Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: Pro?Eth?[EI].* Your search found 5813 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 901-1000:901. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] uitam et beati Hilarionis. Nouum testamentum Gręcę fidei reddidi. Vetus iuxta Hebraicam transtuli. Epistolarum autem ad Paulam et Eustochium, quia quotidie scribuntur, incertus est numerus. Scripsi pręterea in Micheam explanationum lib II. In Sophoniam lib. I. In Naum lib. I. In Abacuch lib. II. In Aggeum lib. I. Multaque alia de opere prophetali, quę nunc habeo in manibus et necdum expleta sunt.
902. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Sub2Sect | Section] De uiris illustribus.
De uigilijs.
De filijs frugi et luxurioso.
De penitentia et quis uere penitens.
Pręterea commentarij eius quos perlegi hi sunt:
In Genesim Hebraicarum quęstionum lib.
903. Cibel, Valentin. Ad Pannoniam, versio electronica [Paragraph | Section] AD PANNONIAM
904. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] corpulentior; quae prius pro ratione temporis habita fuit exilis. Scis enim inter parandas exequias hanc subito laudationem effudisse: quare olim paene crudam nunc maturiorem accipe quae moram etiam tibi persolvit cum ad te veniat expolita, ut operae pretium sit expectasse, ut sponsam aliquam, quae dum comitur ornatur annus abit; si tamen decenter ornata et pulchrior prodit, nedum tarditatis veniam impetrat, sed ipsa mora fit amabilior. A czim
905. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] tot laudes deterere, gloriam elevare: amplitudinem coarctare, fastigium detruncare, famam non extendere: proinde nequid tanti viri laudibus derogetur, multo majori temporis et ingenii copia; nec nisi Demosthenis aut Ciceronis opus esset eloquentia. Nam ut imaginem Alexandri magni nemini praeter Apellem et Lysippum licuit effingere; sic fortium virorum pacis et belli praeclara facinora, ne scribendo devenustentur multum diuque neque ab omnibus sudari oportet, quod utrumque cum mihi desideretur: videlicet idonea temporis et ingenii facultas: temere me arbitrabor
906. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] temere me arbitrabor facere qui rude quiddam et inexpolitum in talis ac tanti viri laudes non verear effutire: tua tamen pietas Petre vir integerrime paternis laudibus prospectura caeteros omnes obaudit; me unum, quod vehementer exoptat, et expetit, sperat vel ex tempore praestaturum praeterea neminem: quod si vulgus et triviales magistros repudiatum, me praeter omnes selectum iri non poenituerit; et tua te non fefellerit opinio, non ingenio, sed Aleae dicentis erit tribuendum, incertum anceps fallax et citra rerum verborumque optionem
907. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] effutire: tua tamen pietas Petre vir integerrime paternis laudibus prospectura caeteros omnes obaudit; me unum, quod vehementer exoptat, et expetit, sperat vel ex tempore praestaturum praeterea neminem: quod si vulgus et triviales magistros repudiatum, me praeter omnes selectum iri non poenituerit; et tua te non fefellerit opinio, non ingenio, sed Aleae dicentis erit tribuendum, incertum anceps fallax et citra rerum verborumque optionem nec lima elaboratum, nec cura perfectum dicendi genus sequuturi. Nam si bene ceciderit sors bis
908. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] tu nunquam optime Rex faceres nobis faciendum suades. Nam tu quicquid polliceris omnibus exhibes et fidem vel hostibus servas; quam minore periculo posses praevaricari; qui non modo tua conservare par es; sed etiam aliena obtinere difficilius velles quam posses: nobis vero quibus nihil praeter fidem integrum superest: si ea salva non sit, omnium gentium praeda atque ludibrium sumus: sumus enim quod jurisjurandi neglecta relligio Deos ultores habebat: sic ille cum regem non Tyrannum gereret, huic deprecationi magis quam suae libidini locum dedit. Caeterum illa
909. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] audivit, aut legit memoriter tenebat; nihilque facilius quam injurias de more Julii Caesaris obliviscebatur: hinc illum conscia tot gestarum rerum recordatione et ^ A keziratban: pro, eithetetlen. praeteritorum reminiscentia oraculum quodam esse diceres, neque Annales, fastus, historias quotidiano sermoni illius anteferres. Itaque in senatu nemo prudentius, nemo crebrius sententiam rogatus dixit; nemo gravius, nemo constantius. Quid dicam de corpore, cuius dotes breviter
910. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] inde robore et arte lacertorum fretus, una manu binos arcus et una vice multis admirantibus saepius inflexit; quantum vix in singulis alii facere potuerunt; eumque crudam adhuc indolem sagittis ad scopum dirigendis exerceret, spectante Principe bis idem signum percussit, quare ab eodem praeter caeteros arcu et aurea pharetra, quasi solus hoc munere dignus haberetur donatus; sic ille quod semper dissilit et adeo diversum est robur et prudentiam vires corporis et ingenii conjunxit. Nec solum Ulyssem aut Ajacem, sed utrumque rarissimis
911. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] parcus et frugi fuerit et modico contentus: tamen in publico largiores epulas dabat, tapetis auleis abacis splendidius et rara et excellenti supellectile sumptuosus. Domus vero illius ultra privatos homines opulenta et magnifica est operosis cubiculis, luminosis fenestris, trabibus inauratis. Praeterea villas domos et omnia caetera nitoris plenissima. Venio ad ultimum actum et supremum vitae tanquam alicuius fabulae peractionem cum semper ab ineunte aetate rebus divinis cultum fidem observantiam pietatem praestiterit in hac ' A
912. Crijević, Ilija. In Junium Sorgium avunculum suum... [Paragraph | Section] receptus est; in illo et per illum
per omnia saecula sine fine permansurus. Quare non dubium
est Junium Sergium Avunculum meum propter vitam integerrime actam et ultimam mortis sanctimoniam: Deo optimo
conciliatum aeternae foelicitatis gaudio perfruiturum. Quod
cum ita sit, cum praeterita si qua est humanae vitae foelicitas tum praesens quae vera est et solida gloria luctus
muliebres ululatus lachrymas planctus querelas lamenta
913. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r | Paragraph | Section] sorte Dei, manibus decerpere cura est. 55
914. Severitan, Ivan... . Solimaidos libri III, versio... [page aiii_r | Paragraph | Section] juvenumque, senumque
915. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] receperit omnem,
916. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] illis,
917. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] et imago parentis,
918. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] scatebrarum aspergine fontes.
Saul
919. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] plebem
920. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
921. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] qui proximus urbi
922. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
923. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
924. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] reatus
925. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
926. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Dauid de finibus hoste
927. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tunc Oza misellus
928. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Arabumque paludes.
929. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
930. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] acerba
931. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
932. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ipsum fecere simul, qui forte sedebant
933. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
934. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] partum?
935. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
936. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sub lucis tempore primę
937. Marulić, Marko. Dauidias, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sedere
938. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] suum conuersus coramque prostratus, flens gemensque: Talia,
939. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] esse, qui suos uita decedentes nimis
immoderate deplorant, cum ipsi incessanter post illos gradu
940. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] autem nuncium accepisset quosdam de finibus regni sui captiuitatem passos iugum subisse miserrimae seruitutis, in qua illis pereundum erat, nisi ipse succurrisset, in tanto uitae periculo constitutis opem ferre decreuit. Cunque cognouisset nulla prope alia mercede illos ab interitu redimi posse, praeterquam ut ipse eorum subeat uicem, ne hoc quidem recusauit. Semetipsum ultro inimicis obtulit, sua monte seruorum saluti consulturus. Rex itaque interimitur, et serui dimittuntur. Tantam autem ac tam raram clementiam Deus remunerare uolens, regem, qui occisus fuerat, non multo post et uitae et
941. Marulić, Marko. Quinquaginta parabolae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ostendit dicentis:
Discedite a me maledicti in ignem aeternum! Quod ibi
fumus etiam tedio sit, ex Apocalypsi Ioannis constat: De puteo,
inquit, ascendit fumus sicut fumus fornacis
magnae. Et iterum: Fumus tormentorum eorum ascendet in
secula seculorum. Quod praeterea poenas intollerabilis grauet
foetor, eorum libro legitur: Pars illorum erit in stagno ardenti
igne et sulphure. Non solum autem ignis, uerum etiam frigoris
tormenta ibidem esse credimus, quia in Iob scriptum est: Ad
calorem nimium
942. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] autem quibusdam Latinę linguę non ignaris negotium dedit ut coactis in unum omnibus littoralis Delmatię quondam accolis atque habitatoribus loca oppidaque superiorum regum impietate dirruta ac desolata instaurarent et exinde Christi nomen longe lateque diffunderetur. Videbat pręterea diuersos genere ac lingua permixtim confuseque constipari et eos suis quenque locis suisque legibus distinguere maturabat. Sed dum seniorum sapientumque uocato concilio super ea re deliberat nec quisquam, quid facto opus esset, satis compertum haberet, legatos Romam ad
943. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] Alterum uero archiepiscopum Ducliam destinarunt. Episcopos autem alios aliis locis pręficientes istorum archiepiscoporum iurisdictioni ac regimini subiecerunt. Tunc ecclesiarum ędificia, quę prostrata iacebant, rursum sunt erecta et episcoporum consecrationibus sanctificata. Pręterea regis edicto cautum est ne quis illius ecclesię ius usurparet, ne quis clerico iniuriam faceret, ne quis aduersus ecclesiasticam libertatem ire pręsumeret, sed ut omne clericorum ius atque potestas prępositorum ecclesię arbitrio deffiniretur, lęsę maiestatis reus
944. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] uidebatur conditio; sub his creati sunt centuriones, ita dicti a militum numero quibus pręerant; singuli banni septem centurionibus imperabant, maior natu ex centurionibus cum bano suę ditionis gentibus ius dicebant. Duces uero ad ius populo dicendum cum quinque consiliariis prętoribus considebant, insuper magistratus officiaque diuidentes qui prouinciam regerent exigerentque uectigalia a ducibus constituta et quęque regno plebique expedientia prouiderent. Banni quoque ut simul cum uno centurione iudicent, statuerunt, alioquin iudicium irritum sit.
945. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] prouiderent. Banni quoque ut simul cum uno centurione iudicent, statuerunt, alioquin iudicium irritum sit. Quilibet autem prędictorum de suis uectigalibus partem tertiam pendebat regi ut communi omnium domino, cui subesse debeant omnes qui regni finibus continentur. Alias pręterea leges ac scita sanxerunt, quę nunc referre longum foret, habentur autem in libro qui est in Croatia dictus Methodus, quem Latine Rationalem possis dicere. Cardinales tandem episcopique et Cęsaris legati probe ac laudabiliter suo functi officio magnisque a rege
946. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] pater, ne una cum illis qui ipsum secuti fuerant perditissimi filii manu trucidaretur, uix effugit. Cumque ibi per dies aliquot mansissent nec se satis in tuto esse putarent, fato quodam Deique miseratione contigit ut nauis quędam de Apulię partibus Delmatiam uersus iter habens pręternauigaret, quę clamoribus euocata scopulo applicuit. Deinde regem cum toto comitatu suscipiens conuersa nauigatione transuexit in Apuliam, ubi illi expositi terrestri itinere Romam contenderunt. Scopulus uero ille, qui fugientes exceperat, regis nomen sortitus est, quem
947. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] nominis primus, cum fama referente hoc quod Zuonimero
acciderat didicisset, propere cum expeditorum manu uenit rerumque potitus omnes regni partes
possedit: Bosnam, Croatiam, Delmatiam, Naronam. Sed Croatos, ut domino suo rebelles ac
parricidas, laboribus seruituteque oppressit. Pręterea cum post hęc regnum in partes
secessisset anno a natiuitate Christi MLXXIX, Bosnenses dominum suum sortiti sunt, Naronenses
suum, soli Croati alienum, ne quis eos frustra olim uel immerito a Zuonimero deuotos credat.
948. Baničević, Jakov. Epistula ad Erasmum Roterodamum,... [Paragraph | Section] est cur sibi ipsi succenseat quod me vltro venientem auidius non sit complexa hic Antuuerpiae; exhibuit enim se nimis facilem erga me, et compos voti eram simulatque videram quem desyderabam. Sensi autem tunc non parum impudenter me egisse, quod virum tantorum studiorum et tantae disciplinae, non praetentato vado et magis religiose, sed quadam aulica temeritate interpellare ausus fuerim. Sed id auiditati (quae me vel ex intimo sinu Illyrico meo traxisset) potius quam instituto adscribat. Cupiebam enim illum quem absens veluti numen ob excellentem doctrinam colebam, aliquando praesens
949. Brodarić, Stjepan. Epistula ad Aldum Manutium, versio... [Paragraph | Section] Iusseram cuidam librario Alemanno, Iordano nomine, Veneciis agenti sexto iam circiter abhinc anno, tum uidelicet cum ego ex gymnasio Patauino in patriam redirem, ut quaedam opuscula Ioannis illius Pannonii, pro quorum impressione et ego tunc et herus meus preterea apud te egerat, in manus tuae dominationi daret. Quod si factum ab illo est, rogo tuam dominationem uelit libellos ipsos ad manus magnifici ac reuerendi domini oratoris Regis nostri, qui tibi praesentes reddet, dare. Ne enim uir tantus perpetuo carie obsitus lateat, decreui opuscula eius
950. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 44 | Paragraph | Section]
951. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 150 | Paragraph | Section] antea semper et negaret et improbaret, qui eundem Secretarium ad Catholicum Regem expediverat, adeo sunt vise importune et acerbe, quod potuit mihi respondere verbum nisi plenum indignationis et improbationis facti, que si per Secretarium suum fuissent Regi Catholico suasa, non fuissent ita nova, preterea practica hujusmodi induciarum cepta est, ut clare ex multis constat, ante profectionem Secretarii ad Catholicum Regem: Hec volui explicare Serenitati Vestrae ne arbitretur id aliquo modo factum esse cum scitu Caesaris. Perperam et inique agit Sepulveda
952. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 151 | Paragraph | Section] Serenitas Vestra, itidem promisit Secretarius se facturum, qui secundo fuit missus ad Catholicum Regem quod et ego cuperem scire si ita fecerit, ut in postremum melius provideatur, et sciam cui credere debeam. Venerant nuper littere ad Caesarem ex Mediolano de xxv. preteriti quibus nunciabatur Illustrissimum Vice Regem statuisse totis viribus aggredi Gallos et eos tota Italia explodere et ulterius prosequi, et ita faciebat omnes preparatus. De xxvj. ejusdem mensis venerunt alie omnino prioribus contrarie quod idem Illustrissimus Vice
953. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 152 | Paragraph | Section] Alexandria cum Helvetiis et suis: Prosper de Columna cum C. lanceis et mile Peditibus erat in Cremona et cum eo Comes Alexander Sfortia cum D. Equis Mediolanensibus et non exiverunt omnes 26 quoniam Vicerex noluit retrocedere et revocaverat omnes suos undequaque existentes. Preter illos Helvetios qui sunt cum Duce Mediolani, xxvij. praeteriti, octo milia eorum receserunt, qui externa Hesterna. die debent fuisse in Como et arbitror quod isti opponent se Venetis, petunt a Caesare xvj. M. Florenos Rheni in mense, mile
954. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 152 | Paragraph | Section] lanceis et mile Peditibus erat in Cremona et cum eo Comes Alexander Sfortia cum D. Equis Mediolanensibus et non exiverunt omnes 26 quoniam Vicerex noluit retrocedere et revocaverat omnes suos undequaque existentes. Preter illos Helvetios qui sunt cum Duce Mediolani, xxvij. praeteriti, octo milia eorum receserunt, qui externa Hesterna. die debent fuisse in Como et arbitror quod isti opponent se Venetis, petunt a Caesare xvj. M. Florenos Rheni in mense, mile equestres et artellariam et volunt progredi contra
955. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 112 | Paragraph | Section]
956. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 114 | Paragraph | Section] si servabitur et facile obsistet Gallis et prohibebitur eis ingressus et Veneti cito humiliarentur: scripsit etiam Sanctissimus Dominus noster unum Breve Caesaree Majestati ratificando et approbando foedus initum inter suam Caesaream Majestatem et faelicis recordationis Julium predecessorem suum, praeterea dicit se omnia se omnia facturum pro Caesarea Majestate et rebus suis omnibus quantum poterit.
admittentur.
Scripsit Reverendissimus Dominus Cardinalis de Lucemburg ad sanctissimum Dominum
nostrum multum deprecatorias, rogans et obsecrans reconciliationem Regis Francorum
cum Sanctitate sua rejiciens omnem culpam preteritorum in Consilium,
et multis persuadet ut Regi petenti veniam parcat, si non vult Regi, Delphino saltem
successori et Regine que flens precatur veniam.
Scripsit Pontifex acres litteras Helvetiis quod admiserint Oratores
Hispanis videlicet Urrea et Comite Carriati qui est
Orator Regis Catholici apud Venetos, et qui ambo simul veniunt ad Caesarem, quod
per unum nuntium quem miserant Fochari, intellerant quod Papa die xx.
mensis Februarii preteriti inter x. et xi. horam expiraverat, et uterque tam
Episcopus quam Oratores scribunt ex relatu ejusdem nuntii Fuchareni: Caesar
hactenus alia nova non habuit, nec habetur alia certitudo istius rei, verum
quidem est quod habuit sua
et xi. horam expiraverat, et uterque tam
Episcopus quam Oratores scribunt ex relatu ejusdem nuntii Fuchareni: Caesar
hactenus alia nova non habuit, nec habetur alia certitudo istius rei, verum
quidem est quod habuit sua Majestas die xii. praeteriti, supervenerat sibi
parosismus acutus cum subet et scribebant quod
cesaverant parosismus, sed tamen remanserat cum sua febri lenta et
non magna, postea habuimus ista nova quae volui confestim
et si volent Hispani, actum esse de eis et cito terminaretur bellum, hoc scribit Caesari Tridentinus Episcopus *Il se nommoit George de Neydeck et est mort en 1514. locum tenens Veronae: Cum eisdem Venetis expirarunt indutie ultima preteriti, nisi sint prorogate per Comitem Carriati +Il estoit Ambassadeur du Roy d' Aragon à Venise. qui habuit mandatum a Caesare prorogandi eas per unum mensem vel per duos ad plus, vel novas faciendi ad biennium, sub certis tamen
ego fui semper illius opinionis quod mater et fratres ac sorores Ducis quae sunt Ferrariae, fuissent suscepte per Caesarem et illud infelix mater semper petiit per unum suum hominem quem habuit apud Caesarem per integrum biennium, et fuit cum sua Majestate idem homo in partibus inferioribus estate preterita, et ego ob illos respectus quos scribit Serenitas Vestra semper suadebam ut susciperetur: Majestas Caesarea semper renuit dubitans in eo offendere Catholicum Regem, unde (credo) ipsa videns hanc adversitatem fortune, dedit secundo genitum Regi Franciae et est in Francia, postea Caesar
nouerint, ita ut mihi persuadeo multo correctiorem hunc studiosi habebunt, quam qui huc usque impressi codices uulgo feruntur. Sed hoc legentium relinquo aestimationi, si eos paucissima offenderint.
Quae
auxilium in tua Dominatione mihi
relictum est. Quod quidem non postulo ex ipsius fortunis; alioquin me notabiliter puderet,
pręsertim quum considerem, quanta humanitate, quanta benivolentia, obscura adhuc hominis
condicione me tua Dominatio complexa sit ac nihil prętermisit quod et meo honori et
commodo interesse putaret.
Quamobrem quantum debeam tuae Dominationi, exprimere non ausim, ne blandiendo videar
aliquem favorem apud tuam Dominationem captare; sed vel ipsam posteritatem (ut facile
confido), nedum
non modo atticissare, sed etiam punicissare me dicerent. Ceterum quod in amplissimis
curiis principum ab adolescentia non in ultima fortuna versatus sum, optimum esse reor, si
apud aliquem dominum possem habere locum. Sed circumspicienti mihi nullus hic talis
occurrit praeter reverendissimum dominum episcopum Viennensem, apud quem tua Dominatio et
pręstantissimus dominus Collimitius magnę estis aestimationis.
Quare, si quid tua Dominatio in re huiusmodi possit efficere (efficiet autem, quantum
voluerit), vehementer oro,
serie Pomponius breui,
|
iuxta Gręcum prouerbium |
repetita crambe.
Eo quoque magis a me Tibi satisfactum iri confido,
quod illud etiam quo Te fraudatum quereris,
tandem aliquando sis habiturus,
nisi aliquid pręter spem euenerit.
Interim hoc ipsum Euangelistarium meum Tibi commendo |
et si sua dignum inscriptione iudicaueris,
ut quam primum imprimendum cures oro;
hac etiam de causa, quod magis e re librariorum Tuorum erit,
si prius ista in lucem uenerint |
quam
ingratitudine hereticorum et Iudę proditione c. 10
De officio catholici prędicatoris c. 11
Quid potissime prędicandum sit c. 12
Qui prętermittendi et qui docendi et qualiter corripiendi c. 13
Vt prędicator ab adulatione procul sit et prędicandi tempora obseruet c. 14
De prędicantium meritis c.
apud autores.
Pręstat autem Legi Euangelium.
quia in Lege futurorum signa erant,
quę in Euangelio impleta uidemus.
illic typus et umbrę,
hic ueritas et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux.
Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus:
hic per filium.
et tunc quidem in Adam mortui eramus,
nunc uiuimus in Christo.
Explicata tandem rerum: quas aggredimur, propositione:
inscriptionis-que ratione ostensa |
reliquum est: ut Spiritu Sancto aspirante uela pandamus:
et
traditi sunt.
Hoc ut magis manifestum faceret Dominus ait:
|
et cum custodibus accepta pecunia negantes eius resurrectionem.
aut de omnibus dubii atque animo suspensi nihil affirmare audent.
quibus dicitur:
non philosophis,
ecclesię dei non diaboli synagogę.
cum dei filius dicat:
Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus
cęlestis eradicabitur.
hoc est omnis religio,
omne dogma,
quod alio pręterquam Deo autore inductum fuerit, diu stare non poterit.
De ecclesia fide fundata.
Caput VI
Per hanc ergo fidem diuinitus nobis reuelatam ędificata est Ecclesia
autorem Deum confitemur,
utranque approbamus.
Nec solui Legem per Euangelium dicimus sed adimpleri.
in illa figuras esse,
in hoc ueritatem.
in illa promissionem,
in hoc perfectionem.
a Christo sanatus est.
qui ipsis mirantibus, quare sibi id non licuerit,
dixit | hoc demoniorum genus non posse eiici |
nisi per orationem et ieiunium.
ostendens grauissimam quidem esse animi ęgritudinem inconstantiam.
Hanc pręterea rotarum instabilitati comparat Scriptura:
calcaui mundi huius erumnas ,
ita et uobis uincendi facultatem conferam,
ut per me mala omnia magno animo perferendo |
illis omnibus fortiores potentiores-que sitis;
tantum non in uobis sed in me spem fiduciam-que habeatis.
Hunc pręterea fortis animi uirum | Christi-que Domini sectatorem,
quemadmodum aduersa non deiiciunt,
ita nec secunda arroganter erigunt .
Frustra enim in aduersis uinceret,
si in prosperis per inanis glorie appetentiam superaretur.
Itaque in dignitate constitutus
Veh ergo illis,
qui per adulationem ita allucinantur
ut se peccatores esse non agnoscant cum laudantur!
Cares pręterea mentis fortitudine,
si te iracundia occupat et furere compellit.
Talis fuit sacerdotum ille princeps,
qui cum audisset Iesum confitentem se a dextris Dei sedere,
in rabiem concitatus uestimenta scidit |
et in clamorem prorupit |
blasphemum eum uocans, qui assertor erat
corde suo.
Hoc autem quod uiris dicitur,
etiam mulieres respicit.
quia caput mulieris uir est.
Ita fit, ut quod capiti uetitum est,
nec corpori licere intelligatur.
Pręterea imbecilli animi certissimum argumentum est |
uoluntas incerta.
nunc hoc nunc aliud placet,
proposito semper labanti et instabili .
Quod si ille
qui bene institutus
quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
constanti atque erecto animo contemnit.
De contemptu glorię.
Caput XVI
Quod si in fortibus censeri cupimus,
pręter iam dicta hominum rumusculos et famę mundanę blandimenta ne aucupemur.
Siquid benefeceris,
notum esse ei sat est,
qui fidelium hominum benefacta ęternę beatitudinis mercede compensat.
Inanem autem gloriam semper fugiendam esse
fortasse |
si toto hoc tempore Deo uixisti,
pręclare quidem tecum agitur.
mox enim in ęternum uiuere incipies.
at si tibi tantum,
male profecto rebus tuis consuluisti.
Voluptas quippe omnis quę cum ętate pręterit, pro nihilo est,
peccata autem manent et perdurant
quibus grauatus animus ad inferos ruit,
ibi pro breuibus delitiis poenas luiturus sempiternas.
Quid quod omnium hominum breuissima uita est
super terram?
atque
magna pars tollitur,
dum illa quę male concupiscuntur,
nostris aspectibus procul submota latent.
cum multo magis uisa moueant animum quam cogitata.
et quod rarius cernitur,
facilius obliteretur.
Quantum pręterea uiro religioni dedito conferat ipsa solitudo,
ex Euangelio discitur.
charitatem etiam pręcipue amplecti debet sacerdos,
ut cui uni commissa cura animarum est,
pro earum salute,
si ita casus inciderit,
nec supplicia recuset |
nec mortem metuat.
Io10
Bonus enim pastor ponit animam suam pro ouibus suis.
Idem pręterea justitiam omnem,
quam alios docet,
prior impleat,
ne quod uerbis ędificat,
si aliter ac pręcipit uixerit,
exemplo destruat atque dissipet.
patientię, mansuetudinis, charitatis pręcepta |
ne sinas illa per incuriam effluere,
sed corde complexus foue,
ut cum psalmista dicere possis:
| decorem-que oculis intuemur,
et tamen qua materia constent, dicere nequimus.
Tu cęlum, quo omnia illa circumdantur extendisti,
quod statutis initio reuolutionibus perpetuo moueri ac circumferri
uidemus,
quemadmodum cętera omnia.
et nos soli (proh nefas!) legem tuam toties pręterimus?
Miramur pręterea nubes pendere,
uentos concitari,
micare ignes,
fulmina ruere,
pluuias, grandines | niues-que defluere |
et tellurem ab iis irrigari.
quę singula si digne consyderentur,
tantum admirationis habent,
ut non solum Dei
intuemur,
et tamen qua materia constent, dicere nequimus.
Tu cęlum, quo omnia illa circumdantur extendisti,
quod statutis initio reuolutionibus perpetuo moueri ac circumferri
uidemus,
quemadmodum cętera omnia.
et nos soli (proh nefas!) legem tuam toties pręterimus?
Miramur pręterea nubes pendere,
uentos concitari,
micare ignes,
fulmina ruere,
pluuias, grandines | niues-que defluere |
et tellurem ab iis irrigari.
quę singula si digne consyderentur,
tantum admirationis habent,
ut non solum Dei sapientiam a quo facta sunt
quam mercedis promissę spes.
Vt igitur probe innocenter-que uiuas,
imitare Prophetam dicentem:
incolunt
.
existimantes non posse se commode cum Deo simul et hominibus esse.
colloquiis enim eorum cęlestis contemplationis ardorem interceptum
frigescere,
in secessu uero in dies magis accendi solere.
Tempus pręterea nocturnum maxime accomodum uidetur.
Tunc siquidem omnia animantia quiescunt.
neque hominum neque pecudum uox auditur,
nec auicularum garritus auribus obstrepit |
nihil-que sentitur,
quod mentem cęli secreta rimantem grauet aut
posteritatem |
eadem-que damnationis lege simul omnes premebamur.
Misertus autem Deus filium suum misit unigenitum.
qui ut pro nobis satisfaceret carnem suscepit serui,
cum esset omnium dominus,
uiam ueritatis monstrauit ,
cum totus terrarum orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de
illud,
quod cogitasti ut committeres,
si adesset facultas daretur-que occasio.
Quoties enim iniquę actionis adimplendę potestas tollitur,
uoluntas peccandi pro facto habetur.
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
Non habebunt in corde nostro ullum remorandi locum,
si contraria illis coeperimus cogitare |
et uitii uirtutis-que finem taciti perpendere.
cogitasti ut committeres,
si adesset facultas daretur-que occasio.
Quoties enim iniquę actionis adimplendę potestas tollitur,
uoluntas peccandi pro facto habetur.
Cum ergo se nobis noxii perniciosi-que ingerent cogitatus,
pręteruolare pręter-que labi sinantur.
Non habebunt in corde nostro ullum remorandi locum,
si contraria illis coeperimus cogitare |
et uitii uirtutis-que finem taciti perpendere.
conscientia per confessionis poenitentię-que sacramentum
|
dicet tibi Dominus, quod ante dixit adulterę:
Dominicę crucis pendens,
cum dixit:
cęlestium mandatorum amore captus
atque ad eorum autorem Deum conuersus dices:
Ignitum eloquium tuum uehementer,
et seruus tuus dilexit illud.
Non poteris enim illud non maxime diligere,
in quo tibi tam grande bonum propositum esse
intellexeris.
Prudentia pręterea mirum in modum proficere
et sapientia compleri incipies.
Hoc tibi Baruch prophetę uerbis promittitur.
Neque enim fallit ille,
per cuius os Spiritus Sanctus locutus est:
Audi, inquit, Israhel, mandata uitę!
Auribus percipe, ut scias prudentiam.
Et Iesus,
quibusdam conscientię stimulis pungimur?
Quasi qui contra naturę uim nitamur,
dum ab his, quę iubentur, declinamus.
Perspicuum est igitur,
quia prauis affectibus superati
neque Deo
neque conditionis nostrę rationi obedimus.
Quę pręterea dementia est,
immo quis furor,
uitium sequi malle, cuius finis poena perennis est,
quam uirtutem, qua beatitudo comparatur ęterna?
Beatitudinem autem decalogi obseruatoribus promissam quis ambiget,
cum Veritas in Euangelio,
ut
et greges ouium tuarum!
Maledictus eris ingrediens et maledictus egrediens .
Longum foret cuncta referre, quę ibi colliguntur,
sed breuiter:
nihil prorsus mali, quod in hac uita mortalibus accidere possit,
prętermittitur.
Vsque adeo graue crimen est diuinis nolle parere mandatis
et aduersus ea niti proprię uoluntatis libidini blandiendo.
Hi spectante patre trucidantur,
ille deinde etiam oculis orbatur,
quas mallet ante errutos,
ne filiorum cędem uideret.
Vinctus postremo et cęcus in Babylonem est ductus,
templum ipsum atque domus urbis igni consumptę,
turres ac moenia solo ęquata,
populus captiuus, pręter eos qui ceciderant, Babylonem translatus.
(ut in Euangelio legitur)
qui cognouit uoluntatem Domini sui,
et non se pręparauit
et non fecit secundum uoluntatem eius,
plagis uapulabit multis.
Ne igitur ęterni ignis magis omnibus expauescendo tormento obnoxii
simus,
post pręteriti delicti poenitentiam | ad iustitię capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis
ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati sunt serui illi,
quos cum uenerit Dominus, inuenerit uigilantes.
Pręterea quemadmodum ętas uitę nostrę breuis est,
ita et incerta.
Plurimos frustratur speratę senectutis expectatio.
denique quis est qui unum diem,
immo, unam horam a mortis periculo alienam possit sibi promittere?
Quam multos ,
dum sani ambulant,
dum
Idem Ioseph magistri pincernarum pharaonis et pistorum prępositi,
cum quibus tunc in carcere erat,
somnia interpretatus est,
diuersę quidem sortis,
sed certissimi euentus |
ac nihil prorsus ab interpretationis sententia discrepantis.
Pręterea in Iudicum libro Gedeonis uictoria aduersum Madianitas ante
per nocturnam imaginem fuit uulgata quam euenisset,
quodam somniante,
quod ordeaceus panis castra Madianitarum suo ictu subuertisset.
Regum quoque historia testatur |
Salomoni dormienti apparuisse Dominum |
improbitate,
ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit,
et illa alia parabola de homine,
qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem
excitauit,
excitatum surgere coegit |
et panes quotquot uolebat, sibi commodare.
Dominus pręterea cum futuri iudicii terrores prędicendo explicuisset,
adiecit:
Vigilate itaque omni tempore orantes,
ut digni habeamini fugere ista omnia
et stare ante Filium hominis.
Denique, quod uerbis docuit,
opere confirmauit.
Ter enim easdem preces
per nos impleantur.
Frustra enim imbecillitas nostra ad id niteretur,
nisi illam gratia iuuaret diuina.
Et si per se bonum aliquod agere possemus,
necesse non esset orare, ut possimus.
Charitas pręterea, quam omnibus debemus, exigit,
ut sicut pro nobis ita et pro aliorum commodis
preces offeramus Deo
uota-que faciamus.
Iacobi apostoli sententia est:
Orate pro inuicem,
ut saluemini!
Paulus quoque apostolus hortatur dicens:
Cibel, Valentin (c. 1490 - post 1517) [1509], Ad Pannoniam, versio electronica (), Versus 108, verborum 536, Ed. Maria Révész [genre: poesis - carmen] [word count] [cibelvpannonia].
Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].
Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].
Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1512], Epistula ad Erasmum Roterodamum, versio electronica. (, Antwerpen), Verborum 283, Ed. P. S. Allen [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist].
Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1512], Epistula ad Aldum Manutium, versio electronica. (, Budim), Verborum 166, Ed. Eugen Abel Pierre de Nolhac [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15120914].
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Epistolae III, versio electronica (), Verborum 975, versus 33, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist].
Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Quattuor epigrammata in libris, versio electronica (), Verborum 600, 105 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen] [word count] [andreisfepigr].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.