Your search found 31 occurrences

Click here for a KWIC Report

This page contains the first 25 occurrences. Please follow the link(s) at the bottom of the page to see the rest of the occurrences your search found.

Sancti Benedicti, quod Sanctus Jacobus dicitur, quo saepius itur per terram deambulandi causa; distat enim ab urbe fere mille passibus. Est autem abbatia ecclesia parva devota et locus amenus et delectabilis, ubi dietim oratur ab abbate et monacis. Juxta locum hunc in quadam insula, quae appellatur Lacroma aliud extat monasterium et abbatia monacorum nigrorum vestes

De modestia Minoris consilii et rectoris, cum audiunt virum gravem. Capite XIIII. ARROGANTIĘ crimen summa cura vitare, et humanitatis ac modestię specimen et amęnum speculum omnibus viribus amplecti, sapientum sententia et natura duce non decet modo principantes, verum summopere et grandi vigilantia oportet. Illa enim odium, iram, idnignationem, inimicitias, lites, discrimina,

descriptio Ragusina edita ab eximio artium doctore magistro Philippo de Diversis de Lucca, confecta anno Domini. MCCCCXL de mense Januarii ad laudem Dei gloriosi. Amen. Notae dodano naknadno drugim rukopisom.

Reliquum est, ut bonae valetudini studeas operamque des, nequid tibi nova caeli temperies importet incommodi, quod una τῇ ἐγκρατείᾳ facile vitabis. Es enim in urbe non minus amoena quam et opulenta et nobili, quae quidem omnia adhortantur istiusmodi aetatem ad voluptatum illecebras, quibus Ulyssis Homerici illius socii cum se penitus dedissent, humanitatem exuerunt. At tu Ulyssen, si sapias, imitabere vitabisque omne Circaeum poculum. Id autem eo facilius es facturus,

ad senatorum dignitatem atque decus: et ad rectoris amplitudinem. Templaque imprimis ad relligionis cultum atque sanctimoniae praestantiam edificant tanto cum apparatu. ornatu. et situs amplitudine: ut qui vel in hunc usque diem illo confluunt: undecumque veniant nihil se fateantur pulchrius et amoenius et excellentius invenisse in ulla terrarum urbe. Non enim magnitudo loci praestantiam parit laudis: sed quod et parvum est: et praeclarum magna superat interdum et non aeque belle composita et disposita. Huic ornamento Ragusae: tantaeque

Quales Martia uirgo uix recuset,
15  Et miracula fontium recenses
Rhacusae et proceres diu togatos.
Nec liberrima iura conticescis,
Molles delicias, amoena Tempe,
Vt nec Seplasiam beatiorem
20  Credas nec ueteres fuisse Baias.
Regum Parthenope nec aula tanti est,
Nec culti accola municeps Timaui

scripta lege.
Tempore quo nostram Mullinus praetor ad urbem
Applicuit, dextra non sine uectus aue,
Ferrea belligeri patuerunt limina Iani,
Omnia terrifico plena fuere metu.
Clausit at horrendum postquam prudentia templum
Huius, adest placidae pacis amoena quies.
Rura colonus arat, feruent cultoribus agri,
Liber agit saturas undique pastor oues.
Non Turcae insultant portis, non arma minantur:
Dalmata iucundae munera pacis habet.
Hinc suberat Cereris non parua penuria flauae,
Dura fames, rigido

Est locus Adriaca nulli penetrabilis ora,
Arduus excelsis undique culminibus;
Terribilis, longo porrectus in aera dorso,
Horrifer aeterna stat niue cuius apex.
Vnica Dalmatiae spes et tutela salutis,
In primis nostrae pacis amoena quies.
Separat hinc nostras montanis collibus oras,
Inde tenet Turca cum regione solum.
Est ubi continuis exercita corpora bellis
Mos dare seu celeres exagitare feras.
Stramineis habitare casis et uiuere rapto
Alpe sub aeria gens truculenta

recens servabit odorem testa diu ; atque adeo a teneris assuescere multum est. Sed Jesu Christo, Deo optimo maximo, adjuvante, vicimus. Nam sanctissimos libros, qui circiter mille annos latuere, publicavimus, ut amentur leganturque in scholis, fiatque non ut antehac, cum fabulae, quibus tenera puerorum aetas imbuitur, pro historia habebantur; quae est potissima, ut puto, causa, quod quamplurimi e doctis et vitiosi sunt et infideles.

quod Diocletianus imperator, Salonis natus, uirtute rebusque gestis ad Romanorum imperium meruit promoueri. Deposito deinde imperio priuatam uitam peregit in patria. Et quum Romam ad pristinam dignitatem reuocaretur, maluit hic consenescere priuatus quam Romę imperare: usque adeo coeperat eum et amoenitas loci et tranquillus in secessu ocium.

<IV.4> Extat ędificium eius Salonis proximum, quod maiores nostri post urbis euersionem incolere coepere: nunc nostrum natale solum est, quod Spalatum appellant,

permeant, quae loca tam abdita atque remotissima, ad quae non accedant atque penetrent? Quid igitur urbe Ragusina nobilius? Quid clarius atque praestantius? quae nulli subdita, neque obnoxia, legibus suis uiuit, moderaturque. Hinc mare, inde terram habet, agro satis feraci, et bene culto atque ameno fruitur, insulas, scopulos, in quibus omnis amoenitas atque cultura reperitur. Oppida munita cum salinis, portu satis tuto accommodatoque utitur. Sed quid de pietate et misericordia uestra in naufragos, profugos, exules, pauperes, ac mercatores dicam? Quid plura de urbe Ragusina, nisi id quod

ad quae non accedant atque penetrent? Quid igitur urbe Ragusina nobilius? Quid clarius atque praestantius? quae nulli subdita, neque obnoxia, legibus suis uiuit, moderaturque. Hinc mare, inde terram habet, agro satis feraci, et bene culto atque ameno fruitur, insulas, scopulos, in quibus omnis amoenitas atque cultura reperitur. Oppida munita cum salinis, portu satis tuto accommodatoque utitur. Sed quid de pietate et misericordia uestra in naufragos, profugos, exules, pauperes, ac mercatores dicam? Quid plura de urbe Ragusina, nisi id quod de Roma iam olim dici consueuerat, Asylum esse

quadantenus alluit, mare protenditur. Illic enim sunt syluae et arbores excelsae, maxima frequentia, ad naues et triremes extruendas conficiendasque: illic egregii, optimique portus ad quancunque etiam ingentem tenendam, ornandamque classem. Habet quidem agrum undecunque feracissimum, campos amoenissimos, latissimosque: pascua uberrima, flumina, fontesque saluberrimos ad saturitatem. His itaque omnibus callidus atque uersutus Ottomanus impulsus, Epirotas continue omni conatu uexare, atque assidue premere aggressus est, ut eos aut in ditionem et potestatem suam redigeret, aut penitus

nihilque est quod ex urbe prospicienti impedimento sit: quin omnes tractus, spaciosos et latos campos intueatur, singulaque oculis percurrat. Inde enim cultores aspicias, qui agros colunt: messores, qui fruges maturas metunt. inde molas frumentarias: piscatores, qui hinc fluminibus, inde lacu amoenissimo magnam piscium capturam faciunt. Praeterea uineas, hortos undique, mare, flumina, fontes, lacum, ac omnia, quae ad oblectandos sensus a natura procreata sunt. Cuius quidem urbis radices montis ab Oriente nunc tantum riuulus quidam Drini

quidem oppugnari, nec expugnari ullo modo potest: quia et natura, et arte, et hominum opere ex omni parte munita est. in ea enim sunt fontes iuges, ac perennes: ex quibus ei nomen inditum fuit. nam Croia, quod Epiroticum nomen est, Latine fons interpretatur. habet quidem agrum feracissimum atque amoenissimum, syluas uero et arbores caeteris (ut opinor) uberiores, speciosioresque, et ad classes aedificandas (ut quidam putant) nusquam proceriores aptioresque reperiri possunt. Distat autem Dyrrhachio ad quatuordecim millia passuum, Scodra uero ad quinquaginta septem: et quia finibus

tempestas campis fugitiua relictis.
Nec procul a nobis uestigia parua supersunt
Relliquiaeque breues Epidauri et littora nuda:
55  Quod breue nos inter decimus lapis interuallum
Metitur, medium quodcunque interiacet aruis,
Dedita planities fundis per amoena propinquis
Rura, suburbanique soli noua praedia quondam,
Nunc quoque nec steriles campi nec lassa colendo
60  Aut effoeta seges. Verum praetoria restant
Nulla uetustatis, licet illa fuisse probemus
Saxorum magnis per tot fragmenta ruinis

Lissa uocabatur propria nunc uoce coloni
20  Substomicem dicunt, arua liburnus arat
Piscatu celebri et bacca pinguescit oliuę
producitque ferax dulcia mella, crocum;
Hic placidus nereus placida cum doride ludit
Et uirides frondes pandit amęna drias
25  Nec procul a fluctu se formosissima Cloris
et simul exornat pulchra napea comas
Postquam discessi Veneta digressus ab urbe
Huc ueni et grata nunc statione fruor
Hic dulcem contendo animam producere donec
30  Saturnus pleno se

eo in mediterraneo stadiis ferme Quinquaginta arx cum vico egregie munita, tum situ loci, in colle enim constituta est, tum hominum opera, quam Liburni Obrovacium vocant locum, ut aiunt, summae amenitatis. Ex adverso pene Obrovacii ad meridiem est altera arx et ipsa rupi imposita, quae ab indigenis Novigradus appellatur, huc Veneti, in quorum est ditione, tertio quoque anno

multitudine, quum locus tot hominum capax non esset, producto muro, constructisque aedificiis tantundem pene spacii ab occasu adiectum est. Sed introrsus procul a Spalato stadiis ferme Octoginta sunt fauces maxime, amenissimaeque convallis, quae asperrimis imo inviis montibus circumdata ab indigenis Politia vocatur: Ea vicatim tantum habitata ad duo millia virorum continet, qui suis iuribus viventes nulli

villas habet a Siccensibus aedificatas, quo secedere crebro solent, relaxandi animi gratia. Tota namque insula vitibus, oleisque, et aliis pomiferis arboribus consita est: nec quicquam amenius esse potest rusticari volentibus. At Slarium cuius ambitus Sexaginta stadia colligit, tuguria habet potius, quam villas: nec nisi a paucis habitatur. Hinc ad orientem stadiis Centum et viginti distat scopulus Divi

concameratis criptis, pontibus in uallium concauitate ad caelum errectis, xistis, theatris et plumbeis sipunculis sub terram diductis, usque in hanc diem dilucide perspicere licet. Quibus quidem sipunculis et subterraneis meatibus Iader, Salonarum fluuius amoenissimus, a quo Iadera et Iadrenses (ut non ullis placet) cognominati, non sine et miro artificio et immensis sumptibus deuectus Spaletum incurrebat, ==> quo palatium tanto imperatore non indignum, in littore maris Adriatici per aetatem et

diuinam humanamque recte disponendam utile fore conspiciunt. Spalatum (213) Spalatum. uel (ut quidam dicunt) Spaletum, natale Marci Maruli solum, a Dioclitiano in agro Salonitano exstructum. Quo in loco priuatam degens uitam tanta animi uoluptate ob loci amoenitatem afficiebatur, quod reuocantibus eum per literas ad reassumendum, quod sponte deposuerat, imperium (quemadmodum Sabellicus Sabel. aenea. VII. lib. VIII. (214) post Eutropium reffert) Eutro. lib. IX. cap.

sumptibus regio (ut dici solet) apparatu cuncta intus forisque disposita? Consulto priuata dimitto aedificia (quoniam, si cuncta sermone cpmplecti uoluero, nimium nostra excrescet oratio), nostri tamen caenobii ex opposito episcopalis aedis in littore maris (ut praefati sumus) siti amoenitatem non praetermittam. Cuius templum beatassimo Marco euangelistae dicatum (quemadmodum antiquiores refferunt) nobilium capella nuncupatur. Monasterium s. Marci ordinis praedicatorum. Extra quod maiores nostri, praesertim patritii, cadauera suorum

ignifero raptus super aethera curru, 26) Aedes S. Heliae proph.
Porrecta qui in rupe sedens, ponto imminet arcto.
At quonam Lustiza 27) Agri Catharenis laus, faecunditas, amoenitas. tuas, quo carmine dicam,
110  Siluasque, saltusque et pinguia gramina, campos?
Quoue tuas Vermane modo, quoue, Orpine, laudes
Aut dabitur, tot prata simul, tot pascua, totque
Concinuisse mihi fontes, et flumina, et vndas?
Hic grati Bacco

opidum quidem haud spernendum, in rupibus, unde dictum, olim conditum, ut Copus asserit. Verum nos secus arbitramur, qui Arupinum, vel Aurupinum, in Japidia fuisse dicimus, et Appiano in Libello, qui Illyricus est inscriptus. In mediterraneis vero sunt Buleae et Montona, amoena et frequentia satis loca, et cum aeris clementia, tum etiam rerum omnium copia valde praestantia. Est Dignanum et Grisignana, Primontium, Portula, Raspum, Castrum novum, et infinita prope alia opidula, de quibus si quis diligentius proditum videre cupit, is adeat Petrum Copum et Blondum, in

Bibliographia locorum inventorum

Franciscus Philelphus (Francesco Filelfo) (25. Julii 1398 – 31. Julii 1481) [1460], Franciscus Philelphus Xenophonti filio (Ragusam ex Mediolano Kalen. Maiis 1460.), versio electronica (Johannes Amerbach, Basel) [word count] [100130filelfo-senofonte].

Giovanni Mario Filelfo ((1426-07-24 – 1480-06)) [1470], Ragusaeis de origine atque rebus gestis urbis Ragusaeae (1470), versio electronica () [word count] [0912filelfo-raguseis].

Ilija Crijević (Aelius Lampridius Cervinus) (1434 – 1520) [1495], Laudationes Stagni et Rhacusae Aelii Cervini (non ante 1495), versio electronica (Ex libris), Ed. Darko Novaković [word count] [1003cerva-aelius-1495].

Frano Božićević (Franciscus Natalis) (1469–1562) [1497–1536], Francisci Natalis laudationes Spalati (1497–1536), versio electronica (Naučno delo, Beograd), Ed. Miroslav Marković [word count] [1001fbn-carmina-laudes].

Aldus Manutius (Aldo Manuzio) (1449 – 1515) [1498], Aldi Manutii epistulae dedicatoriae ad Danielem Clarium (1498 – 1504), versio electronica (University Press; Bohn, Cambridge; London), Ed. Beriah Botfield [word count] [1001manutius-clario].

Marko Marulić (Marcus Marulus) (1450–1524) [1503–1510], Descriptio Salonarum et Spalati (1503 – 1510), versio electronica (Književni krug, Split), Ed. Bratislav Lučin; Bratislav Lučin [word count] [100129marul-inepigr-st].

Marinus Barletius (Marino Barlezio / Barleti) [1504], De Scodrensi obsidione et expugnatione (1504), de vita Georgii Castrioti (1508-10), versio electronica () [word count] [0909barleti].

Ilija Crijević (Aelius Lampridius Cervinus) (1434 – 1520) [1505], De Epidauro et Ad Sanctum Blasium pro Rhacusa (1505), versio electronica (Ex libris), Ed. Darko Novaković [word count] [1003cerva-aelius-deepidauro].

Publius Nardinus Celineus (Nardino Celinese) (fl. c. 1500) [1508], Carmen de situ Jadrę (1508), editio electronica () [word count] [101216nardino-iadra].

Palladius Fuscus (Palladio Fosco); Bartholomaeus Fontius Venetus (c. 1450-1520) [1509], Palladii Fusci De situ orae Illyrici (ante 1509); Ioannis Lucii notae ad Palladium Fuscum 'De situ orae Illyrici', versio electronica (Latina et Graeca, Zagreb), Ed. Bruna Kuntić-Makvić [word count] [0912palladiof].

Frano Božićević (Franciscus Natalis) (1469–1562) [1524], Spalati descriptio e Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem, conciuem suum, composita (post 1524), versio electronica (Književni krug — Marulianum, Split), Ed. Bratislav Lučin [word count] [1001fbn-vitamm-spalat-frg].

Vinko Priboević (Vincentius Priboevius); Nicolaus Domineus Arbensis; Thoma Niger; Leonardus Ales Taurinensis (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum (1525), versio electronica (Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti, Zagreb), Ed. Veljko Gortan [word count] [091005priboev-oratio].

Ivan Bolica (Ioannes Bona de Boliris) (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis (c. 1538–1551), versio electronica (A. Pasarić), Ed. Giuseppe Gelcich [word count] [0912bolica-ascriviensis].

Giovanni Battista Goineo (Ioannes Baptista Goynaeus Pyrrhanensis) (c. 1515 – ante 1578) [1540], De situ Istriae (ante 1543), versio electronica (), Ed. P. Kandler [word count] [1001goineo].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report