Your search found 5813 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1101-1200:

nunc in supernis sedibus habitant, facti domestici Dei ciues-que sanctorum. De exaltatione hvmilivm in evangelio. Caput XXIII Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear, Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam. de his enim disertius expressum in Scripturis comperio. Ioannes Baptista Ioannes interrogatus quis esset,

Quanto igitur humiliores Deo seruiendo erimus, tanto gloriam celsiorem consequemur. Maria mater dei. (!) Ceterum cum multos hoc loco breuitatis causa pręterierim, quorum exemplis uti magnifice poteram, Mariam tamen Dei matrem, eius-que filium Saluatorem nostrum silentio prętermittere nullo modo possum. Hęc fabro desponsata fuerat, in turba pauperum incognita latebat. in tantum autem

Maria mater dei. (!) Ceterum cum multos hoc loco breuitatis causa pręterierim, quorum exemplis uti magnifice poteram, Mariam tamen Dei matrem, eius-que filium Saluatorem nostrum silentio prętermittere nullo modo possum. Hęc fabro desponsata fuerat, in turba pauperum incognita latebat. in tantum autem humilitate placuit, ut a Deo electa sit, quę Dei Filium generaret. Vnde ipsa gloriatur dicens:

Quid ergo proderit | humilem, sanctum, mansuetum ab hominibus fuisse iudicatum, cum etiam hominibus manifestum erit, qualis re uera fueris? 2. notandum Neque enim ex pręteritis aliorum rumoribus, sed ex conscientia tua presenti iudicaberis. Cęterum uerę quoque ac sanctę humilitatis ualde studiosis cauendum erit, ne forte humilitatem putent eos quibus

cum ipsis quibus pręsides communices | et in spiritalibus negociis grauiora onera tuis quam aliorum humeris imponas | necessitatibus-que domesticorum tuorum pro uiribus prospicias | et tanquam filiis ministres | indulgentissimi-que patris fungaris officio nihil prętermittendo quod uel ad humilitatem pertinere uidebitur | uel ad charitatem. (!) Definiamus igitur uitiosam fore humilitatem, quę charitati aliis-que uirtutibus non fuerit copulata.

quę plus in se superbię habent, hęc sunt: sui confidentia, inanis glorię appetitio, aliorum contemptus, de se iactatio ostentatio-que, neminem pati sibi superiorem | et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare. Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus, proterua atque aspera uerborum prolatio | temeraria-que confidentia actionum, errecta ceruix, contumax aspectus, lentus tardus-que incessus | et uecordiam potius quam grauitatem prę se ferens uultus.

ut me superet superbia | et me aliquid esse credam, supra id quod sum. Qvanta mala pariat svperbia. Caput II Scriptum est pręterea: Prouerb. 11 Vbi fuerit superbia ibi erit et contumelia. Necesse est igitur ut elati superbia toruo-que aspectu homines prorumpant in contumeliam et probra et conuitium.

et despectio superbis. Qvod svperbi svccvmbant passionibvs | et qvae sint illa per qvae notantvr svperbi. Caput IV Passionibus pręterea seruit superbus. immoderate gaudet, intemperanter tristatur, supra modum sperat, infra modum metuit | nihil ei temperamento constat rationis, quoniam in omnibus appetitum sequitur carnis. Quamobrem in psalmo dicitur: ps.

Et quoniam (ut diximus) mens animus-que superborum nequit quiescere | semper-que se magis ac magis errigens eo quosdam prouexit uecordię, ut se Deo comparare ausi sint | Deum-que contemptui habere, Nabuchodonosor rex, cuius insaniam paulo ante retulimus | hoc tamen prętermisso quod nunc dicemus | auream statuam errexerat, se in ea ueluti Deum adorari iubens. Et quoniam se supra hominem extulerat, regno depositus cum bestiis uixit. princeps Tyri Ad

aliqua superesset toto tandem in cineres conuerso. Talibus imprecatur Ecclesiasticus dicens: Eccli 36 Contere Domine caput principum et inimicorum dicentium: Non est alius pręter nos | . Grandis arrogantia stulta-que pręsumptio | putare se singularem | et ab iis qui prudenter iudicant, non ita magni haberi. Vnde pręceptum est: Eccli. 6 Non enim te extollas in cogitatione animę tuę uelut taurus, ne

qui autem gloriatur, in Domino glorietur. Qvod sancti qvandoque lapsi sint per svperbiam. Caput VI Nihil aliud habemus, quod non sit cum brutis commune pręter ipsam animi rationem atque sapientiam. Difficile est tamen nequando in ipsam labamur mentis elationem | ne-ue aliqua laudis cupiditate interdum perstringamur, quando quidem sanctissimis quoque uiris hoc contigisse | Scripturarum

humilitate deiectus, dignitate pręstans, non quęrens quę sua sunt, sed quę aliorum. De superbia Diaboli | et Superborvm damnatione. Caput VII Ille pręterea qui tumide arroganter-que sese gerere non desierit, hic diaboli discipulus simul et seruus erit. 41. Diabolus quippe (ut in Iob legimus) rex est super uniuersos filios

et adiuuare et in fugam conuertere. Qui in psalmo ait: ps. 80 Si populus meus audisset me, Israhel si in uiis meis ambulasset, pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem | et super tribulantes eos misissem manum meam. pręterea in Prouerbiis est dictum: prouerb. 21 Vir obediens loquetur uictoriam. Porro pręstantissima uictoria illa est, qua spiritales prosternuntur nequitię, caro inimica spiritui

in die Iudicii erunt accusatores. Cecinimus uobis dicent | et non saltastis; lamentauimus et non planxistis | neque uirtutis exhortationes admittendo | neque post peccatum poenitentiam suscipiendo. Dominis pręterea siue pręfectis non iniqua iubentibus obtemperare nolle perniciosum est. reg. primo 14 Saulis regis filius Ionatas nescius regii edicti, quo cautum erat, nequis prius aliquid gustaret | quam cum inimicis confligeretur, de fauo

cum acciderint. Primum igitur ut in omnibus patientiam conseruemus, meminerimus | nullum omnino ea in re malum esse, qua non offenditur animus noster. Quid est autem quo ille offendi queat, pręter peccatum? Solum ergo peccatum cauendum nobis erit, quia malum est. Cętera quęcunque contigerint, ęquo animo ferenda, quia nec bona | nec mala sunt, sed inter bonum malum-que media. Quibus si applicueris uirtutem, bona

Stephanus pro illis a quibus lapidabatur orauit, sicut et pro suis crucifixoribus Dominus, ne illis imputaretur ad peccatum, quod ignoranter commisissent. Luc. 23 Io. 18 Iubemur pręterea maxillam nostram alapa percutientibus et alteram offerre, ut semper parati simus pro ueritate, pro iustitia, pro nomine Domini Iesu plura pati quam patimur. Alapa ille a seruo percussus non repercussit, sed humili responso ruborem iniecit percussori |

ps. 36 Melius est modicum iusto super diuitias peccatorum multas. De patientia morbi | et adversitatvm. Caput XVI Siqua pręterea corporis ęgritudine laboras | et morbo uehementer afficeris, caue ne per impatientiam Deum offendas | et grauius animo ęgrotare incipias quam corpore. Corpus hominis fictile uas est | corruptioni

obnoxium, solutioni proximum, morti semper opportunum. quod etiam si nulla aduersa infestet ualitudo, senilis tamen ętas carpendo consumit. Thesaurus autem in uase isto fragili animus est, quem nulla uis potest offendere pręter peccatum. Peccas autem si morbi molestiam fers impatienter. Quę igitur dementia est, cum corpus langore torquetur, committere ut etiam animus impatientię peste lędatur?

non tamen ob ęgritudinem in qua erat, sed propter mortem quam formidabat, incertus de Dei iudicio. Neque enim ante dicitur contristatus quam audisset: Dispone domui tuę, quia morte morieris tu, et non uiues. Lazarus Luc. 16 Pręterea quam paruo nocumento sint homini morbus et inopia, Lazari mendici hulceribus pleni exitus probauit. exiguo temporis momento miser fuit, si miser dici debet qui non peccat, sed mox a corpore secedens ab angelis translatus est ad ęternę felicitatis locum, omni prorsus liber

pręcipiente ac dicente: ps. 49 Inuoca me in die tribulationis tuę et erruam te, et honorificabis me. et in alio psalmo: ps. 80. In tribulatione inuocasti me, et liberaui te. Contingit pręterea ut miseriis grauati ad illius opem confugiamus, de cuius bonitate, cum sine his ageremus, parum recordabamur ocio tabescentes ac deliciis. Esaias hoc docet dicens: Esa. 26 Domine in angustia requisierunt

multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies, pudeat te in leuioribus minus esse fortem. Si quam opum tuarum iacturam feceris, illi de immensis pecudum armentorum-que gregibus nihil relictum est pręter unum seruum, qui ab inimicis cuncta die uno direpta atque ablata nunciauit. Si filio orbatus es, illius filios et filias omnes unius domus ruina simul extinxit. Si aduersa laboras ualitudine, ille a planta pedis usque ad uerticem capitis hulceribus totus tabefactus, non in

Semper enim ad delinquendum magis prouocant, quę secundo flatu feruntur. De patientia martyrii. Caput XIX Porro ad confirmandam patientię uirtutem | pręter ea quę hactenus dicta sunt, martyrum Christi uictorias atque triumphos contemplari operęprecium erit. Eculei, laminę, sartagines, fustigationes, omnia tormentorum genera proponebantur illis, qui gentilium

Saul Saul rex sacerdotes Nobę impie perimi imperauit, quia illi pii erga Dauidem extiterant. Athalia Athalia Iorami regis uxor defuncto Ochozia nepote regiam cędibus impleuit, neminem regii sanguinis relinquens uiuum, pręter unum Ioam, qui furtim subtractus fuit neci. Manahen Manahen Samarię rex Thersa oppido capto, ne quem in eo uirilis sexus uiuum relinqueret, mulieres etiam pręgnantes scidisse fertur. Herodes

seruabit, qui cohibere nescit iracundiam. Salomonis ista sententia est dicentis: Prouerb. 29 Qui ad indignandum facilis est, erit ad peccandum procliuior. Ille pręterea qui in paruis grauiter irascitur, magnam iniuriam quomodo feret? nonne in rabiem tunc uertetur, cum paulo deterius lęsus fuerit? Quanquam eos etiam qui non lęduntur, ineffrenata impatientia interdum in rabiem agit, sicut et

(!) Ardent oculi, tremunt labia, frons adducitur, arterię clamoribus intumescunt, os distorquetur, uerba sine delectu effutiuntur, facies aut rubore aut pallore suffunditur | et breuiter nihil tam simile alienatę mentis homini quam homo pręter modum iratus. Quod si aspectui tam foedo non satis credis, facta inspice. Mat. 25 Princeps ille sacerdotum in Christum iratus ipse sua scidit uestimenta.

Stultum interficit iracundia. quando quidem eo usque insaniunt, ut nec suę uitę parcant, et dum in alterum sęuiendi negatur facultas, in semetipsos grassantur. maledicti in sanctos Sunt pręterea qui irati sanctos maledictis lacessant, sed cum Dominum eadem oris petulantia non formident, minus mirum est, quod etiam seruos eius quomodo possunt offendant. (!) de quibus quia satis

notandum Prouerb. 27 Dei autem ira percutit ut sanet, mortificat ut uiuificet | et meliora quidem uulnera sunt diligentis | quam fraudulenta oscula odientis. Hic pręterea qui diligendo uulnerat, interdum odiendo lędere desinit. unde loquitur: Osee 4 Non uisitabo super filias uestras, cum fuerint fornicatę, et super sponsas uestras, cum adulterauerint. Magna ira est inquit

iecoris offert Domino, qui toleratione superat iracundiam. In iecore enim in ipso humore fellis irę receptaculum esse creditur. Et quoniam hoc sacrificium in Lege pro peccato offerri iussum fuit, puto quod is qui in omnibus patiens fuerit, et pręteritorum criminum facile ueniam consequetur | et in futurum innocentiam custodiet | seruata autem innocentia inter beatos computabitur. Super omnia uero proderit | mente reuoluere | tum quę patientibus proposita sint pręmia,

ne templo Dei maledixisse arguantur, cum temere et non merito aliquem fuerint execrati. Semper tutius est in benedicendo quam in deuouendo errare. duo benedictionis genera. Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale, alterum terrenum. Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum. terrena de diuitiis, de frugum hubertate, de corporis incolumitate, de honoribus, de uictoria

increpando ac dicendo: ps. 51. Dilexisti omnia uerba pręcipitationis lingua dolosa | propterea Deus destruet te in finem, euellet te | et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra uiuentium. Sunt pręterea qui assidue contentionibus seruiunt, litigant, iurgantur. de quibus Salomon ait: pue. 17 Qui meditatur discordias, diligit rixas, et qui exaltat os suum, quęrit ruinam.

3. Tempus tacendi, tempus loquendi. Os tuum aperi discere uolentibus, contendere autem rixari-que parantibus claude. neque nisi necessitate cogente respondeas, nisi utilitate suadente loquaris. Quicquid pręterea dicitur | superuacaneum est. De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii. Quod si de ocioso, quid de turpi? quid de mordaci? quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?

ipsi tamen (prout inconstans et uaria esse solet fortuna) non modo mutuatam pecuniam non recuperauerunt, sed multis eos etiam ciuitatibus, oppidis et castellis, quae reges illi acceptorum beneficiorum memores ipsis concesserant, ingrata posteritas (post diutinam possessionem) expoliauit. Ad tria praeterea Christianorum millia praeter ingentem reliquam praedam intra hoc triennium amiserunt. Ex solo enim Modrusiensi agro mille et ultra hoc Aprili mense proxime decurso abductos esse recensuimus.

8. Longa uero esset hystoriarum connexio si quis a sexaginta annis ex

et uaria esse solet fortuna) non modo mutuatam pecuniam non recuperauerunt, sed multis eos etiam ciuitatibus, oppidis et castellis, quae reges illi acceptorum beneficiorum memores ipsis concesserant, ingrata posteritas (post diutinam possessionem) expoliauit. Ad tria praeterea Christianorum millia praeter ingentem reliquam praedam intra hoc triennium amiserunt. Ex solo enim Modrusiensi agro mille et ultra hoc Aprili mense proxime decurso abductos esse recensuimus.

8. Longa uero esset hystoriarum connexio si quis a sexaginta annis ex quo Constantinopolim amisimus

ut uideo, ira Dei in principes Christianos, qui unius freti obiectu aut breuissimi tractus intercapedine tutos se diu esse posse ab hostibus arbitrantur! An non eadem haec olim mens Graecis erat et Thracibus, Macedonibus quoque et maiori iam Illyriae parti, quorum gloria et imperium tanquam aqua praeteriit? Sed quo ritu uiuant nunc, aut quibus sacris initientur, o Paule apostole, Corinthii tui, Ephesii, Philippenses et Galatae si uideres, maximo certe dolore afficereris! Tu enim infirmantibus coinfirmabaris, patientibus uero remedium solamenque afferre consueueras. Et ut de laeta Maesia,

et angustiis hucusque seruauimus, causam nostram intende, preces admitte! Tibi enim omne cor patet et nullius Te latent latibula uoluntatis. Vidisti, Domine, afflictionem populi Tui et, quod subsistere ante faciem inimicorum non possumus, Tu nosti. Illud denique nullo piaculo praetermittam et plusquam dici possit uereor, Pater sancte, ne pauperes illi nostri aegestate, inopia et desperatione ducti una cum Turcis bellare et caeteros Christianos depopulari cogantur. Cuius rei qui causam dederit, Deo omnipotenti rationem reddat! Dixi tamen id propterea uobis ut, cum factum

captum et substantiam eius recuperat. Accepta benedictione a sacerdote Melchisedech, decimas omnium, quę acquisierat, offert. Regi deinde Sodomorum captiuos tantum petenti largitus est et substantiam, nihil sibi reseruans pręter uictorię laudem, Deo propicio partam. Rursum eidem a Domino promittitur semen stellarum numero exęquandum. Credidit Deo, et reputatum est ei ad iustitiam. Victimas mactat, dormienti prędicitur suorum seruitus.

a sacerdote Melchisedech, decimas omnium, quę acquisierat Decima. , offert. Regi deinde Sodomorum captiuos tantum petenti largitus est et substantiam, nihil sibi reseruans pręter uictorię laudem, Deo propicio partam. Rursum eidem a Domino promittitur semen stellarum numero exęquandum. Credidit Deo, et reputatum est ei ad justitiam. Victimas mactat, dormienti prędicitur suorum seruitus. Per

remisisset. Idem accepit uxores de filiabus Chanaan. Ex Ada natus est ei Eliphaz, e Basemath Rahuel, ex Olibama Iehus, Iehedon et Chore. Discedens a fratre Iacob habitauit in monte Seyr. Ipse est Edom. Hinc Idumei. Nihil pręterea de illo memorat Scriptura. IOSEPH IOSEPH, de Rachel filius Iacob, fratres suos criminis pessimi apud patrem accusauit. Fratribus odio erat, quod magis a

est eum. Eidem concessit rex pharao terram Iessen et possessionem Ramesses. Ioseph Aegyptiis iam pecunia uacuis pro pecore commutabat frumentum. Deficiente pecore accepit possessiones, ita ut cuncta subiiceret regi pręter terram sacerdotum. Distribuit fundos ad sementem faciendam quinta parte prouentus debita regi. Ea possessionum conditio deinceps seruata. Joseph patrem defunctum fleuit, aromatibus conditum sepeliuit. Ipse autem

depręcante. Aarone autem percutiente puluerem uirga facti cyniphes homines iumentaque infestabant. Malefici, cum hoc efficere nequiuissent, dixerunt: Digitus Dei est hic. In domum regis et super Aegyptum Dominus misit muscas, pręter terram Iessen, ubi populus Israhel erat. Volebat rex, ut coram se sacrificarent. Moyses uero detrectauit, ne immolando ea, quę Aegyptii adorant, animos eorum magis irritarent. Petiit ergo trium dierum in solitudinen secessum.

populi Israhel. Aarone et Moyse cinerem spargentibus orta ulcera homines et iumenta et maleficos ipsos dolore affecerunt. Moyse uirgam in cęlum extendente grando mixta igni cuncta in agro uastauit pręter terram Iessen. Triticum et far, quia serotina erant, non sunt lęsa. Supplicante Moyse cęssauit grando. Pharao tamen populum pedem efferre prohibuit. Extendit uirgam Moyses, et uenit locusta consumpsitque quicquid grandini

inquit, una plaga tangam pharaonem, et dimittet uos. Igitur onne primogenitum morte sublatum est, dimisitque populum pharao. Illi autem mutuatis uasis ac uestibus abierunt de Ramesse in Sochot, uirorum sexcenta ferme milia, pręter famulos ac mulieres. Habitauerant in Aegypto annos CCCCXXX. Noctu inde educti sunt. Ea nox ipsis obseruabilis fuit. Phase appellata, id est Transitus. Ex eo primogenita Deo sanctificata. Dominus

uxoribus abstinuerunt. Die tertio coepere tonitrua audiri, micare fulgura ceteraque tetra fieri. Populus ad radices montis substitit. Mons fumabat. Mandat Dominus, ut Moyses et Aaron ascendant, reliqui maneant, ne moriantur. Dat pręterea pręcepta populo, quę decalogo continentur. Populus territus retro cęssit et ad Moysen: Loquere, inquiunt, nobis tu, non Dominus, ne forte moriamur. Dominus autem datis pręceptis, quę obseruent, Moysi

ignis a Domino prosiliens peremit. Moyses pręcipit Aaroni et filiis eius, capita ne nudent, uestimenta ne scindant, ne forte moriantur, ad plangendum ne egrediantur de tabernaculo, eo quod oleum unctionis esset super illos. Moysi pręterea Dominus dat leges de mundis animalibus et immundis, de muliere pariente, de generibus leprę, de mundatis ab ea, de uiro patiente seminis fluxum, de muliere sanguine fluente, ne Aaron sancta sanctorum ingrediatur quotidie et

dat leges de mundis animalibus et immundis, de muliere pariente, de generibus leprę, de mundatis ab ea, de uiro patiente seminis fluxum, de muliere sanguine fluente, ne Aaron sancta sanctorum ingrediatur quotidie et huiusmodi aliis; pręterea de matrimonio, de messe et uindemia, de dolo malo aliisque multis; deinde de sabbati obseruatione et ut blasfemans nomen Domini lapidetur, de possessionibus uendundis uel emundis, de uotis soluendis, de decimis offerendis.

prospera pollicetur Dominus, contraria minatur non seruantibus. NVMERI Moyses Domino iubente censum agit populi. Numero compręhendit familias tribuum singularum pręter tribum Leui, quam postea censuit. Accipit legem de consecrandis et quomodo illi benedicere debeant filiis Israhel. Ingressus tabernaculum captabat responsum, quando audiuit uocem loquentis de propiciatorio, quod erat super arcam

cum eos insultarent, illi ad tabernaculum fugerunt. Domino autem scelus ulciscente iam multitudinem uastabat incendium, quando pro illis Aaron iussu Moysi offerens thimiama depręcatus est cessauitque uastatio. Desyderata sunt eo die, pręter eos qui in seditione Chorę periere, tredecim uirorum milia et septingenti. Pręcepit Dominus, ut acceptis XII uirgis in singulis singula tribuum nomina inscribant et ait: Quem ex his elegero, germinabit uirga illius.

Moysi et Eleazaro, ut numerent filios Israhel a XXX annis supra et per tribus diuidant terram. Filii Leui in his non sunt censi. Nullus in isto censu inuentus est ex illis, qui olim numerati erant a Moyse et Aarone in Synai pręterquam Chaleb et Iosue. Lex a Domino dicta est de successionibus. Iubetur Moyses ascendere montem Abarim, ut consyderet terram, quam Dominus daturus est filiis Israhel, et cum uiderit eam, moriatur sicut et Aaron. Quia,

subiugat Madianitas, mares interfecit et cum Balaam ariolo reges quinque, reliquos egit in prędam, urbes incendit. Moleste tulit Moyses, quod mulieribus pepercisset, iussitque omnes interimi pręter puellas et foeminas uirgines. Eleazar legem tulit, ut, quę per flammam transire queant, flamma expientur, cętera aqua purgationis diluantur. Mandat Dominus prędam ex ęquo diuidi, quinquagesimam dari sacerdoti ac Leuitis.

moriatur. Lex, ne qua mulier extra suam tribum nubat. DEVTERONOMIVM Moyses ad populum uerba faciens dicta factaque eis a Domino recenset, a monte Oreb usque huc. Admonet pręterea, ut pręcepta Dei obseruent et ea doceant posteros. De morte sua prędicit. Tres ciuitates separat trans Iordanem ad confugium illorum, qui nolentes occiderint proximum suum. Hę fuerunt: Bosor, Ramoth et Golan. Docet populum

non defecerit nec pes tam diu per solitudines uagando subtritus sit. Caue, inquit, ne, postquam affluxeris bonis, efferatur cor tuum et non recorderis Domini, Dei tui. Peribitis, si non parueritis. Delicta eis pręterita exprobrat, quoties Deum irritauerint et ipse irritatum precibus suis placauerit. Iubet eos circumcidere prępucium cordis, diligere proximos, soli Domino seruire, cuius beneficio multiplicati sunt, cum non nisi in LXX animabus

offerri, sanguinem cum carnibus ne comedant. Iubet et eum, qui idola colenda suaserit, lapident et reliqua. Sacerdotes, inquit Dominus, et Leuitę non habeant hęreditatem cum aliis; ego hęreditas eorum. Moyses pręterea ait: CXX annorum sum hodie; non possum ultra ingredi. Prędicit de uictoria Iosue duce consequenda terraque possidenda. In tabernaculo ei et ipsi Iosue in columna nubis apparens Dominus futura reuelauit. Cantauit

gemmasque pręciosas. De lignis thinis fecit fulcra domus Domini et suę cytharasque et lyras. Saba Reginę autem Sabę dedit quęcunque ipsa petierat. Quotannis pendebantur ei talenta auri DCLXVI pręter illa, quę mittebant uectigales et negotiatores et reges Arabię ac duces. Fecit scuta aurea CC, peltas CCC. Ea posuit in domo Saltus Libani. Fecit thronum de ebore uestiuitque auro. Cuncta uasa potoria erant aurea,

intrat Iezrahel. Deinde eum Iehu compręhendit in Samaria latitantem atque interfecit. Sepelierunt illum, eo quod esset de domo Iosaphat. Athalia autem, mater eius, perdidit omnem stirpem Ioram, pręter Ioam, Ochozię filium, quem internicioni subtractum absconderat Iosabeth, regis Ioram filia, Ioadę sacerdotis uxor et ipsius Ochozię soror. Ioas itaque latuit in domo Domini annis VIII, quibus regnauit Athalia.

Nabuchodonosor urbem oppugnaturus superuenisset, egressus Ioachin se suaque eius tradidit potestati. Nabuchodonosor igitur anno regni sui VIII uinctum illum abduxit in Caldeam transtulitque omnia ab Hierosolymis ad Babylonem pręter pauperes plebis. Constituit autem Matthaniam, patruum eius, Iudę regem, et hoc suppresso nomine uocauit Sedechiam. Ioachin autem, siue Iechonias, regnauit mensibus

filiis sacerdotum et Leuitarum anno Artaxerxis regis VII ascenderunt de Babylone et mense quinto Hierosolymam peruenere. Porro Esdras ipse animum intendit, ut inuestigaret legem Domini et populum in ea erudiret. Artaxerxes pręterea dedit ei diploma, in quo scriptum erat: Cuicunque libuerit in regno meo de populo Israhel et sacerdotibus et Leuitis ire Hierosolymam, uadat tecum. Aurum et argentum Deo Israhel oblatum tale et fac de illo

Oppressos foenore liberauit, bona iisdem ablata restituit. Murale ędificium, quod reliquum erat, die secunda et quinquagesima fuit consummatum. At uero inuidi illi terrebant Neemiam et eidem insidiabantur. Neemias pręterea censum egit populi ac sacerdotum, quosdam autem de sacerdotio eiecit, eo quod eorum nomina in censu non inuenisset. TOBIAS TOBIAS, ex tribu et ciuitate Neptalim, in urbe Niniuę

factum in annalibus referri iussit, ut opportuno tempore parem illi, qui sibi saluti fuerat, gratiam redderet. Erat per idem tempus Aman Aman, de stirpe Agag, secundus a rege. Omnes illum adorabant pręter Mardocheum, qui nefas putabat eum deferre honorem homini, quo Deus ipse colebatur. Id Aman iniquo animo ferens persuadet regi, ut edicto iubeat deleri Iudeos, qui in regno eius erant, proinde ac pacis quietisque

sacco coopertus cinere caput aspersit. Tunc Hester cognita mestitię afflictionisque causa contempto capitis periculo adiit regem. Omnes enim, qui non accersiti aulam ingrediebantur, iugulari mos erat pręter illos, aduersum quos rex uirgam auream extendisset. Rex igitur uisa Hester uirgam protendit. Illa adorato rege ipsum et Aman simul inuitauit ad conuiuium, quod parauerat. Eo conuiuio rex delectatus ait reginę:

quem rex prę cęteris obseruari uoluerit. Dum autem Aman talia sibi uendicare uellet, iussus est hoc ipsum pręstare Mardocheo, quem oderat plurimum. Pręterea reginę Hester poscenti concessum est, ut edictum mortis in Iudeos irritaretur seque illis aduersum persecutores suos uindicandi ius esset; Aman quoque in ea cruce, quam Mardocheo parauerat, suspensus inuidię in

in spiritu uehementi et igne imperauit ei, ut maturaret ire Damascum et ungeret Azahel regem super Syriam et Iehu, filium Namsi, super Israhel et Heliseum, filium Saphat, prophetam pro se, in desolationem filiorum Israhel, pręter illa septemmilia, qui non adorauerunt Baal. Profectus Helias offendit Heliseum iugis boum duodecim arantem. Misit palium suum super eum. Ille autem mactauit boum par coxitque in aratro et distribuit populo.

etiam miracula facturus erat: Tunc , inquit, aperientur oculi cęcorum et aures surdorum patebunt. Tunc saliet sicut ceruus claudus et aperta erit lingua mutorum. Prophetauit pręterea de eucharistię mysterio, in quo sub panis uinique specie Christum sumimus. Faciet, inquit, dominus exercituum omnibus populis in monte hoc (id est in ecclesia) conuiuium pinguium, conuiuium

aquam breuem et non faciet auolare a te ultra doctorem tuum. Quippe qui in Euangelio ait: Et ego uobiscum sum usque ad consumationem sęculi. Passionem quoque pro nobis susceptam ita explicat propheta iste, ut pręteritam uideatur rememorare, non futuram prędicere. Non est, inquit, species ei neque decor; langores nostros ipse tulit et dolores nostros ipse portauit. Vulneratus est propter iniquitates nostras;

Ecclesiam nitebantur aduersus fideles sęuiendo, ad Christum tandem conuersi Ecclesiam eius oblatis donariis ditauere. Et hoc est, quod eidem Ecclesię propheta ait: Suges lac gentium et mamilla regum lactaberis. Alia pręterea multa de Ecclesia uaticinatus Esaias nec de ipsa Iudeorum tacuit perfidia, qui Christum sibi promissum, cum uenisset, non recęperunt. Dominus, inquit, locutus est: Filios

uestimentum conflatilis auri tui et disperges ea sicut immunditiam menstruatę. Deinde ait: Confractus est Bel, contritus est Nabo, facta sunt simulachra earum bestiis et iumentis. Prophetauit pręterea de iudicio in fine sęculorum futuro, de mortuorum resurrectione, de damnatorum supplicio, de beatorum gloria. Dominus, inquit, ad iudicandum ueniet cum senibus populi sui et principibus eius. Ecce

lamentantem inducit ac dicentem: Ego redemi eas, et ipsi locuti sunt de me mendacia. Et ob hoc quidem propheta regnum eorum per Romanos prędixit euertendum. In Christo autem credituris Dei misericordiam pollicetur. Pręterea de eucharistię sacramento in salutem fidelium instituendo uaticinatur dicens: Viuent tritico et germinabunt quasi uinea; memoriale eius sicut uinum Lybani. Atque hęc de propheta isto memorię prodita in

Et responsum accipit, quod suo tempore impii punientur et iusti atque credentes ex fide uiuent. Hinc propheta inuehi incipit in uitia: damnat superbiam, auaritiam, crudelitatem, dolum, idolatriam. Prophetat pręterea dę aduentu Christi, de eius passione, qua oppręssa est diaboli potestas, de apostolorum prędicatione, gentium conuersione, Iudeorum perfidia. Hanc ob rem ingenti affectus

cinere caput et moerentium more uestibus circa se dissutis ac dilaceratis. Expanderunt libros Legis, ornamenta sacerdotalia, primitias decimasque attulerunt sollicitarunt nazareos, ut pręcibus ad Deum fundendis insisterent. Pręterea Iudas constituit duces, tribunos, centuriones, pentacontarchos, decuriones. His autem, qui metu perculsi pugnam detrectabant, ut domum redirent, permisit. Cum reliquis castrametatus est ad Amaum in parte australi.

Ipse quoque Antiochus, Demetrii filius, cum Symone populoque Israhelitico amiciciam confirmauit paternis concessionibus multa quidem addens et plura promittens, cum primum pulsis aduersariis regnare coepisset. Numenius pręterea a senatu Romano ad Ptolomeum attulit litteras, quibus iubebatur, me Iudeas oppugnaret neue oppugnantibus auxilium ferret. Hoc idem imperatum Demetrio, Attalo, Arabę, Arsaci ac cęteris orientis principibus. Antiochus

spectare videbuntur / forti ac intrepido animo exprimam / quotidianis nostrae miserrimae conditionis fluctuationibus / earumque causis subinde assignatis. Quae non tam longinquitate locorum esse ignota Germanis puto / quam quod ea hominum natura est / vt blandiente aliquantum fortuna nec praeteritorum recordentur malorum / nec futura prospiciant: Quae res in alienis detrimentis multo manifestius apparet. Caeterum deberetis considerare nos omnes in eadem esse naui / iisdem procellis agi / eandem fortunam subituros esse. Non solum enim in Graecos / Epirotas / Illyrios / Pannoniosque

ab orbe condito in Europa coaluisse / neque vniuerso Christianorum nomini infensiorem perniciosioremque fuisse / neque rempublicam Christianam tantopere labefactatam in maioribus instantis ruinae discriminibus extitisse. Namque vt ipsa Thurcarum primordia paulo altius repetam: praeter Herodoti ac Diodori sententiam (de Mosis autem relatione alia est consideratio) constat Scytharum gentes antiquissimas ac semper populosissimas fuisse: Scythae antiquissimi et populosissimi. quippe nec aquarum inundatione / sicut caeteri / submergi potuerunt /

siquidem et remotissima est ab aequinoctiali circulo septentrionem versus / et continuis flatibus Aquilonis expurgatur / vt nec ibi graues nebulae condensentur / nec fulmina vibrentur / nec tonitrua exaudiantur. Atqui non argumentis solum / sed aliquot exemplis quoque comprobatum est Scythas praeter alias nationes hominibus abundare / ac esse fortissimos bellatores. Non eo quidem inficias / quod olim penes Gallos, Galli. Cymbros, Cymbri. Teuthones Teuthones. summa belli gloria extiterit / vt caeteris

artibus teneri / quibus parta fuerint. In qua re Scythae inuicti famis ac laboris. Scythas gentem famis ac laboris inuictam excelluisse nemo negabit: qui domi forisque egregia semper opera gesserunt. Quis enim vnquam Scytharum fines sine magna infamia praeter Alexandrum magnum ingressus est? At Zopirionem cum viginti. M. Macedonum / Zopirion cum Macedonibus a Scythis caesus. Cyrum cum ducentis millibus persarum ceciderunt: persarum strages in Scythia Darium eiusdem gentis regem in

/ Iudaeam Palestinam / Aegiptum vsque ad Cinammiferam Arabiam et Persidem victorem exercitum circumtulit. Quantum vero nauali bello valeant Thurcarum virtus in mari. testimonio sunt Lesbos / Samothracia / Euboaea / Salamis / Cyclades / omnesque in Aegaeo et Ionio mari praeter Cretam et Corcyram e manibus Christianorum ereptae insulae. Insulae a Thurcis subiugatae Nouissime autem ingenti classe mare Siculum / Tyrrhenum / Ligusticum / Lybicum / Balcaricum infestis populationibus littora legendo / contortis in fretum Gaditanum

/ semper infesti sint. Getis vnico proelio superatis contenti fuere tributum imposuisse Getae qui et Vallachi Thurcarum tribunarii. munito propriis praesidiis Monocastro Monocastrum. in ostio Danubii. De Tauricis populis nihil exigunt praeter vectigalia Taurici Thurcarum vectigales in Theodosia ciuitate / Theodosia quae et Capha. quam vi coeperunt. Persas destitere persequi sublato e viuis nepote / cuius caput saeuissimus omnium Thurca / quos terra sustinet

populi bellicosissimi. nullique latius imperium propagauerunt. Persis quidem Graeciam occupare conantibus / magna clades maiusque dedecus illatum est. Persae infamiam in graecia consecuti. At Macedones (vt modo Athenienses / Lacedaemoniosque praetereamus) vniuersae Asiae dominati sunt. Macedones vniuersae imerauerunt Asiae. Romani Europam Aphricam / atque Asiam ad Caucasum montem tenuerunt. Termini Romani imperii. Quorum victricibus armis Indi Indi.

cupido in Italiam traiiciendi. Sed quid opus est tot coniecturis veritatem indagare? iam ad certissima nostrae ruinae argumenta descendamus. Nostra scelera scelera Christianorum. contra nos bellum comparauerunt nostra scelera. Quaeso quid flagitiorum praetermisimus? quibus vitiis non obtemperamus? in quam infamiam non sumus deuoluti? O miseram temporum conditionem: O ruiturum saeculum: vbi est illa sanctitas / qua superioribus annis omnia laeta proueniebant? Quod venenum se immiscuit inter Christianos? a quibus furiis haec labes immissa est per

/ nostris vulneribus sua odia expleant. Heu quanta iuuentutis strages infra triginta annos facta est: non connumeratis. n. caedibus inter Gallos / Galli. Britannos / Britanni. Scotos: Scoti. praetermissis principum Germaniae dissensionibus: in Italia Strage Christianorum in Italia. profecto iuxta Varum / Mincium / Benacum / Athesim / Lirim / et nuper in agro Rauennate ac Mediolanensi supra trecenta millia hominum ceciderunt / quibus copiis vsque ad Indos

sordes / et fiet vnus pastor et vnum ouile: Atque / quod minime putes / deus inimicos suos perdet manu inimicorum suorum. Quare quid malorum passi fuerimus / et quanta Christianorum capitibus acerbitas immineat quaeso animaduertite. Non dubito plaerisque rerum ignaris / et qui nullum bonum praeter voluptates nouere / has meas complorationes ludibrio fore. Vtinam essent vanae meae querellae: vtinam extaret aliqua ratio minuendi hunc dolorem / quem ingentes calamitates peperere / quotidie nouis accrescentibus. Sed qui possum abtinere a lachrimis? siquidem eo vsque miseriarum atrocitate

puluinaria iugulatis: hic mater frustra retinere conata infantem: illic virgines in conspectu parentum constupratae. Ruina Christianorum. Dii immortales quanta prophanorum sacrorumque direptio? quantus efferentium praedas repetentiumque discursus? Interea nihil audiri praeter gemitus eiulatusque / ac impios hostes aut gladium vibrantes, aut fores effringentes, aut aedes dirruentes. Alia tunc forma ciuitatis saeuiente igne ac profluentibus riuis sanguinis, vt ipsam quoque diceres lamentari suam suorumque ruinam. Demum quanto cum horrore illa vox

domus / non amplius adeunda templa / carendum suis / carendum amicis, nec vxor visura maritum, nec mater filium abiguntur in deplorandam captiuitatem. Misera Christianorum seruitus. Vbi patria non vti religione / non quiescere / non loqui pro arbitrio datur: atque vt praeteream innumera mancipiorum apud Thurcas et grauissima incommoda / illud maxime facit inuisum omnem viuendi modum / quod iumentorum vicem subire cogantur / seipsos execrantes / quod semel pro libertate in natali solo fortissime non occubuerint: nunc eos quum quotidie moriantur / mori non posse.

ad tertium ab vrbe lapidem progressum. Hanibal progressus ad vrbem. Numquam sic trepidatum est Carthagine / quemadmodum Marco Attilio Regulo / Scipionibusque sub ipsis vrbis oculis catsra metantibus. Carthago a regulo Scipionibusque territa. Praeterea nulla spes habenda est in mora propter grauitatem exercitus / siquidem in Thurcarum castris Thurcarum castra. arctum genus disciplinae seruantibus non institores / non lixas / nullum scortum / ac more Carthaginensium Mos Carthaginensium in

Christianam restitutam et conseruatam: Germanorum virtute Christianos in libertatem a miserrima seruitute assertos. Tunc non vestrae aures / non oculi / nullus denique sensus / ne ipse quidem animus huius laudis dulcedine satiabitur. Exemplum sane pulcherrimum habetis. Praeter ennim Polonos et Lituanos Poloni et Lituani contra infideles dimicantes infidelibus Valachis / Vallachi. Tartaris / Tartari. Moschis Moschi acerrime resistentes / Pruteni quidem

hunc amplissimum consessum metiri uelim: omnia sane mihi non admiranda solum, sed etiam usque ad ruborem extimescenda esse comperiam. Laus gymnasii Lipsensis. Omitto nunc robur iuuentutis et militarem uirtutem: praetereo ciuilitatem modestiamque: tantus profecto literis honor in hac ciuitate habetur, tanto studio bonae artes expetuntur, A studiis. ut hic esse honoratissimum omnium optimarum disciplinarum domicilium

A copia rerum. nihil possum cogitare, quod hic ad bene beateque uiuendum desyderetur. Et quum uigeant praestantissimae uirtutes, maxime uero humanitate Ab humanitate. inter uos certatur: ad quamdam neque praeteritorum temporum memoria reuocanda est, neque praesentibus utendum testibus, satis superque testatur hodiernus ad me audiendum concursus, ut plane nesciam, plusne mihi ornamenti, an uerecundiae hoc uestro amplissimo conspectu allatum sit. Quippe, non solum

elegerim munus laudandi eloquentiam: quae ueluti membra Penthei Pentheus. discerpta, et in unum corpus denuo redacta, huc tanquam ad tutissimum portum confugit, ac firmissimas aegit radices, et propagauit. Praeterea, quis tanto se fretum putet ingenio? Quis arbitretur tanta dicendi copia excellere, ut magnitudine Magnitudo eloquentiae. ac praestantia eloquentiae non obruatur? Quam rari omnibus saeculis ut inquit

uoluptatum: Periclem Pericles. uero atque Isocratem Isocrates. caeteris omnibus anteponit, quod eloquentiam cum Philosophia et sapientia coniunxerunt: siquidem praeter morum leges, uires uerborum, et naturas ingeniorum, ac rationem quandam componendorum uerborum, quae ingeniis audientium communis boni persuadendi gratia accomodanda sunt, asserit Oratorem oportere causas rerum cognoscere.

oratori. nam unde melius et maiestas uerborum, et grauitas sententiarum, et ille demum magnificus et sublimis spiritus mutuandus est? Atque ut ad leuiora descendamus, nonne cuiusque clausulae fere certa compositio similis est dimensionibus poeticis? Praeterea non nisi praestantissimi existimatur ingenii, tantum ab aliquo temperamentum seruari posse, ut iucunda fluere, aspera ferri, grauia incedere uideantur. Alia leni uoce efferenda, alia concitata, alia circumflexa, quaedam etiam miserabili, ut subiectae

Ciceronique, Cicero. quorum auctoritas multum ualet, credatur, quam rationi et ueritati: quae, teste Platone, Plato. dux omnium bonorum esse debet. Quippe praeter ea quae pulcherrima et magnificentissima ab unoquoque iudicantur, ut defendere amicos, regere consiliis senatum et populum, sententiam inter Principes dicere, bella componere, foedus ferire, amicitias iungere, et omnia non nisi maxima tractare: quid tam

Epaminundas. Milciadem, Milciades. Themistoclem, Themistocles. aliosque antiquiores gloriae studiosissimos praetereamus, quid aliud et Pyrrhum regem Pirrhus Rex. in Italiam transfretare contra Romanos induxit, et Hannibali Hannibal. portentosum iter in Alpibus patefecit,

Rhenus Rhenus. a Gallis, a Sarmatis Vistula, Vistula. Danubius Danubius. a Pannonibus terminauerat. Sed praeterimus leges naturae: nullis deterriti difficultatibus transcendimus montes, tranamus flumina, ac etiam, si Dedali pennis Dedali penne. uti liceret (ut est in fabulis) coelum nostra stultitia peteremus.

lex iubet offerri agnum in holocaustum pro filio et pullum columbę siue turturem. Si agnum — inquit — non poterit, offerat duos turtures uel duos pullos columbarum. Ioseph ergo et Maria intantum inopes erant, ut agnum, quem offerrent, non haberent pręter Agnum ipsum, qui tollit peccata mundi, non in templo, sed in cruce offerendum. Non sit tibi, Christiane, grauis paupertas. Hęc te Dei filio magis similem facit quam diuitem suę diuitię. Et tunc quidem circumciditur puer, ut iam ab infantia sanguinem

offendant. Iniustum enim fateantur necesse est, qui legis suę pręuaricatori tantam concesserit potestatem, ut et cęcis possit dare lumen et quouis morbo oppressis sanitatem. Vnde alii dicebant: Quomodo potest homo peccator hęc signa facere? Cum pręterea die sabbati per sata pergentes discipuli esurirent spicisque manu confricatis excussa grana comederent, ecce — aiunt — discipuli tui faciunt, quod non licet eis facere sabbatis. Falsi autem iudicii conuicti sunt argumento Dauid, qui famem

asinus uel bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati. Ac si diceret: Si casu aliquo oppresso iumento auxilium est exibendum, ut liberetur, multo magis homini succurri oportet, propter quem facta sunt iumenta, ut seruiant ei. Ista de sabbato. Sed pręter hęc opera Domini nostri admiranda, ne illi laudi essent, nolebant Deo tribuere, sed Sathanę. Videamus igitur, quoties ei demonium inesse dixerint, quoties in Belzebub ipsum eiicere demonia. Nam si uirtute diuina illa fieri faterentur, ipsum, per quem illa fierent,

demonum hominumque dominus mansuetudinis et tollerantię nobis exemplum insinuans, non maledicta pro maledictis refert, sed tantum se demonium nequaquam habere ait. Contrarius enim erat demoniis, qui ea de obsessis hominibus eiicere solebat. Samaritani uero nomen silentio pręteriit. Samaritanus quippe custos interpretatur. Ipse autem custos noster est et in periculis uitę defensor et inuocantibus se saluator. Idem cum dixisset: Amen, amen dico uobis, siquis sermonem meum seruauerit, mortem non uidebit in ęternum,

non ope demonum indigebat, cum eisdem imperaret et illi iussis eius non parere non possent. Hic igitur, qui tantę potentię erat, poterat impios detractores repente perdere, sed nostrę infirmitati maluit consulere, ut discamus pati potius iniuriam quam referre. Pręterea, cum multa uera salutiferaque admonuisset, dissensio — ut Ioannes ait — facta est inter Iudeos propter sermones hos. Dicebant autem multi ex ipsis: Demonium habet et insanit. Quid eum auditis? Alii dicebant: Hęc uerba non sunt demonium habentis;

petebant, non ut credant, sed ut cauillentur. Omitto, quod iidem isti tentando et non pura animi intentione interrogarint: si liceat uxorem dimittere, et cum in templo ueluti magister uersaretur: in qua potestate id faceret, et: an liceret censum dari cęsari. His igitur prętermissis reliqua consyderemus. Iesus oblato sibi paralytico: Confide, fili — inquit — remittuntur tibi peccata tua. Quidam uero de scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat, atque, ut Marcus et Lucas testantur:

O admirandam Domini *corr. ex Osęe nostri humilitatem nec minus mirabilem pietatem! Qui mortuos faciebat reuiuiscere, passus est a uiuentibus derideri, et dum saluare uel unum hominem pergit, a multis ludibrio haberi sustinuit. Pręterea, licet omnis iniuria molestior sit, quę ab iis infertur, qui nobis cognatione aliqua coniuncti sunt, quam quę ab alienis irrogatur, et hanc tamen nobis in exemplum pati uoluit Dominus noster. Nam in Marco est scriptum, quod Iesus de monte descendens cum apostolis

cum illis in uillam uel in prędium, cui nomen Gethsemani. Et hic est locus monti Oliueti proximus, ubi fuit hortus, in quem eos ingressos ait Ioannes trans torrentem Cedron. Multa tamen idem pręmittit, quę locutus est Iesus ad discipulos et ad Patrem. Quę consulto prętermittimus, ut tantum passioni congrua explicemus. Videamus primum, quid hoc sit, quod Ioannes ait: Egressus est trans torrentem Cedron et intrauit in hortum. Cedron moerorem sonat. Transit ergo Christus torrentem moeroris, ut ad regnum ascendat

auxilio. Malchus figuram gerit Iudeorum; qui aure dextera carent ad intelligentiam Legis spiritalem, sinistram tantum habent, cum nihil extra historię sensum percipiant. Solis** autem illis mystica patent, quibus ipse Iesus in credendo sanum infundit auditum. Pręterea, cum dictum sit: Qui gladio Quęstio percutit, gladio peribit, quęritur, quomodo hoc uerum sit, si multi gladio percutientes aut morbo aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali

Bibliographia locorum inventorum

Kožičić Benja, Šimun [1516], De Corvatiae desolatione, versio electronica (, Roma), verborum 1764, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [begniusscorvatiae].

Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio Tranquilli Parthenii Andronici Dalmatae contra Thurcas ad Germanos habita, versio electronica (, Augsburg), 35 versus, verborum 5015, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfthurcgerm].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report