Your search found 201 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-201:

sunt nonnullae Cypriani, Hieronymi, Basilii Magni aliorumque complurium doctissimorum uirorum tam Latinorum quam Graecorum. Scripserunt enim hac ipsa de re et Graecorum complures: Plato, Cleanthes, Crato, Diogenes, Epicurus, Dicaearchus, Posidonius, Carneades, Chrysippus, et Crantor, quem Cicero illo secutus est. Verum hi omnes officio consolandi perfuncti sunt et quidem

Deus quidem bonos (ut egregie etiam sentit Seneca) probat, illisque fortunam, qua eos exerceat, assignat, at imbecilles et effeminatos respuit, nec dignos ducit a quibus fortuna aliquando uincatur. Hanc sententiam primus Plato posuit, quam cum apud eum legisset Callimachus adeo pudore simul et dolore accensus est, quod ei nihil aduersi accidisset, ut se e muro in mare praecipitem daret. Furorem non laudo, laudo tamen singularem uirtutis

Testamenti. Ouidio Methamorphoses. Seneca De philosophia morali. Plato philosophus. Dionysius Alicarnaseus. Alexandri Aphrodisei problemata.

non possit eo infelicior 65 . EMILIVS PROBVS
Amicicia. Amicum nec in extremis periculis deseruit 39 . Plato uenumdatus Dionis amici precibus liberatus est 20 . Amicorum insidias cauere non potuit 22 . Accusatus amicorum defensionbus est absolutus 26 . Qui armis capi non potuit,

interire affirmat 99 . Socrates noluit educi custodia sentiens animos esse immortales. Cato gauisus est se nactum causam mortis. Sententię de animo Epicureorum, Dicearchi et Stoicorum 100 . Item Panetius et Plato. Animus in partes distributus duas: altera rationis particeps, altera expers 113 . Idem 130 . Animum cum Deo comparandum dicit 147 .

Vnicuique nostrum pedagogum dari deum inferioris notę, secundum Stoicos. Singulis enim et genium et Iunonem dederunt 54 . PLATO
Agricolis et aliis opificibus in generatione ferrum et ęs admixtum 203 . Agriculturę leges: nequis terminos moueat. Caueat uicinus, me uicino noceat. Qui pascuis nocuerit, qui alienas apes fuerit persecutus, qui

rationalium gradus tres: in primo mundi, in secundo sperarum, in tertio animalium. Animantes quędam absque semine natę. Mundi anima 352 . Elementa etiam uiuere Platonici arbitrantur. Tres pręcipui principes mundi: Deus, mens, anima. Plato impossibile esse ait terram, cęlum stellasque omnes, nisi animam habuerunt, suum ordinem seruare posse 354 . Animę sperarum mouent speras per legem fatalem in circulum, quia ipsę sunt circuli. De anima Zoroaster ait grammaticus:

Nimia amicicia interdum causa odii 68 . Lucilius quęrentibus Brutum se esse ipsum dixit, ut ille euadendi spacium haberet 110 . Amiciciarum tria genera--- naturales, ęquales, hospitales. Plato pro amico nullum recusat discrimen 136 . Amatoris animus in suo corpore mortuus, in alieno uiuens 137 .
Auxilium. Themistocles cuidam ex ducibus

proditorem quam captum patibulo suffixit 140 . Prospera immoderatum, aduersa obsequiosum hominem faciunt 4 . Calamitosis miserandum, non culpa obiicienda 59 . Plato uenumdatus 72 . Cicero exilium impatienter tulit 90 .
Ars. Archimedes magnum pondus subleuans tormentis. Idem arti intentus non uidit uitę

pro amico sustinendos ne illi quidem negant, qui in uoluptate finem constituunt 25 . Theodorus sustulit amiciciam, quod sapientes sibi ipsi sufficiant, insipientes autem inconstanter ament 25 . Plato ait amicicię species III: naturalem, socialem, hospitalem 36 . Cum Platoni Dionysius diceret "caput tibi quispiam tollet", aderat Xenocrates et suum ostendens "nullus", inquit, "id prius quam istud abscidet"

solus ipse laudabat; rogatus, quam ob rem, ait: "Quod talis cum sit, cithara se, non latrociniis exerceret 57 . Aqua omnium principium 5 .
Audacia. Plato tyrannum non timuit. Nam cum illi Dionysius dixisset: "Verba tua ociosorum sunt", tunc ille: "Et tua tyrannidem sapiunt" 31 . Accusatus Anaxagoras, quod solem,

quod solem, candentem laminam dixerit 17 . Socrates accusatus, quod deos negaret et iuuenes nouis disciplinis corrumperet 19 . Viri illustres apud Athenienses dannati 20 . Plato damnatur, quia Atheniensis, sed absoluitur, quia philosophus 31 . Zeno dicente sibi quodam Antisthenis complura sibi minime placere, rogauit, num sibi bona etiam quędam habere uideretur, illo se nescire dicente: "Non piget", inquit, "siquid

scit quisque libens censebo exerceat artem 13 . Suam quisque artem exerceat 23 . EX APOLOGETICO TERTULLIANI
Angelos Plato non negauit 1 . Anima 16 . EX VERGILIO

Cetos DC pedum longitudinis, CCCLX latitudinis in Arabia 302 . STRABO
Bonitas. Mediterraneos maritimis accolis meliores Plato arbitratus est 121 .
Beneficium. Mortales tunc maxime deos imitari, cum benefici sunt 187 .
Bellum.

efficit 62 . Qnanta uis sit honestatis 64 . Virtus Marci Catonis. Summum bonum non in sola honestate 66 . Omnia bona, quę secundum naturam. Aristoteles, Plato. Marcus Piso contra Stoicos de bonis. Memoria clarorum uirorum loca nobilitata 68 . Bonum summum, si ignoretur, uiuendi rationem ignorari necesse est 69 . Recti ratio et honesti. De

An eripi possit beneficium. Qui sequenti iniuria corrumpunt beneficium 39 . Vtrum ei debeatur, qui nolens profuit uel qui sua causa profuit uel qui et sua et nostra 40 . Plato uectori gratuito se debere dixit. Vbi autem idem omnibus pręstari intellexit, iam non se debere dixit, quod non tanquam sibi pręstitum esset, sed tanquam uni e uulgo 41 . Quomodo sapienti datur beneficium 44 .

Bonum tuum est animus emundatus ac purus, emulator Dei, super humana se extollens, nihil extra se suum ponens, rationale animal. Quod ergo uitę bonum est? Perfecta ratio 63 . PLATO
Beneficium. Nullum nostrum sibi soli natum esse, sed ortus nostri partem sibi patriam uendicare, partem parentes, partem amicos 337 .

Boni scientia, omnium pręstantissima 215 . Quęcunque bona uulgo dicuntur, deprauant anium 216 . Bonum quidem anima omnis expetit 218 . Plato iudicat uirum optimum et iustissimum esse beatissimum eumque esse hominem maxime regium seque ipsum regentem. Pessimum uero et iniquissimum esse miserrimum etc. 231 . Intelligibili atque enti pręferendum bonum

ictus offendere non poterat 97 . Falluntur reges, qui uitam beatam putant bella tractare 103 . Macedonum exercitum sublato Alexandro simile esse Cyclopi excęcato 123 . Plato ter in militiam profectus 136 .
Bruta. Vultur inter uolucres innocentissimus 6 . Bucephalus, equus Alexandri 41 .

prudentiam atque iustitiam, mala uero contrarios habitus, media uoluptatem et dolorem 25 . Euclides bonum esse unum deffiniuit; quę bono aduersa uidentur, sustulit, ea ne esse quidem dicens 26 . Plato: boni finem esse--- similem Deo fieri. Virtutem sufficere ad beneuiuendum, sed tamen instrumentis corporis indigere. Bona humana alia in corpore, alia in anima, alia extrinsecus 36 . Plato primus notionem honesti declarauit, quę a

26 . Plato: boni finem esse--- similem Deo fieri. Virtutem sufficere ad beneuiuendum, sed tamen instrumentis corporis indigere. Bona humana alia in corpore, alia in anima, alia extrinsecus 36 . Plato primus notionem honesti declarauit, quę a laudabili et rationabili utilique et decoro/et congruo non discernitur 36 . Virtutis species IIII 37 . Bonum in IIII genera diuiditur: uirtus, habitus,

Catoni ebrietas obiecta est 75 . Aqua et polenta aut frustum ordeacei panis 7 . Circumspiciendum, cum quibus edas et bibas. Ventri da quod debes, non quod potes 8 . Plato uixit annos LXXXI ob parsimoniam et eorum, quę auiditatem euocant modum 20 . Cassius tota uita aquam bibit 34 . Cato sitim tolerauit 52 . Pythagoras animalibus

rem fugacissimam corpus 20 . Inter corporis animique exercitium 32 . Corporis prosperitas ac sanitas uili habenda 41 . PLATO
Consortium. Quemadmodum in fauo fucus ortus examinis apum morbus est, ita et hominem improbum domi natum pestem reipublice fore 226 .
Constantia.

Romulus modice uinum bibens etc. 66 . Qui numerus debet esse conuiuarum. Item de mensis secundis et bellariis 76 . Prandium caninum 83 . Quod Plato largiores in conuiuiis inuitatiunculas uini non inutiles esse existimauerit 88 . Edulcare 93 . Quomodo tolerari inedia possit 94 . De habitu atque natura

celo/uenisti?" 57 .
Concordia. Antisthenes fratrum, qui essent concordes, conuictum omni pariete dixit esse fortiorem 54 . Contraria trifariam diuidit Plato: bona malis, mala malis, neutra malis 38 . Naturę contrarię in animalibus: Demophon, pręfectus mensis Alexandri, ad umbram calefiebat, sole rigebat. Andron per loca Lybię absque potu iter agebat 98 .

Contemplatio. Xenocrates sępe interdiu meditationi inseruiebat atque unam silentio distribuebat horam 39 .
Corpus geometrię ratione constare dixit Plato 35 . Corpus 48 . Corpora alia concretiones, alia ex quibus concretiones fiunt 103 .

Pythagoricus quidam etiam mortuo sutori proiecit quod debebat, nolens alieno assuescere 45 . Leue ęs alienum debitorem facit, graue inimicum 80 . PLATO
Deformis corpore, cum partes secum non consentiunt, etiam imbecillus est 262 .
Dolus. Ne fiat adulteratio, mendacium, deceptio, fraus in rebus uenalibus

Pater et Filius 390 . Vtrum Deus, quia facturus erat omnia, cuncta cognouit? Non 390 . Deus in se ipsum respiciens nouit omnia 390 . Plato Deum comparat soli. Ioannes: Videbimus Deum sicuti est 395 . Deus principium, finis, species 396 . Vnum super ens. Vnum bonum, pulchrum 396 . Deus apud multos esse

Pherecides primus de diis scripsit Gręcis 15 . Theodorus omnes de diis opiniones sustulit 25 . De diis philosophorum facete dicta 27 . Plato: totius generationis causam esse deum. Deos esse igneos 35 . Deum sicut et materiam incorporalem esse 36 . Aristoteles, sicut et Plato, deum incorporalem diffinit eiusque prouidentiam

dicta 27 . Plato: totius generationis causam esse deum. Deos esse igneos 35 . Deum sicut et materiam incorporalem esse 36 . Aristoteles, sicut et Plato, deum incorporalem diffinit eiusque prouidentiam ad cęlestia usque pertingere, ipsum uero immobilem esse 48 . Lysia pharmacopola sciscitante, an deos esse crederet: "Quomodo", inquit, "non credo, qui te diis inimicum puto"

Pręda Pausanię iussu in unum locum coaceruata 133 . Sub Gylippi tecto multę noctuę 181 . Stilpo solam sapientiam suas diuitias esse putauit 192 . Plato uenditus XX minis 200 . Darius diuitias relinquere hostibus statuit, ut illis immersi a pristina uirtute degenerent 219 . Alexander Susis potitus 219 .

lapides 32 . Ex motu cęlestium futura pręuidebant 32 . Diuersa de diis opinio 42. 51 . Numa nullam imaginem deo tribuit 58 . Plato contempsit deos gentilium. Poetę de diis mendaces 85 . Socrates propter deorum contemptum occisus 85 . Orpheus de deo uno. Item Aratus 87 . Idola

Poetę de diis mendaces 85 . Socrates propter deorum contemptum occisus 85 . Orpheus de deo uno. Item Aratus 87 . Idola 89 . Plato de deo inconstanter 89 . Prothagoras atheos. De entibus 92 . Philosophi de diis 94. 95 .
Diabolus.

Contrarię uirtutes 76 . Serpentis fraus a Platone tangitur 80 . Serpentis et Euę collocutio 81 . Maligna anima 88 . Plato non recte sensit de demonibus 89 . AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI
Diuitię. Qui uolunnt diuites fieri, incidunt in laqueum

non expressisset, si eum tantummodo uidisset, uitę eius interfuit etc. 3 . Exempla docent a uitiis caueri et ad uirtutes excitari 52 . PLATO
Ęger. Non aliter affectus sum quam ille quem uipera mordet. Illum quippe ferunt, qualis sit eius passio, aperire nolle nisi iis qui similiter egrotant. Quasi hi soli, ut pote mali non ignari, ignoscant, siquis cruciatu

de ui 141 . Festa. Dies festi instituti tanquam necessarium laboribus temperamentum 75 . Sine luxuria dies festus agatur 7 . PLATO
Fortuna. Parce. Fata. Dea Necessitatis 235 . Fortuna. Ars. Fatum 280 . Fatum. Parcę 319. 322 . In Deo nihil potest cogitari fortuitum

fidem Christi 9 . Salubritas religionis Christianę 16 . Fides dea 28 . Tria genera theologię: fabulosum, naturale, ciuile 42 . Plato proximus Christianis 56 . Religio, pietas, latria 67 . De uero Dei cultu. Vnus Deus 67 . Etiam Legis sanctos sub fide Christi iustificatos

et gloriam. Laus utrum laudati an laudantis sit 50. Qui uirtutem suam publicari uult, non uirtuti laborat, sed glorię 56. Gloria uanum et uolatile quiddam est 62. Gula. Vinum incendit iram, quia calorem auget pro cuiusque natura. Vinum pueris negandum precipit Plato 51. Gulosos carpit, maxime coenam Cai Cęsaris Augusti 69. Apicius scientiampopinę professus 70. Conuiuiorum luxuria 80. In gulosos inuehitur 84. In gulam pisces appetentium 98. In eos qui se ingurgitant cibo ac potu 102. Circa

plura recipit qui scit reddere 85. Negamus quenquam scire gratiam referre nisi sapientem 32. Reddere beneficium si aliter non possumus, etiam per speciem iniurię licet 32. Quanta gratum facere oportet. Nihil est grato honestius 33. PLATO Gloria Deus indignatur, quoties quispiam illius similem improbat aut probat dissimilem 19. Non erubescis in eo omnem operam ponere, quo tibi pecuniarum et glorię et honoris quamplurimum sit, ut autem prudentia et ueritas et optimus animi habitus in te sit, neque

ebriaretur: Hoc, inquit, et mulus facit 22. Stilpo aliquando Crati Cynico caricam interrogatiunculamque proposuerat. Eam uero ille statim comedit, et cum diceret illi Stilpo: Hercules, caricam perdidi, non solum, inquit, caricam, sed et interrogatiunculam, cuius hęc arra fuit 27. Plato ebriis consulere solitus, ut in speculo studiose intuerentur 33. Xenocrates ad Antipatrum missus, ut peteret captiuos, ab eo ad coenam inuitatus noluit ante quicquam gustare quam quod petebat impetrasset 39. Arcesilaus obiit, cum merum immodice hausisset 43. Lacydes ex

Quantum malum ira contra Aristotelem. Facies irati. Ira incipit a suo malo. Remedia ne irascamur 53. Celius orator iracundissimus clientis conuiuę patientia mollitur. Pythagoras perturbationes animi lyra componebat. Non uis esse iracundus, ne sis curiosus. Irę remedium dilatio. Plato in seruum iratus quomodo iram compescuerit. In Socrate irę signum erat uocem suhmittere, loqui partius 54. Omnis indignatio in tormentum suum proficit. Rex iracundus: Darius, Xerxes, Alexander in Clytum, Lysimacum, Lucius Sylla, Marcus Marius, Caius Cęsar.

Inobediens. Crudelem medicum intemperans facit ęger. Vir fortis in bello manus perdidit, deprehendit adulterum cum uxore, imperauit filio ut occideret, non occidit, adulter effugit, abdicat filium, res uenit in iudicium 120. PLATO Iudicium. Iudicatę animę sub terra in iudicii locum euntes meritas illic poenas sustinent 162. Opera eorum sequuntur illos. Locus ubi oporteat omnes collectos iudicari ac deinde ad inferos proficisci 84,185. Non iuuenem, sed senem esse bonum iudicem

qui laudant uel uituperant quenpiam quam eorum de quibus fit sermo 30. Inuidia. Bonis mali infensi, quod a uoluptate abstineant 13. Sosis Dioni infensus se ipsum sanguine foedans, a Dionis satellitibus id se passum dixit, ut illi tyrannidis inuidiam conflaret 75. Plato delatori in amicum non credidit etc. 136. Simultas inter Xenophontem et Platonem, item inter Platonem et Eschinem 137. Ira. Scipio Africanus, ne iratus puniendi modum excederet, rem ad multorum consilium detulit 76. Caius Grachus natura iracundus,

76. Caius Grachus natura iracundus, cum concionaretur, Licinium seruum post se collocabat, qui uehementius concitatum fistulę modulis mitigaret 113. Alexander in Attalum contorsit poculum in conuiuio iratus 42. Ira percitus Clytum amicissimum interemit 47. Iratus Plato noluit uerberare seruum. Iratis consulebat, ut se in speculo intuerentur 137. Iniuria. Solon omnibus licere statuit de iniuria alteri illata supplicium sumere, et eam ciuitatem optime habitari dixit, in qua singuli singulorum iniuria ita mouerentur ac sua atque eam inferentes

54. Heraclitus dixit: Merentur Ephesii omnes adulti mori impuberibusque urbem derelinquere, quoniam Hermodorum sui pręstantissimum expulerunt dicentes: Nostrum nemo inęqualis sit, quod siquis erit talis, alibi et cum aliis habitet 89. Ira. Plato iratus timuit uerberare seruos, ne modum excederet 32. Pseusippus iracundus fuit et uoluptarius. Aliquando iratus in puteum se iecisse dicitur 38. Quid sit ira, quid odium, quid iracundia, quid excandescentia 73. Ignem gladio non fodiendum 82. Pythagoras: In

suspicionis metu id malum positum est etc. 110. Imprudens. Solon, ut reipublicę prosit, stultitiam simulat 7. / Diogenes Platone de ideis disserente et nominante mensalitatem et cyathitatem: Equidem, inquit, o Plato, mensam et cyathum uideo, mensalitatem uero cyathitatemque non uideo. Et ille: Recte, inquit. Quibus enim cyathus mensaque conspicitur, oculos habes, quo autem mensalitas et cyathitas intelligitur, animam non habes 58. Monimus , mensarii cuiusdam famulus, amentiam

hostis in quenquam tam contumeliosus fuit quam in quosdam uoluptates suę sunt etc. 13. Luxuria epulonum 15. Voluptates latronum more quos philisteas Ęgyptii uocant, in hoc nos amplectuntur, ut strangulent 17. Diutius uiuitur, si uoluptas coherceatur, ut Plato 20. Luxuria ędificiorum 36. Luxuria 39. Quid adinuenitluxuria, etiterum. A natura luxuria desciuit 40. Voluptas bonum pecoris est 42. Luxuria diuitum 55. Luxuria opulentię 56. Luxuria diuitum 61. Luxuriosi loquacitate

In legendo imitemur apes 34. Qualiter alios imitari oporteat in scribendo 35. Vni lectioni intenti diuersum propositum habentes 54. Loci deseriptio. Cripta Neapolitana 108. [Serpens mire] Villa Scipionis 36. PLATO Lis Atrei et Thyesti solem et sydera retro egit 72. In eos qui omne uitę tempus in controuersiis conterunt 202. In foro iudiciali honeste uersari non esse malum. Qui inique per malitiam causas agunt 318. Litigantes non permittantur aut iurare

erant 106. Artoxerxes ab omnibus munuscula accipiens et maiora rependens. Pauperis munus pugillus aquę oblatum Artoxerxi 112. Luxus Alcibiadis usque ad uitium 31. Virtus in ignauiam uersa apud Capuam occasione uoluptatum. Plato escam malorum appellat uoluptatem 71. Luculli luxus, horti, uestes etc. 11. Aphrodisia Veneris festa 12. Phocion in luxuriam filii 61. Marci Antonii luxuria et turpis uoluptas 105. Quam luxuriose in Asia susceptus 105. Libido.

uinculis solutos libere pasci sinebant 91. Agesilaus labore gaudere, ocium fugere solitus 28. Maxime regium insudare laboribus 46. Reges manuum labore delectati 96. Herba qua gustata homo insaniens lapides uoluit ita assidue et enixe, ut moriatur 107. Plato iuuenes exhortans dicere solebat: Ocio labores anteponite, ni rubiginem splendori pręstare putatis 157. Lex. Lycurgi leges, agri diuisio, nummus ferreus 11. Artes inutiles eiecit. Coenę in communi. Legibus usi non scriptis. Leges quędam rhetrę dictę

20. Draconis leges ob crudelitatem abrogatę a Solone, quę minima etiam delicta capite puniebant. Demades dixit Draconem non atramento, sed sanguine leges conscripsisse 22. Lętitia. Quasdam mulieres subita lętitia expirasse compulit 70. Plato Xenocrati philosopho, quod tristior natura uidebatur, dicere consueuerat: O felix Xenocrates, rem sacram lętitię age 133. Luna. Lunaris uarietatis rationem primus depręhendit Anaxagoras 18. LACTANTIVS FIRMIANVS

frumentum multitudini gratis distribuit 148. Periclis et Anaxagorę liberalitas 150. Nicias gratia et liberalitate omnes superauit 168. Matronarum liberalitas ad munus Apollini conflandum 189. Manlii Capitolini liberalitas calumnię causa in patres 190. Plato ingentem sibi oblatam a Dionysio pecuniam accipere noluit. Aristippus dixit illum tuto liberalem esse. Ei enim qui nihil accipit, multa tribuit 200. Alexandri liberalitas in milites 210. Alexandri munificentia 217,220, 227. Item in Taxilem regem 228. Munera

et liberalitate 125. Liberalitas 126. Propensior benignitas esse debet in calamitosos 128. Maius est certeque gratius prodesse quam magnas opes habere 189. Liberalis officium, non fructum sequitur 191. Luxus. Voluptas corporis 40. Plato escam malorum uoluptatem appellat 41. Bestię nihil sentiunt nisi uoluptatem 96. Corporis uoluptas homine indigna. Luxuria, turpis 97. Voluptas contraria honestati 166. Voluptatem esse summum bonum 175. Luxus supellectilis 184. Lex

Mosayca 50. Septimo quoque die coram lectitata Lex 50, 51. Leges externę 51. Lycurgus. Spartes 52. Munda et immunda 52. Leges Platonis de furto, de homicidio 91. Libidinis masculę poena 38. Amazones cum uicinis coeunt 38. Plato mulieres nudas cum uiris luctari monuit. Vt et omnes omnibus communes sint, pręcepit 90. Liberum negantes arbitrium 33, 36, 37, 39. Libertas 38. AVGVSTINVS DE CIVITATE DEI Libertas

nihil animo uidere potest; omnia refert ad oculos 94. Voluptas gestiens elata lętitia 120. Epicuri sententię de uoluptate 122. Idem 123. Item 124. Voluptatis partes maliuolentia etc. 132. Lasciui poetę: Alceus, Anacreon, Ibicus, Plato 140. Xerxes pręmium proposuit, siquis inuenisset nouam uoluptatem 145. Quomodo uoluptas appetenda aut dolor fugiendus secundum Epicurum 156. Mulcta. Inferiorum supplicia 90. Militaris uirtus. Qui, ut fortiter agerent, mortem contempserunt 101. Aiax,

Theatrum facti sumus mundo 273. Detractores beati Hieronymi grauia passi 320, 321. Mors. Estote parati. Dies uitę et seculi incertus 140. Vita breuis multos decipiens 181. Reuersa est terra in terram suam 194. Philosophia mortis meditatio, Plato 199. Quandoque moriendum etc. 205. Phoenix unica moriendo reparatur. Omnis caro phoenum 207. Duę hominis mortes et duę uitę 208. De mortuis in Domino non lugendis 232. Hilarion adiurauit, ut mortuus statim, sicut

alloquendo confortabat, ne timeret 241. Melior est mors quam uita amara 252. Mos in laudibus defunctorum et quęrela de morte Nepotiani pręsbiteri 257. Qui mortes suorum fortiter tulerunt. Sapientium uitam meditationem mortis esse, Plato 259. Xerxes fleuit suos, quod adusque annum centesimum nullus ex tanta multitudine reliquus esset futurus. De morte Blesillę consolatoria 260. Mors nequaquam dolenda quia comunis . Qui luxerunt suorum mortem in Scripturis 261.

Ventorum nomina 103. Quare Deus dedit uentos 104. Turbo 108. Stoici duo esse in natura dicunt, ex quibus omnia fiunt: causam et materiam. Aristoteles putat causam tribus modis dici: prima materia, secunda opifex, tertia forma. Quarta etiam propositum operis 22. Plato quintam adiecit: exemplar, id est ideam. Mundum fecit Deus propter suam bonitatem, secundum Platonem. His causis adiicit Seneca alias: tempus, locum, motum. Sed omnes hę causę ex una pendent, quod est Deus. In his quęstionibus non esse tempus terendum dicit 22. [Cataper]

populus in foro graphiis confodit 21. Qualiter castiganda ciuium delicta 22. Castigatio sincera cum ratione. Legum pręsides in castigando imitentur medicos 47. Socrates seruo: Cęderem te, inquit, nisi irascerer 48. Castigare conuenit, non irasci 48. Plato ait: Nemo prudens punit, quia peccatum est, sed ne peccetur 49. Castigatio boni magistratus, parentum, pręceptorum, iudicum. Qui correpti indignantur 51. Ne homini quidem nocebimus, quia peccauit, sed ne peccet 52. Suppliciorum instantia 53. Sapiens punit eos

tulit Sylla et quidam in Gręcia pater. Item Puluillus pontifex, Paulus, Lucius Bibulus, Caius Cęsar, diuus Augustus, duę Cornelię 66. Mors omnium dolorum et solutio est et finis. Mors optimum naturę inuentum. Quibus diu uixisse nocuit 67. Magni animi esse appetere mortem. Plato: Sapientis animum totum in morte prominere. Summum fini proximum 67. Cornelia in morte liberorum fortis. Item Rutilia 71. Mortis contemptor 74. Theodorus philosophus tyranni minas contempsit. Cannius Iulius duci iussus gratias egit 74. Fortis ad mortem 75.

etc. de illo 10. Mulier. Foeminę laus. Cornelia. Rutilia 71. Mulier cupiditatum incontinens 77. Aut amat aut odit mulier; nihil est tertium. 85. Foeminis nec capillos defluere nec pedes laborare 46. PLATO Mundus. Totum et omne ens unum esse 66. Mundum habere supra se tres causas ac dependere a causa incorporea 141. / Mundus unus. Mundus intellectualis. Intelligibilis mundus inter uisibilem et bonum medius 242.

Mundus habet intellectuales rectores immobiles 341. Materia mundi. Mouendi cęli ratio. Cur in circulum sperę rotantur. Mundus immutabilis esse non potest 355. Inter mundum intelligibilem et sensibilem 393. Mundus initio generatus; in qua sententia Moysi consonat Plato 433, 434. Orpheus grammaticus: Cum abscondisset omnia, deinceps in lumen gratum misit ex sacro corde operans cogitata et mirabilia. Nec tempus nec locus extra mundum 434. Plato mundum generatum diuinę bonitatis gratia dixit, id est ut diuinam referat bonitatem 435.

mundum intelligibilem et sensibilem 393. Mundus initio generatus; in qua sententia Moysi consonat Plato 433, 434. Orpheus grammaticus: Cum abscondisset omnia, deinceps in lumen gratum misit ex sacro corde operans cogitata et mirabilia. Nec tempus nec locus extra mundum 434. Plato mundum generatum diuinę bonitatis gratia dixit, id est ut diuinam referat bonitatem 435. Matrimonium. Alceste, Pelii filia, sola elegit pro uiro suo Admeto perire. Orpheus, Iagri filius, ad inferos descendit quęsitum

utraque manu utuntur 295. Gymnastica duplex: saltatio et luctatio 295. Luctationis genera. Pueri armis instruendi 296. Medicus. Fer tecum alexipharmacum, id est medicinam prohibentem mala, nequid aduersi aliquando patiaris 15. Plato animis, Esculapius corporibus medetur 79. Medici sufficientissimi euaderent, si ultra artis studium inter ęgrotos conuersarentur et ipsi ęgrotarent naturaque imbecilla essent 202. Morbi, nisi periculosissimi sint, pharmacis uitandi non sunt. Diligentia uictus corigendi et

inquit, si Parmenio essem 44. Photion Harpali munera contempsit, insuper minatus, si ciuitatem corrumpere pergeret 62. Cato Deiotari regis dona noluit accipere 65. Cato, ne amissę libertati superesset, se ipsum intereniit 71. . Plato Dionysii dona noluit 73. Maledicus. Solonis lex prohibet in defunctos maledicta coniicere. In uiuos etiam in loco sacro uel in iudicio uel apud magistratum. Lacessitis tres, ęrario duas dracmas cogebatur soluere 23. Ministrę

calumniatorem uero ne si uelitis quidem 86. Aclides Iason contumeliosus in Artaxerxem 112. Mollis. Clodius in Pompeium: Quis imperator impudicicia laborat? Quis uir uirum quęrit? Quis uno digito caput scalpit? 36. Adolescenti in cute curanda operoso subridens Plato: Quousque, inquit, tibi carcerem ędificare perges? 137. Mulcta. Hercules cum pelle et claua orbem peragrans et iniquos tyrannos puniens 15. Stratonicus cauillatus, iubens Athenienses mysteria et pompas agere, Elienses ludos edere, Lacedemonios,

Connidas, Thesei pedagogus 1. Cato filium a seruo Chilone erudiri noluit, sed ipse filii in omnibus magister fuit 94. Suos castigare, non opprimi conuenit Agesilai exemplo 29. Non minus pręceptor quam genitor amandus 41. Mirari se dicebat Plato, quod cum iuuenes cura et artificio similes hominum bestias efficiant, non iam potius curent, ne bestiarum similes homines euadant 137. Quo usque discipulus esse uellet interrogatus: Quo ad, inquit, meliorem ac peritiorem esse me non penitebit 137. Malus. Sulpitius

Quo ad, inquit, meliorem ac peritiorem esse me non penitebit 137. Malus. Sulpitius nulli flagitiosissimo secundus 122. Demades reipublicę naufragium 58. Aristogytonem nullibi iocundius quam in carcere sibi uisendum dixit Phocion 60. Plato: Pręclara, inquit, ingenia, quemadmodum uirtutes maximas, eodem pacto uitia quoque maxima producere solent 94. Minę. Alcybiades, cum percepisset se a populo Atheniensi morte damnatum: At ego, inquit, ostendam illis Alcybiadem uiuere 32. Romani legatis Volscorum

et spheram construxit 16 . Anaxagoras: Omnia simul erant; accessit mens eaque composuit. Mundus ex atomis 16 . Cęlum dixit ex lapidibus compositum 17 . Plato duo principia ponit: Deum et materiam. Mundum ex elementis et quę in mundo sunt. Item a Deo conditum et animatum 35 , 36 . Ex omnibus, quę subsisterent corporibus, factum esse cęlum opinatur

Sophocles, Amphiclidę filius, legem tulerat, ut nequis philosophorum pręesset scholę, nisi id senatus ac plebs decreuisset. Qui secus faceret, capitale esset. Aristotelles de Theophrasto et Calisthene fertur dixisse, quod de illo et Xenocrate Plato: alterum freno, alterum egere calcaribus 48 . Licon aiebat oportere adiungi pueris pudorem et laudis studium uelut equis calcar atque frenum 51 . Demetrius iuuenes asserebat oportere domi quidem

ex qua mundus conditus falso dicitur 46. Quod mundus creatus 54. Iris. Eclypsis. Circulus lacteus. Teremotus 56. Astrologiam Chaldei inuenerunt 65. Mundus productus secundum Platonem. Mutatio mundi 77. Luminaria cęli 77. Mundus factus 88. Plato non recte de cęlo 90. Principia 92. De principiis 94. Magnanimus caduca contemnens 92. Matrimonium absque ira atque odio oportere 12. Qui unam uxorem et qui multas habent 38. Magieę artes 29.

non est crimen 6. Iustitia retributionis primorum hominum pro inobedientia 104. Medicus. Archiatrus, prothomedicus 21. Mors bona, cum pręcesserit uita bona 4. De morte uoluntaria ob metum poenę uel dedecoris 5. Theombrotus. Plato 6. Cato. Martyres quę sibi ipsis intulerunt. Sanson. Abraham 7. Pestilentia 21. Mors pessima quę non moritur 45. De morte animę et corporis. Vtrum mors etiam sanctis poena peccati sit. Cur non est ablata mors propter

natura, ut aer. Vnitas est sine commissura continuatio 92. Arismetrica 38. Necessitas magnum humanę imbecillitatis patrocinium est etc. 141. Effugere non potes necessitates, potes uincere 13. PLATO Nauta. Minos naualibus fretus Atticę tributum imposuit. Improbat naues fugam paratas dicens quod uel leones his moribus usi ceruos fugerent 281. Vectigal nullum sit importandi. Peregrina, nisi necessaria, non ferenda ad urbem 303.

Quid ita nos stultitia tam pertinaciter tenet etc. 21 . Obduratus in uitiis similis uiti ueteri et exesę, quę non recipit insitionem 55 . PLATO Oratio. Mos loquendi Laconicus instar uehementis iaculatoris uerbum non parui momenti breue contortumque eiaculatur, ut: Cognosce te ipsum. Nihil nimis. Hoc Lacedemonicum breuiloquium et Pitaci proprium 85. Gorgias ad omnia

autem abscondi. Itaque sibi ad dicendum tempore opus esse non admodum breui 44. Tucydides Archidamo rogante, ipse ne an Pericles palestra pręstant: Vbi ego, inquit, illum pugnando deieci, ipse se non cecidisse defendens uincit spectatoribusque persuadet 51. Plato oratoriam uim animis hominum imperare dixit 52. Clamoribus ictas aues concidere 84, 33. Cato maxime a turpi uerbo pręsente puero temperauit 94. Pyrrhus dicere solebat plures a Cynea oratione quam a se armis urbes esse partas 129. Thimeus , cum

est paucis te auditoribus tradere quam errare per multos. XL milia librorum Alexandrię arserunt 73 . Publius tragicis comicisque uehementior ingeniis 74 . Gręcus poeta ait: Aliquando et insanire iucundum est. Plato ait: Frustra poeticas fores compos sui pepulit. Aristoteles: Nullum magnum ingenium sine mixtura dementię fuit. Stoicos cęteris philosophis pręfert 75 . Quęstionum inutilium cura. Quantum boni effecerunt qui

Prodigus. Acilio Butę prętorio post patrimonium ingens consumptum Tyberius paupertatem confitenti; Sero, inquit, experrectus es 61 . PLATO
Pax. Qui cęteris modestia pręstant, uitę tranquillitati student, pacis auidi etc. Huius autem amoris excessus eneruat animos et effeminat.

Neuius in carcere fabulas scriptitarunt 22 . Vtrum Hesiodus Homero antiquior. De patria Homeri 24 . Demosthenes Callistratum orantem cum audisset, Platonem reliquit 25 . Plato tris Philolai Pithagorici libros decem milibus denarium mercatus est. Aristoteles libros pauculos Speusippi philosophi post mortem eius emit talentis Atticis tribus 26 . Argumentum uitiosum, quod reciprocum est, Gręce dicitur

100 . Quibus temporibus fuerint Solon, Homerus, Hesiodus, Pythagoras, Archilochus, Aeshilus, Fabii, Empedocles, XII tabulę, Sophocles, Euripides, Hippocrates, Democritus, Socrates, a Gallis Roma capta, Eudoxus, Aristoteles, Philippus rex, Plato, Demosthenes, Epicurus, Zeno; item poetę Callimacus, Lucius Liuius, Quintus Ennius, Caius Neuius, Porcius Licinius, Marcus Cato, Plautus, Diogenes, Carneades, Critolaus, Cecilius, Terentius, Pacuuius, Accius, Lucillius 106 .

Peccatum. Puniendis peccatis tres rationes attribuunt 41 . Peccatum punitur primo castigandi atque emendandi gratia, tum ne contemnatur dignitas eius qui lęsus est, tertio propter exemplum, ut cęteri deterreantur. Plato duas tantum rationes assignat, primam scilicet et postremam 42 . Peccatorem non excusari aliorum delicto similiter peccantium 60 . Virum sapientem non peccaturum, etiam si peccasse eum dii atque homines

singulari pręstare dixit quam potestate 41 . Arculam Darii preciosissimam custodię Illiadis Homeri deputauit 44 . Demades prępositus Demostheni in dicendo 85 . Plato poeticę quoque studiosus. Sed ubi Socratem audiuit, philosophiam secutus, carmina quę ędiderat, combussit 135 . Aristoteles octo 135 . Plato Aristoteli pręlatus 137 .

in dicendo 85 . Plato poeticę quoque studiosus. Sed ubi Socratem audiuit, philosophiam secutus, carmina quę ędiderat, combussit 135 . Aristoteles octo 135 . Plato Aristoteli pręlatus 137 . De Theophrasto et Menedemo iudicium Aristotelis 139 .
Pictor. Agatharchi celebritatem in pingendo Zeuzis non probauit, quod se

Agesilaus neque pingi neque fingi uoluit 30 . Picturę Prothogenis pepercit Demetrius, cum Rhodum obsideret 97 . Apelles, Melantus 118 . Plato pinxit 135 .
Perfidia. Antigonus inquit se proditores, dum produnt, amare, ubi prodiderunt, odisse 7 . Faleriorum ludi magister proditionis reus, a pueris

Muribus ad ipsius mensam surrepentibus: Ecce, inquit, et Diogenes parasitos nutrit 57 . Consulentibus, ut fugitiuum requireret seruum: Ridiculum, inquit, est, si Manes absque Diogene uiuat, Diogenes absque Mane non possit. Intuitus illum Plato lauantem olera, accedens silenter illi dixit: Si Dionysio obsecutus esses, olera profecto non lauisses; illumque ad aurem item respondisse: Et tu, si lauares olera, Dionysio non esses obsecutus 58 . Crates: Hęc habeo, inquit,

inferna descendenti 23 . Physicen omittunt, ut quę comprehendi non possit 24 . Menedemus aspernatur dialecticę legem, cum liceat uti certioribus argumentis 28 . Plato exusit poemata, cum audisset Socratem 30 . Idem tres libros Pythagorę sibi emi iussit centum minis 30 . Dialogi a quibus primum scripti 33 . Dogmatista

Argumentum quod dicitur inductio 34 . Eorum quę sunt diuidua et indiuidua. Similia et dissimilia. Item alia per se, alia ad aliquid 38 . Xenocrates hebes et tardus ingenio. De illo et Aristotelle Plato alterum calcaribus, alterum freno egere dixit. Item: Cui equo quem asinum iungo. Xenocrates ad eum qui neque musica neque geometria neque astronomia instructus ludum suum frequentare cupiebat: Perge, inquit; adminiculis enim philosophię cares. Alii sic dixisse ferunt:

Scientię beatitudinem ex cęlestibus corporibus huc cecidisse 105 . Et iuueni et seni philosophandum 108 .
Pictor. Plato picturę studiosus 30 .
Petitio. Bias nauigabat cum impiis aliquando, et cum orta tempestate nauis quateretur fluctibus illique deos inuocarent: Silete, inquit, ne uos hinc illi

Promissum. Chilo dixit sponsioni non deesse iacturam 10 . Sponsioni adiacet damnum 95 .
Peregrinatio. Quę loca adiuit Plato discendi gratia 30 , 31 . Democritus eadem de causa peregrinatus 92 .
Passio animi. Passiones duas ponunt Cyrenaici, id est

Perseuerantia Diogenis nollentis ab Antisthene recedere, prius cędi et occidi paratus 55 .
Prouidentia. Plato arbitratur deos esse et humana curare 36 . Stoicis placet mundum regi ac disponi secundum mentem ac prouidentiam 75 . Prouidentia Dei 105 .

se omnibus suis expeditionibus habuit 181 . Sophoclem funerari permisit Lysander, cum obsideret [Thebas]11 Athenas 184 .
Philosophi. Plato 192 . Epaminundas et litterarum et rei militaris scientia pręstans. Athenienses a re militari ad poetarum gymnasia studium transtulerunt 196 . Plato ingenti honore a Dionysio

Philosophi. Plato 192 . Epaminundas et litterarum et rei militaris scientia pręstans. Athenienses a re militari ad poetarum gymnasia studium transtulerunt 196 . Plato ingenti honore a Dionysio excipitur 199 . Clarissimi oratores: Demosthenes, Ęschines, Hyperides, Demades 202 . Alexander Homeri Iliadem rei militaris uiaticum uocabat

25 . Partus. Abrahę et Sarę in senecta filii dati 125 . Poeta. Inutilia esse philosophica inuenta 10 . Plato obscenis poetis locum in ciuitate negauit 12 . Claudianus 39 . Duo philosophorum genera, Italicum et Ionicum. Philosophorum nomina. Socratica disciplina 53 .

ratio 63 .
Resurrectio. Veniet iterum qui nos reponat dies in lucem etc. 13 . PLATO
Religio. Sanctitas ea iustitię pars est, quę suum Deo tribuit. Hanc pietas pręcedit, religio sequitur. Euthyphron de sanctitate 19 . Quid sanctum, quid prophanum? 20,

quę hominibus. Deus quidem hominibus temperatis lex est, intemperatis uero uoluptas 337 . De sacerdotibus 401 . Porphyrius inquit: animus Deuum inquirendo purus efficitur, Deum imitando fit Deus. Plato ait: Nihil habent homines religione diuinius 413 .
Rex. Tyrannis non optanda 16 . Ciuilis de regno 71 . Inter

Miraculum hominis rediuiui apud Plutarcum 403 . Anima, cum discessit a corpore, manet cum affectione iterum in corpus reuertendi 420 . Resurrectionem in fine mundi futuram affirmant Zoroaster, Mercurius, Plato 432 . Rationes resurrectionis. Resurget corpus immortale 440 . DIONYSIVS HALICARNASEVS
Religio.

in alios scęuientes neque latrabant eum neque incurrebant 43 . Hostię bidentes quid sint 95 .
Rex. Sapientes tyranni sunt congressu sapientum. Hunc uersum Plato Euripidi tribuit, Aulus Gelius Sophocli asscribit 78 . Rex Cyrus uanus, sed strenuus 86 .
Risus. Censor intempestiue coram se iocatum in ęrarios

contemptus in philosophis 69 . Quod doctrina cęlestis sapientiam sola largitur, quam philosophia non inuenit, et efficax sit lex Dei et Ecclesię sacramenta 71 . Quare Pythagoras et Plato non accesserunt ad Iudeos 75 . Sapientia et amor spectat ad filios, religio et timor ad seruos 76 . Quod sapientia et religio non separant 76 . De uiis quas docuit

Risus. Deprehensus Myson ridere in solitudine et rogatus, cur nemine pręsente rideret: Ob hoc ipsum rideo, inquit 14 . Plato iuuenis adeo uerecundus, ut nunquam ridere nisi modice deprehensus sit 31 . Nimio risum aiunt Chrysippum expirasse 79 . Pythagpras abstinebat et facetiis et iocis. Risui, inquit, et tristitię non

liber I, caput II.
Rex. Reges Numidarum nulli mortalium osculum ferebant, liber II, caput I. Anus pro Dionysii salute deos precabatur, ob hoc tantum, ne illo sublato deterior succederet, liber VI, caput II. Plato tum demum beatum orbem terrarum futurum prędicauit, cum aut sapientes regere aut reges sapere coepissent, Liber VII, caput II. Rex Darius salutatus hinnitu equi, caput III. Rex qui, cum prius quam capiti imponeret diadena, consyderasset:

abortiuis 191 . Infantes. Dominus. Confirmatio. Sexus. Vir perfectus. Forma 192 . Integratio. Corpus uiuum spiritale 193 . Contra calumniantes. In Porphyrium. In Platonem. Plato. Labeo. Varro 196 . ORIGENES
Religio. Nuptię sanctorum 18, 19 . Exeundum ex

Sapientia est diuinarum humanarumque rerum scientia 21 . Homo ad agendum et intelligendum natus. Quo a bestiis differant homines 23 . Sapientia si cerni posset etc. Plato 24 . Sapientię nos commendari ab initiis naturę 42 . Sapientia et animi magnitudinem amplectitur et iustitiam. Cognitio rerum omnibus grata 45 . Officium

qui propius sapientię sunt quam qui longe absunt 65 . Prudentia ars uiuendi 69 . Nosce te ipsum--- assignatum Deo 75 . Beatus cui contigerit etiam in senectute ut sapiat, Plato 78 . Sapienti plus adesse quod uelit quam quod nolit 85 . Somnus quare secundum naturam datus creditur 77 . Somnus Endymionis 78 .

magna portio est nihil inique facere 52 .
Salutatio. Reges Parthos non potest quisquam salutare sine munere 7 . PLATO
Sapientia absoluta. Sapientia conditionalis. Theages de sapientia 3 . Si sapientia disci posset, magnam mercedem, qui doceret, reportaret. Nihil in anima diuinius quam circa quod intelligentia

Crassum foenum in cornu habere dicebant 79 . Secretum. Deum in cuius tutela urbs est, nec quęrere nec nominare fas est. Valerius Soranus male perisse dicitur nomen huius dei efferre ausus 79 . Senex. Plato: Vbi senes imprudentes sint, adolescentes quoque turpissimos esse necesse est 77 . Suspicio. Circa Capitolium habitare nemini licet 81 . Seruus. Cur Idibus Sextilis diem festum agunt serui omnes ac seruę

Superbus. Superbia Romuli ex rebus prospere gestis 9 . Demetrius neminem pręter se et Antigonum patrem appellabat regem 97 . Aspero natura discipulo Plato dicere solitus est, ut Gratiis sacra ferret 137 . Secretum. Consi ara sub terra latens 7 . In publico conuiuio Spartę ingredientibus natu maximus portas ostendens dicebat: Per hasce uerbum non

Philosophiam prudentia ęstimatione antecellit, ex qua reliquę uirtutes omnes oriuntur 109 .
Superbus. Xenocrati, quia semper seueritatem quandam uultu pręferebat, dicere solebat Plato, ut Gratiis sacra faceret 39 . Bion elationem esse aiebat profectus impedimentum 43 . Demetrius dicebat non esse paruum aut negligendum membrum supercilia; posse enim uitam omnem obscurare.

52 . Antisthenis dicta Platonis fastum carpentis 54 . Diogenes calcans aliquando Platonis lectum pręsentibus Dionysii amicis, quos ille inuitarat, dixit: Calco Platonis inane studium. Ad quem Plato: Quanto, inquit, o Diogenes, factu tumes, dum superbiam te calcare putas. Alii dixisee ferunt: Calco Platonis fastum, illumque respondisse: At fastu alio, Diogenes 56 . Non, si magnus fueris, bonus eris, sed si bonus, magnus

Aristoteles rogatus, quid sit spes: Vigilantia, ait, insomnium 46 . Quod futurum est, neque nostrum est neque non nostrum 109 .
Seruus. Plato uenumdatur 31 . Xenocratem emit Demetrius et liberum fecit; insuper pro illo satisfecit Atheniensibus 39 . Diogenes dicebat Xeniadę, emptori suo, ipsum sibi, quamuis esset seruus, obtemperare

VALERIVS MAXIMVS
Sapiens. Grauiter dicta aut facta, liber VI, caput IIII. Sapienter dicta aut facta, liber VII, caput II. Bias: Ego, inquit, bona mea mecum porto. Plato tum demum beatum orbem terrarum futurum prędicauit, cum aut sapientes regere aut reges sapere coepissent. Eodem. Pythagorę dicta in disputationem adducere nefas existimabatur, liber VIII, caput XVI. Superbia Claudię, dum domum reuertens turba elideretur,

180 . Solitarius Thymon Athenis 23 . Senectus non grauis iis qui omnia bona a se ipsis petunt 29 . Quinti Maximi senis laus 31 . Plato. Socrates. Gorgias. Ennius 32 . Causę, cur senectus misera uideatur 33 . Themistoclis senis memoria. Sophoclis studium 34 . Cyrus. Lucius Metellus. Nestor

sibi quis quam de futuro debet promittere 50 . Fugit irreparabile tempus 53 . Non uacat aliquid ex tempore perdere 59 . PLATO
Temperantia. Nomen temperantię Gręcum sophrosine quasi salutem quandam conseruationemque prudentię 97 . Charmides de temperantia 98 . Temperantię

Pericula uitę fortunarumque hominum, quę climacteras Chaldei appellant, grauissima fieri septenariis 24 . Duo et uicesimo anno, id est uicesimo secundo 33 . Tempus medium Plato definiuit inter actiones contrarias, ut homo mori dicatur, cum nec iam uiuit nec adhuc est mortuus. Hoc appellat thnexaijihs jusin , id est repentinam naturam 41 . Quo ad uiuet et quo ad morietur, id ipsum tempus

esset timidus: At ideo, inquit, parum pecco 78 . Pyrro in naui reliquis tempestate perterritis ipse impauidus 95 .
Terram esse antiquissimam deorum ait Plato; fuisse autem conditam, ut diei noctisque tempora et uices uariaret. Duo principia: Deus et materia 36 . Parmenides primus terram globosam dixit et rotundam et in medio sitam 90 . Diogenes

tempus. Inuenit enim omnia 6 . Pittacus percunctantibus, quidnam esset gratificum? Tempus, ait 10 . Est illa eius sententiola: Tempus nosce 11 . Plato tempus esse cęli motum et absque mundi natura non constare tempus 35 . Arcesilaus Aridelo inter pocula proponenti quiddam: At hoc ipsum, inquit, imprimis philosophię proprium est cuiusque rei tempus scire

magna solitudo est 281 . Vrbes sine moenibus in pace degunt 297 . Vivendi genera tria post diluuium constituta inter homines, dixit Plato 230 . Qui in comune possident 297 . VALERIVS MAXIMVS
Victoria elatus sapientum consilio noluit acquiescere, et periit

Vigilia. In Acilium Butam, qui uerso naturę ordine noctem peruigilabat et diem totum dormiebat 61 . PLATO
Vaticinium. Cum anima supra mentem in unitatem surgit, futura pręsagit. Demum cum anima unum facta est, unum, inquam, quod in ipsa essentia animę inest, restat ut illico in unum quod est super essentiam conuertatur

Vita pręsens celebritati similis, ad quam alii certaturi, alii negociaturi, alii spectaturi conueniunt; ita in uita diuersa esse hminum studia 81 .
Veritas. Plato aiebat ueritatem auditu suauiorem omibus quę dicerentur 33 . Xenocratis iniurati testimonio stabant Athenienses 39 . Monimus contempta gloria solam ueritatem appetebat 61 .

atque (ut ille ait) si talis est ut nulla hominum caritate teneatur, ualeat; quid enim dicam propicius sit? esse enim propitius potest nemini. Cic. nat. 1, 124. Stultus igitur Socrates, insanus Plato, delirus Aristoteles, Zeno item Stoicus et plerique omnes philosophorum amentes plane et fatui, qui et deum esse et prouidentia cuncta hec consistere partim senserunt, partim etiam in scriptis reliquerunt. Salomon quoque rex, dei testimonio

Diog. Laert. IX, 72. et Anaxagoras circumfusa esse tenebris omnia pronuntiauit, ita sapientie splendor, immo ne scintilla quidem, nusquam apparebat: sed tanto ueteres nostri indagande illius ardore tenebantur ut primum Pithagoras et postea Plato ad Egyptios usque et Persas hac sola de causa penetrauerint: et Lycurgus utroque prior Lydiam, Hiberiam, Indiamque peragrans

nesciunt secundum quosdam ineptos homines demonum pugnantium contra se portenta confingere, ut apud imperitos et uiles homines miraculum sui faciant et exinde lucra sectentur. Qui ergo talis erit, quam hic Ecclesię nostrę Plato luculenter explicuit, huic solitudo non periculum, sed periculorum effugium erit et puppis diu in alto iactatę portus, et animi soli Deo uacanti quies, et locus myrrha, lacte, casia, omnibus sanctimonię aromatibus

intelligendoque agnoscant. Audient arcana illa uerba, quę non licet homini loqui. Denique, quod oratorum princeps Demosthenes aut par illi in dicendo Tullius nunquam eloqui potuissent, quod gentilis philosophię antistes Plato aut ipso argutior Aristoteles nunquam inuestigare ualuissent, hoc minimus inter cęlestis patrię ciues deprehendet, intelliget, tenebit, possidebit, dicente Domino per prophetam: Dabo tibi thesauros absconditos, et

68  Hunc merito patres divini numinis instar
69  Semper habent. Quid enim gratius esse queat?
70  Quid res ipsa potest sortiri publica maius
71  Quam sibi contingat a sapiente regi?
72  Nam Plato tunc cecinit mundum fore iure beatum
73  Cum sapiens regeret, nec sequeretur opes.
74  Gratia sit, rerum genitor tibi magna bonarum,
75  Sceptra pater patriae dux metuenda tenet.
76  Desinat insipiens

ratio cognoscendi in omni scientia, non solum nostra, verum est etiam ratio cognoscendi ipsius intellectus divini (secundum divum Boethium), quia ea ratione, qua intelligit, eadem etiam et producit xii. Metaphysicae. Sed ratione mathematica intelligit, ergo et producit. Et hoc est quod divus Plato medio mathematico omnia et ipse speculatus est et processit a causis supra effectus, sicut et ipse Deus benedictus. Quod, si haec magis dearticulate vellem explanare, oporteret altius repetere, ubi certe non sensibus corporis, sed sola vi animae opus esset. Divus Plato imitatus et

Et hoc est quod divus Plato medio mathematico omnia et ipse speculatus est et processit a causis supra effectus, sicut et ipse Deus benedictus. Quod, si haec magis dearticulate vellem explanare, oporteret altius repetere, ubi certe non sensibus corporis, sed sola vi animae opus esset. Divus Plato imitatus et Pythagora, omnis veritatis et subtilitatis acutissimi indagatores, docentes nos res ipsas altius speculari, quam philosophi naturales fecere. Qui ex sensatis tantum in cognitionem procedentes, ad nullam tamen cognitionem devenientes, ad quam sensus non se extendit. Quorum

Platonem, quod in caelis est harmonia, nihil tamen dicunt neque formaliter respondent ad rationem Philosophi. Dicunt enim, quod harmonia caelestis ob sui magnitudinem non auditur, similitudinem sumentes ab incolis apud Catadupam Nili praecipitationem, ubi sonum ob sui magnitudinem non audiunt. Plato, inquam, noluit hoc dicere, sed quod illa harmonia caelestis non cadit sub auditum sensus, sed tantum sub auditum rationis. Quae non est ex sono (ut Aristoteles sibi imposuit, magis verba quam sensum Platonis impugnando), sed est ex velocissimo et tardissimo (ut modo dictum est). Talis

carere non potui. Itaque miser ego lecturus Tullium ieiunabam. Post noctium crebras uigilias, post lachrymas, quas mihi pręteritorum recordatio peccatorum ex intimis uisceribus elliciebat, Plato sumebatur in manibus. Siquando in memet reuersus prophetam legere coepissem, sermo horrebat incultus, et quia lumen cęcis oculis non uidebam, non oculorum culpam putabam esse, sed solis. Dum

creantis eluceat, unaque aliorum ueluti simulacra uideantur esse, quod cuncta unum imitentur exemplar praestantque, ut germanam illam lucem, qua in ipsa origine emicuere, simplicius hauriunt. Hinc, Sodorine, ad disserendum de rei publicae statu Plato uiam habuit, dum excutitur apud priscos famosa quaestio: iustum idemne est lege et natura? Cuius in ciuili uita ipsoque in homine ueluti duobus simulacris uim quaesiuit illudque tam praeclarum opus aedidit.

Quorsum haec?

et Domino confidenter loquitur dicens: Super omnes docentes me intellexi, quia iustitia tua meditatio mea est. Et: Super senes intellexi, quia mandata tua quęsiui. Abeat igitur cum suis dissertationibus Plato et cum argumentis Aristoteles et cum sophismatum callidis captionibus omnes ueteris Academię philosophi! Vera sapientia est Deum nosse et tam edicta quam interdicta eius tota animi sedulitate obseruare. Cęterum, nequis

defendebat. Philosophiae uero nihil conuenientius, nihil magis necessarium maiores nostri existimauerunt: in qua re quamquam multorum testimonio possumus uti: tamen abunde satis est duorum eminentissimorum Platonis Plato. et Aristotelis: Aristoteles. quorum alter uires et commoda eloquentiae in duobus dialogis, qui Gorgias Gorgias. et Phaedrus

Oratoris Isocratis. Isocrates Tunc etiam ad obeundas legationes Philosoph, Philosophi oratores. quod imbuerentur Oratoria disciplina, deligebantur. Plato Plato. enimuero cum Gorgia, Gorgias. qui Athenas orator a Siculis aduenerat, per aliquot dies spectante populo disputauit: quos Athenienses quasi festos

Isocrates Tunc etiam ad obeundas legationes Philosoph, Philosophi oratores. quod imbuerentur Oratoria disciplina, deligebantur. Plato Plato. enimuero cum Gorgia, Gorgias. qui Athenas orator a Siculis aduenerat, per aliquot dies spectante populo disputauit: quos Athenienses quasi festos celebrauerunt. Carneades

in quo non possit Orator suo quodam iure uersari, atque illud maiori copia et ornatu, ueluti quibusdam illecebris delinire? Recte quidem Gorgias Gorgias. apud Platonem Plato. de omnibus Rhetori putauit esse dicendum, ut se, teste Fabio, Fabius. in auditoriis interrogari pateretur, qua quisque de re uellet. Iseum Iseus.

interrogari pateretur, qua quisque de re uellet. Iseum Iseus. quoque testatur Plinius Plinius. in omnibus controversiis ex tempore respondisse. Nonne diuinus ille Plato Plato. uarias atque altissimas scientias tum in Timaeo Timeus. et Phaedone, Phaedon. tum in aliis dialogis

Iseus. quoque testatur Plinius Plinius. in omnibus controversiis ex tempore respondisse. Nonne diuinus ille Plato Plato. uarias atque altissimas scientias tum in Timaeo Timeus. et Phaedone, Phaedon. tum in aliis dialogis nitore ac foelicissima quadam ubertate

plena sit eloquentia oportet, soliusque oratoris propria, ut quum scientiae probitas accesserit, tunc ueri oratoris partes impleturam esse Catonis sententia conprobatur. Orator ex sententia Catonis. Nam et Plato Plato. euidentissimis in Phaedro Phaedrus. rationibus ostendit, hanc artem consumari citra iusticiae scientiam

propria, ut quum scientiae probitas accesserit, tunc ueri oratoris partes impleturam esse Catonis sententia conprobatur. Orator ex sententia Catonis. Nam et Plato Plato. euidentissimis in Phaedro Phaedrus. rationibus ostendit, hanc artem consumari citra iusticiae scientiam non posse: ubi Lysiam

Crassus. Ciceronique, Cicero. quorum auctoritas multum ualet, credatur, quam rationi et ueritati: quae, teste Platone, Plato. dux omnium bonorum esse debet. Quippe praeter ea quae pulcherrima et magnificentissima ab unoquoque iudicantur, ut defendere amicos, regere consiliis senatum et populum, sententiam inter Principes dicere, bella componere, foedus ferire, amicitias

aut sic immutata sunt, ut ne uestigia quidem prioris faciei appareant: nihil enim est tam solidum tamque forte, quod, quum sit factum manu artifici, non collabatur in cinerem. Quanto satius esset, si eos labores in conquirendis uirtutibus expenderemus: ut Plato Plato. qui nauigauerat in Aegyptum, Pythagoras Pythagoras. etiam ad Persas, et plaerique ad alias nationes, quorum diuturnius est nomen in terris,

prioris faciei appareant: nihil enim est tam solidum tamque forte, quod, quum sit factum manu artifici, non collabatur in cinerem. Quanto satius esset, si eos labores in conquirendis uirtutibus expenderemus: ut Plato Plato. qui nauigauerat in Aegyptum, Pythagoras Pythagoras. etiam ad Persas, et plaerique ad alias nationes, quorum diuturnius est nomen in terris, quam eorum patria fuerit. Et quamuis unaquaeque

exurgerę. Quod si terra quoque suos seruat ardores, quid mirum, si etiam ipsa postremis temporibus huius flammę ui excoquenda sit? Quam pręterea uiolenta ignis natura sit Plato in Timeo declarat dicens: Quęcunque ex minutioribus componuntur, maiora detinent; quę uero ex grandioribus, minutiora cohibere non possunt . Ignis autem prę cęteris generibus minutissimis constat particulis. Ideoque

mors , inquit, quam pertimescimus ac recusamus, intermittit uitam, non eripit; ueniet iterum dies, qui nos reponat in lucem . Hoc idem ante illum sensit Plato, qui in suo de regno libro: Post pręsentem mundi cursum , inquit, hominum animas imperante Deo atque suscitante corpora sua, quę in hoc cursu amiserunt, ideo recepturas, ut quemadmodum sub fato quondam corpora

LXV.) (Heraclytus.) (Seneca.) (Plato.) (XV.) (I.) (Secunda pars.)

(Resurrectio necessaria.) (Seneca.) (Plato.) (Theopompus.) (Aduentus Christi.) (Matth.

se nulla alia causa Gallis hostem fuisse, quam ut rebus Italicis consuleret, quum neminem fugeret Italiam sine rege armis ac magnis opibus instructo nequaquam posse foelicem esse, atque ob id maxime crebro turbari, ac plurimum tyrannide uexari, quia in multos esset principatus diuisa. Vnde recte Plato regem, Homerico more pastorem atque curatorem nominans, totius, si fieri posset, humani generis, quasi unius ouilis, unum esse pastorem debere designat. Nihil enim paci ac priuatae publicaeque utilitati magis aduersatur

7.2  Exciperet plausu Tullius illa suo.
7.3  Si noscet quanto scruteris acumine uerum,
7.4  Diceret: "hic callet dogmata nostra" Plato.
7.5  Si quoque uidisset qua praestas arte medendi,
7.6  Te sobolem Phoebus crederet esse suam.

varium, mutabile: quo tamen nullus mortalium adhuc potitus fuit: Sed certum, stabile, sempiternum in sola contemplatione atque adeo aspectu diuinae mentis consistens, ex qua ceu perenni fonte voluptates cumulatae omni suauitate fluunt, diisque pariter et hominibus (ut Plato inquit) omnia bona proficiscuntur , quae nullius mortalis aut oratione exprimi, aut cogitatione complecti queant. Nam si magnopere delectamur intuenndo solem illustratorem orbis, reliquasque stellas flagrantes, ac miram vniuersi pulchritudinem, quanta iucunditas futura est,

Hic maris et terrae discrimina maxima sensit,
Ille sed expertus sola pericla maris.
Hunc Mehemetaeus prensans canis ore minaci,
Esse canem uoluit, noluit esse canis.
Illius at socijs in monstra latrantia uersis,
Circaeis philtris forma canina manet.
Vt Plato barbatus lustrarit plurima docto
Hungare lustrasti plura Platone sagax.
Multa sane referunt Egnatius atque Philelphus.
Multaque cum Iouio Cuspiniane refers.
Turcarum at cultum, et mores sic pingis, ut illi
Nil referant scripta ad Bartholomaee tua.

studio ducti, in eadem se palaestra exercuerint, possum sexcentis prope testibus comprobare. duobus tamen ero contentus, Aristotele, et Platone. atque Aristoteles quidem non optime omnia a magistro suo Platone tradita existimat: qualia sunt quae Plato de ideis, de ipso bono, de republica disseruit. Plato etiam ipse, Parmenidis, Protagorae, Zenonis, atque aliorum, qui rerum natura constantium philosophiam profiterentur, errores conatur indicatur. neque tamen est quisquam, qui hoc illi vitio

possum sexcentis prope testibus comprobare. duobus tamen ero contentus, Aristotele, et Platone. atque Aristoteles quidem non optime omnia a magistro suo Platone tradita existimat: qualia sunt quae Plato de ideis, de ipso bono, de republica disseruit. Plato etiam ipse, Parmenidis, Protagorae, Zenonis, atque aliorum, qui rerum natura constantium philosophiam profiterentur, errores conatur indicatur. neque tamen est quisquam, qui hoc illi vitio vertat; cum sciat, unam veritatis cognitionem recte

Cum autem Dei bonitas celebratur, tum potissimum ea ipsius virtus praedicatur, qua erga suas creaturas est bonus aut beneficus: tametsi ipse totus, et omnes eius virtutes, ipsissima bonitas sunt. Cum autem Deus sit et perfectissime bonus, et omnis bonitatis in tota rerum natura unicus fons, ut et Plato pronunciat in suis definitionibus: alia autem omnium creaturarum bona non tantum finita et imperfecta, ac aliunde provenientia, sed etiam plurimis malis, praesertim post hominis lapsum contaminata sint, merito a Christo solus Deus bonus esse dicitur Matth. 7 et 19, ac Luc. 18. Tametsi in

ipsos pravos spiritus vel angelos, quos et Satanas et Diabolos vocamus. De hac igitur voce, vel potius re, in vocabulo Diaboli. Nunc pauca adiiciam. Credo gentiles ideo diabolos vocasse Daemonia, a sciendo: quia viderunt saepe illos spiritus futura praescire, ac praenunciare. Quod etiam Plato in Cratylo, et Lactantius lib. 2, testantur. Aliquando tamen Daemones dicti sunt gentilibus, Deorum filii: corpora quidem, sed tamen immortalia habentes, ut ipsi eos esse confinxerunt. Hoc sensu Act. 17 philosophi et alii Athenienses dicunt, Paulum annunciare novos daemonas: id est,

subiicere ac onerare, si comedissent aut bibissent prius, etc. Sic Petrus Matth. 26 seipsum devovit, affirmans sibi nihil esse negocii cum Christo. DEUS, nomen appellativum summae maiestatis est, quae est spiritualis essentia, et causa ac fons omnis boni, ut Plato eum definit, creator et gubernator omnium. Tota definitio ex Christiana doctrina omnibus nota est. De etymologia huius vocis varie divinant scriptores. Hebraeum אל El, videtur a fortitudine aut robore venire. Graecum

] factus est similis. Quare et Lutherus inculcat, [?: ] nem natura non plus de Deo scire quam brutum, [?: ] nulla habet principia de Deo. Proferant ergo testimonia Scripturae, qui tantas res asserere in [?: Theologia ] [?: ] lunt. Decimoquinto: Plato in Phaedone et [?: Menone ] sensit, primas noticias communium doctrinarum [?: ] [?: ] in nobis innatas, licet adeo obscuras aut [?: oblivio- ] pultas, ut discere sit quoddam reminisci. Contra Aristoteles in fine Analyticorum, et libro tertio de

instrumenta poenarum. PHILAUTIA, vitium etiam apud Ethnicos reprehensum, 2. Timoth. 3 notatur: est, cum quis nimium sibimet placet, tantum quae sua sunt quaerit, alios prae se contemnit, superbus est. Et (ut Isaias eum suo colore depingit) qui sibimet sapiens videtur in oculis suis. Plato ponunciat, esse omnium vitiorum ac malorum fontem. PHILOSOPHIA reprehenditur a Paulo Colos. 2, tanquam quae abducat imperitos ac pusillos Christi a veritate Evangelii: quod sane non proprie ac per se vere Philosophiae vitio fit, sed vel salse vel eorum qui eam intra suas metas

pro πληρουεῖν Xenophon usurparit lib. 6. ἑλληνικῶν: et συμπληροῦν pro συμπληροῦν, Plato in Timaeo. Omnino autem hoc adiddit Apostolus, ut sciamus Christum per se non indigere hoc supplemento, ut qui efficiat omnia in omnibus revera, nedum ut suppleatur a quo quam, nisi quatenus pro immensa sua bonitate Ecclesiam dignatur sibi quasi corporis instar adiungere. Plenitudo Dei,

afferat: Ephes. quarto ad Colossenses quarto. Simus denique semper parati ad reddendam rationem fidei nostrae: primae Petr. tertio. Hic sane profectus cumprimis ex hoc studio quaerendus, hauriendusque est. 52 Veritas ubique, praesertim autem in Theologia, est fons boni: ut et Plato docet. Contra, error ac mendacium est fons mali. Quare Christus dicitur rex veritatis: et ad hoc venisse, ut veritatem propaget. Contra Satan est pater mendacii. Non sine causa igitur Christus flagitat tam solicite ac severiter ab Apostolis et omnibus piis, ut eius sermonem sedulo servent: et

scientias, certo decentique ordine constare. Cernent et ipsum rerum omnium creatorem Dominum, hic quoque sicut ubique, non confusionis, sed ordinis autorem effectoremque esse, qui omnia in numero, pondere ac mensura fecit, et ἀεὶ γεωμετρεῖ, ut Plato inquit. V. Denique tanto magis fugient sanae mentes fanaticorum dogmatum confusiones, quorum monstro sum corpus sibimet undique contradicens, aut certe non constans, ut illud Horatianum est, ultro autorem suum, illum omnium confusionum patrem satanam confitebitur ac contestabitur.

personis et etiam locis, quae vel aliquem singularem ipsorum casum, aut statum rerum, qui circa eorum nativitatem accidit, vel aliquam eorum proprietatem simul notent: vel salutarem admonitionem vitae agendae contineant: vel denique eventum ipsorum vitae actionumve divinent, quod genus nominum Plato et Aristot. 4. Metaphys. probant. Latini contra nihili nomina, rustica scilicet, ut initio indocti, imposuerunt, sumpta a fabis, cicere, pisis, lente, caesarie, et similibus rebus. Exempla porro eorum quae dixi haec sint: A statu conditioneque rerum praesentium nominantur quidam

ad similitudinem attemperatur, ut mox hac sequenti Regula exponam. 12 In Parabolis multa dicuntur non ob rei primariae seu illustrandae veritatem, sed ob personarum aut rerum parabolicarum naturam, aut etiam decorum ac verisimile. Id enim ratio styli in omnibus linguis flagitat, sicut Plato dicit in fabulis et figmentis verisimiliter fingendum esse. Quare eorum, quae ita ratione Similis dicuntur, in expositione aut intellectu locorum ratio habenda non est: ut, Patientiam habe in me, reddam tibi omnia. Sic verisimile est homines erga homines loqui, neque enim audent simpliciter

priscorum Thalmudistarum. DE TROPIS ET SCHEMATIBUS S. SERMO SECUNDUM SPECIEM AUT HOMINUM OPINIONEM, NON SECUNDUM REI EXISTENTIAM. Testatur Plato in Cratylo, et Aristoteles in Metaphysicis, et Cicero in finibus, fuisse Philosophos, qui dicerent nihil rerum per sese suave natura esse, sed prout homini videantur, tale etiam existere. Hominem enim esse mensuram omnium rerum: inter quos illi potissimum nominant ac redarguunt Protagoram.

excogitata sunt, minus autem necessaria postea. In omnibus enim artibus primum utilitas necessitasque spectari solet, postea de num commoditas. Unde et apud Graecos, et apud Latinos quaedam minus necessariae literae longo tempore postea additae esse commemorantur. Hoc ordine etiam Plato in Philebo literas inventas affirmat, sive ille serio id dicat, ut ab aliis historiam per manus accepit, sive ratione ipsa cogitationeque hunc ordinem maxime naturae convenientem verisimilemque animadvertit. Quem locum et propter autoris nomen, et sententiae elegantiam adscribam:

ἑκάστου, καὶ τὰ ϕωνήεντα τὸ τὰ μέσα, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον, ἕως αὐτῶν ἀριθμὸν λαβὼν ἐνί τε ἑκάστῳ καὶ ξύμπασι, στοιχεῖον ἐπωνόμασε. Atque haec quidem Plato, cui tantum Cicero tribuit, ut τὸ φαῦαι αὐτὸν solum sine ullis rationibus sibi satis esse putet. Quod si et statim a principio vocales cum consonantibus inventae non essent: tamen ipse quotidianus usus, parvulorumque instructio

leve nequaquam est, quod cum omnes aliae linguae multa inutilia, multa etiam iniusta ac denique foeda, turpia contineant ac doceant: sola haec tantum veram ac sacrosanctam, Deo placentem, omnibusque hominibus salutarem pietatem proponit. Denique et hoc expendamus, quod cum Pythagoras, Plato et Cicero dicant, eum qui rebus nomina imposuit τὸν ὀνοματουργὸν, longe sapientissimum fuisse: oportet unam quamque linguam eo praestantiorem augustioremque esse, quo a celebriori praestantiorique artifice aut architecto profecta est. At

tractatio qualis 31 literis S. contraria si qua in Gentilium libris inveniantur, falsissima 105. non credentes, nullam posse invenire rationem, unde falsas esse convincant 105. potius quam angelis aut mortuis credendum. ibid literas quo ordine Plato inventas esse affirmet 365. sacras cognoscendi regulae 5. 6. 7. in qua veneratione homo pius habere debeat 14. non solum mores, sed et parentes praedicabilium solere laudare 102. quomodo Curtisani Romani tractent 431. sibimet constare 395 in Literis S.

sunt revera, licet, et tertium addere de quo Clemens Alexandrinus lib. V. Strom. Ita scribit: Erus iste, Zoroaster est, qui de se ipso hoc scripsit. Conscripsi Zoroaster Armenii, genere Pamphylius, qui in bello mortuus, ad inferos descendi, et a Diis haec addidici. Erum Plato lib. X. de Rep. XII. die postquam mortuus fuerat, super pyram positum revixisse affirmat. Sed Plato idem Zoroastrem Oromazi, non Armenii filium in Alcib. I. facit. Aut tres ergo, aut quatuor, et non unus videntur fuisse Zoroastres. Ioannes autem Goropius, in Gallicis, Zoroastrem neminem

iste, Zoroaster est, qui de se ipso hoc scripsit. Conscripsi Zoroaster Armenii, genere Pamphylius, qui in bello mortuus, ad inferos descendi, et a Diis haec addidici. Erum Plato lib. X. de Rep. XII. die postquam mortuus fuerat, super pyram positum revixisse affirmat. Sed Plato idem Zoroastrem Oromazi, non Armenii filium in Alcib. I. facit. Aut tres ergo, aut quatuor, et non unus videntur fuisse Zoroastres. Ioannes autem Goropius, in Gallicis, Zoroastrem neminem unquam fuisse autumat. Sicuti neque Hermetem Trismegistum, neque Orpheum. Nominum horum etymis, nescio a

inter se esse diversas. Quod cum Plinius forte ignoraret, imperite Magiam derisit universam. Sed nihil est id in eo viro mirandum qui etiam Deum rerum authorem vel ignoravit penitus vel irrisit cognitum. Itaque ad hanc rem dignoscendam, authoribus, Plinio potioribus utamur. Inter quos summus Plato, Magiam Deorum cultum esse affirmat, cum scribit, mageian te didaskei Magiam docet Zoroastri, filii Oromazi. Est autem hoc Deorum cultus. Porphyrius autem in hunc modum: Para gemhen… Apud Persas vero, qui circa

animae. Anima vero naturae sympathiam dicunt esse superis cum inferioribus et maxime quae sub luna sunt. Restituunt vero in pristinum animas, secundum mensuram propriarum purgationum, in totis mundi regionibus. Quasdam etiam supra mundum reducunt. Horum autem dogmatum plurima et Aristoteles et Plato susceperunt. Plotinus vero et Porphyrius, et Iamblichus, et Proclus, omnia sunt secuti et tamquam divinas voces, ea susceperunt. In alio Exemplari, ita se habet Eiusdem per

super inferis et praesertim sublunaria. Reducunt vero animas post obitum, secundum mensuram propriarum purgationum in cunctis mundi regionibus. Quasdam etiam supra mundum attollunt et media ipsas constituunt, impartibilium et partibilium naturarum. Horum vero dogmatum pleraque et Aristoteles, et Plato susceperunt. Plotinus vero, et Porphyrius, et Iamblichus, et Proclus omnia sunt secuti, ut divina voces ea sunt amplexati. Finis Ideo, et manere semper impigrae vertigini, omnibus per

Iudicis, ut Iudex intranti faveat, sub poena centum aureorum. Petr. Iacobus Aurelianen. in practica libellorum, Rubr. 110. Quantumve fidei tribuendum sit, huiusmodi acceptis rebus, ibidem uberius videre licet. Plato lib. 11. de legibus, capite sanciendum existimavit, si aliquis Iudex, quacunque de causa, pecuniam aut munus acceperit, teste Osorio lib. 7. de Regis Institutione. Et Ioannes

1.14  Felicitantis qui sapientiae
1.15  Jucunda gustavit fluenta
1.16  10 A tenero studiosus aevo,
1.17  Decent honores; nec sine numine
1.18  Plato, disertae gloria Graeciae,
1.19  Praedixit, ante omnes beatam,
1.20  20 Quam sapiens moderatur, urbem.
1.21  Virtutis ergo dum comes aureae

4.332  Vndosum conscendit iter, Patriaeque petenti
4.333  Redditur incolumis, caraque potitur arena
4.334  Omnibus exceptus uotis plausuque suorum.
4.335  335 Ac ueluti Graiae Plato lux inclyta gentis
4.336  Innumeros postquam moresque habitusque locorum
4.337  Vidisset, laetae spolijs uirtutis opimus
4.338  Optatum Patriae tandem se reddidit Vrbi

posset TE in eloquentia Romana docilem habuisse Auditorem; Livius, aut primus Romana Crispus in historia, quòd singularum Gentium historias TIBI dictaverint; Vegetius quòd Architectonicae praecepta tradiderint; Plato, aut Aristoteles quòd Scientias Philosophicas explicârint. De aliis Nobilitatem decentibus Artificiis, pyrotechnica, digladiatoria, equestri, similibúsque, in quibus singulis visus es excelluisse, nihil dicimus imperare tamen nobis haud possumus, quin peritiam illam

cum ego persuasissima haberem, cumque in illustrium Poetarum lectitandis carminibus, si quis fortè de moribus locus splendidè, actuosèque tractatus occurreret, non secus a Phalereus ille Apollodorus [1] Plato in Conu. inter Socraticos audiendos sermones, extolli mihi animum, dulcique quodam quasi stupore, et generosâ voluptate compleri experirer; pro certo constitui, non posse me Musis cum ampliori tum earum dignitate, tum Lectorum approbatione operari quàm aliquo

ausi
Arcana, Hebraeis primum signata tabellis,
Postea in externas miserunt dogmata chartas.
Hinc Samio sua ducta seni sapientia; debet
Ingenii summas Phario facundus Anubi
Divitias Plato. Ne culto minus Attica sciret
Terra cane, hausta Pharo fecit doctrina, nec illam
Rectius occulti penetraret ut abdita veri,
Isiacae puduit pecus explorare iuvencae.
Hoc a fonte Deum pariturae gloria

Nam utrumque genus macularum nomine denotatur. Hae maculae aliis nominibus appellatae sunt ab Hevelio, aliis a Riciolio. Sed hujus nomina jam passim ab astronomis adhibentur. Quae fere omnia desumpta sunt ab hominibus, qui doctrinae fama innotuerunt vel apud veteres, ut Plato, Aristoteles, Aristarchus, vel apud recentiores, ut Copernicus, Tycho, Galileus. Ampliores maculas ipse appellavit maria, ut Mare serenitatis, Mare crisium. Et insulas quoque habet ut Insulam sinus medii; ad quae hic nomina alluditur.

de mendaciis non omnino veris, secl de poeticis fictionibus, uti sunt apologi, metaphorae, allegoriae et cetera huiusmodi, quae si tollantur, maxima poeseos venustas evanescat necesse est? Vetet haec interdicto in sua Rep. Plato, dummodo maiora ac graviora his non permittat vitia. 32 Me lauri iussere virens etc. Mitto quae vetus Scholiastes parum 'ad rem hoc loco dicit, quaeque itidem multis docet

arae templorum laneis vittis cingebantur; unde illud etiam Propertii: » Costum molle date et blandi mihi thuris honores, » Terque focum circa laneus orbis eat. Quin et Plato Homerum caput unguento delibutum lanaque coronatum e sua Rep. in aliam civitatem dimittendum putat, ut nimirum simul et illi deorum honor adhibeatur, quod Platoni sacer ac divinus^ fuerit

mutatus fertur, verisimile est fuisse conditorem Atlantiarum gentium, quae ultimam Africam incolebant. De his Herodotus lib. vl inquit: Hisce nomen est Adantibus, qui sine nomine ( scilicet singulorum proprio ) sunt soli hominum. Plato vero in Tim. narrat, auditum a sacerdotibus templi Heliop., exstitisse quondam et insulam maximam Atlantidarum dictam, cuius incolae astronomiae erant peritissimi, lateque ac longe dominabantur. Horum

858  Corripit, et captum vorat horridus ore cruento.
859  Iuxta autem Superis metuenda invisaque magni ac terribile habebatur. Hinc Plato in Cratylo eo prolato: TLo)k.oU inquit, xcci Touto tyofioljVTai ro

Dies (1) , quod ego carmen latinis heic tibi versibus a me expressum iterum exhibeo, humanissime lector, commentati sunt, velim enumerare, dies profecto me deficeret. Nam quum et Aristoteles et Xenophon et Plato, et qui eorum voce loquitur Socrates, omnisque fere antiquitas Hesiodum semper habuerit tamquam optimum moralis philosophiae praeceptorem; mirum sane non est, plurimos deinceps scriptores in eo tempus operamque collocasse, ut poetae tanti

cum iustitia, quae ad vitam requiruntur, sibi comparat. Postquam enim mentis, ut Poeta loquitur, vaferrimae (1) Prometheus, Iovi ignem, hoc est, vitae abundantiam (sicut huc alludens ait alibi divinus Plato) furtim surripuisset, Iupiter hominibus quos industrios vocat ac solertes, (i) Quae heic Heinsius de Promethei, Iovis, ac potissimum Pandorae allegorica interpretatione habet, fusius explicat in Introductione

litigantibus avidius accipiebant. Iustitiae maxime contraria auri sacra fames, a qua longissime tota forensis nauo abesse debet, ne mala fama laboret. 50 quanto magis utile etc. Plato lib. v De Rep. hoc praeceptum avidioribus magistratibus ingessit, ut eos coerceret, et lib. iv De Leg. idem agens de regibus

incipitque a statuenda idonea ad matrimonium aetate, quam annorum triginta in homine requirit, annorum quindecim in muliere. Pollux rero^ illud in textu graeco quatuordecim exponit. Plato vero et Aristoteles constituunt puellae decimum octavum nubendi annum.
862  Moribus

Apollo hac satus etc. Diogenes Laert. in Vita Pla tonis ait: nascitur Plato Thargelionis septimo, quo Delii natum Apollinem dicunt etc. Idcirco omnium mensium septimus dies Apollini sacer. 954. namque aere pendens etc.

313 ... spoliisque relictis etc. Cur igitur supra Pallas dixit, nefas esse Martem spoliare? In Pylo fortasse licuit, hac in pugna non licet. Vide quid Plato dicat in lib. II De Rep. de non recte mentientibus, ubi invehitur in Homerum et Hesiodum.

censeo: nomen Getarum proprie ad hos pertinuisse, qui ab Istro inde usque ad Tÿram vel Danastrin habitarunt. Ab his Getis Graecos et litteras, et religionem, et reliqua accepisse omnia, testis est locupletissimus, ut alia omnia taceam, Plato in Cratÿlo. Victorias quas Lucullus ac Pompejus postea, contra Mitridatem reportavere, jusserunt Odino, patriam suam terra, alio calente sole, mutare, hinc septentrionem tendens, Scaviam venit, quae

33. Civitates pessumdari copia, atque egestate.
3.33.1  Copia rerum urbes, urbes male perdit egestas,
3.33.2   Actaea clamat magnus ab urbe Plato.
3.33.3  Vox hac fatidicis non ulla est dedita Delphis
3.33.4  Unquam Phoebaeo verior e tripode,
3.33.5  Quam stulti rident cives, urbique, sibique

bona sit divesque eadem gens, Postume, nisu
3.89.2   Molimur frustra multa supervacuo.
3.89.3  Alterutrum possit, fieri non possit utrumque,
3.89.4   Actaea clamat magnus ab urbe Plato.
3.89.5  Ut bona sit, praestat; pestem virtutis, opimas,
3.89.6  Dii, tutela hominum, perdite divitias. 90. Ad

doctis nunc omnibus, omnes
5.173.4   Quotquot sunt, doctos tam tibi posthabeam
5.173.5  Possim et ferre, unus tibi quod, vesane, videris
5.173.6   Alter Aristoteles, alter et esse Plato.
5.173.7  Quas noris, quaero, non quot res noris: inanes
5.173.8   Odi nugacis divitias sophiae. 174. Ad Aulum. De

moneo, jam incendia gliscunt
5.192.8   Saeva magis; de te vix cinis, heu, superest. 193. De Vari amoribus.
5.193.1  Exercet Varus, Plato quos laudabat, amores,
5.193.2   In pulchro pulchrum corpore amans animum.
5.193.3  Credam equidem id fieri, ni foedo in corpore nactus
5.193.4   Quantumvis pulchrum dispuat

illuc)
5.196.8   More novo et Stygias laeta subire domos. 197. Ad Glauciam de amore Platonico.
5.197.1  Quid sit amor, quaeris, Plato quem dilaudat? Amare
5.197.2   Quo tu non potis es, Glaucia, sed sapiens.
5.197.3  Possit amor corpus qui spernere, mente morari
5.197.4   In sola atque alii, non sibi, velle

5.197.6   Cui bene vult, fiat perpetuo ut melior,
5.197.7  Nil extra ut numerum faciat, virtutis honore
5.197.8   Ut magis atque magis clareat omnigeno.
5.197.9  Hunc Plato nimirum, sed non tibi, laudat amorem:
5.197.10   Non cuivis quidvis, Glaucia, posse datum est. 198. De Lycoride pulchra et injucunda.

Ut credas unum, quod latet innumeros?
5.429.5  Uni se, quaeso, virtus dedit illa tuendam,
5.429.6   Sexcentis quae se millibus occuluit?
5.429.7  Crede, sapis nimium: populum Plato corrigat, haud nos,
5.429.8   Qui sumus, heu, stulti parvula pars populi. 430. De Gellia immodice laudante sodales suos.

5.595.1  Nil dubitas, tibi nil dicis, Corvine, videri,
5.595.2   Decidis certis omnia judiciis:
5.595.3  Quidnam Virgilius, quid vatum culmen Homerus,
5.595.4   Quid Plato, quid magnus peccet Aristhoteles,
5.595.5  Quid scribant dignum tolli, dignumque relinqui
5.595.6   Pandis, ceu sacro Pythia de Tripode?
5.595.7  Quid mirus censor coeptas cum

ut oraclum ceu fundens pectore ab alto,
5.1165.6   "Nulli non", inquit, "foemina grata viro est".
5.1165.7  Obstupui occulti nil non cernentis acumen,
5.1165.8   Cui Plato, cui magnus cedat Aristoteles. 1166. [1160.] In Orphytum, qui nihil veniae cuiquam largit. In Orphytum, nihil veniae cuiquam largientem.

conviviis leges, conviva nec ullus,
7.71.2   Aule, tibi est unquam, nec reor ullus erit.
7.71.3  Sic olim leges non ulla aetate futuris
7.71.4   Divinus scripsit civibus ille Plato. 72. Ad Marcum. De carmine ab eo scripto: In auriculam puellae.
7.72.1  Foedi aliquid monstri, credo, est tua, Marce, puella,

nec enim debes, at moribus, agna
8.263.6   Quod miti es vixa mitior in media,
8.263.7  Exercesque iras adeo sapienter, ut hercle
8.263.8   Irasci melius non queat ipse Plato. 264. In idem argumentum.
8.264.1  Vidi equidem multas miti sermone placere,
8.264.2   Iras dein propter displicuisse

1.1.160  Vapparum risus, nebulonum opprobria, scurras...
1.1.161  Queis scelus auriculas est incestare Dearum. SATYRA II. PLATO
1.2.1   Si qua iterum, Cynicos inter lux prima, Menippe,
1.2.2  Remigium alarum praepes tibi sumere detur,
1.2.3  Et lunam atque ipsum rapide transcurrere solem,

Longa queat duxisse pudicae gaudia vitae
1.2.150  Ceu cum fratre soror, cum natis optima mater.
1.2.151  Legibus his belle sexum ingeniosus utrumque
1.2.152  Devinxisse Plato, et cineri nova pabula prisco
1.2.153  Suffecisse, novas meditando et dicitur artes
1.2.154  Invenisse. Platonica sunt servata reperto
1.2.155  Nomina, militiaeque Platonica

regnum sophiae, regnoque potiri.
1.24.160  Certus Aristoteles Arabas, sociasque Gothorum
1.24.161  Cogit in arma manus. Inter sylvas Academi
1.24.162  Divinus dubitat Plato, et aurea somnia nectens
1.24.163  Melle soporato delirium amabile ludit
1.24.164  Carminis egregii. Tantum sibi proxima vero
1.24.165  Deligit, et servat, nec veris flectitur

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Kabalin, Grgur; Tolimerić, Ilija (m. 1537?) [1536], Epigrammata in codice Natalis, versio electronica (), 93 versus, verborum 644, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [aavvepigrnatal].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].

Petrić, Frane (1529-1597) [1591], Zoroaster et eius CCCXX oracula Chaldaica Latine reddita, versio electronica (, Ferrara), Verborum 7671, Ed. Erna Banić-Pajnić [genre: prosa oratio - tractatus; prosa oratio - versio] [word count] [petricfzoroaster].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1761], De solis ac lunae defectibus, versio electronica (), 5828 versus, 91294 verborum, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica; poesis - epistula; paratextus prosaici - commenta] [word count] [boskovicrdsld].

Hesiodus; Zamanja, Bernard (1735-1820) [1785], Hesiodi Ascraei opera, versio electronica (), 2747 versus, verborum 58425 [genre: poesis - versio; poesis - epica; poesis - elegia; poesis - carmen; prosa - epistula; prosa - commentarius] [word count] [zamagnabhesiod].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Rastić, Džono; Appendini, Franjo Marija; Zamanja, Marija; Zamanja, Bernard; Ferić, Đuro; Appendini, Urban (1755-1814; 1768-1837) [1816], Carmina, versio electronica (), Versus 6583, verborum 46647, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - satura; poesis - elegia; poesis - epistula; poesis - carmen] [word count] [rasticdzc].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report