nisi eo forte tempore, ut ab aliis audiui et tu
subticuisti, quando in Lydia in
sed Deo seruire est matrimonio diuina lege constituto
modeste ac temperanter frui et de Euangelio sati seminis fructum carpere trigesimum. Si ergo
in matrimonio honeste, pudenter pudiceque uixeris, a Domino accipies mercedem, qualem
nunquam Hercules recepisse creditur ab Euristeo, nisi eo forte tempore, ut ab aliis audiui et tu
subticuisti, quando in Lydia in Omphales gratiam muliebrem operam exibuit, posita claua
colum fusumque suscipiendo et manu illa, qua monstra domuerat, molliter effoeminateque
nendo. Sed si parum fuerit, dicet aliquis, foeminas pręlio uicisse, Geryona etiam
est et
in Gręciam rediens prędam donauit regi. At tamen multo magis illi Deo placent, qui se ipsos
uincunt quam qui hostes superant. Nostri igitur, qui cęlesti regi gratificari cupiunt, malas de
corde cogitationes expellunt, linguam a contumelię iniuria cohibent, manibus neminem
offendendo temperant. Et his trium actionum passionibus imperare plus est profecto quam
tricorporeum hominem occidere. Plus est etiam a malis abstinendo bene agere quam buceta,
quę aliorum erant, sibi uendicare. Et quoniam boues, quorum labore fruges comedimus,
Hercules largitus est Euristeo, nostri hoc
superatum, quem hactenus prę omnibus commendandum existimabas. Nec
ideo beatum putes, quia moriturus, ut aiunt, in rogum se pręcipitauit et ab igne ad cęlum
creditus sit ascendisse, in deorum numerum ascribendus. Hoc si uerum est, muscellas etiam
illas cęlum petere putabimus, quas nocturno tempore in flammam lucernarum ultro ruentes
exuri cernimus. At mortem sibi imminere uidit, inquies. Quanuis uitam desperasset, quanuis
mox moriturum se certe sciret, pręoccupare tamen fati sui diem non debuit. Nemini licet se
ipsum interficere. Anima in corpore depositum Dei est. Quisquis
loricam iustitie, et calciati pedes in pręparationem euangelii
pacis, in omnibus sumentes scutum fidei, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea
extinguere. Et galeam salutis assumite, et gladium spiritus, quod est uerbum Dei, per omnem
orationem et obsecrationem, orantes omni tempore in spiritu et in ipso uigilantes in omni
instantia et obsecratione pro omnibus sanctis. Hęc sunt igitur Christianonum arma armis
Herculis longe potentiora atque solidiora: ueritas, iustitia, pax, fides, spes, charitas,
deprecatio. His uincitur diabolus, his tenebrarum principes
ualentior atque robustior
exurgeret, medium stringendo uita priuauit. Nonne rem magis insignem magisque a
sapientibus commendatam facit Christianus terrena contemnendo et, quę permanere nequeunt,
despiciendo? Cumque tam diu homines humanarum rerum cupidine ducantur quam diu sese
negotiis temporalibus impediunt, ille ad contemplanda cęlestia animum erigit et fluentium
bonorum in se interimit concupiscentiam eaque interempta ad perennem beatitudinem
consequendam cuncta sua desyderia porrigit atque destinat. Neque enim nescit ista, quę
uidentur, fluxa esse et caduca, illa, quę
enim cum in caeteris rebus
tum in his scriptis tua usurus sum censura.
comiter excepti omnibusque quae postulauerant impetratis munifice
insuper donati ad suos remissi sunt.
Caeterum, Rhacusanae ciuitatis admonitus mentione, quae quidem
ciuitas Dalmatici nominis hac tempestate longe opulentissima est, aliquantisper
a suscepto excedam negotio repetamque eius urbis primordia, et
quemadmodum ea tandem, una cum reliqua Dalmatia, in Hungarorum regum
concesserit ditionem aperiam. Nec equidem aut fabulas ab
armis iam fractam, ui
coepisse ferroque atque igni funditus euertisse, ciuibus subito atque improuiso
malo perculsis, dum Slouinum terra oppugnantem uix sustinentes noui insuper
hostis insperato aduentu terrentur, nec Slouinis eodem tempore- casu an ex
composito parum constat- terra, Sarracenis mari urbem aggredientibus resistere
queunt.
Post Epidauri excidium Sarraceno multis cladibus reliquae quoque
cuius nomen non traditur, praecibus, qui et ipse
patrio forte superfuerat excidio (coeperant enim iam Slauini quoque, licet
nondum sacris nostris initiati, Christianam admirari religionem ob illius seculi
sanctitatem: nempe illis temporibus Christiani sacerdotes cultui diuino
summopere dediti erant, uitaque eorum et mores consumati omnes gentes ad
religionem suscipiendam maxime alliciebant) tum per pactionem pendendi
annui tributi a seruitute liberati Burnum
sunt secuti. Eo
loci a Ioanne Tribuliensium pontifice regnique principibus, qui officii gratia
obuiam nouo regi frequentes progressi erant, loetis animis summoque honore
est excoeptus atque in oppidum Tribulium, quod sane ea tempestate pro captu
Illyrico satis erat opulentum, nunc deleti uix extant uestigia, deductus quo ibi
insignibus imperii de more accaeptis regnum iniret. Hinc enim Bossinatium
reges, qui eam Dalmatiae partem obtinebant, imperium
delatus. Verum natura munitior locus uisus, licet urbi
amplificandae haud satis esset commodus, ubi nunc Rhacusa sita est, quoniam,
praeterquam quod editus esset atque magna ex parte praeruptus, a circumfuso
insuper mari pene undique ea tempestate in peninsulae modum alluebatur.
Campum enim illum, qui nunc publicis frequens tabernis rerum uenalium
forum est, post conditam urbem deducto inde humore constratum esse
constat.
Rhacusani Diuam Mariam Castellanam uocant, quamquam sunt qui existiment
hanc arcem non a Belo a fundamentis inchoatam, sed potius ab illo, addita
etiam Michaelis Constantinopolitani imperatoris ope, ad cuius imperium id
temporis Dalmatia spectabat, instauratam, asserentes una cum Epidauro ab
iisdem hostibus dirutam fuisse. Addunt etiam arcem ipsam lingua Epidauria
Lauusam, eo quod in praeruptis saxis posita esset, uocitatam; in quod quidem
nomen totam mox
Ductis deinde duobus muri utrinque brachiis, regionem, protensis
munitionibus ad rupes zephyro obiectas, moenibus circumdant, planitie omni
extra munitiones relicta, quam partim silua, partim palustre solum id temporis
obtinebat. Nam quicquid urbi inde adiectum est, id totum postea ciues aucti
fortuna extruxere.
In medio fere oppidi- regionem hanc nunc incolae Pusternam
nuncupant-
pontificem Epidaurium, quem
quidam Ioannem nominant, amissa priori sede Burni agentem praesulem
Rhacusanum Romano pontifice annuente designat, atque a ditione Salonitani
antistitis, sub cuius iure omnes fere Dalmatiae praesules id temporis erant,
eximi curat, licet eodem fere tempore Salonae quoque ab Vcris, Glacialis
Oceani accolis, euersae sint.
Iam noua urbs opibus ac ciuium multitudine, soli inopia industriam
nominant, amissa priori sede Burni agentem praesulem
Rhacusanum Romano pontifice annuente designat, atque a ditione Salonitani
antistitis, sub cuius iure omnes fere Dalmatiae praesules id temporis erant,
eximi curat, licet eodem fere tempore Salonae quoque ab Vcris, Glacialis
Oceani accolis, euersae sint.
Iam noua urbs opibus ac ciuium multitudine, soli inopia industriam
acuente, aliquantisper coaluerat, quum iterum Rhacusanorum
litore e regione posito duorum ferme dierum nauigatione mediocri
uento nauim impellente. Itaque Rhacusani, communicato cum Iadestinis
consilio, quorum ciuitas sicut regionis felicitate reliquas Dalmatiae urbes longe
superat, ita id temporis opibus et magni spiritus ciuibus eminebat, caeterisque
maritimae Dalmatiae ciuitatibus in societatem deductis ad accolas Slouinos
mittunt oratores, qui et docerent imminens Dalmatiae periculum propter
breuem e Gargano in Illyricum
mittunt oratores, qui et docerent imminens Dalmatiae periculum propter
breuem e Gargano in Illyricum traiectum, et hortarentur eos ad bellum
hostibus Christiani nominis inferendum. Slouini enim Adriani Tertii Romani
pontificis tempore, Seuropylo Dalmatiae regnum permissu Constantinopolitani
imperatoris administrante, Christianam susceperant religionem.
Gens Slouinorum, simul religionis amore, simul Dalmatiae periculo
legibus uiuerent id consilii
coeperunt, quo quidem neque ipsi seruitutem effugerunt et patriam alienae
ditioni subiicientes sibi pariter et posteris suis perpetuam inusserunt notam.
Erat inclyta eo tempore Veneti populi, non tam imperii, quod
admodum tenue erat, quam iustitiae caeterarumque ciuilium artium fama. Huc
accedebat publicum simul et priuatum hospitium cum Veneto senatu
Rhacusanis: priuatum mercaturae societate, e qua haud
tenue erat, quam iustitiae caeterarumque ciuilium artium fama. Huc
accedebat publicum simul et priuatum hospitium cum Veneto senatu
Rhacusanis: priuatum mercaturae societate, e qua haud parum emolumenti ad
utrosque perueniebat (id enim temporis omnia fere promercalia in
mediterraneum Illyricum a Rhacusanis mercatoribus ad Slouinos regulos
importanda Venetiis in diem accepta petebantur), publicum quia inde leges,
quibus nunc quoque in litibus dirimendis Rhacusani utuntur,
Illyricum a Rhacusanis mercatoribus ad Slouinos regulos
importanda Venetiis in diem accepta petebantur), publicum quia inde leges,
quibus nunc quoque in litibus dirimendis Rhacusani utuntur, descriptas
attulerant, quamquam Rhacusani, temporibus ita postulantibus, ad Venetas
leges multas ipsi a se latas addiderunt.
Itaque nihil ueriti Venetorum fraudem mandant Benessae ut praetextu
negotiationis proficiscatur Venetias, auxilium a
effugisse et ipsi paulo post satis perspicerent, dum pro continuo ciuis sui
imperio quotannis alium atque alium dominum, et hunc externum, sortirentur.
Et quia ui aperta pelli urbe tyrannus non poterat- id enim temporis
Veneti nullas fere, ut dictum est, uires habebant- rem astu hunc in modum
aggrediuntur. Per speciem legationis ad Constantinopolitanum imperatorem
mittendae creantur duo oratores, quibus singulis singulae triremes armis ac uiris
externam seruitutem minime subituri fuissent, magis
honestis artibus quam mutandis mercibus noti essent. Erat enim uir
uehementis spiritus et bonae spei capax, satisque creditur illum patriae
fortunam aucturum fuisse, Illyricis regulis id temporis dissidentibus et parum
admodum publicae rei studiosis. Vnde haud difficulter adducor ut credam
Demianum, quum animaduerteret ciues suos deiecti atque infracti esse animi,
inuasisse dominatum magis ut erigeret patriae fortunam quam
responderant enim Rhacusani se fidei suae commissos nunquam prodituros-
comparato exercitu Rhacusam hostili animo accessit, in radicibusque Vergati
(ita montem uocant Rhacusae imminentem) e regione urbis consedit, ubi id
temporis uicus erat quem Slauini a proximo luco, quo tunc mons erat uestitus,
eorum lingua Dubrauiam nominabant. Atque dum fratris patruelis liberos
caeterosque propinquos in suam redigere cupit potestatem, Rhacusanos bello
per septennium
uiam Rhacusanae obsidionis soluendae. Communicato consilio modoque
agendae rei composito collaudantur Docleates praemiorumque spe pro
fortuna, quae tunc erat ciuitatis, onerati promissi fidem praestare maturant,
tempori insidiandum rati.
Tuto igitur aditu impetrato uinum Slouinis leui pretio de industria
addicunt. Quos ubi cibo uinoque grauatos, nullamque pro castris stationem
hosti obiectam Docleates
magno simul usui, simul uoluptati esse.
Sane prisci Rhacusani finitimos reges omnibus officiis adeo prosequuti
sunt ut uir religione insignis, Stephanus Nemagna, Bossinatibus in Illyrico id
temporis imperans, Rhacusanorum in se officiis, quibus eius gratiam
promeruerant, permotus non mediocrem his Staei agri partem dono dederit
cum tota chersoneso a Rhataneo castello denominata. Distat autem Rhatanea
chersonesus ab urbe
passuum protenditur. Latere septentrioni obiecto Naresium efficit sinum,
cuius os Phariam, seu, ut nunc dicitur, Lesinam excipit insulam; qua austrum
spectat, ei Melyte et Corcyra Nigra adiacent.
Quin etiam eadem fere tempestate Lodouicum Hungarorum regem, Caroli filium, eum
qui cum Venetis bellum gessit, amicitiam cum Rhacusanis instituisse comperio.
Etenim quum Ludouicus rex ex quibusdam maritimae Dalmatiae urbibus Venetos
expulisset, Rhacusanos
opulentissimae impositum testaretur Dalmatiam ipsam esse Hungarici regni
prouinciam et ad regis imperium spectare.
Porro Hungari, attrito Constantinopolitano imperio, a Seuropyli
Dalmatarum regis usque tempore affinitatis iure Dalmatiam imperio suo
adiunxerant, ipsius Seuropyli filia, quum is uirili stirpe careret, regi suo in
matrimonium accepta. Sunt enim auctores qui tradunt Seuropylum non
omnino orbum liberis decessisse, sed filiam
etiam supplicii pene exactoribus. Ferunt enim
quendam, cuius fratris filius coniurationis damnatus erat, purpurea ueste
indutum in foro inambulasse dum de coniuratis poena caperetur.
Iisdem fere temporibus ager Epidaurius, addita Vitalina et tota regione
quae ab aquaeductu lingua Epidauria Canalis appellatur, post sexingentos
circiter annos ab excidio Epidauri, pretio quibusdam accolis regulis
Bossinatibus soluto recuperatus est
Rhacusani praetores mittere qui insulanis ius dicerent. Quos cum uiderent
Pharenses praesertim regendis populis minime idoneos, utpote iuris dicundi
literarum inscitia imperitos- Rhacusani enim soli pene mercaturae per ea
tempora dediti erant, pauci admodum literis, quae nunc quoque perrarae sunt
Rhacusae, dabant operam- ad hoc, quum audirent Canalensem agrum inique et
per summam iniuriam ueteribus possessoribus ereptum, adeo consternati sunt,
ut, ni
consilio inito sibi uendicare conabantur, mercaturae
consuetudine proprium magis quam publicum emolumentum sequentes.
Quo autem studio fidem caeteris in rebus semper coluerint Rhacusani,
eo maxime tempore declaratum est quo Georgius, Triballorum ac Dardanorum
rex, Stephani Nemagnae successor fere ultimus, regno a Turcis pulsus
Rhacusam una cum familia se recaepit ui magna auri secum allata. Nam quum
fidei senatus Rhacusani sua omnia
Stephani Nemagnae successor fere ultimus, regno a Turcis pulsus
Rhacusam una cum familia se recaepit ui magna auri secum allata. Nam quum
fidei senatus Rhacusani sua omnia credidisset, Rhacusani neque terrore
Turcarum, quo fere Europa id temporis magnopere perculsa erat, neque ullo
praemio adduci potuerunt quo minus fidem seruarent. Quam profecto
constantiam Amurathum Othomanum, Turcarum regem, uehementer
admiratum dixisse ferunt urbem haud facile perditum iri in qua
ubicumque ipse imperitabat, cuique
Rhacusano ciui debitorem suum indicta etiam causa, ac nulla magistratus
interposita auctoritate, ob aes creditum nectere atque in neruo domi suae
tenere permisit. Quo facto multi ex Rhacusanis id temporis amplissimas nacti
sunt opes, quibus sane, et publice et priuatim, urbs magnopere est exculta.
Caeterum Rhacusani, mente eorum secundis, ut fit, rebus sublata,
fortuna sua haud modeste uti
plerumque usu uenire solet ut qui hostem alienis armis
uincere nititur, iisdem et ipse superetur, nec multo leuius uictori quam uicto
accidat. Quod quidem patrum nostrorum aetate Illyricis, Thracibus,
Macedonibus et Graecis, his uero temporibus Italis euenit. Quorum alii dum
Gallorum ope, alii Hispanorum aduersarios suos oppugnant, omnes externum
iugum subiere.
Atqui haec seruitus, quamquam Rhacusanorum animos infregit,
discutienda sunt, ne forte cuiusquam
ad credendum fides uacillet. Quęrere enim nonnulli
solent, si tunc, cum a uita ista decedimus, iudicamur, quid necesse est, ut in
fine temporum iterum iudicemur? Cum pręsertim dicat Scriptura : Non iudicat Deus bis in idipsum. Respondebimus, Deum
quidem ista statuisse, non ut mutaret sententiam ante latam, sed ut mundo
faceret
enim habet, si pro Christi nomine perimatur, in sanctorum
martyrum gloriosum collegium se uenturum. Surgent pseudoprophetę, et seducent
multos, inquit, abundabit malicia, et refrigescet charitas multorum. Reor
equidem, iam nos in hęc tempora incidisse, nisi quod pseudoprophetas palam
prędicantes nondum audiuimus. Persecutiones tamen a Mahumetanis patimur, et in
dies Christianorum regna infidelium armis occupantur. Et nihilominus inter
tribulationes istas non minuitur
superest, ut
prędicetur Euangelium etiam inter infideles, nequis excusationi locus
relinquatur eis, qui credere nolunt. Dicere enim potuissent, ideo se quidem non
credidisse, quia, quod uerum erat, nemo docuerit. Quemadmodum igitur tempore
apostolorum per omnes orbis partes euangelizatus est Christus: ita deinde in
fine sęculorum euangelizari oportet eum, qui pro hominibus factus est
homo, ut omnes saluaret. Euangelii prędicationem subsequetur aduentus
qualis ante non fuit, neque
postea futura sit. Quando hoc fiet, designat Paulus apostolus ad Timotheum
dicens: Hoc autem scito, quia in
nouissimis diebus instabunt tempora periculosa, et erunt homines se ipsos
amantes, cupidi, elati, superbi, blasphemi, parentibus non obedientes,
ingrati, scelesti, sine affectione, sine pace, criminatores, incontinentes,
immites, sine benignitate,
annos cum excesserint, dominari uolunt, patri matrique molesti sunt. Atque
utinam non inuenirentur, qui eos, a quibus geniti sunt, etiam maledictis
lacessant, et interdum uerberibus nequiter distringant. Quibus ante actis
temporibus major fuerit numerus eorum, qui pro bono malum redderent, qui magis
de scelere gloriarentur, qui in proximos magis iniqui iniuriique essent, magis
factionibus studerent quietemque odissent? Quando magis detractio delatioque
grassata est, proditio inualuit, protervitas insurrexit, tumor mentis inundavit,
omne uoluptatis genus multiplicauit? Quando major in religiosis simulatio
pietatis? Sacerdotium quęritur, non boni ęterni desyderio, sed spe lucri
temporalis. Denique inter Ecclesię rectores major est adipiscendę rei cupiditas
quam saluandarum animarum cura. Quorsum ista recensuimus, nisi ut ex Apostoli
sententia dies nouissimos jam uenisse noscamus? Abundauit igitur malicia
Abundauit igitur malicia
refrixitque charitas. Quid reliquum est, nisi ut illud sequatur, quod idem
Apostolus asserit dicens :
Spiritus manifeste dicit, quia in nouissimis temporibus discedent quidam
a fide, attendentes spiritibus erroris et doctrinis dęmoniorum in hypocrisi
loquentium mendacium? Nonne nostra ętate plurimos nouimus a fide
discessisse et ex Christianis Mahumetanos factos?
Mahumetanos factos? Turcarum regni robur nonne
Macedones, Epirotę, Mysi, Mediterranei Dalmatę sunt, et Hellespontus, et Asia,
et Gręcia? Qui omnes Christiani erant, nunc Mahumetanę perfidię errorem
militiamque sequuntur. Iam ergo per temporum curricula ad dies nouissimos
peruentum est; necdum tamen finis. Multa enim adhuc percurrere debent, et ipsam
Antichristi persecutionem, et deinde Christi cum maiestate aduentum. Apostoli
ista assertio est ad Thessalonicenses
contra Christum. Sine manu conteretur; non utique manu uel
armis Christus Dominus, sed spiritu oris sui interficiet impium. Interim
uideamus, quid de eius persecutionibus in Scripturis prędictum sit, ut fidelis
populus uenturam super se tempestatem agnoscens, ne ab ea lędatur, pręparet
animum ad patienda illa supplicia, per quę ad ęternam peruenitur quietem, illud
malum, quod mercede summi boni compensabitur. Hanc persecutionem futuram cernens
Hieremias propheta
ungulas eorum dissoluet . Carnaliter enim uiuentes, quibus blandiri
uidebatur, perdet: et ungulas, quibus ipsi se insistere putabunt, dissoluet, ne
rectum iter queant incidere, sed a uero deuium, dum erroribus implicantur. De
utriusque tempore tam Christi quam Antichristi in Apocalypsi
est scriptum: et uidi angelum
descendentem de cęlo, habentem clauem abyssi, et cathenam magnam in manu
sua, et
dimittere coactus est. Idola quoque, in quibus decipiebat, confracta sunt,
diuulgato per orbem Eungelio et iam mundo ab erroribus ad ueritatem
conuerso. Illud uero, quod sequitur: Post hoc oportet illum solui modico
tempore , tempus Antichristi erit, quem tribus annis regnaturum constat
cum dimidio. et cum consummati fuerint , inquit, mille anni, soluetur
Sathanas de carcere suo, et exibit, et seducet gentes . Dictum est
superius
regnum Dei esca et potus, sed
iustitia, et pax, et gaudium in spiritu sancto . De hoc satis. Nunc ad
reliqua propositi nostri explicanda redeat oratio. Coepimus quippe de
persecutione Antichristi loqui. Tanta igitur erit calamitas temporum illorum,
ut, si paulo longius protenderetur, etiam electi deficerent, dicente Domino in
Euangelio: Nisi breuiati fuissent dies illi, nequaquam salua esset ulla
caro . Quomodo autem breuiabuntur dies illi? Non, quod dies
protenderetur, etiam electi deficerent, dicente Domino in
Euangelio: Nisi breuiati fuissent dies illi, nequaquam salua esset ulla
caro . Quomodo autem breuiabuntur dies illi? Non, quod dies breuior sit
futurus, sed quod non multum temporis Antichristus pręualebit. Sęuiet ille totis
uiribus in Ecclesiam Dei. Vnde in Daniele
dicitur: Cor eius aduersus testamentum sanctum . Et quoniam uerę religioni
exhallatio nobis indicio
est et quarundam in Siculo mari insularum errumpens ardor. Noctu enim flammę
uidentur, interdiu fumus nubium instar exurgerę. Quod si terra quoque suos
seruat ardores, quid mirum, si etiam ipsa postremis temporibus huius flammę ui
excoquenda sit? Quam pręterea uiolenta ignis natura sit
Plato in Timeo declarat dicens: Quęcunque ex minutioribus componuntur, maiora
uniatur necesse est, et quidem ulterius non dissoluendum.
Nam mors non erit ultra, diceturque ei: Vbi est, mors, stimulus tuus? Vbi est
morsus tuus, inferne ? Ad hęc, si quibusdam antiquę philosophię uiris
placuit, quodam tempore defunctorum animas ad sua corpora redituras, quisquis
nobis non satis credit, saltem gentilibus ueri scrutatoribus adhibeat fidem.
Seneca in quadam ad Lucilium epistola: Nihil ex his,
enim silere uidetur, dum improbos tolerat et iustos
indigna pati sustinet. Tunc autem non silebit, et impios damnans et pios
remunerans. Hic est, quem Apostolus
in tempore ostendendum dixit: Quem, inquit, suis temporibus ostendet beatus,
et solus potens Rex regum et Dominus dominantium . Porro de maiestate
aduenientis et potestate in Mattheo ipse
et iustos
indigna pati sustinet. Tunc autem non silebit, et impios damnans et pios
remunerans. Hic est, quem Apostolus
in tempore ostendendum dixit: Quem, inquit, suis temporibus ostendet beatus,
et solus potens Rex regum et Dominus dominantium . Porro de maiestate
aduenientis et potestate in Mattheo ipse de
se loquitur et ait: Data
uidens nulli omnino nec pręteritarum nec futurarum comparandam poterit
sustinere? Videbit etenim aperiri cęlos, Christum in nubibus cęli uenientem cum
diuinitatis suę claritate et uirtute, angelos inuisibiles natura, uisibiles pro
tempore factos, nunc sursum, nunc deorsum in imperium Regis discurrere, ipsum in
medio sicut fulgur, immo magis quam fulgur coruscare. Sicut, inquit, fulgur exit
ab oriente et apparet usque in occidentem, ita erit et aduentus Filii hominis.
se damnandos esse. Non poterunt, puto,
sustinere Iudicis irati faciem, et proni in terram lugubres cum gemitu uoces
dabunt. Non erit, qui eos consoletur; consolandi enim deficiet modus ad miseriam
nunquam finiendam destinatis. In temporaneis quippe suppliciis, quia saltem per
mortem finienda speratur calamitas, consolationem affert ipsa expectatio. Vbi
autem nullus est malorum exitus, ibi nulla esse potest consolationis materia.
Toto tempore lugendum est, ubi
finiendam destinatis. In temporaneis quippe suppliciis, quia saltem per
mortem finienda speratur calamitas, consolationem affert ipsa expectatio. Vbi
autem nullus est malorum exitus, ibi nulla esse potest consolationis materia.
Toto tempore lugendum est, ubi nullus poenarum finis expectatur. Facta igitur
hominum iudicandorum discretione, tunc dicet , inquit , Rex his, qui a dextris eius erunt: Venite,
benedicti
et delicta tua miserationibus
pauperum . Peccasti, Christiane, poeniteat te peccasse tuisque opibus
succurre aliorum inopię, et quicquid pauperi impartieris, Christus tibi impensum
reputabit atque ab eo accipies pro modicis magna, pro temporalibus sempiterna.
His tamen talia promitti scias, qui uitam corrigunt, et sicut prius uitiis, ita
deinde uirtutibus operam impendunt. Nihil enim prodest elemosinas facere et in
mortiferis uoluptatibus perseuerare. Dona iniquorum non
enim debemus illis, qui sanctius uiuunt, quam qui minus pie
uitam instituunt, si ope nostra indiguerint. Vt autem promptius inopi
subueniamus, consyderemus m illo personam Christi, et si ab ipso ęterna bona
nobis dari cupimus, cur bona temporalia eidem largiri negligimus cum usura[m]
exacturi quicquid impenderimus? Et ibunt , inquit, hi in supplicium
ęternum: iusti autem in uitam ęternam .
procellarum huc atque illuc ueluti puluerem
miseros agitabit. De procella ista et Hieremias
testatus est, ubi ait: Ecce turbo Dominicę
indignationis egredietur et tempestas erumpens super caput impiorum
ueniet . His astipulatur Apocalypsis de
peccatore dicens: Cruciabitur in igne et sulphure, et fumus, inquit,
tormentorum eorum
impuri spiritus nec obsequio placantur nec
precibus mouentur? Veneno autem inuidię infecti facibusque iracundię succensi
homines a iusto Iudice damnatos modis omnibus torquebunt, omnibus supplicii
generibus afficient et ne uno quidem temporis puncto conquiescere eos sinent, eo
magis furentes, quod et ipsi suas poenas luere compellentur. Nam et canes, cum
lęsi fuerint, magis irritantur immaniusque latrant et rabidis morsibus
impetuosius sęuiunt. Nihil ergo
dicemus de quiete illa, quam nulla turbant aduersa, nullus
solicitat casus, ne aliquando desinat, uexat timor? Erit
mensis ex mense (ut ait
reuelatur, a magis adoratur, ab angelis
glorificatur, dum cęcos illuminat, leprosos mundat, mortuos suscitat, demoniis
imperat, dum in monte facies eius instar solis refulget, dum ipsius pedibus mare
se calcandum prębet et eo iubente tempestatem tranquillitate commutat, si in
terra, inquam, ab hominibus iudicandus sic diuinitatem suam manifestabat,
quomodo eam nobis cęlare poterit a mortuis resurgens, in cęlum
ascendens, ad dexteram Patris residens, mundum
berillo, topacio, chrysopatto, iacintho atque
ametisto. Quę [ad] apostolorum numerum referuntur et diuersos sanctorum status
uariaque meritorum insignia figurant atque testantur. Talia autem
interpretatione prosequi temporis angustia non patitur. Vt ergo sermonem nostrum
de Iudicio tandem finiamus, pro epilogo eorum, quę hactenus dicta sunt,
precatione uti libet, ut et precatio id, quod illis diebus nobis opus fuerit,
impetret et breuis repetitio
Jovanović
Ispravljeno zaglavlje.
perspectum habent, id oneris imponere. Non enim recte propinquo, nisi idem sit amicus, tutela committitur liberorum.
Sed nec remissionem tutelae Romanae leges his tribuunt, quorum fidem aut testatoris, aut praetoris iudicio exploratam esse constat. Quare cum confecissem aliquot de
temporibus meis commentarios, quum quorundam ueterum scriptorum et eorum sapientiae studiosissimorum prouocatus exemplo, tum sanctimonia insignium nostrae sectae
hominum studium secutus, eos ad te dono misi, ut tu scilicet, perinde ac liberos ex neccessario tuo genitos tuaeque tutelae
quod nuda quoque rerum narratione legentes
delectantur, amore in te meo quam notissimus esse cupio. Vale.
primus
silentio non praetermittemus. Multa enim in Italia, Galiis, Hispaniisque nostra aetate gesta sunt, quae si
qualicunque stylo memoriae proderem, opere precium me facturum putaui.
Nempe ac
si unquam alias, his temporibus uidimus malis consiliis non modo res publicas regnaque
commutari, sed etiam funditus euerti. Eos autem, qui forte aut rei gestae duntaxat
cognoscendę studio haec scripta legere uoluerint (etenim uel nuda rerum cognitione
capimur)
carie ipsa proprio uitio imis radicibus innata, nullo impellente ad terram concidunt. Quod profecto regno Hungariae pene euenire uidimus, dum
singuli ferme principum regem, cui quisque studebat, creari contendunt. Sed iam inde
narrationem auspicemur, unde eius perturbationis, de qua seruato temporum ordine primum scripturus sum, non modo origo, sed etiam causa manauit.
Hungarorum successit,
Hungari infantulo eius filio Ladislauo Posthumo Vuladislauum Iagelae filium,
Polonorum regem, patruum illius Vuladislaui, ad quem Matthia Coruino mortuo regnum delatum est, haud sane satis honeste, si ius gentium respicias, superinduxere, tametsi illo tempore non tam iniquum hoc uideri potuit quam neccessarium, regno et ciuili
discordia amisso principe laborante, et ab externis hostibus, Turcis maxime, gente
immani, uexato. Neque enim regnum latissime patens tutum reddi potuit sine rege, qui
et auctoritate, qua quidem pueri carent,
uanitas inoleuit, eo quod illud diadema diuus
Stefanus, qui primus Christiano ritu rex Hungarorum est appellatus, a summo pontifice
ob susceptam religionem dono accepisse dicitur, consuetudoque obtinuit, cum propter
uiri sanctitatem, tum Romani pontificis admirationem, quem sane id temporis paupertas
ac continentia, uti et ceteros fere sacerdotes, maxime commendabant, illo dumtaxat
reges insigniri, atque eo insignitos diademate ueros diui Stephani successores arbitrari.
Alii credunt eos, qui gentis mores condiderunt,
nemini. Nam ut taceam fortunam eius, quae quidem illum et e
carcere ad regnum extulit ― etenim Pragae in custodia erat cum rex ab Hungaris designatus est ― et insidiis suorum saepius in pericula adductum perpetua felicitate protexit,
fuit uir tanti consilii ac peritiae in republica temperanda rebusque gerendis, ut nunquam
ferme quicquam rei inceperit, quantumcunque id arduum fuerit, quin ei ex uoto cesserit. Inerat tanta ars atque ingenii dexteritas, presertim ad animos militum pertractandos,
ut non nunquam ei operam nullo stipendio, sed sola uictoriae spe praestiterint.
gloria, ut fit, splendore suo inuidiam superante, statim in
animum induxit cum omnibus aetatis suae principibus magnificentia ac liberalitate
certare, nec minus his quam armis caeteros reges anteire. Adeo enim Hungariam ędificiis exornauit, ut Alemaniam his rebus cultissimam hac tempestate pene adaequet. Tam
uero hospitaliter ac benigne eos maxime, qui ad eum publico nomine accessissent, excipiebat, ut praeter elegantem lautitiam, quam largiter praebere solebat, neminem ab
se unquam dimiserit, cui aut uestem pretiosam, aut equos
conterminos habet
Noricos. Qua in orientem uergit, partim Istro, partim mari Euxino clauditur;
nam utrique Getae, quorum alteri Moldouii, alteri Valachi nunc appellantur,
in ditione Hungarica semper fuerunt, quamquam hoc tempore Valachi ad
auertendas Turcarum incursiones regi Turcarum tributum pendunt, magisque in
parte quam in ditione Hungarorum sunt. Itaque regiones Hungarico
Dalmatae Romano pontifici parent, sed quia lingua, habitu et literis Latinis
utuntur. Atque ex parua quoque re efficaci coniectura facta ex hoc etiam
Sclauenos a Gothis prodidisse multi arbitrantur, eo quod nostro quoque
tempore Rhacusanę matronae, cum ancillis Sclauenae nationis aliqua ex causa
forte succensent, eas per contumeliam Gothas appellant.
Caeterum
extra uitia esse,
quod quidem per se haud parui faciendum est, sed etiam illi eas inesse uirtutes, quae quemlibet
maximum principem decent. Est enim in eo summa humanitas, fides iustitiae conseruatrix egregia, comitati mixta seueritas, temperantia illa praesertim aetate admirabilis,
pietas in Deum ac religio insignis.
Ad haec eius tanta fortunae ac animi bona ― nam corporis dotibus supra mortalem certe conditionem eum excellere nulli dubium est ― accedit
quod uel
matrimonium, ut Beatricem sibi deuinciret, simulantem) in uirum habere; quamuis non mediocri laudi futura, si memor primi matrimonii in uiduitate, quae quidem matronis decori est maximo, perseuerasset, nec talem
animo cupiditatem unquam admisisset. Verum haec res auertendę suspitionis causa pro
tempore silentio pressa est, ne uulgata eiusmodi officeret consilio: nam omnia munitiora Hungariae loca regis Matthiae filius praesidiis obtinebat. Qui quidem se regem fore
haudquaquam desperabat, sed ui magis quam causa fretus paruam admodum gratiam
apud optimates iniuerat, propterea
hostibus undique exposito, haud idoneum censerent. Sane
occurrebat animis Maximilianum post soceri sui Caroli, Belgarum ducis, mortem, quem
satis constat nunquam bello Francorum regi cessisse, bonam Belgicae Galliae partem,
quae sub ipsius Caroli imperio fuerat, parui spatio temporis ac ferme sine certamine
amisisse, neque unquam cum praefectis Francorum regis parem in acie fuisse.
etiam multo ante ab Hungaris rex designatus
quam ulla huiusce matrimonii fieret mentio.
Quamquam non negauerim spem nuptiarum Beatrici ab Hungaris dolose iniectam,
quo illa pecunias, quarum copiam ingentem congessisse credebatur, in exercitum, qui
aduersus hostes id temporis scribebatur, impenderet. Qua propter ego quoque eorum
opinioni facile accedo, qui credunt Ianum nullius delicti conscientia, sed ex uoto monasterium petiisse.
In quam sane sententiam grauiores fere uiri inclinant,
ac titulis augere.
Est regio Illyrici inter Valdanum, quem fluuium
Sed nec Alexander Sextus, Romanus pontifex, tametsi et
ipse homicidiis notus esset, hunc hominem ad pontificatum facile admisit. Nam quum
Romae accusatus esset, obiectaque parum purgare uideretur, in carcerem coniectus est,
mox Maphaeis, Veronensibus ciuibus, summis uiris, qui id temporis Romae agebant,
deprecantibus ac reum iuditio sisti fideiubentibus, non modo e carcere eductus est, sed
etiam accusatore, seu minis ab accusatione deterrito, seu per collusionem desistente, tandem episcopus declaratus. Nec mirum: solos enim falsarios hoc corruptissimo tempore
Sedes
uiris, qui id temporis Romae agebant,
deprecantibus ac reum iuditio sisti fideiubentibus, non modo e carcere eductus est, sed
etiam accusatore, seu minis ab accusatione deterrito, seu per collusionem desistente, tandem episcopus declaratus. Nec mirum: solos enim falsarios hoc corruptissimo tempore
Sedes Apostolica ultimo supplicio afficit; in caeteris conniuere solet, eo quod falsi
crimen, quum pontificum, quorum omnis in comparandis duntaxat pecuniis cura fixa
est, deterat emolumenta, capitale putatur.
Ad hoc accedit quia hic sacerdos solemni
comparandis duntaxat pecuniis cura fixa
est, deterat emolumenta, capitale putatur.
Ad hoc accedit quia hic sacerdos solemni stipulatu spoponderat se, simulatque in
patriam reuersus esset, ducentos aureos mulctae nomine soluturum, nisi quosdam
ueteres authores, qui temporum iniuria non extant, ipsis Maphaeis, seu quibus illi iussissent librariis, imprimendos dedisset, quos sane ille in Circumistranis regionibus abs se
inuentos eo consilio ementitus erat, ut Maphaeos librorum cupidissimos sibi conciliaret,
iudiciumque eorum patrocinio eluderet. Atque ita,
propius uero esse uel
ex eo conici potest, quia in uincula quoque coniectus id inimicis propalam obicere non
dubitauit.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber secundus
fossam arcis constituunt, obiecto, ut fit, ualidarum trabium suspenso ac
mobili, ut mos Sarmatarum est, pluteo, qui neque emissioni pilae, quae e tormento excuti solet, obstaret, et a missilibus hostium tormentum ipsum protegeret.
Dum haec oppugnatio paratur, regina, ut undique ac eodem tempore hostibus metus
iniceretur, castellum quod incolae Visegradum uocant, ubi regium diadema asseruatur,
mittit oppugnatum, attributo hoc seorsum suo exercitui negotio.
Iam reguli animum infregerant res aduersae. Itaque, tametsi Visegradum situ ac
muro
haud quaquam existimant, sed potius credunt reginam, si quid pecuniae
dederit, in communem belli usum, quod tunc gerebatur, contulisse ― quod quidem et
caeteros fere optimates ac praediorum possessores patrio more ac instituto fecisse satis
constat ― nisi forte temporum uitio auaritiam religioni minime obstare Vuladislauus
putauerit, mente seu sua ipsius cupiditate deprauata, seu documento a plerisque nostri
seculi sacerdotibus sumpto, quos paupertatis, maximi religionis uinculi, oblitos non
modo auro capi, sed
orat supplex regem, ut in eius locum Volphangum quendam sacerdotem subrogaret, qui sane apud Ianum primum amicitiae locum obtinebat.
Verum rex diu uoluntati eius aduersatus ― erat enim molestum regi huius modi amico
carere ― conatus est hominem uix etiam lachrymis temperans his ferme uerbis a tali auertere consilio:
Si religionem habitu sordido uictuque rusticano, non autem uirtute metiri aequum
esset, equidem omni laude hoc tui animi
propositum prosequerer,
sibi uendicare potest,
cuius sane proprium est non deprimi nec animo frangi.
At e contrario, diuitiae latissimos uirtutum obtinent campos, quippe in quibus sapienti uiro suppetit facultas, ut alia
opulentiae commoda omittam, exercendae temperantiae, dispositionis, diligentiae, liberalitatis, magnificentię. Quin etiam nemo sibi constans eum, in quo primum adscitus est,
statum alio statu permutat, nisi studio perfectioris uitae. Sed quod genus uitę perfectius
quam praesulum? Caeteri enim sacerdotum ordines ad ipsam
uidelicet animi cupiditates ad explenda ea, in quae sensus nostros insidiosa captos dulcedine impulerunt. Atque ubi in animum
admissae consuetudine habitum contraxere, ratione libidinis coeno immersa omne animi
lumen extinguunt.
Quae spes igitur salutis effulgere potest in tali deprehenso tempestate, totque periculis
exposito? Atqui paupertas ab his fluctibus procul abest, quam plane tutissimum uirtutis
receptaculum esse constat, utpote quae, quibus animus ad libidinem incitatur, minime
subministrare potest. Nescio enim quo pacto sensus ad uoluptatem capescendam hebescunt,
Atque ubi ad Danubium peruenit, non procul a Strigonio in ulteriori fluminis ripa subsistit, quoad missus Budam nuntius de suo aduentu principes
Hungarorum certiores facturus reuerteretur. Ibi eum Stephanus Bather et Thomas
Herdonius, id temporis Iauriensium praesul, cum quibusdam aliis primariis uiris, qui
honoris ac officii gratia ei obuiam processerant, conuenere. Quem posteaquam regem
salutarunt, quidam procerum Hungarorum ex composito tentans illum, ut, quid animi
in Beatricem haberet, eliceret:
publici
boni causa pecuniae ab ea repeti possunt, quas illa a colonis per speciem publici boni
exegisse fertur.
Qua plane oratione rex natura
et pecuniae auidissimus, et Hungaris nondum notus,
primis imperii temporibus, non modo morbum auaritiae callide texit, sed ne ullam quidem suspitionem dedit se quicquam seorsum sibi quaesiturum, edoctus, puto, a Iano
praesule Hungarorum odia in regem ualde excitari ea cupiditate, quae suis tantummodo
seruiens rationibus nihil in publicum conferat. Et
sed etiam signis quibusdam interdum denuntiari.
Tametsi quidam uehementer mirari soleant Hungaris, genti religiosissimę,
bellique gloria ualde insigni, atque undique hostibus circunuentae, regem strenuum minime contigisse, praesertim quo tempore, ac si unquam alias, excelsi animi rege Hungari
magnopere indigerent, et qui Turcas, ferocem gentem, a finibus suis armis arceret nec
sineret continuis incursionibus agros Hungarici regni deuastare. Sed harum causas rerum
facilius quaerere possumus quam inuenire. Itaque ne
omnium principum consensu inito.
Quo ubi uentum est, nuntiatumque Albertho fratrem adesse, propere e tabernaculo
uerecundia iram uincente egreditur. Salute accepta redditaque oculi utrique lachrymis
opplentur, nec circunstantes quidem gaudio tam pii spectaculi oculis temperarunt.
Itaque siue rubore, quem forte conscientia fraterni certaminis perfuderat, siue mutua
pietate attoniti, aemulationis subito obliti paululum conticuere. Deinde post cibum satis
hilari habitu oris, si animus uultu estimari posset, eodem lecto captum, submotis arbitris
aderant, ac transuersis praeliis lacescentes nihil ferme memoratu dignum agere Alberthum
permittebant, quum ipsi nullam rei bene gerendae occasionem praetermitterent.
Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber tertius
absit
emulatio, malit suae linguae principi quam externo parere. Maximilianus, Austrianorum
erga se animo ac uoluntate comperta, nihil cunctandum ratus, ne, prius quam ipse arma
sumeret, aut Hungari depositis simultatibus ac odiis communi utilitati studere inciperent
- totum enim regnum eo tempore intestino bello, ut demonstratum est, ardebat, quae
quidem res ad arma Hungaris inferenda hostes maxime concitabat, quum alioqui esset
terribile Alemanis praesertim nomen Hungarorum ― aut Alberthus, qui tunc grauis hostis
regno Hungariae instabat, pace cum fratre facta domum
est, quum dux
Saxonum parentis mei auspiciis aduersus Hungaros militans Franciscum Aragonium,
Matthiae Chugniadis uxoris fratrem, ac iusti exercitus ex fortissimisque Hungarorum conscripti ducem, pro moenibus Nouae Vrbis parua manu fugauit omnibusque exuit impedimentis. Itaque si eo tempore, quo Hungari Austriae arma intulere, pater meus uel exigua
manu illis obuiam iuisset, nunc patriam meam intactam ac florentem haberem, nec huius
expeditionis necessitas nobis esset imposita.
Neque enim arma in Hungaros mouissem, ni ab eis iniuria, et ea insigni, et saepius
fuissem
uexilla, honoris ac
beneuolentiae reconciliandae gratia ei obuiam fit. Et erat alioqui ciuitati ingens cupido
principem multos ante annos non conspectum uidere, quem insuper patris maxime
ignauia desiderabilem faciebat. Ille Viannenses, defectione ad Hungaros dissimulata, pro
tempore benigne appellat,
atque ob recens collaudat officium.
Postero die arci, quam Hungari a Stephano Sepusiense, ut dictum est, destituti
praesidio tenebant, tormenta admoueri iubet. Est apud
inimicorum acerbitate in patria
esse licuisset, inter praecipuos, Maximiliane Caesar, propugnatores me regnum Hungariae
nunc haberet. Neque enim mihi mors Matthiae regis patriam ademit caritatem, sed domo
profugum patriam relinquere coegit. Ac nescio an ulli maius hosti negotium quam tibi hoc
tempore, quo cum Hungaris tua repetens iustum bellum gesturus es, prebuissem,
propterea quod te Hungariam aggredientem tuo quidem agmini instans a latere urgerem,
et quantum uiribus possem, tuas copias distinerem, nec ullo pacto paterer, si nequissem
omnino retinere, aliqua saltem ex
euentu, huiusmodi apud amicos, prius quam proficisceretur, habuit orationem:
Si armis uobisue inuitis, proceres, regnum Hungariae imperio meo adiunxissem,
subiret forsan hoc tempore animum meum de uestra in me uoluntate dubitatio, propterea
quod, qui ad parendum ui coguntur, aut illum cui parent odisse per timorem solent, aut
certe obsequio colere simulato, quandoquidem uictoriam insolentia ac imperia semper
fere importuna consequantur.
duces Hungari, desperata urbis tutella, cum quingentis leuis
armaturae equitibus, quam quidem solam manum habebant, profugiunt, Budamque,
caput regni, petunt, rati ea urbe seque conseruatis caetera facile aut recuperatum iri, aut
defendi posse, quandoquidem in his duobus uiris ea tempestate spes et fortunae regni
sitae erant. Alemanus Albensibus fuga ducum perculsis (sunt enim omnes opifices ac
mercatores) absque ulla ferme oppugnatione urbem coepit, Iacobo Scytha, quem diximus ab Hungaria transfugisse, muros, quorum situs satis peritus erat, ab ea
fleuisse dicitur, siue mutabilem animo reputans fortunam,
uariosque mortalium casus, siue gaudio redditae hostibus uicis, ipsiusque fortunae
regressus.
Stephanus Bather ubi accepit Albam amissam esse, periculo simul regni, simul gloriae motus ingemuit, lachrymisque non temperauit, ueritusque, ne hostis uictorem
exercitum Budam duceret, compulsis ad operam agricultoribus fossas urbis propere purgat, aggerem e terra moenibus circumducit, propugnacula, ubi necesse uisum est, erigit,
tormentisque instruit, armatisque totam urbem complet, nulli denique
praesidio, uti retenta antiqua regni sede, si Hungari ad pacem inclinarent, ipse, ut euenit, dementia Hungarorum
pacis ferret conditiones. Quin etiam existimauit haud irritandos esse longiore mora animos Hungarorum, nec diutius in terra bellicosissimi hostis agendum, ne aut Hungari
temporis, ut fit, spatio recoeptis animis ac uiribus consilium pugnandi inirent, comissoque praelio res Alemanica in dubium deuocaretur, aut Vuladislauus interim cum
Boëmorum copiis, cuius iam aduentus appropinquare putabatur, a reditu eum in
Alemaniam
fraetusque tum regis absentia
ac regni tumultu, tum regione a Buda, in qua urbe regia sedes est, procul distante, quasi
longe ab arbitris ac censoribus amotus, arma coepit mouere. Nam in finibus Pannoniae
fere ultimis, qua ea regio Dalmatas attingit, bellum finitimis excitauerat.
Id autem temporis optimatum potiores, qui per regis absentiam ius regiae potestatis
habebant, Budae morabantur ita de publico soliciti statu, ut paruam admodum priuatae
rei gererent curam, cum maxime uellent non modo proxima, sed etiam longe posita
tueri. Itaque prior Varanensis regni
quam uirtutis beneficio assequimur, ita interdum nullo nostro merito, sed insperato quodam
euentu incidimus in infamiam.
erat soluenda, eo
magis, quia praedium castello
et colonis instructum non opifici, sed equiti conuenit, qui
scilicet antiquo regum instituto militare cogitur, et regnum ab hostibus armis tutari. Quo
circa maxime accusandi uidentur horum temporum quidam reguli, qui supra quam decet
his, quibus minime conuenit, largos sese interdum exhibent, quum in ornandis militaribus uiris ac de se bene meritis mirifice parci sint.
Per idem fere tempus
domo
profugerant, atque uoluntarium consciuerant exilium, in patriam reuersi patrimonium
partim ui atque armis, partim dolo recuperarunt. Tantus erat cum legum, tum regiae
maiestatis nondum stabilitae contemptus. Regna enim, ut caetera fere omnia, quo robur
suum acquirant, tempore maxime indigent.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber quartus
nondum stabilitae contemptus. Regna enim, ut caetera fere omnia, quo robur
suum acquirant, tempore maxime indigent.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber quartus
Alberthum copias educeret. Omnibus optimum uisum praeuerti ad
Polonos e finibus Hungaricis expellendos, quibus sane pulsis multum de Alemanorum
spe decessurum putabant. Nempe Alemani ad ulciscendas Hungarorum iniurias regis
Matthiae
habuerant.
Coniuncto igitur cum Hungaris exercitu arma confestim in fratrem conuertit, ne hyeme
quidem, quae solito atrocior erat, quiescendum ratus, posteaquam Alemanus hostis partim Albae moenibus inclusus tenebatur, partim metu ex Hungaria profugerat.
Profectus Buda durissimo tempore anni maximo labore iter fecit.
Niuem enim
altissimam discutere multis in locis glaciemque dolabris cedere, quo uiam aperiret, miles
cogebatur.
Agriam tandem, ad quam
haec suorum paucitati diffisus, sub ipsum pene concursum uelamento, quod inducias prae se ferret, de more sublato, utroque exercitu uehementer admirante, inermis ad fratrem accessit, haud sane tam
sua causa quam fraterno confisus ingenio, utpote ad pacem et concordiam promptissimo. Itaque, ut sunt temporalia pleraque mortalium ingenia, repente nouo inito consilio
spe pacis per fraudem iniecta petit inducias, regisque indulgentia illico impetrat.
Caeterum ne nihil actum esse hac in expeditione uideretur, Demetrius Ihassius
iunior, natione Rhassianus ― ita Roxanos,
aquae, piscibusque, quos
suauissimi
diuersique ab aliis fert saporis, est memorabilis. Nam quum, quod in tota Hungaria
humoris est, per hyemem gelu astringatur, haec sola aqua raro admodum congelascens,
continuis ferme anni temporibus pisces subministrat. Campi ei adiacentes sicut frugibus
sunt foecundi, ita et colles ripis eius imminentes gignendis uuis huberrimi,
caeterisque
uarii generis arboribus felicissimi, nec ulla ex
magis
uirtute quam sacerdotio tutos esse debere, religonemque non habitu exteriore, sed probitate atque innocentia constare.
Hic itaque ante initium Alemanici belli, cum esset coenobii curator, cum quibusdam
uicinis nobilibus uiris propter sacerdotii commoda, quae quidem hoc tempore in
Hungaria maxime profanis praedę exposita sunt, inimicitias exercebat, multasque iniurias ultro intulerat recęperatque. Caeterum postea quam ea loca Alemani occuparunt,
ratus se nactum
praemendorum inimicorum
regi eius animum laudibus efferentes assentiebantur, suadebantque arma Austriae inferenda et dandam operam. Caeteri, presertim
sacerdotes, non tam belli metu ac periculorum quam laboris atque impendii tedio, otiique quam famae studiosiores, negabant e republica Hungarorum esse extra regni fines
id temporis, quo nondum omnino sedata erat ciuilis discordia, mitti exercitum. His rex
quoque tandem ita est assensus, ut facile suspitionem praeberet se paulo ante gloriae
cupiditatem simulasse.
Igitur Vuladislauus Albam Regiam cum exercitu profectus
ne rursus Maximilianus, Alberthi fraetus armis, animum in Hungaros
resumeret regno nondum pacato, ira accensus, quae quidem pestis semper improuida est,
decorisque ac neccessitudinis immemor, Stephanum Botherem, Transiluanae regionis
praefectum, et Thomam Iauriensium, id temporis praesulem eundemque epistolarum
magistrum, oratores ad Maximilianum confestim mittit. His mandat, ut tota fere conditione cum illo pacem componant, neque eum pacis etiam conditiones eius arbitrio
dicere recusent. Tantus sane dolor
iustissimus sit princeps, minus
quam caeteri Hungari legibus ac more patrio tenetur, quum praesertim, quo die regnum
iniit, iurauerit se publicae utilitati nunquam aduersaturum. Hungari, ut sunt solerti ingenio, atque ad succumbendum tempori, maxime quum res urgent aduersae, haud imparati, Maximiliano inani spe expleto totam armorum uim in Alberthum conuertunt, rati
impetu Polonorum represso Alemanos ab Hungaris uinci assuetos facile uanos spiritus
submissuros.
octingentos misit. Totidem Strigoniensis pontifex;
Colociensis ducentos galeatos, additis centum leuis armaturae, Agrianus quadringentos.
Parem fere numerum Transiluanus, Vaciensis circiter centum. Sigismundus Chanzares,
Quinque Ecclesiarum praesul, paucissimos dedit, tametsi eo tempore, quo haec gerebantur, praeter maximas praesulatus sui opes, adeo pecunia abundauerit, ut iustum
exercitum suo sumptu alere potuerit. Verum quum esset genere Alemanus, specie quidem reipublicae Hungaricae studebat, caeterum animo Alemanis erat deditus. Quare
pacato mox
in nullum usum, quod dementium
hominum est, condunt, aut suo ipsorum uel consanguineorum arbitratu magis quam
legum praescripto tam uiuentes absumunt quam morientes legant.
Sagabriensis antistes paulo minus trecentis dedit. Vesprimienses, quorum arx in aedita rupe posita id temporis ― casu an fraude humana, incertum ― combusta erat, ne unum
quidem militem miserunt, praesule nondum in patriam restituto, tametsi Alemani deduxerant
inde praesidium. Varadinensis trecentos equites dedit; centum fere Canadiensis.
Iauriensis partim galeatos partim
Reliqua Hungarici regni sacerdotia, et numero et commodis haud contemnenda,
quae uulgo
quingentos equites, omnes quidem galeatos, secum duxit. Item praefectus
Transiluanae regionis quingentos, in queis ducenti leuis armaturae fuerunt. Laurentius
Vuilacenus ducentos galeatos, totidemque leuis armaturae equites aegre armauit, tametsi non mediocri manu rem publicam eo tempore iuuare potuerit, si in eam bene fuisset
animatus: nulli enim secundus post palatinum uti dignitate, ita et opibus extitit. Ianus,
regis Matthiae Chugniädis filius, magno animo iniuriarum oblitus, cum quingentis
galeatis equitibus, trecentisque leuis armaturae affuit. Solocii
iubet. Ipse mediam aciem aduersus
Alberthum sibi sumpsit, dempturus labem in Austria turpi fuga acceptam. Nec
Alberthus, licet esset numero militum longe impar, moram dimicandi fecit, iudicans
haud tutum sese in hostili terra, uel paruo temporis spatio, futurum data timoris suspitione, nec se sine dedecore posse in patriam reuerti non tentata eius belli fortuna, quod
ipse ultro intulisset.
crudelissimo? Etenim non latet uos Hungarorum in deuictos feritas. Quam
quidem saepius quum caeterę nationes ― quoniam hoc agreste hominum genus saeuitiam
fortitudinem esse putat ― tum nostra gens, non quidem Hungarica uirtute, sed quorundam
nostratium, ut scitis, proditione experta est, eo tempore, quo frater meus, puer admodum,
Ioannes Casimirus cum Matthia Chugniade de regno certauit. Quum igitur pro regno ditissimo, quod nobis, ut dixi, a Deo destinatum est, pro gloria et fama, qua quidem uiri fortes
immortales efficiuntur, pro uita denique et libertate pugnandum sit,
me huc prodire uoluerit?
Quare uelim uos minime ignorare illum non quidem belli formidine me pro Alemano
dicere iussisse, quo sane et regni amplitudine ac opibus, et numero fortissimorum militum
nos longe superiores sumus, sed pro fide ac iureiurando, quo cum illo pro statu temporis
pepigimus pacem. Cur enim Alemanus a nobis timendus est, qui Alba Regia, non quidem
militum suorum uirtute expugnata, sed ignauia oppidanorum tradita, regem nostrum et
Posonio in se cum exercitu uenientem minime ausus expectare, ueluti profligatus subsidio
in turpi fuga posito aufugerit,
quin ab
inuidis notam maligne inustam fide nostra deleamus, inimicosque nostros uanos ac mendaces esse ostendamus. Libenter scilicet ea nunc praestando, quae, regno in ultimum
discrimen ob intestinam discordiam deducto, a nobis neccessario promissa sunt. Eo enim
tempore non tam dictu ampla ac speciosa quam salutaria quęrenda erant. Omnis animi
elatio, quae iustitia uacat, in uitio est, nec fortes uiros decet aut commodis, aut inconsultae
cupidini gloriae potius quam honestati seruire. Patiamur fidem utilitatis esse uictricem: hoc enim
esse diximus, duobus
annis ― tot enim ab eius morte usque ad pacem cum Albertho ac Maximiliano factam
intercessere ― in Hungaria gesta sunt.
Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber quintus
inquietis hominibus audaciam incitante.
Nam non solum Hungari Vuladislauum nefario consilio sibi obnoxium facere conati
sunt, sed etiam Turcae, hostes Christiano nomini acerrimi, eodem tempore multa in
hunc regem, plane magis dormientem quam strenui principis munus obeuntem, moliti
sunt. Etenim Halis, inter Turcaicae gentis satrapas id temporis omnium bellicosissimus,
atque immanitate in Christianos ualde notus, perspiciens regem ab Hungaris in ordinem
coactum, regnique
Hungari Vuladislauum nefario consilio sibi obnoxium facere conati
sunt, sed etiam Turcae, hostes Christiano nomini acerrimi, eodem tempore multa in
hunc regem, plane magis dormientem quam strenui principis munus obeuntem, moliti
sunt. Etenim Halis, inter Turcaicae gentis satrapas id temporis omnium bellicosissimus,
atque immanitate in Christianos ualde notus, perspiciens regem ab Hungaris in ordinem
coactum, regnique limites nullis copiis tutos omnibusque contemptui esse ― et erat
regionum Samandriae adiacentium praefectus ― adiunctis sibi duobus filiis,
degeret. Hic enim uir, ueluti plęrique Hungari, ex rure ad ludum literarium profectus, inde, quum in literis aliquantum profecisset, forte in aulam
Matthiae Chugniadis Coruini delatus, breui et ad praesulatum prouectus est (nempe
reges hoc tempore in suo quisque regno pontifices designare solent) et magister epistolarum constitutus, moxque Vuladislaui fauore, qui Matthiae in regnum successit, ab
Alexandro Sexto, Romano pontifice, in collegium cardinalium sacerdotum cooptatus,
non tamen rusticum unquam potuit exuere
pontifice, in collegium cardinalium sacerdotum cooptatus,
non tamen rusticum unquam potuit exuere ingenium, cuius sane proprium est astu ac
fraude niti. Cuius quidem fraudis exequendae facultas breui hunc in modum Thomae
oblata est.
Hungari Transiluani, quos hac quoque tempestate Scythas appellari supra demonstrauimus, omnes in Stephani erant administratione, qui quum essent ab eo asperius tractati ― erat enim uir non modo iusto seuerior, sed etiam trucis irae ― detulerant ad regem
saepius querelas, sponte sua an aliorum instinctu, haud compertum
indictio cuiquam suspecta foret, sparsit in uulgus se de expeditione in
Turcas suscipienda in conuentu nobilitatis consulturum, tametsi, ut rei quoque exitus
ostendit, eo duntaxat praetextu dilatio et mora sanandis Hungarorum mentibus sit quaesita, propterea quod, quum esset rex eo tempore inops stipendii, nec caeteris etiam rebus
ad bellum satis instructus, nihil non in opulentissimum hostem frustra conatus esset.
Quod cum Hungari ita rem se habere non ignorarent, neque enim latebant eos suae
Turcarumque iuxta uires, prius quam de bello cum Turcis ineundo ad
Rhacusani a rege comiter excepti, omnibusque quae postulauerant impetratis,
munifice insuper donati ad suos remissi sunt.
Caeterum, Rhacusanae ciuitatis admonitus mentione, quae quidem ciuitas
Dalmatici nominis hac tempestate longe opulentissima est, aliquantisper a
suscepto excedam negotio, repetamque eius
urbis primordia, et quemadmodum ea tandem, una cum reliqua Dalmatia, in
Hungarorum regum
ferroque atque igni funditus euertisse, ciuibus subito atque
improuiso malo perculsis, dum Epidaurii Slouinum terra
oppugnantem uix sustinentes noui insuper hostis insperato aduentu terrentur,
nec, Slouinis eodem tempore terra, Sarracenis mari urbem agredientibus,
resistere queunt. Post Epidauri excidium, Sarraceno multis cladibus reliquae
quoque Dalmatiae illatis Hadriaticum relinquente sinum, Epidaurii ciues, qui
forte aut mercaturis,
praecibus, qui et ipse
patrio forte superfuerat excidio (coeperant enim iam Slauini quoque, licet
nondum sacris nostris initiati, Christianam admirari religionem ob illius
seculi sanctitatem: nempe illis temporibus Christiani sacerdotes cultui
diuino summopere dediti erant, uitaque eorum et mores consumati omnes gentes
ad religionem suscipiendam maxime
alliciebant), tum per pactionem
loci a Ioanne, Tribuliensium
pontifice, regnique principibus, qui officii gratia obuiam nouo
regi frequentes progressi erant, loetis animis summoque honore est
excoeptus, atque in oppidum Tribulium, quod sane ea tempestate, pro captu
Illyrico, satis erat opulentum, deductus, quo ibi insignibus imperii de more
accaeptis regnum iniret. Hinc enim Bossinatium reges, qui eam Dalmatiae
partem obtinebant, imperium auspicabantur,
natura munitior locus uisus, licet urbi
amplificandae haud satis esset commodus, ubi nunc Rhacusa sita est, quoniam,
praeter quam quod aeditus esset atque magna ex parte praeruptus, a
circunfuso insuper mari pene undique ea tempestate in peninsulae modum
alluebatur. Campum enim illum, qui nunc publicis frequens tabernis rerum
uenalium forum est, post conditam urbem deducto inde humore constratum esse
constat.
Rex igitur
regionem protensis munitionibus ad
rupes zephyro obiectas moenibus circundat, planitie omni extra munitiones
relicta, quam partim sylua, partim palustre solum id temporis obtinebat. Nam
quicquid urbi inde adiectum est, id totum postea ciues aucti fortuna
extruxere. In medio fere oppidi, regionem hanc nunc incolae
Epidaurium,
quem Docleatis authoris annales Ioannem nominant, amissa priori sede, Burni
agentem praesulem Rhacusanum, Romano pontifice annuente, designat, atque a
ditione Salonitani antistitis eximi curat, licet eodem fere tempore Salonae
quoque ab Vcris euersae sint.
Iam noua urbs opibus ac ciuium multitudine, soli inopia industriam acuente,
aliquantisper coaluerat, quum iterum Rhacusanorum animis Epidaurii
e regione posito duorum ferme dierum nauigatione,
mediocri uento nauim impellente. Itaque Rhacusani, communicato cum
Iadestinis consilio, quorum ciuitas sicut regionis felicitate reliquas
Dalmatiae urbes longe superat, ita id temporis opibus et magni spiritus
ciuibus eminebat, caeterisque maritimę Dalmatiae ciuitatibus in societatem
deductis, ad accolas Slouinos mittunt oratores, qui et docerent imminens
Dalmatiae periculum propter breuem e Gargano
mittunt oratores, qui et docerent imminens
Dalmatiae periculum propter breuem e Gargano in Dalmatiam traiectum, et
hortarentur eos ad bellum hostibus Christiani nominis inferendum. Ea enim
gens Adriani Tertii Romani pontificis tempore, Seuropylo
Dalmatiae regnum permissu Constantinopolitani imperatoris administrante,
Christianam susceperat religionem. Slouini simul religionis amore, simul
Dalmatiae periculo moti, ui magna nauium coacta,
quo quidem neque
ipsi seruitutem effugerunt, et patriam alienae ditioni subicientes sibi
pariter et posteris suis perpetuam inusserunt notam. Erat inclita eo tempore
Veneti populi non tam imperii, quod admodum tenue erat, quam iustitiae
caeterarumque ciuilium artium fama. Huc accedebat publicum simul et priuatum
hospitium cum Veneto senatu Rhacusanis. Priuatum mercaturae societate,
quam iustitiae
caeterarumque ciuilium artium fama. Huc accedebat publicum simul et priuatum
hospitium cum Veneto senatu Rhacusanis. Priuatum mercaturae societate, e qua
haud parum emolumenti ad utrosque perueniebat ― id enim temporis omnia fere
promercalia in mediterraneum Illyricum a Rhacusanis mercatoribus ad Slouinos
regulos importanda Venetiis in diem accaepta petebantur ―
publicum, quia inde leges, quibus nunc quoque in litibus
mercatoribus ad Slouinos
regulos importanda Venetiis in diem accaepta petebantur ―
publicum, quia inde leges, quibus nunc quoque in litibus dirimendis
Rhacusani utuntur, descriptas attulerant, quamquam Rhacusani temporibus ita
poscentibus ad Venetas leges multas ipsi a se latas addiderunt. Itaque nihil
ueriti Venetorum fraudem mandant Benessae, ut praetextu negotiationis
proficiscatur Venetias auxilium a Veneto senatu aduersus tyrannum
tyrannidem effugisse et ipsi paulo
post satis perspicerent, dum pro continuo ciuis sui imperio quotannis alium
atque alium dominum, et hunc externum sortirentur.
Et quia ui aperta pelli urbe tyrannus non poterat, id enim temporis Veneti
nullas fere, ut dictum est, uires habebant, rem astu hunc in modum
aggrediuntur. Per speciem legationis ad imperatorem Constantinopolitanum
mittendae creantur duo oratores, quibus singulis singulae triremes
(responderant enim Rhacusani se fidei
commissos nunquam prodituros), comparato exercitu Rhacusam hostili animo
accessit, in radicibusque Vergati (ita montem uocant Rhacusae imminentem) e
regione urbis consedit, ubi id temporis uicus erat, quem Slauini a proximo
luco, quo tunc mons erat uestitus, eorum lingua
Illyricis regulis
mercibus aduectis, magno simul usui, simul uoluptati esse. Sane prisci
Rhacusani finitimos reges omnibus officiis adeo prosecuti sunt, ut uir
religione insignis Stephanus Nemagna, Bossinatibus in Illyrico id temporis
imperans, Rhacusanorum in se officiis, quibus eius gratiam promeruerant,
permotus non mediocrem his Staei agri partem dono dederit, cum tota
chersoneso a Rhataneo castello denominata. Distat autem Rhatanea chersonesus
os Phariam, seu ut nunc dicitur Lesinam, excipit insulam, qua austrum
spectat, ei Melyte et Corcyra Nigra adiacent.
Quin etiam eadem fere tempestate Lodouicum Hungarorum regem, Caroli filium,
eum qui cum Venetis bellum gessit, amicitiam cum Rhacusanis instaurasse
comperio. Etenim cum Ludouicus rex ex quibusdam maritimae Dalmatiae urbibus
Venetos expulisset,
Hungarorum societate, in qua ad hanc diem integerrima fide
permanserunt, aetatem agere permisit.
Porro Hungari, atrito Constantinopolitano imperio, a Seuropyli Dalmatarum regis usque tempore affinitatis iure
Dalmatiam imperio suo adiunxerant, ipsius Seuropyli filia, quum is uirili
stirpe careret, regi suo in matrimonium accaepta. Occupauerant
magnusque
his honos fidesque, praecipue ob integritatis famam, est habita.
Quo autem studio fidem semper coluerint Rhacusani, eo maxime tempore
declaratum est, quo Georgius, Dardanorum ac Triballorum rex, Stephani
Nemagnae successor fere ultimus, regno a Turcis pulsus Rhacusam una cum
familia se recępit, ui magna auri secum allata. Nam quum senatus Rhacusani
familia se recępit, ui magna auri secum allata. Nam quum senatus Rhacusani
fidei sua omnia credidisset, Rhacusani neque terrore Turcarum, quo fere
tota Europa
id temporis magnopere perculsa erat, neque ullo praemio adduci potuerunt,
quo minus fidem seruarent. Quam quidem constantiam Amurathum Othomanum,
Turcarum regem, uehementer admiratum dixisse ferunt urbem haud facile
perditum iri,
debitorem suum indicta causa, ac nulla
magistratus interposita auctoritate ob aes creditum nectere, atque in neruo
domi suae tenere. Quo facto multi ex Rhacusanis id temporis amplissimas nacti sunt opes,
quibus sane et publice, et priuatim urbs magnopere est exculta.
Caeterum Rhacusani mente, ut fit, secundis rebus sublati,
ibique amore simul et ira furens laqueo sese ex arbore suspendit,
atque ita interiit.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
in principio huius operis polliciti sumus, superioribus libris regni
Hungariae perturbatione, ad ea, quae illam consequuta, quaeque ex ea prope nata sunt,
enarranda subinde accedam, rebus nuper transactis recentiores quasque contexens, ne
propositi ac rei susceptae oblitus non tam temporum meorum quam unius tantummodo
gentis euenta uidear commemorasse, tametsi praescriptis finibus stylus haudquaquam
excedet, nisi quatenus res exterae instituto operi coherere uidebuntur.
Andraea Casimiro, Polonorum rege, iam ultima senecta morbo extincto, Alberthus,
eius
Matthiae
Chugniadi magnopere id petenti, ut probe nosti, destinatum erat, prouexit, tuae potissimum humanitatis gloria te regem Hungarorum creauit. Huius tantae uirtutis laudem non
confirmabis modo, uerum etiam summopere aucturus es, si insita tibi modestia ac animi
magnitudine erga fratrem hoc tempore usus fueris. Qui quidem, licet omnium consensu
in regnum paternum, quia tu illud non postulasti, suffectus sit, tamen non nisi tua uoluntate et illud inire et administrare animo proposuit, eo quod post pacem tecum factam
non libertatem suam modo, sed et uitam tibi debere
arbitrabatur fratrem aliena opera regem constituendum, moxque potentia aequalem
prope sibi futurum tanto beneficio beniuolum potius reddere caeterisque hanc
praeripere gratiam quam ei nequicquam forsan et non sine proprio aduersari periculo,
quum studia hominum pro tempore ueluti marini aestus modo in hanc modo in illam
ferantur partem.
Itaque legatos ad Alberthum confestim misit, qui ei de regno gratularentur simul et ad mutuum eum amorem hortarentur.
Non ita multo post Vuladislauus
interim Celiis atque
Monocastro, munitioribus Getarum locis praesidia imponebat, per speciemque tutandae
Moldouiae aeque ac regem imperiosissimum sese gerebat.
illi iudicans
(neque enim solo Hungarorum auxilio satis confidebat utpote ab Vuladislauo Alberthi
fratre misso), Turcas, a quibus, ut diximus, tributi pensione in amicitiam receptus erat,
in auxilium concire statuit, quo scilicet Polonis maiorem incuteret metum, quippe
Turcarum nomen id temporis, ob imperium partim in Asia, partim in Europa late patens,
maximum erat. Geta igitur regem Turcarum ad bellum aduersus Polonos sumendum
hunc in modum per epistolam est hortatus:
Stephanus Carabogdanes Bazethi Otomano, regum maximo, salutem.
Compulsus
quam in ditionem trahendi. Praeterea summae
dementiae fuit cum Polono, tantummodo tyrone milite laborisque intolerantissimo,
Turcas, gentem in armis duram, crebrisque expeditionibus exercitatam, bello lacessere,
non deductis prius in societatem Hungaris, qui quidem soli fere hac tempestate cum
Turcis pugnare nouerunt, eo quod insito quodam odio quotidianis prope praeliis cum
his contendunt,
maximoque ob id ipsum illis terrori sunt. Quod profecto si Alberthus
fecisset, haud ullam suspitionem eius in Moldouiam
mandare queunt, et
in maximum essent Christianos principes odium inductura, modo id a lege historiae non
abhorreret, et uis ac facultas orationis meae rei gestae exaequare posset atrocitatem.
Equidem animaduertens, quum caeterorum Christianorum tum patriae meae periculum,
uix mihi temperare possum, quin eos principes, ne dicam immanissimos gentis sibi creditae praedones, qualicunque accusem oratione. Qui sane aurum, fragile emolumentum,
secuti, mortem, ut fama est, Gemio Otomano nefarie intulerunt, propterea quod illo
uiuente, ut paulo ante demonstratum est,
Reliquae tres dignitate et fortunis inter se distinctae, armis deditae sunt. Prima enim est eorum, quos ipsi
uires
formidantes, Gemium naui onerariae impositum in Galliam auexerunt, ibique in quodam castello suae ditionis in libera custodia teneri iusserunt.
iure praestare posse, excusans Turcam
haudquaquam esse sui iuris, utpote quem Rhodii per sese custodirent.
Non ita multo post Innocentius Octauus, pontifex Romanus, et sibi amplum fore
putans regem Turcarum tributarium habere, et tanto auro, cuius quidem sacerdotes hac
tempestate maxime auidi sunt, potiri cupiens, oblata Rhodiorum principi dignitate, qua
cardinales sacerdotes Romanae ecclesiae insigniti sunt, agit cum illo, ut Turcam sibi
traderet. Rhodius non paruum fortunae suae additamentum existimans in collegium cardinalium cooptari, accepta
neque occidentem solem
quispiam eorum unquam aspiciat.
Aestate nihil praeter choreas puellarum ac iuuenum,
cibo potuque madentium, per urbeis et pagos spectare licet. Per totam uero hyemem ueluti insecta animalia, quae hiberno tempore subterranea petunt loca, in cellis caldariis abditi, perpetua item crapula graues iacent, corpore pariter et animo torpentes. Quare magis
nobis timendum est, ne ob illius tam desidis gentis ignauiam haud satis egregiam potius
reportemus uictoriam, quam ut ullum illic incommodum
nec non praesidiis dispositis, qua uenturum hostem suspicio erat
(allaturum enim opem suis Alberthum omnes credebant), copias praedatum emisit.
Igitur hinc Thatari, inde Turcae atque Moldouii conscensis equis, quos ad id temporis manu duxerant, quo his inter excurrendum recentioribus uterentur, Rhoxanos
uicatim sine ullis fere urbibus habitantes ueluti indagine undique circumuentos adoriuntur. Et est regio incursionibus propter patentes campos admodum opportuna. At illi
inopinato malo
sua poenas dedit. Palo enim, nemine hoc supplitium deprecari audente,
Bazethis iussu affixus est. Eadem nimirum seueritate Turcarum reges in suos, qua domini in seruos, imperium exercent.
Caeterum quoniam de Turcis, quae quidem gens partim in Asia, partim in Europa
latissimum nostra tempestate obtinet imperium, in pluribus huius operis locis mentio
non modo facta est, sed etiam facienda, haud alienum uidetur eius gentis primordia et
mores, atque quonam modo tantum imperium sit adepta, commemorare.
modo ius
Romani spreuerant pontificis, sed etiam a recto Christianae religionis ritu iam fere defecerant. Nactus itaque regnum Othomanus, non se ac suos ocio delitiisque corrumpi passus est, sed quoque finitimo, Christiano maxime, cuius generis mortalibus Asia hoc
quoque tempore incolitur, uiribus suis impari hoste destinato, uicinum agrum incursare,
praedas agere, hostem terrere,
et in dies imbeciliorem reddere, suos rebus captis
allicere, promptioresque ad militiae labores tolerandos efficere.
Mechmetes I rex, post hunc Hysladimirus, Amurathes tandem II regnat, quo mortuo
Mechmeti II regnum cessit, qui Constantinopolim aliasque plurimas in suam potestatem
redegit.
animo, quo locutus erat, collum laqueo frangendum
carnifici praebuit. His de Othomanorum origine atque imperio, Turcarumque moribus
dictis, ad ea quae intermiseram iam regrediar.
criminum occasionem ex ea uictoria,
qua te Deus maximis laboribus meis in Polonia honestauit, quoniam et calumniae naturam, quae est prudentia tua, tibi satis notam esse scio, et quia si aetas mea (iam enim septuagesimum prope annum ago) ab hac suspitione me parum uindicaret, certe idem tanti
temporis fidei tenor, quum in parentem tuum, tum in te maxime perspectus, ab ea me
prorsus eximeret, securumque iam diu cognita redderet integritas; non possum tamen de
iniquitate aduersariorum meorum non conqueri, qui quidem non modo impudenter, sed
etiam scelerate, et mihi uirtutis praemia, et
Nam Balys, nimium suae spei indulgens, extremo fere autumno in expeditionem profectus, non modo uacuus praeda domum reuersus est ― nempe Poloni cognito hostium
aduentu in munitiora ex agris loca demigrarant ― sed etiam inde rediens circa Istrum
coortis subito tempestatibus
adeo male habitus est, ut ex octuaginta prope millibus
hominum, qui secum in expeditionem iuerant, uix tertiam partem domum reduxerit.
Equorum insuper centum millia, ut fama est, amissa sunt: singuli enim
uix tertiam partem domum reduxerit.
Equorum insuper centum millia, ut fama est, amissa sunt: singuli enim uel infimae fortunae homines binos in expeditione ducunt equos, uno in itinere, altero, quum hostilem
agrum incursant, utuntur.
Turcae igitur, dum Poloniam petunt, ad temporis incommoda uestis inopiam
addunt. Nam quo essent in itinere expeditiores, ueste tantum, qua per aestatem uti consueuerunt, sese muniuerant, rati si eos forte saeuior hyems deprehendisset, spoliis
hostium se a frigore defensuros. Verum his longe secus quam sperauerant
per aestatem uti consueuerunt, sese muniuerant, rati si eos forte saeuior hyems deprehendisset, spoliis
hostium se a frigore defensuros. Verum his longe secus quam sperauerant res cecidit.
Regressi enim pene seminudi e Polonia circa Istrum, ut diximus, adeo atroci uexati sunt
tempestate, ut paucis diebus magna ex parte interirent. Nec quisquam ferme ex gregariis superfuisset militibus, insolita ui frigoris saeuiente, nisi propere in Moesiam traiectos
mitius coelum et pagi Turcaicae ditionis excepissent.
Circumistrana terra niue gelu concreta oppleta erat.
sane Turcae omnia referunt,
Rhoxanam uictoriam per arrogantiam attribuisset. Alii, qui scilicet res mortalium magis
consilio quam fato regi censebant, imprudentiam praefecti accusabant, quod in regiones
perpetuo pene frigore damnatas alieno rebus gerendis tempore copias induxisset.
Nec deerant, ex Christianis maxime, qui hanc Turcarum cladem in Bazethis transferrent
crudelitatem, atque ex Mauerdini Hadrianopolitani ortam supplicio crederent, quem
sane nolentem a
fano in quadam ualle occultus
consedit; quum noctu eo peruenisset, ibi paululum et sese quieti dedit, et caeteros quiescere iubet. Mox hominum simul et equorum curatis corporibus tenuique cibo more
Turcaico confirmatis, sexta diei fere hora, ratus, ut euenit, eo tempore Moesos uino
graues futuros, quadraginta tantum equites progredi et Milonem leui certamine lacessere
imperat, atque si hostis in se irrueret, sensim cedere, donec eum ad uallem pertraheret,
ubi ipse expeditus cum reliquis equitibus rei gerendae expectabat opportunitatem.
Milon, ut
nimirum his inest uel malis artibus imperii augendi studium.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber septimus
natus. Nam societatem etiam cum Turca inierat, dum Venetos simul timet,
simul eis tantum inuidet imperium.
in
Corcyram insulam proficisci iubent. Eodem paucis post diebus Crimanus quoque profectus est, imperatis Istriae ac Dalmatiae maritimis urbibus, quae in Venetorum ditione
erant, circiter decem triremibus, totidem Cretae insulae, quinque Corcirae, Apuliae ciuitatibus, quas pignoris nomine id temporis Veneti tenebant, quatuor.
Iam Turcarum classis omnibus necessariis rebus instructa in Cherronesum Thracium
contracta erat, signumque proficiscendi expectabat.
Itaque Bazethes designato classis
praefecto Thaude Cossicio
precibus impetrant, ut illas circiter duodecim turritas naueis, cum quatuor triremibus ad
Crimanum auxilio mitteret, quas sane Massiliae et in caeteris Narbonensis prouinciae
locis Galliarum nobilitas ad opem Rhodiis ferendam suo sumptu armauerat. Nam et
Rhodii id temporis Turcas propter uicinitatem uehementer timebant.
Iam Bazethes cum suis copiis in Thessalia, ut dictum est, substiterat, quum Thaudes
Cossicius, praefectus regiae classis, qui amissis naufragio circa Euboęam quinque et uiginti longis nauibus Sunium promontorium praeteruectus ad
nauium numero haud multum
infra Turcaicam (erant enim ad centum et quinquaginta naues) Methone statiua habere.
Per eundem quoque nuntium, quid sibi faciundum, quoue cum classe progrediendum
esset sciscitatur. Rex tametsi eo nuntio admodum motus esset ― neque enim Venetos tam
breui temporis spacio tot naues confecturos putarat ― tamen missis duodecim millibus
partim peditum, partim equitum cum Achimathe Cossicio, id muneris sibi ultro
deposcente, qui et classicis, si res posceret, supplemento forent, et Peloponesi litoribus
obequitando maritimas
armis. Ibi enim obuiam habuimus
uim Venetorum equitum haud quidem primo aspectu spernendam, nisi maluissent sese
ferrea simulacra quam uiros ostendere.
Sed forte iccirco gloriari atque efferri
Veneti possunt, quod uis tempestatum, commeatusque penuria nos uehementer afflixit, posteaquam agros eorum omni clade euastauimus, magnaque ex parte mortales in illis regionibus inuentos abduximus. Ex quibus
quidem adducta sunt in Bossinam circiter quatuor millia captiuorum, reliqui uero, quos
Mauri, qui aliquot annis
Mediolanense administrauit imperium, horrendos ac miserabiles casus, tragoediaque
quam historia digniores institutis inseruero rebus ― tametsi alterius exitum superius
attigerim tantummodo ― quandoquidem ea res neque ab historia nostra tempore disiuncta sit, et Dei prouidentiam, assertorisque humani generis Christi illud dictum, quo
affirmauit unicuique eadem mensura, qua quis aliis mensus fuerit, remensum iri apertissime comprobet.
ac liberius per speciem tutoris regnaret, in omnia uitia illum praecipitari
magnopere laetabatur, comites ei de industria attribuere, queis nullus pudor, nulla inerat continentia, quique non alienam modo, sed ne suam quidem pudicitiam magni
faciebant. Quod temporis comessationibus supererat, iocis ac ludis, aut aucupio, rei
aeque ac imperaturo dignissimae, dabatur. Literae quae sane humana ingenia uel
maxime excolunt apud eum nullo fere in precio erant. Ab armorum et equitandi studio
prorsus abhorrebat, ac si cuiuspiam
rebus suis male consulens, a Carolo VIII. Galliarum rege in Siciliam fugere
cogitur, ubi, regno in Ferrandinum filium translato, exul moritur.
ex alta turri pendere. Cui cuculus: quam melius tibi, amice, fuisset uermes uenari, quam
alienas aueis impetere.
At Alfonsus, ira pariter et superbia eius animo obstrepente, non parentis uerba
auribus, non consilium animo recipere, non dolorem tegere, non linguae temperare,
uerum propalam de Lodouico obloqui atque ei minari, bellumque prope denuntiare, nisi
procuratione Mediolanensis imperii ocius abiret. Est etiam fama satis constans Alfonsum
quosdam Italiae primarios uiros una cum oratore, qui Lodouici Sforciae nomine id temporis Neapoli obuersabatur
dolorem tegere, non linguae temperare,
uerum propalam de Lodouico obloqui atque ei minari, bellumque prope denuntiare, nisi
procuratione Mediolanensis imperii ocius abiret. Est etiam fama satis constans Alfonsum
quosdam Italiae primarios uiros una cum oratore, qui Lodouici Sforciae nomine id temporis Neapoli obuersabatur moxque Mediolanum, utpote functus legatione, erat repetiturus, ad coenam haud procul Neapoli, in uillam, quam Collem Caesareum uocant, inuitasse, atque ibi inter coenandum ad legatum ita locutum esse: Quum ad principem
tuum accesseris, ei nomine meo
― tanta peruicacia in pontificem
Alexandrum Sextum usus est, ut ille iniuriae impatiens Carolum Octauum, Francorum
regem, id ualde cupientem, ad occupandum Neapolitanum regnum per literas adhortatus sit.
Quum igitur Lodouicus Sforcia, cuius in Italia id temporis ob ingenii calliditatem longe maxima erat auctoritas, percepisset Alfonsum a suis ciuibus odio haberi,
pontifici infensum esse, ratus, ut erat, datam sibi ad oppugnandum hostem occasionem,
et ipse socium se addit pontifici Neapolitanisque principibus ad euertendum Alfonsi
ubi, ut
supra demonstratum est, intra paucos menses animi aegritudine uita excessit, ne filii quidem, ut fertur, miseratione, siue dolorem absconderit, ne populares, quibus pater odio
fuerat, offenderet, siue quia omnes humanos affectus imperandi cupiditas uincat.
Quamquam Alfonsus eo temporis spatio, quo regnum obtinuit, a morte autem parentis
circiter nouem mensibus regnauit, magis metum iniuriarum suis incutere potuit quam
ullam inferre iniuriam, propterea quod per id tempus siue hostili metu, siue moribus in
melius, quod quidem licentia regni
inexplorato prouolant extra oppidum. Turcae Albanesiis se in hostem
magno impetu inferentibus simulato metu cedunt, reiectis post terga scutis, ut in ueram
effusi fugam esse uiderentur. Iam insequendi ardore Christiani praeterierant hostes in
insidiis latentes: itaque eodem tempore et ab insidiis consurgunt Turcae, et simulatam
sistunt fugam, atque in Albanesios longius ab oppido interclusos conuertunt equos, circunuentosque ita magna ex parte trucidant. Pauci etenim ex mille hominibus per nota
diuerticula incolumes in urbem elapsi sunt.
Per idem fere tempus
puderetque irriti ad
Cephaleniam incoepti, missis legatis cum muneribus ad Ferrandum, Ioannis Arragonii
filium, Hispaniorum regem, suppliciter petierunt, ut eius permissu liceret Consaluo
Adigario, clarissimo sua aetate duci, cum his Hispanorum copiis, quas ipse in Sicilia id
temporis habebat, ad Cephaleniam proficisci, atque inde pulsis Turcis Venetorum ditioni
insulam adiungere. In quam quidem sententiam quum regem facile induxissent,
numerata Hispanis militibus ingenti ui pecuniae Cephaleniam una cum Consaluo
irruperant,
Venetis per id maxime tempus cum quadraginta longarum nauium classe oram Asiae custodientibus, ne quod subsidium obsessis inde transportari posset.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber octauus
conscribendis fallacibus pacis conditionibus nuntiisque ultro citroque
missitandis tantisper bellum differret, dum tempus hyemis absumeretur, quo prima
aestate, aut quiescentibus Hungaris aut ad arma mouenda nondum paratis, classem e
Rhio, ubi id temporis hyemabat, eductam cum his nauibus, quas in Ambracio sinu, ut
ante dictum est, aedificari iusserat, coniungeret, Methonemque inde oppidum ac caetera
Venetorum in Peloponeso loca iret oppugnatum.
Itaque quum ex Hungaria, legato a Vuladislauo, licet nouo exemplo, in
solent.
Per idem fere tempus trecenti circiter Dalmatae Hungaricae ditionis equites, adiunctis sibi totidem Albanesiis, Venetorum mercenariis equitibus, quum ipsorum Venetorum
instinctu, tum spe praedae, neglecta induciarum fide ― erant enim inter Hungaros et
Turcas id temporis induciae ― proximos Turcarum fines circa Naronem amnem adorti
sunt. Qui quidem dum ingentem pecorum hominumque praedam securi hostium abducunt,
ab agrestibus, quorum uis magna dolore amissarum rerum e proximis locis
daret, et hostibus non esset contemnendus. Nemo igitur ad hoc aptior uisus
quam is, qui ex eius gentis regulo esset progenitus. Itaque Veneti
adolescentem quendam Alexandrum nomine ad se e regno Neapolitano, ubi id
temporis cum patre in quodam Calabriae oppidulo eorum uictui a rege
Ferdinando attributo degebat, accersunt, mox cum duabus triremibus Lyssum
deuehunt, quem quidem populares magna exceptum laetitia sibi ducem
constituunt. Hic
terrae motu exortas haud quaquam contulerim, sed potius in Gothos, Hungaros, Slauenos, Sarracenos, quae quidem gentes non
modo Docleam, sed et Salonas clarissimam Dalmatiae urbem, multasque alias Illyrici non
ignobiles Latinas colonias fractis Romanis opibus deleuere. Huius praeterea tempestatis
acerbitas Epidaurum quoque euertit, unde quaedam antiquae familiae a Romanis ciuibus
originem ducentes cremata patria ad munitiorem locum commigrauere, in quo haud
multis post annis Polimirum Belum Slauenorum regem, Roma, ubi aliquamdiu exulauerat, in Illyricum a
Leucade praesidio oppidum Turcis redderent, Cephaleniam tamen insulam per bellum
captam tenerent; Turca uero item quicquid in continenti de Venetis coepisset, sibi belli
iure haberet, atque eo die populandi uexandique Venetos tam terra quam mari finem
faceret.
Eodem fere tempore accidit Constantinopoli res mira et rari exempli, atque ob id
literis mandanda, quaeque maxime argumento esset uerum Dei cultum coelitus
infundi, purgatamque uitiis mentem illustrari ac in diuinitatis cognitionem induci. Turca
quidam
adeo accendit, ut statim consilium coeperit de bello cum
Hispano rege finiendo, quo facilius Venetorum iniurias ulcisceretur. Nihil enim regem
latebat eorum, quae Veneti aduersus Gallos in Italia moliti fuerant, Ioanne Laschare, qui
regii oratoris nomine apud Venetos id temporis agebat, omnia Venetorum consilia et callidissime explorante, et ad regem per occultos nuntios deferente. Itaque non modo pacem
cum Hispano composuit, sed etiam affinitatem contraxit, data illi in matrimonium sororis
suae filia. De regno autem Neapolitano, cuius sane possessio, si aut uis
uocat ad se quendam Caesiae sectę, cuius diuus
Franciscus auctor est, sacerdotem, cui scilicet Christiano ritu peccata aperiret. Qui cum
custodum permissu carcerem ingressus esset, in sede procul ab hostio carceris de industria collocata confessionem auditurus considere iubetur. Caesar, quantum temporis confessioni satis esse putauit moratus, educto pugione sacerdotem percutit uesteque exanimati induitur, credens eo habitu custodes decaeptum iri. Iam primam custodiam euaserat,
quum carceri prępositus, caeteris solertior, conspecto homine sacerdotali ueste induto, cuius
tenebant urbes, eripi uolebat, ut etiam a iure
pontificis Francorumque imperio Italia eximeretur, atque imperator Alemanus, quem
quidam Germani principes regem Romanum dictum in imperatorem Christiani exercitus designant, in sua ditione Italiam solus haberet. Vnde quidam Gallus, qui id temporis
Mediolanensibus Francorum regis nomine praeerat, satis urbane in Maximilianum iocatus
affirmauit illum ingentia infirmis manibus semper amplecti, atque ob id et pacis et
belli iura confundere, nec pacta ulla seruare religione, aliisque, ne quid rei gerant, magis
atque ob id et pacis et
belli iura confundere, nec pacta ulla seruare religione, aliisque, ne quid rei gerant, magis
impedimento esse quam ipsum quicquam rege dignum gerere.
Itaque Maximilianus contractis circiter decem millibus peditum equitumque in agro
Tridentino consedit primo tempore Italiam ingressurus. Non enim deerant quidam
Patauinorum, Vicentinorum, Veronensium, Taurisanorum, qui ei hanc expeditionem
suscipiendam odio in Venetos ita suaderent, ut defectionem a Venetis pollicentes certam
spem uictoriae ― adeo mortalibus fiduciam ira attollit
Tertius, Romanus pontifex, abrogato Leoni Constantinopolitano
imperio, eo quod haud recte de religione sentiret, ius Romani Imperii in Francos primum transtulerat, Luithprando Longobardorum rege Ecclesiam Romanam bello uastante, eo maxime tempore, quo ipse Leo urbem Constantinopolitanam aegre a Saracenis
tutabatur, nec sese, nedum Italiam defendere poterat, licet mox, quum centum annos
Romani nomen Imperii Franci obtinuissent, deficiente Caroli Magni genere in Lodouico,
Lotharii filio, id ius in Germanos Leo Octauus,
mature occuratur, totam Italiam sub
imperium eorum breui cessuram, atque infima summis aequatum iri.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber nonus
Veronenses, Vicentini et Patauini
se Gallis subiciunt; Veneti cunctatione hostium seruantur.
Igitur explorato Liuiani consilio in locum aequiorem castra transfert, atque hostem ex improuiso dimicare coegit.
Instructa utraque acie Liuianus cum pedite Italico, qui sane hac tempestate imbellis est,
et leuis armaturae externis equitibus primam Gallorum aciem, cui praefectus
Mediolanensium, Gallicae uir nationis, cum Iacobo Triuultio praeerat, adoritur, atque
ita praelium ferociter iniit, ut Gallos primo congressu loco moueret. Quod ubi rex conspexit,
fere anno posteaquam
Polentanis fide interposita in uincula coniectis eam Veneti occupauerant. Inde Ceruiam,
Fauentiam, Cesenam, Ariminum, et quicquid eo in tractu locorum ad Romanam
Ecclesiam unquam pertinuit, uoluntaria item omnium deditione in potestatem pontifex
redegit. Eodem quoque tempore Alfonsus Ferrariensium dux, Franciscusque Mantuanus
marchio, quicquid Veneti de eorum imperio ad illam diem tenuerant, recuperarunt.
Vrbes item regni Neapolitani pignori, ut supra demonstrauimus, datae pulsis Venetis in
fidem Hispani regis uenerunt. Satis creditur Cretenses
Lodouico Duodecimo, aduersus eum conuocauit, in quo, plaerisque Gallis ob insitam genti religionem huic concilio
aduersantibus, quippe quod non nisi pontifice Romano auctore indici potest, multa et
maxima scelera Iulio Secundo obiecta sunt. Sed quia id temporis quidam Christiani maximi principes, quorum societatem pontifices Romani suis rationibus, ne dicam licentiae,
minime conducere putant, rupto nefarie pacis
foedere inter se simultates exercebant,
non solum sua ipsorum
Padi, qua is haud procul Atria, nobili olim Tuscorum colonia, mare influit,
petunt, atque aduerso flumine subeuntes Ferrariensem agrum inuadunt. Quod ubi duci
Ferrariensium Alfonso nunciatum est, confestim armat suos ― et erant id temporis
Ferrariae quidam etiam Galli milites ― atque hanc manum trifariam diuisam aduersus
hostem educit. Vnam partem populatoribus obsistere, aliam praecludere fugam hosticis
nauibus iubet, cum tertia ipse Venetas naues aggreditur. Itaque praedatoribus partim caesis, partim fugatis,
urbe, quoties signum canendum esset, tuba uteretur.
Porro Veneti cum aliquando Ferrariensium dissensionibus fraeti urbem fraude occupassent, coactu pontificis Romani, quibus diximus conditionibus, praesidium inde
deduxere, urbe Hestensibus restituta.
Iisdem fere temporibus Veneti, hac maritima infelici expeditione in inscitiam atque
ignauiam praefecti classis coniecta ― semper enim apud Venetos res bello male gesta
ducibus adscribitur ― dissimulataque consternatione, terrestres copias, licet hae admodum tenues essent, Brixiam, quae iam
Fuxius, Francorum regis sorore ortus, cui summa
rei Gallicae in Italia permissa erat a rege, iuuenis raro animi simul et corporis robore,
lustrato ad Ferrariam exercitu pergit ad hostem. Hispani, ut sunt insita uafri calliditate,
praelium ex occasione commissuri et Gallos, ut saepe alias fecere, temporis spatio segniores ad dimicandum reddituri, collem satis editum tribus millibus passuum Rauenna
distantem castris coeperant, nec facile aduersarii illos munitionibus sese tenentes aggredi poterant. Itaque Galli, ut in aequum traherent Hispanum, simulant se Rauennam
oppugnatum
paululum, pulsos hostium equites partamque uictoriam esse, pedites Hispanos solos,
ab equite desertos, in acie adhuc stare non pugnandi ardore, sed fugae desperatione.
Quae dum inter suos dux armis insignis agit, telo e tormento ab incerto auctore emisso
ictus concidit, quamquam eo tempore rumor non defuit Castonem a Vasconibus, popularibus suis, per iram interfectum, quos sane segnius signa inferentes pugnamque
remittentes ferro ac uulneribus in hostem redigere coeperat. Porro Vascones, quemadmodum et Hispani, eius ingenii sunt, ut facilius blanda
suis, per iram interfectum, quos sane segnius signa inferentes pugnamque
remittentes ferro ac uulneribus in hostem redigere coeperat. Porro Vascones, quemadmodum et Hispani, eius ingenii sunt, ut facilius blanda oratione quam ui ad officium
impellantur. Sed quia eodem tempore Alfonsus, Ferrariensium dux, cum auxiliis aduenerat, nihil fere terroris Gallis mors ducis intulit, spe metum aequante.
Caeterum Hispani non modo ab equite suo, sed etiam a duce militiae imperito ― nunquam enim antehac exercitum duxerat ―
simul et
utilius uisum est pontificis Romani ac regis Hispani, neccessarii sui, morem gerere uoluntati quam sinere regem Gallum, opibus Italiae adauctum, super caeteros reges
eminere, inuidia, quae animum uehementer mordebat, hac honestatis specie obtecta.
Eodem quoque tempore ad duodecim millia Heluetiorum a pontifice Venetisque
mercede conducta in Circumpadanam Italiam cum filio Lodouici Mauri, cui
Mediolanense imperium Gallorum rex paucis ante annis abstulerat, irrumpunt. Nec
Morini et reliqui Belgae, qui nepoti Maximiliani tunc
ad Istrum in Triballorum agro considet; simulato odio patri blanditur et stationem sibi in Hungarorum finibus concedi postulat.
Interea Selynes, natu ultimus regulorum, magni uir spiritus, cognito patris consilio, insita animo industria haud cunctandum tali tempore ratus aliquem in Thracia locum, Constantinopoli uicinum, occupandum censuit, satis gnarus, qui regulorum sedem regni tenuerit, eum imperio quoque
procul dubio potiturum. Commissa igitur cuidam ex amicis Trapezuntia satrapaea cum
quinquaginta lembis per Euxinum mare enauigat, atque
adempta uiuo quoque tibi regia auctoritate. Nempe regium per se nomen uiribus ablatis uanum
euadere, atque in ordinem facile cogi nulli dubium est.
Hac sententia a rege, simplicis ingenii homine, et qui ex suo animo amicos aestimabat, comprobata, eo magis, quia nihil minus utile id temporis esse quam ciuilis discordia
uidebatur, attributisque Selyni regionibus Turcaici imperii, quae regno Hungarico adiacebant, iubet
eum confestim in prouinciam sibi destinatam proficisci.
secessum, eoque se, annis simul et regendo imperio fessum, priuatam
uitam, ut iam constituisset acturus, conferat Selyne rege declarato. Quod ubi Bazethes
audiuit cognouitque praetorianos ab illo consilio dimoueri non posse, nec ad contrahendos prouinciarum praefectos spacium temporis sibi dari, accusata filii impietate praetorianorumque nefaria proditione, multo auro mulos onerari ac prae se agi Dymamque,
oppidum ad Hebrum amnem situm, deponi iubet. Mox et ipse uehiculo a spadonibus
regis casum miserantibus impositus eodem Achimathis causa inuitus
erat, et specimen dederat moderati regis,
uidebaturque uelle patriis uestigiis insistere.
Caeterum Selynes ueritus, ne pater rei indignitatem aegre ferens prouinciarum praefectos (nempe quos ipse ad praefecturas prouexisset) concitaret, bellumque sibi eodem
tempore a patre simul et Achimathe oriretur, opera Ionae, cuius supra meminimus ― et
erat illi idoneus fallendi locus, quia Bazethes ei maxime fidebat ― patrem iter Dymam
uersus facientem, ueneno clam dato, sustulit, aurumque Bizantio exportatum ad se referri extemplo iubet, eo
essent.
Itaque ubi omnes fidei pignore obligati
sunt,
quam mox nefaria proditione fefellerunt, militibus adscripti sunt; dux in cohortem etiam amicorum recaeptus.
Quo tempore haec in Asia gerebantur, erat apud Selynem uir dignitate primus
Mustaphas nomine, Macedo natione, auaritiae ita deditus, ut nihil fere esset apud ullam
gentem tam sanctum, quod ille oblato precio non contemneret. Qui quum animaduertisset Selynem his ualde infensum esse, qui
Erant autem apud Selynem sex
fratrum, qui iam decesserant, liberi, qui quidem in fidem eius sese permittentes, acceptis in Asia latis ad uictum cultumque agris, perinde ac caeteri regis amici ac purpurati
eum fide satis integra, et ob id securi, comitabantur. Horum domos milites regis eodem
tempore ita complexi sunt, ut nemo inde elabi posset. Itaque comprehensi omnes
eodem temporis momento iugulantur, regioque funere honestati Prusae Othomanorum
sepulchris illati sunt. Et quoniam hoc quoque non omittendum putarunt, qui rei gestae
interfuerunt,
in Asia latis ad uictum cultumque agris, perinde ac caeteri regis amici ac purpurati
eum fide satis integra, et ob id securi, comitabantur. Horum domos milites regis eodem
tempore ita complexi sunt, ut nemo inde elabi posset. Itaque comprehensi omnes
eodem temporis momento iugulantur, regioque funere honestati Prusae Othomanorum
sepulchris illati sunt. Et quoniam hoc quoque non omittendum putarunt, qui rei gestae
interfuerunt, ferunt Cichanis filium, ad quem iure gentium regnum spectabat ― nempe
Cichanes Bazethis liberorum natu maximus fuit
unde aufugerat, poscit papyrum, conscriptisque ad Selynem
codicillis rogat, ut libros suos, quorum ingens numerus fuit, cum omni suppellectile
quibusdam in Asia sacerdotibus tribueret, familiamque suam incolumem esse pateretur.
Ferunt Selynem lectis Corguthis codicillis lachrymis non temperasse, suisque iussisse, ut
eum mitissima morte, et citra ullum doloris sensum, si id fieri posset, necarent. Itaque
milites, quibus necandi Corghutis negocium datum erat, instructo conuiuio large epulati
cum regulo eius mentem uino, quantum potuerant, alienarunt; mox sopitum
apud Turcas geruntur, anno humanae salutis
quingentesimo decimo tertio supra millesimum Iulius Secundus, pontifex Romanus,
moritur, quum decem annos in pontificatu uixisset. Qui ubi sensit se supremis appropinquare, iamque mortalitatem expleturum, conuocatis cardinalibus, qui id temporis
Romae aderant, hortatur eos, ut patrimonium ecclesiasticum curae habeant, de corruptissimis sacerdotum moribus emendandis nullam prorsus faciens mentionem, quasi magis
opibus quam sacerdotum sanctimonia res Christiana staret, nec satis constaret sacerdotum nomen, quum ob multa alia
Nihil enim paci ac
priuatae publicaeque utilitati magis aduersatur quam principum multitudo, quippe quam
merito belluam multorum capitum eruditi appellant.
Lodouici Tuberonis Dalmatae abbatis
Commentariorum de temporibus suis
liber decimus
tribus millibus equitum uix dimidia pars effugere,
coeteri partim caesi sunt, partim gurgitibus hausti, dum inconsulta consternatione acti in
transitu Valdani amnis uadis aberrant, nihil praeter hostem caeci pauore metuentes.
Nec in Italia interim Galliisque res quietae erant. Quae ut suis temporibus reddantur, his rebus coniungendae sunt: et ita, quae in diuersis, Christiani praesertim orbis,
regionibus gesta sunt, commemoro, modo ea digna cognitu uideantur, ac si unius ciuitatis res perscriberem. Lodouicus Duodecimus, Francorum rex, existimans Iulii pontificis
urbe, ab omnibus principibus, qui genere ac diuitiis clariores erant, excessum sit, partimque Venetias sese recęperint, partim Veronam abierint. Eo sane hi maxime profecti
sunt, qui et Venetorum imperium, nobilitati aduersum, auersati sunt, et eorum fidei
parum credebant. Id autem temporis Veronam Maximilianus praesidio tenebat.
Hae sociorum clades Bartolomaeum Aluianum, Veneti exercitus ducem, Patauio inuitum extraxere, atque cum manu, qua urbem tutabatur, hosti obuiam ire coegerunt.
Itaque quum multis praeliis inter se factis non modo
finierat nefarius homo, quum uniuersi simul clamore ingenti
sublato regem eum appellarunt. Ille uero hoc nomine insignitus statim multitudinem, quo
facilius regi posset atque imperata facere, in ordines distinxit, cuique ordini sua signa
attribuens. Et quia uetus miles erat, pro temporis angustia aliquantum signa sequi et
ordines seruare docuit.
Sed ne, dum ipse suos militaribus institutis assuefacit, nobilitas
collectis uiribus agrestes impetu facto adoriretur priusque eos dissiparet quam illi militaria
uiribus agrestes impetu facto adoriretur priusque eos dissiparet quam illi militaria
facere coepissent, aduersus Stephanum Botherem iuniorem, Thibiscensium praefectum,
cum copiis suis proficiscitur, ratus illo duce superato totam nobilitatem consternatum iri.
Porro Stephanus, id temporis cum parua manu in Thibiscensi agro ad uicum
Nadlacum agens, haud procul aberat ab agrestium castris, opperiebaturque, quid illi in
tanto motu animi haberent consiliique capturi essent, non nisi lacessitus pugnam
initurus. Itaque ubi animaduertit
Petrum Rhauosdium, Nicolaum Tornaeum. Ex quibus Caicium praesulem palo in uiscera eius adacto trucidarant, quamquam ferunt hunc antistitem ob libidines et stupra
foeminis per uim illata meritas dedisse poenas.
occasio inde colloquii inter imperatorem et Hungariae
regem nata; Vladislauus cum fratre Sigismundo, Poloniae rege, Viennam ad
Maximilianum imperatorem ascendens, affinitate cum Austriacis iungitur; Budam regressus paucos post menses diem obit.
Turcas infestat, Caualam arcem obsidet, cum
dedecore et damno fugam arripit.
apud Turcas nulla est:
nempe omnes Turcae aut ex captiuis, aut ex emptis mancipiis fiunt. Nec ignoratis ipsos
Turcas nullas unquam terras, nisi quas prius crebris incursionibus uastando solitudinem
fecerunt, occupasse, atque omni nobilitate extincta imperio suo adiunxisse. Vnde hac
tempestate neque Thracia, neque Illyricum, neque Macedonia ullum Turcaico imperio
militem dare potest, quippe omnes hae regiones rarissimis pagis habitantur, solisque
seruitiis a solitudine uindicantur. Scitote igitur, milites, eos omnes, quibus Selynes
in
fugam coniectum, petit Taurim urbem ad Araxem sitam, sedem nunc regni Armeniae,
nec multum ab eo loco, in quo pugna commissa fuerat, distantem. Vrbem hanc puto
Artaxata antiquis uocitatam, atque Domitio Nerone Romanis imperante a Corbulone
deletam, deinde post longa tempora a Machomethanis regibus ita instauratam, ut in
amplissimam creuerit ciuitatem. Sane illam magnitudine ac incolarum frequentia
Hadrianopoli conferunt. Vbi quum triduum moratus esset, subiit eius animum suspitio,
ne scilicet Ismahel simulata fuga abesset, pugnaque repetita
permiserunt. Alii Selynis fidei parum credentes ultra Euphratem
refugere, atque ad Ismahelem sese contulerunt, rati illum nobilibus uiris profugium esse,
utpote beneficiis ac munificentia notissimum, Selynem uero nulla mansuetudine humanitateue praeditum omnia serua et subiecta sibi uelle. Erat id temporis iisdem in regionibus regulus quidam, Alaudolam populares uocabant, qui sicut caeteros circa regulos
opibus, ita et animo superabat. Qui quidem uocatus Selynem adire renuit, confisus tum
asperitate locorum, quae incolebat, tum copiis suis ad iustum fere exercitum accedentibus. Ad
Turcis ualde infestos oppugnaret.
coniurant. Cur enim sacerdos curandis
sacris constitutus, qui in ocio aetatem agit, quippe qui nusquam e cubiculo prodit, uerum
in sella aurea residens puluillis purpureis innixus ne hyberni quidem solis patiens, quasi
animal epulis destinatum sese intra septa saginando, regnum potius temperaret quam
milites, sine quorum armis, sudore et sanguine neque imperium ampliari, neque tutum
reddi queat? Itaque misso ad caliphem nuntio iubent illum sacra dumtaxat
capescere, uetito eo pro imperio quicquam de caetero agere. Extorto
is statim post hoc praelium se urbemque Heliopolim in ditionem Turcaicam permiserat constituit uti uictoria, quum praesertim Damascus quoque in uoluntariam concessisset
deditionem. Itaque Damasci aliquot dies in reficiendo exercitu moratus ― et est urbs aedificiorum magnificentia, coeli temperie ac salubritate, simulque soli hubertate, fontium fluuiorumque amoenitate, fructuum copia nulli in tota Syria secunda ― Gazam contendit,
praemisso cum parte copiarum Sinone Macedone, qui, prius quam ipse eo accederet,
urbem aut ui, aut uoluntaria deditione in
suis
imperarent uerbis, ut ocyus quadraginta longas naueis, partim triremes, partim dyerotas,
deduceret, atque remigibus ac militibus instructas ad Pelusiacum ostium mitteret, ut inde
Nilo flumine eo subirent, ubi Turcaica castra collocata esse cognouissent, atque ita, si
fieri posset, eodem tempore a terra simul et amne terror Cercassis incuteretur. Non enim
Selynem
Selynes uideri
uolebat, et quia, ut fortis est armatum hostem persequi, ita magnanimi inermibus
parcere. Velim Christiani hanc Machomethani hominis mansuetudinem in expugnandis
urbibus imitarentur, quorum plaerique, quum urbes ui capiunt, non modo caedibus ac
direptionibus non temperant, sed etiam ubi egesserint omnes deuictorum fortunas, in
pudicitiam foeminarum, ne religione quidem sacris parcentes,
impii homines impetum
faciunt, putantes tum maxime se uictoria egregie usos, quum eam inhumana
Alterum enim ueluti sui quisque animi bonum
sibi uendicare potest, alterum sine aliena opera, labore et sanguine parari nequit.
Lodouici Tuberonis abbatis Dalmatae
Commentariorum de temporibus suis
liber undecimus
erant, occulti a tergo illis considerent, et ubi signum consurgendi accepissent, hostes, sublato quanto maximo clamore possent, inuaderent. Ipse
paulo ante lucem iubet puellas et coeteras iuniores mulieres choreas extra urbem ducere,
atque in conspectu Turcarum audacter pergere, affirmans se in tempore auxilio affuturum. Turcae nondum scalis effectis ab his, quibus id negocii demandatum erat omnis nempe
conatus sine scalis uanus omnino futurus uidebatur ― conspecto puellarum
choro, et iam lux
traiicit; cum
Hungaris pacem renouare cupit; quam contemnentibus bellum minatur; deplorandus
illius temporis Hungariae status; luxuria, inertia, discordia, aerarii inopia, et regis contemptus; Turca mendaci rumore suos ad hoc bellum exasperat.
duorum Hungariae nobilium uirorum
indigne a quodam Boëmo in rixa subito exorta interemptorum. Quorum caedem, quum
rex ulcisci deberet, ne Boëmos gentem bellica uirtute illustrem sibique deditissimam ab
se alienaret, inultam esse magna Hungarorum consternatione passus est, tametsi humanissima et tempori conuenienti
oratione caedis auctorem sibi condonari a principibus,
qui illi perduellionem iudicaturi erant,
contenderit. Atque iccirco sunt, qui credant
Hungaros
putarent,
omissa interim Asia exercitum ad fines Hungaricos inuadendos admouendum,
Taurunumque ac Sabactium, oppida in finibus Turcaicis sita, oppugnanda, affirmantes
sibi ex perfugis Moesis satis cognitum esse his oppidis omnia deesse, quibus uim hostilem
arcerent. Ea nempe erat id temporis Hungarorum, qui regis aetatem regebant, quum
publice, tum priuatim auaritia, ut praeterquam quod a regio questore praesidiis locorum
omnia maligne praeberentur, ipsi etiam praefecti haud paruam stipendii militum partem,
nullo regiae censurae ob regis aetatem respectu, interuerterent.
amoto hostili metu permitterent, existimans ea lenitate ac
clementia et sibi apud Hungaros beneuolentiam conciliatum iri, et agrestes in nobilitatem de integro concitari posse. Non enim eum fugiebat inter agricultores et nobiles
magnas intercedere simultates, ex eo iam tempore, quo plebs in nobilitatem Georgio
Scytha duce, ut supra demonstratum est, coniurarat.
scelera ipsorum excusanda
haud omnino infacundi ― nulli Christianorum, quos in potestate posthac, uel fide interposita, habuit, pepercit.
At Hungari ubi accepere Turcarum regem cum ingenti exercitu fines Pannoniae inuasisse atque ad Taurunum castra posuisse, quia pacis modo incuriose id temporis agebant, trepidare coeperunt, pauoreque ac consternatione impediti, nihil, quod salubre
esset, expediebant. Tandem terror instans coegit eos ad consultandum, quonam modo
obuiam praesentibus periculis iretur. Itaque peractis Christiano ritu diuinis rebus regem
armatum de more
at paucis comparentibus; Turcae interea se ubique diffundunt.
pecuniae, sed etiam mutuo accaeptae
exhausimus ― uosmet ipsi uobis nunc consulite. Quum autem status Italiae tranquilior
fuerit, Hispanique ac Galli, quod propediem futurum est, inter se foedus inierint, curae
nobis res Hungarica erit.
Porro id temporis Romanus pontifex iusti exercitus auxilia aere suo conducta et
Caroli Augusti copiis iungenda in Circumpadanam Italiam miserat, eo consilio, ut Galli,
qui tunc Mediolanum tenebant, ex Italia eicerentur, filiusque Lodouici Mauri Sfortiae in
auitum regnum restitueretur. Nam et
intersecat, traiecit, edixitque ut omnes nobiles pro suis quisque facultatibus armis et equis, ac clientibus instructi
Baciam ad se conuenirent. Sane ad sexaginta millia nobilium uirorum, queis equis merere
mos est,
in regno Hungariae id temporis censebantur: inuicta acies, si rectorem idoneum
habuisset, et amor publicae rei curaque concordiae omnibus eadem fuisset.
Est autem Baciensis ciuitas ultra Danubium in Iazigum Dacieque confinibus fere sita,
Sothinensem agrum, Syrmiensi regioni affinem, spectans, adeo huberis
confestim iunxit, copias in
Syrmiensem agrum transportaturus atque e regione Tauruni castris positis collocaturus,
quo pluribus e partibus oppugnationem intentando et maiorem oppidanis metum
incuteret, et Hungaros a ferendo ea parte obsessis auxilio deterreret. Caeterum eo ponte
ui tempestatis deiecto atque amnis rapiditate in Danubium ablato, alium pontem facere
paulo supra Taurunum oppidum instituit, quamquam ea res apud quosdam Turcarum in
religionem uersa est, qui metu, ut fit, interprete censebant nec pontem reficiendum,
Tradunt qui huic spectaculo interfuere, quum Moesi
ablatis secum etiam sanctorum hominum reliquiis urbe excederent, quosdam
Turcarum per ludibrium dixisse Christianos fato quoque functos Machomethanis sacris
iam initiatum iri. Sane erat id temporis Tauruni foeminae cuiusdam corpus lignea arca
conditum, Moesi Illyricique diuam Peticam appellant, quod quidem corpus monachi
Graeci ritus (nam et ipsi Tauruni coenobium, a Moesis olim regibus constitutum, seorsum a Caesiis sacerdotibus tenuerant) Turcarum permissu in curru
militiam more suo exerceant, corporis mollities obest,
quandoquidem, quod apud caeteras gentes turpissimum est, dum sui collatis signis cum
hoste depugnant, reges e castris in aciem non prodeunt, sed in praetorio sedentes euentum expectant, cura bellicae rei ducibus delegata. Quin etiam quo tempore ardor certaminis maxime excitatur, equo regio in compedes coniecto regem castra excedere non
sinunt, censentes neque illum esse periculis obiciendum, quandoquidem imperatore
adempto uel uictor exercitus turbari et in fugam conuerti facile soleat, neque rursus ei
fugae
nullo obsistente capti.
nationis uitio parum admodum curans, quid de se homines sentiant, de religione lucrum sectari in animum induxerat, ne discederet ab eorum instituto, qui nimia pontificum indulgentia omnia uenalia
Romae semper habuere.
Quo scilicet tempore a Boëmis maxime, ut est ea gens liberioris linguae, et ecclesiastico luxui aduersa, cauponari magis pontifices quam e sacerdotali integritate pontificatum gerere dicebantur, et Christi altaria nummulariorum mensae
appellabantur. Proinde nihil magis pontifici curandum est, in quem
Huic pontifici Hadrianus quidam, praesul Dertusanus (ea est Tarraconensis
Hispaniae ciuitas) et Romanae Ecclesiae cardinalis, absens suffectus est tanta Italorum
cardinalium concertatione, ut uix manibus in comitio clausi temperarent, dum sibi
quisque pontificatum ambit. Itaque magna pars eorum maluit suffragio suo externo
adesse quam suae gentis competitorem in fastigio sibi negato conspicere. Tanta plane uis
inuidiae est, qua naturae uitio animus humanus multo uehementius in ciuem quam in
* inscriptiones:
Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de temporibus suis (liber
primus) MAK: Ludovici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de
rebus, quae temporibus eius in illa Europae parte, quam Pannonii et Turcae
eorumque finitimi incolunt, gestae sunt libri undecim (breuius
Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de temporibus suis liber
primus) gg1
abbatis Commentariorum de
rebus, quae temporibus eius in illa Europae parte, quam Pannonii et Turcae
eorumque finitimi incolunt, gestae sunt libri undecim (breuius
Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de temporibus suis liber
primus) gg1: Ludovici Tuberonis Patritii Ragusini de Cerua, et
abbatis Melitensis Ordinis S. Benedicti Commentariorum de Temporibus suis (liber
primus) Z: Ludovici Tuberonis Patritii
(breuius
Ludouici Tuberonis Dalmatae abbatis Commentariorum de temporibus suis liber
primus) gg1: Ludovici Tuberonis Patritii Ragusini de Cerua, et
abbatis Melitensis Ordinis S. Benedicti Commentariorum de Temporibus suis (liber
primus) Z: Ludovici Tuberonis Patritii Ragusini, et abbatis
Congregationis Melitensis Commentariorum de temporibus suis (liber primus)
Z1: Ludovici Cervarii Tuberonis patritii Rhacusini
Tuberonis Patritii Ragusini de Cerua, et
abbatis Melitensis Ordinis S. Benedicti Commentariorum de Temporibus suis (liber
primus) Z: Ludovici Tuberonis Patritii Ragusini, et abbatis
Congregationis Melitensis Commentariorum de temporibus suis (liber primus)
Z1: Ludovici Cervarii Tuberonis patritii Rhacusini et abbatis
Congregationis Melitensis Commentaria suorum temporum (liber primus)
r
Patritii Ragusini, et abbatis
Congregationis Melitensis Commentariorum de temporibus suis (liber primus)
Z1: Ludovici Cervarii Tuberonis patritii Rhacusini et abbatis
Congregationis Melitensis Commentaria suorum temporum (liber primus)
r
1
2
Z
** post
incitante exp. caeterum Deo abnuente nihil posse agi humanis
consiliis aduersus reges, quum saepe alias, tum eo tempore maxime declaratum est
M: deest in Kg: habent
AZr
97
se inuenisse uiam Rhacusanae obsidionis soluendae.
Communicato consilio, modoque agendae rei composito, collaudantur Diocleates,
praemiorumque spe, pro fortuna, quae tunc erat ciuitatis, onerati, promissi
fidem praestare maturant, tempori insidiandum rati. Tuto igitur aditu impetrato,
uinum Slauinis leui pretio de industria addicunt: quos ubi cibo uinoque
grauatos, nullamque pro castris stationem hosti obiectam Diocleates conspiciunt,
nempe eo die et Rhacusanos
etiam
supplicii paene exactoribus. Ferunt enim quendam, cuius fratris filius
coniurationis damnatus erat, purpurea ueste indutum in foro inambulasse, dum
de coniuratis poena caperetur.
Iisdem fere temporibus, ager Epidaurius, addita Vitalia, et tota regione,
quae ab aquae
praetores
mittere, qui insulanis ius dicerent: quos cum uiderent, Pharenses
praesertim, regendis populis minime idoneos, utpote iuris dicundi literarum
inscitia imperitos ― Rhacusani enim soli paene mercaturae per ea tempora
dediti erant, pauci admodum literis, quae nunc quoque perrarae sunt
Rhacusae, dabant operam ― ad hoc, quum audirent, Canalensem agrum, inique,
et per summam iniuriam ueteribus possessoribus ereptum, adeo consternati
plerumque usu uenire solet, ut, qui hostem alienis armis uincere nititur, iisdem
se ipse superetur; nec multo leuius uictori, quam uicto accidat. Quod quidem
patrum nostrorum aetate, Illyricis, Thracibus, Macedonibus, et Graecis, his uero
temporibus Italis euenit. Quoniam alii, dum Gallorum ope, alii Hispanorum,
aduersarios suos oppugnant, omnes externum iugum subiere. Atque haec seruitus,
quanquam Rhacusanorum animos infregit, attamen, quantum de dignitate demsit,
tantum
habere fatemur, metus ne
acerbiora his quae diximus pati contingat fouet, non ratio
approbat. Sustinemus enim mala et dissimulamus ne peiora
subire cogamur. Praesentes nostras erumnas breuiter
recensuimus; iam aliorum quoque calamitates cursim
perstringemus.
Omitto superioribus temporibus ista omnium
Antichristorum impiissima natio quot regna Christianis
abstulerit, quot prouincias, quot oppida sibi subdiderit,
ecclesias euerterit, aras prophanauerit. Quae, quoniam
plus quam satis nota sunt omnibus, non est necesse nunc
repetere. Olim fleuimus, olim lamentis
mutuis itaque odiis flagrantes
Dei aduersum se iram prouocant. Ecce non multo ante in
Italia bellatum est; adhuc Ausoniae campi externorum
domesticorumque cruore madent, nunc iterum inundandi nisi
praesentis furoris motus opportuno pacis interuentu
compescatur. Quod si paulo anteacti temporis, quando in
Italia pugnatum est, caesorum cadauera numeremus, nonne
exclamare licebit:
supplicio. Nunc autem maxime expedit ut omnes pariter ad
concordiam reuocare studeas, ad ineunda pacis foedera
compellas, ut ipsi illa odia, illum furorem, quem in
professionis suae consortes conceperant, in Maumetanam
belluam, toti ecclesiae formidabilem, simul effundant.
Non est huius temporis (mihi crede) domesticarum iniuriarum
meminisse nec inter se depugnare uelle, ne forte apologo detur
locus muris et ranae. Apologus muris et ranae Dum enim
medio in lacu rana murem sibi alligatum in ima trahit ut
mergat et mus in sublime nititur ut euadat, miluus illis
sanctiendum pacis foedus coges et omnes pro orthodoxae fidei
gloria ad expeditionem aduersus infideles assumendam
solicitaueris atque interim periclitanti Pannoniae opportunum
auxilium extemplo mittendum curaueris. Nihil ecclesiae
tuae salubrius, nihil tibi laudabilius, nihil Deo gratius hoc
tempore efficere potes.
Azahel tamen, frater Ioabi, ab Abnero interficitur. Azahel uidens Deum
designat. Multi enim fidei oculis uident Deum, sed uoluptatibus superati pręcepta
fidei non sequuntur. Hos Abner, id est diabolus, in ęternum trahit interitum, si in
tempore non se correxerint.
Sepelitur in Bethlem, id est in ecclesia tanquam fidelis. Quia de occultis
ecclesia non iudicat,27 licet ille Dei iudicio damnetur.
Ioab reuertitur in Hebron, id est fidelis post carnis uel diaboli pugnam uictor
ad
interpretatur fortitudo. Dauid sepelitur in arce Syon, quę
interpretatur speculatio. In illis enim habitat Christus, qui diuinitatem eius
contemplantur et in homine Deum adorant. Dauid regnauit annos XL. Sed Christus
in terra uersatus est annis XXXIII, quia longiora sunt Legis ueteris tempora quam
nouę, quę data est in fine sęculorum.
(Epilogus)
Sic mihi Dauidis historiam quam carmine complexus sum, exponere libuit.
Siquis huic Scripturę
magis congrua monstrauerit, eius sententię
adhęrere non me
qui non modo nemini noceat, sed et prosit omnibus, sitque
quod pessimus extiterit amicos tamen habuerit bonos, sicut de Traiano dictum est, quo magis odio quandoque fuerit qui rem publicam peioris uite hominibus commendauerat quia melius est unum malum pati quam multos. Nam et gladio barbarico et scurre manui barbare non solum in bello, sed et belli tempore nunquam pepercit, nec est mirandum, quoniam et a clarissimo genere oritur et bene nutritur, et ut aliquid Tu adhuc tenellus cognoscas et eo ocius, quamuis sis illustrissimus, illustrior
fias, mi princeps, incitamento uirtutis
Fredericus dux,
Fredericus dux.
unus uisus, qui impetus barbarorum comprimere potuit tuerique Italie libertatem posset, consilio sciret, animo uellet, oblitus rerum aliarum totus intentus ad omnium
astronomie commentaria et diuine scripture eloquia adeo didicerat et edocuerat, ut nescias eloquentie ne plus inuenias et doctrine, an religionis et sanctimonie in eo cumulata omnes
nature uires, et uirtutum dogmata iamdiu nostra tempestate uidimus ut qui difficile in uita a rebus minus quam bene gestis quod non humano ingenio, sed diuino tribuitur, oberraret. Tanta pacientia et animi temperantia fuit ut in rebus aduersis sese nunquam summiserit, neque in prosperis elatior quam opus est extiterit. Cesari namque Valentie
in eo cumulata omnes
nature uires, et uirtutum dogmata iamdiu nostra tempestate uidimus ut qui difficile in uita a rebus minus quam bene gestis quod non humano ingenio, sed diuino tribuitur, oberraret. Tanta pacientia et animi temperantia fuit ut in rebus aduersis sese nunquam summiserit, neque in prosperis elatior quam opus est extiterit. Cesari namque Valentie duci Vafro, admodum rubor est dicere, Alexandri Romani pontificis filio, potentia patris freti, non ingenio aut uiribus suis eum e regno pellenti cedere sciuit,
rexit, sed coluit et obseruauit. At quid dicam de sua castissima coniuge Isabeta
Isabeta, coniunx Guidobaldi ducis.
quam qui non laudet, non efferat, non admiretur, bonorum morum et uirtutum parum amicus haberi poterit nostris temporibus, et huic etati ingratissimus iudicabitur. Huic est optimi maximi dei comitas, in Christum et pauperes immensa pietas, in omnes deos precibus assiduis pura sanctitas ut non mortalis femina, sed dea uideatur et iudicetur quam nihil aliud est laudare nisi eius laudes proferre non posse.
militie ducis Vrbini Francisci Marie Filium, Feretreidos Liber Primus.
Cupit ut fiat Romanus Caesar.
nemora errant hii semper requiemque petentes
credite, Pierides, ego uera fatebor
Mores optimi poetae.
ego nunc ueni, ut referam tibi quod cito celsus,
magnum decus his et gloria magna
Poetae clari sunt apud deum.
simplicitas, nullis obnoxia curis,
aurata cythara cum pectine eburno,
natus nobis est aurea proles
preditam qua suis incolis abunde alimenta suppeditet, etiam si interim non pręseferat. Quod genus frugum non ferat? quarum arborum non patiens est? quę quidem, cum alibi alię felicius proueniant, hęc regio nullum genus fastidit, pari fertilitate omnes fouet nutritque. Cęterum omitto, cęli temperiem, aeris salubritatem, pascua letissima, venationes, aucupia, aliaque plurima huiusmodi; venio ad maritima loca, omnia omnium marium littora situ amenitateque sua longe superantia. Nam quid natura iucundius excogitare poterat, non video, cum videas tot montes, tot fruticantes
illi maria omnia pateant, solę portus Sibenicensis angustię placuerint. Iam vt ad propositum reuertamur: numquam eo mari siue retia, siue hami frustra extrahuntur: et ęque se aliquis fuscina exercere media luce potest, ac in syluis venabulo. Nec vnquam vlla tam sęua maris incumbere poterit tempestas, si vel tota Aeoli cohors facta seditione sydera Adriatico miscere conetur, te a solatio piscaturę prohibere valeat; presertim tot inter promontoria, tot valles, portus, sinus, euripos, anfractus, secessusque placidissimos malacissimosque. Ad quę loca omne genus marini pecoris tunc,
nisi parvum aliquod honoratum munus, quo ille suum te
tributarium agnoscat. Promitto tibi cesaris nomine, omnia tua tuta fore, et super his a
caesare ipso te confirmatorias literas accepturum.
Tum mihi undique angustie erant, et quid ad ea responderem, ex tempore vix in
mentem veniebat. Collegi tamen me et annuente numine recusavi (ut debui) me cum eo ullo
modo foedus initurum. Unde quamprimum equites aliquot et mille pedites, qui nominantur
martolossi ex istis nostre religionis hostibus, mea invadere caeperunt,
tamdiu ad quatuor fere menses domo absum, relictis oppidis meis et arcibus non
satis munitis bombardis, sulphure, aliisque bellicis instrumentis ad propugnationem
ipsorum credens fore, ut citius reverterer.
Que quidem omnia si hic mihi nunc adessent parata, ea tempore adhuc mittere
nequirem, et si solus ipse eo redire velim, quotidie equitando vix per unius mensis
spacium pervenire possem (distat enim hinc illa patria ultra centum Hungarica milliaria)
eoque minus si bombardas et eiusmodi bellicas machinas curru mitterem. Et
orsus
ire pedem.
Francisci Iuliani, uiri sane tum in litteris eminentissimi, tum in moribus continentissimi, erga laudatissimam uitam ac probatissimos mores Marci Maruli nostri dignoscendos, illinc uero promptitudinem animi tui erga Iulianum obsequiosissimam, uisum fuit non absurde uobis ambobus uno tempore eodemque liberalitatis officio moremgerere, Maruli parentibus ac amicis satisfacere, posteros quoque pro uirili mea munificentius demereri. Marulianam igitur uitam, quam diucius a me efflagitaueras, licet breuissimo folio coarctatam, in amplissima tamen uolumina ac numerosa exempla
gloriosae Virginis et diui Domnii, Petri, apostolorum principis, discipuli, nominibus consecratum, a templo in celulam se conferebat. In quo diuinis oficiis continuo assistebat, ingressu primus, egressu ultimus; diuina officia nunquam prętermittebat. Carnibus minime uescebatur. Quicquid sibi temporis a sacrarum vacatione rerum supererat, id totum studio et litterato ocio imparciebatur. Misericors, pius, omni laudum genere cumulatissimus erat. Pauperibus quicquid poterat, mendicis et egenis, illius euangelci memor: Nesciat dextra, quid facit sinistra, profusissime
rectaque cum
caeteris Asiaticae militiae hominibus Cayrum proficisci. Praeterea classem
quattuor triremium Alexandriam misit. Interea dum apparatus isti in itinere
sunt, Solymani fortuna, Othomanorumque per tot curricula temporum continuata
foelicitas, Regem amplius uexari passa non est, absenti sine ullo dispendio
bella conficiens. Quippe qui ad nos heri Constantinopolim uenerunt, hi in
itinere uiginti dies consumpserant, Aegypti prouinciam
Christiani sunt, sed scismatici. Inter eos aliquando
Princeps fuit, quem Voieuodam appellant, Dragulus nomine, uir acer et
militarium negotiorum apprime peritus. hic non solum sua egregie tutabatur,
sed Turcarum fines hybernis temporibus, ut plerunque fit, glacie concreto
Danubio aggrediebatur, eosque igni, ferroque uastabat. Qua re Mahumetes
abauus Solymani, qui in praesentiarum Turcis imperat, permotus, ut iniurias
ulcisceretur, Danubium transiens
institueret, aut Valachis
eligentibus confirmaret. Addit insuper, ut quotiens Constantinopolim uenire
iuberet, id sine mora, uelut aliarum prouinciarum praefecti, faceret, quo
factum est, ut pene subditi Turcis effecti sint. Tempore uero procedente
Turcarum Rex Belgradum capit. Basarabas Valachorum Princeps (quem ego dum
apud Valachos agerem, priuatum noui) relicto post se septeni filio moritur.
Huic Turca principatum defert, tutores qui rem
suscipiunt, Comes
Seposiensis ad sua redit. Sed semper praesenti statu Valachi non contenti
alterum quaerunt. nam expulso ab Rege Turcarum Voieuoda misso, in locum eius
alium sufficiunt. Quod quamuis grauiter Turca tulerit, tempore forsan ita
suadente non aegre ferre dissimulauit, moxque oratorem cum.ccc. equitibus
Vaalchiam destinat, ad Principem recens electum insignia Principatus mittit,
clauam ferream, uexillum, quo in bello omnes Praefecti,
Caeterum Turcarum rex metu defectionis Aegypti liberatus,
expeditionem in Valachos parat. quo si Rex profectus fuerit, actum esse non
solum de Valachis, Moldouitisque, quod Dacas appellatos superius dixi, sed
procedente tempore de Vngaris, Polonisque plerique arbitrantur, quippe cum
nullos apud Vngaros apparatus, quibus tanto Principi restiterent, cernant.
Si uero quempiam ex suis miserit, Transyluanis uoletibus, Moldouitisque ad
id
o benignissima et magis quam dicere sufficimus gratiosa beatissima uirgo Maria, humili deuotione deposco, tuis apud omnipotentem filium tuum precibus uires mihi obtineas, ingenium exacuas, labia mea soluas, dicendi uim corrobores, ut pientissima eius interueniente largitate, quanta ipse priscis temporibus notatu digna peculiaria munera Slauonico generi exhibuerit quantaque magis in dies conferre non desinat, in tam ampla uirorum corona felici nec non et ueraci stilo breuiter referam et concinne.
Amplitudinem et nobilitatem generis,
Primum
Cur Alexander Magnus Graecus fuisse perhiberetur, praecipue a barbaris.
quod, quum ob antiqua Graecorum cum orientalibus praelia Graeci ex omnibus Europae populis magis eis innotescerent, omnes occidentis uiros Graecos esse iudicauerunt, quemadmodum et hisce nostris temporibus Graeci et Thurcae et omnes passim orientis populi uniuersos catholicae fidei occidentalis orae uiros Francos esse arbitrantur. Sed ad Histros mea nunc uergente oratione
Et Histri sunt Slaui.
mirari satis nequeo Blondi Foroliuiensis
eis aliquando imperasse non dubitamus, peculiariter Macedonum gentes esse perhiberi, quoniam Thraces, Myssii ac Illyrii eiusdem generis eiusdemque sermonis, sicut et modo sunt, cum Macedonibus exstiterunt. Macedones ergo, sicut et Histri, Thyrae sunt posteritas, tametsi, per quos aut quo in tempore simul cum multis aliis nationibus ab eo descenderint, minime ualuerim reperire, quamquam (quemadmodum papa Pius
uel potius hi tres fratres horum sibi populorum potestatem usurpantes sua eis cognomina contulerint, ut a Czech eorum lingua Czechi, quos Bohaemos dicimus, a Lech autem Lechi, qui nunc Poloni, a Rhus autem Rhuscii, qui et Moscouitae dicuntur, sint appellati. Sed, an aliquando priscis temporibus potentissimum
hoc uirorum genus per tot amplas in unius linguae comertio prouincias diffusum uno nomine fuerit appellatum, minime audeo diffinire, uariis tamen nuncupationibus tum a Graecis, tum a Latinis eos recenseri facile est demonstrare.
usurpant, in caeteris, et sacris et prophanis, propria literarum elementa, quorum Cyrillus
Cyrillus
auctor esse dicitur, habentes Dalmatarum sermone (quemadmodum ego ipse expertus sum) utuntur. Duodecim igitur nominibus Thyrae olim posteritas nuncupata, nostra hac tempestate unico recentiori uocabulo, ex gloria deriuato, ignoto auctore insignitur, sic quod, qui prius uarietate cognominum differebant, a Slaua, quod apud omnes has nationes gloriam significat, Slaui quasi gloriosi dicuntur.
Slaui dicuntur a Slaua, quae Gloria significat,
dimicare consuetis locutos fuisse non uerearis. Stelicon uel (ut Platina inquit)
uir strenuissimus bellorumque Sabellico teste
uastauit. Quod, quaeso te, maius apertiusque aemulationis auctorum erga aduersarios testimonium afferri cupis, quam a tanto uiro unum eundemque populum imbellem et ignauum dici et tamen ueritate urgente fortissimos et natura pugnacissimos magnaque bellandi consuetudine ualde probatos uiros eadem tempestate paribus copiis ab eodem populo frequenter superatos fuisse fateri? Non enim casu aut ignauia, sed uirtute tot de ferocissimis hostibus uictoriae acquiruntur. Quapropter rectius naturam Vandalorum scrutatus Isidorus
Quapropter rectius naturam Vandalorum scrutatus Isidorus
Augusti Dalmatae ex filia nepotem exstitisse. Post translatum demum ad Germanos imperium Carolus ac Sigismundus et Vinceslaus, Slauorum genus ex Bohemia nacti, ut papa Pius
translatum demum ad Germanos imperium Carolus ac Sigismundus et Vinceslaus, Slauorum genus ex Bohemia nacti, ut papa Pius
appellatas ecclesiae Romanae dono dedit.
Mathildis ex genere Bohemorum patrimonium s. Petri ecclesiae Roma. dono dedit.
Libet solum Sigismundi Polonici regni
Sigismundus rex Polonorum uictorisissimus.
nostra hac tempestate habenas modestissime ac felicissime moderantis reminisci, qui ualidissimas Tartarorum copias Tamburlani ac Batti auspitiis, quemadmodum Vicentius Belluacensis
Princeps Turcarum magni ducit Slauos.
ut fere omnes sui exercitus praefectos ex eis statuat phalangemque uiginti millium fere uirorum ad suae salutis tutelam ex Thracibus ac Macedonibus Illyriisque decernat. Experientia enim compertum est, his praecipue infelicissimis nostris temporibus, Othomani posteritatem Slauorum aciae regna superare, imperia obtinere, munitissimas urbes expugnare, euertendo Romano imperio incumbere orthodoxamque religionem, nisi omnipotentis dei manus suppetias attullerit, destruere et pessundare. Veneta res etiam, praesertim per aequora, hoc
paternum regnum est assecutus, ac per Argonem, (152) Pleurati filium, ipsiusque coniugem Theutam, quae (sicut diuus contra Iouinianum inquit Hieronymus),
fudit, ut egre pars dimidia superfuerit?
Centum milia Alemanorum cesa circa Lacum Benacii,
Quid demum diceret, si duas legiones Illyriorum
sena milia militum habentia Martiobarbulos dictas tanti momenti esse cognouisset, quod longo tempore constat per eos omnia bella strenuissime confecta fuisse usque eo, ut, dum Dioclitianus et Maximianus ad imperium uenissent, (quemadmodum Vegetius refert)
auctoribus commentarios in suam linguam transferendo. Is enim, ut patrium idioma (Sabellico teste)
de Ita. illu. in tractatu de Histria. (168)
Hieronymusque Priboeuius Pharius, germanus meus, ambo praedicatoriae familiae, cum Ioanne Arbensi ordinis diui Benedicti ac Paulo Paladino Phario, de quo infra mentio fiet, qui literarum monumentis perhennem sibi
gloriam uendicauerunt. Exstant nostra hac tempestate in humanis magni nominis uiri Thomas Nigro Spalatinus et Simon Begnius Iaderita ac Vincentius et Dominicus Bucchii Catharenses ordinis praedicatorum, qui plurima catholice fidei archana suis scriptis illustrauerunt, necnon et Federicus Grisogonius Iaderita et Hieronymus Atticus
Ioannes Arbensis, Paulus Paladinus, Thomas Nigro, Simon Begnius, Vicentius et Dominicus Buchii, Federicus Grisogonius, Hieron. Atticus, Hannibal Lucius, Petr. Hectoreus, Michael Peregrinus, Andronicus Tranquillus, Georgius Bixantius, Fran. Niconitius.
Fuere et alii priscis temporibus ex Dalmatia probatissimi uiri, Caius uidelicet et Ioannes quartus summi Pontifices,
Caius et Ioannes Quartus summi Pontifices.
alter quorum (quemadmodum Platina
XXXII fratres ordinis praedicatorum martyres.
Pro quorum sanctitatis ostensione (quemadmodum in Cronica ordinis praedicatorum legitur)
apud Romanos utentes Dalmaticati dicebantur.
leges, quarum accurata constitutione unanimique obseruantia res publica Dalmatarum uehementer olim aucta fuit, nobilissimeque fuerunt praepotentesque ciuitates in ea aedificate. Ex quibus potiores commemorare me non piget, ut noueris Dalmatas
etiam antiquis temporibus politicis moribus studuisse. Fuit enim Dalmatiae olim Delmin uel Dalmium,
Delmin uel Dalmium.
ampla sane (ut Strabo inquit)
Liburniae domina, de re publica Romanorum, sicut in commentariis Caesaris dicitur,
in insula Issa,
Issa insula, in qua Moeum.
quae nunc Pharensibus paret, harum regionum (ut in iisdem comentariis dicitur)
quoque, (sicut Strabo refert)
Sibenicum alias Sicum.
uario piscium genere et rerum oppulentia delitiosum, in quem locum (ut Plinius inquit)
in qua sumus, urbem aliqua de ipsa notatu digna dicturi descendamus.
CVPIENTI
Tertium agendum.
mihi huius nostrae uetustissimae ciuitatis, post uarias ab hostibus deuastationes a maioribus nostris non multum ante haec tempora instaurate, pristinas necnon et nouas fortunas, uiri integerrimi, (quemadmodum uobis policiti sumus) repetere in primis ipsum insulae, in qua haec ciuitas posita est, situm pro mei tenuitate ingenioli describere opere pretium uisum fuit, ut, comperta praecipua eius ad bellica facinora
in domorum templorumque structuris duo alii maritimam oram sortiti uici in diesque magis ac magis excrescunt.
Largitatis et opulentiae indigenarum monasterium diui Petri Martyris
Monasterium sancti Petri Martyris ordinis pradicatorium.
breui tempore excellenter ab eis exstructum necnon et frequentes in singulis quoque uicis ualde pulchre nostris diebus erecte ecclesie fidele praebent testimonium, praecipue hoc in tempore, in quo iuxta certissime ueritatis uaticinium refriguit charitas multorum.
diui Petri Martyris
Monasterium sancti Petri Martyris ordinis pradicatorium.
breui tempore excellenter ab eis exstructum necnon et frequentes in singulis quoque uicis ualde pulchre nostris diebus erecte ecclesie fidele praebent testimonium, praecipue hoc in tempore, in quo iuxta certissime ueritatis uaticinium refriguit charitas multorum.
qua sumus, urbem (nam uester iste fere totus ager est, illi autem coloni sunt) pars defertur.
Neque ommittendos existimo lembos seu miorones cum caeteris minoribus nauibus ac retibus octuagenarium numerurm supra centum apud eos excedentibus (aestiuo duntaxat tempore) piscationibus deputatos, quorum usu singulis annis ex piscibus magnam pecuniae summam sortiuntur. Aptissimam enim piscationi hanc insulae partem esse constat tum ob frequentes amplosque maris sinus, tum quia nullibi circa insulam mare est sordidum aut lutosum, sed ubique ob notabilem circa
quorum usu singulis annis ex piscibus magnam pecuniae summam sortiuntur. Aptissimam enim piscationi hanc insulae partem esse constat tum ob frequentes amplosque maris sinus, tum quia nullibi circa insulam mare est sordidum aut lutosum, sed ubique ob notabilem circa littus profunditatem clarum ac temperie quadam inter frigidum et calidum piscibus ualde grata praeditum, tum quia per late patentia aequora Ionicum
Apulumque ac Illyricum saeuientes uentorum procellae uel inuitos pisces tutiora petere loca compellunt.
Frequens hinc emendorum
totusque locus iste a nautis optimus portus aestimetur. Per quem necesse est, praesertim in hyeme, ex Venetiis ad Graeciam Siciliamque et ad caetera orientis loca nauigantes uel inde Venetias uersus tendentes, si maxima uolunt maris discrimina euitare, suum iter dirigere, quamquam (estiuo duntaxat tempore) aliquando nonnulli nautarum inter has insulas et Issam, cuius supra meminimus, octo millibus passuum ab his distantem nauigare non uereantur.
Tendentibus enim hac Venetias uersus ex Graecia huius tractus in principio tribus clausus monticulis, medio caeteris eminentiore
ac multa huiusmodi, silere tamen indignum duco docte probateque in moribus iuuentutis uestratum sub obseruantia regularis instituti hoc in monasterio alitae numerositatem, quorum opera, deo optimo fauente, haud parum splendoris uestrae huic urbi (ni fallor) est accessurum. Nec desunt etiam hisce temporibus hoc in monasterio (quemadmodum uos ipsi cernitis) uiri apprime eruditi, qui edificare proximos in salutem uerbo et opere sunt efficaces.
In conuentu s. Marci multi uiri periti.
Exstant et duo alia monasteria, alterum ordinis Heremitarum sub
regina Illyriorum.
imperium dereliquit. Quae (sacuti ex diuo Hieronymo
supra diximus) magna praedita castitate frequenter cum Romanis feliciter decertauit. Huius auspitiis Demetrius Pharius, postea Illyriorum rex, agros Eliensium et Messeniorum tempore primi belli Punici populabundus percurrit Phaenicemque, faelicissimam (ut Polybius scribit)
habito respectu coepit multos bello lacessere. Sub eo militabant Illyrii tanta faerocitate praediti, ut ueluti communes hostes omnibus terrori essent. Nam (quemadmodum Polybius dicit)
faerocitate praediti, ut ueluti communes hostes omnibus terrori essent. Nam (quemadmodum Polybius dicit)
praeterea et caeteris rebus ad bellum necessariis abundans, centesime quadragesime olympiadis anno primo, hoc est anno ante incarnationem filii dei ducentesimo sexagesimo secundo,
Anno ante incarnationem filii Dei ducentesimo sexagesimo secundo Pharum fuit euersum
quo tempore fidissimam illam Saguntum in Hyspania cepit Hannibal, callide Pharenses opprimens ad extremum excidium perduxit. Intempeste enim noctis silentio in densissima prope urbem sylua copias delitescere iubens,
Stratagema Emilii contra Pharenses.
postero die
aprime eruditus.
Qui post doctissimas de ueri sacerdotis offitio lucubrationes, ipsius patre febribus egrotante, cum triremi preesset, gesto apud Liburnum prope Pisas cum Genuensibus praelio sic amicos in spem erexit, quod nisi immatura mors eum e medio sustulisset, eternum sibi breui tempore (quemadmodum omnes opinabamur) strenuitate nomen fuisset assecutus.
Sed nec Andreae Bonini
Andreas Boninus.
naualiumque sociorum suae triremis, Turcis Calcidem obsidentibus, mors incruenta fuit, qui ad unum caesi, ingenti Turcarum strage
contra Turchas per me facta. Prout illum superlucratus
fui, in eo statu Sanctitati Vestre illum remitto, quem a devoto servitore vestro
in signum leticie ac illari vultu dignemini acceptare sperando tamen divino
spiritu afflante paucis temporibus alios Sanctitati Vestre munere deducere etiam
in dictis expeditionibus acquirendis, supplicamus, ut et patrem et me
ab omnibus nos opprimi volentibus in comendatos habeat tamquam Sanctitati Vestre
devoti ac fideles
a fame pariter
comorari, quia pecunię (quas Maiestas Regia pro dandis stipendiis militibus, quę
iam meruerant et pro restauro populi miserat) in itinere occisis Suę
Maiestatis nuntiis a latronibus direptę fuerunt et ab eo tempore citra nullum
subsidium a Regia Maiestate usque in hodiernum aut militibus aut populo
exhibitum fuit. Et dum ego Segnię aliquod praesidium regium aut Sanctitatis Tuę
iuxta eiusdem promissa perdiu expectassem, nec eo ab ulla
hostibus ob eorum continuas incursiones atriti resistere
minime poteramus. Et Sanctitas Sua comissarium suum cum non parvo praesidio ad
nos miserat, qui nomine Sanctitatis Suę nos hortatus est, ut ęquo animo hostibus
resistentes pro tempore ad
ut Hesperidum liber hic fert aurea mala,
et termaximo graece, latine, hebraiceque apprime erudito
uiro, ne dicam nobis unico, amplexatus sum oretenus et instructus, et eius
scriptis irradiatus, quibus diu noctuque insudans regnum coelorum
impune remittam,
aetherio noua lux erumpit Olympo.
agebat,
terra, Coeloque manerent.
amens,
quantum
sed uos ardente lauabit
parat, curatque pius Samarita iacentem,
homicida nocens eluditur armis,
uox est.
amor unus, et omnibus unus
acri uirtute phalanx intenta pependit,
uincat? et illo
uariis socii terroribus acti,
interitu, et totum celebranda per orbem.
ferat mens est ignara futuri,
est praenuncius angelus astri,
o, pulcherrima cultu,
inter eundum
error,
lustris,
uobis haud impare fato.
nobilis inclyta regni,
iudice causae,
quae solymis celebrato Encaenia templo
aera nimbus,
tactu procul asseris arcet,
Nec iam in procinctu spes amplius esse salutis.
abysso.
loca gente subacta.
te uictor ouans? ut dissipet artus
omnibus unus.
in uitea septa reuersus,
patrio uos crimine testes.
heu qualem dabit icta ruinam.
uideas, hinc feruere uates
genus terris ferus opprimet undique terror.
summis et ab arcibus, usque ad
uos et decidat illa,
choreas
uigiles, si mens ignara futuri est
merces.
Hinc data quinque sibi pepererunt altera quinque.
et uili Christus uenalis in aula est.
ego uos iterum uisam, et iucunda uoluptas
caeli prius omnibus astris,
decussit Abellem.
o, gens? haeccine pridem
uires.
ipsas,
quae te fera pessima nate uorauit?
habena.
nostro?
amen inquam, tibi quum minor extitit aetas,
sensu concessa facultas,
1638. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1639. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1640. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1641. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1642. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1643. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1644. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1645. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
1646. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
1647. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
1648. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
1649. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1650. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
Section]
1651. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1652. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1653. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1654. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1655. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1656. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1657. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1658. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1659. Marulić, Marko. De Veteris instrumenti uiris... [Paragraph |
SubSect | Section]
1660. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
1661. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
1662. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
1663. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
1664. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
1665. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
1666. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
Dvm licuit / Germana cohors / florentibus annis
Molliter in choreis religatos tempora mirto
Ad tibias
Ocia: vel noctique diem / tenebrasque diei
Iungere / diuersi referente Dione tenoris
Et lusus / dulcesque iocos: dum cuncta benignis
Tempora sub fatis agerentur laeta: nec
1667. Andreis, Franjo... . Oratio Tranquilli Parthenii... [Paragraph |
Section]
Molliter in choreis religatos tempora mirto
Ad tibias
Ocia: vel noctique diem / tenebrasque diei
Iungere / diuersi referente Dione tenoris
Et lusus / dulcesque iocos: dum cuncta benignis
Tempora sub fatis agerentur laeta: nec vllis
Hostibus afflicti / nullam morbique / famisque
Experti rabiem securis lusimus horis.
Iam mutat fortuna vices / praecepsque sub imum
Turgentes cotracta sinus / deuoluitur axem.
Atraque candentes
1668. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1669. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1670. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1671. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1672. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1673. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1674. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1675. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1676. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1677. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1678. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1679. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1680. Andreis, Franjo... . Oratio de laudibus eloquentiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1681. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
SubSect | Section]
19 Carmina sunt ullo nunquam moritura sub aeuo:
20 Non ea posteritas perdere sera potest.
21 Carmina tam late famam sparsere per orbem /
22 Vt vix sint ipsis obliteranda Deis.
23 Carmina longeuam pariunt per tempora vitam:
24 Vates aetati succubuisse vetant.
25 Praecipuae si sint (res est haec magna profecto)
26 Carmina Pierii plena liquore faui.
27 Quale meus nuper cecinit non paupere vena.
28 Tranquillus:
1682. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1683. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
SubSect | Section]
1684. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
Section]
19 Nec satis est rapidis agros supponere Flammis:
20 Maenia disiecit: vastatis aedibus amplae
21 Dirripiuntur opes: quas ingens cura / laborque
22 Tempore tam longo per summa pericula vitae
23 Legerat. O superi frustra pia vota fatigant
24 Vos hominum / gemitusque frequens / lachrymaeque fluentes
25 Pars ante ora patrum / patrios pars ante penates
26 Interfecta iacet:
1685. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
Section]
158 Mincius / atque Athesis: Benacus et ipse cruore
159 Creuerat humano: pulchrae pars denique nempe
160 Quaelibet Ausoniae miseris repleta virorum
161 Funeribus nigro sua tristia vellere cinxit
162 Tempora: nunc etiam nunquam fera praelia desunt
163 Tu Pater omnipotens / atque infinita potestas /
164 Vnica nostra salus: cuius sine numine sancto
165 Nec folia arboribus ventis agitata mouentur /
166 Solus opem praebere
1686. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
Section]
195 Haec teneat complexa Deum pulcherrima virtus /
196 Qui coelum et terras aequo sub pondere libres.
197 Hethereos quis enim temere sic iudicet ignes /
198 Septenas coelique rotas / errantiaque astra
199 Temporibus certis / miro quoque et ordine semper
200 Nunc petere Antipotas / nunc has emergere in oras:
201 Algentesque hyemes / mitis florentia veris
202 Germina et aestatis feruentia labra tepentis /
203 Pomiferi Autumni
1687. Andreis, Franjo... . Ad Deum Contra Thurcas Oratio... [Paragraph |
Section]
204 Et pluuias / sudosque dies producere / nutu
205 Absque tuo: vastis quis claudere posset in antris
206 Aeoliam rabiem: quis motos sistere fluctus?
207 Omnia continuis tua virtus temperat horis.
208 Saepe quidem nebulas disieceris ipse rogatus:
209 Sustuleris morbos: atque atro funera tabo
210 Reppuleris: Martisque sonantia fulmina bello:
211 Imperio caesare tuo Neptunus / et aer.
1688. Berislavić, Petar. Petrus Berislavus episcopus... [Paragraph |
Section]
1689. Berislavić, Petar. Petrus Berislavus episcopus... [Paragraph |
Section]
1690. Berislavić, Petar. Petrus Berislavus episcopus... [Paragraph |
Section]
1691. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1692. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1693. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1694. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1695. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1696. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 447 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1697. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 448 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1698. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 453 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1699. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 454 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1700. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 455 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1701. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 458 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1702. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1703. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 468 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1704. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 471 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1705. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 489 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1706. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 507 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1707. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1708. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1709. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 520 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1710. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 520 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1711. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 520 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1712. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 531 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1713. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 531 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1714. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 535 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1715. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 548 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1716. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 556 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1717. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1718. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 569 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1719. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 571 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1720. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 578 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1721. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1722. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1723. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1724. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 629 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1725. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 639 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1726. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 640 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1727. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 648 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1728. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 650 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1729. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 650 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1730. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 653 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1731. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 656 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1732. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 660 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1733. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 662 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1734. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 684 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1735. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 684 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1736. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 684 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1737. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 692 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1738. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 692 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1739. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [page 694 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1740. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1741. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1742. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1743. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1744. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1745. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1746. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1747. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1748. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1749. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1750. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1751. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1752. Marulić, Marko. Dialogvs de Hercule a Christicolis... [Paragraph |
Section]
1753. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1754. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1755. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1756. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1757. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1758. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1759. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1760. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1761. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1762. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1763. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1764. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1765. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1766. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1767. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1768. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1769. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1770. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1771. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1772. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1773. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1774. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1775. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1776. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1777. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1778. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1779. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1780. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1781. Crijević Tuberon,... . Commentariolus de origine et... [Paragraph |
Section]
1782. Hektorović, Petar. Inscriptiones Latinae in Tvardalj... [Paragraph |
Section]
Heu, fugiunt fluxu non redeunte dies
Tempora labuntur more fluentis aquae.
1783. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1784. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1785. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1786. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1787. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1788. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1789. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1790. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1791. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1792. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1793. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1794. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1795. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1796. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1797. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1798. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1799. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1800. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1801. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1802. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1803. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1804. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1805. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1806. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1807. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1808. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1809. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1810. Marulić, Marko. De ultimo Christi iudicio sermo,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1811. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 1 |
Paragraph |
Section]
1812. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 2 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1813. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 3 |
Paragraph |
Section]
1814. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 3 |
Paragraph |
Section]
1815. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 3 |
Paragraph |
Section]
1816. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 4 |
Paragraph |
Section]
1817. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1818. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1819. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1820. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 7 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1821. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1822. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1823. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1824. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1825. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1826. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 19 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1827. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 23 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1828. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1829. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1830. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1831. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 30 |
Paragraph |
Section]
1832. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 30 |
Paragraph |
Section]
1833. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 31 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1834. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 32 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1835. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1836. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1837. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1838. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 37 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1839. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 38 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1840. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 38 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1841. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 42 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1842. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 47 |
Paragraph |
Section]
1843. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 48 |
Paragraph |
Section]
1844. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 48 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1845. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 50 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1846. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1847. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 53 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1848. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 55 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1849. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 56 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1850. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 58 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1851. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 59 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1852. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 59 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1853. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 59 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1854. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1855. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 61 |
Paragraph |
Section]
1856. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 61 |
Paragraph |
Section]
1857. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 61 |
Paragraph |
Section]
1858. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 62 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1859. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 65 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1860. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 66 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1861. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 67 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1862. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1863. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1864. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 71 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1865. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 71 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1866. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 72 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1867. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 73 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1868. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 75 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1869. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1870. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1871. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 80 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1872. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 82 |
Paragraph |
Section]
1873. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1874. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1875. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 85 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1876. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 85 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1877. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 86 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1878. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 87 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1879. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 88 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1880. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 88 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1881. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 89 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1882. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 89 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1883. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 89 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1884. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1885. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1886. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1887. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1888. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 91 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1889. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 91 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1890. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1891. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1892. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 93 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1893. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 95 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1894. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 95 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1895. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 95 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1896. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1897. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1898. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1899. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 106 |
Paragraph |
Section]
1900. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1901. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1902. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 108 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1903. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1904. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1905. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1906. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 113 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1907. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1908. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1909. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1910. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1911. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1912. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1913. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1914. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 124 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1915. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1916. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1917. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1918. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1919. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1920. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1921. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 135 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1922. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 137 |
Paragraph |
Section]
1923. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 138 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1924. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 139 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1925. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1926. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1927. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 149 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1928. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1929. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 151 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1930. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1931. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1932. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1933. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1934. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1935. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1936. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1937. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 165 |
Paragraph |
Section]
1938. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 166 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1939. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 176 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1940. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1941. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1942. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1943. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1944. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1945. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1946. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1947. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1948. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 194 |
Paragraph |
Section]
1949. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 198 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1950. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 200 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1951. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 203 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1952. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1953. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1954. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1955. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 206 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1956. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 206 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1957. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 207 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1958. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 212 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1959. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 215 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1960. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 222 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1961. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 223 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1962. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1963. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1964. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1965. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 228 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1966. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 230 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1967. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 231 |
Paragraph |
Section]
1968. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 231 |
Paragraph |
Section]
1969. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 232 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1970. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1971. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1972. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1973. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1974. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 241 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1975. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 245 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1976. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 247 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1977. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 248 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1978. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 249 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1979. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 252 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1980. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 255 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1981. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 256 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1982. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 260 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1983. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 266 |
Paragraph |
Section]
1984. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 267 |
Paragraph |
Section]
1985. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1986. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1987. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1988. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 271 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1989. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 272 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1990. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 273 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1991. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 275 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1992. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 276 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1993. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 276 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1994. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1995. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 284 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1996. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 287 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1997. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 288 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1998. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 288 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1999. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 289 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2000. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2001. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2002. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2003. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2004. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2005. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2006. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2007. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2008. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2009. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2010. Crijević Tuberon,... . Commentarii de temporibus suis,... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2011. Marulić, Marko. Epistola ad Adrianum VI Pontificem... [Paragraph |
Section]
2012. Marulić, Marko. Epistola ad Adrianum VI Pontificem... [Paragraph |
Section]
Heu, quantum terrae potuit pelagique parari
Hoc quem ciuiles hauserunt sanguine dextrae!
Poterant quippe Turcarum potentiae esse pares si, dum
uixere, ita uniti
2013. Marulić, Marko. Epistola ad Adrianum VI Pontificem... [Paragraph |
Section]
2014. Marulić, Marko. Epistola ad Adrianum VI Pontificem... [Paragraph |
Section]
2015. Marulić, Marko. Tropologica Dauidiadis expositio,... [Paragraph |
Section]
2016. Marulić, Marko. Tropologica Dauidiadis expositio,... [Paragraph |
Section]
2017. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2018. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2019. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2020. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2021. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2022. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2023. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
1.1 Vos precor, Aonides, sacras mihi ferte coronas,
Inuocat.
1.2 Cingite fronde comas lauri, per tempora laurus
1.3 Laurus eat. Nam dulce cano per secula nomen,
Proponit simul.
1.4 Nomen et eternum, quo nec mihi clarius unquam
1.5 Extitit aut
2024. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
1.89 Maria, mi princeps, tantosque ostendat honores
1.90 Dum uiuit uates, solio fortuna superbo
1.91 Erectum sic te, uel nullo crimine famam
1.92 Inficiat sanctumque decus det tempore longo.
1.93 Quaeso, parue puer, cui nunc risere parentes,
1.94 Quo gaudet mundus, proceres sanctique Quirites
1.95 Saltant et tribuunt tibi iam diademata Romae,
2025. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
1.96 Respice me uatem, qui te nunc praedicat olim
1.97 Nec uagire uelis, duplex diadema paratur
1.98 Ecce tibi quia iam, iam celsas temperat arces
1.99 Tarpeias tua uirtus, mi puer, inspice uatem,
1.100 Despicias nec, quem nunquam spreuere parentes.
1.101 Nobilitas sub amore iacet, cui candida uirtus
2026. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
2.41 Carmine ad astra duces cupiunt extollere et altis
2.42 Equant sideribus delusi carmine pulchro,
2.43 Antra petunt, damnant postremo tempora lauro
2.44 Immo nec minimum quis uatibus obtulit assem
2.45 Lurida sit uestis uobis, extollite Olympo
2.46 Heroas uestros, ferro belloque potentes,
2027. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
2.94 Maior amor numi est nunc, quam uirtutis ubique,
Poetae pulchra sententia contra auaros.
2.95 Carmina nulla placent, non sunt nunc tempora prisca,
2.96 Non sunt Romani proceres, quorum omine uel nil
2.97 Imperium fuerat, nisi sola poemata uatum
2.98 Scipiades fertur statuam imposuisse sepulchro
2028. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
2.155 Hi sed quando datur, quod scribant turpia uerba
Quare poete scribunt quandoque turpia.
2.156 Hoc fit, quod caute carpunt mala tempora uite,
2.157 Ergo inuerte tuam trutinam miserabilis auceps
2.158 Virtutis dum fuluo te nimis implicat auro
2.159 Ambitione fera uitae male sana libido
2029. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.33 Celsus ab aethereo ueniet deus ordine diuum
3.34 Vltima spes mundi huius duratura per aeuum
3.35 Principio uel fine carens uel tempora nulla
3.36 Noscens descendat magna comitante caterua
3.37 Sit tibi parata lyra aurata, hanc ut pectine eburno
3.38 Percutias, uates, quum uenerit ille salutis
2030. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.115 Certe pauperibus tibi fiant atque pusillis
3.116 Septem opera et noscas stimulos sufferre nocentum,
Septem opera pietatis.
3.117 Disce diu, mi Vates, longa et tempora uita
3.118 Que pia discussi uero atque examine mentem
3.119 Inspice ut eternam fugias per secula mortem,
3.120 Hec tibi non seruat celsi moderator Olympi
2031. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.129 Perpetuo durant, est atque salutifer annus,
3.130 Eternum uer, maturos ibi tempora fructus
3.131 Condensant superis, uiridantia gramina sunt hic
3.132 In quibus exercent ludos, ubi fraude remota
3.133 Quisque suo gaudet, nec sunt hic tristia bella
2032. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.141 Dirigit heroas plaudentes uocibus altis,
3.142 His dulcis requies, his est et pura uoluptas,
3.143 Hos quoque sine fine manet gratissima Tempe
3.144 Lucidaque ethereo Phoebe splendescere mundo
3.145 Cernitur et Phoebus luco residere uirenti
3.146 Exoptans fulget semper saltante chorea
2033. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.149 Et satyri Driadesque suum peana canentes
3.150 Applaudunt superis. Quis hoc esse beatior euo
3.151 Concupiet, nullus uicturus tempora longa.
3.152 Omnibus his diuis summi moderator Olympi
3.153 Presidet in solio fulgens trabeatus et auro,
3.154 Crisolito atque aliis gemmis clarisque lapillis,
2034. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.199 Francisci Mariae ducis, ut scis, filius almus,
3.200 Fonte sacro puerum perfundas, conditor ingens,
3.201 Pensaque parcarum durent sibi tempora longa,
3.202 Vt fiat uirtutis honos et crimina rerum
3.203 Irrita perpetuo expellat casusque nocentes
3.204 Auertat nobis, pacemque imponere rebus
2035. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.206 Annuit his dictis superum pater et cito diuos
3.207 Conciliumque uocat quibus ille ex ordine cuncta
3.208 Narrat et exiguo claros in secla tryumphos
3.209 Tempore turba deum parat. Ergo dulcia rura
3.210 Vrbine gentis petat illuc qui tua seruat
3.211 Limina, Mercurius, narret quod Iuppiter alto
3.212 Descendet celo uenturus ad atria diui
2036. Severitan, Ivan... . Feretreidos libri tres, versio... [Paragraph |
Section]
3.230 Accelerat diuum multa comitante caterua,
3.231 Vt puto filiolum perfundet rore sereno.
3.232 Talia cum ferret secum dux inclytus intra
3.233 Pluria mente sua uoluebat temporis usu,
3.234 Musa cui dixit uenerando e pectore: Princeps,
3.235 Quid dubitas princeps? Opus est nunc uiribus atque
3.236 Ingenio. Cilices domuisti pectore forti
2037. Vrančić, Mihovil. Dalmatiae encomii principium,... [Paragraph |
Section]
2038. Vrančić, Mihovil. Dalmatiae encomii principium,... [page 11v |
Paragraph |
Section]
2039. Frankapan, Bernardin. Bernardini de Frangepanibus... [page 5 |
Paragraph |
Section]
2040. Frankapan, Bernardin. Bernardini de Frangepanibus... [page 6 |
Paragraph |
Section]
2041. Niger, Toma. Carmina tria ad Andream Cricium,... [page 250 |
Paragraph |
Section]
1.8 Cogitur haec Phebo precipiente loqui.
1.9 Mantua Virgilium, Ciceronem Romana sileto
1.10 En Cicero nostri
1.11 Nasonem Sulmo taceat, Verona Catullum
1.12 Et sileat vates Itala terra suos.
1.13 Ne ferat in celum Milesia terra poetas
2042. Niger, Toma. Carmina tria ad Andream Cricium,... [page 250 |
Paragraph |
Section]
1.31 Cum sis ergo sacre censor venerandus pagine
1.32 Cum te Phebus
1.33 Cesar Apollinea cinxit tua tempora lauro
1.34 Judicium equali cum dare Laure vales.
1.35 Carmina nostra refer tibi si subiecta probantur
1.36 Si nostram docte laudaveris ode
2043. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
2044. Božićević... . Vita Marci Maruli Spalatensis per... [Paragraph |
Section]
2045. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
2046. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
2047. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
2048. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
2049. Bučinjelić, Miho. Epistula ad Gerardum Planiam,... [Paragraph |
Section]
2050. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
Section]
2051. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2052. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2053. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2054. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2055. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2056. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2057. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2058. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2059. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2060. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2061. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2062. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2063. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2064. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2065. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2066. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2067. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2068. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2069. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2070. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2071. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2072. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2073. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2074. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2075. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2076. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2077. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2078. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2079. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2080. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2081. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2082. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2083. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2084. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2085. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2086. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2087. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2088. Pribojević, Vinko. Oratio de origine successibusque... [Paragraph |
SubSect | Section]
2089. Frankapan, Krsto. Chistophorus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
2090. Kružić, Petar. Petrus Crusich capitaneus Segniae... [Paragraph |
Section]
2091. Kružić, Petar. Petrus Crusich comes dominus cives... [Paragraph |
Section]
2092. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10 Bractea quae argenti textaque fila tegunt.
11 Haec legat assidue puer, haec iuuenesque, senesque,
12 Scire et quisquis auet tempore multa breui.
13 Haec legito et tu, qui uere bona noscere quaeris,
14 Et quae animas perimunt, proiice cuncta procul.
2093. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2094. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.308 Haec iubet omne nefas soluatur, et omnibus omne
1.309 Vt pateat Coelum, non sic, sed plurima perdam,
1.310 Plurima dimittam, nam sic iubet alta uoluntas,
1.311 Sic innata monet uestro concordia sensu,
1.312 Almaque temperies. ergo aspiretis eodem
1.313 Consensu pariter concordi mente necesse est,
1.314 Vos utrinque simul, neu uos mala diuidat ultra
1.315 Seditio, testor Coelum quod numine uestro
1.316 Suscipient mea fata uiam, Rex talia
2095. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.404 Qui profert sancta mendacia mystica lingua.
1.405 Hac ascendebant pendentibus aethera, rursum
1.406 Ad terram scalis ultro, citroque meabant
1.407 Coelicolae, profugus somno indulgebat Iacob,
1.408 Subter erat cui dura silex sita tempora, mox et
1.409 Pastoralis adest coetus, pulchramque Rachelem
1.410 Adducunt sociae, cognataque foedera noscunt.
1.411 Fit pecoris custos, septemque paciscitur annos
1.412 Pro thalamis et amore piae seruire Rachelis.
1.413 Mox gener
2096. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.432 Tum Pater omnipotens terras prospexit, et insit,
1.433 Haud quaquam indignam diua implorante salutem,
1.434 Quam merito fautrix hominum Claementia suadet,
1.435 Naufragio mundi tot tempestatibus acti,
1.436 Subuenisse lubet tandem, nam si Heua nocendo
1.437 Vna genus totum subuerterat, una merendo
1.438 Virgo salutiferum portum dabit. abstulit unus
1.439 Si uitam populis, cur non dabit unus eandem?
1.440 Dat sine connubio
2097. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.306 Quum gremio matris lucentes solis in oras
2.307 Hoc coeleste iubar maturo prodiit ortu.
2.308 Terraque suscepit puerum, noua sacra ferentem,
2.309 Qualem nulla prior puerum produxerat aetas,
2.310 Nulla uirum, toto reuoluti temporis aeuo,
2.311 Munere, et ornatu naturae, operumque bonorum.
2.312 Talis ab exortu procedit matutino,
2.313 Luci fer astrorum praefulgentissimus ardor,
2.314 Adducitque diem populis, noctemque repellit.
2.315 Interea totam uulgatur fama
2098. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.406 Circuit interea solem Thaumantidos arcus
2.407 Multicolor, solem stetit et iuxta aurea Virgo,
2.408 Visa fouere sinu puerum, tunc aethere ab alto
2.409 Haec est ara Poli, uox est audita repente.
2.410 Illa tempestate Deum cum uate Sybilla
2.411 Augustus uidit Capitoli a uertice Caesar.
2.412 Sacraque Romuleo non intellecta Senatu
2.413 Turicremam posuit Domini uiuentis ad aram,
2.414 Nec iam Diuinos temere usurpauit honores,
2.415 Quanuis Imperii
2099. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
4.152 Hos potuisse sequi, Regno cauisse, potitum
4.153 Se Puero, uotisque satis fecisse malignis,
4.154 Sed non ante datum saeuos saturasse furores,
4.155 Permissumque nefas infando Regis iniqui
4.156 Consilio, iustis quam debita tempora fatis
4.157 Maturare sinat quidquid fit ubique malorum,
4.158 Quicquid agunt, alto Deus omnia lustrat Olympo,
4.159 Componitque uices, decoratque hoc ordine rerum,
4.160 Quo multos tenebris splendores elicit atris,
2100. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
4.182 Ac ueluti cultis ubi plurima collibus arbos,
4.183 Vere nouo gemmis, et multis floribus albet,
4.184 Spemque nouae frugis, foetusque ostentat opimos
4.185 Pestifer extemplo rutilo stetit aethere nimbus,
4.186 Intonuit coelum, tempestas ingruit atra,
4.187 Insequiturque cauis e nubibus aereus hymber.
4.188 Sternit humum florum coma lactea, decidit omnis
4.189 Foetus, et arborei moerent sine germine rami
4.190 Haud secus armorum uis, et malus irruit horror
2101. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
4.207 In se frugis habet, quae te nolente secuta est.
4.208 O, fortunatos ulla sine labe sodales,
4.209 Primitias agni, specula qui montis ab alta
4.210 Syderei ante Deum soli noua cantica dicunt.
4.211 At Puer Aegypto profugus data tempora uoluit, ❦
4.212 Et Pater omnipotens aeternae lucis in aula
4.213 Aetheria, innumerum super alta sedilia Diuum
4.214 Arce poli, nutu, ac uerbo regi omnia sancto.
4.215 Qui sic alloquitur Diuos, aperitque recessus
2102. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
4.464 Flaminis igne sui, cuius praestantior, inquit
4.465 Calceus ore meo est, uestra hic peccata piabit.
4.466 Haec dum Iordanis noua coepta geruntur ad amnem, ❦
4.467 Et Nazaraeo iuueni data tempora uoluunt,
4.468 Ecce Gygas ingens accinctus, et arduus, alta
4.469 Arce Patris, matrisque humili descendit ad amnem.
4.470 Substitit unda suo cursu conuersa retrorsum,
4.471 Et uirtute repens imbuta refluxit in ortus,
4.472 Qua se
2103. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.7 Semianimemque uirum, solidataque uulnera sanat.
5.8 Exercet monachus mores Eremita beatos,
5.9 Et scelus omne suo castigat corpore nostrum.
5.10 Pro potu lachrymis arentes temperat artus,
5.11 Proque cibo precibus, gemituque exaestuat imo,
5.12 Sic pia conciliat placati uiscera patris.
5.13 Ille famem passus duram, coelestia nobis
5.14 Nutrimenta dedit, quibus haec ieiunia sacrat.
5.15 Delitiis illectus Adam
2104. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.180 Euolat ut folium uento, aut leuis aethere pluma,
5.181 Turbine nubifero stygias detrusus ad umbras. ❦
5.182 Christus ut excelsi uictor stetit aggere campi,
5.183 Ecce coronati uictrici tempora lauro
5.184 Coelicolum agglomerat radiantibus aula choraeis.
5.185 Pars accincta gerunt maternae fercula curae,
5.186 Vnde recumbenti Domino sua dona ministrant,
5.187 Potantemque Deum simul et mirantur edentem.
5.188 Pars ipsi
2105. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.494 Hic iuuenes accersit ouans electa gerendae
5.495 Robora militiae, regesque in bella futuros,
5.496 Qui totum aeternis submittant legibus orbem.
5.497 Tres quater insigni numero, nam quattuor annus
5.498 Principio ternis in tempora mensibus exit.
5.499 Quattuor e trinos a partibus excitat austros,
5.500 Qui terras afflant, undasque, his nomina missis
5.501 Imposuit, terno quia numine et ii quod tendant,
5.502 Quattuor a magni demissi partibus orbis.
5.503 Si quis
2106. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.351 Sit genitor uobis, hoc et stirps omnibus una,
6.352 Vt uestri hunc miseret, pariter miserescite semper.
6.353 O, miserum mortale genus, dum pasceris aura,
6.354 Improba dum caeco uoluuntur tempora lapsu,
6.355 Flete simul uobis mala multa fouenda uicissim,
6.356 Alter ut alterius sorti sit consonus actor,
6.357 Nos etenim cum diis corpus sumus omnibus unum.
6.358 Vnde cauete, leuem ne quisquam iudicet ullum,
6.359 Nam cordis
2107. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.457 Optima quaeque bono de semine germina surgunt,
6.458 Optima facta uirum ueniunt a corde benignae
6.459 Indolis, os hominisque interno fonte redundat.
6.460 Omne nefas qui non animo luit anxius aegro,
6.461 Quique dato nunquam meditatur tempore iustum
6.462 Legis opus sanctae, mortem speculatus amaram,
6.463 Cui non alta suas oratio concitat alas?
6.464 Non laudes canit, aut superis grates agit ullas.
6.465 Qui nec honesta docet, non illum poenitet actis
6.466 Indulsisse
2108. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
7.11 Accinctumque suo circunstetit agmine Regem.
7.12
7.13 Fert aciem mundo, Deus et Rex omnibus unus.
7.14 Cuius ab arbitrio res stant, et tempora currunt,
7.15 Extemplo celso de uertice pronior ibat, ❦
7.16 Hunc ingens agmen turba stipante secutum
7.17 Densius accurrit late e conuallibus imis.
7.18 Ecce autem horrendo tellus stetit obuia monstro,
2109. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
7.252 Mortali, socios glomerante ignobile uulgus.
7.253 Dallida si uicit mulier Samsona iacentem,
7.254 Mille uiros unus potuit qui sternere inermis,
7.255 Sanctus et ille Dei fuerit, promissaque proles.
7.256 Te quoque tempestas, et bellua deuorat ingens,
7.257 Ne somno oppressus fugeres super aequora Ionas.
7.258 Aeoliam effundam super hunc, ut fluctibus atris
7.259 Dispereat somno cum tota naue sepultus.
7.260 Haec ubi, flamatas furibundum pectus Erinnes
2110. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
7.275 Et nautae acclamant, uita abdormiscit, hiantes
7.276 Salue, o, Rex, Rabbi manifesto hoc eripe laeto.
7.277 Christus ut euigilans altum caput extulit, auris
7.278 Inuisas hyemes, tempestatesque profundo
7.279 Emissas baratro, conuulsaque caerula fundo
7.280 Feruere prospexit stygiis oppressa ruinis,
7.281 Iactatos undis socios, coelique procella
7.282 O miseri quo uestra fides euicta periclo est?
7.283 Quo tremor
2111. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.114 Quum uero uis haec regum uexabit in alta
8.115 Atria uos, intus ne quid mens ante uolutet,
8.116 Quo ratio sermone cluat, quoue ordine dicat.
8.117 Quaelibet hora sui dat temporis interuallum.
8.118 Sed quid quaeque ferat mens est ignara futuri,
8.119 Ipse adero uobis, facunda ipse ora mouebo,
8.120 Frater erit fratris, natusque in fata parentis
8.121 Proditor, afficient natos et morte parentes,
8.122 Nostra
2112. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.119 Ipse adero uobis, facunda ipse ora mouebo,
8.120 Frater erit fratris, natusque in fata parentis
8.121 Proditor, afficient natos et morte parentes,
8.122 Nostra profanatis insensa ob numina terris.
8.123 Tempestas odiis in uos bacchata tonabit.
8.124 Vltima quemque dies, finis sua quemque coronat,
8.125 Et qui condit opus, uitamque agit usque seueram, I
8.126 Huic sua fine salus ueniet suprema beato.
8.127 Circuet infesto quum uos urbs illa
2113. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.309 Praeuius ipse iubar qui gentibus indicat almum.
8.310 Nemo uiro et muliere satus maiore micauit
8.311 Stemmate uirtutum Ioanne, at maior eodem
8.312 Qui minor est regno, magnorum arce deorum.
8.313 Tempore non alio coeli regno intulit alter
8.314 Arma uir, aut hominum mouit uiolentia bellum,
8.315 Vsque modo hinc patitur Coelum, rapiturque uirum ui.
8.316 Omnibus hic legis diuinae uatibus olim
8.317 Meta datur, Coelo uolat
2114. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.357 Nunquid sydereas penes exaltabere sedes?
8.358 Infoelix, ingrata, superba, sub alta recumbes
8.359 Tartara quum Barathro stygis immergere profundo
8.360 Quandoquidem Sodomis, aut gens infanda Gomorris
8.361 Tempore tunc illo si tot uirtutibus ingens
8.362 Hausisset facinus, clarum et memorabile lumen
8.363 Auribus atque oculis, in te quod fulsit abunde,
8.364 Forsan adhuc essent, hinc tu torquebere pluri,
8.365 Et te paena manet supremo examine maior.
2115. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.165 Protinus occurrunt famuli. natumque parenti
9.166 Conualuisse ferunt hesterna luce, reuulsum
9.167 Faucibus e mediis, e dirae gutture mortis,
9.168 Hocque repens egit septena punctus in hora.
9.169 Tum pater aduertit quia tempore comminus illo
9.170 Exierat uerbo uitali e pectore uirtus,
9.171 Scilicet et Christi quod regnet ubique potestas.
9.172 Vnde fides iu amore Dei ceu glutine nectar
9.173 Inseritur, channa Iesu manante secundo.
9.174 Inde Thyberiadis
2116. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.97 Qui necat immani malesanam uulnere mentem,
10.98 Impetit, et sanctum iaculis oppugnat amorem,
10.99 Impia quo uibrat mors irreuocabile telum,
10.100 Quo cor durescit, uitae nec poenitet actae,
10.101 Tollitur id nulla uenia, neque tempore crimen.
10.102 Aut det amineus dulces mihi pampineus uuas,
10.103 Aut ferat immites inculta labrusca racemos,
10.104 Omnis enim foetu proprio cognoscitur arbos.
10.105 Inuida gorgoneis o, gens imbuta uenenis,
10.106 Quum tua cerbereo
2117. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.326 Stricta quidem laxanda mihi sunt horrea tanta
10.327 Mole loci, quibus omnis ager, quibus omnis inundet
10.328 Copia, quae longo nostris fluat usibus aeuo.
10.329 En age non segnis, tibi nam quam pluria largis
10.330 Labra fluunt opibus per tempora multa futuris.
10.331 En tibi parta quies, epulis indulge superbis,
10.332 Sume dapes lautas, uario te prolue Baccho.
10.333 Quoi deus hoc inquit, demens hac nocte reuellet
10.334 Inuida defuncto Proserpina uertice crinem,
2118. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.383 Sole sub aduerso, coeli quae templa serenet,
10.384 Iudicis aeterni pactum, et dea facta tribunal.
10.385 Hos inter thalamos, et desolata iacebat
10.386 Agmina, languentes interque aegerrimus unus.
10.387 Qui tria tum septem super annua tempora lustris,
10.388 Foeda situ et langore trementia membra trahebat,
10.389 Cui deus ille latens humano in corpore fatur.
10.390 Visne ualere? uolo, uegetaberis integer, ille
10.391 Rursus ait, mihi nullus adest tam promptus, ut aequo
2119. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.388 Foeda situ et langore trementia membra trahebat,
10.389 Cui deus ille latens humano in corpore fatur.
10.390 Visne ualere? uolo, uegetaberis integer, ille
10.391 Rursus ait, mihi nullus adest tam promptus, ut aequo
10.392 Tempore me adiutet, ductumne in flumine mertet,
10.393 O, here, ego postquam adrepti, subit alter in undas.
10.394 Surge alacer, ualidusque tuum tibi tolle grabatum,
10.395 Atque inuade uiam, deus imperat, ille supernas
10.396 Haud mora nil animi dubius
2120. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.532 Accipe et hoc animae specimen Synagoga rebellis.
10.533 Ficus opaca fuit ramosis frondea syluis,
10.534 Consitus hanc mediam circundabat undique Bacchus.
10.535 Cernere quum fructus et debita carpere poma
10.536 Tempestiuus adest herus, et tum frugis inanem
10.537 Vt pomis uacua foliorum uidit in umbra,
10.538 Indignatus ait cultoribus, ecce tot annis
10.539 In cassu uenio, iam tertia praeterit aestas.
10.540 Ergo haec immeritos frustra consumet honores?
2121. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.549 Cratibus ecce autem procurui pectoris, imo
10.550 Oreque falcatis mulier semi...xa subibat.
10.551 Quoi fera decliui residens ceruice Megaera
10.552 Frena medusaeis circum torquebat habenis.
10.553 Ter sex autumnos, bis nonaque tempora messis
10.554 Viderat, at nunquam tardi sarraca Bootis.
10.555 Vtque hoc spectaculum miserabile fronte benigna
10.556 Atque salutari prospexit sydere Iesus,
10.557 Emisit uocem, qua percita corpore toto
2122. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
10.686 Ne tua discipulos lateant molimina, nam quis
10.687 Occulit ipse suas laudes? qui laudibus ardet.
10.688 Ergo age, iam totum phama celebresce per orbem.
10.689 Christus ad haec magni lux et sapientia pars,
10.690 Tempore non isto mihi gloria quaeritur ulla,
10.691 Nec mea iam momenta fluunt, haec ipsa parantur
10.692 Iam uobis, iam tempus adest, haec hora, diescit.
10.693
10.694 Qui fas, atque nefas
2123. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.29 Et pudor, ultricesque terunt corda horrida culpae.
11.30 Vnus post alium paulatim defluit, instar
11.31 Fluminis, et rapido delapsae sole pruinae,
11.32 Restitit in medio mulier, et solus Iesus.
11.33 Qualis ubi tonitru tempestas ingruit ingens
11.34 In mare caeruleum, seu turbidus aequora turbo,
11.35 Quum nauim medii iactatam gurgite ponti
11.36 Fluctibus, et diris euertere flatibus instant.
11.37 Extemplo fulsit claemetia suda sereni
2124. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.136 Vt saeui increpitant insana uoce Leones,
11.137 Nonne palestinum bene te samarita uocamus?
11.138 Iure sebastentem, stygii quod principis Arcam.
11.139 Haec in se iaculata tulit conuicia Christus
11.140 Aequanimis, miti responso et temperat iras.
11.141 Nil habet infoelix in nostra spiritus Arca,
11.142 Quumque mei patris uenerabile nomen honestem,
11.143 Vos inter sine honore fui, popularis haberi
11.144 Nil quaero, patriae quum sit mea gloria curae.
11.145 Est meus ille
2125. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.161 Relligio docuit, claro mihi lumine notum,
11.162 Ignotum uobis, quem si me haud nosse fatebor,
11.163 Mendax instar ero uestri, sed numine noui
11.164 Cuius et obseruo concoeptus numinis omnes,
11.165 Exultauit Abram pater, ut mea tempora uidit,
11.166 Huius et est tanta gauisus luce diei.
11.167 Dant hic mugitus, ut pingues de grege Tauri.
11.168 Quinquaginta tibi nondum sol aureus annos
11.169 Expleuit, teque Abramum uidisse fateris?
11.170 Respondit Iesus diuinae
2126. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.324 Iuda Machabaeus posuit
11.325 Tum salomonea subiit testudine Iesus.
11.326 Quem circumsistunt, atque urgent ore frequentes,
11.327 Quatenus has animas, aut quae per tempora tollis?
11.328 Si rex es, si Christus ades, ostende patescens,
11.329 Dicque palam nobis, quibus haec respondit Iesus.
11.330 Eloquor, et dictis, nec nostro creditis ori.
11.331 Facta patris sunt ipsa meum testantia nomen,
11.332 Quae
2127. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.524
11.525 Dicitis auster adest in coeli templa sereni.
11.526 At mane occiduus quum inuoluerit aera nimbus,
11.527 Nubibus et rutilus miscebitur ignis adustis,
11.528 Heu male tam cautum tempestas teret Iachum,
11.529 Nam crepitu horrendum tristi ruet aethere grando,
11.530 Mobile sic coelum facie discernere nostis,
11.531 Non tempestatum dignoscere signa potestis.
11.532 Improba de coelo gens quaerit adultera signum,
2128. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
11.527 Nubibus et rutilus miscebitur ignis adustis,
11.528 Heu male tam cautum tempestas teret Iachum,
11.529 Nam crepitu horrendum tristi ruet aethere grando,
11.530 Mobile sic coelum facie discernere nostis,
11.531 Non tempestatum dignoscere signa potestis.
11.532 Improba de coelo gens quaerit adultera signum,
11.533 Gethaei signum sed non nisi uatis habebit.
11.534 His abiit dictis scelerosa gente relicta.
11.535 Nauigeroque iterum transmittunt aequora ponto,
2129. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.72 Nec simul in patrio uoluerunt uiuere regno.
12.73 Alter enim natu iunior compellat honesto
12.74 Ore patrem, poscitque dari tum quicquid habere
12.75 Iure potest, et utrique pater dat habere semissem.
12.76 Nec post multa dati prolapsa est temporis aetas,
12.77 Iam minor ire parat, collectaque sarcina secum
12.78 Prouehitur, longasque procul secessit in oras.
12.79 Dissipat inde suam penitus rem prodigus omnem.
12.80 Dillapidata malo postquam res corruit usu,
12.81 Ecce inopina
2130. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.180 Quin proculcat aquis, et ab aequore deprimit alto.
12.181 Atque leui ceruice iugo uolat ille soluto.
12.182 Mox huic et quidam fit debitor obuius ipsi,
12.183 Qui soluisse quidem centena denaria multo
12.184 Tempore debebat, prenso cui gutture fixis
12.185 Vnguibus, ut capto lepori canis acer inhaesit,
12.186 Debita redde mihi, iam iam mihi reddita redde.
12.187 Procidit ille genu, miseranda et uoce rogabat
12.188 Inducias, spatium tanto requiemque
2131. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.301 Nam quis opum non ui, non fuluo tangitur auro?
12.302 Postquam res socios grauis haec peruasit, et horror,
12.303 Hosque salutari respexit lumine Iesus.
12.304 Sic dea syderei Claementia temperat oris.
12.305 Vnus ad aetherium patet uni ascensus Olympum,
12.306 Peruius haud ulli, nisi quos data gratia tollit.
12.307 Per se qui nequeunt, illuc duce numine tendant.
12.308 Quoi pia magnanimi prudentia principis inquit.
12.309 O,
2132. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.477 Et procul elisiis Abramum uidit in oris,
12.478 Tuta sinu largo, et peramoena uireta tenentem,
12.479 Foelices animas, fortunatosque recessus.
12.480 Te quoque se quanto mutatum lazare uidit,
12.481 Et sero agnouit transacto tempore frustra.
12.482 Tum cruda exclamat, uocemque emittit inanem.
12.483 Abra pater precor o, tanti miserere furoris,
12.484 Mitte tuum, neue hic nostras horrescat Erines
12.485 Lazarus, extremum digiti tenus alluat unguem,
12.486 Frigida
2133. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.679 Altera pontificis fuit haec sententia Cayphae.
12.680 Non animaduerso hoc pudeat nescire, quod unam
12.681 Expedit ob populos animam dare morte necandam,
12.682 Ne gens tota simul pereat. Ventura futuro.
12.683 Tempore praedixit, sacra quod in aede Sacerdos
12.684 Summus erat, tanti diae fuit infula uittae.
12.685 Namque erat in fatis diuino ex ore profectis,
12.686 Hac pro gente pati, laetoque occumbere Iesum.
12.687 Nec sola pro gente, pios sed ut undique
2134. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
12.740 Perficiam, quaecunque canit facundia uerax.
12.741 Principibus templi precio tradetur Iesus,
12.742 Damnatusque fures inter luet aspera fata.
12.743 Proditus obprobriis gentilibus offeret armos
12.744 Verberibus, pandisque genas et tempora palmis.
12.745 Et spurcis facies foedabitur alma saliuis,
12.746 Nec dabit in cineres artus a morte fluentes
12.747 Immortale caput, sed post sua fata resurget,
12.748 Tertius Auroram quum luce afflabit Eous.
2135. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.154 Et regni magnos inter sublatus honores,
13.155 Qui terras regit, et coeli qui torquet habenas.
13.156 Sed postquam turres, et propugnacula uidit,
13.157 Mille super scutis, protectaque fortibus armis,
13.158 Prosequitur fletu, lachrymis et temperat ora.
13.159 Haec super efatur. Quod si tua fata fuissent
13.160 Nota tibi pariter fleres urbs inclyta mecum,
13.161 Hac in luce tua, tibi quae tranquilla nitescit.
13.162 Te uero nunc ipsa latent, dirosque uidebis
13.163 In te stare
2136. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.169 Coede tuos, ah templa domos a culmine ad imum
13.170 Dirripiet, sternet pariter tua moenia circum,
13.171 Vt lapis a lapidis compagine dirruat omnis,
13.172 Aduentum nec enim domini, nec tempora noris.
13.173 Talibus auratae dictis ad limina portae,
13.174 Transequitat uallem tota comitante caterua.
13.175 Vrbs commota ruit, quis uir nouus iste petebant?
13.176 Hic est illa phalanx populi dicebat Iesus,
13.177 Ille nasaraea
2137. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.290 Haec mea nunc anima instar habet mare quo fremit undis,
13.291 Et turbata sonant late uada littora circum.
13.292 Quid loquar? o, genetor tu me eripe turbine tanto
13.293 Tu mihi firma salus, ab iniqua hac temporis hora.
13.294 Iccirco hoc ego tempus ago, pater optime nomen
13.295 Redde tuum celebre, et totum claresce per orbem.
13.296 Haec coelo interea uox est audita sereno,
13.297 Et feci celebrem, et cunctis celebrabere in oris.
13.298 Hanc
2138. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.378 His quae dona dabit? quae praemia digna colonis?
13.379 Pro iusto iniustus fundetur sanguine sanguis,
13.380 Indigna dignam mortem pro morte rependet,
13.381 Vinea tunc aliis dabitur turrita colonis,
13.382 Qui tempestiuas fruges, atque annua soluant
13.383 Debita, sic illi referunt, affirmat Iesus.
13.384 Haec antes templi latuit sententia summos,
13.385 Donec eam densa Christi lux nube reclusit.
13.386 Non secus ac ductis ubi nubibus humidus Auster
2139. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.614 Vos quoque uestrorum cumulos implete parentum,
13.615 Semen echidnaeum, sinuosi a stirpe Marassi,
13.616 Quo fugietis enim tetricae tormenta gehennae?
13.617 Ecce nouos igitur uobis surgente prophetas
13.618 Tempore, clara uirum, et scribarum lumina mittam.
13.619 Quorum uos alios truncabitis, inque trabalis
13.620 Figetis alios ligni fera cornua tensos.
13.621 Conciliis atrox alios Synagoga profanis
13.622 Sternet humo uirgis caesos, aut urbe fugabit,
2140. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.643 Iamque iugo montis multa uiridantis oliua
13.644 Considunt, patet unde oculis domus alta Sionis,
13.645 Fata Dei secreta petunt ex ordine reges,
13.646 Signaque, et aduentus, extremi et tempora finis.
13.647 Tum Iesus (neque enim occuluit sua lumina) uerax,
13.648 Fatidico euentus praenunciat ore futuros.
13.649 Inuigilate uiri, ne qui uos pestifer author
13.650 A
2141. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.670 Falsidicos, odio nostrique inuoluere multos.
13.671 Frigida tum horrentes spirabunt tartara cauros,
13.672 Coelicus unde gelu passim coit humor acuto.
13.673 Sed quicunque suae perstabit ad ultima uitae
13.674 Tempora labe procul, superas euadet in oras.
13.675 Hocque euangelion, cuncto celebrabitur orbi,
13.676 Omnibus ut terrae populis sit teste futurum.
13.677 Tunc horrenda quidem multorum meta laborum
13.678 Rebus adest, utroque ruent a cardine mundi.
2142. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.722 Aegraque feruentes uomet aestus Amphitrite.
13.723 Fluctibus omne fremet littus pulsante fragore.
13.724 Arescent homines, hos pallidus incoquet horror,
13.725 Tam mala tempestas cuncto simul irruet orbi.
13.726 At coeli uirtus, superumque exercitus omnis
13.727 Ingenti motu attoniti coelum omne ciebunt.
13.728 Nobile uirginei partus super aethera signum ❦
13.729 Tunc erit. et magni decus hoc
2143. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.738 Littora terrarum Neptuno amplexa uocabit.
13.739 Incipient ubi fata geri, capita ardua supra ❦
13.740 Tollite, uestra salus superis aduentat ab oris.
13.741 Nam uelut elapso gelidae quo tempore brumae
13.742 Transit hyems, et terra tepet quom sole propinquo
13.743 Ficus agit gemmas, atque omnis pullulat arbos,
13.744 Vernat et omnis ager, qui lucida frugibus aestas
13.745 Adproperat, tranquilla sinuque arridet onusto.
2144. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.756 Illa dies instar laquei, quae complicet omneis
13.757 Qui insedere solo, et requie telluris iniquae.
13.758 Iccirco uigilate, preces et ferte per omne
13.759 Tempus, paciferens ut semper oliua uirescit.
13.760 Sic tempestatis cladem uitate futuram,
13.761 Sicut stare meum digner uos ante tribunal.
13.762 Illam nanque diem nulli nouere, uel horam,
13.763 Non superi, non ipse oriens hanc dicere nouit,
13.764 Solus in aeterno pater hanc meus
2145. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.767 Et lautas epulis mensas, hymenaeaque sacra
13.768 Occulte irrepsit pluuiis accincta cruentis,
13.769 Quom lamechides foecundam semine pinum
13.770 Omnigeno occlusit, reparandi conditor orbis.
13.771 Quom genus infelix illo tum tempore finem
13.772 Quo non crediderant experti strage suprema,
13.773 Quae terras omneis simul uno funere mersit.
13.774 Alter adest Noas uirtutum, conditur Arca
13.775 Altera, sed cuncto par clades imminet orbi.
13.776 Tum duo proscindent
2146. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.782 Scilicet aduentus, horam nec sciuit herilem,
13.783 Cura sit oeconomi uobis ediscere mores,
13.784 Ille quidem uigili proprios custode penates ❦
13.785 Seruasset, si nosset eam qua temporis horam
13.786 Nox ageret tacitum fodienda in limina furem.
13.787 Quare agite ut uestis custodia peruigil adsit
13.788 Liminibus, Domino ut sitis ueniente parati,
13.789 Eius enim incerta situs est aduentus in hora,
13.790 Dico equidem
2147. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
13.792 At si corde malo Domini mora longa uidetur
13.793 Venturi famulo, nunc hos, nunc uerberet illos.
13.794 Ebria tum crapula distendat uiscera multa,
13.795 Compotos inter temulenta per Orgia demens,
13.796 Adueniet Dominus quo tempore nesciit, hora
13.797 Qua non sperauit, tunc illum diuidet ultro.
13.798 Portio cui dabitur populi cum gente relicta.
13.799 Illic ignis aget lachrymas, et torua cruento
13.800 Lumina rotabunt imbri, frigusque peruret
2148. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.38 Et duo qui coepit, duplam dedit is quoque fortem.
14.39 Ast unum, quia forte fuit contentus in ipsa
14.40 Occuluit, Domini et defossum condidit aurum.
14.41 Qui simul ac rediit longo post tempore, seruos
14.42 Accersit, ratio quibus haec subducta refertur.
14.43 Primus enim pondus duplicati protulit auri,
14.44
14.45 Macte bona uirtute puer, meus euge fidelis
2149. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.155
14.156 Iosepho infensi fratres pro fratre tulerunt.
14.157 Proditor hinc Iudas quae nam opportuna darentur
14.158 Tempora uenatur sceleri sine murmure turbae.
14.159 Tertia iam supra denas euoluerat umbra, ❦
14.160 Martia luna sacrum Pascha, et lux alma parabat,
14.161 Azima tum quom prima dies apponit edenda.
14.162 Sedulus hinc Christo
2150. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.167 Inflexa ceruice gerens, uestigia cuius
14.168 In quamcunque domum concesserit, ite secuti.
14.169 Dicite tunc Domino qui praesidet aedibus illis
14.170 Nomine sic nostro, mea nam prope uoluitur hora,
14.171 Te penes accumbam celebrando hoc tempore paschae
14.172 Cum sociis, uos ille sua in caenacula ducet
14.173 Ampla, super tripodes ingens strato aequore mensa
14.174 Astat, ibi quascunque dapes aptate necesse est.
14.175 His illi auditis actutum iussa facessunt,
14.176 Nec
2151. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.187 Ipse bibam, caeli quod regno implebitur olim.
14.188 Deinde manu pateram coepit spumante lyeo,
14.189 Grataturque patri, sociisque propinat, et insit.
14.190 Accipite hanc, et uos inter partite uicissim.
14.191 Nec mihi post usque a uenturi tempora regni
14.192 Quis ferat ullius latices e germine uitis.
14.193 Conscius extabat quia funeris hora propinquat, ❦
14.194 Trans mare qua rabidum. saeui et fera marora ponti
14.195 Transeat ad patrem, mundo trans aethera
2152. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.395 Mecum erit in uobis, hanc nemo tollere possit.
14.396 Haec libuit dixisse, mari quo portus ab alto
14.397 Et tranquilla quies uobis in me esse patescat.
14.398 Vos quia tempestas instantibus astra procellis
14.399 Vrge agens hyemem contra, considite Christo,
14.400 Qui domito mundo feror altum uictor Olympum,
14.401 Haec ubi dicta dedit, mensa sublimis ab acta
14.402 Eleuat, et secum socius chorus astitit omnis.
2153. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.455 Quam lux ulla sinu magni radiaret Olympi.
14.456 Non te iuste pater gentes nouere profanae,
14.457 Ast ego te noui, nec non hi te quoque norunt,
14.458 Me quoque te missum norunt, his nomine patrem
14.459 Tempore te feci notum, faciamque futuro,
14.460 His mecum ut sit amor quo te transfusus amabar.
14.461 Inde foras abiit diuina laude peracta,
14.462 Egressique ducem socii de more sequuntur.
14.463 Ille noua uirtute nouis inuictus in armis
2154. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.599 Ait ea tum Iesus non aspernatus, amico
14.600 Ore uenenatam quin est affatus Echidnam,
14.601 Cuius in ore nefas simulato immane retexit.
14.602 Framea tum Petri uibrata a uertice summo
14.603 Auriculam dextro deiecit tempore Malchi,
14.604 Malchi pontificis famulantis in aede uetusta,
14.605 Non tali auxilio nobis opus inquit Iesus
14.606 Petre, reduc enim uagina, aut siste paternum
14.607 Craterem, mihi quem genitor dedit ipse bibendum.
14.608 Omnis enim
2155. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.657 Regi uota dabas undantibus agmine palmis?
14.658 Haeccine saeua deo uenienti Osanna canebas?
14.659 Vrbs ingrata manus et candida colla reuinctum
14.660 Excipis, o, facinus dirum, premit undique sanctum
14.661 Tempestas, ille instar ouis tacet hostia uictrix.
14.662 Prima domus petitur, falsusque examine iudex,
14.663 Anna socer Cayphae, labenti maximus anno
14.664 Qui fuerat praesul, tum crimina sanguine iungunt.
14.665 At duo deproperant haud longo frigida
2156. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
14.778 Crudescit magis, et liuens tumor in cute surgit.
14.779 Mox alia ex aliis instaurant arma ministri.
14.780 Insurgunt iterum capiti noua praelia sancto.
14.781 Per ludibria dant alapas, o, maxime uates
14.782 Cuius hic est efare tuo et cane tempore flictus?
14.783 Multaque cornupetae iactabant ore cerastae.
14.784 Ingeminant ictus, et uersis uerbera pugnis,
14.785 Ii barbam uellunt, aut flauos uertice crines.
14.786 Opprobrant illi, fit plebi abiectio Christus,
14.787 Haud secus
2157. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
15.358 Iussit, et ipse prior se fert, ac talia fatur,
15.359 En misere afflictum uobis adducimus illum,
15.360 Saeuitium satis, et ratio quam postulat ultra,
15.361 Ecce patens homo, sarrano chlamydatus in ostro
15.362 Progreditur, fixis redimitus tempora iuncis.
15.363 Tum magis infremuere, furorque ardescit hiantum,
15.364 Fige cruci, iam fige, nefasque execrat, atillis
15.365 Praeses ait, iustu uos huc configite, causa
15.366 Nulla mihi, satis hoc examine constitit insons.
15.367 Illi
2158. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
15.473 Hic tuba terribilem crepitu dedit aerea uocem,
15.474 Et praeco indixit carmen ferale canorum,
15.475 Inceduntque cruces, et flebile uoluitur agmen.
15.476 Vt fures inter medius processit Iesus,
15.477 Horrenti cinctus diademate tempora circum,
15.478 Atque sub ingenti cruce pressos intulit armos
15.479 Languidus, et sparso liuentem sanguine uultum
15.480 Matris ad aspectum, sese uidere uicissim
15.481 Proh dolor immensi per acerba strage dolorum,
15.482 Cladis in
2159. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
15.505 Flete super natos, uester quasque edidit aluus.
15.506 Namque dies aderunt, quibus illae talia dicent,
15.507 O, uentres steriles qui non genuere beati,
15.508 Quaeque sibi nullos lactarunt ubera natos.
15.509 Incipient illo tum tempore montibus altis
15.510 Dicere, uos
15.511 O, iuga, nos etiam colles et saxa tegatis.
15.512 Arbore nam uiridi si sic accenditur ignis,
15.513 Arida quae tandem tum
2160. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
15.539 Hiccine uirgineus candor tuus ille beatus?
15.540 Hiccine floris odor dixit diuinus honesti?
15.541 Hic pater ille aries promissaque uepribus haesit
15.542 Victima, sanguineis redimitus tempora dumis?
15.543 Haec dicens capite ipsa sui uelamen honoris
15.544 Coepit, et aegra sui circundat foemora nati.
15.545 Matrem raptat amor, nati quoque matrem amorem,
15.546 Alter et alterius pectus sic pectore torquet,
15.547 Dum poenas
2161. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.244 Ille tubis altam disiecit funditus urbem,
16.245 Ille sacerdotum sonitu Hiericonta sacrato,
16.246 Et quasi tormentis euerterit aere sonanti,
16.247 Illa fuga erecta deuicerit agmina pelta,
16.248 Tum regnum Christi, Messiae tempora sacris
16.249 Praedictos reuocans a uatibus indicat annos,
16.250 Regis et assyrii Danielle interprete uisam
16.251 Explicat effigiem detriti a monte metalli,
16.252 Et regis Dauid mysteria, plectra, duellum,
16.253 Verbaque coelesti
2162. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.269 Nobiscum dum tendit iter, sermone beato.
16.270 (Sic bonus inter oues proprias, et laeta peragrat
16.271 Pascua, se interdum Pastorem Pandit Iesus
16.272 Ipse, uiatores inter uia et incola factus
16.273 Ducit, et aeternum sua tempora condit in Annum.)
16.274 Dum memorat uates, et coeli regna recludit.
16.275 Protinus inde solo uerrunt impressa citati ❦
16.276 Et rediere pedes sua per uestigia uersi.
16.277 Inclusos alto socios in monte Sionis
2163. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.299 Pars semesa datur, quam prunae torruit ardor
16.300 Piscis. Et aerio distentae nectare cerae,
16.301 Vescitur his coram, quibus haud deus indiget escis,
16.302 Relliquias ollis et mystica signa reponit.
16.303 Tunc ait, humani uobis ego temporis hospes
16.304 Haec mortalis adhuc in me uentura canebam,
16.305 Mosea prophetas, implens et carmina Dauid.
16.306 Tunc illi aperit septem signacula libri,
16.307 Scripta uidenda noui posuitque in lumine sensus.
16.308 Sic erat infatis,
2164. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.400 Te cinctu aptabas, et te tua crura ferebant,
16.401 Quo uoluere, grauis sed quum tibi uenerit annus,
16.402 Brachia laxa dabis, te nec mora cinxerit alter,
16.403 Te quoque quo non uis ducet, Sic tempore Christus
16.404 Hic cecinit Petri clarissima fata futuro.
16.405 Exin se tollit, sensimque elapsus abibat,
16.406 Hoc dicens, i, tu mea post uestigia Petre.
16.407 Dum uenit hic, uidit Christi quoque terga sequentem
16.408 Dilectum, qui
2165. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.470 Millia, quos oculis mortalibus ulla uidendi
16.471 Copia, non ullo sensu concessa facultas,
16.472 Nomine quos Christi lucis consorpsit Abyssus.
16.473 Tum quidam Iesum moribundo ex agmine poscunt
16.474 Talia, restituat regnum si hoc tempore Iudae.
16.475 Iis ait, haud uestra est inter labentia nosse
16.476 Tempora, uel motus patria uirtute meantes,
16.477 Ast ubi uos uirtus afflauerit ignea sancti
16.478 Numinis interne, coleoque allapsa fouebit.
2166. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.472 Nomine quos Christi lucis consorpsit Abyssus.
16.473 Tum quidam Iesum moribundo ex agmine poscunt
16.474 Talia, restituat regnum si hoc tempore Iudae.
16.475 Iis ait, haud uestra est inter labentia nosse
16.476 Tempora, uel motus patria uirtute meantes,
16.477 Ast ubi uos uirtus afflauerit ignea sancti
16.478 Numinis interne, coleoque allapsa fouebit.
16.479 Haec mihi testis erit per uos, hanc ardua Mello,
16.480 Hanc quoque luza nitens,
2167. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
Section]
16.537 Conuenere locum, quo spiritus indicat ardens,
16.538 Et fragor intonuit celsi super arce Sionis,
16.539 Tum solyme una suae sobolis captiua propagans
16.540 Germina per populos late protenderat omneis.
16.541 Illa pios festi solenni tempore templi
16.542 Relligione uiros attraxerat undique Mater,
16.543 Alma sion magnum coeli porrecta sub axem.
16.544 Vocibus auditis ingens affluxerat agmen,
16.545 Omnibus et linguis ex ore sonantibus uno
16.546 Stat diuersa suis ibi gens
2168. Bunić, Jakov;... . De vita et gestis Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
l10.2 Vna pari substans spiramine, parque potestas.
l10.3 Suscipe uatis opus, deuotaque carmina ueri.
l10.4 Qui tibi principium perfecto fine peregi.
l10.5 Da pater hoc superis olim memorare choreis,
l10.6 Et mea coelesti circundate Tempora Lauro,
l10.7 Nam mihi uirtutis dator es, et carminis Auctor.
l10.8 Hic tuus est pastor, tua Tibia, Musaque uenit
l10.9 Tincta lepore tuo mihi te dictante Magistro.
l10.10 Pande tuum uatem populis tua gesta canentem.
credere dignetur) episcopatum illum non magni alioquin momenti et in loco
periculoso situm non voluntate, sed ob hunc magistratum, quem gero, suscepisse,
magistratum autem hunc non causa mea, sed spe boni publici difficilimis
temporibus subiisse. Me in his, quae suscepi, ab eo rebus omnibus adiuvari, qui
causas publicas tocius Christiane reipublice et maxime horum finium, qui
reliquam Christianitatem
Pars datum subsequens ipso a Stephano Broderico scripta est. 30 Bonsagnum Hippolytus Estensis secum in Hungariam tulit. Iam anno 1512 in regno se continet, anno 1516 gubernator episcopatus Agriensis, anno 1528 legatus regis Hungariae apud Venetos. Anno 1529 praepositus Varadiensis, in testimonio Stephani Broderici eodem tempore dato ut olim episcopus Chanadiensis invenitur.
invidia, mille denique aliis maximis atque incredibilibus difficultatibus? Nihil tamen pretermittam, usque ad capitis discrimen, quod a me fieri possit. Adeptus sum, clementissime Clemens 31 , hunc magistratum difficilimo tempore, sed fortasse Deus ex sua misericordia rumpet hos difficultates et aperiet mihi viam serviendi. Quę spes nisi me foveret, iam diu ob causas supradictas et ob valetitudinem eciam, qua non satis prospere fruar, cessissem huic
homine Diocletiano Imperatore, qui eadem animi magnitudine, qua sublatus erat ad fastigium rerum humanarum, ad priuatam uitam redierat. Quod me defendente, illo contra nitente, eam disputationem sub Caesaris et Syllae persona retuli. In temperando autem stilo non simplex difficultas fuit: nam ratio poscebat ut esset infra oratoriam grauitatem et sua grauissimis personis dignitas attribueretur. Existimaui hanc meam foeturam non nihil ad tuam fortunam pertinere, non autem
Palus scaturiebat, iam alluebat poplites, ac posteaquam in ripam impegimus, pęne tota cimba dissiliit. Non ita me rabies aestuantis oceani, non adeo furentes maris Adriatici procellae terruerant. Equidem abhominor hanc tempestatem: nam uereor ne istuc sit omen cuiuspiam infoelicis euentus, qui meum animum curis et perturbationibus exagitet. Sępe solent magnas calamitates quędam ueluti signa antecędere quibus etiam nostra crudelissima
quid aduersi nostris ceruicibus impendet, satis est tunc miserum esse, quum inuaserit: non etiam longe antequam ulla suspitio appareat metu, ueluti mulierculę, concuti ac (uti aiunt) de gradu deiici. Pręsertim quum fatis eo temporis et loci conpulsus sim, ut neque futura uigore mentis pręcaueri neque casus, si quibus perstringi necesse fuerit, repelli uiribus aut magnitudine animi queant. Addeque precibus et squallori nullus pateat
inconstantiam humanorum casuum, ne uidelicet fortuna mutato cursu meas res secundas aliqua labe respergeret. Quippe non tam laudantur quae fortiter ac prospere gesta sunt, quam uituperantur ea quae in aduersum rapit mutatio temporum ut uel minima offensiuncula clarissimum quodque nomen obscuretur. Haec animo quum penitus insedissent, atque huiusmodi curis inuolutum impia atque nefaria manus inuasit, non illa hostium externorum aut
conquiescere. POM. Vide potius Sylla ne tecum contendat, siue cum Bruto, quorum dignitas illustriore loco sita est; mecum olim armis decertauit qui reliquos omnes ea tempestate uirtute honoribus auctoritate superaueram: nunc quoque, certus sum, qua mentis est uecordia, maxime illustria inuasurum. En recta perficiscit ad te Sylla, sed non reor magnopere timendum, quin nullos secum ueteranos
uidebantur ampliores opes et fortunatiorem uitam aucupari. SyL. Quum hostium furor, quasi tempestas, omnia protereret, pecuniae fuerant undecunque coaceruandae: sine quibus (ut te non latet) nihil potest expugnari, sunt enim instrumenta rerum agendarum et nerui belii. Cęterum exhausto aerario,
Bocchi regis tolleretur? Pręterea ut cum eodem C. Mario iam minime uerbis contenderes, uerum etiam armis decertares, profecto non concitabat amor reipublicę conseruandae, in qua nulla dum nubecula tempestatis apparuerat: sed cum ingens ambitio, tum uetus odium et inuidia honorum Marii; quod si negas quicquam istarum rerum tuum pectus inflammasse, planum facias oportet cur aegre ferebas bello Mithridatico tibi prouinciam
melius hostem ferire quam rempublicam administrare nouerat: magisque corporis affectibus obedire quam prudentia ueraque fortitudine libidinem animi cohibere consueuerat. Idcirco plęrumque impos sui ferebatur ueluti nauis tempestate, cum reuulso gubernaculo iactatur quo fluctus impulerint: hinc pernicies multorum, hinc reipublicae naufragia exordium habuerunt. Quamquam haec mortalium natura est ut saepe uanis, interdum etiam pestiferis
arbitraretur in tam funesta et conspurcata republica? Quis Scytharum plaustra, mapalia Numidarum Aethiopumque criptas lari patrio non anteferret? profecto non expectaremur donec sponte profugi solum uerteremus, nec diuersis temporibus eiiceremur singuli, sed eodem momento uniuersi, ut Arpinatibus libera urbs remaneret uel potius in Arpinate municipium Romę nomen migraret. Haec ipse nefaria consilia paucorum auxilio, mea tamen imprimis uirtute
gloriam non appetere modesti hominis officium esse arbitror, ita, si sua sponte in pręmium uirtutis et laboris accesserit, negligere superbi est: nec enim aliud post reipublicę commoda restabat quo uulnera iacturamque temporis simul etiam aetatis nostrę consolaremur: quod si passus fuissem tolli meam statuam, dii immortales, in quam infamiam fuissem deuolutus? siquidem agnoscere uiderer aliquod meum flagitium? neque desiderarentur (ingenia
deinde redditus fama necarim, ad hęc C. Marium filium, quem paternę furiae agitarant, ad consciscendam ultro sibi necem compulerim; iam facile intelliges quantum illi uiro antecellam. Atque alios conplures ea tempestate sapientissimos homines et fortissimos imperatores, quibus nunqum caruit, senatus habebat. Quę apud exteras gentes esset existimatio de nostro ordine, si Marius imperator aduersus Mithridatem missus fuisset? dicerent nos
quam credere deos non tantum inter se bella gerere, sed etiam cum mortalibus congredi? alios odisse, aliis fauere, et uictos, interdum etiam uulneratos humanis uiribus succubuisse? Haec uidelicet fiebant Homeri temporibus et Hesiodi: nunc uero uel omnes dii confecti bellis perierunt, uel non audent amplius in terram deuolare: nullum enim aetate nostra uidimus aut audiuimus: quamquam et terrae grauioribus armorum ruinis quatiebantur,
quispiam tacitus haec secum reputauerit, nequaquam diuersus a mea sententia recedet. Igitur ex antiquis regibus labente quotidie uita nostra in deterius facile coniectura possumus assequi quales principes habituri sint mortales. Priscis temporibus, a quibus hęc ętas degenerauit, rara documenta sanctitatis in principibus apparuere. Tu nunc speras Minoas, Aeacos, et Rhadamanthos? Quin potius aut Diomeden Thracem, aut Busiridem Aegiptium, aut
plateis: atque ibidem studio e proximo conspiciendi alios inter se trudere aliis pressura proculcatis, nonnullis etiam suffocatis interemptisque. Tum ędium uestibula tapetis et auleis ornari, uicos spargi floribus, extrui temperarios arcus, imagines tuarum uictoriarum in ferculis uectari. Quid autem dicam de his qui adolent odores exoticos et diapasmata, symphoniacosque pueros proponunt? Quorsum enumerem tibicines aliosque musicos omnigenis
et
Ita ne rudes animi fuisse nostros maiores
existimas ut aliquid in rebus humanis perpetuum apud se statuissent? ita
imperitos antiquitatis ut non habuerint ante oculos quot amplissima regna
potentissimęque respublicę fluxu temporum a stirpe interiissent? Haud aliter
sęse humanę res habent ac sydera: haec enim exoriuntur, illa occidunt, ac per
uices imperia
Romanorum potestatibus flectunt uictique iugum patiuntur. Vnde facile est conniicere imperii quoque populi Romani propediem interitum fore: quęlibet ętas suis rerum mutationibus perstringitur. Porro quis tot conuersiones, tantam temporum instabilitatem non admiretur ac obstupescat? Hi Graeciam occupauerunt: illi Asiam: alii in Sicilia consederunt: ab aliis Hispania possessa est. Quae demum natio Italiam suę ditioni uendicare non tentauerit? Fortasse posthac
est, populus auctor fuit: tametsi tunc eadem ipse mihi uendicare potuissem. Quid credis ciues nostros beneuolentię gratia seu meę uirtutis admiratione iis me uoluisse beneficiis prosequi? certe legionibus tribuerunt, ac tempori obsecuti sunt. Quae res oportuna mihi uisa est, donec reipublicę status ordinaretur: erant enim plus habitura ponderis quae fuissent a uero legitimoque magistratu instituta. Proinde cunctis ex sententia perfectis
quietem agentibus ductor classis
domicilia solis et lunę momenta perpendit: nunc regionum et maris naturas
metitur: modo digitis computat quot supersunt dies ad ortum et occasum
Orionis atque Succularum, ut cautus impendentes tempestates aliquo defugiat
recessu, uel si depręhensus in mari fuerit impauidus pręuisas excipiat et
facilius euadat. Hic urit Malea:
nauarchi uelut exitialibus colubris impallescunt). quid in magno imperio constituti, quos omnes quarta luna genitos crediderim non secus ad sęse mala attrahentes, ac Cęcias nubes? quantas commotiones, quot aestus, quas tempestates et subitas procellas in magna morum et linguarum dissimilitudine, ambientibus undequaque saeuis et minacibus hostium copiis, non cogitent sibi perferendas? Quod ingens regnum, aut quę respublica potens diu uel
nimia lenitate mei animi scelerum impunitas in meum caput recidit, opinor
maiorem in huiusmodi casibus uitae rationem oportere haberi, quam opinionis
uulgi cum in
cum perplexis cogitationibus ac rara quiete
nocturna, somniisque turbulentis atque terrificis: nec tamen in hunc ordinem
refero iudicia,
tuam crudelitatem dicaris non obuiam ire flagitiis et improborum hominum ferociam legibus contundere, uerum plęraque fama circumferetur uel rapacitatis studio, uel inata sęuitia te caedibus in bonos ciues grassari, nec temperaturum ab huiusmodi feritate quoad uel unus supersit cuius uirtus formidolosa uideatur. Qua in spe uiuet populus singulis momentis expectans ad supplicia rapi? applaudent alacres tibi cruento sanguine popularium ac truculentissimae
iniisse societatem cum Pęnis: alius ab Hannibale cęsas nuntiat legiones: alius a Ponticis hostibus Asiam, uoluptatum fomitem, trucidatis praesidiis et negociatoribus Romanis oppressam teneri. Iam classes in Lybico mari tempestate submersę: quam multa laedoria liberę dicacitatis deuoranda et ingrato decoquenda stomacho: …am etiam multi ciuiles motus bellorumque tumultus et nocturna conuenticula
ubi leuis cum nocte somnus accęderet, ac uietum atque robustum corpus ad extrema uitę spacia traduceretur. At uobis cum inopia somni, tum immenso mordacium curarum agmine intempestiui cani circum tempora sparguntur, et properata gradu tacito senectus obrepit, simul irruunt in exhausta continuis libidinibus membra dolores laterum, stomachi cruditas, manuum tremor, pedum inconstantia, dispnea, distillationes, angina,
illam molem, quę sibi ipsi oneri est, aegerum sulcaturi conscendunt: tum confestim scopulorum uitatis muricibus in altissimum pelagus abducuntur: ibidem quantum imbre madescant, quam uehementibus exagitentur tempestatibus, quam terribiliter balenas et orcas extimescant, quantas calamitates et miserias patiantur, nemo satis explicare pro atrocitate rei potest: an quicquam usque adeo firmum atque munitum uel natura uel hominum
illę procellae ac decumani fluctus non quassarent, disiicerent, demolirentur? Quanto satius angusto myoparone margines radere terrarum, qui quodlibet foramen tutissimus portus est: nullam saeuitiam truculentissimae tempestatis alligati funiculo non rident, quum sępe naues enormis magnitudinis in littore quatuordecim subnixę anchoris conuellantur. Quę, malum, dementia est putare iucunda corruscum auro, argento, gemmis, uestibus
miseram erga suum corpus diligentiam? Quid infęlix et abominantum regis Massinissę custodia suae uitae commentum recenseam? quorsum attinet solitudines Mithridatis et anthidota referre partim a tua memoria remota, partim hoc tempore non satis apud te ponderis habitura, quam oculorum sensu non cernantur, cui te maiorem auctoritatem quam animi iudicio tribuere nuper indicasti? Ecce Plutonem aspice, qui licet deus inferorum et princeps uastissimi
haec quid tu, Sylla? SyL. Quamquam, Minos, non dubito tuam sententiam irreuocabilem esse, tamen, ut retundam insolentem Caesaris temeritatem, breuiter respondebo. Quo tempore, Caesar, Gallia tibi prouincia decreta fuit, iam populus Romanus pollens potensque totius imperator Italię, Siciliae, Sardiniae, Corsicę, Hispaniarum expugnauerat Pęnos, domuerat Numidas, dominabatur Illyriis,
Christi religione et pro aliis Christianis ponere, de hoc tam bono et sancto opere non solum non laudamur sed etiam lapidamur, et non saltem misericordiam aliquam tantae nostrae miseriae ab iis, pro quibus haec passi sumus, meremur, quibus, haud scio an aliud iure imputari possit nisi quod ab eo tempore, quo Christi dei optimi maximi ductu ex Scythia venimus et fidem Christi professi sumus, fuimus semper scutum et clipeus omnium aliorum Christianorum, et quod in hoc praeclaro nostra sententia Christianitatis obsequio duos iam reges, ambos eadem Iagellonia stirpe prognatos, tot praeterea
concedant et se cum exercitu regio coniungi patiantur. Ita sequenti die castra nostra cum castris illorum medio fere milliario infra Mohachium coniuncta fuerunt sic tamen, ut et ibi nostri illis non miscerentur, sed esset parvum intervallum inter nostra et illorum castra relictum. Eodem tempore venerunt ex Buda naves tormentis bellicis maioribus et minoribus, pulvere item bombardico et quibusdam aliis ad pugnam necessariis plenae, novem etiam machinas a Viennensibus missas advehentes. Venerunt et Alexii Thurzonis ducenti fere pedites cum aliquot machinis, nam ipse cum episcopo
Sclavoniae proceribus. Venit postridie eius diei mane rege aciem instruente (nam eo etiam die creditus est hostis in praelium descensurus) Simon de Erdewd episcopus Zagrabiensis cum fratre Petro Erdewdy cum septingentis amplius equitibus viris equis, armis decenter instructis. Advenit eodem fere temporis momento Stephanus Aczel cum trecentis ferme equitibus, quos Ioannes Bornemyzza regi in subsidium miserat cum aliquot millibus aureorum, supremum a patre filio alumno munus. Venit circa serum eiusdem diei Ioannes Zerechen supra duo millia peditum eorum, qui circa Dravum colunt et insignes
copiarum hostilium quam in posterum diem cum toto exercitu congredi, non esse de victoria dubitandum. Ad quam vocem rex statim signa canere iubet, et simul cum tubarum clangore et tympanorum sonitu exoritur clamor vel cantus potius nostrorum Iesu salvatoris nomen de more invocantium. Et eodem tempore vidimus ingentem copiarum hostilium vim de colle illo, qui nobis oppositus erat, sese sensim demittentium, ubi caesar etiam Turcarum erat. Tum demum regis capiti galea est imposita, quo tempore magnus in eius ore pallor apparuit quasi futuri mali praescius. Signo belli dato viriliter cum
sonitu exoritur clamor vel cantus potius nostrorum Iesu salvatoris nomen de more invocantium. Et eodem tempore vidimus ingentem copiarum hostilium vim de colle illo, qui nobis oppositus erat, sese sensim demittentium, ubi caesar etiam Turcarum erat. Tum demum regis capiti galea est imposita, quo tempore magnus in eius ore pallor apparuit quasi futuri mali praescius. Signo belli dato viriliter cum hoste concurrere hii, qui in prima acie erant, bombardae quoque nostrae omnes fuerunt emissae parvo tamen hostium damno. Fit certamen multo acrius quam pro numero nostrorum; plures ex hostibus
inclinare cornu dextrum coepit, et plerique ex eo cornu fugam capessere tormentis, credo, quae hostis tunc primum iaculari coeperat, exterriti, quae res et globorum iam nostris etiam, qui penes regem eramus, capitibus supervolantium crebri ictus non parum terroris omnibus incusserunt. Et eo ipso tempore rex in ordine nostro non comparuit, sive priores illos ordines, quos ante ipsum fuisse diximus, progressus (quod antea ita erat statutum, ne rex eodem in loco staret), sive sublatus ex acie ab hiis, quos ei post tergum fuisse diximus, nam utrumque fieri potuit. Nec desunt, qui dicunt eum
atque ibi viriliter cum hoste pugnasse, quod ego neque affirmare ausim neque aperte inficiari. Illud mihi certo constat eum tunc a nostro ordine et a suo loco abfuisse, quando tormenta hostilia tonare coeperunt, et quando ex cornu dextro fuga fieri coepit. Secundum ex eodem ordine pene eodem tempore, quo regem, sensimus abfuisse archiepiscopum Strigoniensem et nonnullos alios regi propinquos. Ego regis amissi culpam neque in eos ausim conferre, qui ei custodes fuerunt adhibiti, neque in eos, qui eum fortasse intempestive ex acie subduxerunt, sed infelici cuidam nostro fato, ut rege
huius urbis iacturam fecimus, nos inquam Reuerendi patres, integerrimos grauissimosque collegas nostros eodem anno amisimus. Vos Honorandi Aduocati, totidem collegas uestros, super quartum, quem superiori anno tota haec Curia deplorauit uiros nempe doctissimos consummatissimosque eo ipso tempore perdidistis. Vobis quoque causarum patroni, uobis insuper Tabelliones et Notarii professionis uestrae damna non defuerunt. Sed unde hęc quaeso? Quasue ob causas tot et tam grauissima incommoda nobis euenere. Nempe, quia omnis caro corruperat uiam suam, eramus omnes ciues et inhabitatores,
uestrae damna non defuerunt. Sed unde hęc quaeso? Quasue ob causas tot et tam grauissima incommoda nobis euenere. Nempe, quia omnis caro corruperat uiam suam, eramus omnes ciues et inhabitatores, non Romae Vrbis sanctae, sed Babylonis Vrbis peccatricis, de qua
uerba demonstrationem huius uerbis magis specificam non exigunt, cum haec flagitia (etsi ubique fere regnent) hic tamen sedem et Imperium habent.
His tot et tantis flagitiis praeuaricationibusque illius enumeratis, subiungit seuerissimam Dei sententiam, quae contra nos hoc tempore funestissimam executionem sortita est. Formula autem sententiae haec est. Quoniam peruenerunt peccata illius usque ad coelum, et recordatus est Dominus iniquitatum, ideo in una die uenient plagae eius, mors, luctus, et fames desolatam facient illam et nudam, et ipsam
Hier. vir. ill. Marc. ((I Petr. 5, 13)
2210. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1859 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2211. Štafilić, Ivan;... . Oratio ad Rotae auditores excidii... [page 1859 |
Paragraph |
SubSect | Section]
subsecutis credere oportet. Ex quibus manifestissime constat, quot plura et longe peiora, ut inquit
Mitius olim egit noster Imperator, dum seruato templo et illęsis sacerdotibus templi sat habuit, eiicere ex castris suis, hoc est e templo ementes et uendentes,
incendium, Romana beneficia. quae nobis leges, quae religiones, quae omnes honestas disciplinas tradidit, denique a qua plura beneficia, quam ab ipsa patria, in qua quisque genitus est, omnes accepimus: Coegit me magnitudo doloris de fortuna urbis, deque miserrimis temporibus quaeri, praesertim in hoc caetu, apud homines doctissimos, qui intelligunt quantum huic urbi, ex qua literae et humanitas huc importata est, omnes gentes debeant. Quod autem de capta Troia Vergilius praefatur.
Quis cladem illius
uideat, dubitari non debet, quin in illorum intuens exempla, intelligat omnes Imperii opes ac uires ad huius urbis salutem, defensionemque maxime conuertendas esse, et ab illa uim atque uastitatem depellendam. Quam multos numerare potest, cum imagines auitas aspexerit, qui turbulentissimis tempestatibus urbem Romam maximis terroribus liberauerint, qui quanquam periculosissimis bellis domi impliciti, tamen uelut ad patriam defendendam huc summa uirtute accurrerint, quia in huius unius urbis periculo periclitari omnium gentium salutem existimabant. Huc adde, quod nullius regiae
Nusquam audiuimus, aut legimus, in ulla ciuitate capta, tantam licentiam exercitus uictoris fuisse, ut tot diebus nullis Magistratibus regeretur, aut coerceretur. Accepimus et ante Romam captam esse, primum a Gallis, deinde post multa secula a Gotthis: Verum multo grauius hoc tempore afflicta uidetur. Galli quomodo gesserint in urbis Romae expugnatione. Galli tantum in desertas aedes sęuierunt. Ciues partim in Capitolium se receperant, partim Veos profugerant, intenti in occasionem rei bene gerendae. Nam arcem urbs, non Imperium, non
ergo uictos. Postea Gotthos, quanquam ex longinqua obsidione irati uehementius essent, legimus ita moderatos esse in uictoria iram, ut edictum etiam propositum pacis, ut parceretur his, qui in templa Christianorum confugissent, et ut urbs sine caede diriperetur. Atqui hoc tempore tantum abfuit, ut a sacris rebus abstinuerint uictores, ut non cupidius aliunde praedati sint. Hispanorum et Germanorum dira auaritia. Caedes factae tota urbe miserorum ciuium: bona ciuitatis pars incendio deleta: studia omnium honestarum rerum, quae ibi
ducentem Maximum ac fortissimum exercitum ad urbem, irritatum atque accensum odio Iulii Pontificis, inde usque a Rauenna, ubi maxima pugna exercitum Pontificium uicerat, atque fugauerat, ad ultimam Galliae oram, in Belgicum retraxit, ne qua clade urbs ab irato uictore afficeretur. Nunc autem, o temporum labem, ille ipse exercitus, quem Caesar uniuersae Italiae praesidio esse uoluit, inauditam crudelitatem in urbe principe totius Italiae, imo totius orbis exercuit, non exempla ueterum Germanorum, non dignitas urbis, non ingentia beneficia collata in omnes gentes, flexerunt
ab illa accepimus, id fieri debet. Ius nobis cum uulgo commune est, studia optimarum artium non sunt communia, quae longe antecellunt aliis omnibus humanis rebus. Vos igitur uere Quirites, quoties tam funestam luctuosamque patriae direptionem recordamini, expendite quae a uobis officia tali tempore requirantur. Bona uulgi pars ridet Sardonium risum in aliena calamitate, et triumphat, quasi re bene gesta, a quorum opinione longissime uos abesse conuenit. Neque enim intelligunt, quid illi urbi debuerint, aut quid detrimenti ex eius interitu Respublica acceperit. Deinde cum in
Dic age, crudelis cur optas Austria toto
Pectore, nostra tuo subdere colla jugo?
Quis Deus hoc ferret? quae coeli tanta fuisset
Impietas? tantum Di prohibete nefas.
Scis bene, quod nunquam dominae sum passa superbae
Imperium, scis te saepe fuisse meam,
Tempore Corvini, scis, quando laeta triumphum
Egi, fracta meo cum fueras populo.
Maesta triumphales tunc cum procedere currus
Jussa, orbi toto ludibrio fueras.
Tempore Joannis longe pejora videbis,
Jam poenas sceleris, jam scelerata dabis.
Improba captivam
Scis bene, quod nunquam dominae sum passa superbae
Imperium, scis te saepe fuisse meam,
Tempore Corvini, scis, quando laeta triumphum
Egi, fracta meo cum fueras populo.
Maesta triumphales tunc cum procedere currus
Jussa, orbi toto ludibrio fueras.
Tempore Joannis longe pejora videbis,
Jam poenas sceleris, jam scelerata dabis.
Improba captivam speras me reddere posse,
Undique desertam cum modo me esse vides,
Cum juvenum vires fractas, qui sanguine pro te
Complerunt campos prataque ubique mea,
Cumque
non patientur aquis.
Thelephus ut vulnus suscepit cuspide Achilis,
Ejusdem post hac sensit et auxilium.
Sic mihi qui nocuit, nunc idem proteget ipse.
Hostis qui fuerat, summus amicus erit.
Oblita es, quantos ego sum perpessa labores,
Improba, jam a longo tempore, vel simulas?
Cum daret assiduos ictus meus aereus umbo,
Tam te, quam Christi populum, dum tueor,
Tu laetas choreas ducebas juncta puellis,
Ast ego ducebam corpora ad arma mea;
Te curis vacuam securus somnus habebat,
Tradentem molli pinguia membra
258. Alia querela Ungariae adversus Austriam
O coelum, o terra, o fulgentia lumina solis,
O Phoebe, o celsi sidera clara poli,
Cum vestrae tot jam ducuntur saecula vitae
A nati mundi principio atque Chao,
Ecquem vidistis tam longo tempore tantis
Cladibus oppressum seditione sinum,
Ecquem tot quondam populis opibusque superbum
(Hei mihi!) vidistis tam subito ruere?
Si mihi causa mali tanti foret advena quisquam,
Leniri posset forsitan iste dolor.
Nunc cum consumunt heu me mea
dominationi scribere, Majestati sue, Dei optimi nutu, omnia prospera succedunt, Dominationem Vestram intellexisse existimo, quantos et quam forti manu, tum terra quam Danubio, rex Bohemie Ferdinandus fuerit superioribus diebus agressus a Sua Majestate; atque id eo tempore, cum ex altera parte pro concordia nobiscum ineunda ageret, et pro hoc tam apud Serenissimum Polonie regem, quam apud invictum ac potentissimum imperatorem Turcorum oratores suos haberet; et quamvis Majestas regia videre hostium vires et apparatum esse
Matheum de Blasiolis, patricium nostrum ad Sanctitatem Vestram mittimus necessitates et miserias nostras Sanctitati Vestre nostro nomine exposituros, cui humiliter et genuflexe supplicamus, eos benigne exaudiat, et quicquid de praesentium temporum calamitatibus deque tribulationibus nostris Beatitudini Vestre retulerint, eadem ipsis fidem creditivam prestare dignetur, ac si nosmet ipsi per sonaliter ante pedes Sanctitatis Vestre interfuissemus, cui
Carabeto. Diu nihil intellegi de legatis in Thurcia. Pax inter Gallum et Anglum non procedit. Hic enim vult retinere Bolognam, petit insuper expensas in bello factas. Sed neque cum Cesare Gallo videtur conuenturum. Video nobis imminere magnas bellorum tempestates. Pontifex decreuit aperire concilum Tridenti. Ut antea scripseram, Luterani autem iam ceperunt nationale concilium celebrare Frankfordie ad Menum fluuium. Nihil aliud dignum est ut scribatur.
omnia vitę meę spacia in servitiis eius consumere, nec voluntate quidem mea, nec ulla culpa principis, sed acerbitate illius, qui nuper decessit, coactus sum alienari ex aula regia: indignitas et contemptio plerumque vel sanctos homines transversos agit. Sed tamen ita me gessi hoc toto tempore, quo absens fui, quasi seruitute non abiisem: ac tantum abest ut vel incomodum aliquod ei optarim, vel ad hostes eius profugerim, ut cum iis, quos existimaui esse ipsi maleuolos, ne colloquia quidem consociare atque commiscere voluerim: semper aule ac ubique sue
quod scripsisti cogitare te uelle aut Tragurium esse uenturum, aut me ad arcem Stenisynak ad te accersiturum, et ego quum statuissem ad festum Ascensionis Domini Venetias petere, ac post festum decimo illius die redire in patriam, eram ualde solicitus ut hunc animum primo quoque tempore declararem, ne tu huius inscius, aut me accersires ad se, aut venires Tragurium. Itaque anxie quesiui si quis nauigaturus esset Bucharim uersus. nemo fuit Tragurii, Jadram profectus sum, itidem non erat Jadre. Cepi tandem iter versus Bucharim, ut ipse mearum litterarum tabellarium essem.
tu huius inscius, aut me accersires ad se, aut venires Tragurium. Itaque anxie quesiui si quis nauigaturus esset Bucharim uersus. nemo fuit Tragurii, Jadram profectus sum, itidem non erat Jadre. Cepi tandem iter versus Bucharim, ut ipse mearum litterarum tabellarium essem. Sed in itinere aduersis tempestatibus multos dies detentus fui, hasque litteras cuidam mercatori Pharensi commisi ut Petro denti redderet, is enim mercator Bucharim petit. Sed diu ex hac insula propter uentos contrarios non potest discedere. Rogo quam primum significes an accersas me, an venias ad
uite insidiatores, denique spoliatus presidiis et fortunis omnibus, abs te subleuatus sum. Non solum non abhorruisti iacentem amicum, ut plerumque fit, sed complexus es ut florentem, ornasti beneficiis, spe tandem in futurum implesti optima: quae mihi periucunda sunt et fructu et memoria, nec ulla temporis iniquitas ex animo delebit. id uero et tibi magnificentius accidit, quod nullam expectaris a me remunerationem, et mihi grauius, quod ad referendam gratiam non sum idoneus; nam uincere beneficiis quam uinci magis preclarum puto. Vtique solatio me non paruo afficiet memoria grati animi
et cura rerum publicarum mihi et amicis uiuere, ut innocentia fretus et securitate animi ne ipsam quidem mortem, que in his annis non potest abesse diu, pertimescam, quamquam nihil omnino est illud diu, in quo est aliquid extremum.
Fui Buchari 5. Nouembris, nunquam maiores tempestates neque magis diuturnas passus. Aegre 22. domum incolumis redii, assiduis pluuiis et mari turbulento, quamquam nihil defuerat condendis piscibus, si tranquillitas arrisisset. Misi tamen ea que mecum attuleram ex Dalmatia: uidelicet bariletos electorum ficorum 5, in his duos maiores;
iam enim certus erat sibi amicitiam Thurci esse
paratam. Ambo enim iam antea legationem ad Turchum miserant pacem petitum, sed Joannes non prius,
quam Ferdinandi littere manu eius subscriptae fuerint interceptae, id a Turca
omnia penes Danubium usque Posonium capit et ad Joannis, ut
promiserat, manus tradit non reperto 53 aut viso 54 adversario obvia queque
ferro et igni vastat et diripit, adultos fere omnes obtruncat, adolescentes et impuberes promiscui
sexus captos abducit. A Vienne obsidione temporis iniquitate repellitur, revertens Constantinopolim
cum integro exercitu Joannem Budae repertum amicissimis verbis affatus honorificentissime muneratum
regem in libero regno relinquit pollicitus ei non solum sinceram amicitiam, sed et contra quoscunque
inimicos maxime contra archiducem
rerum et conscientia anteactae vitae prudentia pariter et audacia
vigeat. Quare Tuae Sanctitatis intererit uti et abuti opercula mea, quantulacumque
est et in Ungaria iam pridem mihi tocies explorata, nomine publico et ubique
locorum et temporum, praesertim in expeditione maritima et navali proelio ad
excitandos populos christianos ad vendicandam capescendamque rem publicam
christianam et hostes vivificae Crucis delendos et exterminandos, Dei
Segr. Stato, Principi, 7, f. 324.
et ultra ab amicis plurimis mutuo accepi confissus in Sanctitate
Vestra, in qua spero, quod me non
subveniendo hominibus, exculentis et pulvere bombardarum ac bonis bombardariis,
quia Turcę propter iniuriam eis per nos factam toto conatu insistent ad
perditionem nostram, quum non est auditum a seculo, quod aliquis evertit ullo
unquam tempore nullam civitatem per Turcas extructam, veluti nos
divina gratia et benedictione Sanctitatis Vestrę hanc evertimus. Itaque iterum
atque iterum per passionem domini nostri Jesu Christi rogamus et supplicamus,
nolit nos
authoritate euexerat. Pro quo suae maiestatis in me tanto beneficio volo, donec viuam,
suae maiestatis erga me gratiam omnibus, quibus potero modis quaerere. Et utinam tam longo
terrarum spatio non defungeremini a nobis, non potuissem profecto huc etiam usque mihi
temperare, quin suam maiestatem reuerenter adiissem. Sed si Dominus Deus pacem dederit, ut
spero, et plane futurum confido, non grauabit me ista etiam tam longe terrarum spatia
emetiri, ut suae maiestati vel in parte saltem aliqua animi mei gratitudinem ostendem.
Rogo
periculo expositum.
meus, dominus Ioannes Ungarie rex a Vestra
Sanctitate et sede apostolica omnibus notum est, quod factum licet illi, qui
fuerunt dediti Sanctitatis Vestre ad latus sue maiestatis suaserunt procesisse
magis ex adversariorum impulsu et temporum statu, quam ex Vestre Sanctitatis
animo deliberato tamen non in totum ita persuadere potuerunt, quin Sua Maiestas
non gravi et molesto animo ferret regem et regnum optime de Christiana republica
meritum Sancte Sedis Apostolice
uberioris) desideratur.
equaliter et maxime in licitis et honestis et presertim
cum per adventum nuncii Sanctitatis Vestre neque accedet neque decedet sue
maiestati de regno transierunt enim tempora illa. Accedet tamen multum et Vestre
Sanctitati et sedi apostolice, quia autoritas Vestre Sanctitatis, que nunc pene
nulla est hec reminiscet, habet enim hic Sanctitas Vestra servitores sinceros,
paucos tamen, qui hanc rem sincere
Reges, Beatissime Pater, nolunt nunc regi, ut
olim Theodosius et quando vident se contemni irritantur pocius quam emendantur
et ex hiis nihil sequitur nisi apostolice sedis diminucio et contemptus, qui
presertim in hoc regno et hoc tempore non deberet admitti, immo pocius cum ex
una parte habeamus Turchas ex altera Lutheranos, deberent Hungari qui dure
cervicis sunt omnibus blandimentis unacum principe eorum in officio contineri,
facilius est enim hominem preservare,
Sanctitati offerens me paratum orare, quoad
vivam pro Vestra Sanctitate et Sancta Sede Apostolica, in cuius gremio et vivere
et mori cupio et volo, et cum hiis me Sanctitati Vestre humillime commendo, quam
Deus Optimus Maximus sanam et felicissimam conservet ad multa tempora.
domino Andreae Corsino supervenerunt
ad me littere Vestrae Sanctitatis de negocio Luterano, de quo ego nullam aliam
ob causam scripseram ad Vestram Sanctitatem, quam ut Vestra Sanctitas simul cum
suo sapientissimo senatu dignaretur in tempore providere hiis rebus hoc morbo in
tantum ubique exaggerato, et nunc quoque hoc idem tanquam humillimus servulus
Vestre Sanctitatis et isti Sacrosancte Sedi addictissimus consulo. Nunc,
quomodocunque est Vestra Sanctitas de hoc
Iamque olim]
suprascr. pro iam dudum
olim
abitu
491 amico] Mc 14, 17
eggressi
inito
17
tenduntur tegmina circum,
genialis flamma per agros,
caligine cogitur aer,
lateque colendo
326 defunctus]
comes ipsa uoluptas,
populo, hospitii durabit gratia plebi.
aeterna pręscriptum est lege, nec illo
solitum promotis uiribus ultra,
uati sensum carmenque ministra!
uos damnati legi subscribitur Orci,
templo]
subito dicenti exordia turgent.
Inde odium sensim compressaque tollitur ira.
tanto studio frustra modo perdere uultis,
129 olli]
legunt ramis posthac iam dulcia poma,
et nostram prostrata licentia uitam.
in uobis pietas iam concidit et Lex!
faber, ex opera solitus uixisse diurna,
artus,
capi subito formidine:"Fines
ideo tantum commendant Sabbata nobis,
aruo,
simultatibus inuicem geratis pręlia et in exitium mutuum ruatis.
Quod cogitanti eo molestius fuit, quod originem huiusce mali eodem referri putabam, unde rerum omnium exitium manabat: scilicet tunicam Christi apud nostri seculi principes peius diuelli, quam diuulsa fuit a carnificibus tempore necis eiusdem, quippe nefas uisum dissipari, cum esset inconsutilis. At hodie nauci haberi, dum homines rebus suis consulunt, publicaque administrari, quam optime priuatis pro singulorum ratione cedant, tametsi publica pessime gerantur, et inde commune omnium exitium sequi debeat.
hostis futurum, nisi maturo, qua inquam ratione, prouideatur.
Porro summa hęc et caput omnium rerum est, ut totius populi Christiani corpus unum fiat, et principes non sint sibi principes, sed toti populo Christiano, atque acta uita omnium legibus respondeat. Viuatur ita tam in statu temporali, ut ita dicam, quam spirituali, ut legibus institutum est, et contra eos seuerissime uindicetur, qui principatus suffulti potentia a nulla non abstinent iniuria.
Sed publicum iudicium intemeratum esto, quod cognoscat de principum omnium erroribus. Tum nemo priuatus
qua diu est ex quo factus audacior per litteras multa dissero de re Christiana. Cumque casus rerum eam hodie mihi ad eum scribenti materiam suggereret, e re uisum cum Maiestate Tua quoque iisdem de rebus hodie agi.
Quid inquam? Non mihi dicendi ampla pręstatur facultas, ut et pro tempore et pro auditorii ratione conditionem deplorem status Christiani. Ei scilicet nomini ereptam Aphricam, Aegyptumque et Asiam amissas, olim in Europam penetratum, cuius amplissima regna pacatissime diu Maumetanis teneri; quinimmo nuper Rodum Pannoniasque deuictas, aditam Germaniam, et ingentes
aeternę nobis fructus nobis fructus ] fructus nobis Fe fructus proueniat, non opus ut dissideant inuicem et exerceant mutuo simultates, dilanientue fidei unitatem. Si quid ergo dissidii fratri cum fratre suo est, totius reipublicae parcant offensioni, a ferro temperent: adeant qui prudenter inter eos cognoscat, et stent iudicato, iudicato ] iudicatis Fe seruato more legibus pręscripto. Vindicandę fidei omnium esto unus animus, alioquin futurum, nisi fuerimus prudentiores, ut sensim ruant omnia, et qui putat esse
multitudini inualido resistere. Quod malum grauius est plerisque putantibus nihil ad se pertinere quam iacturam fides facit.
Verum querelis intermissis quę ratio iniri debeat, ut ex parte malis medeatur, uisum breuibus perstringi. Porro in Christianismi statu duo gladii sunt, temporalis, ut aiunt, et spiritualis. Quorum munere diu ex quo abutuntur. Spirituali enim non excolitur ager animę, ut fructus uitę dignos redderet, et probitas inter homines uelut Lucifer fulgeret, sed omni ingenio statur, ne opes sibi imminuantur. Temporali uirium magna pars decessit destructa
Porro in Christianismi statu duo gladii sunt, temporalis, ut aiunt, et spiritualis. Quorum munere diu ex quo abutuntur. Spirituali enim non excolitur ager animę, ut fructus uitę dignos redderet, et probitas inter homines uelut Lucifer fulgeret, sed omni ingenio statur, ne opes sibi imminuantur. Temporali uirium magna pars decessit destructa corporis integritate, ut simul quoque munera partium conciderint, quę antea sibi (dum corpus constaret) mutuo erant auxilio.
Tantę calamitati ut hodie subueniatur, neminem uideo nisi Maiestatem Tuam, Imperator Auguste, neque rem magnę
velamina corpus
Rustica, velamen nunc mihi molle nocet!
nec te ad partem nostri accessisse laboris,
Praefecti moenibus vrbis
Nicolai Petrei oratio salutatoria Ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit.
Isocrates ille, unus ex ea insigni Rhetorum decade, qui eius tempestate Athenis floruerunt, magnifici prestantesque domini, ad instituendos mores adolescentium per quos in praeclaros euadere uiros, ac bene beateque uiuere posset celeberrimus, in illa, quam ad Demonicum Hipponici filium hortatoriam orationem perscripsit, imprimis nobis curandum precaepit, ut
menta
in ea re plurima mihi sese offerunt, in quibus celebrandis oratio nostra immorari optima ratione posset, dum huius uestrae celeberrimae Vrbis mores, instituta, leges, fortunas denique ipsas in Illustri admodum loco collocari apud omnes gentes audiam: Cum sim mihi huius obeundi muneris meliorem temporis oportunitatem alias, quasi proprio quodam iure, uendicaturus: Ad ea tantummodo nunc sese oratio nostra conuertet, quae et praesentis rei propositum exigit, et meas esse partes complecti necessarium existimaui. Quamobrem, cum ego ex antiquis historiarum monumentis plurimas nobilissimas
aliud in causa extitisse comperio, quod ad innumera saecula celebritatis suae, ac gloriae immortalis nomen propagarint,
quam administrantium principum prudentiam, uirtutesque praestabiles et eximias. Quibus uero ea defuerant, breui temporis spatio corruisse. Nequa autem id me fugit: quod, si singulos, quosque recensere uellem, me temporis prius, ac uocis, et ingenii uires, quam rei materia deficeret. Ad uos me nunc potius egregii patres conuertam: dum circumspicere, scrutari, indagare diligentius singula compellor, quibus
nomen propagarint,
quam administrantium principum prudentiam, uirtutesque praestabiles et eximias. Quibus uero ea defuerant, breui temporis spatio corruisse. Nequa autem id me fugit: quod, si singulos, quosque recensere uellem, me temporis prius, ac uocis, et ingenii uires, quam rei materia deficeret. Ad uos me nunc potius egregii patres conuertam: dum circumspicere, scrutari, indagare diligentius singula compellor, quibus moribus, quibusque consiliis uos hanc rempublicam uestram curare, gubernare, instituere fama per totam
terram nihil grauius sustinere quam hominem disciplina carentem asseruit. Nemini igitur mirum uideri debet, dum his artibus atque institutis liberis uestris quasi per manus administrandam regendamque Rem publicam Vestram traditis, si eam securam a uariantis fortunae impetu insignemque perpetuis temporibus apud omnes gentes ac memorabilem constituatis. Quid enim ab animis luxu atque desidia marcescentibus praeclarum ac memorabile expectari potest? Cum itaque pro more uestro ac uetere instituto de praeceptore liberis uestris
caeteris mortalibus datus est, quem colere, quem observare, quem vereri, quem non offendere, cui demum per omnes numeros obtemperare debeam propter difficiliorem ejus naturam et severitatem nulli hominum parem. Apud eum te non exigua authoritate pollere, aditum ad illum, facileque colloquium omni tempore, non observatis momentis, secum habere, ac desideriorum compotem ab ipso semper discedere scio. Quare saepius ad te scribere et secretarum rerum mearum curam confidentius inducor commendare, cujus amorem ac benevolentiam erga me, saepenumero perspectam habui.
Rogo itaque,
scribere et secretarum rerum mearum curam confidentius inducor commendare, cujus amorem ac benevolentiam erga me, saepenumero perspectam habui.
Rogo itaque, fac me quamprimum certiorem, si intelligere potuisti: num avunculus meus moram hanc meam Albensem ferat iniquo animo, quo tempestive consilium capiam, et indignationem ejus evitem. Ea enim si a me abest, abest omne malum; si adest, adsunt omnia. Nam ipse mihi est et imperator et rex, immo uterque parens et fortuna. Si autem animum meum noscere desideras, certe is est, qui facile ab aula hujus corruptissimi temporis
animo, quo tempestive consilium capiam, et indignationem ejus evitem. Ea enim si a me abest, abest omne malum; si adest, adsunt omnia. Nam ipse mihi est et imperator et rex, immo uterque parens et fortuna. Si autem animum meum noscere desideras, certe is est, qui facile ab aula hujus corruptissimi temporis abesse possit, idque non quod jam otio domestico et ignaviae placeat decumbere, neque ingenium apud principes ac in luce vellem seu bonis arcibus exercere, sed quod magis ibi sim otiosus quam domi, nullumque frequentius in aula ista quam sedentarium ago servitium.
Reliquum est: Hieronymo Lasky, oro, commendes me et ita in gratiam ejus restituas, ut quicquid a maligno vel potius mendaci quodam homine ex Francia mali animi in me contraxerat, totum in bonum convertat, efficeque, ut me diligat, quemadmodum, si potest fieri, charissimos soleat; scis me eo etiam tempore ipsum semper coluisse et magnifecisse, quo illi cum avunculo meo non conveniebat, idque memor certe sapientis illius sententiae: ita amicis, inimicisque utendum esse, ut ex inimicis amicos, ex amicis inimicos sciremus nos aliquando habituros; quod nunc videre est inter hunc ipsum Lasky et
quae alioqui animo meo, arbitror, neque tuo unquam exciderit, sed amicitiam hanc sane nostram jucundissimam, dudum
Brassoviae plurium dierum spatio initam et constitutam, convictu atque colloquiis suavissimis in pristinum statum reduxissemus. Quid tum temporis vicissim alter alteri receperimus, existimo te non fugere. Illud tamen omnino praeteriit, quod Stephano Matychnay secretario regio, oratori ex Transalpinis in aulam redeunti, litteras ad me dederis nullas. Porro, si te tam cito aut immemorem mei effectum esse, praesertim recens inter nos
observantia in me tua in dubium veniam, facis tu quidem amice et ex humanitate, facileque abs te quanti fio, et quam vehementer me amas, perspicio, verum scito, nunquam meum cor ejusmodi ambiguitate fluctuasse, quamquam existimavi te Cracovia excessisse aut vita decessisse, quod nemo unquam ab eo tempore, quo ab invicem discessimus, ubi locorum ageres, nuncium mihi afferre potuerit; quum nullus istinc orator, aut quivis privatus civis ad nos venit, quem de te non quaesierim, litteras vero quot ad te dederim, ipse Erasmus testis sit. Sed nunc tu recte, mi Petre, et dignum amicitia nostra
nuncium mihi afferre potuerit; quum nullus istinc orator, aut quivis privatus civis ad nos venit, quem de te non quaesierim, litteras vero quot ad te dederim, ipse Erasmus testis sit. Sed nunc tu recte, mi Petre, et dignum amicitia nostra fecisti, quod usuram tanti, tamque diu muti inter nos temporis epistola tua redemisti, quodque ubi esses, et quod mei memoriam retineres, demonstrasti. Si itaque jam alter alteri a mutua quadam oblivione restituti sumus, postquam et ego te canonicum Cracoviensem esse sciam, et tu me Budensem ac Transsylvanum praepositum non ignores, rogo, velis me
idque propter praesentes tumultus bellicos, quibus tum equi plures tum majus famulitium est mihi alendum, nec mihi ipse deesse possum aut debeo, nec secus facere licet, nisi ex aula secessero, quod quidem nec per principem mihi, nec per avunculum meum, communem praesulem datur. Quare si ullo alio tempore quampiam rem gratam in me contulisti, hanc profecto longe gratissimam conferes, si aurum, ut dicunt, urburarum mearum ad festum divi Michaelis per te accipiam. Quod si praestiteris, omnes veri amoris erga me tui numeros explebis, et amicitiam nostram mutuam immortalem facies, meque magis
crebriores ad te dare litteras, praesul optime et de me saepe benemerite, quem filiali ac vigilantissima observantia prosequor et colo, ut ex me quoque nonnihil eorum intelligere posses, quae nunc in aulam quaeque dies afferat; tamen quum ego nonnisi vulgaria, et quae in triviis circumferuntur, id temporis habeam, quibus certe indignum esset aures tuas offendi, per me potissimum: minus multa ac non ita saepe scribo, quum alioqui te tum regiis, tum multorum aliorum litteris, ad quos res alicujus ponderis perveniant, quotidie certiorem fieri non dubitem. More itaque solito salutem tibi a Deo
2227. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
2228. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
2229. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
2230. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
2231. Andreis, Franjo... . Epistolae ad Thomam Nadasdinum,... [Paragraph |
Section]
2232. Vrančić, Antun. Memoriale Antonii Verantii de... [Paragraph |
Section]
2233. Vrančić, Antun. Memoriale Antonii Verantii de... [Paragraph |
Section]
2234. Niger, Toma. Epistula ad Clementem VII, versio... [page 43 |
Paragraph |
Section]
2235. Kružić, Petar. Petrus Crusich comes Clissie et... [Paragraph |
Section]
2236. Kružić, Petar. Petrus Crusitch castellanus... [Paragraph |
Section]
2237. Kružić, Petar. Petrus Crusitch castellanus... [Paragraph |
Section]
2238. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus Episcopus... [page 316 |
Paragraph |
Section]
2239. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus episcopus... [Paragraph |
Section]
2240. Frankapan, Franjo. Franciscus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
2241. Frankapan, Franjo. Franciscus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
2242. Frankapan, Franjo. Franciscus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
2243. Frankapan, Franjo. Franciscus de Frangepanibus... [Paragraph |
Section]
2244. Brodarić, Stjepan. Stephanus Brodericus episcopus... [Paragraph |
Section]
2245. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.7 Sed
1.8 Longinqua ingredior:
1.9 Ecce dies,
1.10 Vrbe uagor Solima, surgunt
1.11 Turba
2246. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.13 Illicet in Christum colaphis
1.14 Hinc trahor in poenas, prętoria protinus intro.
1.15 Ecce aulę in
1.16 Et deiectus humi uultum
1.17 Sceptra tenet; cęsum flagris Iudęus adorat.
1.18 Parte hinc diuersa tibi
2247. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.332 Maiorem mirata die, quo tempore Mater
1.333 Illum utero fudit, uolucres cum uisa per auras
1.334 Coelestum trepidis nituerunt agmina
1.335 Territus audito
2248. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.459 Sęuibat
2249. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.476 Donec principio
1.477 Sic gens digestis metitur
1.478 Sub noctem surgens urbem
1.479 Et gradiens secum
2250. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.483 Intrepidus sedet
1.484 Tum clauo
1.485 Pręscriptum
2251. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.489
1.490
1.491 Dum de more
2252. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.601 Iam tunc
1.602 O nimium dilecte
1.603 Optato,
1.604 Restituunt!
2253. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.639 Et tandem
1.640 Illapsus
1.641 Explicat
2254. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
Section]
1.993 Quodque expectatum est tam longo tempore, regnum
1.994 Venturum, ut laxent patribus fera Tartara claustrum:
1.995 Esse quidem rupto sublata repagula coelo,
2255. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.134 Debitaque interitu compescuit ambitus una,
2.135 Condita
2.136 Vnius rationis opus; noua tempora currunt.
2.137 Altera
2256. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.140 Concipiunt glebę imperio partuque tumescunt.
2.141 Inde uenit foecunda seges, tum semina gestant
2.142 Arbutei foetus nuper quis nata seruntur.
2.143 Tempora deproperant et tertius occidit ortus.
2.144 Accendit
2257. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.154 Nec procul incumbunt uacuis insomnia terris.
2.155 Inde simul metas
2.156 Qua tempestates
2.157 Tunc quartus claudit labentia tempora Vesper.
2.158 Constitit
2258. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.155 Inde simul metas
2.156 Qua tempestates
2.157 Tunc quartus claudit labentia tempora Vesper.
2.158 Constitit
2259. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.247 Illa,
2.248 Admorunt superinstructos in sidera montes.
2.249 Fama
2260. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.274 Atque
2.275 Accensus passim assiduis micat ignibus aether.
2.276 Tempestas subitas tunc sese exhaurit in undas,
2.277 Descendit coelum, pluuiis
2.278 Non pelagi discrimen aquis,
2261. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.310 Tendere et intactis populos
2.311 Hactenus imperium stabat
2.312 Instruere
2.313 Sola diu, gentesque iugis assuescere Ninus
2262. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.321 Sem patris quondam, Thares de nomine dictus,
2.322 Inueterata sui damnabat tempora secli:
2.323 Inde solo patris discedit, pignora iuxta
2.324 Incedunt, Abram cara cum coniuge gnatus,
2.325 Lothque nepos,
2263. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.345
2.346 Accinctus ferro puerum mox sistit ad aras:
2264. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.871 Quam citra sine laude operam consumit inanem.
2.872 Sancta
2.873 In qua complacuit sine tempore Filius olli.
2.874 Quantus et ipse Pater, quantusque est Filius, esse
2.875 Tantus debet amor, qui tali prodiit ortu.
2.876 Quantumque huic adimis, subito subducitur
2265. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.110 Susceptam extremę sub tempora
3.111 Hostia qua flammas
3.112 "Aspexit diuina", inquit, "
2266. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.131 Prędixitque famem in longum
3.132 Expedit in tanto rerum discrimine solus,
3.133 Et tempestatis sustentat pectore damnum.
3.134 Res
2267. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.156 Sed uenient oblita Deum fera secula
3.157 In quibus elapsi manans resplendet imago
3.158 Temporis aeterna Verbi de luce,
3.159 Pro meritis aeui surgentia fata futuri
3.160 Aegyptus lectam quando premet altera gentem,
2268. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.333 Ollis tacta siti recalentque cupidine sola,
3.334 Aetherię subeunt et desideria uitę.
3.335 His uaria tales affectus temperat arte
3.336 Sors coeli pręsens et merces tota laborum
3.337 Docta animos nutrire pios, et
3.338 At contra Iudas aditum
2269. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.907 Sed desiderio et uoto
3.908 Exhibita est hodie ieiunę hęc hostia terrę.
3.909 O cui fas pręstare quidem foelicia Tempe,
3.910 Et riuos passim diductos fontis amęni,
3.911 Quę pręfers superans, paradisi quanta uoluptas
3.912 Perpetuo iustis fuit olim
2270. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.8 Cuiusquam exigitur facinus, non protinus ullum
4.9 Proditionis opus, cuius manet ultio longa.
4.10 Haud equidem nasci pręstabat, temporis huius
4.11 Non haurire diem, talis cui poena luenda est."
4.12 Per sudum ueluti tonuit si quando diesque
4.13 Ereptus subito
2271. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.230 Restituens uotis exorat rite parentem
4.231 Humanis, suaque est mortalibus aedita proles
4.232 Iccirco, miserę pacentur ut omnia genti.
4.233 Excipit obseruans tunc tempora commoda Christus,
4.234 Alloquiturque iterum, et tales serit ore loquelas:
4.235 "En
2272. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.285 Cogitat; hic illi uetitum, nec tempore tali
4.286 Permissum sese comitari, dicit, euntem.
4.287 "Sed non longa manet quę te iam duxerit hora
4.288 Quo non
2273. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.673 Non
4.674 Multa diu gemitis tristes, multumque gemetis
4.675 Donec uos iterum posita iam sede reuisam,
4.676 Arbiter humanę cum iustus uenero causę,
2274. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4.856 Sublimi terris qua lapsus origine noscar.
4.857 Hinc tuus altus amor manans amplectitur illos
4.858 A partu exorsus geniti sine tempore Verbi.
4.859 Insuper
2275. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.245 Stabat cuncta animo secum uir secula uoluens,
5.246 Quę fuerint, quę mox iam postera conuehet aetas,
5.247 Et pro conspectu pręsentia tempora cernit.
5.248 Intereratque Dei medius gentisque sequester
5.249 Humanę, raptasque uidet sub Tartara turbas
5.250 Innumeras hominum, quis mortis inutile fatum
2276. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.407 Vendere principibus soliti suffragia paruo
5.408 Et iuxta facere atque pati turpissima lucro.
5.409 Longus honor, nec non congestę tempore multo
5.410 Diuitię in populo doctę seruare timorem,
5.411 Quęsitus studio tum proximus usus honoris
5.412 Vsque noui, postquam fortunę iniuria morem
2277. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5.825 Et placuit Stygiam patria mutare paludem
5.826 Cęlesti, certo promissaque fędere Patrum
5.827 Vertere, et externę iam cedere tempora genti?
5.828 Actutum horrendo cur non a crimine, quęso,
5.829 Heu longum doliture, redis, Iudęe? Luetur
5.830 Ista diu sero proauorum culpa nepoti,
2278. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.88 Quo lapsum de mente decus tibi cessit, et ipsa
6.89 Interiit uirtus animi? Torpemus
6.90 Attoniti: mores o prisci et temporis
6.91 Hęc
2279. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.277 Illicet ardescunt animi, redit impetus acer,
6.278 Et tempestiue titubantibus aduenit Annas,
6.279 Vnde sui caperent exordia prima furoris.
6.280 Inter Iudęos genus huic ignobile quondam,
6.281 Antiqua Babilone domus paruique
2280. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.398 Diruta templa solo, multo tamen ante paratam
6.399 Materiam, exhaustos tot rursus in aedita sumptus,
6.400 Perfectum referebat opus uix tempore longo.
6.401 Insuper his magnis contendens uocibus addit:
6.402 "Illum ego miscentem quicquid uenale per aedem,
6.403 Impulsos agere et trepidis instare flagello,
2281. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6.645 Prętextu sumpto, captaret sedula Legem
6.646 Concio Mosaicam tanquam prędictaque Vatum,
6.647 Et uestigaret uenturi tempora regis
6.648 Messię, senior quidam sic protinus infit:
6.649 "Si quem nostra diu multum desiderat aetas,
6.650 Afflictis aderit qui rebus, quique secundus
2282. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.43 "Non
7.44 Adsumus, et uinctum stipati milite multo
7.45 Offerimus, pridem
2283. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.324 Defuit haud quicquam quamuis, indagine cuncta
7.325 Dum uestigo viri curaque inquiro sagaci.
7.326 Mos tamen ex multo seruatus tempore uitę
7.327 Ecce reum tenuit dimitti carcere uobis.
7.328 Delectu iccirco datur optio libera uestro:
7.329 Barrabas an, dudum quo non uiolentior alter
2284. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7.615 Velluntur crines, et barba euellitur omnis.
7.616 Pro solio cedunt inhonesto uerbere regem:
7.617 Densior haud tectis hiemali tempore grando
7.618 Incidit, ut tonitrus coelo stetit, amplius antris
7.619 Ingeminans uacuis infra nec terra remugit,
7.620 Quamprimum nubes manante resoluitur imbre
2285. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.126 Est metus: heu quali nunc, quęso, accingitur arte
8.127 Tortus et horrenti redimitus tempora rubo,
8.128 Vt sibi sic sceptrum iam speret posse teneri,
8.129 Et nemo tantę sit noxę conscius olli!"
8.130 Conspecto
2286. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.211 Quo tamen interitus properat cum frigore brumę.
8.212 Attamen occasus rerum iucundus et ortus,
8.213 Quando uices peragunt mortales tempora certa.
8.214 Ah nil debilius, magis ah peperitue caducum
8.215 Humano natura statu, quam uana leuisque
8.216 Vita hominis cursu interrupta caditue peritue!
2287. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.273 Huius pęna tamen mihi nunc pręcordia findit,
8.274 Fortiter ah cęsum quia toto corpore cerno
8.275 Et circum horrenti redimitum tempora rubo,
8.276 Quamque acies intus peracutę cuspidis acta est
8.277 Stillans sanguineas toto de uertice guttas!
8.278 Atrox
2288. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.469 Ac quod non hodie tanto de crimine sumpta est
8.470 Vindicta, heu sceleris proprio sententia more
8.471 Tardat, quę grauior maturo tempore uenit.
8.472 Iam dudum uobis debent accepta referri
8.473 Cuncta tamen; feritas an sit
2289. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.515 Fortunę exiguę, uirtutum larga facultas
8.516 Cui tamen, et castam cui uoto degere uitam:
8.517 Nam mirum casti quam feruor temporis eius
8.518 Gliscebat moris, siluas lateque tenebat
8.519 Essenum nomen, sedes angusta moranti
8.520 Engadde generi campis nemorique relegat,
2290. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.565 Et condat leges, adimatque repagula coelo,
8.566 Et Manes secum iam parta in regna reducat.
8.567 O me foelicem, si nostro tempore nasci
8.568 Contingat, pariterque uiri si gesta Deique
8.569 Narrantes audire nouique piacula ritus."
8.570 Et promissa Deum uoto poscebat ab omni:
2291. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.629 Semper ad occasum quo tendit mundus ab ortu.
8.630 Hinc coeli faciem mutari constet ut ampli
8.631 Atque breui celeres uariari tempore uultus,
8.632 Maturet quando gressu tardissimus orbis,
8.633 Atque gradu tardo iccirco cito cuncta uehuntur.
8.634 Videre ergo Syri et casus timuere futuros,
2292. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.383 Cui nostri claustris", infit, "patuere refractis?
9.384 Quiue potens adeo dux hic noua uincla minatur?
9.385 Anne, olim quod fata parant, sua tempora tandem
9.386 Adduxere, doli
2293. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.624 Quis septemgeminum numerum quoque rite dicarunt.
9.625 Namque dies mensis sacer est et septimus annus,
9.626 Tempora quęque illo repetita uolumine uersant.
9.627 At quia res hominis, petitur quę munere tali,
9.628 Refert ingenium prius huius nosse, simulque
2294. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
9.764 Illa ita dotantur sacro connubia partu.
9.765 Crediderim haud alia quę lege petenda fuisse
9.766 Aetatis generi sub tempora pristina iusto.
9.767 Heus saluete status hodie connubia nobis
9.768 Cognita primęui, salue uir cognite iustę
9.769 Aetatis, cunctam reparas qui rite ruinam!
2295. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.355 Vtque altum tenuere, simul tunc uela premuntque
10.356 Et silicis uenis decussus prosilit ignis.
10.357 Huc thedas subdunt et puppi flamma reluxit:
10.358 Temperat hic remis, pontumque ast alter oliuo
10.359 Inspergit, totum qua fas lustrare profundum:
10.360 Explorat passim quantum experientia ducit
10.361 Et gratas sedes et pabula
2296. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.491 Protinus ad finem uidet ultima secula, Iudam
10.492 Ad patriosque lares reducem, recidiuaque priscę
10.493 Męnia Hierusalem, uernantia tempora rursus
7
10.494 Promissisque fidem tam longam stare uetustis.
2297. Beneša, Damjan. De morte Christi, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10.602 Vita et lux, oculi, ut fertur, sibi prodiit ictu,
10.603 Quod studio petitur, pariter quod tempore longo.
10.604 Attamen haud rerum sic certa scientia constat,
10.605 Lumine
2298. Beneša, Damjan. Epicedion in morte Jacobi Boni,... [page 136 |
Paragraph |
Section]
94 Ad summos Reges, habitus non futilis auctor,
95 Ambiguo quoties sententia dicta senatu est.
96 Nec tamen ille domum viduatam prole reliquit
97 Occumbens, modo quae laetissima tempora carpit.
98 Ast hic Musarum meliori cultor in aevo
99 Et pectus simul atqiie animos ad carmina dignos
100 Attulit, unde suos certator provocat annos.
2299. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 201 |
Paragraph |
Section]
2300. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 201 |
Paragraph |
Section]
2301. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 205 |
Paragraph |
Section]
2302. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 205 |
Paragraph |
Section]
2303. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 209 |
Paragraph |
Section]
2304. Beneša, Damjan. Epistulae ad principes, versio... [page 209 |
Paragraph |
Section]
2305. Vrančić, Mihovil. Error devius virginis Ruthenae,... [Paragraph |
Section]
9 Sunt tamen et densi frutices caecique meatus,
10 Quos viridis condit vertice sylua suo. (10)
11 Huc studio florum, tectis egressa paternis
12 Defertur facili virgo Ruthena pede.
13 Quam non alliciant tempe haec formosa puellam
14 Cuius adhuc mentem florea serta tenent?
15 Non bene conspecto sale parcit ouicula linguę, (15)
16 Non bene conspectis abstinet vrsa fauis;
17 Non ingustato decedere apicula pratis
2306. Vrančić, Mihovil. Error devius virginis Ruthenae,... [page q8 |
Paragraph |
Section]
148 Rustica, velamen nunc mihi molle nocet!
149 O facies, quae me laedet, si ignobilis esset:
150
Vae miserae, contra me mea forma facit! (150)
151 Vt formosa suo facies fert tempore fructus
152 Tempore non apto sic quoque damna capit.
153 Esto, vim patiar, mentem vis vincere nescit:
154 Turpe facit corpus mens scelerata suum.
155
Ah modo ne ante diem virides mors auferat
2307. Vrančić, Mihovil. Error devius virginis Ruthenae,... [page q8 |
Paragraph |
Section]
149 O facies, quae me laedet, si ignobilis esset:
150
Vae miserae, contra me mea forma facit! (150)
151 Vt formosa suo facies fert tempore fructus
152 Tempore non apto sic quoque damna capit.
153 Esto, vim patiar, mentem vis vincere nescit:
154 Turpe facit corpus mens scelerata suum.
155
Ah modo ne ante diem virides mors auferat annos, (155)
2308. Bolica, Ivan. Descriptio Ascriviensis urbis,... [Paragraph |
Section]
Secretum aut pigeat Zaguri ostendere callem
Quo tuto nobis tentari haec semita possit.
15 Nam te per notasque vias, notasque per artes
Ipse pater ducit Cyllenius, et tibi Musae
Applaudunt, sacraque intexunt tempora lauro.
Est in secessu longo sinus, Adria qua se
Vertit ad Eoos fluctus, ac littora radit
20 Illyridos, longe ante alios, pulcherrimus omnes,
Rizonicum 4) Sinus Rizonicus = ital.
2309. Bolica, Ivan. Descriptio Ascriviensis urbis,... [Paragraph |
Section]
25 Proh, quantas, vrbs illa, acies, quae praelia vidit,
Quas olim Illyrij hic Turcis, quas Turca vicissim
Illyriis strages dedit, Hispanaeque cohorti!
Vel cum Xerzegum propriis Mahumetus ab oris
Expulit hinc, longo vel cum post tempore 7) a. d. 1538. Turcam
30 Clauigeri arma patris, Caesar, Venetique fugarunt.
Aut mox Hispanas dum Barbarussa 8) Ariadenus aenobardus recte Hair-Eddin Barbarossa, summus turicae classis imperator
2310. Bolica, Ivan. Descriptio Ascriviensis urbis,... [Paragraph |
Section]
Stat subnixa domus, surgunt ambita vetustis
205 Atria porticibus; strepit hic 40) Turris horaria vulgo "La Torre dell'orologio". qui rebus agendis
Tempera praescribens, noctis quoque diuidit horas,
Inclamatque procul, procul atque auditur, at ipse
Se ipsum audire nequit, nec quicquam sentit, vbi se
Conficiat toties repetito vulneris ictu.
210 Non vicos
2311. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
2312. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
2313. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
2314. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
2315. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
2316. Petrović, Nikola. Oratio salutatoria ad Rhagusinum... [Paragraph |
Section]
2317. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [Paragraph |
Section]
2318. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [Paragraph |
Section]
2319. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [Paragraph |
Section]
2320. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 17 |
Paragraph |
Section]
2321. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 13 |
Paragraph |
Section]
2322. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 14 |
Paragraph |
Section]
2323. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 15 |
Paragraph |
Section]
2324. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 15 |
Paragraph |
Section]
2325. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 15 |
Paragraph |
Section]
2326. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 12 |
Paragraph |
Section]
2327. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1538, versio... [page 12 |
Paragraph |
Section]
dignitati per imprudentiam derogem. Verum si uno ex equitio tuo electiore pro munificentia vaivodali me dignaveris, eumque nunc per hominem istum meum miseris, quicquid oneris mihi imposueris, esto quod quinquaginta aureis aestimetur, nullum equidem detrectabo. Si autem id mihi ob instantis temporis iniquiorem conditionem condonabis, ego nihilominus operam dabo, ut imposterum per occasionem tum honoris, tum officii mei recorder, et liberalitatem, gratiam, benevolentiamque tuam angusto ac dubio tempore in me collocatam,
Si autem id mihi ob instantis temporis iniquiorem conditionem condonabis, ego nihilominus operam dabo, ut imposterum per occasionem tum honoris, tum officii mei recorder, et liberalitatem, gratiam, benevolentiamque tuam angusto ac dubio tempore in me collocatam, memoria non praeteream. Oro itaque, velis talem mittere, cui vitam meam credere secure possim in periculo; quemque mihi caeteri omnes amici mei pernegarunt, tu, quem domini loco habeo, dare non recuses, praesertim cum petita recusare magnis viris indecens ac humile esse
dubito. Itaque nec prosperis exultandum nec adversis dejici debere judico. Omnia
nempe humana fragilia sunt et caduca mutationibusque obnoxia.
a fronte sunt, et evincenda supersunt. Verum saepenumero et ipsi metas auctoritatis excedunt, resecantes in juventute etiam illa, quae successivis temporibus natura ipsa indulsit, et omnium sapientum scholae permisere. Hic multa exempla, rationes, argumentaque ad id facientia referre possem, si causa mea disputando magis quam supplicando salvari deberet. Etenim excessus nostri, qui maiorum
mihi in hoc etiam, ut in aliis commissis affulsurum. Porro illud a Tua Maiestate supplici oratione peto, velit pro regali sua voluntate avunculi etiam mei in me severitatem atque indignationem benignitate ac mansuetudine, qua est genuina, temperare, ne penitus ab eo proiiciar. Est enim acerrimus censor et castigator delictorum, praesertim si haec in suis cognoverit, quos sine dubio virtute probitateque ceteros antecedere mirifice desiderat. Quodsi et apud Te
causam hanc meam
difficiliorem iniquioremque reddidisset; itidem oro,
velis aures huic obturare, et mihi pro humano huiusmodi excessu ea clementia veniam dare, quam in omnes homines, ut hostes, sicarios, insidiatores, proditores, et jure damnatos praeteream, omni tempore,
cum exemplo admirando animi magnitudinis, quotidie
diffundis.
ingratae istae tuae advenere kalendae, et attulere omnia, ut vides, infausta et funesta, cum longissima multorum malorum serie, vereorque ne sint mihi omnium miseriarum principium, omnium bonorum, si quidem aliquibus unquam sim usus, meta! O nequam fortunae meae conditionem! Sic mecum agit omni tempore, ut cum Tantalo quopiam: arridet saepe, illudit saepius, nunquam eadem, nunquam diu certa, nunquam stabilis, et me, ut fallentis mos est, semper varia semper pendula detinet, omnibusque in rebus meis, tum laetis tum prosperis, velut intercalarem, aut, ut Graeci dicunt, embolysmon quoddam,
carebant, utpote qui in manus authoris vix semel redierint, propter repentinam
et minime expectatam mortem parentis pueri. Nam insuave et iniucundum erat
festas Musas lugubribus miscere, quum et parenti sepulchrale carmen eodem fere
tempore edebatur. Quacunque tamen ratione Erasmus meus egit mecum, boni
consulam, nec hos versiculos qualescunque luci subtraham; sed quemadmodum pro
tuo in me ardentissimo studio flagrantissimoque amore peroptasti, recognovi, et
mea manu
fieri possit.
Hinc cepi de postulatis V.re Sac.M. agere. Sed antequam venirem ad rem ipsam, multo
institui loqui de varietate rerum humanarum, quod rerum omnium vicissitudo est, et nunquam
fortuna simpliciter ad extremum indulget; fuisse priscis temporibus prepotentes reges
imperiaque maxima, que tamen uno belli adverso impetu foede corruerunt. Non solum legimus,
sed etiam vidimus magnos exercitus parva manu fuisse prostratos; frustra confiditur
viribus humanis, nisi Deus aspiraverit. Itaque constat, multo
Bassa, ipse in risum vertit: quid, inquit, facitis, quum apud vos multa millia occidantur, si tantopere pro uno homine cruciaris?
Tunc primum invasit me timor, considerantem quam perfidiam eorum, et quod in servitore cepissent sevire, ne a meo quidem sanguine esse temperaturos. Ac re vera dicebatur, Imperator vehementer excanduisse et etiam decrevisse me interfici, sed consilio bassarum inhibitus est, ne id faceret contra fidem publicam a se datam, sine ullo more, sine exemplo, ne violaret ius gentium; neminem posthac principem christianorum ausurum legatos
Quandoquidem ut plantae et semina, quod Cyrus ad
suos Persas campestres olim sedes peroptantes, fertur dixisse: sic et hominum
mores ac ingenia regionum similitudinem trahunt. Verum nec has ob res, Tui me,
meum suavium, oblivisci ullo tempore posse existimes; quamvis et pulchritudo
Tibi Tua praeterit, et ipse iam eo Cupidine, qui nos coniunxerat, destitui
videar. Maiora certe ego amabam et admirabar, delicium! quam aut formae
praestantiam, aut adaptissimae
et priuatis amicorum negotiis plurimum occuparetur, atque hic omnia fere symposiis definirentur, nolui bonas horas, quae superabant male collocare. Itaque dederam primos dies continuos lectioni Platonis et Aristotelis, vt aliqua ex parte reuocarem in memoriam studia philosophiae longissimo tempore intermissa. Quo quidem opere districtum vir quidam eximius, et in literis non mediocriter versatus, quum saepe inuisens ex officio reperisset, tandem pro amicicia conatus est ab instituto abducere. Atque illo negante philosophiam anteferri debere viuendi rationibus, me autem affirmante,
in quo albo te collocaui, diuersus eat a mea sententia: fieri enim potest, vt integra amicitia, nonnunquam inter se amici dissentiant. Quippe veram amicitiam, quae manauit ex fontibus honesti, egitque radices in officiis firmissimas, nullae nec opinionum varietates, nec mutationes rerum, aut temporum, non dicam dissoluere,
sed labefactare, aut imminuere potuerunt.
Scio inquit amiciciam esse vnam ciuilium virtutum maximam atque praeclarissimam, et amicorum est idem velle idemque nolle.
Et valde inquam, nam quorum
vnusquisque sanae mentis expetere debet. Verum adhibenda fuit moderatio, habendaque ratio corporis, cuius fulturis ipse quoque animus sustentatur. Vix reperies vllam festinationem maturuisse, nullaque scientia, vel tenuium disciplinarum addiscitur citra laborem et sudorem, longissimaque spacia temporis. Quid dicendum de sapientia, quae omnium doctrinarum facultatem, omnem diuini iuris et humani cognitionem complexa est? num credis in eius possesionem quasi per somnum inuadere? At certe non modo non desperandum est, sed potius contendendum pertinaciter, vt voti compotes euadamus: sicut in
uero cauere a perniciae manifesta nesciemus?
Non agnoscimus inquit istam sagacitatem in facie squallore situque pene confectam: saepe vsu venit vt ii, qui sibi oculatissimi videntur, suis tamen in rebus plurimum caecutiant:
quae res multos mortales omnibus temporibus perdidit, ac in futurum perdet.
Quod si inquam ita se res habet, in quo tamen opere praeclarius extinguar?
At vide inquit, ne sit hominis inconsulti, dum quaerit aliena, ne etiam ea, quae domi habet, amittat: haec est illa Thaletis
voluptatum: quibus nisi vtamur, videbimur male sentire de natura, planeque ingrati esse, quod eius munus gratuitum contemnimus, quae nihil facit absque summa ratione.
Et mihi persuasum est inquam nihil esse flagitii in perfruendis voluptatibus, si modicae concessae temperate, atque cum ratione susceptae sint: nam omnia nimia profectaque a temeritate vitio non carent. Caeterum si cum his conferamus voluptates animi (deum immortalem) quantum hae prae illis vilescent, nec digne videbuntur ut veniant in lucem et sermonem hominum.
corporis
propter alimentum et requiem corporis. Similiter in propagandis liberis, et aliis, si qua sunt eiusmodi: ab extrariis vero, quibus magnum est cum virtute atque animi tranquilitate certamen in vniuersum abstinere decet. Quae autem semel in animo insederit rerum honestarum voluptas, nec longitudine temporis lassessit, nec aetatum mutatione labefactatur: sed potius quotidie vna cum aetate augescens maiora capit incrementa, aethernum manet, vt ipse animus, aethernus et incorruptus habetur. Constat grauissimos philosophos, quo magis viribus destituebantur, eo vehementius in amorem
eo vehementius in amorem sapientiae exardescere consueuisse, atque in iis studiis vitam finiuisse, quae profecto credibile est consequi animas hinc tanquam e carcere euolaturas, vnaque cum ipsis immortalitate perfrui in luce illa dei purissima, atque sempiterna: quo neque tenebrae neque tempestates aspirare queant. Quid autem iucundius inueniri potest vita mortalium possessione pietatis,
iusticiae, sanctitatis, quae hauriuntur ex intimis fontibus sapientiae? Qua re demum propius ad summum bonum, hoc est ad deum opificem accedimus, eique tanquam in vite palmites
adiumentis posse haud dubium est, omnis in anima scientiae principium a sensu oritur, neque alias temere nisi per aures influit, exceptis Symetriis Geometricis, syderumque cursu et aspectu: hae siquidem artes maxime oculorum sensu percipiuntur. Dum igitur homines palantes et vagi primaeuis illis temporibus, seorsum quisque incertis sedibus per siluas et campos agerent, parum differre a bestiis credebantur, quod sicut illae solum ventrem curarent, de recta quidem institutione viuendi nulla inter eos ratio extaret: sed postquam natura instigante, quae semper ad optima ocultis quibusdam
recta quidem institutione viuendi nulla inter eos ratio extaret: sed postquam natura instigante, quae semper ad optima ocultis quibusdam igniculis hortatur, coeperunt habere congressus, miscere colloquia: coetus facere: coepere quoque paulatim etiam feros mores exuere, deinde aedificatis succaessu temporis domiciliis et vrbibus, quasi in vnum corpus coalescere. Tunc tenui quadam specie reipublicae, ac subeunte cura quo pacto et partis iucunde fruerentur, et ab externa iniuria tuti essent. Dicitur eos inuasisse cogitatio honesti simul ac vtilis, idque fuisse initium condendarum legum,
formam hominis habeant nihil: necesse est enim perinde ut surdi qui nascuntur, careant iis: quae per communicationes traduntur. Quanti autem momenti sit bona educatio atque institutio infinitis exemplis declaratur: qua in re proferre possum testes neque dubios, neque nimis obsoletos, sed huius temporis viros grauissimos, quibus, quum fungentes legatione apud principem Thurcorum, versarentur cum satrapis insingi prudentia magnitudineque animi praeditis, miraculum
videbatur eos pueros, dum pascerent greges caprarum, a praedatoribus captos institutosque literis
philosophiae munus praecipue versari circa iustum et iniustum, quorum vsus pertinet partim ad eos qui vtuntur philosophia, partim vero per administrationem ad alios, De his, vt res postulabit expediam quam breuissime: nam minute simul et exacte singula persequi, non est huius neque loci, neque temporis: atque illud etiam praemittendum est, quia cognitio iustitiae vindicat animum ab anxietatibus, quae illum ob ignorationem, quemadmodum vultures Titii iecur exedunt atque depascunt. Grauissimi philosophorum diuidunt animam hominis in duas partes, Alteram ratione vtentem, alteram vero
quempiam paulum extra ordinem commoueri, ac spectare ad rebellionem, protinus immisso aliquo ex potioribus ducibus, insolentes eius spiritus contundit: tolerantia dolorem conficit: metus et laetitia redundans occursu fortitudinis prosternuntur: cupiditatibus vero coercendis nihil efficiacus temperantia: quae rerum omnium excessus defectusque ad mediocritatem adducit. Hanc igitur, vt vides, ex philosophia consequimur vtilitatem, vt eius adiumentis roborato animo, securam plane, tranquillam, ac prorsus diuinam agere vitam in humano corpore videamur. Neque
sapientiae vis
pietatis philosopho, qui vitam et omnia, quae possidemus, refert accepta Deo? quis grauius hortabitur homines ad pericula, mortemque pro aris, focis, liberis, parentibus, patria subeundam, quam is, qui honestatem vtili anteponit? Hic et fortunae insultus atque varietatem, et iniurias hominum ac temporum, omnes denique casus externos floccifaciet: vtpote qui cunctas res humanas se ipso ducit inferiores, omniaque sua, non in cuiusquam praesidiis, sed in suaipsius virtute collocauit. Tanta quidem reuerentia sapientiae non priuatim modo, sed publice quoque habet, vt nullus mortalium,
quae tota in sentiendo est, Sed vnam atque eandem esse. Vteris autem ad stabiliendam opinionem tuam duobus exemplis imbecillis et proletariis, cuiusmodi infinita reperiuntur, quae statim corruent simul cum aliis aduersis rationibus, quum primum asseruerimus a calumniis animae diuinitatem, caeterum temporis breuitate seponemus aliquantisper rationes physicas, quae admodum validae sunt ad eam rem confirmandam: certissimis duntaxat coniecturis
occupabimur: nam prorsus vanum est, conari eiusce rei scientiam reducere ad sensum, quae consistit in solo intellectu.
ac penitus ab vtroque seiuncta est. Patet quidem cum vegetali non transfundi simul per expulsionem seminis animam sensualem (nam de intellectuali postea dicetur) quum semen nil aliud sit quam excrementum alimenti mutati, nec posse fieri
vt actu insit in eo vis sentiendi, sed eam tempore procaedente recipi: Cuius rei veritas aliquot manifestis signis colligitur; sed erimus contenti vnum exposuisse. Tradunt quidem cum infans in utero mouetur, minime autem sentit, atque etiam, quod multo est admirabilius, non viuit animalem vitam. Quonam inquit istud argumento? Quemadmodum
propagationem haberentur, nonne partus sequerentur vndequaque naturam progenitorum? Et a sapientibus sapientes, fortes a strenuis, et rursus dementes ab insanis, Ingavi procrearentur ab inertibus? Caeterum longe secus res habet: exemplis siquidem contrariis scatent monumenta omnium temporum: et nobis quotidie ante oculos obuersantur stirpium huiusmodi et fructuum varietates: quippe frequenter iucundi proueniunt ex acerbis, salubres ex pestiferis, nec stolidis filiis assequentibus acumen parentum, et ex mentibus obtusis plaerumque nascentibus praeclaris ingeniis. Idcirco
sibi quaerunt. Quapropter raro vel a domesticis vel externis tumultibus quiescunt, Erinny quadam perturbante atque conuellente cogitationes eorum et progressus propter iniustitiam.
Quonam ergo inquit iustitia ab hominibus secessit?
Nempe a Saturni temporibus cum migrasset in caelum ad patrias sedes, nondum rediit neque redituram esse hoc rerum statu censeo.
Quid igitur inquit dicemus prouidentia regi mundum absque iustitia?
Intuendum est inquam, quia duabus tanquam naturis constamus, anima et corpore:
Illustrissima Magnificentia vestra principem locum in hoc regno, a maioribus suis, haereditate et perpetua successione traditum tenet) ea ad me hominem privatae
vitae deditum, ac litterarum studiis in umbra abditum, nihil pertinere semper iudicavi. Nunc autem ea tempora incidere video; ut institutam vitae meae rationem mutem, tuamque Illustrissimam Magnificentiam interpellem, ad tuumque; amplissimum patrocinium, et authoritatem amplissimam Gorcanae prosapiae haereditariam confugiam necesse esse iudicavi. Non quod equidem res mea privata in eo discrimine
patrocinium, et authoritatem amplissimam Gorcanae prosapiae haereditariam confugiam necesse esse iudicavi. Non quod equidem res mea privata in eo discrimine posita sit, ut non nisi tuae Illustrissimae Magnificentiae beneficio, et tutela salva esse queat; verum enimvero, quod Reipublicae ea tempora esse, et cum eam tempestatem Regno impendere cernam; ut neque privatarum rerum quisque suarum ullam salutem, quae in salute publica consistant, sperare debeat. Publica enim tranquillitas privatorum tranquillitatem continet et fovet; calamitas Regni, privatas omnium fortunas, vel penitus
amplissimam Gorcanae prosapiae haereditariam confugiam necesse esse iudicavi. Non quod equidem res mea privata in eo discrimine posita sit, ut non nisi tuae Illustrissimae Magnificentiae beneficio, et tutela salva esse queat; verum enimvero, quod Reipublicae ea tempora esse, et cum eam tempestatem Regno impendere cernam; ut neque privatarum rerum quisque suarum ullam salutem, quae in salute publica consistant, sperare debeat. Publica enim tranquillitas privatorum tranquillitatem continet et fovet; calamitas Regni, privatas omnium fortunas, vel penitus evertit, vel gravius
eum remittere volui. Quem librum ut Illustrissima Magnificentia vestra eo animo, quo non solum a tuo, sed totius huius regni, et patriae patre vero, acceptus erat, ut recipias; per eum amorem, quo salutem Reipublicae nostrae, ac regni universi complexus es, oro. Vides Comes Illustrissime quae tempora sint regni nostri: vides quem hostem, et vicinum, et infestum habeamus: vides immanem illam beluam, quae omnia regna Christianorum devorat, nobilitatem exterminat, servitute omnibus mortibus acerbiore premat, regno imminere; in quod ne statim irruat, Persarum bella tantum eum retinent:
clarissimae, ac potentissimae officio, et erga Rempublicam amore, id negocium suscipere, totis viribus in eam rem imcumbere debet; ne hosti, inermes et omni praesidio nudi tradamur. Sunt tibi opes amplissimae: est authoritas, et tua virtute insigni, et maiorum tuorum in hoc regnum difficillimis temporibus, maximis meritis comparata; qua nemo est in hoc regno, qui non movetur. Totus ordo equestris te sequetur: quidquid te velle ostenderis, se etiam velle testabitur, atque te ut ducem sequetur. Quod cum ita sit Illustrissime Comes, totum studium tuum, curas omnes, et cogitationes tuas, ad
nobis confirmabis. Quod quam honorificum tibi fuerit, non dissero; res ipsa per se, quae te gloria consequetur, quae commoda inde, et in nos, et Rempublicam nostram redundabunt, demonstrat. Et quidem vide, quam haec gloria Reipublicae nostrae tuendae, familiae vestrae propria sit. Fuerunt eo tempore, quo Tranquillus ad patrem tuum hanc orationem mitteret, clarissimi, rerumque gestarum gloria celebratissimi principes in hoc regno viri; omnibus tamen Andronicus, patrem tuum Andream Gorcanum praetulit: ab eo praesidia adversus Trucarum rabiem postulavit: ei pericula regni nostri huius
esse contendit, atque ut haereditatem a maioribus sibi traditam retinuit. Quod decus gentis nostrae viresque invictas regni, nihil aliud praeter odia, discordias, atque dissensiones intestinas, praeterquam domestica mala illa, de quibus dixi, evertere poterit. Atque equidem, si fuerint ulla unquam tempora, cum hoc tantum decus, reique militaris gloriam, Polonia, et tueri et augere facultatem habuerit; nunc vel maxime ea potestas illi datur. Nihil enim tam arduum incidere potest; quod hoc Rege Stephano, quem singulari Dei Bonitate, et erga nos amore, tuaque Illustrissime Comes
habemus, regno praesidente, et ad clavem eius sedente, non saperetur, nihil est quod non speretur. Nihil enim in Rege Stephano desideratur, quod vel regno legibus gubernando, vel hosti armis frangendo necessarium fuerit. Est ingenium acutum, et in rebus perspiciendis solers, et in consiliis ex tempore capiendis praesens: est rei militaris scientia, non illa animo tantum, et cogitatione comprehensa, verum enimvero, usu, experientia, armisque assidue tractandis collecta, atque confirmata: est corpus, laboris, ineriae, sitis, et caeli, aerisque incommodorum patiens: et quod ocio tabescat;
accessu ad Illustrissimum Ioannem Comitem a Tarnov Castellanum Cracoviensem omni genere laudis cumulatissimum, quem ego (nec me fallit amor) iudico cuivis praestantissimorum huius aetatis ducem scientia rei militaris, consilio, virtute (ut modestissime dicam) aequandum, tractavi quaedam de nostris temporibus cum ipso comite, viro alioqui gravissimo, tibique tum affinitate, tum studiis in Rempblicam coniunctissimo: ac per illud breve tempus, quo apud
huic interclusus erat omnis aditus ad honores aulamque Principis: quod ignavis et consceleratis hominibus aliena virtus formidolosa esse videatur. Scio equidem quosdam viros strenuos, qui laude militari diu floruerant, quia paulo liberius, quam flagitiosorum aures patiuntur, de iniquitate suorum temporum quaesti, et in istiusmodi harpyas pestem publicam invecti essent; alios veneno clam fuisse sublatos, alios immissis percussoribus, in eorum ipsorum cubiculis, per insidias oppressos et interemptos. Sed homines nefarii non coepere voluptatem ex tanto scelere diuturnam: nec diu
absque exemplo in vitia delabitur: quae ubi tenacius haeserunt, sane difficulter, aut raro admodum reciduntur. Sic Hungariam illam, quam paucis ante annis vidimus opulentam et florentem, nunc vero citra lachrymas non possumus intueri, exagitatam seditionibus, vexatam domestico latrocinio, bellorum tempestatibus quassatam et collabentem, aegreque trahentem spiritum, vix in suis ruinis insistere. Haec tametsi commemorare non potui sine magno meo dolore, partim quod in ammissione Hungariae gravissimum vulnus Reipublicae Christianae inflictum sit, adeo quidem, ut altero pene oculo esse orbata
defensores reipublicae: propugnatores libertatis; qui divisionem regni, descriptionem ordinum, equitum numerum, vectigalia, tributaque regni; quos socios respublica habeat, quos amicos, quos stipendiarios; qua quisque sit lege, conditione, foedere, qui exempla maiorum, quid quodque loco aut tempore sit factum, omnem denique statum Reipublicae probe sciant: qui ad tuendam dignitatem principis, ad defendenda iura populi, atque commoda, ad communem salutem conservandam, omnibus animi et ingenii nervis incumbant: quibus innocentia commendationem, virtus admirationem, omnis
animique constantia. Nam proponant sibi necesse est, dum tueri hoc nomen optimatum in defendenda fama bonorum, communibusque commodis volunt; ne quid privatis studiis de opera publica detrahatur: saepe in gravissimis fluctibus sibi gubernandam esse Rempublicam saepe tenendum clavum in atrocissimis tempestatibus: sapa fortissime occurrendum seditionibus popularium: saepe coniiciendas esse suas spes omnes in flammam concitatae multitudinis, ac prope quotidie invidiam esse pro Republica subeundam. Nunquam enim deerunt in Republica improbi, audaces, factiosi, perniciosi cives, qui rebus novis
caeterum sese abdat in tenebras et lustra ad oblivionem sui nominis sempiternam. Exposui quam brevissime potui, qui sint optimates. Nunc accipite quae causae me compulerint, non ad reges, non ad universum nobilitatem, sed tantum ad vos verba facere. Equidem si qua ingens intra fines regni vestri tempestas expectaretur, si certamen atrox, aut grave periculum Reipublicae immineret, ad quod propulsandum opus esset magna audacia, singularique virtute, si de omnium capite, libertate, fortunis dimicandum esset; putarem omnem orationem ad ipsum nobilitatis ordinem esse convertendam:
servitute, pudicitiam uxorum a turpitudine, domos et sanctissima templa a conflagratione, universam patriam a vexatione, pernicie, ruina, excidio defenderent.
His et aliis huiuscemodi nobilitatem alloquerer, si causa, ut dixi, postularet, flagitaret necessitas, tempori et moribus, eorum conveniret. Sed nimirum hoc quoque supervacuum foret, quasi calcar addere sponte incitatis ad cursum. Nam quanto semper hic ordo flagravit armorum libertatisque retinendae studio, non obscurum est: ac mihi quidem videtur ad bellicam laudem et libertatem esse natus. Nec
addere sponte incitatis ad cursum. Nam quanto semper hic ordo flagravit armorum libertatisque retinendae studio, non obscurum est: ac mihi quidem videtur ad bellicam laudem et libertatem esse natus. Nec sane video, quo alioqui pacto, non dicam dignitatem hanc, sed spiritum et vitam, tam diuturnis temporibus circumfusi pene undique magnis hostibus, saepe etiam graviter oppugnati, retinere potuissetis. Alia quidem regna, vel montes asperi, vel circumiectarum silvarum densitas, vel praeruptae pręcipitium fluviorum crepidines, vel difficiles angustique aditus, vel munitae urbes ab hostili
quin eventus salutares consequantur. Nam pravitas et imbecille iudicium paucorum, quando eos contingit aberrare a formula recti officii, bonitate plurium, et gravitate consilii corrigitur. Satis autem vel ex eo iudicare possumus, vestros quidem maiores multum sapientiae praestitisse, quod in longa tempora, etsi mutationes rerum humanarum paterentur, in sempiternum incolumitati suae prospexerint, nec integram regibus potestatem permittendo, nec abrogando regiam authoritatem: nam quibus regibus licet facere quod concupierint; eorum pauci refrenare cupiditates, modumque rebus adhibere
felicitate, bonitate Traianum praestitisse; in hoc rege concurrentibus clarissimis virtutibus ad eum ornandum, cumulata omnia existunt. Ad haec, non tantum regiis praefulget dotibus; ut fortitudine iustitia, gravitate, severitate, constantia, beneficentia; sed etiam privatam laudem temperantia, mansuetudine, facilitate supergressus est: tanto studio in tutelam regni incumbens, tanta cura consulens quieti populorum, tanto complectens amore universos; ut merito sicuti patriae parent et vindex, ametur, et suscipiatur ab omnibus, timeatur a nemine, nisi a quoque perditissimo ac
dignum nobilitate, dignum opinione omnium praebeat. Quanquam gravissimam iacturam vestra Respublica patietur, quum Rex ille optimus et sanctissimus plenus anis et gloria rerum gestarum, decedens ab humanis in coelum subvehetur, ascriptusque concilio Divorum consecrabitur: quod optamus in sera tempora protrahatur: semper enim immature decedet vestrae Reipublicae quandocunque decesserit; tamen haud mediocriter solabitur dolorem vestrum, quod filium summae spei, paternisque vestigiis incedentem, et sese componentem ad exemplar veri, iustique principis, reliquerit vobis regni successorem.
non modo faverem quietis rebus vestris; sed etiam ducerem esse votis omnibus a superis exoptandum, ut vobis aeternum hac pacis et otii profunda iucunditate perfrui liceret: cernimus autem magnas rerum vicissitudines, mutationes inopinatas, et quae credebantur nulla vi posse labefactari, puncto temporis fuisse convulsa. Proinde si quid coniectura possumus in futurum prospicere, vereor equidem hoc statu rerum vestrarum, hac animorum affectione, praesertim, quum praepotens acerrimusque hostis et infestus ardeat incredibili cupiditate subigendi totius orbis Christiani, nunc accesione
ex Europa.
FAcilior fuga illis, qui in Europa agunt, quam qui in transmarinas regiones uenduntur: his
unus, er prophetae aequales. Vel haec, FILA GALIB ILELLAH, id est, non est fortis sicut Deus. Deinde conspicitur magna abundantia lampadum ardentium oleo, totum templum dealbatum, pauimentum storeis stratum, ac desuper tapetis ornatum. Circa templum turris mirae altitudinis, quam eorum sacerdos tempore orationis ascendens, uoce alta, digitis in aures insertis, haec uerba ter repetit ALLAH HECHBER, id est, Deus uerus unus. Audito clamore conueniunt in templum nobiles et ociosi, tantum deuotioni astricti. Deinde praedictus Sacerdos descendens orat cum illis, idque ex officio facere debet
eisque ante ianuam relictis introeunt, alij nudis pedibus, alij habentes munda calciamenta MESTH uocata, quibus non palpant terram. Foeminae nunquam congrediuntur cum uiris, sed seorsum certo in loco, prorsus abstruso, a uirorum conspectu, et auditu: ipsaeque rarius templum frequentant, ut tempore Paschatis, nonnunquam diebus ueneris, quae GSVMAAGVN eorum lingua uocatur, orantque ab hora nona noctis usque duodecimam, utputa mediam noctem: atque inter
quae GSVMAAGVN eorum lingua uocatur, orantque ab hora nona noctis usque duodecimam, utputa mediam noctem: atque inter
sacerdos cum toto populo submissa uoce cantare, quassando corpus in latus nihil aliud praeter haec uerba, LA ILLAH ILELLAH, id est, non est nisi unus Deus, sic media fere hora personat, ac mouetur. Huiusmodi autem orationes, et caeremoniae, ut cantus, praedicatio, non fiunt singulis diebus, nisi tempore Quadragesimali, et festiuo, utputa dic Iouis, ab hora nona noctis, usque duodecimam. Et ipsa dies Veneris, (qua MEHEMMETVM aiunt natum fuisse) a quibusdam religiosissime colitur.
DE QVADRAGESIMA eorum.
HAbent
DE MONACHIS illorum.
Non desint illis Monnachi DER VISLAR uocati, uarij quidem ac in primis triplicis ordinationis. Primus ordo talis est, qui nihil proprij habentes, quasi nudi incedunt, praeter pudenda pellibus ouinis tecta, et tempore frigoris ad cooperiendum dorsum similiter pelle, latus, manus, pedes, et caput nullo prorsus tegunt uestimento. Exigentes eleemosynam tam a Christianis quam a Turcis ALLAHITSI petentes, quod significat, propter Deum. Hi deuorata herba MATSLACH uocata, in rabiem aguntur, adeo ut per pectus
Caeterum pro qualibet uictoria talium, stipendia duplicantur, ita quod omnes
hostium equos in bello. Deinde aliud genus peditum ex VValahia sectae Graecorum, VOINICHLAR uocati, hi nihil habent stipendij a turca, quam quod immunes sunt a tributi solutione, et decimis: Tales tenentur ociosos equos Regis Turcarum proprijs sumptibus alendo, curamque illorum gerendo, ducere tempore belli.
DE TENTORIIS Regis Turcarum.
CVm Constantinopolim relinquens Turcarum Rex ad bellum proficiscitur, duo usurpans tentoria, cognomento SATORLAR, cum hodie alterum pro eo tenditur,
facile erretur. Mouent se media nocte, et usque meridiem, sequentis diei in agmine sunt. Inter equitandum Rex in medio duorum BASSALARVM cum illo colloquentes incedunt, quos praecedunt aliquot IENITSERORVM ordinis milites,
famis, sitis, frigoris. Raro hospitantur in urbibus, sed in agris sub tentorijs,
faeneta et riuos, maiorem gerentes curam animalium,
gens possidet, fructu eius uarie utentes. Christiani uinum conficiunt, et Turcae mel eorum lingua PECHMEZ uocatum, uuas passas quasdam ita medicantur, ut semper et uisu, et gustu recentes appareant, has VZVM TVRSSI uocant. De fructibus in magna copia habent. Ibi peponum, melonum, cucumerum, suo tempore horti et agri repleti. Ibi nuces, poma, pyra, poma granata, nuces, castaneae, ficus, cerasa, poma narranca, et alia id genus uili pretio, sed non in omni regno. Sunt etiam loca ut passim in Capadocia et Armenia minori, ubi nihil horum (propter ualidum frigus) possunt habere.
et Ceremoniae habeantur, quaque disciplina in pace et in bello viuant, quaeque item in singulis locis tum Asiae, tum Europae, vel maiestate visenda sunt, vel religione veneranda, vel nouitate admiranda. Omnia enim peragraui, neque id cursim, sed cum longa mora adeo, vt rerum indagationi spacium temporis non defuerit, qua in re Platonem, Pythagoramque sum imitatus, quantum nostrae tenuitati licuit.
Superest nunc, vt de prophetia quadam inter Mehemmetanos celebratissima mentionem faciam. Illa enim gens, vt ab initio a Christianis deriuata est, (nihil enim a principio nisi secta
fere ad centum annos tota Thracia, et imperium Orientale est sub eorum ditione, augurantur aliam imperij sedem sub nomine rubri pomi significari. Caeterum ingens incertitudo est sub inuolucris annorum: nam si in literis sacris hebdomada dierum septem an nos significat, quem numerum et magnitudinem temporis statuemus in ipso anno? Quamobrem sunt inter eos qui singulos an nos computant pro singulis annis Iubilei, qui quinquaginta annis olim constabat, alij singulos annos singulas centurias annorum significare credunt. Nec desunt qui vnum annum trecentos quinquaginta sex annos continere
singulos annos singulas centurias annorum significare credunt. Nec desunt qui vnum annum trecentos quinquaginta sex annos continere existimant, quot nimirum dies habet annus solaris. Caeterum quemadmodum oracula non nisi ex euentis recte intelliguntur,
ita certum et diffinitum temporis spatium intelligetur cum res extiterit.
Eufi iapar) id est, domum aedificabit. Per aedificationem domus significari putant, quod templa nostra suo Mehemmeto sit dedicaturus, vtiam totius Asiae, vbi olim erant Christiani vsque Hierosolymam, imo ipsum templum
auctiores efficimur. Heu quantum pelagi potuit, terraeque parari, Hoc quem ciuili fuderunt sanguine dextrae.
Nunc igitur cum
dicam vere: Deum habemus et summum et verum, sed a nobis alienatum, adeo vt prophetico vocabulo ferme appellari possimus non populus Dei. Cur enim Christus nobiscum esset, qui a nobis per tot haereses in tot partes dilaniatur? nam praeter nomen quid nobis Christianis, Christiani est? Rusticus hoc tempore et impurus et factiosus: oppidanus fallax et auarus: Magistratus sequuntur retributiones, diligunt munera, Nobilitas luxum et ignauiam: milespraeter stipendium et praedam nihil ex bello quaerit, securus quo sceptra cadant, non minus infestus in suos quam in hostes. Ecclesiastici praeter
quaedam a me discere uolebat et partim quia etiam se Illyricum esse affirmabat. Vix annum illic propter aduersam ualetudinem commorari potuit; atque ita ante annos quinque Vuiteberga denuo in patriam reuersus est. Interim nihil prorsus literarum ab eo accepi. Quare ista epistola elapsi interea temporis mihi suarum rerum conditionem describit. Edo autem hasce literas (quod Deus nouit) non propter alias causas, quam ob hasce duas. Primum ut hoc tristi tempore, quo infernalis Draco suo uastissimo rictu Ecclesiae Christi imminet iamiam eam deuoraturus, omnibus piis experimento diuinae
quinque Vuiteberga denuo in patriam reuersus est. Interim nihil prorsus literarum ab eo accepi. Quare ista epistola elapsi interea temporis mihi suarum rerum conditionem describit. Edo autem hasce literas (quod Deus nouit) non propter alias causas, quam ob hasce duas. Primum ut hoc tristi tempore, quo infernalis Draco suo uastissimo rictu Ecclesiae Christi imminet iamiam eam deuoraturus, omnibus piis experimento diuinae bonitatis ac prouidentiae, qua alibi in summis discriminibus Ecclesiam seruat, ostendam Deum in his quoque regionibus suum pusillum gregem seruaturum: si modo
Heri abiecta pristina religione aliam acceperunt, nunc iterum aliam accipiunt, et si quis eos cras urgeret, aliam acciperent. Videmus eos longe praeclarius sentire et editis libris scribere de captiuo Electore ob insignem in accepta religione constantiam, quam de iis, qui uel ob minuenda temporalia damna, uel ob augendos honores, opes etc. parati sunt nihil non etiam in religione facere.
Haec igitur prima fuit causa cur hanc epistolam aederem, ut scilicet indicarem, quod, quemadmodum Deus prorsus mirabiliter
aliquis miser Christianus, praesertim doctor, qui dicat et moneat agnitam receptamque religionis puritatem modis omnibus retinendam retinendam : resinendam. esse, is protinus istorum iudicio est ille inquietus et seditiosus nebulo, qui primo quoque tempore, ne tota gens pereat, de medio tollendus esset.
Quibus respondeo me satis probe Turcicae tyrannidis asperitatem nosse, sed tamen iam multos Christianos gubernatores ita se male gerere ut sint ipsis Turcis longe deteriores. Sua habet Deus consilia et iudicia, et nos homines
adorat?
miluus ranamque muremque.
utrunque,
uultu,
pedibus, contempserit ore nefando
precesque
cito de tantis eripuere malis.
cito de nostro spargentur vertice cani,
Et, quid te pariles vereor perferre labores,
mihi Pierides gratum praestate laborem,
quidem vidit, qui te hoc dignavit honore,
hoc tenui murmure Musa sonos.
pater, Nereique exercitus omnis
videat placidi munera veris hyems.
IN REDITU EX CRAETA
aetherei convenit ille choris:
ab occiduo nunc levis aura mari.
iramque animo depone receptam;
soror stellaque minores
etiam, non ultima sedes
animus algentior Aebro.
cingebant, superas eduxit ad auras:
AD GEORGIUM / BIZANTIUM, / ASCRIVIUM.
niveas puerum videre capellas
et Ascriviae gentis dicatur origo,
tacuit mox, ut patriis abscesserit oris
Salve o pastorum, o vatum flos unice salve.
facerem? qua mente gero tua grandis imago,
comitatus sumit initium, et Baroniensis desinit. Post arcem
Erdewd, de qua supra, nullo honore habitata, in sinistra oppidum est Pathay,
Bajá castellum nuper ab agriensi praesidio concrematum, et Zeremlenium vicus non
obscurus priscis temporibus, nunc parvo admodum possessus homine. Deus bone,
quam ubique optimae et foecundissimae terrae tristis nobis facies apparuit, quam
inculta omnia, quam et agri et vineae veprium horrore insessae, quam omni in
loco rarus agricola,
oppido etsi pristinus decor ademptus sit, et diminuta
domorum, habitatorumque frequentia, nullum tamen a Tolna visum est nobis esse
hoc Karonte magis incolume, magis frequens, et agrorum vinearumque culturis
perpolitum, et in quo solo id temporis vinum
Syrmiense retinet existimationem aliquam veteris valoris, adeo in locis reliquis
ea cura destitutae sunt vineae.
Apud hoc oppidum mons Almus, antiquis nostris Frusca appellatus, desinit,
bellicis, quod
aliquando memini me audivisse.
Eadem die ad Zalonkemenum et dein Zemlinium, quod citra Belgradum parvo spatio
positum est, pervenimus. Arx olim fuit et oppidum obsidendi causa Belgradi
priscis facta temporibus a nostris Hungaris. Nunc solo aequata arce, oppidum in
pagum redactum. Zalonkemenum autem arx est similiter et oppidum, eaque in
editiore ripa sita est, oppidum ima tenet, vallatum quidem muro lapídeo sed
tenui, et vetustate ac
etiam nunc appellatur.
Ab indigenis, qui sermone Illyrico utuntur,
est, veruta: quod eo loci propter duorum
montium arctiorem invicem concursum postremi Rascianorum principes, dum
incursionibus Turcarum intime et jam pro foribus Zmiderovii ultimae suae
ditionis perfugii validius premerentur, quod Lazari temporibus fuisse memoratur,
quem ab Amurate magno Turca constat esse occisum una die cum Milosso Kobilyth,
obicem desecatarum arborum, ramis earundem mucronatis, mutuoque nexu implicitis,
ac veluti veruta in adversos hostium incursus
ac veluti veruta in adversos hostium incursus versis, cervos appellavere
veteres, objecerant, isque pagus, tametsi antea alio nomine fuisset praeditus,
postea tamen crebris hostium irruptionibus vastatus ac deletus est. Successu
inde temporis, quo jam subjugata ea regione Turcis parebant omnia, idem per
veteres colonos restitutus, quemadmodum mutarat dominum, ita mutavit et nomen,
dictusque est ab his cervis, in verutorum formam fastigiatis, Rasgni, quod
vocabulum
obtrita et
disjecta sit, partim luto obruta et fruticibus hausta est, adeoque tam nobile ac
perpetuum opus male est intellectum, ut etiam vitetur saeculi hujus viatoribus,
nec alio viatorum quam pedite calcata, idque imbrium dumtaxat tempore.
Sexta inde Angusti trajecto jam, et a tergo bis 6.
relicto amne Morava, venimus ad oppidum Niis, quod olim Nessus vocabatur et fuit
non obscura civitas, nunc mercatorum tantummodo frequentia,
serico eoque versicolore variegata.
Capitis et colli et aurium monilia perpendenda diligentius. Crines a fronte
discriminali facto in tenues et crebras tricas colligunt, ductoque earundem
tricarum sic ordine collectarum margine per tempora et supra aures, addita etiam
illis ex staminum laneorum in crinium colorem tinctorum, quaedam quasi
supplementa eisdem adhibent, ut appareant copiosiores, rejiciunt in
tergus et in unum quoddam velut rete astringunt,
operatae. Templis
dumtaxat ornata est turcicis, et eminentibus eorum columnis cocleis, quae in
campanilium nostrorum morem evectae eminentius, praebent speciem urbibus non
indecorem. Ex quibus sacerdotes eorum horas diei et orandi tempora clamoribus
denunciant validissimis tam die quam nocte. Nec aliis in aedificiis molestiorem
curam ponunt, quam templorum, balneorum, pontium et publicorum hospitiorum, quae
Kervan Zarai vocant, quasi caravanarum palatia, contenti in
cogor, quod videre non vacavit. Caeterum hoc tantum incolae retulerunt. Graecum
fuisse imperatorem, qui quum tutelare numen una cum uxore divam Sophiam
habuisset, maritus Constantinopoli, uxor Ulpiani templa illi condidere, ab eoque
tempore Ulpiani suppresso nomine Zophiae successit. Fluvium autem habet
bipartito divisum propter molendina, quae intra urbem posita sunt, et ab ipsa
urbe nomen obtinuit, magnus non est, nisi quum imbribus intumescit. Nos alterum
ejus
per radices earum pagis coronata. Nec
aliter eadem planities fusa est, quam area quaepiam in civitate, adeo grata videtur esse aspectu. Caeterum pagani
hujus loci referebant, nullos prorsus priscis temporibus ibidem colonos
habitavisse propter latronum frequentiam, eaque etiam causa viatores quoque in
agmen coire oportebat, quum illac erant transituri. Postea quo tempore Belgradum
nobis ademptum est, passae cujusdam industria
aspectu. Caeterum pagani
hujus loci referebant, nullos prorsus priscis temporibus ibidem colonos
habitavisse propter latronum frequentiam, eaque etiam causa viatores quoque in
agmen coire oportebat, quum illac erant transituri. Postea quo tempore Belgradum
nobis ademptum est, passae cujusdam industria Solimanus princeps incolas
collocavit, neque in hoc solum loco, sed per totam eam viam qua Haemi juga
transcenduntur. Et insuper passim locis magis infamibus vicinos pagos
sub quaestionem coguntur, et nisi aut fassi fuerint,
latrocinium suos homines commisisse, aut ostenderint, quinam commiserint, aeque
poenis multantur, ac si ipsi revera
de Thermopylis, de
portis Caspiis, Albanis, Zagri et similibus legitur apud geographos. Verum
incolae nostri aevi, ignari bellorum veterum, quae inter Graecos, Thraces,
Macedonas et Romanos succisivis temporibus
per eas Europae partes viguerunt, ad sua tempora cunctas accommodant et trahunt
ejusmodi vetustates. Unde et Clyszurae pagum Clyszuram alii Novak Novak Debeglia. Debegliae vocant, alii Marci
similibus legitur apud geographos. Verum
incolae nostri aevi, ignari bellorum veterum, quae inter Graecos, Thraces,
Macedonas et Romanos succisivis temporibus
per eas Europae partes viguerunt, ad sua tempora cunctas accommodant et trahunt
ejusmodi vetustates. Unde et Clyszurae pagum Clyszuram alii Novak Novak Debeglia. Debegliae vocant, alii Marci
Craligievyth Marcus
dicitur praeterimus, et ad pagum
Cognuus Cognuus. nominatum promovimus, quod ibi eo
die et nocte hospitari malo conductorum ingenio non fuimus permissi. Mediam
tantum pertransivimus. Verum quantum parvo spatio temporis eandem urbem
perspicere potuimus, quod praetextu annonae vespertinae comparandae extorsimus,
et pauxillum in altera ejus parte, qua exieramus, moram traximus, pulcherrimo iu
loco, in latissimis campis et fertilissimis sita est.
vertice, duos e tribus demonstrando, duo olim fuere amplissima
monasteria, sic enim parentes suos a majoribus accepisse, illudque, quod in
primo fuerat monticulo, quamprimum Philippopolis in Turcarum potestatem
devenerat, sine ullius tempestatis et terraemotus interventu, hiatu terrae ipso
in vertice patefacto haustum fuisse monasterium. Et nunc eo loci cavum extare,
ac videri murorum summersorum summitates, ipsumque monasterium divae Mariae
virgini fuisse dedicatum.
mercatorias stationes,
promiscueque omnium artificiorum officinas et cauponantium tabernas, cum
macellis et hortensium rerum cumulis totus erat refertus. Accesserat, quod et
pavimenta ejus altius, quam pro urbana munditie et conditione temporis, adeo
erat luto obrutus ac foedatus, fuligineque et fumo omnia circum denigrata, ut
obturatis naribus praeterierimus partem ejus non ultimam.
Alluit autem Philippopolim Strymon fluvius, qui ortus in Haemi montium jugis, quo
denudare ac subruere non valeant. Ab utroque autem latere vicum habet, et
Trajanae viae jungitur, quae summo studio tenetur, et identidem reformatur.
Vocatur autem Muztaphae pons ab authore Muztapha. Hic enim Bajazitti principis
temporibus, gravi jam senectute effoetus et opulentus, quum expiandorum
peccatorum gratia pro more gentis suae vellet publico commodo opus aliquod
condere, ponte decrevit Strymonem jungere, idque eo loco viae publicae, quo et
difficilem et
Mericz, quod turcicum. Caeterum, quum hodiernum ejus
nomen recentiores quidam authores Hebro ascripserunt, Marizam appellantes, minime
edocti recte, quandoquidem et Graeci, et Turcae, et quaeque aliae nationes inibi
incolentes Hebrum id temporis Ergienem vocent, tum illi a Ptolomaeo quoque vera
sua in tabulis positio non est attribute.
Alluit enim Philippopolim dextro latere, sinistro vero Hadrianopolim. Ptolomaeus
illum et ab hac urbe et
fuisse apparebat. Nunc Zagarensi
zangziaccho sedes est. Zagara autem oppidum est ad radices montis Haemi situm,
qua parte imminet ab ortu campis Philippicis, totusque is tractus una cum ea
parte montis praefati, Zagarensis comitatus hoc tempore appellatur, quum antiquo
praetura Bessira vocatus fuerit a Bessis populis, quos veteres authores Haemi
accolas, Nesoque amni et Pangeo monti, in quo sita est Hadrianopolis,
conterminos fuisse prodiderunt. De quo lege
modo, quem optat dominatio vestra reverendissima, sciat ea facere. Ego tamen cum Francisco Caligorio quendam reperi, qui promisit facere experientiam; si fient, ut bona sint, mittentur brevi ad eam.
Pictorem cum maxima difficultate reperimus; omnes affirmant plus in tanto temporis spatio, quo isthuc irent, domi se lucraturos; tamen unus juvenis obtulit se pro fl. 25, et omnibus expensis, ita ut ferme alii 25 exponentur. Sed quid hoc? modo fiat quod volumus. Reverendo domino Nicolao de Dominis decano Tervesii reddidi ejus litteras, quas accepit gratissimo animo, et
ubi omnes reperi incolumes utriusque domus, licet luctu et squallore plenos; quibus tamen adventus noster consolationis nonnihil attulit et tristitiae abstulit; imo potius prospera valetudo et honorum ac dignitatis accessio dominationis vestrae reverendissimae, quae quascunque calamitates nostras temperat et in oblivionem adducit. Quod reliquum est, ea quae perficienda fuerant mihi injuncta per dominationem vestram reverendissimam, partim confecta sunt, partim vero iis proximis diebus divino auxilio conficientur, utputa: domus conductio, hortus, insula, negotium Spalatense
Salutem et felicitatem. Quod paulo tardius scribam ad dominationem vestram reverendissimam, quam par fuerat et ego promiseram, in causa est quod raro certi homines hinc Venetias proficiscuntur, quibus tuto litterae paulo ponderosiores credi possint; quamvis etiam negotia mihi commissa nonnihil temporis subtraxerint. Ne autem longior justo sim in hoc praeambulo et excusationis, breviter rem aggredior.
Spaletum profectus egi rem diligenter et multis verbis, et auditus sum benigne et cum multa comitate;
tandem sic mihi respondit: si
in hac civitate, qui optimos filios et juvenes amiserunt. Nuper etiam soror novercae unicum filiolum amisit; mortem obiit etiam Joannes Longus alias Misich, et Franciscus Seniunich alias Ciunteta. Vina fuere paucissima, fruges carissimo pretio acquiruntur, et alia omnia desunt, ita ut a longo tempore in pejori statu haec civitas non fuerit.
Caeterum nunc si utiquam alias tempus et occasio est emendi stabilia, qui sumptibus abundat. Tamen inter alia nunc prostant
itaque consultius mihi videtur in omnem eventum emere unam
ex iis, nam aut fabrica aut terra dono est ventura, et faciam, adjuvante Domino, si vel minimum a dominatione vestra reverendissima auxilii accepero, hac hieme. Pulchrum enim est et utile et necessarium omni tempore, in eo loco commodum habere secessum: et eo magis si et utilitatem adferat. Itaque hanc emptionem futuram dominatio vestra reverendissima pro certo habeat, quoniam occasiones talium rerum vix semel in centum annis occurrunt.
Equorum nunquam alias fuit major
ut quam hic de defunctis et vivis bene merendi campus latissimus esse
videtur, tam quoque eius ingrediendi facultas cuilibet pateret: nihil quod ad praeclara
mortuorum facinora ornanda, vel superstitum mentes ad virtutum decora impellendas
pertinere posset, nobis hoc tempore defuturum existimarem. Verum ea iam temporum ac
rerum conditio est, ut saepius, qui velint, vel maiorum negligentia, vel praesentium
invidia ab aditu pulcherrimae laudis arceantur: ac aditu concesso, ni quis utatur,
in publica commoda, ac
campus latissimus esse
videtur, tam quoque eius ingrediendi facultas cuilibet pateret: nihil quod ad praeclara
mortuorum facinora ornanda, vel superstitum mentes ad virtutum decora impellendas
pertinere posset, nobis hoc tempore defuturum existimarem. Verum ea iam temporum ac
rerum conditio est, ut saepius, qui velint, vel maiorum negligentia, vel praesentium
invidia ab aditu pulcherrimae laudis arceantur: ac aditu concesso, ni quis utatur,
in publica commoda, ac defunctorum manes graviter deliquisse, merito
liberalitati maxima cum
laude datur, quod Aristotelem ingenti donatum pecunia, ad investigandas animalium
naturas a se dimiserit. Ad comprobationem insignis liberalitatis filii eius Alexandri in
doctos, vox allegatur eius, qui post mortem illius pauculo interiecto tempore,
Archestrato nobili poetae inopia presso, dixisse fertur: Tu vero si Alexandri
aetate fuisses, in praemium cuiuslibet carminis Cyprum aut Phoenicen habuisses. Porro ut
memorabile relatum, Cherilum singulorum versuum singulos stateres aureos
Principes insisterent, cum eum vel in adornandis bibliothecis, vel liberalitate
exercenda, magis facultate quam voluntate aequare non posse videantur: nae nos literas
florentiores, maioremque doctorum copiam habituri essemus. Uti namque bona
temperies, ac aeris clementia, copiam ac ubertatem frugum: ita humanitas, honor et
beneficentia principis, bonas artes, excellentiaque ingenia producere consvevit. Verum
quam pauci et hac in parte laudem Philadelphi affectent, manifestum, et quidem nimium
manifestum
Eleazaro summo sacerdotum gaudium et salutem precatur.
Epistola regis ad Eleazarum, de mittendis interpretibus Quoniam evenit,
ut multi ex Iudaeis incolerent regionem nostram, quorum alii Hierosolymis abducti sunt a
Persis tum temporis, cum illi potirentur rerum: alii cum patre nostro capti in regionem
nostram pervenerunt, ex quibus ille multos selectos in exercitum et ad militiae usum
stipendiis amplioribus recepit: et quia illos priores iudicabat plurimos esse, his loca
ad praesidia
nunquam admittere simul plures quam quinque. Hocque ita esse
cautum et prospectum ab illo, qui primus hanc praemunitionem extruxerat.
Urbis Hierosolymorum situs descriptio Civitatis vero amplitudo est
mediocritate quadam temperata: quae, quantum colligere potuimus, in circuitu quadraginta
stadia habet. Turres eius subtus videntur esse pervię, supra vero transitus usitatos
habent, et sunt ad formam theatralem dispositę. nam quia civitas in monte est sita, sunt
reflexae, et in se
praecipitia ad fauces profundas,
asperitatesque montium qui eam ambiunt, irruptiones excludat, nec ab aliqua multitudine
invadi possit.
Narrabatur etiam, ex montibus Arabiae vicinis prius metalla aeris et ferri fuisse
eruta: quae postea, quo tempore Persae rerum potirentur, fuerunt intermissa: quia qui
tum praeessent, culparent illa, ut inutilis et sumptuosi laboris, et per quae etiam
regio posset perdi. Ac quidem haec ipsorum criminatio valuit: quia fere per potentiam
illorum qui intenti iis erant,
Nam illos simulachra ex lapidibus
et lignis confecta, habere pro imaginibus eorum qui ipsis aliquid ad vitam utile
invenerint: atque ita adorare illa, quae manifeste videant omni sensu destituta esse.
Iam ut quis concedat, ipsos respicere ad facultatem, qua tempore inventionis praediti
fuerunt: hinc etiam stultos habendos, quia illi ipsorum inventores non crearint neque
produxerint quicquam, sed ex creatis et productis quaedam aut ostenderint esse
utilia, aut ad meliorem usum composuerint. Unde etiam
invisibilis: tum etiam eius velocitas ad quidvis agendum, et inventio artium in immensum
sese extendunt. idcirco iubet nos haec considerare, et meminisse, quod omnia iam
commemorata virtute divina, ut sunt condita, ita conserventur. Ad haec etiam distinxit
tempora, et pulchre accommodavit ad perpetuo usurpandam istam recordationem de Deo, omnia
gubernante et conservante. Nam cum cibus et potus est capiendus, tum statim iubet omnes
convenire et adesse, ad libationes et precationes pias peragendas. Quinetiam in vestitu
exhibere honorem illis ob quae vos accersivi huc: deinde vobis praebere dextram:
ideo illud prius feci. Hic autem dies in singulos annos per totam vitam meam erit
mihi solennis et magnus, quo vos ad me venistis. Et quia contigit ut ad me veniretis
tempore illo, quo ego navali adversus Antigonum praelio victoria sum potitus: ideo volo
hodie vobiscum coenare. Iussitque suo convenienti ordine et modo convenire et adesse
omnes magnates et potentiores suos, interque eos nos quoque, cupidos et paratos.
sibi animis consentientes amicos? Cui ille: Si illi viderint
te magnam curam habere illorum coetuum, quibus praesis: tu vero ita hoc facies, si
considerabis, quomodo Deus iuvet genus humanum, qui valetudinem ipsis, alimenta, victum,
et alia omnia praeparat temporibus suis.
Suffragatus et huic, sequentem interrogabat: 4 QUOMODO in iure dicendo,
et iudiciorum sententiis ferendis, possit laudem et approbationem assequi apud illos
etiam qui non sint sui compotes facti voti? Ille dixit:
omnia agenti, conatus et consilia dirigat tua.
Cum hunc etiam approbasset, interrogabat alium: 6 QUOMODO existat
hostibus formidolosus? Ille dixit: Si et armorum et potentiae multo apparatu instructus
fueris, et haec longiore tempore detinueris ad negocii finitionem, compositionemque,
quasi inania extra omnem rei aggressionem. Etenim et Deus utitur dilatione, et ita per
declarationem potentiae suae omnium animis incutit terrorem.
Hoc etiam collaudato, ad sequentem dixit:
qui recta et salutaria habes proposita.
Acclamantibus omnibus ad haec, et applausu suam approbationem declarantibus, Rex ad
philosophos, qui non pauci aderant, dixit: Ego arbitror istos homines excellere virtute,
et prae aliis esse intelligentes, qui ex tempore ad huiusmodi quaestiones ita apte
respondent, omnes a Deo sermonis sui initium capientes.
Tum Menedemus philosophus Eretriensis: Recte sane, inquit, Rex. Nam cum a Deo omnia
gubernentur, et recte hoc statuamus, hominem esse Dei
humanius et animo aequiori monueris. Nam Deus etiam in sua
administratione omnes homines aequitate prosequitur.
Collaudato hoc, ad sequentem dixit: 14 QUA ratione posset esse humanus?
Ille respondit: Si consideraveris, quam longo tempore, et in quantis miseriis genus
humanum nascatur et crescat: quodque ideo nec facile punire oportet, neque accusare
alios, ex hac cogitatione, quia vita humana per se obnoxia sit doloribus et
afflictionibus. Ex horum enim diligenti
esse misericordem.
Approbato et hoc, proximum interrogavit: 15 QUI mores in regia
administratione essent in primis necessarii? Ille dixit: Ut quis se servet immunem ab
omnium munerum corruptione: ut sit sobrius maiori vitae tempore: ut iusticiam omnibus
rebus praeferat, et eius amatores amplectatur singulari benevolentia: quia et Deus amat
iustos.
Hoc etiam suis laudibus ornato, ad alterum dixit: 16 IN QUO consisteret
pietas? Ille: In eo,
Ille dixit: Est hic habitus animi, qui a divina virtute
dirigitur ad prosequenda omnia honesta, et contraria aversanda.
Suffragatus huic, sequentem interrogabat: 32 QUID in primis faceret ad
valetudinem tuendam? Ille respondit: Temperantia. Sed hanc non licet assequi, nisi Deus
ad eam mentem praeparet, et conformet.
Hoc approbato, ad alium dixit: 33 QUOMODO parentibus dignas quis posset
referre gratias? Ille dixit: Nulla prorsus tristicia et molestia
rem existimare volumus ex eventis, ut in adversa quidem fortuna una
deiiciantur, affliganturque, pro magnitudine ipsorum mutuae cognationis (Quae cum fiunt,
et gloria sequitur, et cognationis vinculum fit arctius. quoniam cognatio, benevolentia
et beneficentia temperata, fit omnino indissolubilis:) in fortuna vero secunda ultra res
ipsorum nihil amplius requirant, et aliunde petant: sed Deus orandus erit suppliciter,
ut omnia prosperet.
Hoc similiter approbato. Sequentem interrogabat:
esset maxima negligentia? Ille ad hoc
respondit: Si quis non curat liberos, nec eos educando quam diligentissime informat. Nam
oramus Deum semper non tam pro nobis, quam pro liberis nostris, ut illis assint omnia
bona. ut autem vere cupiant et possint acceptare temperantiae disciplinam, hoc est
gratiae et virtutis divinae.
Hunc fassus recte dixisse, alium interrogabat: 42 QUOMODO amator patriae
quis extiterit? Ille dixit: Si ita statuerit secum, honestum esse et vivere et mori
proximum interrogabat: 47 QUID esset
Philosophia? Ille dixit: Recte sentire et statuere de singulis quae eveniunt in vita,
nec de gradu moveri impetu ullius cupiditatis: sed perpensis incommodis quae ex
cupiditatibus existant, pro tempore omnia agere, ut conveniat cum animi moderatione. Sed
ut horum curam habere possimus, Deus erit colendus.
Erga hunc etiam approbatione declarata, ad proximum dixit: 48 QUOMODO
apud peregrinos posset nancisci hospitales et
adesset, Rex primum ex reliquis ad interrogandum percunctabatur:
62 QUOMODO effecerit, ut non seducatur et decipiatur verbis aliorum? Ille
inquit: Si expenderis et quis sit qui dicat, et quid dicat, et de quo dicat, et quidem
longiori tempore eadem aliis modis sciscitando. Sed habere mentem celerem, et idoneam ad
quaevis diiudicanda, qualem tu habes, hoc est praeclarum donum Dei.
Applausu approbationis edito, alterum interrogabat: 63 QUARE
plerique
omnes. quemadmodum tu Rex,
dignus es admiratione, qui dignitate, opibus et potentia excellens, hoc facis, Deo tibi
huius rei curam iniiciente.
Hoc quoque comprobato, ad proximum dixit: 68 IN quibus rebus reges
maiori tempore versari deberent? Ille inquit: In legendo et in commentariis
legationum illarum quae extant perscriptę ad reges, ad instauranda illa quę faciunt ad
rectam, salutarem et diuturnam hominum gubernationem. Quo studio tu, Deo promovente tuos
cum acclamatione convivium replebatur laeticia, Rege sine intermissione
omnia ad hilaritatem referente.
Ego autem o Philocrates fui longior in commemorandis istis: sed tu dabis veniam mihi.
nam ego supra modum admiratus sum istos viros, ita ex tempore respondentes de rebus
meditationis longi temporis. Nec vero ego solum admirabar tum interrogantis solertiam in
meditandis singulis quaestionibus, tum facultatem tam promptam respondentium ita apte et
sapienter ad singulas interrogationes: sed et aliis
Rege sine intermissione
omnia ad hilaritatem referente.
Ego autem o Philocrates fui longior in commemorandis istis: sed tu dabis veniam mihi.
nam ego supra modum admiratus sum istos viros, ita ex tempore respondentes de rebus
meditationis longi temporis. Nec vero ego solum admirabar tum interrogantis solertiam in
meditandis singulis quaestionibus, tum facultatem tam promptam respondentium ita apte et
sapienter ad singulas interrogationes: sed et aliis omnibus qui aderant, videbantur haec
admiratione
homines, quam in alias non tanti momenti res.
Atque ita, Philocrates, quemadmodum promisi tibi, habes hanc historiam: quali puto te
magis oblectari, quam libris eorum qui fabulas continent. Nam intentus es studio
gravium rerum, et huc plus temporis impertis. Dabo autem operam, ut quae alia
commemoratu digna nancisci potero, et illa ad te perscribam: ut illis evolutis,
consequaris studii tui pulcherrimum praemium.
hospitales apud peregrinos quomodo nancisci oporteat 79
hostes quomodo spernendi 69
hostibus quomodo esse quis formidolosus possit 59
humanus qua ratione esse possis 63
humanum genus quanto tempore quantis in miseriis crescat 63
regem neminem esse ex se, sed Deo ita ordinante 69
ad Regem quando admitti soliti, qui vel ultro, vel legati in Aegyptum venissent 53
in Rege nihil simul simulatum esse debere 67
reges quibus in rebus maiori tempore versari debeant 87. quibus potissimum debeant insistere 86
regum communis fere inclinatio 68
apud Reges nihil temere fieri 12
regibus maximum dedecus, mentiri 63
ruminationis symbolum 48. 50
concupiscenda 68
superbiae comes contemptus 83
in Superbiam ne incidas, quomodo cavendum 81
caesarea majestas in ista Germanorum diaeta concluserit, omnes provinciae istae hiante ore exspectant.
Quod ad nostram civitatem attinet: inter alias urbes vicinas annona commodiore fruimur, licet carissimo pretio omnia emantur, panis praesertim. Oboriuntur etiam ab aliquo tempore nocturna furta per apothecas et domos; nuper tamen deprehensus unus suspendii supplicio affectus est. Is erat Petrus Rancolinovich Placarius, propter quandam butegam
mercatoriam expilatam, ablatis pecuniis et panno. Novo autem anno prima Januarii nocte
ad damnum filiae suae unicae.
Noster autem consanguineus dominus Michael Lucich ex Venetiis satis honorifice rediit. Auctum enim est illi stipendium duobus ducatis plus; praeterea creatus est capitaneus super viginti equites croatos, primos qui in hac provincia vacaverint, tempore vero belli super quinquaginta. Christophorus vero frater ejus cogitat mecum venire ad dominationem vestram reverendissimam, nondum tamen totaliter secum deliberavit.
Joannes Bassanus, qui isthic degit penes dominationem vestram reverendissimam, huc ad parentem suum
ita multi mecum sentiunt, itāque fatentur, ut, qui nesciat quid
ante quam natus sit acciderit, eum puerum semper esse, hoc est, omnis expertem
prudentiae, ac pene rationis, arbitrentur. qui vero ita versatur in historia, ut,
quid aliis in omni rerum ac temporum varietate contigerit, perattente notet, ad
usumque suum traducat, imperiorum ac maximarum rerum initia, progressus, finem
denique ipsum observet, et haec suas ad caussas omnia referat; nonne is tam accurata,
tamque multiplici observatione non
observet, et haec suas ad caussas omnia referat; nonne is tam accurata,
tamque multiplici observatione non mediocrem sibi in omni genere sapientiam comparat?
nonne, velut in quadam specula constitutus, actiones hominum prospicit, quoque modo,
quove tempore quidque fieri conveniat, unus optime intelligit? Quocirca,
sapientissimos viros, qui saepe aut labentem rem publicam sua prudentia confirmarunt,
aut iacentem erexerunt, magnopere historiarum studia coluisse, proditum est. quo
quidem ipso ex
linguae
inopia accidere, iudex aequus existimabit. Nos in hoc libro tum perdifficili, tum
etiam multis locis depravato, summam adhibuimus diligentiam; quantum tamen unius
mensis studio potuimus consequi; (neque enim plus huic est negotio tributum temporis)
ut is non omnino inelegans atque incomptus in ora hominum prodiret. in quo quidem
interpretando meum consilium hoc fuit; exemplo videlicet eruditissimorum vel nostrae,
vel superioris aetatis hominum; non ut verba
in republica volunt
excellere. Ad quorum equidem accusationes refellendas, quae theatrale nescio quid
habere, ac ad colligendam multitudinis gratiam peraccommodatae videntur, illud satis
fuerit, si dixero, ita me totam ante-actam vitam ad haec usque tempora instituisse,
ut me a maledicendi ac frustra oblatrandi studio quam longissime abducerem; neque
ullum umquam scriptum edidisse, quo quemquam insectarer. praeter illud quo civilem
philosophiam contra eos qui eam immerito oppugnarent, defendi. Quod
sumit initium. Verum ne longiorem hac in parte imprudens sermonem
consumam, haec prooemii loco sufficiant. Sed antequam aggrediar ad ea quae de
Thucydide sum dicturus, pauca quaedam libet commemorare de ceteris historicis, tum
vetustioribus, tum iis qui temporibus iisdem, quibus ille, floruerunt. ex quo et
illius in rebus deligendis consilium, quo superiores vicit; et in exponendis
facultas, dilucide patebit. Veteres igitur historici, ante bellum in Peloponneso
gestum, et multi, et multis in locis
et multis in locis fuere: in his Eugaeon Samius, et Deiochus
Proconnesius, et Eudemus Parius, et Democles Phygeleus, et Hecataeus Milesius, et
Acusilaus Argivus, et Charon Lampsacenus, et Melesagoras Chalcedonius. qui autem
paulo ante Peloponnesiaca tempora vixerunt, et ad usque Thucydidem aetate
processerunt, Hellanicus Lesbius, et Damastes Sigieus, et Xenomedes Chius, et Xanthus
Lydus, et alii complures; quorum et consilium in deligendo argumento non
dissimillimum fuit, et facultas pene par.
nulla re addita, nulla detracta, ad communem omnium scientiam emitterent. atque in
iis monumentis tum fabulae quaedam inerant, quibus a vetustate fides accesserat; tum
theatrales non nullae casuum vicissitudines, quae fatuitatis multum nostri temporis
hominibus habere videantur. Genus autem dicendi, qui eadem lingua scripserunt, omnes
idem fere secuti sint; perspicuum, usitatum, purum, breve, ad rerum ipsarum naturam
accommodatum, nullo prorsus, quod quidem emineat, artificio elaboratum.
nullo prorsus, quod quidem emineat, artificio elaboratum. quorum
scripta species quaedam exornat: et venustatis quidem in aliis plus, in aliis minus
elucet. quo fit, ut adhuc eorum scripta vigeant. Herodotus autem Halicarnasseus, qui
ad Peloponnesiaca tempora vitam perduxit, cum paulo ante Persica natus esset, tum
materiam historiae paulo altius extulit, atque illustravit; neque unius urbis, aut
unius gentis, sed Europae Asiaeque res gestas, et multas et varias, uno libro
complexus est: (nam a Lydorum
sumpserit, in primis requiritur. Haec vero ea sunt quae ad distributionem, ad
ordinem, ad amplificandi studium, et industriam pertinent. Ordiar autem ab ipsa
divisione; praefatus illud, quod, cum superiores historici sua scripta vel locis, vel
temporibus apte continuatis distinxerint; unus hic inventus est, qui ex his
divisionibus neutram probaret. narrationes enim ita disposuit, ut neque loca
persequeretur, ubi gestae res erant; quod Herodotus, Hellanicusque et alii non nulli
ante illius
unus hic inventus est, qui ex his
divisionibus neutram probaret. narrationes enim ita disposuit, ut neque loca
persequeretur, ubi gestae res erant; quod Herodotus, Hellanicusque et alii non nulli
ante illius aetatem historici fecerant; neque tempora; quod eos qui agentem de locis
historiam edidere, secutos esse constat: quibus vel ad regum aut sacerdotum
successiones, vel ad Olympiadum ambitus, vel ad Archontum annuos principatus, suorum
librorum divisionem placuit accommodare. cumque novam
non recte instituit.
MG: Partitionem historiae non recte
instituit. cuius consilii non is, quem ipse putaverat, exitus est
consecutus. factum est enim, non ut apertior fuerit temporum distributio ad anni
partes facta; sed eiusmodi, quam animi minus facile assequerentur. qua in re licet
illum iure mirari, qui non viderit futurum ut cum multae simul res multis in locis
gererentur, brevibus quasi segmentis concisa narratio,
capiatur, et eo fine, cui nihil videatur deesse, comprehensa
narratio terminetur: quarum rerum ab ipso neutram satis accurate animadversam esse.
Occasionem porro illis huius accusationis historicus praebuit, qui cum ita
proposuisset; omnium bellorum, et temporum diuturnitate, et multarum calamitatum
eventis, illud fuisse maximum quod in Peloponneso gestum est, in extremo prooemio
caussas primum, unde principium duxit, aggreditur explicare: duasque cum ostendisset,
unam veram, nec tamen vulgo notam,
principium numerantur: cum interim Athenienses et principatum confirmarunt, et
maiores opes ipsi sibi compararunt. quod Lacedemonii cum intellegerent, non tamen, ut
obsisterent, nisi ad breve spatium, adducebantur; et maiorem temporis partem
quiescebant: quippe qui nec antea, nisi necessitas cogeret, facile bella susciperent;
et tunc domesticis etiam contentionibus distinerentur.
interea
Verum
autem ea, et ab instituto sermone propterea
diverti,quod superiores omnes hunc locum omiserunt, et aut res Graecas ante Medicas,
aut Medicas dumtaxat composuerunt: eas autem res, quas et Hellanicus in Attica
historia persecutus est, neque copiose, neque temporibus satis accurate distinctis,
explicavit: simul ob eam caussam, quod Atheniensium principatus qua ratione sit
constitutus, harum rerum tractatione declarat. Satis igitur et hinc aperte
colligitur, narrationem ab ipso non optime, id est, non ut
declarat. Satis igitur et hinc aperte
colligitur, narrationem ab ipso non optime, id est, non ut natura postulat, esse
digestam. Huc accedit, quod nec historiam quo debuit fine conclusit. cum enim annos
VII et XX bellum comprehenderit; atque hoc quantum temporis est, usque ad belli
exitum ipse vixerit; tamen usque ad annum alterum et vigesimum historia perducta,
octavum librum maritima illa pugna, quae ad eum locum quem Sepulcrum canis apellant,
est commissa, terminavit.
canis apellant,
est commissa, terminavit.
praesertim
Adde quod, cum in prooemio, quaecumque hoc in bello gesta sunt, omnia se esse
perscripturum affirmasset; itemque in quinto libro tempora collegisset, et unde ortum
bellum est, et quousque processit, scripsit haec ad verbum: Hoc solum inveniet exitu
comprobatum ex iis quae futura esse ex oraculis affirmabantur semper enim et initio
belli, et usque ad extrema tempora, recordor a
in quinto libro tempora collegisset, et unde ortum
bellum est, et quousque processit, scripsit haec ad verbum: Hoc solum inveniet exitu
comprobatum ex iis quae futura esse ex oraculis affirmabantur semper enim et initio
belli, et usque ad extrema tempora, recordor a multis esse nuntiatum, oportere ad
annos ter novenos bellum perdurare. mihi autem per totum illud tempus vita
suppeditavit: cum et id aetatis essem, ut rerum sensum haberem, et in eam curam
animum intenderem, ut singulas notitias
invenire, aut, quae utrobique rebus ipsis convenirent, eloqui posset. Quodsi suis
quibusdam rationibus adductus, alteram legationem exaggerare maluit; nequeo sane
coniicere, cur Laconicam Atticae, hoc est, eam quae posterior esset, ei quae praeiret
tempore, anteferret; cur propriam alienae; cur eam denique quae minorum, quam quae
maiorum calamitatum caussa missa fuerat. Cum vero urbium expugnationes et eversiones,
et homines in servitutem abductos, aliaque eius generis scribere cogitur, ita
quidem quibus calamitates eorum summis viribus
exaggeravit, non puto necessarium esse nunc in medium adducere. ea vero loca, in
quibus hanc diligentiam vitavit, et aerumnas eorum propemodum extenuat, quod in
historia sua non raro fecit, afferam: Iisdem temporibus Athenienses, Sicyoniis
Scionaeis.
expugnatis, omnem iuventutem deleverunt, et pueris ac mulieribus in
servitutem abductis, regionem ipsam Plataeensibus utendum dederunt.
dederunt. Ac rursum: Cum in
Euboeam duce Pericle pertransissent, universam subegerunt: ac reliqua quidem eius
regionis parte pactionibus in deditionem recepta, Hestiaeis vero sedibus suis
eiectis, eorum terram ipsi occuparunt. Aeginetas quoque eodem tempore Athenienses,
una cum uxoribus ac liberis Aegina eiecerunt; incusantes, quod belli caussam
potissimum praebuissent; atque existimantes, si ex suis incolas eo mitterent,
propterea quod Aegina Peloponneso adiaceret, minore cum periculo se Aeginae
totus concionibus ad artem factis abundat: in
altero contra, et multis et magnis rebus referto, magna est concionum infrequentia.
Iam vero et in ipsis concionibus lapsum illum in hunc errorem videor animadvertisse,
ut in eodem argumento, eodemque tempore, quae ad rem facerent, omiserit; quae vero
maxime aliena essent, in orationem induxerit. cuius generis illud in tertio libro,
ubi de Mytilenensium civitate verba facit, videtur esse. Nam post urbem captam, ac
post captivorum adventum, quos Paches
prooemii parte, cum narrationem exordiri vellet, videtur paucioribus quam
quinquaginta versibus fecisse. ut satis appareat, nihil opus fuisse ut multa illa,
quae de Graeciae dignitate detraherent, in medium proferret: quod scilicet Troiani
belli tempore nondum uno nomine universa Graecia appellaretur: quod illi primum, qui
cibi inopia laborarent, navibus inter se ultro citroque commeare coeperint; qui si in
civitates nondum muris septas, quaeque vicatim habitabantur, incidissent, eas
in his vero neque magnam poetis, qui res plerumque extollunt, fidem adhibui;
neque historicis, qui se totos in rebus non optime examinatis ad demulcendas aures
magis, quam ad veritatem tradendam, composuerunt. quarum quidem rerum maxima pars
propter temporis diuturnitatem in fabularum naturam abiit. sed tamen, ut in rebus
vetustate obsoletis fieri potuit, satis ex clarissimis coniecturis rem sibi videtur
in apertum produxisse. atque hoc quidem bellum; etsi homines, quibus ipsi bellis
intersunt atque
gestae sunt, maximae erant Medicae; quae
tamen duobus navalibus proeliis, totidemque pedestribus, ad exitum pervenerunt. huius
vero belli tum longitudo in immensum processit, tum magnas in universam Graeciam
calamitates invexit; quales eodem spatio temporis nulla umquam contigerunt. nam neque
tot urbes expugnatae vastataeque sunt, vel barbarorum impetu, vel domesticis
contentionibus: sunt etiam quae incolas captae mutaverunt: neque tot exitia, totve
neces audivit quisquam, vel belli vel seditionum
simplex ne illa fuerit et
inornata, ac nihil supervacaneum, nihil non utile, non necessarium habuerit, aut
contra magnifica fuerit, et referta dignitatis et opificii rhetorici, varioque
ornamentorum fuco depicta. maximae enim partis scripta ad nostra tempora non
pervenerunt; aut si qua ad hanc diem servata sunt, non omnes esse illorum quibus
tribuuntur, existimant: ut sunt illa quae Cadmo Milesio, quaeque Aristaeo Proconnesio
et eiusmodi aliis adscribuntur. Scriptores autem qui ante Peloponnesiacum
Aristaeo Proconnesio
et eiusmodi aliis adscribuntur. Scriptores autem qui ante Peloponnesiacum bellum
fuerunt, atque ad Thucydidis usque aetatem pervenerunt, omnes propemodum idem
consilium secuti sunt. quos quidem aut Ionica lingua, ut quae illis temporibus maxime
omnium floreret, aut Attica illa vetus, non admodum ei dissimilis, oblectavit. Hi
sane omnes, ut est ante dictum, sermonis proprietatem magis, quam dicendi tropos
adamaverunt; tropos vero velut condimenta orationi insperserunt: verborum
quas quisque dicendi virtutes haberet, vidisset, ipse propriam quandam dicendi
formam, ab aliis non animadversam, primus in historiam induxit; in electione quidem
verborum, cuique genti peculiarem, et obsoletam ac peregrinam dictionem, communi
suoque tempore usitatae linguae anteponens; in iungendis autem, inter seque aptandis
maioribus et minoribus particulis, grandem, austeram, nervosam, firmam, et litterarum
asperitate aures ferientem compositionem, pro suavi, molli, et polita, nihilque in se
quod est significatum, ad significans transfert. In coniunctivis autem ac
praepositivis particulis, iis praesertim quae vocabulorum vires distinguunt, poetica
prorsus utitur licentia. Plurimas etiam in eo figuras invenias, quae personarum
apostrophis, temporum commutationibus, et localium notationum discrepantia, a communi
consuetudine sint deflexae, ac soloecismorum speciem praeferant. Praeterea, quot in
ipso res videas pro corporibus, et corpora vicissim pro rebus sumi? In enthymematibus
vero, in
his
similia. Nec paucas item figuras theatrales ab eo usurpatas invenias, ut paria
paribus relata, adnominationes, oppositiones: quibus nimis frequenter usus est
Gorgias Leontinus, Polus, Lycimnius, et multi alii, qui eodem tempore floruerunt.
Maxime vero insignia, et ex quibus character eius praecipue cognoscitur, haec sunt;
studere, ut paucissimis verbis quam plurimas res comprehendat, multasque in unum
sententias cogat, ac tum maxime auditorem, cum expectat adhuc
statim prooemii exordio hac utens propositione, Bellum scilicet Peloponnesiacum, de
quo scripturus erat, omnium, quae antea gesta essent, fuisse maximum, haec ad verbum
scribit: Ac bella quidem ante gesta, atque his vetustiora, plane in apertum produci,
temporis longinquitas vetuit. Sed, quantum ex signis quibusdam colligere licet,
equidem, haec a vetustissima origine repetens, magnas fuisse illorum res, neque in
bello, neque aliis in rebus, existimo. nam in ea quae nunc Graecia appellatur,
perpetuum
impetu, ea quae iam evenerant, et
luctu et gemitu prosequentes, partim ad subveniendum navibus, partim ad reliquam
murorum partem tuendam contendunt. alii, quorum maxima erat pars, iam qua sibi
salutem parent, pro se ipsis circumspectant. Fuit autem eo tempore tantus pavor, ut
maior numquam exstiterit. ac tale quiddam perpessi sunt, quale ipsi fecerant ad
Pylum, ubi Lacedaemonii, amissa classe, perierunt. nam cum Lacedaemonii naves
amisissent, homines etiam ipsos, qui in insulam descenderant, una
ἴσχυον. Hoc est;
iusiurandum siquod inter utrosque de amicitia fiebat, quod omni alia fide carerent,
eo tempore vim obtinebat . His autem duriora etiam sunt quae sequuntur
accommodatam, ac
neque modum excedentem, neque infra modum subsistentem, affingit. ibi tum locutione
pura admodum, perspicua, ac brevi, adhibitis aliis, quae in hoc genere requiruntur,
virtutibus, usus est; tum, qui ex his enascitur, concentum, recte temperatum effecit,
qui iucunditatem omnem aequare possit.
tantum locutis Plataeensibus, excepit Archidamus:
Aequa dicitis, viri Plataeenses, si verbis facta respondebunt. Quemadmodum enim
Pausanias vobis, ut vestris legibus vivatis, concessit: ita vos eorum libertatem, qui
et periculorum et iusiurandi vobis ea tempestate participes fuerunt, nunc vero
Atheniensibus serviunt, adiuvate: quorum caussa, et ut ceterorum libertati
consulatur, tantus est apparatus, tantumque bellum excitatum. Cuius liberationis si
simul curam susceperitis,
accepturosque
conditionem, si illis persuaserint. interea iusserunt sibi fidem dari, in ipsorum
regione nihil eos hostiliter acturos. atque ita, interposita fide, intra quot dies
credibile fuit acceptum iri responsum, a regionis vastatione temperarunt. Aditis
Atheniensibus legati Plataeenses, agitatoque cum eis consilio, reversi, haec civitati
renuntiant: Neque in superiori tempore, viri Plataeenses, ex quo societatem inivimus,
inquiunt Athenienses, se permisisse vobis iniuriam fieri,
acturos. atque ita, interposita fide, intra quot dies
credibile fuit acceptum iri responsum, a regionis vastatione temperarunt. Aditis
Atheniensibus legati Plataeenses, agitatoque cum eis consilio, reversi, haec civitati
renuntiant: Neque in superiori tempore, viri Plataeenses, ex quo societatem inivimus,
inquiunt Athenienses, se permisisse vobis iniuriam fieri, neque nunc esse
neglecturos, sed pro viribus adiuturos: vosque iurisiurandi admonent, quo vestri se
patres obstrinxere, nihil novi se, quod
nimirum, quam in
deis spem collocant, ea persaepe frustrari, neque eos aut oraculis, aut vaticiniis
opus habere, qui vitam piam ac iustam delegerint. Nam siqua alia est Atheniensium
laus, haec sane in primis est maxima, quod omnibus in rebus, atque adeo temporibus,
deos duces secuti sunt, neque sine vaticiniis aut oraculis quidquam perficere
voluerint. Cum vero Melii dicerent, se, praeter deorum auxilium, Lacedaemoniis quoque
confidere; quos, si nullam aliam ob rem, certe ob verecundiam affuturos
sed illa, qua deprecatio continetur,
utendum erat. non enim multitudinis lacessere atque irritare iracundiam, sed placare
ac mitigare, oratoris est munus. Deinde adiungit his sententiam quandam, veram illam
quidem, graviterque prolatam, sed praesenti tempori minime utilem:
ut haec vera esse fatebitur, ita Pericli convenire
existimabit, praesertim ad irritatos Athenienses verba facienti. Neque enim
sententiarum, aut optimorum argumentorum inventio ipsa per se multo studio digna
videtur, nisi etiam rebus, et personis, ac temporibus, ceterisque rebus omnibus
conveniant: sed, quemadmodum initio quoque dicebam, quae sua esset de Periclis
virtutibus sententia, ostendere cupiens Thucydides, hanc illi intempestivam orationem
affingit. Oportebat autem ipsum prius, quid de hoc
quibus nihil novum, nihil peregrinum videri potest; scripta
esse affirmant. Sunt etiam qui dicant, hunc historicum, cum hac ratione suam
historiam conscriberet, non ad eos qui post se futuri essent, spectasse; sed eorum
habuisse rationem, qui suo tempore viverent; quibus haec dicendi ratio in usu erat.
quae neque ad ea certamina in quibus aut consilia capiuntur, aut iudicia exercentur,
utilitatem ullam affert: ad quae quidem certamina neque senatores, neque iudices
eiusmodi convenire solent
quae
in Thucydide habentur, coniectura assequi possint, ii facile ob paucitatem numerari
queunt: in quo sunt quaedam, quae ne illi quidem pauci, sine grammatica explicatione
consequantur. Ad eos autem qui Thucydidis orationem ad veterem atque illis temporibus
usitatam dicendi rationem referunt, neque obscuro neque prolixo mihi sermone opus
erit. quibus illud dici potest; cum multi essent Athenis et oratores, et philosophi,
quo tempore bellum inter Peloponnenses atque Athenienses gerebatur, neminem
Ad eos autem qui Thucydidis orationem ad veterem atque illis temporibus
usitatam dicendi rationem referunt, neque obscuro neque prolixo mihi sermone opus
erit. quibus illud dici potest; cum multi essent Athenis et oratores, et philosophi,
quo tempore bellum inter Peloponnenses atque Athenienses gerebatur, neminem tamen
repertum esse, qui hunc dicendi modum usurparit, neque Andocidem, neque Antiphontem,
neque Lysiam, qui oratores erant; neque Critiam, neque Antisthenem, neque
Xenophontem, qui
quod eo fecit,
ut omnibus aliis historicis in dicendo praestaret. quam quidem rationem cum
mediocriter ac parce adhibet, ita se admirabilem praestat, ut nemo cum eo conferri
posse videatur: cum vero eam inepte et ad satietatem usque assumit, ut ne temporis
quidem rationem ducat, tum vero reprehensione carere non debet. Equidem neque
squalidam et incomptam, aut rudem in historia tractanda orationem probo; sed talem,
quae poeticum quiddam habeat, neque vero omnino sit poetica, sed tamen
qui magnum aliquid atque illustre in oratione habere viderentur, ita
et Thucydidem in multis est rebus imitatus, ac civilibus orationibus eas ab illo
sumptas virtutes adiunxit, quas neque Antipho habuit, neque Lysias, neque Isocrates,
oratorum sui temporis principes: illa, inquam, quae veluti fulmina quaedam sunt in
oratione, et maximam quandam vim obtinent; atque illa quae acerbum quiddam, et
austerum, et acrimoniam illam habent; quae ad motus animi concitandos plurimum
valent. Illam autem
sunt praedita, pariter
imitanda statuat; id rectum non est. necesse est enim fateri, perfectiora
imperfectis, clariora obscuris esse meliora. Quo igitur argumento Thucydidis
universam dicendi formam laudamus; quaeve nos ratio cogit, ut illum suae tempestatis
hominibus, quibus nimirum illa et nota esset et usitata, conscripsisse; nostri vero,
qui post eramus futuri, nullam rationem habuisse dicamus? Neque vero omnem Thucydidis
orationem, tamquam inutilem e foro atque iudiciis eiiciendam esse
miscet.
quam saepe perspexi erga me singularem,
sed tunc evidentius sese exeruit quum Viennae proxima aestate legens quoddam
meum epigramma de malis reipublicae me fideliter et amanter admonuisti ne
pergerem immodicus esse in deplorandis nostris temporibus, quoniam lamentis
nihil proficimus neque laborando meremur aliud nisi odium, interdum etiam
perniciem. Nam plerumque vera etiam dixisse multis exitio fuit; siquidem morsus,
qui ex vero trahuntur, gravius premunt et altius
quidem dulcedo ab instituto depellent;
in hac vocatione mihi certum est vivere et extingui.
Restat diluere quorundam satis ineptas criminationes. Requirunt a me cum convicio
quonam privilegio tam licenter deplorem conditionem nostri temporis, tacite
vellicando Principes immerita de causa? Ad haec subsannantes inquiunt: Nisi
tu temperes a maledictis, statim respublica corruet, instar Amiclarum quae
tacendo perierunt. Non es huiusmodi ut mundus tuam
diluere quorundam satis ineptas criminationes. Requirunt a me cum convicio
quonam privilegio tam licenter deplorem conditionem nostri temporis, tacite
vellicando Principes immerita de causa? Ad haec subsannantes inquiunt: Nisi
tu temperes a maledictis, statim respublica corruet, instar Amiclarum quae
tacendo perierunt. Non es huiusmodi ut mundus tuam auctoritatem sequatur. Si
sapis, continebis te intra tuam pelliculam.
Nisi me teneret ratio mei
increpatione perfecimus inveterata
pertinacia improborum, tamen in vinea Domini exercuisse me non pigebit. Nam boni
operis nihil deperit apud Deum, nec debemus expectare ut Deus arbitrio nostro
alios beet, alios fulminet. Ipse dominus temporum et nostrarum cogitationum
scrutator intimus omnia novit momenta quibus cuique mercedem suam, ut quisque
meritus est, abunde opportuneque referat. Siquidem rerum ac temporum eventus in
sua servat potestate; mortales omnino latere
ut Deus arbitrio nostro
alios beet, alios fulminet. Ipse dominus temporum et nostrarum cogitationum
scrutator intimus omnia novit momenta quibus cuique mercedem suam, ut quisque
meritus est, abunde opportuneque referat. Siquidem rerum ac temporum eventus in
sua servat potestate; mortales omnino latere voluit, ne Apostolis quidem, quos
tantopere dilexit, patefecit quando restituet Regnum Israel.
Proinde nostri muneris est nostrum pensum fideliter persolvere.
sed Christo
gloriam quaerebat; quod quidem iussus Divina voce facere, nunquam per tot cruces
in tantis aerumnis exagitatus intermisit. Eadem animi magnitudine antiqui
Prophetae ad salutem populorum processerunt. Tantum autem abest ut ea tempestate
Divinas admonitiones et iustas querelas apud impios reges probarent ut propterea
multis modis male accepti et excarnificati vitam amiserint. Ex quorum tamen
sanctis praedicationibus, postquam invidia decessit, omnis aetas uberes
quae vera est
sapientia, si utramque scripturam scrutatus fueris, nisi in humilium pectoribus
consedisse. Quibus Regum infulae cedunt ac etiam defunctorum cineres prostrati
venerantur.
Quamvis multo rarius nostra tempestate huiusmodi sanctitatis exempla propter
incredulitatem hominum elucescant, tamen Deus benedictus prospiciens humano
generi non vult suam Ecclesiam his luminibus orbatam esse nec penitus aberrare a
vero summergique naviculam Petri.
dissimulari. Quilibet vel tenuissimus naevus illustrius cernitur
ac multitudinem laedit et proinde in dignitate provocat ad maledicendum. Quodsi
grassantur ad publicam perniciem, credis eos qui maiore animo
praediti sunt temperaturos ab execrationibus ipsorum ex quorum somnolentia
respublica omnis in interitum ruit?
Cessent igitur latrare canes et innoscentes, ne dicam assidue benemerentes de
republica proscindere maledictis et vocare in invidiam. Tu
in rerum natura fuissent. Et sane,
illustrium virorum cunctis aetatibus magna paucitas extitit; alioqui posteritas
non fuisset tam ingrata, quin singularem eorum virtutem meminisset, ac
litterarum mandasset monumentis. In nostra vero tempora, siquidem fere omnia
labuntur in deterius, ista infelicitas latius dimanavit. Vix reperias quemquam
eminentiorem, qui non studeat privatis commodis publicis praetermissis, aut ista
fluxa et inania famae non anteponat et
extrema illius faede lacerantibus; tum quod nulla
virtutem praemia consequantur, vitia quidem ad summum pervasere; quippe flagitii
laus et impunitas videntur esse proposita. Proinde ne quis
existimet nos in has temporum angustias incidisse ant fatorum serie, aut
conversione syderum, aut coelorum influxu. Nostra certe culpa, nostra
infidelitate pertrahimur in mala omnia; et nisi rationes vivendi commutemus in
melius, vereor, ne tam pertinaciter
nisi quod quaedam etiam intra modum; tantum autem abest, ut opes
accumules atque defodias, ut saepius obstrictus sis aere alieno. Breviter attigi
mores tuos, quibus omnem cursum tuae vitae in opibus non admodum magnis
laudabiliter temperas; nec dubium, si multo maximae obtigissent, quin praestares
eandem pietatem atque magnitudinem animi. Ceterum in hac praeclara tuae virtutis
foecunditate si quid indicavero, quod abs te praetermissum esse videatur, quod
tamen tuis
nunciis fama percrebuit, Thurcum instruere classem multo maximam, cui
adiecit centum pontones ad traiiciendos equos mirae magnitudinis.
Eam ob rem multis oborta est sollicitudo et pavor, et eorum quisque timet, ne
tam gravis tempestas in suam perniciem evolvatur. Quae res praecipue Venetos
maxime urget, eosque timere, ne Cyprus illis adimatur, insula praedives et paene
contigua litoribus Asiae, propterea magnis viribus conantur huic occurrere. Alii
existimant,
cohortaretur esse bono animo, Vicarius alteri sacerdoti id
mandavit. Ille se excusans ispravljeno iz
"exscusans“ Archidiaconum aVicario requiri ad id opus curavit. Is non
detrectans onus ex tempore dicturus ope Dei intra semetipsum implorata, et aperto
psalmorum libro, quem in manu tunc habebat forte in illa verba psalmi 61 [tunc] scriba ipse delevit incidit. Duo
haec audivi, potestas Dei
postea percepimus sub Alchinio septem Turcarum triremes in statione periisse,
et multas alias inter se collisas fuisse.
procul conspectis suspicati fuerint
hostem adesse. Nos autem in excubiis, vigiliisque noctes diesque versabamur omni
prorsus undique subsidio destituti. Quin etiam vicini nostri nobis comercium tanquam
morbosis, vel aqua, et igni interdictis ex eo tempore per viginti dies subtraxerunt.
Nonnunquam tamen cymbala cum litteris, et nuntiis e vicino litore furtim se ad nos
proripiebat. Annuntiatum igitur fuit quarto Idus Augusti esse in valle Juliana septem
semitriremes Noviensium, et in eas incidisse
cerni possit, et inde sub primis tenebris egressurus
est Praetor cum suis. Similiter et plerique alii indignabundi eundem Archidiaconum
eisdem verbis conveniunt, et quid opus est facto rogant. Silere eos jussit pollicitus
facillime huic malo mederi si ipsi temperarent ab asperitate verborum. Forte incidit
Archidiaconus in Jacobum Scapaneum vices Cancellarii gerentem ipsius praetoris
fidissimum, et pernecessarium. Hunc perconctatus quid novi Marcus Parsiza Parsiza Z:
est Antenorem translatum in pinguiorem
glebam ad Euganeos sociis suis Gnidiis reliquisse. In ea...A recentioribus Z: In eam post Bellum Troianum Antenor se
recepit, ut est auctor Dytes Cretensis ( illorum temporum miles, et
scriptor, et Oppidum condidit;) quamuis Plinius Gnidiorum Oppidum
fuisse testatur quod possibile est, Antenorem translatum in
pinguiorem glebam ad Eugenos Insulam hanc sociis suis Gnidiis
Urbem istam vero ab Antenore, eiusque sociis fundatam fuisse, tum
vetustissima traditio testatur, tum quae extant memoriae. Super portam australem
veterem modo muro clausam, in lapidem trabe incisum legebatur Carmen, quod
defectum sine temporis edacitate, sine hominum iniuria, adhuc vestigia retinet
antiquitatis:
Ordo cingatur Corzula picta manet. manet. Et
quidem Z: manet, /Corcula, Dalmatiae non ultima gloria surgit,/ quaeque praemit
Venetos, sedula Cura, Patres./ Et quidem D
Et quidem eo tempore locus satis munitus reperiebatur praesertim tormentis. Nam
paucis diebus ante bellum motum Raphael Gabrielius a Petro Bragadeno loci rectore
optimo missus in legationem Venetiis reportaverat numerum non parvum sclopetorum
lancearum, arcuum,
monasterium Sancti Nicolai in sinulum recepere.
Interim ex suburbanis navalibus in urbem misilia nunquam cessabant.Tandem
terestres Z: Ecce repente (evidens miraculum) exoritur borealis aura, ita
vehemens, qualis vix hiemali, rigidiori tempore, bacchari solet, classemque
hostilem sub Urbis moenia vi cepit impellere. Veriti hostes, ne, vel in rupes
littoris impingentes Triremes infringeretur, vel a nostris quassarentur
Tormentis, remigio, ultimo nixu suscepto, *** ab
D Tandem terrestres terestres copiae Z: terestres hostium copiae D
copiae, cum viderent suam classem classem in
valle Z: classem tempestate disiunctam et in vallem D in valle
reductam aedem sacram, et caenobium Divi Nicolai cremare, depredatae sunt totum
suburbium incensis pene omnibus privatis, et sacris aedibus, et navigiis,
cadaveribusque suorum in ignem
naves cum praeda receperunt receperunt Z: receperant D alii longius vagati usque ad ad Z: in D proximum rus Zernovae
ab igne, et devastationibus temperantes non inde quicquam aliud, nisi campanas tantum
abstulerunt, alii alii sub Z: alii, pauci
tamen, sub D sub maenibus maenibus iaculationibus Z:
ipsi Z: foret quodque ipsi D ipsi responderunt se ab illis
civibus hostium loco haberi, neque admitti intra maenia [ad] scriba ipse delevit in urbem jam a multo tempore.
Deinde quaesivit an Triremes Venetae fuerint sub eo oppido a quindecim diebus citra,
qui responderunt fuisse. Subjunxit ille praesidium fuit dimissum dimissum Z: admissum D , verumtamen
coelum, et terram plenam majestate Dei exercituum testatur. Nam
dictio Sabaot Dominum super exercitus significat, ut omnes passim intelligant fortunam
nihil prorsus esse, Deum vero auctorem omnium rerum vires quoque exercituum moderari.
Quod si unquam alio tempore, et usquam alibi divini numinis potestas humano generi
patuit, plane in servanda Curzulensi urbe manifeste constitit. Ut enim involvantur
silentio, quandoquidem absque lacrymis referri nequeunt) tot aliae munitissimae urbes
captae incensae deditae,
multorum gestae res illustres ad nos pervenissent; et quod
omnium maximum est, non abundaremus optimis artibus et documentis ad vitam
sancte beateque degendam. Nec solum animi beneficio litterarum excoluntur, sed
etiam vita prorogatur in temporum aeternitatem. Adde, quod hi, qui pollent
ingenio atque prudentia, quum se ad scribendum contulerunt, non modo sibi ipsis,
sed et aliis, de quibus in suis scriptis mentionem cum laude faciunt,
immortalitatem parant.
parant.
Itaque, Praesul optime, cui providentiae dono ad praeclaras dotes ingenii tui
litterarum ingens doctrinarumque studium accessit; te hortor ex animo, ut properes, dum aetas viget ad immortalitatem, et aliquid temporis
subducas de curis publicis et domesticis, sub eisque horis interdum divertas ad
scribendum, tanquam ad amoenum aliquod viridarium, ubi te oblectes multis
nominibus; quo pacto etiam valetudini consules, quae assiduis laboribus
itineris et inbecillitas
virium humanarum, ii saltem in hac haereant, per quam incedentibus et minus
laboris adeundum est, et aliquid permixtum est iucunditatis; siquidem
prospiciunt eo labore prorogari sibi vitam in longissima tempora. Te vero, vir
ornatissime, invictique animi, quem nullus labor, nullae rationes tuae
valetudinis a studiis revocant, quin igitur appellas animum ad scribendum, et
commendas tuum nomen aeternitati, atque eos etiam asseras a
animum ad scribendum, et
commendas tuum nomen aeternitati, atque eos etiam asseras a mortalitate, de
quorum rebus gestis scribes. Innata est tibi facundia singularis, teque in omni
genere scribendi excellere satis constat. Atqui haec tempora, varietate rerum ac
personarum insignia, postulant, ut de ipsis historia scribatur, et scitu digna
proferantur in lucem, quae obruta in tenebris iacent. Quod arbitramur te unum
imprimis posse insigniter et luculenter facere. Non
cuspide sistat homo.
Primum enim Tragurium ad eundem Michaelem Statilium maternum avum una cum fratre Michaele missus est, hic aliquot annis nutritus, deinde ad Petrum Berizlavum episcopum Veszprimiensem, eumdemque praesidem Sclavoniae, ac quaestorem regni Hungariae cognatum suum delatus est. Verum Petro brevi post tempore a Turcis occiso a Joanne Statilio episcopo Transylvaniensi avunculo eodemque amitino suo in tutelam susceptus est. Apud quem aliquot annis enutritus primisque aetatis juvenilis rudimentis imbutus tandem Patavium concessit, ubi cum humanioribus literis operam navare caepisset, non
cladem Mohachianam variis tumultibus, ipse etiam abruptis studiis suis ab avunculo suo revocatus est, apud quem tamdiu postea perstitit, quoad Joannes rex Hungariae cum Aloysio Gritto aliisque suis proceribus Budae ab adversae factionis exercitu, duce Guilelmo Rogendorffo obsessus est. Ubi eodem tempore,
et praepositura Budae veteris donatus et a secretis regis creatus in Transylvaniam ex mandato. Regis ad curam, et custodiam ejus provinciae episcopatus cui avunculus suus tunc praeerat, missus est.
Inde obsidione
extrema etiam senectute magis se videri senem quam sentire, dicere solitus fuerit. Quid vero de ejus praeclaris animi virtutibus referam? fuit certe in eo insignis quaedam maximarum rerum prudentia, quam longo quidem usu, magnis per totam vitam laboribus, multiplicibus legationibus maximorum sui temporis principum, magno etiam suo cum honore dignitateque perfunctis comparaverat. Cujus parva quaedam indicia ostendere, fortasse non erit supervacaneum. Cum autem Maximilianus post obitum Divi Ferdinandi imperator esset declaratus majorique desiderio, quam viribus de bello Turcis indicendo
parvae
Sed nec ad exteras ejus fortunas parum haec animi firmitas momenti contulit; cum enim clarorum virorum felicibus successibus, invidiam aemulorum, et temporum vicissitudines plerumque se opponere soleant, tamen scite sua mansvetudine malevolorum animos compressit eorumque, quam etiam temporis injurias sua perseverantia, longanimitateque superavit, suo etiam nomine principibus, suis maxime charus fuit.
Jam vero si reliquos mores inspicias adeo omnibus affabilis, adeo jucundus fuit, ut omnium animos svavitate sermonis demulceret, adeo mansvetus ac humilis,
Deus ex variis suis operibus probat se solum omnipotentem Deum esse.
Sic Rom. 1. dicitur, quod invisibilia Dei, aeternaque eius sapientia ac potentia, ex operibus eius conspicuis, dum haec considerantur, perspici queant. Sic Actor. 14 dicitur, quod Deus praeteritis temporibus non occultaverit, aut sine testificatione omni veluti tacuerit: sed sese patefecerit, dando pluviam, ac tempora foecundantia, replendoque corpora nostra cibis, et corda laeticia. Et 17 ibidem legitur, Deum ex suis operibus, et innumeris beneficiis, quibus nos omnibus momentis
quod invisibilia Dei, aeternaque eius sapientia ac potentia, ex operibus eius conspicuis, dum haec considerantur, perspici queant. Sic Actor. 14 dicitur, quod Deus praeteritis temporibus non occultaverit, aut sine testificatione omni veluti tacuerit: sed sese patefecerit, dando pluviam, ac tempora foecundantia, replendoque corpora nostra cibis, et corda laeticia. Et 17 ibidem legitur, Deum ex suis operibus, et innumeris beneficiis, quibus nos omnibus momentis benignissime fovet, et largissime cumulat, vel palpari posse, facileque deprehendi, quod in eo simus, vivamus, ac etiam
suae nutriculae loquelam: uti vere Scriptura, benignissima quaedam alumna omnium bonarum mentium ac piarum animarum appellari posset, ac etiam deberet.
At contra, bone Deus, quam nil minus a Theologis (quod dolens gemensque dico) actum elaboratumque est inde ferme a Christi temporibus usque ad nostram hanc aetatem, quam ut ipsemet nativus sermo, textus ac sensus Sacrarum literarum clare perciperetur: utque Christiani ipsummet suum praeceptorem in eis clare loquentem, docentemque, ac sua bona offerentem, quasi coram, propriisque auribus, ac sine interprete aut
tum versionibus, tum explicationibus illustrare. Sed revera, et morbi humani et medici Christi ignarus, destitutusque tum clave Scripturam aperiente, nempe discrimine Legis et Evangelii: tum etiam ipso apertore aut ianitore eius, agno Dei, parum praestare potuit. Quod etiam paulo ante nostra tempora Lyrae defuit, cum alioqui sedulo in sacro volumine illustrando laboraverit.
Post patrum aetatem, hoc est, post Gregorium Magnum, sequuti sunt Theologi, qui magis in Patribus ac Conciliis, et omnino hominum sanctionibus et traditionibus discendis, docendisque, eorumque dictis ac
testamentum suis versionibus et annotationibus. Nec etiam aspernanda est succincta Vatabli glossa veteris Testamenti.
Quidam etiam de Phrasibus separatim aliquid ediderunt, sed plerique iusto brevius: praeter unum quendam, qui non tam suum opus conscripsit, quam multorum doctorum huius temporis adnotationes de Hebraismis, ad verbum ex eorum Commentariis excerpsit, et in unum congessit. Verum ille non digessit cum iudicio, nec aliqua diligentiore censura id Opus perpolivit: multo minus Hebraicos Graecosque fontes consuluit. Multa igitur saepius in eius Opere repetuntur, in multis
Sacras literas cognoscendi ac sequendi excitarem: quod quia multis hactenus ex professo factum, et a me in quadam tractatione sub finem Secundae Partis, fit: ante omnia vero ab ipsomet Domini spiritu factum est: et adhuc quotidie fit, dum ingenti quodam mirabilique ardore plurimorum corda hoc ipso tempore incendit, ad cognoscendos et illustrandos sacros libros. Unde ipsa quotidiana palpabilisque experientia testatur, magis esse illustratum, et omnium manibus tritum, sacrosanctum istud Dei volumen, hisce proximis annis 50, quam antea mille et quingentis.
Quapropter etiam hanc
eoque remisso Sacrarum literarum studio, Patrum lectioni vacant: cum tamen contra, plus sit solidae ac vere eruditae Theologiae in unico aliquo Sacri Codicis libello, quam in omnibus hominum scriptis, sive Patres, sive filii, fratres aut praeceptores vocentur. Non quidem nego etiam illis aliquid temporis dandum esse, sed Sacrae potissimum literae sunt versandae ac terendae diurna simul ac nocturna opera.
Omnes ergo qui volent vere eruditi esse ad regnum caelorum, dent omni studio operam, ut utrunque Testamentum nocturna diurnaque manu versando, idque diligentissime in omnibus
necesse fuerit.
¶ Tibi porro, Princeps illustrissime, ideo hunc librum reverenter dedicare ac offerre volui, quod tanto favore ac sumptu omnis generis bonas literas, studiaque, et praesertim synceriorem Theologiam foves ac promoves, quanto (absit veritatis verbis invidia) hoc tempore nullus alius. In quo etiam eo nomine tanto magis iste tuus plane heroicus erga studia animus zelusque pietatis cernitur, quod etiam exteros, eruditionis ac pietatis fama celebres, accersis, fovesque, non habita odii ac furoris persecutorum ulla ratione. Inter quos sane fuit non ita dudum
ulla ratione. Inter quos sane fuit non ita dudum etiam popularis meus Petrus P. Vergerius p. m. qui non tantum episcopalem mitram, sed etiam cardinalitium galerum, quem facilime post tot amplissimas legationes adipisci potuisset, contempsit: potius eligens malis affici simul cum populo Dei, quam temporariis commodis peccati perfrui: maioresque arbitratus divitias probrum Christi, quam Babylonis sacrilegos, abominationibusque per nefas partos thesauros.
Perge igitur, Princeps amplissime, in tam praeclaro instituto: et dum alio sua quenque voluptas cupiditasque trahit, tua sit
phrases, atque adeo etiam sententiae et variae dicendi rationes, plenis explicationibus, regulis ac tractatib. exponuntur: illic vero perpetuus contextus illustraretur: necessario sacer ille textus dilucidissimus redderetur, pauperiores magnitudine sumptuum levarentur, et omnino lectores minorem temporis iacturam in evolvendis tam prolixis Commentariis facere cogerentur.
119. Anima mea expectat Dominum a custodientibus mane: id est, magis avide expecto auxilium Domini, quam nocturni vigiles matutinum tempus. In hisce similibus exemplis ponunt Hebraei suum Min integrum aut mutilatum, adscripto solo Mem. Significat crebro metam, a qua aliquid incipit, sive â tempore, sive a loco, re aut persona. ut, A diebus, a mense aut a tempore: id est, pest eam diem, tempus aut mensem Esaiae 18. A populo terribili ex quo ipse et ultra. Verum quod significet me tam tendendo deorsum, citra, versus aut erga nos, seu idem quod De, non est dubium: eoque nec pluribus
magis avide expecto auxilium Domini, quam nocturni vigiles matutinum tempus. In hisce similibus exemplis ponunt Hebraei suum Min integrum aut mutilatum, adscripto solo Mem. Significat crebro metam, a qua aliquid incipit, sive â tempore, sive a loco, re aut persona. ut, A diebus, a mense aut a tempore: id est, pest eam diem, tempus aut mensem Esaiae 18. A populo terribili ex quo ipse et ultra. Verum quod significet me tam tendendo deorsum, citra, versus aut erga nos, seu idem quod De, non est dubium: eoque nec pluribus exemplis opus habet. Videtur autem nonnunquam idem valere quod
ego sum: id est, ante diem, vel ante quam dies essent, ut Monsterus vertit. ubi manifeste a,
Marc. 13. Nec tantum ei hoc abominationis nomen tanquam maxime genuinum tribuit Propheta, sed etiam addit, Abominationem desolationis, id est, idololatriam horribiliter Ecclesiam ac regnum Christi desolantem et vastantem. Fuerunt quidem et aliae abominationes ac idololatriae innumerae omnibus temporibus: sed quae tantum damni regno Christi dederit, ut haec, nulla unquam fuit, nec erit. Aliae enim haereses plerunque vel singulos errores, vel certe paucos habuerunt, et brevi tempore duraverunt. At haec est cloaca aut sentina errorum, et diutissime regnavit, idque magna ex parte potenter
ac regnum Christi desolantem et vastantem. Fuerunt quidem et aliae abominationes ac idololatriae innumerae omnibus temporibus: sed quae tantum damni regno Christi dederit, ut haec, nulla unquam fuit, nec erit. Aliae enim haereses plerunque vel singulos errores, vel certe paucos habuerunt, et brevi tempore duraverunt. At haec est cloaca aut sentina errorum, et diutissime regnavit, idque magna ex parte potenter ac libere. Non enim est antea acriter ita perpetuo oppugnata, sicut aliae. Addit vero non sine causa Christus, quod in loco sancto stabit: id est, in ipso vero Dei populo, religione, ac
abominationem desolationis a Christo et Daniele praedictam, esse exercitum Romanum. Fuerant et ante ibi exercitus Syriaci, ex fece hominum sceleratissimorum et impientissimorum
conglobati, qui ceperant, et diu tempore Machabaeorum tenuerant Hierosolymam: nec tamen eos Daniel hisce verbis significari voluit. Nec obscure etiam Apocalypsis ad Antichristum hoc dictum trahit, cum pingit meretricem Babylonicam, tam splendide vestitam, ac superbe equitantem, gestantemque aureum poculum plenum abominationum, de
nihil esse Deo absconditum, id est ignotum. Gen. 18. Isa. 40. Ut quid dicis Iacob, abscondita est via mea a Domino? pro, ipsi ignota. Sic Psaltes orat Psalm. 119, Ne abscondas praecepta tua a me. quod idem est ac, doce me viam tuam. Sic impii Iob 24 dicunt, Quare non essent abscondita a Deo tempora? Abscondi alium ab alio, Genes. 31, pro recedere, longius removeri alium ab alio, ne eum videre, aut de eo multa nosse queat. Sic Iob 17, absconditum cor ab intellectu, est cor carens aut privatum intelligentia. ¶ Privare. Abscondere ab aliquo superbiam, est privare eum illa,
simile est Germanicum, cum imploras amicorum opem, Nemo domi est. De Deo sunt haec exempla. Psalm. 89. Usquequo abscondes te Domine in seculum? Sic Psalm. 30. Abscondisti faciem tuam, et sum territus. Talia exempla sunt Psalm. 44. 69. 13. 11. Sic Mich 3. Et abscondet faciem suam ab eis eo tempore. Contra, respicere, illuminare faciem. De homine autem haec sunt exempla Isa. 58. Non abscondes te a carne tua: id est, a tuis cognatis et consanguineis, eos ne prives tua ope. Deuteron. 22. Non videbis bovem fratris tui, aut agnum aberrantem, et abscondes te ab eis: pro, non
hanc phrasin 1 Sam. 12: Testificamini, si de manu alicuius tulerim precium, et occultaverim oculos meos ab eo. id est, si in iudicando corruptus donis, peperci sontibus.
¶ Reservare. Abscondere aliquid alicui, significat nonnunquam aliquid alicui diligenter asservare, quo id suo tempore habeat paratum ac illaesum. est igitur idem quod, ei illud reponere, aut seponere. Psalm. 31. Quam copiosa est bonitas tua, quam abscondisti timentibus te? Et Proverb. 13. Absconditae sunt pro iusto divitiae: pro, illi reservatae. Sic Psaltes inquit, In corde meo abscondi eloquia tua:
Ubi recte exponas, tum reservatam et defensam esse vitam nostram a Deo: tum nostram iustitiam aut pietatem, ac vitam aut felicitatem hominibus, praesertim carnalibus, non apparere, quibus omnia nostra sint scandalum, impietas et stulticia: sed fore, ut (si cut ipsemet ibi paulo post exponit) suo tempore, cum gloria Christi mundo palam revelabitur, ista quoque revelentur, et omnes agnoscant nos esse filios Dei: sicut initio 1. Ioan. 3 dicitur. Sic forte etiam dicuntur Absconditi Dei, Psal. 84. Abscondere manum in sinum, ignaviae indicium est, Proverb. 19. Sic enim ignavi
nostri sponsoris, persolutio pro nobis facta: ut licet nobis sit imaginaria solutio, aut gratuita debiti condonatio, quia nos tantum oramus nobis gratis debitum condonari: tamen CHRISTO non est imaginaria, sed vera, realis ac perdifficilis persolutio. Ille enim non auro aut argento aut aliis temporariis huius mundi opibus: sed proprio preciosissimo sanguine, passione ac morte pro nobis persoluit. Sic etiam Acceptare et Acceptatio, communi usu Theologorum nunc videtur cum Iustificare et Iustificatione convenire. Ipsa namque iustificatione nos magnus ille pater caelestis acceptat
bonum inchoatum consummare fastidit. Adoritur saepe hoc malum etiam pios, praesertim cum orandum est: sed repellendum est lectione, meditatione malorum impendentium, et precatione.
ACERVUS, cumulus cuiusvis rei. Psal. 33. congregans velut in acervum aquas multas: id est, tempestates emittens. In tempestatibus enim, aut alioqui, videntur cumuli et veluti montes aquae erigi: cum ea non sit natura aquae, ut patiatur accumulari, sed diffundatur. In acervos ponere Ierusalem. Psalm. 79. subintelligitur lapidum. Valde crebro hac loquutione eversio civitatum
fastidit. Adoritur saepe hoc malum etiam pios, praesertim cum orandum est: sed repellendum est lectione, meditatione malorum impendentium, et precatione.
ACERVUS, cumulus cuiusvis rei. Psal. 33. congregans velut in acervum aquas multas: id est, tempestates emittens. In tempestatibus enim, aut alioqui, videntur cumuli et veluti montes aquae erigi: cum ea non sit natura aquae, ut patiatur accumulari, sed diffundatur. In acervos ponere Ierusalem. Psalm. 79. subintelligitur lapidum. Valde crebro hac loquutione eversio civitatum indicatur. Cum maxilla asini
aliquot acervi, me eos sola maxilla asini sine omnibus armis caedente, et accumulante. Iud. 15. Acervos acervos ponere, 2. Paralip. 33, pro, acervatim. In acervis produxit terra illo anno: id est, summa abundantia: Gen. 41. Ingredieris in senectute sepulchrum, sicut ascendit acervus tempore suo: subintellige, in horreum: id est, non morieris praemature, sed in extrema maturitate.
ACQUIES CERE in aliqua re, aut homine, etiam Latinis nota locutio est. Rom. 2. Acquiescis in lege: id est, probas et gloriaris de lege, externa quadam specie et carnali conatu. Paulus
3, Cupiditas tua sit ad, id est, sub viro tuo, et ipse dominetur tibi. Item Gen. 4. Appetitus aut cupiditas peccati sit ad te, aut sub te, et tu domineris illi. Iuxta dies, Iud. 7, Dabo tibi decem argenteos ad dies: pro
constituere rebus sacris agendis, vestitus, musica, pulsus, lectiones, ordo partium ac caeremoniarum in concionibus et sacramentis administrandis, in coniungendis novis nuptis, et similibus: in quibus tamen omnibus rebus utilis aliquis delectus adhiberi potest ac debet; habita ratione hominum, temporum et personarum, aliarumque circumstantiarum. In hisce enim rebus habet Ecclesia suam quandam libertatem ordinandi, instituendi, ac mutandi. Verum nihilominus ea libertas est ad hasce conditiones legesque astricta, quas Paulus hac Regula 1. Corinth. 14 complectitur: Omnia fiant decenter,
mutandi. Verum nihilominus ea libertas est ad hasce conditiones legesque astricta, quas Paulus hac Regula 1. Corinth. 14 complectitur: Omnia fiant decenter, ordine, et ad aedificationem. De hisce iudicare possunt non difficulter spirituales, et dono intelligentiae praediti homines, quae nam pro temporum, locorum ac hominum ratione magis ad ordinem, ad decentiam, et aedificationem pro sint. Exposui alioqui totam naturam verorum et falsorum Adiaphororum pro prio scripto Latina et Vulgari lingua edito: unde res plenius cognosci potest. Solet vero etiam haec Regula de hoc Articulo tradi: Vera
posset veram pietatem religionemque obscurare, aut extinguere, etiamsi illae per sese nihil penitus mali praeterea continerent. Quidam falso tribuunt Adiaphoris, quod liceat in eis magistratui quicquid velit statuere ac praecipere, etiamsi sit alienus a vera religione, ut hisce temporibus Monarchis: et quod Ecclesia ei teneatur obedire. item quod pia salutariaque Adiaphora in gratiam hominum recte mutari queant: et denique, quod in institutione ac mutatione caeremoniarum possit externa pax seu ventris aedificatio apud persequutores quaeri. Qui perniciosissimus error
sit adorandum, num in monte Garizim, aut Hierosolymae? Quo vero intelligatur quid sit quod Dominus dicit ibidem, Veros adoratores ubique adoraturos in spiritu et veritate: observandum est, alium esse cultum externum consistentem in conspicuis aliquibus actionibus aut rebus, et alligatum ad loca, tempora, vestitum, gestus, sonum oris, verba, sacrificia, et alia huiusmodi: alium internum cordis. item, alium esse in spiritu et veritate, seu spirituali motu, veraque fide in Deum praestitum: alium, in hypocrisi. denique alium esse, quem sophistae vocant ex opere operato, id est, cum tantum per
coenam ministrantis. alium, ex opere operantis: id est, cum cultus ex vera fide colentis aestimatur. sicut Abel maiorem et gratiorem hostiam fide obtulit, quam Cain: et sicut in baptizando et communicante fides exigitur. Olim igitur erat alligatus Dei cultus, ex ipsius mandato, ad certa loca, tempora, aliasque circumstantias externas. Nunc non perinde est. Solent vero non renati ac carnales homines plerumque tantum ad opus operatum, seu externum cultum, utpote carnali homini perfacilem, ruere, eumque hypocritice praestare, ac in eo summam pietatis collocare. Nam veram cordis
AESTATIS SICCITATES, pro summis siccitatibus ponitur, Psal. 32. Aestas alioqui saepe pro ipsis fructibus aestatis ponitur Ieremiae 48. In aestatem tuam praedo irruet: pro, in tuos aestivos fructus: id est, cum fructus erunt maturi, et non collecti, invadet te hostis tempore nempe sibi ad rapiendum commodissimo, et contrâ tibi ad tuenda tua incommodissimo.
AETERNITAS, ut definiunt communiter, est tempus quod initio et fine caret: eaque aeterna dicuntur, quae sine initio et fine fiunt, semper fuerunt, et erunt. talis est solus Deus. Perpetuam
commodissimo, et contrâ tibi ad tuenda tua incommodissimo.
AETERNITAS, ut definiunt communiter, est tempus quod initio et fine caret: eaque aeterna dicuntur, quae sine initio et fine fiunt, semper fuerunt, et erunt. talis est solus Deus. Perpetuam porro vocant ea, quae certo quidem tempore coeperunt, sed fine carebunt. Verum vox Aeternum non raro etiam alias significationes habet in sacris literis. Vertunt autem hoc Latino nomine nonnunquam Hebraeum Olam, quod tamen aliquando etiam seculi voce exprimitur. Quare in voce PERPETUI et SECULI, plura de hisce vocibus dicemus.
Hebraea, Isaiae septimo, Ecce virgo concipiet, et pariet filium, et vocabitur nomen eius Emanuel, etc. controversa est, dum Evangelista Matthaeus interpretatur virginem, sicut et Septuaginta: quam versionem ac sensum etiam tota Ecclesia sequuta est inde â Christo usque ad nostra tempora: contra vero Iudaei, tantum puellam aut iuvenculam significare contendunt. Rationes vero plures evidentissime nostram sententiam comprobantes, in promptu sunt: quarum praecipuae hae videri queant. Prima, quod haec vox ubique in Sacris significet virginem: quod postea ostendetur. Secunda;
miraculi esset, si iuvencula viro tradita, ex eo conciperet et gigneret? Quoniam igitur miraculosa conceptio ac partus esse debet, recte de virgine operatione Dei conceptura, locus hic intelligitur. Si vero hic obiiciatur, Prophetiam hanc non convenire IESU, aut matri eius, quia signum datur illis tempore Isaiae viventibus hominibus ac in eorum confirmationem, non autem posteris: quare non posse id accipi de vitgine, aut facto post mille annos sequuturo. Respon. Prophetia est, et non tantum incredulo contemptorique divinorum miraculorum Achazo proponitur, sed etiam toti populo Dei: nec solum
non autem posteris: quare non posse id accipi de vitgine, aut facto post mille annos sequuturo. Respon. Prophetia est, et non tantum incredulo contemptorique divinorum miraculorum Achazo proponitur, sed etiam toti populo Dei: nec solum illis tum viventibus Israelitis, sed et omnibus omnium temporum Israelitis, aut cultorib. Dei: sicut propheta inquit, Dabit vobis signum. Non enim Scriptura
de uno tantum homine aut aetate agit, sed etlam de omnibus posteris sicut Paulus et Petrus dicunt, omnia
de uno tantum homine aut aetate agit, sed etlam de omnibus posteris sicut Paulus et Petrus dicunt, omnia propter nos scripta esse, Rom. 15. 1. Cor. 10, 1. Petri 1. Sic saepe Prophetae confirmant et consolantur suos praedictione venturorum olim ac post longum tempus bonorum, nempe tempore Meschiae, quae tamen tempora illius aevi homines non erant visuri. Deus confirmat Evam et Adamum promissione seminis mulieris, contrituri caput serpentis. Eva putat se mox illud semen consequuturam, et esse ipsummet Cainum, praeclarissimam nempe possessionem aut thesaurum suae felicitatis,
homine aut aetate agit, sed etlam de omnibus posteris sicut Paulus et Petrus dicunt, omnia propter nos scripta esse, Rom. 15. 1. Cor. 10, 1. Petri 1. Sic saepe Prophetae confirmant et consolantur suos praedictione venturorum olim ac post longum tempus bonorum, nempe tempore Meschiae, quae tamen tempora illius aevi homines non erant visuri. Deus confirmat Evam et Adamum promissione seminis mulieris, contrituri caput serpentis. Eva putat se mox illud semen consequuturam, et esse ipsummet Cainum, praeclarissimam nempe possessionem aut thesaurum suae felicitatis, ut nomen eius sonat: sed
post deprehendit, eius partum esse meram vanitatem. Sic et Christus petentibus miraculum, non dat praesens, sed futurum praedicit: nempe signum Ionae, seu suam mortem passionem, resurrectionem, ascensionem, sessionem ad dexteram patris. et denique adventum ad extremum iudicium. Matth. 26, Ab hoc tempore, inquit, videbitis filium hominis sedentem ad dexteram potestatis, et venientem in nubibus caeli. Verum adscribam etiam Forsteri de hac voce annotatum. Adolescens,
se est revera Deus nobiscum habitans, ac carnem gestans, tum etiam patrem nobis adducens ac propitium faciens. Quo denique et illud recte adduci posset, quod prius oblitus sum dicere, quod ipsemet Propheta testatur illud miraculum conceptionis et partus, futuris aliquando post longum intervallum temporib. a Deo dandum esse: quia praedicit praecessuram antea esse captivitatem Assyriacam et etiam Babylonicam, ut eam praedictionem ad tempora Meschiae referri sit necesse.
ALPHA et
adduci posset, quod prius oblitus sum dicere, quod ipsemet Propheta testatur illud miraculum conceptionis et partus, futuris aliquando post longum intervallum temporib. a Deo dandum esse: quia praedicit praecessuram antea esse captivitatem Assyriacam et etiam Babylonicam, ut eam praedictionem ad tempora Meschiae referri sit necesse.
ALPHA et
pro nomine adiectivo. Sic et Apocalypsis 3, Amen testis fidelis, accipitur. Item Isaiae 65. Benedicet se in Deo Amen, Iurabit in Deo Amen: id est, in vero ac veraci, seu nequaquam fallente Deo. Additur alioqui admodum crebro in fine precationum, non solum in communi usu omnium Ecclesiarum omni tempore, sed etiam in Sacris literis: ubi quoque, ut dicatur haec vocula in finem precum, nonnunquam praecipitur: ut Deut. 27, Nehem. 8. 3. Esdrae 9, Hiere. 11. Num. 5, Psal. 41 72, 89, 106: in quibus locis aliquoties etiam duplicata ponitur. ¶ Quaestio autem est, quid tandem haec
Psal. 68.
ANNUS, notae significationis vox, habet quaedam explicatione indigentia. Crebro autem quasi redundat, cum ad singulos minores et maiores numeros coniunctos repetitur, ut Gen.
simpliciter pro longo tempore. ut Psal. 90, Mille anni in conspectu tuo sunt sicut hesterna dies cum transierit: id est, longissimum tempus est perinde Deo ut brevissimum: nihilominus quod statuit aut promisit, certo fit, etiam si differat aliquandiu. ut in voce DIES dicam. In fine temporum, annorum, Danielis undecimo: id est, post aliquot annos. Filius anni erat Saul in regnare ipsum, 1. Sam 13, aliqui exponunt, quod iam uno anno regnaverat. Aliqui addunt, quod erat sicut unius anni: id est, simplex, rusticus, et semipuerilis, nullam regiam superbiam aut maiestatem
25, Tanquam mercenarius anni in annum eris cum illo: pro, tanquam mercenarius annuus, qui sese ei non addixisset in longum tempus, aut perpetua servitute obstrictus esset, sed tantum usque ad certum tempus: quo elapso, denuo novum contractum constitueret. A fine anni in annum: pro, stato tempore anni. 2. Samuelis 14. Sic, Rem anni in anno facere: pro, debitum annuum pensum absolvere, 1, Reg 10. Sic, De anno in annum. pro quotannis, 1. Samuelis 7. Anno post annum pavebitis, Isaiae 32. pro, pluribus annis. Reversio anni, 1. Samuelis 2. pro, veniente novo anno,
fructibus aut commodis ornare: non aliter ac solent puellae texentes serta, ligneo circulo varios selectosque flores circumligare. Annos consumere tanquam sermonem, Psal. 90. pro, facile perire, aut praeterlabi. Esse cum aliquo dies aut annos, 1. Sam. 29, accipitur non de temporis longitudine, sed de experientiae magnitudine: ut Achis dicit de Davide, Qui fuit mecum dies, imo annos aliquot: pro, qui mihi tam penitus perspectus est, ac si pluribus annis mecum egisset. ponitur igitur ibi tempus, pro eo quod fit in tempore, nempe pro usu ac experientia. Dies annorum,
dies aut annos, 1. Sam. 29, accipitur non de temporis longitudine, sed de experientiae magnitudine: ut Achis dicit de Davide, Qui fuit mecum dies, imo annos aliquot: pro, qui mihi tam penitus perspectus est, ac si pluribus annis mecum egisset. ponitur igitur ibi tempus, pro eo quod fit in tempore, nempe pro usu ac experientia. Dies annorum, Ezech. 38. Qui prophetaverunt in diebus illorum annorum: pro, illis temporibus. Apponere annos vitae, id est, prolongare vitam. Proverb. 3, Longitudivem dierum, et annos vitae, et pacem apponet tibi. Multitudo annorum: pro, senibus,
de Davide, Qui fuit mecum dies, imo annos aliquot: pro, qui mihi tam penitus perspectus est, ac si pluribus annis mecum egisset. ponitur igitur ibi tempus, pro eo quod fit in tempore, nempe pro usu ac experientia. Dies annorum, Ezech. 38. Qui prophetaverunt in diebus illorum annorum: pro, illis temporibus. Apponere annos vitae, id est, prolongare vitam. Proverb. 3, Longitudivem dierum, et annos vitae, et pacem apponet tibi. Multitudo annorum: pro, senibus, Iob 32. Dies
loquentur, et
sapientes, et alios docere sapientia possunt. Numeri anni, pro paucis. Iob 16: Anni numeri venient, et semitam quam non revertar ambulabo: id est, moriar, non rediturus in hanc vitam. Nisi quis velit exponere, quod anni vitae nostrae sint a Deo numerati, et determinati. Alicuius anni pro tempore vitae eius, aut etiam ipsa vita, Psal. 102. et Hebraeorum 1, Anni tui non deficient. Proverb. 5, Ne des annos tuos crudeli: pro Cave ne maritus adulterae, te iuvenem crudeliter interficiat, atque ita tibi reliquum vitae tempus abripiat. Sic annos meos in gemitibus
31. Dierum annus pro completo, ac omnes suos dies habente anno. Vide DIES. Placabilis annus, aut beneplaciti, Isarae 61. pro, cum Deus est propitius, et ultro nos benigne vocat. Sed Retributionis annus, Isaiae 63, et Visitationis annus Ieremiae 11, et 23, plerumque intelligitur de tempore, cum Deus est iratus, et castigat. Menses, tempora et annos observatis, Gal. 4. arguit Paulus superstitiosam temporum observationem, quod Religionem ad tempora alligabant: cum Deus eam, illis Iudaicis observationibus et circumstantiis locorum ac temporum, prorrus liberasset in Novo
dies habente anno. Vide DIES. Placabilis annus, aut beneplaciti, Isarae 61. pro, cum Deus est propitius, et ultro nos benigne vocat. Sed Retributionis annus, Isaiae 63, et Visitationis annus Ieremiae 11, et 23, plerumque intelligitur de tempore, cum Deus est iratus, et castigat. Menses, tempora et annos observatis, Gal. 4. arguit Paulus superstitiosam temporum observationem, quod Religionem ad tempora alligabant: cum Deus eam, illis Iudaicis observationibus et circumstantiis locorum ac temporum, prorrus liberasset in Novo testamento.
ANTE aliquos esse, significat
Isarae 61. pro, cum Deus est propitius, et ultro nos benigne vocat. Sed Retributionis annus, Isaiae 63, et Visitationis annus Ieremiae 11, et 23, plerumque intelligitur de tempore, cum Deus est iratus, et castigat. Menses, tempora et annos observatis, Gal. 4. arguit Paulus superstitiosam temporum observationem, quod Religionem ad tempora alligabant: cum Deus eam, illis Iudaicis observationibus et circumstantiis locorum ac temporum, prorrus liberasset in Novo testamento.
ANTE aliquos esse, significat aliquando, ducem esse. 1 Par 19, Sophach erat ante eos. Alia huius
ultro nos benigne vocat. Sed Retributionis annus, Isaiae 63, et Visitationis annus Ieremiae 11, et 23, plerumque intelligitur de tempore, cum Deus est iratus, et castigat. Menses, tempora et annos observatis, Gal. 4. arguit Paulus superstitiosam temporum observationem, quod Religionem ad tempora alligabant: cum Deus eam, illis Iudaicis observationibus et circumstantiis locorum ac temporum, prorrus liberasset in Novo testamento.
ANTE aliquos esse, significat aliquando, ducem esse. 1 Par 19, Sophach erat ante eos. Alia huius praepositionis idiomata in CORAM exponemus.
11, et 23, plerumque intelligitur de tempore, cum Deus est iratus, et castigat. Menses, tempora et annos observatis, Gal. 4. arguit Paulus superstitiosam temporum observationem, quod Religionem ad tempora alligabant: cum Deus eam, illis Iudaicis observationibus et circumstantiis locorum ac temporum, prorrus liberasset in Novo testamento.
ANTE aliquos esse, significat aliquando, ducem esse. 1 Par 19, Sophach erat ante eos. Alia huius praepositionis idiomata in CORAM exponemus.
ANTICHRISTUS, idem valet quod, vel qui se confert Christo, aut etiam adversatur
concedit, eum solum esse caput, gubernatorem ac defensorem Ecclesiae suae: sed et alios ei gubernatores ac capita tum in caelo tum et in terra confingit ac praeficit. Quomodo vero alio qui et in hisce et aliis omnibus partibus doctrinae Christi pontifex Romanus Christo domino adversetur, satis hoc tempore spiritu Dei, in multorum piorum scriptis revelatum est.
ANTIQUUM est, quod olim priscis temporib. accidit. Hinc Dies antiqui pro priscis temporibus. ut, Postea habitabitur secundum dies antiquos, Ier. 46 Mich. 7. Mal. 3. pro, sicut olim, sicut priscis temporibus. Sic
tum in caelo tum et in terra confingit ac praeficit. Quomodo vero alio qui et in hisce et aliis omnibus partibus doctrinae Christi pontifex Romanus Christo domino adversetur, satis hoc tempore spiritu Dei, in multorum piorum scriptis revelatum est.
ANTIQUUM est, quod olim priscis temporib. accidit. Hinc Dies antiqui pro priscis temporibus. ut, Postea habitabitur secundum dies antiquos, Ier. 46 Mich. 7. Mal. 3. pro, sicut olim, sicut priscis temporibus. Sic dicitur, A diebus antiquis, Isaiae 23. Antiqua misericordia Dei: pro, prima benevolentia, favor et
Quomodo vero alio qui et in hisce et aliis omnibus partibus doctrinae Christi pontifex Romanus Christo domino adversetur, satis hoc tempore spiritu Dei, in multorum piorum scriptis revelatum est.
ANTIQUUM est, quod olim priscis temporib. accidit. Hinc Dies antiqui pro priscis temporibus. ut, Postea habitabitur secundum dies antiquos, Ier. 46 Mich. 7. Mal. 3. pro, sicut olim, sicut priscis temporibus. Sic dicitur, A diebus antiquis, Isaiae 23. Antiqua misericordia Dei: pro, prima benevolentia, favor et beneficentia erga nos. Psal. 89, Ubinam sunt
adversetur, satis hoc tempore spiritu Dei, in multorum piorum scriptis revelatum est.
ANTIQUUM est, quod olim priscis temporib. accidit. Hinc Dies antiqui pro priscis temporibus. ut, Postea habitabitur secundum dies antiquos, Ier. 46 Mich. 7. Mal. 3. pro, sicut olim, sicut priscis temporibus. Sic dicitur, A diebus antiquis, Isaiae 23. Antiqua misericordia Dei: pro, prima benevolentia, favor et beneficentia erga nos. Psal. 89, Ubinam sunt misericordiae tuae antiquae Domine, quas iurasti in veritate? id est, veteres promissiones misericordiae, favoris ac
veteres vocarunt viros Apostolicos, Apostolum gentium vocat se Paulus Rom. 11, quia plerunque gentilibus, divina quadam vocatione, et humana etiam pactione, facta cum Petro conventione, concionatus est. Contra Petrus apostolus circumcisionis dicitur. Galat. 2. Pseudoapostoli, falsi doctores tempore Apostolorum dicti sunt: quod sonat, falsi apostoli.
APUD aliquem aliquid esse significat alias, in eius potestate esse: alias, eius iudicio. ut, Copiosa apud te est redemptio, Psal. 130. pro, Dominus prompte, plene, ac omni tempore liberat. Sic, Apud te est
2. Pseudoapostoli, falsi doctores tempore Apostolorum dicti sunt: quod sonat, falsi apostoli.
APUD aliquem aliquid esse significat alias, in eius potestate esse: alias, eius iudicio. ut, Copiosa apud te est redemptio, Psal. 130. pro, Dominus prompte, plene, ac omni tempore liberat. Sic, Apud te est propitiatio, ut timearis. Peregrinus sum, et incola apud te, ut omnes patres mei: Psalm. 39. Vel coram te, ut legitur 1. Paral. 29. pro, te teste, tuo iudicio seu potius te ita volente ac operante. Non est apud Deum, ut auxilietur inter magnum, et eum cui
aut aream Dei, Psalmus in media regione aeris collocat, ubi ista tria reperiuntur. IIII. Quia Moses tantum duplices aquas novit, videlicet quae sunt supra caelum, et infra. Essent autem triplices, si aliae essent supra omnes caelos, aliae in terra, aliae denique in media aeris regione. V. Quia tempore diluvii dicuntur esse ruptae cataractae caeli, nempe quae et nunc dicuntur rupturae nubium: quae sane ex media regione aeris, non ex summo aut crystallino caelo venerunt. Fatentur etiam ii qui tuentur illas crystallinas aquas, eas ad diluvium non esse idoneas: quia sint longe purissime,
ostendimus) non intelligunt. XIII. Quia Moses in creatione proprie tantum tria nominat, Caelum, terram, et aquam. Necesse igitur est, eum aerem et ignem sub caeli nomine notare, atque ita recte super hoc primum aereum caelum aquas collocat. Loquitur enim ille communi more, ac opinione hominum sui temporis: non ut Astronomus, subtilius atque ociosius elementa et orbes aethereos recensens. Vulgo enim, quicquid iam supra hominum caput est, in partem caeli deputatur.
XIIII. Plerique studiosi Hebreae linguae putant ideo caelos Hebraice dici
hominis, cui id Sathan persuaserat. Verisimilior est tamen sententia eorum, qui putant ita dici ideo quod ibi debuerint convenire homines ad celebrationem nominis divini, vereque eius noticiae ac vitae aeternae.
ARCA duplex in Sacris literis memoratur, primum arca Noe, in qua tempore diluvii divina providentia ac bonitate servatus est Noe, una cum uxore, filiis et nuribus, ut esset generis humani seminarium: de qua agitur Genes. 6. 7. 8. Eam dicunt significasse ipsam Ecclesiam Dei, in qua qui vere sunt, soli salvantur, pereunte reliqua impiorum turba in fluctibus et
ut 1. Sam. 20, Tradidit Ionathas puero arma sua: id est, arcum et pharetram. Dies armorum, pro pugna ac praelio. Psalm. 140. Qui operis caput meum in die armorum: id est, me protegis in summis periculis. Armabitur populus meus ad sermonem tuum: pro, constituo te summum gubernatorem post me, tempore belli ac pacis.
Arare bove et asino est, non adhibere modum ac rationem in agendo, non servare aequabilitatem et iustitiam. Deuteron. 22. Nisi arassetis vitula mea, etc. Iudic. 14. id est, nisi sponsae meae opera abusi fuissetis. Supra dorsum meum arantes
Nisi arassetis vitula mea, etc. Iudic. 14. id est, nisi sponsae meae opera abusi fuissetis. Supra dorsum meum arantes produxerunt sulcum, Psalm. 129. id est, sine modo ac fine afflixerunt me. Nunquid omni die arabit arans, ut serat? Isaiae 28. id est, Sicut agricolae servant tempora et proportiones actionum: sic et Deus faciet in affligendo, monendo et parcendo. Arantes iniquitatem, et seminantes perversitatem, metent illam: id est, malorum conatuum ac factorum mala praemia accipient. Sic et Oseae 10. Ibidem, Arate vobis arationem: id est, cogitate diligentius,
hoc loco tantum attingetur. Vertunt autem eum alii aliter: mihi maxime arridet Lutheri versio, Populus tuus voluntaria (scilicet offeret) in die victoriae tuae, in ornatu sancto. Ex utero aurorae, sicut ros iuventus tua: subintellige, tibi nascetur. Agitur omnino hic de subditis Meschiae, quo tempore et quomodo sint nascituri, et quam prompte et ornare ei servituri: non de eius divinitate, de qua supra mox initio dixerat. Sensus ergo est, quod post victoriam Meschiae nascetur ipsi nova iuventus aut populus, sicut ipse dicit: Cum exaltatus fuero, omnia traham ad me Docet quoque, quomodo
renunciasse priori vitae ac veteri Adamo: et novo. i. Christo addixisse: tum et Spiritu Domini ex veteri homine in novum esse transformatos. SEPTIMO, Hebr. 6. vox Baptismi de illis veteris legis purificationibus ac lotionibus accipitur quae initio in primitiva Ecclesia, praesertim Apostolorum tempore non dum erant prorsus abolitae. Discrimen porro aut convenientia baptismi Christi, et Baptistae, tractatur in Theologia: nunc tantum breviter de ea re moneo, ipsum Baptistam Matt. 3. ac Luc. 3, et Iesum Act 1, sic distinguere, tanquam baptismum ministri et domini ipsius, quod minister
significat autem
θέλημα vertit. Proverb. 8, Et hauriet bonam voluntatem a Iehova. Isaiae 61, Ad praedicandum annum acceptationis: id est, acceptabilem, seu bonae voluntatis. pro quo Lucas vertit
rei, sed etiam ipsum desideratum effectum. Iohann. 6, voluerunt eum accipere in navim: ut Erasmus et Vulgata habet,
Atque ex Matthaei 14, et Marc. 6, omnino apparet, eum esse ingressum navim, et sedata tempestate ab iis adoratum, qui una vehebantur. Ergo illa interpretatio non videtur convenire, quae scilicet videtur innuere, ipsos quidem paratos fuisse illum excipere, sed navim statim appulisse: quod non convenit cum aliorum Evangelistarum narratione. Puto igitur, verbum Voluerunt opponi illi
brachium confringendum praedicitur Iob 31, et 38. Psalm. 10 et 37. Brachia peccatorum conterentur, confirma autem iustos Domine. Sic accipitur Ierem. 48, Ezech 30, Zach 11, ubi brachium arescere dicitur. Isaiae porro 33, orat Propheta inquiens: Brachium nostrum esto mane, et salus nostra in tempore tribulationis. id est, adiutor et corroborator.
SECUNDO eodem modo etiam de Dei potentia voce Brachii Scriptura utitur: ut Iob 40, Si habes brachium sicut Deus. Et Psalm. 89, Deo est brachium cum fortitudine, robusta erit manus sua, exultabit
esse. Sic et Iosuae 5. denique Matth. 10, et Luc. 10, prohibentur Apostoli, ituri ad praedicationem, habere calceamenta, peram aut vestimenta: id est, esse solliciti de necessariis, aut semet nimium onerare commeatu et impedimentis. In calceis et cingulo posuit Ioab sanguinem belli tempore pacis, 1 Reg. 2: id est, confossis duobus ducibus, qui publica fide venerant, totus est aspersus eorum sanguine, ita ut tum cingulum, tum calcei eius contaminarentur, seu in eos sanguis illorum influeret.
CALCITRARE CONTRA STIMULUM, Act. 9, est frustra suoque magno malo
fidei: impiis, ad exitium. Et tunc vocatur calix irae et furoris Domini, Psal. 16. Huc referatur illud Ezech. 23, ubi contra Iudaeis minatur dicens, In via fororis tuae (id est, decem tribuum Israelis) ambulasti, et dabo calicem eius in manu tua, etc. Spiritus tempestatis pars calicis eorum, Psal. 11: id est, decreta ipsis ultio, et divinitus ordinata impietatis eorum retributio. Et Christus: Si non potest hic calix transire a me, nisi ut bibam eum, fiat voluntas tua, etc. Et alibi ad Petrum: Calicem quem dedit mihi pater, non
aut mundo a peccatis, ponitur: ut Psal. 51, Supra nivem dealbabor. Sed de hac voce dictum est supra in ALBEDINE, et forte postea dicetur in vocabulo LOTIONIS. Candida alioqui vestimenta laeticiam et victum lautiorem significant: ut Eccles. 9. Sint tua vestimenta candida omni tempore, et oleum super caput tuum ne deficiat: id est, sis laetus, et laute vivas. Candida dies alioqui et Romanis pro laeta ponitur.
CANIS, figurate saepe acerbos hostes significat. ut Psal. 22, Circundederunt me canes: id est, atroces hostes ac plane impii ac
Israel in corde suo, quod separaverunt se a me per idola sua, Ezech. 14: id est, deprehendam, redarguam, et patefaciam eorum pravas et idololatricas cogitationes. Capi etiam simpliciter in genere significat, alicui magnum malum accidere. ut Ecclesiast. 9. Sicut ista capientur filii hominum in tempore malo: id est, sic eis accidet, aut sic male habebunt. Captivitas porro alias significat ipsum damnum aut malum captivitatis, seu illam servitutem. ut Deut. 30. Reducet te Dominus de captivitate tua. Apoc. 13, In captivitatem vadet, qui in captivitatem duxerit. Alias homines et res in
perpetuo Dei auxilio in praestanda pia vita, et pugna contra peccata? Vide quantam lernam malorum unicae vocis Scripturae
pravus intellectus secum attulerit. Sed de hoc fonte Papisticorum errorum plures hoc tempore luculenter disserverunt, praesertim autem Lutherus super Galatas, et alias saepius. Ex hac vero significatione venit phrasis, Vivere et ambulare secundum carnem aut spiritum. Rom. 8. Si secundum spiritum, non secundum carnem vixeritis. item, Opera carnis. item, Caro concupiscit
Contra autem 2. Pet. 2. de seductoribus dicitur, Fictis sermonibus vos negociabuntur: id est, lucrumde vestro exitio corrupta doctrina captabunt. Et Paulus dicit, seductores putare religionem esse quaestum. Tales cauponationes, corruptelae et quaestus religionis, fuerunt in Papatu, et omnibus temporibus innumerae. Nec est ista locutio etiam Graecis ac Latinis inusitata. Nam citat Cicero versum Ennii, ex Pyrrhi responso Romanis dato:
Non cauponantes bellum, sed belligerantes: cum quasi quaestum de captivis Romanis repudiavit, gratis eos dimittens. Sic et Aeschylus dicit,
Ier. 48, Et deficiet laeticia et exultatio de agris cultis. Etstatim addit, Non calcabit calcator cum celeusmate celeusma non erit celeusma. In istis et similib. locis significat tum sterilitatem, tum et solitudinem. At Esa. 16, Super messem tuam celeusma cecidit: significat vocem hostium, eo tempore sese invicem ad pugnam, rapinam et expugnationem civitatum adhortantium. 1. Thess. 4, Ipsemet Dominus inceleusmate et voce archangeli ac tuba Dei descendet de caelo: ubi celeusma est illa vox angeli, nomine Dei nos ad resurrectionem excitantis, et ad iudicium vocantis.
CELARI
mei sibi invicem imprecantur in obtestationibus: Ita hostem fugiendo effugias, et persequendo consequaris. Cerva ad torrentes, Psal. 42. Sicut cervus ad torrentes aquarum glocitat, ita anima mea ad te Deus: quia cervi cursu fatigati vehementer sitiunt. Solent etiam certo anni tempore valde sitire. Cervus pro superbo et iniusto poni videtur Psal. 29, Vox Domini perturbans cervos. Psal. 22, de Christo et eius passione agitur. titulus habet, Super cerva aurorae: quod plerique exponunt de cerva mane a venatoribus invasa, agitata et capta.
ac promptissimus, ut qui factus sit obediens usque ad mortem crucis, de qua in Psal agitur. Sed adscribam etiam alterius accuratam huius tituli expositionem. Christus, quantum attinet ad passionem eius, comparatur cervae matutinae: hoc est, ei quam venatores matutino potissimum tempore, dum e cubili suo ad pastum egreditur, studiose insectantur, capiunt et mactant. Non vespertinae, hoc est, ei quae a pastu sese ad cubilia vel latebras suas recipiat: sed matutinae, ei videlicet quae matutino tempore in pascuis circumquaque pascendo oberret, comparatur, in ea dispensatione,
eius, comparatur cervae matutinae: hoc est, ei quam venatores matutino potissimum tempore, dum e cubili suo ad pastum egreditur, studiose insectantur, capiunt et mactant. Non vespertinae, hoc est, ei quae a pastu sese ad cubilia vel latebras suas recipiat: sed matutinae, ei videlicet quae matutino tempore in pascuis circumquaque pascendo oberret, comparatur, in ea dispensatione, qua dum circumquaque cum discipulis suis veluti hinnulis in Iudaea, matutino tempore, i. ipsis regni sui, orituraeque iam diurnae lucis primordiis, pabula vitae administrando circuit, a venatoribus Iudaeis, Apostolis
mactant. Non vespertinae, hoc est, ei quae a pastu sese ad cubilia vel latebras suas recipiat: sed matutinae, ei videlicet quae matutino tempore in pascuis circumquaque pascendo oberret, comparatur, in ea dispensatione, qua dum circumquaque cum discipulis suis veluti hinnulis in Iudaea, matutino tempore, i. ipsis regni sui, orituraeque iam diurnae lucis primordiis, pabula vitae administrando circuit, a venatoribus Iudaeis, Apostolis velut hinnulis dispersis, capitur et occiditur, ut esset hostia et sacrificium pro peccatis totius mundi. Unde et Chaldaeus legit in titulo huius Psalmi, Pro
est Hebraeis 10: et ideo matutinum, quia in primordiis regni Christi, orituro iam sole, passus et immolatus est Christus. Quanquam itaque Spiritus sanctus ista de sacrificio Christi sempiterno, eiusque virtute, non ita expressis verbis hoc Psalmo describat, propterea quia nondum hoc ferebat temporis illius ratio et conditio: tamen pulchre depingit hoc titulo sortem et conditionem matutini Christi, cum hinnulis suis in Iudaea circumeuntis. Deinde ingenium, furorem et rabiem hostium Christi, qui ipsum essent non aliter insectaturi et infestaturi, quam quomodo venatores solent matutinam
CHARACTER DEI, in Ezechiele cap. 9, vocatur Thau, et est signum salvandorum. At in Apocal. 15, Character Bestiae. est indicium comprobatae idololatriae: quem illi omnes gestant qui quoquo modo sese participes faciunt impietatis Antichristi vel in minimis caeremoniis. Quale fuit tempore Interim, vel minima Adiaphora accipere. Nam ad illas corruptelas et abominationes desolationis, omnino Apocalyptica prophetia respicit.
CHARITAS exponetur in voce DILECTIONIS, quoniam saepe idem plane sunt.
CHIROGRAPHUM, Coloss. 2, Paulus ponit pro obligatione,
quibusdam huius vocis dicemus. Christum igitur a patre venire in mundum, est, eum nasci hominem, hic versari, docere, et pati pro hominibus, ut ei pater ad hoc munus eum mittens iniunxit. Contra, Exire ex mundo, et abire ad patrem, Ioh. 16, est, per passionem ac mortem deserere hanc temporariam vitam, et visibilem hominum conversationem, et carnem suam in gloriam patris perducere, et ad eius dexteram considere. Agnoscere Christum, Iohan. 17, est vera fide agnoscere, quod hic sit verus Dei filius, propter nos incarnatus, passus, resuscitatus, et in caelestem gloriam sublatus
contriturum, cunctisque gentibus exoptatam benedictionem allaturum esset. Confirmatur haec sententia Pauli declaratione, qui 1. Cor. 10. affirmat, Christum esse eum Deum, qui populum Israeliticum ex Aegypto fortissima manu eduxerit. Is igitur etiam cum Mose locutus est. Ac recepta est opinio, eo tempore primum hoc divinum nomen innotuisse: licet Moses qui post illam revelationem Dei, narrationem ab exordio mundi contexuit, etiam prioribus historiis hoc nomen Dei immiscuerit. Dominus autem non idem quod Iehova significat: attamen per excellentiam hunc Deum, Dominum vocare voluerunt, quasi
metaphora usurpatur. Ephes. 4. Ne amplius simus pueri, qui fluctuemus, et circumferamur omni vento doctrinae, etc. Sumpta autem est haec metaphora, ubi reflante vento adverso, prudentes nautae cavent, ne retro agantur: sed vel oblique progrediantur, vel saltem in ancoris meliorem tempestatem expectent, aut certe alioqui demissis antemnis quam minimum regrediantur. At imperiti, ignarique rei nauticae nullo consilio aut prudentia recti, non audentes etiam sustinere in alto tempestatem, temere quibusvis ventis cum maximo dispendio, aut etiam pernicie sese tradunt. Sic etiam
nautae cavent, ne retro agantur: sed vel oblique progrediantur, vel saltem in ancoris meliorem tempestatem expectent, aut certe alioqui demissis antemnis quam minimum regrediantur. At imperiti, ignarique rei nauticae nullo consilio aut prudentia recti, non audentes etiam sustinere in alto tempestatem, temere quibusvis ventis cum maximo dispendio, aut etiam pernicie sese tradunt. Sic etiam male fundati ac leves religione, temere iam hoc iam illud sibi persuaderi patiuntur, nec in ulla sententia constantes permanent.
CIRCUMIRE mare et terras, Matth. 23, pro, omnia
mulieres apprehendent virum unum: id est, ob caedem et paucitatem virorum, et multitudinem viduarum. Aliquando ponitur pro repentino exitio: quod sic impii miserabiliter peribunt sicut ligna undique igne vehementi correpta mox in clibano absumuntur. ut Psalm. 21, Pones eos ut clibanum ignis in tempore irae tuae: id est, ut ligna in clibano. Synecdoche est, continens pro contento: Clibanus, pro lignis in clibano accensis. Malac. 4. clarius dicitur: Ecce dies illa venit ardens ut clibanus, et erunt omnes superbi ut stipula. Nec raro pro ardentissimis aestibus cupiditatum vox haec
Sic Iob 2 dicuntur eius amici scidisse vestimenta, et sparsisse pulverem in caelum: id est, in aerem. Et 1. Sam. 5 Ascendebat clam or civitatis in caelum. Sicut Latini It clamor caelo. Eadem significatione vox haec accipitur, cum dicitur Caelum clausum, aereum aut ferreum: pro aere, et tempestatibus parum frugiferis, et praesertim salutari pluvia ac rore carentibus. Levit. 26. Deut. 18. 1. Reg. 8. 2. Paral. 7. Contra caelum apertum. Sic Iacob dicit Gen. 49, Bene dixit te benedictionibus caeli desuper, et benedictionibus abyssi cubantis infra: id est, rigatione et efficacia
et praesertim salutari pluvia ac rore carentibus. Levit. 26. Deut. 18. 1. Reg. 8. 2. Paral. 7. Contra caelum apertum. Sic Iacob dicit Gen. 49, Bene dixit te benedictionibus caeli desuper, et benedictionibus abyssi cubantis infra: id est, rigatione et efficacia aereae regionis, commodas tempestates suppeditantis. Sic et Latinus sermo, ac alii dicunt, Nubilum aut serenum caelum, salubre caelum, quin et propitium. Sic saepe dicitur Deus de caelo loquutus, Exod. 20, aut de caelo prospexisse, Psalm. 14, id est, de superiore loco, quia ipsae visiones sic apparere solent ex
aereum, et clausum, Levi. 26. Deut. 10. 1. Reg. 8. pro non pluvio ac frugifero: contra apertum accipi de foecundo, supra ostendi. Sic aperire ianuas caeli, Psal. 78. sic benedictiones caeli pro beneficiis aut imprecationibus beneficiorum caelestium, id est, commodarum tempestatum, pluviae, roris et serenitatum, calorisque intelliguntur, Genes. 49. Caeli dies, Deuteron. 11. et Psalm. 89 pro diuturnitate aut duratione caeli ponuntur: id est, quam diu hoc caelum stabit, tandiu Deus illis se benefacturum pollicetur.
Caeli fenestrae aperiri
ab illis tribus ad haec tria percommode et molliter transferuntur. Conceptus perpetuus Ierem. 20 dicitur, cum foetus in utero remanet, ut semel est conceptus: nec unquam nascitur, sed in utero matris sepelitur. Genes. 3, Multiplicabo conceptus tuos: id est, dolores conceptionis toto tempore gestati foetus.
CONCLUDERE, habet etiam quasdam notabiles significationes ut, Concludere mulierem, aut vulvam, ne pariat, Genes. 16. 20. 1. Sam. 11 pro, reddere sterilem: de qua phrasi etiam supra in verbo Claudo dixi. Concludere in manus inimici,
iudicio condemnatus, accipitur, ubi seductor pergit contra veritatem furere, quantumvis adeo aperte convictus, ut eum propria conscientia redarguat ac condemnet. Rom. 5, condemnatio spiritualis opponitur iustificationi aut absolutioni: Iudicium ex uno in condemnationem. Pro exitio aut interitu temporario rei alievius, aut personae: ut Psal. 94. Sanguinem innocentem condemnabitis. Et Iob 10. Noli me condemnare. 1. Sam. 14. Quocunque Saul se vertebat, condemnabat: id est, hostes Israelitarum vincebat et perdebat. Pro exitio aeterno: Esaiae 50, et Rom. 8. Deus est qui
Hic tantum de uno aut altero loco dicam. Congregare exules. Psal. 147. Exules Israelis congregabit: id est, colliget pios, primum in Ecclesiam vocando eos, ad veram doctrinam: deinde etiam in vitam aeternam. Allusio autem est in ista loquutione ad dispersionem Israelitarum, tempore captivitatis Babylonicae, et postea factam qualemcunque recollectionem tempore instauratae Hierosolymae. Sic Iohan. 11. Christus dicitur esse passus, ut filios Dei dispersos congreget in unum: id est, omnes electos ex omnibus partibus mundi, primum ad cognitionem Dei, seu in veram
147. Exules Israelis congregabit: id est, colliget pios, primum in Ecclesiam vocando eos, ad veram doctrinam: deinde etiam in vitam aeternam. Allusio autem est in ista loquutione ad dispersionem Israelitarum, tempore captivitatis Babylonicae, et postea factam qualemcunque recollectionem tempore instauratae Hierosolymae. Sic Iohan. 11. Christus dicitur esse passus, ut filios Dei dispersos congreget in unum: id est, omnes electos ex omnibus partibus mundi, primum ad cognitionem Dei, seu in veram Ecclesiam congreget, postea etiam in vitam aeternam. Sic Christus dicit se habere
ut non possint recte verbo Dei institui aut sanari: sed imbibitam spiritualem malitiam, hypocrisin ac superstitionem in rebus religionis, neglecta doctrina caelesti, ut nunc fanatici sua somnia, visiones et spirituales revelationes, sequantur: aut sicut senes monachi suis superstitionibus longo tempore innutriti, ita dementantur, ut careant omni sano iudicio in religione Significat ergo conscientia hîc ipsum iudicium, aut vim iudicandi, non ingenuam, sed malitiosam, perversam, stigmatizatam vertiginosorum hominum: quos Apostolus alibi vocat mente corruptos et absurdos homines: qui non
transeunte consummationem faciet, Nahum 1: pro, transeunte maximo exercitu instar diluvii perdet omnia. Consummatio festinata. Sophoniae 1. Consummationem profecto festinatam faciet cum omnibus habitatoribus terrae: id est, cito eos perdet. Consummatio seculorum, Hebrae. 9, ultima tempora significat. Sic et Matthaei 24, Consummatio, aut ultima tempora, aut certe ipsum finem mundi, cum omnia finientur et perdentur, significat. Cum porro Matth. 28 dicit, Ero vobiscum usque ad consummationem seculi, omnino finem mundi intelligit. Consummatio abbreviata, moderata aut
maximo exercitu instar diluvii perdet omnia. Consummatio festinata. Sophoniae 1. Consummationem profecto festinatam faciet cum omnibus habitatoribus terrae: id est, cito eos perdet. Consummatio seculorum, Hebrae. 9, ultima tempora significat. Sic et Matthaei 24, Consummatio, aut ultima tempora, aut certe ipsum finem mundi, cum omnia finientur et perdentur, significat. Cum porro Matth. 28 dicit, Ero vobiscum usque ad consummationem seculi, omnino finem mundi intelligit. Consummatio abbreviata, moderata aut repressa, Esaiae 10, pro castigatione moderata accipitur, cui
aut sint corruptores: sed multi subintelligunt viam suam, aut Dei. Corruptio etiam sepulchrum non raro significat, et porro per metaphoram infernum, quod in sepulchro quidem corpora hominum computrescant, in inferno vero etiam animae ipsae aeterno exitio intereant.
CRAS, adverbium temporis, praeter propriam ac notam significationem, omne sequens tempus significare solet: sicut Hodie praesens, et Heri ac Nudius tertius proxime praeteritum. Exempla sunt passim obvia. Cras respondebit mihi iustitia mea, Genes. 30. Cum interrogaverit te filius tuus cras, Deut. 6. Aliquando
perinde ac cito. ut Esa. 22. et 1. Cor. 15. Edamus et bibamus, cras enim moriemur: id est, citissime, ut quidem nos prophetae stulte territant. Iosuae 22. Cras dicent filii vestri filiis nostris: pro, paulo post. Sic, Nolite esse soliciti de crastino: id est, de mox sequente ac imminente tempore, Matthaei 6. Dicetur de hac vocula etiam in Hodie.
CREO, verbum plerumque ac maxime proprie significat aliquid divina potentia ex nihilo fieri: sicut caelum ac terra, aliaeque creaturae a Deo immensa potentia ac sapientia ( Gen. 1. ) creatae esse dicuntur. Aliquando vicina
pro, apud, aut iudicio Dei et hominum probabatur. Sic et de Christo dicitur Lucae secundo. Quandiu, aut durante aliqua re. Psalmo septuagesimo secundo: Timebunt te cum sole: id est, quandiu sol stabit, aut durabit. Vide suo loco Mecum et Tecum. Si. nam Cum et Quando adverbia temporis, non raro pro coniunctione Si ponuntur: quod etiam in aliis linguis fit, ob quandam rerum ipsarum vicinitatem. In Latino ac Germanico sermone exempla porferri nihil attinet, ob nimiam huius Enallages frequentiam. In Sacris literis unum aut alterum recitabimus. Exodi 22 saepe leges aut
pro servis inutilibus. Rom. 2. Cum gentes natura ea quae sunt Legis fecerint: pro, si fecerint. Quam eius voculae vim esse, satis ipsemet Apostolus eum locum concludens monstrat. dicit enim: Si igitur praeputium legis iustificationes servaverit. Sic et Germanicum Vuenn, promiscue iam temporis adverbium est, iam coniunctio conditionalis. Verum de hac particula, et loco Rom. 2. habes prolixam tractationem in Resolutione argumentorum disputationis
meae Ihenensis. Cum coniunctio,
2. Sam. 10. Occidit David septingentos currus: id est, milites qui illis vehebantur, et inde pugnabant.
CUSTODIRE, plures habet significationes, et phrases Scripturae proprias. Alias enim dicitur de illa Levitica observatione rituum, qua ordinati coetus Levitarum summa diligentia suo tempore ac loco sibi demandatas templi functiones, sive in sacrificando, sive in psallendo, sive denique in docendo observare tenebantur. ut 2. Paralip. 7. Sacerdotes in custodiis suis stabant: id est, in deputatis locis ac functionibus. Levitic. 22. Custodiant custodiam meam. Et Numer. 9.
manipuli aut cohortes excubarent, ne una tota nocte vigilando vel enecaretur insomnia ac frigore, vel dormitando male custodiret. Ex re militari porro et a consuetudine castrensi, erant vocabula translata in communem consuetudinem ac vitam, et etiam sermonem. Ponitur quoque Custodia pro brevissimo tempore: quia illae tres horae mox praeterfluebant. Unde Psalm. 90 habet, Mille autem anni ante oculos tuos tanquam dies hesterna quae praeteriit. Et, Custodia in nocte, quae pro nihilo habetur, eorum anni erunt.
liniant calce, aut in crustent parietem ruinosum. Nam illa excusatio pravae religionis status Ecclesiae doctorum et conscientiarum, quam adhibebant seductores omnia excusantes, palliantes, et veluti coloribus quibusdam fucantes et pingentes et ornantes, etiam quaedam dealbatio aut contectio illius temporis foeditatum erat, seu quaedam ficulnea folia. Sic enim Deus damnabat, et veluti evertebat verbo suo, ac mox etiam poenis eversurum se minabatur eorum religionem ac politiam. Contra autem seductores tum excusabant religionem ac prava facta, tum etiam pacem et summam felicitatem
nova vox est, sed significatio valde prioribus vicina. Planta delectationum, Isaiae 5. Et puer delectationum, Ieremiae 31: pro planta aut puero delectabili, seu quo quis delectatur. Sic, Pellitis uxores populi mei ex domibus delectationum suarum: pro, quibus delectantur, et in quibus longo tempore cum summa voluptate vixerunt, ex propriis et dilectissimis penatibus. Proverb. 3, Viae eius viae delectationum sunt: pro, efficientes aut praestantes singularia oblectamenta: tametsi hic iterum diversa a prioribus vox sit in Hebraeo. Deus non delectatur fortitudine equi, nec in tibiis
DEPRAEDARI, perspicuam et usitatam habet significationem, de hostili violentia, spoliante miseros ac victos. Sed utitur hoc verbo Paulus Colos. 2. per quandam metaphoram de spirituali depraedatione, quae fiat per philosophiam Praecipit enim, ut caveamus ne quis nos depraedetur: ut plerique hoc tempore verterunt. Tametsi participium
quae prius desolatae et vastatae fuerant, nunc autem a vobis cultae et reaedificatae. Abominatio desolationis praedicitur statura in loco sancto, Dan. 9. 11. 12. quam Machab. lib 1. cap. 2. intelligunt de illa prophanatione templi, et religionis contaminatione, quae ipsorum tempore accidit Christus de alia quadam post se ventura interpretatur, Mat. 24. Aliqui igitur intellexerunt de statua Caligulae in templo collocata, quae extrema vastationem Hierosolymae praecessit. Rectius autem proculdubio accipietur de Antichristi horrendis abominationibus quae postea secutae
extrema vastationem Hierosolymae praecessit. Rectius autem proculdubio accipietur de Antichristi horrendis abominationibus quae postea secutae sunt, quaeque Ecclesia ac religionem Christi pene funditus vastarunt et everterunt: ac denique de Interim, et adiunctis conatib. quibus Ecclesiae nostro tempore sunt vastatae. Forte autem maxima pars eius Prophetiae restat adhuc ante extremam diem implenda per novos aliquos errores, et adiunctas persecutiones. Memorabile autem est, quod propheta coniungit cessationem iugis sacrificii, cum illa abominatione desolationis: quia tum vera doctrina seu
44. Brachium eorum non salvavit eos, sed dextera tua et brachium tuum, et lux vultus
tui. Ponitur aliquando et pro ipsis Praeclaris factis, ut Psalm. 77. Recordabor annorum dexterae tuae. id est, eius temporis quo grandia fecisti. Secundo, indicat quandam promptitudinem Dei in benefaciendo: quia dextera dare ac largiri solemus aliis quae volumus. ut Psalm. 16. Iucunditates sunt in dextera tua in seculum. id est, tu prompte ea beneficia largiris ac distribuis, quae nobis laeticiam afferant. Sic
Haec Augustinus, de Fide et Symbolo. Cap. 7. et de Agone Christi Cap. 26, et lib. 1. locutionis de Genesi. In Psalmum vero 120 ita scribit: Dextera nostra dicitur, quicquid nobis aeternum et incommutabile Dominus pollicetur. Sinistra nostra dicitur, quic quid temporale habemus. Ideo dextera felicitatis et dignitatis locus est, sinistra infelicitatis et miseriae. Unde veteres pro dextera reposuere beatam vitam, pro sinistra perpetuam damnationem. Ita vero et dexteram Dei dixerunt esse gloriam aeternam, sinistram opprobrium suppliciumque perpetuum.
naturalem diem appellant. Sic numerantur dies Genesis 1, Et factum est vespere et mane: ubi Vespere complectitur sequentem noctem, et Mane sequentem artificialem diem. Exempla postea recensebimus. Nunc id modo observemus ex praedicto loco Genesis, quod illi incipiant computare diem a vespertino tempore, aut ab occasu usque in sequentem occasum. Quod observandum est propter festa Veteris testamenti: quam consuetudinem etiam postea Ecclesia secuta est. Romani contra, diem suam a mane usque adsequens mane metiti sunt. Quam consuetudinem Iudaeis contrariam, putant aliqui Matthaeum sequi
dies et menses quatuor: id est, integro anno et mensibus quatuor. Aliquando contra prorsus breve tempus indicat. ut cum Deus dicit: Quacunque die comederis, morte morieris. pro, quacunque hora, aut momento. Aliquando Dies in singulari, ac etiam plurali numero, synecdochicos simpliciter pro tempore ponitur. Sic crebro repetitur, In die illa, aut In diebus alicuius regis: In diebus illis, aut, post dies illos. Sic Paralipomena vocantur Verba dierum: id est, res gestae, aut quae alioqui acciderunt illis temporibus. Deuteronom. quarto inquit Moyses, Interroga de diebus: pro, de
Dies in singulari, ac etiam plurali numero, synecdochicos simpliciter pro tempore ponitur. Sic crebro repetitur, In die illa, aut In diebus alicuius regis: In diebus illis, aut, post dies illos. Sic Paralipomena vocantur Verba dierum: id est, res gestae, aut quae alioqui acciderunt illis temporibus. Deuteronom. quarto inquit Moyses, Interroga de diebus: pro, de priscis temporibus ac historiis, seu consule annales. Dies prima qua Deus mundum condere coepit, est dies solis, qua etiam resurrexit. Fit primae diei, tanquam Christiano ritui solennis, et in Novo testamento mentio: unde
ponitur. Sic crebro repetitur, In die illa, aut In diebus alicuius regis: In diebus illis, aut, post dies illos. Sic Paralipomena vocantur Verba dierum: id est, res gestae, aut quae alioqui acciderunt illis temporibus. Deuteronom. quarto inquit Moyses, Interroga de diebus: pro, de priscis temporibus ac historiis, seu consule annales. Dies prima qua Deus mundum condere coepit, est dies solis, qua etiam resurrexit. Fit primae diei, tanquam Christiano ritui solennis, et in Novo testamento mentio: unde apparet, mox initio sabbathum Iudaicum esse mutatum a Christianis in Dominicum. Nam
explicat Dominus Iohannis 11. Si quis ambulat in die, non offendit, quia lucem huius mundi videt: Si quis autem ambulaverit nocte, offendit, quia lux non est in eo. Roman. 13. Sicut in die honeste ambulemus, abiicientes opera tenebrarum. Porro per metaphoram saepe dies pro cognitione Dei ac tempore gratiae ponitur: sicut et contra nox ac tenebrae pro ignorantia Dei, et ira eius. 1. Thessal. 5. Omnes vos filii lucis et diei estis. Sic credo et illud Roman. 13 accipiendum esse: Nox progressa est, dies autem appropinquat. pro, tempus legis ac umbrarum apud Iudaeos, et porro extremae
vestris. pro, donec post hanc vitam perfectam renovati, illuminati ac instaurati, et coram Deum cernentes, omnia sine externa doctrina scietis. ¶ Hactenus de voce Diei, quatenus sola consideratur. Nunc, quatenus coniungitur cum aliis phrases eius exponemus. Dies numeri, pro paucis, et brevi tempore ponitur, quasi qui facile numerari queant. Numer. 9, Accidebat interdum ut nubes essent super tabernaculum diebus numeri. pro, paucis: sicut contra Latini Innumera, pro multis ponunt. Dies antiqui. pro priscis seculis, Deuteron. 4, Recordare dierum antiquorum. Isaiae 51. Consurge
caeli. Deuteron. 11. Vicinum huic est, Dies arboris, Dies terrae. Genesis 8. Adhuc omnibus diebus terrae erit sementis, etc, pro, quandiu terra stabit, aut durabit. Dierum antiquus; Danielis septimo, pro annoso: id est, pro Deo aeterno accipitur. Dies trae: pro, poenae tempore. Roman. 2. Coacervant sibi iram in die irae. id est, in illud momentum quo eos Deus horribiliter puniet. Dies Madian, Isaiae nono, significat diem caedis Madianitarum. Dies Domini, aut Dei, plerunque diem divini iudicii et gravissimarum poenarum significat: alias quidem illam
poenarum. Longitudo dierum: pro, vitae longitudine. Psalmo vigesimoprimo: Dedisti ei longitudinem dierum, usque in seculum et seculum. Sic et Iob duodecimo dicitur, in longitudine dierum esse intelligentiam aut peritiam. Psalmo 91. Longitudine dierum saturabo eum. In die qua: pro, eo tempore, aut ex quo. Numer. tertio: Hae sunt generationes Moysis et Aaron, in die qua locutus est eis Dominus. pro, cum, aut ex quo. A diebus in dies: pro, de anno in annum, annuatim, aut singulis statisque diebus recurrentibus. Exodi decimotertio: Et custodietis statutum hoc suo tempore a
pro, eo tempore, aut ex quo. Numer. tertio: Hae sunt generationes Moysis et Aaron, in die qua locutus est eis Dominus. pro, cum, aut ex quo. A diebus in dies: pro, de anno in annum, annuatim, aut singulis statisque diebus recurrentibus. Exodi decimotertio: Et custodietis statutum hoc suo tempore a die in diem. Sic et Iudicum undecimo, dicuntur filiae Israelitarum a die in diem venisse deploratum filiam Iephtae. id est, singulis annis. Sic ibidem: Solennitas Domini erat in Silo de die in diem. Sic Amos quarto, Afferte post tres dies decimas vestras: intelligunt aliqui, post tres
a redemptione Christi, usque in finem. Sic etiam Christus dicit, Abrahamum cupivisse videre diem suum: id est, tempus adventus Christi, et redemptionis generis humani. Sic etiam dicitur: Haec est dies quam fecit Dominus, laetemur et exultemus in ea. Dies carnis Christi, Hebraeorum quinto, pro tempore eius carnalis aut temporariae vitae. Dies pro iudicio non raro ponitur, praesertim a Paulo: quam etiam Humanam diem vocat, 1. Cor. 4: quod in iudiciis agendis certa dies utrique parti constituitur. sicut et Latini dicunt, Diem dicere alicui: pro, in ius vocare. Aliqui sic etiam
in finem. Sic etiam Christus dicit, Abrahamum cupivisse videre diem suum: id est, tempus adventus Christi, et redemptionis generis humani. Sic etiam dicitur: Haec est dies quam fecit Dominus, laetemur et exultemus in ea. Dies carnis Christi, Hebraeorum quinto, pro tempore eius carnalis aut temporariae vitae. Dies pro iudicio non raro ponitur, praesertim a Paulo: quam etiam Humanam diem vocat, 1. Cor. 4: quod in iudiciis agendis certa dies utrique parti constituitur. sicut et Latini dicunt, Diem dicere alicui: pro, in ius vocare. Aliqui sic etiam Hieremiae decimoseptimo
primo Samuelis, capite vigesimosexto: Aut dies eius veniat, et moriatur. Sic Iob decimo octavo inquit, Super diem illius obstupescent: pro, super mirabilem exitum. In Novo testamento saepe iteratur simili phrasi, Nondum venerat hora eius. Dierum postremitas, id est, postremi dies: alias de tempore primi adventus Christi intelligitur, quia ibi finiebantur tempora Veteris testamenti: alias de tempore ultimi adventus. Prioris exemplum Isa. 2 est, et Micheae 4. Erit in postremitate dierum mons praeparatus, etc. Sic Hieremiae 30. In novissimo dierum intelligetis illud,
moriatur. Sic Iob decimo octavo inquit, Super diem illius obstupescent: pro, super mirabilem exitum. In Novo testamento saepe iteratur simili phrasi, Nondum venerat hora eius. Dierum postremitas, id est, postremi dies: alias de tempore primi adventus Christi intelligitur, quia ibi finiebantur tempora Veteris testamenti: alias de tempore ultimi adventus. Prioris exemplum Isa. 2 est, et Micheae 4. Erit in postremitate dierum mons praeparatus, etc. Sic Hieremiae 30. In novissimo dierum intelligetis illud, id est, cum tempus erit elapsum, et hoc acciderit. Danielis 10.
Super diem illius obstupescent: pro, super mirabilem exitum. In Novo testamento saepe iteratur simili phrasi, Nondum venerat hora eius. Dierum postremitas, id est, postremi dies: alias de tempore primi adventus Christi intelligitur, quia ibi finiebantur tempora Veteris testamenti: alias de tempore ultimi adventus. Prioris exemplum Isa. 2 est, et Micheae 4. Erit in postremitate dierum mons praeparatus, etc. Sic Hieremiae 30. In novissimo dierum intelligetis illud, id est, cum tempus erit elapsum, et hoc acciderit. Danielis 10. Ostendam tibi quid sit eventurum
Danielis 10. Ostendam tibi quid sit eventurum populo tuo novissimis diebus: id est, ultimis, sub adventum Christi. Gen. 49, Renunciabo vobis quod eventurum est novissimis diebus. Dierum extremitas, primo libro Regum, capite tertio: id est, post dies aliquot, elapso termino dierum aut temporis: Gen. 4. 1. Regum 17. Nehemiae 12. Hieremiae 49. Die ac nocte: pro, iugiter. Psalmo primo: Qui meditatur in lege Domini die ac nocte. Sic et Latini dicunt, Dies noctesque, versare libros diurna et nocturna manu. Sic 2. Petri 3, De die in diem cruciabant iustam eius animam
iugiter. Psalmo primo: Qui meditatur in lege Domini die ac nocte. Sic et Latini dicunt, Dies noctesque, versare libros diurna et nocturna manu. Sic 2. Petri 3, De die in diem cruciabant iustam eius animam iniustis operibus. Dies tres cum dimidio, Apocalyp. 11, aliqui exponunt de brevi tempore: sed videtur, omnino significatos esse sesquiquatuor annos, quib. grassatum est Interim: sicut mox 13, idem tempus nominatur. dicit enim: Et datum est ei os loquens magna, et blasphemias, et data est ei potestas faciendi menses quadraginta duos. Idem tempus eodem undecimo capite
enim: Et datum est ei os loquens magna, et blasphemias, et data est ei potestas faciendi menses quadraginta duos. Idem tempus eodem undecimo capite exprimit dicens, Mille ducentis sexaginta diebus. Itidem sunt sesquiquatuor anni, aut dies. Idem quoque spacium Capite duodecimo vocat Tempus, tempora, et dimidium temporis. Tempus, intelligo mille dies, quia est unum continuum tempus aut dies: Tempora, bis centum dies, quia sunt duo quasi integri numeri, aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo
ei os loquens magna, et blasphemias, et data est ei potestas faciendi menses quadraginta duos. Idem tempus eodem undecimo capite exprimit dicens, Mille ducentis sexaginta diebus. Itidem sunt sesquiquatuor anni, aut dies. Idem quoque spacium Capite duodecimo vocat Tempus, tempora, et dimidium temporis. Tempus, intelligo mille dies, quia est unum continuum tempus aut dies: Tempora, bis centum dies, quia sunt duo quasi integri numeri, aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae
duos. Idem tempus eodem undecimo capite exprimit dicens, Mille ducentis sexaginta diebus. Itidem sunt sesquiquatuor anni, aut dies. Idem quoque spacium Capite duodecimo vocat Tempus, tempora, et dimidium temporis. Tempus, intelligo mille dies, quia est unum continuum tempus aut dies: Tempora, bis centum dies, quia sunt duo quasi integri numeri, aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae quatuor descriptiones temporis, dies tres et dimidius, id est, sesquiquatuor
ducentis sexaginta diebus. Itidem sunt sesquiquatuor anni, aut dies. Idem quoque spacium Capite duodecimo vocat Tempus, tempora, et dimidium temporis. Tempus, intelligo mille dies, quia est unum continuum tempus aut dies: Tempora, bis centum dies, quia sunt duo quasi integri numeri, aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae quatuor descriptiones temporis, dies tres et dimidius, id est, sesquiquatuor anni, posita die pro anno menses 42, dies 1260: et tempus, tempora, ac dimidium
diebus. Itidem sunt sesquiquatuor anni, aut dies. Idem quoque spacium Capite duodecimo vocat Tempus, tempora, et dimidium temporis. Tempus, intelligo mille dies, quia est unum continuum tempus aut dies: Tempora, bis centum dies, quia sunt duo quasi integri numeri, aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae quatuor descriptiones temporis, dies tres et dimidius, id est, sesquiquatuor anni, posita die pro anno menses 42, dies 1260: et tempus, tempora, ac dimidium temporis. Mille
mille dies, quia est unum continuum tempus aut dies: Tempora, bis centum dies, quia sunt duo quasi integri numeri, aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae quatuor descriptiones temporis, dies tres et dimidius, id est, sesquiquatuor anni, posita die pro anno menses 42, dies 1260: et tempus, tempora, ac dimidium temporis. Mille anni coram Domino sunt tanquam dies una Psalm. 89. et 2. Petr 3. Quod ob aeternitatem Dei dicitur, cuius aetas non ita mox praeterfluit, sicut
aut mensurae temporis: Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae quatuor descriptiones temporis, dies tres et dimidius, id est, sesquiquatuor anni, posita die pro anno menses 42, dies 1260: et tempus, tempora, ac dimidium temporis. Mille anni coram Domino sunt tanquam dies una Psalm. 89. et 2. Petr 3. Quod ob aeternitatem Dei dicitur, cuius aetas non ita mox praeterfluit, sicut nostra quae per momenta horas et dies mensuratur. Dicitur id etiam ideo, ne ob longinquitatem temporis Deum vel
Dimidium temporis, intelligo illos sexaginta dies, qui sunt quasi dimidium spacii centum dierum. Quare meo iudicio aequivalent istae quatuor descriptiones temporis, dies tres et dimidius, id est, sesquiquatuor anni, posita die pro anno menses 42, dies 1260: et tempus, tempora, ac dimidium temporis. Mille anni coram Domino sunt tanquam dies una Psalm. 89. et 2. Petr 3. Quod ob aeternitatem Dei dicitur, cuius aetas non ita mox praeterfluit, sicut nostra quae per momenta horas et dies mensuratur. Dicitur id etiam ideo, ne ob longinquitatem temporis Deum vel oblitum esse eripere
1260: et tempus, tempora, ac dimidium temporis. Mille anni coram Domino sunt tanquam dies una Psalm. 89. et 2. Petr 3. Quod ob aeternitatem Dei dicitur, cuius aetas non ita mox praeterfluit, sicut nostra quae per momenta horas et dies mensuratur. Dicitur id etiam ideo, ne ob longinquitatem temporis Deum vel oblitum esse eripere suos, et castigare malos putemus: vel etiam irritas fore eius promissiones ac minas, si non mox quae praedicit aut minatur, eveniunt. Sicut Iudaei dicebant apud Ezechielem duodecimo: minas ac poenas Dei in longum proferri, et plane in fumum evanuisse. Regis
promissiones ac minas, si non mox quae praedicit aut minatur, eveniunt. Sicut Iudaei dicebant apud Ezechielem duodecimo: minas ac poenas Dei in longum proferri, et plane in fumum evanuisse. Regis dies, Hoseae 7, pro natali, aut certe inaugurationis die. Annorum dies, Genesis 41 et 47, pro tempore credo accipi: quasi dicat, tempus annorum. Malitia diei, Matth. 5. Sufficit sua diei malitia, seu afflictio: pro, patienter feramus praesentis temporis molestias, nec eas nobis metu aut cura futurorum nimium augeamus. Post duos dies vivificabit nos: id est, in die tertia, Hoseae 6,
proferri, et plane in fumum evanuisse. Regis dies, Hoseae 7, pro natali, aut certe inaugurationis die. Annorum dies, Genesis 41 et 47, pro tempore credo accipi: quasi dicat, tempus annorum. Malitia diei, Matth. 5. Sufficit sua diei malitia, seu afflictio: pro, patienter feramus praesentis temporis molestias, nec eas nobis metu aut cura futurorum nimium augeamus. Post duos dies vivificabit nos: id est, in die tertia, Hoseae 6, intelligo pro cito, brevi. Caedis dies, aut festus Domini, Hoseae 8 et 9, est dies caedis, quo Dominus seipsum castigatione malorum glorificat,
Deuteron. secundo: significat, ut dies haec, eventus aut experientia praesens testatur, vel sicut iam omnibus innotuit. Sic Genesis 50. Ut faceret secundum diem hanc: pro, ut videtis hodie. Dies dies, alias significat singulis diebus, alias quasi distribuit aliquas res in suos dies aut tempora. Psalm. 61. Reddam vota mea die die. pro, quotidie. Sic et Esther 2. 2. Paralip. 24 et 30. Dabis mercedem in die suo pauperi, Deuteron. 24. pro, eodem die operis aut laboris. Per dies, pro aliquanto tempore, non nimis brevi. 1. Reg. 17. Et comedit ipsa et ipse, et familia eius
significat singulis diebus, alias quasi distribuit aliquas res in suos dies aut tempora. Psalm. 61. Reddam vota mea die die. pro, quotidie. Sic et Esther 2. 2. Paralip. 24 et 30. Dabis mercedem in die suo pauperi, Deuteron. 24. pro, eodem die operis aut laboris. Per dies, pro aliquanto tempore, non nimis brevi. 1. Reg. 17. Et comedit ipsa et ipse, et familia eius per dies. Diebus post dies, pro quotidie. 2. Paral. 21. Donec egrediantur intestina tua prae infirmitate diebus post dies. pro, quotidie, perpetuo, paulatim. Secundum diem in die. 1. Samuelis 18. David autem
et calamitates hominibus accidunt. Psalm. 44. Ut quietem ei praestes a diebus malis. Ecclesiast. septimo, Genesis 47. Increpationis dies, et blasphemiae, est dies haec: 2. Regum 19. pro, nunc premimur, et maledictis obruimur. Alicuius dies, in plurali, aut Dies vitae alicuius, pro tempore eius. Psalm. 102. Dies mei sicut umbra inclinati sunt. Psalmo 116. In diebus meis invocabo. pro, quamdiu vixero. Sic libro primo Samuelis capite 25. 1. Reg. 1. Iuxta dies arboris. Esaiae 65. Iuxta dies arboris erunt dies populi mei. pro, tam diu vivent, quamdiu vivaces arbores.
mei. pro, tam diu vivent, quamdiu vivaces arbores. Iuxta aut secundum diem hanc, significat hodie, vel circa hoc tempus. Genesis vigesimoquinto: Vende iuxta diem hunc primogenituram tum mihi, et iura mihi iuxta diem hunc. pro, hodie, vel potius iamiam, statim. Aliquando ipsarum rerum in eo tempore existentiam denotat. Micheae septimo: Iuxta dies, id est, qualia eo tempore feci. Sic saepe ponitur iuxta aut secundum diem hanc: pro, ut praesens experientia rerum ostendit, De quo in IUXTA et SECUNDUM. Dictum etiam est modo de istis loquutionibus. Aliquando significat, simili die qualis
hanc, significat hodie, vel circa hoc tempus. Genesis vigesimoquinto: Vende iuxta diem hunc primogenituram tum mihi, et iura mihi iuxta diem hunc. pro, hodie, vel potius iamiam, statim. Aliquando ipsarum rerum in eo tempore existentiam denotat. Micheae septimo: Iuxta dies, id est, qualia eo tempore feci. Sic saepe ponitur iuxta aut secundum diem hanc: pro, ut praesens experientia rerum ostendit, De quo in IUXTA et SECUNDUM. Dictum etiam est modo de istis loquutionibus. Aliquando significat, simili die qualis est hodie: Deut. 11. Post finem dierum: pro, aliquo mediocri tempore,
qualia eo tempore feci. Sic saepe ponitur iuxta aut secundum diem hanc: pro, ut praesens experientia rerum ostendit, De quo in IUXTA et SECUNDUM. Dictum etiam est modo de istis loquutionibus. Aliquando significat, simili die qualis est hodie: Deut. 11. Post finem dierum: pro, aliquo mediocri tempore, Genesis quarto. Post dies, Iud. quarto: pro, elapso aliquo tempore. Virtutis dies, aut fortitudinis alicuius. Psalm. 110. Populus tuus spontaneus in die virtutis, fortitudinis, aut victoriae: id est, cum fortiter vinces, aut etiam exercitum educes. Vindictae dies, id est, tempus
pro, ut praesens experientia rerum ostendit, De quo in IUXTA et SECUNDUM. Dictum etiam est modo de istis loquutionibus. Aliquando significat, simili die qualis est hodie: Deut. 11. Post finem dierum: pro, aliquo mediocri tempore, Genesis quarto. Post dies, Iud. quarto: pro, elapso aliquo tempore. Virtutis dies, aut fortitudinis alicuius. Psalm. 110. Populus tuus spontaneus in die virtutis, fortitudinis, aut victoriae: id est, cum fortiter vinces, aut etiam exercitum educes. Vindictae dies, id est, tempus aut occasio vindictae. Proverbiorum sexto: Non parcet zelotypus in
Vindictae dies, id est, tempus aut occasio vindictae. Proverbiorum sexto: Non parcet zelotypus in die vindictae. pro, maritus adulterae, nactus occasionem et tempus perdendi adulterum, crudeliter ea utetur. Dies Hierusalem. Psal. 137. Recordare dierum Hierusalem. pro, eius temporis cum Hierusalem vastabatur. Seculi dies, aut pristini, Deuter. trigesimosecundo, Malachiae tertio: pro praeterito aevo, vetustis temporibus. Annus dierum: pro, annus integer. libro secundo Samuelis, capite 13. 14. Hieremiae 28. cuius omnes dies sint elapsi. Sic et mensis dierum.
nactus occasionem et tempus perdendi adulterum, crudeliter ea utetur. Dies Hierusalem. Psal. 137. Recordare dierum Hierusalem. pro, eius temporis cum Hierusalem vastabatur. Seculi dies, aut pristini, Deuter. trigesimosecundo, Malachiae tertio: pro praeterito aevo, vetustis temporibus. Annus dierum: pro, annus integer. libro secundo Samuelis, capite 13. 14. Hieremiae 28. cuius omnes dies sint elapsi. Sic et mensis dierum. pro integro: Genes. vigesimonono. Diei dies eloquitur sermonem, Psal. 16: pro, quotidiana experientia ac cursus rerum, nos de
vel calamitates, vel etiam impietates grassantur. Malitia diei sunt (ut modo dixi) adversitates ac calamitates, quae aliqua die accidunt. Christus inquit, Sufficit diei malitia sua: id est, unum quodque tempus suas difficultates et dolores habet: ne cumulaveris igitur eas metu malorum futuri temporis, sed cum praesenti difficultate colluctator. Magnus dies. Gen. 29. Adhuc est dies magnus: pro, multum diei superest. Alias dies magna significat tempus, quo aliquid ingens agitur. Sic Zophonias capite primo, poenas Dei vocat magnam diem, ipsumve instans poenarum tempus: Prope est dies
colluctator. Magnus dies. Gen. 29. Adhuc est dies magnus: pro, multum diei superest. Alias dies magna significat tempus, quo aliquid ingens agitur. Sic Zophonias capite primo, poenas Dei vocat magnam diem, ipsumve instans poenarum tempus: Prope est dies Domini magnus. Omnis dies, pro omni tempore. Gen. 8. Adhuc omnes dies terrae sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hyems, dies et nox non cessabunt. ubi vertes commodius: Omnibus annis quibus terra stabit, fiet sementis et messis, etc. Et fuit manus Domini contra Philistim omnibus diebus Samuelis. pro,
anni impiorum abbreviabuntur. Proverbiorum octavo: Per me multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae. Adimpleti dies: pro decurso vitae spacio. 1. Paralip. 17. Cum adimpleti fuerint dies tui, ut eas cum patribus tuis. Appropinquare dies: pro, instare aliquod tempus, aut metam temporis. Genesis 27. Appropinquant dies luctus patris mei, ut interficiam Iacob fratrem meum. Intelligo Dies luctus hic, pro die mortis: quasi dicat, Mox ubi pater meus mortuus fuerit, interficiam fratrem meum Iacobum. Sic Genesis 47. Et appropin quaverunt dies ut moreretur Israel. Sic
Iob 36. Si servierint Domino, consument dies suos in bono, et annos suos in delectationibus. pro; prospere victitabunt. Debilitata dies, Iudicum decimonono. Dies declinans, Psal. 90. Deficere dies, Psalm. 101. pro, ad exitum tendere. Dimidiare dies: pro, ad medium temporis vitae pervenire. Psalmo 55, Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos. Fuit dies: pro, quadam die. Iob 1. 2. Regum 4. Et fuit dies, et venit illuc. Loquuntur dies: pro, homines qui multos dies vixerunt. Iob 32 Dies loquentur, et multitudo annorum reddet notam
id est, mox succedebat, aut imminebat. Obtenebrescere diem: pro, adversa ac tristia venire. Mich. tertio: Occumbetque sol super prophetas ipsos, et obtenebrescet dies super eos. Quot sunt dies servi tui quando facies contra persequentes me iudicium? Psalmo 119 pro, quantillum adhuc mihi temporis vitae superest? an demum post meam mortem vis me liberare, punitis persequutoribus?
DIGITUS, notae significationis vox, aliquando metaphorice significat omnem potentiam facultatemque agendi, simili plane ratione ut Brachium: quia hisce instrumentis homines opera sua peragunt.
est in Sacris literis recepta.
DIIUDICARE, proprie quidem significatrem aliquam ita diligenter expendere ac considerare, ut eam ab omnibus vicinis, aut etiam falsis distinguas. Sic Christus dicit Matth. 16, Iudaeos posse faciem caeli diiudicaret id est, signa aut indicia futurarum tempestatum in caelo. Sic Paulus 1. Corinth. 14, iubet unum aut alterum in coetu Dei dicere alios vero diiudicare ea quae ab illis dicuntur. Sic Paulus 1. Cor. 11, vult nos in communicatione diiudicare nosmetipsos, et corpus Domini: id est, excutere ac discernere nosmet, an vere doleamus de
eosque nimis obscuros habet.
DOLOR, vox nota, saepe significat etiam causas doloris, idque externas: ut sunt pericula, clades, et similia. Quare aliquot eius Hebraismos recensebo. Christus recensens Matthaei 24. et Marci 13 gravissima pericula, clades ac poenas postremorum temporum, dicit ea tantum esse principia dolorum: id est, veluti praecursores maiorum malorum, aut praecursorias causas primorum dolorum ac moerorum. secuturas enim adhuc longe maiores. Sic Psal. 18. Circum dederunt me dolores mortis. id est, clades, et pericula excitantia dolorem
sanctam Hierusalem. Uxor agni: Apocal. 19. Venerunt nuptiae agni, et uxor eius praeparavit se. Sponsa Christi: Ephes. 5. et Apoc. 22. Sponsus et sponsa dicunt, Veni: et qui audit, dicat, Veni.
EDERE et BIBERE, pro voluptuariam vitam agere, ponit Christus, cum extremorum temporum luxum notat Luc. 17. Quod genus loquutionis etiam Latinis et Graecis est usitatum. Edere et Bibere. Apoc. 7, est, feliciter vivere. Edere et bibere carnem et sanguinem Christi, Iohan. 6, est fide frui merito Christi, passione carnis ac sanguinis ipsius acquisito. Edere panem cum
quatuor Physica elementa, Terram, aquam, aerem et ignem, ut in Epistola 1. Petr. cap. 3: sed saepius significat prima rudimenta religionis, et praesertim illa externarum caeremoniarum, quibus Iudaei veluti pueri quidam in prima legis paedagogia imbuebantur: ut sunt observationes temporum, locorum, vestium, ciborum, sacrificiorum, rituum et caeremoniarum, ut abunde indicat Paulus Galat. 4. Ab hac enim puerili paedagogia et servitute per Christum liberati, et ad veram solidamque pietatem apertae lucis et cognitionis Dei vocati, denuo volebant, a pseudoapostolis seducti, ad
18. 105. Eloqui peritus, Isa. 3. pro eloquente.
ENCAENIA, quasi renovationes dicas, aut instaurationes. Fuit solennis quaedam festivitas, quam Iudaei die 25 Novembris observarunt. Significat autem vocabulum renovationem, seu dedicationem. Alii putant hoc Festum initium sumpsisse a tempore Iudae Machabaei, qui templo insigni virtute recuperato, dedicationem eo die maxima laeticia fecit: ac deinceps communibus suffragiis statuit, ut eo die quotannis
hic egisti, ut rem ac factum tantum audire nesciveris? 1. Sam. 20. Non faciet pater meus poni rem parvam aut magnam, et non indicabit mihi: pro, quam non indicet mihi. Sic Isa. 39. Ecce dies veniunt, et auferetur. pro, in quibus auferetur. Iohan. 16. Modicum, et non videbitis me. pro, quo tempore me non videbitis. Mar. 1. Et erat in Synagoga ipsorum homo in spiritu immundo, et exclam avit. pro, qui exclamavit. Mar. 8. Et respiciens dicebat. pro, qui cum respexisset, dicebat. Id est, Gen. 1. Benedixit Deus diei septimo, et sanctificavit eum. id est, sanctificavit eum, et
sum sicut una ex ancillis. Ruth. 2. pro, cum non sim ut minima ancilla, 1. Sam. 28. Angustiis afficior valde, et Philistaei pugnant contra me. pro, cum Philistaei pugnent. Gen. 24. Nolite me detinere, et Dominus prosperavit iter meum. pro, cum vel quando quidem Dominus prosperaverit. Cum temporis: Marci 15. Erat autem hora tertia, et crucifixerunt eum. pro, cum crucifixerunt. Genes. 38, Et multiplicati sunt dies, et mortua est pro, cum multiplicatae essent dies, mortua est. 1. Sam. 25. Et benefaciet Dominus domino meo, et recordaberis ancillae. Exod. 12. Et videbo
1. Iohan. 5. Quia non credit in testimonium, quod testificatus est Deus de filio suo. Apoc. 1. Testimonium IESU CHRISTI. Apocal. 12, Habent testimonium IESU CHRISTI. Apoc. 9. Conservus tuus sum, et fratrum tuorum, habentium testimonium IESU. 1. Timoth. 2. Ut esset testimonium temporibus suis, in quod positus sum ego praeco et Apostolus, etc. doctor gentium cum fide et veritate. 2. Timoth. 1. Ne pudeat testimonii Domini nostri. 1. Cor. 2. Adnuncians vobis testimonium Dei. Spiritus, et administratio spiritus et iustitiae, 2. Corinth. 3. Virtus Dei ad
Dei in mysterio, 1. Corinth. 2. Loquimur sapientiam Dei in mysterio quae est recondita, quam praefinierat Deus ante secula in gloriam nostram. Mysterium. Roman. 16. Ei autem qui potens est vos confirmare secundum Evangelium meum, et praeconium IESU CHRISTI, iuxta revelationem mysterii, temporibus aeternis taciti, etc. 1. Corinth 4. Dispensatores mysteriorum Dei. Ephes. 3. Intelligite cognitionem meam in mysterio Christi, quod in aliis aetatibus non innotuit filiis hominum. Coloss. 4. Orantes pro nobis, ut Deus aperiat nobis ostium sermonis, ut loquamur
insinuabant pseudoapostoli, sublimius se quiddam afferre traditis a Paulo rudimentis, etc. Contrâ Evangelii authoritas adstruitur a Paulo, ut secure in eo acquiescant fideles. Omnis sapientia, plenam aut perfectam significat: Quia autem quosdam terrebat novitas, huic etiam errori tempestive occurrit, dum vocat arcanum divinae voluntatis: sed tamen arcanum, quod nunc Deus patefacere voluerit. Sermo veritatis, et Evangelium salutis nostrae. Ephes. primo. Audito sermone veritatis, Evangelio salutis vestrae. ubi Paulus duplici epitheto Evangelium ornat, quod sit sermo
sed etiam ipsam naturam, ingenium, aut indolem denotat ac describit, nempe eos divinam bonitatem ac imaginem, aut contra diabolicam malitiam repraesentare. Dicetur de hac praepositione aliquid in PER. Vide de ea etiam Basilium, libro de Spiritu S. Ex hoc, pro, dehinc: originem aut initium incerti temporis indicat.
EXALTARE, per metaphoram primum significat, aliquem laudare aut celebrare, ut Exod decimoquinto: Deus patris mei, et exaltabo eum. Psalm. 149. Exaltationes Dei in gutture eorum. id est, celebrationes. Sic Isaiae secundo: Exaltabitur solus Dominus in die illa. Sic
repetitur. inquit enim ibi Deus: Exaudiam caelos, et ipsi exaudient terram, terra vero exaudiet triticum, vinum et oleum, et haec exaudient ipsum Israel. Est primum veluti prosopopoeia, quasi homines orent triticum, vinum et oleum, ut veniant, et prro illa terram, terra caelum, de frugifera tempestate eius, et denique caelum obsecret Deum: qualis prosopopoeia, etiam in illis Anaxagoricis continetur, quod terra amet aut desideret imbrem. In hoc igitur quoque exemplo Exaudire est, desiderata aut petita praestare: tametsi illud verbum non tam exaudire, quam respondere significet. Idem
pro, in summam gloriam elatus. Excelsa alioqui fuerunt delubra aut sacella, in editis montibus aut collibus extructa, ubi aut non verus Deus, aut non vera ratione, idque sine mandato Dei, ab idololatricis Israelitis cultus est. Ea mox post mortem Salomonis coeperunt extrui, et longissimo tempore etiam sub bonis regibus perdurarunt, de quibus toties legitur in libris Regum, quod pii quidem fuerint, et quae recta sunt egerint, idololatriasque passim aboleverint, et verum cultum instauraverint, veruntamen excelsa non aboleverint. Fuerunt nihilominus quaedam excelsa etiam ante
Ioel 1 pro, deficere, male provenire. Lapides excisionis, 1. Reg. 7, secti lapides vocantur. Vendi ad excisionem, aut exterminationem: pro, prorsus ac in perpetuam possessionem vendl. Levit. 25. Terra non vendetur ad excisionem. id est, sine ulla spe reditus ad priorem dominum, etiam tempore Iubilaei. Allusio est ad arborem excisam radicitus, quae non repullulat. Excisio, pro ferocia aut crudelitate ab aliquibus Isaiae 25 accipitur: Sicut aestus in umbra nubis, ita excisio fortes humiliabit. Ego contra dici puto de poenis impiorum, quod sicut nubes reprimunt aestum solis,
iustorum laeticia, et spes
impiorum peribit. pro expectatio iustorum tandem optatum exitum consequitur. Expectatio etiam pro ipso expectato Deo ponitur. Ierem. 14. Expectatio Israelis, servator eius in tempore afflictionis. Sic Ier. 50. Peccaverunt Domino, habitaculo iustitiae et expectationis patrum eorum Domino. Expectatio et finis, pro expectato et exoptato fine. Ieremiae vigesimoquarto, Ut dem vobis expectationem et finem. id est, finem aut exitum expectatum aut exoptatum.
reatu, et Deum illi iratum placare. Num. 15. Expiare animas. Exod. 30. Nihil diminuatur de dimidio siclo, qui datur in oblationem Domino, ad expiandas animas vestras. Expiationis dies. Levit. 23. et Numeri 28 describuntur dies expiationum, quibus singulari quodam studio ac zelo prae aliis temporib. poenitentiam agere, peccata expiare, et Deum sibi placare Iudaei debebant. Expiabat Aaron super cornua altaris, scilicet fundendo sanguinem, Exod. 30. Sed nimirum expiationis opus proprium est Dei ac mediatoris Christi: sicut Ezechias orat. 2 Paral. 30. Dominus est bonus,
anguli: Hieremiae 8, Visitabo extremificatos anguli: id est, qui in finibus orbis terrarum habitant, et veluti in extremos fines a me remoti sunt. Et Hiere 49, Dispergam eos in omnem terram extremificatos orbis. id est, usque in extremos fines orbis terrarum.
EXTUNC, vel a certo tempore ibi indicato significat, vel ab antiquo. [1] Samu. 25. Fui servus patris tui extunc. id est, iam longo tempore, ab olim. Isaiae 45. Quis extunc annunciavit illud. id est, ab antiquo tempore. Aliquando simpliciter pro Ex quo ponitur. Gen. 49. Et fuit, extunc praefecit eum Dominus
in extremos fines a me remoti sunt. Et Hiere 49, Dispergam eos in omnem terram extremificatos orbis. id est, usque in extremos fines orbis terrarum.
EXTUNC, vel a certo tempore ibi indicato significat, vel ab antiquo. [1] Samu. 25. Fui servus patris tui extunc. id est, iam longo tempore, ab olim. Isaiae 45. Quis extunc annunciavit illud. id est, ab antiquo tempore. Aliquando simpliciter pro Ex quo ponitur. Gen. 49. Et fuit, extunc praefecit eum Dominus omnibus quae eius erant. pro, mox ut ille est praepositus rebus omnibus coeperunt omnia melius succedere, Deo omnia
extremificatos orbis. id est, usque in extremos fines orbis terrarum.
EXTUNC, vel a certo tempore ibi indicato significat, vel ab antiquo. [1] Samu. 25. Fui servus patris tui extunc. id est, iam longo tempore, ab olim. Isaiae 45. Quis extunc annunciavit illud. id est, ab antiquo tempore. Aliquando simpliciter pro Ex quo ponitur. Gen. 49. Et fuit, extunc praefecit eum Dominus omnibus quae eius erant. pro, mox ut ille est praepositus rebus omnibus coeperunt omnia melius succedere, Deo omnia mirabiliter fortunante ac provehente.
EXUERE veterem hominem,
ac timore Dei privantur, ac ita in suo errore constabiliuntur, ut (sicut Paulus loquitur) sint plane subversi, a semet damnati, et spiritu vertiginis laborent. Vides tantam esse huius diabolici veneni aut fascini vim, ut tandem multi etiam carnali aut naturali iudicio priventur: sicut etiam nostri temporis Fanaticorum exempla, ut Anabaptistarum et similium testantur. Sed de hac voce et re prolixius Lutherus in Galatis, et Erasmus in Annotationibus.
FATUUS. Inter laesiones quibus irati proximum laedunt ponit Christus Matth. 5, etiam vocem Fatuus. Complectitur autem ibi ea vox
quaedam solennitates et sacrificia habebantur.
FEX, longe aliam metaphoricam significationem habet in Sacris literis, quam in Latino sermone, ubi infimae sortis homines significat. Nam in Sacris, sicut poculum significat suam partem crucis aut castigationis, quam Deus singulis suo tempore partitur aut propinat: ita feces eius haustus significant longe acerbissimam partem cladis vel poenae. Psalmo septuagesimoquinto: Utique feces eius sugent et bibent omnes impii terrae. Isaiae 50. Ezechiel. 23. Stare in fecibus, est tranquillitate sua, et aliis commodis ac bonis suis
πείθοντος docentis. Postremo huc adiice, quod Christo, qui est unicus noster magister, quemque solum audire caelitus a patre iussi sumus, ista
sumpta, nos consolatur, ac fidentes facit. sic enim clamat in pecctore nostro Spiritus sanctus, ac testimonium praebet spiritui nostro, quod filii Dei simus: sic et cor renovatum nobis certo promittit, quod Deus nobis sit propitius pater, quodque speranda illa bona sit certo matreque ac plane suo tempore daturus. Sic igitur fides posset dici veluti quaedam fiducia ac promissio cordis, nobis ex verbo Dei certo favorem ac omnem liberationem promittentis, nos consolantis, et ab omni diffidentia liberantis. Cum hoc pulchre conveniret, quod supra dixi, fidem nihil aliud esse quam illam ipsam
aversa cervice, sed ipso
secundo: Non est finis thesaurorum et quadrigarum eius. Sic Latini Infinitum. Nullus erit finis cadaveribus, Nahum tertio. pro, innumeri peribunt: id est, numerus eorum finiri non potest, aut non potest finiri numeratio. A fine aliquorum dierum, temporum, tot annorum aliquid esse factum, significat, post id tempus. Numer. decimotertio: Et reversi sunt post explorationem terrae â fine quadraginta dierum. id est, exactis quadraginta diebus. In finem aliquando significat, in aeternum, perpetuo. Psalmo
quam Deus cum genere humano iniit. Cum vero duae sint primariae pactiones, altera per Abrahamum ac circuncisionem inita, et per Moysen renovata: altera per Christum et eius Sacramenta: inde fit, ut duo foedera ac instrumenta aut etiam Testamenta celebrentur in Ecclesia et libri duobus illis temporibus Novi ac Veteris foederis divinitus conscripti, deque illis duabus pactionibus agentes, dividantur in duo foedera aut testamenta. Quomodo vero etiam tria foedera sint, Abraamicum aut promissionis, Mosaicum aut legis, et Christi aut exhibitionis, in voce TESTAMENTI plenius dictum est.
numerosae. Fortis rebellio, Hieremiae 8. pro pertinaci, obstinata. DEUS saepe dicitur alicuius fortitudo: pro, fore adiutor ac liberator. Psal. 37. Fortitudo iustorum Dominus
in tempore angustiae. Sic, Fortitudo Israelis non mentietur: item, Deus fortitudinis meae, Psalmo quadragesimo tertio. pro, autor, dator. Ponere Deum fortitudinem suam, Psalmo 52. Fuisti fortitudo pauperi, fortitudo egeno in tribulatione, Isaiae 25. In vel cum fortitudine aliquod facere,
donec fodiatur fovea impio: id est, donec DEUS ei sepulchrum, aut potius exitium maturet. Poni solet fovea pro omni exitio. Sic dicitur os adulterae profunda fovea esse, quod ea suis blanditiis in extremum exitium suos amasios praecipitet: nempe in gravissima peccata, iram Dei, poenas temporarias et aeternas. Descendere in foveam, aut videre foveam, est mori: ubi ponitur fovea pro sepulchro. Psal. 30. Quae utilitas in sanguine meo, cum descendero in foveam? Psal. 49, Cessavit illud in aeternum, ut vivat ultro in seculum, nec videat foveam.
messis: sic legatus fidelis mittentibus eum. pro, perinde gratus ac salutaris est: quoniam in messe et solet esse ardor solis maximus, et tunc plurimum in sole versandum est. In hoc sensu commendatur aqua frigida Matthaei 10, Hieremiae 18. Frigus et aestus, aliquando significant ipsa anni tempora; quibus hoc maxime vigere solent: nempe hyemem et aestatem. ut cum Deus pollicetur Noacho, futurum ut adhuc solito more sol currat, modo recedens ad polum antarcticum, ac hyemem efficiens: modo vicissim ad nos rediens, et aestatem exhibens: dicit adhuc fore frigus et aestum, sementem et
filios tuos, sicut gallina pullos suos sub alas, et noluistis?
GALLUS, est symbolum vigilis ac concionatoris, qui nos monet, ut surgamus ad opera lucis, ab operibus tenebrarum. Ideo Christus hoc symbolum Petro abneganti dedit. Iob 38 dicitur, Quis gallo dedit intelligentiam? scilicet temporis. nimirum Deus ipse nubis talia beneficia, et in eis maiorum etiam beneficiorum symbola proposuit.
GAUDIUM, est affectus animi, quo laetamur de aliquo bono, quod sumus consequuti. Verum non raro pro sua causa, id est ipso bono de quo gaudemus, ponitur. Luc.
successiones hominum, sese invicem gignentium aut propagantium. Sic ab Abrahamo usque ad nativitatem Christi, Matthaeus dicit fuisse generationes 42. id est, tot commutationes hominum in una linea seu successiones liberorum parentibus succedentium. Secundo, significat omnes homines simul aliquo tempore viventes. ut Noachus dicitur iustus fuisse in sua generatione: id est inter suae aetatis homines solus repertus est pius, instante iam diluvio. Hinc fit, ut quoniam mores hominum fiunt subinde deteriores, aliqua hominum aetas dicatur prava et perversa, et prioribus deterior: sicut Poetae
argenteas fingunt. Sic Exod. 1, dicitur mortuus Ioseph, et universa illa generatio, Ezech. 1. Generatio labitur, generatio advenit Sic Homerus: Qualis generatio foliorum talis et hominum. ubi proprie ipsam procreationem ac interitum hominum denotat. Tertio, significat homines non quidem eodem tempore viventes, sed tamen simili ingenio praeditos. Sic dicitur Generatio iustorum, Psalm. 14. Item, Generatio quaerentium Deum, Psal. 24. et contra Generatio iniustorum. Ubi homines, ob morum et naturae similitudinem habentur pro una generatione, etiamsi diversissimis locis
viventes, sed tamen simili ingenio praeditos. Sic dicitur Generatio iustorum, Psalm. 14. Item, Generatio quaerentium Deum, Psal. 24. et contra Generatio iniustorum. Ubi homines, ob morum et naturae similitudinem habentur pro una generatione, etiamsi diversissimis locis et temporibus vivant. Sic Luc 16 dicit Christus, filios huius seculi esse sapientiores filiis lucis in sua generatione. id est, inter suos: vel potius, in suis rebus ac negociis: nempe carnalibus, in quibus mire vigilantes, sagaces ac industrii sunt. sicut supra dixi, etiam mores ipsos unius
esse sapientiores filiis lucis in sua generatione. id est, inter suos: vel potius, in suis rebus ac negociis: nempe carnalibus, in quibus mire vigilantes, sagaces ac industrii sunt. sicut supra dixi, etiam mores ipsos unius aetatis, generationis nomine notari. Quarto, significat ipsum seculum, tempestatem, aetatem. Sic singulis seculis anni centum a Latinis tribuuntur, propterea quod intra centum annos omnis prior aetas interit. Sic Gen. 15 dicit Deus Abraamo, posteros eius 400 annis servituros exteris et quarta generatione illos esse reversuros: scilicet, exacta illa quarta
et erunt anni eius ut generatio et generatio: id est, per plures aetates vivet. Sicut Homerus de Nestore scribit, quod superatis iam duabus, cum tertia generatione vixerit. Sic et Psal. 10 longissimum tempus significat, Non movebor a generatione in generationem: id est, longissimo tempore vivam et florebo. Sic et Psal. 8. Extendes iram tuam a generatione in generationem: id est, longissimo tempore. Aeternitatem significat in hisce exemplis. Dan. 4. Cuius dominium est aeternum, et regnum a generatione in generationem. Isa. 51. Salus mea a generatione in
iam duabus, cum tertia generatione vixerit. Sic et Psal. 10 longissimum tempus significat, Non movebor a generatione in generationem: id est, longissimo tempore vivam et florebo. Sic et Psal. 8. Extendes iram tuam a generatione in generationem: id est, longissimo tempore. Aeternitatem significat in hisce exemplis. Dan. 4. Cuius dominium est aeternum, et regnum a generatione in generationem. Isa. 51. Salus mea a generatione in generationem Psal. 32. Timebunt te cum sole, et ante lunam. a generatione in generationem. Sic et
generationem. Isa. 51. Salus mea a generatione in generationem Psal. 32. Timebunt te cum sole, et ante lunam. a generatione in generationem. Sic et Psal. 102. Anni tui a generatione in generationem. Anni generationis et generationum, aliquando ponitur pro priscis temporib. Deut. 32. Considera annos generationis et generationis: id est prisca tempora. Contra, eadem phrasis aliquando significat tempora post multas aetates sequutura. Loel 2. Et post eum non addet usque ad annos generationis et generationis. Sic et Generationes seculi, longissima tempora
32. Timebunt te cum sole, et ante lunam. a generatione in generationem. Sic et Psal. 102. Anni tui a generatione in generationem. Anni generationis et generationum, aliquando ponitur pro priscis temporib. Deut. 32. Considera annos generationis et generationis: id est prisca tempora. Contra, eadem phrasis aliquando significat tempora post multas aetates sequutura. Loel 2. Et post eum non addet usque ad annos generationis et generationis. Sic et Generationes seculi, longissima tempora denotat. Gen. 9. Signum foederis in generationes seculi. In generatione altera
in generationem. Sic et Psal. 102. Anni tui a generatione in generationem. Anni generationis et generationum, aliquando ponitur pro priscis temporib. Deut. 32. Considera annos generationis et generationis: id est prisca tempora. Contra, eadem phrasis aliquando significat tempora post multas aetates sequutura. Loel 2. Et post eum non addet usque ad annos generationis et generationis. Sic et Generationes seculi, longissima tempora denotat. Gen. 9. Signum foederis in generationes seculi. In generatione altera deleatur nomen eorum, Psal. 109.
temporib. Deut. 32. Considera annos generationis et generationis: id est prisca tempora. Contra, eadem phrasis aliquando significat tempora post multas aetates sequutura. Loel 2. Et post eum non addet usque ad annos generationis et generationis. Sic et Generationes seculi, longissima tempora denotat. Gen. 9. Signum foederis in generationes seculi. In generatione altera deleatur nomen eorum, Psal. 109. pro, nullos habeant nepotes. Etiam decima generatione non ingredietur manser in Ecclesiam Dei: Deut. 23. pro, nunquam: id est, non fungetur dignitate aut
ut id observent per generationes suas. Exod. 12. 29 et 31. id est, apud omnes posteros. Generationem eius quis enarrabit? Esa. 53. de Christo. Caeterum Augustinus, et Lactantius Instit. 4, disserunt tres esse Christi generationes: unam ab aeterno ex patre, secundum divinitatem: secundam in tempore, ex matre, secundum humanitatem: tertiam in membris suis, id est, nativitate piorum ac totius Ecclesiae, ex Deo. Sensus igitur in loco Isaiae videtur esse: filii generationem ex patre esse prorsus ineffabilem, sicut omnes patres testantur: quorum testimonia collegi, contra eos qui ociose
arborum. Iob 20. Germen domus impii migrabit: id est, posteri impiorum vel alio migrabunt, vel etiam interibunt. Isaiae 14. Et perdam Babylonis nomen, et reliquias, et germen, et progeniem. Hinc est quod Melchias vocatur germen Davidis. Isaiae 11, Ieremiae 23: quia erat nasciturus longo tempore post, ex obscurata et pene deficiente stirpe Davidis, sicut nonnunquam nova germina ex semimortua radice veteris trunci oriuntur. Porro quia Prophetae multum inculcant nomen germinis de Meschia: inde factum est, ut Zach. cap. 3, hoc nomen ei quasi proprium attribuerit. inquit
2. Gladium levare super lapides, est eos sculpere. Exod. 20. Gladio vivere, Gen. 26, est arte militari, militiaque victitare. Gladios conflari in vomeres, et lanceas in falces, est mutare bellum pace, et studia belli artibus pacis. Saepe hac locutione Prophetae, Christi vere pacifica tempora ac regnum depingunt. Gladium accipere, est Christo, privata authoritate aut libidine semet ulcisci, aut cum alio pugnare: quales dicit Dominus gladio perituros. De ipso verbo Accipio aut Sumo gladium, quod significet temere
utque ea ipsa castigatio eis in bonum cedat. At impii ita ab irato Deo castigantur, ut funditus intereant, utque nec vestigia quidem amplius eorum reperire queant, sicut nec glumae a vento abreptae. Hac igitur similitudine utitur Scriptura in describendis temporariis poenis impiorum. Psal. 1. 35. Isaiae 17, 29. Oseae 13. Zephoniae 2.
GRADIOR verbum, non simplex ambulare, sed plerunque cum quadam gravitate ac dignitate significat. Ponitur autem simili metaphora, ut Ambulare: et sane verbum Hebraeum Halach, idem est.
terrae ac arborum, sed et animalia ac homines in Aegypto. Sic Ios. 10, caedit hostes Israelitarum lapidibus grandinis, et igne. Psalm. 18. et 105. coniungitur grando et carbones. Sumuntur crebro tales descriptiones poenarum etiam spiritualium, et irati Dei, ab illa horribili specie tetrarum tempestatum, quas nonnunquam iratus Deus rebus humanis immittit: inde coniunguntur grando, ignis spiritus procellarum, fulmina et similia meteora, quae concurrere solent. Tales sunt quaedam descriptiones in Apoc. cap. 8. 11. 16.
GRATIA. vox Gratia, si quae alia in Sacris
in gratia Dei, Actor. decimotertio. Verum quia controversia haec maximi momenti est, quidnam Gratia in Paulo significet, cum gratia iustificari aut salvari dicimur: ideo nostram sententiam contra Pontificios paulo post pluribus Scripturae locis probabo. Contendunt porro quidam celebres hoc tempore, significare hanc vocem, cum gratia iustificari dicimur, ipsam remissionem peccatorum, praesertim in quibusdam sententiis Roman. 5 et 6. Sic esset propinquior, vel potius formalis causa iustificationis. Mihi tamen diversum videtur. Intelligo nanque, Roman. 5 gratuitum Dei favorem.
de gratuita hominis salute. ut Rom. 3. Iustificantur gratis ipsius gratia. id est, sine omni nostrorum operum compensatione, aut merito. quod alias dicitur, Sine operibus, sine lege, sine nobis, secundum gratiam, aut ex gratia: item, Donum Dei est, etc. Multa de hac voce hoc tempore Theologi disputant, nec immerito, discernit enim promissiones legales, quae sunt conditionales, flagitantes meritum, aut plenam legis obedientiam: ab Evangelicis, quae nobis sunt plane gratuitae, et ex solius Christi merito dependent. Saepe autem etiam aliis phrasibus haec eadem proprietas
se omnes homines convicisse iniustitiae, tam Iudaeos quam Graecos. id est, omnes gentiles. Sic et Rom. 10, ac 1. Cor. 15 accipi debet. Caeterum 1. Cor. 1, videtur accipi pro solis Graecis, quod sapientiam quaesierint. Nam alii gentiles non perinde curarunt studia sapientiae, tunc praesertim temporis quandoquidem Romani quoque tunc magis rei militaris et pecuniariae studiosi fuerunt. Aliquando etiam vox haec ipsos Iudaeos, alibi extra Iudaeam natos ac educatos, aut etiam agentes, significat. ut, Num in dispersionem Graecorum ibit? quem locum multi de dispersis Iudaeis, sed tamen
de habitaculo sanctitatis tuae. Alias nostrum habitaculum, ipsa plena instauratio dicitur. 2 Cor. 5. Habitaculum nostrum ex caelo superinduere cupientes. Denique et Deus ipse dicitur nostrum habitaculum, id est, defensio a variis iniuriis: sicut domus protegit ac tuetur incolentes ab iniuriis tempestatum, et ardoris solis. In cunctis habitationibus vestris: pro, ubicunque vos contigerit habitare: Levit. 3 et 23. Num. 25. In cunctis habitationibus vestris civitates vestrae desertae erunt. Ezech. 6. Habitatio alicuius: id est, familia. Universa habitatio domus Syba servivit
omne tempus proxime praeteritum, hodie praesens, cras futurum significat. Heri venire te: 1. Sam. 15 id est, proxime venisti, et nunc mox novas molestias peregrinationis ac fugae me tibi obiicere est iniquum. Iob 8. Ab heri sumus, nec scimus, cum velut umbra sint dies nostri: pro, brevi tempore viximus, nuper sumus nati. Heri et nudiustertius, idem valet ferme, quod proxime elapso tempore. Non erat facies Laban, sicut fieri et nudiustertius: Genes. 31. pro, sicut antea. Si bos fuerit cornupeta ab heri et nudiustertius. 2. Sam. 3. Et tam heri ac nudiustertius quaesivistis
Sam. 15 id est, proxime venisti, et nunc mox novas molestias peregrinationis ac fugae me tibi obiicere est iniquum. Iob 8. Ab heri sumus, nec scimus, cum velut umbra sint dies nostri: pro, brevi tempore viximus, nuper sumus nati. Heri et nudiustertius, idem valet ferme, quod proxime elapso tempore. Non erat facies Laban, sicut fieri et nudiustertius: Genes. 31. pro, sicut antea. Si bos fuerit cornupeta ab heri et nudiustertius. 2. Sam. 3. Et tam heri ac nudiustertius quaesivistis Davidem, ut esset super vos. id est, ut regnaret super vos, semper antea optastis, et id egistis.
esse delecturum ubi quietem aliquam et stabilem sedem essent habituri. Quare delegit sibi eum locum, ut Psalmus celebrat, tribum Iehuda, et in ea Ierusalem, ac denique servum suum David: qui occupato eo loco, totum Dei populum ac ministerium in ordinem quendam et quietem redegit. Nec tamen solum temporariam pacem ac felicitatem suo nomine ea civitas populo Dei promisit, sed etiam spiritualem, veram ac aeternam: sicut et tota illa peregrinatio, aliique casus Iudaeorum, teste Paulo 1. Cor. 10. typus noster fuit, significavitque populum Dei non habere permanentem
etiam Propheta tecum. Heri et hodie est Christus, Hebr. 13.
Significat eius aeternitatem, sicut aliquando etiam Hodie et cras, ut paulo ante dixi. Hodie et cras utitur Christus Lucae 13. pro brevi tempore: Hodie et cras sanationes operor, et tertia die consumor. Hodie significat etiam omne praesens tempus. Iosuae 22. Quae est praevaricatio ista, quam praevaricati estis contra Deum Israel, ut recedatis hodie ab eo? Id est, nunc deficiatis, struendo novum altare. Sicut hodie, crebro
in me grassari. Ioh. 2: Nondum venit hora mea: scilicet, faciendi miracula. Sic Rom. 13: Hora est nos iam ex somno surgere. Ioh. 16. Veniet hora, cum omnis qui vos interfecerit, putet se sacrificium offerre Deo. Quarto, significat nonnunque ea quae fiunt, aguntur, aut accidunt in aliquo tempore: ut sunt pericula. Sic orat Christus Ioh. 12. ut servet se ab hora illa: i. illo ingenti periculo ac certamine. Sic et Marc. 14: Ut si possibile est, transeat a me hora haec: i. hoc gravissimum discrimen, quod hoc tempore mihi incumbit. Quinto, hora significat seculum, ut 1. Ioh. 2.
significat nonnunque ea quae fiunt, aguntur, aut accidunt in aliquo tempore: ut sunt pericula. Sic orat Christus Ioh. 12. ut servet se ab hora illa: i. illo ingenti periculo ac certamine. Sic et Marc. 14: Ut si possibile est, transeat a me hora haec: i. hoc gravissimum discrimen, quod hoc tempore mihi incumbit. Quinto, hora significat seculum, ut 1. Ioh. 2. Filioli novissima hora est. i. postrema sunt tempora aut secula. Sexto, Hora saepe ponitur pro fatali momento, cum est moriendum. Ioh. 13. Sciens IESUS quod venerit hora eius. Sic etiam 7 et 8. Septimo, Ad horam,
Ioh. 12. ut servet se ab hora illa: i. illo ingenti periculo ac certamine. Sic et Marc. 14: Ut si possibile est, transeat a me hora haec: i. hoc gravissimum discrimen, quod hoc tempore mihi incumbit. Quinto, hora significat seculum, ut 1. Ioh. 2. Filioli novissima hora est. i. postrema sunt tempora aut secula. Sexto, Hora saepe ponitur pro fatali momento, cum est moriendum. Ioh. 13. Sciens IESUS quod venerit hora eius. Sic etiam 7 et 8. Septimo, Ad horam, significat idem quod ad breve tempus. Gal. 2. Quibus nec ad horam quidem cessimus, ut veritas Evangelii apud vos maneret.
meridie sexta pulsaretur, vesperi occidente sole duodecima. Unde porro denuo inciperet currere prima hora noctis: media nocte cum esset, audiretur sexta: et summo mane oriente sole, duo decima noctis finiretur. Fiebat igitur, ut in solstitio aestivo duplo essent longiores horae dieique noctis eius temporis, vel etiam diei solstitii brumalis: et contra horae noctis aestivi solstitii essent dimidio brevioresque hyberni: nec unquam vere cum istis nostris horis convenirent, quam in aequinoctiis. Hora diei tertia, erat illis primus quadrans, cum tantundem esset elapsum diei ab exorto sole,
non fuisse moris illi tam sobriae ac parcae genti, tam mane helluari. Quo et Apostolus respicit dicens: Qui potant noctu potant. Cognita hac horarum distributione, facile est passione Domini, et alia dicta Christi ad tempus nostrarum horarum applicare, et inde etiam consonantiam cum nostro tempore cognoscere.
HORTORUM est crebra mentio in Sacris literis. Primum enim ille longe amoenissimus et felicissimus locus aut regio, in qua primi parentes sunt mox post creationem collocati, vocatur Hortus, seu hortus deliciarum, aut in Eden, ut in Hebraeo legitur. Eum hortum
74. Lucae 21. Ratio metaphorae omnibus obvia est. Hyems significat etiam frigus, sicut et Graecis, quod tunc maxime dominatur. Proverb. 20. Propter hyemem piger non arabit. id est, propter frigus. Sic, Orate ne fiat fuga vostra in hyeme: Marci 13. Matthei 24, id est, in aliqua incommoda tempestate.
HYPOCRISIS, proprie simulatio, aut simulata pronunciatio et actio alienae personae dici solet. Nam hypocritae erant olim histriones, qui recitantes comoedias aut tragoe dias, alienas personas, plurimumque a sua conditione diversas, regum, bellatorum, aut amatorum, vel
dicitur, quod simpliciter exponi poterat, Deum illis caelitus Mannam largitum esse. lanuam aut ostium esse apertum Evangelio crebro dicit Paulus Col 4. id est, locum et occasionem docendi ac propagandi Evangelii: quod et Latini dicunt fenestram esse apertam.
IBI, adverbium temporis, crebro abundat. Iere. 35. In terra, in qua peregrinabimini ibi. Genesis 21. In loco, in quo ipse est ibi. Sic et saepisime alias.
IDEM sapere aut sentire, est eadem sententia aut mente cum aliis fratribus praeditum esse. Hoc Paulus precatur Romanis capite 15. Idem
hoc nomine non revelasse. cuius dicti variae interpretationes afferuntur. Mihi autem maxime hae duae probantur: quod vel revera hoc nomen patrib. ante Moysen non fuerit revelatum, etiam si Moyses postea scribens historiam Geneseos, crebro hac voce utatur: sicut solent recentiores scriptores, sui temporis sermone ac nominibus locorum interdum et personarum in describendis vetustissimis rebus gestis uti. Vel si sonus ipse nominis notus fuit, tamen mysterium etymologiae non satis fuit illis notum: nempe quod hic ipse Dominus loquens et agens cum patriarchis, sit futurus ipsorum unicus
in ieiunio animae meae. i. ob nimium cordis mei dolorem, quo cruciabar. ubi etiam descriptio ieiunii habetur. Ieiunus etiam pro esuriente, extra religionem, usurpatur. ut Matt. 15. Ieiunos dimittere nolo. i. esurientes. Sic Act. 27, Cum multa ieiunatio fuisset. i. cum prae moerore et gravi tempestate diu cibo potuque abstinuissent, et pene fame confecti essent. In hac significatione utuntur medici, cum vetant corporis exercitium ieiuno ventriculo.
IGNIS admodum varias, et nonnullas obscuras locutiones in Sacris literis parit, quas ordine exponam. Primum autem, idque
me examinasti. Sic et D. Paulus 1 Corinthiorum tertio dicit, structuram religionis ac doctrinae igne examinari, et stipulas ac ligna male super fundamentum Christi extructa consumi, ipsum autem fundamentum immotum manere: ut semper, cum Deus instaurat religionem experientia docet et docuit, hoc tempore et olim, quibus multae multorum hominum plantationes ac nuga ex Ecclesia expurgatae sunt. Psalmo decimo octavo: Eloquia Domini igne examinata: id est, verissima ac certissima, et innumeris experimentis comprobata: quod vera, certa salutariaque sint. Quarto, ponitur nonnunquam ignis pro
in terram aut sepulchrum. Psalmo 133, Illic praecepit aut promisit Dominus benedictionem: id est, ubi sunt fratres ita pie concordes in Domino, ibi Deus solet felicem rerum et conatuum successum clementer largiri.
ILLUCERE, alias significat erudire: alias, et quidem plerunque, tempestive opem ferre. Sic Psal 118, Fortis Dominus, et illuxit nobis. Sic 2 Cor. 4 dicit Paulus. Satanam tenere captiva corda impiorum, ne in illis illucescat lumen Evangelii. et contra ait, Deum illuxisse in cordibus nostris ad gloriae eius cognitionem. Alibi ostendentur
1 Par. 17. i. satis vixisse eum. Implere sermon Dei. Col. 1 est plene perfecteque docere, aut propagare caelestem doctrinam Impleri animam, est exaturari pro voto: sic libi Aegyptii pollicebantur de praeda Iudaeorum, Exod. 15. Sic Ier. 31 Deus pollicetur se recreaturum Israelitas tempore Meschiae. inquiens in praeterito tempore: Inebriavi animam exhaustam et omnem animam tristem aut afflictam replevi. Impleri Scriptura dicitur, cum quae praedicta sunt, eventu ac opere ipso comprobantur: quae phrasis saepissime in novo Testamento habetur. Prophetiae. n. minae ac
sermon Dei. Col. 1 est plene perfecteque docere, aut propagare caelestem doctrinam Impleri animam, est exaturari pro voto: sic libi Aegyptii pollicebantur de praeda Iudaeorum, Exod. 15. Sic Ier. 31 Deus pollicetur se recreaturum Israelitas tempore Meschiae. inquiens in praeterito tempore: Inebriavi animam exhaustam et omnem animam tristem aut afflictam replevi. Impleri Scriptura dicitur, cum quae praedicta sunt, eventu ac opere ipso comprobantur: quae phrasis saepissime in novo Testamento habetur. Prophetiae. n. minae ac promissiones rerum futurarum veluti vacuae hiant
sed ex communi tantum pactione, consensu, aut decreto, recipiente alio in se alterius vel debitum, et ceu onus, vel creditum, et ceu meritum, aut etiam imputatione alias res mercesve acceptas loco debitarum rerum, et similia plane innumera, quae varii contractus et quotidiana vita, hominum ac temporum natura aut necessitas secum affert) ex tali inquam rationum multiplici diversitate fit, ut et verbum ipsum rationale Imputari nunc huic, nunc illi supputationum modo aut parti tribuatur, et porro inde veluti per metaphoram aut similitudinem quandam rerum, actionumve ad alias ac alias
ex debito: Rom. 4. Sic imputantur, aut in rationes referuntur a magistratu etiam poenae male agenti debitae, et praemia benemerito de Repub. Quod etiam a patrefamilias aliquo modo fit erga liberos, aut servos. Sic ergo imputantur aut adiudicantur a Deo praemia et poenae bonis aut malis, suo tempore reipsa repraesentandae, ac tribuendae. Tertio, imputantur alicui merces, aut res vel operae, bene item maleque facta, non vere datae, praestitae, aut acceptae, perinde prorsus acsi vere datae acceptaeque essent, ob graves causas, et consentientib. iis qui eius rei plenum ius habent, ubi est
et portare ac expiare et vicissim suam expiatoriam iustitiam populo communicare, aut per imputationem dare possent. Idem furor damnans imputativam Christi iustitiam, et iactans Pharisaeorum iustitiam ac merita populo imputanda, praesertim iis quorum domos totas exedebant ac devorabant, etiam tempore Christi in populo Dei grassatus est. Hunc furorem describit Hieremias, cum dicit, populum deserto fonte vivo fodere sibi puteos, in quibus non est aqua: nempe ibi quaerere iustitiam ac vitam, un de nulla haberi potest: et contra, sponte oblatam, gratuitoque imputandam negligere. Sic et
aeternae gloriae, debitis iustitiae filii suae ornet ac beet. Quod est ingens mysterium omnique humanae sapientiae ac rationi non tantum stulticia, sed et extrema impietas ac iniustitia: qua tum olim semper ethnici, in primis docti et honesti, item Pharisaei, et hoc quoque tempore omnes iustitiarii ac scholastici Papistaeque offenduntur. Si terreni iudices (ut sane non raro fit) probos ac iustos ut infames ac sceleratos damnent ac puniant: vel contra, facinorosos ut iustos absoluant, ac insuper honorent: nemo bonus et intelligens id probat, et vel illos probos pro
quasi causam efficientem rei. ut 1. Samuel. 2. Exaltatum est cornu meum in Domino: id est, propter Domini favorem.
Quod, vel quando quidem, Apprehenderunt angeli manum Loth in misericordia Domini super eum pro, quandoquidem Deus eius misertus erat, volebatque eum vel invitum ex incendio Sodomorum liberare. ut est Genesis 19. Exodi 16. In audiendo eum murmurationes vestras, id est, quandoquidem. Cum, temporis. Vel in
tribulatione tibi. pro, cum fueris in tribulatione. Deuteronomii 4. Adiungitur et Adverbiis. Exodi 1. In valde: pro, valde. In non Belo: pro, sine. Hieremiae 22. Vae aedificanti
non raro
hic posset pro ipso sepulchro aut morte accipi, quemadmodum et supra dictum est. Sensus enim huius loci est: Hic dolor aut tristis casus amissi filii erit mihi causa mortis, nec me dedet, interficiet me, non autem ut communiter intelligunt, Non desinam flere, dolere ac lugere toto meae vitae tempore. Sic et Isaiae 38 accipitur infernus, de communi loco aut statu morientium, bonorum et malorum tametsi ibi simul et illa figura addatur, quod infernum aut sepulchrum et mors ponatur pro iis qui sunt in inferno aut sepulchro et morte. inquit enim: Quoniam infernus non confitebitur tibi,
liberatum esse resurgentem Dominum affirmat. Est vero dignum observatu, quod et sepulchrum et infernus uno nomine Scheol a petendo dicitur, quia semper petunt, et teste Salomone nunquam saturantur. Proverb. 30. Sicut et mors macilenta plerunque pingitur. Posses recte non tantum de sepulchro ac temporario exitu, sed etiam de aeterno accipere illa duo illustria loca Isaiae 5. Propterea dilatavit Infernus animam suam. et capite 14. ubi omnes reges ac principes advenientem Assyrium cum insultatione excipiunt. Portae Inferni paulo aliter accipiuntur Isaiae 38. quam Matthaei 18.
Petrus 1 cap. 3 dicit, Christum esse mortificatum carne, et vivificatum spiritu, eodemque profectum praedicasse spiritibus in custodia existentibus, qui olim increduli fuerint, cum Dei patientia expectavit (scilicet expectavit tum poenitentiam malorum, tum et arcae absolutionem) tempore Nohae, cum arca fabricaretur. Carnem igitur Christi intelligo vitam hanc mortalem, qua Dominus privatus fuit in passione: spiritum vero, animam quam patri commendat clamans, In manus tuas commendo spiritum meum, ut ipsamet Evangelistarum verba habent. Ea igitur anima aut spiritus ideo
et reatu et ingenti mole peccatorum, quae longe tristissima et gravissima onera Christus in ipsam validissimam imputationem divinitus translata in hac mortali vita pro genere humano sustinuit. Hac igitur anima sua Christus descendens ad inferos, concionatus est spiritibus: id est, animabus olim tempore diluvii incredulis, aut inobedientibus. Verum hic ingens difficultas quaestionum oboritur, dum lectores cogitant ac quaerunt, Num ergo et in inferno homines convertantur? aut quis tandem usus concionum Christi in inferno esse potuit, ubi nulla redemptio aut conversio amplius superesse
Posses et hunc Hebraismum ad illam generalem regulam referre, quod saepe dictum pro facto aut re, et contra ponatur. Alius quidam vir doctus acute et erudite tractans hunc locum, eo sensum eius trahit, quasi diceret Petrus: Divinitatem Christi olim per Noachum illis incredulis praedicasse, qui suo tempore in carcere
aut inferno conclusi tenerentur. Verum omnia ferme verba ei propalam reclamare videntur. Nam spiritus vivificatus mortificatae carni oppositus, omnino ipsam sanctam Christi animam proprie
Denique ne in re evidenti plura congeramus, participium
praedicationem. Sic etiam vocula
et circumscribens vocem
sequentis cap. eiusdem Epistolae, ubi inquit Petrus: la hoc quoque mortuis praedicatum est Evangelion, ut iudicentur quidem secundum homines carne, vivant autem iuxta Deum spiritu. Sed sensus est: Praedicatum esse Evangelion hominibus, qui olim quidem ante adventum Christi vixerunt, tempore autem Petri iam mortui erant. Mortui ergo ratione temporis vitae Petri dicuntur, non ratione eius temporis quo praedicatum est illis Evangelion. Sic etiam in extrema die dicuntur iudicandi vivi et mortui, non quod tunc sint ulli futuri mortui, quando quidem ibi omnes resuscitati coram
Petrus: la hoc quoque mortuis praedicatum est Evangelion, ut iudicentur quidem secundum homines carne, vivant autem iuxta Deum spiritu. Sed sensus est: Praedicatum esse Evangelion hominibus, qui olim quidem ante adventum Christi vixerunt, tempore autem Petri iam mortui erant. Mortui ergo ratione temporis vitae Petri dicuntur, non ratione eius temporis quo praedicatum est illis Evangelion. Sic etiam in extrema die dicuntur iudicandi vivi et mortui, non quod tunc sint ulli futuri mortui, quando quidem ibi omnes resuscitati coram tribunali Christi comparebunt: sed quod antea mortui fuerint,
Evangelion, ut iudicentur quidem secundum homines carne, vivant autem iuxta Deum spiritu. Sed sensus est: Praedicatum esse Evangelion hominibus, qui olim quidem ante adventum Christi vixerunt, tempore autem Petri iam mortui erant. Mortui ergo ratione temporis vitae Petri dicuntur, non ratione eius temporis quo praedicatum est illis Evangelion. Sic etiam in extrema die dicuntur iudicandi vivi et mortui, non quod tunc sint ulli futuri mortui, quando quidem ibi omnes resuscitati coram tribunali Christi comparebunt: sed quod antea mortui fuerint, priusquam ad extremum iudicium resuscitarentur.
iudicium resuscitarentur. Sic igitur tum illi qui nunquam fuerunt mortui, sed vivi in extrema die deprehendentur, tum et illi qui fuerant mortui, tunc autem resuscitati et viverunt, iudicabuntur. Praedicatur porro omnibus Evangelion in eum finem, ut licet hoc mortale corpus iudicari, id est, morte temporaria puniri et aboleri de hac vita debeat, tamen coram Deo spiritus noster in sinu Abrahae vivat. Sic et illis veteribus ac iamdudum mortuis, praedicatum est olim a Prophetis Evangelion de Meschia: non quod essent usque ad eius adventum victuri, eumve corporaliter visuri: sed ut spiritus
sed Deum in illis vinculis ipsum non deseruisse, ut alios sub maledicto legis existentes: sed solvendo ipsum ex tam tristibus vinculis excitavisse, et glorificasse. Tum porro et ex corporis ignominia, in qua interim in sepulchro haesit, animadverti potest, animam quoque eius quasi sociam, interea temporis non nimis gloriosam fuisse. Nam utrunque simul humiliatum, et vicissim simul glorificatum est. Fuit autem corpus omnibus naturalibus viribus spoliatum, tanquam scelerati alicuius nebulonis ex patibulo in sepulchrum translatum, a vigilibus custoditum, et denique ad putrefactionem
omnibus naturalibus viribus spoliatum, tanquam scelerati alicuius nebulonis ex patibulo in sepulchrum translatum, a vigilibus custoditum, et denique ad putrefactionem dispositum. Nec obstat, quod Petrus dicit, eum concionatum esse. Potuit enim et simul concionari, et male habere, ut toto vitae tempore et in ipsa cruce, patiendo vicit, et monendo mortem destruxit. Hic idem tristis descensus potest etiam probari eo argumento, quod omnis qui est sub maledicto legis, huius et illius alterius mortis
soli passioni ipsius. Proinde cum descensus Christi ad inferos sit pars obedientiae, humiliationis, et ignominiae Christi, ut hactenus ostensum est: non video cur ad meritum et satisfactionem eius referendus non sit. Sentiunt alioqui omnes pii doctores hoc tempore, non solam Christi mortem esse satisfactorium sacrificium, sed et totam eius obedientiam, et humiliationem. Obiecta contra hanc explicationem non difficulter dissolui possunt, ut primum cum obiiciunt: Ergo et alii pii descendunt ad inferos, et erit veluti novum purgatorium. Negatur
in paradisum. Potest enim illud Mecum, de divinitate Christi intelligi. nam filium hominis secundum divinitatem semper fuit, est et erit in caelis, Ioan. tertio. Vel, ut aliquanto simplicius dicamus, quanquam Christus semper fuit in caelo, et cum patre operatus est: tamen et toto vitae tempore multum passus est, et saepe dolores inferni sensit. Sic quoque post mortem et in caelo cum latrone fuit: et tamen anima in inferno non gloriosa esse, patique potuit. Vox etiam Hodie, synecdochice omne praesens tempus notat: sicut et Heri praeteritum, et Cras futurum, ut modo dixi. Si
mea gloriabor. secundae Corinthiorum undecimo, etc. Idem in Epist. ad Hebraeos cap. septimo, Homil. decimatertia, Infirmitatem pro peccato et morte intelligit. Infirmus, pro impio et adversario Dei. Roman. 5. Christus, cum adhuc imbecilli aut infirmi essemus, pro tempore, pro impiis mortuus est. Ita addita voce Impii exponit, quid dicat infirmum. Eadem haec vox significat etiam ignobile, aut nulla eximia virtute praeditum. primae Corinthiorum duodecimo: Infirmiora membra magis sunt necessaria. Tribuit Paulus etiam Christo infirmitatem. 2. Corinthiorum
bullis, aliisque mandatis, figmentis ac inventis.
INITIUM, plenius exponetur in voce Principium. Unum igitur saltem aut alterum idiotismum hoc loco explicabimus. Psal. 55: Qui sedet aut manet ab initio: Periphrasis Dei est. Dies initii: pro priscis aut antiquis temporibus. Isaiae 51: Suscita te sicut in diebus initii. Initiari aliquo cultu, Latina et nota locutio est. Sic Numer. 25, Israelitae dicuntur esse initiati Baalpegor: id est, eius cultui consecrati.
INIUSTITIA, postea in voce Iustitiae exponetur, tametsi et per sese ea ex
tacet: pro, intelligens. Sic et vir intellectus. Esdr. 8, pro intelligente. Via intelligentiarum: pro prudenter excogitata doctrina aut modo agendi, seu etiam ratione adipiscendi intelligentiam. Isaiae 40, Quis viam intelligentiarum ostendit illi? Cognoscens intelligentiam: id est sciens tempora, homines, res, occasiones, et alias rerum circumstantias. 1. Paralip. 12 Cognoscentes intelligentiam in temporibus, ad sciendum quid: pro, periti agendi et dicendi. Apponere intellectum: pro, advertere animum, Nehem. 8: Apposuerunt intellectum, et intellexerunt Scripturam. Mulier
excogitata doctrina aut modo agendi, seu etiam ratione adipiscendi intelligentiam. Isaiae 40, Quis viam intelligentiarum ostendit illi? Cognoscens intelligentiam: id est sciens tempora, homines, res, occasiones, et alias rerum circumstantias. 1. Paralip. 12 Cognoscentes intelligentiam in temporibus, ad sciendum quid: pro, periti agendi et dicendi. Apponere intellectum: pro, advertere animum, Nehem. 8: Apposuerunt intellectum, et intellexerunt Scripturam. Mulier bona intellectu: 1. Samuelis 25. pro, mulier prudens, intelligens.
INTENDO verbum valde usitatum,
ubi haec locutio summam familiaritatem, ac intimam conversationem significat. Intrare et exire, significare omnes actiones, totamque conversationem, supra indicavi. Sic Act. 1 dicit Petrus, deligendum esse in locum Iudae aliquem discipulum, tanquam testem rerum a Christo gestarum, qui toto eo tempore praedicationis ipsius cum eis vixerit, quo Christus intravit et exivit ad eos: id est, cum eis vixit, et functionem suam in terris administravit: quod et mox faciunt, electo Matthia. Introitus Pauli dicitur non fuisse inanis, 1. ad Thessal. 2: ubi introitus non tantum illum primum
dum ad metaphoram refertur: Et inveniet manus mea veluti nidum substantiam populorum. quo indicatur, esse phrasin per metaphoram huc a venatione ac indagine ferarum translatam. Invenire propitiationem, Iob 33. pro, suscipere, admittere reconciliationem. Psalmo 32, Orabit ad te omnis pius tempore inveniendi. id est, tempore accepto, aut gratiae, quo inveniri potes. Isaiae 55, phrasis haec clarius ponitur ac explicatur. Quaerite Dominum dum inveniri potest, invocate eum dum prope est. Dixi supra, verbum Invenire aliquando significare acquirere. Sic videtur accipi Matthaei 16,
Et inveniet manus mea veluti nidum substantiam populorum. quo indicatur, esse phrasin per metaphoram huc a venatione ac indagine ferarum translatam. Invenire propitiationem, Iob 33. pro, suscipere, admittere reconciliationem. Psalmo 32, Orabit ad te omnis pius tempore inveniendi. id est, tempore accepto, aut gratiae, quo inveniri potes. Isaiae 55, phrasis haec clarius ponitur ac explicatur. Quaerite Dominum dum inveniri potest, invocate eum dum prope est. Dixi supra, verbum Invenire aliquando significare acquirere. Sic videtur accipi Matthaei 16, cum dicit Christus:
Usitatae autem sunt istae metaphorae, et aliae figurae alludentes ad pluvias, torrentes, flumina, grandines et nives, ideo Sacris literis, et aliis meridionalib. scriptoribus, utetiam Homero ac Virg. quia ista et alia meteora in illis calidioribus regionibus sunt multo vehementiora, quam in hisce temperatioribus: sunt etiam regiones non ita planae ut in Germania, eoque torrentes et aliae aquae multo maiori impetu ac damno hominum ruunt.
INVOCO verbum, apud Hebraeos Kara
ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos. Sic et Rom. 12 credo accipi posse: Non vosmetipsos ulciscentes dilecti, sed date locum irae: ut. s. Dei iudicio adversarios et persecutores nostros relinquamus. Haec Dei ira est ignis consumens peccatores per malam conscientiam, et poenas temporarias ac aeternas. Denique aliquando significat poenam, sive temporariam sive aeternam, â tali ira profectam. ut Rom. 2. Coacervas tibi iram in die irae. i. poenas tibi accumulas in id tempus, cum te Deus pro tuis peccatis puniet. Baptista dicit ad Pharisaeos, Quis vobis monstravit fugere
12 credo accipi posse: Non vosmetipsos ulciscentes dilecti, sed date locum irae: ut. s. Dei iudicio adversarios et persecutores nostros relinquamus. Haec Dei ira est ignis consumens peccatores per malam conscientiam, et poenas temporarias ac aeternas. Denique aliquando significat poenam, sive temporariam sive aeternam, â tali ira profectam. ut Rom. 2. Coacervas tibi iram in die irae. i. poenas tibi accumulas in id tempus, cum te Deus pro tuis peccatis puniet. Baptista dicit ad Pharisaeos, Quis vobis monstravit fugere a ventura ira? pro, quomodo imminentes poenas evadere queatis? 1
id est, sincerum, non corruptum aut prosopolepticum, non etiam sophistica contaminatum, unde novae lites ac dissidia exoriantur: ut in palliativis religionis iudiciis, et aliis transactionib, accidere solet. Ponam iudicium ad lineam, et iustitiam ad trutinam: Isaiae 28. pro, efficiam ut eo tempore vere ac sincere iudicetur. Quaerere iudicium, est diligenter inquirere ius causae, et praesertim in religione, scrutari controversiarum veritatem. Isaiae 1. Sic Mich. 3. Capita Iacob nonne vestrum erat scire iudicium? pro, scire quid in unaquaque causa, praesertim religionis,
[?: i- ] reverti iudicium, Psal. 94 de eo dicitur, cum vel Deus [?: ] detur nolle iudicare iustitiam, seu iustam piorum [?: ] sam: imo cum eam etiam quasi premere videtur, vel [?: ] mines scientes aut inscii inique iudicant: sed tandem in tempore redit iudicium Dei et hominum, ad iustitium seu iustam causam, eamque comprobant et glorificant. Quod rectum iudicium tandem omnes recti [?: ] pe sequuntur.
IUGE sacrificium
invicem opponuntur: una Mosaica, alia Christiana: una externa, alia interna: una carnis, alia spiritus: una humana, politica vel civilis, alia divina, caelestis et spiritualis: alia Pharisaica alia vera: quaedam vetus, alia nova: una immunda, alia munda: alia hypocritica et vana, alia vera: una temporalis, altera constans: alia operum, alia fidei: una legis, alia Evangelii: una meritorum, alia gratiae, quarum illa praecipit, haec nihil praecipit et tamen omnia implet, quia Christum habet, qui est legis impletio: quique spiritum suum donat, per quem remissionem peccatorum consequimur, per
et Aristoteles de omnibus animalibus pronunciat, dicens: Iuventus non potest quiescere. Caeterum nulli Christiano dubium est, ibi perpetuam ac penitus ex utero matris innatam malitiam describi: sicut prius cap. 6 dixerat simpliciter, Figmentum cogitationum cordis esse malum omni tempore, et Psal. 51 queritur David, se esse natum, et conceptum etiam in peccatis, aut peccatorem.
IUVENCULAM volunt significari Iudaei vocem
calamitoso loco transfertur ista vox ad multa alia significata. Denotat. n. interdum ipsum infernum, quia sit quidam profundus miserorum carcer: ut Isaiae 24 praedicuntur congregandi in lacum, tum aliqui caelestes exercitus, tum etiam potentes mundi, ibique concludendi, ac denique post longa tempora rursus visitandi, nempe in extremo iudicio et resuscitotione, ubi Deus iudicabit etiam angelos malos ad iudicium, teste Petro, in tenebris custoditos. Hic puteus vocatur Abyssus, et describitur Apocal. 20. Porro Psal. 55, vocatur puteus perditionis aut interitus:
angelos malos ad iudicium, teste Petro, in tenebris custoditos. Hic puteus vocatur Abyssus, et describitur Apocal. 20. Porro Psal. 55, vocatur puteus perditionis aut interitus: Descendere eos facies in lacum, puteum aut foveam interitus i. in mortem, ac ipsissimum exitium, temporarium ac aeternum. Transit porro ista metaphora etiam longius, ut quasvis maiores calamitates ac miserias, praesertim spirituales denotet. Psal. 30. Domine eduxisti ex inferno animam meam, vivificasti me a descendentib. in lacum. idem bis dicit, nempe, Liberasti me ab extremo
etiansi in externis rebus ac eventu nondum verbi ac promissionis veritas et effectus appareat. Satis, et plus satis mihi est, quod sciam, eas esse Dei veracis et omni potentis promissiones. Laudare se in aliquo, pro, gloriari de eo, ponitur. Psal. 34. Benedicam Deo in omni tempore, semper laus eius in ore meo: In Domino laudabit sese anima mea: id est, gloriabitur et [?:-actabit ] . Gloriari in laude alicuius, Psal. 106, Ut gloriemur in laude tua: id est, ut iactemus nos felices, qui talem et tantum, tamque bonum ac laudatum Deum
Ut vestra fides probata reperiatur in laudem, gloriam et honorem, in revelatione Christi: id est, ut vestra vera ac probata fides in extrema die a Deo collaudetur, glorificetur et honoretur. Videtur ibi Petrus ista tria confundere, et pro eodem accipere.
LECTUS, ratione circumstantiae temporis, loci, ao quietis, aliquando aliquid indicat. Dominus confirmet aut fulciat eum in lecto doloris sui, universum lectum eius vertisti: id est, Dominus eum corroboret in omnibsuis difficultatibus. Lectum madefacere lachrymis, perpetuum ac gravem moerorem ac luctum denotat, qui nec in
Satanam, iram Dei. legem ac [?: pe-tum ] non amplius formidante. Sic et Isaiae 35 praedetur abfuturus leo, et omnis saeva bestia, a regno [?: ] schiae: id est, summa pax et Dei protectio [?: promitt- ] Mich. 5 praedicitur, quod reliquiae Iacob erunt ingentes tempore Meschiae, tan quam leones inter alia animalia: id est, praedicatione Evangelii vincent, et expugnabunt gentiles. Leo significat monarchiam Assyriae Dan. 7. et in Ezechiele volunt pingi per quatuor animalia, quatuor evangelistas: inter quae dicunt leonem significare Marcum, propter impetum
et quasi vi coherceantur, pueriliter aut iuveniliter subinde in deterius ruunt. Sic et Paulus inquit 2. Cor. 1. [?: Nu- ] quid usquam levitate usus sum? Alleviari aquas in diluvio, Gen. 8, est diminui eas, et veluti liberari terram tuto pondere. Alleutari terram, Isa. 9. Primo tempore alleviata est terra Zabulon: pro, leviter afflicta, aut aliqua ex parte rebus ac hominibus spoliata et privata, [?: ut-- ] quasi illud pondus hominum ac pecorum sit imminutum. Leve alicui aliquid esse, est, in eo non conquiescere, tanquam quod ei nondum sit satis, sed
et lex caeremonialis eundem suis typis, figuris, umbris ac picturis pinxit. Veniente autem luce ipsa, seu re significata, praenunciata, et prophetata, desierunt lex ac prophetae praestita iam sua promissione, futura promittere ac praenunciare. Ideo Christus ibidem hoc dictum exponens ait, Ab eo tempore regnum caelorum annunciari: sicut ipsemet iubet suos Apostolos ubique annunciare, iam regnum caelorum appropinquare, atque adeo advenisse: id est, ipsum regnum Meschiam cum suis spiritualibus bonis, in quibus (teste Paulo Romanorum decimoquarto ) regnum Dei consistit, exhibitum esse. Sic
et lex usque ad Iohannem prophetarunt. id est, venturum Meschiam praenunciarunt. Quod lex prophetaverit, et quomodo per suos typos ac picturas prophetaverit, modo dictum est. Secundo, lex est usque ad Iohannem: quia tum caeremoniae, tum moralis lex est paedagogus ad Christum, ad quem cum tunc temporis populum Iudaicum deduxerit, suo officio defuncta est. Sic et nobis quotidie dici potest, Lex usque ad Iohannem durare. i. donec nobis verus Evangelista agnum Dei peccata tollentem coram monstrat, nosque ad eum adducit. Tertio, lex usque ad Iohannem: quia tunc et caeremonialis ac iudicialis
Mox vero ubi eos inde per ingentia miracula educit, et vetat ne eo unquam amplius redeant, subinde in eandem regredi conantur. Alligaverat eos Deus ad certum cultum praescriptarum caeremoniarum, et certum etiam locum sacrificandi. At illi ubivis alibi sacrificare malunt. Nos contra, ubique et omni tempore iussi sumus adorare patrem in spiritu et veritate, quod perinde bonum piumque sit in quocunque loco ac tempore Deum colere ac invocare. At nos contra furenter volumus Deum, eiusque cultum, ad certum locum alligare: ut ad Hierosolymam, Romam, Compostellam, certa aliqua templa, celebria idola
conantur. Alligaverat eos Deus ad certum cultum praescriptarum caeremoniarum, et certum etiam locum sacrificandi. At illi ubivis alibi sacrificare malunt. Nos contra, ubique et omni tempore iussi sumus adorare patrem in spiritu et veritate, quod perinde bonum piumque sit in quocunque loco ac tempore Deum colere ac invocare. At nos contra furenter volumus Deum, eiusque cultum, ad certum locum alligare: ut ad Hierosolymam, Romam, Compostellam, certa aliqua templa, celebria idola aut statuas, certaque tempora, vestes, et similia. Ante Christum circumcisio erat abominatio gentibus, cum
patrem in spiritu et veritate, quod perinde bonum piumque sit in quocunque loco ac tempore Deum colere ac invocare. At nos contra furenter volumus Deum, eiusque cultum, ad certum locum alligare: ut ad Hierosolymam, Romam, Compostellam, certa aliqua templa, celebria idola aut statuas, certaque tempora, vestes, et similia. Ante Christum circumcisio erat abominatio gentibus, cum divinitus mandabatur: nunc contra, postquam est abolita omnes circumcidi volunt. Quare tota fere Asia et Africa circumciditur. Talia innumera exempla deprehendere in vita possis, ubi nitamur ardentissime in
sicut rex totum populum sub se habet, sic haec universalissima regula plurima specialia mandata. Christus negat se venisse legem solvere, sed implere, Matth. 5. Putabant illi eum simpliciter ac prorsus legem abrogaturum, lata nova quadam, sua multo commodiore: sicut ferme etiam Papistae hoc tempore sentiunt. Evangelion. n. dicunt esse novam et perfectiorem lege Mosaica. Sed Christus revera non venerat ut simpliciter tolleret, aut antiquaret etiam moralem legem: verum ut eam impleret, praestando quae caeremonialis in suis picturis pinxerat, praestando integram obedientiam et poenas,
sunt sua natura perspi [?:-ua ] , ad quae nos (quod etiam Philosophi olim confessi sunt) sicut vespertiliones ad claram lucem caecutiamus. Et sic sane Paulus ipse exponit Ethnicorum noticiam Dei. Act. 14 et 17. affirmans Deum quidem ita de se manifeste testari, dando pluvias, vices temporum ac fructus, et variis ac quotidianis beneficiis cor nostrum re [?:-lendo ] , ita etiam nos totos in eo vivere, esse ac moveri: ita denique eum nobis prope esse, ut illum ferme manibus palpare possimus: sed nihilominus ipsum et illis eruditissimis Atheniensib. et toti humano
vero Ethnici fuerint divino quodam semine sati, aut (ut ille inquit) gallinae albae filii: Iudaei vero infelicibus ovis prognati, et etiam ipsis primis noticiis omnium mêtibus inscriptis, veluti imperfecti quidam partus, carentes, manci ac mutili. Postremo, fuerunt sane quidam et olim et hoc tempore qui intellexerunt haec assertive a Paulo dici: indeque illum deterrimum, et plane Ethnicum errorem extruxerunt, aliquos esse sine Christo servatos, tantum per legem naturae, ut praesertim Aristidem, Socratem, Aristotelem, Platonem, Ciceronem, Scipionem, Senecam, etc. Proinde,
negat quiquam esse, qui natura intelligat aut exquirat Deum et Rom. 1 dicit, Nostrum cor esse
est liber memoriae coram Domino, omnibus timentibus eum: pro, Deus recordatur suorum. Allusio est ad morem regum, et aliorum gubernatorum, qui, ne prae multitudine negociorum obliviscantur, curant annotarires agendas, et singulorum etiam vel reorum vel benemeritorum bona malave facta, eaque sibi tempestive in memoriam redigi, quo suo tempore singula exequi in suo regimine commode possint. Sic igitur illa memoria ac cura Dei, qua suarum creaturarum, praesertim hominis, meminit, eumque curat ac fovet, liber quidam coram Deo, aut in camera Dei repositus esse dicitur. Utitur autem Scriptura
timentibus eum: pro, Deus recordatur suorum. Allusio est ad morem regum, et aliorum gubernatorum, qui, ne prae multitudine negociorum obliviscantur, curant annotarires agendas, et singulorum etiam vel reorum vel benemeritorum bona malave facta, eaque sibi tempestive in memoriam redigi, quo suo tempore singula exequi in suo regimine commode possint. Sic igitur illa memoria ac cura Dei, qua suarum creaturarum, praesertim hominis, meminit, eumque curat ac fovet, liber quidam coram Deo, aut in camera Dei repositus esse dicitur. Utitur autem Scriptura hac metaphora aut anthropopathia, quo rem
non esse liberum aut servum: id est, nullum esse discrimen aut praerogativam inter liberum aut servum, eandem esse utriusque conditionem. Dicitur et terra libera, quae nullo est onere aut obligatione gravata. Sid Genes. 47. Terra sacerdotum in Aegypto fuisse libera dicitur, quia non fuerit tempore famis vendita regi, nec operata solutione quintae partis frugum, ut reliqua regio tota. Apostolus 1. Cor. 9, et de alia quadam libertate ac servitute loquitur, cum dicit se esse liberum: id est, ut ipsemet exponit, habere ius suo arbitrio et alieno sumptu liberaliter vivendi, utpote
quemque illa per Spiritum S. non regit, nec ad bona opera impellit, multo minus eum felicem ac beatum efficit Is vero idem est servus peccati, qui sese dedidit peccato, et in cuius membris illud regnat, impellens eum ad omnis generis pravas actiones. et denique quod in eum per iram Dei ad poenas temporarias et aeternas grassatur ac saevit. Ioan. 8 gloriantur Iudaei de libertate. At Christus contra contendit, eos esse servos, nec posse vere fieri aut esse liberos, nisi filius eos liberaverit. Exponit autem ipse Christus, de quânam libertate aut servitute loquatur: nempe de spirituali,
libertate, cuius tamen hi tres sunt praecipui gradus aut partes: libertas a culpa, a poena, et necessitate agendi. Libertas a culpa, est iustitia aut carentia omni macula culpae. Libertas a poena, est, non esse reum, non teneri ad ullam poenam aut castigationem, non esse obnoxium poenis temporalib. aut aeternis. Sic et Latini dicunt servum poenae, eum qui supplicio adiudicatus est. Libertas vero a necessitate agendi est, liberrime posse vel bonum vel malum eligere, et alterutrum perfecte facere, ac insuper totius mundi dominio uti ac frui, citra omnem trepidationem. Haec omnia
peccatorum: tum etiam, quia ipsamet natura est turpissima, contaminatissima ac depravatissima. Secundo, propter servitutem culpae porro facti sumus servi, aut mancipia poenae seu mortis, seu (ut Iurisprudentes loquuntur) servi poenae, quandoquidem debentur morti nos nostraque omnia, morti inquam temporariae ac aeternae. Postremo, sumus servi in agendo et cogitando, omnique nostro motu ac nutu, tum peccati seu malitiae in nobis regnantis, sub quam nos venditos esse Paulus testatur Rom. 7: tum etiam Satanae, qui nos tenet captivos ad libitum et voluntatem suam: 2. Tim. 2. Vicinae huic
tanquam minus bonum, dicente Apostolo: Si acceperis uxorem, non peccasti: et si nupserit virgo, non peccavit: tribulationem tamen carnis habebunt huiusmodi. Ego autem vobis parco. Similiter, quia non praecipitur neglectio rerum carnalium, permissa est proprietas, opulentia et contrectatio rerum temporalium: etiansi, teste Domino, facilius est camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum caelorum. Quo etiam modo permittuntur Christianis omnes cibi sine delectu, qualis in lege aut inter gentes fuerat modo citra offendiculum fratris, et cum gratiarum actione comedat, non
dicere, esse metaphoram a loci distantia ad qualitatum aut conditionum discon [?:-enientiam ] . Longinquum aliquando et id dicunt, quod numquam fore credunt: ut Amos 6, Qui longinquum putant diem malum. i. nunquam venturum. Aliquando [?:-b ] intelligenda est vox temporis, ut Isa. 37. An non [?: audi-i ] , quod a longinquo fecerim eam? s. tempore: nempe [?: in ] temporib. priscis. Significat igitur interdum a longinquo, idem quod iam olim. Sic et Ier. 31. A longinquo apparuit mihi Dominus: pro, iam olim. A' longinquo,
[?:-enientiam ] . Longinquum aliquando et id dicunt, quod numquam fore credunt: ut Amos 6, Qui longinquum putant diem malum. i. nunquam venturum. Aliquando [?:-b ] intelligenda est vox temporis, ut Isa. 37. An non [?: audi-i ] , quod a longinquo fecerim eam? s. tempore: nempe [?: in ] temporib. priscis. Significat igitur interdum a longinquo, idem quod iam olim. Sic et Ier. 31. A longinquo apparuit mihi Dominus: pro, iam olim. A' longinquo, aliquando dicitur de loco valde remoto. ut Ier. 30, et 46. [?:-aluum ] faciam te a
et id dicunt, quod numquam fore credunt: ut Amos 6, Qui longinquum putant diem malum. i. nunquam venturum. Aliquando [?:-b ] intelligenda est vox temporis, ut Isa. 37. An non [?: audi-i ] , quod a longinquo fecerim eam? s. tempore: nempe [?: in ] temporib. priscis. Significat igitur interdum a longinquo, idem quod iam olim. Sic et Ier. 31. A longinquo apparuit mihi Dominus: pro, iam olim. A' longinquo, aliquando dicitur de loco valde remoto. ut Ier. 30, et 46. [?:-aluum ] faciam te a longinquo, et semen tuum de terra
A' longinquo, aliquando dicitur de loco valde remoto. ut Ier. 30, et 46. [?:-aluum ] faciam te a longinquo, et semen tuum de terra captivitatis eorum: pro, ex longin quis locis aut terra te incolumen reducam. In longinquum arguere, Mich. 4. possis intelligere et de longis temporibus, et de remotis locis. inquit. n. de Meschia, eiusque regno: Iudicabit inter populos multos, arguetque gentes fortes usque in longinquum. Quod Ionathan vertit, Ipse arguet reges fortes usque in seculum. Ac plerique intelligunt illud longinquum, de perpetuitate regni Meschiae. Possis tamen
validas usque in longinquum:.i. procul usque ad fines terrae dominabitur, etiam valde remotis potentissimisque populis imperabit. Convoluendo proiiciet te Dominus in terram longinquam manibus: Isaiae 22. i. longis spaciis distantem, valde remotam.
LONGITUDO dierum, pro longo tempore, multis dieb. Psal, 23. Bonitas et misericordia Domini consequetur me omnibus dieb. vitae meae, et habitabo in domo Domini in longitudine dierum, pro, longo tempore, vel potius in perpetuum, semper: Psal. 93, Domum tuam decet, aut domui tuae decora est
manibus: Isaiae 22. i. longis spaciis distantem, valde remotam.
LONGITUDO dierum, pro longo tempore, multis dieb. Psal, 23. Bonitas et misericordia Domini consequetur me omnibus dieb. vitae meae, et habitabo in domo Domini in longitudine dierum, pro, longo tempore, vel potius in perpetuum, semper: Psal. 93, Domum tuam decet, aut domui tuae decora est sanctitas in longitudine dierum: id est, semper. Sic et Thren. 5. Ut quid in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum? id est, longo tempore, aut etiam
dierum, pro, longo tempore, vel potius in perpetuum, semper: Psal. 93, Domum tuam decet, aut domui tuae decora est sanctitas in longitudine dierum: id est, semper. Sic et Thren. 5. Ut quid in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum? id est, longo tempore, aut etiam semper.
LONGUS, longa, longum, varie accipitur. Longus irarum, pro tardo ad irascendum ac puniendum, saepe in Sacris literis accipi, supra monui, ubi de longanimitate disserui. Ibidem quoque dixi, idem valere longus irarum, et longus spiritu. Longior est a te,
et Apostolorum. sicut etiam dicit, Dabit vobis ea hora Spiritum, cui non poterunt resistere sapientes. Sic et Paulus dicit Corinthiis: Vultis ne experimentum sumere loquentis in me Christi? Multo vero significantior est hic sensus: quia etiam is per alium loquitur, qui cum ipse a loco et tempore sermonis absit, solum instruxit loquuturum: simulque ei mandatum tradidit, quid aut quo modo suo nomine loqui debeat. Sic princeps per legatum loquitur. Sed hic Deus ipse in corde prophetae existens, per os eius loquitur: sicut Zacharias dicit, quod Deus sit locutus per os sanctorum qui a
dicitur, quasi dicas nova luna. Exod. 2, Mater abscondidit Moysen puerum tres Lunas, id est menses. Sic Iob cap. 3, maledicit diei nativitatis suae dicens, In numerum lunarum non veniat dies illa: pro non computetur in mensem. Hic etiam iudicari potest, miraculosam fuisse eclipsin tempore passionis Christi factam, ut quae circa medium mensis aut lunae acciderit, nempe circa plenilunium, cum tantum in novilunio accidat, latitante post lunam sole, [?:-e ] nos aspicere possit. Quare naturales eclipses solis necessario apud Iudaeos acciderunt in fine mensis. Luna
cum iniustitia? Quae communio luci cum tenebris? idem utrunque membrum aut colon dicere [?: ] detur. Lux interdum ponitur pro vita, quia viventes luce hac fruuntur. Iob 3. Quare dedit afflicto lucem. Mox semet exponens addit: Et vitam amaris anime. Significat vero non tantum temporalem hanc vitam, sed et spiritualem. ut Act 26. Primus ex resurrectione mortuorum erat, annunciaturus lucem populo et gentibus: id est, vitam aeternam. Sic et Latini lucem pro ita ponunt. Catullus:
scilicet in hac [?: ] , quo ad spirituale regnum: et in altera, omnia sua bona ex solo Christo habebunt.
¶ Porro etiam cum magis proprie vox haec accipitur, suos quosdam Hebraismos et obscuritates [?: hab- ] , quas percurram. Lux simpliciter pro matutino tempore nonnunquam ponitur, cum scilicet primum [?: ] ritur lux: ut Nehem. 8, Attulit igitur Esra sacerdos [?: ] brum legis, et legit in eo coram viris et mulieribus, [?: ] luce ad meridiem: id est, a mane usque ad meridiem. Lux matutina, quiddam praeclarum
et saepe in omnibus linguis rem clarissimam et evidentissimam denotat. Dies Domini sunt tenebrae, et non lux: Amos 5. id est, tristis ac calamitosus hominibus, quibus affert horrendas Dei poenas. Prolixe ibi depingitur tempus venturi exitii, ac poenarum Dei: caliginosa ergo lux ponitur pro tempore calamitoso, quo Deus affligit reos. Ratio loquutionis alibi indicata est. Proierre aliquid in lucem: id est, publice proponere, et in noticiam hominum deducere. Zoph. 3, Dominus mane, mane iudicium suum in lucem proferet. Sic etiam Christus utitur hac metaphora, cum dicit, eos qui mana
et Lux, significat alias certas ac veras noticias, praesertim de Deo, seu doctrinam caelestem. Significat et quamvis rem eximiam, salutarem ac iucundam. Porro crebrae admodum sunt tales amplificationes in Sacris literis rerum secundarum et adversarum, beneficiorum et castigationum divinarum: ut tempore quidem benedictionis ac beneficentiae divinae dicatur Sol et Luna cum stellis futurus valde lucidus: contra in adversis tenebrosus: sicut supra in voce Lucis, de cap. 5 Amos. dixi. Talis amplificatio est illa Isaiae capite trigesimo: Eritque lux Lunae sicut lux Solis, et
duae istae voces Lumen et Lux, crebro tum communi phrasi aliarum linguarum, tum praesertim Sacrarum literarum, pro prosperitate, felicitate ac pace sumuntur. Eregione mos Scripturae est, per Solis et Lunae obscurationem, stellarumque obtenebrationem, et similia, tristissimas ultionis divinae tempestates significare. Sic et Isaiae decimotertio, et vigesimoquarto. Hieremias decimoquinto, et vigesimotertio Ioel secundo, Amos octavo, Mich. tertio, et in locis aliis legimus, Dei ultionem nunc Iudaeis, nunc aliis gentibus tali sermone praedictam. Etenim in summa angustia
ne extinguas lucernam Israelis. id est, ne te interfecto pereat regnum, et omnis felicitas Israelis. Sic et Num 12 vox ista accipi videtur. Et, Lucerna eorum periit ab Hesebon usque ad Dibon: id est, eorum regnum. In hac significatione saepe regnum Iuda, posteritati Davidis divinitus longo tempore conservatum, vocatur Lucerna Davides: 1. Reg. 11, Filio vero Salomonis dabo tribum unam, ut sit lucerna Davidi servo meo, ut sit ibi semper aliquis regulus, et aliquod regnum, quod aliquo modo referat ac repraesentet nomen et gloriam Davidis, ne cum quadam eius ignominia ac infelicitate
Per metonymiam, Voxmolae, et lumen lucernae, significant [?: cul- ] loci, seu hominum praesentiam. ubi enim ista duo [?: ] sunt, ibi nec homines quidem esse oportet, qui sine isti vivere non possunt. Lucernis scrutari aliquem locum, [?: Zoph- ] In tempore illo scrutabor Hierusalem lucernis, et [?: ] tabo viros, et c.i. diligentissime omnium vitam ac peccata investigabo, expendam simul ac puniam. Similando aut metaphora est sumpta ab iis qui aliquid [?: accu-te ] inquirunt: sicut Christus dicit in parabola mulieris
adeo vehementer auxisti regnum meum.
MAGUS, volunt aliqui esse vocem Persicam, et significare sacerdotes, et alioqui eruditos: sicut Graeci suos Philosophos et Sophistas, et Galli suos Druidas habuerunt. Dicti vero sunt Druidae a Drutin, quod Deum significat veteribus Germanis, etiam tempore Caroli magni: ut ex versione Evangelistarum apparet. Quia et nunc hoc epitheton multum Deo Germani tribuunt, Treuvuer Gott. Quare Druidae idem sonat ac Divini, aut ministri Dei. Aliae enim Gentes aliis nominibus suos doctos nominarunt. Posset forte videri vox illis ab Hebraea origine
homines in maledictionem legis incurrant: et tandem concludit veluti generali clausula, Maledictus qui non permanserit, etc. Maledictum autem ibi pronunciat eum, qui ob sua peccata reus coram Deo, iniustusque habetur, cui Deus est iratus, quemque punit, aut mox puniturus est poenis temporariis et aeternis. Hoc maledicti genere cum totum genus humanum oppressum esset, venit filius Dei, ut peccatores salvos faciat: quare divina imputatione translatum est in eum peccatum aut iniustitia totius mundi, una cum ira ac poenis Dei. Sic ille omnium innocentissimus, factus est peccator
19 dicuntur mallei aut percussiones esse paratae corpori stultorum: id est, poenas in promptu esse peccantibus.
MALUM, seu POMUM: Proverb. 15. Malum aureum in patina argentea, verbum suo loco dictum: id est, mirifice rem, hominem aut actionem, sermo comeniens circumstantiis, loco, tempori, et hominibus, ornat, decorat ac iuvat.
MALUM varie distinguunt: quod aliud sit naturale, aliud morale: item aliud culpae, aliud poenae. Malum naturale est tantum in creatura intelligente, in diabolo et homine. Est autem proprie, omnis dissonantia talis creaturae, a lege et
significationis sunt pene innumerae variationes [?: ] phrases, quas aliqua ex parte percurram. ¶ Quiesce [?: ] [?:-more ] mali, Proverb. 1. Quietus aut securus erit a timore mali: id est, auscultans veram sapientiam. erit tutus a malo. Dies mali, pro tempore calamitoso. Psalm. 37. Non afficientur pudore in die malo: id est, non incident in calamitates, quae grassabuntur per alios: in summis periculis liberabuntur. Psal. 49, Ut quid timebo in diebus malis? id est, cum res sunt mihi et aliis adversae. Sic et tempus malum,
iubet nos esse infantes malitia, adultos autem intelligentia: id est, prudentes ac sapientes in recte agendo, sed nec idoneos nec promptos ad ulla prava machinamenta. Sic et 1. Pet. 2, iubet nos, deposita malitia ut infantes esse. Porro pro malo poenae accipitur Ierem. 21, Non salvabunt eos in tempore malitiae: id est, in calamitatib. quae eis accident. Ier. 24. Ficus non comedentur pro malitia: id est, austeritate aut acerbitate oriente ex immaturitate. Matth. 6, Sufficit diei malitia sua: pro afflictione ponitur. id est, satis est quod hodie cruciamur praesentibus malis ac
id est, non large ac liberaliter, sed valde tenuiter victitavit seu ieiuniis semet maceravit. Christus contra liberaliter et communi more vixit, non crucians semet fame aut ieiuniis, non raro etiam conviviis exceptus, quibus non est solitus Baptista interesse.
MANE, adverbium temporis, notam habet significationem. Catachresi vero quadam crebro accipitur pro mature, cito, statim. Psalmo quinto: Domine mane audi vocem meam, mane dirigam ad te, et speculabor, id est, expectabo auxilium, veluti e specula prospectans advenientem Dominum. Sic et Psalmo 143. Mane fac me
etiam collectionem dierum significat. ut Exod. decimosexto: Mane mane collegerunt illud, quisque pro alimento suo. Exod. trigesimo, et Levitic. trigesimosexto. In mane et mane incendent ligna. Secundo Paralip. decimotertio: In mane in mane adolent holocausta. id est, singulis diebus matutino tempore. Aliquando etiam augmentum simul rei alicuius indies crescentis notat. Secundo Samuelis decimotertio: Quare sic es macer in mane in mane. id est, in dies magis: quod animadverto, cum mane venio te salutatum. semper igitur sequenti mane es magis macilentus, quam priore. Aliquando etiam
maturam vicissitudinem notat, sicut Latini dicunt: Nescis quid vesper vehat. id est, adhuc hoc vesperi potest aliquid accidere. Psal. 30, Vesperi pernoctabit fletus et mane laeticia. id est, etiansi iam adsit calamitas, tamen Deus nos cito liberabit. Mane et nox, pro omni tempore. Psal. 92. Bonum est mane nunciare misericordiam tuam, et veritatem tuam in noctibus. id est, omni tempore. Sic Psalm. 55 coniungit tria tempora, Vesperum, mane et meridiem, inquiens: Vesperi mane et meridie precor. Respiciente mane: pro, summo mane. Exod. 14, Et
accidere. Psal. 30, Vesperi pernoctabit fletus et mane laeticia. id est, etiansi iam adsit calamitas, tamen Deus nos cito liberabit. Mane et nox, pro omni tempore. Psal. 92. Bonum est mane nunciare misericordiam tuam, et veritatem tuam in noctibus. id est, omni tempore. Sic Psalm. 55 coniungit tria tempora, Vesperum, mane et meridiem, inquiens: Vesperi mane et meridie precor. Respiciente mane: pro, summo mane. Exod. 14, Et reversum est mane. in fortitudine sua respiciente mane: id est, exorientibus et veluti prospicientibus in mundum iam radiis
pernoctabit fletus et mane laeticia. id est, etiansi iam adsit calamitas, tamen Deus nos cito liberabit. Mane et nox, pro omni tempore. Psal. 92. Bonum est mane nunciare misericordiam tuam, et veritatem tuam in noctibus. id est, omni tempore. Sic Psalm. 55 coniungit tria tempora, Vesperum, mane et meridiem, inquiens: Vesperi mane et meridie precor. Respiciente mane: pro, summo mane. Exod. 14, Et reversum est mane. in fortitudine sua respiciente mane: id est, exorientibus et veluti prospicientibus in mundum iam radiis solis. Iud. 19, Et venit mulier
mento: quia in manipulos colligitur frumentum, quod est merces laboris agricolae. Psal. 126. Euntes ibant et flebant portantes preciosum semen suum, vel potius vas seminis sui: et venientes veniebant cum iubilo, portantes manipulos suos: quibus vicissitudo crucis ac liberationis tum temporariae tum et aeternae, indicatur. Hic enim, ut in eodem Psalmo, est, Seminamus in lachrymis sed post modicum, quando moeror noster convertetur in gaudium, metemus inbilantes. Sic Psalm. 129. Sicut impii sicut herba tecti, quae priusquam evellatur [?: ex-- ] scit: quia non
[?:-que ] iterum et saepius percutere: Isaiae 1. Ezech. 38. Dare, aut reponere in manus: Psal. 10. Certe tu laborem et irritationem aspicies, ut des in manum tuam. id est, ut illa perperam facta probe memineris, quo in tempore punias. Dare manus ad aliquid. pro, consentire, opitulari. Esdr. 10: Et dederunt manus suas, ut educerent uxores suas. id est, consenserunt, et adiuverunt amovere mulieres alienigenas. Sic Psal. 68, Aethiopia faciet currere manus suas Deo. id est, consentiet, serviet.
Germanice, Einem zur hand sein, oder [?: ] . [?: ] , pro in proximo. Iob 15, Sciat quod sit in manu eius dies tenebrarum: id est, sciat sibi imminere tempus afflictionis. Sic ferme Latini, pugnam in manu esse: Aliquando idem valet quod fortiter. Isa. 28. Veluti tempestas a quarum inundantium, quae deiicit terram in manu. pro, in fortitudine, fortiter. Ad manum alicuius, pro in custodia eius. Sublata est Esther in domum regis, ad manum Hagai custodis mulierum. 2. Par. 26, Cum recensiti fuerunt ad manum Hanoniae de principibus regis. 2. Par. 17. Ad
Adiaphorismo factitatum est: tametsi ibi quoque aliqui nimis profunde sese in abominationes illius meretricis immerserint. Quod vero frontis potissimum, et manus, praesertim dextrae, facit mentionem, id idem est: quia frons est pars hominis, qua cognoscitur. Notat ergo symbolice confessionem. nam tempore Interim adiaphorizabant, et characteres meretricis accipiebant, ut adversarii persuaderentur iam illos accepisse Interim, eoque parcendum illis obedientibus filiolis esse. Manus autem, praesertim dextra, operatur: ideo significat vitam externam. Indicat ergo, tales collusores meretricis
sit. et illo completo, deinceps inferatur, Dominus noster venit: quod superfluum sit, odiis pertinacibus adversus eum velle contendere, quem venisse iam conster. Hactenus Hieronymus. Nec his dissimilia scripsit Augustinus. Illud admonendum erat, in Dominus noster venit, Venit esse praeteriti temporis. est enim
in extensum regnum Salomonis, de quo primario aut [?: ] verbum ille Psalmus compositus videtur. Eadem [?: ] , ac in eodem sensu et materia est etiam Zach. 9 Ezech. 47. Revera autem significat, Meschiam (qui [?: ] Salomon, id est, rex pacificus et aedificator tempori fuit) regnaturum esse per totum mundum. Multitudo maris, Isaiae 60. et Plenitudo maris, Isaiae 42, dicitur convertenda ad Christum. Significatur autem ingens numerositas gentium et civitatum, mare mediterraneum accolentium, quos Scriptura convertendos esse ad Dominum prophetat. Mare
habitantes ubi sol mane oritur, aut vesperi occidit. Lutherus: Quidquid mane aut vesperi movetur. Monsterus, ortum solis et lunae intelligit. Vatab. exitus matutini et vespertini exhilarant homines, quasi ipsum tempus laetisicet. Esto brachium eorum in matutinis, Isaiae 33. id est, valde tempestive. Ante custodes matutinos: Psalm. 130, Anima mea ad Dominum ante custodes matutinos: id est, summo mane: aut potius anima mea magis sollicita opem Domini expectat, quam custodes aut vigiles tempus matutinum. Pluvia matutina et serotina, tanquam apprime salutaris frugibus, laudatur,
[?: ] Sic Iehu exclamat 2. Reg. 9, Quis est mecum? id est, [?: ] istic mecum sentit, aut meas partes iuvat? Canticum mecum noctu: id est, perpetuo Deum celebrabo. Psal. [?: ] Et nocte canticum eius mecum: scilicet erit. pro [?: p-tuo ] , tempestive et intempestive celebrabo Deum suis beneficiis. Eadem vis est etiam in vocibus Tecum, Nobiscum, Vobiscum. ut etiam communis precatio [?: ] Dominus vobiscum, et cum tuo spiritu: pro, assistat, [?: ] regat vos, opituletur vobis in audiendo, et mihi
id munus exponit, narrans quomodo populus perterrefactus illa
terribili specie apparitionis divinae, prae metu recusaverit audire coram Deum, idque functionis Moysi delegavit. Quare, inquit Moyses, ego in tempore illo steti medius inter vos et inter Dominum, ut indicarem vobis verbum Domini. Porro Christi mediatio latius sese extendit. nam ille non tantum doctrinam et cultum caeteris doctoribus clarius ac plenius a caelesti patre accepit, eiusque omnem voluntatem nobis plene ex sinu caelestis patris
per suum verbum ac Sacramenta homines ad reconciliationem ac thronum gratiae invitando, et vicissim eis a patre sua intercessione applicationem sui beneficii, remissionem peccatorum, et alia omnia bona impetrando: sicut Epistola ad Hebraeos prolixe eius functionem ac mediationem, tum illam temporariam, unoque sacrificio passionis suae peractam, qua olim Deum generi humano demeruit ac placavit: tum et istam perpetuam, qua nobis adhuc quotidie istum suorum meritorum thesaurum, in illo caelesti tabernaculo apud thronum gratiae versando applicat. quare etiam ad hoc perpetuo vivit, ut
lachrymas et gemitus piorum, ut est [?: ] Psalmis. Et sicut Malachias capite tertio inquit, Scriptusque est liber memoriae coram eo timentibus [?: Ie- ] . id est, Deus probe recordatur eorum pietatis, [?:-is ] et aliarum necessitatum, eoque eis in tempore succur [?: ] Vicinum huic est, quod de libro Dei aut vivorum [?: dici--e ] quo vide LIBER. Confitemini memoriae [?: sanctita- ] : pro, celebrate sanctitatem eius: Psal. trigesimo. [?: ] potius laudate Meschiam, aut filium
cupivisse saturari de micis, quae cadebant de mensa divitis: forte est aliqua allusio ad tyrannicum potentum morem, de quo Iud. 1 inquit Adonibezek: LXX reges mutilati pollicibus manuum et pedum suorum, colligebant micas sub mensa mea.
1. MENSIS significat communiter nobis spacium temporis, quo sol in uno signo zodiaci versatur. Iudaeis fuit spacium ab uno novilunio ad aliud. Aliquando tamen haec vox paulo brevius tempus indicat: nempe non plane expletum, aut integrum mensem. Contra autem Mensis dierum, significat integrum mensem. Gen. 29, Habitavit Iacob cum Laban
ac patrem eius caelestem. In primo in 14 mensis: Num. 9 Ezech. 1 et 20 pro in primo mense, in 14 die eius. Sic antecedens ponitur non primo loco, sed ubi eius relativum poni debebat. Holocaustum mensis in mense: i. holocaustum novilunii unoquoque mense totius anni. 111. Mensis simpliciter pro tempore: Iob. 29, Utinam essem iuxta menses priores, iuxta dies quib, servabat me Deus: i. Utinam in eo statu essem, in quo olim, cum me Deus tuebatur, ac fovebat. Sic tum Latini, tum et Hebraei voce diei pro tempore abutuntur: ut
i. holocaustum novilunii unoquoque mense totius anni. 111. Mensis simpliciter pro tempore: Iob. 29, Utinam essem iuxta menses priores, iuxta dies quib, servabat me Deus: i. Utinam in eo statu essem, in quo olim, cum me Deus tuebatur, ac fovebat. Sic tum Latini, tum et Hebraei voce diei pro tempore abutuntur: ut
Deus: i. Utinam in eo statu essem, in quo olim, cum me Deus tuebatur, ac fovebat. Sic tum Latini, tum et Hebraei voce diei pro tempore abutuntur: ut
13, Viri mensurarum sunt pro, admodum proceri. Sic 1 Par. 11, Percussit virum mensurae. Et Isaiae 45, Viri mensurae per te transibunt i. homines praegrandes. Mensura dierum alicuis: pro, tempus vitae alicuius. Psal. 39, Fac me scire mensuram dierum meorum: i. quantitatem temporis vitae meae. Lachrymae in mensuras grandes aut copiosae. Psal. 80, Propinasti eis lachrymas in mensura: i. magna copia lachrymarum satiasti eos seu graviter afflixisti, ut haberent iustam causam prolixe dolendi et flendi. Ratio locutionis est, quia non solet tanta esse
Dei conclucaverit: verit hoc modo, Quanto magis putatis eum deteriora mereri supplicia, qui filium Dei conculcaverit? Ubi videmus, pro aliquem
australem plagam, et ita versus Aegyptum. Meridies usurpatur etiam pro clarissima luce, siquidem Hebraei
vis ea videtur fuisse, quod saepe alii percipiant fructus alienorum laborum. Sed Christus ad id accommodat, quod et prophetae prophetizando de Messia et conversione gentilium, et tota lex paedagogizans [?: ] Christum, aliquo modo praeparavit viam regno Christi: non tamen usque ad ea tempora vixerunt, cum ignus Dei coram monstrari potuit. Sic et Petrus dixit eos prophetizando non tam sibi, quam nobis inservivisse. Non solum enim Messiam promittendo, hominum ei corda praepararunt: sed etiam Scripturam crediderunt, eique suis crucibus, certaminibus, miraculis et eventuum
separaturi bonos [?: ] lis, et malos in aeternum exitium coniecturi. In [?: ] Christo metere est, ipsum iudicium extremum. Sic [?: ] Apocalypsis decimoquarto, Aruit messis terrae: id est, tempus est iudicandi et puniendi mundum. Dies [?: ] pro tempore mediae aestatis. secundo Samuelis vigesimo primo: Aratorem attingit messor, et [?: vinde- ] [?: ] seminantem. Amos nono, et Levit. 26. id est, [?: Er- ] gens copia frumenti et vuarum, ita ut non possintture absolui, sed occupent suum tempus: et
admodum avide ac prorsus, ut solent [?: ] lici omnia absumere: Iob 8. In Proverb. capite sextus et decimo, celebrantur aliquoties ii qui in messe [?: ] gant, quod sint sicut formicae: id est, qui occasiones [?: ] rum recte agendarum non negligant, sed suo tempore necessaria expediant. Frigus nivis tempore messis [?: ] paratur nuncio fideli, bona nova afferenti: quia [?: ] afferat desideratum bonum, et veluti refocillet ac instauret exhaustum. Sic et nubes roscida in messe, celebratur Isaiae decimo octavo. Cantus,
[?: ] lici omnia absumere: Iob 8. In Proverb. capite sextus et decimo, celebrantur aliquoties ii qui in messe [?: ] gant, quod sint sicut formicae: id est, qui occasiones [?: ] rum recte agendarum non negligant, sed suo tempore necessaria expediant. Frigus nivis tempore messis [?: ] paratur nuncio fideli, bona nova afferenti: quia [?: ] afferat desideratum bonum, et veluti refocillet ac instauret exhaustum. Sic et nubes roscida in messe, celebratur Isaiae decimo octavo. Cantus, iubilatio et [?: ] cia messis ac
in malum. Sicut et Latinis huiusmodi Dativi verbo adiuncti nonnunquam accipiuntur. Genesis 20: Dic mihi, soror mea tu es, id est, in meum commodum, ne interficiar. Revertar mihi, Num. 22. Id est, in domum meam, aut quo mihi commodum est, ac volupe. Tempus additum tali dativo, significat tantum temporis illi esse elapsum. Gen. 31, [?: ] mihi 20 anni in domo tua: scilicet acti sunt. Sapientia stetit mihi, Ecclesiastici 1. id est, fuit apud me. Esse aliquid alicui, possessionem significat: sicut et Latinis. Cant. [?: ] Vinea mea quae est mihi, est coram me.
et Tribus Israelis, Iosuae 22, In millibus Israelis erant singuli principes familiarum: pro, in Israele. Apocalyp. vigesimosexto praedicitur futurum, ut Sathanas vinciatur mille annis, et tandiu regnent pii cum Christo tranquille. Quod varie exponitur a scriptoribus. Intelligunt tamen multi de tempore, quod inter scriptam Apocalypsin et auctum Turcae regnum intercessit, quo aliquanto liberius Christiani agebant, carentes tam cruento et perpetuo hoste, qui nunc recta contra eorum religionem a Sathana excitatus, et veluti directus est. Sane intra 500 annos etiam Antichristi tyrannis
Antichristi tyrannis invaluit, et nunc Sathan per duos filios gravissime regnum Christi oppugnat. Mille anni sunt coram Domino ut dies unus, et unus ut mille anni. secundae Pet, tertio, et Psal. 90. id est, longum tempus ei ut breve, et breve ut longum est. Hominum consilia tempore mutantur, et ad tempus accommodantur: at ob longitudinem aut brevitatem temporis consilia et decreta Dei non mutantur. Quantumvis longum iam tempus effluxerit a praedictione extremae diei iudiciique: tamen ne putetis quod propterea sit sui consilii oblitus. Sed hominum cogitationes, ac
Christi oppugnat. Mille anni sunt coram Domino ut dies unus, et unus ut mille anni. secundae Pet, tertio, et Psal. 90. id est, longum tempus ei ut breve, et breve ut longum est. Hominum consilia tempore mutantur, et ad tempus accommodantur: at ob longitudinem aut brevitatem temporis consilia et decreta Dei non mutantur. Quantumvis longum iam tempus effluxerit a praedictione extremae diei iudiciique: tamen ne putetis quod propterea sit sui consilii oblitus. Sed hominum cogitationes, ac decreta aut consilia paulatim tempore invertuntur, et ira evanescit, animusque
accommodantur: at ob longitudinem aut brevitatem temporis consilia et decreta Dei non mutantur. Quantumvis longum iam tempus effluxerit a praedictione extremae diei iudiciique: tamen ne putetis quod propterea sit sui consilii oblitus. Sed hominum cogitationes, ac decreta aut consilia paulatim tempore invertuntur, et ira evanescit, animusque immutatur.
MINGENS ad parietem vocatur ab Hebraeis canis: propterea quod sic soleat ad parietem aut arborem, aut aliud quippiam erectum, sublato altero posteriore crure, mingere. Cum ergo volunt minari alicui genti, civitati, familiae
ei benefacis in rebus eius [?: adve- ]
Misericordia et veritate expiatur iniquitas, Proverbiorum decimosexto: id est, conversis beneficentia sincera leniuntur poenae temporariae, debitae iniquitati. Saepe enim praemia et poenae suis causis efficientibus, bene aut male factis notantur, ut sic iniquitas suam poenam indicet. Misericordia mea Deus, Psal. 144. id est, fons omnium beneficiorum et bonorum quae mihi contingunt: sicut et arx nostra,
Dei, et praesertim puram praedicationem doctrinae caelestis, ac unicae oblationis Christi, substituta sua abominatione Missae et falsae doctrinae, quamque veram pietatem ac Ecclesiam foedissime vastaverit, et quam id longo tempore duraverit, multorum scriptis Dei beneficio expositum est. Factae vero sunt ab eruditis variae applicationes huius prophetiae, ad plures eventus: sicut sane verisimile est, Spiritum sanctum in plures cribrationes Sathanae respexisse, ut solent aliquando tales prophetiae in plura tempora
id longo tempore duraverit, multorum scriptis Dei beneficio expositum est. Factae vero sunt ab eruditis variae applicationes huius prophetiae, ad plures eventus: sicut sane verisimile est, Spiritum sanctum in plures cribrationes Sathanae respexisse, ut solent aliquando tales prophetiae in plura tempora respicere. Inter alia vero illud quoque mirabile et notabile est, quod sicut in fine Danielis tribuuntur huic abolitioni iugis sacrificii, et durationi abominationis, 1290, hoc est, sesquiquatuor anni: ita etiam Apoc. 11 praedicitur fore, ut atrium templi conculcetur quadraginta duobus
Ecclesiae denuo instaurari, ac purae doctrinae passionisque Christi praedicatio (quae vere est iuge Deoque gratissimum sacrificium) redintegrari.
Quare dubium non est, prophetiam Danielis etiam ad illam longe tristissimam et perniciosissimam Ecclesiae vastationem pertinere, quae tempore Interim eiusque spuriorum accidit. Papistae dicunt, Antichristum esse aboliturum ad tempus eorum Missam, et id contendunt esse iuge sacrificium. Verûm id non est possibile fieri, cum sacrificuli queant singuli in suis angulis, clam suas missas murmurare. Proculdubio autem ad praedicationem
non semper, nec in [?: S- ] quidem, in virtute ponatur, sed aliquando [?: significa-- ] humilis aut afflictae sortis hominem. Aliqui paulo [?: ] rabilius, per Moderationem eandem vocem reddiderit.
MODICUM, Iohan. 16, pro brevi tempore omnes accipiunt: Modicum non videbitis me, et rursus [?: ] dicum et videbitis me: ut vertit Vulgata. Erasmus, [?: ] sillum: Beza paululum. Iohan. 12 legitur in Graeco, [?: ] huc modicum tempus, adiecta scilicet temporis [?: ] Isaiae 10,
MODICUM, Iohan. 16, pro brevi tempore omnes accipiunt: Modicum non videbitis me, et rursus [?: ] dicum et videbitis me: ut vertit Vulgata. Erasmus, [?: ] sillum: Beza paululum. Iohan. 12 legitur in Graeco, [?: ] huc modicum tempus, adiecta scilicet temporis [?: ] Isaiae 10, Quoniam adhuc modicum, pusillum, et [?: ] tur ira furoris mei: id est, brevi. Isaiae 28, Modicum [?: ] modicum ibi: de quo forte in vocabulo REGULA [?: ] cetur. Hoseae 1, Adhuc modicum, et visitabo sanguinem. Iezrael
[?: ] tur ira furoris mei: id est, brevi. Isaiae 28, Modicum [?: ] modicum ibi: de quo forte in vocabulo REGULA [?: ] cetur. Hoseae 1, Adhuc modicum, et visitabo sanguinem. Iezrael super domum Iehu. In veteri Testamento [?: ] Kimeat, Sicut parum, alii de temporis brevitate [?: ] alia paucitate intelligunt. ut Psalmo secundo, Osculamini filium, ne forte irascatur, et pereatis de via, [?: ] brevi exarserit ira eius. alii vertunt, si vel pandebant. Sic Psalm. 105, Cum essent homunciones numeri, [?: ] si modicum
ut Psalmo secundo, Osculamini filium, ne forte irascatur, et pereatis de via, [?: ] brevi exarserit ira eius. alii vertunt, si vel pandebant. Sic Psalm. 105, Cum essent homunciones numeri, [?: ] si modicum et peregrini in terra: ubi aliqui [?: exp- ] modico tempore. Ego puto paucitatem illorum [?: ] num significari, ut sit idem cum
5 libros Moisis significat, praesertim in novo Testamento. [?: ] 24, Incipiens a Moise et omnibus prophetis, declaravit eis, quod oporteat Christum pati. Iohan. 5, Est qui vos accuset Moises, in quo vos speratis. si enim Moisi crederetis, etc. Act. 15. Moises habet a temporib. antiquis, qui eum praedicent ubique, omni sabbato [?: le- ] . Act. 21, Docens discessionem a Moise: id est, neglectionem legis, vel potius a postasian. Omnes Israelitae sunt in Moisem baptizati, 1. Corinth. 10. id est, illis maximis miraculis sunt in doctrina ac religione
MOMENTUM, est brevissimum tempus, quodetiam Latinis authoribus notum et usitatum est: Graece
quasi dicas, indivisibile tempus, ob summam brevitatem. Sed nonnunquam significat etiam quandam circumstantiam rerum, aut occasionem, cum illo brevissimo tempore coniunctam, et quae ut subito sese offert, ita etiam subito evanescit aut praeterit. Act. 1. Non est vestrum nosse tempora, aut momenta temporum. tametsi id obscuritatis versoris culpa acciderit, cum in Graeco sit simpliciter
dicas, indivisibile tempus, ob summam brevitatem. Sed nonnunquam significat etiam quandam circumstantiam rerum, aut occasionem, cum illo brevissimo tempore coniunctam, et quae ut subito sese offert, ita etiam subito evanescit aut praeterit. Act. 1. Non est vestrum nosse tempora, aut momenta temporum. tametsi id obscuritatis versoris culpa acciderit, cum in Graeco sit simpliciter
est perspecta. Hinc fit, ut in aliis linguis mors sit tantum privatio huius terrenae vitae, seu separatio animae â corpore. At Spiritus sanctus, qui hanc immensam pestem solus pernovit, latius hac voce in Sacris literis utitur. Primum igitur haec vox significat, istam communem privationem huius temporariae vitae, qua etiam bruta intereunt: cuius significationis exempla sunt innumera in Sacris literis. Secundo, significat omnis generis calamitates et afflictiones, praesertim graviores. Sic Pharao graves illas afflictiones vocat mortes, Exod. 10. Et unus ex discipulis exclamat ad
nostri ex imagine Dei in imaginem Satanae. Secundo, quod privati libertate simus facti mancipia Satanae, ad eius libitum libidinemque captivata. Tertio, quod simus in iusti, ac veluti infames et rei coram Deo. Quuarto, quod habemus Deum, qui est fons vitae, iratum. Postremo, mors sunt poenae temporariae (in quibus est etiam ista communis mors) et aeternae. De hac morte dicitur Genes. 2, In quacunque die comederis de arbore scientiae boni ac mali, morte morieris: quod aliqui declarant, mortalis eris: sed hoc dictum praesentem, et ( [?: ] ita dicam) actu ibi existentem
et re ipsa affert, et offert quoque [?: omni- ] in Christum credentibus. Morte mori, est reduplicatio, quae tum vehementiam, tum et certitudinem [?: no-- ] , sicut et aliarum vocum reduplicatio: de quo [?: Hebra-o ] in Regulis generalibus. Sic accipitur de tempora in morte illa lex Moysis, vel Dei potius: Qui maledixe [?: ] patri aut matri, morte moriatur. id est, sine ulla excutione aut effugio, aut spe liberationis occidatur. Sic multo magis illud Dei dictum de tota aut spirituali morte accipiendum est: Quacumque die comederis, morte mo
(scilicet Christi) ab ipso inventam abolitum: quasi diceret, suo proprio gladio eum esse iugulatum. Ibid. adiungit, Christum hac ratione veluti extincto hoc tyranno, liberasse servitute eos qui perpetuo metu mortis excruciabantur: intellexit vero malam conscientiam, mortem istam temporariam, et praesertim damnationem aeternam: quae dum miseri infideles metuunt, vere intolerabilem servitutem serviunt: sed cognita efficacia mortis ac passionis Christi, hac intolerabili servitute liberantur. Mori peccato, duplicem ac plane contrariam habet significationem. Notat autem hic
sentiunt. Patres vestri comederunt manna, et mortui sunt: Si quis ex hoc caelesti pane comedet, non morietur in aeternum, Ioann. 6. id est, Manna illud mirificum tantum corpus ad hanc vitam satiavit et sustentavit, contra mortem aeternam nihil prorsus iuvare quenquam potuit, ac nec quidem contra temporarias huius vitae poenas, aut iram Dei eos in deserto perdentem: quare innumeri ex illis vestris maioribus qui manna comederant, aeterno exitio perierunt. Sed beneficium corporis ac passionis meae, fide perceptum, liberat tum a morte aeterna, tum etiam a temporariis poenis, ac ira Dei. Qui
quenquam potuit, ac nec quidem contra temporarias huius vitae poenas, aut iram Dei eos in deserto perdentem: quare innumeri ex illis vestris maioribus qui manna comederant, aeterno exitio perierunt. Sed beneficium corporis ac passionis meae, fide perceptum, liberat tum a morte aeterna, tum etiam a temporariis poenis, ac ira Dei. Qui credit in me. etiamsi mortuus fuerit vivet. id est, etiam si ista terrena morte resolutus fuerit, tamen spirituali vita perpetuo vivet. Si granum in terram cadens mortuum fuerit, multum fructum feret: Ioan. 12 pro, si computruerit, et in herbam mutabitur.
quia peccato iram Dei provocamus: sicut si quis diceret, Furtum furis armat carnificem, non eius crudelitas, iudex, funis aut gladius, culpa coram Deo attrahit exitium peccati. Christus est factus obediens patri usque ad mortem, mortem autem crucis. Non significat illud dictum; quod toto vitae tempore fuerit obediens, usque dum moreretur: sed quod tam studiose obedierit, ut non solum minora in gratiam patris toleraverit ac fecerit, sed ipsam quoque mortem perpeti non recusaverit: idque ignominiosam, et admodum acerbam. Usque ad, non temporis quantitatem, sed obedientiae intensionem
crucis. Non significat illud dictum; quod toto vitae tempore fuerit obediens, usque dum moreretur: sed quod tam studiose obedierit, ut non solum minora in gratiam patris toleraverit ac fecerit, sed ipsam quoque mortem perpeti non recusaverit: idque ignominiosam, et admodum acerbam. Usque ad, non temporis quantitatem, sed obedientiae intensionem notat. Peccatum patratum gignit mortem, Iacob 1. id est, efficit ut Deus nobis irascatur nosque puniat: ac quirit patranti stipendium mortis. Christus stetit ad dexteram Dei, deglutiens mortem, ut vitae aeternae haeredes efficeremur: 1. Pet. 3,
dederunt mortuos suos, Apocal. 20. id est, omnes mortui, etiam damnati resurrexerunt, ut iudicentur. Mors hic, quasi ipsum regnum ac potentiam mortis designat. Mors ultra non erit, Apocal. 21. scilicet in altera vita, et in regno Christi non erit ulla calamitas vel corporalis vel spiritualis, temporaria aut aeterna, sed perpetuum gaudium et vita aeterna. Emortuum corpus Abraami, et emortuam vuluam Sarae, Rom. 4. id est, prorsus debilitatum, semimortuum, et plane effoetum. Mors aliquando Somnus vocatur metaph. ob similitudinem: sicut Christus dicit ad Apostolos, Lazarum dormire, et
factum ex muliere, factum sub lege. Et Deus veluti insultans callidissimo serpenti, ac iam parta de humano genere victoria insolescenti, dicit se ei oppositurum feminam, eiusque semen illi caput contriturum. Sic et Iob 14, hominem non sine emphasi describit, quod nascatur ex muliere et brevi tempore vivat. Contra hunc vero usum vocis Mulier, vir et masculus aliquid strenuum ac validum in omnibus linguis sonat. Hinc fit ut in omnibus linguis imbecilles aut imbelles, ignavique, feminae et effeminati dicantur. Sic saepe Homerus suos Graecos dicit esse Achaidas, non amplius Achaeos: id
coniugium: Satan scortationem: Falsa religio est formosum scortum. Fuerunt autem olim famosissima scorta, et etiamnum sunt, praesertim Romae, Venetiis, Parisiis, et in similibus longe frequentissimis ac celeberrimis civitatibus, quo undique opulenti mercatores et satrapae, praesertim autem hoc tempore praelati confluentes cum illis scelestis data ingenti mercede sese contaminant. Constat olim Corinthios aperuisse celeberrimum prostibulum formosissimarum mulierum, tantum quô alliciendo undiquaque homines praepotentes, suam civitatem redderent frequentiorem, ditiorem ac cultiorem: ac
nimium esse. Exod. 9, Orate Deum, et multum abesse tonitrua Dei et grandinem: id est, sit hoc multum, sufficiat quod hactenus factum est, ne quaeso addat amplius. Sic prorsus Ezek. 25, Multum vobis principes Israel, auferte rapinam et oppressionem, et facite iudicium et iustitiam. id est, hoc tempore satis, et plus satis peccastis, et desinite tandem aliquando. Multi,
Dei per conversionem gentium, quin potius exacerbati et irritati fuerunt: sicut cum Paulus dicit Actorum vigesimosecundo, Mittam te ad gentes procul. Crescite et multiplicamini, Genesis primo et nono. id est, augeamini numero. Multiplicatae sunt aquae, Genesis octavo. id est, creverunt tempore diluvii. Ex quo fructu frumenti et musti eorum multiplicati sunt Psalmo quarto. id est, divites et potentes facti sunt. Multiplicata est in eis plaga, Psalmo centesimosexto. id est, multi sunt divinitus interfecti. Gratia vobis et pax multiplicetur, primae Pet. primo, et in Daniele: id est
deduci tametsi non minus commode inde quoque, quod illa religio aut institutio sive Iudaicorum rituum, sive humanarum traditionum, tantum in rebus externis ac elementaribus versetur (quae est tertia huius vocis significatio) ut circa cibum, potum, vestitum, gesticulationes aliquas, dies ac tempora, ac similia, non circa Deum ac spiritualem cordis cultum. Dubium ergo est, an Paulus voluerit dicere elementa mundi quasi pueriles, alphabetares, et veluti paedago gicas institutiones: an potius externas, carnales, et corporales. Mundi lucem vocat Christus Apostolos, et omnes alios veros
aliud transit: quemadmodum unius interitus est alterius ortus. Isaiae 2: Idola penitus mutabuntur: pro, peribunt. Sic Cant. 3: Hyems transiit, imber mutatus est et abiit: id est, evanuit. Psal. 102 et Heb. 1: Caelos mutabis, et mutabuntur. Dan. 4 aliquoties dicitur, Septem tempora super te mutabuntur: idest, septem menses transibunt, te in ista brutorum sorte permanente. Mutare iudicia Dei in impietatem prae gentibus, Ezech. 5. pro, corrumpere veram Dei doctrinam et religionem. Et Rom. 1: Mutaverunt
ut sis mutus, et ut sis eis vir redarguens. Contra autem, cum Deus per [?: ] ritum suum aperit labia nostra, tum lingua nostra celebrat laudes Dei, Psal. 51. De hoc, simul et de [?: mi-sa ] mutorum sanatione, dixit Isa. cap. 35. Aperietur in tempore Meschiae) lingua mutorum. Muta fiant labia dolosa, Psal. 31. id est, confunde impios, ne perpetuo [?: o-trent ] veritati, et mendaciter accusent pios. Idolis [?: aut ] simulachris saepe hoc epitheton additur, ut idola [?: ] vocentur.
consilia et foeturas. Omnino videtur Propheta ibi obiicere Israelitis, quod deserta lege Dei, magiae, auguriis, et aliis exterorum maleficis artibus vacarint, ac secundum eas vitam, mores ac religionem suam instituerint: sicut et Ionathan vertit, quod in legibus peregrinorum ambulaverint: et sicut tempore Christi suam Theologiam maxima ex parte ad Philosophiam attemperaverant. Natos ergo expone, vel de inventionibus ac malis artibus gentilium, vel etiam de ipsis magistris earum. Inter natos mulierum non surrexit maior Ioanne Baptista: i. inter filios aut natos ex mulieribus.
superioritate Evangelii (quod est superius ius) per remissionem peccatorum, [?: ] necessitatem dispensante aut tollente. Quod [?: ] dispensat semper de praeterito, non de futuro: debito non soluto, non autem de debito in posteritate solvendo. In quo peccarunt, qui hoc tempore hoc dogma pseudoapostolorum, aut etiam [?: Nazarenorum ] [?: maximo ] cum scandalo instaurarunt. De iure intelligendum est et illud 1 Corinth. 7, Qui vero stat firmus suo corde (non habens necessitatem. sed potestatem suae voluntatis) et hoc decrevit in suo corde,
quod Isaiae 10 dixit rex Assyrius: Et invenit veluti nidum manus mea substantiam populorum: i. opes ac potentiam magno labore aliorum regum, gentium ac populorum congestas, ego facili opera sum consecutus, nemine mihi admodum repugnare audente. In nido suo mori, Iob 29. i. diu vivere, et suo tempore in sua domo summaque tranquillitate mori. Inquit enim Iob de sua spe quam olim habuit: In nido moriar, et tanquam arenam multiplicabo dies. i. postquam diutissime vixero, domi ac in lecto meo tranquille moriar.
Nidos etiam vocat Scriptura, illa cubicula brutis in arca
Interpretes per Nisi: ut [?: ]
Nisi quod populus est fortis. ubi in Hebraeo est, [?: defe- ] : subintel. dubium: aut, in summa: vel, ut breviter dicamus. Sic 1 Reg. 20, Nisi hoc tempore cras mittam servos: in Hebraeo est correctivum, Quin potius. Sic de loco Heb. 6. Nisi benedicendo benedicam, superius dixi. Aliquando non tam conditionaliter quâm explicationem ponitur. Ioan. 5. Non potest facere filius quicquam semetipso, nisi quod viderit patrem facientem. quaecunq-e
] , qui per Reges ibi significantur. Verbum sane [?: ] pharas, quod ibi est, dilatare potius quam disturbare significat. Sed dixi de hoc loco in voce Albedinis. ex [?: maestate ] , alias in bonam partem accipitur, tanquam refrigerans: Prover. 26, Sicut frigus nivis tempore aestatis, legatus fidelis mittentib. eum. i. re bene peracta perinde est mittentibus salutaris et gratus, ac si messorib. quis in arctissimo aestu afferret nivem, quae eos inflammatos refrigeraret. Alias contra in malam partem accipitur, tanquam quiddam non conveniens tempori. Proverb. 26,
Sicut frigus nivis tempore aestatis, legatus fidelis mittentib. eum. i. re bene peracta perinde est mittentibus salutaris et gratus, ac si messorib. quis in arctissimo aestu afferret nivem, quae eos inflammatos refrigeraret. Alias contra in malam partem accipitur, tanquam quiddam non conveniens tempori. Proverb. 26, [?: ] nix aestate, ita stulto gloria: s. minime convenit. tempore nivis declaratur feritas bestiarum, quia tunc [?: ] possunt terram attingere, nec aliquid cibi reperire vel [?: ] terra effodiendo, vel etiam quia pecudes intra claustra
est mittentibus salutaris et gratus, ac si messorib. quis in arctissimo aestu afferret nivem, quae eos inflammatos refrigeraret. Alias contra in malam partem accipitur, tanquam quiddam non conveniens tempori. Proverb. 26, [?: ] nix aestate, ita stulto gloria: s. minime convenit. tempore nivis declaratur feritas bestiarum, quia tunc [?: ] possunt terram attingere, nec aliquid cibi reperire vel [?: ] terra effodiendo, vel etiam quia pecudes intra claustra continentur contecto pabulo, et ob externum frigus [?: tam- ] magis esuriunt
nec aliquid cibi reperire vel [?: ] terra effodiendo, vel etiam quia pecudes intra claustra continentur contecto pabulo, et ob externum frigus [?: tam- ] magis esuriunt incalescente ventriculo. Ideo 2 Sam. 23, 1 Par. 11, narratur de quibusdam fortib. David quod tempore nivis interfecerint leones, s. cum maxime sunt [?: fe-es ] , etiam fame efferante eos. Nix diu solet manere in [?: ] montib. et petris montium, ut sunt in eis varii [?: an-ct- ] et gelidae cavitates: ideo eius comparatione [?: do- ] Hier.
videtur in Sacris literis potius virtutis propriae praestantiam, quam veterum imagines respicentes. 10, Beata tu terra, cum rex tuus est filius nobilibilis virtute ac industria. Ideo mox veluti [?: de- ] se, addit: Et cum principes tui comedunt [?: opportunitates ] tempore. i. pro reparandis viribus, non pro luxu [?: u- ] ante dixerat, Vae tibi terra, si rex tuus est puer, principes tui mane comedunt. Quare hic nobilitas [?: ] [?: ] , sed virtutem respicit. Vera. n. nobilitas est [?: u- ] [?: virtus ]
sit. In non die suo: pro, ante diem, ante tempus suum. Iob 15. In non die suo succidetur. Ier. 22, Vae aedificanti domum in non iustitia, et coenacula sua in non iudicio: pro, iniuste ac inique. Ps. 44, Vendidisti populum tuum in non opibus: i. gratis, sine precio. Levit. 15, In non tempore menstrui sui: id est, extra iam tempus, quo ei solent fluere. Ps. 59. Insidiantur animae meae non scelus meum: id est, sine mea culpa aut scelere. Sic Isa. 44. Operabitur brachio suo, et non vires: id est, donec eum vires destituant.
NON'NE, pro certe: quia interrogationes
postea in verbis RENASCI ac RENOVARI.
NOVISSIMUM, pro ultimo extremoque ponitur. In Hebraeo est
simpliciter posita, est ultima, aut iudicii dies. Iohan. 6, Resuscitabo illos in novissima die. Sic et Iohan. 11 ac 12 reperitur. Novissima alioqui dies festi, Iohan. 7, ex additione vocis Festi, quid notet intelligitur. Novissimi dies, aut in novissimo dierum, respectu praecedentis temporis dicitur. Olim ante Christum in veteri Testamento dictum significavit tempus adventus Christi, Isaiae secundo, In novissimo dierum erit mons domus Domini, etc. Post Christum autem, in novo Testamento usurpatum, significat tempus vicinum fini mundi. Deut. 4 inquit Moyses, Cum
omnia quae praedicta sunt, in novissimo aut postremitate dierum, revertêris ad Dominum Deum tuum: id est, tandem post multas afflictiones et poenas. Genes. 49, Congregamini ad me, et nunciabo vobis quod eventurum est vobis in novissimis diebus. id est, multo post me tempore. Dan. 9, Indicabo tibi quid eventurum sit populo tuo novissimis diebus: id est, popularibus tuis postremis temporibus. Novissima hora, etiam pro postremis temporibus ponitur 1. Iohan. 2. Filioli, novissima hora est: id est postrema simul et tristissima tempora. Primus et novissimus
Deum tuum: id est, tandem post multas afflictiones et poenas. Genes. 49, Congregamini ad me, et nunciabo vobis quod eventurum est vobis in novissimis diebus. id est, multo post me tempore. Dan. 9, Indicabo tibi quid eventurum sit populo tuo novissimis diebus: id est, popularibus tuis postremis temporibus. Novissima hora, etiam pro postremis temporibus ponitur 1. Iohan. 2. Filioli, novissima hora est: id est postrema simul et tristissima tempora. Primus et novissimus ego sum, inquit Deus Isaiae 41 et 48. id est, non habeo principium, nec finem, sum aeternus. alia omnia habent a
et poenas. Genes. 49, Congregamini ad me, et nunciabo vobis quod eventurum est vobis in novissimis diebus. id est, multo post me tempore. Dan. 9, Indicabo tibi quid eventurum sit populo tuo novissimis diebus: id est, popularibus tuis postremis temporibus. Novissima hora, etiam pro postremis temporibus ponitur 1. Iohan. 2. Filioli, novissima hora est: id est postrema simul et tristissima tempora. Primus et novissimus ego sum, inquit Deus Isaiae 41 et 48. id est, non habeo principium, nec finem, sum aeternus. alia omnia habent a me principium, et intereunt: ego autem nec
diebus. id est, multo post me tempore. Dan. 9, Indicabo tibi quid eventurum sit populo tuo novissimis diebus: id est, popularibus tuis postremis temporibus. Novissima hora, etiam pro postremis temporibus ponitur 1. Iohan. 2. Filioli, novissima hora est: id est postrema simul et tristissima tempora. Primus et novissimus ego sum, inquit Deus Isaiae 41 et 48. id est, non habeo principium, nec finem, sum aeternus. alia omnia habent a me principium, et intereunt: ego autem nec principium, nec finem habeo. Sic in Apocalypsi dicitur, Ego sum
perditionem: id est, ipsi quoque tandem peribunt. Luc. 11, Fiunt novissima aut postrema hominis peiora primis: id est, tandem multo peior fit ipse, et deterior est eius conditio quam prius, cum ab uno tantum cacodaemone possidebatur. Novissimum alicuius, vocatur etiam postrema pars vitae, aut temporis vitae ipsius. Deut. 8, Ut benefaceret tibi in novissimo tuo: id est, tandem tibi multa beneficia conferret. Deut. 32, Videbo quid in novissimo eorum: id est, quid tandem illis accidet. Psal. 37. Novissimum impiorum succidetur: id est, tandem peribunt. Possis et de eorum
ponitur pro filiis, aut posteritate. Hierem. 31, Est spes novissimo tuo, vel fini: id est, reliquiis, aut posteritati, aut filiis. id est, bene illis sperandum est. Novissima tuba: id est, quae postremo canet. 1. Corinth. 15. In ictu oculi, in novissima tuba: id est, cum in fine temporum ac mundi Deus per angelum tuba canentem dabit signum resurrectionis ac iudicii. Aliquando vox haec significat infimam plebem, quae sit velut extremum aut ultimum populi vel civitatis. Traducta est haec significatio a tempore. nam quae ultimo accidunt, ea nobis sunt maxime nova. Hinc
1. Corinth. 15. In ictu oculi, in novissima tuba: id est, cum in fine temporum ac mundi Deus per angelum tuba canentem dabit signum resurrectionis ac iudicii. Aliquando vox haec significat infimam plebem, quae sit velut extremum aut ultimum populi vel civitatis. Traducta est haec significatio a tempore. nam quae ultimo accidunt, ea nobis sunt maxime nova. Hinc novissimum pro ultimo usurpatur. Ezech. 23. Novissimum tuum gladio cadet: id est, infima plebs, cum optimates captivi abducentur. Sic Ezech. 33, Et tulerit populus virum unum de novissimis suis. Sic et Latini novissimos, pro
nova. Hinc novissimum pro ultimo usurpatur. Ezech. 23. Novissimum tuum gladio cadet: id est, infima plebs, cum optimates captivi abducentur. Sic Ezech. 33, Et tulerit populus virum unum de novissimis suis. Sic et Latini novissimos, pro infimae sortis dicunt. Cicero pro Roscio: Itaque perbrevi tempore qui ne in novissimis quidem erat histrionibus ad primos pervenit comoedos. Sic Lucae 14, Novissimus locus, pro infimo ignobilissimoque. Et 1. Corinth. 4, Puto quod Deus nos Apostolos novissimos designarit: id est, infima ignobilissimaque et miserrima sorte collocavit, cum nemo non
eius significationes colligi ex contrariis vocabant DIEI ac LUCIS. Dicetur etiam aliquid huc pertnens in voce TENEBRARUM ac VESPERI. Triplex autem potissimum eius significatio, ratione metaphorae esse solet. Notat enim inscitiam rerum divinarum, seu absentiam lucis caelestis. Indicat quoque res et tempora adversa: et denique etiam omnia iniusta ac impia. Inscitiam aut absentiam verae doctrinae denotat, quia sicut noctu oculis, absente luce, in [?: ] externa vita cernere non possumus, eoque aut [?: pr- ] sus ociari, aut certe parum feliciter operari [?:
grassantibus aliis seductoribus, sit futura ingens fames ac penuria audiendi verbi Dei, ut in Amos minatur, et Samuel in suo primo libro scribit. Foedus cum nocte ac die, Hierem. 33. Si po teritis dissolvere pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ita ut non sit amplius dies aut nox in tempore suo, etiam foedus meum cum Davide et Levitis dissolvetur. id est, tam certo regnabit posteritas Davidis (id est, Meschias) et Levitae (pii Christiani) ministrabunt mihi, quam certo adhuc dies et noctes erunt. Nox nocti indicat scientiam, Psalmo 19. id est, die ac nocte propagatur verbum
id est, tam certo regnabit posteritas Davidis (id est, Meschias) et Levitae (pii Christiani) ministrabunt mihi, quam certo adhuc dies et noctes erunt. Nox nocti indicat scientiam, Psalmo 19. id est, die ac nocte propagatur verbum ac veritas Evangelii. ponitur tempus, pro iis quae in tempore fiunt. Accidens in nocte, est pollutio nocturna. Deuter. 23, Qui non fuerit mundus ab accidente in nocte. Timor noctis, aut nocturnus: Psalmo 9, et Cantic. 3. Non time bis a timore noctis. Plerunque noctu et maiora pericula imminent, et homines sunt naturâ meticulosiores,
Matth. 24, Marc. 13, 1. Thessal. 5. 2. Petr. 3. Apocal. 3. Hac eadem ratione Scriptura etiam in veteri Testamento minatur aliquibus intempestivum, subitum ac insperatum exitium: sicut et diviti dicitur Luc. 12, Stulte, hac nocte repetent animam tuam ad te. Iob 24, Nocte opprimet eum tempestas. Iob 34, Media nocte perturbabuntur. Sic in Isaia dicuntur noctu vastatae esse Ar, Moab et Kir. Surgere de noctu, vertit Vulgata verbum
et custodiri, ut perpetuo tanti beneficii recordarentur: vel etiam multo magis, ut interea audirent, discerent ac meditarentur, qualis ac quantae liberationis illa omnia picturae typique essent, sicque vera fide verum pascha in salutem aeternam comederent. Vigilia nocturna, pro brevissimo tempore ponitur Psalm. 90, et comparantur cum ea mille anni coram Domino. Quid Vigilia sit, dictum est in voce CUSTODIA, et dicetur etiam in voce VIGILIA. Noctem esse sicut lucem aut diem Domino, est, eum omnia perspicere, nihil esse [?:-am ] absconditum quod ille non perspiciat:
quas aut quibus Deus ex mari aquam sursum trahit, ut in historia Heliae habetur: et Physici scribunt, et denique experientia nautae norunt: Vapor nebulae de incenso ascendebat, Ezech 10. Sic enim solet, cum res idoneae ad suffitum igni imponuntur, ascendere fumus. Dominus, in turbine et tempestate via eius: nubes veluti pulvis pedum eius: Nahum 1. Describitur ibi Deus terribiliter, et hoc inter alia additur, ex illis tot visionibus ut supra dictum est, quo aliquid quasi oculis subiiciatur spectandum, eoque magis Deus praesens esse et terribilis appareat. Dies [?:
quae alioqui crebro pluviae comparari [?: so- ] tum quia cito ac omnia vera doctrina complent: idque facit veluti collatione ad se aliosque prophetas, [?: qui- ] tantum angulo astricti alligatique erant, et veluti varium locum rigabant. Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus eius, Hierem. 4. Eadem forma orationis est etiam Ezech. 38 de Gog et Magog, quod sicut nubes terram operiet suis copiis. Comparatur autem in priore loco adventus et exercitus Chaldaeorum vento, nubi et tempestati, ob subitaneam ac [?: insperata- ] leritatem: deinde
erant, et veluti varium locum rigabant. Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus eius, Hierem. 4. Eadem forma orationis est etiam Ezech. 38 de Gog et Magog, quod sicut nubes terram operiet suis copiis. Comparatur autem in priore loco adventus et exercitus Chaldaeorum vento, nubi et tempestati, ob subitaneam ac [?: insperata- ] leritatem: deinde et ob copiam, terrorem, et [?: per- ] Sicut enim nubes et procellae subito irruunt, [?: omn- ] cupant, terribiles apparent, omnia vastant: sic et ille exercitus. Eodem modo et per metaphoram nubes
quae cum semel exardescit, non mox saevire desinit, nec se precibus statim placari permittit: sicut prohibetur [?: Hierem- ] orare pro populo. Dies nubis et caliginis: Ezech. 34. Congregabo oves meas de omnibus locis, quo dispersae sunt in die nubis et caliginis. Solent tali tempore dispergi oves, nisi habeant diligentes pastores. Sed hic metaphora ovium et temporis dispersionis et collectionis
transfertur ad recollectionem Iudaeorum, in vastatione Iudaeae et Hierosolymae
permittit: sicut prohibetur [?: Hierem- ] orare pro populo. Dies nubis et caliginis: Ezech. 34. Congregabo oves meas de omnibus locis, quo dispersae sunt in die nubis et caliginis. Solent tali tempore dispergi oves, nisi habeant diligentes pastores. Sed hic metaphora ovium et temporis dispersionis et collectionis
transfertur ad recollectionem Iudaeorum, in vastatione Iudaeae et Hierosolymae dispersorum et abductorum: multo autem magis ad collectionem filiorum Dei ex omnibus
ubi sese multis foedis sceleribus contaminarunt, eos vehementer pudeat vel intueri [?: ] vel vicissim ab aliis aspici, praesertim honestis et [?: pr- ] bus viris. Exempla illustria utriusque haberi [?: poss- ] vultu principum quoque virorum aliquot nostri temporis. Talem quandam dignitatem, maiestatem, et veluti fulgorem videntur voluisse pictores Sanctis [?: ] diorum circa caput circumfusione appingere, ut [?: ] do dixi. Ex hac distinctione et declaratione multiplicis nuditatis intelligi non difficulter possunt dicta
quamvis salus tua sit mihi incomprehensibilis, et excedat captum mentis meae: vel, tametsi non noverim quam saepe me servaveris ac liberis. Numerare dies: pro, scire eorum numerum. Psalmo 90. Sic fac scire nos, ut numeremus dies nostros: [?: ] , sic fac ut intelligamus, quam brevi tempore [?: si-s ] victuri. Ita enim demum red demur modestiores, prudentiores, et te magis timebimus. Sic et Deus dicitur aliquid numerare: pro, observare, seu (ut Latini [?:-que ] loquuntur) in numerato habere. ut, Psal. 56, [?:-grationes ]
opera sua. Etiam nunc. 1. Regum 14. Et quid etiam nunc? pro, sed quanta est praesens afflictio, si conferatur cum futura. Nunc, pro, hoc modo. 1. Regum 21 Tunc nunc faceres regnum super Israelem: pro, hoc modo agendo ac regnando sane bellum regem praestares. Tempus ponitur pro actione in tempore, sic saepe secundum diem hanc. praesentem rerum statum denotat. Nunc, pro tandem. 1. Sam. 27. Nunc absumar die una per manum Saulis. id est, in istis tot persecutionibus et insidiis tam potentis adversarii, tandem alicubi opprimar. Sic Grammatici interpretantur per [?:-dem ]
aut praesentem rerum statum, seu antecedens quod propositum est, respicit. Aliquando notat idem quod cito: Hoseae 5, Nunc devorabit eos messis cum partibus suis. Videtur etiam exprimere adverbium temporis. Iudic. 13: Nunc veniet verbum tuum, qualis erit ratio infantis: id est, cum venerit quod praedicis, seu cum infans iuxta tuam prophetiam nascetur.
NUNCIUS: Hierem. 51. Nuncius in occursum nuncii curret, ad annunciam dum quod capta sit civitas, etc. Id est, dum
Posset ni-lominus aliquando non incommode exponi Obedientis fidei, de ea obedientia quae fidei praestatur Deo vocanti. Fieri obedientem usque ad mortem. Philipp. 2 dicitur Christus factus esse patri obediens usque ad mortem, mortem autem crucis: ubi non ille sensus est, quod toto vitae tempore fuerit obediens: sed quod non tantum [?: in ] minoribus rebus, aut actionibus patri obediverit, verum etiam in summis, difficillimis ac tristissimis, atque adeo in subeunda ipsa ignominiosissima morte. Non ergo diuturnitas aut longitudo obedientiae, sed [?:-aduum ]
decimo octavo, Observabo me ab iniquitate mea: id est, cavebo mihi. Observare observationes, aut custodire custodias, primo Paralipomenon vigesimotertio: Ut observent custodias, aut observationes tabernaculi conventionis, etc. id est, diligenter praestent ea omnia, quae ibi statis temporibus divino mandato ordinata praeceptaque sunt. Nox ista est observabilis Domino: Exod. 12, ut quidem Vulgata vertit. Sed in Hebraeo est, Nox observationum. Idem autem ferme sensus est: nempe, quod illud tempus, et certi in eo ritus observandi sint. Ibidem est, Observabitis infermentata: id
meam ne obsurdescas. id est, Exaudi quaeso lachrymabilem precationem meam.
OBVIARE: Misericordia et veritas obviaverunt sibi invicem, iustitia et pax sese mutuo obsculatae sunt: exponetur in voce Osculum.
OBUMBRARE. Vide in Umbra.
OCCASIO, est opportunitas temporis, aut etiam aliarum circumstantiarum, ad agendum aut omittendum aliquid. Paulus aliquanto aliter hac voce utitur, idque non uno modo. Rom. 7 inquit, Peccatum occasione sumpta genuit in me omnem cupiditatem. i. per illud mandatum: ut habet recentissima versio. vel potius, Peccatum sumpta
[?: occisos ] eos, ne forte obliviscatur populus meus, fac eos [?: erra- ] in populo tuo: Psalmo quinquagesimo nono. id est [?: ] prorsus deleas et extirpes eos, sed propone eos pro exemplo aliis, perpetuo eos affligendo: quod in [?: ] is videmus, a tempore Christi impletum esse.
Aliquando pro quovis graviori cruciatu ponitur Occisio, sicut et Mors pro gravi calamitate. Iob 5. Stultum interficiet indignatio, et imperitum occidet invidia. Sic et Prov.
quare alibi prolixius dixi. Occidere, pro sacrificare. Lucae vigesimosecundo, Necesse erat occidere pascha. Occidere tauros, et altilia: id est, ad convivium mactare et praeparare. Matthaei vigesimosecundo. plerunque tamen legitur Sacrificare, pro mactare. Is. 11 et 65 est, quod serae tempore regni Meschiae, et in eius regno non nocebunt, nec occident: id est, non saevient. Peccatum etiam dicitur occidere aliquem, Rom. 7. Peccatum occasione sumpta per legem, decepit aut seduxit me, et per illud occidit. id est, nimium potenter in me regnare coepit peccatis et damnatione.
i. quasi magno hostilique quodam impetu fecit ea in ipsum irruere: nempe quod per imputationem oneravit peccatis et poenis nostris filium suum. Praeclare depingit magnitudinem et potentiam peccati, ac irae Dei: et ingens onus Christi, quod pro toto genere humano sustinuit. Facere occurrere in tempore malo inimicum, Ieremiae 15, de supplici precatione, qua tibi inimicus reconciliari conatur, exponunt aliqui. Posses tamen recte de opitulatorio occursuexponere, ut supra locum Isaiae 64 declaravi.
conatur, exponunt aliqui. Posses tamen recte de opitulatorio occursuexponere, ut supra locum Isaiae 64 declaravi.
Videtur enim haec prophetia aut promissio Dei impleta esse, cum in illo luctuosissimo tempore captae Hierosolymae, et abductionis aliorum in captivitatem, Nebuzardam solvit catenis Ieremiam, eumque liberatum et honoratum verbis et muneribus dimittit liberum, offerens ei etiam sua officia, si velit venire Babylonem. Occurrere aliquos sibi invicem, alias multitudinem significat,
depromendi, quod fesso et esurienti exercitui Abrahami cibum sacerdos ille protulerit, exhibueritque. Malachias cap. 1 dicit, ubique per orbem terrarum offerendam esse oblationem mundam. in Hebraeo est Mincha, munus: de quo loco supra in voce MUNERIS dixi, estque is ab innumeris hoc tempore contra seductores, Missaeque patronos assertus. In eodem prorsus sensu docet et Petrus 1. cap. 2, Omnes pios esse sanctos, et sacerdotes ad offerendas spirituales hostias, acceptas Deo per Christum Iesum. Item Paulus ad Hebraeos ultimo hortatur pios, ut offerant Deo
Sic Hierem. 11, comparatur Iehuda [?: ] inquit enim: Oleam frondosam aut viridem, et pulchram fructu aut specie, vocavit Deus nomen tuum. id est, secerat Deus florere hunc populum et civitatem, sed nunc castigabit et perdet eum. Sic Oseae 14 praedicitur felix status Israelis tempore Meschiae, ac inter alia inquit: Serpent surculi eius, erit decor eius ut olea, et odor eius ut Libani. Porro Scriptura vastationem et solitudinem regionis pingit similitudine paucarum baccarum, quae remanent post collectionem, alicubi in summis extremitatibus oleae, Isaiae 17, 24. et
demiam, quos vindemiatores cernere non potuerunt: sic aliquos paucos superfore, quos hostes reperire, capere aut interficere nequiverunt. In solitudine crescere abietem, cedrum, et etiam oleas, significat, fore felicissimum statum, omnibus locis cultis, et habitatis. Isaiae 41 tali similitudine tempora et regnum Meschiae depingitur: quo indicatur, futuras ubique Ecclesias, veros Dei cultores, atque adeo etiam eximios doctores. Opus oleae mentietur: pro, fallet sua spe possessorem. Hebr. 3. quasi dicat: Promiserat quidem olea suis florib. copiam fructuum, sed non praestitit. Mich. 6
hyperbole est et illa Deut. 33, Assur erit acceptus fratribus suis, et tinget in oleo pedem suum. pro, abundabit oleo, et aliis commodis ac opibus, ita ut vel pedes lavare in oleo prae copia et vilitate posset. Diximus fuisse moris. caput perfundere oleo. De eo more habetur Ecclesiast. 9. Omni tempore sint vestimenta tua candida, et oleum super caput tuum ne deficiat. pro, perpetuo sis laetus, et comodis huius vitae perfruere. Sic Psal 23 dicit Psaltes, Impinguasti oleo caput meum. id est, ditas ac foves me tuis deliciis ac bonis. Pingit enim ibi suam refectionem aut
funditur, fragrantiam de se late emittit. Dixi vero supra, Odorem per metaphoram pro fama poni. Terra exaudit oleum, Oseae secundo, Dominus exandiet caelos, aut eis respondebit: caeli exaudient terram: terra exaudiet frumentum, vinum et oleum. pro, Deus faciet caelum efficax, bonasque in eo tempestates constituet. et caelum adhibebit tempestivos calores et humectationes, quibus riget ac tepefaciat terram. Unde postremo fiet, et terra producat fructus. Est prosopopoeia quaedam, quasi arbores, vites aut fruges matris terrae implorent opem, illa caeli, et caelum Dei. Monstratur autem
Dixi vero supra, Odorem per metaphoram pro fama poni. Terra exaudit oleum, Oseae secundo, Dominus exandiet caelos, aut eis respondebit: caeli exaudient terram: terra exaudiet frumentum, vinum et oleum. pro, Deus faciet caelum efficax, bonasque in eo tempestates constituet. et caelum adhibebit tempestivos calores et humectationes, quibus riget ac tepefaciat terram. Unde postremo fiet, et terra producat fructus. Est prosopopoeia quaedam, quasi arbores, vites aut fruges matris terrae implorent opem, illa caeli, et caelum Dei. Monstratur autem simul causarum primae et secundarum connexio.
synodum in gratiam imbecillium condidisse illud Decretum, de vitando suffocato et sanguine ad aliquod tempus. Exhac veteri opinione, quasi [?: ] minus sint mundae ac licitae terra nascentibus, progressa est illa superstitio et dogma daemoniorum, ut nominat Apostolus, de vitandis certo tempore carnibus et lacticiniis tanquam ex immundo progredientibus.
OMNIS,
[?: po ] test. Necessariissima vero est eadem, quia alioqui [?: co- ] entia ac fides non potest syllogismum in prima figura efficere, maiore non existente universali. Necesse aut est ad salutem habere hosce duos syllogismos. Primum [?: leg- ] Omnes homines, omni tempore in hac vita, post [?: ] etiam pii a lege Dei accusantur et redarguuntur, quid sint peccatores, et digni aeterno exitio, omnesque [?: ] peccatum concluduntur: Ego sum homo: Igitur et ego peccatum habeo, accusorque lege, et damnor. [?: D- ] hunc
ad eum pertinentibus. Quod nam erit iudicium puero, aut opus eius? [?:-dic ] . 13. id est, quam rationem observabimus in educando et instituendo eo? Operis homines: id est operarii. Iob. 37, Tonitru hominem concludit, ut non possit cognoscere homines operis sui. id est, impedit tempestas nominem, ne possit exire ad operarios, invisere eos, et [?:--um ] opera inspicere. Operis vasa, sunt operose facta [?: ] Num. 13, Accepit omnia vasa operis. Opus cogitatio [?: ] pro, ingeniose et magna cogitatione factum. Exod. [?: ]
pusillanimem reddiderant, praesertim cum contra nulla consolatio accederet, ut ibi mox sequitur. Opprobrium [?: ] ius, tum active tum passive dicitur. id est, tum eius qui alteri facit covicium, tum eius qui patitur, prioris seu activae significationis exemplum est Ezek. 16. Sicut tempore opprobrii filiarum Aran, quae te spernunt [?: ] cum quaque. Sic Psal. 22, Opprobrium hominis et contemptus populi. Sic Psalmo trigesimo nono, Opprobrium stulti ne ponas me. id est, ne patiaris me exponi ludibrio et contemptui stultorum. Hos. 12, [?:
] nisi in ieiunio et oratione, Matthaei decimo septimo exposui in tractatu de phrasibus Ieiunii. Semper [?: ] sive intermissione iubemur orare, Lucae decimo octavo, Ephes. sexto, Col. primo, 1 Thes. quinto. id est, crebro: non quod non fiat ulla prorsus interpellatio rationis, tempore somni, cibi, aut aliarum rerum [?: a- ] . Orate, ne fiat fuga vestra hyeme aut sabbato: i. erit ingens, periculosa ac tristis persecutio: quia hyeme est difficilis fuga, sabbato vero non licet procul ire. vos vero tunc oportebit procul fugere. Orationem amovere, Psalm. 66.
populus meus, dixi paulo ante. Sensus autem idem est, ac si [?:--ceret ] : Populus meus summa promptitudine te reverebitur, se tibi subiiciet, et tui oris praescripta [?: exeque-r ] Psal. 85, est elegans hypotyposis, aut etiam prosopopoeis, describens felicia tempora Meschiae: Misericordia et veritas obviaverunt sibi invicem, iustitia et ex sese invicem osculatae sunt. Veritas de terra germinuit, et iustitia de caelo prospexit: Deus largietur bonum, et terra nostra proferet fructum suum: Iustitia ante [?:-um ] ambulabit, et ponit in via
sese invicem osculatae sunt. Veritas de terra germinuit, et iustitia de caelo prospexit: Deus largietur bonum, et terra nostra proferet fructum suum: Iustitia ante [?:-um ] ambulabit, et ponit in via gressus eius. Ubi videtur sensus esse, maximam copiam istorum summorum bonorum fore tempore Meschiae. Non autem sine causa, alia Deo, alia hominibus tribuit. Nam ex misericordia Dei homines deducuntur ad sui agnitionem, ad poenitentiam, veramque contritionem ac fidem, quae etiam [?:-lterius ] apprehendit misericordiam Dei: unde sequitur, ac veluti nascitur
quos sicut mundus indignos iudicavit qui apud se viverent, ita revera ille fuit indignus qui eorum officiis ac doctrina praesentiaque frueretur.
OVA aspidum excludere, est impios iniustos ac sceleratos conatus in opus producere. Sic propheta Isaiae cap. 59, de sui temporis perditissimis moribus queritur, quod omnes illorum hominum, atque adeo etiam omnium renatorum cogitationes, actiones et conatus, fuerint et sint vel telae aranearum: id est, nullius momenti res: vel etiam ova aspidum, id est, res longe perniciosissimae, quae et per se sint plenae veneno,
in pactum. Deuter. 29. Ut transeas in pactum Dei tui, et iusiurandum eius. Pactum cum die et nocte, pro ordinatione Dei, ut sit dierum ac noctium perpetua vicissitudo. Hierem. 33. Si potestis dissolvere pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ut non sit amplius dies ac nox in tempore suo: etiam pactum meum cum Davide servo meo solvetur, ne sit ei filius, qui regnet in solio eius: et pactum meum cum Levitis et sacerdotibus, ne sint innumeri. Eandem phrasin et paulo post repetit: ubi priore loco pactum significat ordinationem Dei, qua motus caelorum et temporum
dies ac nox in tempore suo: etiam pactum meum cum Davide servo meo solvetur, ne sit ei filius, qui regnet in solio eius: et pactum meum cum Levitis et sacerdotibus, ne sint innumeri. Eandem phrasin et paulo post repetit: ubi priore loco pactum significat ordinationem Dei, qua motus caelorum et temporum constituit, et veluti cum eis convenit, ut currant secundum normas ipsis praescriptas. Posteriore vero, promissionem factam Davidi, de perpetua successione posterorum, praesertim Meschiae. Deut. 5, Dominus Deus noster percussit nobiscum foedus in Horeb. non cum patribus nostris Dominus
in illis sunt: species inanis sine rei bonitate, distinctio a bonis in extrema die, et denique ultimum aeterni ignis exitium. Quia etiam palea ob suam levitatem facillime a vento tollitur, et temere quocunque in aquas aut solitudines abiicitur, ubi computrescat: ideo saepe impiorum interitum etiam temporarium depingit. Iob 21, Erunt impii sicut palea coram vento. Sic et Psal. 1: Erunt sicut palea aut gluma, quam proiicit ventus. Vide infra vocem STIPULA. Aliquando falsam doctrinam, aut alioqui humanas opiniones sua vanitate
imminente ruina poenae. Nam lutum sine paleis cum inter se non optime cohaereat, facile decidit, atque ita paries denudatur et cadit.
PALLIUM pilosum, olim erat vestitus prophetarum. Falsi igitur Prophetae, ut etiam ipso vestitu simplicioribus imponerent, eodem vestiebantur. Eos igitur tempore Meschiae patefaciendos, redarguendos, et confundendos esse, praedicit Zacharias cap. 13 inquiens: Et erit in die illa, confundentur Prophetae, unusquisque a visione sua, quam prophetavit, et non induentur pallio piloso, ut mentiantur. Sic etiam philosophi et eorum simiae
eo correspondet Ieremiae, de perfecta eversione eius Babylonis quae tunc fuit: quanquam alii Historici diversum scribere videantur. inquit enim Diodorus Siculus lib. 3, cap. 1, suae fabulosae Historiae: Quae omnia postmodum Persarum reges subripuere, regiae et reliqua ornamenta, tum tempore consumpta sunt, tum ab hominibus deleta. Ipsius quoque Babyloniae parva quaedam portio superstat, maxima parte inter moenia cultui agrorum exposita, proculdubio et illa ipsa pars fuit postea demum nonnihil instaurata. Idem historicus consonat etiam in illa parte cum Ieremia, Daniele, et
rex Ioiachim comedisse panem semper in mensa regis Evilmerodachi: ubi proculdubio per panem lautissimus victus intelligi debet. Sic et Iob 42, Comederunt panem in domo Iob. de lauto convivio intelligendum est. Aliquando tamen etiam tenuiorem victum vidotur significare: ut cum Isaiae 4, tristi tempore septem mulieres dicunt, Panem nostrum comedemus, et veste nostra induemur, etc. Comedere me facit panem, 2. Sam. 13. id est, porrigit mihi cibum. Aliquando, ut praesertim in oratione Dominica, significat omnia necessaria huic vitae, cum petimus nobis dari panem quotidianum:
dicuntur: Isaiae 57. In politioribus lapidibus vallis pars tua, illi sunt sors tua. Nam fudisti eis libamen, et obtulisti hostias. Sic et in bonam partem dicitur Psal. 119, Portio mea Domine, dixi, custodire legem tuam. Pars impiorum, dicuntur variae poenae et castigationes temporariae et aeternae: Iob 2 et 27, Haec est pars hominis impii. id est, haesunt poenae. Psal. 10. Ignis, sulphur et spiritus procellarum, pars calicis impiorum: id est hisce praemiis Deus eos ornat et honorat. Sic Deus Hieremiae 13 dicit ad Iudaeos: Haec sors tua, et pars
[?: ] Exodi describitur: ubi etiam exempla trium primarem significationum reperies. Quarta significatio, cum ipsam celebritatem totius actionis indicat, reperitur 2 Reg 23. ubi dicitur tale pascha esse a Iosia 18 anno sui regni colebratum, quale non fuerit celebratum inde a Iudicibus, et tempore praecedentium Regum. Porro, quintam significationem usurpat Paulus 1 Cor. 5 inquiens. Pascha nostrum immolatus est Christus. id est, verus ille Dei agnus, aversionem culpae et poenae a populo Dei efficiens, qui per Iudaicum illum paschalem agnum fuit significatus. Occidere, sacrificare,
aut observationem totius ritus notat. Immolare pascha, Mar. 14, de agno intelligitur. Erat pascha, et azymorum dies, Mar. 14. In die solenni paschae, Lucae 2. Appropinquabat festum azymorum, quod dicitur Pascha, Lucae 22. ubiipsum festum paschatos etiam azymorum dicitur, quia eo tempore cogebantur comedere azyma, id est, pacem infermentatum. Christus comedit agnum paschalem pridie quam Iudaei: hoc colligunt esse factum [?: qui-- ] hebdomadae die, quam vulgo nunc vocamus diem Iovis: quia sequentem vocat Marcus
faciebat colebrem. Christus igitur secundum praescriptum Dei celebravit pascha vespere incipientis diei 15 Lunae: [?: ] vero, ob supra indicatam traditionem, celebrarunt initio 16. ut eis paschalis et Sabbati celebritas una die per ageretur. vide Monsterum super Matthaeum Hebraicum. Tempora etiam paschalia considerentur. [?: P- ] mum Pascha in exitu Israelitarum ex Aegypto [?: ]
[?:-utum ] est anno ab initio mundi 2453. A primo typicoque paschate
Meat, quae licet adverbium quantitatis sit, et proprie parum aut pusillum significare videatur: tamen accipitur etiam adiective pro parvus aut paucus, a, um, in utroque numero, per omnes casus. Includit aliquando etiam in se deficientem aliquam vocem vel rei, vel personae, vel temporis, vel actionis: quos Hebraismos, qui in versionibus intelligere volent, aut ex contextu necessario iudicabunt, aut naturam illius Hebreae voculae penitius cognoscere cogentur.
PAVOR et METUS. vide TIMOR et TERROR.
PAUPER, Hebraice
florentes res. Psalm. 37. Cum viderem pacem impiorum. Sic pax a timore, Iob 21. In domibus eorum est pax a timore. id est, summa securitas ac tranquillitas. Ponere sanguines belli in pace: 1. Reg. 2, Ioab interfecit duos [?: du-es ] hostiliter tempore ac loco pacifico. Pacifica bestia agri, Iob 5. id est, non laedette. Ingressus pacificus. id est, pacem afferens aut indicans: 1. Sam. 16, et 1. Reg. 2, Viri pacifici nobiscum. Genes. 34. id est, pacifice nobiscum, aut inter nos viventes. Pascua pacifica. Ierem. 25, Suc
et in manibus portent in omnibus viis vestris. Deus pacis dicitur, non dissensionis: Rom. 15. 16. 1. Cor. 14. et 2. Cor. 13. ubi dilectionis quoque Deus nominatur. Sensus autem est, Deus autor et probator pacis. 1. Cor. 7, dicitur Deus nos vocasse in pace: id est, ad studium temporariae pacis, et ad consequendam etiam aeternam tranquillitatem. Rom. 14, Quae pacis sunt sectemur: id est, neminem laedamus, omnibus prosimus, quaeramus denique temporariam et aeternam pacem. Christus dicitur pax nostra, quia utraque unum fecit, et maceriam septi dissolvit, Ephes. 2. id
nominatur. Sensus autem est, Deus autor et probator pacis. 1. Cor. 7, dicitur Deus nos vocasse in pace: id est, ad studium temporariae pacis, et ad consequendam etiam aeternam tranquillitatem. Rom. 14, Quae pacis sunt sectemur: id est, neminem laedamus, omnibus prosimus, quaeramus denique temporariam et aeternam pacem. Christus dicitur pax nostra, quia utraque unum fecit, et maceriam septi dissolvit, Ephes. 2. id est, concilia vit gentiles cum Iudaeis, abrogata ceremoniali lege. Mox ibidem, non tantum de hac externa duorum populorum inter se invicem pace agit, sed etiam de pace
praeterea nos praeparari ad annunciandum Evangelium pacis. Hac ratione quoque ipse Christus vocatur rexpacis. Hebr. 7. id est, causa et author pacis, quod ille multipliciter praestat. Fructus iustitiae in pace seminatur, facientibus pacem, Iac. 3. ubi facere pacem est ea agere, quae ad temporariam et aeternam pacem prosint, neminem laedendo, et cum omnibus pacifice agendo. Id dum agitur; pii simul etiam iuste agunt, et sibimet uberrimum fructum aut praemium iustitiae comparant.
PAXILLUS. vide supra in PALUS.
PECCATUM. Vocant Latini peccatum, quicquid
Genes. quadragesimotertio. Dixit Iuda ad Israelem patrem suum, Mitte puerum Beniamin, et ego fide iubeo de eo, ex mea manu require eum: Si non reduxero eum ad te, et coram te stitero eum, et peccabo tibi omnibus diebus. id est, sim tibi reus ac obligatus, habearque a te pro scelerato omni tempore, perpetus mihi sis infensus, adversus ac molestus, ut extreme nephario, ac in te iniurio. Sic idem verbum, ac in eodem sensu, repetit Iuda erga Iosephum: Quoniam servus tuus sponsione facta accepit puerum a patre suo, promittendo, quod si non reduxero eum ad te, et peccabo pani meo omnibus
hominis perversam, seu imaginem diaboli. Formale vero, reatum, et offensionem Dei inde progredientem. Hoc igitur posterius nempe Formale seu reatum, in Baptismo tolli: illud vero prius debilitari tantum aut attenuari, dicunt. Ac de reatu quidem recte id dicitur respectu prioris seu praeteriti temporis, quod videlicet remissa sit omnis prior offensio ac ira. At de futuro tempore certa tantum promissio accipitur, quod quoties fide ad thronum gratiae accesserimus, vi et efficacia initi cum Deo foederis, in baptismo peccatum omne remittatur. Subinde enim pestis illa nobis ingenita, novam
Dei inde progredientem. Hoc igitur posterius nempe Formale seu reatum, in Baptismo tolli: illud vero prius debilitari tantum aut attenuari, dicunt. Ac de reatu quidem recte id dicitur respectu prioris seu praeteriti temporis, quod videlicet remissa sit omnis prior offensio ac ira. At de futuro tempore certa tantum promissio accipitur, quod quoties fide ad thronum gratiae accesserimus, vi et efficacia initi cum Deo foederis, in baptismo peccatum omne remittatur. Subinde enim pestis illa nobis ingenita, novam nobis conciliat ac contrahit offensam, reatum, ac iram Dei, etiam sine actualibus
gratiae accesserimus, vi et efficacia initi cum Deo foederis, in baptismo peccatum omne remittatur. Subinde enim pestis illa nobis ingenita, novam nobis conciliat ac contrahit offensam, reatum, ac iram Dei, etiam sine actualibus peccatis: quare et perpetua remissione opus habet. De futuro igitur tempore reatus peccati originalis, non actu, sed potentia tantum aut iure tollitur in baptismo. Caeterum Formale peccati Originalis, aliud essentiale, accidentale aliud constituunt: quorum illud est ipsa deformitas, seu ataxia: hoc vero, de quo modo diximus, reatus. Porro in peccato actuali quatuor
Psalmo quinquagesimoprimo. Libera me de sanguinibus. Et, Tu remisisti iniquitatem peccati mei. De reatu tantum haec dicta loquuntur: Genesis vigesimo, Induxisti superme et regnum meum peccatum grande. Genesis quadragesimotertio, Nisi reduxero et reddidero tibi, ero peccati reus omni tempore. Sic Deuteronomii nono, vitulus vocatur peccatum, quia per illum peccarunt. Peccatum, inquit, vestrum quod perpetrastis, nempe vitulum, tuli. 3. Regum primo, Eritque cum dormierit dominus meus rex cum patribus suis, erimus ego et filius meus Salomon peccatores. Et duodecimo capite. Et
Iob 31 Si fructum terrae meae comedi absque pecunia. id est non reddita mercede cultoribus. Argentum aut pecuniam nostram, id est, precium nostrum: Gen. 31, Nonne peregrinae reputatae sumus ei, quandoquidem vendidit nos, et argentum nostrum comedit: id est, precium nostrum a marito nostro longo tempore serviendo depensum, in suum commodum convertit, perinde ac si ei servas vendidisset, non filias nuptui dedisset.
PECUS, non habet per se aliquam obscuram significationem, nisi quod interdum per metaphoram significat ipsos pios, de qua significatione in voce OVIS et GREX dictum
legem suam non amplius in lapideis tabulis scripturum, sed per Spiritum sanctum cordi eorum illam inscripturum: ideo eadem die quinquagesima a sua passione, seu a spirituali Paschatis immolatione, veraque ex infernali Aegypto liberatione, dat suis Apostolis Spiritum sanctum: ostendens etiam ipsa temporis convenientia, Deum suam promissionem implevisse, et pro mortua litera vitam Spiritus in novo Testamento instituere. Unde in memoriam utriusque ineffabilis beneficii, et veluti utriusque testamenti, picturae aut naturae nomen, et festum ipsum retentum est. Testatur autem historia Act. 2,
refutat. Utriusque locum adscribam. sic igitur Erasmus super hunc locum: Usque ad Pentecosten)
epistola missa fuit in hyeme. seu in vere: et tunc post Pentecosten debebat ire in Macedoniam, et morari ibi usque ad hyemem, et tunc ire Corinthum, et hyemare. Theophylactus, citra controversiam interpretatur usque ad quinquagesimum diem, adscribens hoc esse argumentum insigniter amantis, quum temporis etiam modum praescripsisset. Haud dissentanea his scribit Chrysostomus tametsi non perinde liquet, an de Iudaeorum festo die senserit, an de spacio morae. Item Ambrosius interpretatur, ideo diutius manendum Ephesi quod illic multos haberet adversarios. et fructus esset ingens. Neuter de
Quan quam in Actis cap. 20, quum ait,
[?: ordina- ] putat, Paschae et Pentecostes festum etiam Apostolorum temporib. fuisse celebratum ritu Christiano. Hoc commentum opinor ab illis repertum, ne Paulus crederetur observare dies festos Iudaeorum, quos docuerat esse negligendos. Apud priscos illos magna contentio fuit de tempore rituque celebrandi Paschae [?: festu- ] quod si ab hoc die numerentur quinquaginta, erit eadem controversia de Pentecostes die, de quo tamen [?: ] la fuit controversia. Verum hac in re suo quisque indicio fruatur, incolumi charitate. Porro Beza sic [?: c-
in re suo quisque indicio fruatur, incolumi charitate. Porro Beza sic [?: c- ] scribit: Erasmus putat ita subaudiendum
et ego supervacaneum esse puto quaerere, an huiusmodi festa initio fuerint observata, ut hoc daretur Iudaeori infirmitati. Sed ut observata non fuerint: non tamen consequitur, hoc non fuisse usitatum in Ecclesiis, ut praesertim ii qui ex circumcisione crediderant, ab ab his festis intervalla temporum numerarent. Sic Act. 20. dicitur Apostolus solvisse Philippis post dies azymori: quos tamen quis idcirco dixerit fuisse ab Ecclesiis ob servatos? Sic etiam Act. 27 significatur inclinatio autumni per diem ieiunii, sive propitiationis festum Inque illa interpretatio nulla ratione
per diem ieiunii, sive propitiationis festum Inque illa interpretatio nulla ratione nititur.
PER praepositio habet multa significata, suasque obscuritates tum ratione Latinae linguae, tum et ratione Graecae ac Hebraeae. Per igitur usitatissime significat quasi medium quoddam loci, temporis, personae: ut, Per locum aliquem ire, aut transire: per totam diem otiari, aut laborare: per aliquem mittere literas, aut aliquod efficere. Sic dicimur per Christum patrem accedere, id est, ipso nos ad patrem veluti manu ducente. Aliquando significat veluti opera alicuius aliquid consequi:
hasce difficultates perferendas instruant. De quo genere sermonis in Generalibus Regulis dixi, quod ponant alia pro aliis, seu coniuncta pro se invicem: ut cum orare iubemur, ne fiat fuga nostra hyeme aut sabbatho, periculosa persecutio indicatur: cum leones paleas comesturi, et cum bobus victuri tempore Meschiae, aut gladii ac cuspides in falces ac vomeres commutandi praedicuntur, summa spiritualisque pax regni Meschiae praenunciatur.
PERCUTERE, alias debellare, alias occidere Hebraeis significat. Iosuae septimo: Tria milia virorum ascendant, et percutiant Hai. id est,
non semper significare durationem fine carentem, sed nonnunquam longum tempus, nonnunquam etiam durationem iustam ac debitam illi rei de qua agitur. Sic saepe aliqua in Sacris promittuntur
laborem te ditassem. Solent enim illis locis, quin et in mea quoque patria ac alibi saepe apes mellificare, non tantum in arboribus [?: ] in sylva, sed etiam in cavernulis petrarum. Ingredere in petram, et absconde te, Isaiae 2. Describitur periculum et metus hominum. nam talibus temporibus solent se in talia latibula aut loca munita abdere: ut crebro in [?: ] dicum libro et alibi legitur.
PHARAO, non fuit nomen unius tantum regis proprium, sed dignitatis quasi perpetuum. Forte dictum fuit primum a nomine proprio: sicut et Romani
ob ieiunium, et caro deficit, ut non adsit pinguedo. id est, omnis bonus succus ex me evanescit. Adhuc fructificabunt in senectute, pingues et virides erunt. Psalmo 92. pro, succulenti, vividi, et vigentes erunt: quod ibi iustis promittitur. Intelligitur autem, florituros eos spiritualibus et temporalibus bonis. Immolare pinguia, 1. Reg. 1. id est, saginata. Desolatis pinguium medullatorum advenae fruentur, Isaiae quinto. id est, divitum Iudaeorum, et iam nauseantium ad spiritualium bonorum copiam, successores erunt in illis gentiles vocati. convivabuntur enim Orientales et
eos Christo ac patri caelesti offerant.
PISCINA, idem quod quivis lacus, sive insint pisces, [?: si-ue ] non. De piscina pecuaria supra dictum est, ea vocabulo PECUS et PECUARIUS. Ninive tanquam piscina aquae a diebus. Nahum 2. id est, dives, opulenta iam inde a multis temporibus.
PISCES, in Evangelio sunt Christo, omnes homines, quos capit et congregat Deus per vocationem verbi: quorum alii sunt boni, alii mali. Ezech. 29. Deus minando calamitatem Aegyptiis, eorum regem vocat draconem, et eius subditos pisces: quos affirmat se agglutinaturum
mors paulo gloriosior, Hier. 34. cap. Hiere. 16, absentia planctus significat promiscuum et numerosum interitum hominum; ubi non amplius vacat singulorum mortem plangere, et ubi iam homines veluti obstupescunt ob magnitudinem calamitatum. Planctum vertere in chorum, est tristia tempora aut statum sortemque vel res alicuius commutare in secundas et prosperas, indicando semper causam per effectum. Psal. 30. Solvisti planctum meum in chorum, solvisti saccum meum, et accinxisti me laeticia. Planctus cum ieiunio coniungi solebat tum apud Israelitas, tum et apud
11, paulo aliter accipi haec locutio videtur: Induratio ista ex parte accidit Israeli, donec introierit plenitudo gentium. id est, donec omnes ii ex gentibus conversi fuerint, quos Dominus constituit converti. Ibidem est etiam Plenitudo Iudaeorum, pro plurimis Iudaeis conversis. Plenitudo temporis. id est constitutum tempus. Galat 4. At ubi venit plenitudo temporis, emisit Deus filium suum, etc. id est, ubi perfectum completumque est id tempus, quod Deus ordinaverat. Eadem etiam phrasis est ad Ephes. 1. Plenitudo legis est dilectio, Rom. 13. id est, id quod lex
accidit Israeli, donec introierit plenitudo gentium. id est, donec omnes ii ex gentibus conversi fuerint, quos Dominus constituit converti. Ibidem est etiam Plenitudo Iudaeorum, pro plurimis Iudaeis conversis. Plenitudo temporis. id est constitutum tempus. Galat 4. At ubi venit plenitudo temporis, emisit Deus filium suum, etc. id est, ubi perfectum completumque est id tempus, quod Deus ordinaverat. Eadem etiam phrasis est ad Ephes. 1. Plenitudo legis est dilectio, Rom. 13. id est, id quod lex desiderat, quo ei satisfit, et quo ea impletur. Sic Christus Matth. 9
fructum de torculari. Dicit autem, Levitis decimas suarum decimarum sacerdotibus oblatas, perinde coram Deo acceptas fore, ac si de sua propria vinea aut agro, torculari aut area obtulissent. Exod. 22, Plenitudinem tuam et lachrymam tuam non tardabis. id est, primitias musti ac olei primo quoque tempore offeres. Mustum vocat plenitudinem, quia pressum plene fluat: Oleum, lachrymam, quia pressum guttatim stillet. Plenitudo omer ex eo ad custodiam, Exod. 16. pro, imple omer de manna, ut reservetur in testimonium huius beneficii ac miraculi Dei. Manere iuxta plenitudinem. Cant. 5, Oculi
cum fiducia clamemus, Abba pater. Sunt autem hi proprii et peculiares in electis effectus fidei, a qua Fideles appellamur.
PLUERE, et Pluvia,
est pluvia larga, et tamen salutaris: per metaphoram autem crebro omnia spiritualia faventis Dei beneficia denotat. Psal. 68. Ioel. 3. Pluutam liberalitatum levabas Deus, tu haereditatem tuam exhaustam reficis. Pluvia benedictionis, Ezech. 34, Faciam descendere pluviam in tempore suo: [?: pl- ] benedictionis erunt. id est, salutares frugibus, et [?: ] rei noxiae. Pluvia crebro comparatur rebus valde exoptatis et salutaribus. Iob 29, Expectabant me [?:-el--- ] pluviam. Solent enim agricolae, praesertim in illis locis
] pluviam. Solent enim agricolae, praesertim in illis locis ferventibus, saepe ingenti desiderio pluviam de fide rare. Benevolentia regis veluti nubes pluvia serotinae. Proverbiorum 16. id est, tam desiderata, salutaris ac grata. Veniet Meschias tanquam imber nubis, et de pluvia serotina et temporanea terrae. Hos. 6. id est, perinde desideratus ac salutaris in spiritualibus, sicut pluvis in externis, praesertim frugibus. Aliquando contra, cum re ingrata et noxia comparatur. ut pluvia in messe, sit stulto non convenit gloria, Proverbiorum 26: Quia pestivo tempore per trimestre non
et de pluvia serotina et temporanea terrae. Hos. 6. id est, perinde desideratus ac salutaris in spiritualibus, sicut pluvis in externis, praesertim frugibus. Aliquando contra, cum re ingrata et noxia comparatur. ut pluvia in messe, sit stulto non convenit gloria, Proverbiorum 26: Quia pestivo tempore per trimestre non solet apud eos pluvere, ut est in primo Sam. 11. Noxia etiam esset eis pluvis, cuius ad collectionem et triturationem, quam illi sub dio faciunt, et ubi est necessaria aristarum siccitas ad excussionem granorum: tum etiam, ne in illo calore accedente madefactione, mox
ubi de duplici dolore agit, secundum mundum, et secundum Deum quasi ibi de duplici poenitentia agat. Verum Paulus non vocat illum carnalem dolorem hominum non renatorum, de acceptis damnis aut aliis molestiis, poenitentiam: sicut etiam non est, sed est aliquis dolor de suis damnis. Quidam hoc tempore partiuntur poenitentiam in contritionem, fidem, et novam obedientionem quae divisio tum per se falsa est (nam Scriptura novam obedientiam vocat fructus aut effectus poenitentiae, Matthaei tertio, Actorum vigesimosexto. non est igitur de eius essentia: tum etiam corrumpit articulum
dirigere viam ac vitam suam. Quis vivet in ponendo istud? Num. 24. pro, cum haec fient, quae iam praedico? Ponam ex margaritis fenestras tuas, et ex carbunculis portas tuas: Isaiae 54 pro, faciam, construam. Ponere foedus, 2. Sam. 23. pro, facere. Ponere aliquem ut clibanum ignis in tempore irae suae, Psal. 21: id est, ut ligna in clibano exurenda perdes eos. Ponat te Deus ut Ephraim, Genesis 48. pro, sic te beet ac multiplicet, sic te faciat beatum et auctum. Genesis 6, Pones ostium in latera arcae: id est, facies. Sic poeta, Posuitque immania templa:
efficere. Hoc de Deo dicitur Num. 6. Deuter. 12. Ibidem mox dicit, Ut habitet ibi nomen suum. Sic 1. Sam. 7, Ad ponendum ibi nomen sibi. Ponere locum populi, ibidem, est praeparare.
¶ Ponere populum seculi, Isaiae 44, est creari homines a Deo. Locus magni monenti venit hoc tempore in controversiam, 1. Petr. 2: Christus est petra offendiculi, et lapis scandali iis qui offendunt ad sermonem, inobedientes, in quod et positi sunt. Ubi quidam vertit, Ad quod etiam conditi sunt. Quae versio primum displicet mihi propter sensus impietatem. Deus enim neminem ad hunc ipsum
nuam acerbam, et dentes filiorum obstupuerunt. Levit. 24: Quicunque maledixerit Deo, portabit iniquitatem aut peccatum suum. id est, punietur. sicut mox sequitur, quod lapidari debent Num. 14: Portabitis iniquitates vestras 40 añis. id est, perpetuis mortibus aut funeribus puniemini tanto tempore, donec omnis virilis aetas aboleatur. Aliquando proprie significat aliquem onerari peccatis. Facere peccare aliquem iniquitatem delicti, est onerare aliquem peccatis aut reatu. Levit. 22. Neque facient portare iniquitatem delicti. Non propriissime hic de poenis agitur, licet illae
templi Christo tribuerunt: cum ille id Iudaeis tribuerit, quod sint destructuri templum corporis eius, sibi vero tantum suscitationem adscripserit. Sensus vero dicti Christi fuit: Vos petitis signum a me, quo probem me recte ac divino iure et mandato repurgare templum Dei. Ecce dabo vobis suo tempore illustre signum, quod plane veram divinitatem in me asserat. Vos quidem me interficietis, sed ego mea divina potentis meipsum resuscitabo. Verbum ergo Possum in illo falso testimonio acceptum, multum lucis illi dicto et loco Iohannis ac prophetiae Christi affert. Impossibile, et
quotidie propalam ac inter eos versaretur: nunc vero id facere, quia eorum hora et potestas tenebrarum venerit. Id est, cum Deus laxavit frena Satanae et impiis, ut possent in Christum grassari. Iohan. 10. Habeo potestatem animam ponendi et sumendi. id est, possum meipsum resuscitare. Act. 1, Tempora et momenta temporum pater reposuit in sua potestate. id est, in suis, non hominum viribus. scientiam et vires rerum futurarum servavit. Sic et Apoc. 9 dicuntur locustae habere potestatem cruciandi homines. et Apocal. 13, quod draco dederit magnam potestatem bestiae, quodque ea bestia
ac inter eos versaretur: nunc vero id facere, quia eorum hora et potestas tenebrarum venerit. Id est, cum Deus laxavit frena Satanae et impiis, ut possent in Christum grassari. Iohan. 10. Habeo potestatem animam ponendi et sumendi. id est, possum meipsum resuscitare. Act. 1, Tempora et momenta temporum pater reposuit in sua potestate. id est, in suis, non hominum viribus. scientiam et vires rerum futurarum servavit. Sic et Apoc. 9 dicuntur locustae habere potestatem cruciandi homines. et Apocal. 13, quod draco dederit magnam potestatem bestiae, quodque ea bestia faciat omnem
מן
quia clamat post nos. id est, sequitur nos clamando. Porro, quod Post sit quidem plerunque praepositio, nonnunquam tamen etiam adverbium, notum est ex
Grammaticis. Significat autem ordinem vel rerum vel temporum: ut, Post caput est cervix, post domum est ortus, post herum aut regem sunt famuli, Venit post nubila Phoebus. Verum in descriptione temporis aut alius spacii diligenter observandum est, non tantum hanc praepositionem, sed et alias quae metas rerum, locorum aut temporum indicant (ut sunt
notum est ex
Grammaticis. Significat autem ordinem vel rerum vel temporum: ut, Post caput est cervix, post domum est ortus, post herum aut regem sunt famuli, Venit post nubila Phoebus. Verum in descriptione temporis aut alius spacii diligenter observandum est, non tantum hanc praepositionem, sed et alias quae metas rerum, locorum aut temporum indicant (ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes) quinetiam omnes temporis aut aliorum spaciorum circumscriptiones, idque ferme in omnibus linguis, alias
autem ordinem vel rerum vel temporum: ut, Post caput est cervix, post domum est ortus, post herum aut regem sunt famuli, Venit post nubila Phoebus. Verum in descriptione temporis aut alius spacii diligenter observandum est, non tantum hanc praepositionem, sed et alias quae metas rerum, locorum aut temporum indicant (ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes) quinetiam omnes temporis aut aliorum spaciorum circumscriptiones, idque ferme in omnibus linguis, alias includere, aliâs excludere indicatas metas. ut praepositio Ante diem paschae, aliâs includit, alias excludit diem illam: cum tamen
ortus, post herum aut regem sunt famuli, Venit post nubila Phoebus. Verum in descriptione temporis aut alius spacii diligenter observandum est, non tantum hanc praepositionem, sed et alias quae metas rerum, locorum aut temporum indicant (ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes) quinetiam omnes temporis aut aliorum spaciorum circumscriptiones, idque ferme in omnibus linguis, alias includere, aliâs excludere indicatas metas. ut praepositio Ante diem paschae, aliâs includit, alias excludit diem illam: cum tamen a multis ita accipiatur tanquam excludat. In usitatis numerationibus dierum et
includat decimum annum imperfectum: non autem sit sensus, quod sit natus ante hosce 10 plenos ac perfectos annos in extremitate undecimi. Sic etiam, dum vulgo dicimus, Ab ea die coepit me odisse aut amare: simul illam diem includat, non excludat. Sic praepositio Post, non semper excludit metam temporis quam notat, seu a qua incipit: ut cum dico. Post duos aut tres dies hoc aut illud fiet, non significat debere integre praeterire illas duas aut tres dies, et tertia aut quarta demum id fiet quod est indicatum. Quod autem haec sit vis praepositionis Latinae Post, ut aliquando includat
pharisaei Pilato: Domine, recordati sumus, quod ille seductor dixit, Post tres dies resurga iube ergo muniri sepulchrum usque ad diem tertiam,
et absurdissima erit illorum in suo pravo instituto vigilantissimorum hominum oratio: quod scilicet sepulchrum sit tantum illo primo biduo custodiendum, et porro negligendum: quandoquidem Iesus dixeris, se elapso triduo, quarta demum die resurrecturum. Sic enim non fuisset custoditum sepulchrum eo tempore, quo id maxime custodiri oportuisset. Contra vero Matthaei vigesimosexto videtur praepositio Post excludere metam aut diem, post quem aliquid fieri debet. Cum enim Christus dicit, Scitis quôd post bidui pascha fiet: videtur, quod tertiam, non secundam diem notet. Prima enim die coenavit
in domo Simonis leprosi, ubi offensus est Iudas profusione inguenti: secunda abiit Iudas ad sacerdotes, eisque promisit proditionem Domini, unde coepit quaerere acceptare occasionem prodendi eum, ut in textu est: tertia denique die vesperi fit pascha, et Iudas prodit Dominum. Nam illud, Ex eo tempore quaerebat opportunitatem ut eum proderet: omnino indicat, intercessisse aliquid morae inter conventionem aut contractum proditionis, et ipsam proditionem. Hanc vulgarem [?:-demque ] observationem si notassent doctissimi viri, tum recentiores Annotatores Testamenti novi, tum et
et apud Graecos: veluti quum dicunt,
ut in liberatione Aegyptiacae contra Satanae opera, ut haereses, monastica, seditiones et similia initio laetam speciem prae se ferant, et post se demum (ut vulgo dicitur) foetorem relinquant: sicut in lapsu primorum parentum cernere est. Aliqui exponunt etiam de incarnatione Christi postremis temporibus sequutura, ex qua, aut per quam Deus vere cognosci potuit. ille enim est via et aditus ad patrem, sicut ipse inquit: Qui videt me, videt et patrem.
PRAECEDO aliquem, nonnunquam significat ducem aut ductorem eius esse, eique prospicere. Deuteromii 1: In hoc verbo non
Exempli gratia, ut alicui liceat carnes vetitis diebus comedere. Quid enim aliud est vetita in religione concedere, quam futura peccata condonare? Tale nihil docet vera Theologia. Quare recte ait Paulus, Ob remissionem praeteritorum peccatorum. Recte etiam dicitur. Paulum potissimum ad praeteriti temporis tenebras et regnum peccati inter et super gentiles respicere: et veluti de illa tota expurgatione stabuli Augiae aut cloacae diaboli, nempe totius gentilismi: quod saepe facit, respiciens non tam ad singulorum hominum iustificationem, quam ad omnium redemptionem. Ideo mox addit, In
tenebras et regnum peccati inter et super gentiles respicere: et veluti de illa tota expurgatione stabuli Augiae aut cloacae diaboli, nempe totius gentilismi: quod saepe facit, respiciens non tam ad singulorum hominum iustificationem, quam ad omnium redemptionem. Ideo mox addit, In praesenti tempore, ut praeteritum tempus ac statum gentilium, â Satana in omni impietate ac iniustitia detentorum, cum praesenti redemptione ac liberatione eorundem per Christum conferat. Nox praecessit, dies autem appropinquavit. Erasmus putat legendum esse, Processit. Verisimile sane est, sic olim versum
τῆς καταβολῆς τοῦ κόσμου, quo loco Praescitos erat vertendum iuxta horum sententiam, nec Lyranus veretur exponere praeordinatos. Et Thomas indicat fuisse, qui hoc loco Praescientiam aliud quiddam fuerint interpretati: nempe praeparationem ad gratiam, quam pro tempore Deus ostendit in Sanctis, ne videlicet nihil interesset inter Praescire et Praedestinare: quorum commentum idem merito reiicit. Quanquam nec Origenes hoc loco probat, ut
appropinquat partui, dolet, clamat in doloribus suis: sic fuimus a facie tua Iehova. pro, in tales difficultates nos perduxisti. Sic et rex Ezechias dicit Isaiae 37 Venerunt filii usque ad matricem, et non est vis paricundi. Matth. 24, et Luc. 21, Christus praedicens summam tribulationem suo tempore in gente Iudaica sequuturam, inquit, Vae praegnantibus et lactantibus: non [?: ] singulariter malum minatus, sed indicans fore ingentes calamitates et necessariam fugam. Tales vero mulierculae eiusmodi onere impeditae, parum sunt idoneque ad fugam, aut vitandas irruentes
sunt in gentili vita. Sic Rom. 2, Praeputium iudicabit te per literam et circumcisionem transgressorem legis. id est, qui in litera et circumcisione existens, seu habens haec, vel licet haec habeas, nihilominus legem transgrederis.
PRAESENS, id quod vel coram alicui, vel etiam hoc tempore existit, seu quod praesens tempore aut loco est. Praesentia, 1 Cor. 3, omnia huius vitae mala aut bona, sicut Futura alterius significat. Sic et 2 Cor. 4 vertit Vulgata, Quod in praesenti est momentaneum. Sic Gal. 1, Christus dedit semetipsum, ut nos eximeret ex praesenti seculo
2, Praeputium iudicabit te per literam et circumcisionem transgressorem legis. id est, qui in litera et circumcisione existens, seu habens haec, vel licet haec habeas, nihilominus legem transgrederis.
PRAESENS, id quod vel coram alicui, vel etiam hoc tempore existit, seu quod praesens tempore aut loco est. Praesentia, 1 Cor. 3, omnia huius vitae mala aut bona, sicut Futura alterius significat. Sic et 2 Cor. 4 vertit Vulgata, Quod in praesenti est momentaneum. Sic Gal. 1, Christus dedit semetipsum, ut nos eximeret ex praesenti seculo pravo. id est, pravis istis hominibus,
7, Praeterit species huius mundi. Sic enim illud
1 Machabaeorum decimo: Anticipemus facere pacem. In bonam porro partem accipitur, cum alius alium re bona ac beneficiis praevenit aut praevertit, veluti victoriam ibi quoque quaerens et captans in optimo genere certandi. Romanorum duodecimo: Honore vos invicem praevenite: id est, certate tempore et quantitate, uter alterum honore praeveniat: veluti si vulgo diceremus, uter alterum honorans prius caput aperiat. Psalmo nonagesimoquinto: Venite, iubilemus Domino, praeveniamus faciem eius confessione. id est, celebratione beneficiorum eius. Mich. sexto: In quo praeveniam Dominum,
nostrum comedis, in Hebraeo est, argentum: id est, precium pro nobis suis filiabus a nostro marito exegit, et in suum usum [?: ] tionemque convertit. Deuteronomii vigesimotertio. Non inferes mercedem meretricis, aut precium cuius, in domum Domini. id est, non offeres. Argentum tempore Salomonis nullius precii putabatur, id est, [?: pre- ] mia copia non magnifiebat. Nescire precium alicuius rei, est, esse eam valde preciosam. Iob vigesimooctavo: Nescit homo precium sapientiae. id est, est inaestimabilis praecii, aut incomparabilis precii. Sine precio
Vulgata versione, notant ipsa iura, aut quasi privilegia primogenitorum: sic dicitur Esau vendidisse primogenita sua Iacobo, Gen. 25, 27: et Heb. 12.
PRIMUS, easdem ferme significationes habet in Sacris, quas in prophanis scriptoribus et communi usu: nempe, ut alias significet primum tempore, alias ordine, alias gradu aut dignitate, sive is gradus sit bonus, sive malus. Bonus gradus, ut Matth. 20, Mar. 10: Qui volet inter vos esse primus, sit omnium servus. id est, qui volet esse primus apud Deum et Ecclesiam dignitate, sit animo et officio ultimus: id est, omnibus
id est, omnibus subiectus. Primi civitatis, Act. 13. Primi populi, Act. 25: Primus insulae, Act. 28. Primi Galileae, Mar. 6. id est, primarii, praecipui aut primates. Matth. 19, Mar. 10: Multi erunt primi ultimi, et ultimi primi: ubi in priore quidem loco Primi possis intelligere vel de tempore, quod primi sint conversi: vel de gradu ac dignitate, quod fuerunt initio ardentissimi in vera pietate. Ultimi autem, notat abiectos, alienos a Deo. In posteriore vero loco, Primi idem est quod pientissimi, et Deo acceptissimi. In malam partem accipitur, cum Paulus dicit 1. ad Timoth. 1:
Chrysostomus et [?: B---- ] rius intelligunt. Nonnus quoque inquit,
neutro antea existente, sed tantum Deo solo in aeternum vivente. Ali qui ibi exponunt principium de ordine. quasi dicat Moyses, Deum primo condidisse illae rudem massam, materiam aut Chaos caeli et terrae. de inde coepisse ea digerere ac distribuere. Verum magis probatur, ut ipsam rerum ac temporis inchoationem denotet, tamesi simul etiam seriem operis indicat. Sic et Epistola ad Hebraeos recitat ex Psalmo, Tu Dominne initio, aut in principiis terram fundasti. Iohan. 8 dicitur diabolus fuisse homicida a principio: sicut et 1 Iohannis 3 legitur, diabolum peccare inde ab initio:
ut apud Synesium,
nempe quod est diversa vox, et significat Iacobo idem quod Paulo in sua gradatione tribulatio.
PROBRUM, in Sacris literis significat tum ignominiam, tum et contumeliam, ignom iniosa maledicta, et omnem infamiam. Hebr. 11. Moses fide potius elegit cum populo Dei malis affici, quam temporariis commodis peccatis frui: maiores arbitratus divitias probrum Christi, quam thesauros Aegyptiorum. Probrum Christi vocat eas cruces, calamitates, ac infamias, quas omnes sustinere coguntur, qui pie volunt vivere in Christo, quod antea dixerat
sed etiam Deo ipsi abscondere consilia sua, eique imponere mirabili specie pietatis ac iustitiae. Mox enim textus semet exponit addens: Et sunt in tenebris opera eorum. et dixerunt, Quis videbit? cuiusmodi fuerunt machinamenta opprimendarum piarum Politiarum, et corrumpendae religionis nostro tempore. Hinc deductum verbum Hebraeum
esse de tota sua progenie: Genes. 43. Secundo, progenies significat posteros alicuius, filios, nepotes, pronepotes, et alios. Iosuae vigesimo secundo, Extruximus altare in testimonium inter vos et nos, progeniemque nostram. id est, posteros. Tertio, progenies significat aetatem, nempe tum tempora ipsa seculorum, tum homines singulis seculis existentes. Psalm. 48, Ut narretis in progenie altera. Psalm. 49. Cogitatio eorum est quod sua progenies sit duratura a progenie in progeniem. Alii, A' generatione in generationem: quod idem est. Sic diva Virgo canit Luc. 1. Misericordia
[?: ] donorum primitivae Ecclesiae magna ex parte [?: ] ta est. Sentiunt tamen plerique, intelligi ibi hac voce suamos et eximios doctores, caeteris cognitione rerum sacrarum et prudentia excellentiores, quorum aliqui [?: ] dono prophetiae instructi sunt. Sicut nostro tempore Lutherus multa futura praedixit: inter quae etiam illud eximium, se vivo Papam, eiusque sectatores nihil armis profecturos esse, sed mox se mortuo maximas turbas [?: ] ros esse. Qualis et illa concilii pictura est, cuius [?: S- ] nus mentionem facit, quam Lutherus
prophetae, id est, non professione talem, nec a iuventute se vacasse studio prophetiae aut theologiae, sed fuisse bubulcum, et contra suam voluntatem a Domino ad hoc munusraptum. Baptista etiam negat se esse ullum eximium prophetam: aut certe non talem prophetam quales olim fuerunt, qui post longa tempora Meschiam venturum praedixerunt Sed fuit (teste Christo) plusquam propheta: quia praesentem agnum Dei coram digito monstravit, cum prophetae tantum futuris temporib. eum venturum aliquanto obscurius praedixerint. Ad Titum primo vocatur Epimenides propheta Cretensium: credo ea
munusraptum. Baptista etiam negat se esse ullum eximium prophetam: aut certe non talem prophetam quales olim fuerunt, qui post longa tempora Meschiam venturum praedixerunt Sed fuit (teste Christo) plusquam propheta: quia praesentem agnum Dei coram digito monstravit, cum prophetae tantum futuris temporib. eum venturum aliquanto obscurius praedixerint. Ad Titum primo vocatur Epimenides propheta Cretensium: credo ea significatione, ac si nominatus esset illorum magister. Scribit nihilominus Laertius Diogenes, eum a Cretensib. ut deum cultum, ob futurarum rerum praescientiam: quin et
viam suam. Et postea dicit: Noe vero erat perfectus, etc. Noe gratiam invenit, etc. Propheticus quoque mos est, sicut et Apostolicus (ut in Actis 20. Cap. ) certo futurum propter promissionem Dei praesenter et in dubitato, non raro etiam in praeterito tempore inculcare, ut praesentem necessitatem leniant futurae felicitatis spe fideles. Ita et Lucae 21. Cum videritis haec fieri, attollite capita vestra. Sic et Isa. 51, Ecce tuli de manu tua calicem soporis, fundum calicis indignationis meae: non adiicies ut bibas illum ultro,
es: et propinquam voca intelligentiam: Proverbiorum septimo, id est, dilige et adiunge tibi sapientiam ac intelligentiam, perinde ut dilectissimam sororem. Deus de propinquo: Hieremiae vigesimotertio, significat novum Devum, quasi subintelligas tempus: ut sit plena locutio, Deus de propinquo tempore. Nun quid Deus de propinquo ego sum, et non Deus de longinquo? id est, Deus proximo primum tempore exortus, nominatus et cognitus: ut in falsis religionibus subinde novi dii, idola et cultus exoriuntur. De voce Proximus, quae huic cognata est, infra dicetur. Romanorum decimotertio
ac intelligentiam, perinde ut dilectissimam sororem. Deus de propinquo: Hieremiae vigesimotertio, significat novum Devum, quasi subintelligas tempus: ut sit plena locutio, Deus de propinquo tempore. Nun quid Deus de propinquo ego sum, et non Deus de longinquo? id est, Deus proximo primum tempore exortus, nominatus et cognitus: ut in falsis religionibus subinde novi dii, idola et cultus exoriuntur. De voce Proximus, quae huic cognata est, infra dicetur. Romanorum decimotertio inquit Paulus: Tempus est nos iam de somno surgere, nunc enim propior est nobis salus quam cum
rarius utitur, sed usurpat pro eo verbum Expio, de quo dixi suo loco. Porro in passivo, Propitiari nobis Deum, crebrum est in Vulgata versione. significat autem placari, reconciliari. Quia porro peccata, ut Isaias testatur, separant nos a Deo, nobisque Deum iratum efficiunt, et poenas eius temporarias ac aeternas accersunt: ideo necesse est esse aliquid, quo nobis offensum Deum propitiemus, aut propitium faventemque expiatis nostris peccatis red damus, placemus, et reconciliemus. Id olim in Veteri cestamento putabantur facere illa multiplicia sacrificia, pro peccato oblata.
significata in Sacris literis. Primum enim significat aliquid prius a longe, aut etiam futurum cernere, aut prospicere. Secundo, quia quae prospicimus aut praevidemus, solemus etiam vel vitare, si mala sunt: vel comparare, sequi ac amplecti si bona: hinc est, quod providere significat, aliquid in tempore matureque praeparare. Genesis vigesimosecundo: Deus sibi providebit victimam. Genesis trigesimo: Quando providebo ego domui meae. id est, prospi ciam de re familiari, ac rebus necessariis. Sic et Genesis 41. Exod: decimooctavo. Numer. decimo, et saepissime alias usurpatur.
ac humans legibus, ut eum maxime curemus et iuvemus, obstricti sumus. Sic sumus primum nobismet obligati, ac nos regamus, nostram vitam, corpus et animam recte foveamus ac curemus, in huius et futurae vitae rebus. Unde gravius peccat, qui in semet peccat, quam qui in alium: qui suam salutem temporariam aut aeternam negligit, aut etiam semet interficit, quam qui alium. Secundo loco sunt, parentes, liberi, uxor, etc. Quare etiam Paulus vult, ut unusquisque suos domesticos praecipue curet: quod qui negligat, sit infideli deterior. Porro autem, quia etiam alium quemvis
hominibus habebantur. Erant autem plerunque equites Romani, ut ex Cicerone apparet, qui ordinem publicanorum (proculdubio non sine suo lucro) studiose coluit. Verum habebant varios famulos, ministros, ac procuratores per provincias ex illis ipsis gentibus: ut non sit dubium, multos publicanos tempore Christi Iudaeos fuisse, qualis fuit Matthaeus et Zachaeus. Porro Princeps publicanorum, Lucae decimonono, est unus ex primariis illorum. Quia vero ita scelerati erant, coniungitur ista vox crebro cum peccatoribus ac scortis, tanquam cognatam illis speciem denotans: ut Matthaei nono:
tractetur. Ruth 2. Etiam inter ipsos manipulos colligat, nec pudore eam afficiatis. id est, ne acerbe obiurgetis ac repellatis eam, Pudore affici, aut pudefieri, pro frustrari sua spe, aut laeto sui laboris vel conatus exitu: Psalmo 37, Pii non afficientur pudore, aut pudefient in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur. id est, tu eos non deseres in rebus adversis, nec patieris eorum in te spem frustrari, ut deserti ac in calamitate haerentes sint hominib. ludibrio, ideoque erubescant. Calamitatibus enim plerunque comes ignominia est. In de fit, ut Pudefieri pro
terram sensu carentem contumelia afficiens? Psalmo tertio: Nunquid confitebitur tibi pulvis, aut annunciabit veritatem tuam? Nahum [?: ] dicitur nubes esse pulverem pedum Dei, eo quod [?: ] perinde videtur in nubibus ambulare, sicut nos in terris. Iehovae via est in tempestate et turbine et nubes pulvis pedum eius: id est, perinde habet circa se nubes, ac cum magnus exercitus venit cum nube pulveris.
Pulvere caput aspergere, ac in pulvere ac cinere iacere, lagentium ac dolentium mos est. Sic Thamar consperserat pulvere caput. Sic etiam 1. Sam. 4,
purificationem aut lustrationem noverunt etiam Ethnici, et nunc Turcae ac Iudaei. Fit vero creberrima eius mentio, praesertim in veteri Testamento ac in primis in libris Moysi. Secunda est, purificatio Ecclesiae ac religionis, quando Deus eam ab erroribus et seductoribus repurgat: ut hoc postremo tempore ingenti suo beneficio factum est, revelato ac ex templo eiecto Antichristo cum suis abominationibus et nundinationibus, quibus ex ea speluncam latronum effecit. De tali purgatione loquitur Malachias, quod angelus Domini, id est Meschias, repurgabit filios Levi, id est Ecclesiam et
et factis, ut etiam si diligenter eos quaeras, non tamen queas reperire. Isaiae 41: Erunt quasi nihilum viri, qui tecum contendunt: Quaeres eos, et non invenies. id est, prorsus peribunt. Sic Hieremias cap. quinquagesimo, de remissione peccatorum inquit: In diebus illis, et in tempore illo, dicit Dominus, requiretur peccatum Israel, et non erit: et iniquitas Iuda, et non reperietur. quomodo propitiabor eis quos residuos fecero? id est, prorsus abolebo per condonationem, eorum peccata. Ego quaesivi orationem, Danielis nono: id est, captavi occasionem precandi, aut me ad
reddendo rationem: ut Genesis 21, Quoniam septem istas agnas accipies de manu mea. Psalm. 113, Quia non movebor in aeternum: In memoria aeterna erit iustus. Tamen vel Nihilominus: Psalmo 118, Omnes gentes circumdederunt me, in nomine Domini tamen perdam eas: vel certe, profecto. Cum temporis, vel potius conditionale: Et invenies, cum quaeres eum ex toto corde. Pronomen relativum Qui: Proverbiorum undecimo: Male affligitur,
Annon indicabis nobis quid ista tibi? Iudicum decimooctavo: Quid vos? scilicet, quid dicitis? quid novi affertis? Quid tandem effecistis aut explorastis? Isaiae vigesimoprimo: Custos quid de nocte, custos quid de nocte? pro, quid accidit, ex quo nox est? Memento ergo quid tempus aut temporis seu aevi. Psalmo octuagesimonono: pro, memento quam brevis sit vita mea. Et quid? si curram etiam ego: 2 Samuelis decimooctavo. pro, quicquid sit, quicquid eveniat, curram et ego apportaturus regi nuncium victoriae, vel, quid tandem potest adeo sinistri accidere? quid tandem periculi
si quomodo perveniam ad resurrectionem mortuorum: sub intellige, experiens, tentans, aut id unice agens et laborans, si quo modo occurram ad illam felicem, beatam, gloriosamque resurrectionem.
QUOTIDIE, alias singulis diebus non magni numeri significat, alias perpetuo de longiore tempore: ut Matthaei vigesimo sexto, et Marci decimoquarto: Quotidie eram apud vos in templo docens. id est, perpetuo propalam sum versatus, etc. Lucae nono. Qul vult me sequi, tollat crucem suam quotidie, Tollere crucem, est paratum esse omni tempore ad supplicium, et omnis
alias perpetuo de longiore tempore: ut Matthaei vigesimo sexto, et Marci decimoquarto: Quotidie eram apud vos in templo docens. id est, perpetuo propalam sum versatus, etc. Lucae nono. Qul vult me sequi, tollat crucem suam quotidie, Tollere crucem, est paratum esse omni tempore ad supplicium, et omnis generis calamitates: quia crucifigendi gestabant suam crucem usque ad locum supplicii, sicut nunc alicubi mox post damnationem coguntur laqueum cervici circapositum usque ad patibulum gestare: et olim servi gestabant furcam, unde furciferi dicti sunt, quibus
et olim servi gestabant furcam, unde furciferi dicti sunt, quibus parcebant Domini. Sensus ergo est: Si vis esse verus Christianus, sis paratus omnibus diebus, horis ac momentis ad patienda tristissima quaeque ob Christum. Sic et Panis quotidianus, sunt res necessariae ad hanc vitam omni tempore, omnibus diebus ac horis, quas a patre caelesti in Dominica oratione mendicamus. Quia vero tum olim, tum et hoc tempore dubitatum ac disceptatum est, quid in, precatione Dominica significet Quotidianus: ideo et ego hic aliquid adscribam, primum annotans alienas opiniones, deinde et meam
verus Christianus, sis paratus omnibus diebus, horis ac momentis ad patienda tristissima quaeque ob Christum. Sic et Panis quotidianus, sunt res necessariae ad hanc vitam omni tempore, omnibus diebus ac horis, quas a patre caelesti in Dominica oratione mendicamus. Quia vero tum olim, tum et hoc tempore dubitatum ac disceptatum est, quid in, precatione Dominica significet Quotidianus: ideo et ego hic aliquid adscribam, primum annotans alienas opiniones, deinde et meam sententiam adiiciens.
pater es caelestis, et pater spirituum. Hactenus Erasmus. Porro Beza post Erasmum sic de eadem voce scribit: Panem quotidianum,
vel per periphrasim, Panem sustentandis nobis idoneum. Verum tanti apud me non fuit haec amphibolia, ut quicquam innovandum putaverim, quo offendi possent infirmiores. Haec Beza. Mihi sane communis ac usitata vox Quotidianus maxime probatur, ita tamen, si intelligatur de imminente tempore: ut sit idem panis quotidianus, ac omnia huius vitae commoda omnibus adventantibus horis necessaria. perinde ac si dicas, victum imminentis temporis, nam pro praesentis vitae victu et bono, iam Deo gratias agere debemus, sumentes cum gratiarum actione. Sed de futuro ac imminente tempore
quo offendi possent infirmiores. Haec Beza. Mihi sane communis ac usitata vox Quotidianus maxime probatur, ita tamen, si intelligatur de imminente tempore: ut sit idem panis quotidianus, ac omnia huius vitae commoda omnibus adventantibus horis necessaria. perinde ac si dicas, victum imminentis temporis, nam pro praesentis vitae victu et bono, iam Deo gratias agere debemus, sumentes cum gratiarum actione. Sed de futuro ac imminente tempore orandus est Deus, ut omnigena bona aut commoda ad sustentandam hanc vitam necessaria benigne suppeditet. Nam
tempore: ut sit idem panis quotidianus, ac omnia huius vitae commoda omnibus adventantibus horis necessaria. perinde ac si dicas, victum imminentis temporis, nam pro praesentis vitae victu et bono, iam Deo gratias agere debemus, sumentes cum gratiarum actione. Sed de futuro ac imminente tempore orandus est Deus, ut omnigena bona aut commoda ad sustentandam hanc vitam necessaria benigne suppeditet. Nam
ἐπιὸν
sollicitudo, quae et nimia est, et non respicit in Deum, nec ab eo quaerit aut sperat bona aut opem ullam: alia est ista pia cura, humanam egestatem miseriasque agnoscens, et a Deo illarum levamen poscens: cuiusmodi precationibus plenae sunt Sacrae literae. Convenit cum hac interpretatione de tempore, quod mox sequitur, correspondens vox Hodie die, vel (ut Lucas habet) Quotidie, seu quantum quoque die opus est, quantum ac quale omni veniente tempore necessarium est: quasi diceres, panem crastinum da nobis cras, seu panem imminentis temporis da nobis uno quoque veniente tempore. Haec
miseriasque agnoscens, et a Deo illarum levamen poscens: cuiusmodi precationibus plenae sunt Sacrae literae. Convenit cum hac interpretatione de tempore, quod mox sequitur, correspondens vox Hodie die, vel (ut Lucas habet) Quotidie, seu quantum quoque die opus est, quantum ac quale omni veniente tempore necessarium est: quasi diceres, panem crastinum da nobis cras, seu panem imminentis temporis da nobis uno quoque veniente tempore. Haec igitur interpretio istius vocis, et cum genuina significatione vocabuli, et cum contextu, et cum ipsa nostra necessitate, ac denique Christiana pietate
Sacrae literae. Convenit cum hac interpretatione de tempore, quod mox sequitur, correspondens vox Hodie die, vel (ut Lucas habet) Quotidie, seu quantum quoque die opus est, quantum ac quale omni veniente tempore necessarium est: quasi diceres, panem crastinum da nobis cras, seu panem imminentis temporis da nobis uno quoque veniente tempore. Haec igitur interpretio istius vocis, et cum genuina significatione vocabuli, et cum contextu, et cum ipsa nostra necessitate, ac denique Christiana pietate optime convenit: eoque etiam merito, reiectis aliis, sola probari debet.
de tempore, quod mox sequitur, correspondens vox Hodie die, vel (ut Lucas habet) Quotidie, seu quantum quoque die opus est, quantum ac quale omni veniente tempore necessarium est: quasi diceres, panem crastinum da nobis cras, seu panem imminentis temporis da nobis uno quoque veniente tempore. Haec igitur interpretio istius vocis, et cum genuina significatione vocabuli, et cum contextu, et cum ipsa nostra necessitate, ac denique Christiana pietate optime convenit: eoque etiam merito, reiectis aliis, sola probari debet.
R
RACHA,
tertius, in manifestum convicium prorumpere. Atque ita sentit D. Augustinus commentariorum quos in hunc edidit locum lib. 1. addens, se id a Iudaeo quodam accepisse. Racha Hebraeis interiectionis instar esse: eaque voce nihil certi, sed tantum animi indignationem significari. Fortasse fuit ea mox temporibus Christi vulgaris irascentibus, quemadmodum hodie frequentissima est in omnium conciliatorum ore illa indignatione turgidissima aposiopeses, Dass dich: intelligimus autem, viel unglucks angang. Et sunt qui interpretantur Racha, malum tibi: id per omnia aequipollet, Dass dich.
aspis. Et mox: Fame interficiam radicem tuam, sed et ipse posteros tuos occidet. Levit. 25, Seque vendiderit radici familiae peregrini: id est, posteris peregrini. Comparat igitur Scriptura Isai ac Davidem, et eius posteros, arbori aridae et praecisae, cuius tamen radix adhuc vivat, quaeque suo tempore novum surculum, longeque maiorem ac gloriosiorem priore arbore sit editura. Neque tantum tota stirps, sed etiam unicus ex alicuius posteritate, eius radix nominatur. Isa. 11: Et erit in die illa radix Isai, quae stat in signum populorum, illam gentes requirent. ubi radix Isai ipsum
19, Quin dicitis, Quare persequeant eum, cum radix rei sit inventa in me? Matt. 13 Christus inquit, aliquos in Christianismo male radicatos, primo quidem cito exoriri, et magna incrementa [?: poll- ] ri: sed paulo post aestu persecutionum arefactos perire. Hac similitudine etiam temporarius interitus [?: ] tum describitur, Isaiae 40, Ipse redigit potentes in [?: ] lum, et iudices terrae facie quasi non sint. Utique non sunt plantati, non sunt seminati, nec radices egit in terra truncus eorum. Ideoque ventus spiravit in eos, et exaruerunt, et
Initio, accuratius explorandae leprae gratia: Levitici 13. Postea, cum convaluerant, expiationis causa. Levit. 14. Ibidem etiam docetur, quomodo domus quoque intrinsecus tum explorandi, [?: ] et mundandi gratia ob lepram debeat radi. Secundo, radebant Nazaraei suas comas certo tempore, quas consecraverant Domino: Num. 6. Talem rasionem videtur et Paulus fecisse primum in Kenchreis, Act. cap. [?: ] postea etiam Hierosolymae, capite 21. Tertio, in consecratione raduntur Levitae: de qua tota caeremonia vide Num. 8. Quarto, mulier peregrina
ramos habenti. Ezeck. 31. Sic et cap. 17 ac 19, regnum Iudaicum cum vite ramosa comparat. In posteriore capite dicit, ignem ex ramis eius exiisse, qui eam perdiderit: quod significat perfidiam Ezekiae. Rom. 11 aliquoties vox Ramus et Rami significat Israelitas eius temporis, qui fuerunt ex primis patriarchis, veluti ex radice quadam producti: de quo Pauli loco supra in voce Radicis aliquid dixi. Defractos enim ibi dicit Ramos esse: id est, multos Iudaeos desiisse esse membra Ecclesiae Dei. Rami eius facti sunt albi, Ioel. id est, Delectantur quaedam animalia,
Ioel. id est, Delectantur quaedam animalia, in ter quae asini, corticibus ficulnearum: iis cum privantur rami, albedo earum apparet, et simul arescunt: per illam igitur decorticationem hostilis vastatio regni Iudaici innuitur, Rami teneritudine exprimit vernum tempus Christus, Matth. 24: quia eo tempore incipit se effundere succus per arborem sub corticem serpens, ita ut tunc facillime cortex a ramo abstrahi possit. Vult autem indicare, quod sicut illa effusio succi aut teneritudo rami indicat vernum tempus, et aestatem imminere: sic et ipsos debere ex illis signis cognoscere, quod
sorerim, recessores, apostatae. Recedit autem a Deo non tantum qui idololatriae se dedit, sed etiam qui desinit sperare in Deum: sicut Cain discedit a facie Dei, non sperans aut quaerens amplius eius opem. Sic omnino accipitur illud dictum Christi Luc. 8, Ad tempus credunt, et in tempore tentationis recedunt. id est, deficiunt a vera pietate et Christo, facti Epicurei, aut etiam idololatrae.
RECIPIO: Recipere Christum, aut eius sermonem, emphatica locutio est. Significat enim agnoscere eum pro vero Meschia, veraque Dei religione, eamque amplecti ac colere, ac
significat. Ibidem: Itaque ob id novi foederis mediator est, ut morte intercedente, ad redemptionem earum transgressionum quae fuerant sub priori testamento, vocati. promissionem accipiant aeternae haereditatis. ubi redemptio expiationem significat peccatorum. Denique Hebraeor. 11, significat temporariam redemptionem seu liberationem ab aliqua magna calamitate, et morte ipsa. Mulieres acceperunt ex resurrectione mortuos suos: alii vero distenti sunt, non expectantes aut negligentes liberationem ut potiorem resurrectionem nanciscerentur. Exodi 8, propria quadam ratione vox Redemptio
imposturam separat redemptionem â sanguine aut passione Christi, ut effectum a sua causa. Verum de eo Pauli loco, et Colossium corruptela, etiam supra in praepositione PER [?: ] xi. Redimentes occasionem aut opportunitatem, qua dies mali sunt: Ephes. quinto. id est, recte utentes tempore et occasione. Idem Coloss. 4. dicitur ac praecipitur.
REDIGERE in pulverem, est abolere, aut pessundere: ut et Homerus dicit, fieri undamque terramque Iob 13, redigi in lutum. Redigi civitatem in acervum, et everti. Iob decimoquinto. Redigi aliquem in nihilum, vel
haec a te solo petii, et peto. Sic et Psal. 22 dicitur: Quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentibus. Psal. 5 et 84, et saepe alias in Scriptura petii dicunt. Rex meus et Dominus meus: testificantes se non tantum spiritualia bona et auxilia, sed etiam temporalia, non tantum occultam ac religiosam seu Ecclesiasticam gubernationem ac defensionem ab eo solo petere. perinde ac si nullum politicum gubernatorem ac defensorem haberent. Psal. 29 dicitur de Deo, Sedebit rex in aeternum: quo perpetuitas huius regis indicatur. Dicitur et
meo praesidio, aut per me adiuti. nisi enim sapientes sint, non diu manennt incolumes. Sic et Isaias ait cap. 32, In iustitia regnabit rex, et principes praeerunt in iudicio. Tempus regis unius exponit Isaias cap. 23, quod sint anni 70. Isaiae 49, gloria Ecclesiae tempore Christi futura celebratur, adeo ut reges surgant et adorent Meschiam, utque sint nutricii Ecclesiae, et reginae nutrices: quinetiam, ut pulverem pedum Ecclesiae, ante eam procumbentes, lingant. Quo significatur, etiam summos ac potentissimos homines colla cervicesque suas Christi iugo
tu iuste regnas, aut imperas. Hoc dictum Epistola ad Hebraeos ad Christum applicat, ad quem proculdubio etiam totus Psalmus pertinet. Significat igitur, spiritualem gubernationem, qua peccatores salvos facit, rectissimam et laudatissimam esse. Apostoli Actor. 1 dicunt ad Christum, Num in hoc tempore restitues regnum Israel? Intelligunt illi quidem regnum Meschiae, sed somniabant fore terrenum regnum. Putabant enim. Christum instauraturum illud vetus regnum Israelitarum, ita ut sit perinde potens ac gloriosum, et innumeris gentibus imperitet: sicut olim tempore Davidis aut Salomonis,
dicunt ad Christum, Num in hoc tempore restitues regnum Israel? Intelligunt illi quidem regnum Meschiae, sed somniabant fore terrenum regnum. Putabant enim. Christum instauraturum illud vetus regnum Israelitarum, ita ut sit perinde potens ac gloriosum, et innumeris gentibus imperitet: sicut olim tempore Davidis aut Salomonis, vel etiam multo gloriosius ac florentius.
¶ Diximus de aliquot significationibus vocis Regnum, inter quas illae sunt celebriores, Regnum Dei, regnum caelorum, regnum Christi, quae locutiones non raro idem valent. Aliquando et absolute posita vox
quam alioqui. Ab hisce porro catachresticis significationib. deducuntur metaphorae, praesertim Rom. 5 et 6: ubi dicitur Regnare peccatum, mors, et gratia. Regnavit mors ab Adam usque ad Moysen, etiam super eos qui non peccaverunt ad similitudinem transgressionis Adam: id est, mors temporaria et aeterna cum suis flagellis et calamitatibus oppressit etiam eos qui non habuerunt actualia delicta, ut sunt parvi infantes. Sic mox sequitur, Unius delicto regnavit mors: id est, occasione primi lapsus mors invasit tyrannidem super genus humanum. Dicitur et Peccatum regnare, idque
consentiente. Altero modo dicitur regnare peccatum in morte, in fine 5. capitis: Ut quemadmodum regnaverat peccatum in morte, seu ad mortem, etc. ubi Regnare significat, hominem facere reum aeterni exitii. Peccati enim ingens vis ita nos regit, tractat et agitat, ut tandem nos in temporarium et aeternum exitium praecipitet. de hoc, et etiam de priore peccati regno, dicit Christus: Qui peccat, servus est peccati. Iohan. 8 Simili prorsus locutione dicitur etiam Gratta regnare ibidem, in fine 5. cap. id est, nos potenter regere, et agitare ac servare, donec
[?: pa-ci- ] tarii, qui supererunt, peribunt. Reliquia alicuius, Ierem. 15 videntur significare reliquum vitae tempus, autem te evasionem ex magno malo sic enim ibi propheta Dei de se promissionem recitat: Dixit Iehova, si non relquiae tuae in bonum, si non fecero occurrere tibi in tempore malo hostem. id est, efficiam ut incolumis [?: ] , utque vel hostis te servet, tibique benefaciat, ut [?: ] cap. 40. Ponere alicui reliquias, est conservare eum, et eius posteritatem, Gen. 45. Misit me Deus, ut poneres vobis reliquias in terra, et
pro posteritate et incremento ponuntur. Isaiae 37, De Ierusalem egredientur reliquiae, et evasio de monte Syon. id est, multi evadent incolumes, et crescent in magnum numerum, cum iam Assyrius putet se Hierosolymam eversurum. Intelligit autem Propheta simul incrementum et propagationem Ecclesiae tempore Christi ex Hierosolyma (unde venit ipsum semen, nempe lex et verbum) sequuturam. Reliquiae Iuda, reliquiae Israel aut Iacob, reliquiae Hierualem: id est, pauci reliqui aut superstites inde. Locus Micheae 5, est valde illustris, de reliquiis Iacob, quod sint totum mundum debellaturae:
inter animalia sylvestria, et ut catulus leonis inter greges ovium: qui cum transierit, discerpserit, et rapuerit, non est qui eripiat. Sic saepe celebratur propagatio regni Meschiae in prophetis, per paucos conversos Israelitas, ut etiam in praecedentibus dictis audivimus Rom. 11. sic et hoc tempore reliquiae secundum electionem factae sunt. id est, aliqui pauci ex mera gratia servati sunt, pereuntibus plerisque in sua incredulitate sicut si eos quispiam potentissimus tyrannus perdidisset. Reliquiae igitur usitatissime significant aliquos paucos ex magna multitudine, aliqua tristi
de Iustificatione dictum est. Monet vero Christus saepe, ut remittamus fratri offensam: qui cum nos laesit, veluti mulctam quandam et sanationem laesionis nobis debet: eam igitur illi clementer condonari vult Deus, quod etiam in para bola remissorum servo 10000 talentorum proponit. Deo enim omni tempore perfectissime obedire deberemus: id cum non faciamus, remanet illa obligatio debiti apud nos. Est vero nobis quidem peccatorum abolitio, quaedam remissio aut condonatio. Nobis enim il la gratis, ac praeter omne nostrum meritum, ex mera Dei misericordia contingit. At Christo non est
alta mente repostum ubi de memoria potius dicitur. Et vulgo Germani dicunt,
expositum est. Vide ibi.
RES, est plerunque in Hebr.
Act. 22 dicit Ananias: [?: S--- ] frater, respice. id est, iterum aspice, iterum utitor [?: ] aut recipe visum, quem amiseras. Respicere saepe [?: ] dum, in locorum et aedificiorum descriptionibus significat aliquo versum esse. Sic Ezech. 40, portae tempi describuntur, quod aliquae ad Orientem aut [?: Men-i ] respiciant. Respiciente mane reversum est mare, Exod. 14. id est, summo mane, cum sol radiis suis inciperet respicere mundum.
RESPONDERE, primum habet hunc [?: usita- ] mum Hebraismum, ut significet
habebantur.
RESTITUERE, aliquando significat sanare, et instaurare: ut Matt. 12, Marci 3, et Lucae 6, Restituta est manus illius sana sicut altera. id est, sanata est. Elias veniet, et restituet omnia. id est, instaurabit veram religionem et cultum: Matth. 17. Actor. 1. Num in tempore hoc restitues regnum Israeli? id est instaurabis, ut Israel habeat regnum sicut olim? Actorum tertio. Quem oportet quidem caelum accipere usque ad tempora restitutionis omnium quae praedixit Deus. id est, usque ad instaurationem regni Dei, et rerum totius naturae per Satanam primumque
altera. id est, sanata est. Elias veniet, et restituet omnia. id est, instaurabit veram religionem et cultum: Matth. 17. Actor. 1. Num in tempore hoc restitues regnum Israeli? id est instaurabis, ut Israel habeat regnum sicut olim? Actorum tertio. Quem oportet quidem caelum accipere usque ad tempora restitutionis omnium quae praedixit Deus. id est, usque ad instaurationem regni Dei, et rerum totius naturae per Satanam primumque lapsum labefactatae, aut etiam evertae.
RESURGO, iterum surgo, sicut
autem innumera huius et rei et verbi, praesertim in novo Testamento, testimonia ac exempla: ut Martha ait Ioan. 11. Scio quod resurget in resurrectione, in ultimo die. De hac resurrectione prolixe agitur 1. Corinthiorum 15, et 1. Thessalonicens. 4. Secundo, significat idem verbum etiam istam temporariam resurrectionem, miraculose factam, eorum qui iterum mori debebant. De qua dicit Christus Matthaei 11, Mortui resurgunt. Hebraeos 11, Mulieres acceperunt ex resurrectione mortuos suos. Verum Scriptura vocat ibidem illam priorem, potiorem resurrectionem. Tertio, resurrectio usurpatur
reddere [?: ] lionem. Mihi vindicta, ego retribuam. Deuteronom. 32, Romanorum duodecimo, Hebraeorum decimo. id est ego puniam.
RETRO abire, est deficere ab aliquo: sicut contra Sequi eum, est eius doctrinae, sententiae, et intentioni adhaerere. Iohannis 6. Ab eo tempore multi retro abierunt, et non amplius cum eo ambulabant. id est, reddere [?: ] defecerunt. et 1. Tim. 5, Iam enim quaedam eversa sunt retro Satanam. Contra autem Ire post, aut revo [?: aliqu-- ]
eum angelis potentiae suae. Eadem vox, ac in eodem usu etiam, 1. Pet. 1 et 4 reperitur. Sic et Rom. 8 habet: Quae nunc patimur, nequaquam paria sunt futurae gloriae in nobis revelandae. id est, divinitus donandae. Virtute Dei custodimur per fidem ad salutem, quae parata est revelari in ultimo tempore: 1. Petri 1. id est, exhiberi. Verum non est ignotus hic idiotismus etiam Graecis, Latinis ac Germanis, ut verba Noticiae pro verbis rerum ponantur, seu dictum pro facto, ut Linacer loquitur: et supra, et in quadam Regula Universali idem ostendi. Sic dicit Paulus 2 ad Tim. 4. quod
restitui: Exod. 4, Reversa est sicut altera caro. Sic Ezech. 35, Urbes tuae non revertentur: subintellige, in pristinum statum, non instaurabuntur. Reverti ad Deum est, per poenitentiam converti ad Deum: Oseae 7 Isa. [?: ] vide POENITENTIA. 2. Sam. 11. In reversione anni, tempore quo reges exeunt ad bellum. id est, circumvoluto anno.
RIDEO, et RISUS, varia respicit eoque etiam varias significationes voces hae pariunt. Rident secum ac contemnentes pericula: rident et non curantes [?: ] lentes alienas miserias: rident laeti: rident derisores
data praeter omnem spem iam decrepitae vetulae prole, exhilaravit me. Sic et Christus inquit Lacae 6. Vae vobis qui iam ridetis, quoniam lugebit et flebitis. id est, qui iam laeti estis, et ioros aliaque exilarantia sectamini. Proverbiorum 14., Risus fletu miscebitur. id est, secunda adversis temperantur. Non [?: ] laeta et secunda suis doloribus. Securitatem significat, ut Iob. 5. Vastitatem et famem ridebis. Sic Iob 41. cit, Cete deridere vibrantes contra se hastam. id est, non temere eos. Sic et Deus Psal. 2 ad fremitum et furorem suorum contra ipsum
per varias calamitates agitat, voluit et proturbat, donec tandem intereant. De quo genere Hebraismorum, eorumque causa aut fundamento, aliquid forte in verbo STO dicetur. Psalmo octuagesimotertio: Deus pone eos sicut rotam, et sicut stipulam coram vento. Et mox: Sic persequêris eos in tempestate tua, et in turbine tuo terrebis eos. Hic textus ipse indicat ac explicat, quomodo impiorum inconstantissima conditio, ira Dei eos persequente, voluatur et proturbetur per varias poenas ac horrendas calamitates, donec tandem praecipitentur in aeternum exitium. Isaiae quinto, describitur
At Lucae 22 contra praecipit, ut non tantum sacculum gestent: sed et peram, gladium, ac alia. ubi sacculus non proprie ipsam crumenam significat, sed aliquid aliud ac coniunctum ei indicat. Priori enim loco per prohibitionem sacculi Christus vetat, ne sui nimium sint solliciti de rebus temporariis, de victu et amictu, quandoquidem Deus sit ea illis ultro suppeditaturus, neve se talibus impedimentis potius quam adiumentis nimium occupent, et ita minus expedite in ministerio versentur. Contra Luc. 22, mandans tollere gladium, sacculum, peram, et similia, indicat summas
vere parta est, ibi nullis amplius expiatoriis aut propitiatoriis sacrificiis opus est. Quod si adhibeatur tale sacrificium ac sacerdotium, protestationem fieri ait eadem Epistola, quod nondum vere parta sit peccatorum remissio: quod ad controversias huius temporis iudicandas valde prodest observasse.
¶ Nunc locutiones quasdam huius vocis percurramus. Psal. 132: Sacerdotes tui induantur iustitia, et pii tui iubilando iubilent. Et mox: Sacerdotes eius induam salute, et pii eius iubilando iubilabunt Posterius dictum est
132: Sacerdotes tui induantur iustitia, et pii tui iubilando iubilent. Et mox: Sacerdotes eius induam salute, et pii eius iubilando iubilabunt Posterius dictum est veluti responsio ac exauditio praecedentis precationis. Sensus autem est, quod Deus eos ornabit iustitia ac salute, non tantum temporaria, sed etiam aeterna. Contra mox sequitur: Hostes eius induam confusione. id est, obruam poenis, reatu, et denique damnatione aeterna. Isaiae 24: Erit sicut populus, sic sacerdos: sicut servus, sic dominus eius: sicut ancilla, sic domina eius. id est, omnes perinde calamitosi et in
non velit mortem peccatoris, sed sit nobis propitius futurus propter filium suum. Ezech. 18, Hebr. 6 et 7. Alterum vero [?: iuramen--- ] est ex parte nostri, qui certo pollicemur, nos soli [?: ] Deum culturos: eaque ratione, quam ille nobis praescribit, ab eoque salutem temporariam ac aeterna per et propter filium suum expectaturos et petituros, ac denique Satanae et mundo inimicitias denunciaturos. [?: Te- ] itidem apta conveniensque ratio etymologiae illa [?: ] posset, quod sicut olim milites se iuramento astringebant suo duci, quod
SACRIFICIUM, usitatissime in Sacris literis sinificat illas externas Levitarum oblationes, sive animalium, sive placentarum, frugum aut similium rerum: [?:-rum ] sacrificiorum variae species fuerunt secundum [?:-eri-s ] oblatas, modum ac causas offerendi, festa aut tempora offerendi, finales causas offerendi, et alias circumstantias:quas rerum harum divisiones accuratius consequi, non est nostri instituti. Sacrificia pacifica, [?: vi- ] proprie fuisse eucharistica sacrificia. Sacrificia [?: ] , fuerunt expiatoria sacrificia.
fuêre. Quando istae duae voces coniunguntur, OBLATIO et SACRIFICIUM, plerunque sacrificium significat
illa sit melior interpretatio, facere eos salutares populo. Timuerunt Syri venire ad salvandum ultra filios Ammon: secundo Samuelis decimo. id est, non sunt ausi eis amplius opem ferre contra Israelitas. Salus pro servatore ponitur per metonymiam, Isaiae trigesimotertio: Tu salus nostra in tempore angustiae. Habac. tertio: Laetabor in Deo salute mea. Item: Ascendisti super equos tuos, quadrigae tuae salus. Gaudium salutis: id est, de salute. Psalm. 41: Redde mihi gaudium salutis. id est, fac ut gaudere possim de liberatione tua. ubi Salus remiss. peccatorum denotat. Sic,
effuge periculum montis. Salvari in Domino: pro, a Domino. Vidi Dominum a facie ad faciem, et salva facta est anima mea: Genesis 32. Christus saepe in Evangelistis repetit illud dictum. Qui volet animam suam salvare, perdet eam: et qui perdiderit, salvabit eam: Lucae nono ubi prior Salus in temporaria salute, posterior de spirituali intelligedi est. contrâ autem Perditio prior de aeterna, posterior de temporaria.
¶ Nunc aliquot exempla aeternae salutis [?: adiicie- ] Matthaei 24: Nisi decurtati fuissent dies illi, non fuisse salus facta omnis caro. id est,
mea: Genesis 32. Christus saepe in Evangelistis repetit illud dictum. Qui volet animam suam salvare, perdet eam: et qui perdiderit, salvabit eam: Lucae nono ubi prior Salus in temporaria salute, posterior de spirituali intelligedi est. contrâ autem Perditio prior de aeterna, posterior de temporaria.
¶ Nunc aliquot exempla aeternae salutis [?: adiicie- ] Matthaei 24: Nisi decurtati fuissent dies illi, non fuisse salus facta omnis caro. id est, nemo in vera pietate ea tam tristes tentationes perstitisset, eoque in aeternam [?:-tam ] servatus
conversioque ipsa, dum illi eam reiiciunt. Romanorum decimotertio: Nunc propior nobis est salus, quam cum credidimus. id est, nunc clarius et illustrius videmus veritatem, magis quoque ampliatum et illustratum est regnum Christi, nosque in eo possumus esse confirmatiores. Isaiae 49. In tempore beneplaciti exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. id est tempore Meschiae, et quoties mea ope indiges, meque per Meschiam quaeris et imploras. Salus hic generaliter accipitur de quocunque Dei auxilio. Sic Philippensium primo: Scio quod hoc cedet mihi in salutem. id est, erit tum mihi
Nunc propior nobis est salus, quam cum credidimus. id est, nunc clarius et illustrius videmus veritatem, magis quoque ampliatum et illustratum est regnum Christi, nosque in eo possumus esse confirmatiores. Isaiae 49. In tempore beneplaciti exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. id est tempore Meschiae, et quoties mea ope indiges, meque per Meschiam quaeris et imploras. Salus hic generaliter accipitur de quocunque Dei auxilio. Sic Philippensium primo: Scio quod hoc cedet mihi in salutem. id est, erit tum mihi salutare, tum meo ministerio utile, nempe ista crux mea. Hebraeorum
tui, et [?: f-- ] tis adiutoris tui non es recordata. Et cap 43. Absque [?: ] non est salvator. Et cap. 45, Deus Israel salvator. Ier. 3 Vere in Domino Deo nostro salus Israel. Et cap. 14 Expectatio Israel, salvator eius in tempore tribulalationis. 1. Timot, 4, Deus servator omnium hominum, maxime vero fidelium. id est, sustentator.
SALUTARE
eius, sanguine eius, non comedetis. Levit, decimoseptimo etiam prolixius et severius hoc praeceptum inculcatur, et ratio haec prolixius exponitur, ubi dicitur anima esse in sanguine, et etiam esse sanguis. Quod dogma convenit cum Galeni et aliorum medicorum sententia, qui dicunt, animam esse temperamentum, aut in temperamento. Sic et Virgilius sanguinem vocat Purpuream animam. Quod de vegetatione anima, seu de brutorum anima vere dici potest. Ob haec causam etiam suffocatum prohibetur, quia sanguis non effluxit ex carne, sed passim in carne congelatus est, eoque necessario cum carne
non comedetis. Levit, decimoseptimo etiam prolixius et severius hoc praeceptum inculcatur, et ratio haec prolixius exponitur, ubi dicitur anima esse in sanguine, et etiam esse sanguis. Quod dogma convenit cum Galeni et aliorum medicorum sententia, qui dicunt, animam esse temperamentum, aut in temperamento. Sic et Virgilius sanguinem vocat Purpuream animam. Quod de vegetatione anima, seu de brutorum anima vere dici potest. Ob haec causam etiam suffocatum prohibetur, quia sanguis non effluxit ex carne, sed passim in carne congelatus est, eoque necessario cum carne comeditur. Sic Ezek.
sanguine, aut de ullis omnino iniuriis inferendis. Quinto, sanguis significat ipsam caedam. Sic saepissime sanguis Christi significat passionem Christi: ideoque idem valent istae locutiones, passione Christi redimi ac salvari, et sanguine Christi nos liberari, mundari aut iustificari. Si fuissemus tempore patrum nostrorum, non fuissemus socii eorum in sanguine prophetarum: id est, in caede eorum. Matt. 23. Sic Matt. 27: Haec pecunia est precium sanguinis. Et Pilatus lavans manus inquit: Innocens ego sum a sanguine iusti huius. id est, ab iniusta caede huius insontis. Sic dicitur Vindex
alicui esse, aut non esse, Exodi vigesimo secundo describitur varia ratio caedis furis, ut alias sit occidenti sanguis, id est, culpa caedis sustinenda, alias non. Sic Num. trigesimo quinto dicitur, non esse sanguines vindici caedis. Ponere sanguines belli in pace, est, perinde pacis tempore occidere hominem, ac si bellum esset: aut, ac si ille esset publicus hostis. Sic primo Regum secundo, David dicit de Ioabi caede duorum ducum. Insidiari sanguini: pro, conari innocentem aliquem occidere: Proverbiorum primo. Sanguinem mittere in civitatem, est, illam bello persequi.
plura vocabula congerere, quae non semper et per omnia diversas res notent, ut ea exactrissime inter se discerni opus non sit. Tale quid etiam in praecedenti dicto Isaiae esse existimo. Ac similis enumeratio donorum aut beneficiorum Meschiae, est etiam lsaiae trigesimotertio: Et erit fides temporibus tuis robur,salus, sapientia, et scientia: et timor Domini, ipse erit thesaurus tuus. Iosua dicitur fuisse repletus spiritu sapientiae, Deuteronomii trigesimoquarto. Et Salomoni Deus dicitur donasse sapientiam et intelligentiam multam, quae non minima ex parte fuit politica prudentia.
sapientiam et intelligentiam multam, quae non minima ex parte fuit politica prudentia. Sic cum toties Salomon dicitur sapiens fuisse prae cunctis hominibus, non potest proprie de Dei cognitione intelligi, in qua eum plurimum superavit David et alii pii, proculdubio etiam aliqui prophetae ipsius tempore: sed intelligendum est de politica sapientia, et alioqui variarum rerum cognitione. Sapiens corde, Iob nono: Sapiens corde est Deus: id est, est sapientissimus. Sapiens corde vocatur intelligens, Proverbiorum decimosexto: Sapiens corde dicitur etiam de praestantib. artificibus, ut et
sese Ioabo dedant: secundo Samuelis vigesimo. De muliere sapiente (id est, prudente) dicitur Proverb. 14, quod aedificet domum: contra vero, quod stulta eam destruat. Dominabitur omni labori meo, quo laboravi, et quo sapiens fui sub sole. pro, opibus, quas labore et sapientia mea toto vitae tempore paravi. Ecclesiast. 2. Sapientia quoque non raro ponitur pro calliditate et astutia. Sicut Pharao dicit ad suos aulicos, Exod. 1: Sapientes simus erga
Israelitas. i. a stute circumveniamus eos.
Psa. 25, Reminiscere miserationum tuarum, quia a seculo sunt. id est, quibus nunquam uti desiisti, quia semper es et fuisti misericors. Recensebo exempla primum praeteritae longissimae durationis. Psalmo 77, Supputavi dies a principio, annos seculorum: idem bis dicit. sensus autem est, prisca tempora expendi. Isaiae 58. Et instaurabuntur ex te desolata seculi: id est, quae multis seculis desolata aut vastata fuêre, et neglecta iacuêre, ubi praeteritum longum tempus, non tamen totum inde a creatione, significat. Isaiae 63. Recordatus est dierum seculi Moysi, et populi eius. id est,
expendi. Isaiae 58. Et instaurabuntur ex te desolata seculi: id est, quae multis seculis desolata aut vastata fuêre, et neglecta iacuêre, ubi praeteritum longum tempus, non tamen totum inde a creatione, significat. Isaiae 63. Recordatus est dierum seculi Moysi, et populi eius. id est, temporum priscorum, seu potius illarum rerum et actionum, quae illis temporibus acciderunt. Aedificabo illud sicut diebus seculi: id est, ut olim aedificatum fuit. Malachiae 3: Et dulcescet Domino sacrificium secundum dies seculi. id est, ut olim gratum acceptumque fuit tempore primorum
id est, quae multis seculis desolata aut vastata fuêre, et neglecta iacuêre, ubi praeteritum longum tempus, non tamen totum inde a creatione, significat. Isaiae 63. Recordatus est dierum seculi Moysi, et populi eius. id est, temporum priscorum, seu potius illarum rerum et actionum, quae illis temporibus acciderunt. Aedificabo illud sicut diebus seculi: id est, ut olim aedificatum fuit. Malachiae 3: Et dulcescet Domino sacrificium secundum dies seculi. id est, ut olim gratum acceptumque fuit tempore primorum patriarcharum. Mox sequitur, Secundum annos antiquos. Deut. 32: Memento
et populi eius. id est, temporum priscorum, seu potius illarum rerum et actionum, quae illis temporibus acciderunt. Aedificabo illud sicut diebus seculi: id est, ut olim aedificatum fuit. Malachiae 3: Et dulcescet Domino sacrificium secundum dies seculi. id est, ut olim gratum acceptumque fuit tempore primorum patriarcharum. Mox sequitur, Secundum annos antiquos. Deut. 32: Memento dierum seculi. id est, temporum priscorum, vel potius eorum quae illis temporibus acciderunt, et quomodo Deus cum patribus tuis egerit. Isaiae 51: Sicut in generationibus seculorum. id est, pristinis. Sic
Aedificabo illud sicut diebus seculi: id est, ut olim aedificatum fuit. Malachiae 3: Et dulcescet Domino sacrificium secundum dies seculi. id est, ut olim gratum acceptumque fuit tempore primorum patriarcharum. Mox sequitur, Secundum annos antiquos. Deut. 32: Memento dierum seculi. id est, temporum priscorum, vel potius eorum quae illis temporibus acciderunt, et quomodo Deus cum patribus tuis egerit. Isaiae 51: Sicut in generationibus seculorum. id est, pristinis. Sic mortui seculi ii dicuntur, qui iam olim mortui sunt. Psa. 134: Habitare fecit me in obscuris sicut mortuos
ut olim aedificatum fuit. Malachiae 3: Et dulcescet Domino sacrificium secundum dies seculi. id est, ut olim gratum acceptumque fuit tempore primorum patriarcharum. Mox sequitur, Secundum annos antiquos. Deut. 32: Memento dierum seculi. id est, temporum priscorum, vel potius eorum quae illis temporibus acciderunt, et quomodo Deus cum patribus tuis egerit. Isaiae 51: Sicut in generationibus seculorum. id est, pristinis. Sic mortui seculi ii dicuntur, qui iam olim mortui sunt. Psa. 134: Habitare fecit me in obscuris sicut mortuos seculi. id est, qui iam olim, iam pridem mortui
vestri a seculo: Iosuae 24. id est, in de ab initio, antiquitus. Gens robusta, gens â seculo, Hierem. 5. pro, gens pervetusta. Habitare terram, quae a seculo: 1. Sam. 27. pro, quae iam olim habitata fuit, ideoque exculta et populosa est. Tacui, a seculo silui: Isaiae 42: id est, iam longo tempore. Sic et In seculum, aut etiam seculi, significat longum tempus in posterum. Aliquando etiam totum tempus usque ad finem mundi, aut etiam omnem posteritatem. Psal. 110, Iuravit Dominus, et non poenitebit eum: Tu es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedeck. In
mutuatus, quel ad Titum 2 vocat desideria secularia. Habacuc 3: [?: S- ] et mensus est terram, vidit et dissolvit gentes, et [?: co--- ] ti sunt montes seculi, vestigia seculi ei. id est, maximi, medioximi et infimi huius seculi. Ecclesiast. 3: Omnes fecit pulchre in tempore suo, etiam ipsum seculum posuit in cor ipsorum. Psal. 73: Ecce isti improbi sunt seculi, et occupant opulentiam. Sic et Christus in hac significatione accepit Iohan. 17: Ego tradidi eis sermonem tuum et mundus eos odio habuit, quia non sunt de mundo, sicut et ego non sum de
sicut etiam Evangelistae et Apostoli Graeca voce
et Apostoli Graeca voce
sed Theologice accipias pro aeternitate, vel tempore seu duratione temporis, alias longiore, alias breviore. Aeternitatem significat, cuius scilicet initium et finis nobis abscondita sunt, vel (ut Theologi definiunt) quae nec initium habet, neque finem: quoties vel Deo attribuitur, qui nullo tempore mensuratur: vel divinae voluntati et promissis annectitur, qua in Evangelio continentur de gratuita misericordia et bonis aeternis propter Christum. Arbitror autem ab hac nomine Hebraeo
vel Deo attribuitur, qui nullo tempore mensuratur: vel divinae voluntati et promissis annectitur, qua in Evangelio continentur de gratuita misericordia et bonis aeternis propter Christum. Arbitror autem ab hac nomine Hebraeo
de preterito et futuro, vel a condito inde mundo computando usque ad consummationem seculi, vel legem: vel a lege Moysi usque ad primum Christi servatoris nostri adventum in carne: seu potius ad baptismum, et dispensationem eius: vel a diluvio, usque ad consummationem seculi: vel a non ita longo tempore, quod olim fuerat, usque in aliud tempus. Haec eo consilio adducere liber ut refutetur non modo crassa illa, verumetiam pertinacissima obstinatia Iudaeorum, qui praecepta et promissiones legales, item circumcisionem, templum, [?: ] tum divinum, sacrificia, ceremonias,
fines terrae. Sequuntur porro loci in quibus seculum. id est, tempus finitum, quod initium et finem habet, significat. Genesis 9. Hoc est signum foederis, quod ego pono inter me, et inter omnem animam niventem quae est vobiscum in generationes seculi. ubi sane, sicut textus indicat,ponitur pro tempore inde a Noach, cui haec promissio facta est, usque ad alterum Christi adventum. Genes. 17. Dabo tibi terram Canaan in possessionem seculi, ubi seculum ponitur pro eo tempore, quo fuerunt filii Israel in terra Canaan, quod equidem determinatum et finitum est. Deuteronom. 32. Recordare
me, et inter omnem animam niventem quae est vobiscum in generationes seculi. ubi sane, sicut textus indicat,ponitur pro tempore inde a Noach, cui haec promissio facta est, usque ad alterum Christi adventum. Genes. 17. Dabo tibi terram Canaan in possessionem seculi, ubi seculum ponitur pro eo tempore, quo fuerunt filii Israel in terra Canaan, quod equidem determinatum et finitum est. Deuteronom. 32. Recordare dierum seculi, scilicet praeteriti, seu dierum olim. Psalm. 134. Threnos. 3. Collocavit me sicut mortuos seculi, scilicet praeteriti, et qui olim fuerunt mortui. Mich. 5, Et
seculi, scilicet praeteriti, seu dierum olim. Psalm. 134. Threnos. 3. Collocavit me sicut mortuos seculi, scilicet praeteriti, et qui olim fuerunt mortui. Mich. 5, Et egressiones eius ante originem, et ante dies seculi: quam phrasin Paulus Apostolus, licet in alia sententia reddidit, Ante tempora secularia. id est, antequam fuerunt aut caeperunt tempora. secundae ad Timotheum primo, et ad Titum primo. Micheae septimo: Pascentur in Basan et Gileath iuxta dies seculi. id est, pristinos, vel sicut olim Malach. 3. Grata erit oblatio Iehuda et Hierusalem, sicut in diebus seculi. id
134. Threnos. 3. Collocavit me sicut mortuos seculi, scilicet praeteriti, et qui olim fuerunt mortui. Mich. 5, Et egressiones eius ante originem, et ante dies seculi: quam phrasin Paulus Apostolus, licet in alia sententia reddidit, Ante tempora secularia. id est, antequam fuerunt aut caeperunt tempora. secundae ad Timotheum primo, et ad Titum primo. Micheae septimo: Pascentur in Basan et Gileath iuxta dies seculi. id est, pristinos, vel sicut olim Malach. 3. Grata erit oblatio Iehuda et Hierusalem, sicut in diebus seculi. id est, antiquis, sicut olim. Psalm. centesimo
quenquam sine eorum observatione posse salvari: atque non paucos persuaserant ut existimarent non sola in Christum fide nos iustificari sed iuxta et circumcisionem et alia legalia observanda esse: cuiusmodi sane Paulo et caeteris Apostolis non parum negocii fecerunt, et Ecclesiam Christi omnibus temporibus perturbarunt: allegantes de circumcisione illud Genesis 17, Et erit pactum meum in carne vestra in pactum seculi: de observatione Sabbati illud Exodi 31, Et custodient filii Israel Sabbatum, ut faciant Sabbatum in generationibus suis pacto seculi: de celebratione Paschatis illud
solennitatibus, foederibus, observationibus, quibus annexa est haec clausula falso cum sibi, tum aliis persuadent, perpetuo et indesinenter illa servanda esse: non considerantes, ut et supra quoque monui, et exemplis aliquot demonstravi, quod ista nox etiam significet seculum, hoc est, durationem temporis olim finiendi in Christo: in quo aliud seculum coepit, aliaque lex, scilicet spiritus vitae data est. sicut legis veteris abrogationem disertis verbis Deus cum per omnes prophetas, tum vero praecipue per Hieremiam et Ioelem praedixit, et pactum novum promisit surrogandum: quodque illa
Ne autem Iudaei etiam haec eludant, ut solent perpetuo rimas quaerere, quibus elabantur: aliquot aliis Scripturae testimoniis multo evidentioribus obfirmabo, hanc vocem
fuerit. 1. Samuelis 27, Et credidit Achis ipsi David. quod magnam nauseam haberet super populo suo Israel, ideo erit mihi in servum seculi. ubi certum est. Seculi vocem non importare aeternitatem infinitam, sed tantum accipiendam pro vitae reliquo termino. Proverb. 10. Quando transierit tempestas, statim non est improbus, iustus autem fundamentum est seculi. id est, durationis, seu durabile. Haec et alia multo plura Scripturae testimonia (quae ut adducerem longius esset) satis, superque satis testantur hanc vocem
seu durabile. Haec et alia multo plura Scripturae testimonia (quae ut adducerem longius esset) satis, superque satis testantur hanc vocem
etiam Sicut denotat. Primo est communiter nota similitudinis. Numer. 23, Cribavit sicut leo. 1. Reg. 10. Non venit sicut aroma istud amplius in copia. Psal. 144. Et dies eius sicut umbra transiens. Cantic. 2, Sicut rosa inter spinas. Secundo, cum nominibus numeralib. aut temporis valet, Prope, Circiter, Exodi 12. Circa medium noctis. Iudic. 6, Percusserunt Moab in tempore illo circiter decem millia virorum. Tertio, Secundum, Iuxta. Deut. 23, Comedes uvas secundum animam tuam. 1. Sam. 20. Secundum tempus crastinum. 1 Reg. 2, Et facies secundum sapientiam
1. Reg. 10. Non venit sicut aroma istud amplius in copia. Psal. 144. Et dies eius sicut umbra transiens. Cantic. 2, Sicut rosa inter spinas. Secundo, cum nominibus numeralib. aut temporis valet, Prope, Circiter, Exodi 12. Circa medium noctis. Iudic. 6, Percusserunt Moab in tempore illo circiter decem millia virorum. Tertio, Secundum, Iuxta. Deut. 23, Comedes uvas secundum animam tuam. 1. Sam. 20. Secundum tempus crastinum. 1 Reg. 2, Et facies secundum sapientiam tuam. 1. Reg. 5, Secundum omnia quae dixeris. Iob 34, Quia iuxta opus hominis retribuet illi.
sapientiam tuam. 1. Reg. 5, Secundum omnia quae dixeris. Iob 34, Quia iuxta opus hominis retribuet illi. Et secundum hunc significandi modum saepissime usus est Paulus Apostolus nova phrasi, Secundum carnem, secundum hominem, secundum spiritum, secundum Deum, etc. Quarto est temporis. Gen. 38, Quando reducit manum suam. Psalm. 11. Secundum exaltari vilitates: id est, cum exaltatae fuerint vilitates. Quinto, quando ponitur in collatione duarum rerum, notat simul vicissitudinem. Genesis quadragesimoquarto: Quia sicut tu, ita Pharao: id est, et econtra. Et capite
populum tot et tot citum vicibus. Libro secundo Samuelis, cap. duodecimo Si parum est hoc, addidissem etiam talia et talia. [?: N ] proferam etiam plura exempla significationis eius ac tanto clarius huius voculae vis perspiciatur. Non [?: ] ergo Quando temporis notat. 2. Paralip. 34. Secundum angustiam illi oravit, id est, cum angustiis premerunt, aut animo angeretur. 1. Paral. 21, Secundum tempus egrediendi finis duorum annorum. pro, quando iubebat finis duorum annorum. Crebro collationem [?: ] ius rei aut actionis cum alia
eo cogitante, ecce angelus apparuit ei secundum somnum. id est, in somnis, seu per somnium. Significat et distributionem: 1 Corinth. 14. Prophetae secundum duos aut tres loquatur. id est, bini aut terni, nempe non simul, sed alius post alium. Sic posset accipi de quadam occulta distributione temporis, quod angelus Ioann. 5 dicitur secundum tempus descendisse in piscinam. id est, certis quibusdam temporibus. Secundum substantivo additum, aliquando adiectivum exprimit. Roman. 2. Iudicium Dei secundum veritatem est. id est, verax et iustum. Rom. 8. Qui secundum carnem sunt, quae
distributionem: 1 Corinth. 14. Prophetae secundum duos aut tres loquatur. id est, bini aut terni, nempe non simul, sed alius post alium. Sic posset accipi de quadam occulta distributione temporis, quod angelus Ioann. 5 dicitur secundum tempus descendisse in piscinam. id est, certis quibusdam temporibus. Secundum substantivo additum, aliquando adiectivum exprimit. Roman. 2. Iudicium Dei secundum veritatem est. id est, verax et iustum. Rom. 8. Qui secundum carnem sunt, quae carnis sunt sapiunt: qui vero secundum spiritum, quae spiritus. id est, carnales et spirituales. 1. Pet. 3,
secundum priorem conversationem: Ephes. 4 id est, viventem et agentem pristino more perversae vitae. vel veterem hominem una cum suis operib. aut priori illa prava conversatione. Eadem vis est saepe particulae IUXTA. Mich. 7, Iuxta dies antiquos, iuxta dies egressionis tuae i. ut olim, ut tempore exitus ex Aegypto. Excitabit super eum flagellum, iuxta plagam Madian. id est, ut olim Madianitas afflixit. Dedi tibi annos iniquitatis, iuxta numerum dierum, Ezech. 4. pro, tot tibi dies ad istud opus iacendi attribui, quot illi annis peccaverunt. Facere iuxta omnia quae praecepta sunt a
quot illi annis peccaverunt. Facere iuxta omnia quae praecepta sunt a Deo. id est, ea ipsa omnia quae praecepit Deus. Exodi 29, 32. Num. 9. Deuter. 7, Iuxta omne quod egressum est ex ore suo faciet. id est, quicquid egressum est, aut quicquid voverit. Iuxta tempus cras tertiae: pro, hoc ipso tempore cras aut perendie. 1. Sam. 20. Sic Gen. 18, et Rom. 9, Iuxta tempus hoc revertar, et erit Sarae filius. id est, circa hoc anni tempus. Christus enim adhuc existentibus nobis infirmis, iuxta tempus pro impiis est mortuus. Rom. 5 id est, cum ante conversionem essemus infirmi, atque
tempus hoc revertar, et erit Sarae filius. id est, circa hoc anni tempus. Christus enim adhuc existentibus nobis infirmis, iuxta tempus pro impiis est mortuus. Rom. 5 id est, cum ante conversionem essemus infirmi, atque adeo impii. Alii coniungunt tempus cum morte Christi, quod Christus suo tempore, nempe a patre praeordinato, sit passus. Sed ad exponendam vim argumenti illud magis faciet, ut dicatur mortuus eo tempore, cum nos adhuc eramus infirmi, et eius hostes, ac impii. Non enim hic agitur de tempore praestiti promissi adventus aut passionis Christi: sed quod ille ante omnem
iuxta tempus pro impiis est mortuus. Rom. 5 id est, cum ante conversionem essemus infirmi, atque adeo impii. Alii coniungunt tempus cum morte Christi, quod Christus suo tempore, nempe a patre praeordinato, sit passus. Sed ad exponendam vim argumenti illud magis faciet, ut dicatur mortuus eo tempore, cum nos adhuc eramus infirmi, et eius hostes, ac impii. Non enim hic agitur de tempore praestiti promissi adventus aut passionis Christi: sed quod ille ante omnem nostram pietatem sit pro nobis mortuus, unde ingens eius dilectio, ac Dei misericordia elucescat, sicut mox sequitur, Cum adhuc
infirmi, atque adeo impii. Alii coniungunt tempus cum morte Christi, quod Christus suo tempore, nempe a patre praeordinato, sit passus. Sed ad exponendam vim argumenti illud magis faciet, ut dicatur mortuus eo tempore, cum nos adhuc eramus infirmi, et eius hostes, ac impii. Non enim hic agitur de tempore praestiti promissi adventus aut passionis Christi: sed quod ille ante omnem nostram pietatem sit pro nobis mortuus, unde ingens eius dilectio, ac Dei misericordia elucescat, sicut mox sequitur, Cum adhuc essemus peccatores. Secundo primum Sabbatum. Lucae 6, exposui supra in voce
dicitur Sedere ad dexteram patris, Coloss. 3. Hebr. 1, 10, 12. Actor. 2. et Psalm. 110: quod summam gloriam aequalemque potentiam ac gubernationem cum patre, non tantum secundum divinitatem, sed etiam secundum humanitatem, significat De qua re ac materia a plurimis tum olim, tum et hoc tempore copiose disputatum est. Christi quoque [?: S- ] pro iudicio usurpatur. Matthaei 25. Cum autem venerit filius hominis in gloria sua, et omnes angeli eius cum ipso, tunc sedebit in sede maiestatis suae. Et Mattaei deccimoquarto: Videbitis filium hominis sedentem ad
Christi, saepe in novo Testamento. Apoc. 2. Ubi est sedes Satanae. id est, ubi ille potenter imperitat, ubi est eius regnum. Christus dicitur sessurus in sede aut throno David patris sui, Lucae 1. Act. 2. pro, vero Israeli aut populo Dei imperaturus: sicut et ille olim in externo regno sui temporis Israeli carnali praefuit. Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles: Lucae 1. id est, deiecit ex gloria ac sublimitante sua praepotentes, et contra alios ex infima aut afflicta conditione elevavit ac glorificavit. Sermo est sumptus ab externo regno, aut etiam ordinario Dei
animal mundum et immundum. pro, discrimen facietis. Separare aliquid de aliqua re, est interdum capere aut auferre ex ea. Nume. 11. Et separabo de spiritu qui in te est, ac ponam in eis. pro, tollam aut capiam quasi partem aliquam inde. Separare ab aliqua re. Separare se a sanctificatis tempore impuritatis, est abstinere ab eis: Levitici 22. A vino et sicera separabit sese: Numeri 6. Mox dicit clarius, Acetum et siceram non bibet. Separaverunt se ab inauribus aureis suis, Exod. 32. pro, privarunt se inauribus, vel detraxerunt inaures ab auribus suis. Romanorum octavo: Quis
ac immo te. Sic videtur illud Ovidianum vocem Semel valde emphatice accipere:
Ovidianum vocem Semel valde emphatice accipere:
Ier. 50. Copulate vos Iehovae foedere sempiterno, quod nunquam oblivioni tradetur. Exponit se ipsemet textus. Sic et Ier. 23 de alia re dicitur: Dabo super vos opprobrium sempiternum, quod nunqui oblivioni tradetur. Sic 2. Reg. 21. In Ierusalem ponam nomen meum in sempiternum. id est, longo tempore in hac terrena Ierusalem: et perpetuo in vera, seu in Ecclesia Dei. [?:---- ] aliquid in solitudines sempiternas, est, ita vastare, ut [?: nunqui- ] plius reaedificetur: Ier. 25. Sic minatur Deus Iudes et vicinis gentibus. Brachia sempiterna subter, Deuter.
saepe in Evangelistis Seniores populi, gubernatores vocantur. Fructificare in senectute: Psalmo 92, Adhuc fructificabunt in senectute, pingues et virides erunt. de iustis aut piis id pronunciat: idemque est quod alibi dicit, Renovat ut aquilae iuventutem tuam. Senescere alicubi, pro longo tempore ibi habitare. Deut. 4. Cum genueris filios ac nepotes, ac senueris in terra illa, et corruperis viam tuam. id est, postquam ibi longo tempore moratus fueris. Super illos periit senium: Iob 30. id est, ob famem non pervenerunt ad senium, vel certe male collocaverunt aetatem suam. Filius
et virides erunt. de iustis aut piis id pronunciat: idemque est quod alibi dicit, Renovat ut aquilae iuventutem tuam. Senescere alicubi, pro longo tempore ibi habitare. Deut. 4. Cum genueris filios ac nepotes, ac senueris in terra illa, et corruperis viam tuam. id est, postquam ibi longo tempore moratus fueris. Super illos periit senium: Iob 30. id est, ob famem non pervenerunt ad senium, vel certe male collocaverunt aetatem suam. Filius senectutis, aut senectutum. id est, in senectute natus, quos parentes tenerius amant. Gen. 37 et 44. Hunc Hebraismum exposui supra in voce
innumera peccata, ob quae eis diutius condonare nolit. Perinde et in Novo Testamento multum septenarius numerus inculcatur. Sic Lucae 8 Christus dicitur ex quadam muliere eiecisse septem daemonia: et Matth. 12 dicuntur septem peiores daemones redire in relapsum. Sic Rom. 11 citat Paulus tempore Eliae servata esse septem milia piorum, qui non incurvaverunt genua Baali. Ioannes quoque in Apocalypsi multum celebrat numerum septenarium, nominans septem Ecclesias, septem candelabra, septem spiritus, septem stellas, septem lampadas, septem signacula, septem cornua septem oculos, septem
in [?: qui- ] , Deus pacis conterat Satanam sub pedibus vestris cito Rom. 16, alludens nimirum ad locum Gen. 3. Apocalypsis vocat diabolum draconem, et serpentem antiquum: alludendo nimirum ad illam primam seductionem, ubi corpus ac speciem serpentis habuit: semperque ab eo tempore est Ecclesiae, Deo et omni iustitiae adversatus, [?:-- ] iam quasi senuerit oppugnando pios. Illum ergo ipsum dicit tandem sua praemia accepturum esse.
SERVIO, crebro de cultu divino dicitur, ut cum inculcatur, Deo soli serviendum esse, non idolis aut diis
sint servi corruptionis. id est, quarumvis turpitudinum ac vitiorum. Servos et ancillas vocat interdum Scriptura omnes pios, iuxta primam significationem servitutis divinae. Sic Ioel, et Actor. secundo pollicetur Deus, se effusurum esse de spiritu suo supra servos et ancillas suas, postremis temporibus. Servire ad oculum, Ephesiorum sexto, Colossens. tertio, est tantum eatenus servire ac praestare officia, quatenus ab hero videri, aut alio qui tua opera agnosci potest: non fideliter, vere, ac ex animo servire, sed tantum in speciem: ut sicubi latêre tua negligentia aut fraus queat,
dicit, hominem non fidentem Deo mansurum in siccitatib. in deserto. id est, perinde cariturum omni ope ac benedictione Dei, sicut arbores, si quae forte sint in illis eridis et aestuosis locis, carent omni humectatione, eoque flaccescunt, aut alioqui male crescunt. Siccitas aliquando ponitur pro tempore famis: quia sterilitas et caritas non raro in illis locis exoritur ex nimia siccitate, cum vel desunt pluviae, vel nimii aestus solis, aut etiam ardentes venti omnia exurunt: sicut contrâ in septentrionalibus nimiae pluviae et exundantes aquae saepe vel submergunt segetes, vel maturationem
animam tuam. id est, in magna annonae caritate, penuriaque. Siccitates aestivae. Psal. 32 significat summam ariditatem ac exiccationem terrae, et omnium crescentium. Conversus est succus meus in siccitates aestivas. id est, perinde exaruit, ut solent herbae ac virentia aestivo tempore, praesertim in locis meridianis. Siccitas super aquas Babylonis, et arescent. id est, omnibus commodis, me puniente, Babylonii destituentur. Ierem. 50. Sic Haggaei 1. Ego vocavi siccitatem super terram et super montes, super frumentum et super vinum, super oleum, et super illud quod
magna, ut ista est Locutus est ad eos sicut hoc: Iudicum octavo. id est, talis. Saepe haec locutio reperitur. Sic dicitur Sicut ille, ac Sicut ipse, Exodi nono: Qualis non fuit sicut ipsa et Exodi 30. Quisquis fecerit sicut ipsum. id est, simile. Eccles. 9. Sicut ista capientur homines in tempore malo [?: p-- ] sic accidet filiis hominum. Sicut hodie
sunt, ea solent esse occlusa. Contra Apocalypsis ultimo, prohibetur eius libri obsignatio, quia ibi praedicta brevi sint secutura, scilicet aliqua eorum pars. Deuteronomii trigesimo secundo dicit Deus, esse absconditum apud ipsum, et obsignatum in thesauris eius, quod velit punire eo suo tempore. Confirmare notat Iohan. 6: Hunc enim pater obsignavit Deus. id est, Deus eum magna et certissima quadam confirmatione ad hoc ordinavit et destinavit, seu orbi terrarum proposuit, ut det omnibus panem vitae perpetuo manentem et vivificantem. Dan. 9 habetur: Hebdomadae 70 determinatae
enim eius externa nota, et simul pictura tum damnatae naturae, cum eius quasi fontem abscindi et abiici debere indicatum est: tum et spiritualis circumcisionis cordis. Sic et iridem constituit Deus signum, nunquam amplius venturi universalis diluvii. Sol et luna, Genes. 1, dicuntur futura in tempora et signa, quia et distinguant tempora, et indicent hominibus temporum discrimina: ut solis, solstitium aestivum et hybernum, quasi medium aestatis ac hyemis notant: aequinoctia autem, autumnum
et hyemem. Sic et
tum damnatae naturae, cum eius quasi fontem abscindi et abiici debere indicatum est: tum et spiritualis circumcisionis cordis. Sic et iridem constituit Deus signum, nunquam amplius venturi universalis diluvii. Sol et luna, Genes. 1, dicuntur futura in tempora et signa, quia et distinguant tempora, et indicent hominibus temporum discrimina: ut solis, solstitium aestivum et hybernum, quasi medium aestatis ac hyemis notant: aequinoctia autem, autumnum
et hyemem. Sic et aliae stellae: sicut non tantum
eius quasi fontem abscindi et abiici debere indicatum est: tum et spiritualis circumcisionis cordis. Sic et iridem constituit Deus signum, nunquam amplius venturi universalis diluvii. Sol et luna, Genes. 1, dicuntur futura in tempora et signa, quia et distinguant tempora, et indicent hominibus temporum discrimina: ut solis, solstitium aestivum et hybernum, quasi medium aestatis ac hyemis notant: aequinoctia autem, autumnum
et hyemem. Sic et aliae stellae: sicut non tantum Virgilius et Hesiodus, sed etiam
ac hyemis notant: aequinoctia autem, autumnum
et hyemem. Sic et aliae stellae: sicut non tantum Virgilius et Hesiodus, sed etiam rustici, pastores ac nautae inde aliqua indicia rerum agendarum sumunt. Sic et futurarum tempestatum inde colliguntur indicia. Quin et multa miracula in eis conspiciuntur, quae sunt signa divinae irae ac poenarum. Quare nihil est necesse, ob dictum Gen. 1, cum Genethliacis ex signis facere causas rerum contingentium ac eventuum, quae maxima ex parte aut ex nobis et diabolis
quae Christus aut Apostoli faciebant: quia illis certo testabatur Deus eam religionem esse veram, seque illis doctoribus potenter adesse tanquam suis ministris, suumque negocium agentibus. Signa tamen Apostoli peracta sunt inter vos: 2. Corinth. 12. id est, miracula quae erant solita tunc temporis fieri ab Apostolis, sunt a Paulo peracta etiam apud Corinthios. Signa etiam fallacia aut mendacia nominantur. 2. Thess. 2. id est, ad fallendum comparata: tametsi possis simul exponere conficta ab hominibus, vel praestigiosa opera satanae, cuiusmodi magi multa patrant etiam
vigesimi octavi: Ne taceas a me, ne forte sileas, et assimiler iis qui descendunt in lacum. Esaiae quadragesimosecundo locus insignis est: Dominus quasi gig-- egreditur, et sicut vir bellicosus excitabit zelum, vociferabitur et iubilabit, atque super inimicos suos praevalebit. Tacui multo tempore, et silui, et continui me. Nunc quasi parturiens clamabo, devastabo, et deglutiam pariter, et in solitudinem redigam montes et colles, et omnem herbam eorum exiccabo, ponamque flumina in insulas et stagna exiccabo. Ex quo loco phrasis haec clare intelligi potest. De hominum quoque
quidem expositio cum ex Grammatica contra Hebreos defendi non possit, eo quod he suprascripto holem non sit feminini generis, neque insigniat aut nobilitet Christum: illis relinquo, qui pie ea delectantur. Porro ego, si primam non amplecterer, mallem amplecti Hieronymi expositionem, atque dicere, tempestate ipsius scriptum fuisse
astutiam, et [?: stoli-- ] intelligite corde. Pii quoque semper videntur [?: ru-es ] ac imperitiores impiis, a quibus prorsus stulti, aut etiam dementati iudicantur. Cuius rei plures causae afferri possent: ut sunt, quod terrena non perinde valde curant, quod multum temporis spiritualibus rebus tribuunt, quod ex charitate multa credunt, quod non perinde sollicite fraudes et astutias excogitant, quod multa pericula ac mala veritatis causa sustinent, quod suorum, commodorum gratia nihil impie iniusteque agunt, quod ex suo ingenio de aliis iudicant: quodque
quae ob tranquillitatem solent etiam esse portus ac tuta statio navibus. Hinc porro secunda metaphora putant illam caelestem felicitatem, [?: num ] aut portum vocari, quod pii eô confugientes, ac per mortem commigrantes, sint iam a periculis [?: ve--rum ] , piratarum et tempestuosi huius maris liberi. Verum ego opinor non sine causa addi nomen Abrahae ac ideo illum locum vocari Sinum Abrahae, quia Abrahamus dicitur pater omnium credentium, iustificatori et salvandorum. ideo nunc ex hac mundi miseria et vexatione diaboli ac impiorum, dicitur colligere ad se, ac
Abrahamo datas etiam in hac vita amplectimur, ut ea ratione etiam hic agentes pii, in sinu Abrahae esse ac foveri dici queant. Ioann. decimotertio, dicitur Ioannes apostolos [?:- ] ultima coena recubuisse in sinu IESU, et mox incubuisse pectori IESU: quod credo secundum illius temporis conviviorum morem factum esse, cum in sumes do cibo protensi recumbebant humi, seu in pavimento lectis instrato, ita ut quasi circulum quendam facerent, capitibus quidem semper introrsum ad epulas, pedibus vero extrorsum porrectis. Quare semper sequens in prioris sinu recumbere videbatur,
eius IESU Christo. Alii vertunt Societas, quod minus significans esse videtur. Sic alibi dicit Apostolus, nos vocatos esse in consortium filii Dei. 2 Corinthiorum sexto: Quae societas lucis ad tenebras? id est, coniunctio? Aliquando socius est adiutor. Matth. vigesimotertio: Si vixissemus tempore patrum nostroram, non fuissemus socii ip sorum in interficiendis prophetis: id est, adiutores. Isaiae 1, Principes tui furum socii. id est, adiutores. Sic Psalmo 51, Currebas cum fure. sinus aliquando est idem quod particeps, seu qui de eodem commodo fruitur. Romanorum undecimo:
seu ut dominetur diei, et luna nocti: Genesis primo. Psalmo 136. id est, ut luna luceat noctu, et sol interdiu: Sicut Ieremias capite trigesimoprimo exponit: Qui dedit solem in lucem diei, et leges lunae atque stellarum in lucem noctis. Oriri aut occidere solem super aliquem, est illum tempore ortus aut occasus in suo opere esse, aut existere. Sic sol dicitur oriri super furem, Exodi vigesimosecundo, qui adhuc est in furto occupatus oriente aut orto iam sole. Contra Deuteronomii vigesimoquarto, Occumbere solem super mercedem mercenarii, est, non reddi ei mercedem mature, seu
dicitur: Occidet sol tuus in meridie. inquit enim ibi propheta: Et erit in die illa, dicit Dominus Deus tuus, et faciam occidere solem in meridie, et faciam obtenebrescere terram in die luminis. id est, obruam vos calamitatibus subito ante tempus, et ante quam vos putatis ac expectatis: idque eo tempore, cum aliis adhuc bene erit. Vide sequentia in eo loco. Isa. capite sexagesimo inquit: Non occidet amplius sol tuus, nec luna occultabitur, quoniam Dominus erit tibi in lucem perpetuam, et finientur dies luctus tui. Extenditur hoc genus Hebraismi etiam latius, quod saepe in descriptione
Levit. 18. Mulierem quoque cum sorore sua non accipies ad affligendam eam, et ad revelandam turpitudinem eius contra eam in vita sua. Opinantur igitur aliqui, et verisimile sane est, prohiberi ibi non tam germanam sororem, quam alias, quarum alioqui coniugium licitum fuisset. Quod observandum hoc tempore esset iis, qui incestas nuptias duarum sororum dispensant, puniente interim Deo tale coniugium sterilitate, unde suo tempore iustissimae poenae et bella de successione sequentur.
SORS proprie significat in Sacris illas notas aut tesseras, quibus sortiebantur, veluti Deo iudicium
vita sua. Opinantur igitur aliqui, et verisimile sane est, prohiberi ibi non tam germanam sororem, quam alias, quarum alioqui coniugium licitum fuisset. Quod observandum hoc tempore esset iis, qui incestas nuptias duarum sororum dispensant, puniente interim Deo tale coniugium sterilitate, unde suo tempore iustissimae poenae et bella de successione sequentur.
SORS proprie significat in Sacris illas notas aut tesseras, quibus sortiebantur, veluti Deo iudicium permittentes de re dubia, utrum ille de ea statuat ac ordinet, id iudicium sequuturi, aut executuri. Qua ratione
exitum. Sic Prover. 18, litem comprimit sors: i. diiudicat. Sic forte quaeritur a Iehosua cap. 7, Quis nam in exercitu admiserit anathema? Sorte quaerit Samuel regem Iudaeis. Sorte quaerit Saul, quis contra eius votum comederit ea die. Sorte quaerant nautae, cuius culpa exorta sit tempestas, Ionae 1. Sorte etiam decernunt Apostoli, quis in locum Iudae proditoris succedere debeat. Sic et apud gentiles, Graecos, Romanos et barbaros, multum sortitione usi sunt. [?:-de ] verbum Sortiri. Hinc igitur est locutio, Proiicere [?: ] , mittere sortes,
sortiri. 1 Par. 24 et 25. Sustentare alicuius sortem, est ipsum ac res fortunasque eius fulcire in spiritualibus ac corporalibus: Psal. 16. In manibus tuis sortes meae, habet Vulgata versio Psalm. 30. id exponit Augustinus de gratia Dei, qua salvati simus. Sed in Hebraeo est, Tempora mea. Sic linguarum ignari in Sacris literis ineptiunt, longissime a vero sensu recedentes, et alios abducentes, ac quidvis ex quovis probantes, ut Arist. inquit. [?: So---ri ] significat aliquando simpliciter nancisci: 2 Pet. 1, Iis qui aeque preciosam nobiscum sortiti sunt
ad finem, et quiesces, stabisque in sorte tua sub finem dierum, aut ad finem dierum. Hoc aliqui exponunt, de quiete Danielis in sinu Abrahae, donec haec omnia compleantur. Sed multo rectius fuerit intelligere, Stabis in sorte tua: id est, tua functione fungeris: id est, tua prophetia in ultimis temporibus fungetur suo officio: tu mortuus per tuum librum multos postremis temporibus docebis ac erudies. Sicut praecessit, quod pii illa intelligent. Sors igitur ibi ponitur pro ipsa functione aut officio, quod sorte evenit. Sic Graeci sortiti sunt quisnam cum Hectore confligere debeat,
dierum. Hoc aliqui exponunt, de quiete Danielis in sinu Abrahae, donec haec omnia compleantur. Sed multo rectius fuerit intelligere, Stabis in sorte tua: id est, tua functione fungeris: id est, tua prophetia in ultimis temporibus fungetur suo officio: tu mortuus per tuum librum multos postremis temporibus docebis ac erudies. Sicut praecessit, quod pii illa intelligent. Sors igitur ibi ponitur pro ipsa functione aut officio, quod sorte evenit. Sic Graeci sortiti sunt quisnam cum Hectore confligere debeat, Sortemque meam vovistis Achivi. SPECIES, externa illa facies rerum,
non enim tantum vocem, sed et rem ipsam ac officium doctorum tanto melius intelliges. Ratio autem ea est: quia doctorum est, a longe praevidere irruentes in populum civitatemque Dei hostes, nempe ante omnia falsam doctrinam ac seductores, deinde et alia peccata, quae consequitur ira Dei, ac poenae temporariae et aeternae: eosque praevisos ac irruentes hostes protinus clare, ac instar tubae exaltata voce, indicare omnibus hominibus, ac opportune et importune eos monere, ut sibi ab eis omni studio ac diligentia caveant. Hoc est quod Christus et Baptista dicunt: Quis vobis commonstravit
nomen meum, coram oculis vestris? Sic et Christus dicit ad sacrificos et mercatores templi, qui [?: ] religionem in quaestum converterant, Matt. 21: Domus mea domus orationis vocabitur, vos autem eam fecistis speluncam latronum. id est, non tantum convertibus in quaestum et rapinam temporalium divitiarum [?: ] religionem, et totum ministerium huius templi: sed etiam in praedam ac exitium animarum, et eversionem totius populi, dum falsa religione eis iram Dei. et tuae temporarias, tum et aeternas poenas accersitis. Tale
vos autem eam fecistis speluncam latronum. id est, non tantum convertibus in quaestum et rapinam temporalium divitiarum [?: ] religionem, et totum ministerium huius templi: sed etiam in praedam ac exitium animarum, et eversionem totius populi, dum falsa religione eis iram Dei. et tuae temporarias, tum et aeternas poenas accersitis. Tale
dicitur Dominus esse venturus ea hora, qua famulus non sperabat eum venturum. Sic Virg. inquit: Si tantum hunc potui sperare dolorem. Sperare in Moisen, Ioan. 5 dicuntur Iudaei, qui statuêbant, se per religionem a Moise praescriptam consecuturos omnia bona divinitus promissa, temporaria et aeterna.
SPINAE, varias locutiones ac similitudines in Sacris suppeditant. Primum enim significant malos homines, qui nulli bono aedificio aut operi utiles existentes, alios laedunt. Isaiae 10. Ignis devorabit spinam eius, et veprem eius die una. id est, milites illos et
de primo tantum et tertio gradu exponit Augustinus, non incommode tamen ad omnes in universum accommodari potest. Primum igitur occidit omnis typus ac figura, dum externo tantum aut literali sensu accepta, vel decipit: aut aliquid plane falsi continens, ut cum membra Deo, aut Messiae regnum temporale promitti videtur: aut persuadens in eo verum cultum, pietatem ac iustitiam sitam esse, ut Iudaei de sua caeremoniarum iustitia sentiebant: vel certe nihil prodest, dum sanguis hircorum et circumcisio carnis non tollit peccatum. Contra autem verus ac genuinus spiritus sensus, proprie
Mosis ex illa hypothesi oppositum, [?: dic--- ] non esse literae, sed spiritus, 2 Corinth. 3: quia scilicet vis illa tota a Christo manat: cuius diem vidit quid Abraham, et salutem annunciarunt Lex et Prophetae sed eminus tantum, et admodum obscure, prae illis qui novissimis temporibus exhibito iam Christo, de spiri-tu eius copiosissime effuso, sermonem factae reconciliationis summa cum Dei virtute annunciarunt.
VI. Spiritus pro visione aut revelatione: 2 Thes. 2: Ne turbemini, neque per spiritum, neque per sermonem, atque per epistolam tanquam a nobis
quidem sunt abducti in captivitatem, et aliis a me praedictis calamitatibus castigati. Statutum aliquando mos aut consuetudo est. 2. Paralip. 35. Quas lamentationes dederunt in statutum super Israelem. id est, in morem aut consuetudinem perpetuam. Exod. 13, Observabisque hoc statutum in tempore statuto a diebus in dies. id est, hunc morem Paschatis celebrandi. Statutum et iudicium ponere in populo: Exod. 15, Ibi posuit Israeli statutum et iudicium in populo. id est, leges tulit, decreta populi proposuit, eumque docuit. Ponere aliquid in statutum, est aliquid ordinare, aut
dictum est. Stellae dicuntur pugnasse cum Sissera: Iudicum 5. id est, Deum ipsum caelitus proturbasse, et perdidisse eius exerciti, Sic Ioel. 2 et 3. stellae caeli dicuntur retraxisse splendorem suum: quam credo esse illam usitatam amplificationem calamitatum, et descriptionem tristissimi temporis, de qua supra in voce Solis dixi. Similis locus est etiam Isaiae 13. Matth. 2 narratur stella Christi [?: pr- ] sisse Magos, donec pervenerint ad domum in qua erat Christus: quam necesse est fuisse quandam novam et praeternaturalem facem in aere infimo, alioqui, si vel
perperam ratiocinantem, aut etiam improvidum declarat. Sic Christus vocat eum stultum, qui super arenam aedificat: et eos qui putabant sanctius esse aurum templo: et qui externa lavabant, relicta interna immundicie. Christus etiam stultos vocat incredulos, Lucae 24: et virgines quae in tempore oleum non paraverant. Rom. 1. Cum dicerent se esse sapientes, stulti facti sunt. id est, in extremam stulticiam inciderunt, colentes statuas brutorum pro vivente Deo. 1. Corinth. 1 ait Paulus, Deus stultam fecit sapientiam mundi huius. id est, stultissimam esse demonstravit. Ibidem:
populos subtus nos, et [?: nat- ] pedes nostros. pro, nobis subiicit, ut nos illos vincemus et regamus.
SUBVERTERE, et Subversio, saepe quamvis volitionem significat. Ezech. 21. Subversionem, [?: sub-nem ] ponam. id est, plane subvertam aut amovebo longo tempore dignitatem regiam.
SUCCIDO, solent aliqui vertere verbum [?: Heb- ] carath
Sic et in Hebraeo habet suas proprietates. De quarum aliquibus tantum dicam. nam [?: pl-que ] ob multum usum, et communem etiam aliarum linguarum morem alioqui iudicari queunt. [?: Pri- ] igitur observetur, quod saepe abundet, praesertim [?: ] in descriptione temporis FUIT. Deut. 9, Et fuit a fine quatuor dierum: pro, finitis 4 dieb. aut post eos. Gen. 15, Et fuit sole occumbente: id est, cum occumberet sol, vel in occasu solis. Ex. 33. Et fuit, omnis qui quaerebat Dominum, exibat ad tabernaculum testimonii. id est, cum aliquis vellet consulere
id est, propter. Gen. 19, Erue te super anima tua. Exod. 8, Clamavit ad Dominum super verbo ranarum. id est, propter ranas Is. 24. Clamor super vino in plateis. Pro: Levit. 4. Offeret super errato suo. id est, pro expiando errato. Psal. 32 per hoc orabit te omnis sanctus in tempore opportuno. Rom. 15, Ut gentes super misericordia Deum glorificent. id est pro. Erga, Contra. In misericordia Iehova super eum, Gen 19. id est, eo quod Dominus misericordia movebatur erga eum. Nehem. 11, Praeceptum regis erit super eos. id est, erga illos, aut illis propositum. 1.
tabernaculum appellat ea maius, perfectius, non manufactum, ac caeleste, seu in caelo existens, et quod a Deo ipso fixum sit, in quo Christus suo perpetuo sacerdotio fungatur. Hoc ergo nunc breviter dictum sit de tabernaculo conventionis. Hoc tabernaculum fuit diu in Silo, una cum suo cultu, etiam tempore Eli et Samuelis: ubi, quia progrediente tempore successit idololatricus cultus, ideo Deus damnando eum, et alibi verum cultum instituendo, dicitur repudiasse tabernaculum Silo, Psal. 78 non quod hoc ipsum suum tentorium reiecerit, quod postea in Sion transtulit: sed locum ac
manufactum, ac caeleste, seu in caelo existens, et quod a Deo ipso fixum sit, in quo Christus suo perpetuo sacerdotio fungatur. Hoc ergo nunc breviter dictum sit de tabernaculo conventionis. Hoc tabernaculum fuit diu in Silo, una cum suo cultu, etiam tempore Eli et Samuelis: ubi, quia progrediente tempore successit idololatricus cultus, ideo Deus damnando eum, et alibi verum cultum instituendo, dicitur repudiasse tabernaculum Silo, Psal. 78 non quod hoc ipsum suum tentorium reiecerit, quod postea in Sion transtulit: sed locum ac cultum Silo, qui secutus est. Tabernaculorum
nativum vigorem adimi. Sic de ampliori quadam contrectatione, et pedum complexu ac detentione, quo Maria ex nimia sanctaque dilectione Christum subito agnitum detinebat, potest illud Ioan. 20 intelligi, cum Christus inquit ad eam: Noli me tangere. q. d. Dominus: Quid agis inepta? Satis adhuc temporis restat, ut tecum et cum fratribus meis verser et colloquar. non enim tam statim a vobis ad patrem recedo. Abi igitur potius curriculo ad meos fratres, eisque indica haec mea mandata. Solebat autem etiam apud Graecos supplicaturi, sic pedes suorum dominorum aut patronorum amplecti. Sic et
et moliuntur, aut [?: pl- ] exitiale est et noxium tum ipsismet, tum et aliis hominibus, ac etiam Deo: aut est futile, et omni bono fructi carens. praesertim spirituali: sicut ipsemet propheta [?: ] metaphoram aut similitudinem ibi clarius et prolixus exponit.
TEMPESTAS plerunque significat subitum et praevalidum ventum: aliquando etiam pluviae et gratidini coniunctum. Significat autem crebro per metaphoram, tum tyrannorum ac persecutorum violentatum et Dei iram, atrocissimasque poenas, quas peccatoribus infligit. Psalmo octuagesimotertio: Sicut ignis
et gratidini coniunctum. Significat autem crebro per metaphoram, tum tyrannorum ac persecutorum violentatum et Dei iram, atrocissimasque poenas, quas peccatoribus infligit. Psalmo octuagesimotertio: Sicut ignis comburens sylvam, et flamma consumens [?: ] tem: sic persequeris eos tempestate tua, et turbine [?: ] turbabis eos. Et de impiorum violentia legitur Psalmo quinquagesimoquinto: Si haberem pennas, accelerarem mihi evasionem, propter ventum turbinis ac tempestatis. Proverbiorum primo: Cum venerit velut [?: ] stitas id quod metuitis, et
Sicut ignis comburens sylvam, et flamma consumens [?: ] tem: sic persequeris eos tempestate tua, et turbine [?: ] turbabis eos. Et de impiorum violentia legitur Psalmo quinquagesimoquinto: Si haberem pennas, accelerarem mihi evasionem, propter ventum turbinis ac tempestatis. Proverbiorum primo: Cum venerit velut [?: ] stitas id quod metuitis, et interitus vester quasi tempestas ingruerit. Aliquando etiam Dei praesentiae [?: ] adventui additur vox tempestatis, sicut et turbinis, gratatudinis, tonitrui, nubis et ignis: ut veluti
[?: ] turbabis eos. Et de impiorum violentia legitur Psalmo quinquagesimoquinto: Si haberem pennas, accelerarem mihi evasionem, propter ventum turbinis ac tempestatis. Proverbiorum primo: Cum venerit velut [?: ] stitas id quod metuitis, et interitus vester quasi tempestas ingruerit. Aliquando etiam Dei praesentiae [?: ] adventui additur vox tempestatis, sicut et turbinis, gratatudinis, tonitrui, nubis et ignis: ut veluti terrifica quadam eius maiestas oculis nostris proponatur, ferme sicut pictores ei solent quandam speciem splendoris et
Si haberem pennas, accelerarem mihi evasionem, propter ventum turbinis ac tempestatis. Proverbiorum primo: Cum venerit velut [?: ] stitas id quod metuitis, et interitus vester quasi tempestas ingruerit. Aliquando etiam Dei praesentiae [?: ] adventui additur vox tempestatis, sicut et turbinis, gratatudinis, tonitrui, nubis et ignis: ut veluti terrifica quadam eius maiestas oculis nostris proponatur, ferme sicut pictores ei solent quandam speciem splendoris et radiorum adiicere. Nahum 1. Domini est via in tempestate et turbine, et nubes est pulvis pedum
[?: ] adventui additur vox tempestatis, sicut et turbinis, gratatudinis, tonitrui, nubis et ignis: ut veluti terrifica quadam eius maiestas oculis nostris proponatur, ferme sicut pictores ei solent quandam speciem splendoris et radiorum adiicere. Nahum 1. Domini est via in tempestate et turbine, et nubes est pulvis pedum eius. Psalm quinquagesimo: Veniet Deus noster, et non [?: quiesc- ] ignis ante ipsum flagrabit, et circa eum tempestas [?: ] da. Tales descriptiones Dei vel alludunt ad apparitionem illam Dei in monte Syna: vel quia
proponatur, ferme sicut pictores ei solent quandam speciem splendoris et radiorum adiicere. Nahum 1. Domini est via in tempestate et turbine, et nubes est pulvis pedum eius. Psalm quinquagesimo: Veniet Deus noster, et non [?: quiesc- ] ignis ante ipsum flagrabit, et circa eum tempestas [?: ] da. Tales descriptiones Dei vel alludunt ad apparitionem illam Dei in monte Syna: vel quia communi [?: ] dam opinione ob auditum tonitrui Deus putatur in nubibus agere et ambulare, ad describendam eius Maiestatem, et incutiendum terrorem hominibus.
obtinet, quam vocant mensuram motus aut durationis, secundum prius et posterius, Gen. 5. Fuit omne tempus quo vixit Adam: id est, quantitas aut duratio vitae. In Hebraeo est, Omnes dies. quam vocem dierum saepe Vulgata versio per tempus reddit Proverb. quinto: Ubera eius inebriant te omni tempore. Sic Prover. decimoseptimo: Omni tempore diligit amicus, et frater ad tribulationem nascitur. id est, ut in tribulatione succurrat. Secundo, tempus significat divisiones ac metas temporum. Sic statim in ipsa creatione Deus iubet solem ac lunam eum usum praebere, ut dividant stata tempora,
durationis, secundum prius et posterius, Gen. 5. Fuit omne tempus quo vixit Adam: id est, quantitas aut duratio vitae. In Hebraeo est, Omnes dies. quam vocem dierum saepe Vulgata versio per tempus reddit Proverb. quinto: Ubera eius inebriant te omni tempore. Sic Prover. decimoseptimo: Omni tempore diligit amicus, et frater ad tribulationem nascitur. id est, ut in tribulatione succurrat. Secundo, tempus significat divisiones ac metas temporum. Sic statim in ipsa creatione Deus iubet solem ac lunam eum usum praebere, ut dividant stata tempora, dies et annos. Nam illa duo luminaria suo
quam vocem dierum saepe Vulgata versio per tempus reddit Proverb. quinto: Ubera eius inebriant te omni tempore. Sic Prover. decimoseptimo: Omni tempore diligit amicus, et frater ad tribulationem nascitur. id est, ut in tribulatione succurrat. Secundo, tempus significat divisiones ac metas temporum. Sic statim in ipsa creatione Deus iubet solem ac lunam eum usum praebere, ut dividant stata tempora, dies et annos. Nam illa duo luminaria suo motu distinguunt tempora, ut cum ad certam metam perveniunt, efficiant diem, mensem aut annum. Aliquando significat occasiones et aptitudines, aut
te omni tempore. Sic Prover. decimoseptimo: Omni tempore diligit amicus, et frater ad tribulationem nascitur. id est, ut in tribulatione succurrat. Secundo, tempus significat divisiones ac metas temporum. Sic statim in ipsa creatione Deus iubet solem ac lunam eum usum praebere, ut dividant stata tempora, dies et annos. Nam illa duo luminaria suo motu distinguunt tempora, ut cum ad certam metam perveniunt, efficiant diem, mensem aut annum. Aliquando significat occasiones et aptitudines, aut opportunitates quasdam temporum, quas Graeci
et frater ad tribulationem nascitur. id est, ut in tribulatione succurrat. Secundo, tempus significat divisiones ac metas temporum. Sic statim in ipsa creatione Deus iubet solem ac lunam eum usum praebere, ut dividant stata tempora, dies et annos. Nam illa duo luminaria suo motu distinguunt tempora, ut cum ad certam metam perveniunt, efficiant diem, mensem aut annum. Aliquando significat occasiones et aptitudines, aut opportunitates quasdam temporum, quas Graeci
ipsa creatione Deus iubet solem ac lunam eum usum praebere, ut dividant stata tempora, dies et annos. Nam illa duo luminaria suo motu distinguunt tempora, ut cum ad certam metam perveniunt, efficiant diem, mensem aut annum. Aliquando significat occasiones et aptitudines, aut opportunitates quasdam temporum, quas Graeci
quas Graeci
3. esse tempus plantandi, et tempus evellendi, aedificandi et destruendi, gaudendi et flendi. et 8 cap. Tempus et modum novit sapiens. Psalmo nono: Deus est levamen in temporibus, in angustia. et Psal. decimo, Quare Domine stas procul, absconderis in temporibus in angustia? id est, in summis necessitatibus aut opportunitatibus, cum vel maxime opus est, et necessitas exigit. Sic Psalmo 119, Tempus faciendi ô Iehova. Sic ille inquit, in tempore venire omnium maximum est. In hac significatione creberrime accipitur haec vox in Novo testamento,
in temporibus, in angustia. et Psal. decimo, Quare Domine stas procul, absconderis in temporibus in angustia? id est, in summis necessitatibus aut opportunitatibus, cum vel maxime opus est, et necessitas exigit. Sic Psalmo 119, Tempus faciendi ô Iehova. Sic ille inquit, in tempore venire omnium maximum est. In hac significatione creberrime accipitur haec vox in Novo testamento, praesertim in Paulo: Ephes. quinto, et Coloss. quarto, Redimentes tempus
et deliciis omnibus facile vel lucellum aliquod anteponunt. ostenditque Paulus, quare diligentes et avidos quasi emptores nos esse oporteat: Quoniam, dies mali sunt,
videtur: tum solent mercatores circumspecte agere omnia, in quamvis opportunitatem intenti. Hoc vero exemplum nobis ad imitandum proposuit Apostolus in iis quae ad pietatem et charitatem proximi spectant, ac ad praecidendas omnes occasiones adversariis Evangelii. Tale est, quod Phocylides iubet, Tempori servire. Sic et Gal. sexto usurpatur: Tempore enim suo metemus. Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae
omnia, in quamvis opportunitatem intenti. Hoc vero exemplum nobis ad imitandum proposuit Apostolus in iis quae ad pietatem et charitatem proximi spectant, ac ad praecidendas omnes occasiones adversariis Evangelii. Tale est, quod Phocylides iubet, Tempori servire. Sic et Gal. sexto usurpatur: Tempore enim suo metemus. Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse
adversariis Evangelii. Tale est, quod Phocylides iubet, Tempori servire. Sic et Gal. sexto usurpatur: Tempore enim suo metemus. Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis
Tale est, quod Phocylides iubet, Tempori servire. Sic et Gal. sexto usurpatur: Tempore enim suo metemus. Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit
Sic et Gal. sexto usurpatur: Tempore enim suo metemus. Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora
enim suo metemus. Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas
Et mox, Dum tempus habemus, bene operemur erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas pater in sua potestate
erga omnes. Primae Corinthiorum quarto: Nolite ante tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas pater in sua potestate reservaverit. id est, quando Deus
tempus iudicare. Sic nos Paulus Romanorum duodecimo iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas pater in sua potestate reservaverit. id est, quando Deus unumquodque negocium aut rerum vicissitudinem instituere
iubet tempori servire. Aliquando voce Temporis accipiuntur ea ipsa quae sunt aut fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas pater in sua potestate reservaverit. id est, quando Deus unumquodque negocium aut rerum vicissitudinem instituere velit, quando regna aut alia magni momenti erigere vel
fiunt in tempore: ut cum dicuntur esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas pater in sua potestate reservaverit. id est, quando Deus unumquodque negocium aut rerum vicissitudinem instituere velit, quando regna aut alia magni momenti erigere vel destruere in animo habeat: ut ter stulti sint, qui sibi futurorum contingentium
esse mala tempora, aut felicia tempora: id est, res aut status rerum in tempore. Esther 1. Dixit rex sapientibus scientibus tempora. pro, qui norant praeterita gesta, quae singulis temporibus acciderant. Christus dicit Apostolis Actor 1, non esse illorum scire tempora et opportunitates temporum, quas pater in sua potestate reservaverit. id est, quando Deus unumquodque negocium aut rerum vicissitudinem instituere velit, quando regna aut alia magni momenti erigere vel destruere in animo habeat: ut ter stulti sint, qui sibi futurorum contingentium cognitionem ex astrologia aut
velit, quando regna aut alia magni momenti erigere vel destruere in animo habeat: ut ter stulti sint, qui sibi futurorum contingentium cognitionem ex astrologia aut alioqui arrogant, nisi Deus illis singulariter ea patefecerit. Eadem locutio, ac in eodem sensu, 1. Thes. 5. est: Porro de temporibus et opportunitatibus temporum non est opus ut vobis scribam. Ipsimet enim scitis, quod dies Domini ut fur in nocte veniet. Dixi, poni tempus pro reb aut statu in tempore existente: Psalm. 89, Memento ergo quid tempus. id est, quam brevis, fugax
alia magni momenti erigere vel destruere in animo habeat: ut ter stulti sint, qui sibi futurorum contingentium cognitionem ex astrologia aut alioqui arrogant, nisi Deus illis singulariter ea patefecerit. Eadem locutio, ac in eodem sensu, 1. Thes. 5. est: Porro de temporibus et opportunitatibus temporum non est opus ut vobis scribam. Ipsimet enim scitis, quod dies Domini ut fur in nocte veniet. Dixi, poni tempus pro reb aut statu in tempore existente: Psalm. 89, Memento ergo quid tempus. id est, quam brevis, fugax
alioqui arrogant, nisi Deus illis singulariter ea patefecerit. Eadem locutio, ac in eodem sensu, 1. Thes. 5. est: Porro de temporibus et opportunitatibus temporum non est opus ut vobis scribam. Ipsimet enim scitis, quod dies Domini ut fur in nocte veniet. Dixi, poni tempus pro reb aut statu in tempore existente: Psalm. 89, Memento ergo quid tempus. id est, quam brevis, fugax
ac fragilis sit vita mea. Sic Psalmo 31. In manu tua sunt tempora mea: id est, vita, valetudo, et omnia negocia mea.
ut fur in nocte veniet. Dixi, poni tempus pro reb aut statu in tempore existente: Psalm. 89, Memento ergo quid tempus. id est, quam brevis, fugax
ac fragilis sit vita mea. Sic Psalmo 31. In manu tua sunt tempora mea: id est, vita, valetudo, et omnia negocia mea. Esther 9. Ut confirmarent dies fortium istorum temporibus suis. id est, quam diu viverent. Iob 11, Ipso meridie surget tempus tuum. pro, vita tua clarior reddetur. Sic dicuntur tempora transire super aliquem. id est, varia negocia et
quid tempus. id est, quam brevis, fugax
ac fragilis sit vita mea. Sic Psalmo 31. In manu tua sunt tempora mea: id est, vita, valetudo, et omnia negocia mea. Esther 9. Ut confirmarent dies fortium istorum temporibus suis. id est, quam diu viverent. Iob 11, Ipso meridie surget tempus tuum. pro, vita tua clarior reddetur. Sic dicuntur tempora transire super aliquem. id est, varia negocia et casus vel prosperi vel adversi, quae ei acciderunt. Regnum Davidis et tempora, quae transierunt super eum et
fragilis sit vita mea. Sic Psalmo 31. In manu tua sunt tempora mea: id est, vita, valetudo, et omnia negocia mea. Esther 9. Ut confirmarent dies fortium istorum temporibus suis. id est, quam diu viverent. Iob 11, Ipso meridie surget tempus tuum. pro, vita tua clarior reddetur. Sic dicuntur tempora transire super aliquem. id est, varia negocia et casus vel prosperi vel adversi, quae ei acciderunt. Regnum Davidis et tempora, quae transierunt super eum et super Israelem et super universa regna terrarum: in fine primi Paral. Tempora aliquando vices vocantur. Dan. 6, Temporib. tribus
Ut confirmarent dies fortium istorum temporibus suis. id est, quam diu viverent. Iob 11, Ipso meridie surget tempus tuum. pro, vita tua clarior reddetur. Sic dicuntur tempora transire super aliquem. id est, varia negocia et casus vel prosperi vel adversi, quae ei acciderunt. Regnum Davidis et tempora, quae transierunt super eum et super Israelem et super universa regna terrarum: in fine primi Paral. Tempora aliquando vices vocantur. Dan. 6, Temporib. tribus incurvabat se in genua. tametsi ibi possit indicare quasdam statas horas diei. Tempus alicuius dicitur, ex quo is coepit vivere,
tempus tuum. pro, vita tua clarior reddetur. Sic dicuntur tempora transire super aliquem. id est, varia negocia et casus vel prosperi vel adversi, quae ei acciderunt. Regnum Davidis et tempora, quae transierunt super eum et super Israelem et super universa regna terrarum: in fine primi Paral. Tempora aliquando vices vocantur. Dan. 6, Temporib. tribus incurvabat se in genua. tametsi ibi possit indicare quasdam statas horas diei. Tempus alicuius dicitur, ex quo is coepit vivere, aut aliquid agere. Genesis quadragesimo octavo: Deus qui pavit me a tempore meo usque in diem hanc. id est,
Sic dicuntur tempora transire super aliquem. id est, varia negocia et casus vel prosperi vel adversi, quae ei acciderunt. Regnum Davidis et tempora, quae transierunt super eum et super Israelem et super universa regna terrarum: in fine primi Paral. Tempora aliquando vices vocantur. Dan. 6, Temporib. tribus incurvabat se in genua. tametsi ibi possit indicare quasdam statas horas diei. Tempus alicuius dicitur, ex quo is coepit vivere, aut aliquid agere. Genesis quadragesimo octavo: Deus qui pavit me a tempore meo usque in diem hanc. id est, ex quo vixi. Sic vigesimosecundo Num.
regna terrarum: in fine primi Paral. Tempora aliquando vices vocantur. Dan. 6, Temporib. tribus incurvabat se in genua. tametsi ibi possit indicare quasdam statas horas diei. Tempus alicuius dicitur, ex quo is coepit vivere, aut aliquid agere. Genesis quadragesimo octavo: Deus qui pavit me a tempore meo usque in diem hanc. id est, ex quo vixi. Sic vigesimosecundo Num. dicit asina ad Balaam: Super me equitasti a tempore tuo. id est, iam diu, semper te gestavi ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat
tametsi ibi possit indicare quasdam statas horas diei. Tempus alicuius dicitur, ex quo is coepit vivere, aut aliquid agere. Genesis quadragesimo octavo: Deus qui pavit me a tempore meo usque in diem hanc. id est, ex quo vixi. Sic vigesimosecundo Num. dicit asina ad Balaam: Super me equitasti a tempore tuo. id est, iam diu, semper te gestavi ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit
Genesis quadragesimo octavo: Deus qui pavit me a tempore meo usque in diem hanc. id est, ex quo vixi. Sic vigesimosecundo Num. dicit asina ad Balaam: Super me equitasti a tempore tuo. id est, iam diu, semper te gestavi ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A
ex quo vixi. Sic vigesimosecundo Num. dicit asina ad Balaam: Super me equitasti a tempore tuo. id est, iam diu, semper te gestavi ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto:
dicit asina ad Balaam: Super me equitasti a tempore tuo. id est, iam diu, semper te gestavi ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de
id est, iam diu, semper te gestavi ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando
ex quo me habes. Tempus, aut hora Christi, dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia,
dicitur id tempus, aut meta temporis, quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia, aut talem diem alio anno: 2. Reg. 4, In tempore
quo ei pater unumquodque praefiniverat faciendum. Sermones mei implebuntur in tempore suo, Lucae primo. id est, tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia, aut talem diem alio anno: 2. Reg. 4, In tempore isto secundum tempus vitae
tempore illorum eventui praefinito. Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia, aut talem diem alio anno: 2. Reg. 4, In tempore isto secundum tempus vitae amplexaberis filium. Sic 1. Reg. 19. Cras hoc ipso tempore interficiam te. 1. Sam. 20, Scrutabor patrem meum secundum tempus
Sic, Dabit fructum in tempore suo: Psalmo primo. A tempore ad tempus, scilicet a constituta meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia, aut talem diem alio anno: 2. Reg. 4, In tempore isto secundum tempus vitae amplexaberis filium. Sic 1. Reg. 19. Cras hoc ipso tempore interficiam te. 1. Sam. 20, Scrutabor patrem meum secundum tempus cras aut tertia. id est, circiter
meta temporis in aliam. Ezek. quarto: A tempore usque in tempus, comedes illum. Sic 1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia, aut talem diem alio anno: 2. Reg. 4, In tempore isto secundum tempus vitae amplexaberis filium. Sic 1. Reg. 19. Cras hoc ipso tempore interficiam te. 1. Sam. 20, Scrutabor patrem meum secundum tempus cras aut tertia. id est, circiter hanc ipsam horam diei. Secundum tempus, aliquando idem notat. Iud. decimotertio: Secundum tempus
1. Paralip. nono, et Ezekielis quarto: Ut venirent septima quaque die de tempore in tempus cum istis. In tempore isto, aliquando significat talem horam die alia, aut talem diem alio anno: 2. Reg. 4, In tempore isto secundum tempus vitae amplexaberis filium. Sic 1. Reg. 19. Cras hoc ipso tempore interficiam te. 1. Sam. 20, Scrutabor patrem meum secundum tempus cras aut tertia. id est, circiter hanc ipsam horam diei. Secundum tempus, aliquando idem notat. Iud. decimotertio: Secundum tempus non fecisset nos audire secundum hoc. Ioannis quinto: Angelus descendebat secundum
20, Scrutabor patrem meum secundum tempus cras aut tertia. id est, circiter hanc ipsam horam diei. Secundum tempus, aliquando idem notat. Iud. decimotertio: Secundum tempus non fecisset nos audire secundum hoc. Ioannis quinto: Angelus descendebat secundum tempus. id est, certis quibusdam temporibus, prout Deus suo consilio disponebat. Venire ad tempus dierum, est venire constituta die ac hora. Primo Samuelis decimotertio: Quia vidi quod dispergebatur populus a me, et quod tu non venires ad tempus dierum. id est, die condicta, seu constituta temporis meta. Tempus et tempora,
tempus. id est, certis quibusdam temporibus, prout Deus suo consilio disponebat. Venire ad tempus dierum, est venire constituta die ac hora. Primo Samuelis decimotertio: Quia vidi quod dispergebatur populus a me, et quod tu non venires ad tempus dierum. id est, die condicta, seu constituta temporis meta. Tempus et tempora, aliquando certas quantitates temporum indicant: ut Daniel. quarto: Cum bestiis agri sit pars eius, donec transeant septem tempora super eum. Idem paulo post repetitur. id est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur.
quibusdam temporibus, prout Deus suo consilio disponebat. Venire ad tempus dierum, est venire constituta die ac hora. Primo Samuelis decimotertio: Quia vidi quod dispergebatur populus a me, et quod tu non venires ad tempus dierum. id est, die condicta, seu constituta temporis meta. Tempus et tempora, aliquando certas quantitates temporum indicant: ut Daniel. quarto: Cum bestiis agri sit pars eius, donec transeant septem tempora super eum. Idem paulo post repetitur. id est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur. Daniel. septimo et
disponebat. Venire ad tempus dierum, est venire constituta die ac hora. Primo Samuelis decimotertio: Quia vidi quod dispergebatur populus a me, et quod tu non venires ad tempus dierum. id est, die condicta, seu constituta temporis meta. Tempus et tempora, aliquando certas quantitates temporum indicant: ut Daniel. quarto: Cum bestiis agri sit pars eius, donec transeant septem tempora super eum. Idem paulo post repetitur. id est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur. Daniel. septimo et duodecimo: Iuravit, quod ad tempus, tempora
decimotertio: Quia vidi quod dispergebatur populus a me, et quod tu non venires ad tempus dierum. id est, die condicta, seu constituta temporis meta. Tempus et tempora, aliquando certas quantitates temporum indicant: ut Daniel. quarto: Cum bestiis agri sit pars eius, donec transeant septem tempora super eum. Idem paulo post repetitur. id est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur. Daniel. septimo et duodecimo: Iuravit, quod ad tempus, tempora et dimidium. Prius vocaverat tempus unum mensem, hîc vocat annum. Tempus igitur significat
temporum indicant: ut Daniel. quarto: Cum bestiis agri sit pars eius, donec transeant septem tempora super eum. Idem paulo post repetitur. id est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur. Daniel. septimo et duodecimo: Iuravit, quod ad tempus, tempora et dimidium. Prius vocaverat tempus unum mensem, hîc vocat annum. Tempus igitur significat unum annum, tempora duos annos, et dimidium temporis dimidium anni: sunt igitur in summa sesquiquatuor anni: tandiu enim duravit tunc prophanatio templi. Sic etiam Apocalyp. duodecimo
eum. Idem paulo post repetitur. id est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur. Daniel. septimo et duodecimo: Iuravit, quod ad tempus, tempora et dimidium. Prius vocaverat tempus unum mensem, hîc vocat annum. Tempus igitur significat unum annum, tempora duos annos, et dimidium temporis dimidium anni: sunt igitur in summa sesquiquatuor anni: tandiu enim duravit tunc prophanatio templi. Sic etiam Apocalyp. duodecimo praefinitur meta exilii mulieris, et furoris draconis per tempns, tempora, et dimidium. Et paulo post de eadem re
est, donec ei in illo infelici et pecuino vitae genere agenti, septem menses elabantur. Daniel. septimo et duodecimo: Iuravit, quod ad tempus, tempora et dimidium. Prius vocaverat tempus unum mensem, hîc vocat annum. Tempus igitur significat unum annum, tempora duos annos, et dimidium temporis dimidium anni: sunt igitur in summa sesquiquatuor anni: tandiu enim duravit tunc prophanatio templi. Sic etiam Apocalyp. duodecimo praefinitur meta exilii mulieris, et furoris draconis per tempns, tempora, et dimidium. Et paulo post de eadem re dicunt, Dies mille ducenti et sexaginta.
vocat annum. Tempus igitur significat unum annum, tempora duos annos, et dimidium temporis dimidium anni: sunt igitur in summa sesquiquatuor anni: tandiu enim duravit tunc prophanatio templi. Sic etiam Apocalyp. duodecimo praefinitur meta exilii mulieris, et furoris draconis per tempns, tempora, et dimidium. Et paulo post de eadem re dicunt, Dies mille ducenti et sexaginta. ubi per Tempus posses intelligere mille dies, quia sunt unus quidam integer numerus: per Tempora, sequentes bis centum, quia sunt duo quidam numeri aut quantitates temporis: postremo, per dimidium temporis,
prophanatio templi. Sic etiam Apocalyp. duodecimo praefinitur meta exilii mulieris, et furoris draconis per tempns, tempora, et dimidium. Et paulo post de eadem re dicunt, Dies mille ducenti et sexaginta. ubi per Tempus posses intelligere mille dies, quia sunt unus quidam integer numerus: per Tempora, sequentes bis centum, quia sunt duo quidam numeri aut quantitates temporis: postremo, per dimidium temporis, illos ultimos 60 dies, qui sunt circiter dimidium centum dierum, qui sunt unus integer numerus aut quantitas temporis. Spacium vero eodem redit, nempe ad sesquiquatuor annos: et
mulieris, et furoris draconis per tempns, tempora, et dimidium. Et paulo post de eadem re dicunt, Dies mille ducenti et sexaginta. ubi per Tempus posses intelligere mille dies, quia sunt unus quidam integer numerus: per Tempora, sequentes bis centum, quia sunt duo quidam numeri aut quantitates temporis: postremo, per dimidium temporis, illos ultimos 60 dies, qui sunt circiter dimidium centum dierum, qui sunt unus integer numerus aut quantitas temporis. Spacium vero eodem redit, nempe ad sesquiquatuor annos: et tamdiu nostra abominatio desolationis duravit, nempe magnum INTERIM cum suis
per tempns, tempora, et dimidium. Et paulo post de eadem re dicunt, Dies mille ducenti et sexaginta. ubi per Tempus posses intelligere mille dies, quia sunt unus quidam integer numerus: per Tempora, sequentes bis centum, quia sunt duo quidam numeri aut quantitates temporis: postremo, per dimidium temporis, illos ultimos 60 dies, qui sunt circiter dimidium centum dierum, qui sunt unus integer numerus aut quantitas temporis. Spacium vero eodem redit, nempe ad sesquiquatuor annos: et tamdiu nostra abominatio desolationis duravit, nempe magnum INTERIM cum suis spuriis: id est, ab aestate anni
intelligere mille dies, quia sunt unus quidam integer numerus: per Tempora, sequentes bis centum, quia sunt duo quidam numeri aut quantitates temporis: postremo, per dimidium temporis, illos ultimos 60 dies, qui sunt circiter dimidium centum dierum, qui sunt unus integer numerus aut quantitas temporis. Spacium vero eodem redit, nempe ad sesquiquatuor annos: et tamdiu nostra abominatio desolationis duravit, nempe magnum INTERIM cum suis spuriis: id est, ab aestate anni 1548, quo promulgatum est Interim Augustae, usque ad finem 1551, quo convertebatur bellum a Magdeburga contra Papistas,
Spacium vero eodem redit, nempe ad sesquiquatuor annos: et tamdiu nostra abominatio desolationis duravit, nempe magnum INTERIM cum suis spuriis: id est, ab aestate anni 1548, quo promulgatum est Interim Augustae, usque ad finem 1551, quo convertebatur bellum a Magdeburga contra Papistas, quo tempore et magnum et parva Interim prorsus negligi coeperunt. Convenit ergo mirabiliter prophetia ac Spiritus sancti veritas in Novo ac veteri Testamento inter se, et cum ipso etiam [?: ] olim ante Christum apud Iudaeos, et nunc apud nos in novo Testamento, atque adeo etiam ipsarum
quod plerunque id est quo instaurat religionem suam, missisque olim prophetis, et nunc veris doctoribus nos ad se placandum, peccata expianda, et poenas castigationesque Dei [?: ] candas benignissime invitat. De quo dicit Isaias cap. 49, et Paulus 2. Cor. 6. In tempore gratiae exaudivi et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptum ecce nunc dies salutis. Sic alibi inquit: Nunc proprius est salus, quam cum credidimus. Semper quidem Deus exaudit se vere invocantes, ac liberat ex spiritibus calamitatibus: sed non item ex temporariis. Saepe enim cum
et Paulus 2. Cor. 6. In tempore gratiae exaudivi et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptum ecce nunc dies salutis. Sic alibi inquit: Nunc proprius est salus, quam cum credidimus. Semper quidem Deus exaudit se vere invocantes, ac liberat ex spiritibus calamitatibus: sed non item ex temporariis. Saepe enim cum exardescit ira eius, et adest poena, necessario progreditur. Quod si ea in tempore precibus [?: ] poenitentia praeventa fuisset, facile impediri potuisse. Contra, Tempus, aut dies visitationis, plerunque est id tempus, quo Deus iratus adest puniturus,
ecce nunc dies salutis. Sic alibi inquit: Nunc proprius est salus, quam cum credidimus. Semper quidem Deus exaudit se vere invocantes, ac liberat ex spiritibus calamitatibus: sed non item ex temporariis. Saepe enim cum exardescit ira eius, et adest poena, necessario progreditur. Quod si ea in tempore precibus [?: ] poenitentia praeventa fuisset, facile impediri potuisse. Contra, Tempus, aut dies visitationis, plerunque est id tempus, quo Deus iratus adest puniturus, non proprius ac exauditurus: cuius valde crebra mentio est, praesertim in veteri Testamento. Isaiae
[?: ] poenitentia praeventa fuisset, facile impediri potuisse. Contra, Tempus, aut dies visitationis, plerunque est id tempus, quo Deus iratus adest puniturus, non proprius ac exauditurus: cuius valde crebra mentio est, praesertim in veteri Testamento. Isaiae decimo: Quid facitis in tempore visitationis? Repetitur ea locutio Ieremiae sexto et octavo, aliquoties decimo, 49. 50 et 52 alias crebro. Opposita ergo sunt tempus acceptum, et tem pus visitationis. Nonnunquam tamen Tempus visitationis est, tempus gratiae, quo nos Deus visitat. Sic usurpat Lucae
secum benignissime invitat. Alia ergo est gratiae visitatio, alia irae. Tempus tribulationis, afflictionis, angustiae, et huiusmodi locutiones crebrae sunt, et perse perspicuae. Sic Tempus senectutis, aut iuventutis, Tempus exitii, Ezechiel. 35 Transisti filios Israel super gladium in tempore exitii eorum, et tempore quo accepit iniquitas eorum finem. id est [?: ] a me exitiabiliter puniti sunt. Tempus plenitudinis [?: ] , [?: ] tempus, aut meta temporis, quo praefinitum spacium temporis alicuius rei agendae expletum est. Sic tempus Christi
invitat. Alia ergo est gratiae visitatio, alia irae. Tempus tribulationis, afflictionis, angustiae, et huiusmodi locutiones crebrae sunt, et perse perspicuae. Sic Tempus senectutis, aut iuventutis, Tempus exitii, Ezechiel. 35 Transisti filios Israel super gladium in tempore exitii eorum, et tempore quo accepit iniquitas eorum finem. id est [?: ] a me exitiabiliter puniti sunt. Tempus plenitudinis [?: ] , [?: ] tempus, aut meta temporis, quo praefinitum spacium temporis alicuius rei agendae expletum est. Sic tempus Christi expleta erat quantitas
aut iuventutis, Tempus exitii, Ezechiel. 35 Transisti filios Israel super gladium in tempore exitii eorum, et tempore quo accepit iniquitas eorum finem. id est [?: ] a me exitiabiliter puniti sunt. Tempus plenitudinis [?: ] , [?: ] tempus, aut meta temporis, quo praefinitum spacium temporis alicuius rei agendae expletum est. Sic tempus Christi expleta erat quantitas temporis, qua [?: fin-- ] debebat venire Messias. Legitur haec locutio in hoc [?: ] Gal. 4, et Eph. 1. At ubi venit plenitudo temporis, [?: ]
Ezechiel. 35 Transisti filios Israel super gladium in tempore exitii eorum, et tempore quo accepit iniquitas eorum finem. id est [?: ] a me exitiabiliter puniti sunt. Tempus plenitudinis [?: ] , [?: ] tempus, aut meta temporis, quo praefinitum spacium temporis alicuius rei agendae expletum est. Sic tempus Christi expleta erat quantitas temporis, qua [?: fin-- ] debebat venire Messias. Legitur haec locutio in hoc [?: ] Gal. 4, et Eph. 1. At ubi venit plenitudo temporis, [?: ] Deus filium suum. Sic Marci
tempore quo accepit iniquitas eorum finem. id est [?: ] a me exitiabiliter puniti sunt. Tempus plenitudinis [?: ] , [?: ] tempus, aut meta temporis, quo praefinitum spacium temporis alicuius rei agendae expletum est. Sic tempus Christi expleta erat quantitas temporis, qua [?: fin-- ] debebat venire Messias. Legitur haec locutio in hoc [?: ] Gal. 4, et Eph. 1. At ubi venit plenitudo temporis, [?: ] Deus filium suum. Sic Marci 1. et Luc. 1 dicitur, Impleri [?: ] tempus. Tempora aeterna, seu
] tempus, aut meta temporis, quo praefinitum spacium temporis alicuius rei agendae expletum est. Sic tempus Christi expleta erat quantitas temporis, qua [?: fin-- ] debebat venire Messias. Legitur haec locutio in hoc [?: ] Gal. 4, et Eph. 1. At ubi venit plenitudo temporis, [?: ] Deus filium suum. Sic Marci 1. et Luc. 1 dicitur, Impleri [?: ] tempus. Tempora aeterna, seu seculi, sicut et dies seculi, [?: ] tota elapsa vetustas seculorum. Rom. 16, [?: Ex revelat- ] mysterii, quod a temporib.
expleta erat quantitas temporis, qua [?: fin-- ] debebat venire Messias. Legitur haec locutio in hoc [?: ] Gal. 4, et Eph. 1. At ubi venit plenitudo temporis, [?: ] Deus filium suum. Sic Marci 1. et Luc. 1 dicitur, Impleri [?: ] tempus. Tempora aeterna, seu seculi, sicut et dies seculi, [?: ] tota elapsa vetustas seculorum. Rom. 16, [?: Ex revelat- ] mysterii, quod a temporib. aeternis tacitum fuit, [?: ] temporibus seculorum. id est, quod nunquam [?: ] hac ita clare ac
plenitudo temporis, [?: ] Deus filium suum. Sic Marci 1. et Luc. 1 dicitur, Impleri [?: ] tempus. Tempora aeterna, seu seculi, sicut et dies seculi, [?: ] tota elapsa vetustas seculorum. Rom. 16, [?: Ex revelat- ] mysterii, quod a temporib. aeternis tacitum fuit, [?: ] temporibus seculorum. id est, quod nunquam [?: ] hac ita clare ac vulgo promiscueque patefactum fuit. Tem pora gentium id est, tempora debita vocationi [?: gen- ] Lucae vigesimoprimo: Ierusalem conculcabitur gentilibus,
suum. Sic Marci 1. et Luc. 1 dicitur, Impleri [?: ] tempus. Tempora aeterna, seu seculi, sicut et dies seculi, [?: ] tota elapsa vetustas seculorum. Rom. 16, [?: Ex revelat- ] mysterii, quod a temporib. aeternis tacitum fuit, [?: ] temporibus seculorum. id est, quod nunquam [?: ] hac ita clare ac vulgo promiscueque patefactum fuit. Tem pora gentium id est, tempora debita vocationi [?: gen- ] Lucae vigesimoprimo: Ierusalem conculcabitur gentilibus, donec compleantur tempora gentium. id est,
[?: ] tota elapsa vetustas seculorum. Rom. 16, [?: Ex revelat- ] mysterii, quod a temporib. aeternis tacitum fuit, [?: ] temporibus seculorum. id est, quod nunquam [?: ] hac ita clare ac vulgo promiscueque patefactum fuit. Tem pora gentium id est, tempora debita vocationi [?: gen- ] Lucae vigesimoprimo: Ierusalem conculcabitur gentilibus, donec compleantur tempora gentium. id est, [?: ] et neglecta erit gens Iudaica, donec tempora [?: ] nis gentilium finientur. Paulus Rom. 11, idem [?:
tacitum fuit, [?: ] temporibus seculorum. id est, quod nunquam [?: ] hac ita clare ac vulgo promiscueque patefactum fuit. Tem pora gentium id est, tempora debita vocationi [?: gen- ] Lucae vigesimoprimo: Ierusalem conculcabitur gentilibus, donec compleantur tempora gentium. id est, [?: ] et neglecta erit gens Iudaica, donec tempora [?: ] nis gentilium finientur. Paulus Rom. 11, idem [?: mysteri- ] vicinis verbis eloquitur, inquiens: Obduratio [?: ] Israeli accidit, usquequo plenitudo gentium
[?: ] hac ita clare ac vulgo promiscueque patefactum fuit. Tem pora gentium id est, tempora debita vocationi [?: gen- ] Lucae vigesimoprimo: Ierusalem conculcabitur gentilibus, donec compleantur tempora gentium. id est, [?: ] et neglecta erit gens Iudaica, donec tempora [?: ] nis gentilium finientur. Paulus Rom. 11, idem [?: mysteri- ] vicinis verbis eloquitur, inquiens: Obduratio [?: ] Israeli accidit, usquequo plenitudo gentium [?: ] , et sic totus Israel servabitur. Quod ergo Christus dicit. Donec
tempora [?: ] nis gentilium finientur. Paulus Rom. 11, idem [?: mysteri- ] vicinis verbis eloquitur, inquiens: Obduratio [?: ] Israeli accidit, usquequo plenitudo gentium [?: ] , et sic totus Israel servabitur. Quod ergo Christus dicit. Donec tempora gentium compleantur: hoc [?: P- ] cit, Donec plenitudo gentium introierit. id est, [?: ] plenitudo vocandorum, in plenitudine temporis [?: ] expleatur. Secundum tempus, aliquando significat pro temporis ratione, vel ut tunc tempus ferebat. Romano:
[?: ] Israeli accidit, usquequo plenitudo gentium [?: ] , et sic totus Israel servabitur. Quod ergo Christus dicit. Donec tempora gentium compleantur: hoc [?: P- ] cit, Donec plenitudo gentium introierit. id est, [?: ] plenitudo vocandorum, in plenitudine temporis [?: ] expleatur. Secundum tempus, aliquando significat pro temporis ratione, vel ut tunc tempus ferebat. Romano: [?: ] . Adhuc enim existentibus nobis infirmis secundum tempus, Christus pro nobis est mortuus. ubi illud secundum tempus, ad nostrae infirmitatis
Israel servabitur. Quod ergo Christus dicit. Donec tempora gentium compleantur: hoc [?: P- ] cit, Donec plenitudo gentium introierit. id est, [?: ] plenitudo vocandorum, in plenitudine temporis [?: ] expleatur. Secundum tempus, aliquando significat pro temporis ratione, vel ut tunc tempus ferebat. Romano: [?: ] . Adhuc enim existentibus nobis infirmis secundum tempus, Christus pro nobis est mortuus. ubi illud secundum tempus, ad nostrae infirmitatis tempus, non proprie ad Christi passuri horam pertinet. Sic [?: ]
[?: ] peccatoribus, pro nobis est mortuus: infirmi ergo
peccatores, vel potius hostes Dei (ut ibi est) fuimus [?:-c ] , cum nondum eramus vocati ac renati, quo tempore iam Christus vitam sanguinemque suum pro nobis profudit. Praesens tempus, pro tota hac mortali vita ponitur Romanorum octavo: Statuo enim, non esse condignas passiones huius temporis, ad futuram gloriam quae in nobis revelabitur. 1. Petri quinto: [?: Humi-mini ] sub
vel potius hostes Dei (ut ibi est) fuimus [?:-c ] , cum nondum eramus vocati ac renati, quo tempore iam Christus vitam sanguinemque suum pro nobis profudit. Praesens tempus, pro tota hac mortali vita ponitur Romanorum octavo: Statuo enim, non esse condignas passiones huius temporis, ad futuram gloriam quae in nobis revelabitur. 1. Petri quinto: [?: Humi-mini ] sub potenti manu Dei, ut vos in tempore [?: ex-llat ] . id est, suo et vobis convenienti tempore, quod [?: ] probe novit. Antichristus putabit se posse [?: muta-
sanguinemque suum pro nobis profudit. Praesens tempus, pro tota hac mortali vita ponitur Romanorum octavo: Statuo enim, non esse condignas passiones huius temporis, ad futuram gloriam quae in nobis revelabitur. 1. Petri quinto: [?: Humi-mini ] sub potenti manu Dei, ut vos in tempore [?: ex-llat ] . id est, suo et vobis convenienti tempore, quod [?: ] probe novit. Antichristus putabit se posse [?: muta- ] tempora et legem. Danielis septimo: id est, festa sacra. ritus ac religionem. Tempora hîc sunt, illa stata tempora aut festa,
hac mortali vita ponitur Romanorum octavo: Statuo enim, non esse condignas passiones huius temporis, ad futuram gloriam quae in nobis revelabitur. 1. Petri quinto: [?: Humi-mini ] sub potenti manu Dei, ut vos in tempore [?: ex-llat ] . id est, suo et vobis convenienti tempore, quod [?: ] probe novit. Antichristus putabit se posse [?: muta- ] tempora et legem. Danielis septimo: id est, festa sacra. ritus ac religionem. Tempora hîc sunt, illa stata tempora aut festa, ut paschae, primitiarum, pentecostes [?:-ictionum ] seu
ad futuram gloriam quae in nobis revelabitur. 1. Petri quinto: [?: Humi-mini ] sub potenti manu Dei, ut vos in tempore [?: ex-llat ] . id est, suo et vobis convenienti tempore, quod [?: ] probe novit. Antichristus putabit se posse [?: muta- ] tempora et legem. Danielis septimo: id est, festa sacra. ritus ac religionem. Tempora hîc sunt, illa stata tempora aut festa, ut paschae, primitiarum, pentecostes [?:-ictionum ] seu ieiunii, et tabernaculorum. Ponuntur vero ea synecdochice, pro tota religione, quam An [?:
Humi-mini ] sub potenti manu Dei, ut vos in tempore [?: ex-llat ] . id est, suo et vobis convenienti tempore, quod [?: ] probe novit. Antichristus putabit se posse [?: muta- ] tempora et legem. Danielis septimo: id est, festa sacra. ritus ac religionem. Tempora hîc sunt, illa stata tempora aut festa, ut paschae, primitiarum, pentecostes [?:-ictionum ] seu ieiunii, et tabernaculorum. Ponuntur vero ea synecdochice, pro tota religione, quam An [?:-chus ] et Antichristus in suas abominationes convertere voluit.
Dei, ut vos in tempore [?: ex-llat ] . id est, suo et vobis convenienti tempore, quod [?: ] probe novit. Antichristus putabit se posse [?: muta- ] tempora et legem. Danielis septimo: id est, festa sacra. ritus ac religionem. Tempora hîc sunt, illa stata tempora aut festa, ut paschae, primitiarum, pentecostes [?:-ictionum ] seu ieiunii, et tabernaculorum. Ponuntur vero ea synecdochice, pro tota religione, quam An [?:-chus ] et Antichristus in suas abominationes convertere voluit.
TENEBRAE, vox valde usitata,
[?: prod- ] , et manum robustam atque brachium extentum, [?: p- ] quod eduxit te Dominus Deus tuus. ubique tentationes necessario plane illas castigationes significant. Lucae vigesimosecundo: Vos estis qui permansistis [?: mec- ] tentationibus meis. Luc. 18. Qui tempore [?: tentatio- ] recedunt: id est, persequutionis. 2. Pet. 2, Novit [?: D- ] nus pios ex tentatione eripere. id est, ex calam [?: ] berare. Contra Tentari etiam pro suo effectu [?: p- ] , nempe pro peccato, in quod per tentationem
et monuerim vos, et vera monuerim, et eventus sit tandem meo testimonio responsurus. Talis testificatio plenius describitur Deut. 32, et Psal. 50. Audi Israel, popule mi, et testabor tibi: Psal. 81. id est, serio temonebo de eo, quod ad meam gloriam et tuam salutem, temporariam ac aeternam pertinet. Sic Testificari aliquem, esse, in testem vocare, etiam Psal. 50 indicat. Audi Israel, et testificabor te: id est, testando et [?: prote-do ] ita te serio monebo, ut tutemet cogare confiteri, quod te satis serio monuerim, quodque tua
a Christo: Festina, et exi cito ex Hierusalem, quia non accipient testimonium tuum de me: id est, doctrinam tuam, quam de me praedicas. Sic 2. Thess. 1, Testimonium nostrum est creditum apud vos: id est, praedicatio ac doctrina. Qui dedit seipsum precium redemptionis pro omnibus testimonium suis temporibus: 1. Timoth. 2: id est, qui venit in hoc, ut suo tempore docendo et patiendo testaretur de Dei voluntate, ac hominum salute. Sic Hebr. 9 dicitur per mortem suam patefactus 1. Corinth. 1, Sicut Christi testimonium confirmatum est in vobis: id est, doctrina de Christo, vel etiam ea
testimonium tuum de me: id est, doctrinam tuam, quam de me praedicas. Sic 2. Thess. 1, Testimonium nostrum est creditum apud vos: id est, praedicatio ac doctrina. Qui dedit seipsum precium redemptionis pro omnibus testimonium suis temporibus: 1. Timoth. 2: id est, qui venit in hoc, ut suo tempore docendo et patiendo testaretur de Dei voluntate, ac hominum salute. Sic Hebr. 9 dicitur per mortem suam patefactus 1. Corinth. 1, Sicut Christi testimonium confirmatum est in vobis: id est, doctrina de Christo, vel etiam ea quae doctrinae coniuncta sunt, ut miracula, dona Spiritus,
signum circumcisionis additum est, Gen. 17, quod foedus aut testamentum potest dici Testamentum promissionis. ¶ Secundum foedus fuit per Moysen in eductione ex Aegypto cum populo Israelitico ad montem Synai initum ac sancitum: Exod. 24. cui fuit adiuncta promissio terrae Cananeae, et aliorum temporariorum bonorum: sed tamen ita, ut sub illis nihilominus ratione Abrahamici foederis, spiritualia bona [?: ] aliquo modo comprehenderentur, aut subindiceretur: id potest dici foedus legis. ¶ Tertium foedus aut testamentum est, quod Deus per Christum [?: ] nobiscum
collaudato et confirmato isto novo benedicti seminis Abrahami. ¶ Ex hac distinctione potest et ista acris quorundam lis diiudicari, an differat Vetus testamentum a Novo, aut non. Differt enim certe plurimum illud [?: Mo-m ] : sed non differt Abrahamicum a novo, nisi tantam temporis distantia, patefactionis perspicuitate, et [?: ] benedicti seminis praesenti exhibitione. Sic et Zacharias pater Baptistae una cum ipsa diva virgine [?: ] primum illud testamentum promissi Meschiae eiusque redemptionis cum hoc ultimo exhibiti, dum dicunt. Deum
conditionibus quas Iurisprudentes in politicis testamentis requirere re ac praescribere solent. Testamentum est (inquit Ulpianus) voluntatis nostrae iusta sententia, de eo quod quis post mortem suam fieri velit. Huius definitionis explicatio. Voluntatis: s. integrae. In eo qui testatur, eius temporis quo testamentum facit, integritas mentis, non temporis sanitas exigitur. Nostrae: quoniam qui ex aliena pendent arbitrio, nec sui iuris sunt, vel alia ratione testamenti factionem non habent, sic non possunt testari. Intellige active, pro iure testamenti faciendi. Accipitur autem factio
requirere re ac praescribere solent. Testamentum est (inquit Ulpianus) voluntatis nostrae iusta sententia, de eo quod quis post mortem suam fieri velit. Huius definitionis explicatio. Voluntatis: s. integrae. In eo qui testatur, eius temporis quo testamentum facit, integritas mentis, non temporis sanitas exigitur. Nostrae: quoniam qui ex aliena pendent arbitrio, nec sui iuris sunt, vel alia ratione testamenti factionem non habent, sic non possunt testari. Intellige active, pro iure testamenti faciendi. Accipitur autem factio testamenti etiam passive, pro iure quo quis institui
sonans, Hic est filius meus dilectus, hunc audite, etc. Item: Omnis potestas mihi data est. Eôdem facit, quod illi traditum est regnum usque ad fines terrae: quodque passim affirmat, se non alia, aut aliter loqui, quam prout pater sibi mandaverit ac praescripserit. Quod Christus tempore facti testamenti sui integrae mentis fuerit, nemo nisi blasphemans negabit. De voluntate, quae in testamento sola regnat (nam a voluntate testatoris omnia pendent) nemo hominum dubitare potest: ipse enim Christus exclamat, Venite ad me omnes qui laboratis, etc. Non est autem
amittere, et non acquirere. Potest etiam haeres indignum se facere haereditate, ita ut etiam ab invito auferri possit. Quod omnibus usu venit, qui a fide deficiunt, et contra conscientiam peccant, sicque Spiritum sanctum excutiunt. Denique, quo magis testamentum certam ac plenam sortiatur suo tempore exequutionem: consuetum etiam est, designari exequutores testamentarios a testatoribus. At noster testator Christus dicit: In domo patris mei mansiones multae sunt. Sin minus, dixissem vobis. Vado parare vobis locum, iterum venio, et accipiam vos ad meipsum, ut ubi sum ego, et vos sitis.
Christi, quam thesauros Aegypti: Hebr. 11. Sic Isa. 2, Repleta est terra eius auro et argento, nec est finis thesauris eius. Secundo per metaphoram significat quarumvis bonarum rerum copiam. Deut. 28, Aperiet tibi Dominus thesaurum suum bonum: nempe caelum, ut tribuat pluviam terrae in tempore suo, et ut benedicat universo operi manus tuae. Deut. 33, Nam abundantiam aquarum sugent, et thesauros absconditos harenae. i. varia maximaque commoda ex mari percipient. Sic Christus dicit: Nolite vobis parare thesauros in terris, sed in caelo. Et, Ubi est thesaurus tuus, ibi et cor
Sabal, in describenda hac portatione et ablatione peccati, eaque repetens inculcat. Significat vero Sabal, idem quod serviliter gestare aut baiulare aliquod grave onus in tergo: quo pulchre exprimitur illa laboriosissima portatio pecca ti, quam Christus in hac vita sustinuit toto tempore humiliationis aut exinanitionis suae, dum tristissima quaeque patitur, ut iustitiae ac irae Dei pro totius mundi peccatis satisfaciat ac persolvat. Caeterum de peccato, et portatione aut ablatione eius supra in PECCATUM et PORTO dictum est prolixius. Tollere crucem, supra in voce CRUX
abscondita sede aut latibulo in densa nube existens, tonitru et fulmine conturbans Aegyptios in mari rubro, exaudivi te. Sic terribili specie depingitur Deus perdens Assyrios obsidentes Hierosolymam, Isa. 29, A Domino exercituum visitaberis, in tonitru et commotione ac voce magna, in turbine ac tempestate ac flamma ignis devorantis. Vide totum locum. Et 1 Sam. 2, A Domino conterentur hostes eius, de caelis tonabit super eos. Sic 1 Sam. 12, per tonitrua et pluviam in aestate indicat Deus iram suam populo ob flagitationem regis. Talis terribilis species Dei tempore eductionis filiorum
ac voce magna, in turbine ac tempestate ac flamma ignis devorantis. Vide totum locum. Et 1 Sam. 2, A Domino conterentur hostes eius, de caelis tonabit super eos. Sic 1 Sam. 12, per tonitrua et pluviam in aestate indicat Deus iram suam populo ob flagitationem regis. Talis terribilis species Dei tempore eductionis filiorum Israel visi, prolixe depingitur 2 Sam. 22. Et Psal. 18, Quem locum vide ut istarum quasi poeticarum picturarum ad commovenda lapidea et ferrea corda hominum per Spiritum sanctum propositarum, naturam tanto rectius cognoscas et perspicias.
afflictio et calamitas vocatur. 1. Cor. 7. Tribulationem autem carnis habebunt huiusmodi: id est, affligentur. Tribulantes dicuntur hi, qui pios affligunt. Tribulatio cordis, est dolor ac cura cordis. Psalmo 25. Dies tribulationis ac tempus tribulationis, est crebro in Psalmis, pro tempore quo quis affligitur. Tribulatio impii, Psalmo 55, qua ille aliquos tribulat et affligit. Psalmo 91, Cum ipso sum in tribulatione.
TRIEUS fuerunt quaedam subdivisiones aut partes populi Romani et Atheniensis, proculdubio etiam aliarum valde frequentium civitatum. Eodem
per se vox perspicua, ob adiuncta tamen aliquando aliquid obscuritatis habet. Ascendere facere tributum: 2. Paralip. 8. Ascendere fecit eos Salomon ad tributum: id est, fecit eos tributarios. Sic 1 Reg. 9, In tributum servile fecit eos ascendere: id est, ac opere ac corpore cogerentur certis temporibus servire. Sic quoque 1. Regum quinto: Ascendere fecit Salomon tributum ex toto populo. id est, exegit. Servire tributo est fieri tributarium. Gen. 49, Inclinavit humerum suum ad portandum, et fuit tributo serviens: id est, tributarius.
TRISTIS, pro moestus. Aliquando
tritici habet Vulgata, Luc. 12. pro Graeca voce
multa etiam aedificia everterentur, atque adeo etiam duarum turrium pinnacula [?: Bru-gae ] , et duarum Magdeburgae conciderent. Memini agitur sequenti die, me cum super intendente M. Nic. Gallo fratre meo considerantem ruinam turris templi ad S. Huldricum, ac de illa prodigiosa tempestate colloquentem dicere: Turres significare in Scriptura principes ac potentes gubernatores: tum, porro pridie esse auditas minas Dei contra persecutores: veri simile igitur esse, significari exitium aliquorum potentum persequutorum. Quam coniecturam eventus comprobavit. Nam ante circumactum
2, Vae multiplicanti non sua. Isaiae 3, Vae impio malo. retributio enim manuum eius fiet ei. Sic Christus aliquoties pharisaeis, ob eorum impietatem et salsam doctrinamvae denunciat. Sic et Matth. 24, inquit, Vae praegnantibus et lactantibus. id est, tristissima calamitas illo tam luctuoso tempore accidet talib. Paulus quoque 1. Cor. 9. Vae mihi, si non evangelizavero. id est, tristissima calamitas mihi imminebit, gravissime puniar. Multo clarius habetur hic usus particulae Vae in Apocalyps, ubi capite 8. 9. 10 et 11, tria quaedam Vae describuntur, per quae ingentes calamitates
perniciosa, haec vox etiam ad ipsas idololatrias et idola transferatur, utpote ubi est quidem magna species pietatis, et impetrandae opis divinae: sed tamen dupliciter mendax, quia et caret omnem vera bonitate, et insuper habet noxiam imposturam pestemque adiunctam, ut quae ira Dei et poenis cum temporariis, tum etiam aeternis, suos cultores oneret. Ieremiae secundo, sic dicit Dominus: Quid invenerunt patres
vestri iniquitatis in me, ut se elongaverint a me, et ambulaverint post
sive ea Dei sit, sive hominum. De qua significatione, eiusque exemplis, quatenus pro hominum sermone ponitur, nihil attinet plura dicere. Secundo, significat in paucis quibusdam locis Verbum, logos, vel (ut alii vertunt) sermo, ipsummet Dei filium, aut secundam divinitatis personam, qui etiam suo tempore caro factus aut incarnatus est. Loca praecipua huius significationis sunt in primo capite Evangelii Ioannis, et in primo eiusdem epistolae: ubi dubium prorsus non est, significare secundam divinitatis personam. Valde autem dubitari ac disputari a doctis solet, qua de causa sit sic filius
exponam) mihi omnium aptissima etymologia vocis logos, Verbum, videtur esse: quod [?: ] Chaldaea versio saepissime habeat pro nomine propria Dei
ut uni rei unique individuo unum aliquod nomen tribuatur, quam ut integer sermo aut oratio appelletur. Quare ego malim hodierna quoque die initio Ioannis Verbum retineri, et filium Dei logon Verbum potius quam sermonem appellari: quam vocem et Germanica versio per Vuort expressit. Quidam hoc tempore suaviter philosophati sunt, filium Dei ideo vocari Verbum, quia pater eum cogitatione gignat: quod commentum Irenaeus veterib. haereticis tribuit. Quare in proprio Libello recitavi Patrum testimonia, omnem scrutationem, illius imperscrutabilis nativitatis damnantium. Tertio, Verbum videtur
regis Salamonis, etc. sunt scripta in libris Salomonis. Sic saepissime de aliis regibus indicatur, ubi nam eorum historiae plenius contineantur. Hinc libri quos vocamus Paralipomena vocantur in suo Hebraeo titulo, Verba dierum regum Iuda aut Israel: id est, acta ac gesta singulorum temporum vel vitae alicuius illorum regum. Sic illi vocant Annales aut Chronica sua. Aliquando verba simpliciter ac sine additamento historiam significant. secundo Paralipomenon vigesimo: Scripta sunt in verbis Iehu fili Annani. id est, in eius historia, aut etiam gestis. Sic 1 Paralipomen.
inter sese coniunctionis habentes.
VESPERAM significare vespertinum tempus circa occasum solis, notum est. Aspiciens vespera, pro accedens iam vespertinum tempus: Deuteronomii 23, Dum aspexerit vespera, lavabit se aqua. id est, appetente vespera. Vespere et mane, tanquam initia temporis aut partium diei ponuntur, ut significent integram diem. Sic saepe Genesis primo dicitur: Factum est vespere, et factum est aut fuit mane dies prima aut secunda: ubi vesper pro tota nocte, et mane pro tota die ponitur. quasi diceret: Elapsa est integra nox, elapsa est etiam integra dies
8, Usque ad vesperum et mane duo milia trecenti, et expiabitur sanctuarium. Alibi tres partes diei pro toto ponuntur. Psalmo 55, Vespere et mane et meridie loquor: ubi primariae partes diei pro toto ponuntur. Duas vesperas Scriptura nominat Exodi 12. 16 et 29, ac Numeri 9. Eo igitur tempore, nempe inter duas vesperas, iubet Deus immolari tum agnum paschalem, tum et iuge sacrificium, quod non tantum mane, sed et vesperi offerebatur. Duae autem vesperae ita terminantur, ut altera sit in occasu solis, altera in occasu radiorum eius, cum iam est plane nox Exod. 12, Et immolabit
tristia, et contra matutinum laeta significet, supra in Mane, Luce, Nocte ac Die dictum est. Sacrificium vespertinum, est iuge sacrificium, quod interdum tempus indicat. Esdrae nono. et alibi talis loquutio habetur. Sic etiam idem iuge sacrificium solet vocari matutinum, quia utroque tempore offerri solebat. Cum lupis vespertinis comparantur equi et equites Chaldaeorum, Hab. 1: et Zephaniae ultimo, iudices rapaces: quia sicut lupi vespere tum ob tenebras audacius, tum ob famem, et denique desperationem restantis praedae, quod mox pecudes in loca tuta concludentur, avidius
sibi coniugio adiungere, quia coniuges sub eodem tegmine dormiunt: et tenuiores, praesertim in illis regionibus, solebant se suis vestimentis etiam noctu tegere. Candida vestimenta alias innocentiam, alias hilaritatem denotant: sicut contra, atra. Eccles. 9. Sint vestimenta tua candida omni tempore, et oleum super caput tuum ne deficiat. id est, sis hilaris ac laetus. Sic Epulo ille vestiebat se quotidie bysso. Pro vestimento habere saccum. supra in Sacco dixi significare moerorem ac luctum Psalmo 35, cum aegrotarent ipsi, vestimentum meum saccus. Sic Psal. 69.
Via saepe ipsam progressionem aut profectionem denotat. Genesis 24, Domine si prosperam facis viam meam, quam proficiscor. id est, hanc meam peregrinationem aut negotium quod ago. Sic Iudic. 18, Ite in pace, coram Iehova est via vestra. id est, vestrum iter, vestra profectio. Viae Iehovae in tempestate et turbine. Nahum 1. Vide Tempestas. Via intelligentiarum. Isaiae 40, Quis erudivit eum scientiam, et viam intelligentiarum ostendit illi? id est, intelligentiam aut prudentiam. Isaiae 26. Via iusto rectitudines. pro, via aequa seu aequabilis, planaque erit iusto. Perversus viis,
denotat. Genesis 24, Domine si prosperam facis viam meam, quam proficiscor. id est, hanc meam peregrinationem aut negotium quod ago. Sic Iudic. 18, Ite in pace, coram Iehova est via vestra. id est, vestrum iter, vestra profectio. Viae Iehovae in tempestate et turbine. Nahum 1. Vide Tempestas. Via intelligentiarum. Isaiae 40, Quis erudivit eum scientiam, et viam intelligentiarum ostendit illi? id est, intelligentiam aut prudentiam. Isaiae 26. Via iusto rectitudines. pro, via aequa seu aequabilis, planaque erit iusto. Perversus viis, qui perversa consilia, actiones ac
terram via sua, et operibus suis: tanquam pannus menstruatae fuit via eorum coram me. Ponit perfectam viam meam, Psal. 18: pro, expeditam efficit, dat successum. In via progredi, aut ponere gressum suum: Psal. 85, Iustitia ponet in via gressus suos. id est, tempore Christi iustitia ubique vigebit ac florebit, imputante videlicet Deo peccatoribus iustitiam filii sui. Contraria est illa loquutio: Concidit in platea veritas: et aequitas non potuit ingredi. In via mala aut malorum stare, est, perperam vivere et agere, cum in communi vita, tum
fluvium. Quae loquutio aut Hebraismus itidem in voce Sacrificum expositus est.
VIDERE verbum valde varie accipitur. primum autem propria eius significatio notissima est. 1. Sam. 16 dicitur: Homo videt quae patent, Deus vero cor respicit. et 2. Corinth. 4: Quae videntur, temporaria: quae non videntur, aeterna. Sic aliquae creaturae vocantur visibiles, aliae invisibiles. Aliquando significat cum quadam attentione videre, seu spectare aliquid. Matth. 11: Quid existis in desertum videre? id est, spectare. Sic pharisaei dicunt se velle videre signum a Christo. Et
Christi agere, ut merito tales magni faciendi, et non contemnendi sint. Simile ferme huic est, quod David concedit Absoloni, ut redeat, sed non ut videat faciem suam. Lucae 17 dicit Dominus adventurum tempus, cum cupient Videre unam diem ex diebus filii hominis. id est, frui vel brevi tempore tam commodis rebus, et tam bono statu, ut factum est praesente ipso: vel etiam, cum unam tantum diem cupient eius colloquio perfrui. Iohan. 8 dicit Christus, Abraamum cupivisse videre diem ipsius Domini, et vidisse, ac gavisum esse. Frui eius adventu ac beneficiis: vel, quod ferme idem
iactat Isaiae 47, se non esse visuram viduitatem et orbitatem. contra Deus minatur, ambo illa mala [?: ] tura ei una die. Significat autem ibi Viduitas, interitum regis: orbitas autem, ademptionem provinciarum aut subditorum. Isaiae 54 consolatur Deus Ecclesiam suam quod tempore Meschiae florebit. et inter alia dicit: Quoniam ignominiae adolescentiae tuae obliviscêris, et viduitaris tuae non recordaberis amplius. id est, nona felicitas sanabit praeterita mala, et oblivionem tibi prateritarum calamitatum adducet.
VIGIL, vocatur angelus quidam, Dan. 4:
Thess. 5. Qui mortuus est pro nobis, ut sive vigilemus, sive dormiamus, cum ipso vivamus.
VIGILI Aeoculorum, Psal. 77, Tenuisti vigilias oculorum meorum. id est, tenuisti oculos meos, ne clauderentur. seu, coegisti me vigilare. Vigilia in nocte, ponitur pro brevissimo tempore. Psal. 90, Mille anni in oculis tuis sicut vigilia in nocte. Thren. 2. Surge clama in nocte, in principio vigiliarum tuarum. Vigiliarum crebro fit mentio tum in Sacris literis, tum et in prophanis historiis. Sciendum igitur est, vigiles aut excubitores in castris aut
vigiliarum tuarum. Vigiliarum crebro fit mentio tum in Sacris literis, tum et in prophanis historiis. Sciendum igitur est, vigiles aut excubitores in castris aut civitatibus, solere partiri noctem in quatuor aequas partes, quas Vigilias vocaverunt, quo vices essent vigilantium, ut alii alio tempore excubarent. Prima igitur vigilia fuit prima pars, seu primus quadrans, qui incoepit a crepusculo vespertino, usque ad concubiam noctem, seu usque ad dimidium eius temporis quod est a crepusculo usque ad mediam noctem. Secunda vigilia aut quadrans, fuit a fine praecedentis usque ad medium
solere partiri noctem in quatuor aequas partes, quas Vigilias vocaverunt, quo vices essent vigilantium, ut alii alio tempore excubarent. Prima igitur vigilia fuit prima pars, seu primus quadrans, qui incoepit a crepusculo vespertino, usque ad concubiam noctem, seu usque ad dimidium eius temporis quod est a crepusculo usque ad mediam noctem. Secunda vigilia aut quadrans, fuit a fine praecedentis usque ad medium noctis. Tertia vigilia aut quadrans, fuit a medio noctis usque ad primum gallicinium. Quarta vigilia, quae et matutina in Sacris literis dicitur, fuit a primo gallicinio
Nemo illorum recedit via vinearum: id est, via frequentiore, ne agnoscatur.
VINUM laetificat cor hominis, et panis sortificat: quia vinum gignit abundantiam sanguinis et bonorum spirituum, Psal. 104 Zach. 10 Laetabitur cor eorum ut bibentis vinum: de piorum laeticia tempore Meschiae loquitur. Vinum bibere alias significat laute vivere Iob 1, Comedebant et bibebant vinum. Sic Esth. 5, In convivio vini dixit rex. Alias significat potare et helluari: ut Isa. cap. 5. Vae iis qui sunt fortes ad bibendum vinum. Psal. 69, De me
ubi aliqui intelligunt honestos mores: sed videtur potius dicere, Date operam ut sit viva, potens et efficax fides: quae porro efficacia, vigor ac feruor fidei non temere feratur, sed certa cognitione ac iudicio ex verbo et spiritu Dei sumpta gubernetur. Illa porro scientia, moderatione aut temperantia quadam regi debet, non tamen ut timore et impatientia calamitatum prorsus enervetur. Porro patientia illa sit ornata vera solidaque pietate, quae pietas se declaret per seriam charitatem et beneficentiam erga proximum.
VISCERA, sunt maiora vitaliaque membra: ut cor, pulmo,
seductores gloriari de visione angelorum. Mulierculae etiam narrant visionem angelorum in sepulchro. Ioel. 2, et Act. 2. Prophetabunt filii vestri et filiae vestrae, et iuvenes vestri visiones videbunt, et senes vestri somnia somniabunt Quae congeries rerum ac verborum id proprie vult, quid tempore Christi erit ingens copia et lumen verae doctrinae passim per orbem terrarum. Visionum vallem, dixi supra, [?: ] ri saepius Hierosolymam, ob multitudinem revelationi et largiorem copiam virorum doctorum ac doctrinae ibi propositam, quam usquam alibi. Visio oculorum, et
aliquando significat tempus poenae divinitus infligendae. Isaiae 10. Quid facietis in die visitationis et desolationis, quae de longinquo veniet? Sic et annus ac tempus visitationis saepe in Prophetis accipitur. In novo Testamento tempus visitationis in meliorem partem accipitur, nempe quo tempore Deus accedit nos verbo suo, vocans nos ad poenitentiam et salutem. Lucae 19. Non relinquent in te lapidem super lapidem, eo quod non cognovisti tempus visitationis. id est, adventum Meschiae, te benigne ad poenitentiam invitantis, et salutem suam offerentis. Sic Zacharias dicit, Deum
perpetuo durantes, aut fluentes, quae quasi non intermoriuntur. Verum in metaphorica significatione usurpatur haec vox Hieremiae decimoseptimo: Dereliquerunt Iehovam fontem aquarum viventium. Dicitur autem Deus aqua vivens, quia sicut ipse vere vivit, et nunquam deficit: sic etiam nos vivificat temporaria et etiam aeterna vita. Contra, idola et idololatriae dicuntur fontes carentes aqua: quia licet speciem quandam habeant, et magnum quid polliceri videntur, tamen revera nihil sunt, multo minus suis [?: cu-ibus ] opitulari queunt. Tales sunt etiam omnes res ac praesidia
Iohan. 4 ad Samaritanam dicit, se posse dare aquam viventem. intelligit enim veram religionem, et meritum iustitiamque suam, quae vere vivificat. Viva ergo aqua ibi idem est, quod quae vivificat. Eidem prorsus ratione ac significatione dicuntur Zach. 14 a quae vivae exiturae de Hierusalem tempore Meschiae, nempe vera religio ac salus. Sermo quoque Dei dicitur vivus et efficax, Heb. 1. potens ac vivificans. Hoc modo etiam vocat se Christus Panem vivum, Ioan. 6. Caeterum cap. 7, Qui credit in me, flumina aquae vivae fluetiam de ventre eius: ipsemet Evangelista
spiritus renovatione, ac gubernatione Christi. Agitur itaque hic de ipsa iustitia imputata simul ac inchoata, deque hoc spirituali vivere aut vitae operibus, non de Physica vita.
VITA nomen, haec eadem ferme significata retinet: in primis vero crebro denotat bonam ac beatam vitam cum temporariam, tum etiam aeternam. Psalmo vigesimo: Vita est in favore Dei. id est, suo favore nos felices reddit, quantumvis interdum ad breve tempus irascatur. Proverbiorum quarto: Prae omni custodia serva cor tuum, quia ex ipso sunt egressus vitae. Psalmo quadragesimosecundo: Et orabo Deo
beneficiis Christi, ut corpori umbra. Hebraeorum 8, Qui exemplari et umbrae deserviunt rerum caelestium. Umbra mortis, praedicta ratione delineationis rerum dicitur: quia umbra corpus suum nonnihil exprimit ac depingit. Significat autem summa pericula, plena mortis ac terroris, sive ea sint temporaria, sive spiritualia ac aeterna. Plane eadem figura videtur dicere Poeta, — Ubique est plurima mortis imago: quia in tam terribilibus locis ac summis periculis, [?: qu- ] si ubique species mortis sese obiicit ac ostentat periclitantibus. Perinde ergo umbra, ut
Videte qualem dilectionem dedit nobis pater, nempe ut filii Dei vocemur: id est, simul ab ipso habeamur ac foveamur. Vocare amicum sub ficum, aut sub vitem suam, est, invitare eum, seu tranquillo ac felici
tempore perfrui, cum amici sese invicem in loca amoenissima invitant. Zachariae tertio, In die illa vocabit quisque amicum subter vitem et ficum suam, seu invitabit in suum vinetum. Per huius externae vitae felicitatem indicat internam ac spiritualem, seu ipsius regni Meschiae aureum seculum.
quidem valde prudenter et humaniter Iudaeos tractabat, similis ursis, qui iuvenes tractabiliores sunt.
URTICAE multum in ruinosis, aut potius [?: evers- ] aedificiis crescunt. Zoph. duodecimo: Erunt exitus urticae. id est, evertentur.
USQUE, metam aliquam vel temporis, velloci indicat: quam tamen alias includit, alias excludit. ut in illo Christi: Ero vobiscum usque ad finem seculi: ubi non excluditur futurum seculum, quasi tunc sit desiturus Dominus esse nobiscum. Non est qui faciat bonum non usque ad unum: non excluditur ille unus, sed omnes dicuntur
ut sint inexcusabiles, Matthaei vigesimotertio: Persequemini meos Apostolos, et alios doctores, ad hoc, ut veniat super vos omnis sanguis iustus, effusus super terram inde a sanguine Abel: Non sane accidet illa persequutio in eum finem, sed tamen illud ultro consequetur. Aliquando est adverbium temporis, et significat cum, aut quando, sicut et Latinum Ut: nisi quod illud denotat postquam, statim, post quamprimum. Ioannis decimoquinto: In hoc est glorificatus pater meus, ut fructum multum afferatis. id est, quando multum fructum attuleritis, tunc, vel ex eo, vel per id glorificabitur
Bonus est: de quo in Psalmo, Zelus domus tuae comedit me. Haec Thomas. Porro iam dictus Psalmi locus Germanice significantissime sic reddi poterat: Der eifer den ich deiner Kirchen halben getragen, hat mir mein herz verseeret, gebrendt, genaget, und gefressen: ita ut non potuerim hic mihi temperare, quin animadverterem in impuros illos prophanatores: nec ullam senserim quietem, nisi reformata tua Ecclesia, quam cernebam omnibus modis corruptissime esse depravatam.
ZION, tumulum sonat. fuit autem collis in quo arx in Ierosolyma sita fuit. Eam postquam David caepit,
idem quod supra, angeli, vel sancti, eo quod in his Dominus sedeat. In Psalm. Deus sedet super sedem sanctam suam. Sol, Dominus IESUS CHRISTUS, qui fulgeat terris. In Salomone, Ergo Sol iustitiae non luxit vobis. Luna, Ecclesia, eo quod in hac mundi nocte resplendeat. In Psalm. Fecit lunam in tempore. Stellae, Sancti, sive docti. In Daniele: Docti tanquam stellae fulgebunt. Nebulae, velamentum mysteriorum Dei: interdum et angeli Dei. In Propheta: Et nebulae pulvis pedum eius. Caligo, divinorum secretorum operimentum. In Ps. Et caligo sub pedib. eius. Abyssus, profunditas Scripturarum,
nivem delbabor. Grando, comminationes Domini, quib. contamaces everberat. In Psal. Grando et carbones ignis. Item in aliam partem: Et occidit in grandine vineas eorum. Pruina, abstinentia, eo quod per hanc frigescat calor corporis. In Psal. Factus sicut uter in pruina. Tempestas, persecutionum vel tribulationum impetus. In Psal. Qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate. Glacies, duricies peccatorum. In Salomone: Sicut in sereno glacies, ita solventur peccata tua. Venti, animae sanctorum. In Psal. Volavit super pennas
Item in aliam partem: Et occidit in grandine vineas eorum. Pruina, abstinentia, eo quod per hanc frigescat calor corporis. In Psal. Factus sicut uter in pruina. Tempestas, persecutionum vel tribulationum impetus. In Psal. Qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate. Glacies, duricies peccatorum. In Salomone: Sicut in sereno glacies, ita solventur peccata tua. Venti, animae sanctorum. In Psal. Volavit super pennas ventorum. Item in malam partem, in Matthaeo: Flaverunt venti. Aquilo, diabolus, vel homines infideles, aut mali. In
quod diabolus nomen sibi Dextri praesumat, tanquam boni: sive quod occidentem, id est peccatum respicientib. dexter fiat. Auster, calor fidei. In Psal. Sicut torrens in austro. Aer, inanitatis enunciatio. In Apostolo: Sic pugno, non quasi aere verberans: id est, non inania consectans. Tempora, opportuna distributio voluntatis divinae. In Psal. Fecit lunam in tempora. Ver, vitae renovatio, vel per baptismum, vel per resurrectionem. In Psal. Aestatem et ver tu fecisti ea. Aestas, venturae iucunditatis praefiguratio. In Psal. [?: ]
respicientib. dexter fiat. Auster, calor fidei. In Psal. Sicut torrens in austro. Aer, inanitatis enunciatio. In Apostolo: Sic pugno, non quasi aere verberans: id est, non inania consectans. Tempora, opportuna distributio voluntatis divinae. In Psal. Fecit lunam in tempora. Ver, vitae renovatio, vel per baptismum, vel per resurrectionem. In Psal. Aestatem et ver tu fecisti ea. Aestas, venturae iucunditatis praefiguratio. In Psal. [?: ] supra. Hyems, persecutio vel tribulatio. In Evang. Ut non fiat vestra fuga hyeme, vel
Facies mulieris meretricis facta est tibi Operarii, Apostoli, vel praedicatores. In Evang. Messis quidem multa, operarii autem pauci. Pastor, Dominus: Ego sum pastor bonus. Item pastor, Apotolus. In Evangel, Pasce oves meas. Mercenarii, servientes Domino non pro amore tantum divino, sed pro temporali retributione. In Evang. Quanti mercenarii patris mei abundant panibus? Piscatores, Apostoli, vel doctores. In Evangel. Et faciam vos fieri piscatores hominum. Medicus, Christus, vel doctus. In Solomone: Mansuetus vir cordis est medicus. Item: Non egent sani medico, sed male habentes.
quos labore disserentium [?: ] cum veteris instrumenti in farinam Evan. convertare.
¶ Haec igitur nomina cum in textu Sacrae lectionis occurrunt, ita vel maxime ut exprimuntur, apertioribus accipienda traduntur, licet in diversas plerunque significationes pro persona vel tempore vel loco exeant, atque in figuras locis congruas, pro ratione allegoricae interpretationis erumpant. Nam et abyssus intelligitur, sicut supra diximus, profunditas Scripturarum: et item abyssus, aquae immensitas: Et rupti sunt fontes abyssi magnae. Item abyssus, ineffabilia iudicia Dei. In
id est, concionator. Idem et Idida, id est, dilectus Domini. Roboam, latitudo populi. Abia, pater Dominus. Asa, tollens, sive sustollens. Iosaphat, Domini iudicium. Ioram, qui est excelsus: sed melius sublimatus. Ochozias, apprehendens Dominum. Athalia, tempus Domini. Ioas, sperans, sive temporalis. Amasias, populum tollens. Azias, fortitudo Domini. Azarias, auxilium Domini. Iotham, perfectus. Achaz, apprehendens. Ezechias, fortitudo Domini. Manasses, obliviosus, quia oblitus est. Amon, fidelis vel nutricius. Iosias, ubi est incensum, vel Domini salus. Ioachas, robustus. Ioachim,
Animalis homo 43. 36
Animale corpus ib. 60
Animans et animal quid differant ib. 65
[?: ] [?: ] ib. 68
[?: Annuncio ] 44. 4
Annus ib. 19
In Annorum sive temporum fine ib. 28
Anni mercenarii ib. 38
seu anni in Annum ib. 46
Anni rem in anno facere ib. 48
In Anno post annum ib. 50
Anni reversio ib. 51
Annum super annum addere ib. 52
occisionis oves ib. 33
occisionis dies ib. 48
ad Occisionem praeparare ib. 62
in Occisionem aliquem dare ib. 64
Occurro ib. 68
occurrere Deum alicui 766. 21. 22
occurrere facere in tempore malo inimicum ib. 66
occurrere aliquos sibi invicem 767. 7
occursus ib. 17
Oculus ib. 29
oculos deficere, et illuminari ib. 55
oculorum defectum dare ib. 70
oculos in aquas descendere
65
plenitudo pugilli ib. 70
plenitudo seminis 901. 4
plenitudo staturae ib. 9. 10
plenitudinis lapides ib. 13
plenitudo gentium ib. 17
plenitudo Iudaeorum ib. 24
plenitudo temporis ib. 25
plenitudo legis ibid. 29
Complementum, aut supplementum lacerae vestis ib. 32
complementum,
ibid. 39
plenitudo Dei ib. 64
iuxta Plenitudinem manere ib. 52
plenus benedictione Dei 903. 15
Plerophoria ib. 18
Pluere, et pluvia 904. 32
pluvia matutina, aut tempestiva, et serotina ibid.
pluvia liberalitatum ib. 45
pluvia benedictionis ib. 46
pluviae statutum 905. 8
Poenitentia ib. 25
Pollutus 910. 28
Pondus, et ponderare
et operire ib. 68
tegi alicuius peccata ibid.
tegere aut operire faciem pinguedine 1191. 30
tegmina, aut operimenta ib. 49. 50
tegmen, aut velamen Mosis ib. 68
Tela 1192. 22
Tempestas ib. 30
Templum ib. 57
templum Dei violare 1193. 35
Tempus ib. 68
tempori servire 1194. 46
tempora transire super aliquem ib.
tempus alicuius 1195. 5
tempus aut hora
30
tegmina, aut operimenta ib. 49. 50
tegmen, aut velamen Mosis ib. 68
Tela 1192. 22
Tempestas ib. 30
Templum ib. 57
templum Dei violare 1193. 35
Tempus ib. 68
tempori servire 1194. 46
tempora transire super aliquem ib.
tempus alicuius 1195. 5
tempus aut hora Christi ib. 17. 18
a tempore ad tempus ib. 22
in Tempore ib. 26
secundum Tempus ib. 32
ib. 49. 50
tegmen, aut velamen Mosis ib. 68
Tela 1192. 22
Tempestas ib. 30
Templum ib. 57
templum Dei violare 1193. 35
Tempus ib. 68
tempori servire 1194. 46
tempora transire super aliquem ib.
tempus alicuius 1195. 5
tempus aut hora Christi ib. 17. 18
a tempore ad tempus ib. 22
in Tempore ib. 26
secundum Tempus ib. 32 etc.
ad Tempus
ib. 57
templum Dei violare 1193. 35
Tempus ib. 68
tempori servire 1194. 46
tempora transire super aliquem ib.
tempus alicuius 1195. 5
tempus aut hora Christi ib. 17. 18
a tempore ad tempus ib. 22
in Tempore ib. 26
secundum Tempus ib. 32 etc.
ad Tempus dierum venire ib. 36. 37
tempus et tempora ib. 41
tempus acceptum, aut beneplaciti 1196. 4
violare 1193. 35
Tempus ib. 68
tempori servire 1194. 46
tempora transire super aliquem ib.
tempus alicuius 1195. 5
tempus aut hora Christi ib. 17. 18
a tempore ad tempus ib. 22
in Tempore ib. 26
secundum Tempus ib. 32 etc.
ad Tempus dierum venire ib. 36. 37
tempus et tempora ib. 41
tempus acceptum, aut beneplaciti 1196. 4
tempus, aut dies visitationis ib. 19
alicuius 1195. 5
tempus aut hora Christi ib. 17. 18
a tempore ad tempus ib. 22
in Tempore ib. 26
secundum Tempus ib. 32 etc.
ad Tempus dierum venire ib. 36. 37
tempus et tempora ib. 41
tempus acceptum, aut beneplaciti 1196. 4
tempus, aut dies visitationis ib. 19
tempus exitii ib. 36
tempus plenitudinis ib. 40
tempora aeterna, seu seculi ib. 47
tempora gentium
ad Tempus dierum venire ib. 36. 37
tempus et tempora ib. 41
tempus acceptum, aut beneplaciti 1196. 4
tempus, aut dies visitationis ib. 19
tempus exitii ib. 36
tempus plenitudinis ib. 40
tempora aeterna, seu seculi ib. 47
tempora gentium ib. 51. 52
Tenebrae 1197. 18
tenebras in lucem ponere 1198. 4. 5
tenebrae et lubricitates viae alicuius ib. 13
Tener ib. 20
teneris oculis ib.
tempus et tempora ib. 41
tempus acceptum, aut beneplaciti 1196. 4
tempus, aut dies visitationis ib. 19
tempus exitii ib. 36
tempus plenitudinis ib. 40
tempora aeterna, seu seculi ib. 47
tempora gentium ib. 51. 52
Tenebrae 1197. 18
tenebras in lucem ponere 1198. 4. 5
tenebrae et lubricitates viae alicuius ib. 13
Tener ib. 20
teneris oculis ib. 24. 25
tener corde ib. 28. 29
41. Osculabitur os tuum universus populus meus 809. 10. 11
Quia fecit me oblivisci Deus omnium laborum et domus patriae 756. 35. 36
Fecit terra septem annos, ad manipulos 300. 4. 5
Ingredieris in senectute sepulchrum, sicut ascendit acervus tempore suo 18. 7
42. Quid hoc fecit nobis Deus 999. 54. 55
49. Sagittarii iaculabuntur in eum 55. 22
Ascendit excellentia Ruben 59 24
Accusantur Levi et Simeon quod suffoderint Sor, etc. 702. 20. 21
In secretum
etc. 1158. 38. 39
24. Prohibeatur plaga a populo 897. 26. 27
26. Annon scis quod sit amaritudo in novissimo? 739. 38 39 etc.
iustitia in Hierusalem 492. 41. 42
4. Faciamus opus ab ascensu aurorae usque ad exitum stellarum 63. 61
9. Dedisti ei populos, quos divisisti in angulos 39. 25
et spiritus procellarum pars calicis eius 403. 62
11. Quomodo dicitis animae meae, Transuola in mortem sicut passer? 831 23
Pluet Deus super peccatores, laqueos, etc. 905. 18
Tibi derelictus est pauper 208. 68
Spiritus tempestatis pars calicis eorum 97. 16
12. In circuitu ambulabunt impii, quando exaltent utilitates filiorum hominum 127. 9
13. Illumina oculos meos, ne unquam obdormiam in morte 255. 12. 13. 406. 65. 66
Sub labiis eorum venenum aspidum 508. 31
seu incineret 442. 57 etc.
21. Gloriam et decorem pones supereum 2023
In funibus tuis praeparabis contra faciem eorum 354 32. 33
Narrabo nomen tuum fratribus, etc. 707. 18
Pones eos ut clibanum ignis in tempore irae tuae 133. 46. 47
22. Super cerva aurorae. Titulus 112 62
Deus meus, Deus meus, quare dereliquisti me? 208. 44
Circum dederunt me canes 98 63
Opprobria opprobrantium tibi ceciderunt in me 796. 53. 54
Confidere me
1193. 37
30. Momentum est in furore eius 667. 35
In manibus tuis sortes meae 1154. 22
Confitemini memoriae sanctitatis eius 637. 67
31. Mirificavit misericordiam suam mihi, etc. 654. 38. 39
In manu tua sunt tempora mea 1195. 1. 2
Quam copiosa est bonitas tua, quam abscondisti timentibus te 8. 51
In te Domine speravi, non confundar in aeternum 159 47. 48
Muta fiant labia dolosa 704. 28
32. Ne sitis sicut equus et mulus 692. 1. 2
14 Cerva in agro peperit et deseruit 824. 56
Oculi brutorum deficiunt, quia non est herba 768. 3. 4
Reddes iniquitatem patrum in sinum filiorum post eos 456. 70 et 457. 1
Dilexerunt movere pedes suos 684. 42
15 Facit occurrere in tempore malo inimicum 766 66. 67 etc.
Si eduxeris preciosum â vili, tanquam os meum eris 807. 32. 33. vide etiam in PRECIOSUS.
Num ferrum atterit ferrum, aut aes ab Aquilone 304 47. 48
Ventilavi illos ventilabro in portis terrae 917. 69. 70
gloriam meam in gentib. et in insulis 367. 3. 4
44. Ego ero haereditas eorum 383. 55
47. Et traduxit me per aquas, aquas talorum 49. 70
4 Ecce vigil, etc. 1272. 33. 34
Septem tempora super te mutabuntur 702. 66. 67
Peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas miserricordiis pauperum 259. 48. 49
[?: ] . Iuravit quod ad tempus, tempora, et dimidium [?:-95 ] . 46. 47
Et ecce bestia alia secunda similis urso, etc. 1303. 65 66 etc.
Antichristus putabit se posse mutare tempora et legem [?:--97 ] . 10. 11
De parvo cornu quartae
pauperum 259. 48. 49
[?: ] . Iuravit quod ad tempus, tempora, et dimidium [?:-95 ] . 46. 47
Et ecce bestia alia secunda similis urso, etc. 1303. 65 66 etc.
Antichristus putabit se posse mutare tempora et legem [?:--97 ] . 10. 11
De parvo cornu quartae bestiae, quae habebat oculum, etc. Vide CORNV.
[?: ] 9. Praedicit Antichristum ablaturum iuge sacrificiae 1062. 9. 10
Super intellectum prosperabit dolum in
65
In ira misericordiae recorderis 474. 48
Ante faciem eius ibit mors 681. 53
Transfixisti caput de domo impii 1228. 63
hominis 965. 15
19 Si scires hodie quae ad pacem tibi 844. 50. 51
Eo quod non agnovisti tempus visitationis tuae 1196. 28. 29
Benedictus qui venit in nomine Domini rex 139. 24. 25
21 Ierusalem conculcabitur a gentibus donec compleantur tempora gentium 1196. 53. 54
Et virtutes caelorum movebuntur 1281. 37. 38
In patientia possidete animas vestras 837. 56. 57
22 Qui non habet gladium, tunicam vendat, et emat 1231. 34. 35
Reges gentium dominantur eis, etc.
[?: ] hominem 392. 2
19 Dicit Pilatus se potestatem habere crucifigendi Christum, etc. 929, 25. 26 etc.
20 Noli me tangere 1190. 7
70
Erga te vero bonitatem, si permanseris in bonitate 88. 29. 30
Dona Dei sunt sine poenitentia 909. 40
Aut quis prior dedit, ut reddat illi, etc. 946. 25
Noli altum sapere 32. [?: 6- ]
Sic et hoc tempore reliquiae secundum electionem factae sunt 1209. 22. [?: ]
Ministerium meum illustro, si quo modo, etc. 1002. 37 [?: 3- ]
Iesus Christus heri et hodie, idem ent est in secula 386. [?: 7- ]
Donec
11
Lex ordinata est per angelos, etc. 800. 37
In Christo non est masculus, nec femina, etc. 686. 28, 29 etc.
4 Cum eramus parvuli, sub elementis mundi eramus, etc. 986. 12. 13
Menses, tempora et annos observatis 45. 18. 19
Dicit Galatas paratos fuisse dare sibi oculos, etc. 773. 69. 70 etc.
Zelantur vos, sed non bene. vide vocem ZELUS.
Syna enim mons est in Arabia, qui coniunctus est ei, qui nunc est
mortuis praedicatum est Evangelium 681. 10. 11 etc.
Charitas operit multitudinem peccatorum 862. 62. 63
Ut boni oeconomi multiplicis gratiae Dei 372. 69. 70
5 Humiliamini sub potenti manu Dei 397. 62 et 1197. 7. 8
Ut vos in tempore extollat 1197. 8
Deus superbis resistit 1181. 68
ecclesiae caput Christus [?: 10- ] [?: ]
ecclesia quare apud Isaiam [?: steri--- ] dicatur 1173. [?: ]
ecclesia quare haereditas Dei dicatur 383. 65
eclipsis tempore passionis Christi facta 589. [?: ]
electionis et praedestinationis [?: ] men 939. 9. 10 et [?: ]
electi qui? 266. 64 et [?: ]
electi quare dicantur salvi fore [?: 5- ] 40. 41
ibid. 59
ira Deo tribuitur etiam ibid. 67
ira Dei ignis consumens 473. 20
ira et furor quid differant ibid. 38
iris 743. 66
Isaiae vaticinium cap. VII Messiae demum temporibus implendum 32. 29 etc.
Israeliticus populus cur in certas partes seu tribus distinctus 1229 19. 20
Israel et Iuda duo regna quid differant 475. 48
iter sabbati quantum spacium fuerit 1056. 20. 21
Iubilaeus 1055. 44
peccata, qua ratione tributum sacerdotib. veteris Testamenti 920. 46
porta caeli, doctrinae et cultus tractatio cur dicatur 918. 53. 54 etc.
possessionis seu acquisitionis quadruplex significatio 922. 63
post, praepositio non semper tantum temporis, quam notat, excludit: sed a qua incipit 931. 28
potentes, hoc est reges et principes quibus nominibus in Scripturis appellentur 955. 18. 19 etc.
praecogniti qui dicantur 938. 28. 29
predestinatio et propositio sive propositum quid
modis loquendi: ne quis putaret, me studio a vetustioris Ecclesiae sententia in hac parte discedere, aut etiam fraude quadam vetum Sacrarum literarum sensum pervertere conari. Unde simul liquescet, quanto praeclarius olim patres de hoc sacrosancto oraculorum Dei codice senserint, quam nostri hoc tempore adversarii: ut pii illos potius, quam hosce verbi Dei contemptores in re tanta sequantur.
Tertio, exponuntur secundum partes Orationis, et etiam secundum partium Syntaxin, varii generalesque Hebraismi, seu quatenus Hebraea lingua a Latina Graecaque in illis Grammatices partibus
εὐτυχία: et ante omnia, divina
DEUS unus et Trinus est primum elementum Theologiae.
Creator
Iustitia et Lex Dei.
DEI ira, minae, mors.
Multiplices
annos versantur perpetuo colloquendo, legendo, scribendo, et subinde peritos percunctando.
5 Vetustus sermo recentioribus obscurus est. Romani linteos libros et annales Pontificum vix intelligebant, teste Horatio, cum adhuc eadem lingua esset. Sic Germani nunc non intelligunt ea quae tempore Caroli Magni scripta sunt, cum quidem eadem sint vocabula, ut videre est in Otfridi Evangeliorum versione. Tota omnino illa vetustissima ratio dicendi, atque adeo etiam vivendi, est recentioribus et obscura et difficilis.
interdum non continuatur, sed in medio cursu mutatur, ut aliter exeat quam incoepit. Act. 7, Moyses iste qui nos eduxit ex Aegypto, nescimus quid acciderit ei. De mutatione formae orationis, in cap. de Repetitionibus agetur prolixe.
31 Mutationes subitae personarum, temporum, modorum, et numerorum, non parum obscurant sermonem: sunt autem in Sacris literis creberrimae.
32 Qui scribunt de scientiis, plerunque in genere aut specie de rebus disserunt: quia de individuo dicunt esse tum infinitam disceptationem, tum etiam nullam scientiam aut
illustrationes tantum de eius benigna manu promptaque liberalitate expectarentur.
48 Singulari consilio Deus initio obscurius, postea clarius sua mysteria patefecit. Quod sicut admirari et sanctificare debemus, ita aliquid obscuritatis necessario prioribus obiecit. Nostro sane tempore, licet nulla nova ac immediata patefactio sit caelitus immediateque facta, nec ulla Bibliorum pars addita: tamen nemo intelligens ac studiosus veritatis negare potest, praesentem theologiam et Sacrarum literarum lucem prae omni vetustate, veluti meridiem prae aurorae luce fulgere: taceo iam
et postsyllogismis fieri assolet: Quicquid vetus Testamentum, aut Prophetae praedixerunt de Meschia, et aliis rebus, id est verissimum: seu, Descriptio Meschiae a prophetis facta est verissima. Noster autem IESUS prorsus talis persona est, ut a Prophetis Meschias depingitur: quia venit tali tempore, nempe non regnante amplius Iuda, in secundo templo, et in fine 70 hebdomadarum Danielis. Est quoque tali loco, et ex tali genere ac matre virgine natus: talia etiam miracula fecit: sic fuit homo simul et Deus, talem praecursorem habuit, sic denique passus ac resuscitatus est, sic etiam eo
singularum rerum totasque materias et argumenta, vel integrorum scriptorum, vel etiam partium singularum. dicit enim, seductores non attendere, neque de qua re loquantur, seu quodnam sit subiectum, aut unius sententiae, aut integrae tractationis, neque quid de ea affirment aut negent: ut qui hoc tempore liberum arbitrium tuentur, non considerant aut exponunt, an loquantur de naturali vel divinitus dato velle, de vetere aut novo homine: non etiam, quantum per se possit aut cooperetur cum alio. Oportet igitur distinguere accurate id, de quo aliquid dicitur tum ab eo quod de eo affirmatur aut
sua gravi masculaque eloquentia minime destituantur: non tamen adsunt illae ociosae delicataeque veneres aut illecebrae, illa externa dulcedo et blanditiae, illa numerositas sonorum, seu illae nugae canorae in sermone Sacrarum literarum, quae in ostentatoriis Oratorum aut Poetarum scriptis tunc temporis in Graecia et Romae maxima cum aviditate et admiratione audiebantur et celebrabantur. Ipsae quoque res, tametsi plane divinae, quae in Sacris tractantur, prorsus alienae et ab intellectu, ac veluti gustu captuque nostrae ruditatis et perversitatis etiam, facillime nos offendunt, ac a nobis
Christum magis sapere illis, vel Deum tamdiu suum populum errare possum esse: quia item doctrina Christi nimium laxet disciplinam, et det occasionem peccandi. Talia illi tunc, et postea Papistae, habuerunt innumera sophismata, quibus sibi suum quoddam somnium Theologiae fabricati sunt. Sic qui hoc tempore synergiam liberi arbitrii tuentur, argutantur, sequuturum ex damnatione liberi arbitrii, ut Deus sit causa exitii hominum, sequuturam negligentiam in bonis conatibus, et alia innumera absurda. Bone Deus, quantos clamores tantum de prosopolepsia dederunt? At expensare, deprehensum est, eos
ac inexplicabiles quaestiones: quibus tantum intricant et perturbant se et alios, dum eas explicare ne queunt. Quare eas Paulus prohibet severiter, in prima Epistola ad Timotheum, capite primo et sexto, et in 2 ad Tim. 2, ac Tit. 3. Tales sunt (ut de Sorbinistis iam taceamus) qui hoc tempore innumeros scrupos ac quaestiunculas verae sententiae in Sacra coena et praesentia corporis Christi obiiciunt.
48 Videndum igitur contra est, ut sobrie ac religiose in caelesti doctrina philosophemur, ac quandam sanorum verborum formam concipiamuus, tum quoad singulas voces ac
tribuitur: ut plures homines sunt vocati Herodes, Pharaones, Zachariae, Mariae, Annae, Iosephi, Iesus, etc. Plures item Caesareae, Galiaeae, Bethlehem, et alia loca. ubi videndum diligenter est, ne audito eodem nomine, eundem virum aut locum esse putemus. Personas circumstantia temporis aut negotiorum distinguet: Loca autem, topographia, et rei etiam gestae narratio, aliaeque circumstantiae.
14 Vicissim autem non raro contraria difficultas accidit, ut unicus homo aut locus plura propria nomina obtineat: ut, Abraamus, Esau, Iacob fuerunt binomines: Azarias rex
exhibeat.
4 Iudaei nunc, et olim, sicut etiam ipsi Apostoli, initio illas gloriosas ac (ut ita dicam) mundanas descriptiones potentiae et splendoris Meschiae et Ecclesiae ad verbum accipiebant, eoque longissime a vero sensu aberrabant, et totum Christi regnum ex spirituali carnale temporariumque faciebant; quod cum per sese plane impium esset, tamen etiam multipliciter cum Scriptura pugnabat. Unde facile coniicere poterant ac debebant, illas orationes esse figuratas, et partim per metaphoras et parabolas a politico regno ad spirituale translatas: partim etiam synecdochice
sui sermonis pro auditorum diversitate, ipsemet Dominus non semel indicat. Aliter ille monstrat viam ad regnum caelorum pharisaeo de leguleio, ac illi iuveni de praestita lege tumenti, quem ad suum Moysen ablegat, et iubet perfecte praestare legem: aliter Nicodemo, de sua disciplina, et longo tempore comparatis bonis habitibus, ac naturae aut liberi arbitrii bonitate tumenti, ubi totam naturam tanquam ad veram pietatem inutilem damnat, et novam nativitatem quaerere iubet: at denique iterum aliter ad miseros peccatores, cum sua
communitur praecipi, alia singulis quibusque generibus personarum: ut non solum ad universum statum valetudinis, sed etiam ad suam cuiusque membri propriam infirmitatem medicina pertineat.
18 Secunda circumstantia est Tempus, quae et ipsa maximi momenti est. Nam non tantum humanam in tempore geruntur, et ad tempora accommodantur: sed et Deus alio tempore aliter in quibusdam cum homininibus egit. Initio obscurius sese patefecit quam postea, eoque etiam maiorem suorum mysteriorum ignorationem in hominibus patienter perferre potuit. Multi proculdubio olim servati sunt, qui
singulis quibusque generibus personarum: ut non solum ad universum statum valetudinis, sed etiam ad suam cuiusque membri propriam infirmitatem medicina pertineat.
18 Secunda circumstantia est Tempus, quae et ipsa maximi momenti est. Nam non tantum humanam in tempore geruntur, et ad tempora accommodantur: sed et Deus alio tempore aliter in quibusdam cum homininibus egit. Initio obscurius sese patefecit quam postea, eoque etiam maiorem suorum mysteriorum ignorationem in hominibus patienter perferre potuit. Multi proculdubio olim servati sunt, qui trinitatem personarum, et
ut non solum ad universum statum valetudinis, sed etiam ad suam cuiusque membri propriam infirmitatem medicina pertineat.
18 Secunda circumstantia est Tempus, quae et ipsa maximi momenti est. Nam non tantum humanam in tempore geruntur, et ad tempora accommodantur: sed et Deus alio tempore aliter in quibusdam cum homininibus egit. Initio obscurius sese patefecit quam postea, eoque etiam maiorem suorum mysteriorum ignorationem in hominibus patienter perferre potuit. Multi proculdubio olim servati sunt, qui trinitatem personarum, et Christi officium aliqua ex parte ignorarunt:
Antichristi toleravit Deus in piis, regnantibus Antichristi tenebris: quas nunc nequaquam in hominibus ferre vult. Citius crediderim aliquem olim in Papatu servatum, quotidie missificantem: quam nunc post revelatum Antichristum, eum qui modo talia non severissime damnat ac anathematizat. Temporum igitur ratio multa gravissimaque negotia distinguit, aut concordat. Hinc August. lib. de Verbis Domini, Ser. 16 inquit: Distribuite tempora, et concordat Scriptura. Quod aliqui perperam, ad excusandas contradictiones iuris Canonici, usurpant.
19 Tertia circumstantia est modus,
aliquem olim in Papatu servatum, quotidie missificantem: quam nunc post revelatum Antichristum, eum qui modo talia non severissime damnat ac anathematizat. Temporum igitur ratio multa gravissimaque negotia distinguit, aut concordat. Hinc August. lib. de Verbis Domini, Ser. 16 inquit: Distribuite tempora, et concordat Scriptura. Quod aliqui perperam, ad excusandas contradictiones iuris Canonici, usurpant.
19 Tertia circumstantia est modus, sive in dicendo aut scribendo, sive etiam in agendo. Idem enim vel dictum vel factum, modus conveniens aut inconveniens valde mutare solet.
Ierosolymae, dutius illius gentis, ut tanto libentius sua venderent. Nunc sane etiam, si adesset maior fratrum copia aliquo loco, nec possent necessaria acquirere, tenerentur ditiores vel omnia sua in eos impendere.
Sic quod Petrus Ananiam et Saphiram interfecit, pro loci ac temporis ratione factum videri potest utomnes scirent divinam vim illis hominibus adesse, eamque Ecclesiam regere: Neminem posse Deum fallere: et denique Deum severissime puniturum contemptores illius doctrinae, ministerii ac doctorum: scirentque, non tantum sacerdotes ac pontifices vim et carceres
Ut Deus est personarum acceptor, Deus non est personarum acceptor: Peccator salvatur sua iustitia, peccator servatur aliena iustitia. Dialectici solent docere contradictionem esse unius et eiusdem, non nominis tantum, sed nominis et rei simul, ad idem, secundum idem, similiter et in eodem tempore.
3 Quapropter observandum est, quod omnis contrarietas non tantum dictorum Scripturae, sed et in toto genere ad eam summam reduci posse videtur, quod eidem subiecto contraria, vel inter sese pugnantia, seu certe incompatibilia tribuantur. ut, circumcisio est omnino observanda,
sicut Quintilianus de Legibus dicit: sed quae pugnare videntur, nostra culpa ac ignorantia talia esse existimantur: quia vel res vel sermonem non intelligimus, vel circumstantias non satis expendimus. Quae igitur in Scripturis inter se videntur esse contraria, non considerantibus causas, personas, tempora, et rationes, haec propter tacitam vel expressam diversitatem, aut causarum, aut rationum, locorum aut temporum, aut personarum, inter se non pugnant.
6 Prima ergo sit praeceptio, ut tum sermonem, tum et res dictorum pugnantium diligenter cognoscamus ac examinemus. Sadducaei
quia vel res vel sermonem non intelligimus, vel circumstantias non satis expendimus. Quae igitur in Scripturis inter se videntur esse contraria, non considerantibus causas, personas, tempora, et rationes, haec propter tacitam vel expressam diversitatem, aut causarum, aut rationum, locorum aut temporum, aut personarum, inter se non pugnant.
6 Prima ergo sit praeceptio, ut tum sermonem, tum et res dictorum pugnantium diligenter cognoscamus ac examinemus. Sadducaei putabant pugnare dicta Prophetarum de resurrectione et vita aeterna, cum Mose praecipiente ut frater mortui uxorem
Amalekitarumque et sacrificatio Isaac. Vehementius flagitatur obedientia erga Deum, quam erga magistratum. Conciliant ergo antinomiam Apostoli (obedias Deo praedicando Iesum, obedias pontificibus non praedicando eum) dicentes: Obedire oportet magis Deo quam hominibus. Dilectio praecipit omni tempore iuvare fratrem: contra sabbatismus vetat, ne septima die operemur. conciliat Scriptura et Christus, dicendo: Misericordiam volo, non sacrificium: id est, potius volo, seu praefero. Quo facit Regula: Moralia praeferuntur ceremonialibus. Et contra: Ceremonialia in casu confessionis
ac potentia, et contra non pauca de paupertate, afflictione ac cruce, praesertim Zach. 9. ac Isa. 53. Quae contradictiones ita facilime ac verissime concillantur, si illas gloriosas descriptiones potentiae Meschiae de eius spirituali potentia intelligas: hasce vero tristes ac lugubres de temporaria huius vitae inopia ac miseria. Sic Iesus est revera rex Iudaeorum, et tamen non habetius dividendi inter fratres haereditatem, quia nemo eum constituerit iudicem: non habet etiam, ubi caput reclinet. Conciliat ipse Dominus in iudicio coram Pilato: quia duplex sit regnum, aliud temporale,
de temporaria huius vitae inopia ac miseria. Sic Iesus est revera rex Iudaeorum, et tamen non habetius dividendi inter fratres haereditatem, quia nemo eum constituerit iudicem: non habet etiam, ubi caput reclinet. Conciliat ipse Dominus in iudicio coram Pilato: quia duplex sit regnum, aliud temporale, aliud spirituale: suum vero regnum non esse de hoc mundo, nec se id adfectare, quia videat eum nulla arma aut milites circa se habere.
20 Nono, multa Scripturae dicta prorsus gloriose de piis loquuntur: ut sunt quae de ipsorum iustitia, sanctitate ac mundicie, Deique noticia
concordantia solent hanc Regulam proponere: Si apud unum Evangelistam aliquid fectum narratur, quod videtur ab alio Evangelista etiam recitatum, secundum aliquam tamen sic partem alteri repugnans, ut omnino solvi non possit: iam nihil aliud intelligatur, quam utrunque in diversis locis aut temporibus factum esse, et ita utrumque Evangelistam verum dixisse Nihil enim adversitati Evangelicae, si unus commemorat quod alter taceat. Unde etiam atque etiam retinendum est, saepe Christum diversis temporibus et dixisse eadem et fecisse similia.
21 Adverum denique intellectum et
ut omnino solvi non possit: iam nihil aliud intelligatur, quam utrunque in diversis locis aut temporibus factum esse, et ita utrumque Evangelistam verum dixisse Nihil enim adversitati Evangelicae, si unus commemorat quod alter taceat. Unde etiam atque etiam retinendum est, saepe Christum diversis temporibus et dixisse eadem et fecisse similia.
21 Adverum denique intellectum et conciliationes Scripturae valde prodesset, probe nosse varios casus, motus et conditiones, qui in animo accidunt, sive a nostra propria malitia, aut etiam fragilitate, ut sunt varii pravique adfectus vel
de hisce enim potissimum rebus Scriptura agit. Haec si ignoramos, perinde nobis sermo sacer obscurus est, ac si cum aliquo puero loquaris de rebus longe gravissimis, quas soli viri, iique in rebus summis exercitati utcunque norunt, Quare, quemadmodum in Scripturis observare oportet mutationes temporum et personarum, ita et in eisdem operaeprecium est observare frequentes mutationes adfectuum et passionum, secundum vicissitudines Spiritus sanctis et redeuntis, hominis animam multifariam visitantis. Est adfectus dilectionis ex commemoratione divinae charitatis exoriens. dum mens concipit
divinitatem detrahat, ut Arrius olim.
26 Ex hac sub divisione dictorum, sequitur doctrina de communicatione idiomatum. Multa enim sic tribuuntur personae Christi, ut accuratius expensa revera tantum alteri naturae conveniant: sicut esse ante Abraamum, soli divinitati: certo vero tempore ex Maria nasci ac mori, soli humanitati convenit. Aliqua vero utrique naturae, ut mediatio ac redemptio. Potest autem non parum illustrari collatione hominis ex anima et corpore constantis, ubi itidem duae naturae unum tantum hominem, unamque personam faciunt. Verum non est praesentis
sum, sed decora. Et Esa. 42, Ducam caecos perviam quam nescierunt, etc. Et mox: Acti sunt retrorsum, confundentur confusione, etc.
DE LEGE ET EVANGELIO.
1 Interalia ingentia extremeque salutaria mysteria, hoc tempore instauratae doctrinae illustrata, est etiam discrimen Legis et Evangelii: quod omnino totius verae religionis clavis, aut etiam lux est. In hasce quoque duas partes recte tota Scriptura dividi potest. Diligentissime igitur ea in istas duas partes secanda est.
2 Religiosissime
fragilis conditio et varietas animorum in hominibus omnino postulat Evangelium ac legem simul tradi. Cum enim in quacunque hominum societate permixti sint boni et mali, lex in culcanda est propter malos, Evangelium propter bonos: imo vero propter utrosque ex aequo debent lex et Evangelium omni tempore pariter praedicari. Siquidem boni cum audiunt Evangelium, confirmantur, ne remissiores fiant in fide: cum audiunt legem, excitantur, ne frigescant in bonis operibus. Caeterum mali cum audiunt legem, ad ducuntur ad suorum peccatorum agnitionem, incipiunt de poenitentia nogitare, confitentur
sunt omnibus hominibus, alia tantum certo ordini, alia denique tantum singulis aliquibus. Omnibus mandatus est verus cultus et dilectio Dei ac proximi. Solis gubernatoribus utriusque ordinis, ut recte gubernent. Soli denique Abraamo, ut filium sacrificet: Moysi, ut populum educat: solis Israelitis tempore Mosis, ut Aegyptios spolient: Sauli, ut Amalekitas interficiat, etc.
10 Alia mandata adstricta sunt ad aliquas certas circumstantias, aut etiam conditiones: ut omnia ceremonialia ad certum tempus, sabbatum et praecipua festa ad certos dies, etc. Alia
observasse, cum ad multos alios usus, tum etiam ad animadvertendam consonantiam Veteris et novi Testamenti. Sed nunc de promissione dicamus.
13 Distinguit Augustinus super Exodum quaest. 92. et super Num. 33, legales promissiones ab Evangelicis, dicens: Legales polliceri tantum temporaria, et carnalia bona: Evangelicas vero spiritualia, futura ac aeterna, quam distinctionem etiam hoc tempore quidam mordicus retinent: ac sane aliquatenus illa ferri posset, praesertim si exitum aut praxim consideremus: quia tantum temporaria bona per legem contingunt: sed si ipsum ius
Sed nunc de promissione dicamus.
13 Distinguit Augustinus super Exodum quaest. 92. et super Num. 33, legales promissiones ab Evangelicis, dicens: Legales polliceri tantum temporaria, et carnalia bona: Evangelicas vero spiritualia, futura ac aeterna, quam distinctionem etiam hoc tempore quidam mordicus retinent: ac sane aliquatenus illa ferri posset, praesertim si exitum aut praxim consideremus: quia tantum temporaria bona per legem contingunt: sed si ipsum ius consideremus, non possumus negare, Legem esse datam ad vitam: et quod, qui fecerit ea, vivet in eis, sicut
ab Evangelicis, dicens: Legales polliceri tantum temporaria, et carnalia bona: Evangelicas vero spiritualia, futura ac aeterna, quam distinctionem etiam hoc tempore quidam mordicus retinent: ac sane aliquatenus illa ferri posset, praesertim si exitum aut praxim consideremus: quia tantum temporaria bona per legem contingunt: sed si ipsum ius consideremus, non possumus negare, Legem esse datam ad vitam: et quod, qui fecerit ea, vivet in eis, sicut Christus ait: Hoc fac, et vives.
14 Verior tamen et utilior distinctio est, quod Legis promissiones sint conditionales,
tamen et utilior distinctio est, quod Legis promissiones sint conditionales, flagitantes plenissimam obedientiam, praesertim ad obtinenda Spiritualia ac aeterna bona: Evangelicae vero sint sine conditione ac gratuitae, sicut Paulus eas confert, Rom. 10.
15 Plerisque promissionibus temporalibus adiunctae, aut quasi subintelligendae sunt etiam spirituales: quae nisi subintelligantur, non videntur omnino consistere promissiones: quia si exactius examinentur, non perfectissime in hac vita implentur. ut cum dicimur centuplum recepturi, et cum toties piis res laetae et magna
Deus consideratur in Sacris literis ratione essentiae suae, ratione factorum, et denique voluntatis. Ratione essentiae dicitur esse Spiritus, aeternus, iustus ac omnipotens, unus essentia, personis trinus, nempe pater, filius et Spiritus sanctus. Quod ad facta attinet, primum creavit certo tempore totum mundum, et praecipue hominem ad imaginem suam: quem in eo tanquam villicum ac procuratorem suum collocavit, cui enam certa mandata praecipue ad suum cultum pertinentia tradidit: deinde eundem a se deficientem, et horribili ruina in aeternum exitium lapsum, denuo misso suo filio certa
inde dependeant, aptae sint, quid aliis adminiculi conferant aut inde accipiant, diligenter considerentur. Erit quoque piis magna voluptas, ea variis formis semel sibi ante oculos ita proponi, ut quasi uno intuitu cerni possint, quae tam multis aliqui voluminibus comprehenduntur, et tam longo tempore sibi sunt discenda.
II. Secundo, illae dispositio, ordo atque connexio partium, etiam memoriam plurimum adiuvat, sive nobis ipsis retinere, sive aliis proponere res utiles debemus. Sicut contra, ei confusio vel maxime obest: quod citra meam admonitionem omnibus est notissimum.
horrendoque regno nova compositio existit, quod ex lapsu hominis, eius corruptio, varia peccata, servitus satanae, et tetra confusio hominu, eius actionum et rerum ipsarum in quibus versatur, provenit. Et contra, ex iustitia et lege Dei violata, oritur eius ira, variae poenae et calamitates temporariae et aeternae: quae duplicia mala culpae ac poenae, quasi correlativa, sibi invicem obviam eunt, et veluti consociantur, seu sunt illae tristissimae merces, quae inter Deum et homines commutantur.
Quinta coniunctio est, quod iustus Deus nihilominus urget hominem sua lege, et
methodi expendatur, dubium ipsum, et causas dubitandi etiam magis illustremus.
16 Prima ergo dubitatio sit: Nulla scientia, teste Aristotele, potest esse individuorum: utpote quae tum infinita sunt, tum etiam mire inter se diversa, atque adeo plane instabilia, secundum versum: Tempora mutantur, et nos mutamur in illis. Sed omnis certitudo quae potest esse in rerum natura, est in universalibus, ut in generibus ac speciebus, eorum propriis, causis et effectis, quae non mutantur. Sunt quoque haec finita, ut et mente hominis, et praeceptionibus scriptoque comprehendi
id etiam ad maiorem certitudinem facit, quod cum multifariam multisque modis ac per multos locutus sit humano generi Deus, omnes tamen illae locutiones aut patefactiones optime sibi invicem consentiant.
26 Quod autem sic Deo visum est, non semel totam doctrinam tradere, sed diversis temporibus, idque subinde clarius ac clarius pleniusque patefacere: id tam eius liberrimae voluntati sapientiaeque concedendum relinquendumque est, quam cur non ab aeterno mundum condiderit, sed quasi solitariam quandam vitam egerit, nullam habens creaturam cui benefaceret, aut sese declararet.
27 Discrimen quoque illud inter Theologiam ac alias scientias diligenter observandum est: quod in aliis rebus necesse est, nos aliquo modo integram materiae scientiae alicuius noticiam habere, siquidem ea recte uti volumus. At in cognitione Dei tantum nobis ad salutem sufficit, ac omnium temporum hominibus suffecit, quantum ille generi humano patefacere dignatus est. Omnis enim haec praxis non ex nostra sapientia, sed ex illius immensa bonitate dependet.
28 Denique plane mirabilis artifex ac magister est ipse Spiritus S. in piorum cordibus, qui in omni necessitate ea
et veracissimus? Videmus sapientissimos, doctissimos et diligentissimos gentilium ratiotinando, et per demonstrationes Deum quaesivisse, et aliqua utcunque tolerabilia aliquando dixisse, sed plerunque per cogitationes ac ratiocinationes suas evanuisse: ut D. Paulus, et ipsa viva experientia omnium temporum evidentissime testata est. Verissime sane illis accidit, quod de seipso Simonides pronunciarat, quod quanto diutius ac diligentius de Deo cogitet, tanto minus sciat. Cicero Tusc. 1. dicit, nostram rationem hebescere contemplando mentem, sicut oculi solem.
31 Neque tamen carent
eam doctrinam locutus est ad genus humanum: Igitur est longe verissima et certissima. Maior est principium immotum: Minor est multis firmissimis demonstrationibus confirmata, nempe tum ingentibus omnipotentiae divinae miraculis, quae sunt quasi quaedam oculares demonstrationes: tum denique longo tempore postea secutis eventibus, qui ex sola omnipotentia ac providentia divina pependerunt. Creatio mundi, poenae diluvii, et conservatio paucorum, et postea incendium Sodomae, fuerunt conspicua et ingentia testimonia, evidentissime confirmantia authorem tantorum operum, et datorem mandatorem ac
loci sensum et Dei sententiam contendit. Quod nihil aliud fuit, quam pro Dei omnipotentis voce ac oraculis humanae vanitatis sensa sententiasque obtrudere. Sicut quidam non ignobilis pater scripsit: Origenes sui ingenii lusus pro Dei mysteriis venditat.
3 Secundo, secutis postea temporibus, et praesertim intra quadringentos annos, inolevit ac usu receptissimum fuit, ut quatuor sensus Scripturarum in plerisque confingerentur, ferme citra omne discrimen dictorum locorumue: quorum primum dixerunt Literalem, secundum Moralem aut Tropologicum, tertium Allegoricum, quartum
sufficiat, an usque adanimae affectiones atque naturam, an usque ad incommutabilem aeternitatem: an aliae significent gesta nisibilia, aliae motus animorum, aliae legem aeternitatis: an ali qua inveniantur, in quibus haec omnia innestiganda sint. Et quae sit stabilis fides, sive historica et temporalis, sive spiritualis et aeterna, ad quam omnis interpretatio autoritatis dirigenda sit: et quid intersit inter allegoriam historiae, et allegoriam facti. et allegoriam sermonis, et allegoriam sacramenti: et quomodo ipsa locutio divinarum Scripturarum secundum cuiusque linguae proprietatem
sufficiat: an usque ad animae affectiones atque naturam: an usque ad incommutabilem aeternitatem. An aliae significent gesta visibilia, aliae motus animorum, aliae legem aeternitatis: an aliqua inveniantur, in quibus haec omnia investiganda sint. Et quae sit stabilis fides, sive historica et temporalis, sive spiritualis et aeterna, ad quam omnis interpretatio authoritatis dirigenda sit. Et quid prositad intelligenda et obtinenda aeterna, ubi finis est omnium bonarum actionum, fides rerum temporalium. Et quid intersit inter allegoriam historiae, allegoriam facti, et allegoriam sermonis,
inveniantur, in quibus haec omnia investiganda sint. Et quae sit stabilis fides, sive historica et temporalis, sive spiritualis et aeterna, ad quam omnis interpretatio authoritatis dirigenda sit. Et quid prositad intelligenda et obtinenda aeterna, ubi finis est omnium bonarum actionum, fides rerum temporalium. Et quid intersit inter allegoriam historiae, allegoriam facti, et allegoriam sermonis, et allegoriam sacramenti.
Quibus sane verbis, diversae explicandi Scripturas rationes commemorantur, sed quae omnes ad quatuor membra, paulo ante commemorata, referri queant. Hinc vero
velante faciem suam, ex libro Exodi, capite trigesimo quarto, multo artificiosissime secunda ad Corinth. tertio exponitur, de excaecatione Iudaeorum. Etiamsi typum ibi excuti, non male quis diceret. Allegoria tamen fuerit aptissima, si de iis interpretemur, quae nostra tempestate veritatis fulgorem ferre non possunt.
OBSERVATIO VII.
Etsi vero breves allegoriae esse debeant: perspicuas tamen, minusque intricatas esse oportet. Obscutias omnis cum intelligentiam impediat, utilitatem tollat, tum vero et fastidium
et occasiones, principiaque, progressus et fines rerum gestarum, et ubi unaquaeque narratio incipiat aut desinat, num cohaereat cum praecedentibus aut sequentibus: aut quoquo modo cum eis connexa, vel etiam affinis ei sit.
6 Animadvertantur et omnes circumstantiae personarum, locorum, temporum, causarum et consiliorum: praesertim vero ipse summus architectus aut nauclerus, moderatorve totius negotii diligentissime in omni historia observetur, quid ille ibi agat, aut non agat: et quo animo, num iratus aut misericors: quid probet, aut improbet: sicut et eius adversarius satan.
Sic Paulus 1. Cor. 10, dicit omnia illa patrum facta et varios casus, fuisse nostros typos. Et Petrus ac Paulus dicunt, diluvium et maris rubri transitum significasse nostrum baptismum. Christus quoque securitatem ac exitium primi mundi et Sodomitarum, indicat fuisse typum ultimorum temporum ac extremi iudicii.
13 Paulus docet in Galatis historiam Abrahami duas uxores habentis, et filiorum eius, quorum alter quidem ex ancilla naturalibus viribus, alter vero per promissionem sit genitus, quodque ille carnalis hunc promissione acquisitum sit persecutus, et tandem ex
quasi quaedam spiritalis typicaque aut allegorica historia, simul illis veteribus patrum historiis, praesertim celebrioribus, adhaerere videtur: quae ibi demum certa firmaque est, ubi eam in novo. Testamento Spiritus sanctus commonstravit ac confirmavit.
DE TEMPORIBUS HISTORIARUM.
1 Temporum ratio omnino in lectione Sacrarum historiarum multo magis habenda est, quam in prophanarum: cum propter ipsarum rerum gestarum lumen, quo veritas Dei omnia promissa suo tempore praestans agnoscatur, quo etiam genealogia Christi perspiciatur certius: et
allegorica historia, simul illis veteribus patrum historiis, praesertim celebrioribus, adhaerere videtur: quae ibi demum certa firmaque est, ubi eam in novo. Testamento Spiritus sanctus commonstravit ac confirmavit.
DE TEMPORIBUS HISTORIARUM.
1 Temporum ratio omnino in lectione Sacrarum historiarum multo magis habenda est, quam in prophanarum: cum propter ipsarum rerum gestarum lumen, quo veritas Dei omnia promissa suo tempore praestans agnoscatur, quo etiam genealogia Christi perspiciatur certius: et denique, ut sciatur tum initium, tum
sanctus commonstravit ac confirmavit.
DE TEMPORIBUS HISTORIARUM.
1 Temporum ratio omnino in lectione Sacrarum historiarum multo magis habenda est, quam in prophanarum: cum propter ipsarum rerum gestarum lumen, quo veritas Dei omnia promissa suo tempore praestans agnoscatur, quo etiam genealogia Christi perspiciatur certius: et denique, ut sciatur tum initium, tum progressus, tum denique et finis mundi, atque ita tum Deus eiusque providentia, tum et ultimum iudicium tanto magis nobis ob oculos versetur.
2 Plurimum igitur situm
quo etiam genealogia Christi perspiciatur certius: et denique, ut sciatur tum initium, tum progressus, tum denique et finis mundi, atque ita tum Deus eiusque providentia, tum et ultimum iudicium tanto magis nobis ob oculos versetur.
2 Plurimum igitur situm est in vera supputatione temporum, quae non recte fieri potest ab imperitis Hebraicae consuetudinis, cuius hic aliquas species aut Regulas annotabimus.
3 Alibi prolixe monui de vocibus et loquutionibus metas significantibus, quod illae alias includant, alias excludant suas illas metas, a quibus incipiunt, aut
imperitis Hebraicae consuetudinis, cuius hic aliquas species aut Regulas annotabimus.
3 Alibi prolixe monui de vocibus et loquutionibus metas significantibus, quod illae alias includant, alias excludant suas illas metas, a quibus incipiunt, aut in quas desinunt: ut ibi etiam exemplis temporis ostendi. Haec Regula plurimum in hoc genere valet.
4 Nonnunquam igitur incompletum tempus completis vocibus exprimitur: ut anni nominantur integri, cum eis plures menses deficiant: sicut etiam vicissim aliquando abundantes dies aut menses non nominat. Sic Dominus dicitur post
cum tres dies in sepulchro non complesset, sed tantum attigisset. Sic 1. Reg. 15 legimus, Abiam regnasse annis 18, Ieroboam tribus annis: cum mox eius filius dicatur successisse anno 20 Ieroboa. De hac synecdochica descriptione ita inquit August. super Exod. quaest, 47, Divina scriptura solet tempora ita nuncupare, ut quod de summa perfectioris numeri paululum excrescit, aut infra est, non computetur.
5 Factum est haud raro, ut maturus filius cum seniore ac imbecillo rege aliquando communiter regnum administrarent: illudque communis regni tempus, iam patri, iam filio
eum 28 annis imperitasse. sed illi 20 omittuntur. Vide 2. Paralipom. 22. Verum hoc diligentiores expendent.
7 Nonnunquam tempus interregni vel praecedenti, vel sequenti gubernatori adscribitur: ut 1. Reg. 16. Amri primum dicitur regnasse 12 annis, mox tantum 8, computato scilicet tempore quadriennii praeceditis interregni, aut cum parum quiete et pro arbitrio regnavit. Solis enim octo, vere ac pacifice obtinuit regnum. Quare et hanc regulam ponere possemus, quod alias nominetur tantum anni pleni dominii: alias etiam illi, quibus non plane pro sua voluntate imperitavit,
annis rite subductis, vides, ubi Lamech explesset annos centum viginti sex, finiri primum mundi millenarium.
atque expleto 49 huius Millenarii, natus intelligetur Isaac.
Isaac annorum 60 genuit Iacob. Gen. 25.
Iacob anno aetatis centesimo tricesimo migravit in Aegyptum. Gen. 47.
In Aegypto autem vixit annis 17. Gen. 47.
Ab hoc tempore, seriem annorum non possumus pari facilitate deducere. Nam genealogiae haudquaquam eadem ratione pertexuntur in Aegypto, qua hactenus factum est. locus autem proxime obveniens, ex quo annorum summa colligi aliqua possit, habetur Exodi 12, ubi Moses ait, Israelitas vixisse in Aegypto annos
locus autem proxime obveniens, ex quo annorum summa colligi aliqua possit, habetur Exodi 12, ubi Moses ait, Israelitas vixisse in Aegypto annos 430. Verum quia hoc pacto admodum longum tempus excresceret, et diversum quiddam significari videretur ad Gal. 3. ubi Apostolus numerat annos 430, a tempore promissionis factae ad Abraham, ad illud usque tempus quo data est lex (sic enim ait: Abrahae dictae sunt promissiones, et semini eius. Hoc autem dico, testamentum ante comprobatum a Deo in Christum, lex quae post annos 430 coepit, non facit irritum, ut abroget promissionem) prudenter
lex quae post annos 430 coepit, non facit irritum, ut abroget promissionem) prudenter videndum, quomodo verba Mosae conveniat intelligere. Sequemur igitur ipsum Apostolum, peritissimum, iuxtaque fidelissimum Mosae et legis interpretem: ac statuamus, annos 430 sup putandos simpliciter ab eo tempore, quo prima ad Abraham promissio facta est. Haec vero Gen. 10. describitur facta, anno aetatis ipsius 75, ita ut nunc ex tertio Millenario effluxerint anni 24. His igitur adde annos 430, habesque Israelitarum exitum ex Aegypto, exactis tertii Millenarii 454 annis. Quod si quispiam
Quod si quispiam pensiculatius rationem annorum a promissione ad Abraham facta, ad illud usque tempus, quo Iacob migravit in Aegyptum, sub duxerit: comperiet, effluxisse annos non plus minusve 215. Unde restabit, totidem quoque annos Israelitas in Aegypto habitasse, ac Iacob quidem ipsissimo tempore medio annorum 430 eodem commigrasse.
Porro cum educeretur populus, praefuit ei Moses iam octogenarius (testante Stephano Actorum 7 ) annos 40. Deut. 1. 34. Psal. 94.
quintumdecimum. Caeterum Romani plurimum per consulem annos numerarunt, quod facere sunt adorsi post exactos reges: nempe annos ante Christum quidem in carne manifestatum 507: ab urbe vero condita 245: anno Darii, opinor, octavo, post templum perfectum.
11 In historiae lectione, et temporum consideratione, ac rerum non tantum politicarum, sed et Ecclesiasticarum mutatione, consideretur primum, quomodo Deus subinde sui noticiam patefecit, et praesertim promissionem benedicti seminis magis ac magis illustravit.
12 Secundo, considerentur variae vicissitudines status
et Henoch instaurarunt. Sublato in caelum Henoch,
paulatim invaluit impietas, et obscurata est religio ac Ecclesia usque ad diluvium, frustra reclamante Noacho, et Deo tot modis protestante ac minitante. Sic tempore Abrahami evocati, fuit imminutus piorum numerus. et obscurata vera religio.
13 Postremo, observentur variae vicissitudines, quod iam Deus suos gloriose tuetur, et impios punit, iam omnia sunt remissiora: aliquando denique, idque crebro, veniunt tempora cribrationis piorum, et
protestante ac minitante. Sic tempore Abrahami evocati, fuit imminutus piorum numerus. et obscurata vera religio.
13 Postremo, observentur variae vicissitudines, quod iam Deus suos gloriose tuetur, et impios punit, iam omnia sunt remissiora: aliquando denique, idque crebro, veniunt tempora cribrationis piorum, et potestatis tenebrarum.
14 Hae iam variae vicissitudines nos docent semper constanter pietati vacare, confiteri ac sperare, et invocare obfirmatissimo corde, quandoquidem nunquam Deus suos finaliter deserverit, testante id perpetua omnium temporum
crebro, veniunt tempora cribrationis piorum, et potestatis tenebrarum.
14 Hae iam variae vicissitudines nos docent semper constanter pietati vacare, confiteri ac sperare, et invocare obfirmatissimo corde, quandoquidem nunquam Deus suos finaliter deserverit, testante id perpetua omnium temporum experientia. Ante omnia vero in temporum ratione historiaque diligenter observentur minae ac promissiones, et omnino praedictiones divinae ut tanto clarius nobis ubique eius veritas elucescat, nosque in nostra fide confirmet.
15 Postremo, ut aliquando tandem hasce historicas
et potestatis tenebrarum.
14 Hae iam variae vicissitudines nos docent semper constanter pietati vacare, confiteri ac sperare, et invocare obfirmatissimo corde, quandoquidem nunquam Deus suos finaliter deserverit, testante id perpetua omnium temporum experientia. Ante omnia vero in temporum ratione historiaque diligenter observentur minae ac promissiones, et omnino praedictiones divinae ut tanto clarius nobis ubique eius veritas elucescat, nosque in nostra fide confirmet.
15 Postremo, ut aliquando tandem hasce historicas observationes finiamus, sit historicae
in quibus exempla sanctorum Patrum suo instituto accommodantes, argumentationum formulas ad quamcunque rem inde ducunt.
16 Locos aliquot, velut digito commonstrabimus. Matth. 12, de Davide vescente panibus vetitis, de Ion. et Ninivitis, de regina Austri et Salomone. Matth. 24. de temporibus Noah. Marci 12, de verbis Dei ad Mosen, ex rubo loquentis Lucae 4, de Elia apud solam viduam Sareptanam divertente, de solo Nahaman Syro mundato per Helisaeum. Lucae 11, de sanguine Abel iusti, et Zachariae interfecti inter aedem et altare. Luc. 17. de diebus Loth, eiusdemque
eorum doctrinae, qui fuit primum, promissionem de benedicto semine, eiusque adventu ac beneficiis, suis Prophetiis illustrare: hominesque in eius expectatione et fiducia confirmare. Deinde, instantes poenas tum suo populo, tum et exteris regnis nomine Dei praedicere aut prophetare. Tertio sui temporis idololatrias et errores redarguere ac corrigere, et contrarias verasque sententias et cultus confirmare ac constabilire, et omnino doctrinam de Deo hominibus inculcare Postremo, etiam secundae Tabulae vitia grassantia taxare, ac omnino et in summa contritionem et fidem concionari.
ac constabilire, et omnino doctrinam de Deo hominibus inculcare Postremo, etiam secundae Tabulae vitia grassantia taxare, ac omnino et in summa contritionem et fidem concionari.
Aliquando etiam politica aliqua mandata habuerunt de aliquibus negociis agendis aut omittendis, praesertim tempore bellorum ac difficultatum aliarum. Denique cum eos vel reges aliive magistratus, aut totus populus, vel etiam singuli aliqui homines de rebus futuris, aut alioqui dubiis, praesertim maioris momenti, consulere voluerunt, habuerunt ab eis certa responsa.
4 Non solum vero in genere
aut certe haberi possunt ex eorum concionibus, si quis eas attente legat et consideret, ut postea clarius ostendetur. Ex illis igitur quoque historiis suos fructus percipere poterimus.
6 Multum quoque profuerit Prophetas eo ordine cognoscere, quo conscripti sunt. Non enim eo ordine temporis initio editi sunt, quo nunc positos in Sacro volumine videmus. Tempora igitur ipsorum, quo quisque floruerit, indicabimus.
1 ¶ Abdias vixit, et suum conscripsit opus, aetate Achab regis Israel, atque Eliae prophetae. 1 Regum 17. anno ante Christum 920. 2. Ionas, regnante
et consideret, ut postea clarius ostendetur. Ex illis igitur quoque historiis suos fructus percipere poterimus.
6 Multum quoque profuerit Prophetas eo ordine cognoscere, quo conscripti sunt. Non enim eo ordine temporis initio editi sunt, quo nunc positos in Sacro volumine videmus. Tempora igitur ipsorum, quo quisque floruerit, indicabimus.
1 ¶ Abdias vixit, et suum conscripsit opus, aetate Achab regis Israel, atque Eliae prophetae. 1 Regum 17. anno ante Christum 920. 2. Ionas, regnante Ieroboam, filio Ioas, in Israel, a morte Elisaei: ante Christum 840. 3.
morte Elisaei: ante Christum 840. 3. Amos, regnante Usia in Iuda, et Ieroboam in Israel, ante Christum 780. 4. Micheas; eodem rege, Usia inquam, incoepit: et sub Ezechia finiit. 5. Oseas, Michaeae contemporaneus: itaque sub Usia rege, ante Christum 770 creditur incoepisse, ac deinde prosecutus ad tempora usque Ezechiae, annos (ut quidam opinantur) 70. 6. Iesaias vaticinatus est sub Osia, Iothan, Ezechia, atque etiam ad decimum usque annum Manasse, ante Christum 780. 7. Ioel, Ezechiae anno 14, ante bellum illatum a Sennacherib, ante Christum 700 annos. 8. Nahum, eodem tempore praedicat
deinde prosecutus ad tempora usque Ezechiae, annos (ut quidam opinantur) 70. 6. Iesaias vaticinatus est sub Osia, Iothan, Ezechia, atque etiam ad decimum usque annum Manasse, ante Christum 780. 7. Ioel, Ezechiae anno 14, ante bellum illatum a Sennacherib, ante Christum 700 annos. 8. Nahum, eodem tempore praedicat Ninivitis, relapsis in pristina scelera. 9. Habacuc, sub Manasse floruit, ante Christum 680. Ezechias paulo ante erat velut communis Mecoenas atque alumnus Prophetarum: Manasses vero, hostis et tyrannus in eos saevit. 10. Zophonias sub pio rege Iosia, ante Christum 610. 11.
gubernacula sedente Dario Hystaspe, ante Christum anno 450. Qui igitat ordine sunt conscripti, eo etiam legere illos propter diversas causas, quae in sequentibus Observationibus attingentur, expediet.
7 Graviter praecipit Lutherus in sua expositione Isaiae prophetae, ut diligenter temporum eius historia cognoscamus, si Prophetiam ipsam recte intelligere velimus; idque etiam ipsum Prophetam subindicare in titulo, dum nomina regum exacte indicat, sub quibus prophetaverit. Ratio sane huius praeceptionis evidentissima est. ut enim medicus emplastrum aut aliam medicinam ad vulnus
ipsum Prophetam subindicare in titulo, dum nomina regum exacte indicat, sub quibus prophetaverit. Ratio sane huius praeceptionis evidentissima est. ut enim medicus emplastrum aut aliam medicinam ad vulnus morbumve attemperat: sic Prophetae, et alii serii fidique doctores, suas conciones ad sui temporis difficultates, vitia, errores et idololatrias, earumque omnium rerum circumstantias accommodant. Quare perinde necessaria est temporum totiusque status ac rerum cognitio cuiusvis prophetae, ad intelligendas eius conciones: ac medicaminis adbibiti ratio non aliter perspici expendique
est. ut enim medicus emplastrum aut aliam medicinam ad vulnus morbumve attemperat: sic Prophetae, et alii serii fidique doctores, suas conciones ad sui temporis difficultates, vitia, errores et idololatrias, earumque omnium rerum circumstantias accommodant. Quare perinde necessaria est temporum totiusque status ac rerum cognitio cuiusvis prophetae, ad intelligendas eius conciones: ac medicaminis adbibiti ratio non aliter perspici expendique potest, nisi perspecto morbo, eiusque omnibus circumstantiis. Oportet igitur pernosse statum Ecclesiae ac reipublicae, religionis morumque,
cognitio cuiusvis prophetae, ad intelligendas eius conciones: ac medicaminis adbibiti ratio non aliter perspici expendique potest, nisi perspecto morbo, eiusque omnibus circumstantiis. Oportet igitur pernosse statum Ecclesiae ac reipublicae, religionis morumque, et etiam primarias personas eius temporis: et denique ipsius etiam Prophetae, quoad fieri potest, ingenium, institutionem, mores ac vitam. Crebro enim aliqua dicta in ipsis, ad aliquid eorum respiciunt.
8 Porro pernoscere statum conditionemque rerum ac temporum facile possumus, cum ex historiis praesertim Sacris, ut ex
reipublicae, religionis morumque, et etiam primarias personas eius temporis: et denique ipsius etiam Prophetae, quoad fieri potest, ingenium, institutionem, mores ac vitam. Crebro enim aliqua dicta in ipsis, ad aliquid eorum respiciunt.
8 Porro pernoscere statum conditionemque rerum ac temporum facile possumus, cum ex historiis praesertim Sacris, ut ex Regum historia, et Paralipomenis: tum et ex ipsismet Prophetis, si modo diligentius attenderimus. Nam si omnino nullum subsidium venit ab historiis: proximum est, ut ex ipso orationum propheticarum contextu, quae facies Ecclesiae
modo vero non habent. Quod vero hic diximus actionibus prophetarum plerunque vaticinium ac typum de Christo subesse: idem decet intelligamus de actionibus sanctorum heroum, quos Scriptura vehit laudibus.
15 Est usitatum Prophetis, vaticinia rerum futurarum explicare verbis praeteriti temporis, tanquam si narrarent res transactas. Subinde vero sic narrant, quasi de praesentibus sermo esset. Quod a Spiritu sancto introductum apparet, ad significandum maximam rerum expectandarum certitudinem. Psalmo 22, Circumdederunt me canes, et congregatio malignantium obsedit me, foderunt
Quod a Spiritu sancto introductum apparet, ad significandum maximam rerum expectandarum certitudinem. Psalmo 22, Circumdederunt me canes, et congregatio malignantium obsedit me, foderunt manus meas et pedes meos. Ubi plura exempla occurrunt, et in his quaedam etiam expressa verbis praesentis temporis. Ieremiae 31, Vox in caelo audita est, planctus et fletus amaritudinum. Rachel flens super filios suos, nec voluit consolari super filios suos, quia non sunt. Haec vates de re futura, quae postea de re peracta profert Evangelista Matth. cap. 2. Adnotavit plura exempla D.
alios homines ipsorum, illas vetustas res ac negotia, aut alio qui solum ad externa bona malaque Psalmos accommodant, longissime eos a Christo eiusque beneficiis, ac veris spiritualibusque bonis malisve abdicunt. Quare tu contra, pie Lector, Lutherum in intellectu Psalmorum sequitor, quo nemo hoc tempore maiorem Spiritualium thesaurorum copiam in Scriptura animadvertit, aliisque commonstravit, indeque haustos communicavit.
8 Dividi porro Psalmi possunt prima divisione in duas series: quod 1. alii sunt quasi ab homine erga Deum directi, 2. alii vicissim veluti a Deo aut eius
utrumque: Vestitus eius candidus, inquit, ac refulgens.
6 Porro unus quispiam Evangelistarum quandoque refert historiam, quam nemo attingit alius,: aut si quis praeterea alius, non tamen conscribunt eam omnes. Iohannes illam de transformatione praeteriit: similiter nonnulla a tempore coenae ad ingressum usque in hortum trans torrentem Kedron. quod annotavit quoque divus Augustinus, in Evangelium Iohannis tractatu sive sermone 112. At idem Iohannes solus prolixam atque admirabilem illam concionem Christi a coena habitam, diffuse describit: solus recitat historiam de eo
facilioribus earum lectionem inchoare: quod in omni genere docendi discendique praecipitur. Inde enim ad phrasin, sermonem, et omnino rationem docendi, doctrinamque Paulinam assuefiemus.
2 Operaeprecium quoque valde fuerit, quod in Prophetis supra monuimus, pernosse historiam actionum, temporum, hominum ac negociorum, de quibus, aut ad quos singulae Epistolae scriptae sunt: quod cum ex Actis Apostolorum, tum et ex ipsismet Epistolis, ac aliunde cognoscere poterimus. Nam necessario illae epistolae non tantum doctrinam generalem Christianae pietatis continent, sed etiam ipsius
Epist. ad Cor. cap. 1, Significatum est mihi de vobis fratres, quod contentiones sint inter vos, etc. statim animadvertit, Corinthiorum Ecclesiam tunc labefactari ac dissipari coepisse sectis et factionibus, atque Apostolum id circo impulsum ad scribendum, quo dissidia tempestive abrumperet, nec non ad concordiam eos reduceret. Post aliquantum intervallum addit Apostolus: Misit me Christus ut evangelizarem, non erudito sermone, ne inanis reddatur crux Christi. Quo loco olfacit quivis, fuisse ibi quosdam inflatos eruditione atque eloquentia, qui moliebantur in
natura fuisse vehem entem, et valde serio ardenterque omnibus in negotiis agere solitum. quod sicut ex Actis Apostolorum, ita ex ipsius quoque scriptis licet cognoscere. Aliquando vero et genus negotii in quo versabatur, aliquam postulasse vehementiam, et concitationem. Hinc igitur fit, quod ubi tempestivum iudicabat, maximeque in disputationum confirmationibus et confutationibus, itemque in redargutionibus, acer, instans, premens, urgens conspiciatur, nusquam vel latum digitum de iure suo decedens, tantisper dum causam semel susceptam quo cupit deduxerit. Quapropter quod Graeci de Pericle
atque emendationem: quod exempla quae ab Apostolo adferuntur, totaque orationis series 1. ad Corinthios 10. testantur. Ait enim: Patres qui ex Aegypto migrarunt, fuisse quidem baptizatos, fuisse item refectos cibo ac potu spirituali, perinde atque nos: attamen quando a peccatis sibi non temperarunt, graviter a Deo punitos, atque internecione deletos. Eorum igitur exemplis vult Apostolus omnes Christianos admonitos, ut quamvis baptizati sunt, atque corporis sanguinisque Christi spirituali cibo refecti, non tamen id satis esse ad salutem ducant: sed desiderari insuper, ut vitam pie
Quare doctrinae annumerantur omnes articuli fidei, omniaque religionis nostrae capita: ut quod Deus unus est et omnipotens, et iustus, et aeternus, etc. quod tres sunt personae distinctae in una divinitate: quod Christus, ut verus Deus, ita verus quoque homo: quod Deus mundum in tempore condiderit. Item, quae traduntur de Ecclesia, de lege, de Evangelio, de fide, de charitate, de spe, de vita beata et aeterna, et quae sunt eius generis,
eodem spectant. Crebro autem in Sacris literis
Christi verbis redargutiones huiusmodi colligentur. 1 Redarguuntur, qui existimant satis se facere, si fidem, rectamque de religione sententiam animo solo amplectantur, atque ita conscientiam suam uni Deo probent: interea apud homines liberum esse, quidvis concedere, aut adfirmare, proutloci, temporis et personarum fert conditio, maxime ubi inevitabile imminere videtur vitae discrimen. In qua falsa opinione, semper multi fuerunt in Ecclesia, praesertim quo tempore persecutiones propter iustitiam sunt palam excitatae. Atqui Apostolus diserte ait: Corde credi ad iustitiam, ore autem fieri
atque ita conscientiam suam uni Deo probent: interea apud homines liberum esse, quidvis concedere, aut adfirmare, proutloci, temporis et personarum fert conditio, maxime ubi inevitabile imminere videtur vitae discrimen. In qua falsa opinione, semper multi fuerunt in Ecclesia, praesertim quo tempore persecutiones propter iustitiam sunt palam excitatae. Atqui Apostolus diserte ait: Corde credi ad iustitiam, ore autem fieri confessionem ad salutem: Rom. 10. Aput veteres Scriptores invenies non pauca de iis qui metu poenarum fidem abnegarunt, ac postea iterum recipi ab Ecclesia
adnotatas doctrinas, redargutiones, quaeque eius sunt generis, in sanctorum patrum Scriptis observare.
Tertio loco videamus, ecquid afferantuerba Christi
ecquid afferantuerba Christi
ita quidem curare, ut ne pilus quidem queat citra illius bonam voluntatem perire? Quis hic non erigatur animo, acroboretur, non dicam adversus tyrannos huius mundi, sed adversus ipsum diabolum, omnesque inferorum coniuratas cohortes?
Danda vero in his omnibus diligens opera, ut nostris temporibus, atque praesenti nostrarum Ecclesia rum statui, quoad fieri potest, accommodentur omnia. Passim autem apud Sacrarum literarum interpretes videre licet, quomodo ex locis quos enarrandos suscipiunt, adnotare semper soleant, modo quod ad doctrinam vel redargutionem, modo quod ad
tractationis absolutissima exempla videre licet primum in Prophetarum et Christi Apostolorumque concionibus, quas certe ad plebem atque imperitam multitudinem esse habitas, non est obscurum: deinde in Homiliis, id est familiaribus sermonibus Origenis, Basilii, Nazianzeni, Chrysostomi: et nostro tempore cum in aliorum multorum concionibus, tum Lutheri (unus hic inter omnes principatum obtinet) et similium. In quibus sane orationibus multa accommodata sunt eruditis, plurima imperitae multitudini, omnia vero universis: quandoquidem universis prodesse, pii authores studuerunt. Sed de populari
concionibus, tum Lutheri (unus hic inter omnes principatum obtinet) et similium. In quibus sane orationibus multa accommodata sunt eruditis, plurima imperitae multitudini, omnia vero universis: quandoquidem universis prodesse, pii authores studuerunt. Sed de populari interpretatione forsitan alio tempore plura a nobis dicentur.
At vero tractatio scholastica multo est laboriosior: utpote in hoc intenta, ut de loci qui explicandus offertur, sententiae nullus amplius residere in auditorum pectoribus possit scrupus: sed singula, et quidem minutissima exacte discussa habeantur. In
experrectior et alacrior reddetur auditor, si sexto loco demonstretur, quanta utilitas et publice ad Ecclesiam, et privatim ad conscientias, ex cognitione earundem rerum sit perventura. Quod quidem commode fiet, summatim colligendo praecipuos locos: atque recensendo, quinam ex illis maxime pro tempore praesenti faciantad doctrinam, redargutiones, institutiones, correctiones, consolationes. Nam his potissimum capitibus utilitas cognitionis rerum sacrarum continetur expenditurque, quod libro 1. ex sententia Apostoli fusius est a nobis expositum. Haec vero sunt veluti
omnibus diligens interpres, quo plus fidei sibi conciliet, non gravatur etiam ex sanctorum Patrum commentariis, quae ad eiusdem loci intelligentiam conducunt, in medio statuere, atque quae probatae sunt monetae commendare.
8 Observat octavo loco interpres Scholasticus, quid nostrae tempestati utile ex lectione sacra possit elici. Itaque ex consilio et traditione Apostoli demonstrat, si quid ad doctrinam, si quid ad redargutionem, si quid ad institutionem, si quid ad correctionem, denique si quid ad consultationem faciat. Doctrina comprehendit expositionem et confirmationem
qui in conflictibus spiritualibus deserti, ad erigendos qui iam lapsi, aut rebus adversis pressi comperiuntur. De quibus omnibus semel diximus.
9 Post haec omnia pertractata, prodest interdum explicare graviorem aliquam quaestionem fortuito, ut fieri solet, oblatam: vel locum communem tempori atque negociis convenientem. Enimvero aliae aliis temporibus in Ecclesia quaestiones agitantur. Itaque has decet non in transcursu et raptim, sed magna cum diligentia, omnibusque rite aestimatis, evolvere atque explanare. Quo pacto in Epistola ad Romanos capite 14. tractat Apostolus locum
iam lapsi, aut rebus adversis pressi comperiuntur. De quibus omnibus semel diximus.
9 Post haec omnia pertractata, prodest interdum explicare graviorem aliquam quaestionem fortuito, ut fieri solet, oblatam: vel locum communem tempori atque negociis convenientem. Enimvero aliae aliis temporibus in Ecclesia quaestiones agitantur. Itaque has decet non in transcursu et raptim, sed magna cum diligentia, omnibusque rite aestimatis, evolvere atque explanare. Quo pacto in Epistola ad Romanos capite 14. tractat Apostolus locum de usu rerum indifferentium: ubi de delectu ciborum,
traditae, velut imagines quaedam vivae divinae reipublicae, ad bonorum operum imitationem propositae sunt. Itaque in quacunque re se unusquisque indignum esse senserit, si in illis conversetur: velut ex communi medicamentaria officina, medicamentum aegritudini commodum reperit. Et, qui quidem temperantiae amator est, historiam de Ioseph assidue revolvit, et ab ipso temperantiae actiones edocetur: cum reperiat ipsum non solum continenter se habere ad voluptates, sed etiam habitualiter ad virtutem dispositum. Fortitudinem vero discit a Iob, qui non solum cum vita ipsi in contrarium mutata
operum imitationem propositae sunt. Itaque in quacunque re se unusquisque indignum esse senserit, si in illis conversetur: velut ex communi medicamentaria officina, medicamentum aegritudini commodum reperit. Et, qui quidem temperantiae amator est, historiam de Ioseph assidue revolvit, et ab ipso temperantiae actiones edocetur: cum reperiat ipsum non solum continenter se habere ad voluptates, sed etiam habitualiter ad virtutem dispositum. Fortitudinem vero discit a Iob, qui non solum cum vita ipsi in contrarium mutata esset, pauperque ex divite, et orbus ex pulchros liberos habente, in uno
temperantiae actiones edocetur: cum reperiat ipsum non solum continenter se habere ad voluptates, sed etiam habitualiter ad virtutem dispositum. Fortitudinem vero discit a Iob, qui non solum cum vita ipsi in contrarium mutata esset, pauperque ex divite, et orbus ex pulchros liberos habente, in uno temporis momento factus esset, idem permansit, invictam ubique animi constantiam conservans: sed neque amicis ad consolandum ipsum venientibus, ipsique insultantibus, et dolorem exacerbantibus, exasperatus est. Rursum si quis consideret, quomodo mitis in eadem re et simul magnanimus fiat, ut animi
quae notare atque interrogare facilimum est: sed propter diversitates, ut dictum est, interpretum, illarum linguarum est cognitio necessaria. Qui enim Scripturas ex Hebraea lingua in Graecam verterunt linguam, numerari possunt, Latini autem interpretes nullo modo. Ut enim cuique primis fidei temporibus in manus venit codex Graecus, et aliquantulum facultatis sibimet utriusque linguae habere videbatur, ausus est interpretari.
AUGUSTIN. LIB.
LIB.
gloriae detrahatur. Tenendus igitur modus: diligenter ac caute constituendum est, quid de divinitatis suae nativitate, quae ei a patre est, fuerit prophetatum: quando eius hominis quem assumpsit, persona tractetur: ubi operatio, passio, et resurrectio praedicetur: quid vere unicuique tempori congruat, quando fides gentium nuncietur, quando peccata anterioris populi arguantur, quando doctrina timoris Dei et confessionis eruditio ex prophetae oratione praestetur. In his enim prophetiae spiritalis ordo consistit.
Idem super Psalmum 118. Sed ad id etiam illud accedit,
hanc naturae obscuritatem fidei luce illuminat. Nunc enim intelligimus resurrectionis gloriam, iudicii potestatem, aeternitatis honorem. Intelligimus haec parvuli, vel ad innocentiam renati, vel perignorantiam imperiti. Haec declaratio verborum Dei, et intelligentia parvulis praestita, huius temporis et aetatis est, ut Dominus in Evangelio demonstrat dicens: Confite or tibi Domine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et intelligentibus, et revelasti ea parvulis. Ecce declarationis et illuminationis et intelligentiae tempus: absconsa enim huc usque sunt. In his diebus
videntes, timentes, et plaudentes manibus audiemus: nisi ex autoribus Scripturarum earundem, sub a quarum nomine aliud significari, quod alterius sit generis, non monstremus?
Idem in enarratione Psalmi 120. Nisi essent in psalmis quaedam ales prophetiae, et in res atque homines eorum temporum, quibus scripta sunt, non convenirent: profecto auderent multi in Psalmis spiritaliter dictum existimare, putarentque nos quasdam commentitias assertiones et ementitas interpretationes inquirere, quibus videremur altius nescio quid ac profundius caeterorum sensu intellexisse: perinde quasi
quid ac profundius caeterorum sensu intellexisse: perinde quasi nos sensui nostro, ea quae scripta sunt, coaptemus, et non magis ex his quae scripta sunt, sensum legentis et solicitae intelligentiae consequamur. Scriptura enim legis manet, atque est anterioribus, quam adesset Dominus in carne, temporibus consummata a prophetis, audita a Iudaeis, pertractata a regibus, suscepta a gentibus: sed intellecta et probata a Christianis. Hoc forte insolens existimetur. Plane insolens est, si nobis hanc gloriam praesumimus: si tantum infirmitati nostrae licere volumus, ut tantis temporibus
Dominus in carne, temporibus consummata a prophetis, audita a Iudaeis, pertractata a regibus, suscepta a gentibus: sed intellecta et probata a Christianis. Hoc forte insolens existimetur. Plane insolens est, si nobis hanc gloriam praesumimus: si tantum infirmitati nostrae licere volumus, ut tantis temporibus abstrusa, tantis humani generis obscura aetatibus, in quibus intelligendis frustra reges laboraverint, ipsi doctores et magistri legis erraverint: nos stulti seculo, et purgamenta mundi, et deliramenta sapientibus, de eorum intelligentia gloriemur. Sed tamen intelligimus, quia non mendax
regula ista sic appellari, ut diceretur de permixta Ecclesia Christi, cui tribuuntur nunc quae zizaniis, nunc quae aliis membris vivis competunt, quemadmodum ipsa Ecclesia in Canticis ait: Nigra sum, sed formosa, ut tabernacula Cedar, ut pellis Salomonis. Utrumque se esse dicit Ecclesia, propter temporalem unitatem intra unum rete piscium bonorum et malorum. Tabernacula Cedar, pertinet ad Ismaelem, qui non erat haeres cum filio liberae.
Tertiam regulam ponit de promissis et lege, quae alio modo (inquit Augustinus) dici potest de Spiritu et litera. Unde frequens est transitus de
videlicet Tyro, BabyIoniae, sive alterius cuiuslibet provinciae civitati, tribuit ea quae conveniunt omnibus gentibus. Proinde in Scripturis intelligendis vigilare debet lectoris intentio, ne quaerat in specie seu in parte, quod certius et melius potest invenire in toto. Quintam regulam ponit de temporalibus, aut quantitate temporum, quae Regula, (ut inquit Augustinus) etiam de aliarum rerum numeris est accipienda, ubi vigilare debet lectoris intentio, ut intelligat in Scripturis saepenumero aliquid dici secundum totum aliquod tempus, quod secundum partem solum illius temporis aut
sive alterius cuiuslibet provinciae civitati, tribuit ea quae conveniunt omnibus gentibus. Proinde in Scripturis intelligendis vigilare debet lectoris intentio, ne quaerat in specie seu in parte, quod certius et melius potest invenire in toto. Quintam regulam ponit de temporalibus, aut quantitate temporum, quae Regula, (ut inquit Augustinus) etiam de aliarum rerum numeris est accipienda, ubi vigilare debet lectoris intentio, ut intelligat in Scripturis saepenumero aliquid dici secundum totum aliquod tempus, quod secundum partem solum illius temporis aut praeteritum aut futurum est
regulam ponit de temporalibus, aut quantitate temporum, quae Regula, (ut inquit Augustinus) etiam de aliarum rerum numeris est accipienda, ubi vigilare debet lectoris intentio, ut intelligat in Scripturis saepenumero aliquid dici secundum totum aliquod tempus, quod secundum partem solum illius temporis aut praeteritum aut futurum est intelligendum, veluti quod Christus dicitur tribus diebus et tribus noctibus fuisse in visceribus terrae, secundum tropum Synecdochen accipiendum est. Et rursus aliquid dicitur secundum certam temporum quantitatem, quod pro universo tempore accipiendum est.
secundum totum aliquod tempus, quod secundum partem solum illius temporis aut praeteritum aut futurum est intelligendum, veluti quod Christus dicitur tribus diebus et tribus noctibus fuisse in visceribus terrae, secundum tropum Synecdochen accipiendum est. Et rursus aliquid dicitur secundum certam temporum quantitatem, quod pro universo tempore accipiendum est. Veluti quod dicitur, septies in die laudem dixi tibi: nihil est aliud quam, semper est laus tua in ore meo. Sextam regulam ponit de recapitulatione, secundum quam est reditus ad ea quae fuerant in superioribus praetermissa. Hic
partem solum illius temporis aut praeteritum aut futurum est intelligendum, veluti quod Christus dicitur tribus diebus et tribus noctibus fuisse in visceribus terrae, secundum tropum Synecdochen accipiendum est. Et rursus aliquid dicitur secundum certam temporum quantitatem, quod pro universo tempore accipiendum est. Veluti quod dicitur, septies in die laudem dixi tibi: nihil est aliud quam, semper est laus tua in ore meo. Sextam regulam ponit de recapitulatione, secundum quam est reditus ad ea quae fuerant in superioribus praetermissa. Hic vigilare debet mens studiosi lectoris, ne quis
tibi: nihil est aliud quam, semper est laus tua in ore meo. Sextam regulam ponit de recapitulatione, secundum quam est reditus ad ea quae fuerant in superioribus praetermissa. Hic vigilare debet mens studiosi lectoris, ne quis posterius in Scripturis recitata intelligat tanquam sequantur in ordine temporis, et sint posterius facta. quemadmodum Genes. 2. quae dicuntur de paradiso, non intelliguntur secundum tempus facta, post illa quae scribuntur Genes. 1. Septimam regulam ponit de diabolo et eius corpore: ubi, quemadmodum in prima Regula vigilandum est, ut dum Scriptura loquitur de
pectoris tui, sementem lolii avenarumque suscipias: ne dormiente patrefamilias, qui est
et operibus oblivisci. Sed ideo illa cognosce ut facias, quicquid faciendum didiceris. Rursus ibidem: Ita habeto solicitudinem domus, ut aliquam tamen vacationem animae tribuas. Eligatur tibi opportunus et aliquantum a familiae strepitu remotus locus, in quem tu, velut in portum, quasi ex multa tempestate curarum te recipias, et excitatos foris cogitationum fluctus secreti tranquillitate componas. Tantum ibi sit Divinae lectionis studium, tam crebrae orationum vices, tam firma et pressa de futuris cogitatio, ut omnes reliqui temporis occupationes facile hac vacatione compenses.
remotus locus, in quem tu, velut in portum, quasi ex multa tempestate curarum te recipias, et excitatos foris cogitationum fluctus secreti tranquillitate componas. Tantum ibi sit Divinae lectionis studium, tam crebrae orationum vices, tam firma et pressa de futuris cogitatio, ut omnes reliqui temporis occupationes facile hac vacatione compenses.
CYPRIANUS SERMONE DE BAPTISMO CHRISTI.
Legat hic unum verbum, et in hoc mandato meditetur Christiana religio, et inveniet ex hac Scriptura omnium doctrinarum regulas emanasse: et hinc nasci, et
irritum esse et frivolum, quicquid dilectio non confirmat. Praecepisti, Domine, ut audiamus dilectum filium tuum: gratias tibi agimus, quia nos eius magisterio commendasti. Nos vero ex praecepto tuo, eius doctrinae nos tradimus informandos et inhaerentes ei libenter, cum duce Spiritu sancto omni tempore audiemus.
ORIGENES IN ESAIAM, HOMILIA 7.
Nullum enim verbum post verbum Moysi, post verbum Prophetarum, multo autem amplius post verbum Iesu Christi et Apostolorum eius.
CHRYSOSTOM. IN MATTH.
salutem. In isto adhuc mundo manenti, poenitentia nulla sera est. Patet ad indulgentiam aditus: et quaerentibus atque intelligentibus veritatem,
facilis accessus est. Tu sub ipso licet exitu, et vitae temporalis occasu pro delictis roges Deum, qui verus et unus est: confessionem et fidem eius agnitionis implores: venia confitenti datur, et credenti ingentia salutaris de divina pietate conceditur, et ad immortalitatem sub ipsa morte transitur. Hanc gratiam Christus impartit, hoc munus
sacra Scriptura, quod in consuetudine hominum non inveniatur: quia utique hominibus loquitur. Augustin primo de Trin. cap. 12.
EXPLICATIO.
Hilarius super Psalmum 126. Sermo enim divinus secundum intelligentiae nostrae consuetudinem naturamque se temperat: communibus rerum vocabulis ad significationem doctrinae suae et institutionis aptatis. nobis enim non sibi loquitur: atque ideo nostris utitur in loquendo.
Locutiones quaedam in sacris Literis inusitatae nobis, magis videntur proprietatem lingua, unde translatae sunt,
quas cum aliis communes habent? Augustin. lib. 1. Quaest super Gen. cap. 31.
EXPLICATIO.
Dabo, inquit Deus ad Abraham, tibi et semini tuo post te, terram, in qua habitas, possessionem aeternam. Quaestio est, quomodo dixerit aeternam, cum Israelitis temporaliter data sit? utrum secundum hoc saeculum dicta sit aeterna, ut ab eo est
sicut in Hebraeo positum est, transtulerunt: pro quo nescio quid volentes, Septuaginta duere Diospolin, quae Aegypti parva urbs est. Nos autem pro No, Alexandriam posuimus, per anticipationem, quae Graece prolepsis appellatur: iuxta illud Virgilianum, Lavinaque venit littora: non quod eo tempore quo Aeneas venit in Latium, Lavina dicerentur, sed quae postea Lavina nuncupata sunt, ut manifestior locus fieret Lectoris intelligentiae. et Sain, nos Pelusium vertimus.
Numeros in sacris Literis multa mysteria continere, Theologorum omnium sententia est.
et Sain, nos Pelusium vertimus.
Numeros in sacris Literis multa mysteria continere, Theologorum omnium sententia est.
EXPLICATIO.
Multi patres nimium ociose in numeris philosophantur, quasi ingentia mysteria in eis contineantur: sicut et hoc tempore quidam extremam diem ex tam incerto fundamento praedicere voluit. Verum triplex de hac re discrimen haberi potest. Alias a numeris phrases aliquae sumuntur: ut, Septies in die cadit iustus: Septies dixi laudem Domino: Num si septies peccaverit in me frater, remittere ei debeo? tales
EXPLICATIO.
Cum enim dicitur in Psalmo, Septies in die laudem dixi tibi: nil est aliud, quam, Semper laus eius in ore meo. Tantundem valent etiam, cum multiplicantur sive per denarium, sicut Septuaginta et Septingenti: unde possunt et septuaginta anni Hieremiae, pro universo tempore spiritualiter accipi, quo est apud alienos Ecclesia, sive per seipsos: sicut decem per decem centum sunt, et duodecim per duodecim centum quadraginta quatuor: quo numero significatur universitas sanctorum in Apocalypsi. Unde apparet, non solas temporum quaestiones istis numeris solvendas,
et septuaginta anni Hieremiae, pro universo tempore spiritualiter accipi, quo est apud alienos Ecclesia, sive per seipsos: sicut decem per decem centum sunt, et duodecim per duodecim centum quadraginta quatuor: quo numero significatur universitas sanctorum in Apocalypsi. Unde apparet, non solas temporum quaestiones istis numeris solvendas, sed latius patere significationes eorum, et in multa proserpere. Neque enim numerus iste in Apocalypsi ad tempora pertinet, sed ad homines.
Sacra Scriptura singularem numerum pro plurali ponit aliquando. Augustin. 5. de sent. ad literam,
sunt, et duodecim per duodecim centum quadraginta quatuor: quo numero significatur universitas sanctorum in Apocalypsi. Unde apparet, non solas temporum quaestiones istis numeris solvendas, sed latius patere significationes eorum, et in multa proserpere. Neque enim numerus iste in Apocalypsi ad tempora pertinet, sed ad homines.
Sacra Scriptura singularem numerum pro plurali ponit aliquando. Augustin. 5. de sent. ad literam, cap. 10.
EXPLICATIO.
Hieronymus lib. z. contra Iovinianum: Scriptura, inquit, divina solet unum
Verbi gratia, ut si dicat aliquem fuisse annorum quinque et septuaginta et centum: nec tamen quinque de septuaginta plura possunt esse quam centum. Et in Evang. Marci legimus: Dabat fructum, unum trigesimum, et unum sexagesimum, et unum centesimum.
Divina Scriptura solet tempora ita nuncupare, ut quod de summa perfectioris numeri paulum excrescit aut infra est, non computetur. August. quaest. 47. super Exod.
EXPLICATIO.
Quod dixit Deus ad Abraham, Sciendo scias, quia peregrinum erit semen tuum in terra non propria, et in
aetiologiam vero illud pertinet, quod cum Christus prohibuisset uxorem abiici, nisi fornicationis causa: relatumque esset ab interrogantibus. Mosen libello dato repudii remisisse licentiam: Hoc, inquit, Moyses fecit propter duriciem cordis vestri. Hic enim causa reddita est, cur illud a Mose pro tempore bene permissum sit, ut hoc quod Christus praecipiebat, alia iam tempora demonstrare videretur. Horum autem temporum vices atque ordinem, mira quadam divinae providentiae dispositione digestum atque compositum, longum est explanare. Porro analogia est, qua utriusque Testamenti congruentia
abiici, nisi fornicationis causa: relatumque esset ab interrogantibus. Mosen libello dato repudii remisisse licentiam: Hoc, inquit, Moyses fecit propter duriciem cordis vestri. Hic enim causa reddita est, cur illud a Mose pro tempore bene permissum sit, ut hoc quod Christus praecipiebat, alia iam tempora demonstrare videretur. Horum autem temporum vices atque ordinem, mira quadam divinae providentiae dispositione digestum atque compositum, longum est explanare. Porro analogia est, qua utriusque Testamenti congruentia perspicitur. Allegoria, cum figurate dicta intelliguntur. Ut Christus
esset ab interrogantibus. Mosen libello dato repudii remisisse licentiam: Hoc, inquit, Moyses fecit propter duriciem cordis vestri. Hic enim causa reddita est, cur illud a Mose pro tempore bene permissum sit, ut hoc quod Christus praecipiebat, alia iam tempora demonstrare videretur. Horum autem temporum vices atque ordinem, mira quadam divinae providentiae dispositione digestum atque compositum, longum est explanare. Porro analogia est, qua utriusque Testamenti congruentia perspicitur. Allegoria, cum figurate dicta intelliguntur. Ut Christus allegoria utitur ex veteri Testamento:
Scriptura dies seorsum commemoret, quibus Deus cuncta creavit, subiungit dicens: In die quo fecit Dominus Deus caelum et terram, et omne virgultum agri, et caetera. Quod idcirco dictum est, ut quomodo possemus, cogitaremus simul omnia Deum fecisse: quamvis superior sex dierum enumeratio, velut temporum intervalla ostendisse videretur. Male hic sensit Augustinus.
Moris est scripturarum, obscuris manifesta subnectere: et quod prius sub aenigmate dixerint, aperta voce proferre. Hierony. in Esa. cap. 19, lib. 5 Comment.
EXPLICATIO.
Scriptum namque est: Quoniam abundavit iniquitas, refrigescet charitas multorum. Idcirco hyemis curavit tempus exprimere, ut inesse auditorum cordibus malitiae frigus indicaret. Hinc est, quod negaturo Petro praemittitur: Quia frigus erat, et stans ad prunas calefaciebat se. Aliquando a qualitate temporis finis exprimitur actionis, sicut non rediturus ad veniam, sed ad traditionis perfidiam, nocte Iudas exisse perhibetur: cum egrediente illo, ab Evangelista dicitur, Erat autem nox.
Altquando res gesta in facto culpa est, in scripto autem prophetia virtutis: aut e contrario in
flamma. Prius epulatus dicitur quotidie splendide, et post aquam petere in lingua memoratur: quia inter epulas valde diffluere loquacitas solet. Ex poena indicat culpam, cum eum quem epulatum quotidie splendide veritas dixerat, in lingua plus ardere perhibebat. Hi quippe qui chordarum harmoniam temperant, tanta hac arte dispensant, ut plerunque cum una tangitur, longe alia ac multis interiacentibus posita chorda quatiatur. Cumque ista sonitum reddit, illa quae in eo cantu temperata est, aliis impercussis tremit. Vel dic potius, quod per lautum victum et vestitum, per nubere, emere,
quem epulatum quotidie splendide veritas dixerat, in lingua plus ardere perhibebat. Hi quippe qui chordarum harmoniam temperant, tanta hac arte dispensant, ut plerunque cum una tangitur, longe alia ac multis interiacentibus posita chorda quatiatur. Cumque ista sonitum reddit, illa quae in eo cantu temperata est, aliis impercussis tremit. Vel dic potius, quod per lautum victum et vestitum, per nubere, emere, vendere, aedificare, impoenitentia indicetur: de qua re alibi in hac parte.
Scriptura sacra ex his quae tenuiter praemittit, divina reverenter expectanda indicat, quae
EXPLICATIO.
Ut est illud, quod in Genesi legimus: Iob ab de stirpe Esau descendisse, et Balae filio Beor in regnum successisse describitur: beatum Iob illum esse crediderunt. Nequaquam tamen Iob propterea ante legem fuisse credendus est, quia Israeliticorum regum tempora praecessisse perhibetur. Quod dum quidam minus caute considerant, Moysen beati Iob gestorum scriptorem putant, et ante Moysi tempora fuisse crediderunt. Horum de numero fuit Origenes, qui Moysen librum Iob scripsisse dicit, ut filios Israel in Aegyptia captivitate positos consolaretur.
Beor in regnum successisse describitur: beatum Iob illum esse crediderunt. Nequaquam tamen Iob propterea ante legem fuisse credendus est, quia Israeliticorum regum tempora praecessisse perhibetur. Quod dum quidam minus caute considerant, Moysen beati Iob gestorum scriptorem putant, et ante Moysi tempora fuisse crediderunt. Horum de numero fuit Origenes, qui Moysen librum Iob scripsisse dicit, ut filios Israel in Aegyptia captivitate positos consolaretur.
Sacra scriptura omnibus respondet. Gregor. Mor al. cap. 18, 19.
EXPLICATIO.
habeamus ad Deum. Quid autem opus erat, ut ipse Dominus Iesus non solum diceret, Tunc isti fulgebunt sicut sol in regno patris sui, quod post seculi finem futurum est: verum etiam exclamaret, Vae mundo a scandalis, nisi ut nobis non blandiremur venire nos posse ad sedes felicitatis aeternae, si temporalibus malis exercitati, non defecerimus. Mala nobis praenunciat Christus, ut venientibus illis, sciamus non ignaro ipso ea nobis accidere, eoque illum nobis illic opitulaturum: et denique credamus, eodem modo etiam liberationes bonaque secutura esse.
Sanctarum scripturarum regula
membra mea? sed, Quid me persequeris? in nobis ipse patitur, et nos in illo coronabimur. Et cum dicit: Deus Deus meus respice in me: quare me dereliquisti? quare dicitur, nisi quia nos ibi eramus? nisi quia corpus Christi Ecclesia.
Multa in scripturis sanctis dicuntur iuxta opinionem temporis, quo gestare feruntur, et non iuxta id quod veritas continebat. Hieronym. in Hierem. cap. 28. et in Matth. 14.
EXPLANATIO.
Ananias in Hieremia dicitur propheta, non qui esset, sed qui crederetur. Et Ioseph in evangelio pater Domini vocatur. Et ipsa
praeterea Hanapus, Hierosolymitanus patriarcha, plurima ad hanc rem pertinentia collegit ex sacris Literis.
Historia plurimum iuvat ad sacrarum Literarum intelligentiam. August. 2 de doctrina Christiana, capitulo vigesimooctavo.
EXPLANATIO.
Quicquid de ordine temporum transactorum indicat ea quae appellatur historia, plurimum nos adiuvat ad sanctos libros intelligendos, etiamsi praeter Ecclesiam puerili eruditione discantur. Nam et per Olympiadas et per Consulum nomina, multa saepe quaeruntur a nobis. Et ignorantia consulatus, quo natus est Dominus, vel
vener antur. August. 18. de Civit. Dei, cap. 38.
EXPLICATIO.
Ante illud grande diluvium noster utique Noe patriarcha, quem prophetam non quoque immerito dixerim. Siquidem ipsa area quam fecit, et in qua cum suis evasit, prophetia nostrorum temporum fuit. Quid Enoch septimus ab Adam, nonne in Canonica epistola Apostoli Iudae prophetasse praedicatur? Quorum scripta ut apud Iudaeos, et apud nos in authoritate non essent, nimia fecit antiquitas, propter quam videbantur habenda esse suspecta, ne proferrentur falsa pro veris. Nam
Hierusalem, deque ipsius sciscitarentur adventu: et certe nostis, quam grandi hoc tempus medio dividatur, cum de urbis subversione dixisset, sermonemque de his disputans terminasset, iamque ad dicendum de mundi fine transiret: Tunc, inquit, haec vel illa erunt. Dicendo autem Tunc, non utique tempora quae plurima erant a se discreta, coniunxit: sed illud tantummodo quo eventura erant, tempus notavit, dicens: In diebus illis. Non enim quasi continuo haec secutura monstraret, His posuit: sed Illis, inquit, diebus, in quibus certe ista contingerent.
Vide regulam de vocibus
ut absque illarum commemoratione non potuerint conscribi memorabilia gesta virorum. Ruper. abb. in Michaeae cap. 7.
EXPLICATIO.
Idcirco quae Iezabel et Athalia filia eius gesserunt mala in Israel, conscripta sunt: quia maximae fuerunt causae tempestatum feminae illae, in quibus viri naufragium secerunt.
Hoc in omnibus Scripturis sanctis observare debemus. Ubi videtur aliqua similitudo esse sententiae, non in omnibus eadem dici, sed vel subtrahi pleraque, vel addi, et singulorum inter severborum discrepantium habere rationem.
fecerimus: ita recte dicitur requiescere, cum eius munere requiescimus. Hoc quidem recte intelligimus, quia et verum est, et non magna intentione indiget, ut videamur ita dicere, requiescere Deum, cum nos requiescere facit: sicut dicitur cognoscere, cum efficit, ut cognoscamus. Neque enim Deus tempora liter cognoscit, quod antea non noverat, et tamen dicit ad Abraham: Nunc cognovi, quoniam times Deum. Ubi quid aliud accipimus, nisi, nunc feci, ut cognosceretur? Et hoc locutionis modo arbitror dictum illud ab Apostolo: Nolite contristare Spiritum Sanctum Dei, in quo signati estis in die
Neque enim ipsa Spiritus sancti, qua est, quicquid est, substantia contristari potest, cum habeat aeternam atque incommutabilem beatitudinem, magisque sit ipsa aeterna et incommutabilis beatitudo. Sed quia ita in sanctis habitat, ut eos impleat charitate, qua necesse est, ut homines ex tempore gaudeant, profectu fidelium et bonis operibus: et ideo necesse est, etiam contristentur lapsu vel peccatis eorum, de quorum fide ac pietate gaudebunt. Quae tristitia laudabilis est, quia venit ex dilectione, quam Spiritus sanctus infundit. Propterea ipse spiritus dicitur contristari ab eis
nusquam in bonam partem accipitur. Hieron. in Ecclesiasten, cap. 1.
EXPLICATIO.
Cum enim dicitur, Torrente voluptatis potabis eos: cum additamento dicitur voluptatis. Et e contrario, salvator ad Torrentem traditur Cedron: et Helias persecutionis tempore ad Torrentem Charith latitat, qui et ipse siccatur, et non impletur.
Ubicunque in Scripturis sanctis femina legitur, et sexus fragilior, ad materiae intelligentiam transferamus. Hieron. in Ecclesiasten, cap. 2.
EXPLICATIO.
Pharao
esse, quod dico. Missus est Nathan Propheta a Deo, qui regem David argueret de peccato gravi, et ea quae consecuta sunt mala, praediceret. Haec atque huiusmodi sive publice, id est, pro salute vel utilitate populi: sive privatim, cum suis quisque rebus divina promeretur eloquia, quibus pro usu temporalis vitae futuri aliquid agnosceretur, ad terrenam civitatem pertinuisse, quis ambigat? Ubi autem legitur, Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et constituam domui Israel et domui Iuda testamentum novum: non secundum testamentum, quod disposui patribus eorum, in die qua apprehendum manum eorum,
in iisdem libris vel praenunciatum, vel effectum, vel non effectum, quamvis praenunciatum, quod non insinuet aliquid adsupernam civitatem Dei, eiusque filios, in hac vita peregrinos, figurata significatione referendum.
Omnes Prophetarum repromissiones, quae excedunt mediocritatem illius temporis, ad Christi referamus adventum. Hieronymus in Esa. cap. 30.
EXPLICATIO.
Populus Sion, ait Esaias, habitabit in Hierusalem, plorans nequaquam plorabit, etc. ad Domini adventum referendum est: in quo captivus quondam populus,
Dominus ad prophetam, cum per angelicam, sive per quamlibet aliam speciem loquitur. Loquitur vero in aliquo, cum sine aliqua specie extrinsecus apparente, loquitur in corde eius, per occultam suae virtutis inspirationem. Rupertus Abbas super Oseae cap. 1.
Prophetiae tempora tria sunt: scilicet praesens, praeteritum et futurum. Quorum praesens et praeteritum prophetiae etymologiam perdunt. Ipsa autem tempora sibi invicem concinunt ad probationem. Homil. 1.
EXPLICATIO.
Prophetia de futuro est: Ecce virgo concipiet, et pariet
extrinsecus apparente, loquitur in corde eius, per occultam suae virtutis inspirationem. Rupertus Abbas super Oseae cap. 1.
Prophetiae tempora tria sunt: scilicet praesens, praeteritum et futurum. Quorum praesens et praeteritum prophetiae etymologiam perdunt. Ipsa autem tempora sibi invicem concinunt ad probationem. Homil. 1.
EXPLICATIO.
Prophetia de futuro est: Ecce virgo concipiet, et pariet filium. Prophetia de praeterito: In principio creavit Deus caelum et terram: de illo enim tempore dixit homo, quando non erat homo.
prophetiae etymologiam perdunt. Ipsa autem tempora sibi invicem concinunt ad probationem. Homil. 1.
EXPLICATIO.
Prophetia de futuro est: Ecce virgo concipiet, et pariet filium. Prophetia de praeterito: In principio creavit Deus caelum et terram: de illo enim tempore dixit homo, quando non erat homo. Prophetia de praesenti est, quando Apostolus dicit: Si autem omnes prophetent, intret autem quis infidelis vel idiota, convincitur ab omnibus, occulta cordis eius manifesta fiunt. Et ita cadens in faciem, adorabit Dominum, pronuncians, quod vere Deus in
non praedicit, quod futurum est, sed ostendit quod est. Quo autem pacto prophetiae dicatur spiritus, qui nil futurum indicat, sed praesens narrat? Qua in re animadvertendum est, quod recte prophetia dicitur, non quia dicit ventura, sed quia prodit occulta.
Prophetae figura praeteriti temporis, ea quae ventura erant, saepe cecinerunt: quod et Apostoli etiam faciunt. Augustinus de Serm. Domini in monte, lib. 1. Epist. 80.
EXPLICATIO.
Sicut est illud: Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? cum ea non quasi transacta
esset allatura. Quare Philemoni scribens ita loquitur: quem genui in vinculis meis. Sunt autem epistolae quas in vinculis scripsit, ad Ephesios, ad Philemonem, ad Timotheum, ad Philippens. ad Colossenses.
Epistolarum Pauli ordo, et librorum Prophetarum alius est in sacra Scriptura, quam temporis, quo scriptae sunt. Chrysost. in epist. ad Rom. Homil. 1.
EXPLANATIO.
Videtur porro mihi epist. ad Galat. praecessisse epist. ad Rom. Quod si in Bibliis alium obtinet ordinem, mirum esse non debet. Siquidem et duodecim Prophetae, cum se inter se deinceps non
quo scriptae sunt. Chrysost. in epist. ad Rom. Homil. 1.
EXPLANATIO.
Videtur porro mihi epist. ad Galat. praecessisse epist. ad Rom. Quod si in Bibliis alium obtinet ordinem, mirum esse non debet. Siquidem et duodecim Prophetae, cum se inter se deinceps non subsequantur, si tempora inspicias, sed multum inter se ipsi tempore cum distent, si ipsam librorum seriem inspexeris, inter se ordine sunt collocati. Siquidem Aggaeus, et Zacharias, et alii aliquot post Ezechielem et Danielem prophetias ediderunt, et multi item post Ionam et Sophoniam caeterosque omnes: sed tamen
Homil. 1.
EXPLANATIO.
Videtur porro mihi epist. ad Galat. praecessisse epist. ad Rom. Quod si in Bibliis alium obtinet ordinem, mirum esse non debet. Siquidem et duodecim Prophetae, cum se inter se deinceps non subsequantur, si tempora inspicias, sed multum inter se ipsi tempore cum distent, si ipsam librorum seriem inspexeris, inter se ordine sunt collocati. Siquidem Aggaeus, et Zacharias, et alii aliquot post Ezechielem et Danielem prophetias ediderunt, et multi item post Ionam et Sophoniam caeterosque omnes: sed tamen cum illis omnibus coniuncti sunt, a quibus
cum distent, si ipsam librorum seriem inspexeris, inter se ordine sunt collocati. Siquidem Aggaeus, et Zacharias, et alii aliquot post Ezechielem et Danielem prophetias ediderunt, et multi item post Ionam et Sophoniam caeterosque omnes: sed tamen cum illis omnibus coniuncti sunt, a quibus tanto temporis intervallo distant.
Epistolae Pauli quo tempore scriptae sunt, et quae prius, quae posterius, nosse, multum confert ad quaestiones explicandas. Chrysost in epist. ad Rom. Homil. 1.
EXPLICATIO.
Cum enim video, Romanis ac Colossensibus Paulum
ordine sunt collocati. Siquidem Aggaeus, et Zacharias, et alii aliquot post Ezechielem et Danielem prophetias ediderunt, et multi item post Ionam et Sophoniam caeterosque omnes: sed tamen cum illis omnibus coniuncti sunt, a quibus tanto temporis intervallo distant.
Epistolae Pauli quo tempore scriptae sunt, et quae prius, quae posterius, nosse, multum confert ad quaestiones explicandas. Chrysost in epist. ad Rom. Homil. 1.
EXPLICATIO.
Cum enim video, Romanis ac Colossensibus Paulum iisdem de rebus scribentem, non eodem tamen modo iisdem de
quamobrem epistolam misit: propter gratiam, inquit, mihi a Deo concessam, ut sim in posterum minister Iesu Christi. Ob quod et in epistolae exordio dixit: Debitor sum, ita quantum in me est paratus sum nobis quoque, qui Romae estis, evangelizare. Epistola ergo ad Romanos non caeteras omnes tempore praecessit, ut multorum fert opinio: eas quidem omnes quae Romae scriptae fuere, anteit: caeteras alias, quamvis non omnes, subsecuta est. Nam quae ad Corinthios scriptae sunt, ambae ante hanc scriptae fuere. Argumento sunt verba ea, quae ad huius epistolae finem adscripsit, ita loquens:
quod Achaia parata est ab anno superiore, et vestrum exemplum provocavit quamplures. Quibus ex verbis declaravit, se cum illis prius hac de relocutum. His igitur epistolis, quae ad Rom. scripta est, posterior est: eadem prima inter eas, quae Roma missae sunt. Non enim Romam advenerat, quo tempore hanc scripsit epistolam, id quod his verbis indicat: Desidero enim videre vos, ut aliquod vobis impartiar donum spirituale. Roma aut ad Philippenses scripsit, ideo ait: Salutant vos omnes sancti, maxime qui sunt ex Caesaris familia. Quo ex loco, et ad Hebr. quoque scripsit, ob quod ait, eos
quod ego: religiosius me arbitror dicere, cur non utrumque potius, si utrumque verum est: et si quid tertium, et si quid quartum, et si quid omnino aliud verum in his verbis videat, cur non omnia illa vidisse credatur, per quem unus Deus sacras Literas vera et diversa visuris multorum sensibus temperavit? sensit enim Scriptor libri sacri in his verbis, atque cogitavit, cum ea scriberet, quicquid hic veri potuimus invenire, et quicquid nos non potuimus, aut nondum possumus, et tamen in eis inveniri potest.
Solertissimus indagator Canonicarum scripturarum auctoritatem sequatur
Prophetiam id habere commune cum proverbiis, quod cum utraque externa specie videantur difficilia, intellectu tamen non sint ardua.
Porro proverbialis tractationis species est, ut Iunilius inquit, quaedam figurata locutio, aliud sonans, aliud sentiens, et in praesenti commonens tempore. Quae definitio solis allegoricis et aenigmaticis dictis convenit, qualia in Salomonis sententiis non ita multa sunt. quomodo autem ego definiam proverbium, alibi ostendi.
Hanc partem dicit ille contineri in Salomonis proverbiis, et Iesu Syrach: aliquos tamen et Cantica adiicere
comparantur effectus. Aut secundum Proverbialem modum, ut est: Bibe aquam de tuis vasis, et de cisterna tua, et de puteis tuis. cum velit scriptura innuere, carnalem concupiscentiam intra licentiam coniugii. refrenandam.
Simplex doctrina est, quae de fide aut de moribus in praesenti tempore simpliciter auditorem instituit. Ideo vero eam hoc nomine vocamus, quia licet omnis Scriptura aliquid doceat: tamen sub aliis speciebus, quas prius exposuimus, etiam aliud agit: haec autem neque historiam texit, neque prophetiam, neque proverbialiter loquitur, sed tantummodo simpliciter
legem, a malis prohibet, propter quae ingeruntur, et ad bona, propter quorum retributionem oratur, impellit.
De Lege per verba. Cap. XVII.
Lex in verbis constituta in duas partes dividitur: aut enim immutabile aliquid praecipitur, aut temporale.
Immutabilium genera duo sunt, dilectio Dei, et dilectio proximi.
Temporalia praecepta in duas partes dividuntur: aut enim diu servata sunt, ut circumcisio: aut parno tempore, ut Mannae perceptio.
Alia est differentia legum: quae aut aliquid
oratur, impellit.
De Lege per verba. Cap. XVII.
Lex in verbis constituta in duas partes dividitur: aut enim immutabile aliquid praecipitur, aut temporale.
Immutabilium genera duo sunt, dilectio Dei, et dilectio proximi.
Temporalia praecepta in duas partes dividuntur: aut enim diu servata sunt, ut circumcisio: aut parno tempore, ut Mannae perceptio.
Alia est differentia legum: quae aut aliquid praecipiunt: ut, Honora patrem tuum: aut aliquid vetant: at, Non occides, Non moechaberis.
Tertia
in verbis constituta in duas partes dividitur: aut enim immutabile aliquid praecipitur, aut temporale.
Immutabilium genera duo sunt, dilectio Dei, et dilectio proximi.
Temporalia praecepta in duas partes dividuntur: aut enim diu servata sunt, ut circumcisio: aut parno tempore, ut Mannae perceptio.
Alia est differentia legum: quae aut aliquid praecipiunt: ut, Honora patrem tuum: aut aliquid vetant: at, Non occides, Non moechaberis.
Tertia differentia est: quod alia sunt per se utilia, alia propter alia necessaria.
Per se utilia
Quotquot enim baptizati estis, in morte Iesu Christi baptizati estis. Quid enim aut Baptismate gratius, ubi a peccato purgamur, et quo filii Dei efficimur: aut morte moestius, ad quam ipse quoque, qui eam fuerat sponte sumpturus, tamen moestus accessit.
Typis praeterea accidunt Temporum differentiae. 1 Nam quaedam ante legem sunt: ut Abel a fratreoccisus, Christi passionem praefigurabat: et Nohe arca, Ecclesiam: et caetera similia. 2 Quaedam vero sub lege: ut ipsius Moysi mors, et Iesu gloria. 3 Quaedam sub gratia: ut baptizatorum indumenta, et sacerdotum vestes, et
aliqui non immutari, sed gustaturi mottem praedicuntur: sicut Apostolus, Ecce mysterium dico vobis, omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. 27 Aut futurae pestis: sicut Agabi prophetia. 28 Aut haeresum contrarietas: sicut dicitur, Istud autem agnosce, quia in ultimis diebus exurgent tempora maligna. et rursus: Quando sanae doctrinae non acquiescent, sed secundum sua desideria quaerent sibi doctores. 29 Aut Baptismatis gratia: ut est, Ipse vos baptizabit in Spiritu sancto et igne. 30 Aut consumptio Hierusalem ac templi Iudaici: sicut est, Orate, ne fiat fuga vestra hyeme vel
32 Aut mala finis ipsius una cum ipsa fine: ut cum dicitur, Statim post tribulationem dierum illorum, sol occaecabitur.
Has praedictiones ad futurum seculum dicimus pertinere eodem modo, sicut de acceptationibus diximus: quia ea quae praedicta sunt ante legem, intentio eorum fuit ad tempora legis aut gratiae. Rursus, quae in lege praedicta sunt, gratiam figurabant; et quae in gratia, causam et praemium regni caelestis habuerunt. Ita colligitur, praedictionum omnis intentio ad futuri seculi bona respicere.
De effectibus praedictionum. Caput XXXIIII.
1 Acceptationes, et 2 Figuras, et 3 Praedictiones: nunc 4 quarta pars restat, ut de Effectionibus disseramus.
Sunt igitur effectus earum rerum, quas acceptationum prospiciebat intentio, aut typorum similitudo figurabat, aut praedictionum scientia praeloquebatur.
Effectuum tempora sunt tria. 1 Aut enim legis tempore effecta sunt, quae praedicebantur: 2 aut nunc sub gratia fiunt: 3 aut seculorum tempore complenda sunt.
Quae causa fuerit praesentis seculi faciendi. Caput XXXV.
Quia decuit, ut rationales creaturae prius
3 Praedictiones: nunc 4 quarta pars restat, ut de Effectionibus disseramus.
Sunt igitur effectus earum rerum, quas acceptationum prospiciebat intentio, aut typorum similitudo figurabat, aut praedictionum scientia praeloquebatur.
Effectuum tempora sunt tria. 1 Aut enim legis tempore effecta sunt, quae praedicebantur: 2 aut nunc sub gratia fiunt: 3 aut seculorum tempore complenda sunt.
Quae causa fuerit praesentis seculi faciendi. Caput XXXV.
Quia decuit, ut rationales creaturae prius discerent, ut exercitarentur in dubiis, ac
Sunt igitur effectus earum rerum, quas acceptationum prospiciebat intentio, aut typorum similitudo figurabat, aut praedictionum scientia praeloquebatur.
Effectuum tempora sunt tria. 1 Aut enim legis tempore effecta sunt, quae praedicebantur: 2 aut nunc sub gratia fiunt: 3 aut seculorum tempore complenda sunt.
Quae causa fuerit praesentis seculi faciendi. Caput XXXV.
Quia decuit, ut rationales creaturae prius discerent, ut exercitarentur in dubiis, ac tunc aeternis postea fruerentur, et merito data viderentur probatis, et gratiora fierent
docentem.
Quae servanda sint in Scripturarum intelligentia. Caput XXXVII.
Haec sunt, quae in intellectu divinarum Scripturarum custodire debemus: ea quae dicuntur, dicenti conveniant: ut a causis, pro quibus sunt dicta, non discrepent: ut concordent temporibus, locis, ordini, intentioni.
Intentionem divinae Scripturae eam dicimus, quam ipse Dominus dixit: ut diligamus Dominum ex toto corde, et ex tota anima: et proximos tanquam nosipsos. Doctrinae autem corruptio est et contrartum, Deum non amare vel proximum.
Huius
eam Epistolam contra nos urgentibus, respondere.
Postremo super illud dictum 2. Pet. 1: Satagite, ut per bona opera certam faciatis vocationem et electionem vestram, ita loquitur: Ut per bona opera, scilicet exteriora, faciatis, id est ostendatis, vestram vocationem ad fidem ex tempore. Et electionem, per praedestinationem ab aeterno: ut scilicet certi sitis nos esse vocatos, et a Deo electos. Glos. Benefaciendo faciatis vos certos de praemio vestrae vocationis et electionis. Unde per bona opera quae facit homo, suae electionis potest habere certitudinem: non quidem
ac de singularibus aliquibus materiis, Christo aspirante et inspirante, agam. Utile vero praeclarumque esset, indicare naturalem originem sermonis, et partium eius, quod ego hic tantum paucissimis verbis attingam.
In rerum natura igitur, aut sunt res ipsae quasi quietae, ac per se sine tempore motuque considerare: aut earum quidam motus, seu actiones et passiones, simul etiam tempus illorum motuum indicantes. Res quidem ipsae nominibus plerunque exprimuntur, sine omni ratione temporis: motus vero illi, actiones aut passiones verbis.
Sicut porro in rebus duplices sunt
verbis attingam.
In rerum natura igitur, aut sunt res ipsae quasi quietae, ac per se sine tempore motuque considerare: aut earum quidam motus, seu actiones et passiones, simul etiam tempus illorum motuum indicantes. Res quidem ipsae nominibus plerunque exprimuntur, sine omni ratione temporis: motus vero illi, actiones aut passiones verbis.
Sicut porro in rebus duplices sunt res: aliae per sese subsistentes, quae et substantiae partim vere, partim improprie dici possunt: aliae, quae illis quasi adhaerent, quae accidentia recte nominari solent: ita etiam sunt duplicia
subsistunt. Unde sunt verba alia activa, alia passiva, alia neutra.
Atque hae duae sunt maxime naturales, maximeque necessariae partes orationis: harum enim connexione sensa animi exprimimus. Porro, quia motui rerum aliquando etiam quasi circumstantiae quaedam aut accidentia adsunt, vel temporis, vel loci, vel quantitatum, aut qualitatum aliquarum, ideo habentur proprie voces, quae illas circumstantias denotant, quae adverbia dicuntur, suntque veluti verborum adiectiva.
Sunt etiam quaedam
esse vel sine vel cum alio, vel ante vel post, vel supra vel infra illud, vel accedere, vel seiungi ab alio.
Deinde sunt etiam quidam quasi motus animi, qui non satis articulate exprimuntur: qui interiectiones vocantur.
Participia sunt quasi quaedam nomina, et rem et motum in tempore simul indicantia. Porro, pronomina sunt quasi quidam vicarii nominum: res enim et ipsa notant. Sed hoc forte dicet aliquis alienum esse a nostro instituto. Quare ad ipsas iam partes orationis accedamus.
DE NOMINE.
Solent Hebraei, sicut et
qua nos iustificat: et est Evangelica, ac significat meritum filii eius per imputationem ad nos translatum. Sic Iacobus: Ira viri iustitiam Dei non operatur, id est, Deo probatam obedientiam aut vitam.
37 Quod de imputativa iustitia etiam olim Augustinus multum monuit, et nos hoc tempore contra Osiandrum obtinere oportuit. Gloria Dei plerunque passive accipitur: ut, Gloriam meam alteri non dabo. et: Gloria in excelsis Deo: nempe qua ipse glorificatur. Alias active, qua alios glorificat, aut quam statuit esse veram gloriam. Ad Rom. cap. 3. Destituuntur omnes
iustitiae, misericordiae et similia. De hoc Hebraismo pronunciat Hier. li. 2 contra Iovin. Scriptura solet et unum pluraliter, et plura singulariter appellare.
49 Nec solum ponuntur pro singulari numero, sed etiam pro uno aliquo certo incerte indicato: ut Matth. 12, In illo tempore profectus est IESUS per segetes sabbatis, discipuli autem eius esurientes coeperunt vellere spicas, id est quodam sabbato. Psal. 1. Erit sicut arbor plantata ad rivos aquarum, id est iuxta aliquem rivum. Iud. 12, Sepultus est in urbibus Giled, id est in una quadam ex illis.
14, dicuntur saturata esse quinque millia, exceptis mulieribus et pueris Exod. 12, tantum viri numerantur 600000. Sic Dan. 11, tantum quatuor reges Persarum florentiores indicantur, praeteritis aliis ignobilioribus: tametsi ibi etiam in verbo Stare Hebraismus sit, pro florere. De supputatione temporum postea in proprio Capite dicetur.
67 Venantur aut fingunt potius, ac somniant homines quidam semifanatici in numeris mysteria: quinetiam ubi nulli sunt numeri, mutant literas in numeros, et inde sibi pro arbitrio mysteria comminiscuntur. Quod genus fanatismi duplici de causa
se fert, fingendum sit: praeterquam Apocal. 11, ubi numerus bestiae dicitur esse 666. quem non male Irenaeus resolvit in vocem Latinus: et paucis aliis. Proculdubio enim Spiritus sanctus voluit significare, bestiam illam seu Antichristum in Latio sedem suam habituram esse. Editus alioqui est hoc tempore Stifelii liber de mysticis numeris, et extat etiam vetus ac manuscriptus.
DE COMPARATIVIS ET SUPERLATIVIS.
1 Positivus ponitur pro comparativo: quia Hebraei carent eo. Bonum erat ei, si natus non fuisset, Mat thaei 26, pro, Satius.
vel passionem, vel motum aliquem denotant: at Hebraeis pleraque in prima coniugatione significant tantum existentiam, seu qualitate quapiam praeditum esse, quam in secunda et tertia coniugatione, in alium transferunt.
5 Hinc est, quod crebro verba habitualiter accipiantur, nulla ferme temporis habita ratione: ut cum perditus filius dicit, Peccavi: indicat se pravum, iniustum, ac reum esse. Sic dicitur: Agnus Dei qui tollit peccata mundi, id est, qui semper aufert. Sic Rom. 5, In Adamo omnes peccaverunt. Verum de hoc Hebraismo postea plenius. §. Verba vero activa saepe
derivativis, ut pro inchoativis, meditativis, frequentativis, ac similibus. Psal. 145, Dominus sustentat cadentes, i. iam iam cadentes. Sic Luc. 11, Intrantes in regnum caelorum prohibuistis, 1. intraturientes.
15 Nonnunquam verba, praesertim futuri et praeteriti temporis, necesse est exponere per Soleo, possum, debeo, aut volo, et infinitivum suum. 1. Reg. 1, Populus est multus, non numerabitur prae multitudine: id est, non poterit numerari. Matth. 23, Super cathedram Mosis sederunt Scribae et Pharisaei: pro, sedere solent. Dicitur de eo postea
31, In te Domine speravi, non confundar, sic: Ad Dominum clamavi: Ad te levavi animam meam. Psal. 25. Matth. 23, la cathedra Moysis sederunt Scribae et Pharisaei. Eiusdem 3, Hic est filius meus dilectus, in quo acquiesco, ac sedent. Omnino vel maxime de praesenti tempore id intelligit. Sic Psal. 22, Circumdederunt me canes: id est, tum antea, tum et nunc quoque circumdant. Sic Luc. 1, Magnificat anima mea Dominum, et exultavit spiritus meus: pro, exultat, Psal, 14. Dixit insipiens in corde suo, non est: id est, sic dicit et
in corde suo, non est: id est, sic dicit et sensit, dicere ac sentire solet. Luc. 1, Benedictus Deus, quod visitaverit et redemerit populum suum: id est, visitet et redimat: nunc loquitur enim de re, quae tunc primum inchoabatur et agi incipiebat, nequaquam vero iam peracta erat. Haec vero temporis permutatio facile ex contextu animadverti potest. Sic 1. Cor. 5, Scripsi vobis: ponitur bis, quod aliqui non male in praesenti exponunt. Hac Enallage praeteriti pro praesenti etiam Graeci interdum uti solent.
19 Sic et futurum aliquando praesens tempus includit.
per terram tuam: id est, utinam mihi liceat transire, concede ut transeam.
39 Aliquando utuntur futuro pro infinitivo. Ecclesiast. 8. Ne festines a conspectu eius abibis, id est, ne festines abire.
40 Infinitivus sequens aliud verbum tertiae personae: solet in eodem tempore ac modo exponi. Ier. 7. Filii colligunt ligna, patres accendunt ignem, et mulieres subigere pastam. Sic Ier. 14. Quinetiam cerva genuit et deserere foetum, id est deseruit.
41 Tertia persona tam praeteriti quam futuri, saepe usurpatur impersonaliter. Levit. 13,
Sam. 4. pro, Festinanter venit, aut festinus venit. Festinaverunt obliti sunt, Psal. 106, pro, continuo obliti sunt. Act. 15, Post haec revertar et aedificabo, id est, iterum aedificabo tabernaclum David collapsum.
46 Crebro verba et participia activa et passiva omni tempore soluta, habitum magis quam actionem aut passionem, certo tempori alligatam, significant. Psal. 51: Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: id est, tuo iudicio fui semper, sum et ero peccator et maleficus. Psal. 112: Dispersit et dedit pauperibus: id est,
obliti sunt, Psal. 106, pro, continuo obliti sunt. Act. 15, Post haec revertar et aedificabo, id est, iterum aedificabo tabernaclum David collapsum.
46 Crebro verba et participia activa et passiva omni tempore soluta, habitum magis quam actionem aut passionem, certo tempori alligatam, significant. Psal. 51: Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: id est, tuo iudicio fui semper, sum et ero peccator et maleficus. Psal. 112: Dispersit et dedit pauperibus: id est, Pius homo semper talis est, qui egentes semper omnibus modis iuvet
Psalm. 39, In imagine abit homo, Invanum tumultuabuntur, et Coacervat, nescit quis auferens ea. Cavendum ergo, ne ob subitam mutationem personarum aut Grammaticarum, aut (ut ita dicam) comicarum seu realium, numerorum, aut vocum, decipiamur, ac putemus res ipsas commutari. Sic etiam modorum ac temporum fiunt crebro subitae mutationes. 1. Cor. 10, primum dicit, Non esse nos cupidos: mox, Ne sitis: Paulo post, Neque scortemur: et denique, Non murmurate. Latini haec omnia uno modo, tempore ac persona protulissent.
57 In colloquiis persona loquens multum tertia persona utitur:
seu realium, numerorum, aut vocum, decipiamur, ac putemus res ipsas commutari. Sic etiam modorum ac temporum fiunt crebro subitae mutationes. 1. Cor. 10, primum dicit, Non esse nos cupidos: mox, Ne sitis: Paulo post, Neque scortemur: et denique, Non murmurate. Latini haec omnia uno modo, tempore ac persona protulissent.
57 In colloquiis persona loquens multum tertia persona utitur: ut, Filius hominis vadit, sicut de eo scriptum est, etc. Sic et Caesar in Commentariis suis, de se in tertia persona loquitur. De secunda quoque persona in tertia aliquado
loquor vobis,
ἀρχὴν ὅτι καὶ, ponitur nomen principium pro adverbio, et
quadam emphasi contra furentem adversus Christum mundum asserat illum omnino esse suum filium, seque ei haereditatem usque ad finem mundi largiturum esse. Epistola ad Hebraeos exponit illud Hodie in Psal. 95, Hodie si vocem eius audiveritis, nolite obdurare corda vestra: dequovis tempore quando Deus per suum verbum homines ad poenitentiam invitat. Porro, Hodie et Cras, ac Tertia die, usurpat Christus Luc. 18. de brevi tempore, inquiens: Eiicio daemonia, et sanationes perago hodie et cras, et tertia die consummabor.
3 Adverbia interrogativa, negativa,
esse. Epistola ad Hebraeos exponit illud Hodie in Psal. 95, Hodie si vocem eius audiveritis, nolite obdurare corda vestra: dequovis tempore quando Deus per suum verbum homines ad poenitentiam invitat. Porro, Hodie et Cras, ac Tertia die, usurpat Christus Luc. 18. de brevi tempore, inquiens: Eiicio daemonia, et sanationes perago hodie et cras, et tertia die consummabor.
3 Adverbia interrogativa, negativa, affirmativa, et similia, interdum semel posita, etiam in sequentes sententias suam vim efficaciamve extendunt, seu etiam in sequentibus membris
gentes, et populi meditati sunt inania? Sic: Quare constiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum? Sic Psal. 4. Usquequo gloria mea in ignominiam? Usquequo amatis vanum, et quaeritis mendacium? Psal. 10, Quousque Domine stabis procul, abscondes te in tempore tribulationis? Propter superbiam impii patietur miser: id est, quousque abscondes te, et quousque patietur miser?
4 Negatio nec, non, et aliae voces declinabiles et indeclinabiles semel positae, saepe in pluribus membris repetendae sunt: ut, Gene. 19, Et nescivit, cum iaceret
desivisse, aut contrarium consecutum esse. Gen. 8, Coruus non est reversus, donec siccarentur aquae: negat interea reversum, non autem indicat postea contrarium esse factum, seu eum esse reversum. Psal. 110, Sede a dextris meis, donec ponam: non excludit cessionem posterioris temporis. Matth. 1, Non cognovit donec peperit: non sequitur, postea cognovisse, ut quidam haeretici delirarunt. Matt. 5, Non exibis, donec reddas extremum quadrantem, id est nun quam exibis, ut Marcus habet. Luc. 22, Non bibam illud, donec veniat regnum Dei. In quibus et similibus exemplis,
nempe Sicut et Sic interdum desint, ac subintelligendae sint, in tractatione de Similitudinibus dictum est.
8 De adverbiorum geminatione generalis monitio est vera, nempe quod vel emphasin vel distributionem notet. Levit. 6, Struet sacerdos ligna mane mane, id est, quolibet matutino tempore. Quin Christus repetens dicit, Amen amen dico vobis: maiori quadam certitudine ac emphasi affirmat.
DE PRAEPOSITIONIBUS.
1 De praepositionibus illud unum in genere moneri posset, quod crebrius eas inter se connectant aut etiam
donec de medio tollatur, et tunc patefiet iniquus ille. Debebat enim Donec praeponiante
18 Deest vero alias adverbium inchoans similitudinem, alias contra applicans. Exod. 19. Portavi vos supra alas aquilarum: pro, sicut aquilae solent suos pullos supra alas gestare. Ioel. 1, Dentes eius dentes leonis: pro, sicut leonis. Inchoans deest, Gal. 4, Dico autem quanto tempore haeres est sub tutoribus: pro, Dico autem, quod sicut, vel quod quemadmodum haeres. Psal. 125, Circa Ierusalem sunt montes, et Dominus in circuitu populi sui. Pulchra hypotyposis est: pro, sicut circumcirca Ierusalem stant montes, sic et Dominus castrametatur circa suos.
4 Cum Hebraei verbum sine subiecto ponunt, tum generaliter ad quoslibet extendunt rem eam, de qua agitur, et tunc commode verba activa in passiva resolvi possunt. Rom. 7, Ego venditus sum sub peccatum.
5 Hebraei igitur plurimum non variata sententia mutant personas, numeros, tempora, et modos. Levit. 25, Et cum vendideris venditionem proximo tuo, aut emeris a populari tuo. Gal. 4, Misit Deus spiritum filii sui in corda nostra clamantem. Abba pater. Quare non amplius es servus, sed filius. Gal. [4], Vos spirituales restituite talem, considerans, ne et tu tenteris.
referre ad Synthesin, etiam aliis linguis usitatam, quando nomina specierum, aut collectiva singularis numeri cum plurali verbo construuntur. Crebrum enim est in hac lingua, ut nomina generum et collectiva construantur cum plurali verbo, adiectivis aut relativis.
6 Subitae mutationes temporum non tantum Hebraeis, sed et Graecis sunt usitatae: quod quidem imperitiori non parum obscurat sensum. Psal. 2, Quare fremuerunt gentes, et populi meditabuntur inania. Primum loquitur in praeterito, mox in futruo, et tamen utrumque complectitur perpetuitatem quandam
urbesque recedunt: sic, Finis et columnae terrae, lingent pulverem pedum tuorum: id est, se incurvabunt coram te, ut videantur lingere. Sic forte Gen. 3, Comedes terram: Linguis micatore trisulcis. Sic descriptiones caeli tristis aut laeti in sacris et tragoediis fiunt: quia tale miseris tristi tempore videtur, et laetum laetis. Sic exponunt, quod montes concurrerint navigantibus Miniis in Argo: quia navigantibus inter angustias promontoriorum, anteriora, ad quae accedunt, videntur a se invicem digredi, et posteriora loca denuo videntur congredi. Sic Pilatus vocat Iesum in inscriptione
Iudae non nasci. Bonum fuisset danti scandalum, prius fuisse submersum. Sic dicuntur medicinae ratione morbi et aegroti salubres. Aliud est per se notum, aliud nobis. Sic Deus est notus et ignotus hominibus Rom. 1. Act. 14, et 17, Per se quidem palpabilis, ipsorum autem culpa ignotus Deus, temporibus ignorantiae, ut ibi est. Sic: Lex est ministerium mortis, et auget peccatum.
18 Alias simpliciter aliquid dicitur, alias conditionaliter, et tamen sub specie simplicis sermonis. Cum omnia feceritis, dicite, servi inutiles sumus. Cum praeputium, quae legis sunt fecerit, Rom.
in propriis dictis accidere solet. Monere tamen de ea aliquid hic initio Troporum haud ab re fuerit, tametsi et postea de eadem dicetur.
Amphibologia in sacris Scripturis, quemadmodum et in aliis scientiis, multis fit modis. Primum, propter incertitudinem aut casuum, aut numerorum, aut temporum, aut modorum, aut suppositorum. Nam incertum esse solet, ad quod antecedens, aut ad quam rem demonstratam sit relata dictio, aut qualis sit, a quo verbo aut nomine cadat. Frequenter enim contingit, diversos casus et numeros, personas, tempora et modos, atque adeo etiam diversas dictiones
propter incertitudinem aut casuum, aut numerorum, aut temporum, aut modorum, aut suppositorum. Nam incertum esse solet, ad quod antecedens, aut ad quam rem demonstratam sit relata dictio, aut qualis sit, a quo verbo aut nomine cadat. Frequenter enim contingit, diversos casus et numeros, personas, tempora et modos, atque adeo etiam diversas dictiones eisdem syllabis scribi, et literis: et ex horum omnium occasione in Scripturis interpretandis error contingit, cum intelligitur casus pro casu, genus pro genere, alia persona pro alia, tempus pro tempore, alius modus pro alio, numerus pro
contingit, diversos casus et numeros, personas, tempora et modos, atque adeo etiam diversas dictiones eisdem syllabis scribi, et literis: et ex horum omnium occasione in Scripturis interpretandis error contingit, cum intelligitur casus pro casu, genus pro genere, alia persona pro alia, tempus pro tempore, alius modus pro alio, numerus pro numero, relatio ac antecedens aliquod pro antecedente, signum pro signo, etc. Deinde in Scripturis contingit obscuritas amphibologiae, dum incertum et dubium est, quonam pacto oporteat orationem distinguere, hoc est, dividere dictiones et
Quare illa verior regula est, Verba sacrarum Literarum proprie accipienda esse, nisi loci sensus in aliquem articulum fidei aut charitatis praeceptum propalam incurrat, et simul alio multo evidentiore, illustrioreque oraculo eiusdem figuratus sermo detegatur probeturque. Sic hoc tempore flagitatur ab iis, qui asserunt verba Testamenti Domini tropice accipienda esse, ut id alio multo evidentiore loco Scripturae demonstrent.
Solet et illa Regula adferri ad diiudicationem huius dubii, quod Spiritus sanctus plerunque ea, quae semel figurate dixit, mox vel ibi, vel
Omnia igitur confirmata ac certo demonstrata esse debent in religione, praesertim vero in tam sacrosanctorum oraculorum commutatione: ne dicto citius, nobis dormitantibus ac stertentibus, pro Dei verbo diaboli verbum in nostram aliorumque perniciem obtrudatur.
Duodecimo: Multi hoc tempore volentes demonstrare tropum loci alicuius, satis habent unum aut alterum exemplum, utcunque simile proferre. Quod quid aliud est, quam a particulari ad universale argumentari? Pro declaratione forte hoc satis sit, at pro evidenti demonstratione nequaquam. Quare in locis controversis, unde
egerunt. Sic verbum Imputare, variaeque phrases inde orientes, aliquid alicui, aut pro aliquo imputandi, aut non imputandi, necessario primum in mercatura aut rationum pecuniarum supputandi modo considerandae sunt, si plene in sacro sermone intelligi debent. Quare omnes eruditi interpretes hoc tempore in omnibus scientiis hanc regulam sequuntur, ut cum volunt vocem aut locutionem aliquam figuratam, aut etiam aliunde deductam, diligentius expendere aut exponere, primum fontem ac originem eius, seu (ut ita dicam) primos mores, praedicto modo considerant: postea demum istam secundariam
pro gravissima poena, atque adeo pro plena perditione aut interitu ponitur. quibus Hebraismis plena est Scriptura.
Alleosin tropum dupliciter indicant Theologi. Alias cum subito mutatur persona: ut cum pro prima accipitur secunda aut tertia, vel contra: cum numeri mutantur, genera, tempora, aut modi, quod supra in constructione Verbi ostendi: ut Psal. 2, iam in prima, iam in tertia persona de impiis, Deo et Meschia agitur. huiusmodi Alleoseon infinita prorsus exempla sunt passim in Sacris literis. Alias vocant Alleos in proprie in communicatione idiomatum
respicientes in ipsum vocabulum, quod illum Hebraeum, ut ita dicam, abusum sua natura non habet: vel autoritate versoris moti, Hebraeum textum vocemque tantum ad illam communissimam significationem restringamus.
DE VOCIBUS METAS LOCORUM AUT TEMPORUM SIGNIFICANTIBUS.
In descriptione temporis aut alius spacii diligenter observanda est illa vocum catachresis, quod non tantum Praepositiones, quae metas rerum, locorum aut temporum indicant: ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes: sed etiam omnes temporis aut aliorum spaciorum
Hebraeum, ut ita dicam, abusum sua natura non habet: vel autoritate versoris moti, Hebraeum textum vocemque tantum ad illam communissimam significationem restringamus.
DE VOCIBUS METAS LOCORUM AUT TEMPORUM SIGNIFICANTIBUS.
In descriptione temporis aut alius spacii diligenter observanda est illa vocum catachresis, quod non tantum Praepositiones, quae metas rerum, locorum aut temporum indicant: ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes: sed etiam omnes temporis aut aliorum spaciorum circumscriptiones, idque ferme in omnibus linguis,
significationem restringamus.
DE VOCIBUS METAS LOCORUM AUT TEMPORUM SIGNIFICANTIBUS.
In descriptione temporis aut alius spacii diligenter observanda est illa vocum catachresis, quod non tantum Praepositiones, quae metas rerum, locorum aut temporum indicant: ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes: sed etiam omnes temporis aut aliorum spaciorum circumscriptiones, idque ferme in omnibus linguis, alias includere, alias excludere indicatas metas solent. Ut Praepositio Ante diem paschae, alias includit, alias excludit diem illam. Hanc
VOCIBUS METAS LOCORUM AUT TEMPORUM SIGNIFICANTIBUS.
In descriptione temporis aut alius spacii diligenter observanda est illa vocum catachresis, quod non tantum Praepositiones, quae metas rerum, locorum aut temporum indicant: ut sunt Ante, usque, post, ab, et similes: sed etiam omnes temporis aut aliorum spaciorum circumscriptiones, idque ferme in omnibus linguis, alias includere, alias excludere indicatas metas solent. Ut Praepositio Ante diem paschae, alias includit, alias excludit diem illam. Hanc regulam prolixe in Prima parte in Praepositione Post exposui, et valde multis
post dies octo. Matthaeo enim et Marco excludit terminales dies ea Praepositio: Lucae vero includit. vide in Post.
Exclusivae particulae, aut etiam sententiae, aliquando inclusive intelligendae sunt, sive sit adfirmativa, sive negativa sententia: ita, ut quod affirmatur aut negatur de tempore ante metam, sit verum, dicaturque etiam de spacio Post vel ultra metam. Id de vocula Donec plures monent. Gen. 8, Corvus non rediit, donec, etc. Matth. 1, Non cognovit Mariam, donec, etc. Matth. 5, Non exibis inde, donec solvas ultimum quadrantem. Non
non rediit, donec, etc. Matth. 1, Non cognovit Mariam, donec, etc. Matth. 5, Non exibis inde, donec solvas ultimum quadrantem. Non gustabunt mortem, donec videant regnum Dei veniens in virtute. Non bibam de generatione vitis, donec regnum Dei veniat: pro, Nec interea temporis, nec postea. Sic Psal. 110, Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum: id est, eousque, et etiam ultra, in perpetuum. Id locutionis autem forte inde venit, quod scriptor tantum de suo illo aut sibi proposito tempore vult aliquid determinare, nihil
regnum Dei veniat: pro, Nec interea temporis, nec postea. Sic Psal. 110, Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum: id est, eousque, et etiam ultra, in perpetuum. Id locutionis autem forte inde venit, quod scriptor tantum de suo illo aut sibi proposito tempore vult aliquid determinare, nihil plane de ulteriore solicitus.
Eandem naturam aliquando induunt etiam excludentes sententiae. 1. Sam. 15, Samuel non vidit Saulem usque ad diem mortis. id est, neque ante, neque post. Isa. 46, Usque ad senectam ego ipse, et usque canos portabo,
esse praedicitur. Vide Post in Prima parte. Sic, Factus est obediens usque ad mortem crucis: non excludit illam mortem, quam etiam obedienter praestitit.
Quare Barbari non sine causa soliti sunt addere Exclusive, aut inclusive, ut omnem ambiguitatem tollerent: indicantes illas metas temporum, locorum, vel includendas, vel excludendas esse.
In diebus aut tempore illo, significat aliquando non certum aliquod tempus, cuius paulo ante mentio facta sit: sed etiam incertum, quod longe postea secutum est. Sic Chrysostomus Homilia 10. super Matthaeum, partem prophetiae
crucis: non excludit illam mortem, quam etiam obedienter praestitit.
Quare Barbari non sine causa soliti sunt addere Exclusive, aut inclusive, ut omnem ambiguitatem tollerent: indicantes illas metas temporum, locorum, vel includendas, vel excludendas esse.
In diebus aut tempore illo, significat aliquando non certum aliquod tempus, cuius paulo ante mentio facta sit: sed etiam incertum, quod longe postea secutum est. Sic Chrysostomus Homilia 10. super Matthaeum, partem prophetiae Christi de extrema die, ab ea quae est de ruina Ierosolymae separare conatur: quasi ibi
Matth: 26, Non bibam amplius de fructu vitis, donec illum bibam novum in regno caelorum, id est, donec fruar caelesti gloria: id est simpliciter, Non bibam amplius corporalem potum, sed fruar spirituali caelestique felicitate: id est, sicut Lutherus exponit, Hic potus erit ultimum valete huius temporariae vitae. Sic allusione quadam ad illam ultimam coenam dicit ibi Dominus Apostolis, Dispono vobis, ut bibatis et edatis in regno patris mei.
Sic forte alludit Christus ad verba et cogitationes Pharisaeorum, dicentium Luc. 5, Quis potest remittere peccata? cum subdit, Utrum
quae ad integrum sermonem. Harum igitur aliquas ordine recensebimus. Primum vero de Grammaticis aut Syntacticis agemus: postea de Rhetoricis.
PROLEPSIN supra tum in narratione, tum etiam in capite turbati sermonis diximus esse: cum ea anticipantur aut prius tractantur, quae vel tempore, vel etiam ordine naturae sunt posteriora. De quo genere anticipationis nunc nihil addam. Est vero etiam quaedam prolepsis constructionis. ut cum pronomen relativum praeponitur suo antecedenti, aut etiam verbum suo nominativo. Psal. 87, Fundamenta eius in montibus sanctis:
aut perturbatio verborum talis, ut non facile eorum naturalem ordinem cernere possis: quae omnino varia est et pene incomprehensibilis praeceptione. Rom. in fine: Ei vero, qui potest nos confirmare secundum Evangelium meum, et secundum praedicationem IESU Christi, ex revelatione mysterii, quod a temporibus aeternis tacitum fuit, nunc vero factum est manifestum per scripturas propheticas, ex imperio aeterni Dei, in obedientiam fidei, apud quasvis gentes declaratum: soli sapienti Deo, cui gloria per IESUM Christum, in secula, Amen. et primo capite: Nolo autem vos ignorare fratres, quod saepe
lupus ipse capellam, capella florentem cytisum, etc. Rom. 5 est elegantissimum exemplum: Tribulatio efficit patientiam, patientia probationem, probatio spem, spes non confundit. Talis est et illa 2. Pet. 1, Omni studio ministrate in fide virtutem, in virtute scientiam, in scientia temperantiam, in temperantia patientiam, in patientia autem pietatem, in pietate amorem fraternitatis, in fraternitate charitatem, etc. Sic Iacob. 1, Tentatio efficit probationem, probatio parit patientiam, patientia opus perfectum exhibet. Sic ibidem Genealogia peccati et mortis
capella florentem cytisum, etc. Rom. 5 est elegantissimum exemplum: Tribulatio efficit patientiam, patientia probationem, probatio spem, spes non confundit. Talis est et illa 2. Pet. 1, Omni studio ministrate in fide virtutem, in virtute scientiam, in scientia temperantiam, in temperantia patientiam, in patientia autem pietatem, in pietate amorem fraternitatis, in fraternitate charitatem, etc. Sic Iacob. 1, Tentatio efficit probationem, probatio parit patientiam, patientia opus perfectum exhibet. Sic ibidem Genealogia peccati et mortis recensetur: Propria
Isa. 5 dicit Deus, sibi plane praeter opinionem accidisse impietatem Iudaeorum. Se enim ab eis expectasse uvas bonas, et eos produxisse acerbas: se expectasse ab eis iustitiam, eos vero exercere violentiam. Posterioris exemplum est. quod Paulus iubet contemptissimis et indignissimis quibusque temporaria iudicia credere, aut etiam potius pati iniuriam quam litigare. Ostendit etiam rationem istius Paradoxi, nempe ut eos pudefaciat, dum rem absurdam suadens, indicat eorum facta multo absurdiora esse. Sic illud Ibidem 8 ferme pro semiabsurdo proponitur: Si esca scandalizat fratrem meum,
quasi coram monstrari, et plane oculis subiici videantur: ut cum herbae, arbores, aliave simplicia, ut etiam incorporea diligentissime describuntur, praesertim addito aliquo gesta in oculos incurrente: aut cum etiam actiones depinguntur, ut urbium oppugnationes, expugnationes, incendia, diluvia, tempestates, naufragia, conflictus, et similia. Canitur vulgo cantilena de Papiensi conflictu, quae et verbis et sono, ac musica ita exprimit procinctum et conflictum, ut coram eum videare spectare.
Huc, et etiam ad praecedentem figuram referre possis illam terribilem et horribilem
exercitus apud poetas reperietur.
Sic Isaiae primo, et saepe alias, adhibita etiam interdum prosopopoeia, describitur horrenda vastatio gentis ac religionis Israeliticae. Contra quoque illustribus coloribus ac picturis, aliquando itidem adhibita prosopopoeia describuntur laeta tempora, seu res regnumque Meschiae. Nec contentus est Spiritus sanctus adhibere verbales pragmatographias, sed adhibet etiam reales, dum prophetae externa quaedam opera praestare coguntur, quibus futura mala poenasque populo depingant: ut cum Ezechiel sublata migratoria sarcinula et instrumentis,
fugiturum esse. Aut cum Ierosolymam sculptam obsidet: aut cum Ieremias iugum catenasque gestat, ut indicet talibus cladibus Deum illos puniturum. Quae rerum picturae in sacris Literis adhibentur tum certitudinis maioris gratia, tum etiam ut magis auditores moveant. Sic extrema tristissimaque tempora Matth. 24. et extremum iudicium Matth. 25 depingitur.
TOPOGRAPHIA, est loci accuratior descriptio: quae eum oculis quasi coram videndum exhibet. Talis est aliquatenus Paradisi, et postea Sodomiticae regionis descriptio in Genesi: licet hoc posterius sparsim describatur. Sic
opus iam plenum et absolutum pro solo eius initio aut conatu accipitur, posito pro solo principio: quando quidem bonum principium dimidium facti, aut etiam plus eo est, ut vetus proverbium habet. Sic Gen. 7, Et fuit diluvium diebus 40: id est, inchoatum, conflatum, aut confluxit primum in illo temporis initio: alioqui duravit integro anno. Sic 8 capite: Et defecerunt a quae post dies 150. pro, deficere coeperunt. Tales sunt locutiones, cum saepissime Psal. 118 iactat David, se custodire vias et legem Domini: intelligens et de solo studio et conatu, et de inchoatione, non
Iacob cum 70 animabus in Aegyptum. Psal. 25, Anima eius in bono commorabitur, id est ipse.
Sic caput pro toto homine. 2 Sam. 19, Confudisti hodie vultus servorum tuorum, pro servos tuos. Scrutari corda et renes, id est totum hominem. Psal. 7, Dies pro tempore, Hodie pro praesenti, Cras pro futuro, Heri pro praeterito, valde usitata sunt.
Illustris pars saepe sibi sumit totius locum, dignitatem aut nomen. Sic Sion pro tota Hierosolyma, Hierosolyma pro tota Iuda, Iuda pro toto populo. Huc referre possis et illa, quod Matth. 7
ut totus Decalogus et multa ceremonialia, Sabbatum, circumcisio, varia genera sacrificiorum, Lex mundorum et immundorum animalium, etc. Sic David 2 Samuel. 19 dicit, se tunc primum regem factum, cum ab exilio revocatur. Sic Saepe nominatur regnum filii, licet rexerit vivo patre, ut tempore Oziae. Tales tamen postea demum dicuntur in coepisse regnare. Quare illi anni duplicati, regis alias patri, alias filio tribuuntur, prout alteruter magis celebris in regimine fuisse visus est, aut etiam diverso respectu. Quod huius monitionis imperitis in computationibus annorum et lectione
Sic praedicare Evangelium omni creaturae, pro, omni homini: vocabulum nempe generalius pro specialiore ponitur. Econtra quoque saepe specialiora pro generalioribus ponuntur: quem tropum dicunt Grammatici esse tum duriorem, tum obscuriorem priore: ut Dies, pro mense, anno, et simpliciter pro tempore. Luc. 23, Porro dies erat parasceves, et sabbatum illucescebat: id est, accedebat, imminebat, mox subsequi debebat. Matth. 24, Ab arbore fici discite parabolam, id est accipite. Lucae 10, Nihil vos iniuria afficiet, id est, laedet iniuria, species laesionis est. Pax ponitur pro bonis
omnibus. Genes. 6, Delebo omnem hominem, quem creavi: per hominem intelligit et alia viventia, ut mox sequitur, Ab Homine usque ad animantia. Sic vir saepe utrunque sexum significat: ut, Beatus vit qui timet. Sic peregrinari pro habitare. Esa. 28. Prae sicera stupent, id est luxu. Sic voces temporis Heri, nudius tertius, pro praeterito tempore: hodie, pro praesenti. Deut. 8, Hodie transis Iordanem. Psalm. 118, Haec est dies quam fecit Dominus. Cras, pro futuro tempore, Deut. 8, Cum interrogaverit te cras filius tuus. Gen. 30, Respondebit mihi cras iustitia mea. Ios. 22, Ne
quem creavi: per hominem intelligit et alia viventia, ut mox sequitur, Ab Homine usque ad animantia. Sic vir saepe utrunque sexum significat: ut, Beatus vit qui timet. Sic peregrinari pro habitare. Esa. 28. Prae sicera stupent, id est luxu. Sic voces temporis Heri, nudius tertius, pro praeterito tempore: hodie, pro praesenti. Deut. 8, Hodie transis Iordanem. Psalm. 118, Haec est dies quam fecit Dominus. Cras, pro futuro tempore, Deut. 8, Cum interrogaverit te cras filius tuus. Gen. 30, Respondebit mihi cras iustitia mea. Ios. 22, Ne cras negetis ad nos pertinere cultum Dei. Sic
ut, Beatus vit qui timet. Sic peregrinari pro habitare. Esa. 28. Prae sicera stupent, id est luxu. Sic voces temporis Heri, nudius tertius, pro praeterito tempore: hodie, pro praesenti. Deut. 8, Hodie transis Iordanem. Psalm. 118, Haec est dies quam fecit Dominus. Cras, pro futuro tempore, Deut. 8, Cum interrogaverit te cras filius tuus. Gen. 30, Respondebit mihi cras iustitia mea. Ios. 22, Ne cras negetis ad nos pertinere cultum Dei. Sic Abacuc dicit: Transfixisti caput de domo impii. id est interfecisti Pharaonem. Sic Cicero dicit in quadam oratione se confodisse
nec multum diversa est locutio Pauli 2 Cor. 5, Neminem novi, id est, ex nullo pendeo, nulli confido.
Verbum Heemin, credere, hac eadem figura saepe non tantum noticiam historiae significat, qualis etiam in impiis esse potest: sed etiam affectus consequentes, quos pii doctores hoc tempore uno fiduciae nomine complectuntur, quos nos libro de voce et re Fidei prolixius et ex instituto explicavimus, totiusque huius vocis naturam plenissime edisseruimus, ut iam necesse non sit eadem illa hic repetere.
Sic et verba sensuum non tantum noticiam, sed etiam sequentes
figura ponitur affectus irae pro suo effectu, aut opere inde proveniente, nempe pro poena et castigatione. Mich. 7, Iram Domini portabo, quia peccavi ei, id est, poenas. Ezech. 15, Faciam cessare indignationem meam. Rom. 2, Cumulas tibi iram in die irae, id est, castigationem, poenam in tempore poenae. Rom. 3, Nunquid iniustus Deus, qui rependit iram, id est, poenam. Sic opinor etiam intelligendum esse illud Rom. 4, Lex iram operatur, id est, castigationem minatur, et infert poenas. Roman. 13, Necesse est subditum esse non solum propter iram, id est, poenam, sed etiam
sicut ipse Ioannes dicit. Semem Dei manet in eo. Tale quid est, quod alibi monuimus, verbis Hebraeis nonnunquam addenda aut subintelligenda esse adverbia intendendi, aut similia.
Hisce exemplis conveniret et illa Regula, quod verba Hebraeis saepe magis habitum quam actionem certo tempori alligatam denotent. Nihil ergo hoc dictum. Ioannis patrocinatur Pelagianis, Catharis, Anabaptistis, Libertinis, et Papistis. Sancti enim peccant, et non peccant. Non peccant sponte, ultro, data opera, sine intermissione, seu non ruunt in peccata, hocque quatenus renati sunt, et cum auxilio
et dicet: Vestis est tibi, sis nobis princeps. Esa. 4, Apprehendent septem mulieres unum virum: id est, ob clades bellorum erit ingens paucitas virorum, et multitudo viduarum, ut bene accidere possit, ut plures rixentur de uno sponso. Decem mulieres coquent in uno clibano: id est, talia erunt tempora, ut haec bene accidere possint. Esa. 49, Dicent, cede, ut habitare possim, locutus est mihi angustus. Talis est locutio, Concident gladios in vomeres, et lanceas in falces: id est, imperium Christi non regetur armis, nec indigebit his instrumentis bellicis: sed Christus parabit suis veram
sed solum ea, quae per illa indicantur, et quodammodo monstrantur. Prophetae huiusmodi locutionibus resertissimi sunt: quas cum interdum Iudaei et alii non intelligant, multum decipiuntur. Sic dicuntur septem mulieres apprehensurae virum unum, etc. et in omnibus desertis futuros tempore Meschiae, fontes et stagna, pinus et abietes, omnes vias planas, etc.
Latini et Graeci plerunque ex consequente antecedens intelligi volunt. At Hebraei contra ex antecedente consequens intelligunt, ut per exire, abire, proficisci indicatur perveniri aliquo. Mar. 1,
referri, quoniam ea quasi mater quaedam Troporum habetur. Simile quid et Latini interdum habent, in permissivo et potentiali modo. Reperitur omnino et in aliis linguis haec sermonis consuetudo.
Vicina huic, tametsi aliquanto angustior, regula est, quod verba, praesertim futuri temporis, crebro exponenda sint per volo, possum, permitto, soleo, debeo, et proprium infinitivum, quam aliquanto post subiiciemus. Posses sane utramque aliquatenus ad Synecdochen aut Metonymiam referre: videtur enim etiam hic causa pro effectu, aut contra usurpari. nunc igitur prioris exempla
Ut enim omnes eum (omnibus quidem hominibus ius aeternae salutis seu huius preciosissimi thesauri acquisitum est) at non omnes fide accipiunt. Huius Hebraismi et discriminis ignorantia imposuit Osiandro, qui talibus dictis deceptus, dicebat, nobis esse remissa peccata ante annos 1500, nempe tempore passionis Christi, sed iustificationem tum demum singularis contingere, cum credunt: ideoque longissime inter sese differre remissionem peccatorum et iustificationem. Observandum igitur est, alias dicta loqui de facto, alias de potentia, aut etiam iure.
In hoc igitur genere
sint causae et effectus, principium et finis, accidit saepe, ut verba actiones significantia retro ad causas retrahantur, ponanturque pro causis, principiis, et inchoatione actionis. Quare cum actionum causa sint, facultas, voluntas, ius, permissio, saepe fit, ut verba Hebraea, praesertim futuri temporis, sint exponenda per volo, possum, permitto, soleo, debeo, ac proprium infinitivum, ut propemodum cum potentiali modo convenire videantur.
Exempla, ubi per soleo et infinitivum fit interpretatio. Gen. 29, Non fiet sic in locis nostris, ut iunior prius elocetur, quam senior: id
indicant: ut 1. Pet. 4, Reddent rationem iusto iudici: id est, volentes nolentes cogentur difficilem et tristem sibi rationem iniuste factorum reddere. Oseae 14, Iusti ambulabunt per eas, pro, commode, expedite, ac citra offensam.
Crebro verba et participia activa ac passiva omni tempore soluta habitum magis quam actionem aut passionem certo tempori alligatum significant. Atque haec Regula cum praecedenti aliquatenus convenit: ut Psal. 51, Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: id est, tuo iudicio semper fui, sum et ero peccator et maleficus,
volentes nolentes cogentur difficilem et tristem sibi rationem iniuste factorum reddere. Oseae 14, Iusti ambulabunt per eas, pro, commode, expedite, ac citra offensam.
Crebro verba et participia activa ac passiva omni tempore soluta habitum magis quam actionem aut passionem certo tempori alligatum significant. Atque haec Regula cum praecedenti aliquatenus convenit: ut Psal. 51, Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: id est, tuo iudicio semper fui, sum et ero peccator et maleficus, Psal. 112, Dispersit et dedit pauperibus: id est, pius homo
diabolis, caelum pro caelitibus ponitur, nidus pro pullis. Deut. 32, Aquila excitat nidum suum, id est, provocat pullos suos ad volandum. 1. Reg. 17, Hidria farinae et lenticula olei non deficiet. Sic domus saepissime pro familia ponitur in veteri et novo Testamento. Sic Lu cae 8 dicitur de tempestate et periculo navigantium, Implebantur et periclitabantur. Apostolis tribuitur, implebantur, quod erat proprium navis. Hoc tropo Cor pro anima rationali infinities in sacris Literis ponitur: dum vel accusatur, vellaudatur alicuius cor, vel etiam exigitur rectum cor, vel ut aliquid ex corde
et dixerit, Filia tua est mortua: id est, venit ex domo ipsius ad eum apud Christum existentem.
Ad hoc genus Synechdoches posses etiam illa exempla referre, cum tempus ponitur pro rebus quae tempore existunt aut fiunt. Sic dies dicuntur mali et boni, tum in sacris tum in prophanis. Dies Nohe pro statu rerum ac hominum proxime ante diluvium ponuntur. Seculum, pro moribus aut hominibus seculi. Dare annos suos crudeli, Proverb. 5, id est, vitam. Sic anni loquentur, id est, senes ac in
conferens, id est Sicut, alias posterior aut applicans, alias utraque, ut in capite de Syncategorematibus dixi. Exemplum prioris, Exod. 19, Portavi vos super alas aquilarum, pro, sicut aquilae suos super alas, etc. Ioel. 1, Dentes eius, dentes leonis. Gal. 4. Dico autem quanto tempore haeres, pro, sicut haeres quanto tempore est sub curatoribus, etc. Gen. 49. Iuda habita bit Leo, pro, sicut leo. Exemplum posterioris, Iosuae 3, Ut sciant, quod quemadmodum fui cum Moyse, ero tecum: pro, sic ero et tecum.
22 Aliquando utraque deest.
aut applicans, alias utraque, ut in capite de Syncategorematibus dixi. Exemplum prioris, Exod. 19, Portavi vos super alas aquilarum, pro, sicut aquilae suos super alas, etc. Ioel. 1, Dentes eius, dentes leonis. Gal. 4. Dico autem quanto tempore haeres, pro, sicut haeres quanto tempore est sub curatoribus, etc. Gen. 49. Iuda habita bit Leo, pro, sicut leo. Exemplum posterioris, Iosuae 3, Ut sciant, quod quemadmodum fui cum Moyse, ero tecum: pro, sic ero et tecum.
22 Aliquando utraque deest. Psal. 125, Circa Ierusalem sunt
et contra meritum aut iustitia.
Sic eodem capite in illis quinque versibus est antithesis et collatio, quae si plene intelligenda esset, prolixe evolvi posset suppletis ex altero quae in altero desunt. Verba Pauli sunt haec: Christus enim, cum adhuc nullis viribus essemus, suo tempore pro impiis mortuus est. Enimvero vix pro iusto quisquam moriatur: nam pro eo qui sit ipsi utilis, forsitan aliquis etiam mori sustineat. Commendat autem suam charitatem erga nos Deus, quod cum adhuc essemus peccatores, Christus pro nobis mortuus sit. Iustificati igitur eius sanguine,
aut est, Impios concipere, id est, cogitare, et parturire: id est, conari iniusta et noxia: et denique irritum fieri ipsorum conatum.
Crebro sane ista figura Hysteron proteron in narrationibus praesertim admittitur. Est aut haec figura talis, cum ea, quae vel natura, vel etiam ratione temporis, quo acciderunt, aut denique ob intellectum auditoris prius ponenda essent, posterius ponuntur: aut contra, quae posterius, prius. Prioris seu neglectae intelligentiae aut perspicuitatis exemplum sit illud Genes. 6, ubi prius de arca praecipitur, quam dilunium futurum praedicatur. Est
igitur est, quod cum quid de uno quopiam negatur aut affirmatur, non mox de diversis diversum statuitur. Iudicum 21 iubent interfici omnes mulieres, quae cognoverunt virum, non negant alios aliquos interficiendos esse. Huc referantur multa dicta, quae habent donec, usque aut alias voces metam temporis indicantes. Coruus (sicut habet vulgata translatio) non est reversus, donec siccarentur aquae: negatinterea reversum esse, non affirmat postea rediisse. Matth. 1, Non cognovit eam, donec peperit: negat de eo tempore, non affirmat de posteriore. Huc et alia de Donec referenda sunt.
Huc referantur multa dicta, quae habent donec, usque aut alias voces metam temporis indicantes. Coruus (sicut habet vulgata translatio) non est reversus, donec siccarentur aquae: negatinterea reversum esse, non affirmat postea rediisse. Matth. 1, Non cognovit eam, donec peperit: negat de eo tempore, non affirmat de posteriore. Huc et alia de Donec referenda sunt. Scortatores et adulteros iudicabit Deus, Hebrae. 13. Duplex paralogismus hinc oriri posset: affirmat enim Paulus, quod Deus castigabit scortatores et adulteros, non negat de aliis sceleratis. Item licet affirmet, quod ipse
aliquo, habita comparatione ad maius malum, nempe ad scandalum et eius poenam: iuxta illam Aristo telicam regulam, quod minus respectu maioris sit bonum. 1 Tim. 2, Mulier est decepta, non vir: id est, prius ac magis. Simpliciter dicitur, quod secundum quid intelligendum est, nempe de initio temporis.
DE INTERROGATIONE ET RESPONSIONE.
Adverbia interrogandi, Cur, Quare, etc. saepe non immediate iunguntur illi propositioni de qua interrogant, sed alicui alii, quae illi coniuncta est, eamque praecedit: ita ut aliud quiddam
dixit Isaias de vobis hypocritis, etc. id est, quia non est peccatum illotis manibus comedere, sicut vos superstitiosuli putatis, qui totam pietatem in rebus externis collocatis, quod dudum Isaias prophetico spiritu in vobis reprehendit.
Saepe verba, et praesertim futuri temporis, per interrogationem elata, non de actione vel passione, per ipsum verbum significata, quaerunt, sed de causa eius. Ezech. 33, Quare moriemini domus Israel? id est, quare vultis dare causam huic tanto malo, etc. 1 Sam. 19, Dimitte me, quare te interficiam? id est, quare
in gentiles incredulos effusurum. Quod est diligenter observandum, et diligentissime, ne specie sermonis deceptitum articulum iustificationis, tum et alios corrumpamus.
Sic et Abrahamus diviti respondendo causam damnationis ipsius et salutis Lazari videtur affirmare, esse alterius temporariam felicitatem, et alterius aerumnas: cum per illas lauticias ac delicias tantum impoenitentia divitis, et contra per crucem (ut ita loquar) filiatio Lazari indicetur. Hac ratione quoque pauperes dicuntur accipere suos benefactores in aeterna tabernacula, cum hoc opus sit solius patris
Ubi Christus prohibet Apostolis, ne quem salutent in via: hortari vult, ut nihil committant, quod ob humanos affectus Evangelicum negotium ullis dispendiis remoretur: ubi iubet praeberi alteram maxillam, vult tantum in illatis iniuriis haberi uberantiam, ut pro illa custodienda etiam pro tempore et loco altera maxilla sit offerenda, et nunquam retaliandam esse iniuriam. Sic, si Cyrillo et Chrisostomo credimus, per Hyperbolen Iohannis ultimo dicitur: Multa quidem alia fecit IESUS, quae si scribantur per singula, ipsum arbitror mundum non posse capere eos qui scribendi sunt,
verborum moderatione, Rom. 9, Iacob dilexi, Esau odio habui: scilicet, in hac externa praerogativa primogeniturae, non in spirituali iustificatione. 1. Cor. 8, Scientia inflat, etc. scilicet carens charitate. Tob. 4, Eleemosyna liberat a peccato, scilicet quo ad poenas aliquas temporarias, non quo ad culpam et poenam aeternam. Sic, Redime peccata tua eleemosynis, Dan. 4. Sic saepe aliqua affirmantur aut negantur tantum ratione summi gradus, quae in inferioribus non sunt vera. Nemo bonus nisi Deus. Boves non sunt curae Deo, etc. Non sum missus ad
sub. ideo et ego multo melius apud eum habebo, quam in hac miseranda humiliatione: et vos inde multo potentius adiuvare potero, quam hac terrena praesentia vobiscum corporaliter agens. Ibidem mox: Ut cum fiet credatis, scilicet, ut vos eo rectius consolemini, et in omnibus illis rebus ac statu temporum regere queatis. Et mox: Venit princeps mundi, scilicet, me oppressurus ac iugulaturus. Et pro (sed) in me non habet quicquam, scilicet, iuris ac potestatis, ut in aliis peccatoribus, ut me perinde sicut eos perdere possit, cum et innocens sim, et mulo ipso potentior. Et mox: Surgite eamus
sappiri. Usque quo gloriam meam in ignominiam? Psal. 4. sub. vertetis? aut conamini deducere? Mane praeparabo tibi, Psal. 5. sub. orationem. pro, precabor te. Et tu Iehova usquequo? Psal. 6, sub. conteres me, vel differes auxilium tuum? Exaltatio in temporibus in angustia, Psal. 9 et 11. pro, in temporibus, in quibus erit in angustia. Dicit in corde suo, Non requires, Psalm. 10. sub. peccata eorum. Tibi relinquit pauper, Psal. 10. sub. causam suam. Quaeres improbitatem eius, non invenies, Psal. 10.
4. sub. vertetis? aut conamini deducere? Mane praeparabo tibi, Psal. 5. sub. orationem. pro, precabor te. Et tu Iehova usquequo? Psal. 6, sub. conteres me, vel differes auxilium tuum? Exaltatio in temporibus in angustia, Psal. 9 et 11. pro, in temporibus, in quibus erit in angustia. Dicit in corde suo, Non requires, Psalm. 10. sub. peccata eorum. Tibi relinquit pauper, Psal. 10. sub. causam suam. Quaeres improbitatem eius, non invenies, Psal. 10. sub. improbum illum. pro, non comparebit, impietatis suae
DE ESSENTIA ET CIRCUMSTANTIIS FACTI AUT REI.
Cognatum praecedenti Regulae est, quod in rebus et factis, actionibus aut passionibus alud est ipsum factum aut res, quae veluti substantia quaedam dici potest: aliud sunt circumstantiae eius, sive sint causae, sive loca, tempora, effectus, usus aut fines, quae tu sane accidentia nominaris. Haec nisi cogitatione diligenter separentur, multa exponere perspicue nequibis, multaque dubia indissoluta relinques. Sic saepe ponitur Essentia pro qualitate, et contra. Donec bibam illud novum: id est, novo modo et ratione, non
bona malave sint, sed quia bonarum aut malarum rerum sint effectus aut signa. De qua ibi satis dictum est.
Sic etiam laudantur aliquando mala, et vituperantur bona, ob aliquem respectum, circumstantiam aut conditionem. Sic laudatur villicus infidelis non per se, sed quia astute ac in tempore sibi prospexit. Laudantur Rechabitae apud Ieremiam ob religiositatem, aut religiosam observationem traditionum paternarum, non quod ipsae traditiones essent adeo praestantes aut Deo acceptae. Laudatur Achabi licet hypocritica poenitentia. Contra improbatur bonum Uze factum volentis
quae unxit Dominum: quod per anticipationem dicitur, quia sequenti capite fit ea unctio. Verum de hac figura plura forte mox in capite de Narrationibus dicentur.
Non raro fit, ut scribentes aut loquentes de rebus priscis aut etiam peregrinis alienisve, aliqua dicant secundum sua tempora, res aut loca, perinde facientes, ac si veteres historias pingendo, novas species praesentemque vestitum et arma pictor illis personis tribuat. Sic Petrus dicit, Evangelium esse praedicatum mortuis: id est, qui eius tempore iam erant mortui, non tunc, cum primum Evangelium eis est per
rebus priscis aut etiam peregrinis alienisve, aliqua dicant secundum sua tempora, res aut loca, perinde facientes, ac si veteres historias pingendo, novas species praesentemque vestitum et arma pictor illis personis tribuat. Sic Petrus dicit, Evangelium esse praedicatum mortuis: id est, qui eius tempore iam erant mortui, non tunc, cum primum Evangelium eis est per prophetas praedicatum. Sic dicit idem Petrus, Christum praedicasse spiritibus in carcere olim incredulis: id est, qui eius tempore erant in carcere. Cave ergo, ne putes omnia dici respectu illius temporis ac loci, de quo proprie
pictor illis personis tribuat. Sic Petrus dicit, Evangelium esse praedicatum mortuis: id est, qui eius tempore iam erant mortui, non tunc, cum primum Evangelium eis est per prophetas praedicatum. Sic dicit idem Petrus, Christum praedicasse spiritibus in carcere olim incredulis: id est, qui eius tempore erant in carcere. Cave ergo, ne putes omnia dici respectu illius temporis ac loci, de quo proprie narratio aut sermo instituitur, ne actu ipso mortuis putes Evangelium praedicari. Sic Moses saepe narrat vetera sui temporis nominibus, aut veteribus rebus sui temporis nomina per Prolepsin
mortuis: id est, qui eius tempore iam erant mortui, non tunc, cum primum Evangelium eis est per prophetas praedicatum. Sic dicit idem Petrus, Christum praedicasse spiritibus in carcere olim incredulis: id est, qui eius tempore erant in carcere. Cave ergo, ne putes omnia dici respectu illius temporis ac loci, de quo proprie narratio aut sermo instituitur, ne actu ipso mortuis putes Evangelium praedicari. Sic Moses saepe narrat vetera sui temporis nominibus, aut veteribus rebus sui temporis nomina per Prolepsin tribuit: quale forte et Iehova est veteribus ignotum, ut Exodus testatur.
Christum praedicasse spiritibus in carcere olim incredulis: id est, qui eius tempore erant in carcere. Cave ergo, ne putes omnia dici respectu illius temporis ac loci, de quo proprie narratio aut sermo instituitur, ne actu ipso mortuis putes Evangelium praedicari. Sic Moses saepe narrat vetera sui temporis nominibus, aut veteribus rebus sui temporis nomina per Prolepsin tribuit: quale forte et Iehova est veteribus ignotum, ut Exodus testatur. Sic Zoar oppidulum per anticipationem nominatur. Sic Moses et alii scriptores aliquando loquuntur de plagis caeli, Oriente, Meridie aut Occidente,
incredulis: id est, qui eius tempore erant in carcere. Cave ergo, ne putes omnia dici respectu illius temporis ac loci, de quo proprie narratio aut sermo instituitur, ne actu ipso mortuis putes Evangelium praedicari. Sic Moses saepe narrat vetera sui temporis nominibus, aut veteribus rebus sui temporis nomina per Prolepsin tribuit: quale forte et Iehova est veteribus ignotum, ut Exodus testatur. Sic Zoar oppidulum per anticipationem nominatur. Sic Moses et alii scriptores aliquando loquuntur de plagis caeli, Oriente, Meridie aut Occidente, habito sui respectu, non illius, de quo
est, eo respicere Psalmistam. Sic passim Psalmi describentes Deum iratum, aut alioqui in sua maiestate existentem, illam terribilem speciem ipsius in monte Synai visam exprimunt. Haec contraria scribendi et loquendi consuetudo perinde est, ac si pictor vel veteres historias factaque pingendo, sui temporis species, vestes et arma illis induat: vel contra novas aut futuras pingendo, veteribus vestimentorum formis et armis personas ornet.
Huc referri posset
perturbatione aut transpositione vocum et sententiarum, atque adeo rerum: simul et de Hysteron proteron, de Hysterologia, Synchysi, Hypallage dixi. Vide ibi exempla ex Gen. 6. cuius generis innumera sunt in sacris Literis.
Observandum quoque est in Narrationibus, quod alius sit ordo temporis et actionis, alius autem dignitatis. Alias ergo hunc, alias illum scriptores sequuntur, ut scilicet iam priora tempore, iam dignitate praeponant.
Narrare solent Hebraei ita res gestas, ut cum indicandus sit alicuius sermo, non tantum prolixus, sed et brevis, ipsummet inducant
Synchysi, Hypallage dixi. Vide ibi exempla ex Gen. 6. cuius generis innumera sunt in sacris Literis.
Observandum quoque est in Narrationibus, quod alius sit ordo temporis et actionis, alius autem dignitatis. Alias ergo hunc, alias illum scriptores sequuntur, ut scilicet iam priora tempore, iam dignitate praeponant.
Narrare solent Hebraei ita res gestas, ut cum indicandus sit alicuius sermo, non tantum prolixus, sed et brevis, ipsummet inducant directe loquentem, non eius orationem oblique recitent: ut plerunque Latini, exceptis aliquibus historicis, qui
1. Reg. 1, Tu dixisti Domine mi rex, quod Salomon filius tuus regnabit post me. Qui nos persequitur, Evangelizat, Gal. 1. Hoc magis gaudium et admirationem piorum exprimit, dum illa eorum passim iactata vox formaliter recitatur.
Crebro non exactissime observatur series rerum aut temporum in Narrationibus.
Hysterologia multum utuntur Hebraei: saepe enim et narrando, et alias, non satis suo ordine gesta recensent, priora posterius, et posteriora prius commemorantes. Sic Ios. 2, prius narratur, exploratores fune demissos per fenestram: postea colloquium eorum et
Aliquando in forma precationis. Psal. 22, Deus meus, Deus meus; quare me dereliquisti? Psal. 79; 68, 69. Item, Gratiarum actionis: ut Psal. 95, 97, 98.
Observandum quoque in prophetiis res diversissimas simul aut de diversissimis temporibus praedici. Isa. 7. Matth. 24. exempla mox sequentur.
Saepe dum de alia re praesenti loqui videtur,
promissionis terrae Canaan, promittitur regnum caelorum: sub promissione posteritatis, praesertim nascituri Isaaci, praedicit benedicti seminis aut Meschiae adventum. Promiscue igitur interdum de utroque Christi adventu prophetae praedicunt, et quae promiscue praedicuntur, successive, suoque tempore ac loco implentur.
Aliquando aliqua praedici videntur, per quae tamen alia proprie denotantur. Apprehendent septem mulieres virum unum: id est, erunt bella, et magna paucitas virorum. Coquent septem mulieres panem in uno furno: id est, erit magna penuria. Vae praegnantibus et
unum: id est, erunt bella, et magna paucitas virorum. Coquent septem mulieres panem in uno furno: id est, erit magna penuria. Vae praegnantibus et lactantibus: id est, erit tristis et periculosa calamitas, quam tales non bene evadere poterunt.
Aliquando in prophetiis non habetur ratio temporis eventuum. In Isaia praedicitur destructio Babylonis, antequam captivitas Babyl. praedicatur: quod forte tunc multos contra Ieremiae praedictiones ac minas armavit, qui putaverunt cito secuturam Babylonis eversionem.
Adhortationes, praecepta ac consolationes saepe prophetizant.
de illo incarnationis adventu, exponi possunt ac etiam debent de isto perpetuo adventu per verbum, et praesertim per instaurationes celebriore religionis, aut per propagationes eius ad alias gentes, quin etiam ad singulos homines. ut est illud, Lex et prophetae usque ad Ioannem: non tantum de illo tempore praesentiae Christi loquens, sed etiam de singulorum hominum conversione. Donec enim non vere eis est monstratus agnus Dei, sub lege sunt, lex eos accusat, et ut paedagogus serviliter tractat: quaerunt etiam futurum aliquem servatorem, nondum habent praesentem: sed veniente in cor per fidem
venientem, etc. Hunc locum Iudaei non intelligentes, dixerunt Messiam subiugatis totius mundi regnis, regnaturum in virga ferrea, iuxta illud Psal. 2, Reges eos in virga ferrea. In quo errore et discipuli salvatoris aliquando fuerunt, Act. 1, dicentes, Domine num in tempore hoc restitues regnum Israeli? Et Matth. 20, de filiis Zebedaei. Non itaque mirum est, Anabaptistas a fermento Iudaeorum, et spiritu satanico seductos esse. Refellitur haec opinio per glossam Rabbi Scelemonis super illud Zachar. 9, Exulta valde filia Sionis, etc. Et per Rab.
Et per Rab. Mosceh Hadarscam super illud Gen. 49, Ligans ad vitem pullum suum. Item in Bereschith Rabba. In quibus locis spiritualiter exponitur illud Psal. 2, Reges in virga ferrea. Manifestum igitur est, Messiae regnum spiritualiter intelligendum esse, non autem temporaliter. Nam divinae Scripturae Messiae regnum perpetuum praedicant. Ergo non est temporale.
Ex superioribus Scripturae locis male intellectis, recentiores Rabinorum sumpserunt occasionem dicendi, duos venturos esse Messias, quos frustra expectant. Hanc expectationem probare
suum. Item in Bereschith Rabba. In quibus locis spiritualiter exponitur illud Psal. 2, Reges in virga ferrea. Manifestum igitur est, Messiae regnum spiritualiter intelligendum esse, non autem temporaliter. Nam divinae Scripturae Messiae regnum perpetuum praedicant. Ergo non est temporale.
Ex superioribus Scripturae locis male intellectis, recentiores Rabinorum sumpserunt occasionem dicendi, duos venturos esse Messias, quos frustra expectant. Hanc expectationem probare conantur per autoritatem Bereschith Rabba, super illud Genes. 49, Issachar asinus fortis,
Psal. 2. Et legislator: Hic est rex Messias, qui conteret pedibus suis gentes: ut legitur Isa. 26, Conculcabit eas pes pedum pauperis. Iste est enim pauper Messias, de quo dictum est Zachar. 9, Pauper equitans super asinan. Concluditur itaque regnum Christi esse spirituale, non temporale: praeterea idem esse Messiam filium Ioseph, et Messiam filium Davidis: hoc est, unum esse verum Messiam ex traditionibus priscorum Thalmudistarum.
DE TROPIS ET
ad suum abusum rapiunt: ut laudes et efficaciam verbi Dei Papistae de suis magicis eius abusibus intelligunt: et contra sanatici, cum audiunt istos externos cultus ob hominum abusum vituperari, de rebus ipsis per se eas vituperationes accipiunt, et omnem externum cultum reiiciunt: ut qui hoc tempore omnem musicam, omnes picturas, omnesque ceremonias tum funebres, tum etiam templorum reiecerunt. Sic solent stulti, dum aliqua vitia fugiunt, in contraria currere et ruere.
Videndum igitur diligenter acattente in sacris Literis est, quid qua ratione dicatur, ne vel laudes rerum
possunt: ut, Totum est maius sua parte, punctum est id, linea, superficies, corpus est illud, etc. Omnes trianguli tres anguli sunt duobus rectis aequales: Externus angulus trianguli est duobus oppositis aequalis. Non sunt ibi ulla accidentaria aut externa, nihil ibi datur locis, temporibus aut personis aliisve circumstantiis: non subinde occurrunt aliqua nova vocabula aut res suis explicationibus indigentes.
Porro hisce proxime accedunt aliae disputationes philosophicae, sive de moribus, sive de physicis, sive de logicis, quae licet magis iam sint compositae
sive de physicis, sive de logicis, quae licet magis iam sint compositae cum aliis rebus ac circumstantiis, habentque suas materias, subiecta et causas, eoque maiorem sententiarum copiam recipiant, tamen cum tantum in genere ac thesi tractentur, adhuc multis circumstantiis personarum, locorum ac temporum carent.
Ultimae sunt in externis aut temporariis, quae de singulis individuis agunt: ut sunt orationes forenses, epistolae, iudicia et consilia de singularibus casibus, vel iuridicis litium, vel medicis morborum. Ubi quidem multae sunt circumstantiae variarum rerum: sed non
sint compositae cum aliis rebus ac circumstantiis, habentque suas materias, subiecta et causas, eoque maiorem sententiarum copiam recipiant, tamen cum tantum in genere ac thesi tractentur, adhuc multis circumstantiis personarum, locorum ac temporum carent.
Ultimae sunt in externis aut temporariis, quae de singulis individuis agunt: ut sunt orationes forenses, epistolae, iudicia et consilia de singularibus casibus, vel iuridicis litium, vel medicis morborum. Ubi quidem multae sunt circumstantiae variarum rerum: sed non etiam sua copia obruunt auditorem aut lectorem: quia cum de
ac moribus omnia turbantes et concutientes, illuc auditorem propellere conantur.
Quare scriptores prophanarum rerum facile in tanta simplicitate subiecti, tum ordinem certum observare, tum et perspicui esse possunt. At contra sacrum volumen plures materias quasi simul eodemque tempore tractare cogitur. Nam et docet, quod ferme est ei primarium, idque multa simul, quia res gravissimae et difficilimae ita in religione coniunctae sunt, ut aliae sine aliis intelligi nequeant, sicut Cicero de Philosophia in Tusculanis pronunciat, quod nec pauca quidem in ea sine multis
paulo post filiolos, eorumque studium alacritatemque in recipiendo Evangelio praedicat.
Transeunt aliquando a sua persona ad functionem, inde ad doctrinam, a qua ad Christum: ut Paulus initio Rom. 1. Eph. 3. et 2 Cor. 4, ubi mirabiliter sui commendationem cum Christi laude temperat, adeo, ut ipsemet illam mixturam indicet, inquiens: Non enim nos ipsos praedicamus, sed Christum Iesum Dominum: nos autem servos vestros propter Iesum. Sic sequenti initio incipit a celebratione futurae gloriae, in quam ex hac imbecillitate immutabimur: circa medium se commendat: postremo
plures, et contra tractentur, plura sunt, quae ad sententiarum ordinem recte referri queant: sicut et in capite De brevitate adhuc plura.
Cohaerentia membra ac sententiae, quae ob similitudinem quandam connexionemque sensuum deberent secundum Latinam consuetudinem simili quadam forma temporum, modorum, et aliarum etiam proprietatum efferri, aliquando mire a sese mutuo variant, ut supra in constructione Verbi exposui, ut propemodum earum connexionem agnoscere nequeas.
Sententia sequens, non semper simpliciter dependet ex antecedente, sed ab aliqua subintellecta: ut
digressionem ad causam gratiarum actionis, nempe quia audierit praedicari fidem eorum: inde progreditur ad causam fidei illorum, nempe spem futurae gloriae: quarto exponit, unde illam spem hauserint, nempe ex Evangelio: quinto, quid ubique efficiat Evangelion et etiam apud ipsos: 6, a quo tempore sit efficax Evangelium, nempe ex quo cognoverint gratiam Dei: 7. per quem concionatorem cognoverint: 8, qualis sit ille doctor, nempe fidus: 9, quid ille concionator praeterea fecit, nempe indicavit Paulo fidem Coloss. 10 redit ad gratiarum actionem, concludens se ideo gratias agere
Id est, Verum illud peropportune cadit, Athenienses, ut quod summo Philippi rebus praesidio est, idem vobis vel utilissimum sit. Nam quod is unus omnia et arcana et aperta moderatur, ac simul et dux est et dominus, et quaestor, et ipse ubique adest exercitui, ad res bellicas celeriter et tempestive conficiendas, multum quidem valet: sed pacificationi quam cum Olynthiis facere cupit, adversatur. Neque enim obscurum est Olynthiis, hoc agi bello, non existimationem suam, non agri partem, sed excidium patriae, et servitutem.
Tali igitur expolitione aut expositione plurimum
Asscribam autem textum una cum suis notis correspondentibus, ut facilius cerni possit, quaenam inter se cohaereant.
Porro spes non pudefacit, quod dilectio Dei effusa sit in cordibus nostris per Spiritum sanctum, qui datus est nobis. Christus enim cum adhuc essemus infirmi, iuxta temporis rationem, pro impiis mortuus est.
sint, si quidem sententia eius genuina plena haberi debet.
Sic 2 Cor. 3, conferens legem cum Evangelio, primum legi tria quasi mala tribuit: deinde porro tres proprietates Evangelii eidem facit correspondere. Legi tribuit quod sit mortifera, quod sit in literis ac lapide, et quod sit temporaria: contra Evangelio tres laudes aut bona, quod sit salutare, quod sit in spiritu aut in corde, et quod sit perpetuum. Verum adscribam ipsum textum correspondentibus sententiis ac notis Graecarum literarum: in secundo membro secunda proprietas primae praeponitur.
Quod si
maturae aetatis a Mose, Aharone et principibus Israeliticis, actus fuit 603550. Sed tamen aliquid plus est in illis repetitionibus, quam in hac summa.
Causa, quare ita diducant unam orationem in plures, est ea quoque fortassis praeter alias, quod destituantur ea commoditate temporum, modorum et coniunctionum, quam Latina Graecaque lingua habent. Atque adeo tam longas sententias in unam periodum, aut colon, perinde apte ac perspicue, ut illae, concludere non possunt.
Hebraei cum struunt periodum, quoniam in priore parte, plura cola, eaque saepe longius a
Quinto, de sacrarum Literarum (ut ita dicam) sententiositate, aut copia sententiarum, supra prolixius dixi.
Sexto, asperior compositio (quam propter sermonis magnitudinem et etiam rerum ipsarum austeritatem et gravitatem, teste Phalereo, solent adhibere eruditi scriptores, et in temperando stylo cumprimis diligentes) etiam in sacris Literis passim reperitur.
Homeri quoque sermo in multis conferri posset cum sacris Literis, excepta illa eius nimia Asiaticaque aut Ciceroniana redundantia verborum. conveniunt enim in grandiloquentia, in efficacia sermonis, in
et plebs Dei diligat sic. Absit a nobis, in quam, tanta dementia. nam quid faciemus in futurum?
Idem ibidem:
Et tamen cum doctor iste debeat rerum dictor esse magnarum, non semper eas debet granditer dicere, sed submisse, cum aliquid docetur: temperate, cum aliquid vituperatur sive laudatur. Cum vero aliquid agendum est, et ad eos loquimur, qui hoc agere debent, nec tamen volunt: tunc ea quae magna sunt, dicenda sunt granditer, et ad flectendos animos congruenter. Et aliquando de una eademque re magna et submisse dicitur, si docetur: et
cum aliquid vituperatur sive laudatur. Cum vero aliquid agendum est, et ad eos loquimur, qui hoc agere debent, nec tamen volunt: tunc ea quae magna sunt, dicenda sunt granditer, et ad flectendos animos congruenter. Et aliquando de una eademque re magna et submisse dicitur, si docetur: et temperate, si praedicatur: et granditer, si aversus inde animus, ut convertatur impellitur. Quid enim Deo ipso maius est? Nunquid ideo non discitur? Aut quid, qui docet unitatem Trinitatis, debet nisi submissa disputatione agere, ut res ad dignoscendum difficilis, quantum dator possit intelligi?
ad caput unde agebatur, disputator redire non possit: valde autem bonum est, ut quicquid contradici potest, si occurrerit, refutetur, ne ibi occurrat, ubi non erit qui respondeat: aut praesenti quidem, sed tacenti occurrat, et minus sanatus abscedat. In illis autem Apostolicis verbis dictio temperata est, Seniorem ne increpaveris: sed obsecra ut patrem, iuniores ut fratres, anus ut matres, adolescentulas ut sorores. Et in illis, Obsecro autem vos fratres per miserationem Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam vivam, sanctam, Deo placentem: et totus sere ipsius exhortationis locus
temperata est, Seniorem ne increpaveris: sed obsecra ut patrem, iuniores ut fratres, anus ut matres, adolescentulas ut sorores. Et in illis, Obsecro autem vos fratres per miserationem Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam vivam, sanctam, Deo placentem: et totus sere ipsius exhortationis locus temperatum habet elocutionis genus: ubi illa pulchriora sunt, in quibus propria propriis tanquam debita reddita decenter excurrunt. Sicuti est, Habentes dona diversa secundum gratiam, quae data est vobis. sive prophetiam secundum regulam fidei, sive ministerium in ministrando, sive qui docet in
meo loquar, qui mihi quam aliis et quam aliorum est utique notior, sicut in meo eloquio, quantum modeste fieri arbitror, non praetermitto istos numeros clausularum: ita in authoribus nostris hoc mihi plus placet, quod ibi eos rarissime invenio. Grande autem dicendi genus hoc maxime distat ab isto temperato genere, quod non tam verborum ornatibus acceptum est, quam violentis animi affectibus. Nam capit etiam illa ornamenta pene omnia: sed ea si non habuerit, non requirit. Fertur quippe impetu suo, et elocutionis pulchritudinem, si occurrerit, vi rerum rapit, non cura decoris assumit. Satis
Nam si aurato gemmatoque ferro vir fortis armetur intentissimus pugnae, agit quidem illis armis quod agit, non quia speciosa, sed quia arma sunt: idem ipse est tamen, et valet plurimum, etiam cum rimanti telum ira facit.
Agit Apostolus, ut pro Evangelico ministerio patienter mala huius temporis, cum solatio donorum Dei omnia tolerentur.
Magna res est et granditer agitur, nec desunt ornamenta dicendi: Ecce, inquit, nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis: nullam in quoquam dantes offensionem, ut non reprehendatur ministerium nostrum: sed in omnibus commendantes
neque futura, neque virtus, neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia, poterit nos separare a charitate Dei, quae est in Christo IESU Domino nostro.
Ad Galatas autem, quamvis tota ipsa epistola submisso dicendi genere scripta sit, nisi in extremis partibus, ubi est eloquium temperatum: tamen interponit quendam locum eo motu animi, ut sine ullis quidem talibus ornamentis, qualia sunt in iis quae modo posuimus, non posset tamen nisi granditer dici:
Dies, inquit, observatis, et
interponit quendam locum eo motu animi, ut sine ullis quidem talibus ornamentis, qualia sunt in iis quae modo posuimus, non posset tamen nisi granditer dici:
Dies, inquit, observatis, et menses, et annos, et tempora. Timeo vos, ne forte sine causa laboraverim in vobis. Estote sicut et ego: quoniam et ego sicut vos. Fratres, precor vos, nihil me laesistis. Scitis quia per infirmitatem carnis iampridem Evangelizavi vobis, et tentationes vestras in carne mea non sprevistis, neque respuistis: sed sicut
et pravus animus natura alienus a Deo: deinde rerum immensa magnitudo ac sublimitas: postremo etiam sermonis rerumque ac morum, ad quos ille sermo alludit, peregrinitas: quae illis ad quos dicta sunt, nota et communia fuêre.
Aliqua pars huius simplicitatis sermonis forte etiam nostri temporis exemplis declarari posset: ut si diceremus, multo simpliciorem sermonem esse Erasmi quam Budaei, Vivis quam Erasmi, quo etiam simplicior Philippi est.
Sed de Scripturae simplicitate etiam patrum unum aut alterum dictum annotabo. Scribit igitur Hieronymus ad Paulinum: In
auditorum utilitas postularit, res gestae explicantur.
Utroque usus est Matthaeus. Verbis utitur, quibus in historia uti convenit, simplicibus, planis, propriis, et minime obscuris, cumque lenitate quadam aequabili profluentibus. Ut enim in rerum tractatione operosas rerum, personarum, temporum locorumque descriptiones, causarum item discussiones elaboratas, et alia his similia historiae ornamenta in profanis historiis sparsim magno cum splendore adhibita, nihil moratur Matthaeus: ita in verborum compositione phaleras et exornationes Rhetoricas, picturata verba et splendida non
pietas aut poenitentia non aliter ac bona malaque arboris indoles per externa conspicuaque folia et fructus depingitur. Haec enim sunt cuivis nota, et cerni possunt, illa non item.
Sic Ioannes in sua prima Epistola, depingit vere pium ac impium, per verba actionum, idque praesentis temporis: Qui ex Deo est, non peccat: qui ex diabolo est, peccat.
Multo vero etiam evidentiori nota et magis in oculos incurrente pingit Christus suos, cum ait: Oves meae vocem meam audiunt. Qui ex Deo est, verbum Dei audit: ideo vos non auditis, quia ex Deo non estis. Ubi verbum
animi dociles teneantque fideles. Obruitur enim alioqui vinciturque multitudine, magnitudine ac prolixitate mens humana, ut nec concipere tantam molem, nec animo retinere queat. Sicut cuiusdam Laconis apophtegma recitatur, qui dixerit prima, non memini.
Secundo, non tantum temporis ac operae exigit, ut prolixitas: quo fit ut et aliis vacare queamus.
Tertio, brevitas apta est sententiis, teste Phalereo, apta etiam symbolicis dictis, apta mandatis dandis, apta minis, mysteriis, symbolis, et allegoricis dictis. Maiori etiam energia saepe aliqua dicit, quam
et plenam possessionem: per maledictionem generis humani, magnitudinem peccati ac irae Dei. Sic per poenas diluvii, magnitudinem peccatorum, corruptae religionis ac morum et simul irae Dei: per evocationem Abrahami, eiusque instaurationem religionis, ingens eiusdem corruptio demonstratur. Sicut et tempore Enoch ac Moysis. Sic saepissime alias per antecedentia indicantur sequentia: et contra per translationem Eliae et Enoch indicatur immortalitas animae, resurrectio corporum, et vita aeterna, seu beatorum vera felicitas apud Deum.
Exod. 14 dicit Deus ad Moysen: Quid clamas? Unde
respiciunt. Sic parabola Samaritani legalis est, dum pingit quis sit proximus: multo vero magis Evangelica, dum ostendit, quis sit ille verus ac unicus proximus, qui solus generi humano longe afflictissimo succurrere queat. Hac ratione omnes promissiones ac minae, omnia beneficia ac poenae temporariae corporalesue, simul spiritualia mala bonaque indicant. Sic tota moralis lex, quatenus quidem velata prodit, disciplinam quandam flagitare videtur: quatenus autem detracto velo consideratur, arguit et coarguit damnatque extremam et tristissimam hominis corruptionem. Verum de multiplici
cuius non raro singula verba singulas aut etiam plures sententias complectuntur.
Quinetiam non raro singula verba plures sensus aut res continent, ut expendenti initium totius sacri volum inis facile patet: In principio creavit Deus caelum et terram. Vox Principii, indicat tunc et temporis et rerum initium factum esse: antea plane nihil fuisse, praeter ipsum creatorem, qui ad nullum principium, medium aut finem temporis alligatus sit, ut qui fuerit aeternus, cuique sint mille anni ut dies unus. Sic verbum Creavit, significat non tantum fecit, sed et ex nihilo fecit, perfecte
sensus aut res continent, ut expendenti initium totius sacri volum inis facile patet: In principio creavit Deus caelum et terram. Vox Principii, indicat tunc et temporis et rerum initium factum esse: antea plane nihil fuisse, praeter ipsum creatorem, qui ad nullum principium, medium aut finem temporis alligatus sit, ut qui fuerit aeternus, cuique sint mille anni ut dies unus. Sic verbum Creavit, significat non tantum fecit, sed et ex nihilo fecit, perfecte fecit, simulque omnipotentiam suam in eo opere ostendit. Vox Deus, unam essentiam, tres personas ac eius proprietates complectitur:
copiosam suam misericordiam regenuit nos in spem vivam, per hoc, quod resurrexit IESUS Christus exmortuis in haereditatem immortalem, et incontaminabilem atque immarcessibilem, conservatam in caelis erga vos, qui virtute Dei custo dimini per fidem ad salutem: quae in hoc parata est, ut patefiat in tempore supremo, in quo exultatis nunc, ad breve tempus adflicti in variis experimentis, si opus sit, quoad exploratio fidei vestrae multo preciosior auro, quod perit, et tamen per ignem probatur, reperiatur in laudem et gloriam et honorem tunccum revelabitur IESUS Christus: quem cum non videritis,
et glorificato, reportantes finem fidei vestrae, salutem animarum: de qua salute exquisierunt et scrutati sunt prophetae, qui de ventura in vos gratia vaticinati sunt, scrutantes, ad quem aut cuiusmodi temporis articulum significaret, qui in illis erat spiritus Christi: qui priusquam acciderent, testabatur venturas in Christum adflictiones, et quae essent consequuturae glorias: quibus et illud revelatum est, quod haud sibiipsis, imo nobis ministrarent haec, quae nunc annunciata sunt vobis per
dilecto: in quo habemus redemptionem per sanguinem ipsius, remissionem, inquam, peccatorum ex divite ipsius gratia, qua redundavit in nos omni sapientia et intelligentia, patefacto nobis mysterio voluntatis suae secundum gratuitam suam benevolentiam, quam proposuerat in sese, nempe ut in pleni temporis dispensatione recolligeret omnia in Christo, tum quae in caelis sunt, tum quae in terra: in ipso, inquam, in quo etiam electi sumus, cum essemus praedestinati secundum propositum eius: qui omnia efficit ex consilio voluntatis suae, ut nos simus laudi gloriae ipsius, qui priores speravimus
igitur te pudeat testimonii Domini nostri, neque te pudeat mei, qui sum vinctus ipsius: sed esto particeps afflictionum Evangelii ex potentia Dei, qui servavit nos, et vocavit vocatione sancta, non ex operibus nostris, sed ex suo proposito et gratia: quae data quidem est nobis in Christo IESU ante tempora secularia, sed patefacta est nunc per illustrem illum adventum servatoris nostri IESU Christi, qui et mortem abolevit, et vitam in lucem produxit, ac immortalitatem per Evangelium: cuius constitutus ego sum praeco et Apostolus, ac doctor gentium: quam
neque erubesco: novi enim cui crediderim, et mihi persuasum est, eum posse depositum meum in illum diem servare.
Simile aut Hyperbaton, aut alioqui pendentis sermonis exemplum est 2. Corinth. 6. Quin et adiuvantes obsecramus, ut ne in vacuum gratiam Dei receperitis. dicit enim: In tempore accepto exaudivi te, et in die salutis succurri tibi: ecce nunc tempus acceptum, ecce nunc dies salutis: ne quam usquam demus offensionem ut reprehendatur ministerium, sed in omnibus commendemus nos ipsos, ut Dei ministri, in tolerantia multa, in afflictionibus, in necessitatibus, in
et quasi meretriciis ornamentis sese nimium iactantem, tum etiam alio qui aliam omnem multiplicemque eruditionem ambitiose ostentantem. In quorum priore omnem modum excessit Isocrates: in posteriore vero Plutarchus in Philosophicis, Lucianus, Porphyrius, et inter Christianos Clemens: quales et hoc tempore plurimi sunt, qui nihil non eruditionis in quacunque materia ostentant, omniaque scire videri volunt: nec admittunt esse eruditum scriptum, quod non habet multa Graeca, multa poetarum dicta, multasque ac raras historias insertas.
Tales ostentatores eruditionis, et superfluo
condidit: sub. est. Talia complura apud eum reperiuntur.
Aristoteles dicit Rhet. 3, vel maxime pertinere ad Graecismum, ut Coniunctiones
reperimus, non mox vel inscitia, vel etiam negligentia peccatum esse: sed id ipsam linguam ac genus dicendi interdum postulasse.
In aliquorum vocabulorum aut etiam phrasium et constructionum abusu potest videri Paulus accommodasse se ad praesentem sui seculi sermonem, qui iam tunc temporis declinabat: sicut et semper vulgus aliquid vitii in suo sermone habet.
Vehementer sane observandum est Prophetas, Christum et Apostolos sua dixisse et scripsisse non solis eruditis, sicut plerunque alii omnes scriptores: sed communi plebeculae, ad cuius captum necessario sese
ut videlicet ab omnibus intelligi posset, nec indigeret aliquo expositore, quem melius singulae aliquae Ecclesiae inter suos doctores habere possent, quam tota gens late dispersa. Verum quid hoc argumeuto ineptius? quasi spiritus Sanctus linguarum donator non possit pro necessitate rerum, temporum et auditorum stylum variare.
Contra vero multae sunt causae, quae probant ac evincunt, esse alicuius Apostoli, idque eximii, ac potis simum Pauli. Primum enim testatur Eusebius lib. 3. cap. 38, Clementem Romanum ac comitem Pauli aliquot sententias inde in suam ad
quae probant ac evincunt, esse alicuius Apostoli, idque eximii, ac potis simum Pauli. Primum enim testatur Eusebius lib. 3. cap. 38, Clementem Romanum ac comitem Pauli aliquot sententias inde in suam ad Corinthios ad verbum transcripsisse, affirmasseque esse Pauli. Quod indicat, eam tempore Apostolorum conscriptam esse, et quidem iam tunc non vulgaris autoritatis fuis se. Cui vero in hoc genere magis credi potuit, quam huic ipsi intimo D. Apostoli discipulo?
Secundum testimonium est, quod nullum plane dictum Scripturae novi Testamenti citat, ac nec sententiam
et rituum Mosaicorum, et mediatorem ac sacerdotem perpetuum ad dexteram Dei pro nobis intercedentem ostentat, eumque fide adiri iubet, quodque filium Dei vocat prothotocon eius, sicut et Paulus ad Collossenses bis.
Nono, illud profecto non parvum argumentum est authorem Apostolorum tempore vixisse, et esse unum ex Apostolis, quod dicit Deum illo suo tempore per Christum locutum esse; quodque, cum dicit, Deum esse loquutum, primum per Prophetas, deinde per ipsum filium: non addit etiam, per ipsos Apostolos, ne nimium se iactare videatur.
Alioqui si discipulus
Dei pro nobis intercedentem ostentat, eumque fide adiri iubet, quodque filium Dei vocat prothotocon eius, sicut et Paulus ad Collossenses bis.
Nono, illud profecto non parvum argumentum est authorem Apostolorum tempore vixisse, et esse unum ex Apostolis, quod dicit Deum illo suo tempore per Christum locutum esse; quodque, cum dicit, Deum esse loquutum, primum per Prophetas, deinde per ipsum filium: non addit etiam, per ipsos Apostolos, ne nimium se iactare videatur.
Alioqui si discipulus Apostolorum fuisset, addidisset proculdubio, eum etiam per Apostolos
etiam consolandi eos in tam tristi captivitate et calamitate.
Denique cum in fine ostendat, se habere quendam celebrem ministrum, illis etiam Ecclesiis notissimum, nomine Timotheum: facile est cuivis animadvertere, hunc scriptorem nullum esse alium quam Paulum. nullus enim alius illis temporibus habuit tam celebrem ac praestantem ministrum nomine Timotheum, quam Paulus. Nec etiam usquam de ullo alio tam celebri ac Ecclesiis accepto Timotheo legitur, quam de isto ipso Paulino ministro. Ex hisce omnibus credo liquidissime patere, hanc Epistolam nullius alius quam Pauli apostoli
ibidem:
Illud obiter annotabis, optime Lector, quam solicite curarit divus Paulus, ut Evangelium Christi purissimum esset ab omnibus humanis adminiculis, ne quid inde sibi vendicare posset hic mundus, adeo ut nec eloquentiam voluerit adiungere, aut eruditionem humanam. At his temporibus, cum oneremus Christum opibus, negotiis profanis, honoribus, imperiis, exercitibus, voluptatibus, et quibus tandem non? solam eloquentiam execramur, et hac una in parte vel anteimus Apostolos. nam illi simpliciter dixerunt, sed cordate sine lenociniis: at rursum sine spurcitia, sine
sunt Hyperbata, sunt Mioses, Tautologiae, Homoeologiae, Macrologiae, pleonasmi, Anoecomata, et alia quae inter vitia orationis numerantur. At si tu probe consideres (ut soleant loqui ii qui sunt vehementer affecti, maxime qui tractant divina) quid deceat Evangelium Christi, et illo quidem tempore, in quo omnia testari debuerunt, virtute Christi, nullis humanis praesidiis omnia geri: tum expendas diligenter, quo in loco, qua ratione admissa illa sunt, quae habentur orationis vitia: proculdubio dices, meras virtutes esse, non vitia, quae videbantur: arcanamque in his Dei sapientiam
scribatur, in Synagogis expugnasse, ac disputando vicisse prorsus Iudaeos. et in decimoseptimo capite habetur, ita eum docuisse, ut ultra mediam noctem quandoque sermonem extraxerit: ut cum Eutychus adolescens de fenestra cecidit in coenaculum somno victus, qui fieri poterat, ut per tantum spacium temporis retineret auditores, qui tam barbare vel inepte diceret, ut isti confingunt? Constat ex eodem capite, illum egisse Athenis cum Stoicis et Epicureis: eiusque concionem, quam illic habuisse describitur, nulli qui sani sint non mirantur. A Lycaoniis quoque pro Mercurio habitus est, ob dicendi
irritabantur, ut victoriam eius non ferentes, de effusione sanguinis illius cogitarent? Et certe, ne tunc quidem inchoaverat monstrare miracula, ne quis dicat mirabilem Paulum tantummodo gloria signorum fuisse, atque convenienter miris signis eius cessisse, non verbis. Ideo ostendi illis eum adhuc temporibus sola disputatione superasse: cum eis vero qui in Antiochia Iudaizare cupiebant, unde colluctabatur, et conferebat. Ariopagites vero Dionysius in ea civitate, quae erat idolis mancipata, nonne solam est cum uxore sua eius disputationem secutus? Etnicus etiam qua occasione corruit de
et in ipsa Roma? Nonve omnes dies et noctes in Scripturarum expositionibus consumebat: iam vero quis commemoret illas disputationes eius, quas cum Epicureis et Stoicis habuit? Cuius quidem omnia, si persequi velimus, in longum sermo tendetur. Ergo constat, eum et ante signa, et in ipso signorum tempore, multa semper disputatione usum fuisse, atque ideo verbo et disputatione admirabilem cunctis probatur. Qua enim gratia Lycaones putaverunt illum esse Mercurium? Nam quod ambos Apostolos Deos esse arbitrati sunt, signo praecedente constat effectum. Quod vero hunc Mercurium esse dicebant,
non solum, sed etiam Iudaeis et gentibus maxime celebris est, et
qui plus caeteris honoretur, nisi ex virtute et splendore Epistolarum suarum? per quas non solum eos qui tunc crediderunt, sed etiam ab illo tempore usque nunc, et usque ad adventum Christi credituros informat et erudit: nec unquam hoc facere cessabit, donec humanum genus fuerit super terram. Nam sicut murus quidam adamante construitur, ita et in universo orbe Christi Ecclesias eius scripta communiunt. Ac sicut aliquis vir fortis
Propheta et 29 cap. quod ore quidem prope accederent ad Deum, corde autem essent procul. Sic Ioelis 2, iubet Propheta Iudaeos cor scindere, et non vestimenta. Solebant Iudaei in omni vehementi ac tristi animi commotione disrumpere vestimenta sua a pectore. Sic igitur etiam Ioelis tempore factitabant veluti ostentantes impatientiam ingentis doloris de suis peccatis. At propheta iubet eos non simulare tantum dolorem externa laceratione: sed intus in corde vere ac ex animo conteri ac dolere de suis malefactis.
Synecdoche igitur quaedam est in talibus poenitentiae
vere in corde conversio: et per hanc quasi corporis contritionem vera animi contritio indicatur.
Verum quoniam externa illa poenitentia et moesti animi signa simulare et facile est, et persaepe lucro sum, rem autem ipsam poenitentiae praestare perdifficile: ideo et Iudaei olim, et tempore Christi Pharisaei, et nostro monachi plane inania quaedam externaque et hypocritica signa, sordidum videlicet vestitum, inclinatum caput, et similia pro reipsa, id est, vera animi conversione amplexi sunt, quibus tantum simularunt dolorem et poenitentiam commissorum delictorum. Atque id
vicina est materiae de ieiunio, cuius multam mentionem in hoc aliisque capitibus feci, adiiciam illum quoque tractatum protinus huic.
DE IEIUNIO, MATERIA HACTENUS PARUM
liquido explicata, vera disertatio.
Magna fuit omnibus temporibus superstitio et abusus ieiunii, aliarumque coniunctarum afflictionum. Hoc vero tempore praeter abusus, maximae sunt quoque de hac materia controversiae. Quare iuvante Christo statui, quam clarissime potero, et originem seu causam efficientem ieiuniorum, et tam veram quam falsam causam
adiiciam illum quoque tractatum protinus huic.
DE IEIUNIO, MATERIA HACTENUS PARUM
liquido explicata, vera disertatio.
Magna fuit omnibus temporibus superstitio et abusus ieiunii, aliarumque coniunctarum afflictionum. Hoc vero tempore praeter abusus, maximae sunt quoque de hac materia controversiae. Quare iuvante Christo statui, quam clarissime potero, et originem seu causam efficientem ieiuniorum, et tam veram quam falsam causam finalem, ad haec et ipsam ieiuniorum formam, declarare. Quo facto phrases quoque in sacris
lautis: nec erat praescriptum tempus comedendi, plerunque tamen ad vesperam usque ieiunabant, ut ex Iud. 20, et 2. Sam. 1 liquet. Nec ieiunandi quidem tempus erat praefinitum. Ieiunabant enim alias una die, ut Israelitae Iudic. 20. alias 7 diebus, ut 1. Sam. ultimo cives Iabes, alias incerto tempore, ut 2. Sam. 12, tam diu ieiunat David, donec infans morbo cruciatur.
Non solum autem Iudaeis is ieiunandi modus fuit, sed et aliis Asiaticis populis, ut apud Homerum in tribus ultimis libris Iliad. Priamus mortem Hectoris tali ieiunio, talibusque cruciatibus luget, abstinet a
Virgilius describit:
perfusam pulvere turpans
quam temperantem ac sobriam vitam. Ieiunaverunt enim quibusdam diebus Moses, Elias, Daniel, Christus, Apostoli, qui hauddubie semper sobrie ac temperanter vixerunt. Quanquam facile est videre ex 2. Sam. 1, Daniel. 10, Ionae 3, ieiunium longe durius quiddam, et tristius fuisse, quam sit vita temperans ac sobria. Sed haec de forma ieiunii sufficiant, quae tamen aliis causis explicatis erit notior.
DE CAUSA EFFICIENTE IEIUNII.
Iam de causa efficiente ieiunii dicemus. Natura omnibus animalibus insitum est, ut sint cupida, non
poenitentia, et totius populi ad Deum conversio. Nam per illa ieiunia, seu per animarum, ut Scriptura loquitur, afflictionem, Synecdochi
calamitas imminet, qualis iam Ecclesiam pene oppressit, multum etiam de licita laeticia licitisque voluptatibus communiter remitteremus, et itidem privatim, cum aliqua privata calamitas nobis impendere videtur. Atque haec de ieiunio seu de ista lugubri excruciatione corporis diximus, et non de temperantia seu sobrietate, quam superius diximus esse quiddam longe diversissimum a ieiunio. Nec enim dubium cuiquam est, quin Christiani semper teneantur sobrie et temperanter vivere, non tantum certo tempore, ut docet Paulus 1 Thessal. 5. Tit. 2. et 1 Pet. 5.
Absoluto iam toto
privata calamitas nobis impendere videtur. Atque haec de ieiunio seu de ista lugubri excruciatione corporis diximus, et non de temperantia seu sobrietate, quam superius diximus esse quiddam longe diversissimum a ieiunio. Nec enim dubium cuiquam est, quin Christiani semper teneantur sobrie et temperanter vivere, non tantum certo tempore, ut docet Paulus 1 Thessal. 5. Tit. 2. et 1 Pet. 5.
Absoluto iam toto ferme negocio, age etiam species ieiunii enumeremus. Ieiunium alias in propria significatione accipitur, alias in figurata. Figurata est triplex. Primum enim per
videtur. Atque haec de ieiunio seu de ista lugubri excruciatione corporis diximus, et non de temperantia seu sobrietate, quam superius diximus esse quiddam longe diversissimum a ieiunio. Nec enim dubium cuiquam est, quin Christiani semper teneantur sobrie et temperanter vivere, non tantum certo tempore, ut docet Paulus 1 Thessal. 5. Tit. 2. et 1 Pet. 5.
Absoluto iam toto ferme negocio, age etiam species ieiunii enumeremus. Ieiunium alias in propria significatione accipitur, alias in figurata. Figurata est triplex. Primum enim per Synecdochen totam poenitentiam, vel certe
Intensius et Remissius.
Intensius est tanta corporis afflictio, quantam homo naturaliter diu perferre non potest. Qualia fuerunt plerunque apud pios Iudaeos ieiunia, ac de quibus superius praecipue disputavimus.
Remissius ieiunium vocamus id, quod idem est ac nimia quaedam temperantia et sobrietas, seu non copiosiori alimento uti, quam quantum extrema corporis necessitas postulat: praeterea abstinere ab omnibus voluptatibus corporis et animi, ut elegantiori vestitu, Musica, et similibus. Quod ieiunium sobrii homines, in calidis praesertim regionibus, ad haec si non
uti, quam quantum extrema corporis necessitas postulat: praeterea abstinere ab omnibus voluptatibus corporis et animi, ut elegantiori vestitu, Musica, et similibus. Quod ieiunium sobrii homines, in calidis praesertim regionibus, ad haec si non adhibeant corporis exercitia, possunt toto vitae tempore praestare. Eiusmodi credo ieiunium ieiunasse Iudith cap. 8. et Annam viduam Lucae 2. quarum ieiunia erant continua.
Hypocriticum seu superstitio sum ieiunium dicimus quascumque corporis afflictiones, propter opinionem cultus divini susceptas, et tamen non ex
quibus passionibus volunt Deum placare, et sua peccata expiare, cum maxima sacrificii Christi contumelia.
Operaeprecium tamen est cognoscere, quomodo ieiunia ex illa vera sua forma, quam adhuc tempore Apostolorum habuerunt, paulatim in hanc tantam hypocrisin et superstitionem, quae in Papatu diu summa fuit, degeneraverint. Breviter igitur, quantum fieri poterit, aliquid de hac quoque parte addamus.
Primum ieiunia aliquandiu in Ecclesia per Christi ascensionem in vero usu
antea, nempe anno 130. statuerat, ut Ecclesia ieiunaret septem hebdomadas ante Pascha: tamen, ut testatur Irenaeus, qui post Christi nativitatem circiter 200. annos vixit, nec Telesphorus non observantes Quadragesimam excommunicavit, neque alii eius successores. Imo vero ne ipsius quidem Irenaei tempore Quadragesima fuit necessarium ieiunium, sed ut ipse inquit, alius uno die, alius duobus, alius octo, alius 40. ante Pascha ieiunavit. Ac denique summam fuisse ieiunandi varietatem et libertatem suo tempore, restatur.
Invaluit tamen paulatim ieiunium Quadragesimale, usque ad
Quadragesimam excommunicavit, neque alii eius successores. Imo vero ne ipsius quidem Irenaei tempore Quadragesima fuit necessarium ieiunium, sed ut ipse inquit, alius uno die, alius duobus, alius octo, alius 40. ante Pascha ieiunavit. Ac denique summam fuisse ieiunandi varietatem et libertatem suo tempore, restatur.
Invaluit tamen paulatim ieiunium Quadragesimale, usque ad tempus Ambrosii, qui circa 400 annum Christi floruit, ut plane pro necessario haberetur. Affirmat enim ipse Ambrosius in sermone Quadragesimae, reliqua ieiunia esse libera, hoc vero esse necessarium. Causa
compaterentur Christo, qui illis diebus fuit in afflictione.
Calixtus Papa, qui circa 220 annum vixit, statuit primo terin anno ieiunandum, quo maior esset proventus frumenti, vini, olei, ut veluti pro singulis his semel ieiunarent. Unde et hoc obiter dicere possumus, eos iam tunc temporis habuisse ieiunium, pro bono ac meritorio opere. Postea mutato consilio statuit quater ieiunandum esse, quod quatuor essent anni partes. Eadem opera mandasset duodecies ieiunari, cum sint duodecim menses, aut quinquagies, propter totidem hebdomadas.
Innocentius primus anno
acceptissima bona opera, quibus tu plenissime praestitis, mox iustus esse, ac aeterna vita dignus fieri queas. Verum longissime a vera via aberras. Si vis salvari, agnosce primum, te esse et omnibus bonis viribus spoliatum: deinde scito, te iis lethalibus vulneribus affectum, quorum vis sensusque temporariam simul et aeternam mortem tibi inferet. Agnosce quoque, te ex tam tristi statu ad vitam ac iustitiam nullis legibus, operibus aut sacrificiis perduci posse. Postremo scias, unum tantum Samaritanum esse illum, qui tui curam possit feliciter, et etiam velit suscipere. Illi soli te crede ac
et bene sit illis? Quo dicto Deus et Moyses ostendit, se quidem flagitare ab illis obedientiam: sed simul indicrae, eos non habere cor idoneum ad obediendum.
12 Non omnia opera semper in talibus praedicationibus inculcantur, sed alias alia, et quidem maxime communia, nota, aut eo tempore requisita, seu tunc grassantibus vitiis ac sceleribus contraria. Unde liquido innotescit Synecdoche, quod ibi non plene aut proprie vera iustitiae aut salutis ratio describatur: Sic Baptista militibus tantum prohibet rapacitatem, divitibus iniungit liberalitatem, et aliis alia: cum per
iustitiam ac vitam adscribere velit: sicut Papistae faciunt, qui ex talibus locutionibus innumeras vias ac media consequendi remissionem peccatorum et vitam aeternam commenti sunt, et etiam nunc Iesuitae docent. de qua re in capite de Synecdoche, et alibi disservi.
13 Sicut in omni temporaria aut corporali promissione et comminatione etiam aeternae aut spirituales continentur: ita etiam in omni praedicatione externae disciplinae aut exactione externorum bonorum operum, et in omni reprehensione externorum male factorum, etiam interna cordis puritas, totius hominis integritas
pro peccatis et poena Israelitarum: cum tantum id velit dicere, se suis Israelitis benigne propter ipsorum Meschiam parsurum, iram autem suam et poenas in gentiles incredulos effusurum.
Sic et Abrahamus Diviti respondens, causam damnationis ipsius videtur affirmare, esse eius temporariam felicitatem: et contra, salutis Lazari ipsius aerumnas: cum per illas lauticias ac delicias tantum impoenitentia Divitis: et contra, per crucem vera adoptio Lazari, aut genuina filiorum Dei nota indicetur. Hac ratione quoque pauperes dicuntur accipere suos benefactores in aeterna
operibus aut per opera cognoscitur, nos iam antea iustificatos esse. Sic idem exponit illud Petri, Facite vocationem vestram certam.
3 Saepe opera celebrantur, non quod actu adsint, sed potentia: quia arbor, de qua plantanda, ex mala in bonam mutanda, et ad bonam condenda agitur, suo tempore fructus bonos proferet. Huc referri posset Regula Rofensis, Fides foeta bonis operibus ante partum iustificat: tametsi eam non plane approbem.
4 Non raro instrumentis tribuitur, quod agentis est. Sic saepe dicitur, Fides tua te salvum fecit: cum id sola Dei misericordia ac
Deus dabit unicuique secundum opera sua. Quid fiet igitur de peccatoribus? Quare Evangelium addit correctionem, inquiens: Ecce agnus Dei, qui tollit peccata mundi.
8 Aliae sententiae sunt aliis universaliores, minusque exceptionem aut correctionem admittunt. Verum est, proponi praemia temporaria et aeterna bonis operibus: et contra, malis aeternum exitium: sed tamen hoc non fit plane absolute, et sine omni exceptione. Nam et mala opera seu peccata ob Christum condonantur, ut non queant damnare: et bona iis quibus desunt, ex thesauro Christi per imputationem supplentur. In illo
sentire ac loqui docuit: Luc. 17.
20 Papistae volentes suis bonis operibus peccata sua expiare, prorsus perinde faciunt, ac si agricola deberet suo hero dietim de omnibus conductis bonis, fundis ac vinetis dependere urnam optimi vini, et modium puri tritici: nec tamen id longissimo tempore dependisset, quin potius contumeliosissime eum laesisset ac contempsisset: tandem aliquando velut poenitens herum adiret ac diceret, se in posterum velle se recte gerere, ac tum pro praeterito debito, tum et pro futuro quotidie unicam urnam diluti vini et impuri tritici afferret, qua sua
herum adiret ac diceret, se in posterum velle se recte gerere, ac tum pro praeterito debito, tum et pro futuro quotidie unicam urnam diluti vini et impuri tritici afferret, qua sua persolutione ipse contentissimus esse debeat. Hoc modo prorsus operarii insaniunt ac furunt, volentes praeteriti temporis inobedientiam hypocritica quadam umbra obedientiae compensare, eademque simul etiam quotidianum pensum debiti obsequii iustitiaeque persalvere.
21 Lutherus piae memoriae prolixe in suo servo arbitrio demonstrat, a praecepto nequaquam sequi posse, aut adesse vires satisfaciendi
ibi est, de quotidiana eius formalis aut reatus abolitione, dum quotidiana deprecatione petimus id nobis propter Christum condonari et aboleri, ac veluti ablui sanguine Christi. Iure igitur ac promissione de futuro, non actu ac opere ipso abolitum est, ut scilicet quoties petierimus, praeteriti temporis peccati reatus aboleatur. Tale quid est quod quaedam versio habet, Rom. 8, Nihil est damnabile, sicut et Germanica Dietenbergii, nichts verdamlich, in iis qui sunt in Christo Iesu, cum in Graeco
Iuterbacense diploma, omissa phrasi, Fides formata iustificat, contenta fuêre hac impostura: Fides quae habet, aut cum habet bona opera, iustificat.
10 Multo igitur melius sensit et locutus est de bonis operibus episcopus Rufensis contra Lutherum scribens, quam Maioristae nostri hoc tempore: cuius episcopi verba haec sunt: At Lutherus hîc dicet, quod fides, priusquam quicquam operetur, iustificet, ac propterea fidem absque operibus iustificare posse contendit. Et istud ego non inficior, nempe quod absque partu operum, hoc est, cum nondum peperit opera, iustificare quempiam
se continet opera, quae nondum in lucem edita sunt. In margine sui libri ibidem Rofensis adscripsit notabile dictum, Fides operibus foeta ante partum iustificat. Hîc audimus Rofensem fateri, fidem in iustificatione non habere bona opera actu, sed tantum potentia: quia talis arbos sit, quae suo tempore bonos fructus ferat.
Melius nihilominus est Augustini dictum, quod simpliciter dicit: Bona opera sequuntur iustificatum, non praecedunt iustificandum. quo ostenditur, fidem iustificantem initio plane sine bonis operibus esse.
11 Tolerabilior est quidem locutio, Fides
Scripturae dicta distinguenda. Possis etiam aliquo modo vocare prius illud severius Dei iustitiae forum, posterius autem gratiae: vel etiam illud personae, hoc operum.
In priore agitur de vera iustificatione, quoties lex patefaciens peccatum, et omnes homines, etiam sanctissimos, omni tempore sub peccatum concludens, citat singulos, vel in prima iustificatione, vel etiam in quotidianis lapsibus, ad tribunal severae iustitiae Dei. Ibi enim iustissimus Deus exactissimam obedientiam erga suam legem severissime exigit, et insuper etiam perfectam naturae integritatem, secundum eam
per imputationem, quod splendidissimo vestimento ita contegatur nostra iniustitia, ut imputari non possit, sed necessario condonetur: seu est imputatio persolutionis Christi, quae idem est ac nostri debiti aut iniustitiae abolitio. Ex hac iustitia et iustificatione recte Paulus excludit omni tempore omnia opera, virtutes ac qualitates hominis, sive acquisitas, sive donatas: ut in Abrahamo ex tali iustificatione excludit opera ante et post circumcisionem facta, et in Galatis iam habentibus Spiritum sanctum, ipsorum opera: Item sua etiam, quae in extrema die ad iudicium veniens afferet:
cupressi viburnis. Sic rustici omnia urbana secundum suas res ac noticias, cives contra examinare solent: sic Iurisp. Theologica ex iure, Theologi contra eorum quaestiones ex Theologia iudicare conantur.
Atque in hoc genere foedissime peccaverunt Sophistae, tametsi etiam ferme omnium temporum Theologi: qui cum initio ex erudita Grammatica, Dialectica et Rhetorica, reliquaque Philosophia, aliquam cognitionem naturae sermonis, rationis disserendi et rerum communium percipere debuissent, ut aliquid adiumenti ad intelligendum sermonem et cogitandum in hac professione haberent,
solem in meridie, Amos 8, Mich. 3, Ier. 15.
A fervore solis sumitur metaphorica locutio, significans omnis generis molestias: Non uret te sol per diem, nec luna frigore afficiet per noctem. Psal. 121, Isa. 49, sol etiam dicitur dominari diei, et luna nocti: quia hisce temporibus eorum praecipuus usus est. Gen. 1, Psal. 136, Ieremiae 31. Sic ab aliis quoque proprietatibus solis ac lunae sumuntur aut Metaphorae aut similitudines in Sacris, aut certe fiunt aliquae allusiones ad eas, quas cognovisse vel vulgari tantum quadam noticia, ac expendisse
solis ac lunae sumuntur aut Metaphorae aut similitudines in Sacris, aut certe fiunt aliquae allusiones ad eas, quas cognovisse vel vulgari tantum quadam noticia, ac expendisse omnino operaeprecium fuerit ad sacrarum Literarum intellectum.
Sic Christus de prognosticis futurarum tempestatum in sole ac toto caelo conspectis dicit, Iudaeos quidem faciem caeli considerare solere, et ex alio indicio alia divinare: at spiritualis caelorum regni iam ad eos venientis formam agnoscere nec posse, nec velle.
Meteororum quoque cognitionem vel vulgarem, vel etiam pleniorem
mentionem faciant: ut si quis illa ignoret, etiam ipsam scriptionem aut disceptationem de rebus minus exacte assequatur, vel saltem non ita illa adficiatur, ut fieri oportet in Sacrarum literarum lectione. Utile igitur fuerit ad sacrorum librorum intelligentiam, tum naturam, proprietates ac temperamentum soli et caeli Iudaicae regionis, tum situm eiusdem, tum denique et mores gentis illius penitus pernovisse.
Aer fuit in illis locis valde calidus, aut potius fervens, utpote valde meridionalibus. Notum enim est, quod quanto magis ad meridiem tendas, tanto sint omnia tum
quam in hisce regionibus. Quod discrimen etiam in multis locis Europae atque adeo Germaniae atque Italiae cernitur.
Ex hoc eodem loci fervore accidit, ut omnia meteora sint illic vehementiora, ut notissimum est fulgura et fulmina, ac grandines subitosque turbines, pluvias et tempestates, esse multo violentiores in Italia, quam in Germania. Longe vero etiam importuniores ac impetuosiores sunt in Iudaea, quae ob supra dictas causas, multo est Italia fervidior.
Hinc fit, ut turbines ventorum, et tonitrua celebrentur, ac per illa metaphorice, non raro Dei
Longe vero etiam importuniores ac impetuosiores sunt in Iudaea, quae ob supra dictas causas, multo est Italia fervidior.
Hinc fit, ut turbines ventorum, et tonitrua celebrentur, ac per illa metaphorice, non raro Dei aliaeque calamitates describantur. Ier. 23 et 30: Ecce quasi tempestas Domini egressus est furor, tempestas, inquam, permanens, quae in capite impiorum residebit. Eiusdem 25, Sic dicit Dominus: Ecce malum egredietur de gente ad gentem, et turbo magnus excitabitur de lateribus terrae. Sic Isaias dicit, Meschiam fore latibulum a tempestate, cap.
ac impetuosiores sunt in Iudaea, quae ob supra dictas causas, multo est Italia fervidior.
Hinc fit, ut turbines ventorum, et tonitrua celebrentur, ac per illa metaphorice, non raro Dei aliaeque calamitates describantur. Ier. 23 et 30: Ecce quasi tempestas Domini egressus est furor, tempestas, inquam, permanens, quae in capite impiorum residebit. Eiusdem 25, Sic dicit Dominus: Ecce malum egredietur de gente ad gentem, et turbo magnus excitabitur de lateribus terrae. Sic Isaias dicit, Meschiam fore latibulum a tempestate, cap. 4 et 25.
Sunt et a
Ier. 23 et 30: Ecce quasi tempestas Domini egressus est furor, tempestas, inquam, permanens, quae in capite impiorum residebit. Eiusdem 25, Sic dicit Dominus: Ecce malum egredietur de gente ad gentem, et turbo magnus excitabitur de lateribus terrae. Sic Isaias dicit, Meschiam fore latibulum a tempestate, cap. 4 et 25.
Sunt et a grandine, gelu, nive et pruina multae locutiones passim in Scriptura sumptae, aut earum faciunt mentionem. Psal. 148: Ignis, grando, nix et vaporatque spiritus procellosus faciens mandatum eius. Psal. 18, Et
et carbones ignis, et misit sagittas suas, dissipavitque eos: fulgura eiaculatus est, perdiditque eos. Et apparuerunt inundationes a quarum, et discooperta sunt fundamenta terrae ab increpatione tua, Domine, a flatu irae tuae. Quae descriptiones irae ac poenarum Dei respiciunt ad illas horrendas tempestates, quae in illis locis accidere solent: quae multo rariores ac ignotiores sunt in Septentrionalibus partibus.
Pluvia aestate ferme per integros tres menses, teste Hieronymo, nulla ibi est: sed tantum quam vocant, matutina et serotina, id est cadens tempore sementis seu in
ad illas horrendas tempestates, quae in illis locis accidere solent: quae multo rariores ac ignotiores sunt in Septentrionalibus partibus.
Pluvia aestate ferme per integros tres menses, teste Hieronymo, nulla ibi est: sed tantum quam vocant, matutina et serotina, id est cadens tempore sementis seu in autumno, et cum iam germinant spicae, seu vere. sic et in Cypro accidit. Quin et in Italia rariores sunt pluviae media aestate. Ratio est, quia ingens aestus absumit vapores, unde nubes creari queunt. Ideo Sam. cap. 12, lib. 1, veluti grande miraculum in
vobis regem. Clamavit itaque Samuel ad Dominum, et dedit Dominus tonitrua et pluviam in die illa: timuitque multum universus populus Dominum et Samuelem. Et dixit populus ad Samuelem, Ora pro servis tuis ad Dominum Deum tuum, ne moriamur.
Hinc porro ex defectu pluviae tam longi temporis et illis immensis ardoribus, sequi solitae sunt illae immensae ariditates, arefactiones herbarum, frugum, et etiam ferme arborum. Inde etiam factum est, ut horti et arbores irriguae, ac iuxta decursus aquarum sitae celebrentur, quod earum folia non defluant, quod fructus ferant in tempore
longi temporis et illis immensis ardoribus, sequi solitae sunt illae immensae ariditates, arefactiones herbarum, frugum, et etiam ferme arborum. Inde etiam factum est, ut horti et arbores irriguae, ac iuxta decursus aquarum sitae celebrentur, quod earum folia non defluant, quod fructus ferant in tempore suo: et denique quod quicquid agant, prosperetur: per quas porro pii depinguntur, qui perpetua clementia ac favore Dei foventur et iuvantur: per diversas vero arbores, impii favore ac ope Dei destituti.
Fuit praeterea ea regio valde saxosa, abundans tum parvis lapidibus, tum
sunt iactatae.
Homerus, ut homo Asiaticus, et non valde dissimilis caeli ac soli Iudaico, plurimas prorsus similes phrases ac similitudines habet: quas si quis cum Scripturae sermone conferret, non malam operam navaret.
Iosuas tertio capite scribit, Iordanem exundare toto tempore messis: quod multis aliis fluminibus etiam in Europa accidit, quorum origines ex praealtis montibus veniunt, quorum nives aestate resalvuntur. Tanto ergo maius fuit miraculum, tunc aquas Iordanis repressas fuisse ut populus transiret.
Flumina ibi fuêre perparva, seu rivi
oriri ex defectu humiditatis, et abundantia caloris: contra septentrionalia ex defectu caloris, et abundantia humiditatis.
Quare septentrionalibus ridiculae videri queant illae amplissimae descriptiones per Metaphoras, Allegorias aut similitudines factae felicissimorum Meschiae temporum: quod tunc passim in desertis erunt scaturigines aquarum, stagna, et pinus ac abietes. Talium enim rerum nimia copia est in hisce locis: at in illis summa (ut dixi) inopia. Haec igitur diversitas naturae illarum regionum a nostris innumera Scripturae loca ac dicta mirifice illustrat.
nostra eis obtegere, et peccata nostra non confitendo Deo, aut offenso fratri, occultare conamur: cum nec tegant recte, nec calefaciant, et sua asperitate radant cutem conscientiae, ut David de silentio peccati queritur, Psal. 32.
Solebant item Iudaei aestivo et pacato tempore multum in vinetis habitare, sicut et in Italia in multis locis libenter foris in vinetis aestate captandae refrigerationis et fugiendorum pulicum ac cimicum gratia, dormiunt. Quare habitare sub ficu sua, et sub vite sua, quarum amplissima umbrositas amoenissima fuit, significat sua tenere
pulicum ac cimicum gratia, dormiunt. Quare habitare sub ficu sua, et sub vite sua, quarum amplissima umbrositas amoenissima fuit, significat sua tenere in omni pace ac securitate: Zach. 3, et alias. Duplices etiam fructus annuatim protulerunt eaedem ficus, alios media aestate, alios autumnali tempore: quorum priores sunt vocatigrossi, forte quia sunt multo grossiores ac maiores secundariis.
Sic et palmae ac balsami fuerunt illic nobilissimae arbores, quae etiam cum suis fructibus in Scriptura celebrantur: quin et Satyricus illud Iudaicum balsametum praedicat. Myricae tenues
porro et ipsi sacerdotes subdistincti in summum sacerdotem, alios inferiores, qui plurali numero vocati sunt principes sacerdotum: et denique communes sacerdotes aut infimos.
Optandum vero valde esset, haberi plenissimam Ecclesiasticae illius politiae descriptionem, praesertim qualis tempore Salomonis, ac iam constructi templi fuit. Proculdubio enim diversissimi ordines illorum fuêre: quorum alii potissimum multiplici institutioni intenti fuêre, alii iudiciis, cuiusmodi fuerunt 70 seniores aut Sanedrim: alii cantionibus, alii musicis instrumentis, alii sacrificiis: quorum
aut discrimina vitae ac statuum in sua prophetia, Gen. 49. Non fuerunt alioqui initio inter eos alii ordines optimatum, principum, nobilium aut plebeiorum, qui tamen postea a regibus constituti sunt, ut ex Ieremiae prophetia apparet, ubi dicit rex se ob principes nihil posse, et principes eius temporis eorumque functiones nominantur.
Fuit quoque propria quaedam ratio eius populi, quod politia erat magis coniuncta et quasi commixta Ecclesiae, ut et sacerdotes ac prophetae multum sese politicis rebus admiscuerint, et vicissim reges multum in formanda ac reformanda religione
in Iudaica gente receptae fuerunt ac viguerunt. Hinc accidit, ut pii quoque, qualis fuit David, Gedeon, Salomon, initio et alii nimis mulierosi aut polygamiae studiosi fuerint.
Crudelitas quoque innata fuit illis Asiaticis. hinc factum est, ut reges ac potentes subito, etiam pacis tempore, ac sine aliquo longiore iuris processu, aliquos interfici iusserint, ut Saul, David et Salomon, subito aliquos trucidari praecipiunt: sicut et nunc Turcici tyranni ac satrapae: qui mos a mitioribus Romanis principibus alienior fuit. Hinc item illae cruentae phrases, In alicuius sanguine
inde sumptae sunt: Comedere cum aliquo panem, Dare alicui suum panem et aquam: 1. Sam. 25. Convenit vero aqua illis hominibus melius quam Septentrionalibus: quia naturae cholericae fuerunt, et in locis aestuosis ac feruentibus habitarunt, ut illae nimiae inflammationes salubriter sint aqua temperatae. Quod genus victus etiam in Istria, mea dulcissima patria, multum in usu est.
Dixi supra, ob aestum et alias causas multum illos esse solitos habitare et dormire sub arboribus, ficubus, vitibus, et etiam tabernacula in locis amoenis ac salubribus tendere. Soliti quoque sunt
innumerae locutiones a cortinis, funibus, paxillis, malleo et clavo tentorii.
Non soliti sunt ita facile migrare in alia loca, ut in Germania, nisi fame, aut alia extrema necessitate coacti: sed manserunt in sua tribu, et in suis possessionibus, quibus eos Deus, cassatione venditionum tempore Iubilaei, adfixerat: quo servato locorum et familiarum discrimine, sciretur, quo loco et ex qua stirpe Meschias secundum prophetias nasceretur, nec iure de persona eius dubitari posset. Qua de causa etiam cognomina de nomine parentum soliti sunt accipere, ut tanto diutius propagatio in
saepe pro omni vi bellica per Synecdochen: ut, Non in arcu meo sperabo. Psal. 44. Arcus eorum confringetur. Hi in curribus, et hi in equis, id est freti humana potentia, nos autem in nomine Domini. Sic et lancea saepe usurpatur: hinc conflare lanceas in falces, et gladios in ligones tempore Meschiae: item, exurere currus, frangere arcum, et conscindere hastas, est compescere bella, Psal. 46.
Abscondere se iubet Isa. cap. 2 impios in cavernas et rupes, ob pavorem Meschiae: indicans, eum fore victorem diaboli, mundi et peccati. Denique
consuetudinesve, cum qua gente iam plurimum versabantur, et ad quam eiusque vicinas scribebant: sicut Evangelistae etiam aliqua Latina vocabula usurpant, ut Praetorium, Custodia, Spiculator, Centurio, Census, Denarius, Miliare, et alia.
Talis est illa utilis observatio in descriptione temporis, resurrectionis Domini, cum Matthaeus dicit, Mariam venisse in extremo sabbati, cum iam illucesceret in primam diem sabbati, aut hebdomadae. Describit enim matutinum tempus, cum prius sabbatum desinere, et novi primae diei diluculum lucescere inciperet. Dicitur enim id ratione Romanae
Describit enim matutinum tempus, cum prius sabbatum desinere, et novi primae diei diluculum lucescere inciperet. Dicitur enim id ratione Romanae consuetudinis, qui ab ortu solis usque in alterum ortum, diem terminabant. Qui vero hoc secundum Hebraicam consuetudinem intelligunt, de vespertino tempore ultimi sabbati, non possunt hunc Evangelistam cum aliis bene concordare, praeterquam
quod vocem Lucescere violentius torquent. Hebraei enim solebant ab uno vespere in aliud diem terminare. Sic idem
diei inciperet more Hebraeo, cum etiam Dominus comedit pascha. Sed quia more Romano, ut modo dixi, illa vespera, quae revera azymos dies inchoabat, ad praecedentem diem artificialem adiungebatur: ideo illa etiam dies aut lux vocatur prima azymorum, cum revera antecederet azymum tempus. Nam azymo tempore non parare, sed iam plane paratos esse oportebat.
Sic Paulus Rom. 15 dicens, A Ierusalem per circuitum usque in Illyricum replevi Evangelion Christi: respicit formam regionis et suarum peregrinationum. Nam cûm Ierosolyma sit valde Orientalis et Meridionalis, ab Oriente versus
et divina providentia, eiusque propheticus spiritus agnosceretur. Vide Apocal. et Glossam super cap. 16. 12.
Narrat Iosephus lib. 11 Antiquitatum, cap. 1, Cyrum legisse Isaiae prophetiam de suis victoriis ac monarchia, et valde miratum, tanto antea tempore suum nomen et res gestas divinitus praedictum esse, eoque magis verum Deum timuisse, et gentem Iudaicam dilexisse. proculdubio non parum eodem fecit etiam haec ipsa Ieremiae prophetia, exiccato flumine reperta: quae itidem ruinam Babylonicae monarchiae modumque capiendae tantae tamque
ambitum nonnulli mille stadiorum tradiderunt: is secus maritimam oram extenditur, longitudine paulo plurium ducentûm stadiorum, profunda et gravissima aqua, ut urinatores in eo innatare non possint. Verum qui tenus umbilico in eum procedit, mox extollitur. Plenus est bitumine, quod e medio fundo temporibus inordinatis, cum bullis quasi ferventis a quae efflatur: in summo autem incuruatus montis speciem praebet, favillae multum emittit, fumosus et aspectu ater: aeri et argento, et nitidis actersis omnibus rubiginem inducit usque ad aurum. Unde cum vasa situm contrahunt, iam accolae
et similes, in sacris Literis significet, exposui superius in prima Parte, ubi etiam ostendi abusum earundem vocum, quo eas Theologi corruperunt.
Multi alii quoque eruditi ac pii Theologi in praesenti verae religionis illustratione, varias praecipuarum rerum voces ex Sacris vitio temporum aut seductorum in abusum deductas explicaverunt, in pristinum nitorem verumque usum reduxerunt: ut cum pontificii vocem sacram Concupiscentiae intelligunt tantum de inferioribus affectibus praesertim de rebus venereis, eoque peccatum originale tantum ferme ad corpus et ignobiliores
si quis plerasque maioris momenti voces ac phrases Theologicas sacrarum Literarum, et postea Ecclesiae scriptorumque inter sese conferret, valde utilem operam navaret, tum in illustrandis rebus amplissimis ac difficillimis, tum etiam in redarguendis erroribus pontificiorum. Verum id nunc vel temporis brevitas, vel exhausti laboris magnitudo, vel defatigatae vires, atque adeo etiam instituti ratio, et denique huius conatus difficultas non admisit. Quare illud opus vel in alios homines, vel in aliud tempus nunc reiicimus.
Ad illustrationem quoque sacrarum Literarum, et forte
ducere is, qui quae in hoc foedere promisit, non servat, nempe fiduciam in solum Christum, et piam vitam.
Perutile etiam foret demonstrari, in quibus controversiis propter haereticorum insidias, aut propter extricanda nova dubia, aut studio accommodandi se ad intellectum rudium suive temporis hominum; quibus Biblicae loquutiones nimium peregrinae obscuraeque sunt, Ecclesia novis vocibus sit usa, quae tamen in sacris Literis fundamentum habent, et propter maiorem evidentiam usurpantur: ut vocabulum Hypostasis (tametsi id in hoc ipso usu Hebraeorum legatur) persona
ceremonialis lex vult videri praescribere potissimum eum verum ac purum cultum, quem Deus maxime flagitat: simulque omnem rationem expiandi peccata Deum reconciliandi et exorandi, ac omnino cum eo agendi. Alligat vero simul eum cultum, et totam placandi ac conciliandi Deum rationem, ad certa loca, tempora, sacrificos, homines, ritus, sacra, et actiones. Ac profecto si quis aliquanto somnolentius audiat, et non accuratissime scrutetur Scripturam, videtur ei penitus veram pietatem cultumque a cordis veris spiritualibusque motibus, et a vera fide ad istas externas ceremonias, et ad ipsissimum
ista tota detractio velaminis in novo Testamento clarius ac facilius peracta est a Christo, et eius dilectissimis Apostolis.
Detraxit igitur in novo Testamento Christus, huius populi rex et Dominus, velamen Mosis in iudiciali aut politica lege, dum pauper nascitur, et toto vitae huius tempore affligitur, ac demum ignominiose interficitur. Quibus et aliis innumeris abunde indicavit, suum regnum non esse de hoc mundo: atque ideo nec etiam ipsum regnum Iudaicum diutius duraturum: quod tandem etiam ipse eversione Ierosolymae, et dissipatione totius populi per universum orbem
abunde indicavit, suum regnum non esse de hoc mundo: atque ideo nec etiam ipsum regnum Iudaicum diutius duraturum: quod tandem etiam ipse eversione Ierosolymae, et dissipatione totius populi per universum orbem terrarum, liquidiûs testatus est. Taceo iam, quod toties Apostolos idem regnum temporale somniantes gravissime refutaverit.
Secundo, legi ceremoniali detraxit velamen, dum et suum praecursorem se a ceremonialibus cultibus templi separare voluit, et ipse sacrificiis non vacavit, alibi passim ministerium baptissmi pro arbitrio instituit, sabbatum et alios ritus
ille idem etiam nunc me ad vos mittit, vobiscum per me agit, vosque ex hac miserabili servitute corporis (quae illam veram ac spiritualem significat) vult clementer liberare, ac in terram promissionis reducere, olim longe maiora et meliora vobis praestiturus. Quae petra Christus eos liberabat a temporariis malis, et veluti umbratili liberatione: idem erat etiam futurus verus, a veris malis liberator. Est igitur illud Erit, et illa nominis divini tam celebris indicatio, quasi quaedam clavis totius legis, ostendens omnia sacrificia, ceremonias ac ritus in ducentem eos filium (qui semet
in multas generationes, et quod ipse auferat et condonet peccata. Item quod Moses dicit orans, ideo debere ipsummet eos ducentem Deum cum ipsis venire, ut condonet peccata. Agnoscebat enim illum angelum aut ducem esse ipsum Christum (sicut et Paulus de comitante petra agens affirmat) qui suo tempore erat futurus homo et mediator. Satis ergo clare etiam hoc ipso testimonio, ista tanta potentia aut beneficium propitiationis a sacrificiis ad illam ipsam divinitatis personam eos ducentem et liberantem transfertur.
13 Eôdem pertinet, quod et Moses quaesiturus illorum ingentium
ac vitae non leviter expendatur, quod cum Deus sit verax, et grandia bona suis det, et tam magnifice promiserit Abrahamo, Isaaco et Iacobo terram promissionis, nec tamen illis eam dederit, sed posteris demum, post exactos 400 annos, idque cum multis tribulationibus: necesse fuerit sub illis temporariis promissionibus alia quaedam vera et aeterna bona, in illis externis veluti quibusdam siliquis involuta quaerere: sicut sane tota Scriptura, praesertim veteris Testamenti, sub nominibus ac typis temporalium bonorum, beneficiorum et liberationum, aeterna ac spiritualia offert. Eodem modo
demum, post exactos 400 annos, idque cum multis tribulationibus: necesse fuerit sub illis temporariis promissionibus alia quaedam vera et aeterna bona, in illis externis veluti quibusdam siliquis involuta quaerere: sicut sane tota Scriptura, praesertim veteris Testamenti, sub nominibus ac typis temporalium bonorum, beneficiorum et liberationum, aeterna ac spiritualia offert. Eodem modo proculdubio multi intellexerunt etiam sub descriptionibus et promissionibus illarum aeternarum expiationum, sacrificiorum et sacerdotum, veram expiationem benedicti seminis (quod solum posset caput
sed ultro nobis suam misericordiam offerre. Nolo sacrificium: Invoca me in die tribulationis, ut est Psal. 52. item: Si voluisses, sacrificium dedissem: Cor contritum et humiliatum non despicies: Venite, accipite gratis vinum et mel: Isa. 55.
7 Meschiam non ad regnum ac temporalia bona acquirenda aut distribuenda esse missum, sed ut placet Deum, tollat iustitiam ac mortem, nosque per eum salvemur.
8 Prorsus removentur nostra opera ac iustitia ex omni causa: omnisque in universum gloriatio nobis adimitur, et Deo soli tribuitur, relicta nobis confusione
Sic dices filiis Israel, Ero misit me ad vos. Ubi tribus vicibus repetit verbum Ero, et id sibi tanquam proprium nomen imponit. Estque dignissimum observatu, quod primum pollicetur, Fore id quod fieri debuit: et inde, seu ab eo quod omnino aliquod eximium ac singulare Erit, ac fieri volebat suo tempore, sibi nomen novum proprium eximiumque assumit. Hinc igitur a futuro aliquo exitu imponit sibi nomen Ero, et idipsum tanquam verum ac proprium suum nomen iubet populo Israelitico indicare, tanquam novum perpetuumque memoriale in omnes generationes.
Statim vero quarto loco
inter sese sunt, ita etiam cum pathah. Quod porro pathah haud difficulter in cametz transit, ut neminem parvum illud discrimen punctorum Iehova et tertiae futuri personae Iehovae turbare debeat.
Tertio, cum Deus adeo serio et ter repetens agat de futuro, et quod aliquid eximium suo tempore Erit, inculcans Ero quod Ero, Erit misit me ad vos: non potest fieri ut plane in aliud verbum, in aliud tempus, aut etiam sensum tam cito transeat.
Alioqui totus sermo fieret incertus, si modo hoc, modo aliud aliquid affirmaret. Quod nec nomini quidem honesto, nedum viventi Deo
repugnat. An putant isti, ociose aut incogitanter Deum tertio repetiisse, Ero Ero, Ero: et denique quarto, Erit? cum eadem opera proprie loquens, si voluisset praesens tempus indicare, verbo praesenti uti potuisset, ac dicere, ut isti textum pervertunt, Sum qui sum. Si sic liceret temere mutare tempora, ut isti faciunt, posset ex sacris Literis quidvis fieri. Ad haec, qualis tandem est ista responsio: Sum qui sum? Hoc enim modo quivis etiam infimus genius aut homuncio respondere posset: essetque potius derisio quaedam, quam aliqua certa responsio. Nam unaquaeque creatura est quod est: et
futuramque eius incarnationem ac liberationem significabant, et populo depingebant: voluit filius Dei hoc nomine, veluti accensa quadam amplissima lampade in domo Domini, in dicare, omnia illa quae ibi agerentur, esse tantum typos, picturas ac indices eius, quod ipse Erat olim in plenitudine temporis futurus, ac facturus in commodum salutemque ipsorum, et omnium aliorum mortalium: ut semper omnes generationes discerent in illud Erit, et Consummatum est, non in pecudes Leviticas fide respicere.
Quasi diceret ille dux populi, qui teste Paulo ipsemet Christus fuit: Haec
umbras, picturas, et veluti paedagogos ad verum unicumque servatorem. Non istae res, leges, sacra ac sacerdotes sunt vestri servatores: sed ego, ego Ero verus servator. Ego Ero omnium istorum nucleus, scopus, finis, lux, impletio, consummatio et perfectio. Hoc vobis et omnibus generationibus, omni tempore, meo proprio, admirabili et nunc primum assumpto nomine Ero Erit testor et protestor. Hoc est memoriale meum in omnes generationes. Sic Dominus ex tota lege unum Baptistam conflavit, se digito monstrantem ac dicentem: Ecce hic est verus Erit, totius mundi, etc. In huius Erit
qui non tantum erit semen aut filius hominum, sed et filius veri ac vivi Dei, mihi iam descendens de caelo apparuit, vobisque indicare iussit, quod et nunc velit vos liberare ex servitute, ac vobis tum verum Dei cultum dare, tum etiam ipsam terram promissionis: et multo magis olim in plenitudine temporum vos a veris spiritualibus malis et servitute liberabit, et in vera bona aeternamque felicitatem transferet.
Sic igitur priorum promissionum consonantia cum hac patefactione, pulcherrime et firmissime hanc expositionem huius mystici nominis et causae, cur id filius Dei
nominis Dei et uberioris cognitionis filii Dei, Exod. cap. 33 et 34 clarissimê hanc interpretationem et mysterii explicationem confirmat. Nem ibi Christus offensus Iudaeorum idololatria, videtur velle retractare hanc promissionem Ero, Ero et Erit, quod velit esse eorum liberator temporarius et aeternus, corporalis et spiritualis: seque prorsus ab illo populo separare conatur, substituto alio quodam ductore angelo.
Quod Moses et totus populus summo cum dolore accipiunt. Quare pergit orare Moses Christum, ut condonet illud peccatum, maneat apud eos, pergat esse
quod hic ipse dux sit ille, qui debebat fieri propitiator aut expiator peccatorum totius mundi, et afferre benedictionem, misericordiam et liberationem a peccatis: protinus eum vehementer orat et obsecrat, ut omnino sit ipsorum Ero, cum eis maneat ac proficiscatur: et non tantum ab Aegyptiis temporaria, sed et a peccatis vera spiritualique liberatione eos liberet, ac prorsus eos sibi in haereditatem accipiat. Esse enim illos homines durae ceruicis: id est, prorsus ac naturaliter corruptissimos, ut tanto medico et perpetuo peccatorum condonatore maximo pere indigeant.
Sic
Quibus dictis repetit hanc promissionem ad Mosen factam, quasi dicat: [?: Ia-- ] olim filius Dei, indicato suo nomine Iehova, dixit se fore illud benedictum semen, quod veram benedictionem. i. iustitiam ac vitam afferre secundum veteres promissiones debuit. In plenitudine ergo temporis vere agnoscetis, quod Iehova. i. ille Erit, sit vere futurus unica vestra iustitia, liberatio et vita.
Ad hanc porro Hieremiae repetitionem de Iehova, Erit iustitia nostra, respicit Paulus 1 Cor. 1, ostendens eam iam impletam esse, inquit enim: Christus est factus nobis
Ioannis discipuli, Tune es ille Veniens seu promissum Ero, aut alium expectemus? Item alibi: Benedictus ille Veniens, ille panis veniens de caelo: item ille veniens qui fuit, qui et Est. Unde clare apparet illud Ero et Erit, expressum esse nomine aut participio, vel potius participiali nomine omni tempore carente Veniens.
Summa, sicut totum vetus Testamentum clamat promittendo, Iehova Iehova, Erit, Veniet, mittetur qui mittendus est, Veniet S. Sanctorum, Aderit Meschias: ita contra totum Novum clamat, Venit, iam adest, Consum matum est, Fuit et apparuit ille venturus, aut Erit.
sed sibi eum suis imaginationibus, ac falsis doctrinis aliusmodi fingerent, quam qualem ipse se revelaret: accidit, ut et opinione et sermone hominum fierent dii multi, ut Paulus 1 Corinth. 8 inquit: et hoc nomen Deus veluti appellativum communeque veris ac falsis diis haberetur, ut hoc quoque tempore videmus fieri.
Deus se in sacris Literis revelavit, quod sit unus Deus in tribus personis, quod crearit caelum et terram, miserit filium, ut morte sua genus humanum servaret. Hunc talem Deum credunt, et adorant veri Christiani, sed Mahometistae et Iudaei eiusmodi Deum habere
praeterea ritus aliquos, quos ipsi visum est.
Post diluvium pii coluerunt Deum Schem, Deum Abraham, Deum Isaac: id est, eum Deum, qui se ei revelaret, promissiones dederat de semine, in quo benedicentur omnes gentes. Impii autem et idololatrae alii aliter.
Denique cum iam tempore Mosis Ismahelitae, Ammonitae, Moabitae non recte Deum colentes, tamen dicerent se colere Deum Abraham: item Idumaei dicerent se colere Deum Abraham, Isaac, etc. Praeterea quoque Aegyptii vellent dici cultores veri Dei Abraham, Isaac, Iacob, Ioseph, et tamen doctrinam a Iosepho
eius officium, salvum facere populum a peccatis suis. Ergo merito Iesus, id est, servator vocatus est. Nec obstat, quod et alii aliqui hoc nomen immerito habuerunt. Nam is demum vere Iehosua, id est, salvator est qui a peccato, ira Dei, diabolo et morte aeterna servat, non qui tantum in aliquibus temporariis periculis et difficultatibus opitulatur.
Sexta: Paulus dicit, quod ideo Deus Christo donaverit nomen quod est supra omne nomen, quia cum in forma Dei esset, se exinaniverit, factusque sit obediens, etc. ibi si est intelligendum nomen revera pro ipsa
Iesus appellantur, cum Hebraice vocati sint Iehosua: consequitur et Apostolos eorumque discipulos in nomine proprio Christi ad imitationem illius versionis fecisse
in contumeliam Christi studio Iudaei id fecissent: id autem non permissuros fuisse Christianos, sed contradicturos, imo ne in ipsum Deum.
At quae sunt obsecro ista monumenta tam antiqua? Nam Thalmud partim ccc, partim et cccc annis eoque amplius post Christum consarcinatum est. Quo tempore Christiani parum Hebraice calluerunt, et si quid sciverunt, in Bibliis permanserunt, nec Iudaeorum nugas curarunt.
Ad haec unde constat Osiandro sic initio in illis ipsis monumentis scriptum fuisse, et non a posteris sic scribendo detortum et depravatum? Sed Iudaei semper
non multum solliciti fuerunt de
Maxime igitur necessaria quaeque, quae nimirum ipsae sunt vocales, primum excogitata sunt, minus autem necessaria postea. In omnibus enim artibus primum utilitas necessitasque spectari solet, postea de num commoditas. Unde et apud Graecos, et apud Latinos quaedam minus necessariae literae longo tempore postea additae esse commemorantur.
Hoc ordine etiam Plato in Philebo literas inventas affirmat, sive ille serio id dicat, ut ab aliis historiam per manus accepit, sive ratione ipsa cogitationeque hunc ordinem maxime naturae convenientem verisimilemque animadvertit. Quem locum et
omnino credibile, in tanto regno, in tam variis politicis Ecclesiasticisque negotiis, in tanta praesertim fertilitate ingeniorum, non futuros aliquos fuisse, qui etiamsi non extarent, tamen propter infinita dubia, quae ex illa non satis clara scriptura oriri poterant, circa Davidis Salomonisque tempora aliquas notulas invenissent, quibus res clare signateque exprimerent, tamque varia dubia, quae quotidie orirentur, tollerent. Videmus enim, vel in Latinis, vel in Graecis scriptis, ubi cum nullae literae desint, omniaque expresse notentur, quam crebro de autoris sententia dubitetur. Vel
eos etiam ipsa verba a Christo prolata recitasse. Ex hoc igitur Christi dicto certo sequitur, Legem ac Prophetas, non solum literis, sed et apicibus iam inde a principio scriptos, qui tam firmi ratique esse debeant. Aut, si quis rixosior hoc concedere nolit, illud tamen cogetur concedere, tempore Christi iam legem apicibus notatam fuisse. Alludit enim ad usitatam scriptionem legis, ut dictum est.
Deut. 27 praecipit Deus fabricari quandam lapideam molem, eique calce linitae inscribi legem suam, idque admodum clare ac perspicue. Quod certe fieri nequivit sine vocalibus.
accidit, sive ut magis arbitror, postea factum est ab aliquo, vel sciolo, cui videbatur textus futurus dilucidior, vel et superstitioso, qui divae Virgini gratificari voluerit. Nam etiam Iosephus, cum eundem locum Graece recte habeat, tamen in Latina versione est corruptus.
Atque hîc temperare mihi nequeo, quin nostris Papistis irascar, qui in Coloniensi Latini Iosephi editione in margine diverso charactere asscripserunt. Videant isti novi Hebraistae, an
attinet, non valde moveor eorum dictis, ut in alterutram demum sententiam pedibus concedam. Sunt enim omnino suae historiae ignari, praesertim eius, quae a destructione templi res eorum commemorat. Nec tamen ii omnes contra nos sunt, sed ferme praecipui quique eorum, ut Elias eos citat (qui his temporibus primus pestilentem hanc opinionem innovavit) magis nobiscum, quam contra sentiunt. Dicunt enim esse quidem vocales traditas una cum literis in monte Syna Mosi, verum ab Esra primum in libris notatas: quod probant ex octavo Nehemiae, qui tamen locus nihil ad rem facit. Sunt rursus alii,
sint diversa ab Hebraica scriptione. Item, quod quaedam aliae voces sint perperam versae: quod, ut ipsi putant, non accidisset, si eorum Biblia fuissent punctata. Igitur concludunt, neque Latinum, neque Graecum interpretem habuisse Biblia punctata: si autem ipsi non habuerunt, nulla fuerunt eorum temporibus adhuc puncta.
Hoc ferme est eorum praecipuum, vel et unicum argumentum, ad cuius nos singula membra ordine respondebimus. Primum, quod dicunt de nominibus pro priis, respondemus esse usitatissimum, ut quaevis lingua tum literata, tum illiterata, aliena pro pria nomina ad
aut etiam studio multa corrupisse, nisi forte librariorum vitio illa tanta depravatio textus acciderit.
Nullius igitur momenti haec ratio est, neque quicquam affert, quod, non dicam demonstrare, sed ne verisimiliter quidem tantum probare possit, nullas vocales consonantibus additas tempore horum interpretum in Hebraica scriptura extitisse. Nostrae vero rationes, quas superius attulimus (ut quidem nobis videntur) certo certius convincunt, vocales iam olim apud Hebraeos una cum consonantibus in usu fuisse, minimeque linguae huius scripturam, quae aliis omnibus gentibus
potius eam suis praeclarissimis studiis iuvandi, de voluntate Illustrissimi principis aliquid etiam Hebraice profiteri constituissem: plures causae inciderunt, cur omnino adhortationem aliquando ab initio proponendam esse putaverim, praecipuae tamen sunt hae:
Ante omnia, quod iam longo tempore nihil in eam sententiam hoc loco ex professo dictum est, quo studiosa iuventus ad desiderium huius linguae excitata fuisset.
Postea, quod, proh dolor, sunt nimis pauci hoc tempore, qui Theologica studia
Ante omnia, quod iam longo tempore nihil in eam sententiam hoc loco ex professo dictum est, quo studiosa iuventus ad desiderium huius linguae excitata fuisset.
Postea, quod, proh dolor, sunt nimis pauci hoc tempore, qui Theologica studia curent, dum unusquisque potius lucrosas, quam pias ac Ecclesiae et verae religioni salutares artes sectatur: tum ii ipsi qui Theologiam sequuntur, nimis compendiaria via, neglectis necessariis mediis ac instrumentis, ad eam pervenire conantur, atque ita veluti non
maximo cum suo et auditorum damno moliuntur.
Huc accedit, quod cum singulae artes ac vitae genera suas quasdam utilitates ac laudes ostentent. suosque eximios praecones habeant, omnes ad sese attrahunt: ac sola haec, cuius utilitas non ita in propatulo exponitur, a plerisque hoc tempore negligitur.
Nec illa profecto minima mihi causa fuit, tum orationis tum et lectionis huius, quod cum extrema eaque multiplex necessitas me aliosque meos in Theologica professione collegas coegerit, Philosophiam et omnem plane humanam rationem ac sapientiam ex Theologiae foro, ac
debent.
caelestis doctrinae caelitûs, ingentique miraculo donatum. Porro autem, praeterque quod Dei donum est, eoque merito magnifaciendum: etiam illud expendatur, magnique
fiat, quod Deus tum olim, tum et hoc tempore instaurationi purae doctrinae, linguarum cognitionem adiungendo, abunde testatus est, eas illustrandae ac conservandae et propagandae caelesti veritati cum primis utiles, atque adeo necessarias esse. Quocirca duplici de causa linguas discere ac colere debemus, tum propter authorem tanti
ac contemplandas proponant.
Sexto, experientia in rebus omnibus evidens argumentum veritatis aut falsitatis, damni aut utilitatis, innataeque bonitatis aut malitiae haberi solet. Nec enim facile sese ita diu pertinaciterque occultat nativa uniuscuiusque rei vis ac ingenium, quin tandem temporis progressu in opus erumpat, atque ita etiam veluti in lucem suam et sponte prodeat. At si vel horrendas tenebras proximorum seculorum, vel infelicem expositionem Scripturae scriptorum, qui ante haec tempora vixerunt, ac linguas ignorarunt, deplorare, aut etiam insectari liberet, nimis
sese ita diu pertinaciterque occultat nativa uniuscuiusque rei vis ac ingenium, quin tandem temporis progressu in opus erumpat, atque ita etiam veluti in lucem suam et sponte prodeat. At si vel horrendas tenebras proximorum seculorum, vel infelicem expositionem Scripturae scriptorum, qui ante haec tempora vixerunt, ac linguas ignorarunt, deplorare, aut etiam insectari liberet, nimis spaciosum campum et veluti vastum quoddam mare ingrederemur. Nam ut taceamus alios levioris notae scriptores, ipsemet Divus Augustinus super Psalmos scribens, ita eos infeliciter, imperitia Hebraeae linguae
ut potius suas quasdam pias meditationes conscripserit, quam ipsos exposuerit ac illustraverit. Non enim raro ei (quod pace tanti viri dixerimus) aliud pes, aliud rhythmus canit aut agit. Contra autem inspicite lucem aut perspicuitatem, felicissimamque Scripturae illustrationem, quam nostri temporis meliores ac sinceriores scriptores exhibent. Saepissime reperies eos beneficio huius linguae evoluta explicataque una aliqua Hebraea aut Graeca voce, summam optimarum rerum copiam depromere, ac veluti absconditum quendam thesaurum caelestium opum miseris mortalibus patefacere et elargiri.
Vox Testamenti, quod ea in Hebraeo, quin et in Graeco foedus significat, plurimum facit ad explicationem Sacramentorum, ad refutandos in coena Domini errores: sic et eruditiore expositione pronominis
prorsus ignorant. Denique ubi semel res ipsas, quae in Bibliis traduntur, suis erroribus corruperunt, necessario etiam linguam aut verborum significationes, quae iam in solo hoc libro habentur, prava interpretatione aut intellectu corrumpere coguntur: ut ita revera Hebraeam linguam nostri temporis Iudaei ignorent.
Hasce ingentes utilitates, et multiplicem necessitatem cognitionis linguarum cum anim adverterent eruditi et graves viri nostro seculo et iam olim, vehementer urserunt et hortati sunt iuventutem, ut graviter in cognitionem linguarum incumberet. Contra autem
Hebraeis habere potuissent?
Origenes iam ingravescente aetate Hebraeam linguam didicit, sicut et Augustinus Graecam, ut ipsemet in suis confessionibus narrat. Didicerat eandem et ante Origenem Panthenus, Heraclas et Clemens.
Narrat vero gentilis meus Hieronymus, unicum sui temporis in Ecclesia linguarum asylum, de se, quanta diligentia Hebraeo sermoni incubuerit: ac tandem concludens, inquit, Et gratias ago Domino, quod de amaro semine literarum dulces fructus carpo. Haec Hieronymiana praedulcis messis nos quoque ad similem sementem indefesso studio laboreque
Ne vicinissimas quidem sibi invicem linguas ita prorsus perfecte ac feliciter, praesertim in Paulo, prolixiore oratione converteris, ut nihil plane utilitatis ad sensum rectius percipiendum afferre possit prior sermo inspectus. At haec lingua, tum ob locorum distantiam, tum ob summam temporis vetustatem, tum denique et ob alias plurimas causas supra modum differt a Graeca, Latina, et aliis istis nunc vulgo usitatis. Non loquor iam de singulis vocibus, quas ab hisce diversissimas esse nemo prorsus dubitat: sed de tota ratione loquendi, aut sententias efferendi.
Habet
linguae facilitas sese discentibus offert, praesertim in hac copia optimorum librorum, eius naturam, voces ac phrases explicantium, et praeceptorum sese ad captum iuventutis, receptasque nostrarum Grammaticarum praeceptiones accommodantium, modo mediocrem diligentiam ac operam, et alicuius brevis temporis assiduitatem, rectamque rationem in ea cognoscenda adhibeamus.
Nec etiam insuavis aut prorsus omni voluptatis condimento carens haec lingua est, ut multi falso opinantur, aut ab imperitis profanisque hominibus persuasi sunt, modo adsit sanus gustus, id est rectum iudicium, non
vero lingua impurissimum Ethnicorum idolum loqui voluisset, ipsi Ethnici caeci ac duces caecorum viderint. Nos quidem scimus, hoc sermone verum, viventem ac omnipotentem Deum locutum esse, quin et quotidie nobiscum coram loqui, idque de summis rebus, nempe de sua gloria, nostroque tum aeterno, tum temporario exitio aut salute. Taceo nunc, quod eadem lingua olim primi nostri parentes et illi sanctissimi viri, per quos Deus veram religionem constituit, omnesque Prophetae, atque adeo ipsemet filius Dei locuti sint.
Quapropter haec sit nostra summa voluptas, ipsa verba viventis, et
patris assumpsit, ut nos inde ipsum ac verum eius munus officiumque, et nostrae salutis viam agnoscere amplectique discamus.
Sed ita profecto est, ad interitum mundus properat, severissimamque Dei iram sibi violenter extrema impietate ac ingratitudine accersit. Cum enim hisce postremis temporibus in horrendis tenebris, durissimaque servitute Antichristi miserandum in modum captivi detineremur, et tum in corpore; tum in fortunis, denique ante omnia in anima conscientiaque ipsa affligeremur: subito ingenti Dei misericordia ineffabilis lux caelestis veritatis nobis illuxit, quanta
tenebris, durissimaque servitute Antichristi miserandum in modum captivi detineremur, et tum in corpore; tum in fortunis, denique ante omnia in anima conscientiaque ipsa affligeremur: subito ingenti Dei misericordia ineffabilis lux caelestis veritatis nobis illuxit, quanta vix unquam ullis temporibus in Ecclesia Dei refulsit. Accessit huic ingenti muneri etiam corporalis libertas ab illo iugo longe durissimo: accesserunt omnes bonae ac liberales literae et artes: inter quas et praecipuarum linguarum noticia ac instauratio est, frustra contra frementibus Sophistis, Monachis,
perducat: Amen.
ADHORTATIO AD STUDIUM SACRArum Literarum.
Non tam more, illo quidem honesto ac utili, scholarum, ut quisque initio novi authoris declamationem habeat, nunc ad dicendum adducor, quam extrema prorsus necessitate rei ipsius temporum ac hominum. Cum enim sacrarum Literarum textum exponere instituerim, easque nos filius Dei summa diligentia scrutari iusserit, et in tanta re plerique nimium frigeant ac stertant: quid obsecro magis a me fieri convenit et necessarium est, quam ad earum sedulam lectionem studiosam
pernosceremus, et sequeremur. Neque enim profecto omnes homines, praesertim autem post illud tempus corporalis praesentiae filii nati, poterant eum coram audire. Audiri eum ergo, pater in scriptis, concionibus ac sermonibus suis voluit, quos post se fideliter conservari, quin et omnibus temporibus doceri ac explicari, immensa bonitate providentiaque curavit.
Eodem pertinet, quod et ipse filius toties nobis sermones ac doctrinam suam commendat: ut cum dicit, illos demum fore beatos, qui audiant et custodiant verbum Dei: cumque se cum talibus una et patrem familiarem et
patientiam ac spem: quae tum in vera doctrina, tum et in morum formatione continetur.
Possent plurima et utilissima de hisce quatuor sacrae Scripturae utilitatibus etiam a non copioso aut indiserto homine (cuiusmodi me esse facile agnosco et confiteor) commemorari: verum non fert temporis brevitas, loci auditorumque ratio, et rerum aliarum copia, ut diutius in hisce immorer. Illud tantum observetur, quod ibi Spiritus sanctus affirmat, Scripturam posse hominem plene erudire in Christo ad salutem, posse hominem Dei integre formare, et veluti exaedificare: et denique
admodum perspicua et cognoscibilia. Verum idem clamat, hominum non intelligens cor adeo ad ea caecutire, ut per eorum ratiocinationem plerunque in extremam idololatriam delabantur. Sic et Act. 14 et 17 disserit, Deum quidem clare et potenter de se testari, caelitus dantem pluvias et secundas tempestates, saturantemque nos variis suavissimis et salubribus terrae fructibus, et replentem corda nostra gaudio. Quin et adeo prope eum nobis esse docet, ut pene manibus palpari contrectarique possit, utpote in quo vivamus, simus, et moveamur. Nihilominus tamen miseros mortales eum ignorantes,
initio prioris Epist. ad Corinthios habitae, quae iam sub titulo De metis scientiarum edita est, abunde actum dictumque est. Nam recitare testimonia sacrarum Literarum, quae probant summam caecitatem hominis in rebus Sacris, non opinor nunc esse necesse, cum id alibi plene prolixeque contra nostri temporis luem pestemque Synergistarum saepius factum sit. Tantum ergo unum testimonium, non quidem ipsius Dei, quae isti non adeo magnifaciunt, recitabo: sed eius hominis, cuius solum nutum sibi oraculum esse statuunt. Ita ergo is inquit in quadam oratione de laude Hebraeae linguae: Nec iudiciis
eruditioribus in Ecclesia Dei doctoribus serio gravissimis admonitionibus castigationibusque pugnandum esset.
Huic noxiae calamitati illa prorsus vicina cognataque est, quod, sicut in omnibus aliis artibus liberalibus et illiberalibus, operibus ac conatibus omnes quam minimo labore ac tempore ad metam propositumque finem pervenire conantur: ita hîc quoque compendiariam viam plerique, aut curtationem (ut ille inquit) magno studio omnibus votis affectant.
Sic enim sentiunt, secumque suaviter ratio cinantur aut potius somniant, varios iam esse libros, ut Postillas,
Quod ibi non reperiunt, aut etiam aliter ac ibi est, reperiunt, id aut non necessarium, aut etiam noxium perniciosumque esse autumant, contendunt et vociferantur, quantumvis id ex sacris Literis manifeste confirmatum demonstratumque esse clare viderint.
Prorsus ergo ita nostra tempestate, praesertim a morte viri Dei Lutheri, incipiunt sese studiosi ad ista compendia convertere, et diligentem sacrarum Literarum lectionem negligere, ac olim regnantibus Sophistis aut Sententiariis, praecipue M. Sententiarum, et varias Commentariorum summas, Pantheologias, Specula et similia
rei summam, compendium, argumentum aut ideam auditori proponamus.
Quamobrem et initio pueris breves catecheses proponimus in Ecclesia et scholis, et in Academiis studiosae iuventuti institutiones aut etiam Methodos uberiores. Nec id nunc tantum fit, sed et olim primitiva Ecclesia longo tempore factitavit, donec tandem praevalente desolatrice Antichristi abominatione aut apro syluestri, (ut eum Psalmista vocat) adeo haec ratio institutionis fuit abolita, ut etiam ipsa significatio vocis Catecheseos aut Catechumeni ignoraretur. Nec solum synceri doctores talem docendi rationem
qui in pluribus locis ac sententiis non tantum a nostris Doctoribus, sed et a Pontificiis reiiciuntur: unum tantum exemplum Scriptoris nostra aetate celeberrimi proferam. Edita sunt proximis annis Vuitebergae commentaria in priorem Timothei, quorum fini adiuncta est disputatio 85 propositionum tempore Interim scripta: in qua praeter alios errores ac impia loca, clare Pauli doctrina de iustitia et iustificatione ad inhaerentem ac infusam trahitur aut pervertitur, idque multo crassius et perniciosius, quam in ipso Interim.
4 Quarto, praeclare dicit vir Dei Lutherus piae
reperias etiam ex ipsis S. Patribus, quorum cum plures paginas perlegeris, vix unam aliquam certam, firmam ac perspicuam sententiam inde concipere animo possis. Plurima quidem ibi folia ac flores, paucissimos autem salutares fructus reperias: cuiusmodi infrugiferas segetes praepingues agri humidis tempestatibus proferre solent, ut multum quidem insit straminis, minimum autem puri tritici.
At solae sacrae Literae plures habentres, ac veras salutaresque sententias, quam verba. Quam primûm ergo tantum aperis, et intueris eas, mox reperis aliquam eximiam praeceptionem, quae te vel
7 Septimo: Celebratur illud Thucydidis ab eruditis hominibus, qui dicit de sua historia, non eam esse certamen quoddam subitum praesentis gloriae, voluptatis aut victoriae gratia compositum: sed esse thesaurum quendam ad omnes consultationes, necessariumque usum occurrentium difficultatum omnibus temporibus propositum.
Vere id dici profecto posset, omnia Patrum scripta non solum sterilia, sed etiam adeo ad suae aetatis homines, tempora ac negocia restricta et coarctata, ut non ita valde nobis conveniant, nec adeo ingentem usum inde percipere queamus. At sacrae Literae ita sunt
voluptatis aut victoriae gratia compositum: sed esse thesaurum quendam ad omnes consultationes, necessariumque usum occurrentium difficultatum omnibus temporibus propositum.
Vere id dici profecto posset, omnia Patrum scripta non solum sterilia, sed etiam adeo ad suae aetatis homines, tempora ac negocia restricta et coarctata, ut non ita valde nobis conveniant, nec adeo ingentem usum inde percipere queamus. At sacrae Literae ita sunt omnibus hominibus, temporibus ac controversiis seu dubiis appositae, et plane divina quadam sapientia et providentia attemperatae, adeoque commode
Vere id dici profecto posset, omnia Patrum scripta non solum sterilia, sed etiam adeo ad suae aetatis homines, tempora ac negocia restricta et coarctata, ut non ita valde nobis conveniant, nec adeo ingentem usum inde percipere queamus. At sacrae Literae ita sunt omnibus hominibus, temporibus ac controversiis seu dubiis appositae, et plane divina quadam sapientia et providentia attemperatae, adeoque commode ad omnia dubia respondent, ac si iam divinitus nobis de praesentibus negociis ac difficultatibus dicerentur, aut proferrentur. Quare non immerito dicit Paulus et Petrus,
etiam eo nomine, quod sint idoneae ad redarguendum. Sane illae hoc nomine quoque longissime omnes patres antecellunt, multoque sunt illis utiliores, idque propter plurimas causas: de quarum duabus supra dictum est, quod videlicet et omnis certitudo in eis sita sit, et quod ita apposite ad omnium temporum controversias respondeant. Illud enim iam solum consideretur, quod (ut alia taceam) solae eam authoritatem in Ecclesia Dei obtinuerunt, ut earum testimonium nefas sit reiicere, aut quoquo modo cavillari. At scriptores omnes et licet reiicere, et necessariô saepe, ac in multis reiiciendi
et humano, aut etiam interdum maligno quodam spiritu replemur, quam vero viventis Dei. Quod clare in multis ipsa experientia hodierna die cernitur, quibus frustra contrarium verbum Dei contra hominum placita proponis. Quid quantumque maximorum malorum talis doctrina ac hominum admiratio tempore Corinthiorum pepererit, abunde ex priori Epistola ad Corinthios cognovimus. qualis pestis hoc quoque tempore grassatur ultra omnem modum.
Huic vero loco vicinum valde est, quod Christus de sacris Literis dixit, Spiritum S. suggesturum nobis omnia, quae ille docuerit: quodque
in multis ipsa experientia hodierna die cernitur, quibus frustra contrarium verbum Dei contra hominum placita proponis. Quid quantumque maximorum malorum talis doctrina ac hominum admiratio tempore Corinthiorum pepererit, abunde ex priori Epistola ad Corinthios cognovimus. qualis pestis hoc quoque tempore grassatur ultra omnem modum.
Huic vero loco vicinum valde est, quod Christus de sacris Literis dixit, Spiritum S. suggesturum nobis omnia, quae ille docuerit: quodque ipsemet Dominus aperuerit Apostolis oculos intellectus, ut intelligerent omnia ea, quae in sacris Literis
valde est, quod Christus de sacris Literis dixit, Spiritum S. suggesturum nobis omnia, quae ille docuerit: quodque ipsemet Dominus aperuerit Apostolis oculos intellectus, ut intelligerent omnia ea, quae in sacris Literis scripta sunt, non quae in Rabinis aut aliis scriptoribus. Idem nimirum et hoc tempore facit. Quare qui vere caelesti lumine vult illuminari, et a Sancto Dei spiritu in omnem veritatem deduci: ille sacras Literas scrutetur, in eisque summa cum voluptate die ac nocte meditetur. Ad hasce enim, non ad hominum commenta sese verus Deus una cum suo S. Spiritu alligavit.
in qua innumera et longe praeclarissima divinae opulentiae
veritatis hostes, atque adeo ipsum satanam subinde prompta remedia ac arma suppeditant, suggerente simul ac illustrante ea tibi spiritu Dei.
Saepe accidit piae menti, ut in aliquo labore aut molestia ea dicta, ad rem ipsam praesentem facientia illi succurrant, quae alio qui longo tempore non cogitaveras, et quasi prorsus oblitus fueras, quibus se suaviter spiritus Domini consolatur, confirmat, fovet ac corroborat.
Si cum adversario veritatis, atque adeo et ipso satana confligendum est, quid ibi faciat non bene versatus in sacris Literis, nempe quam primum ei
auditoribus instar distissimi ac diligentissimi patrisfamiliâs ex utroque Testamento vetera et nova, ad omnemque eorum utilitatem ac necessitatem accommodata.
Hoc enim si feceritis, vos eritis arbores virentes secus decursus aquarum plantatae, et ferentes salutares fructus in tempore suo: vos eritis habitacula et templa viventis Dei, ad quos ille veniet, et in quibus mansionem faciet. Vos eritis, teste Christo, lumina mundi, hîc quidem plurimis ad vitam praelucentia, eosque, ut Daniel dicit, iustificantia: in altera autem vita instar solis ac lunae in regno caelorum,
habui. Corbeiae ad Vuisurgim vidi fragmenta mapparum Graecarum et Lexici in cortice scripti.
Haec non tantum primitivae, sed et recentioris Ecclesiae pia salutarisque consuetudo merito nos quoque hoc tempore excitare deberet, ut non tantum publicis concionibus, sed et scholasticis institutionibus aut lectionibus sinceram Christi doctrinam, ubique constitutis lecturis, multum accurateque tractaremus.
Nec tantum post Christum ista consuetudo scholastice Theologiam tractandi in
occupantur: ut sunt, perterrefacere securos, consolari perterrefactos, adhortari negligentes ac somnolentos, reprimere commotos, aut aliis quibuscunque pravis affectibus inflammatos aut agitatos: et in sanadis similibus animi perturbationibus sudant, quae veluti venti quidam, perpetuas tetrasque tempestates in miserorum mortalium pectoribus concient, perpetuaque sanatione ac sedatione indigent.
At scholastica tractatio apud studiosos et aures scientiarum doctrinaeque cupidas simul et capaces, quibus (ut vulgo dicitur) est facile concionari, agens, omissa omni verborum copia,
facile concionari, agens, omissa omni verborum copia, seposita etiam auditoris captatione, aut affectuum commotione, ieiuno quidem et simplici, sed tamen apto, proprio et perspicuo sermone in id solum incumbit intentaque est, ut res ipsas recte solideque tractet, eoque etiam multo plura breviori tempore et sermone complecti ac exponere potest et solet.
Secundo, conciones non subtilissime et exactissime de rebus disserunt, sed tantum crassiori quodam filo et pinguiori, quod aiunt, Minerua, quatenus res tam difficiles et obscuras crassa auditorum ingenia percipere possunt: at
formulis, ac veluti artis nostrae nomenclatura cum vulgaris lingua ac rude vulgus destituatur, multo magnoque labore et longo sermone vix utcunque idem nodus obscuritasve illi explicatur.
Questi sunt tum olim Latini, quod sua lingua minus sit ad docendum idonea, quam Graeca: tum hoc tempore plurimi eruditi viri in Germania, quod sua minus sit expedita quam Latina, (quae iam emollita, et ad scholasticas tractationes assuefacta attemperataque est) quodque non eadem felicitate ac facilitate res difficiles obscurasque in templis, ob penuriam ignorantiamque vulgi et illarum
maximo cum auditoris fructu excellit.
Ne quis autem haec aliorsum ac dicuntur, accipiat, sciat me ipsa docendi genera non autem personas ac doctores conferre: multo etiam minus Ecclesiasticam dicendi docendique rationem vituperare, quae suas amplissimas laudes, nunc ob angustiam temporis reticendas habet. Necesse est enim, eam ob auditorum ruditatem, talem (ut supra ostendimus) non aliam esse ac fieri: idque adeo, ut si alium quasi habitum
formamve induere conaretur, in vitium
qua demum alia ratione pii doctores ac gubernatores possunt gregi Domini attendere, et in posterum quoque bene prospicere, quam ut iuxta Pauli praeceptum, seductoribus anathema dicentes, certos ac veritatis studiosos homines deligant, quibus caelestem doctrinam solide tradant, ut illi porro suo tempore fideliter gregem Domini doceant, ac voce verboque ipsius pascant. Sicut praeclare divus Apostolus suum Timotheum monet, ut tales quosdam Theologiae candidatos sibi deligat, ac summa diligentia ipsos sincera doctrina informet.
Maioris momenti haecres est, graviorique crimine et
sumus deorsum in horrendos vortices, cautes et syrtes tot defectionum et corruptelarum abrepti et praecipitati?
Saepe igitur mihi hanc tristissimam rerum faciem contemplanti, venit in mentem ille calamitosissimus, et nostris rebus simillimus Ecclesiae status, qui mox Apostolorum tempora secutus est. de quo miserabiliter queritur Egesyppus eius spectator, inquiens: Usque ad illa tempora (scilicet mortis Ioannis evangelistae) virgo munda et immaculata permansit Ecclesia, corruptoribus veritatis et divini verbi temeratoribus, aut nusquam omnino extantibus, aut etiam, si qui
et praecipitati?
Saepe igitur mihi hanc tristissimam rerum faciem contemplanti, venit in mentem ille calamitosissimus, et nostris rebus simillimus Ecclesiae status, qui mox Apostolorum tempora secutus est. de quo miserabiliter queritur Egesyppus eius spectator, inquiens: Usque ad illa tempora (scilicet mortis Ioannis evangelistae) virgo munda et immaculata permansit Ecclesia, corruptoribus veritatis et divini verbi temeratoribus, aut nusquam omnino extantibus, aut etiam, si qui forte fuerant, in occultis et ab ditis hiatibus terrae delitescentibus. Ut vero et Apostolorum chorus
religionis et frigore ac negligentia mea aliorumque in discenda tractandaque sacra sinceraque Iesu Christi doctrina. Nam linguae, praesertim Hebraea, sine qua puritas caelestis doctrinae non diu consistere poterit, dudum negligi interireque inceperunt.
Oremus autem cum Isaia hoc tristi tempore Dominum Iesum, unicum praeceptorem et summum sacerdotem nostrum, ut ipse liget et consignet testimonium ac legem suam in praecordiis nostris nostrorumque auditorum: ut illum expectemus, ac in eum speremus, qui iam vere faciem suam a domo Iacob occultare videtur. Vere enim nunc nos et pueri,
in medio Scotos, Thomas, aut Romanos Pontifices, eorumve iura, qui (si credere fas est) errare non possunt. Non etiam ipsos Canones, aut Concilia, vel Patres, aliosve mendaces homunciones: sed solum verbum Dei, aut sacras Literas. Hanc consuetudinem et veritatis cognoscendae viam, omnes hoc quoque tempore se qui deberent.
Huc ad de et illud, quod tota antiquitas sacras Literas Biblicum canonem, et canonica scripta nominare solita est, indicans illum esse unicum inquirendae veritatis canonem aut normam: et, ut Scriptura loquitur, lucernam pedibus nostris, per obscurum iter
Pharisaeorum et Iudaeorum. At Christus cum Apostolis adeo non curat patres, ut etiam eos redarguat, et severiter pronunciet de illorum institutis ac traditionibus, inquiens: Frustra me colunt mandatis hominum: et eorum sectatores affirmet esse caecos, et caecorum duces. Sic et nostri Papistae hoc tempore clamant: Quare vos violatis traditiones ac instituta maiorum? nihil considerantes, quod et ipsi, sicut olim Pharisaei, propter traditiones et mandata hominum. Dei ipsius mandata irrita faciant. Christus sane mox initio suae praedicationis Matth. 5 patrum interpretationem Scripturae, aut
eorum impias glossas, sed ipsam Scripturam sequendam esse.
6 Si ex patribus, atque adeo etiam recentioribus scriptoribus, necessariô esset petenda interpretatio Scripturae, et controversiarum diiudicatio, et non proprie ac tantum ex hac Scriptura: quid tandem fecisset, aut quomodo sui temporis controversias diremisset primitiva Ecclesia annis iam amplius 300. initio cum nulli scriptores essent, qui vel paulo plenius de plerisque capitibus religionis Christianae disservissent? Nimirum expectandum illis fuisset, donec Thomas ac Scotus nascerentur, qui suis tenebris Ecclesiam
tenebris Ecclesiam illuminarent: aut etiam donec tales illis Romani pontifices exorirentur, qui et caput essent totius Ecclesiae, et errare plane non possent. Quôd si olim optime ac maximê Ecclesia floruit, verumque a falso diiudicare, solius Scripturae lumine potuit: sperandum est, hoc quoque tempore idem in conciliis et alio qui fieri posse.
7 Oportet normam iudicii ac veritatis in Ecclesia certis ac finitis, vel potius paucis quibusdam scriptis esse comprehensam, et certis sigillis confirmatam. Sic autem sola Scriptura est finita, et sacramentis et divinis miraculis
mundi, et quod solus hic liber sacrarum Literarum veram et immotam Dei religionem, sine omni errore ac mendacio, contineat. Sic igitur sacrae Literae, non hominum commenta, sunt sacramentis, miraculis et martyrum sanguine obsignata ac confirmata. Non loquimur autem de miraculis postremorum temporum, quae (teste Paulo) sunt efficax illusio et impostura satanae et Antichristi: 2 Thessasalonicens. secundo.
9 Norma iudicii quiddam publicum et a summa autoritate confirmatum esse debet: sed talis est sola Scriptura. nam patrum scripta sunt singulorum hominum privatae
a summo Rege regum et Domino dominantium comprobatae.
10 Deus hoc consilio proposuit sacras Literas Ecclesiae, ut essent norma iudicii, sicut supra in eius mandato exposuimus. At patres nequaquam hoc fine scripserunt (quod ex ipsorum dictis probabimus:) sed tantum, ut potissimum sui temporis hominibus et controversiis servirent. Videndum vero sedulo est, in quem usum unum quodque paratum ac ordinatum sit, ut sic etiam eo utamur.
11 Omnes patres professi sunt, se sua ex sacris Literis hausisse: et inde, ut ex fonte et unica regula veritatis, omnia sua probare sunt
Christi et Ecclesiae, quaerentes, quod crassissimis exemplis nimium clare testatum fecerunt. Quid ergo illi boni Ecclesiam Dei docuissent? Cur igitur illorum nugamenta et pleonectica decreta pro immota veritate nunc haberentur?
13 Patres, Papa, et etiam multa Concilia tantum de sui temporis causis ac controversiis egerunt, eoque nobis ac nostris controversiis minus conveniunt. At Scriptura habet generales normas, et ita est mirabiliter divinitusque temperata, ut omnibus temporibus ac controversiis sit perinde accommodata.
14 Ipsimet patres, ac praesertim saniores
et pleonectica decreta pro immota veritate nunc haberentur?
13 Patres, Papa, et etiam multa Concilia tantum de sui temporis causis ac controversiis egerunt, eoque nobis ac nostris controversiis minus conveniunt. At Scriptura habet generales normas, et ita est mirabiliter divinitusque temperata, ut omnibus temporibus ac controversiis sit perinde accommodata.
14 Ipsimet patres, ac praesertim saniores et vetustiores, nos a suis et aliorum scriptis ad solas sacras Literas, praecipue ubi de iudicio ac certitudine gravissimorum negociorum agitur, ablegant. In cuius rei
pro immota veritate nunc haberentur?
13 Patres, Papa, et etiam multa Concilia tantum de sui temporis causis ac controversiis egerunt, eoque nobis ac nostris controversiis minus conveniunt. At Scriptura habet generales normas, et ita est mirabiliter divinitusque temperata, ut omnibus temporibus ac controversiis sit perinde accommodata.
14 Ipsimet patres, ac praesertim saniores et vetustiores, nos a suis et aliorum scriptis ad solas sacras Literas, praecipue ubi de iudicio ac certitudine gravissimorum negociorum agitur, ablegant. In cuius rei testimonium quaedam
tanquam ita ex eis testimonium proferatur, ut contra sentire non liceat, sicubi forte aliter senserint quam veritas postulat, etc. Talia innumera dicta sunt in patribus, quod sola Scriptura sit certa norma veritatis.
15 Quis verô ex omnibus patribus, usque pene ad nostra tempora, diligenter totam Scripturam interpretatus est? Loquor de ipso textu, de sermone et toto scripti corpore: non de qualibuscunque sermonibus, Homiliis aut Declamationibus, quas occasione alicuius vocis, aut etiam sententiolae, in textu existentis, ad populum habuerunt aut conscripserunt.
Spiritu sancto per os Prophetarum et Apostolorum dictum, et per manus eorum conscriptum, est vera et plena sapientia ac salutaris doctrina. Contra autem, in omnium aliorum doctorum scriptis constat esse multum straminis ac foeni cumulatum, non parum etiam zizaniae interspersum. Sunt quoque omnium temporum scriptoribus inde ferme a Christo ante nos a maioribus aliqui naevi, aut etiam errata tributa, cum non dubitaretur etiam multo plura in eis remansisse.
Nunc igitur qui Scripturae lucernam pedibus omnium Christianorum propositam sequitur, is securo animo et plena fide dicere
maximi momenti agitur, summaque est prudentia ad vigilandum. Non enim omnino male, etiam Luthero teste, D. Gregorius cognomento Theologus queritur, plerunque synodorum exitus esse infelices. Quia nimia sit doctorum philonikia et philarchia, rixositas, et dominandi cupiditas.
Hoc sane tempore, si unquam aliâs, duo summa eaque contraria mala, nempe tyrannicus fastus quorundam doctorum ac potentum, et servilis prosopolepsia aliorum mira concordia in Ecclesia, praesertim in Papatu grassantur, ac ingens damnum veritati ac Religioni dant.
Alii enim Doctores adeo quodam
Germanica praefatione Ratisponensis Interim, non raro id accidere, ut aliquot potentes cum paucis Theologis consusurrent et conspirent, seu ut ipse inquit,
ipse inquit,
et Smalkaldici articuli. Aliquid valeant et primitivae Ecclesiae Concilia, aliaque piorum hominum scripta ac sententiae: non tamen tantum, ut ullo modo cum verbo Dei comparentur. Lutheri nihilominus constans et perpetua sententia, tanquam electi organi Dei ad instaurandum Evangelium divinitus hoc tempore excitati, seu ultimi Eliae, plus aliis valeat.
Septimo, in synodis olim plerunque ita factitatum esse videtur, ut proposita quaestione, mox omnes Patres ordine de ea consulerentur, quidnam singuli sentirent. Utilius verô longe futurum existimamus, si mox, post propositionem,
liceat etiam utrique parti, cum ei videtur, resque postulat, petere mediocre spacium expendendi aliquod gravius aut obscurius argumentum, aut rationes adversarii, consulere libros, et aliis subsidiis imbecillitatis humanae uti, modo non sit astuta et subdola tergiversatio, procrastinatio, ac temporis extractio, quas qui malas causas habent, cupide sectari solent: liceat et quoscunque volunt consulere. Quando quidem omnes promovere veritatem tenentur, sive iudices, sive alii.
Duodecimo, teneatur etiam utraque pars alteri simul et iudicibus semper scripto quoque sua argumenta
ac expendi queant.
Decimotertio, utile esset etiam eos, qui potissimum delecti erunt ad iudicandum et pronunciandum, ante omnia perlegere ac expendere scripta publica, saltem potiora, utriusque partis in praedictis controversiis, quo instructi causae cognitione venirent, nec ibi tantum temporis eos frustra conterere necesse esset.
Decimoquarto, quoniam etiam interdum magna causae pars pendet ex facti certitudine: ideo liceat quoque vivos testes citare, quibus de talibus actionibus aut rebus certo constet, etiamsi in medio iudicum sedeant, aut alioqui aliorum subditi
subsannationes, maledicta, convitia et similia, etiamsi vere in alterum dicerentur: et servetur potius illud Aristophanicum:
25 Concedatur utrique parti satis temporis, ita ut etiam spacium cogitandi et inquirendirem diligentius ei sumere liceat. Concedatur et libris et aliis humanae imbecillitatis praesidiis uti: quin et scriptum argumentum ab adversario petere, ne quisquam brevitate temporis et Antagonistae industria suave tarditate obrutum victumque queri possit.
26 Sint vices iustae loquendi, ne alter totum tempus occupet, aut (sicut Cicero dicit) tanquam si in suam possessionem intrasset, solus ibi regnet: sed et alteri tantundem spacium dicendi concedat.
35 Idem etiam prolixius istam Sophisticam ostentatricemque Theologiam et disputandi rationem, magis praestigiatorum more ad applausum vulgi conciliandum et imperitiores fascinandos, quam veritatem illustrandam aut errores refutandos comparatam, insectatur: cuius verba (quoniam hoc quoque tempore ista pestis grassatur) adscribemus: Cur captionibus quasi aranearum telis infirmiores simplicioresque illaqueas? Idque vis videri facinus plane scitum et grande? Cur contra fidem excitas crabrones? Cur Dialecticorum observationes adversus nos pueriliter adeo effutis, non aliter ac fabulae
propalam pedibus conculcent, et se suaque impia decreta aut dogmata supra Deum, eiusque verbum audiendos, sequendos et adorandos collocent, et toti mundo tum malitiosa fraude, tum sanguinaria violentia obtrudant. Quod sane si unquam illi antea impie et crasse fecerunt, tum praesertim hoc tempore cum in aliis suis actionibus et conatibus tum praesertim in suo Tridentino Conciliabulo, cuius plane execrandam formulam aut normam, et simul praxin iudicii ac decernendi de praesentibus Religionis controversiis, omnibus considerandam in hoc scripto proponemus. Quam vero id multipliciter,
voluntate ac ordinatione Patris, in sua functione subiectum, ut quaecunque agat aut patiatur, ea ideo patiatur, ut tantum Scriptura impleatur, nec quicquam aliud loquatur aut faciat, quam uti mandatum a Patre acceperit: Ioan. 12.
5 Fingunt illi, sibi ius ac fas esse, pro ratione temporum, hominum et aliarum circumstantiarum, mutare ordinationem sacramentorum, et Scripturam quoque modo sic, modo aliter interpretari: sicut re ipsa modo damnant communionem sub utraque specie, et coniugium sacerdotum, ut horrendas haereses, ac propterea pios homines ferro et flamma
Itane novum Testamentum filii Dei contemnere et proculcare licet, ut sine Dei mandato, humano arbitrio libituque conscriptum esse publice scribatur et asseratur?
8 Omnipotens ac misericors ille Deus, ob hoc ipsum conscribi suam Religionem voluit, illaque sacrosancta monumenta omnibus temporibus, contra omnes omnium tyrannorum, ea abolere conantium, furores conservavit: atque adeo etiam munda ab innumeris mendis, quibus omnes etiam recens conscripti libri sunt contaminatissimi, praeservavit: ut genus humanum, praesertimque dilecta Ecclesia certos ac infallibiles libros haberet,
cathedrae adhaeret: quare membra cathedrae unita, et Pontifici coniuncta, Ecclesiam efficiunt (Nota regulam: Templum Domini, Templum Domini, et, Non auferetur lex a Sacerdotibus, etc.)
Dices fortasse: Ecclesia hodierna non ita ambulat in ritu communionis, sicut ante ista tempora, quando sanctissimi viri, utriusque speciei sacramentum necessarium esse, vi praecepti Christi et verbo et opere astruebant. Potuitne tunc Ecclesia errare? Certe non. Quod si non, quomodo id hodie verum non est, quod tunc omnium opinione affirmabatur? cum non sit alia Ecclesia ista, quam
speciei sacramentum necessarium esse, vi praecepti Christi et verbo et opere astruebant. Potuitne tunc Ecclesia errare? Certe non. Quod si non, quomodo id hodie verum non est, quod tunc omnium opinione affirmabatur? cum non sit alia Ecclesia ista, quam illa? Certe hoc te non moveat, quod diversis temporibus alius atque alius ritus Sacrificiorum, et etiam Sacramentorum, stante veritate invenitur: Scripturasque (nota) esse ad tempus adaptatas et varie intellectas, ita ut uno tempore secundum currentem universalem ritum exponerentur, mutato ritu iterum sententia mutaretur. (Nota: hoc est,
omnium opinione affirmabatur? cum non sit alia Ecclesia ista, quam illa? Certe hoc te non moveat, quod diversis temporibus alius atque alius ritus Sacrificiorum, et etiam Sacramentorum, stante veritate invenitur: Scripturasque (nota) esse ad tempus adaptatas et varie intellectas, ita ut uno tempore secundum currentem universalem ritum exponerentur, mutato ritu iterum sententia mutaretur. (Nota: hoc est, Verbum Dei manet in aeternum.) Christus enim, cui pater regnum caeleste terrenumque tradidit, in utroque praesidens, miro ordine angelorum hominumque mysteria pro temporum varietate
ita ut uno tempore secundum currentem universalem ritum exponerentur, mutato ritu iterum sententia mutaretur. (Nota: hoc est, Verbum Dei manet in aeternum.) Christus enim, cui pater regnum caeleste terrenumque tradidit, in utroque praesidens, miro ordine angelorum hominumque mysteria pro temporum varietate dispensat: et quae singulis temporibus congruunt, vel occulta inspiratione, vel evidentiori illustratione suggerit.
Quare etiamsi hodie alia fuerit interpretatio Ecclesiae eiusdem praecepti Evangelici, quam aliquando: tamen hic sensus nunc in usu currens, ad regimen
ritum exponerentur, mutato ritu iterum sententia mutaretur. (Nota: hoc est, Verbum Dei manet in aeternum.) Christus enim, cui pater regnum caeleste terrenumque tradidit, in utroque praesidens, miro ordine angelorum hominumque mysteria pro temporum varietate dispensat: et quae singulis temporibus congruunt, vel occulta inspiratione, vel evidentiori illustratione suggerit.
Quare etiamsi hodie alia fuerit interpretatio Ecclesiae eiusdem praecepti Evangelici, quam aliquando: tamen hic sensus nunc in usu currens, ad regimen Ecclesiae inspiratus, uti tempori congruus, et
et quae singulis temporibus congruunt, vel occulta inspiratione, vel evidentiori illustratione suggerit.
Quare etiamsi hodie alia fuerit interpretatio Ecclesiae eiusdem praecepti Evangelici, quam aliquando: tamen hic sensus nunc in usu currens, ad regimen Ecclesiae inspiratus, uti tempori congruus, et salutis via debet acceptari. sicut de Baptismi forma Apostolorum tempore, ubi in Christi nomine: et alio sequenti, ubi in Trinitatis nomine: ac posthoc, in nomine Patris et filii et Spiritus S. varietatem legimus, secundum temporis congruentiam, salutem praestitisse: ipsumque
illustratione suggerit.
Quare etiamsi hodie alia fuerit interpretatio Ecclesiae eiusdem praecepti Evangelici, quam aliquando: tamen hic sensus nunc in usu currens, ad regimen Ecclesiae inspiratus, uti tempori congruus, et salutis via debet acceptari. sicut de Baptismi forma Apostolorum tempore, ubi in Christi nomine: et alio sequenti, ubi in Trinitatis nomine: ac posthoc, in nomine Patris et filii et Spiritus S. varietatem legimus, secundum temporis congruentiam, salutem praestitisse: ipsumque divinum praeceptum, Nisi quis renatus fuerit: et, Ite, baptizate: interpretationem
in usu currens, ad regimen Ecclesiae inspiratus, uti tempori congruus, et salutis via debet acceptari. sicut de Baptismi forma Apostolorum tempore, ubi in Christi nomine: et alio sequenti, ubi in Trinitatis nomine: ac posthoc, in nomine Patris et filii et Spiritus S. varietatem legimus, secundum temporis congruentiam, salutem praestitisse: ipsumque divinum praeceptum, Nisi quis renatus fuerit: et, Ite, baptizate: interpretationem tempori congruentem absque errore recepisse uno tempore, currente usu, validam: alio invalidam. (Hoc est, Ita et non.) Arguitur ex concordia tot interpretum,
tempore, ubi in Christi nomine: et alio sequenti, ubi in Trinitatis nomine: ac posthoc, in nomine Patris et filii et Spiritus S. varietatem legimus, secundum temporis congruentiam, salutem praestitisse: ipsumque divinum praeceptum, Nisi quis renatus fuerit: et, Ite, baptizate: interpretationem tempori congruentem absque errore recepisse uno tempore, currente usu, validam: alio invalidam. (Hoc est, Ita et non.) Arguitur ex concordia tot interpretum, inspirationem divinam credi debere: etiamsi inveniretur aliquid originalibus (scilicet, mandatis ac institutis Dei) vel detractum, vel
ubi in Trinitatis nomine: ac posthoc, in nomine Patris et filii et Spiritus S. varietatem legimus, secundum temporis congruentiam, salutem praestitisse: ipsumque divinum praeceptum, Nisi quis renatus fuerit: et, Ite, baptizate: interpretationem tempori congruentem absque errore recepisse uno tempore, currente usu, validam: alio invalidam. (Hoc est, Ita et non.) Arguitur ex concordia tot interpretum, inspirationem divinam credi debere: etiamsi inveniretur aliquid originalibus (scilicet, mandatis ac institutis Dei) vel detractum, vel additum: et hoc eodem instigante spiritu actum,
constat Ecclesiam illa praecepta, ut talia, laudare: illi, ut Christi praeceptis
obediendum esse nemo ambigit. Si vero circa praecepti intellectum, et eius expositionem diversitas concurrit, aut ex loco, aut tempore: hic intellectus laudatus intelligitur, quem maior vel sanior pars verbo aut opere approbat: eo non obstante, quod aliquando alius intellectus in practica viguerit. Et non est haec mutatio tanquam a minori authoritate, quam Christi praecipientis dependens: quoniam Ecclesia, quae est corpus
quam Christi praecipientis dependens: quoniam Ecclesia, quae est corpus Christi, et eius spiritu vegetatur, non aliud agit quam Christus vult. Et ita mutatio ista interpretationis a Christi voluntate, ita nunc volentis et inspirantis dependet: sicut praeceptum ipsum quondam iuxta illius temporis convenientiam aliter practicatum, et propterea haec ligandi et salvendi potestas non minor est in Ecclesia, quam in Christo.
Quare universa catholica Ecclesia, et ad (nota) Petri cathedram conglobata, a Christo nunquam recedet, qui veritas est, cum qua Christus semper se
veritas est, cum qua Christus semper se mansurum pollicitus est. (Nota quae'nam Ecclesia possit modo sic, modo aliter expressum verbum Dei interpretari: nempe sanctissima cathedra Petri, et osculantes beatissimos pedes eius.)
Et consequenter in novo Testamento visum fuit post aliquot tempora irrationabile fore, quod in Sacris ordinibus existentes contraherent, similiter et solenniter voventes: quod si facerent, separandos esse: qui tamen ante, tanquam a Deo coniuncti, separari non potuissent.
Quare manifestum est, sicut non iudicabimus Deum eos coniungere, quos
fore, quod in Sacris ordinibus existentes contraherent, similiter et solenniter voventes: quod si facerent, separandos esse: qui tamen ante, tanquam a Deo coniuncti, separari non potuissent.
Quare manifestum est, sicut non iudicabimus Deum eos coniungere, quos Ecclesia iuxta temporis qualitatem rationabiliter non iudicat coniungibiles, licet hoc idem alio tempore ante et prius rationabile iudicaverit, ut de prohibitione usque ad septimum gradum, licet etiam circa ipsas personas et qualitatem ipsarum nihil sit innovatum: sic et iudicamus Deum per praecepta aliquando
voventes: quod si facerent, separandos esse: qui tamen ante, tanquam a Deo coniuncti, separari non potuissent.
Quare manifestum est, sicut non iudicabimus Deum eos coniungere, quos Ecclesia iuxta temporis qualitatem rationabiliter non iudicat coniungibiles, licet hoc idem alio tempore ante et prius rationabile iudicaverit, ut de prohibitione usque ad septimum gradum, licet etiam circa ipsas personas et qualitatem ipsarum nihil sit innovatum: sic et iudicamus Deum per praecepta aliquando data non aliud praecipere velle, quam quod. Ecclesia iuxta temporis conditiones
licet hoc idem alio tempore ante et prius rationabile iudicaverit, ut de prohibitione usque ad septimum gradum, licet etiam circa ipsas personas et qualitatem ipsarum nihil sit innovatum: sic et iudicamus Deum per praecepta aliquando data non aliud praecipere velle, quam quod. Ecclesia iuxta temporis conditiones rationabile iudicaverit verbo vel opere.
Forte cogitatis, in his dictis meis hoc dubium remanere, ex quo reprehensionis vestrae sumimus argumentum. Puta dicitis: De Ecclesiae potestate nemo Catholicus ambigit: sed quod illa veritatis columna sit, quae cathedrae
ministrare, etc. tunc patet praeceptum communicandi necessario esse conditionale, scilicet si animarum curam habenti visum fuerit.
Quare si universum sacerdotium, aut saltem maior pars cum cathedra Petri, quae secundum sanctum Cyprianum errare non permittitur a Deo, uno tempore sic, alio aliter, propter aedificationem Ecclesiae, aut baptizaret, aut Sacramenta ministraret, quia omnia haec fiunt ad Dei reverentiam, et animarum salutem, non potest ibi cadere deceptio, qualescunque fuerint personae (nota: Religio et Scriptura est plumbea regula, hat eine we chsene
obligari, licet semper ad spiritum: quando enim litera non servit aedificationi et spiritui, recipit id quod magis servit Spiritui. Non est igitur litera, quae per tyrannum penitus deleri posset, de essentia Ecclesiae: sed Spiritus est qui vivificat. Quare nec mirum, si praxis Ecclesiae uno tempore interpretatur Scripturam uno modo, et alio tempore alio modo. nam intellectus currit cum praxi. Intellectus enim (scilicet Papae, et eius mancipiorum) qui cum praxi concurrit, est Spiritus vivificans. Ecclesia igitur sicut recipit Scripturam, ita et interpretatur. Sequuntur igitur
litera non servit aedificationi et spiritui, recipit id quod magis servit Spiritui. Non est igitur litera, quae per tyrannum penitus deleri posset, de essentia Ecclesiae: sed Spiritus est qui vivificat. Quare nec mirum, si praxis Ecclesiae uno tempore interpretatur Scripturam uno modo, et alio tempore alio modo. nam intellectus currit cum praxi. Intellectus enim (scilicet Papae, et eius mancipiorum) qui cum praxi concurrit, est Spiritus vivificans. Ecclesia igitur sicut recipit Scripturam, ita et interpretatur. Sequuntur igitur Scripturae Ecclesiam, quae prior est, et propter quam
dicit: Non enim veni salvere legem, sed adimplere: Nihilominus, ut legimus in Act. Apost. cap. 15. etc.
Si igitur illud Apostolorum et discipulorum concilium universalem Ecclesiam repraesentabat, habuitque potestatem statuendi, aliqua esse necessaria pro illo tempore, et etiam facultatem mutandi ea, multaque alia statuit, quibus adhaerere tenemur, eaque negantes haeretici censemur: Ergo (nota bene) pari ratione quodlibet generale concilium in spiritu congregatum, universalem Ecclesiam repraesentat, et est supremum tribunal, (nota bene) eademque
spiritu congregatum, universalem Ecclesiam repraesentat, et est supremum tribunal, (nota bene) eademque habet potestatem ad quodcunque decernendum, statuendum, definiendum: quod idem est Deus, idem Christus; idem spiritus, eadem fides, eadem Ecclesia, etc.
Sicut igitur tempore Apostolorum et aliorum sanctorum Patrum Ecclesia erat sancta et immaculata quae errare minime poterat, extra quam nullus poterat salvari: ita et nunc, praecipue quoad essentialia fidei. Et sicut Petrus apostolus constitutus fuit a Christo (ut statim videbimus) princeps Apostolorum, et caput
poterat salvari: ita et nunc, praecipue quoad essentialia fidei. Et sicut Petrus apostolus constitutus fuit a Christo (ut statim videbimus) princeps Apostolorum, et caput ecclesiae militantis: ita et (nota) quilibet summus Pontifex gerens vicem ipsius, eandem habet authoritatem. Et quidem tunc temporis ecclesia universalis ipsam repraesentans, habet authoritatem et potestatem cognoscendi, statuendi, determinandi circa omnia, quae ad fidem et Christianam
religionem sunt pertinentia, etiam sine
depravata est atque corrupta, operaeprecium ac summe necessarium esse ducimus, ad illorum (id est Patrum, aut Scriptorum) decreta confugere, illorum sententias perscrutari, qui Christianam religionem tam sancte coluerunt, qui tot seculis, a primordiis scilicet nascentis Ecclesiae usque ad haec tempora perpetuo et incorrupte rempub. servaverunt. Quibus enim aliis, iis de rebus quae ad Religionem attinent, magis fides est habenda, quam primis et praecipuis religionis cultoribus et conservatoribus illis (qui non modo sacra, ritus, mores, consuetudines et ceremonias, sed ipsa etiam sacrarum
Patrum scriptis, deque sacris Evangeliorum verbis, inter nos suboriuntur, melius actutius dirimere et comprimere potest, quam maiorum nostrorum vetustissima et universalis consuetudo? quam communis et concors eorundem Patrum sententia? quam per totum Christianum orbem omnibus seculis iam inde a temporibus Apostolorum ad haec usque tempora perpetuo, et quasi per manus traditum institutum, et apud omnes semper recepta et continuata observatio? Te pacatum reddat traditio, (ait Magnus Basilius) Dominus ita docuit, Apostoli praedicaverunt, Patres observaverunt, confirmarunt Martyres. Sufficit
verbis, inter nos suboriuntur, melius actutius dirimere et comprimere potest, quam maiorum nostrorum vetustissima et universalis consuetudo? quam communis et concors eorundem Patrum sententia? quam per totum Christianum orbem omnibus seculis iam inde a temporibus Apostolorum ad haec usque tempora perpetuo, et quasi per manus traditum institutum, et apud omnes semper recepta et continuata observatio? Te pacatum reddat traditio, (ait Magnus Basilius) Dominus ita docuit, Apostoli praedicaverunt, Patres observaverunt, confirmarunt Martyres. Sufficit dicere: Sic edoctus sum: (sane, si
tradi disse cuncta, quae verbo docuerunt, et acceperunt a Christo, fol. 226.
Caeterum quid sit illud quod vocamus verbum Dei, diligentius nobis venit expendendum. Nam si quis putat hoc tantum esse verbum Dei, quod scriptum in iis libris continetur, quos Canonicos vocamus, quod nostri temporis haeretici non tantum putare, sed asseverare videntur: ab eorum opinione nostra longissime dissidet ratio, nihil ut dici posse credamus, quod magis sit a veritate alienum. fol. 281.
Non potes dicere Brenti, nobis ullam esse vobiscum de Scripturis controversiam. Recipimus omnes,
mater Ecclesia tantam licentiam in interpretanda aut torquenda potius Scriptura, ut de eodem loco aut dicto eius modo affirmative, modo negative pronunciare ausit: ut supra ex Cusano et aliis prolixe audivimus.
Denique huc referatur, quod nunc omnes adversarii nova quidem et priscis temporibus in Ecclesia prorsus inaudita blasphemia, sed tamen uno ore clamant, Scripturam esse tantum materiam litis: qua una ac extrema blasphemia Scriptura prorsus ex omni iure et autoritate iudicii deturbatur. Vide eorum Vormaciense colloquium et scripta Staphyli.
Si enim est materia,
Sacramenti Eucharistiae. Cap. 2.
Praeterea declarat synodus, hanc potestatem perpetuo in Ecclesia fuisse, ut in Sacramentorum dispensatione, salva illorum substantia, ea statueret vel mutaret, quae suscipientium utilitati, seu ipsorum sacramentorum venerationi, pro rerum, temporum et locorum varietate magis expedire iudicaret. Id autem Apostolus non obscure visus est innuisse, cum ait 1 Cor. 4: Sic nos existimet homo, ut ministros Christi, et dispensatores mysteriorum Dei. Atque ipsum quidem hac potestate usum esse satis constat, cum in multis aliis, tum et in hoc
quam ipsemet caelestis magister, et unica via, veritas et vita, vel etiam, eius caelestis pater, cuius praescriptum filius, ut supra audivimus, exactissime secutus est?
Dicunt illi, pro varietate temporum, hominum ac locorum. Num ergo Christiana religio adeo incerta et in constans est, ut pro tempore, locis ac hominibus variet? Hoc vero Turcae de suo Alcorano, et Iudaei de suo Thalmud dicere non ausint.
Sed audi, Christiane frater, bellas praedicationes, quibus hanc suam
cuius praescriptum filius, ut supra audivimus, exactissime secutus est?
Dicunt illi, pro varietate temporum, hominum ac locorum. Num ergo Christiana religio adeo incerta et in constans est, ut pro tempore, locis ac hominibus variet? Hoc vero Turcae de suo Alcorano, et Iudaei de suo Thalmud dicere non ausint.
Sed audi, Christiane frater, bellas praedicationes, quibus hanc suam Babylonicam turrim, quidvis in Sacramentis et Religione mutandi, confirmant et constabiliunt
dare: et addit, se nulli necessitatem imponere, aut laqueum iniicere velle.
An'non est, Christiane lector, praeclara haec Scripturae tractatio, et firma probatio, quod sanctissimo Antichristo, eiusque coniuratis bicornibus, dispensatio in Sacramentis viventis Dei libera sit, ut pro temporum, hominum ac locorum statu, id est, pro suo habitu, hodie sic, cras aliter, explenitudine potestatis, et scrinio pectoris sui (ubi sunt omnes iniuriae, iura volebam dicere) libere dispenset? Nunc et alteram Scripturae citationem, perinde Curtisanice tractatam, audiamus.
Dicunt
sanctam Ecclesiam catholicam, non iustis causis et rationibus adductam fuisse, ut laicos, atque etiam clericos non conficientes, sub panis tantummodo specie communicaret, aut in eo errasse, anathema sit. Hactenus illi.
Hoc anathemate totam Ecclesiam Christi usque ferme ad nostra tempora sacrilege anathematizant, quae sensit ac docuit, esse Dei mandatum, ut sub utraque specie hoc sacrosanctum Sacramentum sumatur. Quin et ipsum unigenitum viventis Dei filium blasphemo ore excommunicant. Nam ipse, sicut a patre iussus fuit, disertissime dixit, Bibite ex hoc omnes: idque non
quod utrunque Christus assumpserit, carnem et animam: et quod tam ad animae quam corporis tuitionem eius participatio valeat: unde, si sub una tantum specie sumeretur, ad tuitionem alterius tantum valere significaretur.
En vides prorsus contradictoria dogmata, uno eodemque tempore, in regno Papae esse ac vigere: ut hinc quidem conciliabulum clamet, communionem sub una specie longe pientissimam ac catholicissimam esse, gravissimasque eius causas haberi, et contrarium dogma ut foedissimam haeresin damnet: inde Sacrosanctum ius Paparum clamet, Communionem sub una specie
1300 annos Ecclesiae Dei usitatam et sancte frequentatam, ausus est iste immanissimus filii Dei hostis, ante 140 annos, ut foedam haeresin, sine omni verbo Dei, imo et expressissime contra ius ac fas, divinum simul et humanum, atque adeo etiam contra proprium ius aut decreta condemnare, et ab eo tempore crudelissime Christi membra propterea persequi et excarnificare. Nunc vero contra, eandem ut piam ac sanctam vult, quibus hominibus sibi videbitur, et etiam quibus sibi libebit conditionibus concedere.
Si est per sese suaque natura pia ac sancta, quo iure unquam antea ausus est
anathematizare ac detestari. In quo uno est totum mare peccatorum, et extrema ac horribilissima blasphemia viventis Dei, qui istam Religionem ordinavit, ac severissime toti humano generi commendavit.
8 Octavo, hac ratione tales damnabunt omnes recte sentientes doctores et coetus huius temporis, imo et totam viventis Dei Ecclesiam, inde a Christo, vel potius a condito mundo.
9 Nono, facient se participes omnium ineffabilium peccatorum et abominationum Antichristi, eique addictorum, omnium blasphemiarum, libidinum et parricidiorum: attrahentque super se omnem omnium
esse materiam litis, adversarii plenis buccis nunc blasphemant. Si materia et occasio litis est, non illa certe nos expediet ex dubiis, sed augebit tantum lites. Ergo prorsus a norma et luce iudicii Ecclesiae Religionisque amoveatur.
8 Spiritus sanctus revelat, et revelabit omnibus temporibus sanctissimis Praelatis, quae erunt necessaria: quia non recedet verbum a Propheta, nec lex a Sacerdotibus. Audiamus ergo ipsos, et negligamus Scripturam: quandoquidem tam potenter spiritu Dei reguntur.
9 Non omnia dogmata Religionis esse praescripta in Bibliis, sed innumera
37 Episcopi proximis annis sexcentis, aut eo amplius, non sunt concionati. Quid ergo illis opus fuit Scriptura? Eandem vero neglectionem concionum iam quoque retinent, et retinebunt. Ante annos 20 decretum est grandibus verbis in isto conciliabulo, ut concionentur. Quis autem illorum ab eo tempore coepit docere populum? Sic et in posterum stertent. Quis ergo usus erit Bibliorum? Iam amplius mille anni sunt, ex quo S. Gregorius Magnus Papa questus est, plurimos quidem esse sacrificos qui canant in templis, paucissimos vero qui doceant.
38 Extrema licentia quidvis vovendi,
et rixosi monachi, pro verbo Dei ac Paulinis epistolis, Metaphysica Aristotelis profitentur. Sic itur ad astra. Quorsum ergo sacrosancta Evangelia?
49 Dicunt Tridentini Patres in suo decreto de Communione sub utraque specie, licere eis mutare in Sacramentis, quae videantur pro ratione temporum, hominum, locorum, et aliarum circumstantiarum. Si Christiana religio variat ratione circumstantiarum, actum est de Bibliis aut scripto iure, quod de una tantum quadam immota forma Religionis, quae omnibus temporibus, locis ac hominibus fit communis, loquitur. Res tota hoc modo ad
sub utraque specie, licere eis mutare in Sacramentis, quae videantur pro ratione temporum, hominum, locorum, et aliarum circumstantiarum. Si Christiana religio variat ratione circumstantiarum, actum est de Bibliis aut scripto iure, quod de una tantum quadam immota forma Religionis, quae omnibus temporibus, locis ac hominibus fit communis, loquitur. Res tota hoc modo ad arbitrium gubernatorum, qui sese ad circumstantias applicare poterunt, reducetur.
50 Denique quis est nunc omnium Pontificiorum scriptorum, qui quidem sero in tuendum Papatum incumbunt, qui illustrare conetur,
exoriri potest, qui vel crassius, vel sceleratius, vel etiam diutius, vel denique perniciosius viventis Dei decreta ac verbum, Religionem ac Ecclesiam proculcare, perdere et pervertere possit: quam istam Babylonicam meretricem, cum suis amasiis, mancipiis ac satellitibus facere, ac longissimo iam tempore fecisse, cûm aliunde, tum etiam ex praecedentibus cognovisti?
Quare est quod in tanto furore istius adversarii filii Dei, caelesti patri summas gratias perpetuo indesinenterque agamus: qui istum principem tenebrarum, exutum forma ac specie angeli lucis, tam deformi ac horrendo
singulos portis inditis, aqua ab exitu interclusa est, interfluenteque introrsum amne, planities, quae intra montes erat, pelagus facta, cum fluat in interiora amnis, nulla ex parte exitum habens: atque ita ipsae gentes pristino aquae usu fraudatae, afficiuntur permagno detrimento. Nam hyberno tempore Deus illis, quemadmodum aliis hominibus, pluit: sed aestate, cum serant pisum et sesamum, aquam desiderant. Igitur cum nihil eis aquae tribueretur, ad Persas venerunt viri atque mulieres, stantesque pro foribus regis, cum eiulatu vociferabantur. Tunc rex his qui maxime indigebant, portas
Euphratis et Tigridis sunt Paradisus. Nam illa semper fuerunt culta ab hominibus.
DEMONSTRATIONES CERTITUDINIS SACRARUM LITERARUM, ET religionis Christianae.
Profani et
venturum esse Messiam desinente sceptro Iudae: venturos Romanos; qui subiugent Orientem, teste Bileam, Num. 24: Abrahamum fore patrem gentium, id est, eam religionem ad gentiles quoque perventuram: abolendas esse gentiles idololatrias. Hic, inquam, et alii plures maximarum rerum eventus, tanto tempore antea praedicti, indicant tum certissimam veritatem huius scripturae, tum etiam eam profectam esse a summo totius rerum naturae domino ac creatore, qui non tantum vivat perpetuo et omnia sciat; sed etiam potenter perficiat, quae sese perfecturum iam olim praedixerat: quod argumentum ac
aliquot capitibus in Isaia post 40 urgetur ab ipsomet Deo.
3 Sic quoque innumerae praedictiones prophetarum cum exitu optime consentientes non tantum de Christo, sed etiam de quatuor Monarchiis, et aliorum regnorum poenis ac ruinis, quae partim mox, partim etiam longo postea tempore consecutae sunt, ipsorum veritatem confirmant.
4 Reliquias vetustissimarum historiarum depravatas partim apud historicos, partim apud poetas manentes, inter quas etiam de Diluvio, si quis diligenter
principium aut finem habeat, unde (ut ita dicam) veniat et quo vadat, in densissimis tenebris errat, ac varia temere et stulte divinat.
10 Moses sacra Scriptura monstrat verum finem bonorum, et verum officium hominis a Philosophia frustra quaesitum, aut divinatum potius, tam longo tempore, et tantorum virorum summa industria, unde infinitae sunt eius opiniones de hac ipsa re, et pleraeque propalam absurdae.
11 Ipse etiam monstrat veram societatem aut coniunctionem et disiunctionem hominis cum Deo, id est, iustificationem et vitam, ac contra iniustitiam et mortem,
unde infinitae sunt eius opiniones de hac ipsa re, et pleraeque propalam absurdae.
11 Ipse etiam monstrat veram societatem aut coniunctionem et disiunctionem hominis cum Deo, id est, iustificationem et vitam, ac contra iniustitiam et mortem, quam Philosophia prorsus ignorat, tantum de temporaria beatitudine agens, fermeque tantum pecudum felicitatem homini tribuens.
12 Nihil ab eruditissimis Philosophis excogitari potest contra creationem et narrationem Moysis, quod non vere ac solide solvatur, etiam ex ipsa ratione ac Philosophia, ut est illud argumentum de
ratio et sequentium plurimorum doctorum fuit.
43 Mirabilis et potens verbi Dei per orbem propagatio, inprimis ea, quae per Apostolos facta est, confirmat nostram Religionem. Impossibile enim foret, teste ipsa ratione et omni rerum experientia, tam paucos et indoctos homines, tam brevi tempore, tot regiones, sola concione, absque ulla vi, absque ulla eloquentia, tot adversariis obsistentibus, ad fidem in Iesum convertere, absque divino auxilio, praesertim cum tam ridicula et absurda rationi humanae dixerint. Sola certe miracula hoc non potuerunt. Itaque necesse est, astipulante
se adfuturum illis, et sic futurum esse ante praedixerit, et postea potenter effectum dederit. Sic enim statuimus, non posse illa fortuito absque divina providentia, quae regit omnia, evenisse.
44 Duos fines oportet esse omnis verae Religionis, videlicet gloriam Dei, et hominum salutem temporariam simul ac aeternam. At quae alia Religio est praeter hanc, quae hos duos fines sibi propositos habeat? Nulla, id quod in singulis demonstrari potest. Nulla est, quae ad hos fines vere vel contendat, vel deducat, praeter nostram.
45 Totius corporis huius doctrinae harmonia et
conspectis luteis ollis, etiam ipsum figulum luteum esse ratiocinetur.
II Principium.
Deus est libertimum agens aut causa. Ergo non semper eodem modo agit: et sicut nunc hanc naturam et hominem sic condidit aut ordinavit: sic forte aliqua vel iam, vel suo tempore, ut in fine mundi, mutabit, efficiens resurrectionem, et hominem agentem sine cibo, procreatione, et aliis naturalibus.
quae in festo Pentecostes acciderunt Apostolis, et postea ab iisdem passim sunt edita? De quibus, cum infinitorum veterum hominum fide dignorum scripta testentur, dubium nulli esse potest.
59 Manifestissimum est, volumen sacrorum oraculorum a multis diversis scriptoribus, et variis temporibus conscriptum esse, et tamen summam esse inter eas partes consensionem: cum alioqui vix duos scriptores reperias, qui per omnia consentiant, et non alicubi sibi invicem contradicant, ac revera in illis appareat verissimum esse illud, quod dici solet: Quot capita, tot sensus. Quare necesse
et eruditi ingeniosique Sophistae illis resistere non possint. In quo manifeste potentia et promissiones Christi exhibentur et palpantur.
63 Illud quoque quasi visibiliter tum potentiam filii Dei, tum etiam sacrae Scripturae veritatem testatur ac demonstrat, quod nunc hisce postremis temporibus, ac post tot secula, non solum vera Religio instauratur, et a sordibus Antichristi repurgatur: sed etiam ipsum sacrosanctum volumen ita illustratur, ut post tantas Sophistarum et Monachorum tenebras eique obductas nebulas, nihil nunc sit magis perspicuum ac dilucidum, utque nunc illud
De prima aut synthetica methodo 33
De secunda aut analytica methodo 34
De methodo definitiva 35
De multiplici Sacrarum literarum sensu 38
Observationes aliquot 46
De singulis Sacrarum literarum libris 49
De historia 50
De temporibus historiarum 51
De prophetia 54
De psalmis 57
De libris sententiarum 58
De Evangelistis 59
De epistolis Pauli 61
Quomodo ex iis Scripturarum locis, quos assequeris, multiplicem doctrinam atque fructum spiritualem decerpas 63
Prolegomena troporum. ibid.
Cur et quam multipliciter vocabulorum significata varientur 162
Amphibologia 165
Reciprocae locutiones. ibid.
Quomodo cognoscenda sit tropica locutio 166
De vocibus metas locorum aut temporum significantibus 170
Metonymia 181
Synecdoche 187
Coniuncta pro se invicem 188
Coniuncta uno vocabulo, aut etiam phrasi denotata 191
De verbis, quae per suum infinitivum, et soleo, possum, volo, conor, aut permitto, exponenda sunt 193
etc. 185
Non volens iniquitatem tues 273
6. Et tu Iehova usquequo 224
7. Iudicame Deus secundum iustitiam meam 323
Ecce parturit iniquitatem, etc. 257
Non est iniquitas in manibus meis 218
9. Exaltatio in temporibus in angustia 224
Pone eis doctorem, ut sciant gentes quod homines sunt 169
10. Vivificasti me a descendentibus in lacum 228
Dicit in corde suo, Non requires 224
Quaeres improbitatem eius non invenies. ibid.
Oculi eius contra
quae non sunt 235
Lex iram operatur 234. 235
Non factus imbecillus 211
Quia praeter spem credidit 250
Quid invenit pater noster Abraham. 186
5. Charitas Dei effusa est in cordibus nostris 160
Christus enim cum adhuc essemus infirmi iuxta temporis rationem, pro impiis mortuus est 252
Gloriantur in tribulatione, scientes quia tribulatio patientiam operatur, etc. 264
Lex subintravit, ut abundaret delictum 216
Mortuus est pro imbecillibus 222
Nam reatus ex uno quidem ad damnationem
peccati est? 221
3. Fratres, secundum hominem dico, tamen hominis confirmatum testamentum. ibidem
In Christo non est Graecus, Iudaeus, circumcisio, etc. 187
O stulti Galatae, qui vos fascinavit, etc. 290
4. Dico autem quanto tempore haeres. 203
4. Dies observatis, et menses, et annos, etc. 269
Ita et nos cum essemus infantes, etc. 272
Quomodo convertimini denuo ad infirma et egena elementa, etc. 237
5. Caro concupiscit adversus spiritum,
throni, etc. 103. 104
22. Qui iniuste agit, iniuste agat adhuc 187
tantum consolationem proponi 318. cur ardentes orationes adiungendae. 307
meris reperiantur 174
ambiguorum distinctio Scripturae S. intelligentiae necessaria 85
Ambrosius quando floruerit 311. quo nomine ab Hieronymo reprehensus 48
Ambrosii de ieiunio quadragesimali sententia 311. locus 281
Amos quo tempore vixerit 55
amphibologia cur non inter tropos recensenda 165. in Sacris literis quomodo fiat. ibid. unde oriatur. ibid. quomodo accidat 181
amplificationis species 175
Anabaptistae allegoriis magnopere delectati 48
Cyrus quomodo Babylonem ceperit. 339. Cur gentem Iudaicam dilexerit. ibid.
Dictorum Scripturae pugnantium conciliatione 23. 24. inde.
Dei sibi cumulent 401. historia quo compendio narretur 282
adversus Ecclesiae hostes testimoniis Scripturarum S. apertis utendum 106
ecclesiae pictura qualis in Esaia 322. potestas circa dispensationem sacramenti eucharistiae 430. status post apostolorum tempora qualis fuerit 402. veteris lectores 398
ecclesiae in quo genere credendum 406. 407. quo consilio Deus sacras literas proposuerit 411
ecclesiam Christi nunquam communionem sub una probasse 429. qua pra xi Antichristus pessum dederit 436
haereses 71. 72
ab Epiphanio cur reprehensus Origenes 94. 95
epiphonema 177
de Episcoporum officio, papistarum sententia 427. 428
Episcoporum praecipuum munus. ibid.
epistola ad Romanos an caeteras omnes tempore praecedat 119. 120. ad Rom. et Galatas aptissima praecipuarum rerum compendia 397
epistolae Pauli ad Galatas partes tres 67. ad Hebraeos partes quatuor. ibid. ad Hebraeos stylus 295. ad Romanos cohaerentia 246
epistolae ad Romanos
quis 62
epistolam ad Hebraeos cur quidam Pauli non esse disputent 294. esse apostoli alicuius eximii, testimonia 295. 296
epistolae Pauli graves 290. in quo epistolarum naturam habeant 61. omnes quid in salutationis principio habeant 119. quo tempore scriptae sint, etc. nosse ad quid conferat 118. Scripturae ostium 289. 290
in Epistolarum conscriptionibus ad Ecclesias quid sancti viri principaliter proferant 119
epistolarum Pauli ordo quis. ibid.
in Epistolis
quid differat 249
expolitionis variae species. 181
expositio rei plenior quomodo rem ante oculos ponat 277
extremi iudicii principium 445
Ezechias prophetarum Mecoenas et alumnus 55
Ezechiel quo tempore vixerit. ibid.
μὲν et
83
gubernatio mundi, angelorum, hominum, etc. vide Mundus, Angelus, Homo, etc.
gustare coenam 185. mortem. ibid.
Gyndes in alueos deductio 441
cur sit difficile. ibid.
Hebraeae linguae consuetudo 211. dignitas unde demonstrari possit 383
ad Hebraeae linguae studium exhortatio 382. 383
Hebraeae linguae syrmata 241. 242. usus 384
Hebraeam linguam nostri temporis Iudaeos ignorare 387. supra modum a Graeca et Latina differre 387. 388
Hebraeam originem Graecarum literarum ordinem testari 441
sine Hebraea lingua puritatem coelestis
doctrinae non diu
quid infans 111
Hebraeorum seniorum traditio de Scripturarum Sacrarum lectione 106. 107
Hebraeis non esse genus neutrum 139
ad Hebraeos epistolae sublimitas 294. 295. epistolam esse Pauli, testimonium 295
Hebraea verba futuri temporis quomodo sint exponenda 193
Hebraica lingua non insuavis 389. 390. omnis rei literariae fons. ibid.
ad Hebraicae linguae cognitionem quomodo facilius perveniendum. ibid.
Hebraicae linguae facultas unde exoriatur.
doctrina ab eorum vita distinguenda 50. ratio. ibid.
historiarum gentilium cognitio theologo necessaria 339
ad Historiarum sacrarum lectionem quae necessaria 50. 51
in Historiis patrum quae observanda. ibid. sacris ratio temporum summe habenda. ibid.
historiographorum in scribendo modus et ratio 49
Homerus natura poeta 263
Homeri locus 186. sermo in quibus cum Sacris literis possit conferri. ibid. sermo qualis. ibid.
allegatum in papatu 307. crapulosum 312. cur saepe in sacris literis cum invocatione coniungatur 309
ieiunium et oratio iunctim posita quid significent 310. hypocriticum 312. intensius. ibid. in sacris literis quid 307. longe durius quiddam, quam vita temperans. ibid. meritorium. ibid. miraculosum. ib. ostentatorium. ibid. pium. ibid. piorum hominum cur olim frequens fuerit 310. possibile, si naturale 307. profanum. ibid. quadragesimale quando invaluerit 313. quando Deo
306. quando item displiceant. ibid. quomodo in papatu invaluerint 312
ieiuniorum ceremonia qualis 311. ex vera forma degeneratio 390. maxima varietas 312
ad ieiunia cur non perinde ac olim Iudaei obligemur 311
Ieremias quo tempore vixerit 55
Ieremiae liber in ieiunio publice lectus 310 threni 335
Iesus cur ab angelo antequam nasceretur, sit hoc nomine vocatus 363. cur ab angelo sit vocatus 364. ecclesiae suae servator et liberator. ib. nomen a quo themate veniat 361. in
suis subiectionibus. ib. quaedam in literis S. negationem inferre visae, non intelligendae negativae 108
interrogationum motus 271
interpretatio 175
interpretationes allegoricae quomodo formandae 51. 52. inde
interpretes eruditi hoc tempore quam regulam in omnibus scientiis sequantur 167. 168
interpretes S. Scripturae 1
interpretibus unde vertendi difficultas et obscuritas cumuletur 388. etc.
invenire 186. gratiam. ibid.
Ioachim,
custodita 191. libri argumentum 59. divisio. ibid. libri author Moyses, iuxta Origenem 98
in Iob omnes viri perfecti et sapientis heroicas virtutes elucere 59
in Iocis aliquando Homerus magis terribilis, quam in seriis 168
Ioel quo tempore vixerit 55
Ionas quo tempore vixerit. ibid.
Iordanis exundatio 333
Iordanem a Galilaea ad Iudaeam tendere 338
Ioseph exemplum temperantiae 72
Iosias ob vestium lacerationes laudatur 311
ibid. libri author Moyses, iuxta Origenem 98
in Iob omnes viri perfecti et sapientis heroicas virtutes elucere 59
in Iocis aliquando Homerus magis terribilis, quam in seriis 168
Ioel quo tempore vixerit 55
Ionas quo tempore vixerit. ibid.
Iordanis exundatio 333
Iordanem a Galilaea ad Iudaeam tendere 338
Ioseph exemplum temperantiae 72
Iosias ob vestium lacerationes laudatur 311
Iosiae vestis laceratio cur Deo placeat.
Iocis aliquando Homerus magis terribilis, quam in seriis 168
Ioel quo tempore vixerit 55
Ionas quo tempore vixerit. ibid.
Iordanis exundatio 333
Iordanem a Galilaea ad Iudaeam tendere 338
Ioseph exemplum temperantiae 72
Iosias ob vestium lacerationes laudatur 311
Iosiae vestis laceratio cur Deo placeat. ibid.
a Iosia vestis laceratio probatur 306
iota unum, vel apex de Scriptura non cadet, quin omnia impleantur 5
Theologia recipiat 34
methodi artium tradendarum praecipuae tres 8
methodicarum scriptionum laus 394
metonymia 182. in sacris literis tropus usitatissimus. ibid.
Michaelis Medinae locus 407
Micheas quo tempore vixerit 55
militia apud Iudaeos qualis 336
Milonis de suis lacertis vox 377
mimesis 180
mimeses aliquando obscurae. ibid.
Miriis in Argo navigantibus quomodo montes concurrerint 163
ministerium externum cur institutum 5
ministri ecclesiae in papatu quibus rebus sint obruti 439. in papatu quales 438
miosis 169. auxesi contraria. ibid.
miracula Christi a doctrina distinguenda 61. postremorum temporum efficax diaboli illusio 403. 404
in Miraculis Deum aliquando media adhibere 216
miserationis figura 212
misericordiae alicuius quomodo in Scriptura dicantur 322. 323
misericordia quomodo Deus moveri dicatur 199
mysteriorum et iudiciorum Dei profunditas non perquirenda 101. 102
mysteriorum veritas ex sacris literis petenda 355
petenda 369. definitiones quae insufficientes. ibidem
originarium malum quid 378
os cur Deo tribuatur 199
Osanna, vox laetantis 75
osculari Meschiam 345
osculandi ritus apud Iudaeos 375
Oseas quo tempore vixerit 55
Osiander ipsis Cabalistis in quo sit ridiculus 363
Osiander unde occasionem arripiat, ut iustitiam ex Deo substantialem iustitiam intelligat 387
Osiandri confutatio 362
Osiandri de nomine Iesu confutatio 361
de semine benedicto a Mose in sua historia annotatae 358. terrenae cur maxime ad populum Veteris Testamenti pertinuerint 31
promissionum legalium ab Evangelicis distinctio Augustini 30. legalium et Evangelicarum distinctio. ibid.
promissionibus temporalibus plerisque adiunctae spirituales. ibid.
Pronominis demonstrativi in sacris usus 157
pronomina affixa interdum accidenti addi 188
Pronunciatorum in Scriptura varietas unde oriatur 392
pronunciationi quantum
in Prophetarum lectione quae consideranda 55. 56. inde
Prophetarum librorum ordo quis 118
in Prophetarum libris quid mirandum 115
Prophetarum Moecenas et alumnus Ezechias 55. mos 56. 57. oracula quo pertineant 115. quo quisque tempore floruerit 55. repromissiones omnes, mediocritatem illius temporis excedentes, quo referendae 115. visiones 278
Prophetis quid usitatum 57
Prophetis quomodo futura praenunciari solita. ibid.
Prophetarum librorum ordo quis 118
in Prophetarum libris quid mirandum 115
Prophetarum Moecenas et alumnus Ezechias 55. mos 56. 57. oracula quo pertineant 115. quo quisque tempore floruerit 55. repromissiones omnes, mediocritatem illius temporis excedentes, quo referendae 115. visiones 278
Prophetis quid usitatum 57
Prophetis quomodo futura praenunciari solita. ibid.
Prophetas, dum
Prophetas, dum consuluntur, quaedam ex suo spiritu proferre etc. 114. et intellexisse et scivisse quae prophetabant 114. etiam post Christi ascensionem fuisse. ibidem. figura praeteriti temporis, ventura saepe cecinisse 115. 116. non quae viderint, sed quae facta sunt narrare. ibid. non suo arbitrio, sed ex Dei voluntate loqui. ibid.
Prophetia quid 121
Prophetiae consuetudo quae 115. 116.
tempora tria.
praeteriti temporis, ventura saepe cecinisse 115. 116. non quae viderint, sed quae facta sunt narrare. ibid. non suo arbitrio, sed ex Dei voluntate loqui. ibid.
Prophetia quid 121
Prophetiae consuetudo quae 115. 116.
tempora tria. ibid.
inter Prophetiam et typum quid intersit 128. 129
Prophetiae quid cum proverbiis commune 122
Prophetiarum divinarum libri quot 122. partitio 57. variae formae 230. 231
Propositio quibus constet
Deum et populum Israeliticum 353. die ieiunandum quis constituerit 312. 313
Sabellii haeresis unde 98. 99
Sacerdotis descriptio 352. lamina 353. vocem nusquam in novo Testamento ministris Ecclesiae tribui 342
Sacerdotum ordines Salomonis tempore quales 334
Subdistinctio ibid.
Sacerdotii a Levitis ad Christum translatio 435. 436. typus 350
Sacram coenam facere in memoriam Christi 183
Sacra Scriptura brevitatis studiosa 281. omnibus temporibus ac
ordines Salomonis tempore quales 334
Subdistinctio ibid.
Sacerdotii a Levitis ad Christum translatio 435. 436. typus 350
Sacram coenam facere in memoriam Christi 183
Sacra Scriptura brevitatis studiosa 281. omnibus temporibus ac controversiis accommodata 404
Sacrae literae. Vide Literae sacrae, brevitatis studiosae 326. 327. cur adeo rebus ac sententiis sint refertae 239. cur potius quam hominum scripta sint legendae 376
Sacrae literae in quo genere multos alios
tota mysteriis gravida 91. verbis quidem brevis, rebus autem prolixissima 284. veritatis cognoscendae norma 414. veritatis fons 408
Scripturae S. author et explicator Spiritus S. 5. authores omnibus loquendi modis usi 79. blasphemia 414. brevitas 281. circa tempora consuetudo 91. clavis certiss. quae 3. codices unde emendandi 121. consuetudo 109. 110. 111. etc. dicta prudenter intelligenda 324. dicta pugnantia quomodo 226. dicta quo sensu sunt accipienda 167. difficultas quae 423. 424. difficultatis primarius fons
figurate et aenigmatice interpretanda, iuxta Apostoli authoritatem 94. legem multipliciter accipi 112. ludendi allegoriis licentia valde periculosa et noxia 95. miranda quae philosophi putant, inveniri 101. mulierum ordinem non texi in generationibus 110. multa dici iuxta opinionem temporis, quo sunt gesta 103. ne absurditas aliqua, vel repugnantia esse putetur, efficere est conandum 97. nihil contrarium contineri 97. non sapiendum supra quam oportet 11. omnia figurate dici credentes falli 12. omnibus quid observandum 108. quomodo vera aliquando taceantur
Tabulae trium methodorum theologiae utilitates 32 etc.
Tapinosis 169
Tautologia 173
Tautologiae sacrarum literarum quales. ibid.
Telesphorus papa ieiunii quadragesimalis author 313
temperantiae exemplum Ioseph 72
templum Dei quomodo efficiamur. ib. Domini, cur Iudaei contra prophetas clamarint 344
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et
Tautologiae sacrarum literarum quales. ibid.
Telesphorus papa ieiunii quadragesimalis author 313
temperantiae exemplum Ioseph 72
templum Dei quomodo efficiamur. ib. Domini, cur Iudaei contra prophetas clamarint 344
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis sacris summe habenda 51
de Temporum
ibid.
Telesphorus papa ieiunii quadragesimalis author 313
temperantiae exemplum Ioseph 72
templum Dei quomodo efficiamur. ib. Domini, cur Iudaei contra prophetas clamarint 344
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis sacris summe habenda 51
de Temporum supputatione regulae. ibid.
quadragesimalis author 313
temperantiae exemplum Ioseph 72
templum Dei quomodo efficiamur. ib. Domini, cur Iudaei contra prophetas clamarint 344
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis sacris summe habenda 51
de Temporum supputatione regulae. ibid.
circa Tempora Scripturae S. consuetudo 91
72
templum Dei quomodo efficiamur. ib. Domini, cur Iudaei contra prophetas clamarint 344
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis sacris summe habenda 51
de Temporum supputatione regulae. ibid.
circa Tempora Scripturae S. consuetudo 91
Tentatio piorum 221
terra Iudaica aequis
Temporis circumstantia 20
in Temporis descriptione quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis sacris summe habenda 51
de Temporum supputatione regulae. ibid.
circa Tempora Scripturae S. consuetudo 91
Tentatio piorum 221
terra Iudaica aequis portionibus divisa 334. salsuginosa 341
Tertulliani sententia festiva 72
quid observandum 170
tempore nostro sacrarum literarum lux et claritas 4
temporum mutationes usitatae 158.
ratio in historiis sacris summe habenda 51
de Temporum supputatione regulae. ibid.
circa Tempora Scripturae S. consuetudo 91
Tentatio piorum 221
terra Iudaica aequis portionibus divisa 334. salsuginosa 341
Tertulliani sententia festiva 72
Testamentum vetus et novum quomodo inter se differant 93. 94
442. scholastice tractandi in Ecclesiam consuetudo quando recepta 399. quandiu durarit. ibid.
Theologicae lectiones in frequentioribus Germaniae urbibus quales. ibid.
theologici studii finis 11
theologica studia hoc tempore paucos curare 379
437. qui audiant 187. 188. substantivum in Hebraea lingua saepe deesse 293
in Verbo, phrasi, sententia, etc. difficultatibus quomodo succurrendum 16
verba et voces cur contra suam naturam cum aliis construantur 158. 159
verba futuri temporis quomodo sint exponenda 191
verba quaedam non ad actum, sed ad aptitudinem referri 162. 163
verba rerum notae 162. sacrarum literarum quomodo sint accipienda 166
verborum abusus in lingua Hebraea multiplex 143. congerie plurimum
Wer den schaden hat / der darf fuer den spott nichts sorgen. Proverb. 178
Vultus alicuis super aliquem 185
Uxor iuventatis 385
Uzae factum cur improbetur 227
quo tempore vixerit 55
Zeh pronominis vis 157
Zelus Dei 200
Iudaeorum 335
Zeugma 172
Zizania quid 340. 341
Zizaniam fellissime pravae doctrinae ingenium exprimere 340
Zophonias quo tempore vixerit 55
2334. Vrančić, Antun. Epistulae anni 1540, versio... [page 208 |
Paragraph |
Section]
2335. Vrančić, Antun. Petro Royzio Maureae, versio... [page 310 |
Paragraph |
Section]
2336. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 23 |
Paragraph |
Section]
2337. Andreis, Franjo... . Commentarius rerum actarum... [page 25 |
Paragraph |
Section]
2338. Vrančić, Antun. Magdalenae Millaversiae, versio... [page 213 |
Paragraph |
Section]
2339. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page aii_v |
Paragraph |
Section]
2340. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page aiii |
Paragraph |
Section]
2341. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page b |
Paragraph |
Section]
2342. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page bii |
Paragraph |
Section]
2343. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page bii |
Paragraph |
Section]
2344. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page bii_v |
Paragraph |
Section]
2345. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page bii_v |
Paragraph |
Section]
2346. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page b4v |
Paragraph |
Section]
2347. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page b4v |
Paragraph |
Section]
2348. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page c |
Paragraph |
Section]
2349. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page ciii |
Paragraph |
Section]
2350. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page c4 |
Paragraph |
Section]
2351. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page c4v |
Paragraph |
Section]
2352. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page d_v |
Paragraph |
Section]
2353. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page dii_v |
Paragraph |
Section]
2354. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page diii_v |
Paragraph |
Section]
2355. Andreis, Franjo... . Dialogus philosophandumne sit,... [page e4 |
Paragraph |
Section]
2356. Alberti, NIkola. Epitaphium Petri Lucii... [Paragraph |
Section]
Tune hic, Petre, iaces? Tuane hic lapis ossa sepulchro
Contegit? O patrii cura dolorque soli!
Quid tibi nobilitas? quid opes? quid uiuida uirtus
Profuit? aut uitae candida
2357. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 3 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2358. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 3 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2359. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 3 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2360. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2361. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 7 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2362. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2363. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 13 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2364. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 14 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2365. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 20 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2366. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 26 |
Paragraph |
Section]
2367. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 27 |
Paragraph |
Section]
2368. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 34 |
Paragraph |
Section]
2369. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 35 |
Paragraph |
Section]
2370. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 38 |
Paragraph |
Section]
2371. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 40 |
Paragraph |
Section]
2372. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 40 |
Paragraph |
Section]
2373. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 42 |
Paragraph |
Section]
2374. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 44 |
Paragraph |
Section]
2375. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 46 |
Paragraph |
Section]
2376. Andreis, Franjo... . Ad optimates Polonos admonitio,... [page 48 |
Paragraph |
Section]
2377. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2378. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2379. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2380. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2381. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2382. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2383. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2384. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2385. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2386. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2387. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2388. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2389. Đurđević, Bartul. De Afflictione, Tam Captivorum... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
2390. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
2391. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2392. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2393. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
2394. Đurđević, Bartul. Prognoma, sive Praesagium... [Paragraph |
SubSect | Section]
2395. Vlačić Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
2396. Vlačić Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
2397. Vlačić Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
2398. Vlačić Ilirik,... . Epistola cuiusdam pii... [Paragraph |
Section]
2399. Andreis, Franjo... . Carmina Tranquilli Andronici in... [page 207v |
Paragraph |
Section]
10 Infestum sacris pietati altaribus, instar
Nos pecudum tenet atque omnes discrimine nullo
Exagitat miseros diro subigitque furore,
Vtilitate fidem expendens, sua commoda tantum
Prospicit atque idem est pro tempore amicus et hostis.
15 Interdum quosdam ficto miseratus amore
In partem belli accurrit ferus, impiger et trux,
Caedibus infractum posthac comprehendit utrumque,
Vt solet incautos miluus ranamque muremque.
Immensas
2400. Andreis, Franjo... . Carmina Tranquilli Andronici in... [page 207v |
Paragraph |
Section]
Immensas quaesiuit opes his artibus et iam
20 Europa atque Asia quam plurima regna subegit,
Non fidei morisque boni monumenta relinquens.
Sed, puer, insanis, nec proxima mente reuoluis
Tempora: nonne uides ut te sine lege paterno
Deiecit regno? Et credis tibi quaerere curet
25 Regna alia? Immani pietas non regnat in hoste.
Id potius memores, imo quoque pectore figas:
Ceruus equum bello cum
2401. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 33v |
Paragraph |
SubSect | Section]
Quae sequitur numenque Dei praesentis adorat?
10 Infestum sacris pietati altaribus, instar
Nos pecudum tenet atque omnes discrimine nullo
Exagitat miseros diro subigitque furore,
Vtilitate fidem expendens, sua commoda tantum
Prospicit atque idem est pro tempore amicus et hostis.
15 Interdum quosdam ficto miseratus amore
In partem belli accurit ferus, impiger et trux,
Caedibus infractum posthac comprehendit utrunque,
Ut solet incautos miluus ranamque muremque.
Immensas quaesiuit opes his artibus
2402. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ut solet incautos miluus ranamque muremque.
Immensas quaesiuit opes his artibus et iam
20 Europa atque Asia quam plurima regna subegit,
Non fidei morisque boni monumenta relinquens.
Sed, puer, insanis nec proxima mente reuoluis
Tempora. Nonne uides, ut te sine lege paterno
Deiecit regno? Et credis tibi quaerere curet
25 Regna alia? Immani pietas non regnat in hoste.
Id potius memores, imo quoque pectore figas,
Ceruus equum bello cum uinceret, ipse equus amens
Extemplo implorata
2403. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 37 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Occulit ad lachrimas gemitusque immobile pectus,
Nulla erumnosi rigidum miseratio tangit:
20 Vtile sectantur proceres modo, caetera temnunt.
Quin igitur, dum sensus adest uiridisque iuuenta,
Istum fallacem quamprimum defugis Orcum,
Tempestiua paras uirtute alimenta senectae,
Postea ne frustra doleas seroue queraris
25 Illisus scopulis desperataque salute?
Millos Pariseuich pugnat ex prouocatione cum Bachota Turco,
2404. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 48 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Contra hominum legesque tuas pulchrumque pudorem.
Nec satis est rapidis agros supponere flamis,
20 Maenia disiecit, uastatis edibus amplae
Dirripiuntur opes, quas ingens cura laborque
Tempore tam longo per summa pericula uitae
Legerat. O superi, frustra pia uota fatigant
Vos hominum gemitusque frequens lachrimaeque fluentes.
25 Pars ante ora patrum, patrios pars ante penates
Interfecta iacet, neque liuida busta paratis
Conduntur tumulis
2405. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 50v |
Paragraph |
SubSect | Section]
Mincius atque Athesis, Benacus
Correxi ex Bonacus
12 et ipse cruore
Creuerat humano, pulchrae pars denique multa
160 Quolibet Ausoniae miseris repleta uirorum
Funeribus nigro sua tristia uellere cinxit
Tempora: nunc etiam nunquam fera praelia desunt.
Tu, pater omnipotens atque infinita potestas,
Vnica nostra salus, cuius sine numine sancto
165 Nec folia arboribus uentis agitata mouentur,
Solus opem praebere potes, obliuia si non
Te teneant hominum, quod
2406. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Negligis! Haud possum tamen unquam credere, quin te
195 Haec teneat complexa Deum pulcherrima uirtus,
Qui caelum et terras aequo sub pondere libres.
Hethereos quis enim temere sic iudicet ignes,
Septenas caelique rotas, errantiaque astra,
Temporibus certis miro quoque et ordine semper,
200 Nunc petere antipodas, nunc has emergere in oras,
Algentesque hyemes mitis florentia ueris
Germina, et aestatis feruentia labra tepentis
Pomiferi autumni pallentes arbore frondes
Et pluuias sudosque dies
2407. Andreis, Franjo... . Carmina in manuscripto... [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Germina, et aestatis feruentia labra tepentis
Pomiferi autumni pallentes arbore frondes
Et pluuias sudosque dies producere nutu
205 Absque tuo? Vastis quis claudere possit in antris
Aeoliam rabiem? Quis motos sistere fluctus?
Omnia continuis tua uirtus temperat horis.
Saepe quidem nebulas disieceris ipse rogatus,
Sustuleris morbos, atque atro funera tabo
210 Reppuleris, Martisque sonantia fulmina bello:
Imperio cessere tuo Neptunus et aether.
Quare igitur, qui uera tenes, dominator Olympi,
Lumina
2408. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
1.1.65 Exultant circum montes, atque ardua saxa,
1.1.66 Et nihil in sacro vertice triste sonat.
1.1.67 Sic Mariane meae tranquilla per ocia vitae
1.1.68 Labuntur celeri tempora tarda pede.
1.1.69 Haec ego pace tua, praeponam (quantulacunque
1.1.70 Sunt bona) divitiis aurifer Herme tuis.
1.1.71 O possim tales inter deducere lusus,
2409. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
1.1.69 Haec ego pace tua, praeponam (quantulacunque
1.1.70 Sunt bona) divitiis aurifer Herme tuis.
1.1.71 O possim tales inter deducere lusus,
1.1.72 Quae superant vitae tempora cuncta meae.
1.1.73 His ego nam studiis contingam nomine coelum,
1.1.74 Famaque post cineres nostra perennis erit.
2410. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.15 Et modo dissimili lectas de flore corollas,
1.2.16 Aptabamque meis mollia serta comis;
1.2.17 Errantesque inter nymphas spatiabar, et ipse
1.2.18 Decipiens variis tempora tarda iocis;
1.2.19 Et tranquilla mihi spirabant fata, nec umquam
1.2.20 Nostra cupidineus usserat ossa calor:
1.2.21 Quum formosa suis me Sylvia coepit ocellis,
2411. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.56 Carpentem niveas te mea vita rosas
1.2.57 Heroas inter, formosasque Heroinas
1.2.58 Attonitas formae nobilitate tuae.
1.2.59 Illic transactae repetentes tempora vitae,
1.2.60 Tempora praecipiti praeteritura fuga,
1.2.61 Flebimus, haud ullo quod fit reparabilis aevo,
1.2.62 Si qua dies vitae fluxerit huius iners.
2412. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.57 Heroas inter, formosasque Heroinas
1.2.58 Attonitas formae nobilitate tuae.
1.2.59 Illic transactae repetentes tempora vitae,
1.2.60 Tempora praecipiti praeteritura fuga,
1.2.61 Flebimus, haud ullo quod fit reparabilis aevo,
1.2.62 Si qua dies vitae fluxerit huius iners.
1.2.63 Dum licet hic igitur charos
2413. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.62 Si qua dies vitae fluxerit huius iners.
1.2.63 Dum licet hic igitur charos iungamus amores;
1.2.64 Nullaque, neve tibi, post funera, segniter olim
1.2.65 Temporis elapsi fit meminisse dolor.
AD MARIUM BRUTUM
1.3.1 DUM MEA Pegasei versatur in aggere fontis,
1.3.2 Et
2414. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.3.24 Aut Colophoniaci nobile Vatis opus.
1.3.25 Quis tua scripta neget culto certare Tibullo?
1.3.26 Cumque Phyletaeis vivere digna modis;
1.3.27 Quae te florentis sub tempora prima Iuventae
1.3.28 Flebilibus numeris scribere iussit Amor.
1.3.29 Perge igitur (sint aequa tuis modo numina factis)
1.3.30 Accipies meritis praemia digna tuis.
2415. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.4.10 Irati nobis sic voluere Dei.
1.4.11 Ah gravis illa dies, qua vincula dura coactus,
1.4.12 Tortaque Barbarica verbera ferre manu.
1.4.13 Illius quoties mihi tempestatis imago
1.4.14 Se se offert, animo tristis imago meo;
1.4.15 Tunc mihi per totos sudor difunditur artus,
1.4.16 Arrectaeque rigent per caput omne comae.
2416. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.4.19 Nunc Diis auspicibus patriis iam redditus oris
1.4.20 Persolvam superis munera vota choris.
1.4.21 Nunc et Apollineae cingant mea tempora frondes,
1.4.22 Implicet et madidum festa corolla caput,
1.4.23 Impulsaeque meo vocales police chordae
1.4.24 Testentur dulci gaudia nostra sono.
2417. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.10.26 Nec poterunt tremuli membra levare pedes.
1.10.27 Non dabitur laetas cantu traducere noctes,
1.10.28 Fallere nec variis tempora tarda iocis.
1.10.29 At tu clara dies, nullisque obducta tenebris,
1.10.30 Saepe mihi culta es, saepe colenda redi.
2418. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.3.34 Adversos doleo te quoque habere Deos.
2.3.35 Tu quoque sume parem de me Bizantice curam,
2.3.36 Noster ut aeterno tempore vivat amor;
2.3.37 Et me, pausillum tibi quum superaverit oci,
2.3.38 De statu certum fac Mariane tuo.
2419. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.4.77 Cogitur Epyrus, atque altior Illyris ora
2.4.78 Mittere delectos ad fera bella viros,
2.4.79 Praeterea innumeri, quorum diversa referre
2.4.80 Nomina, non modici temporis esset opus.
2.4.81 Undique conveniunt claram Constantis ad urbem:
2.4.82 Vix capit effusas Thracia tota manus.
2.4.83 Non tot Achemeniae miserunt millia Susae,
2420. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.5.2 Ut nihil hic querulum, nil mihi triste sonet,
2.5.3 Et lauri virides, et odori cingite flores,
2.5.4 Et violae, et variae tempora nostra rosae,
2.5.5 Dum referam, quae pauca meus mihi dictat Apollo
2.5.6 Carmina, laetitia non aliena mea.
2.5.7 Ecquis enim taceat, quae gaudia percipit? ecquis
2421. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.5.88 Nullus ad hoc munus quod magis aptus erat:
2.5.89 Nec magis est tibi partus honor Grimanne decori,
2.5.90 Cinctaque temporibus infula sacra tuis;
2.5.91 Quodque tuae tenuit series clarissima gentis
2.5.92 Praecipuum Veneta semper in urbe locum:
2.5.93 Quam, quod te tanto dignum cognovit
2422. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.15 Non aeterna novos mutarunt sydera cursus,
2.6.16 Occupat qut Tyriae Tros puer astra ferae:
2.6.17 Nec sibi purpurei florentia tempora veris
2.6.18 Vendicat hirsutis horrida bruma comis.
2.6.19 Sed, si scire cupis tantae novitatis origo
2.6.20 Unde sit; haec memori pectore verba tene.
2423. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.40 Propellunt celeres in vada tuta rates:
2.6.41 Alcyones placidos condunt per littora nidos,
2.6.42 Et tranquilla suae tempora pacis agunt.
2.6.43 Haec inter variis certantia numina donis
2.6.44 Venit ab occiduo Chloris odora polo;
2.6.45 Quodque potest, violas venienti, et lilia fundit,
2424. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.49 Illius hoc Natura parens indulget honori:
2.6.50 Officiumque leve non leve pondus habet.
2.6.51 Namque, velut verni brumae sub tempora flores
2.6.52 Distinguunt pictis frigida prata comis;
2.6.53 Illius hoc nostro sic virtus floruit aevo,
2.6.54 Deterius certe quo nihil esse potest.
2425. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
3.1.1 Contigimus metam: superis iam sacra ferantur,
3.1.2 Et patrios ornent florida serta Deos:
3.1.3 Exorata meis venerunt tempora votis,
3.1.4 Et requiem curis impositura meis.
3.1.5 Antiquae tandem mihi linquere littora Craetae
3.1.6 Fas erit, et patrios ad remeare lares.
2426. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.6.49 Aut, si vera ferunt, certas post funera sedes
3.6.50 Elysios castis Manibus esse locos;
3.6.51 Hic ubi perpetui narrantur tempora veris,
3.6.52 Et Casiae viridis Ambrosiaeque nemus:
3.6.53 Illic formosas inter sedet Heroinas
3.6.54 Forsitan, et pulchro pulcrior ipsa coro;
2427. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.6.137 Undique iucundo resonat nemora avia cantu,
3.6.138 Dum passim dulces dulce queruntur aves;
3.6.139 Testanturque novi foelicia tempora veris
3.6.140 Esse per assiduos semper agenda iocos.
3.6.141 Tu tamen interea tristes sub pectore curas
3.6.142 Volvis, et ingrata est brumaque verque tibi.
2428. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
4.1.13 Et iam, si qua tuam (licet aequa iniuria) mentem
4.1.14 Versat adhuc, dirum vindictae dulcis amorem
4.1.15 Comprime, vel saltem potiora in tempora differ:
4.1.16 Nec tibi sit tanti saevo indulsisse dolori,
4.1.17 Invisaeque animum gentis saturasse ruina,
4.1.18 Ut, procul infrenis dum te rapit impetus irae,
2429. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
4.1.141 Alter in alterius struitis noctesque diesque
4.1.142 Perniciem, varias toto conamine fraudes.
4.1.143 Nec tu Magne pater, triplici qui cincta corona
4.1.144 Tempora sacra geris, cui claudere limina coeli
4.1.145 Et reserare datur; nec tu sanctissime Pastor
4.1.146 Destituas miseras tanto in discrimine gentes.
4.1.147 Sed qua
2430. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4.2.2 Haec inter mediae glacialia tempora Brumae,
4.2.2 Quum terras nix alta tegat, quum frigore pontus
4.2.2 Algeat, et densa pulsentur grandine campi,
4.2.2 Impulsu Aemiliane tuo, cum bella
2431. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4.2.2.142 Assiduo cunctas illustrent lumine partes.
4.2.2.143 Illic immisti Satyris saltantibus errant
4.2.2.144 Capripedes Fauni, et praecincti tempora pinu
4.2.2.145 Panes, et agresti gaudens Sylvanus honore:
4.2.2.146 Pars inter frutices arbustaque densa latentes
4.2.2.147 Effusis struit insidias per gramina
2432. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4.2.2.183 Aemiliane manet: nam tu foelicibus usus
4.2.2.184 Auspicis Venetae res prima ab origine gentis
4.2.2.185 Orsus ad haec cultis narrasti tempora libris,
4.2.2.186 Quae non indignum tanto te munere reddunt.
4.2.2.187 Ast ego (si pia fata sinant) dum vita supersit,
4.2.2.188 Nunquam carminibus desistam
2433. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.3.1 Horrendum fuerat, et formidabile nomen
4.3.2 Barbaricum, multos ad
4.3.3 At nunc, si qua prius fuit huius gloria gentis,
4.3.4 In ventos abiit, turpique est obruta labe.
4.3.5 Vidimus
2434. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.3.69 Et quot nec votis poterant sperare solutos,
4.3.70 Muneribusque graves patrias dimisit ad urbes;
4.3.71 Ipsumque extorrem parvo post tempore Regem
4.3.72 Advocat, et scaeptrum laetanti reddit avitum.
4.3.73 Non fuit Ismario toties tentasse Tyranno
4.3.74 Fortunam sine laude satis; sed rursus in arma
2435. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.5 Haec tibi Dalmaticas inter Bizantice sylvas
4.5 Propter aquas, mediae canimus sub tempore brumae.
4.5 Tu mihi, Cecropii seu sacra inventa Solonis
4.5 Mente agitas, seu nubiferae tibi cognita Cyrrhae
4.5 Aonidum comitante choro per templa vagaris,
2436. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.5 Propter aquas, mollique oppressum lumina somno;
4.5 Et super Aonios raptum per inania montes
4.5 Gorgoneis lavere vadis; ut tempora lauro
4.5 Cinctus, et argutas pertentans pollice chordas
4.5 Dixerit haec illi divino carmine Phoebus.
4.5 Fortunate puer, prima en munuscula Musae
2437. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.5 Venturique tua clari de stirpe nepotes;
4.5 Fortunate puer, latis pecus errat in arvis:
4.5 Tu fontes inter sacros, et frigida Tempe
4.5 Carpis adhuc placido somnum suadente susurro.
4.5 His adiungit uti iam somno excussus ab alto
4.5 Ascraeus puer insolitum sub pectore
2438. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.5 A magnis sic iussa Deis Ascrea iuventus,
4.5 Vtque peragratis variis regionibus orbis
4.5 Venerit his tandem multo post tempore terris,
4.5 Et laeto auspicio parvam fundaverit urbem,
4.5 Ascriviumque suae de nomine dixerit Ascrae.
4.5 Quam patrum immemores (mediis quae cincta
2439. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.6.31 Sed ruis ignotae in manifesta pericula terrae:
4.6.32 Nescio quam Veneris Paphom, et vix cognita fama
4.6.33 Cypria regna petis: non illic commoda terrae
4.6.34 Temperies, non delitiae, celebrataque priscis
4.6.35 Ocia carminibus, sed noxia sydera coeli,
4.6.36 Et quae perpetuis male sint toleranda colonis:
4.6.37 Tu tamen incautus
2440. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
2.40 Quas semper retines liquidis purissimus undis,
2.41 Orbe nitente licet violas, atque astra fugavit,
2.42 Marginis, igniferique poli ornamenta minora.
2.43 Quare age temperie calamis nunc murmure blando
2.44 Adde Theocrene afflatis, ego carmina iungam.
2.45 O, qui flammarum lustras splendente corona
2.46 Omnia, lustrabisque diu, atque obstantia
2441. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
2.53 Sunt fateor miranda tuis iam munera templis
2.54 Votis pollicitus, nostrae libamina mentis:
2.55 Sed precor extractis causas nunc temporis audi.
2.56 Ut mage concepi te magnum pectore Phoebum,
2.57 Tu mage conceptus iussisti pectora in amplum
2.58 Cedere maiores, semper dignosque putare,
2442. Paskalić, Ludovik;... . Carmina, versio electronica [Paragraph |
Section]
2.62 Quae in me sola potest, semper divina iubebat
2.63 Molliri ultra hominis sortem: sed forsitan ipse,
2.64 Qui me extra es, longe damnabas tempora curae,
2.65 Cunctantemque diu, ut semper maiora parantem.
2.66 Hic rerum arcanis, numeroque opressus Iolas,
2.67 Obticuit, vallesque simul tacuere quietae.
2443. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2444. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2445. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2446. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2447. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2448. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2449. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2450. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2451. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2452. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2453. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2454. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2455. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2456. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2457. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2458. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2459. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2460. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2461. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2462. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2463. Vrančić, Antun. Iter Buda Hadrianopolim, versio... [Paragraph |
Section]
2464. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 225 |
Paragraph |
Section]
2465. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 243 |
Paragraph |
Section]
2466. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 290 |
Paragraph |
Section]
2467. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 291 |
Paragraph |
Section]
2468. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 292 |
Paragraph |
Section]
2469. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page ii |
Paragraph |
SubSect | Section]
2470. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page ii |
Paragraph |
SubSect | Section]
2471. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page v |
Paragraph |
SubSect | Section]
2472. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
2473. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 14 |
Paragraph |
Section]
2474. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 35 |
Paragraph |
Section]
2475. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 39 |
Paragraph |
Section]
2476. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 43 |
Paragraph |
Section]
2477. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 49 |
Paragraph |
Section]
2478. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 55 |
Paragraph |
Section]
2479. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 58 |
Paragraph |
Section]
2480. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 59 |
Paragraph |
Section]
2481. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 61 |
Paragraph |
Section]
2482. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 63 |
Paragraph |
Section]
2483. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 64 |
Paragraph |
Section]
2484. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 73 |
Paragraph |
Section]
2485. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 74 |
Paragraph |
Section]
2486. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 76 |
Paragraph |
Section]
2487. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 79 |
Paragraph |
Section]
2488. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 85 |
Paragraph |
Section]
2489. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 87 |
Paragraph |
Section]
2490. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 91 |
Paragraph |
Section]
2491. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 91 |
Paragraph |
Section]
2492. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
Section]
2493. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
I
Iacobus 19
Iason 19
Iesus 19
ab Ignavia quomodo sibi cavere quis possit 75
2494. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2495. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
T
De Tactu qualia in lege Dei praecepta 50
temperantiae maximum ad valetudinem tuendam momentum 73
templi Hierosol. situs 28. 29. 30. pavimentum 29.30
tempora a Deo distincta 49
Theodectes visu privatus, quod e lege divina quaedam in suam fabulam transferre esset conatus
2496. Grbić Ilirik,... . Aristeae historia cum conversione... [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
T
De Tactu qualia in lege Dei praecepta 50
temperantiae maximum ad valetudinem tuendam momentum 73
templi Hierosol. situs 28. 29. 30. pavimentum 29.30
tempora a Deo distincta 49
Theodectes visu privatus, quod e lege divina quaedam in suam fabulam transferre esset conatus 96
Theodosius 18.19
Theodotus 19
Theophilus ibid.
2497. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 334 |
Paragraph |
Section]
2498. Vrančić, Mihovil. Antonio fratri epistula, versio... [page 335 |
Paragraph |
Section]
2499. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2500. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2501. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 240 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2502. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 242 |
Paragraph |
Section]
2503. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 243 |
Paragraph |
Section]
2504. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 243 |
Paragraph |
Section]
2505. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 243 |
Paragraph |
Section]
2506. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 243 |
Paragraph |
Section]
2507. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 245 |
Paragraph |
Section]
2508. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 245 |
Paragraph |
Section]
2509. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 245 |
Paragraph |
Section]
2510. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 246 |
Paragraph |
Section]
2511. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2512. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2513. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2514. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2515. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 247 |
Paragraph |
Section]
2516. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 249 |
Paragraph |
Section]
2517. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 249 |
Paragraph |
Section]
2518. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 249 |
Paragraph |
Section]
2519. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 249 |
Paragraph |
Section]
2520. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 251 |
Paragraph |
Section]
2521. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 252 |
Paragraph |
Section]
2522. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 252 |
Paragraph |
Section]
2523. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
2524. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 253 |
Paragraph |
Section]
2525. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 254 |
Paragraph |
Section]
2526. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 254 |
Paragraph |
Section]
2527. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 255 |
Paragraph |
Section]
2528. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 255 |
Paragraph |
Section]
2529. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 259 |
Paragraph |
Section]
2530. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 262 |
Paragraph |
Section]
2531. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 265 |
Paragraph |
Section]
2532. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 265 |
Paragraph |
Section]
2533. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 266 |
Paragraph |
Section]
2534. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 266 |
Paragraph |
Section]
2535. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 269 |
Paragraph |
Section]
2536. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 271 |
Paragraph |
Section]
2537. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 272 |
Paragraph |
Section]
2538. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 276 |
Paragraph |
Section]
2539. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 277 |
Paragraph |
Section]
2540. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 277 |
Paragraph |
Section]
2541. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 277 |
Paragraph |
Section]
2542. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 278 |
Paragraph |
Section]
2543. Dudić, Andrija;... . De Thucydidis historia iudicium...... [page 280 |
Paragraph |
Section]
2544. Pir, Didak. Ad Paulum, versio electronica [Paragraph |
Section]
106 Ipsa manu quatiens tinctam Phlegetonte securim,
107 Ipsa manu rapidos spargens e crinibus hydros.
108 Interea auratis uolitans Concordia pennis
109 Nunc hos, nunc illos populos adit impigra et omnes
110 Irarum causas et belli temperat aestus
111 Pacatosque animos iam laeta in regna reducit.
112 Parte alia afflictis diffidens despota rebus
113 Orat opem paruosque simul cum coniuge natos
114 Protendens, gemitus etiam sub imagine muta
115 Et lacrymas mouet
2545. Grauisius, Iacobus;... . Carmina occasionalia e codice... [page 59r–59v |
Paragraph |
Section]
LVCIA, magnifica Sici de stirpe creata,
Clara quidem patria, sed clarior arte Mineruae,
Matronas inter merito sibi uinxit honores
Haec quoniam uitam innocuam mentemque carentem
5 Labe nigra uiuens, moritura tempore nullo,
Duxerat; inuidia Parcarum et mortis iniquae
Clauditur hoc tumulo praeduro marmore tecta.
Mirandum non est quia mors mortalibus aegris
Haud unquam parcens sceua metit omnia falce.
10 Falce sua
2546. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [Paragraph |
Section]
2547. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [Paragraph |
Section]
2548. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [Paragraph |
Section]
2549. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [page 6 |
Paragraph |
Section]
2550. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [page 6 |
Paragraph |
Section]
2551. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [page 7 |
Paragraph |
Section]
2552. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [page 8 |
Paragraph |
Section]
2553. Andreis, Franjo... . Ad Reverendissimum dominum... [page 10 |
Paragraph |
Section]
2554. Andreis, Franjo... . Reverendissimo et observandissimo... [page 41 |
Paragraph |
Section]
2555. Andreis, Franjo... . Reverendissimo et observandissimo... [page 42 |
Paragraph |
Section]
2556. Andreis, Franjo... . Reverendissimo et observandissimo... [page 44 |
Paragraph |
Section]
2557. Andreis, Franjo... . Reverendissimo et observandissimo... [page 45 |
Paragraph |
Section]
2558. Andreis, Franjo... . Reverendissimo et observandissimo... [page 47 |
Paragraph |
Section]
2559. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2560. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2561. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2562. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2563. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
et parvi cordis moenia nomen habent.
Quin refero magni speciem pulcherrima cordis
Nam Divus centrum Marcus in urbe tenet.
In ea post Bellum Trojanum Antenor se recepit, ut est auctor Dyctis Cretensis illorum
temporum miles, et scriptor, quod possibile est Antenorem translatum in pinguiorem
glebam ad Euganeos sociis suis Gnidiis reliquisse. In ea...A recentioribus Z: In eam post Bellum Troianum Antenor se
recepit, ut est
2564. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2565. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
Hic Antenoridae Corcyrae prima Melenae
Fundamenta locant, Nobile gentis opus.
Anno autem Domini 1594.
2566. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2567. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2568. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2569. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2570. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2571. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
2572. Rozanović, Antun. Vauzalis sive Occhialinus Algerii... [Paragraph |
Section]
Quae sua fidunt feritate gentes
Noverint Christum Dominum, nec unquam
arogent palmam nisi destitutis
Numine nostris
Vos quoque o Christi populi fideles
Gesta concordes revocant in hostem
Tempore oblato properate diram
perdere gentem.
Tota nunc nunc Z: num P vobis
pelagi potestas
cessit en ultro imperium Selini
porrigit mundi moderator, id vos
carpite
2573. Andreis, Franjo... . Ad Archiepiscopum Strigoniensem... [page 217 |
Paragraph |
Section]
2574. Andreis, Franjo... . Ad Archiepiscopum Strigoniensem... [page 218 |
Paragraph |
Section]
2575. Andreis, Franjo... . Ad Archiepiscopum Strigoniensem... [page 218 |
Paragraph |
Section]
2576. Andreis, Franjo... . Ad Archiepiscopum Strigoniensem... [page 218 |
Paragraph |
Section]
2577. Rozanović, Antun. Carmina, versio electronica. [Paragraph |
Section]
Uel potius scipione bonam signare senectam
donator cupiens munere fecit idem?
15 Glabra caput senii referunt, sed et arrida corpus,
duratos cornu significante pedes.
Seu forte aetatem noscens levi egere bacillo
sphingiaci monuit tempus adesse pedis.
Et decus Illiriae per commoda quaeque fouendo
20 hac onerosa leui tempora fulsit ope.
Quiquid id est, non mittere
longeuo senior gratius hoc potuit.
2578. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 194 |
Paragraph |
Section]
2579. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 194 |
Paragraph |
Section]
2580. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 198 |
Paragraph |
Section]
2581. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 200 |
Paragraph |
Section]
2582. Vrančić, Faust. Vita Antonii Werantii, versio... [page 200 |
Paragraph |
Section]
2583. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2584. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2585. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2586. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 8 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2587. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2588. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2589. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2590. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2591. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2592. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2593. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 13 |
Paragraph |
Section]
2594. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 13 |
Paragraph |
Section]
2595. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 13 |
Paragraph |
Section]
2596. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2597. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2598. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2599. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2600. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2601. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 16 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2602. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2603. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 19 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2604. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2605. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2606. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2607. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2608. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 23 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2609. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 23 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2610. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 24 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2611. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 24 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2612. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 24 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2613. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2614. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2615. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2616. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2617. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2618. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2619. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2620. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2621. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2622. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2623. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 30 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2624. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2625. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2626. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2627. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2628. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2629. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2630. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2631. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2632. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2633. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2634. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2635. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2636. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2637. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2638. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2639. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 35 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2640. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2641. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2642. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 38 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2643. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 38 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2644. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 39 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2645. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 41 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2646. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 41 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2647. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 44 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2648. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 46 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2649. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2650. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 54 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2651. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 55 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2652. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 57 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2653. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2654. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 61 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2655. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 61 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2656. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 63 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2657. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 66 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2658. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 68 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2659. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 68 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2660. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 68 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2661. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2662. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2663. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2664. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2665. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 69 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2666. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 70 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2667. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 73 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2668. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2669. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 76 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2670. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2671. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 80 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2672. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 80 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2673. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 81 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2674. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 88 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2675. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 90 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2676. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2677. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2678. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 95 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2679. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2680. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2681. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2682. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2683. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 108 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2684. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 108 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2685. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2686. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2687. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2688. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2689. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2690. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2691. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2692. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 126 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2693. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 126 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2694. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2695. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2696. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2697. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2698. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2699. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2700. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2701. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2702. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2703. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2704. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2705. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2706. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2707. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2708. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2709. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2710. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2711. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2712. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2713. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2714. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2715. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2716. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2717. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2718. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2719. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2720. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2721. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2722. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2723. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2724. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2725. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2726. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2727. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2728. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2729. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2730. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2731. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2732. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2733. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2734. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 131 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2735. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 132 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2736. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 137 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2737. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 144 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2738. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2739. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2740. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 149 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2741. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2742. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2743. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2744. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2745. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2746. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2747. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2748. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2749. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2750. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2751. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2752. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2753. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2754. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2755. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 165 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2756. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 167 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2757. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2758. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Pectore in adverso, cum scilicet hostibus infers
Antepedem, non inde refers: cum prima capessis,
Non post prima lates vexilla. Sed hactenus isthaec
Dicta satis fuerint, pueri, ne sicut inertes,
Commoda inutilibus perdamus tempora dictis. Ex hac igitur quoque descriptione fortis aut animosi, et contra timidi ac trepidantis, manifestum est, fortitudinem quidem a fiducia, timiditatem vero a diffidentia proficisci: quare etiam fidem, cui Scriptura audaciam aut fortitudinem tribuit, necessario simul esse
2759. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2760. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 181 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2761. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2762. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2763. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 187 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2764. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2765. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2766. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2767. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2768. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2769. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2770. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2771. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2772. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2773. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2774. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2775. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2776. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2777. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2778. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 196 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2779. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 197 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2780. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 198 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2781. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 201 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2782. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 202 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2783. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2784. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2785. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2786. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 205 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2787. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 206 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2788. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2789. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2790. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 209 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2791. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 210 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2792. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 210 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2793. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 211 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2794. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 213 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2795. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 213 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2796. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2797. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2798. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 215 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2799. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2800. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2801. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2802. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 222 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2803. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2804. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 230 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2805. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2806. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2807. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 232 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2808. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 236 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2809. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 237 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2810. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 237 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2811. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 237 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2812. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 237 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2813. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2814. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2815. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2816. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2817. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2818. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2819. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 238 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2820. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2821. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2822. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2823. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 239 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2824. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 240 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2825. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 241 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2826. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2827. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2828. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 245 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2829. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2830. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 246 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2831. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 247 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2832. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 249 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2833. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 249 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2834. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 253 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2835. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 254 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2836. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 261 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2837. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 266 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2838. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2839. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2840. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2841. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2842. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2843. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 280 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2844. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 283 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2845. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 283 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2846. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 286 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2847. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 286 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2848. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 286 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2849. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 287 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2850. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 289 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2851. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 291 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2852. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 294 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2853. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2854. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2855. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2856. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2857. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2858. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 297 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2859. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 299 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2860. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2861. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2862. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2863. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2864. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2865. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2866. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 303 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2867. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 305 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2868. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 307 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2869. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 308 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Nobis, cum semel occidit brevis lux,
Nox est perpetua una dormienda.
2870. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 308 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2871. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 309 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2872. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 309 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2873. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 309 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2874. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 310 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2875. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 310 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2876. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 314 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2877. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 315 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2878. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 316 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2879. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2880. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 318 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2881. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 319 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2882. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 319 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2883. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 320 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2884. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 320 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2885. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 320 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2886. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 320 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2887. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 325 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2888. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 325 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2889. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2890. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 326 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2891. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 327 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2892. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 328 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2893. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 328 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2894. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 330 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2895. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 330 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2896. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 331 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2897. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2898. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Multa dies, variusque labor mutabilis aevi,
2899. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Multa dies, variusque labor mutabilis aevi,
Rettulit in melius.— Esse alicui menses, aut dies: pro explevisse tantum temporis. Esther 2, In fine cum essent ei 12 menses: i. cum iam explesset ibi integrum annum. Mensis primus, aut novorum
2900. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Multa dies, variusque labor mutabilis aevi,
Rettulit in melius.— Esse alicui menses, aut dies: pro explevisse tantum temporis. Esther 2, In fine cum essent ei 12 menses: i. cum iam explesset ibi integrum annum. Mensis primus, aut novorum est, cuius initium aut novilunium fuit proximum aequinoctio verno. Tunc enim Iudaeis inchoabatur novus annus, et 14 illius celebrabatur Pascha. Dicebatur autem Abib, aut
2901. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 334 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2902. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2903. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2904. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2905. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2906. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2907. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 336 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2908. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 337 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2909. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2910. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2911. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2912. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 338 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2913. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 341 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2914. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 343 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2915. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 343 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2916. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 343 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2917. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2918. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2919. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2920. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2921. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 345 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2922. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2923. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2924. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2925. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 348 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2926. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 348 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2927. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 349 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2928. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 349 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2929. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2930. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 352 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2931. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 353 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2932. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 353 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2933. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 353 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2934. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 355 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2935. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2936. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2937. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 358 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2938. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 359 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2939. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 363 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2940. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 364 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2941. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 367 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2942. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 368 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2943. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 371 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2944. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2945. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2946. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2947. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2948. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2949. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 373 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2950. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 378 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2951. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 381 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2952. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 381 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2953. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2954. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2955. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2956. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2957. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2958. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2959. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2960. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2961. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 382 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2962. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2963. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2964. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2965. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 383 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2966. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2967. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2968. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2969. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2970. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 384 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2971. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 386 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2972. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 387 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2973. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 387 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2974. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2975. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 389 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2976. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 393 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2977. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 394 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2978. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 394 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2979. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2980. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2981. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 396 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2982. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 401 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2983. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 401 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2984. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 401 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2985. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 402 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2986. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 403 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2987. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 403 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2988. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 404 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2989. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 404 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2990. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 409 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2991. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 410 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2992. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 411 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2993. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 417 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2994. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 417 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2995. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 418 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2996. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 419 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2997. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 419 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2998. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 419 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2999. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 420 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3000. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3001. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 421 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3002. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 425 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3003. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3004. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3005. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3006. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 432 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3007. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3008. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3009. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 435 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3010. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 436 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3011. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 436 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3012. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3013. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3014. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3015. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 441 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3016. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 445 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3017. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3018. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3019. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3020. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3021. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3022. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3023. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3024. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 446 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3025. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 448 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3026. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 454 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3027. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 458 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3028. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3029. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3030. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 461 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3031. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 463 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3032. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 463 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3033. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 463 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3034. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3035. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3036. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3037. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3038. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 464 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3039. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 466 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3040. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3041. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3042. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 472 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3043. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 475 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3044. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 476 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3045. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 476 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3046. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 477 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3047. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3048. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3049. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3050. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3051. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3052. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3053. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3054. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 478 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3055. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3056. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3057. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 480 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3058. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 480 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3059. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 481 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3060. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 482 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3061. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 484 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3062. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 484 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3063. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 484 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3064. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 485 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3065. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 486 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3066. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3067. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 488 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3068. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3069. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 490 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3070. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 492 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3071. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 494 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3072. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 495 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3073. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 496 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3074. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 498 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3075. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3076. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3077. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3078. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3079. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 499 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3080. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 500 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3081. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 502 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3082. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 502 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3083. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 503 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3084. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 503 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3085. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 506 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3086. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 507 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3087. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 509 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3088. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 511 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3089. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3090. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3091. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3092. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3093. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 513 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3094. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3095. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3096. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3097. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3098. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3099. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3100. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3101. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3102. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3103. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3104. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 515 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3105. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 516 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3106. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 516 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3107. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 516 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3108. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 517 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3109. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 517 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3110. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 519 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3111. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 522 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3112. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 522 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3113. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3114. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 523 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3115. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 525 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3116. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 525 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3117. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 525 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3118. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 525 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3119. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 526 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3120. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 527 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3121. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 527 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3122. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 527 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3123. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 529 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3124. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 531 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3125. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 532 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3126. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 533 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3127. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 533 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3128. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 533 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3129. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 534 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3130. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 536 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3131. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 536 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3132. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 536 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3133. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 538 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3134. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 541 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3135. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 542 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3136. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 542 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3137. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 542 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3138. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 543 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3139. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 543 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3140. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 545 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3141. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 546 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3142. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 546 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3143. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 547 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3144. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 547 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3145. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 548 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3146. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 552 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3147. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 552 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3148. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 553 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3149. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 554 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3150. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 557 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3151. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 557 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3152. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 557 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3153. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3154. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3155. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3156. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3157. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3158. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3159. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3160. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3161. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3162. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3163. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3164. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3165. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 564 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3166. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3167. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3168. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3169. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3170. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3171. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3172. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3173. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3174. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3175. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3176. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3177. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3178. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 566 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3179. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3180. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3181. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3182. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3183. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3184. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3185. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 567 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3186. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 568 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3187. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 569 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3188. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 569 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3189. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 570 |
Paragraph |
SubSect | Section]
— Nulla reparabilis arte
Laesa pudicitia est, deperit illa semel. id est, prorsus, penitus: Exod. 32, Semel ascendam in medio tui, vel momento uno, aut uno impetu, sive brevi tempore: id est, Si minimum temporis ascendero tecum, consumam te. Psal. 62, Semel atque iterum locutus est Deus. D. Augustinus Semel exponit pro firmiter, inconcusse: Licet, inquit, etiam pro uno verbo intelligi posset. Iob 9, Si flagellat, occidat semel. id est, aliquando
3190. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 570 |
Paragraph |
SubSect | Section]
— Nulla reparabilis arte
Laesa pudicitia est, deperit illa semel. id est, prorsus, penitus: Exod. 32, Semel ascendam in medio tui, vel momento uno, aut uno impetu, sive brevi tempore: id est, Si minimum temporis ascendero tecum, consumam te. Psal. 62, Semel atque iterum locutus est Deus. D. Augustinus Semel exponit pro firmiter, inconcusse: Licet, inquit, etiam pro uno verbo intelligi posset. Iob 9, Si flagellat, occidat semel. id est, aliquando tandem, ut poenae desinant. Sic
3191. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 572 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3192. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 573 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3193. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 573 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3194. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 573 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3195. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 575 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3196. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 576 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3197. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 579 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3198. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 579 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3199. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 580 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3200. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 581 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3201. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 581 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3202. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 581 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3203. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 581 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3204. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3205. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3206. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 583 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3207. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3208. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 585 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3209. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 586 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3210. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 586 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3211. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 587 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3212. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 587 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3213. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 587 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3214. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3215. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3216. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3217. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3218. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3219. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 589 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3220. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3221. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3222. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 590 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3223. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 591 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3224. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 594 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3225. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 594 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3226. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 598 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3227. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 598 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3228. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 600 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3229. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 600 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3230. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 601 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3231. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 602 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3232. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 606 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3233. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 606 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3234. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 607 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3235. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3236. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3237. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3238. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3239. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3240. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3241. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 608 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3242. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3243. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3244. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3245. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3246. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3247. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3248. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3249. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3250. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3251. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3252. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3253. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3254. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3255. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3256. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3257. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3258. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3259. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3260. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3261. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3262. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3263. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3264. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3265. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3266. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 609 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3267. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3268. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3269. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3270. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3271. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3272. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3273. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3274. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3275. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3276. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3277. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3278. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3279. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3280. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3281. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3282. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3283. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3284. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3285. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3286. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3287. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3288. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3289. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3290. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3291. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3292. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3293. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3294. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3295. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3296. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3297. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3298. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3299. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3300. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3301. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3302. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3303. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3304. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3305. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3306. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3307. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3308. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3309. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3310. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3311. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3312. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3313. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3314. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3315. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3316. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3317. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3318. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 610 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3319. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3320. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3321. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3322. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3323. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3324. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3325. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 611 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3326. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 612 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3327. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 615 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3328. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3329. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3330. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 616 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3331. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 617 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3332. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 620 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3333. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 620 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3334. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 621 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3335. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 621 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3336. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 621 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3337. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 624 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3338. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 624 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3339. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 624 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3340. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 627 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3341. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 627 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3342. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 627 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3343. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 628 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3344. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 629 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3345. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 630 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3346. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 636 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3347. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 636 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3348. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 637 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3349. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 639 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3350. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 643 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3351. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 643 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3352. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 643 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3353. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 643 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3354. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 645 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3355. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 645 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3356. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 646 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3357. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 647 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3358. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 647 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3359. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 648 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3360. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 649 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3361. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 649 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3362. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 649 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3363. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 650 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3364. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 653 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3365. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 654 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3366. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 655 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3367. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 656 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3368. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 656 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3369. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 657 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3370. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 658 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3371. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 662 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3372. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 664 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3373. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 665 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3374. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 667 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3375. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 670 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3376. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 670 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3377. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 670 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3378. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 670 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3379. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 670 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3380. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 673 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3381. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 674 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
3382. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 677 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3383. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 683 |
Paragraph |
Section]
3384. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 701 |
Paragraph |
Section]
3385. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 705 |
Paragraph |
Section]
3386. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 705 |
Paragraph |
Section]
3387. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3388. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3389. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3390. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3391. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3392. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3393. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3394. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 711 |
Paragraph |
Section]
3395. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 715 |
Paragraph |
Section]
3396. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 717 |
Paragraph |
Section]
1. REGUM.
2. In calceis et cingulo posuit Ioab sanguinem tempore pacis 95. 52
Ambulando coram me in veritate, etc. 1257. 20 etc.
8. Non excidetur tibi vir a facie mea, qui sedeat super thronum Israelis 287. 55
10. Venit regina Saba, ut tentaret Salom onem in aenigmatibus 1199. 21. 22
3397. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 717 |
Paragraph |
Section]
HESTER.
1. Dixit rex sapientibus, qui sciebant tempora 1194. 55 56 etc.
IOBUS.
3. Vir cuius via abscondita est, etc. 1266. 45
4. Cadentes erexerunt sermones tui 93. 42
Lassas manus roborasti 527. 32
Qui habitant domos
3398. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 718 |
Paragraph |
Section]
3399. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 718 |
Paragraph |
Section]
3400. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 719 |
Paragraph |
Section]
3401. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 724 |
Paragraph |
Section]
3402. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 725 |
Paragraph |
Section]
DANIEL.
4 Ecce vigil, etc. 1272. 33. 34
Septem tempora super te mutabuntur 702. 66. 67
Peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas miserricordiis pauperum 259. 48. 49
[?: ] . Iuravit quod ad tempus, tempora, et dimidium [?:-95 ] . 46. 47
Et ecce bestia alia secunda
3403. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 725 |
Paragraph |
Section]
3404. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 725 |
Paragraph |
Section]
3405. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 725 |
Paragraph |
Section]
SOPHONIAS.
1. Visitabo viros stantes in fecibus 306. 54
In tempore illo scrutabor Hierusalem lucernis, etc. 596. 5 etc.
2. Et erunt exitus urticae 290. 37
3. Ponam illos in laudem, et nomen in tota terra pudoris eorum 530. 22. 23
Iudices eius lupi vespertini 590. 17
3406. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 728 |
Paragraph |
Section]
3407. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 729 |
Paragraph |
Section]
ACTORUM.
1 Non est vestrum scire tempora, etc. 1194. 57. 58 etc.
2 Abluite peccata vestra 5. 60
Erant autem Hierosolymis viri religiosi 1028. 34
3 Per fidem in nomen Christi, sanavit hunc claudum nomen eius 730. 3. 4 etc.
4
3408. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 730 |
Paragraph |
Section]
3409. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 732 |
Paragraph |
Section]
3410. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 734 |
Paragraph |
Section]
II. PETRI.
1 Praestate in fide, virtutem in virtute, scientiam, etc. 1282. 19. 20
Hoc primum scientes, quod nulla prophetia sit privatae
3411. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 738 |
Paragraph |
Section]
3412. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 741 |
Paragraph |
Section]
3413. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 745 |
Paragraph |
Section]
3414. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 753 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3415. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 754 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3416. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 758 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Prudentisque decus nomen et omne perit.
Ne divina igitur lateat sapientia quenquam,
Quam nos perfecte Biblia sacra docent:
Hic qui nunc prodit, tibi vim demonstrat et usum
Sermonis sacri, non sine fruge, liber.
Quem tenui studio disces, et tempore parvo:
At non ille tibi commoda parva feret.
Nam te cognitio, pietas et vita sequentur:
En bona tam facili quanta labore paras?
Sermo doctrinam, caelum doctrina recludit,
Doctrina nobis vita salusque patent.
Haec etenim demum
3417. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 762 |
Paragraph |
Section]
3418. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 764 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3419. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 766 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3420. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 767 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3421. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 769 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3422. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 771 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3423. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 772 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3424. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 774 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3425. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 774 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3426. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 780 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3427. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 781 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3428. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 782 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3429. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 783 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3430. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 783 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3431. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 783 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3432. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 783 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3433. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 783 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3434. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 784 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3435. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 786 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3436. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 786 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3437. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 786 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3438. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 787 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3439. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 788 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3440. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 788 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3441. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 788 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3442. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 788 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3443. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 788 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3444. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 791 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3445. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 792 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3446. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 792 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3447. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3448. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3449. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3450. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3451. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 793 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3452. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 794 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3453. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 795 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3454. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 796 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3455. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 799 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3456. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 800 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3457. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 800 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3458. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 800 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3459. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 800 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3460. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 801 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3461. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 802 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3462. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 805 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3463. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 805 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3464. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 810 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3465. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 813 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3466. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3467. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3468. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3469. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3470. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3471. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3472. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3473. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 814 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3474. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 815 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Secundus Millenarius.
Secundum millenarium debemus auspicari ab anno Lamech 127, a quo ad natalem Noah intercedunt anni 56.
Noah tempore diluvii exegerat annum sexcentesimum. Gen. 7.
Diluvium duravit anno uno et 10 diebus. Gen. 8.
Sem filius Noah, duobus annis a diluvio genuit Arphaxat. Gen. 11.
Arphaxat 35 annorum genuit Sela. Gen. 11.
Sela triginta annorum genuit
3475. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 815 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3476. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 815 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3477. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 815 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3478. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 815 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Mosae successit Iehosua, et cum hoc Othoniel, qui itidem administrarunt annos
3479. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 816 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3480. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3481. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3482. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3483. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3484. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3485. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3486. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 817 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3487. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3488. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3489. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3490. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3491. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3492. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3493. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3494. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3495. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 818 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3496. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 819 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3497. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 819 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3498. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 820 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3499. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 823 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3500. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 824 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3501. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 825 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3502. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 826 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3503. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 826 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3504. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 826 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3505. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 828 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3506. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 828 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3507. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 828 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3508. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 828 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3509. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 829 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3510. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 830 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3511. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 830 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3512. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 831 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3513. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 833 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3514. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 833 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3515. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 833 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3516. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 835 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3517. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 835 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3518. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 835 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3519. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 837 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3520. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 838 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3521. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 839 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3522. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 841 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3523. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 841 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3524. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 841 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3525. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 841 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3526. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3527. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3528. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3529. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3530. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3531. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3532. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3533. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 843 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3534. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 844 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3535. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 844 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3536. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 844 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3537. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 845 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3538. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 847 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3539. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 848 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3540. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3541. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3542. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3543. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3544. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 853 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3545. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 854 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3546. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 855 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3547. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 855 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3548. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 855 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3549. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 858 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3550. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 860 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3551. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 861 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3552. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 861 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3553. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 861 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3554. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 861 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3555. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 863 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3556. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 866 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3557. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 867 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3558. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 870 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3559. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 870 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3560. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 871 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3561. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 872 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3562. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 872 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3563. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 876 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3564. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 878 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3565. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 878 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3566. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 879 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3567. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 879 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3568. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 879 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3569. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 879 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3570. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 881 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3571. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 881 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3572. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 881 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3573. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 881 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3574. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 881 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3575. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 882 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3576. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 882 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3577. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 883 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3578. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 885 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3579. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 885 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3580. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 890 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3581. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 890 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3582. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 890 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3583. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 892 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3584. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3585. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3586. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3587. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3588. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3589. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 895 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3590. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 896 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3591. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 896 |
Paragraph |
Section]
3592. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 896 |
Paragraph |
Section]
3593. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 896 |
Paragraph |
Section]
3594. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 897 |
Paragraph |
Section]
3595. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 900 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3596. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 901 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3597. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 903 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3598. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 903 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3599. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 905 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3600. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 906 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3601. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 906 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3602. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 906 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3603. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 907 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3604. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 908 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3605. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 908 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3606. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 909 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3607. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 909 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3608. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3609. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3610. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3611. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3612. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3613. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3614. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 910 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3615. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 911 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3616. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 912 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3617. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 920 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3618. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 921 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3619. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 926 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3620. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 926 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3621. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 928 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3622. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 928 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3623. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 928 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3624. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 929 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3625. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 930 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3626. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 931 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3627. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 932 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3628. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3629. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3630. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3631. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3632. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3633. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3634. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3635. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3636. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 933 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3637. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 934 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3638. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 935 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3639. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 937 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3640. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 939 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3641. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 939 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3642. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 940 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3643. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 942 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3644. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 943 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3645. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 943 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3646. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 945 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3647. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 946 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3648. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 946 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3649. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3650. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3651. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3652. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3653. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 947 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3654. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 948 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3655. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 950 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3656. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 952 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3657. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 952 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3658. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 954 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3659. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 955 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3660. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 956 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3661. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 957 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3662. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 957 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3663. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 957 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3664. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 958 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3665. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 966 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3666. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 966 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3667. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 967 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3668. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 970 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3669. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 973 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3670. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 973 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3671. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 974 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3672. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 975 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3673. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 978 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3674. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 982 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3675. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 983 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3676. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 986 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3677. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 987 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3678. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 987 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3679. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 989 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3680. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 990 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3681. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 992 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3682. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 992 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3683. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 992 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3684. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 992 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3685. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 992 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3686. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 992 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3687. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 993 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3688. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 993 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3689. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 993 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3690. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 993 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3691. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 994 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3692. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 994 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3693. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 994 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3694. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 995 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3695. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 996 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3696. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 996 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3697. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 996 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3698. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 996 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3699. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1001 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3700. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3701. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3702. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1002 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3703. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1007 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3704. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1008 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3705. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1009 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3706. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1011 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3707. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1012 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3708. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1015 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3709. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1016 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3710. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1020 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3711. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1026 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3712. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1030 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3713. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1030 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3714. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1030 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3715. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1030 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3716. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1031 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3717. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1031 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3718. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1031 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3719. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1032 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3720. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1032 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3721. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1033 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3722. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1041 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3723. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1044 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3724. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1045 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3725. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1047 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3726. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1047 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3727. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1047 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3728. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1050 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3729. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1051 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3730. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1051 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3731. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1051 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3732. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1052 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3733. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1055 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3734. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1056 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3735. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1056 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3736. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1058 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3737. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1058 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3738. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3739. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3740. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1059 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3741. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1060 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3742. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1061 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3743. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1062 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3744. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3745. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1063 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3746. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1064 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3747. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1068 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3748. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1068 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3749. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1069 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3750. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1069 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3751. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1070 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3752. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1070 |
Paragraph |
SubSect | Section]
It scissa veste Latinus
Coniugis attonitus fatis, urbisque ruina,
Caniciem immundo perfusam pulvere turpans
Multaque se incusat. Nec recte sentiunt, mea sententia, ii, qui dicunt antiquis nihil aliud fuisse ieiunium, quam temperantem ac sobriam vitam. Ieiunaverunt enim quibusdam diebus Moses, Elias, Daniel, Christus, Apostoli, qui hauddubie semper sobrie ac temperanter vixerunt. Quanquam facile est videre ex 2. Sam. 1, Daniel. 10, Ionae 3, ieiunium longe durius quiddam, et tristius fuisse, quam sit vita temperans
3753. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1070 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Multaque se incusat. Nec recte sentiunt, mea sententia, ii, qui dicunt antiquis nihil aliud fuisse ieiunium, quam temperantem ac sobriam vitam. Ieiunaverunt enim quibusdam diebus Moses, Elias, Daniel, Christus, Apostoli, qui hauddubie semper sobrie ac temperanter vixerunt. Quanquam facile est videre ex 2. Sam. 1, Daniel. 10, Ionae 3, ieiunium longe durius quiddam, et tristius fuisse, quam sit vita temperans ac sobria. Sed haec de forma ieiunii sufficiant, quae tamen aliis causis explicatis erit notior.
3754. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1070 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3755. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1073 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3756. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1074 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3757. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1074 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3758. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1074 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3759. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1075 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3760. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1075 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3761. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1076 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3762. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1076 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3763. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1076 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3764. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1076 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3765. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1078 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3766. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1078 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3767. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1078 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3768. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1082 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3769. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1083 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3770. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1083 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3771. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1084 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3772. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1084 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3773. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1087 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3774. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1088 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3775. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1088 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3776. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1089 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3777. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1089 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3778. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1091 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3779. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1092 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3780. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1092 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3781. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1093 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3782. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3783. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3784. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3785. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3786. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3787. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3788. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3789. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1094 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3790. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1095 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3791. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1095 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3792. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1096 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3793. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1096 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3794. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1097 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3795. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1097 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3796. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3797. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1099 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3798. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1099 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3799. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1100 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3800. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1101 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3801. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1101 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3802. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1102 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3803. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1102 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3804. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1103 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3805. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1105 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3806. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3807. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3808. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1107 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3809. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3810. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3811. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3812. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1114 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3813. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3814. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1115 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3815. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3816. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3817. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3818. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3819. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3820. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3821. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3822. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3823. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3824. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3825. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3826. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3827. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1123 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3828. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1124 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3829. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3830. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3831. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1125 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3832. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3833. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3834. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1128 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3835. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3836. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3837. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3838. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3839. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3840. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3841. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3842. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3843. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3844. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3845. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3846. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3847. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1149 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3848. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3849. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3850. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1151 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3851. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1152 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3852. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3853. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3854. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3855. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3856. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3857. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3858. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3859. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3860. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3861. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3862. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3863. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3864. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3865. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3866. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3867. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1158 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3868. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3869. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3870. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3871. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3872. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3873. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3874. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3875. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1162 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3876. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3877. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3878. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3879. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3880. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1164 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3881. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1165 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3882. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1165 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3883. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1165 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3884. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1166 |
Paragraph |
Section]
3885. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1166 |
Paragraph |
Section]
3886. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1166 |
Paragraph |
Section]
3887. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1166 |
Paragraph |
Section]
3888. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
3889. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
3890. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
3891. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
3892. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
3893. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1167 |
Paragraph |
Section]
3894. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1169 |
Paragraph |
Section]
3895. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1171 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3896. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1171 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3897. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1171 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3898. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3899. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3900. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3901. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3902. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3903. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1176 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3904. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3905. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3906. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1178 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3907. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3908. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3909. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3910. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3911. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3912. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3913. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3914. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3915. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3916. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3917. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3918. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3919. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3920. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3921. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3922. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3923. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3924. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3925. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1180 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3926. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3927. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3928. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3929. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3930. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3931. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3932. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3933. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1189 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3934. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1193 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3935. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3936. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3937. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3938. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1194 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3939. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1195 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3940. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1195 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3941. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1196 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3942. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1200 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3943. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1201 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3944. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1202 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3945. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1202 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3946. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1203 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3947. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1204 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3948. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1204 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3949. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1204 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3950. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1204 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3951. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1205 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3952. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1205 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3953. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1207 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3954. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1207 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3955. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1208 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3956. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1209 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3957. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1209 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
3958. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1210 |
Paragraph |
Section]
3959. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1210 |
Paragraph |
Section]
3960. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1213 |
Paragraph |
Section]
3961. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1217 |
Paragraph |
Section]
3962. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1219 |
Paragraph |
Section]
3963. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1220 |
Paragraph |
Section]
A
Abdias quo tempore vixerit 55
Abelis nomine quid indicatum 284. sacrificium cur gratius Caino fuerit 436. significatio 369
Abiatharis fuga 230
Abrahamus fide iustificatus 342. gentium pater 441. 442. quatenus Christi diem viderit 185. quomodo
3964. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1220 |
Paragraph |
Section]
3965. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1220 |
Paragraph |
Section]
3966. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1224 |
Paragraph |
Section]
D
Dalmatae feroces 196
Damasceni adhortatio ad lectionem Sacrae Scripturae 83
David, vir desideriorum 78. 79. quo tempore vixerit 55
Danielis ieiunium 307. poenitentia 308
dare verbum aliquando promissionem significare 194
David magnanimus et mitis 72. quatenus vir secundum cor Dei 321. quomodo peccatum suum Domino confiteatur 371
Davidis
3967. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1225 |
Paragraph |
Section]
3968. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1225 |
Paragraph |
Section]
3969. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1226 |
Paragraph |
Section]
3970. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1226 |
Paragraph |
Section]
3971. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1226 |
Paragraph |
Section]
F
Fabella Germanica
3972. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1227 |
Paragraph |
Section]
3973. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1227 |
Paragraph |
Section]
H
Habacuc quo tempore vixerit 55
haereses unde 76
haereticos homines cur Paulus vitandos esse iubeat 413
cum Haereticis cur etiam sit disputandum. ibid.
Hamephoras nomen unde Iehovae nomini tributum 358
Hasid quid
3974. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1227 |
Paragraph |
Section]
3975. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
3976. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 |
Paragraph |
Section]
3977. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1229 |
Paragraph |
Section]
3978. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1229 |
Paragraph |
Section]
3979. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1230 |
Paragraph |
Section]
3980. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1230 |
Paragraph |
Section]
3981. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1230 |
Paragraph |
Section]
3982. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1230 |
Paragraph |
Section]
3983. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1233 |
Paragraph |
Section]
3984. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1233 |
Paragraph |
Section]
3985. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1234 |
Paragraph |
Section]
N
Nabalis cor mortuum 309
Nabath in ieiunio lapidibus obruitur 310
Nahum quo tempore vixerit 55
naka verbum saepe pro impunito poni 308
in Narratione rerum gestarum quid observandum 94
narrationes Scripturae quales 282. 283
in Narrationibus apud Hebraeos quae adhibeantur figurae 230. quid observandum 230
3986. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1235 |
Paragraph |
Section]
3987. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1237 |
Paragraph |
Section]
3988. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1237 |
Paragraph |
Section]
3989. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1237 |
Paragraph |
Section]
3990. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1238 |
Paragraph |
Section]
3991. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1238 |
Paragraph |
Section]
3992. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1239 |
Paragraph |
Section]
3993. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1239 |
Paragraph |
Section]
3994. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1240 |
Paragraph |
Section]
3995. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1241 |
Paragraph |
Section]
3996. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
3997. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
3998. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
3999. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
4000. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
4001. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
4002. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
4003. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1243 |
Paragraph |
Section]
4004. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1244 |
Paragraph |
Section]
4005. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1245 |
Paragraph |
Section]
Z
Zacharias quo tempore vixerit 55
Zeh pronominis vis 157
Zelus Dei 200
Iudaeorum 335
Zeugma 172
Zizania quid 340. 341
Zizaniam fellissime pravae doctrinae ingenium exprimere 340
Zophonias quo tempore
4006. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1245 |
Paragraph |
Section]
4007. Pir, Didak. De divo Blasio Rhacusanae... [Paragraph | Section]
et placido submittit lumina somno.
123 Ecce autem media sese sustollere ab unda
124 Visa viri facies, quem circum caerula obibat
125 Vestis et in Phrygia radiabant tempora mitra, 125
126 Sidereae cui frontis honos, cui vertice in ipso
127 Flamma videbatur canos innoxia crines
128 Lambere et insuetum diffundere gurgite lumen.
4008. Pir, Didak. De divo Blasio Rhacusanae... [Paragraph | Section]
tandem succedere regnis. 270
271 Hei mihi, cur divum contemptor et impius hostis
272 Huic capiti insultat? Cur ora procacia solvens,
273 'Rex ubi vester', ait? Qui sidera temperat, ille,
274 Ille mihi Deus est; procul hinc, procul esto profanos
275 Quisque ab aere deos, simulacraque muta reponis. 275
276 Seu face Sol oritur rosea, seu Cynthia
4009. Pir, Didak. De divo Blasio Rhacusanae... [Paragraph | Section]
quidem: simul hic Tirynthius antro 295
296 Victor ab umbrifero redit et villosa colubri
297 Colla manu gravibus deducit vincta catenis.
298 Euge, heros: tibi fronde virens it tempora circum
299 Quercus et egregiis par gloria surgit ab ausis.
300 Perge modo, qua coepta via est, quae moenia nostro 300
301 Littore conspicio? Quam pulcram hic erigit
4010. Mužić, Frano. Carmina VI e codice Variorum... [page 35v | Paragraph | Section]
sidera uexit,
Quid maerere iuuat genitoris funera iussa
5 Imperio ac nutu supremi regis Olympi,
Qui sine fine suo moderatur cuncta tenore?
Parcite maereri lacrimis, iam parcite multum,
Solari debent nullo non tempore uestrum
Eximii mores et candida uita dolorem,
10 Excessusque patris tota laudabilis hora:
Praeterea clarum satis et memorabile nomen.
Exitus hic unus mortalia corpora certe
Semper habet, uerum lucis
4011. Mužić, Frano. Carmina VI e codice Variorum... [page 53v | Paragraph | Section]
Acriter urgenti uestigia nota priorum?
15 Spectata probitate micas, grauitateque polles,
Consilioque uiges, recta ratione gubernas;
Omnia iustitiaeque nouo fulgore coruscas,
Nempe ferens aequam nullo non tempore lancem.
Quis manifesta neget? Quis non fateatur et ornet?
20 Tu, multa solidae pietatis luce refulgens,
Perpetuo invigilas cunctis ex ordine rebus,
Ad uerae spectant quae relligionis honorem,
4012. Mužić, Frano. Carmina VI e codice Variorum... [page 54r | Paragraph | Section]
Ac pelagi, aeternoque caput tollentis Olympo.
25 Caelicolum dono Veneta tu missus ab urbe,
Regia corda gerens, semper moderamine iusto
Hunc populum regis atque foues curaque paterna
Haec pro parte leuas tristissima tempora rerum.
Talia quis taceat? Superi quis ad aurea regni
30 Sidera non tollat nullis peritura diebus?
Mandantur praeclara quidem memori omnia saeclo.
Sic ego non dubito fari te, candide rector,
Ad patriae
4013. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 308 | Paragraph | Section]
fecerant. Duas (ut nobis a fide digno homine est relatum) villas supra
4014. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 310 | Paragraph | Section]
fere cede cogi et compelli possint. Itaque in excipiendo hoste nemini quaecumque promittere audemus neque quidpiam aut scripto aut verbo assecurare quin facile quod tentaverit obtineatur, si instructus venerit. Postulationi domini bani satisfaciendum est, licet certe nos magis indigemus hoc tempore magistris quam sua spectabilis dominatio. Hec raptum. Cum his reverendae dominationes vestrae felicissime valere desideramus.
4015. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 313 | Paragraph | Section]
Hucusque scripsimus et sollicitavimus necessaria neque praeter pecuniam quippiam nobis miserunt. Dominus custos referet graves castri difficultates, qui ut examinetur petimus, neque nobis post hac credant, nisi ipsemet revidere fecerit. Nostrum est sollicitare ac in tantis temporum fluctuationibus easdem monere sedulo, ut domini ipsorum; non dehinc facile est, ut dixerimus, (haec cum magna difficultate fiat) erigere fossatum et
4016. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 318 | Paragraph | Section]
Dominus decanus ut nobis unum adhuc muratorem mittat quo opus inceptum citius perfici possit. Febricitat enim murator missus lenteque admodum procedit, figulis vero nostris desunt ingenia huiusmodi laboribus. Vini parum habebimus. Reverendae dominationes vestrae tempestive nobis provideant de vino Bukovczensi, ut illo Scisciense unum vas corrigamus, hoc est admisceamus Scisciensi decimae; forsitan sic bibi poterit. Alioquin vina talia erunt tamquam vilia, ut palati pene pellem detrahant etc. Cum his reverendas dominationes
4017. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 322 | Paragraph | Section]
praecedenti anno, dum universos labores inpendissent: restabat colligere unico hausto. Nemo me donavit: pecuniam vero Pragam allatam pro illis, quis refudit: capitulum sibi, sed non Micatio. Sed hec plenus dolore soli dominationi vestrae scribo ut sciat quod haereret mente iniuria et damnum, suo tempore alicui cum suis discursibus recompensandum. Cum his reverendam dominationem vestram felicissime valere exopto. Mitto domino Istuanfio litteras ad me Vienna perlatas, quas sibi quam primum curabit transmittere meoque nomine saluere et officia deferre. Rathkio nepotis mei causam
4018. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 326 | Paragraph | Section]
4019. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 328 | Paragraph | Section]
ad meam et domini cathedralis instanciam ipsi Fucze tria solummodo iugera terrae extirpaticiae litteris suis dederint. Ille non contentus illis, prout fere omnes sic faciunt, ulterius serpsit atque alia tria iugera terrae insciis dominis spanis ibidem clam extirpavit; quorum noticia tempore messis vel decimarum ad nos pervenit. Quae iugera sine praeiudicio eius bombardario assignari possunt relictis apud eum praedictis suis tribus in litteris contentis iugeribus ut vel sic, siquidem procurare sibi melius provideri nequit, ad tempus luctetur, quamvis totus videtur a collo
4020. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 337 | Paragraph | Section]
Exiguos quos magna cum difficultate adepti sumus pisciculos reverendis dominationibus vestris ad futurorum festorum vigilam numero 20 mittimus, quos boni consulent. Adeo enim aquae decreverunt ut nihil cappi possit. Intra triduum hoc rigido tempore timemus ne Colapis coeat. Profecto si coierit, habebimus sat negocii quamvis habeamus ad manum Pozavianos: omnes tamen non tam tepidi, quam frigidi ut hosti resistant. Vix ad excubias domibus pelli possint. Media pars hodie Natalia celebranda domi sollicitabat. Habuerunt responsum se
4021. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 342 | Paragraph | Section]
4022. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 346 | Paragraph | Section]
1592. travanj 10. Tabor kod mosta
KAZ, ACA fasc. 27, nr. 11/49. Izvornik
4023. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 346 | Paragraph | Section]
calamitoso tempore sese accomodantes. Utinam Germani abessent potius quam adessent. Dici non potest quantis nos calumniis obprobriisque ad pontem ventitantes afficiunt expectantes commeatum, sese praetendentes gratia nostri fame perituros, quibus, si meo iure uti possem, ne micam quidem darem. Tempestas hec omnia consilia pervenit. Passa vero est discessurus, nisi oppidum fecerit, ut est Drenchina. Labores quos in ponte sternendo fecimus incassum iri videmus eiusque omnem custodiam, posteaquam aliena est mos Germanorum in silvis confligere, nostrates quoque iam consternati, adeo ut quem
4024. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 350 | Paragraph | Section]
colendissimi, orationum oblationem. Litteras quibus nobis immane exemplum Hraztovicze ob oculos proponunt, non sine gravi animi dolore accepimus, quod quidem exemplum mihi bis per dominum banum est propositum. Hac in re quid facto opus fiet, docebunt: nos tempore modo praesenti tempestate bellica liberari possemus. Sed vereor ne iam sic decoctum negotium: nam Sisciani nullum penitus discessum, sed deditionem machinantur. Si in castrum extraneos habere possem, mallem, forsitan omnem metum suspicionis adimerem; domestici etsi sint ignari,
4025. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 350 | Paragraph | Section]
oblationem. Litteras quibus nobis immane exemplum Hraztovicze ob oculos proponunt, non sine gravi animi dolore accepimus, quod quidem exemplum mihi bis per dominum banum est propositum. Hac in re quid facto opus fiet, docebunt: nos tempore modo praesenti tempestate bellica liberari possemus. Sed vereor ne iam sic decoctum negotium: nam Sisciani nullum penitus discessum, sed deditionem machinantur. Si in castrum extraneos habere possem, mallem, forsitan omnem metum suspicionis adimerem; domestici etsi sint ignari, prout conspiciuntur,
4026. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 350 | Paragraph | Section]
4027. Auctores varii. Epistolae Siscienses, versio... [page 351 | Paragraph | Section]
castelli terra munivit. In dies plures papiliones visuntur. Heri feci sermonem vicegenerali, nostro quamvis optimo fautori, cum omnibus in rebus tamen bellicis mirabili et astuto homini adeo, ut nemo praeter illum sit qui plus disuadeat hostis aggressum. Cohortatus sum ut sese accomodet tempori, necessitati, periculo et tantis regni ceterorumque regnorum expensis. Promisit operam. Finitis denique consiliis pnvatim de rebus nostris conclusi cum eo ut dimissis castris relinquerant 100 pedites; qui vero ex suis litteris, quas nostri obtulerat legendas, in mandatis habuit 200 debere
4028. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 10 | Paragraph | SubSect | Section]
et nonullis miraculis vivens claruit Particula Secunda
2.1 Pontificum Princeps Laurentius urbe Salonis
2.2 Tinxit Ioannem Sacris Mitramque decoro
2.3 Imposuit capiti atque ornavit tempora vittis.
2.4 Nunc mihi, virgo, refer quantis cum laudibus ipse
2.5 5 Vixerit et quantum Traguri profecerit urbe.
2.6 Cartula quicquid habet sacrorum tota librorum,
4029. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 17 | Paragraph | SubSect | Section]
Linquentes lacerum violato numine corpus.
4.172 At graviter Divus punivit cęlitus hostem
4.173 Trigintaque rates magna in discrimina vertit;
4.174 Nymbosis illas vel tempestatibus egit
4.175 175 Vel dedit in predam
latiis, vel corpora peste
4.176 Consumpsit: multique Adrię moriuntur in undis.
4030. Mladinić,... . Vita beati Ioannis episcopi... [page 19 | Paragraph | SubSect | Section]
Credulo Ioannem devotus corde vocavi.
4.246 Affuit ille mihi visu iratusque reprehendit
4.247 Quod sua tardus eram cęlestia credere facta.
4.248 Tempora deinde mihi tactu perstrinxit amico
4.249 Et fluvius nares, et fębris membra reliquit.
4.250 250 Atque ego Ioannis recolo Mencogna triumphos
4.251 A tenero
4031. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
Aristotelicae partes, quae Romae, quae in aliis omnibus Europae publicis Gymnasiis praeleguntur, et perleguntur, quaedam sunt, fidei atque Ecclesiae hostes
4032. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
necessario fuerit. Quatuor itaque hi sunt apud Arnobium Zoroastres. Quintus vero Persomedus de quo Suidas in hanc sententiam scripsit: "Zoroastres Persomedus sapiens, apud eos qui in Astronomia excelluerunt, qui etiam primus nomen dedit iis Magis, qui civilia tractarunt: Fuit autem ante Troiana tempora annis D. Feruntur autem ipsius "De natura libri IIII", "De lapidibus preciosis" I., "Asteroscopica" "Apotelesmatica libri V". Quae quidem verba, ex patria, Magorum institutione, primus ille Chaldaeus, sive Assyrius videri potest. Nam Assyriae pars Chaldaea fuit, Persia, et Media
4033. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
illum perquiramus. Cuius et vitae initium, et medium, et finis, traduntur admirabilia fuisse. Scribit enim Plinius, eum eodem die quo natus est, risisse. Eidemque cerebrum ita palpitasse, ut impositam repelleret manum, futurae praesagio scientiae. Eundemque in desertis caseo vixisse annos XX. ita temperate, ut vetustatem non sentiret. Obiisse autem igne coelesti concrematum sicuti optaverat, Suidae testimonio constat. Qui item tradit, eum, uti diximus, sub Nino Assyriorum Rege floruisse, quod ab allis non discordat. Nam et Epiphanius, eum Astrologiae, doctrinae pravae, et magiae inventorem
4034. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
eum, uti diximus, sub Nino Assyriorum Rege floruisse, quod ab allis non discordat. Nam et Epiphanius, eum Astrologiae, doctrinae pravae, et magiae inventorem fere Nembroti Gigantis aetate fuisse asserit. Fuit nam Ninus Nembroti nepos ex filio eius Belo, genitus. Et Eusebius affirmat eum iisdem temporibus cum Semirami, et Abramo vixisse Semiramim vero, nemo ignorat Nini fuisse uxorem. Qui Ninam urbem condiderit anno a diluvio CCXCI. et sequenti CCXCII a Iosepho dicitur Abramus natus. Consonant itaque tempora. Ex quibus Eudoxi, et Aristotelis error proditur ingens. Quorum uterque, uti
4035. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
nam Ninus Nembroti nepos ex filio eius Belo, genitus. Et Eusebius affirmat eum iisdem temporibus cum Semirami, et Abramo vixisse Semiramim vero, nemo ignorat Nini fuisse uxorem. Qui Ninam urbem condiderit anno a diluvio CCXCI. et sequenti CCXCII a Iosepho dicitur Abramus natus. Consonant itaque tempora. Ex quibus Eudoxi, et Aristotelis error proditur ingens. Quorum uterque, uti Plinius refert, scripsit, Zoroastren sex millibus annorum Platonis mortem
4036. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | Section]
Symbulus, et Pallas quidam, qui Magorum res Graece conscripserunt. Chaldaeorum libri aliquod philosophici videntur in Arabicam quoque linguam fuisse versi. Scribit enim Avenrois quodam loco apud Chaldaeos philosophiam, ita perfectam quondam fuisse, sicuti fuit, ut ipse loquitur, tempore Aristotelis. Fuerint libri Zoroastri, postea quam a Iuliano, aut quovis alio, Graeci facti sunt, in tanta veneratione, ut Clemens scribat, eos Christianos, qui Prodici haeresin sequerentur, gloriari solitos, se eius arcanos libros possidere. "Et Porphirius in Plotini vita narrat
4037. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | SubSect | Section]
"
4038. Petrić, Frane. Zoroaster et eius CCCXX oracula... [Paragraph | SubSect | Section]
Immensae, perrumpentes mundi circa corpora. Quae per sinus immensos, examinibus similes. 110 Feruntur conversae. circumque alibi alia Conceptiones mentales, fonte a paterno, Multum decerpentes ignis florem, Insomnis temporis. Vigor principigeniae ideae Prima e patre missa est, cuius per se florens fons. 115 Intellectae Iynges a patre, intelligunt et ipsae Consiliis ineffabilibus moventur, ut intelligant.
4039. Mikac, Nikola. Obsidio Sisciensis domini Micatii... [page 202 | Paragraph | Section]
vesperum usus est. Sequenti vero die ante lucem in vertice alti montis Civitatis Hrasztovicensis, quam paulo antea deditione acceperat extendens papiliones, tentoriaque numerosa expandens, stupori, ac obprobrio nostris apparuit, adeo, ut quem toto laborum suorum tempore nostri quotidie ex quibusdam colliculis, et dumetis Urujt dictis competenter eminentibus spectatum ibant, ille ut ex eminentiori loco, tamquam triumphator et castra nostrorum specularetur, et diversa consilia, animosque discordes eluderet, supinam denique negligentiam obprobrosa hujusmodi
4040. Mikac, Nikola. Obsidio Sisciensis domini Micatii... [page 204 | Paragraph | Section]
domibus quatit, latusque muri inter duas turres penes Colapim ducti, graviter labefactat, ab oriente ultra favem facto fossato ad ripam, aquationem prohibet, a Septemtrione vero multitudine peditum clam fossatum contra piscinam castrique portam ad locanda valla tormentaque nocturno tempore subducenda, magno cum silentio duabus noctibus cum intermedio die exigere tentat. Verumtamen Dei optimi maximi ope, hostis dolo excubatorum Castri vigilantia cognito Prafectisque patefacto, quorum consilio tantisper dilatum, et connixum, donec militum animi
4041. Mikac, Nikola. Obsidio Sisciensis domini Micatii... [page 205 | Paragraph | Section]
viris ac in loco obsidionis 75. inventis mortuis, nostris vero tota haec tragaedia ob Christianae Reipublicae defensionem, ac fidem suscepta non nisi tribus in Castro trajectis iisque Deo dicatis.
Reliqua ut proditoris divina ope
4042. Stepanić... . Electi episcopi Sirmiensis... [page 208 | Paragraph | Section]
peribunt et aliae regni reliquiae, pereant et illi. Misera plebs adeo est consternata ut maledicat diei nativitatis suae, sedes mutare, reculas circumferre, charissima pignora liberos circumducere cogitur non sine summo ejulatu et lacrymis, sed quo se recipiat nescit. Quis talia fando temperet a lachrymis!
Certe nisi quam citissime plura huc submittantur auxilia et unum praeficiatur caput quod cetera membra
4043. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [Paragraph | SubSect | Section]
verum haec optare quidem possumus, sperare, nisi Deus
tuum.
Ariae Montani Theologi Hispalensis.
crux mendaci, quae rota poena satis?
vel stultus perspicit, at quae
Neve expressa dolo, neve coacta metu.
neque ferventes detorquet Sirius ignes,
hostis ait. Punica et illa fides.
si qua cubile viri.
mihi, timidis iniicit illa manum.
Hic lingua noxius, ille manu.
ille cibus.
Spinaca.
haec in publica acta
referat, ut de mea inviolata fide plenissime omnibus constare possit. His peractis,
eadem, qua venerat, celeritate Connimbricam reversus arcem Alfonso aperit. vir magnus
profecto, et nominis immortalitate dignus. At ea fuit illa praesertim tempestate
nostrorum hominum in scribendo negligentia, ut simplici rerum narratione contenti,
caetera parum curarent. Hector tamen Tavarius (ne hoc quidem silentio praetermittam)
adolescens Lusitanus, nobili genere, et patriae antiquitatis non imperitus, cum
Et niger in terris Auster et hymber erat.
Gradii nuper terras; haec iugera campi
caput.
Dulce bellum inexperto.
arma, petit.
Solonis votum.
Virtus immortalis.
contemptor humi volat altum, et numine in ipso
habet melior Scotus, amice doce.
GASTONIS FOXAEI EULOGIUM.
Gasto Foxaeius homo Lusitanus ab Aquitanis Regulis oriundus, omnium sui temporis
Theologorum facile princeps habitus est. Linguarum praeterea multarum cognitione
claruisse traditur. Nam praeter maternam Lusitanam, et avitam Gallicam, Hebraicam,
Latinam, et Arabicam exacte calluit. librum in septem particulas distinctum (ita enim
multarum cognitione
claruisse traditur. Nam praeter maternam Lusitanam, et avitam Gallicam, Hebraicam,
Latinam, et Arabicam exacte calluit. librum in septem particulas distinctum (ita enim
inscripsit) composuit. et ut plerique existimant, Arabice. Mauris enim ea tempestate
maiorem Hispaniae partem occupantibus ea lingua omnium fere Hispanorum communis
habebatur: in prioribus tribus de Deo, et animorum immortalitate ita copiose scribit, ut
non Christianas modo, verum et Platonicorum omnium bibliothecas excussisse
(nam eo verbo usus est) vulgo communicare se velle
nullus sumptos pretiosior exstet ab illo
mihi si totis Pactolus defluat undis,
prosint aconita novercis.
Ad Faletum.
in spem, crevit et ille parem.
nimirum dicitur olim.
cursu lampada trado,
decus illa aurae pars ignea ab alto
Sit foecunda licet, sit dives, et ore venusto
rerum dominam, faelicia regna,
De navi Petri.
Hispania in Momum.
sortia,
scripsit Postridie Kal. Feb.
templa nitent Regis monumenta Britanni,
Nereides, hispida suetae
maris indigetes, et vobis cognita porro,
Gondula.
te u upotrebi točke i zareza. Također, kratice iz izvornika ovdje su razrješene. U uglatim se zagradama nalaze danas potpuno uništena mjesta, a nadopunjena su, kako je već rečeno, lekcijama Rattkaya i Laszowskog.
Quid aliud nunc in his tempestatum fluctibus ac armorum p
i Laszowskog.
Quid aliud nunc in his tempestatum fluctibus ac armorum p
effudit
precibus flectere,
censebat, incredibili celeritate
sudibusque praeustis, saxis ac densatis missilibus incessunt. Praeterea ut crebras et uix iam tollerandas impressiones impedirent, cupas quamplurimas puluere tormentorum, seuo, pice, scandulisque complent, ac ardentes in confertissimos hostes subinde prouoluunt.
Hic data sibi facultate et copia loquendi, quos in ipsa obsidione reliquerat socios, non solum uehementissime oppugnari et maxima ui praemi, uerum etiam extrema iam siti perimi, rem summo esse in periculo nec iam uires sufficere, nec ferre defensionis laborem ulterius posse,
uiribus. Succurrebat praeterea qui
abegerint, uariis affecerint suppliciis, templa profanauerint, sacraria expoliauerint Christi et ecclesiae eius sponsae sacramenta conculcauerint, dei sanctorumque omnium simulacra comminuerint, toti denique Christianitati summum incusserint terrorem. Certo certius praesentissimum, ni illa tempestas procul a finibus, imo a ceruicibus nostris pellatur, imminere et patriae et caeteris uicinis prouinciis periculum ac extremum excidium. Ad haec milites etiam murmurare, quod more faeminarum in castris ociosi delitescerent ac uiribus in dies mollescerent, quod commeatum frustra
Ipsos quosuis labores et pericula, mortem denique ipsam non detrectaturos, pudore tandem potius quam rationibus uicti consilium ineunt, dictisque suffragiis mox ad Brezt sua illinc transferenda statuunt castra, eo nimirum animo, ut obsessis expetitam in tempore ferant opem et hostes illinc propulsent. Quae adeo audacter, prope ipsam Petriniam in ipso nempe hostium conspectu ponunt, ut non nisi Colapis amnis eos dirimeret. Nostris quidem tunc animus erat, suo aduentu p
Extremum iam hoc oppugnationis erat refugium, ut quod propriis uiribus quantumuis maximis se expugnare posse diffidebant, id pulueris tormentarii uehementia tentarent. Res profecto iam plena periculi erat, adeoque in extremis, ut nisi Deus optimus maximus, cuius nutu reguntur uniuersa, et qui in tempore tribulationis angustiaeque sperantes in se non deserit, sed praesto adest omnibus inuocantibus se in ueritate, occulta ac immensa sua benignitate suis fidelibus opportune succurrisset, eo ipso quo cladem hostis accepit die, non tam de Petrinia, quam de nostris etiam castris, imo uero de
affabre pro traiiciendo exercitu factus, hostibus ut puto uix bene cognitus. Antequam tamen eo concederent, in tantis rerum angustiis, quomodo de suis conatibus inclusos certiores reddere possent, ne eos in desperationis baratrum suo secessu coniicerent, haud modice discruciabantur. Capto demum ex tempore consilio, dolis et stratagemate hunc in modum hostes circumueniendos statuunt, su
cum nostri pedites paucis cum equitibus, qui exercitum praeire iussi erant, casu primi in eum incidunt, inuocatoque diuini numinis praesidio, pixides explodunt, arma expediunt. Stetit ille ad nostrorum clamorem et tot pixidum tonitrua paulisper attonitus. Et undenam illa aut quae esset improuisa tempestas? quid turbarum? quis armorum strepitus? quae belli procella? quis furor aut quae insania? quaesiuit. Et cum omne nostrorum castrorum robur a
gratia, faustissimas deinde sacratissimae caesareae regiaeque maiestatis, domini nostri clementissimi auspiciis et summa rerum bellicarum prouidentia, nostrorum denique nunquam satis praedican
lectione
operam nauare coepi, a qua magna ex parte sum ea molestia levatus, quę solet eos
exercere, qui patriam deserere coguntur. Coeterum, inter legendum plurima sese
mihi obtulere, quę ad hanc nostram Dalmatiae provintiam pertinebant, quę propterea hoc in ocio ex temporum ordine in unum redigere, atque de rebus Dalmaticis
historiam contexere decrevi, itaque feci. Magnam, vero, lucem operique meo huic
attulit labori commentariolus, qui de Dalmatiae regibus inscribitur e Slovina a
Marco Marulo in Latinam linguam conversus. Quę quidem historia
SERAPHINO OLIVARIO RAZZALIO. PATRIARCHAE ALEXANDRINO. MARINUS GHETALDUS. S.P.D.
Egregia sane Reuerendissime PRaeSVL quod probe nosti, veterum sapientum foelicitas fuit.
Eam enim cum ingenij praestantia, tum praerogativa temporis laudem occuparunt,
deorsum versus
Romano antiquo, cuius mensuram in margine apposuimus, eaque respondet ad Romani palmi, quo hodie utimur, mensuram ut 4, ad 3, huiusmodi pedem diuidimus in duodecim partes aequales, seu uncias, quas inuenies in prima Columna sub titulo magnitudinis.
Ponderibus autem utimur hac nostra tempestate usitatis, libram enim diuidimus in 12, uncias unciam vero in 24, scrupula, et scrupulum in 24, grana.
Ad inueniendas igitur sphaerarum grauitates ex data diametrorum magnitudine, haec erit ratio.
Quaeris grauitatem sphaerae plumbeae, diametrum habentis 3,
id fecerint, ut et nostra e Societate delecti nonnulli in hac lingua perdiscenda studium suum atque operam collocarent et, quo iis discendi labor minueretur, eiusdem linguae Institutiones aliquae conscriberentur, facile is, ut opinor, intelliget, cui sit exploratum, quo in loco apud Illyricos hoc tempore res christiana versetur. Nam, sive ob diuturnam ac miseram cum religionis catholicae hostibus consuetudinem, sive ob magnam doctorum proborumque pastorum penuriam, innumerabiles propemodum in tantis tenebris inscitiae iacent, ut cetera quae ex inscitiae oriuntur mala taceantur, ut ne prima
quae christianae atque avitae religionis nomen retinentes, ob unam rerum cognoscendarum agendarumque ignorationem a maiorum suorum dignitate splendoreque degenerent, ac tanquam incultae arbores paulatim silvescentes infructuosae reddantur.
Quapropter quoad per temporis angustias licuit, linguae huius de octo partibus orationis praecepta colligere ac certa quadam via rationeque tractare sum conatus, quo facilius ac celerius possint eo quo intendunt, qui eius perdicendae sunt cupidi, pervenire. Quod, si cui forte longiores Institutiones huiusmodi
in quibus utilissima, imo plane necessaria esset, dicendi, agendique facilitas;
hoc est, leges nostras, quibus non tantum ut
nexibus compacta est, sed et quadam quasi eucrasia, et symmetria in se ipsa
temperata, sibi, et suis inter se partibus conveniens, vivisque spiritibus toto
corpore diffusis, animata vivit, viretque Respublica; et si tripartito, ut
vocant, ac decreto generali, tomis videlicet, codicibusque duobus contineantur,
sententiarum fluxus, velut alveo quodam, continerentur. Ad quid enim scribuntur
leges, si eas ad rem nostram accommodandi, applicandique normam non habeamus?
Quae si literis consignetur, quis non videt quantum lucri adferat, et operae, et
temporis, illis dico omnibus, qui publicae utilitatis ac iustitiae amore,
addiscendique iuris patrii desiderio
tenentur, et flagrant? Si vero perpetuo in mentibus tantum eorum quasi
delitescat,
omnibus, qui publicae utilitatis ac iustitiae amore,
addiscendique iuris patrii desiderio
tenentur, et flagrant? Si vero perpetuo in mentibus tantum eorum quasi
delitescat, qui longo illam et tempore et labore partam, nunquam semel
universam sed aliquid tantum aliquando ex illa proferunt audientibus; quis
vicissim neget, multum morae quin et remorae iniiciendum illis, qui hunc
iudiciorum computum, pleno voto sunt
illis, qui hunc
iudiciorum computum, pleno voto sunt decursuri. Expertum me plane ingentem
hanc difficultatem, profiteor; non in ingressu tantum, sed et in processu
studii istius civilis ac iuridici, atque ideo toto eo tempore, annis
videlicet plus minus triginta, quibus illi operam atque industriam meam
addixi, illum principali curae meae scopum posui, ut non tantum leges, sed
et legum usum, qui diuturna consuetudine, et observationibus,
qui iure dicendo ad multam iam et aetatem, et
doctrinam, et experientiam pervenerunt. Hac ego mente, hoc fine cogitationum
mearum, cum non tantum iurisperitorum, qui aliis docendis apti essent,
aliorum post alios morte, sed et temporum iniuriis, praecipue bellorum,
quibus ab immanissimo communique Christianorum, et vicino hoste, Regnum hoc,
veteri odio frequenter affligitur, interruptis iudicia administrandi
commoditatibus, et inter arma, alto legum
tenellae mentis, ad hanc
sapientiae tuae messem, cuius abundantia fortunati iam fruimur, sive gradum
habuisti, sive foelix initium, cui magis, ac magis excolendae, ex patrio te
solo emigrantem Austria excepit, et sicut temporum, ita solidiorum
disciplinarum assessione provexit; hinc divitem illam et virtutum, et
maximorum virorum Societatis Iesu Religionem, et tui
percupidam, et bene praesagam praeclarorum eventuum, tanquam
sive te concionantem, consulentem, aut
consultantem audiat, attonitis in te, tuaque doctrina, atque summorum
experimentorum facillima lucidissimaque ratione, explicatrice eloquentia,
cogitationibus defigitur, et sicut longi temporis inopiam, quo tibi similem
non habuit, tui iam copia compensatam gaudet, ita te ad ultimam usque
posteritatem, in libris tuis, factorumque tuorum memoria victurum, non falsa
sperat, et iacturam vitae tuae mortalis,
Tibi vero Comes Palatine, ex omni parte clarissime, cuius
magni sanguinis nobilitas, exactos iam quadringentos annos, quin et
plures praeteritorum temporum series
atque cursus antevertit; et quemadmodum vetera non desunt generis tui
quaedam velut trophaea, aeternaturis chartis inscripta, a quibus et retracta
saecula monumenta acceperunt, ad locupletandam praeclarissimorum
origine, atque divite vena, virtutum atque honorum
imitationibus plena est Hungaria; illa quidem quia ex illa et in illa natus
es, parens tua; quia vero in illam tuendam atque amplificandam natus es,
alumna tua. Nostri temporis sunt, tuae gentis sunt, et patriae nostrae, tua
quidem communione sanguinis, nostra vero imitationis utilitate, et tua, et
nostra lumina, Simon, et Franciscus Forgach, ille quidem pater tuus, et eius
quem iam honoris
Vyvarum, generalis vero partes Hungariae Cis-danubianas Capitaneus,
foelicissime gubernaverit, et plenus tam annis, quam meritis, diem suum, non
sui memoriam clauserit. Franciscus frater tuus, eum se, toto vitae suae
tempore, ac tenore praestitit, ut in illo tantarum dignitatum splendor, cum
summa humilitate decertaverit, nec facile censeri potuerit, an authoritati
illius, vel sanctitati magis, honor ac
nocendi vel cupiditas, vel cogitatio
subrepserit; quin potius ad eas me difficultates animo reflectens, quibus in
pertractandis, olim forensibus negotiis, eiusque generis exercitationum tenore
observando, mecum ipse nec parum, neque parvo tempore conflictabar, et quod tunc
mihi ab aliis adiumenti nomine praestitum voluissem id tantummodo nunc praestare
velim illis, qui ab ipso statim studii istius contentiosi limine, in eadem, quae
me remorabar impedimenta, sunt incursuri.
vel pro ea, quam illis debent
reverentia pronitatem ad carpendum, a prima statim operis istius lectione
coërceant. Accipietis itaque Magni, non mei tantum, sed et magnorum Patroni,
laborem hunc meum, a conatu certe meo magnum, longum a tempore, tantum vero ex
suo valore, quantum esse calculo vestro, cui ex toto subiectus est, volueritis:
et spero ea voluntate atque vultu accipietis, quibus in omnes estis
benignissimi: neque despero vobis gratum fore, si sapientissimis
Posonii, art. 20.
anni 1553. Et art. 2. anni 1555. Licet art. 70. anni 1609.
restricta habeatur iam solum pro partibus Cis et Ultra Danubianis,
pro Dominica invocavit. Olim autem diversis duravit temporibus, videlicet
per dies viginti:
Octavalibus Iudiciis,
specialibus tantum, privilegiatis, et brevioribus Constitutionibus per annos
25. usi fuerunt: et etiamnum in omni tumultu, et mutatione Regni consuetum
est facere. Ac tandem ad pacatiora devenientes tempora, praenotato
anno 1552. art. 24. Et sequenti anno 1563. art. similiter 24.
statuerunt: ut deinceps huiusmodi etiam intermissae causae, tam
scilicet ante, quam post dictam cladem Mohachiensem, motae, vel
etiam contra nobiles, uno hoc, eodemque brevi processu,
quo et contra dominos magnates, olim acquisitae, et adiudicatae fuerunt;
quod pronomen illum (quorumcunque) communiter et indifferenter significat.
Licet nunc iam, a tempore cuiusdam Elisabethae Kolos, solum Iudicio
ordinario, in causam attrahi soleant: quae ex ordine Nobilium existens, in
causa defectus seminis, Nobilis quondam Ioannis Kolos fratris sui, contra
Fiscum Suae Maiestatis
Et Asconius Pedianus, in 2. Verrina.
Similiter et Ausonius, teste Andr. Gail. lib. 1. obs. 20.
Indeque Fiscus, propria duntaxat Principis, et non alterius pecunia
erat, quam usu capere nemini licebat, longo tempore. Aerarium autem publicae
pecuniae, Conservatorium potius dicitur. Sic apud nos quoque iam, retento
hoc Romanorum veteri nomine, Fiscus proprie dicuntur omnia illa bona, sive
iura possessionaria, quaecunque per defectum
contra familiam Chorom. et statutum,
Regia, quam etiam in
Sedibus Comitatuum: in quibus primo sedis die tantum discutiuntur:
tamen cum postea
pacatiore animi moderatione gubernari, atque ad ea, quae ipsis ad bene
iusteque vivendum magis necessaria erant, inclinari et ferri coepissent; ac
vel maxime, post receptam Christi Servatoris nostri fidem. A tempore Sancti
Stephani Regis, ab anno Christianae Salutis 983. honestas
quasvis inter se observassent consuetudines: leges quoque, seu ius quoddam
positivum, et municipale, sibi duntaxat proprium statuerunt,
Religionis Christianae, Stephanus,
Ladislaus, et Colomannus. Tum demum leges civiles, Andreas II. Sigismundus,
Ludovicus I. et II., Matthias I. et II. nec non VVladislaus, Ferdinandus,
Maximilianus, et Rudolphus, suis quisque temporibus, et subditorum moribus
accommodavit; quae praecipue ad praedictum postremum Ius Civile referendae
esse videntur: tum ratione originis, quia ex eo magna ex parte ortum habent,
Causis Fiscalibus) ad defensionem
Causae, per Actorem sibi intentatae, in praesentiam competentis sui Iudicis,
cum assignatione legitimi termini, et ordinarii loci, vocatio. Quae
circumstantiae, tribus hisce, Persona, Loco, et Tempore comprehenduntur,
Novella iam Constitutione, strictior processus superinde constitutus sit;
quam aliae universae
causae, Minoris potentiae nuncupatae, in terminis celebrationis Octavarum,
vel Brevium Iudiciorum, terminari consueverant. Quia tamen Nobiles minores,
per Magnates et potentes molestabantur: idcirco tempore VVladislai Regis,
Anno Domini 1498. statutum erat, ut summarie, et extra
omnes terminos Octavarum, et Brevium Iudiciorum, per Regem examinarentur,
sive discuterentur, ubicunque Sua Maiestas constituta
e templo eiecit: Lucae 19. et Matth. 21. Sanctus
quoque Augustinus, in Regula, dicit: In oratorio, nemo
aliquid aliud agat, nisi ad quod factum est, unde et nomen
accepit. De tempore vero, vide infra, Quaest. 12. cap. 4.
CAPUT TERTIUM. / De
vocare, et fidem priori Iudici detrahere, cum per expressum, et nota sit
manus illius, et tenor ac series illarum incorrupta, et per alterum neminem
variata.
In quibus, hoc singulariter Notandum venit: quod tempore Petitionis parium
per Reum, Procurator ipsius (A) solemni cum protestatione, praemittere
debeat, se huiusmodi Signaturas, pro repetitis habere velle, et sibi super
iis Literas authenticas dari debere necessario, petere.
1611.
Ubi id etiam Notandum est: primo; quod Causae condescensio ex uno in alterum
in Iudicialibus, si antea facta fuit in proximiorem personam, et non
transivit in processum (eo quod medio tempore ex hac decesserit vita, vel
alias non erit interessata) potest fieri a primo motore causae, in alio
termino. Secundo: quod huiusmodi Condescensio causae, vel per obitum ac
decessum priorum motorum, via legitimae
QUAESTIO SEXTA.
Quid proprium est harum Literarum Iudicialium?
Hoc nimirum, quod in omnibus Causis, et earundem processibus; in quibuscunque
insertae fuerint, tempore disputationis, ante omnia alia obiecta, et etiam
quorumlibet onerum depositionem, contra easdem excipere, allegare, et
disputare licet. Quia alias prius deposito onere, vel de aliis disputando,
arguetur Reus, in eas iam
nec dabitur ipsi, ad id
ulterior regressus.
QUAESTIO SEPTIMA.
Quid est Proclamatio: et quomodo fit?
Est legitima Rei, tempore cuiuslibet termini Octavalis, a Primo die
incipiendo, usque ad Vigesimum nonum, per Iudicis ordinarii Magistrum
Protonotarium, coram quo causa vertitur, foris in atrio Domus Iudiciariae, a
prandio hora secunda palam et
QUAESTIO OCTAVA.
Quotuplex est Proclamatio?
Triplex. Prima: Forensis; ut proxime dictum est, nemine omnino, vel
comparente, vel respondente. Secunda: quae tempore Proclamationis, ad
recipienda Paria, ob non comparitionem Rei, de, et prae foribus Sedis
Iudiciariae pronunciatur; et haec dicitur Proclamatio primae extradatae.
Tertia: quae fit post Parium quidem in Iudicio
Et 4.
eiusdem, art. 12. De quo vide infra, Cap. 9. quaest. 2.
QUAESTIO NONA.
Quomodo notatur Reus, si tempore Proclamationis non comparuerit?
Semper hac voce (Nemo) addito illi Adverbio numerali, Primo, Secundo,
vel Iterum, Tertio, et Quarto, in primis
duobus, ac duobus, sine onere: Tertio autem, cum onere. Ubi Nota: quod
literae Sententionales, per non-venientiam Rei emanatae, ante Decem dies non
debent extradari:
QUAESTIO DUODECIMA.
Quomodo Onera Sententiarum prohibitarum, virtute Inhibitoriarum, per
Capitulum, vel Conventum; vel resuscitatarum, et statim prohibitarum,
tempore Publicatae deponi consueverunt?
Harum quidem Resuscitatarum, et Prohibitarum, statim tempore Publicatae,
debent deponi, absque ulla temporis procrastinatione. Prohibitarum vero,
virtute dictarum Inhibitoriarum,
Onera Sententiarum prohibitarum, virtute Inhibitoriarum, per
Capitulum, vel Conventum; vel resuscitatarum, et statim prohibitarum,
tempore Publicatae deponi consueverunt?
Harum quidem Resuscitatarum, et Prohibitarum, statim tempore Publicatae,
debent deponi, absque ulla temporis procrastinatione. Prohibitarum vero,
virtute dictarum Inhibitoriarum, respondente Reo Prima Levata, per
(Deponit hodie) Secunda autem, subiungente etiam
Capitulum, vel Conventum; vel resuscitatarum, et statim prohibitarum,
tempore Publicatae deponi consueverunt?
Harum quidem Resuscitatarum, et Prohibitarum, statim tempore Publicatae,
debent deponi, absque ulla temporis procrastinatione. Prohibitarum vero,
virtute dictarum Inhibitoriarum, respondente Reo Prima Levata, per
(Deponit hodie) Secunda autem, subiungente etiam (Per
totum) tandem eadem
QUAESTIO SEPTIMA. / Quid tandem receptis Paribus Reus facere debebit?
Debebit iam incipere se defendere. Ac Primo quidem, per aliquam Exceptionem,
ex aliquo defectu, loci, temporis, et personae, in ipsis repertam. Tum
extrinsecus adveniente inconveniente simili incompetentiae; vel omnino,
depellendo a se Actorem per Condescensionem causae; vel
QUAESTIO OCTAVA. / Quid est; et quotuplex Exceptio.
Est per Reum elicita, ex defectu alicuius necessariae ad Causam
Circumstantiae, potissimum autem loci; temporis, et personae; ac priusquam
ad meritum causae respondeat, contra Actorem in defensionem sui, facta
obiectio. Et communiter Duplex dici solet: alia Simplex tantum; propter quam
Causa condescendit solum. Et alia
erit; incipiendo ab ultimo, ad proximius semper progrediendo quia
respondendo statim ad Actionem, videbitur in reliqua omnia consensisse, nec
dabitur ei ad illa regressus. Deinde saepius iam dicta Requisita, hoc est,
Temporis, Loci, et Personarum circumstantiae, sive solennitates, per quas
Citatio facta est, in praedictis omnibus punctis, diligenter considerandae
sunt, an scilicet tales fuerint, quales fieri debeant. Tandem, haec ipsa
22. cap.5.
occurrentes: hae vero, de essentia et integritate
ipsius, atque etiam Legibus Regni admissae:
de Appell. num. 26. In quibus omnibus, semper ante omnia,
solemnem Protestationem praemittere debes, ne non protestando, in omnes de
plano et de simplici consensisse videaris; sed ut liceat tibi de omnibus,
suo loco, et tempore, singillatim disputare et excipere, si necesse foret.
QUAESTIO DECIMA SEXTA. / Potestne aliquando aliqua Depositio; vel variatio
aliquorum verborum
poterit?
Hisce: Partium non admonitione, ut iam praemissum est, Quaest. 4.
Annuali prorogatione Dominorum Praelatorum: 2. tit. 50.
Similiter Pupillorum, ad legitimam usque aetatem, in causis, tempore
pupillaris aetatis eorum, motis:
Praelatorum: 2. tit. 50.
Similiter Pupillorum, ad legitimam usque aetatem, in causis, tempore
pupillaris aetatis eorum, motis:
Absentia eorum, quibus
publica Regni Constitutione, legitima Prorogatio admissa est: nimirum, qui
extra fines, et oras Regni, in castris, et in servitiis, vel in legationibus
Regiis, vel Regni fuerint; vel in bello, debito tempore, cum caeteris
proficiscentes, occupabuntur. Ex quibus tamen, si qui indebite huiusmodi
Prorogationibus usi fuerint, in Emenda linguae eo facto convincentur:
2. Matth. art. 6. Et 1. Vlad. art. 71. ubi vide in
2. tit. 59. Et infra, quaest. 4. cap. 10. Nec non
Captivitate interdum alicuius domestica. Quia captivi pro mortuis
reputantur. De Captivitate autem hostili, vide infra, quaest. 22.
Item tempore
Diaetae, Iudicia, neque in Curia, neque in Sedibus Spiritualibus, neque vero
in Comitatibus celebrantur:
22.
Item tempore
Diaetae, Iudicia, neque in Curia, neque in Sedibus Spiritualibus, neque vero
in Comitatibus celebrantur:
Item, grassante quoque Bello, Iura silere solent: art. 10. Ladislai
posthumi; Et art. 78. anni 1596. Item, art. 46. anni 1599. ubique.
Quod olim per verbum (Dormio) exprimebatur: ut dum tempore Scipionis
Iunioris Africani, ante redditam mundo salutem, anno 146.
dicebatur; Dormiant hodie leges: eo quod prosequendis
bellis potius, quam tractandis legibus, ductu illius Romani
quae communiter iam
vocantur Exceptiones Peremptoriae, a perimendo dictae, quia Causam in qua
incurrunt, perimere, hoc est, prorsus destruere solent. Unde ab aliquibus,
Praescriptio, dicitur Exceptio, proveniens ex lapsu temporis lege definiti,
qua infestatio Actoris submovetur.
Iuxta autem Tripartitum nostrum; Praescriptio est temporalis termini, de
Iure statuti, ad Iuridicam tum retentionem, tum reacquisitionem Bonorum,
hoc est, prorsus destruere solent. Unde ab aliquibus,
Praescriptio, dicitur Exceptio, proveniens ex lapsu temporis lege definiti,
qua infestatio Actoris submovetur.
Iuxta autem Tripartitum nostrum; Praescriptio est temporalis termini, de
Iure statuti, ad Iuridicam tum retentionem, tum reacquisitionem Bonorum,
completio:
Iuxta autem Tripartitum nostrum; Praescriptio est temporalis termini, de
Iure statuti, ad Iuridicam tum retentionem, tum reacquisitionem Bonorum,
completio:
Venerabile Capitulum Zagrabiense deliberatum est, Anno
1610. Posonii. At Corporales, seu Integrae Possessiones, sub
inclusionibus, quarumcunque Literarum Metalium, annihilari et occupari non
possunt, quia tempore Condescensionis, non fuit reclamatum per eum, ad quem
talis Terra, vel Meta pertinebat. Et ideo, pro iis quoque certa particularis
meta, ex omnibus limitari debebit, virtute incursae iam Praescriptionis:
semper sese mutuo respicit, et ad se invicem recurrit, de communi Gentium
Iure.
QUAESTIO VIGESIMA SECUNDA. / Quibus temporibus Praescriptio currere non
soleat?
Hisce: nempe, cum quis in Turcarum, Sarracenorum, Tartarorum, aut aliorum
infidelium captivitatem incideret, tum postea ex ea elapsus, vel etiam
aliter,
hostibus captus erat, et in fines nostros postea
pervenit, postliminio reversum esse, recte dicimus: lib. 1. Instit.
tit. 12. Sic et in bonis Ecclesiasticis, de Iure Canonum, non
erit obiicienda Praescriptio temporis, ubi necessitas interest hostilitatis:
16. quaest. 3. cap. 13. Et lib. 2. Decret. Tit. 26. cap.
10.
Est autem Postliminium, Ius amissae rei, iterum ab
Proprietario haerede, rescinditur et cassatur, ac si necdum in talibus Bonis
praescripsisset. Vel, ut alii dicunt: Postliminium, est integra recuperatio
pristini status, in quo quis fuit, ante captivitatem perinde ac si medio
tempore, in hostium potestate non fuisset. Sic et Filius, ex pietate Patrem
in exilium secutus, pristino Iuri restituetur, nulla impediente
praescriptione:
(
omnino: uti iam dictum est de bonis.
QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. / Recense breviter et summarie, Quot species
Praescriptionis, seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu
QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. / Recense breviter et summarie, Quot species
Praescriptionis, seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci,
seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci, et intelligi possint. Sunt igitur huius Temporis
seu Praescriptionis, quae magis et quasi quotidie occurunt, Una et viginti
species. Quarum.
iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci, et intelligi possint. Sunt igitur huius Temporis
seu Praescriptionis, quae magis et quasi quotidie occurunt, Una et viginti
species. Quarum.
Prima, est Unius diei; quo revocamus Procuratoris responsionem, eodem die
sine onere:
2.
Duodecima, est annorum Duodecim: hoc est legitimae aetatis Pupillorum quibus
elapsis, incipiunt ipsi per se lites movere, Procuratores constituere, et
iuramenta interea temporis sibi per Iudicem delata, deponere: 1. tit.
111.
Decima tertia est annorum quatuordecim: quando puellae de debitis, iuribus
impignoraticiis, auroque et argento, ac aliis rebus
nec non etiam Tutelarum, et
Curationem corporales administrationes, propter senium et declinatis iam
aetatis imbecillitatem, ab iis excusantur: 1. tit. 122.
consilio tamen, prudentia, sapientia, ac rerum, et temporum magistra
experientia, quae senum propria sunt ornamenta, et animi bona, iunioribus,
externa et corporalia officia gerentibus, adesse debent; ut non minus per
eos, iuxta Ciceronis olim dictum, quam per iuvenes, bella
sed aliunde, ad
subterfugiendum tantum, et protrahendum tempus, ex putridis quibusdam
lacunis
hauriuntur: verum etiam praedeclaratae; inepte, et non suo loco, ac tempore
allatae; non tam ex conscientia Iudicum, quam ordinaria Lege, et antiqua iam
Consuetudine Regni ita exposcente, amputandae: art. 49. anni 1563. Et
2. tit. 83. ad finem Garrulitas etiam, et inanis
fieri potest)
illa et rem coeptam iam, et nondum coeptam
significat; haec autem solum coeptam. Vallae lib. 5
Elegan. cap. 4. Prohibita, vero, si Adiective pro
Participio praeteriti temporis sumatur,
effectum potius rei, seu passivam
significationem verbi sui (prohibetur) a quo
descendit, quam actum significat; ut sit sensus;
Styl. Ubi Nota, quod haec secunda Repulsio in divisione,
fit ex eo, quod Divisor nolit stare rationibus allegatis per Repellentem;
ideo necesse habet repellere, ut praetactas suas rationes, suo loco et
tempore, velut per viam appellationis, maturius revideri faciat.
Prima autem non sic; sed, ut novam omnino, relictis aliis omnibus prioribus
rationibus, sive allegationibus, cur repulerit, reddat rationem; alioquin
76.
Item, quod singuli Testes, Singillatim iurare, et per praefata
testimonia, ac Regios homines, de negotio, de quo experiri volunt,
interrogari et examinari debent. Item, quod causantes
tempore Inquisitionis interesse non debent, sed per Fidedignitates
excludantur. Item, quod ad huiusmodi attestationem faciendam, Periuri,
Infames et qui honorem et humanitatem
QUAESTIO QUARTA.
Quare dicitur Communis, et quoties fieri admittitur?
Ideo, vel quia, cum fit per Partes, tunc pro Utraque simul, ac Semel in uno
Loco et Tempore, atque coram eodem educto Inquisitore, et non Diversis Locis
et Temporibus, nunc pro Una, et nunc pro Altera parte celebratur,
(licet etiam Aliquando pro Una tantum Parte fiat.) Unde, si
aliqua
Quare dicitur Communis, et quoties fieri admittitur?
Ideo, vel quia, cum fit per Partes, tunc pro Utraque simul, ac Semel in uno
Loco et Tempore, atque coram eodem educto Inquisitore, et non Diversis Locis
et Temporibus, nunc pro Una, et nunc pro Altera parte celebratur,
(licet etiam Aliquando pro Una tantum Parte fiat.) Unde, si
aliqua praeassumptam suam Inquisitionem tunc omiserit, amplius non datur
illi
possunt; ut
tradunt Logici. Nihilominus tamen, quia usus et consuetudo,
(Mater Iuris nostri) talem legem nobis pepererunt, ipsa iam
utendum est; donec fortassis aliquando, futuris successivis temporibus,
Religio legum moderatrix, aliud quid salubrius superinde ordinaverit, quod
iam ab olim ardenti exoptatur desiderio.
QUAESTIO QUINTA.
occulte
fieri solent; minimeque habet locum In crimine laesae
Maiestatis, quia tunc admittitur socius criminis, contra socium, ut
patebit infra quaest. 14. cap. 9. II. Quod antiquitus tempore
statutionis quorumlibet bonorum, literis Relatoriis nomina vicinorum, et
commetaneorum non fuerunt inseri solita, sed Capitulo, aut Conventui
referenti tota adhibebatur fides, ut patet ex tenoribus huiusmodi literarum.
QUAESTIO DECIMA QUINTA.
Sed quales fuerint illae literae Inquisitoriae?
Iam olim a diversis, diversas superinde audivi opiniones. Aliis dicentibus,
similes fuisse nostri temporis Evocatoriis. In quibus trium literarum
energia continetur: Evocatoriarum, seu Praeceptoriarum, ad evocandum Reum,
cum declaratione Actionis: Citatoriarum dum testimonium citat: et
Relatoriarum, ex loco credibili, ad
quondam Stephani Chemetei, contra
Gabrielem Suaztich, quod huiusmodi homicida, a prima statim
instantia, usque ad decisionem causae, personaliter astare debeat; et si se
absentaverit, tempore iuramentalis depositionis ad caput suum; tunc neque
paria ipsius depositionis petere, neque contra
Coniuratores postea excipere poterit. Ergo a similis et in aliis maleficiis
debet, et ita
ubi excipere voluerit, omnes illi ad eum tantum numerum sunt revocandi, ad
quantum illi Iudex adiudicavit; ac postea sic debet exceptio fieri. Sic
iudicatum Posonii, citato anno 1610. et antea tempore
Michaëlis Mereii Propalatini; ubi (I) cautus esse debet, ut
in illis superfluis, bonos non eiiciat, sed reservatis omni exceptione
maioribus, imbecilliores postmittat.
mutuum dicatur Ex
Meo, et Tuo, quasi meum fiat tuum, et non e
contra. Ex quo, non parva vis naturae elucet, quae vult, non potius aliis
communicativos esse, quam ab aliis participativos. Sed, proh tempora!
proh mores! quotus quisque iam est, qui se libentius
aliis communicare, quam ab aliis participare velit? Certe Pagani nos
superant beneficio mutui, adeo iam refrigescit charitas Christiana, et
vel contra, proba adiudicata fuerit, atque ideo
ad communem celebrandam in partibus attestationem exmittetur, praeassumetque
prioribus etiam attestationibus se uti velle, tunc demortuorum quoque
testium fassionibus se usurum, tempore reportationis protestetur, quive illi
sint, nominet, ac tempore Inquisitionis, eosdem vere mortuos esse,
comprobet: Enchir. Fol. 16.
in partibus attestationem exmittetur, praeassumetque
prioribus etiam attestationibus se uti velle, tunc demortuorum quoque
testium fassionibus se usurum, tempore reportationis protestetur, quive illi
sint, nominet, ac tempore Inquisitionis, eosdem vere mortuos esse,
comprobet: Enchir. Fol. 16.
QUAESTIO UNDECIMA.
Quid de Vivis
voculas (statim et de facto)
in se continet. Tum quia usus etiam sic passim obtinet. Ubi Adverte, multos
soepenumero colonos suos, a praemissa poena sedecim marcarum sublevare
velle; eo quod rustici maiorem poenam temporaneam non videantur habere,
ultra homagium ipsorum, quod quadraginta tantum florenis completur. Verum
distingue legem aliam esse generalem, et aliam
specialem; atque ideo in quocunque casu,
Sedem Iudiciariam Regiam, cum flor.
Viginti. art. 29. Alioquin vero sententia lata et decisa,
utrobique in suo vigore permanere debebit. Sed apud nos, etsi praemisso
praescripto
Stylus continet; tamen Alii censent, id ipsum facere
non posse. Tum quia huiusmodi sententia, non per Non-venit, sed
ex allegatis et responsis pronunciata sit.
UNDECIMA. / Sed si Octavae non celebrabuntur in Curia Regia,
possuntne revideri tales Transmissiones?
Antiquitus partium ipsarum fatigiis et expensis indulgebatur, litibusque
brevius finis imponebatur, dum etiam medio tempore extra Octavas, ad
quoscunque terminos competentes, huiusmodi causae in Curiam Regiam deductae,
per Iudices suos ordinarios, in quorum praesentiam transmitti solebant,
revidebantur.
intra dominium fieri debere; etiamsi cum clausula
ex superabundanti fuerit, uti iam praemissum est. Styl.
QUAESTIO DECIMA OCTAVA. / Sed quibus temporibus quis uti potest, Novo hoc
Iudicio, in processu causae?
Duobus. Primo, quando succumbens causam appellat, et postea statim
Appellationi cedens, in partibus adhuc Novum impetrat, prosequiturque
QUAESTIO OCTAVA. / Quomodo Capitalis sententia convictus in Persona capi
debet?
Duobus modis. Primo, si praesens adfuerit, tempore pronunciationis latae
contra se ex responsionibus
sententiae, (quia ordinarie personaliter astare non debet) tunc audita
pronunciata sententia, ad instantiam
manibus adversarii sui (quod tamen de facto non fit) dare
tenebitur. Cui si mortem inferri curaverit, universa bona sua, simpliciter
in filios et alios haeredes suos, condescendent, exceptis
Nota convincuntur,
viginti quinque florenis,
hoc est singula marca, singulo
floreno uno deponitur, sed totaliter, et integre persolvi debet, licet in
sede Comitatuum possit appellari, et tempore Executionis etiam illius, rebus
mobilibus, iuxta verum earundem valorem, de ea satisfactio fieri soleat.
in una directa, et
aequali medietate Iudici, in alia autem ipsi Actori, cum totali refusione
damnorum et expensarum; cedentibus,
sic stantibus,
Gratia suae Maiestatis eidem suffragari nequiret. Nihilominus, licet raro,
leguntur tamen nonulli ipsam consecuti fuisse; quod in posterum fieri
poterit, ubi decet Principem, sua clementia, legis severitatem temperare;
sicuti et Deus iustitiam suam, infinita sua misericordia potius praevenire
solet. Prouti et servarunt sibi suae Maiestates, etiam in deliberatis
homicidiis hanc authoritatem.
sibi suae Maiestates, etiam in deliberatis
homicidiis hanc authoritatem.
casuum seu
Maleficiorum?
Est per legitimum seu competentem Iudicem, servatis de Iure servandis, ad
subeundum supremum capitis supplicium ipsis maleficis, seu talia maleficia
patrantibus, in poenam temporalem, aliis autem terribile in exemplum, ut
ab huiusmodi maleficiis absterreantur, unicuique pro demeriti sui qualitate;
pronunciata condemnatio, forensique brachio, medio cuius interest
poenae specificantur,
QUAESTIO UNDECIMA.
Quomodo referenda est Executio, per Regium vel Palatinalem homines, et
testimonium Capituli, seu Conventus?
Antiquitus, dum quis in Capitulum, vel Conventum recipiebatur, tempore
huiusmodi suae receptionis, (vel etiam priusquam ad aliquas executiones
exmittebatur) iuramentum praestare solebat, quod omnes, quascunque esset
aliquando peracturus, vel perageret Executiones, iuste peragere vellet;
suae receptionis, (vel etiam priusquam ad aliquas executiones
exmittebatur) iuramentum praestare solebat, quod omnes, quascunque esset
aliquando peracturus, vel perageret Executiones, iuste peragere vellet;
neque postea tempore talis reportatae executionis, ipse amplius (sed solum
homo Regius, aut Palatinalis) deponere solebat; prout hoc antiqua decreta
Regni, manifeste ostendunt,
Maiestatis praesentia. art.
15. anni 1536. (qui hodie est, Dominus Archiepiscopus
Strigoniensis) si praesens fuerit; sin autem non, Locumtenens illius, hoc
est, qui sigillum Iudiciale Regiae Maiestatis pro tempore tenet, quem nunc
Personalem vocamus.
Fiscalibus) penes Dominum Locumtenentem, interesse debent; Item et Domini
Praelatus, et Baro, in tabula suae Maiestatis Regia, in singulos dies per
florenos duos. Assessores autem sedis Iudiciariae, non
solum tempore ordinariorum Iudiciorum; verum etiam dum revisioni aliorum
diversorum, a Sua Maiestate, Domino Locumtenenti iniunctorum negociorum
necessarii adhibentur, in singulos dies, per denarios
octuaginta
procedat, necesse est. Prolog. cap. 6. Sicque Dei, et
hominum legem adimplebit. Super quibus refert Sylvius, Magnanimum illum
Alphonsum Aragonum et Siciliae Regem, ante annos 176. dixisse: Quod si
tempore veterum Romanorum vixisset, se constructurum fuisse, contra Curiam,
templum Iovi Positorio, in quo Senatores, priusquam in Senatum venirent,
odium, amorem, ac privatos affectus omnes deponerent. Et Gell. lib.
et discrimina, ac vel maxime, cum viris
suis subiectae sint, solae absque illis; an tales semel, ut proxime supra
annotati Studiosi peregrinantes, et servientes in exteras provincias
proficiscentes, pro toto absentiae suae tempore, Procuratorem constituere
possint? Super quo licet nihil definitum habeatur, tamen non abs re
videretur indulgendum hac in parte illis, ex praemissis rationibus. Vel, ut
ex illinc, in aliquo loco authentico factas
QUAESTIO DUODECIMA. / An semper liceat, sedes Iudiciarias celebrare?
Semper sane, quandocunque a bellis gerendis vacat. art. 10. Ladisl. posthumi.
Exceptis temporibus messis, et vindemiae, art. 20. anni 1553. Nec non
Comitiorum, seu Diaetae generalis. 6. Vlad. art. 12. de quibus supra quaest.
17. cap. 4.
iterum ad sedem Comitatus Iudiciariam regreditur. Astant partes; Actor cupit
rationem adferri Prohibitionis, si nullam rationem attulerit, causa
simpliciter adiudicatur. Datur tamen nonnunquam haec, quod oblitus fuisset
Reus tempore adiudicationis praemissae, poenam indebitae actionis annectere,
sine qua inanes facere expensas, coactus fuisset. Alias vero aliae quandoque
rationes adquiruntur, sed curiosus Procurator solet obviare talibus
hostium,
vel aquarum inundationem, vel viarum discrimina, vel alia id genus pericula
et incommoda, licet partibus indulto uti, ab Ordinario; ad alium Causam
transferendo; quemadmodum iam non raro usuvenit. Et praeter quam tempore
belli, continuo fiant, invocatoque brachio Regali, executioni demandentur.
posteriorem constitut.
Egregii (T) consortis (T) ut Actricis, cum
literis Procuratoriis, honorabilis Capituli (T) contra et adversus Egregios
(T) et (T) ut In-causam-attractos dicit et proponit; quo meliori modo potest
taliter: Qualiter superioribus temporibus, etc.
Peracta, expositione Actoris, conclusio sic inferri solet. Quapropter
idem Procurator, nomine et in persona, cuius supra, petit annotatos
In-causam-attractos, praetactae summae
omnium productorum.
Septimus, si ulterius etiam contumacia ductus non comparuerit, decernuntur
contra ipsum literae Aggravatoriae, simul et Reaggravatoriae, quae pro
eisdem reputantur, quarum vigore excommunicatur, primo tempore
pronuntiationis sententiae, in ipso foro Spirituali, seu coram Vicario,
postea in singulis Parochiis, in quibuscunque Actor voluerit, eadem
Excommunicatio vice iterata publicatur, compulsatis campanis, et accensis ac
desumi solent,
huiusmodi sanctiones.
Duodecimus, his omnibus sic praemissis, a Vicario Diocoesano, fit
Appellatio, ad Vicarium Metropolitanum, ac ab inde denique ad Nuncium
Apostolicum, qui tunc temporis circa Curiam Regiam, ex delegatione Summi
Pontificis constitutus fuerit, aut omnino in Curiam Romanam, uti iam dictum
est, quaest. 1. (quanquam de facto iam ad Rotam non soleat
transmitti Appellatio, ut
prouti et secus sane rem diligentius considerantes, experiemini. Equidem
cupivissem ut et mihimet ipsi aliquando licuisset, et vobis iam liceret, ex
Aliorum limatiorum scriptis et laboribus, hoc ipsum delibare, sed cum, iniuriane
temporum, vel negligentia hominum, Vel autem quod nemo nostratium, etiam tam
levi et minuta opella Patriae, et Amicis, nescio quare prodesse voluerit,
cognoscere non licuerit, neque liceat, dolendum potius est, quam invidendum, Et
optandum
ergo P.
ALIUD.
usos fuisse, qua hodie utuntur, siue Slauonica ea, siue alia denominatione apelletur.
Proindeque reiicio somnium illud Blondi, et qui ex Blondo accepit Fausti Uerantii, linguam nimirum hanc, qua hodie Dalmatae, Bosnenses et nos Croatae utimur, allatam fuisse in istas regiones post diui Hieronymi tempora, aeuo uidelicet Iustiniani Principis, in aduentu Slauorum &c., cum longe uetustiorem atque partibus usitatam demonstrem. Dialogum hunc adscripseram Praestantissimo Domino Cardinali Barberino, et fortassis breui typis uulgassem, sed nonnulli amicorum suaserunt
purpura ac rubrogalero dignissime decorandus. &c."
da hochie stogod doyti na Capitulum i na GoƷpodu Canonike,
habendus est, etiam pro epistolarum intermissione; ille autem, ut aestimo, esset ad rem optimus et aptus, cum habeat suos notos Uenetiis et Labaci. Dixi esse necessarium, eo quod uideam fratribus easdem dirigere frustraneum et inutile esse, cum ego nullas a Dominatione Uestra Reuerendissima tanto tempore acceperim, et eadem meas tardissime accipiat, et haud scio an acceperit. Ubi Bullae expeditae fuerint, tentabo Diplomatis confirmationem, uel inserendo, uel mutatis mutandis nouo modo faciendam. Mea quoque prosequar, et siquidem pro uoto euenerint, urgebo ultimationem. Sin alias, ut solet
et eadem meas tardissime accipiat, et haud scio an acceperit. Ubi Bullae expeditae fuerint, tentabo Diplomatis confirmationem, uel inserendo, uel mutatis mutandis nouo modo faciendam. Mea quoque prosequar, et siquidem pro uoto euenerint, urgebo ultimationem. Sin alias, ut solet occurrere, tempori inseruiendum erit. Difficultates omnes superatae, excepto eo solo, quod Reuerendissimus Dominus Nuncius Apostolicus nullum unquam responsum dedit. Dominus
Krisanich nescio quid meditetur. Nam in proxima Congregatione praesentis hebdomadae coram Sanctissimo
saltem ego occurere potuissem. Caeterum, haec res aeque me turbat ac reliqua, quae ab humanis pendent uoluntatibus; quibus fidere stultissimum arbitratus sum semper, turbari summam aestimo insaniam. Dominationis Uestrae Reuerendissimae et meum optimum animum nouit scrutator cordium Deus, qui suis temporibus occultas ob causas atque ob imperscrutabiles rationes utitur saepius secundis causis destruentibus conatum bonarum intentionum eorum, qui bona meditantur in Uinea et Lege Domini. Mihi parum interest si hominibus ignotus sum et in obliuione iaceam, cum mea optima uoluntate spero me merito
Joannes invigilat tuis,
Reginarum decus immortale potentum,
audaci pereunt argentea morsu.
Vestrorum suffragiorum beneficio admovendus est unus ex Vobis, qui latissimum inde in singula, et universa, quae sub Sole sunt, imperium, et potestatem obtineat: cujus facta pro legibus, dicta pro oraculis, placita pro ratione generi humano futura sint: cujus arbitrio regi ac temperari, nec inferorum portae detrectent, nec ipsius caeli sublimitas dedignetur.
Hac ego de re in hoc amplissimo orbis terrae consilio verba facturus rudis et indisertus Orator, tremerem animo vehementer, et commoverer, si parem susceptae causae magnitudini desiderari orationem, et
gratia, quam maximi facio, dici putate, aut quo magis amplissima Vestra dignitate delectari Vos velim; sed ut uberrimam recte statuendi materiem, in qua versamini, Vobis ostendam; eoque minore venia dignum, si quod hic intervenerit, peccatum futurum sciatis: quo cavete existimetis, ullum aliud hoc tempore, aut majus, aut gravius admitti posse.
Neque est quod nobis magnopere blandiamur, quasi caetera Vestra sanctitate, rebusque pro salute, et gloria Ecclesiae praeclare gestis, aut gerendis, neglectam hoc in negotio officii religionem sarcire possitis. Aliae siquidem omnes
indole virtutis opus est, ne in summa, amplissimaque fortuna collocati ad illa vulgo jactata sese demittant, aversandi magnorum beneficiorum auctores, et quasi gratiae, cui sese referendae impares esse vident, rigidos exactores fastidiendi? Nec vero hujus rei, aut pauca aut obscura in omni memoria temporum, exempla sunt, quae persequi sigillatim apud viros doctrina, et usu rerum praestantes supervacuum judico: simul illud omitto commemorare, quam vanus propterea labor, et quam inutilis industria illa sit, qua nonnullos antiquitus in hujusmodi Comitiis usos esse memorant, ut non
Vestrarum potissimum Vos curare, huic incubare thesauro, pro hoc uno maxime attentos, et sollicitos esse decet. Quod si caeterorum omnium, quae Vestra sunt, amissionem inde, atque interitum sequi oporteret, quis tam imbecillae mentis est, ut vulgarem nautarum sapientiam non imitetur; qui proposito tempestatis periculo, postquam levandum sibi onere navigium vident, jactura viliorum quarumque mercium, nobiles et pretiosas redimendas existimant.
Quanto magis hoc animo esse debetis, cum haec ipsa, quae rerum ego Vestrarum viliora, et leviora voco, domesticas, inquam, possessiones,
consilio factum existimem, quod coetus hic Vester Summorum Virorum copia, ingeniique, et consilii laude praestantium, ut unquam alias, abundat, et floret.
Non est hujus loci, pluribus explicare conditionem qua nunc agunt Ecclesiae Romanae Civitates, propter incommoda superiorum temporum necessitate contracta. Vos ipsi, quae dici hac de re possunt, intra Vos ipsos reputate, et qua una ratione datum est, languenti huic parti Reipublicae, praesenti optimi et sapientissimi Principis remedio, subvenite.
Neque tamen de Ecclesia, qua regnum terrenum et caducum
esse nos oportet, ut ejusdem obliti videamur, qua parte caelestem illam, et immortalem esse, credimus. Haec militans in hac vita, et adversus invisibiles hostes continenter in acie consistens, Imperatorem, ac Ducem a Vobis magnis rebus gerendis idoneum flagitat. Hujus, quaeso, necessitates, ac tempora Vobiscum expendite, et, quem animum erga se, quae consilia a Vobis hoc tempore desideret, pro Vestra sapientia ac pietate statuite.
Haeret adhuc impressum religioni superiore saeculo gravissimum in Germania vulnus, quod florentissimae illi nationi, multisque praeterea illa
immortalem esse, credimus. Haec militans in hac vita, et adversus invisibiles hostes continenter in acie consistens, Imperatorem, ac Ducem a Vobis magnis rebus gerendis idoneum flagitat. Hujus, quaeso, necessitates, ac tempora Vobiscum expendite, et, quem animum erga se, quae consilia a Vobis hoc tempore desideret, pro Vestra sapientia ac pietate statuite.
Haeret adhuc impressum religioni superiore saeculo gravissimum in Germania vulnus, quod florentissimae illi nationi, multisque praeterea illa pestilentia contactis exitio fuit. Quod quidem vulnus, quanquam crudum adhuc, et
ingeniorum industria nostris discordiis abutatur, ad promovenda sua consilia pestifera, et scelerata, foedandae turpissimis maculis Religionis, et gravissimis vulneribus affligendae?
Nihilo interea melior est in Republica, quam in Ecclesia habitus animorum; ortis nuper, et hoc maxime tempore in germen prodeuntibus perniciosis dissensionum seminibus inter maximos, et clarissimos Principes et Reges terrae; quae ne extinctam non ita pridem pessimam zizaniorum segetem iterum immittant in Orbem terrarum, omnemque bellorum incendiis Europam involvant, summum, praesensque periculum
terrae; quae ne extinctam non ita pridem pessimam zizaniorum segetem iterum immittant in Orbem terrarum, omnemque bellorum incendiis Europam involvant, summum, praesensque periculum est; cujus periculi depulsio salutarem futuri Pontificis curam, opemque desiderat: si is magnus, et placens Deo, in tempore iracundiae conciliator factus audire cupiet.
Sed haec omnia, quanquam plena calamitatis, atque discriminum, ferenda utcunque viderentur, nisi una cum turbis domesticis urgeret externum bellum ab hoste infensissimo, cum quo raro non infeliciter, et sine magna clade
salutare Dei Numen, cui nunc una Vobiscum invocando, et propitiando, intentas, operatasque videtis precationes, et vota Ecclesiae universae. Quae anxia de horum Comitiorum exitu atque sollicita, se, suamque salutem, ac dignitatem, Vestrae fidei, prudentiae, pietatique commendat. Erecta scitote hoc tempore, et magna expectatione suspensa, omnium in Vos mortalium studia: diversa illa quidem, atque distracta; pro diverso in causam religionis animo, atque affectu; ut alteri foeda omnia de Vobis, Vestrisque animis, et actionibus, et optent, et futura depraedicent; alteri laeta, et prospera cum
facere, conductos a vicinis barbaris agellos colere, labore corpus, animum meditatione virtutis exercere, inter se concordia, bona fama apud exteros agere. Quibus artibus adeo profectum est, ut stare sua mole ciuitas breui potuerit, seque tueri ab externa vi, maxime Narentinarum, et, quibus ea tempestate maria omnia infesta erant, Saracenarum classium. Hi porro, cum tempore Basilii Macedonis direptione vicinarum illi tractui ciuitatum ferocius agerent, vires suas aduersus Ragusinos experti, non modo continuatam plures per menses obsidionem magnis acceptis detrimentis omittere
meditatione virtutis exercere, inter se concordia, bona fama apud exteros agere. Quibus artibus adeo profectum est, ut stare sua mole ciuitas breui potuerit, seque tueri ab externa vi, maxime Narentinarum, et, quibus ea tempestate maria omnia infesta erant, Saracenarum classium. Hi porro, cum tempore Basilii Macedonis direptione vicinarum illi tractui ciuitatum ferocius agerent, vires suas aduersus Ragusinos experti, non modo continuatam plures per menses obsidionem magnis acceptis detrimentis omittere
coacti sunt; sed
matronas eximia specie, et mortalem excedente, quae citharis instructae, et in choreas effusae cantu circa se, ac saltationibus exultarent. Siue huiusmodi visa ad fructum serae felicitatis mortalibus repraesentandum Diuinitus immittuntur, siue promiscuum naturae id opus, ob corporis, humorumque temperationem, qua ut animo experrecto, et sui potenti certas cogitationes, ita eo sopito, ac iacente conuenientes cogitationibus imagines quasi sensibus suggerere consueuit. Nec discrepans ab ingenio studium fuit, et ad ferendos disciplinae labores patientia: accessitque ad naturae bonitatem
occupatam, satisque intelligeret, nullam mediocribus poetis in re litteraria gratiam esse; liberiorem exercenda industria, et proferendi ingenii campum delegit, illyricas camoenas: accensus gloria nobilis in Ciuitate Poetae Ioannis Gundulae Francisci filii, consobrini sui; cuius ingenium per ea tempora magno cum ciuium, exterorumque plausu in edendis elegantibus fabulis, et nobilitando Ragusino theatro versabatur, famaque iam inclytum erat edito illustri poemate de Vladislai Рolonоrum Principis rebus in bello Turcico gestis. Vetus Ragusinorum mos est, ut cum suae quisque aetatis, suique
pronunciari non exquisitis, et quibus magno aliquo artificio sit opus, sed rudibus, atque inconditis; ad quos propterea edendos uniuersi coeuntium coetus accommodari vox, et scientia queat. Quem quidem, canendi morem, sui saltatio etiam admixta est, non temere usquam alibi gentium reperias hoc tempore. Sane usurpatum veteribus Hetruscis (ut antiquiores Atheniensium a Daedalo institutos choros, aliosque eiusdem aui praeteream) decendialis illa rusticatio a Ioanne Boccacio celebrata declarat, in qua et praecinentes choragos, et caeteram omnem turbam excepta a praecentoribus
indictum omitterent. Verum ludicris, et iocosis seria quoque admiscere mos est, de concordia coniugis, de officio patris, matrisque familias;
poetices arte perfectum, plenius tamen illud, et vberius, et ad excitandas ad Christianam pietatem animos efficacius iudicauit. Hunc igitur sibi sequendum suscepit, quo modo Cicero in quibusdam de philosophia commentariis Platonem, contemptis religiosi interpretis legibus, sectatus est. Nec multum temporis, aut laboris in opere conficiendo consumpsit: cum tamen ad limae officium venturum est, plurimus in ea re, sibique displicens, ac plane morosus fuit; nullum enim finem faciebat recensendi, cum amicis conferendi, castigandi, mutandi; ne quid durum, aut insolens, aut exoletum, qualia fere
formulas, et uniuersam dictionem quasi propriam litterarum, et Musarum linguam iudicaturos non temere auguramur: non secus ac olim Graecia uniuersa propter dignitatem Poetarum, quos dixi, Atticam dialectum ad cothurni grauitatem, Doricam vero ad lyrae magnificentiam natas iudicauit; quodque hoc tempore usuvenit propter diuinam Petrarchae eloquentiam, ut posthabitis sua quaeque Italiae ciuitas dicendi formis, et ad viliora quaeque tractanda relegatis, quoties cum
Musis, et Apolline res est, non alia quam Hetrusca lingua loquantur.
ac terreni fuit, exuto atque deposito, nobilissima tui parte vitasti Libitinam, incolumisque, et superstes es, multo plenius, et vberius, quam caeterum mortalium vulgus; erisque porro quoad quidquam honoris litteris, et gratiae bonis artibus, pretiique supererit, in posterorum animis, in memoria temporum, fama rerum: cum nos vicissim, quos ad breue spatium superstites
tibi fortuna esse voluit, aeternis obliuionis in tenebris obruti, sepultique iacebimus. Sed praestat audire Musas tuas de te, tuisque loquentes laudibus, nec ullum finem facturas immortalia tua erga se merita
clarorum virorum, ad vitae doctrinam idoneas, vincta rudibus utcumque numeris oratione comprehendere, caeteraque musarum suauitate condire ad memoriae praesidium instituerunt ne fructus eorum, quae dicta sapienter, aut strenue facta, aut inuenta salubriter in vitam prodibant, unius regionis, ac temporis angustiis terminarentur; ita enim fiebat, vt cum ad aures iucundius acciderent, et libentius ediscerentur, et memoriae tenacius haererent, facile deinde, succedentibus quasi per manus, qui eadem acciperent, traderentque, in omnem late posteritatem extenderentur, et quod usquam fieret
versatis summa cum laude in hac exequenda ratione apud Graecos quidem Solone, Empedocle, Pythagora, Phocylide,
apud Romanos vero Ennio, Lucretio, aliisque vtraque in gente permultis, qui honestissimis carminum suorum illecebris ad temperandam Philosophiae austeritatem solerti consilio usi sunt; ne scilicet animos ad praeclara nitentium ingratus labor offenderer, sed existens e musarum suauitate studium, et oblectatio pro melle quodammodo esset ad pocula, quibus sapientia hauritur, imbuenda; vtque ea ratione cupidi
jure, quod tibi publico decreto deferri gavisus es: qua re in communionem nostrae fortunae, quaecumque ea demum futura est, venire voluisti: cum interim, Civis noster, et Senator et Patricius inter tot fulgentissima dignitatis tuae ornamenta libenter audias, qua nominis societate nihil hoc tempore nobis, aut honestius, aut illustrius potest accidere. Nec vero id solum propter amplissimos tuos et
summo proximos in Ecclesia et Republica honores, sed multo magis
propter eas, quae vere tuae sunt, laudes egregiarum virtutum, et artium, inter quas,
ignobilem nunquam
nobis haud possumus, quin peritiam illam legum tum Canonicarum, cum Civilium longè praestantissimam, quam in TE passim Tribunalia,
m.p.
PROLOGUS AD LECTOREM
EN humanissime Lector, Classis mea ante aliquot annos à portu soluta nunc tandem non Croesi Mydaeque opibus, sed literarijs onusta Gazis, non sinè tempestatibus, nec sinè diuturna maris jactatione, neque sinè ventis, neque sinè velis, salva praeter meam tuámque spem, sed non praeter opinionem ad littus appulit. Fortassè opus non fuisset tantô laboris impendiô, tantâ curâ,
Adverbial. - Adverbialiter.
Quant. - Quantitatis.
Qal. - Qualitatis.
Temp. - Temporis.
Num. - Numeri.
num. plur. - Numeri pluralis.
Adj. -- Adjectivum.
ADMODVM REVERENDO PATRI
BERNARDINO TISSIÇICH
VVLGO NICOLANDA
OLIM PROVINCIALI DIGNISSIMO.
oculis, ut tot tantoque labore partos partus una finiet res 23 , qualiter avernalis ille Cerberus miseris hisce insidiabitur animabus, quam misero in statu Divina omnia periclitabuntur, quomodo calamitoso exitu tam feliciter coepta pro Dei gloria studia corruent. Simul etiam perpendimus temporalia bona Serenissimi Regis argenti fodinas tot Hispanorum locupletia praedia et possesiones, quas 24 si semel occupaverint 25 perduelles, difficili via recuperari poterunt. † nimium 26 cura sit parta sua 27 † cuivis facilius enim custodiuntur, quam
occidentem sunt Guazapares, quo 41 primo 42 post iam semel eiectos nostros, eo intravit pater quidam Neapolitanus pater Nicolaus de Prado nunc ibidem Rector. Ante 5 circiter annos, magnoque cum animarum fructu solida pietatis Christianae pro Indis fundamenta iecit, ut inter hoc temporis spatium quinque circiter animarum millia 3 aliorum patrum adiutorio fretus baptizaverit; fere omnes ad populos reduxerit, doctrinam Christianam docuerit, plurimaque bona fecerit. Cooperarius eiusdem ac subditus nunc est Pater Thomas Revell ex eadem mecum Provincia Austriaca, qui strenue
et Conchios administrent missiones omnesque eleemosyna Regia sustentantur. Nunc ad Tarahumaram regionem descendo.
Tarahumara provincia 250 circiter milliaribus Hispanicis Mexico distans. 140 milliaria in se continet longitudinis, 100 milliaria in latitudine, salubriorem ceteris aeris temperiem amoeniorumque situm a natura matre nacta; intermixtis collium camporum montiumque varietatibus gratiosam desiderabilemque se se suis exterisque praebet. Hinc ab argenti aurique fodinis pretiosa, divitum metallorum faecunda Mater totam fere Americam ac exinde Europeas partes abunde ditat,
incolarum multitudine, rivulorum aemoenitate longe extensis in planitiem campis amplissima laetitiae suppeditat argumenta, nec nimio 48 ut Africa aestu 49 torretur, nec excessiva frigoris saevitia horrida 50 suavibus plerumque ventorum flatibus inclementiam aeris temperat; copiosae nivis impatiens, sed et nimii viroris 51 flavo 52 ut plurimum amictu vestitur. Cum sol altissimus aestiva zodiaci signa perambulat salubribus imbribus recreatur, amoenissimisque varii coloris floribus tincta 53 prata ad relaxandas oculorum acies
ingentis staturae sylvestres homines, quos Tetsani vocabant, qui praetereuntes inimicos mactabant. Et uxores horum faunorum, quas Vribi appellabant, quae infantes puerosque interficiebant. Ut apparet ex dictis illorum praecipuum deorum solem credebant ac lunam eius matrem. Ideo, dum saltabant tempore plenilunii, circulum formabant, eidemque veneratione cum magna circumsaltitabant, sic, quando ibant ad pugnam aut perditam rem recuperare desiderabant, lapides adorabant et serpentes invocabant. Erat et illis deus Cano, quem dicebant in arborem conversum, alium habebant, quem vocabant
usque femora nudae domi, cum ad patrem vel templum eunt, scapulare super se ponunt, porro licet sic incedant. Non timent pluviam aut frigus, sed si rigorosissima 109 hyeme igni assidentes laetantur. Sub diu dormiunt, illa lana se tegunt et dorsum igni praebent calefaciendum. Pluvio tempore saltant, equitant, currunt, nec acqua humorve illis nocet. Ordinarie, dum unus alteri obviat, subsistit atque sibi colloquuntur, unus loquitur, alter assentiendo repetit sermonis substantiam et comprobat. Dum quis ad domum alterius mittitur, ante tugurium expectat, donec alter avocat, nec
contra Hispanos aliosve inimicos. Porro saltare incipiunt quatuor aut quinque, duo, qui praecinunt in medio cum suis crepitaculis strepitum facientes, nunc totum corpus inclinando ad unam partem et alteram, genua incurvando adiungunt se mox plures, usque dum magnum circulum conficiunt. Tunc eo tempore, quo unus transfert pedem, ad eandem partem simul transferunt omnes. Nec tota nocte sic saltando fatigantur. Et haec plerumque sunt, quae de natura, moribus eorum terraeque descriptione mihi innotuere hoc brevi temporis spatio. Quae etiam breviter, nec ita acurate aut ordine debito et
adiungunt se mox plures, usque dum magnum circulum conficiunt. Tunc eo tempore, quo unus transfert pedem, ad eandem partem simul transferunt omnes. Nec tota nocte sic saltando fatigantur. Et haec plerumque sunt, quae de natura, moribus eorum terraeque descriptione mihi innotuere hoc brevi temporis spatio. Quae etiam breviter, nec ita acurate aut ordine debito et connexione relata sufficiant, exceptis pauculis 111 , quae occasione ipsarum missionum adnectentur. Nec enim tempus permisit ita enucleate et debite omnia perscribere, nunc ad missiones progredior.
ut licet in magnis non adeo magnus adversatur 124 fructus, nec sufficiens ob incapacitatem et malitiam cognitio et aestimatio Dei inculcari possit, patimur tamen ob parvulos (in quibus consolationem habemus, si Deus eos rapiat, antequam malitia mutet intellectum) et ut successu temporis mansuescant, Deum agnoscere incipiant, eum aestiment ac honorent, quo facto Deus se illis magis insinuare incipiat, ut paulatim cum aviditate verbum Dei audiant, bonique afficiantur, ut haec omnia ad maiorem Dei gloriam melius gubernentur, quatenus autem etiam patres sua spirituali
in loco, ubi professio fit, celebratur festum praesentibus etiam Hispanis. Ante professionem ad oppidum Paral se conferunt, ibidemque more Societatis per triduum de more Societatis petunt eleemosynam. In sua missione, in qua primo ponuntur de ordinario solent diu manere, aliquando etiam toto vitae tempore, ni circumstantiae aliter exigant. Libera est praeterea ususfructus dispositio, acceptatio oblatorum ac etiam pro missis, pro qua plerumque unum solvunt imperialem, ex bonis missionis possunt libere disponere usque ad valorem 50 imperialium, si ultra velint dare, petunt licentiam a
valeant. Advertitur etiam particularis tum baptizatorum tum gentilium affectus erga Societatis Reverendi Patres 127 , dum quandoque videre est, quam inenarrabili gaudio aliqui accurrant boni, alios ad nos deducant vel ad baptizandum vel ad confitendum. Tacebo nunc fructus, qui et, quo ad temporalia, Hispanis eveniunt, pacis et comerciorum commoda, mutuae vicissitudinis comunicatio.128 Quae omnia sint et augeantur 129 ad maiorem dei gloriam.
Ultimo denique in universim in America hac Septentrionali 80 sunt Missiones. Campus adest latissimus charitatem exercendi, se
in America hac Septentrionali 80 sunt Missiones. Campus adest latissimus charitatem exercendi, se se pro Deo in animarum auxilium oferendi. Praeter dicta ad septentrionem supra Sonoram et Novum Mexicum gentilitas est, quae excoli potest, usque dum veniatur prope Japoniam et ultra, quam Deus suo tempore fortasse volet totam ad se reductam. Dolendum est, quod tam parum scripserint de his missionibus, de tam uberi campo animas lucrandi, nam ut egomet recordor, parum de his missionibus audivi. Omnes ad Philippinas et Marianas contendebant, Paraquarienses etiam habebant famam. Est in hisce
de periculis in mari perpessis, post transactam tam longam in terra peregrinationem, periculosam, de periculis inter latrones barbarosque, post superatam inter barbaros in missionibus apostolicisque laboribus longam vitam, de periculis inter falsos fratres. Evocabitur quandoque de nocte tempore pluvio inter fulgura et fulmina ad 12 vel 14 milliaria per avia et devia, per ardua et praerupta solo uno comite ad infirmum sacramentis muniendum, ipsumque ad aeternitatis iter disponendum et gaudebit tam bene peractos labores, tinget sacro fonte paulo ante mundo datas animulas, quas cum
ac fortissime in hostem irruit, et primo tormenta eiusdem, quae ad
monticulum unum contra nostros superraduxerat, occupauit, ac
ita inde hostis ad aliam suam batariam reddire coactus fuit, indeque fortiter longo tempore sese defendit. Nostri cum magna ui
sturmam fecerunt, perditis sine dubio nostris plurimis, hostem
tamen etiam inde pepulerunt, captis similiter tormentis, ad tertiam suam batariam iterum hostis recessit. Ibidem longissimo tempore fortiter
indeque fortiter longo tempore sese defendit. Nostri cum magna ui
sturmam fecerunt, perditis sine dubio nostris plurimis, hostem
tamen etiam inde pepulerunt, captis similiter tormentis, ad tertiam suam batariam iterum hostis recessit. Ibidem longissimo tempore fortiter resistebat; pulsus tamen etiam inde. Haec a mane
usque ad horam mediam secundam circiter durabant, postea circa
horam mediam secundam pomeridianam cum hoste, extra batarias,
non per longum tempus
similiter omnibus batariis turcicis, fossatis item et tormentis ac dirutis propugnaculis et periculis nostris
prius lustratis, omnium primo intrauit ecclesiam S. Stephani, hora
secunda pomeridiana. Ibidem habuit Sacrum et Te Deum Laudamus.
(Dominus Kollonich, qui toto tempore obsidionis nobiscum Viennae
mansit, pontificauit) comitante suam Sacratissimam Maiestatem Duce
Bauariae et Duce Saxoniae, licet Lutherano. Decima uero quinta
currentis sua sacratissima Maiestas, cum Ducibus
ad ciuitatem ac propugnacula cepit iaculari fortissime. Eadem die decima quarta Julij
circa horam tertiam pomeridianam apud Scotenses incendium exortum
fuit. Monasterium, Ecclesia, maximo cum damno ac circumvicinae
domus omnes incineratae. Illa die eadem, et tempore eodem, ignoratur utrum per nostros aut uero Tartaros, crederem citius per
Tartaros, etiam Leopoldina Ciuitas accensa fuit. In Ciuitate omnes
fuimus in maxima confusione et consternatione, ex omnibus enim
partibus
qui eam domum
ascenderat ac accendere uoluerat, deprehenso apud eundem igne
pulueribus et sulfure. Eum sine omni questione excoriarunt. Per
multos dies nullus in uestitu hungarico in publico comparere ausus
fuit. Tres etiam Germani tempore istius obsidionis suspensi sunt,
aliquot autem decapitati, qui literas a quibus ex ciuitate ad Turcas
deportabant. Principales necdum sunt publicati, sine dubio debent
esse ex maioribus, credo paucos post dies ad questionem capientur.
Porro qualis
omnes illam
habere potuimus quatuor grossis, post tres Septimanas amplius nec
bolum habere potuimus, nisi quod aliquando milites in excursione
aliquot boues aquisiuissent. Talem carnem qui habere potuit, octodecim grossis libram soluere debuit. Tempore istius obsidionis plurimi homines mortui, et quasi omnes in disenteria, ita quod doctores
et pharmacopolae non magno numero plures tempore pestis mortuos
fuisse adstruant. Erat enim una ingens copia ac multitudo populi,
ita, quod pro habitando domus non
in excursione
aliquot boues aquisiuissent. Talem carnem qui habere potuit, octodecim grossis libram soluere debuit. Tempore istius obsidionis plurimi homines mortui, et quasi omnes in disenteria, ita quod doctores
et pharmacopolae non magno numero plures tempore pestis mortuos
fuisse adstruant. Erat enim una ingens copia ac multitudo populi,
ita, quod pro habitando domus non suffecerint, uerum plateae omnes
plenae erant. Multi ita in plateis iacentes, ac per easdem obambulantes, iam a globis, iam a bolidibus occisi.
molesti,
aliquantum in fetore, caeterum nihil, praeter saccos cum stramine,
qui sub dictis militibus fuerunt. Matracz nullum nec linteamen sub
illis fuit tantum pura stramacz. Stramen illud, una cum tela extra
ciuitatem euehi debebit, ne alumni futuris temporibus aliquem
morbum contrahant. De supellectili Collegii nihil est deperditum.
De renouatione scholarum adhuc nihil scitur. Ubi aliqua certitudo
fuerit, perscribere non intermittam. Pretium rerum omnium maximum
est, et quemadmodum adhuc ante obsidionem
Reuerendis Dominationibus vestris, nos cum ordinario
diario nostro subsistere non posse, insinuaueram: ad praesens eandem
insinuationem renouare cogor et demisse supplico Reuerendissimis et
Adm. Reuerendis D. Vestris, dignentur moderna tempora in considerationem accipere, ac unam paternam clementiam nobiscum facere. Circa circum Viennam ad multa milliaria nec radix petrosilini mansit, omnia ex longiquis partibus portabuntur, sed certe
etiam charissimo pretio uendentur. Expensae etiam deficiunt, si
togam, Hadriacasque per arma secures.
institui pro devotionis meae argumento, uno aut altero ipsius facto ad carmen reducto,
metrice celebrare: meque tamdiu haec vis tenuit, ut citra meam primam intentionem,
(nunquam enim putabam, me aut tantum in hac facultate posse; aut tantum temporis
pangendo carmini superfuturum) totius vitae ipsius seriem ad numeros revocaverim.
Distributo in suas partes Opere, Septem Libris distinctum tibi exhibeo: quorum septimus
Epigrammata continet; sex primis Thieneidem formavi: imitatus Authores Aeneidos,
Protestantes, nec nominis illud
est passa decus:) prior ad maiora Quirinae
in socialia charos,
praedae fore certius aurum.
veluti primum fortissima miles
Discalceatorum
S. Augustini, cum eundem prius Epileptico morbo, et paralysi oppressum, et a medicis
conclamatum, prodigiose sanitati restituisset, eidemque saepius ante visibiliter
apparuisset; Die 4. Augusti, Anno 1685, hora 17. silentii pomeridiani tempore
apparuit, quem hisce verbis Latinis, pro Christiana militia precantem, affatus
est: Imperium Othomannum totum in destructionem ibit, et Christi fideles,
quamprimum maximas victorias contra Turcas reportabunt, et S. Mater Ecclesia
animi post crimina, poena.
est: decreta Tonantis,
Despecta Christi mensa, proh quanta secuta est
illustre colit? quidquid fuit; indicat, illi
quin etiam libato sufficit Agno,
aedes.
Irradiare urbem tandem caepere sereno
cap. 40.
iucundius oblectat: eo quod permista et in vnum conspirans elementi vtriusque varietas earum amoenitatem congeminet; sic neque Philosophia, quam vbi poeticis illigetur modulis; neque Poesis, quam vbi Philosophica moduletur oracula, iucunditatis plus habet: intendente se nimirum, dum inuicem temperatur, et coniunctim ad animum peruenit,
natiuâ utriusque facultatis dulcedine.
Quae cum ego persuasissima haberem, cumque in illustrium Poetarum lectitandis carminibus, si quis fortè de moribus locus
materiâ, atque titulo citra inuidiam fas fuit, vt de re minimè nostrâ, et quam non fecimus ipsi, sed duntaxat elegimus. Ad formam quòd attinet, nostri nempe partum laboris; id vnum verecundè pro meo ingenio candidèque profitendum existimo: nihil me studio, nihil diligentiae pepercisse, atque tempori, vt, praeter rerum, quae tractarentur, delectum; tractandi quoque modus et ratio, quoad per meas vires, docendique occupationes licebat, erudito Lectori non insuauis accideret: haec in primis curantem, vt vel minimae quaelibet operis partes aptissimo, maximèque naturali, et dilucido aliae
gallinae tu filius albae
fatigant,
diurnis
Isthimiaco referens, qua vel Saturnius ipse
solet illa Malis adiungere sensus,
frontis apex sic effecere superbam,
durior ipsis,
tunc Summa, satis: nullique cupido
Irum
suique est
cuncta haec, aliena, precaria, iamque
legibus, alma
(c)
Vide
pueri venientis in artus
quies: laetae perijt fiducia vitae,
cubile iacentis,
susurro,
Arboreo malum de vertice (neuerat aequa
voluptas?
lucrum metuentibus afferet, vt sint
Timoris:
robore; tractu
licet componere) vitae
In melius mox auspicijs clusa, meosque,
subeunâ infelix clade futurus;
Quae si
sedulus vsque
(a)
nimiùmque molestam!
ignorare homines, quo tempore frontem
gelu, seu cano à frigore siccas
Mensis in Icarij flammas Viuentibus aegris
dira nocerent;
iniquas
ratio. An talis non illa, receptus
commotus, auarae
adamante rigent praecordia? Talia si quis,
lumina vastum,
rite Penates.
noua ducitur inde
aut contingere parui.
Romuleo Consul moriatur in ostro.
sequenti
At quàm prope distans
patentis
durare parem, quid legibus aeui
genitamque aeterna in saecula mentem
immania nimbis
aquae, molli proiectus in herba,
munere, quàmque
funestaque Tartara vitans,
sceleris rabidos mentem firmauimus ausus:
obtutus; sepiri nescius vllis
non exuat artus
faece, beatis
luminis oras
Tisiphone ruit, immanisve Megaera:
Non otia ludo
solamen casibus: ipsâ
erebique immania monstra
flammati pectoris aestus
morbum.
prouincia dudum
Europae vindex. Quae saecula tantum
aquilas: perge, auspicibus Dîjs,
socijs, turbaeque facem praeferre sequenti?
praeferre sequenti?
numero labentibus addita saeclis,
medio decus, et palmae sors omnibus aequa:
deplere minatur
deducere nisu.
rationis inops, clauum rapiente procellâ,
intexere gaudens,
quae meliora sibi dêin tempora spondent,
tandem, si dura repente
inanes:
platanosque: et iam plantaria sulcis,
irrequieta fatigat,
fatigat,
nam denique census
inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus.
Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis puncto totam eorum longitudinem colligat, collectâque adeo vehementiùs animos torqueat.
Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui
vehementiùs animos torqueat.
Quae vltimo loco proposita ratio vt planior ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret.
En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet.
ad intelligendum sit; statuitur quauis in re aliud esse amplitudinem spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret.
En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum
spatij, aliud vim, et vehementiam naturae, nec, qui dolor sit longior, eum esse propterea acriorem censendum. Nam, cum nullo temporis puncto praeteriti, futurique cruciatus, vtpote absentes, sensu percipi valeant; nullo etiam temporis puncto plus doloris re ipsâ percipitur, quàm, si vnicum intra temporis punctum ille totus desineret.
En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum seriem dolorum; totâ illâ coniunctim, multòque propterea vehementiùs,
En igitur quo pacto Timor sibi Mala congeminet. Nimirum, cum quouis momento totam ille sibi praesentem efficiat, et simul intra animum colligat futurorum seriem dolorum; totâ illâ coniunctim, multòque propterea vehementiùs, quàm eorum innata vis ferat, quouis tempore animum cruciat.
Vnde colligitur, nullum esse intestino hoc tortore funestiorem tyrannum: vtpote qui barbaram, nec ab vllis vnquam Tyrannis inuentam, grauissimè simul, diutissimèque torquendi
neque enim quisquam adeo calamitosus; vt nihil siue externi, siue interioris Boni possideat, quo suum oblectare animum in doloribus possit.
Cur igitur Mali amarities huiusce possessionis suauitatem corrumpat: nec potiùs illius haec aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat?
Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae possidemus; sed in ipsis Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum ad ea aequiùs toleranda reperire fas est: cum praesentis aeui Bona, atque Mala ita Deus Temperauerit; vt nulla tam
aegritudinem iucunditate suâ temperet, ac mitiorem efficiat?
Adde, quòd non in Bonis duntaxat, quae possidemus; sed in ipsis Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum ad ea aequiùs toleranda reperire fas est: cum praesentis aeui Bona, atque Mala ita Deus Temperauerit; vt nulla tam immanis calamitas sit, que nihil admisti secum fructus, atque commodi ferat.
Quam rerum diuersam temperationem non absurdè Epictetus per duas dissimiles ansas vtrinque ijs adiunctas expressit, asperam vnam, quaque citra noxam nequeant
Malis, quae patimur, fomenti, et solaminis plurimum ad ea aequiùs toleranda reperire fas est: cum praesentis aeui Bona, atque Mala ita Deus Temperauerit; vt nulla tam immanis calamitas sit, que nihil admisti secum fructus, atque commodi ferat.
Quam rerum diuersam temperationem non absurdè Epictetus per duas dissimiles ansas vtrinque ijs adiunctas expressit, asperam vnam, quaque citra noxam nequeant apprehendi; commodiorem
verò alteram, et quae arripientes
lugere.
Solatia indignantibus, abesse sibi nominis, famaeque claritudinem, qua alios fulgere intuentur.
Neque enim solida felicitas vllius indiget famae praesidio: nisi fortè minùs plenam Dei beatitatem fuisse arbitramur aeterno illo tempore, quo, ante rerum procreationem, vnus ipse suorum sibi decorum testis, externâ omni gloriâ penitùs caruit.
Quanquam nec opus exempla tam sublimia conquirere:
et strenuè superanda nudae honestatis respectu incitari animus potest.
Immo vel hinc Irae pernicies colligitur, quòd immodico ardore, vltra legitimos fortitudinis limites, vel aperta in exitia, quos corripuit, impellat: cum Ratio validos quidem, sed prudentiâ temperatos, adeoque salutares, habeat impulsus: confirmaturque id Fabij Maximi exemplo, qui, cunctando, iraeque obsistendo, rem Romanam restituit.
Succedunt iam praui Amoris, seu Libidinis veriùs remedia. Hoc enim aduersùs foedissimam luem in primis profuerit,
et iracundis hominibus luculentiùs intuenda proponitur.
Quin ipsius etiam Epicuri testimonio damnatur.
Septimum, Vitam, animique quietem non differre.
Nihil enim hac dilatione esse stultius: cum nulla tempora animi otio idonea non sint.
Idque serò à multis animaduerti sub exitum vitae, suum errorem damnantibus, quòd, vanâ futurae quietis spe, irritum, assiduas inter curas, et occupationes, aeuum perdiderint, et, fruenda dum parant, se omni vitae fructu
Id verò facilè praestaturum, qui neque plus iusto sibi occupationum, et laborum assumat, neque illis ob spem lucri, vel gloriae, sed vnius honestatis gratiâ mentem, atque corpus exerceat. Sic enim liber, Suique, et rerum potens sapienti ratione omnia temperabit: neque se negotijs seruili anxietate subijciet, properans opus absoluere, veluti tum demum illius fructum collecturus: sed, quae aget, sibi, ac suae tranquillitati coget seruire, ex ipsomet rerum actu laetitiam percipiens.
Nonum, Nihil vel honestarum, quae
hos in cineres Urbs tanta resedit.
nec segnes animi, sunt saecla virorum
duasque sorores Tugam et Bugam, sub principe Porge
Patre in Dalmatiam venisse, describit;ubi Abares incolas invenientes, bello
per annos aliquot gesto vicerunt Chrobati: Abarumque partem occiderunt, coeteros parere
sibi coegerunt: atque ab illo tempore a Chrobatis possessa nomen etiam Chrobatia
accepit. Animadvertit in hac Porphirogeniti sententia
ubi nunc sunt Belochrobati. Bagibariae vocabulum
slavum est, Graece detortum: quod Babje Gore, quasi vetulae Montes, quos
Carpatios appellant, innuit. Fortasse autem iidem Hrvati Heruli sive Hrli sunt, etiam gens
Slava, qui Anastasii Imperatoris tempore Danubii oras accolentes Liburniam et Dalmatiam
occuparunt, Romanos Pannoniae incolas diu tribulantes: nam hi cum Gothis sive Slavis
Croatis Presbyteri Diocleatis in aetate conveniunt. Et quidem Verli sive Herli idem
significat, ac Latinis egregii dicuntur. nam
Romanos Pannoniae incolas diu tribulantes: nam hi cum Gothis sive Slavis
Croatis Presbyteri Diocleatis in aetate conveniunt. Et quidem Verli sive Herli idem
significat, ac Latinis egregii dicuntur. nam et Vidomar sive Vidomir secundus Verlorum Rex
circa eadem tempora in Dalmatiae Confiniis regnasse perhibetur, qui Sanctum Maximum cum
quadraginta Christianis martyrio effecit; et Svevlad tertius illorum Rex, qui Narsetem
contra Gothos iuvit, rebus heroicis clarus, memoratur; ut
vocatur.
Superiorem item Pannoniae partem Aeneas Sylvius, qui deinde Pius Pontifex et Stephanus
Broderich Slavoniae sive Croatiae accensent.
ut
superius diximus. Eum sequuntur
Venerabilem Imperatorem accesserunt, eumque res a nobis commemoratas edocuerunt, isque auctor fuit, ut quae Praetori solvebant, ea Sclavis darent pacis causa et Praetori exiguum quid penderent ad ostendendam dumtaxat Romanis Imperatoribus illisque debitam subiectionem ac servitutem: atque ex illo tempore omnes istae Urbes Sclavorum tributariae, pacta solvunt, Aspalathus quidem solidos CC. Tetragura C. Diadora CX. Opsara C. Arbe C. Belca C. ita ut universum essent librae DCCX. excepto vino et caeteris speciebus diversis, quas praeter pecuniam exhibebant. Et
Cresimirus Croatorum
haec baptizatae et Maritimae tantum (ut ex Civitatum nominibus dignoscitur) quanta non
fuit, unitis non baptizata Croatia Maritima, Mediterranea et Interamnia? de quibus duabus
posterioribus Porphirogenitus non facit mentionem. At et Ungaricae, in Croatia, Monarchiae
tempore, omnes Liburnici Maris Insulae ad Croatiae Regnum pertinebant; cum et ultimas pene
illius freti, Corcyram, Tortam, Stedram, Lesinam, Issam et Bratiam, per Ladislavum sive
Vladislavum Hungariae et Neapolis Regem, Anno 1405. Hervojae Duci venditas, post huius
suam, nec non Spalatum et Iadram, Civitates Maritimas
Croatiae adimit: eas Dalmatiae, quasi alienae regioni, aut alteri genti, appropriaturus.
Primum eo argumento fundare supponitur; Quod patria illa commentaria cum Graecorum
Francorumque notis, in rerum actarum tempore, ac Regum nominibus, per omnia non
conveniant. In secundo haeret; quod specialiter Paganiam describens Porphirogenitus,
eandem versus Croatiam baptizatam Cetina fluvio terminari adscripserit. Et tertium; quod
in Civitatibus illis Latinorum et Romanorum
sacrum baptisma a pontifice Romano petierunt misique Episcopi ipsos baptizarunt, Principatum tenente Porino, sive
Borna. Quos tamen Liburniae Croatos
Si haec
in regione Croatiae maritima, ut magis culta, in Civitate Dalmatica et a Romanis Ioanni
Lucio habitata, atque inter Clerum Scripturae sacrae dogmata docentem. quae non inter
vasta montium iuga litterarum apud Slavos Romanarum ignorantia? Sic, ut in tempore ab
exteris, de rebus Croatiae, non bene observato, ita etiam in nominibus apud Graecos et
Latinos scriptores exoticis, error tanto facilius accidere potuit, quo minus, ad illa
describenda, horum paucitas litterarum sufficiat. Quia insuper
Croatorum
Reges alios Duces et Principes sub se habebant. Regnum quippe Croatorum
Nam ut Croatiae baptizatae Civitates
libro 2. capite 5. ad finem/
vocant; ut
1./
nec
unum reperitur a Graeco aut Franconico quopiam Imperatore illis concessum. quin
Privilegia Regum Croatorum
Cathedrali Ecclesiae Traguriensi concessa, adhuc
ante Beati Ioannis Episcopi
illius tempora periisse
Beati Ioannis Episcopi
illius tempora periisse
Maritima nuncupata, Dalmaticum nomen inter Adriae Insulas, a patrio solo exulaturum,
relegat.
Admiratione demum haud dignum est; rerum antiquitus in Croatia gestarum memoriam,
tenuibus membranis aut corruptibilibus tabellis inscriptam, ad nupera Lucii tempora
copiosam non supermansisse: ubi, quod lapis supra lapidem manserit, mirum! postquam tot
infestis, Romanorum primum, diversorum deinde Barbarorum incursionibus fatigata, postremum
tribus iam continuis saeculis Turcorum iugo maxima sui parte oppressa igne
ut plurimarum vestigia vix
noscantur, non paucarum etiam nomine abolito. Habuit autem (procul dubio) tam Diocleas,
quam Archidiaconus manuscripta quaedam priscorum Regum rerumque Patriae monumenta, eaque
(ob typorum tunc defectum ac litteratorum paucitatem, perque tot temporum iniurias) ad
manus Lucii non pervenerunt. Nec omnis Regum aut rerum Croatiae in Latinis ipsorum
privilegiis, ita orae maritimae expeditis, fundatur memoria: quae in locis illis, utique
tutioribus et a populo litteras amante, conservata reperiuntur. alia
pomo?
missus,
effigiem paries, cui ardua cedrus
cibus herba, Monarcham
spectat
monitore refert, licet hosce senectus
pro more sacerdos
ut iusserat ardor
modicum! Non praeterit unquam
curvavit Olympum.
neq
me, nisi fervidus isto
tibi vertice qualis
data copia tecti,
aure
miserabile prima
sortem, quibus aequa Tonanti
divinae Urbis quae fulgurat illic
1.
cognatis hospita tectis
hilares oculi, quae nescio gaudia vultus
laudum titulis et honorum messe iubebo!”
4.
Annam sermone frequens, dum fata sinebant,
horto,
illius germen, meliore pianda,
ligno componere foedus.
8.
15.
vidit; iam legerat ipse laboris
videte.
spatiumque emensi immane profundae
ore locuta:
illo matrem componere saxo
minuet. Tua facta, genus, sapientia, mores
decussim.
veritas
innumeris par factum, et gloria saeclis
XXVIII. CLEPSYDRA EX AMICI CINERIBUS
EPIGRAMMA 11.
quae sub ductu cineris mihi curret amati,
tu per longos contorti Ixionis orbes,
purus amor discretus origine sola
miseram in suspiria mentem:
Iovi: »Vocem fas audiat«, inquit,
committit glutine cannae.
tantum viso fieret perterritus infans,
sonitum, cum scindit Iuppiter auras
munia sydus habet.
LXII. VOTA APRILIS
ELEGIA
LXII. VOTA APRILIS
ELEGIA
COLLEGII PATRONOS
EPIGRAMMA 35.
nostra haud temere vestro sub numine gaudet,
in templa accepimus Arctos,
ferventem deprome in pocula Bacchum.
comes et Parnassidas inter
experientia parvis
me ipsa maior veteres contemnere palmas
animos somnia visa meos.
cedro debite) ferre parem?
etiam, quali studio mea tempora fallam,
fatidicae Themidis, cui pulchra bilancem
superos et pulcrum, virgo, Tonantem.
auxit festivo carmine palmas:
ferventem deprome in pocula Bacchum.
vult, omnia fiant
mediocri ingenio et humani divinique juris admodum peritus Latinisque literis eruditus. Scripsit non pauca, versu praesertim, quorum nonnulla extant apud me, non sine eruditione et elegantia.
Franciscus Martiniacus Spalatensis floruit eodem tempore quo et Hieronymus, ejus frater natu major, cui par fuit ingenio, eruditione et eloquentia; parem etiam cum eo indolem habuit ad poesim, multa reliquit ingenii sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae ad excellentiam poetarum sui temporis accedere
floruit eodem tempore quo et Hieronymus, ejus frater natu major, cui par fuit ingenio, eruditione et eloquentia; parem etiam cum eo indolem habuit ad poesim, multa reliquit ingenii sui praeclarissima monumenta, ex quibus extant apud me carmina non pauca, quae ad excellentiam poetarum sui temporis accedere videntur.
eidem scripta, ut videre est in suo
vigiliis, jejuniis, cilicio, orationibus et flagellationibus non sine asperrima paenitentia die noctuque insudavit. Divina officia numquam
Ex nunquam. praetermisit, carnibus non vescebatur; quidquid temporis a sacrarum vacatione rerum supererat, id totum studio et literarum otio impertiebat. Quietioris vitae gratia jam sexagenarius ad insulam Soltam duodecim millia passuum distantem a patria secesserat ibique in monasterio quodam divi Petri Vallis surdae sic appellatae per biennium moratus,
humanae, liber unus; De vitio avaritiae divitiisque contemnendis liberalitatisque virtute, liber unus; Davidiados
Ex Davidiacos.
carmen, libri quatuordecim, sed perierunt tempore pestis, in quam propterea Antonius Proculianus invehitur in oratione quam habuit de laudibus Spalati; Poematon libri septem; De pace Italiae carmen heroicum; Historia Judith rhythmis
Ex
ac Brachiensis, in faciendis versibus Latinis erat adeo felix ut annos natus non plus viginti eos versus funderet quos viris doctis et qui in eo studio plurimum elaborarint componere satis esset.
de rebus saepe missus est ad Leonem X. summum pontificem, ad Carolum V. imperatorem et ad alios principes. Denique ob eximia merita duo sacerdotia ei nec petenti nec ambienti ultro donata sunt. Primum enim Scardonensi, mox Traguriensi episcopatu cohonestatus fuit. In obeundis legationibus variis temporibus plures orationes habuit ad cardinales et ad Leonem summum pontificem. Carmina quoque non parum multa nec inelegantia edidit, quorum aliqua typis impressa prodierunt in lucem. Laudatur a Priboevio in oratione
ad portum aeternitatis, uti pie creditur, citius quam quo remeabat pervenit. Cujus corpus dum de more nautae in mare projicere vellent, stupide se abstinuerunt, quia cilicium carni ita adstrictum invenerant ut nullatenus illud evellere potuerint; sicque confirmati de tanta viri sanctitate, toto tempore quo secum una simul habuerunt diligenti attentione servatum patribus praedicatoribus sui ordinis in Cydoniae insula prope Cretam in Graecia magno pro munere donarunt, a quibus honorifice conditum fuit in deposito particulari in ecclesia nominis sancti Nicolai atque ab eisdem in capitulo
nomen, tabularii munere functus est atque postea in canonicorum collegio cooptatus. Vacante archidiaconatu anno 1230. a capitulo et clero universo delectus fuit archidiaconus, electionem cujus archiepiscopus Guncellus non sine contentione et invitus approbavit. Propterea simultas quaedam ex eo tempore inter eos intercessit; nam quos archidiaconus jure plectendos esse decreverat, eos archiepiscopus causa
Ex caussa. incognita absolvebat. Erat, ut diximus, Thomas multiplici doctrina atque eruditione
eum incitavere, gravia minitantes clero nisi Archidiaconi electionem rescindat. Thomas, ut erat mitis ingenii vir, studio sedandi tumultus pro pacis et concordiae bono delatum sibi pontificatum sponte dimisit.
Verum enim vero Thomas singulariter amabat cives suos multaque toto tempore vitae suae praeclare gessit quae ad decorem et utilitatem civitatis pertinebant. Pluribus legationibus functus est et omnia negotia ad optatum finem perduxit. Eum plane et mirabantur et diligebant omnes boni; et non modo cives sui, sed exteri quoque, episcopi Dalmatiae praesertim universae
de quo loquitur Farlatus, praesertim in vita Joannis Ravennatis [ex Ravenatis], primi archiepiscopi, seu ubi describit inventionem sui corporis.
Per triennium docuit universam philosophiam in domo sua. Egit aliquantum temporis et partes advocati in foro ecclesiastico, postea archiepiscopus Cosmi fecit eum auditorem suum generalem ut et illustrissimus Cupilli, ejus successor in archiepiscopatu Spalatino. Sed talis homo, qui ob doctrinam et optimos mores, ad quos accedebat candida oris venustas et forma corporis
Franciscus Patricius natus est Andetrii seu Clissii
Ex Clisii. in Dalmatia, dioecesis Spalatensis. Hic doctissimus vir admirabilis ac portentuosi ingenii fuit. Floruit tempore Clementis VIII. pontificis maximi in archilyceo Romano publicus philosophiae professor. Sic
erga me benevolentiae, ac mei erga Te observantiae testimonium quodpiam relinquere debuissem. Fastis ea magìs à foecundioribus hilariorum Musarum geniis imponenda, quàm
rudi Marte lacessenda, fore satiùs arbitratus, honesto silentio (vel hac vice) praeteriri. Ad ea me tempora insuperabilium Fatorum ordo relegavit: quibus alterum Heraclitum Philosophum aut paritura, aut profectò conductura fuerat Croatia. Conspectis nam circumquaque tot funestis ejus bustis
illa malis.
Et verò ad has plorantis Patriae naenias, mille curis
in excelsis rupibus Arces, desolatas: pagos, oppida, urbes, Divorum
aedes in opportunis amaenisque locis desertas, eversas: ut herbis vepribusque
contemplanti eò mihi amor pellexit animum: ut, cùm à nullo mortalium recenseri omnia, minùs proprijs affectibus exprimi quirent (nihil enim difficilius est, quàm magno dolori paria verba reperire) perpessa ultimo bissaeculo mala, inculto (utì operis materia exigit,
minùs proprijs affectibus exprimi quirent (nihil enim difficilius est, quàm magno dolori paria verba reperire) perpessa ultimo bissaeculo mala, inculto (utì operis materia exigit,
nam Gazkae clarum sed fertile cancris
dante Deo: stragem tamen attulit antè
Fabiam, corrupta voce Baboçam
Militiae sunt nulla magìs metuenda pericla
quoque ter septem postquam defensa diebus
cruor pariter solvebat
vel ipse timet magìs, omnibus insidiatur:
nomen,
est insana furoris.
1691.
capite nivadit dolor intima pectora summo;
praetendit veteris sub nomine Castri
melius nunquam morum mutatio transit.
cum tempore natio sclava.
ego, quàm saevis fortunae mota procellis
venient cùm tempora; quando
juvenes imberbes, commoda quaestu
spem vestra mihi tenuit clementia firmam:
animo; mentemque bonam inspirate benigni.
Deus
urbes studuistis habere,
Ferdinandus
intercidentium iter. Denique si hoc Specimen tibi arriserit, reliquos quoque Libros, ubi nactus fuero a gravioribus otium, latinitate donandos suscipiam. Nunc hypotheses tantum, atque argumenta singulorum sapientiae tuae, atque humanitati propono: reputa, amabo, an digna sint, quibus vel succisiva tempora impendantur. Tu mihi autor, tu praeceptor, tu dux.
Gallico exercitui, quorum pars Mutinam versus, pars Quastallam
post dies aliquod abit. Conflictum speramus futurum, faxit DEUS bonum et faustum imperatori nostro. Nostri quoque Croatae omnes Finali Quastallam abierint. Num reversuri? Noverint superi.
Tempora hic habemus bona, sumus in possessione Sancti Vitalis omnes hilares et laeti. 18. maji veniemus domum curae majali vacaturi. Reverendissimus dominus rector (a quo ave benignissimum) nuper noctu maxima collica laborabat, putabamus cum medico decessurum, modo tamen laus DEO recte valet.
hlače poteglati. Za vazda vas lepo pozdravljaju i dabi ne bili betežni bi vam sami pisali. Sed et jocari sufficiat,
in Imperio seditiones et bellum clandestinum excitent, et hoc fine, ut regis Prussiae filius acatolicus Imperium Romanum consequi possit. Atque haec sunt, quae melioris notae sunt, alia enim, licet plurima sint, haud credi possunt propter genia benenota Italorum, qui plurima fingere consueverunt. Tempora habemus bona, speratur fertilis futurus annus.
Atque his ego me charissimo domino fratro commendo supplicans denuo, quod etiam toties et saepius petii, ut amantem se redamet, sitque meus sicut ego suus sum etiam post mortem. Rogo in precibus suis mei aliquando reminiscatur,
aut mercaturae vacare volunt, huiusmodi faeditatibus corrumpantur Tandem, ut multos, ne longior sim, praetermittam, Nascimbenus Nascimbenius in epistola, qua commentarium suum in Tullii De inventione librum Ragusino senatui nuncupat: Multae, inquit, adhuc extant vetustate temporis rerumque gestarum memoria nobilissimae familiae, ex quibus fere singulis plurimi ingenio, doctrina consilioque praestantissimi, tanquam ex equo Troiano viri prodiere et hoc tempore florent multi gloria virtutis... 3 Nulla igitur, uti dicebamus, de studio litterarum Ragusii
suum in Tullii De inventione librum Ragusino senatui nuncupat: Multae, inquit, adhuc extant vetustate temporis rerumque gestarum memoria nobilissimae familiae, ex quibus fere singulis plurimi ingenio, doctrina consilioque praestantissimi, tanquam ex equo Troiano viri prodiere et hoc tempore florent multi gloria virtutis... 3 Nulla igitur, uti dicebamus, de studio litterarum Ragusii olim ac per aetates singulas florente dubitandi est ratio.
IV. Id unum hactenus desiderabatur, ut florentissima civitas civium suorum illustriumque virorum fieret imagine
eorum tantum nominibus Bibliothecam hanc instruxi, qui praecipua ingenii ac doctrinae laude litterarumque monumentis illustres fuere. Verum non omnium omnino civium, qui
ea laude eximii fuerunt, nomina huc retuli, neque enim omnes novi, eos praesertim, qui monumentis a temporum iniuria vindicatis antiquiores sunt, cum nemo plane eorum memoriam serae posteritati commendaverit et vix sequioris aetatis tabulae aliquae
supersint, unde aliquorum nomina tantummodo, paucorum gesta, quae in hunc commentarium referrem, mihi licuit dignoscere.
vitia fugere ac virtutem sequi.
X. Quidam autem hic uti scriptores laudantur, sed quae scripserint non proditur; at certe cuique cordato viro persuasum
esse censeo, non ideo ex scriptorum albo delendos, quia scriptorum eorum monumenta sive temporis sive hominum iniuria amissa desideramus. Quin etiam de nonnullis, licet paucis, dubitabit quispiam, utrum aliquid lucubraverint, unde scriptorum eis nomen tribuendum sit, cum veteribus monumentis singulari quadam ratione litteris vacasse in iisque perpetuo versati prodantur, nulla editarum
et non vulgaris eruditionis, sed quos ob insignem doctrinam credibile tantum est litteris aliquid mandasse.
XI. Caeterum nulla in scriptorum nomlnibus commendandis gradus, opinionis aut promeritorum ratio habita est, ut in suos ordines pro dignitate disponerentur; uti nec aetatis et temporis, quo quisque in vivis fuit, ordo servatus est, neque enim omnium
certam novimus aetatem, sed alphabeti ordine servato cuique locum
dedimus, quem litterarum ratio postulabat, quae optima id genus series disponendi ratio esse videtur. Sicut auteiri recentiores aliquot
praeter unum
liber 1. Cervinum ex illustribus totius Illyrici viris aut laudavit aut nominavit, post Ragusinae urbis
descriptionem haec habet: Verum quum haec proderem, ibi erat Aelius Cervinus, Poeta eminentissimus, cui si priscis temporibus
nasci contigisset, quando more hominum comparatum est, ut veteres scriptores novis semper anteponantur, ipse profecto cum antiquis vatibus passim legeretur, tanta est ejus in rebus, quas decantat, eruditio et ea carminis sublimitas.
sed Flavii filius; ille etenim (teste Morerio ex Leandro Alberti) quinque filios reliquit omni liberali doctrina peritissimos et patri non absimiles: Leandre Alberti dit que Flavius
Blondus eut cinq fils tous sçavans. Alterum ex iis Quirinali huic academiae eo tempore praefuisse nullus dubito. Sodales vero eiusdem sive, uti vocant, academici Sulpicius Verulanus, Marsus iunior, Pomponius Laetus, Paulus Cortesius, Baptista Mantuanus, Lepidus Sinibaldus, Gaspar Capella aliique doctissimi eadem aetate viri. Hos inter, quamvis minor adhuc aetate, sortitus est
Gradii, primarii eius bibliothecae custodis, exscripta fuit oratio, quam Cervinus habuit in funere Michaelis Zamagnii, Ragusinae reipublicae rectoris, cuius initium: Etsi mihi durum atque laboriosum videbatur rectoris nostri hodierna die defuncti in tanta temporis angustia laudationem suscipere... Eius exemplar in Adversariis meis exstat, cum perscripta eiusdem Gradii testificatione, quam hic subiicere operae pretium duxi: Oratio Aelii Lampridii Cervarii in funere Michae Zamagnii in rectoratu supremo reipublicae Ragusinae
illustrissimi et reverendissimi domini abbatis Stephani Gradii, primi eiusdem bibliothecae custodis. Ita est, ego Stephanus Gradius, primus bibliothecae Vaticanae custos, propria manu subscripsi et meo sigillo munivi hac die 28 novembris 1682. Haec oratio habita fuit ante annos prope ducentos, quo tempore author eius floruit, ut liquet ex aliis eius orationibus caeterisque scripturis, quae in libro, unde haec extracta fuit, continentur. Qua autem ex causa, quo tempore, quove authore codex ipse in Vaticana bibliotheca repositus fuerit, omnino ignoramus; ex eo tamen, si probe res
propria manu subscripsi et meo sigillo munivi hac die 28 novembris 1682. Haec oratio habita fuit ante annos prope ducentos, quo tempore author eius floruit, ut liquet ex aliis eius orationibus caeterisque scripturis, quae in libro, unde haec extracta fuit, continentur. Qua autem ex causa, quo tempore, quove authore codex ipse in Vaticana bibliotheca repositus fuerit, omnino ignoramus; ex eo tamen, si probe res perpendatur, nonnihil laudis authori accedit, cuius scriptis ibi locus datus est, ubi nihil, nisi emendate et ad lucernam, ut aiunt, elucubratum reponi solet. Utinam porro erudito
nec inertia suadet,
ex illis Cibranium authorem deprehenderent.
CHRISTOPHORUS LILIATUS
Quod aliis multis doctissimis viris sive temporis marmora et aera consumentis iniquitate, sive hominum incuria evenisse saepe conquestus sum, id ipsum quoque clarissimo poetae Christophoro Liliato accidit, ut nimirum nobilissimae eius lucubrationes deperirent et nomen egregii viri ex hominum memoria tantum non excideret.
iniit, verum
Ragusii, nam syngrapha, quam pactum matrimoniale vocant, Ragusii scripta fuit ibique in
publicas tabulas relata XIV Kalendas Martias anni MDLXXVII.
Cum viro Florentiam se contulit Floria, ubi Etruscam linguam
brevissimo tempore egregie didicit, ut in Etruria nata videretur,
caepitque ea lingua versus edere, quae prius, Illyricis addicta
Musis, multa Illyrica carmina elegantissime ediderat.
III. Etenim ingenio erat facili ad condendos versus, prompto, acuto, ut in
exactis bonarum artium studiis, antiquam simul illam loquendi rationem, qua
Sallustii, Caesares, Tullii, Livii, Nepotes, Phaedri usi sunt, in recentem barbaram
commutarunt, semelque in Latio ammissa reparari nunquam potuit, ut Roma
ipsa ex eo tempore Romane nunquam locuta fuerit. Hinc est, quod siquis ex recentioribus
ad veteris eloquii maiestatem, nec ita prope accedat, in litteraria republica locum
habet et primis in ordinibus numeratur. Eo in ordine magna nomina Lipsios, Muretos,
Manutios,
Hinc vide, qua laude etiam in serae posteritatis memoria celebranda sit soror Nicolea
Restia in Divae Mariae Angelorum seu Sancti Michaelis, ut vulgo appellabatur, caenobio
divi Dominici regulam professa, quae Ragusii nata, educata, toto vitae tempore versata,
ita Latine loquebatur, ac si a matris uberibus una cum lacte eam linguam suxisset
rationemque omnem Romani sermonis callebat, ut Romae aurea aetate orta videretur; at
eadem Italici sermonis, quod nemo non mirabitur, expers omnino erat.
et florentissimum Imperii Statum et beatas Respublicas fore. Quae cum affirmem, non is sum, qui non videam, quam arduum sit ac difficile praeesse caeteris, omnia suo arbitratu movere, Civium animos aequitate moderari, atque idem quam pene exhibeat speciem quandam ipsius Naturam omnem moventis ac temperantis Dei. Sed cujus animus hanc Naturae infinitatem sit contemplatus, quibusque legibus conversiones Siderum Maria ac Tellus obtemperent, penitus perspexerit, magno quodam ordinis ac legum splendore imbutus atque illustratus, cum ad haec humana descenderit, quae vincula sint societatum, quae
notitiam formamque effinxerit, et perviderit naturam Animorum nostrorum, tum et Religionem caeremoniis optime vallatam tuebitur, modumque rerum agendarum atque humanae libertatis usum sapientissimis decretis statuet ac definiet. Haec mihi saepius mecum cogitanti permulta ex vetustissimis repetita temporibus exempla sese animo offerebant, quae sententiam
hujusmodi comprobarent, cum viderem eandem apud Veteres adeo invaluisse, ut quicumque bene gestae Reipublicae commendationem esset adeptus, idem in Sapientium numero collocaretur. Nam
incredibilem mentis vim ac celeritatem ingenii ad tot nova etiam expedienda negotia tempus tibi deesse vel occupatissimo potest. Litteris quoque inter tot tantasque, quae te diu noctuque distinent cogitationes, nescio quid, aliquid tamen concedis temporis. Vetus illa quidem nonnullorum est opinio, falsa tamen ac contemnenda, otiosorum tantum hominum esse ac vulgarium tractare litteras, quas Principibus Viris in publicarum rerum procuratione versantibus minus decoras esse putandum sit. Faluntur profecto, qui haec ita existimant.
urbis congregarent. Sed ut haec antiqua nimis omittamus, cum jam Graecia artium studiis maxime floreret, accepimus Parmenidem Xenophanem Empedoclem atque alios illius memoriae complures Philosophiam versibus conscripsisse. An vero putas Pythagoreos tam facile ac tam brevi tempore Philosophiam per omnem Italiam ac eam praecipue Italiae partem, quae Graecia Magna dicta est, divulgaturos fuisse, nisi hunc morem in his tractandis disciplinis ipsi potissimum tenuissent; quos traditum est adjecisse carminibus fides etiam atque cantus? Quae quidem praeclare eorum rationi
morem in his tractandis disciplinis ipsi potissimum tenuissent; quos traditum est adjecisse carminibus fides etiam atque cantus? Quae quidem praeclare eorum rationi convenire poterant, quippe qui ab Harmonia et numeris omnia repeterent. Verum horum omnium nulla pene monumenta ob longinquitatem temporum ad nos transmissa sunt. Unius extat, atque ad nos usque dimanavit Lucretii venustissimum opus; cujus eo libentius mentionem facio, quod eum in scribendo secutus sis ipse. Quem Musarum etiam minime studiosum non ad legendum trahant ea, quae ab ipso versibus sunt reddita? Cui non illa
optimam in scribendi iniisse viam, quod Philosophiam carminibus tradideris, neque mihi, quibus id confirmarem, et exemplorum copia et probatorum Virorum auctoritas deesset: sed ut in re non necessaria diutius non moror. Venio ad Philosophiae, quam pertractasti, genus. Ego cum hisce nostris temporibus Philosophiam a tot doctissimis Viris illustratam atque ornatam considero, cujus aptius quam Cartesii rationem versibus reddendam suscepisses, ex his omnibus video neminem. Nam etsi eorum etiam, qui post illum eamdem excoluerunt, multa egregia quidem ac praeclara sint inventa atque
atque
e situ ac squalore in claritatem atque lucem has optimas disciplinas eduxit. Cujus quidem rei laudem nunquam tantopere percipio, quam cum Philosophiae statum, qualis ante illum fuerit, recordor. Quae enim fuit ab iis, qui tum temporis eam professi sunt, ratio adhibita in hac rerum universitate consideranda atque investiganda Natura? An Experientiam, qua maxime res geri potuit, excoluerunt? At nefas (opinor) putaverunt religiosi homines tentare atque scrutari Naturam; proinde experimentis omnino pepercerunt. In scholis
et aliorum deinde opera ac studiis eo crevit eadem atque processit, ut nunc tandem illud merito quis usurpaverit, quod a Platone dici solitum accepimus, se Diis maximas habere gratias, quod eum vivere fecissent, quando Philosophia potissimum vigeret. Etenim brevi tempore fere una haec aetas nostra plura vidit, quam antea multarum aetatum serie cognita fuerint. Quae ego omnia si uni eidemque Cartesio accepta refero, non temere id mihi quidem videor facere. Ut enim solemus, quidquid terrarum in orbis circumnavigatione aliorum industria ac labore compertum
Solem interjectu Lunae non omnibus Terrae partibus obscurari; contra Lunam omnibus aeque inconspicuam in defectu reddi ad vers. 972. disserit. Diende ad Axem Eclipticae inclinari Axem Terrae; atque hunc semper sibi parallelum esse, ubicumque loci Terra sit; inde varias anni tempestates fieri explicat. A vers. 1085. ex diurno Terrae in Ortum motu Sidera converti in Occasum nobis apparere: Martem viciniorem interdum remotiorem: Venerem quoque et Mercurium nunc citeriorem, nunc ulteriorem esse. His subjungitur directionum stationum et regressionum Planetarum
retionem reddit. A vers. 946. de corporum Gravitate agit, cujus causam repetit a globulis secundi Elementi a centro motus, quod idem Terrae centrum est, recedere nitentibus, et caetera corpora deorsum renovato semper impulsu trudentibus: idcirco enim ea lapsus suos per quadrata temporum accelerant: imo et Terrae rotunda figura prodit ab hujusmodi particulis eam circumundique prementibus. Gravitatem corporibus minorem sub Aequatore, quam sub Polis esse a celeriori in his, in illo tardiori Pendulorum motu deprehendi ait; idque ea de causa fieri, quod sub Aequatore major
ex aqua in tubis suspensa, et ab illo extra premente sustentata; idque ad vers. 994. Mox de Ventis agit: illos ipsum Aërem fluentem esse, eumque fluere, cum vel a Solis calore, vel a vaporibus agitatur, ostendit. Ventorum nomina et plagas designat; et cur quidam certis lucis statisque temporibus flent, atque alia hujusmodi ad Vers. 1244. demonstrat. Reliquum jam est, ut Ignis natura declaretur: hanc sitam esse docet in celeri ac perturbato primi Elementi motu corporum particulas dissolventis et abripientis: facile porro explicatur, cur affusa aqua Calx
et rationem reddit, cur de duabus chordis aequalibus et aeque tensis, percussa altera, altera pariter exultet, et sonum edat. Tum observari docet sonum, sive tenuior sit sive fortior, sive feratur fecundis sive adversis ventis, aequali semper tempore per aequale prope spatium propagari, et velocitatem ejus vix quidquam progrediendo imminui: Hinc ad eorum corporum, quae sonum pariter cum fulgore reddunt, cognoscendam a nobis distantiam ducimur. Quod jam superest, Visus naturam explicaturus a vers. 1098. varias lucis
A vers. 886. ad 1114. de Affectibus, quantum ad Mores ipsos referri possint, agens contra Stoicos disputat, qui omnes Affectus esse malos afferebant, animi proinde morbos appellabant. Porro Virtutis definitionem, ejusque partitionem in Prudentiam, Justitiam, Fortitudinem, et Temperantiam tradit; et sejunctim singulas ad vers. 1988. fusius describit. Tum ut Virtutibus ait honcitari animos atque ornari, ita foedari
contra ac corrumpi vitiis, idque fieri cum a Deo aversi ad
libris, somnoque epulisque relictis
auspiciis, et pulsis orbe tenebris
alias succedere: tempus
animi certa penitusque valente.
animata, licet non audiat ipsa,
procul a ratione recedis.
voles horas pro tempore quovis
ingens atque haec variantia rerum
aestivis augeri a Solibus, et jam
divino fieri sine Numine rentur.
omnipotente sagittam
Mentem;
intus
omnia cernere sese
semper distare a Mente necesse est.
supra ostendimus esse
Mundum
Summaï totius Omne
et tenuis consit nubecula circum.
circuit ignes
Fieri haec rere omnia tantum
iter poterit fecisse videri
a Sole removit,
Lunamque, necesse est,
utrumque locorum
dextrumque aeque laevumque necesse est
adversi versabitur Aegocerotis.
deducti vespere rivum
radiis Sol recta percutit urens,
Terrae regiones. Illa vocamus
rumpentes undique flores;
genus sua saecla propagant.
anceps
fateri
oris.
Cete:
namque ante propinquas
Zonae
Natura tumentem
et tenuia quaeque
orbis
ad tempora Veris.
oriri
aestus
certo nec motu aut tempore certo.
nimirum ut cuncta Cometis,
ejus
bellum caedes morbique famesque
licet, aëris auris;
corpore sanguis
mage nos aestate calemus;
collum quae porrigit arctum,
intus
quandoquidem major vis illa caloris
haec rebus magis omnibus utilitatem
resolvitur usta vapores
atque adversa tuetur;
clausas ubi pervenit undas,
patet exitus, ilicet extra
Aegypti totius Amnis.
resonaret rustica cantu;
si plurimus Aër,
est.
paulo diximus ante,
Eurum.
resolvit in auras.
Sole paventes
ex imo, atque attollere fluctus;
turribus aufert.
aestus non tanta caede per urbes
penates
digitis? num motus dirigat horum
in unam
ramis.
est
nostros si simplice sensus
si varios numerorum hoc ordine perges
dicere pacto est
apto
ad vibrandum tempore, nervi,
post veniens unda, atque ita praepedit omnem.
quoniam motu Sonitus fit, temporis uno
fieri quem diximus auris.
illis,
tardior, ora
venturi in temporis horam.
quod quaerimus unum
molem,
egere,
ad nostros in vita pertinet actus;
omnis;
Honesti
inspiciendi.
habere.
hinc illinc undique ramos
Spča choro Comitum possit divellier unquam:
jurane Princeps
fortiter ictus
Prva verzija. Nedovršeno formatiranje, zaglavlje, nepročišćene greške.
Supremi comites: Varasdinensis.
Comes Georgius ab Erdoedy.
Comes Antonius ab Erdoedy.
Zagrabiensis et Crisiensis ante separationem.
Dominus Joannes Rauch.
Post separatos 1856.: Crisiensis.
Dominus comes generalis Josephus Casimirus Draskovich, tempore belli administrator dominus comes Joannes Patachich, tum dominus Antonius Bedekovich.
Dominus comes Joannes Patachich.
Zagrabiensis.
Dominus Joannes Jursich creatus 1756.
Verocensis.
Dominus comes Ludovicus Patachich.
Dominus Georgius Klimo,
Nicolaum Bedekovich pro suo etiam confirmavit, atque ordinata primum domo dispositoque famulitio et re oeconomica, totum se ad episcopalem normam composuit. Arcis capitaneum dominum Maretich, a quo parebant domestici in arce omnes, hoc mortuo dominum Balthasarem Magdalenich constituit; vicarium temporaneum simul et comitem curialem dominum Sigismundum Skerlecz, praefectum bonorum dominum Andream Gerlechich. Nobiles adolescentes quatuor servavit, qui et sui ephebi erant et secretarium juvare debebant, quin et juri dare operam, ut ex schola illa egregii plures prodierint et hodie in primis
dicant ipsa religiosorum in episcopatu Zagrabiensi domicilia, an aliquod sit, cujus pater non fuisset, in quo munificus non fuisset, et quae mihi singillatim referre est impossibile, ipsi referant. Ego tamen, tanquam oculatus testis ac fere dispensator, charitatis illius, quam in omnes exercuit temporibus belli et pestis, debeo reminisci.
Erant sub illo durissima tempora, videlicet belli, famis et pestis, qua occasione ingens illius eluxit charitas. Profecto famelicis annis universa Sclavonica granaria sua erogavit famelicis, pauperioribus prorsus gratis, facultates habentibus
cujus pater non fuisset, in quo munificus non fuisset, et quae mihi singillatim referre est impossibile, ipsi referant. Ego tamen, tanquam oculatus testis ac fere dispensator, charitatis illius, quam in omnes exercuit temporibus belli et pestis, debeo reminisci.
Erant sub illo durissima tempora, videlicet belli, famis et pestis, qua occasione ingens illius eluxit charitas. Profecto famelicis annis universa Sclavonica granaria sua erogavit famelicis, pauperioribus prorsus gratis, facultates habentibus precio levissimo, quod nec centesimus persolvit, postea universa condonans. Belli
videlicet belli, famis et pestis, qua occasione ingens illius eluxit charitas. Profecto famelicis annis universa Sclavonica granaria sua erogavit famelicis, pauperioribus prorsus gratis, facultates habentibus precio levissimo, quod nec centesimus persolvit, postea universa condonans. Belli Turcici tempore dominia illius Pokupszko et Hrasztovicza alumnatus belligerentium fuerunt, ut ex illis nullos tunc fructus acceperit. Occasione autem pestis ad omnium notitiam Kostaniczam plures
oneratas naves frumento rebusque aliis misit. Anno autem 1744., dum in Sisciensibus partibus
et firmus nec ullius precibus vel respectu a statuta recedebat, ut in tot causis visum est. Praecipitantiam nunquam habuit, sed in rebus cunctis et minimis gravis, circumspectus, prudens semper fuit observatus.
Honoris cleri et capituli fuit studiosissimus. Ut ipse gravis fuerat et temperans, ad exemplum pastoris ebrietates et intemperantiae sublatae sunt et gravitas inducta. Ad exemplum illius tot canonicorum domus ex fundamentis erectae et muratae sunt. Et cum prius diversitas choralis vestitus intra canonicos fuisset, ipso procurante medio cardinalis Gotti a Clemente XII.
Secretarios duos tenuit: in germanicis Augustum Fridericum Föllner; in aliis primo quendam Tomassich, quo mortuo successit Josephus Jagussich, post hunc dominus Fabriczi, dein Josephus Raffay, ac tandem Georgius Petkovich. Quibus tamen res archivii nunquam credere voluit.
Vicarium temporaneum, simul et comitem curialem, dominum Sigismundum Skerlecz, post hunc superius dictos. Provisores in bonis, dein stabuli magistrum aliosque plurimos, ut aulam omnino magnam intertenuerit.
Atque haec de Braniughio, quamvis non omnia, non singula. Quis enim praecipue quae suae erant
fuisse a cantore in beneficium pure fratruelis sui, qui redditibus parochiae gaudere potuit, quousque et canonicales redditus percipere potuit. Nam evoluto anno is, qui maxime urgebat antea misericorditarum fundationem, maxime etiam eandem postea impugnabat.
Familiae nobilium vigebant his temporibus istae: Adamus Oreszky, regni exactor et commissarius, et postremo praeses tabulae judiciariae.
Vir omnino lectus et eruditus, fuit enim Bononiae alumnus et theologus, studio semper primus; postea, mutato statu, insignem se juristam reddidit, politicum quoque, et a
Zagrabiensibus; notario Paulo Sikuten et fiscali Georgio Malenich. Quorum singulis fl. 100 annue, vicario 200 constituit, sedemque spiritualem restauravit omnino, modo scriptis et constitutionibus.
praediorum appraehensionem et Nadasdii statutionem fatus Ladislaus Bisztriczey Vienna per cancellarium fuit submissus, Thauszy autem, qua praetensus executor et Krisanichianus
successor, ad eandem statutionem praetextu resignationis sese ingessit. Et ejusdem statutionis tempore, cum episcopus Bosnensis Bakich, alias Bachich in Krisovlian fuisset mortuus, morte ad Thauszium per me scripta; idem in praediis illis universa et quaevis animalia totamque alodialem suppellectilem Nadasdio relinquit, acceptisque a Bisztriczey catenus litteris, episcopo item Zagrabiensi
oeconomiae totum se dedit. Braxatoria erexit, Judaeos accepit in amicitiam et lebetes emit pro pulveribus praeparandis.
Anno 1751. occasione diaetae Posoniensis Kollerii fuit mancipium. Capellanus suus Kollerianam quotidie cum missae sacrificio debuit praestolari. Et quia ejusdem diaetae tempore de promovendis ageretur, Klobusiczkius credebatur primas futurus, vel si non esset, certissimo transferendus, prouti et accidit ob habitas cum protonotario Adamo Naisich discordias. Itaque cum ageretur satis, quis ad Zagrabiensem sedem foret promovendus, et destinaretur Georgius Klimo,
numeraturum obligasset, in Zagrabiensem episcopum est resolutus.
Et quia mortuo Braniughio ipse pro conferenda sibi abbatia beatae virginis Mariae de Topuszka institisset, nec curam expeditionis accepisset, immo statim a resolutione in Croatiam concessisset, ideo quamvis a Brumani episcopi temporibus abbatia illa episcopatui unita fuisset et pro unita episcopatui expressa, tamen in hujus episcopi collationis expeditione pro adnexa exprimitur.
C. Donatio bibliothecae.
I. 1777. U Zagrebu. Kercselichii
et consensu substernere. Poena item tam bibliothecario quam et iis, qui per substractionem librorum et monumentorum fini a me intento sese opponerent; mos adhuc fuerat in ejusmodi ordinationibus excomunicationis censuram procurare; at puto firmiores futuras, ad effectum per me cupitum, temporales poenas per fiscum publicum exigendas.
Quibus me precesque meas excelso consilio regio devovendo emorior.
Excelsi consilii regii humillimus obligatissimus servus Balthasar Adam Kercselich.
U zemaljskom arkivu. Acta consilii Croatici.
possit, non video. Ast illud certum est, consulendum esse famae defuncti benefactoris, prospiciendum esse tranquillitati publicae et honori privatorum.
In morte omnes vindictae ac simultates cum humanitate exspirare debeant; vindicare debemus bonam defuncti existimationem a futuri temporis obtrectationibus, qui vel ex hoc monumento aeternam vellicandi memoriae defuncti ansam haberent.
Restituenda est privata securitas, quae interturbatur, si ex loculamentis academiae Zagrabiensis speciem inquisitionis erigamus, ubi quaevis criminationes extra ultionem
advenientes in campo civitatis, vulgo Seminarszke cziglenicze dicto, prope Zagrabiam in praesentia domini locumtenentis et aliorum etiam dictum repetierunt militare exercitium.
(Audacia Croatae unius Viennae die 13. Octobris 1748.) Eodem hoc tempore, dum Viennae morarentur, quidam ex militibus compagniae domini Gerlichich in suburbio Lonsztross furentem bovem per cornua apraehensum stitit, et manu una bovem tenens Hungaricum, altera frameam e vagina accipiens, praecisis framea in pede nervis, eundem decidit, magna spectantis populi
subditos Ivanicenses ad hoc obligatos praemissis, sumpto prandio abiit.
(Occulte et sine pompa Zagrabiam venit.) Detineri nullibi voluit, neque ullos ingressus sui honores vel pompas admittere, sed ut clam Vienna, sive non promulgato abitus sui tempore, abiit, ita occulte solusque modico stipatus famulitio Zagrabiam, nullo advertente, die 6ta. circa horam noctis decimam appulit. Sequenti die et capituli nomine salutatus et a singulis canonicorum homagium suscipiens, prouti et ab aliis dominis saecularibus.
consistorio bullis pontificis, et quidem pridie, in sacrario interiori | praelectis) qui vestitus eosdem excepit, statimque ex domo episcopi secuta processio, praecedente videlicet bene et noviter vestita suae excellentiae familia, et officialibus, una cum vicario temporaneo, canonico a latere, capellano. Procedente post hos sua excellentia episcopali, et post hanc venerabilis capituli exmissis et laudatario Joanne Persich chori praebendario, civibus vici Latinorum ad portam et gradus vigilias tenentibus. Ad gradus majores adstitit clerus, videlicet ex domo
et benedictione solenni dominum praepositum Chasmensem suum sub mitra explere officium, quod et praestitit.
(Incendium in arce.)
Stephanus Patachich, colonelli Kengell et Lalersperg, aliique ecclesiastici, religiosi, militaris et equestris status viri praecipui. Canonici cathedralis ecclesiae omnes, qui Zagrabiae adfuerunt.
(Vicarius temporaneus declaratus.) Altero ab introductione sua die spectabilis dominus Balthasar Magdalenich, Suae sacratissimae Majestatis consiliarius et tabulae judiciariae praeses, pro vicario temporaneo in bonis episcopalibus confirmatus est.
(Comes
(Vicarius temporaneus declaratus.) Altero ab introductione sua die spectabilis dominus Balthasar Magdalenich, Suae sacratissimae Majestatis consiliarius et tabulae judiciariae praeses, pro vicario temporaneo in bonis episcopalibus confirmatus est.
(Comes curialis resolutus uti et vicecomes.) Spectabilis autem dominus Joannes Busan banalis tabulae assessor, denuo comes curialis constitutus in abbatia, et vicecomes ejusdem confirmatus
et cur per dominum Magdalenich contra praxim prius observatam.) Similiter dominus comes Leopoldus Nadasd in praediis sibi collatis in persona plenipotentiariorum suorum, domino Ladislao Bisztriczey cancelista cancellariae aulico-Hungaricae et domino Joanne Jursich, per dominum vicarium temporaneum Balthasarem Magdalenich statutus est, cui statutioni interfuit aeque dominus canonicus Franciscus Thauszy, sed ut executor, dominus Krisanich praediorum illorum dum viveret usufructuarii et possessoris causa rerum ibidem vendendarum. |
Quamvis
rerum ibidem vendendarum. |
Quamvis autem observatum fuisset, statutiones donatariis episcopalibus factas fuisse aliquando per praediales litteratos, aliquando et a potiori in abbatia per dominum comitem curialem, in bonis autem episcopalibus per vicarium temporaneum. Attamen domini comitis Nadasdy statutio per vicarium temporaneum, non vero dominum comitem curialem contra morem hactenus observatum facta ideo est, quod contradictores, ad reddendam
Quamvis autem observatum fuisset, statutiones donatariis episcopalibus factas fuisse aliquando per praediales litteratos, aliquando et a potiori in abbatia per dominum comitem curialem, in bonis autem episcopalibus per vicarium temporaneum. Attamen domini comitis Nadasdy statutio per vicarium temporaneum, non vero dominum comitem curialem contra morem hactenus observatum facta ideo est, quod contradictores, ad reddendam
curialem contra morem hactenus observatum facta ideo est, quod contradictores, ad reddendam
determinationem res suspensa est. Quare combinatis iis, quae Suae Majestati praesentari deberent videlicet. Primo. Ut in omnibus privilegiis et immunitatibus Sua Majestas regnum confirmaret. 2. Ut supremum regni capitaneum nominandi, eligendi usus penes regnum permaneret. 3. Ut comes banus pro tempore futurus proprietarius horum regni confiniorum esset. 4. Ut eidem Sua Majestas de stipendio provideret. 5. Ut vicebanatui officium supremi comitis comitatuum Zagrabiensis et Crisiensis in perpetuum conjungeretur. 6. Ut regulanda confinia a consilio bellico, minus commissariatu, non
et Viennam properanti data episcopo.
Primo. Cum visa regulandae nationalis militae necessitate in obsequium principis et patriae procurandam felicitatem, subditos suos ecclesia Zagrabiensis privilegialiter hactenus vigore etiam citatorum articulorum ab omni contributione ad haec usque tempora immunes non sine magno scrupulo et successorum suorum censura Suae Majestati devote immolaverit, ut saltem areae capitularis incolas, tanquam in curiali fundo existentes et ad defendendum archivium publicum, ecclesiam, vigilias item praestandas in vicem canonicorum, olim sub Osvaldo
divorum hactenus Hungariae regum, non minus vicum Latinorum et Villam Novam, tanquam primum curialem episcopi fundum, secundum autem, Villam nempe Novam, tanquam canonicorum allodia et praebendariorum domus cum ecclesiae servis, incolis videlicet aliquod ad deferenda vexilla, palas supplicationum tempore obligatos, prouti et mundandam ecclesiam, a contributione immunes servare ultro Sua Majestas dignaretur.
Suae Majestatis subjecta, ut clerus vivens ac subjiciens apud posteros excusationem a censura habeat, quod gratis suos homines immolasset, congruum fore, ut ex horum contributione in clerum redundet aliquid. Dein quod hactenus ex clero unus aut | duo prouti ferebant tempora, militem et commendantem egerit, nunquam secuta est disunio neque animorum discordia, quo ergo fundamento timeri nunc debeat? Ad 2. Templorum curam omnino sacerdotibus esse, arma vetita, sed dum conjungi possunt caetera, quid impedit profecto in defensam patriae, religionis, sui ipsius, et
ignorare. Cepit acutus vir vim responsi, meque laudavit. Attamen pro privata eruditione sua tametsi urgeret informari, me aliquando haec praestiturum reposui, nunc posse nullatenus.
(Quid olim regni capitaneus.) Sane Mathiae tempore nil fuit aliud quam is, qui ad insurgendum, exercituandum nobiles compelleret, adeoque exequentis vice fungebatur. Deinde diversimode considerabatur, ac ex voce supremus pro capite quasi militiae confiniariae cepit considerari, praecipue postquam bano titulus iste consveverat attribui. Et
nunc aeque Caproncensis Crisiensisque civitatum. Kleffeldius proponebat commoda inde obventura, ut, rerum distractionis, pecuniarum sedem quasi efficiendam Zagrabiam, similiaque innumera. Sed haec audire noluerunt, ut Naisich ex more potus gladium plane evaginasset allegans Zriniana, Rakocziana tempora et hoc in Kleffeldiano hospitio. Tum Lekenik pagus ejusdemque campus fuit propositus, sed quia Erdoedianus fuisset, uti supra dictum, rejicitur. Ergo spe ruiturae ex defectu stabi regulationis, Petrinja pro stabo projectatur, credebatur enim consilium bellicum neutiquam consensurum, ut
Busan, Francisco Kussevich, Sigismundo Bussich. Idem dominus Busan jam olim officii hujus martyr pro exactore regni constituitur, deputaturque ad tractandum cum camera Posoniensi intuitu auctionis et mediae tricesimae ita instructus, ut ad triennium pro 7000 cum camera contrahere possit, siquidem temporibus arendatorum tricesimalium Francisci Suvich et Ignatii Czindery tricesimam annue exportasse constet 1700. Fatus attamen exactor cum camera pro auctione et media tricesima in 9000 contraxit, uti in sequente retulisset congregatione. Commissario data instructio: 1. Suppellectilem bellicam,
ex quo conjicio, oppidum olim liberum fuisse. Caeterum postquam a Turcis acceptum fuisset, denuo 16 [88] opera Marchionis Badensis revindicatum, canonicus Zagrabiensis Nicolaus Skerlecz ut banderii ecclesiae Zagrabiensis capitaneus, primus in eliberata Dubicza commendans et capitaneus fuit, a quo tempore penes ecclesiam continuo mansit, licet regiam confirmationem nunquam obtinuissent, quamvis 1718. banalem, comitis nempe Joannis Palffy. Dum Transvunanae partes per Marsiglium Turcis datae fuissent, capitulo una cum episcopo Cisvunanae relictae erant, ubi insimul ligneum |
latus. Domino Petrichevich tanquam caeremoniario, domino Kukuljevich diacono, Gaal subdiacono existentibus, Galyuff mitrae, Kerchelich pastoralis curam habuerunt. Post missam benedicta vexilla nova more solito et consveto. Bano his diebus vestitum Croaticum et tesserae deferente. Quam solennitatem tempestates et pluviae multum impediverunt, ut madidi in pluviis stare debuerimus, et Suae etiam Majestates, licet sub tentorio, madefactae fuerint. Juramentum tamen fidelitatis ibi deposuerunt omnes | in summis pluviis. Post haec in castris ipsis solennia data sunt
ajunt officiales cum Suis Majestatibus pransi sunt, videlicet colonelli duo, baro Stephanus Patachich, Skerlecz Sigismundus et Kleffeld, item vicecolonelli dominus comes Orsich, canonicus Adamus Patachich, et supremi vigiliarum praefecti Gerlichich et Jellachich. Atque propter mutationem continuam temporis destinatum exercitium differi oportuit ad diem sequentem, septimam videlicet Julii, quando hora matutina septima Suae Majestates ad destinatum in campo locum et eatenus erectam ex asseribus pergulam advenerunt et Croatarum exercitio interfuerunt, jentantes ibidem etiam, quod
Georgii Pogledich, qui stipendio vita durante contentari debebit. Post abitum reginae ad 20. Julii manserunt in campamento omnes, postea iisdem viis reversi sunt. Porro Petovii beneficio istud omnibus fuerat, quod pons in fluvio Drava liber fuerit a solutione etiam ordinarii census toto campamenti tempore. Petovienses autem cives in ingressu oblatis clavibus, ut fieri solet, | nihil pompae repraesentarunt. Verum supra portam, quae ad fluvium est, et per quam Sua Majestas intrare et exire debuit, folia arborum viridia apposuerunt cum inscriptione: in conspectu
eximi jure praerogativae nobilitatis cuperent, nobilitatem edocerent, fuerat commissum sine omni exceptione. Quare ne juribus praejudicetur ecclesiae, supplicatum fuerat, ut praediales hominesque episcopales hanc | coram domino Balthasare Magdalenich tanquam vicario temporaneo et domino Joanne Busan tanquam comite curiali probarent et producerent. Quod et per Suam Majestatem indultum, hoc tamen addito: quod et ex parte comitatus aliquis vocari poterit. Quod tanquam non praeceptivum observatum haud est.
(Polygamia
vicebanus dum primo deferret, observatum est, alios dominos Croatas tulisse aegrius.
(Anni memoria.) Annus iste ut cum intenso incepit frigore, ita et cum frigore desiit. Vina protulit in mediocritate, sed ob aestum quo abundabat egregia. Tempestates graves auditae sunt, Bononiae in Italia praecipue, ubi a vi venti turres, muri, domus destructae, aliaque immensa damna causata fuerunt. Exundationes aquarum et terrae motus fuere gravissimi. Messis hic in Croatia mediocris.
christianae opera svadentur et commendantur. Vigore autem jubilaei, quod semel tantum potest obtineri, datur facultas
lamentatus, immo armare milii unum dono dedit abiens. At poterant fingere haec et alia adulatores et inimici et finxerunt indubie, ut non solum alienum sed inimicum plane effecerint episcopum. Hinc ab eodem redeuntes fecerunt illius in me odium publicum cum assecuratione, quod toto vitae suae tempore nec minimam mei sit habiturus reflexionem. Measque de adepto episcopatu congratulatorias unus retulit et quod vehementer dolebam, legendas offerebat omnibus cum mei prostitutione et risu. ac si nescio quaepiam vel postulassem. Immo hi ipsi aucupatores gratiae, ut a me extorquerent quaepiam,
ejusmodi forent spargamenta. Quare ne bilem episcopo moveam, tanquam execratus, ut olim Hieronymus mortuo papa Damaso, sic ego, abeunte Klobusiczkio, secreto neglectimque vivere constitui elegique, eremum mihi domum meam constituens nec cum ullo vel tractare serio volens, quousque assentatorum tempora non mutentur. Jam his praemissis ad historiam. Kukuljevichius, ut superius dictum, vicarius fuerat generalis suaque diuturnior infirmitas Klobusiczkio nota fuerat, hinc in casum eventurae mortis mihi suoque praefecto in mandatis dederat, ut hanc eidem staffetaliter significarem. Die 27.
indubie illustrissimae et reverendissimae dominationi vestrae quoque innotuit, qualiter autem quibusve rationibus hanc contradictionem posuerim, sequenti, quod peto suscipi, scripto declaro . Accepit ipse scriptum, tum addidit: Ego nil quaero aliud, quam ut pro futuris casibus et temporibus prospiciam, saltem scietur, quis jus habeat nominationis . Quibus auditis recessi.
(Porro contradictionis tenor et continentiae hae fuere.) Quoniam divina, canonica omnique humana lege sua
modo solennissime contradico et protestor, congressumque illum diei 14. Decembris nullatenus capitularem fuisse vel pro tali censeri debere, neque me pro tali eundem habere, virtute praesentium declaro, superindeque si opus fuerit authenticam recognitionem mihi a capitulo exhibendam semper omnique tempore peto et reservo. Huic autem episcopo electo exhibitae scripto contradictioni adjeci in pagina alia folii ejusdem etiam rationes, quae ad hoc me permoverunt. Videlicet 1. Metum regaliae formalis, quae quid sit docent autores et vix vel fingi ratio posset, qua actus iste a regalia posset
praeposituras et abbatias conferebant, ita tamen, ut jam Romae ad mentem 1. tt. 11. confirmati ejusmodi jure patronatus uterentur. Hinc licet comes Emericus Eszterhazy 1722. ad Vesprimiensem sedem translatus fuisset et 1723. successorem Georgium Braniug, mediante donatione regia bona occupantem et temporali jurisdictione pollentem, habuisset, attamen vacantia ecclesiae hujus beneficia per mortem trium in anno 1724. canonicorum non electus Braniug, at ordinarius dioecesanus Eszterhazius tanquam necdum a vinculo Zagrabiensis ecclesiae liberatus ad publicam notorietatem contulit, ut ex tunc
et protestationis formula genuine patebit, intendens (Deum testem vocare audeo) illud etiam, ut honori tam capituli, cujus commembrum sum, quam et electi episcopi consulerem, ne aut idem capitulum suspensionis poenam et interdicti incurrat, aut idem dominus electus incommoda, quemadmodum 1423. tempore Benedicti Zagrabiensis episcopi accidit, qui aeque in jurisdictionem sese immittens, antequam Romae confirmatus | fuisset, ab episcopatu depositus, capitulum autem biennio suspensum interdictumque exstitit, ita canonicis exposcentibus legibus, vel unico
capitulo episcopus, me omnino non praesente, et canonicus Magdich, qui magnopere episcopo adulabatur, fuitque in archidiaconum Kemlek resolutus, pure 1728. exemplum, quando post confirmationem Romanam, quamvis necdum consecratus, Braniughius tres promoverat, proponebat subjungens, aulam ignorare tempora, capitulum in favorem modo electi episcopi pro honore ipsius, cum eidem despectui foret, si unus canonicus vinceret, semper nomine electi Braniughium accipere posse, quousque in hac ecclesia juramentum non deposuisset, |
ac hoc in passu favere multum posse
dicebat primo. Si episcopo electo jus patronatus non competit, disputari valebit etiam Suae Majestati in casum vacantiae alicujus episcopatus. Quod qua ratione probaverit, fateor non capio. 2. Quod cum dominus comes banus regni caput foret, mihi ad ipsum primo erat recurrendum, ubi tamen toto hoc tempore neque suae excellentiae banali scripsissem, non sine derogamine honoris ejusdem. 3. Quod episcopus iste creatura suae excellentiae banalis esset, proinde a sua excellentia protegendus venit, ne dicatur statim a principio talem a sua excellentia fuisse commendatum. 4. Quod episcopus persona
ut curam advenientium haberent ipsique processiones ducerent.
(Juraich zelosus parochus.) Singularis aeternumque praedicandus zelus eluxit domini Georgii Juraich, parochi sancti Marci civitatis superioris, qui toto hoc jubilaei tempore catechizavit amplius 300 dicens in foro et ecclesia conciones, quandoque adjutus a presbythero Georgio Petrasz, ex domo deficientium, et capellano suo Koosz, a potiori autem ipse obibat omnia.
Universorum quoque Zagrabiensium hospitalitas debet commendari, nam hospitia advenientibus
acta sua retractare formaliter, minus ea, quae liberorum murariorum sunt revelare metu etiam ne plures inficiantur.
Orta fuit quaestio, an sacramentali arcano confessarius teneatur, cum in fine prodierit, sacramentum nullum fuisse. 2. An poenitens cum periculo plane amittendae temporalis vitae teneretur ad rem hanc publice revelandam. Decisumque fuit, hoc secundum ei imponendum fore, prouti et a confessario fuit impositum, sed ipse nullatenus consensit. Ad primum cum satis disputatum fuisset, arcano naturali ligari confessarium, conclusum est. Cumque poenitens facultatem
pro commissario confiniorum instructionem, cum istud ex benigno regio diplomate statibus non competeret, competeret e contra bano tam anterioribus exemplis, quam ex articulo.. 9. statuum Sclavoniae anni 1743. congregatione regni 16. Decembris tum celebratae. Responderunt status, ejus temporis commissarios fuisse pure bellicarum rerum, modo postquam emolumenta confinii cassae regni applicata sunt, interfuisse suarum partium, ejus oeconomiam et activitatem regulare.
(Vult solvi militiam. Crysis gubernantium.) 2. Urgebat banus
Deputatio illa, quae examinanda novae fumationi audiendisque quaerulaturis fuerat ordinata, retulit, censere se, ut juxta eandem triennio dica exigatur, tum vero aliam genuinam justamque conscriptionis ideam esse formandam. Vide posteritas modos et tempora, quibus vivimus. Injusta minusque sincera conscriptio invenitur et ad triennium relinquitur.
(Impositio regni.) Denuo iterum ac pro anno currente secundario regni impositio est imposita. Hinc quia maritimae partes ad fumos 165 fuissent
fuere sequentia. 1. Sigillum distinctum ipseque magistratus. 2. Usus antiquitas. 3. Terrae vineaeque ipsorum, quas civitas inferior suspiraret, quarum communi habendo usu ipsi deteriorabuntur. 4. Privilegia pleraque superiori civitati distinctim elargita, quae hac ratione successivis saltem temporibus invigorosa reddentur, quae et effective produxerant. Pro uniendis autem his civitatibus erant 1. tot jam diaetales articuli ac consequenter leges publicae. 2. Ipsarum exilitas potioresque futurae vires, si uniantur. 3. Ipsae frequentiores rixae ac dissensiones et personarum pro utroque
vicario, cui 150 fl. spopondit. Sed miserum consistorium, nemo enim gratis servire obligatur.
(Installationes novae in capitulo.) Episcopus ad sanctum Rochum in Aprili ascendit ac cum eodem canonicus Putz, cui videbatur durum tanto tempore lectoratum praestolari, metuebatque ne fors aula declaret alium et me nominetenus, quod et denuo sim praetermissus, persvasit ibidem episcopo, ut Posonii adhuc in locum domini episcopi Bosnensis Josephi Chiolnich dati successores effective installarentur. Permoto
Vorkovich, Bosnyak ex Vugrinecz, Dimich, Kerpachich, Kerpesz, Matanovich aliter Saffarich, Paulekovich, Domitrovich, Kallin aliter Kallinszki, Kohmanovich, Suskovich de Medved, Bussevecz ex Gradecz, Kamenyan, Hermessecz. Hi sunt miseri illi et post hos plures alii de quibus infra fol. 447. O tempora, o mores! Vide item 313. et quidem primo loco.
Secunda congregatio regni die 24. Octobris Zagrabiae fuit celebrata, cui ob infirmitatem locumtenentis praefuit comes generalis Adamus de Batthyan. Mirabantur multi episcopum ista dissimulavisse, quod statutis regni sibi hoc praesidium
ad tumultuantes compescendos quaepiam contra Kleffeldium testatus fuisset, illo in Batthyanium, tunc colonellum Glinanum, culpam referre satagente tanquam in juvenem arma ante nunquam tractantem. Istud autem observare vel minime licuit, omnem amicitiam Kleffeld inter et Settwicz a commissionis tempore dissolutam fuisset. 3. Quod Kleffeld palam loqueretur, Batthyanium regiminis incapacem esse. 4. Quod Settwiczium protegeret locumtenens novus et plus se illi fideret quam Kleffeldio. 5. Quod Settwicz asseruisset, eundem Kleffeldium in regiminis cassam intravisse. 6. Amores quoque conjugis
sed simpliciter eandem his banalibus confiniis cessisset, ideo postea militares neque audire volebant de emolumentis Petrinensibus, uti nauli, tellonii, fori etc. ad cassam regni dandis. 2. Quia dicebant, diplomate 1749. a regina statibus elargiti et 1750. expediti emolumenta status temporis illius confinii ad regni cassam fuisse applicata. Neutiquam alia et subsequentia diploma uti cessio Petriniae esset. Busanius, uti in omnibus regni negotiis tractandis infelix, sic et in hoc infelicissimus. Regno autem resignationem factam fuisse politici dicebant ideo, ut in casum
sine fundamento a majoribus quoque tam constanter petitam fuisse commissionem limitum cum vicinis provinciis. Quare cum canonicus Kercselich majorem habere crederetur notitiam, utpote historiae incumbens, petitus requisitusque fuerat pro lumine quopiam. Quod cum is suppeditasset juxta seriem temporum et scripto breviter compraehendisset cum modis, quibus haec res probari possint, qualiter item avulsa fuerint et cur non restituta, videbatur res ejus in publico non legenda, at aliquibus solum fuerat communicata et probata plurimum. Tandem facta statui publico relatione, elicienda omnino,
2. Qualitas, an nempe opifex, mercator, quaestor, lanio, aut ipse hospes vel ex domo ejus quispiam vel plures aut nullus, idque secundum suprarecensitas classes. An item viduus, uxoratus etc. 3. Terrae et prata sessionalia, an alicui? et quali oneri subjecta? an ab olim vel a quo tempore? 4. A desertis quid penditur vel solvitur? non minus et exstirpatitiis. 5. An a sessionalibus aut praemissis solvatur decima, nona, vel ab his sint liberi? aut certum quantum annuum cum dominiis pactatum vel inductum? Item an in natura vel pecunia et hac fixa vel secundum annualem
qualibus? Quantum item annue molitori ex ea obveniat? et num quae alia penes eam habeat? 22. Arendatores quantum annue solvunt? Item caupones et censualistae? 23. Quod et in quanta distantia emporium sive lucus distractionis rerum quarumlibet? 24. Educillum quale? in loco? et an liberum? et a quo tempore? 25. Communitas an suum educillum arendare soleat et quanti? 26. Habetne quae in communi beneficia, uti pannificinae, molarum? silvas, pallisectia, dumeta? fornaces sive latericeas, molares, calcineas etc.? prata, terras, vineas, montes? Et si ita, quod et quale inde beneficium
Lignatio focalis si ematur, maleficium magnum est, et quanti currus veniat, exprimendum. 9. Aeque pascuatio et glandinatio ac alia necessaria, uti vestes, instrumenta lignea. In quibus semper interrogandum, unde talia emant et ex quibus mediis. 10 Locus num nebulis, ut fuligine pereat frumentum, tempestatibus uti grandini, ventorum injuriis et corruscationibus sit obnoxius frequentius, ac unde in talem casum sibi prospiciunt. 11. Num a quopiam graventur, et unde et a quanto tempore talia ipsis praegravia. 12. Vinum num corruptioni sit obnoxium, et an possit pluribus annis conservari. 13.
semper interrogandum, unde talia emant et ex quibus mediis. 10 Locus num nebulis, ut fuligine pereat frumentum, tempestatibus uti grandini, ventorum injuriis et corruscationibus sit obnoxius frequentius, ac unde in talem casum sibi prospiciunt. 11. Num a quopiam graventur, et unde et a quanto tempore talia ipsis praegravia. 12. Vinum num corruptioni sit obnoxium, et an possit pluribus annis conservari. 13. Pascua si debilia, aut plane noxia et venenosa sunt, uti solent esse in locis quibusdam. 14. Maleficia singulorum locorum, aut etiam cujuslibet, si quod foret considerabile, est
Illo autem absente, Mikassinovich auditus, acceptisque consiliis suis, expeditus sic est, ut Liubojevichium lateret. Revertitur ad constitutam diem et ducens plures ad comissionem Liubojevich. Moxque ut advenisset, compraehensus, vinculis donatus, et ad custodiam est positus. Eodemque quasi tempore e domo sua ablatae pecuniae, quae 12 milia aureorum esse dicebantur, universaeque scripturae et instrumenta, quae habuit. Haecve Mikassinovichii consilio acta fuere. Intellecto hoc vulgatoque Liubojevichii casu, populus totus concidit et spem in Mihassinovich totam locavit, qui continuo in
scripserat indubie ejus jussu nuncius Viennae apostolicus partes unitorum defenderit, ut illa tandem salvandi negotii methodus inventa sit et poneretur.
(Gvicciardio succedit Beck ad commandam Varasdinensem.) Generalis Gvicciardi toto tumultus tempore Capronczae degens usque ad adventum
Beckii, a Caproncensibus civibus protectus, praestitis ab iisdem vigiliis, terminata commissione dimissionem petiit et eo velocius obtinuit, quia et ignorasset lingvam et solitudinis amans esset et totius tumultus causa praecipua. Generalis
confinia cum generalatu Carolostadiensi coalescant. Suspicionis meae et illa est ratio, quod generalatum Varasdinensem a generali Beckio ad normam Eszekinensis restaurari videam, et Carolostadiensem ad normam confiniorum banalium, plane etiam in vestitu. An veridica sit suspicio, docebunt ventura tempora. Et si fuerit verificata, uti militaris status per hanc unionem evadet fortior, sic politicus debilior, et utinam non exstingvendus. Sed omissis divinationibus
(Novae dispositiones Beckii et erectio loci Bellovar.) Generalis
opere, ultro progressi sunt per nobilitares curias, easdem spoliando, incendendo, videlicet ad curiam domini Hadrovich, Jallesz vocatam, inde ad episcopalem ad Gradecz residentiam progressi sunt. Atque haec prima erat rusticani tumultus hujus pars. Altera Verbovcensium erat, qui eodem ferme tempore, quo et priores, grassabantur. Duce knezio Patachichiano grassari, praedari a Verbovecz incoarunt, combustisque dominae viduae Alexandro-Patachichianae aedificiis, progressi comburendo spoliandoque sunt per nobilium vicinas in Dianes aedes, inde comitis Ludovici Patachich castellum Rakovecz
spoliandoque sunt per nobilium vicinas in Dianes aedes, inde comitis Ludovici Patachich castellum Rakovecz in favillas redegerunt. Progressi per Novomeszto et Negovecz, tandem ad arcem Biszag penetrarunt, quodam Kadovich imperium assumente. Tertia factio eodem fere, quo et secunda, erumpens tempore ad Lovrechinam nata, quae ipsam Lovrechinam, Poganchecz, Preszekam tam Domjanichii quam Simunchichii et Patachich comitis, tum bonum Jesuitarum Tkalecz, Bresane Klobusiczkianum, Bogachevo domini Magdalenich, aequalibus damnis onerarunt. Factionis hujus caput Kellek, villicus domini comitis
Poganchecz, Preszekam tam Domjanichii quam Simunchichii et Patachich comitis, tum bonum Jesuitarum Tkalecz, Bresane Klobusiczkianum, Bogachevo domini Magdalenich, aequalibus damnis onerarunt. Factionis hujus caput Kellek, villicus domini comitis Patachich ex Preszeka, fuerat. Quarta eodem fere tempore erupit |
in pago Nagy Attak prope Legradinum, aeque infamis et prioribus similis, eo tantum infamior, quod nobilem Soebek in domo sua occisum cum domo combusserint.- Prima illa Kussichiana exsurgente factione, comes Joannes Patachich in bonis suis Rakovecz
publicum, quod de hac depraedatione sub praetextu custodiae lamentatum Viennae non fuerit.
(Commissio Zagrabiam ordinata. Praeses dominus comes Altham.) Tandem ergo uti Kanisam supradescripta caesarea regia commissio ordinata fuit, sic eodem tempore et Zagrabiam. Pro praeside commissionis nominatus comes Michael Joannes ab Altham, aurei velleris eques et Bohemicae cancellariae vicepraeses. Assessores ejusdem dominus de Millersdorff, natione Bohemus et ejusdem cancellariae consiliarius, amicus ille Jesuitarum. Ex tabula regia dominus
Neuperghius Kanisiensem commissionem prius instituere debuit propter examina, ac ut eveniat, num condicto hae duae rebelliones acciderint. Itaque et mense Aprili die 23. eandem instituit. Althamius Zagrabiam ad 15. diem appulit.- Porro, quia regni protonotarius Adamus Naisich Zagrabia toto hoc tempore abfuisset et Varasdinum sese, uti supra, recepisset, sicuti nullis conferentiis Zagrabiensibus adfuit, sic nec lamentandi contra se occasionem praebuit; cum tamen pro commissario nominatum intellexissent, ob hominis cognitam plerisque indolem et cum domino vicebano atque Raffay
eo die praefuit, compraehensus ac ad arestum ductus est. Atque in superiore ad piscinam arcis episcopalis turri inclusus, successive examinatus et convictus.
cogitationibus defixum tenuit, ut plane alterationem se habere diceret. Jursichius in fine quaedam eidem conscripsit, sed quae nominetenus defectus aliquorum continebant. His raptim scriptis et Althamio praesentatis, a se non probabantur, ille iterum occupationes causatus remque longioris esse temporis, considerationis et morae, me eidem ad hoc perficiendum munus aptissimum a se censeri respondit. Quo etiam statim die Althamius me ad prandium invitat, blandissime habet, osculatur. Tum vesperi submissis ad me Bisztriczajo et Jursichio, ad systema hoc regiminis formae hortatur. Pandunt
favoribus jactitabat. Mense Decembri anni ejusdem residuum Althamio datum, quin superaddita milia sex, ut plane 66 milibus teneretur. Arenda ei similiter ad votum cessit.
(Condemnatorum in commissione poena.) Haec sub commissione ejusque tempore acta sunt. Examinatis itaque reis omnibus, illis etiam, qui Varasdini erant ex factione quarta, pro examine Zagrabiam adductis, aliis quoque
interceptis, et post quorundam, qui videbantur, torturam, tandem quidam absque poena dimissi sunt, quidam verberati, quidam ad labores
praedescriptae factiones considerentur, quis neturam pro causa movente adstruet? Domina illa rusticis Podravanis sive 4tae factionis, sed neque 2dae aut 3tiae factionis stupas dedit nendas, quin neque dare potuit. Ergo stupae illae ratio et motivum tumultus esse nequiverunt, et quidem, ut eodem tempore et ferme die rustici in tot et remotis partibus, ut praecipue Podravani sunt, tumultuent, eodem ubique modo procedant, videlicet incinerando, spoliando, occidendo. Ista a me perpensa evincunt, neturam illam causam tumultus non fuisse sed ad summum praetextuatam occasionem, consequenter
partibus, ut praecipue Podravani sunt, tumultuent, eodem ubique modo procedant, videlicet incinerando, spoliando, occidendo. Ista a me perpensa evincunt, neturam illam causam tumultus non fuisse sed ad summum praetextuatam occasionem, consequenter aliam esse debuisse, ob quam ad tumultuandum eodem tempore et praemeditata et condicta ab omnibus modalitate eadem, comburendi nempe spoliandique, iverunt.- Respondeo
injuriam aulae motu, accedente cognationis affinitatisque vinculo, quo aliis tumultuantibus nectebantur; non solum audita usque ad Lonyam Rascianorum praetensione, sed plane per geometrarum delineationem anno superiori ac sub ipsum tempus regnicolaris conscriptionis visa, bacchanalistico tempore et in hujus anni vini copia, sub spe protectionis confinii tumultuarunt. Ex parte vero Rascianorum et confiniariorum, et praecipue officialium quorundam, fuisse metum illum, ne reducantur. Hinc ne nota ipsos maneat severitatis, hanc per hunc tumultum regnicolis etiam studiosius procurasse,
instantias, quod confiniarii esse, velint sintque de generalatus appertinentiis, per consilium aulae bellicum promovit atque dein per commissionem Kanisiensem nobiles excessuum accusando. 5ta. Ob non rejectos captosque illico tumultuantes, qui se ad generalatum receperant, sed datum eis asylum tempore sat notabili. 6ta. Ob Hranilovichium, quem vicebanus Crisium submiserat, diutius detentum, quia a Mihaljevich Pettardius exspectaret ordines, quid respondendum. |
7ma. Ob submissos quidem ad bona dominae Magdalenichianae, Guscherovecz vocata, per
non fuerint, rustici tamen a restitutione et bonificatione illatorum damnorum absoluti sunt. Interim de his lectura posteritas, quod placet, judicet.- Ex parte vero tumultuantium rusticorum praedescriptam tumultus fuisse causam, sequentibus adducor. lmo. Quod uno fere eodemque tumultuassent tempore et eodem modo.
Ex hominum Montis Claudii sub ipsa Zagrabiensi commissione demonstrata contumacia et regulationem omnem deprecatione, subsecuto successive horum tumultu, sub spe nempe suae ad confinium accessionis. Jam quisquis prudenter rem hanc metiri velit, tumultuasse nempe ex omnibus partibus et eodem tempore rusticos confiniis vicinos, terras aliaque tenuta promiscue cum confinio habentes, et quidem ex omnibus 4 partibus, nescio qua ratione dicet, a praevie tumultuantibus |
confiniariis commotos non fuisse. Ego sane sic existimo, futurus lector totaque
rusticis et comitatui persolvenda, convictus exstitit, quia contra ejus universa facta actave inquisitum, accusantibus hominem ferme singulis.
(Commisio Veroviticensis.) Commissio ergo etiam 3tia Veröczam ordinata exmissaque est, quae eodem tempore, quo Zagrabiensis, incepit. Praeses hujus commissionis erat dominus comes Josephus Keglevich e locumtenentiali consilio, ad latus ejus generalis Serbelloni, dominus Mailath tabulae regiae assessor, dominus Lucas Novoszel comitatus Posegani vicecomes, pro actuario dominus Franciscus Herlein
obtinuere pro futuro laboratores, nec in terrestrali damnificati sunt, ut ipsi plane remaneant contenti, neque subditi conqueri possint, quia ad speciem alleviati. Haec quidem in moderna providentia. Sed si quantum regium ad sessiones has novas impositum fuerit? Quid eveniet, ventura docebunt tempora.
(Tumultus V. Carolostadiensium.) Quintus tumultus, haud quidem adeo publicus, gravis nihilominus, et quasi privatorum, ex generalatu Carolostadiensi desumitur et promanavit. Divulgato generalatus Varasdinensis tumultu, generalis
ut aula videat, an adeo senes sint, quod jubilari mererentur, plurimaque contra generalem semet dicturos metuerentur; accedente eo etiam, quod Mikassinovich vicecolonellus Varasdinensis tumultum generalatus illius ad Petazzii apostolatum traheret, quasi is plus se apostolum quam generalem tempore eo, quo illi generalatui Capronczae praefuit, exhibuisset: his proinde ex rationibus cum generalis Petazzi Viennam ipse ascendere nequivisset, ne se absente quid mali in generalatu Carolostadiensi eveniat, Kleffeldius, qui ex banalibus confiniis ad generalatum illum translatus fuerat,
quoad rem consilii bellici gubernatore, reformanda fore omnia, ut Neuperghii aucuparetur gratias, cepit eidem et caesari ac reginae ipsi defectus generalatus Carolostadiensis proponere, et, quae corrigenda essent, scripto exhibuit, Petazzium excusando, quod exiguo hoc, quo in generalatu esset, tempore neque his mederi valuerit, sed neque potis esset ob mandatum caesaris, ut antecessoris sui generalis Scherzzer inhaereat vestigiis, ab illo instituta servet, neque vel in minimo immutare audeat. Hinc quia Petazzius ob respectum mandati talismodi in generalatu illo corrigenda nec proponere
eandem circumstantialiter considerare incepit. Vidensque, Kleffeldium spe suae
prodire non posse, quod nunc subtiliter trahitur ad regimen hoc aut illud, quia ex toto generalatu regimina constarent, et occasione belli generalatus totus 16 milia dare deberet, essetque ab arbitrio aulae, quis colonellus ducat populum. Divisio generalatus in regimina ex systemate aulae tempora belli non respiceret, sed pro facilitando populi bardi et silvestris occasione pacis civili gubernio. Et an obtinuerit, ignoro. Ad extremum sequenti anno Kleffeldius, rebus suis divenditis Carolostadii et uxore Graecium revocata, Graecium et ipse concessit, ibidemque diutius moratus est,
inuri capitulo notam, quam ex tali passione gloriam. Videre se, nil tuti esse, si cuivis, quod lubet, capituli nomine scribere fas est. Paxi, qui erat episcopo a latere totiusque rei faber cum Magdich et Ressio, postea primam illam opinionem, mutasse capitulum, mussitare incepit. Quando, quo tempore, petebant alii, ac prae reliquis Petrichevich, et, qui illi sunt, qui mutarunt, rogabant. Respondentibus singulis: ego nescio, ego nescio, interrogatus est Terihay canonicus (apud quem in deposito erat sigillum minus capituli), qua ratione obsignare litteras potuit et a quo submissas.
a Selina ergo Zagrabiam eundo, obvium habeo comitem Joannem Patachich, quia Zagrabia eo die moverat, ab hoc ultra semialteram collocutus sum horam, atque ab eodem tam de actionalibus primo edoctus sum criminibus quam et supradescriptis circumstantiis, passioneque illa plus quam judaica, ut majorem temporis partem in eo, quid fieri expediat, consumpserimus. Videbatur illi, ut rediremus Zagrabiam, sed, perpensa, quam ipse expertus fuerat testisque oculatus, invidia episcopi et canonicorum, metus erat, ne pro meo qua abbatis despectu, populi totius scandalo et sui prostitutione, Judaeorum
presbythero se diffamante poscebat satisfactionem. Plurimaque alia suis locis insinuanda.
soleant, pater Franciscus Kutnjak ad baronessam Szermagianam bonaque ejus, Sesztine vocata, pridie sive die Jovis sub praetextu recreationis abiit. Pater autem Peper, a tota
nobis videatur) interimaliter attamen stabiliendum, una porro ordinandum duximus:
Ut judices nobilium comitatuum, in quos districtus banalis
equis quippe vel bobus, pro unius, quatvor vero istiusmodi animalibus pro duorum, et sex demum praedictis animalibus praestanda robota pro trium dierum robota computentur.
Dum porro subditi ad excutiendum millium, veluti corruptioni, postquam demessum est, nimium obnoxium, nocturno etiam tempore applicantur, et istiusmodi labores praestare tenentur, pro tali casu eosdem subditos
subsequa die non statim ab ortu solus ad praestandam robotam adigi volumus.
Translationem dein robotarum de una anni parte in aliam, ad praecavendam illarum nimiam ipsosque subditos
denotatae, de facto interimaliter instituendae, quam et successive elaborandae atque introducendae stabili urbariali regulationi nulla ratione contraveniatur, sollicite intenta esse noverit. Ad cujus effectum constitutis in singulo comitatu judicibus nobilium injungendum erit, ut accuratas de tempore in tempus investigationes instituant, et adeo, quod per ipsos compertum fuerit, genuinas relationes comiti banali locumtenenti faciant, sicque demum omnes excessus aut defectus pro re nata debito corrigantur.
Et haec sunt, quae tam circa interimalem, quam et stabilem, successive
nutriebat. Pars altera commissionis praesidem comitem Altham et actuarium Bisztriczey provocabat. Taliterque singuli privata, nemo publicum respiciebat. Scis, domine Deus, quoties miserebat me patriae, quam in sui ruinam currere videbam. Et de his hactenus, ac in anno sequenti plura. Aeris nempe tempestates plerumque breves sunt, sed hominum diuturnae et longiores.
Nunc ad caetera hunc ad annum notanda.
(Mors vicecomitis Messich.) Die 19. Maji Szamoborini dominus Nicolaus Mathias Messich, vicecomes comitatus Zagrabiensis, obiit,
religione circa 605. suscepta, regno Longobardico majestosius futurum ratus, si |
patriarchica sedes Aquilejam redeat, mortuo Heliae successore Severo, a clero illo Joannem in patriarcham Aquilejensem eligi crearive eo facilius procuravit, quod flagrasset id temporis diuturnum schisma in ecclesia ob trium capitulorum defensionem, et Fori Julii clerus una cum Joanne electo defensioni huic insisterent, e contra Gradensis ecclesiae antistites ex horrore Longobardici dominatus subacta a Graecis maritima Venetiae et Istriae parte, prouti etiam ne possesso
Venetiae et Istriae parte, prouti etiam ne possesso diu honore spoliari ecclesiam suam paterentur, in concordiam cum Romana ecclesia rediverunt, et Candianum seu Candidianum in patriarcham Gradensis ecclesiae elegerunt circa 610., Bonifacio IV. electionem probante et pallio donante. Ab hoc tempore secuta est ecclesiae hujus divisio, dum Venetae Gradensem, Longobardi Aquilejensem sequerentur. Et quia Aquilejensis Romanam sedem pro universali episcopo agnoscere noluisset, pallio Roma misso caruit ad annum usque 759., quo Gregorius II. papa sive sponte, ut nempe opera Sereni
garulitatem pensione annua remunerati sunt. Ex tanta aulae Viennensis felicitate matrimonium illud inter archiducem Petrum Leopoldum et ducis Mutinensis filii filiam meditati proponentes et effectuantes cum attributa totius Lombardiae duci Mutinensi gubernatione. Quae res, uti futura respicit tempora, sic ut benevertat meo principi, voveo.
Venetae quoque in sui favorem dicebant
Hungarica Franciscus Koller, ad vota ministerii et ab eodem instructi. Isti Labacum, Goritiam, Flumen, Buccari, demum Carolostadium pervolarunt potius quam lustrarunt, atque
ad vota ministerii et Venetorum fecerunt omnia. Fluminense illud, adeo depraedicatum commercium, a tempore commissionis hujus ecclipsis suae accepit initia. Rasciani schismatici Tergestum illasque oras introducti statim cum suo schismatico episcopo, tanquam futuri commercii promotores et ob Moscoviae respectum tanquam in imminenti bello Austriae colligatum. Licano illi et Corbaviae populo non
sub praesidio locumtenentis Adami de Batthyan, Zagrabiae celebrata die 14. Februarii. In qua factae dispositiones de servandis in ordine suo banderiis, pro casu necessitatis contra tumultuantes exmittendis, adeoque ut sint in promptu. Scriptaeque per quaevis dominia litterae.
Motus medio tempore etiam in civitate Crisiensi exorti Suae Majestati significantur.
N. B. Motus hi non fuere intra cives formales tumultus (quamvis et isti dissensiones intra se cum Kesser habuissent), sed ibi vigilias agentium militum, qui nempe deposuissent tesseram, officiales
Huic attamen commissio nil fecit.
Septima conferentia, uti prior, 8. Aprilis Zagrabiae habita.
(Juristitium decretum.) Juristitium causarum omnium durare decernitur.
Octava conferentia, uti prior, Zagrabiae die 12. Julii, tempore commissionis regiae, habita.
(Juristitium ab aula cassatum.) Ad mandatum regium cursus juris quoad omnes et quaslibet alias causas praecipitur et ordinatur, demptis solis causis postremi tumultus, et ex eo vel per eum tumultum
Annus domini 1756.
Memorabilia in Sclavonia accidêre sequentia.
More consveto Zagrabiae banalis hoc anno, quae superiori neglecta fuit, decurrit judiciorum tabula, atque ultra ea, quae in eadem tractabantur, juridice et legalium causarum diseussionem.
In partibus tempore et sub illius decursu praeparabantur a terrestribus dominis, juxta superius insinuatam Busanianam ideam, exhibendae conscriptiones et examina. Quae rursus ex fatali illo Monte Claudio fatalia plane et celeberrima evaserunt.
(Domini Raffay
suum Lucam Novoszel admonuit. Iste intercepit utrumque, illam ad locumtenentem cum duabus prolibus submittendo, maritum autem ad episcopum Zagrabiensem. Illa in regnicolari domo longius arestum subiit, eleemosynis fidelium vivens, et demum simpliciter dimissa est. Ille autem in turri episcopii tempore aliquo detinebatur. Tandem, quia e dioecesi Jaurinensi fuisset, eo judicandus exmittitur, comitantibus eum episcopi praedialibus. Cumque Chaktornyam pervenissent, sive vigilum negligentia, sive avaritia, sive, quod credibilius, quod instructi sic fuissent (quia ideo neque citati, minus
ipsi regiae cancellariae, gravior comiti bano effectus fuerit, eundemque Vienna amotum, quin banus plane inarestatum voluerit, at protegebatur a regia Majestate per comitem Altham.
(Montis Claudii homines Viennam iterum suos mittunt oratores.) Tempore ejusdem Viennae morae Montis Claudii homines oratores suos iterum Viennam submiserant. Comes banus, sive sinistra informatione, sive suspicatu, Benedictum Krajachich causam horum adventus Viennam esse, instantiam iisdem compilasse, Majestati detulit. Ergo jubente regina compraehenduntur
accepit. Orlykianum hoc responsum res Krajachichii et conceptum de eodem Viennae multum turbavit, nam et Szvetich sensus alios coepit aquirere et cancellarius aulae praecipue, neque Lukauszki in postrema sua replica contra Orlyk jam exponebat aliquid. Hine cancellarius favere eidem coepit ab hoc tempore et praemii loco anno sequente armales litterat, quas ab anno 1749. orabat, Orlyk insperate obtinuit.
(Raffay quid respondere potuisset.) Puto ego, et dominum Raffay respondere potuisse, neque opus fuisse contra comitis Georgii epistolam,
palatinus uti in Hungaria sic et in Sclavonia.
Circa 2dum. Et eandem subesse, quae antea, considerationem, et quod beneficia, quae colonus a domino terrestri habet, pro diversitate et
hujus, quae bonis caret litteris, at in metaphysicis et sophisticis scientiam omnem ponit, atque in hac a Jesuitis imbuitur, ea caret etices parte, qua moderari suum sciret animum iramque cohibere. De regno nihilominus est benemeritus. Suorum casuum causae fuere cum domino Szaich jurgia, quae temperare potuisset; facilitas credendi iis, qui eidem adulabantur, vel maxime autem summum quo erat in familiam Batthyan reverentiae studium. Ob hoc offensum sibi fecit 1749. aulae cancellarium, dum ut banatum gerat mareschallus comes Batthyan sustinuit. Ob hoc omnium alienos fecit a se amnios,
at qua ratione praetendere posset, ut innocentem castiget?
(Petrus Skerlecs consiliarius. Jursichii expeditio ad officium supremi comitis comitatus Zagrabiensis. Salaria vicebano, protonotario a Majestate ordinata.) Erant praemissorum tempore Viennae protonotarius Petrus Skerlecz, in consiliarium regium hoc tempore etiam resolutus; Joannes item Jursich, in cujus expeditione ad officium supremi comitis comitatus Zagrabiensis expositum, quod ad commendationem bani hoc charactere sit insignitus, hocve tum ideo, ut videant Croatae,
(Petrus Skerlecs consiliarius. Jursichii expeditio ad officium supremi comitis comitatus Zagrabiensis. Salaria vicebano, protonotario a Majestate ordinata.) Erant praemissorum tempore Viennae protonotarius Petrus Skerlecz, in consiliarium regium hoc tempore etiam resolutus; Joannes item Jursich, in cujus expeditione ad officium supremi comitis comitatus Zagrabiensis expositum, quod ad commendationem bani hoc charactere sit insignitus, hocve tum ideo, ut videant Croatae, banum in
gratiis esse reginae ejusque commendationem ad
Moraviam uno, altero autem ad Bohemiam exercitu suo, subintelligeretque, ea ministrorum esse vota, ut cum archiduce Josepho in exercitum concedat, aut fors bellidux plane constituatur; hujusque belli fine properare festinareque aulam, status suos haereditarios componere, ne quidpiam belli eveniat tempore, atque hinc tam diuturnam Zagrabiae esse congregationem, ut universa per effectum |
commissionis tranquilla reddantur; videns eos omnes, quos ille fovebat antea, et in quibus tot suae laudes et apud principem priori bello merita comparata situabantur, non
conjungendo gloriam, quam antea per banatum habuit, diminuere et exstinguere, occasione potissimum belli, valerent; quare, ne aut relicta aula in Croatiam tanquam ad banatum suum redeat, aut resignare postea debeat: prudens vir maluit se ab his periculis antea liberare et occasione oportuna, tempore videlicet belli, tot tantorumque suorum in mmisterialibus conferentiis laborum adeoque servitii regii, exorare Majestatem, ut resignationem suam talibus in circumstantiis acceptare dignaretur. Quod quia statim factum fuisset, credo altiora fuisse motiva quam Lukauszkianam promotionem. Haec
eidem tantum ordinata est. Ac praeterea aliunde, ex aliis nempe provinciis et cassa regia, ad exsolutionem horum confiniorum ultra 100 milia pecuniarum annue in regnum veniunt; quo effectu, exhibent et palam testantur creditoribus uti Zagrabiensi capitulo per tot et tantos antiquissima exsoluta a tempore regulatorum confiniorum debita; aedificia per totum regnum tot de novo et murata erecta; suppelex nobilitatis in argento aliisque alia, vestitus decentior, verbo rerum facies tota alia exiguis his annis procurata. Sed et viarum reparatio plus emolumenti quam oneris adfert, si non in alio,
sustentavit sui, ut fieri solet, ruina, quia concertandum illi erat cum talibus, qui vel haec non intellexerunt, vel privati potius quam publici rationem habuerunt. Praeterea quis ignorat, quam permolestum sit, praejudicia tollere hominum, in uno usu sese firmantium? Neque rem optimam illico, sed tempore poni, cognosci. Nec illico nascimur viri nec docti. Quin ipsa Christi fides suo tempore firmata est. Primi ejus institutores martyrio omnes affecti sunt.
(Joannis Rauch laudes.) Erat una solaque bani hujus infelicitas, quod plures Rauch
haec non intellexerunt, vel privati potius quam publici rationem habuerunt. Praeterea quis ignorat, quam permolestum sit, praejudicia tollere hominum, in uno usu sese firmantium? Neque rem optimam illico, sed tempore poni, cognosci. Nec illico nascimur viri nec docti. Quin ipsa Christi fides suo tempore firmata est. Primi ejus institutores martyrio omnes affecti sunt.
(Joannis Rauch laudes.) Erat una solaque bani hujus infelicitas, quod plures Rauch non habuerit. Si enim vel 20 habuisset, res Croatiae non solum elevasset, sed plane
bona Erdoediana intra familiam Kutinja. Qua oceasione cum collegii procuratore patre Josepho Perczaich intempesta nocte ad parochum Ludinensem Martinum Jaksich perveniendo ibidemque dormiendo, rem totam hominum Montis Cladii in exiguis punctis accomodandis versari et, si audirentur debite, exiguo tempore sopiri posse omnia (persuasus sum). Firmatam eorum esse pervicaciam dicto quodam domini colonelli Gabrielis Skerlecz, dum exurendis lateribus apud eundem fuissent, eorum videlicet privilegia bona esse. Insuper quorundam e regnicolaribus post attentatam illam a domino Raffay terrenorum
respicere, an servetur. Quod in effectu videmus etiam. Proinde murmura partium, quae contra illam erant, non recensemus.
(Deputatio Szamoboriensis negotii. Deputationis Szamoboriensis membra.) Temporibus quoque diaetae hujus plures intercurrerunt et antiquiores revisiones. Prima fuit intra dominium Szamobor et loci illius oppidanos, sub praesidio praefati baronis Stephani Patachich. Vetus saeculorumque controversia. Oppidani liberum se oppidum vigore privilegiorum suorum sustinent ac
dominium Szamobor et loci illius oppidanos, sub praesidio praefati baronis Stephani Patachich. Vetus saeculorumque controversia. Oppidani liberum se oppidum vigore privilegiorum suorum sustinent ac defendunt. Dominium contra, dominali subjectos foro jurisdictionique, contendit. Pars utraque pro temporum circumstantia personarumque favoribus varia sibi esse documenta narrat, quibus praetensiones suas firmare videtur. Interim ad casum praesentem, cum dominus comes Antonius ab Auersperg, capitaneus |
ut vocant totius Carnioliae, dominum Joannem Jursich per
jam a triennio prope causae omnes ex personarum ibi defectu sepultae haerebant.
(Falsificatio armalium litterarum. Suspecti vehementer qui?)
Sed et
acta factave describebant, erupit falsificatio litterarumque armalium a quibusdam attentata confectio. Regulatis banalibus confiniis ne fundus aliquis vacuus relinquatur, dispositione regni, rege approbante, in armalistas indagatum. Quoad episcopales homines, episcopi officiales, uti vicarius temporaneus, comes curialis, fiscalis item, episcopalium quoque bonorum praefectus, procedebant, fiscali negotium dirigente, inquisitiones colligente et, quibus volebat, favente; quoad caeteros autem comitatus officiales sub ipsius supremi comitis, Joannis eotum Rauch, dum esse potuit, praesidio.
Jursich indignatione minisque, quod proditurus probaturusque esset, illum totius supradescriptae intra regnicolares confusionis motorem exstitisse. Quibus aut aliis rebus factum observatumque, et Jursichium tepescere.
deputationes quotidie non assidente, decurrit mense Junio tabula regni judiciaria. Comitatenses quievere ob labores praedescriptos. Nobilitas, quod mirere, adfuit, partim ob deputationes partim ob tabulae judiciariae decursum, et si unquam frequens in sessionibus congregationis erat, hoc praecipue tempore. Quia multos et curiositas tenuit, quid in tanta publici revolutione, quid in particularium offensis tandem deliberetur. Multos crisis tenuit. Et si quis abivisset domum, accomodate negotio revertebatur. Unus comes Josephus Rattkay toto hoc tempore non apparuit. Plena erat Zagrabia
in sessionibus congregationis erat, hoc praecipue tempore. Quia multos et curiositas tenuit, quid in tanta publici revolutione, quid in particularium offensis tandem deliberetur. Multos crisis tenuit. Et si quis abivisset domum, accomodate negotio revertebatur. Unus comes Josephus Rattkay toto hoc tempore non apparuit. Plena erat Zagrabia crisibus, diffidentiis, animorum exacerbationibus, uti metiri est facile, prioribus perspectis. Praeterea
Vacante banatu comes locumtenens Adamus Batthyan regimine Wetthes fuit consolatus.
(Joannis
nescio quae mala praesagiebant. Hos Augusto mense secuti sunt equestres numero 500 cum suo colonello domino Gabriele Skerlecz. Item aggregatus vicecolonellus comes Sermage.
(Item [ex] generalatibus.) Ex generalatu Carlostadiensi eodem hoc tempore ivere colonellus Likanus Vehla et cum eo ut aggregatus vicecolonellus dominus Laudon (qui a saeculis non auditas fortunas fecit); item Losi, Pezinger, Tompa etc. etc. cum 4400 gregariis pedestribus; colonellus item equestrium dominus baro Mitrovszki.- Ex
non solum periclitatur de Saxonia, sed de Poloniae regno penes suos conservando nec sperare potest, at gratia Borussi futura est, si quidpiam suis relinquatur haeredibus, unde vivere valeant. Haec postquam persvasisset regi, jussus est de remedio cogitare. Consulere aliud non poterat, quam sic in tempore et tempestive atterendas esse Borussiae vires, ut una solaque Europae principum gratia Borussia contentetur, neque legiones numerare valeat, sed aliorum metuere ac mirari. Hoc autem a Poloniae rege effici posse, utpote per delphinam affinitate Galliae, per aliam filiarum regis Siciliae ac
periclitatur de Saxonia, sed de Poloniae regno penes suos conservando nec sperare potest, at gratia Borussi futura est, si quidpiam suis relinquatur haeredibus, unde vivere valeant. Haec postquam persvasisset regi, jussus est de remedio cogitare. Consulere aliud non poterat, quam sic in tempore et tempestive atterendas esse Borussiae vires, ut una solaque Europae principum gratia Borussia contentetur, neque legiones numerare valeat, sed aliorum metuere ac mirari. Hoc autem a Poloniae rege effici posse, utpote per delphinam affinitate Galliae, per aliam filiarum regis Siciliae ac Neapolis,
Haec regis militiae militum exercitatio occasionem Brühlio dedit accusandi Borussiae regis de machinationibus quibusdam et praecipue asserendi sibi Poloniae regni, apud alias Europae aulas. Et in veritate admirabatur omnis eam, quae fuit, armorum militumque cura Borussiae ac Austriae tempore quidem summae pacis ac augendi aerarii occasione, ut omnino enato bello credi potuerit, ex meris suspicionibus ruptam pacem esse. Interim anno 1755. intra Moscoviam Austriamque conclusum fuerat (uti Borussus in suis manifestis), ut bellum accenderetur et Moscovia cum 60 milibus in Borussiam
in Angliam indignabundus apparuit. Qua in re videtur et aulam Viennensem persvasisse, quia
Viennae erecta sunt parlamentorum instar Galliae. Talesque his sunt dati et praepositi, qui affectu Galli essent, uti Habgwicz, comes Codeck uterque, Rudolphus videlicet ac Joannes, Porktenstein, archivii Austriae conservator, lllyricae nationis sive schismaticorum rebus praeses datus est, eodem tempore, quo comes Kaunitcz ministerium accepit. Dispositiones hae sagacioribus jam tunc foedus Galliam inter et Austriam loquebantur.
ipsos inter servetur subditos, fiatque provisio, ne ob defectum magistrorum peritorumque sua sponte corruat magnum hoc et salutare systema. Ministri eligantur tales, qui negotium hoc sic agant et promoveant, ut arbores hominesque excoli solent, qui perfecti non nascuntur illico, sed formantur per tempora et evadunt. Conjunctio major ferme servanda est cum Hispania, a Gallia non recedendum. Caute tractandi Venetae ac papa, cautissime autem Turca, ut rebus per annos aliquot maturatis tandem sese intueatur
Austria, quae subditorum suorum exculto ingenio, reparatis hactenus
et alibi. Hoc anno frequentes fuere terrae motus. 18. Februarii Belgium validius contremuit. Zagrabiae quoque observatus, uti supra meminimus. 1., 2., 3., 6., 8. die Martii Bonna, Colonia, Aquisgranum et his finitima loca, 14. autem Aprilis magna pars Italiae terrae motu concussa est. Tempestates item horridae ex Italia describebantur, Paduae praecipue ac locis in vicinis. Reliqua ex provinciarum historiis vide sis, neque enim vel ad nos pervenerunt vel nostri, ut scribamus, sunt instituti. Itaque redeamus ad Sclavoniam.
Tempus
Sed quia nemo e statibus, sive ex rerum harum ignorantia sive ob periculum, formulam illam juramenti banalis disputasset, banus uti Viennae sic et in Croatia eandem praestitit; hoc solum discrimine, quod in aula Viennensi jurare debeat insuper, se omni triennio, quin, si aulae visum fuerit, omni tempore banatum resignaturum nec praetensurum, ut haec dignitas penes se maneat, nisi quamdiu aulae visum fuerit, hic autem istud exmittatur. Porro clausula haec juramenti a temporibus Rudolphi II., quando is Carolo Stiriae has partes subjecerat et Ungnad banum resolverat, observari putatur. Qua
hoc solum discrimine, quod in aula Viennensi jurare debeat insuper, se omni triennio, quin, si aulae visum fuerit, omni tempore banatum resignaturum nec praetensurum, ut haec dignitas penes se maneat, nisi quamdiu aulae visum fuerit, hic autem istud exmittatur. Porro clausula haec juramenti a temporibus Rudolphi II., quando is Carolo Stiriae has partes subjecerat et Ungnad banum resolverat, observari putatur. Qua etiam se obstringit, quod generalatus nunquam sit praetensurus.
Regni capitaneatus bano collatus. Alteram quoque singulare
observari putatur. Qua etiam se obstringit, quod generalatus nunquam sit praetensurus.
Regni capitaneatus bano collatus. Alteram quoque singulare erat, quod ante ejus introductionem regni capitaneatus ei collatus sit. Antea enim introductionis tempore solebat hoc banis a statibus offerri, in hoc autem bano praecessit. Causam hujus veram ignoramus. Existimabatur hoc vel ideo factum, ut in confiniis bani servetur jurisdictio. Intellexi enim, Neuperghium voluisse, ut consilio subsint illa confinia bellico et generalem habeant commendantem
a fratre bani, Hungariae cancellario, minus familiae huic affecti esse status crederentur. Vera nihilominus facti hujus causa latet.
Congregatio diuturna soluta. Dispositiones pro bano introducendo. Provisione ergo vexilli, quod bano offerri tempore introductionis ejus solet, facta, postquam banus diem 24. Novembris pro sua introductione Varasdini peragenda significasset, et Zagrabiensis episcopus pro commissario regio introductionis ab aula nominatus exstitisset, mandatumque eatenus regium accepisset, die 5. Novembris, aula
locuti fuissemus, a prandiis causa reassumpta est, et Malenich, sive vere sive simulate, uti demonstrabant circumstantiae, infirmatus est, ut Januario Februarioque mensibus praetextu infirmitatis suae nil egerit agereque voluerit. Praetextuabatur quidem infirmitas, sed reipsa aliud non erat, quam tempore hoc falsos exquirere testes probasque parare.
Equidem sub pallio canonicae in Sclavonia visitae machinationis totius architectus, canonicus Paxi, ad Bosnensem episcopum Josephum Chiolnich Diakovarinum exmissus est, a quo juxta conceptum formamque Malenichii
quia dubium esset, quid proditurum per examina. Ergo episcopus eum in gratiam suscipit, at pro capellano castrensi ad regia castra cum banalistis misit.
Praemissa omnia cum mihi nota fuissent, cautus esse debui, ne inducar, et aliunde a Reess, Malenich, Paxi, hominibus illis, qui temporalia Deo et spiritualibus anteferrent, amplecti consilia summae fuisset imprudentiae et ruinae propriae. Ergo postquam primum mensis Januarii Februariique prorogassent terminum, illum etiam, qui a dominica 1ma quadragesimae ad dominicam 5tam esset, supplicare rogareque Viennae debui pro
eotum adhuc prodivisset, et tot aliorum canonicorum litteras; Delinichiano autem commento praefati Jellachich coram auditoriali judicio examen, qui negavit, suam illam esse recognitionem, quam insuper falsam et manus Delinichii et datum reddunt. Datata enim est anno 1749. die 14. Septembris, quo tempore Jellachich alumnus non fuerat. Praeterea produxi vicarii generalis et judicii hujus praesidis epistolam scriptam a Georgio Reess ad fatum Andream Jellachich, postquam iste coram eodem delegate judicio fuisset protestatus et Delinichii malitiam detexisset, quibus eum adhortatur, ut veritatem
deputatorum per regnum constitutorum. Joannes Szaich Viennae lamentatus est, quod contra legem nec candidates fuerit, quamvis necdum convictus sit, quod ita constitutus, ut ignoraret, essetne substitutus saltem vicecomes, vel non. Verum mutatis jam circumstantiis, et bani Batthyan banatus temporibus non existentibus, sua primum seposita fuit repraesentatio, quam dum urgeret apud ipsum banum etiam exceptione contra Naisichium, ob obtentam a se fassionem Naisichii super ejus bonis Bellecz, in qua exprimebatur, ab Auersperghiis ea conditione data fuisse Naisichio bona, ut Szaich causam
suspicari quod faciat, aes illud miserorum rusticorum pro armalibus per plurimorum et summorum transivisse manus, multosque esse debuisse venatores, ut res haec tanto sepulta sit silentio; metuo nihilominus prodituram tam ob damnificatorum suspiria, quam occasione indagationis armalium ac pacis tempore, majori fors incommodo. Quia de falsificandis his litteris aliisque instrumentis falsis condendis arte quaedam a quibusdam machinari intellexissem, sed tempus tantura praestolari materiae huic felicius.
Sexto.
Negligenter agit banus res
familiaritate cum obviis plane ancillis foeminis, ad quas non parum insumpsit, multasque sui damno juvit pro levi servitio, sed defectum hunc aetas corriget. Locumtenentis officium qualiter ab anno 1753. gesserit, superiora testantur. In durissimis erat homo juvenis et inexpertus
me ex una prius lectorum memoria committere debere. Comes Joannes Patachich, cujus benevolentia hospitabar in domibus ejus varasdinensibus, quaedam adversariorum meorum copiata habuit eaque mihi Iiberaliter obtulit, quibus in ordine ad banorum seriem egregie adjutus sum, per epochas regum et tempora distingvens omnia. Quid nempe totius Sclavoniae banus, quid maritimus, quid Dalmatiae Croatiaeque, quid Sclavoniae, quid Zevrinensis, Jaicensis, Bosnensis, et qui cronologice ejus fuissent antecessors. Qualiter, et quando generalatus Carolostadiensis et succesive Varasdinensis enati, quidve
ipsis, ut sic me non divinando scribere videret, sed cum ipsis conferret legibus. Hanc enim tutissimam existimavi viam, praecipue in novo scriptionis genere, in quo nullus Hungarorum adhuc quidpiam evulgasset. Praeterea diversa scribendo systemata et in diversis |
temporum circumstantiis videret combinaretque, quod aut quae ex aliquo sequenda forent. Non solum autem normam regiminis regnorum horum, sed et Hungariae adjeci, ut videret banus, ab olim methodo alia regna haec gubernata fuisse, atque regnum in usu regni ab immemorabili et ante Hungariam esse.
in bonis vivens, tanquam Nadasdiis, praecipue cancellario minus affectus, negligendus potius erat. Quare dum Martio ferme Aprilique mensibus de locumtenente crises forent, Borussus Aprili mense, nec expectata nivium dissolutione, uti infra dicturi uberius, nostros hybernantes nec vigilantes tempestive agressus est, et per totam ferme excurrebat Bohemiam, hinc ex aulae et Viennensium consternatione Nadasdio bano quoque significatum jussumque est, ut festinaret et pro sua prudentia provideret. In his ergo circumstantiis et necessitatibus desiit de locumtenentis qualitatibus quaestio,
Februario me Varasdini commorante, toties a statibus antea ac a saeculis petitum atque ab aula promissum bano salarium tandem fuerat resolutum in decem florenorum milibus, a commissario militari eidem exsolvendum.
Quarto. Franciscanus apostata Zagrabiae captus.
Eodem tempore Zagrabiae interceptus est a civitatis capitaneo Francisco Schmitt apud quarteriorum, ut vocant, magistrum Miller contoralem quidam Franciscanus nomine Ignatius in vestitu saeculari. Iste ex provincia, ut illi vocant, Bulgarica fuerat, natione alias Svevus. Ob defectum in ea provincia
praestantis, matrimonio infelix, nam a marito dissentiebat, coacta enim a tutore Naisich nupserat.
Praga obsessa, Daun et comes banus Vienna exmissi ad succurrendum Pragae. Interea regis Borussiae exercitu opportunitatem omnem non praestolante temporis, sed nostros praeveniente atque in Bohemiam excurrente, post plures vellicationes et victorias nostrorumque caedem multiplicem Pragam ipsam obsidente et persequente, cum mareschallo principe Schverinio, postquam Pragae dux Carolus Lotharingiae, frater imperatoris,
qua summus
rumores inconstantes et incertos me notare pudet), interim mareschallus princeps Schverin, a rege defletus suo, reliquos inter obiit, prouti et princeps Holstein. Ex nostris etiam multi perivere, Praga attamen ab obsidione liberata est, ingenti aulae nostrae solatio.
Obsidionis Pragensis tempore granateriorum, ut vocant, capitaneus Petrus Bottichki e banalibus regni confiniis ob egregios actus a serenissimo duce Carolo in supremum vigiliarum praefectum promotus exstitit. Franciscus Tolnay capitaneus Pragae ad pontem occubuit, ex fatis aeque confiniis.
Theresianum instituit in praemium quasi militaris virtutis. Equites hujus duplicis sunt ordinis, majoris videlicet minorisque crucis. Promulgatum fuit, virtutis unius futuram mercedem, habiturosque equites proportionata stipendia. Sed de ordine hoc uberius infra.
Pragensis obsidionis tempore, adeoque Majo ac Junio mensibus non solum ex generalatu Carolostadiensi, Varasdinensi copiosissimus eductus est miles, relictis decrepitis invalidisque sive aetate sive viribus domi unice, sed et ex banalibus confiniis. Horum confiniorum capitaneus Simon Petkovich ab exercitu pro his
eatenus quaestioni locus datus est, ut infra dicetur, quoad praerogativam illam, detestabanturque omnes imprudentiam Czinderii, dum suis antenatis sibique ipsi conservationem praerogativae illius atribuisset. Ille attamen adeo sese cum duobus suis judlium avulserat a comitatu, ut uno eodemque tempore in diversis domibus uterque vicecomitum cum suis respective sibique adhaerentibus congregationes celebraret. Tanta fuit Ladislai Czinderi stoliditas, ut ubivis superius descripta praedicaret, seseque de familia Erdoediana incompensabiliter eatenus mereri depraedicaret, prout ista ipsa ex
in his circumstantiis, ubi principis jussu activitati suae comitatus restituuntur, servitium non esse excelsae Erdoediorum familiae, si comitatus Zagoriae ab illis avulsus fuerit, alterque Zagoriae supremus comes resolvatur, talique ratione familia comitatu privetur. Secundo: aliam esse priorum temporum rationem, modernorum aliam, neque ex Czinderiis esse quempiam sive vicebanum sive protonotarium. Tertio: inani quaestione apperuisse illum viam quaerendi illegalis in eligendo vicecomitis hactenus practicati modi, et Czinderios, hactenus datos pro vicecomitibus, vix amplius eligendos.
pessima, ut postea expertus est, praelectione. |
De episcopo Vratislaviensi. Fol. 460. notavimus Vratislaviensem episcopum interceptum fuisse, dominum nempe comitem a Saffgach. Mansit ipse tempore aliquo Nicolspurgi apud Capucinos, Viennam inde etiam excurrens, quamvis incognite et clancularie. Eheu, qui qualesve rumores de magno viro sparsi fuere, quos, ut rudium hominum, notare pudet. Nicolspurgo per Marpurgum Stiriae Romam fuit antefatus episcopus progressus, ac summo exceptus
Urbocz, 1745. 14. Februarii Camarcensis, 1752. 30. Aprilis cathedralis, eodemque anno 19. Junii cantor, quamvis magna cantus peritia non polleret. Egit vicarium generalem a morte Kukuljevichii ad tempus bullarum episcopi. Vir bonus, doctrinae infra mediocritatem, praecipue in altioribus prudens, temperatus, mediocritatis studiosus, ad exsecutoratus felix, ac in his exsequendis solers ac diligens, incoatae 1746. scholasticae theologiae praecipua causa. Equidem animadvertens, ex tenui Thomae olim Augustich canonici Zagrabiensis legato, videlicet 3000 fl. rh., conflatam haberi
Ovoga se tiče notabene 1) na strani 372. ad
laudem hungarici nominis sempiternam, neque illius pulcherrima exempla virtutum reliqui in regno successores non sunt perpetuis temporibus imitati. Quam ob rem nemini mirum videri debet, si Romani pontifices Hungaricam nationem ejusdemque principes et reges ob maxima et egregia illorum erga Catholicam fidem et Romanam sedem merita amplissimis semper laudibus ac privilegiis condecoraverint. Quale est illud imprimis sane
Hoc anno 1759. Carolostadii, quo ad sese ex hydrope curandum accesserat, episcopus unitorum graeci ritus dominus Gabriel Palkovich die 19. Februarii sancte obiit. Pribichium delatus ad tumulum, ab omnibus plangebatur, ut vir diuturniore vita dignissimus, restaurator unitorum, et qui exiguo tempore multa fecit, uti ex superioribus pateret. Succesit eidem vicarius suus p. Basilius Bosichkovich, olim Leopoli in Polonia theologiae professor, Romae dein procurator generalis ordinis s. Basilii, ab anno Roma redux vicarius resolutus per regiam Majestatem episcopus,
ad annum 1748 praeses camerae. Passiva debita reliquit prope ad millionem, si non amplius. Homo praeterea severus et asper, laborabat multis annis podagra, Croatarum fautor amansque nobilium.
Novae promotiones. Hac occasione, nec post multum temporis sequentes subsecutae promotiones: Judex curiae regiae resolutus dominus comes |
adhuc tavernicus Josephus Iléshazy, tavernicus comes senior Adamus de Batthyan, ab anno 1748 variis disgustibus vexatus, antea vicepraeses camerae Posoniensis. Huic officio
ubi Benedicti XIV. breve rejecit fundamento eo, quod ipsi subjecta non foret Transylvania, designatio autem locorum, in quibus Minoritae, in quibus Franciscani eleemosynas petere et colligere valeant, ad res sacras non pertineret, sed provisionis foret regulatae reipublicae, adeoque mere temporalis, nec dispositioni Romani papae subjecta. Aliud item in causa matrimoniali cujusdam divitis foeminae Protestantis, quae pactata ea lege et coram fidei dignitate conscripta sic cum marito contraxerat, ut, si stante secum matrimonio adulterii convinceretur, initum matrimonium
juris illa regula: contractus contrahentibus legem ponere, et quae antea fuere voluntatis, dum facta sunt, evadere necessitatis. Immo monachus quidam sententiam eatenus papae obtinuerat, nullum videlicet evasisse matrimonium, sed episcopus Stoika sese opposuit, subsummens iterum, si pro mero juris temporaneoque contractu considerari debet antea initum matrimonium, papae sententiam haberi non posse, nec extendi ultra limites doctoris privati, esseque principis interpretari ac declarare contractuum initorum circumstantias; evicitque eruditissima sua eatenus dissertatione ad aulam submissa,
ipsa plane recepta et pro Borussico generali Schmetau Dresdensis commendans Marquier fuerit, Lipsia item capta a nostris, ut ferme auspicatissimus annus visus sit nostris, attamen sic facta omnia, ac si facta non fuissent.
Secundo. Inaudito a saeculis exemplo ac ferme a reipublicae Romanae temporibus, integri exercitus hoc anno intercepti captivique fuêre. Sic Hassi Gallos, sic Galli Hassorum exercitus interceperunt, sic generalis Daun die 21. Septembris ad Maxen exercitum Borussicum sub generali Fink in 14925, post caesa duo milia intercepit, ex quibus majoris hominis
vivatur legibus, exaggerandoque facta et attentata singula. Interea Malenichius circumire incepit varios, episcopo praedicta scribere, ad Batthyan Carolum postulare litteras, archiepiscopi cancellarium, ut vocant, corrumpere, viasque et modos mihi incognitos terrere, procurareque dilationem temporis et ne sententia promulgetur. Archiepiscopus, nescio quomodo, qui antea per ecclesiasticos causam tractabat et signanter quendam Piloa, rem totam suo tradit cancellario, homini saeculari et munerum pecuniarumque ob proles et lusus vigilantissimo. Iste miro artificio jam revidendam causam a
quod sua singulari industria et providentia a crassissimis tenebris et praejudiciis hanc eliberavit. Est ipse regiae Majestatis archiater, caesareae bibliothecae bibliothecarius ac studiorum praeses. Medicam facultatem Viennensem statim in suo Viennam adventu reformare coepit, sed prudenter ac cum tempore modo haec modo illa tollendo. Hunc et hujus consilio imitata est facultas juridica, erectaque universitatis amplissima ac ad urbis ornamentum aula, viros lectissimos totaque Europa celeberrimos utraque praedictarum facultatum praelectionibus evocavit; congruis providit stipendiis, qui
et fide dignorum narratio, Jesuitas partem illam ab archiepiscopo emisse, et
Vesprimiensis cum suo supremo comite, alias loci episcopo domino Martino Biro, habuit, protegente Kollerrio dissentientes et adversantes supremo comiti. Missus eo fuerat qua commissarius regius dominus episcopus Quinque-Ecclesiensis Georgius Klimo, persvadetque Vesprimiensi commissionis suae tempore, ut is pro coadjutore petat dominum canonicum Strigoniensem Iguatium Koller, fratrem saepe dicti domini consiliarii, expedita Viennam eatenus stafetta. Episcopus qua supremus comes contra comitatenses victor, Klimonis prudentia et dexteritas ac judicandi vis celebratur a domino Koller, et
Memoria comitis Grassalkovich. Porro praedictus comes Antonius Grassalkovich felicitatis hoc saeculo magnae et memorandae jure habetur. Nobilibus quidem, sed pauperrimis genitoribus ortus, scholas ipsas mendicando transegit. Tum pro more temporum illorum per variorum patvarias in jure profecit, causas egit ac fiscalem familiae Erdoedianae, ob suam subjectionem et mansvetudinem opera comitis Georgii Erdoedy, tum camerae Posoniensis praesidis, causarum regalium director factus. adjutus facultatibus primo ductae uxoris
quam recepturum vivente episcopo sententiam. Spondebat favores patrociniumque suum consequendi alicujus benficii. tum conturbatum me animadvertens, ut triduo cogitarem perpenderemque singula, dimisit. Confiteri nequeo, quomodo fuerim consternatus consideratione priorum, ac tam diuturni temporis Viennae mora dolorque reflexiones congruas suppresserat. Die altero cogitabam quam plurima; Romae nullum sperabam remedium ob archiepiscopi etiam dignitatem aulaeque considerationem, quam Romana curia nunquam offendet; certare me cum episcopo pecuniis non posse, harumque jam mihi esse
defectu corporis; pulchritudo formae nec in senio defuit. Gratia naturae pollebat insigni geniique, ut vulgo ajunt, fuit jovialis sive ad hilaritatem facti, jocos scivit milleque historias ad finem aptas ac idoneas; astuta, prudens, perspicax, regulatam docens vitam, sive nec prodiga nec avara, temporibus semet accommodare gnara. Ex ginaeceo Leopoldi
imperatoris a morte ejus vixit in bonello unico Miszkovo, districtus Berdovicensis, vocato, et satis misere, gratiaque vicinorum atque Berdovicensis olim parochi. Mikulich vocati, plurimum gratia, qua ex conversatione suspicione
illi in processu habito violentiali cum Joanne Rauch, tum vicebano, idem vicebanus formavisset. Hac ratione Sermage in Croatia est stabilitus auctusque divitiis, titulis, honoribus ac affinitatibus; 1751. ad dietam Posoniensem comparuerat, ast svasus abiit, ne in quaestiones aliquas incidat, temporeque suo firmetur. Post Maximilianae Prassinszki mortem causa connubii et per id affinitatis illustrioris contrahendae tum praemissa fecit, cum et camerariatum procuravit, qui multis milibus eum constitit, pecuniisque vicit, ac sese testimoniis, emptis a gallico Viennae legato, ex Galliis
transtulit (in) Paulum Gojmerecz, hujus Urboczatum contulit Georgio Delinich, canonicum fecit Nicolaum Turchich sublectorem, scribens, ut sublector per capitulum resolvatur Josephus Radichevich, mense Martio factus parochus sae. Trinitatis ad Kerestinecz; quod et factum. Et quia eodem tempore abbas s. Jacobi de Silisio alias canonicus Varadiensis dominus Georgius Gyo(prijeglas)ngyo(prijeglas)sy fuisset mortuus, procuravit, ut vacans haec abbatia, annue fl. mille inferens, Georgio Malenich collata fuerit. Delinichio autem titulans b.
testamentum, ut huic sit immortua, dicens (revocatis antea factis tot tantisque testamentis) plene, suam hoc testamento quietatam conscientiam. Legavit 3000 fl. in eleemosynam, pro sacrificiis in fl. 1000 perpetuam altariam fundavit, 3000 fl. pro alendis tempore famis subditis in Grane, Gottalovecz, Szent Ersebeth, et plura alia. Divisit bona intra filias. Marito Habianecz 5000 et bona Grane ad dies vitae legavit, aequalemque divisionem in mobilibus. Filias Theresiam uxorem Georgii Petkovich et Juditam jam viduam Grossich ea lege fecit
(Gaszparich, Szkerba mortui.) 1761. die 5. Novembris obiit Zagrabiae Gregoriiis Josephus Gaszparich, canoniciis Zagrabiensis et
archidiaconus Dubicensis, ex tympanitide; homo, ut ajunt, volatilis et noviluniorum tempore delirio proximus. Archidiaconus Dubicensis dominus Josephus Mikinovich, pro hoc Chasmensis dominus Franciscus Antonius Popovich, canonicus autem Joannes Protulepecz, parochus
et hoc ideo, quia judlium Svagell testimoniales pro Szaichio eas expedire debuit, quas voluit vicecomes. Ob hoc itaque administrator comitatus dominus Antonius Bedekovich, celebrata in episcopali bono Gradecz congregatione, tam ob sumptus, quod idem administrator episcopi foret vicarius in temporalibus, quam et usu inducendam in bonis episcopalibus comitatus jurisdictionem, comitatum iterum restauravit, electo in vicecomitem ordinarium Josepho Arbanasz, pro substituto autem vicecomite obtruso potius ipsis domino Ignatio Kassner affine administratoris, homine avaro, sordido, incapace.
foeminae fata. Potabat antea, nunc sobrie vivere debuit, verbo: domina servo suo inserviebat. Narravit mihi tum priora omnia, lugebatque, se deceptam a Jesuitis, Paulinis, Franciscanis, Szaliis. Zaverszkiis pro bonis Omilje, Benedicto Krajachich totque aliis, ut fassa sit, semet viduitatis tempore amplius quam in 20 florenorum milibus fuisse deceptam, ut bona sua materno paternoque avitica abligurisset. Interrogata per me, qua ratione a Jesuitis semet eliberasset, reposuit. Tum sibi eos displicuisse, postquam universum argentum et clenodia sancto Ignatio inscribenda et sanctissimo
Marco eam Zagrabiae moram, donec per processum res revideretur. Tum sine citatione, actione aliisque legalitatibus facit se judicem et Vugerianae advocatum, protrahitve processum per octo menses, et tandem rejecto publico reipublicae Raguseae testimonio, quod Marcus debitoris in mari submersi ex tempestatibus consocius non esset, verum alii nominati per rempublicam, aeque testantis, pecunias Vugerianae defuncto creditas, prae manibus reipublicae esse, adeoque ad submittendam obligatoriam, sive quaestorum medio, sive alias pecunias mutuatas recepturam; sed Szalle reipublicae testimonium
cum arbiter non fuisset, defectu compromissi qua judex intrusus et falsus convictus exstitit in fl. rh. 523, approbante sententiam aula et Szallio judicatum solvente, taliterque quaesitum interesse amittente. Casus iste inauditus fuit, ut vestigium ejus in legibus a sancti Ladislai tempore non reperiretur, neque lex ulla esset de falsis seseque intrudentibus judicibus ab epocha s. regis Ladislai; quae nunc lex per sententiam fuit renovata, a Szallio autem subtilizante factum lege vetitum.
Quinto.
(Jesuitica.)
in eaque rex Borussiae est constabilitus, Saxonia suo restituta est principi. Borussus, dempta Hungaria, aliorum suae Majestatis statuum et provinciarum garantiam, ut ajunt, assumpsit; saerenissimo coronae principi et Austriae archiduci Josepho, Romanorum regis titulum absque futura electionis tempore controversia cessit, pluraque alia, quae nos latent. Post haec ex more distributa per provincias sunt regimina, captivi restituti dimissique ultro citroque. Croatae nostri, qui in servitio borussico non emanserunt, tardius redivere, quod superiore anno ad Prussiam translati fuerint.
febribus, neglectis ab initio remediis, die 30. Martii ad vesperam obiit, aetatis suae anno circiter 35 incoato. Dempto bano paucisque invidis, ab omnibus mors ejus lugebatur. Fuit iste Sigismundi Skerlecz ex Catharina Despotovich filius, natura, ingenio, educatione singularis; natura, quia temperatus, rectique ac sani consilii; ingenio, quia perspicax justique judicii; educatione, ob litteras bonas et servatam a pueris morum gravitatem. Scholas humaniores Ginszii excepit a Jesuitis, qua occasione idioma hungaricum atque germanicum a pueris imbibens nativum sibi reddiderat, aeque ista
ut juris quaestionum, item juris publici regni hujus historiam, jure merito in protonotarium est electus. Neque vocabatur in dubium juris scientia, cum hanc in tabula judiciaria sit testatus. Absolutis Ginsii humanioribus, Pesthini apud Piaristas rhetoricam excepit; Viennae in collegio croatico tempore rectoratus mei logicam et physicam egregie cum fratre suo decertans in condiscendis omnibus, quae tum tradebantur; Bononiae institutiones juris a clarissimo Montefani excepit, Agriae municipali legi studuit. Tum Pesthini commoratus ad excellentissimum dominum comitem Antonium Grassalkovich,
diploma est.
(Dicti sunt Voikffy.) Interim praedieti avitam Voikovich appellationem hac occasione mutarunt, et comites Voikffy de Voikovich et Klokoch se amodo nuncupari fecerunt, per diploma usumque subscriptionum suarum, a tempore
uti supra pag. 506 notatum, condemnantibus, ipse discordia fratrum in vicarium generalem eligitur. Mortuoque generali, post annum qua gubernans ex eorum constitutionibus rexit. Hoc anno in generali monachorum capitulo, quod remissior indulgentiorque
Varasdinensis notarius, quo officio post annos aliquot relicto, private intra aulicos episcopi vixit sub titulo capitanei aulici, dein factus fuerat ex episcopi respectu vicecomes comitatus Zagrabiensis, inde post mortem praesidis Sigismundi Skerlecz assessor tabulae judiciariae ac una in temporalibus vicarius episcopi, demum ejusdem tabulae ab anno 1744. praeses exstitit. Vir fuit simplex et rectus corde; forma corporis bona |
praeditus, propterea foeminis charus, a quibus nec ipse junior abhorruit, earumque usum facile obtinebat; caetera aulicus,
post caesos Turcas epiphium unum aureis plenum reperit, sive a Turca custodiendum accepit, et momenta dives factus, filio suo capitaneatum emit aliaque tenuta Crisii; pauloque post mortuus, reliquit filio avo Theresiae majores divitias ab eodem auctas per officia illis signanter temporibus, quibus praedari grassarique pro virtute est habitum, pervenitque ad vicecolonelli in generalatu Varasdinensi officium, bonaque Guscherovecz pro 27 milibus ab Orehocziis in hypothecam accepit; uxorem habuit Annam Mozes. Hujus filius Joannes Jacobus parens Theresiae in eodem generalatu
nono.
(Mors archiducis Isabellae.) Viennae die 26. Novembris serenissima archidux Elisabeth, dicta passim Isabella, serenissimi archiducis Josephi ab anno 1760 conthoralis, nata Parmensis, summo aulae ac mariti luctu obiit in puerperii tempore; reliquit filiam Mariam Theresiam 20 Martii 1762. natam. Ista, quia confessarium Jesuitam non habuisset, ideo mortua
in florenti aetate, per Jesuitas pueris in scholis atque simplicioribus foeminis dicebatur. Erat virtutibus regiis ornata plane, ut sui
imminenentem banalem tabulam ad finem Decembris in fiscatem regium in Croatiae regno fuit resolulus dominus Sigismundus Komaromi, hactenus fiscalis episcopi, quo in munere Komaromio successit dominus Thadeus Bedekovich, frater assessoris Antonii atque cassae regni perceptoris et in temporalibus episcopalis vicarii.
Vigesmo quarto.
(Nova familia comitis Samere in Croatia et rei hujus descriptio.) Notari quoque debet, anni hujus initio comitem vulgo dictum Samere in Croatia possessionatum se effecisse; quod sic
glandium desiderium, verbo annus sterilissimus, herbis demptis, quae foeni copiam produxerunt. Authumnus calidissimus seeutaque hyems, ut hic in Croatia modicum gelu diebus 22. 23. et 24. ac 25. Novembris fuerit. Postea tota hyeme nulla glacies, propterea glacinae vacuae emanserunt. Ob hos favores temporis plebs copiosas fecit pro anno sequente inseminaturas.
(Mors regis Poloniae.) Die 5. Octobris anni hujus Dresdae obiit dux Saxoniae et rex Poloniae Augustus
distinxerunt, vocatis ultro citroque pro officialibus; ac licet ob has novitates Jesuita Antonius Gallo, Cibiniensis residentiae superior, aulae, ut credebatur, speculator informatorque abire inde debuerit, Viennamque sit translatus, et Boucow ipse Viennam revocatus fuerit, nec reginae longiori tempore admissus in praesentiam, rediit
tamen iste ad commando suum cum barone generali Siskovich, consiliario consilii bellici, qua regio commissario constituto. Sciendum vero, Siculos nationem eam in Transylvania esse, quae olim ad principis pertinebat banderium,
ut fit, studuit privatis suis commodis; sciens enim, Boucovium gratia imperatoris pollere, item Baytay episcopum coronae principis ac vitrici sui comitis Grassalkovich, ne per hos ipse pereat, studuit praedictorum honori, ut sic plures sibi conciliaret prudensque vaelat praedicari; nam iis vivimus temporibus, ut assentari prudentia habeatur; justum esse crimen sit atque perversitas. Caeterum Aprili mense anni hujus Buocovius vivere desiit.
Tertio.
(Tabula banalis Varasdini. Accessoria.) Pro more veteri post epiphaniae dominicam
disgustu pivatisque rixis ac odiis, com-
Boucovium gratia imperatoris pollere, item Baytay episcopum coronae principis ac vitrici sui comitis Grassalkovich, ne per hos ipse pereat, studuit praedictorum honori, ut sic plures sibi conciliaret prudensque valeat praedicari; nam iis vivimus temporibus, ut assentari prudentia habeatur; justum esse crimen sit atque perversitas. Caeterum Aprili mense anni hujus Boucovius vivere desiit.
mediae item per comoediantes conductos et saeculares in theatro Jesuitarum aliaque ludicra et libertates cum voluptatibus minus decoris.
id fecisse, non autem ex jure sibi id est qua regi Hungariae competente.
Septimo.
(Hyemis descriptio.) Si quae unquam, haec sane fuit sine nivibus, sine frigore hyems; veris initio fuere tecti montes nivibus, subfrigida experiebamur tempora circa 19 et sequentes dies Maji, in Junio pruina fuerat. Dei hoc fuit adoranda providentia, quoniam favente colendis agris tempore inseminaturae multae factae sunt ubivis ac ferme ab omnibus, ut animalium defectum hyemis amoenitas suppleret, factumve fuerit exiguis pecoribus inseminatum
descriptio.) Si quae unquam, haec sane fuit sine nivibus, sine frigore hyems; veris initio fuere tecti montes nivibus, subfrigida experiebamur tempora circa 19 et sequentes dies Maji, in Junio pruina fuerat. Dei hoc fuit adoranda providentia, quoniam favente colendis agris tempore inseminaturae multae factae sunt ubivis ac ferme ab omnibus, ut animalium defectum hyemis amoenitas suppleret, factumve fuerit exiguis pecoribus inseminatum plus fuisse quam annis iis, quibus pecude abundavimus. Pruinae ipsae, licet in Junio, ob vim solis nocendi virtute carebant. Octavo.
diurnum singulo fl. 5.
Reverendissimus Paulus Jurak, canonicus Chasmensis, parochus bisztricensis ac anno hoc die 24. Januarii Zagrabiae ab episcopo Putcz in abbatem sanctae Trinitatis de Sikloss benedictus pro parte capituli chasmensis erga fl. rh. 200 pro toto tempore.
Joannes Paulus Plepelich, notarius campi Turopolja, ex parte ejusdem campi erga diurnum fl. 2, insuper idem pro praeposito Zagrabiensi pro fl. 200.
Alexander Szechen, vicenotarius comitatus Zagrabiensis, pro comitibus Sigismundo et Christophoro
ex parte ejusdem campi erga diurnum fl. 2, insuper idem pro praeposito Zagrabiensi pro fl. 200.
Alexander Szechen, vicenotarius comitatus Zagrabiensis, pro comitibus Sigismundo et Christophoro Voikffy de Volkovich et Klokoch pro fl. rh. 200 pro to to tempore.
Josephus Spissich advocatus, pro comitibus Ludovico Patachich et Christophoro Orsich erga diurnum a quolibet fl. rh. 2.
Ladislaus Szalle, judex civitatis Zagrabiensis, pro eadem civitate erga diurnum fl. rh. 3, insuper pro itu ac reditu
viderit autem Ritteriana manuscripta Paxius, suspicione gravatur. Tertio, quia inferioris opus primas non vulgasset ut istud, Paxium autem promoverat ipse ad episcopatum Syrmiensem, quod ad putum primatis collegium olim Pazmanianum emerit, egregie decipiendo capitulum. Quarto, quia Paxius eodem tempore, quo opus illud vulgari describique incepit, Posonio abiit, ut de illo qua absente haberi non possit suspicio, hinc neque purgatorio juramento gravatus est. Quaedam imperite et hiulce ex legibus applicata eo opere sunt, vel ipse Paxius talia congessit, vel cum Sigismundo Komaromi ad latus
| autem ejusmodi tempus ad medium Martii.
Hоc anno die 30. Augusti Zagrabiae media sexta mane obiit Nicolaus Sigismundus Thauszy, episcopi Zagrabiensis frater uterinus et germanus, homo rudis, excessuum plenus, ut passim Palaszika nuncuparetur; rebus temporalibus semper immersus, ut praefecturis, negotiationibus et vitiis aliis, dempta veste in eo clerici nil fuit. Antea saepe castigatus poenis etiam publicis, a fratre episcopo 1752. factus canonicus,
initium comes banus, ipse cum comite Joanne Patachich et protonotario domino Nicolao Skerlecz, quorum primus diurni fl. 10, posterior octo habuit ut hoc anno liberales admodum fuisse in diurnis appareat. Generalis Draskovich toto commissionis tempore dietim fl. 12 accepit, ad latus suum existentes diurnum fl. 5 habuere, diaetae nuncii fl. sex dietim singulus; descriptiones actorum et viatica a parte amplius certum 30 milibus fl. diurna liberalissima absumpsere et quidem omni destituta
reliqni ore uno pro comitate clamabant, quibus accessere Paulini ac
ex decreto Stephani sancti edocui. §-pho 4. Rationes speciales pro capitulo Chasmensi posui, nempe praeter regulas canonici juris generales, capituli hujus antiquitatem ex diplomatibus s. regis Ladislai, sub quo ut status regni considerabantur et publicis interfuere congressibus, quo tempore Paulinorum nec erat mentio, qui sui primam nativitatem ad annum 1215. faterentur aliis et hanc epocham negantibus; proinde in integrum esse restituendos, cum ideo tum ob archivii publici conservationem et publicam fidei dignitatem sigillique authentiam, quae ipsa publica fides ipsis
et episcopum quaevis aliis committere videret, victor innatae sibi avaritiae evasit et fatum resignavit officium; successit dominus Lucas Novoszel, tabulae districtualis assessor.
Decimo.
(Tricesima Zagrabiensis.) Habuit a Belae IV. temporibus libera regia civitas Montis Graecensis Zagrabiae praerogativam eam, ut cives a quibusvis tricesimis et vectigalibus officio solvendis immunes essent, at in medium et cassam civitatis partem 3tiam juxta vectigal exsolvebant. Privilegium hoc et usu perpetuo et sententiis plane curialibus
qui defuncti primatis lenocinabatur favores, iste autem universa eatenus necessaria, de quibus Paxi non erat sollicitus, ut civitatis consensum, regium diploma etc. procuravit et attulit. Sub hoc tempus et rector collegii illius mutatus est Joannes nempe Jozipovich, qui pro suis tempore rectoratus armales impetravit, succedente sibi Josepho Radichevich canonico Zagrabiensi; Bononiam autem abiit baro Josephus Wernegh, |
in rectoratu illo Joannem Skergatich cambiaturus.
(Jesuitarum rectores aeque
canonicus Petkovich semet concionaturum declarat; Bisztriczei tacuit, verum die altero mature intrans ecclesiam sacrum absolvit, et absoluto, vestitus pro more concionatorum sese ad initium sacri cantati ad cathedram collocat, orat praestolaturque tempus dictionis. Petkovich debito adveniens tempore, ne scandalum erumpat, non ascendit. Convenerat frequentissimus populus ex curiositate, canonici plurimi, monachi aeque, Bisztriczei, appenso ad crucifixum horologio, narrat primum, cur tam mature in cathedram conscenderit; ob odium nempe veritatis in capitularibus, narratisque
ad Crisiensem, quem cessit filio Joanni aula
castrum Budense est benedictus.
(Terraemotus. Eclipsis solis.)
Mensis totus September fuit calidissimus, ut commode plebs potuerit authumnales seminaturas componere.
Vindemia sterilissima erat et vix aliqua; annus ferax tempestatum et grandinis. Die 25. Martii hora media sexta mane fuit Zagrabiae major terrae concussio et terraemotus. Astrologi Germani pro die 5 Augusti eclipsim solis visibilem in calendariis scripsêre, quae nihilominus visa non fuit, uti Angli et Itali astrologi scripsere invisibilem. Interim
sive installatio episcopi 10.
Difficultas circa praepositum Chasmensem superata 11.
Incendium in arce 11.
Mussitatio alicujus 11.
Homines camerales et regii absunt 11.
Vicarius temporaneus declaratus 12.
Comes curialis resolutus uti et vicecomes 12.
In capitulo cathedralis ecclesiae Zagrabiensis fuere sequentes 12.
Episcopus Transylvanie creatus 14.
Episcopus canonicatum
exhibitisque Amado communibus
officiis ut nos eo statim die in unum cogeret petiere. Is ut erat natura ad satis faciendum
omnibus compositus, id eis non abnuit nosque, ut praesto vesperi adessemus, humanissime
postulavit. Fecimus id tanto libentius, quod primum post longum temporis futurum eum
congressum cognovimus, quo nostrum nemo desideraretur.
Ubi nullus afuit, promissis salutationum gratulationumque officiis eos primum, qui afuerant,
de prioris congressus actibus fecimus certiores; qui postquam quid a me propugnatum sit
quidam natura iuvenes et communi iuventutis vitio, dicacitati, necdum
bene morati ex philosophia rediissent, divulgatus eiusmodi sermo est: non esse amplius illi
tradendam iuventutem quippe quae morosos eos obstinatosque efficiat; id autem dudum illi
vetustissimisque temporibus est obiectatum quod sordidos efficeret sui sectatores, nempe quia
hoc in quibusdam philosophis vitium apparuit. Ita qui personarum defectus sunt, in disciplinas
transferuntur hominumque erroribus scientiae infamantur. Nuspiam id clarius apparuit quam in
quidam
afferunt.
Id unum haud iniuria fors questus videtur quod a prisca illa sinceritate puroque agendi
candore prorsus est descitum. Loquar an silentio rem praeteream animi pendeo; nam id ipsum
dudum iam me torsit. Prorsus ut defendam, haud unquam fecerim; id hac tamen temporis
necessitate laudare necessum. Nunquam ego vel voculam quae intentioni non respondeat proferrem
ni necessitas sic secum ferret, nempe perdita mortalium pravitas tegere saepe consilia iubet
atque aliquid etiam quod non sentias quandoque proferre. Melior quidem semper
in tanta saeculi
pravitate vel invitus adhibeas oportet.
Sed istud (respondendum enim illi est), istud, inquam, politica non effecit; alienum crimen
est, politicam infamia manet. Vidisti (neque enim fugere id te existimo) in primis nascentis
reipublicae Romanae temporibus multa bella politica confecta, negotia haud pauca illa
administrata fuisse. Ipsae sacrae litterae, quae tantam populi sinceritatem extollunt, facta
quadam eiusdem temporis politica referunt. Non igitur politica rei tam improbae causam dedit;
ipsa mortalium pravitas,
infamia manet. Vidisti (neque enim fugere id te existimo) in primis nascentis
reipublicae Romanae temporibus multa bella politica confecta, negotia haud pauca illa
administrata fuisse. Ipsae sacrae litterae, quae tantam populi sinceritatem extollunt, facta
quadam eiusdem temporis politica referunt. Non igitur politica rei tam improbae causam dedit;
ipsa mortalium pravitas, quae proximis saeculis erupit, pestem hanc secum
tulit; quippe resistere aliorum improbitati cum virtute non possent, his quidam modis
capere infinita. Illam princeps
Cato professus est, posterioris clarissimum exemplum Cicero dedit; nempe ille vir alioquin
natura gravis, cum insuper philosophiae adiunxisset praesidia, sine ullis artificiorum
ambagibus reipublicae recto tramite consultum ivit; Cicero suas temporibus rationes
accommodans cum illo consilia mutare, nunc hac nunc illa via reipublicae prodesse in more
habuit. Ac tunc quidem quis uberius reipublicae profuerit, eventus docuit; nam Cato (ut
Plutarchus testatur) manente adhuc concordia importuni, scissa infelicis
illam vivendi rationem qui iniisset non apud
nostrates tantum, ubi plurimum popularis invidia viget, sed ubique gentium seu regnantium odio
seu aemulorum artibus dicto citius interiret. Qua de causa nos quoque eam vivendi normam, ut
nobis prorsus incongruam et horum potissimum temporum rationi minime accommodatam,
praetereamus; posteriorem, quae sua ad tempus consilia dirigit, persequamur.
Cuius quidem similiter duplex est modus: nam vel ita vivendum est ut cuncta ceteroquin
patria retineas, in congressibus tantum rarum et, ubi adfueris,
Minerva faciat. Et sua et eius, cum quo agitur, spectanda est indoles:
multos prae blando vultu severitas decet, quosdam hac ipsa magis quam omni humanitate
devincias. Haec itaque attendenda sunt praeterquam quod foris gravitas, domestica inter
affabilitas, et suis cuncta temporibus sint adhibenda; nam "laetitia (ut ait Seneca) iuvenem,
frons decet tristis senem."
locusque nobis eum
subministrabunt si intenti in id animo ipsorum colonorum mores et devinciendi eos
opportunitatem diligenter observantes suum rigori quoque, ubi opus fuerit, locum relinquamus.
Itaque de hoc quidquam in praesens statuere praetermitto quod res est quae nisi ad temporis
locique opportunitatem decidi haudquaquam potest; id universim monuisse sufficiat
strictissimam in exigendis operis ceterisque dominalibus (ut nostri appellant) iuribus
adhibendam esse severitatem quam mox blando vultu ceterisque popularibus artibus lenias.
gaudeamus quae a servis et rusticis nonnisi opinione distent.
Bina haec (ut vidistis) capita quaestio habet: an in extrinsecis his uxori sit deferendum et
an rei familiaris administratio atque ea dura nonnihilque subrustica, qualis nostrates inter
prioribus praesertim temporibus viguit, proprium nobilium feminarum opus sit? Quod illam
attinet, verum id quidem indubitatumque est virorum mollitie hanc illi praerogativam
accesisse; at postquam eam iam accepere, cum nemo sit qui eam non concedat, nos quoque non
abnuemus. De altera id pariter
est virorum mollitie hanc illi praerogativam
accesisse; at postquam eam iam accepere, cum nemo sit qui eam non concedat, nos quoque non
abnuemus. De altera id pariter omnibus compertum habetur mulieri rei familiaris
administrationem incumbere; at num dura illa et an omni tempore omnique feminae competat, in
dubium revocatur. Hic ego, ut ut alii existiment, ita dicendum puto, primum ut, sicut aliis
omnibus in rebus, ita in hoc quoque a libera femina vel etiam viro nihil praeter dignitatem
fiat. Licet illi quid rerum ubique agatur inspicere et
gubernanda, nempe dum ruri agitur; nam
si vitam urbanam ducat, supervacanea utique haec illi cuncta fuerint.
Haec de familia; cuius quamquam nati etiam pars maior sint, de iis tamen in praesenti
disserere supersedebo, quod me temporis orationisque limites excedere oporteret, si totam eos
erudiendi educandique rationem sermone complecti vellem. Quod eo libentius praetermitto quod
nihil fere hoc in genere sit quod singulare patriae nostrae dici possit. Platonem itaque
Aristotelemque aut iuniores his
hactenus prorsus oportuit; nunc, ubi peregrina iam apud complures ornamenta conspici
coeptavere, vereor ne re in plures (ut fieri assolet) sensim diffusa non modo supervacuum, sed
etiam subrusticum consilium istud evadat. Utcunque sit, nos mores hominum condicionemque
temporis oportet aestimare, id autem prorsus vitare ne immoderato in aedificando luxu
peccetur; id enim, uti et alia omnia quae conciliando prodigi nomini inserviunt, mirum quam
malam in civibus de nobis opinionem efficiunt quae postea rebus gerendis ut plurimum officit.
at melius reputanti facile probatum, si cogitaverit
et periculis depravationique prudentia posse occurri et expensas ab iis ipsis esse refundendas
qui inter alias artes hanc quoque possint didicisse. Sed iam sat de ea parte, quae privatas
cuiusque actiones respicit, pro temporis angustia: restat de altera quae in publicis versatur.
Infinitus si singula huius capitis distinctionis membra ordinatim prosequi vellem neque vero
id temporis brevitas patitur. Itaque congesta praeceptorum copia me paucissime ut potero
expediam, contentus si
artes hanc quoque possint didicisse. Sed iam sat de ea parte, quae privatas
cuiusque actiones respicit, pro temporis angustia: restat de altera quae in publicis versatur.
Infinitus si singula huius capitis distinctionis membra ordinatim prosequi vellem neque vero
id temporis brevitas patitur. Itaque congesta praeceptorum copia me paucissime ut potero
expediam, contentus si generalia quaedam attulero documenta e quibus singularia multa, etsi in
praesens omissa, erui possint.
Id autem ante omnia
ante omnia memoria repetendum est nos non in libera quadam republica neque sub
optimatibus vivere, sed regibus, quibus ius vitae necisque dii concesserunt, subesse.
Supervacaneum itaque fuerit elatos illos spiritus et intempestivam praeseferre libertatem,
quin congruos potius tempori condicionique mores assumimus, omniaque, quae pii in principem
subditi sunt, officia ex asse exsequimur. Quo in genere id primum consuli potest, ut sua
dictorum cuique ratio constet. Nihil agendum dicendumve est quod vulgatum principis invidiam
mereatur. Quod expertus
de iis me oportere artibus uberius disserere quibus
ministrorum gratia possit occupari; at ego, quoniam non usquequaque vacat, brevissime
expediam. Potissima hoc in genere sunt formae naturaeque liberalitas, linguarum, quae in aula
floreant, cognitio, et commune his praesertim temporibus refugium: largitio. Sed in eo maxime
discrimen adhibere oportet ne idem potissimum officiat quod ad nocendum quam ad iuvandum non
minores vires habet. Duo sunt quae hoc in genere omitti sine fraude haudquaquam possunt:
primum ut non contentus quis ministrarum
erga superiores autem nec non aequalium ambitiosiores abstractos magis, erga
neminem vero, quod aiunt, confidentes nos praestemus. Hunc ego unicum modum puto quo
popularium benevolentiae reverentiam in parte aliqua iungere possimus; quod tamen, ut et alia
omnia, secundum temporis condicionem est regulandum; nam in civilibus cum nihil (ut ait
Aristoteles) certi sit, infinitae sunt rerum differentiae quas omnes concipere impossibile, in
re autem prudentia diiudicare oportet.
Iam quoad alia id generale sit ne patrii nos moris fastidiosos
inexpectatam felicitatem
imparatus, futurorumque potius cura anxius, inter spei metusque argumenta fluctuabam cum
festivi inclitae huius universitatis sensus tam mihi quam et excelso consilio locumtenentiali
explicati me excitarunt, erexerunt, confirmarunt. Ab eo inde tempore iam meus etiam animus
communi laetitiae patere coepit; sensus tamen hic tenuis tantum umbra fuit gaudii illius quod
hodie persentisco dum me liberum in patria iam libera re ipsa constitui, dum meam singulique
civis proprietatem, ut nunc res sunt, salvam esse, dum
causa necessaria ad eius
sublationem haud difficile est procurare.
Si omnium, quae post novam sub Carolo VI Hungariae regulationem evenerunt, reminisci
velimus, nullo certe negotio deprehendemus postremam tristem Hungariae catastrophen non alia
de causa tam brevi tempore, tamque facili negotio perfectam fuisse, quam quod longa placidi
Theresiani regni felicitate emolliti nos ex ipso constitutionis nostrae cardine emoveri iam
antea passi simus. Quis enim nescit basim systematis nostri in eo versari, quod sola executiva
potestas principi
eos huius etiam intuitu cum superioribus coniungere,
sicque e sex istis comitatibus distinctum ab Hungaria corpus ita efficere voluerit, ut hi ne
legatos quidem suos in posterum ad diaetam mittere potuissent? Verum funestos pravi huius
consilii effectus providentia eius temporis statuum regni huius facile pervidit, constantia
consilium ipsum irritum reddidit, una nos posterosque nostros edocuit, qua potissimum via
eiusmodi exitium in perpetuum antevertere possimus.
Omnia haec pluraque eiusmodi alia ante Iosephi II regnum evenerunt; omnia
pro prima reliquarum
congregationum die comparere, ceterum totam negotiorum molem in humeros solius magistratus
reclinare iam solenne habebatur; si inclita universitas eorum, quae, cum ante octennium
magistratum capesserem, hanc in rem praefatus sum, meminisse, tum subsequi temporis usum
tantisper recolere velit, agnoscet certe me nihil invidiosi, nihil dicere exaggerati. Iam vero
palam est, quod solus magistratus, nisi statuum et ordinum praesidio fulciatur, usurpationibus
potestatis executivae obsistere non possit.
Ipsa denique
conatus et consilia
nostra nos conferre decet: primum, ut status se ad reale legislativae potestatis exercitium in
primis statim, quae nobis imminent, comitiis reponant, dein vero, ut adumbranda in proximis
comitiis constitutio ita praemuniatur, ne status amplius ullo unquam tempore per potestatem
executivam inde excludi possint.
Ut status his statim, quae imminent, comitiis reale legislationis exercitium resumant, vix
aliquid puto obstiturum. Si enim certam, per quam maioris repraesentantum partis voluntas tuto
cognosci possit, normam
comparere: si denique ipsum modum et formam leges proponendi et perferendi activitati et
dignitati potestatis legislativae magis conformaverint, iam se ad reale legislationis
exercitium collocabunt.
Quae autem ad status in hoc reali legislationis exercitio futuris etiam temporibus
conservandos pertinent, ea nunc eo facilius constitui possunt, quod favore Numinis talis nobis
princeps obtigerit, qui genuinis sanae philosophiae principiis imbutus non populum propter
principem, sed hunc propter populum existere palam profitetur: qui in illa, cui
peculiare constituerit aerarium, e quo indemnes reddantur ii, qui per infelicem aliquam
circumstantiarum complicationem in criminalem inciderunt quidem quaestionem, subinde tamen per
iudicium innocentes sunt declarati. Sub pio hoc principe, cum rara (ut de Traiano Plinius ait)
temporum felicitate sentire quae velis et, quae sentis, dicere liceat, non erit difficile
omnia ea, quae ad excludendos a reali legislationis exercitio status contulisse supra
ostendimus, submovere sicque efformandam in his comitiis constitutionem ita praemunire, ut
nullus
ad lucrosa officia, ad exemptionem a communibus oneribus alia obrepere solet:
vera libertas exigit ut tam beneficia quam onera reipublicae communia sint. In arbitrario
imperio concentrata in paucis manibus tota vis publica facilem reddit mandatorum principis
effectuationem. In temperata monarchia, ut vis publica quam rarissime adhibeatur adeoque ut
singulus civium leges non tantum sponte sua, sed et alacriter exsequatur, interest. Hic est
lapis ille Lydius qui ostendit an populus aliquis libertate aut servitute dignus sit. Si enim
cives abrogata per
non modo philosophorum, sed ipsorum etiam
politicorum pervaluit opinio, quod institutioni juventutis intendere sit munus praecipuum
regalis potestatis. Eximiam hanc sententiam nostra, cujus imperio gloriamur, Augusta animo Suo
ita impressit, ut primis statim suscepti gubernii temporibus, gravissimis licet bellorum saepe
varia, pro rerum humanarum vicissitudine, fortuna gestorum procellis distenta, curam tamen
omnem explendo huic, a quo praecipuam subjectorum sibi populorum felicitatem pendere non
dubitavit, officio consecrarit. Vidit illa pro ea,
qua pollet, mentis acie, institutionem
juventutis haud secius corrigi posse quam si ipsum studiorum systema emendetur, id vero ut
perficiatur, ipsum caput studiorum seu Universitatem Viennensem in meliorem ordinem esse
redigendam.
Grande hoc tantisque per ipsam temporis illius complicationem difficultatibus obnoxium opus,
cum per eorum aliquem, qui ipsi veteri et minus probata methodo instituti fuerant, perfici
posse diffideret, ad eandem restaurandam talem ab exteris ditionibus virum evocavit, quem
totius Reipublicae litterariae vox
aliud quam ut eadem e latebris in lucem protraherentur et ad supremam Regiam
revocarentur inspectionem.
Verum consilio huic eotum ipsa circumstantiarum cum systemate ferme gubernii complicata
latio obsistebat. Nimirum injuria vetustiorum temporum munus docendi uni ordini
ita addixerat, ut, suppressa per id ipsum aliorum aemulatione, ordo hic scholas et quidquid eo
refertur velut privatum diuturna adeo possessione legitimatum peculium suum consideraret.
Atque inde factum licet existimare, quod, cum ordo hic,
etiam
difficilioris perceptionis ita proponere possitis ut eaedem captum mediocrium etiam
discipulorum non excedant. Studium operamque hanc, viri clarissimi, eo impensius a vobis
flagito quo magis me miseret scholasticae iuventutis cuius magna pars ob hanc rerum
temporumque conversionem libris destituta praelectiones auribus tantum excipere cogitur.
5. Ego ea, quae seu in rei litterariae incrementa, seu in vestra commoda promovenda idonea
existimavi, nuper etiam cum me pedibus Augustae advolverem, ab ingenita Eius clementia coram
de suo quisque quo utitur auctore
atque quibusdam nimiam auctorum suorum brevitatem, utpote quae plerumque obscura esse soleat,
causantibus datus fuit quaestioni locus: an non cum alias semper, tum nunc potissimum quando
maior iuventutis scholasticae pars ob difficilem temporum negotiorumque complicationem libris
caret, scriptis comprehendenda adnotationum declarationumque suppelex pro maiori litterarum
incremento introduci ac discipulis suppeditari posset?
Cui quaestioni eo cum discrimine factum fuit satis ut iuventus quidem omni
ad quadam quaesita datas fuisse responsiones, Dominus Academiae Director
accurationi consulere ac pro arbitrio quas utiliores putaverit quaestiones prioribus
substituere valeat.
11. Et quoniam severiora, utpote finalia, examina copiosioresque disputationes multum
temporis absumpturae praevidebantur, studiorum autem finis antiquo ex more usque ad novi plani
submissionem determinari debebat, in eo coalitum est ut humaniora ultima, altiora autem studia
20-ma Augusti finiantur, atque eam ob causam 1-ma statim eiusdem mensis Augusti die
est. Si
integrae classes incolarum nonnisi fluctuantem habeant subsistentiam, plane periculosae
evadere possunt. Debet itaque legislatio iis viam ad procurandam sibi fixam alimentationem
aperire.
Judaei anno 1787. numerabantur in Regno 80,894. Ab eo tempore numerus eorum indubie
accreverit. Tanta populi multitudo nec agriculturam nec opificia exercebat. Praeter paucos
potentiores reliqui omnes minutum, ut in Elaborato status actualis §-pho 24.
dictum est, Commercium consectabantur. Non poterat tanta
adjungere; ac secus etiam omnem necessariam assistentiam iis
praebere, sicque utilem ejusmodi culturam in gremio sui propagare tenentur.
Motiva.
Haec quoque lex prima fronte superflua videri posset, nisi experientia praeteriti
temporis aliud remonstraret: ostensum est in Elaborato status actualis §§-is 33. et
36. quanta aduersae tantopere per Augustam Mariam Theresiam serici et
apum culturae impedimenta posita fuerint; e communicatis autem sibi actis
possunt, producta restringi; est hoc in natura rei jam positum, ut naturalistae eadem
occasione talia etiam producta investigent, quae ad eruditionem potius, plenioremque
historiae naturalis cognitionem referuntur, eaque de causa relationes suas nonnisi post
longioris temporis effluxum adornare soleant, ne publicum utilitate e producto aliquo,
cujus immediatus usus haberi potest, diutius careat, obligandos existimavit Deputatio
exmittendos naturalistas, ut de his relationem Consilio statim praestare debeant.
pabulo tenere, id est toto
anno in stabulo alere possit; in Hungaria hactenus quidem duae hae circumstantiae nuspiam
se evolverunt; cum tamen populatio Regni praesertim in vicinia Germanicarum provinciarum
notabile jam capiat incrementum, provisionem hanc tempestive faciendam esse Deputatio
existimabat.
Verum divisio haec haud secus institui potest, quam si praevie clavis elaboretur: a qua
proportione communia pascua, primum inter dominum et communitatem, dein inter
ita, ut nunc adhuc imperfecta est, post frumentum,
vinum, animalia et lanam, plurimam Regno pecuniam
infert, uti id e tabellis tricesimalibus apparet. Nisi tamen qualitas ejus perficiatur,
emolumentum hoc cum tempore certo diminuetur; ostensum est in Elaborato status
actualis §-pho 32. quod ad id fermentatio ejus et foliorum classificatio (vulgo
Sortirung) plurimum conferre possit; quare ad majorem populo utilitatem procurandam
interest ut exigua illa, quam
ne haec quidem sola distractionem tabacae Hungaricae facilitabunt, nisi memorati
eodem status actualis §-pho defectus sufferantur, nimirum: ut terra debite
praeparetur, plantae in debita distantia collocentur, spina, folia, cacumen, et pistilli in
tempore decerpantur: denique ut et bonum semen adhibeatur, et tam inseminatio, quam et
collectio tempestive fiat. Ut autem id in effectum perducatur, activam omnino localis
magistratus industriam exposcit.
status actualis §-pho defectus sufferantur, nimirum: ut terra debite
praeparetur, plantae in debita distantia collocentur, spina, folia, cacumen, et pistilli in
tempore decerpantur: denique ut et bonum semen adhibeatur, et tam inseminatio, quam et
collectio tempestive fiat. Ut autem id in effectum perducatur, activam omnino localis
magistratus industriam exposcit.
Articulus XII.
limitibus contineatur.
Articulus XIII.
instituatur.
Motiva.
In Elaborato status actualis §-pho 33. ostensum est, quod languens licet adhuc
serici cultura anno 1785. 200,000 florenorum circulationem procuraverit. Si cultura haec
debite provehatur, cum tempore unius etiam millionis circulationem procurare adeoque
capitale Regni productum vel ex eo effici potest, quod respectu adjacentium provinciarum
sit exclusivum.
Ante enatum bellum Turcicum plebs Syrmiensis, unius e minoribus Comitatibus,
militaribus laboribus domestici opifices privatis operam
suam exaggerato pretio possint imputare: parte tamen ex alia certum est quod in compluribus
civitatibus opifices, potissimum e defectu sufficientis laboris, se agriculturae impendant.
Itaque justo hac in re temperamento opus est, quod in eo constitui posse videbatur, ut
tales labores, habita tamen ad pretium transportus reflexione, per tales civitates, quarum
opifices sufficienti labore destituuntur, justa cum proportione distribuantur.
compertum fuerit,
magistratus localis limitationem ejusmodi artefactorum continuo instituere teneatur.
Motivum.
Veteri lege sicut victualia ita etiam artefacta opificum comitatus limitabant. Verum lex
haec rationi posteriorum temporum adeo non conveniebat, ut in plerisque comitatibus jam
obsoleverit. Nunc cum opificiorum promotio quaeritur, eam renovare prorsus non expedit. Cum
tamen in toto caeharum instituto nihil sit, quod publicum magis flagellare possit, quam
magistrorum de pretio
vectigalis §-pho
agnitum jam, ultro benigne agnovit.
Apparet itaque quod Hungarica etiam legislatio, ut primum ab uniformi illo quinque
procentuali portorio recedendum esse decrevit, illico regulativa novi vectigalis, quae pro
temporis illius ratione sufficere existimabat, principia defixerit; subsequis vero comitiis
specificum emetiendi juxta principia haec pro singula merce portorii laborem, Consilio
Locumtenentiali per Articulum 2. ita detulerit, ut illud Elaboratum suum benignae Suae
emetiendi juxta principia haec pro singula merce portorii laborem, Consilio
Locumtenentiali per Articulum 2. ita detulerit, ut illud Elaboratum suum benignae Suae
Majestatis Sacratissimae ratificationi immediate substernere possit.
Verum subsecuti temporis experientia palam fecit sola illa principia ad rite regulandum,
juxta usum moderni temporis, vectigal non sufficere; quid autem impediverit quo minus
subsequae legislationes defectum hunc suppleverint, in Elaborato status actualis a
§-pho 54. usque
per Articulum 2. ita detulerit, ut illud Elaboratum suum benignae Suae
Majestatis Sacratissimae ratificationi immediate substernere possit.
Verum subsecuti temporis experientia palam fecit sola illa principia ad rite regulandum,
juxta usum moderni temporis, vectigal non sufficere; quid autem impediverit quo minus
subsequae legislationes defectum hunc suppleverint, in Elaborato status actualis a
§-pho 54. usque 65. diserte ostensum est. Itaque cum nunc benignitate Principis suus
legislationi cursus
Legislatio cursum quaestus tantum regulare, naturalem vero civium de rebus suis libere
disponendi adeoque merces etiam quaslibet sibi procurandi facultatem nonnisi tunc
restringere potest, quando id salus publici absolute deposcit, v. gr. si
tempore famis et belli frumentum evehi, aut rebus turbatis, bellicos apparatus seu in- seu
evehere publici non intersit; in his enim casibus non tantum quaestores, sed omnes etiam
privatos ab ejusmodi articulis in- aut evehendis legislatio inhibere potest. Justum tamen
Hungarica nullum quidem
reciprocum relate ad has impositiones constituerit; in Diaetis tamen 1723. et
1741. Status Hungariae liberam productorum Hungariae in Germanicas Provincias inductionem,
id est impositionum harum sublationem adurserint; ejus vero temporis Imperantes id semper
ad suscipiendum cum Statibus Germanicarum Provinciarum tractatum
relegaverint, quin tractatus ejusmodi unquam sit subsecutus; denique quod impositiones hae
hodiedum durent, uti id ex ejusdem Elaborati §-pho 57. et
nullam vectigalis mutationem per officia tricesimalia
antea publicare possit, quam per intimatum Consilii edoceatur se publicationem hanc per
jurisdictiones instituendam decrevisse.
Motiva.
Commercii cursus varias de tempore in tempus subire solet revolutiones; si mutatio aliqua
in substantialibus intercedat, totum vectigal de novo coordinari, si unum tantum aliumve
articulum particulariter respiciat, horum portoria circumstantiis temporis attemperari
debent. Substantialis in cursu
Motiva.
Commercii cursus varias de tempore in tempus subire solet revolutiones; si mutatio aliqua
in substantialibus intercedat, totum vectigal de novo coordinari, si unum tantum aliumve
articulum particulariter respiciat, horum portoria circumstantiis temporis attemperari
debent. Substantialis in cursu commercii mutatio raro intercedere solet, et tamen a 1775.
usque 1788-um, adeoque intra 13 annos, tria nova vectigalia Germanica edita sunt. Hungaricum
1754-ti substetit quidem per 30 annos, sed ita alteratum, ut ea
inferantur.
Motiva.
Ostendimus in Elaborato Status Actualis §-pho 57. et 59. quod per vectigal A.
1784. et 1788. confinio Carlostadiensi, et illi Comitatus Zagrabiensis parti, quae
Comitatum Severinensem aliquo tempore efficiebat, favores aliqui, militaribus tamen longe
majores quam provincialibus, concessi fuerint. Causa favoris hujus in sterilitate partium
illarum, et incolarum paupertate collocabatur. Et vero tanta est partium illarum miseria,
ut ratio conservationis
quae opus hoc per totum Regnum
aequaliter procuretur.
Quod nulla amplior tantisper regio viis commercialibus carere possit, jam in Elaborato
status actualis §-pho 68. ostendimus. Et vero non potest commercium fortuito
exsiccandarum per temperiem aëris viarum casui committi. Saepe in vere et autumno, quo
illae, ni instauratae sint, plurimum impeditae esse solent; maxima eductionis occasio se
offert, idque tempore vigentis in Italia aut Gallia frumenti caristiae plerumque evenire
consuevit. Non raro
§-pho 68. ostendimus. Et vero non potest commercium fortuito
exsiccandarum per temperiem aëris viarum casui committi. Saepe in vere et autumno, quo
illae, ni instauratae sint, plurimum impeditae esse solent; maxima eductionis occasio se
offert, idque tempore vigentis in Italia aut Gallia frumenti caristiae plerumque evenire
consuevit. Non raro media aestate pluviae et exundationes vias ita corrumpunt, ut
constitutae jam sub transportu merces pro stipulato termino ad locum destinationis suae
pertingere non possint;
aut 12 jugales operas ita praestare
teneatur, ut in quantum opus hoc minus populosis domibus onerosum foret, comitatus partem
ejus aliis magis populosis adjicere, resultaturam tamen per hanc quottam clavim
nunquam transgredi possit. Labor etiam viarum tempore messis, falcaturae, et vindemiae
nonnisi in extrema forte necessitate suscipiatur.
Motiva.
Gratuiti pro viis publicis laboratores hactenus usu
non multos adhuc annos primum capitalem commercii Hungarici
ductum Vienna et Posonio ad littorale quatuor naula impediverint, in Mura,
Dravo, Savo, et Colapi; sed et constat quod
languidus fuerit tempore illo commercii cursus. Post instratos pontibus fluvios illos
commercium in hoc ductu in duplo adminus accrevit. Si neglectis his pontibus naula denuo
reducantur, ejus cursus ab eadem certe proportione diminuetur. Verum pontium in magnis his
fluviis seu erectio,
faciendam ea etiam consideratio illam
permovit, quod sibi polliceri non possit tantum fundum publicum unquam constabiliendum
esse, ut ex illo et viae non teloniales conservari, et necessarii, ac mox proponendi
labores hydraulici perfici possint; omnes vero moderni temporis circumstantiae imperiose
exigere videantur ut plebs, quae nunc sola et vias reparat, et una censum telonialem
dependit, hac adminus onerum publicorum parte proximius relevetur.
Quodsi teloniorum possessores iis sponte decederent, praesertim si generosum
vecturarum cursu commercio prospiciatur.
Id quia uno ictu perfici non potest, interest ut interea idoneae modernae vecturisationi
regulae praescribantur. Haec cum simplici adhuc casu regatur, evenit quandoque ut vector,
qui vires equorum suorum tantum ad casum pulchri temporis calculavit, si eum mala tempestas
deprehendat, merces in primo proximo diversorio aut alio loco deponat, quin vel minimam de
substituendo sibi alio vectore curam suscipiat. Constat autem quantum saepe detrimenti
mercatori vel id adferre possit, si merces suae
Id quia uno ictu perfici non potest, interest ut interea idoneae modernae vecturisationi
regulae praescribantur. Haec cum simplici adhuc casu regatur, evenit quandoque ut vector,
qui vires equorum suorum tantum ad casum pulchri temporis calculavit, si eum mala tempestas
deprehendat, merces in primo proximo diversorio aut alio loco deponat, quin vel minimam de
substituendo sibi alio vectore curam suscipiat. Constat autem quantum saepe detrimenti
mercatori vel id adferre possit, si merces suae ad stipulatum tempus non
Motiva.
Potest evenire ut seu incurius, seu in praestanda sibi per vectorem, aut judicem pagensem
indemnitate confidens proprietarius de mercibus suis tardius, ac potuisset, disponat. In
hoc certe casu damnum omne, quod ab eo inde tempore, quo de illis disponere potuisset,
emerget, illum manere debet.
In casu quo vector sufficientem non deductarum ad stipulatum terminum mercium causam non
assignet, quod has quoque expensas portare debeat, jam supra statutum est. Verum etiamsi
domesticis navibus favori huic non obstat quod paucae adhuc
exoticae merces vel exteris navibus in portus Hungaricos invehantur; cum enim
importatio exotica nonnisi ante octo annos reserata sit, naturale est ut haec cum progressu
temporis suapte accrescat. Deinde favor hic domesticam navigationem eo facilius provehet,
quo pauciores adhuc exterae naves portubus Hungaricis hactenus insueverunt.
Quod exportationem attinet: cum Hungaria totum, sub cujus abundantia
fatiscit,
si moderatum evehendo per exteras naves frumento portorium imponatur. Interea
tamen potest talis circumstantia se evolvere ut qualecunque portorium evectionem ejus notabiliter minuere possit. Et tali casu generale hoc legis principium
circumstantiis temporis accomodari debet.
Alia ratio est de vino, cujus copia Hungaria perinde laborat. Huic enim via
per Littorale necdum est reserata. Itaque hujus exemtionem ad exteras etiam
naves extendere expedit. Quodsi tamen seu industria
pecuniae quantitatem
satis compensabitur. Quodsi vero in- et eductio per domesticas naves
notabilior efficiatur, id ipsum florentis jam nationalis navigationis argumentum praebebit,
et tunc legislatio accomodam circumstantiis temporis illius facere poterit portorii
regulationem.
§ 116.
Si in- aut educendis per Littorale Hungaricum aliquibus articulis sic dictae primae
constitutae fuerint, pro domesticis
adminus Szolnokinum usque instaurari, uti id in
Elaborato status actualis §§-is 70. 73. et 74. ostendimus. Verum omnes hi
labores cum generali regulandae navigationis plano nexum habent, ad hoc vero elaborandum et
stabiliendum longiori adhuc tempore opus est. Quare ne interea ea etiam, quae jam actu
viget, per capitales hos canales navigatio impracticabilis efficiatur, interest ut in his
labores eousque etiam pro re nata continuentur; ne vero suscipiendi in aliis collateralibus
fluviis, in vastioribus
tarde tamen, aut vix unquam tantus erit horum numerus, ut singulus comitatus
talibus, qui nulla amplius directione egeant, subjectis provideri possit. Accedit quod ab
eadem proportione, qua capaciora sensim individua prodibunt, labores etiam hydraulicos cum
progressu temporis accumulandos esse facile praevideri possit, adeoque insufficientia
Departamenti Hydraulici pro omnibus his laboribus immediate dirigendis porro etiam
subsistet.
Quoad distributionem tamen dirigentium geometrarum, debuit Deputatio ab
Josephino recedere, cum divisio Regni in 10. districtus nec eotum
lege canonisata fuerit, nec nunc ut solo laborum hydraulicorum titulo canonisetur intersit.
Possunt enim dirigentes per legalium circulorum numerum constitui, et si forte progressu
temporis unus singulo circulo dirigens non sufficiat, poterit eorum numerus semper a
ratione circulorum augeri. Caeterum hydraulicum institutum non potest ita
organisari, ut comitatenses a dirigentibus geometris, hi vero a Departamento
geometris uniformis instructio extradita; districtualibus
geometris immediata, departamento vero hydraulico superior
directio concredita; ipsa denique norma, qua locales geometrae interventuras nefors in his
fluviis mutationes de tempore in tempus referre possint, praescripta fuerit.
Ad consummationem mappae hujus forte non multum amplius desideratur; hoc vero absoluto,
aliorum collateralium fluviorum systematica mappatio haud magnum tempus requiret; hi enim
ab
hydraulae pro hoc actu ita subordinentur, ut singulorum opera, dum eam sibi necessariam esse
exstimaverit
expensas ex usufructu meliorandi hac ratione terreni sibi compenset. Nisi enim
opus hac ratione perfectum fuisset, proprietarius per totum, quo publicum fundi talis
fructum capiet, tempus alioquin nullam ex illo coepisset utilitatem, evoluto vel hoc
tempore reale illi beneficium accedet, quia fundum fructiferum absque ullis suis impensis,
etsi tardius recipiet. Libera autem disponendi facultas non potest eo plane extendi, ut
voluntati proprietarii in eo etiam casu deferri debeat, si malit fundum cum suo et publici
ad Africam, seu ad orientales,
occidentales Indias extendat, poterit Legislatio problematicam adhuc
quaestionem illam: an exclusivas societates vel in hoc casu stabilire expediat? eotum
uberius discutere, et pro circumstantiis temporis illius definire.
Caeterum novi commercii rami quandoque nimis sumtuosi, alias, etiamsi evidentem ostentant
utilitatem, propter evenibilia tamen, quae praevideri non possunt, impedimenta dubii
eventus esse solent. Et in his casibus expedire videbatur
ad justam
proportionem reducatur, eo potissimum nixi argumento, quod nimia nundinarum copia populum a
labore agriculturae avocet, et in vitio ebriositatis obfirmet. Verum argumentum hoc ad
omnium potius nundinarum sublationem spectare videtur; quam cum ratio moderni temporis non
admittat, interesse potius videtur ut eae quam maxime multiplicentur. Ita enim eveniet ut
nundinae ipsa hac de causa suapte sensim evanescant, quemadmodum id apud eos, quibus nullus
amplius est nundinarum usus, populos factum est.
victualium
eleventur, artefacta ab eadem proportione assurgere soleant. An enormia, quae non multo
post enata sunt articulorum horum pretia, ordinationi huic, vel vero mox consecuto Turcico
bello adscribi debeant, tuto quidem statuere non licet: quodsi tamen aliorum temporum
populorumque experientiam consulamus, facile apparebit quod limitationem pro variis status
commercii epochis jam extendere, jam restringere, jam etiam simpliciter abolere intersit.
Nimirum tres epochae hac in re universim
vigeat. Itaque Hungaria in secunda adhuc epocha versatur,
adeoque non interest ejus ut seu generalem et periodicam limitationem continuet, seu eam
simpliciter aboleat, sed ut remedium hoc in specificis tantum casibus et articulis
adhibeat.
Temperamentum hoc ea etiam ratio commendat, quod generalis omnium primae necessitatis
victualium et artefactorum limitatio, ut justa evadat, non secus institui possit, quam si
internus rei valor ad justam cum massa circulantis pecuniae proportionem reducatur, ac
conniveatur. Verum ad id praecavendum alioquin proponitur, ut omnis limitatio cum
interventu electae communitatis et possessionatae nobilitatis, juxta pluralitatem votorum
peragatur. Praescripsit lex remedium hoc pro repartitione contributionum, et
ab eo tempore aut nullae eatenus querelae oriuntur, aut per unum recursum statim
complanantur. Eadem causa eundem utique effectum etiam quoad limitationem
producere debebit.
§ 143.
In locis
illae,
in quibus degit, opus habeant; hos e maxime opportuno extero loco procurare, aperire
officinam, eosdemque partim in hac, partim per publicas nundinas divendere, quam ipsi
fuisset explorare necessitates exterarum Provinciarum, loca,
tempora, et modos, quibus domesticae merces foris utilissime
distrahi possunt, indagare, omnesque et vectigalis et incertitudinis
crediti, et alias, quae in exteris Provinciis mercatori copiosae se objicere
solent,
De Jazygibus jam post annum 1741. res transacta est; nimirum redemti sunt
illi per Principem ejusdemque proventibus applicati, neque res haec jam aliquam subire posse
mutationem videtur.
Pretium etiam salis ab eo tempore jam auctum, et auctio haec ad usus
hydraulicos destinata est, uti id in provocato Elaborato, et §-pho jam
ostendimus. Pretium autem hoc denuo augere, circumstantiae temporis vix admittunt.
mutationem videtur.
Pretium etiam salis ab eo tempore jam auctum, et auctio haec ad usus
hydraulicos destinata est, uti id in provocato Elaborato, et §-pho jam
ostendimus. Pretium autem hoc denuo augere, circumstantiae temporis vix admittunt.
§ 152.
Idem Vice-Comes proponit etiam pro fundo publico erigendam in Regno lotteriam
, non determinat tamen, an majorem, vel
illorum efficere reputantur. Interea
certum legislationis principium est, quod judici aliquam e poena, quam dictaturus est,
utilitatem addicere non expediat. Stipendia autem eorum politica, cui status salarialis
elaboratio commissa est, Deputatio rationi moderni temporis indubie conformabit. Moderna
etiam legis dispositio nulli determinato privato, sed omnibus, si ad casum legis deveniant,
jus ad ejusmodi mulctas attribuit, adeoque nullus etiam privatus in illis jus
proprietatis potuit nancisci. Potest igitur
pars titulo conflandae inde pro viduis ejusmodi
officialium cassae quotannis detrahatur. Cum in prima statim tam politicorum,
quam et juridicorum dicasteriorum institutione eorum stipendia in mutuo
Principis et Statuum tractatu ex illius temporis auctione salis constituta sint; cum
nativorum Hungarorum viduae vix aliquando fructum cassae illius capiant; denique cum cassa
hac jam alioquin exassignata Principis proventibus nihil decedat, si illa non in modernum,
sed in alium potius finem convertatur,
aliarumque extraordinariarum Deputationum, et in
necessariis pro redintegrando Regni archivo expensis. Futuras
vel ex eo, quod eventuales sint, determinare non licet.
Languente usque recentiora tempora commercio, nullus alicujus in hunc finem erogationis
vel titulus adfuit. Pontes enim per dominia teloniata e proventu telonii
curabantur; impedientes transitum lacunae terra et virgultis per operarios publicos
replebantur; nulla adhuc navigatione, de
conceditur, nisi sponte sua ad provehendum per augmentum cassae hujus bonum
publicum inclinent, adeo exiguam summam legabunt, ut haec respectu singuli talis testatoris
pro nihilo merito reputari possit; plures tamen, licet minutae, ejusmodi summae si
elocentur, tractu temporis notabilia capitalia producent, quemadmodum id quoad Seminaria et
Xenodochia quibusdam in locis reipsa factum fuisse videmus.
Quoad aperturam et publicationem testamentorum agnoscit Deputatio quod ne hac quidem
ratione legatis piis et pro publico factis
observationibus, Statibus Regni principio singulae Diaetae per
Consilium Locumtenentiale praesentabitur.
§ 5. Caeterum neque administratio cassarum harum in Cameram transferri, neque proventus
earum in alios, quam qui Diaetaliter designabuntur, usus ullo unquam tempore impendi
possint.
Motiva.
Ad §-phum 1. Distincta manipulatio majorem individuorum numerum deposceret;
interest autem, ut quo minor fundi publici pars in sumtus
ex natura rei pertinet ad potestatem executivam.
Casus specificae in Diaeta faciendae assignationis nonnisi in decernendis
primis aut defigenda inventori utilis alicujus instituti remuneratione
evenire possent. Cum tamen hae etiam, nisi in tempore assignentur, speratum effectum non
producant, Legislatio autem non semper consideat, ut hae quoque assignationes potestati
executivae relinquantur, expediens videbatur.
Ad §-phum 3. De cassa quidem indigenatus, et beneficiatorum
evolvere. Has igitur discutere et id,
quod e re visum fuerit, definire Legislationi semper integrum est.
Ad §-phum 5. Augustus Josephus II, ut jam praemisimus, actionem pretii salis
pro aliquo tempore jam incameraverat. Exemplum proinde hoc cautelam istam necessariam
effecisse videtur.
Et hae sunt leges, quas Deputatio Legislationi pro modernis commercii Hungarici
circumstantiis proponendas existimavit. Ubi opificia, artes et commercium jam
jam effloruerint,
complures ex iis forte supervacaneae evadent; verum commercii distincta est hac in parte ab
omnibus aliis Legislationis objectis ratio. In aliis enim objectis Legislatio futura
prospicere, et leges non tantum moderni, sed futuri etiam temporis rationi
accomodare debet. Quoad commercium vero praesentem tantum statum respicere,
ordinationes suas huic accomodare, has, prout novae circumstantiae emergunt, mutare, et
novis circumstantiis, novas semper leges aptare debet. Et ideo Deputatio
per talem, cui jus se repraesentandi detulit, aliquid promittit, ipse etiam in id
consensisse censetur.
6. Non adversatur Regni constitutioni; haec enim spontanea oblata non
excludit, et ideo complura horum cum antiquioribus, tum recentioribus etiam temporibus
exempla prostant.
7. Nullum regio alicui proventui, quos intactos conservare interest, praejudicium adfert.
8. Contribuenti plebi nullo novo oneri cedit.
Denique 9. Justificat
et ideo si excussis ultra vires jam praeexstantis
capitalis schedis casus ejusmodi emergeret, pro supplendo, qui deficeret, fundo comitia
indicere, et hunc tum primum conflare, serotinum foret.
Caeterum in supposito etiam optimi schedarum harum cursus erunt de tempore in tempus
aliqui, qui schedas suas a cassa redimi procurent; donec tamen, diminuta extrinseco quopiam
casu circulantis pecuniae massa, schedae hae extra debitam cum illa proportionem
collocentur, suum illae creditum semper retinebunt, adeoque ipsae ab
emittantur, praesentem haberet utilitatem, schedae vero regiae, etiamsi schedae Statuum non
emitterentur, nihilo majorem obtinerent circulationem. Interea inficiari non licet, quod si
major, quam quae actu circulat, schedarum regiarum numerus cum schedis Statuum eodem tempore
ad concurrentiam ponatur, id harum successum admodum dubium efficere possit.
3. Fundus hic in praevio non augendarum schedarum regiarum supposito est practicabilis.
Cum enim schedae hae non ad milliones, sed tantum ad 200 000 sensim excudendae
ex instituto hoc detrimentum capere possunt. Vel enim statim principio nemo has
schedas acceptabit, et tunc Status nullam sentient seu utilitatem, seu detrimentum; id
tamen, cum schedae hae reali fundo tectae sint, ne supponere quidem licet.
Vel habebunt aliquo tempore cursum, sed postea creditum ita amittent, ut notabilis earum
pars redimi debeat; et tunc si vigesima tantum earundem pars pro redimendo adferatur, haec
ex currenti illius anni interusurio exsolvi poterit. Si plus redimi debeat, cassa erga
hypothecam praehabitarum
hypothecam praehabitarum obligatoriarum tantum parati aeris facile conquiret, ut his etiam
satisfacere possit; per promtam vero hanc exsolutionem creditum schedarum harum indubie ita
restabiliet, ut jam redemtae schedae denuo erogari queant, sicque fundus
temporaneam tantum diminutionem patiatur.
Vel per funestum aliquod bellum, pestem, aut aliud simile flagellum, circulantis pecuniae
massa ita diminuetur, ut quisque paratam tantum pecuniam, velut in arduis
ejusmodi
At quae,
illos
juris
ignes,
mors, inchoatum jam opus intercepit. At tum plane
omissa supplementorum, quae deerant, cogitatione, visum est illos quatuor cum
suis adnotationibus Libros uno justo volumine comprehensos in lucem emittere.
Prodeunt illi hoc ipso tempore Palearinianis, quibus primi erant, Typis
impressi, omnesque etsi longo post intervallo tandem consociati in integrum
Philosophiae corpus coalescunt. Eodem tempore, quo postrema pars editur, visum
itidem est decem eos Carminum
uno justo volumine comprehensos in lucem emittere.
Prodeunt illi hoc ipso tempore Palearinianis, quibus primi erant, Typis
impressi, omnesque etsi longo post intervallo tandem consociati in integrum
Philosophiae corpus coalescunt. Eodem tempore, quo postrema pars editur, visum
itidem est decem eos Carminum Libros ab adnotationibus, et supplementis
sejungere, omnesque simul hoc uno Volumine concludere, ut nonnullis gereretur
mos, et iis scilicet, qui minus moleste ferant
ex recentioribus selectiora Auctorem suis exponere versibus
voluisse. At in nova hac Editione cum idem retinendus sit Titulus, ne nimirum
ipso mutato diversum esse hoc Opus appareat, rogandus est Lector, ut hunc
Titulum ad ea referat tempora, quibus decem hi Libri ab Auctore scripti sunt,
neque hic alia requirat, quam quae inter potiora erant Philosophorum ad illam
usque diem inventa. In illa nempe, quae tum erat, satis certe ampla atque
illustri Philosophicarum rerum
atque honorificentius esse ducat, quam ut doctissimo satisfaciat
Principi, cujus immortalia sunt in omni laudum, meritorumque genere monumenta;
ut omnino existimandum sit Divino plane consilio ipsius Pontificatum in ea
reservatum fuisse tempora, quibus Ecclesia maximis undique jactata fluctibus,
summa Moderatoris, ac Magistri sui virtute, sapientia, atque animi magnitudine
indigeret.
CHRISTOPHORI STAY / AD /
Ac primum hoc facile concesserim Musas profecto delicatioris cujusdam esse
fastidii atque offensionis, ut solemnes quasdam disciplinae formulas respuant;
quis enim ferat, ut in carminibus duplicatas rationes, ac triplicatas, areas
temporibus proportionales, atque alia hujusmodi usurpemus? Verum quae suis
enunciare nominibus ob minus elegantem dicendi modum minime audemus, an eadem ut
aliter efferamus, omnis interclusus est locus? Nullane alia erit ratio, qua haec
horrea donis.
Aut si velocitatem esse, ut spatium divisum per tempus, in hunc modum exprimas?
mobilitatis,
et vice tempus
constet
enim quo pacto de rebus rusticis, ac de agrorum cultu dicunt, eodem etiam
difficiliores Philosophiae partes pertractare possint. At dolemus profecto multa
atque eximia tradendae carminibus Philosophiae exempla, sive hominum, sive
temporum injuria periisse; unum tantummodo reliquum est, idem tamen
locupletissimum specimen, Lucretii Poema, quem mihi quidem non tam ipse
potissimum imitari velle, atque exprimere videris, quam ab ipsa rerum
similitudine deferri, ac pene
ajebat,
non hominis, cum Graeci tantas res susciperent, profiterentur, agerent, seseque
videndi res obscurissimas rationem hominibus daturos pollicerentur, non admovere
aurem, et, quid narrarent, attendere. Nonne hoc magis nostris esset temporibus
affirmandum, cum Regum ipsorum, populorumque opibus Philosophiam proferri, atque
extendi videmus, et hisce praesidiis eo usque perductam esse, ut plura nobis in
inquirenda natura sint cognita, quam omnium superiorum temporum
esset temporibus
affirmandum, cum Regum ipsorum, populorumque opibus Philosophiam proferri, atque
extendi videmus, et hisce praesidiis eo usque perductam esse, ut plura nobis in
inquirenda natura sint cognita, quam omnium superiorum temporum diuturnitas
viderit? Verum si, quae optima sunt, eadem a paucis conquirantur, an idcirco
etiam erunt a Musarum cognitione removenda? Quasi vero ea tantummodo, quae
ludicra, ac leviora sint, venustiore hoc scribendi genere
nobis cognosci, quae hic enumerantur. Ad vers. 548.
Quamvis corporis naturam cognoscere non possimus, investigationem tamen
externa superficie conclusum. Ex
idea massae, et molis oritur densitatis idea. A vers. 952. nos vero motus
corporis per massam multiplicatam in spatium, seu in velocitatem, et tempus,
vel demum, posito eodem, vel aequali tempore, in solam velocitatem ad vers.
972. Qua ratione, et quibus regulis proprietates corporum, et naturae leges,
sint inquirendae, quidque ab aliis Philosophis veccatum sit in
causis rerum investigandis: quia a
1690 de viribus centralibus agit, per quas descripta curva linea jacet
semper in eodem plano, quod transit per rectam, per quam corpus
projicitur, et per centrum virium; et fiunt areae, seu sectores illius
curvae temporibus proportionales. A vers. 1828 significationes quarundam
vocum, quae huc pertinent, declarantur; in quo vis tangentialis differat a
vi inertia, et a vi, quam centripetam appellamus, unde vis
certifugae
nimirum Gravitatem, a Newtono primum detectam. In gravitate generali
continetur haec nostra terrestris gravitas, cujus a Galileo leges proditae;
ad vers. 816. Gravitas continuis impulsibus corpora deorsum pellit, unde
tempori proportionalem velocitatem ea cadendo acquirunt; et sparium, quod
dato tempore percurrunt, est dimidium spatii, quod conficerent cum
velocitate constanti in fine descensus acquisita. A vers. 879, spatia
labendo
haec nostra terrestris gravitas, cujus a Galileo leges proditae;
ad vers. 816. Gravitas continuis impulsibus corpora deorsum pellit, unde
tempori proportionalem velocitatem ea cadendo acquirunt; et sparium, quod
dato tempore percurrunt, est dimidium spatii, quod conficerent cum
velocitate constanti in fine descensus acquisita. A vers. 879, spatia
labendo aequalibus temporibus percursa crescunt, ut numeri impares, unde
deducit, ea esse in
proportionalem velocitatem ea cadendo acquirunt; et sparium, quod
dato tempore percurrunt, est dimidium spatii, quod conficerent cum
velocitate constanti in fine descensus acquisita. A vers. 879, spatia
labendo aequalibus temporibus percursa crescunt, ut numeri impares, unde
deducit, ea esse in ratione duplicata temporum, vel velocitatum, quibus
percurruntur ad v. 981. Si corpus sursum projiciatur, ejus motus continuo
retardari debet, et spatia
est dimidium spatii, quod conficerent cum
velocitate constanti in fine descensus acquisita. A vers. 879, spatia
labendo aequalibus temporibus percursa crescunt, ut numeri impares, unde
deducit, ea esse in ratione duplicata temporum, vel velocitatum, quibus
percurruntur ad v. 981. Si corpus sursum projiciatur, ejus motus continuo
retardari debet, et spatia percursa usque ad finem sunt item,ut quadrata
temporum, vel celeritatum. Hic occasionem
deducit, ea esse in ratione duplicata temporum, vel velocitatum, quibus
percurruntur ad v. 981. Si corpus sursum projiciatur, ejus motus continuo
retardari debet, et spatia percursa usque ad finem sunt item,ut quadrata
temporum, vel celeritatum. Hic occasionem arripit de viribus vivis agendi,
quas multi post Leibnizium putant proportionales esse massae corporis in
velocitatis quadratum ductae, multi contra negant, aestimantque massa, et
ad longitudines
data altitudine. Infert item a vers. 1571, quod ubi altitudo planorum
inaequalium fuerit aequalis, velocitas in fine erit semper eadem, tempus
autem, ut longitudo ipsa plani. Effert porro illud Galilei theorema temporis
aequalis in descensu per diametrum verticalem globi, et per chordam ejus
quamcumque ductam vel ab infima, vel a summa diametri ipsius extremitate, ad
vers. 1617. Jam ut sibi viam sternat ad oscillationes pendulorum,
exiguos circuli, sed inaequales, non esse accurate aequidiuturnum, ut falso
multi crediderunt, atque hujus erroris originem aperit, et quid
animadvertendum sit, docet ad vers. 1731. Ut vero exponat, quae ratio sit
temporum descensus per chordas et per arcus, incipit a descensu gravium per
plura plana inclinata, et inde ad descensum per arcus transit, in quos illa
plana infinite minuta desinere concipiuntur; unde demonstrat in descensu
a vers. 1851 duas
methodos attingit determinandi leges motus curvilinei, et deducit, in
exiguis arcubus vim corpora oblique deferentem esse proportionalem arcubus
residuis usque ad infimum punctum, in quo casu descensus eodem tempore omnes
conficiuntur ad vers. 1978. Jam ipsum tempus metitur, quo per exiguum arcum
fit descensus, et probat esse tempus descensus hujusmodi ad tempus descensus
per chordam, ut est quadrans circumferentiae ad diametrum,
pertinent, delabitur, et ad aliquas ejus proprietates ad vers. 313. Hae
tamen inter alias praecipuae ejus proprietates sunt, scilicet grave corpus
per eam cadens, quantumvis arcus inaequales sint, eodem semper descendit
tempore, quod ipsum tempus hic determinatur: et per eam fit corporis
descensus brevissimus. Tum addit et hoc, corpus scilicet per ipsam
descendens aequaliter ubique ejus arcum premit. Quae omnia vera sunt in
hypothesi
quarum singulis vix ullae resistentiae percipiuntur. Tempus unius
oscillationis in arcu minimo est ad casum per duplum fili altitudinem, ut
circuli semicircumferentia ad diametrum, et bina inter se pendula
comparando, quadrata temporum sunt, ut longitudines pendulorum: at velocitas
pendet ab altitudine initii arcus supra imum punctum. A vers. 542., quae ad
centrum oscillationes pertinent, attingit, quo centro praesertim opus est,
ubi quantum spatii
at velocitas
pendet ab altitudine initii arcus supra imum punctum. A vers. 542., quae ad
centrum oscillationes pertinent, attingit, quo centro praesertim opus est,
ubi quantum spatii corpora libere descendendo, dato tempore percurrant,
inquiritur, et ubi transmittendae ad posteros mensurae longitudinum sunt, ad
vers. 626. Inquirit porro, quo artificio pondus filo appensum oscillare
possit in quavis curva proposita, ut in cycloide, quod
brevissime explicat. Cycloidem se ipsam in
evolutione generare, docet; unde facilis constructio pendulorum in cycloide
oscillationes suas, proinde aequidiuturnas, absolventium manavit, et
eorumdem ad horologia applicatio ad temporis aequalitatem habendam, ad
versum 775. Per hujusmodi pendula ingentem spem conceptam fuisse, ait,
inveniendi longitudines locorum, in quarum varias rationes digreditur, ad
vers. 893; sed successus non respondit propter
sed difficile est tot
causarum effectus accurate definire. Corpora per fluidum translata, quo
densiora sunt, hoc minus retardantur, a vers. 1172. Cur lapis in aqua
citissime fundum petat, idem in pulverem comminutus vix longo tempore
descendat, ad vers. 1222. Nunc resistentiam medii ob ipsius medii gravitatem
considerat, ubi de gravitate specifica breviter agendi occasionem arripit,
attingitque quaestionem de corporis figura, utrum ea ad
distantiarum legem in
caeteris quoque Planetis stabiliendam; quod ut praestet, Caeli descriptionem
praemittit, fixas primo stellas definiens, tum quas errantes vocant,
harumque a Sole distantias, motus, et conversionum tempore subjicit, quibus
adjungit et Cometes. Cur diu vera caelestium corporum dispositio latuerit,
exposita variis veterum, nec non et recentiorum Astronomorum erroribus,
declarat, receptumque jam inter Planetas statuit,
necessaria sunt, breviter persequitur. A vers. 514 prima Kepleri lex Solem
in altero locat e binis Ellipseos focis, qua in Curva quivis Planeta orbem
percurrit suum. Per secundam legem areae orbium Planetariorum sunt
temporibus proportionales. Tertia demum lex quadrata temporum periodicorum
facit esse, ut
514 prima Kepleri lex Solem
in altero locat e binis Ellipseos focis, qua in Curva quivis Planeta orbem
percurrit suum. Per secundam legem areae orbium Planetariorum sunt
temporibus proportionales. Tertia demum lex quadrata temporum periodicorum
facit esse, ut
Academicorum turmae, altera in Americam, in
Laponiam altera sub ducibus Godinio, et Maupertuisio, quae quid, quam diu
egerint, quantaque cura, laboribus et periculis, refertur ad vers. 865.
aliaeque referuntur in Gallia tunc temporis initiae graduum
dimensiones, quaeque postmodum ad Promontorium Bonae Spei, atque in Italia
peractae sunt. Ex quibus omnibus deducitur Terram esse ad polos compressam;
quatenus autem, adhuc incertum esse, cum
et refractionem vocant, quarum leges
describens, gradum facit ad diversam radiorum naturam, a qua colorum
varietatem deducit; agitque pluribus de celeberrimo illo Newtoni, ac
maximarum utilitatum foecundissimo hujus temporis de coloribus invento. A
vers. 1435. expositas leges experimentis perspicue comprobaturus, primum,
quae in experiendo caveri oporteat, ne in fraudem inducamur, exponit; tum
vario tentamine in septem illos colores, quos
per inductionem scilicet, sed illis praesertim, quae loca
Geometrica appellantur; quaeque objici possunt, dissolvit, concluditque,
quascumque etiam improvisas velocitatis mutationes confici perquam exiguo,
verum continuo tempore; ut spatium enim, ita et tempus suas habet partes,
quae in infinitum imminuantur. Evicta continuitatis lege jam a v. 1485.
expendit duo corpora penitus dura, quorum unum in alterum incurrat; eo
incursu debere fieri
loca, nullius ante
omnia fonte,
se tollit ab ipsis
gravissima multo est
Temporis, atque
rebus.
sit illud;
quoque partes
nobis tempus cessare videtur,
a sensibus, atque hinc
nos in motibus usquam
constant
vel diminuatur, oportet.
nimirum materies est,
unam
quaerendi quae via veri,
Atque ea quo saxis, quo sit magis aspera glebis
et aequa,
a motibus ipsis,
educere motus.
tempore agentes
est,
corpus agatur,
flexibus, et distortum
prodit,
de vertice puncti,
eadem
ordine verum,
nisi quod species est nominis amplior hujus,
punctum,
ejus.
die jam semper dimidium ejus
petitum.
renovarier incremento
multorumque otia turbet;
dissolvi terra per auras
in corpore cum gravitatem.
obstans per inane feretur
si in parte revolvi
cursum proferre per ulnas,
et semper eadem.
numerorum nos ea ducit
simplex,
eodem
tempore toto
Et simul a toto quoque tempore, corpora major
sibi semper
et mora major,
quot extant.
viaï
dorsum:
conficit, atque a
deorsumve
tangat;
eodem;
ubique per illos
fortior extat
Ductu illo, medium hunc ipsum qui dividit orbem.
ediscere motus,
alter
axe rotaï
prata,
Objicibusque vel his se elidunt proinde, vel illis.
motum
tempus, cujuslibet orbis
servant in quolibet orbe
prodit in auras
sit, seu virga; locatae,
nos motum posse putare
oculique notantes;
sexta parte; videbis,
illi hoc orientis in oras
vibrata, necesse est,
est pervia sola,
sua statione teneri,
curret
est,
Aeque temporibus fit ut aucta, minutave in aequis:
eo quod
puncta vicissim
tempore vires
telluris gyrus in orbem;
contendere velle;
mage crescere semper
Aude, age, mecum animo gemina ad vaga sidera scande
vires cujuslibet ejus
meatùs,
referre,
illic:
deinde meatus,
quae constat, eandem
deferre Cometas
ut ignivomus Sol,
trahente,
qui verteret acrem,
minuto,
omnia foetu
sit omnibus, aeque
illudere possit,
his addita sena.
opus addere curas.
subter
consideret urbem,
obeuntque propinqua
annus;
repente immittit Eoo,
quot milla descensuri:
manere
imus anhelos.
Omnia in adversi contraria partibus Austri
pulsos,
cumulatis montibus, illis
purpureoque
non omnibus emicuere;
una ratione quotannis
utinque polorum
obeuntia gyris.
His etenim a rebus videas constare duabus
aequos,
caelique nitorem
linquere membra
nulla est humana, vacare
inter Reges agitata morari,
queis sese corpore paulum
deprendimus ipsam,
in hyperboreas Ursarum, Austrive calentes.
unam
seu tardans, sive secundans
quolibet anno
ob discrimina certis.
mediae noctis trajecerit orbem.
fines, eoa prodierit quam
et minimis, nimirum cum meat ipsa
lucis devenerit orbem
visum
sequente.
Aequantem at contra si Luna sit extra
fiant.
ad sacra diebus;
cuncta
Libra comantem
mensem servata, diemve.
a medio fugientes Sole; fine ista
quis proinde feraces
ire,
tentant diversa meatus?
extenditur ipsum
deorsumque meantis,
pectore motus.
medium qui funditur ignem,
devolvitur omni.
intervalla laborum
ea fixit eunti
a Jove deinde remota.
illic enumerata,
diffusa propinquo,
gyrum prima revisat,
circum facit ire videri
divisus; an ergo
distet ab hora
tempus diximus ante
sensu hoc prendere tempus;
in sensum possit; cum vix quoque tractum
temporis ad nos
inter se nosce contraria nostri
tot nempe per auctus
excitat ipsam:
excipientibus acri,
levemque
struatque.
improvisum nobis inferre calorem
demittere odorem.
sese in spatia ampla ferendi.
posse;
ut aeque
a se.
mundi,
non tam sevocatis, quam ad
illam mecum partiendam acceditis. Hesiodi Theogoniam paulo attentius perlegebam:
siquidem vetustissimum ac in primis nobilem poetam considero tanquam praeclarum
quoddam religionis ac doctrinae illorum Graeciae temporum nobis reliquum
monumentum. Quot enim in illo, quam insignes de divina vi, ac natura, quot de
elementis, ac rerum causis, quam suavibus fabulis inclusae sententiae! sed hoc
loco vetus illa didascalici carminis, et doctrinae
fabulis, nulla re aptius, quam
ipso fabularum exemplo refutari posse opinor. Ne recedam longius, Hesiodi, quem
caeteris ad imitandum proposuisti, testibus utar fabulis. Quid enim iisdem
obscurius, quid incertius? Neque nobis has tenebras temporum, quibus ab illo
recedimus, longinquitas attulit. Aeque in illo explicando discrepantes eorum
etiam sententiae fuerunt, qui ab illius aetate multo propius aberant. Scimus
Zenonem Stoicum in ejus fabulis interpretandis sustulisse
quae
poetae interdum ex abditioribus eruta naturae latebris educunt? Nam omnis demum
pingendi fingendique ars quid aliud potest, nisi extremam tantummodo faciem
ostendere, et commodiores rerum aspectus uno oculorum intuitu, uno temporis
momento circumscriptos? Hi vero intimos corporum atque animorum recessus
aperiunt, mutationes omnes ac
vicissitudines describunt, caecasque res omnino atque ab aspectus judicio
ac gentes, quibuscum multa nobis communia sunt jura,
discimus. Quae quidem omnia et ipsa rerum magnitudine nostros sublimium atque
admirabilium appetentes animos valde capiunt, et nostra magnopere intersunt,
nosque propius attingunt. Temperatior autem dicendi modus, veritatis nimirum
docendae, didascalicis poetis erit adhibendus. Verum, si Epicorum vires eisdem
minus conveniunt, non idcirco sui etiam illis comptus venustatesque desunt.
Menander Homeri similis esse
versatur, ut summa
varietate distinguant omnia, rursus eadem ut inter se nectant, et posteriora
prioribus, quae praecedunt, consequentibus ita colligent, unum ut exitum cuncta
respiciant, atque ad eundem referantur, demum ut loco etiam ac tempore
congruant. Cujus quidem rei tanta vis est, ut caeterae etiam artes illam
admiratae ad sese traduxerint, nec in pictura, nec in architectura praeclarum
quidquam esse possit, quod non ex hac partium conjunctione efflorescat. Sed ab
videtur ad illam
assequendam pulchritudinem, si non corporum se varie moventium concordia putas
unum illud effici, quod allicit animos, sed actione opus esse varia, praestante
unius consilio directa, unum ad finem conversa, uno temporis, locique termino
circumscripta, nihilne consilii subesse existimas in iis ipsis tam bene
convenientibus motibus? Ex hac ipsa materiae conjunctione nullane erumpit,
seseque prodit ratio atque intelligentia? Cum hanc rerum
Deum esse perspiciet varias corporibus
vires, potestatesque adjungentem, atque his tanquam administris hanc rerum
summam stabilientem ac servientem? Num solemnem etiam ac justam tam ingentibus
rebus continendis loci ac temporis circumscriptionem desiderabit? Nam si annuo
ac diurno solis circuitu, ac urbium, et domorum ambitu hujusmodi actionis
comprehensionem coarctari minime posse
intelliget, tamen alios inveniet
ac diurno solis circuitu, ac urbium, et domorum ambitu hujusmodi actionis
comprehensionem coarctari minime posse
intelliget, tamen alios inveniet magis consentaneos tanto operi attributos esse
fines, temporum omnium diuturnitate, et spatiorum longinquitate circumscriptos,
ipsius videlicet naturae immensitate prorogatos. Sed quid diutius in hac epici
et didascalici carminis comparatione insistimus? Quid in his immoramur, quasi
dubitemus
expectabant auram Zephyrosque tepentes.
VII.
adverso sese obtulit ales ab ortu.
XVI.
ita copularem,
ut nec claritati suavitas, nec suavitati deesset claritas, quibus
et magister et discipulus, tanquam delectabili vinculo, tenerentur.
Quo in scriptionis genere quantum profecerim, intelligentis censoris
fuerat iudicare. Verum ea moderni temporis est corruptela,
ut cum multi sint, qui novis operibus legendis delectantur, longe
plures esse, qui iis carpendis linguas suas intentent aliosque censurare,
cavillare, iudicare audeant, praesumant, etsi fors nec opus
esse
scribunt historici.
Discipulus:
Ergone ais utilem homini et gratam esse Deo musicam?
Magister:
Nec secus. Quomodo enim grata non erit homini musica, quae
(nisi surdo canas) desperatum erigit, iratum temperat, tristem laetificat,
melancholicum exhilarat, et quod caput est omnium, hostem
corporis animaeque fugat. Quemadmodum percutiente David
citharam, refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim
ab eo spiritus malus.
quod passim usum
obtinuerit in choro. Potiori tamen iure dici consuevit
ab eiusdem tempore, scilicet ab anno Christi circiter 603., maius
sui incrementum ubique in ecclesiis acceperit. Quia vero simplicibus
notis constaret, a quibusdam nuncupatur planus, ab Italis
vero firmus ob stabilem temporis mensuram in notis servandam,
ad distinctionem cantus figuralis, qui temporis mensuram per figuratas
notas et varia signa exprimit.
Discipulus:
Praeclare subdivisisti musicam, magister. Iam quaeso te dic modo:
de qua nobis deinceps sermo instituendus est?
Magister:
Me consule
componatur,
taces?
Magister:
Si ad veterum monumenta, unde priori sermone digressi sumus,
nobis denuo redire liceat, inveniemus sane in columna
Magister:
Si ad veterum monumenta, unde priori sermone digressi sumus,
nobis denuo redire liceat, inveniemus sane in columna
venerande magister, ut videam notas a Mathematico
nobis traditas ac usu receptas.
1 de Muris ] de Mours
Magister:
Videbis omnino, sed non uniformes. Licet enim, ut priori sermone
dixeram tibi, in solo cantu figurali servanda sit temporis mensura,
ex qualitate notarum et signorum cognoscenda, est tamen
etiam in cantu chorali aliqua differentia temporis ex diversitate
notarum commensuranda. Hanc ut observes, praesertim in libris
impressis, attende, qualis est nota. Si est caudata, tunc
Magister:
Videbis omnino, sed non uniformes. Licet enim, ut priori sermone
dixeram tibi, in solo cantu figurali servanda sit temporis mensura,
ex qualitate notarum et signorum cognoscenda, est tamen
etiam in cantu chorali aliqua differentia temporis ex diversitate
notarum commensuranda. Hanc ut observes, praesertim in libris
impressis, attende, qualis est nota. Si est caudata, tunc erit longa, et
vox infra illam diutius protrahetur. Si est sine dependente cauda,
tunc erit brevis, et vox nonnihil citius
stabo, eamque impendam diligentiam, ut etiam quod reliquum est,
intelligere possis. Est autem:
Dialogus IV.
De intervallis, sive consonantiis.
Magister:
De intervallis, breviori temporis intervallo exercitationem habituri,
etiam non rogatus intervallum definio: quod sit (
tubulum formae, quo celsa videres
dives arista.
demersa sub undas
lustrat oberrans,
25
Aries, fulvo rutilat qui fulgidus auro
locus atque recentem
novum Natura sereno
virentes
rursum
at parent isdem Phoeboque citatos
cohibere volatum
oras.
adjungere possit
signa.
vertex oras sectatur et orbem
cui saepe Tybris, cui saepe canenti
magis penitusque tenebris
astris radiantibus aether
flammas
Venerem 10
bini e cunctis mortalibus olim
annos
bis quattuor ora
cum se
celerare viam, cessare videbitur illi
omnia nosse
subigens tenuique papyro
in imagine vultus
propter Thamesim quos arte Grahamus
totum obducant ut corpore Phoebum.
signa ferentis
equos fratremque soror comitatur et una
novatos,
emergit in auras
24
si septenis cursum observare diebus
sub lampade motus.
despicit Indus,
numerare figura.
quidem et nomen Grajo sermone recepit.
in umbra.
jamque
obducere diva,
in parte recondat.
partibus orbis
die a medio numerare solemus, et horis
servanda papyro.
pariter comites dominumque tenebris
ab umbra,
cardine ab uno
occludi spirantia protinus ora,
illa dies, qua summo ex aethere Titan
limbo
pictaeque refert Thaumantidos ora;
24
suo assiduis Phoebum super axe cieri
ire per auras
29
cum nostro Titan procul exulat orbe,
Romuleae longoque ardentia scrutor
haud omnia velo
campisque patentibus ultra
dum pondere nondum
minorem
gressu jamque hunc jamque indicat illum
mersisset in illum,
saepe
fines magis ac mage praepete cursu
utraque
luminis alto
carens, sumini exterior legit aeris auras
semina nubis,
fervet gremioque ardens exaestuat imo
jubar aere vultu
3
viam mediumque immobile circum
40
tenues lucis quocumque ferantur
mage concita cursu
fere sanguineo; in
secundo vero vix a perquam exiguis stellis discernitur.
17 Venus non apparet nisi mane ante Solem, et tum appellatur Phosphorus, vel vespere post Solem, quo tempore dicitur Hesperus. Vim luminis habet admodum
diversam ob mutatam distantiam a Terra et positionem: aliquando in maxima sui
luminis vi cernitur puro coelo interdiu. Id accidit, cum haec primo scriberentur,
et ex obscuriore loco Urbis prope Pantheon ac ex ipso templo per illam unicam
apparet adhuc major spectanti e Sole. Mutatur nimirum
haec apparens velocitas in illa, quam geometrae vocant rationem reciprocam duplicatam distantiae. Quod facile deducitur ex secunda lege Kepleri, quae dicitur
arearum aequalium, per quam area trilinei clausi arcu, quem planeta describit dato
tempore, et binis rectis ad Solem ductis, est ejusdem semper magnitudinis. Unde
fit, ut, si tempuscula assumantur exigua, anguli in ipso Sole, qui apparentem
celeritatem metiuntur, sint eo majores, quo minor est longitudo areolae ducta in
se ipsam, sive quo quadratum distantiae est minus. Quae
discrimine existente exiguo, etiam velocitatum
discrimen exiguum est.
29 Hic innuitur tertia Kepleri lex, qua connectuntur inter se distantiae mediae planetarum a Sole cum temporibus periodicis, quibus nimirum ipsi integras periodos
absolvunt. Planetae, qui longius distant, longiore tempore conversionem perficiunt, atque id tali lege, ut etiam celeritates motuum tam reales, quam apparentes,
intuenti e Sole majores sint in planetis propioribus. Ea Kepleri lex sic
29 Hic innuitur tertia Kepleri lex, qua connectuntur inter se distantiae mediae planetarum a Sole cum temporibus periodicis, quibus nimirum ipsi integras periodos
absolvunt. Planetae, qui longius distant, longiore tempore conversionem perficiunt, atque id tali lege, ut etiam celeritates motuum tam reales, quam apparentes,
intuenti e Sole majores sint in planetis propioribus. Ea Kepleri lex sic exprimitur:
quadrata temporum sunt ut cubi distantiarum. Quae autem inde celeritatibus theoremata deducuntur,
quibus nimirum ipsi integras periodos
absolvunt. Planetae, qui longius distant, longiore tempore conversionem perficiunt, atque id tali lege, ut etiam celeritates motuum tam reales, quam apparentes,
intuenti e Sole majores sint in planetis propioribus. Ea Kepleri lex sic exprimitur:
quadrata temporum sunt ut cubi distantiarum. Quae autem inde celeritatibus theoremata deducuntur, geometrarum idiomate sic exprimuntur: celeritas realis est
in ratione reciproca subduplicata, et apparens in ratione reciproca sesquiplicata
distantiae.
Hae leges cum superioribus binis
moles ita est sane
admirabilis, ut jure omnino dici potuerit rerum qua Conditor ipse gaudet.
30 Exprimuntur hic numeris, ut ajunt, rotundis distantiae planetarum a Sole et tempora periodica. Apponam ex elementis astronomicis Caillii et tempora periodica et
distantias medias in iis partibus, quarum distantia media Terrae habet 10000. Quae
quidem partes sunt proxime aequales diametris Terrae, cum adn. 9. habuerimus
distantiam Terrae a Sole semidiametrorum 19644
rerum qua Conditor ipse gaudet.
30 Exprimuntur hic numeris, ut ajunt, rotundis distantiae planetarum a Sole et tempora periodica. Apponam ex elementis astronomicis Caillii et tempora periodica et
distantias medias in iis partibus, quarum distantia media Terrae habet 10000. Quae
quidem partes sunt proxime aequales diametris Terrae, cum adn. 9. habuerimus
distantiam Terrae a Sole semidiametrorum 19644 adeoque diametrorum proxime
decem millium. Sunt autem hujusmodi:
1/2 3872
Veneris 224 16 48 1/3 7233
Terrae 365 6 9 1/4 10000
Martis 686 23 30 1/2 15203
Jovis 4332 12 51980
Saturni 10759 8 95302
Tempus Mercurii expressi per dies undecies octo, nimirum 88, a quo differt
per aliquot minuta tantum. Reliqua tempora laxius exprimuntur, sed ad rem poeticam satis proxime: Veneris menses septem; sunt autem computando menses
alternos, dierum 31 et 30, menses 7 et dies 10, atque idcirco posui orbem prope
complet, ut ostenderem tempus esse paullo longius septem mensibus. Tempus,
quo spectatori in Sole
curvaturam habet. Et idcirco multi astronomi crediderant ipsos ferri in recta linea, vel immanibus circulis quorum omnis pars nobis
conspicua assumi potest pro recta. Et ex hac suppositione Cassinus futura
aliquot cometarum loca cum successu praedixerat. Sed eam hypothesim evertit
motus aliis temporibus admodum curvilineus, quod accidit circa perihelia. Et
ea, quae hic primo loco proponuntur, pertinent ad cometas, qui apparent, dum
descendunt ad perihelia, caudati, et primo quidem fere rectilinei, tum sinuati et
curvi ac quotidie magis lucidi et fumantes magis, donec ad Solem ita
Atque hinc diu habiti sunt pro exhalationibus fortuitis, quod astronomiae
obfuit plurimum, cum idcirco eos veteres astronomi ita neglexerint, ut nullae
eorum observationes antiquae supersint, quarum ope determinari possint orbitae cum orbitis, quas nunc observamus, comparandae, ut periodica tempora
eruantur inde et reditus tuto praenuncientur. Atque id quidem huc usque non
licet nisi in binis, quorum alterum habuimus superiore anno, (nous avertissons
ici une fois pour toutes que cette traduction est faite sur l'édition du Londres de
1760; ainsi l'année passée signifie ici
36(35) De nodis hic agitur, in quibus planetarum orbitae secant eclipticam. Qui quidem
nodi maxime ad eclipses pertinent. Neque enim Luna aut ipsa deficit aut defectum Solis parit, nisi sit nodo proxima, ut nec Mercurius aut Venus in Sole
apparent, nisi eo tempore, quo ipsi conjunguntur, sint in ipsis nodis aut iis proximi.
Cum orbita planetae cujusvis et cujusvis e cometis huc usque observatis sit
obliqua ad eclipticam, oportet ipsa ejus planum secet et veluti perforet in binis
punctis. In quorum altero transitur ab
Terra et alter magis, quando ipsa Terra est ex parte nodi propioris, nodus
uterque apparet in eodem coeli puncto. Quando jacet ex parte remotioris, apparent in punctis oppositis.
Ex his facile est colligere, quid accidat respectu planetae visi e Terra illo ipso
momento temporis, quo per nodum transit, ut illud, quod postremo loco hic
dicitur; si Terra, planeta et Sol jaceant tum in eadem recta, nodum debere spectari e Terra et e Sole in eodem puncto coeli vel in opposito, prout is jacet citra
Solem, nimirum inter ipsum et Terram, vel ultra ipsum.
gradus 45, et horum pars nona sunt gradus 5; deinde quod
sint partes quinque orbis aetherei seu circuli coelestis, quarum partium integer
circulus continet ter decies bissenas, nimirum 360 juxta adn. 13. Hoc spatio
distat Luna ab ecliptica, quando est aeque remota ab utroque nodo. Et eo quidem tempore est in maxima elongatione ab ipsa ecliptica, quae elongatio maxima aequatur ipsi inclinationi orbitae. Porro praeter 5 gradus habentur fere semper et minuta aliqua. Variatur enim ea inclinatio a gradibus 5 ad gr. 5, min. 18.
Idcirco est dictum spatio paullo majore patescit et spatio paullo
semper et minuta aliqua. Variatur enim ea inclinatio a gradibus 5 ad gr. 5, min. 18.
Idcirco est dictum spatio paullo majore patescit et spatio paullo majore recedet.
42(41) Eodem tempore, quo Luna, habet hunc motum circa Terram, simul cum ipsa
Terra translata debet transferri itidem motu communi circa Solem, sed is communis motus a nobis non percipitur. Revera autem in Newtoni theoria non est
ipsa Terra, quae describit ellipsim circa Solem, sed centrum commune gravitatis
per suam gravitatem generalem effecit. Id praestatur quaerendo motum trium
corporum, quae in se mutuo gravitent vi decrescente in ratione reciproca duplicata distantiarum et projiciantur utcumque. Id appellatur problema trium corporum, quod ipsa ingenti sua difficultate celeberrimum est per haec tempora.
Et in eo resolvendo desudarunt, ac adhuc desudant, primi hujus aevi geometrae, nec ulla adhuc habetur accurata et generalis solutio. Newtonus approximatione usus edidit elementa, ex quibus prodierunt tabulae, quae omnium primae ad veras positiones Lunae plurimum accesserunt, sed adhuc
ipso Sole. Hinc Italicum proverbium: Gobba a ponente, luna crescente; gobba a levante, luna calante.
51(50) Episodii loco hic describitur iter Promethei in coelum novilunii tempore cum
phaenomenis, quae videre debuisset.
Terra, quae nobis apparet plana et immensa, e propinquo spectantibus debuisset paullatim apparere magis ac magis rotunda et exigua. Si Mercurius et
Venus fuissent inter Terram et Solem ac extra planum eclipticae, Prometheo per
observare in ascensu omnem seriem
phasium Lunae, deprehendendo paullatim semper majorem partem hemisphaerii
Lunae illustrati, ut patet. Sed id quidem debuisset accidere paullatim Luna ad
latus sita. Si etiam ascendisset recta Lunam versus, vidisset semper faciem
obscuram. Tum perquam exiguo tempore mutationes omnes accidissent, dum
eam superaret transeundo aliqua ex parte ad latus.
52(51) Arcadia dicitur celeberrima academia Romae ad poesim potissimum exercendam
plena. Est autem ibi perpetua quaedam
allegoria, qua nomen pastorum Arcadiae accipiunt academici et campum, quem
excolant. Ac in ipsis poematis saepe ad id alluditur. Ipse locus, in quo convenitur, appellatur Italice il bosco parrasio. Insigne Academiae est fistula, praeses
dicitur custos, tempora numerantur per Olympiades.
Partes plurimas hujusce operis legi in conventibus, qui solent celebrari singulis hebdomadis Jovis die. Patet autem aditus omnibus, sed soli academici a
praeside rogati recitant, et potissimum carmina. Solum enim initio ipsius conventus
54(53) Jo. Franciscus Albanus Clementi XI p. m. avi sui fratri egregiis naturae donis
sane non impar, in ipso primo juventutis flore in amplissimum purpuratorum
patrum senatum adlectus, quam non immature eum honorem adeptus sit, satis
constat ex oratione Latina P. Nicolai Galeotti publici eo tempore professoris
eloquentiae in nostro Romano collegio, cui orationi est titulus De juventute
honoribus tempestiva. Ac ea quidem tam celeri in eum ordinem cooptatione
nobilissimus juvenis avi fratrem imitatus, qui annum agens 52 ad summum
supremae dignitatis apicem tanto maturius, quam fieri
ipso primo juventutis flore in amplissimum purpuratorum
patrum senatum adlectus, quam non immature eum honorem adeptus sit, satis
constat ex oratione Latina P. Nicolai Galeotti publici eo tempore professoris
eloquentiae in nostro Romano collegio, cui orationi est titulus De juventute
honoribus tempestiva. Ac ea quidem tam celeri in eum ordinem cooptatione
nobilissimus juvenis avi fratrem imitatus, qui annum agens 52 ad summum
supremae dignitatis apicem tanto maturius, quam fieri soleat, evectus est, pari
futurae dignitati, quam ei hic itidem auguratus sum, quodammodo velut prolusit.
revera non amittere suum
lumen, sed lucem ut prius emittere.
3 Primum ejus rei argumentum. Cum Sol deficit in uno loco Terrae totus, in locis
proximis apparet falcatus eodem momento temporis. Et quo remotiora sunt loca,
eo minor ejus pars deficit, ita, ut in locis satis remotis totus appareat lucidus de
more. Facile est ex astronomicis principiis demonstrare illud, nunquam posse in
toto hemisphaerio Terrae simul apparere eclipsim Solis, ne partialem quidem. Sed
hic
planetae inferiores juxta num. 11. lib. I. possunt subire
inter Solem et Terram, et subeunt saepe, nimirum in singulis conjunctionibus
inferioribus, in quibus citra Solem jacent; saepe quidem. Nam in Venere id accidit
post menses circiter 19 et in Mercurio post menses circiter quatuor. Si eo tempore sint ii planetae proximi nodis, debent itidem apparere in ipso Sole. Nam ubi
sunt remotiores aliquanto a nodis, distant a plano eclipticae, adeoque respondent
puncto coeli distanti ab ecliptica ipsa, in qua est Sol, et recta ducta e Terra per
ipsos evitat Solem.
24 Novembris, sed iuxta receptam jam etiam hic in Anglia Romanam calendarii correctionem erat 4 Decembris. Et Crabtrius quidem adverso usus coelo vix ipsam in Sole Venerem aspexit,
fere sine ullo fructu. Horoccius autem puriore aere diutius aliquanto eandem est
contemplatus, verum brevi et ipse tempore, nimirum per semihoram, determinatis tribus tantummodo, et admodum proximis positionibus Veneris in Sole, cum
Solis occasus brevi consecutus observationem abruperit.
Sine telescopiis ne Venus quidem in Sole observari potest ob exiguitatem diametri apparentis, de qua
Sole observari potest ob exiguitatem diametri apparentis, de qua supra num. 8. Porro, ex quo telescopia inventa sunt, id
phaenomenum huc usque bis contigit, annis nimirum 1631 et 1639. Nam telescopia inventa sunt et a Galileo in coelum directa circa annum 1610. Quem annum
expressi per illud vix tempore ab illo bis ter septenos, centum numeramus et annos
(nimirum 142, cum 2 x 3 x 7 sint 42). Nam hos ego versus conscripsi anno 1752
mense Octobri.
De iis, quae pertinent ad hosce transitus Veneris sub Sole, plurima quidem dici
possent scitu dignissima, sed ego hic
viderit in Sole, anno autem 1639 viderit Horoccius
tantummodo et Crabtrius ab ipso admonitus. Et quidem Horoccius ipse calculis
secundum plures tabulas institutis invenerat, juxta nonnullas Venerem eo anno
non debere in Solem incurrere, juxta alias debere, sed ita, ut ingens esset discrimen in tempore. Nam id phaenomenum aliae exhibebant pro die 3, aliae pro 4,
aliae pro 6.* Hinc ipse observare coepit die secunda et ita obstinato animo perrexit, fere continuo labore Solis imaginem contemplatus, ubi per nubes liceret, ut
demum die 4, hora 3, min. 25. Venerem viderit ita jam ingressam
distantia vera est minor vel major quam
assumpta in calculo, in eadem ratione. Quamobrem, si satis accurate observaretur initium et finis phaenomeni, ad habendam durationem, quam censuit haberi
posse intra unum secundum, attributo binis determinationibus errore secundorum duorum, haberetur id temporis discrimen intra quingentesimam sui partem,
cum 17 minuta sint paullo plus quam mille secunda. Adeoque et illa distantia
haberetur intra eosdem limites determinata.
Verum hoc ipso anno, cum Parisiis frequens adessem privatis conventibus
Regiae Scientiarum
calidissimam autem eam Indiae orientalis plagam.
12 Respectivae distantiae tam planetarum quam eorum cometarum, quorum observationes rite institutas habemus, jam a longo tempore innotescunt astronomis.
Adeoque absolutae distantiae mutandae sunt omnes in eadem ratione, in qua mutetur
distantia Solis. Sed adjeci Phoebe dempta. Nam ejus distantia a reliquis non pendet, quam satis certo et satis accurate jam novimus. Quare inventa absoluta distantia Solis inveniuntur
enim, cum haec scriberem, ad summum
intra quinque secunda posse definiri durationem phaenomeni. Nunc autem puto
eandem intra limites unius, vel saltem duorum secundorum, certam fore, si satis
apta instrumenta adhibeantur. Sed nihil immutandum censui, ut ea exprimerem
sensa, quae habui eo tempore, quod tempus ipsis versibus exprimitur.
13 De transitu hic agitur, quem habebimus sequenti anno 1761, die sexta Junii, ad
quem a fine anni 1752, quo haec scribebam,
alter sive secundus bis vicenis sive 40.
16 Est mihi egregium sane telescopium dioptricum palmorum 20, cujus objectivum
vitrum a Christiano Hugenio elaboratum est anno 1682, quo tempore, ut ex ejus
vita constat, ipse optima perfecit objectiva vitra. Quod quidem ad ejusmodi observationem est satis idoneum. Verum aptiora sunt multo telescopia catadioptrica,
vel etiam dioptrica Dollondiana. Et ea etiam fortasse mecum habebo ad hanc
observationem. Vitrum ad formam lentis
Venere provenire.
18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi plures observati sunt. Posset eorum aliquis eo tempore etiam transire per alterum e binis suis nodis et tunc appareret in
ipso Sole. Posset aliquis esse tum ita proximus Terrae, ut ejus apparens magnitudo apparentem Solis magnitudinem superaret, quo casu ipsum Solem totum contegeret. Verum multae sunt rationes, quae probent eclipses Solis
ex interpositione Lunae oriri absolute Solis defectum.
Primo quidem eo die, quo eclipsis Solis accidit, Luna nusquam apparet, licet
singulis diebus fiat integra coeli conversio adeoque omnia loca, in quibus Luna
esse posset, veniant sub aspectum. Inde consequitur Lunam eo tempore respondere
eidem parti zodiaci, cui respondet Sol.
22 Confirmatur idem ex eo, quod nunquam eclipses habeantur nisi in fine mensis
lunaris, quo tempore Luna e Terra visa,
Inde consequitur Lunam eo tempore respondere
eidem parti zodiaci, cui respondet Sol.
22 Confirmatur idem ex eo, quod nunquam eclipses habeantur nisi in fine mensis
lunaris, quo tempore Luna e Terra visa, uti primo libro est dictum in adn. 39, jacet
ad eandem coeli plagam cum Sole.
23 Ea duo argumenta probant tempore eclipseos Lunam habere eandem
habeantur nisi in fine mensis
lunaris, quo tempore Luna e Terra visa, uti primo libro est dictum in adn. 39, jacet
ad eandem coeli plagam cum Sole.
23 Ea duo argumenta probant tempore eclipseos Lunam habere eandem longitudinem cum Sole sive respondere eidem puncto eclipticae. Sed ad rem conficiendam oportet ostendere tunc ipsam carere latitudine satis magna, nimirum esse
proximam nodo alteri. Id vero sequentibus argumentis evincitur.
Primo quidem
et Solem, debuisse esse
proximam nodo et proinde debuisse Solem obtegere dorso illo obscuro, quod tum
nobis obvertit.
25 Superius argumentum desumptum est a loco Lunae, quae tempore eclipseos solaris semper est in novilunio adeoque subit inter Terram et Solem et semper est
satis proxima nodo adeoque et eclipticae. Unde fit, ut Solem nequaquam evitet.
Jam ad alia argumenta fit gradus, desumpta a forma, loco et motu illius umbrae,
quae in ipsa eclipsi Solem paullatim
26 Primo quidem forma circularis et magnitudo sunt ejusmodi, cujusmodi apparent
in Luna plena. Quin immo, si tunc Luna sit prope perigeum sive Terrae proxima,
quod an accidat, constare potest, cum constet, ad quam quovis tempore coeli
plagam dirigatur apogeum Lunae et perigeum ipsi oppositum, discus Lunae superat discum Solis, quem idcirco potest totum tegere ac efficit tum quidem eclipsim totalem, si centra Solis et Lunae jaceant satis proxime in directum cum observatore. Et si satis magnum sit diametrorum
a pictoribus depingi solet.
28 Consequuntur argumenta a situ illius umbrae, a locis Terrae, quibus eclipsis accidit, et a situ ac motu umbrosi circuli Solem tegentis. Nam si tempore conjunctionis Lunae cum Sole Luna ipsa habuerit latitudinem exiguam borealem, eclipsim
habebunt regiones boreales; si vero australem, australes. Eae autem regiones indicantur hic per constellationes coelestes, quae ipsis imminent.
Rursus, si Lunae locus computatus
in occidentem est quidam motus in occidentem, quo fit, ut Luna lentius in utroque casu appareat promota motu proprio in orientem. Quamobrem, quo ipsa est horizonti propior, eo
lentius accedit ad Solem ex parte altera et ex altera recedit ab ipso. Circa meridianum vero, nobis zonam incolentibus temperatam borealem, apparet propior australi cardini horizontis.
Idem autem accidit et umbrae tegenti Solem ac idcirco eclipses Solis eo diutius
durant caeteris paribus, quo accidunt propius respectu horizontis. Et in meridianis eclipsibus umbra ipsa nonnihil deprimitur.
omnium potissimi hic exprimuntur.
Primo quidem ita obvertitur telescopium, ut fixa aliqua, dum motu diurno
promovetur, percurrat accurate aliquod e filis fixis parallelis filo mobili. Ac in ea
positione figitur telescopium omnino immotum et notatur ope horologii momentum temporis, quo illa fixa appellit ad filum medium priori perpendiculare.
Tum expectantur alia astra, seu fixa seu errantia, quae subeant campum telescopii motu itidem diurno. Et ad illa adducitur filum mobile ope cochleae ac
notatur momentum temporis, quo ad illud idem immobile perpendiculare
omnino immotum et notatur ope horologii momentum temporis, quo illa fixa appellit ad filum medium priori perpendiculare.
Tum expectantur alia astra, seu fixa seu errantia, quae subeant campum telescopii motu itidem diurno. Et ad illa adducitur filum mobile ope cochleae ac
notatur momentum temporis, quo ad illud idem immobile perpendiculare appellit id astrum. Adducendo ab hoc situ filum mobile ad filum illud primum immobile, quod prior fixa percurrit, apparet, quantum illud astrum fuerit borealius vel
australius quam illa fixa. Et ex intervallo temporis inter binos appulsus ad idem
ope cochleae ac
notatur momentum temporis, quo ad illud idem immobile perpendiculare appellit id astrum. Adducendo ab hoc situ filum mobile ad filum illud primum immobile, quod prior fixa percurrit, apparet, quantum illud astrum fuerit borealius vel
australius quam illa fixa. Et ex intervallo temporis inter binos appulsus ad idem
filum perpendiculare immobile et intervallo temporis, quo fixa integram conversionem absolvit, invenitur, quanto fuerit orientalius illud astrum quam illa fixa.
Ut astronomorum utamur vocabulis, definitur per distantiam inter filum
appellit id astrum. Adducendo ab hoc situ filum mobile ad filum illud primum immobile, quod prior fixa percurrit, apparet, quantum illud astrum fuerit borealius vel
australius quam illa fixa. Et ex intervallo temporis inter binos appulsus ad idem
filum perpendiculare immobile et intervallo temporis, quo fixa integram conversionem absolvit, invenitur, quanto fuerit orientalius illud astrum quam illa fixa.
Ut astronomorum utamur vocabulis, definitur per distantiam inter filum mobile et immobile differentia declinationis et per differentiam temporis inter binos
immobile et intervallo temporis, quo fixa integram conversionem absolvit, invenitur, quanto fuerit orientalius illud astrum quam illa fixa.
Ut astronomorum utamur vocabulis, definitur per distantiam inter filum mobile et immobile differentia declinationis et per differentiam temporis inter binos
appulsus differentia ascensionis rectae. Atque eo pacto determinatur admodum
facile positio planetarum vel cometarum referendo eos ad fixas, quarum loca
jam accurate innotescunt.
Secundus usus hic indicatus est is, quo definiuntur magnitudines
cum, uti supra etiam diximus, parallaxis objecta deprimat.
21(II 53) Exposita jam causa defectus etiam lunaris, ad ejus confirmationem quandam
hic additur id, quod attinet ad ea tempora, quibus eclipses debent haberi ex
theoria. Quae cum inveniantur observationibus conformia, ipsam theoriam confirmant.
22(II 54) Primo quidem nunquam habebitur eclipsis vel
Caillii an. 18, dier. 224, hor. 5. Quod exprimitur per illud dum
novies binis novus additur annus. Periodus apogei lunaris est an. 8, dier. 309,
hor. 8, min. 20. Adeoque duo ejusmodi periodi sunt an. 17, dierum 254 proxime. Quae cum simul nondum adaequent unam periodum nodorum, idcirco
tempore unius nodorum periodi apogeum Lunae non redibit accurate ad idem
coeli punctum, sed ad ulterius quodpiam. Et idcirco dictum est Restituet sese
atque eadem prope signa reviset, addito illo prope. Menses lunares 223 requirunt
quam proxime annos Julianos 18, dies 14. Idcirco dictum est ubi
limitibus ac periodo eclipsium, hic postremo loco proponitur
discrimen inter eclipses Solis ac eclipses Lunae, quod sternit viam ad exponendum
ingentem ipsarum eclipsium usum in geographia et arte nautica. Nimirum singula
phaenomena eclipseos lunaris eodem modo fere accuratissime eodem momento
temporis apparent spectatoribus omnibus constitutis in toto eo hemisphaerio terrestri, cui Luna est conspicua. At in Solis eclipsi eodem momento temporis alii
spectatores longe aliud vident. Quin immo aliis eodem momento temporis Sol latet
totus, aliis totus cernitur sine ulla eclipsi, ut diximus
ingentem ipsarum eclipsium usum in geographia et arte nautica. Nimirum singula
phaenomena eclipseos lunaris eodem modo fere accuratissime eodem momento
temporis apparent spectatoribus omnibus constitutis in toto eo hemisphaerio terrestri, cui Luna est conspicua. At in Solis eclipsi eodem momento temporis alii
spectatores longe aliud vident. Quin immo aliis eodem momento temporis Sol latet
totus, aliis totus cernitur sine ulla eclipsi, ut diximus adn. 3 (lib. II).
Ratio discriminis est manifesta. Quia nimirum eclipsis Lunae est defectus
luminis in ipsa Luna immersa
phaenomena eclipseos lunaris eodem modo fere accuratissime eodem momento
temporis apparent spectatoribus omnibus constitutis in toto eo hemisphaerio terrestri, cui Luna est conspicua. At in Solis eclipsi eodem momento temporis alii
spectatores longe aliud vident. Quin immo aliis eodem momento temporis Sol latet
totus, aliis totus cernitur sine ulla eclipsi, ut diximus adn. 3 (lib. II).
Ratio discriminis est manifesta. Quia nimirum eclipsis Lunae est defectus
luminis in ipsa Luna immersa in conum umbrosum Terrae. Quem idcirco omnes
simul vident, qui Lunam
quibus horis observatum est initium, vel finis, vel certa phasis eclipseos. Horae enim singulorum locorum numerantur ab astronomis incipiendo a meridie loci ad meridiem. Porro meridies
citius accidit regionibus orientalioribus, cum Sol ad earum meridianum citius
appellat. Hinc eodem momento temporis plures horas numerat locus situs in
meridiano terrestri orientaliore. Et proinde differentia horarum exhibet differentiam positionis meridianorum, adeoque differentiam longitudinum.
Satis est ad id reducere differentiam temporis ad partes aequatoris, quod
facile
citius
appellat. Hinc eodem momento temporis plures horas numerat locus situs in
meridiano terrestri orientaliore. Et proinde differentia horarum exhibet differentiam positionis meridianorum, adeoque differentiam longitudinum.
Satis est ad id reducere differentiam temporis ad partes aequatoris, quod
facile itidem fit. Cum enim Sol 24 horis totum diurno motu absolvat circulum,
nimirum gradus 360, debentur singulis horis gradus 15. Adeoque unus gradus
respondet 4 minutis, unum minutum quatuor secundis, et ita porro.
45(II 77) Initium et finis eclipseos difficilius satis accurate determinari solent ob confusum umbrae terrestris marginem, qui observationem turbat, potissimum, ubi
non videtur simul ingens arcus ipsius umbrae. Phases etiam difficulter admodum intra satis arctos temporis limites observantur, potissimum si Luna non
incedat nisi per marginem umbrae terrestris. Quo casu lente admodum aliquanto post initium et ante finem phases augentur et minuuntur. Hinc potius adhibentur immersiones et emersiones macularum Lunae, per quarum plures cito
admodum transit
potest nosse, ubi sit, et reliquum cursum dirigere.
Haec quidem methodus vix ullius usus esse poterat ante perfectam astronomiam, cum initium et finis eclipseos notata in ephemeridibus intra dimidium
etiam quadrantem eoque plus aberrarent a veris. Singula autem minuta temporis
possint errorem secum trahere 15 milliariorum geographicorum in positione loci.
Sed jam lunaris theoria ita perfecta est, quemadmodum diximus libro I. adn. 48,
ut intra satis arctos limites loca Lunae determinentur. Et proinde eclipsium quoque
phaenomena praedicantur.
55(II 87) Xenophanes id est arbitratus.
56(II 88) Nunc etiam in pluribus Asiae partibus idem est mos ingentem ciendi strepitum
tempore eclipseos lunaris, ut apud Ricciolium ibidem, putante vulgo Lunam ab
horribili dracone devorandam, nisi is eo strepitu perterrefactus aufugiat. Apud
veteres magicis incantationibus eam de curru deducendam credebatur, nisi fragor
ejus aures obtunderet. Plurima suppetunt apud veteres
ad aures
11 Progredior hic ad sententiam communiorem, quae tribuit illum annulum atmosphaerae, quam in Luna admittunt, qui ita sentiunt. Et quidem non desunt, qui
serio affirment se vidisse in Luna, potissimum tempore solaris eclipseos, etiam
fulgura. Quod quidem et Wolfius admittit ac serio profert ad probandam atmosphaerae Lunae. At praeterquam quod nunquam in Luna illustrata a Sole videmus
nubes, cum maculae nobis eaedem semper eodem modo appareant, quis non
videt fulgur et fulmen esse
14 Secundum argumentum a lumine fixarum, quae a Luna occultantur. Protuli in eadem dissertatione plura testimonia ejus, quod hic affirmo, quod nimirum in ejusmodi occultationibus non sensim minuatur earum lumen, sed sine ulla praecedenti
mutatione aut tremore momento temporis velut intereant. Ego sane multas vidi
occultationes ejusmodi, quin unquam deprehenderim ullum indicium atmosphaerae
paulatim auferentis lumen fixae occultatae a limbo Lunae obscuro nec ullam imaginem satis vividam ejus momentanei interitus totius luminis invenire potui praeter
illam
vidi
occultationes ejusmodi, quin unquam deprehenderim ullum indicium atmosphaerae
paulatim auferentis lumen fixae occultatae a limbo Lunae obscuro nec ullam imaginem satis vividam ejus momentanei interitus totius luminis invenire potui praeter
illam quam hic adhibui bullae illius, quae momento temporis disrupta evanescit.
Sunt quaedam observationes mutationis cujuspiam a nonnullis astronomis aliquando deprehensae et in fixis, de quibus hic agimus, et in planetis, de quibus in
sequenti adnotatione. Sed eae sunt admodum rarae, si comparentur cum oppositis, ut patet
observationes explicandas censeo vel per illusionem opticam a telescopiis ortam vel per aliquid in atmosphaera nostra interpositum; nam
in earum nonnullis alii observatores alibi positi et idem observantes nihil viderunt
ejusmodi; vel alicui parti crassioris atmosphaerae solaris delapsae eo ipso tempore in Lunam, ut eadem est origo aurorae borealis hic apud nos juxta Mairanii
theoriam.
15 Tertium argumentum ab occultatione planetarum. Quamplurimae observationes
nullam
17 Quintum argumentum a constanti forma et lumine partium Lunae in eadem positione ad Solem. Quae a nubibus et nivibus mutari deberent, ut diversam omnino
formam prae se ferre debeat Terra diversis temporibus ex iisdem causis. Hoc
argumentum attigimus et supra adn. 11.
18 Hic proponitur mea sententia de fluido homogeneo affuso toti Lunae, quam innui
adn. 12, cum argumento
duplex hic argumentum innuitur ab experimentis petitum: vis, qua lapis funda circumactus habenam tendit, quae ipsum in orbe illo
retinet; et impetus, quo resilit aqua aspersa rotae circumactae.
Adduntur leges, quod nimirum, si diversi circuli describantur omnes eodem
tempore, vis centrifuga in iis, qui majores sunt, sit major. Theorema generale, a
quo pendent quaecumque eo pertinentia Hugenius proposuit, est hujusmodi: vis
centrifuga in circulis est in ratione composita ex directa duplicata velocitatum et,
reciproca simplici radiorum. Ex eo autem facile
Theorema generale, a
quo pendent quaecumque eo pertinentia Hugenius proposuit, est hujusmodi: vis
centrifuga in circulis est in ratione composita ex directa duplicata velocitatum et,
reciproca simplici radiorum. Ex eo autem facile deducitur hoc aliud, cujus hic
usus occurrit: si circuli eodem tempore describantur, vis centrifuga est in ratione
directa radiorum sive in ratione directa velocitatum.
26 Si jam concipiatur motus totius massae circa eundem axem, apparebit in
ut infra videbimus, cur stellas etiam interdiu videre non possimus.
29 Ante Solis ortum et post Solis occasum apparent sub zodiaco extremae partes
ejus lucidi rhombi certis temporibus, quibus nimirum ante matutinum vel post
vespertinum crepusculum ea zodiaci pars, ad quam ejusmodi materia pertingit,
extat satis elevata supra horizontem, ut crassiores vapores horizonti ipsi proximos effugiat. Ad id requiruntur duo: primo quidem, ut atmosphaera solaris apta
ad
gradus protendatur;
deinde, ut Sole infra horizontem posito circa initium matutini vel finem vespertini
crepusculi ea zodiaci pars sit parum obliqua ad horizontem. Notum est enim apud
astronomos aliam esse aliarum zodiaci partium inclinationem ad horizontem. Porro id accidit in hac boreali zona temperata mane per autumnum et vespere verno
tempore, et iis temporibus potissimum solet id phaenomenum observari. Quod
quidem sub zona torrida, in qua zodiacus nunquam multum inclinatur ad horizontem, observari solet per totum annum tum, cum satis longe ipsa lux protenditur a
Sole.
posito circa initium matutini vel finem vespertini
crepusculi ea zodiaci pars sit parum obliqua ad horizontem. Notum est enim apud
astronomos aliam esse aliarum zodiaci partium inclinationem ad horizontem. Porro id accidit in hac boreali zona temperata mane per autumnum et vespere verno
tempore, et iis temporibus potissimum solet id phaenomenum observari. Quod
quidem sub zona torrida, in qua zodiacus nunquam multum inclinatur ad horizontem, observari solet per totum annum tum, cum satis longe ipsa lux protenditur a
Sole.
Cum hoc lumen videamus sub zodiaco
initium matutini vel finem vespertini
crepusculi ea zodiaci pars sit parum obliqua ad horizontem. Notum est enim apud
astronomos aliam esse aliarum zodiaci partium inclinationem ad horizontem. Porro id accidit in hac boreali zona temperata mane per autumnum et vespere verno
tempore, et iis temporibus potissimum solet id phaenomenum observari. Quod
quidem sub zona torrida, in qua zodiacus nunquam multum inclinatur ad horizontem, observari solet per totum annum tum, cum satis longe ipsa lux protenditur a
Sole.
Cum hoc lumen videamus sub zodiaco hinc et inde a
admodum tentare potuimus Arimini, et admodum incertas, cum priores
turbatae fuerint a nubibus et nebulis, posteriores a nimia vicinia Solis. Quamobrem eae nulli mihi fuerunt usui ad illam determinationem. Sed reliquarum duarum protuli observationes abunde multas, et quidem Romanas binis anni temporibus institutas. Quae omnes consenserunt intra unius tantum secundi discrimen
a medio, ut ibidem videre est.
33 Visuntur adhuc Arimini plura veterum Romanorum monumenta,
47 Ea, saltem ex parte, est ratio phaenomeni, quod saepe omnibus occurrit. Ingressi
in locum obscurum e multo lumine, initio quidem nihil discernimus nec ullum
agnoscimus ex iis, qui ibi sunt et nos vident ac agnoscunt. Sed paullatim clarescunt omnia et post aliquantulum temporis nos etiam omnia distinguimus. Dilatatur nimirum interea pupilla et plures radii ingrediuntur in oculum. Sed et illud
accedit, quod aliquandiu durat impressio major facta a majore externo lumine,
quae impedit, ne illa minor satis commode percipi possit, donec ipsa paullatim
deleatur,
7 Habentur jam igitur ea omnia, quae fuerant proposita: pallor Lunae ante eclipsim
provenit a penumbra; pallor eo est densior, quo magis acceditur ad tempus eclipseos, quia penumbra eo est densior, quo umbrae propior; incipit pallor longo
tempore ante eclipsim, quia penumbra debet esse amplissima in ingenti distantia
Lunae a Terra projiciente penumbram ipsam.
8 Ad percipienda penitus, quae consequuntur, necessarium
Lunae in sua proportione ad eos circulos, exsectus ex altero chartae
frustulo, qui tamen interius perforari debet relicta cuspide, quae centrum denotaret. Ducendo cuspidem ipsam per illam lineam, quae denotat viam centri Lunae,
appareret statim, quanta eclipsis deberet haberi quovis momento temporis. Sed,
quod huc pertinet, facile statim haberi possent momenta, quibus inciperet et desineret Luna mergi tam in penumbram quam in umbram. Id, si eclipsis sit satis
magna, praestassent quaterni contactus circuli mobilis cum singulis et binis circulis umbrae et penumbrae, bini exteriores et
itidem circiter per unam horam. Ac demum altera
evolvetur hora usque ad penumbrae finem.
15 Si Lunae orbita sit obliqua ad illos circulos, quod accidit fere semper, quatuor
tempora ab initio penumbrae ad initium immersionis in umbram, ab hoc ad finem
immersionis, ab initio emersionis ad finem, a fine hujus ad finem penumbrae,
erunt utique longiora. Et mora in umbra totali vel etiam tempus ab initio immersionis ad finem emersionis erunt breviora. Id quidem admodum
in umbram. Saepe enim plenilunium eclipticum celebrari debet in majore distantia a nodo.
16 Facile patet, quod hic affirmatur, non semper haberi debere accurate eadem illa
tempora, quae expressimus, sed ea variari intra quosdam certos limites. Pendent
enim a diversa positione Solis et Lunae, quibus mutatis mutantur etiam ipsa. Quo
Sol est propior Terrae, eo ceteris paribus conus umbrae est arctior et conus
penumbrae latior in eadem distantia a Terra. Nam radii
in distantia minore ab ipso est major juxta adn. 28. lib. I.
Adeoque major est celeritas coni umbrosi, quae aequatur celeritati Solis et a qua
pendet celeritas respectiva Lunae respectu ipsius umbrosi coni adeoque tempus.
Varia distantia Lunae a Terra mutat pariter eadem tempora. Nam Luna propior
Terrae permeat partem crassiorem coni umbrosi, qui, quo magis recedit a Terra,
eo magis attenuatur, donec desinat in cuspidem. Permeat autem partem arctiorem
penumbrae, quae cum includatur binis radiis se intersecantibus prope dorsum
Terrae, quam contingunt, quo magis
unde dimidius discus Solis adhuc cernitur,
lumen apparet plenum. Quin etiam ad lucem satis vividam abunde est multo minor pars solaris disci. Hinc initium penumbrae non solet observari nec per horam
nec vero semihoram ante initium immersionis in umbram, nec penumbrae finis
tanto intervallo temporis post finem immersionis; vix uno quadrante ante et post
pallor in Luna est satis sensibilis.
18 Fit jam hic gradus ad explicandum, cur Luna immersa in ipsam umbram Terrae
in forma lenticulari. Porro, ubi radii solares
colliguntur in foco lentis, ibi et ignem excitant, uti est vulgo notissimum. Et quidem si lens sit satis magna, fere incredibiles sunt effectus radiorum coeuntium:
vegetabilia resolvuntur in cineres, marmora et gemmae calcinantur, metalla liquescunt tempore perquam exiguo.
Fallitur enim visus, cum aliquod objectum transpicimus per vitra obliquis superficiebus terminata, ut trans prismata. Nam in vitris terminatis per superficies
parallelas secunda superficies parit effectum prorsus contrarium et aequalem effectui
in monumentis astronomiae, quo Luna in eclipsi ita evaserit obscura, ut videri omnino desierit. Id quidem provenire potest etiam ab aere imminente observatori, cujus illa pars, quae
Lunam respicit, habeat majorem vaporum copiam. Quae nebula, si non late extendatur, apparebunt alibi fixae eodem tempore admodum vividae, quin omnino
Luna appareat. Et id quidem oportet acciderit in nonnullis casibus, in quibus eodem tempore nonnullis observatoribus Luna prorsus disparuit, dum alii longe alibi
positi eandem adhuc satis illustratam viderint luce illa per atmosphaeram transmissa. Verum
etiam ab aere imminente observatori, cujus illa pars, quae
Lunam respicit, habeat majorem vaporum copiam. Quae nebula, si non late extendatur, apparebunt alibi fixae eodem tempore admodum vividae, quin omnino
Luna appareat. Et id quidem oportet acciderit in nonnullis casibus, in quibus eodem tempore nonnullis observatoribus Luna prorsus disparuit, dum alii longe alibi
positi eandem adhuc satis illustratam viderint luce illa per atmosphaeram transmissa. Verum aliquando fieri potest, ut Luna omne prorsus lumen amittat sita
etiam in axe umbrae, si nimirum omnis illa atmosphaerae pars,
hujus basis dimensionem fusius exposui in volumine De litteraria expeditione per Pontificiam ditionem opusculo I, cap. 2. et opusculo 4. cap. 3. Bis
autem eandem dimensionem coacti abrumpere, Martio ac Aprili mense, ob ingentem coeli inclementiam, quae quidem ibi eo anni tempore nunquam solet esse
tanta, vix demum cum successu absolvimus mense Maio.
Secundae dimensionis tempore superiores versus elucubraveram tam in ipsa
vespertina commoratione in Albana urbe, in quam nos recipiebamus per noctem,
quam inter equitandum, ut tempus fallerem.
2. et opusculo 4. cap. 3. Bis
autem eandem dimensionem coacti abrumpere, Martio ac Aprili mense, ob ingentem coeli inclementiam, quae quidem ibi eo anni tempore nunquam solet esse
tanta, vix demum cum successu absolvimus mense Maio.
Secundae dimensionis tempore superiores versus elucubraveram tam in ipsa
vespertina commoratione in Albana urbe, in quam nos recipiebamus per noctem,
quam inter equitandum, ut tempus fallerem. Et postremos quidem perfeceram
ipso mane ejus diei, quo demum censui abrumpendum omnino opus, quod pluribus jam vicibus
litteraria monumenta evolvat. A barbarie incultissima
undecunque circumsepti, et severiores disciplinas et humaniores in primis litteras
diligentissime excolimus tam Latino idiomate quam Illyrico, quo domi utimur.
Omitto vetustiores ut Marinum Ghetaldum, inter geometras celebrem illo ipso
tempore, quo nobilissima facultas a paucis admodum excolebatur; Stephanum
Gradium, elegantissimum Latinum poetam eo ipso superiore saeculo, quo usque
adeo conciderant in Italia humaniores litterae corruptae penitus ac depravatae;
Bandurium e Benedictinorum familia tot voluminibus in Gallia
et alia quamplurima summi pretii omnium
generum, inter quae plura edita ab abbate Giorgio Benedictino plurimum excellunt. Qui quidem et Latinis operibus editis hoc nostro saeculo maximam sibi eruditionis et sacrae et profanae famam comparavit.
Atque hic mihi haud ita quidem temperare possum, ut domesticam laudem omittam. Circumferuntur enim satis multa elegantissima carmina Petri fratris, quem
anno 22 aetatis suae amisimus, incredibilis juvenem spei. Inter quae versiones plures
et Ovidii ex Latino et Molierii ex Gallico Illyricis versibus conscriptae celebrantur.
consuleremus, tum etiam, ut finitima loca et utrumque
Tiberis ostium ac oram littoris et maritimarum turrium situs definiremus. Vix eo
deveneramus, cum iterum imbribus assiduis confluente undique immani aquarum
vi exundare amnis et alveo relicto universos circum campos obruere. Quo quidem tempore Roma iterum cymbulas vidit per Urbis compita circumcursantes
(bis nimirum per eos menses intra Urbem exundavit Tibris, sed per inferiores
campos septies se effudit, quam ob rem posui illud: Jam toties indignatus caput
extulit). Abest is locus a Portuensi urbe binis passuum millibus nec
23 Innuuntur binae causae, ex quibus provenire posset hujusmodi diversa refractio.
Nam primo quidem, si diversae luminis particulae ferrentur diversis velocitatibus,
eadem vi illae deflecterentur minus a recto itinere, quae velocius moverentur.
Nam ea vis ageret breviore tempore adeoque minorem gigneret motum, qui praeterea cum majore praecedente motu compositus minorem induceret deflexionem
novi motus compositi a motu priore. Deinde vero, si eadem etiam velocitate ferrentur omnes et vis, qua corpus refringens in eas agit, esset diversa, ob diversam
nimirum
experimenti: extra fenestram collocari solet speculum
mobile, in quo radius ita reflectatur, ut deinde ingrediatur conclave ipsum directione, quae sit maxime commoda. Quae directio conservatur per motum ipsius
speculi, licet interea moveatur Sol. Est autem et machina motum habens ita temperatum per rotas dentatas et pendulum, ut speculum ipsi affixum sponte habeat
motum necessarium ad conservandam radii reflexi directionem constantem. Quae
machina dicitur heliostata, tanquam Solem sistens. (Je me sers à présent d'une
méthode beaucoup plus simple pour conserver la
40 Proponitur ipsa haec proprietas luminis: quaevis particula luminis, dum progreditur
spatio eodem, nimirum per medium homogeneum, acquirit alternatim binas dispositiones, quae redeunt post determinata quaedam intervalla et viae et temporis.
Eas redire post intervalla viae aequalia constat immediate ex observationibus et
experimentis, de quibus infra. Redire autem post intervalla temporis aequalia colligi potest ex eo, quod per medium homogeneum lumen debeat moveri uniformiter.
Ejusmodi vicissitudinem
spatio eodem, nimirum per medium homogeneum, acquirit alternatim binas dispositiones, quae redeunt post determinata quaedam intervalla et viae et temporis.
Eas redire post intervalla viae aequalia constat immediate ex observationibus et
experimentis, de quibus infra. Redire autem post intervalla temporis aequalia colligi potest ex eo, quod per medium homogeneum lumen debeat moveri uniformiter.
Ejusmodi vicissitudinem binarum proprietatum omnino haberi immediate, uti
diximus, evincunt experimenta. Quae autem sit earum causa physica, incertum
est. Plures innuo,
et reflectatur regulariter certa
lege, sed aliqua etiam omnino irregulariter dispergatur. Nimirum fieri potest, ut
quaevis particula, dum progreditur, mutet figuram suam jam contracta, jam expansa oscillatione quadam, quae in eadem particula progrediente per idem medium fiat post aequalia tempora, in diversis particulis et in diversa medii mutatione
diversa sit.
Ejus contractionis et dilatationis causa habetur omnino in ipsa prima emissione
particulae facta per fermentationem corporis emittentis lumen, ubi non omnia
puncta constituentia particulam possunt
bina media; pro tertia lege, in radiis magis refrangibilibus intervalla esse multo minora in violaceis quam in rubeis.
Innuo autem originem hujus discriminis: id vel provenit ex eo, quod radii magis
refrangibiles moveantur lentius adeoque, licet aequalibus intervallis temporis succedant sibi invicem binae dispositiones contrariae in omnibus radiis, tamen minora sint intervalla loci in magis refrangibilibus; vel provenit etiam ex eo, quod ipsa
dispositio in aliis mutetur breviore tempore quam in aliis. Puto demonstrari posse
ex ipsis legibus a Newtono definitis
radii magis
refrangibiles moveantur lentius adeoque, licet aequalibus intervallis temporis succedant sibi invicem binae dispositiones contrariae in omnibus radiis, tamen minora sint intervalla loci in magis refrangibilibus; vel provenit etiam ex eo, quod ipsa
dispositio in aliis mutetur breviore tempore quam in aliis. Puto demonstrari posse
ex ipsis legibus a Newtono definitis rem a solo celeritatis discrimine non pendere.
Porro discrimen hoc intervalli inter binas dispositiones, quod in colore rubeo et
violaceo est ingens, in diversis filis ejusdem coloris est itidem aliquod, licet sit
eundem, aliud nimirum alium colorem pro diversa
crassitudine lamellarum, ex quibus constat.
70 Aeque facile in eadem theoria percipitur, qui fiat, ut quaedam corpora progressu
temporis colorem mutent. Id fiet vel admissa nova materia, qua particulae fiant
crassiores vel pinguiores, ut ubi poma vel flores maturitatem et colores acquirunt,
vel amissa parte veteris materiae, ut ubi liquore per expirationem amisso siccantur folia, quae saepe colorem viridem mutant in
parum praevalent.
At Sole sito in horizonte et multo magis eodem demerso alte sub horizontem,
reflexis jam 990 violaceis et 900 rubeis, remanebunt violacei 10, rubei 100 in
lumine reflexo, quod incurrit in nubes, quas cernimus in crepusculo vespertino
vel aurora. Et idcirco iis potissimum temporibus nubes ipsae, quae reflectunt
omne radiorum incidentium genus, nobis apparent rubescentes, atque id plurimum,
si satis vaporosum sit coelum.
77 Patet jam hinc causa
festa cum ingenti
comitatu Oreadum ac Dryadum, quas in venatione habere solet, quae et hymnum
ea occasione canant. De quo hymno dicemus infra.
Tum vero illa quidem omnia astra et ipsam nitidissimam Venerem ingenti lumine longissime superat.
Terra eo tempore visa ex Luna debet apparere nigra, caliginosa et sordida.
Nam in plenilunio Lunam non nisi per noctem videmus. Et ipsa jacens respectu
Terrae ad partes prorsus oppositas non nisi obscuram Terrae ipsius faciem tum
videt. Hinc locus habetur amaris dicteriis, quibus tum Vestam Diana
mihi vehementer opus esse prudentia, et aequitate. Quae si aberunt, periculum erit, ne aut ignores quid rei sit boni interpretis, bonique poëtae, addo etiam boni viri, de medio removentis ac sedulo occultantis, quae putet sine flagitio verti, ac sine periculo legi non posse, tres personas eodem tempore sustinere; aut, id cum probe scias, tamen, quod iniquissimum esset, in opere omnium difficillimo nihil remittendum de censoria severitate, nusquam connivendum, nulli errato veniam dandam esse arbitrere. Equidem non diffiteor summam in interprete fidem, summam in poëta venustatem inesse
non illa suis concussa tremiscunt
et claro, quantum licet, omnia versu
aperta Echo, quaerit loca libera; ubi aër
at resonans abeat si corpus, ab ore
soli vacuam sibi vindicat aurem.
quanto ad metam proin longius ire
partes, integrum tempus, in auris
medium latitare diem, noctemque per atram
propius quamvis, hoc longius absit.
furtivo socius quae verba labello
quo patuere illa invia nerei
patriis quisquam tum te discedere terris,
[a],
martemque venus quo lumine cernat,
Remis velisque incumbere nautas, 425
enascitur ordo,
immensaque amplectitur Amphitrite.
sunt illi primum hoc de fonte coorta
alacer charitum circumvolitans chorus omnis
jam ex illo melius confidere nobis
[l] Intellige Sereniss. Delphinum Ludovici XV. Christianiss. Regis filium: cujus acerbissimam toti Galiae mortem paullo post ejusdem conjugis amantissimae mors item acerbissima consequuta est.
[m] Eodem fere tempor anno 1767. Imp. Caes. Aug. Josephi II. uxor augusta obiit Maria Josepha Bavarica, ac Maria item Jospeha Archid. Austriae Ferdinandi IV. utriusque Siciliae Regis futura conjux, nisi improvisa omnibus atque acerba, quum de ipsa jam italica profectione cogitabatur, tot populorum vota mors
futura conjux, nisi improvisa omnibus atque acerba, quum de ipsa jam italica profectione cogitabatur, tot populorum vota mors extemplo intercepisset.
[n] Maria nimirum Theresia Hung. ac Bohem. Regina semper Augusta tum temporis eodem, quo superiores Nurus, Filia, et Neptis, occubuerant, gravi
sub tegmine fagi
ita etiam heic poeta initium sui carminis, quod in duos pariter divisum libros
16.
[c] Tulerunt autem tunicam ejus, et in sanguine haedi, quem occiderant, tinxerunt..... scissisque vestibus, inductus est (Jacob) cilicio lugens filium suum (Joseph) multo tempore..... noluit consolationem accipere; sed ait, descendam ad filium meum lugens in infernum etc.
herbas,
in viris solent laudari.
Josephus Abbas
Claravallensis, qui annum duodevicesimum vix ingressus, in ipso aetatis flore jam
caelo maturus, obiit suo magis, quam reipublicae tempore; cui praestantissimum
adolescentem propter excellens ingenium, et eximiam virtutem, cum primum aetate se
corroborasset, magno usui; ac praesidio futurum nemo dubitabat. Natus est XIII.
Calendas Apriles MDCCLIX. excessit e vita XIII.
indugredi jubeas, seu tendere in hostem?
mihi nanque fides verborum est maxima fanti
molles pueri, viduaeve puellae,
bello, nonus jam volvitur annus.
etiam serpens matrem, sic Pergama circum
adeo prato in florenti milia densa
Ille sed in sacra Lemno sub rupe jacebat
Aequorea, taboque fluens, diramque dolorum
Vim patiens: illic saevi nam dente colubri
Fixum olim, ac tetro spargentem saxa cruore
Liquerunt regem Danai: sed tempore eundem
Post parvo memores, conversa mente, requirent.
Nec tamen illa, suo quanquam ductore carebat,
Turba duce Iliacis nullo bellabat in oris.
Quippe Medon it per medios, atque instruit agmen,
ille, tuens quod rerum est ante, retroque.
ades, atque doce, qui densos inter Achivos
equitum, populos Otreique, et Mygdonis, ingens,
suspensa mente, sodalem: 90
pede Tros aliquis calcans tua busta superbo:
horrificum metuebant: sed, pede presso, 620
dum cautus ab hoste
et laudem spondet; certumque minatur
haec sternetque, aerata cuspide pectus
metuo nequod Grajis male numen amicum
ignes,
Dona tibi si nulla daret, si nulla daturum
Danais lux una atque unica; magnis
humeris heros circumdat, magnaque, et imos
ades, nunc me, si quando, mitis amore
novis magis et magis auctibus usque
agili fuerat quae vis in corpore. talis
anceps at distrahor. en quid agemus,
transverberat ingens
ambos, discordi numine, vinclo,
opto, quod prosit Achivis,
deūm patrem, Tethynque parentem
Lemnumque advenit, regna Thoantis.
validos perferre queant magis omnibus, aere
mihi pelagi, Plutoni horrenda sub imis
quatiens Mavors; aut silvam ingressus opacam
tela oblongum talos gestabat ad imos.
et servare locum: sic grandine crebra
pedes heros a summo vertice, nigro
fuat, Grajo domitos et Marte subire
morte negarunt.
inter divūm tecta omnia, claudus
voce Jovem compellans, talibus infit:
hoc possit misero graviusque; nec ipsum
jubes contra pugnare superbum?
parcat, morte Aeneam si mactet Achilles.
quotquot soliti succurrere Teucris.
quod miseris tam nigro in turbine lucem
statuam tumulum, sectamque a vertice donem
tibi praeterea dico mandoque, sodali
mihi erit curae interea molirier, astu:
manus agiles, o amice, moventur.
exundans. subito cum dius Epeus
heroas, patria procul urbe manebat
veritus. tuta ergo heic praestat in urbe
tibi, senior, sic ut vis, omnia fient
satius miserae fuerat) vicesimus et jam
juventutis muneri addictum, ac verentem, ne quid privatis studiis de opera publica detraherem, ad omnia, quemadmodum cupiebam, limanda et perpolienda non satis otii habuisse; dicat carmina, quae ab Ovidio non nisi animo sereno deducta provenire dicuntur, scripsisse temporibus turbulentis, animo anxio, atque sollicito; dicat postremo, quidquid libuerit, modo hoc firmum, fixumque maneat, me non oscitanter meo munere functum esse, atque ibi etiam, ubi quod agebam parum successit, tamen sedulo fecisse, quod potuerim. Satis, opinor, intelligis ex his, quae dixi,
quos, quum et utriusque linguae naturam haberent plane perspectam atque cognitam, et judicio essent acerrimo, profecto credibile est, ut in ceteris artibus, quae ad humanitatem pertinent, sic etiam in hoc interpretandi negotio, vidisse omnium optime quid fieri oporteret. Verum hoc tempore tantum est fastidium vetustatis, tanta novitatis veluti prurigo, ut multi a proposito sibi fine aberrare turpiter malint, quam usitatis antiquorum itineribus eodem pervenire. Qui hoc morbo, atque adeo hac insania laborant, sua instituta, suaque commenta sibi habeant, me hominem e veteri
ut pullos octo, nonamque voravit
inopportunum, si eorumdem, quos supra recitavi, Homeri versuum, post Tullianam, et meam, afferatur etiam haec
HELII EOBANI HESSI INTERPRETATIO.
portum piscosae quando subistis
meminisse potestis tempore ab illo,
expressum intueri mihi visus fuerim. Nam, quod ad interpretationem attinet, ea quidem fidelis est in primis, et Graeco textui penitus adherens, nisi quando latinae linguae genius sententias aliquot redundantes contrahere, aut in verbis compositis epithetisque exprimendis quodam quasi temperamento uti suaserit. Constat enim, latinas Musas Graecis multo severiores pleraque respuere, venusta illa quidem apud Graecos atque elegantia, sed quae frigidum quippiam in latino carmine et plane infacetum sonarent. Equidem arbitror in hoc praecipue optimorum interpretum industriam versari
Vetus est, amice lector idemque erudite, opinio jam usque ab Ennii Terentiique ducta temporibus, eaque et Italorum deinceps, et omnium cultarum gentium firmata consensu, eos litteris praesertim humanioribus prodesse plurimum, qui, quae praeclare aliena lingua fuere scripta, in aliam aeque recte transferunt, id est, res pulcherrimas paucis cognitas et exploratas intellectui
optimum exemplar, cujus tamquam formam scribendo exprimere conamur, aliis ad imitandum lingua conversum usitatiore proponimus. Sed quoniam plerosque viros summos vel ipsius rei difficultas, quae certe magna est; vel ipsa molestia, gravis profecto, in alienis semper insistendi vestigiis, decursu temporis ab hoc scriptionis genere avocavit, factum est, ut homines nec ingenio florentes nec satis litteris perpoliti hanc sibi arrogarint provinciam, eamque laudem, quae hinc olim a doctis tantum viris ingenioque abundantibus petebatur, male vertendo corruperint omnem atque foedaverint. Quicumque
fluvio aeque magno, sed tranquillo pacatoque cursu labenti similem dicere non dubitabo: ut mihi in utrumque poëma intuenti summus ille Graecorum poëtarum princeps Homerus videatur voluisse nobis duo genera epici carminis ad imitandum proponere, alterum sublime ac magnificum, aequabile alterum ac temperatum. Quod et vidisse prius videtur et probasse Virgilius, qui cum semper ante oculos inter scribendum habuit Homeri carmina, tum suam ita partitus est Aeneidem, ut priores sex libri ex duodecim, quibus tota continetur, Odysseam referrent, posteriores Iliadem. Neque vero timuit vir divino
in patriam multis atque magnis obsessam periculis, ut nullam esse ostendat rerum adversarum vim tantam, quae ab homine sapiente atque industrio vinci superarique non possit. Itaque et Ilias grandiori stilo, quum magis sit, ut graece dicam,
Heic graeca verba latinis singula respondent: quid dubitas? manum admove atque experire. Ego vero, inquit, me et facile expediam et sine vitio: ita enim dicam cum Horatio.
Praeclare vero dixeris ita, si ad id, quod eo loci Horatius facere instituerat, animum advertas; si autem Homeri verba acutius introspicias,
hiatu?
illius viri, cujus poëta res gestas narrandas pollicetur, naturam atque ingenium dessignat. Quid quod et illa, ὃς μάλα πολλὰ πλάγχθη , quae plurimum ad commiserationem valent, omnino praetermissa sunt? Mitto ea, Captae post tempora Trojae ; ubi quamquam Homerus rei bene gestae potissimam Ulyssi laudem videatur tribuere; non tamen nescio posse subaudiri a se captae aut aliquid aliud hujusmodi, quemadmodum et ego ipse in mea versione subaudiri volo sibi; dixi enim:
opimis,
arcet avita.
socialia mensae
opimis
querelis.
quondam optima mater,
exactis mensibus annos,
juvenes, quos mutuus ardor
hymenaeos.
concordibus usu
mater,
artus,
dabo, variisque figuris
caramque parentem:
nunc donatus habebis.
acerbo
reduces fortem laeserunt Pallada, in ipsos
aevum.
formosa Calypso,
in aequore captam
nexibus haerent,
illa pedes genitoris ad ipsos,
annis,
artus
stat vinea foetu;
Laërtius heros.
numina vobis
ubi Atlantis proles male fida Calypso
placido, viridemque juventam 290
precatur 30
acerba
torum, tecto se finxit abire,
litore tauros.
equo assuetum, aut pedibus, quum tempora poscunt.
in pocula partem,
cardine postes,
et cuncti dictis paremus ovantes.
remum in mole sepulcri,
dignata cubili,
exutam zona pressamque sopore.
se Leda ferebat
casus,
o miranda referre.
hic tendit in auras
curva quos nuper Scylla carina;
illi trepida formidine capti 200
repetam, nascens ubi lumina vidi
vis magna jacebat!
Ithacam sub vespere sero
numine tutus
ardent, veniendi et discere caussas:
olim post funera sedis,
adigens vestigia tollere saltu, 520
ferens mollissima ponit 580
non carpere somnos
ponit. at alma
obortis: 430
aspera quondam,
figensque ardentia saepe
huc equidem promissaque tegmina mittam,
non arguat ullus
properantque frequentes
procorum
quaecumque, fatebor,
qui carior unus
quin si mihi dones,
sedes, 310
pugnantibus; atque ibi fatus
tollunt
corpore vires.
diva
aequum est
murmure gaudens.
talia curas 400
terra subsidat aratrum;
lumina Bacchum
sic exorsus Ulysses:
magni Laërtiadae pulcherrima conjux
ante ora mariti
caterva
infestior uni.
ille omnia contra
penetralibus omnes,
non ulla quietis
et alter
summo
aegra ipsique vigebant
tu ingens spatio ingenti sub nube jacebas
properi in sedes, epulasque parate
herus, nec forma tuo servilis in ore,
decem, ficosque feraces
natamque Jovis per vota precatus
splendore ac frequentia eam diem celebrare voluerunt, qua Ragusinus pontifex ad capessendam ecclesiam primum accedit, ut ei amplissimus deferretur honos, qui amplissima ac praestantissima auctus dignitate non tam humanam, quam divinam quamdam potestatem accepisse dignosceretur. Quod si anteactis temporibus ingenti laetitiae ac voluptatis incremento dies hujusmodi aliquando fuerit peracta, hodiernam profecto eo jucundius, eo laetius celebrari inspicio, ut nedum civium ora vultusque exhilarari, verum etiam templa ipsa et parietes exultare videantur. Quae enim aequior, quae uberior communis
ac diligentissimum parentem est elargitus. Qua de re cum praeclarae tuae virtutes Ragusinae Reipublicae moderatoribus jamdiu fuerint perspectae, quisque te, cum primum fas esset, et praesulem praedicebat futurum et jam privatis suffragiis te unum dessignabat. Attamen verebantur ne diuturni temporis cursu quid fatale acciderit, ne te mors immatura, si minus naturae, omnium saltem votis praeriperet. Verum omnipotentis Dei consilio, cui maxime cura fuerat, et Constantinopolitanae ecclesiae lacrymis modum imponere et Ragusinae votis indulgere mira et inopina ratione utrique optime
hominum viriliter praetuleris? Quanta laudum tuarum seges assurgeret, quanta dicendi suppeteret copia, si tuam in Deum pietatem, si monasticae paupertatis et frugalitatis studium, vitae severitatem, morum innocentiam pro dignitate ac merito fas esset explanare? Quae enim a primo tyrocinii tempore severioris vitae hauseras documenta, ea pariter ad seniles usque annos insculpita animo exercere non destitisti, nedum cum privatus viveres, quin etiam praefectus coenobii cum auctoritate polleres, cum emineres dignitate, ut ne latum quidem unquam a suscepta via deflexeris. Sed quid hisce
D 20 verbis omittit D 23 prosequi A, B: persequi D 25 ecclesiastica A, B: ecclesiae D 25 ecclesiastici omittit D
magni sint experiendi labores, acres inimicitiae adeundae, graves subeundae tempestates cum multis audacibus, improbis, nonnumquam etiam potentibus dimicandum. Est labor utique pericula magna fateor. Sed mihi omnis oratio est cum virtute, non cum dessidia, cum sapientia, non cum voluptate, cum iis qui se Deo, qui ecclesiae, qui civium saluti, non qui comparandis opibus,
famulatu, splendido apparatu, ampla domo et sumptuoso cultu victuque atque opibus plurimum abundarent? Sed haec quae ecclesiasticos viros dedecent, missa facio. Commemorabo quae nonnullam laudem mereantur. An tanti habiti sunt ut eorum memoria, sermonibus litterisque mandata ad haec usque tempora viguerit, qui templa extruxerint, refecerint, ornaverint, praedia amplificaverint, redditus auxerint, bona plurima ecclesiae comparaverint? Levia haec sunt, nec magnopere laudanda. At qui malos mores represserunt, qui virtutem ac viros bonos formant, qui fide, qui constantia, qui
ecclesia Ragusina viros fortes studio, ingenio, virtute praestantissimos et (ut omittam qui ab hac nostra aetate longius abfuerunt) cives nostros quos ipsi novimus, quorum ora aspeximus, quorum gesta sumus admirati, Gallani, Franchi, Miglcovich, Lupi, Pugliesi, quorum laudem et gloriam nulla temporis diuturnitas nec ulla rerum vicissitudo delere aut extenuare poterit.
2 nonnumquam etiam potentibus dimicandum A, B: saepenumero dimicandum D 11 sumptuoso A, B: voluptuoso D 12 haec omittit D 12 facio A, B: faciam D 17 laudanda A, B: praedicanda D 25 cursu A, D: ausu
in te vero neque mediocria sunt nec imparia, ut te cuilibet sapientissimo et diligentissimo haud vereor comparare. Quis enim te gubernandi scientiae doctior, quis diuturna exercitatior regendi consuetudine? Qui florente aetate, cum primum licuit, domesticum regimen assecutus ad haec usque tempora tenuisti, ut non tam alienis praeceptis imbutus, sed ipso rerum usu edoctus didiceris, quales qui praesunt esse deceat. Expletis itaque minoribus dignitatibus ad supremum abbatis gradum quam celerrime evectus es, in quo viginti annis et amplius constitisti, atque hoc tam diuturno temporis
usque tempora tenuisti, ut non tam alienis praeceptis imbutus, sed ipso rerum usu edoctus didiceris, quales qui praesunt esse deceat. Expletis itaque minoribus dignitatibus ad supremum abbatis gradum quam celerrime evectus es, in quo viginti annis et amplius constitisti, atque hoc tam diuturno temporis cursu, quae hujus artis pars est, quae tam subtilis ratio quam non perceperis atque ebiberis? Quae tua in praecipiendo modestia, quae in regendo prudentia, quantum in providendo studium atque solertia! Quae vigilantia ne vetustis legibus et monasticis institutis observantia, ne Deo, ne
familiae abbas generalis renunciatus es: qua propter non singulari tantum, sed universis coenobiis, non minoribus solum, sed gravioribus etiam viris qui auctoritate prae caeteris eminerent praefuisti. Quanta igitur dignitas tua et amplitudo! Sed quid si dixerim te iterum nullo interposito temporis intervallo eodem munere
22 sibi A, D: tibi B 24 est A, B: sit D 28 laudo A, B: sane laudo D
donatum? Quid si tertio prorogatum regimen pronunciaverim? Verum qua ratione fieri potuit ut tertia
ut non obscure appareat Legenti Croaticae plurimam Militaris virtutis gloriam tribuere, Litterariae tamen Laudis partim tribuere nullam; ipse (oggeris) Kerchelichius imo Panegyrista etiam suus testatur fabulas has a plurimis Croatis receptas, et ad recentiora usque tempora retentas fuisse. De Kerchelichio primum, tum de Panegyrista respondebo. Expende, quaeso, ipsum loci citati spiritum, et videbis eum nihil aliud indicare voluisse, quam quod ob protracta in Lucem quaedam Diplomata persecutionem passus sit, et a monachis, et a viris
ordine percurrerit, Epocham adventus Crobatarum e Porphyrogenito disserte explicuerit, adeoque per ipsam Systematis sui naturam fabulam hanc excluserit, quin ejus vel meminisset; Iure profecto censendum est eundem operae pretium non existimasse ut fabulae Diplomatis Alexandri M. tantillum seu Temporis, seu Chartae impendat. Praecipua Kerchelichii est Epiphonema, quo Satyram contra imbutos praeiudicatis opinionibus concives suos, quos ille cum persecutoribus suis perpetuo confundit, coronavit. Caeterum hic etiam rationem temporum in opere suo ita
Alexandri M. tantillum seu Temporis, seu Chartae impendat. Praecipua Kerchelichii est Epiphonema, quo Satyram contra imbutos praeiudicatis opinionibus concives suos, quos ille cum persecutoribus suis perpetuo confundit, coronavit. Caeterum hic etiam rationem temporum in opere suo ita subducit ut appareat, cum haud ignorasse, quanto recentius sit temporibus Alexandri M. Sclavorum nomen. Ne vero in Kerchelichii exemplo patrocinium quaeras, scito, hanc pluresque ejus Satyras a nobis minime probari, quamvis exulcerato iusto dolore animo ejus indoleamus. Ut
Kerchelichii est Epiphonema, quo Satyram contra imbutos praeiudicatis opinionibus concives suos, quos ille cum persecutoribus suis perpetuo confundit, coronavit. Caeterum hic etiam rationem temporum in opere suo ita subducit ut appareat, cum haud ignorasse, quanto recentius sit temporibus Alexandri M. Sclavorum nomen. Ne vero in Kerchelichii exemplo patrocinium quaeras, scito, hanc pluresque ejus Satyras a nobis minime probari, quamvis exulcerato iusto dolore animo ejus indoleamus. Ut concludam hoc argumentum, mihi aeque nullus Hungarorum Scriptorum in manus oculosve
adeoque totius rei probe conscio designavit. Caeterum e Toto orationis contextu facile perspicere potuisti, transiisse iam illam Epocham, qua adversus Palmares ejusmodi fabulas colluctari oporteret. Major tamen, inquies, pars vulgi Litterarii Croatici fabulis his ad recentiora usque tempora pascebatur! Cedo, verum si eandem apud vos rationem subduxeris, vereor ne aequalem deprehendas proportionem. Me puero fabula venditi a Zventibaldo pro alba Ecqua Regni in Scholis Ginsiensibus quos frequentavi, vendebatur. Adolescens Diploma Attilae a pluribus semidoctis
O terque quaterque beati
Hoc enim pacto sibi imprimis
Illustrissima Dominatio Vestra satisfaciet: scio namque, quod virum hunc in hac, quam occupat,
statione aegre ferat; servabit deinde illaesam caritatem christianam, si namque
crescente lapsu temporum machinatione amotus fuerit, metuo, ne in vetus malum relabatur; me
denique confirmabit et ab odiosa provincia translatum inter academicos pulveres sorte mea
contentum ad tumulum usque conquiescere faciet.
Universitate Budensi, sint plures etiam academiae, quibus dari pro re nata
possunt ex Universitatis professoribus directores.
Verum cum manu postea palpassem fraudem, sapere,
licet sero, coepi.
Tuis (
(dedit enim mihi Franciscus eas perlegendas) in priori sua dissolutione et disordine
permaneant.
decreta tua seriatim in
revisionem non assumantur, sed totum opus, tanquam novatorium et moderno tempori minus
accomodum, reiciatur.
Coloczensis suam ocius
sententiam ferre iubeatur.
nempe descriptionem Bottany
Bay et historiam itineris Angli, si bene recordor, Alzil, qui post
Kockium octo annis occidentales Americae oras perlustravit.
ipse quoque raptim
respondeo.
punctum de quo publicum rite
informari
10,6 praemitto... informari] Notata in MS-to
moderni praesertim temporis ratio exposcit et quod authori gratum futurum spero.
diu abes. <25 Quas hinc inde corrasi
amoenas lectiones, iam omnes exhausi.
Verum ut primum
id ego intellexi, disposui continuo ut unus e fiscalibus sessionibus continuo intersit et
contra excedentem
12,26 excedentem] add. auctor
actionem violatae sedis continuo levet.
viritim fuisse convocata, sub hac primum vestigium exstat quod 1385. de singulis
Comitatibus (verba sunt diplomatis) quattuor potiores nobiles fuerint
convocati, postea usque Ludovicum Secundum usus variavit.
nemini, nisi qui ad hos duos Status refertur, competere possit; 2-o
quod potestati legislativae, dum aliquam regulationem suscipit, nec lex, nec usus obstare
possit; ubi tamen diserta lex praexstitit, hanc non nisi e subversante reali aliqua causa
mutari expedit; usum, si temporis iniuria aut partium studio irrepsit, abrogare, si proficuus
censeatur, in disertam legem referre interest.
mutari expedit; usum, si temporis iniuria aut partium studio irrepsit, abrogare, si proficuus
censeatur, in disertam legem referre interest.
personali evocatione repraesentantibus
praelatorum votum curiatum admittatur, res in substantia ad idem recideret ac si omnes
personaliter compareant.
esse vel inde apparet quod iuxta hanc Baronum Regni eminentior sit
character quam Comitum Parochianorum, ubi e contra inter titulares character
comitis potior reputetur quam baronis.
satis
apparet; nam et ibi magnatum universim tantum mentio sit, quin appareat an per
hos lex tantum Barones Regni et Supremos Comites, vel vero omnes etiam titulares comites et
barones intelligat.
possunt itaque primi duo Status
ita dividi ut singuli pars una in Superiori, pars alia in Inferiori Tabula suffragium habeat.
sententias sustinere debere; si enim contrarium agant, possunt sibi
committentes continuo per eorum revocationem subvenire.
instructionis suae punctum, nisi
novis argumentis, aut per mutatas interea circumstantias aliter persuadeantur, sustinere,
neque ab illis ex ullo personali suo motivo recedere queant; in negotiis tamen, quae praeter
suam instructionem occurrunt, aut si circumstantias temporis aliud exigere videant, vota
iuxta prudens suum arbitrium pro bono communi depromere et possint et debeant.
constitutionis repugnat; in hac enim omnis qui ius habet ad
legislationem concurrendi debet etiam potestate gaudere ad singulum obiectum
positivo suo voto influendi.
est, in hac nullus datur limitatis mandatariatibus locus, immo
repraesentantes neque aliquas a committentibus suis instructiones accipiunt, et tamen
feliciter subsistit.
sed ex
genuina promovendae causae publicae consideratione legantur.
Norma votizationis per capita etiam in Tabula Inferiori stabiliri debet.
§-o 16-o
est votizatio per status; ut enim votizatio per status fiat, deberet singulus e
duobus statibus, qui eandem tabulam constituunt, secedere, vota inter se seorsim colligere,
sicque cum voto curiato ad communem tabulam redire, quod nec loci nec temporis
opportunitas admittere videtur; sed concedamus obstacula haec posse superari, quid si unius
status votum pro affirmativa, alterius pro negativa concludat,
quod certe frequenter eveniret; tunc ipso facto inactivum redderetur totius tabulae
nimirum quod aliquorum Ablegati plures, alii pauciores
committentes repraesentent.
vetustissimi, qui pro aliquo populo constitutionem efformandam susceperunt, legislatores, et
ideo, qui vel pro tantisper aut extenso aut corrupto populo leges dictarunt, ut intentum
publicae felicitatis scopum obtineant iam democratiam
aristocratia temperavere, diviserunt nempe cives in duas classes, primam
constituere e paucioribus qui alios prudentia, usu rerum gerendarum, quodque inde suapte
sequi solet, opibus praecellebant, quos senatores patricios aut optimates
vocavere, hisque et honoris et
constitutionem ipsam deferatur sicque compositus ex omnibus tribus
simplicibus reipublicae formis status ita efficiatur ut, cum ipse repraesentantum populi
numerus notabilem efficere debeat multitudinem, huius impetum authoritas
optimatum temperare, quod si vero optimatum potentia statum hunc opprimere vellet, rex
eorum ambitionem coercere, denique si rex ipse potestatem suam ultra legis constitutionisque
limites extendere vellet, reuniti hi duo status obsistere possint.
admiserint, ad assequendum
tamen necessarium per tam extensum, ut illae occupant, terrenum in administratione publica
aequilibrium distincta a repraesentantibus populi duo corpora stabiliverint quorum unum,
nempe Senatus Superior, eadem ferme, quam in temperatis monarchiis optimates
habent, Authoritate gaudeat, aliud, nempe Gubernator, eadem ferme iura exerceat
quae in temperatis monarchiis principi deferri solent, eo solo discrimine quod et Gubernator
et membra Superioris Senatus magistratus suos non nisi
distincta a repraesentantibus populi duo corpora stabiliverint quorum unum,
nempe Senatus Superior, eadem ferme, quam in temperatis monarchiis optimates
habent, Authoritate gaudeat, aliud, nempe Gubernator, eadem ferme iura exerceat
quae in temperatis monarchiis principi deferri solent, eo solo discrimine quod et Gubernator
et membra Superioris Senatus magistratus suos non nisi definitis per legem annis retinere
possint, his vero praeterlapsis alia iterum individua iis suffici debeant.
penitus eversa sit utve secuta inde in ipsam
nationem damna vix saeculum sarcire possit, neque Apollinis tripode opus sit ad hoc ut tuto
liceat ominari quod Galli constitutionem suam per intermedium aliquem inter principem et
populum statum sponte adhuc sua temperabunt aut, si in praesenti gubernii forma
praestiterint, continuis internis agitationibus adeo labefactabuntur ut regio eorum exteris
demum hostibus praeda cedat.
magnam multitudinem saepe se offerre solet, occasione talem etiam propositionem pervincere
possint quae illam ultra limites constitutionis provehat sicque per institutionem
intermedii huius legislativi corporis non tantum impetus Inferioris Tabulae
temperare, sed inter ipsum etiam Principem et populum aequilibrio studere voluerunt.
demum recidat ac si duo tantum Status exsisterent.
hic in
terno seu in quino defigatur, idem obiectum in omnibus conclavibus
eodem tempore discuti posset et, postquam singulus Status suffragium suum edidit, nulla
amplius concertatione, sed sola suffragiorum numeratione opus foret, id quod minus temporis
exigeret quam vel modernae inter duas tantum Tabulas concertationes; verum nisi diversi hi
Status, postquam etiam singulus eorum se iam defixit, iterum in unum congrediantur et in
simultanea iam consultatione obiectum denuo excutiant, nunquam certe ita accommodae
constituantur, ius propositionis vel omnibus vel aliquibus, vel uni
tantum, ut in Anglia, Statui concredi deberet; si omnibus, quo plures erunt distinctae
Tabulae, eo maior propositionum copia comitia inundabit, quae non nisi magno et temporis et
expensarum dispendio superari poterunt.
denique quod ipsa hac de causa perspicacissimi legislatores aliud eminentius et minus
numerosum corpus constituerint quod primos multitudinis illius impetus intercessione sua
sistere, aestum autem eius, si perduret, partim mora, partim consiliorum suorum gravitate
temperare possit.
sistere, aestum autem eius, si perduret, partim mora, partim consiliorum suorum gravitate
temperare possit.
praesertim si usus titulares magnates porro etiam evocandi stabiliatur; si
incondita haec multitudo omnia legislationis obiecta in prima, ut dicimus, manu concertare
deberet; si nullum eminentius et minus numerosum corpus exstaret quod aestum impetumque
multitudinis huius temperare posset?
Ablegatorum consiliis
iam ibi defervescet, vel si totum illud corpus reipsa abripi contingat, Superior Tabula, quae
iuxta propositam superius sententiam minime esset numerosa, primum impetum intercessione sua
sistet, aestum deinde per moram mutuarum concertationum temperabit; si Inferior Tabula nec
per moram hanc nec per proposita illi a
Superiori Tabula argumenta a sententia sua recedere velit, evidens certe est indicium quod
illam non impetu, sed ratione sustineat, et tunc, ut aequilibrium inter
habeat concurrentia ad legislationem
Statuum individua in suam partem pertrahendi modos, id autem si fiat, iam inefficax reddatur
illa, quae Statibus competit, pars legislativae potestatis, et omnia demum ad Principem
arbitrium recidere debeant, omnes populi, qui temperata gubernii forma gaudent, amplius
aliquid in ipso legislationis exercitio nationi tribuendum existimarunt, ad hoc ut per id vis
executivae, quam Princeps habet, potestatis temperetur.
potestatis, et omnia demum ad Principem
arbitrium recidere debeant, omnes populi, qui temperata gubernii forma gaudent, amplius
aliquid in ipso legislationis exercitio nationi tribuendum existimarunt, ad hoc ut per id vis
executivae, quam Princeps habet, potestatis temperetur.
hoc tandem diserta lege determinetur;
interest ut per illud iustum in exercitio legislationis aequilibrium inter Principem et
Status stabiliatur.
quaestio seu agitatam
esse constat (aut simile quoddam), si Latine dictum esse velis
inconcusso illo argumento sustinetur quod, sicut aliae
leges, ita etiam constitutio per illius, quo condebatur, temporis corpus
legislativum stabilita fuerit; iam vero certum est quod, sicut una generatio in aliam,
ita etiam corpus legislativum unius temporis in aliud, quod idem ius posteriori tempore
exercet, adeo absolutum imperium non habeat ut isthoc de illius institutis nihil audeat
commutare.
quod, sicut aliae
leges, ita etiam constitutio per illius, quo condebatur, temporis corpus
legislativum stabilita fuerit; iam vero certum est quod, sicut una generatio in aliam,
ita etiam corpus legislativum unius temporis in aliud, quod idem ius posteriori tempore
exercet, adeo absolutum imperium non habeat ut isthoc de illius institutis nihil audeat
commutare.
altera
eas sibi reservet, iam tunc exsistit arbitraria quidem, quia pura, sed
constitutionalis seu monarchia, seu aristocratia, seu democratia;
constitutionis tamen significatio maximam in mixtis seu temperatis imperii
formis proprietatem habet, v.g. si populus exercitium summi imperii inter se et aliquod
corpus civium, quod deinde
statum optimatum efficit, vel inter hoc et insuper inter principem dividat.
apparebit certe quod haec etiam
omnia comitialibus deliberationibus subiaceant.
constituere monarchiam.
iterum monarchiae temperatae systema exoptet et Princeps absque ulla vi, ulla
seditione in illud ultro consentiat: quis negabit legalem futuram hanc populi illius
constitutionem?
hominem collocandum puto qui, si fluctuet,
ulteriorem a cancellariae directore expetere debeat inviationem.
emanasse resolutionem in tali merito, quae certa puncta adnexa habebat.
Succincta et ordinata eiusmodi normalium compilatio magno veteranis etiam
consiliariis subsidio foret, pro novis vero prorsus necessaria videtur.
in praesens usus contra
obtinet.
supplere
potest.
Ne vero resolutiones aliaque exhibita privatis pro
mercede communicare possint, officio huic cubiculum in ipsa directoris habitatione
assignandum, modernum vero totum personale mutandum existimarem.
(4tae) 60-o De harum, si in bonis subsistant, procuranda recta administratione; si vero
capitalia sunt, citra scitum consilii non edictione, secura elocatione, et frugali
dispositione.
(3tiae) 61-o De rationibus universas pias fundationes concernentibus in tempore exigendis,
revidendis, et rectificandis.
(4tae) 62-o De infantibus ad xenodochium Szechenianum suscipiendis.
(3tiae) 63-o De subsidio ecclesiastico ad cassam parochorum et fortificatorium.
(4tae) 64-o De inalienabili fundo nationis
Rubrica Oeconomica habet de frequentibus
et operosis 3, de raris sed operosis 8, de frequentibus sed facilibus 14, de raris et
facilibus 18, de tabellaribus 5.
ordinum
6-o negotia cassae commercialis Croaticae adeoque influentes etiam eo quaestorum
Ottomanicorum, si in praevaricatione deprehendantur, fiscalitates
7-o negotium adrepartitionis et incassationis subsidii ecclesiastici
8-o quotta cassae parochorum tempore vacantium beneficiorum
9-o inductio scholarum nationalium in bona cameralia
10-o e civitatensibus in specifico horsum pertinent omnia voluminosa sane elibertationem
alicuius civitatis concomitantia negotia
11-o negotia internam civitatis
antea repleatur quam vel eius fama ad nos aut alios remotiores comitatus Hungariae
pertingat, constituendum censetur ut Consilium aut enatam vacantiam concernenti districtui
statim notificare proportionatumque pro recursibus tempus constituere, aut omnes inter medio
etiam tempore recurrentes praenotare datoque pro iis, qui praeterea recurrere vellent,
competenti tempore candidatos proponere debeat.
§-o 4-o. Uti et officiorum subalternorum.
constituendum censetur ut Consilium aut enatam vacantiam concernenti districtui
statim notificare proportionatumque pro recursibus tempus constituere, aut omnes inter medio
etiam tempore recurrentes praenotare datoque pro iis, qui praeterea recurrere vellent,
competenti tempore candidatos proponere debeat.
§-o 4-o. Uti et officiorum subalternorum.
ut efficaces sint, et per praesidem et per directorem
cancellariae et per secretarium subscribi debeant.
Sed ut ulterius procedamus: postquam se regem eligi vi fecisset
Ferdinandus, eodem exercitu ulterius progressus, cum Turca Dravanas regni partes popularetur,
ipse egregius Turcicae feritatis aemulator Danubianas regni partes sic praeceps devastavit ut
brevissimo tempore Zapolium, cui exiguum virium superfuerat caeso ad Mohachium
3,6 Mohachium] Mohachichium
nobilitatis flore regno penitus eiceret.
civilibus bellis causam dedit, non
religionis diversitas aut, ut Austriaci per contumeliam dictitant,
levitas Ungarorum.
domui Austriacae hereditatem in imperio sub vano electionis nomine stabiliverunt, ipse etiam
se vivo Maximilianum filium eligi procuravit, sane cum consueto regnum in cunctis suis
libertatibus conservandi iuramento; qua deinde arte omnes eius successores ad Leopoldi usque
tempora usi sunt; qui tandem ad evertendam penitus libertatem fato datus funestus Ungariae
rex et hereditatem et despoticum imperium iuxta stabilivit.
§ 6.
surda aure cuncta accepit; cum
Rakoczius ab Ungaris etiam adiutus insignibus aliquot proeliis ad pacem reddendasque Ungaris
libertates feliciter compulit.
facto comprobare quod ferebatur sufferendos e medio
omnes illos qui despotico imperio obstare potuissent.
secreto tractasse ut, quoniam Leopoldus ex binis iam uxoribus nullam proles habens
defecturus in semine putabatur, eo mortuo divisis inter se comitatibus, communibus eos
regendo legibus novam reipublicae formam constituerent.
Austriaca fidelitate arctiorem custodiam tulit.
damnarentur.
§ 14.
ausus sit Ungarorum.
deteriora rebus suis redire cum caesare iterum
17,9 iterum] ab auctore postea additum
in gratiam per Polonum, verum nequiquam, tentavit.
futurum eorum hereditarium regem coronari faceret."
secus ad principem penetrare se haud posse
perspiceret,
27,3 post posse del. auctor concerneret
rem totam Leymanio centurioni, cui principis commissa fuit custodia, sincere
exposuit.
sortem principis
27,4 post principis del. auctor miser
supremo discrimini nimium iam proximam misertus centurio, sive ingentes spes animo
volvens libertatem eius coepit meditari.
dum
postquam verum agnovit Rakoczium, prosiliens profusis lacrimis nescias amicitiam an
sortem utriusque testaretur.
§ 30.
prosiliens profusis lacrimis nescias amicitiam an
sortem utriusque testaretur.
§ 30.
debet
conformari.
Quod inanis vulgi persuasio sit se ea prohibitione, quam index librorum prohibitorum
continet, sub piaculo atrocis sceleris teneri.
circa condicionem, circa aetatem difficultates.
16 vendi sic
omnes eos libros qui sive ad concitandos populi animos, sive ad dandam malam de
gubernio opinionem conducerent.
tendunt, aut etiam defectus in re ipsa evidentes in hierarchia ecclesiastica in lucem produnt,
per totum orbem Christianum prohiberent, proptereaque tribunal illud, quod de
indice appellant, erexerunt; in eo solum incauti quod suam, quatenus sunt principes
temporales, rationem cum fidei ratione status connexuerint; dicat enim solum aliquis
donationem a Constantino factam surrepticiam esse, dicat hunc aut illum Papam etiam quoad
saecularia suum principatum male et iniuste administrasse, statim anathemizabitur,
proscribetur, diris
te prosequar, Excellentissime et
Illustrissime Domine Installator et Commissarie Regie, qui te ministrum conferendae mihi
caesareo-regiae huius gratiae praebere voluisti.
pertinebit.
penum, adminus diplomata tua
excuti, an non horum subsidio aliqua ex iis tuto determinari possint.
divum
volventibus annis
fractis
quo sidere semina glebis
Amphitryonaeae, susceptaque magno
agens Thuscae felicia
gentis
urbes
elegantiam, laudent hasce litteras
fere intermortuas suscitandi desiderium, curamque in optimis poetis legendis
imitandisque non frustra positam. Sin autem oscitantem videant ac sine numeris
lutulentumque fluere, despiciant arrogantiam, ac turpissimam temporis otiique, quod
institutae mihi concedit vitae ratio, iacturam vituperent. Verum hisce omissis, quae
ad aliorum iudicium spectant, aliquid heic dicendum arbitror de Hesiodi primum vita,
de qua nihil scripseram, quum
quae ipsi ex
patris haereditate obvenerant, a fratre (2) seu
patruele Persa homine maxime rapaci ac litium cupido magna ex parte fuerunt adempta.
Eam autem exercuit facultatem, quae admodum paucos quovis tempore locupletavit,
poesim nimirum, divinam artem sed inopem. Pastoritiam in ipso aetatis initio vitam
egit: quod iis temporibus, quibus et ipse vixit et Homerus, nec ipsis regum
filiis
(1) Ita ipse Hesiodus
Persa homine maxime rapaci ac litium cupido magna ex parte fuerunt adempta.
Eam autem exercuit facultatem, quae admodum paucos quovis tempore locupletavit,
poesim nimirum, divinam artem sed inopem. Pastoritiam in ipso aetatis initio vitam
egit: quod iis temporibus, quibus et ipse vixit et Homerus, nec ipsis regum
filiis
(1) Ita ipse Hesiodus Oper. et Dier. v. 46
inquit:
Iam patrios census divisimus: ipse tulisti
non e Dio, cuius
Hesiodus erat filius, sed ex eius fratre natum.
turpe erat facere aut inhonestum. Quo antiquiora nempe tempora, eo et mollities
rarior, et mores hominum simpliciores. Adolescens vero, quod a natura, credo, ad
poesim maxime ferretur, ingenioque abundaret acutissimo, vel suo ipse ductu
compulsus, vel a parentibus amicisque ita iussus, totum se contulit ad
sive invidia in ipsum concitatis, sive Persae accusationibus. Quapropter Ascram (1) quocumque anni tempore incommodam iis, qui in eo vico
habitabant, non dubitavit dicere, contra quam fieri solet ab omnibus fere poetis, qui
nidulos etiam in saxis rupibusque affixos, qualis erat illa Vlyssis Ithaca, quam vir
sapientissimus immortalitati praetulit,
Ascra suo.
accepit; Hesiodi vero delatum a Delphine in littus, quo
tum Locri Neptunalia agebant. Qui quum agnovissent, extulerunt ad humandum,
conquisitisque occisoribus, inventisque, vivos aquis suffocarunt. Alii tradunt
occisores mari fugam tentasse, sed coorta tempestate omnes naufragio periisse. Itaque
primum Hesiodus sepultus fuit a Locris: hinc Alcaeus poeta graecum scripsit
epigramma, quod quum fere in omnibus exstet Hesiodi editionibus, latine a me redditum
tantum subiiciam: Hesiodi corpus nemorosa in
potius, quam
iocatur. Vsque adeo verum illud, neminem umquam potuisse omnibus placere. Heic autem
petet quispiam, quot annis ante Olympiadum initium vixerit Hesiodus; fueritne aetate
Homero posterior, an prior? Plutarchus eum Homero dicit et gloria et tempore
proximum, nec Velleius multo aliter sentit, nec Philochorus et Xenophanes apud
Gellium. Suidas autem Homero posteriorem centum annis dicit, Solinus centum triginta,
Tzetzes quadringentis, et M. Tullius multis ante illum saeculis Homerum vixisse
non
potuit, eum dicat floruisse annis ante Ch. circiter M, et Harduinus (1) vero propius Dccccxx .
Quod discrimen profecto tenue est in tanta temporum antiquitate, praesertim si
animadvertamus, et illam particulam circiter
a Petavio appositam, et ab eodem annum duodecimum imperii Megaclis assignari
ad dccccvi
animadvertamus, et illam particulam circiter
a Petavio appositam, et ab eodem annum duodecimum imperii Megaclis assignari
ad dccccvi annum ante Christum, quo
tempore iuxta marmorum consignatorem Diognetus Athenis imperabat. Hinc Petavium inter
et graecum Chronologum annorum decem et octo spatium discrepat: nam inter Diognetum
et Creontem anni a Petavio ducenti quinque numerantur; contra a graeco Scriptore
supra diximus, annis DccccvI et Diogneti primo. Iam vero in his ipsis Oxon.
marmoribus Hesiodi etiam, cuius gratia haec omnis a nobis instituta ratio est,
aetatem habemus. Ita enim illa adnotant: Ex
Qvo TEMPORE HESIODVS POETA VIXIT, ANNI DLXX.... Athenis Imperante ....
Reliqua invidit vetustas, quae notas abolevit. Sed quidquid desit, non pauciores esse
possunt a marmorum conscriptore ad Hesiodum, quam anni saltem sexcenti et
septuaginta. Hinc
Iovis rapido quatit impete currus etc.
Verum in eo explicando
summa est difficultas: nam et multa confundit, et non pauca ad versuum ornatum atque
elegantiam fingit; et ordinem, quo rebus maxima lux affunditur, narrandi non ubique
servat; et diversos Theogoniarum Auctores nulla habita temporum, locorumque
distinctione sequitur, in unumque doctrinae veluti corpus quidquid vel e Thracia, vel
e Phoenicia, vel ex Aegypto, vel ex aliis barbaris regionibus a diversis coloniis in
Graeciam commigrantibus advectum acceperat de diis, rerumque
veluti corpus quidquid vel e Thracia, vel
e Phoenicia, vel ex Aegypto, vel ex aliis barbaris regionibus a diversis coloniis in
Graeciam commigrantibus advectum acceperat de diis, rerumque principiis, conflare
conatur. Religioni vero in primis, quae eius tempore foeda late
dominabatur, clarosque vetustatis viros in deorum numero accensebat,
ut ipse erat ea superstitione obcoecatus, servire non invitus videtur. Quare mirandum
igitur huiusce Theogoniae
pars ad naturalem mihi, seu physicam mundi constitutionem pertinere videtur,
altera ad socialem seu politicam, tertia ad religiosam, quarta demum ad historicam
usque ad belli Troiani tempora. Pergin vero ita serio desipere, inquies? Atqui
profecto sic animo fixum est, bene nec ne an male, tu iudicabis, postquam fabulam
audieris. Incipiamus ab ea parte, quam primam proposui. Mundum hunc,
qualem nunc intuemur, non fuisse
saevitia? Graecis Chronos, qui Latinis Saturnus, tempus est. Nonne autem homines, et
terram habere generandi vim, et caeli irrigatione et calore indigere, et curam
praeterea adhibendam in colendis arvis, ferroque proscindendis, usu processuque
temporis didicerunt? Nonne solum maria fluviosque, quum iam alia nova fieri
desiissent, iidem maximam sibi ad vitam victumque utilitatem conferre coegerunt? Hoc
illae e caeli foedo vulnere guttae sanguineae in terram decidentes ac coalescentes,
et illa
semina, uberrimae foecunditatis indicia habebantur. Porro homines arte parandi producendique ea, quae
ad vitam alendam conservandamque pertinebant, satis iam instructi multiplicatique
varias sese in regiones insulasque diviserunt, quo quemque vis aut tempestas
adegerat: Graeci autem et potissimum Athenienses se oivrox&oyots gloriabantur. Deinde aerumnis premi ac labore, curis
agitari, caedibus vexari invicem, morbis ac senectute deficere; quae mala cuncta cum
terrarum regiones foedissimae superstitionis illam
Idololatriam (,) , quae humanum genus turpiter
deformavit, teterrimisque ignorantiae tenebris infecit. Quamcumque ista originem
habeat, quae, quod necesse est in tanta rerum temporumque obscuritate, a diversis
diversa scriptoribus assignatur, est omnem extra dubitationem, Hesiodi aetate eam in
Graecia viguisse ita, ut
(i) Dignus est praeter ceteros Comes Carlius, qui inter recentiores hac de re
erat partis? Nonne hominum generationes a Chao atque Caelo incipientes ad
Saturnum usque recensentur; ab hoc autem ad Iovem, ac demum a Iove ad Herculem, ad
Memnonem, ad Iasonem, ad Peleum, ad Aeneam, ad Vlyssem aliosque huiusmodi viros
heroicorum temporum, quae in Troiani belli aetate desiisse scimus, perpetua
successione deducuntur? Quid illa Echidna, quid Typhon, quid Chimaera, quid Sphynx,
quid Harpyae, quid Gorgones aliaque poetica monstra, nisi facta veterum hominum magis
illustria, casus
poetica monstra, nisi facta veterum hominum magis
illustria, casus admirandos, varias expeditiones, bella, victoriasque in diversis
terrarum orbis regionibus innuere et significare dicentur? Sane haec omnia ad
historiam pertinent; quae si non loco et tempore et nominibus suis distincta
referuntur, danda haec poetae venia, qui portentis miraculisque
quidquid scribebat explere atque exornare studebat, quo legentibus mirabilior
videretur. Itaque finem faciam satis, quae dixi, futura
Vers. 1 Principium nostri etc. Vti carmini Operum et Dierum priores decem versus ab
amiquissimis iam temporibus assutos fuisse credidit et Pausanias et Scaliger et
Heinsius et Clericus; ita et Theo goniae
priores hos cxv versus suppositos esse censuit Guietus. Illi Opera et Dies a
23 pascentem in saltubus agnos etc. Ergo
Hesiodus et
pastor fuit et pastoritiam vitam egit; quod nullam tum natalium infamiam
denotabat, sed tantum vigentem adhuc antiquissimorum temporum auream illam vitae
simplicitatem, quam et in loeupletissimis Hebraeorum Patriarcliis admiramur, et in
maximorum regum filiis apud Homerum. Quid quod
„ Pavit et Admeti tauros formosus Apollo etc? Caeterum ego
ego crediderim,
fuisse Hesiodum a puero pascendis gregibus destinatum, sed quum maximum a natura
ad poeticam facultatem habuisset ingenium, litteris deinde sese excoluisse
diligentcr, atque artium disciplinis imbuisse, quas illa ferebant tempora.
27 probra virorum, etc. Haec certe Musarum
alloquu
tio minime urbana videri possit, nisi velit Hesiodus significare, Musas et ex
pastoribus, qui x.cuc
sententia Pindari, qui in Tartaro cum Iovis osoribus
torqueantur.
64 circumvolventibus horis etc. Horae et
apud Graecos
et apud Latinos varias anni tempestates significant. Exempla multa invenies et in
Ios. Scaligeri lib. I De emend. Temp. , et
in Vossii EtymoL ad vocem hora , et in alioruin
hanc vocem horam sero
fuisse traductam ad vige
b
pag. 67, quae ex Thooti
annalibus descripsisse in quodam fragmento Sanchuniathon dicitur: nimirum „
Huius universi principia fuisse aerem tenebricosum et spiritualem, et Chaos
turbidum atque caligine involutum, quae quum ab infinito tempore nullo termino
definirentur, spiritum, principiorum suorum amore exardescentem commixtionis
auctorem fuisse, et ex hoc nexu ortam cupidinem fontem exstitisse creationis,
spiritu suam gencrationem ignorante. Inde vero etc.
loquentes inducit, haec habet:» Chaos erat et Nox Erebusque niger primum
et Tar» tarus latus. Terra vero neque aer, neque caelum erat. Erebi vero
» in infinito sinu parit primo Nox nigris alis praedita ventosum ovum, »
ex quo circumactis tempestatibus pullulavit Amor desiderabilis etc. » Deinde
sic pergit: » Hic autem Chao alato mixtus nocturno in Tarta» ro lato
fecit genus nostrum, et primum reduxit in lucem. Prius au» tem non erat
immortalium, antequam Amor
autem verbum est 6rieo]j.ui admiror; unde illud Evangelii dii critis significat fortasse, eritis
admirabiles, clari, spectandi etc. Negari tamen non potest, decursu temporis
hanc vocem designasse naturam quamdam humana praestantiorem adeoque immortalem
nempe deum.
161 vis multa incrat etc. Cyclopes
fuisse non modo
gentes.
ad hunc locum illustrandum affert;
ubi illud in primis placet, quod dicit, sic homines a natura esse factos, ut
praesentia dumtaxat mala sentiant, praeteritaque facile oblivioni mandent:
quapropter scnes ea, in quibus vivunt, tempora vituperare, exacta iam,
laudare solent. Omnes enim, qui suam cum praeteritis aetatem couferunt,
antiquio— rem praeferre suae consueverunt.
241... sopor quoque natus ab illa
ideo est, ait Iohannes
Diaconus, quia interdum ad optimum exitum fluctus propellunt navesque
deducunt in portum; interdum-vero in scopulosum locum periculique plenum
nautas redigunt vi tempestatis. Vides opinor non sine risu, in quas ineptias
allegoricae saepe desinunt interpretationes.
3 1 o Gorgonas , extremis etc. Gorgones nymphae
aliud peperit etc. Postquam
Hesiodus ea quae ad Chrysaorem et eius filium Geryonem pertinebant, breviter
retulit, iterum ad Medusam relabitur, eamque matrem Echidnae commemorat
nulla habita vel temporum vel locorum ratione. Echidna autem, de qua multis
vates, erat monstrum biforme, partim puella formosissima, partim draco
terribilis.
346 Terra habitans Arimos iuxta
tyrannos appellari folitos
cognomento Iovis: hinc illi tot Ioves.
vero exarsit furiata mente, nec ira
890 Di superi, Ogygio etc. Ogygio: hoc
adiunctum Graeci interpretantur antiquum ,
quasi ab Ogyge nescio quo rege antiquissimo, cuius temporibus maxima terrarum
inundatio perniciesque acciderit. Graevius autem ex Hesychio antiquum item et magnum , esseque vult non aquae imQeTOV ■> sed
latrantum, aut stridentia sibila, late
niveam casto Themidem sibi foedere iunxit
equis. dein captus amavit
divum mandata sequutus
terraeque omnes scopulique, valete;
cus, quod quum Graeci unum hominem fuisse crederent, nec intelligerent, qui
vita unius hominis sufficere posset ad eas res gerendas, quas et tempore et
loco diversissimas gessisse dicitur, aeternam ei iuventutem a diis concessam
arbitrati sunt. Harokel , unde HVa xXr\^ 1 Phoenicibus est mercator; quare
in riguis etc. Quod de Phoco
et Achille diximus, dicendum pariter de Aenea, cuius quum mater ignoraretur
formaque csset omnibus admirationi a Venere ortus iactabatur, mendacio
antiquissimis illis temporibus frequenter ad prolem cohonestandam usurpato. Vide
inter homericos Hymnum in Venerem, quem admodum
eruditionis. Vtinam et Musaeum seu Herus et Leandri amores cito
nobis proferat!
1131 Gnata hyperionidae Solis etc. Vlysses
e Troia rediens per varios errores etiam apud Circem aliquo tempore mansisse
narratur ab Homero, ex qua duos per Hesiodum suscepit liberos Agrium et Latinum.
Clericus vellet legi Adrium non Agrium propter mare Adriaticum, ut nimirum
intelligatur, hos utriusque maris superi et inferi regionibus in Italia
Hesiodum semper habuerit tamquam
optimum moralis philosophiae praeceptorem; mirum sane non est, plurimos deinceps
scriptores in eo tempus operamque collocasse, ut poetae tanti tantorumque virorum
laudibus commendati vel scripta iniuria temporum foede depravata corrigerent
expurgarentque, vel
(1) Carmen hoc in deliciis olim Seleuco Nicatori ita
fuit, ut eius mortui capiti suppositum fuerit inventum teste Ptolemaeo
Hephaestione lib. v
fuisse. Praeclare ille quidem ac vere: quid enim
tam insulsum ac rectae minus rationi consonum, quam eas aliis
cognitiones tribuere, quas nec habuere umquam nec habere potuerunt? Modus igitur
adhibendus est, ac ingenio temperandum. Quod quum dico, nolim quispiam credat, me
doctissimorum hominum labores industriamque, qua in explicandis illustrandisque
antiquissimorum auctorum scriptis usi sunt, vituperare. Hoc et alienum a me est et
summae esset ignorantiae ne
de agrorum cultu tot laudibus ab
antiquitate celebrata, et de quibus apud M. Tullium Cato querebatur, serio opinor,
nihil in iis dictum de stercoratione; perinde quasi cetera omnia ad rem rusticam
pertinentia et ab eodem singulari studio, ut ea tempora ferebant, pertractata,
continerent. An Virgilius, quum gloriaretur sese carmen Ascraeum canere romana per
oppida, haec imitanda sibi proposuerit tantum, an et alia quaedam
Hesiodi, quae interierint carmina, et de quibus
Nam ex his versibus apparet manifeste Hesiodum egisse et de arborum plantatione ac
insitione, et de soli natura tum Cereri apta tum patri Libero, et de aliis rebus
plurimis ad agrorum curam spectantibus, quae in hoc poemate, ut ad nostra tempora
pervenit, frustra quaeras. An demum Servius et Scaliger, quum Hesiodi Opera ac Dies cum Georgicorum libris Virgilii contulerunt,
iniusti fuerint in Hesiodum res inter se
inter se diversissimas conferentes, ut ei quem
adamabant maxime, victoriam facilius referrent. Certavit quidem Virgilius et cum
Hesiodo, et cum Homero et cum Theocrito; sed alia indoles graecorum, alia
scribendi ratio, alia quibus floruerunt tempora: romanus ille vates aevo vixit
augustaeo in ea urbe, quae orbem terrarum imperio complexa nihil nisi grande nisi
magnificum atque exquisitum
ferre
videt
ut videlicet taedium fratris, quod
ex admonitionibus haurire ac praeceptis poterat, dilueret. Post haec ad
Oeconomicam transit, cuius rationem, initio ab agricultura facto, praescribit.
Tota autem haec doctrina, in describendo tempore ad arandum idoneo, tum delineando messis et vindemiae, et serendi, secandique ligni
tempore versatur. Praeter haec, tum eorum quae recte ac ordine geruntur,
successum et exitum tum eorum quae negliguntur, damna ac noxas ostendit.
haec ad
Oeconomicam transit, cuius rationem, initio ab agricultura facto, praescribit.
Tota autem haec doctrina, in describendo tempore ad arandum idoneo, tum delineando messis et vindemiae, et serendi, secandique ligni
tempore versatur. Praeter haec, tum eorum quae recte ac ordine geruntur,
successum et exitum tum eorum quae negliguntur, damna ac noxas ostendit. Huc
accedunt, tempestatum anni distinctiones, tum quibus quaeque rebus sit idonea,
usque
delineando messis et vindemiae, et serendi, secandique ligni
tempore versatur. Praeter haec, tum eorum quae recte ac ordine geruntur,
successum et exitum tum eorum quae negliguntur, damna ac noxas ostendit. Huc
accedunt, tempestatum anni distinctiones, tum quibus quaeque rebus sit idonea,
usque ad viginti et octo aut triginta et quatuor fere versus. Atque hactenus
quidem prima Oeconomiae pars. Caeterum quum homines, partim temporis progressu,
partim
noxas ostendit. Huc
accedunt, tempestatum anni distinctiones, tum quibus quaeque rebus sit idonea,
usque ad viginti et octo aut triginta et quatuor fere versus. Atque hactenus
quidem prima Oeconomiae pars. Caeterum quum homines, partim temporis progressu,
partim acriore lucri desiderio, non unum tantum aliquem lucrandi modum
amplecterentur, verum omnia, quaecumque modo lucrum aliquod promitterent,
adorirentur, alteram Oeconomiae aggreditur partem: qua occasione de
Vers. 1
Musae, clarisonae etc. Multi omni
tempore dubitarunt, utrum Hesiodi esset hoc exordium: nam et Aristarchus et
Plutarchus et Pausanias aliique scriptores decem priores versus in vetustissimo
codice deesse affirmant. Accedit etiam, Rhapsodos alienis poematibus adsuere
Ex quo loco apparet, Persam fuisse plus iusto litium
amantem, vatique hac de caussa plurimas attulisse molestias, quod semper
aliquid, tamquam ab haereditate patria sibi debitum, malis artibus iudices
ambiendo, exposceret. Quolibet tempore rara fuit concordia fratrum, ut ad aliam
rem Ovidius animadvertit.
lautiusque aequo vivunt, bonis
omnibus cives spoliare: primum quia pauca exigentes et modeste viventes amorem
sibi civium conciliant, quum odio sint secus agentes; deinde quia ex non
exhaustis civibus, nimia et subita rapacitate, lapsu temporis alia dona
accipere possunt, quae a penitus spoliatis non amplius dantur. Haec Clericus,
eademque confirmat exemplo Ciceronis desumpto e Verr. 11I quod vide apud
Graevium.
51
facilem tranquilla per otia longe
his antiquissimorum hominum divitias fuisse, nemini non
notum.
cumaeum esse Hesiodi potest, cuius pater e Cuma, et ex hac aetatum continua
mutatione heic a poeta descripta versibus Virgilii multa lux affulget, qui, hac
adhibita veluti clave, recte omnes explicantur. Saecula enim mala, perpetua
temporum vicissitudine, per nostrum poetam paullatim ad bona atque adeo optima
regrediuntur, quod futurum in Salonini ortu, vel eius
Recte
quidem: nam in tanta morum perversitate ac omnium flagitiorum colluvie et
impunitate qui locus esse poterat Pudori ac Nemesi? Videtur autem mihi poeta
quum haec scriberet, atra bile vehementer laborasse. Tum temporis fortasse
aliquam acceperat iniuriam, quam ulcisci volens generatim in saeculi, quo
vivebat, improbitatem invectus est.
est etc. Hi duo versiculi
etiam in Homero leguntur, an huc intrusi, an legitimi? Certe plerique versus
Homerici in Hesiodi scripta nescio quo pacto commigrarunt. Sententia vero est,
prodesse pudorem, si loco ac tempore adhibeatur; obesse, si eo ignavia
praetendatur. Igitur inertium tantum pudor improbatur.
insinuans animos, sanctumque ruborem
male etc. Vetus est, et
experientia saepe comprobatum illud: male parta cito dilabuntur.
387 Hospitii haud veritus etc. Vide quo
in numero criminum Hesiodi tempore habebatur hospitii violatio.
iooxv seu occasum cosmicum ne pueri
quidem nesciunt. Hesiodi saeculo ortus ille contingebat, uti nota in superiore
dictum est, in Tauro. Stellae sunt Vergiliae plures: una est ex eis lucidior
ceterir-, magnitudinis tertiae. Ea, tempore Hesiodi, occidebat heliace in gradu
Arietis 4, 8'' oriebatur in Tauri gradu 11, 4' at prima stella,
occasum heliacum faciebat in gradu Arietis o, 51'.
Intervallum inter occasum primae Pleiadum et ortum lucidae gradus 40. Merito
itaque diebus abscondi quadraginta Vergilias canit Hesiodus. Sol in Arietem
vero motu subibat, Hesiodi tempore, Martii 31. Quippe anno periodi Iul. 3714
verus locus solis in Arietis iniuio fuit Athenis Martii 31 hora post mediam
noctem 1, 24'. Itaque Taurum ingrediebatur Aprilis 30; Maii proinde 11 die
lucida Pleiadum oriebatur; ultima
referendum esse ad 11 Maii. Priorem occasum, qui arationis tempus
indicabat, fuisse cosmicum, cum oriente Sole una cum Scorpio, in quo est,
Pleiades in Tauro sitae horizontem ex adverso subeunt. Quod circa initium
Novembris factum tempore Hesiodi. Posteriorem vero occasum obscurius indicari,
esseque heliacum occasum, qui fiebat 3 Aprilis, et post quem in radiis
solaribus per quadraginta dies latebant Pleiades. Ita vero, dicit, loquutum
esse Hesiodum,
» Candidus auratis aperit cum
cornibus annum <
» Taurus etc.
Per Scaligerum vero annus Thebanus tempore Hesiodi erat idem cum Delphico, et
idem principium habebat a mense, qui incidebat in Geminos, Athenisque dicebatur
Thargelion vere iam adulto. Haec ex
Graevii adnotationibus. Si plura
nationis astronomiae peritissimae
interitum, quae antiquissimis tcmporibus floruerit, confirmare.
lassis calidus sudor fluit artubus, udo
porro Hesiodus iis post aestivum solstitium,
qui sunt cis aequatorem, minorem esse arcum diurnum solis; iis autem qui trans
aequatorem incolunt, maiorem.
514 Tu ferro etc. Eo tempore ligna
caedenda monet poeta, ut minus sint obnoxia vermibus, quo arbores mlnus tenerae
sunt, minusque abundant humore.
quamvis otium in metendo vetent, festinationemque rei
rusticae periti maxime suadeant, ut videre est, apud Columellam lib. il cap.
xxl qui huius etiam rei tradit rationes. H"yx£y<jv a//.av Graevio
est otiari messis tempore; quod expressi per illa verba residens despicies.
tibi certa manet speranda medela.
quid hocce sit, mihi sane ignotum.
607 aliis aliud magis etc. Aliquando
etiam ea, quae
intempestive aguntur, proveniunt melius, quam ea, quae suo acta sunt tempore,
praesertim si varient temporum circumstantiae.
610 Quum primum querna etc. Veris
scilicet initio, quum apparet Cuculus; docetque Plinius lib. xvnl cap. xxvl
607 aliis aliud magis etc. Aliquando
etiam ea, quae
intempestive aguntur, proveniunt melius, quam ea, quae suo acta sunt tempore,
praesertim si varient temporum circumstantiae.
610 Quum primum querna etc. Veris
scilicet initio, quum apparet Cuculus; docetque Plinius lib. xvnl cap. xxvl
ante putandas esse vites, quod
ab illa volucre in vite deprehendi.
6 1 a Per triduum assiduo etc. Huius pluviae triduanae beneficio, ait
Guietus, sera aratio tempestivae aequalis fuerit.
erit, frugesque satas mirabitur una
in molli. cursu quum volvitur aestas
pedes arrodat: qua re maxima hyemis saevitia notatur.
662 Aethiopum supra etc. Bene Clericus
notat, eum antipodas esse, intelligere debuisse, qui solis arcum diurnum
tempore brumae intelligebat minorem apud' Graecos, maiorem esse in
Aethiopia. Admissa tamen hac notitia, alterum, quamvis necessario
consequeretur, negabant veteres. Hoc autem fit, quum Sol est in Sagittario.
capiat nubes, et corporis artus
Aeris voce
nebulam illam intelligit Hesiodus, quae frigidissima iuxta lacus, roremque in
terram demittit. Ceterum post nebulas plerumque aut solet pluere, aut
flare.
696 quo tempore bobus etc. To "i\\M3v hoc est, ut docet Guietus,
dimidia pars cibi ordinarii bobus detur 5<a rhv aeq yiocv ; homini vero plus dimidia, ut puta dodrans ex asse,
hoc est, labori dierum alimenta debita quietique noctium
respondeant. Nullane heic de aequinoctio verno esse possit suspicio?
705 Arcturus honestum etc. Per
Scaligerum tempore Hesiodi bruma erat circa 7 aut 8 Ianuarii, circaque 10
Martii consequenter oriebatur Arcturus. Ex calculo autem Petaviano bruma
incidebat in 30 Decembris, ortusque acronychus Arcturi fiebat in Piscium
gradu 14 qui in
fugiens, tempus tunc linquere vites,
mensus, Cereris sacra munera conde
regionum cupiditatem, libenter suscipere, qui alioquin beatam in patria
vitam commodisque omnibus abundantem possent securi degere. Hinc male
dicerentur divitiarum opulentiaeque pertaesi? Nonne etiam antiquis illis
temporibus piraticam exercere apud Graecos, ut ex Homero aliisque constat,
ipsis regibus gloriosum erat? Ceterum alii alia de emigratione Dii patris
Hesiodi; quidam debitum, quidam caedem caussantur.
789
contraque aestate maximos colligat reflectatque calores, quem
omittam, tantumne
laudis gloriaeque contemptorem Hesiodum fuisse arbitrabimur, ut aemuli a se
victi nomen fama per totam Graeciam celebratissimum hoc loco reucuisset
modestia videlicet impeditus? Minime sane. At vixerene eodem tempore Homerus
et Hesiodus? Certant scriptores, et adhuc sub iudice lis est, quam si ego
non satis excussi, fortasse dirimet Aloysius Lantius in suis eruditissimis,
quas iamdiu parat in hunc poetain, disquisitionibus. Quidem
bene disserere a Musis
edoctum.
818 Luces quinquaginta etc. Clericus
suspicatur heic omissos esse a librariis duos versus iam ab antiquis
temporibus eo facilius quo per idem verbum incipiebant. Sibi enim persuadere
non potest, tam fuisse Hesiodum rei nauticae imperitum, ut omnem
navigationem coercuisset intra quinquaginta dies, quorum initium sumatur ab
a librariis plerasque factas, Hesiodumque in primis
foede corruptum ac depravatum.
folia aspicies pubescere tanta
re cautus etc.
Quamquam jj.er^a (puXaa
asSou dictum putet Heinsius heic de
tempore tantum opportuno ad
» neque super immobilibus locato » (non enim
bonum est) neque muliebri lavacro corpus purgare » puerum sinas
duodecennem, quia masculos enervat, neque duode» cim mensium: nocet et
illud aequali modo viro: dura enim suo » tempore et hanc rem sequitur
poena etc. » . Quorsum haec
vul— gatae lectionis tanta turbatio? ut probabilior clariorque eniteat
sententia. Atqui profecto, quidquid affertur
quam in hac omnino aetate non lavandos in muhebri balneo.
Igitur niliil mutandum censeo.
926 Femineo in solio etc. Hoc
praeceptum viguit fortasse apud Graecos Hesiodi tempore: nam Clemens Alex.
contrarium in usu fuisse postea docet, exprobratque Paedag. lib. 11I cap. v
inquiens: » Licet » autem aliis volentibus, quae domi sunt
inclusae, nudas videre in » balneis; heic enim se
fuisse apud Romanos etiam in nonnullorum tricliniis tabellas affixas, in
quibus qui dies boni quique mali essent, notatum erat.
944..... quum populis iudex etc.
Tempore nimirum antemeridiano; ut ex Homeri Odyss. aliisque scriptoribus evincit Scaliger.
946 Ipse deum gaudet etc. Heic
interpretes diversi in diversa
etc. Guieto 7T(foTov evr\ est Tpiomjix^ seu
dies tricesima: sed Scaliger liquido ostendit, evrjv vocatam esse tempore Hesiodi
primam mensis; Solonem autem omnium primum dixisse
Pseudo-Didymus postremam partem Iliad. 2' vocant AWiWcwav?
carmen, cuius erat pars pugna Herculis cum Cycno, quum iniuria
temporum perierit, fragmentum quod superfuit, Scutum Herculis inscriptum fuit. Ceterum ne et priores versus, quos
resecandos putavi, desideres, heic subiiciam, quales in Senensi exstant
editione.
eadem, quanto non arserat ulla priorum,
Herculis auriga hac in pugna.
23 Peccavit pater etc. Amphitryon
occiso Electryone exsul venit Thebas cum Alcmena: a qua urbe profectus cum
exercitu vicit Taphios et Teleboos. Quo tempore Iupiter concubuit cum Alcmena,
Herculemque generavit. Idcirco Iphiclo fratre melior Hercules; ille
Amphitryonis, hic Iovis filius. De hac re tota lege Mythologiam Bannierii pag.
267 et Deninam lib. I cap. VI
mediis rutilat laevor: pars ima nigrescit
tela ruebant
Terga retro, quod pera obiens argentea totum
425 Turrigeras: excita hominum vis plurima venit
longe lateque pervagata, jam hoc effecerat, ut nulla esset toto terrarum orbe
tam deserta ora, nulla tanta barbaries, quae Rhacusinum nomen non audierit admirabunda,
dignumque laude ac prope invidia non duxerit. Caritate autem in patriam tali est inventus
omni vitae tempore, quali esse potuit civis patriae amantissimus: tum quidquid valuit
dignitate, quidquid gratia, qui[d]quid virorum principum favore et in Italia et in Gallia,
eo ad pericula a nobis propulsanda, ad reipublicae utilitates augendas, ad sarta tecta
nostra jura et
hac in urbe florent maxima eloquentiae fama, potissimum audire
voluistis. Quae enim res vos impellere maxime ad hanc electionem potuerunt, eaedem
vehementer adversantur mihi. Nam quod putastis, quum mihi fuerit jam a prima adolescentia
cum eo summa necessitudo, nulla temporum locorumque varietate interrupta, et eamdem vitae
rationem sim tot annos una Romae professus, ceteris me facilius posse virtutes ejus
actionesque et animo concipere et oratione comprehendere, profecto id omnino est, ne
quidquam dicam de meae facultatis
desiderium, quam voluntatem animique ardorem exprompsit atque contulit ad litterarum
studia Rogerius, statim ac e tirocinio excessit, ubi virtutum omnium radices tam alte
fixerat, quam postea in toto vitae cursu ejus pietas, atque excellens probitas declaravit.
Nullo tempore passus est eximii, quod a natura acceperat, ingenii aciem hebescere; sed
audiendo magistrorum institutiones, sed libros volutando, sed commentando, scribendoque
studuit quotidie magis acuere. Tantum autem conatu hoc perfecit, ut et ejus ingenium
simile quiddam
in historia, quod ille non meminisset, nihil notatu dignum in
eloquentia, quod ipsum latuisset, nihil in poesi belle excogitatum, quo non caperetur.
Hinc in familiari etiam sermone illa varia fluebat eruditio, et ornatissimorum verborum
copia, atque versuum ingens ex tempore numerus. Sed haec fortasse leviora. Illa ingeniorum
exploratrix atque altrix geometria, illa naturae universae indagatrix philosophia vim hanc
animi tantam sibi jam excolendam deposcebant, et divina, qua fulgent, veritatis luce
avebant illustrare, quo idoneum
partes aciem mentis
intendisse, et quocumque intendisset, novam operis alicujus conscribendi caussam fuisse
solitum invenire, novamque, dicam, quasi triumphandi occasionem nancisci. Atque ut
elementa matheseos universae ad usum scholarum vulgata mittam, et quae de tempore, de
spatio, de animis hominum, de Deo Optimo Maximo scripsit, quis ejus (liceat mihi per vos
iisdem pene nominibus res appellare, quibus eas insignivit Rogerius; quae si cui purioris
latinitatis fastidioso nimis amatori minus placebunt, amicis certe brevitatis
esse potuit; Romamque illam ipsam, in qua privatus
degebat, et veteris potentiae et novae religionis majestate superbam, eidem suam cessisse
visam quodammodo gloriam, quum ad unum hominem et civium et advenarum oculos videret
patereturque conversos. Illum qui tunc temporis vere Maximus et dignitate et sapientia
Pontifex Petri sedem tenebat Benedictus XIV. carum habuit atque in pretio. Illum de
Vaticani templi pulcherrimo altissimoque fatiscente tholo consuluit; illum de aquarum
alluvionibus derivandis tam in Pontinis paludibus
adornandum. Verum
Sylvii primum, deinde Benedicti mors consequuta haec Romae ornamenta tunc invidit. Qui vero
in ejus locum suffectus est Clemens XIII. eodem habuit in honore Rogerium, multaque ejus
certe fecisset consilio, nisi et gravissimis toto ferme Pontificatus tempore sese
tempestatibus jactari agitarique sensisset, et alio avocasset ipsum Rogerium Lucensium
respublica. Erat Lucensibus eo tempore gravis de aquis controversia cum Florentinis;
quumque viderent in Etruria hanc dirimi componique non posse sine alicujus viri hoc
Sylvii primum, deinde Benedicti mors consequuta haec Romae ornamenta tunc invidit. Qui vero
in ejus locum suffectus est Clemens XIII. eodem habuit in honore Rogerium, multaque ejus
certe fecisset consilio, nisi et gravissimis toto ferme Pontificatus tempore sese
tempestatibus jactari agitarique sensisset, et alio avocasset ipsum Rogerium Lucensium
respublica. Erat Lucensibus eo tempore gravis de aquis controversia cum Florentinis;
quumque viderent in Etruria hanc dirimi componique non posse sine alicujus viri hoc in
genere et
est Clemens XIII. eodem habuit in honore Rogerium, multaque ejus
certe fecisset consilio, nisi et gravissimis toto ferme Pontificatus tempore sese
tempestatibus jactari agitarique sensisset, et alio avocasset ipsum Rogerium Lucensium
respublica. Erat Lucensibus eo tempore gravis de aquis controversia cum Florentinis;
quumque viderent in Etruria hanc dirimi componique non posse sine alicujus viri hoc in
genere et scientia excellenti et auctoritate magna, mentem ad Rogerium convertunt: illi
suam caussam, fortunas, salutemque
Mutinensium duci, qui Austriacae tunc
Insubriae praeerat; post etiam Ferdinando Archiduci ingeniorum optimo aestimatori, qui
Estensium principi in eo imperio successit; totique denique urbi praeclarissimae fuisse pene
in deliciis atque amore? Consequuta sunt autem ea tempora, patres conscripti, cum,
gravissimis late suspicionibus excitatis, Jesuitae invidia multorumque odio conflagrarunt:
Rogerius vero in tanta animorum simultate judiciorumque iniquitate nullam non modo sensit
celebritatis diminutionem, verum etiam non leve ejusdem
portum tutissimum,
nullo labore alio nullaque molestia demandata, nisi ut optices eam potissimum partem, quae
ad res maritimas pertinet, excoleret diligentius regeretque praeses. Qua quidem re, ut
dicebam, manifeste patuit, nullam esse potuisse tantam vel hominum vel temporum injuriam,
quae hujus viri gloriam labefactaret, quum in ea ipsa Gallia, in qua tot foedi tantique
tumultus rumoresque in Jesuitas exstiterunt, et Ludovici XV. perhonorifico decreto aucta
fuerit, et ejusdem nepotis Ludovici XVI. amore confirmata, et utriusque
et Ludovici XV. perhonorifico decreto aucta
fuerit, et ejusdem nepotis Ludovici XVI. amore confirmata, et utriusque regis ministrorum
judicio ac sapientissimi Vergennesii Comes Vergennesius, quem
honoris gratia nomino, obiit eodem tempore eodemque fere die, quo Boscovichius: in eo
Gallia ministrum prudentissimum aequissimumque, in hoc amisso clarissimum philosophum
desideravit. in primis, omniumque Galliae procerum amicitia studioque sustentata.
Quare mea tandem illic
I. Quinqueecclesiensi Accademia, jam sub Sigismundo, Litterae etiam apud
Saeculares, ita
certe intra
400 ferme qui inde a Sigismundo effluxerunt annos, cessante causa,
cessasset etiam effectus, et Lingua Hungarica jam dudum in Expeditionibus
Publicis introducta fuisset. Debuit itaque alia, jam cum primordio Regni
inhaerens, et nostris etiam temporibus subsistens causa fuisse, quae usum Latini
Idiomatis, et nascente Regno statim invexit, et ad nostra usque tempora
et Lingua Hungarica jam dudum in Expeditionibus
Publicis introducta fuisset. Debuit itaque alia, jam cum primordio Regni
inhaerens, et nostris etiam temporibus subsistens causa fuisse, quae usum Latini
Idiomatis, et nascente Regno statim invexit, et ad nostra usque tempora
cum Civilia, tum externa bella,
impediverunt, ita ut si omnes in unum se contrahere voluissent Hungari, vix
aliquot Comitatibus impopulandis suffecissent. Et hoc fuit, quod Hungaris primo
statim occupati Regni tempore neccessitatem injecit, ut nullos, nisi quos in
Pugna caeperunt Slavos in servitutem redegerint, verum adscitos in armorum
societatem, jure Civitatis donarint. Hoc deinde etiam Geysam ultimum
Ducem, et S. Stephanum primum Regem coegit, ut exteros, qui deserti adhuc
Moldaviae
Regionibus, Flandrenses vero seu Belgas in Superioribus Tibisci oris: solis
Jazigibus, et Cumanis velut ejusdem cum Hungaris originis in meditulium Regni receptis. Hoc denique, desolato subinde post cladem Mohachianam
Regno, nostra jam tempestate non tantum Regibus, sed ipsis etiam potentioribus
Dynastis, illud Consilium expressit, ut deserta sua Svevis, Italis, Gallis,
Hispanis impopularent, ita ut nullus ferme sit in Europa Christianus Populus, qui non copiosas gentis suae Colonias in Hungaria
brevi in lucem prodibunt; sunt enim venustissimi, et germanum Tibulli stylum
praeseferunt. Suavissimis moribus, et ad amicitiam comparandam aptissimis fuit;
nihilominus acerbe in Lusitania fuit vexatus a saevissimis inquisitoribus
illorum temporum Melio, et Parede, quorum meminit in quadam Elegia Rhacusae
scripta.
Ambracia, Aeacidarum Regia; unde
Ambracius sinus, quo nihil in Epiro nobilius. Hinc Sorgorum gentem Rhacusam
esse advectam, plurima et certa habentur indicia, quae inficiari absurdum
est: sed Didacus Pyrrhus, dum eos duris temporibus adventasse dicit, causam
etiam innuere videtur, ob quam adsciti in Patriciorum ordinem a prima et
veteri origine esse dicuntur. Fama est enim, quum Rhacusa quondam
incredibili ac repentina fame premeretur,
Cracoviensi tantum praefixa fuit sequens Elegia in obitum Mauri Vetrani, qui fuit Poetae amicissimus, et ipse
insignis Poeta Illyricus, et mathematicus atque astronomus, prout illa
tempora ferebant, non contemnendus. Sed est et alia causa, cur denuo hanc
elegiam exhibeamus; argumentum enim non est quale ex ejus prima fronte
videri possit, nam in ejus nobili ac vere poetico episodio de origine atque
ut spero maxime debet. Quum enim nuper in
bibliotheca domi antiquum quemdam codicem, quem Florentiae societas Colubris
impressit ann. 1497. ad manus haberem,
in eoque, ut usus fuit illorum temporum, plurima in unum volumen
coagmentare, praeter C. Val. Flacci Argonautica, M. Antonii ex Plutarcho
vitam, et Nicolai Feretti Foroliviensis praecepta rhetorices, Hymnos etiam
et Epigrammata Marulli invenissem,
vocant, Romani Imperii Electoribus praescribit, ut septennes filios
praeter Italicam, Latinamque, Illyricam linguam doceant; non majores nostri,
apud quos seculo XIV, XV, et XVI praeclarissime viguit; tanta est autem
illorum temporum seges, ut quamplurima volumina confici possent, si modo
omnia heroica, drammatica, didascalica, et erotica, quae a plusquam triginta
poetis habentur, quaeque adhuc inedita sunt, in ordinem redigerentur. Nec
deessent,
sive Phrygiae, sive veteres Graecae; unde Herculi Aegyptio juxta Ciceronem,
aut multo magis antiquiori Atlanti, juxta Herodotum inventio referenda
esset. Quis Scythicas omnes migrationes enumeret? Praecedunt hae omnia
tempora, de quibus in historiis mentio aliqua fieri potest; illa enim
vastissima regio quae Scythia dicitur, patria communis nationum dici potest,
unde optime a Leibnitio vagina gentium fuit appellata. Quamplurima exinde,
ut
primum in centurias, tum in legiones
conscribi, solitisque provideri praefectis seu officialibus, ac ut debitam
exercendae rei militari operam navare possit, ab omni alia abstrahi occupatione:
sed ut praestari possit, congruo illum etiam tempore pacis stipendio uniformique
providere opus est. Stipendia haec, uti et vestitus, necessario per eum, a quo
talis miles statuitur, nobilem praestari deberent, efferrentque perpetuum et
adeo grave onus quod cuique etiam rigidae
habens quinque e suis nominet colonos
qui in album insurectionalis militis inserantur; hi armis et amictu instruantur
quidem, ceterum in suis relicti aedibus ultroneam colendo agro impendere operam
ita permittantur, ut statuto tantum tempore instituendi militaris exercitii
causa ad destinanda sibi loca convenire sint obligati. Levius nonnihil priori
onus, seu conservandum hac via diutius amictum, seu stipendii compendium
spectes, sed quod subeundum a nobilitate per
momenta consilio etiam illi adversantur, ut
obveniens cuique nobilium militis numerus per eundem domi suae ad instar
pandurorum ad obeunda complura domus munia idoneorum alatur. Quippe universim
rem accipiendo insurgendi obligatio temporaneum, saepe post pluria lustra non
rediturum onus importat; quaevis autem stabilis intertenendi militis ratio
continuam, et perennem inducit obligationem; quam ut sibi nobilitas ultro
imponat, sicque viam imponendi sibi successive
constituerunt; salutare hoc exemplum
anno etiam 1651. secutos esse regnicolas, quo etsi sedatis intestinis motibus
extensoque adhuc ad triennium cum Turca armisticio Regnum alma pace
perfrueretur, de modo tamen, quo emersuri belli tempore insurgendum fuerit, per
articulum 46. dispositum habetur.
regium suorumque officialium,
ut et praelatorum et procerum, banderia, demum vero, si nec haec tutando Regno
praesidia sufficiant, educendum militem insurectionalem. Allegata annorum 1609.
et 1681. exempla cum ratione moderni temporis componi non posse; nam 1609.
possessa per Turcam dimidia fere Regni parte, etsi constitutae essent induciae,
particulares nihilominus Turcarum grassationes continuo viguisse vel ex
praefatione articulis
graviora non compellantur. Ceterum quemadmodum gens haec Hungara
(verba sunt articuli 3ii eiusdem omnia) semper sese Turcarum genti
opposuit, illorumque vim et ferocitatem non solum fortiter et animose multo
tempore sustinuit, verum etiam saepius ab orbe Christiano repulit, sic hoc
ipsum in posterum quoque, quamdiu vires suppeterent, facient, suoque ipsi
proposito constanter inhaerentes pro ipsius maiestate et dulci patria
ab orbe Christiano repulit, sic hoc
ipsum in posterum quoque, quamdiu vires suppeterent, facient, suoque ipsi
proposito constanter inhaerentes pro ipsius maiestate et dulci patria
sanguinem cum vita profundere nullo unquam tempore omittent. In quem
firme sensum effective etiam responderunt. Ita status ipsum quaestionis cardinem
movisse apparet. Si enim id semel conficiatur nobiles praestando portali milite
non obligari, quod circa personalem
enim modum insurgendi rationi periculi debere admensurari. Verum ideo
exinde inferri nequit quasi propterea de determinanda insurectione non nisi
urgente iam periculo agi possit; quis enim abnuat ex tanta, quas Hungaria
superioribus temporibus sustinuit, vicissitudinum experientia ipsos etiam
ingruere prekriženo t na kraju riječi
ingrueret
nobis denuo queuntium periculorum gradus facile posse
periculorum gradibus certum insurgendi modum
addici.
Quae de intertento ex contributione Hungarica regulato alioque confiniario milite
dicuntur, quanquam suo non careant pondere, necessitatem tamen regulandae in
tempore insurectionis non evertunt. Quid enim si Regnum plures hostes ex
diversis partibus valida manu invadant, Turca ex una, Polonus ex alia, ac ipsa
nefors emensa, quae sola interiacet, Moravia Borussus ex tertia partibus? Sane
eotum
et manus auxiliares a Regnicolis subtraxerint. Quomodo
ergo nihil controverti in praesens rationabiliter posset, ne regulata, quae ex
contributione Hungarica alitur, militia uti et confiniarius miles ad defendendas
pro ratione temporis reliquas suae maiestatis provincias adhibeatur. Qualem in
casum si Regnum per Turcas invadi contingat, interest profecto statuum congrua
pro sinistro eiusmodi eventu praesidia nunc constituere, ne serum forsan postea
in ea
temporis reliquas suae maiestatis provincias adhibeatur. Qualem in
casum si Regnum per Turcas invadi contingat, interest profecto statuum congrua
pro sinistro eiusmodi eventu praesidia nunc constituere, ne serum forsan postea
in ea temporis perturbatione auxilium frustra exquiratur.
Caeterum, ubi destinatorum in defensionem prekriženo
Patriae
Regni proventuum regiorum fit mentio, si status eo animum
necessitatis manifeste
Principi defert. Quodsi omnes ab uno retro saeculo leges excutiantur,
insurectionem etiam extra diaetam indici posse apparebit. Huius vero dicitur
articulo 10. 1601. personalis insurectionis intimatio fiat tempestive per Suas
Serenitates vel supremos huius Regni capitaneos. Hi autem, habet articulus 65.
1609, ad intimationem et requisitionem Suae Maiestatis, vel domini palatini
statim insurgere debeant. In tali (statuitur articulo 21. 1622.)
1609, ad intimationem et requisitionem Suae Maiestatis, vel domini palatini
statim insurgere debeant. In tali (statuitur articulo 21. 1622.) summae
necessitatis casu palatinus, si Sua Maiestas annuerit, singulos comitatus
tempestive requirere et in campum prodire debeat. Denique ne ullus vel dubio
locus esse possit, determinatur articulo 8. 1715. conformiter ad priores leges
delatum Principi cognoscendae necessitatis arbitrium; apparet iam,
opere iam demonstratum est .
Quid est igitur quod articulus ille per banderia intelligere potuit, nisi
adiectam illic inaniter clausulam illam statuamus? Rem paucis expediemus. Lex
omnis ex illius quo perlata est temporis ratione debet explicari. Proinde cum
lex illa anno saeculi huius 15o condita est, superest ut quaenam adhuc eotum in
Hungaria superfuerint banderia pervestigemus; qua in re praeter alia publica
temporis illius documenta lumen
omnis ex illius quo perlata est temporis ratione debet explicari. Proinde cum
lex illa anno saeculi huius 15o condita est, superest ut quaenam adhuc eotum in
Hungaria superfuerint banderia pervestigemus; qua in re praeter alia publica
temporis illius documenta lumen nobis sat clarum subministrat conditi sat longo
postea intervallo anno 1741. articuli 63. §. 9. qui (post absolutam iam
personalis, portalisque insurectionis modalitatem) nobilium praedialium,
Princeps decretum in
iisdem comitiis subsidium ad sexennium constitui postulasset, status articulo
15. sic responderunt; verentur status ne, si in hos sex, vel tres postremo
postulatos annos consentiant, postea per totum illud temporis spatium nullum
habituri sint conventum publicum in quo ultra consueta offerri subsidia
publica gravamina et necessitates suas declarare deque necessario illorum
remedio communibus votis inter se decernere et concludere
et necessitates suas declarare deque necessario illorum
remedio communibus votis inter se decernere et concludere possent.
Quanto iustius hic in praesens metus status incessere potest, sive rei, quae
agitur, gravitatem, sive temporis, pro quo norma haec insurectionis defigi et
determinari postulatur, perpetuitatem spectes, nam cum diaetales conventus
unicum sint conservandae pristinae libertatis medium, porro duo tantum quae
adhuc Principi indicendae Diaetae
sit, manet intertenendae
nonaginta millium regulatae militiae fundus, quibus, si duae tertiae aliarum
provinciarum addantur, apparet Regi superesse modum 270. millia regulatae
militiae continuo intertenendi. Equidem non ignoro belli tempore pro
restaurando, qui usu ipso deperit, bellico apparatu, pro oppugnandis
defendendisque praesidiis, pro instruendis annonariis domibus, pro continuo tum
bellicae suppellectilis, tum annonae transportatione illos 18 milliones annue
bellico apparatu, pro oppugnandis
defendendisque praesidiis, pro instruendis annonariis domibus, pro continuo tum
bellicae suppellectilis, tum annonae transportatione illos 18 milliones annue
sufficere, verum nec id me latet pacis tempore in eas res quovis anno 18
milliones non impendi, sed nec 270 millia continuo interteneri; adeoque si ratio
rite subducatur, unum cum alio combinando et praescindendo ab arithmetica
exactitudine calculum hunc politicum omnino
63. 1741. adeo clare conditus iam nunc in tam adversos trahatur
sensus, verentur status ne, si ad condendum in materia insurectionis articulum
descenderint, quantacunque in eo exprimendo utantur providentia novam formandis
exinde tractu temporis subsumtionibus ansam subministrent.
Inter tam diversa rerum, rationumque momenta ut depromam, quae mea vilis sit
Opinio
Ego postulatum istud Regium in duas accipio partes,
exercituum.
Cuius exemplo permoti in casu ingruentis hostilis impetus unus articulus 5.
1662. specifice aliquid eatenus exprimit, dum ait, Belli duntaxat
aperti tempore in casu extremae hostilitatis et necessitatis, ubi
videlicet principale aliquod praesidium per hostes obsideri et oppugnari
contingeret vel vero hostis cum maioribus copiis iusti exercitus specie
Regnum
publica lege distingui e re regnicolarum videtur; itaque pro ordinario
periculo quodvis bellum quod cum tali hoste geritur, qui finibus Regni adiacet, intelligi non posse, cum citatarum legum
sensus, tum constans antiquorum temporum experientia, tum denique allatum
1736. exemplum satis remonstrant; e converso id etiam legum nostrarum sensu
non videtur posse sustineri, quod tunc sit solum ordinarium periculum;
quando enim annorum 2
ille videtur, quando hostis,
licet Regni fines necdum invaserit, exercitum tamen educit [ideo]
conservationi intentae ductu suis non defuturos partibus,
quominus non iam in forma debitae insurectionis, sed in forma defensionis
naturalis ea procurandae securitatis media decernant, quae magnitudini
periculi, rationique temporis illius congruere videbuntur. Caeterum normam
defensionis, quae eotum instruenda erit, nunc praecipere certumque aliquem
determinare numerum, eo minus necessarium videtur quod, utcumque res ad
vivum resecetur, id certum
Caeterum normam
defensionis, quae eotum instruenda erit, nunc praecipere certumque aliquem
determinare numerum, eo minus necessarium videtur quod, utcumque res ad
vivum resecetur, id certum sit circumstantias futuri temporis rationemque,
quae emergere potest, periculi nunquam debite posse praevideri, neque aliud
interesse discrimen videtur in hac, an illa, quae pro tali casu convocanda
esset, diaeta specificata illa naturalis defensionis
provideri, ut aut princeps in singulis
districtibus pro 25 peditum armamentaria constituat, unde pro casu
necessitatis insurgere obligati arma pro suis gentibus coemere possint, aut
vero singulus in gremio sui comitatus tempestive de instruendo a proportione
sibi necessario armamentario prospicere obligetur.
Quibus eo modo discussis, condendi in puncto secundae propositionis regiae
articuli planum hoc modo posse formari videtur.
legalis, nobilitati certo summe onerosae insurrectionis, ex iusta
animisque Hungarorum peculiariter ingenita humanitate in levamen miserorum, communis
securitatis onera unice portantium, colonorum et civium iustum subsidium belli pacisque parem
securitatem exigentis tempore, quot annis libere tum applacidaturi sunt cum per Senatum Regni
Excelsum Statibus et Ordinibus Regni in provinciis generaliter congregatis praevie et
rationes Camerae Regiae de proventibus et erogationibus Thesauri Regni Regii, et praesentes
Regni necessitates clare
debet;
4) salaria officialium in regnicolaribus vel aulicis dicasteriis constitutorum;
5) extraordinariae erogationes in rem commercii, viarum, agriculturae, industriae, etc, rem
item sanitatis publicae tempore epidemiarum etc.
19.
Regni Excelsi e limitibus
provinciarum Hungaricarum educantur.
ex aequo
gaudebant.
in proferendo infra § 42 de 1217. diplomate, dum quendam Urusz ad statum
privilegiatum evehit, iam ea utitur expressione: ut inter servientes regios perpetuo
adnumerari possint.
et donare; et ideo ad servorum imperfectorum categoriam rite
referuntur.
§ 13 Conditionarios primum reges invexerunt?
udvornicorum nostrorum donaremus etc.
militare debuerint?
non tantum familiae
Uzda, sed omnium universim iobagionum castri Thurutz servitia Bela regulat et
subiungit: quod singuli sex ex ipsis filiis iobagionum unum panceratum debeant ad
nostrum exercitum destinare.
par. 2.
fol. 188 diploma, quod consensuales Belae IV de 1294. super vendita per
caniferos suos, Saxonibus, de Scypes terra continet.
quaestionem: an nihilominus comites
curiales, et archipraecones perinde ac reliqui iobagiones
castri militare debuerint?
castra Ujvár, et Borostyán residentias et possessiones haberent
iisdem libertatibus et servitiis, quibus D.D. Belae (nempe IV), Stephani
(nempe
et possessiones haberent
iisdem libertatibus et servitiis, quibus D.D. Belae (nempe IV), Stephani
(nempe
statuentes auctoritate, ut liceat amplius ipsi
cum praediis T.T. aurea et perpetua perfrui libertate, et inter servientes regis adnumerari
perpetuo.
optimates locum tenuisse; adeoque instrumento hoc id necdum conficitur quod usus per
armales nobilitandi jam in prima periodo viguerit.
§ 47 Quando usus per collationem nobilitatem conferendi incoeperit?
scutum gentilitium confert; nulla tamen in illo nobilitati per id impetratoris mentio
continetur; imo cum possessor diplomatis hujus familia nunc Zaverszky scribatur et stirps
haec sitam in comitatu Varasdinensi possessionem Zaverzje ad nostra noque
tempora possederit, probabile admodum est quod illa relicto nomine Közel a
possessione, quam jam ante impetraverat, cognomen Zaverszky assumpserit, adeoque
insignia illa sibi pro majori tantum stirpis ornamento procurarit.
utcunque accedebat,
regi, dum ei filius nascebatur, unum bovem mittere consveverint.
praeter jam
recitata diplomata pretiosum illud iudicialis antiquitatis monumentum, diploma Mathaei, bani
totius Sclavoniae, de 1270, ex authographo descriptum, quo usum et consvetudines, quibus
nobiles Regni Sclavoniae ab immemoriali, ut illic dicitur, tempore
in iudiciis utebantur, articulatim confirmat, et cujus § 40, uti id, dum illud commentarer,
dispescui, dicitur: Et quod omnia praemissa debito ordine observentur, cum comite
Zagrabiensi continuo duo nobiles et duo iobbagyiones castri, et totidem cum
est; cum tamen diserte declaret quod collationem hanc nolit pro donatione regia
considerari, innuere videtur quod non omnia perfecta nobilitatis iura impetratori conferre
voluerit.
potestatem arbitrarie et cum detrimento civilis libertatis exercere valeat.
Separatio haec continuam quidem inter potestates has luctam producit.
producit.
nisi validi, sed simplices praestruantur obices ne una potestas alterius exercitium valeat
sibi arrogare; nisi denique periodicum aliquod tempus constituatur, quo constitutio in examen
revocari, primi, quos potestas forte aliqua ultra suos limites fecit, passus detegi
tempestivumque iis remedium adferri possit – in continua hac potestatum lucta aut potestas
executiva etiam legislationem ad se adtrahere sicque arbitrarium efficere imperium, aut
legislativa potestas executivam nimium constringere sicque rem ad anarchiam deducere, aut
quae ad rite dividendas summi imperii partes, ad justos
singulae limites assignandos, ad constituendos denique, ne una in alterius exercitium
irrepere possit, obices spectant, reliqua ad internam gubernii formam referuntur.
§ 2 Exemplum temperatae monarchiae in Anglica constitutione.
ratio
habeatur.
Haereditariam juxta primogeniturae ordinem successionem stabilire.
paradoxum videbatur donec divisis provide summi imperii partibus inductoque fixo inter
eos, qui singulam earum exercent, aequilibrio, attonita agnoscere debuit Europa quod una illa
sit stabilis vereque libera gubernii forma in qua monarchia, aristocratia et democratia rite
temperatur.
§ 3 Organisatio potestatis legislativae.
Quod in emetiendis his districtibus non eam geometricam
iniverint proportionem ut aequalis populi numerus aequalem habeat in comitiis numerum
legatorum, constat; neque ipsi Angli id abnuunt hac in re non usquequaque regulariter actum
fuisse; alibi proportionem hanc subsequa tempora, quibus unus locus effloruit, alter ad
minorem redactus est populationem, commutasse; malunt tamen receptum usum retinere quam tot
gravissimis quaestionibus implicitam rem in examen vocare.
Ut ordinata votisationis norma
civili libertati imminere
posse periculum reputantes classem ad eum, quem necessitati reipublicae necessarium
existimaverit, numerum provehendi plenum arbitrium regi detulerunt; terrestris e contra
exercitus, qui in civium libertatem magis agere potest, numerum pacis tempore quotannis
determinandi fas sibi retinuerunt; erumpente tamen bello hunc etiam pro ratione necessitatis
augendi facultatem eidem concesserunt; et cum amictus, habitationis, armorum, totiusque usque
adeo bellici apparatus procuratio scribendo militi intime nexa sit,
materiam praebere possint, eidem, cui ius belli
et pacis, credi debent potestati.
aliqua in moneta omnium cultorum populorum proportio vigeat; cum
multiplices supersint modi, quo per elevationem aut depressionem monetae, vel per majorem aut
minorem minus preciosi metalli admixtionem populus aliquis grave vicinis suis adferre possit
detrimentum, nisi hi tempestivum pro ratione temporis remedium adferent, adeoque id tardiori
plerumque comitiorum determinationi deferri non expediat, Angli totum hoc ius in principem
transtulerunt.
cultorum populorum proportio vigeat; cum
multiplices supersint modi, quo per elevationem aut depressionem monetae, vel per majorem aut
minorem minus preciosi metalli admixtionem populus aliquis grave vicinis suis adferre possit
detrimentum, nisi hi tempestivum pro ratione temporis remedium adferent, adeoque id tardiori
plerumque comitiorum determinationi deferri non expediat, Angli totum hoc ius in principem
transtulerunt.
unum consentientes et legibus
refractarii cives pollere possunt, potentia attribui debet.
posset, numerum restringere deque numero hoc augendo vel minuendo quotannis decernere
soleant.
Per subjectam praeter stricte militaria in aliis omnibus civili iurisdictioni militiam.
fundamentum ut nullus civium nisi
per legitimi iudicis sententiam aliquod seu in persona, seu in rebus suis capere possit
detrimentum.
constituerunt,
gentes adoptaverint, quia tamen neque adeo claros singulae potestati limites defixerunt,
neque hos tantis tamque idoneis praesidiis communiverunt, apud eas persaepe violari
consvevit.
§ 8 Modi conservandae temperatae gubernii formae si minor populus se uniat cum majore.
9.7 quoad: quod B
ius bona possidendi, magistratus capessendi, et suffragia in comitiis edendi nullum
inter optimates, et reliquos nobiles discrimen esse constituerunt.
et eminentioribus magistratibus)
excludentur".
§ 10 Verum mox in monarchico-aristocraticam inclinavit.
obligationibus, rusticorum statum liberorum variae speciei
hominum numerus adeo auctus est ut is nobilium censum longe anteiret.
subditis nobilium ullum tributum, ullas
collectas imponere possit, articulo 3-o.
ei fuit Aba, qui Arpadianam domum tantum per uxorem contingebat.
propriam tenebant aulam, regiosque ejus proventus ipsi percipiebant, prouti et omnia fere jura
regalia, veluti donationes, privilegia aliaque grationalia in iis exercebant (h).
Palatini nullae adhuc fuerunt partes tempore interregni.
ejus proventus ipsi percipiebant, prouti et omnia fere jura
regalia, veluti donationes, privilegia aliaque grationalia in iis exercebant (h).
Palatini nullae adhuc fuerunt partes tempore interregni.
aliaque grationalia in iis exercebant (h).
Palatini nullae adhuc fuerunt partes tempore interregni.
provisio, hactenus non potuimus eruere.
diploma edendi
aut Andreanam adminus constitutionem iuramento firmandi, hac adhuc epocha, ut jam ostendimus,
obtinuit.
Secunda epocha
§ 30 Defectus hi ipso quidem redeunte ad status reges eligendi iure cum principio
secundae periodi emendati fuerunt.
(a); quod occassione inaugurationis suae sacramentum dixerit, nullum
quidem diplomaticum exstat argumentum.
vel 18-o regni Andreae II anno edita sit; quod renovatio
constitutionis hujus 30-o vel 31-o regni Belae IV anno emanaverit; quod denique confirmatio
Andreanae constitutionis undecimo regni Ludovici II anno intercesserit, extra dubium omne
collocare videtur illud quod his temporibus nullus adhuc inauguralium diplomatum usus
viguerit.
decreto, nullam aliam
addidit firmitatem quam quod se illud numquam mutaturum spoponderit successoresque etiam
suos ad ejus observationem obstrinxerit (a).
§ 40 Maria
40. tit Maria: Mariae B
et Andreae et omnium praedecessorum regum constitutiones confirmavit, sed non
tempore coronationis, ast serius.
perveniendi exemplum in Sigismundo
editum est.
strinxerunt.
Objectum externae securitatis adhuc videtur regi fuisse reservatum.
renunciatos fuisse subnexa nota exhibet.
aliorum... absentium
plenam de eorundem personis in hac parte respondendi facultatem habentes promittimus Alberto
regi et dominae reginae fidelitatem illibatam in omnibus beneplacitis irrefragabilem
observare."
anno 1439. agnovisse §-o 55-o docuimus, adhuc
minorenni et sub potestate Friderici imperatoris una cum corona extra regnum constituto
regnum primum defectus potestatis executivae casum hac epocha subivit.
Primum exemplum quo status tempore interregni vicariam regis potestatem in generalem
regni capitanum Nicolaum Ujlak transtulerunt.
regni prospexerint.
regibus judicialis potestatis partem, authoritatem
militarem, et proventuum regiorum administrationem nihil ferme ei reliquum manserit.
judicum regni ordinariorum subjecerunt (articulo 13).
Latum a rege judicium non fuit inappellabile, sed potuit a judicibus regni ordinariis
reformari.
describi.
regni servare
cogebantur banderia, ea non propriis impendiis, sed depensa e regis aerario certa pecuniae
summa alere debuerint.
in comitiis 1454. imperatus fuit,
militis numerum permoverat.
Solus tamen cum exigua manu Hunyadius vires ejus retundit.
cruciatorum turbam tam copioso hosti, tamque bellicoso, ut Mahometes fuit, dux objicere
salutemque regni tanto discrimini exponere debuerit.
relata fuerit, sed accessorie tantum in articulo 14
gubernatoris mentio injecta sit; eo nempe jam tum oligarchia processit, eo statuum animi
deflexerant ut antiquata, quae sub principium epochae hujus vigebat, reginarum corregentia
hunc jam tertium ex ordine gubernatorem tempore interregni agnoverint.
ad illa vocatos fuisse, solae praefationis
decreti 1471. clausula adeo ambigua est ut neutrum ex illa elicere possit; adeo varius sub
solo Mathia in substantiali hac legislationis forma usus vigebat.
de asserenda suae quoque lineae in regnum Hungariae haereditate consilium
suscepit.
Hungaris impositurum ut se regem renunciare cogantur.
Copiis his subsequo
statim vere factiosos ad Körmöndinum invadit acceptaque primum, tum reddita iis clade
traductisque in partem suam bonorum officiorumque pollicitatione factionis capitibus Garaio
palatino et Ujlakio Transylvaniae vojvoda totam hanc dissuit tempestatem.
ipse in Auctuario
diplomatico Adami Kollár: prohibiti autem secundi matrimonii testes sunt Cuteus in
Annalibus Silesiae, et Balearius in Commentariis rerum Gallicarum
.
§ 70 Adhuc tempore Mathiae rex non tractare cum statibus, sed articulos, prout sibi
exhibebantur, confirmare solebat.
ibi dicatur: "quidquid domini status pro libertate (...)
atque conservatione regni usque tempus coronationis (...) concluserint (...) quod regni
decretum appellatur," patet evidenter id, quod posterior aetas capitulationis aut
inauguralis diplomatis nomine expressit, temporibus his nomine decreti regni compellatum
fuisse, reliqua decreta regis illius sub quo condita sunt dicebantur.
comes, Mathia vero adhuc adolescente Szilághius non palatini, sed gubernatoris nomine
vicariam regis gesserint potestatem; palatini vero gubernatoris imperio obnoxii fuerint.
procurandae notho suo successionis fine non
tam officio palatinatus quam Zapolio attributam haberi voluerit.
§ 75
exactio est
unanimiter instituta, tributum fisci regalis in perpetuum appellanda, ita videlicet ut fere
consimiliter ut prius super singulis quinque portis non plus nisi unus florenus tantum semel
in anno ubique exigatur...
intellecta fuerit, docet 1474. art. 4, ubi dicitur: "Ita ut portae connumerentur, et non
fumus neque sessiones desertae."
praeter lucrum camerae subsidium exegisse admodum credibile
videtur.
seu alios nobiles
petere valeat."
singulis quinque portis ne
plus nisi unus florenus semel in anno ubique exigatur."
exigendis legibus adeo accusari non potest Mathias ut
potius tota arbitrarii ejus imperii invidia potissimum exinde promanarit quod ad procurandum
legum effectum severiora etiam quandoque media adhibuerit.
1477. pacto quaesito
in successionem regni Hungariae juri ultro renunciaverit (a), status libero suo electionis
jure usi Uladislaum 15-a Julii regem proclamarunt.
nonnisi post mortem
hujus erga deponendam iisdem investitam sumam restituantur; Maximiliani haeredes post
defectum Uladislai in Hungaria succedant; id rex, praelati, barones nunc statim juramento
firment; successores regis, doneccunque casus re ipsa evenerit, tempore coronationis; si
regem minorennem esse contingat, ejus tutor, tempore aditae tutelae; futuri denique praelati
et barones, tempore aditi beneficii vel magistratus successionem hanc juramento
polliceantur.
sumam restituantur; Maximiliani haeredes post
defectum Uladislai in Hungaria succedant; id rex, praelati, barones nunc statim juramento
firment; successores regis, doneccunque casus re ipsa evenerit, tempore coronationis; si
regem minorennem esse contingat, ejus tutor, tempore aditae tutelae; futuri denique praelati
et barones, tempore aditi beneficii vel magistratus successionem hanc juramento
polliceantur.
in Hungaria succedant; id rex, praelati, barones nunc statim juramento
firment; successores regis, doneccunque casus re ipsa evenerit, tempore coronationis; si
regem minorennem esse contingat, ejus tutor, tempore aditae tutelae; futuri denique praelati
et barones, tempore aditi beneficii vel magistratus successionem hanc juramento
polliceantur.
obit, usque 1492. nullum Hungaria habuit palatinum.
sit; ab eo inde tempore palatinos a statibus constanter electos
fuisse, tamdiu existimari debet donec quis contrarium ejus sufficienti testimonio
docuerit.
De iuristitio sub diaeta et salvo conductu.
et 10-o in legem relatum
fuit.
quo avulsae sunt, comitatu sitas indicant, ut omnes hae possessiones pristinis suis
comitatibus reapplicentur, 1500. articulo 28-o ordinatum, et ne inter emanatas medio earum
avulsionis et antiquiores litteras contrarietas supersit, statutum fuit ut omnes ejusmodi
medio tempore emanatae seu privilegiales seu judiciales litterae in proximis S. Iacobi
octavis sub poena confiscationis eorum exhibeantur, quo mutatio haec dorso
earum inscribi sicque proprietariis earum securitas procurari possit.
ad pristina loca reducendas esse 1499. art. 29-o
constitutum sit.
debuit occasionem.
Lex ambigui sensus.
confinia reguntur, ut adeo regni ita interfuerit fixas respectu eorum metas habere sicut
interfuit respectu Austriae, Styriae, Carnioliae et Carinthiae.
tenerent, forti regem animo esse oportuisset ut ingratas has tot potentibus
civibus leges effectui dare potuisset.
aenigmaticus 1514. art. 1. § 1. et
2. "ut universi proventus Regiae Majestatis, tricesimae, vigesimae, fodinae, camerae salium,
auri et argenti, civitatesque regiae de facto remittantur, et computata ratione, si cui
Majestas Sua adhuc aliqua summa tenebitur, illam cum tempore ex iisdem proventibus refundat
ita, ut medietas proventuum Regiae Majestati cedat, et medietas illi apud quem in arenda vel
pignore fuit."
in pignore
tenebantur, non sunt ausi continuo abrogare, verum, postquam a rege redemptae fuerint (quod
nunquam eventurum esse pronum erat existimare), ut aboleantur, decrevere 1498. articulo 29.
§ 2-o.
illa vel id, quod aurum et argentum non tantum qua materia monetae, sed etiam qua merx, quae
iisdem, quibus reliqua commercii objecta, subjacet legibus, considerari debent.
Ordinationes commerciales.
regno eductio tempore illo, quo
regnum nulli implicitum bello his pro copiis suis non egebat (e), uti et renovata, quam jam
sub Sigismundi perlatam fuisse vidimus, ineundae a domesticis cum exteris quaestoribus
societatis prohibitio 1498. articulo 32; sed enim omnia haec temporum illorum in
commercialibus caligo excusat.
propriis
proventibus procurare teneatur.
banderia continuo intertenere debuerint,
alioquin constat.
Neque tamen id ita recipiendum est quasi statarium,
qualis nunc in more est, militem adere debuissent.
miles praestabatur.
non banderiati iisdem obnoxii non fuerint,
quantumve hoc nomine a porta desumptum fuerit, defectu monumentorum hactenus eruere non
potui.
apparet.
mascula indole metuerint
olygarchiae et anarchiae studiosi, ne per hunc, perinde atque Mathias, naturalis ejus
parens, fecit, in officio contineantur.
contra capitulationis Albertinae articulum 28. et capitulationis Mathiae, cui Szilághy
subscripsit, articulum 10. ab ipsis nobilibus exigere renitentesque per interdicta
ecclesiastica ad eas praestandas compellere.
hunc regiam expilasse
gazam passim fuerint suspicati (a); Bakácsium cancellarium auro Caesaris corruptum
regem a Bakácsio persvasum fuisse perhibent coaeva monumenta, ut
accepta pecunia bellum dimittat.
et ditiori se conjungat; si ille lingua,
moribus, legibus, et institutis ab hoc differat; si rex apud majorem
illum populum jam absolutam habeat potestatem, minor vero iste in accessionis
pacto libertatem et temperatam sibi gubernii formam reservaverit – tum vero talem efformare
constitutionem ut minor hic populus obvenientem sibi partem in utilitatem et
dignitatem totius in complexu monarchiae conferat quidem, de pacto tamen sua
libertas et gubernii
Itaque si quae hoc etiam pacto coiverunt gentes, consensio earum minime
fuit diuturna, verum tanta continuo inter utramque lucta viguit ut serius aut citius vel in
unam confluere gentem, vel penitus ab invicem dissolvi debuerint.
arridere, minori vero populo tanto magis
displicere debet, si illum e libera in absolutam imperii formam transire
oporteat.
c) Ut princeps Hungarica in Germanicarum,
Germanica vero militia in Hungaricarum provinciarum
tutamen uti possit, ad rationes totius in complexu monarchiae refertur.
usurpare possit, periculosum
statum in statu efficit, politicam jurisdictionem suae subdit potestati,
totumque demum monarchiae gubernium in militare imperium transformat.
in Hungaria montanisticis foris praescribatur.
comitiis regni instituto; compulsivum illud medium, ut rege nolente palatinus aut iudex
curiae illa indicat, moribus saeculi vim suam amiserat.
saeculi vim suam amiserat.
rex omni triennio pro 1-a Maii Pestinum
comitia indicat; si intermiserit, omnes jure suffragii gaudentes sub statuta jam legibus
poena pro eodem termino, et loco comparere teneantur.
etiam necessitas emergeret, diaetam medio etiam tempore cogere
possit.
Per ordinatam consultationum normam.
nationis honor, ipsa communis Europae de nobis exspectatio
exposcit.
d) Si jus regis intercedendi illimitatum foret, saluberrimae quandoque
leges perferri non possent.
et in
praepotentiam facile desituram potestatem primo regni magistratui largiamur, in eo certe a
veteribus institutis nobis recedendum puto ut palatinus simul politicam, simul militarem,
simul iudicialem habeat jurisdictionem.
desituram potestatem primo regni magistratui largiamur, in eo certe a
veteribus institutis nobis recedendum puto ut palatinus simul politicam, simul militarem,
simul iudicialem habeat jurisdictionem.
securitas respectu totius societatis non secus obtineri
potest quam si illi, qui leges infringunt, seu honoris, seu personae, seu rerum suarum
detrimento per disinteressatum et legale iudicium puniantur.
legislativae potestatis simpliciter excludat, pertinet etiam ad praesidia constitutionis
eidem certos limites statuere.
modo labefactata
sentiunt, medio
barbaricis in iuga Acincia;
gnatum Celebris, quo duce milites, [3]
Aonidum choros.
[9]
Non semel, Illyrici quid possit dextera, Prussus
Attila fecit.-- 19 Distih 45—46 glasi u В: Non prius abscessit, quam victor marte furente | Esset, siue eadem gloria vtrimque foret. — 20 F: veluti vestri strinxere parentes; B: Sic, ut proauis strinxisse licebat. — 21 F: hos nunc reuocate animos, B: sumite nunc animos.— 22 F: postea, B: tempora. — 23 Stih 58 glasi u В: Pannoniamque iugo soluerat ipsa manus. — 24 Stih 62 glasi u В: Hostis et intortus pugio pectus agat. — 25 F: facta, В: fata. — 26 Stih 68 glasi u В: Temporis aut paullo quaeue fuere prius. — 27 F: ferunt, B: canunt. — 28 F: Thracas, B: Phrygios. —
strinxisse licebat. — 21 F: hos nunc reuocate animos, B: sumite nunc animos.— 22 F: postea, B: tempora. — 23 Stih 58 glasi u В: Pannoniamque iugo soluerat ipsa manus. — 24 Stih 62 glasi u В: Hostis et intortus pugio pectus agat. — 25 F: facta, В: fata. — 26 Stih 68 glasi u В: Temporis aut paullo quaeue fuere prius. — 27 F: ferunt, B: canunt. — 28 F: Thracas, B: Phrygios. — 29 F: fata, В: facta. — 30 F: nocuere, B: retulere. — 31 F: ab Turco Pannonis agros, В: a Turcis Pannonis oram. — 32 F: vna, B: uno. — 33 Stih 82 glasi u B: Nomine, neu Patria hac
tibi
secla
veterem brevi receptura florem.
1 Isp. bilešku uz Epigrammata, br. 3.
18.
In Battum.
quae produci consuevere, servatae sunt. Atque
de hoc quidem alias, ubi de poesi Illyrica agemus. Addere libuit
Hungarica; sed quod Hungari suam non minimum excoluere poesim
et nos typis parcere cogimur, alteri ea servamus tempori.
1 sacrem. Moglo bi biti i »sadrem«, ali nikako se ne može čitati »srcem«, jer već samo po sebi nije osobito vjerovatno, da bi se mjesto »serdcem« griješkom naštampalo »Jacrem«, a što je glavno, to ne bi bio primjer za muta
Gubernio Tergestino eo pronius fuit, quod eotum nec Colapis et Savus ita repurgati, ut iis adversus Carolostadium usque potuerit navigari, nec viae adhuc in Hungaria et Croatia ita instauratae fuerint, ut eorsum merces commode devehi potuissent. Verum viis quidem instaurandis comitatus eodem ferme tempore manum admoverunt. In reliquo autem non defuere non multo post perspicaciores viri, qui magna argumentorum vi Augustae Aulae demonstrarunt, quod et longior et sumptuosior via illa per Tergestum evehendis productis Hungaricis, quae cum sint voluminosa, pretium sumptuosi
ad omnem artis disciplinam formatus miles interteneri, et hic omnibus requisitis melius provideri, et arma, machinae totusque usque adeo apparatus bellicus perfici possit; ab eo, quem flos commercii habebat, gradu, ipsum etiam externae securitatis gradum metiendum esse facile adverterunt. Ab eo tempore nullum legislationibus populorum horum momentosius obiectum fuit quam commercium. Huc aula, huc natio omnis sua continuo studia conferebant; in hoc praecellere, huius intuitu quo maiores sibi quisque favores procurare, artificiosis tractatibus, quandoque armis etiam apertoque bello
et eadem legislationis erga hoc obiectum apathia ad hanc usque epocham viguit; neque multo post Regnum hoc in idem cum Monarchia Austriaca corpus sub Imperatore Ferdinando Imo
coaluit. Verum reges Austriaci, seu frequentibus bellis distenti, seu infertilitate provinciarum copiosisque pro modulo temporis illius, quae e harum fodinis eruebant, metallis conquiescentes, curas suas ad promovendum vel in Haereditariis suis Germanicis provinciis commercium, longo adhuc postea tempore non extenderunt. Quid itaque mirum, si etiam in Hungaria continuis perinde, qua externis qua internis motibus
coaluit. Verum reges Austriaci, seu frequentibus bellis distenti, seu infertilitate provinciarum copiosisque pro modulo temporis illius, quae e harum fodinis eruebant, metallis conquiescentes, curas suas ad promovendum vel in Haereditariis suis Germanicis provinciis commercium, longo adhuc postea tempore non extenderunt. Quid itaque mirum, si etiam in Hungaria continuis perinde, qua externis qua internis motibus agitata, legislatio omnem commercii, quod pace tantum alitur, curam deposuit; si plures civitates barbarum illud et quod solum commercium omne suffocare poterat, ius depositorii
actualem huius statum adumbremus, operae pretium videtur generales, quas ipsa haec eius situatio subministrat, reflexiones, sub obtutum collocare.
§ XXVI.
ut § 3 vidimus, sub zona temperata situetur, per quatuor latitudinis et octo longitudinis gradus porrigatur, adeoque diversum etiam solum, diversa climata habeat, suapte patet quod, praeterea, quae § 10, 11, 12, 13 et 14 illam iam procreare ostendimus, producta, omnia etiam alia, quae zona temperata admittit, proferre possit.
comitatus profert, optimam pronunciavit; post haec Quinque-Ecclesiensem, Bachiensem, quam ad hanc proxime accedere dicit, et unam Insulae Muraköz speciem Megyimovácz dictam collocavit. Has solas in
aequabilem illam proportionem certe non inducit. In particulari, quod Regnum ne primae quidem necessitatis et commoditatis opificiis adhuc satis provisum sit vel inde apparet, quod ingens vis pecuniae quotannis pro ligneis artefactis efferatur, quodve quantitas elatae hoc titulo pecuniae de tempore in tempus continuo crescat. Nam anno 1767. usque 1774. singulo anno per diametrum nonnisi 189.980 floreni hoc titulo elati sunt; ab anno vero 1775. usque 1784. iam 274.464 floreni evehebantur.
§ XLVI.
summum florem iam perductum est, ibi nullae nundinae vigent, victualia quotidie et ubique venduntur, reliqua producta et artefacta, in ea, quae faciendo etiam cum iis ulteriori quaestui sufficiant quantitate, ubique venui prostant, magna negotia per contractus mercantiles geruntur, qui nulli seu tempori seu loco affixi sunt.ž
Per nundinas hebdomadales.
Verum Hungaria procul adhuc distat ab hoc perfectionis gradu. Hoc unicum ferme adhuc vehiculum commercio nundinae praebent. In hebdomadalibus plerumque victualia tantum prostant,
famis nulla frumenti species pretium transportus usque Flumen sustinere potest; et ideo hoc ipsum in Litorale e Turcia et Statu Pontificio, pro trecentis circiter millibus de Turcico tritico quotannis infertur. Mercator tamen Susanni sustinet triticum, si purum sit, neque malum odorem habeat, omni tempore per Litorale distrahi posse.
Aliud, quo frumentum Hungaricum distrahi possit emporium Austria praebet. Huc eius eductio omni anno patet quantitatem, tantum maior vel minor provinciae necessitas determinat. Duplicem eductio haec passum habet: primus est Sopronio, ubi ad
agitari debeat.
§ LXXX.
onera, velut labores viarum, praeiuncturas, praestationes portionum et tyronum statutionem diserte extendendam esse, Deputatio haec eo magis arbitratur, quod nisi nova eiusmodi possessio exsurrexisset, omnia haec onera residui incolae alioquin non tantum decennio illo, sed toto etiam reliquo tempore supportare debuissent.
§ LXXXIII.
et cuius populatio prae omnibus aliis citius increscere solet, incolarum classis omnem sane legislationis attentionem meretur, praesertim quod illa easdem, quas nunc exercet fraudes et usuras, iam ante quinque secula perinde exercuerit, prouti id e perlatis pro illa legibus querelisque eorum temporum satis apparet.
Piae memoriae Imperator et Rex Iosephus IIdus nihil intentati reliquit, ut populosam hanc incolarum classem ex inertia sua ad agriculturam, artes, opificia adeoque fixum alimentationis statum producat. Aperuit iis ad obtinendas colonicales sessiones et ad contubernia
ebrietatem, furta et praedocinia adeo proclives sunt, ut propter malam sessionum suarum culturam inediae frequenter exponantur; numerosum hunc populum ad procurandam sibi maiori labore subsistentiam deducere eo magis interesset, quod loca plerumque habitet semota et montosa, ad quae difficilis est tempore famis commeatus convectio. Verum indoles gentis iam adeo est depravata, ut nulla ferme, nisi a futura generatione, si eadem in scholis nationalibus debite excolatur, emendatio sperari possit; hae autem propter incolarum paupertatem plane in Valachicis pagis difficillime induci possunt.
§ XC.
colendi ratio sensim deterior evadat. Interea si gens una, alteri iam magis industrioso populo adiaceat, potest sola propagari primum ad finitimos sibi accolas, tum ad interiora etiam illius regionis exempli vi, ad maiorem industriam successive excitari. Verum via haec ut succedat, longe minus temporis spatium requirit et apud eos populos, qui rudibus adhuc gentibus (velut Hungaria Turcis) adiacent, nec locum habere potest, verum ut primum scientiarum lux tantisper affulsit, legislatores ultro agnoverunt, quod ad partes officii sui pertineat nationalem industriam quamprimum
ultro agnoverunt, quod ad partes officii sui pertineat nationalem industriam quamprimum excitare.
§ XCIII.
comitiis elaboret.
§ CII.
usu quantitas nonnisi per provocatam saepe plebis ebriositatem consumi possit. Quare licet et quoad selectum plantandarum vitium et quoad modum componendi conservandique vini, multa adhuc in usuali Hungarica cultura corrigi possint. Cum tamen nisus populi eo sponte tendat, horum perfectio tempori et industriae populi tuto committi possit, legislationis, imo ipsius administrationis publicae, nullae aliae partes esse debent, quam ut vini domestici distractionem ad extra omnibus viis promoveat; exteri e converso inductionem morentur. Quod ut fieri possit, Deputatio suam, ubi de obiecto
Interea et hoc institutum unice ad administrationis publicae activitatem et privatam industriam refertur.
DE CULTURA APUM
§ CXIX.
valuerunt. Postquam in loco tali, ubi sylvestres apes iam praefuerunt populatio invaluit, dimissa apum examina domesticis alvearibus excipiendi modum facile fuit invenire; rationem tamen, qua mel iis absque alvearis destructione adimi possit, non ita pronum fuit reperire, longo itaque postea tempore conterebantur alvearia ad hoc, ut mel et cera possit obtineri. Postque aucta populatione parte ex una, maxima terrarum pars subarata, adeoque gramen, cuius flores apibus alimentum praebent diminutum fuit; parte vero ex altera cerae consumptio de tempore in tempus magis accrevit, tunc primum
pronum fuit reperire, longo itaque postea tempore conterebantur alvearia ad hoc, ut mel et cera possit obtineri. Postque aucta populatione parte ex una, maxima terrarum pars subarata, adeoque gramen, cuius flores apibus alimentum praebent diminutum fuit; parte vero ex altera cerae consumptio de tempore in tempus magis accrevit, tunc primum eo conversa est cultiorum populorum industria, ut modum quaerant, quo interusurium absque capitalis amissione percipere, id est, mel et ceram absque alvearis destructione obtinere possint. Et vero non modo modum hunc repererunt, sed et totam admirabilem
etiam illarum interest; denique e quo fabricae in Hungaria facillime exsurgere possint.
Quoad secundum, seu tempus seu necessariae ad productum hoc manus spectentur; illud agriculturae minime officere facile apparebit. Educantur enim bombyces e medio ferme maio usque finem iunii, id est, tempore illo, quo ultima, nempe faris seminatura iam peracta est; messis vero tempus necdum advenit. Ad alendos vero vermes illos non requiruntur robustae illae, quas agricultura exigit manus; decrepiti etiam viri et mulieres, aut rurali operi necdum idonei, pueri et puellae ad id sufficiunt.
localis magistratus activitate seu practicantis industria, mori ad eum perductae sunt gradum, ut sufficientia alendis bombicibus folia suppeditare potuerint, coepit quidem initium apud plebem iam ipsa bombicum nutritio, sed et hanc diversa impedimenta morabantur, practicantes aliqui non sat longo tempore in schola Eszekiensi perstiterunt, ut eam fundate ediscere potuissent, et hi malam statim initio induxerunt manipulationem. Per hanc cum gallettae malae qualitatis productae sint, utique producens etiam rusticus exiguam pro iis mercedem accipere sicque ulteriorem continuandi laboris huius
inspectoris cameralis, qui pro iis exsolvendis pecunias adferebat, integro saepe trimestri operiri debuerit. Alibi in ipsa galettarum classificatione minus integra fide progressum rusticique quam promeruerant, mercede privati sunt.
Studebat quidem dirigens dicasterium impedimenta haec de tempore in tempus removere, verum defectu requisitae cooperationis, institutum hoc ita languide processit, ut nonnisi in Croatia et duobus Banaticis, Bacsiensi item Pestiensi comitatibus, aliquas radices defixerit. Et tamen iam anno 1785. eo res provecta fuit, ut puri serici 131 centenarii producti
Anno 1789. nonnulli comitatus, et quidem tales, qui favorabili pro hoc producto climate gaudent, etiam eos, quos habuerunt practicantes, ultro dimiserunt, e quibus aliqui eam facti sui causam diserte obtendebat, quod institutum hoc in nulla lege fundetur; atque ita cultura serici ab eo inde tempore ita elanguit, ut nisi eam legislatio novis stimulis excitaverit, nascens hic et quondam ingentem Regno allaturus industriae ramus, sensim prorsus exstingui debeat. Ne id eveniat. Deputatio sequentia remedia censet adhibenda.
§ CXXIV.
clima id patitur obligatio culturam serici promovendi diserta lege imponatur; exigantur iam praescriptae eatenus annuae tabellae; pro harum controlleria superior etiam inspector Eszekiensis annuas cum fine manipulationis serici tabellas consilio coram praesentare debeat. Hic suscipiendae eodem tempore systematicae negotii huius concertationi intersit. Consilium vero Regium Locumtenentiale rectificatas iam tabellas cum fine anni imprimi publicarique faciat, ut ipsum publicum seu de industria seu de remissione singuli comitatus possit iudicare.
Cum in civitatibus
in producendo pretioso illo caeruleo colore, in vicem plantae
pro distractione externa pecora haberet, isto commercii ramo penitus excidat, propitia sors post illam Moldaviam, Valachiam quaeque ulteriora sunt usque Boristhenem collocavit. Provinciae enim hae aptissimo pro pascuis solo gaudent, et quoad politico oculo prospicere licet, longissimo adhuc tempore praecipuum subsistentiae suae modum in re pecuaria collocabunt; posset itaque Hungaria in casum etiam illum ex his provinciis pecora e prima manu habere, posset cum iis ad minus oeconomiae commercium exercere atque ita non tantum de emendanda, sed etiam de augenda cornutorum pecorum specie
Pestiensi, Jazygia, Bacsiensi, Aradiensi, Békessiensi et Szathmáriensi deserviturum; cui sub 21-a iunii sequentem normam praescripsit: 1) Seligantur in his comitatibus 2.000 altiores caballae et singulae seligendae caballae proprietario scheda legitimatoria extradetur. 2) Adveniente admissionis tempore, admissarii ex hoc equatio ad possessiones illas, ubi conscriptae eiusmodi caballae reperiuntur, deducantur. 3) Post peractam sufficientem admissionem singulae caballae proprietario unus florenus titulo doni exsolvatur. 4) Liceat proprietario procreatum hinnulum, cui voluerit, et quo pretio
sit collocatum, cum inde et caballae, ubi opus fuerit, et admissarii peti debeant, ne forte illud intercidat, resultantia illa ab intertentione nobilis turmae praetorianae 10.000, quae piae memoriae Imperator et Rex
stabilis dotis eo destinavit, futuris etiam temporibus eo semper impendantur.
DE MELIORANDA OVIUM SPECIE
§ CXLVII.
Imperatricis in vernaculis linguis excudebantur. Et vero profecit sensim industria eo, ut ii, qui arietes eiusmodi comparaverant praescriptumque modum observarunt, parem ferme illi, quae in Merkopail ab originalibus Hispanicis ovibus proferebatur, lanam produxerint. Verum cum nutritae tanto tempore in ovilibus pecudes hae, magnam foeni, cuius defectu via Carolina plurimum laborat, quantitatem consumpserint, urgebatur a parte commerciali, ut oves hae alio transponantur foenumque illud ad promovendam per eandem viam vecturisationem convertatur. Ne tamen pretiosa ovium haec species in
etsi id concedatur interest, ut moderatum materialis huius pretium conservetur, quo fabricatio nobiliorum pannorum tandem in ipsa etiam Hungaria emergat. Sane dum Angli et Hispani eductionem delicatae suae lanae prohibuerunt, debuit apud hos quoque lanae pretium principio vehementer diminui. Verum temporaneum hoc malum per introductas non multo post fabricas abunde compensatum est. Quodsi fabricae nobilioris panni in Hungaria nunquam introduci possent (quod tamen vix sustineri potest) adhuc interesset, ut quo maior delicatioris lanae quantitas in Hungaria producatur; productum enim hoc eius
ipsum non nisi
post fata sua ab operibus suis inclaruisse. Kerchelichius, qui doctrinam
suam praecocius ac res ferebat manifestaverat, quantas passus sit
persecutiones, ipse nosti. Reliqui omnes eruditi nostri invidiam temporis
sui obscuritate privatae conditionis suae redemerunt.
Haec ignorantia. Quos non adhuc obices ponere solet ambitio eius classis
hominum, qui mundum in ea porro opinione continere volunt quod nemo extra
Vel sola
rubricarum systematico ordine in adnexo folio collocatarum perlectio id tibi
planum faciet. Si meministi, reduxeram
1793; f. 28r-29v)
(quod enixe opto) vel
decennio vitam producant, ferme iam non ambigam quin vastas tuas idaeas re
ipsa ad effectum perducturus sis. Video quidem te de sumptibus subdubitare.
Verum cum ea polleas dexteritate ut difficillimis his temporibus Maecenates
tibi comparare sciveris, ego nec dubito quin necessarios pro descriptione
tantum harum collectionum sumptus porro etiam procures. Pro typo enim ne
principis quidem Eszterhazi facultates tibi sufficerent.
et praeprimis Vestigia absolve. Reliqua per
otium adpara, et tene parata, dum Maecenatem reperias. Video etiam te multa
iam edita diplomata
ac clarissime vir!
Triduo antea, quam postremas tuas, de 31 praeterlapsi, accepi, reddita mihi
sunt decreta, quae medio episcopi submisisti. Opportune evenit quod illo
plane tempore
pag. 82 credebamque quod illum eadem hac
occasione tibi submittere possim. Verum impediverunt me alia urgentiora
negotia. Itaque illum tibi alias submittam.
Quod reliqua decreta adtinet; vides iam ipse quantum temporis molis huius
purizatio et notarum ad concernentes articulos insertio extraxisset. Itaque
lucubrationem hanc tibi in maculari submitto. Sunt ibi quidem diversae
correcturae, et claves. Hae tamen scriptorem, si requisitam
duraturam. Sin, vel aliquis Croata tardius adhuc e deputatione sua
redibit, vel Mandich, Bedekovich, aut Milos hac ad
ad sic
aestate patriam suam pro aliquo tempore
revisent, et tunc medio alicuius ex his id praestare poteris. Quaeso te,
sis intentus in omnem occasionem.
opus voluminosius quam ut illud cursore publico mittere expediat.
Totum ego illic banderiorum institutum enuclear, non triviali legum
combinatione, sed pragmaticis subsidiis fulcitus.
Quod propositionibus subnectitur: Tempore Sigismundi Regis
Hungariae , habeo, sed illud nullam meretur attentionem, prouti in
meis observationibus ostendi. Nimirum voluit aliquis posterius compendium
propositionum Sigismundearum elaborare. Sed in ipso hoc
iam observavi. Si antea illas non accepero, debebis tu ipse id cum meis
notis combinare.
Vides ex his quod, si occasio ad episcopum sub finem mensis huius profecta
fuerit, tu
in notis vero maioribus litteris exprimantur. Id eo
pertinet ut lector ea, quae substantiam continent, oculo ipso discernere
possit. Denique ut prima philera exactissime corrigatur.
Id, quod regestrum sequitur: Tempore Sigismundi Regis , exmisi,
quia re penitius expensa comperi quod nil aliud contineat quam informem et
infidelem ipsius Sigismundaei Regestri extractum, quem imperita manus
tardius efformavit. Nihil itaque habet quod
submisisti, nullum usum facere potui, quia ad
loca illa, quae seu scribarum oscitantia, seu compilatoris ipsius imperitia
corrupit, explicanda nihil conferunt. Verum horum ego sensum seu ex nexu
orationis aut obiecti, seu ex temporis rerumque adiunctis enucleavi. Non
puto itaque operae pretium ut chartam variantibus his oneres, sed utere illa
lectione, quae sensui re ipsa congruit; id enim editori semper integrum est.
Iam ad rem ipsam. Si notas
meo vel ad textum alienum
inscribantur, vel vero litterae, quibus textus signatus, improprio loco
collocentur; id enim ipsius operis pretium minueret.
Superest ut te rogem quo me certiorem facere velis quo circiter tempore
editionem Supplementi sperare possum.
primum epocha enatae sunt, id ego alibi uberrime demonstravi.
2-do: in notis ad Decretum Mathiae de 1472. et quidem ad eius conclusionem,
litteram /b/ et paragraphum qui ita incipit: Et vero ab hoc inde
tempore, sub finem in propositione illa: Hoc anno, ut in
nota ad art. 6-tum Decreti 1268. iam vidimus, annus 1268-vus
erronee scriptus est, et poni debet 1468-vus.
Ibidem paulo post dicitur:
epocha, uti e tuis video, vix duobus
tomis poterit contineri. Nulla itaque mihi iam spes superest ut completam
insignis huius operis editionem supervivere possim. Unde enim sumptus pro
tam vasto et sumptuoso opere? Quantum temporis censura abripiet? Quanto
tempore typothetae ad perficiendum laborem egebunt? Ego certe persuasus sum
omnia haec ne sexennio quidem perficienda esse. Tantum autem vitae vix mihi
audeo polliceri. Video itaque eripi mihi
tomis poterit contineri. Nulla itaque mihi iam spes superest ut completam
insignis huius operis editionem supervivere possim. Unde enim sumptus pro
tam vasto et sumptuoso opere? Quantum temporis censura abripiet? Quanto
tempore typothetae ad perficiendum laborem egebunt? Ego certe persuasus sum
omnia haec ne sexennio quidem perficienda esse. Tantum autem vitae vix mihi
audeo polliceri. Video itaque eripi mihi pulcherrimum, quo mihi blandiebar,
sunt.
Alterum de subsidiis ad iurisprudentiam Hungaricam erit perinde illustre. Hic
primum certe locum obtinere debet Diploma Mathaei Bani de 1270., quod
adiecta notis, quas in illud feci, suprema manu, si optas, tibi suo tempore
remittam. Nescio an tibi noti sint Zakmardiani, Szermaiani, Klosziani, et
Gregoriani, in iurisprudentiam Hungaricam manuscripti comentarii, quos ego
possideo. Item recentiores Tihanyiani, Ilgoiani, et unius adhuc
obiecta in erronea opinione versari: 1-mo quoad formam nobilitandi per
donationem, pag. 7; 2-do quod politicae comitatuum congregationes iam in 1-a
et 2-da epocha viguerint, pag. 24; 3-tio quod reges utriusque huius periodi
tempore coronationis ad Decretum Andreae 2-di, uti Verboczius hallucinatur,
iuraverint, pag. 215. Constitui itaque singulam de singulo hoc obiecto
dissertationem elaborare tibique in vicem confidentiae illius, quod opus
tuum
Maii incidi in mortalem ferme morbum, e quo vix
ad hac tantas vires recollegi ut calamum regere possim. Si mihi Deus vires
plene restituerit, et tu dissertationes has desideras, elaborabo eas cum
commoditate et illas tibi cum tempore submittam. Respondebo etiam tibi ad
quaesita tua quae in schaeda, quam Mandichio tradidisti, formaveras; nunc
enim necdum sum capax serii laboris.
Ceterum usus sum notitiis novis, quae ex opere tuo hausi, ad aliquot
sit iudicium ferre, censerem ut tuam de hoc merito opinionem notae meae
subiicias, prouti alias fecisti.
Si reflexionibus his detuleris, nihil tibi remanebit pro ingressu quam
quaestio illa, cui appendix illa: Tempore Sigismundi Regis
tribui possit? Ego quidem libenter patior certiora me edoceri. Omnia tamen,
quae adfers, me non movent ut scriptum illud pro extractu a Telegdio facto
habeam. Confer, quaeso, te illud accuratius
vim legis obtinere. Verum leges non nisi in
diaeta conduntur. Deinde si etiam rescriptum illud (de quo adhuc non
constat) reipsa ad comitatus emanavit, vides ex ipso protocolli contextu,
quod divisio illa gentium fuerit tantum temporanea, id est, pro illo casu;
porro, quod Sigismundus reliqua propositionum suarum puncta liberae
comitatuum consertationi substraverit. Denique puto ego me e combinatione
propositionum harum cum Sigismundi Decreto 5-to in
reservaverint ut
avara alias hoc in genere nostratum scrinia recludas. Nihil ferme iam tibi
reliquum est quam ut meridionales etiam Hungariae limites, id est Croatiam
pertentes. Quam in rem si tibi voluntas et otium suo tempore adfuerit,
significa mihi. Conficiam cum episcopo ut id nullo tuo impendio praestare
possis.
Cum tibi ad secretariatum camerae adhuc animum superesse videam, Szechenacz
vero eidem, cui
Sed haec iam acta sunt.
Cum apud Episcopum Transilvaniensem frequentius verseris, indaga quaeso quid
sit quod ille opus Schonvisneri: De Re Numaria Hungariae, cuius
impressionem in se recepit, tanto tempore non edat, et si quid ad
accelerandam eius impressionem conferre potes, fac quaeso; ego enim opus hoc
avidissime exspecto. Informa etiam te an ille secundum operis sui de
conciliis tomum proximius daturus sit, meque de
Hungaricam, id est, uti ego
intelligo, recensionem omnium hoc idiomate editorum librorum edere
mediteris, probo vehementer. Vereor tamen ut aliquem e sodalibus tuis
reperias, qui opus hoc tam brevi, ut speras, tempore perficere possit; nudam
enim titulorum consignationem edere parum interest. Singulum, etsi paucis,
critice recensere, vires unius hominis excederit; nimirum, quia libri hi
varias litteraturae classes respiciunt, quas ut
enim tuis moliminibus facultates tuae non
correspondent. Habes exemplum in tuis Supplementis ad
Vestigia, quorum editio iam in tertium annum protrahitur.
Quare, si me audis, sepone feliciori tempori Ineditos
Scriptores et post Supplementa omnem tuam operam ad
edenda Acta et Diaria Diaetalia converte.
Quoad Monumenta Antiquitatum
Si opus hoc vulgaretur, praeberet illud materiam systematicis
dissertationibus, qualis illa est, quam tibi submisi, de usitatis in
prima et secunda Periodo Nobilitandi Formis, de qua quod nullam
ab eo tempore feceris mentionem, miror; et sic dilucidatis primum per
eiusmodi dissertationes summis statisticae et
iuris nostri capitibus, posset aliquis efformando
iusto statisticae et
tibi nodum. Verum quando primum concessa fuerit ablegatis
Croatiae ad Tabulam Regiam sessio? An non olim alicui comitatuum tabulae, si
ita, cui, et quo ordine assederint? An primo statim obtentae ad Tabulam
Regiam sessionis tempore primum a dextra Personalis locum, uti nunc,
occuparint? An Regnum Croatiae tot quot voluit nuncios mittere potuerit, vel
numerus eorum ab olim ad duo, ut nunc, individua restrictus fuerit? Quando,
et quo ex incidenti
tu in singulum diarium
indiculum adornasti, et tunc sufficeret indices hos inspexisse.
Grata etiam memoria recolo quod tu duarum Protocollo Regni antiquiorum
congregationum acta detexeris et mihi communicaris. Forte ab eo tempore in
complura vetustiorum Regni huius congregationum acta incidisti, e quibus
aliquid in eam rem erui posset.
De Exercituatione Regni Croatiae vetustissimum, quod hactenus
aliquid in eam rem erui posset.
De Exercituatione Regni Croatiae vetustissimum, quod hactenus
protractum est, monumentum in eruto a te sic dicto Regesto Sigismundi Regis
continetur. Ab eo tempore erui antiquiora, Protocollo Regni, quod 1565-to
incipit, congregationis de 1546. acta, in quibus modus insurectionis eius
anni describitur. Verum nec hoc instrumentum antiquitas commendat. Si tamen
cupis, mittam tibi
Iakovlye 24. Iulii 1798. (f. 109r-110v)
nostras antiquitates aliquid conferunt. Si haec
chronologico ordine simul ederentur, haberemus generale adminus civilium et
iudicialium antiquitatum nostrarum systema. Nunc eo imbecillitatis deveni
quod iam nec matutino tempore ultra horam intenso alicui labori insistere
possim. Ideo ne mirere quod nec dissertationem de origine comitatensium
congregationum absolverim.
Quod impressio Supplementorum ad vestigia diaetarum
1) usque Novum Annum in margine addidit
auctor
2) Textum ulteriorem editores hoc
tempore non possident.
3) diaetarium sic
4) ad sic
§. 2. Hungariae clima, solum et divisio in linea commerciali.
Hungaria cum adnexis partibus intra 45. et 49. latitudinis, nec non 36. et
44. longitudinis gradum situatur: cum zonam habeat temperatam, non tantum
ea, quae hactenus produxit, sed omnia etiam alia, quae zona temperata
sustinet producta proferre potest; et quia per 4. latitudinis et 8.
longitudinis gradus porrigitur, reffertque circiter 4999 quadrata
Hungaria cum adnexis partibus intra 45. et 49. latitudinis, nec non 36. et
44. longitudinis gradum situatur: cum zonam habeat temperatam, non tantum
ea, quae hactenus produxit, sed omnia etiam alia, quae zona temperata
sustinet producta proferre potest; et quia per 4. latitudinis et 8.
longitudinis gradus porrigitur, reffertque circiter 4999 quadrata milliaria,
varium utique et clima, et solum habere debet. Hac ipsa de causa
aut sabulum aut arenam collocavit.
In aliquibus tantum Tibiscanis partibus, natura omnia ferme haec viarum
subsidia negavit. Verum ipsae illae partes seu vitioso molarum situ, seu
irregulari fluviorum cursu, seu priorum temporum iniquitate tantas paludes
habent, ut si istae in rite efformandos canales contrahantur, hi ferme
viarum beneficium supplere possint.
§. 6. E converso a meridie et
aut iudicium alterius quam ipsius Regis
agnoscere; aut aliud quam huius Banderium sequi voluit. Nobilium pupillorum
tutelam proximi cognati exercebant. Filiae sub auspiciis parentum
elocabantur. Et quanquam primis Regni temporibus status liberarum civitatum
non statim invaluerit, iam tamen sub sancto Stephano exteri in Regnum
vocabantur, iisdemque sub nomine Hospitum praerogativae liberi
hominis concedebantur: iam domesticis etiam
vehebantur, tantum ibi
vendere, neque ultro promovere audeant e Sigismundi Decr. 2. Art. 11. Omnia
quidem haec Monopolia, partim contrario usu postea sublata, partim subsequis
Legibus abrogata: Tricesimarum, quarum priora tempora nonnisi confusam cum
Teloniis idaeam habuerunt, institutum regulatum. Sigismundi Decr. 2. Art.
17. harum stationes defixae. 1498. art. 34. ipsa portorii Tricesimalis
quantitas in trigesima valoris mercium parte id est
agnita eius utilitate continua
ferme, quae Regnum exagitabant, qua externa, qua etiam domestica Bella,
curas Legislationis ad praesens usque saeculum ita distraxerunt, ut relictum
sibi ipsi Commercium, eum tantum quem physicae temporum circumstantiae
sponte produxerunt, cursum habuerit.
§. 11. Legislatio praesentis saeculi quid praestiterit in commercii
incrementum.
ex eodemque Proventu pecculiaris pro Stipendiis
veterani Confiniarii Militis Fundus confletur. Ita rediit iterum aequabilis
inter Hungariam et Germanicas Provincias relatio Politico-Commercialis,
neque ullae longo postea tempore quaerelae contra Tricesimale earum Systema
a parte Hungariae movebantur. Verum progressu temporis ipsa etiam illa
mediae Tricesimae auctio tam in Hungaria, quam etiam in Germanicis
Provinciis aerario Regio influxit:
Ita rediit iterum aequabilis
inter Hungariam et Germanicas Provincias relatio Politico-Commercialis,
neque ullae longo postea tempore quaerelae contra Tricesimale earum Systema
a parte Hungariae movebantur. Verum progressu temporis ipsa etiam illa
mediae Tricesimae auctio tam in Hungaria, quam etiam in Germanicis
Provinciis aerario Regio influxit: neque tamen propterea Legislatio
Hungarica seu merces distinctas praeter elevatum iam hac ratione ad
Hungaria vero
immediatam, ut § 8. apparuit, in mare hoc navigationem habeat, Moscoviticae
hae Provinciae in sensu Commerciali Hungariam immediate contingere
censentur. Verum hanc inter et Moscoviam nulla usque recentiora tempora
relatio politico-Commercialis intercessit; necdum aperta in Mare Nigrum
Navigatione exigua etiam illa, quas inter hos duos Status viguit physica
Communicatio, per Poloniam processit. Augustus Josephus 2-us Anno 1784.
procuretur indubie sensim invehetur.
Quoad olera et fructus.
Obviorum olerum et fructuum Cultura in Hungaria semper
viguit, ab aliquo tempore exquisitiora etiam olera coli, delicatiores
fructus inseri coeperunt, ususque hic in dies magis propagatur. Necdum
tamen eo res perducta est ut haec Domesticae necessitati sufficiant;
Adhuc et Olera et
ex una
homines manipulationis huius peritos, quales in Regno pauci adhuc dantur
requirat, iamque hoc nomine sit sumptuosus, parte vero ex altera magnum
et Laboratorum, qui Ligna cedant et vecturarum, quas illa in Tempore
evehant, numerum quotannis exigant, Ordo hic Sylvarum in paucis tantum,
quae et paratam et utilem habent Lignorum distractionem, Locis hactenus
inductus est.
Prima Culturae Tabacae Epocha in qua ad distractionem intra
Monarchiam restricta fuit.
Et haec ferme sunt Gentilia e Regno Vegetabili Producta, circa
quae Industria Incolarum Hungariae a longissimo retro tempore versabatur. Ex
adscitiis prima in Regnum Tabaca penetravit:
nimirum cum in Hungaria liber semper fuerit eius usus, Culturam hanc
principio domestica Consumptio excitavit, necessitas vero
primum Locum assignaverit
Tolnensi, tum Quinque-Ecclesiensi, ad quam
proxime accedere dicit unam Insulae Murak?z Speciem, quae vulgo
Megymoracz appellatur. Has solas omni tempore in Italia
vendi posse affirmat. Post has locat Szegediensem, ad quam
accedere dicit Aradiensem et Posonis Rakomasz in Comitatu
Szabolcsiensi sitae. His subiicit
ditet? Observavit ille primo Anno usque ad
Scrapulum praescriptam sibi Normam. Ducebat exactum per totum Culturae
tempus Diarium, quod Superioritati Suae periodice submittebat. In hoc et
omnes Singulae diei tempestatis mutationes et eas, quas ex iterata
quotidie et sollicita Plantarum inspectione, deprompserat Observationes,
referebat. Evoluto Culturae tempore combinabat experientiam totius Anni,
et si in aliquo
Suae periodice submittebat. In hoc et
omnes Singulae diei tempestatis mutationes et eas, quas ex iterata
quotidie et sollicita Plantarum inspectione, deprompserat Observationes,
referebat. Evoluto Culturae tempore combinabat experientiam totius Anni,
et si in aliquo erratum fuisse, aut quidpiam emendari posse deprehendit,
id altero Anno sollicite immutabat. Sed incassum tanta cura primis 4
Annis ne plantam quidem ad
Culturae Gozypii et Orizae.
Gozypeorum manufacturorum usus iam adeo communis evasit ut Productum hoc in
primam ferme necessitatem transiverit. Clima haud adeo calidum exigere
videtur, cum illud in Servia iam longo tempore producatur. E Hungaria pro
Crudo tantum hoc materiali 404 621 floreni quotannis iuxta Diametrum ultimi
Decennii efferuntur. Mansit tamen peregrinum pro Hungaria Productum hoc
usque 1780. privata unius Proprietarii
tum hac in re fuerint Publicae Administrationis partes, quali Industria illa
excitata fuerit? Quem habuerit singulo Anno successum? Quibus de Causis
interciderit? Non constat.
Oriza perinde exoticum usque ad recentiora tempora pro Hungaria Productum
fuit, susceperunt non multos ante Anno eius in Banatu Culturam nonnuli
Itali, iamque aliquot ibidem Orisarias excitarunt; ex his aliquae quidem
subinde iterum derelictae sunt, perdurat tamen
eiusmodi comparaverant, praescriptumque cum iis procedendi observarent parem
ferme illi, quae in Merkopail ab originariis Hispanicis ovibus
proferebatur, Lanam produxerint.
Cum nutritae tanto tempore in ovili peccudes hae, magnam foeni, cuius
deffectu via Carolina alioquin laborat, quantitatem consumpserint urgebatur
subinde a Gubernio Fluminensi, ut Grex hic alio transponatur, foenumque quod
illae hactenus
Ut adiacentibus Equatio MezöHegyessiensi
Comitatibus 2000 altiores Caballae seligantur, et Singulo Caballae
proprietario Schaeda Legitimatoria extradetur.
2. 2o Adveniente Admissionis tempore Admissarii e hoc equatio ad
Possessiones illas, ubi Conscriptae eiusmodi Caballae reperiuntur,
pro admissione deducantur.
3. 3o Peracta admissione Singulo Caballae Proprietario 1 florenus
quantitate, plures utique quam
tres Tinctores occupare debet: vicissim Pannificia Hatvaniensis
et Keszteliensis adhuc memorantur, quas tamen iam intercidisse constat. Quod
summum est, potuerunt ab eo inde tempore aliquae Fabricae deseri, aliae
vicissim exurgere potuerunt.
Vel inadequatae tamen hae, quas Relationes illae praebent Notitiae, si cum
Tabellis Commercialibus combinentur, ad necessariam pro Legislatione de
hanc pars longe
maxima otiose consummat. Verum irradicata est apud Plebeios Hungaros ab hoc,
velut muliebri labore aversio, quam praesens etiam
utilitas vix; sola forte necesitas suo tempore
vincet. Interea apparet e Relationibus quod Anno 1787. in Solo Oppido
Papa 4716 Librae Lanae pro Mosoniensi Fabrica defilatae
sint: Id tamen relatio non exprimit, an totam hanc Filaturam
Posonium vicinae Austriae aliquas earum
detulit. Si tota, quam illae producunt elaboratorum Summa, in reflexionem
summatur, haec adeo exigua est, ut impedire non potuerit, ne Luxus
Articulorum horum Inductionem inde ab aliquo tempore de Anno in Annum
maiorem efficiat. Nam iuxta Diametrum ultimi Decennii pro Sericeis et Semi
Sericeis materiis 585443. floreni quotannis evehuntur. Causa lenti huius
Sericearum Fabricarum progressus partim 33o partim
avocet, si
emptores sparsa de imperfectione artefactorum eius sinistra opinione
avertat, si denique quod effroenis passio quandoque suggerere solet,
minus intrinseco valore pretium propriis mercibus pro aliquo tempore
statuat tantum ut novellum qui damnum hoc sustinere non potest
Fabricantem in ruinam agat.
Iam vero sicut se habet novella erga veterem Fabrica si in
eadem
aliquod a Mercatoribus exigendi Idaea adeo naturalis est, ut eam
omnes Europae Reges principio statim Constitutorum Regnorum adoptarint.
Verum certo Tributi huius Quotta tarde admodum defixa fuit. In
prima temporum obscuritate, extorquebatur a Mercatoribus arbitraria aeris
summa: postea de quotta dependendi Tributi, cum iis transigi coepit: id quod
in Turcia relate ad Domesticos (cum exteris enim Quaestoribus Secundum
paulo post abrogato
domestici Quaestores redierunt denuo ad priorem Immunitatem. Verum eos non
multo post et fortasse sub Mathia 1o Tricesimae subiectos
fuisse satis constar.
Ab eo inde tempore Quotta Portorii Tricesimalis, in 30ma valoris mercium
parte id est florenis 3 denariis 20. continuo perduravit, totusque hic
Proventus in Aerarium Regium influxit, donec vicinarum Germanicarum
Provinciarum Legislatio ut
quantum 30ma valoris mercium pars effert, nempe fl 1. a 20. ad
rationem conflandae pro Stipendiis veterani Confinii Militis Cassae, a
mercibus dependendum esse constituit, sicque demum ennatum est illud tanto
postea duraturum tempore 5 a Centum Portorium, quod ab omnibus
indiscriminatim seu Invectis seu Evectis seu
transeuntibus mercibus persolvebatur.
Ac Legislatio quidem Hungarica deffectuosum esse hoc Portorii
adoptata, aut concedendi his favores,
per alios pro Hungaria Stabiliendos adminus compensati fuissent, poterat
aequissimum inter duo haec Monarchiae membra Commercii
aequilibrium pro ratione temporis illius iam tum stabiliri.
§.54. Quomodo postea per Consilium Commerciale Viennense enervatum fuerit.
Verum sub idem ferme tempus
Boni Publici suscipiebantur, prouti id sub Consilio
Commerciali evenisse constat, dum in favorem Polonicae, Hungarica
Cera et mel adeo gravatum fuit, ut Hungaricum cum
his articulis Commercium aliquo tempore prorsus stagnare debuerit: praeterea
mutationes hae quandoque adeo peremptoriê emanarunt ut nec ad notitiam
omnium, quoad articulum talem, cuius Portorium mutatum est, interessatorum
Quaestorum in tempore pervenerint.
Commercium aliquo tempore prorsus stagnare debuerit: praeterea
mutationes hae quandoque adeo peremptoriê emanarunt ut nec ad notitiam
omnium, quoad articulum talem, cuius Portorium mutatum est, interessatorum
Quaestorum in tempore pervenerint. Acceserunt pecculiares saepe non tantum
Mercatoribus, sed ipsis etiam Dicasteriis Politicis ignotae Tricesimarum
Instructiones. Quae omnia et cursum Commercii perturbare et Quaestoribus
grave saepe
praebet, habet tamen
diversa adhuc Navigationis impedimenta, neque enim omnia eius Littora
adhuc a Sylvis repurgata sunt, quo fit, ut licet eius alveus a truncis
iam Saepius repurgatus sit, novi tamen eidem de tempore in tempus
illabantur, qui impeditam faciunt navigationem. Quibusdam in Locis in
nimium multos ramos abit, nimis multas insulas efficit id quod minus
profundam tempore siccitatis aquam in principali Canali
iam Saepius repurgatus sit, novi tamen eidem de tempore in tempus
illabantur, qui impeditam faciunt navigationem. Quibusdam in Locis in
nimium multos ramos abit, nimis multas insulas efficit id quod minus
profundam tempore siccitatis aquam in principali Canali efficit; alibi
per Longos nimium gyros se incurvat, qui Longiorem, adeoque magis etiam
Sumptuosam reddunt navigationem, nec desunt scopuli arenosi, ad quos
imperitus
eandem Scalam ellaboratae sunt. Rabiana
Commissio praesentanea tantum Navigationis impedimenta removere, non
vero Systematicam Danubii regulationem ponere sibi pro Scopo
praefixerat, et alioquin ab eo tempore quo Rabiana
Commissio processit, ingens in Statu Danubii Commutatio facta est. Quare
generalis ad Scopum Systematicae fluvii huius regulationis elaboranda
mappa adhucdum desideratur, pro aliquo
per has enim
parva aqua transiri non potest Utrique huic impedimento tollendo, erga
relationem Comissionis Rabianae manus iam admota, opus tamen
consummatum non fuit, nimirum rumpebantur Saxa, cum Celebris temporis sui
Hydraula Freiman irritum futurum hunc Laborem edixit utque
potius Cataractae hae per artificialem Canalem circumeantur, svasit. Nunc
hydraula Fluminensis Gnamb Scopum hunc per collocanda
in Linea tamen commerciali pro uno reputari debet. Transit
ille partim in Hungaricam et Turcicam, partim inter Militarem et Politicam,
partim inter Solam Militarem, partim denique inter Solam Politicam
Iurisdictionem. Turcae tempore pacis vix aliqua Navigationis Impedimenta
ponunt, tempore Belli eam infestam reddere non intermittunt. Militaris
Status ubi utramque rippam habet, quoad coactivum natura sua militare
Systema admittit eam utcunque
ille partim in Hungaricam et Turcicam, partim inter Militarem et Politicam,
partim inter Solam Militarem, partim denique inter Solam Politicam
Iurisdictionem. Turcae tempore pacis vix aliqua Navigationis Impedimenta
ponunt, tempore Belli eam infestam reddere non intermittunt. Militaris
Status ubi utramque rippam habet, quoad coactivum natura sua militare
Systema admittit eam utcunque sustinet. Ubi una rippa ad unam, alia ad aliam
pertinet
deberet Incrementa: verum sub finem
praeterriti anni inscitia Navarchi reducem eiusmodi Navem Ponti Pestiensi
ita alisit, ut omnes ad m/20 aestimatae merces submersae sint. Id quod a
simili tentamine alios Quaestores pro longo tempore deterrere potest.
Et hi sunt Capitales Navigationis Hungaricae canales, per quos non exigua
Commercii pars procedit. Circa eorum regulationem multa quidem iam adusque
frustratim acta; alicubi adiacentium Paludum
vero in quot eotum Hungaria divisa fuit Districtu unus
Geometra Dirigens maiori tantisper Salario provisus, qui reliquos in opere
manuducat, Constitutus fuit: Verum hoc quoque opus partim Bellum Turcicum,
partim subsecuta temporum mutatio intercepit. Magnam tamen eius partem per
subsequum quod Turcicum Bellum praecessit, biennium peractum esse vix
dubitare licet, quae si Labor hic reassummatur non exiguum ad celerriorem
eius perfectionem
primum attinet: in Regione ubi Commercium iam plane effloruit, nullae
nundinae vigent, victualia, aliaeque pro immediata Consumptione neccesariae
merces quotidie venui prostant. Negotiatio omnis per Contractus, qui nulli
tempore, aut Loco affixi sunt geritur.
In Hungaria mechanicus Commercii Cursus adhuc per Nundinas
procedit. In hebdomadalibus quidem potissimum victualia, et
paucae pro proprio emptoris usu
a Navigabili aliquo fluvio haud procul distant. Verum
Caristia haec raro ultra annum durare consvevit. Et ideo dum suum quisque
triticum quo citius ad mare transponere festinat, ut illud inde ad
famellicam Regionem adhuc in tempore promovere possit, brevi eo res deduci
solet, ut nec in fluviis naves et Nautae, nec in viis Sufficientes vecturae
in tempore haberi possint, fit autem ut Quaestores, qui tardos transportus
suscipiunt, diminuto interea
triticum quo citius ad mare transponere festinat, ut illud inde ad
famellicam Regionem adhuc in tempore promovere possit, brevi eo res deduci
solet, ut nec in fluviis naves et Nautae, nec in viis Sufficientes vecturae
in tempore haberi possint, fit autem ut Quaestores, qui tardos transportus
suscipiunt, diminuto interea in Regione famellica frumenti pretio, grave
saepe detrimentum patiantur. Interea transportus pretium adeo elevari solet,
ut
obstante gravissimo Portorio suo modo in Ditiones Borussicas
promovere norunt.
In Poloniam maxima Superiorum Comitatuum Vinorum, quae
Submontana dicuntur pars ad recentiora usque tempora
efferebatur. Utprimum Gallicia Austriaci Iuris effecta, et in
Censum Germanicarum Provinciarum relata est, evectio haec notabiliter
decrevit. Imposito ante non multos Annos per Rempublicam Polonam Singulo
refluant, intra 50 Annos
illa peccuniis reddundare, hae vix aliquid Aeris numerare
deberent. Nunc is est Naturalis peccuniae Circulantis Cursus, ut
massa quidem eius in aliqua Provincia pro aliquo tempore vel
augeri vel minui possit, ipse tamen affluxus et
refluxus certam semper teneat proportionem. Si in Hungariam
via Commercii minus Aeris influeret, minus etiam per eos,
omnes hi fundi subinde in Aerarium Camerale derivati fuisse videntur. Tandem
1715. art. 8. stabilitis pro necessitatibus militiae provisio facta est, per
stabilitam eadem Lege Contributionem. Primis Regni temporibus
Civiles Magistratus nulla fixa Stipendia habuerunt, sed cum simul politica,
simul in judicialia curarent, Taxis iudicialibus, excisaque sibi per Leges
Birsagiorum, seu mulctarum iudicialium parte fruebantur. 1546.o
hunc promovendi Commercii usui perpetuo addixit. Incameraverat
quidem hunc etiam Fundum per aliquot Annos Augustus Iosephus 2us verum
Anno * * * eum primaevae suae destinationi Sponte iterum restituit. Et
ab hoc tempore conflatae et necdum errogatae summae effecerunt * * *
annue vero producit fundus hic * * *.
Addixit Commercii Incremento Augusta Maria Theresia alium etiam Fundum,
nimirum confiscatarum Turcicis
deserviat, totum tamen Cassae huius
Beneficium unice pro tribus illis Comitatibus, utpote e quorum
Contributione Cassae haec conflabatur, cedat.
Sicut de Contributione Militari Croatiae Status adhuc eo tempore cum
Principe tractabant, ita etiam pro Domesticis necessitatibus ac in
Specie pro Tabulae Banalis Iudiciariae aliorumque Regnicolarium
Officiorum Salariis, Contributionem imponebant. Inter haec erant
Statu dicta sunt,
satis apparet, ut autem Capitale ipsum expendatur, Augustae Fundatricis
menti congruere haud videtur. Caeterum Interusuria illorum Cassae huius
Capitalium, quae quoad privatos elocata sunt, a tempore factae, quo
utimur consignationis, apud aliquos inde a 9o Ianuario 1785., apud alios
ab 8a 8bris eiusdem anni, apud alios a 29o Augusto 1786. adeoque a 5e et
respective 6. annis exhaerebant. An postea
quibus ordine hic.
Asiae minoris, ubi imperia Tirus et Sidon erat iis temporibus; territorium eorum
in Asia erat sterile et exiguum, hinc per industriam debuerunt succurrere, proin coeperunt
artes, opificia excolere, mercaturamque tractare et navigare, et sic celeberrimi mercatores
evaserunt, et cum tempore ditissimi; hinc etiam inventores navigationis maritimae dicuntur.
541‑8 in
Hispanias digressi sunt, retinuerunt sibi partem Galliae, dein profligatis et devictis Suevis,
eorum provincias occuparunt in Hispania et suum
Extincto etiam imperio occidentali per Haerulos orientis imperatores jure postliminii fundumque
condividentes voluerunt provincias imperii occidentis revindicare; hinc plurima bella in Africa,
in ipsa etiam Hispania habebant et provincias recuperarunt, et usque Svintillae tempora ibi
permanserunt; ab eo vero expressi sunt omnes.
proxima haeredem scripsit remotiorem agnatum, nempe Ludovicum Antegavensem qui erat frater
junior Caroli 5‑i regis Franciae, praeteritis omnibus vicinioribus agnatis, nempe Ludovico Magno
Rege Hungariae; hinc Ludovicus Carolo Dirachio dedit sumptus et copias contra hanc Iohannam;
tempore hoc recte schisma erat in ecclesia inter Clementem et Urbanum 6‑um ob habitationem
pontificis Clementis in Gallia Avignionae et Urbani in Italia.
30,000 aureorum habuit, ubi 1504. anno
mortuus est; Ferdinandus filius non destitit post patris obitum; per proditionem tamen traditus
est cum urbe Tarento Hispanis per capitaneum; hic vixit usque 1559. Valentiae in captivitate.
legati; Ferdinandus
misit generum suum Phylippum Pulcrum, archiducem Austriae, maritum Iohannae, filiae Ferdinandi;
hic Phillippus fuit genitor Caroli 5‑i et Ferdinandi imperatoris.
nihil tamen profecit Ludovicus,
sed potius cedere debuit totum regnum Ferdinando; 1504 mortua est Isabella, et tunc Ferdinandus
neptem Ludovici 12‑i Germanam Foxanam in uxorem sumpsit, conspicuamque summam pecuniae dedit
adhuc Ludovico XII, et sic pax composita est; et ab eo tempore usque saec. praesens permansit
Neapolis penes Hispaniam.
Catolicus praemonente cardinali Ximene in
Africam expeditionem suscepit, partim ut piratas Algeritanos, Tunetanos, et Tripolitanos
compescat, partim cum jam 1494. pontifex Alexander VI donaverit Africam totam Ferdinando, cum ei
titulum Chatolici attribuisset; pontifex enim illis temporibus habebatur pro domino directo et
illimitato rerum spiritualium et temporalium.
partim ut piratas Algeritanos, Tunetanos, et Tripolitanos
compescat, partim cum jam 1494. pontifex Alexander VI donaverit Africam totam Ferdinando, cum ei
titulum Chatolici attribuisset; pontifex enim illis temporibus habebatur pro domino directo et
illimitato rerum spiritualium et temporalium.
vero status ita fregerunt ut pacem tributo annuo emere coacti
fuerint.
pontifex denominavit
mutari coepit facies rei; proposuit enim parlamento, seu statibus
pacificationem, an servare teneatur has conditiones; hocque cum negaverunt status ex eo quod
conventio haec vi diuturnitateque carcerum extorta sit; 2‑o) quod rex contra officium suum
egerit haec concedendo, cum tempore coronationis juret se regni limites non imminuturum.
anno 1520. usque '38. 12 milliones hominum caesos fuisse.
Gallos et sequestravit rempublicam;
ante finem huius belli Carolus 1554. consiliavit matrimonium inter filium suum Phylippum et
reginam Angliae Mariam.
loca, quae in Galliis expugnavit,
restituere debuit; occasione huius pacis stipulatus est Phylippus sibi Isabellam filiam Henrici
2‑i regis Galliarum, quae Carolo filio Filippi ex primo matrimonio jam desponsata fuit.
vel latum unquam recedat; his tamen non tantum res
non melioratae, sed magis adhuc destructae sunt; gliscebat odium aliquot annis,
quibus plures provinciae se conjunxerunt, donec 1568. in apertum bellum erupit, quod per 80
annos duravit, una cum tempore aliquo induciarum.
non melioratae, sed magis adhuc destructae sunt; gliscebat odium aliquot annis,
quibus plures provinciae se conjunxerunt, donec 1568. in apertum bellum erupit, quod per 80
annos duravit, una cum tempore aliquo induciarum.
quod Carolus in necem suam perspiraverit; etiam
selotipia eum excruciavit; effectus huius fuit quod filium suum sacrae inquisitioni tradiderit,
ubi etiam peremptus est, et eodem anno etiam Isabella mortua est, non sine suspitione veneni.
quod filium suum sacrae inquisitioni tradiderit,
ubi etiam peremptus est, et eodem anno etiam Isabella mortua est, non sine suspitione veneni.
enatum est; suffultus
quidem est a Gallis, sed non ita ut resistere potuisset Phillipo, et hinc expulsus est ex
Portugallia, et in Gallia defecit.
Sixtus ergo Quintus Romanus pontifex
executorem suae sententiae fecit Phylippum, qui etiam odio personali ferebatur in eam, tamquam
talem quae eius matrimonium oblatum excussit et respuit
miscuit controversiis quae in Gallia propter
successionem enatae sunt; linea etiam regnans Aurelianensis extincta est in Henrico 3‑o per
Clementem Jacobum monachum ex insidiis occiso; respexit ergo regimen stirpem agnaticam, nempe
Domum Bourbonicam, quae in regno Navarreo ad haec tempora praefuit; fuit in Navarra ergo
Henricus etiam 3‑us dictus; huius parens fuit Antonius rex Navarrae 27.1 huius...
Navarrae in margine MS qui dein nomine Henrici 4‑i in Gallia successit.
exhauriverintque
regnum; hinc 1640. rebellare coeperunt sub ductu Iohannis ducis de Draganea, qui originem a
regibus prioribus ducebat; occisis ergo Hispanis una cum prorege occupatisque urbibus et
portubus se in libertatem restituerunt; usque 1668. bellatum est cum Hispanis; quo tempore se
diviserunt et a Hispanica aula independentes declarati sunt.
et
Hollandi, ne Carolum ad formidabilem lenient auctoritatem, mutarunt consilia sua, et voluerunt
potius Phylippum 5. regem Hispaniae habere, hinc se primi Angli Gallis conjunxerunt circa 11
annum, sed et hoc Angli non sine ratione fecerunt.
ipsi filius Phylippi 5‑i Carolus; anno vero 35.
successit in Hetruria mortuo Gasto.
inhiabant enim Galli jam pridem ducatui Lotharingiae contermino regno suo, saepe
habuerunt cum ducibus Lotharingiae altercationes, subegerunt sibi eum, et iterum
restituere debuerunt; de hoc ergo acquirendo nunc egerunt; duces Lotharingiae circa ea tempora
erant Franciscus, parensIosephi 2‑i, et Carolus, gubernator Belgii; horum ergo duorum vexatorum
a Gallis principum partes tuitus est Carolus 6‑us, eos Viennam detulit splendideque educavit,
ita ut dein plane filiam suam Mariam Theresiam Francisco in uxorem dedit; Galli
erumnis et egritudine oppressus mortuus est; et sic Franciscus dux Lotharingiae
'45. electus est in imperatorem succesitque in imperio nomine Francisci 1‑i; anno 1746. mortuus
est Phylippus 5. in Hispania, ei successit Ferdinandus 2‑us, et ab eo tempore jam segniter
bellum hoc ex parte Hispanorum gestum est; caeterum cum potentissimis duobus maritimis potentiis
agendum habuerint, ipsos etiam Gallos in America lacessiverunt Angli, plurimum Borussus astu et
fraudibus suis effecit, integram enim fere Silesiam occupavit; anno
Historia Portugalliae.
floruit in Lusitania; tunc enim a Visigothis extinctum est
tam in Hispania, quam
filium Robertum, ex hoc
natus est Henricus rex Franciae, et Robertus; huic donavit parens Robertus ducatum Bourgundicum,
et ex huius linea dicunt plurimi condescendere hunc Henricum, et quidem aliqui filium, aliqui
dicunt nepotem fuisse.
erant bellis, factum est ut
saepe principes alii succurrerint iis; et sic etiam Henricus hic accurrit Alfonso 6‑o; pro
quibus fidelibus servitiis ipsi provincias Portugallicas gubernandas dedit; dein uxor Alfonsi
fuit soror patris huius Henrici, et hinc ei carissimus fuit; aliquo tempore ergo gubernavit has
provincias, tardius Alfonsus 6. filiam suam Theresiam copulavit huic Henrico et ipsis cessit
provincias has Lusitaniae; initio videtur tantum usum fructuum ipsis concessisse; nam ipsum
dominium primo per testamentum suo genero reliquit Alfonsus 6. anno
post hanc victoriam ad limites usque Algardiae trans Tagum
protulit limites comitatus sui; post hoc ergo celebravit conventum statuum; Romanorum Pontificum
aucupatus est favorem ut titulum regium obtinere possit seque tueri contra Castilianos;
Innocentius 2‑us pontifex fuerat iis temporibus; promisit ergo quod regnum suum subjicere velit
Pontifici ut feudum velitque tributum solvere; Innocentius ergo reclamantibus Castilianis ei
titulum regium tribuit; promissionem suam defuncto Innocentio sub Alexandro 3‑o renovavit et
consummavit; hic Pontifex misit ipsi
Pontifici in suo regno; haec 1289. anno acta sunt cum Nicolao 4‑to
pontifice.
dictus est, ob nimiam severitatem in exercenda justitia; hinc etiam Iustitiarius dictus
est.
quamquam sub eo adhuc non detegerunt eam
tardius vero regis utriusquis Algarbiae nomen suscepit, factis maioribus
in Africa occupationibus.
Hispanos vero devenit ad Hollandos hos
commercium, penes quos et hodie est.
alias sibi tributarias effecerunt, praecipue belliduce Albuquercio, ita ut jam latissime per
Mauritaniam, per Guineam usque insulam S. Thomae extenderetur commercium eorum, alia ex parte
per omnia littora Asiae, imo usque ad Iaponiam ipsam.
in
littoribus maris Mediterranei posuit '546; ardore religionis incensus operam dedit ut populi
isti ad sacra Christianorum transirent, vidit dein etiam quod populi hi eo lubentius ipsi
subessent si etiam illi Christianae religioni addicti fuerint; hinc ordinem Jesuitarum, tunc
temporis introductum et confirmatum, primus recepit, et ipsis usus est ad convertendos aethnicos
suos; Coimbriae ergo primum collegium eorum fundavit; inter hos ergo missionarios celeberrimus
fuit S. Franciscus Xaverius.
faverit; hinc anno
1567, dum 14. annum aetatis ageret Sebastianus, maiorennis declaratus est, et gubernavit
imperium.
Violantae de Gonetz; hic Antonius dixit se esse legitimum
filium Ludovici, sed multi negabant eum legitimum filium, hinc etiam dictus est Antonius Nothus;
de Crato dictus est, quia Crato est civitas Portugalliae, in qua ordinis Melitensis equites
habuerunt magnum prioratum, qui iis temporibus erat Antonius Nothus.
domi ergo firmatus classem expedivit ad subjiciendam Terceram, ubi
clade navali victus Antonius etiam hinc profligatus est; caeterae ditiones omnes Africae,
Americae ultro se subjecerunt potestati Phylippi.
adjecerunt Brasiliamque eripere volebant Portugallis; hinc societatem Indiae
occidentalis erexerunt (Vest-indische) et sic ad annum usque 1638. fere totam Brasiliam
eripuerunt Portugallis; imo et ultimum eorum commercium Iaponense astu ipsis extorserunt; nempe
Portugalli prioribus temporibus missionarios miserunt ad Japonenses, qui felici successu operati
sunt in Japonia, et sic etiam commercium ad se adtraxerunt Portugalli; Hollandi ergo conati sunt
suspectos reddere missionarios Portugallos et cum ipsis etiam aliqua ratione religionem
Christianam; dixerunt
Ceilo, quam maxima ex parte Portugalli habebant, sibi occuparunt, et sic usque '661, '2, '3.
perdurarunt altercationes inter eos donec '669. finalis pax coaluisset inter has nationes,
Hollandos et Portugallos; Portugalli vero in usu libertatis suae permanserunt usque nostra
tempora semper; Iohannes hic 4‑us rem aerarii optime administravit, suasque non exiguas divitias
omnes in bonum reipublicae convertit, et 56 milliones reliquit in 6. anno regni cum anno '653.
mortuus esset; successit ei secundogenitus filius Alfonsus, nam Theodosius senior ei
statibus et ordinibus proponere; alii dicunt matrem unum
intellexisse cum monachis, qui eam etiam suffoverunt; ordines tamen his non moti urserunt regis
institutionem, et hinc '662. rex proclamatus est, quo etiam mater mortua est; bella cum exteris
feliciter gesta sunt ad ea usque tempora in Europa, sed infeliciter in Indiis orientalibus cum
Belgis, hi enim sensim Portugallos ex una civitate ad aliam repraesserunt, et jam urbem
residentiam Goam conati sunt iis eripere; Portugalli ergo ad Anglos se converterunt, qui dein
pacem confecerunt inter Belgas et
14. praetendit, assertus est
Portugallis, ceterorum juribus annihilatis.
cassatum et Pontifici transmissum ad Italiam; haec sponsalia etiam erant contra jus
canonicum; offensus Josephus legatum Romanum misit domum, idem fecit Pontifex; Iosephus rursus
fere in belli contentionem devolutus fuisset, si Angli ei opitulati non fuissent; scimus enim
his temporibus bellum arsisse in Europa tota, ob successionem Mariae Theresiae; Angli enim pro
parte Austriacorum erant, Galli cum Hispanis conati sunt Portugallos in foedus suum, et contra
Anglos excitare, sed Josephus observata stricta neutralitate elusit ipsos; hinc '62. Hispani
copulavit cum juniore filia sua Maria Beatrice, sed satis inconsulte; nam
Maria fuit multo senior marito suo, hinc sterile mansit matrimonium; defuncto Josepho successit
eius filia Francisca excluso fratre regis; interim maritus Petrus titulum regis gessit; floruit
bellum his temporibus inter Anglos et colonistas Americanos, hoc extensum est ad Gallos et
Hispanos et Belgas; Portugalli tamen in statu indifferenti manserunt; etiam in eo prudenter et
politice se gesserunt Portugalli, quod in neutralitatem armatam, quam Russica imperatrix
procuravit, se non
pax '83. anno coaluit.
Belgium hoc foederatum seu Respublica Hollandica est pars Belgii totius
seu provinciarum inferiorum Germaniae Niederland; sitae sunt hae provinciae ad Rhenum.
Niederland; sitae sunt hae provinciae ad Rhenum.
antiquitus ante tempora Romanorum; Iulius Caesar terminato bello Helvetico in belli contentiones
venit etiam cum Gallis (populo tunc temporis foederato contra Romanos); hinc per bellum
decennale subjecit eos Julius Caesar, proin tunc totum Belgium subjectum est Romanis; nam tunc
temporis etiam Batavia inito foedere cum Romanis se eis conjunxit, ut provincia socia, non ut
subjecti; idem fecerunt insulae Seelandicae, quae et hodie potior pars Belgii foederati sunt.
Lotharingiae regno adjectum
est; sed paulo post extinctum est hoc regnum Lotharingiae, et tunc Belgium recidit ad Franciam,
sed tardius iterum ex regno Franciae excisa est portio titulo Ducatus Lotharingici, cui iterum
Belgium adjunctum est.
definita sic fuit, ut omnes provinciae Belgicae exceptis
duabus Flandria et Artesia cedantur Germanis, duae vero hae Gallis maneant.
poterant ad
renunciandum juribus suis; permanserunt ergo hae provinciae in suo statu; cavit tamen Carolus
solemni edicto ab omnibus provinciis recepto, ne unquam ullo sub praetextu dividantur hae
provinciae, ad omne malum divisionis antevertendum; sub hoc Carolo Belgae florentissima tempora
habebant; ille enim ibi natus et educatus totus Belga erat, eosque in ipsa Hispania omni modo
juvit, navigatio enim, commercium, manufacturas omni modo promovit, faustissimumque sic regimen
habuit.
erant et aliae minores causae, uti studium vindictae et odii procerum quorumdam
Belgii; sed princeps Vilhelmus Aransionensis (Duc d’Aurange), hic princeps erat superbus et
ambitiosus, eminuitque caeteris opibus et divitiis; cupiebat hic ut gubernator harum
provinciarum creatur tempore absentiae Philippi; rex interim aliam personam creavit
gubernatorem; dein dux hic voluit nuptias inire cum Catharina, ducis Lotharingiae filia, ut sic
per eam gubernator fieret; sed Philippus in neutrum consensit, sed Margaretham sororem naturalem
suam, conjugem ducis
Catharina, ducis Lotharingiae filia, ut sic
per eam gubernator fieret; sed Philippus in neutrum consensit, sed Margaretham sororem naturalem
suam, conjugem ducis Farnese, creavit gubernatricem; hic ergo dux Aurelianensis
ipse se operi accinxit
cum majore parte exercitus; ante tamen discessum suum Brüxellis, 2-a Iulii, comites Egmontanum
et Hornanum, cum aliis multis ultimo supplicio affici curavit; Albanus ergo fregit comitem
Nassoviensem ob praevalescentem copiam hominum die 21-a Iulii; medio tempore dux Aransionensis
cum parte copiarum suarum ingressus est in Flandriam, in qua tamen partim ex defectu pecuniarum,
partim causae suae diffidens ob fractum totaliter exercitum fratris sui dimmisso toto exercitu
suo fuga se salvavit ad Germaniae principes; Albanus ergo
et haec classis maximas causavit Hispanis molestias; haec enim classis fregit mari
Hispanos ubique, etiam si terra saepe victi sint rebelles a Hispanis; Geldria, Frisia, et
Transisalana provincia secuta est Hollandiam et rebellarunt contra Hispanos; urbem Mons
Hannoniae etiam hoc tempore expugnavit comes Nassoviensis una cum arce eius; hanc urbem dux
Albanus dein per famem ad deditionem coegit rursus, et recepit; recuperata hac urbe expugnavit
urbem Mechlinium et Isusaniam, quas etiam exspoliari curavit per milites, per quod rursus
exacerbavit animos Belgarum
ducis Albani, hinc eum
revocavit ad Hispaniam; sub hoc crudeli belliduce intra aliquot annos plus quam 18,000 Belgarum
manu carnificis ceciderunt, praeter eos qui bello occubuerunt; suffecit ei Ludovicum
Recesnensis, commendatorem ordinis equestris S. Iacobi, et gubernatorem tunc temporis ducatus
Mediolanensis; hic mitioris animi aliquantum res Hispanorum melioravit, in adventu suo quidem
tota classis Hispanorum deleta fuit per Geisos maritimos anno '73; hac deleta portum Ramecensem
expugnarunt una cum urbe eiusdem nominis et per hanc totam insulam Valcriam
hoc anno 1579. initum est inter Geldriam, Hollandiam, Zeelandiam, Frisiam et
Utrajectum; harum provinciarum exemplum secuta est paulo post Transisalana et Groninga; hoc
foedere constitutum est, ut provinciae hae unitis viribus suam libertatem vindicare velint; 2-o)
si quocunque tempore de pactione pacis ageretur cum ipsis, sine consensu omnium 7 provinciarum
nihil agatur.
pacis ageretur cum ipsis, sine consensu omnium 7 provinciarum
nihil agatur.
nec haec
suscepit provinciam sibi oblatam, auxilia tamen sua ipsis in omnibus promisit, apertumque foedus
die 12-a Aug. anni 1585. cum iis inivit, ea conditione, ut Elisabetha 5,000 peditum det Belgis,
equitum vero 1,000, quod omnes Elisabetha suis expensis interteneat; Belgae suo tempore
aequivalens pro copiis et expensas belli ipsis restituant, et in majorem securitatem Belgae tres
urbes maritimas eis in pignus dare debebant, nempe Brieram, Vlissingam, et Ramecum; hae
civitates usque 1626. manserunt in potestate Anglorum, eo vero anno
Philippo subjectae fuissent, et in iis Philippus poenam exilii
statuisset in eos, qui ad sacra Christianorum redire nolent; Antverpienses enim ditissimi
mercatores se receperunt Amsterodamum sicque secum commercium transtulerunt ad foederatos.
aliae civitates et sic ejectis Hispanis
ex 7 provinciis bellum dein cum majori efficacia gerere potuit, sic Sutfaniam, Daventriam,
Neomagnum, Steinbiccum, Koebordiam, Mons Gertrudis urbes in conspectu Hispanorum expugnavit
Mauritius; intermedio tempore decessit Alex. dux Farnese et hoc quoque Belgis profuit, hic enim
saepe copias eorum contrivit; Mauritio vero, qui se Belgis adeo commendavit, detulerunt
vicariatum duarum provinciarum Geldriae et Transisalanae; in caeteris enim provinciis vicarius
erat Philippus, frater
Mauritio vero, qui se Belgis adeo commendavit, detulerunt
vicariatum duarum provinciarum Geldriae et Transisalanae; in caeteris enim provinciis vicarius
erat Philippus, frater senior Mauritii (dignitas vicarialis in Belgio ab antiquitus in usu erat;
principes enim superioribus jam temporibus in absentia sua constituebant gubernatores vel
vicarios; dignitas ergo vicarii in maxima aestimatione fuit apud plebem, et haec dignitas
permansit etiam exauctoratis regibus).--
nova in Indias orientales via totum commercium aromatum,
ejectis Hispanis et Portugallis, ad se adtraxerunt; tentarunt illi ergo ad oras orbis
septemtrionales novam viam detegere anno '594, '95. et '96, ad declinandas insidias
Portugallorum et Hispanorum, et ut sic compendium temporis et expensarum habeant; sed frigora et
glacies obstabant illis, et re infecta redire debebant; decreverunt ergo non obstante periculo
omni via ordinaria ad Indias orientales proficiscendi, anno ergo '595. pervenerunt usque insulam
provincias expugnarunt,
Hispanosque ubique represserunt; eodem adhuc saec. 16-o diversae societates mercantiles
coaluerunt ad commercium evehendum, quae dein societates anno 1602-o in unam magnam societatem
contractae sunt; haec societas incredibiles divitias corrasit, ad haec usque tempora, sed modo
in praeceps ruere tendit.
Augusti anni 1603. deditio facta
est.
imminui possit, proin Mauritius quasi auctoritate sua exui,
studuerunt pactionem pacis cum Philippo iniri; in urbe ergo Antverpiensi 9-a Aprilis suscriptae
sunt 1569, cetera vero permanserunt in statu quo, Belgae nempe in usu commercii permanserunt.
inter ipsos enatae sunt. Origo autem horum haec fuit: quidam professor
theologiae in Universitate Lugdunensi Iacobus Arminius, laxior in theologia sua, in quibusdam
discrepavit a rigosistis, in specie in materia gratiae et praedestinationis; Arminius quidem
defunctus erat jam his temporibus, eius successor fuit Gomarus Franciscus, qui praedecessoris
sui asserta et doctrinam refutavit, damnavit, et hinc enatae sunt sectae Arminianorum et
Gomaristarum; his scissionibus Mauritius offensus usus est; Iohannes Barneveil, pensionarius et
syndicus reipublicae,
carceres damnati [nati] sunt; Arminiani tamen exstincti non sunt
penitus, et hodie quoque exstant; interim hoc factum multos adversarios generavit Mauritio,
finem tamen hae scissiones in Belgio assecutae sunt cum bellum cum Hispanis renatum fuisset,
terminato interstitiorum tempore; Mauritius ergo sua pristina dignitate usus contra Ambrosium
Spinola belliducem Hispanorum nominis tamen sui prius partam gloriam obscurare non nihil coepit,
, et hoc quidem ob copiam adversariorum suorum quos inter praestantissimos nactus est; Mauritius
ex dolore animi in
proditores.
interea etiam
Ferdinandus cardinalis mortuus est, et haec omnia summe favorabilia erant Belgis; anno '44.
Aggerem Gandanensem (Saß von Gent) munimentum forte expugnarunt, etiam Vulsam in potestatem suam
redegerunt.
Henricus gubernator Belgarum mortuus est,
eo cum solatio, quod opus libertatis patriae suae consumaverit, quod parens eius Vilhelmus 1-us
incoavit; nam sequenti anno '48. desperans Philippus 4. Belgas numquam debellandi, eos liberos
declaravit; adeo enim circa haec tempora fuit afflictus Philippus 4-tus tam domesticis, quam
exteris turbis, ut nullam videret spem Belgas subjugandi, hinc terminato bello tricennali in
Vestfallia etiam Belgae pro independenti populo declarati sunt.
num velint reservationem exercitus vel
non, interim urbes decreverunt deprecari eius adventum et eum non admittere; offensus per hoc
Vilhelmus decrevit vi cogere hos civitates et satisfactionem petere coram statibus et ordinibus
provinciarum; jussit ergo exercitum clam nocturnoque tempore versus Amsterodamum proficisci, sed
detecta hac eius intentione, apertis cataractis excluserunt eius copias, interim status
generales, ut ipsius animum expleant, Biccerum consulem Amsterodamensem dignitate sua
removerunt, una cum ceteris 6 incarceratis; dum haec fervebant,
in perpetuum exstinguant; et hoc quoque promiserunt Belgae cum maxima sui ignominia,
provincia vero Hollandiae hunc ultimum articulum publico decreto firmarunt, quod decretum Lex
exclusionis nuncupatum est, anno ergo '654. 9-a Ap. tabulae pacis subsignatae sunt; ab hoc ergo
tempore ipsae provinciae munus vicariale exercebant, militaria vero negotia curabant status
generales, sed valde etiam negligebatur exercitus, ob nimiam oeconomiam statuum. De caetero vero
negotia domestica eorum valde effloruerunt, per quod non nihil efervescentes, coeperunt se
Anglos a foedere Belgico abstraheret,
imo eos contra Belgas secum univit, in eandem sentientiam etiam Suecos cum duobus Germaniae
principibus, nempe archiepiscopo Coloniensi et Monasteriensi, perduxit; Belgium copiis
terrestribus destitutum fuit, nemo enim exercitus curam habuit a tempore abolitionis vicariatus;
Ludovicus ergo magno exercitu eos invadens paucorum dierum spatio tres provincias Geldriam,
Transisalanam et Ultrajectensem occupavit, hinc in Hollandiam progressi jam ipsi Amsterodamo
imminebant, eamque absque dubio cepissent, nisi laetitiis in
dignitas restaurata est;
populus tamen his non contentus odio maximo ferebatur in Iohannem Vitt ceterosque eius asseclas
republicanos et hostes dignitatis vicarialis; erant scilicet duo fratres Vitt, Cornelius erat
consul Dorderacensis, Iohannes vero pensionarius; vespertino ergo tempore insultum fecerunt in
Iohannem, eumque adeo ignominiose habuerunt ut aegre vitam salvaverit, hinc alia die dignitati
suae sponte renunciavit; post paucos dies accusatus est Cornelius coram statibus quod Vilhelmum
veneno sufferre voluerit; accusationem hanc juramento
profundere debebant in illud, et naves mercatoriae eorum non parum passae sunt a navibus
praedatoriis Gallorum, interim scopum suum feliciter attigerunt, nempe Ludovicum enervare et
Anglos ab eius foedere abstrahere, et sibi unire; bellum usque '697. continuatum est, quo
tempore enervatis ambabus partibus Risvici pax coaluit; puncta controversiae erant loca in
Belgio Hispanico occupata, et hereditas throni Anglicani.
tamen est tantum adnexum
regnum et nomine M. Brittanniae non venit.
sub diversis imperatoribus susceptae sunt
expeditiones, sic 78. anno Vespasiano regnante Iulius Agricola dimidiam jam huius
insulae partem, nempe totam Angliam hodiernam, subegit; hic Agricola primus
detexit Albion perfectam insulam esse, quod ad ea tempora Romani ignorabant. Scotia ergo tamquam
montosa, invia provincia immunis mansit eo saeculo a dominatu Romanorum, nomine Caledoniae,
perpetuasque molestias causarunt Romanis et Brittis Scotae, et sic Romani coacti sunt se
aggeribus, vallis et postremo etiam ducto muro se
Urbicum, sed nec hoc absterruit
Caledones; anno ergo 208. regnante Septimio Severo solidus altus murus erectus est ex vallo
Hadriani, nihilominus tamen continua bella intercesserunt inter hos populos, donec conjuncti
fuissent sub communi imperio.
fundavit.
cum Brittis enim
extinctis exstincta est etiam religio Christiana, et aethnicismus per eos reductus; tamque bono
cum fructu coepit evangelium provulgari ipsis, ut adhuc ante finem Heptarchiae tota Anglia
Christianae religioni addicta fuerit; imo pulcherrima instituta religionis ex temporibus
heptarchiae repetenda est
rex Merciae idem fecit; haec praestatio sub initium Elemosina regis dicta est, tardius
vero Peterpenz seu Denarius S. Petri dicta est; communis facta est sub Etelvolfo haec praestatio
anno 828., cum in monarchiam coalesceret Anglia.
cumulant scriptores,
hic usque 975. vixit; ei successit Eduardus 2-us martyr, nam instigante noverca
sua ex insidiis trucidatus est, ut ex Elfrida noverca eius natus filius succederet, et reipsa
978. anno ei successit Ethelregus; ad haec usque tempora pace fruebantur Angli a Danis, sed
huius sub regis dominatu prorumperunt ex Nordhumbria, itaque terruerunt Anglos, ut Danos Lord
Danes, seu Dominos compellare coacti fuerint; diffusi sunt etiam Dani jam his temporibus per
totam Angliam; Ethelredus ergo rex Imprudens Danorum
et reipsa
978. anno ei successit Ethelregus; ad haec usque tempora pace fruebantur Angli a Danis, sed
huius sub regis dominatu prorumperunt ex Nordhumbria, itaque terruerunt Anglos, ut Danos Lord
Danes, seu Dominos compellare coacti fuerint; diffusi sunt etiam Dani jam his temporibus per
totam Angliam; Ethelredus ergo rex Imprudens Danorum in necem conspiravit, deductum est in
effectum consilium, unoque eodem tempore multa milia eorum trucidata sunt; hanc injuriam ultus
est rex Danorum Zveno Barbae Fuscatae, validoque cum exercitu transivit in Angliam,
ex Nordhumbria, itaque terruerunt Anglos, ut Danos Lord
Danes, seu Dominos compellare coacti fuerint; diffusi sunt etiam Dani jam his temporibus per
totam Angliam; Ethelredus ergo rex Imprudens Danorum in necem conspiravit, deductum est in
effectum consilium, unoque eodem tempore multa milia eorum trucidata sunt; hanc injuriam ultus
est rex Danorum Zveno Barbae Fuscatae, validoque cum exercitu transivit in Angliam, seque cum
Nordhumbrianis suis conjunxit, et sic internecina clade Ethelredum fregit, eumque ultimario
duelli:
belli MS. occassione Canuthus vulnere sauciatus est primus, proin Ethmundo cedere
debuisset totam Angliam, sed imprudenti consilio se persuaderi coepit et permisit ut regnum ex
aequo dividerent.
quae faciebant cum Scotis bellumque
novum parabat in Mathildam, et reipsa etiam bellum indixit ei eamque throno decedere coegit et
in Normanniam recedere; Henricus tamen filius Mathildae collecto in Gallia conspicuo exercitu
irrupit in Angliam; Eustachius filius Stephani recte hoc tempore repentina decessit morte,
destitutus ergo successore inclinabat in Henricum et sponte amicam obtulit, coaluitque pax, ut
donec Stephanus viveret permaneat in throno Angliae, verum eo defuncto ad successores Mathildae
devolvatur; et reipsa 1154. decessit Stephanus Blesensis,
Galliae, eam tamen post aliquot annos
repudiavit, factam ergo liberam duxit Henricus perque eam conjunxit cum Anglia Aquitaniam,
Vasconiam et Pictavium (Guienne, Gascong, Poitou); Hiberniae insulam amplissimam etiam conjunxit
cum Anglia, quae modo regni titulo gaudet; ad haec etiam tempora vixerunt in hac insula barbarae
gentes liberae et independentes; cogitatum ergo fuit de populis his ad humanitatem et virtutes
reducendis; expeditionem ergo suscepit cum consensu Pontificis in incolas insulae, qui
ceteroquin perpetua bella inter se habebant; eo enim tempore
etiam tempora vixerunt in hac insula barbarae
gentes liberae et independentes; cogitatum ergo fuit de populis his ad humanitatem et virtutes
reducendis; expeditionem ergo suscepit cum consensu Pontificis in incolas insulae, qui
ceteroquin perpetua bella inter se habebant; eo enim tempore florebant hi status: Minster,
Lainster, Mead, Ulster, Conaugth in Hibernia, quorum principes in statu belli perpetui vivebant
inter se; his ergo usus turbis, unam provinciam post aliam devicit, donec totam insulam sibi
subjecisset, et ab eo tempore permansit conjuncta nomine
bella inter se habebant; eo enim tempore florebant hi status: Minster,
Lainster, Mead, Ulster, Conaugth in Hibernia, quorum principes in statu belli perpetui vivebant
inter se; his ergo usus turbis, unam provinciam post aliam devicit, donec totam insulam sibi
subjecisset, et ab eo tempore permansit conjuncta nomine Dynastiae cum Anglia; Henricus hic
auspicatissimum habuit regnum, nulloque bello gravatus fuit per primos viginti annos; postquam
vero cum clero suo et aula Romana in contentiones devenisset, gravissimis molestiis oneratus
est; voluit enim Henricus,
ad Lincolnam eximiam victoriam retulit de Gallis in
continenti, dein etiam copias auxiliares mari vicit et dissipavit, Ludovicumque coegit pedem
referre in Galliam, et sic anno 1218. Ludovicus juri suo renunciavit; anno 1224. majorennis
declaratus est Henricus 3-us et ab eo tempore solus gubernavit Angliam; prima cura Henrici fuit
antiquas injurias a Gallis illatas circa feudorum amissionem in Gallia vindicare, hinc binam
expeditionem suscepit in Galliam, sed irrito cum effectu; hinc anno '59. pacem facere debuit ob
injurias et turbas domi exortas,
coeperit, in praejudicium Chartae magnae, accessit
quod populum tributis gravaverit ob bella sua cum Gallis.
clericorum exactiones, quae connivente rege fiebant, exosae summopere erant
populo, curia enim Romana circa haec tempora 60,000 marcarum extrahebat quotannis ex Anglia, ubi
tamen ipse rex solummodo 50,000 marcarum percepit; ingens multitudo Itallorum irrepsit in
Angliam circa haec tempora, ob jus patronatus Romani Pontificis in Angliam, leguntur enim simul
et semel 300 Itali missi fuisse in Angliam, ut ibi accomodantur; hae ergo causae exosum
reddebant regem toti populo; exarsit ergo anno 1260. bellum in Anglia, rebelles sibi elegerunt
Simonem Montforcium;
et patruum suum liberavit; victis rebellibus
Eduardus invitavit rebelles ad arma deponenda pacemque cum rege ineundam, confirmatio Chartae
Magnae fuit fundamentum pacificationis; anno ergo '266. facta est pax, vixit postea usque '272.
annum intra limites potestatis suae pacifice; ad tempora huius Henrici 3-ii referri debet origo
parlamenti inferioris; prius enim in parlamento tantum status et ordines tam ecclesiastici, quam
proceres residebant; anno vero '264. etiam deputatis communitatum et urbium locus perpetuus
datus est nomine parlamenti
anno vero '264. etiam deputatis communitatum et urbium locus perpetuus
datus est nomine parlamenti inferioris.
fuit exteris Gallis et Scotis, suis vero carissimus; jura
enim eorum intacta reliquit; Valensem populum subegit, legibusque Angliae subegit, defecit enim
stirps ducum Valliae anno '284. enatisque domi turbis Eduardus in rem suam usus turbis eorum eos
subjugavit; et ab eo tempore primogenitus, seu haeres coronae gaudet titulo principis Valliae;
anno '290. incertum ex qua causa ex omnibus provinciis suis ejecit Iudaeos.
in Scotiam et Baleolum coronari fecit, et tunc tam rex Baleolus, quam
status Scotiae juramentum fidelitatis deposuerunt Eduardo.
irrepsit in thronum Scotiae; Eduardus ergo cum 40,000 militum
irrupit in Scotiam, verum in hoc itinere decessit Eduardus; etiam contra Gallos bellum gerebat
Eduardus, contra Philippum Pulcrum; praetextus belli ex Aquitania sumptus est, quae ad haec
tempora ad Angliam spectabant; conquerebantur ergo Galli, quod Aquitaniae incolae violentias
exerceant in Gallos; Philippus ergo tum quam vasallum suum evocavit Eduardum ad componendam
causam hanc, et cum non staret citationi bellum ei intulit Philippus, hoc bellum non optime
gessit
etiam fecit, mordebat haec ignominia Eduardum,
irritatus est etiam per aulicos suos, quod tam facilis fuerit in cessione sua; anno ergo '336.
renovavit jus suum, imo titulum et scutum regis Franciae assumpsit, bellumque Philippo indixit;
etiam in Scotia bellum exarsit circa haec tempora, regnante Davide Bruczeo, quaesivit ipse
Eduardus occasionem belli, ut jura sua antiqua in Scotiam recuperare possit, quibus mater
Isabella renunciavit, instigavit ergo Baleolum ipsum contra Bruzeum eumque armis suis sustinuit,
annoque '331. ejecit Davidem Baleolumque
occuparunt Angli, proin mansit Anglis Aquitania, Pictavia, provincia Engoulismensis,
Comitatus Ponticus, urbs Caletum (Calais) cum portu, urbs Quina, cum nobilissimo praesidio;
Galli praeter haec pro redemptione regis sui coacti sunt 3,000,000 aureorum persolvere, summam
pro iis temporibus stupendam; dein coacti sunt pignora securitatis relinquere personas illustres
30, inter quos erat filius regis Ludovicus, et frater regis; et erga omnia haec Eduardus juri
suo in Franciam renunciavit.
Eduardi 3-ii in regnum
Galliae; occasionem optimam nactus est ex turbis in ipsa Gallia enatis, eo discessit, ut per
ablegatos Carolo 6-o regi Franciae nunciaret, ut decedat regno suo, quod jure proaviae suae
Isabellae ipsi competit, verum repulsam passus bellum Gallis indixit; eo tempore bello intestino
impliciti erant Galli; nam Carolus 6. successit patri suo Carolo 5-o qua minorennis, sub tutela
ergo aggressus est imperium, propter hanc tutelam jam enatae sunt lites et turbae inter
proceres, cum vero ipse regnare coepisset, Carolus 6. mente captus est
regem Galliae, sed hoc non multum praefuit, in
praeceps enim ruebant negotia Anglorum in Gallia; videntes enim urbes Galliae res Caroli erectas
esse, sponte se ei subjecerunt; ipsa Parisina urbs, postquam 17 annis subesset Anglis, anno
'436. Carolum recepit ut regem legitimum; his temporibus, nempe '444, indutiae initae sunt cum
Gallis, et tunc jam in Anglia enatae sunt turbae et conjurationes adversus Henricum; enatis his
turbis Carolus sub praetextu excessuum ab Anglis patratorum indutias rupit, et sic bellum usque
'453. continuatum est; his bellis Carolus
ad limites reduci possit, sed
Ludovicus corruptis ministris Eduardi effecit ut Eduardus exiguum quid bello contra ipsum
effecerit, imo dein recesserit etiam; anno '478. Eduardus etiam fratrem suum Georgium curavit
trucidari; sub idem tempus contra Scotos bellum gessit, qui prioribus temporibus semper Henrico
adhaeserunt; eos devicit, urbem Barbic cum territorio, quod Henricus eis cessit, recepit.
quidem feliciter
se gessit larvatus Varbek, sed dein fregit eum, imo dein Henricus in Scotiam irrupit, Iacobum ad
internecionem vicit eumque ad pacem coegit; tandem ubique pressus se gratiae Henrici commisit,
qui eum incarcerari curavit, profugum vero in furcam agi curavit; hoc tempore ultimum principem
Eduardum ut perduellem capite plecti curavit anno '497.
non ex amore, sed magis ex reverentia erga patrem suum; secundum eius factum fuit
populi desideriis satisfacere circa onera et oppressiones, et reipsa duos finantiae ministros
patris sui Hambson et Iudley anno '510. publice capite plecti curavit.
fundavit 6 novos; principatus Valliae sub Henrico incorporata est Angliae omniaque
jura et privilegia extensa sunt in hunc principatum; insulae Hiberniae, quae prius Dynastia
compellabatur, titulo regni ornata est ab Henrico, in Pontificis vexationem; putabatur enim ad
ea tempora tantum Pontificem posse titulos regis concedere; anno '42. recruduit bellum cum
Scotis, quod feliciter admodum gesserunt Angli, ipse Iacobus 5-us rex Scotiae in flore aetatis
decessit ex aegritudine animi; heredem hic Iacobus reliquit Mariam, hanc voluit Henricus
desponsare
determinata fuit, nempe ritus et ceremoniae ecclesiasticae, convocatus fuit sinodus anno '563,
ubi omnia hactenus constituta roborata novaque quaepiam determinata sunt, quae omnia nomine
Legis uniformitatis veniebant et hinc ipsi Angli initium reformationis computat ab his
temporibus Elisabethae.
Helveticae addictus fuit eamque conatus est promovere, Maria vero Chatolica erat; invidebat dein
sorori suae conspicuam dignitatem, qua ipse privabatur; inter haec anno '560. mortuus est
Franciscus rex Galliae Mariaque redivit ad Scotiam, et ab hoc tempore abstinuit
a titulo reginae Angliae, ut sic Elisabetham sibi devincat; in Gallia circa haec tempora etiam
turbae enatae erant inter Guisios et Ligam Sanctam, seu inter Hugonotas et Catolicos; Elisabetha
ergo suscepit fovendos Hugonotas, ut Gallis molestias causaret; Hugonotae
sorori suae conspicuam dignitatem, qua ipse privabatur; inter haec anno '560. mortuus est
Franciscus rex Galliae Mariaque redivit ad Scotiam, et ab hoc tempore abstinuit
a titulo reginae Angliae, ut sic Elisabetham sibi devincat; in Gallia circa haec tempora etiam
turbae enatae erant inter Guisios et Ligam Sanctam, seu inter Hugonotas et Catolicos; Elisabetha
ergo suscepit fovendos Hugonotas, ut Gallis molestias causaret; Hugonotae Anglis Portum Gratiae
in pignus dabant, quem enim occuparunt, et sic Elisabetha omnes machinationes
ex Henrico 7-o rege Angliae, conjuncta ergo est Anglia cum Scotia, seorsim
tamen gubernata sunt haec regna, et nomen Magnae Britanniae assumserunt haec regna, ad evitandas
altercationes propter praeferentiam.
Deducenda nunc est historia Scotiae ad haec usque tempora.
occupat; historia
obscura Scotiae extenditur usque 838. annum; Sceltae
in Scotia, et continuis bellis se lacessiverant; si tamen periculum externum imminuit,
causam communem faciebant; ad extremum per exstinctionem regnantis familiae Pictorum devolutum
est ad Kennetum regem Scotiae etiam regnum Pictorum, jure et nomine matris suae anno 838, et ab
eo tempore tantum Scotiae regnum cernitur; ab hoc aetate incipit 2-a epocha, quae ad 1289.
extenditur; usque 1034. continua serie succedebant mares jure masculino, 15 reges, ultimus ex
iis fuit Malcolmus 2-us cum quo expiravit Keneti 2-i stirps mascula; ab
iis fuit Malcolmus 2-us cum quo expiravit Keneti 2-i stirps mascula; ab 1034.
usque '289. regnarunt etiam descendentes mares ex Keneto, sed jure femineo, 12, qui omnes ex
duabus filiabus Malcolmi descendebant, nempe ex Batrice et Doaca; ad haec tempora viguit
senioratus; ultimus deficiens fuit Alexander 3. qui 1289. emortuis prolibus decessit, habuit
quidem filiam Margaretham, quae nupta fuit regi Norvegiae Erico, sed praemortua est; reliquit
tamen filiam Margaretham, quae desponsata fuit Eduardo regi Angliae, sed illa
quae desponsata fuit Eduardo regi Angliae, sed illa in itinere
decessit; regnante hac stirpe Kenetica religio Christiana florere coepit.
manu comparuit
Eduardus, Ioannes victus est et Londinum deductus, et ipsi Eduardo juramentum subjectionis
deposuerunt; per opportunitatem tamen belli Gallicani Scotae deficientes Bruczeum regem
proclamarunt; post ipsum regnavit David Brucze.
occisus est; ei sucessit Iacobus Arrestui comes Marniae, qui '72. mortus est; Iacobus Duglas
comes Morton, qui usque '587. tutelam gessit, quo maiorennis evasit Iacobus; regnavit ad '603.
annum in sola Scotia; mortua vero eo anno Elisabetha successit ei etiam in Anglia; et ab hoc
tempore incipit nova epocha, nempe Unionis; regnavit ergo ab anno '603. nomine Iacobi 1-i in
Magna Brittannia;
Historia Magnae Brittaniae resumitur
conatus est omni modo haec duo regna connectere,
Historia Magnae Brittaniae resumitur
conatus est omni modo haec duo regna connectere, effectuare tamen id nequivit, ob jurium
disparitatem; titulum tamen regis Magnae Brittaniae suscepit; ab hoc ergo tempore cessarunt
continua bella inter has duas nationes; non deerant tamen malevoli qui ipsum ejicere volebant e
regno eique substituere cognatam suam Arabelam, quae descendit ex Margareta, et filia comitis
Lenociae fuit, huic destinabant maritum ducem Sabaudiae, qui aeque
apud suos,
quasi ipse sacris Christianorum magis faveret quam Calvinianae professioni; Iacobus hic fuit
quidem in litteris amoenioribus versatissimus, sed non admodum in politica.
jusjurandum inductum est in Anglia, quod praestare debebant omnes regi et regno servientes,
quod et hodie retinetur.
Americam, in Hiberniam, quae valde desolata fuit his temporibus.
sit; cum parlamentis etiam
perpetuas lites habuit, ea cassavit toties quoties, propter listam civilem, seu sumptus pro
persona sua, minores constitutos; hinc debita contraxit, pecunias ubique corrasit, quae omnia
summopere populum affligebant; proposuit post haec status longiori tempore non convocare, cum
tamen pecunia opus erat varias praestationes exegit, quae confirmatae non erant; in Scotia
pariter indignatio mirum in modum crevit in Carolum, cuius causa fuit religio.
debellare volenti, sed spe delusus est; praesbiteriani enim Angli
supresserunt eius praetensionem volebantque gravaminibus statuum Angliae obviam iri priusquam
ad haec digrederentur; hinc rex re infecta '640. anno cassavit parlamentum.
sub Vilhelmo magna copia Hugonotarum ex Gallia migravit in Angliam propter
sublationem aedicti Navetensis; inter quos praestantissimi artifices, fabricantesque erant, per
quorum industriam res commercialis Angliae mirum in modum promota est.
6 proles genuit quidem Anna, sed omnes emortuae sunt; post mortem mariti Anna voluisset
multas mutationes in Anglia facere, sed obfuit ei factio Vihgs, quae propugnabat jura et
libertates; factio vero Doris assistabat regiae potestati, eamque propugnabat; satis tamen
Toris his temporibus potentior erat alia, hinc effectum est ut regina multos amoverit ex
consilio qui erant de factione Vihgs, in ipsa electione membrorum parlamenti factio Toris
regnabat, suppressis aliis.
hae tamen mappae debent esse rite confectae.
classes et factiones suas.
Diversitas haec plerumque a climate dependet, a
quo etiam color, temperamentum civium dependet; sic in frigidioribus provinciis saluberrimo aere
gaudent incolae, et robusti sunt, in calidis vero provinciis fusci, debiles, morbis perpetuo
vexati; sic etiam varia deprehendimus temperamenta apud variorum regnorum incolas; ex hac
varietate temperamenti varias virtutes et varia vitia; sic aliud est sanguineum, aliud
melancholicum, aliud cholericum, aliud denique phlegmaticum; haec omnia maximum quoque influxum
in animum hominum habent; sic septentrionales
color, temperamentum civium dependet; sic in frigidioribus provinciis saluberrimo aere
gaudent incolae, et robusti sunt, in calidis vero provinciis fusci, debiles, morbis perpetuo
vexati; sic etiam varia deprehendimus temperamenta apud variorum regnorum incolas; ex hac
varietate temperamenti varias virtutes et varia vitia; sic aliud est sanguineum, aliud
melancholicum, aliud cholericum, aliud denique phlegmaticum; haec omnia maximum quoque influxum
in animum hominum habent; sic septentrionales populi sunt generosi, bellicosi, libertatis
amantes, cum
e gremio sui certum numerum civium constituerunt, qui invigilarent ne
leges fundamentales violentur, coetus hic hominum venit nomine procerum, aut statuum; status non
intelliguntur secus, quam
collecti, et hinc est mos status certis temporibus convocandi, ex quibus comitia oriuntur; et
hinc reges, qui extra usum positas volebant leges fundamentales, intermiserunt status convocare;
sic scimus in Gallia ab anno 1667. non fuisse congregatos status usque ad annum 1789.
nempe vires militiae, navalis et pedestris, loca munita, praesidia, arces etc, pacta, foedera.
Exercitus stabilis semper necessarius est civitatibus, ab hoc enim dependet totum pondus et
authoritas principis apud exteros; interim princeps oneri esse non debet pacis tempore subditis
suis maiori cum exercitu, hinc per ablicentiationem et capitulationem occurritur huic malo, vel
si hoc non, ad minimum tempore pacis ad labores publicos adhibeantur cum magna civitatis
utilitate.
necessarius est civitatibus, ab hoc enim dependet totum pondus et
authoritas principis apud exteros; interim princeps oneri esse non debet pacis tempore subditis
suis maiori cum exercitu, hinc per ablicentiationem et capitulationem occurritur huic malo, vel
si hoc non, ad minimum tempore pacis ad labores publicos adhibeantur cum magna civitatis
utilitate.
pro multitudine illocatae militiae et tormentorum; ad primas quattuor classes pertinent
lineales, quae frontem et aciem exercitus formant, hae sunt maximae; generatim omnes naves
lineales debent habere 50 tormenta, sed habent cum 80, 90, 100, ad summum 120 tormentorum; maior
ad haec tempora non comparuit in mari. A 50 usque 24 tormenta capaces naves dicuntur fregatae,
hae secundum locum tenent in acie, defenduntque proprie lineales naves. 3--o) sunt cutter; hae
sunt minimae naves bellicae a 24 tormentis deorsum usque 10-8.
pertinent
statuta et leges politiae.
omnia ex fundis desumebant, dein etiam ex artibus et opificiis, tardius etiam ex rebus
fungibilibus desumebantur taxae, ultimatim per capita taxabantur homines, et secundum
facilitates omnes imponebantur civibus taxae; huc pertinent extraordinariae contributiones e.g.
Kriegssteuer tempore belli; huc dona gratuita spectant, quae non nunquam etiam exiguntur; huc
pertinent debita publica authoritate contracta, quae a civibus tardius solvi debent; huc
schaedae bancales, assignationes, quae in casu necessitatis sint, huc lotteriae majores, ollae
fortunae nomine
sua proportione.
complectitur.
Magna Brittannia complectitur 4516 millia .
rotundam habet, aqua omnia deprehenduntur,
cingitur undequaque maribus, intra 52. et 57. latitudinis gradum et 7. et 12. longitudinis
sita est.
cingitur undequaque maribus, intra 52. et 57. latitudinis gradum et 7. et 12. longitudinis
sita est.
Angliae et Scotiae; hae tamen duae classes non formant duos status, sicut in Hungaria, sed
unicum statum, proin nulla est aemulatio, nulla invidia; saeculares jure hereditario gaudent
hac praerogativa, ecclesiastici vi officii sui habent eam; saecularis tamen solummodo tempore
majorennitatis, nempe 21--o aetatis anno, gaudet hac praerogativa, dein debent esse Helveticae
confessionis et quidem episcopales; ex Scotia tantum 16 eliguntur per ceteros Lords, qui
nomine omnium intersunt parlamento.
leur bene volens, et osi le vau (rex gratias agit fidelibus
subditis suis, acceptat eorum benevolentiam, et desiderat id ipsum.)
Antegavensis hos titulos reservavit; subacta Hybernia
per eundem Henricum 1172. se dynastam Hyberniae dixit; Eduardus 3. jus
praetendit in universam Franciam nomine matris suae, et hinc assumpsit titulum regis Franciae
1340; anno tamen 1369. tempore pacis confectae cum Joanne Bono deposuit hunc titulum;
restaurato vero bello sub Carolo 5. filio Joannis Boni titulum regis Franciae reassumpsit
Eduardus et ad haec usque tempora permansit.
Franciam nomine matris suae, et hinc assumpsit titulum regis Franciae
1340; anno tamen 1369. tempore pacis confectae cum Joanne Bono deposuit hunc titulum;
restaurato vero bello sub Carolo 5. filio Joannis Boni titulum regis Franciae reassumpsit
Eduardus et ad haec usque tempora permansit.
usque tempora permansit.
et dux Cornubiae dicitur; principis Valliae
titulus speciali regis diplomate datur, expleta minorennitate, et tunc jam status et ordines
ei homagium ut futuro regi praestant; dux vero Cornubiae nascitur; intuitu Scotiae apellatur
Stevar von Schottland (princeps Scotiae) et a tempore unionis apellatur etiam dux de Rodsei in
insula Scotiae Bood.
creat, per hos titulos jus parium
consequntur et sunt consiliarii status.-
cancellario defert hoc munus pro solo actu coronationis; hodie ergo
summus archiofficialis est Cancellarius regni (Lord hic chansellier) qui est sigilli magni
conservator; si vacet dignitas haec, sigillum conservat a rege denunciatus alter. 2--o) Est
Magnus thesaurarius; a temporibus Georgii Primi hoc munus per 5 commissarios exercetur, senior
ex illis gaudet dignitate hac. 3--o) Est Praeses Consilii intimi; tempore Caroli Primi abolita
est haec dignitas, Carolus 2. creavit rursus praesidem. 4--o) est sigilli privati Conservator
seu sigilli
qui est sigilli magni
conservator; si vacet dignitas haec, sigillum conservat a rege denunciatus alter. 2--o) Est
Magnus thesaurarius; a temporibus Georgii Primi hoc munus per 5 commissarios exercetur, senior
ex illis gaudet dignitate hac. 3--o) Est Praeses Consilii intimi; tempore Caroli Primi abolita
est haec dignitas, Carolus 2. creavit rursus praesidem. 4--o) est sigilli privati Conservator
seu sigilli secreti. 5--o) Est dignitas Magni camerarii; haec hereditaria est stirpi
Ancastriae. 6--o) Connetabilis (ex Comes stabuli, seu agason
Carolus 2. creavit rursus praesidem. 4--o) est sigilli privati Conservator
seu sigilli secreti. 5--o) Est dignitas Magni camerarii; haec hereditaria est stirpi
Ancastriae. 6--o) Connetabilis (ex Comes stabuli, seu agason magister); haec dignitas a multis
annis vacat, et tantum tempore coronationis suppletur. 7--o) Magnus mareschallus, seu
praefectus copiarum; haec est hereditaria stirpi ducum Nordfolcc. 8--o) Magnus admiralis, seu
architalassus.
§ 5 De externae securitatis mediis.
alia complectitur 100 capita
praeter officiales.
50 milibus capitum exercitus pedestris; societas mercatoria Indiae
orientalis etiam aliquot millia statuebat militum; si haec non sufficiant, conducitur militia
extera gratia subsidia annua
aliquae citadelae positae sunt contra
monticolas, et omnibus armis privati sunt; id ipsum in Hybernia cum catholicis accidit, quibus
ademerunt omnia arma, ne protestantes invadere possint.
Vis bellica Angliae
in classi consistit; ante Henrici 7 et 8--i tempora vix naves bellicas Anglos habuisse dicere
possumus, proin nec classem habuerunt; Henricus 8. prius collegium admiralitatis instituit, et
regulavit militiam navalem, iisque stipendia assignavit; temporibus Elisabethae ingens
incrementum cepit potentia marina; anno 1603--o erant 42 naves bellicae et militiae navalis
8526 capita, anno '678. regnante Carolo 2. naves 83 erant, et 18 323 capita.
dein album, ultimum est ceruleum, et sic etiam res se habet
cum admiralibus; olim tota classis suberat admirali Angliae, sed hodie haec dignitas per 7
personas administratur, quibus subsunt omnia collegia nautica minora; primae ex his 7 personis
conspicuis gaudent titulis; tempore belli ad 30, immo etiam ad 70 millia capitum auctus est
exercitus, tempore vero pacis 12 vel 15 000; stipendia optima et largissima habent, et
invalidis optime prospectum est; regulatio militiae subest soli regi, hinc omnes leges
militares sunt leges regiae.
olim tota classis suberat admirali Angliae, sed hodie haec dignitas per 7
personas administratur, quibus subsunt omnia collegia nautica minora; primae ex his 7 personis
conspicuis gaudent titulis; tempore belli ad 30, immo etiam ad 70 millia capitum auctus est
exercitus, tempore vero pacis 12 vel 15 000; stipendia optima et largissima habent, et
invalidis optime prospectum est; regulatio militiae subest soli regi, hinc omnes leges
militares sunt leges regiae.
etc.
et sic usque Eduardi Confessoris tempora permansit res; hic vero rex leges et
consuetudines florentes colligi curavit in codicem, qui nomine Common Law venit; codicem hunc
Vilhelmus 1. in linguam Gallicam transferri curavit, et eum novis legibus Normannicis auxit,
et ab eo tempore auctus est semper codex novis regum statutis et legibus, nec non parlamenti
statutis, quae omnia modo quoque in pleno vigore sunt.
quae omnia modo quoque in pleno vigore sunt.
in pleno vigore sunt.
tribunali, ubi lites heraldicae
deciduntur, et etiam in ecclesiasticis negotiis, in quibus etiam jus canonicum Romanum
restrictum tamen locum habet.
locum habet.
A privilegio feloniae eximitur homicidium voluntarium;
stigmatisatur tamen in brachio sinistro, ut alia vice agnoscatur; nobilitas tamen exempta est
a poena ustulationis.
ex quo cerevisia coquitur; harum duarum rubricarum quantitas non
est defixa, quia non sunt defixae semel pro semper, licet jam a saeculo in usu sint, dein nec
quantum pro omni anno est aequale.
ex accisa omnium objectorum 4
600 000; ex praestatione fundorum immobilium 2 000 000, ex hordeo tosto 113 000 Ł; ex ceteris
adhuc reveniis
Anglorum exemptus est, nec archiepiscopus
nec nobilis.
est societas Russica, quae 16. saeculo florere cepit et cum Russis commercium
habent utilissimum.
pro his vero chartis fidem faciunt banc;
negotium huius bancae consistit in redemptione chartarum publicarum, dein in coemptione auri
et argenti crudi, quod dein in monetam cuditur; chartas enim tam publicas quam
privatas etiam coemit banc temporibus iis, in quibus valor earum decrevit, et mutatis
circumstantiis cum lucro illas erogant.
libra.
Regnante Elisabeta massa circulantium monetarum fuit ad 4 000 000 Ł S.
aestimata. Anno '684. ad 18 000 000 Ł, anno '748. aestimabatur ad 30 000 000 Ł, quae et hodie
est massa. Chartarum circulant 150 000 000 Ł S.
Religio antiquissimarum incolarum fuit ethnica, sub dominio Romanorum
religio Christiana etiam in Anglia radices cepit; Scoti tamen diutius versabantur in
idololatria, quae etiam per Brittos ulterius extensa est; sub exitum saeculi sexti
frequentiores missi sunt missionarii tempore heptarchiae ad Angliam, qui adhibito omni conatu
reduxerunt religionem Christianam per totam Angliam; pontifices non contenti potestate
spirituali quaerebant etiam jura temporalia, praecipue regnante Ioanne Sine Terra, qui multa
concessit Inocenti 3--o pontifici;
per Brittos ulterius extensa est; sub exitum saeculi sexti
frequentiores missi sunt missionarii tempore heptarchiae ad Angliam, qui adhibito omni conatu
reduxerunt religionem Christianam per totam Angliam; pontifices non contenti potestate
spirituali quaerebant etiam jura temporalia, praecipue regnante Ioanne Sine Terra, qui multa
concessit Inocenti 3--o pontifici; multosque reditus et taxas sibi reservarunt pontifices,
hinc 1376. repraesentationes factae sunt a statibus contra has exactiones pontificum; ad
extremum publice praedicare coeperunt
etiam in quibusdam dogmatibus.
Daniam et
executioni
dare debet, manipulat regios reditus.
totius nationis, florens commercium, litterae, artes, et fabricae docent et
testantur; ratio ergo status suadet ut regiminis forma in neutram degeneret partem, ut
factiones in Anglia interteneantur, ne tamen ulla factio prevaleat; unicum jus
repraesentationis videtur modernis temporibus regulandum esse, quod et reipsa urgetur a parte
oppositionis; et reipsa forma regiminis Anglica optima est; omnia enim bona aliarum regiminis
formarum in ea sunt concentrata demptis tamen omnibus malis; regis auctoritas restricta est,
ei tamen facultas bonum faciendi
Leodinensis. Ad orientem sunt principatus Iuliacensis, Geldria Austriaca,
Geldria Borussica, episcopatus Monasteriensis, etc.
barrier alias ditiones possident
Belgae in Flandria in urbe Slusa, quae portu provisa est; item urbs Alexia, quae arce munita
gaudet, Bensoa urbs ad Mosam, Stephanoverda, quae duae urbes in Geldria superiore sitae sunt.
populi ad medium tertium millionem.
deficiunt.
etiam multum facit; sic Hollandia, et in Hollandia civitas
Amsterodamensis, praedominatur omnibus aliis provinciis, et respectus illius haberi debet cum
plurima onera sufferat.
provincias gubernabant.
Ex functione militari vicarius est summus bellidux copiarum Belgicarum;
hinc copiae ipsi aeque fidelitatis juramentum praestant; ille nominat usque ad colonellum
omnes officiales, ceteros status creant; praesidiorum commendantes nominat, ex candidatis
tamen statuum; belli tempore, dum exercitum ipse ducit, etiam generales nominat vicarius.
praesidium gerit in collegio admiralitatis; classis instruendae, conservandae curam gerit vi
muneris sui; 10--ma pars praedarum maritimarum vicario cedit.
omnibus officialibus singularibus, immunis est in sua persona et
rebus omnibus; si naturam reipublicae huius consideremus patebit hanc dignitatem vicarii non
esse necessariam, sed solummodo utilem reipublicae, praesertim intuitu rerum et negotiorum
militarium; vidimus enim tempore intervicariatus statum militarem desolatum fuisse.
et revisorium
forum.
ea, in quibus status conveniunt quotannis; Haga
comitum (Grafen Haagen vel Haagen) est metropolis communis; est autem tantum pagus, sed is
ingens, magnus, splendidusque et elegans; adest in ea palatium nobilissimum, Princen Hof, a
Vilhelmo anno 1250. aedificatum, et ab eo tempore exornatum; narratur quod ligna a saeculo 13.
necdum sint a vermibus corrosa; in hoc palatio vicarius habet residentiam et status consident;
alias potissimum in bonis suis in Silva Ducis residet; ibi residet et consilium status et
camera rationaria, adest officina
circumstantiis, adepta libertate sua cum se totos commercio
darent, fervor militaris eorum languescere coepit in tantum ut coacti fuerint tardius
peregrinam militiam suscipere.
sua cum se totos commercio
darent, fervor militaris eorum languescere coepit in tantum ut coacti fuerint tardius
peregrinam militiam suscipere.
fervor militaris eorum languescere coepit in tantum ut coacti fuerint tardius
peregrinam militiam suscipere.
marinae ad 720; 1 legio tormentariorum 1800 capita; 4 companiae cunicularii (Minörs) ad 208;
ingeneurs ad 97; tota militia ergo 32 825 capita.
sunt 14; in 2--a sunt 30, quae Commendantenplätzen
dicunt; in 3a sunt 16 Majorsplätze dicta; proin universim 60 munimenta.
omnes ratae, quas societates
commerciales solvunt pro privilegiis suis renovandis.
6 In casu necessitatis
fiunt etiam spontaneae oblationes societatum; quandoque societates etiam commerciales tributa
imponunt suis subditis; huc pertinent etiam praedae tempora belli factae.
neque fidem
publicam unquam labefactabunt, cum adsit fundus securitatis sufficiens.
§ 8 De agricultura, manufacturis, etc.
Belgii partim intra Islandiam et Luttiam capiuntur;
pisces hos partim vivos perferunt in patria, partim statim in mari insalsant et hic est piscis
Laberdan.
ab eo tempore quo arcanum saliendi detectum est; hac piscatura
1500, imo etiam 2000 naves occupabantur, haec piscatura 25--a Iunii initium sumit et durat
usque 25 Novembris, incipiendo in septemtrione, regrediendo semper ad patriam suam; perampla
haec occupatio novissimis temporibus valde imminuta est, respublica tamen omni possibili modo
fovet hanc hominum occupationem.
habet et integra regna, intuitu quarum provinciarum societas omnia jura
majestatica exercet; dependet tamen societas tota a statibus generalibus, omnia enim ex
privilegio habent; societas haec in partibus provinciarum suarum 12 000 regulatae militiae
habent, belli vero tempore duplicatur et triplicatur etiam, si necesse sit; praeterea 100
naves bellicas habent quae armantur tormentis a 20 usque 60; tota societas divisa est in 6
cameras, nempe Amsterodamensis, Midelburgensis, Delfensis, Rhaeterodamensis, Harlemensis et
Encusiensis, singula
ab origine
societatis invectae sunt; 1260 milliones lucrati sunt; anno 1672. lucrum ad 10 milliones
aestimatum est, modo vero ad 3 aureorum milliones aestimatur lucrum quotannis.
Levantinis, Turcicis Ducatons in Asia orientali utuntur.
§ 10 De negotio religionis
hae turbae usque '619. perdurarunt, quo in synodo Arminiani
oppressi sunt.
fiunt feminae; concubinatus et coelibatus etiam plurimum faciunt.
inquisitionis.
fidelitas, magnanimitas, temperantia, in promissis explendis promptitudo.
regnis quae omnia
suas leges distinctas habebant; sensim tamen Castilianae leges sunt factae universales.
proprios habeat gubernatores,
Phylippus tamen 2. exstinxit ceteras eius praerogativas; hoc saeculo Phylippus 5. etiam
gubernium eius exstinxit Arragoniaeque gubernium Castiliae subjecit, cum Arragonia favisset
Carolo 6--o et domi Austriacae in bello successionali, et ab eo tempore omnes provinciae sunt
sibi incorporatae et monarchice gubernantur.
aurea, hac catena calibem et
silicem alternatim repraesentat in suis articulis; extra solemnitatem ex rubra vel aurea
ligula geritur; hic ordo est prius in Europa et honorificentissimus.
in
parte postica est nomen fundatoris Caroli, geritur ex ceruleo-lucida ligula cum limbo albo ad
dextrum latus.
3 Alter est ordo Arragonicus, qui a Iacobo 2--o in urbe Montesa fundatus fuit
saec. 14, habet 13 commendaturas; ordo S. Ioannis, modo Melitensis, complures habet
commendaturas in Hispania.
sola Navarra immunis est ab his extraordinariis praestationibus; posteribus
est ex mala regiminis forma, neglecta
financia et commercio; anno tamen '776. instituta est Coronae societas agricolaris, quae
elaborat in evehenda agricultura suffulta ab aula.
anno tamen '776. instituta est Coronae societas agricolaris, quae
elaborat in evehenda agricultura suffulta ab aula.
gentibus emere coguntur; imo
nec ipsi sibi adferunt necessitates suas, sed etiam vecturarum utilitatem cedunt exteris;
paucae comparent naves Hispanicae in Gallia, Italia, hodie etiam Angliam et Africae oras
petunt, a quibus religionis Mahometanae aversio eos ad haec usque tempora arcebat, sic anno
1786. primum pedem fixit in Hispaniam Constantinopolitanae aulae legatus, cum quo tractatus
commercii initi sunt; in America meridionali aliquod habent commercium Hispani.
et
revisioni regio substernantur; placetum ergo regium anno primo '61. introductum est in
Hispaniam.
patet. Ad meridiem et occidentem habet
oceanum. Ad septentionem et meridiem habet Hispaniam. Situs eius est inter 37 et 42
latitudinis et 9 et 12 longitudinis gradum.
sunt colonicalia; Portugalli enim primi erant qui navigatione detectiones
novarum terrarum faciebant, sicque factum est ut in omnibus 3 orbis partibus suos occupationes
facerent; in mediis orientalibus quidem possessiones eorum magnam diminutionem passae sunt per
Belgas tempore subjectionis Hispanicae; in oceano Atlantico possident ex insulis Canariis
Madera et Porto Santo; praeterea nonnullas insulas Azores, ex quibus Tercera precipua est;
insulas Capitis viridis etiam possident; ex his insulis habet salem, pelles, gossipium et
testudines; in
eorum protoparentes censentur esse Suevi, Iudaei et Saraceni; copiosi
enim Iudaei et Saraceni coacti ad Christiana sacra finxerunt hanc religionem, animo tamen
permanserunt Iudaei, et hi novi Christiani dicuntur.
a voto castitatis et eos saecularisavit.
equites vero 4000; anno '772. 38 legiones peditum numerabantur cum 821 capite, omnes
31 198 capita; 12 legiones equitum cum 400 capitibus, omnes ergo 4800 capita.
'772. 38 legiones peditum numerabantur cum 821 capite, omnes
31 198 capita; 12 legiones equitum cum 400 capitibus, omnes ergo 4800 capita.
equestrium; 4--o) ex vectigalibus et
teloniis per 20 p.c; 5--o) in lucro cudendorum monetarum; 6--o) lucrum ex diversis monopoliis,
tabacae anno '674. introductum; 7--o) lucrum ex venditione officiorum publicorum; 8--o)
proventus ex venditione bullae cruciatae per Phylippum 2. tempore subjectionis invecti.
enormis est copia et hic fit ut aerarium communiter sit vacuum;
debita adsunt enormia, hinc cartarum magna est copia circulantium.
dein Port, Setubalia.
§ 9 De norma monetarum
tamen diversae bullae pontificum subpressae sunt.
Universitates habent tamen Coimbriae, quam 1290. Dionysius rex fundavit, formam tamen meliorem
primo sub Iosepho accepit haec; Ullissiponae fundata est, sed per eundem translata est
Coimbriam; Alfonsus 4. rursus Ulissiponam transtulit, et Ioannes rursus retulit Coimbriam;
tempore tamen subjectionis Portugalliae multis annis desolata et clausa fuit donec
recentioribus primo annis restaurata fuisset.
furoris.
flamma,
haud facilis. scis, credo, edoctus in arte
facultatem agendique rationem, monumentis venerentur sempiternis. Quare merito, si quando anteacta haec illustrium virorum praeclare gesta memorari contingat, adeo de eorum interitu affligimur ac perturbamur, ut non sine luctu maximoque dolore sensu ea florentissima et Reipublicae et religionis tempora recordemur. Sed quid priora inquirimus ac perscrutamur cum graviora nos propius concitent ac percollant? Nunc nunc potiori jure hac nostra aetate hisce diebus, hoc singulare, quod in nostro praelucebat pastore, virtutis lumen jam extinctum nobisque repente sublatum doleamus. Et re quidem
utilitatis assequendae fuisse rationem prosequutum. Quae quidem omnia ne inconsulto dicta sint, eam, quaeso, in primis prae oculis subjicite, qua prodiit affectus et animi et corporis praestantiam. Haec tanta in puero elucet, ut quoad longissime possit mens mea respicere spatium praeteriti temporis et pueritiae ejus memoriam recordari ultimam, inde usque repetens, hunc video suapse natura ac ratione magistra ibimet auctorem extitisse et ad excolenda suarum instituta virtutum. Quae enim ab ineunte aetate mira in illo virtutis semina non erumperent, qui nullo commodo aut otio
conferret, quaevis pericula adiret suique ordinis ministerio eo ferme pacto vacaret, ut nulla corporis atque animi exercitatione defaticatus abjectissima quaeque munia sibi ultro desumeret ac nullum tranquillum atque otiosum spiritum ducere videretur? Quis eo et animo et toto vitae suae instituto temperantior, cum nihil verbo aut re exprimeret quod et religiosum virum non deceret, et palam virtutis speciem non praeferret? Quid ergo si hic tam excellenti animo atque naturae ipsius habitu prope eximio et moderatus et gravis princeps hujusce Melitensis congregationis dignitatum gradus sibi
hujusce Melitensis congregationis dignitatum gradus sibi promeruerit? Quid si morum suavitate adeo
sibi omnium gratiam paraverit, ut, ei data per pontifices potestatis plenitudine, ac nulla habita in regimine statuti temporis ratione et abbatis et praesidis munia diligentissime obiverit? At intra domesticos, ut ita dicam, parietes latere nec tanta virtus patitur, nec per eos licet qui publico bono consulentes ad communem civium felicitatem, ac decus viro praestantissimo amplissimae dignitatis insignia deferenda
non mediocrem in illum ex pubblicis malis molestiae partem et ex bonis redundare voluptatis. Errantes oves a recta semita deflectunt? At ille amantissime reducendas contendit. Jubet? At mansuete. Corrigit? At clementer. In iis vero justitiam suam nihil flectere, fidem et constantiam suam nulla temporis aut loci varietate labefactare umquam potuit. Ipse enim, sicuti pastorem decet, vel in erudiendis ad virtutem populis, vel de malo arguendis ita sibi aderat, ut neque per immoderantiam severitatis suae potestatis exerceret disciplinam, neque per nimiam clementiae indulgentiam subditorum
ac imagines non animorum simulacra, sed corporum studiose relinquunt, Gregorius tantummodo consiliorum relinquere ac virtutum suarum effigiem multo maluit summis praeclarissimisque gestis expressam et perpolitam. Quare sicuti virtus, utpote quae nullis terrenarum rerum coarctata angustiis, aut temporum circumscripta vicissitudinibus superest fato ac sepulcro, ita et Gregorius tantae virtutis sectator praestantissimus nihil moriendo de sua gloria, nihil de animi magnitudine sentit amisisse. Vivit in iis Benedicti filiis, quos suo spiritu genitos, quos sua virtute imbutos huic
me beare voluisti, accipio,
gratior tamen longe est, quam mihi ultro offers, amicitia et qua me dignum
semper praestabo. Ita tandem aliquando adire licebit doctae Croatiae penetralia
atque inde decerpere flores, unde prius nulli velarant tempora Musae. Agedum
vero, antequam ulterius scribo, paucis exponere iuvat, quis et qualis sim.
Natus sum a. d.
Anno domini.
Religione, postponi debent.
Librum tuum
γλώττης
minime liceat illarum epistolarum exemplum
sumere, quas amicis quidem, minime vero reipublicae litterariae scribo. Nos vero
Deus non adeo disjunxit, ut hanc sive veredariorum, sive pueruli mei incuriam
non aequo animo pati, eamque brevi temporis intervallo resarcire possimus: sed
Lipsiam Bratislaviamque de rebus majoris momenti scripseram, nec hinc nec inde
responsum aliquod fero. Id vero utique dutius, nam hic unius epistolae iactura
quatuor vel quinque mensium dispendio
Ecce iterum Crispinus!
inclusi sedulo sic ut decet, atque rogo, ut
illas ipsi reddas vel deferendas cures.
Caeterum, mi Barichevich, cave credas, mittutorum horum libellorum, quos tu
adjeceras, vel minimum in vicum piper vendentem venisse. Ab eo tempore inde, quo
hic vivo, nihil tam minutum est, sit modo nomen urbis Aemoniensis praelixum,
quod non pretium aliquod caritatis, ut loqui amant, penes me haberet. Nec
edicta, quibus fabulae scenicae pronunciantur, negligo, omne colligo,
ad se, profugit. Neque hoc satis. Lucernae, sigilla, claves,
aliaque antiquitatis monumenta, a me Sisciae inter rudera ipsa obruta, manu
veluti porrecta, in lucem extracta, et domi mea ad curiosorum oblectationem
collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te redeo. Epistolas Tuas cupide
exspecto, quarum Tomum I. in lucem proditurum opera et impensis librarii
Clagenfurtensis nunciaveras.
ipso die, quo mihi a tabellario reditae fuere,
rescribendum putaverim. Fuere tamen et alia caussa. Compensare etenim quodammodo
socordiam istam volui, qua per biennium fere respondere ultimis tuis distuli.
Postea accepi litteras tuas eo tempore, quo commodiore numquam potuissem.
Saturnalia celebramus, et scis Saturnalibus servulis liberisque, a Bacchanalibus
exclusis, liberum patuisse aditum. Vaco schola, foras non egredior, et
large reponens ligna super focum,
est munus professorium nec triste, nec horridum adeo esse, ut
quantulamcumque otii nostri particulam arroganter sibi vindicet. Impius in
Augustum forem, si praefracta adeo frons esset, quae talia dicenti non
erubesceret. Attamen feriarum tempore, quo totus mihi redditus sum, lubentius
quam alias scribo. Ubi enim semel exeundum est foras, scholaque adeunda, tot
succedunt negotia, libri conquirendi, imagines virorum doctorum in aes incisa
colligendae, mappae geograficae
appellant, habitabant ibi ubi nunc Suecia etc. Victi a victricibus Getarum armis
usque ad intima Maris Glacialis recessus recedere, ubi adhuc hodie sub Fennonum
Lapponumque nominibus consident. Pars eorum felicior, successu temporis
Pannoniam invadit ibique rem Hungarorum publicam constituit. Sic se res habet,
dulcissime rerum, atque veram Ungarorum originem eccum! Rogo tamen etiam atque
etiam, ut haec tibi retineas, ne Katanchichius aliquid exinde resciscat,
vero ego Europam universam
tribus his distribuerim populis: 1. Getis, 2. Celtis,
3. Quenis; jure quodam tuo rogare poteris: Slavis meis equid
facies? Ego vero candide et aperte pronunciabo: prisco tempore non diversae ne
sejunctae a se invicem gentes Geticae, Slavicaeque fuere. Una erat eademque
atque illa communis patria amborum. Id quod linguae eorum mirifice ostendunt.
Dixeram supra me intra Gothos habitare. Ea
comparaverat sibi nummos nonnullos antiquos, quorum numerus
ad trecenos adscendere potuit. Possessor hujus Musaei Historiae Naturalis satis
peritus, ne
quaerere juvat. Possideo praeterea
bracteatas nonnullas. Porro aes medium Tergesti, Aquilejae etc.
cusum, nummos modernos etc. quorum omnium catalogum per ferias has autumnales
confeci. Sed ab eo tempore inde rursus ad ducentos nummos congessi, quos
describere per angustias temporis nondum licuit. Catalogum meum Tibi, quamprimum
occasionem nactus fuero, transmittam. Hanc vero praestolare debeo. Nam res non
tanti est, ut veredariis
aes medium Tergesti, Aquilejae etc.
cusum, nummos modernos etc. quorum omnium catalogum per ferias has autumnales
confeci. Sed ab eo tempore inde rursus ad ducentos nummos congessi, quos
describere per angustias temporis nondum licuit. Catalogum meum Tibi, quamprimum
occasionem nactus fuero, transmittam. Hanc vero praestolare debeo. Nam res non
tanti est, ut veredariis vel ego, vel etiam tu solvere vellemus. Bibliopola vero
noster
quam mitto, cognosces de studio hodierna Slavicae linguae in
Pannonia, quam proferre quidam, atque exornare pergunt, irritati cultarum
nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late Europam exauditur
et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de
litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa
timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac varietate
linguae inter se
adipis acquisissent quaerere.
longo disgregavit tramite,
longe at inferior mihi
parcius, quae in nuptias
uterque ut dixerant,
Piscatus Dalmaticus.
XV.
Tunc ille: tollere quid heri pecuniam,
Cum te opperibar, haud venisti? Nam mihi 20
Mane hoc lucrandi occasione se data
In comparandis mercibus jam evanuit:
Octo at diebus illa certo certius
Ad te redibit prorogato foenore.
Consumpta postquam temporis mora haec quoque
Adivit iterum, sibi pecuniam ratus
Omnino dandam; sed gravi chiragrae quod hic
Dolore sectus tum jaceret, se ob suum
Morbum excusabat, asseverans omnia
Primo ut valuerit redditurum tempore. 30
Pertaesus ille tot varium,
redibit prorogato foenore.
Consumpta postquam temporis mora haec quoque
Adivit iterum, sibi pecuniam ratus
Omnino dandam; sed gravi chiragrae quod hic
Dolore sectus tum jaceret, se ob suum
Morbum excusabat, asseverans omnia
Primo ut valuerit redditurum tempore. 30
Pertaesus ille tot varium, inutili
Quas iterat opera, jam video, quo haec res modo
Priciza XVI.
Pr. Davat rukami, a skogjavat nogami.
ſaimalaz, i Duſcnik.
Tko druſim pjeneſe dâje ù ſajam, dobro
Nek prj
Silva; at hic non audiit.
Quid inde? Uterque poenas imprudentiae
Dedit: ille ligna succisurus post dies 20
Dum paucos remeat, reperit exsectum nemus.
Hic comparata ingenti lignorum strue
Large super foco reponebat, perin-
de ac nullo ea essent defutura tempore.
Absumpta spatio cum fuere at unius 25
Anni, suopte didicit exemplo miser,
Quam stulte agebat, omne cum secuit nemus.
Haec scripta et illis, qui lucrari negligunt.
Illisque, cupiunt qui lucrari immanius.
Priciza XVII.
Pr. Ni
Coenosa circum stagna cum audirent gravem
Ranae tumultum, sustulere luridum,
Percuriosae scire quid foret, caput.
Jamque e querelis interire frigore
Lupum, fameque sentiunt: tum gurgitis 5
Sese in profundam deferunt voraginem.
Alio deinde rumor alius tempore
Supra paludem coepit increbrescere.
Illae efferentes, ut prius, caput vident
Rapacis ungue vulturis miserrimam 10
Ferri per auras alitem, quam proximi
Tepor priorem veris evocaverat.
Referunt in imum se paludis alveum,
Hoc se arbitrantes
Ardere tellus, Siriique saevius
Astro furente deperibat fontibus
Humor, lacusque coepit ipse contrahi
Primum, brevique mox perustus aruit.
Siccis misellae sedibus tunc emori. 20
Coepere ranae, calamitasque et his suo
Acerba venit ordinatim tempore.
Aerumna quoties alteri supervenit,
Tuam tibi pariter imminere cogita,
Miserosque prompta subleva, si potes, ope. 25
Priciza XXIII.
Pr. Nevoglja redom grè.
ſcjabe martve rad susce.
ſcjabe
tardior. Erat villicus 5
Quidam, educatus optime pago in suo,
Dies in omnes ante lucem surgere
Suetus, sagaci multa qui domi prius
Cura apparabat, mox sibi ut deesset nihil,
Operi admovenda cum manus; victum quoque 10
Secum ferebat, ne quaerendo temporis
Particula pereat. Accidebat interim
Hic saepe, et illis, queis nihil pensi prius
Erat, et qui ad opera seriores venerant,
Inepta ut essent rastra modo, adesus modo 15
Vomer, jugumve frangeretur; saepius
Oblita res aliqua domi: ut verbo omnia
saepius
Oblita res aliqua domi: ut verbo omnia
Complectar, interposita erat operi mora.
Fiebat autem, ut quam duobus vix ii
Operam diebus exhibebant, commode 20
Praestaret alter unico. Quae dum vident,
Exemplum ab illo pars secuti surgere
Temporius, et quae sint opus non segniter
Prius parare; sed vetustum plurimi
Servare morem maluere: incommodat 25
Victus at illis difficultas, copia
Rerum affluentes dum labor alios facit.
Laboriosis omnia eveniunt bene,
Suaeque fructus
palma reddit forte paulo tardius
Ramis me in altum tendere, id concessero;
Magnis at illam commodis penso moram.
Vos istam adeptae excelsitatem me prius, 15
Boni quid ambae possidetis, dicite:
Manus tu aduris, tuqe pungis pessume.
Non quae minori temporis fiunt mora,
Sed perpolivit multa quae dies, valent.
.
Priciza XXX.
Pr. ſla trava barſo raste.
Kopriva, Badegl, i Poma.
Badzkava Kopriva, i Badegl bodechi,
Kad ſima dospiva, van ſemglje iſhodechi
non te dolis
sed ipse provocati frigoris
Cecropiae sic olivae dicitur,
murem agiliter irruens illum rapit.
morsibusque saucii
Mensem prae cunctis vindicat alma, venit.
tibi calamum dicat hanc Perelaus ad aram;
Et rege et omnigenis affice muneribus.
odoratis tibi spondet bina ligustris,
9. Ad divos pro incolumitate supradicti Petri et Violantae ejus sororis
[ = Sac. 34] Virgini Deiparae votum
tibi calamum dicat hanc Perelaus ad aram,
acta tegit.
mustum antefero maturo, Cinna, Lyaeo,
ut insanus posuit, culpamque fatentur,
hac longe sede facessat Amor.
et haud sensu tangitur, ast animo.
mirum est, senior quemquam; si captus amore
78. De hominis conditione.
deum.
91. Ad Accam. De formae instabilitate.
tamen omnes
reparat laudem; sed tempus in omne
crimen habet, nervos quod lenta remittit,
Cujusnam formae uxor sit a Quinto eligenda.
pulchram haud pulcher, nec foedam ducito, Quinte,
non poteris tu longo tempore, teque
Gellia: tu divis tete ais esse parem.
sorte tua nunc dum licet: ocyus umbra,
amore cum sapientia conjungendo.
stabiles, quas jungit virtus.
fors; fletum in gaudia, tristes
307. Omnes morituri.
Minime homines in vita meditari quae post mortem Deus paret.
locum deflexa dabunt, gressumque ferenti
te iterum reducem conspexi, magne Rogeri,
subitae luxisti mortis ademptum,
diem, quo rex Urbi, pater obtigit orbi
[53.] Ad Pium VI., Vindobonam festinantem.
densi gliscunt plausus! Quam laeta frequentum
magna est, aedes media quod condit in unda,
Magnumque admirans ingenium obstupui;
odio, nullis non probris digna, sed illam,
tua virtute, ingens, macte, o Doriclea,
169. [167.] De interprete Latino Torquati Tassi.
Mores, quod ruri scribere non piguit.
188. [186.] De Quinti constantia in fortuna mutata.
De horto comitis Alferii.
perque sinum lacrymae.
283. [281.] Ad Antonium, qui curru suo poetam exceperat.
et praestet solidam, qua scilicet una
quos jussus pingere cumque deos?
facili volitas dextra celer, at mihi mentem
311. [309.] Ad Lagoidem Roma Neapolim proficiscentem.
ars, quod tempus edax tibi dempserat: haec et
facio raptim, spernis mea carmina; verum
si quid habes, narra, hospes; postmodo dices
Quinte, brevis, cum narras quidlibet: unum
antefero?
312. Ad Gelliam amantem inconsulto.
querenti sibi virum zelotypum contigisse.
cara sua est cui namque hoc tempore, spretam
342. Ad Gelliam, post longum tempus sciscitantem, quid soror peperisset?
350. In Tullum muliercularum convictu effoeminatum.
esse nihil.
385. Ad Gallum praeproperum amatorem.
420. Ad Cinnam, cur ab eo secedat.
potest.
452. Ad Aulum Phyllidis laudes praedicantem.
nulla fides: figit qui lumine terram
gravis multisque epulis, multoque Lyaeo
487. [486.] Ad Calinum de rebus ad Societatem Jesu pertinentibus inter Sarmatas.
qui nummum te millia quinque poposcit
fastu perdis, Avite, decus.
498. [497.] In garrulum.
501. [500.] In medicos.
"O mores!", clamas "O tempora!", ferri,
non de se gaudet garrire Philippus,
617. [616.] Tempus cum Corvino amissum reparat.
629. [628.]
Vide Ludr. n.o 106.
placet, est proprium quod cuivis: hoc tibi in aurem
812. [806.] Ad Quintum vitia sua minime videntem.
Ad Quintum vitia sua minime videntem.
equidem ingenue: verbis lassatus ineptis,
832. [826.]
De cantoribus et poetis. Krša
rursus, ut ante, placet.
Quintus: defit tibi, Gellia, tempus,
Pontice, multi
1095. [1089.] In Cinnam epigrammata scribentem.
Lycidas, instante senecta
nocet innumeris innoxia: dicite forma
mancipium gementem.
In Acim Nisae servientem. Krša
amat gelida fessus fractusque senecta,
1409. [1401.] In malum poetam.
astrologum.
1410. [1402.] In idem argumentum.
Sic in autographo MMSS. Radelja
1479. [1472.] In eumdem.
risus, amor, deliciaeque fui.
sibi faciet species vel Nestoris annos,
De Phyllidis in amantes mutabilitate.
106. [ = Sat. 629]
Sanus at id metuam discere velle meo.
121. [ = Sat. 47]
ut pernoscere possim,
te Flaccus amat, nec tu illum, Lydia, vere;
(inter varia)
Salve, o curarum requies: tu me, mea, dixit,
In Lupum de amicitiae parum sollicitum.
Kr
š
a
nec tibi quidquam
212. In Quintum, dicentem suum carmen parvo tempore fuisse effusum.
In Quintum, dicentem se carmen, quod legerat parvo tempore
scripsisse.
Quintum, dicentem se carmen, quod legerat parvo tempore
scripsisse.
tuum, dulces inter dum ludis amicos,
Exul Romulea videar mihi degere in urbe,
vincar denique Marte meo.
24. Ad Gelliam, cur eam nequaquam invisat.
Et mage jucundum rura beata ferunt.
itidem, quod me te propter saepe sodales
qui, Lyda interprete, poetam salvere jusserat.
tenes medium.
239. Cur poeta nolit rusticari.
patiens mulier vesana furores
Pace tua liceat dicere), nil gravius.
306. Lyda in urbe degente, sibi quovis rure urbem esse longe gratiorem.
tu, mea Lyda, levas.
336. Ad Lydam. De Carlilla.
tuos tu, Petre, modos, succurre parenti,
361. In rudem et illepidum, sibi Lydam multum debere dicentem.
Lyda tibi debet, te judice, quod tu
tantum volo; quod fuat ultra,
aberis menses tecto, Violanta, paterno;
fudi, sed tibi rite preces.
581. In idem argumentum.
impune potes, Pizzellia, spernere agendi,
ipsi,
, quam valeat.
illa quidem formoso in corpore, sed quae,
sapere haec aetas putat unos, Aule, putabit
Eductum campos misit in aerios.
: in somnis hoc mi fit scilicet, omni
amores,
168. [165.] In Aulum interpellatorem.
169. [166.] Cur hoc saeclo vario colore fucentur vestes.
tibi obstrictus quam sim, nec tu tibi dici
mentem qui nunc circumvolat, error,
nemus, hic liquidi fontes, hic roscida, Thyrsi,
comitem junge seni juvenem.
253. [250.] Aliud.
tot tristes fingere velle metus.
senuit, gestitque aevum producere vivax,
tamen.
et luctu, saeva externatus et ira,
282. [279.] Ad Quintum, cur eum fugiat.
veterum paullatim segnis, inersque 5
partes distrahis in geminas?
decima ut claro tandem se se extulit ortu, 60
facta pater videt omnia coelo.
ego te venerorque animo doleoque dolorem,
meis dulces consuevit carpere somnos.
dominabere cunctis,
expleri nequeunt dulcedine corda.
salutaribus ordinationibus
(dedit enim mihi Franciscus eas perlegendas) in priori sua dissolutione et disordine
permaneant.
Videbis quod totus illorum scopus futurus sit ut decreta tua seriatim in
revisionem non assumantur, sed totum opus, tanquam novatorium et moderno tempori minus
accomodum, reiciatur. Et ideo ad hoc antevertum omnes tuos conatus intendere
et urgere debes quod, vel ad id determinandum an opus re ipsa inidoneis huic tempori
novitatibus refertum sit, decreta seriatim executi debeant.
4,8 antevertum]
futurus sit ut decreta tua seriatim in
revisionem non assumantur, sed totum opus, tanquam novatorium et moderno tempori minus
accomodum, reiciatur. Et ideo ad hoc antevertum omnes tuos conatus intendere
et urgere debes quod, vel ad id determinandum an opus re ipsa inidoneis huic tempori
novitatibus refertum sit, decreta seriatim executi debeant.
4,8 antevertum] sic | debeant] debant
Si hoc impetrasti, facile efficies ut Coloczensis suam ocius
sententiam ferre iubeatur.
De commissione anceps
Si hoc impetrasti, facile efficies ut Coloczensis suam ocius
sententiam ferre iubeatur.
De commissione anceps haeres an illam tibi suadeam vel dissuadeam.
Si hanc viam ingredieris, metuo ne negotio ad plures annos extrahendo ansam
praebeas. Reminiscere quanto tempore vel commissio de bonis tuis Banaticis
duraverit. Interea possunt locales circumstantiae eam ultro suadere.
Qua re hac in re consilio localium amicorum tibi utendum puto.
Si commissionem impetraveris an non expediret ut agas quo adversarii
libellos quos tibi iam indicaveram, nempe descriptionem Bottany
Bay et historiam itineris Angli, si bene recordor, Alzil, qui post
Kockium octo annis occidentales Americae oras perlustravit.
De successu negotiorum tuorum si tibi molestum est me de tempore in
tempus edocere, mihi sat erit si eum Francisco breviter indicaveris, una eidem commiseris ut
id mecum communicet.
aedificii xenodochialis urgeant, ipse quoque raptim
respondeo. Gratiam tibi habeo pro grato nuncio oroque te maiorem in modum,
ut per Bedek. urgeas quo resolutio haec quo ocius expediatur. Nisi enim
pecuniam Buda ad summum usque finem Februarii accipiamus, non poterimus debito tempore
continuationi aedificii manum admovere.
Galyuff iam heri rediit. De Vukasovichio an Viennae vel
alicubi in via remanserit, necdum potui explorare. Prior graves cum suo
statim adventu obiectiones passus est, quod res Capituli segniter
haud quaesitor desit. Quid justa petenti
reluctantem sumptis mucronibus hostem
vel fonte? Videri coelum undique stellis
potuit causas, caecosque recludere fontes!
seres, sophiae doctis penetralibus expers
quas grandiloquus tibi calcar avunculus addit,
quoque terrarum non displicet angulus, aer
retegas. Aliqua hinc igitur speranda medela,
Sic utinam faxit lucri Cyllenius auctor
celeri nunc cymba impostus et Umblam
in spatiis, gens nobilis Atlantaea?
et veterum monumenta tot aurea regum,
etiam referes tu sponte. Loquentis ab ore
pendere tuis: media ipsa refulges
ridenda foret sententia Pithagoraeum,
Vidaque, et Cotta, Sigonioque,
quam nulli aevo par cedere, tantum
sophies elementis; deinde referre
praemitto unum
statisticum punctum de quo publicum rite
informari
10,6 praemitto... informari] Notata in MS-to
moderni praesertim temporis ratio exposcit et quod authori gratum futurum spero.
Dum rem Milossii agis, Patriae inservis. Commoda huic
porro etiam tuam operam. Satis consequeremur si vel Millos hac occasione ad
Septemviratum provehi posset. De alio Croata ad Tabulam regiam promovendo
Chare amice! Tu nimis diu abes. Quas hinc inde corrasi
amoenas lectiones, iam omnes exhausi. Debeo autem has quaerere quia seriae
lectioni
11,26 seriae lectioni] corr. auctor ex seriam lectionem
tantum matutino tempore citra valetudinis iacturam me impendere possum.
Non dubito quin tu hactenus complures eiusmodi libellos tibi comparaveris.
Si quos ex illis iam domum praemisisti, quaeso dispone ut etiam ante tuum
adventum mihi communicentur!
Si per insperatum Sigraio deterius
conviciis re ipsa prosciderunt. Verum ut primum id ego intellexi, disposui continuo ut unus e
fiscalibus sessionibus continuo intersit et contra excedentem 12,26
excedentem] add. auctor
actionem violatae sedis continuo levet. Ab eo tempore nihil amplius eiusmodi contigit.
Haec ad illa quae mihi speciose obiiciuntur.
Superest ut de illis, quae mihi peculiariter cordi sunt, institutis aliquid dicam. Ego
collapsam paene sub commissariatica administratione rem sericeam
perire.
faciunt?“ inquis. In has me sbrigo parolas.
scio, non homini nocuerunt hactenus ulli,
alibi stomachum, all'incontroque sanos
A verbo Illyrico
sive inde abeant, ut rursus ad urbem
cornu
quique est aliis longe altior unus
quia
utilitas oritur nova, plurima namque
haec, sed certa quotannis
aere, ingentique arcu haec incommoda contra
Plus spumae lactis, quam vasa in munda puellae
servae.
quae omnia parvi momenti.
hinc fontibus
arbos, cerasisque rubescit
dicta insulsissima, quorum
subereo quà cortice, quàque oneroso
statio, et placido subsidunt aequora fluctu,
se pelago, et cursus iterare relictos.
juga claudant ardua circum
Vaerbiza recessit
civica, laetaque multis
Nucis, illiricè
propinquam
titulorum, atque indigus aeris,
PAELCASSIANV
Hic locus 30. milia passum
Virgo sophos. Habitant hîc, sacra puellae 1 Hae sunt ex illis religiosis, quas Itali
lustrare sinus, et discere quali
velit, ut nos illud iter confecimus, arcem
aquis: verùm haec magis apta voraci
haud posset, contraria patrum
tamen, multumque serendis litibus apta.
et horrent
maternis quoque verbis
Illyricae scriptoribus insula priscis
victricibus armis 13 Vide
tam parvo hominem videt esse beatum
Abydeni juvenis renovatus in undis.
fructus, manibus sed caetera puris.
fecisse ut tempore quisquam
urbis
Patroni fuere, quorum Reliquias
per annos
loco arcis dirutae condita
20 Hoc incendium contigit
28
auget longus dein ordo sequentum.
hinc ingens extitit, ipsum
pars hostis, pars et inertes
Genus cujusdam casei descriptum. LXXVII
Descriptio morum hujus gentis. ibid.
Loci tempore pestis in
quid inscriptum, et ubi servetur. LXXXIII
In
superstitionibus addicti. CIII
De foeminis
eorum defectione a
primùm exponitur post cladem
ottuso in essi, e questa maniera consiste appunto nel raccogliere insieme, e mettere in vista questo bello, e questo buono; onde possa produrre vive impressioni; le quali da nessuna altra cosa vengono tanto disturbate, e soppresse, quanto dal brutto, e dal guasto, che faccia nell’ istesso tempo delle impressioni opposte.
Questi Sonetti saranno accompagnati dalla traduzione latina. Ho atteso a renderla fedele; ho atteso ciò non ostante a renderla tale, che tutto sembri nato dalle viscere stesse di quella lingua, nella quale traduco; ho atteso a
quali tutte hanno dell’ Epigrammatico. Non avrò difficoltà d’ inserire tra i Sonetti, quando si darà l’ occasione, anche i Madrigali, o altro genere di corte composizioni. Ciascun Sonetto avrà il suo titolo, affinché l’attenzione s' impieghi tutta quanta a gustarlo, senza perdere il tempo a indagare di che tratta. Quando tal titolo sia tralasciato dall’ autore, e venga proposto da me, porterà il seguente segno. ❦ Gradisca il pubblico, e gradiscano gli amici miei la Dedica, che intendo lor fare di queste mie occupazioni.
bene quam poterat scire, dolosus amor? (a)
All' applauditissimo Sign. Ab. Parise, che andava a predicare in Roma.
Sullo stesso argomento avendo già ricevuto l' Autore dallo stesso Cardinale la Tonsura e gli Ordini.
te, blande puer, nec nostras perdimus artes.
Kanižlić Antonius
VIRO ANTONIO L. F. COM. DE SORGO PATRICIO RAGUSINO MARIA EX BARONIBUS DE
ZAMAGNA COMITISSA DE RESTIIS
Cum primum ex immani illa doloris acerbitate, quam mihi conjugis optimi clarissimique
mors attulit, quamque non objecta rerum quarumcumque species, non temporis diuturnitas
extinguere, nedum imminuere umquam poterit, paululum me recepi, statim de poeticis ejusdem
lucubrationibus in lucem emittendis cogitavi. Sic enim fore perspexi, ut a me
praeter lacrymas aliquid certe praestabile, diuque duraturum
neminem habuerit, ita
tamen profecit Junius, ut nulli in patria secundus per viginti quinque annos in foro summa
cum laude versaretur. Causas agebat Italo sermone, quem is scite calluisse deprehenditur
cum ex multis orationibus, quae supersunt, quibusdam etiam ex tempore dictatis, tum maxime
ex ea, quam inscripsit
pari in omni munere integritate et innocentia.
Quamquam vero multis in foro et senatus curis distentus fuerit, numquam tamen distrahi
potuit ab amoeniorum literarum cultu, ad quem natura rapiebatur. Amator ruris non
autumnali modo, sed aestivo etiam tempore ad sua praedia vel in Umblensi agro, vel in
regione Canalitana, vel in insula Media ejus carminibus magis, quam nullo alio nomine
clara, se conferebat: utque privatis studiis intentus publicae etiam utilitati inserviret,
praefecturam illius, quam inhabitabat,
Theocriti Idyllium, undecimus paene totus liber Iliadis, septima Pindari Olympiorum, et
nona Sapphus ad Venerem ode Latine reddita et expressa pereleganter: a qua quidem re
persequenda Restium destitisse arbitror non alia de causa, nisi quod eo jam
tempore Raymundus Cunichius et Bernardus Zamagna reliquis in hoc studiorum genere palmam
praeripuissent. Difficilioria etiam loca et verba in Idylliis Theocriti ad proprium
fortasse usum Latinis adnotationibus explanavit.
E Graeca ad Anglicam linguam se
ut dictum est, memoriae vim pari cum ingenio judicioque
conjungeret, quod sane rarum, cumque historias gentium universarum evolveret, ac
meditaretur indefesso studio, factum est, ut gesta quaelibet et eventa paulo
illustriora, eorumque causas et tempora ordine teneret omnia, et quas quisque vir partes
personamque in iisdem factis sustinuisset, nominatim reminisceretur. Quare nihil ejus
convictu dulcius, nihil ejus sermonibus eruditius. Ajunt, Restium adhuc adolescentem ex
Italica in Latinam linguam vertisse
Ajunt, Restium adhuc adolescentem ex
Italica in Latinam linguam vertisse Reipublicae Ragusinae historiam, quam Junius ejus avus
a primordiis gentis Ragusinae ad annum MCCCCLI perduxerat, eamque orsum hisce verbis,
Huc usque avus meus, ad haec usque tempora continuasse ego vero etc . Quod
quidem nos neque ex Junii ore, dum res Ragusinas persequeremur, umquam audivimus, neque ex
ejus jam mortui scriptis potuimus confirmare. Earum quoque studiosus fuit antiquitatum,
quae vel historica tempora
haec usque tempora continuasse ego vero etc . Quod
quidem nos neque ex Junii ore, dum res Ragusinas persequeremur, umquam audivimus, neque ex
ejus jam mortui scriptis potuimus confirmare. Earum quoque studiosus fuit antiquitatum,
quae vel historica tempora praecedunt, vel ea subsequuntur: in quo sane plurimum ejus
judicium, et censura eminuit. Namque in quaestionibus, quas de primo hominis statu et
societate, de jure naturae, de religione aliisque argumentis ex physica petitis a
sapientibus proxime elapsi saeculi
antiquitatis studio viam sterni ad reliquae scientiae acquisitionem. Ad religionem
praecipue quod attinet, non modo Porphyrii, Jamblichi, Juliani, aliorumque doctrinae ubi
maxime peccarent, acutissime Restius declaravit, sed errores etiam, quos nostris hisce
temporibus impudenter propugnarunt Boulangerius, Dussius, Volneius, ceterique hujusmodi
furfuris homines, aggressus est, et patefecit. In Bruckerum maxime exarsit ira, qui
veteres philosophos Deum, et providentiam quamdam admitttentes atheos fuisse omnes
professus est.
e quo
integrum Satyrae octavaedecimae argumentum.
Vitia nimium generatim persequi insulsum duxit Junius. Quare Juvenalem potius, et
praecipue Persium quam Horatium sequutus in hac re ea praesertim in vitiis notare studuit,
quae tunc temporis maxime dominarentur. Novum illi inauditumque videbatur, homines quo
tempore ingenio morumque elegantia se sapientiae apicem tetigisse gloriabantur, eos ita
insanire, ut vitae instituto ad ferinos magis, quam ad humanos mores
accederent. Vide
Vitia nimium generatim persequi insulsum duxit Junius. Quare Juvenalem potius, et
praecipue Persium quam Horatium sequutus in hac re ea praesertim in vitiis notare studuit,
quae tunc temporis maxime dominarentur. Novum illi inauditumque videbatur, homines quo
tempore ingenio morumque elegantia se sapientiae apicem tetigisse gloriabantur, eos ita
insanire, ut vitae instituto ad ferinos magis, quam ad humanos mores
accederent. Vide quid ipse in Satyra prima:
inopinato acciderant, futura praedicens. Prudentia in summis viris quasi ad
divinationem accedit. Altera interea contigit urbis Ragusinae obsidio. Junius ut mala urbi
impendentia declinaret, rursus Canosam petit, ubi gravi epiphora, qua jam ab aliquot annis
hiemali tempore laboraverat, media in aestate graviter vexari coeput. Morbus in dies
augeri, viresque sensim deficere. Pulsis tamdem VI. cal. Jan. anno MDCCCXIV ex urbe
Gallis, festinus Ragusam rediit, praesens aliquod adversae valetudini remedium quaerens.
Sed vomica ex
levari numquam posse. Amisimus enim virum, qui officiorum et consiliorum societate nobis
conjunctissimus, studiorumque nostrorum, quaecumque ea sint, quasi auctor fuit et
moderator per quatuor fere lustra, quique de piarum Scholarum ordine in hac urbe
difficillimis temporibus optime meritus malevolentia nos et invidia pro instituto nostro
tuendo defatigatos, non autem victos, jucundissima sua consuetudine recreavit. Sed nemo
Junium immatura morte praereptum magis doluit, quam ejus conjux, quae singularem hominis
virtutem et
eruditissimis optimisque
fratribus Nicolao Marco, et Mathaeo Comitibus de Pozza plurimum debemus, quod omnia Junii
scripta collegerint, perviderint, ordinarint. Nullum Restius inire voluit cum viris doctis
exterarum gentium commercium literarum, in quo multum jacturae temporis inesse autumabat,
vanitatis plurimum. Amicos tamen studiose coluit, et eorum periculis numquam defuit. His
animi ingeniique virtutibus religionem etiam et pietatem in Deum, praesertim extremis
vitae suae annis, adjungens veram literati et christiani hominis
demonstrationibus
adeo exercitato, pecunia certitudinem perbelle repraesentari, et ideo grammaticam tuam
valde bonam futuram, si valde fuerit quaestuosa. Quod ego omnibus studiis tuis opto,
et brevi coram videro; nulla enim res me a te, et urbe, praeter tempestatem,
intercludit.
ratio, veterique ignota Quirino.
nemo fores vetitas effringit ephebus,
manibus superesse tuis nil
servet adhuc litus: speranda videtur
haurire novas foedo damnabere casu.
ut res, incredibilesque.
veto, regali speres convivia luxu.
a furno nisi pistor miserit.Atqui
Insideat: recte pane hoc, mihi crede, valebis.
laeto ducebant gaudia risu.
spineta lacertos,
VI. Linquimus hîc agmen puerile senum. Novus orbis
in vitreis designavere calorem
strepentem?
intelligit, Aegle,
concors, caeco at victrix discordia bello.
Alio funus miserabile nati,
compagem a sede revulsam
foede convictu: deque Metello
ac Tullî victrix facundia debet,
si posset, uterque.
urbanos imitari insana lepores,
prima nitidi proscriptam fronte libelli
haec est. Illa impia turba
Speravi affatu, colloquioque modum.
mihi nunc pulcre est, te, udlcis Amice, recepto!
etiam tremulo discordes pollice nervos
curis animos, corpora num senio
et alituum, squamigerumque gregi,
posset, docuit, convivia dum parat ille
nullius victoris jura sequuta
honos. At tempore semper ab illo
Sed tibi post operis metam, cursusque peractos
extemplo ratio est turbata loquendi,
persta transmittere cursus;
cohors atque indole dispar,
vobis incidit, ut res
momento vobis amplius etiam ingenerarem.
Principia, quae tenui, a me elucubrata dissertatione hausistis, talia sunt,
ut, si iisdem fideliter inhaeseritis, nihil amplius sive Patria sive Princeps desiderent. Colite illa, ut thesaurum, quem non ego, sed tota retroacti temporis
tristis perinde, ac jucunda collegit experientia, nec sinite, vos ulla ab iisdem
dimoveri authoritate.
Docui ego ibidem vos, non complacendi, aut bonas cujusque (ut mos est)
grates merendi animo, sed, e clarissimorum
turbatum inter varias Aristarum
species aequilibrium potius, quam hanc, simpliciter inevitabilem, cujuslibet
regiminis formae modificationem ferire; praepotentia namque solum sive Aristarum
stemmatis, ut aevo medio, sive Aristarum populi, ut recentissime evoluto tempore: sive denique Aristarum ingenii, ut hodie, gentes divexatae perspicere coeperunt, tantum influxus a sapiente Monarcha Aristis stemmatis, id
est magnatibus, relinquendum, tantum item Aristis populi, id est Provinciarum
deputatis, juris concedendum, ut Aristae ingenii, id
viros qui de juribus hominis et civis liberalius dicere,
aut scribere sustinent. Similiter Aristocratia et Democratia non modo Excessus formarum regiminis evasere, sed plane Inculpationes: de quibus
jure timeas, ne, prout Tyberiorum et Domitianorum tempore, crimina
laesae Majestatis, prout non pridem in Hispania Crimina Haereseos eo perducantur, ut omnis virilis fortitudo, honestas animi, et eruditio
qui patiuntur persecutionem propter justitiam, et profecto beati, non modo ibi, ubi vera et perpetua sine fine est beatitudo, sed hic quoque beati conscientia recti.- Beati existimatione et amore
concivium.- Beati sensu gratitudinis defensae calamitatis- Et fors etiam suo
tempore beandi ipsius, rectius informandi, terrae domini clementia- saepe
enim, Jovis telo quercus adusta, viret.
Sed esto etiam usque finem vitae hujus inimica
fronde virere nova,
Suavis Eois?
exhilarando pigros;
potest.
honestos et doctos viros
invocatis acceptionibus numquam
quidquam innotuerit.
Tantummodo quum praeclarum ejus carmen:
und in so herrlich reiner Sprache feiert, der
Aufmerksamkeit gebildeter Leser." (A. M. Wiskocill)
Quae splendida verba cum celeberrimus Vir
cano Dioclis 1 , Roma qui venit ab urbe
agam vitam, strepituque remoto
species operisque decus quae regia passim
coronas et simul addere toti
Gigantaeae: illis est custodia Templi.
mixtos insidiis dolos
hostem ultrix punit dum Numinis ira.
an.
inc.
referto stomacho repercussa, valere non potuit in praesens, sed in languorem malum versum est pestilentiae similem, ut diutius protracto spiritu cruciamenta sentiret.“
10.
S. Marcellus Papa regebat tempo re persecutionis Diocletianeae Ecclesiam. A Maximiano jumenta curare jussus, indutus amictu cilicino, martyr moritur.
10.
Lucina Matrona Romana pietate celeberrima, quae Christianos in carcere
Ecclesiam. A Maximiano jumenta curare jussus, indutus amictu cilicino, martyr moritur.
10.
Lucina Matrona Romana pietate celeberrima, quae Christianos in carcere detentos alebat et solabatur tempore persecutionum,
Romae moritur sanctitate eminens die 30 Junii, vertente saeculo tertio, ac in crypta a se constructa sepelitur.
11.
Salonae
Salonae Urbs ab Hillo filio Herculis fundata, hinc Hillis dicta. Antiquitus et peninsula inter Jadrum, et Tedanium, ac mare, dicebatur Hillidos, Hilline. Urbs Salonarum initio angustis liinitibus circumscripta, post eversionem et excidium Delminii valde crevit, et tempore Romanorum Imperatorum occasum versus, triplici murorum ordine muniebatur, et hinc triplici auctione crescebat. Urbs certe tunc maxime florere videbatur.
12.
Faeminarum (!) Salonitarum facinus
aliqui in Illyrico, atque ideo
Murgum idem esse ac Mucrum. Hinc Auctor Chronici Norimbergensis et Hieronymus Heninges,
probant Carinum apud Mucrum sive Mucarum in Dalmatia fuisse acie vietum. Mucarum autem
juxta Farlatum II. (362) idem est ac Macarasca nostrorum temporum.
6.
Carinus bello victus, tum in Pannonia, tum in Dalmatia, Narbonam, idest Naronam, quae
sua patria erat, confugit, et suos excitavit, sed a Diocletiano iterum devictus bellans
hominum, coelestia numina, divi,
praemia terris
meritasque petit de crimine poenas.
dilectum arte focum defendit et aras,
et ad puppim transit, clavumque prehendit.
maximi momenti puncto — Athenis Illyriae! — fundamenta futurae felicitatis per introductionem novae orthographiae Tibi jacere successerit. Non me fugit, magnas in eo subversari difficultates, sed et pariter scio, constanti
et assiduo labore omnia obstacula superari posse. Vel forte meliora tempora exspectanda esse putas? Verum quidem est, hoc anno multa obstacula esse, sed an quaeso post unum, duos aut si vis etiam post viginti annos, censes pauciora futura? Omne initium, esto secus optimum aut plane sanctissimum fuerit, suos habuit adversarios: etiam res nostra ergo, non modo in
bi jur zapalo sunce,
odvežite gaćas,
slovami nigro inscripsere camino.
eidem 12
integerrime explere, utpote qui ingenio pollens in iurisprudentia tantopere praestaret. Et quamvis reipublicae curis, domusque suae negotiis distineretur, naturae tamen motibus obsequens ad studium illyricae linguae, et poeseos adeo ferebatur, ut rara animi alacritate in id incumbens brevi tempore plura suae poeticae virtutis specimina in lucem ediderit.
Vertit in illyricum Torquati Tassi epicum carmen « Ierusalem liberata ; » Ubaldi Bonarelli fabulam « Phyllis in Scyro; » Hieronymi Preti carmen « Amator
quod adhuc in lingua illyrica desiderabatur. Huius, uti a viris eruditis perspectum fuit, duo genera censentur, alterum sublime,
ac magnificum, quod vocari solet
propendens. His grandibus exemplis inhaerens Gondula, latum sibi campum aperuit, ubi posset summa cum laude in utroque mixto genere spatiari, atque ita in uno prompsit maiores ingenii poetici vires, ac nervorum robur, in altero evolvit leniores, ac tranquilliores animi sensus doctrinae luminibus temperatos. Argumentum eius operi suppeditarunt bella aevi decimi septimi principio, anno praesertim 1621 inter Polonos, et Turcas gesta, in cuius exitu evasere primi victores summa immortali gloria Regis Sigismundi
supremi exercitus Ducis, quodque talem extremum finem habuit, ut Osmanus I Othomanidum Caesar solio ceciderit, violentamque hinc mortem Ianicerum seditione coorta anno 1622, suae aetatis XXI miserrime obiverit (*) .
Eo tempore illyricus Epidauritanus Parnassus tres diversos literarum cultus per tria saecula progressos recensebat, quae quadam similitudinis ratione conferri queunt cum illis italicis aevi decimi tertii, decimi quinti et decimi sexti titulo distinctis. Gondula itaque quum multum, diuque horum
tempore illyricus Epidauritanus Parnassus tres diversos literarum cultus per tria saecula progressos recensebat, quae quadam similitudinis ratione conferri queunt cum illis italicis aevi decimi tertii, decimi quinti et decimi sexti titulo distinctis. Gondula itaque quum multum, diuque horum temporum exemplaria versasset,
meliora e singulis eligens hausit a primis archetypam formam, simplicitatem, et robur, a secundis linguae puritatem et elegantiam, ab ultimis liberam scribendi rationem, imaginum splendorem, acumen, vim, et sublimitatem. Et sic perfecit, ut
e singulis eligens hausit a primis archetypam formam, simplicitatem, et robur, a secundis linguae puritatem et elegantiam, ab ultimis liberam scribendi rationem, imaginum splendorem, acumen, vim, et sublimitatem. Et sic perfecit, ut lingua et metrum, quod sibi comparavit, singulares differentium temporum notas et venustates complectantur, praeseferens tamen eius proprium stilum, ac indolem, licet haud raro imitatus esset classicos latinos,et italos poetas, in quorum palaestra fuit ille exercitatus. Quod manifeste testatur sui carminis inventio, dispositio, ornatus, digressionum ad operis
herois, vulgo
Nemo alius,
Saucius est nemo, nullum bibit hasta cruorem.
pratis nunc gramina carpere gaudet,
fovet pax altrix, servat, et auget.
Laetitiâque fremat rursus te sospite visâ.
coeptum. 90
volebam.
iuratum per nos, non grandius extet.
habebat 185
LIBER XVII.
et custode sine ullo,
ictus, et verbera dira.
decor iste tuus, sunt haec tua bellica coepta?
sim Caesar adhuc, alter revocetur ab illis?
hic moestus ductoris in aede latebat,
meumque,
omnia, quae decorant haec culmina montis, 285
vergunt, studia classica floruerint, quae praeclara scriptorum studiosorum
sapientium ingenia contenderint, ut Latini sermonis usum conservarent
atque propagarent, quotque opera hac lingua edita cum Latinas tum etiam
Slavicas litteras locupletaverint. Nam eo tempore lingua Latina apud nos non
solum in Ecclesia aut in schola, sed etiam in tota fere vita publica complures utebantur. Quae condicio usque ad prima saeculi undevicesimi decennia permansit. Tum autem rerum mutatione facta, quae in multis Europae gentibus nationis conscientiam
etc. Quid mirum, si in aetate technica viventes studia antiquitatis e scholarum scamnis paulatim recedere videmus atque magis magisque in alias provincias transire? Nostrum certe est summa ope niti, ut omnia quae
veteres nobis memoria tradiderint ab oblivione vindicemus, sed tempora
mutata monere videntur novis quibusdam itineribus opus esse, quae nos
ad hanc metam perducant, eoque magis, quod in variis nationibus non
eaedem sunt vitae condiciones, quae studia nostra vel provehere vel retardare possint.
Haud sane dubium
Ad pedes fatigatos
enim communicabant inter se incolae maritimarum urbium, Latina scribebantur mandata et resolutiones auctoritatum Francorum, ea erat lingua tum potentissimae ecclesiae Romanae. Mirandumne est, quod in Croatia quoque- non
aliter ac in aliis Europae occidentalis regionibus- his
remotissimis temporibus sermo Latinus ad solemniora
rei publicae negotia tractanda adhibebatur quodque antiquissimae inscriptiones lapidariae Croaticae aliaque
documenta cancellariae aulicae Croatarum lingua Latina exarabantur?
Quod vero initio ob necessitatem factum est, procedente
temporibus sermo Latinus ad solemniora
rei publicae negotia tractanda adhibebatur quodque antiquissimae inscriptiones lapidariae Croaticae aliaque
documenta cancellariae aulicae Croatarum lingua Latina exarabantur?
Quod vero initio ob necessitatem factum est, procedente tempore et politioribus saeculis in consuetudinem
venit. Non neglecta lingua vernacula (quam semper
quovis sacrificiorum genere defendere parati erant)
Croatae altiorum coetuum linguam Latinam tamquam
alterum sermonem patrium adamaverunt et apud se civitate donaverunt. Caeterum
qui saeculo XVIII primisque triginta annis saeculi XIX floruerunt et quorum plerique
Ragusii nati sunt, illam prae ceteris deberi invenias. Hi
enim scriptores in adhibenda lingua Latina tantam
cognitionem, praestantiam nitoremque exhibuerunt, ut
ab universis fere eiusdem temporis viris eruditis uno
ore celeberrimis veteribus scriptoribus aequiparandi dicerentur.
Facere non possum, quin hic magnum numerum nostratium, qui lingua Latina usi sint, meliorem vitae
partem, immo omnem vitam in diversis Europae partibus transegisse atque patriae suae
notissima opera bibliographica in calce huius Indicis memorata C. Estreicheri, G. Petrik. C. Szabó, J. Szinnyei, M. D. Grmek, ceterorum, quae in ea bibliotheca asservantur
quaeque mihi ad supplendas lacunas maximum subsidium praestiterunt. Aliae bibliothecae et archiva, quae pro! brevissimo tempore adire potui, sunt: Bibliotheca
metropolitana Zagrabiensis, Bibliotheca Academiae
Slavorum meridionalium Zagrabiensis, Bibliotheca conventus Fratrum minorum Ragusii, Bibliothecae scientiarum Ragusii, Spalati, Iaderae, duo Archiva historica
Iaderae et Zagrabiae.
quosdam, qui apud nos degentes nostraque merentes stipendia doctrina et eruditione claruerunt . Quae omnia supplementis subsequenter adici
poterunt.
De norma, quam in recensendis libris adhibui, haec
moneo: Nomina auctorum forma usitatissima et orthographia horum temporum afferuntur, ad quam formam
lector semper ab aliis formis remittitur. Ne huius elenchi ambitus ultra modum augeretur, titulos librorum
non integros exscripsi, sed partes minoris momenti,
quas ad agnoscendum opus vel operis editionem supervacaneas arbitratus sum, abbreviari vel
est opera pro ratione obiecti, quod pertractant,
in praesenti Tomo in XXI classes divisa esse, quarum
seriem Conspectus operis, qui libro praemissus est,
exhibet. In una quaque classe opera ordine chronologico enumerantur, ita enim statum et progressum cuiuslibet disciplinae per seriem temporis quivis facile distinguere valebit.
Pro maiore lectorum commoditate subnectitur copiosus auctorum index alphabeticus.
In fine grato animo memoro me in adornanda hac
editione opera doctoris Dana Čučković assidue adiutum
esse.
non tantum ingenii dotibus sed copia
quoque operum inter aetatis suae suppares eminuit. Scripsit revera multa et varia,
tum Latino tum Croatico sermone. Harum autem elucubrationum pars ab ipso
auctore, dum vita suppetebat, publici iuris facta est, pars decursu temporis curantibus
diversis doctis viris typis mandata, tertia pars ( chartae doctae, Iuppiter, et
laboriosae ) adhuc usque inedita remansit.
Nescio certe qua iniquitate fati acciderit, ut complura ex illis, quae in lucem
quodque in Bibliotheca nationali Taurinensi diu asservatum atque anno 1924
descriptum est, ipsum quoque vix ante aliquot annos doctorum oculos in se
conversum luci publicae restitutum esse. De recentioribus Maruli operum inventis, si
rem volumus usque ad nostra tempora prosequi, lectorem nota pag. XV-XVI adiecta
breviter monemus.
Usus igitur docet nos confidere posse fore, ut etiam alia opera clarissimi
Spalatensis, quae nostra aetas numquam vidit, fortuna favente tempus aliquando
Quaevis verba in compendiis expressa resoluta sunt
2. In scribendis grandibus et minutis litteris atque in usurpandis interpunctionibus, quippe quae apud antiquiores scriptores plerumque non congruant nec ullius
momenti sint, orthographia, quae nostro tempore in usu viget, adhibenda visa est.
3. Partes orationis rectae, quo melius agnoscerentur, litteris cursivis notari
placuit.
Cum pro ratione huiusmodi editionis nullum commentarium scribere in animo
Anonymus (floruit 1056) [1056], Confirmatio Iaderensium, versio electronica (, Zadar), 458 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [nnconfirmatioiaderenses].
Adam Parižanin (floruit 1059) [1059], Tres hymni perantiqui de Laudibus S. Domnii, versio electronica (, Split), 394 versus, verborum 4195, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - hymnus] [word count] [adamushymnidomnii].
Stjepan, biskup zadarski (floruit 1067) [1067], Confirmatio territorii S. Crisogoni, versio electronica (, Zadar), 332 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [stephanusconfirmatiocrisogoni].
Anastazije, hrvatski biskup i kraljev kancelar (floruit 1070) [1070], Confirmatio Radovani, versio electronica (, Nin), 428 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - donatio; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [anastasiusconfirmatioradovani].
Auctores varii (1080-1105) [1080], Jura sancti Petri de Gomai, versio electronica (, Split), 6348 verborum, Ed. Petar Skok Viktor Novak [genre: prosa - charta] [word count] [aavvsupetarski].
Pop Dukljanin (c. 1149) [1149], Regnum Slavorum, versio electronica (), Verborum 12004, Ed. Vladmir Mošin [genre: prosa oratio - historia] [word count] [presbdoclregnumsl].
Galopa, Antonije (c. 1265) [1265], Carmen in libro statutorum Curzolae, versio electronica (, Dubrovnik; Korčula), Versus 24, verborum 171, Ed. Jaromir J. Hanel [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [galopaac].
Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].
Perceval Ivanov iz Ferma (c. 1312) [1312], Prohemium statutorum Spalati, versio electronica (), 1216 verborum, 44 versus, Ed. J. J. Hanel [genre: prosa oratio – praefatio; poesis - carmen] [word count] [percevalprohem].
Milecije (c. 1340) [1340], Miletii versus, versio electronica (), 91 versus, verborum 573, Ed. Stjepan Krasić [genre: poesis - historia] [word count] [miletversus].
Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].
Anonymus (floruit 1020) [1348], Inscriptio sepulcri comitis Mladini, versio electronica (, Trogir), 126 verborum, 22 versus, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - inscriptio; poesis - epitaphium] [word count] [nnmladini].
Madijev de Barbazanis, Miha (c. 1280 - post 1358) [1358], De gestis Romanorum imperatorum atque pontificum, caput XV, versio electronica (), 471 verborum, Ed. Ivan Lučić [genre: prosa oratio - historia] [word count] [madijevmdgrip].
Pavlović, Pavao (1347-1416) [1371], Memoriale, versio electronica (), Verborum 12550, Ed. Ferdo Šišić [genre: prosa oratio - chronica] [word count] [paulopmemoriale].
Hranković, Dujam (m. 1422) [1405], Braciae Insulae Descriptio, versio electronica (, Nerezi Braciae), Verborum 899, Ed. Vedran Gligo ; Hrvoje Morović ; Karlo Kadlec [genre: prosa oratio - descriptio] [word count] [hrankdbracia].
Jurjević, Juraj (fl. 1400) [1418], Doctrina rebusque gerendis ornatissimo uiro Baptistae Bauiloquae Georgius de Georgiis plurimam salutem dicit, versio electronica. (, Venecija), Verborum 755, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [jurjevicjepist14180601].
Kršava, Petar (fl. 1434) [1434], Inscriptio in arcum restitutum, versio electronica (, Zadar), Verborum 46, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – inscriptio] [word count] [krsavaparcus].
Sobota, Ivan (m. 1467) [1438], Epistulae V ad Mapheum Vallaressum, versio electronica. (, Trogir), Verborum 672, Ed. Arnaldo Segarizzi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepistvallar5].
Sobota, Ivan (m. 1467) [1438], Epistula ad Mapheum Vallaressum (Tragurii, 1438), versio electronica. (, Trogir), Verborum 255, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14380715].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Diomedis et Glauci congressus, versio electronica (, Italia; Hungaria), 121 versus, verborum 831, Ed. Samuel Teleki Alexander Kovaczai [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [ianpandiomed].
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
Andreis Trogiranin (c. 1500?) [1450], Ad puerum forma superbientem elegia, versio electronica (), 48 versus, verborum 298, Ed. Bratislav Lučin; Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [andronictragelegia].
Biličić, Stjepan (floruit 1450) [1450], Scripta varia, versio electronica (, Šibenik), Verborum 887, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - fabula; prosa oratio - chronica] [word count] [bilicicscronica].
Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Joannes Sobote Clarissimo P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 224, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530724].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].
Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Lipavić, Ivan (floruit 1465) [1465], Joannes Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit, versio electronica (), 70 versus, verborum 465, Ed. Šime Jurić [genre: poesis - elegia] [word count] [lipaviceleg].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Oratio legatorum Matthiae regis ad pontificem, in publica audientia, versio electronica (, Roma), 1091 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - oratio] [word count] [ianpanoratio].
Jan Panonije (1434-1472) [1467], Serenissimo Hungarorum regi Matthiae epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 406 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistmatth].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1469], Prosopopeya, versio electronica (), 98 versus, verborum 1000, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].
Cipiko, Alviz (1456-1504) [1474], Naenia de clarissimo adolescente Petro Rhiario Sixti summi pontificis nepote, versio electronica (), 124 versus, verborum 799, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [cipikoanaenia].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].
Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].
Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].
Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].
Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].
Cipiko, Alviz (1456-1504) [1482], Panegyricus in senatum Venetiarum, versio electronica (), 263 versus, verborum 2026, Ed. Giuseppe Praga [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [cipikoapaneg].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1485], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 687, Ed. Daniele Farlati [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgmiraculum].
Mihetić, Ambroz; Cassandra Fedele (c. 1420-post 1487; c. 1465-1558) [1487], Ambrosii Miches Cassandrae Fidelis epistulae, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Iac. Philippus Tomasinus [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [michetacassand].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], Odae de apostolis, versio electronica (), 526 versus, verborum 2640, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - oda; prosa oratio - epistula] [word count] [sisgorgodae].
Šižgorić, Juraj; Azzo Phorestus; Georgius Priolus; Petrus Barocius (c. 1445-1509?) [1487], Epigrammata minora, versio electronica (), 77 versus, verborum 589, Ed. Paolo Tremoli Olga Perić [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [sisgorgepigrm].
Šižgorić, Juraj (c. 1445-1509?) [1487], De situ Illyriae et civitate Sibenici, versio electronica (, Šibenik), Verborum 3721, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - descriptio; prosa oratio - chorographia] [word count] [sisgorgdesitu].
Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].
Gundulić, Fran Lucijan; Crijević, Ilija (1451/2-1505; 1463-1520) [1490], Baptistinus, versio electronica (, Dubrovnik), 13 versus, verborum 3401, Ed. Dora Ivanišević Petra Šoštarić [genre: prosa oratio - novella; poesis - epigramma] [word count] [gondolflbapt].
Selimbrić, Šimun (m. 1496) [1490], Vitum Ruschium laudat, versio electronica (), 70 versus, verborum 554, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [selimbricsvit].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].
Divnić, Juraj (1450?-1530) [1493], Epistula ad Alexandrum VI Georgii Difnici Dalmatae episcopi Nonensis, versio electronica (), Verborum 2068, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [difnicgepistalexvi].
Gučetić, Ivan (1451-1502) [1493], Panegyris Wladislao Hungarie et Boemie regi, principi invictissimo dicta, versio electronica (), Verborum 743, Ed. Fialová, Andelă Hejnic, Josef [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gotiusipanegyris].
Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1496], Plurima Callymachi venerantur saecula manes, versio electronica (), verborum 39, versus 6, Ed. Sante Graciotti [genre: poesis - epigramma] [word count] [natalisfpaladino].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1496], Aelius Lampridius Cervinus Paulo Palladino suo, versio electronica (), verborum 85, 10 versus, Ed. Sante Graciotti [genre: poesis - epigramma] [word count] [crijevipalladino].
Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].
Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].
Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].
Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].
Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo pręsbitero Iacobo Grasolario, versio electronica (, Split), Verborum 792, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15020303].
Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].
Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], Epistula ad Marinum Bonum (1506), versio electronica (, Dubrovnik), versus 6, 432 verborum, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - epistula; poesis - versus intertexti] [word count] [crijeviepist1506].
Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].
Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 328, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15070404].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Marulić, Marko; Dante Alighieri (1450-1524; 1265-1321) [1510], Principium operis Dantis Aligerii de Fluentino sermone in Latinum conuersum, versio electronica (, Split), 138 versus, verborum 974, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [marulmardante].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1510], Epistula ad Stephanum Ponchierium, versio electronica. (, Augsburg), Verborum 143, Ed. Alexander Apponyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepisthel].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1512], Epistula ad Erasmum Roterodamum, versio electronica. (, Antwerpen), Verborum 283, Ed. P. S. Allen [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist].
Niger, Toma [1512], Doctissimo et integerrimo Marco Marulo nobili Spalatensi epistula, versio electronica (), verborum 720, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio; prosa - paratextus] [word count] [nigertepistmarul].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Ode in triumpho reuerendissimi atque amplissimi domini Ioannis de Lasko, archiepiscopi Gneznensis, de uictoria inuictissimi Sigismundi, Polonie regis, contra Moscos habito, versio electronica (), 60 versus, verborum 294, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - oda] [word count] [andreisfode].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Quattuor epigrammata in libris, versio electronica (), Verborum 600, 105 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [andreisfepigr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], Catulli carminis epitomae, versio electronica (), Verborum 1474, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epitome] [word count] [marulmarcatull].
Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].
Berislavić, Petar (1475–1520) [1518], Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica (, Zlobochyna), Verborum 746, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [berislavicpepist15180410].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
Marulić, Marko (1450-1524) [1519], Dialogvs de Hercule a Christicolis superato, versio electronica (), Verborum 8236, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [marulmardial].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1520], Commentariolus de origine et incremento urbis Rhacusanae, versio electronica (), Verborum 5404, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio – historia] [word count] [tuberocommrhac].
Hektorović, Petar (1487-1572) [1520], Inscriptiones Latinae in Tvardalj Pharensi, versio electronica (), 7 versus, verborum 215, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - inscriptio; poesis - epigramma; prosa - inscriptio] [word count] [hektorpnninscr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].
Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1522], Dalmatiae encomii principium, versio electronica (), 7 versus, verborum 41, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [vrancicmencomium].
Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1522], Bernardini de Frangepanibus comitis Segniae, Vegliae, Modrusiique etc. Oratio pro Croatia Nürenbergae in Senatu Principum Germaniae habita XIII. Cal. Decemb. An. Ch. M.D.XXII, versio electronica (, Nürnberg), Verborum 2137, Ed. Violeta Moretti [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio] [word count] [frankapanboratiocroatia].
Niger, Toma [1522], Carmina tria ad Andream Cricium, versio electronica (, Krakow; Rim), verborum 462, versus 64, Ed. Jacek Wiesiołowski [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammatacricium].
Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].
Bučinjelić, Miho (1479 - c. 1550) [1524], Epistula ad Gerardum Planiam, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 2445, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [bucinjelicmepist].
Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].
Frankapan, Krsto (1482-1527) [1525], Chistophorus de Frangepanibus comes Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 284, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapankrstoepist15250809].
Kružić, Petar (m. 1537) [1525], Petrus Crusich capitaneus Segniae Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 490, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpetarepist15251005].
Kružić, Petar (m. 1537) [1525], Petrus Crusich comes dominus cives et universitas populi Clisiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 502, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15251005].
Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 568, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260326].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, castra regia prope Erd ad Danubium posita), Verborum 350, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260727].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].
Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1529], Carmina in actis Tomicianis (1529-1530), versio electronica (), 258 versus, Ed. Zygmunt Celichowski [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [vrancicmtomiciana].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1531], Epistula ad Francescum di Nobili dictum Cheream, versio electronica. (, Buda), Verborum 523, Ed. Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15310125].
Grad Senj [1531], Epistolae ad principes, versio electronica (, Senj), Verborum 167, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [gradsenjepist15310717].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1532], Memoriale Antonii Verantii de statu rerum Hungaricarum a morte regis Ludovici II. usque ad finem anni 1529, versio electronica (), Verborum 1364, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - historia] [word count] [vrancicamemoriale1532].
Niger, Toma [1532], Epistula ad Clementem VII, versio electronica (, Venecija), verborum 279, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula] [word count] [nigertepistclem1532].
Kružić, Petar (m. 1537) [1532], Petrus Crusich comes Clissie et Lepoglave Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 990, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15320828].
Kružić, Petar (m. 1537) [1532], Petrus Crusitch castellanus Clissii Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 561, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15320922].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus Episcopus Sirmiensis Nicolao Olao, versio electronica. (, Požun), Verborum 484, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330308].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Pečuh), Verborum 239, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330508].
Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533], Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 805, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanfepist15330705].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 427, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15331210].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1535], Error devius virginis Ruthenae, versio electronica (), 1194 verborum, 178 versus, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia] [word count] [vrancicmerror].
Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].
Petrović, Nikola (1486-01-15 – 1568-04-16) [1538], Oratio salutatoria ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit, versio electronica (), 984 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [petrovnorrhag].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1538], Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Wrancio, versio electronica (, Naghfalw (Siklósnagyfalu – Baranya megyei, Nuşfalău)), Verborum 354, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15381003].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1542], Petro Royzio Maureae, versio electronica (, Kraków), Verborum 186, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15420110].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1543], Magdalenae Millaversiae, versio electronica (, Alba Iulia), Verborum 523, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15430720].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].
Alberti, NIkola (c. 1450 - c. 1500) [1545], Epitaphium Petri Lucii Traguriensis, versio electronica (), 8 versus, verborum 62, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - epitaphium] [word count] [albertnepitaphluc].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].
Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].
Vlačić Ilirik, Matija; Zigerius, Emerik (1520-1575) [1549], Epistola cuiusdam pii concionatoris, ex Turcia, ad M. Illy. missa, qualis nam status Euangelii et Ecclesiarum sub Turco sit indicans, cum Praefatione Illyrici (1549), versio electronica (, Tolna; Magdeburg), Verborum 1772, Ed. Stanko Andrić [genre: prosa oratio - epistola; poesis - epigramma] [word count] [zigeriuseepist].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina Tranquilli Andronici in ms-to Budapestensi H46, versio electronica (), 229 versus, verborum 1547, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarmh46].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].
Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].
Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Venezia), verborum 699, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15580822].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 500, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581001].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 1499, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581227].
Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].
Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1559], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 651, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15590209].
Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].
Grauisius, Iacobus; Mladinić, Sabo; Mazarelli, Valerio; Statilić, Marin; Pridojević, Ivan; Vranius; Gaudentius; Matthaeus Desseus Ragusinus; Michael Racetinus (1561/1563 - 1620-21; c. 1650; c. 1600) [1565], Carmina occasionalia e codice Traguriensi Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 175 versus, 1267 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia] [word count] [aavvcarmoccvd].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1569], Ad Reverendissimum dominum Antonium Verantium Archiepiscopum Strigoniensem, versio electronica (, Posonii), Verborum 1794, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15691019].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1570], Reverendissimo et observandissimo d. Domino meo Antonio Verantio Archiepiscopo Strigoniensi etc. in Hungaria, versio electronica (, Tragurii), Verborum 1755, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15700202].
Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1571], Ad Archiepiscopum Strigoniensem Antonium Verantium, versio electronica (, Posonii), Verborum 901, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15710630].
Rozanović, Antun (1524 - post 1594?) [1572], Carmina, versio electronica. (), 22 versus, verborum 169, Ed. Vatroslav Jagić Đuro Daničić [genre: poesis - epigramma] [word count] [rozanaepigrnalis1572].
Vrančić, Faust (1551-1617) [1575], Vita Antonii Werantii, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Martinus Georgius Kovachich [genre: prosa oratio - vita] [word count] [vrancicfvitaant].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].
Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1583], De divo Blasio Rhacusanae reipublicae patrono carmen, versio electronica (, Dubrovnik), 326 versus, verborum 2571, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [didacuspblasio].
Mužić, Frano [1586], Carmina VI e codice Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 113 versus, verborum 764, Ed. Teo Radić [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [muzicfvd].
Auctores varii (1590) [1590], Epistolae Siscienses, versio electronica (), Verborum 11.224 (pro tem), Ed. Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvsisakepist].
Mladinić, Sebastijan (c. 1561 - c. 1621) [1590], Vita beati Ioannis episcopi Traguriensis, versio electronica (), Verborum 4659, versus 746, Ed. Mladen Ivanišević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - ode; prosa - epistula - praefatio] [word count] [mladinicsvita].
Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].
Mikac, Nikola (floruit 1573-1604) [1592], Obsidio Sisciensis domini Micatii Anno Domini 1592, versio electronica (), Verborum 948, Ed. Martin Juraj Kovačić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [mikacobsidio].
Stepanić Selnički, Nikola (1553-1602) [1593], Electi episcopi Sirmiensis epistola qua expugnationem Sciscii per Turcas factam describit., versio electronica (, Zagreb), Verborum 697, Ed. Martin Juraj Kovačić [genre: prosa oratio – historia; prosa oratio - relatio; prosa oratio - epistola] [word count] [stepnexpugn].
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].
Kabalin, Grgur [1600], Tres invicem epigrammata, versio electronica (), Verborum 257, versus 40, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrtres].
Palikuća, Petar (1564. — 1650.) [1601], In suam patriam encomiasticon, editio electronica (), 66 verborum, versus 10, Ed. Stjepan Krasić [genre: poesis - epigramma] [word count] [palikucapencom].
Zavorović, Dinko; Suričević, Toma (1540-1608; floruit 1602) [1602], Praefatio et epistulae in libris de rebus Dalmaticis, versio electronica (), Verborum 876, Ed. Iva Kurelac [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [aavvpraefepistrebusdalm].
Getaldić, Marin (1566-1626) [1603], Promotus Archimedes seu De variis corporum generibus gravitate et magnitudine comparatis, versio electronica (), Verborum 19625, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus] [word count] [getaldimpromo].
Kašić, Bartol (1575. — 1650.) [1604], Ad illyricae linguae studiosos, versio electronica (), 77 verborum, versus 16, Ed. Elisabeth von Erdmann-Pandžić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kasicbinstitepist].
Pridojević, Ivan (c. 1600) [1604], Ad Nobiles Viros Tragurienses de Tragurii praeclarae Dalmatiae urbis laudibus carmen, versio electronica (), 521 verborum, versus 80, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [pridojevispalat].
Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
Levaković, Rafael (o. 1597 - o. 1650) [1639], Ad Benedictum Uinkouich episcopum epistulae XI, versio electronica (), Verborum 6550, Ed. Šime Demo [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [levakovrepist].
Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1667], Oratio de eligendo Summo Pontifice, versio electronica (), 2879 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gradicsoratio].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1670], De vita, ingenio, et studiis Junii Palmottae, versio electronica (), 3196 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - vita] [word count] [gradicspalmottaevita].
Palmotić, Džore (1606.-1675.) [1670], Epistula Francisco cardinali Barberino, versio electronica (), 1382 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula; prosa - dedicatio] [word count] [palmoticdzepist].
Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1672], Ad Venerem Titiani artificio pictam, versio electronica (), 530 verborum, versus 86, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [gradicsvener].
Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].
Razmilović, Bonaventura [1675], Admodum reverendo patri Bernardino Tissiçich vulgo Nicolanda olim provinciali dignissimo elegia, versio electronica (), 38 versus, verborum 261, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - paratextus; poesis - elegia] [word count] [razmilovicbeleg].
Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].
Sidić, Šimun Juda (floruit 1683) [1683], Antonii Judae Sidić, canonici zagrabiensis et rectoris collegii Croatici Viennae, de obsidione Viennensi per Turcas A. 1683. relatio (Viennae, 1683-09-16), versio electronica (, Vienna), Verborum 2322, Ed. Ivan Kukuljević Sakcinski [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sidicepistola1683].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1686], Naupliâ... vindicatâ, oestrum, versio electronica (), 243 versus, verborum 1647, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica; paratextus poetici] [word count] [matiasevcaramannauplia].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Ad comitem Marsilium, caesareum legatum, versio electronica (), 60 versus, verborum 392, Ed. Vjekoslav Klaić [genre: poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpepistmarsil].
Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].
Matijašević Karamaneo, Antun (1658-1721) [1716], Ferocia Turcarum per Christianos Compressa, versio electronica (), 262 versus, verborum 1629, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - carmen; poesis - epica] [word count] [matiasevcaramanferocia].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1728], Magdalidos liber primus, versio electronica (), versus 426, verborum 2792, Ed. Matea Mrgan [genre: poesis - epica; poesis - versio; prosa - epistula] [word count] [djurdjevimagdalidos].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1735], Epistolae ad amicum Matthiam Nicolaum Mesich (1735-1737), versio electronica (, San Vitale apud Bononiam; Bononia), Verborum 3852, Ed. Teodora Shek [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [krcelicbepist1735].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1738], Sanctae Margaritae Cortonensis... conversio, versio electronica (), versus 437, verborum 2735, Ed. Martin Muhek [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [djurdjevimargarita].
Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].
Petrović, Vice [1743], Amissa uxore orbitatem suam rursus deflet, versio electronica (), verborum 688, versus 96, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia] [word count] [petrovicvamissaux].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1749], Operum omnium tomus I, versio electronica (), Verborum 68552, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [skrl1].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1753], Ecloga recitata in publico Arcadum consessu, versio electronica (), 325 versus, verborum 3023 [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicrecl].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1755], Philosophiae recentioris versibus traditae, versio electronica (, Rim), 24209 versus (24170 epici), verborum 184044, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; prosa oratio - dialogus] [word count] [staybphilrec].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1760], Ex libro primo Italici poematis Torquati Tassi, versio electronica (), 143 versus, verborum 995, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicrtasso].
Šilobod Bolšić, Mihalj (1724 – 1787) [1760], Fundamentum cantus Gregoriani, versio electronica (), 6772, Ed. Jelena Knešaurek Carić [genre: prosa oratio - dialogus scholasticus] [word count] [silobodbolsicmfundamentum].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1764], Echo libri duo, versio electronica (), Verborum 11422, versus 1535, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis epica] [word count] [zamagnabecho].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Bošković, Baro (1699-1770) [1770], Eclogae V, versio electronica (, Italija), 415 versus, verborum 2891, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - ecloga] [word count] [boskovicbecl].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Ad Balthassarem Odescalchium elegia (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 268 versus, verborum 2176, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - elegia; paratextus] [word count] [kunicriliaselegia].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Homeri Ilias, Latinis versibus expressa, versio electronica (), 18.330 versus, verborum 126.883, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [kunicriliaslibri].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].
Homerus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1777], Homeri Odyssea Latinis versibus expressa, versio electronica (), 13633 versus, verborum 95,658, Ed. Petra Šoštarić [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - argumentum; prosa - paratextus; prosa - epistula] [word count] [zamagnabodyssea].
Kalić, Arkanđeo (1739-1816) [1778], In adventu Domini Gregorii Lazzari oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3698, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kalicaadventu].
Škrlec Lomnički, Nikola; Szalágyi István (1729-1799; 1739-1796) [1778], Epistolae Nicolai Skerlecz ad Stephanum Salagi et responsorium Salagi (, Zagreb; Pečuh), Verborum 7797 [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistsalag].
Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1780], Eclogae, versio electronica (), Verborum 2018, Ed. Olga Perić [genre: poesis - ecloga] [word count] [baricevaaeclog].
Baričević, Adam Alojzije; Škrlec Lomnički, Nikola (1756-1806; 1729-1799) [1780], Epistolae, versio electronica (), Verborum 2018, Ed. Teodora Shek Brnardić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepist].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1787], Oratio in funere Rogerii Josephi Boscovichii, versio electronica (), Verborum 4192, Ed. Irena Bratičević [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [zamagnabboscovichoratio].
Anonymus (1790) [1790], Declaratio ex parte nunciorum Regni Croatiae, quoad inducendam Hungaricam linguam, versio electronica. (), 1839 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - acta] [word count] [nndeclaratio1790].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Discursus in secundum membrum propositionum regiarum seu opinio de insurectione in Regno Hungariae, versio electronica (), Verborum 10693, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendisc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1790], Operum omnium tomus III, versio electronica (), Verborum 71764, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl3].
Anonymus (1790) [1790], Ad Inclytos Dominos Status et Ordines Regnorum Dalmatiae, Croatiae et Sclavoniae generaliter congregatos, versio electronica. (), 442 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - acta] [word count] [nnpredstavka1790].
Katančić, Matija Petar (1750-1825) [1791], Fructus autumnales, versio electronica (), 948 versus, verborum 7599, Ed. Tomo Matić [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - paratextus; prosa - dedicatio; prosa - praefatio] [word count] [katancicmpfructus].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Descriptio physico-politicae situationis Regni Hungariae, editio electronica (), Verborum 26295, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlendesc].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Quindecim epistulae ad Martinum Georgium Kovachich, editio electronica (), Verborum 12898, epistulae 15, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skrlepistkov].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1791], Status actualis oeconomiae publicae, versio electronica (), Verborum 39967, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [skerlenstatus].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1792], Theocriti, Moschi et Bionis idyllia omnia (excerpta), versio electronica (), 476 versus, verborum 5000, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - idyllium; poesis - versio - ex Graeco] [word count] [zamagnabidyllia].
Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].
Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1793], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 28. Maii 1793, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 1108, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179305].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Ex Graeco Homeri Hymnus ad Cererem, versio electronica (), 567 versus, verborum 3992, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - hymnus; versio] [word count] [kunicrhymnuscererem].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 21. Octobris 1794, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 802, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179410].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1794], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 10. Decembris 1794, versio electronica (, Zagreb), Verborum 460, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179412].
Zamanja, Bernard (1735-1820) [1795], Epistolae scriptae an. 1795. et 1796, versio electronica (), 1960 versus, verborum 13466, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula] [word count] [zamagnabepist].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 28. Aprilis 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 624, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179804].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 4. Augusti 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 643, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh179808].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 1. Octobris 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 577, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh17981001].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1798], Ad Maximilianum Verhovacz epistola 16. Octobris 1798, versio electronica (, Jakovlje), Verborum 1108, Ed. Neven Jovanović Josip Kolanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [skerlenepistverh17981016].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1800], Carnovalis Ragusini Descriptio Macaronica et Descriptio Cucagnae, versio electronica (, Dubrovnik), 335 versus, 2183 verborum, Ed. Šime Demo [genre: poesis - satura; poesis - macaronica] [word count] [fericdcarnovalis].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1803], Periegesis orae Rhacusanae, versio electronica (, Dubrovnik), 3368 versus, verborum 28363 [genre: poesis - epica; poesis - praefatio; prosa - index] [word count] [fericdperiegesis].
Sivrić, Antun (1765 - 1830) [1803], Traduzione latina delle Anacreontiche ... e dei sonetti, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis epigramma; poesis versio; paratextus prosaici] [word count] [sivrichaanacreont].
Stulli, Luko (1772-1828) [1804], Vaccinatio carmen elegiacum, versio electronica (), 254 versus, verborum 1548, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [stullilvaccin].
Vrhovac, Maksimilijan (1752-1827) [1813], Ad sacerdotes epistula, versio electronica. (), 442 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [vrhovacmpoziv1813].
Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].
Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1817], Elegia de tonsore, versio electronica (, Dubrovnik), 56 versus, 437 verborum, Ed. Joseph Nicolas Barbier-Vemars [genre: poesis - elegia] [word count] [fericdelt].
Jelačić, Ljudevit (1792-1851) [1824], Valedictoria, versio electronica. (), 1148 verborum, Ed. Franjo Fancev [genre: prosa - epistula] [word count] [jelaciclvaledictoria].
Babulak, Oton (1808 - 1838) [1833], Elegos honoribus Iosephi Matzek, versio electronica (, Osijek), Verborum 721, Ed. Nikola Matasović [genre: poesis - elegia] [word count] [babulakoelegosmatzek].
Babulak, Oton (1808 - 1838) [1834], Ode honoribus Josephi Matzek, versio electronica (, Osijek), Verborum 593, Ed. Nikola Matasović [genre: poesis - ode] [word count] [babulakoodematzek].
Babulak, Oton (1808 - 1838) [1834], Proseucticon honoribus Joannis Petri Caroli comitis a Sermage, versio electronica (, Osijek), Verborum 1128, Ed. Nikola Matasović [genre: poesis - elegia; poesis - ode; poesis - mixtum] [word count] [babulakoproseucticon].
Čobarnić, Josip (1790-1852) [1835], Dioclias carmen polymetrum, versio electronica (, Split; Zadar; Makarska), Versus 2345, verborum 17608, Ed. La Redazione del Bullettino di Archeologia e Storia Dalmata [genre: poesis - epica; poesis - carmen; prosa - vita; prosa - praefatio; prosa - adnotationes] [word count] [cobarnicjdioclias].
Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].
Mažuranić, Antun (1805-1888) [1838], Epistula ad A. Kaznačić, versio electronica. (, Zagreb), Verborum 1113, Ed. Milivoj Šrepel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [mazuranicaepist].
Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].
Dante Alighieri; Getaldić, Vlaho (1265-1321; 1788 - 1872) [1864], Mortis Hugolini versio Latina, versio electronica (), Verborum 617, 62 versus, Ed. Alessandro Piegadi Neven Jovanović [genre: poesis fragmentum; poesis epica; poesis versio; carmen heroicum] [word count] [getaldicvugolino].
Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].
Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].
Smerdel, Ton (1904-1970) [1962], Poemata octo, versio electronica (), 279 verborum, 90 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltpoemata].
Kravar, Miroslav (1914-1999) [1966], Oratio in conventu Latinis litteris linguaeque fovendis, versio electronica (, Roma), 712 verborum [genre: prosa - oratio] [word count] [kravarmoratio].
Smerdel, Ton (1904-1970) [1969], De cicadis et undis Parentinis, versio electronica (), 552 verborum, 133 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltcicad].
Jurić, Šime (1915-2004) [1971], Praefatio in Iugoslaviae scriptores Latinos recentioris aetatis, versio electronica (, Zagreb), 1646 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatio].
Jurić, Šime (1915-2004) [1979], Praefatio in editionem commentarii Marci Maruli de Veteris Instrumenti viris illustribus, versio electronica (, Zagreb), 778 verborum [genre: prosa - praefatio] [word count] [juricspraefatioviris].
Golub, Ivan (n. 1930) [1984], Ultima solitudo personae, versio electronica (), 503 verborum, 150 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [golubipoemata].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
4044. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [Paragraph |
SubSect | Section]
8.1 Christus in hoc certe est, Christus Deus ipse libello.
8.2 Ille lyram vatis temperat, ille regit.
8.3 Ille Deus pueris mores effingit honestos,
8.4 Format et os tenerum, blandaque verba docet.
8.5 Utque recens virtus venientes crescat in annos,
4045. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 8 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.4.49.1 Liber eram, et nulli nuper servire paratus,
1.4.49.2 Nunc misere duris servio temporibus.
1.4.50.1 Fama (malum) maria, et terras praetervolat omnes,
1.4.50.2 Nollem quid de te turpius illa sonet.
4046. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 9 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.4.61.2 Dissita sunt, sapiens, quaeque futura videt.
1.4.62.1 Sperne voluptates, nam quae sunt tempora fluxa,
1.4.62.2 Fluxa quoque et nulla dicere laude potes.
1.4.63.1 Callidus, et sapiens, et dux expertus in armis
4047. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 11 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.4.87.1 Gloria gestarum rerum contingat, ut haeres
1.4.87.2 Filius has omni tempore iactet opes.
1.4.88.1 Sutor eras, qui nunc populo das iura petenti,
1.4.88.2 Rursus et hoc populo iudice sutor eris.
4048. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.5.6 Nec penetrat saevo frigore tristes hyems.
1.5.7 At virides semper campos, et mollia rivis
1.5.8 Prata fovent Zephyrus, vernaque temperies.
1.5.9 Aura quoque hic Arabum suaves inspirat odores,
1.5.10 Et resonat volucrum cantibus omne nemus.
1.5.11 In medio apparet templum Gangetide gaza,
4049. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 19 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.7.32.2 Ebibe. Sacrilegos exitus iste manet.
1.7.33.1 Mundi oculus Sol est. vivax quoque spiritus illum
1.7.33.2 Temperat alma Iovis filia Iustitia.
1.7.34.1 Non patitur regnum socium, neque teda iugalis.
1.7.34.2 Haec duo nec Pyladae iungere
4050. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 21 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.7.56.1 Qui populi praees, populis prodesse memento.
1.7.56.2 Sin minus. haud longo tempore praesul eris.
1.7.57.1 Scire meum nihil est, qui dixerit, ille diserte
1.7.57.2 Dixit, et hic dignum Socrate pectus
4051. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 26 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.7.127.1 Fertur thesaurus linguae mortalibus ingens.
1.7.127.2 Sive suo loquitur tempore, sive silet.
1.7.128.1 Cum vehemens animi motus prorumpit in iram
1.7.128.2 Hoc age, ne vincat te brevis ille furor.
4052. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 29 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.8.25.1 Ebrius in speculo cum se vidisset Erastus,
1.8.25.2 Potor aquae ex illo tempore vina fugit.
1.8.26.1 Quae tua sunt, aris Divorum offerre memento.
1.8.26.2 Non bene rapta manu supplicat agna Iovi.
4053. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 32 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.8.74.1 Iratus ne quem linguave, manuve lacessas,
1.8.74.2 Si cunctere parum, iam cadet ille furor.
1.8.75.1 Tempora mutantur nobiscum, nunc viret omnis
1.8.75.2 Laetus ager, multa nunc nive squallet humus.
1.8.76.1 Incorrupta tuis si
4054. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 34 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.8.105.1 Ter bibe, Bacchus ait, tria pocula dulcia sunto.
1.8.105.2 Caetera felle madens temperat ebrietas.
1.8.106.1 Qui paci bellum praeponit, ut illius umbra
1.8.106.2 Pugnet, et
4055. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 37 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.10.3.1 Nec generosam animam dignatur funere vili
1.10.3.2 Fortis Iber, nec vult crebra pericla pati.
Temperantia.
1.10.4.1 Quae ratione animi surgentes temperat iras,
1.10.4.2 Illa mihi ante alias virgo colenda venit.
4056. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 37 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.10.3.2 Fortis Iber, nec vult crebra pericla pati.
Temperantia.
1.10.4.1 Quae ratione animi surgentes temperat iras,
1.10.4.2 Illa mihi ante alias virgo colenda venit.
SEPTEM PII ANIMI affectus,
4057. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.70.2 Bellerophon vacuis non miser erret agris.
Menta.
3.71.1 Me licet infament crudelia tempora Martis,
3.71.2 Non tamen ingrato menta sapore feror.
Ruta.
3.72.1 Ante fores (moneo) rutam suspende
4058. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 53 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.87.1 Quae spinaca vocant, iamdudum quaerit Amatus,
3.87.2 Num fuerint priscis cognita temporibus.
Beta.
3.88.1 Qui Siculam betam, vel Nili gustat alumnam,
3.88.2 Nec piper adsidue, vina nec ille
4059. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 74 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4060. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6.3.12 Attrectare pudor virginis exuvias?
6.3.13 Hic Rex laetus ait. iam vero haec cingula faxo,
6.3.14 Sint Ariadnaeis aemula sideribus.
Huius matronae, qua nulla in Anglia ea tempestate pulchrior fuit, mentio sit in
Frossarti Historiis.
De origine Tussonii apud Belgas.
6.4.1 Ivisse auratam Colchis avertere
4061. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 88 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7.2 Non odor ille diu, nec nitor ille manet.
7.2 Sic ea, qua polles, et qua mihi dura minaris
7.2 Insomnes noctes, et sine luce dies.
7.2 Tempore forma cadet. Quare cape gaudia amoris,
7.2 Dum licet, haud quamquam, quae volat hora, redit.
Virgo.
7.2 Care mihi ante alios omnes tu poma
4062. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.4.3 Cum subito exoriens sol aureus expulit omnem
10.4.4 Duritiem caeli, restituitque diem.
10.4.5 Tunc Rex, qui soles et tempora laeta reducit
10.4.6 Cum libet, hic vere, non ego, regnat, ait.
Terra aeternum permanet.
10.5.1 Has Gradii
4063. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.5.2 Iam novus e Tusca gente colonus arat.
10.5.3 Scilicet aeternos tellus quae stabit in annos,
10.5.4 Nunc hunc, nunc illum tempore mutat herum.
Nescis quid vesper vehat.
10.6.1 Crastina nemo sibi promittat tempora, nemo,
10.6.2 Hoc adeo
4064. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.5.4 Nunc hunc, nunc illum tempore mutat herum.
Nescis quid vesper vehat.
10.6.1 Crastina nemo sibi promittat tempora, nemo,
10.6.2 Hoc adeo celsa dicere ab arce libet?
10.6.3 Nam mecum hesterna coenatus nocte Marinus
10.6.4 Multa iocans (ut sit) seria multa loquens.
4065. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.18.1 Quique mare ingressus nondum, quique aspera belli,
10.18.2 Aspera militiae tempora nulla tulit.
10.18.3 Alter nauta vagus, fortis cupit alter haberi
10.18.4 Miles, et hic pugnas somniat, ille rates.
10.18.5 Iam vero experti bellum hic, maris ille
4066. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.18.5 Iam vero experti bellum hic, maris ille procellas,
10.18.6 Succenset votis sanus uterque suis.
10.19.1 Qui molles aditus, et idonea tempora fandi
10.19.2 Captat, is acceptus saepe venire solet.
10.19.3 Contra importunus quicunque accedit amicus,
4067. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.18.6 Succenset votis sanus uterque suis.
10.19.1 Qui molles aditus, et idonea tempora fandi
10.19.2 Captat, is acceptus saepe venire solet.
10.19.3 Contra importunus quicunque accedit amicus,
10.19.4 Mutat amicitiae nomen, et hostis habet.
4068. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 97 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.22.1 Multa puer vidi, iuvenis quoque multa, senexque
10.22.2 Ut se quaeque dabant tempora, multa tuli.
10.22.3 Multa simul didici. verum seu Nestoris annos,
10.22.4 Seu Priami vincam, discere plura libet.
4069. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 105 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.63.1 Vixerunt Troes, fortes vixistis Achivi,
10.63.2 Troia aequata solo est, Graecia victa iacet.
10.63.3 Lex ea nimirum fatorum, is temporis ordo.
10.63.4 Orta cadunt. virtus intemerata manet.
Odi memorem compotorem.
10.64.1 Invitas ad coenam, et
4070. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 106 |
Paragraph |
SubSect | Section]
10.69.3 Non equidem miror. nota est vox illa poetae.
10.69.4 Coecus amor Deus est. Coecus et omnis amans.
Vinum aqua temperandum.
10.70.1 Bacchus ut e flammis, et fulmine prodiit infans,
10.70.2 Nympha Deum puris sobria tinxit aquis.
10.70.3 Inde colit fontes. Nam ni compescitur undis,
4071. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.5.10 Iam propior coelo collocat omne bonum.
11.5.11 Ille licet nondum Polydorum aequaverit annis,
11.5.12 Iam super et Priami tempora patris agit.
11.5.13 Iam ventura sibi promittit saecula victor.
11.5.14 Quidquid agant, quidquid fata severa velint.
11.5.15 Haeret enim tumulum complexa, atque explicat
4072. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 113 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.7.2 Luxuriat patulis populus alba comis.
11.7.3 Et seu bruma nives spargit, seu Sirius ardet,
11.7.4 Illa sub irriguo margine laeta viret.
11.7.5
11.7.6 Et folia autumni frigore nulla cadunt.
11.7.7 Stant virides circum salices, stant gramina laeta.
11.7.8 Et sonat argutis
4073. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4074. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 116 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4075. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4076. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.12.13 Nunc iuvenem servare velis. Servatur in illo,
11.12.14 Quidquid id est, in quo ducimus esse bonum.
Temporis iactura maxima ex Cuspiniano Avaro hypocrita. *
11.13.1 Multa meus iactat de tempore Cuspinianus,
11.13.2 Acer ut ingenio non minus artis habet.
11.13.3 Quod nullus sumptos
4077. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.12.14 Quidquid id est, in quo ducimus esse bonum.
Temporis iactura maxima ex Cuspiniano Avaro hypocrita. *
11.13.1 Multa meus iactat de tempore Cuspinianus,
11.13.2 Acer ut ingenio non minus artis habet.
11.13.3 Quod nullus sumptos pretiosior exstet ab illo
11.13.4 Tempore, quo tellus stat media inter aquas.
4078. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.13.1 Multa meus iactat de tempore Cuspinianus,
11.13.2 Acer ut ingenio non minus artis habet.
11.13.3 Quod nullus sumptos pretiosior exstet ab illo
11.13.4 Tempore, quo tellus stat media inter aquas.
11.13.5 Quod qui mente valet, momenta expendit, et horas,
11.13.6 Vivit et unius temporis arbitrio.
11.13.7 Nam reliquas casu amissas
4079. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 118 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.13.4 Tempore, quo tellus stat media inter aquas.
11.13.5 Quod qui mente valet, momenta expendit, et horas,
11.13.6 Vivit et unius temporis arbitrio.
11.13.7 Nam reliquas casu amissas reparare queas res.
11.13.8 At quaecunque semel diffugit hora, perit.
11.13.9 Dum loquitur, stillant mire fragrantia
4080. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 119 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11.14.8 Crescat et auriferi dives arena Tagi.
11.14.9 Non me posse putem vitium commune puellis
11.14.10 Tollere, crescit enim tempore dira sitis.
11.14.11 Tu vero mea lux hanc moribus exime labem,
11.14.12 Crede mihi, ingenuis sordet avarus amor.
4081. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 128 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
11.27.8.8 Gustet et innocuas Regia mensa dapes.
11.27.8.9 Quid mihi livor iners, quid tantum pristina iactas
11.27.8.10 Saecula? nulla sua tempora laude carent.
11.27.8.11 Floruit Hippocrates quondam, fuit ampla Galeni,
11.27.8.12 Et fuit Andromachi gloria rara senis,
11.27.8.13 Vera quidem, verum priscos
4082. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 136 |
Paragraph |
SubSect | Section]
12.9.1 Castaneae molles, et dulcis copia musti.
12.9.2 Et qui continuo lucet ab igne focus.
12.9.3 Diminuunt nobis hybernae tempora noctis.
12.9.4 Et faciunt celeres tardius ire dies.
12.9.5 Castra petant alii, regesque sequantur in armis,
12.9.6 Perque feros enses, et sua fata ruant.
4083. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 138 |
Paragraph |
SubSect | Section]
12.15.5 At fuit eventus dispar. Rex inclytus alter,
12.15.6 Alter ob incestum * caesus adulterium.
12.15.7 Anne abit in tenebras momento temporis illa,
12.15.8 Quae modo conspicuo stella nitore fuit?
Vere incestum: Fridericus enim cum Blanca Borbonia fratris uxore stupri consuetudinem
habebat.
Merito Gusmana Rheae
4084. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
12.19.41 Tu lenti unguentum, Bulbis piper addis inemptis.
12.19.42 Splendor inest scite dictis, et mira venustas.
12.19.43 Si sint apta loco, rarus si temperet usus.
12.19.44 Naevus in Alcaei puero delectat, at unus.
12.19.45 Adde duos. non ille senex cantillet inepte,
12.19.46 Quae pudor ingenuus,
4085. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
12.21.12 Haec immota manet mens mihi. Phoebe vale.
AD R. P. D. GRILLUM NOSTRI TEMPORIS ECCLESIASTICUM. Petrarcham.
12.22.1 Quod non invita dictatum forte Minerva
12.22.2 Carmen ab Illyriae littore Grille venit.
12.22.3 Dum legis, et mutas nunc haec, nunc corrigis
4086. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
13.3.2 Lapsa polo, et tardis insita corporibus.
13.3.3 Quaeque una hanc vastam ventura in saecula molem
13.3.4 Intus alit, nullo tempore deficiens.
13.3.5 Illa tibi, seu fixa loco, seu forte per artus
13.3.6 Fusa meat, tota mente colenda venit.
13.3.7 Ut sceleris puram liceat traducere vitam,
4087. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
13.31.2 Uxor, et ingenuis orta feratur avis.
13.31.3 Illa voluptati raro tamen esse marito,
13.31.4 Creditur, usque adeo tempore languet amor.
Pax silentii praemium.
13.32.1 Sis licet auriculae purgatae, et naris aduncae, et
4088. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
13.53.9 At qua militiae princeps Viriatus Iberae
13.53.10 Non semel effusis hostibus emicuit.
13.53.11 Est Ebora, o sanctum nomen mihi. vidit avorum
13.53.12 Tempora. Natalem vidit et illa meum.
13.53.13 Unde tamen profugum per regna ignota, per undas
13.53.14 Monstrum horrendum, ingens, et nova pestis agit.
4089. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
13.56.2 Quaque premunt montes, quaque reiuncta salo est.
13.56.3 Et quantis, quotque illa viris, bellique togaeque
13.56.4 Tempore, quam longo floruit imperio.
13.56.5 Quam bene facundi Leandri scripta reponunt,
13.56.6 Quam bene perspicua cuncta relata fide.
13.56.7 Aequora, stagna, lacus et cinctae
4090. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 166 |
Paragraph |
SubSect | Section]
13.72.1 Hic est ille senex, olim cui retia curae.
13.72.2 Haec ratis, hi comites, hic erat ille lacus.
13.72.3 At mala tempestas, et turbidus ingruit auster
13.72.4 Et fragor in toto est, mortis et umbra freto.
13.72.5 Pone metum Bariona tibi res magna peracta est.
13.72.6 Nam salvi comites, salva
4091. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 170 |
Paragraph |
SubSect | Section]
13.80.1 Illa vetusta nimis, chartisque abstrusa facessant.
13.80.2 Quaeque adeo iam sint tempora, Mome, vide.
13.80.3 Sive oriens, seu iam Titan declivis adorat
13.80.4 Ille meas Aquilas et (pia signa) cruces.
4092. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 178 |
Paragraph |
SubSect | Section]
14.8.6 Et cum Flaminio sophista Landus.
14.8.7 Augusti mediis rigent Kalendis
14.8.8 Exclamare libet. Sed heus sileto
14.8.9 Sic sunt tempora, perditique mores.
Ad Thomam.
14.9.1 Qui primordia divitis Rhacusae,
14.9.2 Et patrum genus explicat
4093. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 188 |
Paragraph |
Section]
15.1.9 Et correcta severitas,
15.1.10 Extant historiis dicta fidelibus.
15.1.11 Testis, quae maris inferi
15.1.12 Pollens imperio temperat improbam
15.1.13 Regum saepe libidinem.
15.1.14 Et stat mole sua prima Ligustici
15.1.15 Laus, et gloria nominis.
15.1.16 Hic hic
4094. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 191 |
Paragraph |
SubSect | Section]
15.2.51 Ut quamcumque premas humum,
15.2.52 Tantundem invenias ad Stygios viae.
ODE
4095. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 195 |
Paragraph |
SubSect | Section]
15.5.1 Non semper gravis incubat
15.5.2 Ventorum rabies Carpathio freto.
15.5.3 Nec semper patrium ad Tagum
15.5.4 Tempestiva legunt Lilia virgines.
15.5.5 At rebus suus omnibus
15.5.6 Praescriptus modus est. Has melior Deus,
15.5.7 Has Natura probat vices,
4096. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 232 |
Paragraph |
SubSect | Section]
16.3.10 Quo nullum maius Dalmata vidit opus,
16.3.11 Sylvicolae Fauni, quaeque his habitastis in antris,
16.3.12 Donec prisca dabant tempora, Hamadryades:
16.3.13 Et vos caeruleae Nereides, hispida suetae
16.3.14 Cingere nativis pectora coraliis.
16.3.15 Dicite, qui primi posuerunt
4097. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 233 |
Paragraph |
SubSect | Section]
16.3.14 Cingere nativis pectora coraliis.
16.3.15 Dicite, qui primi posuerunt moenia cives,
16.3.16 Unde novus parvo tempore crevit honos.
16.3.17 Vos maris indigetes, et vobis cognita porro,
16.3.18 Quaeque est, quae fuerit, quaeque futura dies.
16.3.19 Vita brevis nobis, et mens obnoxia
4098. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 233 |
Paragraph |
SubSect | Section]
16.3.18 Quaeque est, quae fuerit, quaeque futura dies.
16.3.19 Vita brevis nobis, et mens obnoxia curis,
16.3.20 Scire negant longi temporis historiam.
16.3.21 Sic ego, sic viridis Cidippe filia Glauci.
16.3.22 Dum sedet, et madidas exprimit imbre comas.
16.3.23 Cinxerit Illiacas muro quod Delius arces,
4099. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 234 |
Paragraph |
SubSect | Section]
16.3.59 Ille suburbanam voti reus exstruit aram,
16.3.60 Sanctior in vestris non calet ulla focis.
16.3.61 Cum mala tempestas et turbidus excitat Auster
16.3.62 Aequora, quassatas dirigit illa rates.
16.3.63 Servatae ex undis puppes, votivaque rostra
16.3.64 Pendent, et sacro multa tabella
4100. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [page 236 |
Paragraph |
SubSect | Section]
16.3.110 Otia pacatis restituisset agris.
16.3.111 Hic quos Epiri miserunt moenia, Sorgi, Sorgi.
16.3.112
16.3.113 Qui Solymas arces, et Iesu nobile bustum
16.3.114 Hospes adis, Daxae littore siste gradum.
16.3.115 Sorgorum pius hic surgit labor, omnia vivis
4101. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4102. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4103. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4104. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4105. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4106. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4107. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4108. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4109. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4110. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4111. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4112. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4113. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4114. Stepanić... . Historia obsidionis Petriniae et... [Paragraph |
Section]
4115. Kabalin, Grgur. Tres invicem epigrammata, versio... [page 66v |
Paragraph |
Section]
1.1 Te licet audiuerim celebrem uirtute putabam
1.2 Histius tantum temporis esse uirum.
1.3 At simulac sensi, postquam sentire loquentem
1.4 Accidit, extemplo mens mea uersa fuit.
1.5 Admirans dixi perculso corde stupore
4116. Palikuća, Petar. In suam patriam encomiasticon,... [Paragraph |
Section]
2 Insula, Racusio subditur imperio.
3 Gignit parua viros, melius queis gurgite vasto
4 Nulla per aequoreum gens trabe currit iter.
5 Hic nemus Hesperidum, sunt hic Peneia Tempe;
6 Sunt fontis latices, Naiadesque Deae
7 Neptunus fert sceptra, Venus Cytherea videtur
8 Post habuisse Gnidon, postque habuisse Cypron.
9 I
4117. Zavorović, Dinko;... . Praefatio et epistulae in libris... [Paragraph |
Section]
4118. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 2 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4119. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 28 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4120. Getaldić, Marin. Promotus Archimedes seu De variis... [page 34 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4121. Kašić, Bartol. Ad illyricae linguae studiosos,... [Paragraph |
Section]
4122. Kašić, Bartol. Ad illyricae linguae studiosos,... [Paragraph |
Section]
4123. Pridojević, Ivan. Ad Nobiles Viros Tragurienses de... [page 87v |
Paragraph |
Section]
16 Eximium penitus
17 Tu maris hostili foedasti sanguine fluctus
18 Te
19 Tempore quo
20 Vastabat
21 Tu quoque mandasti literis quae fecerit ille
4124. Pridojević, Ivan. Ad Nobiles Viros Tragurienses de... [page 89r |
Paragraph |
Section]
74 Laudibus et resonet semper uterque polus.
75 Nati et natorum qui uel nascentur ab illis
76 Id faciant omni tempore, summe
77 Vnus donec erit pastor tenerumque et ouile,
78 Decantent lęti carmina dulce tibi.
79 Interea laudanda uale, uale, et ipsa
4125. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4126. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4127. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4128. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4129. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4130. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4131. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4132. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4133. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4134. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4135. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4136. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4137. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4138. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4139. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4140. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4141. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4142. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4143. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4144. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4145. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
4146. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4147. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4148. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4149. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4150. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4151. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4152. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4153. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4154. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4155. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4156. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4157. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4158. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4159. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4160. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4161. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4162. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4163. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4164. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4165. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4166. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4167. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4168. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4169. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4170. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4171. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4172. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4173. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4174. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4175. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4176. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4177. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4178. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4179. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4180. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4181. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4182. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4183. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4184. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4185. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4186. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4187. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4188. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4189. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4190. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4191. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4192. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4193. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4194. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4195. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4196. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4197. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4198. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4199. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4200. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4201. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4202. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4203. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4204. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4205. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4206. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4207. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4208. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4209. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4210. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4211. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4212. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4213. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4214. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4215. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4216. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4217. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4218. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4219. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4220. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4221. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4222. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4223. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4224. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
4225. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
4226. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4227. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4228. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
SubSect | Section]
4229. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
4230. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
Quantum laudis habent, Authores, iura verenda
Imperii sacri, qui excoluere probe.
Tantum promeruit Kithonithius, inter eosdem,
In classes redigens, patria Iura, breves.
Hic etenim, a tanto decursu temporis unus,
Dispersas leges sedulitate colens,
Tam de mole rudi, processum condidit, et quo
Institui possit ordine quisque, docet.
Unde in perpetuum nomen, laudesque manebunt
4231. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
Non Ulpiani me vaga pagina
Aut Bartholi, aut Baldi labores
Postea sollicitent frequenter.
Vel queis vetustas Iuris adorea
Clamore multo, tempora fascinant:
Postquam liber Directionis
Cum methodo datur hic in auras.
Sublime, nostris, Iuris, et utile
Terris dedisti, Iane, opus,
4232. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
Quod docuere Patres, quod et exposuere Magistri
Hactenus; haec, nostro, tempore muta iacent·
Pressa puto libro nunquam voluere Iuventae
Linquere; nec mirum conticuisse forum:
Scilicet, assiduos renuebant ferre labores,
Quos isthaec moles semper habere solet.
4233. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph |
Section]
Ast hic posteritatis amans, communia reddit
Omnia perfacili, quae latuere modo:
Pandit iter Iuris clarum, legumque recessus
Obstruos reserat, cunctaque nota facit.
Huic quoque nos, merita cingamus tempora lauro;
Nestoris huic demus secula longa senis.
4234. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
4235. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
4236. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
4237. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
4238. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
4239. Levaković, Rafael. Ad Benedictum Uinkouich episcopum... [Paragraph |
Section]
4240. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [Paragraph |
Section]
1.23 Ragusa, muris, vir sagaci
1.24 24 Strenuus ingenio, manuque,
1.25 Secura saevi vive periculi
1.26 Hoc lacrymoso tempore, nec minas
1.27 Fido superstantes ovili
1.28 28 Threicii timeas Tyranni.
1.29 Ah! cerne, quantis asper hiatibus
4241. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 17 |
Paragraph |
Section]
3.13 Deponens riguis manantem fontibus urnam,
3.14 Naiadum festa circum plaudente choraea
3.15 15 Caeruleum caput attollit, mox talia fatur:
3.16 Cinge triumphali felicia tempora lauro,
3.17 Et renova struetis, mea Martia Roma, theatris,
3.18 Quales saepe olim plausus renovare solebas,
3.19 Innumeros ageres quum victo ex hoste triumphos
4242. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 19 |
Paragraph |
Section]
3.147 Quot fuerunt, quot sunt, quot erunt nascentibus annis,
3.148 Tu gelidi gravidorum imbris nova Stella Trionum,
3.149 Stella truces ventos, tempestatesque serenans,
3.150 150 Ingratasque hyemes, quibus aspera sibilat Arctos.
3.151 Ille tuus Genitor, Svetici laus maxima Regni,
3.152 Norma Ducum, belli fulmen, Mavortis
4243. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 25 |
Paragraph |
Section]
4.216 Largitur, fraudisque animum sine nube serenum
4.217 Donat habere fides, firmam constantia pectus
4.218 Rebus in electis, uirtutem casta petendi
4.219 Temperies docuit, pulcras ediscere leges
4.220 220 Iustitia et causas aequo decernere uultu.
4.221 Nobilis inuictas tribuit patientia uires
4.222 Infractumque malis animum cupidumque
4244. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 28 |
Paragraph |
Section]
4.393 Ipsa Ragusino per te donata theatro
4.394 Melpomene, Illirico Romanos carmine motus
4.395 395 Obstupuit, numquam priscis se fassa locutam
4.396 Temporibus meliore sono, seu funera casti
4.397 Hippoliti caneret, caneret seu fata cruenti
4.398 Oedipodae, aut rabidum scenis agitaret Orestem.
4.399 Et ne tanta foret merito sine munere
4245. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 30 |
Paragraph |
Section]
4.461 Quas tibi tunc lacrimas, meriti quae signa doloris
4.462 Defunctae tristis Gradius dedit, ipse ego, quamuis
4.463 Paruus eram primique puer uix tempora lustri
4.464 Finieram, grandes possum meminisse querelas,
4.465 465 Defletosque rogos; manet alta mente repostus
4.466 Maeror agens gemitum, et uidui uox aegra mariti
4246. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 33 |
Paragraph |
Section]
4.625 625 Ilia pios toties mutato more regendi
4.626 Nunquam aeui mutat mores, sed constat ubique
4.627 Ipsa sui similis, uultuque nitescit eodem.
4.628 Tempore sic Titan spatiosi lucidus anni,
4.629 Quamuis nunc Tauri sedem, nunc signa Leonis
4.630 630 Transeat, aequalis lustret nunc pondera Librae,
4.631 Nunc septum glacie limen
4247. Palmotić, Junije. Carmina Latina, versio electronica [page 34 |
Paragraph |
Section]
4.654 Gloria laetitiae poterat, tibi pectore frater
4.655 655 Iunctus Amicleo, uitaque acceptior ipsa
4.656 (Ille quoque exigui spatio tua fata secutus
4.657 Temporis, et superum tecum coniunctus in arce)
4.658 Mox ploraturam nuper felicibus Vrbem
4.659 Rexerat auspicijs, nitidae notissima uitae
4.660 660 Integritas merito summos concessit
4248. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 406 |
Paragraph |
Section]
4249. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 407 |
Paragraph |
Section]
4250. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 411 |
Paragraph |
Section]
4251. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 412 |
Paragraph |
Section]
4252. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 414 |
Paragraph |
Section]
4253. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 414 |
Paragraph |
Section]
4254. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 414 |
Paragraph |
Section]
4255. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 415 |
Paragraph |
Section]
4256. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 415 |
Paragraph |
Section]
4257. Gradić, Stjepan. Oratio de eligendo Summo... [page 417 |
Paragraph |
Section]
4258. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n21 |
Paragraph |
Section]
4259. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n21 |
Paragraph |
Section]
4260. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n23 |
Paragraph |
Section]
4261. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n24 |
Paragraph |
Section]
4262. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n26 |
Paragraph |
Section]
4263. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n27 |
Paragraph |
Section]
Quo sit amore parens, quo frater habendus, et hospes,
et caetera penitioris philosophiae praecepta: quae quidem tempestiuo vrbanitatis sale condita incredibile dictu est, quantum ad hylaritatem intendendam momenti, ac ponderis habeant Quo tamen in argumento tam lubrico, et ad commouendas hominum offensiones procliui, tanta fuit lepidissimi Poetae dexteritas, ut quamuis in eo volutando orbe
4264. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n29 |
Paragraph |
Section]
4265. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n30 |
Paragraph |
Section]
4266. Gradić, Stjepan. De vita, ingenio, et studiis Junii... [page n32 |
Paragraph |
Section]
4267. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n4 |
Paragraph |
Section]
4268. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n6 |
Paragraph |
Section]
4269. Palmotić, Džore. Epistula Francisco cardinali... [page n10 |
Paragraph |
Section]
4270. Gradić, Stjepan. Ad Venerem Titiani artificio... [page 386 |
Paragraph |
Section]
31 Quoque tuis decedat honos altaribus, et te
32 Destituat Memphis, destituatque Paphos.
33 Quin et Alexandri jactat felicia summi,
34 Et furtis nimium tempora iniqua tuis.
35 Principe quo castis populis libet esse, pudetque
36 Dissimiles Domini moribus esse sui.
37 Nec tamen haec tu tanta time, satis ille superque
4271. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
4272. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
4273. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
4274. Belostenec, Ivan;... . Gazophylacii dedicatio et... [Paragraph |
Section]
4275. Razmilović,... . Admodum reverendo patri Bernardino... [page 37r |
Paragraph |
Section]
1 Quod fuit in votis longo iam tempore, tandem
2 Ponitur ecce meis ultima meta notis.
3 Est labor haud modicus, modica licet arte triumphet:
4 Huic modico magnum pondus inesse patet.
4276. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4277. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4278. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4279. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4280. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4281. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4282. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4283. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4284. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4285. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4286. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4287. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4288. Rattkay, Ivan. Relatio Tarahumarum Missionum... [Paragraph |
Section]
4289. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [Paragraph |
Section]
4290. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [Paragraph |
Section]
4291. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [Paragraph |
Section]
4292. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 4 |
Paragraph |
Section]
4293. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 5 |
Paragraph |
Section]
4294. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 6 |
Paragraph |
Section]
4295. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 6 |
Paragraph |
Section]
4296. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 6 |
Paragraph |
Section]
4297. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 8 |
Paragraph |
Section]
4298. Sidić, Šimun Juda. Antonii Judae Sidić, canonici... [page 8 |
Paragraph |
Section]
4299. Matijašević... . Naupliâ... vindicatâ, oestrum,... [page f17v |
Paragraph |
Section]
89 Haec sortis momenta dabit, majoraque longè
90 Spe tacitâ, pejore suos de more lapillo
91 Signabit lapsura dies in singula Thrace
92 Tempora, nec terrâ, pelagoque potentis amicâ
93 Fortunae statura rotâ, sed ab orbe voluto
94 Lapsa suas VENETIS submittet fascibus urbes.
95 HAEC asserta recens tumet incrementa futuris
96 Se multâ sibi
4300. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4301. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 26 |
Paragraph |
Section]
1.406 Insurgunt imo motae cum corde procellae,
1.407 Quas ratio fraenare nequit, vis clausa serenam
1.408 Non patitur frontem, patulo sed fervet in ore
1.409 Abdita tempestas, propriaque expumat arena.
1.410 Corporis hinc motus varii, inconcinnaque fervens,
1.411 Atque frequens rapit ora aestus: cum nescit habenis
1.412 Mens uti, corpus pariter sua
4302. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 28 |
Paragraph |
Section]
1.466 Palladis, occlusos tumidis capitonibus, hortos.
1.467 Cui dederat dignam morum laus inclyta palmam,
1.468 Pallas Apollinea dixit quoque digna corolla
1.469 Tempora: sic duplici, morum, sophiaeque venustam
1.470 Laude, simul Caietani circumdare frontem,
1.471 Doctiloquae petiit laurus geminata Stagyrae.
1.472 Quem tamen ad leges Clero quia
4303. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 33 |
Paragraph |
Section]
1.629 Roma est passa decus:) prior ad maiora Quirinae
1.630 Fata togae gradus iste fuit: nunc Aulicus esse
1.631 Disce, pudor, verum, pietas, pro tempore solum
1.632 Assumenda tibi est; alio pro tempore, mendax,
1.633 Vanus, adulator fias, cui sola placendi
1.634 Principibus sit meta tuis: prout expedit, ora
4304. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 33 |
Paragraph |
Section]
1.630 Fata togae gradus iste fuit: nunc Aulicus esse
1.631 Disce, pudor, verum, pietas, pro tempore solum
1.632 Assumenda tibi est; alio pro tempore, mendax,
1.633 Vanus, adulator fias, cui sola placendi
1.634 Principibus sit meta tuis: prout expedit, ora
1.635 Finge, nec extorris ratio te vellicet aequi.
4305. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 38 |
Paragraph |
Section]
1.775 Virtutis stabili nexu poscebat Achates.
1.776
1.777 Accipe: non molli quo tempore Roma veterno
1.778 Obruta, sydereos sorbebat parcius ignes;
1.779 Coelica belligero servire coacta Gradivo
1.780 Relligio, duros enses, galeasque sonantes,
4306. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 42 |
Paragraph |
Section]
2.70 Doctrina, sacras iterare frequentius aras;
2.71 Panis ut aetherei, fuerat cui pene synaxis
2.72 Annua, vel summum triplex sancita supremis
2.73 Temporibus mensa; aspexit post saepius una
2.74 Hebdomas, in viduo panis candore biformem,
2.75 (Nam servi formam formae coniunxit herili,)
2.76 Pro Vicentinis substare sodalibus
4307. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 44 |
Paragraph |
Section]
2.114 Pectora, solertis caveant temone magistri;
2.115 Vix dabit illaesas pelagi fallacia puppes.
2.116 Haec quoque solicitum tenuit laudata Thienem
2.117 Cura: suam dubiae ne tempestate procellae,
2.118 Luderet incautam Ditis vesania mentem;
2.119 Experti rectoris opem, quo praeside posset
2.120 Currere felici, vitae per lubrica, planta,
4308. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 50 |
Paragraph |
Section]
2.298 Corruptas teneat qualis vesania gentes,
2.299 Nostraque fatali ploras vitiata phrenesi
2.300 Tempora; iamque homines ratio, iam vera reliquit
2.301 Mortales probitas: nullumne infraenibus ausis
2.302 Auxilium superest? morbos qui tollere curat,
2.303 Morbi opus est cusam perimat;
4309. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 61 |
Paragraph |
Section]
2.647 Aut phrygiae pinxere nurus; hoc principe dignam
2.648 Materiam, lethem stygiam potantibus hircis
2.649 Avulsit, quorum saetentia vellera, longo
2.650 Tempore conservans Erebi regina triformis,
2.651 Nere dedit Parcis, pretium non vile laboris
2.652 Pollicita; insignis positaque coronide telae,
2.653 Hoc regina suum decoravit munere
4310. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 104 |
Paragraph |
Section]
4.206 Et sociis par paena fuit; quibus omnibus unus
4.207 Vaticanus erat, moles horaria, carcer.
4.208 Cernite Romulidae, vobis quae tempora turris,
4.209 Diviso horarum spatio distinguit, eandem
4.210 Roma etiam, facta est morum quia Regula, specta.
4.211 Praecipites index dicet tibi ferreus horas;
4311. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 108 |
Paragraph |
Section]
4.337 Ordo Noto, Veneti postquam hunc suavissima veris
4.338 Excepit facies, pietatis nomina mille,
4.339 Mille nova sapidos Coeli producere coepit
4.340 Temperie fructus, pressumque efflare vigorem
4.341 Hoc equidem factum est, non quod mollescere pectus
4.342 Heroum miti peteret tellure; sed illud
4.343 Optavere bonum proni ad commune
4312. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 109 |
Paragraph |
Section]
4.374 Castra petit, primis cum se Mars integer infert
4.375 Maenibus, in pravas, certis tum caedibus urbes
4.376 Grassatur; nec finitimis se temperat audax
4.377 Arcibus excursus, facili sed cuncta ruina
4.378 Sternit, praecipua capta semel arce Gradivus.
4.379 Quae tamen est sanies, cuius putredo venenum
4313. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 119 |
Paragraph |
Section]
4314. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 120 |
Paragraph |
Section]
4.710
4.711 Conditio: rara illa quidem, cui more fluentis
4.712 Temporis, (haec animas afflat caligo) pudori
4.713 Est pietas: templorum aditu quos altera privat
4.714 Relligio, quam fallendo vel inepta diei
4.715 Exedra: vel
4315. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 121 |
Paragraph |
Section]
4.739 Armatae precibus pietatis cera sigillat.
4.740
4.741 Casibus ingenium, quo tempestiva timentis
4.742 Urbis relligio, summae bonitatis amicam
4.743 Acceleravit opem; sacro lustrata calore
4.744 Musa refer, scelerique metum, et solatia pande.
4316. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 122 |
Paragraph |
Section]
4.755 Augeretque probis palmam, reprobique futurum
4.756 Praesenti inciperent Ditem praenoscere poena.
4.757 Opportuna tamen culparum vindicis, aequum
4.758 Temperat, inferiorque sua nil mole, venustat
4.759 Numinis arbitrium pietas: quam sontibus iram
4.760 Proposuit, iusto mala definita timori
4.761 Declinare docet, viresque et certa
4317. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 125 |
Paragraph |
Section]
4.854 Ecclipsim; rigido, stridebant omnia ferro.
4.855 Hoc etiam sacri fuit incantata Gradivo
4.856 Relligio panis: fatalibus ebria rixis
4.857 Tempora, discordes odiis civilibus urbes,
4.858 Faedifragi plures adverso Marte Dynastae,
4.859 Armisona postquam pacem exclusere procella;
4.860 Deseruere istum, veri qui nectit amoris,
4318. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 125 |
Paragraph |
Section]
4.863 Morum barbaries! unde et furiosa cruentas
4.864 Haeresis explicuit strages, et pellere toto
4.865 Orbe pios voluit ritus: o tempora dirae
4.866 Plena Stygis! saevis crudele furoribus aevum!
4.867 Ingemuit cernens istis lacerata Thiene
4.868 Tempora dissidiis, doluitque vigere ferinos,
4319. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 125 |
Paragraph |
Section]
4.865 Orbe pios voluit ritus: o tempora dirae
4.866 Plena Stygis! saevis crudele furoribus aevum!
4.867 Ingemuit cernens istis lacerata Thiene
4.868 Tempora dissidiis, doluitque vigere ferinos,
4.869 Grassantis ferri affectos rubigine mores.
4.870 Aethere suggestis tandem felicibus ausis,
4.871 Non melius
4320. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 136 |
Paragraph |
Section]
5.136 Munifice dextris; de quo nil dissero: solum
5.137 Hoc statuo: divinum homines quod nutrit ubique
5.138 Numen idem, nostros cura non impare casus
5.139 Temperat: haec hominum non est vis, noscere nostrae
5.140 Pauperiem coenae, cui mox inopina patronus
5.141 Fercula submittat, nec si cognosceret, illi
5.142 Est
4321. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 149 |
Paragraph |
Section]
5.512 Ingenita quadam fluxas sordere mephiti
5.513 Illecebras: quidquid transit, certumque fugaci
5.514 Tempore metitur spatium, felicibus alis
5.515 Transilit, aeternis quae solum diligit, ardet
5.516 Ille bonis, versatque suos ibi laetus amores.
5.517
4322. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 161 |
Paragraph |
Section]
6.49 Accepto gratam mittam pro munere Nympham.
6.50
6.51 Assensit votis: tempestatesque Notorum,
6.52 Eurorumque simul diversa e parte furentum,
6.53 Emisso Tritone vocat: cui buccina primum
6.54 Cornea cum sonuit; iussa ad Neptunia promptum
4323. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 165 |
Paragraph |
Section]
6.201 Hostia solus amor. ferves? accedere amantem.
6.202 Quis prohibet? si non ferves, accede; calorem
6.203 Iste auget, cumulatque cibus; nec tempore brumae,
6.204 Cuiusquam labor est, grati qui suadeat ignis
6.205 Accessum; cur tu gelidae par imbribus Ursae,¸
6.206 Divinae captare potens certissima
4324. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 171 |
Paragraph |
Section]
6.359
6.360 Infraenis levitas; pyriae laxata procellae
6.361 Tempestas docuit: duro violenta metallo
6.362 Ferrea prosiliit grando; quae plebis acerbo,
6.363 Sanguinis ingentes, fato, praeverterat imbres.
6.364 Innocuos unaque reos promiscua
4325. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 191 |
Paragraph |
Section]
6.995 Aspectu, ingeminant: duplici num lumina grati
6.996 Tyndaridae affulsere, atris cum fluctuat umbris
6.997 Naufraga Parthenope? sed tempestatibus actum
6.998 Quis non miretur subito mitescere pontum?
6.999 Quis non exquirat causas, cur aequora saevo
6.1000 Quae fuerant commota Noto, mox lenibus undis
4326. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 191 |
Paragraph |
Section]
6.998 Quis non miretur subito mitescere pontum?
6.999 Quis non exquirat causas, cur aequora saevo
6.1000 Quae fuerant commota Noto, mox lenibus undis
6.1001 Temperet aestivis veniens ex messibus aura?
6.1002 Quam negat ingeniis noster solertibus orbis,
6.1003 Axe peto causam: verum est: discendit ab astris
6.1004 Ista
4327. Vičić, Kajetan. Thieneidos libri sex, versio... [page 192 |
Paragraph |
Section]
6.1012 Antiqua Pauli dum condebatur in aede,
6.1013 Quam sibi sacratam sub credulitate vetusta
6.1014 Progenies Therapnaea tulit; quo regia Syren
6.1015 Omine cognoscis, quod tempestate sub omni,
6.1016 Attribuit Ledae geminis quod fabula natis,
6.1017 Caietanus erit verum pro Castore lumen.
6.1018
4328. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
4329. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
4330. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
4331. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [Paragraph |
SubSect | Section]
4332. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 3 |
Paragraph |
Section]
1.65 Quid Cilicum messes referam, totamque crepantem
1.66 Igne super sacro Arabiam, et pretiosa vomentem
1.67 Nubila? Votiuis iam nunc altaria donis
1.68 Instauare iuuat: pacali euinctus olivae
1.69 Tempora iam serto, vittàque albente decorus,
1.70 Solennes videor Superis inducere pompas,
1.71 Lectarumque greges pecudum mactare sacerdos.
1.72 Non tamen vt Calabris ideo de saltibus agnas
1.73 Cura sit,
4333. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 11 |
Paragraph |
Section]
1.352 Solus vt in tantâ rerum vertigine nullas
1.353 Experiare vices: communes laedere solum
1.354 Te casus vereantur: edax nil deterat aeuum,
1.355 Nil tempestatum furor, atque incendia peccent,
1.356 Nil dolus, aut error minuat? Sic nota theatri,
1.357 In quod continuò geniti producimur, anceps
1.358 Alternisque sibi vicibus contraria semper
4334. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 23 |
Paragraph |
Section]
1.805 Corporibus factum largè plenèque ministrat.
1.806 30. Vltima vt haec, veris aliena, refellere primùm
1.807 Aggrediar; nego vos, Croesi, iucundiùs, et vos
1.808 Darij, tempestiuos seu ducere somnos
1.809 Veste super Coam, tumidam seu mergere in aluum
1.810 Fercula regnorum pretijs extructa; secundo
1.811 Addita quàm pani messor lacrymosa trucidet
1.812 Allia, stramineoque
4335. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 23 |
Paragraph |
Section]
1.825 Luxuries auidam longùm frustretur orexim.
1.826 Tunc etenim siccis, et inanibus obuius humor,
1.827 Mucidaque exiguae Cereris fragmenta, bubulcus
1.828 Quae rudis, haud paruum tali pro tempore munus,
1.829 Obtulit, ambrosiam sapiunt, cerebrumque Deorum.
1.830 Tunc epulis nunquam sese melioribus vsos
1.831 Ingeminant: tunc quàm simplex, facilisque voluptas,
4336. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 24 |
Paragraph |
Section]
1.837 Membra ministerijs. Spondà hinc praediuite, molles
1.838 Byssi inter nebulas, picturatosque tapetas
1.839 Compositi, lucis post taedia longa, tyranni
1.840 Difficiles tenebras, et euntia tempora tardè
1.841 Increpitant: nullisque tori non partibus, aegrae
1.842 Te requies vitae, iucundaque mortis imago,
1.843 Alme sopor, quaerunt. Nequicquam exosus inertem
1.844 Luxuriam, tugurî secretas
4337. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 25 |
Paragraph |
Section]
1.883 Haud Pater effingi se dedignetur, imago.
1.884 Virtutum circà chorus: hinc Prudentia bifrons,
1.885 Exacti longè seriem, seriemque futuri
1.886 Temporis in medio spectans, Astraeque iuxta,
1.887 Ense minax stricto, rigidaeque examine librae;
1.888 Parte aliâ niueis Victoria celsa quadrigis
1.889 Hostiles latè exuuias, pendentia signa,
4338. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 27 |
Paragraph |
Section]
1.940 In quibus, vt nonnulla Boni sit portio; maior
1.941 Obruit hanc tamen haerentûm mensura Malorum.
1.942 At genus id miseram blandae sub imagine sortis
1.943 Temperiem nulli non vltro agnoscere promptum est.
1.944 Quantula sint pretij, vitae mortalis in vsus
1.945 Illius e donis veniunt quae, Commoda, plano
1.946 Iam, reor, est nobis pridem sermone peractum:
4339. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 29 |
Paragraph |
Section]
1.1018 (Hos etiam quamvis demiraretur honores)
1.1019 ceu sobolis census, quae mitibus vndique baccis
1.1020 Amplectens laetam, ipsa etiam laetissima, matrem,
1.1021 Temporibus circumpositi diadematis instar,
1.1022 Pondus erat sublime, attolebatque ferentem.
1.1023 Ergo opibus gestire suis, populoque minori
1.1024 Frondentùm iuxta Dryadum insultare, nec ipsas,
4340. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 31 |
Paragraph |
Section]
1.1080 In vacuum fusas ridet gens impia voces,
1.1081 Missilibusque nouis certat: praetexit olympum
1.1082 Diluuies telorum, et spissae grandinis instar
1.1083 Tempestas lapidosa furit. Vulsae vndique frondes,
1.1084 Deiecti foetus, contusaque brachia: primum
1.1085 Illa decus patrij, et felix modò gloria Fundi,
1.1086 Vix lacerum funus, rapti vix vmbra supersum
4341. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 33 |
Paragraph |
Section]
1.1189 Alterius suspecta: hominum quot millia, fratrum
1.1190 Vnanimi totidem coetus tunc nescia fuci
1.1191 Simplicitas, tunc alma fides, atque aurea morum
1.1192 Temperies: sine lege pias, sine iudice rexit
1.1193 Priuatus pudor, et censura domestica gentes.
1.1194 Illi apices hominum, nascentis gloria Mundi,
1.1195 Integer ille aeui flos, illibataque caeli
4342. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 35 |
Paragraph |
Section]
1.1251 Constituant, ni signatis priùs ille tabellis
1.1252 Legitimum tanti capiat ius muneris. Atqui
1.1253 Fortunae haec ratio: nulli se foedere certo
1.1254 Mancipat: exigui tantùm dat temporis vsum,
1.1255 Cum volet, ablatura. Laris, censùsque paterni
1.1256 Quìd dominum falso te iactas nomine, custos.
1.1257 Veriùs externi dicendus pignoris? Illic
1.1258 Nil penitùs, mihi crede,
4343. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 36 |
Paragraph |
Section]
1.1266 Caetera sors iuris. Quid enim? Propriumne vocabis
1.1267 Hoc frontis diadema? Voces: renuente superbum
1.1268 Indocili ni plebe iugum, iam nuda relinquet
1.1269 Tempora. Conspicuam propria inter munera famam
1.1270 Rettuleris? Referas: si quo tibi bacchare cautum,
1.1271 Suspicio ne vana, dolusve, et rumor iniquus
1.1272 Seu decus id minuat; turpi seu stigmate foedet.
4344. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 36 |
Paragraph |
Section]
1.1274 Mutatura larem, nihilò tua posse vocari
1.1275 Iustiùs, ac Tyriae chlamydis, quo pulpita verrit,
1.1276 Peniculamentum, sceptrique insigne coruscum,
1.1277 Temporis exigui pompam, sua dixerit actor
1.1278 Scenicus, Atriden quoties, saeuumque Creonta
1.1279 Exhibet? Inflato nimirum hic pectore postquam
1.1280 Per populi se magnificè circumtulit ora,
4345. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 37 |
Paragraph |
Section]
1.1313 Diuitias Virtus (pretium, voluisse) reponit.
1.1314 Huc auidas mentes, huc vota capacia, totos
1.1315 Huc animi laxate sinus. Hoc pectora pleni
1.1316 Munere, iam fati cursus, iam tempora vestro
1.1317 Fingetis nutu. Vel Pacis nulla fruendae
1.1318 Spes Homini; totum vel nostri hoc esse fatendum
1.1319 Arbitrij iurisque Bonum. Gaudere volentem
1.1320 Occiduae nil cuncta iuant aeraria
4346. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 41 |
Paragraph |
Section]
2.118 Colloquijs Parcarum. Alter, fatisque vacabat:
2.119 Vaticinamque ferens vltra sua tempora noctem,
2.120 Inuia praesagis Arcana legebat in vmbris.
2.121 At Siculus pastor, truncâ vestigia pinu
2.122 Errabunda regens, syluas, et concaua duro
2.123 Littora rumpebat gemitu, notumque
4347. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 43 |
Paragraph |
Section]
2.181 Saepiùs occulto naturae imitamine transfert.
2.182 Setigeri suis vnde notam, cristisve decorae
2.183 A litis inscripto plures duxere figuram
2.184 Pectore: sanguineis hic tempora pingitur vuis;
2.185 Iuficit huic malas baccae liuentis imago;
2.186 Pomum alijs mento adnatum: nec defuit, ore
2.187 Cimmerio attonitam qui, Paruulus, Ilithyiam
2.188 Terruerit: tacitis quòd talia
4348. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 44 |
Paragraph |
Section]
2.228 Sub trepido tam dira vlulat cui pectore Erinnys.
2.229 Cuncta forìs tranquilla licet: non finibus Hostis
2.230 Ingruat, Aeolio non turbine mugiat aether;
2.231 Tempestas animum versat sua: durior intus
2.232 Obsidio premit. Aeternâ formidine pallens
2.233 Stultitiae culpam luet: infernisque sub vmbris
2.234 Quas vetus immanes praescripsit fabula poenas,
2.235 Ante
4349. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 51 |
Paragraph |
Section]
2.468 Dum loquor, armatâ vigiles indagine claudunt
2.469 Grassatorum acies. Quid, si feralia tela
2.470 Immergant iugulo, stratisque repente supinum
2.471 Confodiant? Facient certè. Cur tempora perdo?
2.472 Cur spatium scelere dono? Nec plura, toroque
2.473 Exilit: et raptim puluinos, stragula, sellas
2.474 Prae se conglomerans, primos munimen ad ictus,
2.475 (Nam tergo auxilium paries)
4350. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 54 |
Paragraph |
Section]
2.572 Vel nihil et gnaris curae est, quot fata supernè
2.573 Immineant? Quid? si fuluus Iovis armiger, alto
2.574 Rapta ferens caelo testudinis ossea terga,
2.575 Vnguibus e curuis subiecta in tempora durum
2.576 Excutiat pondus? Tali an non Aeschylus ictu (a)
(a)
4351. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 54 |
Paragraph |
Section]
2.584 Egreditur: necnon munimine tectus eodem,
2.585 Post decisa, domum, Patriae consultam, reuertit.
2.586 23. Iamque dies, medium curru permensus olympum,
2.587 Tempestiuam epulis tulerat genialibus horam,
2.588 Suadebatque toros conscendere. Plurima secum
2.589 Ille diu versans (metuit quippe atra venena,
2.590 Quale suo, ignarus, lateat sub pectore virus)
4352. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 56 |
Paragraph |
Section]
2.654 Sic Lachesis) medio miseri nil tale verentis
2.655 Illapsum capiti est. Plumbo Balearis habenae
2.656 Ille, vel excusso frendetis turbine saxi
2.657 Tempora dissiluisse ratus, spirabilis aurae
2.658 Vix tantum, vocisque habuit, qua diceret, Eheu.
2.659 Mox praeclusâ animâ, nimio praecordia circùm
2.660 Se densante gelu, et venas arctante pauore,
4353. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 57 |
Paragraph |
Section]
2.683 Funestae quis amor lucis? Finire laborem
2.684 Non semel, et propero fungi, dum simplice, letho
2.685 Sit satiùs, quàm perpetuo tabescere luctu,
2.686 Totque subire, fluunt vitae quot tempor, mortes?
2.687 27. Et verò prae visa homines si damna, timendo,
2.688 Effugerent, aliquâ vel demum parte leuarent;
2.689 Non penitùs causae timor et rationis egeret.
4354. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 57 |
Paragraph |
Section]
2.695 Bis miseri, et tantò plorent sua longiùs; aegris
2.696 Plùs quantò properant animis praeuertere fata.
2.697 28. Adde, quòd imprudens venturi temporis augu
2.698 Saepe fuit timor, et quamplurima fingere gaudet,
2.699 Nec caelo decreta, nec vllis debita causis.
2.700 Quae tibi sollicito quid tandem pectoris aestu
2.701 Voluere profuerit; nisi,
4355. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 59 |
Paragraph |
Section]
2.760 Ille simul totam, longo quae extenditur aeui
2.761 Limite, vim sortis meditans, vnoque remiscens
2.762 Intra animum cumulo, cunctos quoque colligit vnum
2.763 In cumulum, nulloque pati non tempore cogit,
2.764 Paulatim subiens quos aduehet, illa, dolores.
2.765 Quantò igitur Tyberis flueret torrentior, omnis
2.766 Vndarum si diluuies, quae perpete fluxu
2.767 Succedunt alijs aliae, totiesque
4356. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 60 |
Paragraph |
Section]
2.795 Sed spatij numeroque valent, ea viribus auges
2.796 Immodicis, tristes annos, grauiumque dolendam
2.797 Lustrorum glomerans momenta in singula turbam.
2.798 Vt, velut immensi supremus temporis author,
2.799 Per se se in se seque manens, vitam simul omnem
2.800 Colligit, aeternùm qua felicissimus, aeui
2.801 Quolibet humani spatio complexus, in vnum
2.802 Cunctaque concilians actum sua
4357. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 60 |
Paragraph |
Section]
2.807 Summam infelicis nullâ non illius horâ
2.808 Ducamus, puncto quocunque volubilis aeui
2.809 Complexi, quosvis aeuum feret omne, quibusque
2.810 Dicemur miseri longo dein tempore, luctus.
2.811 33. Ergo procul positos, si què sua gaudia tangunt,
2.812 Ante diem stultâ gemitus accersere curâ.
2.813 Ne properet: quin sollicitae formidinis atras,
4358. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 61 |
Paragraph |
Section]
2.847 Expertus vanos, risi mecum ipse timores?
2.848 35. Fac tamen, ex vero timeam, quae praescia longè
2.849 Mens canit; haud lacrymis ideo sua tempora deêrunt:
2.850 Vulnera sat misero praesentia flere vacabit.
2.851 An serus, qui tunc fodiet Vitalia, maeror;
2.852 Cessanti vt stimulos iuuet addere? Sortis acerbos
2.853 Haud lenit formido, eriam
4359. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 61 |
Paragraph |
Section]
2.858 Nunc quoque ne non sim, metuo? Quin, crastina quantò
2.859 Lux infesta magis; tantò propensiùs aequum est
2.860 Indulgere Bonis praesentibus: altera saltem
2.861 Temporis alterius lacrymas vt tempora pensent,
2.862 Et Bona venturos redimant hodierna dolores.
2.863 36. Talibus, ò, qui consilijs absentia victor
2.864 Praedomuisse Mala, et venturae sortis
4360. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 61 |
Paragraph |
Section]
2.858 Nunc quoque ne non sim, metuo? Quin, crastina quantò
2.859 Lux infesta magis; tantò propensiùs aequum est
2.860 Indulgere Bonis praesentibus: altera saltem
2.861 Temporis alterius lacrymas vt tempora pensent,
2.862 Et Bona venturos redimant hodierna dolores.
2.863 36. Talibus, ò, qui consilijs absentia victor
2.864 Praedomuisse Mala, et venturae sortis iniquos
4361. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 62 |
Paragraph |
Section]
2.874 Turbidus vsque sibi in densam glomerata phalangem
2.875 Obijciat Timor; assiduis iam nulla vacabit
2.876 Fletibus hora: quies aderit iam nulla dolendi:
2.877 Cunctaque mens nullo non tempore fata gregatim
2.878 Perferet, in totum quae Numinis aequa voluntas,
2.879 Per certas subeunda vices, dispertijt aeuum.
2.880 37. Heu Pyrrhae genus infelix, dum talibus vltro
4362. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 63 |
Paragraph |
Section]
2.918 Aduigilet Siculis rector Palinurus in vndis?
2.919 Non, vbi suspectus tantùm locus, omnia circùm
2.920 Prospicit, et fido munit rentoria vallo
2.921 Dux sapiens: medij non tantùm tempore belli,
2.922 Agmina cum trepidas quatiunt hostilia portas,
2.923 Excubat armatus miles: vel pace sub altâ
2.924 Peruigil in speculis muros custodia
2.925 Vis procul, infestique
4363. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 64 |
Paragraph |
Section]
2.967 Pol miseram vitae legem, nimiùmque molestam!
2.968 (Rettulit) ignorare homines, quo tempore frontem
2.969 Expediat fido galeae munimine cingi.
2.970 Ille ioco questus: sed ego te, propter eandem,
2.971 Quolibet ire velim galeatum tempore, causam,
2.972 Tempora quòd galeam sibi deposcentia
4364. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 64 |
Paragraph |
Section]
2.968 (Rettulit) ignorare homines, quo tempore frontem
2.969 Expediat fido galeae munimine cingi.
2.970 Ille ioco questus: sed ego te, propter eandem,
2.971 Quolibet ire velim galeatum tempore, causam,
2.972 Tempora quòd galeam sibi deposcentia nescis.
2.973 40. Sed iuuat hìc ipsam rationem euertere, casus
2.974 Qua dubios reputare vetat Gargettius
4365. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 64 |
Paragraph |
Section]
2.969 Expediat fido galeae munimine cingi.
2.970 Ille ioco questus: sed ego te, propter eandem,
2.971 Quolibet ire velim galeatum tempore, causam,
2.972 Tempora quòd galeam sibi deposcentia nescis.
2.973 40. Sed iuuat hìc ipsam rationem euertere, casus
2.974 Qua dubios reputare vetat Gargettius author.
2.975 Nempe quòd
4366. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 68 |
Paragraph |
Section]
2.1111 Mensis in Icarij flammas Viuentibus aegris
2.1112 Adueheret: iussitque ideo per Veris amicas,
2.1113 Autumnique vices lento mansuescere tractu
2.1114 Oppositas tempestates: vt mollior anni
2.1115 Temperies medij mortalia corpora sensim,
2.1116 Progressu tacito, et fallentibus incrementis,
2.1117 Tutiùs extrema ad contraria duceret. Almus
4367. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 68 |
Paragraph |
Section]
2.1112 Adueheret: iussitque ideo per Veris amicas,
2.1113 Autumnique vices lento mansuescere tractu
2.1114 Oppositas tempestates: vt mollior anni
2.1115 Temperies medij mortalia corpora sensim,
2.1116 Progressu tacito, et fallentibus incrementis,
2.1117 Tutiùs extrema ad contraria duceret. Almus
2.1118 Iam velut autumni tepor, et clementia Veris
4368. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 69 |
Paragraph |
Section]
2.1117 Tutiùs extrema ad contraria duceret. Almus
2.1118 Iam velut autumni tepor, et clementia Veris
2.1119 Corpora; sic animos absentûm cura Malorum
2.1120 Praeparat, exiguo felicia tempora iam nunc
2.1121 Alterius quasi permiscens discrimine sortis:
2.1122 Quae nisi parte sui mediâ, lentoque subiret
2.1123 Sic praeuisa gradu; nulli non cernere promptum est,
2.1124 Quàm premeret
4369. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 69 |
Paragraph |
Section]
2.1130 Horrida sic animus crebro spectacula visu
2.1131 Dum repetit, positâ sensim formidine, nullas
2.1132 Iam meminit species horrescere: tristia contra
2.1133 Ducit et ipse suum longo sic tempore callum.
2.1134 Nemo minùs rerum metuens, ac plurima quondam
2.1135 Qui timuit. Viden, vt, saeuum cum buccina signum
2.1136 Edidit, et geminas aduersis frontibus infert
2.1137 Mars acies; pugnae
4370. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 71 |
Paragraph |
Section]
2.1203 Fortunaeque iuuat solidâ vi frangere vires.
2.1204 Siue igitur peregrè errandum; seu cura labantem
2.1205 Coniugio fulcire domum; seu Principis aures
2.1206 Aggredimur votis; aliud pro tempore quidquam
2.1207 Seu placuit tentare operis; ne credula pronos
2.1208 Mens adeo rerum cursus, ventosque ferentes
2.1209 Praecipiat; quin multa simul diuersa, suisque
2.1210 Posse sciat subitò minùs
4371. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 76 |
Paragraph |
Section]
3.141 Communis primam vitae quam suggerit vsus?
3.142 Si tibi nil, quouis durarum in cardine rerum,
3.143 Euenisse noui reputes: sic publica volui
3.144 Tempora, sic hominum decurrere fata: sub ipso
3.145 Ilicet hanc cunctis legem viuentibus ortu
3.146 Propositam, vt, varius quaecunque volubilis aeui
3.147 Fert color, haud aliena sibi discrimina norint?
4372. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 77 |
Paragraph |
Section]
3.196 Iurgia Naturae tanti pro crimine furti
3.197 Diceret, immitem vocitans e matre nouercam;
3.198 Non illum capitis vacuum, et sine corde putares?
3.199 Quid? Si, nimbisonae per inertia tempora brumae,
3.200 Lugeat exutos hic idem floribus hortos:
3.201 Nec secus, immani quàm vulnere fixus, Iniquis
3.202 Heu me progenitum auspicijs, et Numine laeuo!
3.203 Ingemat. Vt semper nostris
4373. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 78 |
Paragraph |
Section]
3.217 Ploratu se tristi, et flebilibus lamentis
3.218 Conficiens, rigidae ingeminet conuicia brumae,
3.219 Nec laniare genas, passos aut vellere crines
3.220 Temperet; Anticyram non ocyùs ire iubebis,
3.221 Quaesitum stolidae purgamina mentis? Ineptas
3.222 Non risu excipies lacrymas, annique niualis
3.223 Perpetuum hunc morem, certa haec constare docebis
4374. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 79 |
Paragraph |
Section]
3.254 Quà Phoebo sub vtroque iacet, dimitte per Orbem:
3.255 Mentiar, innumeris si de Mortalibus vllum
3.256 Inuenias, liquido caeli quem munere vesci
3.257 Fata sinant impunè. Grauis iam tempore longo
3.258 Incubat Huic, durisque premens complexibus angit
3.259 Pauperies: patrijs detrusus finibus Alter
3.260 Ignotos circùm fines miserabile ducit
3.261 Exilium: plenas Natis exanguibus
4375. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 85 |
Paragraph |
Section]
3.468 Vana tamen studia, irrisos cecidisse viarum,
3.469 Atque operum sumptus: nullo sub sydere quemquam,
3.470 Candida perpetuò vitae cui Summa, repertum
3.471 Terrigenam. Capto Sapiens tum tempore, Iamne
3.472 Ergo vides, inquit, Regnantûm maxime, cunctis
3.473 Hanc adeo legem positam Mortalibus, vnus
3.474 Quisque volens, nolensque suos pro parte virili
3.475 Vt subeat casus? Quocirca, te
4376. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 96 |
Paragraph |
Section]
3.874 Ad sobolem virtus: formandis foetibus aptus
3.875 Dum calor, et viuax naturae spiritus intrò
3.876 Cogitur, ac teneris radicibus insinuat se,
3.877 Perficiens, quae laeta suo dein tempore pubes
3.878 Exiliat, varijsque annum proventibus ornet.
3.879 Quid moror? Ipsa etiam morbis prodesse venena,
3.880 Multa mouens hominum in dubijs solertia rebus
3.881 Comperit. Exemplo est aconiti
4377. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 100 |
Paragraph |
Section]
3.1016 Non error, casusque rapit mortalia. Caecum
3.1017 Fortunae numen sceptro donauimus, Ipsi
3.1018 Veriùs heu caeci. Qui condidit omnia, iustis
3.1019 Omnia superamus naturae temperat author
3.1020 Legibus, euentus dubios, inopinaque fata
3.1021 Ad certum per nota sibi compendia finem
3.1022 Circumagens. Vano trepidi quìd voluimur aestu?
3.1023 Ipse sui nouit causas moderaminis:
4378. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 104 |
Paragraph |
Section]
3.1172 Hanc Marij sorten quisquam putat? Haec Hominis sors
3.1173 Perpetua est. Luctus, alternaque gaudia vitam
3.1174 Diuisere sibi: iamque haec, iam protinus illi
3.1175 Temporis orchestram repetunt, nec, qui modò lapsis
3.1176 Vultus erat, vultum esse sinunt labentibus horis:
3.1177 Continuatque suâ semper diuersus in orbem
3.1178 Circumagi leuitate chorus. Quae talia vitae
4379. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 105 |
Paragraph |
Section]
3.1191 Transactus documenta dies. Metire volutae
3.1192 Hactenus aetatis seriem: quot casibus aegram,
3.1193 Quàm varios inter querulam fluxisse labores
3.1194 Comperies? Rapido ablati qui temporis aestu,
3.1195 Nunc vbi? Quaque Sui minimâ iam parte supersunt?
3.1196 37. Esto tamen, feros cursum producat in annos;
3.1197 Sic quoque dicendus brevis est dolor. Vltima fati
3.1198 Nempe vbi lux
4380. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 105 |
Paragraph |
Section]
3.1200 Terminus is, tangique celer? Non publica vulgi,
3.1201 Doctorumque pari feruet querimonia sensu,
3.1202 Tam breuibus spatijs angustoque aequore claudi
3.1203 Viuendi nobis data tempora; presserit vt vix
3.1204 Mortalis primo limen pede; iamque supremas
3.1205 Miretur subitò ad stadij consistere metas?
3.1206 Et meritò: quid enim Pyliae quoque cana senectae
3.1207 Lustra, vel
4381. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 105 |
Paragraph |
Section]
3.1209 Longiùs aeterni, toties et longiùs aeui?
3.1210 Nempe minus multò, stagna ad Neptunia roris
3.1211 Quàm matutini trepidantem in gramine guttam.
3.1212 Penè fuit, simul ac coepit, cum tempore quidquid
3.1213 Labitur: in vastum quamvis se porrigat orbem;
3.1214 Instar habent nihili, si limite desinit vllo.
3.1215 Cur igitur vitamque breuem, immensumque dolorem
4382. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 106 |
Paragraph |
Section]
3.1231 Maiorem, genitamque aeterna in saecula mentem
3.1232 His breuibus Gyaris, periturae hoc carcere vitae
3.1233 Stringimus? Illa animo potiùs voluenda capaci
3.1234 Tempora sunt, in perpetuum redeuntibus orbem
3.1235 Temporibus conserta: illud sine fine refusum,
3.1236 Complexumque omnes numeros, nec ab omnibus ipsum
3.1237 Comprensum numeris, totum aeternumque putandum est.
4383. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 106 |
Paragraph |
Section]
3.1232 His breuibus Gyaris, periturae hoc carcere vitae
3.1233 Stringimus? Illa animo potiùs voluenda capaci
3.1234 Tempora sunt, in perpetuum redeuntibus orbem
3.1235 Temporibus conserta: illud sine fine refusum,
3.1236 Complexumque omnes numeros, nec ab omnibus ipsum
3.1237 Comprensum numeris, totum aeternumque putandum est.
3.1238 Scilicet, immensis ibi cursibus vlteriora.
4384. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 108 |
Paragraph |
Section]
3.1314 Claustra putes: rapidosque aduersa in praelia fratres,
3.1315 Vnà Eurum, horribilemque Notum, Boreamque niualem,
3.1316 (Ne mea, ne pelago volitent tunc carbasa) fundi.
3.1317 Tot tempestatum fremitus, caelique ruinas
3.1318 Tantalus immissi lapidis ciet ictus: inertum
3.1319 Scilicet appositâ mores animosque virorum
3.1320 Effigie referens: quos quantulacunque sinistrae
3.1321 Vis
4385. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 109 |
Paragraph |
Section]
3.1341 42. Nec mihi displiceat, qui, vulnere fixus acerbo,
3.1342 Dum nouus in cursu dolor est, dum cruda cicatrix,
3.1343 Seu doctis animum studijs inuoluit; opaci
3.1344 Seu virides ruris latebras per Tuscula Tempe,
3.1345 Perque tuas Anio sequitur placidissime ripas:
3.1346 Quà tepidi soles, et caeli purior haustus,
3.1347 Syluarumque placens horror, muscosaque saxa,
3.1348 Et Volucrum dulci resonant nemora
4386. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 109 |
Paragraph |
Section]
3.1351 Ingenuos mittitque sales, laetusque remissos
3.1352 Excipit, et gratis fallit sermonibus horas;
3.1353 Iam fidium, vocumque hilari discrimine luctus
3.1354 Temperat: Eumenidum ceu quondam Oeagrius Orpheûs
3.1355 Immites animos, terque allatrantia monstra,
3.1356 Et Iouis inferni non exorabile pectus
3.1357 Permouisse, lyram quo mouit, carmine fertur.
4387. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 114 |
Paragraph |
Section]
4.128 Quae fuit, haud superest; quae praesens, ordine eodem
4.129 Iam fuerit. Digna haec lacrymis si fata videntur;
4.130 Nunquam hominum generi; nunquam heu non flere vacabit;
4.131 Ceu nouat illa suas nullo non tempore mortes.
4.132 9. Sed neque Fortunam contra sit iustior irae
4.133 Materies, olim indultos, sua pignora, census.
4.134 Legitimà Dominae quòd pro ratione resumpsit.
4.135 Diuitias tibi, vel puero,
4388. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 119 |
Paragraph |
Section]
4.298 Sic etiam, licet ignoto penitùsque latenti,
4.299 Nil vitae ad fructus, synceraque gaudia desit.
4.300 Quidquid abesse doles, summo quoque defuit Orbis
4.301 Authori, minimo nec tempore defuit. Ante
4.302 Scilicete nihili aeternis quàm promeret vmbris
4.303 Ille genus Suprùm, ac mortalia saecula; nullum,
4.304 Vnus fama sibi, et spectator, et omnia, testem
4.305 Extra habuit
4389. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 127 |
Paragraph |
Section]
4.588 Pulsatus Iuuenis, tranquillo immobilis ore
4.589 Perstitit, inficians laesum: mirantibus aequam
4.590 Tum socijs mentem, securaque pectora, Tali
4.591 Nam quid, ait, potiùs faciendum in tempore? Num, si
4.592 Obuius infesto sonipes te laeserit ictu,
4.593 Sublatis contra depugnes calcibus, in ius
4.594 Aut hostem rapias, et causam dicere cogas?
4.595 Non sceus hunc ego, praecipitem,
4390. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 134 |
Paragraph |
Section]
4.839 Insontem Elysijs assignem coetibus vmbram:
4.840 Vt, qui iudicio infando nil tale merentem
4.841 Addixere neci, damnandi hominumque, Deûmque
4.842 Iudicijs nullo causam non tempore dicant:
4.843 Omnibus exemplum venturi gentibus aeui
4.844 Magnanimae ferar vt mortis, labemque sepulto
4.845 Haesuram cineri, et fatis opprobria demam.
4.846 Haec adeo recolens, indigni tu quoque
4391. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 136 |
Paragraph |
Section]
4.918 Naturae propiora sequar iam vulnera. Primum,
4.919 Nec mora, Boeoti crassus stupor ingenij se,
4.920 Pancratio factis ceruicibus, auriculisque
4.921 Tempora vix non tota hinc, inde vmbrantibus, offert.
4.922 Margitae faciem agnosco: nec forma repugnat
4.923 Interior. Socij vix effundere quadrigas
4.924 Carceribus; metamque tenent: tu, verbere multo
4392. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 139 |
Paragraph |
Section]
4.1015 Murmura quem Ratio docuit contemnere, norit,
4.1016 Nesciat haec, minimo sanè in discrimine ponet.
4.1017 52. Heu quibus incassum studijs mortale fastigat
4.1018 Se genus! In reliquas si quantum temporis artes
4.1019 Consumpsise iuuat, medicandos pectoris aegri
4.1020 Ad morbos, sensuque animi ratione regendos
4.1021 (Par vbi curarum pretium) conferre liberet;
4.1022 Vt facili planoque magis tunc
4393. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 145 |
Paragraph |
Section]
4.1234 Finibus immensi volat ille per auia Mundi.
4.1235 Fas oculis tantùm praesentia tangere; saeclis
4.1236 Omnibus ille infert animum, aspectuque sub vno
4.1237 Temporis elapsi seriem, seriemque futuri
4.1238 Colligit. Externo rerum se cortice frontis
4.1239 Pascit hebes visus; naturas ille repostas,
4.1240 Claustraque vel Phoebi radijs imperuia lustrat:
4.1241 Vt
4394. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 147 |
Paragraph |
Section]
4.1299 Contrahat, in gemitum laxet praecordia, rectos
4.1300 Immutet vultus. Miserum se dicere tantùm,
4.1301 Foemineosque, Malis impar, effundere questus,
4.1302 Temperet. Inuicti gemitus, et mascula duri
4.1303 Pectoris ex adyto resonent susupiria: qualem,
4.1304 Afer vbi toto descendit in ilia ferro,
4.1305 Horrendis animam singultibus exalantem,
4395. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 148 |
Paragraph |
Section]
4.1367 Coetibus adscribat Superûm. Quis vulnera tanti
4.1368 Hórreat auspicium decoris? Saeuissimus vt sit;
4.1369 Iam celeri fugiet cursu dolor: ocyùs ille,
4.1370 Qui grauior: nullâ sed tempestate, dolores
4.1371 Quam refugi pariunt, Diuum est cessura voluptas.
4.1372 Aeternùm, piguit quae ferre, tulisse iuuabit.
4.1373 73. Vltimus ille labor vati, trepidantia corda
4396. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 150 |
Paragraph |
Section]
4.1409 Luctisono gemitu, et flebilibus lamentis
4.1410 Exciperent, nempe ad lacrymas, et funera natos.
4.1411 Iure equidem. Tot enim momenta in singula duris
4.1412 Casibus hic luitur perituri temporis vsus;
4.1413 Protinus exortis vt si Mortalibus aeui
4.1414 Tota sui fatique daret se forma videndam;
4.1415 Crediderim, pauidos retro ad genitalia claustra
4.1416 Ocyùs infausto raperent à lumine
4397. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 157 |
Paragraph |
Section]
5.114 Dextera cui trifidam sumanti vertice taxum
5.115 Concutit, et similes iaculantur lumina flammas:
5.116 Innumeri, toruae crudelis gloria frontis,
5.117 Tempora squamiferis praeuelant orbibus angues:
5.118 Parsque humeros ferrugineos, et torrida lambit
5.119 Colla, iacens; pars ad vulnus librata supernè
5.120 Erigitur, nigramque animam, piceoque veneno
4398. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 161 |
Paragraph |
Section]
5.246 Splendida fucatam nudent Insignia frontem
5.247 Gorgonei rictus, furialiaque ora patebunt
5.248 Protinus, et Stygijs vndantia lumina flammis.
5.249 Falsus honos: rutili per eburnea tempora cirri
5.250 Vipereos vmbrant nexus: squamosa draconum
5.251 Pectora sunt molles ad gemmea fraena columbae.
5.252 Vae, cui pennigerâ violarit arundine pectus
5.253 Ille nitens roseae in speciem
4399. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 161 |
Paragraph |
Section]
5.266 Fallere, non spisâ virides indagine saltus
5.267 Cingere, non Graijs iuuat insudare palaestris.
5.268 Strati dura quies membris: nil dulce palato:
5.269 Difficiles somni, longissima tempora, noctes
5.270 Implacidae, nigrique dies: mens corporis exul,
5.271 Dulcibus officijs vitae semota, Suique
5.272 Deuia. Vesanos ne quisquam credat Amantes
5.273 Ludere, dum querulis toties ploratibus
4400. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 169 |
Paragraph |
Section]
5.547 Ex ratione, qibus mentem crudeliùs angat,
5.548 Culpa trahit vires. Alij nouere dolores
5.549 Interualla vicesque: haec iugi pectora letho
5.550 Conficiens, nullam roseae seu tempore lucis,
5.551 Siue per vmbriferae pacata silentia noctis
5.552 Sontibus indulget requiem. Vix languida serus
5.553 Lumina permulsit sopor; en Rhamnusia vindex,
5.554 Iratique torum Dîj maiestate
4401. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 171 |
Paragraph |
Section]
5.629 Excantare sacro Sophiae me carmine coepti
5.630 Lex operis iubet: auulsis, quae pectora turbant,
5.631 Funditus vt causis, sua cordibus otia, seque
5.632 Annuat, et iugi Pax temperet ora Sereno.
5.633 Qualiter, Astraei rapido cum turbine fratres
5.634 In pelagus cecidere, imâque à sede refusos
5.635 Conglomerant, secumque ferunt per Nubila fluctus:
5.636 Iamque adeo, ablato
4402. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 173 |
Paragraph |
Section]
5.696 Nesciest, ignauo cultu blandisque foueri
5.697 Artibus à primo quisquis consueuerit aeuo.
5.698 Nam, veluti nunquam tot desaeuire coruscis
5.699 Fulminibus nimbos, quot tempestate videmus
5.700 Autumnâ et vernâ, quae pars clementior anni:
5.701 Quo fit, vt autumno propius, vernoque tepori
5.702 Italiae caelum vrgeri quoque saepiùs illis,
5.703 Quàm Scythiae gelidum
4403. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 182 |
Paragraph |
Section]
50 50. Quod modò praecipiam, mortalia credere noli
5.1033 Verba, sed Euboicae carmen fatale Sibyllae.
5.1034 Vaticinor, moneoque. Deus, Deus ora canenti
5.1035 Temperat, et Delphis animum melioribus implet.
5.1036 Prima Cytheriacae simul ac proludia tabis,
5.1037 Impellique nouà dubium prurigine pectus
5.1038 Senseris; erige te, vigila, afflatumque recentem,
4404. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 182 |
Paragraph |
Section]
5.1039 Ceu subitum, apprensis qui vestibus haeserit, ignem,
5.1040 Excute. Nec fallat, primò quòd serpere lenis
5.1041 Ille calor turpem nondum fateatur amorem.
5.1042 Si tenerum exgui foueat mora temporis; in quae
5.1043 Bacchantûm subitò flammarum incendia surget?
5.1044 Quos animo tenius pariet scintilla Veseuos?
5.1045 Biblis in exemplo est. Nascentis semina morbi,
4405. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 188 |
Paragraph |
Section]
5.1235 Obtigerat. Fugit demissis frigidus Hospes,
5.1236 (Aspersâ Volucer ceu gallinaceus vndâ)
5.1237 Cristarum phaleris, et strictis ocyùs alis,
5.1238 Indignans, atque, O mores! O tempora! mussans.
5.1239 Siccine praestantûm memoranda exempla virorum
5.1240 In tenebris squalere? Nouis quae littora cunque
5.1241 Sol radijs, curru vel discedente salutat,
5.1242 Plena meae rebar
4406. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 189 |
Paragraph |
Section]
5.1265 In populo rerum metiri protinus illo
5.1266 Te iubet, externas quo res curare vicissim
5.1267 Ipse soles. Tanto clarorum ex agmine, seu quos
5.1268 Prisca tulere, ferunt seu tempora nostra, virorum,
5.1269 Quantula pars, rogo, vel tenui tibi murmure nota?
5.1270 Hanc ipsam vt rarus seu voluis pectore; fando
5.1271 Seu memoras? Vt iners et languida tunc quoque pulsat
4407. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 192 |
Paragraph |
Section]
5.1379 Ausa forent sperare decus? Vix gaudia credunt
5.1380 Nostra sibi: vix ipsa capit victoria sortem,
5.1381 Qua fruitur: necdum funesti tota recessit
5.1382 Temporis effigies, quo centum Thracia regnis,
5.1383 Centum Asiae populis curua ad vexilla coactis,
5.1384 Diluuium horrendum Martis, totumque Memetem
5.1385 Hungariae infudit trepidanti. Immensa sub armis
4408. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 195 |
Paragraph |
Section]
5.1514 Extremas Asiae in latebras, Scythicosque recessus,
5.1515 Funditus Europâ auulsum, exturbare Memetem.
5.1516 Haec tibi sors decreta: tuis hanc gloria dudum
5.1517 Temporibus nutrit laurum. Iamque illa comantem
5.1518 Altior in syluam excreuit, maturaque tantis
5.1519 Laudibus augustam properat conscendere frontem.
5.1520 Felices, quibus id victori nectere sertum
4409. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 199 |
Paragraph |
Section]
6.70 Hunc, age, flammiuomam caelo qui lampada portans
6.71 Aeternos relegit sua per vestigia cursus,
6.72 Partitisque diem, mensor certissimus, horis
6.73 Temperat, et Mundo sua finit tempora, solem
6.74 Aspice. Non illum summi rapidissimus orbis,
6.75 Praecipiti sese, et subiecta volumine torquens,
6.76 Impetus aduersas prohibet, quò tendit, Eoum
6.77 In
4410. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 199 |
Paragraph |
Section]
6.70 Hunc, age, flammiuomam caelo qui lampada portans
6.71 Aeternos relegit sua per vestigia cursus,
6.72 Partitisque diem, mensor certissimus, horis
6.73 Temperat, et Mundo sua finit tempora, solem
6.74 Aspice. Non illum summi rapidissimus orbis,
6.75 Praecipiti sese, et subiecta volumine torquens,
6.76 Impetus aduersas prohibet, quò tendit, Eoum
6.77 In latus, ire vias. Raptis
4411. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 201 |
Paragraph |
Section]
6.170 Momentum faciant. Sortem post fata repostam
6.171 Anticipans, latèque vagantem, et littora praeter
6.172 Omnia diffusum, claudi renuentibus vndis,
6.173 Temporis aeterni Oceanum lustrare volucri
6.174 Sedula mens nisu, quascunque coercitus arctis
6.175 Noster hic euripus spatijs attollit ab imo
6.176 Spumiferas fortunae hyemes vix aequat anhelis,
4412. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 202 |
Paragraph |
Section]
6.200 Externae sortis meditari incommoda: quòdque
6.201 Haec procul; illa adsint, meritas persoluere grates.
6.202 10. Nam quae viuendi ratio tam prospera, nullo
6.203 Temperet vt luctu sua gaudia? Dulce triumphi
6.204 Optandumque decus: quanto venale cruoris
6.205 Sit pretio, reputes. Magnarum lumina stringit
6.206 Fulgor opum: subeant animo curaeque, metusque,
4413. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 204 |
Paragraph |
Section]
6.271 Nec rarum explodi regem, Dauumque secundis
6.272 Plausibus adstantûm sublimem ad sydera tolli.
6.273 Ergo, quem tibi vel Natura, vel imposuit Sors,
6.274 Temporis in scenâ gestandum, et dramate vitae,
6.275 Amplexare libens habitum: potiora nec vlli
6.276 Inuideas, proprij sed Summam implere labores
6.277 Muneris, et, quibus inferior sis ordine, primum
4414. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 206 |
Paragraph |
Section]
6.340 Prima sitis latices. Nondum tamen altera fluxit
6.341 Pagina; cum, satur Aonidum, sublimia coepta
6.342 Deserit, extremo nascentis ab ordine Mundi
6.343 Ad sua perpetuis deducere tempora fastis
6.344 Historiam meditans. Operis libamina prima
6.345 Sumpserit; extemplo Ciceronem, et rostra, forumque
6.346 Plùs probat: haec pariter mox damnaturus eâdem
6.347 Ingenij leuitate, sibi
4415. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 207 |
Paragraph |
Section]
6.379 Nam quis erit modus, aut operum quae summa coronis,
6.380 Instabilem quaecunque leuis si causa probatis
6.381 A studijs animum subitò in contraria vertat?
6.382 Pensandis sua sunt, sua tempora rebus agendis.
6.383 Quid fieri satius, dum res examine pendet
6.384 Ambiguo, dum tu medius, Prudentia secum
6.385 Exigat. Huc postquam lanx, aut deflexerit illuc;
6.386 Praestandum sibi, quod
4416. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 208 |
Paragraph |
Section]
6.418 Depositam cessit victricibus arbiter vndis.
6.419 21. Quadrupedem tenerum fraeni si lege seuerâ
6.420 Nil parcens, moderere; haud longo tempore fingas
6.421 Rectori facilem: sin duro, et fronte superbâ
6.422 Iussa recusanti primas laxâris habenas;
6.423 Indomiti quàcunque ruet cerebrosa libido,
6.424 Vel nolens, cogare sequi. Vix spes
4417. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 211 |
Paragraph |
Section]
6.531 Immensam hanc adeo miseris net callida telam
6.532 Penelope? Verum si respicis; omnibus vnus
6.533 Longorum hic operum finis proponitur: omnes
6.534 Nescio quae meliora sibi dêin tempora spondent,
6.535 Tot quibus emensi scopulos, et dura viarum,
6.536 Fluctiuagos tuto componant littore cursus.
6.537 26. Heu steriles Veri! Tanquam non tempore quovis,
4418. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 211 |
Paragraph |
Section]
6.535 Tot quibus emensi scopulos, et dura viarum,
6.536 Fluctiuagos tuto componant littore cursus.
6.537 26. Heu steriles Veri! Tanquam non tempore quovis,
6.538 Ambiguos citra errores, pelagique tumultus,
6.539 Illa homini liceat statione quiescere: longo
6.540 Nec nisi circuitu Euthymiam comprendere detur,
6.541 Quam
4419. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 212 |
Paragraph |
Section]
6.547 Non expectari supra caput astitit hora
6.548 Funeris, et Parcae iam deficientia nigro
6.549 Pollice fila legunt. Retro tunc scilicet actae
6.550 Aetatis seriem, consumptaque tempora vanas
6.551 Frustra inter curas supremo à fine remensi,
6.552 Consilijs, heu, se nimiùm fallacibus vsos,
6.553 Ignarosque Boni, cordisque fatentur inanes:
6.554 Aethereâ quòd sorte frui, dum fata
4420. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 212 |
Paragraph |
Section]
6.554 Aethereâ quòd sorte frui, dum fata sinebant,
6.555 Abnuerint: Parcasque adeo euasisse minantes
6.556 Si liceat; posthac non irrita munera Diuûm,
6.557 Nilque datae iurant periturum e tempore vitae.
6.558 Quae ne vicini supremo in cardine fati
6.559 Ipse etiam doleas; quam postera cunque recentem
6.560 Addiderit pensis Clotho vitalibus horam,
6.561 Protinus illam aeui confer praesentis in
4421. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 213 |
Paragraph |
Section]
6.591 Ferre pares humeri, imponas: neque nominis ampli,
6.592 Fortuitive sitis lucri tentare laborem,
6.593 Vnicus at puri iubeat respectus Honesti.
6.594 Sic etenim liber sapienti lege modoque
6.595 Tempora dispones tecum, rebusque gerendis
6.596 Tantum operę impendes, natiuum expromere quantum
6.597 Ingenij valeat, non absumpsisse vigorem.
6.598 Rusticus exercet tellurem: exercuit et rex,
6.599 Vt
4422. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 213 |
Paragraph |
Section]
6.602 Iam noua inutilibus committens germina ramis.
6.603 Rusticus ast opera haec, sudans seruiliter, vsque
6.604 Sub noctem roseae profert a limine lucis:
6.605 Nec tempestiuâ requie dispungere curas
6.606 Improbus, aut festis nouit cessare diebus:
6.607 Non nisi regales cum fallere Persicus heros
6.608 Quaereret hortensi curas, et taedia cultu.
6.609 Haud secus,
4423. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 214 |
Paragraph |
Section]
6.611 Vrgendis totum miserè se mancipat Orsis.
6.612 Ille et sollicito trepidus sua, seque tumultu
6.613 Impediet, nimioque licet sub fasce laborans,
6.614 Tempora temporibus coniunget, pensaque pensis,
6.615 Nunquam operum leuior, nullam sibi pace sequestrâ
6.616 Immunem assidui tribuens moliminis horam.
6.617 Aemulus at Cyri Sapiens, rerumque, Suique
4424. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 214 |
Paragraph |
Section]
6.611 Vrgendis totum miserè se mancipat Orsis.
6.612 Ille et sollicito trepidus sua, seque tumultu
6.613 Impediet, nimioque licet sub fasce laborans,
6.614 Tempora temporibus coniunget, pensaque pensis,
6.615 Nunquam operum leuior, nullam sibi pace sequestrâ
6.616 Immunem assidui tribuens moliminis horam.
6.617 Aemulus at Cyri Sapiens, rerumque, Suique
6.618 Rite
4425. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 222 |
Paragraph |
Section]
6.905 Fortunae, duraeque rapit violentia mortis.
6.906 Vllane seu sortis, seu lethi iniuria possit
6.907 Hunc rapere, occiduo cui nunquam est limite claudi,
6.908 Quoque frui nobis haud tempore certiùs vllo,
6.909 Occidui quàm sub finem conceditur aeui?
6.910 43. At metuas forsan, ne nil tibi iuris in ipsum.
6.911 Parce metu: plùs ille tuus, quàm caetera, rerum
4426. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4427. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4428. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4429. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4430. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 243 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4431. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 250 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4432. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 250 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4433. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 250 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4434. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 256 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4435. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 271 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4436. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 277 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4437. Rogačić, Benedikt. Euthymia sive De tranquilitate... [page 278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4438. Rogačić, Benedikt. Proseucticon de terraemotu [page 7 |
Paragraph |
Section]
122 Sed leve tectorum, nec non reparabile damnum.
123 Quis populi indignam cladem, quis acerba renarret
124 Funera, et innumeras tam parvo in tempore mortes?
125 Praecipites dominis superincubuere Penates 125
126 Ante aras Superum ceciderunt victima Mystae:
127 In triviis vulgus; tumulavit Curia Patres.
4439. Rogačić, Benedikt. Proseucticon de terraemotu [page 10 |
Paragraph |
Section]
187 Impetus est, perhibentque, semel confracta [cum fracta], tenacis
188 Naturae ingenio coalescere firmius ossa,
189 Haud secus, insano quae turbine concita nostras
190 Tempestas afflixit opes, majora nocendo 190
191 Incrementa dabit patriae, prostrataque virtus
192 Crescendi vires, animosque a funere ducet.
193 Haud novus hic ludus: vastatrix flamma
4440. Rogačić, Benedikt. Proseucticon de terraemotu [page 11 |
Paragraph |
Section]
234 Fortia, perque omnes exculta fideliter artes.
235 Ponere muneribus pretium, atque expendere scimus 235
236 Officii momenta, vicesque in tempore justas
237 Reddere, nec, nostris venies si casibus aequus,
238 Aut apud immemores meritum periisse dolebis,
239 Aut apud indignos pretium vilescere doni.
4441. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4442. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4443. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4444. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4445. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4446. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4447. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4448. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4449. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4450. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4451. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4452. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4453. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4454. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4455. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4456. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4457. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4458. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4459. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4460. Ritter Vitezović,... . Croatia rediviva, versio... [Paragraph |
Section]
4461. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quas dives regio, quas felicissima terrae
Portio, non visas – heu! – nobis occulat horti
Delicias? Primas quas climate solis Eoi
Excipiat flammas, sed quas aequalibus auris
Temperat, aeterni non errans gratia veris?
Haec ego non vetiti ut subeam penetralia claustri
Vota fero: lata hos ausus sententia damnat
Numinis irati, foribus rotatilis ardens
Accessum romphaea vetat teque
4462. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Annorum non pauca sinet decurrere lustra,
Donec humum feriat lapis: excidit ille supremis
Sedibus ignivomoque fuit conclusus Averno
Uno oculi nictu, vel si quae lumine moto
Temporis esse potest brevior mensura, ruinae
Illius mensura fuit. Committere lapsum
Luciferi, Scythico contortae ardore sagittae,
Fulminibusque placet? Barrum compone volucri
Nacta Iovis quae ferre faces, disces
4463. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Rectius occulti penetraret ut abdita veri,
Isiacae puduit pecus explorare iuvencae.
Hoc a fonte Deum pariturae gloria Nymphae
Innotuit fluxitque fides. Druidasque puellae
Religio, senis praecinctos tempora vittis
Invenit Mystas stabatque authoribus istis
Absque viro Sobolis felici altare Parenti
Invexitque fidem populis, quos ista colendae
Mira puerperii novitas addixerat arae.
His
4464. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Iessiades, gratusque lepor, secernere natos
Incipe connubiis flores festisque ligare
Lilia lemniscis, quae vel campestribus undis
Alluit innumeris Ierico fecunda rosetis,
Vel quae praepingui tellure Saronia Tempe
Educat, aut regum Solymaeis parturit hortis
Lacte fluens tellus: vobis haec proderit olim
Sedulitas, augustae aderunt ubi foedera Nuptae.
Vester enim primum cum connubialibus aër
4465. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Materiam dedit, et facies quem bucera signat,
Discipulus formam expressit frontisque decorem
Virgineum roseoque genas distinxit amoeno.
Iam color accessit fuscus, quem tempore longo
Iugiter ardentes populorum munera, cerae,
Et crebra induxit fumoso lumine lampas.
Hinc color et nato par est, qui dulce sinistra
Augustae matris pondus spectatur in ulna.
4466. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Seta bovis texit Tyriumque asperrima tegmen
Supplevit, fuit horridior quae tergore, pellis.
35.
At Iudae populus multo iam tempore magnum
Exul ad Euphratem, patriae sacrique gemebat
Damna reversuri numquam ad sua gaudia templi:
Totque malis presso, durum ac servile resolvi
Suspirante iugum, quod iam scivere futurum
4467. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Virtutis mater, primo contenta rogatu.
Augetur dilatus amor crescensque petitae
Non timuit nymphae virtus ne perdat amorem.
Id quoque subsidium tribuit dilata procantum
Ambitio, quod protracti mora temporis, aequo
Iudicio prosit, quo plenius ille probetur
Ingenii morumque sapor, quo grata puellam
Cognatosque trahat thalami ad suffragia sponsus.
Tunc autem reliquos, morum stirpisque praeibat
4468. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Donec vitalem mas disponatur ad auram?
Nonne octodenas, ea sit si femina, noctes
Postulat ante animam? Praesens et quomodo fetus
Concipitur, seseque movet, solitumque repellit
Vivendi initium, consuetaque tempora damnat?
Quis novus hic naturae ordo, quae seminis huius
Fata, quis istius vitalem germinis horam
Accelerantis honor? Sed quae portenta vetustae
Nescivere nurus, tanti quondam abdita partus
4469. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Lumina, splendorem quem non produxerat ipse
Illuxisse stupet sociasque interrogat horas
Quae lucis genitura novae, quis nascitur orbi
Se non patre nitor? Cui respondêre volucres,
Temporis assiduae spatium numerare ministrae;
Quod melior splendere suis non subditus horis
Delius, ima orbis regione serena daturus
Ora palam, tristi mundo praemiserit istam
Augustam Aurorae subeuntem munera
4470. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Spectabant ventura fide, mittendus Olympo
Pro culpa aeternus fieret cum victima Mystes,
Continua inter Messiae suspiria, longas
Exilii lenire moras, non cassa paratae
Spes poterat, secreta licet post tempora, palmae.
Adverso veluti soboles cum regia bello
Capta, minus validum fraterni robore ferri
Victorem sortita suum; data vincula; fratris
Solatur germana fides roburque Gradivi,
4471. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Spiritus, Hebraeae minitans bella aspera Natae.
36.
Ante tamen sedes peteret quam quisque relictas,
Pentapolitano surrexerat horrida stagno
Tempestas, piceis Daemon quam moverat undis
Non vivae turbator aquae; sed reddita vitae
Censeri potuit, decimis cum visa procellis
Surgere et aethereos incessere fluctibus orbes
Et damnata graves replerent
4472. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nigrae omnes. Neque enim puros habet ista liquores
Thetys, Avernali velut pice turbidus humor.
Gurgite turbato, fuerat quoque nubibus atris
Par facies fetorque halans non aequoris ipsa
Tempestate minor, sed quem tolerare volucres
Non possent animae; Stygiam sufferre mephitim
Sueta phalanx taetrum laeta admittebat odorem.
Edidit infestus maris hoc discrimine Daemon
Asphaltite suae specimen
4473. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Grandaeva et languens numquam promitteret annos.
Anna reponebat: “Satis est quod spondeat istam
Fortunam Deus, humani cui subdita cursus
Illius immoto volvuntur tempora fato.
Frustra reluctatur senium, cui caelica vitae
Vena remansuri parat adiumenta vigoris.
O, dilecte Deo mystes, o sorte beatus
Hac Simeon, tantum caelo terrisque cupitum
4474. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Postibus inducat sanctis prolemque benignus
Suscipiat sociamque sacris velit esse puellis.”
15.
Summus erat, templo quo tempore trimula Virgo
Praesentanda fuit, Davidis ab urbe sacerdos
Buzides Simon, quem Phoebetide remoto
Herodes prima voluit fulgere tiara.
Simonis siquidem Mariamnes gratia natae
Tanta
4475. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Virginis et regni titulus, quem fortius omni
Ducenda in thalamos urebat femina recto.
16.
Hunc Simonem igitur, fuerat cui tempore multo
Nota Ioachimi virtus probitasque, requirit
Ipse Ioachimus. Quem mox cognovit eundem
Esse virum Simon, qualem ille minoribus olim
Adiunctus mystis sacris opulenta ferentem
4476. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Hoc modicum! Semper modicum, semperque misellis
Dicitur ‘Expecta!’ Nimis expectare quid ultra
Saecula Servator post tot divine moraris?”
Hos iterum alloquitur Custos: “Iam temporis huius
Indulta est brevior vobis mora, septuaginta
Hebdomadum numero: quater hinc ter denaque restat
Hebdomas et vestras victor descendet ad umbras
Messias nigroque hilares descendet Averno.”
4477. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Corporeo, vetitus proprios excedere fines,
Exemptumque animae timidus sopire vigorem.
Debuit hoc etiam Mariam secernere damno
Reginae supremus honor, ne segnior esset
Mentibus aethereis, quëis nullo tempore fervens
Vis animi sacri studium intermittit amoris.
Talis erat, sed maior erat, cui gratia maior,
Fax Mariae, quae tantae animae concessa sub ipso
Corporis accessu, merito quoque iure stupendos
4478. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Qui pectus, qui membra secet: passura sereno
Mille neces vultu, poenas mea gaudia dicam.
Laeta etiam stabili pro virginitate tuenda
Audivi placitura Deo me vota daturam.
Iam dudum mens fixa mihi est, ut tempore nullo
(Opprobrium quod nostra putat Iudaea) viriles
Ducar in amplexus, sanctorum exempla sequente
Proposito: sic Thesbites, quem flamma iugalis
Commendat neglecta thori similique praeivit
4479. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pulchra fuit Rachel, pro qua septennia sudans
Quinque laboravit sponsus; formosior illa,
Cuius ut effigiem genitam natura videret,
Tota laborabat motu totius Olympi,
Temporis immani spatio, tellure gemente.
Sed quid ego haec? Non est sanctorum gloria pulchrae
Frontis honos; animi species mentisque character
Divinus totum est, verum quod poscit honorem.
Laus tamen est Annae,
4480. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Transit in exemplum; quae si transiret in omnes,
Laus foret humano virtutem crescere damno.
Finge alios animi eiusdem votique tenaces
Eiusdem, quo virginitas communibus orbis
Moribus accedat: modico post tempore splendor
Humani generis nullo nascente peribit.
Forte putas, Iosippe, Deo concepta placere
Quae perdunt homines vota? At magis illa Tonanti
Vota probanda reor, dominam quae totius auget
4481. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Iussisset genitor, vidissent stare tribules
Vestibulo, vitantem omnis nexusque facesque
Foederis, octavo quamvis persaepe probatum,
Dissimilem numquam servant me tempora lustro.
Quid modo spectato iubeat Deus alite, quid me
Flore repente, olim virga tellure recisa,
Erumpente velit” (virgamque ostendit, ab ima
Parte tui siccam, qua flos eruperat autem
4482. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Consedit, furvo veniunt a Dite columbae,
Sed coraces nigri et simili fuligine tincti
Fetentes faciunt Erebi ludibria capri.
Aridus enato quod flore repullulet, uno
Temporis in puncto stipes, premit omne sagacis
Ingenium Stygis. Ac veluti consurgere tantum
Daedala naturae virtus nequit, exeat usta
Actutum de fronde viror, minus ipsa reorum
Spirituum labes: natura his omnia
4483. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quas laudes Iudaea canit!) tibi praeparat aether,
Tot Charitum nimiam donis, Iosippe, maritam.
Connubii praecide moras, caelestibus esto
Aequus prodigiis! Signata amplectere taedis
Tempora, divinis frater cave nutibus obsta;
Immo, Dei vultum te respicientis adora.
Horum ego qui suasor tibi sum, nec inutile iungam
Obsequium: cum causa volet, tibi copia semper
Fratris erit rebusque tuis,
4484. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Forte maritali tecto prodire modestam
Non patitur matrem. Reliquas tamen urbe frequentes
Cognatasque nurus cognatorumque virorum
Pectora spectabis: nemo horum negliget absens
Optatis, germane, tuis data tempora taedis.”
Dixerat haec Cleophas germanique apta loquentis
Iosippo vox visa fuit placitumque supremi
Numinis apposite rem disponentis adorat.
4485. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Limine festivus donec sollemne puellam
Exciperet proprio sponsus. Sed utroque parente
Orba petit Virgo, sacris penetralibus istum
Expectare diem, donec sollemnior aequo
Tempore componat solitos Hymenaeus honores,
Utque foris liceat sponso custode morari.
His precibus mystas, istis quoque Virgo fatigat
Et sponsum votis, talem sed utrisque paratis
Indulgere moram, non se prius
4486. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Convivas: decies veluti septena prophetae
Hebdomas ad finem properet Iudaeque superbum
Culmen, Idumaeo, externae telluris alumno
Cesserit Ascalidae, quae sunt prope limina stantis
Tempora Messiae; sed prudentissima Virgo
Parca loqui, plura aure tulit quam voce dedisset.
Illa dein sponsi placito conclave remotum
Sola petit, solitis nocturna silentia votis,
Teste procul, modico non
4487. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Infigam. Tu consumptis ubi nata tenebris
Lampas aget Phoebea diem, de semine fixo 313
fixo: sixo
Extantes cubito lauros crevisse videbis.
Et quia divini, multo post tempore, fati
Aequa petit series aliis regionibus istam
Stare domum, vacuamque tuo se limine cernet
Nazareth, ex illa plures radice revulsas
Committam terris habituris hospita frondes
4488. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Mortales culpa, venia superante vel ipsum
Peccati damnum dignari et reddere paci
Perpetuae quos dura tibi collisit Enyo.
At nimia irarum deciesque quaterna recensens
Tempora centenas solis complentia Zonas,
Eheu plectendis raptorum Astraea parentum
Reliquiis, poenasque omnes crudelis in uno,
Cui tu pollicitus veniam consumit Adamo.
Quid sceleri, o genitor, ventura piamina
4489. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Immenso soboles simili se corpore nectet,
23.
Tum pater omnipotens, quo nubila pellere vultu,
Aetheris ingratas tempestatumque sonantes
Praecipitare solet laetus qua fronte procellas,
Affulsit. Qualis Borean Eurumque nivalem
In vernos aethrae risus et tenuia mutat
Murmura, quo miram placidus cum pandere rerum
4490. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Per iucunda suburbia, non cum simplice molis
Atque loci excessu maior spectabitur, omni
Quae posita est infra, vitae mortalis ad usum.
Et tamen has caeli immodicas, non temporis uno
Plus puncto sphaeras emensus Numinis Ales,
Cum paribus noctem tenebris iudaea secabat,
Virgineae subiit Gabriel conclave maritae.
4491. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
Section]
Delia fraterno vultum ter pinxerat auro
Terque secuta humilem bis acutae cuspide frontis
Argentoque diem, cognatis hospita tectis
Laxabat divina moram quo tempore mater.
2.
Frondosi colles, montana cacumina, valles
Frugiferae, liquidi fontes, Hebronia Tempe,
Dicite, quae toties pedibus dignata
4492. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Laxabat divina moram quo tempore mater.
2.
Frondosi colles, montana cacumina, valles
Frugiferae, liquidi fontes, Hebronia Tempe,
Dicite, quae toties pedibus dignata beatis
Caelestes spirantem auras ac Numinis ignes
Spectastis Mariam, visa quis Virgine vester
Plausus erat? Numquid laetum resonantibus auris
4493. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
His animosa viae reliquum iucunda peregit.
12.
Attigerat casto tandem servata marito
Tecta. Lares patrios Iosippum ingressa salutat;
Temporis et veniam reditumque morata precatur:
Atque iterum parere avidam dominique virique
Obsequio sisti promptamque reponere cassos
Servitii, cui longa data absentia, menses.
Iosippus reducem gratus non
4494. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Obsequio sisti promptamque reponere cassos
Servitii, cui longa data absentia, menses.
Iosippus reducem gratus non impare sponsam
Excipit affatu seque ad sua tecta reversam
Ut dominam, non ancillam, cui tempore lapso
Absenti nequiisse suo prodesse labore,
Se maerere inquit; tempus optare, priores
Quo redimat vacuas studiis servilibus horas.
Hoc erat initium reditus, cui deinde pudoris
4495. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Non silet et verno similis florescit aprico.
Denique par semper virtus: cui crimen inesset
Tantane lascivo staret fiducia ventri?”
Libranti haec oculis solito se tempore somnus
Immittit curisque suis indormit Ioseph.
15.
Postquam non molli patuissent clausa sopori
Lumina, sidereae mentem irradiare
4496. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Haec tulit insana Ambitio; plausere loquenti
Ira et Avarities iunctisque in mutua dextris
Foedera, captivum statuunt exolvere Martem.
Quod pepigere nefas, modico post tempore factum est.
32.
Pax tamen interea niveis devecta quadrigis
Visebat vacuas Martis formidine gentes
Et laetis populorum animis ostendere
4497. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Aera sonora palam votum populare rogabant.
Longo autem belli postquam lassata furore,
Sed victrix palmisque ducum praelustris, easdem
Roma iterum clausura fores, regnantis ubique
Dat pacis signum: victrici tempora lauro
Praecincti caput, haec iucundi templa petebant
Romulidae lituumque hilari clangore togatus
Aptabat consul ferrata repagula saevis
Postibus et portam trudens aptabat utramque
4498. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Et populare suas solvendi venit ad aures
Obsequium census Ephrateamque propagem
Stemmatis ad propriam sedem fontemque cieri
Audiit electum Bethlem, pro coniuge partum
Opperiente brevi post tempore (conscia ventris
Delia iam nonum siquidem crescebat in orbem)
Sollicitus tenerae fatur sic voce maritae:
“Feta Tonante nurus, praesenti nuntia brumae
Importuna fero: Romanus nomina Caesar
4499. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Permutare pecus, quamcumque immiserit ultra
Axe Deus perferre lubens cum coniuge sortem.
At divina uteri mater nonae indice lunae
Certa nec aethereo ventris momenta docente
Aligero monitore carens, prope temporis esse
Illius spatium quo caelica prodeat alvo
Progenies, abitura parat quae lina tegendo
Artandoque inter telarum vincula nato
Quaeque suos usus tunc sunt habitura reponit.
Iamque
4500. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ut satis indultum votis, excedit uterque
Delubro coniux: Bethlem suspirat uterque.
Urbem hanc pollentem rerum paradison amoena
Temperie Iudaeus habet. Par credita nulli
Est tribui ubertas: quovis sub sidere tellus
Florida, continui plaga veris, odoris inanes
Festiva hortorum facies non sustinet auras.
Haec mage flava Ceres,
4501. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
(Nam fatis cessisse, senex deflevit utrumque)
Multa super natae donis, super indole, multa
Scitatus, propriae fidei incrementa parabat.
Attamen ignarus, tantus quo tempore princeps
Gentibus ad lumen praesens veniret Idumae
Ad libertatem, Simeon, studiosus avorum
Scrutator vatum, stare hunc in limine sensit.
Iam siquidem Iudam summis sine fascibus esse
4502. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Delius aestivum necdum sublimior axem
Attigerat, ver illud erat cum frugis inanes
Plusquam hominum peregrina Trias calcaret arenas.
Verna alibi quamvis poterat tunc esse dierum
Temperies, hic et sabulo cedente, molesta
Et vacua humoris tellure, vibrantibus ignem
Phoebeis sine nube rotis, procul hospitis omni
Commoditate laris, tolerare ardentius anni
Debuit implacida tempus regione,
4503. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Fraxinus atque levis nodoso stipite cornus
Seque comis pleno prodebat vertice palma.
Iuncta viae quaedam serae servata bipenni
Arbor erat, longum ramis testantibus aevum,
Lapsa retro multi pariunt quod tempora saecli.
Nulla ipsi par arbor erat, neque dicere possum
Qualis erat, quae sola, sua dum fronde virebat,
Tota fuit species: potuit neque rara videri
Si fuit una, suo semper veneranda triumpho.
4504. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quem vetuit libare Deus; quem credula coniux
Censuit esse Iovis cerebrum, quo Pallas in auras
Prodeat et cunctas ista dape conferat artes.
Ipsa loci facies, semper sine nube sereni
Temperies caeli; ripas non ferre volentis,
Sed grata terram certoque tumore rigantis
Ascensus Nili; tenui contenta labore
Sacra voluptati tellus, ignota madere
A caelo regio, semper vernantibus arcis
4505. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quam fuerit rapti fructus quae purpura, venâ.
Infantis cupidus, quem propter saecula stipes
Multa tulit, vultum tunc praetereuntis adorat
Et modico optatis sperat post tempore votis
Amplexuque frui; duram tunc illa bipennem
Planta, graves ictus ferri passura vocabat.
28.
Vir stupet et Virgo se demittentis in
4506. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Iam duo lustra super bis annua presserat astra
Delius, humanos postquam immortale sub artus
Illapsum coepit per tempora crescere Numen,
Lux nova paschalis, teneris non utilis agnis
Ad solita oppressam cum festa vocaret Idumen.
Divinus 220 divinus: divinis cum
matre puer communia Iudae
4507. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Accubuere locis: sedes data prima magistris,
Perfectae necdum subiecta sedilia pubi,
Ima dein studii cupidae subsellia turbae.
Occupat hic aptum supra duo lustra biennis
Progenies divina locum et data tempora fandi
Nactus, inops veluti studii petit ante doceri
Doctrinae totius apex legemque reposcit
Scire dator legis. Qui seu responsa rogaret,
Sive daret, puero attonitos dicente disertos
4508. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Unde trabes tectis et postibus altaque botris
Fulcra, suae mortis iam laetus imagine panxit.
At reliquum cunctis ignavus et omnibus optans
Apparere rudis, decor et sapientia mentis
Aeternae, sexti complevit tempora lustri.
15.
O, quanta his visis materni causa stuporis
Ista fuit soboles, sua qualis origo fuisset
Prima, satis gnarae! Quae se de matre
4509. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
O, quanta his visis materni causa stuporis
Ista fuit soboles, sua qualis origo fuisset
Prima, satis gnarae! Quae se de matre priusquam
Egressa est, patri nata est sine tempore proles.
Et tamen insanos hominum calcare tumores
Erudiens exemplo humilis, non cognita mundo
Arcana evolvit; veram mortalibus esse
Extolli cupidis, orbi vilescere laudem.
His
4510. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Proles, plus etiam iunctae tibi gratia sponsae
Plusque sui tutoris honor virtusque meretur,
Quam loca te caeci caperent ut tristia limbi.
Sed potius quaedam ignotae regionis amoena
Temperie Charitumque domo, sociatus Enocho
Thesbitaeque comes vati, expectare decebat
Messiae victricem animam, dum rupe sepulta
Membra resumpturi palmas sequereris Alumni.
Conveniens fuit ista tuae data
4511. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ad partem socios, doctos quos ante, paratam
Mitteret in messem. Sed quod constantior esset
Hausta fides, certum, propriae quo effata probaret
Vocis, adhuc deerat robur; quod tempore taedae
Cognatae accessit; primum sua verba secutis
Servatorem orbis sese referentia signum.
21.
Iste datum postquam magnus conviva
4512. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Colligit atque alio plantandos orbe reservat,
Sic fatus: “Grati flores et lilia summo
Digna virere polo, vestro ne sitis amara
Progenies spectata Patri, vos gentibus olim
Longinquis, nec non post tempora multa, suarum
Poenarum factura fidem, dabo crescere terris,
Queis Iudae vox nulla sonat: servabit in illis
Vos melior fortuna locis, quos forte parentis
Vestri odio, Solymae saevus discerperet
4513. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Mitteret, aut moris laudata lege decori
Solveret. At summos cordis lenire dolores
Non potuit, nec posse Deus permisit, ut uni
Martyris aureolae, quae solum deerat, acerbis
Virginea aerumnis aptaret tempora zonae.
30.
Auditis nati poenis, quas cominus ipse
Vidit Ioannes rediensque in tecta dolenti
Nuntius exposuit matri. Pressisset opacas
4514. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Quae lacrymarum ipso in pelago tranquilla micabat.
Inde maris sidus dictam modo iure putabo,
Quae Solymas inter salvo splendore procellas
Enituit tantique inter discrimina fati,
Mortis inaudita cum tempestate solutus
Occubuit Phaëton, stellis fugientibus unum
Hoc sidus clara fidei tunc luce refulsit.
Hinc sibi promeritis Neptunia flectit habenis
Regna potens Virgo pelagoque immite furenti
4515. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
Section]
Par aliquos vestrum decorabit gloria, postquam
Membra prior vitae redeuntis imago resumam.
Tinctus Adame meo rubuit cui sanguine nuper
Culmine poenali vertex, longo ante sepultum
Tempore suscipies corpus donumque meretur
Hoc tua Abrame fides parendique ardua virtus.
Sollicitos tumuli, Pharioque ex amne referri
Promissa tellure tenus, queis frigida natis
Ossa iubere fuit fati suprema
4516. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Telluris; magnae altricis nihil ossibus ausis
Marmoreis contra obniti liquidamque secantes
Ceu auram duros silices, stringentia vastos
Marmora regnorumque tractus; qui temporis uno
Exigui puncto, caeli convexa tuentes
Regnatam 103 regnatam: regnaram
externis Solymam videre Latinis.
Hinc montis poenale iugum guttisque rubentes
4517. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
“Venisti tandem tuaque expectata parenti
Exolvit promissa fides: datur ora tueri
Nate tua, Stygis impavidos et cernere vultus.
Sic equidem ducebam animo rebarque futurum,
Tempora dinumerans, nec te mea cura fefellit.
Tertia iam properat terras lustrare diei
Nate tuo nimium felix a funere lampas,
Te modo cum Stygiis reducem venisse cavernis,
Eversorem Erebi, simul et spolia ampla
4518. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Sic genetrix divina suo splendore minores
Eiusdem fidei lucisque excesserat ignes.
14.
Dena quater fuerant elabi visa dierum
Tempora, inoccidui postquam Iudaea tulisset
Phoebi immortales flammas, surgentis ab ipso
Fatalis tumuli, quamvis non crederet, antro.
Cum regem domitorem Erebi signata vocasset
Ad caeli convexa dies festosque
4519. Vičić, Kajetan. Jesseidos libri XII, editio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Discipuli patresque ipsi dare colla beatis
Artibus exoptant; quorum tot plena triumphis
Canities, palmis fidei laurisque superba
Tempora, maternum certant producere funus.
Qui mox fronte sitis tot lauri umbrata corallis,
Virgineo subdunt Victores colla feretro.
Dicite quae tanto splendore elata potestas,
Maiestasque fuit? Portare
4520. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
6 Vincunt laudantes proprio splendore Camenas.
7 Mirabar tantas in te coalescere dotes,
8 Temperiemque animi geniumque et grandia Suadae
9 Flumina nec varios generoso a pectore vultus.
10 Miranti subito clara sub imagine fulsit
4521. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
53 Hic est Fabricius, quem tu mirare, secundo
54 Alite Partheniam positus moderator in urbem,
55 Inclita civili cui quondam tempora serto
56 Praecinxit veneranda Themis, cui nobilis aequi
57 Ardor, et ingentes cumularunt pectus Athenae.
58 Forsitan addubites,
4522. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
55 Invita sedit: stat triunphus
56 Nexilibus radiatus astris
57 Tibi, Aloisi, quem bene finxeras
58 Vi temperata, vi stabilis boni,
59 Manetque de Phoebo recusum
60 Emeritam diadema frontem.
4523. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
20 Saeclorum cursus claudere digna fuit.
21 Utque secuturos felix volet omen in annos,
22 Sub tantae auspicio tempora gentis eunt.
23 Nunc fixa heroas geminos mirantur utrinque
24 Saecula Bullonium non tacitura decus.
4524. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
1 Estincti cineres vitro dum condit amici,
2 Ut fluxu dirimant tempora certa suo,
3 Dixit amans Danaus: »Cineres tibi credimus istos,
4 Augenda o lacrymis clepsydra saepe meis.
5 Nam quae sub ductu cineris mihi curret
4525. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
6 Nulla aderit niveo non pede fausta dies.
7 At tu per longos contorti Ixionis orbes,
8 Quae mihi te abstulerunt, tempora plecte, cinis.
9 Qui fueras mea vita, meae sis regula vitae,
10 Cumque tuo nequeas, tempore vive meo.
4526. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
8 Quae mihi te abstulerunt, tempora plecte, cinis.
9 Qui fueras mea vita, meae sis regula vitae,
10 Cumque tuo nequeas, tempore vive meo.
XXIX. CARDINALIS ALBANUS TRIDUANA REPUGNANTIA
COLLATUM SIBI SUMMI SACERDOTII PRINCIPATUM
4527. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
15 Arma tenete tamen, iunctis nam concita signis
16 Agmina ab Europa Solymum devolvit in hostem
17 (Sic superi voluere) Pater. Quas Gallia misit
18 Tempora quaeque suis signare assueta triunphis,
19 Quasque Ister dominus, quas lauro consitus Albis,
20 Quas Aquilae invicto vallarunt fulgure, gentes
21 In
4528. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
40 A summo genitore puer summique potestas
41 Numinis et patrii speculum geniale sereni.
42 Dum superum terraeque vices et tempora nescit,
43 Lassat inoccidua mirantia saccla iuventa.
44 Cum productus erat, nondum septemplice Nilo
45 Gaudebat monstrosa Pharos, nondum Adria vastum
4529. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
41 »O mihi«, clamabat, »per fata liceret utrique
42 Addere temperiem vel, quo soror aestuat, igne
43 Languores, mi Psicre, tuos animare tuoque
4530. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
80 »Et caeli divumque fides, sunt funera votum
81 Spesque mihi, modo sic concordia dulcis utrique
82 Temperiesque animi contingere possit alumno.«
83 Clamanti intremuit tellus in seque receptum
84 Stantis utrumque pedem crassa radice ligavit;
4531. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
125 Sic gaudet Glicere, sic fratri Thermis inheret,
126 Sic domat implacidam Psicrus post fata sororem.
127 Temperies utrique datur, in utroque renidet,
128 Quam sit mitis amor, quam sit concordia dulcis.
129 Ast Atlantiades hinc pocula ducta parenti
4532. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
36 Pallidior vultu frigidiorque tuo.
37 Dum mecum haec volvo, mea lux, mensesque rependo,
38 Queis ducibus nitidi tempora veris eunt,
39 Dum cerno, quam quisque nitet florente iuventa
40 Mollior ad cunas commodiorque tuas,
41 Tum mihi et obliquus livor precordia mordet,
4533. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
26 Haurires primos victrici casside rores.
27 Ergo, qua teneram generosa gymnade pubem
28 Exercet Mavors et iusti lege Gradivi
29 Temperat ingenitum moderatrix virga vigorem,
30 Tu doctus, qualem glans ignea destinet ictum,
31 Quanta fides clypeo, gravibus quae fata sarissis,
32 Cornipedem
4534. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
67 Et coniurati praetexunt aethera nimbi.
68 Proh, nam qualis adest! Iussam mitescere frontem
69 Irradiat non luce sua, cava tempora fulgor
70 Obnubit galeae, Zephyrique a verbere conus
71 Versicolorata pennarum fluctuat unda.
72 Inflato ventis et grandi murice thorax
4535. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
6 Et signasse meum fonte cruoris iter.
7 Sed teneor, sacros generosi pectoris ignes
8 Fatidico moderans temperat ore pater.
9 »Siste gradus!«, inquit, »tua vota ipsamque repulsam
10 Pensabit duplici munere numen amans.
11 Mens subiecta Deo cessando magna meretur
4536. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
1 Caelituum genitor, certi qui temporis expers
2 Circumagis stabili tempora certa manu,
3 Magna petam, at merito, fateor, malefisus in ullo,
4 Ipse pius meriti sis, rogo, summa mei,
4537. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
1 Caelituum genitor, certi qui temporis expers
2 Circumagis stabili tempora certa manu,
3 Magna petam, at merito, fateor, malefisus in ullo,
4 Ipse pius meriti sis, rogo, summa mei,
5 Non tamen ut domita Liber mihi perlitus uva
4538. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
1 Ingens Salomide, tonitru cui nomen inhorret,
2 Mitis at in placido pectore regnat amor,
3 Phoebus Idumea cui cinctus tempora cedro
4 Annua votivo pectine dona canit,
5 Tuque o, qui triplici circumvallate tiara
6 Calcas semideo regia colla pede,
4539. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
10 Et tumet a duplici Principe nostra domus.
11 Alter in occiduis, Eois alter in oris
12 Nascitur, hic terras temperat, ille polum.
13 Sic nostri currunt cum sole utroque favores,
14 Sic cumulat terras astraque noster amor.
4540. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
63 Mortali plus posse dedit, Rhodopeius heros
64 Magnanimos ausus, menti sua lumina Titan
65 Obtulit, et variis docuit Titania Phoebe
66 Temporibus aequare animum, suadaeque potentis
67 Cultum Atlantiades, geniumque Ericina creavit.
68 Hic potuit motus circumque vagantis Olympi
69 Ingenium
4541. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
83 Et caelum Herculeo potuit considere tergo.
84 Est, ubi Parthinae domuit fera pectora pubis
85 Pollio Dalmatica praecinctus tempora lauro,
86 Romuleos urbs fassa patres, quae iuris ab arce
87 Celsa catenatas inter regina sorores,
88 Fama tuta sua solioque innixa perenni
4542. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
10 Caetera mitte deis, nec vernum perge teporem
11 Nec resides vano Zephyros deposcere voto.
12 Sunt haec caelitibus curae, qui tempora certo
13 Iure adigunt clausumque suis sub legibus annum
14 Per varias properare vices: cito concidet ingens
15 Arbiter Ionii Boreas, praemissaque veris
4543. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
18 Aeternum veneranda sorores.
19 Te cogente animos et frontem vivida tollit
20 Temperies et regula morum.
21 Sed iam possessi radiato e cardine caeli
22 Securus mortalia cernit
23 Metiturque suos aliena a clade triunphos
4544. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
149 Insit pulveribus, Libitina: »Huc, Ultio«, dixit,
150 »Huc, Bellum, properate gradus perque Arctica primum
151 Littora, per reliquas modico post tempore gentes
152 Spargite conclusam tam saevo in pulvere pestem.
153 Quas hinc exuvias referam! quae nomina! Quanta
154 Mole ferar! Iam fata ducum, iam rura cruentis
4545. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
10 Cognatae nec vulnera gentis,
11 Non Ister dominus, non lauro cansitus Albis,
12 Sub grandi vel Gallia sceptro,
13 Tempora quaeque suis signare assueta triunphis,
14 Impulit, Aoniumque vigorem
15 Nemo mihi circum precordia duxit, ut aureum
16 Digna daret mihi carmina pecten,
4546. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
20 Et possum Romae spernere regna meae.
21 Quid vetus ad sortem sors est, o Roma, recentem?
22 Quid conferre novis tempora prisca iuvat?
23 Exere demersos patrio de pulvere vultus,
24 Romule et antiquo syrmate culte Numa.
25 Cernite, quam placidi sudet clementia caeli
4547. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
84 »Macte animis, invicte ducum, cui numine dextro
85 Est superum mandata salus, tu frangere Ditis
86 Spes, animos et vota potes, tibi tempora plausum
87 Nulla adimunt, sculptique animant adamanta triunphi.
88 Ipse tuas semper laudes ululabit Avernus,
89 Dum sua fata
4548. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
5 Hinc aram institui votum ad lustrale vocando
6 Desuper imposita numina furva dape.
7 Hinc thalamum novies, novies mea tempora circum
8 Tessala cantato flumine sparsit anus.
9 Hinc sale commistae fruges et sanguine fuso
10 Placavit Stygium nigra capella Iovem.
4549. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
6 Maiore voto te super emica,
7 Nam posse, quod velis, superbum est,
8 Saepe tamen nocuit volenti.
9 Uruntur auro tempora Principum,
10 Pectus cathenis, sint licet aureae,
11 Tamen ligatur. Num quid inde,
12 Deterior meliorne massa
4550. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
21 Laudasti immeritum, ni tantae pectine Musae
22 Laudari meriti quis putet esse loco.
23 Quin etiam, quali studio mea tempora fallam,
24 Ecquid agam, late certior esse cupis.
25 Dicam: Plaudo mihi rigidamque irrideo sortem,
26 Compatior patriae temporibusque suis.
4551. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
Section]
24 Ecquid agam, late certior esse cupis.
25 Dicam: Plaudo mihi rigidamque irrideo sortem,
26 Compatior patriae temporibusque suis.
27 Quod sacro superest, do Musis, caetera somno,
28 Laute coeno, nimis ludo, laboro parum.
4552. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
2 Atque enses Astrea dedit, decus omne Latini
3 Iuris et Ausonii moderator magne theatri,
4 Ad vada Callaici longo post tempore ponti
5 Gentilesque aditus patriosque revertor Iberos.
6 Quod velles, Materne, iube; mihi littora glaucus
7 Betis et Hispanos pandit Tagus aureus amnes,
4553. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
25 Quae numero aggestas rumpent et pondere mensas,
26 Quae pueris coenanda dabo.
CL. TEMPESTATIS DESCRIPTIO
1 Solverat Iliacam Sicano e littore classem
2 Spem Troiae gestans raptosque ex igne penates
3 Aeneas, ductaeque simul per caerula puppes
4554. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
122 Sat furiis iraeque datum. Iovis uxor et almae
123 Iam pellex Iunonis eris: te sidera et orbis
124 Suspicient semperque colent, non tempora questus
125 Haec sunt. Singultus ultro et suspiria mitte
126 Fortunamque feras et tantae praemia sortis
127 Accipias modice, nec per tua corda superbus
4555. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
86 »Macte animis, invicte ducum, cui numine dextro
87 Est superum mandata salus, tu frangere Ditis
88 Spes, animos et vota potes, tibi tempora plausum
89 Nulla adimunt, sculptique animant adamanta triumphi.
90 Ipse tuas semper laudes ululabit Avernus,
91 Dum sua fata gemet; semper tibi liber Olympus
4556. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6 Multiplici Panchaeus odor: pulsate, sodales,
7 Alternis terram pedibus, iunctisque choreis
8 Cingant felices plaudentum tempora lauri.
9 Dum saeva Actiacae streperent molimina pugnae,
10 Dum grandem Pharius Romam allatratret Anubis,
11 Isiacaeque bovis mugitu nostra sonarent
4557. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
20 Impellat Titan flammatas luce quadrigas.
21 Nec tamen e superis decedunt astra coruscis
22 Noctivago fugitiva gradu, nec tempora luci
23 Debita permittunt, atque ipsa argentea Phoebe
24 Gestit conspecto reparare a Caesare vultum.
25 Ergo dum tacitae ludunt super astra tenebrae,
4558. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6 Ardentemque Notum pennis Boreamque frementem,
7 Nec timeo ductos longa vertigine menses
8 Aut annos, Solisque vias, dentemque severi
9 Temporis implacido rodentem marmora morsu.
10 Ergo ubi perpetuo claudet mea lumina somno
11 Terribili Libitina manu, vivam usque superstes
12 Ipse mihi et rigidi ridebo
4559. Đurđević, Ignjat. Poetici lusus varii, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
10 Caetera mitte deis, nec vernum perge teporem
11 Nec resides vano Zephyros deposcere voto.
12 Sunt haec caelitibus curae, qui tempora certo
13 Iure iubent clausumque suis sub legibus annum
14 Per varias properare vices. Cito concidet ingens
15 Arbiter Ionii Boreas, praemissaque veris
4560. Ritter Vitezović,... . Ad comitem Marsilium, caesareum... [page 140 |
Paragraph |
Section]
37 Nec me tanta movet concessae cura Gradiscae:
38 Apparent veteris vix ibi signa loci.
39 Pinguia Sirmiaci didicerunt oppida ruris
40 Adversas omni tempore ferre vices.
41 Ast utinam contentus iis Novioque sit hostis,
42 Dreznikio et Popinis, quae colit ille novo:
43 Et servet metas, tecum quas fixit Efendi:
4561. Ritter Vitezović,... . Ad comitem Marsilium, caesareum... [page 141 |
Paragraph |
Section]
48 Maius ab hinc cedat, crescat, utrique decus.
49 Si tamen hac aliquid sperandum Pace supersit:
50 Quam vix condicto tempore stare putem:
51 Opto, ut Jajcensis claves tibi praebeat arcis,
52 Paulo post Bello, Turcia, victa novo.
53 Ut, qui nunc Regnum dirimis nos inter et hostem:
4562. Ritter Vitezović,... . Ad comitem Marsilium, caesareum... [page 141 |
Paragraph |
Section]
54 Lauderis, totum restituisse mihi.
55 Vade bonis avibus: rediturus sic aliquando,
56 Ut reddas Bosnam et Sirmia rura mihi.
57 Et quem Rama prius captum captiva tenebat,
58 Reddatur Regi libera Rama suo.
59 Ut facili humanae variantur tempore sortes:
60 Sorte dein venias cum meliore. Vale.
4563. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4564. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Nascenti, Francisce, tibi risere Camoenae
Porrexitque suam laetus Apollo lyram,
Et tua ter sacra lustrans
4565. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere vatem
Qui profugos Troas, qui canit arma virum. 10
Vive igitur, sed vive diu, ne nostra vetustis
Invideant semper saecula temporibus,
Ne semper victam doleat se fama nepotum,
Te tandem sed avis praeferat et proavis.
4566. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Hieronyme, in teneris sic carmina concinis annis
Ut liceat de te conjicere ista mihi:
Tempora Apollinea gestabis cincta corona
Et solves Lycio debita vota deo.
Tunc tua per terras ibit perque aequora fama, 5
Quisque feret nomen sydera ad alta tuum
Si, quibus incumbis, studiis praestabis in illis,
4567. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4568. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4569. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
Nondum bis geminum memorant tua tempora lustrum,
Tandem maturos edis ab ore sonos.
Sed non est coepisse satis: persistere oportet
Quisquis par magnis vatibus esse cupit.
Perge igitur multisque tuis comes ire memento 5
Usque ad
4570. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4571. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4572. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4573. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4574. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4575. Dumanić, Marko;... . Synopsis virorum illustrium... [Paragraph |
Section]
4576. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page ii |
Paragraph |
SubSect | Section]
4577. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page ii |
Paragraph |
SubSect | Section]
4578. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page iii |
Paragraph |
SubSect | Section]
4579. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page iii |
Paragraph |
SubSect | Section]
4580. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page iii |
Paragraph |
SubSect | Section]
4581. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 1 |
Paragraph |
Section]
1.4 Nec spirat mortalis homo; quo crimine laesos
1.5 Infelix tantas Hörvathia movit in iras;
1.6 Quòd nec Bellorum nec Pacis tempore digna
1.7 Solamen sentire fuit? Date (quaeso) benigni
1.8 Postremos saltèm posse enumerare dolores,
1.9 Quos lacrymae lenire solent; toleratiùs inde
4582. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 11 |
Paragraph |
Section]
1.327 Defessam aerumnis vitam gravioribus Heros
1.328 Subtraxit: stirpis Torquatae nobilis haeres.
1.329 Ingenti Patriam feriit mors ista dolore:
1.330 Illa etenim, variis hoc tempore tradita Banis,
1.331 Nil experta boni: fortuna potentior omni est.
1536.
1.332 Ex improviso nostras prorumpit in oras
1.333 Barbarus,
4583. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 18 |
Paragraph |
Section]
1.521 Sanguine turbavit flumen, perque arva suorum
1.522 Corpora caesa feris avibusque voranda reliquit.
1.523 Tempore saepè brevi fortuna, locoque, favores
1.524 Immutat proprios: nam nulla lege tenetur.
1.525 Tot bellis fessus, spoliis tot onustus, ab armis
1.526 Thrax cum Rege meo cessare
4584. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 18 |
Paragraph |
Section]
1.524 Immutat proprios: nam nulla lege tenetur.
1.525 Tot bellis fessus, spoliis tot onustus, ab armis
1.526 Thrax cum Rege meo cessare paciscitur: ut quo
1.527 Tempore securus colat arva paterna colonus,
1.528 Et non turbatus per Martia classica Civis
1.529 Inter privatos requiescat quando penates,
1.530 Ac quae destruxit Bellona, redintegret
4585. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 22 |
Paragraph |
Section]
1.659 Vicinis terris, vicîs pagîsque crematîs;
1.660 Vincere cùm nequeat, gaudet nocuisse Tyrannus.
1.661 Regia Ferdinandus proles hoc tempore venit,
1.662 Fortunae laturus opem cum milite nostrae,
1.663 Militiae Dux ipse, Ducum veneranda corona:
1.664 Restituique mihi depulso Thrace Bobovac;
4586. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 22 |
Paragraph |
Section]
1.666 Unnis,
1.667 Non protecta satis quae vi sublegerat hostis.
1.668 Ut Pacis clemens, sic Belli tempore fortis,
1.669 Laudatur Princeps armatus tempore quovis,
1.670 Ense gerens Bellum, sceptris in Pace coruscus.
1.671 Sic mihi trans Dravum clemens fortuna favebat,
4587. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 22 |
Paragraph |
Section]
1.667 Non protecta satis quae vi sublegerat hostis.
1.668 Ut Pacis clemens, sic Belli tempore fortis,
1.669 Laudatur Princeps armatus tempore quovis,
1.670 Ense gerens Bellum, sceptris in Pace coruscus.
1.671 Sic mihi trans Dravum clemens fortuna favebat,
1.672 Ast Unnae Savoque nimìs contraria, Turcos
4588. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 23 |
Paragraph |
Section]
1.699 Ignaro Duce, vel timido, vel pejùs avaro.
1.700 Mitibus est animis audacior anteferendus,
1.701 Et Patriae Civis peregrinis tempore Belli
1.702 Nempe: secùs curat sua quivis, nemo aliena:
1.703 Aereque conductus miles corrumpitur aere:
1.704 Rara at vis Civem patrio spoliabit amore.
4589. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 30 |
Paragraph |
Section]
1.918 Colla refert, praedae victricia signa cruentae,
1.919 Et bina abduxit tormenta curulia secum.
1.920 Praefecti fuit hic error, qui tempore pacis,
1.921 Non Belli tantùm, debet vigilantior omni
1.922 Milite commissum munus curare, locisque
1.923 Prospicere, vnde salus dependet publica regni:
4590. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 34 |
Paragraph |
Section]
1.1036 A nostris cum laude fuit, cunctisque peremptis
1.1037 Igne, fame, atque siti, cadit in hostilia vota,
1.1038 Zriñiadum Comitum Vernali tempore sedes.
1.1039 Sic servasse fidem per tristia letha probatam,
1.1040 O Nati, decuit. Non est haec actio mors, non:
1.1041 Ast ad perpetuam felix migratio vitam;
4591. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 38 |
Paragraph |
Section]
1.1148 Profligat, ceditque die Turca agmina victrix;
1.1149 Affliguntque hostem majori strage Kosacci.
1.1150 Plena ut laetitiis, jàm tum rediisse, putabam,
1.1151 Tempora: quejs Turcum, vi, fraude doloque paratum,
1.1152 Pignora in amplexus matris. quod grata dedissent
1.1153 Numina, Christiadum concordia dummodo Regum
1.1154 Communem hostem
4592. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 38 |
Paragraph |
Section]
1.1169 Ut media de parte, ruit, nec paucus in illa
1.1170 Obrutus interiit miles. Sed tristior alter
1591.
1.1171 Annus adest; Turcae nocturno tempore muros
1.1172 Urbis Modrussae rumpunt: jàm praescii abesse
1.1173 Urbe viros: totam spoliant
1.1174 Injiciuntque ignem
4593. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 46 |
Paragraph |
Section]
1.1406 Frangitur assiduo: robustas moeror acerbus
1.1407 Attenuat vires! non tam consummitur annis
1.1408 Ac curis aetas hominum. Quae singula longo
1.1409 Tempore passa fui! Quò me covertere jam nunc
1.1410 Debeo, quàm ad Superos? Superis submittere mentem
1.1411 Ad sortem quamcunque decet. Vi nulla profectò
1.1412 Aut virtute hominum
4594. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 49 |
Paragraph |
Section]
1.1506 Ancipiti semper fortuna bella geruntur.
1.1507 Utque domi feriat me quo sors dura dolore
1.1508 Me binis privat modico sub tempore Banis.
1.1509 Cùm senio, belli tum curis atque labore,
1.1510 Confectus Thomas sceptrum banale reponit,
1.1511 Officium abdicit: cui Praesul Zagrabiensis
4595. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 50 |
Paragraph |
Section]
1.1531 Solicitat, quos Marte sibi non fidit aperto,
1.1532 Thrax ferus:
1.1533 Hac rerum dura sub tempestate mearum,
1.1534 Carnos atque Histros
1.1535 Vexabat nimiis, hominum fex impia damnis,
1.1536 Urebat flammis, ferro mactabat,
4596. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 52 |
Paragraph |
Section]
2.10 Illyrici tellus, quondam Corybantia dicta.
1601.
2.11 Principium cùm specto novi tam saeculi ùt anni,
2.12 Extitit infaustum; rigidae nam tempore brumae,
2.13 Perque nives Turci Bihagenses usque Tohuñum
2.14 Excurrunt, pagumque illic, quem Lestje vocamus
2.15 A corylis, raptant praedis, domibusque
4597. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 56 |
Paragraph |
Section]
2.130 Partibus adversis damna,
2.131 Aere merens Veneto gens Epirota triremi
2.132 Vecta meam ceu fur nocturno tempore ad oram
2.133 Appulit, insidiata viris, qui visere sacram
2.134 Tyrsactensis eò veherentur Virginis aedem,
2.135 Volari angustum circundat ab aequore portum,
4598. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 57 |
Paragraph |
Section]
2.146 Ut se Christicolae per mutua tela, faventes
2.147 Hosti, conficiant, Señae accelerentve ruinam,
2.148 Quam solam timet hac sub tempestate tyrannus,
2.149 Impietas coramque Deo, Mundoque profectò est,
2.150 Impatiens mea Seña mali, justumque dolorem
2.151 Succedens ira, binos armata celoces
4599. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 65 |
Paragraph |
Section]
2.412 Is non curat opes cum sorte aut morte caducas,
2.413 Contentus celebri fama, qua gloria surgit.
1650.
2.414 Fetter Ivanitiae quo tempore praefuit arci,
2.415 Infestis armis Dubicam procurrit ad urbem,
2.416 Infausto eventu. centum nam colla virorum
2.417 Barbareae liquit vectigal hic advena
4600. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 66 |
Paragraph |
Section]
2.439 Nomina perpetuis mandabit forsitan actis.
2.440 Ingratam Patriam tamen experietur, amicos
2.441 Instabiles,
2.442 Temporis aetatem, qua decrescente valore
2.443 Illyrico quivis curabit propria, nemo
2.444 Publica:
2.445 Quàm vitae utilibus. Sic
4601. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 70 |
Paragraph |
Section]
2.554 Praefuerat Petrus Señensi Zriñius urbi,
1663.
2.555 Cùm Romaniae Praeses Csengitius, omni
2.556 Bellorum felix in tempestate, coactis
2.557 Innumeris Thracum signis,
2.558 Bellandi, pagum Señae quem nomino Byrlog,
2.559 In cineres acturus adit. Gazkensia jàmque
4602. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 76 |
Paragraph |
Section]
2.727 Regalesque vices capit Erdoeodius, ipse
2.728 Proregum soboles, constans fideique probatae
2.729 In Patriam
2.730 Tempora sub paucis annis, aliamque figuram
2.731 Multarum rerum. Mentis sic ordo supernae est;
2.732 Tempora quòd desint aliis, aliique supersint
2.733 Temporibus. ceu fert, pariter
4603. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 76 |
Paragraph |
Section]
2.729 In Patriam
2.730 Tempora sub paucis annis, aliamque figuram
2.731 Multarum rerum. Mentis sic ordo supernae est;
2.732 Tempora quòd desint aliis, aliique supersint
2.733 Temporibus. ceu fert, pariter rapit, omnia tempus.
1681.
2.734 Sopronii (priùs urbs fuit haec Scarabantia dicta)
4604. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 76 |
Paragraph |
Section]
2.730 Tempora sub paucis annis, aliamque figuram
2.731 Multarum rerum. Mentis sic ordo supernae est;
2.732 Tempora quòd desint aliis, aliique supersint
2.733 Temporibus. ceu fert, pariter rapit, omnia tempus.
1681.
2.734 Sopronii (priùs urbs fuit haec Scarabantia dicta)
2.735 Conventus Regni summus celebratur. in illo
4605. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 78 |
Paragraph |
Section]
2.812 Peste laboro domi, pejor forìs impetit hostis;
2.813 Illa homines miti letho necat; iste cruento
2.814 Marte premit. Novium non multo tempore captum,
2.815 Ad Sanae influxum, violentis occupat armis
1692.
2.816 Barbarus. Hinc Dubicam bino sub Praeside cingit,
2.817 Suggestusque
4606. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 80 |
Paragraph |
Section]
2.859 Niclaus Prorex, Comes Erdeodius, annis
2.860 Non tantum àc curis consumptus, deserit orbam
2.861 Se Patre me Patriam: quo tempore prorsus egena
2.862 Magnificis genio simul
2.863 Vix tanuem conservo statum, nec Cive beata,
2.864 Qui tantum munus justa gravitate gubernet,
4607. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 85 |
Paragraph |
Section]
2.1026 Munimenta novi, nostrae quae consita ripae
2.1027 Sustinuere vices varias, semperque repulsus
2.1028 Thrax durante fuit nuperni tempore belli;
2.1029 Cuj, si des digitum, palmam manicamque prehendet.
2.1030 Venit ad has ideò Leopoldo à Caesare missus
2.1031 Marsilius partes, metiri corpora terrae
4608. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 90 |
Paragraph |
Section]
2.1133 Postremò metuam, ne sit fatalis
2.1134 Scriptorum Sclavi, pro Slavi, nominis: unde
2.1135 Nobilis eveniat cum tempore natio sclava.
2.1136 Viderit
2.1137 Nulli etenim bona magna manent diuturna: cuique
2.1138 Imponunt sub sole rei sua
4609. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 90 |
Paragraph |
Section]
2.1136 Viderit
2.1137 Nulli etenim bona magna manent diuturna: cuique
2.1138 Imponunt sub sole rei sua tempora finem.
2.1139 Antè ego, quàm saevis fortunae mota procellis
2.1140 Coepissem novisse malum, praesagia sortis
2.1141 Adversae timida sensi colludere mente,
4610. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 90 |
Paragraph |
Section]
2.1140 Coepissem novisse malum, praesagia sortis
2.1141 Adversae timida sensi colludere mente,
2.1142 Exclamans; Vae orbi! venient cùm tempora; quando
2.1143 Jura dabunt juvenes imberbes, commoda quaestu
2.1144 Magnas
2.1145 Haec à non multo prognostica tempore vera
4611. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 90 |
Paragraph |
Section]
2.1143 Jura dabunt juvenes imberbes, commoda quaestu
2.1144 Magnas
2.1145 Haec à non multo prognostica tempore vera
2.1146 Cernimus esse nimis. Prò tempora tristia! mores
2.1147 Perversi! genti moestissima fata Croatae!
2.1148 Fata adversa queror, duraeque incommoda sortis,
4612. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 90 |
Paragraph |
Section]
2.1144 Magnas
2.1145 Haec à non multo prognostica tempore vera
2.1146 Cernimus esse nimis. Prò tempora tristia! mores
2.1147 Perversi! genti moestissima fata Croatae!
2.1148 Fata adversa queror, duraeque incommoda sortis,
2.1149 Et nimiùm durae: quae non mollescere possunt
4613. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 91 |
Paragraph |
Section]
2.1169 In manibusque meas vestris consistere sortes
2.1170 Cognosco: vis nulla mihi est sine numine vestro.
2.1171 Vos tranquilla, precor, date tempora: Vos meliora
2.1172 Edite fata mihi: sanas in corpore vires
2.1173 Atque animo; mentemque bonam inspirate benigni.
2.1174 Vos in laeta meum convertite gaudia luctum;
4614. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 91 |
Paragraph |
Section]
2.1174 Vos in laeta meum convertite gaudia luctum;
2.1175 Ut grates vobis recinam per jubila: ut in me
2.1176 VESTRARUM LAUDUM NULLO SIT TEMPORE
FINIS.
1 Post tot Bellorum motus faustosque
4615. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 92 |
Paragraph |
Section]
37 Nec me tanta movet concessae cura Gradiscae:
38 Apparent veteris vix ibi signa loci.
39 Pinguia Sirmiaci didicerunt oppida ruris,
40 Adversas omni tempore ferre vices.
41 Ut Deus
42 Majus ab hinc cedat, crescat, utrique decus.
43 Si tamen hac aliquid
4616. Ritter Vitezović,... . Plorantis Croatiae saecula duo,... [page 93 |
Paragraph |
Section]
42 Majus ab hinc cedat, crescat, utrique decus.
43 Si tamen hac aliquid sperandum Pace supersit:
44 Quam vix condicto tempore stare putem:
45 Opto; ut Jajcensis claves tibi praebeat arcis,
46 Paulò post Bello, Turcia, victa novo.
47 Ut; qui nunc Regnum dirimis nos inter
4617. Matijašević... . Ferocia Turcarum per Christianos... [page f84v |
Paragraph |
Section]
Edocet ipse manus ad proelia summus Olympi
Illius, et digitos ad bella ferocia rector:
Vtpote qui gestit festinus adesse precanti,
Et tantum virtute sua praecingere robur.
Tempore semper adesse Deus implorantibus eius
Ambiguis in rebus opem, totoque propinquat
Numine, cum dubii subeunda sit alea belli.
Hac ope, Dalmatiae cum nuper turbo Gradivi
Finibus intonuit, generosi dextera Balbi,
4618. Matijašević... . Ferocia Turcarum per Christianos... [page f87 |
Paragraph |
Section]
Quas illi didicere sibi virtute parare.
Expandis, gens diva, scelus: dignasque probroso
Vltori poenas violatae crimine pacis
Persolvis iam clade Deo: quam defore nullo
Tempore fautorem Venetis confidimus armis.
Ossa per Alcinoi campos dispersa tuorum,
Impigra quos Veneti straverunt militis arma,
Omnes divinum sunt testatura per annos
Auxilium, probrumque tui deforme furoris:
4619. Đurđević, Ignjat. Eugenii a Sabaudia... epinicium,... [page 21 |
Paragraph |
SubSect | Section]
33 Regna triumphales tu Venceslae 9 Boemas.
34 Elisabeth, Emerixque, Crucemque ante ora coruscans
35 35 Temperat Vngariam Stephanus 10 : Germania iactat
36 Henrici 11 studia,
37 Non secus edomito
4620. Đurđević, Ignjat. Eugenii a Sabaudia... epinicium,... [page 39 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4621. Đurđević, Ignjat. Magdalidos liber primus, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
4622. Đurđević, Ignjat. Magdalidos liber primus, versio... [Paragraph |
Section]
32 Debetur nam tanta tibi: tu magna moventi
33 Fons decorum fueras, meritique novissima merces.
34 O mihi pro tanto post fata extrema canore
35 Detur inocciduam per tempora serpere laurum.
36 Nunc o, nectareae largo qui flumine Suadae
37 Corda, animosque rapis, Sophiaeque, JACOBE, repostae
38 Sacra Antenoreo reseras plaudente theatro:
4623. Đurđević, Ignjat. Magdalidos liber primus, versio... [Paragraph |
Section]
189 Pervolitant oculos, rabido culpa obvia rictu
190 Increpat attonitam, fibrisque immersa sub imis
191 Tristia perterebrans agitat praecordia pestis.
192 Quicquid deliqui non uno tempore in unam
193 Concrevit speciem, surguntque domestica cordis
194 Jurgia, et in sese se mens mea (facta sibi ipsi
195 Bellum, bellatrix, et belli campus) adurget.
4624. Bošković, Ruđer. Elegiae II et carmen, versio... [Paragraph |
Section]
3.15 Nobilis in medio portus Neptunia sedes 15
3.16 Erigitur. Vasto rex hic Neptunus in antro
3.17 Sceptra tenet fluviosque omnes, maria omnia nutu
3.18 Temperat. Huc, ceu saepe solet, sibi subdita ponti
3.19 Numina ab extremis, edixerat, omnia mundi
3.20 Finibus ad sese, propria statione relicta, 20
3.21 Mox iter arriperent. Summis de
4625. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 48 |
Paragraph |
Section]
4626. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 50 |
Paragraph |
Section]
4627. Krčelić, Baltazar... . Epistolae ad amicum Matthiam... [page 50 |
Paragraph |
Section]
4628. Đurđević, Ignjat. Sanctae Margaritae Cortonensis...... [Paragraph |
Section]
36 Interea miseri, quem caeco ardebat amore,
37
38 Hunc de more domi sub opaca tempora noctis
39 Expectabat iners, jamque irrequieta morantis
40 Damnabat seros reditus; cum forte reclusi 40
41 Liminis irrumpente aditu in penetralia tecti
4629. Đurđević, Ignjat. Sanctae Margaritae Cortonensis...... [Paragraph |
Section]
99 Gaudia, fortunaeque vices, aevique fugacis
100 Praecipitem cursum, mortisque adamantina jura, 100
101 Et male consumpti numquam reparabile damnum
102 Temporis, ac turpi contracta piacula luxu.
103 Insuper obscaenae reputat mala germina labis,
104 Quotque repentinas ferat execranda voluptas
105 Mentibus incautis clades, quam tristis
4630. Đurđević, Ignjat. Sanctae Margaritae Cortonensis...... [Paragraph |
Section]
167 Difficile est rectam curvis inducere formam
168 Moribus, et mollis diuturna relinquere vitae
169 Gaudia: Sero potest animus dediscere longo
170 Tempore quae didicit; me nexibus urget ahenis, 170
171 Obstrictamque sibi tenet imperiosa voluptas,
172 Et mea non patitur vitiorum emergere turpi
173 Colla volutabro. Sequar ergo
4631. Đurđević, Ignjat. Sanctae Margaritae Cortonensis...... [Paragraph |
Section]
197 Atque per aerios tractus in nube corusca
198 Nympharum superis delapsum sedibus agmen
199 Conspicit; his candens humeros circumdat amictus,
200 Flavaque sidereis decorantur tempora sertis. 200
201 Dux praeit, et pulchro unanimes regit ordine nymphas
202 Leniter austero spectabilis ore virago
203 Quae lacrymis gracilem vultum suffusa decoris
4632. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
4633. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
4634. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
4635. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
4636. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [Paragraph |
SubSect | Section]
4637. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 47 |
Paragraph |
Section]
4638. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 16 |
Paragraph |
Section]
4639. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 21 |
Paragraph |
Section]
4640. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 21 |
Paragraph |
Section]
4641. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 21 |
Paragraph |
Section]
4642. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 24 |
Paragraph |
Section]
Culpa nec ingenium vindicat ulla tuum...
30 Eundem laudat, quod Romae theatra aperuerit et comaediarum atque tragaediarum usum iam olim antiquatum instauraverit:
Ecce theatrales renovat comaedia plausus,
Ecce habitus redimunt tempora prisca suos.
Procedit pariter soccus pariterque cothurnus,
Hic humilis serpit, grandius ille tonat,
Grandius ille tonat reges regumque ruinas,
Dulcibus hic pingit verba iocosa modis.
Comaedum ridere decet, lugere tragaedum,
Tristior
4643. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 213 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4644. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 2_4 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4645. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 2_560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4646. Crijević, Serafin... . Bibliotheca Ragusina, loci... [page 2_560 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4647. Petrović, Vice. Amissa uxore orbitatem suam rursus... [Paragraph |
Section]
1 Conjugis ut carae patrio mens debita caelo
2 Pars melior, miseram laeta reliquit humum:
3 Postquam, illa rapta, simul omnis rapta voluptas
4 Est mihi (jam ex illo tempore mensis abit)
5 Non nisi perpetuos fundunt mea lumina fletus;
6 Lux sequitur noctem tristis, et umbra diem.
7 Pabula sunt lacrymae, lacrymae sunt pocula, sed
4648. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4649. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4650. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4651. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4652. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4653. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4654. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4655. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4656. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4657. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4658. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4659. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4660. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4661. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
9 Terra tibi foetus, tibi debent sidera lucem:
10 Tu facis, ut caleant ignes, tu caerula ponti
11 Diffundis, caelumque levi circumtegis aura:
12 Et facis, ut certo volvantur tempora cursu
13 Per motus distincta suos, vicibusque recurrant.
14 Mentibus humanis tu certa et summa voluptas:
15 Nam simul atque tuum longe splendescere lumen
16 Incipit, et lucis
4662. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
29 Et Sociûm turba gaudentum. Sufficis una,
30 Una licet longe tenues quaesita per umbras
31 Sufficis. O! illo quantum gaudere licebit
32 Tempore, cum te ipsam non per simulacra, sed ore,
33 Qualis es, attoniti claro spectabimus ore.
34 Affore tanta equidem speramus gaudia nobis:
35 Sed, te dum rebus longe speculamur in ipsis,
4663. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
93 Naturae caecam patefecit callidus artem.
94 Hunc Deus, ipse Deus mundo et tibi, Gallia, multum
95 Indulgens plane est illo dare tempore visus,
96 Quo vis caeca hominum stygiis suffusa venenis
97 Tollere de medio Numen, penitusqu receptum
98 Infixumque suo sub corde abolere parabant.
99 Ille audax bellum contra
4664. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
295 Esse, nisi omnino fallantur in inveniendis
296 Veri, quod quaerunt, rationibus, et procul errent.
297 His accedit; uti vario pro tempore vitae
298 Nos quam a nobis longe distemus in annis
299 Nunc quam praeteritis multum diversa sequentes,
300 Post et venturo longe mutabimur aevo.
301 Quin et saepe die
4665. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
554 Novimus hinc; prima hinc ejus mensura fluentis.
555 At, quoniam, ut supra docui, immutabile Summum est,
556 Nec divina quies motu variatur ab ullo,
557 Temporis est expers etiam aeternumque repertum:
558 Scilicet immotum non unquam elabitur illinc
559 Praesens, dum felix et tota simul fruitur se
560 Vita carens pariter fine omni principioque.
4666. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
562 Esse infinitum, quod Summum est; non numerorum
563 More, quibus serie permagna quamlibet auctis
564 Adde unum, crescent; uno minuentur ademto.
565 Quin magnum poteris guttatim tempore longo
566 Exhaurire, licet terram circum ambiat omnem,
567 Oceanum, quia habet, quod sese siniat, ultra.
568 Nunc, extra Summum quoniam nihil
4667. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
738 Mulceat at suavis placide transmissa voluptas:
739 Inque vicem motus animi, mentisque sequatur
740 Imperium corpus subito parere jubenti,
741 Temporis inter nil videatur ut esse, paratum.
742 At nulla hoc peragi posset ratione profecto,
743 Isto ni penitus mens sit cum corpore juncta,
744 Ut tali simul e consensu prodeat unum,
4668. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
791 Sed si sorte putes nihil horum a corpore posse
792 Non fieri, horarum numeros et ut indice certo
793 Monstrat, et ut sonitu dat tempora scire per aures
794 Constans aut ferro aut dentato machina ligno
795 Prorsus corporea et non ullo praedita sensu;
796 Sic quoque si, humanum quod corpus nominitamus,
797 Esse
4669. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
802 Quod canit; haec, inquam, fieri si forte rearis,
803 Falleris, et vera procul a ratione recedis.
804 Illa etenim moles motus constanter eosdem
805 Temporis, et numerum servabit in ordine primo:
806 Nec quascumque voles horas pro tempore quovis
807 Illa tuo dabit arbitrio, sed quas feret intus
808 Dispositae:
4670. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
804 Illa etenim moles motus constanter eosdem
805 Temporis, et numerum servabit in ordine primo:
806 Nec quascumque voles horas pro tempore quovis
807 Illa tuo dabit arbitrio, sed quas feret intus
808 Dispositae: inter se contextus materiaï.
809 Nonne vides contra, quam a certa lege solutae
810 Temporis, humano
4671. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
807 Illa tuo dabit arbitrio, sed quas feret intus
808 Dispositae: inter se contextus materiaï.
809 Nonne vides contra, quam a certa lege solutae
810 Temporis, humano voces quae ex ore feruntur,
811 Sint, et quam propria se libertate moventis
812 Causae a principio procedant interiori?
813 Quilibet apta tibi reddet responsa petenti
4672. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
884 Stare diu valet, atque aevi contemnere vires,
885 Quamvis docta manus signo procul absit ab illo
886 Artificis qui finxit opus, quoque non ita possit
887 Copia cunctarum haec rerum per temporis omnes
888 Circuitus per se constans servataque egere
889 Jam nihil Auctoris, qui primum existere fecit:
890 Namque horum ratio patefit diversa profecto.
891 Non manus
4673. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
918 Suprema tum primum a Mente diremta fuisset
919 Formarum aeterna ratione et lege suarum.
920 Nec sic diversae possint res continuato
921 Ordine temporibus certis spatiisque moveri,
922 Certaque Naturae non unquam in foedera ferri,
923 Ni vigil intera Mens excubet arce Pronoeae,
924 Instabilesque regat stabilis res, atque reducat
4674. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
926 Discordesque liget concordi foedere patres.
927 Praeterea, Mundo fieri quodcumque videmus,
928 (Nubila enim fiunt et agentes nubila venti
929 Et tempestates caelo terraque coortae,
930 Per campos late fruges arbustaque crescunt,
931 Alituum proles generetur quadrupedumque
932 Necnon squammigerûm nec non serpentia saecla
4675. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1042 Aetatis firmas maturae sumere vires,
1043 Omnibus his terra succos alimentaque rebus
1044 Submittente locis aptis et tempore certo;
1045 Exin Naturam nos appellare solemus
1046 Communem veluti Matrem, quae provida cunctas
1047 Cum populis urbes plantasque amplexa ferasque et
4676. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1083 Usque adeo ignaros abducit devius error.
1084 Praeterea ignotis causis quaecumque videntur
1085 Incertisque locis fieri nec tempore certo,
1086 Quae possunt quoque diversa ratione geri res,
1087 Fortunae referunt. Quoties laudare fecundam
1088 Audi Dites, et magnam dicere Divam
1089 Marmoreis dignam
4677. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1100 Possint non opibus non illi sidere regnis,
1101 Ignotaque sati haud animum demittere terra;
1102 Discere praeterea, non haec bona posse beatos
1103 Efficere unquam homines, quae puncto tempore possunt
1104 Elabi, et vacuam potientis linquere dextram.
1105 Illa eadem Assyriis quondam Persisque relictis
1106 Et leviter Macedûm res pervolitavit et arma
1107 Fertilis
4678. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1134 Juppiter et sancta Astraeae praescripta secutus
1135 Hinc atque inde pari intervallo sata Virorum
1136 Utraque suspendit visurus, quem velit illo
1137 Tempore Parca mori: tua sed graviora fuere
1138 Priamide infelix; Libitinae in tristia regna
1139 Lanx tua non alio librata a pondere mersa est:
1140 Eripere extremi nec te contra ultima Fata
4679. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1197 Sive sit illa sciens etenim dubitansve volensve,
1198 Oderit, optet, amet, metuat quoque, gaudeat, atque
1199 Tristetur, semper tamen est, ut cogitet: illo
1200 Tempore quapropter tantum, quo cogitat, extat
1201 Mens tibi, quandoquidem haec Mentis natura reperta.
1202 Sed quaedam tibi forsan in his quaerenda videntur
4680. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1226 Evanescere, et extra se videatur abire:
1227 Et, cum vi concussa aliqua mox se ipsa recepit,
1228 Conscia nullarum rerum, quas volverit, illo
1229 Nil egisse recordetur se tempore, nullos
1230 Sopito motus animo sensusque fuisse.
1231 Id fit, ubi rerum multarum copia multa
1232 Multimodis animo simul obversatur oberrans,
1233 Atque levi quaevis
4681. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1238 Nil putat, atque ideo velut evanescit, abitque,
1239 Ut queat intra se nil tum volvisse videri.
1240 Quapropter ratio est haec semper vera, quod omni
1241 Tempore, quo Mens est in rebus, cogitet: et ni
1242 Cogitet, existens nulla ratione videri
1243 Possit; quandoquidem haec natura reperta est.
1244 Quod superest, corpus,
4682. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1272 Non igitur, vivum corpus quia desint esse,
1273 Aeternos nec tale potest durare per annos,
1274 Mens, erit, ut pariter finito tempore constet,
1275 Et longo extingui tum demum debeat aevo.
1276 Praeterea mors est, seu cum revoluta perit res
1277 In nihilum penitusque a nulla parte
4683. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1284 Non igitur poterit corrumpi, dissolüique
1285 A rerum plagis neque longo vincier aevo.
1286 Dicere at, in nihili quod nostra redire profundum
1287 Debeat exacto tandem Mens tempore vitae,
1288 Desipere est. Quid enim sic omni ex parte peremtum
1289 Occidit usque adeo penitusque revertitur in nil
1290 Rerum natura ex omni Summaque creata?
1291 Quod si
4684. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1299 Nos tibi quandoquidem per se immutabile Summum,
1300 Certa erit haud unquam verisimile esse putandum
1301 Id summa voluisse Deum virtute creare,
1302 Tempore post parvo quod dein dissolvere vellet.
1303 Nos iterum atque iterum Mentem quapropter oportet
1304 Aeternamque putare immortalemque futuram.
1305 Porro cur vitae
4685. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
Section]
1310 Anxia quo ingenti trahitur dulcedine, Verum
1311 Invenit haud unquam; qua pleno flumine manat,
1312 Attingit modice, et sitiens conviva recedit.
1313 Nec pariter felix valet esse, ubi tempore parvo
1314 Deficiet: quid enim felix, nisi constet in aevum?
1315 Indidit hoc etiam nobis Natura, velimus
1316 Semper ut aeterna per terram vivere
4686. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
15 Possit, eumque pari hoc exemplar grande secutus
16 In partes ratione suas disponere pergat.
17 Praestat enim longe divinam Numinis artem
18 Scire tibi, quam quid transacti temporis aevo
19 Induperatores magni fecisse ferantur
20 Sive Virûm validis cum millibus atque Elephantis
21 Fluctibus in mediis belli, seu pace vacantes.
22 Nam cum suspicimus
4687. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
40 Nunc age, quo pacto Summaï totius Omne
41 Digestum, et qua hujus possint ratione videri
42 Connexae partes inter sese atque locatae,
43 Ut sic astrorum concursus tempora motus
44 Annorumque vices tempestatumque reduci
45 Ad proprias valeant causas, atque omnia constent,
46 Expediam: tamen ante tibi memorare juvabit
47 Quaedam, quae cunctis
4688. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
41 Digestum, et qua hujus possint ratione videri
42 Connexae partes inter sese atque locatae,
43 Ut sic astrorum concursus tempora motus
44 Annorumque vices tempestatumque reduci
45 Ad proprias valeant causas, atque omnia constent,
46 Expediam: tamen ante tibi memorare juvabit
47 Quaedam, quae cunctis praemitti postulat ordo:
48 Nimirum,
4689. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
120 Corpora quandoquidem sine inani posse moveri
121 Non videt, a vera quantum ratione recedat,
122 Accipe. Progrediens quae pes loca liquit, in illa
123 Confluit extemplo atque in eodem tempore pulsus
124 Aër, qui motum pariter suscepit eundem
125 Cum pede; et id tali fieri ratione videtur.
126 Aëra propellit motus pes anteriorem;
127 Ille alium prae se trudit,
4690. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
128 Alter hic; et motu per plures continuato
129 Non recta sed circuitu celerantibus auris,
130 Fiet, uti moveatur et aër, posteriorem
131 Qui tangit, sequiturque pedem, sed tempore eodem.
132 Haud secus ac gyros intra se ferreus orbis
133 Cum peragit, pars una locum quem linquit, eundem
134 Protinus altera succedens pars obtinet
4691. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
132 Haud secus ac gyros intra se ferreus orbis
133 Cum peragit, pars una locum quem linquit, eundem
134 Protinus altera succedens pars obtinet ipso
135 Tempore. Quapropter sine inani corpora possunt
136 Ire suos varie in motus, semperque cieri.
137 Sic mare per vitreum possunt procedere pisces,
138 Et mutare locum circum refluentibus undis,
4692. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
225 Adjice et immensas nocturna a lampade partes
226 Quae saliunt cum luce, leves abeuntque per auras
227 Perpetuo fluctu, parvo ut vix tempore possit
228 Cera liquens flamma abrasa et tenuata videri,
229 Et tota lucis vim nocte per atria jactet.
230 Nonne vides etiam, cum thura adolemus ad aras,
231 Late per
4693. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
378 Quare opus est, teneat medium, rectaque feratur,
379 Si nihil obsit, et in diversum cogat abire.
380 Neve meis quidquam possis diffidere dictis,
381 Tutemet acceptam circum aures tempora circum
382 Fundam volve manu; lapis ipse feretur in orbem,
383 Obliquumque sequetur iter, tamen usque repugnans,
384 Vimque reluctantis sentit manus; ocyus illa
385 Et quo
4694. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
468 Mensuris: quoniam, quam distent corpora, pacto
469 Noscimus haud alio, quam si regionibus illa
470 Terrae e diversis pariter spectata videri
471 Diversa ratione queant; ut tempore eodem
472 Cum tuimur sed non ab eodem littore puppim
473 Per mare labentem, mihi fors respondet ad Austrum,
474 Fors eadem Eoas tibi visa refertur ad
4695. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
474 Fors eadem Eoas tibi visa refertur ad oras:
475 Proin notum spatium, quod nos interjacet, illi,
476 Quo ratis a nobis distat, conferre licebit.
477 Verum e disjunctis sed eodem tempore terris
478 Sidera conspicimus si fixa, haud illa videre
479 Possumus aspectus varia ratione; neque ullis
480 Propterea potis es notis conserre locorum
4696. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
609 Multa tulere anni, quae prima aetate latebant;
610 Multa ferent secum venientes: nec fuit ante,
611 Quae regat errantes ventosa per aequora puppes,
612 Ferrea Cuspis, ut est longo post tempore tandem
613 Inventa ingenti mortalibus emolumento.
614 At neque praeterita neque nostra aetate repertum est,
615 Herculeas ultra metas sine littore magnum
616 Audax Oceanum qui
4697. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
771 Alterius vi rapta, suoque in vorticis aestu
772 Dum fertur sese versata volutaque circum.
773 Inde tibi, advertas paulum, constare videbis
774 Sic nos Annorum sic tempora posse Dierum
775 Metiri: sit namque Dies, dum se pila Terrae
776 Toto se circa molis glomeramine volvit;
777 Atque ita ab occasu dum se convertit ad ortum
778 In Solem, illius
4698. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
786 In speciem; quoniam cursu cum caeca silenti
787 Progreditur, fratrique suo conjuncta videtur,
788 Illam Solem inter Terramque meare necesse est
789 Tempore eo: minuit prorsus quapropter et aufert
790 Luciferam nobis partem,quae candida Phoebum
791 Aspicit; ast ejus quantum decedit ab orbe,
792 In speciem tanto majori lumine crescit:
4699. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
817 Argoae, quot prima per aequor vexerat Argo:
818 Scilicet ut veteres Grajûm cecinere Poëtae.
819 Insequitur Tauri, quod dicunt nomine, Signum;
820 Ignes per nares et frontem et tempora fulgent.
821 Excipitis Taurum Ledae pulcherrima quondam
822 Pignora, vexatis at nunc gratissima Nautis
823 Sidera, vos inter pedibus manibusque revinctis.
824 Post haec
4700. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
845 Terra (quia hac medio properantem e Sole videres
846 Perpetuo): neque enim parti declinat ab ulla;
847 Annua sed caelo contundens tempora circum
848 Unquam Signiferi planum non deferit orbis.
849 Caetera, quae vaga sunt, deflectunt sidera paulum
850 Hinc atque hinc. Cursus simili ratione videmus
4701. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
859 Omnia nominibus certis signisque notârunt.
860 Haec bene cognita si teneas, per te ipse valebis
861 Defectus Lunae et Solis cognoscere causam.
862 Nam si tempore eo, Soli quo Luna propinquo
863 Juncta meat, nobisque illam, quae luce refulget,
864 Eripuit partem, vultuque aversa decoro est;
865 Si procul a nodis, inquam, illo tempore flectat
4702. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
862 Nam si tempore eo, Soli quo Luna propinquo
863 Juncta meat, nobisque illam, quae luce refulget,
864 Eripuit partem, vultuque aversa decoro est;
865 Si procul a nodis, inquam, illo tempore flectat
866 Cynthia iter, claro Terram secludere fratris
867 Lumine non poterit, nec amicam avertere lucem.
868 Quod si per nodum tum transeat aut prope, Solis
869 Occurret
4703. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
888 Jamque parat totam nobis convertere lucem,
889 Longe a Signifero si qua de meatu
890 Declinet, nunquam radiis spoliata latebit.
891 Sed contingat eo si nodum tempore, eundem
892 Vel prope versetur, tellus quam projicit, umbram
893 Indicit in longam, quae totam obnubit, ab una
894 Vel parti faciem delibat praetereuntis.
895 Nam tibi tum
4704. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
896 Terra sit; hujus item, quia opaco corpore constat,
897 Parte ex adversa Solis protensa per illam
898 Umbra cadat caeli regionem, qua meat Orbis
899 Lunae tempore eo; quare perlabitur umbras.
900 Et quoniam ipsa suo non fulgit Luna nitore,
901 Sed radiis Solis, quos aspicit, interrumpi
902 Tunc opus est Solis radios lumenque profusum;
4705. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
968 At cum Luna suis condit se caeca latebris,
969 [Olli nam lucem Terrae rapit umbra] fetendum est
970 Omnibus a Populis aeque debere videri
971 Obscuram, nullumque illo dare tempore lumen.
972 His tibi claratis, quae restant percipe porro.
973 Et quoniam Terrae circa se diximus orbem
974 Volvi, illoque sui noctemque diemque rotatu
4706. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1006 Cum tergum flamma aut pectus peragrantis et ora
1007 Collustrat, dextrumque aeque laevumque necesse est
1008 Collucere latus. Fac idem in Tellure rearis,
1009 Tempore obit medium dum rapta per annua Solem.
1010 Hinc tempestatum, quas uno cernimus anno.
1011 Tam varia ratione subire, ut frigida Bruma est
1012 Post mitem
4707. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1008 Collucere latus. Fac idem in Tellure rearis,
1009 Tempore obit medium dum rapta per annua Solem.
1010 Hinc tempestatum, quas uno cernimus anno.
1011 Tam varia ratione subire, ut frigida Bruma est
1012 Post mitem Autumnum, percoctaque solibus Aestas
1013 Veris post Zephyros, ratio tibi certa patebit.
4708. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1017 Et quoniam sese Mundi totuis ad orbem
1018 Inclinat paulum, quo Tellus vertitur, axis
1019 Est opus hunc nostrum magis illo tempore tingi
1020 Solis luce Polum, quia ab parte magis se
1021 Ad Solis radios inclinat Terra, Boreas
1022 Obvertitque plagis: quare tum servida nostris
1023 Saevet a Sole illabens
4709. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1027 Ad tenuem vix fonte sitim lenire valebunt
1028 Collectam nimiis servoribus atque labore
1029 Mirantes, quo tantus aquarum abscesserit humor.
1030 Illo tempore item tardis mora longa diebus
1031 His aderit terris, quae quo magis ad Boreales
1032 Accedunt metas, sumunt magis augmina luces.
1033 At Polus alter erit proin nocte et frigore denso
4710. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1041 Atque alia de parte alium convertat ad ignes.
1042 Proin tibi per nostras late dominabitur oras
1043 Tristis hiems: longas cessare per illa videbis,
1044 Tabescente die paulatim, tempore noctes.
1045 Tum glacies constringet aquas, et flumina sternet,
1046 Canescent nivibus juga montium, et horrida nudas
1047 Concutient late ventorum flamina silvas.
1048 Nos
4711. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1056 Aequatoque Polum spatio collustrat utrumque.
1057 Idcirco aequatae procedunt lucibus umbrae
1058 Omnes per Terrae regiones. Illa vocamus
1059 Tempora Ver, cum post brumam venere rigentem:
1060 At, qui ferventes aestatis temperat ignes,
1061 Dicimus Autumnum: non illo ditior ulla est
1062 Tempestas: matura suos tune Uva racemos
4712. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1057 Idcirco aequatae procedunt lucibus umbrae
1058 Omnes per Terrae regiones. Illa vocamus
1059 Tempora Ver, cum post brumam venere rigentem:
1060 At, qui ferventes aestatis temperat ignes,
1061 Dicimus Autumnum: non illo ditior ulla est
1062 Tempestas: matura suos tune Uva racemos
1063 Undique vitigenos per colles multa colorat;
1064 Pomaque curvatis
4713. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1059 Tempora Ver, cum post brumam venere rigentem:
1060 At, qui ferventes aestatis temperat ignes,
1061 Dicimus Autumnum: non illo ditior ulla est
1062 Tempestas: matura suos tune Uva racemos
1063 Undique vitigenos per colles multa colorat;
1064 Pomaque curvatis suspendit mitia ramis
1065 Daedala Natura, et turgentes Palladis almae
4714. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1075 Pacatumque nitet caelum, lenique susurro
1076 Aspirant animae Zephyrorum; per Veneris res
1077 Quadrupedum Volucrumque genus sua saecla propagant.
1078 Tempore non alio veteres Philomela querelas
1079 Suavius in solis vulgavit concita lucis,
1080 Scilicet incussum est blando cui pectus amore:
1081 Tempore non alio furiis majoribus acti
4715. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1078 Tempore non alio veteres Philomela querelas
1079 Suavius in solis vulgavit concita lucis,
1080 Scilicet incussum est blando cui pectus amore:
1081 Tempore non alio furiis majoribus acti
1082 Cornibus incursant Tauri, pugnasque lacessunt,
1083 Pascuaque aversantur eam vim propter amoris.
1084 Denique Vere novus senium post triste fit Annus.
4716. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1116 Ultra saepe Venus Solem quoque Mercuriusque;
1117 Nimirum ex alia cum Solis parte feruntur,
1118 Ex alia Tellus; quapropter Sole necesse est
1119 Tempore eo a nobis sit utrumque remotius Astrum.
1120 Aspicies etiam, fors et miraberis, isdem
1121 Nunc immota locis palantia sidera caeli
1122 Stare, modo effusis
4717. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1149 Haereat in nostris animus, potes omnia fidis
1150 Subjicere haec oculis in cana picta papyro,
1151 Et signare vias, et circumducere cursus
1152 Astrorum calamo, motus et tempore certo
1153 Ordineque et numeris disponere: namque videbis
1154 Tum facili prorsus ratione, quod omnia fiant,
1155 Quae mihi difficile est sine signis ante
4718. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1200 Ast id quis certa verum ratione notavit?
1201 Contra quin caelo servatum est sidera ferri
1202 Non una ratione hieme atque aestate, nec una
1203 Veris et Autumni per tempora: namque videntur
1204 In medio caeli spatio non semper eundem
1205 Illa tenere locum, nec eodem tramite ferri:
1206 Nempe ut Mensorum Caeli Terraeque sagaces
1207 Perspiciunt
4719. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1245 Hujus ego saepe extremam de nocte serena
1246 Aspicio inscripti per parva foramina buxi;
1247 Unde licet tenui pendente agnoscere filo,
1248 Nocturni quae sit numeranda ea temporis hora.
1249 Fulgidus Arturo cunctantia plaustra Bootes
1250 Segniter insequitur: quondam hic Puer Arcas, ut ajunt,
1251 Maenaliam jaculo stravisset cominus Ursam
1252 (Mater
4720. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1272 Sensit ut ille mortem impendere paratam,
1273 Effera nec lacrymis molliri pectora posse,
1274 Impetrat, extremum ut moritura carmina voce
1275 (Dulces exequas) extremo in tempore fundat;
1276 Jamque data cythara puppim superinsilit altam,
1277 Et canit, aequor aquis placidis silet omne canenti.
1278 Nec mora, se placidas Vates conjecit in undas:
4721. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1300 Inde loci Orion clypeo depugnat et ense
1301 Fulgidus; haud illum credunt impune corusco
1302 Cernere surgentem Nautae ex oriente; furentes
1303 Namque movet nimbos, et tempestatibus atris
1304 Exoriens caelum terras pontumque fatigat;
1305 Ut memorant, quibus haec tentata pericula ponti.
1306 Bellatrix humero fax emicat, altera planta,
1307 Illa
4722. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1372 Aegroti pariter fieri pariterque valentes,
1373 Et pariter debent eadem ire in funera tandem.
1374 Cum persaepe quidem contra contingere nosmet
1375 Intueamur, ut, aetatis qui tempore Fratres
1376 Non distant, vitae ratione ferantur in omni
1377 Diversum, semperque animis discordibus obstent
1378 Impare fortuna et cultu fatisque supremis.
1379 Illis
4723. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1443 Consimilemque pilae magnae sateare, necesse est.
1444 Praeterea Tellus si plana pateret ab ortu
1445 Littus ad occiduum, Sol omnibus exoriretur
1446 Tempore eodem oris, occumberet omnibus una.
1447 Contra sed fieri tuimur; namque ante propinquas
1448 Collustrat radiis Gentes Sol, deinde remotas,
1449 Post alias, quarum regio mage distat ab ortu;
4724. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1448 Collustrat radiis Gentes Sol, deinde remotas,
1449 Post alias, quarum regio mage distat ab ortu;
1450 Quoque aliis lucem profert, in nocte relinquit
1451 Tempore eodem alios: quare non plana videri
1452 Debet in Occasum Nabathaeo a littore tellus.
1453 Consimili ratione nequit tibi plana videri,
1454 Qua sese in Boreae
4725. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1511 Imperio Populos atque aurea saecla putabant.
1512 Ante quod optatum est, hoc nostro cernimus aevo.
1513 Nempe hic munifico Doctrinam amplexus amore
1514 Dat fluere usque suis felicita tempora regnis.
1515 Jamque sub hoc doctae quo Principe progredientur
1516 Artes? nunc quis honos, quae nunc data praemia Musis?
1517 Plus hoc Regis opus, quam classibus aequora magnis
4726. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1556 Perferre, et pariles noctes agitare diesque.
1557 Non simul at possunt ortumque obitumque videre
1558 Solis: et oppositis qui distant partibus, uno
1559 Hi mediam lucem, noctem illi tempore semper
1560 Aspicient: gelidae tantum spatia ultima Zonae
1561 Excipe, quae noctem pariter lucemque tuentur.
4727. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1561 Excipe, quae noctem pariter lucemque tuentur.
1562 At quibus est mediam semper noctemque diemque
1563 Tempore eodem agere in diversis partibus illic
1564 Austri, ast hic Boreae, Antoecos vocitamus: eorum
1565 Noxque diesque quidem mensura deficit aequa;
1566 Nam, dum aliis brevis est, aliis longissima
4728. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1564 Austri, ast hic Boreae, Antoecos vocitamus: eorum
1565 Noxque diesque quidem mensura deficit aequa;
1566 Nam, dum aliis brevis est, aliis longissima constat
1567 Alterutra; aestates alterno tempore ducunt
1568 Atque hiemes. Tandem loca qui contraria Terrae
1569 Incoluere vocati idcirco nomine Grajo
1570 Antipodes, prorsus non ulla his convenit in re;
1571 Non simul
4729. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1571 Non simul augeri simul et tabescere noctes,
1572 Crescere non luces simul imminuique tuentur,
1573 Non Solem simul aspiciunt nec sidera noctis;
1574 Alternisque ferunt aestatem ac tempora brumae.
1575 Quae quoniam docui, quod restat percipe porro.
1576 Principio globus hic, Tellurem quem vocitamus,
1577 Et Maria et Terras ingenti amplectitur
4730. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
4 Rhenum et nubiferam Pyrenem Alpinaque clausta,
5 Propter multa quidem multis regionibus una est
6 Anteferenda, quia et mitis laetissima caeli
7 Gaudet temperie, telluris et ubere gleba,
8 Felicesque hortos habet et pulcherrima Tempe;
9 Ut neque propertea priscis Phaeacibus arva,
10 Nec nemora Hesperidum invideat licet aurea quondam,
4731. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
5 Propter multa quidem multis regionibus una est
6 Anteferenda, quia et mitis laetissima caeli
7 Gaudet temperie, telluris et ubere gleba,
8 Felicesque hortos habet et pulcherrima Tempe;
9 Ut neque propertea priscis Phaeacibus arva,
10 Nec nemora Hesperidum invideat licet aurea quondam,
11 Nec ripas Penee tuas; proin mira videri
12 Gentibus ut possit regio,
4732. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
69 Principio ante alias te res, quas deinde docebo,
70 Scire velim, nullum, cum primo est conditus Orbis,
71 Praecessisse Chaos confusaque materiaï
72 Semina, quae longo fuerint mox tempore motu
73 Digesta in varias paulatim disposituras:
74 Talem sed primo [simul esse incoepit] ab ortu
75 Crede fuisse Orbem, qualis nunc saecula constat
76 Post elapsa, statim
4733. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
94 Et caput atque humeri pectusque et crura pedesque;
95 Porro oculis vitam dabit Ars, spirantia finget
96 Ora, et caesariem venasque et tenuia quaeque
97 Ducet: at interea est mora temporis illius ingens,
98 Singula quo tenui studet ipsa effingere caelo.
99 Sed mage docta manus cui sit, tibi tempore signum
100 Efficiet breviore: potes
4734. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
97 Ducet: at interea est mora temporis illius ingens,
98 Singula quo tenui studet ipsa effingere caelo.
99 Sed mage docta manus cui sit, tibi tempore signum
100 Efficiet breviore: potes deducere porro,
101 Artifici si summa sit Ars et summa Potestas,
102 Quo primum inciperet, jam illo confecta videres,
103 (Prorsus ut
4735. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
100 Efficiet breviore: potes deducere porro,
101 Artifici si summa sit Ars et summa Potestas,
102 Quo primum inciperet, jam illo confecta videres,
103 (Prorsus ut intersit mora nulla) in tempore signa.
104 Hac ratione vides, primo jam tempore Mundi,
105 Omnis quod rerum quoque tum Natura repente
106 Constiterit, qualis post longos constitit annos
107 Parti perfecta ex
4736. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
101 Artifici si summa sit Ars et summa Potestas,
102 Quo primum inciperet, jam illo confecta videres,
103 (Prorsus ut intersit mora nulla) in tempore signa.
104 Hac ratione vides, primo jam tempore Mundi,
105 Omnis quod rerum quoque tum Natura repente
106 Constiterit, qualis post longos constitit annos
107 Parti perfecta ex omni, quia Mente creata est
108 Illa, cui summa
4737. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
286 Astrum non medio statuendum in Vorticis orbe
287 Esse; quia a medio plus partem accedet ad illam,
288 Liberior primo patet exitus unde Elemento.
289 Idcirco aestivo Tellus mage tempore distat,
290 Horrida quam brumae per frigora, Solis ab igne:
291 Quandoquidem medium non obtinet orbe suo Sol
292 Vorticis hujus eam, quam dicimus, ob rationem:
293 Forsan ob
4738. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
299 Absolvit magni partem, pluresque dierum
300 Actos circuitus aequatis Veris ab horis
301 Ad medium Autumnum proinde enumerabis, ab ipso
302 Quam conta Autumno nimirum ad tempora Veris.
303 Nec tibi propterea est illud mirabile habendum,
304 Quare Terra magis, cum distat longius, igne
305 Usta calet Solis; quoniam aestas tempore
4739. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
303 Nec tibi propterea est illud mirabile habendum,
304 Quare Terra magis, cum distat longius, igne
305 Usta calet Solis; quoniam aestas tempore tali
306 Rectius a radiis fit descendentibus, atqui
307 Et mage condensis, gelido quam frigore brumae,
308 Cum Terram obliqua tangunt ratione meantes.
4740. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
328 Scilicet et ratio est, quoniam cum corpora in orbem
329 Acta cientur, in extremis, fateare necesse est,
330 Finibus illius quod vis pernicior extet:
331 Nam properant partes majorem tempore eodem
332 Conficere, ac aliae, quibus est minor ambitus, orbem.
333 Adjice praeterea, quod, quae regionibus errant
334 Extremis, urgentur, et impelluntur ab ipsis,
335 Extra
4741. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
420 Haud spatiis inter sese variantibus: ergo
421 A Solis motu circumlatae esse videri
422 Debent: perque dies quia ter prope in orbe novenos
423 Perstant, idcirco tanto Sol tempore circa
424 Se peragit gyrum, et magno rotat impete lucem.
425 Quarum etiam hoc melius poteris cognoscere pacto
426 Naturam, si, quae simili ratione geruntur
4742. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
485 Adde, quod illa ipsa poterit ratione repente
486 Apparere novum radiis orientibus Astrum,
487 Ante videre fuit quod nusquam: id scilicet illo
488 Tempore continget, medio cum in Vortice, ubi Astrum est,
489 Prima redundabunt vi multa Elementa, superque
490 Fundentur maculas ingenti percita motu,
491 Immersasque tegent: lucem tum protinus Astrum
4743. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
602 Incidet alterius, pariterque exibit ab illo
603 Porro in finitimum; semperque errabit eodem,
604 Quo doceo, pacto varios ratione per aestus
605 Fortuita certo nec motu aut tempore certo.
606 Atque ea conveniant nimirum ut cuncta Cometis,
607 Servatum est, caelo cum visi ardere Cometae;
608 Nam motu neque eunt certo neque tempore certo.
4744. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
606 Atque ea conveniant nimirum ut cuncta Cometis,
607 Servatum est, caelo cum visi ardere Cometae;
608 Nam motu neque eunt certo neque tempore certo.
609 Quamvis usque adeo se rari tempore longo
610 Ostendant, ut, si certum quid constat in illis.
611 Propterea, raro quia visi, haud nosse
4745. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
607 Servatum est, caelo cum visi ardere Cometae;
608 Nam motu neque eunt certo neque tempore certo.
609 Quamvis usque adeo se rari tempore longo
610 Ostendant, ut, si certum quid constat in illis.
611 Propterea, raro quia visi, haud nosse queamus.
612 Forsan et haec melius ventura aetate patebunt,
613 Namque
4746. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
614 Noscere quibit, et antiquis praesentia rebus
615 Conferet, ut videat, si quidquam haec convenit inter,
616 Qui sit motus, uti redeant, abeantque videntum
617 Ex oculis, quin et loca eorum et tempora signet.
618 Non evolvendis aetas his sufficit una.
619 Hoc Astrum, unde tibi dico constare Cometas,
620 Innatat ingressum cum nostro in Vortice, Solis,
4747. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
619 Hoc Astrum, unde tibi dico constare Cometas,
620 Innatat ingressum cum nostro in Vortice, Solis,
621 Quod recipit, lumen reflectit corpore opaco.
622 Tempore propterea tali apparere Cometae
623 Lux oculis debet nostris visumque ferire.
624 Porro cum nostro fugiens de Vortice longe
625 Abscessit, non lux aciem reflexa valebit,
4748. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
639 Si tamen haud radiis propioribus involvatur,
640 Si supera et nostrum clara de nocte feratur
641 Per caelum; magnos ita rentur scilicet orbes
642 Talibus absolvi diuturno tempore ab Astris:
643 Proin, quoniam longos in Solem tarda revertunt
644 Post annos, neque tum, cum jam rediere, videri
645 Interdum a nobis possunt, sive
4749. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
652 Rapte quoque ut lunam Tellus vehit: illud at ingens
653 Non posse ob spatium, quo jam procul usque recessit
654 Disjunctum, tenui dispersa luce videri.
655 Haud alio apparent ergo illi tempore nobis,
656 Quam cum se a nostra propiores parte revolvunt,
657 Demittuntque; latent immenso caetera caelo.
658 Tutemet aspicies raro fulgere Cometam,
4750. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
721 Funeraque, ex illa repetabant luce coortum.
722 At cur non aliquid laetum, quod deinde sequatur,
723 Fulgori referant inopini luminis ejus?
724 Tempore cum nullo terrae regionibus ullis
725 Non interveniant felicia tristibus, atque
726 Intermixta malis non sint bona, quae videantur
727 Esse novam caelo comitata secutaque lucem.
4751. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
770 Defert inter eas partes, quae viribus aequis
771 Sint, et ubi cunctos libratum perstet in annos.
772 Tunc una a rapido versabitur impete circum
773 Vorticis, atque una Solem aequo tempore obibit.
774 Rebus ab his patefit, qua fint ratione coorta
775 Astra, vago cursu quae caelo cumque feruntur,
776 Atque obeunt rapido volventem turbine
4752. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
862 Terrae utrisque poli nunc, ut fuit ante, suo dum
863 Vortice constabat tellus, Astrumque nitebat:
864 Atque eadem extremis nunc finibus aspicit axis,
865 Aspiciebat eo quae tempore, sidera: quare
866 Non est mirandum sese inter uterque quod axis
867 Mutua declinet; quoniam nec conveniebat
868 Inter eos, etiam dum Tellus constitit Astrum.
4753. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
933 Nec pastorales sub frondosa ilice curas;
934 Amphitryoniadae non magni hic nomina factaque
935 Inclita sunt; domitis jamdudum Liber ab Indis
936 Victor agens tigres rediit; neque tempore nostro
937 Vidimus unquam ullas Silvestria Numina Nymphas
938 Panaque: prisca tulit secum haec ludicra Vetustas,
939 Et teneris tantum Puerorum mentibus atque
940 Mollibus
4754. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
996 Sunt et contextu tenui lataque figura,
997 Quam solido quae sunt auctu, et mage densa feruntur;
998 Ut pro materia non constent pondera rebus.
999 At contra labi prope eodem tempore cernes
1000 Pertenues plumas grave et aurum in fornice vitri
1001 Omnibus exhausto, quantum licet, aëris auris;
1002 Cujus, post referam, quae structura, quis usus:
4755. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1002 Cujus, post referam, quae structura, quis usus:
1003 Scilicet ut quodvis rarum densumve ruendo
1004 Per ter quinque pedes descendat corpus eodem
1005 Tempore, quo vibrat se pulsu arteria tantum
1006 Simplice, nimirum decies pars sena quod extet
1007 Partis item decies quoque senae simplicis horae;
1008 Multorum ut vario tandem tentamine constat.
4756. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1011 Casus, propterea, quoniam nova deprimit usque
1012 Caeli materies, atque ictibus adjicit ictus.
1013 Nec vero incerta celerant ratione cadendo:
1014 Pro quovis etenim momento temporis aequo
1015 Labentis crescit fuga corporis incremento:
1016 Descendat primo spatium si namque pedale,
1017 Duplo jam citius corpus tripedale secundo
4757. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1015 Labentis crescit fuga corporis incremento:
1016 Descendat primo spatium si namque pedale,
1017 Duplo jam citius corpus tripedale secundo
1018 Tempore decurret; peraget post quinque ruendo,
1019 Post septem spatia: imparibus decursa notatum est
1020 Crescere sic numeris loca; sic decrescere contra,
1021 Si sursum emittas grave pondus in aëra
4758. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1022 Decrescit quoniam pariter fuga. Certaque constat
1023 Praeterea haec ratio, si per declive feratur,
1024 Atque inclinato volvatur in assere pondus.
1025 Haud tamen immensis ita quovis tempore posset
1026 Augeri spatiis deorsum fuga corporis: aeque
1027 Ad celerem tandem lapsum fateare reduci
1028 Namque opus est; siquidem novus ictus materiaï
1029 Addi non poterit
4759. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1317 Illabens, facilemque viam sibi construit intus:
1318 Namque means rectos cogit deflectere ramos,
1319 Ventus ut inclinat violento flamine aristas.
1320 Id quoque fit longo si ferrum tempore perstet
1321 Auris expôstum liquidis, qua cardinem ad unum
1322 Perpetuus se fert adverso e cardine fluctus.
1323 Et quoniam fiunt sic intervalla
4760. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1329 Pyxide acus librata, ut scilicet irrequieta
1330 Vertitur hac illac; donec se sistat ad illam,
1331 Qua fulget Cynosura, plagam? Proin Navita fretus
1332 Hac duce carpit iter dubiae vel tempore noctis:
1333 Scilicet illa polum nimbo et caligine nigra
1334 Quamlibet obductum non nunquam ostendit in undis,
1335 Ventorumque domos varias et sidera monstrat.
1336 Attamen
4761. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1414 Si caleant, ut Ebur Lapis Ossa et Marmora Conchae
1415 Et Corium et Cornu et flaventis fragmina Buxi:
1416 Quoque magis retinent conceptos ista calores,
1417 Hoc magis has servant diuturno tempore vires;
1418 Queis, si sint etiam non trita et frigida quaedam
1419 (Ut Pix ut Sulphur naturaque Cerea) pollent.
1420 Idque diu, cum sunt ab apertis aëris auris
4762. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1661 In nostro, calidam sensu fateare, necesse est.
1662 Hinc loca sub terris effossa aestate videntur
1663 Frigidiora, hiemis quam sint per tempora canae:
1664 Illis quandoquidem mage nos aestate calemus;
1665 At mage per brumam contra frigemus opertis;
1666 Quamvis revera caleant magis illa per aestum,
1667 Frigidioraque
4763. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1665 At mage per brumam contra frigemus opertis;
1666 Quamvis revera caleant magis illa per aestum,
1667 Frigidioraque sint tristis per frigora brumae;
1668 Tempore nam tali lymphas persaepe repostas
1669 Constringit glacies; aestatis tempore nunquam
1670 Quod sumus experti; quamvis illa usque profunda
1671 Sint loca, ut efficiant frigentes contremere artus.
4764. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1666 Quamvis revera caleant magis illa per aestum,
1667 Frigidioraque sint tristis per frigora brumae;
1668 Tempore nam tali lymphas persaepe repostas
1669 Constringit glacies; aestatis tempore nunquam
1670 Quod sumus experti; quamvis illa usque profunda
1671 Sint loca, ut efficiant frigentes contremere artus.
1672 Plerumque hic motus, calor unde est, particularum
4765. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1683 Si Bacchi tentes ampulla claudere florem:
1684 Nam gracile ascendat si tum liquor altius intus
1685 Per collum, tali dabit aucti signa caloris
1686 Tempore: quandoquidem major vis illa caloris
1687 Dilatans vinum superextulit: assimilique
1688 Agnosces pacto, vini quo tempore florem
1689 Ampullae longo cernes descendere collo,
4766. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1685 Per collum, tali dabit aucti signa caloris
1686 Tempore: quandoquidem major vis illa caloris
1687 Dilatans vinum superextulit: assimilique
1688 Agnosces pacto, vini quo tempore florem
1689 Ampullae longo cernes descendere collo,
1690 Tempore eo decrescere vim minuique caloris.
1691 Nec non et solida quae sunt constantia mole
1692 Plurima, uti duri
4767. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1687 Dilatans vinum superextulit: assimilique
1688 Agnosces pacto, vini quo tempore florem
1689 Ampullae longo cernes descendere collo,
1690 Tempore eo decrescere vim minuique caloris.
1691 Nec non et solida quae sunt constantia mole
1692 Plurima, uti duri lapides et quaeque metalla
1693 Vitraque distendunt augmen se in majus, ubi ictus
4768. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1997 Et major desiderium succendit habendi
1998 Copia. Pro miseros! quos haec sitis arida torret,
1999 Quae super effuso magis usque accenditur auro.
2000 Denique mortali dum vita tempore parvo
2001 (Namque manet cita Mors omnes) conceditur uti;
2002 Vitam quaerendis omnem consumere rebus,
2003 Et multas animi magno cumulare labore
4769. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2027 Namque famem, ut placeant, epulas condire necesse est.
2028 Denique divitiis sine magnis plurima possunt
2029 Delicias etiam substernere: si tamen aequa
2030 Sit mens in rebus, tranquilla ut tempora degat.
LIBER QUARTUS
1 Exhausto medii
4770. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
53 Egregiam praestant vulgo; nam vita manere
54 His sine jam nequeat: quin et solatia multa
55 Praeterea in vita substernunt dulcia nobis.
56 Temperat Unda sitim Mortalibus, Unda feraci
57 Telluris gremium pluvia foecundat, et herbis
58 Sufficit humorem, atque aestivos temperat ignes
59 Per terras diffusa et in omnes undique Gentes
4771. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
55 Praeterea in vita substernunt dulcia nobis.
56 Temperat Unda sitim Mortalibus, Unda feraci
57 Telluris gremium pluvia foecundat, et herbis
58 Sufficit humorem, atque aestivos temperat ignes
59 Per terras diffusa et in omnes undique Gentes
60 Fontibus et fluviis lacubusque in praemia vitae
61 Publica, et omnem uno circumdat denique Terram
62 Oceano, per
4772. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
200 Longe in majores, quam quae minus incalet aestu:
201 Propterea remanet Salis illic copia major.
202 His accedit, uti minus illud temperet imber,
203 Et fluvii, dulcem qui largo flumine lympham
204 Infundant: alibi veluti salsedinis illum
205 Magnopere imminuit plerumque haec causa saporem.
206 Praeterea
4773. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
231 Ast ubi deinde locum, quo pressa est, Terra removit
232 A Luna; et plusquam senas cirumacta per horas
233 Ejus ab orbe sui quarta jam parte recessit;
234 (Nam quoque Luna means aliquid tum temporis horis
235 Sex addit, quarta Tellus dum parte recedit)
236 In se a littoribus refluit mare: cernimus ergo
237 Uno circuitu prope Terrae et proinde
4774. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
249 Cumque regit currus illi conjuncta silentes)
250 Illis Luna locis, inquam, cum transit, iterque
251 Contractum quoque mole sui cum corporis arctat,
252 Tempore eo premit insueta vi desuper aequor:
253 Propterea moti cursus pelagi atque recursus
254 Efficit insuetos. Cum demum examina Librae
255 Aequa tenent Solem Autumno, cum Vere tepenti
4775. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
254 Efficit insuetos. Cum demum examina Librae
255 Aequa tenent Solem Autumno, cum Vere tepenti
256 Excipit illum Aries media inter cornua luces
257 Noctibus aequantem; si tali tempore Luna
258 Orbe micet pleno, claros sive occulat ignes;
259 Desuper incumbet Telluri fortius: ejus
260 Namque viam magis atque magis tum contrahit aura;
261 Directa siquidem
4776. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
281 Nec valet ulterius se extendere, sistitur illic,
282 Majoresque fluens undas in littora cogit.
283 Denique non omnes portus non perluit oras
284 Tempore eodem omnes, neque fluctibus intumet aequis
285 Namque ubi subjectum est Lunaї viribus aequor,
286 Ante fluunt undae, et majoribus incrementis
287 Moti tolluntur fluctus, quam portubus illis
4777. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
294 In mare vicinum se evolvunt exonerantes,
295 Atque alias propter causas; quae singula possunt
296 Efficere, ut varias Aestu variante per oras
297 Unda fluat, refluatque, neque uno id tempore fiat.
298 Quod superest, dicam, Fluviis quae causa perennes
299 Suppeditare potest undas, semperque recentem
300 Lympharum e caecis humorem evolvere terris.
301 Scilicet ut
4778. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
405 Prosiliunt, primisque erumpunt Fontibus undae.
406 Flumina propterea, qua Phoebi a tramite distant
407 Terraї gelidae regiones, tempore brumae
408 Parva ferunt inopes undas, augentur at aestu:
409 Nam glacie quas tristis hiems duraverat undas,
410 Dissolvens altis evolvit montibus aestas.
411 Tum, quibus in
4779. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
472 Expertes pluviis campos foecundat inundans
473
le per aestatem; quoniam ad caput ejus in imbres
474 Tempore eo totus congestis solvitur aether
475 Nubibus, et magnis Lunae de montibus alte
476 Tabificis Phoebi radiis liquefacta ruit nix.
477 Flumina praeterea sunt, quae salsedine tinctas
4780. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
604 Visuntur; quoniam conscendere protinus aër
605 Non sinit e terris stipatas frigore bullas.
606 Hac etiam e causa multo plus Nubila constant
607 Alta per aestatem, gelido quam tempore possint.
608 Tum porro Pluvius caeli descendit ab altis
609 Nubibus humor, et in terras devolvitur Imber
610 Propterea, quia, cum nubes loca frigida
4781. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
617 Inter se bullas; has illo proinde necesse est
618 Rumpi ex conflictu, inque graves quoque solvier undas
619 Guttarum; quas tum facit aëris aura rotundas
620 Parte premens omni; non aequo hae tempore deorsum
621 Dum labuntur, ab alta aeque nec nube solutae,
622 Nec simul, et prius infernis tum forte supernae,
623 Illo nimirum veniens erit obvia casu
624 Una alii;
4782. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
650 Si vapor in guttas redeat resolutus aquarum,
651 Frigida constringat pluviam tum deinde cadentem
652 Aura; ruet dirae vis Grandinis horrida caelo
653 Protinus; aestivo fieri quod tempore saepe
654 Vidimus: aestivo nam tempore nubila constant
655 Saepe super gelidi regiones aëris alta.
656 Nimirum non ulla magis florentibus agris
657 Noxia pestis et Agricolis
4783. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
651 Frigida constringat pluviam tum deinde cadentem
652 Aura; ruet dirae vis Grandinis horrida caelo
653 Protinus; aestivo fieri quod tempore saepe
654 Vidimus: aestivo nam tempore nubila constant
655 Saepe super gelidi regiones aëris alta.
656 Nimirum non ulla magis florentibus agris
657 Noxia pestis et Agricolis invisa; quod illis
658 Momento
4784. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
663 Ecce repente atra tegitur caligine caelum;
664 Exoritur gelidi vis venti; deinde coruscos
665 Inter fulgores interque tonitrua crebra
666 Insequitur toto tempestas horrida caelo
667 Fulminibus ventisque furens et Grandine missa.
668 Extemplo excussis instrata est floribus omnis
669 Undique humus; teneri succisi verbere foetus
4785. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
791 Circum multiplices iterumque iterumque plicata:
792 Pugnat enim contra dum evolvier, exque plicari
793 Vi multa, facit ire rotas, ferrumque moveri
794 Possit uti numeris ostendere tempora certis.
795 Namque vias tum pars chalybis convexa, vel arcus
796 Dilatat, contra penitus pars concava claudit.
797 Materies ingressa vias quapropter apertas
798 Ex alia parti
4786. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
964 Vel cum praecipitat supera e regione deorsum;
965 Hac ratione etiam servatum est flante quod idem
966 Fit gravior Borea, quia densior exit ab illo;
967 Densior hic itidem brumae per tempora torpet,
968 Et gravior, majusque vapores addere pondus
969 Novimus eductos; qui contra saepe soluti
970 In pluvias faciunt paulum descendat aquaї
971 Alte in producto vitro
4787. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
974 Aestifer interdum vel cum furit Auster, et omnem
975 Africus involvens nigrantibus aethera nimbis;
976 Aër quandoquidem leviorque et rarior aestu est.
977 Non tempestates tamen his praescire futuras
978 A causis dabitur, non omnes novimus ipsi
979 Praeterea, quae se immiscentes omnia turbent
980 Indicia, et certos nullo nos tempore reddant.
4788. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
977 Non tempestates tamen his praescire futuras
978 A causis dabitur, non omnes novimus ipsi
979 Praeterea, quae se immiscentes omnia turbent
980 Indicia, et certos nullo nos tempore reddant.
981 Scandit item calamum, sitienti desuper ore
982 Cum trahis, unda levis, quia pressa extrinsecus intra
983 Insinuat sese, et loca surgens Aëre scandit
4789. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1038 Propterea Ventus nihil est, nisi percitus aër
1039 Atque fluens partemque a Sole impulsus in unam.
1040 Denique Sol aliis alia ratione videtur
1041 Efficere hunc Ventum, Zonae qui temperat aestus.
1042 Nam quia Sol radiis recta impendentibus undas
1043 Percutit Oceani, magnamque calore vaporum
1044 Effert vim, rareque facit, quibus anteriorem
1045 Perpetuis
4790. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1069 Quis jam posse neget ventos consurgere iisdem,
1070 Undique qui variis oriuntur partibus orbis?
1071 Inter eos tamen, et Ventum, qui frigore Zonam
1072 Temperat ardentem, quidquam discriminis esse
1073 Novimus haud aliud, nisi quod, quae causa perennem
1074 Hunc facit, haec alios eadem nunc murmura flantes
1075 Edere dat, sonitum nunc et consopit eorum;
4791. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1075 Edere dat, sonitum nunc et consopit eorum;
1076 Haud secus ac eadem dat causa perennibus undis
1077 Currere per terras fluvios, contraque protervos
1078 Torrentum sinit ire haud longo tempore fluctus.
1079 Praecipua a multis tamen horum causa petenda est,
1080 Exhalat semper quos terra, vaporibus; illi
1081 Per tractus educti occursantesque liquentes
1082 Aëris
4792. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1105 Terrificisque ciet pelagus vexatque procellis,
1106 Ut trepidi horrescant Nautae, portusque requirant;
1107 Demum Aquilo medius Boreamque flat inter et Eurum.
1108 Illi peregrinas nobis per tempora ditis
1109 Autumni bruma fert adventante volucres,
1110 Pennigerisque replet late nemora avia saeclis
1111 Et montes et agros: illo me tempore Brenum
Rus prope Ragusium cum
4793. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1108 Illi peregrinas nobis per tempora ditis
1109 Autumni bruma fert adventante volucres,
1110 Pennigerisque replet late nemora avia saeclis
1111 Et montes et agros: illo me tempore Brenum
Rus prope Ragusium cum amoenitate, tum soli fertilitate praestans, et aucupio aptissimum.
,
1112 Namque hic ante alios ridet locus, accipit omnes
1113 Oblitum curas jam sponte minique
4794. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1161 Saepe quidem aeolias animas, dum murmure magno
1162 Undarum per aperta fugit spiracula montis
1163 Halitus, interior quas flamma resolvit in auras.
1164 Sunt etiam, perflant anni qui tempore certo
1165 Certa loca; ut magnos fluctus concinnat in Indo
1166 Aequore, qui Borean inter flat Ventus et Eurum
1167 Anni tempore eo, quo Sol deflectit ad Austrum,
4795. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1164 Sunt etiam, perflant anni qui tempore certo
1165 Certa loca; ut magnos fluctus concinnat in Indo
1166 Aequore, qui Borean inter flat Ventus et Eurum
1167 Anni tempore eo, quo Sol deflectit ad Austrum,
1168 Concalefecit eas et partes igne propinquo.
1169 Idem ubi se ad gelidam remeando transtulit Arcton
1170 Subjectum radiis dilatans aëra crebris,
4796. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1195 Contexere cavae nigra caligine nubes,
1196 Jamque parant pluvias, et inaedificata superne
1197 Nubila terribili sonitu et fulgore minantur,
1198 Saepe solet rapidi tempestas concita Venti
1199 Ex improviso ruere, et turbata repente
1200 Aequora miscere ex imo, atque attollere fluctus;
1201 Concutere, et vulsis altas insternare late
4797. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1201 Concutere, et vulsis altas insternare late
1202 Arboribus silvas: ita magno turbine saevit.
1203 Atque ea non alia fieri ratione videtur
1204 Tempestas; nisi quod densatae desuper extant
1205 Quae nubes, celeri descendunt pondere deorsum
1206 Protinus imbre graves, constrictumque aëra magnis
1207 Viribus huc illuc impellunt: ille repente
4798. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1220 Effugisse malum subito; namque ilicet illae
1221 Desuper impete navifrago labuntur, et omne
1222 Involvunt caelum tenebris pelagusque procellis.
1223 Interdum magnis in tempestatibus atra
1224 Turbineas subtus demitti e nube Columnas
1225 Aspicias; siquidem gemini cum flamina Venti
1226 Opposita hinc illinc valida intorsere procella
1227 In mediam se
4799. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1322 Sic lapides, queis docta suum Bononia nomen
1323 Indidit inventis, si Solis clara tulere
1324 Spicula sub divo, tenebrosum deinde recepti
1325 In thalamum retinent nec parvo tempore lucem,
1326 Cernentumque oculos claro splendore lacessunt.
1327 Idque vel in terris, animantumque ossibus, atque
1328 Plantarum cinere, et gemmis tentare licebit
1329 Atque
4800. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1527 Quin et sancta petit Divûm delubra, suisque
1528 Discutit exurens praeclarans ictibus aedes:
1529 Quandoquidem tetra nimborum nocte coorta,
1530 Cum commoliri tempestas Fulmina coeptat,
1531 Sacra diu templis pulsantur in omnibus aera;
1532 Auras quae circum fremitu resonante repulsas
1533 Discutiunt, agitantque, impendentemque superne
4801. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1644 Pro scelere immani poenas gemitusque Gigantum.
1645 Interdum incendî tantus sustollitur ardor,
1646 Protinus ut nigra caelumque diemque favilla
1647 Involvat flammae tempestas, inque remotas
1648 Dispergat cinerem terras, manifesta furoris
1649 Signa, et finitimas horrendo murmure Gentes
1650 Terreat: ejectae nimbos quoque tollit arenae,
4802. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1711 Quandoquidem caeli correptos turbine raros
1712 Volvier in rapidis praefixo pectore flammis.
1713 Mortifer aut aestus non tanta caede per urbes
1714 Desaevit magnas: nam totam haud tempore puncto
1715 Evertit gentem, nec eodem percutit ictu.
1716 Denique bellorum minus aversanda videtur
1717 Tempestas; quoniam clades si certa futura est,
1718 Non inopina venit;
4803. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1714 Desaevit magnas: nam totam haud tempore puncto
1715 Evertit gentem, nec eodem percutit ictu.
1716 Denique bellorum minus aversanda videtur
1717 Tempestas; quoniam clades si certa futura est,
1718 Non inopina venit; quin, ut vitare queamus,
1719 Non omnis semper ratio praeclusa viaї est.
1720 Quapropter nihil est, terrae quod Motibus extet
4804. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1792 Scilicet, atque animas lapidum sub mole sub ipsis
1793 Exhalat tumulis: tantum resonare querelae
1794 Undique, confusus ferri super aethera clamor.
1795 Quis memoret tantas tam parvo in tempore caedes?
1796 Praecipites Dominos tota cum gente penates
1797 Contexere, suos eversaque Curia Patres
1798 Incubuit super, et Gentem quoque templa
4805. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1855 Incolere: e saxis fugiebant namque domorum
1856 Edita tecta metum propter, quia crebra tremores
1857 Mugitusque suos repetebat terra minaces
1858 Ex imo: donec non longo tempore ab ipsis
1859 Surgeret Urbs, Urbisque prior fortuna ruinis.
4806. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
110 Post uterum subit: hic veluti radicibus actis
111 Haeret, et educti nutritur munere succi;
112 Inque dies majus jam membra informat et artus
113 Oraque; completo tum demum tempore donec
114 Reddere se superas tener infans possit in auras.
115 Scilicet humanae sunt haec exordia vitae.
116 Quod superest, tibi dico Animam mentemque locatam
117 In capite,
4807. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
151 Undique, qua cutis est, et sensus vividus extat.
152 Utque vides, tensum cum parte adducimus una
153 Funem per trochleas per tympana celsa volutum
154 Quantumvis, aliam quoque puncto tempore partem
155 Consentire vides, inquam, motuque cieri;
156 Consimili ratione cutem cum tangimus ipsam
157 Corporis humani nervorum extremaque fila,
158 Protinus ille idem motus
4808. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
258 Ingreditur levis, atque animam per singula ducit.
259 Sic fit, ut e rebus varias Mens transeat in res
260 Paulatim, sensu si non percellitur extra;
261 Atque ita se pascens simulacris tempora fallat.
262 Corporis in quavis si saepe excurrere partes
263 Suetus erit perquam subtilis spiritus aurae,
264 Majoresque vias majora recluserit illo
265 Intervalla sibi cursu,
4809. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
269 Mens omnes? at Mens alio conversa vagatur.
270 Scilicet aura fluens intus motique vapores
271 Impellunt digitos certo cum tempore, certa
272 Cum ratione, velut quoque fuerant ante; sequuntur
273 Impulsum digiti, chordisque loquentibus errant.
274 Intermissa diu tamen et desueta per annos
275 Sint opera,
4810. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
283 Obstantes ramos, herbasque rubosque reflectet,
284 Signabitque viam, facile ut post transeat illac;
285 Haec intermisso donec deleta meatu
286 Densatis fuerit longo post tempore ramis.
287 Nonne vides etiam, quam pernix lingua citatos
288 Sese agat in motus, ut se pro parte figurent
289 Labra, foras recto dum verba emittimus ore?
290 At neque jam
4811. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
287 Nonne vides etiam, quam pernix lingua citatos
288 Sese agat in motus, ut se pro parte figurent
289 Labra, foras recto dum verba emittimus ore?
290 At neque jam numeros nec tempora certa morasque
291 Daedala perdidicit cum labris lingua, queamus
292 Ut missam articulis vocem distinguere certis.
293 Nimirum cum nos pulmonibus aëra plenis
294 Tracheae
4812. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
530 Propterea, quales extant, res sensibus ipsis
531 Agnosci: namque ut variare tuemur eosdem
532 Interdum; sic res, opus est, varianter easdem
533 Percipiant Sensus vario pro tempore. Sano
534 Saepe mihi cibus est suavis; fit amarus at idem,
535 Aeger si jaceam: quoniam textura palati est
536 Tum varia in nobis: quin et quod dulce palato
537 Est aliis,
4813. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
772 Illud in his porro non est mirabile rebus,
773 Parva adeo constare minutaque particularum
774 Corpora, quae volitent faciles distacta per auras,
775 Perpetuoque fluant fluctu per tempora longa,
776 Nil ut limatum de corpore constet odoro
777 Propterea ad speciem, et vix desit ponderis hilum;
778 Jam super ostensum est quoniam tibi corpora quaevis
779 In non
4814. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
834 Hinc minus auditur vox atque obtusior aestu est,
835 Quam cum frigida hiems crudescit, et aëra densat;
836 Perque diem voces non exaudire valemus
837 Tam facile, ut gelidae taciturno tempore noctis.
838 Praeterea in partes circum vox diditur omnes;
839 Unaque missa licet, tamen aures perciet omnes
840 Omnibus in populo: nam motus ubique propagat
841 Circum sese
4815. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
889 Ultima vocis uti vix saepe audire queamus;
890 Sed resono turbet sermonem murmure clangor.
891 Sic cum marmorei vicino e parjete templi,
892 Audit ubi Orantem Populus, prope tempore eodem
893 Vox reflexa venit, quo missa loquentis ab ore est,
894 Multiplici pariter ferit ictu fortius aures:
895 Non ita, si laxis instrata tapetibus illa
896 Marmora sint,
4816. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
929 Impellat, duplici simul altera verbere pulset,
930 Conflatur Sonus inde tuis gratissimus omnes
931 Auribus ante alios, sibi nam permixtus uterque
932 Tempore respondet breviore, et percutit una.
933 Gratus erit quoque, si geminos det chorda tremores,
934 Altera dum peragit ternos; aut deinde quaternis
935 Ictibus undarum ternus si consonet ictus.
4817. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
937 Inter se Sonitus, deprendes usque minori
938 Progrediens nostros tangi dulcedine sensus:
939 Rarius inter se nimirum et non ita parvo
940 Tempore junguntur discordes caetera pulsus.
941 Octo discrevere Sonos, signisque notârunt,
942 Queis amor hic curae est; ollis hic terminus haerens,
943 Non datur hos transire ultra atque excurrere fines:
4818. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
950 Pectinis aut pinnis salientibus ut dare possint
951 Octono inclusos gyro quocumque Sonores.
952 Hos ita permiscent, atque ordine convenienti
953 Tempore quemque suo varioque tenore morisque
954 Atque intervallis variis novere peritae
955 Elicere inde manus, ut protinus arte magistra,
956 Harmoniam Graeci quam dicunt, exoriatur,
4819. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
976 Difficile, et veram, si jam cupis, accipe causam.
977 Aequalis quoniam re prorsus constat in omni
978 Utraque chorda, pari, cum mota est utraque, oportet
979 Tempore conficiat cursus, pariterque coruscet
980 Consimilem reddens una fremitumque sonumque.
981 Alterutram vero si tantum pectine tangas,
982 Ut tremat, et tremulo circum queat aëra motu.
4820. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
987 Post redit ad cursus, novus aëris advenit ictus
988 Vim geminans motus, et, quo via, dirigit illuc;
989 Post aliusque aliusque supervenit et nova jungit
990 Verbera conveniens in tempore, quo parat itus
991 Illa suos; igitur magis usque impulsa cietur,
992 Ex fremitu donec Sonitum exaudire queamus.
993 Consimile est altis pendentia turribus aera,
994 Invenit
4821. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1000 Additur a validis nova vis transmissa lacertis,
1001 Quae facit ut majus spatium magis icta peragrent;
1002 Urgent deinde novos itus tentantia vires
1003 Usque novae; quare quia tempore quaelibet apto
1004 Impellit, fit, uti momentis denique junctis
1005 Pluribus illarum quatiantur pulsibus aera,
1006 Et Sonitus magnam pervulget protinus urbem
1007 Verum
4822. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1004 Impellit, fit, uti momentis denique junctis
1005 Pluribus illarum quatiantur pulsibus aera,
1006 Et Sonitus magnam pervulget protinus urbem
1007 Verum siqua suo non tempore, scilicet aequo
1008 Ocyor, intendat funem vis, inde priori
1009 Motum adversari fateare necesse secundum est
1010 Atque obstare recurrenti: vel deteret ergo
1011 Partem
4823. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1010 Atque obstare recurrenti: vel deteret ergo
1011 Partem aliquam illius, vel prorsus sistet eundem
1012 Sic quoque si gemini prope distendantur, eodem
1013 Non apti tamen ad vibrandum tempore, nervi,
1014 Alter pulsato nunquam tibi consonat uno;
1015 Namque cito illius motum, quem scilicet ictus
1016 Primus inire facit, contraria sistit iniquo
1017 Tempore post
4824. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1014 Alter pulsato nunquam tibi consonat uno;
1015 Namque cito illius motum, quem scilicet ictus
1016 Primus inire facit, contraria sistit iniquo
1017 Tempore post veniens unda, atque ita praepedit omnem.
1018 Verum non ita fit, nervus si longior aequis
1019 Partibus extet, uti quaevis queat infremere uno
4825. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1018 Verum non ita fit, nervus si longior aequis
1019 Partibus extet, uti quaevis queat infremere uno
1020 Tempore, quo vicinus agit se nervus ab ictu.
1021 Nam tum divisae mediis (res mira!) coruscant
1022 Immotis partes punctis, redduntque Sonorem.
1023 Hinc facilis veram ad rationem se via pandit;
4826. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1043 Transferri nostras certus Sonus undique ad aures,
1044 Sed quas in certos natura dat ire tremores,
1045 Illis nempe pares, quos consona corpora reddunt;
1046 Nam secus haud valeant diversi tempore eodem
1047 Audiri Sonitus; neque enim bis terque quaterque
1048 Idem vibrari simul aër posse videtur.
1049 Et quoniam motu Sonitus fit, temporis uno
1050 Momento quaevis non
4827. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1046 Nam secus haud valeant diversi tempore eodem
1047 Audiri Sonitus; neque enim bis terque quaterque
1048 Idem vibrari simul aër posse videtur.
1049 Et quoniam motu Sonitus fit, temporis uno
1050 Momento quaevis non ad loca pervenit ille;
1051 Sed vicina prius pertingit, deinde remota;
1052 Atque ita temporibus multis natura
4828. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1050 Momento quaevis non ad loca pervenit ille;
1051 Sed vicina prius pertingit, deinde remota;
1052 Atque ita temporibus multis natura propagat
1053 Se sonitus, tremulis fieri quem diximus auris.
1054 Praeterea Sonitus aeque celerare videmus
1055 Semper, sint tenues sint magni quamlibet illi:
4829. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1054 Praeterea Sonitus aeque celerare videmus
1055 Semper, sint tenues sint magni quamlibet illi:
1056 Scilicet horrendum murmur parvumque tuborum
1057 Tempore idem spatium pariter percurrit eodem;
1058 Pluribus in rebus tentando saepe repertum
1059 Quod fuit, ut ratio non ulla refellere possit.
1060 Idem praeterea vix ventis tardior aures
4830. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1063 Se procul his, illis loca per breviora propaget.
1064 Denique non ejus magnis fuga coepta remittit
1065 Consectis spatiis; verum percursa Sono quae
1066 Sunt loca, temporibus jam respondere notatum est:
1067 Nimirum his aeque crescunt crescentibus aeque:
1068 Propterea Sonitus geminato tempore duplex
1069 Excurrit pariter spatium; sed dimidiato
4831. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1065 Consectis spatiis; verum percursa Sono quae
1066 Sunt loca, temporibus jam respondere notatum est:
1067 Nimirum his aeque crescunt crescentibus aeque:
1068 Propterea Sonitus geminato tempore duplex
1069 Excurrit pariter spatium; sed dimidiato
1070 Illo dimidium spatii quoque transmeat idem.
1071 Hinc si, quod stadiis tempus respondeat octo,
1072 Constet (tot
4832. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1631 Quod faciunt, totum Pupillae deinde foramen
1632 Cum patefit: nam tum numero majore lacessunt.
1633 E tenebris autem prodis si in clara repente
1634 Lumina; quandoquidem non puncto tempore possunt
1635 Pupillae multum patefacta foramina stringi;
1636 Lucis tum nimiae vis protinus insinuatur,
1637 Et turbat tenues Oculorum composituras
1638 Acer vi magna
4833. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1735 Ligna manus celeres ignita coruscat in orbes:
1736 Igneus orbis enim simul apparebit; in ipsa
1737 Quandoquidem membrana Oculi quae plaga repente
1738 Luminis impressa est, deleri tempore puncto
1739 Non valet; at paulum species illapsa moratur.
1740 Denique, cur Oculis non corpora bina duobus
1741 Aspiciamus, habe: fieri non posse putandum est
4834. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1741 Aspiciamus, habe: fieri non posse putandum est
1742 Propterea, quoniam nervus concurrit uterque,
1743 Ex Oculis prius ac cerebri pertingat ad oras:
1744 Atque ita Mens aeque pariter vi et tempore eodem
1745 Percita utrinque unam vim tempore sentit eodem:
1746 Binis proinde videns Oculis rem percipit unam.
1747 Una videbatur nec tum minus Inachis Io,
1748 Illam Oculis
4835. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1742 Propterea, quoniam nervus concurrit uterque,
1743 Ex Oculis prius ac cerebri pertingat ad oras:
1744 Atque ita Mens aeque pariter vi et tempore eodem
1745 Percita utrinque unam vim tempore sentit eodem:
1746 Binis proinde videns Oculis rem percipit unam.
1747 Una videbatur nec tum minus Inachis Io,
1748 Illam Oculis centum Custos cum cerneret Argus;
1749 Quam tu
4836. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1752 Unicus ut caelo fulget Sol, unicus orbis.
1753 Quod si forte Oculo manus uni subdita subter
1754 Pressit eum; quoniam parti tum nervus ab illa
1755 Fit brevior, perfert neque eodem tempore motum
1756 In cerebrum; rerum, fit, ut omnia bina tuamur,
1757 Bina coruscantis florentia lumina flammae
1758 Oraque bina Virûm duplicataque corpora vulgo.
1759 Possumus hoc
4837. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1876 Praeterea Desiderio percellimur acri,
1877 Cum quae conveniunt nobis bona, et abesse videmus,
1878 Quaerimus, atque avidis ardemus poscere votis,
1879 Perpetuoque ut adepta semel quoque tempore constent,
1880 Cum volumus, semperque etiam ut contraria distent.
1881 Si mala, quae impendent, vitare, bonisque potiri
1882 Posse videmur, et id facili quoque posse labore,
4838. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1906 Cum premimur, moestasque educit causa querelas.
1907 Saepe tamen fit, uti molestique hilaresque sine ulla
1908 Esse quidem causa nobis videamur; ut aegri
1909 Cum sumus, aut nigro tempestas nubila caelo est,
1910 Nubila Tristitia nobis mens aegraque constat.
1911 Contra, nescio quae, perfundunt Gaudia mentem,
1912 Sanum si valeat corpus, caeloque sereno
4839. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1976 Propterea pallent, solvuntur membra, tremit vox.
1977 Fit quoque Tristitiae vim propter sanguinis omnis
1978 Motus ut interdum penitus sistatur, eoque
1979 Tempore deficiat quoque letho vita recepto.
1980 Saepe etiam Tristes suffundere lumina flammis
1981 Insuetis, artus tremere, ora rubere videbis:
1982 Scilicet irati cum sunt, hos Ira colores
4840. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2011 Esse Homines, diras tot nostro in corpore pestes
2012 Qui gerimus; vitae nil ut promittere nobis,
2013 Quamlibet et juvenes et forti corpore freti,
2014 Possimus celerem venturi in temporis horam.
2015 Nam neque praeduri constamus marmore saxi,
2016 Non adamantina sunt non aerea corpora nobis,
2017 Corpora, quae possint durando vincere vires
2018 Temporis, et
4841. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
2015 Nam neque praeduri constamus marmore saxi,
2016 Non adamantina sunt non aerea corpora nobis,
2017 Corpora, quae possint durando vincere vires
2018 Temporis, et longos aevi contemnere cursus;
2019 Sed partim solidis partimque fluentibus atque
2020 Mollibus et perquam finxit Natura minutis
2021 Principiis Homines, varios ut flectere sese
4842. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
82 Effugit ex animo, ut felices esse velimus,
83 Inque Bonum ruere anplexu, et conjungier una.
84 Propterea, cum res varie mutentur, oportet,
85 Tempore pro vario gratae videantur ut esse
86 Ingrataeque: ideo nunc aversamur easdem,
87 Nunc cupimus nobis: epulas ut rejicit a se
88 Jam Conviva satur, vacuus quas ante petebat.
4843. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
104 Nil faciunt Homines in vita denique, quidquid
105 Illud sit, fieri quod ab his tueare, vel in te
106 Experiare, Boni nisi summi propter amorem.
107 Aspice dentatam, quae signat tempora, molem,
108 Quam variis varii volantur motibus orbes
109 Intus, et excurrant varia regione, rotarum:
110 Et tamen una movet major rota primaque cunctas
111 Mobilis, hinc
4844. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
108 Quam variis varii volantur motibus orbes
109 Intus, et excurrant varia regione, rotarum:
110 Et tamen una movet major rota primaque cunctas
111 Mobilis, hinc motus cum tempore profluit omnis.
112 Sic quoque multa gerunt Homines, variisque moventur
113 Rebus, at ex una tamen omnia origine pendent,
114 Quod sibi quisque Bonum summum velit, appetat unum.
4845. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
181 Queis, quo plura tenent, atque auri pondera crescunt,
182 Crescit opum desiderium, et proin crescit egestas.
183 Praeterea ut felix prorsus sit vita necesse est,
184 Tempore perpetuo constet mansura, nec ullos
185 Formidet tristes, qui vertant omnia, casus.
186 Ergo felicem veli possint caetera vitam
187 Reddere Divitiae, tamen illa a parte videmus
4846. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
186 Ergo felicem veli possint caetera vitam
187 Reddere Divitiae, tamen illa a parte videmus
188 Deficere, instabiles quoniam sunt, longa nec, illae
189 Queis maneant, nobis promittere tempora quimus;
190 Cum tueamur, uti modo res attollat in amplas
191 Tot ridens Fortuna Viros, modo nubila vultus
192 Atque irata truces ostendat, et omnia vertat
193 Turpi in
4847. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
217 Si natura Virum, talis sit ubique necesse est.
218 Quod quia non fieri manifestum est, nullus Honoris
219 Est decor, instabili referuntur at omnia Vulgo.
220 Propterea varii vario pro tempore cessant
221 Plerumque, et primae fulgorem denique lucis,
222 Si libeat Vulgo, nec longo tempore perdunt.
223 Scilicet arbitrio populi surguntque caduntque
224 Et non re
4848. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
219 Est decor, instabili referuntur at omnia Vulgo.
220 Propterea varii vario pro tempore cessant
221 Plerumque, et primae fulgorem denique lucis,
222 Si libeat Vulgo, nec longo tempore perdunt.
223 Scilicet arbitrio populi surguntque caduntque
224 Et non re constant sed nomine; fingimus illos
225 Ipsi, et propterea quia fingimus, esse putamus.
226 Ergo cum
4849. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
447 Ut bona sectetur, fugiat contraria quae sunt:
448 Tranquillae pariter laetatur pace quietis,
449 Stultis si careat votis et inanibus, atque
450 Temperet affectus, magnis qui saepe furentes
451 Infestant animum turbis; sit denique constans
452 Semper, et anteactae nullius conscia culpae.
453 Scilicet hanc Sapiens vitam sibi comparat omnis;
4850. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
454 Atque ita divinae praelibat gaudia pacis.
455 Laetus, Io, clamat, si quando Navita coecam
456 Per noctem nimbis purgatam suspicit Arcton,
457 Quae longum nigra sub tempestate latebat;
458 Illo jamque regit certos sub sidere cursus.
459 Sic quoque laetitiis, age, nostra attollere magnis
460 Mens, omnia cui summa Boni jam cognita Finis.
4851. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
616 Atque ut perpetuo sine cordis vivere motu
617 Non valet humanum corpus; sine amore Voluntas
618 Sic non esse potest, non vivere: corpus at usque
619 Ut vigeat sanum, mensura temporis aequa
620 Compositos semper motus cor edat, oportet;
621 Est itidem nostro mensura in amore modusque,
622 Est ratio, ultra omnem nimirum Numen amare
623 Mensuramque
4852. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
770 Naturam, et contra quid pugnet, deficiatque.
771 Est tibi praeterea Lex immutabilis omnis
772 Naturae; quoniam supremi convenit Aequi
773 Legibus, et nullis non temporibusque locisque
774 Convenit: ipsa prius nam si convenerat illic,
775 Quanam post eadem haec alibi ratione repugnet?
776 Hinc tu perfacili potis es cognoscere pacto,
777 Non
4853. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
946 Inde tibi multae manârunt utilitates,
947 Queis vita certe expertes essemus in omni
948 Nil admirando: tamen hic quoque saepe cavendum,
949 Ne desiderium Ratio non temperet: illa
950 Nam sine saepe solet supera se tollier audax
951 Mens, et inaccessae scrutari aeterna Pronoeae
952 Consilia, omnipotens voluit quae Diva
4854. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
980 Sic, omni quoniam est expers ratione, libido
981 Impetus est animi quidam non rectus, ut illo
982 Infra se positis fiat Mens subdita rebus.
983 Denique si Ratio non temperet, omnis, oportet,
984 Prava sit Affectus natura: cientur enim intus
985 Corpore concusso turbae, commota vacillat
986 Libertas et pulchra animi,
4855. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1002 Turpe potest, penitus sed pulchrum, si quid amatur;
1003 Ast odio si quid contra siet, undique turpe est.
1004 Scilicet his moti nos intra saepe tumultus,
1005 Si Ratio desit quae temperet, ilicet aegram
1006 Suffundunt Mentem tenebris, ut cernere verum
1007 Non queat, et prave de re proin judicet omni.
1008 Et quamvis omnis Rationem haud audiat ipsam
4856. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1139 Oppositae inter se vitiorum adversaque monstra:
1140 Namque vel excedunt Virtutem, deficiuntve.
1141 At non semper idem medium constare fatendum est
1142 Virtutis: siquidem mutato tempore saepe
1143 Mutatisque locis, et quae stant caetera circum,
1144 Mutatur pariter varium: sic vivere porro
1145 Non debet ratione Vir idem semper eadem,
1146 Diversa sed pro
4857. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1173 Extensa, et late diffusis pulchra virescit
1174 Frondibus oblectans oculos animosque tuentum.
1175 Ipsa quidem Virtus nimium excurrentia vota
1176 Temperat, et nullis corruptum rebus Amorem
1177 Purum atque integrum divinos servat ad ignes:
1178 Ipsa qouque haec Fortis, dium quae propter Amorem
1179 Aspera magnanimo fert pectore duraque rerum.
4858. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1192 Namque Amor aeterni pariter complectitur omnes
1193 Aequi, quo sequimur rationi consona rectae.
1194 Nam neque Justus is est, qui non sibi temperet, atque
1195 Sit Fortis pariter, sit Prudens: jurane Princeps
1196 Aequa dabit facile illecebris corruptus et auro,
1197 Tentarique minis qui possit, et inscius aequi?
4859. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1196 Aequa dabit facile illecebris corruptus et auro,
1197 Tentarique minis qui possit, et inscius aequi?
1198 Vera neque esse potest Prudentia, quae sibi nullis
1199 Temperat in votis ignava et iniqua: quod ipsum
1200 Dicere de reliquis possis Virtutibus: ergo
1201 Nulla deficiens de parti plenaque Virtus
1202 Denique si non est, Virtus tibi non erit unquam.
4860. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1218 Quantum magna tamen reliquas supereminet omnes,
1219 Eloquar invitus, tantum Prudentia rara est:
1220 Nam, quid sit rectum quid pravum qualibet in re,
1221 Mutato quoniam res ipsae tempore semper
1222 Mutatisque locis et quae stant caetera circum,
1223 Aspectu vario mutantur dissimilique,
1224 Artis opus magnae cognoscere consiliique
4861. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1226 Gestarum, et quidquid veterique novaque notatum
1227 Proditur Historia, atque omnes evolvere fastos.
1228 Tum super his Animus praesentia noscere debet;
1229 Quae rerum natura, status quis temporis extet
1230 Ingeniumque Virûm: nec non opus esse futura
1231 Quis neget ex aliis, quae jam sunt, quaeque fuere,
1232
Conijicere, atque ita res acri praevertere
4862. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1363 Nempe infinitis quoniam, quaecumque geruntur,
1364 Res variare queunt rationibus, et tamen omnes
1365 Lex nequit idcirco comprendere praeque videre;
1366 Ut Ratio legis vim temperet aequa, necesse est,
1367 Interdum, et variis, quae tum contingere possunt,
1368 Pro rebus varie legum plerumque rigorem
1369 Molliat, et normam deflectat semper ad aequi.
4863. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1636 Perferat, atque animo nunquam succumbat inerti.
1637 Est tibi proin medius, Fortem quem dicimus, inter
1638 Audacem timidumque; quia audacemque necesse est
1639 Temperet audita Ratione animumque timentem.
1640 Et quoniam Virtus subeundis ista perîclis
1641 Exercet persaepe suos, pulcherrima certe
1642 Inter Bellantum vultus praefulget et arma
4864. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1748 Hoc vitium; excessu nimirum Audacia magno
1749 Tollitur hinc, humilique Timor pede claudicat illinc.
1750 En tibi jam complet numerum, clauditque coronã
1751 Ultima Virtutum, nimias quae temperat omnes
1752 Corporis illecebras, praesertim rebus in illis,
1753 Omnia quas pariter sectantur saecla ferarum;
1754 Ut gula quas poscit, turpesque libidinis aestus.
1755 Bellua
4865. Stay, Benedikt. Philosophiae versibus traditae... [Paragraph |
SubSect | Section]
1752 Corporis illecebras, praesertim rebus in illis,
1753 Omnia quas pariter sectantur saecla ferarum;
1754 Ut gula quas poscit, turpesque libidinis aestus.
1755 Bellua propterea, qui non sibi temperat istis,
1756 Dicitur, ejusdem quoniam e genere esse videtur
1757 Naturae, pariter dum moribus utitur isdem.
1758 Proinde cibis nimiis haec abstinet, ingluviemque
1759 Atque
4866. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [Paragraph |
Section]
4867. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 540 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4868. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 561 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4869. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 562 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4870. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 562 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4871. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 562 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4872. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 565 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4873. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 572 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4874. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4875. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 577 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4876. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 580 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4877. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 580 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4878. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 580 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4879. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 582 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4880. Krčelić, Baltazar... . Additamenta ad Annuas, versio... [page 586 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
4881. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4882. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4883. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4884. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4885. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4886. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4887. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4888. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4889. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4890. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4891. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4892. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4893. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 27 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4894. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 30 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4895. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4896. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 41 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4897. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 42 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4898. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 46 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4899. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 50 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4900. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 50 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4901. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 51 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4902. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 55 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4903. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 58 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4904. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4905. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 75 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4906. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 75 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4907. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 78 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4908. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4909. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 80 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4910. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 82 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4911. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 84 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4912. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 86 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4913. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4914. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 93 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4915. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 96 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4916. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 101 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4917. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 104 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4918. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 105 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4919. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 110 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4920. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4921. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4922. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4923. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 140 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4924. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4925. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4926. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 142 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4927. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4928. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4929. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4930. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4931. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4932. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4933. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 170 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4934. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 170 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4935. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4936. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 176 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4937. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 183 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4938. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4939. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4940. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4941. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 189 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4942. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4943. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4944. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4945. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 195 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4946. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 195 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4947. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 196 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4948. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 196 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4949. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 197 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4950. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 199 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4951. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 207 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4952. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 216 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4953. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4954. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 227 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4955. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 227 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4956. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4957. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 233 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4958. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 234 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4959. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 234 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4960. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 240 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4961. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 241 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4962. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4963. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 245 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4964. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 246 |
Paragraph |
Section]
4965. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 254 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4966. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 257 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4967. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 259 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4968. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 263 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4969. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 265 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4970. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4971. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 267 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4972. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4973. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 269 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4974. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 271 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4975. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 272 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4976. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 272 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4977. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 278 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4978. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 281 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4979. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 281 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4980. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 286 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4981. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 286 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4982. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 287 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4983. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4984. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 293 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4985. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 299 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4986. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 305 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4987. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 305 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4988. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 307 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4989. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 310 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4990. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 310 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4991. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 314 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4992. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 316 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4993. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4994. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4995. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4996. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 317 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4997. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 322 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4998. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 324 |
Paragraph |
SubSect | Section]
4999. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 330 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5000. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 337 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5001. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 343 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5002. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 344 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5003. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5004. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 346 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5005. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 347 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5006. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 348 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5007. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 349 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5008. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5009. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5010. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 355 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5011. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 356 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5012. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 358 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5013. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 368 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5014. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 371 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5015. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 374 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5016. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 375 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5017. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 377 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5018. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 378 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5019. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 392 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5020. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 395 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5021. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 396 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5022. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 397 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5023. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 398 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5024. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 400 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5025. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 406 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5026. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 407 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5027. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 409 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5028. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 410 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5029. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 412 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5030. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 422 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5031. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 427 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5032. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 438 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5033. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5034. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 442 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5035. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 444 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5036. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 445 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5037. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 452 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5038. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 457 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5039. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 457 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5040. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 463 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5041. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 465 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5042. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 466 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5043. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 467 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5044. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 468 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5045. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 469 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5046. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5047. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5048. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 473 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5049. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 473 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5050. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5051. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 479 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5052. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 484 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5053. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 486 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5054. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 496 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5055. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 497 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5056. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5057. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 514 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5058. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 519 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5059. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 520 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5060. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 527 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5061. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 529 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5062. Krčelić, Baltazar... . Annuae 1748-1767,versio electronica [page 597 |
Paragraph |
Section]
5063. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5064. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5065. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5066. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5067. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5068. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5069. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5070. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5071. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5072. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5073. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5074. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5075. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5076. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5077. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5078. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5079. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5080. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5081. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5082. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5083. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5084. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5085. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5086. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5087. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5088. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5089. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5090. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5091. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5092. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5093. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5094. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
Section]
5095. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
5096. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5097. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5098. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1098 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5099. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5100. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5101. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5102. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5103. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5104. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1122 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5105. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5106. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5107. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5108. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1146 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5109. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5110. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1174 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5111. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5112. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1214 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5113. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5114. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5115. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5116. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1220 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5117. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1240 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5118. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5119. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5120. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5121. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5122. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1266 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5123. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5124. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5125. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5126. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5127. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5128. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5129. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1268 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5130. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5131. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1298 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5132. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5133. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5134. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5135. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1332 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5136. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5137. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5138. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5139. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5140. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5141. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5142. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1350 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5143. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5144. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5145. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5146. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5147. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5148. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5149. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5150. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5151. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus I, versio... [page 1388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
5152. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
Servantur mores, jaculo, volucrique sagittae
Debita, sume, puer, jaculum, volucremque sagittam,
Arcumque, pharetramque olim victoris Amyntae.
40 O! mihi si tantum tribuant bona numina, si te
Excipiam merita nectentem tempora lauro,
Felix, ah nimium! et figentem ditia tecto
Dona rudi; quo, care puer, quo brachia nexu
Adstringens collo haererem! quae dulcia fronti
45 Oscula mille darem! propera, puer, otia rumpe
Pigra celer, sacrumque
5153. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
60 Tytire, quae rerum facies nova? Pendula ramis
Omnibus ora virum seu sculpto extantia buxo,
Sive coloratis fulgent depicta tabellis.
Pastorale pedum, et septem compacta cicutis
Fistula cuique sua, ac circum cava tempora laurus
65 Adstat, at innumeris variantur caetera signis.
Quid juvenum manus illa struit? Sulcatur acuti
Huic acie teli summa cerata papyrus,
Hic ebore, hic viridi varias in cortice formas,
Alter in aequali pronus
5154. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
Eductos campis silvestribus, extulit ingens
Divini aeternum virtus ad culmen honoris,
Atque suos curare greges, quacumque vagentur,
170 Relligio dedit, et totum imperitare per Orbem.
Agnosco triplici fulgentia tempora serto,
Alnani et montes ternos, et montibus astrum
Impositum: triplex Lerimi se fascia prodit
Per medium secta, et gemino variata colore,
175 Quamque Aretalgus habet, spatiis distincta quadratis
Ultro se prodit Jovis
5155. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
Hic fugit: incassum fugientem, ac torva tuentem
Irato revocat vultu Themis. Aetheris arcem
Hic subit, et Coeli motus, ac sydera discit.
215 Hic eadem adstringit numeris, ac nunciat omnes
Astrorum adspectus varios, et tempora signat
Divinus Coeli vates: soror utraque fessum
Hinc atque hinc sexu major levat: aetheris ignes
Hac parte, hac varios Solis, Lunaeque labores
220 Oblongo per vitra tubo speculatur, at illa
Ante pedes Rhenusque
5156. Bošković, Ruđer. Ecloga recitata in publico Arcadum... [Paragraph |
Section]
245 Et maculas, dubium et lentae vertiginis orbem
Exquirit. Qua se ardenti via flectat ab Austro
In Boream hic campis, hic sacra signat in aede.
Immissus Titana refert per tenve foramen
Ex alto radius, mutataque tempora monstrat.
250 Ast ibi collapsas, monumentum insigne Neronis,
Immemor ipse sui (heu nimium!) considerat aedes:
Ah! ruit, et fractos praeceps alliditur artus.
Lyc.
Hic vero P.
5157. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5158. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5159. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5160. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5161. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5162. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
exoritur mensura hinc mobilitatis,
Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
Major mobilitas; producto a tempore contra
Illa remissior existat,
5163. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
Major mobilitas; producto a tempore contra
Illa remissior existat, spatioque minuto;
Propterea breviore viam qui tempore eandem,
Aut, mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
Prae reliquis
5164. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
Major mobilitas; producto a tempore contra
Illa remissior existat, spatioque minuto;
Propterea breviore viam qui tempore eandem,
Aut, mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
Prae reliquis laudantur equi, palmamque reportant
Cursores: animos spectantum a plausibus acres
5165. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
Major mobilitas; producto a tempore contra
Illa remissior existat, spatioque minuto;
Propterea breviore viam qui tempore eandem,
Aut, mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
Prae reliquis laudantur equi, palmamque reportant
Cursores: animos spectantum a plausibus acres
Exacuunt, quatiuntque jubam, insultantque superbi,
Dum per
5166. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5167. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5168. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5169. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5170. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5171. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
5172. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5173. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5174. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5175. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5176. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5177. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5178. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5179. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5180. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5181. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5182. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5183. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5184. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5185. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5186. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5187. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5188. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5189. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5190. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
5191. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
Trita solo; juvat integros accedere fontes/is
Atque haurire; juvatque novos decerpere Flores
Insignemque Mea Capiti petere inde Coronam
Unde prius nulli velarint tempora Musae.
Primus/m, quod magnis doceo de rebus et, arctis/artis
Religionum animos nodis involvere curo
Queis Musa hos cari felix exolvere tentat.
5192. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
70 Et ninc auspice Te claram ausit visere lucem;
71 Si tua jucundi non olli gratia desit
72 Praesidii, tum se terris ad sidera tollet,
73 Tum mea Cirrhaea decorabit tempora lauro.
74 Quapropter vigiles sensus, vacuamque reposco,
75 Quantum ferre queant at commoda publica, mentem;
76 Non me difficiles cogent nam absistere coepto,
5193. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
95 Et jam, quae nobis geminarum est altera rerum,
96 Spiritus, aut aliquid summum est, primumque, quod uno
97 A se habet omne, quod est, finisque et originis expers:
98 Aut quae finito productae tempore mentes
99 Principium tenuere sui, vitaeque fruuntur
100 Munere. Nos illud Numenque, Deumque vocamus,
101 Rem summam utroque hoc dicentes nomine, et unam.
102 At,
5194. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
140 Prorsus id ille mihi temere arripuisse videtur;
141 Namque ea si res est, quae cogitat, usque necesse est
142 Naturam servare suam; proin cogitat omni
143 Tempore, quo perstat revera in rebus: at istud
144 Quis ratione queat nobis ostendere certa?
145 Cum lassata virûm sopor altus membra resolvit,
146 Atque papavereo conspersit lumina rore,
5195. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
163 Plus aliis animae felices: sic fuit olim
164 Quidam de numero sapientum, qui meminisset,
165 In quot praeteritis
166 Quondam et qui fuerit Trojani tempore belli.
167 Ast hoc, quod vocitant in nostris mentibus altè
168 Imprimere, et signare, quid est, nisi forsitan illud
169 Efficere, ut res se manifesto lumine sistant
5196. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
191 Non cunctante, velut tum notas non sibi primum,
192 Sed quas ante diu quoque noverit, et meminisset
193 Quas nunquam didicisse: velut cum dicimus, esse
194 Majus parte, quod est totum, vel tempore eodem
195 Non itidem posse in rebus non esse, quod extat,
196 Et, genus hoc, alia, obtutu non vera fateri
197 Mens ipso quae non possit, manifestaque clament
198 Vel
5197. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
255 Mens sursum exemplis, rebusque abducta locisque
256 Ordinis illius naturam, vimque recenset,
257 Ingenitamque putat, quoniam, quo cognita primùm
258 Tempore sit, nescit, minimo nam parta labore:
259 Sic palmas primùm aequales cum junximus ambas,
260 Parve pari folium, nummorum aut orbibus orbes,
261 Aut pedibusque pedes, et passus passibus
5198. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
389 Ignores, quaecumque illo de fonte capaci
390 Effluxisse queant, penitus sunt innumerali
391 Quae numero? Cur sic nequeas manifesta tueri,
392 Mens alio faceret quid tempore, reque, locoque,
393 Corpore proque alio, atque aliis quoque sensibus ejus,
394 Qualis morte obita, quid agat sine corpore sola?
395 Omnia quae quoniam nos ignorare fatemur,
5199. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
563 Deprensa ante alias, sed non ita dura; sub ictu
564 Nam potuit valido ferri in quascumque figuras
565 Deduci facile, et flexu quocumque plicari.
566 Tempore post aliquo paulatim his addita quaedam:
567 Nam labefactari, validisque liquescere flammis
568 Conspectum est aurum, si quando incendia longa
569 Ferret, et in flavas corruptum solvier undas:
5200. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
573 Post flammas et idem pondus servare rapaces:
574 Quin etiam nulla purum rubigine tingi,
575 Sordibus et nullis nativam offundere lucem.
576 Praeterea, quoniam his inventis tempore longo
577 Nil fuit adjectum, nihil addi posse putatum est.
578 Tot variis auri tentata per omnia demum
579 Cum fuerit natura modis (ut scilicet omnes
580 Semper erant
5201. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
605 Jam praeter, supera quae corporis enumeravi
606 Conjuncta (huic siquidem junguntur semper, et haerent)
607 Munera, sunt itidem, simili ratione vocare
608 Quae conjuncta queas, natura ut Temporis, atque
609 Est Spatii; quoniam corpus constare profecto
610 Non queat ullius spatii, vel temporis expers.
611 Quare operae pretium est naturam inquirere utramque
5202. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
607 Munera, sunt itidem, simili ratione vocare
608 Quae conjuncta queas, natura ut Temporis, atque
609 Est Spatii; quoniam corpus constare profecto
610 Non queat ullius spatii, vel temporis expers.
611 Quare operae pretium est naturam inquirere utramque
612 Temporis, et spatii, atque aliis conjungere rebus.
613 Atque ea quisque sibi quamquam manifesta reatur
5203. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
609 Est Spatii; quoniam corpus constare profecto
610 Non queat ullius spatii, vel temporis expers.
611 Quare operae pretium est naturam inquirere utramque
612 Temporis, et spatii, atque aliis conjungere rebus.
613 Atque ea quisque sibi quamquam manifesta reatur
614 Esse; at si verbis aliis rem pendere tentet,
615 Haeret in ambiguo, et fraudum videt omnia
5204. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
613 Atque ea quisque sibi quamquam manifesta reatur
614 Esse; at si verbis aliis rem pendere tentet,
615 Haeret in ambiguo, et fraudum videt omnia plena;
616 Temporis, et spatii donec ratione resolvat
617 Notitiam gemina, et distinguat nomina rerum:
618 Censeri siquidem natura haec utraque partim
619 a nobis poterit, velut in se est, veraque, rebus
5205. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
624 Naturam spatii, distare a corpore noscas;
625 Non etenim solidum est, et non penetrabile; namque
626 Rem prohibere nequit per se transire meantem;
627 Ast, ut corpus, habet partes, sed tempore nullo
628 Mutua quae possint a se disjungi, et abire
629 Diversùm, et seriem disrumpere continuatam;
630 Proinde sui simile est, immobile, continuumque,
5206. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
644 Et partes habeat pars quaelibet infinitas
645 Ejus, ut et spatii, semper sine fine minores.
646 Et velut immensi spatii sint, vel possint esse, videmus;
647 Temporis immensi finitas sic quoque partes
648 Haud male cunctarum dicemus nos loca quaedam,
649 Quae durant, rerum, vel queis durare daretur.
650 At quoniam hae partes, nisi tantùm mente, videri
5207. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
648 Haud male cunctarum dicemus nos loca quaedam,
649 Quae durant, rerum, vel queis durare daretur.
650 At quoniam hae partes, nisi tantùm mente, videri
651 Temporis, et spatii nequeunt, neque sensibus ullis
652 Discerni inter se, et nostris non sensibus uti
653 Difficile est nobis, et non impellier inde;
654 Propterea a veris longe confingimus ipsi
5208. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
706 Ut nosmet durare ne ipsos percipiamus;
707 Nox neque momento longissima longior uno est,
708 Horaque sopitis citius non praeterit anno;
709 Temporis et puncto, quo primum humentibus alis
710 Incubuit somnus, punctum illud continuatur,
711 Quo demum se mens expergefacta recepit.
712 Tum quoque qui obtutus animi re fixit in una,
5209. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
731 Curarum aut saevis aegrescunt morsibus intus
732 Insomnes, tristique agitantur pectora motu;
733 Illis tarda dies, sol caelo figitur alto
734 Torpens, vixque mora evolventur tempora multa.
735 Nam tum quosque vigil crebros mens percipit ictus.
736 Jam non ipsa diu mens unam continet unquam
737 Notitiam intra se, quin protinus altera surgat,
5210. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
741 Unam rem versans aliquam): nos dicimus illud
742 Momentum, species quo scilicet una videtur
743 Tantùm animo, nec adhuc decesserit advenienti,
744 Momentum, quo non pars temporis ulla videri
745 Esse minor queat, et breviori transvolet ictu;
746 Apparet mora nulla, et puncto sistit in uno:
747 Quamvis revera minimas has temporis infra
5211. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
744 Momentum, quo non pars temporis ulla videri
745 Esse minor queat, et breviori transvolet ictu;
746 Apparet mora nulla, et puncto sistit in uno:
747 Quamvis revera minimas has temporis infra
748 Particulas aliae quoque sint sine fine minores,
749 Atque aliae, non ut minima ulla, vel ultima constet.
750 Succedunt igitur sibi certo tempore mentis
751
5212. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
747 Quamvis revera minimas has temporis infra
748 Particulas aliae quoque sint sine fine minores,
749 Atque aliae, non ut minima ulla, vel ultima constet.
750 Succedunt igitur sibi certo tempore mentis
751 Notitiae, quo non multo mora possit earum
752 Tardior, aut citior nobis vigilantibus esse.
753 At varios rerum quia motus cernimus extra,
754 Atque ex hoc
5213. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
752 Tardior, aut citior nobis vigilantibus esse.
753 At varios rerum quia motus cernimus extra,
754 Atque ex hoc opus est specierum continuatam
755 Prodire nobis seriem (quae temporis ipsa
756 Notitia est), fit, uti referamus motibus illam,
757 Et tantùm a rebus motis haurire putemus:
758 Nos veluti, starent si res, non temporis ullam
759 Intus
5214. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
755 Prodire nobis seriem (quae temporis ipsa
756 Notitia est), fit, uti referamus motibus illam,
757 Et tantùm a rebus motis haurire putemus:
758 Nos veluti, starent si res, non temporis ullam
759 Intus haberemus speciem, cum tempora nobis
760 Significent ipsae species, rerumque figurae,
761 Et parili duret res mota, quietaque pacto.
762 Ducimur huc
5215. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
756 Notitia est), fit, uti referamus motibus illam,
757 Et tantùm a rebus motis haurire putemus:
758 Nos veluti, starent si res, non temporis ullam
759 Intus haberemus speciem, cum tempora nobis
760 Significent ipsae species, rerumque figurae,
761 Et parili duret res mota, quietaque pacto.
762 Ducimur huc etiam nostris a sensibus, atque hinc
5216. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
760 Significent ipsae species, rerumque figurae,
761 Et parili duret res mota, quietaque pacto.
762 Ducimur huc etiam nostris a sensibus, atque hinc
763 Conjungi haud aliis nisi motis tempora rebus
764 Credimus: atque ideo metimur tempora motu:
765 Inde diem solis cursu finimus, et annum,
766 Temporis atque alios stellis labentibus orbes.
767 At non est
5217. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
761 Et parili duret res mota, quietaque pacto.
762 Ducimur huc etiam nostris a sensibus, atque hinc
763 Conjungi haud aliis nisi motis tempora rebus
764 Credimus: atque ideo metimur tempora motu:
765 Inde diem solis cursu finimus, et annum,
766 Temporis atque alios stellis labentibus orbes.
767 At non est tibi tuta vel ipsa haec semita Phoebi,
768 Qui
5218. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
763 Conjungi haud aliis nisi motis tempora rebus
764 Credimus: atque ideo metimur tempora motu:
765 Inde diem solis cursu finimus, et annum,
766 Temporis atque alios stellis labentibus orbes.
767 At non est tibi tuta vel ipsa haec semita Phoebi,
768 Qui non aequales nobis annosque, diesque
769 Partitur; modo nam citior, modo segnior idem est.
5219. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
771 Illa ingens cursu certe haud contunditur aequo,
772 Ullis, jam quid erit, quod nos in motibus usquam
773 Ducier aequali noscamus denique lapsu,
774 Prendere possimus mensurâ ut tempora certâ?
775 Tardior esse potest nam motus, et ocyor omnis,
776 Temporis ast eadem est semper fuga; nec mage durant
777 Nec minus omnes res, at perstant esse profecto,
5220. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
773 Ducier aequali noscamus denique lapsu,
774 Prendere possimus mensurâ ut tempora certâ?
775 Tardior esse potest nam motus, et ocyor omnis,
776 Temporis ast eadem est semper fuga; nec mage durant
777 Nec minus omnes res, at perstant esse profecto,
778 Seu nulli existant motus, tardive, citive.
779 Rebus ab his, spatium quibus hactenus, eque
5221. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
854 Ne sine, quam medium, vel, si libet, amplius, undà
855 Vas super infusâ puer impleat; ilicet illum
856 Oppositos age per motus, spirasque revolve;
857 Quae faciant, aliquo cieatur tempore labrum.
858 Principio, velut ante, manebit plana superne
859 Undaï facies, licet et latera aerea propter
860 Raptentur, circumque ruant, immota quiescet:
861 Labri
5222. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
901 Aequales, properantque pari lapsuque, fugaque:
902 Lenti at sunt alii magis usque, magisve citati.
903 Aequales tum sunt illi, spatia aequa locorum
904 Aequis temporibus cum prorsus corripiuntur.
905 Protinus exoritur mensura hinc mobilitatis;
906 Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
907 Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
5223. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
903 Aequales tum sunt illi, spatia aequa locorum
904 Aequis temporibus cum prorsus corripiuntur.
905 Protinus exoritur mensura hinc mobilitatis;
906 Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
907 Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
908 Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
909 Major mobilitas; producto a tempore contra
910 Illa
5224. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
906 Si loca nimirum referas ad tempora, sic ut
907 Quo fuerit spatium productius, et vice tempus
908 Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
909 Major mobilitas; producto a tempore contra
910 Illa remissior existat, spatioque minuto.
911 Propterea breviore viam qui tempore eandem,
912 Aut mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
913 Prae
5225. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
908 Mutata fuerit contractius, hoc tibi constet
909 Major mobilitas; producto a tempore contra
910 Illa remissior existat, spatioque minuto.
911 Propterea breviore viam qui tempore eandem,
912 Aut mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
913 Prae reliquis laudantur equi, palmamque reportant
914 Cursores: animos spectantum a plausibus acres
5226. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
909 Major mobilitas; producto a tempore contra
910 Illa remissior existat, spatioque minuto.
911 Propterea breviore viam qui tempore eandem,
912 Aut mage quae longa est, in eodem tempore carpunt,
913 Prae reliquis laudantur equi, palmamque reportant
914 Cursores: animos spectantum a plausibus acres
915 Exacuunt, quatiuntque jubam, insultantque superbi,
5227. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
916 Dum per Olympiacos resonat victoria campos.
917 Ocyor at motus fiet, seu tardior idem,
918 Cum tibi perpetuò majora minorave semper
919 Tranantur spatia aequali pro tempore; proinde
920 Mobilitas crescat, vel diminuatur, oportet.
921 At metimur eam minimo tum in tempore quovis
922 Correpto spatio, minimo nam tempore lapsum
923 Augeri
5228. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
918 Cum tibi perpetuò majora minorave semper
919 Tranantur spatia aequali pro tempore; proinde
920 Mobilitas crescat, vel diminuatur, oportet.
921 At metimur eam minimo tum in tempore quovis
922 Correpto spatio, minimo nam tempore lapsum
923 Augeri nihil, aut minui finxisse licebit;
924 Temporis ad primum minimi si scilicet ortum,
925 Auctum
5229. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
919 Tranantur spatia aequali pro tempore; proinde
920 Mobilitas crescat, vel diminuatur, oportet.
921 At metimur eam minimo tum in tempore quovis
922 Correpto spatio, minimo nam tempore lapsum
923 Augeri nihil, aut minui finxisse licebit;
924 Temporis ad primum minimi si scilicet ortum,
925 Auctum quidquid erit, referamus, quidquid ademptum.
926
5230. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
921 At metimur eam minimo tum in tempore quovis
922 Correpto spatio, minimo nam tempore lapsum
923 Augeri nihil, aut minui finxisse licebit;
924 Temporis ad primum minimi si scilicet ortum,
925 Auctum quidquid erit, referamus, quidquid ademptum.
926 Denique se celerans aequaliter, atque retardans
927 Motus erit, paria aequali si tempore quovis
5231. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
924 Temporis ad primum minimi si scilicet ortum,
925 Auctum quidquid erit, referamus, quidquid ademptum.
926 Denique se celerans aequaliter, atque retardans
927 Motus erit, paria aequali si tempore quovis
928 Incrementa fugae, vel detrimenta noventur,
929 Imparia ast eadem si sint, erit ille profecto
930 Motus inaequali pede se accelerans, tardansve.
931 Hìc
5232. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
947 Cui plus punctorum, contra minus augminis insit.
948 Ergo viae spatio puncti cujusque peracto
949 Metimur motum; quoniam sed pendet ab ipsa
950 Temporis id spatium mensura, et mobilitate,
951 Si tamen haec eadem constet sibi. Tum quia confit
952 Pluribus e punctis corpus; jam motus in ipso
953 Corpore tantus erit, quantus de motibus exit
5233. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
956 Omnibus in summam conjunctis: proinde movetur
957 Cum corpus; genus hoc, motùs mensura profecto est,
958 Si toties repetas, quot sunt in corpore puncta,
959 Temporis illius mensuram, et mobilitatis.
960 Demum ad tempus idem quoniam plerumque: vel aequum
961 Respicimus, motus cum ad motus aequiparamus;
962 Propterea non hìc tempus plerumque putamus;
5234. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
969 Ne quae per sensus nostros, per nomina rerum
970 Irrepant fraudes animo, verumque recondant;
971 Praesertim tibi, quid constent, quibus omnia fiunt,
972 Dum memoro, quaecumque cluent, loca, tempora, motus,
973 Ne nimium nostris in versibus esse querare
974 Asperitatis, et illecebris, cultuque carere
975 Carmina, non aliis nisi mentibus apta severis:
976 Nam si
5235. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
999 Firmandum: quippe hoc vertuntur cardine cuncta;
1000 Errandi vites hac scilicet arte pericla,
1001 Quae non effugere Viri, scrutarier ista
1002 Tempore qui a veteri tentârunt; proinde ruinam
1003 Fecere in rebus naturae perspiciendis.
1004 Nam multi prius ad causas, et semina, et ortus
1005 Prolapsi, quam vidissent, quid constet; id ipsi
5236. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1062 Aspicit, illatis toties dum crimina poenis
1063 Comparat, et pulchrae noscit data praemia laudi:
1064 Nec nimium, si non, quis legum, noverit, auctor,
1065 Quaeque ferendarum ratio, et quae tempora, refert;
1066 dum liceat multas deprendere praecipuasque,
1067 Quas servare opus est, offendat ne quid in illo
1068 Foedere, neve paret sibi vitae incommoda multa.
5237. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1402 Et subito (sine fraude tamen transcurrere tantum
1403 Num liceat?) rerum ad primos se sistere fontes
1404 Possit: more Ducum, vires, et idonea bello
1405 Qui terere in parvis renuentes tempora rebus,
1406 Extemplo fines transgressi, et flumina magna,
1407 Arcibus et validis urbem post terga relictis,
1408 Primam urbem, regni caput ardent impetere ipsum:
5238. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1451 Planities, motum hoc citius tum sistier illum
1452 Est opus: ast idem laevi licet aequoro pergat,
1453 Aequatoque solo, et diuturno tempore, demum
1454 Sistitur haud alia de causa, quam quia motum
1455 Paulatim abradat, quantumvis laevis, et aequa,
1456 Tollere non possis quam funditus, asperitate
5239. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1456 Tollere non possis quam funditus, asperitate
1457 Terra aliqua, proscissa resistat et aëris aura.
1458 Utraque causa suo cum motum extinguere possit
1459 Tempore, non aliam quaerendum est corpore in ipso,
1460 Ne causis causas alias addamus inanes.
1461 Ipsum igitur per se non ullo tempore corpus
1462 Quit mutare suos, aut prorsus tollere motus.
5240. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1458 Utraque causa suo cum motum extinguere possit
1459 Tempore, non aliam quaerendum est corpore in ipso,
1460 Ne causis causas alias addamus inanes.
1461 Ipsum igitur per se non ullo tempore corpus
1462 Quit mutare suos, aut prorsus tollere motus.
1463 Ergo est illud iners, et semper fungitur hac vi.
1464 Proinde globum quoque si magno jaculeris eundem
5241. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1471 Quae, si praeterea vic nulla alicunde veniret,
1472 Perpetuò vim propter inertem deproperarent
1473 Aequali magnum rectoque per aethera lapsu,
1474 Aequaeque conficerent spatia aequo tempore semper.
1475 Has quaecumque suo discedere corpora cogunt
1476 Saepe statu, vires ipsi vocitamus agentes;
1477 Dicimus et duplex harum genus esse; videntur
1478 Quippe
5242. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1476 Saepe statu, vires ipsi vocitamus agentes;
1477 Dicimus et duplex harum genus esse; videntur
1478 Quippe aliae valido certam dare mobilitatem
1479 Ictu corporibus, momento temporis uno;
1480 Sumunt proinde sui mensuram a motibus ipsis,
1481 Quos genuere: aliae conatibus exerceri
1482 Continuis, et nil in puncto tempore quovis,
1483 Ni tantùm
5243. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1479 Ictu corporibus, momento temporis uno;
1480 Sumunt proinde sui mensuram a motibus ipsis,
1481 Quos genuere: aliae conatibus exerceri
1482 Continuis, et nil in puncto tempore quovis,
1483 Ni tantùm premere; his ergo mora certa, necesse est,
1484 Temporis ut tribuatur, uti per corpora certos
1485 Possint cudentes moderatim educere motus.
5244. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1481 Quos genuere: aliae conatibus exerceri
1482 Continuis, et nil in puncto tempore quovis,
1483 Ni tantùm premere; his ergo mora certa, necesse est,
1484 Temporis ut tribuatur, uti per corpora certos
1485 Possint cudentes moderatim educere motus.
1486 Diversae, genus hoc, quoque vires tempore agentes
1487 Aequali motus progignunt non alios, quam
5245. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1483 Ni tantùm premere; his ergo mora certa, necesse est,
1484 Temporis ut tribuatur, uti per corpora certos
1485 Possint cudentes moderatim educere motus.
1486 Diversae, genus hoc, quoque vires tempore agentes
1487 Aequali motus progignunt non alios, quam
1488 His ipsis possint qui respondere; sed uni
1489 Tempora cuique dabis si non aequalia, motus
1490 Non nisi
5246. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1486 Diversae, genus hoc, quoque vires tempore agentes
1487 Aequali motus progignunt non alios, quam
1488 His ipsis possint qui respondere; sed uni
1489 Tempora cuique dabis si non aequalia, motus
1490 Non nisi temporibus respondeat ipse, necesse est,
1491 Quisque suis, quibus exoritur. Vis quaelibet ergo
1492 Tanto major erit, quanto et, qui gignitur,
5247. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1487 Aequali motus progignunt non alios, quam
1488 His ipsis possint qui respondere; sed uni
1489 Tempora cuique dabis si non aequalia, motus
1490 Non nisi temporibus respondeat ipse, necesse est,
1491 Quisque suis, quibus exoritur. Vis quaelibet ergo
1492 Tanto major erit, quanto et, qui gignitur, ipse
1493 Auctior est motus, contractior et mora contra
5248. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1491 Quisque suis, quibus exoritur. Vis quaelibet ergo
1492 Tanto major erit, quanto et, qui gignitur, ipse
1493 Auctior est motus, contractior et mora contra
1494 Temporis. Et veluti gemina re dicimus omnes
1495 Confieri motus, nimirum mobilitate,
1496 Materiaque; ita vis eadem pro tempore certo,
1497 Quanto est materies majorve, minorve, minorem
5249. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1493 Auctior est motus, contractior et mora contra
1494 Temporis. Et veluti gemina re dicimus omnes
1495 Confieri motus, nimirum mobilitate,
1496 Materiaque; ita vis eadem pro tempore certo,
1497 Quanto est materies majorve, minorve, minorem
1498 Contra, et majorem tanto edet mobilitatem.
1499 Pondera sic aeque validis impulsa lacertis,
1500 Qualia
5250. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1513 A tergo pellit vis corpora, qua prius ibant,
1514 Rapta via; spatium spatiis percurritur aequum
1515 Tum geminis, quorum primis a motibus alterum,
1516 Alterum ab adjunctis tranandum tempore seorsum
1517 Esset in aequali: vel vis nova motibus obstans
1518 Corpus in oppositas partes agit, atque repellit;
1519 Parte illa tibi sunt tanti breviora fugaï
1520
5251. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1565 Fluctus ab Euxino, ventisque tumentior unda,
1566 Et fluviis rapiebat, et abducebat amato
1567 Littore, nequidquam luctantem, aegreque ferentem,
1568 Atque moras omnes, et tempora longa perosum.
1569 Denique cujusvis post lapsum temporis illud
1570 In regione loci reperitur corpus eadem,
1571 Qua foret, egisset si causa in id utraque per se
5252. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1566 Et fluviis rapiebat, et abducebat amato
1567 Littore, nequidquam luctantem, aegreque ferentem,
1568 Atque moras omnes, et tempora longa perosum.
1569 Denique cujusvis post lapsum temporis illud
1570 In regione loci reperitur corpus eadem,
1571 Qua foret, egisset si causa in id utraque per se
1572 Altera post aliam, atque aequali tempore seorsum
5253. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1569 Denique cujusvis post lapsum temporis illud
1570 In regione loci reperitur corpus eadem,
1571 Qua foret, egisset si causa in id utraque per se
1572 Altera post aliam, atque aequali tempore seorsum
1573 Quaeque suo. Pariterque plagas si pluribus uno
1574 Momento a causis in multas corpus agatur,
1575 Corpus idem variis tot raptum motibus unà
5254. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1573 Quaeque suo. Pariterque plagas si pluribus uno
1574 Momento a causis in multas corpus agatur,
1575 Corpus idem variis tot raptum motibus unà
1576 Conjunctis cernes quovis post tempore eodem
1577 Esse loco, quo, vis si quaeque cieret earum,
1578 Aequis temporibus totidem, seorsumque, videres.
1579 Nec minus idcirco a diversis viribus actum
1580
5255. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1575 Corpus idem variis tot raptum motibus unà
1576 Conjunctis cernes quovis post tempore eodem
1577 Esse loco, quo, vis si quaeque cieret earum,
1578 Aequis temporibus totidem, seorsumque, videres.
1579 Nec minus idcirco a diversis viribus actum
1580 Mobilitate pari semper, rectaque feretur.
1581 Hinc facile agnosces, diversae ita pellere corpus
5256. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1579 Nec minus idcirco a diversis viribus actum
1580 Mobilitate pari semper, rectaque feretur.
1581 Hinc facile agnosces, diversae ita pellere corpus
1582 Si pergant causae, haud conjunctim, at temporis aequi
1583 Perpetuo sibi quae succedant ordine, seorsum
1584 Quaeque sua varie pro mensuraque, plagaque,
1585 Directos ut post tot motus, atque viarum
1586 Post
5257. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1599 Omnibus, haec tantùm vis denique prodeat una,
1600 Illud quae recto possit transferre meatu
1601 Semitae ad extremas a primis sinibus oras.
1602 Quapropter vires multae uno tempore agentes
1603 Momine jam pollent aequali, ac una, queat quae
1604 Omnibus ex illis vis texier; oppositoque
1605 Ordine confingi poterit vis quaelibet una
1606 Non
5258. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1621 Incitet, aut Aquilo simul hinc, simul et Notus illinc,
1622 Et quatiat funes, illisaque sibilet aura.
1623 Percipe praeterea, projectum dum loca tranat
1624 Corpus, in exigui cujusvis temporis ortu
1625 A latere impelli repetitis ictibus ipsum
1626 Interea, et coepto cogi decedere cursu;
1627 Innumeris fractum tum flexibus, et distortum
1628 Illud iter
5259. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1628 Illud iter videas, corpusque meatibus esse
1629 Tot signaturum variam inflexamque figuram,
1630 Constantem rectis tot nempe meatibus, ipsa
1631 Tempora jam quot erunt, quae longe parvula fingis.
1632 Interrupta loco at si corpus vis ea turbet
1633 Haud ullo, et quae propterea sit tempore in omni
1634 Continuata, viam semper curvabit eundo
5260. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1630 Constantem rectis tot nempe meatibus, ipsa
1631 Tempora jam quot erunt, quae longe parvula fingis.
1632 Interrupta loco at si corpus vis ea turbet
1633 Haud ullo, et quae propterea sit tempore in omni
1634 Continuata, viam semper curvabit eundo
1635 Illud, et inflectet: sed flexus noscere nullos
1636 Ut possis usquam, et procursus prendere rectos;
1637 Nam
5261. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1635 Illud, et inflectet: sed flexus noscere nullos
1636 Ut possis usquam, et procursus prendere rectos;
1637 Nam simul incoeptat via recta, et desinit esse
1638 Omnibus in punctis, momento in temporis omni,
1639 Principioque suo finem confundit, et unà
1640 Advenit, atque fugit, simul exoriturque, peritque,
1641 Tentat et in rebus dum se esse ostendere, non est.
5262. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1639 Principioque suo finem confundit, et unà
1640 Advenit, atque fugit, simul exoriturque, peritque,
1641 Tentat et in rebus dum se esse ostendere, non est.
1642 Et veluti, dum fit repetitis tempore plagis
1643 Saepe brevi constans multis multangula rectis
1644 Semita tramitibus; tum protinus illa recentes
1645 Si regione aliqua vis addere desinat ictus;
1646 Qua
5263. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1694 possim, quae signis, quàm verbis, plus agitur, rem?
1695 Scribuntur cana variis ea signa papyro
1696 Ductibus, ut flexus omnes, cursusque, viasque
1697 Subjiciant sensu, et spatia ipsa, et tempora monstrent,
1698 Atque ea cum sonitu careant, solisque patescant
1699 Signa oculis, vocali efferre in carmine nobis
1700 Difficile est; tentare tamen dum conor, et ante
5264. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1702 Dum peragro loca, solerti, nimiumque sagaci
1703 Mecum ades o animo, partemque fer ipse laboris,
1704 Nam partim haec tibi erunt audita, repertaque partim.
1705 Quare opus est, crescunt ut tempora, corpore quosvis
1706 Quae nempe enumeres circumlabente per arcus,
1707 Crescere sic credas etiam illa, inclusa sub îsdem
1708 Fingere quae possis spatia arcubus, a radiisque
5265. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1711 Hoc genus, a filo, quod tensum a corpore possis
1712 Ducere ad immotum punctum, ut cum corpore latum,
1713 Quo latum sit cumque, sui vestigia linquat;
1714 Area temporibus respondeat ista, necesse est,
1715 Exeat ut duplex in duplice, ternaque terno,
1716 Cumque illo ratione pari paria augmina sumat.
1717 Certaque nec ratio non horum, claraque constat,
5266. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1726 Vis feret; ex illo tenta hinc producere puncto,
1727 Ad quod directae contendunt undique vires,
1728 Tres radios tres ad regiones tramitis hujus,
1729 Scilicet extremas, mediamque, ubi temporis aeque
1730 Partiti tibi sunt confinia; bina videbis
1731 Tum spatia ex illo ante oculos nascentia ductu,
1732 Tres laterum costas, ternos et habentia flexus,
5267. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1734 Atque pede insistunt super aequo, aequalia debent
1735 Esse, et mensuras quoque distenduntur in aequas.
1736 In media medio corpus regione viaï
1737 Tempore cum fuerit, facito, vis extera pellat
1738 In punctum; via tunc oriens deflectet ab illa
1739 Rectae parte viae subitò, interiusque meabit
1740 A gemina corpus vi raptum; hoc tempore tum fit
5268. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1737 Tempore cum fuerit, facito, vis extera pellat
1738 In punctum; via tunc oriens deflectet ab illa
1739 Rectae parte viae subitò, interiusque meabit
1740 A gemina corpus vi raptum; hoc tempore tum fit
1741 Dimidio quod iter, pariter finire memento
1742 Eductis radiis, spatium et signare triforme:
1743 Hoc subitò agnosces geminorum aequare secundum
5269. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1749 Demittit; quae cum medium se dirigat illum
1750 Per radium, radio non ipsi cogere debet
1751 Corpus ut accedat, contra nec ut inde recedat);
1752 Par quapropter erit primo quoque. Tempore corpus,
1753 Fac, nova deinde pari immotum vis urgeat illud,
1754 Ut prius, in punctum; formae par area rursus
1755 Tertia prodibit triquetrae: sic duplice duplex,
5270. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1753 Fac, nova deinde pari immotum vis urgeat illud,
1754 Ut prius, in punctum; formae par area rursus
1755 Tertia prodibit triquetrae: sic duplice duplex,
1756 Ternaque sic terno nascetur tempore; eadem
1757 Sic ratione aliae, crescunt ut tempora, crescent,
1758 Progressusque pares spatia ista, et tempora habebunt.
1759 Sin pro temporibus momenta brevissima sumas
5271. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1754 Ut prius, in punctum; formae par area rursus
1755 Tertia prodibit triquetrae: sic duplice duplex,
1756 Ternaque sic terno nascetur tempore; eadem
1757 Sic ratione aliae, crescunt ut tempora, crescent,
1758 Progressusque pares spatia ista, et tempora habebunt.
1759 Sin pro temporibus momenta brevissima sumas
1760 Temporis, externasque putes crebescere vires
5272. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1755 Tertia prodibit triquetrae: sic duplice duplex,
1756 Ternaque sic terno nascetur tempore; eadem
1757 Sic ratione aliae, crescunt ut tempora, crescent,
1758 Progressusque pares spatia ista, et tempora habebunt.
1759 Sin pro temporibus momenta brevissima sumas
1760 Temporis, externasque putes crebescere vires
1761 Ictibus assiduis, ut tramite corpus agatur
5273. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1756 Ternaque sic terno nascetur tempore; eadem
1757 Sic ratione aliae, crescunt ut tempora, crescent,
1758 Progressusque pares spatia ista, et tempora habebunt.
1759 Sin pro temporibus momenta brevissima sumas
1760 Temporis, externasque putes crebescere vires
1761 Ictibus assiduis, ut tramite corpus agatur
1762 Incurvo; quoque tum manifestum id constet, oportet,
5274. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1757 Sic ratione aliae, crescunt ut tempora, crescent,
1758 Progressusque pares spatia ista, et tempora habebunt.
1759 Sin pro temporibus momenta brevissima sumas
1760 Temporis, externasque putes crebescere vires
1761 Ictibus assiduis, ut tramite corpus agatur
1762 Incurvo; quoque tum manifestum id constet, oportet,
1763 Quod doceo, curvos quanquam est via flexa per
5275. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1766 Hoc genus, inverso patefit, si dicta retexas;
1767 Invenies siquidem, curvo si tramite pergat
1768 Corpus, quaeque suis ut respondentia semper
1769 Temporibus, fili aut radii vestigia constent,
1770 Esse illas vires extrinsecùs advenientes
1771 Directas ad idem punctum debere, nec omnes
1772 Non omni de parte simul concurrere in unum.
5276. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1774 Si motu quocumque itidem moveatur, et aequis,
1775 Queis punctum, pellatur idem quoque viribus, atque,
1776 In mundi partem directis corpus eandem;
1777 Tum fore, temporibus respondeat area quaevis,
1778 Area, quae punctum peragrante a corpore confit.
1779 Hanc etiam prorsus rationem invertere possis;
1780 Nam si conveniant et tempus, et area, praeter
5277. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1787 Assidue, fieri paria omnia prorsus, ut ante,
1788 Nempe omnes motus plano peragentur eodem
1789 In spatio, quod per punctum transire necesse est,
1790 Areaque ipsa suo pariter cum tempore crescet:
1791 Tantùm erit, ut punctum tergo convexa tumenti
1792 Semita respiciat, quod concava respiciebat,
1793 Interiusque sinu proprio includebat oberrans.
5278. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1831 Et servat quemvis generatim in corpore constans
1832 Cumque statum; verùm ille statum jam non nisi servat
1833 Inductum, in quo corpus eo pro tempore constat.
1834 Nos hunc tangenti debemus tramite tantùm
1835 Metiri nisum, transcurri tempore certo
1836 Qui tum deberet, si nil obsisteret extra.
1837 Dicere at
5279. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1832 Cumque statum; verùm ille statum jam non nisi servat
1833 Inductum, in quo corpus eo pro tempore constat.
1834 Nos hunc tangenti debemus tramite tantùm
1835 Metiri nisum, transcurri tempore certo
1836 Qui tum deberet, si nil obsisteret extra.
1837 Dicere at externam quam vim, vel fuemus agentem,
1838 Quae medium, ut docui, quoddam petit undique punctum,
5280. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1838 Quae medium, ut docui, quoddam petit undique punctum,
1839 Quanta sit, ex illo quisque aestimet intervallo,
1840 Quo distant extrema viae tangentis, et arcùs,
1841 Tempore qui minimo quovis percurritur arcus,
1842 Tempore quaeque itidem via signaretur eodem
1843 Tangens, extera vis si non deduceret intro;
1844 Namque hanc tantundem corpus deducitur a vi,
5281. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1839 Quanta sit, ex illo quisque aestimet intervallo,
1840 Quo distant extrema viae tangentis, et arcùs,
1841 Tempore qui minimo quovis percurritur arcus,
1842 Tempore quaeque itidem via signaretur eodem
1843 Tangens, extera vis si non deduceret intro;
1844 Namque hanc tantundem corpus deducitur a vi,
1845 Quae trahit in medium, quaecumque sit, extima
5282. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1913 Tibure sic Romam qui rheda vectus equove
1914 Advenit, totidem lapides pertransiit, ipsa
1915 Quot lapides Româ numerantur Tibur eunti.
1916 Sed Tiburtinis si tempore collibus illo
1917 Mansisset, quis erit, qui credere possit, eundem
1918 Propterea, quod iter tum non confecerit, ipsum id
1919 Oppositis carpsisse plagis, et ab Urbe Sibyllae
5283. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1947 Officit et prorsus contraria, semper ut inde
1948 Abradat quiddam, et semper decerpere tentet)
1949 Protinus haud cuiquam manifestum posse videri,
1950 Ut quae perpetuo decrescunt tempore, demum
1951 Omnia vel prorsus desistant esse, vel ultra
1952 Quasvis finiti vanescant limitis oras.
1953 Multa etenim finita vides fieri usque minora,
1954 Nimirum
5284. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1958 Quaque repraesentet tibi, quod superabit, ita omnes
1959 Quin etiam in menses, omnes ita pergat in annos,
1960 Lustraque, saeculaque, atque aeterna in tempora pergat,
1961 Haud unquam finem optatum contingere speret,
1962 Quin aliqua sit parte talenti obnoxius idem,
1963 Usque nec ulterius non solvere debeat: at si
1964
5285. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1965 Atque ille unius partem tibi reddere, ut ante,
1966 Dimidiam incipiat, nec reddere desinat unquam
1967 Dimidiae reliquae partis; sic detrahet unum
1968 An nummum e summa quantovis tempore? semper
1969 Quin plus quàm quatuor superesse, novemve videbis.
1970 Sic et materiae nullum quandoque movendi
1971 Sese posse dari finem quis perneget; illa
5286. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
1986 In medio: nunc hac si mobilitate repente
1987 Illo nempe loco projectum corpus in oras
1988 Sit superas; cursus semper minuetur, ut a quo
1989 Extera partem aliquam vis tempore detrahit omni;
1990 Non erit ast, aliquid non semper ut ipsa relinquat,
1991 Quod carpat, minus atque minus sine fine, modoque;
1992 Nec queat id facere, ut prorsus cessare putetur;
5287. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
2008 Tantùm a tangenti deducet, tramitis ejus
2009 Limes ab extremo quantùm arcus limite distat;
2010 Proin opus, ut curvo semper servetur in arcu
2011 Corpus idem; neque propterea, si tempore longo
2012 Vis spatium opposito a cursu decerpere longum,
2013 Atque infinitum infinito tempore possit,
2014 Fiet, ut in punctum corpus cadat; infiniti
2015 Flexus
5288. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
2010 Proin opus, ut curvo semper servetur in arcu
2011 Corpus idem; neque propterea, si tempore longo
2012 Vis spatium opposito a cursu decerpere longum,
2013 Atque infinitum infinito tempore possit,
2014 Fiet, ut in punctum corpus cadat; infiniti
2015 Flexus quandoquidem non tum minus efficiuntur.
2016 Adde, quod interdum, quamvis vis extera vincat,
5289. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
2156 Immoti, et stimulis exinde haud angimur ullis,
2157 Queis sine praesertim felicem condere vitam,
2158 Atque alibi reperire, quod instat, posse videmur.
2159 Pluribus in vita jam cum uno tempore saepe
2160 Experiamur agi stimulis torquentibus intus,
2161 Est opus, exsurgat medium quid ab omnibus, atque a
2162 Compositis silum incertum se proferat extra
2163 In
5290. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
2200 Immotus res humanas versabitur inter,
2201 Subjiciensque sibi mortalia quaeque feretur
2202 Altius atque, caput sublimibus inferet astris,
2203 Quo neque ventorum tempestas, nigraque gliscunt
2204 Nubila, nec tonitru, nec fulmine concutitur mens,
2205 Perpetuùm at caelo ridet lux alma sereno.
5291. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
6 Si neque mens morbo, neque corpus langueat aegrum:
7 It varias solers porro, experiensque per artes,
8 Prodit et a longo semper prudentior usu:
9 Haud aliter sua Doctrinae quoque tempora mutant;
10 Ipsae ortus habuere suos, teneramque juventam,
11 Deinde novos auctus, majoraque robora sumunt;
12 Nam Genus humanum, sua quo producitur omnes
13 Annorum
5292. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
23 Indigenas propriis pellebant sedibus ipsos,
24 Omnia vastantes late loca, et undique cultus
25 Vertentes cum non humano more latinos.
26 At quoniam ex longo jam tempore deinde per omnem
27 Coepimus Europam grajis, latiisque vacare
28 Quaerendis veterum monumentis, eque ruendis
29 Mirandorum operum confusis saepe ruinis;
30 Paulatim
5293. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
89 Saxorum in cumulis; variis nunc sculpta figuris
90 Marmora, trunca tamen, visuntur, mutaque nobis;
91 Signa repertorum tuimur, periere reperta.
92 Ex aliquo at quoniam jam tempore novimus artem
93 Obstetricem operum, servatricemque laborum
94 Ingenii, possint diffundi ut multiplicati
95 Prela per, et formas, lateque per ora virorum
96 Spargier,
5294. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
97 Interdum, ex uno ut nascantur millia multa;
98 Longius idcirco nobis promittimus aevum,
99 Immensosque licet quoque spes extendere in annos,
100 Temporis et saevos labentis temnere morsus
101 Magnis praesertim pro rebus; nam leve queis est
102 Pondus, ferre queant aetatem haud denique multam.
103 Sed quae fata manent nostros ventura labores?
5295. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
102 Pondus, ferre queant aetatem haud denique multam.
103 Sed quae fata manent nostros ventura labores?
104 Quantum aevi mihi fas optare? Quid augerer ausis
105 His immortali de tempore? Concitat istis
106 Me quoque promissis, et mentem numine Phoebus
107 Implet, et incessit: jam, quo feror, impetus ire est.
108 Quapropter quoniam, praeter jam cognita semper
5296. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
244 Mensura minuunt ipsum hunc diversa recessum.
245 At cum nil minuunt prorsus, cum scilicet illa est
246 Vis vi, quae formam prius immutaverat, aequa,
247 Restituitque pari, quo tempore laesa, figuram,
248 Maxima dicetur, majore excrescere porro
249 Auctu cum nequeat, summoque in culmine perstet.
250 Sed jam ex impulsu quae fit, confingere possim
5297. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
337 Aequalem oppositas post saevae verbera plagae,
338 Quantus sit, certa ut possis ratione videre;
339 Nosse modum par est, quo corpora colliduntur.
340 Scilicet, et quanto conflictus tempore fiat.
341 Atque hìc, ut valeam prope rem supponere nostris
342 Ipsam oculis, sine me duo fingere mollia prorsus
343 Corpora, quae quamvis revera extare negatum est,
5298. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
535 Fiet, ut hoc subita compôstum pace quiescat,
536 Nec se a contactu dulci divellat eorum,
537 Quae regione sua, veluti non pulsa, manebunt;
538 Tempore quanquamillo tantundem carpitur agmen
539 Extremum; quoniam excussum procul aufugit unum
540 Tam celeri, primum quam venerat, impete corpus.
541 Namque perinde istud fieri fateare necesse est,
5299. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
541 Namque perinde istud fieri fateare necesse est,
542 Ac si non ita sint tactus stipata per ipsos,
543 Ast aliquo inter se spatio divulsa locentur,
544 Succedente aliquo et se mutuà tempore pulsent;
545 Impulsum nam quodque movebitur, inde quiescet
546 Impellens; ast extremum cum pellere post se
547 Non habeat, quod possit, eo, quo pellitur, ibit
5300. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
784 Deberet, motudisjectis partibus ejus.
785 Haec igitur gravitas, quae terrae corpora jungit,
786 Subjecta humanis fuerit cum sensibus omni
787 Tempore, non tamen ante suas patefecerat orbi,
788 Queis generat motus, atque urget pondera, leges,
789 Tyrrheni quam magna Viri effulsere reperta.
790 Sustulit hic ausis praestantibus ardua sese
5301. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
799 Inclyta, rebus in his hominum qui corda premebant,
800 Lustravit vigilans, quo deorsum corpora pacto
801 Descendant, et qua, detexit, lege, quibusque
802 Et spatii, et motus, et temporis incrementis,
803 Libera seu fuga sit, declinatove retenta
804 Aequore; constantem deduxit corpore in omni
805 Unde, paremque sibi gravitatem, et continuatos
5302. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
830 Quovis atque loco nos experiamur eandem,
831 hic ipsam semper nisus nos inter oportet
832 Exercere partes, paria et facere omnia in aequis
833 Temporibus, quaecumque facit; proin temporis omni
834 Par nova mobilitas, novus impetus adveniet par
835 Momento; simul et labenti in corpore semper
836 Incrementorum numerus servabitur horum
5303. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
830 Quovis atque loco nos experiamur eandem,
831 hic ipsam semper nisus nos inter oportet
832 Exercere partes, paria et facere omnia in aequis
833 Temporibus, quaecumque facit; proin temporis omni
834 Par nova mobilitas, novus impetus adveniet par
835 Momento; simul et labenti in corpore semper
836 Incrementorum numerus servabitur horum
837 Propter
5304. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
840 Corpus, tempus erit quanto productius, ex quo
841 Labier incepit, majorem crescere tanto
842 Debebunt omnes in summam mobilitates;
843 Totaque temporibus respondeat illa, necesse est:
844 Proin breve per tempus quod decidit, illud, oportet,
845 Acquirat motum celerem minus; at mage longum est
846 Si tempus, videas properantius ire deorsum
5305. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
853 Contristat, quam, quem sentit per membra dolorem.
854 Extemplo parium constans haec mobilitatis
855 Incrementorum ratio deducere possit
856 Te facile, ut videas, spatium, quod tempore certo,
857 Libera descendant si corpora, carpitur, esse
858 Prorsus dimidium spatii, quod tempore eodem
859 Conficerent eaddem constanti concita cursùs
860 Impete,
5306. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
855 Incrementorum ratio deducere possit
856 Te facile, ut videas, spatium, quod tempore certo,
857 Libera descendant si corpora, carpitur, esse
858 Prorsus dimidium spatii, quod tempore eodem
859 Conficerent eaddem constanti concita cursùs
860 Impete, quo lapsùs se in fine illius agebant:
861 Scilicet aspicies, alte si quattuor ulnis
862 Sustollas
5307. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
867 Incipiat se per declivia, at usque supina
868 Illa magis, celeri fugiat qua impune volatu,
869 Aspicies, inquam, non quattuor, ut prius, aequo
870 Tempore, at octonas cursum proferre per ulnas,
871 Majorique viae duplo contendere tractu;
872 Quandoquidem duplo quoque major mobilitas est
873 Ultima mobilitate, cadens quam corpus habebat
5308. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
871 Majorique viae duplo contendere tractu;
872 Quandoquidem duplo quoque major mobilitas est
873 Ultima mobilitate, cadens quam corpus habebat
874 Temporis in medio momento; ut tempora nam cum
875 Crescat mobilitas, media esse in tempore debet
876 Dimidio; at lapsus metitur corporis ille
877 Tantum intervalli, quantum, si mobilitate
5309. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
871 Majorique viae duplo contendere tractu;
872 Quandoquidem duplo quoque major mobilitas est
873 Ultima mobilitate, cadens quam corpus habebat
874 Temporis in medio momento; ut tempora nam cum
875 Crescat mobilitas, media esse in tempore debet
876 Dimidio; at lapsus metitur corporis ille
877 Tantum intervalli, quantum, si mobilitate
878 Hac media
5310. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
872 Quandoquidem duplo quoque major mobilitas est
873 Ultima mobilitate, cadens quam corpus habebat
874 Temporis in medio momento; ut tempora nam cum
875 Crescat mobilitas, media esse in tempore debet
876 Dimidio; at lapsus metitur corporis ille
877 Tantum intervalli, quantum, si mobilitate
878 Hac media fieret constanti, et semper eadem.
879 Perfacile hoc e
5311. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
879 Perfacile hoc e fonte queas deducere porro,
880 Cum per inane cadit corpus, celeratque deorsum,
881 Incipiens motùs a primo protinus ortu,
882 Tempora si numeres aequalia; tempore primo,
883 Quantum erit, ut spatii peragatur, deinde secundo
884 Tripliciter spatii tantundem fiat, oportet;
885 Quandoquidem primo finito tempore crevit
5312. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
879 Perfacile hoc e fonte queas deducere porro,
880 Cum per inane cadit corpus, celeratque deorsum,
881 Incipiens motùs a primo protinus ortu,
882 Tempora si numeres aequalia; tempore primo,
883 Quantum erit, ut spatii peragatur, deinde secundo
884 Tripliciter spatii tantundem fiat, oportet;
885 Quandoquidem primo finito tempore crevit
886 Tanto
5313. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
882 Tempora si numeres aequalia; tempore primo,
883 Quantum erit, ut spatii peragatur, deinde secundo
884 Tripliciter spatii tantundem fiat, oportet;
885 Quandoquidem primo finito tempore crevit
886 Tanto mobilitas labentis corporis auctu,
887 Ut, si praeterea nihil adjiceretur, eadem
888 Iret per duplex, ut diximus, intervallum
889 Corpus idem; sed
5314. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
888 Iret per duplex, ut diximus, intervallum
889 Corpus idem; sed item, quo possit currere solo
890 Simplex per spatium, superadditur a gravitatis
891 Ictibus assiduis, in primo tempore factum
892 Ut fuit; idcirco spatium transcurret utraque
893 Tergeminum a causa; sed tantùm mobilitatem
894 Acquiret geminam, per quattuorintervalla
895 Pergere post
5315. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
892 Ut fuit; idcirco spatium transcurret utraque
893 Tergeminum a causa; sed tantùm mobilitatem
894 Acquiret geminam, per quattuorintervalla
895 Pergere post alio qua sola tempore posset;
896 Sola tamen non est, quoniam novus advenit ictus
897 Continuò gravitatis, eo ut delabier uno
898 Per spatium possit simplex; quo protinus illis
5316. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
898 Per spatium possit simplex; quo protinus illis
899 Quattuor adjuncto confiant quinque, necesse est;
900 Post septem, post deinde novem, sic impare crescent
901 Decursi numero pro quovis tempore tractus.
902 Et veluti ramus de ramo gignitur alter,
903 Atque alter sese post hunc, alterque propagat
904 Alte diffusis foliis, lateque virescens;
905 A vero pariter
5317. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
909 Imparium ratio numerorum nos ea ducit
910 Ad noscenda simul multa intervalla viarum,
911 Si percursa velis ab origine noscere prima:
912 Nam quoniam primo spatium fit tempore simplex,
913 Tempore sed triplex alio; exit tempore duplo
914 Et simplex, et item triplex; quapropter eodem
915 Bis duplum est spatium: si jungas quinque, sequenti
5318. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
910 Ad noscenda simul multa intervalla viarum,
911 Si percursa velis ab origine noscere prima:
912 Nam quoniam primo spatium fit tempore simplex,
913 Tempore sed triplex alio; exit tempore duplo
914 Et simplex, et item triplex; quapropter eodem
915 Bis duplum est spatium: si jungas quinque, sequenti
916 Tempore quae fient; ter erunt tria tempore
5319. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
910 Ad noscenda simul multa intervalla viarum,
911 Si percursa velis ab origine noscere prima:
912 Nam quoniam primo spatium fit tempore simplex,
913 Tempore sed triplex alio; exit tempore duplo
914 Et simplex, et item triplex; quapropter eodem
915 Bis duplum est spatium: si jungas quinque, sequenti
916 Tempore quae fient; ter erunt tria tempore toto
5320. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
913 Tempore sed triplex alio; exit tempore duplo
914 Et simplex, et item triplex; quapropter eodem
915 Bis duplum est spatium: si jungas quinque, sequenti
916 Tempore quae fient; ter erunt tria tempore toto
917 Hoc triplici intervalla, quaterque quaterna repente
918 Temporibus quatuor prodibunt: proinde valebis
919 Intervalla viae capere ipso a tempore
5321. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
913 Tempore sed triplex alio; exit tempore duplo
914 Et simplex, et item triplex; quapropter eodem
915 Bis duplum est spatium: si jungas quinque, sequenti
916 Tempore quae fient; ter erunt tria tempore toto
917 Hoc triplici intervalla, quaterque quaterna repente
918 Temporibus quatuor prodibunt: proinde valebis
919 Intervalla viae capere ipso a tempore lapsùs,
920
5322. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
915 Bis duplum est spatium: si jungas quinque, sequenti
916 Tempore quae fient; ter erunt tria tempore toto
917 Hoc triplici intervalla, quaterque quaterna repente
918 Temporibus quatuor prodibunt: proinde valebis
919 Intervalla viae capere ipso a tempore lapsùs,
920 Tempora si quot erunt, toties tot sumere pergas
921 Decursos tractus spatiorum: quibis eosdem
5323. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
916 Tempore quae fient; ter erunt tria tempore toto
917 Hoc triplici intervalla, quaterque quaterna repente
918 Temporibus quatuor prodibunt: proinde valebis
919 Intervalla viae capere ipso a tempore lapsùs,
920 Tempora si quot erunt, toties tot sumere pergas
921 Decursos tractus spatiorum: quibis eosdem
922 Ex ipsa pariter metiri mobilitate,
923 Nam mutato aeque
5324. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
917 Hoc triplici intervalla, quaterque quaterna repente
918 Temporibus quatuor prodibunt: proinde valebis
919 Intervalla viae capere ipso a tempore lapsùs,
920 Tempora si quot erunt, toties tot sumere pergas
921 Decursos tractus spatiorum: quibis eosdem
922 Ex ipsa pariter metiri mobilitate,
923 Nam mutato aeque mutari hanc tempore dixi;
5325. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
920 Tempora si quot erunt, toties tot sumere pergas
921 Decursos tractus spatiorum: quibis eosdem
922 Ex ipsa pariter metiri mobilitate,
923 Nam mutato aeque mutari hanc tempore dixi;
924 Proin ea in his faciet, faciunt quod tempora, rebus.
925 Quare si centum pedibus locus altior extet,
926 Unde ruat corpus, quam quo descnderat ante,
927 Ad
5326. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
921 Decursos tractus spatiorum: quibis eosdem
922 Ex ipsa pariter metiri mobilitate,
923 Nam mutato aeque mutari hanc tempore dixi;
924 Proin ea in his faciet, faciunt quod tempora, rebus.
925 Quare si centum pedibus locus altior extet,
926 Unde ruat corpus, quam quo descnderat ante,
927 Ad terram decies velocius accidet imam,
928 Impendetque
5327. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
925 Quare si centum pedibus locus altior extet,
926 Unde ruat corpus, quam quo descnderat ante,
927 Ad terram decies velocius accidet imam,
928 Impendetque decem in tranando tempora inani.
929 At jacias certa si mobilitate deorsum
930 Impellens rectà ad terram grave corpus, oportet,
931 Quaeras, illa forent loca quam sublimia, corpus
932 Unde
5328. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
934 Scilicet, ex illis si fingas ante quieta
935 Incepisse locis per sese pondera labi.
936 Alta queas ast ut loca non inquirere frustra,
937 Scire licet decies in sexta temporis ejus
938 Parte, quod unius decies pars sexta sit horae,
939 Per se lapsa pedes semper decurrere deorsum
940 Pondera ter quinos prope, quos tuus accola novit,
5329. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
941 Sequana, regalem tumidus qua praeteris urbem.
942 Propterea quae tum concrescit denique tali
943 Mobilitas spatio confect, deinde maneret
944 Si constans, duplex illo ipso tempore ferret
945 Corpora per spatium, nimirum adjungeret unum
946 Percursis pedibus ter denis, rursus et unum.
947 Jam, quacumque velis, pro certa mobilitate
948 Nosse
5330. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
950 Sin contra, quaecumque velis, loca certa cadenti
951 Des lapidi, incertam, quantum concreverit illis,
952 Mobilitatem itidem deprendes, quaeque, necesse,
953 Absumantur uti labendo tempora: certa
954 At statuas demum si tempora, et alta valebis
955 Noscere, quantum opus est, loca, mobilitatis et augmen
956 Prendere supremum, perducere quo rationum
5331. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
951 Des lapidi, incertam, quantum concreverit illis,
952 Mobilitatem itidem deprendes, quaeque, necesse,
953 Absumantur uti labendo tempora: certa
954 At statuas demum si tempora, et alta valebis
955 Noscere, quantum opus est, loca, mobilitatis et augmen
956 Prendere supremum, perducere quo rationum
957 Te vis nempe queat, quas paulo ostendimus ante.
5332. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
959 Saepe fidelibus haec subjecta, repertaque, qualem
960 Monstrabat ratio; multi dum turribus altis
961 Projicerent lapides, vel plumbi pondera deorsum,
962 Signatamque viam, et servarent tempora quaeque;
963 Semper in his etenim ratio est tutissima rebus,
964 Si comes incedat fido experientia sensu,
965 Et ferat auxilium persaepe, et fulciat aegram;
966 Quae
5333. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1051 Viribus inclamant non respondere, neque esse
1052 Propterea has vires a mobilitate putandas,
1053 Ut spatium, in sese repetita, at simplice tantum,
1054 Et simul a toto quoque tempore, corpora major
1055 Quo tum conscendunt; quoniam quo corpora major
1056 Tollet mobilitas, hoc plus erit in saliendo
1057 Temporis insumptum.
5334. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1055 Quo tum conscendunt; quoniam quo corpora major
1056 Tollet mobilitas, hoc plus erit in saliendo
1057 Temporis insumptum. Quod si diversa vigeret
1058 Lex gravitatis, ut haec non esset par sibi semper
1059 Scilicet, at quantum vacuas procul iret in oras
1060 Terraï a medio fugiens lapis, hoc magis
5335. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1059 Scilicet, at quantum vacuas procul iret in oras
1060 Terraï a medio fugiens lapis, hoc magis ipsum
1061 Cogeret ad medium gravitas, aequalia semper
1062 Tempora tum quoniam fluerent in quolibet illo
1063 Ascensu; tantum spatia ipsa increscere, crescit
1064 Quantum mobilitas, non plus, opus esse videres.
1065 His tamen haud alii, quos concitat aemulus
5336. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1099 Sive, quòd id nimium cupiunt, turbare videntur.
1100 Hìc etenim non vim dicunt satis esse tueri
1101 Ut solam, solumque, subinde quod exit ab illa;
1102 Ast opus esse etiam, quanto quid tempore fiat,
1103 Inspicere, atque moras causae cognôsse vigentis.
1104 Cum faciem pila lapsa suam, argillâve tenaci,
1105 Unguine vel molli super imprimit, aerave flecti
5337. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1109 Ipsam qua sit opus paulatim mobilitatem
1110 Illo ex offensu minui omnem, et proinde perire.
1111 Propterea cum vis mage longo obstantia vincet
1112 Tempore, majus erit, quod ab illa prodit in auras.
1113 Sic et Aratores gemini, cum jugera ferro
1114 Invertunt, duro geminis si forte diebus
1115 Insudent operi, subigent plus tum quater arvi,
5338. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1114 Invertunt, duro geminis si forte diebus
1115 Insudent operi, subigent plus tum quater arvi,
1116 Unus idem quam si per lucem exerceat unam;
1117 Nec cujusque ideo vis ipso a tempore crescit.
1118 Haud minus ast immota gradu pars altera perstat,
1119 Utque nihil rebus facientia tempora in istis
1120 Rejicit, et solis, quocumque ea tempore fiant,
5339. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1116 Unus idem quam si per lucem exerceat unam;
1117 Nec cujusque ideo vis ipso a tempore crescit.
1118 Haud minus ast immota gradu pars altera perstat,
1119 Utque nihil rebus facientia tempora in istis
1120 Rejicit, et solis, quocumque ea tempore fiant,
1121 Credit ab effectis caussas debere putari.
1122 Sic et suppositis humeris qui pondera transfert,
5340. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1117 Nec cujusque ideo vis ipso a tempore crescit.
1118 Haud minus ast immota gradu pars altera perstat,
1119 Utque nihil rebus facientia tempora in istis
1120 Rejicit, et solis, quocumque ea tempore fiant,
1121 Credit ab effectis caussas debere putari.
1122 Sic et suppositis humeris qui pondera transfert,
1123 Ut procul advectis cum mercibus advenit urbes
5341. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1132 Plus humeros premet, et nervos intendere coget,
1133 Et mage proinde viri lassari membra ferentis;
1134 Qui pariter sub eo immotus si pondere perstet,
1135 Ingemit, et longo vix tempore sustinet artus.
1136 Denique, cur ea vis haud exoriatur, ut omnes
1137 Res in natura, quarum ortus respicit unà
1138 Causam ipsam, causaeque moras, et tempus agentis?
5342. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1164 Scilicet a sola pendere hìc omnia noscas
1165 Mobilitate: hac tu percepta in corpore quovis
1166 Percipies etiam spatium, quo debet idipsum
1167 Corpus momento quocumque in temporis esse:
1168 Hinc venit et tractus, per quem tum corpora scandunt,
1169 Et cava fossa, et quae rebus sunt caetera in istis.
1170 Ipsa at mobilitas porro a vi pendet inerti,
5343. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1179 Ordine mobilitas, seu nasci, sive perire,
1180 Totaque causarum, noscas, effecta quot extant.
1181 Sic cum projicitur sursum lapis, infinitum
1182 Iret per spatium infinito tempore scandens
1183 Propter inertem vim, atque impressam mobilitatem,
1184 Tempore qua in tractus aequali curreret aequos.
1185 Officit at gravitas subito, contraque repellit
5344. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1181 Sic cum projicitur sursum lapis, infinitum
1182 Iret per spatium infinito tempore scandens
1183 Propter inertem vim, atque impressam mobilitatem,
1184 Tempore qua in tractus aequali curreret aequos.
1185 Officit at gravitas subito, contraque repellit
1186 Ictibus assiduis salientem, et decutit omnem
1187 Paulatim surgente a corpore mobilitatem.
5345. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1222 Quae canimus, quique hac naturam parte reclusit,
1223 Num vivas vidit, num nomine compellavit
1224 Vires, discurrens tamen undique, et omnia vincens?
1225 Deinde tot ingeniis cum tanto tempore earum
1226 Quaeratur mensura, neque ortis litibus ulla
1227 Finis adhuc; nonne ambiguis stant omnia verbis,
1228 Nil veri quibus est, certique subesse fatendum,
5346. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1229 Posse nec ipsam rem tantas dissolvere lites,
1230 Quae neque sit rerum in numero, nullamque subire
1231 Mensuram valeat, neque jam, nisi ficta, cluere?
1232 Et quoniam docui, quo temporis, atque fugaï,
1233 Ordine quo spatii pariter grave corpus in oras
1234 Ascendat rectà superas, rectàque vicissim
1235 Descendat; quali properet nunc, percipe, cursu,
5347. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1238 Tum coit, atque viam via jungitur utraque in unam.
1239 Solo ex projectu corpus cum fertur, oportet,
1240 Aequali properet lapsu, et spatia ipsa viaï
1241 Non aliter, quam queis properatur, tempora crescant:
1242 At sola gravitate probatum est posse viarum
1243 Non aliter tractus aptari, quam repetitis
1244 In se temporibus: quare simul utraque causa
1245 Si
5348. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1241 Non aliter, quam queis properatur, tempora crescant:
1242 At sola gravitate probatum est posse viarum
1243 Non aliter tractus aptari, quam repetitis
1244 In se temporibus: quare simul utraque causa
1245 Si lapidem impellat, simul hic parebit utrique,
1246 Curvatoque viae contendet proinde meatu,
1247 Cujus contingit projectùs semita dorsum:
5349. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1246 Curvatoque viae contendet proinde meatu,
1247 Cujus contingit projectùs semita dorsum:
1248 Ac tunc in spatiis, jactùs aequalia in oras
1249 Quae capias, lapsus servari temporis aequos;
1250 At prodit removente quod a gravitate, videbis,
1251 In se temporibus repetitis jingier aptum.
1252 Verum, hujus natura viae quae constet, et unde
5350. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1248 Ac tunc in spatiis, jactùs aequalia in oras
1249 Quae capias, lapsus servari temporis aequos;
1250 At prodit removente quod a gravitate, videbis,
1251 In se temporibus repetitis jingier aptum.
1252 Verum, hujus natura viae quae constet, et unde
1253 Cognita sit primùm mortalibus, atque reperta
1254 Ipsa, aliaeque etiam simul unâ ab origine
5351. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1551 Illis propterea peraguntur legibus îsdem
1552 Hic quoque cuncta, quibus vacuo grave corpus agebat
1553 Aere se, recto sursum deorsumve volatu.
1554 Hoc discrimen erit tamen unum: tempore eodem
1555 Quod minor exoritur loca per declivia tanto
1556 Mobilitas, obliqua minor vis est ea quanto
1557 Totius illaesae gravitatis viribus ipsis,
1558 Nimirum
5352. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1608 Undique diversas convertas axis ad imum,
1609 Quo coëant omnes, punctum; tum sive per illa,
1610 Sive per haec grave corpus eat declivia quaeque;
1611 Aequo quamque viam decurri tempore cernes,
1612 Illo nimirum, pondus demitteret axem
1613 Quo se per totum supremo a vertice ad imum;
1614 Cum quanto magis una recedit ab axe viarum
1615 Quaeque, magis
5353. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1636 Saepe iterum auxilio fors advenit, atque secundat
1637 Conatus, artes et substruit exorituras,
1638 Successusque datis amplos successibus addit.
1639 Ergo vir ille, animo cum tempora volveret acri,
1640 Excita queis prodit vibrati arteria cordis
1641 Impulsus; qui pendebat de fornice templi,
1642 Concussum forte huc lychnum procurrere et illuc
5354. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1640 Excita queis prodit vibrati arteria cordis
1641 Impulsus; qui pendebat de fornice templi,
1642 Concussum forte huc lychnum procurrere et illuc
1643 Vidit, et aequali conjecit tempore posse
1644 Procurrentis itus peragi reditusque; nec, ille
1645 Quanquam primo amplum, porro contractius usque
1646 Signaret spatium, diuturnior ante videri
5355. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1654 Hinc tua vis animi Batavis effulsit ab oris
1655 Nobis, inclyte Vir, qui tmepora certius, ac sol,
1656 Metiris, sol ipse dies qui ducit, et annos,
1657 Et nobis Pater est saeclorum et temporis auctor.
1658 Sed prius ad motus quam corporis accedamus
1659 Suspensi, sternenda via est, moresque videndi,
1660 Queis volvunt curvo se corpora missa meatu;
5356. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1669 Diversis orbis de partibus axis ad imum
1670 Ducitur (has, siquidem flectentes esse videri
1671 Chordae arcum possint, chordarum nomine dicunt)
1672 Aequa, per has properat queis corpus, tempora constant;
1673 Ne tu forte putes etiam per quoslibet arcus,
1674 Parva tamen qui sint pars circum totius orbis,
1675 Aequis temporibus volventia corpora ferri,
5357. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1672 Aequa, per has properat queis corpus, tempora constant;
1673 Ne tu forte putes etiam per quoslibet arcus,
1674 Parva tamen qui sint pars circum totius orbis,
1675 Aequis temporibus volventia corpora ferri,
1676 Scilicet ut multi, quanquam haud ingloria rebus
1677 Nomina in his, ista ducti ratione putarunt:
1678 Nam ratio, dicunt, qua fit, peragantur ut aequis
5358. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1676 Scilicet ut multi, quanquam haud ingloria rebus
1677 Nomina in his, ista ducti ratione putarunt:
1678 Nam ratio, dicunt, qua fit, peragantur ut aequis
1679 Chordae temporibus, quas imus terminat axis,
1680 (Se variae licet inter, inaequalesque) profecto
1681 Exiguis eadem quoque debet in arcubus esse,
1682 Cum prope quique suis aequi sint denique chordis:
5359. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1680 (Se variae licet inter, inaequalesque) profecto
1681 Exiguis eadem quoque debet in arcubus esse,
1682 Cum prope quique suis aequi sint denique chordis:
1683 Proinde itidem aequali procursus tempore quosque
1684 Exiguos peragi, cum scilicet itque, reditque
1685 Exiguos, at non aequales, corpus in arcus.
1686 Hi procul a vera lapsi regione feruntur;
1687 Nam licet
5360. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1718 Usque minora fugae sint incrementa, per arcus
1719 Corpore, per chordas quam, delabente; tamen sic
1720 Ille prior vincit decursus, ut, altera motùs
1721 Pars haec cum fiat breviori tempore, jam vim
1722 Propter conceptam, nequeant discrimina proinde
1723 Denique pensari sic temporis illa prioris.
1724 Arcum propterea breviori tempore multo
1725 Nonne
5361. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1720 Ille prior vincit decursus, ut, altera motùs
1721 Pars haec cum fiat breviori tempore, jam vim
1722 Propter conceptam, nequeant discrimina proinde
1723 Denique pensari sic temporis illa prioris.
1724 Arcum propterea breviori tempore multo
1725 Nonne opus est carpi, quam chordam, corporis omni
1726 Illo in procursu, pars arcus, quamlibet ipsa
5362. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1721 Pars haec cum fiat breviori tempore, jam vim
1722 Propter conceptam, nequeant discrimina proinde
1723 Denique pensari sic temporis illa prioris.
1724 Arcum propterea breviori tempore multo
1725 Nonne opus est carpi, quam chordam, corporis omni
1726 Illo in procursu, pars arcus, quamlibet ipsa
1727 Totius circum sit longe parva meatus?
1728 Qualia
5363. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1725 Nonne opus est carpi, quam chordam, corporis omni
1726 Illo in procursu, pars arcus, quamlibet ipsa
1727 Totius circum sit longe parva meatus?
1728 Qualia sed chordas per, et arcus temporis omnis
1729 Atque fugae semper discrimina, quantaque constent,
1730 Si libet, est alio rationum a fonte petendum.
1731 Sed prius aggrediar quam rem quoque cominus ipsam,
5364. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1757 Si quoque decrescat flexus, quo se aequora nectunt.
1758 Qui si infinitè tum denique decrescendo
1759 Vanescat prope, differitas oritura viarum
1760 Declinatarum, quae tempore scilicet aequo
1761 Quolibet intacta cum mobilitate seorsum,
1762 Cumque ita pauxillùm tenuata conficerentur,
1763 Vanescet pariter simul, et prope desinet omnis,
5365. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1852 Cum grave per curvos ibit quoscumque meatus,
1853 Si positus horum, et naturam sciveris ante;
1854 Parvula quandoquidem, queis perquam parvulus arcus
1855 Conficitur quicumque ruendo, tempora pendent
1856 A spatiis arcùs, quae corpus conficit, atque a
1857 Mobilitate ipsa, proin scire licebit eorum
1858 Momentorum omnem quoque summam, et tempora tota.
5366. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1855 Conficitur quicumque ruendo, tempora pendent
1856 A spatiis arcùs, quae corpus conficit, atque a
1857 Mobilitate ipsa, proin scire licebit eorum
1858 Momentorum omnem quoque summam, et tempora tota.
1859 At facili magis hac alia ratione putabis
1860 Tempora curvatum per iter quodcumque ruendi,
1861 Si quocumque viae puncto distinguere pergas
1862 A tota
5367. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1857 Mobilitate ipsa, proin scire licebit eorum
1858 Momentorum omnem quoque summam, et tempora tota.
1859 At facili magis hac alia ratione putabis
1860 Tempora curvatum per iter quodcumque ruendi,
1861 Si quocumque viae puncto distinguere pergas
1862 A tota gravitatem illam, solamque relinqui
1863 Si fingas, quae tum regiones tendit in illas,
5368. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1868 His ipsis variae gravitatis ab ictibus ire.
1869 His animadversis, arcus, quos totius orbis
1870 Partem esse exiguam statuas, cognoscere possis,
1871 Aequis temporibus carpi quoscumque meando,
1872 Quantum ipsi monstrare queant, et prendere sensus:
1873 Tractus inaequalis sit eorum quamlibet omnis:
1874 Exiguam nam cum signat revolubile corpus
5369. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1893 Vi gravitas urgeret, ut ictus fortior esset,
1894 Quo magis a mediis distarent finibus illa,
1895 Contractisque aeque spatiis languesceret aeque.
1896 Qui tibi quo fiat jam lapsus tempore, nosce,
1897 Possis rebus ab his ut ad illas scandere notis.
1898 Sic quoque praerupti qui tendit ad ardua montis,
1899 Ascensu non ferre audet vestigia recto,
1900
5370. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1920 Ad medium quibus accedet, dum truditur intro,
1921 Volvetur ter per totidem disjunctius oras,
1922 Olli et rursus erit triplex via, visque superstes:
1923 Atque ita post quaevis continget tempora semper,
1924 Ut mage disjunctum id triplici ruat impete corpus
1925 Per triplices pariter regiones, ternaque restet
1926 Et vis, et peragenda via. At cum denique puncto
5371. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1928 Alterum item medio prope adesse videbitur illi,
1929 Cui tria tum spatii brevis intervalla supersint.
1930 Jam media terrae primum in regione locet se,
1931 Tempore et illuc se tum transferet alterum eodem;
1932 Nam superare triplex quae tum vis, et via debet,
1933 Utraque vanescet prorsus, quia visque, viaeque
1934 Utraque nullius triplex est, nullaque
5372. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1932 Nam superare triplex quae tum vis, et via debet,
1933 Utraque vanescet prorsus, quia visque, viaeque
1934 Utraque nullius triplex est, nullaque proinde.
1935 Temporis idcirco nullum est discrimen in illo
1936 Amborum sic per loca non aequalia casu:
1937 Mobilitatis at est; quoniam, velut ante cadebat
1938 Triplo per triplices regiones ocyus alterum,
5373. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1940 Nunc fac, ut egrediantur ab hoc, unàque recedant
1941 Ejaculata pari, qua tum venere ruendo,
1942 Mobilitate; patens ratio, manifestaque prodit,
1943 Ad sua quodque, fore, ut redeat loca tempore eodem,
1944 Nimirum inter se spatiis distantia ternis:
1945 Nam motum minuent redeuntibus, elidentque,
1946 Quo genuere prius venientibus ordine, vires.
1947 Denique
5374. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1952 Exempla, atque uno claudit paria omnia gyro.
1953 Semper erit, spatiis queis corpora cumque locentur
1954 Bina, ut percursi tractus ab origine prima,
1955 Atque fugae incrementa pari pro tempore, et ipsae
1956 Vires, quaeque viae tranandae deinde supersint,
1957 Ordine ut haec inter se singula stent spatiorum
1958 Illo, quo media a terrae regione recedunt
5375. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1956 Vires, quaeque viae tranandae deinde supersint,
1957 Ordine ut haec inter se singula stent spatiorum
1958 Illo, quo media a terrae regione recedunt
1959 Corpora; proinde pari delabi tempore debent,
1960 Delabi, seu forte illinc conscendere jacta
1961 Ad loca prima, pari simul ordine mobilitatum.
1962 Jam facili ad curvos ratione referrier arcus
5376. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1961 Ad loca prima, pari simul ordine mobilitatum.
1962 Jam facili ad curvos ratione referrier arcus
1963 Possumus, unde sumus digressi, et noscere, parvâ
1964 Circuitùs in parte, prope aequas temporis ejus
1965 Esse moras, quo se labentia corpora volvunt.
1966 Jam quoniam, ut docui, quae pellit in arcubus imis,
1967 Esse opus est parvam quos partem totius orbis,
5377. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1968 Obliquans sese gravitas flectentia cursum
1969 Corpora, par olli est, quae quo mage distat ab imo,
1970 Viribus increscit tanto majoribus urgens,
1971 Hic etiam ascensùs sunt tempora, descensùsque
1972 Omnia, inaequales sint arcus quamlibet, aequa.
1973 At quae est mobilitas punctis sublimibus aeque,
1974 Imae aut valle viae, toti, quod corpora tranant,
5378. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1974 Imae aut valle viae, toti, quod corpora tranant,
1975 Respondet spatio; hanc ipso metimur et arcu;
1976 Nam via majori pensari mobilitate
1977 Major, ut existant paria omnia tempora, debet.
1978 Ergo age, finge etiam: per fictas nempe valemus
1979 Ire quoque ad verum res; nam via sternitur illuc
1980 Sic facilis saepe, et clara, et certissima longae:
5379. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2021 Mutatis; sed ibi quia duplo fortior extat
2022 Vis in principio; par demum in fine, necesse,
2023 Descensùs ut mobilitas sit; at impare utrinque
2024 Tempore descendatur; uti minus effluat arcu
2025 Temporis in curvo, quam chordae in tramite recto,
2026 Ut minor est pars quarta orae, qua clauditur orbis,
2027 Ductu illo, medium hunc ipsum qui dividit
5380. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2022 Vis in principio; par demum in fine, necesse,
2023 Descensùs ut mobilitas sit; at impare utrinque
2024 Tempore descendatur; uti minus effluat arcu
2025 Temporis in curvo, quam chordae in tramite recto,
2026 Ut minor est pars quarta orae, qua clauditur orbis,
2027 Ductu illo, medium hunc ipsum qui dividit orbem.
2028 Ast quid erit, si non pars orbis parvula
5381. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2028 Ast quid erit, si non pars orbis parvula constent,
2029 Distenti verum, atque ampli quantumlibet arcus?
2030 Quod discrimen erit per chordas temporis, atque
2031 Per, genus hoc, arcus demisso pondere lapsi?
2032 Id minus invenies, quam parvos esse per arcus
2033 Mimirum, quoniam debetur longius illis,
2034 Majores
5382. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2083 Protinus (omnis eo ratio est subnixa elemento)
2084 Rerum, perpetuò nos fingere quas variari
2085 Possumus, et veluti fluere, haec discrimina nobis
2086 Hasque vices tenues, quae parvo in tempore longe,
2087 Scilicet infinitè in parvo tempore fiunt,
2088 Est expendere opus, quoque ordine, qua ratione
2089 Mutuà sese inter referantur quaeque, videre.
2090
5383. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2084 Rerum, perpetuò nos fingere quas variari
2085 Possumus, et veluti fluere, haec discrimina nobis
2086 Hasque vices tenues, quae parvo in tempore longe,
2087 Scilicet infinitè in parvo tempore fiunt,
2088 Est expendere opus, quoque ordine, qua ratione
2089 Mutuà sese inter referantur quaeque, videre.
2090 Primùm igitur partes, refert cognôsse, fluentes
5384. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
48 Ut lubet: est contra, antiquis ubi legibus ipsa
49 Innixa est ratio regnandi; Rex ubi mutis
50 Scilicet addit vim, recipitque a legibus, atque
51 Utraque se media sic temperat arte Potestas.
52 Illic, Regnantum qua flectit cuncta libido,
53 Instans incumbit timor in mortalia corda,
54 Atque animos premit horrifica vel nominis umbra,
55
5385. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
139 Claraque Scipiadum devicto nomina ab Orbe.
140 Haud tamen hoc hominum possunt mortalia corda
141 Culmine stare diu: virtutis imagine fallit
142 Saepe furor, mentesque rapit pro tempore flecti
143 Indociles, geminasque facit discordia partes;
144 Et vitiis morum rigor ille obtunditur acer,
145 Luxus, et ambitio simul incubuere; labascunt
146 Tum
5386. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
160 Haec ubi cognôris, multaque revolveris ipse
161 Parte vigil, si tum te ad foedera Naturaï
162 Certa, ratasque feras ad leges, haec quibus omnis
163 Summa stat, ad tutos e tempestatibus atris
164 Nonne tibi portus demum videaris, et almae
165 Venisse a tenebris ad lumina clara diei,
166 Protinus unde queas hominum cognoscere curas,
167 Quantum
5387. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
190 Quique queant varii signari exinde meatus,
191 Naturam prorsus pariter cognosceret omnem,
192 Atqeu videret, ab hac quid in omni possit oriri
193 Tempore, quid nequeat, res et praediceret omnes,
194 Quae fierent, quocumque loco, quo tempore cumque.
195 Nostra sed est arcto nimium mens limite septa,
196 Et finita, nec extendit nisi per breve
5388. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
191 Naturam prorsus pariter cognosceret omnem,
192 Atqeu videret, ab hac quid in omni possit oriri
193 Tempore, quid nequeat, res et praediceret omnes,
194 Quae fierent, quocumque loco, quo tempore cumque.
195 Nostra sed est arcto nimium mens limite septa,
196 Et finita, nec extendit nisi per breve vires
197 Intervallum, et vix, ut constant, pauca tuetur.
5389. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
258 Usus erit, pulchrosque ab eo cognoscere mores
259 Nostrae, quam excolimus, gravitatis, quamque doceri
260 Tma cupidi sumus hìc; praesertim si quid in illo
261 Sit, quod in aequando commoti tempore prosit
262 Corporis, it currens quod scilicet, atque recurrens;
263 Ut referunt, quibus haec tentata, retectaque primis.
264 Nonne operae pretium est igitur cognoscere, quali
5390. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
315 Astra sinu, latique pedes in nubila tendant:
316 Tum grave pondus erit, (magnos id sive per arcus,
317 Sive per exiguos punctum volvatur ad imum)
318 Semper ut aequali contingat tempore metam;
319 Tales esse loco quoniam quocumque necesse est
320 Flexus id per iter, motum ut quae sola secundat
321 Corporis a tergo gravitas, minuatur eadem,
322 Qua
5391. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
325 Descensus queat, ascensusque, sit, ut libet, impar:
326 Ut non esse mihi jam multis ante probatum est.
327 Majus erit tempus deorsum per quemlibet arcum
328 Tempore, quo toto descenderet axe rotaï
329 Seu revoluti orbis, grave corpus, major ut axe
330 Ipso dimidius nimirum est ambitus orbis.
331 Atque id propterea prope duplex tempus, oportet,
5392. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
329 Seu revoluti orbis, grave corpus, major ut axe
330 Ipso dimidius nimirum est ambitus orbis.
331 Atque id propterea prope duplex tempus, oportet,
332 Temporis illius constet, quo lapsus in arcu
333 Exiguo fieret foecundi scilicet orbis
334 Illius, ut super a dictis deducere possis.
335 Hujus praeterea prae cunctis una viaï
5393. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
343 Ob mage praecipitem flexum; pensare ruentem
344 Nec jam ut possit iter paulo productius illam.
345 At si alii ductus aequo curventur ab orbe
346 Diversi, diversa cadet per tempora pondus:
347 Crescet mobilitas, si primo pendeat ortu
348 Inclinata magis via: sed nimis illa deorsum
349 Inclinatur ubi in praeceps, distenditur amplum
350 Tum
5394. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
347 Crescet mobilitas, si primo pendeat ortu
348 Inclinata magis via: sed nimis illa deorsum
349 Inclinatur ubi in praeceps, distenditur amplum
350 Tum spatium, quod sit tranandum, temporis addens
351 Tantum, ut jam constent majora impendia lucris.
352 Quapropter debent esse et declivia tanta
353 Principio, et dein tanta viae spatia, utraque nexa
354 Ut
5395. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
351 Tantum, ut jam constent majora impendia lucris.
352 Quapropter debent esse et declivia tanta
353 Principio, et dein tanta viae spatia, utraque nexa
354 Ut simul efficiant breviori tempore lapsum.
355 Fors hunc edocuit volucres natura meatum,
356 Cum celsa de rupe, vel altae e vertice pini
357 Collem alium, nemorisve imum latus alite penna,
5396. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
374 Istud iter, rectumque itidem, et quoscumque libebit
375 Diversis alios se ductibus insinuantes;
376 Tantùm ut communis sit apex, e terminus ollis.
377 Uno deinde globos si emittas tempore, ductu
378 Quemque suo; metam ante alios contingere cernes,
379 Qui ruet exortos revoluto ex orbe per arcus.
380 Praeterea quoque scire licet, cum decidit alte
5397. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
399 Experiuntur uti restantes aëris auras,
400 Vimque novam venti, suspenso corpora fune
401 Qui vibrant teneris immixti saepe puellis
402 Ludentes Juvenes, cum festo tempore gaudent
403 Per nemus effundi latum, per florea prata,
404 Et laetos ineunt coetus, risusque, jocosque;
405 Omnia mutari varia ratione, modisque
406 Tum par est; alio
5398. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
404 Et laetos ineunt coetus, risusque, jocosque;
405 Omnia mutari varia ratione, modisque
406 Tum par est; alio descensus ordine sese
407 Inter erunt, alio quoque tempora, dissimilique
408 Natura, queis tunc erit usus, opusque, meatus.
409 Haec via difficilis tamen est, obductaque multis
410 Sentibus, illaeso vix ut pede transeat illuc
5399. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
468 Ast aliae, quae tum superant, atque a latere urgent,
469 Atque hìc, atque illic sese sunt inter eaedem.
470 Hic aequis spatiis, atque aequo tempore, ut illic,
471 Perpetui pariter procursus conficerentur,
472 Ni proscissa viam sublimem contrahat aura,
473 Et filum, flecti dum pugnat, virgave restans.
474 Verum cum
5400. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
473 Et filum, flecti dum pugnat, virgave restans.
474 Verum cum minuunt, genus hoc, obstantia motum
475 Ponderis haud parvi praesertim, in quolibet illo
476 Excursu, nequeas, turbatum in tempore quid sit,
477 Percipere; atque ideo cum sint paria arcubus orbis
478 Tempora in exiguis, ut diximus ante, necesse est,
479 Non mutata via contractâ tempora constent,
5401. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
475 Ponderis haud parvi praesertim, in quolibet illo
476 Excursu, nequeas, turbatum in tempore quid sit,
477 Percipere; atque ideo cum sint paria arcubus orbis
478 Tempora in exiguis, ut diximus ante, necesse est,
479 Non mutata via contractâ tempora constent,
480 Proscissis contracta auris, filove rigente.
481 nec minus et tempus pariter conferre valebis
5402. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
476 Excursu, nequeas, turbatum in tempore quid sit,
477 Percipere; atque ideo cum sint paria arcubus orbis
478 Tempora in exiguis, ut diximus ante, necesse est,
479 Non mutata via contractâ tempora constent,
480 Proscissis contracta auris, filove rigente.
481 nec minus et tempus pariter conferre valebis
482 Omnis itus reditusve, illo cum tempore, quo se
483 Per
5403. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
479 Non mutata via contractâ tempora constent,
480 Proscissis contracta auris, filove rigente.
481 nec minus et tempus pariter conferre valebis
482 Omnis itus reditusve, illo cum tempore, quo se
483 Per duplex rectà devolvere corpora possent
484 Fili intervallum (quod totum aequaliter orbem
485 Finderet a summo nimirum culmine ad imum,
486 Orbis
5404. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
488 Orà iu dimidia transversus vincitur axis:
489 Nimirum, quoniam parvo descensu in arcu
490 Solus (itus qui dimidius sit nempe) ea poscit
491 Tempora, quae talem rationem ad tempora servent
492 Altera, confit iter toto quibus axe deorsum,
493 Inter se qualem servant in quolibet orbe
494 Quarta orae circum ductae pars, axis et ipse.
5405. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
488 Orà iu dimidia transversus vincitur axis:
489 Nimirum, quoniam parvo descensu in arcu
490 Solus (itus qui dimidius sit nempe) ea poscit
491 Tempora, quae talem rationem ad tempora servent
492 Altera, confit iter toto quibus axe deorsum,
493 Inter se qualem servant in quolibet orbe
494 Quarta orae circum ductae pars, axis et ipse.
495 Si duo
5406. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
494 Quarta orae circum ductae pars, axis et ipse.
495 Si duo propterea sint corpora pendula filis
496 Tractu non aequo productis, quilibet illis
497 Temporibus fient procursus, quae, repetantur
498 Si semel in sese, respectant mutuà eodem
499 Se pacto, quo se respectant fila vicissim;
500 Proptereaque quater si filum longius extet,
5407. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
498 Si semel in sese, respectant mutuà eodem
499 Se pacto, quo se respectant fila vicissim;
500 Proptereaque quater si filum longius extet,
501 Filo alio, fiet procursus tempore duplo
502 Quilibet; hoc etenim repetitum protinus in se
503 Si foret, alterius bis duplum temporis esset,
504 Qua ratione inter se constant fila, necesse est.
505
5408. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
500 Proptereaque quater si filum longius extet,
501 Filo alio, fiet procursus tempore duplo
502 Quilibet; hoc etenim repetitum protinus in se
503 Si foret, alterius bis duplum temporis esset,
504 Qua ratione inter se constant fila, necesse est.
505 Quandoquidem quoque si descendant recta per axes
506 Corpora; percursis respondent axibus ipsis,
5409. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
504 Qua ratione inter se constant fila, necesse est.
505 Quandoquidem quoque si descendant recta per axes
506 Corpora; percursis respondent axibus ipsis,
507 Si repetita semel sint in se, tempora quaeque.
508 Quapropter motus breviore reciprocus ille
509 Crebrior in filo est, si tempore fiat eodem;
510 Nimirum numerus, semel in se quem repetiti
511 Efficerent
5410. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
506 Corpora; percursis respondent axibus ipsis,
507 Si repetita semel sint in se, tempora quaeque.
508 Quapropter motus breviore reciprocus ille
509 Crebrior in filo est, si tempore fiat eodem;
510 Nimirum numerus, semel in se quem repetiti
511 Efficerent motus, numero foret auctior illo,
512 Qui semel in se itidem repetitis prodit in auras
5411. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
513 Motibus alterius fili, productius illo
514 Hoc filum quanto est; ratio par constat utrinque.
515 Proinde, quater filum quod longius, unius horae
516 Tempore tot faciet procursus, ut brevioris
517 Sint plures duplo: hi, si in se repetantur, abibunt
518 Tunc in bis duplices; et proin quater exuperabunt
519 Illos; id quanto filum produtius extat.
5412. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
548 Tardatumque moras, quantis distantius iret
549 Corpus: at in medio punctum est, quo, si utraque starent
550 Unum juncta simul facientia pondera corpus,
551 Virga impulsa pari vibraret tempore sese,
552 Quo nunc se vibrat, cum sic disjuncta recedunt.
553 Hoc igitur puncto confingimus esse recepta
554 Corpora, et hoc finem vibranti ponere virgae.
555 At
5413. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
557 Corporis, et filif partes, virgaeve rigentis
558 In regione sitùs varia, varieque remotae
559 A clavo retinente super, diversa requirent
560 Tempora; propterea punctum id commune necesse est
561 Omnibus esse, simul collectae ut scilicet illo,
562 Non alio facerent, quam quo nunc, tempore cursus.
563 Hoc labor ante fuit medium perquirere
5414. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
559 A clavo retinente super, diversa requirent
560 Tempora; propterea punctum id commune necesse est
561 Omnibus esse, simul collectae ut scilicet illo,
562 Non alio facerent, quam quo nunc, tempore cursus.
563 Hoc labor ante fuit medium perquirere punctum
564 Irritus, incerta longùm regione latebat:
565 Vera patet numeris sed denique perveniendi
566 Huc ratio
5415. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
575 Prospexisse juvat tum immotos, atque aliorum
576 Consectari oculis vestigia magna; vel aequo
577 Quae sunt dextra solo tantùm vada, laevaque inire.
578 Hoc animadvertant punctum, qui tempore certo
579 Quantum intervalli percurrant, libera deorsum
580 Corpora cum properant, penitus novisse laborant:
581 Nam tuimur cum forte cadentia; non fuga praeceps
5416. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
583 Servantes quamvis animo vigilante, oculisque:
584 Exposcit mens nostra moras, oculique notantes;
585 Exiguusque, et qui nequeat vitarier error
586 Temporis in lapsu, subito discrimina magna
587 Efficiet spatiorum, et eam grandescere fraudem.
588 Tempora sin capias nimium non parva, sed ipsa
589 Paulo majora, ut speres sentire, quod optas;
5417. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
585 Exiguusque, et qui nequeat vitarier error
586 Temporis in lapsu, subito discrimina magna
587 Efficiet spatiorum, et eam grandescere fraudem.
588 Tempora sin capias nimium non parva, sed ipsa
589 Paulo majora, ut speres sentire, quod optas;
590 Tum loca deberi nimium sublimia, lapsus
591 Unde oritur, fateare, necesse est; proptereaque
5418. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
595 At contra exiguos agitur cum pondus in arcus
596 Pendens, offensus patitur vix aëris ullos:
597 proin ita si multas facis ire, redire per horas,
598 Invenies, quanto respondent tempora filo
599 Certa, quibus quivis absolvi debeat ille
600 Procursus; nam si post totam denique summam
601 Parvus, in excursu supremo nempe, sit error,
602 Vanescit privos
5419. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
605 Constiterit, filum quam longum debeat esse,
606 Ut decies senos procursus qualibet horae
607 Conficiat decies in sexta parte; videbis,
608 Transcurri geminum possit quo tempore rectà
609 Fili intervallum deorsum; proin quantaque rectae
610 intervalla viae casus tunc ille reposcat
611 Tempore perdurans, decies pars sexta quod extet
5420. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
608 Transcurri geminum possit quo tempore rectà
609 Fili intervallum deorsum; proin quantaque rectae
610 intervalla viae casus tunc ille reposcat
611 Tempore perdurans, decies pars sexta quod extet
612 Partis item decies quoque sextae simplicis horae.
613 Quantum est id spatii, quod corripit iste volatus?
614 Esse prope agnosces, pedibus ter quinque quod
5421. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
615 Non aliis, non jam quacumque a gente petitis,
616 Queis at habere suum dedit ampla Lutetia nomen.
617 Ipsaque pauxillo ternos protenditur ultra
618 Virga pedes, genus hoc, quae se illo tempore vibrat.
619 Hac semel inventa mensura, protinus omnes
620 Mensuras per eam possis transmittere rerum
621 Ad seros nimium disjuncta aetate nepotes.
622 Non mutata
5422. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
620 Mensuras per eam possis transmittere rerum
621 Ad seros nimium disjuncta aetate nepotes.
622 Non mutata etenim, vicibusque obnoxia nullis
623 Illa manet, dum solis iter, quo tempora nobis
624 Currunt, dum gravitas, descensus ponderis unde est,
625 Invicta proprium servârint lege tenorem.
626 Nunc velut illa etiam, quae non inducta canali,
5423. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
661 Pulchra juvat praeferre animis spectacula, et artem,
662 Qua facilis, vulgo plaudenti ostendere nostram,
663 Ludentesque velut, quo tum rapit aura, volamus
664 Parnassi vario redimentes tempora flore.
665 Non ita, cum longe provecti, cumque videmus
666 Nigrantes veluti fluctus advolvier, atramque
667 Undique nativis tenebris incumbere noctem,
5424. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
735 Propterea, in quales duplex se lamina flectit,
736 Qualesque ultra se provolvens, gigneret orbis.
737 Hos parvos, magnosque velis, et quamlibet esse
738 Senper inaequales, percurri tempore prorsus
739 Est opus aequali, nec cursu non erit ullo
740 Illud prorsus idem tempus, quod diximus ante.
741 Utilis heac ratio longe est, labentis habere
5425. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
739 Est opus aequali, nec cursu non erit ullo
740 Illud prorsus idem tempus, quod diximus ante.
741 Utilis heac ratio longe est, labentis habere
742 Si veram prorsus mensuram temporis optes.
743 Machina construitur, nobis quae tempora signet;
744 Additum ibi, efficimus, pondus, contortave ferri
745 Lamina det motum: verum horae aequaliter istis
5426. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
740 Illud prorsus idem tempus, quod diximus ante.
741 Utilis heac ratio longe est, labentis habere
742 Si veram prorsus mensuram temporis optes.
743 Machina construitur, nobis quae tempora signet;
744 Additum ibi, efficimus, pondus, contortave ferri
745 Lamina det motum: verum horae aequaliter istis
746
Nin ibant, et erant momenta coërcita lapsu
5427. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
752 Nunc bene cauta tamen, cum molibus addita virga est,
753 In tres praesertim quae se lentissima vibret
754 Ducta pedes, ortos revoluto ex orbe per arcus.
755 Haec nova labentis cum temporis edita primùm
756 Instrimenta, sumus correctum his protinus ipsum
757 Solem admirati; nam Solem errare necesse est.
758 Dum fert ille dies, lapsu non labitur aequo
5428. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
771 Mensores, quos naturae spectacula ducunt,
772 Qui vitae conferre etiam hoc ad commoda nôrunt.
773 Inde aequare dies facile, et, quae caetera constant,
774 Exigere ad veras mensuras tempora possunt.
775 Utilitatem aliam potiorem ast inde referre
776 Spes erat, oceano cum fertur adunca patenti
777 Nigrantes inter fluctus ratis, actaque ventis
778 Huc
5429. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
829 Quartâ est terraï promotior ora sub ortus
830 Parte; quater senis circum omnem, non simul, horis
831 Terram, nempe prius vicinis, deinde remotis
832 Sole ferente diem populis; proin temporis istud
833 Discrimen geminas inter cognoscere siqua
834 Arte queas terrae regiones, queis tamen aeque
835 Tollatur polus, una propinquior exorienti
836 Quanto sit
5430. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
838 Aspiciunt loca terraï diversa colentes;
839 Quo prius alterutris noctis, mediumve diei
840 Continget momentum, illi hoc orientis in oras
841 Procurrent magis. Id discrimen temporis illas
842 Horarum moles dare nobis posse putârunt;
843 Namque sagax patrio si solvens navita portu
844 Tempora item patrio sese volventia caelo
845 Signantem secum
5431. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
841 Procurrent magis. Id discrimen temporis illas
842 Horarum moles dare nobis posse putârunt;
843 Namque sagax patrio si solvens navita portu
844 Tempora item patrio sese volventia caelo
845 Signantem secum molem ferat, intereaque
846 Per mare decurrat ventis variantibus actus,
847 Post tot inaequales cursus, multosque viarum
5432. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
859 Atque id mole super terram referente notaret.
860 Nonne videas aequis virgae a procursibus omnem
861 Pendere hanc penitus rationem, et nitier illis.
862 Nam quae alia est ratio numerati temporis omne
863 Pro varia regione locorum percipiendi
864 Discrimen, veluti cum deficit intercepto
865 Lumine luna, jovis clarum aut quae sidus oberrant
866 Astra, nec est
5433. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
898 Verùm alios fallax repetitos mille per usus
899 Deprensum est virgae inventum: vibrata, necesse est,
900 Si sit longa nimis, placido, immotoque cubili
901 Ipsa eat in quosvis aequali tempore cursus;
902 Ast agitata ubi sit, veluti sub puppe cavata,
903 Tempora turbantur; certis nam motibus extra
904 Officit incertus motus, nec pellitur aeque
905
5434. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
900 Si sit longa nimis, placido, immotoque cubili
901 Ipsa eat in quosvis aequali tempore cursus;
902 Ast agitata ubi sit, veluti sub puppe cavata,
903 Tempora turbantur; certis nam motibus extra
904 Officit incertus motus, nec pellitur aeque
905 propterea, interdum et procursus desinit omnis.
906 Est etiam, ut fiat mutato pendula caelo
5435. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
912 Saepe itidem privas illae vertuntur in horas
913 Aëre converso, ventis, pluviisque coortis.
914 Tardior idcirco procursus, et ocyor exit,
915 Nec, quod opus, peragentur eodem in tempore semper.
916 Hoc tamen est nobis vitandi certa reperta
917 Jam ratio; siquidem, argenti cum pondere vivi
918 Si tubulum inductum se virgae in fine moventis
5436. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
988 Si fuerit, quali inter se descendere lapsu
989 Corpora debebunt, si nil descensibus obstet,
990 Ponderibus variis quantumvis praedita constent?
991 Uno nimirum descendere tempore semper
992 Esset opus per idem spatium, velocia et aeque
993 Esse, ideoque pares acquirere mobilitates.
994 Dum par vis fuerit privis in partibus urgens,
995 Nil
5437. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1025 Corpore par gravitas num sit, quaerentibus, omni,
1026 Et pro materia num constent pondera rerum:
1027 Nempe videre, graves sese res inter eodem
1028 Tempore num labantur, inaequalive, cadentes,
1029 Cum paribus spatiis decurrunt, mobilitasque
1030 Incrementa sui pariter conquirat an aequa
1031 Diversis in ponderibus, contrave, ruendo.
5438. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1034 Ex animo par est: stetit haec sententia quondam,
1035 Scilicet esse citos mage lapsus, pondera constant
1036 Cum majora, fugamque minoribus esse minorem.
1037 Illa abiere quidem jam tempora, cum mortales
1038 Balantum pecudum vivebant more ferino.
1039 Se pedibus cum quaeque suis ferat, atque videre
1040 Quaeque suis oculis cum possit pascua laeta,
5439. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1044 Innixaeque aliis aliae denso agmine tendunt.
1045 Jamque age, magna cadant non aequaque pondera deorsum,
1046 Haud nimium tamen a sublimi culmine missa,
1047 Aspicies imam prope eodem tempore terram
1048 Percutere: at contra, si sit nimis editus, unde
1049 Sunt demissa, locus, nimium neque pondera magna;
1050 Non ita percipies aequo descendere lapsu:
5440. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1054 Nempe quis ignoret, nec sensibus usurpârit
1055 Saepe suis, citius plumbum descendere pluma,
1056 Et nivium floccis lapides, et vellere lanae,
1057 Et siccis foliis autumni tempore poma;
1058 Corporaque esse etiam levia, et salientia sursum,
1059 Ut fumos tenues, et, qui dant nubibus ortum
1060 Exhalati undis, vel terra humente, vapores,
1061 Et
5441. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1108 Et spatium, per quod pulsa in latus ire coacta est,
1109 Hospitem ut excipiat violentum, invitaque cedat.
1110 Ipsa movendarum majorem particularum
1111 Major mobilitas numerum pro tempore certo
1112 Destinat, atque ideo majoris munere motùs
1113 Afficiet plures, tantundem et detrahet a se
1114 Corpus agens, tantumque morae patietur eundo.
1115 Plures
5442. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1194 Projectum in lymphas fundum petat ilicet imum;
1195 Tritum at si sit idem, dispersumque innatet undis,
1196 Albenti liquidos perturbat pulvere fontes,
1197 Cunctaturque diu descendens tempore longo:
1198 Ventus et aestivis sustollit, et ungula campis
1199 Nubem, quae remanet longum suspensa per auras
1200 Pulveream; at terra lapides non evehit ima.
5443. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1323 Tunc aër, corpus grave sustentaret ibidem,
1324 Et retineret: aqua velut exagitante videmus,
1325 Vere renidentes vestros cum visimus hortos,
1326 Fornicibusque juvat frondosis, Tuscula Tempe,
1327 Saepe subire, jocos et Naiadum inspectare,
1328 Musarumque domum; namque hìc habitare Camoenas
1329 Monte volunt bifido super, audirique canentes;
1330 Saepe
5444. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1489 Pondere cum magno moturas segniter; ipsi
1490 Dum celeres agitant dextras in fune trahendo
1491 Usque viri, facilique simul, longoque labori
1492 Instant: pro numero trochlearum tempora crescunt,
1493 Decrescitque labor: tolli vix pondera saepe
1494 Percipimus sensu; mora prodest scilicet ipsa.
1495 Mille aliis variata modis quoque machina nobis
5445. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1656 Aequalive fuga semper, rectàque meare:
1657 Nam cum quodque sua raptetur mobilitate
1658 Aequali punctum, spatia aequo aequalia curret
1659 Tempore planitiem accedens ad quamlibet unam,
1660 Discedensve ab ea, quo sit sita cumque locorum.
1661 Quare summa etiam spatiorum tota, necesse est,
1662 Aeque temporibus fit ut aucta, minutave in
5446. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1659 Tempore planitiem accedens ad quamlibet unam,
1660 Discedensve ab ea, quo sit sita cumque locorum.
1661 Quare summa etiam spatiorum tota, necesse est,
1662 Aeque temporibus fit ut aucta, minutave in aequis:
1663 Proin itidem spatium puncto gravitatis ab illo
1664 Ductum ad planitiem pariter vel crescet in aequis
1665 Temporibus, vel decrescet: sed tempore bino
5447. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1662 Aeque temporibus fit ut aucta, minutave in aequis:
1663 Proin itidem spatium puncto gravitatis ab illo
1664 Ductum ad planitiem pariter vel crescet in aequis
1665 Temporibus, vel decrescet: sed tempore bino
1666 Par sibi si constet, par semper idemque manebit.
1667 Quod fieri nequeat, si non aequaliter usque
1668 Rectum tranet iter, vel, ut ante, immobile
5448. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1663 Proin itidem spatium puncto gravitatis ab illo
1664 Ductum ad planitiem pariter vel crescet in aequis
1665 Temporibus, vel decrescet: sed tempore bino
1666 Par sibi si constet, par semper idemque manebit.
1667 Quod fieri nequeat, si non aequaliter usque
1668 Rectum tranet iter, vel, ut ante, immobile perstet
5449. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1667 Quod fieri nequeat, si non aequaliter usque
1668 Rectum tranet iter, vel, ut ante, immobile perstet
1669 Punctum, quo finxi gravia omnia puncta recepta.
1670 Nam quibus in gemino reperitur tempore, bina
1671 Per loca planitiem si ducas quamlibet, illud
1672 Ex hac non poterit partem deflectere in ullam:
1673 Quandoquidem hoc gemino quoque tempore distet, oportet,
5450. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1670 Nam quibus in gemino reperitur tempore, bina
1671 Per loca planitiem si ducas quamlibet, illud
1672 Ex hac non poterit partem deflectere in ullam:
1673 Quandoquidem hoc gemino quoque tempore distet, oportet,
1674 Aeque alia tum a planitie, quam fingimus extra
1675 Eductam haud aliter, quam prima est; scilicet îsdem
1676 Distantes spatiis sese inter ut undique constent.
5451. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1684 Si quoque concipias aliam, quae recta sit illi,
1685 Planitiem quamcumque, viae, debebit id ipsi
1686 Sive propinquare aequali, aut discedere lapsu
1687 Aequis temporibus, proin usque aequaliter ire.
1688 Praeterea quotvis si puncta, aut corpora cumque
1689 Inter sese et agant, et agantur mutuà, vires
1690 Quantumvis variae fuerint, legesque movendi
5452. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1701 Sola lacessere; erit, quantum unum accedat ut ipsam
1702 Tunc ad planitiem, tantum simul alterum abire
1703 Debeat: idcirco si succedentia fumas
1704 Tempora tot, genus hoc, nimirum sunt quot ibidem
1705 Punctorum paria, ut producat tempore vires
1706 Quodque suo, nequeat spatiorum ex omnibus illam
1707 Summa ad planitiem minui, neque crescere
5453. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1702 Tunc ad planitiem, tantum simul alterum abire
1703 Debeat: idcirco si succedentia fumas
1704 Tempora tot, genus hoc, nimirum sunt quot ibidem
1705 Punctorum paria, ut producat tempore vires
1706 Quodque suo, nequeat spatiorum ex omnibus illam
1707 Summa ad planitiem minui, neque crescere punctis.
1708 Nunc quoniam vires uno sese inter agentes
5454. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1706 Quodque suo, nequeat spatiorum ex omnibus illam
1707 Summa ad planitiem minui, neque crescere punctis.
1708 Nunc quoniam vires uno sese inter agentes
1709 Tempore se promunt omnes, ut ab omnibus istis
1710 Compositus fiat motus; quodcumque, necesse est,
1711 Illic sit punctum finito hoc tempore, ubi esset
1712 Denique idem, vires si succedentia tantùm
5455. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1708 Nunc quoniam vires uno sese inter agentes
1709 Tempore se promunt omnes, ut ab omnibus istis
1710 Compositus fiat motus; quodcumque, necesse est,
1711 Illic sit punctum finito hoc tempore, ubi esset
1712 Denique idem, vires si succedentia tantùm
1713 Scilicet egissent per tempora; proinde nec istis
1714 Mutari junctis spatiorum summa valebit.
1715
5456. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1710 Compositus fiat motus; quodcumque, necesse est,
1711 Illic sit punctum finito hoc tempore, ubi esset
1712 Denique idem, vires si succedentia tantùm
1713 Scilicet egissent per tempora; proinde nec istis
1714 Mutari junctis spatiorum summa valebit.
1715 Denique vel curvo quocumque, vel impare motu
1716 Scilicet illa tibi, quae diximus ante, ferantur
5457. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1836 Insula sole calens; jam vertice sidera in alto
1837 Coeperat, et positus caeli servare recentis:
1838 In motus virgam sensit cum serius illam
1839 Ire suos, signans nobis quam tempora praefert
1840 Machina structa rotis, quamque ipse aptaverat ante
1841 Sic patrio longam caelo, ut procurrere seno
1842 Procursu decies huc illuc qualibet horae
5458. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1845 Sensit, tamque magis longos constare rotarum
1846 Circuitus, ad quamque diem de partibus horae
1847 Ut decies senis geminas prope, dimidiamque
1848 Addi perciperet; fieri quo tempore nempe
1849 Procursus centum, et decies prope quinque necesse est.
1850 Proin virgae pondus tum paulum sustulit, atque
1851 Contraxit virgam; ut, quantum est opus, ocyor iret.
5459. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1854 Urgerique minori ideo vi corpora deorsum.
1855 Quod tamen ut posset deprendere certius, idem
1856 Huc animum adjecit, quam longum, ut quaereret, esset
1857 Filum ibi, tempore uti fieret procursus in illo,
1858 Quod partis decies sextae foret unius horae
1859 Pars decies quoque sexta. Gravi ergo pondere filum
1860 Tensum, vibratumque oculis vigilantibus usque
5460. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1880 Pellentemque minus gravitatem; quippe cieret
1881 Haec filum si vi majore, ipsum ocyus iret,
1882 At si forte pari, citius procurreret illud,
1883 Cum brevius; quare si tempore vibret eodem
1884 Se brevius filum, quo longius; illud oportet
1885 Vi gravitatis agi forti minus, atque valente:
1886 Tanto et majori tum crescere debet adauctu
5461. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1899 Propterea ad flammas dura exposuisse metalla
1900 Saepe, atque aestivi certabant solis ad ictus,
1901 Illaque distendi cernebant sole, vel igne.
1902 Quin fila aequali vibrantia tempore sese
1903 Europae in variis regionibus experientes,
1904 Sequanicas velut ad ripas, Thamesimque remotum,
1905 Atque suam quondam in terris qua condidit urbem
5462. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1907 Omnia servabant tractu protendier aequo.
1908 Non prior illa tamen ratio labefacta ruebat
1909 Propterea, quoniam non tantis, quae loca filum
1910 Aeque monstrabant aequo pro tempore longum,
1911 Distabant spatiis, tellus qua lata patescit,
1912 Ut cadere in sensus discrimina parvula possent.
1913 Deinde urens quae sol, aut sole potentior ignis
5463. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2059 Dissimili nisu gravitatis, scilicet illic
2060 Tardius, hìc contra paulo cunctantius ire.
2061 Quin et forte locis îsdem, quod deinde monendum est,
2062 Credere vix possis tempora longa manere
2063 Aequales ictus gravitatis, ponderaque aequa.
2064 I nunc, atque hominum mirare in mentibus ipsis
2065 Nec semper, nec ubique uno res ordine easdem
5464. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2073 Ordine nos inter sumus, et sunt undique circum
2074 Qua varia res dispositae ratione, locisque,
2075 Sunt populi ut mores, exemplaque, juraque, quicum
2076 Vivimus, affectus ut nostri, ut tempora, et aetas;
2077 Insita Naturae quae constant pondera, flectunt
2078 Sese alio interdum, minuuntve, aut denique prorsus
2079 Turbata, oppositis devictaque viribus ullos
5465. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2113 Fit facilis credi subito, manifestaque prorsus;
2114 Mensque videt, quod saepe fuit conata videre:
2115 Nomina mitescunt, resque assuetudine longa.
2116 Jam nunc pro varia regione, et tempore mores
2117 Mens varios est inspicere; et Natura magistra
2118 Injusti, justique licet sit certior intus
2119 In nobis, quam rerum ullarum forsitan extet;
2120 Non
5466. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
140 Ipsa dies geminos his addat, praetereaque
141 Plus quam dimidium; quoniam non invenit illa
142 Solem parte, prius caeli qua parte reliquit,
143 At paulum, ad speciem, progressum hoc tempore toto.
144 Et quoniam illius molem prope corporis aequam
145 Conspicimus semper, circum rapiatur in orbem
146 Si non aequum, opus est, at qui vix
5467. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
164 (Non ita, cum supera caput alte vertitur errans)
165 Dimidium id terrae decies proin sexta fatendum est
166 Sit spatii pars illius, quo Luna recessit.
167 Verum hos, atque modos alios, queis tempora, motus,
168 Et spatia, et moles astrorum, et caetera multa,
169 Hoc genus, inveniunt Mensores, tradere noster
170 Non labor est, nos haec et ab illis cuncta petemus
5468. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
231 Harum sit rerum gravitate, age, perspice mecum.
232 A terra quantis jam tractibus illa recedat,
233 Cum notum tibi sit, cognosces, quanta sit orbis
234 Illius via circum; et cum ejus tempora noscas
235 Circuitùs pariter, quantus quoque prodeat arcus.
236 Parte horae decies in sexta, scire licebit.
237 Proinde etiam quanto pars arcùs ultima tractu
238 A
5469. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
237 Proinde etiam quanto pars arcùs ultima tractu
238 A tangente via distet, quae parte sit ejus
239 Producta a prima, communi scilicet ortu.
240 Sola parit gravitas tantum illo tempore lapsum
241 Deducens lunam; hunc inita ratione videbis
242 Ter quinos aequare pedes; quot nempe deorsum
243 Corpora per nostras regiones concita currunt,
244 Sed tamen
5470. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
241 Deducens lunam; hunc inita ratione videbis
242 Ter quinos aequare pedes; quot nempe deorsum
243 Corpora per nostras regiones concita currunt,
244 Sed tamen aequali non tempore, simplicis horae
245 Nimirum decies non sexta parte, sed hujus
246 Partis item decies quoque sexta parte minuto,
247 Ut supera certo nixus tentamine vici.
248 Nunc
5471. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
248 Nunc prius a dictis deduces, cum quoque partem
249 Horaï per eam, bis quae trigesima tantum est,
250 Hic grave descendet corpus; debere cadendo
251 Id peragi spatium, quod non, ut tempore tempus,
252 Sex decies, sed tot toties sit partibus illo
253 Longius; haec siquidem lapsùs spatia usque necesse est
254 Crescere, uti repetita in sese tempora crescunt.
5472. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
251 Id peragi spatium, quod non, ut tempore tempus,
252 Sex decies, sed tot toties sit partibus illo
253 Longius; haec siquidem lapsùs spatia usque necesse est
254 Crescere, uti repetita in sese tempora crescunt.
255 Quapropter gravitas, quam pellere multa videmus
256 Hic prope, major erit lunae gravitate remotae
257 Non nisi jam toties partibus; esse minorem
5473. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
335 Mercuriusque, Venusque vagantur, Vestaque Tellus,
336 Et Mars, et major patre Juppiter, et pater ipse
337 Saturnus: media fulgens Sol regnat in aula.
338 Diversis spatiis diverso tempore volvunt
339 Illi se, et vario transmittunt aethera cursu.
340 Queis quatuor distat spatiis Cyllenius, illis
341 Septenis a Sole Venus, sed Terra recedit
5474. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
350 Volvitur et gemino circum Mars igneus anno.
351 Ad duo lustra duas hyemes, Solisque calores
352 Aestivi totidem si jungis, tanta obeuntis
353 Tempora erunt Jovis; it caelo tardissimus alto
354 Ipse suum Genitor per iter sex lustra moratus.
355 Luna obit ut Terram longe minor, et comitatur,
356 Quo se cumque ferat, Dominam; sic quattuor ipsum
5475. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
356 Quo se cumque ferat, Dominam; sic quattuor ipsum
357 Alte ambire Jovem Lunas, sic quinque videmus
358 Saturnam, varia se mobilitate ferentes,
359 Et spatiis omnes, et tempore; praetereaque
360 Annulus hunc late circumdat magnus ab omni
361 Parte in se nitens tantùm, atque avulsus ab ipso
362 Undique Saturno: subtilis frons latet, at quae
5476. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
520 Sed citius, cum sunt orbis propiore locata
521 Parte, meare; magis cum contra a Sole recedunt,
522 Serius, hanc semper motùs servantia legem;
523 Nempe ut clausa arcu, quem signet tempore corpus
524 Quolibet, et rectis quoque clausa, a limite utroque
525 Arcùs ad Solem medium quos tendere fingas,
526 Tramitibus, constet par area quaelibet areae
5477. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
524 Quolibet, et rectis quoque clausa, a limite utroque
525 Arcùs ad Solem medium quos tendere fingas,
526 Tramitibus, constet par area quaelibet areae
527 Arcu alio clausae, per quem aequo tempore corpus
528 Procurrat, rectisque itidem quoque ductibus; illis
529 Denique temporibus semper respondeat omnis
530 Area, queis agitur corpus quoscumque per arcus,
531
5478. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
526 Tramitibus, constet par area quaelibet areae
527 Arcu alio clausae, per quem aequo tempore corpus
528 Procurrat, rectisque itidem quoque ductibus; illis
529 Denique temporibus semper respondeat omnis
530 Area, queis agitur corpus quoscumque per arcus,
531 Prodeat ut duplex a duplice, ternaque terno,
532 Cumque illo ratione pari paria augmina sumat.
5479. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
542 Illa minus, quaedam ut ferri videantur in aequos.
543 En geminae Caeli leges: prior illa profecto est,
544 Orbis nempe via haud aequi: porro altera surgit,
545 Undique temporibus respondens area lapsis.
546 Praeterea conferre astrorum mobilitates
547 Si libeat, toto quas gyri a tempore pronum est
548 Eruere, et satiis medio de Sole petitis,
5480. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
544 Orbis nempe via haud aequi: porro altera surgit,
545 Undique temporibus respondens area lapsis.
546 Praeterea conferre astrorum mobilitates
547 Si libeat, toto quas gyri a tempore pronum est
548 Eruere, et satiis medio de Sole petitis,
549 Lex alia inventa est; sed quae mihi, forsitan ulla
550 Quam res, difficilis magis est, scruposaque dictu,
5481. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
560 Virgineas pedibus soleas aptare necesse est,
561 Quantumvis nimium per dura, per aspera ituris;
562 Assuevi tamen, et sum plurima doctus ab usu.
563 Quaeque suis haec temporibus distantia confert
564 Queis duo se totum vaga vertunt astra per orbem,
565 Si numeros sumam itidem, interiecta notando
566 Sic spatia amborum, medio queis Sole recedunt,
5482. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
575 Seu duplo pariter, seu triplo, dimidiove,
576 Aut quocumque alio magno, parvove, sed aequo.
577 Sic poscit quia Mars, ut se circumferat, octo
578 Tempora, Mercurius quorum uno volvitur ales,
579 In sese numerum semel istum post repetitum
580 Protinus insilies ad quattuor, et decies sex.
581 Quattuor at porro plus, quam ipse Caducifer, extet
5483. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
625 Semper planitie lunae orbita, nutat in oras
626 Sed caeli varias, diversaque sidera spectat:
627 Et, qua planitiem terrae secat ipsa meantis,
628 Vertitur haec regio,et reperitur tempore longo
629 Semper in occasum promotior; omnia demum
630 Semper, uti dico, varie mutantur ibidem.
631 Nil erat idcirco magnis conatibus ante
632 Deprensum, nisi posse
5484. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
642 Nam comites utriusque etiam turbantur, ut ipsi
643 Praesidio qui sunt regi, et defendere debent.
644 Ipsas praeterea, queis caeli condimus acta,
645 Tempore post longo fidas non esse tabellas;
646 Nam prius astrorum monstrassent certa vagantum
647 Cum loca, post senio lapsae velut, immemoresque
648 Monstrantes eadem errabant; rursusque novare
5485. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
659 Hinc illinc, medius qua ducitur axis utrinque, et
660 Surgere plus oris circum distantibus aeque.
661 Denique non axem Terrai semper easdem
662 Respectare plagas mundi, sed tempore longo
663 (Parva etenim a saeclis discrimina percipiuntur,
664 Accumulantur ubi, et coalescunt multa, remotis)
665 Paulatim positus mutarier illius; orbem
666 Nam
5486. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
704 Cum de compositis generatim viribus actum,
705 Corpora quae retrahunt, et cogunt ire per arcus,
706 Tutemet agnosces, et certa fateberis esse:
707 Primum diversos si corpora tempore eodem
708 Conficiant orbes; vires, quibus ipsa trahuntur,
709 Quo mage de medio distant, mage crescere semper
710 Esse opus, haud alia, quam qua ratione locorum
5487. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
710 Esse opus, haud alia, quam qua ratione locorum
711 Augentur spatia a medio distantia puncto:
712 At si deinde pares, vel eosdem corpora in orbes
713 Tempore procurrant non aequo, esse ordine verso
714 Vires, in sese repetitum ut tempus utrinque.
715 Ergo ubi perspicuas rationes videris horum;
716 Aude, age, mecum animo gemina ad vaga sidera scande
5488. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
717 Quaevis, Mercurii velut, et Mavortis ad astrum;
718 Jamque aliud quoque finge astrum; quod Martis in orbem
719 Raptetur, non tam diuturno at tempore, sed quo
720 It Maja Genitus: Vis, qua foret istud in orbe
721 Inflexum, raptumque suo, magis exsuperaret
722 Tanto Mercurii vim, quanto majus ad ipsum
723 Solem
5489. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
725 At Martis vis est minor illa, quae trahit astrum
726 Confictum, quanto minus in sese repetitum
727 Hujus erit tempus ( quod idem quoque diximus esse
728 Mercurii tempus ) repetito tempore Martis;
729 Nempe quater, sex et decies opus esse minorem est:
730 At toties minus est ( quod jam lex tertia praefert )
731 Mercurii spatium
5490. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
754 Hic agit in Lunam, atque in caetera corpora circum,
755 Scilicet ut decrescat, et imminuatur eundo
756 Pro spatiorum, in se si tum repetantur, adauctu.
757 Ipsa huc temporibus respondens area semper,
758 Ut docui, nos jam propius quoque duxit, ut astri
759 Esse videremus vires cujuslibet ejus
760 In medium Solem directas: namque ubi curvi
5491. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
760 In medium Solem directas: namque ubi curvi
761 Corpore signantur circum properante meatus,
762 Sic ut quaeque suis mutatis area semper
763 Aeque temporibus mutetur; corpora, quae tum
764 Detorquent, vires punctum nituntur in illud,
765 Undique quo coit, et conjungitur area quaeque.
766 Qui etiam vires, quibus unum quodlibet astrum
5492. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
783 In quem inquirendum est; extremis ejus ab oris
784 Duc medium ad punctum, quo tendunt undique vires,
785 Rectos hinc illinc tractus; sic area certa
786 Certa ut tempori item respondes clausa sit intus.
787 Ex uno libeat tunc arcùs limite parvi
788 Tangens ducere iter; tractum quoque ducere rectum
789 Ex alio tunc, viae tangentis ad oras,
5493. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
810 Deducendum ad eam, quae circum tertia Solem
811 Floret de numero ternarum, qua referuntur
812 Tota ad dimidios transversos scilicet axes
813 Tempora, vel media ad spatia, ut jam diximus ante.
814 Nonne vides, certo ut junguntur foedere vera?
815 His veluti gradibus si progrediaris et ultra,
816 Jam pateat, secti e ternis, quaecumque sit,
5494. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
894 Scilicet aut finem lucis, noctisque ruentis
895 Principium; nam lux erepera est, et mixta tenebris:
896 Ultima sic quae sunt hyemis, tu prima tepentis
897 Tempora item veris dicas; aetasque virilis
898 Sic postrema coit cum subrepente senecta.
899 Inde etiam facili ratio tum prodita pacto
900 Vera Cometarum; nam legibus ire Cometas
5495. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
902 Plusve, minusve, tamen certas sentiscere Solis.
903 Sed dum te motus illorum, orbesque, viasque
904 Edoceo, patere interea, quae credita nempe
905 His super anteacto jam tempore, multa doceri,
906 Erroresque virûm varios, fixa, atque refixa
907 Judicia, ambiguas rationes; omnia donec
908 Constiterunt tandem, sublata vi gravitatis
909 In
5496. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
946 Hi prope terram humili, et terrestri ab origine nasci,
947 Nempe a condenso, nubes, velut ipsa, vapore;
948 At quoniam a terra spatia horum magna reperta
949 Sunt porro, ruit haec ratio; nam tempore eodem
950 Partibus a variis illos, longeque remotis
951 Aspiciunt homines sub eodem sidere caeli;
952 Quod fieri nequeat, si sint regione locati
953 Terrae in vicina,
5497. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1005 Solis, et a vultu jacientis lucida tela,
1006 Usurpari oculis, pariterque audire Cometae
1007 Coeptant; in spatia abducti se caetera condunt.
1008 Horum ille et spatia, et motus, et tempora, tantùm
1009 Nota sibi, quia ficta, docet; sed protinus auso
1010 Caelum adversatum est reditus praedicere vati.
1011 Vestigatorem magnum in caelestibus oris,
5498. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1084 Ni semel, haud posset propius; cum protinus inde
1085 Aufugeret, semperque magis discederet alta
1086 Per loca, mobilitate adeo tamen usque minuta,
1087 Ut torperet iners aeterno tempore demum,
1088 Nec posset vitae extinctum renovare calorem,
1089 Adventuque novo ad Solem dispellere frigus
1090 Corpore perpetuum, tepidumque haurire vigorem
5499. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1110 Reveraque novis offuso Sole tenebris
1111 Objectam ob Lunam, et summum subeunte laborem,
1112 Cum stellis aliis, media quae luce diei
1113 Intempestivo furgebant tempore saepe,
1114 Interdum quoque visus erat pallere Cometes
1115 Haud a Sole procul, terrebat et anxia corda.
1116 His ita judiciis firmatis, deinde meatus,
1117 Qui
5500. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1117 Qui sint, in veros servando inquirere coeptum est:
1118 Servatis loca nempe locis deprendere paucis
1119 Omnia tentarunt numeris gravitatis, adiret
1120 Tempore conspicuus toto quae deinde Cometes;
1121 Nam visum, si congruerent his vera, fore, ingens
1122 Momentum ut positis rationibus adjiceretur,
5501. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1132 Esse viam prope, quae fieret via nempe secunda
1133 E specie, veraque parum re discrepitantem:
1134 Toto propterea, quo cernimus esse Cometas
1135 Tempore, nos eadem prorsum omnia cernere, quae si
1136 Formae iter alterius fiat, videamus ibidem:
1137 Difficile et non tam numerius hos esse secundos
1138 Subdere, et ad rectos, notosque referre
5502. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1142 Per servata queat, radiorum et fila secare,
1143 Scilicet ex oculis recta quae tendere fingas,
1144 In regione foci consistat ut ignivomus Sol,
1145 Temporibusque suis respondeat area quaeque.
1146 Protinus eventu res est lustrata secundo,
1147 Visaque sunt positas rationes cuncta subire.
1148 Tempore jamque illo lux caelo dira refulsit,
5503. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1145 Temporibusque suis respondeat area quaeque.
1146 Protinus eventu res est lustrata secundo,
1147 Visaque sunt positas rationes cuncta subire.
1148 Tempore jamque illo lux caelo dira refulsit,
1149 Quo non major erat, neque visa minacior ulla,
1150 Nec magis immani loca caeli vasta terebat
1151 Discurrens cauda, saevum quo tempore bellum
5504. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1148 Tempore jamque illo lux caelo dira refulsit,
1149 Quo non major erat, neque visa minacior ulla,
1150 Nec magis immani loca caeli vasta terebat
1151 Discurrens cauda, saevum quo tempore bellum
1152 Europae populos concussit, sanguine multo
1153 Danubii fluctus cum tingeret, imperiique
1154 Urbs Caput intremeret, qua non augustior ulla.
1155 Illa
5505. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1180 Attamen hoc ad iter dein, ad notosque reductum
1181 Calles, constabat sibi protinus; ibat in una
1182 Nam scissi effigie coni, legemque tenebat
1183 Unam, temporibus qua consonat area notis.
1184 Quare tam varius, tam discors iste Cometae
1185 In speciem motus, tam porro legibus arctis
1186 Nexus, et adstrictus, tam certo denique constans
5506. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1193 Quorumcumque prius via erat servata, cometas,
1194 Et loca vulgatis prostabant tradita chartis,
1195 Nempe quater senos elegerat ad sua visos
1196 Tempora, et inventam rationem his omnibus aptans
1197 (Proh quantus labor, et numerorum denique quantae
1198 Ambages!) numeris loca repperit omnia prorsus.
1199 Consentire suis, cum de tribus illa
5507. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1207 Distendi quoque, si sit opus), spatiumque, quod extet
1208 A Solis medio minimum, et qua parte locetur
1209 Conversum, vertex transversi scilicet axis,
1210 Quoque hic trajicitur, momentum temporis ipsum.
1211 Haec elementa tibi cum monstrent puncta secundae
1212 Omnia, quae a cono est, formae, primae quoque partim
1213 Monstrant, conspicitur dum caelo lux nova labens
5508. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1226 Quas docui, leges gravitatis in ardua fusae
1227 Illa etiam spatia, excurrunt queiscumque Cometae;
1228 Unaque rerum vox Naturae detegit artem.
1229 Adde, quod ex illo dein tempore ad ultima demum
1230 Quotquot fulserunt haec tempora nostra Cometae,
1231 Et servati omnes, numerisque recentibus omnes
1232 Suppositi, atque omnes his convenisse reperti;
5509. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1227 Illa etiam spatia, excurrunt queiscumque Cometae;
1228 Unaque rerum vox Naturae detegit artem.
1229 Adde, quod ex illo dein tempore ad ultima demum
1230 Quotquot fulserunt haec tempora nostra Cometae,
1231 Et servati omnes, numerisque recentibus omnes
1232 Suppositi, atque omnes his convenisse reperti;
1233 Proin ut nil caelo constet jam certius omni,
5510. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1287 Illae, quod tentans facile experiere, sonores:
1288 At si diversis contra tantum una trahetur
1289 Ponderibus, sigillatim quae mutuà sese
1290 Excipiant vario pro tempore, quaeque vicissim
1291 ( Sed versa vice ) sint, ut longi nempe priorum
1292 Chordarum tractus, repetas si quemlibet in se,
1293 Illa sonos iterat sola omnes, prorsus eosdem,
5511. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1402 Quemque suum procul et cognato a lumine flectat.
1403 Illis proin paulum caeli, quas diximus ante,
1404 Legibus a ternis decedere quemque notamus:
1405 Quin vaga caetera ab his decedere tempore longo
1406 Astra (moventur enim paulum turbata vicissim),
1407 Ut Tabulae illorum loca, tempora, mobilitates,
1408 Et spatia, et cursus referentes ordine certo,
5512. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1404 Legibus a ternis decedere quemque notamus:
1405 Quin vaga caetera ab his decedere tempore longo
1406 Astra (moventur enim paulum turbata vicissim),
1407 Ut Tabulae illorum loca, tempora, mobilitates,
1408 Et spatia, et cursus referentes ordine certo,
1409 Incipiant saeclis confectae errare vetustis,
1410 Mutato caelo haud mutatae scilicet ipsae,
5513. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1684 Tum, super imponas si saxea qualiacumque
1685 Bina, vel alterius cujusvis materiaï
1686 Pondera, contendent ad sese rapta vicissim
1687 Illa quidem, lente tamen, ut vix tempore longo
1688 Perciperes motum; cum multo debeat esse
1689 Mobilitas minor haec, si sit cum mobilitate,
1690 Qua grave descendit corpus, collata, minus quo
1691 Nimirum
5514. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1824 Quod superest, ad idem medium; pariterque fugam vis
1825 Tentans, ipsa quoque a spatio pendebit eodem;
1826 Nam peragens gyrum quaeque uno tempore circum
1827 Quo magis a medio hoc, tanto magis axe remota est.
1828 Quare, cujusvis summa in regione columnae
1829 Particulae extantis pondus respondet eodem
1830
5515. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1878 Quam distent orbe a noctes aequante, diesque,
1879 Videris ante, situsque cupitos noveris omnes.
1880 Nunc, quod te supera docui, reminiscere fila
1881 Pendula, vel virgas, quae se aeque tempore vibrant,
1882 Protendi magis in longum, qua fortior urget
1883 Vis gravitatis, itemque minus, qua languidior fit;
1884 Nam geminis varie a medio distantibus orbe
1885
5516. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2077 Ad verum strati raptum, molemque fluctis:
2078 Durus et ille labor nec jam queat esse, videre,
2079 Quanta sit in vasto Terraï corpore moles;
2080 Multo opere, atque modis multis per tempora longa
2081 Postquam tentarint tellurem prendere notis
2082 Mensuris Homines. Quod qua ratione peractum
2083 Saepe sit, et quantam spem veri suppeditante,
2084 Est
5517. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2145 Ubere florebant, brumaque carentia, et aestu;
2146 Quippe erat ad Terram medius Sol; atque animantes
2147 Ducebant vitam facilem, expertemque laborum.
2148 Tempore post aliquo diro concussa tumultu,
2149 In multis confracta locis, passimque dehiscens
2150 Crusta ruit; pars ima petit, pelagique latentis
2151 Impulsos subiit fluctus; sonuere patentes
5518. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2373 Duratos pisces inventa, aplustraque fracta
2374 Saxea, malus item, pars et confracta carinae.
2375 Naufragii non ille fuit locus? Ergo putandum
2376 Illa quoque anteacto juga tempore mersa fuisse.
2377 Seape etiam ad fractas tabulas in monte repertas
2378 Eruta sunt huminum mulotrum saxea memba,
2379 Ossaque, et armorum, et varii vestigia amictus.
5519. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
52 Qui capiant? Unquamne fuat penuria parvi?
53 Ulli deficiant sola, queis pascatur, aranda?
54 Pleraque sed quoniam, quae vitae accommoda nostrae,
55 Tempore non possunt longo servata manere;
56 Sed nisi forte brevi nostros vertamus in usus,
57 Putrescunt facile, et minuuntur, dispereuntque;
58 Qui sinat hoc fieri, Naturae dona profundit,
5520. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
159 Millibus excurrat. Quod, si prima omnia constent
160 Vera, queat nulla prorsus ratione refelli.
161 Verum non illae mediam noctemque, diemque
162 Prorsus eodem agitant momento temporis urbes,
163 Altera ad occasum sed paulum flectit, ad ortum
164 Altera; nec prorsus Caneri sub culmine summo,
165 Quo deorsum se Sol parat intorquere, Syene est;
5521. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
228 Debere a stadiis. Sol jam quis nesciat, illos
229 Quam tutum non sit fines servare sine umbra,
230 Et latam Solis faciem, limbisque receptam
231 Oppositis, illo praesertim tempore, quo, cum
232 Servarent, satis esse putabant in capiendis
233 Mensuris magnas tantum cognoscere partes,
234 Et non partium item partes, iterumque resectas,
235 Atque
5522. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
268 Distendens artus, nervorum et texta resolvens,
269 Sin contra a pedibus superessent longa, recidens.
270 Sed quid opus prisca sequi, jam nostra reductis
271 Jamdudum his studiis si floret tempora? Magnum
272 Terrae ad quaerendum certatim incumbitur augmen
273 Nunc iterum: primum nempe hunc hausere laborem
274 Una omnes Italique viri, Gallique, tumentis
275
5523. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
550 Inspicere in motum, quicumque est, convenit omnem,
551 Accedit quo nempe polo, seu forte recedit
552 Stella micans (nisi tum geminis servetur eodem
553 Tempore forte locis ), diverso tempore namque
554 Non statione una caeli de culmine fulget.
555 Motus et hic certe duplex est, proditus alter
556 Jamdudum, quo quaeque videntur sidera ferri
5524. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
550 Inspicere in motum, quicumque est, convenit omnem,
551 Accedit quo nempe polo, seu forte recedit
552 Stella micans (nisi tum geminis servetur eodem
553 Tempore forte locis ), diverso tempore namque
554 Non statione una caeli de culmine fulget.
555 Motus et hic certe duplex est, proditus alter
556 Jamdudum, quo quaeque videntur sidera ferri
557 Axe super
5525. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
560 Proditus alter at est nuper, qui consit ab ipsa
561 Terrae motu, et diuturna lucis ab alto
562 Ad nos usque via; non se uno haec namque propagat
563 Temporis in puncto, spatia et simul omnia carpit.
564 Has ob res geminis, radius qui nostra lacessit
565 Lumina, ab obliqua fert ictum parte; videmus
566 Properea sidus, non qua regione lacatum
5526. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
630 Esse; sed ex illa contra procurrere Terram:
631 Nimirum non tum stetit haec sententia primum,
632 Quippe aliquis jam contulerat, quod rebus in istis
633 Omnibus et terris tentatum, et tempore in omni est,
634 Et quod in Aegypto quondam, et quod nuper in oris
635 His Italis, Gallosque inter, Batavosque peractum,
636 Imminuique gradus hoc viderat ordine notos.
5527. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
689 Lecta fuit sedes operi opportuna gerendo
690 Tornea, ad gelidae procul Urbs confinia Zonae,
691 Unde esse incipiunt hyberno tempore noctes
692 Perpetuae magis, atque magis, dum maxima senos
693 Exaequet menses, et lux quoque maxima senos.
694 Hic calcanda jacet fluvii cognominis unda,
695 Cujus
5528. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
698 Firma sola; algentes tractabat pellibus undas
699 Proin frustra defensa manus, nam immobilis haesit
700 Interdum; usque adeo saevit Jove frigida crudo
701 Tempestas hyberna, ut gens quoque nata sub illo
702 Aethere saepe gelu deperdat membra secante,
703 Et tanquam a bello truncatos praeferat artus.
704 Obsidione velut conclusa, arctataque parvis
5529. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
702 Aethere saepe gelu deperdat membra secante,
703 Et tanquam a bello truncatos praeferat artus.
704 Obsidione velut conclusa, arctataque parvis
705 Abdit se domibus brumali tempore torpens;
706 Nix superat, canoque sepultam pulvere condit.
707 Deficit unda fluens in potus versa manentem
708 In glaciem, silice et praedura durior extat,
709 Vinaque
5530. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
755 Ille nova te tellure, novi et sub tegmine caeli
756 Multa etiam solers servaverat, esset ut inde
757 Ditior ars, quae Naturae procul abdita quaerit,
758 Pendentis tractus virgae, cum tempore certo
759 Vibratur, longisque moras pro tractibus ejus,
760 Quaque via radii torpentes aeris auras
761 Desuper ingressi, et densatas frigore multo
762 Progrediantur,
5531. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
774 Atque ibi castra velut duro sub marte locaret;
775 Nimirum qua se flectit noctemque, diemque
776 Aequans, qui mediam Terram discriminat, orbis.
777 Tempore eodem illa caeli regione quis omnes
778 Aëris esse vices, atque una frigora, et aestum
779 Crederet, et mites una insedisse tepores?
780 Non procul aestiferi de littore gurgitis illic
5532. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
808 Oppida; namque sero finduntur saxa calere
809 Ille, terraque hiat ventis, radiisque perusta.
810 At valle in media, qua sese viribus aer
811 Temperat adversis, hinc ardens, frigidus illinc,
812 Ver agitur; pulcher nec jam unquam vertitur annus;
813 Nam paulum Sol hinc se a vertice flectit, et illinc,
814 Perpetuumque dies alternans noctibus
5533. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
813 Nam paulum Sol hinc se a vertice flectit, et illinc,
814 Perpetuumque dies alternans noctibus aequos,
815 Haud mutata, facit, caeli placidissima contstet
816 Tempestas, haec Elysii videantur ut esse
817 Fortunata loca, et campi, sedesque beatae.
818 Cuncta fovet Zephyris natura tepentibus, atque
819 De terra omnigenos simul omni tempore foetus
5534. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
816 Tempestas, haec Elysii videantur ut esse
817 Fortunata loca, et campi, sedesque beatae.
818 Cuncta fovet Zephyris natura tepentibus, atque
819 De terra omnigenos simul omni tempore foetus
820 Fundit; opes verno proprias permiscet honore
821 Autumnus; pariter frondes, floresque virescunt.
822 Maturique vigent una super arbore fructus.
823 Visum
5535. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
901 Sidera servatum summo labentia caelo,
902 Gallia, missus in has Civis tuus iverat oras,
903 Praesertim Lunam ut posset, Martemque rubentem,
904 Tempore quos aliis alii regionibus uno
905 Servarent, velut in Terram deducere Caelo,
906 Carmine non magico, aut cantati turbine rhombi,
907 Sed procul obliquis aspectibus, unde pateret,
5536. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
909 Ergo etiam nactus facile opportuna locorum,
910 Ipse gradum terrae sub millia nota recepit
911 Dimensus, nostrasque libens transmisit ad oras.
912 Tempore quanquam illo Domina Romanus ab Urbe,
913 Ut solet, aeternis flectebat legibus Orbem
914 Doctrina Pater effulgens, et Numinis instar,
915 Ad mores Populos, ad munera dia vocabat;
5537. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
962 Certam exin nobis fieri non posse figuram,
963 Quam memoro, terrae quis nesciat, undique campis,
964 Atque jugis, variis et vallibus interruptam,
965 Saepe et pro vario mutatam tempore? rupes
966 Quippe cadunt aevo, valles opplentur, et ampli
967 Desidunt campi, eductove cacumine surgunt.
968 Illa neque esse potest Terrae quaesita figura,
969 Quae
5538. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1227 Propterea esse aer prope nos pro pondere densus
1228 Non queat aggesto, constante nec ordine tractus
1229 Sublimis minui, nec, quae servata, manere
1230 Quoque loco possint, et tempore; tempore quovis
1231 Nam regione calor varie mutatur in omni.
1232 Ast aliquo a terra tractu procul, aequa per auras
1233 Temperies est, quo nequeant hae scandere causae:
5539. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1227 Propterea esse aer prope nos pro pondere densus
1228 Non queat aggesto, constante nec ordine tractus
1229 Sublimis minui, nec, quae servata, manere
1230 Quoque loco possint, et tempore; tempore quovis
1231 Nam regione calor varie mutatur in omni.
1232 Ast aliquo a terra tractu procul, aequa per auras
1233 Temperies est, quo nequeant hae scandere causae:
5540. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1230 Quoque loco possint, et tempore; tempore quovis
1231 Nam regione calor varie mutatur in omni.
1232 Ast aliquo a terra tractu procul, aequa per auras
1233 Temperies est, quo nequeant hae scandere causae:
1234 Ordo propterea et progressus certus ibidem
1235 Rarescentibus est mutato a pondere in auris.
5541. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1264 Vix decies ad quinque; et longa brevisque vicissim
1265 Bellantis veluti comparet lancea Phoebi.
1266 Debile lumen id est, via qualis candida lactis,
1267 Conspicuum nec idem patet omni tempore nobis.
1268 Non igitur lucem hanc cernes, si vespere summo,
1269 Vel nondum rosea Tithoni conjuge cani
1270 Exoriente, eadem non caelo ita perstet in alto,
1271 Ut
5542. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1279 Signifer orbis enim diversos efficit ipsam
1280 Terrae ad planitiem flexus; nobisque, borea
1281 Qui regione sumus Mundi, aequantemque videmus
1282 Tempora non paucis distantem tractibus orbem,
1283 Signa quidem, vernum quae circa Vellus utraque
1284 Parte micant, obliqua nimis nascuntur eoo
1285 Littore; non ideo propera eluctantur ab imis
5543. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1296 His, opus est, fiant. Quae vero Aequante sub orbe,
1297 Vel prope sunt gentes, rectus queis signifer orbis
1298 Occumbitque, oriturque, vident hanc tempore lucem
1299 In quovis, dum se distendat cuspide longa.
1300 Hanc vero lucem exortam de parte quis illa
1301 Ambigat aurarum, quae sit mage crassa, potensque
1302
5544. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1303 Augmine vel proprium majori effundere lumen?
1304 Ipse suum jam Sol quia circa vertitur axem
1305 ( Ejus ut a maculis patefit, quas cernimus omnes
1306 tempore circuitus facere aequo, et volvier uno
1307 axe super, varias quanquam, et sine lege coortas
1308 ex improviso, certa nec lege obeuntes),
1309 atque suum fecum quia pertrahit aera raptans,
5545. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1319 Contractu aetherio; quod fit, cum cernimus auras
1320 Eductas gradibus novies ab origine denis.
1321 Si vel adhuc magis excurret, convestitet omnem
1322 Lux ea tellurem circum, quo tempore quidam
1323 Undique dissusus tota de nocte videri
1324 Debebit splendor tenuis: mirantur agentes
1325 Excubias proin interdum, vel longa viarum
1326 Carpentes noctu:
5546. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1392 Esse vel a nivium cumulatis montibus, illis
1393 Sive repercussos a densis aeris auris,
1394 Nequidquam. Quoniam nimis alta conditur ardens
1395 Terra Sol mediae brumali tempore noctis,
1396 Tempore quo septem quoque saepe arsere Triones,
1397 Ut nequeant illuc radii pertingere missi.
1398 Frustra alti accensos evulgavere vapores
1399 Ursas
5547. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1393 Sive repercussos a densis aeris auris,
1394 Nequidquam. Quoniam nimis alta conditur ardens
1395 Terra Sol mediae brumali tempore noctis,
1396 Tempore quo septem quoque saepe arsere Triones,
1397 Ut nequeant illuc radii pertingere missi.
1398 Frustra alti accensos evulgavere vapores
1399 Ursas sub gelidas simul undique convenientes;
5548. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1398 Frustra alti accensos evulgavere vapores
1399 Ursas sub gelidas simul undique convenientes;
1400 Nam neque vim tantam cogi illuc posse vaporum
1401 Credendum est, uno ignescant qui tempore in ingens
1402 Distensi caeli spatium, ut de parte videri
1403 Terrai magna possint, nimiumque remota,
1404 Nec tantum educi posse in sublime volantes,
1405 Longe ut
5549. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1420 Foecundoque sinu caelestem percepit auram,
1421 Scilicet illam ipsam, phoebeo funditur astro
1422 Quae circum, ut docui, atque apparet saepe sub orbe
1423 Signifero, cujus formam, loca, tempora dixi.
1424 Illius ut pars densa solet protendier ipsam
1425 Ad Terram interdum, procurrere forte vel ultra,
1426 Fiet, uti fines ea transmeet aetheris illos,
5550. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1475 Desuper adveniant; idcirco non erit unquam,
1476 Ni raros, paucosque, queas ut cernere claris
1477 Hos intermixos nigrantes orbibus orbes.
1478 Praeterea caeli non longo tempore prima
1479 Permanent haec species, nam sive absumitur illa
1480 Fumida materies, seu sese distrahit a se
1481 Mutua, divellitque, incendi protinus ardor
1482
5551. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1509 Limine contingi nubes jam Sole sub undas
1510 Aequoreas lapso, fessos solvente jugales.
1511 Nunc, quibus aspicere est ea rubro incendia caelo,
1512 Tempora temporibus conspectas Solis ob auras
1513 Vulgatis quam conveniant, pariterque revertant
1514 Utraque, ne certae possis te opponere causae,
1515 Percipe. Si fastos, rerumque antiqua revolvas,
5552. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1509 Limine contingi nubes jam Sole sub undas
1510 Aequoreas lapso, fessos solvente jugales.
1511 Nunc, quibus aspicere est ea rubro incendia caelo,
1512 Tempora temporibus conspectas Solis ob auras
1513 Vulgatis quam conveniant, pariterque revertant
1514 Utraque, ne certae possis te opponere causae,
1515 Percipe. Si fastos, rerumque antiqua revolvas,
5553. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1528 Nimirum saeclis lucis vestigia nulla
1529 Comparent aliis, ut tum neque visa, neque illa
1530 Nota fuisse putes. Quibus at conspecta fuere
1531 Temporibus, jam non una ratione quotannis
1532 Lumina fulserunt, modo rarave, nullave prorsus
1533 Prodibant, modo creba, suique feracia longe.
1534 Ergo si repetas e prodigialia volvens
5554. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1532 Lumina fulserunt, modo rarave, nullave prorsus
1533 Prodibant, modo creba, suique feracia longe.
1534 Ergo si repetas e prodigialia volvens
1535 Tempora, quam docui, lucis quoque signa notabis
1536 Tunc quaedam per Solis iter conspecta, suasque
1537 Effudisse comas Phoebum magis orbe sub illo.
1538 Praeterea tria sunt, quae propter quolibet
5555. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1562 Hanc alienigenam phoebeae lampadis auram:
1563 Altera pars cursus Tarram protrudit in illo
1564 Aetherio pelago, per ut undas truditur alnus.
1565 Ergo tempora queis aptae, facilesque per annum
1566 Res, genus hoc, una coeunt, et mutua jungunt
1567 Auxilia, invenies magis illa splendida luce
1568 Sithonia, tantoque magis, quo fortior inde
5556. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1654 Pondus comperias argenti pondera vivi,
1655 Quod se ad bisdenos digitos, septemque per altum
1656 Eduxit vitri tubulum; prope mille videbis
1657 Ire pedes sonitus aurarum tempore perquam
1658 Exiguo, quod nimirum pars una sit horae
1659 In decies senas partes divisae, iterumque
1660 In decies pariter senas pro qualibet illa.
1661 Atque hoc a
5557. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1697 Proin si diversis obeantur corpora circum
1698 Corporibus diversa, opus est cognoscere quaeque
1699 Et spatia a medio, et volventum mobilitates,
1700 Tempora nimirum, quibus unas clauditur orbis;
1701 His etenim a rebus videas constare duabus
1702 Vires; a medio nam debent tractibus istae
5558. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1702 Vires; a medio nam debent tractibus istae
1703 Respondere suis, repetitis et semel in se
1704 Temporibus, sed quae versa ratione, putentur.
1705 At si aequare velis sese inter mutua tractus,
1706 Tum vires varias, quae volvunt corpora in orbes,
1707 Insuper ad tractus debes expendere, sed qui
5559. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1712 Materies, inquam, duplici hac ratione putetur,
1713 Quae ratio constet repetitis tractibus in se
1714 Et semel, et rursum repetitis, at semel ipsis
1715 Temporibus, sed quae inverso sint ordine nexa.
1716 Jam cum Solem obeant medium Titania circum
1717 Astra, Jovemque sui Comites, ut Delia Terram,
1718 Saturnumque sui, cumque horum et tempora
5560. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1715 Temporibus, sed quae inverso sint ordine nexa.
1716 Jam cum Solem obeant medium Titania circum
1717 Astra, Jovemque sui Comites, ut Delia Terram,
1718 Saturnumque sui, cumque horum et tempora constent,
1719 Et spatia: ad vires cujuvsis, materiemque
1720 Exin pervenies, et, quae discrimina, nosces.
1721 Tum vero moles astrorum inquire, quod ipsis
1722 A
5561. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1821 Vanescentia multa, nova exorientia multa.
1822 Hoc medium circa punctum commune necesse est
1823 Corpora cuncta, quibus nempe est commune, moveri
1824 Perpetuo, et nullo capere ullam tempore pausam
1825 Posse; etenim vires, sese quibus inter aguntur,
1826 Vel si alio quovis starent expertia motu,
1827 Mutua pulsarent, et in illud cuncta cierent.
1828 Si
5562. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1838 Usque sibi punctum, coni de segmine formas,
1839 Perturbant aliae hinc vires, atque hinc aliorum,
1840 Difficilesque alios texunt, variosque meatus.
1841 Hoc certe exiguum est discrimen tempore parvo,
1842 Crescit labente, et diuturno tempore magnum est.
1843 Propterea tabulae, queis Caeli condimus acta,
1844 Et leges servamus, in annos saepe recudi
5563. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1839 Perturbant aliae hinc vires, atque hinc aliorum,
1840 Difficilesque alios texunt, variosque meatus.
1841 Hoc certe exiguum est discrimen tempore parvo,
1842 Crescit labente, et diuturno tempore magnum est.
1843 Propterea tabulae, queis Caeli condimus acta,
1844 Et leges servamus, in annos saepe recudi
1845 Exposcunt longos ( aliter non vera profantur );
1846
5564. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1957 Qui tum unum incoleret cornus, se crederet ipsum
1958 Immotum, pariter molem et se cernere volvi
1959 Diceret alterius tantum, velut illius illic
1960 Ipse focum eficeret gyri, qui tempore eodem
1961 Majori, quam sit revera, ducitur arcu.
1962 Porro sic positas moles, sic se inter agentes
1963 Mobilitate pari regionem projice in unam:
1964 Quid fiet?
5565. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2108 Ad loca, quae constant suprema, atque infima, fulget
2109 Tota quibus, vel caeca silet, conjuncta ubi Terrae
2110 Dicitur; acceleratque ea motum causa, suis ut,
2111 Quam pro temporibus major tunc area fiat,
2112 Et prope quadrijugos pro bigis ut Dea scandat;
2113 ast eadem pars prima retardat circumeuntem,
2114 Ad latus alterutrum cum ex his jungentibus itur:
5566. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2210 Haec eadem quoque causa facit, cum Lunifer orbis
2211 Debeat a prima non aequus origine gigni,
2212 Sed species fieri coni de segmine princeps,
2213 Continuo ejusdem ut mutetur tempore forma,
2214 Sic tamen, ut si sint rerum paria omnia circum,
2215 Luna silens, vel plena micans minus esse remota
2216 Debeat, in medio secta quam fronte renidens.
5567. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2292 Terrai magnum secet una, qua prius, ora,
2293 Ipsi nec flexu inclinetur, quo prius, uno,
2294 Ast alio, atque alio pariter, flexuque, locoque.
2295 Si nunc tractum illum tenuem, quem tempore perquam
2296 Exiguo pergit, dum fertur Luna per orbam,
2297 Componas alio cum tractu, tempore eodem
2298 Vis ea quo Lunam ducit, reperire profecto
2299 Tunc erit, et
5568. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2294 Ast alio, atque alio pariter, flexuque, locoque.
2295 Si nunc tractum illum tenuem, quem tempore perquam
2296 Exiguo pergit, dum fertur Luna per orbam,
2297 Componas alio cum tractu, tempore eodem
2298 Vis ea quo Lunam ducit, reperire profecto
2299 Tunc erit, et quantum nodus mutetur uterque,
2300 Et quantum varient inter gemina aequora flexus.
2301
5569. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2325 Haec caelo servantur item; proin vera videtur
2326 Haec ratio, circa Terram qua Luna cietur
2327 Per varios motus; queis nunquam cum sibi constet,
2328 Ut docui, possit constare an tempore, gyros
2329 Quo peragit circa Tellurem? Nonne necesse est,
2330 Nunc brevius, nunc fiat idem diuturnius, ut sunt
2331 Turbantes circum causae, et sunt caetera circum?
5570. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2347 Subjectum, quae clausa illo et sunt omnia gyro.
2348 Proinde mari faciles ventos, caelique nitorem
2349 Nauta soluturus patrio de littore longum
2350 Dum sedet expectans, in mensura tempora Lunae
2351 Quattuor inquirit; nam credit quattuor illis
2352 Temporibus Lunam caeli convertere mores,
2353 Non aliis, tunc imbriferas dispellere nubes,
5571. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2349 Nauta soluturus patrio de littore longum
2350 Dum sedet expectans, in mensura tempora Lunae
2351 Quattuor inquirit; nam credit quattuor illis
2352 Temporibus Lunam caeli convertere mores,
2353 Non aliis, tunc imbriferas dispellere nubes,
2354 Ventorumque feros compescere posse furores,
2355 Inque aliud differt spes tempore tempus ab uno.
5572. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2352 Temporibus Lunam caeli convertere mores,
2353 Non aliis, tunc imbriferas dispellere nubes,
2354 Ventorumque feros compescere posse furores,
2355 Inque aliud differt spes tempore tempus ab uno.
2356 Propterea neque nos fieri quoque tempore credunt
2357 Aegrotos alio, tantum illo solvere morbos
2358 Se, vel adaugere, atque exanguia linquere membra
5573. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2353 Non aliis, tunc imbriferas dispellere nubes,
2354 Ventorumque feros compescere posse furores,
2355 Inque aliud differt spes tempore tempus ab uno.
2356 Propterea neque nos fieri quoque tempore credunt
2357 Aegrotos alio, tantum illo solvere morbos
2358 Se, vel adaugere, atque exanguia linquere membra
2359 Expirantem animam: aetates cognoscere Lunae
2360 Mos
5574. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2359 Expirantem animam: aetates cognoscere Lunae
2360 Mos erat idcirco medicam exercentibus artem,
2361 Opportuna dare ut non laevo pocula possent
2362 Tempore, felicemque horam, aut praedicere tristem.
2363 Non nisi servato mandantur tempore Lunae
2364 Semina proscissam in terram, non messis in arva
5575. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2360 Mos erat idcirco medicam exercentibus artem,
2361 Opportuna dare ut non laevo pocula possent
2362 Tempore, felicemque horam, aut praedicere tristem.
2363 Non nisi servato mandantur tempore Lunae
2364 Semina proscissam in terram, non messis in arva
2365 It flaventia, non ad robora dura bipennem
2366 Admovet agricola, aut fructus ex
5576. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2432 Et sapiens inter stulta, irrequietaque corda,
2433 Clarus ut noscas, age, percipe, fabula quondam
2434 Quod facile in terris vulgata, et credita profert.
2435 Nimirum prisco sapientes tempore, sudo
2436 Sub Divo vixisse homines, cum lactea forsan
2437 Flumina manabant rivis, et roscida mella
2438 Sudabant sylvae, cum nullo agitante tumultu
2439 Aurea per
5577. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
28 Debeat ut curis aetas. Juvenesque, Virique
29 Emeritos fore se sperant, cum ruga notarit
30 Ora, atque imbelles ierit per tempora cani:
31 Spes juvat haec; verum nunquam nova cura, laborque
32 Deficit; et si fors amoti a rebus agendis
33 Tunc fuerint, taedetque sui, miserumque, dolensque
5578. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
71 Ambitione procul, procul aulae mobilis aestu,
72 Pectore propterea laeto magis, exque plicato;
73 Praesertim nitidi si soles, sudaque caeli
74 Tempestas animis Zephyrorum mollibus auras
75 Mulceat, et volucrum cantu, et redolentibus herbis.
76 Has tamen inter opes naturae, deliciasque,
77 Nec longum, assueti reviviscit cura laboris,
5579. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
83 Nutant huc illuc librat: lustrabimus inde
84 Deductae paulum pariter quoque pondera Terrae,
85 Dum fit, uti luces aequantia noctibus omni
86 Tempora praecedat anno; veniemus ad aestus
87 Protinus aequores: et caudas esse Cometis,
88 Et qua, dicemus, finat ratione: videri
89 Denique si quidquam gracitati possit obesse,
5580. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
104 In latus occiduum, vel eoum scilicet, oras
105 Atque in hyperboreas Ursarum, Austrive calentes.
106 Namque aliquo maculae quae tempore conspiciuntur
107 In media Lunae regione, videmus easdem
108 Tempore post alio regione recedere paulum
109 A media; paulum quae limbo accedere visae,
110 Aut illinc
5581. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
106 Namque aliquo maculae quae tempore conspiciuntur
107 In media Lunae regione, videmus easdem
108 Tempore post alio regione recedere paulum
109 A media; paulum quae limbo accedere visae,
110 Aut illinc paulum dimotas deinde tuemur,
111 Aut nusquam, aversa jam Lunae in parte latentes.
5582. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
125 Aut prope, pars tantum Mundi super aequore lato,
126 Pars medium secto super extans corpore cernunt.
127 Ast alii, quibus est ad nos loca versa negatum
128 Incolere, haud ullo prospectant tempore Terram;
129 Ut nec ab Europa boreae contraria quimus
130 Astra videre, nec his subjecta ingentia regna
131 Nobis conspicuos unquam aspexere Triones.
132 Multi et
5583. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
138 Forsitan et supera credunt de gente potentem
139 Tellurem (velut et Phoebi coluere sororem
140 Qui quondam) magnamque Deum vocitare Parentem
141 Consuescunt, et vota ferunt, et tempore certo
142 Conjunctae veniunt diversa a parte quotannis
143 Nos veneraturae, majora ut numina, turmae.
144 Haud secus ac Arabum sitibundos, advena fines
5584. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
159 Quoque loco positae volitantes per mare puppes.
160 Hoc igitur, Lunae facies quod versa videtur
161 Usque eadem ad Terram, tentant deducere multi
162 Illius a gemino motu, qui tempore eodem
163 Conficitur, nam se proprio super axe revolvit
164 Ipsa semel, Terram dum circum fertur in omnem.
165 Et certe hic geminus si Lunae corpora volvens
166
5585. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
176 Ad Lunae faciem positus; proin ipsa, vel illud,
177 Vel latus hoc paulum retegetque, tegetque vicissim:
178 Vertere sic latera, et nutare videbitur illo
179 Tempore, in occasum quo rubro transit ab ortu.
180 Et quia si Terram de Lunae corpore spectes,
181 Aspicias binis gradibus comprendier omnem;
182 Ille gradus nequeat binos excedere nutus,
5586. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
194 Adstant qui Domino, paulum et cur Luna tremiscat.
195 Sed praeterquam quod latera hoc mutata tremore
196 Solis his causis bene non aptare valebis;
197 Num tibi mens facile haec conjungere tempora possit.
198 Ut nihil intersit, quibus et se Luna revolvit
199 Axe super proprio, et Tellurem menstrua lustrat?
200 Fortisan hic nunquam aequali fit tempore Lunae
201
5587. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
197 Num tibi mens facile haec conjungere tempora possit.
198 Ut nihil intersit, quibus et se Luna revolvit
199 Axe super proprio, et Tellurem menstrua lustrat?
200 Fortisan hic nunquam aequali fit tempore Lunae
201 Circuitus: certe quisque horum dissidet unus
202 A multis: varianter enim turbantur ab ipso
203 Sole, aliisque etiam longum post tempus ab astris,
204 Quae
5588. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
210 Fingere collibuit, possis? In saecula longa
211 Quis tibi servari vel eandem spondeat aequam,
212 Scilicet ut causas ob tantas insinuari
213 Nullum ne possit discrimen, tempore longo
214 Multiplices ob circuitus quod denique tantum
215 Augeretur, uti Lunae foret altera prorsus
216 Nunc facies, quam quae tum primo tempore visa est?
217
5589. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
213 Nullum ne possit discrimen, tempore longo
214 Multiplices ob circuitus quod denique tantum
215 Augeretur, uti Lunae foret altera prorsus
216 Nunc facies, quam quae tum primo tempore visa est?
217 Dicendum est igitur Lunam vel habere suarum
218 Partium inaequalem textum; circum esse figura
219 Vel non conslatam simili sibi; parte sit, omni
220 Ut
5590. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
299 Impressos motus, faceret tum denique, ut illi
300 Circuitus, axemque super, totumque per orbem
301 Qui fiunt,uno prope tempore conficerentur;
302 Propterea ut parvo sit opus discrimine densa
303 Astri in materia, sive in variante figura.
304 Quare nonne vides, rerum ut Natura reposcat
5591. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
340 Ad Terram faciem, comites quoque possit ad omnes
341 Perfacile induci; cur non et caetera multa
342 His tribuas pariter, fieri quae diximus ante
343 In Luna, positus dum mutat, tempora, motus?
344 Quin plures illic causae sunt, mutua turbant
345 Nam se praeterea, vicibusque ita pluribus errant.
346 Utque in lunigero supera jam diximus orbe
5592. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
385 Ire retro, atque eadem non unquam sidera caeli
386 Rspicere, at sensim mutare, sed ordine semper
387 Signorum adverso, seque in contraria ferre.
388 Tempora propterea facientia noctibus aequos
389 Esse dies, redeunt non, cum rediisse videtur
390 Sol ad eas caeli partes, quas liquerit anno
391 Anteacto, verum prius, ut praecedere paulum
5593. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
389 Esse dies, redeunt non, cum rediisse videtur
390 Sol ad eas caeli partes, quas liquerit anno
391 Anteacto, verum prius, ut praecedere paulum
392 Idcirco dicantur ea ipsum tempora Solem.
393 Nodorum hunc igitur regeressum Lunaque, Solque
394 Viribus efficiunt obliquis in loca circum
395 Edita Telluris, magnoqne tumentia gyro.
396 Sed plus Luna
5594. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
419 Et veniet tempus, quo jam Polus ipse minorem
420 Paulatim magis usque remotus deserat Ursam;
421 Non tunc conspicienda sit ut Cynosura per aequor
422 Amplius undisonum nocturno tempore nautis.
423 Demum haec cuncta loco referentur versa priori
424 Post decies sena, et biscentum saecula lapsa.
425 Non sat erat tamen hos motus pro quolibet anno
426
5595. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
449 Tam bene servatis oracla ea consona rebus.
450 Nunc locus est late undisonos maris ire per aestus,
451 Oceanique statos immensi visere motus,
452 Temporaque, et vires, et agentes aequora causas;
453 Neve fluentibus, et refluentibus avehar undis,
454 Vestris me audentem manibus sustollite Musae,
455 Naturae quae jam mores didicistis, et artem.
5596. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
488 Inque vicem cum descendit, non ante profundos
489 Pervenit ad fines, eoa prodierit quam
490 Luna, vel occidua sese demerserit ora.
491 Temporis hoc itidem momentum pendet utrumque
492 A positu Lunae ad Solem. Intervalla necesse est
493 Temporis, undarum quae sunt intersita magnis
494 Fluctibus, et minimis, nimirum cum meat ipsa
5597. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
490 Luna, vel occidua sese demerserit ora.
491 Temporis hoc itidem momentum pendet utrumque
492 A positu Lunae ad Solem. Intervalla necesse est
493 Temporis, undarum quae sunt intersita magnis
494 Fluctibus, et minimis, nimirum cum meat ipsa
495 Luna extra aequantem luces cum noctibus orbem,
496
5598. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
495 Luna extra aequantem luces cum noctibus orbem,
496 Prorsum inter sese non esse aequalia; eoque
497 Tempore praeterea geminos neque surgere cursus
498 Aequoris exundantis ad aequum culmen, at oras
499 Integere impariles vario discrimine; ut illo,
500 Abluit Europae qui lambens littora, ponto
5599. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
509 Primo Luna meat cum vel contraria Soli,
510 Vel conjuncta, magis moti tolluntur aquarum
511 Fluctus, quam latus excurrit si utrumque, tumorque
512 Hoc minimus parvo post tempore, maximus illo est.
513 Praeterea magis alta tenet cum Luna recedens
514 A Terra loca, (si constent aequalia circum
515 Caetera) crescentes undae minus inferviscunt,
5600. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
516 At mage, cum nobis loca per vicina vagatur,
517 Et pariter magis, aequantem cum laeta per orbem
518 Exagitat bigas, quam cum extra excurrit utrinque.
519 Porro intervallum, geminos quod temporis extat
520 Inter eos, sibi qui succedunt mutua, cursus
521 Integram post quamque diem, sit majus, ubi illa
522 Caeca silet, vel plena micat. Diuturnius ac tum
5601. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
525 Scilicet, ad cursus primi, qui est maximus, horam.
526 Postremo sunt haec in moribus annua moti
527 Oceani. Magis exsiliens turgescit in illis
528 Temporibus, luces queis fiunt noctibus aequae,
529 Cynthia si fratri conjucta, oppostave flectat,
530 Quam cum Sol tetigit caeli vertentia signa.
531 Tum quoque concussum convexius insilit aequor
5602. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
546 Euripisque furit, quam qua distenditur ingens
547 In pelagus; tum saepe illic consurgere visum
548 Quinque pedes decies, et longo excurrere tractu
549 In terram: locaque esse, anni ad quae tempore certo
550 Advenit undarum nullus tumor, advenit anni
551 Tempore verum alio (Batsham dixere vocantes
552 Tonchini portum, quo non fluit aequor inundans,
553 Aequalis
5603. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
548 Quinque pedes decies, et longo excurrere tractu
549 In terram: locaque esse, anni ad quae tempore certo
550 Advenit undarum nullus tumor, advenit anni
551 Tempore verum alio (Batsham dixere vocantes
552 Tonchini portum, quo non fluit aequor inundans,
553 Aequalis cum lux fit noctibus alma diei,
554 Non refluit, Luna opposita, aut loca versa terente
5604. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
554 Non refluit, Luna opposita, aut loca versa terente
555 Ad Solem): esse etiam portus, et littora multa
556 Quo veniunt plures, quam bini, abeuntque vicissim
557 Fluctus quaque die, sine lege et tempore certo:
558 Praeterea ventos, tempestatesque fluentis
559 Perturbare vices ponti; nam saepe retardant,
560 Saepe moras adimunt, minuunt quoque saepe, vel augent.
561
5605. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
555 Ad Solem): esse etiam portus, et littora multa
556 Quo veniunt plures, quam bini, abeuntque vicissim
557 Fluctus quaque die, sine lege et tempore certo:
558 Praeterea ventos, tempestatesque fluentis
559 Perturbare vices ponti; nam saepe retardant,
560 Saepe moras adimunt, minuunt quoque saepe, vel augent.
561 Haec sunt, quae Veteres Naturae arcana putarunt
5606. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
616 Atque minutatim possimus, percipe primum,
617 Rebus in his fieri quid debeat, aethere sidus,
618 Lunave, Solve, unum si fulgeat, ipsaque constet
619 Circum tota liquens Tellus, et tempore puncto
620 Possit ea fingi forma, quam postulat ipsum
621 Libramen, possitque aliam quoque tempore puncto
622 Induere, ut motus nil turbent ante recepti;
623 Tunc
5607. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
618 Lunave, Solve, unum si fulgeat, ipsaque constet
619 Circum tota liquens Tellus, et tempore puncto
620 Possit ea fingi forma, quam postulat ipsum
621 Libramen, possitque aliam quoque tempore puncto
622 Induere, ut motus nil turbent ante recepti;
623 Tunc adjuncto alio quid in istis accidat astro,
624 Quid Terra partim solida constare, quid ipsis
625 Undis
5608. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
763 Quid memorem, cur Luna ferat conjunctave Soli
764 Majores aestus, oppostave. quam loca pregens
765 Per laterum hinc illinc? et cur non maximus aestus
766 Fiat tempore eo, sed qui post advenit, alter
767 Vel post hunc, porro sive alter? Tute quod ipse
768 Percipas, si vim possis cognoscere inertem,
769 Quae
5609. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
776 Procurrant? Spatio ignores decrescere vires?
777 At cur progrediens aequantem Luna per orbem
778 Majores fluctus extollat, et arctet inundans
779 Littores nautis plusquam ullo tempore arenas,
780 Protinus haud illo pateat, quo caetera, pacto.
781 Est, super alterutro qui Lunam proinde polorum
782 Cardine perstantem fingat, mutarier undas
783 Et cum
5610. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
792 Contingat; tamen esse loco haud quocumque minores
793 Debebunt aestus. Aequantem quae loca longe
794 Prospiciunt orbem, veluti nos, maximus aestus
795 Abluet haud alio nimirum tempore, quam quo
796 Luna aequante procul tantundem abscesserit illo,
797 Si queat, orbe; tumor nam tum, qui maximus, illins
798 Praeterit: at tumor hic certe haud pertinget eodem,
5611. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
807 Nec subeat perstante vices in cardine Luna.
808 (326)
809 Concipe propterea Lunam super orbe vagantem
810 Aequante; in Terrae tunc oris omnibus aequum
811 Temporis est spatium, quo Cynthia transit ab ortu
812 Ad caeli culmen medii, et quo volvitur ex hoc
813 Culmine in occasum, seu supra, sive sit infra.
814 Quare inter geminas refluentes, atque
5612. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
818 At cum Luna terit dextros, laevosve meatus
819 Orbe aequante procul, loca cuncta aequante remota
820 Orbe procul pariter supero non aethere cernunt
821 Aequa et supposito ducentem tempora; quare
822 Aequoris unum inter curcum, geminosque recursus
823 Tempus alium cursum: et qui maximus extat utrinque
824 Praeterea geminus tumor, infra nempe, supraque
5613. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
833 Atque cadendo ultra procurrent impete coepto,
834 Et se demittent plus, quam libramina poscunt,
835 Atque iterum exsurgent, iterum labentur eisdem
836 Usque locis, et itus aequali tempore fient,
837 Et reditus, et ubi est prior horum, ibi et alter, et alter:
838 Sic etenim impressos conservat inertia motus.
839 Porro suspensas aequante sub orbe moranti
5614. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
838 Sic etenim impressos conservat inertia motus.
839 Porro suspensas aequante sub orbe moranti
840 Redde suas Lunae vires; bene congruat istis
841 Vis, quae servat iners motum; nam tempore, et orbe,
842 Convenietque situ; proin incrementa sequentes
843 Usque ferent primis vires; atque omnia reddent
844 Majora. Aequantem at contra si Luna sit extra
5615. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
845 Orbem, quidquid erit post factum a viribus ejus,
846 Vi pugnabit inerti, ipsi non orbe, locoque,
847 Tempore non concors; hinc cuncta minora, necesse est,
848 Utpote turbata, et sese inter dissona, fiant.
849 Summi non aliter pendentia culmine templi
850 Aerea demisso cum pondera fune moventur,
5616. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
849 Summi non aliter pendentia culmine templi
850 Aerea demisso cum pondera fune moventur,
851 Ut populum festis cieant ad sacra diebus;
852 Quique suo impulsus si tempore transmittantur,
853 Nimirum nova vis cumulabitur usque priori,
854 Quae celeret lapsum, quaeque altius efferat aera:
855 tempore sin alio, atque alia de parte lacerti
5617. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
852 Quique suo impulsus si tempore transmittantur,
853 Nimirum nova vis cumulabitur usque priori,
854 Quae celeret lapsum, quaeque altius efferat aera:
855 tempore sin alio, atque alia de parte lacerti
856 Impellant, funemque trahant, licet usque valentes,
857 Imminuunt motum tamen, excursumque, sonumque
858 Impediunt: vires adversis viribus obstant.
5618. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
870 Afficere in parvis rebus, quam grandibus; illis
871 Nam facile emineat, quod in his vanescat; in aestu
872 Illa ideo apparent parvo, in majore latescunt.
873 Tempore quo Phryxi Vector, vel Libra comantem
874 Fert Solem, motum Luna a latitante sit aequor,
875 Sive etiam tota a rutilante tumentius, ille
876 Quam cum per Cancrum, perque Aegocerota vagatur;
5619. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
874 Fert Solem, motum Luna a latitante sit aequor,
875 Sive etiam tota a rutilante tumentius, ille
876 Quam cum per Cancrum, perque Aegocerota vagatur;
877 Tempore namque illo saltem vicina vagatur
878 Luna tibi aequanti (ciet unde valentius) orbi;
879 Ast alio procul excurrit quoque, signaque lustrat
880 Hyberna, aut aestiva; ideo minus incitat unas.
5620. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
882 Adveniunt aestus, minimive, ut diximus ante,
883 Summus erit minimusque sed alter deinde, vel alter.
884 Denique cognosces quoque fluctibus augmina reddi
885 Illis temporibus multo majora, quibus Sol
886 Aspicit oppositam sibi, conjunctamve sororem,
887 Ipsi si Soli proprior sit Terra; propinquo
888 Nam magis e
5621. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
892 At non a causis his cernes, ocyus unda
893 Cur saliat, quam desiliat; non pondus aquai
894 Libratae id peraget; per oesdem crescere namque
895 Temporis ipsa gradus, per quos decrescere debet.
896 Proinde maris vas est spectandum, atque ipsus ora,
897 Hoc ubi servatum est ( illo nempe aequore, rauco
898 Quod late Oceani perfundit gurgite
5622. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
912 Aequora parva quidem, vel quae sunt clausa, lacusque
913 Nullos ferre queunt procursus, atque recursus;
914 Namque opus est, uno sese unda hic efferat, illic
915 Tempore desiliat, simul utraque proinde receptet
916 Longe diversas agitante a sidere vires.
917 Poscit at hoc tractum vastum maris, atque patentem;
918 Namque brevis si sit, gravitas in finibus unis
5623. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
934 Edunt impulsu valido, ingeminantque tumores,
935 Protinus et vasto labuntur pondere deorsum.
936 Sic plerumque furit, qui te, ampla Britannia, pontus
937 Distinet a Gallis: nautae at sua tempora norunt.
938 Hunc humiles tumidum Belgae vidistis adire
939 Vestras saepe domo,. fora reddere vasta, viasque
940 Undique, sublimes immissum evertere muros,
941
5624. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
954 Scilicet id pelagus, quod ab orbe aequante sub Arcton
955 Extensum est, duplo sed plus prope currit in Austrum,
956 Aestu inferviscit, boreali in margine, nullo,
957 Tempore nimirum, quo Luna aequante sub orbe est;
958 Magnus namque tumor qui tollitur, omnis in Austrum
959 Tunc effunditur; ex alia proin aequa manebunt
960 Aequora parte: situm sic illum scilicet esse
5625. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
964 Trans freta, trans scopulos positi, longeque remoti,
965 Pertingunt quo quaque die ternique, quaternique
966 Aestus, atque etiam septeni: pluribus illic
967 Diversis fluit unda viis non tempore eodem
968 Insinuata; prior quare hinc transcurrit, at illinc
969 Posterior, sequiturque alia, atque alia ordine certo.
970 Sunt etiam putei, sunt quaedam flumina, constant
5626. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
970 Sunt etiam putei, sunt quaedam flumina, constant
971 Telluris queis secreti trans viscera ductus
972 Ad mare, saepe die quae crescant, et minuantur,
973 Atque fluant, refluantque; at non stata tempora servant;
974 Nam varii, per quos ea transit ab aequore causa,
975 Calles sunt, variaeque viae, incertique meatus.
976 Aequore verum aliae longe prope cardinis oras
5627. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1154 Et tamen (a vero quantum deducere possunt
1155 Jam praecepta animo, et temere insinuata volenti
1156 Judicia!) invenies, qui juret in aere Lunae
1157 Cernere se nubes, tempestatesque sonoras,
1158 Fulminaque, albentesque nives et grandinis ictus:
1159
(335)
1160 Mirum, si nequeant, quae sunt majora, videre
5628. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1233 Brumali foret, atque domus foret omnis ut acri
1234 Condita de glacie. Nimium dum comprimit aer
1235 Luminis ardorem, bibit ipse, et servat eundem,
1236 Inque loc huc illuc, in egentia tempora defert
1237 Impediens, magno ne magna ad frigora ab aestu
1238 Migremus subito, contraque a frigore ad aestum
1239 Immodicum nimio, mediis
5629. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1316 Namque ope semoti a radiis et lumine amico
1317 Obsepti horribili frigerent denique bruma.
1318 Temperat hinc hyemem reliquus calor aeris illam,
1319 Ut calefactus et hic per lucis tempora noster
1320 Aer egelidam noctem, et facit esse tepentem.
1321 Quapropter denso protensoque aere, tarde
5630. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1316 Namque ope semoti a radiis et lumine amico
1317 Obsepti horribili frigerent denique bruma.
1318 Temperat hinc hyemem reliquus calor aeris illam,
1319 Ut calefactus et hic per lucis tempora noster
1320 Aer egelidam noctem, et facit esse tepentem.
1321 Quapropter denso protensoque aere, tarde
1322 Qui per vasta loc excurrunt, opus esse Cometis
1323 Nonne
5631. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1321 Quapropter denso protensoque aere, tarde
1322 Qui per vasta loc excurrunt, opus esse Cometis
1323 Nonne vides, ut distribui bene luxque calorque
1324 In spatia, et longe distantia tempora possit?
1325 Quodque vices redeundi, iterumque a Sole abeundi
1326 Ingentes peragunt, caudatos esse Cometas
1327 Dicemus, vicibusque carent quod caetera tantis
5632. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1362 Est numeros Solem fugientum particularum.
1363 Cum porro incipiunt averti et abire Cometae,
1364 Ille tamen sequitur sumus, quia protinus uno
1365 Non possunt omnes exire in tempore partes
1366 Insinuatae olim; velut igni admota propinquo
1367 Fumant ligna diu, neque tempore jactat in uno
1368 Omnes ex sese, quae bulliat, unda vapores,
1369 In
5633. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1364 Ille tamen sequitur sumus, quia protinus uno
1365 Non possunt omnes exire in tempore partes
1366 Insinuatae olim; velut igni admota propinquo
1367 Fumant ligna diu, neque tempore jactat in uno
1368 Omnes ex sese, quae bulliat, unda vapores,
1369 In quos paulatim debet calefacta resolvi.
1370 Verum illi quanto in spatia ulteriora recedunt
5634. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1376 Perstant se circum volventia: materiemque
1377 Illam exhalantem si primitus insinuatam
1378 Forte recepissent, atque illis rejicere oris
1379 Possent, a primo jamdudum tempore cunctam
1380 Ex se effudissent, prorsusque effoeta recentem
1381 Non jam concipere, atque iterum profundere possent,
1382 Ut faciunt moti spatia in diversa Cometae.
5635. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1428 Quam si aequo semper motu. Tum curvis, oportet,
1429 Sit vapor ipse ferens sursum se, tergaque vertat
1430 In regionem illam, quo fumans fertur acerra.
1431 Flexu ex hoc speres deprendere tempora, sumus
1432 Queis falit extremas solido de corpore ad oras;
1433 Propterea expendens, quantum dimoverit illo
1434 Sidus se puncto; recta quod
5636. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1433 Propterea expendens, quantum dimoverit illo
1434 Sidus se puncto; recta quod subjacet alto
1435 Caudae apici, quantumque sit ista parte viai
1436 Temporis absumptum, credas ascentibus istud
1437 Non male fors tempus deberi conficiendis,
1438 Impediat si nil nimirum; motus ut aurae
1439 Officere aetheriae queat infinitus, incitat illam
5637. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1486 Cauda, at multiplici maculantur lumina sulco
1487 Interdum; tractus medio neque semper in axe
1488 Ille oritur: varia vidi regione locorum
1489 Quaque die positus mutantem; tempore parvo
1490 Post etiam gemini conspecti, qui quoque lata
1491 Multavere situs in cauda: denique Soli
1492 Cum jam vicinum caudam protenderet astrum
1493 Praelongam,
5638. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1523 Est siquidem, si forte globus moveatur in aeque
1524 Densatis auris, alio aut quocumque liquore,
1525 Obsisti contra tanta vi, decutere omnem
1526 Quae motum queat hunc breviori tempore, quam quo
1527 Curritur id spatium, quo ter distendier auctus
1528 Ille globi possit. Quare cum tantulus auctus
1529 Fumantum constet nimirum particularum,
1530 Omnem
5639. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1527 Curritur id spatium, quo ter distendier auctus
1528 Ille globi possit. Quare cum tantulus auctus
1529 Fumantum constet nimirum particularum,
1530 Omnem momento debent in temporis uno
1531 Perdere, quem motum per iter tenuere Cometae,
1532 Et servare alium tantum, quo scandere pergunt,
1533 Aurarum dum librentur cum pondere eodem.
1534 Aurarum
5640. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1624 In Solem, lucemque suam, neque nota revisat.
1625 Jam si in nos cursu directo impingeret alte
1626 Adveniens celeri, et praegrandi mole Cometa,
1627 Omnia conquassari in puncto tempore prorsus
1628 Deberent, vasto tremere omnia victa fragore,
1629 Omnia confringi, in montes maria insiluisse,
1630 Campique in putres huc illuc
5641. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1774 Quanto phoebea lux tenuior illius extat
1775 Sideris. Immensum nonne hinc discrimen habebis?
1776 Quandoquidem gravitas si cuncta hic corpora cogit
1777 Per ter quinque pedes labi, quo tempore vibrat
1778 Vivida sese agitans nostra uno arteria pulsu,
1779 Jam quot erunt anni, quot saecula, mutua queis nos
1780 Haec cum sideribus gravitas compelleret ire
5642. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1824 Non retulit terras Aegypti, ipsumque fluentem
1825 Ullis ire locis, ulloque subire negavit,
1826 Qui subit obstantem septeno gurgite pontum?
1827 Tempora signantem molem noctuque diuque
1828 Cum quis nosse cupit, quae sese ob pondere versat
1829 Suspensa, aut chalybem contortum, ubi noverit intus
1830 Volventum gyros numerumque, modumque
5643. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1878 Non cito compesci, penitusque perire valebit?
1879 Ejaculata cavo vix glans erumperet aere,
1880 Protinus effuso loca per circumsita motu
1881 Imbellis caderet; longoque ex tempore gyros
1882 Sic etiam, inceptos vix primitus, astra fuissent,
1883 Quae vaga sunt, oblita; sed et gignuntur, et orti
1884 Perstant saepe diu motus, seque aethere volvunt
5644. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1959 Concitae eunt, aliasque suo immiscere tumultu
1960 Gaudent, et varia pellunt regione, feruntque.
1961 Sic in fluminibus quoque reddi his parva secundis
1962 Tempora vorticibus, praesertim ubi flectitur alveus,
1963 Cernimus; intereunt vix orti, impletque cavatos
1964 Protinus unda sinus, quos fecerat ante retorta.
1965 Praeterea vortex aliquod consistere
5645. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2042 Praeterea qua tum poterit ratione figuram
2043 Astrum unumquodvis de coni segmine primam
2044 Signare, et facere, ut respondeat area semper
2045 Temporibus? qui propterea vult ire fluentem
2046 Sic in vorticibus stipatam materiae vim
2047 Scilicet, ut, quidquid clausum quocumque sub arcu est,
2048 Directosque inter geminis a finibus arcuum
5646. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2067 Non usque ad Solem, sed Terrae clauditur inter
2068 Atque Jovis fines; jam si par area Martis
2069 In Solem protensa sibi sit semper in aequo
2070 Tempore, non poterit Terrae par esse, neque almae
2071 Quae teritur Veneris curru, aut pernicibus alis
2072 Mercurii: aptatum sic astrum caetera ob unum
2073 Turbentur: properent plus, quam properare
5647. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2082 Post etiam rursum; sic pausa est nulla meandi:
2083 Has sine fine vias relegit, semperque revolvit.
2084 Interea in gyros circumvolventibus ibit
2085 Flexum a particulis; tum si, quo tempore gyrum
2086 Conficit, hoc et itus etiam persolvat, et illos
2087 Reflexum reditus, signare videbitur ovi
2088 Ductum iter in speciem, per idem et se volvere semper.
5648. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2099 Propter densatas non aeque in vortice partes,
2100 Astri ut non aliter varientur mobilitates,
2101 Quam res poscat, uti respondeat area semper
2102 Temporibus, conique e segmine conficiantur
2103 Tantum orbes primo? neque quidquam motibus ulla
2104 Obstet parte ratis, aut exeat ordine certo?
2105 Nonne vides, quantas fingendo cudere leges
5649. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2108 Diverso? varie commutat quodlibet astrum
2109 Nam spatia, a Solis quibus imo limite distat.
2110 Astrorum inter se varios jam confer et orbes;
2111 Scilcet efficies nunquam hic, ut tempora constent,
2112 Et spatia inter se, ut debent constare vicissim,
2113 Conferri in sese repetita ut tempora possint
2114 Cum spatiis at bis repetitis scilicet, ante
5650. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2110 Astrorum inter se varios jam confer et orbes;
2111 Scilcet efficies nunquam hic, ut tempora constent,
2112 Et spatia inter se, ut debent constare vicissim,
2113 Conferri in sese repetita ut tempora possint
2114 Cum spatiis at bis repetitis scilicet, ante
2115 Ut docui; quoniam ut quaevis diversa fluentis
2116 Crusta velut, quae et se circumfert, materiai
2117
5651. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2165 Successit Gravitas, submisit et omnia victrix
2166 Protinus, atque alte caelo sublata refulsit
2167 Sola potens ima, et media, et conjungere summa.
2168 Jam quibus ipsa ratis immensum temperat orbem
2169 Legibus, in lucem nobis non invida claram
2170 Extulit, et rerum communia foedera pandit;
2171 Nec levia inducit nos per vestigia tantum,
2172 Magnarum
5652. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2223 Sed penetrare animis animorum impervia nondum
2224 Contigit, et seriem arcanam cognoscere morum,
2225 Excutere et latebras omnes, motusque repostos.
2226 Tempora forte manent nostros ea fausta Nepotes.
2227 Se produnt aliqua, at longe modo tenuia nobis
2228 Indicia, ista sequi, quaesisse et proderit olim
2229 Plurima; nunc sat erunt faciendo in postera
5653. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
148 Si multas aeque crassas, omnique rotundas
149 Ex parte in facies, quarum ambiat interiorem
150 Perpetuo exterior, desectus mente putetur;
151 Tempore quae se uno dissundet in interiorem
152 Lux faciem, se se diffundet in exteriorem
153 Dein aliam ipsa eadem, atque aliam dein usque remotam,
154 Abductamque magis; facie quapropter in omni
5654. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
247 Prendere discrimen, nostrique a verticis oris
248 Quantum limbus et hic Solis tum, distet et ille,
249 Lampadis et visam, quae sit, cognoscere molem
250 Aetheriae, et vario ut mutetur tempore, et ejus
251 Ad nos propterea accessus, contraque recessus,
252 Signiferique locum, quo sit pro tempore quovis
253 Lucida Phoebi fax; quin ipsum ducere possis
254
5655. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
249 Lampadis et visam, quae sit, cognoscere molem
250 Aetheriae, et vario ut mutetur tempore, et ejus
251 Ad nos propterea accessus, contraque recessus,
252 Signiferique locum, quo sit pro tempore quovis
253 Lucida Phoebi fax; quin ipsum ducere possis
254 Signiferum in terra, circum et signare meantem,
255 Et quanto Aequantem flexu inclinetur ad orbem;
5656. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
254 Signiferum in terra, circum et signare meantem,
255 Et quanto Aequantem flexu inclinetur ad orbem;
256 Brumam, et Solstitium praesertim, et bina per annum
257 Queis parilis lux sit nocti, si tempora ponas,
258 Inde petas festosque dies, normamque quotannis
259 Fastorum, et sacris praescribas tempora rebus;
260 Ut non dedeceat jam laxis talia templis
261 Addere,
5657. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
256 Brumam, et Solstitium praesertim, et bina per annum
257 Queis parilis lux sit nocti, si tempora ponas,
258 Inde petas festosque dies, normamque quotannis
259 Fastorum, et sacris praescribas tempora rebus;
260 Ut non dedeceat jam laxis talia templis
261 Addere, Naturaeque altos imitarier usus;
262 Namque colit Caeli in templo Natura Tonantem.
5658. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
298 Aut quocumque alio, quod cernere possumus, Astro.
299 Tutemet adde alia e genere hoc permulta, videntur
300 Quae tranante viam pendere a lumine rectam.
301 Jam radios uno non tempore cuncta volare
302 Per loca: prima prius sed adire, sequentia porro,
303 Dicendum est; quo vis rationem praeter inertis
304 Ducent servatae te
5659. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
306 Nosse iter): ars operae multae tamen, ingeniique
307 Haec praestantis erat: ratio illuc altera defert
308 Nos Comites per bis geminos Jovis: altera motus
309 Fallentes sequitur Stellarum, tempore multo
310 Advenientem ad nos ob lucem, oculoque tuenti
311 Impressum a terra ob motum: ratio utraque nos haec
312 Edocet, ire locis diverso tempore lucem
313 Diversis,
5660. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
309 Fallentes sequitur Stellarum, tempore multo
310 Advenientem ad nos ob lucem, oculoque tuenti
311 Impressum a terra ob motum: ratio utraque nos haec
312 Edocet, ire locis diverso tempore lucem
313 Diversis, celerique fugae loca, tempora confert.
314 Quam tibi dum nostro conor rem pandere versu,
315 Ut possis adhibere fidem, ne singula mecum
5661. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
310 Advenientem ad nos ob lucem, oculoque tuenti
311 Impressum a terra ob motum: ratio utraque nos haec
312 Edocet, ire locis diverso tempore lucem
313 Diversis, celerique fugae loca, tempora confert.
314 Quam tibi dum nostro conor rem pandere versu,
315 Ut possis adhibere fidem, ne singula mecum
316 Scrutari pigeat, quae sunt opus, atque ita multis
5662. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
325 Crebrius ast aliis sublimibus imteriorem
326 Has opus est subiisse vices, et adisse laborum
327 Plus multo; in famulis tanquam ipse Vicarius esset.
328 Conficit ille orbem geminae prope tempore lucis
329 Quemque suum, multoque Jovi vicinor ipsi
330 Cum sit, non adeo cursum obliquare valebit,
331 Ut latescentem nimis umbram vitet; in ipsam
332 Propterea gyro
5663. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
333 Ex quo detecti Comites sunt aethere in alto,
334 Servatum est, omnes subeant qua lege labores;
335 Ast in iis neqe lex bene, nec deprensa laborum
336 Tempora, ubi constant rari mage; tempora tantum
337 Propterea in propriore datum est, et prendere legem.
338 Jamque aliquis motumque Jovis, Comitisque recensens
339 Circuitus, inter binos quoscumque
5664. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
333 Ex quo detecti Comites sunt aethere in alto,
334 Servatum est, omnes subeant qua lege labores;
335 Ast in iis neqe lex bene, nec deprensa laborum
336 Tempora, ubi constant rari mage; tempora tantum
337 Propterea in propriore datum est, et prendere legem.
338 Jamque aliquis motumque Jovis, Comitisque recensens
339 Circuitus, inter binos quoscumque labores,
5665. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
337 Propterea in propriore datum est, et prendere legem.
338 Jamque aliquis motumque Jovis, Comitisque recensens
339 Circuitus, inter binos quoscumque labores,
340 Videat aequales non lapsus temporis esse,
341 Sed varios cursum ob varium Jovis, et numerorum
342 Cogendos facile idcirco sub vincla: Jovem nam
343 Immotum aequali si cursu fingis
5666. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
341 Sed varios cursum ob varium Jovis, et numerorum
342 Cogendos facile idcirco sub vincla: Jovem nam
343 Immotum aequali si cursu fingis obiri
344 Astro illo a famulante, videbis tempore certo
345 Deficere hoc, atque esse aequalia tempora semper
346 Debere inter se, queis quisque absolvitur orbis.
347 Fac nunc ire Jovem, et simul umbram proinde moveri
5667. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
342 Cogendos facile idcirco sub vincla: Jovem nam
343 Immotum aequali si cursu fingis obiri
344 Astro illo a famulante, videbis tempore certo
345 Deficere hoc, atque esse aequalia tempora semper
346 Debere inter se, queis quisque absolvitur orbis.
347 Fac nunc ire Jovem, et simul umbram proinde moveri
348 Aversam Soli similes, quos ille, per orbes;
349
5668. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
356 Aequa forent etiam semper; sed Juppiter aequo
357 Cum non decurrat collustrans undique Solem
358 Motu, at lentior extet, ubi est disjunctior illo;
359 Temporis intervalla, quibus Comes advenit umbram
360 A media ad mediam, non esse aequalia possunt.
361 Cumque Jovis motus noscantur, quaque retardet
362 Lege viam, celeretque, patescunt certa profecto
5669. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
360 A media ad mediam, non esse aequalia possunt.
361 Cumque Jovis motus noscantur, quaque retardet
362 Lege viam, celeretque, patescunt certa profecto
363 Intervallorum discriminis temporis, in quo
364 A media mediam semper Comes ibit ad umbram.
365 Obstat at hic, notae cum jam Comes intimus umbrae
366 Jungitur, ejusdem nunquam nos posse laboris
5670. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
376 Sin procul, oblique de parti praeterit una
377 Excurrens: tempus proin longius effluit illic,
378 At minus hic, varieque minus; paria omnia quare
379 Introitum, egressumque inter, non tempora constent;
380 Certum nec possit servando tempus haberi,
381 Quod medium est, mediam quo tam Comes occupat umbram.
382 Quidquid inaequale est sed
5671. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
384 Debet; at hunc positum potuit cognoscere certa
385 Quis ratione, recens fuerit cum cognitus ipse
386 Paucis ante Comes lustris, paucique notati
387 Illius varii, tam parvo tempore motus?
388 Haec tua jam demum mens pervigil aspera rerum,
389 Cassine, edomuit; leges ea fixit eunti
390 Huic Comiti, tabulisque novis inscripsit, ut inde
5672. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
390 Huic Comiti, tabulisque novis inscripsit, ut inde
391 Praedici possint medii ipsi pene labores.
392 Attamen et suberant discrimina tum quoque quaedam
393 Temporis, ut numeris semper quid fraudis in illis
394 Saepe retentatis esset tamen: illius usque
395 Prodibat praecox labor, aut cunctantior omnis.
396 Vera sed et porro patuit discriminis hujus
5673. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
400 Non subito luci referendum progredienti
401 Id fuerat, tractu sit ut ocyor in breviore,
402 Serior in longo? Facile hinc minus esse videbant
403 Temporis a tactis umbris, seu forte relictis
404 Umbras ad tangi conspectas, sive relinqui,
405 A Jove Terra minus cum distat; debuit illa
406 Propterea tum res properantior esse videri.
5674. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
406 Propterea tum res properantior esse videri.
407 Protinus aera quidem tabularum prima recusa,
408 Cunctaque sunt Terrae spatia illic enumerata,
409 Quae veniunt et ab his discrimina temporis ejus.
410 Jam quae maxima sunt, bis septem poscere visa
411 Particulas decies de senis simplicis horae;
412 Tempore proin tanto magni de finibus orbis
413 Ad fines
5675. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
409 Quae veniunt et ab his discrimina temporis ejus.
410 Jam quae maxima sunt, bis septem poscere visa
411 Particulas decies de senis simplicis horae;
412 Tempore proin tanto magni de finibus orbis
413 Ad fines alios, quo Tellus annua fertur,
414 Transit lux medio transcurrens. Rebus in istis
415 Omnia tum numeris mage convenisse reperta,
5676. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
428 Eruta de tabulis veros sed prima labores,
429 Interdum, spretis aliis, discrimina signant;
430 Quare lucis iter non esse videtur eorum
431 Causa, sed interdum tabulis fors tempora jungit.
432 Verum si Comites alios contingeret usque
433 Respondere suis, neglecta luce, tabellis,
434 Interior vel si a ratione recederet illa
435 Nunquam, lucis
5677. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
453 Veris jam rebus neglecta tramite lucis,
454 Congruere at nequeant non jam ipso tramite lucis
455 Neglecto, fraudes praesertim si cumulentur.
456 Contra si non lux per tempora multa profusa
457 Iret, opus nobis esset reperire recentem
458 Causam aliam, interni incrementa, morasve struentem,
459 Ut dixi, in motu
5678. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
465 Omnimodis illi? Quidnam hic extundere possis
466 Confingens, quo non lucis via certior extet?
467 Praeterea non sat semel est iterumque videndis
468 Scilicet his caelum servasse, at tempora longa,
469 Multiplexque opera impendenda; ut plurima postquam
470 Per servata ieris, res et collegeris omnes,
471 Errorum uberior longe si copia constet
472 Tramite
5679. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
470 Per servata ieris, res et collegeris omnes,
471 Errorum uberior longe si copia constet
472 Tramite neglecto lucis, non esse profecto
473 Hunc bene neglectum noscas, non tempore puncto
474 Per loca multa ad nos proin lumina lucis adire.
475 Sic quoque si, quae habeant congesti pondera nummi,
476 Explorare juvet, non privum examine quemque
5680. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
482 Jamque aliquis longa haec tentavit sedulus arte,
483 Inque magis tutas vel adhuc exinde redegit
484 Interni tempus Comitis, motumque tabellas;
485 Atque hunc, atque alios, ut eorum tempora constent
486 Et motus, ad nos paulatim lumine misso
487 Ipse docet debere regi, jamque omnia prorsus
488 Accidere, almae quae via lucis tanta reposcit.
489 At quare
5681. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
487 Ipse docet debere regi, jamque omnia prorsus
488 Accidere, almae quae via lucis tanta reposcit.
489 At quare plus hoc astrum, quam caetera, lucem
490 Significet spatiis non uno tempore ferri;
491 Et cur significet Terrai pro variato,
492 Non Jovis, ad Solem positu, nunc percipe paucis.
493 Nempe alia Astra suos peragunt discrimine motus
494 Majori,
5682. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
504 Et minus est obliqua, tegens vicinus umbra.
505 Illic propterea sentiri posse necesse est,
506 Quae sunt particulae bis septem simplicis horae,
507 Tempora nimirum, mutatis debita luci
508 Quae Terrae spatiis; at non ea tempora posse,
509 Debita quae luci Jovis, ob mutata locorum
510 Ad Solem intervalla, ipsa exaequare quaternas
5683. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
505 Illic propterea sentiri posse necesse est,
506 Quae sunt particulae bis septem simplicis horae,
507 Tempora nimirum, mutatis debita luci
508 Quae Terrae spatiis; at non ea tempora posse,
509 Debita quae luci Jovis, ob mutata locorum
510 Ad Solem intervalla, ipsa exaequare quaternas
511 Particulas vix hic possint, confundere motus
512 Ut facile
5684. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
512 Ut facile has varii valeant, atque abdere paucas.
513 At Comitum poterunt aliorum motibus ipsis
514 A variis longe majoribus omnia prorsus
515 Integri, et offundi, quae tempora debita luci
516 Et Jovis, et Terrae spatiia ob mutata videmus.
517 Bis septem e decies senis cum simplicis horae
518 Particulae spatio magno illi, Terra quotannis
5685. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
517 Bis septem e decies senis cum simplicis horae
518 Particulae spatio magno illi, Terra quotannis
519 Quod mutare queat, tribuantur; dimidiatis
520 Tractibus his septem reddentur tempora tantum,
521 Hoc genus; a medio radii proin Sole fluentes
522 In Terram debere suos deferre necesse est
523 Ictus hoc ipso quoque tempre, simplicis horae
524 Scilicet
5686. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
523 Ictus hoc ipso quoque tempre, simplicis horae
524 Scilicet octava est quae pars prope: scindere perges
525 Ut loca, sic lucis tempus quoque scinde meantis,
526 Sed jam multa locis exposcere tempora multis
527 Tranandis lucem, ex alia regione petendum est,
528 Nempe a Sideribus, quae fixa vocavimus, altis,
529 Propterea quae deprensum est quotannis.
530 Ut primum
5687. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
645 Plus defert, celeret quo plus oculusque, tubusque,
646 Atque hic tum magis in latus inclinetur; uterque
647 Si nimium at tenui, pro motu lucis, agatur
648 Mobilitate, tubum percurrit tempore quo lux,
649 Accidat ad sensum ut non motus noster, oportet,
650 Tum visa a veris loca non distare putemus;
651 Usque adeo exiguum spatii discrimen id extat.
5688. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
662 Siderei illa loci species defertur in orbem,
663 In medioque locum verum circumdat imago.
664 Et quavis quia Terra prope aeque concita fertur
665 Tempestate anni, proin illa est semper imago
666 Equali spatio a vera statione remota,
667 Si spatium hoc nempe in tracta capitur, ab illa
668 Aeque disjuncto, quae defert orbita Terram,
5689. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
695 Orbe super sidus, qui coni segmine formam
696 Praeferat e primo; sed eo discrimine tantum,
697 Altera ut haec faciat causa uno certa teneri
698 Tempore cum loca, causa prior tres differat illa
699 In menses peragranda locorum puncta; sed una
700 Conjunctae faciant causae, haec ut tempore quodam
701 Finat in medio, magis incipientibus illis
5690. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
697 Altera ut haec faciat causa uno certa teneri
698 Tempore cum loca, causa prior tres differat illa
699 In menses peragranda locorum puncta; sed una
700 Conjunctae faciant causae, haec ut tempore quodam
701 Finat in medio, magis incipientibus illis
702 Mensibus, aut contra vicino abeuntibus; harum
703 Major ut alterutra est nimirum causa, minorve.
704 Nunc
5691. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
703 Major ut alterutra est nimirum causa, minorve.
704 Nunc age, si noscas ex his quoque mobilitatem
705 Luminis esse illam, Jovis e famulantibus Astris
706 Quae nuper detecta: reposcere tempora multis
707 Multa locis dubites tranandis denique lucem,
708 Corpus ut omne aliud, spatio quod fertur in ullo?
709 Scilicet apparens altis hinc motus in astris
5692. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
714 Mille quidem decies non partibus ocyus ire
715 Deprendas lumen, quam Terram, scilicet illud
716 Par spatium spatio, quod obit circum annua Tellus,
717 Tempore non alio percurrere, partibus extet
718 Quam decies quod mille minus labente per orbem
719 Unum anno; paulum quod simplice distet ab hora
720 Propterea, decies quinas quod scilicet horae
5693. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
720 Propterea, decies quinas quod scilicet horae
721 Aequet particulas, binasque his insuper addat.
722 Illi at par spatium, quo Terra a Sole recedit,
723 Tempore lumen idem percurrit, quod prope constet
724 Pars octava horae; atque id tempus diximus ante
725 Phoebeis radiis spatium hoc tranantibus ipsum
726 Deberi. Ergo eadem Phoebae, Sidereaeque est
5694. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
725 Phoebeis radiis spatium hoc tranantibus ipsum
726 Deberi. Ergo eadem Phoebae, Sidereaeque est
727 Mobilitas lucis. Nec jam nunc credere mittas,
728 Tempore non fundi spatiis, ur caetera, lucem,
729 Corpora, cum variis adeo haec rationibus inter
730 Sese, et tam vario pariter tentamine rerum
5695. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
733 Reddita mobilitas, ut saepe fefellerit, ejus
734 Mensura in spatiis vario tentamine quae sit
735 His Terrae exiguis, quaerentes: Vosque putastis
736 Pulchrorum Socii studiorum, in tempore puncto
737 Propterea subitum diffundi lumen, Etrusci.
738 Scilicet hic Terrae, quam lata est, totius omne
739 Intervallum oculi citius transcurritur ictu
740 A
5696. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
741 Quandoquidem Terris si Terras multiplicatis
742 Accumulates, donec bis finiat ultima denas,
743 Pernix in spatio tanto lux missa volabit,
744 Tempore quo vibrat sese uno arteria pulsu.
745 Hoc adeo celeri lucis Natura meatu
746 Nimirum valeat nobis cavisse videri,
747 Turbari sensu ne res errante per omnes
748 Vita
5697. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
767 Tam tenuem ipse animus prendat, quo emissa sagitta
768 Evolet, aut praeceps per caelum fulmen agatur
769 Tempore, quo celerat radius de corpore missus.
770 Vix animo videas flexum illum, quem facit errans
771 Lux nostrum ob motum, quamvis pernice feramur
772 Campis alipede, aut spumoso gurgite puppi.
5698. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
790 In Solem augetur, si praeter lampada Solis
791 Densatas posset quoque sidera cernere ob auras.
792 Rere itidem tenuem, quem primum diximus esse,
793 Errorem. A luna momento temporis ad nos
794 Lux volat; ex aliis cunctantior accidit astris;
795 Ut disjuncta magis sunt; Saturnique remissa
796 Corpore, dimidium, super horam, conterit horae;
5699. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
794 Lux volat; ex aliis cunctantior accidit astris;
795 Ut disjuncta magis sunt; Saturnique remissa
796 Corpore, dimidium, super horam, conterit horae;
797 Tempore quo tenui quam tractu progredietur
798 Saturnus? Vicina magis quae sidera Soli
799 Sunt alia, excurrunt citius; breviora sed illinc
800 Lucis sunt spatia; error adhuc tenuissimus iste est
5700. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
799 Sunt alia, excurrunt citius; breviora sed illinc
800 Lucis sunt spatia; error adhuc tenuissimus iste est
801 Propterea. Immensis spatiis quae deinde recedunt
802 Sidera, transmittunt ingenti tempore lucem;
803 Sed quia sunt immota, vel, est quicumque, videri
804 Non valet a nobis illorum motus, oportet,
805 Nullus de genere hoc primo exoriatur ut error.
806 At
5701. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
833 Esse, ut mille queas abducta ea credere saltem
834 Id genus in spatia: annorum sex millibus ad nos
835 Propterea demum adveniet lux inde profusa,
836 Tantam perque viam tam pernix tempore tanto
837 Ibit. Si voluit Naturae providus Auctor,
838 Ut primum hunc orbem, et caelestes condidit ignes,
839 A primis visa ut subito Mortalibus essent
840 Sidera
5702. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
861 Exanimem! Quid? Si de Luna, aut mittere Sole
862 Vocem aliquis, fixo aut quocumque a sidere posset?
863 Scilicet assueti sumus a terrestribus uno
864 Cernere corporibus momento temporis ire
865 Lucem, atque haec adeo clara dat imagine corpus
866 Percipere, illud uti revera extare putemus
867 Tunc, oculis cum subjicimus, digitoque valemus
868
5703. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
874 Judicia, et secum pugnantia rebus in isdem:
875 Scilicet audimus cum lucem diffugientem
876 Exiguto tot vasta per intervalla viarum
877 Tempore, miramur pollentem mobilitate
878 Tanta, et vix adeo pernicem credimus esse;
879 Ex alto contra cum sidere saecula eunti
880 Multa audimus abire, licet cita constet, ut ante,
5704. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
881 Miramus nimium lentam tamen, et cunctantem:
882 Nempe minus re, quam spacie, sensuque movemur.
883 Tot certis sed cum rationibus undique septum
884 Jam sit iter lucis, quam dixi tempore egere,
885 Ut procul adveniat, neque parti possit ab ulla
886 Convelli, tamen ignaro non talia vulgo
887 Persuadere queas: quid enim? quia
5705. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
889 Atque oculis subito referatis cuncta tuemur
890 Undique, vel magno longe distantia tractu,
891 Sidera uti majora, simulque minora, venire
892 Confestim radios ullo sine tempore retur.
893 At cur non oculis referatis, lumina quae jam
894 Advenere, receptemus de sidere jacta
895 Jamdudum, atque adstant confecto denique longae
896 Quae tracta
5706. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
907 Propterea vix nos ista de parte subimus
908 Obversus oculis, impellunt lumina clara
909 Protinus, haurimusque diem, Solemque videmus.
910 Hactenus esffusam lucem loca tempore multo
911 Lustravi per vasta, eadem nunc percipe, quam sit
912 Prorsus pertenui, et subtili corporis auctu.
913 Forte putes, id si flumen de Sole veniret
914 Emissum
5707. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
928 Exortum bis adhuc deciesque augere necesse est.
929 Et quia lux quavis octava pervenit horae
930 Parte fluens ad nos ex ipso Sole; fatendum est
931 Tempore tam parvo repleri luce recenti
932 Tam magnum immanemque globum, ut pars nulla sit hujus,
933 Usurpare queas quam sensu, quae sine lucis
934 Constet particulis vel pluribus, atque videre
5708. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
936 Hic pronum jam sit, tanta unde effunditur usque
937 Materies nitido libata e corpore, Solem
938 Percipere imminui paulatim, et quamlibet amplum
939 Debere extingui, nec longo tempore demum.
940 Verum si contra repetam, sine fine secari
941 Corpora posse, quid est, quod tum secludere nosmet
942 A vera ratione queat, dum quamque putamus
943
5709. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
968 Illa fovet plantas, et laetis frondibus ornat
969 Educto sylvas succo, produxit clara cana
970 Cessit hyems glacie, et produxit clara dierum
971 Tempora ver, timidasque novus calor allicit herbas,
972 Et sustollit humo, ut florescant undique campi.
973 Quid non fit radiis speculi a laevore cavati
974 Conjunctis? Subito violenta incendia
5710. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1011 Protinus, et magni ferviscunt denique motus.
1012 Excitat ipsa quidem vires lux, particulisque
1013 Inducit motum tenuem; tum caetera vires
1014 Conficiunt ipsae, et momento temporis acres
1015 Motibus insultant, et turbis omnia complent.
1016 Sic declive nimis celsi latus Appennini,
1017 Aut hinc Alpina atque ollinc divortia aquarum
1018 Qua
5711. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1073 Oras, quo tendunt, in easdem, mobilitate,
1074 Quae decima ipsorum est tantum pars mobilitatis;
1075 Tunc igitur corpus totam transcurrere Terram,
1076 Ultra etiam Lunam contendere tempore perquam
1077 Exiguo debet, sextae quod partis in hora est
1078 Pars decima: at corpus cum non videamus abire
1079 Lucis ob impulsum, neque tunc excurrere quoquam
5712. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1096 Luminis, ex ipso Sole ad nos usque ruentis.
1097 Et tamen immotam videas, perdentibus omnem
1098 Lucis eum motum radiis: sed finge moveri
1099 Per decimam digiti tantum illo tempore partem;
1100 Scilicet hoc spatium quam longe dissidet illo
1101 A spatio, quod nos inter solemque receptum est,
1102 Tam procul a plumae expositae, vel forte papyri
5713. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1699 Atque hanc pro meritis inter fulgentia nostri
1700 Signa poli sublatam alte, caeloque locatam
1701 Non procul Andromedae, neque Persei vindicis igne,
1702 Vulgarem, nova si confundere tempora priscis,
1703 Et si nostra in eam transferre inventa liceret
1704 Aetatem, Bereniceo qua vertice crinem
1705 Abstulit ille Conon, caelique in
5714. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1965 Candor ibi, languens verum, et pallentior, ante
1966 Quam fuit; ipsi etenim celeri ratione colores
1967 Cum sibi succedant, fit, uti, quae plaga prioris
1968 In nostras acies advenit, tempore puncto
1969 Deleri nequeat, sed duret, deinde sequentis
1970 Altera dum veniat, porro altera deinde sequentis,
1971 Septima et extremi demum; sensum simul omnes
5715. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2411 Per sese credas praeferrier; omnibus aequa est
2412 Natura, et nullum commendat, pulchrior ut sit,
2413 Gratior et nobis; sensus discrimina noster
2414 Ista parit, varia pro re, pro tempore, et usu,
2415 Pro regione loci varia. Nos turpia fuemus
2416 Aethiopum, quia sunt fusca, et nigrantia membra,
2417 Dicere, et haec pueris monstramus, ut horrida longe;
5716. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
441 Lumine nempe quater. Sunt mutua munera utrinque,
442 At quanto donat potiori foenore Luna,
443 Et quanto Terrae mage dona haec splendida nostrae,
444 Praesertim brumae per tempora, consita canis
445 Cum nivibus tegitur lateris pars ampla Borei!
446 Nam tum Luna, satis si caelo educta superno est,
447 Assueto magis est accepta argentea luce,
5717. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
698 Succedant incrementis, discrimina quaeque
699 Incrementorum tenuantur in infinitum;
700 Donec vanescant crescendi in culmine summo:
701 Sic vel solstitii, gelidae vel tempore brumae
702 Cum calidi crevere dies, noctesve rigentes,
703 Multorum prope sunt discrimina nulla dierum
704 Inter se, prope noctium item discrimina nulla.
705 Horarum
5718. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1297 Interea sine honore sinu mala aurea portans
1298 Sub juga conjugii nequidquam ditior ibit.
1299 Ut primum inventum est aptare, et claudere longo
1300 Vitra tubo (septem quater ex quo tempore lustra
1301 Praeterire), inter non tum nisi bina ferebant;
1302 Nimirum vitrum convexum in vertice summo
1303 Aptabant, ast in fundo vel utrinque cavatum,
1304 Vel
5719. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1599 Quas tum per terras evulgent protinus imas,
1600 Et caeli condant fastos, veraque receptent
1601 Historia, tam quae jam praeterlapsa retrorsum
1602 Tempora, quam quae sunt aevo volvenda futuro.
1603 Sed jam posse tubis (geminis seu lentibus illi,
1604 Seu sint bis geminis instructi) forte rearis,
1605 Quae tu conspicias, augeri corpora molem
5720. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1726 Uberiore sua vi longe vincere possit
1727 Illos, qui varia refringunt lumina lente,
1728 Vel centum moles sit partibus amplior horum.
1729 Quae primum ars olli prolata est, tempore crevit,
1730 Venit et ad summum crescendi tempore culmen.
1731 Quanquam tempus edax rerum est, atque omnia vertit,
1732 Haud minus at primos tempus dat et artibus ortus,
5721. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1727 Illos, qui varia refringunt lumina lente,
1728 Vel centum moles sit partibus amplior horum.
1729 Quae primum ars olli prolata est, tempore crevit,
1730 Venit et ad summum crescendi tempore culmen.
1731 Quanquam tempus edax rerum est, atque omnia vertit,
1732 Haud minus at primos tempus dat et artibus ortus,
1733 Et magna
5722. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
92 Reflecti faciles nunc sunt, retroque repelli,
93 Objecto nunc sunt faciles in corpore mergi.
94 Quin una atque eadem hic mutatur particula aequum
95 Post intervallum spatii, et post temporis aequum,
96 Ut, modo quae facilis fuit immigrare, repente
97 Post fieri facilis retrorsum debeat ire,
98 Post iterum immigrare, iterum resilire, vicesque
99 Nunc has,
5723. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
146 Dum radius per corpus idem longinqua meabit
147 In spatia. Incipiens jam primo nunc cape cunctos
148 (Ordine quemque suo nascentem, et progredientem)
149 Intervallorum numeros a tempore, quo se
150 Mutavere vices, radius transmissus et ante
151 In faciem incurrat bina inter corpora fusam;
152 In facili vice regressus erit impare quovis
153 Pro
5724. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1594 In medio, sic exortu vel fine tremoris
1595 Particulas lucis multas venisse, necesse est,
1596 Et subito resilire repulsas, sive meatum
1597 Inflexisse intro, parvo pro tempore rebus
1598 Nondum mutatis; debent proin flexibus aequis
1599 Reflecti, certa vel contra lege refringi;
1600 Quippe manent celeri momento eadem omnia circum.
5725. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1615 Filorum quot sunt discrimina, corpore in uno,
1616 Ut sit cuique suus filo tremor, innumerali
1617 Omnes propterea numero, passimque sub omnes
1618 Undique directi simul uno tempore partes,
1619 Nam spatii puncto videas quocumque meare
1620 Omnigenos radios, et quavis ire sub oras:
1621 Sic ubi stillicidi lapsu percussa frequenti
1622 Aequora
5726. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1641 Inter sese elementa sua, et conjungere porro,
1642 Atque ita vibrari: geminisque reciprocus iste
1643 Limitibus motus finitur, lentus in ipsis,
1644 Particulaeque aliquo formam proin tempore servans.
1645 Particula idcirco geminis his apta figuris
1646 Extremis, nunc huic, nunc illi scilicet, uno
1647 Vim variam debet sentire a corpore, proinde
1648 Nunc
5727. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1853 Conjunctis cultris, in chartamque irrueret nox.
1854 Auctus quaeque suos sumebat fimbria tantos,
1855 Ut radii, interior steterat queis fimbria, lato
1856 Bis decies fierent magis augmine, tempora agente
1857 Tunc illa suprema, uno quam scilicet illinc
1858 Amoto cultro. Quapropter, fimbria prima
1859 Quo constat, lumen cultri transibat
5728. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1962 Sirenum cantus, humana voce loquentes
1963 Harpyias, Faunos, et semiviros Centauros,
1964 Et canibus rabidis praecinctas inguina Scyllas,
1965 Atque alia e genere hoc, nocturno tempore monstra
1966 Sopitae quae saepe solent illudere menti.
1967 Sic igitur leges cum sint, inventaque lucis
1968 Munera, quae docui, finiri limite debet
1969 Quodque suo,
5729. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2201 Nescio quae, vacua tum surgit mente voluptas,
2202 Sed non tam multos propter variosque colores
2203 Conspectos, quam propter eas res, propter et haustas
2204 Illinc notitias tot in uno tempore rerum:
2205 Nam si nil simulent ipsi, referantque colores
2206 Quo vis dispositi tabulam super ordine, parca
2207 Illinc tentemur moti dulcedine
5730. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2210 Commixti possint unius gignere nobis
2211 Notitiam, qualem naturae simplicis alter
2212 Deferat in cerebrum prorsus diversus ad illis;
2213 Ictus quandoquidem venientes tempore eodem
2214 Diversi, possint medios aequare tot ictus:
2215 Aeratis sic bina tubis pila pulsa per auras
2216 Tanto disrumpat murum impete, disjiciatque,
2217 Si sit
5731. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2253 Sic etiam ebrietas malesana in pectore turbas
2254 Concitat ingentes, lymphato in pectore; tellus
2255 Vertitur ante oculos, seque ipsa elementa resolvunt,
2256 Horrida tempestas furialibus omnia ventis
2257 Vertit, et intorquent se res, geminantque micantes
2258 Ante oculos, lapsus sunt undique, et undique monstra.
2259 Tantum intra cerebri fibras exorta potest vis.
5732. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2440 Ardens per conclave fugit lymphata puella,
2441 Et varios iterat cursus, variosque recursus.
2442 Tangat eam turbo dum flammeus, abripiatque.
2443 Ponit atrox ea nec tempestas, dum sua restant
2444 Pabula; propterea multis saevire diebus
2445 Interdum magnas illa videre per urbes.
2446 Ipsi quin cives circum discindere cuncta
5733. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2477 Post linquens cinerem: procul o! armenta, gregesque ab-
2478 ducite Pastores, si jam licet, agricolaeque;
2479 Nulla mora est, instat tempestas ignea, vestram
2480 Eripite ipsi animam, et corpus servate sepulchro.
2481 Jam si forte recens ad littora pervenit horror,
2482 Contactae subito serviscunt aequoris undae,
5734. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
106 Est quoddam salium genus, intra dolia crustas
107 Quod ducit, circumque cadis latera omnia vestit
108 Accrescens, longo Bacchum si tempore claudant:
109 De vini exoritur natura, glebaque circum
110 Fit lapidosa velut, quo vinum parjete stagnat.
111 Ergo sales prunis siccati, atque aëris auris
5735. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
201 Exortâ flammâ, et claudens vas rumpitur ipsum.
202 Sulphuris et crassi quantumvis pulvis, et unda,
203 Ferri et scobs tenuis pariter mixta atque subacta
204 Si fuerint, aliquo post tempore massa calescet
205 Exagitante scobem jam sulphure, flammescetque.
206 Ad se sulphur item fumans trahit aëris auras
207 Alliciens circum; densantur protinus illae,
5736. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
240 Atque solo trepidante tremat, cur denique pestes
241 Exhalet calidas ventorum, aurasque necantes,
242 Typhonumque genus, versantesque alta columnas
243 Aequora cum sonitu, tempestatumque furores.
244 Subter sulphureo commixta metalla vapori
245 Quippe haec efficiunt; quandoque tonantia flammam
246 Concipiunt subito, et disjectant omnia circum.
5737. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
256 Aëra mutantem subito, ducamus ut aegre.
257 Protinus auraï dempto libramine venti
258 Consurgunt celeri verrentes impete terram,
259 Et tempestatem concinnant undique diram
260 Cum sonitu horrifico; depugnant frontibus omnes
261 Adversis, velut Aeolio diffugerit antro
262 Turba ferox,
5738. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
279 Clamorem tollunt tremefactae ad sidera gentes,
280 Et votis diram avertunt lucemque luemque.
281 Fit quoque, sulphurei ut volitantes saepe vapores
282 Tempore praesertim, quo siccaque fissaque terra est,
283 Impingant acida in nitri corpuscula, et una
284 Commixti fervore novo magnoque calescant,
285 Suscipiantque ignem; fulgor fit protinus auris,
5739. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
794 Quernam praecipue; clausa intervalla recenti
795 Aëre compleri servatum est protinus, inquam,
796 Submotasque locum subter, pressasque dare undas;
797 Aëra sic genitum perstare et tempore longo,
798 Condensans veniat dum causa alicunde, trahensque,
799 Sulphuris ut nidor succensi, ut fumida lampas,
800 Halitus ut calido ex animantum pectore creber.
5740. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
949 Natura simile esse vident nil prorsus in omni:
950 Nimirum non frons alta par ulla virescit
951 Frondi alii in sylva, glandi glans ulla, nec uvis
952 Uva per autumnum, flori flos tempore veris,
953 Nec guttam prorsus quit gutta referre liquentem,
954 Nec vultum vultus, vocem vox; omnibus extant
955 In rebus, bene si serves, discrimina multa,
956 Proin
5741. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1140 Attamen intenta repetentes singula mente,
1141 Quaque haec notities manarit origine primum,
1142 Judicio fultam instabili reperire licebit,
1143 Scilicet ex illo jam tempore, coepimus esse
1144 Cum primum, sensusque novos mentemque gerentes.
1145 Inclusis utero materno infantibus usus
1146 Omnis sensuum inest aliorum pene negatus,
5742. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1326 Continua ratione, neque unum acquirier auctum
1327 Ex alio, quin per medios sit transitus omnes.
1328 Hoc a natura ad credendum inducimur ipsa
1329 Omnibus in rebus, quantovis tempore quas est
1330 Cernere mutari: gemina non altior ulna
1331 Arbor in ingentes protento stipite ramos
1332 Crescit, et una nemus fit denique; tempore certo
1333 Interea
5743. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1329 Omnibus in rebus, quantovis tempore quas est
1330 Cernere mutari: gemina non altior ulna
1331 Arbor in ingentes protento stipite ramos
1332 Crescit, et una nemus fit denique; tempore certo
1333 Interea mediam molem quamcumque subivit.
1334 Non valeat candens ferrum a fornace, rigentis
1335 Aëris expostum flabris frigere, tepescat
1336 Ni prius,
5744. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1374 Munera sunt, regione locorum pro variata.
1375 At sunt, quae legi possunt inimica videri:
1376 Quod genus esse putes crescentes vere tepenti,
1377 Et tabescentes autumni tempore luces;
1378 Nam quae lux sequitur, certa horae parte priorem
1379 Exsuperat, contra sive exsuperatur ab illa;
1380 Nec discrimina itum est per temporis omnia, quae sunt
5745. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1377 Et tabescentes autumni tempore luces;
1378 Nam quae lux sequitur, certa horae parte priorem
1379 Exsuperat, contra sive exsuperatur ab illa;
1380 Nec discrimina itum est per temporis omnia, quae sunt
1381 In medio infinita, tot et sine fine dierum.
1382 Revera at series est infinita dierum
1383 In medio, totidem et constant discrimina vera,
5746. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1397 Sub terra cumulos graveolenti sulphure foeti,
1398 Nec mora, cum tonitru pernix rapit omnia flamma;
1399 Et facit ingentes murorum dira ruinas;
1400 At quamvis videatur, in uno temporis istud,
1401 Non erit, ut fiat momento, namque propinqua
1402 Pars prius arripiet flammam, pars altera porro, et
1403 Altera, perque gradus
5747. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1408 Imum vix aperis lymphis in vase foramen
1409 Contentis alto, magno erupere repente
1410 Impete; non omnis tamen impetus advenit iste
1411 Temporis in puncto, sed aquae fecere prementes
1412 Continuo super, ut confestim crescere possit.
1413 Lamina sic chalybis vi flexa, intortaque magnâ
1414 Libera jam, buxive, eborisve volubile pondus
5748. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1418 Evolat et subito sic arcu excussa sagitta
1419 Fortiter intento, seseque in nubila condit.
1420 Cunctis rebus in his omnem secludere saltum
1421 Possis, quandoquidem tam parvo tempore fiunt,
1422 Ut nequeas sensu progressum advertere inerti.
1423 At lux dum resilit, tactaque a fronte revertit
1424 Corporis, obluctans nostris rationibus edet
5749. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1425 quendam, quem dicunt, saltum, quia rumpier uno
1426 A puncto via coepta videtur protinus, atque
1427 Verti mobilitas; sed non haec corporis uno
1428 In puncto peragi, aut momento temporis uno,
1429 Improvisa licet, cognosces, mente, revolvas
1430 Si memori, quae dicta super, sentire propinqui,
1431 At non contacti, lucem vim corporis, atque
5750. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1432 Incipere inflecti ex illo, et signare meatus
1433 Incurvos, queis paulatim defertur ad illam,
1434 Qua dein progreditur, regionem, et mobilitatem.
1435 Sentiri ut parvae moles, sic tempora parva
1436 A nobis nequeunt, quantumvis partibus infra
1437 Sint infinitis, neque sint ea parva profecto
1438 In sese, nostris sed sensibus, ut quoque parva
5751. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1493 Debebit, modo quam fuerat, mora nulla, minorem
1494 Illud retrorsum devolvi ad mobilitatem;
1495 Nempe hoc dimidium acquiret discriminis, illud
1496 Tantundem amittet; discrimen tempore in uno
1497 Scilicet omne perit; sunt omnia protinus aequa.
1498 Sin primo alterutrum immotum jam tum moveatur
1499 Impulsu alterius, non crescere motus in illo
5752. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1532 Quae super imposito, tantumque premente videmus
1533 Rumpier interdum, et dispergi in fragmina mille.
1534 His ita subjunctis, cum non sint corpora, dicunt,
1535 Dura, haud imprimitur tota uno tempore plaga,
1536 Ni primis in particulis minimisque, sub ictu
1537 Quae tum paulatim cedendo, et percutientis
1538 Carpendo nimiam vim corporis, efficiunt, sit
1539 Haud
5753. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1570 Quae sunt infinita ultra, discrimina posse;
1571 Ipsa minus deberet enim quin tollere eorum
1572 Quam prius, idcirco, brevius quod tempus agendi est,
1573 Et breviore minus fit temporis intervallo.
1574 Ergo tempore quo fieret contactus utrinque,
1575 Certum aliquid superaret eo e discrimine, tolli
1576 Quod tum deberet momento temporis uno.
1577 En
5754. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1571 Ipsa minus deberet enim quin tollere eorum
1572 Quam prius, idcirco, brevius quod tempus agendi est,
1573 Et breviore minus fit temporis intervallo.
1574 Ergo tempore quo fieret contactus utrinque,
1575 Certum aliquid superaret eo e discrimine, tolli
1576 Quod tum deberet momento temporis uno.
1577 En iterum quem conamur vitare, redimus
5755. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1573 Et breviore minus fit temporis intervallo.
1574 Ergo tempore quo fieret contactus utrinque,
1575 Certum aliquid superaret eo e discrimine, tolli
1576 Quod tum deberet momento temporis uno.
1577 En iterum quem conamur vitare, redimus
1578 Ad saltum. Quare talem inter corpora cuncta,
1579 Particulasque repellentem vim semper oportet 1590
5756. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1805 Materiae punctis etiam collata, per unam
1806 Quae faciem possint distendi corporis ejus
1807 Quamlibet: occurant quare si corpora, queis vis
1808 Pellens hoc ipso sit tempore dempta, trahensque,
1809 Ne turbet, prorsum offensu, tum libera ab omni
1810 Hujus et illius puncta inter puncta meabunt,
1811 Non igitur penetrata; etenim infinita vacantis
5757. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1812 Sunt spatii puncta, ut transcurri tot freta possint,
1813 Proin infinite prohibentia, materiae
1814 Ne se contingant praeterlabentia puncta,
1815 Propterea ut nullo finito id tempore fiat.
1816 Reddita vis pellens punctis nunc, tangier illa
1817 Non tantum prohibet, verum et consistere propter,
1818 Contractis nimium spatiis, mage proin penetrari
5758. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
1832 Particulis rerum, ut pariter consistere in uno
1833 Non possint spatio, et contactu adjungier ullo.
1834 Est etiam ut nimia quid jactum mobilitate
1835 Transcurrat per multa brevi loca tempore, tempus
1836 Propterea minuat, quo vis agit illa repellens,
1837 Atque ideo possit trans corpora densa meare
1838 Perfacile; ut lux est, quae saxa adamantia transit
5759. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2033 Mutatus (mutatur ubi) duo scilicet inter
2034 Corpora qui status est, ut et illi denique motus
2035 Orti ex congressu, varie qui corpora raptant.
2036 Tempore quodque suo, spatiisque, et legibus îsdem.
2037 Denique materiae quia non mutata fatendum est
2038 Prima elementa tot ob constantem, perque manentem
2039 Naturam rerum, quas semper cernimus
5760. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2447 Non poterit, fieri aut major fuga vi gravitatis.
2448 Caeruleum leni sic per mare flumine pulsae
2449 Discurrunt puppes, at non tolluntur in auras,
2450 Ni fera contorto tempestas vortice raptet.
2451 Sic quoque parva globis si laevibus atque minutis
2452 Constaret moles, illi per lubrica possent
2453 Convolvi tenui vi, non discedere juncti;
5761. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2467 Non ita cum solidae res sunt, duraeque: rigentis
2468 Ferri virga nequit gracilescere, tracta deorsum;
2469 Incipient nam cum fibrae disrumpier, omnes
2470 Tempore rumpentur prope in uno; ut prorsus in uno,
2471 Si summa solidae inter se ratione rigescant;
2472 Propterea majore opus est conamine multo;
2473 Partibus his quoniam est pariter rigor in latus
5762. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
SubSect | Section]
2630 Quid queat esse, quod introrsum magis insinuetur
2631 Undique diffundens manifesti lumina veri,
2632 Quam tantas res esse aliquem, qui struxerit, atque
2633 Temperet, et pulchro, quo nexuit, ordine servet,
2634 Summis, et mediis praesentem rebus, et imis,
2635 Ingentem Dominum, cujus vim tota veretur,
2636 Unde ortum trahit, atque suum Natura vigorem?
5763. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5764. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5765. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5766. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5767. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5768. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5769. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5770. Stay, Benedikt. Philosophiae recentioris versibus... [Paragraph |
Section]
5771. Kunić, Rajmund. Ex libro primo Italici poematis... [Paragraph |
SubSect | Section]
49 Iamque hyemis prope finis erat nimbisque fugatis
50 Instabat duro tempestas commoda bello, 50
51 Cum rerum pater e solio, quod parte locavit
52 Semotum in summa semper fulgentis Olympi
53 Astriferumque orbem supra tantum extulit, orbis
5772. Kunić, Rajmund. Ex libro primo Italici poematis... [Paragraph |
SubSect | Section]
120 Tum sic mirantem alloquitur: “Gotfrede, gerendo 120
121 Iam rediit bello tempestas commoda; bellum
122 Cur nondum geritur? Solymae cur triste gementi
123 Servitium nondum iuncti socialibus armis
124 Fertis opem? Proceres oblitos ipse moneto,
5773. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
SubSect | Section]
5774. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5775. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5776. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5777. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5778. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5779. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5780. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5781. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5782. Šilobod Bolšić,... . Fundamentum cantus Gregoriani,... [Paragraph |
Section]
5783. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 11 |
Paragraph |
Section]
131 Tecta Jovis rutilamque aulam sanctumque deorum
132 Concilium, rerum quo grandia pondera librat
133 Juppiter, immensum imperio qui temperat orbem
134 Quidque animo sedeat, quid poscant fata, recludit.
135 Nunc etiam aetherei summo de vertice Olympi
136 Huc nuper delapsus adest superumque catervae
5784. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 23 |
Paragraph |
Section]
1.133 Tum geminae subeunt Lances, quibus aequus ab alto
1.134 Naturam librat divum pater atque hominum rex
1.135 Productisque dies exaequat noctibus atque
1.136 Committit luci tenebras et temperat aestum.
1.137 Proximus his vasto se corpore Scorpius infert
1.138 Corde nitens medio et chelas extendit apertas
1.139 Horrentem bifida contorquens cuspide caudam.
1.140 Dein genus ambiguum dorso
5785. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 33 |
Paragraph |
Section]
1.327 Orbe meat coelique plagas Terraeque patentis
1.328 Designat varias lenta vertigine sedes
1.329 Ventorumque domos. Hinc ardua vertice ab alto
1.330 Sydera scrutatus pastor sua tempora novit
1.331 Excubiasque novas ciet indulgetque sopori.
1.332 Communem 21
hunc dicunt. Namque omnia sydera motum
1.333 Consensu unanimi et communi
5786. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 35 |
Paragraph |
Section]
1.336 Est alter primo assimilis quique omnia motus
1.337 Sydera lege pari circumfert, non tamen isdem
1.338 Cardinibus, non occiduas directus in oras
1.339 Nec spatiis adeo conclusus temporis arctis.
1.340 Obliquos peragit nam cursus, signifer orbis
1.341 Qua sese adversum excurrens protendit in ortum
1.342 Ac post bis centum et decies post saecula quinque
1.343 Vix redit ad caput et
5787. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 37 |
Paragraph |
Section]
1.398 Seu tota Terrae cum mole obeuntibus ipsum
1.399 Creditur Eoas contendere semper in oras.
1.400 Quidquid id est, totum bissenis mensibus orbem
1.401 Absolvit Titan atque anni tempora signat.
1.402 Vere novo molitur iter, qua se utraque jungit
1.403 Semita, tum gelidas orbis procurrit ad oras
1.404 Signifer. Hinc primum coeli mensoribus ortum
1.405 Aetherei capiunt motus: hoc
5788. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 37 |
Paragraph |
Section]
1.408 Agmen agens comitum primus bissenaque coelo
1.409 Signa regens, hac ipsa olim de parte coruscum
1.410 Fundebat jubar. At longo jam tempore in ortum
1.411 Post annos bis mille abiit sedemque secundam
1.412 Nunc tenet et spatio Pisces subiere relicto.
1.413 At priscum nomen servat locus atque recentem
5789. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 39 |
Paragraph |
Section]
1.414 Dicitur a puro fulvi Sol velleris auro
1.415 Ducere nunc etiam auspiciis felicibus annum.
1.416 Non illo imparibus noctem,discriminat horis
1.417 Atque diem Titan, non illo tempore torvus
1.418 Aut Aquilo aut Boreas saevit glacieque nivali
1.419 Et sylvas camposque atque alto a culmine montes
1.420 Obruit et gelido constringit frigore membra.
1.421 Nec nimium coelo Titan
5790. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 39 |
Paragraph |
Section]
1.426 Excipit arridens vultu frondesque virentes
1.427 Per nemora et saltus, per prata nitentia flores
1.428 Effundit late et blandos inspirat amores.
1.429 O me illo raptum qui tempore propter amoenas
1.430 Eridani ripas sistat vel Thessala Tempe
1.431 Carpentem flores mulcentemque aera cantu!
1.432 Progresso crescit Phoebo flammasque sub imo
1.433 Annus alit gremio et juvenili
5791. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 39 |
Paragraph |
Section]
1.427 Per nemora et saltus, per prata nitentia flores
1.428 Effundit late et blandos inspirat amores.
1.429 O me illo raptum qui tempore propter amoenas
1.430 Eridani ripas sistat vel Thessala Tempe
1.431 Carpentem flores mulcentemque aera cantu!
1.432 Progresso crescit Phoebo flammasque sub imo
1.433 Annus alit gremio et juvenili exaestuat igne.
1.434 Tum spicis redimita comas flavescere
5792. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 |
Paragraph |
Section]
1.530 Namque et terdenos cursum producit in annos.
1.531 Ipsa etiam, 32
ostentant longas quae sydera caudas
1.532 Aut barbam aut sparsos circum cava tempora crines,
1.533 (Quamquam eadem late coelo spatiantur aperto
1.534 Atque aliqua in Boream tendunt, nituntur in Austrum
1.535 Quaedam alia et rutilis quaedam contraria signis,
1.536 Occiduas longo
5793. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 |
Paragraph |
Section]
1.546 Phoebeumque jubar post saecula longa revisant.
1.547 Legibus at parent isdem Phoeboque citatos
1.548 Accelerant propiora gradus, procul edita tardant,
1.549 Quaeque suo servant et debita tempora calli.
1.550 Haec medio intentus Titan suspectat ab imo
1.551 Temporaque et certos confert ex ordine calles.
1.552 At nos, 33
qui Phoebo longe
5794. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 |
Paragraph |
Section]
1.548 Accelerant propiora gradus, procul edita tardant,
1.549 Quaeque suo servant et debita tempora calli.
1.550 Haec medio intentus Titan suspectat ab imo
1.551 Temporaque et certos confert ex ordine calles.
1.552 At nos, 33
qui Phoebo longe distamus ab ipso,
1.553 Longe alium tuimur cursum turbataque pulchri
5795. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 |
Paragraph |
Section]
1.559 Paulatim et dubiis veluti suspendier alis,
1.560 Deinde viam sinuare pedemque referre videntur
1.561 Et petere occiduas retro radiantia contra
1.562 Signa plagas, rursum parvo sed tempore turpis
1.563 Ceu pertaesa fugae primum consistere, deinde
1.564 Flectere iter veteremque novo conamine cursum
1.565 Instaurare iterum celerique insistere gressu.
5796. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 47 |
Paragraph |
Section]
1.589 Ignibus hinc eadem aeternis adscribere et alto
1.590 Accensere polo rudis atque ignara vetustas
1.591 Abnuit atque humilem nascentibus invida sedem
1.592 Attribuit rapidaeque brevissima tempora vitae.
1.593 Sulphure nam pingui tepidoque exorta vapore,
1.594 Quem fervens gremio Tellus effundit ab imo,
1.595 Incolere aerios tractus et proxima terris
1.596 Censuit, incerto se per loca
5797. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 53 |
Paragraph |
Section]
1.703 Ac progressa iterum coelo procurrere aperto;
1.704 Quosque deae cursus menses metitur, in illis
1.705 Invenies ter pene dies se evolvere denos,
1.706 Dimidius tibi nam deerit, quo tempore rursum
1.707 Conveniunt coeloque iterum spatiantur eodem.
1.708 Id tame 39
hoc divae in motu super omnia mente
1.709 Excipe pervigili ac memori sub
5798. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 57 |
Paragraph |
Section]
1.769 Excurrunt faciles coelo ambiguisque feruntur
1.770 Motibus et Phoeben quondam Phoebumque sequuntur
1.771 Progressi astrifero calle ac nituntur in ortum,
1.772 Occiduas quondam et mage longo tempore in oras
1.773 Retracti contra referuntur et aethera totum
1.774 Perlustrant motu trepido ac loca prisca revisunt,
1.775 Primus ter senis dum evolvitur annus ab annis.
1.776 Hinc ubi fraternum
5799. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 57 |
Paragraph |
Section]
1.788 Absolvit claudens, nonus dum desinit annus.
1.789 Unde tamen cursus dubii discrimina tanta
1.790 Erroresque deae trepidusque per aethera motus?
1.791 Accipe, temporibus quae longum ignota vetustis
1.792 Di dederunt tandem et nostri labor extudit aevi!
1.793 Principio 44
immensum quidquid per inane natantis
5800. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 71 |
Paragraph |
Section]
1.1024 Excipiens meritos geminavit Sequana plausus,
1.1025 Quem dudum questa absentem, nunc Roma receptum
1.1026 Ostentat populis gaudens venturaque signat
1.1027 Tempora et aeterni jus irrevocabile fati
1.1028 Pervolvens animo descriptaque nomina lustrans
1.1029 Spem fovet et tacito jam nunc sub pectore gestit.
1.1030 Tu quando Aonias etiam isto in culmine divas,
5801. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 71 |
Paragraph |
Section]
1.1048 Quid monita, o comites, quid tanta exempla secutus
1.1049 Abnuat? Oh nostrae felicia stamina vitae
1.1050 Producant Parcae atque illos serventur in annos,
1.1051 Arcadicis tam laeta ferent qui tempora terris!
1.1052 Nam lupus inter oves fontem properabit ad unum
1.1053 Mitis et insontes per florea rura colubri
1.1054 Torquebunt agiles spiras; nova gramina campis
5802. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 73 |
Paragraph |
Section]
1.1061 Sponte dabit laurique sacrae jam fronde loquaci
1.1062 Carmina et
1.1063 Carmina docta dabit, resonabunt carmina colles
1.1064 Et cedent nostris Saturnia tempora saeclis.
LIBER SECUNDUS
2.1 Aeriam quisquis molem atque ingentia tecta
2.2 Extruit educens coelo, primum ardua sylvis
5803. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 79 |
Paragraph |
Section]
2.70 Involvi demum et caeca latitare sub umbra.
2.71 Haud ignara, tamen mirata Britannia, lustri
2.72 Tertius octavi jam volvitur annus ab illo
2.73 Tempore: nigranti foedaverat omnia velo
2.74 Lurida nox; pallens astris radiantibus aether
2.75 Ardebat late; attonitae pecudesque feraeque
2.76 Urgebant celeres ad nota cubilia gressus,
2.77 Ad sylvas
5804. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 79 |
Paragraph |
Section]
2.75 Ardebat late; attonitae pecudesque feraeque
2.76 Urgebant celeres ad nota cubilia gressus,
2.77 Ad sylvas pennata cohors properabat opacas,
2.78 Captura assuetos alieno tempore somnos.
2.79 At partem rutilae frontis videre coruscum
2.80 Vibrantem jubar, extremi qui margine regni
2.81 Hinc atque inde jacent populi; quasque alluit aureo
2.82 Amne Tagus gentes, quas et
5805. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 79 |
Paragraph |
Section]
2.107 Astra fovent, nullos emittunt faucibus ignes.
2.108 Accipiunt redduntque jubar, quod Phoebus ab alto
2.109 Effundit cum perque aethera spargit apertum.
2.110 Ipse ergo aeternis illo quoque tempore flammis
2.111 Aestuat ardentesque jacit per inane sagittas
2.112 Et superas Titan radiis fulgentibus auras
2.113 Imbuit illaesumque jubar diffundit ab alto.
2.114 Ac tibi
5806. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 83 |
Paragraph |
Section]
2.174 Viderunt Phoebi sub frontem irrepere. Ab illo
2.175 Ter septem lustra et ferme bis quattuor anni
2.176 Tempore jam fluxere ac mersit in aequore currum
2.177 Sol prius, atra Venus nitidum quam linqueret orbem.
2.178 Viderunt soli; longos nam diva per annos
2.179 Juncta deo a nodis distat procul altaque currum
5807. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 83 |
Paragraph |
Section]
2.179 Juncta deo a nodis distat procul altaque currum
2.180 Erigit in Boream vel prona inclinat ad Austrum.
2.181 Illa olim octonis bis sese interserit annis
2.182 Praetexens Phoebi frontem, tum tempore longo
2.183 Effugit atque ubi jam plus saeclo effluxerit, orbi
2.184 Vix iterum ardenti supponitur adversumque
2.185 Transcurrit nodum, Solis dum jungitur igni.
2.186 Hinc post quam primo
5808. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 |
Paragraph |
Section]
2.189 Inficiens tenui Titania laeserat umbra.
2.190 190 Haud etenim vitreis deducere lentibus astra
2.191 Et teretes tractare tubos annosa vetustas
2.192 Edocuit mortale genus: vix tempore ab illo,
2.193 Quo primum armatam vitris ad sydera molem
2.194 Extulit Hetruscis heros prognatus in oris,
2.195 195 Bis terseptenos, centum numeramus et annos.
2.196 At prius, Uranie tantum
5809. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 |
Paragraph |
Section]
2.202 Spectandae divae fors obtulit, unus et alter
2.203 Vix hominum numero e tanto direxit et orbe
2.204 Sordentem Veneris Phoebum suspexit opaco.
2.205 205 Nec dum etenim Uranie, minus illo tempore culta,
2.206 Arcanos divae positus patefecerat atque
2.207 Nodorum nexus certosque per aethera motus.
2.208 Nec dum, congressu e tanto quae commoda possint
2.209 Profluere et quanti coeli
5810. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 87 |
Paragraph |
Section]
2.235 Lentior ac tardo minus incita tendere gressu.
2.236 Et facile est, si forte, alto quam celsus Olympo
2.237 Assurgat Titan, cognoveris, omnia nosse
2.238 Tempora quidque ferant acti in contraria cursus.
2.239 Altior aethereas quod si consurgit in oras
2.240 Phoebus vel terras contra descendit ad imas
2.241 Pronior, illud idem discrimen temporis aeque
5811. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 87 |
Paragraph |
Section]
2.238 Tempora quidque ferant acti in contraria cursus.
2.239 Altior aethereas quod si consurgit in oras
2.240 Phoebus vel terras contra descendit ad imas
2.241 Pronior, illud idem discrimen temporis aeque
2.242 Arctius obveniet pariter vel latius aeque.
2.243 Namque 12
vices Solis sequitur Venus errantumque
2.244 Turba omnis, Phoebe dempta,
5812. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 89 |
Paragraph |
Section]
2.288 Ipsa suis tritae frontes dea sedula massae
2.289 Adspirans tersit digitis vittaque polivit.
2.290 Non illis fluvio certet Peneus amoeno,
2.291 Thessala qua placidus Tempe secat atque beatos
2.292 Foecundat late campos herbasque virentes
2.293 Ac vitrea irrorat teneros aspergine flores.
2.294 Non fons Blandusiae, non Pegasis unda, novato
2.295 Aonidum qua
5813. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 89 |
Paragraph |
Section]
2.297 Et solet effusos lauro vincire capillos,
2.298 Non ipse, adversum ad Solem qui roscidus humor
2.299 Ardentem imbriferis pingit sub nubibus Irim.
2.300 Accedent et, qua certissima tempora signent,
2.301 Dentibus aeratis orbes atque aureus index,
2.302 Regalem propter Thamesim quos arte Grahamus
2.303 Disposuit mira et Phoebo Uraniaeque sacravit.
5814. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 |
Paragraph |
Section]
2.303 Disposuit mira et Phoebo Uraniaeque sacravit.
2.304 Fultus ego his opibus divam sub lampade Solis
2.305 Suspiciam nec me fallent fugientia inertem
2.306 Tempora, cum primum rutilae dabit oscula fronti
2.307 Incurrens limbumque cavans cumque ultima dorsi
2.308 Immerget puncta et cum primum appellet ad oram
2.309 Marginis adversam et cum toto evadet ab orbe.
5815. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 |
Paragraph |
Section]
2.322 At rara adveniunt et summi a finibus orbis
2.323 Demittunt sese ad Solem, rarissima nodos
2.324 Attingunt simul et fors prima ab origine mundi
2.325 Tempora ad haec nullum simul attigit atque nitenti,
2.326 Quod sequitur, nullum subiit fortasse sub orbe.
2.327 Quin et si subeat totumque obducat, opaca
2.328 Non ideo Titan penitus nigresceret umbra.
5816. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 93 |
Paragraph |
Section]
2.371 Titanisque a calle aberit simul atque rigentem
2.372 In Boream assurget vel se demittet ad Austrum
2.373 Nec fratrem teget aut fraudabit lumine terras.
2.374 Ast illo nodum si tempore diva tenacem
2.375 Attigerit, nodo fuerit vel proxima opacum
2.376 Subjiciat dorsum et rutili fulgentia, oportet,
2.377 Aut penitus tota aut saltem sub margine summo,
5817. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 95 |
Paragraph |
Section]
2.395 395 Progreditur: coelo pariter spatiantur aperto.
2.396 Quin 22
et, si partes anni bissenaque Lunae
2.397 Tempora rite notes numerans mensesque novatos,
2.398 Invenies nunquam subita ferrugine Phoebum
2.399 Involvi et medio obductum nigrescere Olympo,
2.400 400 Elabens pleno mensis nisi concidat orbe
5818. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 95 |
Paragraph |
Section]
2.398 Invenies nunquam subita ferrugine Phoebum
2.399 Involvi et medio obductum nigrescere Olympo,
2.400 400 Elabens pleno mensis nisi concidat orbe
2.401 Expectentque polo reducem nova tempora Phoeben.
2.402 At mensem tum diva novat, tum cornua fronti
2.403 Rursum aptat primamque parat prodire per umbram,
2.404 Cum Phoebum assequitur coeloque excurrit eodem
2.405 405 Una acres urgens
5819. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 97 |
Paragraph |
Section]
2.425 Observa ac signis confer fulgentibus, et si
2.426 Haud pigeat, radio metire atque aere rigenti
2.427 Incisisque notis; inclusas dentibus horas
2.428 Ferratis adhibe simul et sua tempora nosce.
2.429 Quod si etiam nota numeros versaveris arte,
2.430 Invenies Boreae divam torpentis ad oras
2.431 Vix quidquam a medio se tollere seu ferventem
2.432 Ignibus aestivis vix se demittere
5820. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 99 |
Paragraph |
Section]
2.458 Ante diem, subita quo Sol nigrescit ab umbra,
2.459 Malueris septemque aliis iterare laborem,
2.460 Incisi nihil aeris opus, nil tempore certo
2.461 Tunc erit atque oculo rem nosse licebit inermi.
2.462 Sydera suspiciens, qua se distincta coruscis
2.463 Fascia protendat signis et dividat axem,
2.464 Invenies mediumque orbem
5821. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 103 |
Paragraph |
Section]
2.553 Si satis humentem bijugos deflectat ad Austrum
2.554 Cynthia, cum Phoebo conjungitur; ille boreis
2.555 Fulgebit late regnis et lumine terras
2.556 Perfundet pleno: non illo tempore tellus
2.557 Itala, ferventes non qui terit ustus arenas
2.558 Ardentis Libyae, tenebras formidet opacas
2.559 Atque insperata tinctum ferrugine Solem
2.560 Astrifer algenti quas sydere despicit
5822. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 103 |
Paragraph |
Section]
2.561 Quas Junonis avis gentes aut igne quaterno
2.562 Fulgida Crux, alio torpentes cardine terras
2.563 Umbra teget condens Phoebumque obducet et atram
2.564 Inferet attonitis alieno tempore noctem.
2.565 At contra in Boream si cum obliqua nigranti
2.566 Tantundem se diva ferat, borealibus oris
2.567 Non expectatas minitabitur umbra tenebras.
2.568 Cum vero
5823. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 123 |
Paragraph |
Section]
3.212 At spatii extremi restantes denique partes
3.213 Judicio incerto prendebant, arte nec ulla
3.214 Sat fida in tenues poterant inquirere formas.
3.215 Ipsa suis tantum non uno tempore alumnis
3.216 Uranie munus prodendum duxit, ut ingens
3.217 Ne pretium amoto vilesceret omne labore.
3.218 Ergo dea monstrante viam nunc denique filis
3.219 Immotis fixisque novum conjungimus,
5824. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 125 |
Paragraph |
Section]
3.245 Illo etiam astrorum positus metimur, aperto
3.246 Aethere dum motus exercent acta diurnos
3.247 Immotumque tubi subeunt quamplurima campum
3.248 Tempore quaeque suo. Molem quoque prendimus atque
3.249 Accessum ad Terram et longos per inane recessus.
3.250 Nam quaecumque procul fugiunt redeuntque tuenti
3.251 Objectam imminuunt primum, tum deinde figuram
5825. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 129 |
Paragraph |
Section]
3.307 Ast ipsum et medius punctum tenet umbrifer orbis.
3.308 Nonne vides notas ardere per aethera flammas
3.309 Astrorum et rutilis fulget quae fascia signis?
3.310 310 Illa viam Phoebi signat tibi. Tempore quovis
3.311 Nosti etiam, qua parte meet Titanius ignis
3.312 Quodque adeo opposita punctum respondeat ora,
3.313 Designare tuens poteris. Quod si ardua Phoebe
3.314 Immineat capiti et dorso
5826. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 129 |
Paragraph |
Section]
3.325 325 Verum age, quo, posita penitus formidine, mentem
3.326 Firmare atque fidem possis adhibere canenti
3.327 Certius et causas in aperta luce videre,
3.328 Contemplare vigil mecum, quae tempora poscant,
3.329 Quos nexus inter Phoebi divaeque labores
3.330 330 Hae causae, quinam constet defectibus ordo.
3.331 Namque ubi cognoris, quidquid deduxerit inde
3.332 Judicio mens usa acri, se
5827. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 131 |
Paragraph |
Section]
3.346 Oppositum pleno prope nodum effulserit orbe.
3.347 Praeterea tristi nunquam ipsa nigrescet ab umbra
3.348 Mense latens medio, primo quin mense vel ante,
3.349 Continuo vel post, fratrem vel tempore utroque
3.350 Occulat atque aliqua Terrae pro parte recondat.
3.351 Vix etiam plenus fugere atque evolvier annus
3.352 Vix poterit, bis fulgentem quin lampada condat
3.353 Cynthia bisque suos
5828. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 139 |
Paragraph |
Section]
3.501 Ipsa licet tristi non se demergat in umbra.
3.502 His 38
animadversis, jam quae memoravimus ante,
3.503 Prona tibi fient ac debita tempora disces.
3.504 Primum etenim semper Titan bis quolibet anno,
3.505 Partem aliquam rutilae frontis velante sorore,
3.506 Deficiet. Neque enim senis congressibus unquam
3.507 Esse locus poterit,
5829. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 141 |
Paragraph |
Section]
3.533 At quoniam brevius nodos circumjacet ipsi
3.534 Infestum Phoebae spatium, quondam accidet olli,
3.535 Occursum fugiat coni nigrantis ut inter
3.536 Oppositus geminos, nodum quo tempore conus
3.537 Transiliit perque illa ferat se proxima nodo
3.538 Atque infesta deae loca nigrantesque tenebras
3.539 Nec tum per quinos nec dein Latonia menses
3.540 Oppositas fratri, timeat, dum
5830. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 143 |
Paragraph |
Section]
3.565 Astriferi callis nigrescat Cynthia semper
3.566 Nec semper vultus fraternos condat in isdem
3.567 Quoque locus motu radiis infestus in oras
3.568 Quasque abeat, priscas repetat quo tempore sedes.
3.569 Scilicet alterutri fuerit nisi proxima nodo,
3.570 Nec tenebris squalere potest nec Cynthia fratrem
3.571 Abdere. At occiduas nodi retrahuntur in oras
3.572 Nec nisi dum novies binis
5831. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 145 |
Paragraph |
Section]
3.610 Suspiciunt Phoeben cum deficit atque nigrantes
3.611 Obducit tristi turpans caligine currus,
3.612 Unum omnes et idem spectant simul: omnibus una
3.613 Pars tegitur nitidi vultus et tempore eodem
3.614 Incipit obscuro frons prima nigrescere velo
3.615 Omnibus aut penitus perfundi desinit atque
3.616 Incipit educi simul omnibus; et fugit umbram
3.617 Progressa ac pleno rursum nitet
5832. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 147 |
Paragraph |
Section]
3.652 Omne quater senis Titan revolubile coelum
3.653 Inmani lustrat gyro. Proin Memnonis oris
3.654 Qui propior, plures horas memorabit eodem
3.655 Tempore. Nam citius Phoebeos excipit ignes
3.656 E medio visi cursus citiusque diei
3.657 Principium a medio ponit labentibus horis.
3.658 Horarum numeros confer, discrimen in illis
3.659 Deprensum ad
5833. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 147 |
Paragraph |
Section]
3.675 Qui vero 46
tumidis errat jactatus ab undis,
3.676 Ille sibi visam, dum Cynthia deficit, horam
3.677 Horarum numero confert, quem tempore eodem
3.678 Per loca cognorit numerandum certa (labores
3.679 Namque deae multo edocti jam novimus ante,
3.680 Urbibus et certas certis praedicimus horas)
3.681 Quoque
5834. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 149 |
Paragraph |
Section]
3.686 Affundunt saepe objecti et Titana recondunt,
3.687 Saepe ipsi opposita domini conduntur in umbra.
3.688 Dumque umbram subeunt dumque egrediuntur ab umbra,
3.689 Tempora si sua quaeque notes, discrimina certa
3.690 Horarum certos positus dant nosse locorum.
3.691 Phoebum etiam 48
cum diva tegit, si tempora signes,
5835. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 149 |
Paragraph |
Section]
3.689 Tempora si sua quaeque notes, discrimina certa
3.690 Horarum certos positus dant nosse locorum.
3.691 Phoebum etiam 48
cum diva tegit, si tempora signes,
3.692 Queis oculos pars quaeque fugit, deducere fas est
3.693 Inde etiam certos positus, sed longa laborum
3.694 Taedia, multum artis ratio haec exposcit et acre
3.695 Ingenium ac dextram
5836. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 149 |
Paragraph |
Section]
3.705 Cardinem ad oppositum qui tendant atque fluentes
3.706 Indigitent horas. Accedit semita, divae
3.707 Qua medium Titan per Terram incedere ab alto
3.708 Prospicit ac numeri signantes temporis horas.
3.709 Quaeque loca obliquos cursu delata per orbes
3.710 Cum medio Phoebes descripti ad tramitis oram
3.711 Quamlibet appellunt simul, his tum Cynthia dorso
3.712 Praetexit medio medium
5837. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 151 |
Paragraph |
Section]
3.732 Queis emissa solet lux alma erumpere, seu 53
qui
3.733 Extinctos quondam dimittere, diceret, ignes
3.734 Tempore Titanem certo recreareque lumen,
3.735 Cum loca praeteriit flammis infesta per auras.
3.736 Quae faciunt ignes interstingui atque perire.
3.737 Sic 54
5838. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 153 |
Paragraph |
Section]
3.768 Dum videt infami pendens de stipite numen,
3.769 Horrendum scelus et caedem aversatus iniquam
3.770 Involvit caeca attonitos caligine vultus.
3.771 Tempore quanquam illo Tellus quoque et ardua quaeque
3.772 Culmina terrificis meritum testata dolorem
3.773 Motibus, ipsa etiam vasti tumida aequora ponti
3.774 Atque omnis caesum ingemuit natura Tonantem.
5839. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 167 |
Paragraph |
Section]
4.242 Intactum servant jubar ac percellere acutis
4.243 Inspectantum oculos telis et lumine pergunt
4.244 Illaeso rutilare. Atque atrae ubi denique frontis
4.245 Curvatum attigerint limbum, tum tempore puncto
4.246 Dispereunt simul ac penitus conduntur in umbra.
4.247 Qualis ubi placido tenuis globus aere pendens,
4.248 Quem pueri imbelles olim innuptaeve puellae
4.249 E pingui lympha canna
5840. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 167 |
Paragraph |
Section]
4.253 Si subito graviorem auram aut persensit acutam
4.254 Forte aciem, disrumpitur ilicet et perit omnis
4.255 Forma globi, fugit ex oculis speciesque colorque
4.256 Temporis in puncto ac tenues vanescit in auras.
4.257 Illa 15
quoque, haud ullis quae fixa in sedibus orbem
4.258 Libera signiferum percurrunt astra, cruenti
5841. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 179 |
Paragraph |
Section]
4.456 Motibus ingentique auram torquere rotatu
4.457 Caligo evincit tristis maculaeque nitentem
4.458 Turpantes frontem. Namque illas tempore eodem,
4.459 Sive novae medio in vultu gignantur, in unam
4.460 Seu coeant plures pluresve oriantur ab una
4.461 Discissae abruptaeque, videmus semper eandem
4.462 In coeli partem concordi
5842. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 179 |
Paragraph |
Section]
4.466 Assiduo tentant nisu. Sic plumbea habenam
4.467 Glans valida contorta manu distendit et undam
4.468 Excutit affusam celeri rota concita cursu.
4.469 Quaeque simul gyros aequali tempore plures
4.470 Impete non uno absolvunt, etiam impare nisu
4.471 Avelli a medio tentant; minus illa recessum
4.472 Namque urgent, quae lenta via breviore feruntur;
4.473 Contra quae rapido magnos
5843. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 183 |
Paragraph |
Section]
4.538 Mersus aquis sero jam vespere, sive recentes
4.539 Mane novo dum nectit equos Aurora per umbram.
4.540 Vespere nam sero placidi per tempora veris,
4.541 Mane per autumnum, cum signifer orbis ab imis
4.542 Altior erigitur terris crassosque vapores
4.543 Despicit assurgens, nivei pars ultima rhombi
4.544 Eminet atque nitens ferit aurea
5844. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 189 |
Paragraph |
Section]
4.659 Astra tubo, diva ipsa tuas me adduxit ad aedes.
4.660 Hic aditum ad coelum summi sub culmine tecti
4.661 Ipse aperis, das ipse rotas, queis certa notentur
4.662 Tempora, quaeque suis operi lectissima tanto
4.663 Instrumenta locis tribuens defigis et astra
4.664 Suspectas mecum ac filo metiris Olympum.
4.665 Suspectat dulcis conjux, suspectat et ipse,
4.666 Proh
5845. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 193 |
Paragraph |
Section]
4.720 Inficiat penitus condens. Lux unde supersit
4.721 Languidior stellasque vetet spectare minores,
4.722 Accipe. Fulgentem Phoebi cum Cynthia vultum
4.723 Eripit ex oculis, non uno tempore cunctis,
4.724 Quas circum intuimur, terraeve aut aeris oris
4.725 Abdidit atque omnes plena demersit in umbra.
4.726 Saepe procul montesque alti vallesque profundae,
4.727 Conspicui semper pars
5846. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 195 |
Paragraph |
Section]
4.775 Millia tercentum protenditur excurritque.
4.776 His ergo depulsa locis lux aurea sese
4.777 Insinuat puraque nigrantem aspergine conum
4.778 Imbuit irrorans et tristem temperat umbram
4.779 Percellitque oculos ac tenvia sydera condit.
4.780 Quid, quod 38
et ardentis Phoebi coma prominet atque
4.781 Annulus et gemina
5847. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 201 |
Paragraph |
Section]
4.889 Immodico excrevit nimium, torquebitur aeque
4.890 Ferme idem ad terram spatiisque a tramite recto
4.891 Ad nova se paribus demittet pondera funis.
4.892 Ast eadem exiguum post temporis intervallum
4.893 Incrementa viae terramque accessus ad imam
4.894 Decrescent sensim ac demum vis ponderis ingens
4.895 Longe ubi distractum funem depresserit, ille
4.896 Viribus usque novis vix
5848. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 217 |
Paragraph |
Section]
5.137 Prospicit atque magis ferrugine tingitur atra.
5.138 Cumque procul superas se tantum attollit in oras
5.139 Cynthia Telluremque imam procul alta relinquat,
5.140 Ingenti spatiique et temporis intervallo
5.141 Ante umbram pallere deae nitida ora triformis
5.142 Incipiunt. Namque ipsa, altum dum assurgit in axem,
5.143 Distrahitur pene umbra aperitque patentia crura.
5.144 Atque
5849. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 221 |
Paragraph |
Section]
5.196 Semita, quam lento percurrit Cynthia gressu.
5.197
Tranversi ductus horas, momenta notarent
5.198 Hinc atque hinc adscripti apices numerique monerent
5.199 Appositi, medius divae quo tempore quemque
5.200 Transversum aut ductum aut apicem contingeret orbis.
5.201 Sic 10
distincta quater senas ubi tempora in horas
5.202 Cuspidis auratae
5850. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 221 |
Paragraph |
Section]
5.199 Appositi, medius divae quo tempore quemque
5.200 Transversum aut ductum aut apicem contingeret orbis.
5.201 Sic 10
distincta quater senas ubi tempora in horas
5.202 Cuspidis auratae vertex designat (in imo
5.203 Appensum gremio pondus seu lamina flexo
5.204 E chalybe assiduo nisu trahit atque rotarum
5.205 Convertit terga et flexus contorquet
5851. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 221 |
Paragraph |
Section]
5.209 Inque diem gyro quater intorquetur eodem.
5.210 Hic etiam 11
, quamquam haud aurata cuspide, acutus
5.211 Tempora designaret apex, quem mobilis orbis
5.212 Lunai referens orbem exsectusque papyro
5.213 E tenui, gremio pertusus haberet in imo.
5.214 Scilicet hunc lenta posses deducere dextra
5.215 Signatamque
5852. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 223 |
Paragraph |
Section]
5.222 Tum penitus toto palleret Cynthia vultu.
5.223 Sic etiam interior tum primam ostenderet umbram
5.224 Contactu gemino, tum quo progressa tenebris
5.225 Tempore jam penitus se diva involvat opacis.
5.226 Reddita sic etiam nova lumina palloremque
5.227 Excussum prima seu fronte aut corpore toto
5.228 Idem iterum geminis dans oscula mobilis orbis
5853. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 225 |
Paragraph |
Section]
5.289 Sive umbram non tota subit seu Cynthia tantum
5.290 Pallet vicina, non et nigrescit, ab umbra.
5.291 Non tamen 16
haec penitus, non haec tibi tempora semper
5.292 Immutata manent: clauduntur finibus arctis
5.293 Illa quidem, at fines intra mutantur eosdem
5.294 Pro vario et fratris positu divaeque sororis.
5.295 Quo propior terris Titan, hoc
5854. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 227 |
Paragraph |
Section]
5.303 Et Phoebum oppositamque umbram sequiturque fugitque.
5.304 Jam vero, qua Luna meat, si longior extet
5.305 Semita praecipitique minus ruat illa volatu,
5.306 Temporis intervalla fluent majora vicesque
5.307 Ipsa etiam contra oppositas breviora sequentur.
5.308 Rebus in his 17
unum superest, quod noscere per te
5855. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 229 |
Paragraph |
Section]
5.358 Parte tumens, tergo exceptos circum undique ad axem
5.359 Inflectit spatioque jubet concurrere in arcto,
5.360 Ingentes subito flammas ciet atque nigrantes
5.361 Attollit coelo fumos et tempore parvo
5.362 Roboraque in cineres, in calcem marmora gemmasque
5.363 Ire jubet massasque auri dissolvit et aeris.
5.364 Hinc etiam quaecumque olim trans vitrea septa
5.365 Inflexas ultra facies,
5856. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 231 |
Paragraph |
Section]
5.402 Telluris dorso non sistitur atque ad apertum
5.403 Aethera per tenues rursum delabitur auras,
5.404 Inflexum in primos tristis circumundique coni
5.405 Invehitur fines, nigrantem et temperat umbram
5.406 Perfusamque deam tenui quamquam igne colorat.
5.407 Ac tibi 22
ne dubiam teneat sententia mentem
5.408 Contemplare nigrum tenuata
5857. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 241 |
Paragraph |
Section]
5.586 Et non inflexos Phoebeae lampadis ignes
5.587 Distinet. At spatium, teretes quod clauditur inter
5.588 Conorum facies, jubar excipit aere flexum,
5.589 Temperat et tristes tenui splendore tenebras.
5.590 Non tamen 33
et partes aeque se lumen in omne
5.591 Diffundit spatio in toto, tenebrasque nigrantes
5858. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 251 |
Paragraph |
Section]
5.774 Ut tantos una possint obducere tractus.
5.775 Dum ruit hic pleno densissimus imber ab axe
5.776 Et segetes grando et teneri nova germina Bacchi
5.777 Sternit humi, Titan aliis se tempore eodem
5.778 Ostentat terris effulgens atque sereno
5.779 Ore nitet, flores tenui levis aura susurro
5.780 Lambit, odoratis Zephyrus secat aera pennis
5.781 Frondentesque agitat sylvas herbasque
5859. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 251 |
Paragraph |
Section]
5.786 Et gelidis quae cardinibus loca proxima torpent
5.787 Aeternamque ferunt hyemem glaciemque perennem
5.788 Horrida quaeque ollis felici intersita gaudent
5.789 Temperie alternisque annum et nova tempora mutant:
5.790 Scilicet haec plenis late flaventia aristis,
5.791 Obruta dum nivibus duroque rigentia squalent
5.792 Illa gelu, haec Bacchi et Pomonae ditia donis,
5860. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 251 |
Paragraph |
Section]
5.786 Et gelidis quae cardinibus loca proxima torpent
5.787 Aeternamque ferunt hyemem glaciemque perennem
5.788 Horrida quaeque ollis felici intersita gaudent
5.789 Temperie alternisque annum et nova tempora mutant:
5.790 Scilicet haec plenis late flaventia aristis,
5.791 Obruta dum nivibus duroque rigentia squalent
5.792 Illa gelu, haec Bacchi et Pomonae ditia donis,
5.793 Illa novas primis pingunt
5861. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 253 |
Paragraph |
Section]
5.797 Excipit ac Phoebi pallentia transpicit ora.
5.798 Haec ita 45
proveniunt, si stent immota parentis
5.799 Naturae jura, aeternas et tempora leges
5.800 Observent immutata ac se foedere certo
5.801 Excipiant varientque vices. Turbata, sed omnis
5.802 Jamdudum rerum ratio et labefacta videtur
5.803 Aut ruere aut certe casum Natura
5862. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 263 |
Paragraph |
Section]
6.17 Aeternos renovent gyros, per inane 4
Cometae
6.18 Quo fugiant, longo donec post tempore tristem
6.19 Restituant terris vultum crinesque cruentos.
6.20 20 Nosti etiam 5
, coeli cum parte feruntur eadem
6.21 Jupiter et multo genitor jam
5863. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 281 |
Paragraph |
Section]
6.374 Particulae, spatio dum progrediuntur eodem,
6.375 Alternis geminas permutant disposituras,
6.376 Quae vicibus redeunt certis post temporis atque
6.377 Post paria intervalla viae. Sive 41
aetheris auram
6.378 Concitet alternasque ipsum jubar excitet undas,
5864. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 285 |
Paragraph |
Section]
6.415 Illa quidem ante alios celeri mage concita cursu
6.416 Forsitan antevolant fucos positusque vicesque
6.417 Permutant spatiis majoribus, inter utramque
6.418 Una licet mensura vicem sit temporis, et fors
6.419 Est sua differitas in tempore, quaeque hyacinthos
6.420 Et violam fucant, citius quoque restituuntur
6.421 Et citius formamque suam sortemque resumunt.
6.422 quin etiam, quoniam
5865. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 285 |
Paragraph |
Section]
6.416 Forsitan antevolant fucos positusque vicesque
6.417 Permutant spatiis majoribus, inter utramque
6.418 Una licet mensura vicem sit temporis, et fors
6.419 Est sua differitas in tempore, quaeque hyacinthos
6.420 Et violam fucant, citius quoque restituuntur
6.421 Et citius formamque suam sortemque resumunt.
6.422 quin etiam, quoniam diversae stamina formae,
6.423 Quae septem in
5866. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5867. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5868. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5869. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5870. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5871. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5872. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5873. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5874. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5875. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5876. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5877. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5878. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5879. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5880. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5881. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5882. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5883. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5884. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5885. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5886. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5887. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5888. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5889. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5890. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5891. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5892. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5893. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5894. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5895. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5896. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5897. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5898. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5899. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5900. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5901. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5902. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5903. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5904. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5905. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5906. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5907. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5908. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5909. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5910. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5911. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5912. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5913. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5914. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5915. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5916. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5917. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5918. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
Thessalicum ne carmen eat.
57(II 89) Hujusce libri finis recitatus Romae in Arcadum conventu penultima hebdomada
Quadragesimae, hoc episodium accepit tempori idoneum.
IV.
1 Proponuntur praecipua capita argumenti, quod hoc libro pertractatur.
5919. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5920. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5921. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5922. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5923. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5924. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5925. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5926. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5927. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5928. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5929. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5930. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5931. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5932. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5933. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5934. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5935. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5936. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5937. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5938. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5939. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5940. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5941. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5942. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5943. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5944. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5945. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5946. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5947. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5948. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5949. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5950. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5951. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5952. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5953. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5954. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5955. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 |
Paragraph |
Section]
5956. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5957. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 3 |
Paragraph |
Section]
1.61 Particulis tantum; sed enim, circum undique fusum
1.62 Quem docui, proprio faciunt tremere aëra motu
1.63 Certos in gyrum ad fines, et tempore certo.
1.64 Haud aliter quam per ripas aut litora fusi
1.65 Cum pueri instantes ludo stagnantia ponti
1.66 Caerula vel fluvios gaudent pulsare
5958. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 5 |
Paragraph |
Section]
1.96 Corpora vi pulsat, quam se citus aëra portet
1.97 Per liquidum sonitus? possitne tot ampla viarum
1.98 In spatia immanesque brevi se fundere tractus
1.99 Tempore, quot nitidi lux assolet aurea Phoebi?
1.100 Ille licet partes propere se fundat in omnes,
1.101 Non tamen et cursu volucrem contendere contra
1.102 Audeat aërio
5959. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 6 |
Paragraph |
Section]
1.118 Advenit, et scopulis illisa refunditur unda
1.119 Oceani, imbriferis agitur dum flatibus Austri.
1.120 Illa sonora tibi sint tantum corpora, quorum
1.121 Tempore nonnullo genitus perdurat ab ictu
1.122 Impulsuve fragor, venit et distinctus ad aures,
1.123 Et certos retinet numeros certumque tenorem.
1.124 Illud postremo est
5960. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 8 |
Paragraph |
Section]
1.192 Dicere conabor. neque enim florentibus hortis,
1.193 Pallentes violas et flavicomos hyacintos,
1.194 Thessala vel Tempe, biferique rosaria Pesti
1.195 Nunc canimus; nec, purpureum quum cornibus aureis
1.196 Annum aperit taurus, jamque horrida bruma recessit,
5961. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 14 |
Paragraph |
Section]
1.339 Et tremere aequali motu, longeque meando
1.340 Illaesus valeat sonitum vocemque referre.
1.341 Nec validas aeque gelidae per tempora brumae,
1.342 Atque per aestatem liquidam loca reddere voces
1.343 Icta putes. aestu calor omnia corpora laxat,
1.344 Frigore durat hyems: dura acri, mollia inerti
5962. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 18 |
Paragraph |
Section]
1.449 Cedentis fremitu prorsus jam vocis abacto,
1.450 Quae rediit soli vacuam sibi vindicat aurem.
1.451 Haud etenim nullo vel puncto tempore missa
1.452 Vox abit adversum ad corpus, neque tenditur auras
1.453 Per tremulas; spatium sed majus tempore debet
1.454 Majori, pariterque minus peragrare minori.
5963. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 18 |
Paragraph |
Section]
1.451 Haud etenim nullo vel puncto tempore missa
1.452 Vox abit adversum ad corpus, neque tenditur auras
1.453 Per tremulas; spatium sed majus tempore debet
1.454 Majori, pariterque minus peragrare minori.
1.455 Sepositam quanto ad metam proin longius ire
1.456 Cogetur vox missa, itidem
5964. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 19 |
Paragraph |
Section]
1.456 Cogetur vox missa, itidem tanto illa redibit
1.457 Serior, et, postquam vocis deferbuit omnis
1.458 Emissae fremitus, finito tempore, sola
1.459 Auditum jam non cassis tentabit in aurem
1.460 Ingrediens plagis. nam tantum possumus illo
1.461 Tempore nos vocis plagam sentire reflexae,
5965. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 19 |
Paragraph |
Section]
1.458 Emissae fremitus, finito tempore, sola
1.459 Auditum jam non cassis tentabit in aurem
1.460 Ingrediens plagis. nam tantum possumus illo
1.461 Tempore nos vocis plagam sentire reflexae,
1.462 Quod superat missae postremo a limite adusque
1.463 Reflexae finem: frustra prius occinit Echo,
1.464 Frustra errat patulas non
5966. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 21 |
Paragraph |
Section]
1.511 Ibat lene sonans, caecisque errabat in antris.
1.512 Ergo sonus poterat simili diffusus in omnes
1.513 Incidere adveniens plaga, varioque reflecti
1.514 Tempore, pro varia spatii ratione, sonorum
1.515 Integer ad corpus. rupes vicinior illum,
1.516 Scilicet excipiens citius, prior omnibus ictu
1.517 Pellebat retro opposito;
5967. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 22 |
Paragraph |
Section]
1.540 Quo sonitus fertur, duplum vocisve reflexae,
1.541 Directae aut vocis; duplo cur majus, ad aures
1.542 Si veniant illae post tempore tardius ullo.
1.543 Jamque vides, cur et nequeat sua verba reflexa
1.544 Abscedens audire alter, contra audiat illa
1.545 Ad resonans alter corpus magis usque
5968. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.203 Auricomam nobis faciem splendescere solis;
2.204 Inque suum conversa caput declivia labi
2.205 Flumina, et hiberno flavescere tempore messem.
2.206 Nonne vides, laetae cum puppi nauta coronas
2.207 Imposuit pelago rediens, patriosque penates
2.208 Vocibus et festo tonitru de more salutat;
5969. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.215 Saltibus in placidis, et tutas quaerere valles.
2.216 Optat enim rapidis loca ventis invia; et, alma
2.217 Undique cum ridet caelo diffusa sereno
2.218 Tempestas, silet omnis ager, stat frondibus arbos
2.219 Immota, et tacito Dryades se in flumine cernunt;
2.220 Laetior, ac praeter solitum jucundior illa
2.221 Lascivitque
5970. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.398 Primi igitur geminas repetat contraria moles
2.399 Particulas; geminas etiam tibi cetera partes,
2.400 Non simul, at spatiis aequato tempore, reddent.
2.401 Interea, binas si vis tibi singula partes
2.402 Jam resonent; numero quaecumque obstacula gaudent
2.403 Impare, deme loco; distabit duplice tractu
5971. Zamanja, Bernard. Echo libri duo, versio electronica [page 29 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.500 Edidit, haud speculi omnino conversus ad axem,
2.501 In latus at potius vergens. ita missa subibit
2.502 Vox melius, nec se circum tua tempora franget
2.503 Adveniens. et jam collectae vocis imago
2.504 Haud aliis audita, tibi sed cognita tantum
2.505 Redditur, et patulas rediens illabitur aures.
5972. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
f1.67 PATRITIUS nulli quos inter cesserit ille,
f1.68 Ille amor, ille urbis gloria Romuleae.
f1.69 O PATRITI salve, o Romae decus; o bone magnum
f1.70 Hoc PATRITI duro in tempore praesidium
f1.71 Vatibus, omni omnes tibi quos adjungere pergis
f1.72 Officio, et dulci magnis amicitia
f1.73 Dignaris parvos; in coetu et carmen eodem
5973. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.99 Corporis immissi liquidus; sed cedit, et illi
1.1.100 Adglomerat sese rediens latera omnia circum. 100
1.1.101 Unda quoque ardorem mortalibus, unda feraci
1.1.102 Temperat atque hortos atque arida prata liquore
1.1.103 Humectans. Radios sic ipse intercipit aer
1.1.104 Solis, et aestivam rabiem levat; ipse per omnes
1.1.105
5974. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.363 Stayadem [n] vadentem alma excepistis in umbra
1.1.364 Sacrorum nemorum, capitique insigne dedistis,
1.1.365 Quale prius nulli cingebat tempora, sertum. 365
1.1.366 Hoc igitur proprium formam sortita rotundam
1.1.367 Corpora habent; facies multo minus extima eorum
1.1.368 Crescat uti, curvo spatium quam cortice
5975. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.542 Intentosque tenens oculos miratur: at illa
1.1.543 Aegra cadit, clausoque jacet jam mortua vitro.
1.1.544 Quid paleas plumbique loquar grave corpus eodem
1.1.545 Tempore delabi? Quid quae jam plurima possis 545
1.1.546 Aeris educti certissima credere signa?
1.1.547 Cur, igitur tenuem nequeas hoc aera pacto
1.1.548 Orbibus ex illis
5976. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.1.638 Claustraque et insidiae, quae tot per saecula gentes
1.1.639 Terruerant falsa pavidas formidine mortis.
1.1.640 Ille alta in puppi velatus tempora lauto 640
1.1.641 Hortatur socios argivae robora pubis,
1.1.642 Accenditque animos: illi urgent aequora remis,
1.1.643 Attonitae spumant undae. Volat acta carina
5977. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.25 Aera nec moneat paullatim educere clausum 25
1.2.26 Jam tibi monstrata curvis ex orbibus arte.
1.2.27 Horrida nam caelo tempestas saevit, et omnis
1.2.28 Aestuat aura super ventorum turbine magno
1.2.29 Sedibus ex imis agitata. Abjere volucres
1.2.30 Frondiferas pavidae in sedes, penitusque
5978. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.43 Taurus et aurato cornu micat. At mala nautis
1.2.44 Frigora et hiberno minitantia tempore signa:
1.2.45 Tum vario motu caeli domus excita fervet, 45
1.2.46 Luctanturque inter se vasto turbine venti.
1.2.47 Ergo ubi post hyemem sylvas aquilone moveri,
5979. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.232 Saturnusque jovem, cyllenius ignis utrumque.
1.2.233 Ipse rear tanto a nobis distantia tractu,
1.2.234 Hoc moneo; verum et labentia tempora noctis, 235
1.2.235 Et varios caeli signant quod fulgida mores,
1.2.236 Seu purum referant, fuscum sive ore colorem.
1.2.237 Ante tamen tristesque hyadas et oriona et
5980. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.310 Sive opus iratos nerei contemnere fluctus,
1.2.311 Seu varias artes nautarum extundere in usum.
1.2.312 Quid te jam cunctos moneam praediscere ventos;
1.2.313 Quid tempestates caeli, variique tumultum
1.2.314 Aeris, ac motus omnes? Quid signa docebo, 315
1.2.315 Quae procul adspiciens metuas discedere terris,
1.2.316 Aut properes petere ima
5981. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.425 Dum licet, ipse jube: terris advertere proram
1.2.426 Ne pudeat, quum saevit adhuc procul excita nimbis
1.2.427 Tempestas, longeque incoeptant praelia venti.
1.2.428 Jamque malum propius serpit propiusque citato
1.2.429 Impete se volvit: tum circum exaestuat aer 430
1.2.430 Correptus;
5982. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.608 Qua se cumque ferant oculi. Viridantia sese
1.2.609 Nunc nemora ostentant longe, praeruptaque versis 610
1.2.610 Antra jugis, campique et formosissima tempe;
1.2.611 Nunc fluvii vitreique lacus substrataque ponti
1.2.612 Caerula, qua rapido ventorum agitata tumultu;
1.2.613 Qua placido leviter motu crispata superne.
5983. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.636 Ecce autem nova se tellus adtollere longe
1.2.637 Incipit extremam europen transque avia thules
1.2.638 Litora ab occasu. Salve o post tempore multo
1.2.639 Cognita terrarum pars maxima! Nulla tibi auro, 640
1.2.640 Ubere nulla soli tibi se componere certet,
1.2.641 Omnigenum aut seclis animantum: at quo mihi
5984. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.691 Punica romuleis alpes immisit apertas
1.2.692 Arcibus, ingentemque metum. Cunctantis adesset
1.2.693 Ni Fabii [z] prudens in tali tempore virtus,
1.2.694 Africa fors Latium premeret, Carthago maneret. 695
1.2.695 Quo tamen heu fugitis terrae? Vix cernere partem
5985. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.3.68 Tot mala, et omnigenae semina nequitiae:
2.3.69 Quae cunctis natura parens infausta suorum,
2.3.70 Hausere ut primae tempora vitae homines,
2.3.71 Insinuat penitus; tibi sed, quae colla draconis
2.3.72 Presseris in carae matris adhuc gremio,
2.3.73 Haud unquam insevit. Semper curaeque
5986. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.4.62 Excipit, ac sedes evehit ad superas
2.4.63 Astra super solisque jubar: modo sacra canentem
2.4.64 Carmina, vel prisci temporis historias
2.4.65 Volventem, ac memori figentem in corde tuorum
2.4.66 Illa tot adspiciam grandia facta patrum.
2.4.67 Saepe etiam cernam, superum famulante corona,
5987. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.4.82 Pinge age, et artifici pollice rursus acum
2.4.83 Docta cape: en quattuor video de partibus amnes
2.4.84 Caeruleo sedes tramite dividere
2.4.85 Elisias, tempe felicia; ver ubi semper,
2.4.86 Puraque ubi caelo lux sine nube micat.
2.4.87 Hic princeps est ille hominum; circa volucrum vis
5988. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.54 Quae digna et diae matris honore fores.
2.6.55 Excidit an facinus, stygii quo colla draconis
2.6.56 Pressisti, quo non fortius esse pote?
2.6.57 Tempore jam ex illo melius confidere nobis
2.6.58 Coepimus, et nostram agnoscere te dominam.
2.6.59 Nunc tua at immenso celebrabitur aethere fama,
2.6.60 Nunc terris nullo
5989. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.58 Coepimus, et nostram agnoscere te dominam.
2.6.59 Nunc tua at immenso celebrabitur aethere fama,
2.6.60 Nunc terris nullo tempore deficiet,
2.6.61 Quin longo aetatum senio magis usque vigebit,
2.6.62 Clarescetque magis nomen ubique tuum;
2.6.63 Hesperius noscet, cultor te noscet Eous,
5990. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
2.10.38 Vulneraque inflictis addita vulneribus,
2.10.39 Ulla nec in lacero pars integra corpore restat,
2.10.40 Nullaque vulnifico pars caret exitio.
2.10.41 Tempora proh! Spinis cohibet paliurus acutis
2.10.42 Harum aliae infixa cuspide per cerebrum
2.10.43 Perque genas fecere viam, miserabile visu,
2.10.44 Horrendumque! Oculos per
5991. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
SubSect | Section]
3.3.19 Tum trepidans, tum muta diu consedit, utramque
3.3.20 Et faciem vigilans praesenti in imagine cernit.
3.3.21 Ut vero attonitae longo post tempore cessit
3.3.22 Ille stupor, virgo sic fata: quis o! mihi divum
3.3.23 Obtulit haec visa? Aut quaenam haec me somnia terrent
3.3.24 Suaviter irriguo perfusam membra
5992. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
5993. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
5994. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
5995. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
5996. Zamanja, Bernard;... . Navis aeria et elegiarum... [Paragraph |
Section]
5997. Bošković, Baro. Eclogae V, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.26 Pergentem licuit sacras deducere ad aras?
3.27 Et licuit; Lycidam nec dedignata sodalem
3.28 Virgo Parens; aequo tulimus vestigia gressu.
3.29 O Coridon, o qualis erat! Non pulchrior ullo
3.30 Tempore divinos vultu adspirabat amores.
3.31 Ipsa, mihi credas, avulsa a sedibus imi
3.32 In Dominae occursum Solimeia currere templa
3.33 Visa mihi, ipsa novo sacra exultare susurro.
3.34 Tum pius haud tanto inflammatus ab aestu
5998. Kunić, Rajmund. Ad Balthassarem Odescalchium... [ Note]
5999. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_137 |
Paragraph |
Section]
1.188 Non etenim huc veni Teucrorum laesus ab ullo;
1.189 Nec mihi Dardania quisquam de gente juvencos,
1.190 Pascentesve avertit equos, vel tempore in ullo 190
1.191 Frugiferos Phthiae viduavit fructibus agros.
1.192 Iliacis namque a muris Phthiotica longe
1.193 Regna jacent: medii montes, immensaque ponti
6000. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_512 |
Paragraph |
Section]
1.635 Caelicolas inter: moto quod vertice cunque
1.636 Annuero, immotum stat nec revocabile, donec
1.637 Pollicitum implerint maturo tempore Parcae.
1.638 Sic ait, et capite atque oculis pater annuit: almam
1.639 Ambrosius fluxit per frontem et regia crinis.
1.640 Tempora: contremuere arces, et culmina Olympi.
6001. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_512 |
Paragraph |
Section]
1.637 Pollicitum implerint maturo tempore Parcae.
1.638 Sic ait, et capite atque oculis pater annuit: almam
1.639 Ambrosius fluxit per frontem et regia crinis.
1.640 Tempora: contremuere arces, et culmina Olympi. 640
1.641 His actis, ambo digressi. diva profundum
1.642 Desilit in pontum: caeli de vertice summo
1.643 Jupiter ingressus tectum est
6002. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_137 |
Paragraph |
Section]
2.176 Tunc adeo fatum violans Argiva redisset
2.177 Pubes, Juno foret ni sic affata Minervam:
2.178 Heu, Jovis aegisoni proles Tritonia, ponto
2.179 Sic fugient nondum maturo tempore Graji?
2.180 Atque decus magnum Priamo, Phrygibusque relinquent 180
2.181 Argivam defessi Helenam? quam propter Achivūm
2.182 Milia tot, patrio tam longe a limine, in atro
6003. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_271 |
Paragraph |
Section]
2.339 Mutua ploratu indulgent, orantque reverti
2.340 Posse domum. Et, fateor, durum est procul esse paternis 340
2.341 Aedibus, atque angi tam longo tempore frustra
2.342 Optantes reditum. tristatur saepe vel uno
2.343 Mense sua longe vivens a conjuge, si quem
2.344 Inclusum portu, curvaque in puppe sedentem
6004. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_294 |
Paragraph |
Section]
2.348 Ergo, quod patriam spectant, ictique suorum
2.349 Quod desiderio moerent, nil miror Achaeos;
2.350 Nec cuiquam irascor. sed turpe est tempore longo 350
2.351 Mansisse, et vacuum ad patrios rediisse penates.
2.352 O socii, durate, atque heic subsistite paullum,
2.353 Ipsa dum pateat re tandem verane Calchas
6005. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_321 |
Paragraph |
Section]
2.384 Et nobis totidem bellandum haec monstra per annos
2.385 Portendunt: urbem decimo vastabimus anno.
2.386 Haec vates: matura suo quae tempore jam jam
2.387 Omnia complentur; tantum perstate volenti
2.388 Heic alacres animo, bello quassata bilustri
2.389 Pergama dum noster subvertat denique Mavors.
6006. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_462 |
Paragraph |
Section]
2.546 Constiterant; quot vere novo fragrantia surgunt
2.547 Germina, luxuriat foliis quot mollibus arbos.
2.548 Confertim in caulis verno ut se tempore muscae
2.549 Conglomerant, cum plena madent mulctralia lacte;
2.550 Planitie in magna sic stabant agmine Graji 550
2.551 Conferto, cupidi vastare, ac perdere Troas.
6007. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6008. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_107 |
Paragraph |
Section]
3.127 Sic ait; at Graji laeto, Troesque probarunt
3.128 Dicta simul fremitu, tristique imponere bello
3.129 Sperabant longo tandem post tempore finem.
3.130 Ergo citos retro bijuges egere; locarunt 130
3.131 Et vacuos campo in viridi longo ordine currus,
3.132 Armaque deposuere humeris, juxtaque reclinant
6009. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_164 |
Paragraph |
Section]
3.189 Ille vir incedit, vultuque habituque verendus
3.190 Ante alios, quisnam est? procero vertice sunt qui 190
3.191 Altius attollant sese; nec tempore in ullo
3.192 Ipse tamen vidi quenquam, cui tanta decoro
3.193 Fulserit in vultu majestas, formaque totum
3.194 Ornarit corpus tanto regalis honore.
6010. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_164 |
Paragraph |
Section]
3.212 Agmen Sangarii tendens prope fluminis alveum.
3.213 His et ego sociusque aderam, auxiliumque ferebam,
3.214 Venere infestis quo tempore Amazones armis;
3.215 Nec numero tamen illa acies aequabat Achivos.
3.216 Tum, Laërtiaden cernens; Dic, inquit, et illum
3.217 Vertice qui paullo minor est Agamemnone, at idem
6011. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_81 |
Paragraph |
Section]
4.91 Triste vel, ajebat, bellum, pugnasque novabit,
4.92 Vel gentem placido componet foedere utramque
4.93 Jupiter, et pacem qui temperat aequus, et arma.
4.94 Haec monstrum admirans aliquis Danaūmque, Phrygumque.
4.95 Illa viro similis medios se protinus infert
4.96 Trojugenum in cuneos, fortem vultuque,
6012. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_164 |
Paragraph |
Section]
4.199 Sic utinam saevas Agamemnon expleat iras,
4.200 Semper, ut incassum puppes huc duxit Achaeas; 200
4.201 Et nunc in patriam longo post tempore sedem,
4.202 Heic fratrem linquens, vacua est cum classe reversus.
4.203 Haec aliquis dicet: tellus tunc me hauriat ima.
4.204 Cui tristem demens aegro de pectore curam,
6013. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_505 |
Paragraph |
Section]
5.621 Hostem exspectabant. Ceu nubes caerula in altis
5.622 Montibus, aërio caelum qui vertice tangunt,
5.623 Tranquilla statuit quam tempestate deūm rex
5.624 Immotam; Boreas dum turbidus, et silet omnis
5.625 Ventorum turba, immani qui turbine opacas
5.626 Discerpunt late nubes, striduntque per auras:
6014. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_560 |
Paragraph |
Section]
5.690 Vertit equos. longe ad terram candentia pulchro 690
5.691 Fraena ebore huic manibus cecidere excussa cruentis.
5.692 Advolat Antilochus, stricto et cava tempora ferro
5.693 Trajicit. e curru moribundus volvitur ille
5.694 In caput, inque humeros, resupino et corpore spissa
5.695 Dulcem animam exhalans haesit defixus arena;
6015. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_132 |
Paragraph |
Section]
6.161 Dicta viri. contra quem numina sancta deorum
6.162 Exarsere ira: nec Solis lumina sontem
6.163 Clara frui longum sivit Saturnius; ipsam
6.164 Nec longo infelix produxit tempore vitam,
6.165 Invisus cunctis tanto pro crimine divis.
6.166 Hujus ego exemplo superos incessere nolim.
6.167 Sin magis es numero ex hominum, qui munera terrae
6016. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_206 |
Paragraph |
Section]
6.269 Aedibus in patriis, pignus, testemque paterni
6.270 Perpetuum hospitii. quanquam ipsum Tydea patrem 270
6.271 Haud memini, qui me parvum, infantemque reliquit,
6.272 Tempore quo ad Thebas pubes Argiva profecta est,
6.273 Totque virūm iratis perierunt milia divis.
6.274 Ergo tuque mihi, si quando veneris Argos
6.275 In medium; atque tibi, Lyciam si
6017. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_286 |
Paragraph |
Section]
6.350 Sidonidum labor egregius, quas caerula ponti 350
6.351 Trans vada Alexander Trojam Sidone puellas
6.352 Vexerat, eximio prognatam patre Lacaenam
6.353 Tempore quo laetus Phrygias advexit ad oras.
6.354 Has inter vestes, munus memorabile divae,
6.355 Deligit ingentem peplum, pulchreque colorum
6.356 Omnigena pictum specie, nec parcius
6018. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_160 |
Paragraph |
Section]
8.205 Exitium contra Danais. qui moenia stulti
8.206 Struxerunt malefirma, labantia; sistere quibunt
8.207 Quae prostrata meum nec parvo tempore robur.
8.208 Ast humilem saltu fossam pernice, labore
8.209 Transilient nullo alipedes. Dehinc litora postquam
8.210 Attigero, curvas et puppes, tunc memor esto 210
6019. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_488 |
Paragraph |
Section]
8.605 Audeat armigeros in praelia poscere Teucros.
8.606 At vos, cura Jovis, praecones, ite per urbem,
8.607 Pubentesque aevo pueri, tum, cana senectus
8.608 Tempora queis spargit, patres, edicite ut altas
8.609 Continuo scandant turres, et moenibus indent.
8.610 At matres serventque domos, nec parca reponant 610
8.611 Ligna focis vigiles,
6020. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_488 |
Paragraph |
Section]
8.626 Confossum, lacerisque virum dextra exsuet armis.
8.627 Ille suam noscet virtutem, interritus hastam
8.628 Contra hanc si maneat vel parvo tempore: verum
8.629 Non erit ut maneat; foedo sed vulnere stratum
8.630 Orta dies ipsumque una, sociosque videbit. 630
8.631 Sic utinam immortali aevo fruar usque, senectae
6021. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_102 |
Paragraph |
Section]
9.125 Nunc igitur, sedeat quae nam sententia menti,
9.126 Dicam equidem. melior qua dici haud ulla profecto
9.127 Est potis. una placet quae nunc, atque una placebat
9.128 Tempore jam ex illo, raptam Briseïda quo, rex
9.129 Inclyte, ab irato furiis incensus Achille
9.130 Abduxti foede, me non laudante, rogante
9.131 Me frustra, immani coepto ut desistere
6022. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_227 |
Paragraph |
Section]
9.306 Detque viro complere minas; Argisque remotos
9.307 Dulcibus Iliaca fatum heic nos perdat in acta.
9.308 Verum, age, surge alacer, si quo unquam tempore mens est
9.309 Grajugenas diro Troum eripuisse furori.
9.310 Ipsi magnus erit moeror tibi, caede peracta,
9.311 Cum jam nulla mali fuerit medicina. futuram 310
6023. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_437 |
Paragraph |
Section]
9.539 Ira quod heu menti gravis incidit; anne ego linqui
9.540 Te sine sustineam solus? comitem tibi Peleus
9.541 Quem pater assiduum junxit (quo tempore misit 540
9.542 Te puerum Atridae auxilio, nondum arma, nec artes
9.543 Eloquii varias doctum, queis clara paratur
9.544 Fama viro) fieres ut, me monstrante, peritus
6024. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_488 |
Paragraph |
Section]
9.634 Sponderet, ferus et nondum pacatus, Atrides;
9.635 Non ego te hortarer, posita jam mitis ut ira
9.636 Auxilium Danais supremo in tempore ferres.
9.637 Nunc dat multa tibi, nunc spondet plura; virosque
9.638 Huc misit supplex, tota quos legit Achivūm
9.639 De gente, et bello eximios, et
6025. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_589 |
Paragraph |
Section]
9.751 Qui similem excipient te dis, et laude locabunt
9.752 Astra super. quod si nunc spernas dona, cruentam 750
9.753 Ultro dehinc subeas extremo in tempore pugnam,
9.754 Non erit ut parilem referas vel victor honorem.
9.755 Haec senior longo Phoenix sermone peregit.
9.756 Tum breviter contra Pelides talia fatur:
6026. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_174 |
Paragraph |
Section]
10.224 Demissa ad talos: tum dextra corripit hastam.
10.225 Dehinc abiit, jussitque viros consurgere, secum
10.226 Et rediens ambos parvo post tempore duxit.
10.227 Hi postquam egressi portis venere catervas
10.228 Ad vigilum, somni expertem videre sub armis
10.229 Quenque ducum, campo lecta cum pube sedentem.
6027. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_278 |
Paragraph |
Section]
10.350 Prosequere. ad naves da salvum in castra reverti; 350
10.351 Da magnum patrare aliquid, quod Troica factum
10.352 Mireturque omni doleatque in tempore pubes.
10.353 Has Laërtiades; dehinc has de pectore voces
10.354 Suspiciens caelum fudit fortis Diomedes.
10.355 Audi, nata Jovis Tritonia, me quoque; praesens
6028. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_69 |
Paragraph |
Section]
11.114 Clara dies, tela hinc atque hinc stridentia utrosque
11.115 Figebant, pubesque solo dejecta cadebat.
11.116 At, quo lignator sibi tempore prandia in alto
11.117 Monte parat, duro satiatus robora ferro
11.118 Caedere, pertaesusque operis revocare labantes
11.119 Jam dulci vires victu cupit; ocyus omnes
6029. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_640 |
Paragraph |
Section]
11.811 Talia Patroclus. Nestor cui talibus infit:
11.812 Nam cur nunc Danaūm, passi qui vulnera, magnum
11.813 Peliden miseret? necdum scit quanta per omnes
11.814 Tempestas ivit; quanto castra omnia luctu
11.815 Miscentur. curvas ad naves lumina Grajūm
11.816 Prima jacent, hastisve icti, volucrive sagitta.
11.817 Arcu vulnus habet Diomedes
6030. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_666 |
Paragraph |
Section]
11.829 O si nunc essem, primaevo in flore juventae
11.830 Qualis eram, Eleos inter, Pyliosque coortum est 830
11.831 Certamen, raptis, qua tempestate, juvencis
11.832 Leto ego Hiperochiden cum scilicet Itymonea,
11.833 Qui sedem in diti sibi fixerat Elide, stravi,
11.834 Pignoribus captis, et praeda laetus abacta.
6031. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_825 |
Paragraph |
Section]
11.1034 Eurypyle armipotens? quae mandat Nestor, Achivūm
11.1035 Custos, dicta fero Pelidae. nec tamen, etsi
11.1036 Festinem, deero tibi tali in tempore, amice.
11.1037 Dixit, et amplexus regem in tentoria duxit.
11.1038 Cui famulus viso taurorum mollia terga
11.1039 Substravit: supra porrecto excidit acutum
6032. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_825 |
Paragraph |
Section]
12.7 Centum nec tauros mactaverat auspicibus dīs,
12.8 Inclusas intus naves, gazamque coactam
12.9 Undique ut ille diu servaret. numine structa
12.10 Moles magna deūm non aequo, tempore parvo 10
12.11 Mansit, dum vixitque Hector, vitavit et arma
12.12 Iratus Danais Pelides, et stetit alta
12.13 Urbs Priami, nondum Grajorum subruta ferro.
6033. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_186 |
Paragraph |
Section]
13.218 Et pectus contra venienti ac tela ferenti.
13.219 Concidit; arma super magno intonuere fragore.
13.220 Amphimachi galeam, quae tempora flava tegebat, 220
13.221 Detrahat ut capiti, stratum super advolat Hector.
13.222 Quem, celeri fertur dum cursu concitus, Ajax
13.223 Vibranti appetiit procul hasta; attingere
6034. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_330 |
Paragraph |
Section]
13.382 Ac sese affundunt circum, juxtaque carinas
13.383 Orta recens magno fervet certamine pugna.
13.384 Ut rapidas vesana cient cum flabra procellas,
13.385 Tempore quo late campique, et strata viarum
13.386 Arescunt, spissoque horrent sub pulvere; vento
13.387 Se glomerat subito commotae nimbus arenae:
13.388 Sic illi densantque acies, et
6035. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_355 |
Paragraph |
Section]
13.417 Ulla dissolvi quod vi, frangive nequiret;
13.418 Unde solum genibus multi planxere solutis.
13.419 Heic, quanquam canis sparsus jam tempora, Grajos
13.420 Hortatus, Troumque invasit turbidus agmen, 420
13.421 Injecitque fugam Idomeneus formidine captis.
13.422 Nanque Cabesaeum leto dedit Othryonea.
6036. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_782 |
Paragraph |
Section]
13.946 Marte, ferox Hector, scutique ingentia praefert
13.947 Texta, boum tergo consuta, atque aere corusco
13.948 Tecta super; geminis nutu concussa micabat
13.949 Temporibus cassis. clypeo sic tectus adibat
13.950 Ille hostem, contra gradiens, densasque phalanges 950
13.951 Tentabat, posset si qua pervadere; quibat
13.952 Nec turbare tamen mentes ac
6037. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_105 |
Paragraph |
Section]
14.125 Consilium promat quivis juvenisve, senexve.
14.126 Tum sic magnanimus Tydides: Istud abunde
14.127 Qui praestet, nec abest, nec longo est tempore vobis
14.128 Quaerendus; modo si placeat parere monenti,
14.129 Nec quisquam irasci incipiat, vel spernere dicta,
14.130 Quod vobis aevo me cernitis esse minorem. 130
6038. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_188 |
Paragraph |
Section]
14.234 Visere, qui me ambo primaeva aetate suaque
14.235 Excepere domo, curaque aluere puellam
14.236 Ingenti; Rhea quam dederat, quo tempore caelo
14.237 Saturnum exegit, terrasque et fruge carentem
14.238 Sub pontum ad Stygias detrusit Jupiter umbras.
14.239 Hos abeo visura, queam si forte molestam
6039. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_216 |
Paragraph |
Section]
14.267 Convenit hic, Leti fratrem, dea candida Somnum;
14.268 Et dextram dextra contingens talia fatur:
14.269 Somne, hominum, atque deūm domitor, si tempore in ullo
14.270 Audisti facilis mea vota, hoc adde rogatus 270
14.271 Optanti eximium nunc munus, nulla vetustas
14.272 Quod memori ex animo acceptum mihi deleat unquam.
6040. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_300 |
Paragraph |
Section]
14.364 Nunc mecum haud pigeat paullum cessare, meoque
14.365 Indulgere animo; cui nunquam pectora tantus
14.366 Cepit amor; nec quo conjux Ixionis olim
14.367 Tempore Pirithoum, similem dīs corda creavit;
14.368 Clarum prae cunctis mortalibus Acrisione
14.369 Persea nec Danaë genuit quo pulchra, nec illa
14.370 Nobilis eximii Phoenicis
6041. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_360 |
Paragraph |
Section]
14.425 Et claro galeis tecti radiantibus, hastas
14.426 Et manibus longo quatientes robore, eamus.
14.427 Dux ego praegrediar cunctos; nec tempore longo
14.428 Stare loco poterit, qui nunc furit, improbus Hector.
14.429 Quisquis Marte bonus scutum at breve gestat, habendum
14.430 Pejori tradat, tollat sibi grandius ipse. 430
6042. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_180 |
Paragraph |
Section]
15.232 Caligo terris, caeli domus aethere in alto
15.233 Ampla Jovi. tellus, tractusque ingentis Olympi
15.234 Nunc quoque communes post tempora longa supersunt.
15.235 Ergo Jovi nil est cur vivam obnoxius: aequus
15.236 Me sinat; atque habeat placide, quae tertia cessit
15.237 Tunc, sibi regnorum partem: nec robore
6043. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_585 |
Paragraph |
Section]
15.758 Ignis edax furit aëriis in montibus olim.
15.759 Spumant labra, oculis ardentia fulgura torvis
15.760 Absistunt, galea alta viro cava tempora circum. 760
15.761 Horrendum concussa tremit. rex ipse deorum
15.762 Bellanti auxilium caelo nam praebet ab alto,
15.763 Millibus in multis uni et
6044. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_636 |
Paragraph |
Section]
15.808 Huic temere impegitque pedem, retroque supinus
15.809 Concidit, afflictus terrae; galea alta recusso
15.810 Aere dedit sonitum ingentem cava tempora circum. 810
15.811 Sensit, et accurrens lapsum super adstitit Hector,
15.812 Defixitque hastam fulgentem in pectus, amicos
15.813 Inter et oppressum, leto dedit. obvius ire
6045. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_101 |
Paragraph |
Section]
16.125 Telorum obruitur; laevo quem numine magnus
16.126 Jupiter, adversisque premunt solum undique Troës
16.127 Densi armis: strepitu horrendo cava tempora circum,
16.128 Assiduo pulsata ictu, sonat aerea cassis.
16.129 Laevum heros humerum torpet defessus, in omnem
16.130 Scutum ingens partem dum versans objicit hosti. 130
6046. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_621 |
Paragraph |
Section]
16.785 Pulvere tectus erat, telisque, atroque cruore.
16.786 Hi sese denso miscebant agmine corpus
16.787 Ad gelidum. quales verno se tempore muscae
16.788 Arguto in caulis densant miscentque susurro,
16.789 Affusae ad mulctram, lactis cum plena liquore
16.790 Vasa madent niveo: talis se plurima regis 790
6047. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_328 |
Paragraph |
Section]
17.420 Moenia, et Iliacas intra nos condere turres. 420
17.421 En mihi delapsus caelo deus adstat ab alto,
17.422 Atque docet, nutu qui temperat omnia, nobis
17.423 Auxilio esse Jovem. fortes invadite pugnam
17.424 Ergo, viri, recta in Danaos et densa feramus
17.425 Arma iterum, saltem, vacui cura atque labore,
6048. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_512 |
Paragraph |
Section]
17.636 Aut animis tota Troum de gente. deorum
17.637 Sed posita in genibus sunt haec. jaculabor et ipse
17.638 Vi tamen interea. curabit cetera magnus
17.639 Jupiter, invicto qui temperat omnia nutu.
17.640 Sic ait, ac librans longam vi conjicit hastam, 640
17.641 Et clypeum Areti medium ferit; aereus umbo
17.642 Nec tenuit venientem; alte trans aurea balthei
6049. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_99 |
Paragraph |
Section]
18.123 Heu nimis, heu, longe patria ab tellure domoque
18.124 Occidit, ille meum frustra, desertus, amici
18.125 Auxilium, infelix, tam duro in tempore poscens.
18.126 Nunc quoniam ad patrios nec me remeare penates
18.127 Fata sinunt, nec opem dilecto ferreus ullam
18.128 Patroclo, sociisve tuli, quos tot mihi dirus
6050. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_335 |
Paragraph |
Section]
18.454 Ignipotens olim sibi quas construxerat ipse.
18.455 Hunc operi intentum, largo et sudore madentem,
18.456 Invenit circa folles. nam tempore solers
18.457 Bisdenos uno tripodas properabat, in aede
18.458 Regali ut starent pariter, pulchris decus ingens
18.459 Parietibus; fundoque auratos cuique rotarum
6051. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_485 |
Paragraph |
Section]
18.758 Oceani vastis undantem fluctibus amnem.
18.759 Fecit ubi ingentis clypei mirabile textum;
18.760 Addidit et thoraca, ipso magis igne coruscum, 760
18.761 Temporibusque habilem galeam, solido aere nitentem
18.762 Pulchram, daedaleam; cui summo in vertice crista
18.763 Aurea nutabat, tum lento denique stanno
6052. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_611 |
Paragraph |
Section]
19.136 Magne deūm pater altitonans, tibi nuncia veni,
19.137 Hoc dictura; memor conde hoc sub pectore dictum.
19.138 Editus est partu jam vir qui temperet Argos
19.139 Imperio, Stheneli Persidae filius, ex te
19.140 Cui genus est, dignus certe qui sceptra capessat. 140
19.141 Sic ait illa: Jovi laeso praecordia fodit
6053. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_611 |
Paragraph |
Section]
19.143 Arripuitque coma iratus? celsisque deorum
19.144 Aedibus ejecit; dīs et juravit, Olympi
19.145 Ad sedes, caelumque astris fulgentibus aptam
19.146 Immanem nullo redituram tempore Noxam.
19.147 Atque deūm atque hominum generi quae sueta nocere est.
19.148 Haec ubi juravit, natam dejecit ab alto
19.149 Axe rotans dextra ingenti: delapsa per auras
6054. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_221 |
Paragraph |
Section]
19.370 Audirem subita exstinctum si morte parentem. 370
19.371 Cui patria nunc in Phthia fortasse tepentes
19.372 Ore fluunt lacrimae, quod longo a tempore degit
19.373 Avulsus tali gnato; quem praelia dura
19.374 Invisae propter scelus exitiale Lacaenae
19.375 Ignoto exercent peregrinae in litore gentis;
6055. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_46 |
Paragraph |
Section]
20.110 Non ego nunc primum tulero forti obvius arma 110
20.111 Aeacidae: congressum alias me terruit hasta,
20.112 Ex alta fugientem Ida; quo tempore nostris
20.113 Ingruit armentis, bello vastavit et altam
20.114 Lyrnessum veniens, et Pedason: at mihi tristes
20.115 Juppiter avertit Parcas, membrisque vigorem,
6056. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_269 |
Paragraph |
Section]
20.354 Quippe viro belli fatum est evadere casus,
20.355 Ne genus exstinctum pereat, cui Dardanus auctor,
20.356 Ille Jovi ante omnes carus, quos tempore in omni
20.357 Ex sese heroas mortali et matre creavit.
20.358 Nam regale genus Priami Saturnius odit:
20.359 Rex erit Aeneas Teucris, dehinc ordine longo
6057. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_335 |
Paragraph |
Section]
21.460 Nunc, tibi si placitum, desistam: desinat una 460
21.461 Ille tamen. verax juro insuper, o dea, nunquam
21.462 Venturum auxilio Teucris, nec tempore cladem
21.463 Aversurum ullo: non, igni tota supremo
21.464 Troja ubi flagrabit, laetique incendia Graji
21.465 Miscebunt. Xanthum fari cum talia Juno
6058. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page homer_v_515 |
Paragraph |
Section]
21.664 Attulit. Arcitenens tum Phoebus moenia linquens
21.665 Evolat, ac sese fert obvius, arceat hostem
21.666 Ut Teucris, clademque extremo in tempore sistat.
21.667 Illi urbem rapido cursu, murumque petebant,
21.668 Arentesque siti, collecto et pulvere foedi:
21.669 Versa virum dius Pelides terga
6059. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_43 |
Paragraph |
Section]
23.63 Rite comam. huic alius nunquam dolor ingruet ullus
23.64 Nam similis, misero infelix dum vita manebit.
23.65 Nunc tamen ingratae reddamus tempora mensae.
23.66 Mane novo silvam, rex, caedi et secta jubeto
23.67 Robora conferri, praeberi et plurima; habentem
23.68 Quanta virum par est nigras hinc ire sub umbras;
6060. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_69 |
Paragraph |
Section]
23.107 Si caro parere velis: fac ne mea seorsum
23.108 Ossa tuis, simul at jaceant; simul aedibus olim
23.109 Ut sumus in vestris alti ambo, tempore quo me
23.110 Impubem pater ipse Menoetius ex Opoënte 110
23.111 Deduxit vestras ad sedes caede fugatum
23.112 Patrata, leto qua imprudens Amphidamantis
6061. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_388 |
Paragraph |
Section]
23.503 Tramite ut elabar (ratio nec fallet) in arcto.
23.504 Dixerat: hi, dominum veriti tam dura minantem
23.505 Intendere acres non longo tempore cursum.
23.506 Continuo Antilocho visa est via faucibus arctis,
23.507 Atque cavo non aeque sinu, qua turbidus imber
23.508 Tellurem ingenti
6062. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_616 |
Paragraph |
Section]
23.743 Atque utinam nunc membra, aevo florente, vigerem!
23.744 Qualis eram, tumulo intulerunt Amaryncea Epei,
23.745 Buprasio in magno, quo regem tempore; gnati
23.746 Et regis posuere viris certamina. nemo
23.747 Par mihi vel similis venit; non gentis Epeae
23.748 Quisquam, non Pylius, non, quos Aetolia misit,
6063. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_671 |
Paragraph |
Section]
23.816 Irruit, Euryali et, trepidas dum lumina volvit,
23.817 Vestigatque oculis feriat qua parte, sonore
23.818 Perculit ingenti malam: nec tempore longo:
23.819 Ille stetit; planxit collapso at corpore terram.
23.820 Turbidus ut Boreas valido cum flamine pontum 820
23.821 Horrificans, piscem subito projecit in actam,
6064. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_45 |
Paragraph |
Section]
24.84 Pelidenque uno superi dignamur honore.
24.85 Caelicolis inter Teucros at carior omnes
24.86 Hector erat, carus mihi certe: dona ferebat
24.87 Semper enim praeclara; ullo nec tempore egebat
24.88 Ara mihi dapibus pingui et nidore, liquentis,
24.89 Nec large fuso Bacchi libamine; solus
24.90 Hic quando superis honor est. sed tollere corpus 90
6065. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_71 |
Paragraph |
Section]
24.109 Exitus Iliacas miserum quem tristis ad arces.
24.110 Adstitit huic Iris, roseoque haec edidit ore: 110
24.111 Surge, Theti, aeternis qui temperat omnia late
24.112 Consiliis, superas te acciri jussit ad arces.
24.113 Cui Thetis: Acciri cur me jubet ille deorum.
24.114 Maximus? heu! vereor coetu me inferre beato
6066. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_125 |
Paragraph |
Section]
24.159 Excruciare animum luctu mensaeque torique
24.160 Oblitus? curam seclude, ac tristia laetis 160
24.161 Verte, precor. nec enim tibi vitae longa supersunt
24.162 Tempora: mors at adest misero, visque ultima fati
24.163 Nunc animo haec hauri. venio tibi nuncia magno
24.164 Ab Jove; qui superos tibi nempe irascier, et se
24.165 Prae cunctis dicit,
6067. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_203 |
Paragraph |
Section]
24.258 Flere una exitio semotos. Hector at (olim
24.259 Parca gravis puero quod primo nevit in ortu,
24.260 Infelix miserum peperi quo tempore) pascat 280
24.261 Nempe canes, oculis longe amplexuque parentum,
24.262 Regem apud immitem. cujus discerpere adhaerens,
24.263 Atque vorare utinam possim jecur! aequa
6068. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_661 |
Paragraph |
Section]
24.805 (Suscipit Aeacides): Danaos inhibere furentes
24.806 Cura mihi fuerit, durumque avertere Martis
24.807 Certamen, quanto dixisti tempore, Teucris.
24.808 Sic fatus dextram dextrae commisit, ut illi
24.809 Ambiguam certo firmaret pignore mentem,
24.810 Eximeretque animo curam trepidumque timorem. 810
6069. Kunić, Rajmund. Homeri Ilias, Latinis versibus... [page v_761 |
Paragraph |
Section]
24.927 Annus hic est patrias liqui cum perdita sedes,
24.928 Et veni ad Teucros infelix hospita: nullum
24.929 A te unquam sedenim tam longo tempore verbum
24.930 Audivi asperius. quin si me laedere quisquam 930
24.931 Forte domi audebat frater tuus? aut soror, ipsa
24.932 Vel socrus (socer usque mihi mitisque bonusque
6070. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xix |
Paragraph |
Section]
6071. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xxiii |
Paragraph |
Section]
6072. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xl |
Paragraph |
Section]
Ipsam etiam serpens matrem, sic Pergama circum
Et nobis totidem bellandum haec monstra per annos
Portendunt: urbem decimo vastabimus anno.
Haec vates: matura suo quae tempore jam jam 35
Omnia complentur, tantum perstate volenti
Heic alacres animo, bello quassata bilustri
Pergama dum noster subvertat denique Mavors.
Mea haec si conferas cum Tullianis, majore
6073. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xlii |
Paragraph |
Section]
Quare agite, o socii, reliquum durate, brevesque
Temporis expectate moras, dum scire queamus,
Verane vaticinans praedixerit omnia Calchas,
Aulidis in portum piscosae quando subistis
Navibus Argivi, Priamo Trojaeque ferentes 5
Exitium. quia vos
6074. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xlii |
Paragraph |
Section]
Navibus Argivi, Priamo Trojaeque ferentes 5
Exitium. quia vos illic ad sacra fuistis
Exta deūm testes, praeter quam, quos mala fato
Parca tulit. meminisse potestis tempore ab illo,
Quo nos ad positam dīs immortalibus aram
Sacra parabamus, densis qua plurima ramis 10
Umbrabat platanus, subter quam frigida puro
Unda resultabat rivo; quo tempore visum
6075. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xlii |
Paragraph |
Section]
Quo nos ad positam dīs immortalibus aram
Sacra parabamus, densis qua plurima ramis 10
Umbrabat platanus, subter quam frigida puro
Unda resultabat rivo; quo tempore visum
Est ingens nobis monstrum. draco terga cruentis
Distinctus maculis, arae sublapsus ab imo
Prosiluit pede; sic Saturnius ipse volebat. 15
Ipse vago lapsu ramos amplexus in altam
6076. Kunić, Rajmund. Оperis ratio (Ilias Latinis... [page xlvi |
Paragraph |
SubSect | Section]
6077. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
6078. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
6079. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
6080. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
6081. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
Dic mihi musa virum, captae post tempora Trojae
Qui mores hominum multorum vidit et urbes.
6082. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
Parturient montes, nascetur ridiculus mus.
deinde ait continuo:
Quanto rectius hic, qui nil molitur inepte:
Dic mihi musa virum, captae post tempora Trojae
Qui mores hominum multorum vidit et urbes.
Non fumum ex fulgore, sed ex fumo dare lucem
Cogitat, ut speciosa dehinc miracula promat
6083. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
6084. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
162 Poculaque exsiccant, pueri quae plena coronant.
163 Postquam pulsa fames, potusque exstincta cupido,
164 Sese in laetitiam solvunt (nam nulla fatigat
165 Cura alia ignavos), et cantu tempora fallunt,
166 Et choreis, hilarantque suis convivia ludis.
167 Nec minus hos inter citharam pertentat eburnam
168 Phemius: invitus qui quamquam solveret ora,
169 Grata tamen resonis jungebat
6085. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
219 Nunc te, si qua fides dictis, quae numina caeli
220 Inspirant sub corde mihi, eventura docebo 220
221 Vaticinans, sim nec vates licet ipse, nec augur.
222 Adveniet cupido genitor, nec tempore longo
223 Exsul erit, non si teneant vel ferrea vincla:
224 Ille fugam inveniet non ulla segnis in arte.
225 At mihi tu contra, si fas, dic pauca roganti:
226 Num fatus ex ipso juvenis jam tantus
6086. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
248 Gaudia sunt, dulces non hic mos inter amicos:
249 Usque adeo insueto misceri tecta tumultu
250 Aspicio indignans. nemo tam turpia cernens 250
251 Facta, nisi insanus fuerit, sibi temperet ira.
252 Cui juvenis. dicam, quando haec te cura fatigat
253 Ignarum: fuit olim haud ulli obnoxia culpae,
254 Atque opulenta domus, genitor dum regna tenebat.
255 Nunc aliter superi voluere
6087. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
299 Mensa aliena fovet. non si ipse huc acer Ulysses
300 Adveniat, domibusque procos expellere tentet, 300
301 Efficiat quidquam conando; quin et sua fleret
302 Moesta viri reditu cari post tempore longo
303 Penelope, namque his congressus fata subiret
304 Continuo domitus. proin hanc pectore curam
305 Abjice, nec vanis demens adsurge querelis.
306 Jam missi repetant sua quisque
6088. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
306 Jam missi repetant sua quisque negotia cives:
307 Huic autem patrii comites, heros Halitherses,
308 Ipse et Mentor, iter, poscit quocumque, per undas
309 Expediant. sed longa sedens heic tempora credo
310 Ille trahet, vocesque et inania murmura captans 310
311 Nec patriam linquet, nec carbasa tendet in altum.
312 Talia ubi dixit, misso discedere Grajos
313 Admonuit coetu: subito in
6089. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
103 Invisumque diis: quare non ulla profari
104 Cura mei, quaecumque tuo sub pectore servas,
105 Impediat. quin cuncta refer, si fortis Ulysses
106 Ille meus quondam genitor tibi tempore in ullo
107 Profuit iliacis, ubi passi plurima, campis:
108 Illa ego te per dura precor, vera omnia redde.
109 Talibus oranti Nestor Gerenius infit. 110
110 Dicam equidem tibi vera, hospes, me
6090. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
123 Vel senos perstans Grajum scitabere cladem,
124 Scilicet audires omnem. longissima rerum
125 Suppeteret series, tuque ante revisere malles
126 Defessus longo patrios post tempore fines.
127 Namque novem durando annos obsedimus urbem
128 Omnia tentantes; vix finem Juppiter aequus
129 Adnuit. haud illic animi sollertia cuiquam
130 Par fuerat: vafer arte omnes vincebat
6091. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
260 Concidere in patria, ceu magnum Agamemnona dicunt
261 Incautum cecidisse nefando conjugis astu,
262 Aegisthique dolis. di tantum avertere funus
263 Triste viri nequeunt, quando jam tempora mortis
264 Lex certa attulerit, Parcarum et jusserit hora.
265 Haec dea. Telemachus sed non his laetior infit:
266 Mittere tempus, ait, jamque isthaec Mentor, et aegro
267 Projicere has animo
6092. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
411 Telemacho comites paribus conjunxit in annis.
412 Una illic recubare juvat: lux crastina caelo
413 Reddita ubi veniet, fortes Cauconas adibo,
414 Aeraque jam longo mihi tempore debita, poscam.
415 Tu vero hunc juvenem, tua quando ad limina venit,
416 Ne pelago committe; rotis invectus at altis
417 Gnatorum comitante aliquo per aperta viarum
418 Expediat cursum; geminos
6093. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
6 Ille quidem natam Pyrrho armipotentis Achillei
7 Fulmineae soboli, dura inter praelia martis
8 Jam Priami ceu pactus erat sub moenibus altis,
9 Adnueratque pater, perfecto tempore divum
10 Curribus invectam celsis mittebat ad arces 10
11 Myrmidonum, qua regna gener ditione tenebat.
12 At nato prolem jungebat Alectoris almam
13 Spartana de gente, olli quem serva crearat
6094. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
212 Dividere alterno nil quisset, ferrea nostros
213 Ante oculos nigro quam mors velasset amictu.
214 Sed superi invidere mihi bona tanta, nec illum
215 Ad patrios referunt longo post tempore fines.
216 Sic ait, ac tepido maduerunt lumina fletu
217 Omnibus: aligero flebat Jove Tyndaris orta,
218 Telemachusque, satusque Atreo fortissimus heros.
219 Nec tibi Nestoride caruerunt fletibus
6095. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
382 Invisumque diis: quare non ulla profari
383 Cura mei, quaecumque tuo sub pectore servas,
384 Impediat; quin cuncta refer, si fortis Ulysses
385 Ille meus, genitor dextra tibi tempore in ullo
386 Profuit, iliacis, ubi passi plurima, campis:
387 Illa ego te per dura precor, vera omnia redde,
388 At gemitus imo rumpens de pectore Atrides:
389 Heu juvenes, heu
6096. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
398 Sanguineisque horret setis, sic fervidus heros
399 Sic rediens ollis feret omnibus aspera fata. 400
400 Jam pater ille deum, Phoebusque, et bellica virgo
401 O faciant, sese talem post tempore longo;
402 In patriam referat, qualem videre Pelasgi
403 Luctantem in Lesbo, quum surgens arduus ictu
404 Stravit humi Philomeliden, gavisaque turba
405 Insonuit plausu, totamque implevit
6097. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
691 Cratera ardentem, sacros in honore deorum
692 Quo latices nostri libes non immemor umquam.
693 Haec heros ubi fatus erat, sic orsa reponit
694 Telemachus: me tanta precor ne tempora lentum
695 Heic agere, o rex magne, jube: simul otia ducens
696 Exigerem totum revolutis mensibus annum
697 Oblitus caramque domum, caramque parentem:
698 Usque adeo laetum dulci sermone
6098. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
698 Usque adeo laetum dulci sermone moraris!
699 Ast alio vis dura vocat: fors taedia et ipsi 700
700 Jam Pylio nequeunt perferre in litore nautae,
701 Increpitantque moras, nimium dum tempore longo
702 Cogor adesse tibi, quae vero munera spondes,
703 In magno, quaecumque dabis mihi, semper honore
704 Servabo: nec coge tamen me ducere fines
705 Ad patriae alipedes. maneant, tibi nempe
6099. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
727 Talia sese inter placido sermone serebant,
728 Quum celsa ingressi convivae limina regis
729 Adducuntque greges, lenaeaque munera portant; 730
730 Nec minus et pulcris evinctae tempora vittis
731 Adveniunt nymphae, cererisque albentia secum
732 Dona gerunt: fervet dapibus domus alta futuris.
733 Parte alia penitus diversa, ante atria Ulyssei
734 Ludere gaudebant disco jaculoque
6100. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
782 Funere quaesitum misere luat ille parentem.
783 Sic ait, atque omnes adsensu dicta probarunt,
784 Surgentesque cito subiere in limina gressu.
785 Nec vero longo latuerunt tempore et ipsam
786 Penelopen, quae dira. proci sub pectore versant.
787 Omnia namque Medon retulit, qui forte prope aulam
788 Adstabat, quum saeva intus consulta serebant.
789 Jamque ibat fidus
6101. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
14 Moerentemque aegrumque tenet, nec dura Calypso
15 Dat reditum, nec laeta valet contendere vela;
16 Quippe ratis comitesque olli, queis turgida nerei
17 Aequora transmittat, longo jam tempore desunt.
18 Nunc etiam gnato funus crudele paratur
19 In patriam reduci, postquam genitoris amore
20 Et Pylon et claras adiit Lacedaemonis arces. 20
21 Sic ait: ast olli nimbosi rector olympi:
6102. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
118 Quae rapida excivit ventorum praelia, et undas
119 Ingentes. socii monstris data praeda marinis
120 Tunc omnes periere; ast illum asperrima ponti 120
121 Tempestas, nimbisque furens huc ventus adegit.
122 Hunc te, nympha, domum genitor dimittere mandat;
123 Ignotis nam fata vetant occumbere in oris
124 Distractum a sociis: fatale est rursus amicos
6103. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
149 Sed quoniam parere Jovi vis maxima cogit
150 Caelicolas, mentemque nefas frustrarier ulli, 150
151 Pessum eat, ipse virum si vult trans aequora longe
152 Mittere; me nullo missuram at tempore speret.
153 Tantum consiliis adero, monitumque docebo,
154 Quid faciens patrias contingat salvus arenas.
155 Haec dea: Mercurius breviter cui talia reddit:
156 Mitte age sic, magnique Jovis dea
6104. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
268 Protinus insistens terebravit robora, et actis
269 Omnia firmavit clavis ac nexibus aptans
270 Sese inter. jamque ille ingenti mole carinam 370
271 Condiderat solus, patulae quo tempore cymbae
272 Vix alius fundum strueret faber inclitus arte.
273 Addit transtra, addit tabulata haerentia vinclis,
274 Asseribusque tegit dissecta ex abjete. malum
275 In medio statuit, pendentiaque
6105. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
356 Arripuit, seditque intus fata ultima vitans:
357 Ipsam agit ac partes maris aestus torquet in omnes.
358 Ac veluti, scythicis aquilo quum saevus ab oris
359 Incubuit campis autumni tempore, et altum
360 Insonuit, raptat sentes atque arida differt 360
361 Gramina, seque leves glomerant per inane manipli:
362 Sic illam in rapido versabant vortice venti,
363 Interdumque notus boreae,
6106. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
533 Inque vicem ramos et densa cacumina jungunt.
534 Huc Ithacus subiit, foliisque agreste cubile
535 Aggessit stratis, quorum vis magna jacebat
536 Sparsa solo, ploresque operire in tempore brumae
537 Apta viros, glacies quum saevior asperat axem.
538 His opibus gaudet tremefactus corpore nudo, 540
539 Seque locans medius gelidos super integit artus
540 Undique. ceu quando
6107. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
67 Et prior has voces pudibundo effudit ab ore.
68 O genitor currumne vetas mihi ducier altum
69 Ut lotura feram pulcras ad flumina vestes,
70 Quae longo sordent jam tempore? scilicet ipsum 70
71 Te proceres inter primum consulta serentem
72 Usque decet puro corpus circumdare amictu.
73 Sunt tibi praeterea quini felicia gnati
74 Germina, quorum alma gemini jam
6108. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
233 Horrida qui placidis Phaeacibus inferat arma.
234 Quippe sumus cari superis, medioque tenemus
235 Regna mari, haud soliti, misceri gentibus ullis
236 Hic pelago infelix et tempestatibus actus
237 Appulit his tandem terris; cui protinus omnes
238 Auxilium properate: inopi pater ille deorum
239 Hospitibusque praeest aequus, nec gratia doni
240 Parva vel exigui est. date
6109. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
249 Abluere. affufis queis circum haec subdidit heros;
250 Longius hinc vos ferte pedes, dum fluminis unda 250
251 Tabentes humeros sale tergam, et suave liquenti
252 Rore olei visi longo post tempore lustrem.
253 Non ego nam vobis circum cernentibus artus
254 Perluere, aut ausim nymphis adsistere nudus.
255 Dixerat: illae abeunt, dominaeque ea dicta reportant.
256 Interea salsum tergens
6110. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
137 Et pars uvarum calidi dum sidere solis
138 Excoquitur distensa solo, pars altera plenis
139 Ponitur in calathis tum primum a matre revulsa,
140 Pars etiam pedibus premitur, sic tempore eodem 140
141 Induiturque albos in flores vitis, acerbosque
142 Ostentat foetus eadem, tingitque rubore
143 Jam jam maturos, mutato hand mense, racemos.
144 Haec circum vario sedes de cespite
6111. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
142 Ostentat foetus eadem, tingitque rubore
143 Jam jam maturos, mutato hand mense, racemos.
144 Haec circum vario sedes de cespite surgunt
145 Limite in extremo camporum, omnique virescunt
146 Tempore. tum gemini saliunt e marmore fontes,
147 Ac diversa petunt: vitreo pede labitur hortum
148 Per totum hic late trepidans, fluit ille sub aulae
149 Limina, ubi laeti semper Phaeaces aquantur,
6112. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
152 Inde ubi miratus lustravit lumine cuncta,
153 Continuo superat limen, sedesque repostas
154 Ingreditur. primos Phaeacum cernit in aula
155 Ductoresque patresque, petunt quum tempora somnos,
156 Ultima Mercurio libantes pocula: quos tum
157 Per medios gradiens multa caligine septus
158 Transit, et Areten confestim adit Alcinoumque.
159 Ut venit propius, palmas utrasque
6113. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
168 Dent facilem vitam, partasque relinquere gnatis
169 Divitias, laudemque, et primos urbis honores)
170 Reddite me patriae, meque hinc deducite salvum 170
171 Ocyus. heu longo distractus tempore caris
172 A sociis diro fortunae jactor ab aestu.
173 Nec plura his, juxtaque focum consedit ad ignem
174 In cinere immundo, circum vox omnibus haesit
175 Faucibus in tacitis, et presso lingua
6114. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
280 Tecta colit sedesque gravis dea; nullaque divum, 280
281 Nulla hominum in solo vestigia litore cernit.
282 Me vero rapidis jactatum fluctibus illuc
283 Tempestas tulerat, postquam mihi fulmine navim
284 Diffidit in mediis jaculatus Juppiter undis.
285 Omnes tunc socii periere: ego curva carinae
286 Amplexus tabulata, novem atro in gurgite luces
6115. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
291 Dicebat senii expertem letique daturam.
292 Sed non illa meos inflexit рectore sensus,
293 Mutavitque animum. sic annos ordine septem
294 Durando explevi totos, nec tempore eodem
295 Tristibus heu lacrimis cessavi spargere vestes,
296 Quas primum aeternas et pulcro stamine textas
297 Induerat mihi diva, simul revoluta tulerunt
298 Sidera ut octavum perfectis
6116. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
31 Auxilium supplex. nos ut consuevimus ante,
32 Maturemus opem: neque enim suspiria fundit
33 Longa diu, quicumque meas accedit ad oras
34 Indigus auxilii, frustraque heic tempora ducit.
35 Quare agite, ac nigram deducite litore puppim
36 Haud prius expertam fluctus: duo scandite supra
37 Quinquaginta una lectae fortissima pubis
38 Corpora, et instructis circum latera
6117. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
309 Infremit, atque iram flammato in pectore versans
310 Tecta petit. positis heic rite incudibus altis, 310
311 Nescia disrumpi solvique tenacia vincla
312 Arte parat, flammisque liquentia temperat aera.
313 Hinc ubi perfecit vesano concitus aestu
314 Insidias Marti, thalamum conscendit in altum,
315 Mollis erat qua parte torus; circumque supraque
316 Vincula diffudit
6118. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
323 Et Lemnum petere inde procul, quam Mulciber urbem
324 Incoluit caram terris magis omnibus unam.
325 Nec frustra excubias, furtisque accommoda Mavors
326 Tempora servabat. deformem ut linquere vidit
327 Tecta senem, subitis ictus praecordia flammis
328 Pulcra coronatae subiit penetralia divae,
329 Quae tum forte redux magni genitoris ab aula
330 In thalamo
6119. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
48 Interea Cicones fugientes undique cogunt
49 Auxilia, et late vicinis agmina terris
50 Conclamant, genus acre virum, et concurrere ad arma 50
51 Aut ab equo assuetum, aut pedibus, quum tempora poscunt.
52 Ergo aderant, quot vere novo se frondibus arbos
53 Induit, et vario flores nascuntur in horto
54 Mane sub auroram. nobis tum nigra repente
55 Ab Jove tempestas et inhorruit aspera
6120. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
52 Ergo aderant, quot vere novo se frondibus arbos
53 Induit, et vario flores nascuntur in horto
54 Mane sub auroram. nobis tum nigra repente
55 Ab Jove tempestas et inhorruit aspera clades.
56 Nec mora: consistunt acies, ratibusque sub ipsis
57 Pugnam ineunt, longisque ruunt in vulnera telis.
58 Nos vero, radiis sub primae lucis, et axem
59 Dum medium
6121. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
227 Ceu mel dulce, sibi fundebant, pocula quaeque
228 Hausta fontis aqua cyathis miscere solebant
229 Bisdenis; craterque tamen spirabat odorem
230 Nectareum; suavi quisquam nec temperet haustu. 220
231 Hujus dona ferens magno securus in utre,
232 In peraque dapes ibam. mens ardet adire
233 Cominus ingenti membrorum robore fretum,
234 Agrestemque virum, nec fas, nec jura
6122. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
268 Accivitque viros. Sequitur male cauta vocantem
269 Turba simul, solusque dolos ratus ipse resedi.
270 Continuo ex oculis omnes abiere, neque ullus 270
271 Praeterea longo residi mihi tempore visus.
272 Dixerat: ipse autem bullis fulgentibus aptum
273 Ensem humero ingentem suspendo arcumque sonantem,
274 Atque ipsum noto jubeo me ducere calle
275 Eurylochum. Sed genva manu complexus
6123. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
485 Heic igitur toto lenti consedimus anno
486 Perpetuis pasti dapibus, dulcisque Lyaei
487 Munere gaudentes. postquam sol aureus annum
488 Mensibus exactis revoluto temporis orbe
489 Egerat, et longas perfecerat ordine luces,
490 Talibus aggressi juvenes. quid, lente, moraris 490
491 Immemor heu patriae longum? si fata reposcunt
492 Incolumem te certa tuas
6124. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
82 Caerula quo vivus torquebam, desuper adde.
83 Dixerat; illi autem breviter: tibi redditus ipse
84 Omnia perficiam, dixi, solvamque sepulto.
85 Hаc vice sermonum trahimus dum tempora maesti,
86 Ipse quidem residens ad rivum sanguinis, ille
87 Parte alia multis nequidquam vocibus instans;
88 Ecce mihi ante oculos carae subit umbra parentis,
89 Magnanimi Autolyci clarum genus
6125. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
169 Non vis ulla pedum valeat; vix fortia possunt
170 Velivolae hos fluctus transmittere texta cаrinаe. 170
171 Redditus an Phrygiis nunc primum a finibus errans
172 Cum navi sociisque venis post tempore longo,
173 Necdum Ithaca, necdum formosa conjuge visa?
174 Dixerat: illi autem retuli. vis aspera cogit
175 O genitrix me regna nigri Plutonis adire
176 Tiresiae manes scitatum umbramque potentem.
6126. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
248 Mollibus in ripis assueta et margine Enipei
249 Ludere propter aquas, quo non formosior alter
250 In mare purpureum per campos labitur amnis. 250
251 Huic deus, aequoreas nutu qui temperat undas,
252 Assimilis, resoni prope fluminis ostia nymphae
253 Accubuit. stetit unda fluens, curvataque montis
254 In faciem texitque deum nymphamque sub amne
255 Virginea exutam zona pressamque
6127. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
256 At deus interea perfecto laetus amore
257 Accepitque manum placidoque haec addidit ore.
258 Munere laeta meo jam gaude o candida nympha;
259 Nam paries claram revoluto temporis orbe
260 Progeniem: numquam di spe fraudantur inani:260
261 Sit prolis tibi cura. vale o dilecta, neque ulli
262 Prodens facta refer; si nescis, magnus aquarum
263 Rector ego.
6128. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
312 Tyndarei conjux, genitrix tua, Castor equorum
313 O domitor, pugilumque ferox certamine Pollux.
314 Ipsa etiam nigrae terrae intra viscera vobis
315 Ab Jove partus honos, alterno ut tempore vita
316 Gaudeat hic, fatique ultro vim sentiat alter,
317 Inque vicem superum caelesti luce fruatur.
318 Post et belligero nuptam Iphimedian Aloëo
319 Cernere erat, pelagi domino quae mixta
6129. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
392 Fortunasque omnes. quin o mihi fare roganti,
393 Si quem etiam ex illis, qui quondam ad Pergama tecum
394 Pugnarunt, fatoque illic cecidere supremo,
395 Videris: haec nimium nox longa, et tempora somni
396 Haud prohibent fari: perge o miranda referre.
397 Usque sub Aurorae roseum Titanidis ortum
398 Heic adero, si dura velis tua dicere fata,
399 Erroresque vagos. haec ille; at rursus
6130. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
397 Usque sub Aurorae roseum Titanidis ortum
398 Heic adero, si dura velis tua dicere fata,
399 Erroresque vagos. haec ille; at rursus Ulysses:
400 Alcinoë o, dixit, sunt et sua tempora verbis, 400
401 Sunt molli et somno pariter: quod si juvat ista
402 Longius, et nondum pertaesum audire, recusem
403 Invidus haud alios sociorum edicere casus,
404 Majoresque etiam luctus.
6131. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
76 Arduus, atque altum caput intra sidera condit
77 Nubibus aeternis horrens. non vertice fulgor
78 Purpureus rutilat solis, diffusaque puro
79 Aura polo nec bacchi ardet nec tempore messis.
80 Haud etiam quisquam valeat conscendere supra, 80
81 Aut revocare gradus: non si bisdena moveret
82 Brachia, bisdenisque ageret vestigia plantis.
83 In medio scopuli nigro patet intus
6132. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
326 Flentibus et lassos dulcis sopor occupat artus.
327 Tertia noctis erat quum pars, jamque astra cadebant,
328 Saeviit extemplo nimbis ingentibus atra
329 Ab Jove tempestas, et late horrentia pontum
330 Nubila telluremque simul cinxere; polo nox 330
331 Nigra ruit. vix almus equis afflarat anhelis
332 Nos Oriens, quum prima ratem subducere nobis
333 Cura subit,
6133. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
201 Expediuntque boves, fusique altaria circum
202 Neptuno pia vota ferunt. Consurgit Ulysses
203 Excitus interea somno; nec litus amatum,
204 Nec patriae optatos longo post tempore fines
205 Aspiciens noscit: circum Tritonia Pallas
206 Nam caelum nebula nigranti offuderat, omnes
207 Falleret ut veniens, utque illum diva doceret;
208 Ne prius uxori neu caris visus amicis
6134. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
157 Prima puer, teneroque fui nutritus in aevo.
158 Nec vero patriae tantum perculsus amore
159 Optatamque domum notosque revisere fines
160 Discupio, quantum longo post tempore Ulyssem 160
161 Anxius huc reducem, cujus vel dicere nomen
162 Vix ego sustineo veritus: sic semper amavit,
163 Scilicet ac toto complexum pectore fovit.
164 Quin ipsum dicam
6135. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
210 Expedias, oro; neque enim late undique ponto 210
211 Clausa loca haec peditem potuisse attingere credo.
212 Haec ait; atque heros: fuerint quaecumque, fatebor
213 Vera, inquit; longo modo copia tempore nobis
214 Sufficiat, bacchique liquor, mensisque paratae
215 His maneant epulae lentos, et cetera tectis
216 Digrediens, ceu sueta, petat sua munera pubes.
217 Namque ego (vera loquor) totum nec
6136. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
365 Illum autem ajebat scitatum oracula longe
366 Dodonam petiisse, Jovisque loquentia quercu
367 Numina ab aëria, patriae quo litora pacto
368 Clamne palamne adiens, longo post tempore visat?
369 Addidit et superos testes libamina fundens,
370 Deduxisse ratem sese, pubemque parasse, 370
371 Quae reducem caras Ithacae comitetur ad arces.
372 Ipse prior solvi: Thesprotum namque
6137. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
383 Implicuere arcto nexu; simul ocius ipsi
384 Certatim egressi struxere in litore mensas.
385 Interea mihi fracta cadunt e corpore vincla
386 Vi superum: raptis caput ipse et tempora circum
387 Vestibus obnubi, clavique per alta volutus
388 Robora caeruleas prono me pectore in undas
389 Demisi, fugique natans diversa sequutus
390 Litora; tum nigra subiens nemus ilice densum
6138. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
396 Praedonumque manus fugi, placidoque receptus
397 Hospitio heic tantique viri servatus amore
398 Vivam equidem, neque adhuc mergar fatalibus umbris.
399 Dixerat; ac stabuli custos: quis temperet, inquit,
400 A lacrimis, miserande hospes, tam dura ferentem 400
401 Aspiciens, tantis fortunae fluctibus actum?
402 Dixisti quaecumque tamen male fidus Ulyssei:
403 De reditu, suspecta mihi;
6139. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
417 Hi moerent, casuque dolent absentis Ulyssei;
418 Illi opibus gaudent grassari impune potiti.
419 Sed mihi nil animo carum jam quaerere ab illo
420 Tempore, quo vanum fugiens post caede peracta 420
421 Aetola de gente satus decepit, et isdem
422 Sedibus his mecum, multis regionibus actus,
423 Constitit hospitio tandem laetatus amico.
424 Ille sibi
6140. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
448 Ipse ego qui placida nuper te sede recepi,
449 Si contra dulci spoliarem lumine vitae?
450 Qua tunc mente Jovem supplex in vota vocarem 450
451 Conscius admissi sceleris? sed tempora caenam
452 Jam poscunt, sociique aderunt jam nota petentes
453 Limina, qui mensas epulis florentibus ornent.
454 Illi inter sese jactant dum talia, pastu
455 Interea rediere sues, quas fida
6141. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
521 Edere et in tacito melius quod corde latebat.
522 Sed quoniam coepi fanda atque infanda profari,
523 Quo mens ipsa rapit, sequar ultro. o prima redirent
524 Tempora, et integro solidae mihi robore vires,
525 Quae fuerant quondam, Teucris quum Pergama circum
526 Struximus insidias Ithacusque et flavus Atrides,
527 Tertius atque una socios dux ipse sequutus!
6142. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
581 Tergora, queis heros cubuit. tum fessa jacentis
582 Membra super magnam densato vellere pallam
583 Injicit, ipse olim qua sese involvere suerat,
584 Horrida si quando tempestas frigora ferret.
585 Heic Ithacus somno jacuit, circumque juventus
586 Cetera; non senior pariter, quem dura fatigat
587 Cura gregis, sedesque vetat placidumque cubile
588 Incolere. arma citus,
6143. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
8 Cura sinit; stat fixa animo genitoris imago,
9 Sollicitoque dolor tristi sub nocte recursat.
10 Cui dea tunc adstans propior sic voce loquuta est: 10
11 Sedibus a patriis nimium jam tempore longo
12 Lentus abes, cui linquis opes ac tecta superbis
13 Plena procis? jam jam fundo ruet omnis ab imo
14 Vasta domus, multoque tibi via stabit egenti.
15 Rumpe moras omnes, reditumque age
6144. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
135 Tyndaris in manibus gestans velamina pulcra
136 Restitit; ac subito: puer o, mea magna voluptas,
137 Accipe et haec manuum, dixit, monumenta mearum,
138 Dona, quibus niteat felici tempore quondam
139 Nupta tibi: interea genitrix tua cara reponat
140 In thalamo servanda. vale o mihi laetus, et oras 140
141 I patrias, rursumque tuos invise penates.
142 Tantum effata
6145. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
431 Si te tantus, ait, casus cognoscere nostros
432 Ardor habet, memori tacitus jam pectore dicta
433 Accipe, et indulgens, laeta inter pocula, vino
434 Heic placidus reside. tardae nunc tempora longa
435 Noctis eunt, somnoque licet componere membra,
436 Jucundisque animos narrantum pascere dictis.
437 Cur properes in strata? gravis sopor ipse cubanti
438 Esse solet nimius. vos o, si
6146. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
447 Jactatusque diu est: et jam ad tua jussa revertor.
448 Insula stat ponto, Syrien quam nomine dicunt,
449 Ortygiam supra, versos ubi flammeus orbes
450 Sol notat, et certis distinguit tempora signis, 450
451 Illa quidem non magna adeo, sed divite gleba
452 Lanigeras pascit pecudes, armentaque laeta,
453 Et Cereri, et Baccho facilis. non finibus illis
454 Dura fames populos torquet,
6147. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
611 Me pelago duxere, tuis penetralibus hospes 610
612 Gaudeat hic; meritosque habeat dilectus honores,
613 Dum redeam campis. nec plura effatus; et ille
614 Continuo reddit: quantum vis tempore longo
615 Telemache, hinc abeas; pro te mihi cura sodalis
616 Semper erit, dignisque hospes celebrabitur ultro
617 Officiis. dixit; subitoque e litore nautas
618 Imperat, ingressus navem, laxare
6148. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
26 Oscula laetatur ceu dira e morte recepto.
27 Venisti o tandem, lux cara! heu salvus ab urbe,
28 Quam timui, Pylia ne non dilecte redires.
29 Ingredere o felix, longo post tempore visam
30 Ut reducem cupido pectus satiatus amore. 30
31 Haud etenim gaudes pastorum agrestia tecta
32 Incolere huc veniens creber: te scilicet urbis
33 Cura tenet, mixtusque procis facta effera
6149. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
93 Atque epulas, vestro ut parcat jam vivere sumptu.
94 Non tamen et miserum patiar succedere turbam
95 In mediam juvenum. scelerata haud crimine ab ullo
96 Temperet, aut probris cesset; mihi saucia frustra
97 Uret corda dolor: multos contendere contra
98 Forti etiam durum est, numero vis incita crescit.
99 Haec ubi dicta dedit juvenis, tunc acer Ulysses:
6150. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
288 Hos, ait, armorum socios, qui nubila caeli
289 Alta colunt, quorum supraque potentia magna
290 Est homines, supraque alios supera alta tenentes. 290
291 Atqui aberunt multo non illi tempore, Ulysses.
292 Excipit, a pugna, stabunt quum fortia nobis;
293 Atque procis una duri certamina martis.
294 Tu vero exorti primo sub lumine solis
295 I citus ad sedes, turbamque revise superbam;
6151. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
392 Haud alium juvenumve senumve accedere passi
393 Cominus: Eupithei soboles dein talia coepit
394 Antinous. proh fata deūm contraria, ut illum
395 Caelicolae solvere malo! per tempora lucis
396 Aërii semper ventoso in vertice montis
397 Stabant excubiae vigiles; cum sole cadente
398 Haud umquam in sicco noctis transegimus umbras,
399 At pelago huc illuc vecti, roseamque
6152. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
75 Laetitiam vultu simulans, dirumque furorem
76 Corde premens. quorum paullatim ex agmine cessit,
77 Et qua Mentor erat, quaque Antiphus, atque Alitherses
78 Cum patre jam longo conjuncti temporis usu,
79 Parte stetit. varios dumque illi ex ordine casus
80 A juvene exquirunt, comitatus ab hospite fortis 80
81 Ibat Piraeus, mediisque ingressus Achivis
82 Telemachum adversa cernentem e sede
6153. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
120 Mater, vera tibi: Pylias advenimus oras, 120
121 Contigimusque manus Nelidae Nestoris. ille
122 Hospitio exceptum diti me ad regia duxit
123 Limina laetatus; gnatumque ut tempore longo
124 Accipit absentem genitor, fruiturque recepto
125 Obvius exsiliens, sic me complexus amore
126 Excoluit seniorque simul, generosaque nati
127 Progenies. sedenim miserandi ignarus
6154. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
190 Ante alios pubi convivia laetus obibat: 190
191 O juvenes, inquit, sat ludo insistere juvit;
192 Ite domum, ac vosmet plenis accingite mensis;
193 Dulcius haud epulis quidquam, quum tempora poscunt.
194 Dixerat: illi alacres surgunt, parentque vocati.
195 Jamque introgressi sinuosa per atria ponunt,
196 Exutasque toris vestes rutilantibus aptant
197 Mactantes oviumquegreges, et
6155. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
249 Ut nostra assiduus verrat praesepia custos,
250 Arbuteasque ferat frondes balantibus hoedis; 250
251 Ille sero pingui pastus protenderet artus
252 Magnos, laxaretque femur. sed tempore longo
253 Nequitiae addictus non ullum ferre laborem,
254 Non opera exercere valet: tantum improbus atram
255 Ingluviem quaerens aliena pascere mensa
256 In populo hac illac tremulo male corpore
6156. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
311 Atque procis conferre gradum prior, en age limen
312 Ingredere; ipse sequar mox te post terga relictus.
313 Sin aliter, paullum subsiste; ego limine gressus
314 Anteferam, longo nec tempore deinde moratus
315 Tu sequere, heic aliquis ne te speculatus inermem
316 Dedecoret, plagisque fuget; juvat ante videre
317 Scilicet, atque animo varios expendere casus.
318 Illi heros: ne plura,
6157. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
46 Eupithei Antinous proles haec infit ab ore.
47 O pubes generosa proci, torrentur in igne
48 Viscera caprigeni pecoris, quae sanguine plena
49 Et pingui nobis in serae tempora caenae
50 Servantur. partem victor sibi praemia pugnae, 50
51 Quam velit, exsortem capiat, semperque sub īsdem
52 Aedibus assideat nobis conviva, neque ullum
53 Has inopum mensas alium turbare
6158. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
97 Ardua, et elatis assurgunt ictibus ambo.
98 Heic heros dubia secum sub mente volutat,
99 Sicne manu feriat, collapsum ut vita relinquat
100 Protinus ad manes fugiens, an temperet iras, 100
101 Prosternatque solo tantum? sententia visa
102 Haec melior, ne forte secus noscatur Achivis.
103 Continuo surgunt: dextro super imminet Irus
104 Ingeminans ictus humero; furit
6159. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
149 Post ubi versa malis divum est mutata voluntas,
150 Dura quoque invito coguntur pectore ferre: 150
151 Quippe animi motus varii vertuntur, ut ille
152 Rex hominum divumque pater sua tempora vertit.
153 Ipse etiam felix quondam florentibus annis
154 Sic vigui, laetusque opibus, fretusque juventa,
155 Fratribus et caris, et magni nomine patris,
156 Saepe nefas immane
6160. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
208 Immortale decus, diosque afflavit honores,
209 Capta quibus stupeat visis turba omnis amantum.
210 Ambrosio primum suffudit lumine vultus 210
211 Rore levi lustrans, quo vittis tempora cincta
212 Ungitur alma Venus, properat quum tendere laetos
213 In Charitum formosa choros, et ludere gestit.
214 Exin majoremque habitu, succoque recenti
215 Florentem magis esse dedit, sectique
6161. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
294 Consulere. at puerum simul ac flavescere malas
295 Aspicies, tu nube quidem tua limina linquens,
296 Cui fuerit placitum. properans haec ille monebat,
297 Quae nunc certa ferunt perfecto tempore Parcae.
298 Adveniet nox illa ingrati vincula portans
299 Conjugii taedasque mihi, cui Juppiter omnem
300 Laetitiam rapuit; sed me haec tamen una remordet 300
301 Cura magis vellitque animum. quae
6162. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
368 Fallit te incautum fastus: si forte superbis,
369 Indignum pugna nuper quod viceris Irum,
370 Jam vereor, ne quis potior certamine surgens 370
371 Ad cava te feriat correptum tempora, et altis
372 Postibus ejiciat foedatum sanguine multo.
373 Illam immane tuens contra Laërtius heros:
374 Jam jam, inquit, faxo sciat, o canis improba, dicta
375 Haec tua Telemachus; jam te ille
6163. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
401 Improbe: stat potius reptanti errare per urbem
402 Scilicet, ingluviemque immensi pascere ventris.
403 Huic Laërtiades heros: o si mihi tecum,
404 Eurymache, in verno foret usquam tempore, dixit,
405 Certandum, quum jam longae messoribus ire
406 Incipiunt luces; sumptis tum falcibus una
407 Experiare velim, quid nostrum possit uterque
408 Jejunus primo exercens a sole laborem
6164. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
415 Me tamen effoso mirabere limite rectum
416 Ducere agro sulcum. sin et Mavortia bella
417 Adnuerint superi, clipeumque et bina coruscans
418 Tela manu, galeamque geram cava tempora circum;
419 Ante alios longe progressum ex agmine cernes
420 Caedem ferre viris, nec ventris talia posthac 420
421 Objicies mihi probra. at nunc in jurgia saevus
422 Turpia nequidquam dementi
6165. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
127 Fletibus ubertim largis tabescere, tuque
128 Fors eadem credas. haec ille; et regia conjux
129 Subjicit: heu periit virtusque, et pristina forma
130 Membrorumque mihi species, quo tempore Graji 130
131 Dardanias petiere domos, unaque sequutus
132 Vir meus ipse abiit, proles Laërtia, Ulysses:
133 Quem reducem si fata ferent, majorque videri
6166. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
176 O magni Laërtiadae pulcherrima conjux
177 Necdum oblita meam cessas inquirere gentem?
178 Dicam equidem, quamvis pervellet pectora luctus
179 Acrior haec fanti. neque enim sibi temperet ullus,
180 Tempore qui tanto patria procul actus ab urbe 180
181 Erret inops, quanto jactatus tempore gentes
182 Per varias feror ipse, immensa pericula passus.
183 Nec tamen
6167. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
177 Necdum oblita meam cessas inquirere gentem?
178 Dicam equidem, quamvis pervellet pectora luctus
179 Acrior haec fanti. neque enim sibi temperet ullus,
180 Tempore qui tanto patria procul actus ab urbe 180
181 Erret inops, quanto jactatus tempore gentes
182 Per varias feror ipse, immensa pericula passus.
183 Nec tamen abnuero parere, nec ulla doloris
6168. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
178 Dicam equidem, quamvis pervellet pectora luctus
179 Acrior haec fanti. neque enim sibi temperet ullus,
180 Tempore qui tanto patria procul actus ab urbe 180
181 Erret inops, quanto jactatus tempore gentes
182 Per varias feror ipse, immensa pericula passus.
183 Nec tamen abnuero parere, nec ulla doloris
184 Tanti damna fuant, quin protinus omnia pandam.
185 Stat medio tellus ponto cognomine
6169. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
232 Nequidquam adstantis. luctum miseratur inanem
233 Ille dolens contra tacitus, nec fronte moventur
234 Dura tamen, cornu ceu stent aut lumina ferro:
235 Dissimulat, pressoque obnixus temperat imbre.
236 Ipsa autem ut primum fletu satiata quievit,
237 Rursus ait sic orsa: equidem vera omnia duco;
238 Sed melius cognosse juvat, num sedibus olim
239 In patriis Ithacum socia comitante
6170. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
240 Videris exceptum, ceu jactas. quare age fare, 240
241 Ne dubitem; quonam per membra indutus amictu,
242 Qualis erat dux ipse, sui et vis fida sodales?
243 Ille refert: heu dura petis; post tempore tanto
244 Vix potero meminisse viri; nam volvitur annus
245 Mensibus exactis vicesimus, appulit illuc
246 Quum primum veniens, rursumque iter egit in altum.
247 Sed tamen, ut memini, dicam.
6171. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
333 Illum Dodonae in lucos abiisse ferebat
334 Ab Jovis aëria scitatum oracula quercu
335 Incertum, patrias quo pacto attingeret oras
336 Clamne, palamne, absens nimium jam tempore longo.
337 Omnia tuta vides: vivit, salvusque redibit,
338 Jamque dies properata brevi complexibus illum
339 Reddet amicorum. neu dicta haec irrita credas,
340 Per tibi ego
6172. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
408 Nam quis lecta boum tot mactans corpora stravit,
409 Incenditque Jovi fumantia viscera ad aras,
410 Quot tu olim, seniumque tibi non triste precari 410
411 Suetus, et eximio florentia tempora nato;
412 Frustra: nulla viam facilem tibi vota dedere.
413 Et nunc illudunt aliena in sede moranti
414 Sic misero famulae, dirum genus; ut tibi coram
415 Insultant, venerande senex; quarum aspera
6173. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
524 Edocet, ac narrat, venantem ut frondea celsi
525 Per juga Parnassi, sociis comitantibus ipsum
526 Autolyci gnatis, aper acri perculit ore.
527 Haec eadem tum signa memor post tempore longo
528 Agnovit tactu nutrix, stupefactaque monstro
529 Liquit opus, manibusque pedem demisit: at imo
530 Pes stetit in labro, tynnitumque aera dedere. 530
531 Vertitur, excussoque liquor
6174. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
585 Sola toro jaceo, tristique in nocte recursant,
586 Pervelluntque acri morsu praecordia curae
587 Flentis, et heu frustra crudelia fata querentis.
588 Ceu fata Pandareo primi per tempora veris
589 Quum viridis densa queritur Philomela sub umbra;
590 Illa sedet, ramoque iterat miserabile carmen, 590
591 Tristibus et resonas implet concentibus auras
592 Maesta
6175. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
670 Cura foret, fessosve sopor mihi solveret artus. 670
671 Haud tamen insomnes miseris mortalibus horas
672 Degere fas; late terram namque ire per omnem
673 Alternas voluere vices et tempora divi.
674 Jamque altum penetrale petam, stratoque locabo
675 Membra toro, gemitus audit qui semper acerbos,
676 Humescitque mihi lacrimis, ex quo acer Ulysses
677 Pergama, et infandae petiit mala
6176. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
173 Fortunam experiens; capite arcum: et robur et ipsam
174 Ille animam rapiet multis. occumbere praestat
175 Scilicet, elusos voto quam vivere nostro,
176 Degimus heic una quod propter tempore in omni
177 Solliciti, ac magno correpti pectus amore.
178 Sperat nunc aliquis frustra securus, et ardet
179 Ducere Penelopen; sed quum tractaverit arcum
180 Nequidquam expertus, sibi quaeret
6177. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
74 Haec ille: intremuere artus, turbataque mens est
75 Omnibus extemplo, rursusque ita voce loquutus
76 Eurymachus trepidis infit. fidissima corda,
77 O socii, non ille gravi jam temperet ira,
78 Indomitasque manus teneat; sed limine ab alto
79 Spicula torquebit pharetraque arcuque potitus,
80 Dum dabit exitio heic omnes. ergo arma paremus 80
81 Nos etiam pugnae memores: educite
6178. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
330 Aegida terrificam concussit: frigidus horror 330
331 Insinuans turbata procum per pectora gliscit,
332 Praecipitesque fugam tentant; ceu territa quondam
333 Diffugiunt armenta boum, queis tempore verno,
334 Incipiunt longi quum jam procedere soles,
335 Asper acerba sonans furias immisit asilus.
336 Contra bis gemini heroës palantibus instant
337 A tergo, attonitosque metu late omnibus
6179. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
4 Laetitia studioque pedes; jamque illius adstans
5 Ad caput: o! surgas, inquit, visura, quod optas
6 Noctes atque dies: tuus ille advenit Ulysses,
7 Desertasque adiit longo post tempore sedes
8 Ultus caede procos, ausos vastare nefandis
9 Omnia flagitiis, atque ipsi haud parcere nato.
10 Excita Penelope cui tum sic ore vicissim 10
11 Orsa refert: di te vesano errore fatigant,
6180. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
315 Otia agent circum: sic omnia volvere Parcas,
316 Ac stabili dixit fatorum numine ferri.
317 Haec ubi fatus erat ductor Laërtius, olli
318 Sic breviter conjux: imo o! meliora senectae
319 Tempora si spondent superi, confidere praestat,
320 Hos etiam te posse dehinc evadere casus. 320
321 Hac vice sermonum dum se inter talia miscent,
322 Eurynome interea nutrixque insternere molli
6181. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
44 Pulverea stratus volucrumque oblitus equorum.
45 Totam per lucem stetit aspera pugna, nec ante
46 Martius armorum cecidit furor, horrida nigro
47 Ab Jove tempestas acies quam terruit ambas.
48 Post ubi digressi bello te ad litora nota
49 Detulimus, positum stratis et rore tepenti
50 Corpus et unguentis lustravimus. agmine denso 50
51 Maerentes circum Danai
6182. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
245 Mactantes de more suem, qui pinguior errat:
246 Experiar, memori perculsus imagine noscat
247 Mene pater, subito cernens adsistere coram;
248 An multo absentis jam tempore nesciat ora?
249 Sic dixit, famulisque dedit ferre arma vocatis
250 Martia: jamque illi properant ad limina; at heros 250
251 Si quos inveniat, viridem descendit in hortum.
252 Non Dolium reperit
6183. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
286 Inque habili membrorum habitu: par omnia regi es;
287 Et jam tarda senem lotumque epulisque refectum.
288 Ad placidos poscunt tranquilla per otia somnos
289 Tempora, defunctum curis, operumque labore.
290 Quin age, fare mihi, cuinam famularis in agro, 290
291 Florentesque hortos curas? dein insuper adde,
292 Haecne Ithacae tellus; venienti ut cominus adstans
6184. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
378 Quadraginta, aequo plures tum limite sulcos.
379 Quinquaginta ipsi, si rite recordor, et omnes
380 Frugiferi: varioque illic in palmite turgent, 380
381 Quum Jovis incumbit tempestas laeta, racemi.
382 Vix ea. Laërtae, dum certa in mente volutans
383 Signa recognoscit, collapsi protinus artus
384 Diriguere omnes trepido, resolutaque virtus,
385 Ac nati collo circum dat
6185. Homerus; Zamanja,... . Homeri Odyssea Latinis versibus... [Paragraph |
Section]
595 Ingentem totis contorquet viribus hastam,
596 Ac ferit Eupithen galeae per ahenea texta.
597 Dissiluere ictu perfossa, et cuspis adacta
598 Transiit adversi per tempora: volvitur ille
599 Frigidus, horrendumque super dant arma fragorem.
600 Contra autem primis pugnantibus incidit heros 600
601 Cum gnato immixtus, telisque atque ensibus ambo
602 Obvia utrinque
6186. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 140 |
Paragraph |
Section]
6187. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 141 |
Paragraph |
Section]
6188. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 142 |
Paragraph |
Section]
6189. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 146 |
Paragraph |
Section]
6190. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 146 |
Paragraph |
Section]
6191. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 146 |
Paragraph |
Section]
6192. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 147 |
Paragraph |
Section]
6193. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 147 |
Paragraph |
Section]
6194. Kalić, Arkanđeo. In adventu Domini Gregorii Lazzari... [page 147 |
Paragraph |
Section]
6195. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 20 |
Paragraph |
Section]
6196. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 22 |
Paragraph |
Section]
6197. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 23 |
Paragraph |
Section]
6198. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 23 |
Paragraph |
Section]
6199. Škrlec Lomnički,... . Epistolae Nicolai Skerlecz ad... [page 23 |
Paragraph |
Section]
6200. Baričević, Adam... . Eclogae, versio electronica [Paragraph |
Section]
Formosi licuit queis Daphnidis ora tueri!
Est valido constans animo, licet obsitus annis.
Nullus ei cultus: niueo sub tegmine tecta est
Majestas, communis amor, tum florea serta
65 Tempora circumdant. Prior illum quisquis videre
Optat; funduntur lacrymae; pulcra ubere riuo
Ora madent tenerosque movent pia gaudia fletus.
Procumbunt alii et defigunt oscula plantis
Mirantesque virum atque auidi spectare
6201. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
6202. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
6203. Baričević, Adam... . Epistolae, versio electronica [Paragraph |
Section]
6204. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6205. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6206. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6207. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6208. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6209. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6210. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6211. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6212. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6213. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6214. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6215. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6216. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6217. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6218. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6219. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6220. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6221. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6222. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6223. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6224. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6225. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6226. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6227. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6228. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6229. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6230. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6231. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6232. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6233. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6234. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6235. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6236. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6237. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6238. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6239. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6240. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6241. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6242. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6243. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6244. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6245. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6246. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6247. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6248. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6249. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6250. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6251. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6252. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6253. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6254. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6255. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6256. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6257. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6258. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6259. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6260. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6261. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6262. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6263. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6264. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6265. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6266. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6267. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6268. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6269. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6270. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6271. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6272. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6273. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6274. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6275. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6276. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6277. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6278. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6279. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6280. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6281. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6282. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6283. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6284. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6285. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6286. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6287. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6288. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus II, versio... [Paragraph |
Section]
6289. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp11 |
Paragraph |
Section]
Exstiterint, longaeque sequens vestigia famae
Vsque Chao a veteri Troianae ad tempora cladis
Fataque fortunasque virum tenebrosaque regna
Omnia musaeo contingens nectare
6290. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp12 |
Paragraph |
Section]
Congeriem. tellus foecundo corpore, et aura
Lumine purpureo risit; sua tempora menses,
Et pariter novere suos vaga sidera motus,
Collectumque fretum sedit,
6291. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp14 |
Paragraph |
Section]
Tradere conveniat? segetis quis cultus opimae?
Tempora quae messis, quaque arte paranda supellex
Rustica et agricolis quae cura adhibenda iuvencis?
6292. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp15 |
Paragraph |
Section]
De Iove progenies, Alcides ille superbi
Martigenae domitor Cycni quo tempore scutum
Fulmineum quassans Pagasaei ad Apollinis aram
Perculit, ac magna Delphos
6293. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp18 |
Paragraph |
Section]
Agmina fraterno laetus gaudebit amore,
Iuraque et augustas leges, queis temperat
urbes
Maximus ostendet: propior Flora aurea
plaudet.
Hinc sacra albenti
6294. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp18 |
Paragraph |
Section]
Maximus ostendet: propior Flora aurea
plaudet.
Hinc sacra albenti devinctus tempora
vitta
Teutonicos Equites primaevi floris in
aevo
Ostentans, quondam pars magna
6295. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pp21 |
Paragraph |
Section]
Auspicibus, geminos cantu certare (1) poetas
Vidimus, et longo renovatos tempore ludos
Pieridum. laeta procerum stipante corona
Ambo vos alacres libantes flamina sacri
6296. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pr3 |
Paragraph |
Section]
6297. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pr5 |
Paragraph |
Section]
6298. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pr5 |
Paragraph |
Section]
6299. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pr6 |
Paragraph |
Section]
6300. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr10 |
Paragraph |
Section]
6301. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr11 |
Paragraph |
Section]
Dierum carmine de iudicum iniquitate,
iudiciorumque, quae tum temporis in Ascra exercebantur perversitate iratior effundit.
Ceterum moribus videtur fuisse suavissimis; simplicique quadam sapientia, ac virtutis
amore plenus. Proditum est autem non naturae conditione, sed violenta (1) morte decessisse
6302. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr11 |
Paragraph |
Section]
6303. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr14 |
Paragraph |
Section]
6304. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr17 |
Paragraph |
Section]
6305. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr17 |
Paragraph |
Section]
6306. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr18 |
Paragraph |
Section]
6307. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr20 |
Paragraph |
Section]
vera, non aliud evincerent, nisi aliquanto tempore simul vixisse duos hosce poetarum
principes ac quasi parentes; qui quum tam ingenti annorum serie ante nos exstiterint
floruerintque, mirandum sane est, poeticam facultatem deinceps excultam semper aut
parvum aut nullum accepisse incrementum. Sed
6308. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr21 |
Paragraph |
Section]
6309. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr21 |
Paragraph |
Section]
6310. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr25 |
Paragraph |
Section]
6311. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr27 |
Paragraph |
Section]
6312. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr28 |
Paragraph |
Section]
6313. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr30 |
Paragraph |
Section]
6314. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr33 |
Paragraph |
Section]
6315. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pr33 |
Paragraph |
Section]
6316. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa1 |
Paragraph |
Section]
6317. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa4 |
Paragraph |
Section]
6318. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa4 |
Paragraph |
Section]
6319. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa9 |
Paragraph |
Section]
6320. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa10 |
Paragraph |
Section]
65 65 Tempora, et exactis aderat iam mensibus annus,
66 Illa novem peperit concordi pectore gnatas,
67 Carmina queis cordi securaque gaudia mentis.
6321. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa16 |
Paragraph |
Section]
6322. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa16 |
Paragraph |
Section]
6323. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa20 |
Paragraph |
Section]
6324. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa26 |
Paragraph |
Section]
210 Quin ferro postquam, ceu fama est, natus acuto
211 Foeda pudenda patris secuit, proiecit in undas
212 Aequoreas longe a terra. sic tempore multo
213 Summa ferebantur pelago: circumundique spuma
214 Excita caeruleos tingebat candida fluctus,
6325. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa29 |
Paragraph |
Section]
6326. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa39 |
Paragraph |
Section]
6327. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa42 |
Paragraph |
Section]
6328. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa63 |
Paragraph |
Section]
527 Saturno de rege et magnanimo Iove gnato.
iri. Hinc optime animadveriit Clericus cum aliis, licere colligere, iam tum ab
antiquissimis temporibus traditum fuisse atque notum, esse nescio quam naturam
superiorem illis diis ipsis, qui colebantur, ex cuius immutabili voluntate
pendebant, quod et ipsi mortales fuerint, divinaeque providentiae subiecti,
quemadmodum ceteri
6329. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa64 |
Paragraph |
Section]
528 Ergo ubi complerat pariendi tempora, Lyctum
529 Misere in pinguis Cretae sola; divaque partu
530 530 Edidit ante Iovem, iussam quam tangeret urbem,
531 Suscepitque ipsum
6330. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa69 |
Paragraph |
Section]
570 570 Vafrum animum variumque, et stulta mente Epimetheum,
minum conspectu, quemadmodum multae aliae et regiones et insulae,
disparuit; ac eo tempore fortasse, quum Oceanus diffractis Gaditanis
montibus eoque freto aperto in Mediterraneum se infudit mutata late
telluris superficie. Tantum aevi mutare valet longaeva vetustas, inquit
Viroilius
6331. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa73 |
Paragraph |
Section]
613 In tacito novit latitantes pectore fraudes,
614 Hanc quoque cognovit, iam tunc et damna paravit
615 615 Aspera mortali generi, quae tempore certo
616 Volvuntur ventura. ergo albam denique utrisque
617 Substulit arvinam manibus, tegumenque removit.
618 Heic vero exarsit furiata
6332. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa73 |
Paragraph |
Section]
619 Iupiter abstinuit, quum tantum nuda latere
620 620 Ossa intus tauri sinuato in tergore vidit;
621 Tempore et ex illo iussit mortalia secla
622 Candida odoratas dis ossa adolere per aras.
614 Hanc quoque
6333. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa82 |
Paragraph |
Section]
759 Sese inter congressi, et sidera ad aurea clamor
760 760 Ibat utrinque hortantum, et utrinque in bella ruentum.
761 Nec sibi iam genitus Saturno temperat; ira
762 Suscitat incendens animos, atque exerit omnem
763 Virtutem: summi gradiens per culmina Olympi
764 Saevit, et ardenti iaculatur
6334. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa92 |
Paragraph |
Section]
6335. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa94 |
Paragraph |
Section]
921 Queis nemora, et valles circum, saltusque gemebant.
922 Ac vero miseranda et ineluctabilis illo
923 Tempore res effecta foret, summumque Typhoeus
924 Imperium, caelo terraque potitus, haberet;
925 925 Ni pater omnipotens cavisset triste periclum
6336. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa99 |
Paragraph |
Section]
997 Saturno genitus, quae pulcras edidit Horas
998 Eunomienque Dicenque atque Irenen florentem,
999 Tempore quamque suo mortalibus alma ferentem
1000 1000 Munera. progenuit Parcas quoque, queis honor ingens
1001 Ab Iove, magnanimam Clotho, Lachesimque potentem,
6337. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa100 |
Paragraph |
Section]
1014 Mnemosynen flavis spectandam in fronte capillis,
1015 1015 Produxitque novem Musas, quibus aurea vittis
1016 Tempora sunt variis incincta, et dulcia cordi
1004 Tres autem Eurynome etc. Eurynome
Oceani filia, uxor Iovis tercia, ex qua tres
6338. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa107 |
Paragraph |
Section]
1071 Oceani gnatam formosam accepit Idyiam,
1072 Quae Veneris taedas experta et dulcia vincla
1073 Eximiam certo Medeam tempore fudit.
1074 Vos mihi nunc, terraeque omnes scopulique, valete;
cus, quod quum Graeci unum hominem fuisse crederent, nec intelligerent, qui
6339. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa107 |
Paragraph |
Section]
6340. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa111 |
Paragraph |
Section]
1119 Dardanio
6341. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa112 |
Paragraph |
Section]
1119 Dardanio Anchisae commixta in amore creavit
1120 1130 Alma Venus rutilo bene serto tempora cincta.
1121 Gnata hyperionidae Solis Circe aurea vafro
1122 Agrion atque Latinon Vlyssi protulit, acrem
1123 Progeniem iustamque: procul
6342. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page ra1_pa112 |
Paragraph |
Section]
6343. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa117 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6344. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6345. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6346. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6347. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa122 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6348. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
31 Tu dextram nunc tende seni, firmaque coactum
32 Te coram insueto fundere verba sono,
33 Illa vetus clarat latiae quem gloria linguae
34 Aurea, Iulaeis aemula temporibus,
35 Pura tibi quae sponte fluit: ceu rivus ad ipsum
36 Quum fontem illimi prosilit e scatebra,
37 Pellucetque vitro similis nitidoque electro
6349. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa129 |
Paragraph |
SubSect | Section]
85 Surgere Atestinos et Mediceos heroas
86 Caesareis mixtos sanguine connubiis.
87 Danubium ad vestrum rumor feret, aurea late
88 Tempora Saturni nostra per arva patris
89 Fulgere, et Insubrum campis florescere Athenas
90 Omnibus eximias artibus et studiis.
91 Gaudebit tuus ille heros Chaunitius, Atlas
6350. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa132 |
Paragraph |
SubSect | Section]
34 Caesar, cumque piis fratribus imbre madet.
35 Et suaves cantus, et fila sonantia, musae,
36 Indicia et laeti mittite nunc animi;
37 Solvite taeniolas, ac tristi tempora fronde
38 Cingite, dum tantas flemus ad exsequias.
39 Lux fugiat, lux ipsa polo tenebrosa minetur
40 Exitium, ac terras umbra maligna tegat,
6351. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa139 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6352. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa140 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6353. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa140 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6354. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa140 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6355. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa141 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6356. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa143 |
Paragraph |
SubSect | Section]
41 Quem facili magnae Cereris fert
6357. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa145 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6358. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa149 |
Paragraph |
SubSect | Section]
105 105 A curis morbisque feris duroque labore,
106 Queis domiti languent homines metamque senectae
107 Ocyus attingunt miseri, quam tempora poscant.
103 Namque olim etc. Nimirum priusquam
sese homines effroenato mulierum amori dederent, meretriciamque vitam decepti
6359. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
197 Post ipsis reddens melioris tempora vitae
198 Iupiter, avectos procul hinc, qua meta recessit
199 Vltima terrarum, secreta in sede locavit,
200 200 Regnat ubi superum longe Saturnus ab arce.
6360. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa155 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6361. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa156 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6362. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa164 |
Paragraph |
SubSect | Section]
356 Absumuntque apibus, multo quae parta labore,
357 Stipant mella cadis, te vero munia obire
358 Haud pigeat, quaecumque vocent, ut semper abundes,
359 Vt tempestiva rumpantur et horrea messe.
360 360 Scilicet assiduus mortalibus omnia donat
361 Et pecus et laetas fruges labor, ille deorum
362 Concilio pariterque hominum dilectus
6363. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa165 |
Paragraph |
SubSect | Section]
380 380
6364. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa166 |
Paragraph |
SubSect | Section]
383 Excutit effraeni dominata in corde libido)
384 Hunc facile divi attenuant, minuuntque rapinis
385 385 Parta male; exiguo iactat se tempore dives.
386 Noxius est aeque, qui supplicis ora fidemque
387 Hospitii haud veritus maculavit crimine dextram,
388 Quique sui scandens secreta cubilia fratris
6365. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa166 |
Paragraph |
SubSect | Section]
403 Sorte alius, quamvis auro contendere certet.
6366. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa170 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6367. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa171 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6368. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa171 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6369. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6370. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
471 Temporibus, quum ferri acies obtusa novatur.
472 Has terrae leges aeternaque foedera servant,
473 Seu propius pelago iaceant, sive aequore longe
474 A resono curvos inter fugere
6371. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa173 |
Paragraph |
SubSect | Section]
475 475 Laetaque felici iactant uligine prata.
476 Nudus aratra move, nudus fere, nudus acuta
477 Falce seca messem, Cereris si munera ferre
478 Tempore quaeque suo cupias, eademque videre
479 Non aliena suis crescentia mensibus anni.
480 480 Namque aliter frustra alterius penetralia vises
481 Indigus, efficiesque nihil,
6372. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
502 Inque dies. numquam cunctator frugibus implet
503 Horrea, et impatiens odit quicumque laborem.
504 Auctat opus bona cura: terit qui tempora lentus,
505 505 Flava Ceres damnis luctantem ridet Olympo.
506 Quum minus igniti fervent iam spicula solis,
507 Nec lassis calidus sudor fluit artubus, udo
6373. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
508 Imbribus autumno, mortalia corpora vires
509 Accipiunt, florentque agili mage vivida motu.
510 510 Namque caput supra breviori tempore clari
511 Sidus inardescit solis, nec lumine terras
512 Despectat recto, nocturnaque gratior umbra
513 Agricolis, longique quies placidissima somni.
6374. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa175 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6375. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa179 |
Paragraph |
SubSect | Section]
567 Ergo ubi tellurem monuit proscindere tempus,
568 Aggredere ipse instans pariter, famulantiaque urgens
569 Corpora vernarum tecum una accingier armis,
570 570 Tempestas dum suda, solumque humore madescit
571 Collecto. primo te surgens aurea mane
572 Tithoni coniux opera inter talia visat
573 Sollicitum, ne plenus ager tua vota
6376. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa181 |
Paragraph |
SubSect | Section]
600 600 Despicies calamos, vel inaequales sine certo
6377. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa182 |
Paragraph |
SubSect | Section]
610 610 Quum primum querna resonat sub fronde Cuculus,
611 Mortalesque hilarat cantu, tunc Iupiter imbre
612 Per triduum assiduo sitientem temperet agrum
613 Humorem insinuans, quantum bovis ungula subter
600 et inaequales etc. Guietus ita
6378. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa182 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6379. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa182 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6380. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa182 |
Paragraph |
SubSect | Section]
614 Fixa solo tegitur, bifida et vestigia signat.
615 615 Hoc
6381. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa183 |
Paragraph |
SubSect | Section]
617 Crescere, et in parilem demum flavescere messem.
618 Quae serva tu cuncta memor, nec floriferum ver
619 Nascens te lateat, nec tempestivus ab atra
620 620 Nube cadens imber. quumque horrens frigore magno
621 Saevit hyems, fuge plena pigris loca quaerere, ferrum
622 In quibus exercent fabri, gratumque
6382. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
633 In medio, famulis clama: non semper amici
634 Aestus erit; iam nunc mapalia ponere circum,
635 635 Et vitare iuvat Iani mala tempora bobus.
636 Aspera iam veniet glacies, iam frigora gliscent
637 Flante aquilone, mari qui sese immittit apeito
638 Threiciis volitans e montibus, imaque turbat
6383. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
648 Insinuans; penetratque capras a frigore setis
649 Non bene defensas. ovibus modo, longa per annum
635 Iani mala tempora etc. Hesychius ad
vocem Xyvaiuv ait, nullum mensem ita
Boeotios vocare; suspicari autem Plutarchum esse fiouxxTiov , quod frigidus est, eratque
6384. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa185 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6385. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa187 |
Paragraph |
SubSect | Section]
694 Irriget et vestem. fuge longe; hibernus ab axe
695 695 Scilicet ante alios hic mensis crudior horret
696 Agricolisque ovibusque malus. quo tempore bobus
697 Partem deme cibi mediam; vernisque ministra
698 Plus media tu parte: iuvat nox longior umbris.
te non admodum
6386. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa187 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6387. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa188 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6388. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa189 |
Paragraph |
SubSect | Section]
713 Ac potius famulosque cie falcesque novato.
714 Vmbriferas sedes, matutinumque soporem,
715 715 Quum sol exsiccat corpus, fuge tempore messis:
716 Nam satius celerare, domumque referre maniplos
717 Surgentem primo sub lumine, ne bona curae
718 Deficiat pars ulla: aurora est tertia semper
6389. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
744 Rite cadis: demum iubeo, quum sede reposta
739 Infundes quartam etc. Temperatus
quidem potus. Sed in Graecia potissimum finitimisque Thraciae regionibus
vina sunt quamplurima, quae magnam aquae possunt vim ferre. Vide Homerum
Odyss. lib. ix disserentem
6390. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa195 |
Paragraph |
SubSect | Section]
777 Arma domum portans in sedibus omnia claude,
778 Velorumque legens alas suspende refixum
779 Temonem ad fumum, dum suscitet aura morantem
780 780 Tempestiva polo surgens. tunc litore puppim
781 Mitte citam properans, atque aptis mercibus imple
782 Dulce relaturam multo tibi foenore lucrum.
6391. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa196 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6392. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa197 |
Paragraph |
SubSect | Section]
791 Difficilique aestate, nec aequo tempore in ullo.
792 Ergo agesis, o Persa, memor tu sidera serva
793 Apta operi, quodcumque vocat; maris ire per aequor
794 Praecipue si ducit amor. non grandia lauda
6393. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa197 |
Paragraph |
SubSect | Section]
798 Iamque adeo, versa in peius si mente per undas
799 Tendere mercator properas alienaque speras
800 800 Reddere solarique famem, te certa docebo
801 Tempora, queis resoni vastum maris aequor arandum,
802 Nautica inexperto quamvis mihi gloria desit.
803 Namque ego non umquam transmisi caerula navi,
804 Carbasa in Euboeam nisi
6394. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa198 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6395. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa199 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6396. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa201 |
Paragraph |
SubSect | Section]
833 Tempestas excita, et inhorruit unda sub illo.
834 Vernum iter est aliud, quum primum garrula cornix
835 835 Quanta premit sicca pedibus vestigia arena
836 Incedens, folia
6397. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa201 |
Paragraph |
SubSect | Section]
837 Frondifera e ficu. tum pervius aequore cursus
838 Scilicet, ast illum nullus persuadeat auctor;
839 Namque animo haud placitus: quod capto et tempore tantum
840 840 Invadenda via est, et crebro obnoxia damno.
841 Id quoque non hominum renuit genus, unaque stultis
842 Est anima illa avido quaesita pecunia corde,
6398. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa201 |
Paragraph |
SubSect | Section]
852 Quidquid erit, serva;
semper fert optima
6399. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa208 |
Paragraph |
SubSect | Section]
922 Quae vetitum movisse loco vel tangere cuiquam,
923 Assideat, neque enim fas est. id reddit inertem
924 Nempe virum: pariterque nocet, duodena volutae
925 925 Tempora si lunae primo compleverit aevo.
926 Femineo in solio ne tingite corpora lymphis
re plura, quam oportebat, veteres Scholiastae. Heinsius autem sus deque
6400. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa208 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6401. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa208 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6402. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa210 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6403. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa210 |
Paragraph |
SubSect | Section]
948 Hac satus aurato cinctus
6404. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa222 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6405. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa222 |
Paragraph |
SubSect | Section]
11 Sollicito cari flagrabat coniugis igne,
12 Ille licet miserae stravisset funere patrem
13 Irascens in caede boum. quo tempore supplex
14 Finibus e patriis Cadmaeam venit ad urbem
15 Hospitio exceptus pulcra cum virgine, ubi aegram
16 Duxit acidaliae Veneris sine munere vitam
6406. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa226 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6407. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa229 |
Paragraph |
SubSect | Section]
74 Horrida fulmineae pulla Iovis alitis ala.
75 75 Corripit hinc hastam praefixam cuspide ahena,
76 Ingentemque quatit dextra: tum tempora circum
77 Terribilem cristis galeam signisque rigentem
78 Imponit, validum capitis munimen honesti.
79 Deinde capit clypei non enarrabilis orbem,
6408. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa231 |
Paragraph |
SubSect | Section]
122 Magnanimum circa Petraeum, Arctumque, Huriumque,
nobilissimae accedet antiquitas, quam illi videntur quidam denegasse parem
Homeri temporibus.
115 Parte quoque in clypei etc. Cui non
nota Lapitharum Centaurorumque pugna? Vtrique Thessaliae populi ferocissimi ac
pugnacissimi; Centauri etiam equitandi
6409. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa234 |
Paragraph |
SubSect | Section]
161 Cingit, et ex auro dependens plurima firmat
162 Fibula. Cimmeriae noctis caligine plena
163 Orci cassis erat circum cava tempora regis.
164 Ipse videbatur trepidans similisque paventi
165 165 Tendere iter Perseus: magno namque impete pone
166 Gorgones effusae instabant, dextramque cruentam
6410. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa244 |
Paragraph |
SubSect | Section]
346 Iamque etiam tenerae milio nascuntur aristae
347 Luce sato aestiva, iam mutat acerba colorem
348 Vva, dedit Bacchus quam praemia laeta laborum.
349 Illa tempestate inierunt praelia, et arva
350 350 Impleruntque metu late trepidoque tumultu.
351 Namque, velut geminis quum cerva leonibus icta
352 Concidit, in sese rabie vertuntur
6411. Hesiodus; Zamanja,... . Hesiodi Ascraei opera, versio... [page pa248 |
Paragraph |
SubSect | Section]
426 Dis superis cari gaudens Ceycis honore.
427 Sed molem illius tumulumque evertit Anaurus
428 Imbribus exundans brumali tempore: visum
429 Quippe ita Latonae gnato, cui munera Delphis
430 430 Saepius avertit rapiens, ipsosque ferentes
431 Iucundo vitae spoliavit lumine Cycnus.
6412. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6413. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6414. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6415. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6416. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6417. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6418. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6419. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6420. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6421. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6422. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6423. Zamanja, Bernard. Oratio in funere Rogerii Josephi... [Paragraph |
Section]
6424. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 33 |
Paragraph |
Section]
6425. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 33 |
Paragraph |
Section]
6426. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 33 |
Paragraph |
Section]
6427. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 34 |
Paragraph |
Section]
6428. Anonymus. Declaratio ex parte nunciorum... [page 34 |
Paragraph |
Section]
6429. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
Quidquid erit, manes descendam liber ad imos,
Stet mihi libertas morte redempta mea;
Dis invise Meli, et
6430. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
6431. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
6432. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
6433. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
6434. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [ Note]
6435. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6436. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6437. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6438. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6439. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6440. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6441. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6442. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6443. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6444. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6445. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6446. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6447. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6448. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6449. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6450. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6451. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6452. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6453. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6454. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
Section]
6455. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
6456. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
6457. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
6458. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
6459. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
6460. Škrlec Lomnički,... . Discursus in secundum membrum... [Paragraph |
SubSect | Section]
6461. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
6462. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
6463. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
6464. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
6465. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [Paragraph |
Section]
6466. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
6467. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
6468. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
6469. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
6470. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
6471. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3230 |
Paragraph |
Section]
6472. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
6473. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
6474. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
6475. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
6476. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3260 |
Paragraph |
Section]
6477. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6478. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6479. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6480. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6481. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6482. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6483. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6484. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6485. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6486. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6487. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6488. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6489. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6490. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6491. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6492. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6493. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6494. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6495. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6496. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6497. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6498. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6499. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6500. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3320 |
Paragraph |
Section]
6501. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
6502. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
6503. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
6504. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
6505. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
6506. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
Section]
6507. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3426 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6508. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6509. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3460 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6510. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6511. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6512. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6513. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6514. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6515. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6516. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6517. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6518. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3470 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6519. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6520. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6521. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6522. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6523. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6524. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6525. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6526. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6527. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6528. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6529. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6530. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6531. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6532. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6533. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6534. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6535. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6536. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6537. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6538. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3512 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6539. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6540. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6541. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3574 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6542. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3578 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6543. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6544. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6545. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6546. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6547. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6548. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6549. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6550. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6551. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6552. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6553. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3584 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6554. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6555. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6556. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6557. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6558. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6559. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6560. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6561. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6562. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6563. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6564. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6565. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6566. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6567. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6568. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6569. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6570. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6571. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6572. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6573. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6574. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6575. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6576. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6577. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6578. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6579. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6580. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6581. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6582. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6583. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6584. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6585. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6586. Škrlec Lomnički,... . Operum omnium tomus III, versio... [page 3622 |
Paragraph |
Section]
6587. Anonymus. Ad Inclytos Dominos Status et... [page 31 |
Paragraph |
Section]
6588. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [Paragraph |
Section]
1.1.1.15 heic sedem medio Regia Apollinis
1.1.1.16 fixit Pannonio solo.
1.1.1.17 Torpentes animi (turbida tempora
1.1.1.18 fecerunt) validis fixa radicibus
1.1.1.19 contendunt oculis nubila ponere,
1.1.1.20 blando pectine conciti.
6589. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 263 |
Paragraph |
Section]
1.1.1.38 Pesti, quod removent Istrica 4 flumina
1.1.1.39 35 Musarum (pia mi Numina) sedibus,
1.1.1.40 cuius tempora laureo
1.1.1.41 serto cinxit avum prima nepotibus
1.1.1.42 lux, Nonis gelidis proxima Ianuis;
1.1.1.43 sextis purpureae colla revinxerant
6590. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 264 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1.1.2.5 5 Iasorum 4 Celebris Publica res cubat, [4]
1.1.2.6 oppressa et Scythicis tota furoribus
1.1.2.7 et longo rudium germine temporum,
1.1.2.8 nostro maesta iacet solo.
1.1.2.9 Quorsum Romulei pertica Sirmii,
1.1.2.10 10 quam crebris veteres 5 laudibus efferunt?
6591. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 267/362 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1.1.4.27 cur id non celebrem, si cano filium?
1.1.4.28 Altinum esto celebrius.
1.1.4.29 Tu sertum viridis nectito ramuli,
1.1.4.30 30 Pallas, quo redimi tempora filii:
1.1.4.31 iuncto Pieriis cede sororibus
1.1.4.32 placatum senium seni.
1 U В je natpis pjesmi: Ode V. Gregorio Peshtalich 12. Martii
6592. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 269/364 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1.1.5.38 frustratum nemus et purpureae rosae
1.1.5.39 flaccescunt, gelidis quando liquoribus
1.1.5.40 40 hument tempora Phyllidis,
1.1.5.41 Suavis Phylli, vale! Phylli tenellula!
1.1.5.42 quae victura diu vivere desinis;
1.1.5.43 vixisti modicum, sed satis illud est:
6593. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 275/370 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
1.1.10.52 ad rivos Oribae citos.
1.1.10.53 Sertum da capiti, da venerabilis
1.1.10.54 fragrantes senii temporibus rosas
1.1.10.55 55 dextra; laeva dabit pocula Sirmii
1.1.10.56 clarae donaque Saviae.
1.1.10.57 Dic tum: Vive, Pater! Vive clientibus 10
6594. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 282/377 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.1.53 Sumite nunc animos, queis tot fudistis opimas [24]
1.2.1.54 gentes; in Prussum hos nunc revocate animos. 21
1.2.1.55 55 Quid gessere patres Caroli sub tempora Magni,
1.2.1.56 quid Caroli Sexti postea 22 gesta ferunt?
1.2.1.57 Vestra manus, Franci, Turcos acri ense cecidit,
1.2.1.58 Pannonidum collo sustulit
6595. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 283/388 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.1.66 attonitus vidit, cum cecidere sui.
1.2.1.67 Illyrios nescit, fugiunt quem facta 25 vetusti
1.2.1.68 temporis ab Graiis Romuleisque data. 26
1.2.1.69 Non memorem gnatos Martis, non stirpe profectos
1.2.1.70 70 Teucrum, queis laudes secula prisca ferunt, 27
6596. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 284/379 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6597. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 284/379 |
Paragraph |
SubSect | Section]
6598. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 289/334 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.3.6.7 scindere fila vigenti? Ah, quam, quae parcere nescis, [31]
1.3.6.8 immerito nomen, Parca severa, geris!
1.3.6.9 Stephane, fata tibi haec dederant, sed tempora lauro
1.3.6.10 10 cincta dabunt vitam perpetuumque decus.
7. Ad Silvam Parnassi
6599. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 290/335 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.3.10.7 primus е gnatis Patriae studebas
1.3.10.8 pristina. Nobis
1.3.10.9 recta tradebas elementa prisci
1.3.10.10 10 temporis, rectam tenuisse in actis
1.3.10.11 semitam, rectos iuvenem docebas
1.3.10.12 discere libros.
1.3.10.13 Ipse nos inter numerare amicos, [33]
6600. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 293/338 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
1.3.18.1 Tempore de veteri cum audis me, Batte, loquentem:
1.3.18.2 »Scire inflat« dicis non sine bile palam.
1.3.18.3 Tu, quod ventre tumes frontem praefersque minutam,
6601. Katančić, Matija... . Fructus autumnales, versio... [page 295/340 |
Paragraph |
Section]
6602. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6603. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6604. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6605. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6606. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6607. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6608. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6609. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
Cum horizon Hungariae, ut § 4 vidimus, partim montuosus, partim planus, aut lenibus colliculis inspersus sit, quod hoc ipsum iam primum internae communicationis vehiculum per id praebeat, quod montosae partes
6610. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6611. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6612. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6613. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6614. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6615. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6616. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6617. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6618. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6619. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6620. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6621. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6622. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6623. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6624. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6625. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6626. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6627. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6628. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6629. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6630. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6631. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6632. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6633. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6634. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6635. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6636. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
Section]
6637. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6638. Škrlec Lomnički,... . Descriptio physico-politicae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6639. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6640. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6641. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6642. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6643. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6644. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6645. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6646. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6647. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6648. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6649. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6650. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6651. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6652. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6653. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6654. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6655. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6656. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6657. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6658. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6659. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6660. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6661. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6662. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6663. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6664. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6665. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6666. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6667. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6668. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6669. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6670. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6671. Škrlec Lomnički,... . Quindecim epistulae ad Martinum... [Paragraph |
Section]
6672. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6673. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6674. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6675. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6676. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6677. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6678. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6679. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6680. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6681. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
6682. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6683. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
6684. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
6685. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6686. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6687. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6688. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6689. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6690. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6691. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6692. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6693. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6694. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6695. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
6696. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
6697. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
6698. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
6699. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6700. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6701. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6702. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6703. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6704. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6705. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6706. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6707. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6708. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6709. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
6710. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6711. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6712. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6713. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
SubSect | Section]
6714. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Section]
6715. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | Section]
6716. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6717. Škrlec Lomnički,... . Status actualis oeconomiae... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6718. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6719. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6720. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6721. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6722. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6723. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6724. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6725. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6726. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6727. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6728. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6729. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6730. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6731. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6732. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6733. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6734. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6735. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6736. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6737. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6738. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6739. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6740. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6741. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6742. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6743. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6744. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6745. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6746. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6747. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6748. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6749. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6750. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6751. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6752. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6753. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6754. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6755. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6756. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6757. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6758. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6759. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6760. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6761. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6762. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6763. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6764. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6765. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6766. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6767. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6768. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6769. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6770. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6771. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6772. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6773. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6774. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6775. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6776. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6777. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6778. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6779. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6780. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6781. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6782. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6783. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6784. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6785. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6786. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6787. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6788. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6789. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6790. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6791. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6792. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6793. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6794. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6795. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6796. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6797. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6798. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6799. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6800. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6801. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6802. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6803. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6804. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6805. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6806. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6807. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6808. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6809. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6810. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6811. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6812. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6813. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6814. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6815. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6816. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6817. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6818. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6819. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6820. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6821. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6822. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6823. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6824. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6825. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6826. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6827. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6828. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6829. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6830. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6831. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6832. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6833. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6834. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6835. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6836. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6837. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6838. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6839. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6840. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6841. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6842. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6843. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6844. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6845. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6846. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6847. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6848. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6849. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6850. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6851. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6852. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6853. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6854. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6855. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6856. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6857. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6858. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6859. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6860. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6861. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6862. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Section]
6863. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6864. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6865. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6866. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6867. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6868. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6869. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6870. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6871. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6872. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6873. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6874. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6875. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6876. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6877. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6878. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6879. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6880. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6881. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6882. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6883. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6884. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6885. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6886. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6887. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6888. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6889. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6890. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6891. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6892. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6893. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6894. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6895. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6896. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6897. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6898. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6899. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6900. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6901. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6902. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6903. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6904. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6905. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6906. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6907. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6908. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6909. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6910. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6911. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6912. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6913. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6914. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6915. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6916. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6917. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6918. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6919. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6920. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6921. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6922. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6923. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6924. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6925. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6926. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6927. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6928. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6929. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6930. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6931. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6932. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6933. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6934. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6935. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6936. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6937. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6938. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6939. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6940. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6941. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6942. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6943. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6944. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6945. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6946. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
6947. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6948. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6949. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6950. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6951. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6952. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6953. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6954. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6955. Barić, Adam... . Statistica Europae, versio... [Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
6956. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [Paragraph |
SubSect | Section]
6957. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [Paragraph |
Section]
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Thyrsis ego ex Aetna, aetnaei Thyrsidis haec vox.
Quae loca, dum misere Daphnis tabescit, habebant
Quae loca vos, Nymphae? Pindusne, an Thessala Tempe?
Nam neque tum visae vitrei sub gurgite Anapi,
Non Aetna in viridi, sacra nec in Acidis unda.
Incipe bucolicum, dulcis Musa, incipe carmen.
Illum etiam Thoes, secla et flevere luporum,
6958. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Atqui ego venissem, iucundum testor Amorem,
Aut tribus aut quatuor sociis comitatus, eadem
Venissem nocte hac servans canentia Bacchi
Mala sinu, circum et redimitus tempora fronde
Herculea, ornaret levibus quam purpura vittis.
Disce mei caussas, disce, o bona Luna, furoris.
Quod si in tecta forem admissus, tibi dulce fuisset
Spero equidem; neque enim
6959. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [page 11 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Oraque flagrabant dulci mussantia voce.
Neve diu teneam te dictis, optima Luna,
Maxima res perfecta, optato et fine potimur.
Post illo nec me culpavit tempore Delphis,
Ipsa nec illum, hesternam ad lucem. at cara Philistae
Atque Melixonis veniens huc mater in altum
Quum veherent caelum roseae Titanidos axem
Oceano e rutilo, nondum orto sole, iugales,
6960. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Paeonia, carusque novem tu rite Camoenis.
Ducebat leviter sic vitae incommoda Cyclops
Ille vetus Polyphemus in ipso hoc litore, Nympham
Perditus aequoream iuvenis quo tempore amabat
Vix circum rara signans lanugine malas.
Non crispans in fronte comas, non poma, rosamve
Ipse ferens; sed enim male totis actus amabat
Heu furiis: cura haec fuit una, at cetera ludus.
6961. Zamanja, Bernard. Theocriti, Moschi et Bionis... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Saevior et vitulo, silvestri et acerbior uva.
Ipsa venis, quum dulcis habet mea lumina somnus;
Et subito fessos idem quum deserit artus,
Forte lupum ceu visat ovis, fugis ipsa vocantem.
Tempore iam ex illo coepi te captus amare,
Venisti ut primum nostra cum matre hyacinthos
Carpere purpureos optans in montibus istis:
Monstrabam dux ipse viam, laetusque praeibam.
6962. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [Paragraph |
Section]
6963. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 152 |
Paragraph |
Section]
6964. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 152 |
Paragraph |
Section]
6965. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 153 |
Paragraph |
Section]
6966. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 155 |
Paragraph |
Section]
6967. Kordić, Marko. In funere D. Gregorii Lazzari... [page 159 |
Paragraph |
Section]
6968. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6969. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6970. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6971. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6972. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6973. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6974. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6975. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6976. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6977. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6978. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6979. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6980. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6981. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6982. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph |
Section]
6983. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
6984. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Aquam haurientes absque vini guttula.
Illos Amyntas cum videret sordido,
10 Ut censum haberent ampliorem, deditos
Sic victu, Amyntas nutriendo corpori
A temperatis non abhorrens sumptibus,
Vos excolendis diligenter hortulis
Vacatis, inquit; at sui qui suscipit
15 Curam, elaborat hic vireto in optimo.
6985. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Queis ille: in haedis ne putetis omnibus
Fortunam expertum me fuisse prosperam.
Lupus voravit plurimos; saturo at Lupo
10 Qui tunc fuere temporis superstites,
Ob paucitatem largiora pabula
Quod contigere, licuit his pinguescere.
A flumine potens magno ut explevit sitim,
Ne invideat inopi, rivulo a tenui ut
6986. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5 Ad nosque tardis ire jussit gressibus.
Nexu reliquit continente paucula
Bona copulata, quae suo mortalibus
Raris fruenda destinavit tempore.
Quodcumque luctus et miseriarum uspiam est,
10 Contraxit una foedere tenaci ligans.
Hinc cura simulac intulit prior pedem,
Hanc ferme alia, mox alia subsequi
6987. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Est turba florum caetera. Hanc Rex aetheris
Sibi tantum ut audit arrogare, horrentibus
Spinarum texit circumquaque aculeis.
15 Nimirum ab illo tempore has habent rosae,
Nilque est beatum parte ab omni cernere.
Tibi ille felix ne sit, insanum putat
Quem vulgus: animum cura et
6988. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Se velle navim construere onerariam
Passim Lupercus praedicabat, divitem
Sese evasurum transferendis mercibus
Jactans; at, alios consulendo, plurimum
5 Consumpsit ante temporis, queis scilicet
Ligna in nemoribus aptiora caederet,
In fabricando cujus usurus foret
Opera potissimum artificis, ad asserum
Conjunctionem quanta ferri copia
6989. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Profusa reparent; caeteroquin, credite,
Ille comitatus quamlibet sponsam decet,
Seu census illi dives est, seu exilior.
Jus esto cuivis insanire in tempore.
(*) Quodcumque hujus vocis etymon sit, certum est nihil apud nos
per eam significari, quam festivum sponsae comitatum, quae laetis
acclamationibus, et magno strepitu ad domum patris,
6990. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Praetor primum hominis odio, cui dispar suae
25 Religio fuerat; mox ut ipsi extorqueat
Inopi pecuniam, illi causam adjudicat;
Absentiaeque supputato tempore
Certa damnatur alter in pecunia.
30
Cui feceris bene, sedulo considera,
Tuo ne abutens improbus beneficio,
Te luere
6991. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Piscatus ille Dalmatarum est proprius,
Qui vere primo, cum fragorem ponere
Coepere fluctus turgidi; fit tempora
Autumni ad usque: sumptuosus maxime
5 Est apparatus, namque praeter usui
Huic opportuna navigia, inque singulis
Plura hominum capita, qui viritim propriam
6992. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6993. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6994. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6995. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6996. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6997. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6998. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6999. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7000. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7001. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Aggrediar ullis; immo nec noxam queam
10 Inferre, quamvis id voluntas suadeat.
Ad haec Asellus dicta retinuit pedem,
Metuque posito, quod fugam arripui hinc, ait,
Id absque causa ne fuisse existimes.
Me namque ab illo quo momordit tempore
15 In hoc eodem dira prato Vipera,
Quodcumque serpit, horreo; suspectaque
Vel ipsa tellus, pono qua vestigia.
Qui semel in aliquod incidit gravius malum,
Vel minima species hunc pericli territat.
7002. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
20 Vi liquit animam, quam posuit hyemis rigor.
Natura quidquid destinat mortalibus,
Quamvis dilatum tempore adveniet suo.
Priciza VII.
Pr. Njedne ſime nie Vuk iſio.
Vuk gljuto raſluchjen
7003. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Ut una, quoties copiose reddidit
5 Ager, onerare plura navigia queat
Oleo, quo Etrusca baccha vix melius ferat:
Vineta at alio praevalebant tempore,
Quae rariora sunt modo. Heic cultissimam
Cuidam Patricio, prima cum vix germina
10 Palmes aperiret, verberavit vineam
Infesta grando; pars ab ictu ast
7004. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Tum felis alter evocatus murmure
20 Accurrit, atque soricem captum videns,
In insequendis mox et ipse muribus
Nimium ab praecipiti temperabat impetu.
Plerisque nocuit immodica festinatio.
Priciza XXV.
7005. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Legunt Asellum judicem, qui proximo
Pascebat agro. Coepit hic: leporem prior
Vidi ipse ab humili prosilire cespite,
10 Cursimque in illum provolavi: in tempore
Prior ergo cum sim, in jure sum potior quoque.
Ajebat ille: quid officit, me postea
Vidisse, dente si feram arripui prius?
Ad me ergo praeda spectat omnis unice.
7006. Ferić Gvozdenica,... . Fabulae, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
Auceps ad ignem, bruma dum saevit rigens,
Proli fabellas enarrabat parvulae.
Reticula, pedicae, viscataeque virgulae,
Suo quibus aves praedabatur tempore,
5 In humilis casulae servabantur angulo.
Heic excaecatam, dulcibusque idoneam
Alaudam volucres allectare cantibus
Posuerat: ardens illustrabat vivido
7007. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.32.3 Ferte rosas, pueri, certatim serta paremus
1.32.4 Florea virgineas implicitura comas.
1.32.5 Serta sed haec parvo languent heu tempore: primo
1.32.6 Mane vigent, sero vespere lapsa jacent.
1.32.7 Ergo aliis virtus addatur floribus: una
1.32.8 Virtus fit longa pulchrior usque die.
7008. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.34.1 Quod varios pelagi casus et caeca pericla,
1.34.2 Ventosque et tristes incolumis scopulos
1.34.3 Effugit Imeris, longo et post tempore tandem
1.34.4 Conspexit patriae limina cara domus,
1.34.5 Hic te marmoream posuit, bona Virgo, tuumque
1.34.6 Testatur grato pectore promeritum.
7009. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.34.6 Testatur grato pectore promeritum.
35. Virginis patrocinium imploratur
Virginis patrocinium imploratur siccitatis tempore
Krša
1.35.1 Aret ager, tellus late morientibus herbis
1.35.2 Non homini, non fert pabula grata gregi.
7010. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.44.2 Quo suerat laudes scribere saepe tuas;
1.44.3 Tu face, quae scripsi de te, nec livida turba,
1.44.4 Longa nec infesto tempora dente terant.
45. De Sancto Josepho
1.45.1 Coelicolas inter multa qui clarus Joseph
1.45.2 Luce nitet sponsae proximus
7011. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.57.5 Da docile ingenium, da vitam, Sancte, pudicam,
1.57.6 Cordaque nullius conscia flagitii:
1.57.7 Da, tibi quos sacro, videam post tempore parvo
1.57.8 Esse tibi et vultu et moribus assimiles.
58. Ad Carolum orantem ad aram Sancti Stanislai Kostkae
7012. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
1.74.8 Cujus humi stratus numen venerare, tremensque
1.74.9 Dic: rectum est, quidquid condidit ista manus.
75. Tempore siccitatis desiderantur publica vota
1.75.1 Nubila cur toto pendent errantia coelo,
1.75.2 Nec dum etiam largae decidit imber aquae?
1.75.3 Fallor? An exspectant, sacris operata
7013. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.6 Binaque puniceis plena canistra rosis.
2.6.7 Si proprium id fuerit, florum sibi quidquid in hortis
2.6.8 Proveniet verno tempore, sola feres.
7. Ad somnum
2.7.1 Haec tibi, somne, fero lethaea papavera, lacte
2.7.2 Haec niveo et rutilo pocula plena
7014. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.9.1 Petre, vales; Violanta simul valet; una duobus
2.9.2 (Pro superi!) est uno tempore parta salus.
2.9.3 Nil non fraternum sensit soror; et tulit omnes,
2.9.4 Corpore quas frater, mente animoque vices.
2.9.5 Jure igitur salvum pariter gaudemus
7015. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.16.1 Quod varios pelagi casus et caeca pericla,
2.16.2 Ventosque et tristes incolumis scopulos
2.16.3 Effugit Imeris, longo et post tempore tandem
2.16.4 Conspexit patriae limina cara domus,
2.16.5 Hic te marmoream posuit, bona virgo, tuumque
2.16.6 Testatur grato pectore promeritum.
7016. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
2.20.2 Quo suerat laudes scribere saepe tuas.
2.20.3 Tu face, quae scripsit de te, nec livida turba,
2.20.4 Longa nec infesto tempora dente terant.
21. Pro Violantae
Pizzelliae
7017. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.16.5 Haec ego dicebam; sprevisti vera monentem.
3.16.6 Nunc fieri populo fabula falsa doles.
17. De temperantia et continentia.
3.17.1 Nec sentit stimulos vesani Flaccus amoris;
3.17.2 Sentit, nec stimulis Gellius obsequitur.
3.17.3 Hunc laudo; ille omni pugna caret, hic sibi palmam
7018. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.27.2 Nec veteri hesternam sanus amicitiam.
3.27.3 Tucca placet, quod erit fidus, ni fallor, amicus,
3.27.4 Tuque places, longo tempore quod fueris.
3.27.5 Hoc certum est; dubia tantum spe nititur illud,
3.27.6 Quae nempe in ventos irrita saepe volat,
3.27.7 Quam frustra miseri nisu sectamur inani,
7019. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.44.4 Verba senum et dicunt vera fuisse nimis.
3.44.5 Dicunt, sed frustra: nil prosunt, mos ubi pravus
3.44.6 Convaluit longo tempore, verba senum.
45. Ad Glauciam, frustra olim monitum.
3.45.1 Scita senum rident juvenes, laudant sua scita,
3.45.2 Dein
7020. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.50.3 Esse vel hic si vult, fiat doctusque bonusque,
3.50.4 Et sibi se praestet, quam pote, dissimilem.
3.50.5 Quid loquor? Improbulus maneat si tempore longo,
3.50.6 Musasque et doctam Pallada pellet Amor.
51. De divitiis et felicitate.
3.51.1 Si dites faciat populos rex,
7021. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.69.5 Is, mirum est, senior quemquam; si captus amore
3.69.6 Carum habeat, cuiquam carus et esse velit?
3.69.7 Incestus nullo est non turpis tempore; nullo
3.69.8 (Crede mihi) est turpis tempore castus amor.
70. Ad Petrum. De feris in urbem advectis.
3.70.1 Petre, ferae
7022. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.69.6 Carum habeat, cuiquam carus et esse velit?
3.69.7 Incestus nullo est non turpis tempore; nullo
3.69.8 (Crede mihi) est turpis tempore castus amor.
70. Ad Petrum. De feris in urbem advectis.
3.70.1 Petre, ferae media, viden', ut versantur in urbe,
7023. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.78.1 Unde venis? Quonam tendis? Quae vita futura est,
3.78.2 Cum venies illuc, tempus in omne tibi?
3.78.3 E nihilo egressus, pergis per tempora, in aevum
3.78.4 Venturus cursu praepete perpetuum.
3.78.5 Illic nempe coles, miser usque, vel usque beatus,
3.78.6 Quam tibi nunc ultro construis ipse, domum.
7024. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.81.1 Si sapias, pulchris defixo pectora curis,
3.81.2 Ventus uti lapsu praepete vita fugit,
3.81.3 Ni sapias, curis vacuo tibi lenta trahuntur
3.81.4 Tempore et est anno longior una dies.
3.81.5 Heu miseri! Queis vel vitam servare negatum est,
3.81.6 Sentitur tantum vita vel insipiens.
7025. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.91.1 Obvius adspexi Pholoen, Aeglenque sorores;
3.91.2 Neutra erat a longo tempore visa mihi.
3.91.3 Agnovi foedam; contento lumine quamvis
3.91.4 Spectarem, pulchram noscere non potui;
3.91.5 Pulchram olim, veteris jam nec vestigia formae
7026. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.96.6 Fallat, non minus est, heu, grave flagitium.
97. Ad Avitum. De somno.
3.97.1 Qui somno indulget nimio, sibi tempora vitae
3.97.2 Contrahit, inque arctum cogit, Avite, suae.
3.97.3 Nam quid agit somno stratus, quod dicere vitam
3.97.4 Possis, vinxit ubi membra animumque sopor?
7027. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.104.4 Flet miser aeterno mersus in opprobrio.
3.104.5 Haec ego dicebam, risit lasciva Lycoris,
3.104.6 "Quam tua te fallunt tempora", Varus ait.
105. Ad Postumum, filio suo divitias parantem.
3.105.1 Pauperiem nato metuis, pergisque parare,
3.105.2 Olim
7028. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.137.6 Strenua nec vires exerit ipsa suas?
3.137.7 Nec, si deficiant vires, urgente periclo,
3.137.8 Coelestem duro in tempore poscit opem?
3.137.9 Hanc, Phylli, est aequum culpari denique solam:
3.137.10 Haec nequam ni sit, nil nocet ullus amor.
7029. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.167.8 Flere vicem curis ni lacer incipias!
168. Ad Gelliam, nimis anxiam in consilio capiendo.
3.168.1 Quidquid agis, longo moliris tempore, pendes
3.168.2 Semper et incertis anxia consiliis.
3.168.3 Vis, non vis, rumpisque moras, nectisque, nec ullum
3.168.4 Das unquam rebus, Gellia, principium.
7030. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.197.1 Nec pulchram haud pulcher, nec foedam ducito, Quinte,
3.197.2 Uxorem, forma si qua sit at media.
3.197.3 Foedam non poteris tu longo tempore, teque
3.197.4 Longo non poterit tempore pulchra pati.
198. [197.] Ad lusorem se nec in victoria, nec in jactura temperantem.
7031. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.197.2 Uxorem, forma si qua sit at media.
3.197.3 Foedam non poteris tu longo tempore, teque
3.197.4 Longo non poterit tempore pulchra pati.
198. [197.] Ad lusorem se nec in victoria, nec in jactura temperantem.
3.198.1 Gaudia qui victor prodit, victusque dolorem,
7032. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.197.4 Longo non poterit tempore pulchra pati.
198. [197.] Ad lusorem se nec in victoria, nec in jactura temperantem.
3.198.1 Gaudia qui victor prodit, victusque dolorem,
3.198.2 Aule, suum, ludo, si sapit, abstineat;
3.198.3 Quo res cumque cadat, victor, victusque feratur
7033. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.224.3 Gaude sorte tua nunc dum licet: ocyus umbra,
3.224.4 Ocyus et vento sors fugit ista levi,
3.224.5 Nec quidquam superest parvo post tempore, praeter
3.224.6 Deflendum longo tempore servitium.
225. [224.] De tribus curis in amatoribus.
3.225.1 Haec sit cura
7034. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.224.4 Ocyus et vento sors fugit ista levi,
3.224.5 Nec quidquam superest parvo post tempore, praeter
3.224.6 Deflendum longo tempore servitium.
225. [224.] De tribus curis in amatoribus.
3.225.1 Haec sit cura prior, ne quo capiaris amore;
7035. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.245.2 Mortem contemnit, dedecus haud recipit.
246. [245.] Falsum de Phyllide amatoris judicium.
3.246.1 Diva fuit quondam, quo primum tempore Phyllis
3.246.2 Visa tibi penitos ussit amore sinus.
3.246.3 Nunc flagrante ira, dirarum est una sororum,
3.246.4 Pestis missa oras foeda sub aetherias.
7036. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.265.2 Quidquid amas, sapienter ama, si, Galla, perennis,
3.265.3 Quo gaudes, maneat vis tibi semper amor.
3.265.4 Ni facis id, parvo post tempore, vel tibi amicus,
3.265.5 Illi erit aut contra tu minus ut placeas,
3.265.6 Inque locum stulti succedat denique amoris
3.265.7 Aut odium, aut pravi conscius ille
7037. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.266.2 Nectit amicitias virtus. Quod sanxerit illa
3.266.3 Foedus, ad extremos permanet usque rogos.
3.266.4 Sic nisi jungaris, parvo post tempore amicus
3.266.5 Vel tibi, vel tu illi, Postume, vilis eris;
3.266.6 Venit et ut vanus causa sine, sic sine causa
3.266.7 In ventum et nubem vanus abibit amor.
7038. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.281.4 Et risum vertit, quum lubet, in lacrymas.
3.281.5 Nil constans, proprium nihil est; quo dicimus esse
3.281.6 Triste quid, aut laetum tempore, praeteriit.
282. [281.] Mulier publice impudica venia caret.
Mulierem quae pudoris expers sit, venia carere
7039. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.307.1 Tellure egressos parvo post tempore tellus
3.307.2 Materno reduces excipiet gremio.
3.307.3 Huc summi, huc imi pariter properamus: eundum
3.307.4 Regibus huc magnis, huc humili agricolae.
7040. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
3.317.4 Decedit rapidis flamma voluminibus.
3.317.5 Non mare, non venti, non fulmina saeva nocebunt.
3.317.6 Quaelibet huic quovis tempore tuta via est.
3.317.7 Quisquis at inceptat quidquid sine numine divum,
3.317.8 Infelix portu mergitur in medio.
7041. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.2.2 Curve tuo vesci contigit alloquio?
4.2.3 Anne iterum ut raptus mi sis dolor? An mihi rursum
4.2.4 Obductum ut longo tempore vulnus hiet?
4.2.5 I tamen, i (placitum sic divis): hanc brevis horae
4.2.6 Pendam ego perpetuis laetitiam lacrymis.
7042. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.7.4 Testanti si non credis, utramque deam
4.7.5 Tute roga, visit nam te nunc, atque canenti
4.7.6 Certatim adspirans utraque diva favet.
4.7.7 Tempora me laetis transgressum versibus apta,
4.7.8 Si qua cano, ridens utraque diva fugit.
8. Ad Bernardum Zamagnam, de quadam ejus elegia in laudem
7043. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.22.4 Qua gavisa patrem es protinus incolumem,
4.22.5 Digna coli est: luctum brevis abstulit hora, manebunt,
4.22.6 (Vaticinor) longis gaudia temporibus.
23. [22.] Ad Phosphorum, de die cretionis Pontificis Maximi Clementis XIII.
4.23.1 Os nitidum Eoa profer, jam profer ab unda
7044. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.23.4 Clemens, quem pietas, quem sibi sancta Themis,
4.23.5 Virtutesque aliae servari ad longa senectae
4.23.6 Optant incolumem tempora Nestoreae,
4.23.7 Ut pulchre, quod coepit, opus, detexere possit,
4.23.8 Ut Latium antiquo restituat decori,
4.23.9 Ut misero, quo nil quidquam corruptius, orbi
7045. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.55.1 Nulla mora est: gelidas curris festinus ad Arctos,
4.55.2 Horrida nec saevo frigore terret hyems,
4.55.3 Nec verna expectas ut coelum temperet hora,
4.55.4 Nec Zephyri aggestas solvat ut aura nives.
4.55.5 Cunctando Fabius Romanam restituit rem,
4.55.6 Quod nil cunctaris tu, Pie, restitues.
7046. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.59.2 Certatim fervent gaudia Romulidum!
4.59.3 Ut Superis grates reddunt! Ut longa precantur
4.59.4 Incolumi aetatis tempora Nestoreae!
4.59.5 Jure, pater, fulgetque hilari tibi risus in ore,
4.59.6 Dulcibus et lacrymis immaduere genae.
4.59.7 Regibus haec merces una est: curam, atque
7047. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.87.8 Sed sibi quod regnum condidit eximium,
4.87.9 Regnum, fortunae possit quod vincere fluctus,
4.87.10 Quasque ferunt rebus tempora longa vices.
4.87.11 Jupiter haec; doluit Neptunus; verba tonantis
4.87.12 Laudarunt laeto caelicolae fremitu.
7048. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.103.3 Et tibi desponsae vidi quondam ora puellae,
4.103.4 Visaque Spartana pulchrior est Helena.
4.103.5 Ergo connubii maturo tempore vobis
4.103.6 Aurea dum sanctus vincula nectit amor,
4.103.7 Quid precer? O superi, prolem his concedite, matrem
4.103.8 Quae facie, patremque ingenio aequiparet.
7049. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.108.4 Magne, tuo dum tu carmine concelebras,
4.108.5 Incipit en eadem grata et jucunda videri,
4.108.6 Et dici verno tempore laeta magis:
4.108.7 Nimirum, ut carmen possit convertere mentem,
4.108.8 Audieram; nunc re doctus id experior.
7050. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.161.8 Felicis pulchris ausibus ingenii,
4.161.9 Gallia queis plausit, plaudit nunc maxima Roma,
4.161.10 Nullo non plaudet tempore posteritas.
162. [160.] Ad patrem, filio disputante.
4.162.1 Macte pater gnati doctrina. Mira docentem
4.162.2 Jure illum
7051. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.169.1 Torquati carmen Latio donare, Philippe,
4.169.2 Quod potis es, vates diceris eximius.
4.169.3 Rem fieri sed quod tam parvo tempore tantam
4.169.4 Vidimus, id vere reddidit attonitos.
4.169.5 Hoc verum est. Laudi quidquam nec detrahit, usus
4.169.6 Fraude aliqua es si fors, aemulus ille tuus.
7052. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.180.5 Perge: sagax te mens constanti juncta labore
4.180.6 Victorem sistet vertice in Aonio,
4.180.7 Dignum et Phoebaea praecingi tempora lauro,
4.180.8 Atque parem priscis vatibus efficiet.
181. [179.] De classibus Britannicis Nereidum vaticinium.
7053. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.188.1 Non ego nunc inopem facio te, Quinte, minoris,
4.188.2 Quin pluris, quam quo tempore dives eras.
4.188.3 Quod se mutarit fortunae est culpa superbae;
4.188.4 Laus tua, mutatam quod bene, Quinte, feras.
7054. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.195.8 Saeclo Priamiden ussit amore Parin.
196. [194.] Ad Guascum merito honore affectum.
4.196.1 Quod tibi, quo fulges, tandem post tempora longo est
4.196.2 Partus honor, toto gratulor ex animo.
4.196.3 Sed tibi quod partum nemo non gaudet honorem,
4.196.4 Esse reor, multo gratuler unde magis.
7055. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.221.1 Hortum, Alfere, tuum medio florere decembri
4.221.2 Vidi equidem et mecum pectore sub tacito:
4.221.3 Nimirum hoc flores alieno tempore vatis
4.221.4 Eximii Musaeque et Charites tulerunt.
222. [220.] Ad Balthassarem Odescalchium in scena alienam personam agentem.
7056. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.245.9 Has patriae possum, dulci has persolvere amico,
4.245.10 Has tibi, qui me urges, inclyte Sorgiade.
4.245.11 Nunc plorat meus hic tantum, post tempore longo
4.245.12 Fors erit, ut fundat verba diserta dolor.
246. [244.] De Herophila adolescentula mire psallente.
7057. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.283.1 Gratuler incolumi ut Sexto, Nivildus
Nomen arcadicum Joachini Pizzi, qui tunc temporis erat
upremus Arcadiae Custos
7058. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.286.8 Metior ingentes, Celse, proboque viros.
287. [285.] Ad quemdam, qui rei publicae, iniqua nactus tempora, valedixerat.
4.287.1 Fert onus impositum sapiens, curamque, laborem
4.287.2 Et durum forti pectore perpetitur,
4.287.3 Strenuus ut prosit multis, nec publica segnis
7059. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.292.3 Tu facili volitas dextra celer, at mihi mentem
4.292.4 Horror nescio quis percipit attonitam.
4.292.5 Miror enim fieri prope nullo in tempore, dignum
4.292.6 Quod quivis longo tempore spectet opus.
293. [291.] In tabulam Apollinem exhibentem.
4.293.1 Os Phoebi
7060. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.292.4 Horror nescio quis percipit attonitam.
4.292.5 Miror enim fieri prope nullo in tempore, dignum
4.292.6 Quod quivis longo tempore spectet opus.
293. [291.] In tabulam Apollinem exhibentem.
4.293.1 Os Phoebi hoc almum Juno si viderit ipsa,
4.293.2
7061. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.311.1 Sebeto mutas Tiberim, formosa Lagoi,
4.311.2 Digressu maeret maxima Roma tuo;
4.311.3 Et queritur, non illa memor, quam tempore parvo,
4.311.4 Sed memor, heu, quanto sit caritura bono.
312. [310.] In idem argumentum.
4.312.1 Parthenopem viset Roma
7062. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.361.1 Ignarum dicis morum, vitaeque Theona,
4.361.2 Quod nec amat coetus visere foemineos
4.361.3 Nec fatuos audit scurras, nec perdit ineptis
4.361.4 Majorum oblitus tempora longa jocis.
4.361.5 Quid vitam et mores mulier docet, aut nebulonum
4.361.6 Turba levis nullo praedita
praedita] Krša: perdita
7063. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
4.413.4 Constans una omni vindicat a senio.
4.413.5 Esse parem superis haec te facit una deabus
4.413.6 Nullo non unquam tempore floridulam.
414. [411.] In idem argumentum.
4.414.1 Totam heic se pinxit Lebrunia. Quidquid habebat,
4.414.2 Quidquid
7064. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.46.2 Infelix! Tandem da, tibi quod tribuam.
47. [ Lud. 121] De pulchritudine.
5.47.1 Forma quid est? Fulsit quae mira tempore parvo
5.47.2 Quum specie, in rugas desinit ac senium.
48. Ad Pollam, quaerentem, cur suo viro placeat extera tellus.
7065. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.81.2 Tu tua, Cinna, facis lentius, haud melius.
5.81.3 Frustra operam ingentem jactas mihi. Fac opera ingens
5.81.4 Majus majori tempore ponat opus.
5.81.5 Nam si ponit idem, parvum aeque ac futile, stulte
5.81.6 Narras, plus operae quam male perdideris.
7066. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.122.6 Ista, ubi jam fueris carior usque mihi.
5.122.7 Incipiens laetis pasci vult, tristia perfert,
5.122.8 Magnus ubi est longo tempore factus, amor.
123. Ad Gelliam, de ejus cultu inverecundo.
5.123.1 Nudasti scapulas, nudasti Gellia pectus,
5.123.2
7067. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.132.2 Tam male narranti hoc video remedi.
5.132.3 Ut placeas unquam, spes nulla est; hoc age saltem:
5.132.4 Si sapis, ut parvo tempore displiceas.
133. In idem argumentum.
5.133.1 Tormentum est ingens, cum narras: non caput, Aule,
5.133.2 Aule, pedes tua
7068. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.312.1 Judicio praecurrit amor tibi Gellia: peccat
5.312.2 Hoc tuus et parvo in tempore desit amor.
5.312.3 Nempe ignara malum stulta arripis; inde repente
5.312.4 Cogeris arreptum ponere gnara malum.
7069. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.336.1 Zelotypum esse virum queritur sibi Gellia; caram
5.336.2 Gellia nimirum se dolet esse viro.
5.336.3 Uxor cara sua est cui namque hoc tempore, spretam
5.336.4 Quisquis non animo deferit immemori,
5.336.5 Neglectam et patitur cui vult se tradere amanti,
5.336.6 Is solet hoc dici tempore zelotypus.
7070. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.336.4 Quisquis non animo deferit immemori,
5.336.5 Neglectam et patitur cui vult se tradere amanti,
5.336.6 Is solet hoc dici tempore zelotypus.
337. Ad Gallam de ejus simulatione.
5.337.1 Nunc lacrymas, verso risum nunc incipis ore,
5.337.2 Et mutas
7071. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.342.1 Quid soror ediderit, nescis, tua? Stulta rogare id
5.342.2 Tempore post multo, Gellia, nec dubitas?
5.342.3 Edidit illa marem se dignum; quam tua vincit
5.342.4 Te soror et natos vincat ut ille
ille] illa
7072. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.350.1 Dum teneras inter versaris, Tulle, puellas,
5.350.2 Et coetu in molli tempora longa teris,
5.350.3 Una mihi e teneris jam facta videre puellis,
5.350.4 Nil est molle magis, nil magis est fatuum.
5.350.5 Digna viro nec agis, nec scis, enervis,
7073. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.385.1 Tulla coli se vult primo, dein forsan amari
5.385.2 Maturo demum tempore, Galle, volet.
5.385.3 Tu stulte properas nimium festinus et audes
5.385.4 Occursu in primo dicere delicias,
5.385.5 Et comes affigis lateri te proximus arcte,
7074. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.420.1 Quod comitem assiduum fers me, Cinna optime, grande
5.420.2 Id fateor grato pectore promeritum.
5.420.3 At durum est, tantum tam longo tempore ferri,
5.420.4 Seque gravem multis noscere ab indiciis.
5.420.5 Ergo vale: hoc demo pondus tibi denique; talis
5.420.6 Debetur tali gratia promerito.
7075. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.452.1 Te pulchrae laudes narrantem Phyllidis, Aule,
5.452.2 Audivi longo tempore, mirificas.
5.452.3 Audivi ac didici, nimio cui pectus amore
5.452.4 Flammatum est, veri cernere posse nihil.
5.452.5 Ac, sibi, quae fingit, sua somnia dicere
7076. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.479.2 Interdum et coelum suspicit Origenes,
5.479.3 Ingemit et lapsos nullo jam vindice mores,
5.479.4 Prisca patrum et nobis tempora commemorat,
5.479.5 Lascivos inter laetus conviva sodales
5.479.6 Jecit spurcidicis libera verba jocis,
5.479.7 Atque cibi ingessit ventri, quod sat foret urso,
7077. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.479.10 Vix potuit sera nocte redire domum.
5.479.11 Scilicet haec illa quondam sub fronte latebat,
5.479.12 Seque dato effudit tempore nequitia.
480. [479.] In medicum.
5.480.1 Quod se non patitur curari more bubulci,
5.480.2 Naturam ac morbi dispicit ac
7078. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.487.1 Sarmatiae antistes quanam fideique, bonisque
5.487.2 Moribus hoc duro in tempore prospiciat,
5.487.3 Communi magis an prosit, noceatne saluti,
5.487.4 Audiri si vis, parce, Caline, loqui.
5.487.5 Publica negligitur, cordi res est sua cuique,
7079. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.495.2 Postumus, hunc vitas, hunc, Mariane, fugis.
5.495.3 Jure pudet, credo, socio quod, dure, negasti
5.495.4 Speratam extremo in tempore dives opem.
496. [495.] Cur vitat Cinnam.
5.496.1 Disco aliquid mecum, nil tecum, Cinna; rogas et,
5.496.2 Cur solus
7080. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.498.1 Eloquio, Bolane, putas, te posse placere,
5.498.2 Ullo nec parcis tempore multa loqui.
5.498.3 Interea coetu e socio pars oscitat, ora
5.498.4 Pars alio vertit, pars etiam obloquitur.
5.498.5 Nec sentis, nec te sentis, insulse, loquentem,
7081. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.501.1 Cur valeat Quintus, vacuos ut venit in agros,
5.501.2 Quaeritis? Id lenes non faciunt Zephyri,
5.501.3 Non dulces avium cantus, umbrosaque Tempe,
5.501.4 Puraque de gelido lympha voluta jugo.
5.501.5 Nempe valet, quod, quos hic semper consulit, illic
5.501.6 Ad latus haud ullos Quintus habet medicos.
7082. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.534.3 Si quia nulla placet, mirum est pol; si quia nulli
5.534.4 Tu potius, miri, Postume, nil video.
535. [534.] De Cinna clamante: "O tempora! O mores!"
5.535.1 Clamas "O mores!", clamas "O tempora!", ferri,
5.535.2 Cinna et tu clamans forsitan ista potes;
5.535.3 Verum eadem clamant (id quis ferat aequus?) et illi
7083. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.534.4 Tu potius, miri, Postume, nil video.
535. [534.] De Cinna clamante: "O tempora! O mores!"
5.535.1 Clamas "O mores!", clamas "O tempora!", ferri,
5.535.2 Cinna et tu clamans forsitan ista potes;
5.535.3 Verum eadem clamant (id quis ferat aequus?) et illi
5.535.4 Moribus haec si qui tempora
7084. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.535.2 Cinna et tu clamans forsitan ista potes;
5.535.3 Verum eadem clamant (id quis ferat aequus?) et illi
5.535.4 Moribus haec si qui tempora dedecorant.
536. [535.] In hominem loquacissimum.
5.536.1 Permagnum hoc peccas; ne disrumpare, vereris,
5.536.2 In
7085. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.543.2 Hinc laudesque suas et sua probra refert,
5.543.3 Rideri et se se patitur, fatuumque putari,
5.543.4 Dum ne sit quo non tempore dicat: EGO.
544. [543.] De Quinti arrogantia.
5.544.1 "In puteo verum", dixit Democritus; id tu,
5.544.2 Ceu pateat claro
7086. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.617.1 Quidnam solus agam, quaeris, Corvine? Profudi
5.617.2 Quod, te dum foveo, temporis id reparo.
618. [617.] In Eunum, aliena, non sua, curantem.
5.618.1 Tamne domi nihil est, quod cures, Eune, mearum
7087. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.629.1 Omnia festinas; maturo tempore, Tulla,
5.629.2 Nil peragis; studio parce, quieta, tuo.
5.629.3 Ut tibi praescriptam nil denique fiat ad horam,
5.629.4 Quamvis desideas, non minus efficies.
7088. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.683.4 Pace tua dictum, Glaucia inepte, volo,
5.683.5 Quem nil non laedit, cujus audire molestas
5.683.6 Nullo non cogor tempore delicias,
5.683.7 Quod male firma labent ceu nervis membra solutis,
5.683.8 Languiduli et nequeant longius ire pedes.
7089. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.707.1 Abjecit clypeum coeso jam Gallia rege,
5.707.2 Uno et quo fuerat pignore freta caret.
708. [707.] De pileolo Italice "berretta", quo tunc temporis Galli utebantur.
5.708.1 Glaucia, pileolo stulte laetaris inani;
5.708.2 Non tibi pileolo est nunc opus, at capite.
5.708.3 Nulla est libertas deliro. Insignibus orna,
7090. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.812.1 Qui sic est nequam, nequam ut sese putet ipse,
5.812.2 Non longo is nequam tempore, Quinte, manet.
5.812.3 Nequitiam qui nec sentit, quis tempore in ullo
5.812.4 Nequitiae hunc credat ponere posse modum?
5.812.5 Quare non vitio tam laedor, Quinte, tuo,
7091. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.812.1 Qui sic est nequam, nequam ut sese putet ipse,
5.812.2 Non longo is nequam tempore, Quinte, manet.
5.812.3 Nequitiam qui nec sentit, quis tempore in ullo
5.812.4 Nequitiae hunc credat ponere posse modum?
5.812.5 Quare non vitio tam laedor, Quinte, tuo, quam
5.812.6 Expers quod vitii, Quinte, videre tibi.
7092. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.820.10 Queis me, nugator garrule, perdideras,
5.820.11 Ista lassatus, frustra discedere quaerens
5.820.12 Quam tuleram longo tempore, stultitia,
5.820.13 Est male, dicebam, mihi, Pontice; sed tamen hercle
5.820.14 Multo est nunc melius, quam fuit ante mihi.
7093. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.832.1 Cantibus eximiam tribuunt haec tempora laudem,
5.832.2 At contra vatum carmina spreta jacent.
5.832.3 Nec miror: bardi vocum dulcedine possunt,
5.832.4 Non possunt acri tangier ingenio.
7094. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.925.1 Intempestivus venio tibi saepe; nec aequa
5.925.2 Mente (quod e vultu proditur) excipior.
5.925.3 Me captare horas, venari et commoda fandi
5.925.4 Tempora, displiceam quo minus, Aule, piget;
5.925.5 Omnes praecipue quum non mihi desit in horas,
5.925.6 Cui tempestivus scilicet adveniam.
7095. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.925.3 Me captare horas, venari et commoda fandi
5.925.4 Tempora, displiceam quo minus, Aule, piget;
5.925.5 Omnes praecipue quum non mihi desit in horas,
5.925.6 Cui tempestivus scilicet adveniam.
926. [920.]
De Laelio ejusque laudatoribus. Krša
7096. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.974.5 Heu miseram! Rursus quae flebit nempe relicta,
5.974.6 Ibit et in patriam spreta puella domum.
5.974.7 Non es, qui possis longo illam tempore ferre,
5.974.8 Ipsum qui nec te, Postume, ferre potes.
975. [969.] In Quintum hominem maledicum.
5.975.1 Dic quae vis,
7097. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1054.2 Visum ut eas; rerum plurima praepediunt.
5.1054.3 Crede mihi, potius qui nil non expedit et quem
5.1054.4 Deficiunt nunquam tempora, defit amor.
1055. [1049.] Unum senectutis bonum, inter alia, est vati noscere Gallam.
In Gallam. Krša
7098. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1065.5 Quam nunc vix sistit, possit quae sistere cura,
5.1065.6 Aera si ansu praepete transiliat?
1066. [1060.] Fabiano, longo tempore frustra culto, valedicit.
Fabiano, diu sibi culto, valedicit.
Krša
5.1066.1 Non ego me primum volui, non esse secundum:
7099. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1094.6 Quod laudant, pauci sed tua scripta legunt.
1095. [1089.] In Cinnam epigrammata scribentem.
5.1095.1 Tempora ne deses perdas, epigrammata scribis.
5.1095.2 Nempe alio perdis tempora, Cinna, modo.
1096. [1090.] In Quintum, vera omnia scribere dicentem.
7100. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1095.1 Tempora ne deses perdas, epigrammata scribis.
5.1095.2 Nempe alio perdis tempora, Cinna, modo.
1096. [1090.] In Quintum, vera omnia scribere dicentem.
5.1096.1 Quae scribit, Quintus dicit, vera omnia; verum
7101. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1139.6 Caepit qui carmen scribere floridulum.
1140. [1134.] In nostrum aevum.
In sua tempora parum Musis accomodata.
Krša
5.1140.1 Quis leget hoc nostri quodcumque est carminis aevo,
5.1140.2 Quo bona tot veterum carmina spreta jacent?
7102. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1227.6 Ignarae forma dicite quam valeat.
5.1227.7 Queis miseri nullo possunt obsistere pacto,
5.1227.8 Fors erit, ut vires temperet illa suas.
1228. [1222.] In Meroen foedam, juvenumque insidias semper metuentem.
5.1228.1 Usque peti, Meroe, tibi nempe videris, amantum
7103. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1238.1 Nisae servit Acis, saevaeque in jure puellae
5.1238.2 Vile gemit longo tempore mancipium.
5.1238.3 Vincula quae teneant constrictum, saepe rogavi:
5.1238.4 Nil mihi respondit, moestus at ingemuit.
7104. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1293.2 Et facit incano delicias capite.
5.1293.3 Interea censor, castigatorque minorum
5.1293.4 Foeda haec insectans tempora laudat avos.
5.1293.5 Quis non mirari, quis possit ferre, patique,
5.1293.6 Idem ut homo faciat se Paridem et Priamum?
7105. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1294.2 Ancillae multum, nil tribuis dominae.
1295. [1289.] Ad Levinum. In idem argumentum.
5.1295.1 Disce aliquid, Levine: animum cole, tempore parvo,
5.1295.2 Cui fidis, formae flos tuus iste perit.
1296. [1290.] In idem argumentum.
5.1296.1 Mentem, Quinte, orna;
7106. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1341.9 Tam facile, quam me liquisti, perfide Cinna,
5.1341.10 Et laceras laesa saevus amicitia.
1342. [1334.] In haec nostra tempora, quibus et primi vates mediocres sunt et parvi.
5.1342.1 Credo equidem et fateor, mediocribus esse poetis
5.1342.2 Augusto quondam principe non licuit;
5.1342.3 Esse loci quid enim
7107. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1366.5 Desine jam: voces in ventum fundit inanes
5.1366.6 Frustra, cui nemo credere vult hominum.
1367. [1359.] In Ponticum, quadragesimae tempore nunquam verbum Domini audientem.
5.1367.1 Pontice, dic, oro, dum totam rite per urbem
5.1367.2 Rostra sacris passim vocibus alta sonant,
5.1367.3 Auditumque omnis certatim confluit
7108. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1409.1 Consenuit Musas inter Curtillus et esse
5.1409.2 Vult aliquo vatum qualibet in numero,
5.1409.3 Sed data post Musis, miser, omnia tempora, vatum
5.1409.4 E numero ipse suis versibus ejicitur,
5.1409.5 Quos quiscumque leget, scriptorem scilicet esse,
5.1409.6 Quam vatem, citius dixerit astrologum.
7109. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1410.1 Odit Pieridas Rullus male. Num quod amantem
5.1410.2 Spreverunt longo tempore Pierides,
5.1410.3 Et quoties Pindum est ausus tentare, fugarunt
5.1410.4 Sacro furcillis praecipitem e nemore?
7110. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1445.6 Prava modo, recti cernere posse nihil.
1446. [1439.] In Glauciam, de Flacci mutabilitate querentem.
5.1446.1 Quod coluit mire te longo tempore Flaccus,
5.1446.2 Dein subito spretum, Glaucia, deseruit,
5.1446.3 Infidumque, levemque vocas, at falleris: ille,
5.1446.4 Ut nemo, stabili est suetus amare fide,
7111. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1478.5 Quos, vesane, paras tibi stulta mente dolores,
5.1478.6 Ostendet ratio quum tibi, qui fueris.
5.1478.7 Tunc frustra revocans vita male perdita inerti
5.1478.8 Tempora, cum gemitu talia dicta dabis:
5.1478.9 Me miserum!..............................................
5.1478.10 .........................................................
7112. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
5.1479.1 Irascor, longo quod perdis tempora somno,
5.1479.2 Irascor, ludus quod tibi, Quinte, placet.
5.1479.3 Vita fugit; vitae multo pars optima sensim
5.1479.4 Sic misero nunquam non reditura perit.
7113. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
6.23.5 Sed bene, quod frater superest. Rex aetheris alti,
6.23.6 Oro, serva illum sospitem et incolumem.
6.23.7 Redde illi quae dempta mihi sunt tempora, cumque
6.23.8 Rite suos annos vixerit, adde meos.
24. Tucca uxori suae tumulum.
6.24.1 Servitio exemptus longo, curisque
7114. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.62.4 Vel multa incanae saecula Deiphobes.
7.62.5 Si quisque est vivax, quam foedus, non erit hercle
7.62.6 Quisquam aequet vitae ut tempora longa tuae.
63. Aliud.
7.63.1 Mors foeda est, multo es tu morte at foedior ipsa;
7.63.2 Te viso extimuit, cepit et illa
7115. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.100.1 Fallere quae fertur, Phyllis non fallit amantes;
7.100.2 Nullum ficte, omnes diligit ast breviter.
7.100.3 Nec tantum apparet, parvo post tempore sed fit,
7.100.4 Mire mutato pectore, prorsum alia.
7.100.5 Nescit quid fraudes, nescit constantia quid sit.
7.100.6 Nulla usquam est mulier verior et levior.
7116. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.106.1 Ad Tullam omnia festinantem.
Vide Satyr. 628.
7.106.2 Omnia festinas, maturo tempore, Tulla,
7.106.3 Nil peragis, studio parce quieta tuo.
7.106.4 Ut tibi praescriptam nil denique fiat ad horam,
7.106.5 Quamvis desideas, non minus efficias.
7117. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.121.1 De pulchritudine.
7.121.2 Forma quid est? Fulsit quae mira tempore parvo
7.121.3 Quum specie, in rugas desinit ac senium.
122. De terrifica Pholoes deformitate.
7.122.1 Immodicus formae si
7118. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.128.4 Blanditim dono quam tibi poscis, eme.
129. In hominem imperiosum.
7.129.1 Nullo non isti parebis tempore? Sic te
7.129.2 Arbitrio saevus verset agatque suo?
7.129.3 Sic, quam tute aliis coleris, tam postulet a te,
7.129.4 Mutatis foede partibus, ipse coli?
7119. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.165.3 Irasci nunquam nam video alterutrum.
7.165.4 Ira ubi succensos crebro non ventilat ignes,
7.165.5 Languescit parvo tempore lentus amor.
166. Ad Gelliam.
7.166.1 I. Non unum, omnes, cara omnibus, alloquatur.
Ne unum, sed omnes, cara omnibus,
7120. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.200.1 Quod fieri vellet, factum sibi fingit Alexis,
7.200.2 In falso et perdit tempora somniolo.
7.200.3 Usque sibi et sperans fortunae dona faventis
7.200.4 Mentem animi blandis lactat imaginibus.
7.200.5 Condere fabellas sic de se gaudet inanes,
7121. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.204.6 Eximis inviso villula servitio.
7.204.7 Sic ait; ingemuit mox alto e corde, parari
7.204.8 Heu reduci parvo in tempore triste jugum.
204.
(inter varia)
7122. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.211.1 Tam parva auctus tam longo tempore coepit,
7.211.2 Antiquam jactas quam, Lupe, amicitia,
7.211.3 Nestoreis ut opus sit saeclis, tangere finem
7.211.4 Vel primum ut verae possit amicitiae.
7123. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.212.2 Scribo ego. Cui scribo, me mea Lyda legit.
212. In Quintum, dicentem suum carmen parvo tempore fuisse effusum.
In Quintum, dicentem se carmen, quod legerat parvo tempore
scripsisse.
7.213.1 Quinte, tuum, dulces inter dum ludis amicos,
7124. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.213.1 Quinte, tuum, dulces inter dum ludis amicos,
7.213.2 Effusum parvo tempore carmen ais.
7125. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.213.1 Quinte, tuum, dulces inter dum ludis amicos,
7.213.2 Effusum parvo tempore carmen ais.
7.213.3 Id quod opus dici? Nihil ut tu dixeris, ipsum
7.213.4 Se parvo effusum tempore carmen ait.
7126. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
7.213.2 Effusum parvo tempore carmen ais.
7.213.3 Id quod opus dici? Nihil ut tu dixeris, ipsum
7.213.4 Se parvo effusum tempore carmen ait.
213. Cur Postumus puer optima scripsit et senex deteriora carmina scribit.
Cur Postumus puer optima et senex deteriora carmina scribat.
7127. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.1.4 Hanc mihi praecludant si mea fata domum.
8.1.5 Haec modo si pateat semper, quocumque cadat sors,
8.1.6 Nullo non aeque tempore laetus agam.
8.1.7 Hic Helicon, Pindusque mihi est, hic est bona, carmen
8.1.8 Assidue dictat, quae, mea Lyda, mihi.
7128. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.24.1 Visenti Lydam nihil obstat, commoda quaevis
8.24.2 Tempora sunt, ullis nil opus est monitis:
8.24.3 Te contra possim ne, Gellia, visere, credi
8.24.4 Vix possit, quot res me male distineant;
8.24.5 Quot sit opus monitis, subeant
7129. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.46.5 A te ne cogar quoquam secedere, Lyda,
8.46.6 Neve tuis caream dulcibus alloquiis,
8.46.7 Urbs mihi habet quidvis, Tiburque et Tuscula tempe,
8.46.8 Hesperidumque hortos et nemora Alcinoi.
47. De Lyda, aliis omnibus praelata.
8.47.1 Quaeris, cur placeat mihi Lyda
7130. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.108.4 Certatim gaudent visere, Lyda, tui.
8.108.5 Par tibi debetur prope gratia, sive ego tecum,
8.108.6 Sive ego te propter tempora laetus ago.
109. Ad Lydam.
8.109.1 Musam saepe meam soleo te dicere, Lyda;
8.109.2 Unius ad nutus haec mea vena
7131. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.234.1 Qui memor usque tui sum, candide Pindemonti,
8.234.2 Cunichides vidici te memorem esse mei,
8.234.3 Atque mihi missam post tempora longa salutem
8.234.4 Accepi magna non sine laetitia.
8.234.5 Lyda tulit, nullis non caram laudibus ambo,
8.234.6 Quam toto attoniti pectore suspicimus.
7132. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.239.1 Cur petere, ut quondam, nolim rus, urbe relicta,
8.239.2 Hoc laeto autumni tempore, Lyda, rogas.
8.239.3 Quod tecum heic possum ruris prorsum immemor esse,
8.239.4 Rure tui assidue cogerer esse memor.
7133. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.263.2 Non cohibet, si quis laeserit, indomitos.
8.263.3 Hoc mihi fis pluris, Lyda optima, quod tua virtus
8.263.4 Mire foemineum temperat ingenium.
8.263.5 Naturae nec enim debes, at moribus, agna
8.263.6 Quod miti es vixa mitior in media,
8.263.7 Exercesque iras adeo sapienter, ut hercle
7134. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.306.1 Quos mihi tu narras agros, quae frigida tempe,
8.306.2 Fluminaque et fontes et nemora et siluas?
8.306.3 Pictarum et cantus per frondea tecta volucrum,
8.306.4 Et Zephyri umbrosis murmur in arboribus?
7135. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.336.1 Tam parva, haec tam mira eadem Carlilla, requiris,
8.336.2 Olim maturo tempore qualis erit?
8.336.3 Dicam equidem sensu ex animi: res scilicet ipsa
8.336.4 Non raro magna spe solet esse minor.
8.336.5 Si tamen aequarit, spem si res vicerit
7136. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.354.4 Quamque potes, gratis cantibus affer opem.
8.354.5 Sic tibi, Romuleis fugit quae pulsa theatris,
8.354.6 Usque ora et digitos temperet Harmonia.
355. Optat pluviam, ut Lyda secum domi maneat.
8.355.1 Et mansura domi Lyda est, lecturaque mecum,
8.355.2 Ut
7137. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.361.1 Multum Lyda tibi debet, te judice, quod tu
8.361.2 Illam tam longo a tempore, Quinte, colis.
8.361.3 Sed tu plus illi debes, me judice, quod se
8.361.4 Passa tibi est longo tempore, Quinte, coli;
8.361.5 Quae tibi dum miros impertit culta
7138. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.361.2 Illam tam longo a tempore, Quinte, colis.
8.361.3 Sed tu plus illi debes, me judice, quod se
8.361.4 Passa tibi est longo tempore, Quinte, coli;
8.361.5 Quae tibi dum miros impertit culta lepores,
8.361.6 Nil audit contra ni rude et illepidum.
7139. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.386.6 Eximii ducam muneris esse loco.
387. Laudat Lydam.
8.387.1 Ex quo, Lyda, semel te novi tempore, noram
8.387.2 Quas prius, una omnes displicuere mihi.
8.387.3 Nulla placet prorsum; partim placet, esse videtur
8.387.4 Si qua modo ex aliqua parte tui assimilis.
7140. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.499.2 Fausta precer vates me, mea Lyda, rogas.
8.499.3 Quid precer hoc melius, cum cesserit, illius et tu
8.499.4 Sis longum et longum sit memor ille tui.
8.499.5 Temporis et spatium quodvis, spatiumque locorum
8.499.6 Vestrae nil unquam demat amicitiae.
8.499.7 Auguror; eveniet: casus rerum haud timet ullos
8.499.8 Sanctus, quem virtus
7141. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.550.2 Haec quis tam durus non tria saecla putet?
8.550.3 Ah utinam fugiant raptim, noctesque diesque
8.550.4 Se cursu evolvant tempora praecipiti!
8.550.5 Queis desiderium cedens, curamque relinquis,
8.550.6 Laetitiam ut rediens, dia puella, feras.
7142. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.581.1 Extinctam vidi Violantam. Pulchrior esse,
8.581.2 Quam quo vivebat tempore, visa mihi est.
8.581.3 Fallor? An hinc abiens aeternae ad gaudia vitae
8.581.4 Mens formae partem liquit in ore suae?
7143. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.593.2 Quidquid agas, quovis doctior artifice.
8.593.3 Nam te intus natura docet; motusque, statusque,
8.593.4 Et voces mire temperat ipsa tuas.
8.593.5 Cuncta decent: oculos, vultusque, manusque faventum
8.593.6 Applausus, mentes testor et attonitas.
7144. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.606.8 Natura ut docto doctius Hippocrate.
607. Ad Lydam absentem.
8.607.1 Tecum, Lyda, loqui, lustras quae Tuscula tempe,
8.607.2 Urbis Romuleae cultor ego cupio.
8.607.3 Id quando cupido nondum licet
cupido nondum licet] nondum liceat mihi
7145. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.612.1 Ah, quid agis, mea Lyda? Istum cur ausa rogare es
8.612.2 Quam valeat? Miseris, heu, mala quanta moves
8.612.3 Quae subito nobis tempestas ingruet! Omnem
8.612.4 Morborum incipiet promere jam numerum,
8.612.5 Et moesta aeternas ordiri voce querelas,
8.612.6 Et dicet decies dicta iterum decies.
7146. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
8.626.6 Forma etiam dempta, Postume, grata foret.
8.626.7 Hic meus est: quem tu falso tibi fingis, amice,
8.626.8 Iste senem longo a tempore fugit amor.
627. [628.] Ad Lydam.
8.627.1 Et cantus placuere mihi, placuere choreae
8.627.2 Et celeres, placuit sed tamen
7147. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.48.2 Nempe illos aetas postera desipere.
9.48.3 Philosophi hoc fatum: primo scire omnia, dein mox
9.48.4 Fertur post parvo tempore scire nihil.
9.48.5 Nil firmum hic, subito vertuntur scita, ruuntque,
9.48.6 Magno quae fuerunt scilicet in pretio.
9.48.7 Fors melior vatum est, quos temnis: carmine
7148. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.96.3 Ut fratrem, qui te melior placidusque, bonusque est,
9.96.4 Omnibus e terris exigeres Zephyrum,
9.96.5 Ut verna horrificis contristes tempora nimbis,
9.96.6 Chloris et amissum lugeat alma decus.
97. [95.] Ad Daphnym.
9.97.1 Daphny, lyram pulsa; dulces inflabit
7149. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.130.4 In vita fieri quod misere doleo;
9.130.5 Cui fatum est optare absentem semper amicum
9.130.6 Praesenti nullo tempore posse frui.
131. [128.] Ignaros rerum species exterret inanis.
9.131.1 Flagrantem subito pueri videre caminum,
9.131.2 Ad
7150. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.138.4 Pol mallet, propria quam temerata manu.
139. [136.] Qualem amicum sibi velit.
9.139.1 Sit mihi, perspectum longo jam tempore qui me
9.139.2 Observet, qui me diligat, Aule, comes,
9.139.3 Consilio possit qui me juvisse fideli,
9.139.4 Aurem qui monitis praebeat ipse meis.
7151. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.167.8 Questubus et lacrymis adgemat aequa meis.
168. [165.] In Aulum interpellatorem.
9.168.1 Si pars ulla vacat mihi temporis, hanc tibi poscis,
9.168.2 Aule, mihi ne pars temporis ulla vacet.
9.168.3 Ut mihi, perpetui post toedia longa laboris,
9.168.4 Si qua datur, pereat, te rapiente
7152. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.168.1 Si pars ulla vacat mihi temporis, hanc tibi poscis,
9.168.2 Aule, mihi ne pars temporis ulla vacet.
9.168.3 Ut mihi, perpetui post toedia longa laboris,
9.168.4 Si qua datur, pereat, te rapiente quies,
9.168.5 Qua sine vitalem possim qui dicere vitam,
7153. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.169.1 Cur vario vestem fucant haec saecla colore,
9.169.2 Priscis quae fuerat candida temporibus?
9.169.3 Illis quod placuit prorsum omni sorde carere:
9.169.4 Nobis quod sordes nunc placet occulere.
170.
7154. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.183.2 Vis, ego et invito dicere jam metuo.
9.183.3 Attamen (extincto sic me, mea carmina vivant)
9.183.4 Dixi venturis omnia temporibus.
9.183.5 Omnia jam servat, cunctis late omnia quondam,
9.183.6 Dicere quae metuo, charta loquetur anus.
7155. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.192.2 Sic hospes poteris, civis et esse bonus.
193. [190.] Patris desiderium pueri cuiusdam nomine.
9.193.1 Nam quid abes, genitor, tam longo tempore? Quid me
9.193.2 Sic desiderio conficis usque tuo?
9.193.3 Ah miserum, ah flentem frustra, frustraque timentem
9.193.4 Triste aliquid, semper numina magna deum
7156. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.201.6 Et sibi se victrix restituet ratio.
9.201.7 Nulla mihi incipies fieri tunc ipsa vicissim,
9.201.8 Ut tibi sum longo a tempore nullus ego.
202. [199.] Aeneas loquitur. Litora tum patriae lacrymans, portusque reliqui . Aeneas in Virgilio.
9.202.1 Dardaniae sedes, bello et subversa
7157. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.204.1 In scriptorum nostri aevi contemptorem.
9.204.2 Qui priscos tantum laudatque legitque poetas,
9.204.3 Despuit et quidquid tempora nostra ferunt,
9.204.4 Nuper et est si quid scriptum, fastidit et odit,
9.204.5 Doctumque et cultum sit licet et lepidum,
9.204.6 Non aequus veterum virtutem sentit,
7158. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.221.2 Floribus et laeto gramine ridet humus,
9.221.3 Hic variae ludunt per frondea tecta volucres,
9.221.4 Hic levis aestivum temperat aura canem.
9.221.5 Huc niveum compelle gregem, cantabimus una
9.221.6 Quod Lycus et Dorylas, Daphnis et invideat.
7159. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.253.1 Laetitiam jungit moerori et miscet utrumque
9.253.2 Qui sapit et vitam temperat arte suam.
9.253.3 Hoc juvenem, atque senem jungi volo, laetior aequo
9.253.4 Ne juvenis, ne sit moestior, Aule, senex.
7160. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.260.3 Cur properas? Quod abest, metuens cur praecipis? Ultro
9.260.4 Adveniet, si quid fors inimica parat.
9.260.5 Adveniet, figetque, suo sed tempore, vulnus;
9.260.6 Cur nondum facto vulnere, amice, doles?
261. [258.] Aliud.
9.261.1 Quae fiunt, doleo; quae fient, Aule,
7161. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.266.2 Ipse sibi, atque aliis nempe amat esse gravis,
9.266.3 Nec vitae (nulla est post actam vita juventam)
9.266.4 Mortis at infelix tempora longa cupit.
9.266.5 Haec mihi ego, haec senior tu met tibi dicito, quamvis
9.266.6 Auri grata parum, Postume, vera tamen.
9.266.7 Est aliquid fatuum, liceat si, ponere
7162. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.266.7 Est aliquid fatuum, liceat si, ponere votum,
9.266.8 Deque malis senii demere stultitiam.
267. [264.] Tempore luctus et irae ne cape consilium.
Qui aliquid consilii capere velit, ab ira et angore vacuum
esse debere.
9.267.1 Turbidus et luctu, saeva
7163. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.267.2 Quaeris, quod tibi dem, Pontice, consilium?
9.267.3 Consilii nihil est, hoc praeter scilicet unum:
9.267.4 Tali ne capias tempore consilium.
268. [265.] Ad Glauciam imperantem et Iolam servientem.
9.268.1 Imperium exerces tu, Glaucia, servit Iolas:
7164. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.278.7 Mire, Opifex, taceant de te praeconia famae:
9.278.8 Quantus sis, terror me docet ipse meus.
279. [276.] Ad proceres: quid deceat fieri tempore siccitatis.
9.279.1 Aret ager quando, nec foeni copia tanta est
9.279.2 Quanta opus, expediam quid deceat fieri.
9.279.3 Neve indefesso desint, curemus, asello,
7165. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.282.1 Quinte, rogas, cur te fugiam tuus ille sodalis.
9.282.2 Dicam equidem, ut soleo, quod fuit, ingenue.
9.282.3 Tempore tentavi longo, num denique jungi
9.282.4 Nos inter verax posset amicitia.
9.282.5 Hunc mihi ubi frustra vidi sumpsisse laborem,
9.282.6 Spesque abiit nubes cassa per
7166. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.300.6 Inventa oblito defluere ex animo,
9.300.7 Lethaeoque sinat sub gurgite mersa latere,
9.300.8 Inventa ut nullo tempore si fuerint.
301. [298.] Non bona, sed nova vulgus amat.
9.301.1 Cur vocum flexus alios, aliosque theatra
7167. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.307.1 Certe displicui tibi, Postume, nec scio quare.
9.307.2 Hoc scio, me certe displicuisse tibi,
9.307.3 Ex quo et displicui tibi tempore, dulcis amice,
9.307.4 Ipsi non unquam me
me]
7168. Kunić, Rajmund. Epigrammata, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
9.324.5 Dic, fidusne mihi sis, Aule, sodalis, an acer
9.324.6 Te falsa obvolvens hostis amicitia?
9.324.7 Quid loquor? Heu, novi, qui sis; post tempore longo
9.324.8 Cujus adhuc nutans fluctuat, Aule, fides.
325. [322.] De sene et juvene.
9.325.1 Qui canis albent, solet
7169. Kunić, Rajmund. Ex Graeco Homeri Hymnus ad... [Paragraph |
Section]
61 Flammam Hecate manibus quatiens divae obvia venit,
62 Ac tristi maestam compellans voce locuta est:
63 "Diva ferens almas maturo tempore fruges
64 Late augens cultas praestanti numine terras,
65 Quis divum, vel quis mortali e gente virorum 65
66 Persephonem adducens rapuit miseraeque parenti
7170. Kunić, Rajmund. Ex Graeco Homeri Hymnus ad... [Paragraph |
Section]
75 Hunc prope constiterunt fulgentes luce corusca 75
76 Ad bijuges maestoque Ceres haec voce loquuta est:
77 "Sol, tibi vel facto vel dicto tempore in ullo
78 Si placui, Juxta Hesiodum in Theogonia
7171. Kunić, Rajmund. Ex Graeco Homeri Hymnus ad... [Paragraph |
Section]
94 Diva, tuum, gnata miseram qui torquet adempta.
95 Istos nemo alios luctus, quam Jupiter ipse 95
96 Attulit altitonans; fratri qui temperat umbras,
97 Floridulam ille dedit cupido sibi ducere nuptam
98 Luctantem frustra. Curru hic devexit in alto
99 Obscuras Nympham ad sedes, quas jam colit illa
7172. Kunić, Rajmund. Ex Graeco Homeri Hymnus ad... [Paragraph |
Section]
319 Bellaque Eleusinae quondam volventibus annis
320 Certatim huic gentes et praelia saeva ciebunt 320
321 Saevis discordes nullo non tempore rixis.
322 Magna Ceres ego sum, disque et mortalibus ingens
323 Auxilium atque ingens curae luctusque levamen.
324 Nunc agedum templumque mihi sublime locare
7173. Kunić, Rajmund. Ex Graeco Homeri Hymnus ad... [Paragraph |
Section]
440 Umbrarum regina; tuos nec jam ulla beato 440
441
Coelicolum in coetu major dea vincet honores,
442 Mortalis nec erit quisquam ullo in tempore, triste
443 Qui tibi supplicium non pendat, multa per aras
444 Ni tibi sacra ferat casto solemnia corde
445 Placet et omnigenis, qua fas, tua numina donis." 445
7174. Kunić, Rajmund. Ex Graeco Homeri Hymnus ad... [Paragraph |
Section]
523 Heic sacram niveis frontem circumdata vittis
524 Advenitque Hecate castamque amplectitur arcte
525 Flavicomae gnatam Cereris, cui tempore ab illo 525
526 Usque comes servitque ministraque fida sacrorum est.
527 Interea qui cuncta videt, regnator Olympi
528 Altitonans, caeloque Rheam demittit ab alto
7175. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2188 |
Paragraph |
Section]
7176. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2188 |
Paragraph |
Section]
7177. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2188 |
Paragraph |
Section]
7178. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2194 |
Paragraph |
Section]
7179. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
7180. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
1.1 Ni tu me oblitus totum es jam, candide Rubbi,
1.2 Tempore post multo quod te importunus adibo
1.3 Ignosces, credo, veteri, caroque sodali,
1.4 Atque dabis facilis veniam hanc. Tu scribis et ipse
1.5 Multa diserte, et scripta aliorum
7181. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
4.29 Non video, contra dices; nisi forte repones
4.30 Putidula et Davo digna haec. Sol igneus urit
4.31 Aestatem per longam, autumni tempore Bacchus
4.32 Rura vocat, campique obeundi, animusque severis
4.33 Laxandus studiis; gelidum brumare tribunal
4.34 Adscendam, nec tussim acrem, nec acuta pavebo
7182. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
5.74 Pugna vocet; lyra pulsa sonet, choreasque per artem
5.75 Ducere et ad numeros vestigia flectere cogat.
5.76 Haec te digna quidem cura est; his tempora ludis
5.77 Grata trahes, animum quando majoribus aegrum
5.78 A studiis laxare voles. An credis in arcem
5.79 Palladiam ascendisse, quod ipso a limine clausas
7183. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
5.87 Fulgere? Quid circum solem flammantia volvit
5.88 Astra, quid in curvas ducit, revocatque choreas
5.89 Diverso in spatio, diverso et tempore semper
5.90 Mercurium, Venerem, Terram, Martemque rubentem
5.91 Atque Jovem, atque senem Saturnum? Quae mora tardat
5.92 Crinitas per inane faces, quae noctibus aequat
7184. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
5.102 Felix et qui ausus tantum tentare! Juventa
5.103 Dum calet, o quanto hoc melius fruerere labore
5.104 Urgendo quam segnis inertes temporis horas!
5.105 Quid quod et ipsius generis tu jure teneris
5.106 Notitiis rerum variis formare animum, ac te
5.107 Imbuere, ut possis curare negotia praesens
7185. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
5.129 Ac rerum et populorum ignarus? Perdidit urbes,
5.130 Et perdet, mihi crede, pudenda inscitia plures,
5.131 Quam furor hostilis vel edacis temporis aevum.
5.132 Sit patriae tibi magnus amor, sit cura tuendae,
5.133 Justitiam et semper colito: quidquid tibi rectum
5.134 Atque pium fuerit visum, nec gratia, nec vis
7186. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
7.3 Auxisti donum, multo quoque gratior: omnis
7.4 Nam a capite ad talos ita molli splendida cultu
7.5 Exornata nitet, nil ut concinnius ipse
7.6 A multo norim jam tempore, dulcis Alethi,
7.7 Et Phoebo dilecte. Quod autem impellis, ut ire
7.8 Docta per ora virum permittam carmina foetus
7.9 Nec culti ingenii, nec dignos pumice, recte
7187. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
7.35 Gnavus uti curras. Ego radens littora in altum
7.36 Plaudam solventi tibi vela haud invidus, ac te
7.37 Suspiciens merita redimitum tempora lauro
7.38 Laetus io! dicam, patriae nova gloria surgit.
AD THOMAM JAC. F. BASSEGLIUM PATR. RH.
8.1 Bassegli, externos
7188. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
8.15 Atque boni specie vana suspendere hiantem;
8.16 Hic quoque terrarum non displicet angulus, aer
8.17 Purus ubi et ventis perflatus mollibus almam
8.18 Temperiem coeli praestat, camposque feraci
8.19 Rore fovet, variosque suo dat tempore foetus.
8.20 Non virides oleae desunt; non parca racemis
8.21 Luxurians gravidis spumat vindemia, et
7189. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
8.17 Purus ubi et ventis perflatus mollibus almam
8.18 Temperiem coeli praestat, camposque feraci
8.19 Rore fovet, variosque suo dat tempore foetus.
8.20 Non virides oleae desunt; non parca racemis
8.21 Luxurians gravidis spumat vindemia, et ipsa
8.22 Inter saxa ceres, plenis flavescit aristis.
7190. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
8.47 Solamenque malo, surdas emissa per aures
8.48 Si non dicta ibunt. Heic agri cura colendi est,
8.49 Triptolemi quondam fuerat quae tempore in usu,
8.50 Scilicet atque artes variae exercentur, ut olim
8.51 Secla hominum duro de saxo enata superstes
8.52 Deucalion monuit. Nil tot labentibus annis
7191. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
8.85 Et bona Tethys opum nostrarum provida nutrix,
8.86 Ipsaque nos ipsos det fallere posse Laverna!
8.87 Sed vereor, ne prisca brevi nos tempore visat
8.88 Pauperies, neu sera premat sapientia rebus
8.89 Omnibus exhaustos et sanae frugis egentes.
8.90 Quid juvat argenti convectum pondus, et auri,
7192. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
8.158 Aut Italos altis dirimunt ubi montibus Alpes,
8.159 Noricaque, et potior tibi cara Helvetica pubes.
8.160 His ego me solor votis, nec tristia duco
8.161 Tempora, securus, quid agant horrentia Martis
8.162 Signa per Europam late minitantia, et arma
8.163 Hinc atque hinc populorum excita. His tu quoque, credo,
8.164 Nam sapis, atque agitas
7193. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
9.24 A vectore parum tum differt gnavus inerti.
9.25 At si nigrantes pugnantibus undique ventis
9.26 In nubes aer cogatur, et horrida pontum
9.27 Excitet iratum tempestas, jamque carina
9.28 In scopulos Syrtesque ab iniquo vortice agatur,
9.29 Cetera dum trepidat pubes, interritus alta
9.30 Stat puppi Palynurus, et omnem providus artem
7194. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
10.73 Et Malphin lustras, cognataque pectora visis
10.74 Dulcibus aut epulis aut ludis otia ducens
10.75 Longa per insomnes aestivo tempore noctes
10.76 Ingenuos inter risus, et mutua mensae
10.77 Gaudia, quae laetam gliscunt hilarantia mentem
10.78 Colloquia? Alterno quo fervet lingua lepore?
7195. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
10.82 Aetatis juvenumque ardor, subrepere lauros,
10.83 Antraque Cyrrhaeo videor florentia musco,
10.84 Aut thiaso immixtus nympharum Maenala adire,
10.85 Thessala vel tempe, juga vel bacchata Dianae
10.86 Virginibus; quin et nunc ista in mente revolvens.
10.87 Nescio qua incendi experior dulcedine, ut ipsa
10.88 Haec non invitis scribatur epistola
7196. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
12.16 Quidmi, inquam, haec prosunt? Te docto tamque diserto
12.17 En totum Aprilem, Majumque afflictor acerbo
12.18 Infelix morbo, tamquam mihi tempora circum,
12.19 Auriculasque putres afflarit triste venenum
12.20 Canidia, aut spumas e tetro Cerberus ore.
12.21 Ecquis erit finis, per magnum Poeona et almum
7197. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
13.32 Templa, theatra, viae, pontes, et bibliothecae
13.33 Ingeniis patefactae almas ad Palladis artes?
13.34 Quidve urbes aliae, quas temperat Austria fortis?
13.35 Anne tibi fama majora, an visa minora
13.36 Omnia? Solertem finxit natura, nec excors,
13.37 Ut multi, es peregre patria a tellure profectus;
7198. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
13.142 Et causae irarum, quas non sine sanguine multo
13.143 Excidere, elabique sinet discordia inultas.
13.144 Nec Thraces reticebis; an ipsis triste periclum
13.145 Tempestas Aquilone minetur? An aurea luna
13.146 Turribus in celsis nequicquam affixa tremiscat,
13.147 Ne quae Sarmatiam radicitus eruit, illa
13.148 Vis eadem tandem victrix sua cornua
7199. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
13.152 Excipiam pendens tua dicta ardentibus una
13.153 Cum sociis, et fratre tuo; quem nulla vetabunt
13.154 Frigora, brumali quin longas tempore noctes
13.155 Tecum agitans cupide cognoscere singula curet,
13.156 Excutiatque animo. Nunc tandem curre, volaque.
7200. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
14.34 Omnibus inspirans te dignos optima mores.
14.35 Quod si etiam quid possem, et si contendere divae
14.36 Me sinerent; credisne haec tempora versibus apta,
14.37 Cum me villula habet longum exoptata per annum,
14.38 Ac Thracum de parte adspirans nocte serena
14.39 Aura coturnices propius descendere cogit
7201. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
15.7 Grandiloqui migrasse animamque ipsumque Lucreti
15.8 Credam animi ardorem. Namque ut quondam ille coronam,
15.9 Unde prius nulli velarant tempora Musae,
15.10 Detulit ex Helicone intactam, ingressus in hortos
15.11 Suave exhalantes Epicuri; ita victor et ipse
15.12 Cartesii placita et Neutoni dia reperta
7202. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
15.53 Et Fracastorio, et Mureto, aliisque sequutis
15.54 Sexcentis. Eadem nigro velut excita ab Orco
15.55 Splendida duravit nostri hanc ad temporis usque
15.56 Aetatem, quam nulli aevo par cedere, tantum
15.57 In te praesidium cum nacta est, cumque tueri
15.58 Vindice se tanto, jactari et gaudet alumno.
7203. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
15.57 In te praesidium cum nacta est, cumque tueri
15.58 Vindice se tanto, jactari et gaudet alumno.
15.59 Quorsum haec tam longo repetita a tempore, dices?
15.60 Nimirum ut mirere, in tantum evecta Latinae
15.61 Vis linguae cum sit culmen, cur rursus eamdem
15.62 Maxima pars quorumdam hominum, queis non leve Pallas
7204. Zamanja, Bernard. Epistolae scriptae an. 1795. et... [Paragraph |
Section]
15.109 Ne renuant, cur sola vetant cognoscere scripta
15.110 Romulidum nativo in fonte, monentque vicissim
15.111 Discere complures et eodem in tempore linguas
15.112 Gallorumque, Italumque, ipsorum et forte Britannum,
15.113 Si dis et placeat, Thracum quoque? Nempe vigent, et
15.114 Usui erunt omnes, magnae quando modo
7205. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
7206. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2218 |
Paragraph |
Section]
7207. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [page 2224 |
Paragraph |
Section]
7208. Škrlec Lomnički,... . Ad Maximilianum Verhovacz epistola... [Paragraph |
Section]
7209. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 123 |
Paragraph |
Section]
23 Hic illum guardat, nec habet quis rumpere ghiazzum.
24 At vestri non sic Proavi vixere, sed Urbem
25 Divertire suis expensis atque seipsos
26 (Sint illis benedictae animae) circa illa volebant
27 Tempora, quae vitae possunt Primavera vocari.
28 Quis fuit ille annus, quo non recitata frequenti
29 Fabula erat Populo? Quo non danzaverit ingens
30 In Platea Juvenorum agmen? Num forte Senator
31 Portare erubuit Veneto
7210. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 125 |
Paragraph |
Section]
67 At quid ego nunc declamo, storditus et excors,
68 Nec quod proposui sequor ocyus? Incipe, Musa,
69 De Carnovali Ragusae dicere quiddam.
70 Maschera ubique solet magnam sibi sumere partem
71 Temporis istius, nunc accipe, qualis apud nos.
72 Quod de Trojanis in primo Aeneidos inquit
73 Virgilius, cum terribilem arrabiata procellam
74 In miseri Aeneae flottam Saturnia misit:
75 „Apparent rari nantes in gurgite
7211. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 127 |
Paragraph |
Section]
130 Nonnulli indulgent Caenis genialibus, ast hoc
131 Postremis tantum, namque haec usanza, diebus.
132 Quae Gallinarum scannatio quaeque caponum
133 Carnificina isto fit tempore quantaque carnis
134 Copia salvaticique absumitur! Hoc tibi certè
135 Asseverare queo: quod si spartita per omnes
136 Carnovalitias essent tot fercula luces,
137 Haec strabastarent, licet e più longhibus
7212. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 131 |
Paragraph |
Section]
68 Quin illas nemo a terra nec tollere badat.
69 Quandoquidem his nullum gens fortunata bisognum
70 Illa tenet, cum sit rebus provisa cibisque
71 Ad creppapellem queat omni tempore vesci.
72 Nam quovis mense hìc pariunt ter quinque Vitellos
73 Vaccae Monganisque nihil caro invidet horum:
74 Immo saporitam multo magis esse gulosi
75 Decidere homines lampantibus argumentis.
7213. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 133 |
Paragraph |
Section]
123 Hìc reddunt Homines, nec servitialis egentes.
124 Hinc numquam Medicos fama est voluisse Cucagnam
125 Acceptare, licet se se hìc ficcare parabant;
126 His absque arrivant ad tempora Mathusalemis
127 Vivere, nec colicam novere gravemque podagram;
128 Quippe dapes somno cavalcatisque soverchjas
129 Emendare solent et nil pensare quod illis
130 Materiem possit disgusti afferre malignam.
7214. Ferić Gvozdenica,... . Carnovalis Ragusini Descriptio... [page 134 |
Paragraph |
Section]
141 Huc data sceptra Viro, quod poltronissimus esset
142 Omnium et in vita nullum subisse travaglium
143 Diceret, usque adeo vestitus ut ille cubarit
144 Quadraginta annis totoque cagavit adornum
145 Temporis hoc spatio, potius quam solvere bragas
146 Atque in sù rursus tirare aptareque lumbis
147 Quotidieque novas pro culo quaerere cartas,
148 Supplicii genus intolerandaque monotonìa.
149 Namque illic quemdam
7215. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Clauditur. Has propter Praetoris commoda sedes,
Qui populi illius causas cognoscit in annum.
Mos est hîc fessis paucas consistere ad horas,
Sive huc adveniant
7216. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Sub primae de more ferant se frigora brumae.
Inde fit, e Patribus plures ut idonea tecta
Hîc habeant, faciantque moram, quod et optima caeli
Temperies, et equo ferri per proxima rura
Hinc licet, aut picta littus percurrere cymba.
Ipse loci portus mediocris, maximus alter
A tergo, tutusque, et magnis navibus aptus,
7217. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Copia, nam quavis luce e propioribus oris
Strenuus agricola huc affert nascentia terrae
Munera, queis solitus multas onerare carinas.
Urbs cupide expectat venientes, cumque vetantur
Tempestate gravi, adversove accedere vento,
Heu! male consulitur tum civibus urbis, et estur
Parcius. Hinc Italum
Cerneret, haec hominem dicentem verba jocose
Audivi:
7218. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
A nive nomen habet, quae hiberno tempore semper
Multa tegit, se se et vix vere resolvit adulto.
Magna suo utilitas hinc urbi tempore, namque
Servandae plures glaciei publica cellas
Sub terra effodit cura, ut cum Sirius ardens
7219. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
A nive nomen habet, quae hiberno tempore semper
Multa tegit, se se et vix vere resolvit adulto.
Magna suo utilitas hinc urbi tempore, namque
Servandae plures glaciei publica cellas
Sub terra effodit cura, ut cum Sirius ardens
Urit agros, fauces gelidus refrigeret humor.
Saxa tenent late, visa riguisse Medusa
7220. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Majores segetes frumento, et lina seruntur.
Sic melius, legat hinc messes sibi rusticus, Urbi
Pulcra Ceres pelago,
Hiberna at quoties pluviis grassantibus aucti
Tempestate tument amnes, haud ulla tenere
Frena queunt, per aperta ruunt, et gurgite vasto
Una palus camposque omnes simul, arvaque mersat.
Hinc laetae segetes, hominumque, boumque labores
Intereant, citò ni
7221. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Advolat huc fluvialis anas, stagnoque natantes
Agricolis plumbo multae ignescente necantur.
Pendet ab eventu praeda haec, sed certa quotannis
Est alia, autumni adducunt quam tempora secum.
Namque coturnicum Borea spirante ubi terris
Plurima ab
Accensis illi facibus per tempora noctis
Vestigant viridi latitantes cespite, luxque
7222. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Est alia, autumni adducunt quam tempora secum.
Namque coturnicum Borea spirante ubi terris
Plurima ab
Accensis illi facibus per tempora noctis
Vestigant viridi latitantes cespite, luxque
Dum subita his visus hebetat, capiuntque vel ipsa
Saepe manu, et valido prosternunt verbere frondis,
Exorta dein luce novas in retia captant.
7223. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Servat, et in latio melior quae protulit aetas.
Inde iter asperius juga per surgentia montis
Carpitur, in stadia excurrens ter circiter octo.
Hoc ego primum adii rus aeger, et illicò sensi
Me refici, nam temperie sic esse salubri
Hunc voluit natura locum, ut non Tiburis illi,
Campanique queat caelum certare Venafri.
Sic uber terrae ingenium, tantoque refertus
Ipse locus populo agricolûm, ut vix ulla videri
7224. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Erigitur, tutoque meas quocumque voluntas
Jusserit. Haec circum cives loca, parsque, ubi campus
Desinit in Boream, tumulo editiore colendas
Aestivo posuere domos sibi tempore. Pandit Sub titulo
7225. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Constipant, nostrae fert unicus hic locus urbi,
Quam pagi vicini omnes: in munus alumnis
Nutrices hoc saepe suis (aliàsque corollam
Floribus e variis textam, qua tempora cincti
7226. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pulcras indutae vestes praegrandia gestant
Palladis arbustis ornata canistra puellae,
Unde colorati lemnisci, et plurima vitta
Crinalis pendens tremulis agitatur ab auris.
Hîc tempestivi fructus, lac, atque placentae,
Haedorum coxae, atque aries, vel bucula secta.
Post illas multi juvenum, dum spargit agrestem
Tibia grata sonum, incedunt, mediamque per urbem,
Donec deveniant ad
7227. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Plura stetisse locis, quorum
Vix modo. Praecipuum vocitabant nomine
Praesulis et fuerat sedes hîc tempore longo
Post urbis priscae excidium, quò, ut tutius esset,
Relliquiae populi se se infelicis agebant.
Nec regio haec ignota viris:
Semper ager fuerant
7228. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Adjacet, inde
Disjungunt viridi ridentes gramine colles,
Quos niveae tondent pecudes, hirtaeque capellae.
Temperies jucunda loco, passimque perennes
Labuntur lymphae: tamen omnibus una (thymosus
Indidit huic nomen, quo prosilit algida, collis) I) Illyrice haec aqua vocatur
7229. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Grandibus, egregiique saporis sunt quoque mora
Sanguinea: et cucumis seritur felicius illic,
Diversumque olus, et radicum non genus unum.
Quid memorem, medicas quot aprici tempore veris
Hinc herbas, stirpesque puellae pharmacopolis,
Pallentesque ferant violas, floresque rosarum,
Totque alios, ars quae illa suos deposcit in usus?
Huc ego
7230. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Seu petat occasum, seu cymba feratur in ortum.
Hoc super amne rotas immanes unda revolvens
Sustinet: hîc degunt, queis frangitur orbe molari
Nocte dieque immensa Ceres; cumque ignea fontes
Tempestas alibi magnis fervoribus hausit,
Hîc senior glauca velatus arundine frontem
Pleno urnam ingentem de flumine fundit Arion.
Nempe ita
7231. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Id celebre (effigies cum Christi in caerula lapsa est)
„Si soboles hic vera Dei, ne educite, solus
„Vi propria ex imo summas referetur in undas.
At dum urbis pudet esse jocum se a tempore longo,
Jam tandem sapere incipiunt, factique sagaces.
Hi pretium posuere gulae, nam vendere piscem
Mos illis, quantum suadet malus ardor edendi,
Non quanti res ipsa valet: nos causa malorum,
7232. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Naviter armari plumbo: sic largior illis
Fons lucri, a tenui possent quam quaerere gleba.
Quamquam ad nos multis aestivo rebus onustae
Femellae hinc veniant quoque tempore; copia lactis,
Ovaque, et omnigeni fructus, et brassica fertur.
Haec ubi distraxere, peculî summula filo,
Tela, aut lemniscis mutatur, et urbe relicta
Lintrem adeunt, remisque ipsae freta caerula
7233. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Cum notus Hadriacum miscet mare, nec sinit aut hac,
Aut illac ratibus procedere. Turbida verùm
Vix ubi composuit melior freta, velivolae uno
Egressa puppes hinc tempore conspiciuntur
Credere se pelago, et cursus iterare relictos.
Hic austro objectus locus est, gaudetque salubri
Temperie, quamquam juga claudant ardua circum
Nam matutinis Eurus refrigerat auris
7234. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Vix ubi composuit melior freta, velivolae uno
Egressa puppes hinc tempore conspiciuntur
Credere se pelago, et cursus iterare relictos.
Hic austro objectus locus est, gaudetque salubri
Temperie, quamquam juga claudant ardua circum
Nam matutinis Eurus refrigerat auris
Quottidie autumni per tempora, qui tribus horis
Observatum hoc fuit, quod si quo
7235. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Hic austro objectus locus est, gaudetque salubri
Temperie, quamquam juga claudant ardua circum
Nam matutinis Eurus refrigerat auris
Quottidie autumni per tempora, qui tribus horis
Observatum hoc fuit, quod si quo anno per eam tempestatem hic ventus non flaverat, locus ipse insalubris, et morbis obnoxius fuit.
7236. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nam matutinis Eurus refrigerat auris
Quottidie autumni per tempora, qui tribus horis
Observatum hoc fuit, quod si quo anno per eam tempestatem hic ventus non flaverat, locus ipse insalubris, et morbis obnoxius fuit.
Magna ubi perflavit rabie, fera murmura ponit.
Haud facies inamoena soli, nam littore ab ipso,
Quà
7237. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Eoum in solem vergens, vix nomine digna.
Ornant tecta locum quoque civica, laetaque multis
Est facies, atque ampla patent, nam condita avorum
Temporibus, proprias cum puppes pagus habebat
Hic quoque, opesque mari referebat navita ab alto.
Hîc ego saepe moram autumni per tempora traxi,
Arrisitque locus; naturae ad munera sed nil
Addidit ars. Quod si
7238. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Est facies, atque ampla patent, nam condita avorum
Temporibus, proprias cum puppes pagus habebat
Hic quoque, opesque mari referebat navita ab alto.
Hîc ego saepe moram autumni per tempora traxi,
Arrisitque locus; naturae ad munera sed nil
Addidit ars. Quod si pedibus mare propter obiri
Hic omnis posset sinus, et vestigia ferri
Longius, alliceret plures, blandeque teneret;
7239. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Occasum versus post
Intratur vallis: nomen nux plurima patrum
Consita temporibus fecit, nunc nomen inane.
Nam vix quod pueris ludendo sit satis, agro
Nascitur, at quoties bene reddidit annus, olivi
Inveniat ter mille cados mercator emendos,
7240. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Hinc parta simili contentus merce recedat.
Namque olearum ingens hic, continuataque sylva
A
Rarus honos nunc Baccho, habuit sua tempora Bacchus.
Hîc
Irriguis large quia circumspergitur undis
Ille locus, cui sex saltem, septemve perennes
Natura indulsit latices, quorum
7241. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Rure sub hoc magnis statio solet esse carinis,
Nec semel hîc tenuit numerosas anchora classes,
Classes Turcica, Russa, et Gallica annis proximè elapsis illic per plures dies, diversis tamen temporibus pacificè, jactis anchoris, sunt commoratae.
Quarum aevo non una brevi mihi visa, per orbem
Cum strepitu horrisono feralia bella tonabant.
Olim hujus populi bis denae corpore
7242. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pingat acu, mos ut priscus gestare, colore
Fucatis roseo filis, croceove. Sed artis
Nauticae eos longe, cui se se addicere gaudet
Incola, quaque adeo valet, experientia ditat.
Ast alio quam major opum vis tempore, magnas
Vide
7243. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Terrai in parva servans sola vasta papyro,
Queis modo vel tenuis longe praestaret agellus.
Haud alia Arcadicae pastorum praedia turbae
Esse videmus, et a longo quos tempore nobis
Hos fera
Hic locus emporium Turcis, frumentaque vendi
Egregii quondam generis sine fine
7244. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
MARITVS.
CONIVGI PI
ENTISSIME. POS.
Vix dubitare sinit, quo vir flet funera raptae
Conjugis, heu! Sexti sibi raptae in tempore lustri.
Hunc ego
Ne rudis agricolae saevo confrigeret ictu
Malleus, hincve aliquis peregrinas ferret ad oras.
Hic possessorem contentum munere
7245. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ne rudis agricolae saevo confrigeret ictu
Malleus, hincve aliquis peregrinas ferret ad oras.
Hic possessorem contentum munere reddens
Abstulit, urbanaeque domus in pariete fixit.
Hic Rhacusanae tractus prope tempore eodem, 15 15 Circa finem Saeculi
Quo
Verùm pestifero
7246. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Vel socius tibi, sive libet, quo tempora fallas.
Namque
Est tibi praeterea sinus arctior ingrediendus
Per freta vicinas inter currentia terras,
Quo tandem emenso, propiusque ad
7247. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Arx ubi nunc
Et
Quidquid at hoc, longo subjecta a tempore nobis
Haec regio, et quascumque vides ibi surgere moles,
Nostrorum vigilans Patrum aut industria struxit
Funditus, aut multum priscis adjunxit honoris.
Hujus prima loci, novus huc si veneris
7248. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Egregias terrae fruges consumere natus.
Exiguo hîc pretio bene vixeris, ostrea, vinum,
Lac, haedos facile, frumentum, oleumque parabis,
Multaque praeterea lautos spectantia ad usus.
Tempore certo anni paulò est corruptior aer,
Mensibus aestivis videlicet usque ad medium Autumnum.
Nec coeli vitio tribuendum: hoc efficit ipsa
7249. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Virginitatis amant quae vincula, non tamen omni
Tempore, sed facilis donec fortuna maritum
Obtulit. In parvae inducunt nos limina sedis,
Et curant dape, paupertas quam munda sinebat,
Lacte novo, et cerasis, regio haec queis affluit, albis.
Visa ut multa soli
7250. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Astu his egregios pisces venentur in undis.
Inspecta haec cupido pariter: vasti aequoris exin
Prospectum petii, capiendis multa ubi sardis
Navigia insomnem tacitae per tempora noctis
Dant operam. Late piceo sub lumine ponti
Ardebat pars illa omnis, quà rauca propinquae
Saxa sonant Melitae, multorumque ossibus alba.
Divisis sorte ante locis hoc retia tractu
7251. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Namque hanc continui per propugnacula muri
Adjunctam volui quoque visere. Plurima in ipsis
Testa jacet portis, res utilis Ostracismo,
Ingredior, laevaque gulae de parte trophaeum,
Cui locus haud illic, stomachans post terga relinquo.
Patricium hîc juvenem, qui arcis Praefectus, adimus,
Quocum particulam jucundè
7252. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Majores apto voluerunt nomine dici.
Bellica habet tormenta locus, sed caetera desunt,
Quae bene dispositae sibi poscunt scilicet arces.
Excubiae in muris prope nullae in tempora noctis,
Invalidus, rarusque meret stipendia miles,
Nulla fora ad merces coemundas, omnia foeda,
Omnia squallida.
Namque hîc degebam
7253. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Inservire gulae, licet ipsa haec parcior est qui
Exsiccet sale sparsa prius. Sed lucra quotannis
Sardarum ex uno piscatu immensa trahuntur.
Incipit hic primi sub tempora veris ad usque
Circiter Octobres idus, noctesque per omnes,
Cum vel luna latet, modicam vel splendet ad horam,
Ardente assiduò taeda, semperque novatis
Ignibus allectos luce illa in retia pisces
7254. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Sed quia in his etiam (cujus vis maxima) rebus
Consuetudo obstat: seritur quoque, parva sed affert
Dona Ceres, primoque hortis plantare phaselum
Vere student, ut brumae habeant in tempora victum.
Fons illis lucri non unicus, et mare postquam
Hi quoque coeperunt ratibus percurrere magnis,
Divitiae crevere loco; partumque periclo est
Quod capitis, studio norunt servare tenaci.
7255. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Assimile, ex illa incurvi quod littoris ora (10) (10)
Mittitur, insano Boreas unde impete perflat,
Deprensosque illic cumulat formidine nautas.
Utuntur puteis, laticis nam vena perennis
Deficit, hinc
7256. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Foemina, (eratque dies quia festa) decentius omnes
Indutae, et plures praestantes munere formae.
Hîc mora facta brevis mihi tunc, dein rursus eòdem
Post paucas redii messes. Mollissima in omni
Tractu hoc temperies, maturius omnia in auras
Erumpunt, dosque haec illi ceu propria terrae est,
Ut, quaecumque parit, sint optima: amygdala mole
Hinc majore aliis, molli et sic cortice, frangi
Ut digitis valeant,
7257. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
A terris spatio, genti quoque foenore magno
Fertilis ad vitam quantum satis esset alendam
Impertivit agri, ut propriis contenta maneret
Sedibus, et facili posset subsistere victu.
Addita temperies coeli optima, sanaque jussit
Corpora ibi nasci, durisque laboribus apta.
Horum ego sed varios mores aperire priusquam
Aggrediar, primo generatim in carmine quaedam
De populis dicam, quorum vasto
7258. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Hinc si illos inter se audis et amica loquentes,
Rixari, et linguas in jurgia solvere credas.
Hos bene de nostra meritos nemo urbe negarit
Qui sciat, excubias autumni tempore toto
His peragi, et longo armatos incedere pilo
Lictorum in morem, atque obstacula ponere furtis.
Per fora, per plateas urbis, vicosque feruntur,
Et taciti observant, furem si forte malumve
7259. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Majorum id facinus meminisse, subire parati
Servitii
Mitius hi, neque enim revocant his pristina jura,
Sed quibus a primo gaudebant tempore firmant:
Vide
7260. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Haec scripsit, monstrare aliis iter ausus apertum.
Verùm hac nemo tenus sua post vestigia gressum
Intulit hac e classe virùm, queis cura sacrorum
Incumbit, queisque haec scatet insula, tempore nullo
Ut desinit. Saltem dignas addicere ad artes
Se vellent, corpusve aliquo exercere labore,
Qui non dedeceat mystas, nec lumina vulgi
Offendat, sed cura aliquos haec unica tangit,
7261. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
Section]
Nunc baccas terere aspicias, modo sepibus agros
Cingere, et in scrobibus scissas de corpore matrum
Aut vites serere, aut teneras immittere plantas:
Haec illis ratio vitae est, haec inter aguntur
Tempora, ut ex illis liceat tibi discere, quantum
Una luce boum par exaret, area olivas
Quot capere haec, aut illa queat, quo incidere vites
Sidere conveniat coeli, quo vertere glebam.
O vani studiorum, haud has
7262. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Caepit, et insignes jaculandi reddidit arte.
Haec nautae
Dum se se accingunt praedae, sensere priores:
Hosque apud hic sermo (cum longo a tempore frustra
Illi aliquem expectant) mansit: vel sorbuit aequor,
Vel Melitaeus homo occidit. Sic omnibus unus
Obtusum exacuit pectus, finxitque
7263. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Commoda fert pariter, patriusque quod ante vetabat
Mos, longos ineunt diversa per aequora cursus
Jam nautae facti, vitaeque hinc commoda multis
Ignorata prius duram accessere per artem.
Temperies coeli generatim sana per omnem
Hunc tractum, Blatti in pago sed morbidus aer;
7264. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Nota foret (plures meminerunt quippe) negatum
Haud ulli; quidam addubitant, habuisset an umquam
Hic urbem locus; ipse autem vix posse vocari
In dubium reor. At quonam vel tempore structa
Haec fuerit, vel quo subversa, remota vetustas
Scire vetat: tantum superest (vestigia quamquam
Nulla manent) urbis nomen, quo tempus in omne
Quoddam accline jugum vocat incola. Si
7265. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Post cladem profugum cum conjuge nostra triremis
Abstulit: hunc parvo post tempore (fata tulere
Sic miseranda viri, pravis sed debita factis)
Urbis dum clausum custodia detinet, acris
Vis morbi subitò abripuit; nos ossa sepulcro
Condimus, et viduam genitori mittimus aegro.
7266. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Munere, quamquam illi fuerit petere ampla potestas
Quae mallet, stomacho regali dignus, ab undis
Mergendum aequoreis licet hic servaverit, oris
Cum Lybicis classem tempestas obruit ingens.
At quid ego haec? Factum potius tibi triste puellae
Vide
7267. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Opposito
Venerat huc pulcher
Detexitque suam parvo post tempore flammam.
Re subita obstupuit juvenis, mox ora puellae,
Cujus et ipse pari sentit se carpier igne,
Collustrat, blandumque bibit per lumina amorem.
Indulgere autem durum quod amoribus illis
7268. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Indutaque suo (juvenis servabat) amictu
In tecta adducens tulit oscula mille, vicemque
Mille per alternam retulit, protractaque multas
Gaudia per noctes felix successus alebat.
At longo arridet nulli quae tempore, laetis
Fortuna invidit rebus. Sum tenderet olim
Conspecto ad scopulum Mara lumine, multa per aequor
Se fundens caligo vetabat cernere cymbam.
Nam tractu hoc homines demittere lina parantes,
7269. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Sic tonsas agitare habiles, ut concita bino
Remige par Scythicae cymba sagittae:
Docti adeo et clavum regere, atque intendere vela,
Naufragium hos nullo fecisse ut tempore quisquam
Vel summè annosus valeat meminisse, tametsi
Saepe Altum teneant, Melitaeque sonantia saxa,
Et
Nunc ultro soleant, nunc tempestate
7270. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Vel summè annosus valeat meminisse, tametsi
Saepe Altum teneant, Melitaeque sonantia saxa,
Et
Nunc ultro soleant, nunc tempestate coacti.
Divisis habitant pagis hinc inde duobus,
Hos vocant
7271. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ut mox Coenobium juvenes formaret alumnos.
At quid ego haec temere? Non stultus acutius ipso
In propriis cernit rebus sapiente? Vetusto
Hîc de more solet Francisci cogere se se
Temporibus certis selectior ille virorum
Coetus, quos aliquis, merces virtutis, honestat,
Quem tenuere, gradus, divini ut Numinis aura
Afflati rerum his tradant moderamina, queis est
Doctrinae uberior
7272. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Atque urbem dici jussit, licet urbis imago
Vana forem, cum nec fossis praecingerer altis,
Moenia nec tegerent, nec pernox invigilaret
Armati custodia
7273. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Bacchus erant, et primus adhuc dat nomina monti,
Qui mihi sic gravis imminet; at quo ex tempore muros
7274. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Assidua obsidione premit; constantia durum
At tandem edomuit mea, discessitque cruenti
Pertaesus belli, mox et vexasse quietos
Poenituit, scelerumque pudet. Mihi profuit hujus
Tempestas belli interea, nam rebus ab arctis
Tum mihi majores animi venere, doloque
Juncto armis licuit Slavorum evertere ab imo,
Proxima quae nostris surgebat
7275. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Ex illo fieri nimirum ego tempore major,
Atque alio dici quoque nomine; quippe ubi pontus 13 Vide
7276. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pars etiam: tum tecta struunt, atque ardua templa,
Arcesque, et duplex cum fossa murus ab Arcto
Me cinxit; spatiisque datum ut majoribus auctae 14 Notandum, quod non uno, sed diversis temporibus auctiones illae factae sunt.
Crescere, sic et ager mihi crevit, et insula multa,
Pars empta argento, pars et data munere regum,
Quorum plus uni miseris in rebus asylum
7277. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Tum mihi collectae leges, ritusque vetusti 18 Animadvertendum hoc loco, duabus vicibus apud nos Rectores Venetos fuisse, et in his versibus de secundis, non verò de primis nos loqui, qui et breviori
Ordine descripti certo, in classesque redacta
Jura suas, Verùm qui mox labentibus annis
Adveniunt, dum plura sibi, quam pacta
7278. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Damma viri dulces properabant linquere sedes,
7279. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Colla jugo. In magno tum belli turbine et ipsa
Conteritur damnis mea gens, liquisse coacta
Urbibus in multis quascumque industria laetis
Temporibus merces multo sudore pararat.
Interea amissis veniebant ordine longo
Heu! regnis ad me illustres, et flebile sortis 29 Nonnulli ex regiis familiis
7280. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Fortunae Venetus tantae invidet, et sua casus,
Prodat ut hostiles animos, sic vota secundat.
Haud una Eridani è nostris circum ostia puppis
Stabat, Atestino intulerat quo tempore bellum
Magna Hadriae regina Duci: pugnare jubentur
Hae Venetas contra, queis damna illata, carinas.
Edicta ex illo nos contra immitia ferri,
Vexarique rates: tum nostri
7281. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Mox fuit hoc genti exitio; nam barbara regna
Dum Lybiae
Nostra suae puppis se adjungit, nunc fera frangit
Tempestas, nunc hostis habet, mersatque profundo.
Nec minus Afrorum terris heu! noxia nobis
Unda Tagi, quamvis tu Lusitana,
7282. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Pars gentis nonnulla meae, quae vivere frugi
Assueta, et priscos mores servare, parandis
Mercibus utiliter vitae per mille labores
Strenua navabatque operam, et sine crimine partas
Accumulabat opes, mihi tempore profuit illo.
Lapsas illa domos reparans prope sola levabat
Afflictae fortunam urbis, nam caetera deerant
Tum mihi praesidia, et vires hic succus alebat:
Curassentque utinam nostri (quae ignavia
7283. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Corrodit caries,sic porrò, ut lustra superstes
Post pauca è multis fuerit prope nulla carinis:
Ingemui, jacuique gravi ceu pressa veterno.
Quam verò horribilis paulò ante haec tempora casus
Heu miserae acciderat! Stygiis discordia regnis
Erumpens animos odiis crudelibus actos
Sic inter se se Patrum divisit, inire
Prorsus abhorrentes ut sanctae foedera pacis
7284. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7285. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7286. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7287. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7288. Ferić Gvozdenica,... . Periegesis orae Rhacusanae, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
7289. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7290. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7291. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 6 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
D' esprimer la tua fe.
Rorifero surgente die mea tecta subivit
Parvus amor cinctus tempora pulchra rosis.
Blanda voce mihi, vates, qui carmine molli
Irenem celebras quid facis, inquit amor?
Hanc tibi do pennam cygni exposcentis (1) amicam;
Hac sola Irenem te celebrare
7292. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ecco di Gnido il tempio,
Ecco le aurate porte:
In così dubbia sorte
Non voglio più languir.
Tu, che amicizia, e fede
Ti vanti di serbarmi,
7293. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Vedrai, Parise, i lidi Tiberini
Di sculte logge, e di gran tempi onusti,
Albergo già de' fortunati Augusti,
E de' guerrieri cavalier Latini.
Vedrai cento famosi e peregrini
Monumenti de' secoli vetusti;
Le colonne, le
7294. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
Sed si relliquiae disperiere fori,
Egregium Ciceronis ubi servavit amicos,
Criminaque objecit sontibus eloquium;
Ne doleas: periit rostrum, facundia prisci,
Vox tua dum superest, temporis haud periit.
Sonetto Pastorale.
Ora che teco in su l' erboso letto
7295. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
SubSect | Section]
La sacra man, che mi recise il crine,
E trastullo dell' aure il crin divenne,
Quella, che poi sulle mie tempie inchine
Con gran mistero aperta s' intertenne;
Dessa pur è, che la mia cetra alfine
Arma di corde, e 'l dosso mio di penne
Use a posarsi o sulle vette alpine,
7296. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Entro il bosco natio fervido gare.
O sacra verga, o maestosa vesta,
A troppi ingordi, oimì, siete voi care!
Ed a partirsi in duo la turba è presta,
Qual gonfio flutto in tempestoso mare.
Ond' è pertanto, che te solo or chiede
A suo duce, o Signor, la greggia intera
E che niun teco gareggiar si vede?
Ah! troppo il tuo l' altrui valore eccede:
7297. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
Section]
Per farti eterna alle innocenti, e belle
Arti, che nudri in sen, possanza è data;
E in produr maraviglie ognor novelle
Qual già del Mondo trionfasti armata,
Così del Tempo oggi trionfi imbelle
Tempus edax, avido quod deterit omnia dente,
Resque secat victor praelia falce gerens, (33)
7298. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
Section]
D' onde i freddi Aquiloni Eolo sprigiona,
O in terren secco, o pur tra le stagnanti
Acque, il natìo vigor non abbandona.
Del Giardinier non chiede industre cura,
E a l' inguiurie de tempi il forte legno
Nutre i suoi pomi, e la corteccia indura.
Tal, chi d' avverso Ciel soffre lo sdegno,
Nè virtù perde, e i bei pensier matura,
Quegli è l' Uom saggio, e di corona è
7299. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
Sub2Sect | Section]
Plantarum ex numero magno, quas terra ministrat,
Eurysthee, stupes, mespilus alma suis
Quidnam serta paret seris gratissima pomis?
Haec tempestatum temnere saevitiem
Planta scit, illius didicit durescere cortex;
Nil a sole sibi, nil timet a pluviis. (66)
Illa paludosas inter non disperit undas,
Littora non
7300. Sivrić, Antun. Traduzione latina delle... [page 54 |
Paragraph |
Section]
Così costei, non perchè dura ha scorta
Sua grande impresa, al buon desir fa tregua,
Ma si forte ei la preme, e la trasporta,
Che al fin da gli occhi altrui pur si dilegua.
Gran tempo è già, che generosa il piede
Pose, ov’ altri smarrirsi ha per usanza,
E rare pel sentiero orme già vede;
Pur poco quel, che scorse, e quel che avanza
Poco ella stima
7301. Stulli, Luko. Vaccinatio carmen elegiacum,... [Paragraph |
Section]
Grandia Romulidum quisquis monumenta revolvens,
Atque inhians prisci temporis historiae
Degeneres animos, aut longe deteriore
Nunc homines fictos clamitat esse luto,
Despicit et magnos ausus et dia repeta,
Quae nostra haec aetas protulit, omnigenis.
7302. Stulli, Luko. Vaccinatio carmen elegiacum,... [Paragraph |
Section]
Tam diram potuit perniciem effugere.
Quis memoret diram cladem et commune cadaver
Europae atque Asiae? Funera funeribus
Mista senum et juvenum mens aversata refugit,
Luctifici atque horret temporis historiam.
Sed si multa Viri divinum saecula nomen
Nocte premunt, nostris eripiuntque oculis,
Primus qui omnivoram sapiens hanc contudit hydram
Perniciemque novis artibus edomuit;
7303. Vrhovac,... . Ad sacerdotes epistula, versio... [page 60 |
Paragraph |
Section]
7304. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page v |
Paragraph |
SubSect | Section]
7305. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xi |
Paragraph |
SubSect | Section]
7306. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xii |
Paragraph |
SubSect | Section]
7307. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xiii |
Paragraph |
SubSect | Section]
7308. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xiv |
Paragraph |
SubSect | Section]
7309. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xiv |
Paragraph |
SubSect | Section]
7310. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xiv |
Paragraph |
SubSect | Section]
7311. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xv |
Paragraph |
SubSect | Section]
7312. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xvii |
Paragraph |
SubSect | Section]
7313. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xvii |
Paragraph |
SubSect | Section]
»Sed nostra haec aetas mihi non
7314. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xxii |
Paragraph |
SubSect | Section]
7315. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xxiii |
Paragraph |
SubSect | Section]
7316. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xxv |
Paragraph |
SubSect | Section]
7317. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page xxviii |
Paragraph |
Sub2Sect | SubSect | Section]
7318. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 6 |
Paragraph |
Section]
1.1.80 Dente Theonino rabieque momordit amara
1.1.81 Longe ultra legem senior Juvenalis honesti?
1.1.82 Perlege vatis opus, nostrique ediscito ab illo
1.1.83 Temporis historiam: modo tantum nomina mutes,
1.1.84 Res eadem mansit, rerum et mansere colores.
1.1.85 Visne haec ut repetam rursum, crambemque recoctam
1.1.86 Apponam, et
7319. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 8 |
Paragraph |
Section]
1.1.139 Dandus mobilibus decor est immobilis: atque
1.1.140 Ad nova non facilis mihi traducenda vetustas,
1.1.141 Quae senibus similis praefracte temporis acti
1.1.142 Jura tuetur amans, paretque recentibus aegre.
1.1.143 Tentandum tamen est: laus in tentamine multa.
1.1.144 Ergo color prisco Latii sermonis ab auro
7320. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 9 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.13 Nec belli causa amplius est Venus: ipse resedit
1.2.14 Jampridem furialis amor, frigetque libido.
1.2.15 Mortales alios, alios, mea tempora, mores
1.2.16 Narro tibi: mixtos juvenes, mixtasque puellas
1.2.17 Castos exercere, Platonica somnia, amores.
1.2.18 Ferte rosas citius, manibus date lilia nostris,
7321. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 17 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.2.239 Praeter consimiles vetulis, pictasque puellas,
1.2.240 Atque famem integram quaesitas impare censu
1.2.241 Post epulas, et dextro haud umquam tempore lectam
1.2.242 Molem librorum ingentem, scriptasque ad amantem
1.2.243 Ridicule, missasque tabellas, atque loquendi
1.2.244 Tortile nodosumque genus, quod psittacus aut
7322. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.3.176 Pax, donec bellum incipiat: licet interea nec
1.3.177 Ulli fatorum incertos praedicere casus.
1.3.178 Evasti modo, Avitus ait. Sed tempore longo haud
1.3.179 Nos tua ludificet posthac solertia, Ofelle.
1.3.180 Ecce aliud triduum tibi largimur. Sapienter
1.3.181 Utere donis, neve magis vadimonia differ.
7323. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 25 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.3.189 Rideres dejectum hac poena, ut fulmine, Ofellum,
1.3.190 Supplicibusque modis pacem, veniamque precantem,
1.3.191 Et praefinito se tempore promittentem
1.3.192 Lecturum partes: sit tantum uti atque frui fas
1.3.193 Optati coetus, et doctae luce tabernae.
1.3.194 Hic, quae alios inter tantisper prima
7324. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 31 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.4.134 Hoc vetus est dudum, a longe venientibus ut sit
1.4.135 Jus, patriae postremo ubi in otia tuta recedunt,
1.4.136 Res, loca, personas omnes, et tempora in unum
1.4.137 Structa Chaos miscere, et per mendacia mille
1.4.138 Auribus, ut pecudes, indoctum ducere vulgus,
1.4.139 Seque suis ipsos dictis inducere testes.
7325. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 40 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.6.7 Quantum Luculli, etcensu distamus Apicî,
1.6.8 Tantum etiam ingenio, natura, et discrepo mente.
1.6.9 Advenias tempestivus, non serior hospes.
1.6.10 Non placet occidui vesci sub lumina solis,
1.6.11 Perque diem proferre faces, ut callidus hac re
1.6.12 Rufus in una imitari Reges atque
7326. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 43 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.6.83 Est bene vescendi quoddam pretium, atque beate.
1.6.84 Quod Sapiens infra censum, finemque tenebit
1.6.85 Naturae, illecebrasque modesto temperet usu,
1.6.86 Parcus et interdum mediocris: nolit at esse
1.6.87 Immodicus: faber immodicis et mulio gaudent.
1.6.88 Quid sequimur, quaque ad convivia lege voceris,
7327. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 54 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.7.218 Vescitur hoc uno Caledonius incola pane:
1.7.219 Hoc Angli, et Galli: hoc Germania victitat omnis.
1.7.220 Nec tempestates illi, neque frigora saeva
1.7.221 Extimuere, famem certi depellere pomis
1.7.222 Agricolae, jucunda et certi explerier esca!
1.7.223 Improba nos tantum jussit Fortuna
7328. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 66 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.9.34 Scilicet ut sexagenaria saltet Iole
1.9.35 Auroram exspectans, ereptum et quaerat amantem
1.9.36 Mixta anus ordinibus saltatricum, magis illa
1.9.37 Tempestiva rogo, aversa et face dignior uri,
1.9.38 Quam Veneris tractare faces, natique sagittas
1.9.39 Pallore, et rugis, et anhela mittere tussi.
1.9.40 Si sapitis, vetulae,
7329. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 81 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.11.41 Fontes et virides per campos appetis herbas,
1.11.42 Intybaque, atque inulas elutis colligis hortis,
1.11.43 Atque novi adjungis puerilia pocula lactis?
1.11.44 Tempestive viris, puerorum desine nugas
1.11.45 Sectari. Mensis nam fercula salsa Lyaei
1.11.46 Excipiunt latices, majore et Bacchus honore
1.11.47 Salsamenta inter colitur. Proh!
7330. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.13.129 Hic Lycidas thalamo effultas ut vidit eodem
1.13.130 Consedisse simul tres nymphas, potima censens
1.13.131 Haec oblata sibi et mollissima tempora fandi,
1.13.132 Accedit causae non infacundus agendae
1.13.133 Ante stolas orator, formosumque senatum,
1.13.134 Erectisque humeris, erecto et pectore, collum
7331. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 96 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.14.12 Sed nulli fontes adsunt, nullae arboris umbrae,
1.14.13 Nulli horti, via nulla, tamen Campania felix
1.14.14 Haec est Sylvano, Bajaeque, et Tuscula Tempe;
1.14.15 Hae latebrae dulces. Urbana hîc fessus opella
1.14.16 Ut semel a collega, et curis proripuit se
1.14.17 Mirum quam vivat laetus, regnetque beatus!
7332. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 98 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.15.4
A. Hic insanit homo. Medicum accersam? an magis illum
1.15.5 Comiter appellans dictis affabor amicis?
1.15.6 Hoc melius. Salve longo post tempore, Salve.
1.15.7
Po.Te quoque laetari atque tuam bene rem gerere opto
1.15.8
A. Quaeso, ut sunt salvae tibi res?… Po. Laeta
7333. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.15.314 Consequitur, facili acclivis via tramite ducit.
1.15.315 Immensi hortorum hîc campi, clarissima caeli
1.15.316 Tempestas, et dulce strepentis murmur aquai,
1.15.317 Florum laeta seges, tepidumque et perpetuum ver.
1.15.318 Luctifer obscenos sed fausto hîc omine bubo,
1.15.319 Atticaque
7334. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 109 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.15.329 Serpentes avibus coeunt, et tigribus agni,
1.15.330 Pendent aeriae sublimi ex aere quercus,
1.15.331 Et fulgur suda placidus dat Juppiter aethra.
1.15.332 Temperat aestatem glacies densissima: bruma
1.15.333 Flant Zephyri molles: manat lac fontibus: edit
1.15.334 Nuda silex Cererem: fluxerunt flumina musto:
1.15.335 Hirci mulgentur,
7335. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.17.44 Aeris, alta petunt si quando, at frigore rursum
1.17.45 Devexo quoties recidunt per tenuia lapsu.
1.17.46 Non tamen iste vices ostendere tempestatum,
1.17.47 Sed rerum longe graviorum aptissimus humor.
1.17.48 Nam si quis juvenum pluma pulchellus ab ista
1.17.49 Urbana tunicae ventosus honore recentis,
7336. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 126 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.18.69 Tu me plus sapias, quia prisca et barbara quaedam
1.18.70 mittis ab ore, Numae, et vix intellecta Cethegis?
1.18.71 Quidquid id est, jejunum est, longo et tempore putre.
1.18.72 Haec nova cur cedat priscis aetatibus aetas?
1.18.73 Deterior quonam? ingenio ne an moribus? Atqui
1.18.74 Pindaricos per se ipsa creat natura
7337. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 126 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.18.78 et Quintilla, Latine hoc quidnam aut dicere Graece est?
1.18.79 Nimirum ut Cicero mihi sis. Cicero ne Latine
1.18.80 Clam populo orasset? Perierunt tempore longo
1.18.81 Hi mores, hae artes una cum gente Quirini,
1.18.82 Quaeque urbana olim fuerat, nunc barbara lingua est.
1.18.83 Cur Osce non
7338. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 139 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.20.41 Quorsum haec erumpant certamina, nescio et ipse.
1.20.42 Qualia ventorum Arcturi sub sidere laevo
1.20.43 Extemplo magna si tempestate coorta
1.20.44 Vidisti nigro pendentia nubila caelo,
1.20.45 Nunc oculis speciem saevi simulare leonis,
1.20.46 Nunc hominis: mox disjectae interiere figurae,
7339. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 147 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.21.106 Ducitur ore, alio uxoris, genitoris, amici.
1.21.107 Singula quae bene ni norim, quid noscere dicam?
1.21.108 Ni loca, personae, res, tempora quamlibet orsi
1.21.109 Designet operis partem, nitideque notarint,
1.21.110 Ni res quaeque rei, et parti pars haereat apte,
1.21.111 Monstrum
7340. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 148 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.21.123 Sollicitat modo lenius, interdum acrius, at non
1.21.124 Hercule dissimili multum ratione, vetustis
1.21.125 Aenea quam reboant cum tintinnabula tempis.
1.21.126 Usque adeo nihil est lacrymas potuisse movere?
1.21.127 Corporea tantum dolor hic ratione cietur,
1.21.128 Non animo elicitur: nec tu potis arte popellum
7341. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 150 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.21.168 Cappadocem, Damamque Syrum facit, aut pote si quid
1.21.169 Nequius in tota servorum extare caterva.
1.21.170 Temporis at quaenam ars impensi damna rependat,
1.21.171 Seria quo poterant fingi tot, tantaque rerum?
1.21.172 Quare age, Antoni, et sana praeeunte Minerva,
1.21.173 Projice
7342. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 157 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.23.34 Servataeque tot heroum illustres animae, tu
1.23.35 Imprimis periture Maro, et periture Lucretî,
1.23.36 Barbara opem nisi summo in tempore dextra tulisset!
1.23.37 Mirantur docti grande, indoctique repertum:
1.23.38 Conquirunt omnes, imitantur; totaque fervet,
1.23.39 Et tamdem tot victa typis Europa
7343. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.23.101 Tu quoque nequitia, Voltairi, hac scandere caelum
1.23.102 Affectas, pennisque bono, doctoque negatis
1.23.103 Praetervectus Parnassum, et felicia Tempe,
1.23.104 Ut passer, matrisque columbulus ut Cythereae
1.23.105 Urbanum omne petis, circumvolitasque cubile,
1.23.106 Publicus ut placeas intonsis scurra cinaedis.
7344. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 162 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.23.184 Illa nihil sani potis, et nihil assequi honesti.
1.23.185 Aonio summi, miserae vix vertice clivi
1.23.186 Stipatae objiciunt extremo in tempore pectus,
1.23.187 Ut periturae, acri et contendunt Marte Camenae
1.23.188 Scandentes furcillis dejecisse poetas.
1.23.189 Sic nostro in populo, et forte in majore
7345. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.23.210 Effigiem ad seros transmittere posse nepotes,
1.23.211 Cum plectro, et fidibus, laurique virentis honore.
1.23.212 Tempora quis retro me nunc deducat ad illa, aut
1.23.213 Quis Deus in placidis me collibus Exquilini
1.23.214 Nunc sistat, queis Flaccus, Virgiliusque poetae
1.23.215 Carmina
7346. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 166 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.24.54 Est hominum argento nequidquam, auroque litantum:
1.24.55 Divitiis quotquot pallescunt, quotquot habendi
1.24.56 Plura sint pereunt, vanae dana tempora vitae
1.24.57 Qui argento insumunt quaerendo, opibusque struendis
1.24.58 Intendunt misere. Requies non ulla labori
1.24.59 Insano datur: accendit male sana cupido
7347. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 175 |
Paragraph |
Section]
2.1.17 Inter Elaphites Elaphis pulcherrima trinas,
2.1.18 Qua nihil in toto pulcrius est Hadria.
2.1.19 Si caelum spectes, caeli blandissima smeper
2.1.20 Temperies puro haud invidet Elysio.
2.1.21 Arcent interjecti Aquilonem et frigora montes,
2.1.22 Aspera Parthinûm frigora verticibus;
2.1.23 Quaeque
7348. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 183 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.2.55 Frustra heu! speravi. Sed cur ego congero plura
2.2.56 Ut miseri pandam cordis amaritiem?
2.2.57 Collectus longo sensim post tempore moeror
2.2.58 Imis erupit denique visceribus,
2.2.59 Intimaque exarsit subter praecordia febris,
2.2.60 Infando quae me straverat exitio
7349. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.2.133 Sed quinam hic subitus nostras allabitur aures;
2.2.134 Crebrescitque magis atque magis fremitus?
2.2.135 Nescio quid laeti mens augurat. Eja! Georgy,
2.2.136 Tempore post longo denique visus ades?
2.2.137 Salve animi, salve pars o carissima nostri,
2.2.138 Per pelagi salve multa pericla redux!
2.2.139 Jam datur alternis haerere
7350. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 186 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.2.142 Quidve usquam nobis laetius esse potest?
2.2.143 His ego deliciis, atque hac dulcedine sensim
2.2.144 Jam nunc illius temporis admoneor,
2.2.145 quo tu sollicitis evictus denique votis,
2.2.146 Reddite Sorgoides, excipiere mihi:
2.2.147 Tunc ego dilecti dum pendeo nexus Amici
7351. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 194 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.5.40 Et lyra frigidulis labitur e manibus.
2.5.41 Immortale aevum dio nam carmine vives
2.5.42 Exequiis major, major et invidia.
2.5.43 Sic tua perpetuae renovabis tempora vitae,
2.5.44 Ut Phoenix varias unicus inter aves,
2.5.45 Donec erunt artes, donec discetur Achilles,
2.5.46 Donec, sed longe sit precor illa dies!
7352. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 196 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.7 Ut breve luteolis ver est hyacinthis, utque
2.6.8 Non duraturo vivit odore rosa,
2.6.9 Sic quoque prima meae, sic effluxere juventae
2.6.10 Praecipiti nimium tempora curriculo!
2.6.11 Et quamvis nullis mihi sit frons aspera rugis,
2.6.12 Absit et integro canities capiti,
2.6.13 At procul est validi vis vivida corporis, et mox
7353. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 196 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.22 Tangere, et incerto carmen hiare sono.
2.6.23 Si calices poscam, exiguo titubasse Lyaeo
2.6.24 Turpe erit, impositae nec bene temporibus
2.6.25 Haerebunt Bacchi, aut Veneris de fronde corollae,
2.6.26 Nec veniet solitas Momus ad illecebras.
2.6.27 Et tamen haec eadem subigit
7354. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 198 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.6.59 Expedient? Quid enim Dircaeo cantus olori
2.6.60 Profuit, extrema in morte? quid ingenium?
2.6.61 Hisce igitur studiis traducam tempora vitae,
2.6.62 Dicar ut indocto plus sapere in populo?
2.6.63 Utque aliquis parvo fors nostra exempla nepoti
2.6.64 Proponat stulta credulitate senex?
7355. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 202 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.8.20 Protinus aeternae nobile mentis opus
2.8.21 Neglectum haud ima voluisti serpere terra,
2.8.22 Ignarumque tui numinis esse diu
2.8.23 Tu, quas temporibus per bruta animantia certis,
2.8.24 Materni illecebras largiter officii
2.8.25 Diffundis, tetro implicuisti errore, vagique
2.8.26 Finisti
7356. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 207 |
Paragraph |
SubSect | Section]
2.9.41 Ut puer Idalius formosi ad lumina vultus,
2.9.42 Purpureasque genas, flammeolosque oculos
2.9.43 Accendatque facem flammis, et temperet aurea
2.9.44 Spicula materni arbiter imperii.
2.9.45 Liberius nihil est quam regna Cupidinis: illo
2.9.46 Vere libertas regnat in imperio.
7357. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 212 |
Paragraph |
Section]
3.1.25 Rusticus urbano muri mus, plenaque vulpes
3.1.26 Dum prodire cavo non quit, quem macra subisset.
3.1.27 Horum a principiis ad tempora nostra perenni
3.1.28 Annorum serie neglecta est fabula, acuti
3.1.29 Donec Fontaeni consurgeret aemula virtus,
3.1.30 Quam generosa tulit felici Gallia partu,
7358. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.2.52 Per varios late populos sine lege vagetur
3.2.53 Libera. Sic veteri Pindo, veterique Aganippe
3.2.54 Decidit omnis honos. At tempore semper ab illo
3.2.55 Aonides errant modo Sorgae valle virenti,
3.2.56 Valclusaeque jugis, ubi tu, Petrarcha, choreas
3.2.57 Ducis ovans Cytheraea incinctus tempora
7359. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 218 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.2.55 Aonides errant modo Sorgae valle virenti,
3.2.56 Valclusaeque jugis, ubi tu, Petrarcha, choreas
3.2.57 Ducis ovans Cytheraea incinctus tempora myrto.
3.2.58 Et quoties urbem, seu limina magna potentum,
3.2.59 Regalemque placet Musis invisere luxum,
3.2.60 Sedibus haud videas gaudere libentius ullis,
7360. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 219 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.2.100 Quae speranda, rogo, sunt praemia, quaeque labore
3.2.101 Defuncto exspectanda quies est? At tibi tute
3.2.102 Tempora mente animi fortassis praeripis illa,
3.2.103 Cum titulo aurato, et Sosiorum pumice mundus
3.2.104 Tranquillos poteris somnos jam carpere laudum
3.2.105 Securus populique
7361. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 221 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.2.145 Antiquis laribus proscos cessisse parentes.
3.2.146 Atque adeo imprimis Phrygiae Maeandria regna
3.2.147 Japetidum fundata manu: nec tempore multo
3.2.148 Post Arctoos ad Scythiae digressa recessus
3.2.149 Japetidum suboles. Titanum hinc Celtica pubes
3.2.150 Imperium Oceano, famam exaequavit Olympo,
7362. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 222 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.2.168 Perge viam, multis quam non sine laudibus urges.
3.2.169 An non et fremitum populi, plaususque faventum
3.2.170 Audis? Victrici jam cingis tempora lauro,
3.2.171 Jam te secernis populo, famaque ministra
3.2.172 Illyricas jam per gentes, mediasque per urbes
3.2.173 Victor agis merita dignos cum laude triumphos.
7363. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 224 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.3.30 Vulgivaga exercens, tetraque libidine lustra,
3.3.31 Cognatis maculis contenta, sed inscia formae.
3.3.32 Sic unam ex alia reparant in tempora prolem,
3.3.33 Instaurantque vices, brevis aevi, et debita leto
3.3.34 Corpora, ne quando intereat genus omne peremptum
3.3.35 Sed prudens recti, et moris natura
7364. Rastić, Džono;... . Carmina, versio electronica [page 241 |
Paragraph |
SubSect | Section]
3.5.11 Longe aliter se habeant, ac illis forte videtur.
3.5.12 Accipite ergo ambo, atque animis bene figite vestris,
3.5.13 Quantum hic indigeat cessator tempore, meque
3.5.14 Distineant quantis cumulata negotia curis.
3.5.15 Principio legisse oleas, lectasque juvabat
3.5.16 Convectare domum, plenis et condere cellis,
7365. Ferić Gvozdenica,... . Elegia de tonsore, versio... [page 614 |
Paragraph |
Section]
21 Incomptam sat erat componere pectine barbam,
22 Et refugam alterna saepe fovere manu.
23 At simul hanc coepêre Arabum perfundere myrrhâ
24 Molles Arsacidae, semivirique Phryges,
25 Primaevum ex illo decrescere tempore robur,
26 Visque animi coepit mascula deminui.
27 Haec nimio demum perierunt saecula luxu,
28 Et signum laeves deposuêre viri.
29 Proh pudor! et sani nondum hanc dediscimus artem
30 Quam Sybaris
7366. Jelačić, Ljudevit. Valedictoria, versio electronica. [page 177 |
Paragraph |
Section]
7367. Jelačić, Ljudevit. Valedictoria, versio electronica. [page 178 |
Paragraph |
Section]
7368. Jelačić, Ljudevit. Valedictoria, versio electronica. [page 179 |
Paragraph |
Section]
7369. Jelačić, Ljudevit. Valedictoria, versio electronica. [page 179 |
Paragraph |
Section]
7370. Babulak, Oton. Elegos honoribus Iosephi Matzek,... [Paragraph |
SubSect | Section]
1.47 Ver aperit nobis almae dum Viscera terrae
1.48 Cuncta fluunt lacte, prosiliuntque foras.
1.49 Ipsa canora canit nostris in partibus ales,
1.50 Nuncia tam laeti temporis esse volens.
1.51 Ergo quid dubitas? aut quidve stupes resonare
1.52 Hicce lyras nostris vocibus accomodas.
1.53 Nonne iuvat celebrare Viros, quos Nominis alma
1.54 Fama sacrat
7371. Babulak, Oton. Ode honoribus Josephi Matzek,... [page 5 |
Paragraph |
Section]
1.53 Sacra JOSEPHI celebrantur isthic,
1.54 Sacra, dum dico, recoluntur almi,
1.55 Concinunt, laetosque dies celebrant
1.56 Tempora verna.
1.57 Ergo vocalem cytharam canendo
1.58 Turba Musarum propera levare,
1.59 Dulcibus mulcens animos, fugansque
1.60 Tetrica corda.
7372. Babulak, Oton. Proseucticon honoribus Joannis... [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.79 Lumina quae nuper fletu non sistere quivit
1.80 JOSEPHUM ereptum docta Minerva dolens,
1.81 Castalidumque cohors longo spoliata Parente
1.82 Tempore, gemmatis ora rigans lacrymis,
1.83 Laetatur pariter, rursum iam nacta Parentem,
1.84 Pieridum ludos, qui regat incolumes:
1.85 Ut regat hos inquam Praeses SERMAGE
7373. Babulak, Oton. Proseucticon honoribus Joannis... [page 5 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.85 Ut regat hos inquam Praeses SERMAGE JOANNES
1.86 Fit supremus, ut hic corda dolore levet. –
1.87 Imbribus ut longis tandem succedit amoena
1.88 Tempestas coeli, ver hyemi sterili,
1.89 Aurea vel tetrae solet ut nocti remeare
1.90 Lux stimulans cunctos exhilarando pigros;
1.91 Utque quies
7374. Babulak, Oton. Proseucticon honoribus Joannis... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.91 Utque quies dulcis post exantlata laborum
1.92 Taedia, post morbum quam valetudo bona:
1.93 Sic tristes pariter post tempestatis amarae
1.94 Soles, post tenebras lux oritur nitida,
1.95 Nempe redit moestis tantopere, veris amoeni
1.96 Principiis natus
7375. Babulak, Oton. Proseucticon honoribus Joannis... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.99 Vos igitur sacrae Dryades nunc provoco, doctae
1.100 Castalides! Nobis dicite sensa velim;
1.101 Dicite, quae vestris hoc tempore candet in oris
1.102 Forma venustatis? Quis iuga candor habet?
1.103 Dicite, quêis celebrem colitis tantopere lucem
1.104 Plausibus? Interni pandite Vota animi.
7376. Babulak, Oton. Proseucticon honoribus Joannis... [page 6 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.106 Encomiis summo monte redite diem,
1.107 Monte redire diem PETRO SERMAGE sacrandam,
1.108 Qui sua pro meritis munera laetus adit.
1.109 Temporis utque dies verni terrae decus omne
1.110 Contribuit, spargens floribus arva novis,
1.111 Sic deus omne suis auxit SERMAGE, renascens
1.112 Pieriis ludis, dignus amore
7377. Babulak, Oton. Proseucticon honoribus Joannis... [page 7 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1.120 Concentus dulces, pinguia thura cape;
1.121 Sume quod in sacro Parnasside Turba diserta
1.122 Munera dat plausu, dat modulamne decus,
1.123 Tempora qua cingent Heliconiades facundae
1.124 O Daphne Laurum: suscipe mitis eam. –
1.125 Suscipe quos florens Academia Zagrabiensis
1.126 Applausus celebrat, concomitante
7378. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page vi |
Paragraph |
SubSect | Section]
7379. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page vi |
Paragraph |
SubSect | Section]
7380. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page vi |
Paragraph |
SubSect | Section]
7381. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 9x |
Paragraph |
SubSect | Section]
2 Imperium fugiens, posito diademate frontis,
3 Haud procul a longis, privatus, in aede Salonis
4 Ultima securae perducere tempora vitae.
5 Relligio, tua gesta cano, partumque triumphum
6 Dalmatico tandem victrix in littore, primum
7 Postquam obiit diras rabie cessante Tyrannus.
7382. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 12 |
Paragraph |
SubSect | Section]
122 Hic reculam tacitus dulci viridaria cultu.
123 Cladibus haec merces? haec praemia digna Tyranni?
124 Sic procul a curis ducat sua tempora saevus
125 Christiadum tortor, Christique acerrimus hostis?
126 Roma cadaveribus fervet, sua funera plorant
127 Urbes Italiae, diroque agitata furore
7383. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 42 |
Paragraph |
SubSect | Section]
34 Vindictam metuit, flammataque fulmina coeli,
35 Hinc tristes horas, longa formidine ducit
36 Insomnesque trahit noctes tristissima vitae
37 Tempora saepe suo tacitus sub corde volutans.
38 Interea Petrus veteri discessus ab urbe
39 Visit Anastiadem. Juvenis laetissimus ore
40 Excipit Ipse Senem, dein illi fausta
7384. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 49 |
Paragraph |
SubSect | Section]
274 Adstat majestas? Dioclis domus ista superbi.
275 Sunt dextra, laevaque cubicla nitentia luxu:
276 Haec habitat Dominus felix, ut temporis usus
277 Vult, poscitque simul languentis cura salutis
278 Et jussum vitae regimen: cum pulchrior aestas
279 Adridet, laetus surgentem cernere solem
7385. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 49 |
Paragraph |
SubSect | Section]
279 Adridet, laetus surgentem cernere solem
280 Ipse cupit, cellasque tenet, quo vespere in undas
281 Mergitur occiduas; hiemis cum squallida venit
282 Tempestas, loca grata fovet. Longa atria 16 cingunt
283 Aulae porticibus similes cingentibus aedem,
284 Hic dulces sonuere suo modulamine cantus,
285 Scenicus
7386. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 52 |
Paragraph |
SubSect | Section]
372 Haec aqua; et exundans varios servatur ad usus.
373 Hanc quoque fac videas cellam 21 : ne frigore ab ipso
374 Laedantur loti subito, moderamine eodem
375 Temperieque frui simili juvat. Aurea perstant
376 His prope purpureo velamine vasta cubicla 22 ,
377 Quis Dioclis tentat somno sua membra levare:
378 Argento similis
7387. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 55 |
Paragraph |
SubSect | Section]
460 Grande decus domui quaerunt; qua porticus omnis
461 Prospectum extendit late, qua summus in axe
462 Sol radians signat medii sua tempora cursus.
463 Spumeus hic fluctus perflat cum ventus ab austro
464 Rumpitur, evolvensque imas immittit arenas.
465 Huc naves properant, cursu maria alta secantes
7388. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 59 |
Paragraph |
SubSect | Section]
605 Jupiter iste Tonans: nemorum illa est candida cultrix;
606 Insculpti circum Bacchantum more notantur
607 Ludentes chori, incincti tempora sertis
608 Et nemorum Nymphae pulsantes tympana dextra
609 Ducentesque leves saltus, tenerosque triumphos.
610 Instar squamarum testudo tota coruscat
7389. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 73x |
Paragraph |
SubSect | Section]
1 Delicias inter, delecta et commoda rerum
2 Imperii spernens fastus, plaususque superbos
3 Jurgiaque et fraudes comitum, tristes livores
4 Securae Diocles peragebat tempora vitae.
5 Saepe tamen tacita gaudebat volvere mente
6 Gesta suae dextrae totum vulgata per orbem,
7 Grandiaque omnigenae contempta insignia pompae,
7390. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 75 |
Paragraph |
SubSect | Section]
71 Victorem excipiunt cives, plausos secundos
72 Ingeminat, tolluntque novi monumenta trophaei.
73 Deserit extemplo Syriae Rex Nerseus arces:
74 Incedo viridi redimitus tempora oliva
75 Pacis opes gestans. Galerius ocior aura
76 Insequitur Persas multa formidine pressos
77 Adgressuque petit Regem, prope Tigridis undas
7391. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 78 |
Paragraph |
SubSect | Section]
162 Ubique cernes invida pectora,
163 Mendaxque fatali veneno
164 Fraus serit insatianda damna.
165 Sane beatus tempore qui suo
166 Valet ruinas noscere perfidas,
167 Virtute confisus nefandae
168 Vincit ovans mala sensa fraudis.
169 Spernit
7392. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 82 |
Paragraph |
SubSect | Section]
299 Et decus imperii, fulgorque evanuit omnis,
300 Solvitur haud aliter nubes ad lumina solis.
301 Hinc animi moeror subiit, dum mente revolvo
302 Tempora prolapsae vitae fastusque nitentes:
303 Hinc et perfracti miseranda abjectio cordis.
304 Nulla quies tristi, nullum solamen egenti.
305 An cum mens veluti subito
7393. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
693 Interea cives qua porta recluditur omnes
694 Egressi novitate hilares, laetusque Senatus
695 Victorem excipiunt decoratum tempora lauro
696 Optatumque ferunt laudabili ab omine vasti
697 Imperii dominum: repetunt hunc carmine turbae.
698 Romulidae laeti, longo simul ordine Patres
7394. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 36 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7395. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 37 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7396. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 37 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7397. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 38 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7398. Čobarnić, Josip. Dioclias carmen polymetrum, versio... [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
7399. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 210 |
Paragraph |
Section]
37 Vos ego nunc, Superi, coelos ac aethera coeli
38 In mea vota voco: vestra nunc audiar aure."
39 „Terra antiqua iacet tepidis spirantibus austris,
40 Temperie moderante gelu, libycosque calores,
41
42
7400. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 212 |
Paragraph |
Section]
109 Vulneribus devota suis. Hic
110
111
112 Actaque dum repetens rivi viridante recumbit
113 Margine, et illyrico carmen de pectore fundit,
114 Lympha stetit, steteruntque vagis in frondibus aurae,
115 Vosque canenti animas,
7401. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 212 |
Paragraph |
Section]
113 Margine, et illyrico carmen de pectore fundit,
114 Lympha stetit, steteruntque vagis in frondibus aurae,
115 Vosque canenti animas, Superi, tenuistis et aures.
116 Hic alii centum, quos invida temporis ora
117 Mentibus, et memorum grato rapuere nepotum
118 Pectore, nunc degunt et patria tecta tuentur,
119
7402. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 214 |
Paragraph |
Section]
177 At pater omnipotens nutum devibrat et almam
178 Quassans caesariem coelos ac aethera versat,
179 Maiugenamque petit celerem. Nec longa morantur
180 Tempora, iam steterat iussis
181 Tum pater aeternus nato sua dulcia libat
182 Oscula, quid peteretque dein sic vocibus orsus:
183 "Nate (mei grato
7403. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 215 |
Paragraph |
Section]
209 Ut caram modicum pubem relevaret ad auras."
210 „Nate vola. Nam longa mihi praescindere visum
211 Jam mala, promeritis longe meliora per atra
212 Tempora saeclorum, rigidas minitante procellas
213 Aethere, et indomitis pelago bacchante sub undis.
214 Nate vola, celeremque refer sub sidera famam:
215 Coelitibus placitum patrias relevare Camoenas,
7404. Mažuranić, Ivan. Honoribus Magnifici Domini Antonii... [page 219 |
Paragraph |
Section]
7405. Mažuranić, Antun. Epistula ad A. Kaznačić, versio... [page 272 |
Paragraph |
Section]
7406. Milašinović,... . Viator Zagorianus Jožko Hranjec,... [Paragraph |
Section]
Festivi sensim concurrunt undique gosti,
Curribus ac in equis, bližnji pešicando profecti
Sed tamen haud segnes ad tempus omnes se sistunt.
Egregius putnik Hranjec hoc tempore laeto
Jam fuit in Zlatar et sederat ante popinam,
Atque premišljabat, quae sit mundana čalarnost.
Cumque foret veoma zamišljen, saepe falernum
Dulce piuckabat. Penes illum transiit
7407. Milašinović,... . Viator Zagorianus Jožko Hranjec,... [Paragraph |
Section]
Ut liceat plene sokolovo cernere gnjezdo,
Proputio integro jest kršćen. At secus ipse
Si circumcisus est šahterum esse putate.
Dixerat. Accurunt i v jednom temporis hipu
Expediunt quod erat suosum. Ferkuljka deinde
Te skrovne inspexit per magna ocularia kute,
Ac exclamavit: Ni to Šahter, at ingens
Virtutis castae. Dok sviet se
7408. Milašinović,... . Viator Zagorianus Jožko Hranjec,... [Paragraph |
Section]
Vertite paulisper židovskoj terga večeri
Jamque audite novum casum, quem vila Sutinska
Vezda per valles canit et juga zagoriana
Temporibus quae canet cunctis do sudnjega dana.
Nunquam, ait, hic fuerat tam lustig živoque družtvo,
Quam postquam putnik Hranjec ad balnea venit,
Nemo sic novit vu dobru ponere volju
7409. Dante Alighieri;... . Mortis Hugolini versio Latina,... [page 35 |
Paragraph |
Section]
Insidiis fuerim captus, dein funere mersus.
At, quod scire nequis, fuit ut mea scilicet horrens
Et fera mors, narrem, quantum et me laeserit ipse. 15
Carceris angustum, famis fuit iste, foramen,
Et quo venturo claudentur tempore multi,
Mi plures rima lunae monstraverat orbes, 18
Somnia quum velum mihi discidere futuri.
Hic grandes parvosque lupos mihi trudere visus
Tamquam herus ad montem, Pisis quo est condita Luca. 21
Macra
7410. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page viii |
Paragraph |
SubSect | Section]
7411. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
7412. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
7413. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
7414. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page ix |
Paragraph |
SubSect | Section]
7415. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page x |
Paragraph |
SubSect | Section]
7416. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page xvi |
Paragraph |
SubSect | Section]
7417. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 21 |
Paragraph |
Section]
71 Vestri ubinam belli mores, vestra inclyta gesta,
72 Virtutis praeclara viris exempla datura?
73
74 Aestivos soles, hyberna et frigora passi,
75 Audax vultus erat vobis, et strenua corda: 75
7418. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 22 |
Paragraph |
Section]
101 Hostem dum aggreditur pugnâ vir fortis apertâ.
102 Laus erat in bello pro vestro occumbere rege,
103 Haud mors nos terret, clamantes, tempora vitae
104 Sint brevia, imperium magis auctum ut sentiat orbis.
105 Oh! quam vestra reor felicia saecla fuere! 105
7419. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 41 |
Paragraph |
SubSect | Section]
135 Dispositaeque casae longo stant ordine circum. 135
136 Matura arboribus dependent aurea poma,
137 Laeta ubi securae traducunt tempora gentes.
138 Hîc nivei lactis, iucundi et copia mellis.
139 Hîc foecunda Ceres plenis redimitur aristis.
7420. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 42 |
Paragraph |
SubSect | Section]
146 At dux non sistit, rectâ et festinat ad Istrum;
147 Hunc traiecturus, stabat qua Chilia quondam.
148 Urbs erat antiquo iam tempore Chilia clara,
149 Sentibus adparent sua vix vestigia operta.
150 Moldaviae hîc fudit
7421. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 50 |
Paragraph |
SubSect | Section]
191 Regia sed medias inter pulcherrima nymphas
192 Custodem nemorum referebat virgo Dianam,
193 Per iuga venatu ducit quae tempora vitae.
194 Mentem animi excelsam non tangit blanda voluptas, 195
195 Acres flectit equos, cursu praevertitur auras,
7422. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 60 |
Paragraph |
SubSect | Section]
210 Irâ odioque fremens bellatrix utraque fervet, 210
211 Per iuga celsa hyemis boreas ut tempore saevit.
212 Praeruptoque loco stans quaeque, et viribus ardens
213 Uno ictu pugnae meditatur ponere finem.
7423. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 65 |
Paragraph |
SubSect | Section]
65 0 fortunatam cari pastoris amore, 65
66 Longa breves curas nam pax optata sequetur!
67 0 tristes poenae, mihi vitae o tempora dura!
68 Ullam spem longae nequunt adferre querelae;
69 Vicinam spectat, quam deperit ille, puellam,
7424. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
53 Auri pro cyathis iucundos caecus ad haustus
54 Dilectae niveis manibus natae utitur ille.
55 Sic extrema senex ducebat tempora vitae, 55
56 Cui bis sex nati crescebant omine laeto,
57 Omnes sed fato fera mors subduxit acerbo.
7425. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 79 |
Paragraph |
SubSect | Section]
70 Qui miseri fuerant genitoris dulce levamen; 70
71 Et quos plus oculis caros longaevus habebat.
72 Sors adversa brevi rapit illi, et tempore eodem,
73 Tam geminos oculos, quam dulcia pignora natos.
74 Haud
7426. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 80 |
Paragraph |
SubSect | Section]
78 In lacrymas senior tum solvi caepit amaras,
79 Nec fletu parcens omisit lumina cara,
80 Et lacrymis miserae finiret tempora vitae, 80
81 Illi ni blandum praestaret nata levamen
82
7427. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 81 |
Paragraph |
SubSect | Section]
137 Lumina quodque ferit, non longe a pectore distat!
138 Par desiderium geminos quum iungit amantes,
139 Alter in alterius ducit sua tempora vitâ.
140 His dictis siluit
141 Ad dulces rediit, vates quas ipse
7428. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 83 |
Paragraph |
SubSect | Section]
183 Pectore dein tacto verbis sic fatur amicis.
184 Pulchra cohors sylvis felicia tempora ducens,
185 Fas gaudere tibi, laetos et pergere ludos. 185
186 Haud aliquis metuat vestras me velle choreas
7429. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 83 |
Paragraph |
SubSect | Section]
202 Turbatus, moerensque senex sic rettulit illi.
203 Triste recordari misero felicia vitae
204 Tempora, quidve iuvat genus alto a stipite ductum,
205
Quum me servitio paupertas damnat iniquo; 205
7430. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 92 |
Paragraph |
SubSect | Section]
66 Et veneri indulget, lituos oblitus, et arma.
67 Tranquillae hîc gentes, et tempora, rura quieta,
68 Pinguia prata herbis, apiumque examina densa,
69
Foecundae
syluae, grex
7431. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 94 |
Paragraph |
SubSect | Section]
120 Quem Phaebi a radiis frondosa arbusta tuentur. 120
121 Cogitur unda fluens, stagnum atque excrescit in amplum,
122 Tempore ubi aestivo Dryades grata otia ducunt.
123 Eoa huic nemori bellatrix turba propinquat,
124 Quo vocat aura illam spirantis lene Favoni,
7432. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 99 |
Paragraph |
SubSect | Section]
271 Effugere a divo nec posset lumine Princeps,
272 Ni grave consilium constanti mente sederet,
273 Christiadâ indignum nempe ullo tempore vitae
274 Virginis Odrysiae succendi pectus amore,
275 Dilectae et vinctum ni dulcis imago teneret, 275
7433. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 100 |
Paragraph |
SubSect | Section]
317 Se quoquo, subdens, posthac vestigia flectat,
318 Illius nomen laturum in pectore fixum,
319 Nec se, nec socias vitae ullo tempore velle
320 Christiadas contra crudelia bella ciere. 320
321 Alipedem hinc induta armis conscendit, eoas
7434. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 100 |
Paragraph |
SubSect | Section]
330 Nec sistit celerans, obtutu donec amantis 330
331 Sese fixa beet, quem nec loca dissita quaeque,
332 Temporis aut animo potis est abolere vetustas.
LIBER X.
7435. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 112 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1 Quae media effulgens luxu patet aula superbo,
2 Pulchra oculos splendore rapit sic illa tuentum,
3 Gaudere ut longo conspectu tempore vellent.
4 Auro intertexta, et variis distincta figuris
5 Serica parietibus pendent aulaea rotundis. 5
7436. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 120 |
Paragraph |
SubSect | Section]
248 Et prior adsuevit cuicumque indicere bellum,
249 Quod tibi legatum dimittit poscere pacem.
250 Scilicet est mirum nullo umquam tempore visum, 250
251
Quum Caesar, magno qui nunc dominatur in orbe,
252 Exosus bellum, gladium discingere tendat,
7437. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 121 |
Paragraph |
SubSect | Section]
277 Cingunt, ut vallis sed pectora vestra tuentur.
278 Editi ad imperium, vos clari laudis honore,
279 Invicti antiquo, victores tempore nostro,
280 Vos anno elapso campo pugnastis aperto, 280
281 Odrysiisque novas rapuistis robore palmas.
7438. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 123 |
Paragraph |
SubSect | Section]
343 Succendisse ignem levis est labor, igneus ardor
344
Quum flagrat, nescis quo extingui tempore possit.
345 Sic dira incipies leviter certamina martis, 345
346 Qualis at eventus belli, quis terminus esset,
7439. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 127 |
Paragraph |
SubSect | Section]
64 Sit voti compos, gemmis licet expetat illa
65 Donari, adspectu mage pulchro languet, hebescit. 65
66 Quippe fuit sapiens, Veneris qui tempore prisco
67 Auri tela dedit nato, cornu, atque pharetram;
68 Quandoquidem terris nusquam locus abditus extat,
7440. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 130 |
Paragraph |
SubSect | Section]
143 Grati animi officium trux obliviscitur ille.
144 Hinc caeco in barathro poenas, durosque labores,
145 Et mala quaeque miser patitur dux tempore longo. 145
146 At custodis alit diversos filia sensus,
147 Et pietate dolens lacrymas effundit obortas,
7441. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 132 |
Paragraph |
SubSect | Section]
212 Quid loquor infelix, vanâ quâ et imagine fallor?
213 Aestu conflagrans alios exurere quaero.
214 Tu me, dulce caput, liquisti, tempore nullo,
215 Si vellem, haudquaquam carum te linquere possem, 215
216 Sed quae semper amans posthac te semper amabit.
7442. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 139 |
Paragraph |
SubSect | Section]
166 Byzantum obscurat densa et caligo, catervae
167 Vix ubi consistunt templis, et turribus atrae.
168 Non secus ac messis si quando tempore opimae
169 Agmine corvino circum sata laeta tegantur,
170 Ocyus adparent nigro suffusa colore. 170
7443. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 143 |
Paragraph |
SubSect | Section]
55 Hîc adsum infelix, bis senos dira necavit 55
56 Illi mors natos, lacerata et pectora scidit,
57 Et dudum miserae clausisset tempora vîtae,
58 Ni sic deiectum recrearet nata superstes.
59 Et nunc quum caram sobolem sibi luget adeptam,
7444. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 144 |
Paragraph |
SubSect | Section]
105 Sic tandem iuncti sortis post tristia fata, 105
106 Dum caelo lubeat, felicia tempora agetis.
107 Hic tacuit Caesar, somno velut excita virgo
108 Haud dictis fidit, nedum vultumque serenat.
7445. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 153 |
Paragraph |
SubSect | Section]
91 His dictis tacuit Vezirus, murmure laeto
92 Omnis consensit coetus, mentemque probavit.
93 Aestivo veluti maturae tempore aristae
94 Adsimili crepitant flictu, spirante Favono;
95 Murmure quo campis messem patet esse propinquam. 95
96 Exoptans pacis
7446. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 154 |
Paragraph |
SubSect | Section]
113 Ceu pietate actus, fratrem soletur ut ille,
114 In turrem monui descenderet absque timore,
115 Limine transgresso propulsum tempore eodem 115
116 Aerea cardinibus revolutis ianua clausit.
117 Ingenium, atque fidem
7447. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 159 |
Paragraph |
SubSect | Section]
286 Nam fulsere mihi demersae in gurgite caeco
287 Aurorâ, atque die mage splendida lumina cara.
288 Alter in alterius vitâ sua tempora ducit,
289 Et sociata malis sunt mutua gaudia nostra.
290 Illius impavidum miratur Caesar amorem, 290
291 Laudem cui tribuens
7448. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 160 |
Paragraph |
SubSect | Section]
313 Virtus sit quamvis sibi merces aequa, decusque,
314 Sole et splendidior sine laude refulgeat ullâ.
315 Vos me laeta procul ducetis tempora ituri, 315
316 Nomina vestra memor dum vivum at pectore servem,
317 Et quisquis teneat mundi vos angulus, usque
318 Caesar erit
7449. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
336
337 Pene ut deficerent accommoda verba volentem
338 Dicere, uti posthac casu, vel tempore nullo
339 Illi Caesareum cedet de pectore nomen,
340 Grandia dum vivet benefacta et laudibus aequis 340
341 Efferet illius, natis
7450. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 161 |
Paragraph |
SubSect | Section]
349 Mulcet castus amor, iam libertate potitus,
350 Venturae et sortis praegustat gaudia laeta. 350
351 Delicias inter sic pastor tempora ducit
352 Duram post hyemem, quum ver adparet amicum.
353 Nam virtute quies acquiritur, atque labore,
7451. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 162 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1 Vita timendorum laeta haud, iucundaque Regum,
2 Retur uti vulgus, multis nam exercita curis,
3 Et plene tranquilla manet non tempore longo,
4 Insomnes taciti coguntur ducere noctes,
5 Dum somno indulget desesque, ignavaque turba. 5
7452. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 163 |
Paragraph |
SubSect | Section]
42 Caesarem et incusant scelerato crimine cuncti.
43 Ianicerum senior tunc has dedit ore querelas:
44 Illa ego, qui durae transegi tempora vitae
45 Bella cruenta gerens, quoquo sol lumine splendet, 45
46 Esurie heu! pereo, longis confectus et annis,
7453. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 165 |
Paragraph |
SubSect | Section]
94 Propositum idque meum, nostra hoc obstringit et arma,
95
96 Consiliumque meum Caesar quod reiicit, audax
97 Anne ideo assurgam, renuamque facessere iussa?
7454. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 166 |
Paragraph |
SubSect | Section]
116 Illi quum vires debentur, vitaque nostra?
117 Arbitrio tribuit Caesar sua dona, teneris
118 Praestare et toto, quod praestas, tempore vitae.
119 Ponendi anne illi fines, cui summa potestas
120 Credita ad arbitrium revocare, et condere leges? 120
7455. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 168 |
Paragraph |
SubSect | Section]
186
Muphtiadis
(1) nomen, coniuncta et praemia honoris,
187 Tranquilla ille domi ducebat tempora vitae,
188 Seditiosa ipsum quum plebs exire coegit.
189 At tunc connubii celebrabat gaudia Caesar,
7456. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 170 |
Paragraph |
SubSect | Section]
1 Concilium procerum nocturno tempore in aulam
2 Convocat Osmanus, quanam ratione rebelles
3
Fraenandi motus, cernat «sententia discors»
7457. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 172 |
Paragraph |
SubSect | Section]
50 Fors tibi subiectos illos non esse pigebat, 50
51 At si equitum, peditumque acies impune quod ausint
52 Vi rapiant, proceres patienter tempore nullo
53 Milite ab effreni sibi tolli commoda, opesque;
54 Si vero adnueris, quod poscunt agmina dira,
7458. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
127 Si ruat imperium, casu quis vindicet illud?
128 Evenere prius ni talia, mira videntur,
129 Temporis at lapsu, meminit quae nulla vetustas:
130 Sic strata interdum cautes via panditur inter, 130
131 Et iacet esca avium sylvâ leo tectus in
7459. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 174 |
Paragraph |
SubSect | Section]
132 Prisca novos casus haud raro saecla tulere,
133 Propositum exemplar queis emicat utile nobis,
134 Totque ferent casus sic tempora nostra, datura
135 Venturae exemplum genti, lumenque perenne. 135
136 Nam memores fasti referunt ut coepta vetusta,
7460. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 177 |
Paragraph |
SubSect | Section]
233 Caesaris esse satis ratus in discrimine nomen.
234
235 Perderet
236 Saevit plaga vetus, iussu quod Caesar iniquo
7461. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 178 |
Paragraph |
SubSect | Section]
255 Sic crevit, multis et donis prodiit auctus, 255
256 Atque per ora virûm celebratus fulsit in aulâ,
257 Pacis Vezirus, belli sed tempore ductor,
258 Hinc fuit
259 At quoniam haud virtute animi, nec robore dextrae,
7462. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 184 |
Paragraph |
SubSect | Section]
40 Atque morituras trahat in discrimina belli, 40
41 Esuriem terris, per caerula vasta sitimque,
42 Et frigus nudas hyberno tempore passas.
43 Heu meminisse dolet, quotnam, nondum excidit annus,
44 Turcica Sarmatico ceciderunt agmina ferro:
7463. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 190 |
Paragraph |
SubSect | Section]
217 Caede hi perspectâ, saevit quâ
218 Acri illum invadunt minitantes impete facto,
219 Diripiuntque ambo simul uno tempore ferrum.
220 Ipsos par ardens animus rapit, atque cupido, 220
221 Ast eadem virtus si pectora iunxit amica,
7464. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 192 |
Paragraph |
SubSect | Section]
283 Irâ indignatus
284 Altius adsurgam, iuvat hîc descendere ab alto.
285 Te lapsum at video, quin ullo tempore surgas, 285
286 Viscera telluris, vel te edita moenia condant.
287 Alter at excepit, mentiris, dire rebellis,
7465. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 197 |
Paragraph |
SubSect | Section]
75 Illam visuri tot reges litore ab Indo, 75
76 Et prope qui Tanaim degunt liquere penates,
77 Atque arctos gelidum, nocturna ubi tempora longa;
78 Lectos demisit proceres orientis ad oras.
79
7466. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 197 |
Paragraph |
SubSect | Section]
102 Horrere incipiens speciem tot damna ferentem.
103 Cur misera o genitrix, clamavit, lucis in auras
104 Pulchra ego prodivi, nullo si tempore vitae
105 Possem pace frui? cur me sors vexat iniqua, 105
106 Pro serto tribuens mihi ferrea vincla parato?
107 Audivit Princeps
7467. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 199 |
Paragraph |
SubSect | Section]
146 Ceu reboant hyeme, boreas quas turbine quassat.
147 Hostem inde assurgens facto impete sternere tentat,
148 Vittarum at densi circum sua tempora plexus
149 Fulminei potuere ictus fera damna morari:
150 Percitus interea crudeli verbere Princeps 150
151 Sensibus eripitur, nox
7468. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 201 |
Paragraph |
SubSect | Section]
220 Fracti arcus, clypei resonant, ensesque cruenti 220
221 Armatus clavâ quidnam vir perficit unus?
222 Tempora perrumpit
223 Promisit sponsae devicto ex hoste trophaea.
224 Incassum at reducem formosa virago moratur,
7469. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 204 |
Paragraph |
SubSect | Section]
309 Alma quies animae, lux et dulcissima nostrae!
310 Hei mihi qualis eras, quum nuper ad arma ruisti, 310
311 Tempore mutatum te quantum miror ab illo!
312 Conscia, quae fuerit tua magna potentia pridem,
313 Ipsa equidem nequeo tam tristia credere facta.
314 Quid misera at fallor? te
7470. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 206 |
Paragraph |
SubSect | Section]
387
388 Imperium hic Caesar quum sub ditione tenebat,
389 Devinctusque fide cupiebat tempora prisca.
390 Hinc sortem arripiens turbae mora nulla spopondit 390
391 Se monstraturum captivi triste sepulchrum.
392 Iuxta Caesareos solus iacet angulus hortos,
7471. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 208 |
Paragraph |
SubSect | Section]
448 Haec mandata ferent vitae tibi forte periclum,
449 Despicit at mortem subiectus pectore fido.
450 Ad quaenam melius servabis tempore vitam, 450
451 Quam me si eripias, diro et tuearis ab hoste?
452 Vellem, iuro tibi, clemens ignoscere noxis,
453 Cedere et imperium
7472. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 210 |
Paragraph |
SubSect | Section]
501 Expectans missos legatos, quaeque tulissent.
502 Auget sollicitas formido in pectore curas,
503 Et longo queritur cunctantes tempore abesse.
504 At subito en resonant fremitu loca proxima circum
505 Milite densa fero, gladiique, et tela coruscant.
506 Horrisono motu miscentur cuncta, tumultu,
7473. Gundulić, Ivan;... . Osmanides, versio electronica [page 213 |
Paragraph |
SubSect | Section]
43 Ante necem et duro damnatur carcere claudi?
44 Discite mortales, terrent quos nulla pericla,
45 Firmum stare nihil, nequeat quod tempore labi, 45
46 Et talem subeunt legem si sceptra tenentes,
47 Quosque colit totus, digne veneratur et orbis,
48 Quae vos sors maneat
7474. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 10 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Ut de corde meo possit tormenta movere.”
Et vigil haec illi prudentius ore reportat:
“Arma repone, heros ignote, caputque deinde 155
Ferre potes, quocumque trahit tua te ipsa voluptas.”
Tempore, magnificas quo Turca accesserat aedes,
Stella refugit, erat Smail-agae haec ultima stella.
AGMEN
In Cetinje, in Monte Nigro surrexerat
7475. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 15 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Crux est, quae super haec effert se; roborat haec vos
In cruciatibus et caelo vos protegit alto.
“Ah! si ex planitie, prospectus unde vetantur,
Et reliquae gentes hanc nullo tempore victam
Illustremque crucem de vertice Lovćen ad astra 290
Elatam aspicerent, et si innotesceret illis,
Quomodo Turca ferox constanter faucibus atris
Haud parvo glutire illam molimine tentet,
Et
7476. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 18 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Funeque connexum sequitur vestigia equorum.
Care Deus, vulgus sceleris qua labe notatur?
Estne reum, quoniam Turcas lascivia mordet? 405
Estne reum, quoniam Turcas ignavia rodit?
Ergo reum cur est?... Quia vitae tempora ducit,
Et praestare nequit quae Turca requirit ab illo:
Aurea quippe talenta albescentemque placentam.
Interea Smail-aga acrem prope papiliones 410
Vertit equum huc illuc et in hasta
7477. Mažuranić, Ivan. Mors Smail-Agae Čengić [page 26 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Maiores octo cultri multique minores,
Ignivomae plures ballistae, quas tegit aurum, 645
Et minimae facile non possunt dinumerari.
Sed quidnam clava ferrata innititur illic,
Prodigium pulchrum nec lapso tempore visum,
Nonne lupo torvo clemens innititur agnus?
Nonne dracone truci innititur inclita musa? 650
Hercle, fides cernis, sed, amice, timere caveto,
Ne ferrata terat clava illas, neve catenas
In
7478. Smerdel, Ton. Poemata octo, versio electronica [page 15 |
Paragraph |
Section]
Arridens tibi,
O Keats
Cantat invisibilis luscinia.
POESIS
Quid poesis. —
Momentum inflammatae mentis
Raptum ex sinu Fati
Ex palma divitis sed fluentis temporis.
VISU MIRABILE
Super mare smaragdinei montes
sicut pontes
Oculos et cor
ad immensum ducunt.
Digituli ignoti
poesin in nubibus
7479. Kravar, Miroslav. Oratio in conventu Latinis... [page 181 |
Paragraph |
Section]
7480. Kravar, Miroslav. Oratio in conventu Latinis... [page 182 |
Paragraph |
Section]
7481. Kravar, Miroslav. Oratio in conventu Latinis... [page 183 |
Paragraph |
Section]
7482. Smerdel, Ton. De cicadis et undis Parentinis,... [page 1 |
Paragraph |
SubSect | Section]
Veniunt undae ad pedes fatigatos
et dicunt aliquid musicae incomparabile
Audit cor viatoris humile
sonum immensitatis
Post carmen in animo statim
volans alis aeterni temporis
fit amore lucis raptim
in abyssis ignotis
cum gaudio invisibile...
Recordor Parentium
Parentii
in peristylio basilicae Euphrasii
sol splendens cum taciturnitate
relaxat
7483. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page va |
Paragraph |
Section]
7484. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page va |
Paragraph |
Section]
7485. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page vb |
Paragraph |
Section]
7486. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page via |
Paragraph |
Section]
7487. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page vib |
Paragraph |
Section]
7488. Jurić, Šime. Praefatio in Iugoslaviae... [page viib |
Paragraph |
Section]
7489. Jurić, Šime. Praefatio in editionem commentarii... [page viii |
Paragraph |
Section]
7490. Jurić, Šime. Praefatio in editionem commentarii... [page viii |
Paragraph |
Section]
7491. Jurić, Šime. Praefatio in editionem commentarii... [page viii |
Paragraph |
Section]
7492. Golub, Ivan. Ultima solitudo personae, versio... [page 24 |
Paragraph |
Section]
animae exaratae
PRURITUS TERRAE
Redi in domum tuam
Pupillam oculi exstingue
Veni in deserti ubertatem
Lucernam temporis ignoti accende
Depone dierum onus ad pedes montis
Palpitui terrae praebe aurem
Pruritum terrae mitiga
DE NIHILO CANTABO
Bibliographia locorum inventorum
Anonymus (floruit 999) [0999], Agapes testamentum, versio electronica (, Zadar), 403 verborum, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa - testamentum; prosa - diploma; prosa - acta] [word count] [nnagapestestamentum].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.