Your search found 7492 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1201-1300:

quam charitatem amittere, sine qua cętera animi bona nihil sunt? Abundabit iniquitas. Quę iniquitas? Illa plane, de qua Apostolus ad Timotheum scribens ait: Hoc autem scito, quia in nouissimis diebus instabunt tempora periculosa et erunt homines seipsos amantes, cupidi, elati, superbi, blasphemi, parentibus non obedientes, ingrati, scelesti, sine affectione, sine pace, criminatores, incontinentes, immites, sine

Et conuertet cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres eorum. Tunc igitur et Hieremię impletum erit uaticinium dicentis: In diebus illis saluabitur Iuda, et Israhel habitabit confidenter. Quanto autem tempore durabit prędicatio hęc et quibus miraculis proficiet, superius expressum est. Post hęc uero Antichristi aduersus Ecclesiam furere incipiet persecutio, de qua non sine uehementi animi dolore nunc nobis restat

non sepelientur. In sterquilinio super faciem terrę iacebunt. Diuina enim permissione fiet, ut diabolus contra Ecclesiam sęuiendi potestatem accipiat. Oportet ergo illum, quem Christus nunc uinctum tenet, nouissimo tempore dies aliquot solui ac dimitti. Quod Ioannes in Apocalypsi cernens ac dolens clamat: Vę terrę ac mari, quia descendit diabolus ad uos, habens iram magnam, sciens, quod modicum tempus habet. Et idem

Rursum idem propheta impietatem eius audaciamque designans, etiam quandiu regnaturus sit, declarat. Sermones — inquit — contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit, quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi dicitur: Et

regnaturus sit, declarat. Sermones — inquit — contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit, quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi dicitur: Et ciuitatem sanctam (hoc est, Ecclesiam) conculcabunt mensibus

declarat. Sermones — inquit — contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit, quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi dicitur: Et ciuitatem sanctam (hoc est, Ecclesiam) conculcabunt mensibus quadraginta duobus.

loquetur, et sanctos Altissimi conteret, et putabit, quod possit mutare tempora et leges. Et tradentur in manus eius usque ad tempus et tempora et dimidium temporis, hoc est, usque ad annos tres cum dimidio. Hanc temporis perscriptionem Apocalypsis aperte indicat, ubi dicitur: Et ciuitatem sanctam (hoc est, Ecclesiam) conculcabunt mensibus quadraginta duobus. Ad hęc quidam opinantur ipsum, ut se Deum probet, cum post

diem illum ignorare uoluit, ut semper uerentes, ne forte is crastinus sit, quotidie occurrere illi parati simus. Itaque etiam post resurrectionem suam de ipso die interrogantibus Discipulis respondit: Non est uestrum nosse tempora uel momenta, quę Pater posuit in sua potestate. Hinc et Apostolus ad Thessalonicenses scribens ait: De temporibus autem et momentis, fratres, non indigemus, ut scribamus uobis. Ipsi enim diligenter

post resurrectionem suam de ipso die interrogantibus Discipulis respondit: Non est uestrum nosse tempora uel momenta, quę Pater posuit in sua potestate. Hinc et Apostolus ad Thessalonicenses scribens ait: De temporibus autem et momentis, fratres, non indigemus, ut scribamus uobis. Ipsi enim diligenter scitis, quia dies Domini sicut fur in nocte ita ueniet. Cum enim dixerint: Pax et securitas, tunc repentinus eis

occultum nobis esse Dominus uoluit. Diceret enim quispiam: Hinc ad annos quinquaginta iudicandus sum; cur non interim ocio deliciisque me oblectem iocis risibusque, lusibus uacem, gaudiis pręsentibus non fruar, si tantum temporis ad poenitendum mihi restat? Itaque, dum uitę spacia secum computaret, cupidinibus frena permitteret. Quamobrem hunc secundi aduentus Domini diem ne prophetę quidem deffinire potuerunt, cum cętera omnia deffinissent.

est bestia et periisset corpus eius et traditum esset ad comburendum (igni) **add. , aliarum quoque bestiarum ablata esset ***corr. ex est potestas et tempora uitę constituta essent eis usque ad tempus et tempus. Sicque Ecclesia sublatis persecutoribus conquiescet iam secura, nisi forte tam gloriosum Sponsi sui aduentum et ipsa stupens timebit, donec ab illo euocata

Domine, condidisti, ut huic seruirem teque iubente respirandi illi potestatem feci, uocis tribui sonum; pluuias et rorem, uentos et auram, nubes et serenum utilitati eius aptaui; mea opera iste percurrit maria, solis ardores temperauit, arua siccitate pereuntia reparauit. Impendi ei auium genera, ut earum cantu permulceret aures, earum plumis mollius quiesceret, earum carnibus dulcius pranderet. Et ipse talium immemor tibi seruire

desuper extendisti. Solem ei lucere feci per diem, lunam et stellas per noctem. Per me cognouit horas, dies, menses, annos, uer, ęstatem, autumnum, brumam; per me distinxit mundi ętates ętatumque secula; per me certorum temporum ordinem rerumque uices tenuit et obseruauit. At idem donorum tuorum oblitus iussis tuis non paruit, legem tuam implere neglexit.« Postremo et ANGELI et SANCTI, qui cum Christo erunt, arguent peccatorem.

fulgore luculenta atque splendenti, et illos quidem angelorum cęlestium copulari, se uero cum apostaticis spiritibus, quibus in uita mortali magis quam Deo obtemperabant, ad inferna trudi, ad gehennam mitti, nullo tempore, nullis seculis, nullo unquam die inde egressuros. Cęterum, antequam eo compellantur, tremebundi et eiulantes et plangentes consistent coram illo tanti horroris tantęque maiestatis tribunali. Quod olim admirans Daniel

pauor nec fugiendo effugere poterunt nec latendo latere. Vnde in Hieremia scriptum est: Terror undique, ait Dominus. Non fugiat* uelox nec saluari se putet fortis. Denique temporis huius calamitatem designans Sophonias propheta: Iuxta est — inquit — dies Domini magnus, iuxta est et uelox nimis. Vox diei Domini amara, tribulabitur ibi fortis. Dies irę dies illa, dies

niuium. Sunt spiritus creati ad uindictam, sunt pix, sulphur, grando, sitis, fames, mors, scorpii, serpentes, est romphea uindicans in exterminium impios, est absynthium et aqua fellis, est turbo indignationis Domini et tempestas erumpens et irruens super capita iniustorum. Est et, de quo superius dictum est, procellarum spiritus, qui flammas non sinit quiescere neque prunas consopiri aut cinere obduci. Sunt denique omnia mala et nihil prorsus

boni, et hoc unum omnium pessimum: nulla unquam neque minuendę neque finiendę tantę acerbitatis expectatio. Quam rem quidam admirantes quęsiere, qua ratione iustum esset, quod criminibus, quę tam breui temporis spacio perpetrantur — breuis enim est uita mortalium super terram — poena constituatur ęterna. Quibus responsum est hoc non tantum diuinę uerum etiam humanę conuenire seueritati atque censurę, ut scelera

non tam tempus in peccando spectatur quam pondus. Peccat, qui uno ictu homicidium peragit, peccat, qui tota die uerba blaterat ociosa et absque intermissione garrit atque argutatur. Et cum uterque peccet alterque multum temporis, alter parum in peccando conterat, homicidium tamen poena interdum longiore punitur, inconsulta uero loquacitas ne breui quidem coercetur. Deinde, tametsi ad delinquendum non multum temporis pręscriptum sit, animus

cum uterque peccet alterque multum temporis, alter parum in peccando conterat, homicidium tamen poena interdum longiore punitur, inconsulta uero loquacitas ne breui quidem coercetur. Deinde, tametsi ad delinquendum non multum temporis pręscriptum sit, animus tamen illius, quem nunquam delictorum poenitet, qui nunquam male agere cessat, tendit in infinitum. Et, ut Gregorius inquit, uellent iniqui semper uiuere, ut semper possint peccare. Ideo iuste

quidem flagello plectuntur sempiterno. Pręterea, ut appareat, qualis quantusque sit, qui offensus est, oportet, ut offensor ipse et grauissime et diutissime, id est, sine fine puniatur. Huc accedit, quod ei quidem, qui breui tempore peccans ęternis addicitur suppliciis, non fit iniuria neque dolus, quoniam, antequam peccasset, hęc eadem peccantibus proposita esse non ignorauit. Sciuit etiam, quod, si breui tempore uirtutis opera exercere

accedit, quod ei quidem, qui breui tempore peccans ęternis addicitur suppliciis, non fit iniuria neque dolus, quoniam, antequam peccasset, hęc eadem peccantibus proposita esse non ignorauit. Sciuit etiam, quod, si breui tempore uirtutis opera exercere studuisset, ęterna remuneratione se fuisse potiturum. Et tamen uirtute contempta uitium sequi maluit. Quis ei, quęso, fraudi fuit? Quis eum in illam nunquam satiabilem carnificinam pręcipitauit

purgatoriique perlustrasse et, cum damnandi essent, eiusdem apud Deum gratia, antequam iudicarentur, ad uitam redire iussos. Enarratis igitur omnibus, quę uidissent, sola infernalium poenarum recordatione a lachrymis se temperare nullo modo poterant, quod dicerent tales ac tantas esse poenas illas, ut nullę penitus excogitari possent cum ipsis comparandę. Itaque sine intermissione flebant, donec peracta uiginti dierum poenitentia rursum, ut

increpans: »Non insanio — inquit — agite, iam ite, si libet, et quod uos uolo, perficere ne cunctamini!« Dum eunt, audiunt Stephanum illum decessisse. Dum redeunt, Eumorphum extinctum offendunt. Vtriusque exitus eodem temporis puncto contigit, ut talis euentus doceret haud temere uisum eos ad Siciliam euocari, ubi Ethna sicut et infernus igni flagrat inextinguibili. Prosequamur adhuc ignis huius non leuia uisa, ut aliorum casus

talis euentus doceret haud temere uisum eos ad Siciliam euocari, ubi Ethna sicut et infernus igni flagrat inextinguibili. Prosequamur adhuc ignis huius non leuia uisa, ut aliorum casus repetentes discamus nobis cauere. Quo tempore Gothi Italiam uastabant, Reparatus Romanus, improbus magis quam ignobilis uir, dum defunctus plangeretur, reuixit et: »Mittite — inquit — ad ecclesiam Laurentii martyris sciscitatum, quid Tiburtius

oro — inquit — inducias uel tantum usque mane.« Dum hoc poscendo ingeminat, animam exalauit. Quam dura igitur et inexorabilis demoniorum improbitas, a quibus non solum pax nulla impetrari potest, sed neque breuissimi temporis inducię. Periisse horam arbitrantur, qua ab inferenda homini molestia forte cessarint. Assiduus itaque et perpetuus eorum, quo damnantur, tortor et carnifex est diabolus, nec solum animas perditas uexans, sed interdum

quod nihil penitus in se habebit, quo grauari retardariue aliquando possit. Semper prępes atque agile erit, ut ibi pręsto sit, ubi uoluerit; quasi qui oculis aut cogitatione, cum libitum est, multa terrarum spacia momento temporis percurrat atque adeo ipsas mundi regiones, orientem, occidentem, meridionalem septentrionalemque cęli plagam quam celerrime peruagetur ac lustret. Scriptum est enim: Sicut sagittę in manu potentis, ita filii

tanto secundam tertia superat decore, claritate, amplitudine. Prima quoque in utero habitatio nouem mensium est, secunda in terra, cum longissima, centum annorum est. At uero tertia in cęlo perpetua est et ęterna. Nullo temporis spacio concluditur, nullo annorum numero terminatur. Quę quantum cęteras diuturnitate pręcellit, tantum etiam operis pulchritudine, materię nobilitate, naturę uirtute bonisque omnibus pręcellere

labor, omnis dolor, omne tedium. Nullus tibi proximat morbus, nullus te infestat ęgritudo, nullus inquietat hostis, nulla conturbat contentio, nullum uexat odium, nullum tentat uitium. Abest ęstus, abest hyems, abest tempestas, abest omnis uentorum hymbriumque procella omnisque maligni aeris intemperies. Nemo est, qui de casu aliquo sorteue conqueratur nec qui sibi pręter id, quod habet, amplius optet, iocundius desyderet, melius

dum diuinitus coronari concupiscunt. Haud quaquam sic pręsentem uitam despicerent, nisi meliorem certissime expectarent. Dorothea, uirgo et martyr, ad paradisum sponsi sui Christi se per tormenta peruenisse probauit brumę tempore missis rosis Theophilo scribę. Quam rem ille impensius consyderans, cum prius Christianorum religionem irrideret, sequi coepit, ita ut gratanter et ipse iugulum gladio submitteret, nihil iam ambiguus de beatitudine

1.16  Conqueror et fractam spemque fidemque gemo.
1.17  En uiret omnis ager, tamen at mihi sicca uidentur
1.18  Omnia: nil maestos tempora laeta iuuant.
1.19  Si lacrimis uocem confundimus, hei mihi nullus
1.20  Mitiget alloquio tot mala nostra pio.

precor frangas; iam fusos rumpite, Parcae:
1.106  Mors, uenias misero nil metuenda mihi.
1.107  Heu uarium, caecum, fallax, heu temporis aeuum
1.108  Mobilis. O mundi gloria uana, leuis.
1.109  Falsus amor, nostro contraria cura labori;

2.42  Cum mare sulcabis, te maris unda uoret.
2.43  Ah pereat quicumque fidem putat esse puellis:
2.44  Nulla puella meo tempore fida manet.
2.45  Non possum tolerare leues: sint gaudia uulgi;
2.46  Esse potest leuius qua leuitate nihil.

9.40   Musa, papillarum quam duo poma tument;
9.41  Iurgia nocturno rixantia tempore amantum
9.42  Scribito, liuentes, lactea colla, notas.
9.43  Docta corymbiferis ornabis

tempore amantum
9.42  Scribito, liuentes, lactea colla, notas.
9.43  Docta corymbiferis ornabis tempora sertis,
9.44  Hac tua nobilitas scandet in astra uia.
9.45  Inter honoratos felix cantabere uates,

siluis quot modulantur aues;
11.13  Magna racemiferos quot habet uindemia fructus,
11.14  Grana quot in sicco tempore messis habet;
11.15  Corpora parua niuis uolitant quot in aethere caro,
11.16  Florida quot uiolas uere remittit

Hieronymo Martinicho
12.1  Artibus ingenuis, patriae lux clara iuuentae,
12.2  Gratulor. Ecce meo tempore Musa uiget;
12.3  Ecce biceps nostra uiget en Parnasus in urbe,
12.4  Cumque

12.5   imodo Amodo degeneres uocitet quis temporis annos
12.6  Huius: habent magnum saecula nostra decus.
12.7  Carmina misisti, totiens ego

18.5  Quo duce tam saeuos miraris uicerit hostes,
18.6  Vis recitem? Superant quae, rogo, scripta lege.
18.7  Tempore quo nostram Mullinus praetor ad urbem
18.8  Applicuit, dextra non sine uectus aue,
18.9  Ferrea belligeri patuerunt limina

19.124  Quot in fluctiuago natant meatu
19.125  Pisces, quot querulae canunt uolucres;
19.126  Verno tempore rosidas per auras
19.127  Quot in florigera uidentur Hybla
19.128  Depicti uario colore flores.

26.4  Exsuperat cuius nomen utrumque polum;
26.5  Cuius inextinctum crescit decus, undique nostris
26.6  Aurea temporibus quo duce saecla uigent;
26.7  Quo nihil in toto uiuit clementius orbe,
26.8  Imperium profert iustitiamque colit.

26.84  Attigerit, meritis praemia digna feret.
26.85  Molis inauditae, nulli tolerabile pondus,
26.86  Vt potui, longo tempore nempe tuli.
26.87  Spe iuuat accensum constanti pectore semper
26.88  Indomitum sed enim sustinuisse iugum.

mala continuis tolerando laboribus explet,
26.102  Ille laboriferum fortius ardet iter.
26.103  Qui patietur, aget iucundae tempora lucis,
26.104  Post modo composito tempore laetus erit.
26.105  Euehat optatas tandem patientia sedes

26.102  Ille laboriferum fortius ardet iter.
26.103  Qui patietur, aget iucundae tempora lucis,
26.104  Post modo composito tempore laetus erit.
26.105  Euehat optatas tandem patientia sedes
26.106  Me mea sidereo constituatque polo.

31.22  Aspalato, fuerat cuius acerba modo.
31.23  Moenia semirutis pendebant turribus, ecce
31.24  Quae modo consurgunt tempore structa breui.
31.25  Credendum est Phoebum nec non Amphiona muros
31.26  Argutae ad numeros aedificasse lyrae,

iste quis est? Numerosae dulcia genti
32.24  Qui dare festa iubet. Dandulus iste quis est?
32.25  Dandulus iste quis est? Duro qui tempore nobis
32.26  Iussit abire famem. Dandulus iste quis est?
32.27  Dandulus iste quis est? Quo nos hic uiuimus omnes.

33.10  Iam Scythicus Tanais sub sua iura fluet.
33.11  Credere quis posset tam magni cura senatus
33.12  Quod sumus, o nullo tempore notus amor.
33.13  Cura sumus quarum subter molimina rerum,
33.14  Nostra uident Veneti commoda cuncta patres.

iura, decem tabulas, callebat Athenas,
37.72  Huic medio clausum pectore numen erat.
37.73  Si Samium perhibent, prisco si tempore constat
37.74  Egeriam sacro consuluisse Numae,
37.75  Quis Lacedaemonium dubitat didicisse Lycurgum

Mansueuere quidem feritatis pectora, nullo
37.88  Pressa metu, nulla lege uetante tamen.
37.89  Aurea saecla puto fuerant quo tempore, talis
37.90  Hic stetit; extabant horrea plena mihi.
37.91  Vndique uitifero faciebant munera Baccho

Musta sub autumno calcabat turbida rubro,
37.98  Quot meus agrestis farra tegebat humo.
37.99  Forte famem, nullam norant sua tempora pestem:
37.100  Ah peream si non hic puto numen erat!
37.101  Nil nisi Laetitiae restabat condere sacrae

37.104  Vota, reor uotis fertiliora meis.
37.105  Quam cito laeta fluunt, subitas mutantur in horas,
37.106  Tempora praecipiti flant leuiora noto.
37.107  Heu heu Ramneriae discessit gloria prolis
37.108  Inclita, turbauit tot bona nostra

Quid, Francisce, facis, librosne amplecteris ulnis?
38.4  An sedet in gremio mollis amica tuo?
38.5  Nectit adoratas circum tua tempora laurus
38.6  Delius, an Paphius myrtea serta puer?
38.7  Pallados arma magis tibi sunt in pectore doctae,

39.18  Adiciens roseis basia multa dabit.
39.19  Tum leget et releget formoso saepius ore
39.20  Te meus aeterno tempore factus amor.
39.21  Tum niueis manibus nimium retinebere fausta,
39.22  Tum domini blando suscipiere sinu.

46.41  Quam tua de nostris exibit imago medullis,
46.42  Quam tuus e nostro dissoluetur amor.
46.43  Tempora sed quia sunt nimium distantia primis,
46.44  Continuo uariis obruor ecce malis.
46.45  Auferor assiduis nunc huc, nunc flatibus

Haec solet in siluis, inter truculenta ferarum
46.72  Saxa, latebrosas gens habitare casas.
46.73  Inde soporiferae quamprimum tempore noctis
46.74  Opprimit instanter quos tenet alta quies.
46.75  Alligat ignotos trahit et per deuia montis:

ab aequorea rapitur si forte procella,
46.140  Sidere Amyclaeo laeta sic esse solet.
46.141  Nunc bona promittit, nunc mollia tempora dicit
46.142  Affore, constanter tot mala ferre iubet.
46.143  Iura petit si quis, geminas sibi porrigit aures,

nisi fecisset, puto sic moreremur ad imum,
46.188  Aut fierent saeuae saeua pericla necis.
46.189  Viuere quis nostrum tam duro tempore posset
46.190  Ni uigil hic, qui nos praemonuisset, erat.
46.191  Ergo salus nostra est, columen, tutela Capellus,

casu quod tribuere tibi,
48.3  Nunc maiora fide tua cum dictamina cerno,
48.4  Qualia uix prisco tempore saecla dabant,
48.5  Qualia credibile est non sacros ante poetas,
48.6  Collibus Aoniis nec cecinisse deas,

49. responsio eiusdem
49.1  Candida fama prius mihi te, Francisce, poetis
49.2  Cantabat nostri temporis esse parem.
49.3  Carmen ubi ardiua formatum incude recepi,
49.4  Quale Meleteus fecerat

49.3  Carmen ubi ardiua formatum incude recepi,
49.4  Quale Meleteus fecerat ante senex,
49.5  Fama, tace, dixi, non est hic temporis huius
49.6  Vates: umbra sub hoc corpore prisca latet.
49.7  Si sunt uera satis Samii documenta magistri,

51.37  Nulla timoris erit spiritus in pectore fixa
51.38  Composito, nullis libeat mihi ponere lustris
51.39  Temporibusue modum semper tibi fida manebit
51.40  Vxor, amica tuae seruabit munera uitae.
51.41  Nec properare domum fama cogeris

53.68  Otia, candidulis candidiora rosis.
53.69  Integer expectans aeternae praemia uitae,
53.70  Irrides nostri temporis exitium.
53.71  Inconcussa fides suffert tentamina mundi,
53.72  Concilias Christum dum tibi,

fultum robore pectus habens,
56.3  Exemplar uirtutis, honos, lux, Marule, nostri
56.4  Temporis, o patriae uita salusque tuae!
56.5  Tramite qui recto diuinae sedis ad urbem
56.6  Tendis et inuitans dirigis hinc

59.66  Dextera, pro nobis quoties depugnat in hostes.
59.67  Anguigeris Bellona comis perplexa lacertos,
59.68  Tempora Romuleae uictricia subdita lauro.
59.69  Tu patris aetherei coniunx placidissima, mater
59.70  Vnica, fatiferi dulcissima filia

60.4  Christe, tibi et Petro domnica templa regis.
60.5  Gratia miraris quonam fugit illa iuuentae,
60.6  Qua uelut hesterno tempore notus eram.
60.7  Pallida cur macies graciles abduxerit artus;
60.8  Cur faciem nobis ruga senilis arat.

60.7  Pallida cur macies graciles abduxerit artus;
60.8  Cur faciem nobis ruga senilis arat.
60.9  Nostra quod albescunt imitantia tempora cycnum;
60.10  Ostendit Scythicas cur mea barba niues.
60.11  Quae quoque causa meam uitiauerit aemula formam;

60.21  Nocte dieque dolor, circum discrimina mille,
60.22  Mille sonant; hinc nos angit et inde metus.
60.23  Tempora temporibus subeunt grauiora; moramur
60.24  Vix intra muros, nec licet urbe mori.
60.25  Adde quod et natis non ultima cura

60.21  Nocte dieque dolor, circum discrimina mille,
60.22  Mille sonant; hinc nos angit et inde metus.
60.23  Tempora temporibus subeunt grauiora; moramur
60.24  Vix intra muros, nec licet urbe mori.
60.25  Adde quod et natis non ultima cura leuandis

67. ad Annibalem Lutium
67.1  Astra, racemifera redimitus tempora lauro,
67.2  Transiget Hectorea Caesar in arte potens;

68.8  Quae subito laetas turbat acerba uices!
68.9  Prospera quisquis habes igitur confidere noli:
68.10  Tempora saepe solent deteriora sequi. 69. epitaphium eiusdem

77. ad Apollonium de Grandis eucharisticon
77.1  Grandis Apolloni, priscorum regula morum,
77.2  Temporis o nostri fama decusque recens.
77.3  Qui perplexarum enodas aenigmata legum,
77.4  Rectius examen cui trutinare datur.

78. epitaphium Lucietae, filiae magnifici Ioannis Diedi, prouisoris Dalmatiae dignissimi
78.1  Hic Lucieta iacet, natalibus edita claris,
78.2  Vt rosa, quae uerno tempore lapsa fluit.
78.3  Vix puto ter denos compleuerat paruula menses,
78.4  Et uetulos tenero dabat ab ore sonos;

79.50  Quicquid abest gladio, subtrahit aucta fames.
79.51  Adde quod accedunt saeuae contagia pestis
79.52  Saepius his damnis temporibusque locis. Comparationes:
79.53  Haud secus expertum iam saepe pauescimus hostem,

classes, quas reor orbis habet.
79.177  Stant in eo latices fracti maris, insula circum
79.178  Claudit et oppositum temperat illa fretum.
79.179  Funibus hic tortis non est opus, ancora fessas
79.180  Non retinet curuis dentibus ulla rates.

orationi, quasi Sicyonis calceos Socrati, aut matronae caerusam; ego vero novi vos magnos Catones ex industria incomptos mangonis artem et calamistrum damnare ac sine floribus incedere ac ne manicatam quidem togam, nedum redimicula ferre; ab huiuscemodi igitur molliore cultu ac quodam lenocinio temperavi ne vestrae frontis caperatam severitudinem meretricia mollicia eviratam erugarem ac ne floccos quidem omnes legere quasi noevos tondere ausus sum, ne vobis illos exprobrare viderer qui vestram orationem saepius quasi maculae marmor exornant atque, ut illas quidem albarium opus

profecto qui summam spem civium, quam de te iam puero habuerant, continuo adolescens incredibili virtute superasti; qui et humanis et divinis litteris apprime eruditus es; qui certo virtute omni adeo polles ut omnis tuae aetatis non modo in hac urbe, sed (in ipso si dicere fas sit) orbe hac nostra tempestate excellere videare, nullatenus ipsum dicere audebimus extinctum, nullatenus profecto desiisse qui eminentiori modo remanserit in te. O felices, o terque quaterque beatos, Verg. Aen 1,

patrium fatum quid, paternum obitum cur tanto luctu prosequeris? quem in patria sua quicquid fas est homini optare adeptum nosti: qui magistratum petiit nunquam, saepius tamen et iudex et consul factus est, qui florentissimo quoque atque ob divi Blasii, patroni nostri, venerationem celebratissimo tempore dictator praecelsus huiusce nostrae civitatis exstitit, cuius vita, fortuna atque gloria talis fuerit ut nihil posset accedere. Quid igitur eum paucorum annorum iuvare potuisset acessus qui eo pacto vixit ut semper se bene ac beate victurum nobis persuaserit, qui, ut

victurum nobis persuaserit, qui, ut Christianum hominem decet, in hac sua ultima aegritudine cuncta sacra sanctae ecclesiae suscepit ac explevit devotissime atque christianissime sacramenta magnamque partem thesauri sui dispersit deditque egenis ac pauperibus sibique caelestes domos tempore opportuno construxit, qui hic mirifica tecta amplissimasque aedes prius vobis condiderat, terrenis exempli se caelestia sapere demonstravit? O virum magnanimum, o fortunatum in vita et in morte, qui mira prudentia et sibi aeternum et tibi transitorium praeparavit domicilium! Enitere nunc te

optimi una secum pias preces orationumque suffragia pro huius animae expiatione, ut et nostro adunetur piaculo ad ipsum altissimum, supplices porrigamus quo et ipse nostra intercessione felix effectus pro nostra faelicitate exoret, ut et ipsi superas illas adeamus suo tempore aedes ibique ambroscia divinae visionis et nectare dulcissimo illius fruitionis potiri per cuncta saecula saeculorum valeamus. Dixi. Francisi

quomodo is sit accepturus, cuius sunt scripta. Nam si quid laudes, neque cur laudes subiicias, adulator, aut potius derisor, si damnes, neque rationem afferas, inuidus ac malignus obtrectator uideare. Postremo nullo unquam me tempore maiores praesserunt ocupationes, non rei familiaris quam ut humilem, sordidamque curam aliis potius mando, sed studiorum. Nam et in Scholam eo quotidie, quod mihi munus maximam dierum partem adimit, et domi non sum ociosus, quam

immortalia invicem odia, intestinas simultates, iurgia, rixas et bella plusquam civilia, plusquam fraterna et domestica in nobis ipsis intuemur. Quid enim nobis non inuicem pugnat atque digladiatur? Primum ipsa elementorum copulatio seminis quaterni quasi temporaria pace per inducias quadam naturae confederatione mutuo, ac pari nexu promiscua teneatur. Semen dissidii causas et diuortii et foederis abrumpendi, et corporis dissoluendi occasionem quaerit; siue enim frigida calidis, siue humida siccis praeualent; iusta illa proportione ac

dissidio, morimur decrescimus, et omnes corporeos sensus amittimus; quod Christi ueritatem docentis ille uersiculis omne innuit regnum in se diuisum desolabitur. Quousque enim uitalis calor omnes sensus aequa lance concorditer pascit et temperat pacem sequestrat, pugnam suspendit, sibi quodam modo parcit, mutuo inter se dissimilimarum rerum conciliatu sustentamur; aliud multo malus maius exoritur bellum; siquidem hic consensus omni dissensu grauior quadam intestina conspiratione mentemque animumque diuini

aeternum decus pervenerit, illum laudandi, nos consolandi, posteros erudiendi gratia paucis percenseamus; neque ab re sit externa commoda et corporis dotes quasi pedisequas et asseclas virtutum et quaedam animi mancipia pro tempore internumerare, ut ostendamus non minus fortunam quam sapientiam de illo bene meritam. Et alteram usui, alteram ornamento fuisse non mediocri. Quae duo cum saepius invicem pugnent, in illo quadrasse. Et hanc comitem, ut par est,

potest; ut innumerabiles omittam; hunc nostrum regem Wladislavum cum bello tum pace clarum, qui suis maioribus non tam nomine quam similitudine et cognatione virtutis respondet, quis orbis imperio dignum non iudicet? Sed taceo nostri temporis homines, ne cuius adulandi capere videar occasionem. Hunc etiam inter illustres viros referendum Illuria, ut imperii ita ingeniorum parens, genuit, Joannem Gotium, urbe

illos Gothos esse non arguit. Vtcunque est, haec familia multos insignes uiros habuit, ut ueterme illum Marinum Pannoniae mortuum; qui omnes posteros, et nepotes suos diuitiis suo labore, et industria partos locpuletauit; ut Bartholum Gotium nostra tempestate et consilio et auctoritate in republica uirum primarium, et multos alios, quorum memoria ad nos peruenit, ut Georgium Marini patrem, et ipsum Marinum quem memini me puerum uidere et eloquentem habitum in sententiis dicendis in senatu et sapientem; quod dicam de Aloiso equite

quod tu uidelicet par ueteribus in hoc saltem laudis genere redidisti. Equidem gratias ago immortaleis utpote quem tu tuis illustrando carminibus immortalitate donaueris; ita enim mihi persuadeo tam lepida illa poemata, tam uenusta, tam ornata et pulchra omnem esse iniuriam temporum superatura. Sed quia linguas tris calluit tanquam Ennius poeta, propter quod tria corda habere dicebatur, nos illum tribus coronis dignum putauimus hoc epigrammate

unificirano zaglavlje. Jaksa Bilic 2012-02-18T18:40:00 DIVINA ELECTIO AC TEMPESTIVA CREATIO SERENISSIMI PRINCIPIS VENETI LEONARDI LAURETANI CUM PRONOSTICO SUI INVICTISSIMI PRINCIPATUS P. THOMAE NIGRI DE PROPRIETATE ET LAUDIBUS LAURI AC INSIGNIS LAURETANORUM.

Lygurum Calabrumque et Turcas mille carinas
28  Adriaci regina maris sub principe tanto
29  Princeps orbis erit dum pia Parca sinat.
30  Candida Parca sinet, crudam viridemque senectam
31  Annuet, et Pylii tempora longa senis,
32  Ut tandem redeant quae prisca absumpserat aetas
33  Saecula, divino sceptra tenente duce,
34  Cui iubet Italiae vicinaque montibus altis
35  Subdi regna deus et sua iussa pati.

182  Saepe iubet populum patribus esse parem,
183  Nec mortale canens lyrico modulamine carmen
184  Gloria perpetuo plectra sonora movet,
185  Maiestasque premens rugoso saecula fastu
186  Tempora praeteritis nexa futura notat,
187  Assidet bis proprium Venetum clementia numen
188  Parcere quae miseris Caesare teste solet.
189  Nam dare subiectis veniam, expugnare rebelles,
190  Sola solent

pręsentem hominum nequitiam, quę ad cumulum usque excreuit, considerans, quęris a me, quam propinquum putem Antichristi aduentum. Venturum Antichristum nemo fidelis ambigit. Quando autem ueniet? Coniicere possumus, decernere non possumus, dicente Domino: Non est uestrum nosse tempora uel momenta, quę Pater posuit in sua potestate. Et alibi: De die illo, inquit, uel hora nemo scit, neque angeli in cęlo, neque Filius, nisi Pater. Non quia Filius quicquam minus sciat Patre, cum Pater et Filius unum sint, sed Pater scit, quia Filio communicat, et Filius

opinor esse livorem ac vitiligationem, amplum sane malum, et quod ne divinis quidem ingeniis pepercit: hinc Zoilus ille Homericus, hinc notissimum adagium arbor suspendio eligenda , cuius mali hoc unum remedium non illa solum nunquam satis laudata antiquitas, sed nostra etiam tempora antiquitatis pertinaciter aemula esse censuerunt. Emissurus itaque epithalamium in nuptias invictissimi ac felicissimi Pannoniarum ac Boemiae regis Vladislai et serenissimae reginae Annae Candaliae multum diuque dubitavi, cuius praesidio tutissime in medium prodiret, nec ullus sane

17   Peleus addiderat: glaucae coiere puellae,
18   Conveniunt superi festumque hymenaea frequentant
19   Sertaque dependent reseratis undique valvis
20   Aurea tecta patent, dant largos nectaris haustus,
21   Vernat flore caput, respondent Pelea Tempe,
22   Ossa Thetim resonant, Peneus sustinet undas
23   Cantibus attonitas stupefactaque flumina tardat.

24   Ecce iterum heroum redeunt felicia secla,
25   Rursus faustus Hymen et festae vincula taedae
26   Aspicis, aerea sonus

201   Sceptriferis thalamis et faustae foedera taedae
202   Acceleret certis sponsalia nectere verbis:
203   Non aliam se velle toris, quin caelibe lecto,
204   Invida coniugium si forte hoc fata negarint,
205   Tracturum vacuam ventura in tempora vitam.
206   Nam quum sollicitus gentes percurrat et urbes,
207   Nil habet Ausoniae plaga, nil Germania dives,
208   Cognati nil regna soli, nil ultima tellus,
209   Quae iam declives currus Phoebique cadentes
210   Sentit equos, tanto

Ulta sit impune natum non passa iacere.
284   Femineos non illa colos, non pensa gerebat,
285   Nil privatum illi curae est, sed volvere libros,
286   Scire pudicitiae laudata exempla prioris,
287   Quot proba Penelope lustris errante marito,
288   Tempore quot belli repetitae stamine telae
289   Sit pactam tutata fidem, Lucretia morte
290   Ut subita immeritae exuerit mala crimina culpae.
291   Laodamia suo comes est ut facta marito
292   Praevenitque diem laeto. Stat virginis usque
293  

ignes
365   Aspiratque faces et connubialia iura.

366   Senserat insolitos ignes non conscia amoris
367   Virgo prius; iam iam gaudet regina vocari,
368   Iam cupit e tanti collo pendere mariti
369   Incusatque moras et stantia tempora damnat
370   Sollicitisque frequens digitis dum computat horas,
371   Haud prius aspectum iam mens decurrit ad Istrum.
372   Ah, quoties regi dixit: "Quid vota moraris
373   Nostra? quid optatae producis foedera taedae?"
374   Non secus in

443   Sentiet hunc Garamas pronusque subibit habenas
444   Nobilioris heri, cedent sublimia gesta
445   Invicti Alcidae, summittet Pella triumphos
446   Extremo Phoebi nascentis ab orbe petitos."

447   Protulerat faustum miles praenuntius omen:
448   Assensit Lachesis, geminae assensere sorores
449   Cadmeoque parant saturatum murice pensum
450   Candentesque legunt gemmas, quibus ordine certo
451   Venturae numerent felicia tempora vitae.

Octauianus a Iulio Cęsare adoptatus et Tiberius Cęsar fuit ab Octauio adoptatus. Vtrique igitur obeliscus iste dedicatus fuisse apparet. Altera inscriptio idem significare uidetur, quum et Iulii filium et Augusti filium nominet. 8.2. Hoc loco nostri temporis incusanda superbia est. (Superbia principum huius temporis) Quis enim nunc regum principumue et quorumcunque pręsidum se inscribi patitur absque additamento "serenissimi", "magnificentissimi", "sublimissimi"

iste dedicatus fuisse apparet. Altera inscriptio idem significare uidetur, quum et Iulii filium et Augusti filium nominet. 8.2. Hoc loco nostri temporis incusanda superbia est. (Superbia principum huius temporis) Quis enim nunc regum principumue et quorumcunque pręsidum se inscribi patitur absque additamento "serenissimi", "magnificentissimi", "sublimissimi" et his similium, ut omnes cęlo se ęquari uelint dum nominentur? Horum uero uetustiorum tam

Correxi ex III IMP. II X.
P. P. COS. III. DES. IIII. S. C. QVOD VIAS
VRBIS NEGLIGENTIA SVPERIOR.
TEMPOR. CORRVPTAS IMPENSA
SVA RESTITVIT. 13.1. Integrum sic: Imperatori Cęsari Vespasiano Augusto, pontifici maximo, tribunicię potestatis tertium, imperatori octauum, patri patrię, consuli tertium, designato

13.1. Integrum sic: Imperatori Cęsari Vespasiano Augusto, pontifici maximo, tribunicię potestatis tertium, imperatori octauum, patri patrię, consuli tertium, designato quartum, senatus consulto quod uias urbis negligentia superiorum temporum corruptas impensa sua restituit. 13.2. Quando hoc egerit, indicat dum ait "designatus quartum", id est in quarto eius consulatu. (Vespasianus) Hic apud Iudeam ab exercitu imperator

IMP. CAES. FL. CONSTANTINO P. F. AVG. S. P. Q. R. QVOD INSTINCTV DIVINITATIS ET MENTIS MAGNITVDINE CVM EXERCITV SVO TAM DE TYRAN- NO QVAM DE OMNI EIVS FACTIO- NE VNO TEMPORE IVSTIS REM .P. VLTVS EST ARMIS ARCVM TRI- VMPHIS INSIGNEM DICAVIT. 16.1. (Constantinus) Hoc quidem propterea quod Maxentium, Herculii Maximiani filium, a

Bibliographia locorum inventorum

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Dragišić, Juraj; Crijević, Ilija; Karlo Pucić; Frano Galatin (non post 1445-1520; 1463-1520; 1458?-1522; floruit 1499) [1499], Oratio funebris habita pro magnifico et generoso senatore Iunio Georgio patritio Rhagusaeo, versio electronica (), 28 versus, verborum 2459, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; poesis - epigramma; prosa oratio - oratio] [word count] [dragisicjoratio].

Bunić, Jakov; Caluus, Hieronymus; Gučetić, Ivan; Hieronymus; And.; Severitan, Ivan Polikarp (1469-1534; c. 1526; 1451-1502; c. 1526; 1472 - c. 1526) [1502], Carmina minora ex libro De vita et gestis Christi, versio electronica (), 360 versus, 4279 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - sapphicum; prosa - epistula] [word count] [aavvcarminavgc].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1502], Oratio funebris in Joannem Gotium (fragmenta), versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 775, versus 2, Ed. Darinka Nevenić Grabovac [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevigotius1502].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo pręsbitero Iacobo Grasolario, versio electronica (, Split), Verborum 792, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist15020303].

Andreis, Matej (c. 1500) [1502], Epithalamium in nuptias Vladislai Pannoniarum ac Boemiae regis et Annae Candaliae reginae, versio electronica (), 451 versus, verborum 3143, Ed. Ladislaus Juhász [genre: poesis - epithalamium] [word count] [andreismepith].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report