Your search found 1082 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

Numina sunt? Par inde licentia: fastus
1.1129  Impatiens legum: totum vanescere sortis
1.1130  Creditur eximiae pretium, communia iura
1.1131  Si subeat. Facinus quamvis sine dote, nec vlli
1.1132  Sollicitent fructus; sat causa furentibus ingens
1.1133  Ad soelus, vt sibi cuncta probent, vel iniqua, licere.
1.1134  Audax pro virtute furor, pro iure libido,
1.1135  Multaque posse decus summum, non debita velle:

euentis animus tunc conferat, omnis
2.195  Manet ab externâ sed noster origine luctus.
2.196  Quid? Cum maestitiae causis procul, inter amici
2.197  Blanditias aliquis iucundaque munera fati,
2.198  Sollicito dubios agitans sub pectore casus,
2.199  Ex nihilo (incerti nam cur leuis vmbra Futuri
2.200  Plus nihilo?) veri trahit argumenta doloris:
2.201  Nec secus, ac praecepta animo si vulnera ferret

2.697  28. Adde, quòd imprudens venturi temporis augu
2.698  Saepe fuit timor, et quamplurima fingere gaudet,
2.699  Nec caelo decreta, nec vllis debita causis.
2.700  Quae tibi sollicito quid tandem pectoris aestu
2.701  Voluere profuerit; nisi, somnia vana trementem
2.702  Vt certus dolor, et praesens aerumna fatiget?
2.703  Nonne vides, speculâ aerij qui montis ab altâ,

2.810  Dicemur miseri longo dein tempore, luctus.
2.811  33. Ergo procul positos, si què sua gaudia tangunt,
2.812  Ante diem stultâ gemitus accersere curâ.
2.813  Ne properet: quin sollicitae formidinis atras,
2.814  His se conueniens rationibus, arceat vmbras.
2.815  Quid trepido? Cur laeua sibi mens displicet? Vnde
2.816  Nubilus hic animi maeror? Quod vulnus adactum?
2.817  Quaeve

hic animi maeror? Quod vulnus adactum?
2.817  Quaeve premit durae miserum violentia sortis?
2.818  Num subuersa domus? Capitis num dicere causam
2.819  Cogor? Iniqua valetudo? An deformis egestas
2.820  Sollicitat? Nil tale. Domi res tuta: per omnes
2.821  Alta quies leges: synceri corporis artus,
2.822  Sustentatque suus venas vigor: omnia praesto,
2.823  Naturae varios quae vita requirit ad vsus,

2.976  Anticipet, vanâque animos formidine verset.
2.977  Pallitur. Inuisos quin veriùs illa dolores
2.978  Ars minuit, vanâque animos formidine soluit.
2.979  41. Nam cur sollicitos, venientibus obuia fatis,
2.980  Mens sibi congeminet potiùs, quàm leniat aestus?
2.981  Aduersis num signa palàm contraria signis
2.982  Si moueat, grauiùs turbabit pectora, quàm si

telisque magis. Non publica solùm
3.286  Fata hominum subeunda: (licet subeantur et illa)
3.287  Sed proprijs iactatur adhuc, vnique dolendis
3.288  Turbinibus. Iam finitimi molimina regis
3.289  Sollicitant, bellumque aduersum, et fortior hostis;
3.290  Iam vulgi subitos renuentis fraena tumultus,
3.291  Et dubias tremit ancipiti sub pectore fraudes.
3.292  9. Quae quibus exempla anteferam?

per plana, sine vllo
3.536  Obice, lassarant cursus: iamque esse timori
3.537  Ille, nec immeritò, praeter moremque, modumque
3.538  Caeperat immotus fati tenor. Ergo seuerum
3.539  Sollicitus Nemesis numen, Diuûmque piare
3.540  Inuidiam, cupiensque aliquo, inter prospera rerum,
3.541  Quid dolor, explorare, et quid sors altera, gustu,
3.542  Auulsam digito, sibi quae carissima, gemmam

Sic illi, et triste subibant
3.650  Iam littus, peritura cohors. Sed, parcere mitis,
3.651  Aequius ignaris, quàm, quod per fata vouerent,
3.652  Auxilij genus vnda tulit: vitamque relinquens,
3.653  Nil nisi sollicitae exhausit fastidia vitae.
3.654  Vosque adeo, molli quas tunc herbosa fouebat
3.655  Ripa sinu, taciti, ranae, gens garrula stagni,
3.656  Dum, sonitu impulsae venientûm, corpora notas

seu fratre minor, dubia agmina spectans,
3.674  Rhinomacer placido sic ore silentia rupit,
3.675  Sic sociam diris pubem reuocauit ab orsis.
3.676  At quae nos properae necis importuna cupido
3.677  Sollicitat? Nempe ibelles Natura creauit.
3.678  En Alios, trepido quêis plus sub corde pauoris,
3.679  Quêis minus attonito iseruit sub pectore cordis.
3.680  Cur sortem damnare libet, quam suspicit, et cui

quantum sorti debes! Cum dotibus amplis,
4.88  Pabula nequitiae, et scelerum fomenta remouit.
4.89  Non quantum optares, tribuit: sed munere parco
4.90  Edocuit, quantum Sapientem optare deceret.
4.91  Sollicitum est lautos census seruare, molestum
4.92  Perdere. Dum dedit exiguos, vtrumque remisit
4.93  Hoc onus. Agnosce vlteriora negantis amorem.
4.94  Et missis grates meritas persolue querelis.

quati misera toties formidine pectus:
4.332  Luminis aspectu, quod proijcit aemula virtus,
4.333  Nec secus ac tedis Furiarum ardentibus, vri:
4.334  Ex leuis aduerso, vel amico murmure vulgi
4.335  Sollicitum pendere: illinc desumere mentis
4.336  Omnem habitum, lacrymas illinc, et gaudia: ne quid
4.337  Immemor exhibeat gestus, vox, vitaque, famae
4.338  Quod minùs ad veteris normam respondeat, horis

4.435  Aggeribus risum potis es cohibere, per ora
4.436  Ne subitò, et nares sese prorumpat aduncas?
4.437  Arguti nullus me certè Roscius oris
4.438  Plûs mouet: Eupolidis nulli maiore cachinno
4.439  Sollicitant lusus, Thymeleave pulpita, vanus
4.440  Quam dolor, et genus hoc lacrymae. In praecordia totus
4.441  Irruit extemplo, pulmonemque occupat imum
4.442  Democritus. Frustra est labijs infigere dentes,

proterius
4.503  Vocibus auderet Dominum allatrare, Quìd, inquit, [a] Vide Suet, in eius Vit. cap. 51.
4.504  Friuola sollicitant adeo te murmura? Tales
4.505  Anne parùm nos esse, in quos nil feruidus ausit,
4.506  Vltra verba, furor? Tenuem patiamur auitae
4.507  Hanc libertatis superesse Quiritibus vmbram.
4.508  Dummodo ne

solare vices: sique aspera ferre
4.848  Angit; at innocuum, releuet saltem, aspera ferre.
4.849   45. Sed neque concretis aeternùm sordibus horrens,
4.850  Nigro maesta situ, viuaeque imperuia luci
4.851  Sollicitet sedes. Pura ceu lampade Titan
4.852  Illuuiem stabulorum, et putri informia limo
4.853  Stagna subit; tetri Sapiens sic fornicis vmbris,
4.854  Et pingui squalore adeo nil tingitur; afflet
4.855  Vt

sitis: et, quantò quis doctior; idem
4.979  Tantò plura sibi nesciri, pluraque sentit:
4.980  Quae neque mortali fas sit comprendere captu
4.981  Omnia; nec, si non plenè obtineantur, in vllo
4.982  Limite sollicitis requiem contingere votis.
4.983  Viderat id, mendax non semper, Fabula: sacri
4.984  Dum raptorem ignis, diuinaque munera terris
4.985  Importare ausum, et mortali iungere limo,
4.986  Caucaseae nudum

grato persoluam carmine laudes?
4.1500  Sponte suâ numeri venient (dant gaudia vires
4.1501  Ingenio) discentque hilares plùs posse Camoenae?
4.1502  Solis inoccidui tu Phosphorus, vnica mentis
4.1503  Sollicitae requies, curarum dulce leuamen,
4.1504  Votorum portus, pacis sinus, anchora fessis
4.1505  Cursibus, et patrij limen diceris olympi.
4.1506  Hei mihi quìd cessas, et adhuc pia vota moraris?

Crudelem veniam. Satient se tristibus annis,
4.1511  Aspiciantque suos secum canescere luctus.
4.1512  Inuiso pereat cur munere, cur alienis
4.1513  Mactetur votis, qui te flagrantibus vsque
4.1514  Sollicitus studijs vrget, venatur, anhelat:
4.1515  Cui tu primus amor, spes vnica, summa voluptas?
4.1516   79. Culpa sed vltrices, reor, haec stimulauerit iras:
4.1517  Quòd, vitae curare lues dum molior,

exempla cauendi
5.667  Sumere ab Ismario, oblata haud ignobilis artis, [a] Plut. in Apophth.
5.668  Materiae sed sollicitae, minimèque fidelis
5.669  Pocula comminui qui protinus omnia iussit:
5.670  Ne, si mox aliquo pretiosa toreumata casu
5.671  Vecordis famuli fregisset lubricus error;
5.672  Exciret talidum iactura

minuens, depascitur. Otia tollas;
5.1061  Continuò infracti periere Cupidinis arcus,
5.1062  Nec facibus vis vlla. Imbellem languidus vmbram
5.1063  Persequitur, mollesque toros puer ille: laborem,
5.1064  Sollicitos actus, operosa negotia, saeuum
5.1065  Non aliter pubes quàm praetextata magistrum,
5.1066  Deuouet. His residem, quidquid causabitur, vrge
5.1067  Strenuus imperijs; nae, tristia iura perosus,

telluris, an vnquam
5.1247  Quaestor eò appulerim, latet, admirabile nedum
5.1248  Quidquid, et eximium gessi, populisque loquendum.
5.1249  Heu miseras hominum spes, conclamataque vota!
5.1250  I nunc, sollicitâ famam virtute mereri
5.1251  Nitere. Perpetuis, i, frange laboribus aeuum,
5.1252  Vt tibi inocciduos pariat labor improbus annos.
5.1253  En, quae magnanimis respondet gloria factis.
5.1254  En, quae

inuadet regimen: quò se magis altos
5.1352  Induet in fluctus ratis; hòc violentior aestus,
5.1353  Hòc tellus speranda minùs. Gliscentibus auctu
5.1354  Scilicet optato famae prouentibus, vnâ
5.1355  Sollicitus pauor, et tristes sub pectore gliscunt
5.1356  Curarum stimuli, ne facta sequentia primis
5.1357  Degenerent: ne dissimiles, veterumque probemur
5.1358  Immemores laudum: de nobis neu sua porro

medijs haeret fixus Vitalibus angor:
6.367  Quem non idcirco mutatis deserit Aeger
6.368  Sedibus, at verso pariter cum corpore defert
6.369  In latus oppositum, nihilo moderatiùs illic
6.370  Tristia sollicitis facturum taedia membris.
6.371  18. Ergo, velut, contra ventorum flamina, prensis
6.372  Mellificas Volucres cursum librare lapillis (a) (a)

infelicem, aeternis quos vana cupido,
6.526  Neptuni dubio, dubio vel in aequore Martis,
6.527  Perque fori syrtes, infidaque limina regum,
6.528  Attonitos curis, fessosque laboribus vrget.
6.529  Quò tam solliciti cursus? Qui terminus? Aut quae,
6.530  Spes alijs alias, ceu fila, intexere gaudens,
6.531  Immensam hanc adeo miseris net callida telam
6.532  Penelope? Verum si respicis; omnibus vnus
6.533  Longorum

hortensi curas, et taedia cultu.
6.609  Haud secus, instinctu assiduo cui pectora famae,
6.610  Famae, siue lucri spes irrequieta fatigat,
6.611  Vrgendis totum miserè se mancipat Orsis.
6.612  Ille et sollicito trepidus sua, seque tumultu
6.613  Impediet, nimioque licet sub fasce laborans,
6.614  Tempora temporibus coniunget, pensaque pensis,
6.615  Nunquam operum leuior, nullam sibi pace sequestrâ

cum, quod minus omnibus, illo
6.885  Sit pariter minus. Vni igitur iungenda voluntas,
6.886  In quo non Bona conueniant modò cuncta; sed vnum
6.887  Prorsus idem sint cuncta Bonum: quod, Numine dempto,
6.888  Sollicitis nequicquam animis circùm omne quod vsquam
6.889  Terrasque, et maria, et superos rimaberis axes.
6.890  41. Adde, quòd aeterna seiunctum ab origine, praeter est,
6.891  Quàm mutilum,

hebetis radij, vel semiânimis scintillae
6.1170  Instar habet? Quoties, Lethaeis humida succis
6.1171  Incubuit fesso cum nox altissima Mundo,
6.1172   Suspirantem audit, quòd adhuc aeterna moreris,
6.1173  Sollicitas, animi requies, componere curas?
6.1174  Omnia te sine pro nihilo, plusque ipse vel vnus
6.1175  Omnibus es. Cupidas irritant caetera mentes;
6.1176  Tu solus satias, solus dulcedine verâ

Prima Tranquillitatis regula affertur, nihil ex fortuitis atque externis Bonis mirari. Qui enim talia magni faciat, miserâ hunc, et solicitâ illorum acquirendorum cupidine continenter vrgeri. Alexander Macedo exemplum, irrequietus ac maerens, quòd nimis angustè intra vnius Mundi fines se imperare arbitretur. Reprehenditur insani Regis ambitio.

Vnde necessariò consequitur, vt ille, adhuc vacuus et esuriens, ex alijs ad alia quaerenda se porrigat. Adde, quòd Bona fortuita non solùm, vt vana, insatiabili cupiditate plura acquirendi; verùm etiam, vt caduca et fragilia, continenti solicitudine acquisita seruandi admiratores suos torquent. Quae illorum fragilitas hìc fusè explicatur. Tum ex eâ possidentium anxietas et formido colligitur. Postremò laetitia, et satietas, cuius gratiâ Fortunae Bona exquiruntur,

stultitia, qui multis egere perpetuò malint, talia sine fine appetendo; quàm paucis statim expleri, superuacua eorum vota abscindendo? Describitur Sapientis felicitas, qui externa contemnat, nihil ideo solicitus de Magistratibus et imperijs, cum longè praeclarius, et verius, inani absque pompâ, in seipso regnum obtineat. Eiusdem magnanimitas in diuitiarum neglectu, deridendisque Mortalium circa gemmas, metalla, et id genus crepundia puerilibus studijs.

spectantibus imagines reddit; tum praegnantium foeminarum, quae, quas animo species concipiunt, eas teneris saepe foetibus solent imprimere. Iamuero haec mentis peruersitas, fortuitos aduersùm se casus opinione suâ roborantis, nusquam manifestiùs elucet, quàm in solicito eorumdem absentium timore. Quid enim tunc externi vim infert? Quidue animum, nisi ipsemet animus, fodit? Reprehensio eorum stultitiae, qui vano, et inutili futurorum, immo et nunquam fortasse futurorum discriminum metu, omnem sibi praesentium Bonorum

primò, quia nullum afferunt euitandis Malis praesidium: quin ea potiùs anticipant, atque longiùs producunt. Deinde, quia plurima nobis obijciunt ficta, et nunquam euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri simus. Postremò, quia plus saepe cruciatùs ex Mali prouisi metu, quàm ex ipso Malo praesente percipimus: cum eo ingenio sit timor, vt et maiora veris concipiat, quae procul intuetur, Mala; et quouis temporis

spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire, immensumque, et aeternum, quod propediem inchoaturus est, aeuum iam nunc mente praesumere: ad cuius aspectum, quidquid vllo fine concluditur, vix nihilo maius videbitur, indignumque adeo, quod vel tenui nos curâ solicitet. Vltima aequanimitatis ratio ex iracundiae inutilitate desumitur, vt quae nullum prorsus vulneribus ferat leuamen. Quin è contrario natiuam illorum acerbitatem, quam animi fortitudo, et patientia solet minuere, agitando,

sibi innatos affectus obesset; minimum tamen ad eandem suis quibuslibet fructibus confert. Quìd enim multiplici, et et [!] variâ tot artium, ac rerum, maximam partem inanium, notitiâ ad securè pacatèque viuendum sit opus? Humanae igitur curiositatis plùs nimiò solicitus in superuacuis addiscendis labor reprehenditur. Maerentibus ob corporis deformitatem solatia. Nemini enim, quàm ipsis, magis vitandum maerorem: cum illius tetricitate turpitudo augeatur. Vitari

LIB. V. --> Ambitionis mancipia, Annibal nimirum Italiae terror. Et Macedo plusquàm vnius Orbis prensator: integram neuter quantocunque conatu famam adeptus. Quis igitur manifestò non videt, quàm solicitus, aeger, ac quietis ignarus huiusmodi hominum animus sit: dum famam per tot expetitam labores, et in qua omnem vitae fructùm constituunt, adeo sibi curtam contingere; contra verò iniquis hominum iudicijs, quae, tanquam extrema suppliciorum, formidant, assiduè notari se sentiunt: nec

Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non tamen solicitâ vsque adeo diligentiâ, vt in superstitionem degeneret, caecoque timore, vel ab

externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam suppeditant. Non tamen solicitâ vsque adeo diligentiâ, vt in superstitionem degeneret, caecoque timore, vel ab necessarijs, et honestis muneribus obeundis nos auocet. Sat erit vniuersè in occupationibus modum tenere; ne vel ipsae nimiâ multitudine, et assiduitate animum; vel animus

Bona semper Malis miscentur, adeo ut syncerè, et contrario sine animi motu, diligi nequeant. At summo in Bono nihil non bonum, nihil non vsquequaque, et toto pectore amandum. Praeterea caeterorum Bonorum, quemadmodum incerta, fragilisque est possessio; sic et amor solicitus. At Deum nemo rapit nolentibus: quin ipsa mors, quae Bonis alijs dispoliat, in huius nos pleniorem possessionem inducit: vt proinde illius amor, quemadmodum odio, sic et metu sit

172  Turbine volvuntur fata, ut tibi vertere fundo
173  Immeritas liceat, prout jusserit impetus, Urbes.
174  Quondam etiam faciles miserorum injuria Divos
175  Sollicitat, Parcaeque horrenda retraxere gaudent 175
176  Licia. Quid solidas naturae impellere partes
177  Profuit, et caecum in tecta effudisse furorem?
178  Ringere: nil furiis actum et

contigit ipsi
Propria Virgineis vulgare opprobria templis
Invisoque suas cultu spectare ruinas.
Aut dicam ignaras gentes potuisse piorum
Spirituum afflatu venturae templa parenti
Condere, sollicitis illis, antiqua futurae
Virgineae ut Matris laudi praeluderet aetas? 32.
Vellere Phryxeo dives Pagasaeus Iason
Nobile Thessalicas spolium

Si velit unus amor, satis est, servatur Adamus.” 7.
Excepit divina Trias mansueta sororum
Arbitria: Astraeam solum poenalis Averni
Sollicitam et plagis torqueri ultricibus orbem
Urgentem aspexit voto discorde teneri.
Tum Pater, aeterni qui fons splendoris, in uno
Producens Sobolem Verbo, quëis simplice cordis
Igne Deus procedit Amor

violentia vocis,
Ut montis sublime iugum clamoribus Orci
Intremeret grandesque sua compage revulsi
Montis in herbosa starent radice molares.
Postea se cunctis iterum diffundere terris
Solliciti, quivis notas festinat in oras
Spiritus, Hebraeae minitans bella aspera Natae. 36.
Ante tamen sedes peteret quam quisque relictas,

violabile rectam
Cuiuscumque sciens facti complebat amussim.
Omnis in ipsius, motus ignara decori,
Abfuit incessu levitas; nec prodiga linguae
Libertas teneram poterat damnare puellam,
Sollicitam purae celebrando aptare Tonanti
Officium vocis: procul est ut dissona menti
Aethereae fuerit fandi concessa potestas.
Illa etiam sanctam gnava observare parentem,
Caelesti licet illa prius maiora

ab Austro,
Agricolae observant nubes, quae signa paratam
In rivos abituram aiunt protendere lympham.
Talis erat vinctus fidei Abramitidis heres,
Fervidus optatae pro Vindice libertatis
Sollicitare magis precibus caeleste Tonantis
Subsidium, quam fecundas telluris aperta
Ora petant nubes, gratosque ex nubibus imbres. 28.
Saepe hos

Talibus infernae resonabant vocibus umbrae. 29.
Quin etiam si quando aliquam Iudaea dedisset
His tenebris post fata animam, cito discere manes
Solliciti optabant: Solymaei qualia mystae
Dant monita, afflatusque ferat responsa Sacerdos,
Quam cito venturum, maestum Israëla molestis
Erepturum umbris doceant oracula regem.
Dicebantque obita Limbum quëis

Virginei cordis divina incendia rivo. 21.
Huic licet aetherei vis tanta fuisset amoris,
Non tamen ista fuit sterilis fax: ultra calere
Sollicita optabat, semper crescentibus uri
Ignibus, extremos donec resolutus abiret
In cineres augeri impar, dare corpora leto
Non impar, uniri astris cupidissimus ardor.
Nec contenta suas vibrare in sidera

38.
Interea templi proceres, quos Virginis acre
Urgebat probitas naturaeque addita virtus
Maior et aetherei vultus formaeque venustas,
Solliciti quid agant circa caeleste puellae
Depositum, quo grande loco statuatur adultae
Prodigium formae, multo sermone requirunt.
Mens eadem est cunctis: Numen si principe parvam
Nutrivit templo, eiusdem

Cum iam nata diem lampas Phoebea dedisset,
Convenere omnes Solymâ quos urbe profectos
Virgineis castus tectis collegerat Hymen;
Discessumque parant, ad propria quisque reverti
Sollicitus, neque enim caluit diuturnior istis
Hospitibus mora. Tunc postremùm utrinque modestis
Certatum, veros animi prodentibus ignes
Verborum officiis. Oris parcissima Virgo
Debuit hic non pauca loqui, dum

aede morari
Montanum potuisset iter suadere puellae?
Quis lunis haerere tribus, quis adesse parenti
Occiduae, Hebraeis parientem Phosphoron umbris?
Quis male moratae plebis quaesita cavere
Sollicitam, quae causa novae teneraeque maritae
Subsit opis vacuo procul â consorte vagari
Tergeminasque domo externa consumere lunas,
Quoque prius caruit, tumido cum ventre reverti?
Quid demum movisset, onus

propagem
Stemmatis ad propriam sedem fontemque cieri
Audiit electum Bethlem, pro coniuge partum
Opperiente brevi post tempore (conscia ventris
Delia iam nonum siquidem crescebat in orbem)
Sollicitus tenerae fatur sic voce maritae:
“Feta Tonante nurus, praesenti nuntia brumae
Importuna fero: Romanus nomina Caesar
Nostra petit debentque novum data nomina censum
Et proprios coram tribuum

Hospitia et modicum pretii indignante tribulem.
Iamque revertendi cupidum tectoque iugali
Flagrantem, census tantum quem pendere caesar
Iusserat Augustus pretii popularis egentem,
Sollicitum tenuit: quem sufficiente putabat
Expositae venum pecudis componere lucro.
At venale sui pretium non quivit egeno
Reddere Iosippo pecudum par: copia vilem
Fecit et ignavam emptores accersere mercem.

secutum
Urbis adulantis murmur quaesitaque vatum
Carmina natalem pueri referentia Bethlem.
Tum viduae afflatique Deo templo edita mystae,
Iamque etiam in totum diffusa oracula vulgus,
Sollicitam nati trepidamque pavere monebant,
Molirique fugam suspecta ex urbe parentem,
Unde petita istud complexa est Nazara sidus. 40.
Interea

Bethlem
Prolem scire neget, ferro tunc utere princeps:
Ephrataea omnes fac lugeat ora puellos,
Quos inter tunc iste cadet qui quaeritur infans.
Haec animo par ira tuo; nec fata verere,
Sollicitos nam fata iuvant. Dicenda nec ista est
Saevities, sed fama Ducum qui frontis honorem,
Quando opus est, fas semper habent mucrone tueri.” 45.

Aegyptia noctis
Somnia confirmans, ubi te Iosippe vocatum
Nostra valere dato suscepit Nazara Nilo.
O Iudae domus! Ô generosa fidelis Abrami
Posteritas! Quantum ô vestram terrena puelli
Sollicitat caligo fidem! Promissa salutis
Vos lampas iam luce ferit neque segnis amato
Isacidae proprium suffert celare nitorem!
Sed luctu maiore premor, quod discere primas
Infantis gens dura faces et tenuia

paterna
Sede reversurum, postquam praescripta vocaret
Poenarum mortisque dies. Vel forsan iniquus
Inventum Solymae patriis si manibus heres,
Herodes soboles, caesum crudele litasset.
Sollicitum tali feriebat imagine pectus,
Hisque timor formis matrem torquebat amantem.
Certa tamen, quidcumque fuit, sublime fuisse
Consilii caelestis opus, divina valeret
Quod neque virginei falli sapientia

votis.
Non aliter quam Sicaniae sub collibus Hyblae
Imbre ruente cavis vetitae discedere tectis,
Solis aprica redit facies cum luce serena
Ad pastum glomerantur apes et mellis egentes
Sollicitae saturare favos, felicia florum
Exultim per prata volant ferventque negato
Pleiade nimbosa, festivae occurrere Phoebo.
Tunc data libertas cunctis vinclisque soluti
Adscripti Caelo manes, seu triste

resumam.
Tinctus Adame meo rubuit cui sanguine nuper
Culmine poenali vertex, longo ante sepultum
Tempore suscipies corpus donumque meretur
Hoc tua Abrame fides parendique ardua virtus.
Sollicitos tumuli, Pharioque ex amne referri
Promissa tellure tenus, queis frigida natis
Ossa iubere fuit fati suprema voluntas,
Corporibus donabo patres membrisque reponam.
Fecunde Isacide, fortis luctator

natis
Durat adhuc: visa neque patris imagine socors
Natorum est pietas: stat adhuc Allobrogis orae
Palladium, stratos servans liventibus artus
Tela notis, istâque domus stat regia telâ,
Sollicitae valuit tantum custodia matris.
O genetrix, quantum nati tibi debet amica
Posteritas! Ipsumque etiam tua provida quantum
Obstringit natum cura, immortalis ut esset
Illa sua, in lino quam mors obsolvit

crederet, antro.
Cum regem domitorem Erebi signata vocasset
Ad caeli convexa dies festosque pararent
Caelicolae, tantum Victorem admittere plausu,
Ipse relinquendam terris fideique suorum
Sollicitam matrem, discessus verba, valeque
Supremum dicturus adit, quam talibus oris
Officiis, signisque aequi compellat honoris:
“Nunc, genetrix dilecta, vale! Discedere terris
Me Patris mandata volunt:

pupilla videntis
A longe fidei; matrem quam dicere cuncti,
Observare omnes soliti absentisque magistri
Doctrina et virtus; sobolis promissa, beatum
Expectare docet Flamen Natique potentem
Sollicitare fidem votis donumque monebat.
Inde fuit quod dena illis consumpta rogando
Pollicitum caeleste dies auditaque crebro,
Unanimi repetita sono, cui fecerat imus
Pupillas manare calor, vox illa:

Latinis,
Perfidiam ulturis subiturus moenia signis.
Spectaret Latias, urbi Temploque vocatas
Ne caeli Regina faces coetusque suorum
(Quisque fuit, pietas haesit cui vera) clientum
Sollicitam pro matre gerens aeterna Tonantis
Immensi soboles fidaque propagine curam,
Sacrilega tellure monet migrare propinquo
Immeritos plecti excidio bellique ruinis,
Felici statuit matrem subducere letho.

nil triste profati
Occubitu socii, cui nil lugubre timeri
Fas erat, immensum norant cui natus honorem
Reginae et solium caeli sublime dedisset,
Sed matrem celebrare omnes matremque vocare
Solliciti, summa funus pietate procurant.
Tangere quisque manu, aut casto minus ore tueri
Depositum caeleste timet; diffusa per artus
Tanta erat exanimes maiestas, tanta decoris
Gratia Virgineique sacros

59  Ignoscenda animo, notae quoque Virginis ora
60  Et raro magnae discors clementia formae.
61  Sperasses, laudande puer, si tuta timere
62  Sollicitus non nosset amor. lamque anxius ardor
63  Spemque facit sibi spemque negat, conceptaque nutrit
64  Spes votum subitusque timor velut improba vota

Tum sisto Boream iam iam sua tela vibrantem
50  Et dico: »Placidus non probat ista puer.«
51  Ah, propera tandem et propius res aspice nostras
52  Et mea solicito pectora solve metu.
53  Certe ego nil habeo, tu lasso caelica mundo
54  Munera ab ethereo prodigus axe vehis.
55  Prodigus esse aliis poteris, sed largior

CXXII. IN AMATORCULUM IACTABUNDUM AD MAXIMUM EPIGRAMMA 74.
1  Dum gestit magnae Veneris possessor haberi,
2  Omnia sollicitus tentat et audet Hylas.
3  In trivio vacuas pergit signare tabellas
4  Fertque palam flores, quos tamen ipse legit.
5  Si petis, unde habeat, suspiria

14  Non crocus et triplicem vellera passa Tyrum.
15  Iamque apio conspersa viret visuque vel ipso
16  Pieriam potis est sollicitare sitim.
17  Nec timeo, vestro quam sit placitura palato
18  Illa, licet paucis nunc bona lingua placet,
19  Nam sapidis sapiet: certe experientur edendo

110  Expectatque suis amplexibus Amphitrite,
111  Ni divum soboles, ni regum sanguis heriles
112  Forte velis tractare colos dominaeque superbae
113  Carpere sollicitum rigido sub verbere pensum.«
114  Dum sic solatur hictus, dum talia ventis
115  Declamat virgo madidoque in margine luget,

mors aderit, cuius regalia, cuius
18  Horrent pulsantem rustica tecta manum,
19  Quae non thure pio et posita placabilis ara
20   Aequum sollicito versat in orbe pedem.
21  Vita brevis nostra est. Ne speres longius aevum,
22  Ipsa facit vitae cognita summa tuae.
23  Sis felix titulis et luxu

1.1528  Pars telis occisa perit; Comitique Blagajo
1.1529  Ursinae stirpis, Turcus caput amputat ensis.
1.1530  Taliter insidiis et fraude doloque triumphos
1.1531  Solicitat, quos Marte sibi non fidit aperto,
1.1532  Thrax ferus: et contra putat hostem cuncta licere. 1599.
1.1533   Hac rerum dura sub tempestate mearum,

capta et semper defensa, à Thracibus, armis,
2.936  Aspernans patriae regionis jura, tumultu
2.937  Insurgit, nova jura sibi praetendit ad Unnam,
2.938  In sua sollicitans Vlahos descendere vota,
2.939  Spe libertatis, regimenque odisse Croatum;
2.940  Ipsa licet nuper salvavi ex carcere Turco,
2.941  Pane alui, gladio defendi, mobile vulgus.

1.107  Talem te quondam, tibi cum certaret iniquis
1.108   Frater Mantuo cum duce dissidiis,
1.109  Mantua mirata est, nam quos mulcere furentes
1.110   Solicitae haud poterant ullius ante preces, 110
1.111  Ut primum ingressus, et coram, ut data copia fandi,
1.112   Diceris alloquio conciliasse tuo.
1.113  Sic modo sic etiam totus te

et servitium indignata nefandum
118  Matris Acidaliae, scelerumque tenacia vincla,
119  Dat gemitum ingentem, rupitque has pectore voces:
120  "Huccine sollicitae recidere Cupidinis artes? 120
121  Huc vigil evasit nostri solertia luxus?
122  Exitus hic tandem fuit infelicis amoris?
123  O quam dira meis Echate

vecordia solet, sed ab ineunte aetate atque a primis fere unguiculis et per omnem deinceps aetatem optimarum artium studiis omnique liberali et digna homine nobili ac christiano disciplina excoluit. In primis autem poeticae operam dedit assiduam certe ac sollicitam adeoque in ea excelluit, ut inter principes suae aetatis poetas numerari, a summis viris coli summisque laudibus efferri meruit. Maurus Orbinus excellentissimum poetam vocat, Nicolaus Gozeus, ille Viti filius, multis nominibus clarissimus, summa

suis inserere poematibus, ut inde palam facerent summi illi viri, eam se Andreae carminum rationem habuisse, quam Ennii atque Lucretii carminum habuit Virgilius. In eo Aegyptiam sagam inducit puellis de sorte sua sollicitis futura fata praecinentem. Primum e praelo exiit anno MDXCIX, subinde pluries, nec alibi quam Venetiis. Manu autem exaratum nemo est Ragusii, qui aliquam litterarum Illyricarum rationem habeat, et in musaeo suo non servet ac saepius manibus terat. Ob verborum

de rebus, et eligat apta;
1250  Quin et solerti peragat ratione, viaque
1251  Dum graditur coepta, ne quae res obsit eunti,
1252  Huc circumspiciens mentem convertat et illuc
1253  Solicitam, coeptisque objecta incommoda rebus
1254  Vitet, et offensu declinet cautus ab omni.
1255  Attamen interdum nihilo minus usque sagacis
1256  Solertis

genere hoc vitium est, cum pravo ardescimus aestu
1289  Votorum, nimiaque bonis pertenuibus atque
1290  Infra nos longe positis longeque pusillis
1291  Soliciti cura cum haeremus, et irretimur.
1292  Hac quoque parte nimis medio a Virtutis aberrat
1293  Astus, perversa quo quis regione viaї
1294  Nititur in finem quemvis, fraudesque dolique,

qui vel ex hoc monumento aeternam vellicandi memoriae defuncti ansam haberent. Restituenda est privata securitas, quae interturbatur, si ex loculamentis academiae Zagrabiensis speciem inquisitionis erigamus, ubi quaevis criminationes extra ultionem post mortem positae sollicite asservarentur et quibusvis libellis fatuosis porta per impunitatem patefieret. Ratio habenda viventium honoris. Actiones nostrae, in quantum cum bono publico directam connexionem habent, publicorum magistratuum curae subsunt, indifferentes autem cujusvis conscientiae commituntur.

promotus ut infra. Haec officialium novique instituti ante congregationem regni pluribus displicuit, viderunt enim confinia regni a regno avelli, neque audiri regnum, sed obtemperare debere. Interim eo id consilio factum, ne disputationibus locus pateat, sed re jam facta pro horum salariis soliciti forent. Alias si haec praevie promulgata non fuissent, quaestiones novae rursus exortae fuissent. (Supremus comes Poseganus fit locumtenens.) Comes item Ludovicus ab Erdoedy regni locumtenens credens regimine se uno premiandum, quod

per Carolum VI. Juliana baronessa Sermage contra Joannem Rauch vicebanum varios violentiales processus suscitavit coram praedicta tabula, qui pluribus annis decurrebant. Rauchius congregatione hac sublatum volebat statutum. Sed extensum plane vidit suffragio magnatum et cleri. Hinc sequente anno solicitus fuit, ut clientes sui Magdich et Raffay ad diaetam ablegarentur, illudque statutum per articulum tolleretur. Ut videre est in ejus diaetae articulis. Sane ut hoc agant, ablegatis instructio data non fuit. (Sancti Victoriani

alter electus fuisset, nec verbum diceret. Quod dum ego objecissem coram episcopo adulantibus, mirabantur, quomodo haec mihi innotuerint. Metuentes, ne Viennam vel Romam recurram, hinc per omnia petiit Gaszparich, ut suum tacerem nomen, ipseque a Paxio fuit eatenus repraehensus. Quare et ex me solicite in sacristia expiscabatur, an Romam scripserim? Reposui: Non. Sed et licet scriberem, quid tum? reposuit idem, quod scirem ipse ex legibus Hungaricis. Egoque subjeci; Scio aliud esse Romam scribere per modum- consilii et quaestionis, aliud per viam primae instantiae et aliud

subscriptione germanica, quod etiam cum debita illuminatione et ornatu, quem habere poterat, praestitit, per triduum postea expositum relinquens. At hoc communi bonorum offensa, nec ullo nisi complicibus probantibus. Erant autem picturae numero sex, quibus diversa exprimebantur, de inscriptionibus solicitus non eram tanquam juvenilibus. Sed nec ipsa symbola referebant, quae vel debuissent vel voluissent. Proinde non est, ut notentur. Ludi autem videbantur sequentes. (Eorundem allusio.) Primo, introducta libertas in imagine, qua vir cum

gregem porcorum integrum directe Jesuitarum postquam submisset Zagrabiam et levissimo divendidisset pretio, vicebanus quoque boves dum per Zagrabiam depelli fecisset aliique alia, res in certitudinem venit. (Joannes Galliuff, rector collegii, sollicitus pro bonis Jesuitarum.) Quare collegii Zagrabiensis rector, pater Joannes Galliuff, cum uno patre collegii consultore ad me, qua societatis amicum, (honor iste deferri a provinciali solet, quo me etiam pater Theophilus Tonhauser sub suo provincialatu, atque anno 1752. sub

frater appulere Zagrabiam, hospitium quaerentes primo apud sibi agnatum canonicum Pogledich, qui istud negans, in conventu patrum Franciscanorum hospitati sunt. Ignatius Althamio, monachum hunc se adduxisse Zagrabiam, retulit. Paulini, metuentes in ordinis habitu ne detrudatur ad carceres, soliciti ultro citroque concursabant, ut novitius iste habitu privaretur. Quem is tamen deposuit et rasus duntaxat ad episcopi cum fratre Ignatio ivit arcem, in limine ingressus statim a capitaneo Tolnai, qui militibus arcis eo die praefuit, compraehensus ac ad arestum ductus est. Atque in

ordines, ut is pro hoc munere aptos designaret candidaretque. Proposuit is Georgium Petkovich, Antonium Bedekovich et Ladislaum Lukauszki. Primus optabatur a Schytaroczio, sed quia is in partibus fuisset Podravanis, nec tam cito haberi posse crederetur, episcopo pro favente sibi conscriptore solicito, cum Lukauszki suus fiscalis esset, facile ut is eligeretur obtinuit, Schytaroczio etiam assentiente ob non ita pridem exortas intra eum et Raffajum graviores inimicitias et ex levi causa natas quarundam, uti dicebatur, dissensionum apud Busanianam intra uxores praefatorum

Has easdem Erdoedii litteras reginae in originali mittendo, et quoadusque de regimine isthic alio provisum non fuerit, impossibilem esse et videri tranquillitatis ineundae rationem, perscribendo. (Systema regulandi regni imponitur elaborandum Althamio. Solicitus de systemate Althamius.) Ergo per baronem Kooh respondetur Althamio, idipsum Majestati Suae videri, sibique imponi, ut systema ex circumstantiis, quas videt auditque, regulandi pro futuro regni elaboret, et cum is ad thermas Carolinas venia Majestatis

alium praetendere non posse; Malenichio subdente: Quid si exsolvant? Resius: Unde diabolorum accipient pecunias. Tum prior: Imperatorem cuivis, qui vult, dare quinque a cento, semet audivisse. Dein patres Paulinos habere pecunias, vicinas item provincias, neque debere nos esse solicitos, unde accipient, sed quid, si restituant? Juniores, uti Goymerecz, clamare, inceperunt, res has jam fuisse examinatas, proinde non est, cur ista suscitentur. Ursit Malenich, ut ad faciendam caeteris saecularibus umbram et habendam capituli excusationem in obligatoria comitis exprimeretur:

crudelitatis accusarent, taliterque et seipsos et caeteros reos effecissent. Demum commissio Zagrabiensis in confirmanda hac opinione studium omne posuit, dum de his indagavit, neque, ut in tanto negotio communi nobilium respondeatur nomine, vel proposuit, minus vero nobilitas, ut audiretur, fuit solicita, quia tanti momenti rem nemo ut communem et publicam considerabat injuriam, sed quivis ut particularem. Hinc per ipsum nobilitatis silentium confirmari in sua opinione aula videbatur. Regni nomine commendabantur vicebanus, Raffay, Jellachich, non autem nobilitas, cui nihilominus

causas illas non invenit. Fateor, quia ob velocitatem, qua progressa est, neque examinavit in veram causam sed animadvertens, praejudicium jam aulae esse, ex instantiis illis per Mihaljevich submissis medio consilii bellici, causam nempe tumultus dominorum esse praegravia, de his tantum inquisivit solicitaque fuit, ut in sua opinione aula firmaretur.- Dices 3tio: neque regnum praemissa unquam ita subsumpsit deduxitque. Respondeo 1. Quando hoc facere potuisset, congregatione nec ante commissionem celebrata neque sub commissionis decursu? 2. Protonotarius, cujus ista

ab habentibus notitiam ad me relatum est, in tantum memoriam hujus posteritati relinquo. Postquam, conclusa 1748. pace promulgataque, dominia Hungarica antea in Hungaria habita duci Mutinensi vigore articulorum pacis restitui oportuisset, dominiorum illorum emptores de rehabendis pecuniis fuere soliciti. Condemnato vero existente generali barone Trenck, bonisque suis Sclavonicis fisco adjectis, iisdem creditoribus pro amissis Mutinensis ducis bonis non solum Trenckiana bona altissimo precio data sunt, sed ob aulae necessitates, quia diaeta (quae anno 1751. celebrata est), iudicenda, fine

eorumque medio etiam procuratorum allegationes accepit et audivit, ut advocatus Petrus Spissich, aliique eo ad allegandum profecti fuerint. Quid praeterea actum, et an aliquis ibidem morte castigatus, cum nesciam, omitto, ob meas enim persecutiones de resciendis particularibus et singulis solicitus esse non potui. Caeterum effectus commissionis hujus observati sequentes sunt. (Supremus comes jubilatur, et administrator novus. Aliique effectus commissionis.) 1. Supremi comitatus illius comitis, domini comitis Ludovici Patachich,

episcopi, qui lucerna et pastor esse deberet, talia proficisci, in canonicorum mensis nullus sermo alter quam in mei prostitutionem, nec re gaudebant alia quam lectione poenarum, quibus me afficiendum dicebant. Nemo erat, qui de probandis criminibus | fuisset solicitus, sed duntaxat de poenis, quibus excruciandus veniam. Malenich actionem ipsam in mensa tenebat et cuivis legendam dabat, numve sit in orbe terrarum homo, qui vel melius eam facere posset vel partes meas defendere, sciscitabatur, et praecipue ab advocatis, qui ista mihi ipsa retulere.

veniam. Malenich actionem ipsam in mensa tenebat et cuivis legendam dabat, numve sit in orbe terrarum homo, qui vel melius eam facere posset vel partes meas defendere, sciscitabatur, et praecipue ab advocatis, qui ista mihi ipsa retulere. Episcopus, ne advocatum habere possim, totus erat solicitus, hinc cuivis advocatorum, ad se venienti, et magnam bani offensam dicebat, si quispiam patrocinium causae hujus susciperet, et se illi perpetuo inimicaturum omnesque promotiones impediturum. Ladislaus nihilominus Lukauszki, quo magis tanquam fiscalis episcopi, turpe episcopi odium et

ab illo requisitus ad impediendos advocatos caeteros, fratrem meum Christophorum clam ad se accersiri facit, eidemque praemissa detegit svadetque, ut in mei absentia et vix conscio talium, ne per contumaciam convincar, quod episcopus, Paxi et Malenich unice praestolarentur, de procuratore foret solicitus, et quia nemo assumpturus crederetur sine locumtenentis mandato, svadet, ut ad locumtenentem per instantiam recurreret, quatenus mandaret procuratoribus, ut, quoadusque de aliquo ex Hungaria procuratore provideatur, isti croatici suscipere possint et debeant. Atque hoc ad eludendum illud

adduxit comes ipse, coram quibus ego in plenipotentiarios meos | cantorem Adamum Ztepanich et comitem Joannem Patachich fassus sum, illique cum comite rediverunt Zagrabiam, ego vero Varasdinum profectus sum et redivi. Interea frater meus de procuratore fuit solicitus, et postquam nemo accipere voluisset, facta instantia ad locumtenentem pro mandato recurrit, qui illud statim expedivit et Krajachich vigore illius suscepit causam. Comparueruntque ad terminum, comes qua plenipotentiarius fassus procuratorem Benedictum Krajachich ac alios. Qui Krajachich

constitutumque ut, nemo de re hac vel sermonem faciat, et ob lectionem actionis, quam Malenich legendam dabat, plane cum Paxio in contentiones venerunt. Suspicabatur Malenich, Paxium lectoratum ambire, et his viis episcopum, aliunde cujusvis minutae alium et instabilem, a se amovere adniti; hinc solicitudo Malenichii. Accedit episcopum, sed et iste, ut videat capitulum, respondebat. Capitulum nil se scire velle, reponebat. Malenich, et pro lectoratu et probis solicitus, nedum privatis sed in consistorio plane publico palam edixit, semet extricaturum, quia, si probae illi suppeditatae

Malenich, Paxium lectoratum ambire, et his viis episcopum, aliunde cujusvis minutae alium et instabilem, a se amovere adniti; hinc solicitudo Malenichii. Accedit episcopum, sed et iste, ut videat capitulum, respondebat. Capitulum nil se scire velle, reponebat. Malenich, et pro lectoratu et probis solicitus, nedum privatis sed in consistorio plane publico palam edixit, semet extricaturum, quia, si probae illi suppeditatae | non fuerint et promissorum damnetur, lineis aliquot terminaturus esset processum. Dicet enim: crimina de peculatu et

quodam seminarii clavigero a se instructo, qua ratione, si opus fuerit, Malenichio succurret, quod etiam qualiter praestitit, anno sequenti dicetur. Episcopus autem verba illa Lukauszkii cordi accipiens, actione hac beneficium mihi potius conferendum, dummodo isto priver, curam et solicitudinem adhibuit. Quare vel positiva sua malitia, vel de aliorum etiam consilio, quod judicet omnipotens, postquam a fratre suo canonico Nicolao Thauszy falso et perjure intellexisset, me res omnes meas e domo movisse et noctu eduxisse, quin ad indagandam rei veritatem in domum misisset visum

Julii ex gravissima et desperata infirmitate repentina et instantanea curatio, quam miraculosam et medici Viennenses fatebantur et reliqui omnes, qui viderant, ipsaeque svadebant circumstantiae. Homo enim quidam ac, ut dicebat, peregrinus specie visendi collegii appulerat vidensque cursitantes et solicitos omnes, quid esset, interrogavit. Repositum eidem, agonizantem unum, is ego eram, esse, subintransque, medicinas illas nil me juvare et rejiciendas fatus est, meque victurum medico curante, domino Karaffa videlicet, diutius. Tum allatis eidem instruments a chirurgo, venam quandam capitis

reddidit, ut postea nullas apud eos promotiones nactus sit. Cum vero Alexius praesumens et ambitiosus esset, de episcopatu cogitare coepit, et matrem, quae tum vivebat, prouti et fratrem suum Josephum disposuerat, sumptus necessaries sibi non defuturos ad consequendum episcopatum, ergo hunc solicitat, sed miser indirecta via atque per homines, qui risum fabulamque ex eo faciebant. Neque frater Josephus tantus fuit, ut consilio ei adesset. Vivente archiepiscopo Gabriele Patachich, cupiebat hunc suum ambitum a se promotum, sed magnus archiepiscopus stoliditate monachi curas suas

in votis suis exstitit confirmatus, postquam intellexisset, patrem Bonifacium Zechotti a Marchione Prie Petinensi episcopatu consolatum. Videns autem, semet in votis suis proficere non posse, ad obtinendam hanc facultatem aut vero ad promotionem sui in ordine Romam cogitare coepit, et post plures solicitudinis annos 1754. obedientiales obtinuit litteras medio patris Jankovich, provinciae Bosnensis provincialis ac definitoris ordinis, Romamque eo anno profectus est, cardinalis Albani Alexandri qua Germaniae protectoris, semet patrocinio devovens volensque sui opera reginae commendari. Cum

Bibliographia locorum inventorum

Rogačić, Benedikt (1646 - 1719) [1690], Proseucticon de terraemotu (, Rim), 300 versus, 1974 verborum, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [rogacicbproseuct].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1738], Sanctae Margaritae Cortonensis... conversio, versio electronica (), versus 437, verborum 2735, Ed. Martin Muhek [genre: poesis - epica; poesis - carmen] [word count] [djurdjevimargarita].

Crijević, Serafin Marija (1686-1759) [1740], Bibliotheca Ragusina, loci selecti, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 6633, Ed. Stjepan Krasić [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - lexicon; prosa oratio - prosopographia; prosa oratio - commentarius] [word count] [crijevicsbiblioth].

Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].

Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report