Your search found 5813 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 101-200:

hoc profecto semper praedicavi: me sibi gratissimum esse. Corniolam, in qua mortis effigies sculpta sit, citius quoad potero compertam ad ipsum mittam. Haec de his. Hoc unum te, Maphee praestantissime, nolo latere: patri tuo, nostro praetori clarissimo, litteras quas ad me scribis tantae voluptati esse ut nihil supra meque saepenumero solet exorare, ut cum litteris meis te ad scribendum excitem; qua ex re, si patrem tuum magna voluptate explere vis, saepius illo tuo stilo litterali ad me scribas; mihi

Ardebat dulci juvenem cognoscere furto,
45  Sed procul illecebras turpes mens casta refugit. 45
46  Illa haec ad regem fatur mendacia Proetum:
47  Ipse cadas; Glauco genitum vel, Proete, necato;
48  Invitam qui me stupro violare paravit.
49  His rex auditis tacitas exarsit in iras,
50  Sed juvenem veritus manifesto perdere leto, 50

mactans armenta diebus;
58  Ut decima effulsit digitis rubicantibus Eos,
59  Tunc edi mandata rogat, tum cernere poscit,
60  Si qua sibi a genero portetur epistola Proeto. 60
61  Ergo notas postquam generi percepit iniquas,
62  Indomitam primum jubet expugnare Chimaeram.
63  Bellua non hominum, sed erat genus illa Deorum,

25. AD PAULUM
1.25.1  Carminibus nostris nocet illud, Paule, notavi,
1.25.2  Quod non sunt Latiis edita consulibus.
1.25.3   Quidvis cana facit multo pretiosius aetas,
1.25.4  Rebus et a longo tempore surgit honos.
1.25.5  At tu, si quando mea legeris; esse putato
1.25.6  Prisca; videbuntur sic meliora tibi.

1.50.28  Parces, ut capitis reos nocentes.
1.50.29  In lucem magis efferes apertam.
1.50.30  Nolunt Pieriae latere merces,
1.50.31  Quas famae pretium manet perennis.
1.50.32  Quodsi perpetuo legi recuses;
1.50.33   Multo simplicius nihil reponas. 51.

1.74.8   Vivent nominibus, nomina iuncta, meis?
1.74.9  Aut etiam si me, neglectus omiserit index,
1.74.10   Te tamen insignem pagina tota seret.
1.74.11  Nil ago; cunctaris pretium taxare poetae;
1.74.12  Haec summa est; vel da, Troïle, vel taceo. 75. AD EUNDEM
1.75.1  Troïle, non tantum

puto me carere summo,
1.146.4  Quod nondum tibi visus est Philemon. 147. DE GALESO
1.147.1  Non credis nostro cur Praetor inique, Galeso?
1.147.2  Legitimos testes nonne Galesus habet? 148. IN AULUM
1.148.1  Nil satis, Aule, tibi est, cupis omnia

rogitavi epigrammata vatis,
1.180.12  Suspecta est, video, nostra iuventa tibi.
1.180.13  Crede, precor, melius! relegi non improba possunt,
1.180.14  Lascivos, oculo praetereunte, modos.
1.180.15  Ille quidem gressu profugo mea castra petivit,
1.180.16  Sic tamen, ut redeat, cum revocabit herus.

1.183.3   Septimus incipiet Septembres ante Calendas,
1.183.4  Si modo producant tres mihi fila Deae. 184. IN CRUDELEM PRAETOREM
1.184.1  Quis Sulla hoc sanxit? dudum reus in cruce pendet,
1.184.2  Praetor nunc demum trista tribunal adit!
1.184.3  Nunc demum miseri causam cognoscit inanem!

modo producant tres mihi fila Deae. 184. IN CRUDELEM PRAETOREM
1.184.1  Quis Sulla hoc sanxit? dudum reus in cruce pendet,
1.184.2  Praetor nunc demum trista tribunal adit!
1.184.3  Nunc demum miseri causam cognoscit inanem!
1.184.4  Quid prodest, si iam pareat innocuus?
1.184.5  O Theta infandum! iura o

Flava volubilibus farra terenda molis,
1.213.3   Nunquam iusta domum misero mensura redibat,
1.213.4  Aut erat externo semine mixta ceres. Hoc et
1.213.5   Praetori longo narrare libello,
1.213.6  Vicino et memini te mihi saepe queri.
1.213.7   Sed nunc egregiam vafer invenisse videris,
1.213.8  Qua caveas posthac talia damna,

1.231.3   Semper et hesterni vitam deperdimus aevi,
1.231.4  Principium reliquae lux modo nata facit.
1.231.5  Esse tibi multos senior se dixeris annos,
1.231.6  Nam de praeteritis nil hodie retines. 232. MARTINO PHILECTICO
1.232.1  Magna tuis ficis scribis me bella minari!
1.232.2  Nescio quid de me

1.240.10  Et dabitur precibus nulla repulsa tuis.
1.240.11  Iusta tibi dignas persolvant numina grates;
1.240.12  Nil peto, nil abs te, care Carole, rogo,
1.240.13  Hoc praeter, labris ne figas oscula nostris;
1.240.14  Cuncta dabis certe, si minus illa dabis.
1.240.15  Quippe tibi tetri putet malus halitus oris,
1.240.16  Et subito nares suffocat

ego me capras, mille olfecisse recordor
1.240.22  Ante capros, animam non queo ferre tuam.
1.240.23  Saepe tuis virides marcent afflatibus herbae,
1.240.24  Et quae praetereunt emoriuntur aves.
1.240.25  Ite procul volucres, tenuem quae carpitis auram,
1.240.26  Hic scatet infestis ater Avernus aquis.

pulcherrime? non ego mater,
1.275.12  Non ego sum coniux, non tua cara soror;
1.275.13  Ut tanto nostram quaeras discrimine vitam.
1.275.14  Impulsus non vi, non prece, non pretio.
1.275.15   Vel forsan nostrae movit te gratia formae.
1.275.16  Haud ego sum tanti, nec genus omne meum.
1.275.17  Me satis permitte meis, tu sospes abito,

Flammavit facibus pectora durus amor. 280. E GRAECO
1.280.1  Nullus Amor Deus est, hominum sed prava voluptas,
1.280.2  Praetendit vitio Numinis arma suo. 281. DE CUPIDINE PHARETRATO
1.281.1  Ture pharetratum quidam formavit Amorem,

lacrymas, ego te sine fletibus uram,
1.287.6  Nate, meum nec non et Lacedaemonium. 288. DE BYZANTIO
1.288.1  Prima mihi Odrysius praetendit moenia Byzas,
1.288.2  Proxima Amyclaeo, debeo, Pausaniae.
1.288.3  Haec postquam Libyci, trux verterat ira, Severi,
1.288.4  Abstulit Augustis, qui sua, tribus,

1.308.8  At me, gentili munere, Roma legit. 309. DE AMORE DEO
1.309.1  Passio, non Deus est amor; ast humana libido,
1.309.2  Praetendit vitiis, nomen inane, suis. 310. DE DIONYSIO TYRANNO SYRACUSARUM
1.310.1  Cum Siculis dapibus trepidus male vescitur hospes,

aequoreae vitrea vasa sumus. 352. EADEM
1.352.1  Vitrea crystallo Murani pocula certant,
1.352.2  Non sunt bella minus, sed pretiosa minus. 353. LAUDAT NICOLAUM PEROTTUM
1.353.1  Mittere laurigero tentabam nostra Perotto
1.353.2  Carmina, cum domino sic ait

tibi dent faciles, quanta merere, Dei. 358. DE EPISCOPO MUTINENSI
1.358.1  Aonios nullo vates nunc esse querebar
1.358.2  In pretio, et nostri temporis hostis eram;
1.358.3  Cum mea respexit Mutinensis carmina praesul,
1.358.4  Coepit et ingenio mitis adesse meo.
1.358.5  Sic inopem, nec adhuc notum

2.3.5  Mulciber arma para non ullis pervia telis,
2.3.6  Qualia Pelidae, Dardaniove duci.
2.3.7  Hunc inter pugnae certamina, vulnere ab omni,
2.3.8  Aegide praetenta, Iuppiter, ipse tegas.
2.3.9  Quodsi lenta iuvant residis vos otia vitae,
2.3.10  Solum siderea, mittite ab arce patrem.
2.3.11  Sufficit ille suo custos in praelia

REGEM
2.17.1  Hic me rogare tua modo est humanitas
2.17.2  Dignata, summe Principum;
2.17.3  Quid tibi meorum, vis, poeta, impertiam?
2.17.4  Secreta praeter quidlibet. 379. VERIS PROGNOSTICON
2.18.1  Texit ut e virgis arguta ciconia nidos,
2.18.2  Hibernum vel quae temperat aequor

454. FRATRI TIMOTHEO SALUTEM
2.93.1  Tardavere meae nimium, Timothee, tabellae;
2.93.2  Polliciti dudum praeteriere dies.
2.93.3  Aequa tamen causa est, quae me tardere coegit.
2.93.4  Da veniam iuste, preco verende, more.
2.93.5  Non lethea meam tenuere oblivia mentem:

3.2.45  Est, et semper erit, donec mea vita sub auras
3.2.46  Evolet, et flamma totus edace cremer.
3.2.47   Plus ego Tithono quamvis et Nestore vivam,
3.2.48  Et mea praetereat saecula terna colus.
3.2.49  Ante Padus gelidas cursum reflectet ad Alpes,
3.2.50  Ante petet vetitum Parrhasis ursa mare,
3.2.51  Quam cesset mea Musa tuas percurrere

Maenalio, candide Ïacche, Deo.
3.3.161  Quos gravis ingenti comitetur gloria passu,
3.3.162  Et late rapido quae pede, Fama, volat.
3.3.163  Scribere quae valeas, sunt plurima praeter amorem,
3.3.164  Sive nova arrident, sive vetusta placent.
3.3.165  Bellica sive iuvat clarorum gesta virorum,
3.3.166  Carmina materiae conveniente suae;

sine me paullum tantis praeludere rebus,
3.3.214  Ut sternant magnis metra minora viam.
3.3.215   Labuntur sensim, dum te praeludere fingis,
3.3.216  Tempora; sic aetas praeterit omnis iners.
3.3.217   Prolusum est, ventis, pelagus patet omne, fugatis,
3.3.218  Strataque carminibus satque superque via est.
3.3.219  Incipe, quid metuis? Phoebus

3.4.10  An potius nostri falsus amore fuit?
3.4.11  Non est tanta eius levitas in pectore, non est,
3.4.12  Ut soleat similes ille referre iocos.
3.4.13  Ipsum praeterea non cari fallit amici,
3.4.14  Sed qui blanda manu spicula torquet, amor:
3.4.15  Quodsi tale nihil fas est me credere, solum
3.4.16  Restat, ut hortandi nomine dicta

Nemo sacros manes pedibus calcare profanis
3.7.42  Audeat; admisso crimine, facta luet.
3.7.43  Quin aliquis, licet officium properare iubebit,
3.7.44  Compescat celerem praetereundo gradum.
3.7.45  Et genibus flexis, gelido ferat oscula saxo,
3.7.46  Nec pigeat tales, ore dedisse, sonos:
3.7.47  Salve magna parens, sublimem enixa columnam,

suos Divum cultores spectat, et illis
3.10.22  Propitio semper numine mitis adest.
3.10.23  Tu quoque, Phoebe pater, lacrymas ne sperne tuorum,
3.10.24  Neu sinito vacuas praeteriisse preces.
3.10.25  Praemia digna manent, vinctum tibi cornua vittis
3.10.26  Taurum ad turicremos sacrificabo focos.

cuperent somnos lumina fessa dari.
3.11.61  Saepius ante diem ternis surreximus horis,
3.11.62  Cum foret in tepido dulce cubare toro.
3.11.63  Fidere cui possem, nullum te praeter habebam,
3.11.64  Nullum, qui curam velle habere mei.
3.11.65  Tu pariter fratrisque vicem, patruique gerebas,
3.11.66  Inque loco matris inque parentis eras.

3.13.25  Ultimus antiquis certo a purgamine dictus,
3.13.26  Haec et tot, memini si bene, verba dedit:
3.13.27  Qui Ladislai regis natalibus ornor,
3.13.28  Ut iam praeteream cetera, non ne sat est?
3.13.29  Sic fato crines Titan stellante corona
3.13.30  Cingit, et id nutu comprobat alma soror.

rude quod rauca concrepuisse lyra,
3.19.101   Praestamus caris tantum leve carmen amicis,
3.19.102  Et rude cum crepuit si quid inepta chelys.
3.19.103   Hoc est quod de me pretium carissime speres;
3.19.104  Caetera fortunae conditione iacent.
3.19.105  Scripta modo...... senecta,
3.19.106  Nomen in ore tuum posteritatis erit.

Viscera divinus liberat igne liquor!
3.20.13  Nec venter, quamvis repetito murmurat haustu,
3.20.14  Sudorem subitum nec gravis humor agit.
3.20.15  Ergo operae nobis pretium fuit alta labantes
3.20.16  Ad iuga clivoso tramite ferre gradus.
3.20.17  Iam libet et pulchram mirari turribus arcem,
3.20.18  Quae surgit sanctis proxima gurgitibus,

4.2.14  Illic vitari missa sagitta potest.
4.2.15  Debilis a morbo semper prosternitur aeger,
4.2.16  At miles fuso saepius hoste redit.
4.2.17  Nobis praeterea certamine nulla molesto
4.2.18  Lux vacat; in vestro est multa labore quies.
4.2.19  Luditis in mediae securi sidera noctis,
4.2.20  Hostiles, vallo nil metuente, minas.

4.4.15  Sed iam securos resonet pastoria cantus
4.4.16  Fistula, respirant, pascua, rura, greges.
4.4.17  Nunc etiam timuisse iuvat cessante periclo,
4.4.18  Dulce est praeteritos commemorare metus.
4.4.19  Macte animi, dirum, primus qui figere, monstrum
4.4.20  Ausus es; aeternum carmine nomen habe.
4.4.21  Vos simul agricolae memores, victoris

tua sunt labris ubera presse meis.
4.5.91  Tu me complecti, tu me, velut unicus essem,
4.5.92  Comere, tu blando sueta fovere sinu.
4.5.93  Longe Livor eat; geminos me praeter habebas,
4.5.94  Sed tamen ambobus carior unus eram.
4.5.95  Omen inest genitis, et habent praesagia, matres,
4.5.96  An magis in sera stirpe moratur amor?

Iungeret autumnis, lustra quaterna, tribus.
4.5.161  Ergo apud antiquos olim tibi iure Quirites,
4.5.162  Rara pudicitiae parta corona foret.
4.5.163  Nec mors praeteritis dispar tibi contigit actis,
4.5.164  Fine bono claudi vita probata solet.
4.5.165  Omnibus expletis sacra quae lege iubentur,
4.5.166  Libera terreno carcere ad

4.7.88  Anglia gentili seditione ruit.
4.7.89  Improba conventus Germania cogit inanes,
4.7.90  Permutat merces, Itala terra, suas,
4.7.91  Nec quenquam praeter Venetos ea cura remordet,
4.7.92  Quos iungunt satis, foedera parta, meis.
4.7.93  Hos dudum audimus moliri nobile bellum,
4.7.94  Horum iam multa Nerea classe tegi.

4.7.144  Pontificum princeps, Urbis et orbis apex.
4.7.145  Est qui te placida, Ferraria, pace gubernat,
4.7.146  Est qui te forti, Mantua, Marte regit.
4.7.147  Multi praeterea clari virtute, sed omnes
4.7.148  Supra, Sforciades nobile nomen habet.
4.7.149  Sunt et opes Latio, reliquum nec tanta per orbem,
4.7.150  Humanum ferme possidet omne

4.15.88  Sedimus et gremio, Diva pudica, tuo.
4.15.89  Vos mihi coelicolae testes, quis ma impia poenis
4.15.90  Sustulerit, leto, turba redempta, meo.
4.15.91  Sed mea praetereo, pereunti debita mundo
4.15.92  Fata; quis e vobis non mala mille tulit?
4.15.93  Quot ferro, quot aqua absumti, quotque igne cremati?
4.15.94  Corpora quot rabidis

4.15.176  Duxisti e fragili mollia membra luto.
4.15.177  Quid referam tot opes, insani pabula luxus?
4.15.178  Quid Veneris stimulos, ingluviemque gulae?
4.15.179  Praeterea quantis obnoxia vita periclis!
4.15.180  Me miseram! quantis continuata malis!
4.15.181  Et mirum est, si quid mortalia pectora peccant!
4.15.182  Quis valeat tantos

reficiat, magisque notum fiat, belli huius causam maiorem esse quam bellum. Lustrum prope vicesimum, si apte memini circumagitur, quo Europae oras infesta Teucrorum arma, Deum, hominesque violatura pervolarunt, eaque post subactam plusquam brevi Graeciam, Macedoniae deinde ac Hungariae regna, praeterea Albaniae, item alias, ut dictu, ita et memoratu miserandas, plurimas terras, aliis super alias cladibus completas, superbo ludibrio, ruina, funeribus, servitute, religionis denique iactura, deformatas, in peregrinos ritus, mores, legesque ac infidae linguae commercium interverterunt.

in privata quoque unius gentis arma conversam. Stetitimus utcunque multis cladibus, bellis, funeribus exhausti, doloribus affecti, occidione occisi. Quantum terroris, pavorisque meminimus, visa saepe numero hostium castra, e muris, flagrantia tecta, ploratibus fora, angustiis omnia completa, praeterea vastationes rurium, lugubres domos, obnoxiae fratrum nostrorum corpora hosti proposita, ludibria victoris: iugum hostile, foedi captivorum agminis miserabilem vitam, utque plura brevi complectar, plusquam hostilia passi, parum praeter arma et animos, libertatis memores, reliqui habuimus;

flagrantia tecta, ploratibus fora, angustiis omnia completa, praeterea vastationes rurium, lugubres domos, obnoxiae fratrum nostrorum corpora hosti proposita, ludibria victoris: iugum hostile, foedi captivorum agminis miserabilem vitam, utque plura brevi complectar, plusquam hostilia passi, parum praeter arma et animos, libertatis memores, reliqui habuimus; praesertim cum saepe ad extrema periculorum ventum sit, et nescio, an maiora vincula, maioresque necessitates nobis, an captivis nostris fortuna circumdederit. Sed in his, quantumcunque difficilia pati maluimus, quam servire, semperque

sit, et nescio, an maiora vincula, maioresque necessitates nobis, an captivis nostris fortuna circumdederit. Sed in his, quantumcunque difficilia pati maluimus, quam servire, semperque fidei quam rerum damna maiora duximus. Satis ne igitur iusti doloris occurit? Quandoquidem nullum adversum nos praetermissum est crudelitatis genus, et nullum est satis, sive vincamus, sive victi simus: hostis semper instat, utpote, qui maioribus prope adversus nos odiis certat, quam viribus. Nunc quoque hostis ipse, terra, marique magno exercitu, magna mercede coemto, magis supplicium de nobis quam

totum residuum dicte exactionis contribuatur pro manualibus turrium fiendarum circa Sibenicum, et si dicti denarij non sufficerent, suppleatur per sisterium, et ab inde in antea, correctis prius dictis tansis, quia aliqui ut dicitur sunt preter modum gravati, aliqui minus debito gravati, et exemptis presbiteris qui hac de re alio modo maiori onere gravantur, et absoluta illa ultima conditione sex solidorum quia pauperum est, omnes relique tanse, etiam villicorum, exigi debeant semel in anno per novem

deliberatione modum prefate provisionis nullatenus duximus acceptandum, scilicet ut, iuxta beati Petri apostoli dictum, obmutescere faciamus imprudentum dectractorum ignorantiam et presumptionem, et ne quisquam cum veritate suspicare valeat nos prefatam negativam dedisse pretextu cupiditatis vel avaritie, aut velle subtrahere manus adiutrices pro dicta fabrica sublevanda modis debitis et honestis, in presentiarum tres modos honestissimos predicte fabrice sublevatione dicto generoso Consilio anteponere curavimus. Primus videlicet est inquisitio

commentariolis Brixiensibus, quos olim Venetiis, pro tua in me benevolentia, mihi tradideras legendos, illa studiosissime perceperam. Quam equidem provinciam mihi aequo animo assumens nescio an munus hominis officiosissimi an potius impudentissimi perfecerim, cum praeter vires meas rem grandem, in qua omnis eximia oratio latissime versari potuisset, aggressus fuerim; sanctius tamen, cum ita rem opportunam offendissem, loquendo nomen praesumptionis quam silendo ingratitudinis mihi subverendum esse duxi. Нaеc e multis tuae

a reipublicae curis laxatus aliquid temporis suppeditare poteris, tuis ornatissimis literis visitari exopto. Quod si pro tua humanitate alterum impetravero, alterum vero jam impetratum conservari intellexero, munus divitiarum multarum pretiosius me adquisivisse fatebor. Erit namque mihi hoc praestantissimum munus et ad animi jocunditatem et apud nostros homines ad memoriae dignitatem quam maximam, si in his partibus tua mihi scripta pervenerint. Quamobrem te plurimum exorare ac magnopere obtestari non desinam ne clarissimam

LV milia passuum, sunt nonnulli qui tradunt, sole oriente, sublato clamore militari de more, stationes Colionensium militum audacissime et cupidisime invadunt ac diripiunt, nihil preter libera corpora relinquunt. Bartholomeus novitate rei exterritus fuga saluti consuluisse dicitur; ornatissimis armis, pulcherrimis equis nostri magna cum laetitia ac alacritate potiuntur, quicquid

affligit. Nonne magnam partem et gloriae illorum praeclarissimorum preliorum quam cum Gallis Alobrogisque fortissime dimicando militari virtute vindicaverat, hac insigni calamitate fortuna evertisse videtur? Littere preterea publicae et privatae quaecunque repertae sunt integris signis proconsuli tradite sunt, indices suorum consiliorum. Circiter III.centi milites quadrato agmine Lignacum

consecutus audacissime invadit; tumultuarie ex itinere dimicare coguntur; tandem captis non amplius XIIII. equitibus, caeteri incolumes tum fugiendo, tum strenue dimicando, inter maenia et valum consistunt pretoris fidei sua omnia divina et humana permittunt, pro vallo pugnant. Pretor Carolum monet, ne dedititios deditiosos [Segarizzi] oppugnet, tandem ab urbanis peditibus reiectus est, susceptis duobus

tandem captis non amplius XIIII. equitibus, caeteri incolumes tum fugiendo, tum strenue dimicando, inter maenia et valum consistunt pretoris fidei sua omnia divina et humana permittunt, pro vallo pugnant. Pretor Carolum monet, ne dedititios deditiosos [Segarizzi] oppugnet, tandem ab urbanis peditibus reiectus est, susceptis duobus periculosissimis vulneribus, ad suam stacionem defertur; quid de militibus

animadversio est. Bartholomeus in quodam agri Mantuani oppido se continet, erepta etiam omni spe, quae homines sola in miseriis consolari solet, publicatis bonis hostis a Senatu iudicatus est. Nihil praeter haec relatu dignum gestum est. Vale vir ornatissime et me tibi commenda commendo [Segarizzi] . Ex Venetiis,

predam ingentem bovium et cuiusque modi pecudum egit: ut qui improviso facile omnia invasisset. Erat forte tum in oppido ipsi valli propinquo bannus: ut primum incursionem hostium accepit: Ratus hostem preda honustum non nisi qua intraverat egressurum: ubi facile parva manu oprimi posset: tum pręter opinionem adversariis obviam datis: tum preda impediente: tum quoque locorum amfractibus prealtis altrinsecus rupibus imminentibus transitum precludentibus nec permittentibus sine negotio vel alioquin expeditos, et nullis obsistentibus, idem evadere. Hac cogitatione impulsus et spe magna

modestissimo illa de te pollicitus sum, quae de summo viro polliceri possunt. Postquam iudicem suum te esse cognovi, ipsum bene sperari iussi. Est mea ex sententia sacerdos singulari modestia; mihi iustis de causis carissimus. Habet preterea causam (ut opinio mea fert) luce meridiana clariorem, cum diligentius consideres; pro singulari tua iuris prudentia, multarumque rerum usu facile percipies, non iure, set vi aperta et auctoritate nonnullorum causam suam oppugnari;

sacrificiis dedicata Georgio despoti missa dono, seu insignia rei bene geste. Quare nobis abunde persuasum est, urbem illam defecisse; praeterea, quod gravius longe, imperator Teucorum a Georgio despote petit, ut duo oppida sibi tradat: Golumbac et Smedrovo, oppida munitissima, ex quibus facillimus aditus in Panoniam est Georgius despotus vehementer trepidat. Hac

quidem nobis hic adesse affectaret. Quidam vero conventuales largioris conscientiae de ieiuniis primum ac demum de Bacchanalibus, quod eis potius visum est, dimicantes et eius orgia optime fuisse instituta non minimis laudibus efferebant, eum vero noctes atque dies coli asserentes. Alii praeterea contractis membris senio podagraque confecti deum, ut ipsis opem ferret, implorabant. Et ego cum Helia Zaepes in tanta diversitate rerum nostras partes nostrumque munus adimplere, si licuisset, conabamur primum nonnullis lectionibus dediti, demum facetiis, ne inter postremos censeremur

Haec hactenus. Ne etenim fastidium tuae amplitudini parare videar, finem faciam. Gratias prius immortales tuae magnificentiae de bona acceptione singularique humanitate, quam erga nos habueris, agens nos nostrasque operas ac studia tibi, ubicunque fuerit opportunum, me tuae praeterea magnificentiae vehementer etiam atque etiam commendo tuamque humanitatem oro atque obsecro, me tuam in benivolentiam ac amorem accipere velis. At ubivis gentium, ubivis terrarum fuero, tuo honori tuueque dignitati amplificandae Georgium Augustinum nunquam defuturum tibi persuadeas,

magnopere exoptaveramus. Illico eum convenientes tuo ei nomine salutes diximus, quas gratissimas habuit eumque esse ac fore tibi coniunctissimum certo scias. Postquam commoditas temporum aderit, te visendum istuc accedere pollicitus est. Tua me humanitas commendatum habeat, tuam praeterea magnificentiam oro, dominis Petro et Gregorio dominoque Marcello Romano nomine meo dic salutem. Marcello pro suis calamis, quibus me donaverat, age singulares gratiarum actiones dominoque Ioanni Treverensi me commenda. Vale et salve. Ferrariae, octavo

novitate et periculi magnitudine exteriti ad nos venere affirmant tantas copias agrum eius despoti invasisse, quantas vix unquam aut legimus aut vidimus. Traditum est, ipsum praeter domesticas gentes X. legiones mercenarias in armis habere, ex omni genere hominum conductos viros, singulari virtute et ad omne facinus audacissimos. Dux insolentissimus horum virtute fretus et prospero eventu superioris belli, quo

esse. Alii vero sunt, qui affirmant, nunc inter Panonnes ingentem de principatu contentionem esse, mulieris ritu inter se desides altercantur. Haec sunt, quae mihi digna relatu visa sunt. Audio Johanem Albertum iurisconsultum a senatu praetorem Traguriensem designatum esse. Hortare virum dignissimum, ut veniat, expectatus mihi crede veniet in praesentiarum. Apud nos aer saluberrimus est, valetudo optima, urbs pristine sanitati restituta est; nihil est, quod formidandum

occupationibus factum est, quod hisce diebus nihil ad te scripserim, praecipue gravi aegritudine uxoris, de cujus salute medici desperaverant, dei beneficio ab inferis revocata est. Nobis nunciatum est, honestissimum virum Petrum Cyri pretorem designatum, metu forte pestiferi morbi perterritum, nolle ad suam preturam venire. Scito urbem istam dei benignitate optimo in statu esse; aerem salubrem, morbi ferme nullum vestigium relictum esse. Civitas ista desiderat, ut ab

metu forte pestiferi morbi perterritum, nolle ad suam preturam venire. Scito urbem istam dei benignitate optimo in statu esse; aerem salubrem, morbi ferme nullum vestigium relictum esse. Civitas ista desiderat, ut ab optimo ac gravissimo pretore aliquando regi incipiat. Curato, ut aliquando vel ille vel alter celerius, quoad fieri poterit, ad preturam veniat. Hoc et cives desiderant, et ad dignitatem senatus satis accomodatum erit. Rumore quodam,

munitis, posito valido presidio ad Panones profectus est, ut suis fortunis consulat. Pro viribus ortatur ad extinguendum hoc commune incendium. Si Servia potietur, actum est de imperio Panonum; vel inviti imperata hostis facient. Si quid preterea dignum relatu intellexero, e vestigio te certiorem faciam. Uxor mea, cum hac aegritudine vehementer affligeretur, votum fecit, si vita longior dei clementia producetur, templum divi Antonii Padue visere.

P. D. Rumore quodam nobis significatum est, (ut opinio mea feret, non vano) inter Panoniae regem et Macometum Teucrorum principem fedus per trienium ictum esse. Panones, et si optimo consilio hoc fedus se fecisse affirmant, preteritarum credo magis cladium memoria exterriti, quam ullo salutari consilio adducti justissimo ac honestissimo bello ignominiosam pacem preposuere. Quantum ingemiscerent maiores eorum, in Trakiae hostili solo dimicare soliti, animi

quam aliena transferre, semper duxi praestantius: tamen quando ita evenit, ut institutum tandem meum transgrederer; cui potius has primicias offeram quam tibi? qui me id negotioli suscipere, quod profecto non facile alius fecisset, crebra incitatione compulisti; qui praeterea hunc libellum, me velut in schola dictante, quasi discipulus, aut velut orante, quasi notarius excepisti. nec vero hac sola de causa potissimum tibi eum mitto; sed multo magis, ut tu homo nobis amicissimus, cum inimicitiarum utilitates a Plutarcho sapienter collectas leges, quanto

in aliena re publica curiosum; poeta item Catullus, Latinitatis aeque diligens custos, cum ita loquitur:
Quae nec pernumerare curiosi
Possint, nec mala fascinare lingva, manifeste hoc vocabulum, in malum tantum accipiunt. Nos igitur hunc, et si qui praeterea itidem eo utuntur, jure optimo secuti sumus. At durum quiddam est negotiositas! Credo item et curiositas. Sed haec, et complura hujusmodi, vel propter necessitudinem facile tolerabuntur, vel sicut illa Ciceronis

voce, et commendatione supplebit. Nec tamen tanto teste contentus, misi pro V. R. P. per eundem pignora quaedam licet exilia, ab animo tamen deditissimo profecta, et quasi primicias obsequiorum meorum, quae pro nunc satis impetrabunt, si tantum admitti et respici merebuntur. Si quid praeterea est, quod post fratrem meum D. Varadiensem exiguitas mea possit, cogitet R. P. V. habere se unum ex minimis suis in Hungaria, cui omnia suo arbitratu valeat imperare. Altissimus R. P. V. diu servet

potuit quod alios forte impedire potuisset; nam ut est in quodam trito veteri proverbio: Quis laudabit patrem nisi probi liberi? Accedit huc pecculiare vinculum quo astricti sumus Maripetrorum vi familie, ob insignem memoriam generosi illius viri Nicolai Maripetri quondam pretoris nostri, immo parentis optime meriti ac protectoris beneficii. Quippe tibique, 50 ob praecipuam existimationem que de illo viro habebatur in vita, hos ipsos honores deferri oportere sperabamus. At tum volente Deo spes de illo prius concepta, iam dudum

pollereque plurimum. Testis nobis est tua res publica, que semper in arduis rebus tuo conscilio, tua opera usa est! Testis est tota Italia, que tuis compluribus quibusdam stellis micat! Testes sunt tue res geste que suo felici eventu et tuo ausu ac magnanimitate semper claruerunt! Nam praetermissis his que per te gesta sunt in luce et in oculis totius Ytalie, quo et pacto laborante bello Ytaliam, traiecto amne Mintio ix , reiecto hoste armato stricto 55 ense liberasti a faucibus eorum quave virtute Glaream

et genus praeclarum et formam maiestate dignam que virtutem gratiorem reddit, ut nil penitus a tanto ac felicissimo principatu videatur discrepare. Multa quidem et alia que ad tumulum felicitatis tue potuissent pertinere, et que tibi principatum promitere videbantur, ex sententia praetereo, quod ab aliis graviter et accurate perorata sunt. Quare ori meo manum imponere decrevi, testimonio aliorum et auctoritati innixus, sed excellentia huius praestantissime urbis potissimum ad tuam redundat gloriam! Ornamenta eius reticere 59 non possum, que

pietati iterum iterumque commendo. Tum demum 76 Dalmatas omnes tuo imperio devotissimos, et alios, civitatem Sibinicensem praecipue insignitam fide, imprimisque generosum equestris ordinis Marcum 77 Zeno, dignissimum praetorem nostrum, tum vero pontificem nostrum Urbanum Vignatem, xv non minoris dignitatis quam auctoritatis virum, denique maiores civitatis, postremo universos alios ordines eius qui semper in fide et offitio huius imperii permansere. Eos oro, Illustrissime Princeps,

revertisse audiero. Non timeo equidem tibi Scyllam et Charybdim, Cyclopas et Laestrygonas; cave de Solis mensa et Lothophagorum succis ne quid gustes. Vide ne qua te Circe, ne qua Calypso detineat,
et male blandos
Sirenum cantus ceratis auribus fac praetereas. Illud iam nunc tecum paciscor, ut reduci tibi, post aliquantam domi morulam, Pannonia sit Corcyra, ego Alcinous. Eritne unquam ille dies, quo nos omnes ab ore tuo pendebimus, et mirabimur narrantem,
Oceani monstra, et iuvenes vidisse marinos?

immarcescibilem coronam suscepturos, ad quam promerendam strenuum quemque Petrus constanti animo hortatur, Π Petrus not. lector A2 in marg. dicens: In quo exultabitis, modicum nunc sic oportet contristari in uariis temptationibus, ut probatio fidei uestrae multo pretiosior auro, quod per ignem probatur. – Profectus enim fidelium, ut ait Augustinus, sine temptatione non prouenit, Π temptationem sequitur profectus not. lector A2 in marg. nec sibi quisquam innotescit nisi probationis examine, nec coronabitur nisi qui

Immemores illius: Beatus uir, qui suffert in temptationibus, quoniam, cum probatus fuerit, accipiet coronam quam repromisit Deus diligentibus se. Probat enim uario examine Deus et, an digni amicitia sua sint, saepius experitur; non quod Deus non cognoscat quales futuri sint (cui tam uentura quam praeterita ac instantia aeque praesentia sunt et qui cuncta ex suo arbitrio ire iubet), Π Deo praeterita ac instantia aeque praesentia sunt not. lector A2 in marg. uerum quo et ipsi sibi et ceteris innotescant, eorumque uirtus et patientia cognoscatur, quas nisi

Deus diligentibus se. Probat enim uario examine Deus et, an digni amicitia sua sint, saepius experitur; non quod Deus non cognoscat quales futuri sint (cui tam uentura quam praeterita ac instantia aeque praesentia sunt et qui cuncta ex suo arbitrio ire iubet), Π Deo praeterita ac instantia aeque praesentia sunt not. lector A2 in marg. uerum quo et ipsi sibi et ceteris innotescant, eorumque uirtus et patientia cognoscatur, quas nisi perpessis multis aduersitatibus et angustiis assequi impossibile est. Non est ergo, ut mea fert opinio, uiro bono

cum homine uinci parato. Ignominiam indicat gladiatore cum inferiore componi. Ecce quam constans est gentilis uox! Sed Christiani qualis esse debeat illa nempe citharoedi illius diuini: Ego uero in flagella paratus sum et dolor meus in conspectu meo est semper.

Flagellat praeterea Deus delinquentes, ut uerberibus emendati consultius sibi in futurum prospiciant. Nam plerique uix tandem sub flagello se peccasse sentiunt. Afflicti enim Israelitae a serpentibus ignotis dixerunt ad Moysen: Peccauimus, quia locuti sumus contra Dominum et contra te; ante uero nec peccatum

ingaris 12 dominium] domminum miliarium calculatione tam rustice pręliabant, adeo ut septies septem in XXXIIIII connumerabant. Dolui profecto vitam homminum carnificibus hiis ignaris continuo committendam, quibus nihil ordinis est pręter quidam naturę cursus et, ut proprie dicam, rerum causalis eventus, cumque cernerem eam disciplinam admodum necessariam et ad negociationes et rerum publicarum statum ac vitam oportunissimam, quę nullę essent si navigatio de medio tolleretur, ut in primis

spellcheck. Ioannes Episcopus Quinque-ecclesiensis, Galeotto suo. S. Scribis mihi, quanta malignatus sit inimicus in Sancto . Hic vero parce quaeso, si quae praeter ingenium meum loquar confidentius. Ignorat ille miser, ignorat quanta et ego remachinatus fuerim in eum. Si quid inceptasset, expertus profecto fuisset, uter nostrum plus possit, sive in Curia, sive alibi, vel auctoritate vel lingva et rebus omnibus. Equidem non video, qua in re ipse nobis

sit, Cretensium tamen praesul est, et quidem non tam presbyterio quam mendacio. Tu autem refers initam amicitiam; Utinam sincera sit et stabilis! Sed certe nulla est in levibus constantia, quae in hoc genere prima exigitur. Per me tamen nunquam stabit, quo minus concordia ista duret; dissimulabo praeteritas offensas, obliviscar iniuriarum omnium causa pacis. Si tamen, quod plurimum vereor, ille redierit ad vomitum, … Verum de his hactenus. Nunc ad te, et tua negotia, mi Compater, venio. Scribis de humanitate regis erga te, et liberalitate D. N. de pollicitatione D. Varadiensis et

meis absentibus alienos praesentes, qui commodato precariove apud me sunt, quia frui his licet; illorum tantus mihi usus est, quantus eorum, qui extant nusquam. Sed devolventur omnes ad me tandem pro haereditate! Quam multorum bona ad alios devenerunt, quam lex sanxit, et testator concupivit? Praeterea id incertum est, utri nostrum futura sit vita diuturnior. Nihil minus ordinem servat, quam Mors; ita ille mihi succedere potest, ut ego illi. Fac tamen superstitem; et id aeque dubium, quamdiu superem. Sic interim medium hoc tempus in cassum effluxerit. Nunc, nunc studendum esset et

exactas splendidior lux
semper et aparet tunc speciosa dies.
Sic tu, Tracurium, dulcis mea dulcis alumna,
cara prius fueras, at modo immo magis
En semel atque iterum flectis mea lumina tectis
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa mones.
Te uaga percurrens circumfluit unda marina,
ne prope te veniat barbarus hostis equo.
Te pons a dextra levi de marmore ductus
te quoque planities lata decorat ibi.
Illic circumstans

domini qui tibi jura dabit.
Hic Uincislaus de Rippa quem loquor hic est
cuius in aeternum fama perhennis erit,
Justicia populo miseris pietate uir iste
nam placet et superis religione deis.
Gaude igitur postquam Veneti decreta senatus
hunc tibi pretorem constituere uirum.
Hic est ille quidem fatis promissus ab aeuo
aurea qui reducet secula prisca tibi.
Plebs ammissa cito reparetur germine prolis,
quae tibi felices afferat usque dies.
Progeniem Lucina nouam iam duplicet et iam
pensa trahit Lachesis

dictis uel factis maerentis animi refocillatio quaedam. Maeret autem animus praesentis mali opinione: praesentis, inquam, non re tantum uerum etiam imaginatione. Potest enim malum uel praeteriisse, uel esse futurum, et nihilominus aegritudine animum afficere, ceterum tunc dumtaxat, cum illius mali species nos apprehensos tenet. Veluti enim mens nostra laetatur numquam nisi cum bonum sibi conueniens praesens

animales enecat, qui imagines rerum a sensibus ad fantasiam adferunt. Succidit quippe eis neruos, dum florem sanguinis, quo uehuntur, siccibunda depascit. Nonnullos praeterea cura intestina apprehensos extemplo enecat, ut de Periandro Arcadiae tyranno perhibent, qui ob necem filii Corcyrenses ulcisci cupiens, liberos eorum ad Alyattem abscidendos misit , sed hos Samii

se subicit, illius destinat seruituti, quae quoniam uaria et instabilis est, uarios ac instabiles famulos suos reddat necesse est, et semper eos cupiditate futurorum bonorum anhelantes efficiat, amore praesentium anxios, praeteritorum aut ademptorum iactura tristes ac luctuosos. Quomodo igitur non hic iure ac merito inops et miser, immo miserrimus sit censendus in tanta animi inopia et fluctuatione positus tametsi Attali aut Croesi thesauros

liberis, uxore, facultatibus omnibus, cum ex incendio publico solus exiret, interroganti Demetrio numquid bona omnia perdidisset, "Minime," inquit, "omnia enim mea bona mecum porto." Et clariora quidem omnibusque regiis opibus pretiosiora. Vnde iure illi dicere poterat quod Solon cuidam diuiti retulit, a quo dum esset rogatus an thesauros haberet, respondit: "Ambo thesauros habemus, uerum inter meum et tuum hoc

omnibus sint procreati, se ipsos sponte tam foedae miserandaeque subiciant seruituti illisque famulentur, quibus imperare oportebat. "Nam si omne cuiusque bonum," ut praeclare ait Boethius, "eo, cuius est, constat esse pretiosius, cum uilissima rerum uestra bona esse iudicatis, eisdem uosmet ipsos uestra existimatione submittitis, quod quidem haud inmerito cadit. Humanae quippe naturae ista conditio est ut tantum, cum se cognoscit, ceteris rebus excellat;

Et Saluator non diuites, sed pauperes beatos dixit. Nam quod ad munificentiam liberalitatem ac elymosinam spectat, uera quidem essent, quae dicta sunt, si uirtutis opus pretio potius rerum quam animi probitate pensaretur. Sed nonne legisti illam pauperculam, quae duo aera minuta praestitit plus cunctis aliis in thesauros Domini intulisse , ex

sunt ut recte de Deo ipsiusque prouidentia sentiant, suspicentur caelum, considerent tam disparem aequalitatem lationis eius, intueantur terram, mare, et quae in illis nascuntur uniuersa, qua lege gignantur, uiuant, operentur, et intereant; se praeterea ipsos diligentius aduertant atque quo modo in mundum uenerint et unde procreati sint, perscrutentur; seque mortales agnoscant, quam pauca possint paucioraque ualeant et sciant. Demum examinent paululum quo freti intumescant

naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si nulli quicquam mali apponant; praeterea si ista, quae putantur mala, uel a plurimis uel a paucioribus sed sapientioribus ac melioribus expetantur; extremo si oppositum horum malum esse ostendemus. Horum septem modorum quocumque maluerit, poterit prudens

aut persuadere mortem malam non esse primum, inquam, quoniam naturae munus. Nam, ut in illis libris docuimus, quos de natura mali conscripsimus, quaecumque secundum naturam sunt, bona sunt uniuersa: omne autem malum, si non est praeter naturam, cunctorum sapientum sententia nec malum ullo pacto censendum est; sicuti ergo nemo iure queritur de ortu, pubertate, adolescentia, iuuentute, et senecta, ita certe queri non habet neque de morte; aeque enim ista omnia naturae

in omnes aetates eius; nullibi pacem, nullibi quietem, nullibi tranquillitatem, nullibi aliquam reperies iocunditatem quae facile non plus molestiae habeat quam uoluptatis. Nam si ab ipso exordio uitae incipias (est enim opere pretium per singulas discurrere aetates), nonne id plenum tristitia, fetore, et pudore est? Quae si diuina sapientia amore incredibili parentum non temperasset, quis id umquam pati potuisset? Aut

lucerna? Quis refert magni sedeat qua parte theatri qui uix cornicines exaudiet atque tubarum concentus; clamore opus est ut sentiat auris quem dicat uenisse puer, quot nuntiet horas. Praeterea minimus gelido iam corpore sanguis febre calet sola, circumsilit agmine facto morborum omne genus, quorum si nomina quaeras, promptius expediam quot amauerit Ippia moechos, quot Themison aegros autumno

rictum suetus hiat tantum ceu pullus hirundinis ad quem ore uolat pleno mater ieiuna: sed omni membrorum damno maior dementia; quae nec nomina seruorum nec uultum agnoscit amici cum quo praeterita cenauit nocte, nec illos quos genuit, quos eduxit. Quomodo potuit aut uerius aut rectius extrema miseria nouissimaque humanae pars uitae

uiro Augustino attestante, qui uno et uigesimo libro de ciuitate Dei uitam hanc mortalium totam nihil aliud quam poenam dixit et post: "Ira dei", inquit, "est ista uita mortalis, ubi homo uanitati similis est et dies eius uelut umbra praetereunt." Et centesimum trigesimumque primum tractans psalmum: "Hanc", ait, "uitam nobis peccantibus dedit Deus ubi etiam necesse est ut homo a Deo conteratur, ut in sudore

mentes haec aspera, haec horribilis fortuna detexit? Haec tibi certos sodalium uultus ambiguosque secreuit. Discedens suos abstulit, tuos reliquit; quanti hoc, integer cum tu uidebaris tibi fortunatus, emisses. Nunc amissas opes quaere; quod pretiosissimum est genus diuitiarum, amicos inuenisti. II 16 Contra tyrannidem Hac eadem ratione et imperium,

seruorum aut amicorum ipsorum, nec ampliore uestimentorum ornatu uti, nec aliarum rerum ulla expleri uoluptate. Nec uelim credas cunctorum imperantium aliam esse mercedem praeterquam quod eis uenientibus assurgimus, priores salutamus, dominosque uocitamus. Ceterum uidendum est uiro sapienti an tam exiguis fumus et tenuissima leuissimaque aura

naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si nulli quicquam mali apponant; praeterea si ista, quae putantur mala, uel a plurimis uel a paucioribus sed sapientioribus ac melioribus expetantur; extremo si oppositum horum malum esse ostendemus. Horum septem modorum quocumque maluerit, poterit prudens

Bibliographia locorum inventorum

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Diomedis et Glauci congressus, versio electronica (, Italia; Hungaria), 121 versus, verborum 831, Ed. Samuel Teleki Alexander Kovaczai [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [ianpandiomed].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].

Grad Šibenik (1449) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1210, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia] [word count] [documentaecclsibenic].

Šižgorić, Juraj (stariji) (biskup 1437-1454) [1449], Documenta de ecclesia Sibenicensi a. 1449, versio electronica (), Verborum 1087, Ed. Vincenzo Miagostovich [genre: prosa - acta officialia; prosa - epistula] [word count] [sizgorjdocumentasibenic].

Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].

Sagudinus, Nicolaus (fl. 1452) [1452], Fragmentum epistulae, versio electronica. (), Verborum 251, Ed. Luka Jelić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sagudinusnepist1452].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Joannes Sobote Clarissimo P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 224, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530724].

Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Joannis Sobote Dalmate epistola, versio electronica (, Trogir), Verborum 545, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540727].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Johannes Sobote clarissimo Patricio P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 222, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540814].

Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Clarissimo patricio Petro M. Joannes Sobote, versio electronica (, Trogir), Verborum 471, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14541224].

Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].

Kotruljević, Benedikt (oko 1416. - 1469?) [1464], Prohemium in librum de navigatione, versio electronica (), Verborum 740, Ed. Damir Salopek [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - praefatio; prosa oratio - prooemium] [word count] [kotruljevicbnavig].

Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].

Lipavić, Ivan (floruit 1465) [1465], Joannes Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit, versio electronica (), 70 versus, verborum 465, Ed. Šime Jurić [genre: poesis - elegia] [word count] [lipaviceleg].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report